ตอนที่ 14
เมื่อถึงเวลาสอบเสร็จผมก็ออกมานั่งคุยนั่งเล่นกันเพราะวันนี้เป็นวันสอบวันสุดท้ายซึ่งผมสอบแค่ช่วงเช้าเสร็จผมก็เป็นไทแล้ว ผมจะได้หยุดพักผ่อนหนึ่งเดือนเต็มๆ
“ไอ้อาร์ทคืนนี้แดกเหล้ากัน” ไอ้กายเดินมากอดคอผม
“มึงกะกูสองคนเนี่ยนะ” ผมเลิกคิ้วมองกายอย่างสงสัย
“ห่าดิ ไปแดกกับพวกพี่ณัฐ”
“พี่ณัฐชวนมึง?” ผมถามอย่างสงสัย
“เออเขาก็ชวนทุกคนนั่นแหละ”
“กูไปด้วย” ไอ้ตาลพูดแทกขึ้นมา
“มึงไปไม่ได้ มึงต้องไปเดทกับพี่โช” ผมรีบเบรกน้ำตาล
“เห้ยจริงสิพี่ณัฐบอกกูว่าคืนนี้พี่โชไม่ไปเพราะมีเดท ที่แท้ก็เดทกับมึงนี่เอง” ไอ้กายพูดเสียงล้อเลียน
“เพื่อนจะมีผัวก็คืนนี้แหละโว้ย” ผมแซวน้ำตาล แต่ในใจกลับไม่ได้รู้สึกยินดีด้วยเลยสักนิด นี่ผมเลวไปหรือเปล่า ผมควรจะยินดีสิที่เพื่อนจะสมหวัง
“ไอ้เชี่ยอาร์ทปากหมา” น้ำตาลรีบด่าผมทันควันก่อนจะเอื้อมมือมาตบที่หัวผมอย่างไม่แรงนัก
“โอ้ย กูเจ็บนะสัด” ผมทำสำออยเอามือลูบตรงที่น้ำตาลตบ
“พวกมึงแยกย้ายดีกว่า ไอ้กายหนึ่งทุ่มมารับกูที่หอด้วย” ผมบอกไอ้กายจบแล้วหันไปหาน้ำตาล “ไอ้ตาลหกโมงเย็นมึงลงมารอพี่โชหน้าหอได้เลยเดี๋ยวกูโทรคอนเฟิร์มตอนพี่โชสอบเสร็จอีกที ตามนี้นะ”
“เอ้อ” ทั้งน้ำตาลและกาย กระแทกเสียงตอบพร้อมกัน
พวกเราแยกย้ายกันกลับ ผมและน้ำตาลเดินไปเรียกวินมอเตอร์ไซค์ส่วนกายมันต้องเข้าไปชมรมของมันก่อน
เมื่อผมดูนาฬิกาแล้วพบว่าเป็นเวลาที่พี่โชน่าจะออกจากห้องสอบผมจึงตัดสินใจโทรไปกำชับพี่โชให้แน่ใจ
ตู๊ดๆๆ
(ไง)
"พี่โชไม่ลืมที่นัดกับผมไว้ใช่ไหมพี่"
(อืม)
"งั้นหกโมงพี่ไปรับไอ้ตาลที่หน้าหอมันเลยนะพี่"
(เอาเบอร์น้องน้ำตาลมาเผื่อกูไปถึงแล้วไม่เจอ)
"ครับ เดี๋ยวผมส่งไปให้ในแชท ขอบคุณนะครับ"
(ขอบคุณกูทำไม)
"ขอบคุณที่พี่ยอมทำตามที่ผมขอร้อง"
(แค่นี้นะ)
ผมวางสายพร้อมกับความรู้สึกโหวงในใจ ทำไมผมต้องเศร้าทั้งที่จะทำให้เพื่อนสมหวังด้วย ผมรู้สึกอะไรกันแน่ ทำไมลึกๆ แล้วผมไม่อยากให้ทั้งคู่ตอบรับที่จะไปเดทกันด้วยซ้ำ นี่ผมคิดแบบนี้กับเพื่อนผมได้ยังไง
ผมยังนั่งจมอยู่กับความคิด นี่ผมชอบไอ้ตาลเหรอ ผมคิดพิจารณาแล้วก็พบว่าไม่ใช่ ไม่มีทางที่ผมจะชอบไอ้ตาลถ้าจะชอบคงชอบไปนานแล้ว หรือว่าผมชอบพี่โช แต่ผมไม่เคยคิดด้วยซ้ำว่าผมจะชอบผู้ชายแล้วยิ่งเป็นผู้ชายที่เพื่อนสนิทผมชอบนี่ผมควรจะทำยังไง ตอนนี้ผมสับสนไปหมด
เวลานี้ก็เกือบจะหนึ่งทุ่มแล้วพี่โชกับน้ำตาลคงกำลังกินข้าวด้วยกันมีความสุขกันอยู่ ผมควรจะดีใจกับเพื่อนสิ แต่ไม่เลย ผมยิ้มไม่ออกสักนิด ผมรู้สึกเจ็บที่หัวใจแบบบอกไม่ถูก นี่ผมเป็นอะไร
Rrrrrr
“โหล"
(ไอ้อาร์ทมึงจะลงมาได้ยังมึงนัดกูทุ่มนึงกูก็มาตรงเวลานะเนี่ย) ไอ้กายใส่ผมมาชุดใหญ่
“เอออ” ผมตอบรับแล้วกดสายทิ้ง
วางสายแล้วจึงรีบปิดไฟล็อคห้องวิ่งลงไปหน้าหอ ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อรถที่จอดอยู่ไม่ใช่รถไอ้กาย ผมยืนมองซ้ายมองขวาก็ไม่เห็นรถไอ้กาย จนกระจกฝั่งคนขับลดลงจึงได้เห็นว่าคนขับเป็นกาย
“มึงจะขึ้นรถได้ยัง” ไอ้กายตะโกนใส่ผม
“นี่ไม่ใช่รถมึงนี่หว่า” ผมตอบกลับไปอย่างงงๆ
“เออรถพี่ณัฐ มึงขึ้นมาเถอะน่า”
เมื่อขึ้นรถมาได้ผมก็ยิงคำถาม “ทำไมมึงขับรถพี่ณัฐมาแล้วทำไมถึงมาด้วยกัน ทำไม.....”
“มึงจะทำไมอีกนานไหม”
“นั่นแหละทำไมมาด้วยกันละ”
“กูกะจะเมา เลยไม่อยากเอารถไป”
“แล้วพี่ณัฐจะไม่เมางี้” ผมเอียคอถามอย่างจับผิด
“เรื่องของกูเหอะน่านั่งเงียบๆ ไปมึงอ่ะ” กายสั่งผมเพื่อตัดรำคาญ
“เอ้อ” ผมกระแทกเสียงตอบ
เมื่อกายออกรถผมก็ได้แต่เงียบ และนั่งหน้าหงอย ผมไม่รู้อารมณ์ตัวเองตอนนี้ จะว่าอกหักมันก็ไม่ใช่ เพราะผมไม่ได้มีแฟนแต่รู้ว่าผมไม่มีความสุขเอาซะเลย ตอนนี้ผมอยากเมาให้ลืมทุกอย่าง
สักพักรถก็เคลื่อนไปจอดยังลานจอดรถของร้าน ผมก็ยังเอาแต่นั่งนิ่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยจนกายต้องเรียกทัก
“ถึงร้านแล้วเชิญลงครับคุณอาร์ท” ไอ้กายหันมาเรียกผม
ผมตกใจนิดหน่อย ก่อนตั้งสติเปิดประตูลงจากรถและเดินตามพี่ณัฐกับไอ้กายเข้าไปในร้าน ที่โต๊ะมีพี่คิวกับพี่อัครนั่งรออยู่แล้ว
“ไอ้อาร์ทวันนี้เป็นไรวะหงอยแดกเชียวมึง”
“ป่ะ..เปล่าพี่”
“เปล่าห่าไร หน้านี่หงอยอย่างกับลูกหมาถูกทิ้ง”
“ผมคงเครียดๆ เรื่องสอบอ่าพี่ กลัวไม่ผ่าน” ผมอ้างไปส่งๆ
“อะไรวะ ไหนตอนออกจากห้องสอบบอกทำได้เกือบหมดไง” ไอ้กายทำหน้าสงสัย
“เฮ้ย แล้วพวกมึงจะไปเค้นเอาอะไรจากมันนักหนาวะ นั่งๆ แดกดีกว่า”พี่ณัฐรีบพูดตัดบท
พี่ณัฐเป็นฮีโร่ของผมจริงๆ
เมื่อผมนั่งได้พี่คิวก็รีบชงเหล้าแล้วส่งแก้วให้ผม เหมือนกลัวว่าผมจะตามพวกพี่เขาไม่ทัน ถึงได้ชงเข้มซะขนาดนี้ แต่ผมเองก็กระดกเอา กระดกเอา จนพี่อัครต้องทักขึ้น
“ไอ้อาร์ทมึงหิวน้ำหรอวะ”
“ผมคอแห้งว่ะพี่” ผมตอบอย่างขำๆ พี่อัครจึงหัวเราะให้ผม
“ค่อยๆ แดกครับเพื่อนเปลืองเหล้าครับ” ไอ้กายหันมาแซะผม
“แหมไอ้กาย สั่งเพิ่มก็ได้มั้ง” ผมพูดพร้อมมองค้อนไอ้เพื่อนกวนตีนของผม
ครืด!!
โทรศัพท์ในกระเป๋าผมสั่นเป็นสัญญานเตือนของแอพอะไรซักอย่างผมจึงล้วงกระเป๋าขึ้นมาดู
Nutt Bear ได้แท็กคุณในโพส
ผมเงยหน้ามองพี่ณัฐ แล้วถามออกไป “พี่แท็กอะไรผม”
“ก็เปิดดูสิวะ”
ผมเลื่อนปลดล็อคโทรศัพท์
Nutt Bear กำลังดื่ม นม กับ
Art Patavee – ที่ ร้านเล่าหวาน
มันไหวไหมให้ทาย ทำหน้าอย่างกับลูกหมาโดนเจ้าของทิ้ง....ใครเป็นเจ้าของมารับกลับด้วยครับ #โหดสัด #แดกเพียว
*รูปภาพ
Art Patavee : เฮ้ยพี่ผมไม่ใช่หมา ไม่ได้มีเจ้าของด้วย
Nutt Bear : Art Patavee อ่าวหรอวะ กูเข้าใจผิดหรอเนี่ย 555555
Lyn naja : อ๊ายยยยย พี่ณัฐ เค้าคือใคร น่องอยากดั้ยยยยยย
Nutt Bear : Lyn naja มันมีผัวแล้วครับน้อง
Lyn naja : อารายอ๊าาาาา ทำไมผู้ชายกินกันเองแบบเน้ น่องเศร้าาาาา
Art Patavee : อย่าไปเชื่อพี่ณัฐคร๊าบบ ผมโสด
Chokun Eiei : เมาเหมือนหมาจริงๆ ด้วย
เมื่อคอมเม้นท์ล่าสุดเด้งขึ้นมา เห็นชื่อคนที่เม้นท์แล้วก็ไม่อยากไปตอบโพสนั้นอีกเลย ผมเก็บโทรศัพท์แล้วหันมากระดกเหล้าแบบไม่คิดอีกรอบ ตอนนี้ผมอยากเมาไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้น
ตอนนี้สติที่เหลืออยู่น้อยนิดทำให้ผมเงยหน้าขึ้นมองบรรยากาศตรงหน้าอย่างพร่ามัว ผมกลับเห็นพี่โชนั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม นี่ผมคิดถึงพี่มันจนตาฝาดขนาดนี้เลยงั้นหรอ มองใครก็เป็นพี่มันไปหมดแบบนี้หรอ ผมรีบก้มหน้าลงเพราะไม่อยากมองใครทั้งนั้น ตอนนี้ดนตรีในร้านเป็นวงดนตรีที่เล่นสดเมื่อเพลงขึ้นผมจึงตั้งใจหันฟัง
เป็นบททดสอบของเบื้องบน ให้ค้นหาหัวใจ
ส่งมาให้ตัวฉันข้ามไป
อยากจะลองใจฉันหรือเปล่า
จะได้รู้ว่ารัก ลึกแค่ไหน
ให้เห็นเงา สะท้อนหัวใจ
เก็บเธอไว้แค่ฝัน ได้ไหม
เพราะหัวใจฉันก็เสียดาย
ผมจึงลองหันหน้ากลับมามองฝั่งตรงข้ามอีกครั้งก็ยังเห็นใบหน้านั้นเป็นใบหน้าของพี่โชเหมือนเดิม ซึ่งพี่โชกำลังมองมาที่ผมอย่างไม่กระพิบตา เราสองคนสบตากัน
รักไม่ได้ บอกกับตัวเอง หัวใจตัวเอง
ต้องห้ามตัวเอง บอกมันอย่าหวั่นไหว
รักเขาไม่ได้ เขาดียังไง
ชอบเขาเท่าไหร่ก็ต้องหยุดไว้เอง
*เพลง รักไม่ได้ Groove Riders
ผมเบือนหน้าหนีก่อนน้ำตาที่ซึมๆ อยู่จะหยดออกมา ผมกลัวว่าใครจะเห็นจึงรีบใช้มือขึ้นมาปาดเช็ดจนแห้ง
ผมคว้าแก้วขึ้นมากระดกอีกครั้ง และแล้วก็มีมือปริศนามาแย่งแก้วไปจากมือ ผมฮึดฮัดขึ้นมาจึงรีบหันขวับไปมองอย่างเอาเรื่อง แต่ก็พบว่าคนที่แย่งแก้วจากมือแล้วเข้ามายืนประชิดตัวผมคือพี่โช นี่มันพี่โชจริงๆ ผมไม่ได้ตาฝาดพี่โชมาอยู่ข้างผมจริงๆ งั้นหรือว่าพี่โชปฏิเสธน้ำตาลไปแล้ว
คิดได้เท่านี้ผมก็รู้สึกหัวใจพองโตขึ้นมา ผมจึงคว้าเอวพี่โชเข้ามากอดและสัมผัสได้ว่าพี่โชยกมือขึ้นลูบหัวของผมอย่างแผ่วเบา ผมจำได้เท่านั้น จากนั้นภาพก็ดับไป เมื่อรู้สึกตัวอีกที ผมก็พบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงและตอนนี้ผมหิวน้ำมาก
“ขอน้ำ หิวน้ำ” ผมพูดเสียงแหบพร่า และทำท่าจะลุกขึ้น
“นอนเฉยๆ เดี๋ยวไปหยิบมาให้” ผมมองไม่ชัดว่าใครที่พูดกับผม
“หื้อ...หิวน้ำ” ผมงัวเงียทำท่าจะลุกขึ้นนั่ง
“นอนไปเดี๋ยวเอาน้ำมาให้” เสียงนั้นเข้มขึ้นกว่าเดิม
ผมฟังแล้วนอนลงตอนนี้ผมมึนไปหมด ทั้งปวดหัว ทั้งหิวน้ำ
“ลุกขึ้นมานั่งกินดีๆ”
ผมได้ยินเสียงนั้นผมก็ลุกขึ้นตามคำสั่ง พยายามลืมตาอย่างยากเย็นและถามออกไป “ใครว๊าาาา”
“กูเอง”
“ใครว๊าา..กูเองหนาย” ผมพูดยืดยานเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์
“จะใครก็ช่างเถอะ รีบกินซะเดี๋ยวกูจะได้เช็ดตัวให้”
ผมพยักหน้าแล้วรับแก้วน้ำมากระดกอึกๆ เข้าไปอย่างรวดเร็ว จากนั้นผมจึงยื่นแก้วคืนไปก่อนจะไถตัวลงให้ราบกับที่นอน
“เดี๋ยวเช็ดตัวให้รอแปปนึง”
“อื้อ” ผมได้ยินเสียงนั้นจึงตอบไปแบบปัดรำคาญ เพราะตอนนี้ผมง่วงนอนมาก
“อยู่เฉยๆ จะเช็ดตัวให้”
ผมได้ยินเสียงใครสักคนดุผม เพราะผมนอนดิ้นไปดิ้นมาก็มันรู้สึกไม่สบายตัวนี่นา ผมรู้สึกว่าผมกำลังโดนปลดกระดุมเสื้อจึง เอื้อมมือไปจับแขนนั้นไว้แล้วดึงมือมาคลอเคลียร์กับหน้า
“เบี้ยวอยู่เฉยๆ”
"อื้อ" ผมไม่สนใจเสียงและยังเอามือนั้นมาถูกับหน้าของผมอยู่อย่างนั้น มือนั้นทำให้ผมรู้สึกอุ่น
“ถ้ามึงยังไม่อยู่เฉยๆ เดี๋ยวมึงได้โดนดีแน่ กูเตือนมึงแล้วนะ” มือนั้นพยามจะรั้งออกจากมือผม
“อื้อ ...ม่ายอาววว อยากกอด มันอู่นนนนนนน”
"เบี้ยวมึงจะทำกูทนไม่ไหวแล้วนะ" เสียงเบาๆ หลุดออกมาจากอีกคนหนึ่ง
ผมได้ยินไม่ชัดเท่าไหร่ จึงเอื้อมมือปัดป่ายไปทั่วแล้วก็สัมผัสได้กับอะไรสักอย่าง ผมจึงลูบๆ คลำๆ จนมั่นใจว่าคือหน้าของอีกฝ่ายจึงใช้สองมือลากใบหน้านั้นลงมาใกล้กับใบหน้าผม เพื่อจะดูให้ชัดว่าเป็นใบหน้าของใคร จนรู้สึกได้ถึงความอุ่นของลมหายใจอีกฝ่าย
"พี่โชเหรออออ" ผมลากเสียงยาว แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับกลับมา ผมจึงใช้มือทั้งสองที่จับใบหน้าของอีกฝ่ายอยู่บังคับให้ใบหน้านั้นลงมาแนบชิดกับใบหน้าผมจนริมฝีปากประกบกันพอดี
เมื่อริมฝีปากของทั้งสองประกบกันโชกุนเลือกที่จะประกบปากไว้แค่นั้น ไม่นานนักอาร์ทก็ใช้ลิ้นรุกไล้กับริมฝีปากของโชกุนเพื่อต้องการให้โชกุนเปิดริมฝีปากรับลิ้นของเขา ในทีแรกโชกุนเม้มริมฝีปากไว้แน่นเพราะโชกุนรู้ดีว่าตอนนี้อาร์ทกำลังเมาเขาไม่อยากฉวยโอกาสตอนที่อาร์ทกำลังเมา แต่อาร์ทก็ไม่ละความพยายามที่จะส่งลิ้นมาไล้กับริมผีปากของโชกุนตอนนั้นทำให้อารมณ์ของโชกุนก็พุ่งพล่านขึ้นมา โชกุนจึงเผยอปากออกเล็กน้อยเพื่อเปิดรับลิ้นเย็นของอาร์ทเข้ามาในโพรงปาก
อารมณ์ของทั้งคู่ตอนนี้พุ่งพล่านไม่ต่างกันเขาทั้งสองต่างส่งลิ้นเข้าไปสำรวจในโพรงปากของอีกฝ่ายโดยไม่มีใครยอมใคร ทั้งคู่ดูดดื่มกันอย่างเอร็ดอร่อย มือของโชกุนปัดป่ายไปตามร่างกายของอาร์ท
"อื๊อออออ...." อาร์ทส่งเสียงครางออกมา
โชกุนใช้มือหนึ่งประครองหน้าของอาร์ทไว้และใช้อีกมือที่ว่างจัดการดึงเสื้อออกจากร่างกายของอาร์ทและขยับมือลงมาที่กางเกงของอาร์ทเพื่อปลดกระดุมจากนั้นโชกุนจึงผละริมฝีปากออกจากริมฝีปากของอีกฝ่ายเพื่อมาดึงกางเกงและบ็อคเซอร์ออกจากร่างกายอาร์ท เมื่อสำเร็จโชกุนก็หันมาปลดเปลื้องเสื้อผ้าตัวเองออกจากร่างกายทั้งหมดโดยใช้เวลาไม่นาน
ตอนนี้ทั้งคู่อยู่ในสภาพเปลือยเปล่า โชกุนก้มหน้าลงเข้าไปใกล้กับใบหน้าของอาร์ทอีกครั้งและกดจูบลงที่ขมับและขยับไล้มาเรื่อยๆ จนทั่วใบหน้า แล้วมาหยุดตรงริมฝีปาก ทั้งคู่ใช้ลิ้นเข้าไปสำรวจโพรงปากของกันและกันอีกครั้งโชกุนเลื่อนมือลงต่ำไปวนๆ อยู่แถวหน้าท้องของอาร์ทในขณะที่อาร์ทก็ใช้ทั้งสองมือขึ้นมาเกี่ยวรอบคอของโชกุนไว้
"อื้ม!" โชกุนครางออกมา
ตอนนี้ร่างกายของอาร์ทสะท้านกับสัมผัสจากโชกุนจนบิดเบี้ยวไม่เป็นท่า โชกุนไล้ลิ้นจากริมฝีปากลงมาถึงลำคอก่อนจะดูดจนเกิดรอยแดง เมื่อสีแดงขึ้นจนพอใจ โชกุนไล้ลิ้นลงมาเรื่อยๆ จนถึงตุ่มไตสีชมพูกลางอก
"อ๊าาา..สะ..เสียววว" อาร์ทครางออกมาไม่เป็นภาษา
โชกุนตวัดลิ้นวนๆ อยู่ที่ตุ่มไตสีชมพู และใช้มือคลึงตุ่มไตสีชมพูอีกข้างเพื่อกระตุ้นอารมณ์ของอาร์ท
อารมณ์ของอาร์ทตอนนี้กำลังซาบซ่านจนโชกุนผละออกจากตุ่มไตสีชมพูแล้วเคลื่อนใบหน้าลงมายังกึ่งกลางลำตัวของอาร์ท ทำให้โชกุนเห็นตัวตนของอาร์ทกำลังพองตัวขึ้นมา
โชกุนค่อยๆ เอื้อมมือเข้าไปจับตัวตนของอีกคนไว้แล้วเริ่มทำการขยับขึ้นลงช้าๆ ทำให้อาร์ทเกร็งร่างกายจนบิดเบี้ยว
"อ๊ะ...อ๊ะ..อื้มม" อาร์ทครางออกมาพร้อมกับร่ายกายที่บิดเบี้ยว
จากนั้นโชกุนค่อยก้มลงไปใช้ปากงับตัวตนของอีกคนไว้ เท่านั้นอาร์ทก็เอื้อมมือทั้งสองข้างมาจับหัวของโชกุนก่อนจะขยับขึ้นลงเป็นจังหวะพร้อมๆ กัน
"อ๊ะ..อ๊ะ...กะ...ใกล้....ละ..แล้ว....อ๊าาา" อาร์ทครางไม่เป็นภาษา
ไม่นานนักร่างกายของอาร์ทก็กระตุกเกร็งพร้อมกับพ่นน้ำข้นๆ ออกมาจากตัวตนของเขาจนเปอะเปื้อนเต็มปากของโชกุน
"อ๊าาา" อาร์ทส่งเสียงครางขณะที่ร่างกายยังกระตุกเกร็งอยู่
"มึงเสร็จแล้วถึงคราวที่มึงต้องช่วยกูบ้างแล้ว" โชกุนเช็ดปากแล้วขยับใบหน้าเข้าไปกระซิบข้างๆ ใบหูของอาร์ท
"อื้ออ" อาร์ทส่งเสียงออกจากลำคอ
โชกุนค่อยๆ เคลื่อนตัวลงไปนั่งระหว่างขาสองข้างของอาร์ทที่โชกุนจัดการจับแยกออกจากกัน จากนั้นโชกุนก็เอานิ้วไปป้ายน้ำข้นๆ ของอาร์ทที่เพิ่งปลดปล่อยออกมาเมื่อครู่แล้วนำมาวนๆ ครึงๆ ทางช่องทางด้านหลังของอาร์ทก่อนจะใช้นิ้วชี้ค่อยๆ สอดเข้าไปภายในช่องทางนั้น
"โอ้ยย.. เจ็บ...เอาออก" อาร์ทโวยวายเสียงดังพร้อมกับดิ้นตัวหนี
ทันทีที่โชกุนจับอาร์ทให้อยู่นิ่งได้ ก็ทำการประกบริมฝีปากเข้ากับริมฝีปากของอาร์ทเพื่อดึงความสนใจจากความเจ็บของช่องทางด้านหลัง เมื่ออาร์ทเริ่มสงบลงโชกุนจึงค่อยๆ ขยับนิ้วเข้าออกอยู่อย่างนั้นจนอาร์ทเริ่มจะชินกับนิ้วของเขา จึงเพิ่มเป็นสองนิ้วค่อยๆ ดันเข้าไปภายในช่องทางนั้น และค่อยๆ ดันเข้าออกอย่างช้าๆ
โชกุนถอนนิ้วออก ก่อนจะผละริมฝีปากออกจากริมฝีปากของอาร์ทไปกระซิบข้างหู "ไม่ต้องกลัว.... ถ้าเจ็บก็กัดกูหรือจะจิกจะข่วนกูก็ได้ เชื่อใจกูนะ"
อาร์ทพยักหน้าแทนคำตอบ
โชกุนจับขาทั้งสองข้างของอาร์ทแยกออกจากกันแล้วใช้หมอนรองช่วงสะโพกของอาร์ทไว้ ก่อนจะใช้มือคลึงช่องทางด้านหลังของอาร์ทอีกครั้ง ไม่นานนักโชกุนก็นำตัวตนของเขาที่กำลังขยายจนแข็งเข้าไปสัมผัสกับปากทางเข้าเพื่อทำความคุ้นชินกับช่องทางด้านหลังของอาร์ทก่อนจะค่อยๆ ดันตัวตนของเขาไปข้างในอย่างช้าๆ
"เจ็บบ ไม่เอา..เอาออก เอาออกไป" อาร์ทร้องโวยวายพร้อมกับพยายามดิ้นหนี
โชกุนจับอาร์ทไว้แน่นเพื่อให้อยู่นิ่งๆ ก่อนจะกระซิบเบาๆ ทีข้างหู "กัดไหล่กู มึงเจ็บแค่ไหนมึงระบายกับกูได้เลย"
อาร์ทหันหน้าหนีใบหน้าของโชกุนจากความอายก่อนจะใช้เล็บจิกที่ไหล่ของโชกุนเพื่อบอกให้รู้ว่าเขาเจ็บแค่ไหน จนตอนนี้ตัวตนของโชกุนเข้าไปในช่องทางด้านหลังของอาร์ทจนสุด โชกุนค้างตัวตนของเขาไว้อย่างนั้นเพื่อให้ช่องทางด้านหลังของอาร์ทได้คุ้นชินก่อนจะเริ่มขยับเข้าออกอย่างช้าๆ ทำให้อาร์ทเจ็บจนต้องกัดเข้ากับไหล่ของโชกุนเพื่อระบายความเจ็บ โชกุนขยับตัวตนของเขาเข้าออกจนอาร์ทเริ่มชินกับตัวตนของเขา ช่องทางด้านหลังของอาร์ทตอดรัดตัวตนของโชกุนแน่น จากนั้นโชกุนจึงค่อยๆ ขยับเข้าออกเป็นจังหวะ
"อ๊ะ..สะ..เสียว.ผะ..ผม เสียว" อาร์ทครางไม่เป็นภาษา
"อื้มมม!" โชกุนครางออกมา
"แรง อะ..อีก อึ้ม" อาร์ทกระตุ้นอารมณ์โชกุนด้วยคำพูดที่เชิญชวนทำให้โชกุนขยับตัวตนของเขาเข้าไปจนลึก
"ละ..ลึกไป" อาร์ทบอกก่อนจะขยับสะโพกหนี
โชกุนเอื้อมมือไปดึงสะโพกของอีกคนกลับมาในท่าเดิมและค่อยๆ เริ่มขยับตัวตนของเขาอย่างช้าๆ อีกครั้งเมื่อผ่านไปสักพักโชกุนก็เร่งจังหวะการเข้าออกให้เร็วขึ้นผ่านไปไม่นานนักร่างกายของโชกุนก็กระตุกเกร็ง
"อ๊าาา"
โชกุนส่งเสียงออกมาก่อนจะมีน้ำข้นๆ พรั่งพรูออกมาจากตัวตนของเขา เขาปล่อยน้ำข้นนั้นให้คลั่งค้างอยู่ภายในช่องทางด้านหลังของอีกคน
โชกุนยังแช่ตัวตนของเขาค้างไว้ในช่องทางด้านหลังของอีกคนแบบนั้นสักครู่ก่อนจะขยับดึงตัวตนของเขาออกมาแล้วทิ้งตัวนอนทับลงบนร่างของอีกคนที่นอนอยู่ข้างใต้อย่างหมดแรง
เขาทั้งสองนอนกอดกันแบบนั้น เพราะความเมาและอีกทั้งยังเพิ่งผ่านกิจกรรมเร่าร้อนมาเมื่อสักครู่ ทำให้เขาทั้งสองหมดแรงและเพลียจนเผลอหลับไปอย่างเงียบๆ
=====================
TBC.
Talk.ไหนบอกน้ำตาลจะมี ผ. ไงอาร์ท เธอมันร้ายยยยย อ่านแล้วเม้ากันด้วยน๊าาาา อย่าทิ้งเค้า
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
