Chapter 18
วันนี้แวมขับรถมาส่งผมที่มหาลัย แต่ผมสงสัยอย่างนึงว่าเมื่อคืนเขารถเสียไม่ใช่เหรอ? ทำไมตอนเช้าถึงใช้งานได้ทั้งๆที่ยังไม่มีช่างมาซ่อมด้วยซ้ำ "เช้ามาก็สตาร์ทติดเฉยเลย แปลกดีเหมือนกันนะครับ" ...อืม แปลกดีเหมือนกัน
" ถ้าเลิกเรียนแล้วโทรหาผมนะครับ ผมจะมารับ " แวมตะโกนผ่านกระจกรถที่ถูกเลื่อนลง เขาตั้งใจส่งเสียงดังให้คนอื่นหันมามองเพื่อแกล้งผมชัดๆ
ผมต้องชะงักฝีเท้าที่กำลังจะเดินเข้าตึกและหันกลับมาหาเขาทันที นักศึกษาหลายคนต่างจ้องมาทางผมและเจ้าของรถหรูที่จอดอยู่หน้าคณะแพทย์ ผมพยายามไม่สนใจคนรอบข้าง เดินกลับมาคุยกับแวมด้วยสีหน้าหงุดหงิด
" นายไม่ต้องมารับฉันหรอก ไปรับแฟนนายสิถึงจะถูก "
" อืม? งั้นหมอบีมกลับเองได้ใช่ไหมครับ? "
นั่นไง สุดท้ายผมก็ไม่สำคัญเท่ากับแฟนของเขาหรอก
" ฉันกลับเองได้ สบายมาก " ผมฝืนยิ้ม
" วันนี้ผมไม่ได้ไปส่งเฟย์ แต่มาส่งหมอบีม ผมว่าเธอคงโกรธผมแย่ " แวมพึมพำกับตัวเอง
" นายก็รีบไปง้อเธอสิ " ถึงผมจะพูดแบบนั้นแต่ข้างในกลับรู้สึกจุกอย่างบอกไม่ถูก
" เย็นนี้ผมจะไปรับเฟย์เป็นครั้งสุดท้าย แล้ววันต่อไปผมจะมารับมาส่งหมอบีมทุกวัน ดีไหมครับ? "
" ฮะ? " เมื่อกี้ผมฟังอะไรผิดไปรึเปล่า? บอกผมที
" ผมจะเลิกกับเฟย์ "
" ... "
" แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะครับ " ใบหน้าหล่อเผยรอยยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยก่อนจะกดปิดกระจกรถ
" ดะ...เดี๋ยว "
ไม่ทันจะพูดอะไรรถหรูก็เคลื่อนตัวออกไปแล้ว หวังว่าเขาจะไม่ทำอย่างที่พูดจริงๆหรอกนะ
ครืดดด ครืดดด
" สวัสดีครับ " ผมงัวเงียตอบปลายสายที่โทรปลุกผมตั้งแต่เช้าตรู่ ใครมันมีธุระอะไรตอนนี้วะ? เมื่อคืนอ่านหนังสือจนแทบไม่ได้นอน ขอบตาจะกลายเป็นหมีแพนด้าอยู่แล้วเนี่ย
' หมอบีม ผมมารอหน้าบ้านแล้วนะครับ '
" แวม? เดี๋ยวนะ ทำไมต้องรอ รอทำไม? หน้าบ้าน? " อะไรนะ? อยู่หน้าบ้านแล้วงั้นเหรอ
ผมลุกจากเตียงในสภาพซอมบี้ เปิดหน้าต่างออกไปก็เจอกับรถหรูคันเดิมที่คุ้นเคย ให้ตายเถอะ ผมใช้เวลาอาบน้ำแต่งตัวไม่ถึงสามสิบนาที ไม่ใช่อยากเจอหน้าแวมจนใจจะขาดนะครับ แต่อยากคุยกันให้รู้เรื่องมากกว่า
" ไงชาเย็น คิดถึงอ่ะดิ "
ผมเดินลงมาถึงรั้วหน้าบ้านก็เห็นหนุ่มหล่อขี้เก๊กกำลังเรียกคะแนนจากสุนัขตัวโปรดของผมไปซะแล้ว พอเขาเห็นหน้าผมก็หุบยิ้มลงทันที แต่เมื่อกี้ตอนเขาเล่นกับเจ้าชาเย็นก็ดูน่ารักดีนะ
" เข้ามาก่อนสิ ฉันต้องให้อาหารเจ้าชาเย็นก่อนไปเรียน "
" ครับ " แวมตอบด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งก่อนจะเดินตามเข้ามา
ผมเข้าครัวไปเอาอาหารมาให้ชาเย็นกินโดยมีสายตาของคนบางคนคอยจ้องทุกการกระทำ
" วันนี้คุณหมอมีเรียนกี่โมงครับ? "
" เก้าโมง "
" นี่ผมมาเช้าไปสินะ " เขาแสร้งทำเป็นมองนาฬิกาแขวนที่บอกเวลาเพิ่งจะเจ็ดโมง ก็แหงแหละ รบกวนเวลานอนสุดๆ
" นี่แวม นายเลิกกับเฟย์จริงๆเหรอ? " ผมถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง
" แล้วทำไมผมจะต้องโกหก? "
" ทำแบบนี้ทำไม? "
" ประโยคนั้นผมต้องถามหมอบีมมากกว่า ทำแบบนี้ทำไมครับ? ทำไมชอบหลบหน้าผม ชอบผลักไสให้ผมไปหาคนอื่น "
คนตรงหน้าเดินเข้ามาใกล้ผมเรื่อยๆ แววตาแข็งกร้าวนั่นทำให้ผมต้องก้าวขาเพื่อถอยหนี แต่โชคไม่เข้าข้าง ผมดันสะดุดขอบโซฟาจนล้มลงบนฟูกนั่นซะงั้น เป็นการเปิดโอกาสให้อีกคนตามมาค่อมตัวอยู่ด้านบน แขนแกร่งทั้งสองข้างค้ำยันไว้ที่ผิวโซฟาข้างตัวผมทั้งสองด้าน สีหน้าเจ้าเล่ห์และเหยียดยิ้มร้ายแบบนี้อีกแล้ว ผมเกลียดที่สุด
" ลุกออกไปเดี๋ยวนี้นะ "
" ทำแบบนั้นหมอบีมก็หนีน่ะสิครับ " คนตรงหน้าเอี้ยวตัวเข้ามาใกล้จนผมต้องหลับตา " ผมไม่อยากให้หมอบีมหนีผมไปอีก " เสียงทุ้มกระซิบอยู่ข้างหู
" ยะ...อย่า " ผมสะดุ้งทันทีเมื่อปลายจมูกของคนด้านบนกำลังคลอเคลียอยู่ที่ลำคอของผม
ฟอด
ผมเบิกตาจ้องหน้าคนที่ฉวยโอกาสหอมแก้มผมทันที
" หน้าแดงเชียวนะครับ "
" ออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ " ผมโวยวายทันทีเมื่อรู้ว่าตัวเองหน้าแดง ผมรู้สึกร้อนไปทั้งหน้าเพราะความเขินจนไม่รู้จะทำไงต่อ จะรอดพ้นจากสถานการณ์ตรงหน้ายังไงดีเนี่ย? นึกออกแล้ว " โอ้ย เจ็บแขน "
" ผมยังไม่โดนแขนหมอบีมเลยสักนิดนะครับ " ผมหันไปมองแขนด้านที่โดนยิงทันที มือของคนด้านบนตั้งใจวางห่างจากแผลผมอยู่แล้ว
หลังจากที่เย็บแผลตอนนี้เนื้อเยื่อคงเริ่มเชื่อมกันแล้ว จะว่าไปก็ไม่รู้สึกเจ็บเลยสักนิด
" แล้วนายจะแกล้งฉันอีกนานไหม? ลุกขึ้นได้แล้ว "
" ใครว่าผมแกล้งล่ะครับ ผมเอาจริง " ใบหน้าหล่อเคลื่อนลงมาช้าๆ ผมจ้องในตาคมนั่นพร้อมกับหัวใจที่เพิ่มจังหวะการเต้นที่เร็วกว่าเดิม
" แวม "
" ครับ? กลัวเหรอ? " แวมถามเมื่อเห็นผมตัวสั่น จริงๆมันรู้สึกตื่นเต้นมากกว่าที่จะรู้สึกกลัว
" ... " คนด้านบนใช้มือเกลี่ยเส้นผมที่ปรกหน้าผมออกเบาๆ รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก ผมเขินเกินกว่าจะลืมตามองเจ้าของตาคมที่จับจ้องมา
" จูบนะครับ "
" ว่าไงนะ... อื้อออ " ไม่รอให้ทักท้วงอะไร ตอนนี้ริมฝีปากของผมถูกอีกคนครอบครองไปเรียบร้อยแล้ว ริมฝีปากหนาบรรจงจูบลงมาอย่างนุ่มนวลจนผมรู้สึกหวิวๆแปลกๆ ลิ้นร้อนพยายามแทรกเข้ามาช้าๆ คนด้านบนครางในลำคอเบาๆ ไม่นานผมก็เคลิ้มตามจนยอมเปิดปากให้ลิ้นร้อนแทรกเข้ามาหยอกล้อในโพรงปากจนได้
" อืมมม " จากการจูบที่เชื่องช้าเนิบนาบในตอนแรกถูกเพิ่มความหนักหน่วงมากขึ้นเรื่อยๆ แวมขบเม้มและดูดดึงริมฝีปากผมแรงขึ้น ผมเริ่มหอบหายใจเร็วแรงเพราะอารมณ์ดิบที่คุกรุ่นขึ้นมา ร่างกายรู้สึกร้อนลุ่มไปหมด ผมเป็นผู้ชายนะครับ เรื่องแบบนี้มันจุดติดไม่ยากอยู่แล้ว อีกคนก็คงเช่นกัน
" อื้ออ อื้มมม " ผมสะดุ้งเฮือกเมื่อมือหนาเริ่มซุกซนดึงเสื้อนักศึกษาของผมขึ้นและสอดมือเข้าไปลูบวนที่เอวของผม เขาโอบเอวบางของผมให้แนบชิดตัวมากขึ้น แวมผละริมฝีปากออกจากปากผมและเปลี่ยนเป็นลากวนดูดดึงที่ลำคอแทน
" อ๊ะ...พะ...พอก่อน " ผมเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร่า แต่คนด้านบนไม่ยอมฟังแถมยังปิดปากผมด้วยปากของเขา " อื้อออ ออ...แอ้ววว (พอแล้ว) " ผมพยายามดิ้นแรงขึ้น
" จิ๊ " คนด้านบนจิ๊ปากเบาๆและยอมผละตัวลุกขึ้นอย่างหงุดหงิดทันที เขาเดินเข้าไปในห้องน้ำ เดาไม่ยากว่าเขาเข้าไปทำอะไร และผมก็เริ่มจะทนไม่ไหวเช่นกัน เสียงครางเป็นจังหวะดังเล็ดลอดผ่านประตูห้องน้ำออกมาทำให้ผมรู้สึกว่าหน้าร้อนผ่าวอีกครั้ง
แวมเปิดประตูห้องน้ำออกมาผมก็รีบหลบสายตาคู่นั้นทันที ก็ผมอายนี่ครับ
" ไม่อึดอัดรึไงครับ? " ดวงตาคมมองมาที่จุดอ่อนไหวของผมที่ตอนนี้กำลังแข็งขืนอยู่ด้านในกางเกงขายาว ผมใช้มือปิดส่วนนั้นไว้และลุกเดินไปเพื่อที่จะเข้าห้องน้ำ
" นายจะทำอะไร? " แขนแกร่งโอบรอบเอวผมเข้าหาตัวก่อนฉุดผมไปที่โซฟาอีกครั้ง ตอนนี้ผมกับเขาอยู่ในท่าล่อแหลมเกินไปแล้ว เขานั่งอยู่บนโซฟาขณะที่ผมนั่งอยู่บนตักและหันหลังให้เขา " ให้ผมทำให้ดีกว่า " เสียงทุ้มกระซิบข้างหูจนผมขนลุกไปทั้งตัว
มือหนาถอดเข็มขัดสีดำออกจากเอวผมไปอย่างง่ายดาย และไม่นานซิบกางเกงของผมก็ถูกรูดลงช้าๆราวกับแวมตั้งใจจะแกล้งผม คนด้านหลังเพิ่มความตื่นเต้นโดยการใช้ริมฝีปากดูดดึงต้นคอผมเบาๆ
" อื้มมม อ๊ะ " ไม่นานกางเกงของผมก็ลงไปกองอยู่บนพื้นเรียบร้อยแล้ว และชิ้นต่อไปก็คืออันเดอร์แวร์สีขาวที่ถูกดึงลงอย่างง่ายดายเช่นกัน มือของเขากอบกุมส่วนนั้นของผมไว้พร้อมรูดรั้งขึ้นลงช้าๆ อีกมือก็สอดเข้าไปใต้เสื้อนักศึกษาและลูบวนอยู่บริเวณตุ่มไตด้านในสร้างความเสียวซ่านอย่างที่ผมไม่เคยเจอมาก่อน
" อ๊ะ อืมมม อ๊ะๆ ระ...แรงอีก " มือหนาเร่งจังหวะมากขึ้น ริมฝีปากก็คลอเคลียอยู่ที่ลำคอของผมไม่ห่าง
" อ่า " ไม่นานน้ำสีขาวขุ่นก็พุ่งเลอะมือของเขา ผมหอบหายใจอย่างเหน็ดเหนื่อย แวมเอียงตัวผมที่นั่งบนตักเขาให้หันไปด้านข้าง แขนแกร่งโอบรอบเอวและดึงผมเข้าไปจูบอีกครั้ง คนตรงหน้าส่งเสียงครางอย่างพอใจพร้อมกับสอดลิ้นร้อนเข้ามา เราสองคนจูบกันอยู่นานก่อนที่เขาจะยอมผละออกไปช้าๆ ใบหน้าหล่อยกยิ้มมุมปากมองหน้าผมอย่างพอใจ ผมทุบไปที่อกแกร่งเบาๆก่อนจะซบหน้าลงไปที่ไหล่เขาด้วยความเขิน
" เด็กไม่ควรดูนะเจ้าชาเย็น " แวมหันไปบอกหมาน้อยที่ยืนอยู่ไม่ไกล ไม่นานมันก็กระดิกหางวิ่งไปทางอื่น
" ไปเรียนได้แล้ว " ผมเอ่ยเสียงแผ่วแต่ยังไม่กล้าเงยหน้าขึ้นไปสบตาอีกฝ่าย
" อยากอยู่แบบนี้นานๆจังครับ " แวมกระชับกอดให้ผมเข้าหาตัวมากขึ้น มือหนาลูบไล้เอวบางของผมเบาๆ
" หยุดเลยนะ " ผมส่งเสียงห้ามเมื่อมือซุกซนเริ่มไล่วนไปถึงบั้นท้ายของผม
" ขอโทษครับ อารมณ์มันพาไป " ผมเงยหน้าขึ้นมองแวมด้วยสายตาดุๆ แต่เขากลับยิ้มขำอยู่ได้
" ปล่อยเลย "
" จุ๊บ " แวมประทับริมฝีปากลงมาแตะที่ปากผมเบาๆ " ครั้งนี้ถือว่ามัดจำแล้วกันนะครับ "
" ... "
................................................
มาแล้วครับ ตอนนี้ก็จะมาแบบหวานๆ ncนิดๆ