“Loy-kra-thong??” คิ้วเข้มขมวดมุ่นมองใบปลิวใบเล็กที่ได้รับแจกจากมหาลัยที่มาเดินแจกตามคณะต่างๆ
“หืม?” ผมเงยหน้าจากถุงไส้กรอกอีสานขึ้นมามอง กลิ่นหอมอบอวลไปทั่วห้องบนตึกคอนโดหรูแห่งนี้
“นี่ไง”
ผมรับใบปลิวมาดู ไล่อ่านตั้งแต่ต้น เป็นใบปลิวเกี่ยวกับเทศกาลลอยกระทงในมหาลัยครับ
“อะไร! เป็นคนไทยไม่รู้จักลอยกระทง”
“เป็นฮาร์ฟไทยครับ” ไอ้แขกหรี่ตา
ผมยักไหล่แลบลิ้นใส่มันเพราะความหมั่นไส้ส่วนบุคคล “นั่นแหละ” อย่างน้อยก็มีสายเลือดไทย ต้องรู้จักสิ
หรือที่อียิปต์ไม่มีกระทงให้ลอยเหรอ?
นึกย้อนไปเมื่อตอนปีหนึ่ง พวกผมก็ไม่ได้สนใจเทศกาลกับเขาเท่าไร
“อยากไปเหรอ?” ผมมองหน้าเข้ม คำนวณวันซึ่งมันคือวันศุกร์ที่จะถึงนี้ ผมรู้ว่าน่าจะไม่มีอะไร
“พุกล่ะ?”
“เฉยๆนะ ไปได้” ผมยักไหล่ ล่าสุดที่เอากระทงขนมปังปลาไปลอยนั่นก็สี่ห้าปีมาแล้วมั้งครับ ตอนนั้นพาหนูจี๊ดไปเปิดหูเปิดตา สุดท้ายผมนี่ท้องอืดกลับบ้านครับเพราะกินกระทง เอ๊ย! ซื้อของกินในงานจนท้องจะแตก
“โรห์ไปได้”
“ได้ๆ” ผมกลับมาสนใจไส้กรอกอีสานอีกสามไม้ที่เหลือในถุง
“หนูพุกอย่าเนียนสิ”
ชะงักมือที่กำลังเอาไม้ขึ้นมากัด “อะไร!” ถามเสียงดัง ทำหน้าเหมือนเด็กหวงของ
นี่มันไส้กรอกอีสานของหนูพุก อยู่ในมือหนูพุกมันต้องเป็นของหนูพุกสิวะ!
ไอ้โรห์กระดิกนิ้วยิกๆเป็นเชิงให้ผมส่งถุงให้ ตอนนี้กอดถุงแบบหวงแหนมาก
“ของกู...” ทำปากยู่
“You promised me that you will eat 3 and another 3 are mine”
“กูบอกโฟร์นะ” โมเมว่าจะกินสี่ไม้อะ
“Nhh no” อย่ามาโนะโนวใส่กูนะเว้ย
เห็นหน้านิ่งไม่ยอมพูดต่อ อะไรวะ เอะอะอะไรก็นิ่ง เอะอะอะไรก็ไม่พูด
คิดว่าหล่อเหรอไง?!
คิดว่าหล่อแล้วทำงี้ก็ได้เหรอ?!
ห้ะ?!!!
ตอบ...
เออ!!! มึงทำได้!!!
“เอาคืนไปเลย” ผมหน้าบูด ยื่นถุงคืน แต่ตาจ้องเขม็ง
มือใหญ่ดึงถุงกลับแต่ผมก็ไม่ปล่อยกลายเป็นว่ายื้อยุดอยู่ตรงกลาง
“จุ๊ๆ พุกปล่อย...” ดวงตาคมเข้มหรี่ลง ทำเสียงเหมือนผมกำลังเล่นขี้โกง “ไม่ดื้อสิ...”
เริ่มมือไม้อ่อนแรงแต่ยังจับถุงเอาไว้
“ไม่งอแงนะคนดี...”
ฉิบหาย!!!!
บ้านไอ้แขกบึ้ม!!!
คนดีหอกไร ไอ้ด๋อยเอ๊ย! เผลอปล่อยถุงให้มันจนได้
หน้าร้อนเป็นหมูชุบแป้งทอดเลยวุ้ย
“คนดีเชี่ยไร!” อยากเป็นคนเลวขึ้นมาทันที
มันยิ้มละมุนละไมมาให้ โอ๊ย! ตับไตไส้พุงกู! สะเทือนเชียว
“มึงไม่ไปกับกูแน่นะ?” ผมถามย้ำกับไอ้แห้งอีกครั้งตอนเลิกเรียน
“ไม่อ่ะ” มันส่ายหน้า “กูอยากกลับห้องไปนอน”
“เออๆ”
วันนี้มหาลัยผมคึกคักตั้งแต่เช้าเพราะมีการตระเตรียมของ เปิดบูธ จัดงาน สถานที่ต่างๆ จริงๆก็มีการเตรียมมาหลายวันแล้ว แต่วันนี้ดูวุ่นวายสุด
พอตกบ่ายแก่ๆก็เริ่มมีคนภายนอกเข้ามาเรื่อยๆ บูธต่างๆเริ่มเปิดขาย
“กลับหอไปนอนก่อนดีกว่าค่อยออกมาตอนเย็น”
กดโทรศัพท์ยิกๆไลน์บอกไอ้โรห์ให้มาเจอผมที่หอ มันตอบมาว่าโอเค ผมเลยกลับหอพร้อมกับไอ้ปองกุลก่อนเลย
ผมแยกกับไอ้ปองกุลที่หน้าหอ มันอยู่หอถัดๆไปจากผมไม่ไกลมาก ถึงห้องปุ๊บผมกระโดดขึ้นเตียง เปิดแอร์เย็นฉ่ำปอดจนเผลอหลับไป
รู้ตัวอีกทีแบบสะลึมสะลือก็คือตอนนี้เตียงยวบลงพร้อมกับความอุ่นข้างๆตัว
พยายามหรี่ตามองเห็นหน้าหล่อๆในระดับสายตาพร้อมกับความหนักอึ้งบนพุง แขนมันพาดยาวเป็นงูอยู่บนตัวผม
“โรห์...” เรียกชื่อมันเสียงแหบเพราะเพิ่งตื่น
“Sorry, I woke you up” มันรัดตัวแน่นๆของผมเข้าไปหาร่างสูงใหญ่ของมัน
ผมรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย เตียงขนาดควีนไซส์แต่การที่คนตัวสูงใหญ่อย่างมันกับพะยูนอย่างผมมานอนแล้วมันเล็กลงไปถนัดตา
“อื้อ...” ร้องขัดใจ
ฝ่ามืออุ่นลูบหลังผมเบาๆเหมือนกล่อมนอน “ชู่ว...นอนๆ” อยู่ใกล้จนได้กลิ่นหอมอ่อนๆประจำตัวของไอ้โรห์
น่าแปลกที่มันทำให้ผมสงบลงจนต้องฝังจมูกลงบนซอกคอหอมกรุ่นมากขึ้น
“อืม...หกโมงเย็นเรียกนะ” ตอนนี้อยากนอนอีกหน่อยอ่ะ
“โอเค”
เวลาเย็นใกล้ค่ำพวกผมก็มาถึงมหาลัยพอดี ตอนนี้แตกต่างกับตอนกลางวัน
เสียงจ้อกแจ้กจอแจจนผมไม่ได้ยินที่มันพูดเท่าไรต้องแทบตะโกนคุยกัน
“หนูพุก!” เสียงเข้มๆเรียกเมื่อมันเห็นผมกลืนหายไปกับฝูงชน
“อื้อๆ อยู่นี่ๆ” ผมรีบคว้ามือใหญ่เอาไว้แน่น
มันรีบกระชับมือผมเอาไว้รีบดึงให้ผมเดินตามหลังมัน ไอ้โรห์ตัวใหญ่อยู่แล้วยิ่งเดินเหมือนแหวกทางไปในตัว
คนก็มองมันไปดิ มันนี่เป็นมิตรต่อเด็ก สตรีและคนชราจริงๆ เขามองมันมันก็ยิ้มบางๆให้ เอาเข้าไปครับ ทำคนเขาเคลิ้มไปถึงไหนล่ะ
“กินไรก่อนไหม?”
ผมกับมันยังไม่ได้กินอะไรเลย เพราะงีบตื่นกันขึ้นมาก็พากันออกมาเลย
ตาคมสวยมองคนที่เดินผ่านไปมีขนมโตเกียวอยู่ในมือ มองไปรอบๆเจอกับร้านอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลเลยฉุดมือไอ้แขกให้เดินตามมา
สรุปก็ได้โตเกียวไส้ต่างๆมาสองถุง น้ำหวานคนละแก้ว นั่งแทะกันแถวนั้นแหละครับ
ช่วงเกือบสองทุ่มคนก็ยังคงมาอยู่ครับ ผมกับไอ้โรห์เดินหาร้านขายกระทงครับ ตอนนี้เขาค่อนข้างรณรงค์ใช้วัสดุทำกระทงที่ย่อยสลายได้ สุดท้ายได้กระทงขนมปังที่คณะหนึ่งมาเปิดมาขายครับ
“ลอยด้วยกันนี่แหละมึง” ผมเสตาหลบไอ้แขกที่จ้องอย่างงงงวยเมื่อเห็นผมซื้อแค่อันเดียว
“อ่า...อื้ม...”
ไม่รู้ทำไมแต่แบบไม่กล้ามองมันอ่ะ เลยรีบคว้ากระทงไปที่สระน้ำของมหาลัย คนเยอะมาก
ไอ้โรห์รีบเดินตามหลังมาก้มกระซิบที่หู กูนี่สะดุ้งโหยง
“อยากลอยด้วยกันใช่ไหมล่ะ” มันทำเสียงนุ่ม แต่ผมใจสั่นสุด ไม่หันไปมอง
“เปล่า...กู...” หลับหูหลับตาตอบแม่ง “เปลืองตัง!!!!”
กูเปลืองตังหรอกเว้ย เลยลอยอันเดียว
“แต่อันนี้ไม่ใช่เงินพุกสักหน่อย” มันขำเบาๆ มีน่ามาทวงเงินเหรอวะ?!
ผมควักสิบบาททุบเข้าไปที่อกแข็งๆของมัน หน้าตายิ้มกว้างนี่น่าเตะจริงๆ
“เอาคืนไปเลย”
มันไม่ตอบเอาแต่ยิ้ม พร้อมกับมือใหญ่กว้างกุมมืออวบๆของผมเอาไว้ทั้งมือ ผมรีบหันมองซ้ายขวาเลิ่กลั่ก
“ไอ้โรห์ ปล่อย!” สะดิ้งเล็กๆ
ดูยังไงก็พิลึกกึกกือ คนโคตรหล่อแบบมันกับผม โคตรไม่เข้ากันอะ
“ไปลอยกระทงกันนะ” เสียงนุ่มของมันเอ่ย แต่มือยังกระชับแน่นพร้อมกับจูงมือผม
มันไม่สนใจว่าคนจะมองหรือเปล่า แต่ผมก้มหน้าลงแต่ปากโค้งคว่ำเป็นรูปพระจันทร์เสี้ยวเลยล่ะ
ค่ำคืนแห่งวันพระจันทร์เต็มดวง น้ำนองเต็มสระ คนเดินยั้วเยี้ย
...และ...
ผมกับมันและกระทงขนมปังหนึ่งใบ
คำอฐิษฐานในใจเงียบกับความสุขของวัน
……
สวัสดีค่า วันนี้เอาตอนพิเศษสั้นๆมาลงค่า เป็นตอนวันลอยกระทงที่เขียนค้างไว้ตั้งแต่เทศกาลแต่มมาลงช้าเลยไปหลายวันแล้ว ต้องขออภัยจริงๆค่า
ขอบคุณหลายท่านที่ยังติดตามนะคะ
ขอบคุณค่า คอมเม้นติดแท็กเป็นกำลังได้นะคะ
หัวข้อ: HEAVY WEIGHT รัก ▪️ หนัก ▪️ มาก: HEAVY WEIGHT: แจ้งข่าวค่ะ (P.21) (09/10/19) (อ่าน 170418 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก