“พี่เทสต์เบื่อมั้ยครับ?”
คนเจ็บถามขึ้น หลังจากที่พวกเขาอาบน้ำทานอาหารเย็นเรียบร้อยแล้ว วันนี้เทสต์ก็ยังคงไม่ไว้ใจให้เขาอาบน้ำเช่นเคย บอกว่าอยากให้แผลเล็กๆแห้งสนิทก่อน ร่างสูงจึงต้องตามใจพยาบาลแสนดุของตัวเอง ร่างโปร่งที่นอนดูทีวีอยู่ข้างๆคนรักส่ายหน้า โยนขนมเข้าปากพร้อมกับกดเปลี่ยนช่องไปเรื่อยๆ
“ไม่อ่ะ เรื่อยๆ อยู่ห้องก็ทำแบบนี้อยู่แล้ว”
“ดูแลคนพิการเหรอครับ?”ร่างสูงแซว ก่อนจะได้รับรางวัลเป็นการดีดที่ติ่งหูด้วยเป็นจุดเดียวที่เทสต์เห็นว่าตนยังสามารถประทุษร้ายอีกฝ่ายได้อยู่ เวย์ยกมือข้างที่ไม่ได้เข้าเฝือกขึ้นลูบหูที่แดงขึ้นอย่างเจ็บปวด
“ทำไม?ถ้าเบื่อแล้วจะให้พี่ไปไหน?” พยาบาลจำเป็นถาม ได้รับคำตอบเป็นเพียงความเงียบของคนข้างกาย เทสต์หันกลับ
ไปสนใจหน้าจอทีวีต่อ เวย์จึงเลิกกวนและหันไปสนใจรายการสารคดีสัตว์โลกที่กำลังฉายอยู่ในตอนนี้
คนอายุมากกว่าเอนศีรษะลงซบบนแผ่นอกกว้างที่เปลือยเปล่าของเด็กหนุ่ม เวย์ตัวแข็งทื่อ ก่อนจะค่อยๆผ่อนคลายลงด้วยกลัวคนที่ใช้ร่างของเขาต่างหมอนจะลุกหนีไป
“ตัวเวย์เห็นล่ำๆแบบนี้ก็นอนสบายดีเหมือนกันนะ” ร่างโปร่งพึมพำ กดเปลี่ยนช่องต่อ ลมหายใจอุ่นๆที่รินรดหน้าท้องยิ่งทำให้คนที่ขยับเองไม่สะดวกเริ่มรู้สึกงุ่นง่านใจ
“จับจูบลูบคลำได้นะครับ คนกันเองผมไม่คิดตังค์” แต่ปากยังไม่วายแกว่งหาเสี้ยน คนถูกท้าทายเงยหน้าขึ้นมองเด็กหนุ่มพร้อมกับเลิกคิ้ว ก่อนจะฉีกยิ้มที่สามารถอธิบายได้คำเดียวว่า’ชั่วร้าย’ ออกมา
“จะดีเหรอ เดี้ยงอยู่แบบนี้เดี๋ยวพี่ก็จับปล้ำซะหรอก”
“ถ้าเป็นพี่เทสต์ ผมยอมทั้งนั้นแหละครับ” เด็กหนุ่มยิ้มตอบอย่างท้าทายไม่แพ้กัน ซึ่งคนอย่างเทสต์ หากถูกลูบคมแล้วไม่แก้เผ็ดซักหน่อย คงเสียชื่อแย่
มือเรียวลูบไล้แผงอกแกร่ง ดวงตาคมสวยช้อนมองคนรักพร้อมกับริมฝีปากที่เผยอยิ้มยั่วเย้า ลิ้นเรียวไล้ลากลงมาตามแผงอกแกร่ง ไล้วนรอบยอดอกสีเข้มของคนรัก เวย์หลุดหัวเราะออกมาอย่างจั๊กจี้ ก่อนจะสะดุ้งเฮือกเมื่อถูกขบลงมาเบาๆอย่างหยอกล้อ เทสต์จุมพิตไล่ลงมาตามหน้าที่อุดมไปด้วยมัดกล้าม ไล้เลียวนรอบสะดือที่หดเกร็งอย่างห้ามไม่อยู่ ชายหนุ่มยกยิ้มอย่างพอใจในผลงานของตน
อย่าลืมสิว่าก่อนเขาจะเป็น ‘เมีย’ของไอ้เด็กเวรนี่...เขาก็เคยผ่านอะไรมาหลายสนามเช่นกัน
แต่ก็นะ...แกล้งแค่นี้คงพอแล้วแหละ
“เวย์...”
“คะ..ครับ...” เด็กหนุ่มกลืนน้ำลายเอื้อกกับเสียงหวานที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน ร่างโปร่งที่คุกเข่าอยู่บนพื้นตรงหน้าเขายิ้มให้น้อยๆ ก่อนจะอ้าปากงับซิปของกางเกงที่เด็กหนุ่มใส่อยู่ แล้วรูดลงมาตามความยาวของมัน
“ปวดหมดแล้้วสิเนี่ย ช่วยไม่ได้นะ จะทำให้เหมือนทุกวันก็แล้วกัน” เทสต์ไหวไหล่ราวกับว่าสิ่งที่อยู่ตรงหน้าไม่ใช่ความผิดของตัวเอง
“เดี๋ยวครับพี่เทสต์” ร่างสูงชันตัวขึ้นนั่ง แตะที่ไหล่คนรักเบาๆเป็นเชิงปราม “พี่ทำให้ผมมาหลายวันแล้ว...วันนี้ให้ผมดูแลพี่บ้างนะ”
“เดี้ยงอยู่แบบนี้จะทำอะไรได้”ร่างโปร่งเลิกคิ้ว คนถูกดูถูกฉีกยิ้ม ก่อนจะใช้แขนข้างที่ไม่เจ็บดึงเบาๆให้อีกฝ่ายลุกขึ้นจากพื้น เทสต์ลุกตามอย่างสงสัยว่าเด็กหนุ่มจะทำอะไร ก่อนจะร้องเสียงหลงเมื่อคนเจ็บพลิกร่างของเขาลงมานอนแผ่อยู่บนเตียง
“ให้ผมปรนนิบัติเมียผมบ้าง..นะครับ” เสียงทุ้มกระซิบพร้อมกับสัมผัสอุ่นชื้นที่แตะลงบนติ่งหูเย็น เทสต์หลับตา พยายามควบคุมเสียงไม่ให้สั่นตามลิ้นร้อนที่หยอกล้อใบหูของเขาอย่างสนุกสนาน
“ถ้าคิดว่ามีปัญญาก็ทำไป”
ใบเบิกทางจากคนปากแข็งเรียกรอยยิ้มจากร่างสูงได้เป็นอย่างดี เด็กหนุ่มจับมือเรียวของอีกฝ่ายขึ้นมาจุมพิตที่หลังมืออย่างอ่อนโยน มือของเขาสัมผัสได้ถึงจุดที่เริ่มด้านจากการทำงานบ้านทั้งที่ไม่เคย
“แต่พี่เทสต์ช่วยอะไรผมหน่อยได้มั้ยครับ”
“อะไร...อ๊ะ!” ร่างโปร่งร้องออกมาเบาๆเมื่อลิ้นร้อนเลียแผล็บเข้าที่ปลายนิ้ว ก่อนจะลากลงมาถึงโคนนิ้ว เทสต์เม้มปากแน่น ไม่อยากให้อีกฝ่ายรู้ว่าการกระทำของตนทำให้เขามีอารมณ์มากแค่ไหน
“พี่เทสต์...น่ารัก” สิ้นเสียงของเด็กหนุ่ม โพรงปากอุ่นก็ครอบครองนิ้วทั้งสามของเขาตั้งแต่โคนจรดปลาย เทสต์มองศีรษะทุยที่ขยับขึ้นลงเป็นจังหวะอย่างละสายตาไม่ได้ จินตนาการไปไกลว่าสิ่งที่ร่างสูงกำลังครอบครองอย่างเชี่ยวชาญเกินควรนั้นเป็นอย่างอื่นนอกจากนิ้วของเขา
ริมฝีปากได้รูปถอนออกมาอย่างเชื่องช้า เวย์เลียริมฝีปากของตน ดวงตาสีรัติกาลถูกปกคลุมด้วยม่านหมอกแห่งราคะ
“มือผมยังไม่หาย พีเทสต์ช่วยเตรียมพร้อมเองได้มั้ยครับ”
“ไอ้เด็กบ้า!” ทั้งที่พูดแบบนั้น แต่เมื่อถูกจ้องด้วยแววตาที่มองเขาเหมือนเป็นทุกสิ่งทุกอย่าง ร่างโปร่งก็เผลอใจอ่อนตามเคย
“ครั้งเดียวนะ...”
“ครับ” คนเจ็บรับปาก
นิ้วเรียวที่เคลือบด้วยของเหลวสีใสขยับลงสู่เบื้องล่างช้าๆอย่างลังเล ยิ่งมีสายตาของเด็กหนุ่มมองตามทุกการเคลื่อนไหวยิ่งทำให้เทสต์รู้สึกอาย
“อยะ…อย่ามองสิ”
“ถ้าไม่มอง ผมก็พลาดของดีสิครับ”เด็กหนุ่มไม่ยอมทำตามคำขอ เทสต์เบือนหน้าหนีดวงตาคู่นั้นอย่างไม่มีทางเลือก ก่อนจะค่อยๆกดนิ้วแทรกผ่านช่องทางสีหวาน คิ้วเรียวขมวดมุ่นด้วยความเจ็บ เวย์ที่เห็นดังนั้นจึงรั้งใบหน้าเนียนมาประกบริมฝีปาก ลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดพัวพันกันในโพรงปากนุ่มทำให้ร่างโปร่งลืมความรู้สึกเจ็บปวดไปชั่วขณะ มือใหญ่เคลื่อนลงมาทาบทับมือเรียวไว้ ช่วยส่งแรงในการกดแทรกเข้าไปจนสุด
“ฮึก..เวย์!” ร่างโปร่งสะดุ้งเฮือก ขยับเข้าใกล้คนรักอย่างต้องการการปลอบโยนจากความเจ็บปวดโดยไม่รู้ตัว เวย์จุมพิตที่หน้าผากใสเบาๆ ก่อนจะไล่ลงมาตามสันจมูก ริมฝีปากที่เริ่มบวมแดงจากการถูกบดขยี้อย่างร้อนแรงเมื่อครู่ และปลายคาง มือที่อยู่ด้านล่างบังคับให้ร่างข้างใต้ส่งนิ้วที่สองเข้าไป ร่างโปร่งเกร็งตัวจนรู้สึกได้ เวย์กลัวว่าคนรักจะบาดเจ็บจึงแตะริมฝีปากลงบนตำแหน่งเหนือหัวใจที่กำลังเต้นรัวของชายหนุ่มเบาๆ ก่อนจะลากลิ้นลงมาที่เม็ดทับทิมสีชมพูเข้ม
“อ๊ะ..”
…แล้วขบเบาๆ อย่างหยอกล้อ
เทสต์ตวัดสายตามองคนรักอย่างคาดโทษ ดูก็รู้ว่าอีกฝ่ายคิดจะเอาคืนจากการถูกเขาแกล้ง เวย์ช้อนตามองร่างโปร่งอย่างใสซื่อไร้เดียงสา ก่อนจะเริ่มดูดติ่งไตที่เริ่มชูชันจากการเสียดสีเบาๆ แต่ในห้องที่เงียบสนิทนี้เสียงการกระทำของอีกฝ่ายกลับดังก้อง เพิ่มความอายสะสมลงไปบนอารมณ์ที่พุ่งสูงของชายหนุ่ม
ความรู้สึกเสียวซ่านที่เกิดขึ้นบริเวณอกทำให้เทสต์แทบไม่รับรู้ถึงนิ้วที่สามของตนที่ถูกอีกฝ่ายแทรกเข้ามา
“ขยับสิครับ” เสียงทุ้มแหบพร่าสั่ง แต่ ณ จุดนี้ความอายของร่างโปร่งจมหายไปยังก้นบึ้งทะเลเรียบร้อย ทำให้เทสต์ขยับนิ้วอย่างว่าง่าย ริมฝีปากบวมเจ่อถูกกัดเพื่อระงับเสียง แต่เวย์กลับยกมือขึ้นจับที่ปลายคางของคนรัก คลึงที่ริมฝีปากล่างจนอีกฝ่ายเผลอเผยออ้าออกมาพร้อมเสียงครางอย่างห้ามไปอยู่
“เสียงพี่เทสต์...โคตรเซ็กซี่เลยครับ”
“อ๊ะ…ไอ้...อ๊า...อ๊ะ...” ดวงตาคมสวยสีน้ำตาลเข้มหวานเชื่อมด้วยไฟอารมณ์ที่ยังไม่ได้รับการปลดปล่อย ทำให้การค้อนของร่างโปร่งไม่เป็นผลกับคนขี้แกล้งซักนิด หนำซ้ำเด็กหนุ่มยังเตือนด้วยน้ำเสียงสนุกสนาน
“อย่าขึ้นไอ้กับผัวสิครับ”
“ไอ้เด็กเวร...อะ..เข้า...”
“ครับ? เข้าอะไรครับ” ร่างสูงแสร้งทำเป็นไม่เข้าใจสิ่งที่คนรักต้องการจะสื่อ
“เข้า...เข้า...มา...อึก...”
“ครับ?” เด็กหนุ่มเอียงคอ รอยยิ้มมุมปากบ่งบอกว่ามีความสุขกับการเห็นคนใต้ร่างทรมานตัวเองเพื่อเขาแค่ไหน
“เข้ามาซะทีสิ!...อ๊ะ....”
ตามคำบัญชา นิ้วเรียวของร่างโปร่งถูกดึงออกอย่างไม่ทันตั้งตัว ก่อนจะถูกแทนที่ด้วยบางสิ่งบางอย่างที่ใหญ่กว่า เวย์ก้มลงประกบปิดริมฝีปากเรียว ดูดกลืนเสียงร้องของคนรักไปจนหมดสิ้น
“อื๊อ...อื้อ...” สิ่งแปลกปลอมที่ค่อยๆชำแรกผ่านเข้ามาทีละนิดทำให้ร่างโปร่งเกร็งอย่างเจ็บปวด แต่สิ่งที่คนที่พรมจูบย้ำๆลงบนใบหน้าชื้นเหงื่อพึมพำทำให้ความเจ็บปวดทั้งหมดนั้นหายไปอย่างน่าอัศจรรย์
“ขอโทษนะครับ...เจ็บหน่อยนะครับ...”
เพราะเป็นแบบนี้ไงเขาถึงโกรธเจ้าเด็กบ้านี่ไม่ลงสักที
ทว่าคำพูดต่อมาของเด็กหนุ่มกลับทำให้เขารู้สึกอย่างโบกท้ายทอยคนพูดขึ้นมาอย่างฉับพลัน
“พี่เทสต์...ผมเจ็บสะโพก ขยับไม่ไหวอ่ะ”
แล้วมาบอกตอนนี้คือ?
ถ้าไม่จำเป็นต้องใช้พ่อจะจับตอนซะให้รู้แล้วรู้รอด!
“ว้อยยยย!!”
ร่างโปร่งพลิกตัวให้อีกฝ่ายลงไปนอนบนเตียงโดยมีร่างของเขาคร่อมอยู่ด้านบน มือเรียวเสยเส้นผมชื้นเหงื่อที่ปรกหน้าตัวเองออกอย่างหงุดหงิด
“ทีหลังเดี้ยงแล้วเจียมตัวด้วย เดือดร้อนพี่มั้ยเนี่ย”
“ขอโทษครับ” ร่างสูงใช้มือข้างที่ไม่บาดเจ็บรองใต้ศีรษะ มองวิวมุมเงยของคนรักที่ค่อยๆขยับสะโพกอย่างช้าๆ ไม่มีวี่แววเสียใจตามคำพูดของตนเลยสักนิด
“อึ่ก..เห็นว่าป่วยหรอกนะ...อ๊า..อะ...” ร่างโปร่งสะดุ้งเมื่อจู่ๆสะโพกสอบก็กระแทกสวนขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
“เส้นกระตุกน่ะครับ” ร่างสูงแก้ตัว ก่อนจะได้รับรางวัลเป็นรอยเขี้ยวเน้นๆฝังที่หัวไหล่ข้างที่ไม่ได้ใส่เฝือก แต่สะโพกกลมก็ยังคงทำหน้าที่ปรนเปรอคนรักที่นอนอยู่ข้างใต้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง
พี่เทสต์เนี่ย...ใจดีจริงๆด้วย
-----(ครึ่งกลาง)
ฝากเพจด้วยนะคะ
https://www.facebook.com/LittlePig-246682512474295/ 
หัวข้อ: Which one? รัก||หลอก||เด็ก แจ้งข่าวตีพิมพ์ คห. 697 [28/06/19] (อ่าน 309512 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก