[ตอนพิเศษสุดท้าย]Our First Meet
ผมเรียนวิทยาศาสตร์การอาหาร
ส่วนมันเรียนวิศวกรรมศาสตร์หลักสูตรนานาชาติ
เหมือนจะไม่น่าโคจรมาเจอกันได้
แต่ก็ได้เจอกัน… - วัน First Meet ของมหาวิทยาลัย -
[โรงอาหารคณะวิศวกรรมศาสตร์]
ผมชอบมากินข้าวที่นี่มากกว่าที่คณะตัวเอง เพราะเพื่อนในกลุ่มสมัยมัธยมเรียนอยู่นี่กันหมด ไม่วิศวกรรมก็SIIT(วิศวกรรมนั่นแหละ แต่เป็นนานาชาติ) บางคนชอบเลือกเรียนคณะนี้ บางคนก็ไม่รู้จะเรียนอะไรแต่อันนี้มันเท่ดี
ส่วนผม..เกลียดฟิสิกส์เข้าไส้ แต่ประทับใจเคมีมากกว่า จะให้เรียนวิทยาศาสตร์เอกเคมีก็ไม่อยากทำงานแนวนักวิจัยอะไรพวกนั้น เลยเลือกวิทยาศาสตร์การอาหาร…ไม่ได้เรียนไปเป็นเชฟนะโว้ย คนแม่งพอรู้ว่าเรียนFoodsci ชอบคิดว่าเรียนไปเป็นเชฟทุกที กูทำอาหารกากมากบอกตรงๆ
สาขาผมเรียนไปเพื่อเป็น QA QC R&D ในบริษัทอุตสาหกรรมอาหารอะไรทำนองนั้น ไม่ใช่เชฟ..ได้โปรดอย่าให้กูเข้าครัว ไหว้ล่ะ ถนัดกินอย่างเดียว แล้วปกติชอบกินข้าว…แต่ตอนนี้อยากกินเด็กละ
ไอ้ตัวสูงเจาะหูคนนั้น…อยากได้ “มองไรวะมีน” ไอ้พีชวางจานข้าวลงฝั่งตรงข้ามผมก่อนจะเอ่ยถาม
“น้องคณะมึงปะ หล่อ” ผมชี้ไปยังเป้าหมาย
“คนไหน” ไอ้พีชมองตามนิ้วผมแล้วหรี่ตา ไอ้เวร..มึงควรใส่แว่น
“นั่นอะ ที่เจาะหูไม้กางเขนข้างนึง ถือแฟ้มสีน้ำตาลๆ”
“เรื่องผู้ชายนี่สายตายาวเชียวไอ้แรด นั่นเด็กSIITน้องคณะไอ้บาสนู่น”
“นินทาไรกู” ไอ้บาสวางจานข้าวแล้วนั่งลงข้างผม
“มาพอดีเลยไอ้สัส มึงไปซื้อข้าวมันไก่ที่จุฬาหรอ นานชิบหาย ไอ้มีนจะตกผู้ชายมากินรอมึงแล้ว”
“แรดอีกแล้วไอ้เตี้ย ไหน เล็งใครอีก”
“ไม่ได้แค่เล็ง แต่อยากได้เลย คนนู้นอะ” ผมชี้ให้บาสดู
เชี่ย! หันมาทำไมวะ
ผมแกล้งหันหน้าหนีทันทีแต่ก็เหมือนจะไม่ทัน “โคตรไม่เนียนไอ้ห่า เฮ้ยๆ น้องมันเดินมาว่ะ”
เวร
กึก! ผมลุกขึ้นเตรียมหนีแต่กลับโดนใครบางคนจับแขนเอาไว้ก่อน
“เมื่อกี๊เห็นชี้มาที่ผม มีอะไรหรือเปล่าครับ”
แม่ง..เดินเร็วชิบ ให้กูลุกก่อนก็ได้
“คือ..เปล่า” กูอยากได้มึง แต่ยังไม่พร้อมคุย ขอทำใจก่อนดิ๊!
“แน่ใจนะครับ”
“มึงหล่อดี เพื่อนกูชอบ”
“ไอ้สัสพีช!” ผมหันไปถลึงตาใส่ แรงจับที่แขนผ่อนลงพร้อมกับใบหน้าอึ้งๆของอีกฝ่าย
“จริงหรอครับ"
"..."
"ผมเอิร์ธนะ แล้วพี่อะครับ”
“มะ..มีน” ผมตอบไปแบบงงๆ อะไรคือแนะนำตัวเฉยเลยวะ
“EarthThiti – ไลน์ผมนะครับ EกับT ตัวพิมพ์ใหญ่นะ”
“ห๊ะ?”
“ผมไปเรียนก่อนนะพี่ บ้ายบายครับ”
ใครไม่ช็อค กูช็อค
เมื่อกี๊…คือเชี่ยอะไรวะ?
แล้วไอดีไลน์มันว่าไงนะ
เวร..ไม่ทันได้ตั้งสติ “อ้าวน้องมีนช็อตไปเลยนะครับผม ฮ่าๆๆ บาสเก็บศพลูกมึงดิ๊ ตายละมั้ง”
“มึงจำไลน์มันได้ป้ะน่ะ”
“จะ..จำไม่ได้”
“สมน้ำหน้า” ถ้าสติกูครบนะกูโบกหัวมึงแล้วไอ้พีช
“ช่วงรับร้องคณะกู มึงมาเป็นตากล้องเพิ่มอีกคนก็ได้นะ ถ้าอยากเจอน้องมัน”
“…”
“มีน? ฟังกูอยู่ปะเนี่ย”
“กูว่ามันตายแล้ว”
“ไอ้เตี้ย!”
“หะ? อะไรวะ มึงว่าไงนะ ไม่ได้ฟัง”
“เอาสติกลับมาแล้วฟังกู”
“อ่า..”
“มาเป็นตากล้องคณะกูช่วงรับน้อง เดี๋ยวกูคุยกับเพื่อนให้ แค่มีตากล้องเพิ่มมาอีกคนไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร”
“ได้หรอวะ”
“ถ้ากูบอกว่าได้ใครจะกล้าขัด” ลืมไปว่ามันใหญ่..
“รักมึงเหี้ยๆ มีประโยชน์กว่าไอ้พีชเยอะเลย มึงแม่ง ทำเสียแผนหมด” ผมหันไปบ่น
“อ้าว กูช่วยบอกตรงๆนะ ไม่ดีอ่อ”
“ดีโพ่ง”
หลังจากนั้นผมก็ได้เจอเอิร์ธอีกครั้งตอนไปเป็นตากล้องให้คณะไอ้บาส ทันทีที่น้องมันเห็นผมก็เดินตรงดิ่งเข้ามาหาเลย ตั้งตัวแทบไม่ทัน
“ไม่เห็นแอดไลน์ผมมาเลย ชอบผมจริงป้ะเนี่ย” อีกฝ่ายขมวดคิ้วถาม
“ก็..ก็กูจำไม่ได้”
“งั้น..ผมขอไลน์พี่แทนแล้วกัน ได้เปล่าครับ?” เอิร์ธยื่นโทรศัพท์มาให้ ผมมองหน้ามันสลับกับโทรศัพท์ไปมาก่อนจะรับมาแล้วพิมพ์ไอดีไลน์ลงไปที่ช่องค้นหาแบบงงๆ
นี่สรุปกูชอบมันหรือมันชอบกู?
นี่สรุปกูจีบมันหรือมันจีบกู?
งงกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว.. หลังจากได้ไลน์ผมไป มันก็ทักมาคุย แล้วยังเป็นฝ่ายชวนคุยซะส่วนใหญ่จนผมอดถามไม่ได้
‘เอิร์ธ’
‘ครับ?’
‘ชอบกูหรอ’
‘คำถามแบบไหนเนี่ยพี่’
‘ก็แค่อยากรู้’
‘เอาจริงๆเลยนะ’
‘อ่า’
‘ตรงๆเลยนะ’
‘เออ’
‘ผมชอบก่อนที่พี่จะชอบผมอีก’
‘หะ?’
‘ไปถามพี่พีชดูดิ่’
‘เกี่ยวไรกับไอ้พีช’
‘:)’
ไม่ว่าผมจะเค้นคำตอบแค่ไหน มันก็ไม่ยอมบอกอะไรนอกจากส่งยิ้มหน้าหมาๆให้แบบที่มันชอบทำ จนผมต้องไปเค้นเอาความจริงจากไอ้เพื่อนตัวดีแทน
“ไอ้พีช อธิบายเรื่องเอิร์ธมา”
“จ๋าจ้ะ?” มันขานรับเสียงหวานอย่างน่าถีบ
“ไม่ต้องมาจ๋าจ้ะ กูรู้ว่ามึงรู้ เล่ามา!”
“แหะๆ ก็แบบว่า เอิร์ธมันเป็นน้องบ้างตรงข้ามกูเอง”
“แล้วไงต่อ”
“มันเห็นมึงตอนพวกมึงไปเล่นเกมบ้านกูอะ จำได้ป้ะ”
“ไม่ได้” ผมขมวดคิ้ว พยายามนึกแล้วแต่ไม่มีอยู่ในเมมโมรี่สมองเลยจริงๆ
“เออก็ไม่น่าจำได้แหละ น้องมันมายืมหนังสือฟิสิกส์กูแล้วมันเห็นมึงนั่งเล่นเกมอยู่แล้วมันชอบ กูเลยให้facebookไปอะ”
“กูไม่เห็นรู้เลยอะ”
“ลองเช็คดีๆ มึงน่าจะมีมันเป็นเพื่อนในเฟสแล้ว เพราะมันเคยบอกกูว่ามึงรับแอดมันแล้ว”
ตอนไหนวะ
เอาจริงๆคือไม่ได้ใส่ใจเลย
คนแอดผมมาเยอะมากๆช่วงม.ปลาย ซึ่งก็กดรับมั่วๆไป เมื่อคุยกับไอ้พีชเสร็จผมจึงตัดสินใจกลับไปถามไอ้เด็กหน้าหมาของผมให้ชัดเจนอีกครั้ง
“เอิร์ธ สรุปมึงชอบกูตั้งนานแล้วหรอ”
“อื้อ ก็ไปถามพี่พีชมาแล้วไม่ใช่หรอ”
“ก็แล้วทำไมไม่มาจีบวะ”
“ใครจะไปคิดว่าพี่ชอบผู้ชาย ขืนผมเข้าไปจีบก็กลัวพี่จะเกลียดขี้หน้าเอาอะดิ”
เออก็จริง นิสัยผมคนภายนอกดูไม่ออกหรอกว่าความจริงชอบผู่ชายหรือผู้หญิงกันแน่ ตัวผมเองยังดูไม่ออกเลย มันจะงงๆหน่อยเพราะชอบมองทั้งกล้ามทั้งนม ไม่รู้ดิ่ ถูกใจใครก็ชอบคนนั้น ผมคิดแค่นี้ ไม่ค่อยซับซ้อนกับเรื่องหัวใจ ชอบก็คือชอบ
“งั้นกูก็ไม่ต้องจีบมึงแล้วไหมอะ”
“พี่เคยจีบผมด้วยหรอ”
เออ
ย้อนคิดดูดีๆก็ไม่
มีแต่มันที่ทำเหมือนจีบผมซะมากกว่า
“แล้วต้องทำไงต่อวะ”
“เป็นแฟนผม..โอเคป่าว”
“ง่ายๆแบบนี้เลย?”
“ไม่อยากให้ยากไปกว่านี้แล้วอะ แอบชอบมาตั้งนานแล้วนะครับ”
“..เป็นแฟนมึงแล้วได้อะไร”
“แหนะ เล่นตัว” มันยิ้มมุมปาก
“ขอเล่นหน่อยละกัน”
“ได้แฟนหล่อ รวยเอ่อ..มีอะไรอีกวะ อ้อ อันนั้นใหญ่ด้วยนะพี่”
“อะไร!?” ผมถลึงตาใส่ เด็กลามก!
“กล้ามครับ กล้าม”
“แล้วไป”
“คิดว่าไรอะ”
“ก็เปล่า แต่แปลว่าตรงนี้เล็กอะดิงั้น” ผมชี้ไปยังเป้ากางเกงของอีกฝ่าย เลิกคิ้วถามกวนๆ มันชะงักไปเล็กน้อย คงไม่คิดว่าผมจะกล้าเล่นกลับ ก่อนจะยกยิ้มเจ้าเล่ห์
“ลองมาจับดูเดี๋ยวก็รู้เองครับ”
แล้วคืนนั้นผมกับมันก็พิสูจน์ขนาดกันไปจนเกือบตีสาม..
อือ..ก็ใหญ่จริงๆนั่นแหละ..
=============[THE END]================
เป็นความน่ารักๆพอหอมปากหอมคอเนอะ จะมีแต่ความหื่นไม่ได้นะ!! 55555555555
เร็วๆนี้จะมี E-book นะคะ ในE-Book น่าจะมีตอนพิเศษราวๆ 2-3 ตอน ราคาไม่เกิน 100 ลง เว็บMEB ค่ะ ^^
ขอบคุณทุกแรงสนับสนุนมากๆเลยนะคะ รักทุกยอดวิว จุ้บๆ (ขอถึง 10,000วิวได้ไหม พลีสส ฮื่อออ อยากได้กำลังใจ)
ผลงานเรื่องอื่น แนว feel good (จบแล้ว)
[เรื่องสั้น] ห ล ง เ ด็ ก (ตอนเดียวจบ) แนว feel good (จบแล้ว)
[เรื่องสั้น]DreamWorld เดทกันวันหยุด [ตอนเดียวจบ] แนวทาสแมว
[ เรื่องสั้น ] Cat's diary รักแมวๆ ส่วนเรื่อง
[ เรื่องสั้น ] G A Y P O R N [แฝด x แฝด] เป็นแนวสำหรับท่านที่อยากรับsin รับporn แต่ยังไม่จบนะคะ คิดว่าจะปิดจบในอีกตอนสองตอนค่ะ แต่จะมีเปิดเรื่องยาวของคู่อื่นๆด้วย ฝากติดตามกันด้วยนะคะ ^^
หัวข้อ: [จบแล้ว]ความรักไม่ใช่แค่เรื่องบนเตียง..ระเบียง..ห้องน้ำ llแจ้งข่าวPREll12-05-62 (อ่าน 18750 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก