ตอนที่ : 20.2
"ไอ้เบท"
ไอ้อู่มันจับแขนผมเอาไว้ ตอนที่ผมกำลังจะเปิดประตูรถลงไป ผมลืมไปเลยว่ามีไอ้อู่อยู่ ถ้าเป็นแบบนี้มันจะปลอดภัยหรือเปล่าวะ กูไม่อยากคิดไอ้สัด เพราะไอ้เหี้ยพวกนั้นคงไม่ได้เล่นงานแค่กู แต่ไอ้อู่ก็คงโดนเล่นไปด้วย แต่ถ้ากูไม่ลงไปเผชิญหน้ากับพวกมัน เรื่องก็ไม่จบลงสักที
"มึงรอกูอยู่ในนี้ ห้ามออกมา"
ผมบอกกับมัน มือก็ควักเอาปืนออกมาจากกระเป๋าที่สะพายติดตัวมา ที่จริงก็ไม่อยากจะพกติดตัวหรอก แต่ผมมีลางสังหรณ์ว่าจะเกิดเรื่องไม่ดี ตั้งแต่ที่พี่สาวผมหายตัวไป
"ได้ไงวะ พวกมันมาเป็นสิบ มึงคนเดียวจะไปสู้เหี้ยอะไรพวกมันได้" ไอ้อู่แย้งขึ้นมา
ผมมองออกไปทางข้างหน้ารถ พวกมันเริ่มเดินเข้ามาเรื่อยๆ โดยที่มีไอ้เหี้ยภพนั่งอยู่บนวีลแชร์ให้คนเข็น ก่อนที่ผมจะหันกลับมามองหน้าไอ้อู่อีกครั้ง
"แล้วมึงคิดว่าสองคนจะสู้ได้หรือไงวะ อีกอย่างมันเป็นเรื่องของกู ให้พวกมันจัดการกูแค่คนเดียวพอ"
"ปัญญาอ่อน มาด้วยกันก็ต้องไปตายด้วยกันสิวะ"
มันบอกผมน้ำเสียงจริงจัง กูฟังกูยังขนลุก มันใช่ไอ้อู่ที่กูรู้จักไหมวะ
"เฮ้ยพวกมึงอะ!! จะสั่งเสียกันอีกนานไหมวะ!"
สัดเอ้ย!! พวกมันกำลังเดินเข้ามาเรื่อยๆ ไอ้ภพเป็นคนตะโกนถาม ขาเดี้ยงขนาดนี้แม่งยังซ่าได้อีก ผมเปิดประตูรถลงไปอย่างไว
ปั้ง!
ก่อนที่ปืนจะดังขึ้นมาหนึ่งนัด ซึ่งกูคือคนที่ถูกยิง ไอ้สัดภพแม่งตั้งใจเล็งมาที่ขากูเต็มๆ ผมถึงกับทรุดตัว แต่ยังไม่ล้มลงไปบนพื้นถนน มันถือปืนไว้ตั้งแต่ตอนไหนวะ ทำไมกูไม่เห็น พอผมจะยกปืนในมือขึ้นไปยิงมัน ไอ้เหี้ยภพก็ยิงสวนกลับมาโดนมือผมอีก จนปืนในมือผมหล่นพื้น
"ไอ้เบท!"
เสียงไอ้อู่ตะโกนเรียกชื่อผม ก่อนที่มันจะกระโจนลงรถเข้ามาประคองร่างผมเอดาไว้ ถ้าถามว่าผมเจ็บไหม คนอย่างผมคือเจ็บจริง แต่กูไม่ข้อร้องชีวิตกับใครแน่นอน แล้วกูจะไม่แสดงความอ่อนแอ่ให้ใครเห็น ถึงแม้ว่ากูจะเจ็บปางตายก็ตาม
"พวกมึงไปแยกตัวไอ้อู่ออกมา"
ไอ้ภพหันไปสั่งลูกน้องมัน ผมหันไปมองหน้าไอ้อู่ทันที เห็นแค่เสี้ยวหน้า เพราะสายตามันจับจ้องไปที่พวกของไอ้ภพเสียมากกว่า แล้วมันก็ไม่พูดพร่ำทำเพลงเหี้ยไรเลย แม่งวิ่งเข้าใส่ไอ้พวกที่เดินเข้ามา กูจะห้ามก็ห้ามเอาไว้ไม่ทัน ถ้ามันโดนยิงทิ้ง กูอดได้เมียเลยนะเว้ย
"ไอ้สัดเอ้ย!"
ผมกำลังฝืนตัวเองเดินเข้าไปหาไอ้อู่ แต่เสือกโดนไปภพนั่งวีลแชร์เข้ามาขวางทาง มีลูกน้องอีกสี่คนยืนขนาบข้าง สายตามันมองกูด้วยความเยาะเย้ย ไอ้สัด คิดว่ามึงอยู่เหนือกูมากนักเหรอวะ
"จะตายแล้วยังเป็นห่วงมันอีกเหรอวะ มึงนี่มันโง่จริงๆ"
ไอ้ภพเอ่ยปากพูดกับผม ผมมองหน้ามันสลับกับหันไปมองไอ้อู่ มันโดนรุมจนแทบไม่เห็นตัว พอผมได้เห็นหน้าไอ้อู่ถึงกับสะอึก เลือดไหลเต็มหน้ามันไปหมด จนผมห้ามตัวเองให้ก้าวขาไปหาไอ้อู่ไม่ได้ แต่ก็โดนผลักอกเอาไว้เต็มแรง
"มึงจะไปไหน!"
ไอ้ภพภามแต่ผมไม่ตอบอะไรมัน มันเลยหันไปมองทางไอ้อู่ที่ถูกรุมซ้อม ก่อนจะหันกลับมามองหน้าผม
"เหอะ! นี่กูเพิ่งรู้นะเว้ย ว่ามึงกับไอ้อู่สนิทกันมากขนาดนี้ เมื่อก่อนมันเคยช่วยกูรุมเยพี่มึงด้วย มึงรู้เรื่องนี้หรือเปล่าวะ"
"หยุดพูด!! ไอ้สัด!! โอ๊ะ!"
ผมแทบปรี่เข้าไปเอาเรื่องไอ้ภพ แต่โดนลูกน้องมันเตะขาจนผมล้ม เลือดตรงขาผมไหลออกมาจนกางเกงเปียกไปหมด ที่มือเลือดก็หยดลงพื้นจนเละเทะ เสียงทางไอ้อู่ก็เริ่มเงียบลงไปแล้ว ภาพสุดท้ายที่ผมเห็น คือไอ้อู่โดนหิ้วปีกลากออกไป ซึ่งเริ่มห่างออกไปจากตัวผมเรื่อยๆ
ผมไม่รู้ว่าสิ่งที่ไอ้ภพพูดมันจะเป็นความจริงไหม ถ้าเป็นความจริงกูคงทำใจลำบากฉิบหาย กูรักมัน อันนี้กูคงปฎิเสธไม่ได้แล้ว ยิ่งได้รู้จักกับไอ้อู่ กูก็ยิ่งหลง หลงแม่งจนจะไปจากมันไม่ได้อยู่แล้ว ถึงแม้ว่ามันยังไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับผมก็ตาม
...แต่ถ้ามันทำพี่สาวผมจริง ผมก็คงให้อภัยมันยาก ส่วนคนที่เสียใจที่สุด คงหนีไปพ้นกูอีก ชีวิตกูแม่ง เหี้ยฉิบหาย
"สรุปมึงรู้เรื่องนี้หรือเปล่าวะ ถ้ามึงไม่รู้...กูสามารถเล่าให้มึงฟังได้นะ"
"กูไม่อยากฟัง"
"หึ! เสียใจด้วยวะ เพราะกูอยากให้มึงรับรู้ถึงความเลวของกู...กับมัน"
"ไอ้สัด!!"
ผมโมโหจนแทบควบคุมสติเอาไว้ไม่ได้ ไอ้ภพมันหัวเราะเยาะกูแบบคนเหนือกว่า ผมจะเข้าไปซัดหน้ามัน ไอ้ภพมันจ่อปืนเข้ามาที่อกกูเลย ถ้ากูตายตอนนี้กูคงเสียใจมากๆ เสียใจตรงที่กูยังหาความเป็นธรรมให้พี่สาวกูไม่ได้
"พามันไป"
มันหันไปสั่งลูกน้องมันอีก ผมโดนพวกเหี้ยสองคนเข้ามาลากคอให้เดินตามมันไป ผมพยายามขัดขืน แต่แม่งก็ดิ้นไม่หลุด ไอ้สัด! ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันจะพาผมไปไหน แล้วไอ้อู่...ตอนนี้มันจะเป็นยังไงบ้าง
...ผมเป็นห่วงมัน
"กรี๊ดดดดดดดดด!!!"
"พี่โบว์!!"
ผมโดนพามาที่โกดังร้าง มันไกลจากจุดที่ผมเริ่มเปิดศึกกับมัน พอมันพาผมเดินเข้ามา ผมกลับเห็นพี่สาวผมก้มหน้ากรีดร้องอยู่บนพื้น สภาพไม่ต้องพูดถึง ผมเห็นผมถึงกับน้ำตาซึม เป็นฝีมือไอ้พวกเหี้ยนี่ ที่มันจับตัวพี่สาวผมมา ผมไม่คิดเลยว่าจะเป็นพวกมัน ผมไม่คิดมาก่อนเลย
"ปล่อยกูสิวะ!! พี่โบว์!!"
"กรี๊ดดด!! ฮื้ออออ"
เธอทั้งร้องทั้งกรี๊ดออกมาไม่หยุด ไอ้พวกที่มันอยู่เฝ้าพี่สาวกูแม่งพากันหัวเราะ รวมไปถึงไอ้ภพก็ด้วย กูพยายามขืนตัวออกจากพวกมัน จะเข้าไปหาพี่กู แม่งก็ไม่ยอมปล่อยกูไป พวกมันเห็นเรื่องแบบนี้ เป็นเรื่องน่าขำหรือยังไงวะ!
"ไอ้เหี้ยภพ! ทำไมมึงต้องลากพี่กูเข้ามาเกี่ยวด้วยวะ! ถ้ามึงแค้นกู มึงจัดการกู พี่สาวกูไม่เกี่ยว!" ผมหันไปพูดกับมันด้วยอารมณ์ทั้งหมดที่มี ตอนนี้ผมเจ็บไปหมด เจ็บทั้งตัว เจ็บทั้งใจ เจ็บที่ไม่สามารถปกป้องพี่สาวเอาไว้ไม่ได้
"มึงนี่ถามอะไรโง่ๆ ก็นี่ไง...คือสิ่งที่กูกำลังจะทำกับมึง"
"ปล่อยพี่สาวกูไป"
"ปล่อยให้โง่ดิ เฮ้ยพวกมึง! จับอีนี่ถอดเสื้อผ้า"
"ไอ้ภพ!!"
"กรี๊ด!! อย่า! อย่าเข้ามานะ!! ฮื้ออออ!"
ผมขืนตัวเต็มแรง เมื่อเห็นว่าไอ้คนพวกนั้นกำลังลงมือกับพี่โบว์ ผมทรมานจนจะตายห่าอยู่แล้วตอนนี้ ทำไมพวกมันถึงได้รุนแรงกับผู้หญิงนักวะ!
ผลัก!
"ไอ้เบท!"
พอผมขืนตัวเองออกมาได้สำเร็จ ก็จัดการกับไอ้เวรพวกนั้นทันที รีบวิ่งฝ่าดงตีนเข้าไปหาพี่โบว์ เข้าไปนั่งคุกเข่าโอบกอดร่างพี่โบว์เอาไว้ทั้งร่าง ปล่อยให้พวกเหี้ยยำตีนลงมา ทั้งหัว ทั้งตัว มีแต่แรงกระทบจากฝีเท้าล้วนๆ ยังไงกูก็ต้องปกป้องพี่กู พี่กูต้องไม่เป็นอะไร
"อวดเก่งนักนะมึง!!"
ผัวะ!
ผมไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นหลังจากนี้ หลังจากที่สติผมกำลังจะเลือนหายไป ถาพสุดท้ายที่ผมเห็นคือพี่โบว์ พี่โบว์กำลังจะถูกแย่งไปจากมือผม โดยที่ผมไม่สามารถขยับร่างกาย เพื่อช่วยพี่สาวผมเอาไว้ได้เลย มีแค่น้ำตาที่ยังไหลลงมาเรื่อยๆ
ผมรู้สึกตัวอีกทีร่างกายถูกมัดติดกับเสา ผมไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวผมเองยังอยู่ที่เดิมไหม เพราะผมไม่ได้ยินเสียงพี่สาวผม แถมตาก็ยังถูกปิดจนมองไม่เห็น จนกูไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับกูอีกในตอนนี้ กูบอกเลยว่ากูไม่เคยกลัวตาย แต่พี่สาวกูต้องรอดและปลอดภัยเท่านั้น!
"ไง ฝืนแล้วเหรอวะ"
ผมได้ยินเสียงคนทักไม่ใกล้ไม่ไกล ฟังดูก็รู้ว่าเป็นเสียงไอ้ภพ เพราะนอกเหนือจากมันคงไม่มีใครมันกล้าถามกู เพราะแม่งก็เห็นเป็นลูกน้องไอ้ภพกันหมด มันคงรอให้ไอ้ภพออกปากสั่งก่อน พวกมันถึงจะทำ
"พี่สาวกูอยู่ไหน"
ผมถามออกไปทันที ได้ยินเสียงมันขำอยู่หน่อยๆ แม่งโคตรปลุกอารมณ์กูเลย ไอ้สัด! กูอยากอัดมันให้เละคาตีน อัดแม่งไม่ให้เหลือซาก!
"มึงจะเอาความจริง หรือว่าเรื่องโกหก?"
"พี่สาวกูอยู่ไหน!!"
"จุ๊ๆ อย่าขึ้นเสียงกับกู กูไม่ชอบ!"
ผลัวะ!
ผมโดนมันต่อยเข้ามาเต็มหน้า จนได้กลิ่นเลือกคลุ้งไปทั่วปาก
"จะตายห่าอยู่แล้ว มึงยังจะมาอวดดีกับกูอีกเหรอวะ"
"มึงก็ปล่อยพี่กูไปสิวะ!!"
"กูบอกว่าอย่าขึ้นเสียงไง!!"
หลังจากนั้นผมโดนมันต่อยเข้ามาอีกหลายหมัดจนนับไม่ถ้วน ผมไม่มีปัญญาทำเหี้ยไรมันได้เลย เพราะถูกมัดทั้งมือ ถูกมัดทั้งเท้า แค่มันยิงกูอีกนัดเดียว รับรองกูได้ตายจริงๆแน่ แต่แม่งก็ไม่ยอมฆ่ากูสักที ไม่รู้มันลีลาเหี้ยอะไรอยู่
"แต่ถ้ามึงอยากรู้ว่าพี่มึงอยู่ไหน กูจะบอกมึงให้ก็ได้..."
ไอ้ภพหยุดลงมือกับผม ก่อนจะกระชากหนังหัวผมเต็มแรง เสียงมันเริ่มกระซิบอยู่ข้างๆหู จนกูรู้สึกขนลุกขึ้นมา
"ว่าตอนนี้พี่มึง...กำลังมีความสุขอยู่กับไอ้อู่"
"กูไม่เชื่อ!"
ผมสวนกลับทันที จนไอ้ภพปล่อยหนังหัวผมให้เป็นอิสระ
"ไม่เชื่อก็เรื่องของมึง กูว่ากูไปร่วมแจมกับมันดีกว่า เมื่อก่อนที่แจมกัน แม่งโคตรสนุกเลย..."
"ไอ้เหี้ยภพ!!"
"ฮ่าๆ"
เสียงมันหัวเราะ ก่อนจะค่อยๆเลือนหายไป ครั้งนี้ผมขืนตัวเองสุดๆ แต่แม่งก็หลุดไปโคตรยาก เชือกที่มัดอยู่ตรงข้อมือยิ่งรัดแน่นเข้าไปอีก ผมไม่เชื่อหรอกครับ ว่าไอ้อู่จะทำเรื่องอย่างนั้น ไอ้เหี้ยภพแม่งใส่ไฟไอ้อู่ชัวร์ๆ ไอ้เลวเอ้ย! กูอยากฆ่ามึงให้ตาย ไอ้สัด!
TBC.
มาแล้วจ้า มีใครยังรออ่ายอยู่ไหมน้า
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
