หัวข้อ: [Incest] ‘Our love is twin…’ รักของพวกเรา สองแสน 19.2 up 13/3/61

[CLShunny]

  ในความเป็นจริงยังไงก็ไม่เกิดขึ้น
แต่ที่นี่คือนิยายและเราเชื่อว่าไรท์จะทำให้เกิดขึ้นได้อย่างแฮปปี้หรือป่าว?
ยังไงก็ต้องผ่านไปถคงมันจะขมแต่มันก็อมหวานนะเราเชื่อ
เรารอแสนกะสองนะ55555 อยากให้เค้ามีความสุขเว้ยยยยยยยยยยยย♡♡

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ใจเดียวกันแล้ว อูยย.....สองเริ่มก่อนด้วย
แสนคงอิ่มเอม ยินดีสุดๆ
แสน สอง   

เป็นที่ขัดอกขัดใจแสน สอง มากๆ
แสนคงหาวิธีละนะ งุ่นง่านซะจริงๆเลย
       
 

[14th-friedegg]

ความแฝดนี้//// ชอบมากกก พึ่งได้ล็อคอินเข้ามาเม้นเองงงง ระบบมันเบลอๆ อยู่ๆก็เข้าไม่ได้
อยากบอกว่าติดตามมาซักพักแล้วคะ

เชียร์ทั้งคู่อยู่น้า

[khunchoq]

‘Our love is twin’

( สองแสน – สิบสอง : ห้องหอ )


“มึงจะไปไหนแสน” ผมโดนลากออกมาจากบ้านหลังจากเคลียร์เรื่องตัวเองกับมันเสร็จแล้ว ตั้งใจว่าจะนอนอยู่บ้านสบายๆซักหน่อย

“เดี๋ยวก็รู้” อะไรของมันวะ พอไม่ได้คำตอบผมเลยนั่งเปิดเพลงฟังเล่นโทรศัพท์ไปตลอดทาง ถามว่าอึดอัดไหมอยู่กันเงียบๆไม่คุยกันแบบนี้ ไม่นะ.. ผมชิน ถ้าวันไหนมันพูดเยอะพูดมากวันนั้นโลกแตก

พอมันเปิดไฟเลี้ยวเข้าไปในตึกตึกหนึ่งผมก็หันมองหน้ามันทันที ที่มันพามาวันนี้คือคอนโดฯ สูงราวๆสามสิบชั้นได้ ผมกะเอาด้วยตานะ

“มาทำไม..”

“ลง” มันไม่ตอบคำถามแต่กลับสั่งผมด้วยเสียงนิ่งๆมึนๆของมัน แล้วผมทำอะไรได้! ได้แต่ฮึดฮัดลงจากรถแบบไม่เต็มใจ เห็นมันเหลือบมามองแล้วยกยิ้มแบบนี้ผมละอยากจะชกให้เบ้าตาเขียวจริงๆ

“หงุดหงิดอะไร” ผมไม่ตอบไอ้ปากหนักนี่ จะทำอะไรแม่งไม่บอกซักอย่าง ถ้าผมเป็นคนงี่เง่าซักหน่อย ร้องไห้ปี่แตกขึ้นมา หาว่ามันจะทิ้งมาอยู่คอนโดฯนี่ทำไง

มันเดินมายืนข้างๆกดฝ่ามือดันหลังให้ผมเดินไปพร้อมกัน แม้จะหงุดหงิดไปบ้างแต่ด้วยความอยากรู้ผมก็เดินอย่างไม่เกี่ยงงอน มันทาบคีย์การ์ดเข้ามาด้านใน ก็เจอตู้จดหมายเรียงกันเป็นแถวแนบกับผนังฝั่งหนึ่ง หน้าตู้แต่ละตู้จะมีเลขห้องกำกับอยู่ ผมมองมันอย่างตื่นตาตื่นใจ เคยเห็นแต่ในหนัง!

มันดันผมมาทางลิฟท์ทาบคีย์การ์ดบนแผงเล็กๆสีดำครู่นึง ประตูลิฟท์ก็เปิดออก พวกเราขึ้นมาถึงชั้น 25 แสนมันก็เดินนำผมไปที่ประตูห้องหนึ่งเกือบจะริมสุด ผมนับประตูห้องทั้งชั้นมีแค่ สี่ห้องแต่ตึกกว้างแบบนี้ห้องต้องใหญ่มากแหงๆ

“รหัสวันเกิดเรา” มันบอกพร้อมกับกดที่ตัวล็อคหน้าห้อง คล้ายกับสอนผมให้ดู ผมพยักหน้ารัวๆรับจนมีเสียงสัญญาณเบาๆประตูก็เปิดออก ผมปล่อยให้มันเดินนำเข้าไปก่อนแล้วเดินตาม ไอ้แสนถอดรองเท้าใส่ไว้ที่ตู้ติดผนังด้านขวา ด้านหน้าเป็นพื้นต่างระดับเล็กน้อย เหมือนตรงที่ผมอยู่คือสำหรับไว้ถอดรองเท้านั่นละ

“สลีปเปอร์ค่อยซื้อ” มันพูดแค่นั้นก็เดินดุ่มๆไป ผมเดินตามเข้ามาก็เห็นห้องนั่งเล่นขนาดไม่ได้กว้างขวางอะไรมากมายแต่พอจะให้รู้สึกปลอดโปร่ง มีโซฟา ทีวี ชุดโฮมเทียร์เตอร์เล็กน้อย แต่ที่เด็ดสุดคือ ผนั่งฝั่งนั้นทั้งฝั่ง เป็นกระจกหมดเลย! ผมรีบวิ่งไปเกาะดูแล้วพบว่ามันเป็นระเบียงด้วย!!

“ออกไปดูข้างนอกสิ”

ด้านนอกอย่าที่คิด ด้วยความสูงและไม่มีตึกใหญ่มาบังทำให้ผมเห็นวิวโดยรอบได้อย่างชัดเจน มองอยู่ไม่นานก็โดนกอดจากด้านหลังโดยไม่ทันตั้งตัว ผมสะดุ้งยืนตัวแข็งจนได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆจากมันนั่นละ ถึงได้รู้สึกตัว

“ชอบไหม”  น้ำเสียงมันแปลกไปกว่าทุกที ปกติได้ยินแต่เสียงแข็งๆแต่นี่มันกลับ...พูดเสียงนุ่มจนหน้าร้อนขึ้นมาทันที พยักหน้าตอบมันไปทำทีเป็นมองนั่นมองนี่ หวังว่าเสียงหัวใจจะไม่ดังเกินไปจนมันได้ยินหรอกนะ

“ดีแล้ว ไปดูห้องนอนกัน” มันกดจมูกหอมเข้าที่ซอกคอผมก่อนจะจับมือพาเดินไปที่ประตูไม้ครีม พอเปิดเข้าด้านในก็เป็นเตียงขนาดใหญ่ คลุมด้วยผ้าปูสีขาวแต่ผ้านวมเป็นสีเทาเช่นเดียวกับปลอกหมอนและหมอนข้าง มันดูนุ่มนิ่มจนผมต้องสะบัดมือมันออกแล้วกระโจนขึ้นเตียงทันที

“ใจร้อนจริงๆ หึหึ”  เสียงปิดประตูพร้อมลงล็อคดังขึ้นหลังจากมันพูดเสร็จ ผมพลิกตัวกลับมามองมันแล้วเบิกตากว้าง มันทำท่าทางปลดกระดุมกางเกง! แม่งเป็นบ้าอะไรวะ!

“ไอ้เชี้ยแสน!” มันปลดแค่ซิบลงแต่หันมาถอดเสื้อโยนใส่หัวผมแทน ผมตาลีตาเหลือกกลิ้งลงจากเตียงไปอีกฝั่งทันที

“หือ..” มันเลิกคิ้วยิ้มกรุ่มกริ่มใส่ผม ให้ตาย! ไม่เคยเห็นมันมุมนี้มาก่อนเลย แล้วแม่งก็ทำให้ผมใจเต้นแรงมากด้วย อ๊ากกกก

“ไม่เล่นนะโว้ยยย ไม่เอา!” ผมหันซ้ายหันขวาหาของอะไรปามันดี กะว่าถ้ามันเดินเข้ามาผมจะหวดให้ดิ้นเลย เชี้ยแสงแม่งงง

“หึหึ ฮ่าๆ” อยู่ๆมันก็หยุดแล้วนั่งลงบนเตียงหัวเราะจนตาหยิบหนีลง ผมเม้มปาก อยากจะโกรธที่มันแกล้งอยู่หรอก แต่แม่ง.. น่ารักวะ ฮิฮิ เขิน

“มึงแม่ง...”

“กูไม่รีบ..มีเวลาอีกเยอะ” ไม่วายหันมามองด้วยสายตาหื่นแบบนั้นอีก นี่ผมพลาดหรือเปล่ามารักมันเนี่ย ไอ้บ้าเอ้ย ได้แต่ตีอกชกหัวตัวเองครับนาทีนี้ ก่อนจะนึกได้

“ได้ห้องมาเมื่อไหร่”

“เมื่อวาน” หมายถึงตอนที่แม่เรียกคุยด้วยหรือเปล่า

“แล้ว..กู..”

“แม่ซื้อแบบสองห้องไว้ แต่บอกแม่ให้เปลี่ยนเป็นห้องทำงานไปแล้ว”

เท่ากับว่า

“เรานอนเตียงเดียวกัน?” ผมพูดขึ้นเบาๆ มันก็พยักหน้ารับ .. คือก่อนหน้านี้ก็โอเคอยู่หรอกการนอนห้องเดียวกัน เตียงเดียวกันบ้าง แต่พอ.. ความรู้สึกอะไรๆที่มันชัดเจนแล้ว ทำไมผมกลับรู้สึกเขินขึ้นมาวะ โคตรไม่เหมาะกับคนเพี้ยนๆแบบผมเลย

“คืนนี้นอนที่นี่กัน”

“ได้ไง เสื้อผ้าไม่ได้เตรียมมาเลย แล้ว..พรุ่งนี้มีเรียนนะ” คือกูยังไม่พร้อมอะ เหมือนต้องมาเข้าห้องหอ...

เอ๊ะ.. ผมบอกว่าอะไรนะ

ห้องหอหรอ? อ๊ากกกกกก ไอ้สองงง มึงคิดอะไรของมึงวะเนี่ย!!!!!!!

“ทำหน้าโง่อีกแล้ว” เสียงมันดังมาแทรกความคิดผม เลยชูนิ้วกลางใส่แม่ง ลูบหน้าลูบตาเรียกสติใหม่

“ไปเก็บของพวกหนังสือเรียนแล้วกลับมานอนนี่กัน”

“ว..ไว้พรุ่งนี้ก็ได้มั้งมึง” ผมพยายามต่อรอง คือจากเมื่อเช้า จากเมื่อกี้ ผมไม่คิดว่าตัวเองจะอยู่รอดปลอดภัยและอีกอย่าง... ผมก็เคลิ้มตามด้วยอะดิ!!

“ตรงนี้ใกล้ม.กว่า”

“แต่ไปๆกลับๆกลัวมึงเหนื่อย”

“หึ..ทำอย่างอื่น เหนื่อยกว่านี้”

ไอ้ฟัค! แล้วทำไมมึงต้องทำสายตาแบบนั้นใส่กูด้วย ไอ้กล่ำ ไอ้()*$UI$OU%PO${PO)#*()*%()

สรุปผมก็โดนมันลากกลับบ้านมาเก็บของ แม่กับพ่อไม่ได้ว่าอะไรแต่บอกให้ดูแลตัวเองดีๆแล้วจะมาหาบ่อยๆ ผมว่าไอ้บ่อยๆของแม่คงปีละครั้งได้ละ เพราะพวกท่านทั้งสองมีหน้าที่การงานที่ดีเลยได้ออกไปประชุม ไปสัมมนาต่างจังหวัดบ่อยมาก บ้านก็เลยเหมือนมีแต่พวกผมอยู่

“จะขนไปหมดเลยหรือไง” มันถามขึ้นตอนที่ผมกำลังยัดข้าวของลงกล่อง เออวะ.. นี่ผมไม่ได้จะย้ายบ้านนี่หว่า มัวคิดโน่นคิดนี่เลยหยิบเพลินไปหน่อย

“มึงนี่..” มันพูดแค่นั้นก็มาช่วยผมรื้อของออก พอเก็บจนเรียบร้อยก็เอาใส่เบาะหลัง ล่ำลาหม่อมแม่กับเด็จพ่อเสร็จก็พากันออกมาจากบ้าน ขากลับไปนี่รถติดหน่อยเพราะตอนนี้หกโมงเย็นแล้ว เวลาออกเที่ยวกันละมั้ง

“หิวอะ” ผมบอกมันที่นั่งเคาะนิ้วตามจังหวะเพลงบนพวงมาลัย มันชะงักไปนิด

“รอก่อน” พอรถเคลื่อนตัวได้มันก็พาผมไปที่ห้างๆหนึ่งครับ ผมไม่เคยมาห้างนี้มาก่อน

“อยากกินอะไร”

“พิซซ่าได้ไหม”

“อืม” 

พอกินเสร็จผมก็ลากมันออกมาร้านตุ๊กตา คุณอ่านกันไม่ผิดหรอกครับ ก็เตียงมันโล่งอะใช่ไหมละ เด็กผู้ชายอย่างผมมันต้องมีของเล่นมั่งดิ! ของเล่นที่ว่าก็ตุ๊กตาอียอกับสติ๊ชครับ อันที่จริงผมชอบไอ้สองตัวนี้มากๆแต่แม่กับพ่อไม่อยากให้เล่นครับ เขาว่ามันตุ๊ด ผมว่ามันน่ารักจะตายไป ยิ่งตัวใหญ่ๆนิ่มๆยิ่งฟัดสนุก!

“เอาจริง?” มันถามหลังจาเดินมาถึงร้าน ผมก็พยักหน้าตอบกลับไปรัวๆ เดินเข้าไปหยิบเป้าหมายตัวแรกมาแล้วยัดใส่อกไอ้แสน เป้าหมายตัวที่สองผมอุ้มไว้เอง

“ปะ..ไปจ่ายตังค์ หึหึ” อยากให้คุณมาเห็นหน้าไอ้แสนตอนนี้มาก มันอุ้มตุ๊กตาสติ๊ชไว้อยู่หน้ามันเหมือนโดนยาเบื่อหนูยังไงอย่างนั้นเลย ฮ่า ๆ ตอนที่พนักงานมองมันแล้วยิ้มๆ หูมันแดงแปร๊ดจนอยากจะถ่ายรูปเก็บไว้

ไอ้หน้ามึนนี่ก็เขินกับเขาเป็นด้วยนะ กร้ากกกก

ด้วยความที่ตุ๊กตามันตัวใหญ่ เลยไม่มีถุงใส่ พวกเราเลยต้องอุ้มออกมาจากร้าน หน้าไอ้แสนมันปุเลี่ยนๆ ไม่สบตาใครรีบจ้ำเหมือนควายหายตรงไปที่ชั้นจอดรถทันที ทิ้งผมไว้ให้หัวเราะตามหลังแบบบ้าคลั่งจนปวดท้องไปหมด

ผมอายไหม? ไม่ ดีซะอีกเป็นที่สนใจ วะฮาฮ่า! พอมาถึงรถไอ้แสนยัดตุ๊กตาผมลงเบาะทันที มีหันมามองแบบคาดโทษอีก ไม่กลัวหรอกเว้ย ฮ่าๆ


มาถึงห้องผมก็อารมณ์ดีนั่งจัดของไปหันมองตุ๊กตาไป ไม่ได้สนใจไอ้แสนมันหรอกเรื่องของมันจะทำไรก็ พอจัดของตัวเองเสร็จก็คว้าผ้าเช็ดตัวเตรียมจะเข้าอาบน้ำ

“เฮ้ย!” ผมสะดุ้งตกใจเกือบเข้าไปในห้องน้ำแล้วโดนไอ้แสนรวบตัวไว้ก่อน มันรัดผมไว้แน่นจนตัวเราแนบชิดกัน อะไรอะไรบางอย่าง...ก็แนบกับก้นผมด้วย! ไอ้ ไอ้ โว้ยยยย

“อาบด้วยกัน” เสียงมันชิดกับใบหูจนผมต้องเกร็งไม่หันไป ไม่งั้นคงได้จูบกันแน่ๆ ใจตอนนี้เต้นตึกตักๆๆไปหมด พยายามแกะแขนมันออก

“ไม่เอา ให้กูอาบก่อน” ผมเชื่อว่าตอนนี้ตัวเองกำลังหน้าแดงอยู่และคงแดงไปทั้งตัวแน่ๆ เพราะมันไม่อยู่เฉย! เริ่มจูบไปตามซอกคอ ใบหู ไปถึงท้ายทอย โยกหลบก็แล้ว หดคอก็แล้ว มันก็ยังตามมาจนตัวผมเริ่มอ่อน

“แสน..ไม่เอา”

“หืม..นิดนึง”

“แสน..” ทั้งที่อยากจะทำเสียงแข็งกว่านี้แต่มือที่ล้วงเข้ามาสะกิดเขี่ยที่ยอดอกสองข้างตอนนี้ ทำให้เสียงที่พูดออกไปแผ่วเบา  มันไม่หยุดมือไต่ไปบนตัวผมแทบทุกตารางนิ้ว ทั้งบางอย่างที่แนบอยู่ตรงก้นผมก็บดถูเข้ามาจน สิ่งใต้กางเกงผมเองก็เริ่มแข็งสู้ขึ้นมาบ้าง

ผมถูกจับให้หันกลับมา ริมฝีปากร้อนของแสนกดแนบมาโดยที่ผมไม่มีโอกาสได้ทักท้วง และในสถานการณ์แบบนี้ ผมก็ไม่คิดจะห้ามมันเช่นกัน ตัวของผมถูกดันให้เดินถอยหลังไปเรื่อยๆจนหงายหลังลงเตียง ด้วยความตกใจช่วงที่จะหงายหลังจึงคว้าคอมันไว้ ผมเลยโดนมันทับในท่าที่ล่อแหลมพอดี

เสียงจูบและเสียงน้ำลายดังขึ้นอย่างน่าอาย แต่ไม่มีใครคิดที่จะหยุดมัน ผมปรือตาขึ้นมองก็พบกับประกายกล้าจากอีกฝ่าย มันจ้องมองผมแบบไม่ละสายตา ความรู้สึก ความต้องการถูกถ่ายทอดมาและนั่นเป็นชนวนปลุกอารมณ์ผมชั้นดีเช่นกัน

เสื้อผ้าของพวกเราถูกปลดออกในเวลาต่อมา ผมเชิดหน้าขึ้นครางแผ่วเมื่อถูกโจมตีแถวๆหน้าอก มันทั้งขบกัดไปบนผิวเนื้อจนรู้สึกแสบบ้าง แต่มันก็มีความวาบหวิวตามมาผมเลยเลือกที่จะมองข้ามมันไป ความเปียกชื้นแตะลงบนยอดอกมันตวัดขึ้นลงถี่จนผมหลุดคราง แอ่นตัวขึ้นอย่างไม่รู้ตัว มือกำจิกที่ผมมันไว้

“ส..แสน อา..”

ผมเรียกมันเพื่อจะบอกให้มันเลิกเล่นบนร่างกายผมได้แล้ว แค่นี้ก็เหมือนถูกฉุดขึ้นไปอยู่บนที่สูงจนวูบวาบไปทั้งตัว และกลางลำตัวก็ปวดหนึบจนอยากจะเอื้อมมือลงไปจับ แต่ติดที่โดนอีกฝ่ายกันไว้นี่ละ

“หึหึ” เสียงหัวเราะในคอดังขึ้นราวกับรู้ว่าผมคิดอะไรอยู่ มันถอยตัวออกไปแล้วไล่สายตามองไปบนตัวผม จนเริ่มที่จะอายสายตามันขึ้นมาบ้างแล้ว จะพลิกหนีก็โดนตรึงกลับมาเหมือนเดิม เลยได้แต่เม้มปากหลับตาลงไม่มองแม่งเลยแล้วกัน

เสียงหัวเราะเบาๆดังขึ้นอีกครั้ง ผมตั้งใจจะลืมตาขึ้นมาด่ามันซักหน่อยก็ต้องสะดุ้งเฮือก

“ฮึก..อ๊ะ” มันกอบกุมท่อนร้อนของผมไว้ ส่วนหัวโดนบดถูจนตัวสั่นไปด้วยความกระสัน มองหน้ามันอย่างความอ้อนวอน ความอายถูกโยนทิ้งอีกครั้ง เหลือแต่ความต้องการ และเหมือนมันจะเข้าใจความหมายของสายตาผม มือใหญ่ขยับรูดรั้งไปทั่วอย่างช้าๆ เนิบนาบ

“ส..แสน อา..” สะโพกผมยกลอยตามมือของมัน ยิ่งเร่งเร็วเท่าไหร่เสียงครางพร่าของผมก็ดังมากเท่านั้น

ไม่ไหว..ไม่ไหวแล้ว ผมเกลือกกลิ้งหน้าตัวเองลงกับหมอน อีกนิด..อีกนิด ... ผมปล่อยหยาดความต้องการของตัวเองออกมาจนหมดก็นอนหอบราวกับไปวิ่งมาราธอนมา

“สอง..” ไอ้แสนมันโน้มตัวลงมาบดจูบกับผมอีกครั้ง ผมเผยอปากรับลิ้นร้อนของมัน เรียวลิ้นตวัดไล้ไปทั่วโพรงปากและมันก็ยังรู้จุดอ่อนของผมดีเหมือนเคย ผมครางเครือในคอเมื่อปุ่มเหงือกถูกลิ้นของมันกดลากไม่ห่าง

กริ๊งงงงงงงงงงงงง

เราสองคนชะงักผมหอบหายใจหนักๆสูดลมเข้าปอด ไอ้แสนละจากปากได้ก็เลื่อนหน้าลงมาซุกไซร้ลำคอผมต่อ

“ด..เดี๋ยว แสน”

“อืม.. ทำไม” มือของมันปาดน้ำของผมไว้แล้วกดดุนดันแถวๆประตูหลัง แน่นอนว่าผมรู้ว่ามันจะทำอะไร เคยเห็นในหนังโป๊มาบ้าง แต่ แต่ว่า กูยังไม่พร้อมเว้ยยย แล้วเสียงโทรศัพท์ห้องที่ยังดังไม่หยุดนี่อีกเล่า!!

“โทร..โทรศัพท์ อ๊ะ.. เดี๋ยวดิ!!!” แทบจะยกขาขึ้นถีบมัน เพราะมันกดคลึงอยู่นั่นไม่ยอมห่าง ทั้งยังกัดนมผมอีก

“จิ๊...”

“แสน เผื่อแม่โทรมา!!” ผมดันมันไว้ก่อนที่มันจะลงมาฟัดปากผมอีก มันทำหน้าหงุดหงิดถอนหายใจแรงๆแล้วลุกจากตัวผมไปคว้าผ้าเช็ดตัวมาพันเอวเดินออกจากห้องไป เสียงโทรศัพท์เงียบไปแล้วสงสัยมันจะคุยอยู่ ผมดึงผ้าห่มมาปิดตัว ยกมือขึ้นปิดหน้า

ตอนทำกูไม่อาย

พอแม่งลุกไปเท่านั้นละ กูอายเลย!

( จบสองแสน – สิบสอง : ห้องหอ )


รู้สึกจะมาดึกไปแต่เค้ามายาวนะ!! แม้จะตัดฉับไปนิด.. มันยาวไปไงงง
เอาไว้ให้ลุ้นกันดีกว่าว่าจะได้ต่อไหม กรั๊กๆ 
ขอบคุณทุกการติดตามจ้า
ดาวเสาร์

[Nus@nT@R@]

แหม่...กะจะฉลองโดยการเข้าหอซะหน่อย
โดนขัดจนได้ อิอิ

[FeaRes]

มันไม่ใช่การเข้าห้อง แต่มันคือการเข้าหอ! 55555
พอจะรุกก็รุกตามใจเลยอะแสนน สองระทวยไปหมดเล---
แต่ก็นก มีความโดนขัด ใจเย็นๆนะ 55555
 

[Destiny]

แลดูมีคนขัดจังหวะทุกครั้ง ดูท่าแสนอาจไม่มีดวงเรื่องนี้ 

[CLShunny]

ทุกอย่างย่อมมีอุสรรค เรื่องบนเตียงก็เช่นกัน55555
ตลกสองอ่ะ คืออายไหมก็อายแต่ๅม่ทันแล้วเว้ยย5555

[mutyamania]

เกือบไปละ แต่ไม่รอดแน่ๆ โอ้ยยยยย ตายค่าตาย

[khunchoq]

‘Our love is twin’

( สองแสน – สิบสาม )



“โห่ ฮี๊ โห่ ฮี๊ โห่ ฮี๊ โหยยยยย”

“ฮิ้วววววว”

“ใครมีมะกูด”

“มาแลกมะนาว”

“ใครมีลูกสาว”

“มาแลกลูกเขย”

“เอาวะเอาเหวย ลูกเขยกลองยาว ตะลาลา”

“ไอ้พวกเชี้ย!!” ก้มลงถอดรองเท้าโยนเข้าไปกลางวง พวกมันวิ่งหลบกันคนละมุม คนอื่นที่ไม่รู้เรื่องก็พากันหัวเราะงอหงาย มีเพียงผมนี่แหละที่หน้าหงิก ส่วนไอ้แสนหรอนั่งหน้ามึนไม่รู้สึกรู้สาอะไร

“แหมๆ ไม่เห็นต้องเขินเลยนะจ๊ะน้องสอง” ไอ้เชี้ยเก่งปากหมามากๆจนอยากจะลุกไปเตะปาก แต่ทำไม่ได้เลยนั่งฮึดฮัดหน้าร้อนด้วยความอายและโมโห

“พวกกูอุส่าเตรียมการมาอย่างดีเลยนะมึง ถ้ามีต้นกล้วยหน่อยนี่กูแห่แล้ว”

“กวนตีนแล้วสัดบีม พวกมึงแม่ง..เดี๋ยวคนอื่นเขาก็...” ผมค่อนข้างกังวล เมื่อเช้ากว่าจะกล้าบอกพวกมันได้ว่าตัวเองกับแสนรู้สึกยังไงก็ยากแล้ว

“เพื่อนมันคิดว่ากูแซวเรื่องพี่น้องทะเลาะกันเป็นเด็กๆแล้วก็มาดีกัน”

“อย่าคิดมากน่าสอง พวกนั้นไม่รู้หรอก ไม่ได้คิดอะไรถึงเรื่องแบบนี้ด้วยซ้ำ” มิ้นท์พูดให้ผมสบายใจ แต่มันกังวลนี่ครับ..

“และอันที่จริง พวกกูก็รู้มาซักพักแล้ว” พวกมันพากันหัวเราะที่เห็นผมทำหน้าเหวอ นี่..พวกมันรู้มาตลอดหรอ แล้ว..ผมมาเครียดอะไรวะเนี่ย!!

“พวกกูรู้จากวันที่มึงตีกับเด็กรัฐศาสตร์แล้ว แต่พวกกูไม่พูดเพราะกลัวมึงจะอึดอัด รอแค่มึงมาบอกนั่นละ” ทุกคนพยักหน้ารับคำของบีม ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ จะว่าโล่งอกก็ใช่ แต่ว่า..

“รู้ได้ไง?” ผมโคตรสงสัยเลย

“แค่มองตามัน กูเห็นแล้วสงสัย กูก็เลยถาม พอได้คำตอบกูก็กลายเป็นสายของมัน” โอ้โห กูถึงว่า บางทีแม่งเล่นโทรศัพท์ทำไรซักอย่าง ส่วนไอ้แสนบางทีก็ดูรู้มาก รู้เยอะผิดปกติ

“ขอบคุณวะ..ที่พวกมึงรับได้” ส่วนเรื่องเอาเพื่อนกูเป็นสายนี่สงสัยต้องเคลียร์กันยาว!!

“เพื่อนกันน่ะ” มัดพูดขึ้นพร้อมกับยิ้ม ผมอดไม่ได้คว้าคอมันมาขยี้หัวหนักๆด้วยความหมั่นเขี้ยว

“ว่าแต่ วันนี้พวกกูไปฉลองเรือนหอพวกมึงได้ปะ”

“กูไปไม่ได้นะเก่ง” มิ้นท์แทรกขึ้นมา เออ..ไม่ดีด้วย ผู้หญิงคนเดียวจะไปคอนโดที่มีแต่ผู้ชาย

“ฉลองมื้อเที่ยงที่ม.ก่อนไง แล้วเดี๋ยวเหล่าชายหนุ่มอย่างพวกกูไปฉลองต่อที่เรือนหอพวกมัน” อยากกระโดดเตะปากมันก็ตรงคำที่มันใช้นี่ละ.. อุส่ามองข้ามรอบแรกยังจะย้ำ ไอ้สาดดดดดดดดด
 
“กูพาเด็กไปได้ปะ?” ไอ้บีมพูดขึ้นเรียกสีหน้าฉงนให้กับพวกผม บีมมีเด็ก? วอท วอท ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ! สีหน้าผมคงแสดงความเสือกออกมาเต็มที่ละมั้ง คนข้างๆมันตบท้ายทอยเอาซะหน้าเกือบทิ่ม

“เชี้ยแสน!”

“หึหึ” พอมันได้แกล้ง มันก็มีความสุขครับ วางมือบนหัวผมแล้วลูบเบาๆ นี่เขาเรียกตบหัวแล้วลูบหลังปะวะ แต่ช่างแม่งก่อน สนใจเรื่องบีมก่อน

“เด็กที่ไหนวะ?” มิ้นท์ขมวดคิ้วมองหน้าบีมแบบเขม็งเลย จนผมอดเสียวสันหลังไม่ได้ ก็นะ... สายตาของไอ้มิ้นท์ถ้าผมมองไม่ผิด. มันสะท้อนไอ้บีมเสมอ

“ก็เพิ่งคุยๆกัน”

“อย่ามา! เพิ่งปี้กันก็บอก” ไอ้เก่งคว้าก้อนยางลบปาหัวไอ้บีมก่อนจะหัวเราะลั่น

“เชี้ยเก่ง ใช้คำโคตรน่าเกลียด มึงดูหน้าไอ้มัดดิ” หน้าไอ้มัดตอนนี้แหยๆไงไม่รู้บอกไม่ถูกทั้งหน้ามันยังแดงเห่อเป็นลูกตำลึง โอ้ย โคตรน่ารัก

“โทษทีๆ กูลืมไปว่ามีเยาวชน”

“มึงก็เยาวชน ไอ้ฟัค!” อดไม่ได้เอื้อมมือไปตบหัวแม่งซักที จนหน้ามันเกือบทิ่มโต๊ะหินอ่อน

“มือหรือตีนวะแม่ง แสน! มึงดูเมียมึงนะ”

“...ดูอยู่ มองอยู่ตลอด”

“เหยดดดดดด พี่แสนมาเหนือ ปรบมือสิพวกรอเชี้ยอะไร” ไอ้เก่งลุกขึ้นยืนปรบมือเสียงดังไม่แคร์สายตาผู้ใด และไอ้เชี้ยบีมก็ลุกขึ้นทำตามมองผมกับไอ้แสนด้วยสายตาหน้าถีบที่สุด

“กูว่าไม่มองอย่างเดียว คงจะแดกด้วย ฮ่าๆๆ”

เกลียดพวกมึง ไอ้เพื่อนเชี้ยยย

“มึงก็ไปแกล้งมัน หน้ามันแดงจนไหม้แล้ว” ผมคว้าเอายางลบที่ไอ้เก่งปาใส่ไอ้บีมเมื่อกี้ แล้วโยนใส่ปากไอ้แสนที่พูดเชี้ยไรไม่รู้เรื่อง ใครหน้าแดง! แล้วเสียงตุบตับเชี้ยอะไรเนี่ยดังอยู่ได้! ฮึ้ยยย

“มัด..มึงดูพวกมันดิ”

“ฮ่าๆ เขินหรอ” เชี้ยมัด มึงก็เอากับเขาด้วยหรอเนี่ย ยิ่งหันไปมองหน้ามึน ถลึงตาใส่จะให้มันกลัวมั่งกลับได้แต่เสียงหัวเราะในคอ

ฝากไว้ก่อนเหอะ! วันพระไม่ได้มีหนเดียวโว้ยยย

“ตกลงตามนี้นะ ตอนเที่ยงไปโรงอาหาร ตอนสองทุ่มกูขอไปที่ห้องพวกมึงนะ” ผมขมวดคิ้ว แปลกๆนะปกติไอ้เก่งไม่ค่อนคะยั้นคะยอขอไปตั้งวงที่ห้องใครเท่าไหร่ หรือมันมีอะไรวะ?

“มึงว่าไง” ผมกระทุ้งศอกใส่ถามไอ้บ้าใบ้นี่ มันก็พยักหน้ารับเป็นอันตกลง ไอ้เก่งกับไอ้บีมเฮขึ้นทันที

“สองทุ่มนะ กูพาเด็กไปนะ เดี๋ยวโทรไปนัดแปป” ไอ้บีมพูดเสร็จก็ลุกออกไปโทรศัพท์ ส่วนไอ้มัดปฏิเสธ กลัวเมาแล้วตัวเองจะ ทำอะไรบ้าๆ ผิดจากที่เคย... กูว่าปกติมึงก็บ้านะมัด

พอนัดกันเรียบร้อยก็ถึงเวลาเข้าเรียนพอดี ตลอดทั้งชั่วโมงผมเห็นไอ้เก่งเล่นแต่โทรศัพท์ ไม่น่าจะคุยกับไอ้แส เพราะตอนนี้ไอ้แสนก็กำลังส่ง สติ๊กเกอร์กวนตีน มาให้ผมไม่หยุด ดีว่าปิดเสียงไม่งั้นอาจารย์ไล่ห้องล้วเนี่ย !

เวลามักผ่านไปราวกับละคร ตอนนี้ทุ่มครึ่ง ผมกำลังเตรียมตัว เหล้าพวกมันบอกจะเอามาเอง ส่วนผมกับแสนมีหน้าที่เตรียมกับแกล้ม ไอ้แสนมันฉลาดครับ ซื้อกลับมาตั้งแต่สามโมงเย็น พอเพื่อนใกล้ถึงก๊เอาไปเข้าไมโครเวฟ อย่าหวังว่ามันจะทำ ผมยังได้กินแค่ตอนป่วยเท่านั้น

ไอ้แสนเป็นคนลงไปรับเพื่อนด้านล่างเพราะพวกมันไม่มีคีย์การ์ด ผมเลยนั่งดูทีวีที่โซฟารอ ดีเหมือนกันที่เพื่อนพากันมาแบบนี้ กลัวจะเกิดเหตุการณ์แบบเมื่อวานอีก วันนี้จะมอมเหล้าให้มันหลับไปเลย ผมคิดอะไรไปเพลินๆจนกระทั่งพวกมันเข้ามาในห้อง

“ห้องสวยวะ” ผมยักคิ้วใส่ไอ้บีมกับคำชมนั่นก่อนจะยิ้มให้คนที่มันพามาด้วย นี่สินะเด็กไอ้บีม โคตรน่ารัก แต่ผมแปลกใจกว่าเดิมก็ตรงที่ว่า..

“มึงให้กูมาทำไม!”

“ก็บ่นอยากแดกเหล้านักไม่ใช่หรือไง ร้องจะออกทุกวัน นี่ไงพามาแล้วไง”

“วันนี้กูไม่ได้อยากแดก!”

“มึงอย่ากวนโมโหกูมากนักนะซาย”

ไอ้เก่ง กับ ซาย? มีอะไรเกิดขึ้นที่ผมยังไม่รู้ปะวะ ผมหันมองหน้าไอ้บีม ไอ้ห่านี่ก็ยักไหล่เชิงว่าไม่รู้เหมือนกัน พอมองไอ้แสน มันเลิกคิ้วก่อนจะเดินเข้ามาหอมหน้าผากผมแบบไม่สนใจผู้ใด

“เหี้ย!”

“กูละเซงพวกมึงจริงๆเลย นี่ตาล เรียนบริหาร ม.เรานี่ละ ตาลนี่ไอ้สอง ส่วนแฝดมันนั่นแสน”

“ตามสบายนะตาล อยากได้อะไรเพิ่มบอกไอ้บีมแล้วกันนะ” ผมยิ้มให้ตาลก่อนจะหันไปมองไอ้เก่งกับซายที่นั่งหน้ายับพอๆกันอยู่

“ทำไมมาด้วยกัน”

“ก็...” เป็นซายที่อึกอักหันมองหน้าไอ้เก่งที มองหน้าผมที คำถามที่ถามก็ไม่ได้ยากอะไรนี่หว่า

“มันเป็นเมียกู”

“ห๊ะ!!” เสียงผมกับไอ้บีมผสานกันด้วยความตกใจ ขนาดไอ้แสนยังชะงัก

“ใครเมียมึง!!” ซายมันหันไปโวยใส่ไอ้เก่ง หน้าเน่อแดงเถือก

“อยากให้พูด?”

“ไอ้... อย่าไปฟังมันสอง ปะ ไปนั่งกินเหล้าด้วยกันดีกว่า” ผมมองหน้าไอ้เก่งแบบต้องการคำตอบ แต่มันหันไปคุยกับไอ้บีมแทน ไอ้แสนเดินมาใกล้ตามองแขนผมที่ถูกซายจับนิดหน่อยก่อนพูดข้างหู

“ไปรับโต้งแปปนึง” ตอนแรกก็สงสัยว่าไม่เห็นต้องมาพูดใกล้ๆเลย แต่บรรลุตอนที่แม่งพูดจบปั๊บ หอมแก้มผมต่ออีก ไอ้ชอบฉวยโอกาส ไอ้...กล่ำเอ้ย!! จะด่าแม่งก็กระตุกยิ้มเดินหนีไปแล้ว

“นั่งข้างกูแล้วกัน” ซายจังผมนั่งข้างๆโดยไม่มีสิทธิ์โต้แย้ง อันที่จริงยังไม่หายสงสัยเลยนะ ว่าแม่งไปเป็นผัวเมียกันตอนไหน

“ตกลง..”

“อย่าถาม” ยังไม่ทันจะพูดซายก็สวนขึ้นมาก่อน หน้ามันแดงเถือกมองมาแบบขวางๆ ทำผมหลุดหัวเราะ น่ารักและตลกในเวลาเดียวกัน ยิ่งเห็นผมหัวเราะมันยิ่งหน้าแดงกว่าเดิม

“หัวเราะเหี้ยอะไร!”

“โทษๆ ฮ่าๆ” คือผมนึกภาพไม่ออกน่ะครับ ไม่เคยคิดมาก่อนว่ามันจะเป็นฝ่าย..เอ่อ..โดนน่ะ และที่สำคัญคือคนที่ทำได้คือไอ้เก่ง! ไอ้เก่งน่ะ ไอ้เก่งที่แม่งเกรียนบรรลัย!

“ไม่คุยกับมึงแล้วแม่ง!” มันหันหน้าหนีไปยกซดเหล้าแบบไม่รอใครเลยครับ ผมเลยหันมาหาแฟนไอ้บีมแทน

“ตาลไปเจอกับไอ้นี่ที่ไหนน่ะ”

“ในม.นั่นละ ตอนแรกบีมจีบเพื่อนตาล แต่เพื่อนตาลมันเป็นเลสเบี้ยน ตาลสงสาร เห็นหน้าหงอยๆเหมือนลูกหมาเลยเก็บมาเลี้ยง” พูดจบตาลก็หัวเราะ ผมเลยหัวเราะตาม

“ตาล! บีมไม่ใช่หมา”

“เหมือนเลยละ ฮ่าๆ” แล้วพวกเขาก็หันไปงุ้งงิ้งๆกันสองคนครับ โดยรวมผมว่าตาลโอเคเลยนะ แต่จะดีพอสำหรับบีมหรือเปล่า คงต้องให้เจ้าตัวเขาตัดสินเอาเองละนะ

“มึงนั่งดีๆสิเก่ง!”

“ก็อย่าขยับหนีดิ”

“มึงก็อย่าเบียดสิ!”

“กูอยากนั่งชิดกับเมียผิดตรงไหน” ซายมันฮึดฮัดอยู่แปปนึงก็เฉย เหมือนโวยวายไปอย่างนั้น ส่วนไอ้เก่งก็ยักคิ้วให้เมื่อเห็นว่าผมมอง น่าหมั่นไส้ฉิบหาย! ไอ้แสนไปนานเกินไปละสัดดด

กริ๊ก เสียงประตูปลดล็อคดังขึ้น แม่งตายยาก! ไอ้โต้งเดินยิ้มเข้ามาเลยไม่วายส่งสายตาล้อเลียนมาให้ผมอีก แสดงว่าแม่งรู้แล้วแหงๆ!

“ไงวะโต้ง”

“ไม่ไงอะ” มันยิ้มกวนตีนก่อนจะนั่งลงข้างๆผม แก้วผมก็แย่งไปแดก ไอ้เชี้ย..

“กวนตีนละสัด ฮ่าๆ”

“นี่ใครวะ แฟนพวกมึงหรอ”

“ตาลนี่โต้ง เพื่อนสมัยหัวเกรียนของไอ้แสนกับสองมัน ส่วนนี่ตาล เด็กกูเอง”

เพี๊ยะ!

“ตาลเป็นเด็กหรอ?”

“โอะ ไม่ใช่ครับๆ แฟนครับแฟน” ฮ่าๆ ไอ้บีมโคตรกลัวเมียอะ ผมหัวเราะไม่นานไอ้แสนก็เดินมาเอาเขี่ยไอ้โต้ง

“เขยิบไป”

“ไม่ กูจะนั่งตรงนี้” ไอ้โต้งหันไปยักคิ้วกวนตีนใส่ไอ้แสนแถมขยับมาเบียดผมกว่าเดิมอีก จะขยับออกก็กลัวจะไปเบียดไอ้แซนมัน เลยต้องนั่งนิ่งๆ

“โต้ง”

“เก่งมึงส่งเหล้ามาๆ”

“สัด” พวกผมฮาก้ากทันที นานๆทีไอ้แสนมันจะด่าใครซักคน แถมหน้าหล่อๆตอนนี้เริ่มยุ่งแล้วด้วย ฮ่าๆ โคตรน่ารัก

“อะๆ เขยิบให้ก็ได้” ไอ้โต้งยอมขยับพอให้ไอ้แสนได้นั่ง ก่อนจะมองไปที่ซาย

“ไอ้นี่ใครวะ?”

“เมียกู” โต้งเลิกคิ้วแปลกใจ มองหน้าไอ้เก่งที ซายที

“ทุกคนมีเมีย มีคู่หมด แล้วนี่กูมาทำอะไรวะสาดดด” มันบ่นแต่ก็ยกแก้วเหล้าขึ้นแดก ฮ่าๆ น่าสงสารจนผมอดไม่ได้ที่จะแกล้ง

“มึงมีแสนไง เนี่ย”

“.......... อี๋!” ไอ้โต้งทำท่าขนลุก ส่วนไอ้สองขยับห่างทันที ฮ่าๆ แม่งจี้อะ ลองนึกภาพตามแล้วรับไม่ได้จริงๆ

วงเหล้าดำเนินไปเรื่อยๆ สติผมก็ใกล้หลุดลอยเต็มที่ บีมกับตาลขอกลับก่อนเพราะต้องพาตาลไปส่งบ้าน พวกผมก็ไม่แน่ใจหรอกว่ามันจะถึงบ้านตาลหรือบ้านมันกันแน่ พวกเราก็โห่แซวไป เลยได้นิ้วกลางไอ้บีมมาแทน พอหันไปมองไอ้เก่งกับซาย ตอนแรกก็ตีกันเรื่องนั่งเบียด ตอนนี้ไอ้ซายลุกไปนั่งตักไอ้เก่งเรียบร้อย เมาตาปรือ ปล่อยให้ไอ้เก่งหอมแก้มหอมคอไปตั้งหลายที หมั่นไส้โว้ยยย

“พอแล้วมั้งวะ” ไอ้โต้งมองสภาพสองตัวนั่นก่อนมามองผม ตอนนี้ก็เริ่มนั่งไม่ตรงแล้ว

“อืม เดี๋ยวกูเก็บเอง มึงจะเข้าไปนอนในห้องกับกูหรือโซฟา” เสียงไอ้แสนมันถามผมหรี่ตามองหน้าไอ้โต้งแล้วชี้ที่โซฟา

“เมิงนอนเน่เลย ห้องน้านของกู!” น้ำเสียงที่พูดออกไปติดยานคางโดยที่ผมไม่รู้สึกตัว รู้แต่ว่าห้ามใครไปนอนในห้องตัวเองเด็ดขาด

“สัด หวงจริงนะ เออ กูนอนนี่ได้” ผมยิ้มทันทีที่มันตอบรับง่ายๆ ยกแก้วขึ้นดื่มอีก

“เก่ง ซาย ห้องนั้นมีที่นอน มีหมอนอยู่แต่ไม่มีเตียงนะ”  แสนคงหมายถึงอีกห้อง แต่พวกแม่งจะไปนอนกันแล้วหรอวะ ไม่เอาดิ

“เฮ้ยย อยู่ด้วยกานก่อนเด้ จารีบปายนอนกานทามมาย กูยางม่ายมาวเลย” ผมคว้าแขนคว้าขาใครบ้างไม่รู้ตอนนี้ แต่แม่งจะหนีผมกันอะ

“สองปล่อยซายยย” อ้าว ขาไอ้ซายหรอ ไม่เอาอะไม่ปล่อยเดี๋ยวแม่งหนี

“ไอ้สอง ปล่อยเมียกูก่อน”

“ม่ายอาว จาหนีกูปายหนายกาน ห้ามเย่อกานน้าพวกเมิง เดี๋ยวเตียงกูขาดด แดกเหล้ากาน โต้ง เมิง ชน โชนน” ผมชี้หน้าบอกพวกแม่งก่อนจะหันมาหาไอ้โต้ง โลกแม่งเริ่มหมุนปลกๆ หรือกูหันหัวไวไปวะ จะอ๊วก

“พอแล้วสอง” เสียงใครมันงุ้งงิ้งวะ จากินอะ  ผมจับหน้าไอ้แสนไว้แล้วต้องขมวดคิ้ว เห็นไม่ชัดอะ! ยื่นหน้าเข้าไปหน่อย

“เหนตาเมิงแล้ว”

“ฮ่าๆ กูสงสารมึงวะแสน” ใครแม่งพูดอะไรนักหนาวะ รำคาญจัง แล้วมันจะเอาหน้าหนีผมไปไหน จะมองอะ จะมอง!

“จิ๊ กูพามันนอนก่อน มึงอะนอนได้แน่นะ”

“เออน่า ไปเหอะ กูไม่อยากดูหนังสด”

“หึ”

อยู่ดีๆก็รู้สึกเหมือนตัวเองลอยได้ ต้องบิน กระพือปีก พั่บๆ ฮ่าๆๆ

“โคตรเพี้ยน ไม่ให้กินแล้วคราวหลัง” เสียงดุแบบเคยๆทำให้ผมยิ้ม  มุดหน้าเข้าซอกคอ แม้จะถึงที่นอนแล้วแต่ผมก็ยังกอดเขาไว้แน่น ชอบ ชอบแสน

“ยั่วหรอ”

“ครายยั่ว จูบหน่อยยย” ผมรั้งคออีกคนลงมาทั้งยังทำปากจู๋บานใส่อีก จวบๆสิ จวบบ

“อย่ามาโวยทีหลังแล้วกัน”

ยินดีด้วยสองแสน สติการยับยั้งชั่งใจของแสนสอง ขาดลงแล้ว

( จบสองแสน - สิบสาม )

ไม่ได้ลงแล้วไม่สบายใจ แม้จะง่วงนิดๆ ไม่ได้ทวนคำเลย เดี๋ยวพรุ่งนี้มาตามดูให้นะจ๊ะ
คืนนี้หลับฝันดี ค้างกันต่อไป
5555555555 
ดาวเสาร์

[nunda]

ใช่ค่ะ พ่อแม่จะรู้เรืีองนี้ไม่ได้เด็ดขาด

แต่.... คนอ่านต้องรู้ทุกอย่างนะแฝด อร๊ายยยย >//<

[catka12]

     :hao6:รออออออค่ะ...

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ถถถถถ  โถ ถัง กาละมังหงาย......ค้างงงงง  อีกและ
แสน สอง 

เก่ง ก็มีเด็ก แบบสองไม่รู้ตัวเลย
แสน ร่วมมือกับเก่งหรือเปล่า สงสัย 
       
 

[FeaRes]

เพื่อนๆเขาก็มีเด็กของเขา มาหวานโชว์(?)
สองเมาแล้วรั่วนะ อ่อยแสนอีก 55555
 

[Destiny]

อยากรู้ว่าสองรู้ได้ไงว่าตัวเองต้องเป็นรับ สังเกตจากเพื่อนๆแซวว่าสองเป็นเมียแสน สองเองก็ไม่ได้รู้สึกตงิดใจหรือฉุกคิดเลยว่า เอ๊...กรุก็ผู้ชาย ทำไมจะเป็นรุกไม่ได้

ส่วนเพื่อนคิดว่าสองต้องเป็นรับ อันนี้ไม่แปลกใจ เพราะถ้าคนนอกมอง สองเองดูนุ่มนิ่ม อ่อนแอ แล้วก็น่ารักกว่า
แค่แปลกใจในส่วนของความนึกคิดของตัวสองเอง เพราะเท่าที่สัมผัสจากการอ่าน สองเองก็เป็นผู้ชายแมนๆคนนึงค่า

อันนี้เป็นคำแนะนำจากคนอ่านที่เป็นแฟนเหนียวแน่นนะคะ
หวังว่าจะเป็นประโยชน์จ้า 

[khunchoq]

‘Our love is twin’

( สองแสน - สิบสี่ )

ผมรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเพราะความไม่สบายตัว เหมือนโดนอะไรรัดไว้ จะขยับหนีก็ไม่ได้เลยลืมตามอง เห็นหน้าไอ้แสนในระยะประชิด มันยังหลับอยู่และผมก็รู้ถึงเหตุผลที่ตัวเองอึดอัดเมื่อครู่แล้ว โดนมันกอดรัดไว้ทั้งตัวแทบจะกระดิกไม่ได้

แต่ผมปวดหัว ไม่มีอารมณ์มานอนมองหน้ามันเหมือนละครไทยแน่ๆ ดันตัวมันออกแล้วต้องสะดุ้ง เจ็บ.. เจ็บตูด.. หน้าของผมซีดเผือด เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นวะ มัน มันล่อผมหรอ ทั้งๆที่ผมไม่รู้สึกตัวเนี่ยนะ!

“ไอ้เชี้ยแสน!!!”  มันขมวดคิ้วกดหัวผมลงไปอก กูขยับทีก็เจ็บตูด ไอ้เชี้ย กดหาพ่อง ไม่นอนโว้ย ผมขัดขืนเท่าที่ร่างกายตัวเองจะอำนวยละครับ จะยกขาขึ้นถีบก็ร้าวไปทั้งสะโพก ทำอะไรไม่ได้ ร้องไห้แม่งสัด!

“ฮึก.. ไอ้เหี้ย มึงแม่งเลว”

“ร้องทำไม”

“ยังจะมาถามอีก เมื่อคืนมึงทำอะไรละ!!”

“กู?...อ๋อ..”

“ยังจะมาอ๋อ แล้วทำหน้าแบบนี้ใส่กูหมายความว่าไง” ผมเริ่มหงุดหงิดมากแล้วครับ พอเห็นแม่งทำหน้าเหมือนเอือมเลยต้องโวยซักหน่อย ทำแบบนี้กับกูยังมาจะมองแบบนี้อีก โมโห!

“มึงจำอะไรไม่ได้เลยใช่ไหมเมื่อคืน”

“ใช่ และกูก็เจ็บ..” ผมเม้มปากจ้องมันเขม็ง คือมันก็ไม่ผิดหรอกถ้าเราจะทำอะไรกัน แต่นี่ผมเมาอะ แล้วไม่รู้สึกตัวซักหน่อย เอ้ย ไม่ใช่ ผมไม่ได้สมยอมดิ! ผมไม่มีสติไง!!

“หึ..ก็แค่เกือบ”

“หมายความว่าไง เกือบพ่องกูเจ็บจนขยับขาไม่ได้!”

“ฟัง”

“....” ทำไมต้องพูดเสียงดุด้วยวะ ผมขบปากตัวเองยอมเงียบฟังมันก่อน ไม่ได้กลัวหรอกนะ แต่ร่างกายไม่พร้อมโว้ย!

“เมื่อวานพาเข้ามาในห้องเพราะเห็นว่าเมาไม่ไหวแล้ว และยังมายั่วกันอีก พอมาถึงห้องเราก็จูบกัน...” เหมือนมีภาพส่วนที่หายฉายกลับมาอีกครั้ง

“อือ..แสน” เสื้อของผมถูกถอดออกทางหัวตามด้วยเสื้อของแสน เนื้อตัวเราเบียดเสียดกันแลกจูบอย่างไม่มีใครยอมใคร ผมปรือตามองใบหน้าที่เร้าอารมณ์ในความรู้สึก สองมือของผมลูบไล้ไปบนแผ่นหลังของคนที่คร่อมทับ หน้าอกขยับยกขึ้นลอยโค้งเมื่อถูกโจมตีหนักที่ตุ่มไตเล็กๆ ความเสียวกระสันพุ่งพล่านไปทั่วทั้งร่าง บวกกับฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ ความต้องการในตัวมันก็มากขึ้น เยอะขึ้น

“แสน” น้ำเสียงที่เปล่งออกไปคล้ายกับอ้อนวอนให้อีกฝ่ายช่วยปลดปล่อยอารมณ์ แสนเข้าใจมัน กางเกงถูกดึงลงไปกองตรงข้อเท้า เป็นผมเองที่ดึงขาออกจากกางเกงขยับอ้าให้แสนได้เข้ามาสัมผัสส่วนที่ตื่นตัว ทันทีที่มือร้อนกอบกุมเข้ามากอบกุมไว้ ผมก็กดหัวลงส่ายไปมาระบายความรู้สึกวาบหวามที่พุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ

หากแต่ว่า เพราะหัวที่ส่ายไปมาบ่อยๆทำให้ความรู้สึกอื่นก็ตามมาเช่นกัน ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ตีตื้นขึ้นมาจุกถึงขอหอย
 
“เฮ้ย!” ผมยกขาถีบตัวไอ้แสนออกไปลุกพรวดปล่อยของเก่าที่กินเข้าไปออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ ไม่รู้ว่าโดนอะไรไปบ้าง ได้ยินแค่เสียงร้องของไอ้แสนนั่นละ

“อึก..”

“มึงนี่มัน..จิ๊ ยืนดีๆสิ” ผมหรี่ตามองถึงพบว่าที่นี่เป็นห้องน้ำ ผมถูกมันจับให้ยืน น้ำจากฝักบัวเย็นซะจนผมสะดุ้ง ขยับตัวหนี

“สอง! ยืนดีๆเดี๋ยวลื่นล้ม!” น้ำมันเย็นนี่! ผมยังคงขยับหนีแม้จะโดนเกี่ยวเอวกลับมาทุกทีก็เถอะ

“ไม่อาบ! หนาว! ไม่เอา!”

“เฮ้ยๆ ยืนดีๆ สอง!” สิ้นคำของมันผมก็ร่วงลงมากองที่พื้น ก้นกบกระแทกกับพื้นกระเบื้องอย่างแรง มีเพียงหัวเท่านั้นที่ถูกไอ้แสนช้อนไว้ได้ทัน ในตอนนั้นผมรู้แค่ว่าเจ็บ น้ำตาเริ่มพลั่งพลูออกมา ยิ่งเห็นหน้าดุๆของมันยิ่งร้องหนัก

“ฮึก..ฮือ”

“..เฮ้อ” มันไม่ได้พูดอะไรอีกนอกจากจับผมอาบน้ำทั้งๆที่นั่งนั่นละ แล้วก็อุ้มออกมา ผมถูกปล่อยลงบนโซฟานอนตัวยาวที่ตั้งอยู่มุมหนึ่ง พอจะลุกไปที่เตียงก็โดนดึงไว้

“ปล่อย!”

“มันเลอะอ้วกมึงน่ะสอง รอตรงนี้ก่อน!”  ใครอ้วกวะ? คือคำถามที่ผมนึกออก แต่ไม่ได้ถามมันออกไปและก็ไม่ต่อต้านยอมนั่งรอดีๆ มันเดินไปเปิดตู้ทำอะไรไม่รู้อยู่แปปนึงก็กลับมาพร้อมเสื้อผ้า ผมโดนจับแต่งตัวไม่ต่างจากเด็กและด้วยความง่วงงุน พอเสร็จปุ๊บผมก็ทิ้งตัวลงนอนปั๊บ เห็นมันยืนอยู่เลยกวักมือเรียก

“กู๊ดไนท์คิสก่อน คิสๆ” มันยอมโน้มลงมาแต่โดยดี ผมโดนจูบไปทั้งหน้ามันถอยออกมาหน่อยแล้วพึมพำอะไรซักอย่างที่ผมฟังไม่รู้เรื่อง ก่อนจะหลับไป

“ตัวแสบ”





“นึกออกหรือยัง” ผมมองหน้ามันแล้วหัวเราะแห้งๆ แสดงว่าไอ้ที่เจ็บตูดเพราะล้มสินะ มันดันตัวลุกขึ้นนั่งลูบหน้าลูบตาตัวเอง

“ปวดหัวไหม”

“อือ..ตูดด้วย...” คือมันปวดอะ เจ็บๆ จะปิดไว้ไม่บอกก็ไม่ใช่ที่ มันมองสำรวจตัวผมก่อนพยักหน้าเบาๆ

“เดี๋ยวไปซื้อยาให้ นอนไปก่อน” ผมมองตามแสนที่เดินเข้าไปในห้องน้ำ ก่อนจะกดหน้าลงหมอนแล้วร้องว๊ากออกมา

โคตร...เชี้ยเลย หมายถึงกูเนี่ย! โอ้ยย อาย บอกคำเดียวว่าอาย! ไม่รู้จะเอาหน้าไปมุดส่วนไหนของโลกดี ต่อไปนี้จะไม่แตะเหล้าอีกแล้ว สาบานเลย! ผมโวยวายกับตัวเองไม่นาน แสนก็เดินออกมาจากห้องน้ำในสภาพของคนที่อาบน้ำเรียบร้อยแล้ว

ถึงจะปวดหัวแต่ก็ยังนอนต่อไม่หลับเลยมองตามมันไปเรื่อย มันก็รู้นะว่าผมมองอยู่แต่ไม่เห็นห้ามหรือว่าอะไร นอกจากจะปรายตามามองบ้างในบางครั้ง ผมก็ยิ้มแป้นกลับไปทุกที ถือว่าเป็นการง้อแล้วกันนะ แหะๆ

ผมเผลอหลับไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ ตื่นขึ้นมาอีกทีก็ได้ยินเสียงโล้งเล้งกันนอกห้อง ปกติเสียงด้านนอกนี่จะไม่ได้ยินเลยนะ ลืมตาขึ้นมาเห็นประตูห้องที่เปิดแง้มไว้เลยเข้าใจ แล้วทำไมมันไม่ปิดให้สนิทวะ ผมลองขยับตัวดูก็รู้สึกเหมือนจะเบาเจ็บไปแล้ว ได้กลิ่นยานวดจางๆติดจมูก ก็เผลอยิ้มออกมา

ไม่มีใครที่ทำให้ผมได้ นอกจากมันนั่นละ หัวใจพองฟูด้วยความสุข พาตัวเองลงจากเตียงเดินกระย่องกระแย่งมาเปิดประตู เท่านั้นแหละ สายตาหลายคู่ก็หันพรึบมาอย่างพร้อมเพรียง ผมเลิกคิ้วทำหน้างงใส่พวกมัน รู้สึกจะมี...คนที่ผมไม่เคยเห็นหน้าด้วยแหะ

“ไอ้แสน แฝดมึงตื่นแล้ว!” หนึ่งในคนที่ผมไม่เคยเห็นหน้าตะโกนขึ้นก่อนจะหันมายิ้มให้ผม ผมเลยส่งยิ้มกลับกำลังจะเดินไปหาไอ้เก่งที่ส่งสายตาล้อเลียน แสนก็เดินมาก่อน

“เจ็บอยู่ไหม ปวดหัวอยู่หรือเปล่า” ใครเอาอะไร..ให้มันกินวะ.. ความนุ่นละมุนนี่มาจากไหน ผมหน้าร้อนผ่าวส่ายหัวตอบมันพยายามหลบสายตาของไอ้เก่งกับไอ้โต้งด้วย ไอ้เพื่อนเชี้ยยย

“เพื่อนมึงหรอ” ผมถามเบาๆ มันตอบรับในลำคอ ประคองผมปานคุณแม่ท้องโตไปที่โซฟา แล้วใช้เท้าเขี่ยไอ้โต้งลงจากโซฟาให้ผมไปนั่งแทนเหมือนสิ่งของก็ไม่ปาน  โคตรน่าสงสาร ฮ่าๆๆ

“เชี้ยแสน”

“ฮ่าๆ” แล้วพวกมันก็หัวเราะกัน เอ.. ผมว่าผมยังไม่เห็นซายเลยนี่หว่า

“ซายอะ” ไวเท่าความคิดผมถามเก่งมันทันที ไอ้เก่งกระตุกยิ้มที่ดูไม่น่าไว้ใจ ใช้สายตาปรายไปทางประตูห้องอีกห้อง อย่าบอกนะว่า..

“ตามที่คิด” มันเห็นหน้าผมเลยตอบให้เรียบร้อย โห ไอ้เชี้ย... ผมไม่อยากจะเชื่อว่าไอ้เก่งมันจะ...ขนาดนี้..

“หันมานี่ก่อน นี่เพื่อนกู อ้น กับ หนุ่ม”

“เออ ดีๆเว้ย กูชื่อสองนะ หล่อกว่าไอ้แสนหน่อยนึง” พอผมพูดจบพวกมันก็หัวเราะกัน นี่เห็นกูเป็นหม่ำหรอ?

“เอาจริงๆถ้าไม่ใช่เพราะขี้แมลงวันตรงนี้ของมึงนะแสน แล้วมองแต่หน้าเฉยๆ แยกพวกมึงไม่ออกเลย” ไอ้คนชื่ออ้นพูด เพิ่งเห็นว่าพวกมันตั้งวงกันอีกแล้ว ไม่ไปเรียนกันซักตัว โดดแดกเหล้า เจริญละพวกมึง รวมกูในนั้นด้วย กร้ากกก

“กูหล่อกว่าเห็นๆ ตอนเกิดมากูแย่งความหล่อมันมาหมดแล้ว”

“หรออออออออ” พวกมันเหมือนนัดกันพูด แต่ผมขึ้นเลยครับ ขึ้น!!

“ว่ากูไม่หล่อเดี๋ยวเทเหล้าทิ้งเลยสัด!”

“โอ้ยๆ อย่านะมึง เคยได้ยินคำนี้ไหม เมียตายไม่เท่าเหล้าหก!” ไอ้คนชื่หนุ่มมันพูดจบก็ถลามากอดขวดเหล้าที่เหลืออยู่ครึ่งค่อนด้วยความรักใคร่

“งั้นมึงเอากับขวดดิ ไม่ต้องมีเมีย” ไอ้เก่งย้อนกลับไป

“กูก็อยากเอากับขวดนะ แต่ปากขวดมันเล็กไปวะ ไม่รองรับอนาคอนด้ากู”

“ไอ้เหี้ย เสื่อม!!” พวกผมพากันเอาถั่วลิสงในจานปาใส่แม่ง ผมเอนตัวพิงไอ้แสนไว้ คอยหัวเราะพวกขี้เหล้าเล่นกันโดยมีสายตาล้อเลียนจากสองสหายเดิม แม้จะอายแต่แม่งสบายนี่หว่า แม้หน้าจะร้อนแต่มองข้ามมันไป เพราะตอนนี้ ผมโคตรมีความสุขเลย

( จบสองแสน - สิบสี่ )

ไม่ค้างแล้วๆ มาต่อแล้ว แม้จะไม่ได้อย่างใจคิด 5555
เนื้อหาค่อนข้างเอื่อยๆเรื่อยนะขอรับจากตอนนี้
อยากให้เป็นช่วงที่สบายๆกันก่อนจะเจออะไรหนักๆ โอะ 
ขอขอบคุณทุกการติดตามนะขอรับ 

อยากรู้ว่าสองรู้ได้ไงว่าตัวเองต้องเป็นรับ สังเกตจากเพื่อนๆแซวว่าสองเป็นเมียแสน สองเองก็ไม่ได้รู้สึกตงิดใจหรือฉุกคิดเลยว่า เอ๊...กรุก็ผู้ชาย ทำไมจะเป็นรุกไม่ได้

ส่วนเพื่อนคิดว่าสองต้องเป็นรับ อันนี้ไม่แปลกใจ เพราะถ้าคนนอกมอง สองเองดูนุ่มนิ่ม อ่อนแอ แล้วก็น่ารักกว่า
แค่แปลกใจในส่วนของความนึกคิดของตัวสองเอง เพราะเท่าที่สัมผัสจากการอ่าน สองเองก็เป็นผู้ชายแมนๆคนนึงค่า

อันนี้เป็นคำแนะนำจากคนอ่านที่เป็นแฟนเหนียวแน่นนะคะ
หวังว่าจะเป็นประโยชน์จ้า 

ต้องบอกว่าคนแต่งลืมรายละเอียดตรงนี้ไปเลย ขอบคุณมากๆที่ช่วยแนะนำนะขอรับ
ไว้จะสอดแทรกเข้าไปเท่าที่จะได้ทำได้นะขอรับ 

[nunda]

รอชมพัฒนาการต่อไปค่าาาา

[Destiny]

อ้าวว นึกว่าน้องสองจะเสร็จซะละ ดันรอดไปอีกจนได้ ถถถถถถ   

[khunchoq]

‘Our love is twin’


( สองแสน – สิบห้า : หึง )

หลังจากงานสังสรรค์เข้าห้องหอ เอ๊ย ไม่ใช่ เข้าคอนโดฯใหม่สิ ก็ถึงเทศกาลสอบปลายภาคแล้ว เวลาผ่านไปเร็วจนตั้งตัวไม่ทัน เรื่องของแสนไม่ได้คืบหน้าอะไรไปมากกว่าเดิม เพราะต่างฝ่ายต่างลุยงานเก่าและงานใหม่จนหัวหมุนไปหมด กลับห้องมาบางครั้งก็ใช่ว่าจะได้เจอหน้ากัน

วันนี้เป็นอีกวันที่แสนมันนัดเพื่อนมาติวกันที่ห้อง เพียงแต่คราวนี้มีแค่อ้นที่มา ส่วนผมวันนี้พักครับ รู้สึกสมองล้าๆยังไงไม่รู้เลยผ่อนคลายบ้าง กลิ้งไปกลิ้งมาจนเบื่อก็เริ่มหิว ไปหาอะไรกินดีกว่า

ก๊อกๆ

“แสน อ้น เอาอะไรไหม?” เคาะห้องเสร็จก็ถามเลย ยืนรอซักพักก็ไม่ได้ยินเสียงอะไรตอบกลับมา ผมชั่งใจอยู่ครู่นึง บางทีอาจจะอ่านหนังสือกันอยู่เลยตัดขาดโลกก็ได้ ผมเป็นบ่อย กร้ากก

พาตัวเองออกมาจากคอนโดฯได้ก็เดินไปตามทางที่คุ้นเคย พอมาอยู่ได้ซักพักก็เริ่มจำได้แล้วละครับว่าอะไรอยู่ตรงไหน มีร้านอะไรบ้าง และที่ประจำของผมนี่เลย เซเว่น! ฮ่าๆ

ผมหยิบฉวยพวกเครื่องดื่มชูกำลังไม่กี่ขวดกับของกินเล่นไว้เผื่อง่วง แถมพวกข้าวแช่แข็งด้วย จริงๆก็ไม่อร่อยหรอกครับแต่มันกันตายได้ครับ จ่ายเงินเสร็จก็เดินฮัมเพลงกลับคอนโดฯ วางทาบคีย์การ์ดพาตัวเองขึ้นชั้น 25  กดรหัสหน้าห้องเสร็จเดินเข้ามาภายในห้องยังไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงแสดงว่าพวกมันยังไม่ออกมากันแน่ๆ 

ผมเก็บข้าวของที่ซื้อมาเข้าที่จนหมด เดินตรงไปหน้าห้องเคาะเบาๆ

“แสน อ้น ออกมากินข้าวก่อน”

“......” เงียบวะ... เอาไงดี เปิดไปดูมันจะว่ากวนปะวะ ผมลังเลอยู่ครู่นึงก่อนจะตัดสินใจบิดลูกบิดเข้าไปด้านใน

ชะงักค้างกับภาพที่เห็น ตัวชาวาบขึ้นมา อ่านหนังสือท่าไหน ถึงได้ไปนอนซุกกันอยู่บนที่นอนนั่น ผมเม้มปากแน่น ความคิดสองฝั่งตีกันวุ่นวายยังคงยืนนิ่งมองอยู่อย่างนั้น

ปิดประตูดิสอง อยู่ทำไม
เดินเข้าไปเรียกเลย จะได้รู้ว่าอะไรเป็นอะไร
เขาเป็นเพื่อนกันไง นี่มึงคิดอะไรวะสอง
แต่กูไม่เคยนอนซุกเพื่อนแบบนี้นะ จะไม่อะไรเลยถ้า... แขนของแสนไม่ได้พาดอยู่บนเอวอ้น

ความคิดของผมเริ่มเตลิด ได้สติขึ้นมาหน่อยก็รีบเฟดตัวเองออกมาจากห้องนั้น ทิ้งตัวลงบนโซฟา พยายามใช้สติที่เหลือน้อยนิดให้ได้มากที่สุด รู้สึกได้ถึงแรงสั่นของมือตัวเองและความเจ็บปวดที่แทรกซึมเข้ามาเรื่อยๆ

โอเค มันอาจจะดูงี่เง่าไปหน่อยแต่ให้ตายเถอะ ถ้าคุณเห็นแฟนคุณอยู่ในลักษณะนี้ไม่มีใครไม่คิดหรอก อย่าทำตัวเป็นแม่พระ พ่อพระกันหน่อยเลย.. ผมก็แค่มนุษย์คนหนึ่ง

นี่ผมพาลบ้าอะไรวะ ยกมือขึ้นเสยผมตัวเองแรงๆ

สติหน่อยสิวะสอง..

ตลอดเวลาที่ผ่านมาผมไม่เคยระแวงอะไรแบบนี้มาก่อนเลย เพราะไม่เคยห่างกัน เวลาว่างแสนมักให้เวลากับผม แต่ผมก็ลืมคิดถึงข้อนี้ไป ตอนมันอยู่กับเพื่อนเป็นยังไง เข้ากับเพื่อนได้มากแค่ไหน ความสนิทที่เหมือนจะเท่าเดิมแต่แท้จริงแล้วเรายืนห่างกัน หรือ...เราไม่เคยยืนใกล้กันเลย

ผมสบถกับความคิดบ้าๆของตัวเองซ้ำๆ ตบหน้าตัวเองเบาๆเรียกสติ บางทีเครียดเกินไป เหนื่อยเกินไป ความคิดพวกนี้เลยโผล่ขึ้นมา หรือมันเป็นเรื่องจริง แม่ง.. ไม่เข้าใจห่าเหวอะไรเลย

ผมลุกพรวดเข้าไปในห้องนั้นอีกรอบ เรื่องที่ผ่านมาก็ช้ำพอแล้วกับการไม่คุยกัน รอบนี้..จะให้ซ้ำรอยคราวก่อนไมได้

ปึง!

“แสน! อ้น! กินข้าว!” ผมตะโกนพร้อมกับเปิดประตูเข้าไปอย่างแรง ไอ้แสนรู้สึกตัวก่อน มันกระพริบตาช้าๆ ขยี้ตาอีกทีแล้วก้มมองคนในอก ผมไม่พูดเร่ง ไม่พูดแม้แต่คำเดียว พยายามทำหน้าเรียบ หน้าตายยืนจ้องอยู่อย่างนั้น จนมันเริ่มรู้ตัวเงยหน้าขึ้นมามองผม เห็นประกายความตกใจในแววตามัน

ตกใจทำไม? ถ้าไม่ได้ทำอะไรผิด ผมเม้มปากหันหลังออกมาจากห้องทันทีที่อ้นเริ่มรู้สึกตัว

ให้ตาย พยายามจะไม่คิดแต่ก็อดไม่ได้วะ นี่มันนอกใจผมหรอ ทั้งๆที่เพิ่งจะลงรอยกันได้ไม่นานเนี่ยนะ! ผมเดินเข้าห้องนอนปิดประตูล็อคไม่ให้ใครเข้า ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงในจังหวะที่ขอบตาเริ่มร้อนผ่าว เกลียดความรู้สึกแบบนี้ ความรู้สึกที่ทำให้ตัวเราอ่อนแอ..และใจเราก็อ่อนแอเช่นกัน

ก๊อกๆ

“สอง” ผมเอาหมอนของตัวเองทับหัวอุดหูไว้ ไม่ ไม่อยากงี่เง่าใส่ ไม่อยากทำตัวไม่ดีให้เห็น ขอสงบสติอารมณ์ตัวเองก่อนแล้วจะออกไป ผมไม่รู้ว่าแสนมันเคาะอยู่อีกนานไหม รู้แค่ว่าผ้าปูเริ่มเปียกเป็นวงกว้าง รักมันขนาดนี้เลยหรอ ผมถามตัวเองซ้ำๆ ทั้งๆที่มันเป็นแฝดน้องของตัวเอง

ปัญหาโลกแตกของฝาแฝดกลับมาให้ได้คิดอีกครั้ง แม้จะพยายามตัดเรื่องเก่าๆออกแต่ว่า.. มันก็ยังวงเวียนกลับมาให้มีน้ำตา

กริ๊ก

เพราะมัวแต่คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยจึงไม่ได้ยินเสียงประตูห้องที่ถูกไขเข้ามา น้ำตาหยดแล้วหยดเล่าไหล่ออกมาไม่ขาดสาย ก่อนจะสะดุ้งตกใจเมื่อโดนรวบตัวไปกอดไว้

“สอง”

“อึก...ปล่อย!” ผมไม่อยากมองหน้ามันได้แต่ใช้มือดัน เท้าถีบให้มันปล่อย ขบริมฝีปากตัวเองจนช้ำอย่างจนใจเมื่อมันไม่ขยับหนีไปเลยซักนิด มีแต่ผมนี่ละที่เหนื่อยหอบ

“มันไม่มีอะไร”

“....” ไม่มีอะไรแล้วมึงตกใจทำไม ผมไม่ได้พูดออกไป ไม่มองหน้ามันด้วย

“แค่อ่านแล้วเผลอหลับไป ไม่รู้ว่าทำไมถึงอยู่ท่านั้น อาจจะเคยชินเวลานอนกับสอง”

“...” พูดเฉยๆก็ได้ จะเลื่อนหน้าเข้ามาทำไม ห่าน! น้ำตาเหือดแห้งไปแล้ว เหลือแต่ตาช้ำๆของผมนี่ละ มองมันด้วยหางตาเชิงห้ามไม่ให้มันเอาจมูกมาหอมมาดมตามแก้มตามซอกคอผม

“ขอโทษ ไม่ได้อยากกอดใครเลยนะ”

“.......” เกลียดมันวะ!

“หึ.. แดงไปหมดแล้ว”

“พูดหาพ่องงง” เกลียดหน้ากระลิ่มกระเหลี่ยของมัน แม่งชอบทำตาวับๆวาวๆใส่ผม ถีบมัน ถีบมัน!!

“โอ้ย ฮ่า ๆ ขี้หึงวะ” 

“ใครหึงมึง!”

“ไปส่องกระจกดิ” ผมถลึงตาใส่ ให้มันหุบปากไปซะ มันยิ้มแล้วก็หุบปากทันที หมายถึง หุบปากด้วยการเอาปากมันมาปิดปากผมเนี่ย

“อื้อ!!” ยันต้นขามันกะจะให้มันปล่อยตอนที่ตัวเองโดนกดลงเตียง นอกจากมันไม่ขยับแล้วมันยังกัดปากผมด้วย ไอ้เลวววววว

ผมมองมันด้วยความโมโหหน่อยๆ แต่พอเจอมันมองสบมาก็รีบหลับตาลงจนได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอดังลอดมา แม่ง.. ใครสอนให้มันทำตาเจ้าชู้แบบนี้วะ ใจผมเต้นรัวแบบไม่เป็นจังหวะได้ไม่ยากเลย

ริมฝีปากของผมโดนเล็มโดนแทะจนเริ่มเจ็บจี๊ด ต้องเปิดปากให้มันสอดลิ้นเข้ามา รู้สึกเหมือนตัวเองโดนสูบลมหายใจ สูบพลังชีวิตออกไปอย่างไรอย่างงั้น  ลิ้นของมันกวาดต้อนลิ้นผมแบบไม่ยอมปล่อยให้หยุดว่างเลยซักวินาที

ร่างกายเริ่มหมดแรงจะต่อต้าน เสื้อของผมถูกมันจัดการเป็นอันดับต่อมา มือหยาบร้อนลูบไล้ไปบนตัวผม แอ่นอกสะบัดหน้าหนีริมฝีปากมันออกมาครางต่ำเมื่อตุ่มเล็กสองข้างถูกโจมตี

“อือ..”

 ริมฝีปากของมันไล่จูบไปตามลำคอผมทั้งยังเล็มเลียจนอ่อนลุกชันไปทั่วร่าง เจ็บจี๊ดเล็กๆบนผิวแถวเนินอกไม่ใช่แค่จุดๆเดียว แต่เหมือนมันจะแต้มร่องรอยไปทั่วอก ผมสอดนิ้วเข้ากุมขยุ้มผมหนาของมันบิดตัวน้อยๆด้วยความเสียว  ลมหายใจของเราสองคนหอบหายใจดังกว่าเดิมด้วยความต้องการ

“อ๊ะ..อา..” สะดุ้งยกตัวขึ้นจนแผ่นหลังลอยเมื่อจุกนมโดนตวัดเลียด้วยลิ้น หลุบสายตาลงมองภาพตรงหน้าแล้วยิ่งจะทนไม่ไหว เอื้อมมือตัวเองลงไปล้วงเข้าใต้ชั้นใน บีบคลึงท่อนกายร้อนผ่าวของตัวเอง

“อย่าใจร้อนสิ” มือของผมถูกดึงออกจากความต้องการของตัวเอง ผมปรือตาขึ้นมองส่งสายตาอ้อนวอนให้มันแบบไม่รู้ตัว ผมได้ยินเสียงคำรามต่ำของมันก่อนที่กางเกงของผมจะถูกกระชากออก มันจับขาของผมให้ขยับอ้าอยู่ในท่าทางที่น่าอาย แม้จะมีความต้องการแต่ท่าแบบนี้.... ที่มันจ้องอยู่ตอนนี้...

กูอายเว้ย!! ผมเม้มริมฝีปากเบนสายตาไปมองทางอื่น มันแทรกตัวมาอยู่กลางหว่างขาจับคางผมกลับมาแล้วบดจูบลงอีกครั้ง จูบรอบนี้มันหนักหน่วง เร่งเร้าทำให้อารมณ์ดิบในตัวผมเพิ่มสูงกว่าเดิม ริมฝีปากและลิ้นของเราไม่ห่างกัน ผมโอบรอบคอมันไว้ จูบตอบรับถ่ายทอดความรู้สึกให้อีกฝ่ายได้รับรู้เช่นเดียวกับที่มันส่งมา

ต้องการ  รัก 

“อา.. ส..แสน” กางเกงของมันหลุดไปแล้ว มันแนบท่อนร้อนของตัวเองกับร่องก้นของผม ขยับไถจนน่าหวาดเสียว ดันตัวมันออกนิด พอเห็นหน้าหื่นๆของมันแล้วถึงกับพูดไม่ออกเหมือนกัน

คือ.. ไม่รู้ว่าตัวเองโดนมันจะเจ็บไหม เจ็บขนาดไหน ยังไง จะถามมันว่าเคยทำมาก่อนไหม ขอทำแทนได้ไหม.. ถึงกับกลืนลงคอไป  ตาปรือปรอยของมันกับขี้แมลงวันเล็กๆที่หางตา ทำผมใจสั่น ไม่ห้ามตัว ห้ามใจ ห้ามความคิดอะไรอีก ดึงคอมันลงมารับจูบ จูบที่บอกว่าโอเค ยอมแล้ว ให้ทำได้ทุกอย่าง

“อึก...” ก้านนิ้วยาวดันส่งเข้ามาในช่องทางคับแคบ เผลอบีบรัดสิ่งแปลกปลอมแน่นด้วยความรู้สึกแปลกๆ

“อย่าเกร็ง” เสียงแหบพร่าดังข้างหู ผมพยายามที่จะทำตามจนนิ้วแรกดันเข้ามาจนสุด นิ้วที่สองที่สามตามมาจนแน่นไปทั้งช่องทาง ผมยึดข้อมือของแสนไว้แน่น

“จ..เจ็บ” แค่หายใจหรือเผลอรัดนิ้วก็รู้สึกร้าวไปถึงสันหลัง แสนก้มลงมาจูบซับไปทั้งหน้าผมราวกับจะปลอบ มืออีกข้างของมันกอบกุมท่อนร้อนของผมที่เริ่มจะปวกเปียกมาขยับรูดช้าๆ

“อา..อือ” ความเจ็บเริ่มเบาบางลง ความรู้สึกอย่างอื่นเริ่มเข้ามาแทนที ผมขยับขาอ้ากว้างสะโพกยกรับกับฝ่ามือร้อนของอีกฝ่ายอย่างเผลอไผล แสนคงเห็นว่าผมผ่อนคลายแล้วนิ้วที่ค้างคาอยู่ในช่องทางเริ่มขยับไปพร้อมๆกัน

การโดนจู่โจมทั้งหน้าทั้งหลังแบบนี้ทำให้ผมอดกลั้นเสียงของตัวเองไม่ไหว เผลอร้องเสียงสั่นจนตัวเองยังตกใจ ยิ่งปลายนิ้วนั่นกดโดนอะไรบางอย่าง ทำให้ผมเสียววาบไปทั่วท้องน้อย หวีดร้องขึ้นมาอย่างทนไม่ไหวยิ่งทำให้แสนมันเน้นย้ำอยู่ที่เดิม

ไม่ไหว

ไม่ไหวแล้ว

“อึก แสน!”  ทั้งๆที่เห็นสวรรค์อยู่รำไร ทุกอย่างกลับหยุดชะงัก ผมตวัดตามองมันแบบเคืองๆ จะเอื้อมมือลงไปพาตัวเองเข้าฝั่งก็โดนมันปัดออก
 
“ไม่ให้ไปคนเดียวหรอกนะ” มันพูดจบก็ชโลมเจลลงบนท่อนกายร้อนของตัวเอง ตาก็มองผมตลอดเวลาจนเริ่มรู้สึกเขินขึ้นมา เม้มปากหันหลบซักหน่อย ห่าเอ้ย สายตามันโคตร..ร้อนแรงเลย..

ขาของผมถูกยกไปไว้บนไหล่มันทั้งสองข้าง หมอนใบหนึ่งหนุนรองใต้สะโพก ตาคมประกายกล้าจ้องไปที่ช่องทางด้านหลังจนผมเกร็งเผลอขมิบรัดอย่างไม่ได้ตั้งใจ ยิ่งหน้าแดงกว่าเดิมก็ตอนที่มันเงยขึ้นมามองหน้าผมด้วยความต้องการอย่างที่สุด

ไอ้บ้าเอ้ย ผมยกแขนขึ้นปิดหน้าตัวเองไว้ เม้มริมฝีปากแน่น ยิ่งมองอะไรไม่เห็นอย่างนี้ยิ่งตื่นเต้น แต่จะให้เอามือลงมองหน้ามันละก็ ฝันไปก่อนเลย! 

“หึ..” 

บางอย่างกำลังดุนดันที่ประตูหลังผม มันอุ่น มันร้อน ผมกำลังคิดอะไรเพลินๆถึงกับต้องสะดุ้งขมวดคิ้วแน่น มือสองข้างย้ายไปวางบนต้นแขนของอีกฝ่ายบีบไว้

เจ็บ.. เจ็บโคตรๆ  ภาพตรงหน้าเริ่มพร่ามัวด้วยน้ำตา แสนก็คงทรมานไม่ต่างกันสีหน้ามันออก มันโน้มตัวลงมาจูบซับที่เปลือกตาของผม ช่วยปลุกเร้าด้านหน้าจนเริ่มผ่อนคลายลงบ้าง ช่วงจังหวะที่ผมเผลอเคลิบเคลิ้มกับสัมผัสของมัน มันก็ไสตัวเองเข้ามา

“อ๊ะ โอ้ย”

“อีกนิดสอง อา..” อยากจะบอกให้มันเอาออกไปแต่เห็นสีหน้ามันแล้วก็ทำไม่ลง สูดหายใจเข้าออกลึกๆ พุธโธ ธัมโม สังโฆ ไม่เจ็บ.. ไม่เจ็บเลยซักนิดเดียว ผมโกหก อ้ากกก ตอนที่กำลังสูดหายใจเข้าออกแม่งแทงพรวดมาเลย

“ฮึก..”

“คนเก่ง”

“เก่งพ่อง ฮึก” น้ำหูน้ำตาผมไหลออกมาจนเปียกไปทั้งหน้า อารมณ์ห่าเหวไรไม่มีแล้วตอนนี้ มือที่ตั้งใจจะมาเช็ดน้ำตาตัวเองถูกมันรั้งไว้ ผมมองมันอย่างไม่เข้าใจทั้งยังเคืองๆอยู่ด้วย แต่ก็ต้องชะงักค้าง ริมฝีปากร้อนแต้มลงบนฝ่ามือของผม

“รัก..”

“.....”

“รักมากนะ”

“.....” หน้าของผมร้อนฉ่า ถ้าใครเอาไข่มาทอดตอนนี้คิดว่าคงสุกแน่ๆ แล้วมันจะมาหวานซึ้งอะไรตอนนี้วะ ผมเม้มปากทำอะไรไม่ถูกอยู่ครู่ก็ต้องผวาขึ้นโอบรอบคอมันไว้ มันเริ่มปลุกเร้าผมจนตั้งตัวไม่ติด ไฟที่ยังไม่มอดดับดีกลับมาปะทุอีกครั้ง

“อ...อ๊ะ..อื้อ!” ตัวของผมไหวโยกตามแรงที่ถาโถมเข้ามาไม่หยุดหย่อน ปากก็ไม่หยุดว่างโดนมันจูบดูดจนบวมเจ่อ เสียงครางต่ำยังลอยมาให้ได้ยินเป็นระยะ ผสมปนเปไปกับคำพูดลามกที่ปลุกอารณ์ผมให้พุ่งขึ้นไปมากกว่าเดิม

“ส..แสน อ๊า..”

“รัก..อา..”

“ร..รัก อื้อ.. แสน.. เร็วอีก”

ผมปล่อยตัวปล่อยใจไปกับบทรักอันหนักหน่วง เสียงหอบกระชั้น เสียงคราง ยังคงดังอย่างต่อเนื่อง จนเริ่มแหบแห้ง เหมือนร่างกายตัวเองปวกเปียกเสียจนถูกมันพลิกเปลี่ยนท่าไปไม่รู้กี่ท่า ผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ รับรู้ได้แต่น้ำบางอย่างไหลเยิ้มไปตามขา

“ส..แสน..พอแล้ว”

“ซี๊ด.. อีกนิดนะครับ”

นิดบิดามารดามึงหรือไอ้แสน!! ไอ้เชี้ย!! ตั้งท่าจะทุบตีมันก็ถูกมันปั่นจนเคลิ้มไปด้วยอีกครั้ง อีกครั้ง และอีกครั้ง..  ความเหนื่อยเข้าเล่นงาน ตาเริ่มจะปรือปรอยลงจนปิดสนิท ความรู้สึกสุดท้ายก่อนสติจะหลุดลอยไป เหมือนมันจะถอดตัวออกไปแล้วแต่บางอย่างดันเข้ามาแทนที ง่วง เหนื่อย เพลียเกินกว่าจะเอ่ยปากถาม

แต่ว่านะ..

เหมือนผมจะลืมอะไรไปเลย.. แต่ช่างมันก่อน ขอนอนก่อนแล้วกัน

( จบสองแสน - สิบห้า : หึง )

แฮ่ หายไปหลายวัน ขอโทษค้าบบ ช่วงนี้ไม่ว่างเลย กลางคืนเผลอหลับอีกต่างหาก
ฮือออ พอมาถึงเครียดเรื่องการแต่งบทแบบนี้อีกต่างหาก... โอ้ย..
อาจจะทำได้ไม่ดีพอ..แต่ว่า พยายามแล้วนะ เขิน..
ขอบคุณสำหรับการติดตามครับโพ้มม

[Destiny]

จะลืมอะไรหล่ะคะน้องสอง ก็ลืมเพื่อนอ้นที่ยังอยู่อีกห้องหน่ะสิฮ้าา ป่านนี้เค้าได้ยินกันทั้งชั้นแล้วหล่ะ ถถถถ 

[♥►MAGNOLIA◄♥]

จะลืมอะไรหล่ะคะน้องสอง ก็ลืมเพื่อนอ้นที่ยังอยู่อีกห้องหน่ะสิฮ้าา ป่านนี้เค้าได้ยินกันทั้งชั้นแล้วหล่ะ ถถถถ 

ใช่  ลืมอ้นไปและ
ว่าแต่อ้น คิดไรกับแสนปะเนี่ย
       
 

[FeaRes]

นิดบิดามารดามึงหรือไอ้แสน!! < บิดามารดาของแสนก็คือของสองด้วยนะ 555555
 

ลืมเพื่อนอ้นยังไงละ!!! แต่ลืมๆไปก็ได้(?)
เชื่อแสนนะ จะเชื่อแสน แสนไม่นอกใจสองหรอก
อาจจะตกใจกับสภาพที่เห็นเฉยๆก็ได้ ใช่ไหม...
แสนคงไม่อะไร แต่อ้นนี่ไม่ทราบ?!!
 

[nunda]

ลืมอ้น???

อร๊ายยยยย สองโดนเผด็จศึกแล้ว จะเป็นไงต่อไปน๊าาา >///<

[bigbeeboom]

รอได้จ้า อย่าเครียดมากน้า แต่งดีออก ชอบๆ
ตอนนี้เก็บความฟินกันไปแหล่ะ

[khunchoq]

‘Our love is twin’


( สองแสน – สิบหก : สงสัย )


เจ็บ... ความรู้สึกแรกหลังจากรู้สึกตัวลืมตาขึ้นมา แผ่นหลังของผมอุ่นร้อนเพราะแนบอยู่กับแผ่นอกมัน ท่อนแขนของแสนวางพาดเอวผมไว้ ไม่หนักเท่าไหร่ แต่..อบอุ่นดีจัง

เหตุการณ์ก่อนหน้าไหลเวียนเข้ามาให้ใจเต้นผิดจังหวะ ใบหน้าร้อนผ่าวราวกับเอาไปอังเตาถ่านไว้ โคตร..เชี้ยอะ คือมันแบบ..มันดีนะ เออ มันก็ดีนั่นละ

แต่ว่า... กูงอนมันอยู่ไม่ใช่หรอวะ? ใช่ดิ

เรื่องอะไรนะ? เอ...อ้น?

“เฮ้ย!” ผมร้องเสียงดังเพราะเพิ่งนึกออกพลิกตัวหันมาหาคนที่ยังหลับไม่รู้เรื่องราวอย่างลืมตัวแล้วต้องมากัดฟันน้ำตาเล็ดเพราะเจ็บตรงนั้น... ไม่ต้องถาม! ตรงนั้นนั่นละ!!

“หืม..” ผมต้องน้ำตาเล็ดอีกครั้งเพราะมันดึงตัวเข้าไปกอดแน่น

“กูเจ็บ!” กัดแม่ง ตรงอกนั่นละครับ และก็ต้องหน้าเห่อร้อนอีกครั้งเพราะร่องรอยบนตัวของมันที่ผมเป็นคนแต้มไว้ประปรายไปทั่ว ... โอ่ย.. ใครก็ได้เอาปี๊บมาคลุมหัวไอ้สองที อายฉิบโหง!!
 
“ขอโทษ เจ็บมากไหม อยากอาบน้ำหรือเปล่า” เออ.. จะว่าไปผมก็ไม่เหนียวตัวเท่าไหร่ แถมไม่มีคราบอย่างว่าบนตัวด้วย มันทำให้หรอ... อา... รู้สึกดีวะ การดูแลเอาใจใส่เล็กๆน้อยๆแบบนี้ทำให้ผมกลั้นยิ้มไม่อยู่

“ยิ้มแบบนี้ อ่อยหรอ?” หุบยิ้มทันที แม่ง หมดมู้ดเลย ผมเอาหัวโหม่งคางมันแล้วต้องร้องด้วยความเจ็บเอง เจ็บทั้งหัว ทำไมคางมันแข็งจังวะ ไม่พอยังเจ็บตูดด้วย เมื่อกี้มันสะเทือน!!

“หึ..โง่จังครับเมีย”

“เมียพ่อง อ้ากกก” รับไม่ได้กับคำนี้โว้ยยยย กูยอมครั้งเดียวไม่ถือว่าเมีย ครั้งหน้าจะต้องสลับขึ้นบ้าง!!

“กูเกลียดมึง” ไม่คุยกับมันแล้วครับ ยิ่งเห็นหน้าเจ้าเล่ห์แบบนี้ กูสาบานเลยจะไม่คุยกับมึงสามวัน

“แต่กูรักมึงนะ”

“...” ตู๊ม! หน้าระเบิดกลายเป็นโกโก้ครั้น ไอ้........ ละไว้ในฐานที่เข้าใจครับ

“รักมากๆนะครับ”

“....”

“ขออีกรอบได้ไหม”

“โพ่งงง ปล่อยยยย”  รีบกระเถิบตัวเองออกจากวงแขนมันทันทีก่อนจะเสียเอกราชอีกรอบ แต่ด้วยความปวดหนึบที่ช่องทางเลยไม่ได้ขยับอย่างที่ใจคิดนัก พอเงยหน้าขึ้นมองหวังจะเอาเรื่องดันเจอรอยยิ้มกว้างขวางส่งมา ผมถึงกับพูดไม่ออกเม้มปากก้มลงหลบสายตาระยิบระยับนั่นข่มอาการใจเต้นแรงเป็นจังหวะแทงโก้ของตัวเอง

“ไอ้บ้านี่” พึมพำด่ามันเบาๆแต่คิดว่าอีกฝ่ายก็คงได้ยิน เพราะเสียงหัวเราะเบาๆดังมาพร้อมกับแรงกดบนหัว เสียงสูดหายใจเบาๆดังขึ้นยิ่งทำให้หน้าร้อนมากกว่าเดิม ไม่ชิน ไม่ชินเอาซะเลย...

ว่าแต่ ผมลืมอะไรไปอีกหรือเปล่านะ?

นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก ยิ่งรู้สึกอุ่นในใจแบบนี้ก็ไม่อยากจะคิดอะไรอีก ช่างมันไปแล้วกัน นอนหลับตาลงนิ่งๆด้วยความอ่อนเพลียที่ยังหลงเหลืออยู่ โดยมีไอ้แสนคอยลูบหลังให้คล้ายกับจะกล่อม แต่ยังไม่ทันจะง่วงหลับมือของมันก็เลื่อนลงไปคลึงก้นผมอีกครั้ง

“ไอ้แสน!”  กระชากมือมันออกมากัดจนจมเขี้ยว

“โอ้ย”

“กวนตีน! พากูลุกเลยจะไปอาบน้ำ แม่งเผลอไม่ได้ อูย เจ็บ” ว่ามันเสร็จก็พยายามจะยันตัวเองขึ้นนั่ง มือใหญ่ช้อนหลังผมให้ขึ้นนั่งดีๆ ผมร้องครางออกมาเบาๆด้วยความเจ็บ ไม่อยากนึกถึงสภาพหูรูดตัวเองตอนนี้เลยว่ามันจะช้ำขนาดไหน ว่าแล้วก็เพราะไอ้หน้ามึนนี่ละ ไม่รู้จักพอ

ชกแม่ง

“ทำกูทำไม” ยัง มึงยังจะถามอีกหรอ

“เพราะมึงอะ!”

“หือ ก็..ดีไม่ใช่หรอ” สะอึกเล็กน้อย มันก็ดีละสลัดแต่มึงควรจะถนอมกูมากกว่านี้ปะวะ จะพูดมากกว่านี้ก็เสือกเขินขึ้นมา เลยไม่พูดอะไรต่อ หลบตามันดันตัวขึ้นยืน

ขาสองข้างที่รับน้ำหนักสั่นน้อยๆเพราะเมื่อคืนผมแทบไม่ได้วางลงบนเตียงเลย กัดปากตัวเองกลั้นใจเดินไปที่ห้องน้ำทั้งไม่หาอะไรคลุมนั่นละ แค่คิดว่าจะก้มหยิบกางเกงมาใส่ก็เจ็บจี๊ดถึงท้ายทอยแล้ว เพราะงั้นข่มความอายแล้วเดินตรงไป อย่าสบตามัน ไม่ต้องมอง

อะ..อ..ไอ้เชี้ย แล้วชะโงกมามองหน้ากูหาพ่องงงง

“อย่ากัดปาก”

“.........” มันใช่เรื่องที่มึงควรพูดไหมวะไอ้แสนนน ผมโวยวายกับตัวเองในใจ มองมันด้วยตาขวางๆแล้วดันหัวมันให้พ้นจากโฟกัสสายตา พอเดินไปได้สามก้าวก็ต้องตกใจ

“มึงอุ้มกูทำไมเนี่ยแสน!”

“เห็นแล้วสงสาร” พูดจบก็จูบหนักๆลงบนปากผมแบบไม่ให้ตั้งตัว ผมได้แต่อ้าปากพะงาบๆอยากด่าอะ อยากด่าโว้ย แต่กลัวมันโยนลงพื้นให้เจ็บกว่าเดิม แหะ... ก็มันสบาย

ผมพยายามไล่มันออกจากห้องน้ำ เพราะไม่ชินที่จะอาบด้วยกันแบบนี้แต่มันหน้ามึนไง .... ทำไงก็ไม่ยอมออกจนผมเองนี่ละเหนื่อย ปล่อยให้แม่งช่วยอาบน้ำไปพยายามไม่มองสบตามันนั่นละกลัวเห็นสายตาอันร้อนแรงเหมือนเมื่อคืนแล้วผมจะใจอ่อนอีก ถ้าสงสัยว่าผมรู้ได้ไงว่ามันจะมองด้วยสายตาแบบนั้น

เพราะจ้าวโลกของมันที่แข็งขู่ฟ่อๆอยู่นี่ไง เชี้ยเอ้ย! ไม่ได้ตั้งใจจะมองเลย คือหลบตาไง ก้มมองปลายนิ้วโป้งตัวเอง เสือกเจอ...... อืม เต็มๆตา หลับตาแทนแม่ง ไอ้เลวววววว

“หึหึ”

ผมไม่สนใจเสียงหัวเราะกวนประสาทของมัน จนถูกมันฟอกมันถูหมดไปทั้งตัว กำลังเพลินๆจะไม่อะไรเลยถ้าเกิดว่าแม่งไม่มาแตะที่...เอ่อ ทางเข้า..ตรงนั้นน่ะ!!

“แสน” กดเสียงต่ำๆเชิงเตือนให้รู้ว่าอย่ายุ่ง ผมไม่อยากเจ็บไปมากกว่านี้

“จะทำความสะอาดให้” มันบอกจบก็ดันนิ้วเปียกๆลื่นๆเข้าไปด้านในแบบที่ผมไม่ทันตั้งตัว สะดุ้งเฮือกด้วยความเจ็บ ขาสั่นจนแทบจะยืนไม่อยู่

“อึก”

“อย่ารัดสิ..” เสียงของมันชักแปลกๆหู แต่จะไม่ให้รัดได้ยังไงวะ ผมเอนตัวพิงไปกับพนังห้องน้ำมือจับยึดแขนมันเอาไว้เพื่อพยุงตัว นิ้วในนั้นเหมือนกวาดอยู่ภายในคล้ายทำความสะอาด ผมเริ่มผ่อนคลายเพราะเห็นว่ามันไม่ได้แกล้ง หรือทำอะไรมากกว่านั้น... แล้วผมก็ได้รู้ว่าตัวเองคิดผิด!!

“อ๊ะ ...ไอ้...ส..แสน... ซี๊ด” ทั้งอยากจะห้ามมันและทั้งอยากส่งเสียงระบายความกระสันออกมา เมื่อปลายนิ้วเรียวของมันไปสะกิดเขี่ยจุดอ่อนไหวของผม มองมันด้วยหางตาทั้งขมวดคิ้วไว้แน่นเป็นเชิงสั่งให้หยุดแต่พอเห็นสายตาที่มองสบกลับมาถึงกับต้องหลบตา

ตาหวานหยดย้อยเจือไปด้วยต้องการแบบนั้น ผมไม่เคยเห็น มันไม่ได้เร่งเร้าอะไรมากกว่าเดิม ค่อยๆปลุกความต้องการในตัวผมช้าๆอย่างต่อเนื่องจนผมแทบจะขาดใจ

เสียงกระซิบคล้ายคำสั่งดังข้างหู ผมขยับขาทำตามอย่างว่าง่าย หลงเคลิบเคลิ้มอยู่ในรสสัมผัส ความเจ็บปวดก่อนหน้ายังมีอยู่ แต่ความหอมหวานก็ชักนำให้ผมมองข้ามส่วนนั้นไป

สัมผัสที่อ่อนโยนแต่แฝงไปด้วยความรุ่มร้อนทำให้ผมยอมให้มันล่วงเกินเข้ามา ความลื่นของสบู่ทำให้มันเข้ามาง่ายแต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกแสบกับแผลเดิมจนเผลอรัดเกร็งไม่ให้อีกฝ่ายดันที่เหลือเข้ามาหมด

เสียงปลอบโยนดังขึ้นอีกครั้งพร้อมกับการปลุกเร้าด้านหน้าทำให้ผมผ่อนคลายลงรับท่อนเนื้อนั่นเข้ามาจนหมด

อึดอัด..

“อา..” เสียงหอบครางของเราสองคนดังก้องไปทั้งห้องน้ำ ฝักบัวถูกปิดไปตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ก่อนที่ผมจะถูกอุ้มลอยออกมาด้านนอกทั้งยังไม่ได้ผละตัวออกจากกัน ริมฝีปากของเราเบียดเข้าหากันราวกับจะแบ่งปันลมหายใจให้กันและกัน

ทันทีที่หลังของผมสัมผัสเตียง เสียงเฉอะแฉะของน้ำลายและเสียงเนื้อกระทบกันของส่วนล่างก็ดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ส่วนหน้าของผมไม่ได้ถูกปล่อยปะละเลย แสนกอบกุมมันเอาไว้ ชักนำให้เป็นไปในจังหวะเดียวกัน

“อ๊ะ..อะ” ยิ่งใกล้ไปถึงจุดเท่าไหร่เสียงหวีดร้องของผมก็ยิ่งดังมากกว่าเดิม เหมือนมันก็จะไม่ไหวเช่นกัน จังหวะการสอดใส่รวดเร็ว รุนแรงมากกว่าเดิม จนตัวของผมสั่นคลอนไปหมด

ปรือตาขึ้นมองอ้อนวอนขอให้ป้อนจูบลงมาอีกครั้ง มันก้มลงมาอย่างไม่อิดออดผมกอดรัดร่างของคนข้างบนไว้แน่น ตวัดเกี่ยวเรียวลิ้นเข้าด้วยกัน 

“อึก..อื้อ” ไม่ไหว..ทนไม่ไหวแล้ว  ผมกระตุกเฮือกสมองขาวโพลน ปลายเท้าเหยียดเกร็งจิกลากปลายนิ้วบนแผ่นหลังขาวสะอาด ปลดปล่อยความต้องการตัวเองออกมาจนเปรอะไปทั่วหน้าท้อง

“ซี๊ด..” ผมได้ยินเสียงครางต่ำของมันดังตามมา รู้สึกถึงความอุ่นร้อนในช่องทางตัวเองก็เผลอขมิบรัดจนมันสูดปากถอยออกมองผมด้วยประกายกล้า

สายตาแบบนี้..

“พ...พอแล้ว กูไม่เอาแล้วนะ”

“หึ ยอมก่อนก็ได้”

หลังจากพายุผ่านพ้นไปความเจ็บก็โหมเข้ามาอีกครั้ง ผมได้แต่กัดฟันมองคนลอยหน้าลอยตาด้วยความโมโห โมโหทั้งตัวเองทั้งมันนั่นละ แม่ง

มันกลับเข้าไปอาบน้ำแล้วถือกะละมังกลับมา ในนั้นมีผ้าขนหนูผืนเล็กติดมาด้วย ผมเบนหน้าหนี ไม่ใช่ว่าโกรธมันขนาดนั้นหรอก แต่..ไม่ชินนี่หว่า หลังจากมีอะไรกันแล้วควรทำหน้ายังไงวะ ทำไมหน้าของผมมันถึงร้อนไม่หยุดแบบนี้

“เดี๋ยวกินยาหน่อยนะ” คราวนี้มันทำความสะอาดตรงนั้นผมแบบจริงๆจังๆ คงสัมผัสได้ถึงความไออุ่นๆที่ออกมาจากตัวของผม ใช่สิ ตอนนี้ผมคิดว่าตัวเองจะป่วยแล้วละครับ ปวดหนึบไปหมดที่กระบอกตาแล้วก็..ด้านล่าง เหมือนช่องทางมันเต้นตุ๊บๆอยู่ตลอดเวลา จะขยับขาหน่อยก็เจ็บ..

“อือ” ผมเปิดปากรับยาเข้าปากโดยง่าย ไม่รู้ว่ายาอะไรบ้าง แต่อดจะมองมันอย่างเคืองๆกับความเตรียมพร้อมไม่ได้ ได้ยินเสียงหัวเราะในคอพร้อมกับสีหน้าทะเล้นก็เลยต้องหลับตาลงอย่างเลี่ยงไม่ได้ ใครสั่งใครสอนให้มันทำหน้าอย่างนี้วะ!!

“นอนซักหน่อยเดี๋ยวจะปลุกมาให้กินข้าว” ผมพยักหน้าทั้งยังหลับตา ขมวดคิ้วขยับตัวหาท่าที่นอนสบายแม้มันจะไม่สบายก็เถอะ

“เฮ้ย!” ผมกำลังจะหลับอยู่แล้วเสียงร้องตกใจที่มีไม่บ่อยนักจากอีกคนก็ดังขึ้น ผมหรี่ตาขึ้นมองข้างนึง

“...”

“ไอ้อ้น” ผมเบิกตากว้าง เออเชี้ย... ผมกับไอ้แสนหมกตัวอยู่ในห้องจนตอนนี้มืดแล้ว แล้ว...เพื่อนมันอะ?

“....”

“นอนไปก่อนเดี๋ยวไปดูเอง” มันจูบหน้าผากผมแล้ววางมือปิดตาเหมือนบังคับให้ผมนอน ผมก็ฮึดฮัดอยู่ครู่นึงก่อนจะเผลอหลับไปเพราะฤทธิ์ยาและความอ่อนเพลีย



ลืมตาขึ้นมาอีกครั้งคราวนี้ไม่ค่อยปวดตัวเท่าไหร่ ลองขยับขาก็โอเคกว่าเดิมอาจเพราะยาที่ได้กินก่อนหลับไป มองซ้ายมองขวาเห็นแสงที่นอกหน้าต่างแล้วตกใจ เบนสายตาไปมองนาฬิกาติดผนัง ผมหลับไปตอนสองทุ่ม ตอนนี้สิบโมง หลับยาวเลยเฮ้ย วาดมือไปลูบบนพื้นเตียงที่ว่างอยู่ มันเย็นแล้วแสดงว่าอีกฝ่ายน่าจะออกไปข้างนอกนานแล้ว

หวังอยู่เหมือนกันว่าจะเห็นมันนั่งอยู่ข้างเตียง แต่ก็นะ..มันอาจจะออกไปหาอะไรเตรียมให้ผมกินก็ได้ ไม่นานคนที่ผมนึกถึงก็เดินเข้ามาในห้องด้วยใบหน้าเรียบเฉย ผมรีบหลับตากลัวมันรู้ว่าตื่นแล้ว

หัวของผมถูกลูบไล้เบาๆก่อนจะตามมาด้วยเสียงถอนหายใจ อยากจะขมวดคิ้วลืมตาขึ้นมาถามตามนิสัยแต่ห้ามตัวเองไว้ มันถอนหายใจทำไม? มีเรื่องอะไรให้หนักใจนัก

“เฮ้อ” มันถอนหายใจอีกแล้ว ไม่ทนแล้วเว้ย ผมลืมตาพรึบขึ้นมามันชะงักไปครู่ก่อนจะระบายยิ้มออกมา ยื่นหน้าเข้ามาจูบซับไปทั่วหน้าผมจนต้องหลุดหัวเราะ

“เล่นเชี้ยไรเนี่ย”

“นอนนานขนาดนี้ ดีขึ้นไหม”

“ดีแล้ว เตะมึงได้แล้ว” กระตุกยิ้มให้มันเสียหน่อยเผื่อจะกลัวขึ้นมาบ้าง แต่เปล่าเลย หน้าเหม็นเบื่อถูกส่งกลับมาพร้อมกับแรงตีเบาๆที่หน้าผาก

“ปัญญาอ่อน”

“ฉัด!!”

“หิวหรือยัง ไปกินข้าวข้างนอกไหวไหม?” พอมันพูดจบท้องผมก็ร้องโครกขึ้นมาทันที มันหัวเราะเบาๆพาผมลุกขึ้นจากเตียง

“ขออาบน้ำก่อนได้ปะ”

“อืม รอข้างนอกนะ”

ผมพยักหน้ารับหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำจัดการตัวเอง วันนี้เดินได้คล่องดี สบายตัวแปลกๆด้วย แสดงว่าผมเป็นคนแข็งแรงมากเลยนะเนี่ย 

ผมเดินออกจากห้องน้ำพร้อมกับผ้าขนหนูผืนเล็กที่คล้องอยู่บนคอ ไอ้แสนหันมามองทำหน้ายุ่งเล็กน้อย

“ทำไมรีบสระผมเดี๋ยวไข้กลับหรอก” ผมเลิกคิ้วปล่อยให้มันใช้ผ้าซับเส้นผมให้ ผมไม่รู้จะทำอะไรเลยกอดเอวมันไว้ เห็นมันชะงักไป กระแอมกระไอเล็กน้อยแล้วเช็ดผมให้ต่อ

“หูมึงแดงอะแสน”

“เงียบไป”

มึงก็อายเป็นด้วยหรอไอ้หน้ามึน พอเห็นอาการแบบนี้ผมก็ยิ้มแป้นเลยครับ รู้สึกสุขใจยังไงไม่รู้บอกไม่ถูก ผมยืนนิ่งอยู่แบบนั้นจนมันบอกว่าแห้งดีแล้ว

“มีแต่ผัดถั่วลันเตานะ” ผมพยักหน้ารับแล้วนั่งลงกินข้าวไปพร้อมๆกับมัน

“วันจันทร์มีสอบไหมมึง”

“....วันนี้วันจันทร์” มันขมวดคิ้วแล้วตอบผม

“หะ!!” ผมร้องอย่างตกใจปล่อยช้อนลงกระทบจานด้วยความตกใจ ลุกจากเก้าอี้ไปหยิบโทรศัพท์ที่ไม่ได้แตะเลยตั้งแต่วันนั้น

Mon, August 7

เชี้ยยยย วันนั้น วันนั้นมันวันเสาร์... เสาร์ไงพวก.. นี่ผมหลับไปสองวันเลยหรอ ผมหันมามองหน้าไอ้แสน แล้วเหมือนมันจะรู้ว่าผมกำลังคิดอะไรอยู่ มันพยักหน้า

“ฉิบลอส...” ถึงว่าเมื่อเช้ารู้สึกกระปี้กระเป่าขนาดนี้ นี่ผมควรโกรธมันไหมเนี่ยที่ทำให้ผมไม่มีเวลาอ่านหนังสือ โชคดีแค่ไหนที่วันนี้ไม่มีสอบ

“มากินข้าวแล้วกินยาก่อน” ผมเม้มปากเดินกลับไปกินข้าวด้วยความปลงตก วันนี้คงต้องรีบอ่านเพราะพรุ่งนี้ก็มีสอบ... ว่าแต่..

“อ้นละ?”

“หือ..กลับไปแล้ว” ผมว่าแสนมันทำหน้าแปลกๆ แต่ไม่ได้ถามอะไรเพิ่มนอกจากพยักหน้า เก็บความสงสัยไว้ในใจ

“นี่ยา เสร็จแล้วไปอ่านหนังสือก็ได้ เดี๋ยวล้างเอง” มันบอกตอนที่ผมวางช้อน พยักหน้ารับแบบไม่ขัดศรัทธา

คันปากยิบๆอยากถาม โว้ยย แต่ผมไม่ควรทำตัวจู้จี้ปะวะ .. เออ มันก็ดูแลขนาดนี้

ไม่รู้แล้วโว้ยยยยย

(จบสองแสน - สิบหก : สงสัย )

มาแล้วค้าบบบบบบบบบ ฝากอีกตอนที่เรทนิสๆ   
ดาวเสาร์

[FeaRes]

แสนกับสองอยู่ด้วยกัน มีความสุขดีก็โอเค
แต่อ้นอะ อ้น อ้น อ้น!!! มันติดอยู่ตรงเนี้ย ยังไม่เคลียร์
แล้วแสนทำหน้าแปลกๆด้วย มันคาใจ มันต้องมีอะไร...ป่ะ?
 

[♥►MAGNOLIA◄♥]

แสน นี่แทนที่จะส่งเพื่อนกลับก่อน   
ดันมาทำกับสองซะนี่
อ้อน ต้องรู้แน่ๆ
แต่อ้น ชอบแสนใช่ป่ะ
       
 

[Destiny]

เข้าใจว่าแสนคงไม่อยากให้สองไม่สบายใจ เลยเลือกจะปิดบังบางอย่าง แต่ในมุมมองของสอง อาจจะไม่ชอบใจนัก เพราะคงคิดว่าคนรักกันควรร่วมแบ่งปันเรื่องราวทุกข์สุข 

ปล. อีป้ออีแม่ จะรู้มั้ยว่าได้ทั้งลูกเขยและลูกสะใภ้พร้อมๆกัน ในเวลาเดียวกัน 

[khunchoq]

ประกาศจ้า วันนี้ยังคงไม่ได้ลงนิยายน้า ยังไม่ว่างเลย แวะมาบอกก่อน เจอกันพรุ่งนี้นะเอออ
 

[nunda]

คนเขียนช่างหาเรืีองมาให้คาใจ ^^