ตอนพิเศษม๊ากมาก: The toys (1)
พอกลับบ้านสมชาติว่าจะถามเรื่องถุง ไอ้พายัพมันก็ลิ่วๆเข้าบ้านไปแล้ว ร่างสูงโย่งวิ่งแถ่ดๆตามมันไป แต่ไปถึงห้องก็ไม่เห็นถุงนั่นแล้ว เห็นแต่ร่างกายกำยำ แผ่นอกแน่นตึงสีน้ำผึ้งเนียนสวย ภูเขาหกลูกที่ทั้งแข็งและแน่นเรียงอยู่บนหน้าท้อง ส่วนล่างก็ไม่มีอะไรปกปิดนอกจากกางเกงชั้นในแบบบ็อกเซอร์บรีฟค่อนข้างรัดรูปทำให้เห็นสัดส่วนชัดเจน ทำเอาลืมไปหมดเรื่องถุงอะไรนั่น...
คือสมชาติก็ไม่ได้อยากอะไรหรอกนะ แต่ฉิบหาย...น้ำลายหกแหมะๆเลยว่ะ อุแง้…
“หึ” พายัพแสยะยิ้ม มองหน้าตลกๆของอีกฝ่าย แต่ยังเดินอ้อยอิ่งไม่ยอมหาเสื้อผ้ามาใส่
“แม่ง!” สมชาติได้แต่ปาดน้ำลายอย่างลืมตัวก่อนที่แยกเขี้ยวใส่ไอ้ควายไบซัน “เดินโทงเทงอยู่ได้ ใส่เสื้อซะที”
คนฟังยักไหล่ ย่างสามขุมเข้ามาใกล้ร่างสูงโย่ง กระซิบเสียงแหบต่ำที่ข้างหู คนฟังขนลุกซู่
“กูรู้ว่ามึงชอบ”
ฮึ้ยยยย!!
“เป...เปล่าเว้ย ถอยยยย” ดันหน้าอกแข็งปักออกไปห่างๆ ก่อนจะเดินหนีมัน แต่ร่างสูงใหญ่กลับไล่ตามมาพร้อมกับฝ่ามือใหญ่ที่คว้าหมับเข้าที่สะโพกสอบ ขย้ำก้นหนั่นแน่นจนเจ้าของร้องจ๊าก “เฮ้ยยยยย!” กระโดดหนีมันพัลวัน
ไอ้สันดานนนนน อยู่ๆมาจับก้นคนอื่นได้ไง
“ไปเปลี่ยนชุดเร็วๆอย่าอู้”
สมชาติหูแดงก่ำ ใบหน้าแดงอมเขียว มันจะเขินก็ไม่ใช่ เจ็บตูดก็ไม่เชิง ไอ้เลวบีบมาได้ ไม่มีออมแรงกับตูดเมียเลยสักนิด ไอ้หลัวเลวววว
“แม่ง ไอ้เหี้ย เดี๋ยวเจอกูบ้าง” บีบไข่มันแม่งเลย! ยืนอวดอยู่ได้ รู้แล้วว่าใหญ่ ตุงซะขนาดนั้น
มือเรียวทำท่าจะเอื้อมไปบีบตุงแน่นคับเป้านั่นแต่ร่างสูงใหญ่เลิกคิ้วพร้อมแสยะยิ้มร้าย พูดเสียงเย็นเยียบ
“ถ้ามันตื่น คนซวยคือมึง...”
ไอ้ห่า...มือชะงักกึกเลยครับ ไม่กล้าเข้าไปใกล้มากกว่านี้ ตอนแรกไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้นสักนิดแค่จะแกล้งให้มันจุกมากกว่า ท้องฟ้าข้างนอกยังเป็นสีฟ้าครึ้มๆอยู่ พี่สมชาติยังไม่อยากเห็นท้องฟ้าสีเหลืองตอนนี้เลยสักนิด
“ไอ้ๆ...อึ๋ยยยย” รีบวิ่งปรู๊ดเข้าห้องน้ำไปเลยดีกว่า
พายัพมองร่างสูงโย่งที่หายลับไปในห้องน้ำแล้วได้แต่ส่ายหน้า คว้าเสื้อผ้ามาใส่เป็นเสื้อกล้ามสีดำกับกางเกงวอร์มขายาวสีเทา กิจวัตรประจำส่วนใหญ่ของเขาตอนกลับจากมหาวิทยาลัยคือ ลงไปดูค่ายมวยแทนป๋า บางครั้งก็จะมีพี่ชายเขาเข้ามาดูบ้างเป็นบางวันแล้วแต่โอกาส
เฮียทั้งสามคนมีคอนโดข้างนอกเป็นของตัวเอง ความจริงพายัพก็มีห้องหนึ่งแต่จะไปนอนเฉพาะช่วงที่การเรียนยุ่งมากๆ ส่วนใหญ่จะชอบกลับบ้านมากกว่า ยิ่งขับบิ๊กไบท์มันเร็วกว่ารถยนต์อยู่แล้ว เรื่องรถติดเลยไม่ได้ทำให้เขายุ่งยากอะไรมาก
นัยน์ตาคมกริบกวาดตาไปมองรอบๆห้อง ตั้งแต่มีใครบางคนเข้ามา ชีวิตเขาก็เปลี่ยนไปพอสมควร รวมถึงห้องนอนที่เคยมีของใช้ส่วนตัวแค่ของตัวเองก็เริ่มของอีกชิ้นเพิ่มเข้ามาเรื่อยๆจนกลายเป็นเรื่องปกติ อย่างเช่น…
กางเกงชั้นในสีแจ๋นพับอยู่ในตู้ มีตั้งแต่สีเขียว เหลือง แดง มันคงคิดว่ามันเป็นต้นคริสมาสต์ล่ะมั้ง เสื้อนักศึกษาสีมอตัวโคร่งแขวนอยู่ หรืออาจจะเป็นแปรงโกนหนวดในห้องที่มีสองอันคนละยี่ห้อ มันชอบยี่ห้อหนึ่งส่วนเขาชอบอีกแบบหนึ่ง แต่บางทีแม่งก็ชอบเอาของเขาไปใช้
เสียงกุกกักในห้องน้ำทำให้เจ้าของห้องพูดขึ้น
“เสร็จแล้วตามมา”
“เออๆ”
สมชาติตอบรับ รีบทำธุระส่วนตัว เขาตามหลังไอ้พายัพลงไปที่ค่ายมวย เสียงดังปึกปักๆดังมาไม่หยุดหย่อน เขามาทันเห็นตอนที่เด็กฝึกคนหนึ่งโดนต่อยหน้าหันเลย ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงร้องกรี๊ดไปแล้ว แต่เดี๋ยวนี้มันคงชินแล้วมั้ง เลยทำแแค่สูดปากเพราะรู้สึกเจ็บแทน
ร่างสูงโย่งถือผ้าขนหนูหอมกรุ่นกับกระบอกน้ำที่เป็นน้ำเกลือแร่สำหรับนักกีฬาเข้ามาด้านใน ด้านในมีกลิ่นเหงื่อและกลิ่นอับจางๆตามภาษาโรงยิมเล่นกีฬา แต่ก็ทั้งเปิดแอร์และพัดลมเป่าไก่เป็นสิบตัว ใครไม่รู้ว่าพัดลมเป่าไก่หน้าตาเป็นไงลองเสิร์ชอากู๋ดูนะครับ...หน้าตาคล้ายๆพัดลมตามโรงงานนั่นแหละครับ
สมชาติเห็นพายัพยังยืนอยู่กอดอกอยู่ด้านล่างของสังเวียนมวย ด้านบนเห็นไอ้เจ๋งกำลังมะรุมมะตุ้มกับไอ้หนุ่มอยู่ สองคนนี้มันรุ่นใกล้ๆกัน เห็นพายัพบอกว่ามันเข้ามาฝึกที่ค่ายเวลาไล่เลี่ยกัน ฝีมือเลยใกล้เคียงกัน ชอบให้พวกมันซ้อมกันเอง
“พอก่อน” เสียงทุ้มต่ำของไอ้พายัพสั่งเสียงดัง ทำให้เด็กหนุ่มบนสังเวียนแยกออกจากกันก่อนจะพิงตัวบนเชือกสังเวียนเพื่อพักเหนื่อย
“ไง” สมชาติทักเจ๋งกับหนุ่ม ตอนนี้เขาแทบจะสนิทกับทุกคนในค่ายแล้วมั้ง
“ดีครับพี่ชาติ” เด็กมันก็มีมารยาทนะ ยังงี้ค่อยน่ารัก ขัดสนเมื่อไหร่ใส่ชุดนักมวยมาหาพี่นะ
เอ่อ...แต่ลืมไป...ไม่ได้ๆ เดี๋ยวโดนหลัวซ้อมปางตาย ฉิบหายพอดี
“มาแล้วก็รีบไปวิ่ง” เสียงเข้มดังขัดบทสนทนาของเขากับหนุ่มๆพอดี หันไปเบะปากใส่ไอ้พายัพโดนมันถลึงตาใส่แล้วชี้เป็นเชิงสั่งให้ไปวิ่ง
เลยต้องค่อยๆก้าวขาไปตามเส้นตัดของพื้นโรงยิม เดี๋ยวนี้สมชาติชินแล้วกับการวิ่ง ไม่ลิ้นห้อยเป็นหมาหอบแดดแล้วด้วย วิ่งจนครบรอบรู้สึกร่างกายเริ่มร้อนตามลำดับ มายืนสะบัดแข้งสะบัดยืดกล้ามเนื้อให้พร้อมสำหรับการออกกำลังกาย
จากรูปร่างสูงแต่ไม่ค่อยมีกล้ามเนื้อเริ่มมีกล้ามเนื้อกับเขาบ้าง อาจจะไม่ถึงกับภูเขาเอเวอร์เรสหกลูกของไอ้พายัพแต่อย่างน้อยก็เป็นลูกระนาดเตี้ยเอาไว้ดักมอเตอร์ไซด์ข้างถนนได้อยู่นะครับ ยืดกล้ามเนื้อเสร็จไอ้หนุ่มก็เอานวมมาให้ใส่ครับ เป็นนวมสีน้ำเงินที่ขอบนวมปักตัวอักษรเล็กๆเป็นชื่อไอ้คนที่กำลังปีนขึ้นยืนบนสังเวียง แม่ง...ไม่อยากยอมรับเลยว่าแค่ท่าปีนมันยังหล่ออะ ส่วนพี่สมชาติเหรอก็หล่อไม่แพ้กันครับ กำลังจะโหนขึ้นแต่…
แอ๊กกกกกก!
“แว๊กกกก ตกๆๆ” เสือกโหนแล้วจะหงายหลังตกสังเวียน ดีว่ามีมือใหญ่มากระชากร่างสูงโย่งกลับเข้ามาแต่เหมือนจะออกแรงเยอะไปหน่อยทำให้สมชาติโถมกลับมาเข้าในสังเวียนและด้วยรูปร่างไม่ได้เล็กตะมุตะมิแต่อย่างใดทำให้มันโถมเข้ามาทับร่างกายหนาจนพายัพเสียหลักลงไปนอนโดยมีสมชาติทาบทับอยู่ข้างบน
โอ้โห...นี่มันซีนนิยายชัดๆ พระเอกล้มเพราะนางเอกล้มลงมาทับด้านบน ตามหลักละครหลังข่าวที่แม่ชอบดูแล้วนั้น พระเอกกับนางเอกจะต้องได้สบตากัน หรือบางพลอตก็คือปากนางเอกจะต้องจุ๊บแก้มไม่ก็ปากพระเอก แบบโลกเราจะต้องเป็นสีชมพู…
ให้มันเป็นสีจมปูวววววว～
“ไอ้เหี้ยหนัก!” เพล้งๆๆๆๆ แม่งโลกสีชมพูแตกเป็นเสี่ยงๆ “ตัวหนักอย่างควาย ลุก”
เสียงทุ้มต่ำพูดเสียงไม่เบา ดับฝันคนด้านบนที่ทำหน้ายิ้มเคลิ้มเหมือนเมากัญชา นัยน์ตาเรียวมองใบหน้าคมเข้มอย่างหงุดหงิด
“มึงแม่งงงงง” ดับฝันพี่สมชาติไม่เหลือชิ้นดี อีกอย่างเขาหนักเหมือนควายที่ไหน เบากว่าควายไบซันอย่างมันตั้งหกเจ็ดโล “ไม่โรแมนติกสักนิด ไอ้ตายด้าน”
พายัพดันมันลุกออกไปจากตัวเขา ตัวก็ไม่ได้นิ่มสักนิดมีแต่กระดูก กระแทกลงมาโดนกระดูกทิ่มเล่นเอาจุกเหมือนกัน ดูทำหน้าเป็นผีบ้าอยู่ได้
“ปากดี” กระดิกนิ้วพร้อมกับทำตาดุ มันบึนปากใส่ บ่นกระปอดกระแปด
ร่างสูงใหญ่ผุดลุกขึ้นแล้วมองคนที่ยังบ่นพึมพำบนพื้น ฝ่ามือใหญ่สีน้ำผึ้งยื่นออกมาด้านหน้า สมชาติกะพริบตาปริบ มองหน้ากับมือของอีกฝ่ายสลับกัน พายัพไม่แม้แต่จะมองสมชาติ แต่ร่างสูงโย่งยอมหุบปากฉับแล้วยิ้มมุมปากกับตัวเองก่อนเลือกที่จะจับมือใหญ่นั่นแน่นแล้วดึงร่างกายตัวเองขึ้น
“ขอบใจนะ” พูดแล้วก็ยิ้มทะเล้นให้คนตรงหน้า
“ไปซ้อม!” เสียงเข้มดูเหมือนไม่ค่อยเต็มเสียงอย่างไรไม่รู้ ถ้ามองดีๆใบหน้านิ่งๆแต่ใบหูขึ้นสีเรื่อจางๆ
คนเห็นเหตุการณ์ได้แต่ขนลุกพรึ่บ เจ๋งมองหน้าเพื่อนแล้วทำหน้าปุเลี่ยน
...แม่ง! ขนลุกเหี้ยๆ
“วันนี้พอแค่นี้” พอได้เสียงเข้มดุดันดังก้องโรงยิมพร้อมกับเวลาบนหน้าปัดสองทุ่มพอดิบพอดี คนในค่ายถึงได้หยุดกิจกรรมของตัวเองแล้วรวมตัวกันคลูดาวน์ร่างกาย
พอร่างกายคลูดาวน์เรียบร้อยสมชาติเหงื่อชุ่มแผ่นหลังกำลังเอาผ้าขนหนูเช็ดไปตามใบหน้าของตัวเอง ส่วนอีกผืนเขาถือเอาไว้เพื่อให้บางคนที่กำลังปีนลงมาจากสังเวียน
พายัพมองผ้าขนหนูที่เขาประจำกลิ่นหอมกรุ่นที่ถูกยื่นมาให้ตรงหน้า
“เช็ดหน้าเร็ว เหงื่อจะไหลเข้าตาแล้ว”
มือใหญ่รับผ้ามาถือแล้วเช็ดไปตามใบหน้าและร่างกาย หลังจากนั้นเด็กในค่ายก็ช่วยกันปิดโรงยิมแล้วทยอยกันไปที่ห้องครัว จริงๆจะเรียกโรงครัวก็ได้เพราะเป็นโรงครัวย่อมๆสำหรับเด็กที่นอนพักในค่าย มีแม่บ้านทำอาหารให้ทุกมื้อหรือบางทีก็เป็นแม่ของพายัพที่มาช่วยทำด้วย
สมชาติรู้สึกท้องร้องโครกครากจนต้องจิ้มมือไปที่ต้นแขนแกร่ง
“หิว” พูดแล้วยิ้มตาหยี “ไปกินข้าวกันเร็ว...”
แล้วก็ลากไอ้ควายไบซันตามเด็กๆไป เสียงดังเซ็งแซ่มาจากทางโรงครัวทำให้สมชาติรีบลากต้นแขนแกร่งให้เดินเร็วขึ้น ประเด็นคือกลัวไอ้พวกลิงทโมนทั้งหลายแย่งของอร่อยไปหมด ความจริงปกติพวกเขาสองคนจะไปกินบนบ้านกับป๋ากับแม่แต่วันนี้ป๋าไม่อยู่ ออกไปข้างนอกกับแม่ เลยระเห็จมากินที่นี่แทน
“เฮ้ย มีหมูทอดดดด” พอได้กลิ่นอาหารก็รีบปล่อยแขนคนข้างๆแล้ววิ่งแจ้นไปหยิบจานข้าวอย่างว่องไวทิ้งให้พายัพถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วค่อยเดินตามไป
“พี่ชาติอย่าตักเยอะ” เสียงเด็กฝึกร้องระงมเมื่อเมียของเฮียพายัพตักหมูเหมือนจะเก็บไปแดกยันชาติหน้า
“ไม่เยอะเว้ยยยย” สมชาติยิ้มร่าแต่ก็โดนฝ่ามือใหญ่ตบเบาๆที่กระหม่อม
“อย่าตะกละ” เขาคิดว่าการเป็นพายัพไม่เคยยาก แต่ยากตรงมีเมียอย่างไอ้สมชาตินี่แหละ! “เหลือให้เด็กมันด้วย”
เด็กฝึกหลายคนกราบกรานเฮียกันยกใหญ่ที่ลากตัวพี่สมชาติออกไปให้ห่างจากกะละมังหมูทอด
“อย่าดึงๆๆ ไอ้พายัพ” แม่งลากคอให้พี่สมชาติเดินถอยหลังเป็นมูนวอร์คเลยไอ้เหี้ย เฮ้ยยยย หมูทอดจะหกกกกก หยู๊ดดดดดลากกกกกก
“มึงนั่งเฉยๆเลย เลิกไปกวนตีนชาวบ้าน”
“บ๊ะ ไม่ได้กวนตีนสักหน่อย” นี่สมชาติกวนตีนตรงไหน ตอบบบบบบ
“เออ นั่งเฉยๆ ถ้าลุกมากูจะให้ไปวิ่งรอบบ้านแม่ง”
เฮ้ยยยย กูไม่ใช่เด็กฝึกในค่าย
พายัพจัดการให้ไอ้ผีบ้านั่งเงียบๆแล้วก็เดินไปตักกับข้าวอีกสองอย่างแล้วก็แกงจืดมะระยัดไส้พร้อมกับข้าวเปล่าสองจาน วางใส่ถาดแล้วถือกลับมาวางตรงหน้าไอ้ตั๊กแตน มันถึงได้โงหัวจากมือถือ ยิ้มดี๊ด๊าตักน้ำแกงซดโฮกๆ
“แค่กกกกกกก” ลวกคอหอยสิรออะไร “ร้อนนนน”
“เออ ไอ้ปัญญาอ่อน” ควันขโมงขนาดนั้น ลวกคอหอยมันไปแหละดีแล้วจะได้เลิกพูดมาก
แต่ถึงอย่างนั้นคนที่รินน้ำเย็นๆให้ไอ้ตั๊กแตนก็เป็นพายัพอยู่ดี
“ฮ๊าาาา นึกว่าตายไปแล้ว” สมชาติที่ได้น้ำมาล้างคอก็ค่อยยังชั่วถึงลิ้นจะยังชาๆอยู่ก็เถอะ มองใบหน้าดุดันของคนฝั่งตรงข้าม ถึงจะหน้านิ่งเป็นรูปปั้นหน้าศาลเจ้าแต่พ่อคุณทูนหัวของสมชาติคงกำลังเป็นห่วงเขาอยู่แน่ๆเลย ไม่งั้นไม่ทำคิ้วขมวดขนาดนั้นหรอก เนอะๆๆ
คิ้วเข้มทำหน้านิ่วคิ้วขมวด มีวันไหนที่พายัพจะไม่ต้องมาปวดกบาลกับไอ้ผีบ้าอย่างมันเนี่ย แต่ลึกๆเขาหาเหตุผลให้ตัวเองเสมอว่าทำไมเขาถึงปล่อยให้มันวนเวียนอยู่ข้างกายมาตลอด แต่บางเรื่องมันก็ไม่ต้องมีเหตุผลเท่าไหร่ก็ได้มั้ง
“อ่ะ กินๆ” หมูทอดกองใหญ่ถูกวางลงในจานเขา พอเงยหน้าขึ้นก็เห็นใบหน้าขาวเหลืองที่ยิ้มแป้น ไม่ได้มีความน่ารักหรืออะไรทั้งสิ้น หน้าคล้ายๆหมาแยกเขี้ยวนั่นแหละ แต่ใบหน้าคมเข้มกลับลอบยกมุมปากสูงขึ้นเล็กน้อย “กินนี่ด้วย อร่อยๆ กูชิมแล้ว”
มะระยัดไส้ถูกวางบนจานพายัพอีกชิ้นหนึ่ง แต่…
“แล้วหมูยัดไส้ไปไหน?” มีแต่ท่อนมะระกลวงๆ ส่วนหมูที่ยัดไส้อันตธานหายตายห่าไปไหนไม่รู้
ร่างสูงโย่งหัวเราะแหะๆ “กูกินหมดแล้วอะ หมูอร่อยดี แต่มะระมันขม”
ไอ้บ้าบอ! แดกแต่หมูแล้วเหลือของไม่ชอบให้คนอื่น อยากจะด่าแต่สุดท้ายมือใหญ่สีน้ำผึ้งก็ทำแค่ตักมะระชิ้นนั้นเข้าปาก
เหี้ย! อย่างขม!!
“ไอ้สมชาติ เลิกแคะแต่หมูยัดไส้!!”
ผ่านพ้นมืออาหารไปได้แต่สมชาติยังคงทำหน้าพิลึกเมื่อโดนพายัพจับยัดมะระขมๆให้กินให้หมดเพราะเจ้าตัวเล่นแคะแต่หมูกินอย่างเดียว
“ทำไมป้าทำขมจังวะเนี่ย ยังติดปากอยู่เลย” พี่สมชาติอยากจะเอาอะไรมาล้างปากมาก รสขมฝาดยังติดอยู่ตามไรฟันไม่หาย แล้วไอ้เลวข้างๆบังคับให้เขากินให้หมดชามอีกด้วย แม่งไอ้คนใจร้าย
“เลิกบ่นน่า...” ให้ไอ้หนุ่มมันตักเฉาก๊วยมาให้แดกแล้วไม่ใช่หรือไง
นัยน์ตาเรียวค้อนขวับ “มึงแม่ง ชอบแกล้งกู” เห็นทำหน้าดุไปงั้นแหละ สันดานเสียของไอ้พายัพคือของแกล้งพี่สมชาติดีนัก
เดินกลับมาถึงห้องนอนร่างสูงโย่งก็พุ่งไปที่ห้องน้ำเพื่อบ้วนปาก พอเงยหน้าก็ปะทะกับนัยน์ตาคมกริบผ่านทางกระจกที่สะท้อนภาพร่างสูงใหญ่ทางด้านหลัง
“เข้ามาทำไมว...อุ๊บบบบบส์”
ยังพูดไม่ทันจบ ริมฝีปากได้รูปของพายัพก็ประกบลงมาอย่างรุนแรง ปากบดเบียดกับอีกฝ่าย สมชาติตาเหลือก ตัวแข็งเป็นตุ๊กแกแช่แข็งทันที ลิ้นร้อนไล้ไปตามริมฝีปากที่เม้มสนิทแต่สุดท้ายสมชาติก็ค่อยๆเปิดออกให้อีกฝ่ายสอดลิ้นร้อนเข้ามา ฝ่ามือเรียวเปลี่ยนมาคล้องลำคอหนาเอาไว้ก่อนที่ตัวเองจะเริ่มรุกไล่กับอีกฝ่ายอย่างเร่าร้อนไม่แพ้กัน
พี่สมชาติก็เป็นเสือมาก่อนนะ ถึงตอนนี้จะเปลี่ยนมาเป็นแค่ตั๊กแตนตำข้าวก็ตาม แต่อดีตอันรุ่งโรจน์ของเสือสมก็ยังเป็นตำนาน ขอบอก!
แต่ตำนานเสือสมจะแข้งขาอ่อนแบบนี้ไม่ได้นะเว้ย นี่ถ้าไม่ได้แขนแกร่งของไอ้พายัพมันคล้องเอวสงสัยพี่สมชาติละลายเหลวลงไปกองกับพื้นแน่นอน ตอนนี้เสือสมหมอบสนิทเพราะเจอควายไบซันเข้าไป เขาสองคนรุกไล่กันแบบไม่มีใครยอมใครจนเกิดเป็นเสียงดังภายในห้องน้ำ ร่างกายเริ่มร้อนระอุ เหงื่อซึมหลัง ร่างสูงใหญ่ดูดดุนริมฝีปากหยุ่นอย่างแรกอีกครั้งก่อนจะผละออก
ใบหน้าของอีกฝ่ายเป็นสีแดงเรื่อ นัยน์ตาเรียวฉ่ำวาว ริมฝีปากบวมเจ่อเล็กน้อย
“ปากเหม็น!”
อ้าวไอ้เหี้ย มึงมาจูบกูเองมั้ย ยังมีหน้ามาบอกคนอื่นปากเหม็นอีก
“อื้อ...อะ...อะไรของมึงเนี่ย”
“หึ” เขาแสยะยิ้มให้อีกฝ่ายที่ทำหน้าเหวอ ก่อนจะค้อนตาเขียว มันคงเต้นแรงเต้นกาด่าเขาในใจอยู่แน่นอน พูดแล้วมันเขี้ยวอยากจะขยำให้แหลก
ฝ่ามือสีน้ำผึ้งขยับเข้าไปในกางเกงผ้า ผ่านก้อนเนื้อหนั่นแน่นเต็มไม่เต็มมือ แต่โดนมันตะปบมือหมับเอาไว้
“มึงไม่เอา อาบน้ำก่อน” กรี๊ดดดดด มึงจะล้วงตูดกูแบบนี้ไม่ได้นะเว้ย
นัยน์ตาคมกริบมองอีกฝ่าย สมชาติขนลุก พยายามจะดันมันออกแต่มันไม่ขยับสักนิด กลับกลายเป็นว่าเขากำลังโดนมันทึ้งถอดเสื้อผ้า
“มาถอดเสื้อกูทำม๊ายยยยย” เฮ้ยๆๆๆ มือมึงไวอะไรขนาดนั้น เดี๋ยวก๊อนนนน “อย่าถอดกางเก๊งงงงงง” กรี๊ดดดด โดนไอ้พายัพรูดกางเกงผ้าพร้อมกับกางเกงบ็อกเซอร์ลงไปกองบนเท้าเรียบร้อย
ใบหน้าขาวเหลืองขึ้นสีแดงก่ำ น้องสมน้อยถูกมันมองด้วยสายตาหื่นกามอย่างปกปิดไม่มิด ไอ้ลากมกจกเปรต
สมชาติใช้จังหวะที่อีกฝ่ายกำลังถอดเสื้อกางเกงตัวเองวิ่งหนีออกมาจากห้องน้ำแต่...อนิจจา…
“แว๊กกกกกกกก” โดนฝ่ามือใหญ่ฉุดลากกลับไปในห้องน้ำได้ทันท่วงที “ปล๊อยยยยยยย”
“ใครให้หนี” เสียงทุ้มต่ำกระซิบเสียงพร่าข้างหู
“ไม่เล...เล่นนะมึง” แผ่นหลังเขากำลังแนบไปกับร่างกายหนานั่น โดยเฉพาะส่วนล่างที่สมชาติรับรู้ว่ากำลังสัมผัสกับส่วนใดอยู่
จะไม่รู้ได้ไงวะ ของก็มีเหมือนๆกันแต่ขนาดอาจจะไม่เท่ากันเอง…
“กูก็ไม่เอาเล่นๆ”
ซี้แหงแก๋…
“...” อุแงงงงงงง้ อยากร้องไห้
“กูเอาจริง...เอาแรงๆ...”
ช่วยล้วยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
- 100% -
เฮลโหลวววววว
เอาอีกครึ่งตอนหลังมาลงแล้วนะค้า แล้วก็จะมาบอกว่า ตอน The toys จะต้องแบ่งเป็นสองตอนนะค้าเพราะมันยาวเกิ๊นนนนนน แฮ่กกกกกกก...เขียนแล้วเพลินเกิน ขอโทษด้วยนะครับบบ
ใครรักสมชาติรักพี่พายัพสามารถคอมเม้นบอกฟี้ดแบ็กกันหรือจะหวีดกันในทวิตที่ #สมชาติผู้ปิดทองหลังพระ
ขอบคุณทุกการสนับสนุนค่า
ปล. ขอมาสอบถามเล็กน้อยๆเกี่ยวกับเรื่องหนังสือของสมชาติด้วยค่า
อาโปอยากจะขอมาสอบถามว่า ถ้าอาโปวางแพลนจะเขียน #สมชาติผู้ปิดทองหลังพระ (เป็นเหมือนไดอารี่แอบหลัวเขียนของนังน้องสมอะค่ะ) เป็นเล่มไม่หนามาก ประมาณเล่มพ่ายรักพระรองแต่ขนาดอาจจะเล็กกว่านิยายเหมือนมินิโนเวล มีท่านใดสนใจซื้อมั้ยคะ อยากมาสอบถามก่อนค่า
ขอบคุณค่า
หัวข้อ: รักรสนม (จืด): สเปเชี่ยล วิท สมชาติ 2: The toys (1) P.63 (04/12/2018) (อ่าน 345400 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก