พิมพ์หน้านี้ - หนทางรักเด็กวิศวะ : 23 (13/04/20)
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => Boy's love story => นิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบ => ข้อความที่เริ่มโดย: BreezGit ที่ 05-03-2017 20:17:06
-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
*****************************************************************************************
-
ตอนที่ : 00
"เฮ้ยอู่ ข้างบ้านเรามีคนย้ายเข้ามาอยู่แล้วนะเว้ย"
ผมเปิดประตูเข้าบ้านมาได้ ไอ้อั๋นน้องชายผมเอ่ยทักขึ้นมาทันที ผมเพิ่งกลับมาจากวิทยาลัยเทคนิคที่ผมเรียน ก็เลยพยักหน้าส่งๆให้มันไป เดินเอากระเป๋าไปโยนลงโซฟาข้างๆกับที่มันนั่งดูทีวีอยู่ ถึงได้เดินไปเปิดตู้เย็น หยิบน้ำเย็นขึ้นมาดื่ม
"ผู้หญิงหรือผู้ชายวะ?"
ผมหันไปถามไอ้อั๋น เดี๋ยวมันหาว่าผมไม่สนใจดูโลกภายนอก ที่จริงบ้านข้างๆผมมันไม่มีใครอยู่มานานแล้วครับ คนที่เคยอยู่แต่ก่อนก็ย้ายออกไปแล้ว แต่บ้านก็ไม่ได้ดูร้างหรือน่ากลัวอะไร แต่แค่ไม่มีคนอยู่ก็เท่านั้น บางทีผมก็อยากไปอยู่เองนะบ้านหลังนั้นอะ น่าอยู่กว่าบ้านผมอีก
"กูไม่รู้ว่ะ รู้แค่ว่ามีคนย้ายเข้ามา"
"อือๆ"
ผมพยักหน้ารับรู้ แล้วเก็บขวดน้ำใส่ตู้เย็นตามเดิม ไอ้อั๋นมันก็นั่งดูทีวีของมันไป ผมเดินวนหาของกินรอบบ้าน เดินไปเจอเงินของไอ้อั๋นบนโต๊ะกินข้าวพอดี ก็แอบเก็บมาแบงค์สองแบงค์ ไอ้ห่านี่มันรวยครับ อยู่แค่มอปลาย แต่เงินเก็บมันเพียบ เพราะมันมีเด็กเลี้ยง
"มีวางอยู่ในห้องน้ำอีกนะ ไปเอาดิ"
...สัด รู้อีกนะว่ากูจิ๊กตังค์มึงอะ
ผมหันไปส่งนิ้วกลางให้มัน ไอ้อั๋นมันก็ยิ้มรับ แลดูปลาบปลื้มฉิบหายเลยมึง
ผมกับไอ้อั๋น เป็นพี่น้องท้องเดียวกันครับ ผมแก่กว่ามันสองปี มันเรียนอยู่มอปลาย ส่วนผมเรียนอยู่ ปวส. ปี2 วิทยาลัยเทคนิคชื่อดังแห่งหนึ่ง
ส่วนพ่อแม่พวกผมเสียชีวิตไปนานแล้ว ผมกับไอ้อั๋นเลยได้ย้ายมาอยู่กับน้าที่บ้านหลังนี้ แต่ก็อยู่ได้ไม่นานครับ น้าผมแกได้สามีฝรั่งเลยย้ายไปอยู่ด้วยกันที่อเมริกา ทิ้งบ้านไว้ให้ผมกับไอ้อั๋นอยู่ด้วยกันสองคน เรื่องเงินน้าช่วยพวกผมมาตลอด พอพวกผมโตขึ้นก็หาเงินใช้เอง อยู่กันแบบพอเพียง แต่ส่วนมากไม่ค่อยจะพอ...
ไอ้อั๋นมันยังเอาตัวรอดได้บ้าง มีแค่ผมนี่แหละ ที่ยังแอบเกาะมันกินไปเรื่อยๆ ช่างเป็นพี่ที่ดีมากเลยครับ
"เดี๋ยวกูจะขึ้นห้องแล้ว มึงอย่าลืมปิดไฟด้วยนะ งวดก่อนเปิดไฟทิ้งไว้ ค่าไฟพุ่งฉิบหายเลยมึง"
ผมบอกไอ้อั๋นน้องรักตอนเดินไปหยิบกระเป๋าที่โซฟา มันก็พยักหน้าหงึกหงัก รู้เรื่องเปล่าก็ไม่รู้ ตาดูแต่ทีวี ไม่มองหน้าหล่อๆของกูเลย เห็นหัวเกรียนๆของมัน แล้วอยากจะตบสักทีสองที เด็กห่าอะไร ตัดผมได้กวนตีนดีจริงๆ
ผมเดินขึ้นห้องมาได้ก็จัดแจงหาอาบน้ำครับ ที่วันนี้ผมกลับบ้านมามืด เป็นเพราะเมื่อตอนเย็นไปแข่งเตะบอลชิงเงินมา แต่แม่งเสือกแพ้ไง เลยไม่ได้เงินมาเลยสักบาท กะเอามาต่อชะตาชีวิตตัวเองเสียหน่อย พอไม่ได้เลยต้องมาแอบเก็บเงินไอ้อั๋นเข้ากระเป๋าแทน
ผมอาบน้ำเสร็จก็ออกมาเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่ลืมไป ว่าเอาชุดนอนขาดๆ ออกไปตากแดดรับลมอยู่ข้างนอกระเบียง เลยนุ่งผ้าขนหนูออกมาเอา แต่สายตาผมไม่ได้มองมาที่ชุดนอนเลยครับ
โน้น...มองไปยังบ้านหลังข้างๆที่ยังคงปิดไฟเงียบสงัด
ไหนไอ้อั๋นบอกว่ามีคนย้ายเข้ามาแล้วไง ชำเรืองมองลงไปหน้าบ้านไม่เห็นมีรถจอดอยู่เลยสักคัน ทุกอย่างก็ยังดูเหมือนเดิมนี่หว่า... ไม่เห็นมีอะไรเปลี่ยนแปลง หรือว่าผมโดนไอ้ห่าอั๋นมันหลอกอีกแล้ววะ
พรึบ!
...เหี้ยแล้วครับ ไฟบ้านผมดับ
ดับได้ไงวะ ค่าไฟผมก็เพิ่งจ่ายไปเองนี่หว่า ไฟตามทางยังสว่างโล่อยู่เลย บ้านใกล้เคียงก็ไม่เห็นดับเลยสักหลัง แล้วบ้านกูทำไมไฟดับ?
ผมยืนมองซ้ายมองขวาอย่างงงๆ มองเห็นภาพตรงหน้าเลือนลาง ไม่รู้ไอ้อั๋นมันจะคลำหาทางขึ้นห้องได้เปล่าวะ ตามันยิ่งบอดสีอยู่ แต่พอมาได้ยินเสียงรถมอเตอร์ไซค์ดังขึ้นมาจากหน้าบ้านตัวเอง เป็นต้องร้องอ๋อยาวๆ
ไอ้น้องเหี้ยมันขโมยรถมอเตอร์ไซค์ผมออกไปลั้นลาอีกแล้วครับ! แล้วบ้านทั้งบ้านไฟดับขนาดนี้ มึงไม่คิดหาทางแก้ไข หรือว่าอยู่เป็นเพื่อนกูก่อนเรอะ! กูกลัวผีนะเว้ย!
แต่ก่อนที่ผมจะคิดอะไรมากไปกว่านี้ ผมได้ยินเสียงรถยนต์คันหนึ่งดังแว่วเข้ามา พอก้มมองลงไปด้านล่าง เห็นรถเก๋งสีดำกำลังเลี้ยวเข้ามาจอดข้างๆรั้วบ้านหลังข้างๆผม มีผู้ชายลงมาจากรถ เปิดประตูรั้ว คนขับถึงได้ขับรถถึงได้เข้าไปจอดด้านใน ผู้ชายคนนั้นถึงได้เลื่อนปิดประตูรั้ว
...งั้นที่ไอ้อั๋นบอกกับผมมันก็เป็นเรื่องจริงนะสิวะ แต่ทำไมต้องเป็นผู้ชายด้วยวะครับ! ทำไมไม่เป็นผู้หญิงสวยๆโสดๆสักคน กูจะได้มีอาหารตายามเช้าก่อนไปเรียนไง
พรึบ!
โอ้โห...ไฟสว่างแยงตากูเลย ไม่ใช่ไฟบ้านผมหรอกครับ มืดขนาดนี้ไม่รู้ฟิวส์ขาดหรืออะไร
แต่มันเป็นแสงไฟจากบ้านหลังข้างๆผมนี่แหละ ทั้งชั้นบนชั้นล่างสว่างโล่ แล้วห้องนอนผมกับห้องนอนบ้านหลังนั้นก็ตรงข้ามกันด้วย ผมเลยเห็นประตูบานเลือนของห้องนั้นมีผ้าม่านปกปิดบางๆ ตัดกับแสงไฟดูเป็นสีส้มสว่าง เห็นเงาลางๆ เหมือนมีคนกำลังเดินไปเดินมาสองคน คงเป็นผู้ชายคนเมื่อกี้กับเพื่อนมั้งครับ
สักพักมีผู้ชายร่างสูงๆ ทรงผมตั้งๆ เดินมานั่งอยู่ตรงปลายเตียง แล้วมีเงาของคนอีกคน เดินเข้ามาคร่อม แล้วนั่งลงบนตัก?
...เดี๋ยวนะเว้ย? นั่งกันท่านั้นคงจะไม่
ไม่ทันให้กูได้คิดเลยนี่ดิ! เชรี้ยยยยย! ทั้งคู่กำลังจูบปากแลกลิ้นกันอย่างเมามัน จนลืมไปเลยว่ามีกูยืนอยู่ตรงนี้ หรือว่ามันจะไม่เห็นผมวะ งั้นขอผมแอบดูไปอย่างเงียบๆละกัน ยืนหลบข้างเสาก็ได้วะกู ตัวกูดำ มึงมองไม่เห็นหรอก
ผมก็แอบยืนดูไปเรื่อยๆ ของดีแบบนี้จะพลาดได้ไง ฝ่ายหญิงผมค่อนข้างสั้น อกก็ไม่อึ๋ม แต่ตัวเล็กมาก คือผมเห็นแค่เงาลางๆน่ะครับ มองแล้วมันเป็นแบบนี้จริงๆ ฝ่ายชายแม่งกระแทกจูบไม่ยั้งเลยสัด ถนอมหน่อยก็ได้ ยังไงเขาก็เป็นผู้หญิง
เผลอแป๊บเดี๋ยว ฝ่ายชายแม่งปลดกระดุมเสื้อของฝ่ายหญิง แล้วถอดทิ้งไปอย่างง่ายดายไม่มีพลาด แต่ทำไมหน้าอกผู้หญิงถึงได้แบนติดเนื้อขนาดนั้นวะ เรียกได้ว่าไม่มีเลยก็ว่าได้
ตอนนี้คุณผู้หญิงลุกออกไปจากตักผู้ชายแล้วครับ ยืนปลดตะขอกางเกงขายาว ทำเอากูร้องซี๊ดเลย... เขาค่อยๆถอดกางเกงออกไปพร้อมกับกางเกงใน หรือเปล่าวะ? ส่วนผู้ชายนั่งดูอยู่เฉยๆครับ แต่มือล้วงเอา K ของมันออกมาดูโลกภายนอก
...ใหญ่ว่ะ แต่แม่งคงเล็กกว่ากู
มันนั่งสาวลำไปเรื่อยๆ ตาก็จ้องมองสัดส่วนของผู้หญิงคงเพลินตามันน่าดูครับ ขนาดผมยังแอบดูจนเพลินเลย แถม K ผมยังมาแข็งตามมันไปอีก
...แต่เดี๋ยวก่อนนะเว้ย เหมือนมันมีอะไรดีดออกมาจากเป้าของผู้หญิงด้วยว่ะ มันเป็นลำๆ ยาวๆ เหมือนกับ
เหมือนกับของกูเลยไอ้เหี้ย! เหยดแม่ง! ผู้หญิงมีไข่ว่ะ!
"เฮ้ย! อะไรวะ?"
ผมหัวเสียขึ้นมาเลยทันทีครับ สมองเริ่มประมวลผล ว่าภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้ามันคือ...คู่เกย์
เออ! คู่เกย์! แต่ผมนี่ไม่ได้เป็นเกย์แบบพวกมันนะเว้ย ผมแมนๆ แต่เสือกมีอารมณ์ร่วมไปกับพวกมันนี่ดิ ขนาดเห็นว่าทั้งคู่กำลังฟันดาบกันอยู่ K ผมยังไม่หดลงเลย
ผมก้มมองเป้าตัวเอง มันแข็งทิ่มผ้าขนหนูออกมา จนต้องเอามือลงไปกดทับมันไว้ เสือกแข็งสู่มือดีฉิบหาย ให้มันได้แบบนี้สิวะ!
พรึบ!
"เหี้ยละ!"
คืออยู่ดีๆไฟบ้านผมก็ติดครับ! แถมมาติดตอนที่ผมกำลังลูบเป้าตัวเองด้วยเนี่ยดิ! ฉิบหาย...
ที่สำคัญคือผมกำลังหันไปมองพวกนั้นอยู่พอดี พอไฟบ้านผมติดปุ๊บ พวกมันหันมามองทางผมเลยไง จนผมต้องรีบเอาตัวหลบติดผนังห้องอย่างไว หัวใจเต้นรัวยิงกว่าอะไรดี พวกมันจะเห็นผมหรือเปล่าวะ กลัวแม่งเห็นกันจัง!
ผมค่อยๆชำเรืองมองไปทางบ้านหลังนั้นอีกครั้ง เห็นเงาผู้ชายตัวเล็กๆ เดินมาเลือนผ้าม่านปิดทับอีกชั้น คราวนี้ผมมองแทบไม่เห็นอะไรเลย แต่ก็ดี กูก็ไม่ได้อยากดูสักเท่าไร ดูคู่ชายหญิง ยังสนุกกว่านี้อีกเลยมึง
"อู่!"
"สัด!! กูตกใจหมด!"
ผมหันไปด่าไอ้อั๋นแทบจะทันที อยู่ดีๆมันโผล่มาเรียกชื่อผมไง ผมก็กำลังหันไปมองทางบ้านหลังนั้นด้วย เลยไม่รู้ว่ามันกลับมาตั้งแต่ตอนไหน
ทำไมกูไม่ได้ยินเสียงรถมอเตอร์ไซค์ตัวเองเลยวะ ท่อออกจะดังขนาดนั้น ตอนนี้ใจผมนี่หล่นไปอยู่ที่ตาตุ่มเลยครับ
"ตกใจ K ไร แล้วมึงมายืนทำห่าอะไรตรงนี้วะ?" ไอ้อั๋นถาม จะไห้ผมตอบมันว่ามาแอบดูคนเอากัน ก็ยังไงๆอยู่
"กูมาดูดบุหรี่"
ผมโกหกมันไป เดี๋ยวมันรู้หมดว่าผมมาแอบดูเขาเอากัน แต่ไอ้อั๋นมันเสือกยิ้มกรุ้มกริ่มครับ ตามองลงมายังเป้าผมเลย จนผมทำหน้าไม่ถูก เพราะ K ผมยังไม่หดตัว
"ใช่เปล่า? มึงดูดบุหรี่ท่าไหนวะ เป้าตุงฉิบหาย"
"อ่าว ก็บรรยากาศข้างนอกมันดีอะ กูก็เลยดูดไป สาวไป ไม่เห็นแปลกเลย กูทำประจำ"
"อ่อ"
สัด! กูอยากถีบมันให้คว่ำ ทำหน้าตาเหมือนจะไม่เชื่อ แต่ใครจะสนวะ ไม่เชื่อก็เรื่องของมึงดิ...
"ว่าแต่มึงเถอะอั๋น มึงเอารถกูไปจอดทิ้งไว้ไหน ทำไมกลับมาเงียบๆ พอไฟดับปุ๊บ มึงหนีกูออกจากบ้านไปเลยนะ"
ผมพูดกับมันต่อ เดินเลี่ยงไปเก็บชุดนอนที่ราว แล้วหันกลับมามองหน้าไอ้อั๋น มันก็ยิ้มครับ ยิ้มแม่งอยู่อย่างนั้น ผมรอฟังคำตอบจากปากมันอยู่ อยากรู้ว่ามันไปไหนมาค่ำๆมืดๆ
"กูไปรับพอลมานอนด้วย รถมึงน้ำมันหมดพอดี กูเลยจูงมา ดีนะหมดเกือบจะถึงบ้านพอดี"
"เออ แล้วน้องพอลของมึงนี่ มึงพาเขามานอนหรือพาเขามาเอา กูขอความจริง"
ผมเอ่ยถามมัน พอลที่มันว่าคือเด็กมันครับ ผมไม่เคยเห็นหน้าหรอก และไม่ได้ไปยุ่งเรื่องของมันด้วย เลยไม่รู้ว่าพวกมันคบกันมานานยัง ผมรู้แค่ชื่อของผู้หญิงที่มันคบเท่านั้น แต่ชื่อยังกับผู้ชายเลย หรือแม่งจะชื่อน้องพอลลี่วะ หรือว่าพอลล่า
"มาทั้งสองอย่าง" ไอ้อั๋นตอบแบบไม่มีลังเล สมกับที่เป็นน้องกูเลยจริงๆ ผมเลยพยักหน้าเข้าใจ
"ใส่ถุงด้วยนะมึง พลาดท้องขึ้นมามึงจะซวยเอา"
ผมเตือนมันครับ ยังไงไอ้อั๋นมันก็เพิ่งอยู่มอหก ปีหน้ามันจะเข้ามหาวิทยาลัยเรียนวิศวะอย่างที่มันหวังไว้ ผมเลยไม่อยากให้เรื่องพรรคนี้ มาตัดสินชีวิตมัน
"เออน่า...ไม่ต้องห่วงกูหรอก มึงห่วงตัวมึงเองเถอะ แข็งขนาดนี้ไปเอาออกก่อนมั้ย?"
"มันก็เรื่องของกูเปล่าวะ เดี๋ยวกูลงไปดูหม้อแปลงก่อนเว้ย ตอนมึงออกไปไฟดับทั้งบ้าน บ้านอื่นไม่เห็นดับ"
ผมพูดไปก็เอาชุดนอนที่ถืออยู่ใส่แม่งตรงนี้เลย เสื้อกล้ามคอยานเก่าๆ กับกางเกงผ้าขาบาน ใส่แล้วสบายตัวดี ผมชอบเลยใส่บ่อย
"ไปดูทำไม หม้อแปลงมันไม่ได้เป็นอะไร" ไอ้อั๋นพูดต่อ ผมเลยทำหน้าสงสัย
"มึงรู้ได้ไงวะ?"
"อ่าว...ก็กูเป็นคนสับสวิตซ์ลงเอง ก่อนกูจะออกจากบ้าน"
"...................."
"พอลทักมาว่าอยากมานอนกับกู กูขี้เกียจเดินไปปิดไฟทีละดวงเลยสับสวิตซ์แม่งเลย โทษทีว่ะ... พอดีกูรีบด้วย กูกลัวพอลรอนาน"
โธ่...ไอ้สัดอั๋น! ไอ้น้องเวรของแท้! เห็นแฟนดีกว่าพี่ชายแท้ๆอย่างกูหรอวะ!
"ถ้ามึงจะรีบขนาดนั้นมึงเปิดไฟทิ้งไว้ก่อนก็ได้ ค่าไฟมันคงไม่ขึ้นเร็วขนาดนั้นหรอกมั้ง ปล่อยให้กูอยู่มืดๆคนเดียว"
ผมส่ายหัวไปมาเหมือนผิดหวังในตัวมันน่ะครับ ไออั๋นมันแม่งไม่ได้รู้สึกรู้สาห่าอะไรเลย ยืนยิ้มอย่างเดียว ผมด่ามันก็ยิ้ม เหมือนมันสุขใจที่โดนกูด่า
"กูขอโทษ"
"เออ"
ผมพยักหน้าให้มันแล้วเดินกลับเข้ามาในห้อง ไอ้อั๋นก็เดินตามเข้ามาครับ ผมเดินไปเอาชีทในกระเป๋าออกมาอ่านทบทวน มันก็เดินมายืนอยู่ข้างๆ จนผมต้องหันไปมองหน้ามัน เดินตัวติดผมซะขนาดนี้ มันต้องมาขออะไรจากผมแน่ๆ
"เป็นเหี้ยอะไรมาเดินตามกูเนี่ย กลับห้องมึงไปโน้น" ผมว่าแล้วชี้ไปทางประตูครับ ไอ้อั๋นมันก็ยืนยิ้มหน้าตายอยู่ข้างๆผมนี่แหละ
"กูมายืมถุงยาง มึงมีให้ยืมปะ?"
"มีอยู่มั้ง มึงรอกูแป๊บ"
เรื่องนี้ผมต้องสนับสนุนมันครับ ยังดีที่มันเชื่อฟังผมบ้าง ผมเลยเดินไปหาให้มัน เอาให้แม่งทั้งกล่องเลย มันจะได้เอาไว้ใช้นานๆ หรือจะใช้คืนเดียวหมดก็เรื่องของมัน
"ใจเว้ยอู่ เดี๋ยวกูซื้อมาคืน"
"เออ" ผมพยักหน้ารับรู้ ไอ้อั๋นก็เดินออกไปจากห้องผมทันที
ผมเดินเอาชีทไปโยนไว้บนที่นอน มันเป็นชีทเกี่ยวกับการซ่อมรถครับ เพราะอีกไม่นานผมก็ต้องไปฝึกงานแล้ว เลยต้องท่องใส่สมองให้มันเยอะๆ ก่อนจะเอาผ้าขนหนูบนบ่าออกไปตากที่ระเบียงห้องอีกรอบ เมื่อกี้คุยกับไอ้อั๋นเพลินเลยเอาติดเข้าห้องมาเฉยเลย
พอผมเลื่อนประตูบานกระจกห้องตัวเองออกได้ เป็นต้องชะงักครับ เพราะอะไรนะเหรอ ก็ห้องนอนตรงบ้านหลังข้างๆผม มันมีผู้ชายตัวสูง ผมตั้งๆ ออกมายืนดูดบุหรี่ แล้วคุยโทรศัพท์ไปด้วย อยู่นะสิครับ ตอนแรกมันยืนท้าวระเบียงก้มหน้าอยู่ พอผมเลือนประตูออกมาได้ มันเงยหน้าขึ้นมามองผมเลย
...หล่อว่ะ
คำนี้คือกูยอมมอบให้มันไปเลยจริงๆ เพราะมันดูหล่อมากครับ เสียอย่างเดียว ไม่น่าเป็นเกย์เลยมัน แลกวิณญานกับกูไหมสัด? ถ้ากูหล่อได้เท่ามัน กูคงมีสาวมาติดเยอะกว่านี้แน่
แต่ทำไมมันเสร็จกิจเร็วจังวะ ไม่ถึงสองนาทีน้ำมึงแตกแล้วเหรอ แต่มันก็ยังอยู่ในชุดนักศึกษาอยู่เลยน่ะครับ เอากันท่าไหนวะ เสื้อผ้าไม่ยอมถอด
แล้วตอนนี้ผมก็มองหน้ามันอยู่ มันก็มองหน้าผมกลับมาเหมือนกัน แต่มันยังคงคุยโทรศัพท์อยู่ คุยไป ดูดบุหรี่ไป เท่ห์ฉิบหายเลยมึง
จนผมเลิกมองมัน แล้วเอาผ้าขนหนูไปตาก เดินกลับเข้าห้องกำลังจะเลือนประตูปิด ผมเลยเงยหน้าขึ้นไปมองทางมันอีกรอบ มันเองก็ยังคงยืนมองหน้าผม มองห่าอะไรของมันวะ หรือว่ามันอยากจะมีเรื่องกับผม
...ไอ้วลีเด็ด มองหน้าหาเรื่องต้องมาครับงานนี้ คนอย่างนายอู่จัดให้ได้อยู่แล้ว
TBC.
-
เราเคนอ่านเรื่องนี้มานานแล้ว
นึกว่าจะไม่มาอีกในที่สุดก็มาลงใหม่เย้ๆ
:katai5: :katai5: :katai5:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เปิดมาก็เร้าใจอ่ะ
ติดตามๆๆๆ
-
ติดตามจ้า :L2:
-
เลาจำคู่นี้ได้ลางๆ หายไปนานเลยย
-
:impress2:
-
ตอนที่ : 01
วันนี้วันหยุดครับ ผมตื่นแต่เช้าเอาผ้าลงไปปั่นที่ถังหลังบ้าน ปั่นเสร็จก็เอาออกไปตากแดด ราวตากผ้าบ้านผมอยู่ข้างบ้าน ติดกับกำแพงบ้านของไอ้คนที่ผมแอบดูมันเล่นเซ็กซ์เมื่อคืน ผมตากผ้าไปตาก็เหร่มองข้ามกำแพงไปยังบ้านมัน ท่าทางเหมือนผมระแวงห่าอะไรสักอย่าง ยิ่งก้มๆเงยๆหยิบผ้าในตะกร้าออกมาตากด้วย ผมเลยระแวง กลัวมันมาแอบส่องดูตูดผมไง เช้านี้ผมยังไม่ได้ใส่กางเกงใน
...ทุเรศฉิบหายเลยกู
แต่เหตุการณ์ก็ยังคงปกติดีครับ มันไม่ได้มาแอบมองอย่างที่ผมคิด ผมก็ตากผ้าไปร้องเพลงไป ชำเรืองมองบ้านหลังนั้นไปจนผมตากผ้าเสร็จ ก็หิ้วตะกร้ากลับเข้ามาเก็บในบ้าน หลังจากนั้นผมถึงได้เอาจักรยานของไอ้อั๋นปั่นออกไปซื้อน้ำมันมาเติมรถมอเตอร์ไซค์ คืนนี้จะออกไปลั้นลาสักหน่อย คิดถึงสาวๆ
ผมเดินขึ้นบ้านไปแต่งตัว แล้วกลับลงมาอีกรอบ แอบจิ๊กตังค์ไอ้อั๋นมาสองร้อยค่าน้ำมันรถ เพราะมันขี่รถผมจนน้ำมันหมด เดินออกมาใส่ร้องเท้าหน้าบ้าน ข้างๆกันมีรองเท้าหนังของไอ้อั๋น กับรองเท้าผ้าใบคู่เล็กๆวางอยู่ข้างกัน ผมมองดูมันไม่ใช่ของไอ้อั๋นครับ เพราะไอ้อั๋นตีนใหญ่
แต่ทำไมแฟนมันใส่รองเท้าแมนจังวะ นี่มันคอนเวิร์สทรงผู้ชายชัดๆ หรือว่าไอ้อั๋นน้องชายผมมันจะชอบผู้หญิงห้าวๆวะ หรือไม่ก็พวก เด็กติสท์ๆ เด็กแนวอะไรทำนองนี้
ผมเลิกสนใจรองเท้า แล้วเดินไปคว้าจักรยานไอ้อั๋นมาปั่น จักรยานก็โคตรจะมุ้งมิ้งฉิบหาย สีชมพูทั้งคัน แถมมีตะกร้าหวายหน้ารถพร้อม ยังดีที่ไม่มีพุ่มดอกไม้หน้ารถอีก ถ้ามีผมคงไม่กล้าแตะรถมันเลย เดี๋ยวกูกลายมาเป็นสาวน้อยสุดน่ารัก แต่หน้าจริงๆโหดยิ่งกว่ามหาโจร
แล้วบ้านทั้งบ้านมีรถอยู่สองคัน คือมอเตอร์ไซค์ กับจักรยาน ถ้าผมไม่เอาจักรยานมันไป ผมก็ต้องเดินไป ผมปั่นจักรยานไออั๋นไปซื้อของบ่อย จนคนในหมู่บ้านเขาชินตากันแล้วครับ ผู้ชายหน้าตาโหดๆตัวสูงๆอย่างผม ปั่นจักรยานสีชมพูแม่งโคตรเข้ากัน
ผมปั่นจักรยานผ่านหน้าบ้านหลังข้างๆ ก็แอบชำเรืองมองเข้าไปด้านในอีกแล้ว...
มองแม่งทุกเวลาเลยกู คือกูเป็นเหี้ยอะไรกับมันมากเปล่า แค่มันมองหน้าผมครั้งเดียว ทำเอาผมเป็นมากได้ถึงขนาดนี้เลย ไม่ใช่ว่าผมแอบชอบมันหรอกนะครับ ผมไม่ได้เป็นเกย์ แต่ผมสงสัย ว่าทำไมมันต้องมองหน้าผม มันตั้งใจมองแบบให้รู้เลยว่ากูมอง หรือมันจะถูกใจผมวะ เห็นว่ากูหน้าตาดีหน่อยเป็นไม่ได้เลยมึง
หรือไม่ก็อีกเหตุผลหนึ่งที่มันมองผม คือมันรู้ว่าผมแอบดูพวกมันเอากัน ถ้าเป็นเรื่องนั้นผมไม่รู้จะเอาหน้าไปมุดไว้ตรงไหนเลยสัด เดี๋ยวมันเข้าใจผิด หาว่าเป็นเกย์แบบมันหละยุ่งเลย
จนถึงขณะนี้ บ้านมันก็ยังคงปิดสนิทเงียบดีครับ แต่รถสปอร์ตคันสีดำที่จอดอยู่ตรงหน้าบ้าน น่าขโมยไปขายจริงๆ สวยฉิบหาย
...ถ้ารถอยู่ แสดงว่าเจ้าของบ้านมันก็ต้องอยู่นะสิวะ?
ว่าแล้วผมก็อยากเจอหน้ามันใกล้ๆเลยครับ ภาพที่มันมองหน้าผมเมื่อคืน ยังตราตรึงอยู่ในสมองผมเลย
"อ่าวพี่อู่ ออกไปไหนแต่เช้าวะพี่?"
ผมหันคอกลับแทบไม่ทัน ไอ้สัด! คอกูแทบหลุดออกจากบ่า ผมรีบหันหน้าไปมองต้นเสียงที่เรียกชื่อผม ตะโกนดังมาจากบ้านหลังตรงข้ามกับคนที่มองหน้าผมเมื่อคืน ไอ้คนตะโกนมันชื่อว่าดินเป็นเพื่อนบ้านผม ไอ้ดินกำลังเดินออกมาทิ้งขยะ ผมเลยปั่นจักรยานข้ามถนนไปหามัน
"กูจะไปซื้อน้ำมัน" ข้ามถนนมาได้ ผมก็จอดรถคุยกับมันเลย
"น้ำมันพืช?"
"เปล่า น้ำมันรถ"
"แล้วเอาจักรยานไป"
"เออ" ผมพยักหน้า ไอ้ดินก็เหวี่ยงถุงขยะทิ้งลงถังขยะใกล้ๆ
"แล้วเมื่อกี้พี่มองอะไรอะ ผมเห็นนะ"
ไอ้ดินมันหันมาถามผมต่อครับ ปากก็อมยิ้มขี้เล่นไปด้วย มันเป็นเด็กนิสัยดี แต่บางทีก็กวนตีนผม หน้าตามันหล่ออยู่ครับ อายุเท่ากันกับไอ้อั๋น
"กูมองอะไร กูแค่สงสัยว่าบ้านหลังนั้นมีคนย้ายเข้ามาอยู่แล้วเหรอ เห็นมีรถจอดอยู่หน้าบ้าน"
ผมกลบเกลื่อนความผิดอยู่ครับ รู้อยู่ว่ามีคนย้ายเข้ามา ไอ้ดินมันมองไปที่บ้านหลังนั้น ก่อนจะหันกลับมามองหน้าผมเหมือนเดิม
"สงสัยจะใช่มั้งพี่ ถ้าพี่ไม่สงสัยผมคงไม่รูหรอกเนี้ย"
"โหย...ไอ้ดิน ไอ้คำว่าสงสัยของมึงนี่เหมือนด่ากูว่าเสือกเลยนะ" ผมมองไอ้ดินด้วยสายตาดุๆครับ อยู่ดีไม่ว่าดีมาหลอกด่ากูว่าเสือก มันก็ยืนยิ้มอย่างเดียว เพราะมันรู้ว่าผมมองมันไปอย่างนั้น
ผมจอดรถคุยกับไอ้ดินได้ไม่นาน ก็ขอตัวออกมา ขืนมัวแต่คุยกับมัน ชาตินี้กูคงไม่ได้น้ำมันรถกันพอดี แดดก็เริ่มร้อนขึ้นมาแล้ว
พอขากลับมาจากซื้อน้ำมัน ไม่วายแอบมองบ้านหลังตรงข้ามอีกแล้วกู ไม่ได้แอบมองธรรมดา กู จอดรถนั่งดูเลย (คนจริง 2017) บ้านมันมีรถเก๋งเพิ่มมาอีกสองคัน พร้อมกลุ่มวัยรุ่นผู้ชายกำลังนั่งสังสรรค์กัน อยู่ตรงชายคาหน้าบ้านไอ้หล่อนั่น (สรรพนามที่กูตั้งให้ใหม่) และหนึ่งในนั้นมีมันนั่งรวมอยู่ด้วย กูเห็นหัวมันแว๊บๆ ทรงผมตั้งๆมีมันแค่คนเดียว
คือมันเพิ่งเช้าเปล่าวะ ทำไมพวกมันสังสรรค์กันเร็วแท้ แต่ถ้าสังเกตดูดีๆ บนโต๊ะที่พวกมันนั่งอยู่ มีโน๊ตบุ๊คกับกองหนังสืออีกเพียบ สงสัยแม่งนั่งทำรายงานกันอยู่ ถัดมาตรงลานหญ้าหน้าบ้านมีหมาวิ่งเล่นอยู่ตัวหนึ่งด้วยครับ
...โกลเด้น รีทรีฟเวอร์ หมาในฝันกูเลยนะเนี่ย
โฮ่ง!
สัด! หมาบ้านมันเห่าผมครับ!
และที่เหี้ยยิ่งกว่า คือตอนนี้พวกมันทุกคนหันมามองทางผมหมดเลย...
ผมที่แต่งตัวสบายๆ นั่งคร่อมรถจักรยานสีชมพูอยู่ตรงหน้าบ้านไอ้ดิน รู้สึกอับอายสภาพตัวเองขึ้นมาทันที แล้วตรงที่ผมนั่งกับที่พวกมันนั่ง คือระยะทางไม่ได้ไกลกันเท่าไหร่ มองเห็นกันและกันชัดเจน แค่มีรั้วมาขวางเอาไว้เฉยๆ
ผมรู้ ว่าทุกคนในบ้านมันกำลังมองผม แต่สายตาผมกลับมองแค่ไอ้หล่อคนเดียวเท่านั้น มันเองก็มองหน้าผมเช่นกันเว้ย แล้วแม่งเสือกกระตุกยิ้ม แต่กูยิ้มไม่ออก! ได้แต่ทำหน้านิ่งๆ ส่งสายตาดุๆไปให้มันแทน แล้วปั่นจักรยานกลับบ้านตัวเอง แบบไม่มีเหี้ยอะไรเกิดขึ้น
หรือผมอยากให้มันเกิดดีวะ ถ้าผมย้อนกลับไปชกหน้าไอ้หล่อ พวกเพื่อนมันจะรุมกระทืบผมไหม? กูไม่อยากนึกสภาพตัวเองเลย ดูเพื่อนมันแต่ละคนแล้วสูงๆขาวๆกันทั้งนั้น พวกเด็กมหาลัยก็แบบนี้แหละว่ะ
...แต่ก็ช่างมันเถอะครับ ปล่อยๆพวกมันไป
ผมปั่นจักรยานกลับมาถึงบ้านได้ก็เอาน้ำมันไปเติมรถ เสร็จจากตรงนี้ผมไม่มีอะไรทำแล้ว เลยเดินไปเปิดทีวีดูรอเวลาออกไปเที่ยวคืนนี้ เพราะนัดกับเพื่อนที่เทคนิคไว้ว่าจะไปเที่ยวผับ คืนนี้ผมต้องได้หญิงมาเย-สักคนนะ ผมคิดไว้ละ
ผมเหลือบมองนาฬิกาข้างฝา เพิ่งจะสิบโมงครึ่ง ไอ้อั๋นรายนั้นยังไม่ตื่นเลยมั้ง ผมกลับเข้าบ้านมา ยังเห็นรองเท้าวางอยู่ครบทั้งสองคู่ สงสัยเมื่อคืนจัดหนักจัดเต็มกันไปหน่อย ป่านนี้แล้วยังไม่ตื่นกันอีก
"อู่..."
นั่นไง พอคิดถึงมันปุ๊บ เสียงไอ้ห่าอั๋นดังสอดขึ้นมาเรียกชื่อผมทันที ผมหันไปมองทางบันได ไอ้อั๋นเดินอิดโรยมาเลย ทั้งเนื้อทั้งตัวใส่แค่กางเกงนอกนั้นไม่ได้ใส่อะไร ตามคอ ตามตัว มีรอยดูดอยู่หลายรอย แฟนน้องกูนี่ร้อนแรงดีจริงๆ
"มีอะไร?" ผมถามมันกลับ ไอ้อั๋นเดินขยี้หัวทุยๆของมันมายืนอยู่ข้างๆผม
"มึงมียาแก้อักเสบปะ เมื่อคืนเย-แรงไปหน่อย แฟนกูเลือดออก"
"เฮ้ยๆๆ เอากันท่าไหนถึงได้เลือดออกได้วะ?"
ผมตื่นตระหนกไปกับคำพูดมัน ตัวผมเองก็เคยมีอะไรกับผู้หญิงนะ แต่ทำกี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ไม่มีใครได้เลือดเลยสักคน ขนาดเปิดซิงผมยังเคยเปิดมาแล้ว แต่ไม่เคยมีใครได้เลือด แค่แสบๆ
"เอาหลายท่า..."
สัด! ผมหละอยากถีบมันให้ดังโครม หงายหลังลงพื้นปูนไปเลย ไอ้ประเภทตอบกลับหน้าตายมึงไปได้เชื้อใครมาวะ ขนาดผมพูดด้วยอาการตื่นเต้นขนาดนี้ มันยังไม่สะทกสะท้านห่าอะไร แถมหยักไหล่ใส่กูอีก
"สรุปมีเปล่า ยาอะ?"
"ไม่รู้ ไปค้นดูเอาบนหลังตู้เย็น"
ผมโบยหน้าไปทางตู้เย็น ไอ้อั๋นมันพยักหน้าเดินออกไปหายา ที่มันมาขอยาจากผม เพราะมันรู้ว่าผมมียาเยอะ ผมไม่ได้ขี้โรคหรือว่าป่วยบ่อย ส่วนมากมันจะมาจากเรื่องชกต่อย พอเจ็บมากๆ ก็ไปหาซื้อยามากินมาทาเอง ไม่ต้องพึ่งหมอ
บางครั้งเรื่องเรียนก็ทำให้ผมเจ็บตัว เพราะเรียนช่าง ยังไงก็ต้องได้จับพวกเครื่องมือ กับอะไหล่รถอยู่แล้ว จับพลาดก็หล่นใส่เท้าไปตามระเบียบ เจ็บหนักเลยทีนี้...
ไอ้อั๋นค้นหายาบนหลังตู้เย็นไปเรื่อยครับ ผมเลิกสนใจมันแล้วหันกลับมาดูทีวี ได้ยินเสียงเปิดปิดตู้เย็น สงสัยมันหายาเจอแล้ว ถึงได้เอาขึ้นไปให้แฟนมันข้างบน
ตึ๊งตึ่ง!
เสียงไลน์จากโทรศัพท์ผมดังขึ้นมาครับ ผมล้วงมันออกมาจากกระเป๋ากางเกงตัวเอง เพื่อเปิดดู เป็นข้อความไลน์จากไอ้อาร์ตเพื่อนผมครับ มันทักมา...
* อู่
* วันนี้กูว่าจะไปตัดผมเสริมหล่อสักหน่อย
ครับ มันทักเข้ามาแบบนี้ ทำเอาผมขมวดคิ้วงุนงง จะไปตัดผมก็ไปดิ มาบอกกูเพื่ออะไรวะ?
* แล้วไง
ผมพิมพ์ตอบมันกลับไป ตาก็มองทีวีบ้าง สลับกับโทรศัพท์ที่อยู่ในมือ รอมันพิมพ์ข้อความกลับมา
* มึงว่าผมทรงนี้
* (รูปภาพ)
* กับทรงนี้
* (รูปภาพ)
* มึงว่าทรงไหนดีกว่ากันวะ?
".....!?....."
ไม่ดีเว้ย! ไม่ดีเลยสักทรง!
ที่ไม่ดีมันเป็นเพราะรูปที่ไอ้อาร์ตส่งมาให้ดู เป็นรูปของไอ้หล่อนะสิวะ โลกแม่งกลมฉิบ เจอมันครั้งแรกเมื่อวาน จากนั้นมันก็ตามหลอกหลอนผมไม่หยุด!
รูปแรกที่ผมกดดู เป็นทรงผมที่มันทำอยู่ในตอนนี้ เอาผมหน้าขึ้นให้มันตั้ง ใครทำทรงนี้ก็ดูดีไปหมด อีกรูปมันปล่อยผมข้างหน้าลงมาปัดข้างไม่ให้บังตาคมๆของมัน
* แล้วถ้ากูไถข้างเป็นไง?
* (รูปภาพ)
* ไถแบบนี้พอโอเคปะมึง?
และอีกรูปที่ไอ้อาร์ตส่งมา ก็ยังคงเป็นรูปของไอ้หล่อ กูอยากรู้ ว่ามึงไปสรรหารูปมันมาจากไหนเยอะแยะวะ ผมกดดูรูปก็เห็นทรงผมไถข้างเท่ๆ ตัดกับจิวสีดำที่มันใส่อยู่ คือมันหล่อวะ หล่อทั้งในรูป กับตัวจริงมันก็หล่อ
* ไม่ดีสักทรง
ผมพิมพ์ข้อความตอบกลับมันไป ผมไม่ค่อยชอบขี้หน้าไอ้หล่อมันอยู่แล้ว เลยพาลไม่ให้ไอ้อาร์ตตัดผมตามมัน นี่ถ้าไอ้อาร์ตเอารูปคนอื่นส่งมาให้ผมดู ผมอาจจะแสดงความคิดเห็นเยอะกว่านี้ก็ได้
* ไม่ดียังไงวะ?
* เท่าที่กูดูมา สามทรงนี้โอเคสุดแล้วนะเว้ย
* สำหรับเบ้าหน้าหล่อๆอย่างกู อิอิ
* กูบอกไม่ดีก็คือไม่ดี
* เห็นมึงตัดมา กูจะโกนผมมึงทิ้งตรงนั้นเลย
* เป็นห่าอะไรของมึงวะ?
* โมโหใครมาเสือกมาลงที่กู
เออ...นั่นดิวะ แล้วทำไมผมต้องไปลงที่มันด้วยผมถึงกับถอนหายใจเอนหลังพิงโซฟาในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอน กดส่งข้อความไปหาไอ้อาร์ตต่อ
* เปล่า กูดูแล้วมันไม่ค่อยเหมาะกับมึง
* หน้าอย่างมึงสกินเฮดเหมาะสุด
* แบบนี้หรอวะ? * (รูปภาพ)
ไอ้เหี้ย! กูว่ากูหาข้ออ้างไม่ให้เพื่อนตัดผมแบบมันได้แล้วนะเว้ย แต่รูปที่ไอ้อาร์ตส่งมาก็ยังเป็นรูปของมันอยู่ดี! รูปผู้ชายตัดสกินเฮดในชุดเสื้อช็อป กำลังทำตาดุๆใส่กล้อง คือกูอยากรู้ครับ ว่าบ้านมึงทำธุรกิจร้านตัดผมหรือยังไงวะ มีแม่งทุกทรง
* เออ
ผมจำใจตอบมันไปแบบนั้น ทำไงได้...ก็บอกมันไปแล้วว่าสกินเฮดดีสุด จนผมเริ่มเบื่อหน่ายกับไอ้อาร์ตมัน กดปิดไลน์แล้วโยนโทรศัพท์ลงบนโซฟาข้างๆตัว ได้ยินเสียงไลน์ดังแจ้งเตือน แต่ผมไม่ได้หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู กลัวไอ้อาร์ตมันส่งรูปไอ้หล่อมาให้ดูอีก
"ค่อยๆเดินนะ เดี๋ยวล้ม"
เสียงไอ้อั๋นดังแว่วเข้ามาอีกรอบ ทำให้ผมหันไปมองทางบันได เห็นมันค่อยๆพยุงผู้ชายตัวเล็กๆลงบันไดมา ในมือถือถุงยาของผมติดมือลงมาด้วย สงสัยมันคงเอามาคืน
...แต่เดี๋ยวก่อนนะ ไอ้อั๋นมันพยุงผู้ชายลงมาว่ะ
แล้วผู้ชายที่มันพยุงทำท่าทางเหมือนเจ็บช่วงล่างแปลกๆ ถ้ามันเป็นเพื่อนกัน คงไม่มีท่าทางแบบนั้นแน่ เพราะไอ้อั๋นมันเล่นโอบเอวประคองร่างเล็กๆลงบันไดมาอย่างดี เหมือนกลัวว่าผู้ชายอีกคนในอ้อมแขนมันจะตกบันไดตาย
...อย่าบอกกูนะว่ามึง
...เป็นเกย์
"ไอ้อั๋น"
ผมเรียกชื่อมันด้วยความงงๆ รู้เลยครับว่าตัวเองกำลังตกใจในสิ่งที่เห็น ผมลุกขึ้นยืนพร้อมกับที่ไอ้อั๋นและผู้ชายอีกคนเงยหน้าขึ้นมาสบตากับกู ตากูคงดุมากแน่ๆ เพราะผู้ชายในอ้อมแขนมันถึงกับปั้นหน้าไม่ถูก
ไอ้อั๋นมองผมแว๊บหนึ่ง ก็หันกลับไปพยุงเขาลงบันไดมาจนถึงขั้นสุดท้าย มันถึงได้ยอมปล่อยตัวเขา แล้วเดินเอายาไปเก็บไว้ที่เดิม ปล่อยให้แฟนมันยืนโดดเดี่ยวอยู่คนเดียว สภาพแบบนี้กูคงคิดว่าไอ้ผู้ชายตัวเล็กๆนี่เป็นใครไปไม่ได้ นอกเสียจากเด็กมันนั่นแหละ
"มึงเป็นเกย์เหรอวะ?" ผมถามมันออกไป ไอ้อั๋นถึงได้หันกลับมามองหน้าผม
"เออ กูเป็นเกย์" มันตอบกลับแบบไม่คิดเหี้ยอะไรเลย ทำเอาผมช็อคหนักยิ่งกว่าเดิมอีก สัด!
"เป็นตั้งแต่เมื่อไหร่"
"ตั้งแต่ที่กูเจอพอลครั้งแรก ทำไมวะ? มึงยอมรับในสิ่งที่กูเป็นไม่ได้เหรอ?"
โอเคครับครับ คำตอบของมันทำเอาไอ้พอลหน้าแดงขึ้นมาเลย กูรู้สึกได้ว่าบรรยากาศสีออกม่วงๆ ผสมความตรึงเครียดของกูเองคนเดียว ข้างบ้านกูก็เป็นเกย์ น้องชายกูยังจะมาเป็นเกย์ไปอีกคน ถ้าถามว่าผมเกลียดเกย์ไหม ผมไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องไปเกลียดคนประเภทนี้ ผมแค่ไม่ชอบ...
".........."
ผมเงียบเลยว่ะ พูดอะไรไม่ออก ถามว่ายอมรับได้ไหม? ไอ้อั๋นมันเป็นน้องผม ผมยอมรับมันได้อยู่แล้ว ตอนนี้ผมกับมันมองหน้ากันนิ่ง แววตามันเหมือนคนกำลังตัดพ้อ ผมที่ไม่ได้ตอบกลับอะไรมันออกไป ไอ้อั๋นคงคิดว่าผมโกรธมันแล้วแน่ๆ
จนมันหลบสายตา แล้วเดินผ่านหน้าผมออกไปยังหน้าบ้านทันที คือมึงลืมอะไรเปล่าไอ้อั๋น มึงลืมแฟนมึงที่กำลังยืนหัวโด่อยู่ตรงตีนบันได มึงกลับมาช่วยมันพยุงร่างกายก่อนเว้ย เห็นท่าทางมันเจ็บ กูก็เป็นห่วงมันอยู่ แต่ช่วยห่าอะไรไม่ได้
จนไอ้พอลมันค่อยๆเดินออกไปอย่างช้าๆ รู้เลยครับว่ามันกลัวผม เดินออกไปสะห่างจากกูเลย คือกูไม่กัดหรอกเว้ย หรือกูจะกัดมันดีวะครับ
"เดี๋ยว" ผมเรียกไอ้พอลไว้ มันสะดุ้งอยู่หน่อยๆ แต่ก็ยอมหยุดเดิน แล้วหันกลับมามองหน้าผม
"มีอะไรเหรอครับ?" พูดจาเพราะดี
"ฝากตบหัวไอ้อั๋นทีหนึ่ง ตบแรงๆ"
ผมสั่งเสียมันไป ไอ้พอลก็พยักหน้าเข้าใจ ก่อนจะเดินออกไปทางหน้าบ้าน จนกระทั่งมันเดินไปถึงตัวไอ้อั๋น ลงมือตบหัวไอ้อั๋นอย่างที่ผมสั่ง เสียงมือกระทบหัวของมันดังเพี๊ยะ ผมเห็นแล้วยังเจ็บแทนเลยสัด จนไอ้อั๋นยกมือขึ้นมาลูบหัวตรงที่โดนตบ แล้วเงยหน้าขึ้นไปมองแฟนมัน
"ตบหัวอั๋นทำไมเนี่ย"
"ก็อั๋นไม่รอพอลอะ ทิ้งพอลทำไม" ไอ้อั๋นมันนิ่งไปเลยครับ เจอประโยคเมื่อกี้เข้าไป
"อั๋นขอโทษ มาๆเดี๋ยวใส่รองเท้าให้"
...แล้วแม่งก็สวีทหวานกันไปสองคน พวกมึงลืมไปแล้วเรอะ! ว่ามีกูยืนหัวโด่อยู่ตรงนี้!
จนผมเลิกสนใจพวกมัน แล้วนั่งลงโซฟาตาดูทีวีตามเดิม สักพักเสียงรถมอเตอร์ไซค์ดังขึ้นมาจากหน้าบ้านแล้วขี่ออกไป โดยที่กูเรียกร้องห่าอะไรไม่ได้ นั่นมันเสียงรถผม...
ฟิ้ววววว
เสียงลมพัดไปมาค่อนข้างแรงครับ ทำให้ผมมองผ่านประตูหน้าบ้านที่เปิดค้างเอาไว้ เห็นใบไม้ปลิวให้ว่อนไปหมด ฝุ่นตลบสงสัยเป็นลมบ้าหมู
ผมเลยลุกเดินออกไปดูท้องฟ้าหน้าบ้าน ท้องฟ้าก็ยังคงแจ่มใสดี แต่ทำไมลมแรงขนาดนี้วะ ป่านนี้เสื้อผ้าที่ผมตากไว้ ไม่ปลิวหายไปหมดแล้วเรอะ!
ผมเลยรีบเดินออกไปดู เสื้อผ้าผมหล่นเกลื่อนพื้นเต็มไปหมด ผมเก็บมันขึ้นมาแขวนไว้บนราวตามเดิม เพราะไม่ได้ถือตะกร้าผ้าออกมาด้วย เก็บขึ้นมาจนหมด แต่รู้สึกเหมือนมีอะไรหายไป
ผมกวาดตามอง ถึงได้รู้ว่ากางเกงในของผมหายไป แม่งหายไปไหนวะ? ชุดนอนที่ใส่นอนเมื่อคืนก็หายไปด้วย
...ฉิบหายละไง กางเกงในผมซื้อมาแพง แถมใส่ได้แค่ครั้งเดียว
ผมมองหาทั่วบริเวณไม่เจอแม้แต่เงา จนสายตาดันเหลือบไปเห็นอะไรบางอย่าง สีน้ำเงินแดงเหมือนกางเกงในกูเลย แม่งพาดอยู่บนกระถางต้นไม้ ตรงพื้นหญ้าสีเขียวทางบ้านไอ้หล่อ
ทำไมมันปลิวไปไกลขนาดนั้นได้วะ ลมแม่งบ้าหมูสมชื่อเลยจริงๆ บ้าพัดกางเกงในกูปลิวข้ามกำแพงไปยังบ้านหลังข้างๆ กำแพงก็สูงแค่ใต้หน้าอก ตอนนี้ผมเห็นแค่กางเกงในอย่างเดียว ชุดนอนไม่รู้ลอยไปตกอยู่ที่ไหน
...แล้วจะไปเก็บยังไงดีวะกู?
ผมยืนมองกางเกงในตัวเอง พลางใช้ความคิดไปด้วย มีทางเดียวครับ คือผมต้องปีนข้ามกำแพงไปเก็บมา ไปแบบเงียบๆไม่ให้ไอ้หล่อกับเพื่อนมันรู้ ถ้าจะให้ผมไปกดกริ่งหน้าบ้านมัน แล้วบอกว่ามาเก็บกางเกงในผมคงไม่ทำแน่ๆ พวกมันได้ยินจะคิดยังไงกัน ไม่พากันหัวเราะผมเหรอ
ยังไงผมก็ต้องปีนกำแพงไปเก็บ เดี๋ยวไอ้หล่อมันมาเห็นกางเกงในผมซะก่อน อย่างน้อยมันก็เป็นของสงวนในร่างกาย คิดดูถ้ามีคนมาเห็นกางเกงในคุณตกอยู่ คุณจะอายกันไหม...
ผมมองซ้ายมองขวามองพวกมัน พอไม่เห็นใครผมจับขอบกำแพงกระโดดยันตัวเองปีนข้ามไป สงสัยตอนนี้พวกมันยังคงนั่งอยู่หน้าบ้านกันมั้ง ขออย่างเดียวเลยครับ ขออย่าให้พวกมันมาเห็นผมเลย แค่ให้ผมได้ไปเก็บกางเกงในแป๊บเดียว เดี๋ยวผมก็ปีนกลับบ้านผมแล้ว
"เฮ้ย! ทำอะไรวะ? บุกรุกบ้านคนอื่นอะไม่กลัวกูแจ้งตำรวจหรือไง"
TBC.
-
ตอนที่ : 02
"เฮ้ย! ทำอะไรวะ? บุกรุกบ้านคนอื่นอะไม่กลัวกูแจ้งตำรวจหรือไง"
...เวรละ! เสียงทุ้มหล่อหลอนหูมาแต่ไกล
ผมเงยหน้าขึ้นมอง เป็นไอ้หล่อเจ้าของบ้านนั่นแหละครับ มันยืนมองหน้าผมได้โคตรหาเรื่อง จนกูอยากเข้าไปซัดหน้าแม่งให้ล้มคว่ำ ผมมองหน้ามันนิ่ง มันก็มองหน้าผมนิ่งเช่นกัน แต่แววตามึงนี่ระยิบระยับมาก ไอ้สัด! ดีใจมากไงที่ได้มองหน้ากูใกล้ๆ
...หลงตัวเองฉิบหายเลยกู
"เอ้าเงียบ กูถามมึงไม่ได้ยินหรือไงวะ?"
"กูมาเก็บกางเกงใน"
ผมตอบไอ้หล่อไปครับ พอมันได้ยินเลยทำหน้าสงสัย แต่กูโคตรกระดากปากเลยที่ต้องพูดคำนี้ แถมในใจผมนี้โคตรจะอายมันเลยครับ แต่ผมก็ยังตีหน้านิ่งบอกมันไปเสียงเรียบ
"กางเกงใน? กางเกงในอะไรวะ มึงโรคจิตหรือเปล่า"
...โรคจิตพ่อง!
"กางเกงในกูเว้ย ลมพัดปลิวมาตกในบ้านมึง กูเลยปีนข้ามมาเก็บ"
"จริงเหรอวะ ลมบ้าอะไรจะพัดหอบกางเกงในปลิวข้ามกำแพงมาได้ แล้วอยู่ไหนอะกางเกงในมึง"
"ก็นั่น..."
เอ้า? กางเกงในผมหายไปไหนแล้ววะ เมื่อกี้มันยังอยู่บนกระถางต้นไม้อยูเลย ผมมองไปตอนนี้ ไม่เห็นแล้วครับ เห็นแต่ต้นไม้ที่กำลังออกดอกอย่างสวยงาม เป็นไปได้ไงวะ สายตาผมก็ยังไม่สั้นนี่หว่า
"ไหน?" ไอ้หล่อถามย้ำขึ้นมาอีก เมื้อกี้มันมองตามที่ผมชี้นิ้วไป พอไม่เห็นมันหันกลับมาทำหน้าดุๆใส่ผมต่อ มันนี่ก็เอาเรื่องเหมือนกันนี่หว่า...
"เมื่อกี้มันยังอยู่บนกระถางต้นไม้อยู่เลยนะเว้ย แม่งหายไปไหนแล้ววะ"
"อะไรของมึงวะ? กูว่านะมึงไม่ได้มาเก็บของๆมึงหรอก มึงปีนกำแพงข้ามมาในบ้านกูทำไม?"
...อ่าว กูก็บอกมึงไปแล้วว่ามาเก็บกางเกงใน จะให้กูสรรหาคำไหนมาแอบอ้างมึงได้หละวะ!
ผมมองหน้ามันนิ่งเลยครับ แต่หัวสมองกำลังคิดอยู่ ว่ากางเกงในผมหายไปไหน หรือว่ามันแอบเก็บของผมไปวะ แต่ก็คงไม่ใช่วะ เพราะตอนที่ไอ้หล่อเดินออกมาผมก็เห็น มันคงไม่ได้หยิบไป หรือถ้ามันเอาไปจริงๆ ผมว่ามันคงเตะกางเกงในผมเข้าป่าหลังบ้านมันไปแล้ว
"หรือว่ามึงเป็นขโมย"
"เฮ้ย! กูไม่ใช่ขโมย!"
ผมโวยวายขึ้นมาเลยทันที คุยกับมันแล้วกูชักเริ่มมีอารมณ์ ไม่ใช่อารมณ์ทางเพศนะ อารมณ์โกรธล้วนๆ ยิ่งเห็นมันทำหน้ากวนตีนแล้ว แม่งอยากเข้าไปยำตีนรัวๆ แต่กูยังไม่อยากมีเรื่องตอนนี้ไง แผลเก่าที่โดนยำมาเมื่อสองวันก่อน ยังไม่หายดี
"กูไม่เชื่อ แบบนี้ต้องโทรเรียกตำรวจ"
มันว่าก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกง จนผมรีบพุ่งเข้าไปประชิดตัวมัน ยกมือจับคอเสื้อเชิ๊ตที่มันใส่อยู่ กระชากเต็มแรงเพราะมันพูดไม่รู้เรื่อง อารมณ์ผมก็เสือกพุ่งปรี๊ดขึ้นมาดื้อๆอีกด้วย ว่าจะไม่เอาเรื่องแล้วนะเว้ย แล้วรูปร่างผมกับมันก็ไม่ได้ต่างกันเท่าไหร่ ผมสูงครับ มันเองก็สูงเหมือนกัน ถือเสียว่าสูสี
"มึงพูดไม่รู้เรื่องหรือไงวะ กูบอกไม่ใช่ขโมยไง!"
"เสียใจด้วยว่ะ กูโทรหาตำรวจแล้ว"
"มึง!"
ผลัวะ!
ผมปล่อยหมัดใส่หน้าหล่อๆของมันทันที จนมันหน้าหันไปตามแรง แต่ก็ยังทรงตัวยืนอยู่ได้ไม่มีล้ม หรือเป็นเพราะว่าผมจับยึดคอเสื้อมันไว้มั้ง ก็เลยไม่ล้มลงไป หมัดผมก็ไม่ใช่เบาๆ ทำคนสลบมาแล้วก็มี
ไอ้หล่อยกมือข้างที่ไม่ได้ถือโทรศัพท์ จับปากเช็ดเลือดตัวเองไปมา ลิ้นมันก็ดุนๆดันๆอยู่ตรงที่เป็นแผล ก่อนที่มันจะหันกลับมามองหน้าผม แล้วกดปิดโทรศัพท์ โยนทิ้งลงพื้นหญ้าอย่างไม่เสียดาย
...เอาแล้วไง สงครามกำลังเริ่มขึ้นแล้วครับ มึงจัดกูจัด ไม่ใครก็ใครที่ต้องถึงคราวไปนอนหยอดน้ำข้าวต้ม
"อึก! อะ"
ไอ้เหี้ย! ผมยังไม่ทันได้ตั้งตัวห่าอะไรเลย อยู่ดีๆมันล็อคคอผมแล้วกระแทกจูบเข้ามาเลย! ไอ้สัด! กูโดนมันจูบอยู่เว้ย! ตอนแรกกูนึกว่ามันจะต่อยผม แต่ที่ไหนได้
ปากมันกระแทกเข้ามาที่ปากผมอย่างจัง เล่นเอาเจ็บปากเหมือนโดนต่อย เพราะฟันมันกระแทกปากกูด้วยไง ไอ้หล่อมันไม่ได้จูบค้าง แล้วกูต้องเคลิ้มนะครับ พอมันกระแทกปากเข้ามาปุ๊บ ดูดปากกูปั๊บ แล้วผละออกไป ผลักตัวกูเซถอยหลังจนเกือบล้ม แล้วมันก็กระตุกยิ้ม แถมเลียปากตัวเองไปมา
...แม่งเอ้ย! กูอยากจะอ้วกแตก!
ผมมองหน้ามันด้วยความตกใจ แถมอึ้งไปชั่วขณะ ผมโดนผู้ชายด้วยกันดูดปากนะเว้ย จะให้กูมายืนยิ้มดีใจ กูคงได้ไปนอนอยู่ในโรงพยาบาลบ้าแน่ๆ ปากไอ้หล่อมีบาดแผลอยู่สองที่ คือมุมปากกับริมฝีปากล่าง รอยหลังนั่นคงได้รับผลมาจากการจูบเมื่อสักครู่
...เพราะกูก็เจ็บปากอยู่เหมือนกันนะสิวะ! ปวดหนึบๆ สงสัยได้เลือด
"ไอ้สัด มึง!"
พอผมตั้งสติได้ ผมปรี่เข้าไปซัดหน้ามันอีกรอบ แต่โดนแค่เฉียดๆครับเพราะมันหลบทัน ก่อนที่มันจะขว้าแขนผมไขว้หลัง แล้วถีบขาซ้ายผม จนผมเสียหลักล้มลงไปนั่งคุกเข่ากับพื้น มาเสียท่าอีกทีตอนที่มันกดตัวผมให้นอนคว่ำหน้าไปกับพื้นหญ้านี่แหละ
แขนผมสองข้างโดนไอ้หล่อจับไขว้พลางกดเอาไว้ด้านหลัง กูกระดิกตัวแทบไม่ได้ ไอ้ห่า เพราะมันยกเข่าขึ้นมากดทับหลังผมไว้อีกแรง ตัวหนักฉิบหายเลยมึง!
"ปล่อยกู!" จนผมต้องตะโกนออกไป อีกนิดเดียวปากกูจะแดกหญ้าได้อยู่แล้วครับ
"กูไม่ปล่อย ขืนปล่อยมึงกูก็โดยต่อยอีกดิ"
"กูบอกให้ปล่อย! ถ้ากูหลุดออกไปได้นะ รับรองมึงเจ็บตัวยิ่งกว่านี้อีก"
"ก็เอาดิ กูให้เวลาสิบวิ"
...เวลา? เวลาอะไรของมันวะ?
ผมพยายามเอี่ยวคอมองมันครับ แต่โคตรลำบากมองหน้ามันแทบไม่เห็น เพราะผมนอนคว่ำอยู่ จนมันชะโงกหน้าเข้ามาใกล้ทำเอากูสะดุ้ง! พอเสียจูบให้ผู้ชายด้วยกัน ทำกูตื่นตัวได้ขนาดนี้ กูต้องตั้งสติใหม่แล้วครับ
"ถ้ามึงยังไม่หลุดออกไป คราวนี้กูจะดูดคอมึง"
"เฮ้ย! มึงโรคจิตหรือไงวะ!"
"เออกูโรคจิต! โรคจิตเหมือนมึงที่มาเก็บกางเกงในในบ้านกูไง"
ผมโคตรโมโหมันมากเลยครับ แต่ผมขยับตัวไม่ได้ ไม่หลุดพ้นออกไปจากตัวมันสักที ถ้าผมทำแบบนี้กับมันบ้าง มันก็ดิ้นไม่หลุดเหมือนกันวะ แล้วแม่งให้เวลากูแค่สิบวิ แค่เถียงกับมันก็หมดเวลาแล้วครับ หลังจากนั้นไม่รู้ว่ามันจะทำอย่างที่พูดไว้หรือเปล่า กูแอบกลัวนะเว้ย
...นักสู้นอกสังเวียนแบบผม ต้องมากลัวไอ้เกย์นี้เพียงคนเดียวเหรอวะ เสียชื่อนายอู่ฉิบหาย
"นิ่งทำไม หรือว่ามึงอยากโดน" ไอ้หล่อถามผมต่อ ท่าทางกูอยากโดนมึงดูดคอมากเลยหรือไงวะ
"กูไม่ได้เป็นเกย์แบบมึงนะเว้ย"
"หืม? มึงรู้ด้วยว่ากูเป็นเกย์?"
"เออ...กูรู้ คงไม่มีผู้ชายคนไหนมาจูบปากผู้ชายด้วยกันหรอก กูขยะแขยง!"
"หึ! ขยะแขยงเหรอวะ จุ๊บ!"
"ไอ้สัดเอ้ย!"
มันก้มลงมาจูบหลังคอผมครับ! ทำเอาผมขนลุกไปทั้งตัว มันทำอย่างที่พูดไว้จริงๆ หรือไม่มันก็อาจจะหมั่นไส้ผม ที่ผมว่ามันไปเมื้อกี้ ใจจริงผมไม่ได้อยากจะว่าหรือดูถูกมันหรอก แต่ดูที่มันทำกับผมดิ ให้อยู่เฉยเดี๋ยวหาว่ากูสมยอมมันไปอีก
"ตูดสวยดี แต่กูไม่พิศวาสมึงหรอก"
โห...นี่ขนาดไม่พิศวาสกูเลยนะเว้ย! ลวนลามร่างกายกูไปถึงสองครั้งแล้ว เกิดมายังไม่เคยเจอใครหน้าไหนกล้ามาทำแบบนี้กับกูเลย แถมเมื่อกี้มันบอกกับผมว่าอะไรนะ
...ตูดกูสวย? สวยบ้านพ่องมึงดิ!
พอไอ้หล่อพูดจบ มันก็ปล่อยตัวผมให้เป็นอิสระ พอผมได้โอกาสพลิกตัวกลับมาได้ ก็ยกเท้าถีบขามันไปเต็มแรงจนมันเป็นฝ่ายล้มบ้าง ผมถึงได้ลุกขึ้นไปกระชากคอเสื้อมัน แล้วต่อยหน้ามันแบบเน้นๆ ไม่ยั้งมือเหี้ยไรทั้งนั้น แต่มันเสือกเลิกชายเสื้อผมขึ้นมากำแน่นอยู่ตรงคอผม
...เหอะ! โรคจิตของแท้เลยนะมึง หน้าท้องกูโชว์หลาอยู่ต่อหน้ามันเฉยเลย
ผลัวะ!
ผมต่อยหน้ามันซ้ำ ไอ้หล่อยังหาโอกาสที่จะต่อยหน้าผมอยู่ แต่ผมไม่ให้มันมีโอกาสได้ต่อยหรอกครับ ตั้งแต่ผมมีเรื่องมา ไม่เคยมีใครต่อยหน้าผมได้เลย แต่ก็มีพลาดบ้างบางครั้ง ส่วนมากก็ได้แค่ถีบกับเตะ หนักหน่อยก็ใช้อาวุธกันเลย ถ้ากล้าๆหน่อยก็ไม่ใช้ ตัวต่อตัว เสื้อผ้าไม่ เกี่ยว
"เฮ้ยไอ้เบท! แม่งมีเรื่องกับใครอยู่วะ!"
...มีเรื่องกับกูนี่แหละเว้ย!
ผมกำลังต่อยไอ้หล่อหรือไอ้เบทมั้ง ได้ยินเพื่อนมันตะโกนเรียกอยู่ไกลๆ สักพักตัวผมเหมือนมีคนสองคนมาลากออกไปจากตัวไอ้เหี้ยเบท ผมยื้อตัวเองเต็มที่ กำลังเสริมมันมากันแล้ว สภาพผมต่อจากนี้ไปคงไม่ต้องพูดถึง กูเละคาตีนพวกมันแน่ ต่อให้ผมสู้พวกมันทั้งหมดไม่ไหว กูก็จะสู้ต่อไป
"ปล่อยไอ้สัด! กูจะต่อยมัน!" ผมตะคอกใส่ ไม่รู้หรอกว่าพวกมันมากันกี่คน
"ปล่อยได้ไงวะ! มึงต่อยเพื่อนกูอยู่"
"เพื่อนมึงก็ต่อยกูเหมือนกัน"
ผมหันไปมองไอ้คนที่เข้ามาห้าม มารั้งตัวผมไว้ไม่ให้พุ่งเข้าไปหาไอ้เบท ส่วนไอ้เบท เพื่อนมันไม่มีใครเข้าไปจับตัวมันไว้เลย มีแต่ช่วยพยุงให้มันลุกขึ้นมายืน ถ้ามันพุ่งเข้ามาต่อยกู กูคงต่อยมันกลับไม่ได้แน่ๆ กูโดนเพื่อนมันล็อคแขนไว้ทั้งสองข้าง แล้วเพื่อนมันมีตั้งสี่คน รวมไอ้เบทเป็นห้า
...กูคนเดียว
"ว่าแต่มึงหน้าคุ้นๆว่ะ ใช่ไอ้คนที่ปั่นจักรยานสีชมพูเมื่อเปล่าวะ ฮ่าๆ"
"ไอ้สัด!"
ผลัก!
ผมยกตีนถีบไอ้คนที่พูดขึ้นมาเลยครับ เพราะมันยืนจับแขนผมอยู่ แม่งพูดอย่างเดียวไม่พอ เสือกมาหัวเราะเยาะกูอีก มันก็พุ่งเข้ามาหาผม ง้างมือจะต่อยแต่ไอ้เบทจับข้อมือห้ามเอาไว้
"อย่าไอ้มิกซ์ มันมีเรื่องกับกู"
"แต่มันถีบกู"
"ก็มึงไปกวนตีนมันก่อน"
...ทั้งเพื่อนมันรวมทั้งผม มองหน้าไอ้เบทเป็นตาเดียวกันหมด
หน้าตาไอ้เบทแม่งโคตรจริงจัง มันบอกไอ้คนชื่อมิกซ์อะไรนั่น จนไอ้มิกซ์ปั้นหน้าทำอะไรไม่ถูก เหมือนมันเป็นคนผิดเต็มๆ จนไอ้มิกซ์ยอมลดมือลง
"เอออย่างงั้นก็ได้ เรื่องของมึงกูจะไม่ยุ่ง"
พูดจบพวกเพื่อนมันก็ปล่อยแขนผมให้เป็นอิสระ ไอ้เบทก็พยักหน้า มองหน้าเพื่อนมัน สลับกับผม พอถึงจังหวะนี้แล้วกูจะรออะไรหละครับ จัดต่อเลยดิ! ข้อหาที่มันดูดปากกู จูบต้นคอกู ชมว่าตูดกูสวย แต่ละเรื่องโคตรเหี้ย!
"พี่อู่ๆ! อยู่บ้านหรือเปล่าพี่!"
เสียงไอ้ดินครับ เสียงมันตะโกนเข้ามาขัดจังหวะผมพอดี ผมเลยยังไม่ได้ไม่พุ่งเข้าไปต่อยไอ้เบท พวกมันทั้งหมดที่ยืนล้อมผมไว้ แม่งสงสัยว่าผมหยุดทำไม ไอ้ดินก็มาผิดจังหวะ!
"กูฝากไว้ก่อน ครั้งหน้ากูจะมาเอาคืน"
ผมบอกไอ้เบท มันคงรู้แล้วว่าผมชื่ออู่ เพราะไอ้ดินมันเรียกเสียงอย่างดัง เรื่องวันนี้ยังไงผมก็ไม่ยอมจบง่ายๆ วันนี้แหละ ที่ผมจะประกาศศึกกับมัน ถ้ามันไม่มาทำกับผมแบบวันนี้ ผมคงไม่รู้สึกโกรธอะไรมันมาก ไอ้เบทมันก็พยักหน้าให้ผม
"รีบมา เ อ า หละกัน กูจะรอ"
มันเน้นคำว่าเอาเต็มสองรูหูกูเลย จนอยากจะพุ่งเข้าไปชกปากที่พูดนั่นให้แตกอีกรอบ เพราะมันไม่พูดบอกผมอย่างเดียว มันยิ้มด้วยนี่ดิ ยิ้มแบบคนเหนือกว่า ผมยอมรับว่ามันเหนือกว่าผมด้วยเรื่องลวนลามร่างกายผม แต่เรื่องชกต่อยกูไม่ได้ด้อยไปกว่านี้แน่ เดี๋ยวมึงเจอกู...
"เออ" ผมตอบกลับไอ้เบท หันหลังเดินกระแทกไหล่ไอ้คนที่มันยืนขวางทาง ผมไม่รู้ชื่อแต่มันก็เป็นเพื่อนของไอ้เบท จนกูเกือบโดนชกเข้าให้อีกรอบ แต่ไม่รู้ใครมาห้ามมันเอาไว้ ผมเลยเดินออกมาอย่างง่ายๆ
"หน้าบ้านก็มีเปล่าวะ มึงจะปีนกำแพงกลับไปทำไม"
"เรื่องของกู"
ผมตอบกลับไอ้เบท ผมจำเสียงมันได้ แม้จะไม่ได้มองหน้ามัน ก่อนจะปีนกำแพงกระโดดกลับเข้าไปในเขตบ้านของตัวเอง เสียงไอ้ดินก็ยังตะโกนเรียกชื่อผมไม่หยุด
"มองมุมนี่แล้วตูดมึงใหญ่ดีจริงๆว่ะ หึ"
"ไอ้เบท มึงก็ไปแซวมัน"
"กูเปล่า"
ไอ้เบทยังแซวผมไม่เลิก แล้วเสือกแซวต่อหน้าเพื่อนๆมันด้วยไง ผมหน้าชานิดหน่อย ได้ยินมันพูดทุกอย่างตอนที่กระโดดลงมาจากกำแพง ด้วยความโมโห ผมยกกระถางดอกไม้แถวๆนั้น ขว้างใส่กลุ่มพวกมันเต็มแรง
"เฮ้ย!" จนกระถางแตกดินกระจาย พวกมันก็ยังหลบได้ทัน สามัคคีกันดี
"ไอ้สัด! มึงเล่นงี้มึงจะฆ่าพวกกูเหรอวะ!"
...หนึ่งในนั้นตะโกนกลับมาครับ ผมก็พยักหน้าให้
"เออ"
ก็เล่นกับใครไม่เล่น ดันมาเล่นกับคนอย่างกู ที่จริงผมก็ไม่ได้คิดจะฆ่าพวกมันจริงๆหรอก ทำขู่ไปแบบนั้นเอง เผื่อพวกมันมันจะเกรงกลัวคนอย่างผมบ้าง โดยเฉพาะไอ้เบท...
"พี่อู่พี่!"
"เออๆ กูได้ยินแล้ว"
ผมเดินออกมาหน้าบ้านแล้วครับ เห็นไอ้ดินยืนเกาะรั้วถือถุงอะไรสักอย่าง พอมันเห็นหน้าผมเท่านั้น ทำหน้าตกใจ ทำไมต้องตกใจขนาดนั้นด้วยวะ
"โหพี่สภาพเละมาก ไปฟัดกับใครมาปากแตกด้วย"
"ฟัดกับหมา"
ผมพูดก่อนไปเปิดประตูรั้วให้มันเข้ามา แต่มันไม่ยอมเข้าบ้านผมครับ กลัวกูข่มขืนหรือยังไงวะ ไอ้ดินมันส่งถุงที่มันถืออยู่ในมือมาให้ผม ผมก็รับมาอย่างงงๆ
"แม่ให้เอามาให้ ของฝากจากเมืองจีน"
"อะไรวะ?"
"เกาลัด"
...ไอ้ดินตอบกลับยิ้มๆ สงสัยแม่มันเพิ่งกลับมาจากประเทศจีน เพราะครอบครัวมันเป็นจีนกันทั้งบ้าน
"โหทำไมซื้อมาไกลจังวะ เยาวราชก็มี"
"เอ้าน่ารับๆไปเถอะพี่ แม่ผมอุตสาห์แบกมาตั้งไกล"
"เออๆขอบใจมากเว้ย ว่างๆเดี๋ยวกูไปช่วยทำสวน ตอบแทนที่แม่มึงเอาของฝากมาให้กู"
แม่ไอ้ดินชอบทำสวนปลูกต้นไม้ บ้านมันเลยปกคลุมไปด้วยต้นไม้ซะส่วนใหญ่ ต่างกับบ้านผม ที่แม้แต่หญ้ายังไม่ขึ้นเลย ตายห่าหมดเพราะผมไม่ค่อยได้รดน้ำ ไอ้อั๋นก็ไม่ช่วยทำอะไรเลยสักอย่าง เด็กมันกำลังครึกคะนอง แค่มันกลับบ้านถูกผมก็สบายใจละ
"ได้เลยเดี๋ยวผมบอกแม่ให้ หึ เห็นปากพี่แล้วตลกว่ะ เจ่อฉิบหาย"
มันพูดต่อครับ กูว่าละทำไมมันมองแล้วยิ้มอย่างเดียว ผมก็ปวดหนึบๆที่ริมฝีปากบนไม่หาย เจ็บใจว่ะ เพราะไอ้เบทคนเดียวทำกูหมดหล่อ แล้วคืนนี้จะออกไปเจอสาวๆได้ไหมวะ ผมลองเอามือแตะๆที่ปากดู แสบใช่เล่นเลยครับ
"ตลกมากเหรอไอ้สัด เดี๋ยวกูเตะคว่ำเลย"
"โหยกลัว กลัวมากเลยครับพี่"
"ไอ้ดิน"
ผลัว!
"โอ๊ยพี่ เจ็บนะเว้ย! ผมจะฟ้องแม่ว่าพี่เตะผมอะ"
"ไปเลยไป มึงรีบๆไปฟ้องเลย"
ผมชี้ไปที่บ้านมันครับ ไอ้ดินมันลูบตูดตัวเองเดินออกไปจากหน้าบ้านผม ผมปิดประตูรั้วแล้วเดินเอาถุงเกาลัดเข้าไปวางไว้หลังตู้เย็น
TBC.
-
นี้ขนาดไม่ได้ชอบนะเบท :hao5: :hao7:
-
:pig4: :pig4:
-
:katai2-1:
-
มาอีกเยอะๆ นะคะ ^^
-
นี่ขนาดไม่หลงยังมองตูดเขาไม่วางตา คึคึ :katai2-1: อย่าหสยนะอย่าหายเราชอบบบ :katai1:
-
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ข้ามรั้วได้ดูดูด อิอิ หนทางรักนี้ต้องโหดมันฮ่าแน่ๆๆ ลุ้นต่อๆๆๆ
-
โหด มัน ฮา ..
-
นายเอกของเรา. แมนมาก o13
-
เรื่องนี้เราจำได้ค่ะ
ดีใจที่กลับมานะคะ
-
โอ๊ะ.....ค้างเลย สนุกกกกก ชอบบบบ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
อู่ แมนๆ ไหงมีอารมณ์ ตอนเห็นเกย์ มีไรกัน :katai1:
ไรท์ มาต่อไวๆ นะ
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ตลกอ่า ชอบๆค่ะ มาเป็นกำลังใจให้มาต่อนะคะ
-
:katai3: :katai3: :katai3:
-
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2: คิดถึงอู่ คิดถึงเบท
-
แววดิบเถื่อนลอยมาแวบๆ
-
ตอนที่ : 03
สรุปเมื่อคืนผมไม่ได้ออกไปเที่ยว ไอ้อั๋นมันเอารถผมไป โทรหาก็ไม่รับสาย นอนเหงาคนเดียวไปอีกกู พวกเพื่อนผมมันก็จะมารับ แต่ผมเห็นสภาพตัวเองแล้วขอพักผ่อนก่อนดีกว่า ไว้หายดีค่อยออกไปลั้นลาต่อ เมื่อวานก็ลืมเก็บผ้า เช้านี้เลยถือตะกร้าเดินออกมาเก็บ
กึก!
เดินออกมาข้างบ้านได้เป็นต้องหยุดชะงัก เพราะอะไรรู้ไหมครับ เพราะไอ้เบทมันยืนอยู่ที่กำแพงนะสิวะ พอมันเห็นผม มันก็หันหน้ามามอง และที่แย่ไปกว่านั้น คือในมือมันกำลังถือกิ่งไม้เล็กๆ โดยมีกางเกงในผมห้อยอยู่ตรงปลายไม้ แล้วมันก็โบกมือไปมา อย่างกับโบกธงเลยไอ้เหี้ย!
...กูอายนะเว้ย!
"ของมึงใช่ไหมวะ?"
".........."
ผมไม่ตอบแต่เดินเข้าไปหามันเลย ไอ้เบทมันยิ้มให้ผมครับ แต่มือมันยังไม่หยุดโบก กูอยากโดดข้ามกำแพงไปกระทืบมันอีกรอบ หาเรื่องผมแต่เช้า
...ว่าแต่มันไปเก็บกางเกงในผมมาจากไหน ตอนแรกที่มองไปไม่เห็นมี
"เอาของมึงคืนไป"
มันหยุดโบกแล้วลดปลายไม้มาทางผม ผมก็รีบคว้ามา แต่มันเสือกเร็วไง พอผมจะคว้าปุ๊บ มันกลับเอาหนีไปอีกทาง แล้วหัวเราะออกมาที่ได้แกล้งคนอย่างกู
"อย่ากวนตีน!" จนผมด่ามันออกไปครับ มันถึงได้หยักไหล่ไม่สนใจ
"กูเปล่า มึงหยิบไม่ได้เองต่างหาก"
"มึงจะเอายังไงไอ้เบท"
"หืม? มึงรู้จักชื่อกูด้วย?" มันเลิกคิ้วขึ้นสูงทำหน้าสงสัย
".........." ผมไม่ตอบอะไรมันครับ รำคาญแม่ง
"เอ้าเฮ้ย? อยู่ดีๆเสือกไบ้แดกขึ้นมาซะงั้น เป็นอะไรหรือเปล่าครับ...อู่?"
"จิ! มึงจะเอายังไงกับกูวะ!"
ผมเหวี่ยงตะกร้าในมือทิ้งเอื้อมมือไปคว้าคอเสื้อมันอย่างเคย ผมกับมันมองหน้ากันอย่างดุเดือด โดยที่กำแพงเป็นตัวกั้นขว้างพวกผมสองคน จนผมรู้สึกได้ว่ามือตัวเองที่กำคอเสื้อมันอยู่ กำโดนสร้อยที่ไอ้เบทใส่ จนมันขาดออกจากคอไอ้เบท แล้วส่วนที่ขาดทั้งสองด้าน ตกลงมารวมอยู่ที่มือผมเอง
ไอ้เบทก้มมองสร้อยที่ตกลงมา ก่อนจะเหงยหน้าขึ้นมามองหน้าผมด้วยสายตาที่ดุยิ่งกว่าเดิม ผมว่าสร้อยเส้นนี้ต้องสำคัญกับมันมากแน่ๆ ไม่อย่างนั้นมันคงไม่ปล่อยกางเกงในผมทิ้ง แล้วขยับมือมากำข้อมือผมไว้แทน ส่วนมืออีกข้างของมัน ยกขึ้นมาบีบคอผมซะงั้น
"ปล่อย! ไอ้อู่!"
เรื่องอะไรผมจะปล่อย จุดอ่อนมันอยู่ตรงนี้ ผมก็อยากจะทำลายจุดอ่อนของมัน เพราะผมไม่เคยเห็นใจศัตรูด้วยกันอยู่แล้ว ยิ่งมันทำผมเจ็บ ผมก็ยิ่งกำคอเสื้อมันแน่นไปด้วย ไม่ปล่อยอย่างที่มันบอก
"กูไม่ปล่อยมึงจะทำไมวะ"
"เหอะ!"
ผลัวะ!
ไอ้เหี้ย! ครั้งนี้มันต่อยหน้าผมเลยครับ ต่อยแบบเน้นๆ หมัดมันมาเร็วผมไม่ทันได้ตั้งตัว เชื่อไหมว่ายังไม่เคยมีใครต่อยหน้าผมแบบจังๆได้เลย มีมันคนเดียวนี่แหละมั้งที่ต่อยผม ก่อนหน้าทำไมมันไม่ต่อยผมวะ เล่นลวนลามกูอย่างเดียวเลย
พอผมเสียหลัก มันก็กระชากมือผมออกจากคอเสื้อมัน ทำให้สร้อยที่ขาด กระเด็นตกมาอยู่ในเขตบ้านผม ไอ้เบทมันรีบปีนกำแพงข้ามมาเก็บทันที จังหวะที่มันจะก้มเก็บสร้อย ผมเลยยกเท้าขึ้นถีบมัน จนมันเซชนเข้ากับกำแพง มันหันมามองหน้าผมตาขวาง ผมก็พุ่งเข้าไปหาหวังจะซ้ำอีกครั้ง
"อั่ก!"
ไอ้เบทยกเท้าขึ้นมาถีบท้องผมอย่างจัง จนตัวงอ ตีนมันหนักฉิบหายเลยครับ มันเอื้อมมือไปเก็บสร้อยที่ตกอยู่ใกล้ๆตัว ก่อนจะลุกขึ้นมาหาผมที่ยืนกุมท้องตัวเองอยู่...
"อึก!"
ผมโดนมันบีบคอทันที แล้วดันตัวเข้าหากำแพง จนหลังผมนาบอยู่ตรงปูน ตอนนี้ผมจุกท้องอยู่ ยังออกแรงสู้มันไม่ได้มาก ไอ้เบทมันเลยเล่นผมใหญ่เลย
"มึงรู้ไหม ว่าสร้อยเส้นนี้สำคัญกับกูขนาดไหน?"
...รู้สิวะ ไม่งั้นอารมณ์มึงไม่เดือดแบบนี้หรอก
"กูรักษามันมาอย่างดี แต่มึงกลับทำมันพัง"
"หึ! พังแล้วยังไงวะ"
ผมถามกลับหน้าตาย สร้อยมันสำคัญกับมัน แต่ไม่ได้สำคัญกับผม ทำไมผมต้องรับรู้ด้วยวะ มันจ้องหน้าผมอยู่อย่างนั้น ในมือชูสร้อยที่ขาดขึ้นมาให้ดู แต่ผมไม่สนใจ ถึงแม้ว่าแววตามันจะดูเจ็บปวดอยู่ก็ตาม
"มึงต้องรับผิดชอบ"
" K เถอะ เรื่องไรกูต้องรับผิดชอบวะ"
"มึงว่าอะไรนะ?"
"กูไม่รับผิด! โอ๊ะ! ไอ้เหี้ย!"
ไอ้เบทมันกำลังบีบไข่ผมอยู่นะสิวะ! เจ็บเหี้ยๆ! มันทำกับผมแบบนี้ สู้มันต่อยหน้าผมไปเลยไม่ดีกว่าเหรอ
"ปล่อยไอ้สัด! ไอ้โรคจิตเอ้ย!"
"กูปล่อยแน่ เล็กเท่านี้จับไปก็เสียอารมณ์กูเปล่าๆ มึงต้องรับผิดชอบสร้อยกู"
"จะให้กูรับผิดชอบยังไงวะ!"
"ทำให้มันเหมือนเดิม"
"ใครจะไปทำได้"
"ก็มึงไงที่ทำได้ กูให้เวลามึงสองอาทิตย์เท่านั้น ถ้าเกินกว่านั้น กูอาจจะไม่ไช่แค่บีบไข่มึงอย่างเดียว"
"คิดว่ากูกลัว?"
เออ ผมไม่กลัวมันหรอกครับ ผมถามมันแบบไม่ได้มีความกลัวอะไรทั้งนั้น ผมก็มีมือมีเท้าเหมือนกัน พอต่อยมันกลับได้บ้าง แต่ถ้าจะมาให้ผมทำแบบที่มันทำกับผม (บีบไข่) คงไม่เอาด้วยหรอก แต่ละวิธีโคตรขยะแขยงฉิบหาย แต่แม่งก็ทำให้ผมช็อคได้เหมือนกัน
"มึงจะลองดูตอนนี้เลยไหม?"
"กูไม่ลองเว้ย!" มันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผมเลย จนกูต้องยกมือขึ้นมาผลักไหล่มันไว้
"นึกว่าจะแน่"
ไอ้เบทเอาสร้อยล้วงใส่ไว้ในกระเป๋ากางเกงผมเลย มือมันที่บีบไข่ผมอยู่ มันก็ปล่อยออก โล่งอกเลยกู
"อุก!"
จากนั้นผมถึงได้ถีบท้องไอ้เบทกลับไปแบบเต็มๆ ต้องหาจังหวะตอนที่มันไม่ได้ตั้งตัวนี่แหละ จนมันตัวงอมือกุมท้องตัวเองแน่น แล้วมองหน้าผมตาขวางเหมือนอย่างเคย
"แล้วกูจะทำให้ละกัน จะทำให้เหมือนเดิมเลย"
"มึงพูดแล้วนะอู่ ถ้ามันไม่เหมือนเดิมมึงเจอกูแน่ คนอย่างกูทำได้มากกว่าที่มึงคิด"
"มึงไม่ต้องมาขู่กู เพราะที่มึงพูดออกมากูไม่จำว่ะ มันไร้สาระ..."
"เออ...ก็เพราะไอ้เรื่องไร้สาระนี่แหละ กูจะเอาไว้จัดการคนอย่างมึง มึงคอยดูกูไว้เลย"
".........."
ผมไม่พูดอะไรต่อครับแค่หยักไหล่ใส่ ไอ้เบทยืดตัวขึ้นหลังจากที่ตัวงออยู่นาน สงสัยมันหายจุกท้องแล้ว ผมมองหน้ามัน หน้ามันดูเซ็กซี่ดีครับ ปากแตกอยู่สองที่ ฝีมือกูทั้งนั้นเลย หน้าผมก็คงไม่ได้ต่างจากมันเท่าไหร่
"ออกไปจากบ้านกูได้แล้ว เห็นหน้ามึงนานๆ กูโคตรเซ็งเลยว่ะ"
ผมไล่มันกลับบ้าน ยังไงผมก็รับปากมันไปแล้ว ว่าจะทำสร้อยให้เหมือนเดิม ที่ไม่ปฎิเสธ ไม่ใช่ว่าผมกลัวมันหรอกนะเว้ย แต่ไม่อยากมีปัญหากับมันนานๆ ผมเบื่อขี้หน้ามัน แลัวที่รับปากว่าจะซ่อมให้ ก็ไม่รู้ว่าจะซ่อมได้หรือเปล่า กูไม่ได้เรียนด้านนี้มานี่หว่า
"ได้...แล้วมึงอย่าลืมที่กูบอกหละ" พอพูดจบมันก็ทำท่าจะปีนกำแพงข้ามกลับไปที่บ้านมัน...
"ประตูก็มีมั้ง ทำไมมึงไม่ออกทางประตูวะ"
ผมย้อนคำพูดมันครับ ไอ้เบทที่ยกขาขึ้นไปแล้วข้างหนึ่ง หันหน้ามามองผมที่ยืนดูมันอยู่ มันก็กระตุกยิ้มให้ผมทันที มึงยิ้มดีๆบ้างไม่เป็นหรือไงวะ ถ้ามันยากมากก็ไม่ต้องยิ้ม
"เผื่อมึงอยากมองตูดกูบ้างไง"
...สัด! ตูดนะเว้ยไม่ใช่จิ๋ม เรียกร้องความสนใจจากกูไม่ได้หรอก
ไอ้เบทปีนกำแพงกลับเข้าบ้านมันไปแล้ว หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้สนใจมันอีก ก้มเก็บตะกร้าผ้าขึ้นมาเก็บผ้า สงสัยคงได้ซักใหม่หมด เพราะมันหล่นพื้นไปแล้วนะสิครับ
"กระถางที่มึงขว้างเข้าเมื่อวาน มาว่างๆก็มาเก็บนะเว้ย มันรกบ้านกู"
เสียงไอ้เบทตะโกนกลับมา ผมหันหน้าไปมองข้ามกำแพง เห็นมันใช้เท้าเขี่ยๆเศษกระถาง มันก็พยักหน้าให้ผม ผมเลยชูนิ้วกลางใส่มันไป...
"ทำไมวะ มึงอยากได้นักเหรอ K กูอะ?"
"สัด!"
ไอ้เบทหยักคิ้วใส่ผม กวนตีนผมไม่เลิกเลยจริงๆ ผมเลิกสนใจมันแล้วหิ้วตะกร้าผ้าที่เก็บเสร็จไปปั่นใหม่
พอผมจัดแจงอะไรเสร็จเลยเดินเข้าบ้านหยิบถุงเกาลัดที่แม่ไอ้ดินซื้อมาฝาก เอาไปนั่งแทะกินที่โซฟาหน้าทีวี ผมล้วงเอาสร้อยคอออกมาดูครับ เป็นสร้อยเงิน สงสัยจะเป็นเงินแท้ ลายสร้อยก็สวยดีเอาไปขายคงได้หลายตังค์ ว่าแต่ไอ้เบทมันไม่กลัวผมจะเอาสร้อยมันไปขายแดกเหรอวะ
รอยที่มันขาดออกจากกัน ผมก็ไม่รู้ต้องทำยังไง ซ่อมแบบไหน แบบนี้ต้องให้ไอ้ชานเพื่อนผมดู เพราะบ้านมันรับซ่อมเครื่องประดับ ดีที่กูเลือกคบเพื่อนที่ทำธุรกิจด้านนี้ ไม่งั้นกูคงเสียทรัพย์ซ่อมให้มันเยอะแน่
ผมก็นั่งพิจารณาสร้อยคอไปเรื่อย จนได้ยินเสียงรถตัวเองดังเข้ามาแว่วๆ ไอ้ห่าอั๋นคงกลับมาแล้วครับ กลับมาคนเดียวด้วย
ผมเลยทำเป็นไม่สนใจมัน แล้วรีบเก็บสร้อยใส่กระเป๋า เดี๋ยวมันเห็นแล้วถาม ผมขี้เกียจตอบมัน เปลี่ยนไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเล่น มันเดินมาทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ แล้วแม่งก็หยิบเกาลัดกูขึ้นไปแดก ไม่ขออนุญาตกูสักคำ
"เมื่อวานกูขอโทษ"
"เรื่อง?"
ไอ้อั๋นมันพูดขึ้นมาครับ ผมเลยเงยหน้าขึ้นไปมองมัน มันก็มองหน้าผม แล้วแม่งก็ทำหน้าตาตื่นขึ้นมาเลยทันที ทำหน้าแบบไอ้ดินไม่มีผิด
"เฮ้ย หน้าไปโดนอะไรมาวะ?" คำที่มันขอโทษ ผมตัดทิ้งไปได้เลย เพราะไอ้อั๋นหันมาให้ความสนใจกับหน้าหล่อๆของผมแทน
"กูไปมีเรื่องมา" ผมตอบ
"ใช่เหรอวะ? ปกติมึงไม่เคยให้ใครชกหน้ามึงได้นี่หว่า คราวนี้พลาดท่ามาได้ไงวะ"
"คนเรามันต้องมีพลาดกันได้เว้ย"
"แบบนี้กูต้องขอถ่ายรูปหน้ามึงไว้แล้วว่ะอู่ ไว้ดูตอนกูเหงาๆ"
ไอ้อั๋นล้วงเอาโทรศัพท์มันออกมาจากกระเป๋า ทำท่าเหมือนกดหากล้อง ผมเลยยกเท้าขึ้นไปเตะขามันเบาๆ มันก็ขยับตัวหนีผม
"กวนตีนละสัด"
"เออน่าขอแค่รูปเดียว มึงยิ้มให้กล้องกูหน่อย"
"ยิ้มเหี้ยไรไอ้ห่าหนิ"
"เอ้าๆ อย่าเพิ่งลุกหนีกูดิวะ"
ผมด่ามัน ตอนที่มันหันโทรศัพท์มาทางผม ไม่รู้มันถ่ายจริงหรือเปล่า ผมลุกหนีมันเดินขึ้นห้องมาก่อน ปล่อยให้แม่งนั่งแทะเกาลัดไปคนเดียว...
เสียงเพลงในผับดังออกมาไกลยันที่จอดรถ ผมส่องกระจกหน้ารถมอเตอร์ไซค์ เช็คความหล่อ ก่อนจะเดินเข้าไปในผับที่เพื่อนๆผมนัดเอาไว้
กลุ่มพวกผมเพิ่งเคยมาที่นี่ครั้งแรกครับ ตื่นเต้นฉิบ ไม่รู้ว่าในค่ำคืนนี้ผมจะเจออะไรบ้าง จะมีเรื่องเหมือนที่ไปเที่ยวที่อื่นหรือเปล่า เพื่อนผมแต่ละคน เมาแล้วชอบกวนตีนชาวบ้านน่ะครับ ตัวกูเองก็ด้วย...
พอก้าวเท้าเข้ามาเหยียบอยู่ผับ อย่างกับสวรรค์บนดิน หันไปทางไหนก็เจอแต่นางฟ้า เรียวขาขาวๆ หน้าอกชวนมอง ในผับมีแต่ผู้หญิงสวยๆทั้งนั้นเลยครับ มองเพลินตา จนลืมว่านัดเพื่อนเอาไว้เลยกู
ผมเดินฝ่าฝูงชนเข้าไปด้านในสุด สายตาก็มองสาวบ้าง มองหาเพื่อนบ้าง ผมไม่รู้หรอกว่าพวกมันนั่งอยู่โต๊ะไหน พวกมันนัดผมแค่เรื่องสถานที่อย่างเดียว นอกนั้นผมต้องตามหาตัวพวกมันเอง เพราะผมดันมาถึงทีหลัง
ตลอดทางเดินมีสาวๆยิ้มให้กูด้วยว่ะ ยิ้มกลับไปเพื่อไม่เป็นการเสียมารยาท เดินผ่านโต๊ะผู้หญิง พวกผู้หญิงก็ยิ้มให้ เดินผ่านโต๊ะผู้ชาย ผู้ชายมันยังยิ้มให้กูอีก
...เดี๋ยวนี้เขาไม่มองหน้าหาเรื่องกันแล้วเหรอวะ
ผมเดินผ่านมาจนเห็นไอ้อาร์ตไอ้ชานไอ้พล นั่งหัวโด่อยู่ตรงโต๊ะด้านในสุด ผมก็เดินตรงเข้าไปหาพวกมันทันที พวกมันทั้งหมดคือเพื่อนเอง
"ท่านอู่กูมาแล้วเว้ย กูนึกว่ามึงซิ่งมอไซค์ตกทางด่วนไปแล้ว มาช้าฉิบหายเลยมึง"
ไอ้อาร์ตเห็นหน้าผมก็ทักกวนตีนขึ้นมา มันตัดผมทรงสกินเฮดมาจริงๆด้วย เห็นแล้วขัดตาผมฉิบหาย หน้าไอ้เบทที่ผมเห็นในรูป ลอยเข้ามาในหัวสมองทันที
ผมเดินเข้าไปนั่งข้างไอ้ชาน เพราะมันยังว่างอยู่ โต๊ะที่พวกผมนั่งกัน อยู่ในมุมค่อนข้างมืด กลุ่มผมมีมากันสี่คนรวมตัวผมด้วย ผมเป็นคนไม่ค่อยคบเพื่อนมาก แต่ถ้ามีปัญหาอะไรขึ้นมาก็จะช่วยกันแก้ไข
"มาช้าก็ดีกว่าไม่มานะเว้ย"
"เหรอครับท่าน ว่าแต่ปากมึงแตกเหรอวะ?"
ไอ้อาร์ตทักผมขึ้นมาอีกรอบ คำพูดของมันทำให้ไอ้พลที่กำลังชงเหล้าอยู่หันมามองหน้าผม ส่วนไอ้ชานก็มองหน้าผมเช่นกัน ผมว่าแล้ว ว่าพวกมันทั้งหมดต้องสงสัยปากผมแน่ๆ
"เออนั่นดิ ปากมึงไปโดนอะไรมาวะอู่?" ไอ้พลพูดพลางส่งแก้วเหล้าที่ชงเสร็จมาให้ผม ผมก็รับมากระดกรวดเดียวหมด ฮ้า...ชื่นใจไปเลยว่ะ
"นี่พวกมึงไม่รู้จริงๆ หรือว่าแกล้งโง่กันแน่วะ?" ผมถามกลับครับ มองหน้าพวกมันเรียกตัว...
"เอ้า! ใครมันจะไปรู้หละวะ กูไม่ได้ตัวติดกับมึงตลอดเวลานี่หว่า ปกติเวลามึงมีเรื่อง กูไม่เห็นมีใครหน้าไหนมาซัดปากมึงเน้นๆได้เลย หรือมึงไปโดนผู้หญิงดูดปากมาวะ?"
ไอ้ชานพูดขึ้นมาบ้างครับ เล่นเอาผมชาวาบไปทั้งตัว แม่ง...มันสันนิษฐานเกือบจะถูกแล้วครับ อีกแค่นิดเดียวเอง เพราะคนที่ดูดปากกูมันเป็นผู้ชายเว้ย! ไม่ใช่ผู้หญิง! ผมหันหน้าไปมองไอ้ชาน จ้องแม่งเขม็งเลยกู
"กูไปมีเรื่องมาไอ้สัด ผู้หญิงที่ไหนจะมาดูดปากกูให้แตกได้วะ?"
"ผู้หญิงซาดิสไง มึงไม่เคยเจอหรือไง?" ไอ้ชานมันยังพูดต่อครับ ผมเลยด่ามันกลับไป
"ซาดิสบ้านมึงดิ กูไม่ได้ชอบอะไรแนวนี้เว้ย"
"ว่าแต่มึงไปมีเรื่องกับใครมา ทำไมพวกกูไม่รู้" ไอ้พลถามแล้วเอื้อมมือมาคว้าแก้วเหล้าจากผมไปชงต่อ ผมก็ปล่อยให้มันไป...
"คนข้างบ้านกู มันเพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ใหม่"
"แล้วมึงไปทำอะไรมันวะ มึงถึงได้ไปตีกับมัน" ไอ้อาร์ตเสือกขึ้นมาบ้างครับคราวนี้
"มันมากวนตีนกู กูเลยจัดให้แม่งชุดใหญ่"
"แล้วมันก็จัดมึงคืนชุดใหญ่เหมือนกันนี่ ว่าแต่มันทำบุญด้วยอะไรวะ ถึงได้ต่อยหน้ามึงแหกได้ เผื่อกูอยากไปทำตามมันมั้งไง"
"อ่าวไอ้เหี้ยชาน พูดงี้มึงอยากมีเรื่องกับกูเหรอ"
"กูเปล๊าาาาา"
"เสียงสูงไอ้สัด" ผมยกเท้าเตะขามันไปที
"โอ้ยไอ้อู่! รุนแรงกับกูตลอด"
"เออ!"
ผมตอบมันกลับ ก็รับแก้วเหล้าจากไอ้พลมากระดกอีก ผมเป็นคนคอแข็งเฉพาะกับเหล้าครับ ถ้าเป็นพวกเบียร์ผมจอดทันที ดื่มต่อไม่ไหว เพราะผมไม่ค่อยถูกกับเบียร์
"พี่ครับๆ เพื่อนผมให้มาขอเบอร์พี่อะ"
มีเสียงผู้ชาย ดังสอดเข้ามาเคล้ากับจังหวะเพลง ผมเหงยหน้าขึ้นไปมอง เห็นผู้ชายตัวไม่สูงมาก ยืนจ้องหน้าผมอยู่อย่างกล้าๆกลัวๆ ผมมองข้ามไปทางด้านหลังมัน เห็นกลุ่มผู้ชาย ที่เคยยิ้มให้ผมเมื่อตอนผมเดินเข้าผับ มองแว๊บแรก รู้เลยว่าเป็นเกย์กันทั้งกลุ่ม
"เบอร์อะไร เบอร์รองเท้ากูหรือไง?" ผมหันกลับมาถามมัน มันก็ยิ้มแหย่ๆให้ผม
"เอ่อ ถ้าพี่ไม่ให้ก็ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณครับ"
มันผงกหัวให้ผมนิดหน่อย ก่อนจะเดินออกไป เป็นครั้งแรงของผมเลย ที่มีผู้ชายเข้ามาขอเบอร์ส่วนมากจะมีแต่ผู้หญิง ผมว่าท่าทางตัวเองก็ยังไม่แสดงออกมาในแนวนี้นี่หว่า
"เย็นชานะครับคุณ" ไอ้อาร์ตพูดขึ้นมา กูเย็นชาแล้วไง ก็กูไม่ได้ชอบ
"ทีหลังถ้ามีผู้หญิงเข้ามาขอเบอร์มึง มึงพูดแบบนี้กับเขาบ้างนะเว้ย กูอยากได้ยิน"
"เรื่องดิ"
ผมหันกลับมาบอกไอ้ชาน มันก็ทำหน้าทำตาใส่ผม ตลอดค่ำคืน พวกผมยังคงนั่งดื่มเหล้ากันต่อ มีลุกเดินออกไปชนแก้วกับสาวๆบ้างก็เดินกลับมารวมกลุ่มคุยกันต่อ จนเวลาล่วงเลยไปถึงสี่ทุ่ม คนที่นี่เริ่มเยอะมากกว่าเดิม ดูแล้ววุ่นวายดี
ผมนั่งกระดกเหล้าไป ขยับตัวตามเพลงมันส์ๆที่ผับเปิด จนมาได้ยินเสียงผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะใกล้ๆพูดขึ้น ว่ามีกลุ่มคนหล่อเดินเข้ามา ท่าทางโคตรกรี๊ดกร๊าด ผมหันไปพวกเธอ เห็นจ้องมองอะไรสักอย่างตาไม่มีกระพริบเลย แล้วแม่งก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ จนผมอดใจไม่ไหวหันไปมองตาม
...ไอ้สัด! โลกกลมฉิบหายเลยเว้ย!
ไอ้เบทตัวจริงเสียงจริง กำลังเดินหล่อๆเข้ามาในผับ พร้อมกับพวกเพื่อนมัน ที่ผมเห็นหน้ามาเมื่อวาน ทุกคนในผับมองไปที่มันเกือบหมด เพราะมันโคตรหล่อ โคตรดูดี มันทำหน้านิ่งๆดูเท่ ดูคูลฉิบหาย
...ผมภาวนาขออย่าให้มันเห็นผมเลยครับ
ไอเบทมันเดินเข้ามาเรื่อยๆ จนผมก้มหน้าหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าขึ้นมาเล่น ไม่สนใจว่าไอ้เบทมันจะเดินไปนั่งโต๊ะไหน
"เฮ้ยเบท โต๊ะนี้แม่งว่างวะ"
"ว่างก็ดี ตรงนี้มันมีอะไรให้กูมอง มากกว่าโซนหน้าเวทีเยอะเลย หึ!"
TBC.
-
ตอนที่ : 04
สิ้นสุดคำพูดไอ้เบท ผมไม่ต้องเดาให้ยากเลยว่ามันนั่งโต๊ะไหน ผมว่ามันต้องนั่งโต๊ะแถวๆผมนั่งนี่แหละ เพราะเสียงมันพูดอยู่ไม่ไกล ผมไม่แน่ใจว่ามันเห็นผมหรือเปล่า
ผมไม่สนใจมัน ยังคงก้มหน้ากดโทรศัพท์เล่นเกมส์ต่อไป แต่คำพูดของมันเมื่อกี้ทำเอากูเล่นเกมส์ไม่รู้เรื่องเลยครับ แม่ง! อะไรคือสิ่งที่มันอยากมองวะ?
...หรือมันจะเห็นผมเข้าแล้วจริงๆ
รู้สึกเหมือนขาโดนคนสะกิดเบาๆ ผมเหงยหน้าขึ้นไปมอง เป็นไอ้อาร์ตที่มาสะกิดผม ผมขมวดคิ้วถามมันแบบไม่ได้ออกเสียง
"มึงว่าไอ้คนชื่อเบท หน้าตามันคุ้นๆเปล่าวะ?"
ไอ้อาร์ตชะโงกหน้าเข้ามาถามผม จะไม่ให้มันคุ้นหน้าได้ยังไง ก็มันเล่นเอารูปไอ้เบทมาเป็นต้นแบบทรงผมของมัน มันมองไปทางไอ้เบท เหมือนจะให้ผมมองตาม แต่ผมไม่อยากหันไปมองหน้าไอ้เบทนี่หว่า แต่ถ้ากูไม่หันไปมองไอ้อาร์ตจะจับพิรุธกูได้อะดิ ว่ากูรู้จักกับไอ้เบทมัน
"คนไหนวะ?" ผมแกล้งถาม ทำเป็นไม่รู้จัก
"คนที่ใส่เสื้อเชิ๊ตสีขาวพับแขน มีอยู่คนเดียวในกลุ่มนั้นอะ"
"เออ"
ผมหันไปมองตาม ดันเจอสายตาไอ้เบทที่มองมาทางผมพอดี แต่มันมองผมด้วยสายตาดุๆน่ะครับ ในมือมันกำลังถือแก้วเหล้ากระดกเข้าปากพอดี มองจากมุมนี้มันดูโหดว่ะ แต่ทำไมผมถึงไม่กลัวมันเลยวะ เห็นหน้าแล้วอยากพุ่งเข้าไปซัดสักทีสองที หมั่นไส้ไอ้สัด!
"ไม่ให้คุ้นได้ไง ก็ไอ้คนที่มึงเอารูปมันมาให้กูดูเรื่องทรงผมไง" ผมหันกลับมาบอกไอ้อาร์ต มันก็พยักหน้าเหมือนจะนึกออก
"ถึงว่า แต่ตัวจริงมันหล่อดีว่ะ"
"ถุ๊ย! หล่อแม่งตรงไหนวะ!"
"ไอ้เหี้ยชาน มึงจะเสียงดังทำไมวะ เดี๋ยวมันได้ยินก็ลุกขึ้นมากระทืบมึงหรอก"
"กูขอให้มันได้ยิน"
...หืม?
ผม ไอ้ชานไอ้อาร์ตหันไปมองไอ้พลเป็นตาเดียว เพราะอยู่ดีๆมันดันพูดคำนี้ออกมา หลังจากที่นั่งเงียบอยู่นาน
ผมขมวดคิ้วมองหน้าไอ้พลนิ่งๆ สายตามันที่สื่อออกมาเหมือนมีเรื่องแค้นใจอะไร...
"มึงเพ้ออะไรของมึงวะ?"
ผมเอ่ยถามไอ้พล มันก็หันหน้ามามองผม ก่อนที่ สายตามันมองออกไปอีกทาง ทำเอาผมงงเข้าไปใหญ่ ปกติไอ้พลเป็นคนเงียบๆครับ เวลามีเรื่องอะไรในใจมันไม่ค่อยบอกผมหรอก ผมต้องเป็นคนเค้นมันเอง มันถึงจะบอก
"วันนี้กูนัดศัตรูพี่กูเอาไว้ ไม่คิดว่ามันจะมาตามนัด วันนี้แหละที่กูจะแก้แค้นมัน"
ไอ้พลหันกลับมาพูดกับผม พูดจบมันก็ลุกขึ้นยืนเดินไปที่โต๊ะของไอ้เบท ผมถึงได้รีบลุกเดินตามหลังมันไป ส่วนกลุ่มไอ้เบทลุกขึ้นยืนกันทั้งกลุ่ม จนคนที่นั่งอยู่ในบริเวณใกล้ๆ รีบลุกหนี คงคิดว่าต้องมีเรื่องกันแน่ๆ
...ขนาดกูยังไม่คิดเลยว่าจะมามีเรื่องในวันนี้
ตอนนี้พวกมันสองคนยืนมองหน้ากันอยู่ สายตาโคตรดุเดือดฉิบหาย ผมก็เพิ่งรู้ว่าไอ้เบทเป็นศัตรูกับพี่ชายมัน เรียนก็เรียนมาด้วยกัน สู้ก็สู้ด้วยกัน แล้วทำไมเรื่องไอ้เบทผมถึงไม่รู้ พวกไอ้อาร์ตกับไอ้ชานก็คงไม่รู้เหมือนกัน เห็นมันทำหน้างงๆ
"ไงมึง สบายดีไหมวะ?" ไอ้เบทถามไอ้พล แต่ถามได้หน้าตายเหี้ยๆ เหมือนมีใครมาบังคับให้มันพูดยังไงยังงั้น
"ก็ดี คนอย่างกูไม่ตายง่ายๆหรอก"
"หึ! มันก็ไม่แน่หรอกว่ะ คนอย่างมึงอาจจะตายวันนี้เลยก็ได้"
"ไอ้สัด!"
ผลัวะ!
เคร้ง!
"กรี๊ดดดดดดดดดด!!!"
"เฮ้ย!" ตอนนี้เกิดความชลมุนแล้วครับ เพื่อนกูไปไวมาก ไอ้เหี้ย!
ไอ้พลพุ่งเข้าไปต่อยไอ้เบทอย่างไว จนโดนไอ้เบทถีบออกมาชนเข้ากับโต๊ะเหล้า แก้วเหล้าตกแตกกระจาย ผมเห็นท่าไม่ดีรีบเข้าไปช่วยมัน ก็โดนพวกของไอ้เบทเข้ามาขวาง ผมเลยจัดหมัดหนักๆให้พวกมัน ผมจำได้ว่ามันชื่อมิกซ์!
ผลัวะ!
"หลบไปดิวะ!"
"อย่าเสือก! มันไม่เกี่ยวกับมึง!" ไอ้มิกซ์ตะคอกใส่ผม หลังจากที่โดนผมต่อยหน้าไป
"กูบอกให้หลบ!"
"อั่ก!"
ผมกระโดดถีบมัน จนไอ้มิกซ์ล้มไปนอนกองอยู่บนพื้น ผมหันไปมองทางไอ้พลกับไอ้เบท พวกมันทั้งคู่กำลังปล่อยหมัดใส่กันอย่างโหด แต่ดูท่าไอ้เบทมันจะเหนือกว่าเพื่อนผม มันซัดหน้าไอ้พลไม่ยั้ง
"เฮ้ย!"
จนผมโดนไอ้มิกซ์มันตะครุบขาไว้ไม่ให้ผมเดินเข้าไปหาไอ้พล ผมหันมาจะเตะแขนมันทิ้ง ดันโดนเพื่อนมันอีกคนถีบเข้าที่ท้องอย่างจัง
"ลุกเร็วไอ้มิกซ์"
ถีบผมเสร็จ มันหันไปดึงตัวไอ้มิกซ์ให้ขึ้นมายืน พวกไอ้อาร์ตกับไอ้ชานก็กำลังตะลุมบอลกันอยู่
"อู่! มึงรีบเข้าไปช่วยไอ้พลเร็วดิวะ! มันจะตายแล้ว!"
ไอ้ชานตะโกนบอกผม ตัวมันเองก็ดูแย่พอกัน โดนเพื่อนไอ้เบทต่อยมาแบบไม่ยั้ง ไอ้ชานมันเป็นคนที่อ่อนที่สุดในกลุ่ม ส่วนไอ้อาร์ตมันยังเอาตัวรอดได้บ้าง
ผมกำลังปรี่เข้าไปหาไอ้พลอีกครั้ง โดนไอ้มิกซ์กับเพื่อนมันเข้ามาขวางไว้อีก คราวนี้มันเล่นมาสองรุมหนึ่งกับผม ผมเลยจัดให้พวกมันชุดใหญ่ เกือบโดนพวกมันต่อยหน้า แต่ผมหลบได้ก่อน เลยโดนพวกมันรุมอัดหน้าท้องผมแทน
ตอนสู้กับไอ้มิกซ์ผมหันไปมองไอ้พลมันเรื่อยๆ คราวนี้ไอ้พลลุกขึ้นมาเหนือกว่าไอ้เบทได้แล้ว ผมก็หายห่วง จนไอ้พลเพื่อนผมมันก้มไปหยิบขวดเบียร์ที่หล่นอยู่บนพื้นขึ้นมาถือ จนผมถึงกับตกใจ เพราะไอ้พลง้างมือจะฟาดไปที่หัวไอ้เบท
"ไอ้เบท! มึงระวัง!"
ไอ้พลกำลังฟาดขวดไปที่หัวไอ้เบท ไอ้เบทก็ยกมือขึ้นมาจับข้อมือไอ้พลไว้ได้ทัน จนมันโดนไอ้พลเตะเข้าไปที่ขา จนมันเสียหลักข้าข้างหนึ่งล้มลงไปนั่งในท่าคุกเข่า
...ใจกูนี่หล่นไปที่ตาตุ่มเลยครับตอนนี้
"วันนี้ไม่มึงก็กูที่ต้องตาย" ไอ้พลบอกไอ้เบท น้ำเสียงมันโคตรโหดเหี้ยม
ไอ้เบทมันกำลังกระตุกยิ้มอยู่ครับ ดูท่าก็รู้ว่ามันไม่มีความกลัวอยู่ในหัว ถ้าผมเป็นไอ้พลนะ คงเล็งไปที่หัวมันนั่นแหละว่ะ เพราะมันทำหน้ากวนตีนใส่อย่างนั้น ใครมันจะไปทนได้วะ
"อย่าพูดมาก กูรำคาญ"
คำตอบของไอ้เบท ทำเอาผมอยากไปเข้าสิงไอ้พล ขนาดผมเป็นคนฟังเฉยๆ ยังขึ้นได้ขนาดนี้ แล้วไอ้พลที่กำลังมีเรื่องอยู่กับมัน อารมณ์ไม่ถึงขั้นขีดสุดแล้วเหรอวะนั่น
"ไอ้สัด!"
"เฮ้ย! ไอ้พล!"
ผมร้องเรียกชื่อมันดังลั่น ไม่ใช่ว่ามันจะเอาขวดในมือฟาดหัวไอ้เบทหรอกนะครับ ไอ้เบทจับข้อมือมันไว้แน่นขนาดนั้น คงไม่มีทางทำอะไรมันได้หรอก
แต่ที่ผมร้อง เพราะเพื่อนของไอ้เบทมันถือขวดเหล้า แล้วพุ่งเข้าไปหาไอ้พลนะสิวะ มันง้างมือจะฟาดไปที่ตัวของไอ้พล ก่อนที่ไอ้พลจะหันมาเห็น ผมถึงได้รีบผลักไอ้มิกซ์ แล้ววิ่งเข้าไปช่วยไอ้พล
เพล้ง!
"เฮ้ย!!!"
"ไอ้อู่!"
ผมจะวิ่งเข้าไปแย่งขวดเหล้าออกมาจากมือเพื่อนไอ้เบท แต่ผมแย่งไม่ทัน เลยพลักไอ้พลกระเด็นออกไปอีกทาง เอาตัวเองเข้าไปรับแทน ทั้งๆที่กูไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้ก็ได้ แต่มันเป็นเพื่อนผม ผมถึงได้รักและอยากปกป้องมัน โคตรพระเอกเลยสัด!
...แต่ตอนนี้กูเจ็บไหล่ครับ!
ยังดีที่มันฟาดมาโดนช่วงไหล่ซ้ายผมพอดี ทำให้แขนผมชาไปทั้งหมด จนต้องยกมืออีกข้างขึ้นมากุม ตรงที่ได้รับบาดเจ็บเหมือนมีเลือดออก ตอนนี้ทั้งปวดทั้งแสบ ดีไม่ฟาดโดนหัวกู
ไอ้พลมองผมด้วยความตกใจ ก่อนมันจะปล่อยขวดในมือลงพื้น ผมหันไปมองทางไอ้เบทบ้างแว๊บหนึ่ง มันมองหน้าผมนิ่ง ตัวมันเองหายใจจนหอบ
"มึงทำเพื่อนกูหรอวะ!"
ไอ้พลเปลี่ยนเป้าหมายทันที จากไอ้เบทกลายมาเป็นเพื่อนมันที่ต้องรับเคราะห์ ไอ้พลมันรีบลุกขึ้นไปกระชากคอเสื้อเพื่อนไอ้เบทเต็มแรง มันง้างมือเตรียมจะปล่อยหมัดแล้ว
ปัง!
แต่กลายเป็นว่ามีเสียงปืนดังขึ้นหนึ่งนัด พวกผมทั้งหมดเลยหันไปมองทางหน้าประตูทางเข้าผับ เห็นผู้ชายสองคนกำลังเดินเข้ามา มีอาวุธปืนในมือพร้อม คงไม่ใช่ตำรวจหรอกนะเว้ย ช่วงนี้ผมยิ่งกลัวๆอยู่ ตำรวจเนี่ย!
"ไงพวกมึง? เล่นซะร้านกูเละเลยนะ" หนึ่งในสองคนนั้นถามขึ้น ในหัวสมองผมอ๋อทันที ว่าเป็นเจ้าของผับ ไม่ใช่ตำรวจ
"เละนิดหน่อย แต่มึงไม่ต้องห่วง ยังไงกูจ่ายค่าเสียหายให้มึงอยู่แล้ว"
ไอ้เบทมันตอบออกไป แสดงว่าพวกมันต้องรู้จักกัน ผมหันไปมองไอ้เบท มันค่อยๆยันตัวลุกขึ้นมายืน มือก็ล้วงกระเป๋ากางเกง ควักเอากระเป๋าตังค์ออกมา ก่อนมันจะเดินเข้าไปหาเจ้าของผับ
"กูให้มึงหมดนี่ มึงช่วยจัดการพวกมันต่อให้กูที"
ไอ้เบทมันบอกกับเจ้าของผับที่ถือปืน พร้อมกับเงินจำนวนหนึ่ง พวกผมได้ยินที่มันพูดหมด แค่มันใช้เงินเป็นตัวช่วย มันก็สามารถซื้อคนมาช่วยจัดการพวกผม ไอ้เบทมันหันกลับมามองหน้าผมครับ
...กูไม่ได้รู้สึกไปเอง
หลังจากนั้นมันหันกลับไปกระซิบกับเจ้าของผับอีกครั้ง ซึ่งผมเองก็ไม่รู้ว่ามันพูดอะไร
"ฝากหน่อย กูไปละ"
มันตบไหล่เจ้าของผับสองสามที ก่อนเดินออกไป เพื่อนมันที่เหลือก็กำลังเดินตามออกไป จนไอ้พลเพื่อนผมที่มันยืนเงียบอยู่นาน วิ่งตามหลังพวกไอ้เบทไป
"เฮ้ย! แน่จริงอย่าหนีดิวะ!"
"เฮ้ยๆๆ กูว่ามึงอย่าเล่นกับปืนจะดีกว่าไหม มันเจ็บนะเว้ย ถ้ามึงโดนยิงอะ"
เจ้าของผับมันเข้ามาขวางตัวไอ้พลไว้เลย มันยกปืนขึ้นมาเล็งอยู่ตรงหน้าไอ้พลพอดี ไอ้พลถึงได้หยุดสนิท ถึงพวกผมจะเกเร มีเรื่องอยู่บ่อยๆ แต่ก็ใช่ว่าจะไม่กลัวปืนกันนะครับ ขนาดผมยังเสียวแทนมันเลย
"ว่าไง มึงจะยอมถอยดีๆ หรือว่าให้กูยิงมึงทิ้ง"
มันถามไอ้พล เพราะเห็นมันยืนนิ่งไปนาน แต่ก็ไม่ยอมถอยออกมา ผมที่นั่งอยู่กับพื้น ก็ค่อยๆยันตัวเองลุกขึ้นมายืน ไอ้ชานวิ่งเข้ามาช่วยประคองผม ดึงตัวผมให้ลุกขึ้นมายืน
"มึงพอเถอะไอ้พล วันพระไม่ได้มีหนเดียวมึงจะแก้แค้นมันตอนไหนก็ได้" ไอ้อาร์ตตะโกนบอกไอ้พล ผมยืนรอฟังว่ามันจะยอมถอยออกมาหรือเปล่า
"ไอ้อู่มันยอมเจ็บตัวเพราะมึง มึงไม่เป็นห่วงมันเหรอวะ หรือว่ามึงเห็นการแก้แค้นดีกว่าเพื่อน?" ไอ้ชานช่วยพูดอีกแรง
ไอ้พลเริ่มขยับถอยออกมา ผมรู้ว่ามันเสียดายที่ไม่ได้ต่อยกับไอ้เบทต่อ แต่ก็ยังดีครับ ที่มันยังเห็นว่าผมสำคัญกับมัน
"กูนึกว่าจะพูดกันไม่รู้เรื่อง มึงพาเพื่อนมึงออกไปจากร้านกูได้แล้ว ก่อนที่กูจะเปลี่ยนใจยิงมัน"
เจ้าของผับหันมาพูดกับพวกผม แต่พวกผมไม่ได้ตอบอะไรกลับไป แค่พากันเดินออกมา ไอ้อาร์ตมันดึงแขนไอ้พลให้เดินตามมาด้วย ผมรู้ว่ายังไงไอ้พลก็ไม่ยอมจบเรื่องนี้ง่ายๆ มันแค่เกรงใจปืน
"มึงมีอะไรจะเล่าให้พวกกูฟังไหม?"
พอเดินมาถึงลานจอดรถ ผมเปิดประเด็นถามไอ้พล ไอ้อาร์ตกับไอ้ชานก็ยืนรอฟังมันเหมือนกัน ไอ้พลมองหน้าพวกผม...
"ไอ้เบทมันทำร้ายพี่ชายกู จนมันพิการ"
คำตอบของมันทำเอาผมตกใจ ไอ้เบทมันทำถึงขนาดนี้เลยเหรอวะ ก็สมควรแล้วที่ไอ้พลมันจะแค้นแทนพี่ชายมัน เพราะพี่ชายมันคงกลับมากระทืบไอ้เบทไม่ได้หรอก ถึงว่า...ช่วงนี้ผมไม่ค่อยได้เห็นพี่ชายมันเลย ปกติเขาจะมานั่งกินเหล้ากับพวกผม นี่ก็เป็นเดือนแล้วมั้ง ที่ผมไม่เห็นหน้าพี่ชายมัน
"ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ ทำไมมึงถึงไม่บอกกู"
ผมเริ่มผิดหวังในตัวมันแล้วครับ มันทำอย่างกับผมไม่ใช่เพื่อน มีปัญหาเหี้ยไรไม่ค่อยบอก พอเวลาที่ปัญหามันโจมตีกลับมา พวกผมยังมึนงงกันอยู่เลย จะเข้าช่วยก็ไม่รู้อะไรเป็นอะไร
"ปลายเดือนที่แล้ว ตอนกลับมาจากเชียงใหม่"
"แล้วตอนนี้พี่มึงเป็นยังไงบ้าง?" ไอ้ชานถาม ไอ้พลก็หันไปมองหน้ามัน
"ขาซ้ายหักว่ะ เดินไม่ได้"
ไอ้พลพูดทำท่าเหมือนจะร้องไห้ครับ เพราะมันเป็นคนอ่อนไหวกับครอบครัว มีแต่พวกผมเท่านั้นที่รู้ ไอ้อาร์ตเดินเข้าไปโอบไหล่มันแล้วตบเบาๆ เหมือนจะปลอบมันว่าไม่เป็นไร
"ใจเย็นๆไว้นะเว้ย ยังไงมึงก็มีพวกกู พวกกูจะช่วยมึงเอง"
"ขอบใจว่ะ ว่าแต่ไอ้อู่ ไหล่มึงเป็นยังไงบ้างวะ? กูขอโทษที่..."
"เฮ้ยๆ มึงอย่าคิดมาก กูไม่ได้เป็นอะไร"
"แต่มึงเลือดออก"
ไอ้พลบอกผม เลือดผมไหลจริงๆ แสบใช่เล่นเลยเหมือนกัน แต่ผมไม่อยากให้พวกมันต้องมาเป็นห่วงผม ผมถึงบอกว่าไม่เป็นอะไร...
"ก็แค่เลือดออก แผลกูมันไม่เจ็บเท่าแผลในใจมึงหรอก"
"โหย...ไอ้อู่! มุขเสี่ยวฉิบหายเลยมึง!"
"นิดหน่อยว่ะ" ผมตอบไอ้ชานครับ พวกมันก็ยิ้มให้กับคำพูดผม
"ไปๆกลับบ้านกันดีกว่าว่ะ ไอ้อู่มึงขี่รถกลับบ้านไหวไหมวะ?" ไอ้อาร์ตถามผม ผมก็พยักหน้าให้
"ไหวดิวะ แผลกูแค่นี้"
"มึงแน่ใจ"
"เออ มึงไม่ต้องมาห่วงกูหรอก"
"เออๆ แล้วแต่มึงเลย"
พวกผมสี่คนแยกย้ายกันกลับ วันนี้ผมไม่ค่อยเมา เพราะมีเรื่องกันก่อน...
ผมขี่รถด้วยแขนข้างเดียว เพราะแขนอีกข้างผมชาไปหมด เวลารถกระแทกแต่ละที แม่งเจ็บไปทั้งตัวเลย ผมกัดฟันเอาครับ พอรู้ว่าไม่ไหวจริงๆ ก็จอดรถพักอยู่ริมฟุตบาท
...พักได้แป๊บหนึ่งก็ขี่รถออกไปต่อ
ปี้มมมมม!!!
โครม!!!
TBC.
-
ฝันดีเช่นกันจ้าาา
-
ว้ายๆ น้องอู่เจอน้องเบทดูดปากครั้งเดียวถึงกับเปล่งออร่าความเคะออกมาเลยเหรอจร้า~
น้องชายเอาสะใภ้เข้าบ้าน ส่วนคนพี่กำลัวจะได้ออกเรือน ฮ่าๆๆ
-
:pig4: :pig4:
-
มาอีกๆ รอๆ ค่ะ
-
:katai1: มาต่อด่วนค่ะค้างมาก :katai1:
-
:L2: :pig4:
-
:hao7: :hao7: :hao7:
-
o13
-
กว่าจะรักกัน น่าจะตีกันเละก่อน
-
เรารอนะคะ :katai2-1:
-
อู่ ลุคนิ่ง ดูดุหน่อยๆ
ไหงสาวมอง หนุ่มก็ยิ่งมองล่ะ
กลุ่มเบท มานั่งโต๊ะใกล้ๆ
แถมบอกว่าตรงนี้มีอะไรน่ามอง ฮิ้วววว
กลัวอู่ หยิบแก้วผิดน่ะสิ
แทนที่จะหยิบแก้วเหล้า
เป็นแก้วเบียร์ล่ะเสร็จแน่ๆ
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
เนื้อเรื่องน่าติดตามมาก ^^
-
ฮ่าๆๆๆๆๆๆเจอเบทจูบปากเจ่อไปนิดเองเสน่ห์แรงเลยอ่ะ มีหนุ่มๆๆมาขอเบอร์ เบทก็มาร้านเดียวกันอีก แบบนี้พาอู่กลับบ้านน่าจะดีน่ะ เดี่ยวโดนใครฉุดไปซะก่อน อิอิ
ต่อเลยได้มะ กำลังนั่งอ่านอมยิ้มอยู่เลยอ่ะ
-
ตอนที่ : 05
ปี้มมมมม!!!
โครม!!!
...ฉิบหายแล้ว ผมเกือบถูกรถชน!
จังหวะที่ผมกำลังขี่รถเข้าเลนส์ ผมไม่ทันได้มองรถหลัง รถเก๋งคันหนึ่งที่วิ่งมาด้วยความเร็ว บีบแตรรถใส่ผม ผมหันหลังกลับไปมองรถเก๋งพุ่งเข้ามาจะชนท้ายรถผมแล้ว ผมเตรียมหักรถหลบ แต่ก็ไม่ทัน เลยต้องกระโดดลงมาจากรถมอเตอร์ไซค์อย่างด่วน
...ส่วนรถผมก็โดนรถเก่งชน แล้วลากไปชนเข้ากับร้านข้าวต้มริมทางอีกทอด ยังดีที่ร้านนี้เขาเปิดขายตอนเช้า ไม่งั้นต้องมีคนได้รับบาดเจ็บแน่ๆ
สภาพรถมอเตอร์ไซค์กูพังเละเลยครับ กูยังผ่อนมันไม่หมดเลย เพิ่งออกมาไม่ถึงปี เพราะขี้เกียจนั่งรถเมล์ไปวิทยาลัย อาศัยเตะบอลเพื่อเอาเงินมาจ่ายค่ารถ กูต้องเตะบอลเอาเงินมาซ่อมรถอีกเหรอวะ
ผมนอนนิ่งอยู่ข้างทาง เจ็บปวดไปหมด ทั้งไหล่ ทั้งขา วันนี้มันวันซวยอะไรของกูวะ ทำไม่มีแต่เรื่องเจ็บตัว เป็นเพราะไอ้เบทหรือเปล่าวะ เจอมันมาเมื่อวานก็เกิดเรื่อง มาวันนี้ไม่วายเกิดเรื่องขึ้นมาอีก
"ขับรถยังไงของมึงวะ!"
ผมหันไปมองตามเสียง เจ้าของรถมันเปิดประตูลงมา เป็นผู้ชายแต่งตัวดี สภาพร่างกายมันยังโอเคดี ไม่มีรอยแผลใดๆ มีแต่รถมันกับผมที่พังยับ ตอนนี้มันก็ดึกมากแล้วครับ ไม่มีใครเดินผ่านไปมา เพราะบริเวณนี้มันเปลี่ยวมาตั้งแต่ไหนแต่ไร เลยไม่มีคนแห่ออกมายืนดู
"รถกูพังขนาดนี้ มึงจะรับผิดชอบยังไง!"
"มึงขับรถเร็วเองไอ้สัด!"
ผมสวนกลับทันที ถ้าสภาพผมครบสามสิบสอง คงได้ลุกขึ้นไปเผชิญหน้ากับมันแน่ๆ ผมคงไม่ปล่อยให้มันมายืนตะคอกผมอยู่ฝ่ายเดียว มันไม่ใช่แนวกูไง
"แต่มึงขี่รถตัดหน้ากู กูไม่ชนตายก็บุญแล้ว!"
"อึ่ก!"
"มึงคุยดีๆไม่เป็นหรือไงวะ!"
ผมกัดฟันลุกขึ้นไปกระชากคอเสื้อมัน ขาผมเจ็บแป๊บขึ้นมาทันที แต่ผมก็ยังทนความเจ็บเอาไว้ได้ ผมรู้ว่าผมผิดที่ขี่รถตัดหน้ามัน แต่มันก็ขับรถเร็วเหมือนกัน คิดดูละกันถ้าผมไม่กระโดดลงมาจากรถ ผมได้โดนรถมันเหยียบจมดินไปแล้ว
ผมจ้องมองหน้ามันนิ่งลงไป แววตามันเริ่มสั่นไหวหน่อยๆ คงไม่คิดว่าผมเป็นคนสู้คน และเป็นคนเอาจริง ผิดกูยอมรับ แต่มันเสือกมาใช้อารมณ์
"มึงจะเอาไง มึงพูดมาเลยดีกว่า" ผมถามมันไป
"ชดใช้ค่าเสียหายให้กู"
"มึงจะเอาเท่าไหร่?"
"สองหมื่น"
...สัด! มันไม่เยอะไปหน่อยเหรอวะ เงินตั้งสองหมื่นกูจะไปหามาจากไหน
"สองหมื่นเลยเหรอวะ?"
"เออ กูขอค่าเสียหายสองหมื่น ถ้ามึงไม่จ่ายกูจะโทรแจ้งตำรวจ"
"ถ้าผมจ่ายสองหมื่น คุณจะจบเรื่องนี้ใช่ไหมครับ?"
มีเสียงหนึ่งดังสอดขึ้นมา ผมจำเสียงทุ้มนั้นได้โดยที่ไม่ต้องหันไปมองหน้าคนพูดด้วยซ้ำ เป็นเสียงของไอ้เบทครับ ไม่คิดว่ามันจะผ่านมาเห็นผมในสภาพแบบนี้ มันมาเจอมาเห็นตั้งแต่ตอนไหนผมก็ไม่รู้ ผมไม่ได้ยินเสียงรถ หรือเห็นรถใครผ่านมาทางนี้เลย มันเดินมาหรือไงวะ
ผมหันไปมอง เห็นไอ้เบทมันกำลังเดินเข้ามา มือข้างหนึ่งล้วงกระเป๋ากางเกง ท่าทางกวนตีน แต่เสือกดูดีไง เดินเข้ามายืนอยู่ใกล้ๆตัวผม ผมถึงได้ปล่อยคอเสื้อตนตรงหน้า จนมันหันไปมองหน้าไอ้เบท แทนที่จะมองหน้ากู มองไอ้เบทด้วยสายตาแบบไหนไม่รู้ แต่ไม่ใช่สายตาแบบที่มองกูแน่
"เบท?"
...อ่าวเฮ้ย? มันรู้จักกันด้วยว่ะ
"คนๆนี้" มันชี้นิ้วมาทางผม "เพื่อนเบทเหรอ?"
"เปล่าครับ เขาเป็นแฟนผม"
...เหี้ยเถอะ! ใครเป็นแฟนมึงกันวะ!
"มึงพูดอะไรของมึง!"
ผมเปลี่ยนเป้าหมายทันที ผลักอกไอ้เบทเต็มแรง จนมันเซถอยหลังไปนิดหน่อย แต่มันเสือกยิ้มให้ผม ผมทำหน้าขุ่นเคืองใส่มัน ยังโมโหที่มันไปทำร้ายพี่ชายเพื่อนผม และมีเรื่องกับผมตั้งแต่เมื่อวาน
"รุนแรงจังวะแฟนกู"
"มึง!"
"เฮ้ยๆเดี๋ยวดิอู่ กูขอเคลียร์เรื่องของมึงให้เสร็จก่อนได้ไหม หลังจากนั้นเราค่อยเคลียร์กัน"
ผมพุ่งเข้าไปบีบคอไอ้เบท มันจับข้อมือร้องห้ามผมไว้ก่อน ตามันมองผมอย่างดุๆแบบคนหัวเสีย แต่นี่มันเรื่องของกูนี่หว่า กูคงให้มันเข้ามายุ่งไม่ได้หรอก กูไม่ได้รู้จักหรือสนิทกับมันแบบเพื่อน จะให้มันมาช่วยไม่ได้
"เรื่องของกู กูจัดการเอง" ผมบอกมันไป ไอ้เบทจับข้อมือผมไว้มั่น เหมือนอยากให้ปล่อยคอมันเต็มที ผมแค่จับเอาไว้เฉยๆ ยังไม่ได้ออกแรงบีบ
"เงินสองหมื่นมึงมีติดตัวอยู่หรือไง"
"มันก็เรื่องของกู!"
"เอ่อ...เบทครับ"
"มีอะไร?" ไอ้เบทตวัดสายตาไปมองไอ้นั่น น้ำเสียงโคตรไร้อารมณ์จนมันหน้าเสีย
"คือจะเคลียร์กันก็ให้กลับไปเคลียร์กันที่บ้านได้ไหมครับ ผมรอค่าเสียหายอยู่น่ะ"
มันพูดขัดขึ้นมาต่อ จนไอ้เบทมันปล่อยมือออกจากข้อมือผม ล้วงเอากระเป๋าตังค์จากในกระเป๋ากางเกงออกมาโยนไปทางไอ้นั่น จนผมยืนงงในการกระทำของมัน
"ในกระเป๋าผมมีบัตรเคดิตของXXX วงเงินไม่แน่ใจว่ามีเท่าไหร่ แต่น่าจะถึงสองหมื่น คุณเอาไปกดที่ตู้ตรงนั้น ถ้าคุณกดเกินกว่าที่ขอมา คงรู้นะว่าจะเกิดอะไรขึ้น"
"กูบอกว่าอย่าเสือก" คราวนี้กูออกแรงบีบคอมันเลย แต่ไอ้เบทก็ยังไม่สนใจคำพูดของกูอยู่ดี
"รีบไปกด รหัส XXXXXX"
มันหันไปบอกไอ้นั่นอีกรอบ ผมรีบปล่อยคอไอ้เบท แล้วปรี่เข้าจะไปแย่งกระเป๋าตังค์มันคืนมา แต่ผมก็โดนไอ้เบทรั้งตัวเอาไว้ จับแขนผมไขว้หลัง แล้วล็อกคอผมอีกแรง แค่มันจับแขน ผมก็จอดแล้วครับเพราะผมเจ็บตัวอยู่ ที่ยืนได้แบบนี้ ผมฝืนตัวเองทั้งนั้น
"ปล่อยกูไอ้เบท!" ผมหันหน้าไปบอก มันชะโงกหน้ามายิ้มให้กูสะงั้น
"กูไม่ปล่อย"
"จิ! มึงนี่นะ"
ผมหันไปมองไอ้เจ้าของรถหรู มันเปิดกระเป๋าตังค์ค้นเอาบัตรเคดิตออกมา เดินเอาไปกดที่ตู้กดเงินตรงใกล้ร้านข้าวต้ม จำรหัสได้แม่นด้วยไง...
...กดเสร็จมันเอาบัตรมาใส่ไว้ในกระเป๋าตังค์ตามเดิม
"เบทจะลองนับดูก่อนไหม?" ไอ้นั่นยื่นแบงค์ในมือทั้งหมดมาให้ไอ้เบท ดูมันกลัวไอ้เบทอยู่ไม่น้อย แต่ไอ้เบทดันส่ายหน้าให้แทนคำตอบ
"ไม่ คุณกลับไปได้แล้วไป"
"ครับ นี่กระเป๋าเงินครับ" ไอ้เบทปล่อยแขนผม แล้วเอื้อมมือไปรับมาไว้ ไอ้นั่นมันถึงได้รีบเดินไปขึ้นรถมันทันที
"ปล่อยกูได้แล้วมั้ง"
ผมบอกกับไอ้เบทครับ มันก็ยอมปล่อยผม จนผมหันกลับไปหาหัน มองหน้ามันอย่างสงสัย...
"มาช่วยกูทำไมวะ?" ผมถาม มันก็มองหน้าผม
"เห็นมึงเป็นเพื่อนข้างบ้าน กูก็เลยช่วย"
"แล้วมึงถามกูสักคำไหมวะ ว่ากูอยากเป็นเพื่อนข้างบ้านกับมึงไหม?"
"ไม่รู้ว่ะ ไม่อยากถาม"
"เหอะ! กวนตีนแล้วมึงอะ ว่าแต่...ไอ้คนเมื่อกี้มึงรู้จักมันเหรอวะ ดูมันกลัวมึงฉิบหายเลย"
"อืม...ไม่บอก"
"สัด!" ผมด่ามันครับ ด่าจบก็เดินไปที่รถมอเตอร์ไซค์ตัวเองครับ สภาพแม่งเละพอๆกับผมเลย...
"มันเป็นรุ่นพี่ที่คณะกู" จู่ๆมันก็พูดขึ้นมา ผมไม่ถามอะไรกลับไปสักคำ รอฟังมันพูดต่อ
"มันแอบขายยาแล้วกูเสือกไปเจอมันพอดี มันเลยข้อร้องกูไม่ให้บอกเรื่องนี้กับใคร"
"ไม่ใช่ว่ามึงแอบไปซื้อเสพเองหรือเปล่า..." ผมสวนกลับ แกล้งแหย่มันไปอย่างนั้น
"กูไม่เสพยาว่ะ หน้าอย่างกูเสพเซ็กซ์เป็นอย่างเดียว"
"ถุ้ย!" อดสำลอกไม่ได้เลยกู
"แล้วมึงจะกลับยังไงอู่ รถพังขนาดนั้นแล้ว"
"เรื่องของกู"
ผมตอบมันกลับไปครับ ตัวผมเองก็ค่อยๆยกรถขึ้นมา สภาพไม่ต้องพูดถึงครับ แทบซ่อมใหม่ทั้งคัน...
"กลับกับกูไหมยังไงก็ทางเดียวกัน"
".........."
"บ้านก็อยู่ข้างกัน แถมห้องนอน...ก็ยังอยู่ตรงข้ามกันอีก..."
...ชะงักไปดิกู พอมันพูดว่าห้องนอนอยู่ตรงข้ามกันทำให้ผมนึกไปถึงคืนนั้น มันคงยังไม่รู้หรอกมั้ง ว่าผมแอบดูมันเอากัน หรือไอ้เบทจะรู้แล้ววะ ช่างแม่ง!
"กูไม่กลับ กูเกลียดขี้หน้ามึง"
"อ่าว? นี่มึงเกลียดขี้หน้ากูอยู่เหรอวะ กูเพิ่งรู้"
"จิ! ฝากไว้ก่อนเถอะมึง แล้วไอ้เรื่องเงินมึงไม่ต้องห่วง กูจะชดใช้ให้"
ผมหมายถึงเงินที่มันจ่ายค่าเสียหายให้ผมครับ ยังไงผมก็ต้องหามาคืนมันอยู่ดี ถึงแม้ว่ายังไม่มีช่องทางหาเงินมาคืนมันก็ตาม รถก็พังยับ เงินก็ไม่มี เอาจริงๆนะ วันนี้มันวันซวยของผมชัดๆ
"เรื่องนั้นกูไม่ซีเรียสหรอกว่ะ มึงมีเมื่อไหร่ค่อยเอามาใช้คืน แต่ในระหว่างที่กูรอเงินคืนจากมึง กูจะให้มึงมาทำความสะอาดบ้านกู มึงว่าดีเปล่าวะ?"
ผมหันหน้าไปมองไอ้เบททันที มันยืนยิ้มชอบอกชอบใจ แถมเดินตรงเข้ามาหาผม จะให้ผมไปทำความสะอาดบ้านมันเหรอวะ มันใช้อะไรคิด คนอย่างผมทำความสะอาดเป็นที่ไหน อย่างมากก็แค่เก็บกวาดแบบลวกๆ
"กูมีปัญญาใช้หนี้มึงอยู่แล้วเว้ย มึงไม่ต้องห่วง" ผมตอบมันไป
"ก็ได้ว่ะ กูให้เวลามึงถึงวันจันทร์ ถ้ากูยังไม่ได้เงินคืน มึงเตรียมตัวมาที่บ้านกูได้เลย"
"เฮ้ย! วันจันทร์ก็พรุ่งนี้แล้วเปล่าวะ?"
"พรุ่งนี้แล้วไง ใครจะสน"
แม่ง! พูดจาได้น่าต่อยปาก ผมยืนกัดฟันกรอดๆ แต่มันก็ยังยืนยิ้ม แถมทำท่าทางกวนๆใส่ผมอีก
"กลับบ้านได้ยังแฟน กูง่วงแล้วนะ" ไอ้เบทถามขึ้นมาครับ ทำเอากูอารมณ์เสียขึ้นมาอีกรอบ
"แฟนบ้านมึงดิ กูไม่ได้เป็นเกย์นะเว้ย"
"กูล้อมึงเล่น เห็นกูแบบนี้กูก็เลือกอยู่นะ บอกเลย...อย่างมึงไม่ใช่สเป๊คกู"
"จิ! มึงกลับบ้านมึงไปเลยไป"
"อยากกลับอยู่ แต่กูกลับตอนนี้ไม่ได้"
"ทำไมวะ?"
"กูรอมึงอยู่..."
มันพูดท่าทางจริงจัง หรือผมคิดไปเองวะ มันจะมารอผมทำไม ในเมื่อผมบอกว่าจะกลับเอง รถพังก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมจูงกลับเอง อีกไม่ไกลจะถึงทางเข้าหมู่บ้านแล้ว ผมกัดฟันทนนิดหน่อย เดี๋ยวก็หมดความทรมานแล้ว
"รอกูทำไม อยากกลับก็กลับไปดิ เฮ้ยไอ้เหี้ย! ปล่อยกูนะเว้ย ไอ้เบท!"
ผมโดนไอ้เบทลากตัวไปเลยครับ เรียกว่าลากยังดูธรรมดาไปสำหรับมัน เพราะมันเล่นล็อคคอผมเดินไปเลย คือกูเจ็บอยู่นะเว้ย! แม่ง! อะไรของมันวะ ผมพยายามขืนตัวเองอยู่ แต่คนที่อาการไม่ครบสามสิบสอง จะไปสู้แรงมันได้ยังไง ถึงมันเพิ่งจะต่อยกับไอ้พลมา แต่มันก็ไม่ได้เจ็บหนักอะไรมาก
"อย่าเสียงดังดิวะ! เดี๋ยวกูจับดูดปากแม่งเลย"
"แล้วมึงจะเอายังไงกับกู!"
"มึงฟังกูไอ้อู่! ตอนนี้รถมึงพัง แถมมึงยังได้รับบาดเจ็บ เลือดมึงไหลจะหมดตัวอยู่แล้วมั้งไอ้สัด มึงไม่รู้สึกเจ็บวะ เจ็บเป็นหรือเปล่า คนอย่างมึงอะ?"
...อะไรของมันวะ?
ผมหยุดขืนตัวแล้วเดินตามมันไปดื้อๆ อยู่ดีๆมันดันระเบิดคำพูดออกมาหมด แถมด่ากูด้วยไง จนผมไปไม่เป็นทีนี้ ถามว่าผมเจ็บไหม? ก็ต้องเจ็บสิว่ะ แต่คนอย่างผมไม่ค่อยแสดงความรู้สึกด้านนี้ออกมาอยู่แล้ว เจ็บก็รู้อยู่แค่คนเดียว คือตัวผมเอง
"เจ็บก็ตัวกู มึงเสือกอะไรด้วยวะ"
ผมถามมันอีกครั้ง ตอนเดินมาถึงรถมันแล้ว ไอ้เบทมันก็ปล่อยคอผม ผมเลยหันไปมองหน้ามัน มันก็มองหน้าผมอยู่เหมือนกัน แต่ไม่มีใครพูดอะไรออกมา จนผมเป็นคนพูดขึ้นมาก่อน
"หรือมึงเห็นว่ากูเป็นเพื่อนไอ้พล มึงเลยเข้ามาตีสนิทกับกู แล้วจัดการกูให้พิการอย่างที่มึงเคยทำกับพี่ชายมัน"
TBC.
-
o22
-
:m16: :m16: :m16: เรื่องนี้สนุกมากกกกกก
-
งานนี้ต้องมีที่มา ยังไงๆๆ
-
ตามๆๆ เบทไปมีเรื่องอะไรกับพี่ชายพล
ปล. เบทรวยไปไหมเนี่ย 5555
-
ชอบบบ :L2: :L2:
-
ใครจะกดใครอะนั่นนน น่าจะเบท
-
ชอบๆๆ
-
พี่ชายพล มีอะไรมากกว่าที่บอกพลหรือเปล่า
ดูเบท ก็ตรงๆนะ อยู่ๆคงไมไปทำพี่ชายพลจนขาหัก
อู่ ก็ไม่รักตัวเองเลย ขับรถประมาทตัดหน้า
เกือบไม่รอดแล้ว รถก็พัง แต่ดีที่เบทมาช่วย
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
เพื่อนอู่นี่ยังงัย ก็เห็นอยู่ว่าอู่บาดเจ็บ เพราะช่วยเพื่อนด้วย ทำไมไม่มีใครขับรถมาส่ง กลับให้คนแขนเจ็บขับรถกลับเองด้วยแขนข้างเดียว รถจักรยานยนต์ด้วย อู่ก็เหมือนกัน อวดดี เจ็บขนาดนี้ ขี่รถกลับได้งัย แขนเดียวด้วย ประมาทมากอ่ะ แล้วยอมเสียเงินทำไมตั้งแสนนึง ความจริงถ้าเรื่องถึงตำรวจ ด้วยความที่เป็นรถเล็ก คู่กรณีอาจต้องจ่ายค่าซ่อมรถให้อู่ด้วยนะ
-
พี่ชายของพลต้องมีวาระซ่อนเร้น
-
ปล่อยน้องอู่กลับเองงั้นเลยเหรอเพื่อนนน?!!
-
ยังไงๆ เคลียร์ๆกันไปเลย
-
อรั้ยย ค้างง
-
เรื่องนี้น่าติดตามมากกก รออ่านนะคะ สู้ :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
ใคร กด ใคร เนี่ย คู่นี้
-
ชอบอ่ะะะ ชอบความแมนแมนทั้งคู่!!!!!!
อยากอ่านต่ออีกแล้ววว
อยากรู้ว่าเบทจะตอบว่าอะไร ชอบมักๆค่าาาา
-
มาต่อเลยได้ไหมค๊ะ แบบชอบมาก
-
นี่เขาคู่กันจริงๆหรอคะ o22
-
:hao6:
-
รอตอนต่อไปค่ะ ^^
-
มีเงื่อนงำๆ สนุกกก
มาต่อเร็วๆนะค้าา ค้าง :ling2: :ling2:
-
ตอนที่ : 06
ผมยื่นอึ้งไปเลยทันที เมื่อได้ยินไอ้อู่มันพูดคำนั้นออกมา ผมไม่คิดจะทำร้ายมัน อย่างที่ทำกับพี่ชายไอ้พล ผมไม่รู้มาก่อน ว่าไอ้อู่มันเป็นเพื่อนกับไอ้พล เพื่อนของไอ้ชั่วที่พี่ชายมันข่มขืนพี่สาวผม
...ใช่ครับ พี่สาวผมโดนพี่ไอ้พลข่มขืนจนเป็นบ้า
พี่สาวที่ผมรัก เพราะเราเหลือกันแค่สองคน พ่อกับแม่ผมท่านเสียไปนานแล้วครับ ด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ ผมกับพี่สาวจึงต้องไปอยู่กับอา อาก็เลี้ยงดูผมเป็นอย่างดี อยากได้อะไรท่านก็ให้ ขอแค่ให้บอกไม่มีขัด ผมอยากแยกมาอยู่คนเดียว ก็อณุญาตให้มา เพราะก่อนหน้านี้ผมอาศัยอยู่กับท่าน
...ส่วนบ้านหลังที่ผมย้ายมา ก็เป็นบ้านเก่าของปู่
ผมยืนมองหน้าไอ้อู่นิ่ง แค่เห็นสภาพมันตอนนี้ผมก็เป็นห่วงมัน ถ้าถามว่าผมรู้จักกับมันไหม ก็ไม่รู้จักหรอก แต่ถามว่าอยากรู้จักกับมันไหม ผมบอกได้เลยว่าอยากรู้จักมัน ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกัน
...หรือว่าผมจะชอบมันวะ ขนาดบอกว่ามันไม่ใช่สเป็คผม แต่ใจผมกลับไม่คิดแบบนั้น
ผมเห็นไอ้อู่ครั้งแรก บอกตามตรงว่าใจผมเต้นแรงดีว่ะ สบตากับมันครั้งแรกที่ระเบียงห้อง ใจผมเหมือนโดนมันสะกดจิต เลิกมองแม่งไม่ได้เลย มองจนไอ้อู่ขมวดคิ้ว ถ้าตรงนั้นไม่ใช่ระเบียง ผมคิดว่ามันคงปรี่เข้ามาต่อยหน้าผมแน่ๆ
มันเป็นคนสูง เผลอๆสูงเท่าผมด้วยมั้ง ไม่ได้ตัวเล็กบอบบางอะไร แต่ดาเมจมันโคตรรุนแรง... ปกติผมเป็นไบครับ ไม่ได้เป็นเกย์อย่างที่มันคิด ถ้าเป็นผู้ชายผมจะชอบคนตัวเล็กๆขาวๆ หน้าตี๋หน่อยๆ แต่ไอ้อู่เป็นคนแรกเลยมั้ง ที่กูสวนทางกับสเป็คตัวเอง
เพราะไอ้อู่มันไม่ได้น่ารัก มันเป็นคนหล่อ มันมีไรหนวดนิดๆ ทำให้หน้าดูเข้ม มองครั้งแรกก็ดูออกแล้ว ว่ามันไม่ได้เป็นเกย์หรอกมันเป็นผู้ชาย แล้วเป็นผู้ชายที่เอาเรื่องซะด้วยไง ผมโดนไอ้อู่ต่อยทีแทบสลบครับ หมัดหนักฉิบหาย
"เงียบทำไมวะ?"
เสียงไอ้อู่เรียกสติผมอีกครั้ง จนผมถอนหายใจออกมา ผมอยากอธิบายให้มันฟังทั้งหมด แต่ผมยังไม่ไว้ใจมัน ยังไงไอ้อู่ก็เป็นเพื่อนของไอ้พล แล้วผมก็เพิ่งรู้จักกับมัน
หรือว่าผมจะเลิกชอบมันดีวะ แล้วอัดให้น่วมไปเลย ยังไงตอนนี้มันก็ยังเจ็บตัวอยู่ ต่อยไม่กี่หมัดก็น็อคแล้วมั้ง ผมเองก็หมัดหนักเหมือนกัน แต่ผมเป็นคนที่มีเหตุผลพอ เรื่องของไอ้พล มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับไอ้อู่เลย ผมคงเลิกชอบมันไม่ได้
"กูแยกแยะออกว่ะว่าอะไรควรไม่ควร กูไม่เหมารวม" ผมบอกกับไอ้อู่ มันมองหน้าผมนิ่งเหมือนกัน
"แล้วมึงไปทำร้ายพี่ชายมันทำไม?"
กะแล้วว่าไอ้อู่มันต้องถามผม จะให้ผมบอกเรื่องนี้มันดีไหม แล้วมันจะเชื่อผมไหม เพราะผมกับมันก็เพิ่งจะรู้จักกันเมื่อวาน เผลอๆมันเองไม่ได้อยากจะรู้จักผมด้วยซ้ำ ถึงผมพูดความจริง มันก็คงต้องเชื่อฝั่งเพื่อนมันอยู่แล้ว ไม่บอกก็พอจะรู้ ผมดูออก ว่ามันรักเพื่อน ไม่งั้นมันคงไม่ยอมเจ็บตัวแทนเพื่อนมันหรอก จริงๆ
"กูจะเล่าให้มึงฟังก็ต่อเมื่อมึงขึ้นรถมากับกู"
ผมพูดจบก็เดินไปขึ้นรถตัวเอง ผมไม่ได้หันกลับไปมอง ถ้ามันอยากรู้เรื่องนี้จริงๆ มันก็คงจะตามผมมา ถ้ามันไม่อยากรู้ ผมว่ามันต้องค้างคาใจบ้างแหละ ถ้าถามเพื่อนมันฝ่ายเดียว เพื่อนมันคงเล่าความจริงไม่หมด
และอีกอย่าง ผมจะหลอกพามันไปโรงพยาบาล ผมเห็นหน้ามันก็รู้ว่ามันคงเจ็บแผลไม่น้อย แต่ก็ยังฝืนตัวเองยืนต่อหน้าผม ทั้งๆที่มันยืนแทบไม่ไหว ถ้าเป็นผมผมคงนอนคุยไปแล้วว่ะ คงไม่มายืนทรมานแบบนี้หรอก ไอ้อู่โคตรแข็งแกร่ง ผมนับถือมันเลยจริงๆ
ผมกำลังจะสตาร์ทรถ ประตูอีกฝั่งดันถูกเปิดออก ผมหันไปมองเห็นไอ้อู่ค่อยๆหย่อนกายเข้ามานั่ง จนผมกระตุกยิ้ม มันเลยมองหน้าผมดุๆ ซึ่งผมไม่คิดจะกลัวอะไรมันเลย
"ยิ้มเหี้ยไรวะ ถ้าไม่ใช่เรื่องเพื่อนกู กูไม่มีทางมานั่งรถมึงแน่ๆ โคตรเหม็นน้ำหอม มึงฉีดหรือมึงอาบมาวะ" ไอ้อู่พูดเหมือนจะบ่นๆผม แต่ผมรู้ว่ามันคงทำแก้เขินไปงั้น ทั้งๆที่ผมไม่ได้ฉีดน้ำหอมมา
"พูดมาก"
ผมว่าก่อนจะใส่เกียร์รถเหยียบคันเร่งออกมา ผมแกล้งไอ้อู่มันนิดหน่อย ออกตัวกระตุกรถออกมาอย่างแรง จนมันแหกปากร้องเสียงดัง
"โอะ! ไอ้เหี้ยเบท!"
"โทษที ตีนมันไปเอง" ผมหันไปหยักคิ้วให้มัน แต่หน้าไอ้อู่ตอนนี้โคตรยับ สงสัยคงเจ็บแผลจริงๆแหละผมว่า
"ตามกูขึ้นรถมาแบบนี้แล้วรถมอเตอร์ไซค์มึงอะ มึงจะทิ้งไว้อย่างนั้นเหรอ?" ผมถามมันต่อ ไอ้อู่เหมือนเพิ่งจะนึกออกว่าตัวเองลืมอะไร คิดถึงแต่เพื่อน ไม่คิดถึงตัวเองเลยมึง
"เออว่ะ งั้นมึงจอดรถเลยกูจะไปเอารถกู"
"ให้กูจอดตรงนี้มึงต้องเดินกลับไปเอาอีกเหรอวะ มันไกลออกมาแล้วนะเว้ย"
ผมขับรถเร็วอยู่น่ะครับ แล้วตอนนี้มันก็ดึกมากแล้ว นาฬิกาตรงคอนโซลจะตีหนึ่งแล้ว คงไม่มีรถเมล์ให้มันขึ้นหรอกครับ แล้วสภาพเดี้ยงแบบมัน แท็กซี่คงไม่จอดรับมันแน่ๆ
"แต่รถกู..."
"รถมึงมีประกันหรือเปล่า?"
ผมถามครับ ยังไงรถทุกคันต้องมีประกันอยู่แล้ว ผมหันไปมองไอ้อู่พลางมองทางไปด้วย มันทำหน้าเหมือนเพิ่งนึกอะไรออก สรุปแล้วคนอย่างมันมีความคิดเป็นของตัวเองเปล่าวะ หรือมันใช้แต่อารมณ์ตัดสินปัญหาทุกอย่าง
"มีมั้ง?"
"ถ้ามีก็โทรให้เขามาเคลียร์"
มันมองหน้าผมดุๆ แต่ก็ยอมโทรไปหาประกัน มันคุยกับเขารู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง จนมันหันมาบอกผมว่าต้องไปเคลียร์ในที่เกิดเหตุ ผมต้องวนรถกลับไปให้มัน จนเคลียร์เรื่องเสร็จ ไอ้อู่ก็ขึ้นรถมากับผมอีกรอบ สงสัยไอ้อู่ยังไม่ลืมเรื่องของเพื่อนมัน
"สรุปมึงไปทำร้ายพี่ไอ้พลทำไมวะ?" ไอ้อู่เปิดประเด็นถามผมขึ้นมาทันที ผมขับรถอยู่ ก็มองทางบ้าง มองหน้ามันบ้าง...
"พี่มันมาทำร้ายพี่สาวกูก่อน" ผมพูดไปตามความจริง ไม่รู้ว่ามันจะเชื่อผมหรือเปล่า
"ตลกไอ้สัด ผู้ชายที่ไหนเขาจะมาทำร้ายผู้หญิงกันวะ"
"ก็ข่มขืนไง ผู้ชายที่ไหนมันก็ทำกันทั้งนั้น"
ผมพูดออกมาอย่างเจ็บปวด พี่สาวผมเปลี่ยนไปอย่างกับคนละคน เพราะผู้ชายเหี้ยๆเพียงแค่คนเดียว ถึงตอนนี้พี่ผมจะยังมีชีวิตอยู่ แต่ก็อยู่ด้วยความหวาดระแวง ไม่มีผู้ชายเข้าใกล้เธอได้เลยสักคน นอกจากผมคนเดียว
"มึงจะบอกกูว่า พี่สาวมึงโดนพี่ภพข่มขืน"
"................"
ผมเงียบครับ ยิ่งคิดถึงเรื่องพี่สาว ผมก็ยิ่งเจ็บอยู่ในใจ ไอ้อู่มันก็เงียบลงไปเหมือนกัน หรือเป็นเพราะมันเห็นแววตาของผมหรือเปล่ามันถึงไม่พูดอะไรออกมาอีก ถ้าผมไม่คิดไปเองคนเดียว ผมว่ามันคงเชื่อในสิ่งที่ผมพูดอยู่บ้าง
"แล้วทำไมพี่มึงถึง..."
ไอ้อู่หยุดพูดอยู่แค่นี้ครับ ผมก็พอเข้าใจแล้ว ว่ามันจะถามอะไร ผมไม่คิดเลยว่าคนที่ใช้อารมณ์อย่างมัน จะอ่อนเป็นกับเขาด้วยไง เรื่องของผมมันดราม่ามากมั้ง จนทำให้มันเย็นลงได้ ก่อนหน้านี้มันแทบจะทำร้ายกู
"เพราะพี่เขยกูคนเดียวที่ไปมีเรื่องกับไอ้ภพ มันไปแย่งแฟนไอ้เหี้ยภพ ทั้งๆที่มันแต่งงานกับพี่สาวกู แต่มันก็ยังนอกใจพี่กู สุดท้าย...พี่กูต้องมารับเคราะห์แทนมัน"
".........."
ไอ้อู่มันพยักหน้าเข้าใจตอบกลับผม ก่อนจะก้มหน้าลงไปกดโทรศัพท์ที่อยู่ในมือ คงมีคนโทรเข้ามาหามัน แต่มันไม่ได้เปิดเสียงโทรศัพท์ไว้ ไอ้อู่กดรับสายทันที โดยที่ไม่ได้สนใจอะไรผมต่อ
"เออว่าไง? กูถึงบ้านแล้วกำลังจะนอน แผลกูไม่เป็นอะไรมาก ต้องดูก่อนว่ะ เออ...ถ้าไปเรียนไม่ไหวเดี๋ยวกูโทรบอก แค่นี้..."
พูดจบก็วางสายไป สงสัยเพื่อนมันคงโทรมาถาม มันโกหกเพื่อนตัวเองทุกอย่าง คงเพราะไม่อยากให้เพื่อนเป็นห่วงตัวเองหรอกมั้ง แต่กูโคตรเป็นห่วงมึงเลยว่ะ กูคงชอบมึงจริงๆ กูขอไม่ปฎิเสธ
"ไออู่" ผมเรียกชื่อมันอีกรอบ มันก็หันหน้ามามองหน้าผม
"มีอะไร?"
"เรื่องที่กูพูดไปทั้งหมด มึงเชื่อกูไหมวะ?"
"เรื่องอะไร?"
"อ่าว ก็เรื่องไอ้เหี้ยภพไง" อะไรของไอ้อู่วะ กูเพิ่งคุยกับมึงไม่ถึงสิบนาที มึงก็ลืมแล้วเหรอ...
"โทษว่ะ กูไม่ได้จำ"
ไอ้อู่พูดจบก็หันไปมองนอกรถ มองเส้นทางที่รถกำลังแล่นผ่านไปอย่างช้าๆ เพราะผมไม่ได้เร่งเครื่องเร็วเหมือนตอนก่อนหน้า โดยที่มันไม่ได้หันกลับมามองหน้าผมอีก ผมไม่รู้จะคุยอะไรกับมันต่อ เลยขับรถให้มันนั่งไปเรื่อยๆจนเกือบจะถึงโรงพยาบาล ไอ้อู่ถึงได้รู้สึกตัวว่าผมขับรถเลยซอยเข้าบ้านมา
"เฮ้ยๆ ไม่ใช่ทางกลับบ้านนี่หว่า มึงจะพากูไปไหนวะ?" มันหันหน้ามาถามผม ผมก็ยิ้มให้มัน
"ไปโรงบาล"
"ไปทำไมวะ มึงจอดรถเลยกูจะกลับบ้าน"
"ไม่ว่ะ กูจะพามึงไปทำแผล"
"แผลกูแค่นี้กูทำเองได้ มึงจอดรถเดี๋ยวนี้เลย"
"ไม่"
ผมยังคงยืนยันคำเดิม จนมันจิปาก ทำหน้าไม่พอใจ เห็นผมยืนยันคำเดิมขนาดนี้ มันเลยยอมนั่งรถมาดีๆ ให้ผมได้ทำหน้าที่คนขับรถพามันมาโรงพยาบาล พอมาถึงบุรุษพยาบาลเอารถเข็นมาเข็นมันไป ตอนแรกมันจะไม่ยอมนั่งด้วยซ้ำครับ แต่คงเกรงใจเขา ไอ้อู่ถึงได้ยอมนั่งให้เขาเข็นไปยังห้องทำแผล
ผมนั่งรอมันอยู่หน้าห้อง มันเข้าไปนานเหมือนกัน พอมันนั่งรถเข็นออกมา สภาพร่างกายไอ้อู่โคตรโทรมเลยครับ มันง่วงหรือมันเพลียผมไม่แน่ใจ ผมเลยพามันไปจ่ายค่ายา มันออกเงินจ่ายเอง ทั้งๆที่ดูแล้วมันแทบไม่อยากควักเงินจ่าย แต่จำใจ...
พอพูดถึงเรื่องเงิน ไอ้ตอนที่ผมจ่ายค่ารถแทนมันไปผมไม่ได้คิดอะไรเลยตอนนั้น คิดอย่างเดียวคืออยากช่วยมัน และที่ผมเจอมันก็ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ เพราะผมแอบตามมันมาตั้งแต่อยู่ที่ผับ
...เพราะมันบาดเจ็บ และผมก็เป็นห่วงมันจริงๆ
ผมดีใจนะเว้ย ที่ต่อไปนี้จะได้ใกล้ชิดมัน ขู่แม่งให้มาทำงานบ้านให้ผม ให้มันได้เรียนรู้เอาไว้ เผื่อในอนาคตมันอาจต้องทำให้ผมทุกวัน
...กูหยอกเล่นครับ กว่าจะได้เย-มัน กูคงได้จมลงดินไปก่อนแน่ ดีไม่ดีกูเองที่โดนมันเย-
"ยิ้มเหี้ยอะไรวะ กลับบ้านดิ"
เสียงไอ้อู่ดังขึ้นมาขัดความคิดผมทันที ผมพยักหน้าให้มัน ก่อนจะพาไอ้อู่มาขึ้นรถ ขับพามันกลับบ้านมาพร้อมกัน นี่ขนาดผมยังไม่ได้เป็นอะไรกับมัน ทำให้มันขนาดนี้ ยังไม่มีคำขอบคุณจากปากมันให้ผมได้ชื่นใจเลย
"เดี๋ยวมึงจอดให้กูลงข้างหน้าเลย ถ้าไปจอดหน้าบ้านเดี๋ยวไอ้อั๋นสงสัยว่ากูมากับใคร" ไอ้อู่หันมาพูดกับผมครับ ผมเลยขมวดคิ้ว...
"อั๋นไหนวะ ผัวมึงเหรอ?"
"ไอ้สัด! น้องชายกูเว้ย! มึงอย่ามาหาว่ากูเป็นเกย์แบบมึงดิวะ"
"ก็กูไม่รู้ แมนๆอย่างมึงยังเคยครางเรียกชื่อกูมาแล้วเลย" ผมพูดไปอมยิ้มไป คนอย่างมัน หยอกเล่นแล้วตลกดี...
"ไอ้เบท!" มันโวยวายคว้าคอเสื้อผมทันที
"กูขับรถอยู่ไอ้สัด"
ผมดุมันครับ ไอ้อู่มันเลยปล่อยคอเสื้อผมออก ผมขำกับอาการของมัน ก่อนจะจอดรถให้มันลง ไอ้อู่มันเปิดประตูลงรถไป แถมมือหนักๆอย่างมันเสือกปิดประตูรถผมแทบพัง แต่ผมไม่ได้ว่าอะไรครับ มันคงเขิน...มั้ง?
...ผมเลื่อนกระจกรถลง ก่อนจะเรียกมันให้หันมาสนใจผมอีกครั้ง
"อู่"
"อะไร?" มันหันหน้ามามองผม สายตาโคตรดุ
"อย่าลืมหนี้กูหละ ถ้ามึงหามาคืนไม่ได้ พรุ่งนี้อย่าลืมมาหากูที่บ้านด้วย กูมีงานให้ทำ"
"เออ พรุ่งนี้มึงเตรียมรับเงินคืนได้เลย"
"กูจะรอ"
ผมพูดจบก็ขับรถออกมาเลย มองผ่านกระจกหน้ารถ เห็นไอ้อู่มันยืนโชว์นิ้วกลางให้ผม ผมก็ยิ้มรับอยู่คนเดียว อยากได้มา เดี๋ยวแม่งจัดให้เสียหรอก K กูน่ะ
ผมขับรถมาถึงบ้าน ก็ขึ้นห้องอาบน้ำนอน วันนี้เมื่อยไปทั้งตัว เพราะจัดการกับไอ้พล กูกะว่าจะเล่นมันให้เดี้ยงเหมือนพี่มัน แต่ติดอยู่ที่ไอ้อู่คนเดียว กูโดนไอ้พลนัดให้ไปเจอที่ผับ แต่ไม่คิดว่าจะเจอไอ้อู่ เห็นมันนั่งก้มหน้าอยู่ที่โต๊ะ ก็ไม่คิดว่าจะเป็นโต๊ะเดียวกับไอ้พล แถมมันสองคนดันมาเป็นเพื่อนกัน
...พอกูเจอคนที่ถูกใจจริงๆ ทำไมต้องโดนมารมาขัดขวางด้วยวะ
"ฮัลโหล" ผมรับสายเด็กที่โทรเข้ามา คนพวกนี้ยังไงก็เป็นได้แค่วันไนต์สแตนด์
"พี่เบท พี่ทำอะไรอยู่เหรอครับ"
"กำลังจะนอน"
"ผมโทรหาพี่ตั้งหลายสาย เห็นพี่ไม่รับผมก็เลยเป็นห่วง"
"วันนี้กูมีเรื่องยุ่งๆว่ะ มึงนอนได้แล้วมันดึก"
"ครับ แล้วพรุ่งนี้พี่ว่างไหม ผมอยากเจอพี่"
...ผมว่าง แต่ผมจะเอาเวลาที่ว่างไปใช้กับไอ้อู่
"ไม่ว่าง แค่นี้...มีอะไรเดี๋ยวกูโทรไปเอง"
"ครับ คิดถึงนะครับ"
"อืม"
ผมตอบกลับแล้วกดวางสายทันที ที่จริงผมไม่ค่อยให้เบอร์ใครนะ ยิ่งเป็นคู่นอนผมยิ่งไม่ให้ใหญ่เลย ไม่รู้ว่าพวกมันไปเอาเบอร์ผมมาจากไหน แถมคนที่โทรเข้ามา ผมก็ไม่รู้ว่ามันชื่ออะไร เป็นใคร...
ผมปิดไฟเดินกลับไปทิ้งตัวลงนอนบนเตียง แค่นึกถึงวันพรุ่งนี้ผมก็ยิ้มออกมาอย่างห้ามไม่ได้ พรุ่งนี้ไปอู่จะต้องมาเจอผมอีก ถ้ามันเอาเงินมาคืนผมก็คงหมดสนุก แต่ถ้ามันเอามาคืนไม่ได้ กูคงมีความสุขเหี้ยๆ หึ! เห็นมันเจ็บกูก็สงสารมันอยู่ แต่กูก็อยากเจอมันว่ะ เอาเป็นว่าจะหาเรื่องใช้งานมันเบาๆก็แล้วกัน งานสบายๆ แค่นั่งมองหน้ากูทั้งวัน กูก็พอใจละ
TBC.
-
ว่าและ พี่ชายพลไม่บอกความจริงน้อง
แทนที่จะไปแก้แค้นพี่เขยเบท ไปข่มขืนพี่สาวเบทซะนี่
ถ้าเบท จะรุนแรงกับพี่ชายพล มันก็สมควร
แต่ที่เบทดูแลอู่ เพื่อตัวอู่ นี่ใช้ได้นะ
พาไปหาหมอ ดูอาการ รักษา ทำแผล พาไปส่งบ้าน
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
เบทดูหลงอู่นะ :L2: :L2:
-
อ้าว อ้าว อ้าว เบท ชอบ อู่ นี่เอง
-
ตัวต้นเหตุลอยนวลไป พี่ชายพลเลวมาก เดาว่าพลรู้ความจริงไม่หมด แบบนี้อู๋ต้องมีคาใจชัวร์เรื่องนี้ รอเฉลย
แต่ที่แน่ๆๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ เบทชอบอู่ก่อน งานนี้สนุกแน่ ฝึกทำงานบ้านดูแลผัวในอนาคตร้องอู่ อิอิ กว่าเบทจะได้กินอู่คงได้กินกันหล่ยหมัดก่อน อิอิ ลุ้นๆๆๆ
-
สงสารพี่สาวเบทโดนแฟนนอกใจแล้วยังถูกข่มขืนอีก T.T
-
สะดุดคำว่ารุกกะรุกเลยเข้ามาอ่าน แล้วก็ไม่ผิดหวังจริง ๆ ชอบฉากตามหากางเกงใน 555555555
อ่านตอนสองละคิดว่าคงจะมีฉากข่มขืน ดูต่างคนต่างไม่ยอมกันง่าย ๆ มันจะจูนเข้าหากันยังไงฟะ พออ่านตอนล่าสุดละอ๋อเลย เบทชอบก่อนนี่เองงง แต่ดูทรงแล้วกว่าจะรักกันคงอีกนาน ฟัดกันตายไปข้างก่อนซะม้างง :laugh:
จะคอยติดตามนะครับ :pig4:
-
ทำไมอ่านเเล้วเขินน :katai1:
-
แหมะ ชอบเขาละเซ่ๆขุ่นเบท ทำไงได้นุงอู่เขาเสน่ห๋แรงนิเนอะ ฮ่าๆ
พี่ชายของพลนี้...ควรเข้าไปนอนเล่นที่คุกจังเลยนะคะ :z6:
-
หลงเบอร์ไหนคะเบท o18
-
นี่คือวิธีจีบของ เบท
เออดี
5555
-
เบื้องหลังที่โหดร้าย
-
:hao7:มาต่อแล้ว...สนุกมากเลยกำลังตื่นเต้น
-
แรกรักสบตา ทุ่มมากป๋าสุดๆเลย
-
รุกชนรุกดีสุดในสามโลก :katai4:
สนุกมากๆค่ะ รอติดตามตอนต่อไปอยู่นะคะ
-
เบทน่ารักอ่ะ :mew1: :mew1:
-
ตอนที่ : 07
อย่างที่คิดไว้เลย ว่าวันนี้ผมคงไปเรียนไม่ได้แน่ๆ เพราะปวดระบบที่แผลมาก เมื่อคืนโดนยังไม่เจ็บเท่านี้เลยแหะ ผมตื่นเช้าเหมือนเดิม หอบสังขารตัวเองลงมานั่งจมปลักอยู่ตรงหน้าทีวี คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย...
อย่างเรื่องเมื่อคืนที่ไอ้เบทเล่าให้ผมฟัง ผมจำได้แม่นว่ามันพูดอะไรออกมาบ้าง ผมไม่ลืม เพราะผมคิดว่าผม...อาจมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้
...แต่ผมไม่อยากเล่าอะไรออกมา บางทีมันอาจจะไม่ใช่อย่างที่ผมคิดไว้ ผมอาจจะคิดมากไปเอง
"เฮ้ยอู่ ไม่ไปเรียนไง?" ไอ้อั๋นมันถามผม ผมหันไปมอง เห็นมันกำลังหอบกระเป๋านักเรียน เดินลงบันไดมา
"สภาพกูแบบนี้จะให้ไปเรียนยังไงวะ"
"อ่าว...มึงไปโดนอะไรมา"
"มีเรื่องที่ผับเมื่อคืน"
ไอ้อั๋นมันเดินมาสำรวจแผลผม ช่วงไหล่ผมมีผ้าพันแผลพันอยู่ แขนผมปวดจนจะยกไม่ขึ้น แต่ทางโรงพยาบาลเขาไม่ได้เข้าเฝือกให้เพราะผมไม่ได้แขนหัก แต่แค่ปวดแผลที่ไหล่ จนลามมาถึงแขน
"ว่าแต่มึงมีเงินให้กูยืมสองหมื่นเปล่าวะ?"
ผมถามมันต่อครับ ไอ้อั๋นทำอึ้งๆ มันคงไม่มีให้ผมแน่เลย ด้วยความไม่ระวังของผมเองด้วย ทำให้ต้องมาเสียเงินตั้งสองหมื่น...
ไอ้เบทก็ใจดีควักเงินจ่ายให้ผม ทั้งๆที่ผมไม่ได้ร้องขอมันสักนิด ทีงี้เป็นไงหละครับ มันจะให้ผมไปทำความสะอาดบ้านให้ แล้วถ้าผมหาเงินมาใช้ให้มันไม่ได้ ผมไม่ต้องทำงานไปทั้งชาติเลยเหรอวะ
"กูไม่มี ว่าแต่มึงจะเอาไปทำอะไรวะ เงินตั้งสองหมื่น" มันขมวดคิ้วถามผม
"เมื่อวานกูขี่รถตัดหน้ารถคนอื่น รถมันชนยับทั้งคัน มันเรียกเงินจากกูสองหมื่น แต่กูไม่มีให้"
"แล้วมึงทำยังไงต่อ?"
"กูก็ไม่ทำไง แค่ยังไม่ได้จ่ายให้มัน"
ผมโกหกไอ้อั๋น เรื่องอะไรจะบอกว่ามีคนจ่ายให้ผมหละ มันก็พยักหน้าเข้าใจผมน่ะครับ สงสัยจะเชื่อในสิ่งที่ผมพูด
"เดี๋ยวกูหามาให้ แต่กูไม่รับปากนะว่าจะได้หรือเปล่า"
"เออๆไม่เป็นไร ขอบใจมากว่ะ"
ผมตบไหล่มันเบาๆ ไอ้อั๋นก็เดินออกจากบ้านไปเลย ผมคิดว่ามันคงไปยืมแฟนมันมาให้แน่ๆ ถ้าไม่ใช่เรื่องเดือfร้อนจริงๆ ผมไม่อยากไปยืมเงินใครหรอก ถ้ายืมพวกเพื่อนผม ผมยังคิดหนักเลย มันจะถามจนกว่าจะได้ความ แล้วถึงจะให้ผมยืม เพราะเงินมันไม่ใช่น้อยๆ
...แล้วทำไมไอ้เบทมันถึงยอมจ่ายเงินมากขนาดนั้นแทนผมวะ มันคงไม่ได้แอบชอบผมอยู่นะ?
"ไอ้อู่!"
...นั่นไงครับ ตายยากฉิบหายเลยมัน!
ผมถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนจะลุกเดินออกไปหน้าบ้าน ผมว่ามันต้องมาทวงเงินผมแน่เลย มันกลัวไม่ได้หรือยังไง มาทวงผมแต่เช้า ไอ้อั๋นมันยังเดินออกไปไม่พ้นรั้วดีด้วยซ้ำ ดีที่มันไม่ได้ยินเสียงไอ้เบท เดี๋ยวมันสงสัยแล้วเดินกลับมา ผมขี้เกียจแนะนำไอ้เบทให้มันรู้จัก
...คนแบบมันกูรู้จักแค่คนเดียวพอแล้ว น้องกูไม่ต้องไปยุ่งกับคนอย่างมัน เดี๋ยวมันชอบกันขึ้นมา คราวนี้กูปวดหัวแน่มึง
ผมมองหาไอ้เบท เห็นมันยืนอยู่ข้างกำแพงบ้าน เช้านี้มันแต่งตัวมาในชุดเสื้อช๊อปเต็มยศ เรียนมหาวิทยาลัยมั้งมัน ไม่เด็กวิศวะก็เด็กคณะที่เขาใส่เสื้อช๊อปกัน แต่วันนี้ทรงผมมันขัดตาผมนิดหน่อย เพราะมันไม่ได้ทำผมตั้งเหมือนเมื่อวาน วันนี้มันปล่อยผมหน้าลงแล้วปัดข้างเอา
...หน้าตามันมีแผลอยู่นิดหน่อย ดูดิบดี แต่แม่งก็ยังหล่อไง กูก็ไปชมมันจัง!
"มีอะไร?"
ผมถามพลางเดินเข้าไปหามัน ไอ้เบทมันยิ้มให้ผม รอยยิ้มยังดูกวนตีนเหมือนเดิม... ตามันจ้องมองหน้าผมสลับกับแผลที่ไหล่ มองผมแบบนี้หมายความว่าไง กะมาสมเพชกูว่างั้น รอให้กูหายก่อนเถอะ เดี๋ยวจัดให้ชุดใหญ่เลย...
"มาเอาเงิน" มันพูดขึ้นมาครับ ผมเลยส่ายหัว
"กูยังไม่มี มึงรอไปก่อนไม่ได้เหรอวะ?"
"เมื่อวานกูบอกว่าไง ถ้ามึงไม่มีให้มึงก็มาทำงานที่บ้านกู"
"แต่กูเจ็บแผลอยู่นะเว้ย มึงไม่เห็นหรือไงวะ?"
เออ ผมเจ็บจนจะยกแขนไม่ขึ้นอยู่แล้ว มันมองมาที่แผลผมแว๊บหนึ่งทำท่าคิดหนัก ไม่รู้คิดห่าอะไรของมัน ถ้ามันเล่นแผลงๆกับผมตอนนี้ ผมสู้มันไม่ได้แน่ๆ ทำไมมันชอบรังแกคนเจ็บจังวะ
"เห็น แต่กูก็ไม่ได้เป็นคนเจ็บนี่หว่า"
"เออ! อย่าให้มึงเจ็บบ้างก็แล้วกัน" ผมยืนกัดฟันกรอดๆ มันก็ยิ้มขำให้ผมอย่างเดียว
"ได้ๆ กูจะรอวันที่กูเจ็บตัวละกัน"
"สัด! มึงจะเอาตอนนี้เลยไหมหละ"
ผมทนต่อความกวนตีนของมันไม่ไหว ยกแขนข้างที่ไม่ค่อยเจ็บ ขึ้นไปกระชากคอเสื้อมัน ไอ้เบททำหน้าตกใจนิดหน่อย...
"เฮ้ยๆ เดี๋ยวเสื้อกูยับ" ไอ้เบทพูดพยายามจับแขนผมออก ผมก็ยอมปล่อยออก เห็นแก้คอเสื้อมัน...
"จะไปเรียนแล้วยังมากวนตีนกูอีก"
"ใครบอกว่ากูจะไปเรียน กูแค่จะไปส่งงานเดี๋ยวก็กลับ"
"จะไปไหนก็เรื่องของมึง" หน้าแตกเลยดิกู
"มึงก็มาทำงานบ้านให้กูได้แล้ว อย่าลีลา"
"เออแม่ง! มึงจะให้กูทำอะไรมึงพูดมาเลย"
ผมบอกมันอย่างเหลืออด ไอ้เบทมันก็หันกลับเข้าไปมองทางบ้านมัน สงสัยมองหางานให้ผมทำอยู่ แล้วมันก็หันกลับมามองหน้าผม ชี้นิ้วให้ผมมองอะไรสักอย่างตามที่มันชี้
"มึงเห็นกระถางที่มึงโยนเข้ามาในบ้านกไหม?" ผมเห็นครับ กระถางยังอยู่ดีไม่มีขยับเลย เพราะไอ้เบทมันไม่คิดจะเก็บไปทิ้งนี่ดิ
"เออ" ผมตอบกลับมันไป
"ถ้าเห็นก็ช่วยไปเก็บให้กูที กูเห็นมึงเจ็บเลยให้มึงทำงานเบาๆไปก่อน"
"มึงให้กูเก็บกระถางอย่างเดียว?" ผมถามย้ำครับ มันมองหน้าผมแล้วยิ้ม ยิ้มอย่างเดียวไม่พอ มันกลับส่ายหน้าให้ผมอีก
"เปล่า ต่อไปนี้กูจะหักหนี้มึงวันละสามร้อย แค่เก็บกระถางมันไม่คุ้ม"
"แล้วมึงจะให้กูทำอะไรอีก"
"ตัดหญ้าตรงสนาม"
"เออๆ เดี๋ยวกูไปทำให้" ผมบอกออกไปอย่างไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่
"ไม่ได้ว่ะ มึงต้องมาทำเดี๋ยวนี้"
"จิ! ได้ทีแม่งบังคับกูใหญ่เลยนะ ถ้ากูเอาเงินมาคืนมึงได้ กูจะเล่นให้กระอักเลือดเลย มึงคอยดู"
"เฮ้ยๆ แล้วมึงจะเดินหนีกูไปไหน?"
".........."
ผมไม่ตอบ แต่เดินออกมาจากบ้านตัวเอง เดินไปเข้าทางหน้าบ้านมัน ผมเจ็บขนาดนี้คงไม่มาปีนกำแพงให้ทรมานตัวเองหรอกครับ ผมเดินมาถึงรั้วหน้าบ้านไอ้เบท ก็ยืนรอให้มันมาเปิดรั้วให้
มันเห็นนะ ว่าผมเดินมายืนอยู่ตรงหน้าบ้านมัน แต่มันกลับไม่เดินออกมาเปิดประตูให้ผม สรุปมันจะเอายังไงกับผมวะ ยืนมองหน้ากูยิ้มๆ ยิ้มแบบกวนตีนจนเท้ากูเริ่มกระตุก มันหันหลังพิงกำแพง ล้วงบุหรี่ในกระเป๋าขึ้นมาจุดดูดหน้าตาเฉย
...มันน่าประเคนตีนให้แดกไหมหละ ไอ้เหี้ย!
"ไอ้เบท! มึงจะเปิดหรือไม่เปิด!"
"อะไรนะ?"
แม่ง! ผมไม่รู้จะทำยังไงกับมันแล้วว่ะ ไอ้เบทมันหันมามองหน้าผม ปากมันก็ดูดบุหรี่ไปด้วย...
"กูบอกให้มึงมาเปิดประตู" ผมเน้นย้ำ มันก็พยักหน้าให้ผมครับ
"ทีหลังกดออดเรียกผมนะครับ ตะโกนแบบนี้ผมจะรู้ได้ไง ว่าคุณจะเข้ามาบ้านผมน่ะ"
มันเดินมาเปิดประตูให้ผม ผมยืนมองมันนิ่งๆไม่ได้โต้ตอบห่าอะไรกลับไป ถึงแม้ว่าใจผมอยากจะโต้ตอบก็เถอะ ผมไม่เคยเจอใครกวนตีนผมแบบนี้มาก่อน
"เชิญครับ..."
".........."
ผมไม่โต้ตอบอะไรกลับไป เดินเข้ามาในเขตบ้านมัน บ้านมันดูร่มรื่นดี ผมก็เดินมาเรื่อยๆ จนมาถึงซากกระถางที่ผมทำเอาไว้ กำลังจะก้มลงไปเก็บ เสียงไอ้เบทดังขัดผมขึ้นมาทันที ผมเลยยืดตัวขึ้น แต่ยังหันหลังให้มันตามเดิม
"อุปกรณ์ตัดหญ้าอยู่หลังบ้าน มึงไม่หยิบเอาเอง"
"เออ"
"ตัดเรื่อยๆไม่ต้องรีบ ไม่เกินสิบโมงกูจะกลับมา"
"เออ แล้วมึงปล่อยให้กูอยู่บ้านมึงคนเดียว มึงไม่กลัวกูขโมยของบ้านมึงเหรอวะ?" ผมหันกลับไปถามมัน เพื่อมันเปลี่ยนใจไม่ให้ผมทำ มันยืนมองหน้าผมกลับ ผมก็รอฟังคำตอบจากปากมันอยู่
"ไม่ว่ะ ถ้าของบ้านกูหาย กูจะตัดนิ้วมึงทิ้ง ง่อยอย่างมึงคงสู้แรงกูตอนนี้ไม่ได้หรอกว่ะ"
"กูไม่ได้ง่อยไอ้สัด กูแค่เจ็บแผล"
"เออนั่นแหละ ถ้ากูกลับมาแล้วไม่เห็นมึง กูจัดการมึงแน่ไอ้อู่"
".........."
ผมเงียบครับ ยืนมองหน้ามันอย่างเดือดๆ เพราะมันชอบขู่ผมด้วยวิธินี้ตลอด ตั้งแต่เรื่องสร้อยแล้ว พอนึกถึงเรื่องสร้อยผมยังไม่ได้เอาไปซ่อมให้มันเลย ไม่รู้ว่ามันยังจำได้อยู่หรือเปล่า
ไอ้เบทมันยักคิ้ว ก่อนจะโยนบุหรี่ทิ้งแล้วใช้เท้าบดขยี้ให้จมดิน ก่อนมันจะเดินออกไป ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรมันอีก หันกลับมาก้มเก็บกระถาง จนได้ยินเสียงรถขับออกไปจากบ้าน พอมันไปผมถึงได้โล่งอก ไม่ต้องมีคนมายืนบังคับหรือยืนมอง เพราะกูอึดอัดกับสายตาของมัน
ยิ่งสายแดดยิ่งแรง ผมตัดหญ้าไปได้ครึ่งสนาม ก็ต้องเดินเข้ามาหลบแดดอยู่ใต้ต้นไม้ ผมไม่ได้ใส่เสื้อแขนยาวมา ยังอยู่ในชุดนอนเก่าๆอยู่เลย จะปีนข้ามกำแพงบ้านไปเปลี่ยนก็ไม่คุ้มกับชีวิต
ตอนนี้ผมขออย่างเดียว ขอให้ไอ้อั๋นมันหาเงินมาให้ผมยืมให้ได้ กูจะได้ไม่ต้องมายุ่งกับไอ้เบทอีก เห็นผมเจ็บเข้าหน่อยเล่นงานผมใหญ่เลยทีนี้ รอให้กูหายก่อนละกัน กูจะเล่นงานมันกลับบ้าง...
ผมพักหายเหนื่อย ก็เดินออกไปตัดหญ้าต่อ แดดร้อนที่ส่องลงมา ทำเอาเหงื่อผมไหล่ ผมเป็นคนขี้ร้อน ถ้าแขนผมไม่เจ็บ ป่านนี้ผมคงตัดเสร็จไปแล้วครับ
...ไอ้ห่าเบทก็ทรมานกูจัง
ผมตัดหญ้าไปเรื่อยๆ ไอ้เบทมันบอกว่าจะกลับมาก่อนสิบโมง นี่ก็ใกล้เวลาแล้วมั้ง กูหาเรื่องกลับไปแดกข้าวดีกว่าว่ะ เพราะกูไม่อยากเจอหน้ามัน
ผมเดินมาที่รั้ว ปวดเนื้อปวดตัวไปหมด โดนใช้แรงงานขนาดนี้ พรุ่งนี้ผมจะไปเรียนได้เปล่าก็ไม่รู้ ยิ่งใกล้ฝึกงานแล้วด้วย ผมเลยไม่อยากขาด
กริ้ง!
...ไอ้เหี้ยเบท มึงใส่ลูกกุญแจขังกูไว้ทำไมวะ!
"ไอ้สัดเอ้ย!"
ผมเขย่ารั้วอย่างบ้าคลั่ง มันกะจะขังผมเอาไว้ที่นี่เลยหรือไง ผมว่าผมจะไม่ปีนกำแพง สงสัยคงได้กลับไปใช้บริการตามเดิม...
ผมเดินกลับมาที่กำแพง มองหาอะไรที่เหยียบได้ เพื่อใช้เป็นตัวเหยียบขึ้นไป แขนใช้งานหนักได้ข้างเดียว แทบจะรับน้ำหนักตัวเองไม่ไหว แต่ผมก็ยังกัดฟันปีน ยังไงกูต้องได้กลับเข้าบ้านก่อนที่ไอ้เหี้ยนั่นจะมา
หมับ!
"เฮ้ย!"
ผมตกใจทันที เพราะผมโดนใครสักคนดึงขาลงมา จนเสียหลักล้มลงไปทับไอ้คนๆนั้นเต็มๆ ผมรีบดีดตัวขึ้นมายืน ก่อนจะเตะเข้าที่ท้องน้อยมันเต็มตีน มองหน้ามันถึงได้รู้ว่าเป็นไอ้เบท
...ทำไมผมถึงไม่ได้ยินเสียงรถมันวะ มันแอบมาเงียบๆแบบนี้ กูนึกว่าขโมย
ไอ้เบทมันนอนกุมท้อง ถึงแขนกูจะไม่ค่อยมีแรง แต่ตีนกูก็ไม่ได้ง่อยนี่หว่า ดูจากสภาพมันแล้วคงเจ็บหน้าดู สะใจกูฉิบหาย!
"เตะเข้ามาได้ไอ้เหี้ย" มันด่าผมครับ มองหน้าผมเอาเรื่องเลย ไอ้เบทนอนบิดไปมาบนพิ้นหญ้าที่ผมยังตัดไม่เสร็จ
"ใครให้มึงมาดึงขากูวะ ถ้ากูพลาดตกมาคอหัก กูก็ตายพอดีดิ"
"มึงไม่ตายหรอกไอ้อู่ มึงตกลงมาทับ K กูพอดี"
"จิ! มึงอยากโดนกูเตะอีกรอบใช่ไหมวะ"
ผมทำท่าจะเตะมันอีกรอบ ไอ้เบทมันลุกขึ้นมานั่ง ส่งสายตาให้ผมอย่างเคืองๆ แต่มือก็ยังคงกุมอยู่ที่ท้องไม่มีปล่อย
"มึงทำงานให้กูไปถึงไหนแล้ว มึงถึงหนีกูกลับบ้าน"
"แหกตาดูเอา"
"กูถามมึงดีๆ" ไอ้เบทลุกขึ้นมายืน มองหน้าผม ทำตาดุๆ
"กูก็ตอบไปแล้วไง"
"จิ! มึงพูดจาดีๆกับกูไม่ได้หรือไงวะ?" มันขยับตัวเข้ามายืนใกลผม ตัวไอ้เบทยืนห่างจากผมไม่กี่คืบ ผมว่าผมก็ตอบมันดีๆอยู่นะเว้ย
"พูดได้ แต่กูไม่อยากพูดกับมึง"
"เออไอ้เหี้ย พูดจาเพราะๆกับคนที่ช่วยเหลือมึง มึงจะตายหรือไงวะ"
"แล้วใครให้มึงมาเสือกเรื่องของกู!" ผมเดือดขึ้นมาเลย ผมไม่ได้ก้มกราบมันให้มันมาช่วยนี่หว่า... มันจะเรียกร้องเอาอะไรจากผม
"เออ กูขอโทษ กูเสือกเอง พอใจยัง? ถ้าพอใจมึงมานี่มาช่วยกูเข็นรถ รถกูน้ำมันหมดอยู่หน้าปากซอย" ไอเบทกระชากคอเสื้อกูไปเลย ไม่ถามหาความสมัครใจกูสักคำ
ปึก!
"โอ้ย! ไอ้อู่!"
เจอกูกระโดดถีบกลางหลังเต็มแรง แต่มันยังไม่ยอมปล่อยคอเสื้อผม มีหันกลับมามองหน้า สายตาโคตรดุดัน คิดว่ากูกลัวไง ถ้ามึงอยากมีเรื่อง ก็ต่อยกับกูตอนนี้ให้มันจบๆกันไปเลย
"ปล่อยกู" ผมบอกไอ้เบทไป พยายามยื้อตัวเองให้หลุดพ้นออกมาจากมัน
"กูไม่ปล่อย"
"กูบอกให้ปล่อยไงวะ!"
มันลากผมให้เดินตามมันอย่างเร็ว ผมหาจังหวะจัดการมันไม่ได้เลยแม่ง สุดท้ายโดนลากมาที่รถ ที่จอดอยู่ข้างทาง ถึงว่าทำไมมันกลับมาเงียบๆ
"เข็น!" มันเหวี่ยงผมมาตรงท้ายรถครับ
"กูไม่เข็น"
"มึงอยากแขนเดี้ยงอีกข้างหรือไง?"
"ก็เอาดิ" ผมท้ามันครับ ไหนๆตัวผมก็ไม่มีอะไรจะเสียแล้ว...
"อวดเก่ง งั้นมึงไปบังคับรถให้กู"
มันพลักผมให้เดินไปทางฝั่งคนขับ ผมไม่ค่อยสบอารมณ์กับมันเท่าไหร่ แต่มันไม่ให้ผมเข็นก็โอเค ผมเดินมาขึ้นรถ เป็นครั้งแรกเลยมั้งครับ ที่ผมได้จับพวงมาลัยรถหรู ปกติเคยขับแต่รถกระบะ
"ไอ้อู่! มึงจะเหยียบเบรคหาพ่องมึงเหรอ เดี๋ยวกูให้มึงมาเข็นเลย!"
เสียงไอ้เบทดังแว่วๆเข้ามา มองมันผ่านกระจกแล้วหลุดขำ เพราะกูแกล้งมันอยู่ไง หน้าไอ้เบทโคตรตลก ผมยกเท้าออกจากเบรคให้มันเข็นคนเดียวจนมาถึงบ้าน แรงมันเยอะ เข็นทีไม่มีสะดุด แต่ก็คงเหนื่อยอยู่ เพราะมันยืนหอบ ผมเลยเปิดประตูรถลงมา
"หมดธุระกูแล้วใช่ไหมวะ กูจะได้กลับบ้านไปอาบน้ำแดกข้าว"
"ยัง"
...อะไรอีกวะ?
"เดี๋ยวกูกลับมาตัดหญ้าให้ใหม่ ตอนนี้กูร้อน กูอยากอาบน้ำ"
"ไม่ต้องตัดแล้วหญ้าอะ กูให้มึงนั่งลอกรายงานให้กูแทน" มันได้ยินที่ผมบอกไหมวะ?
"แต่ตอนนี้กูหิวข้าว..."
"เดี๋ยวกูทำให้กิน ถ้ามึงอยากอาบน้ำก็อาบที่บ้านกู เสื้อผ้ากูมีให้เปลี่ยน กางเกงในกูก็มีให้มึงเปลี่ยน"
"จิ! เป็นเมียกูไงวะถึงมาสั่งกู"
"แล้วมึงอยากให้กูเป็นไหมละ?"
"ตีนเหอะ กูไม่ได้เป็นเกย์"
"ไม่ได้เป็นก็อย่าพูดมาก เข้าไปในบ้านได้แล้วไป กูร้อน"
...กูก็ร้อน! เพราะมัวแต่ตัดหญ้าให้มึง น้ำท่ากูยังไม่ได้แดกสักหยด!
ไอ้เบทมันเดินไปเปิดแอร์รอบบ้าน ขนาดบ้านผมยังใช้พัดลมอยู่เลย แสดงว่ามันรวยเลยไม่ใช่เล่น ผมเดินเข้าไปนั่งที่โซฟา ไอ้เบทเอาน้ำมาโยนให้ ไม่รู้ไปหยิบจากตู้เย็นตั้งแต่ตอนไหน
...แต่นี่มันอะไรวะ?
น้ำเย็นๆลดไปเหลือแค่ครึ่งขวด แสดงว่ามันแดกมาก่อนแล้ว แล้วเอามาให้กูกินต่อ ใครมันจะไปกินลงวะ
"เอาขวดใหม่มาให้กู" ผมสั่งมัน ไอ้เบทยืนทำท่าทางกวนตีนใส่ผม
"รังเกียจ? มึงจะรังเกียจทำไม ปากต่อปากก็เคยโดนกันมาแล้ว"
"มึง!"
ผมกระแทกขวดน้ำลงโต๊ะด้านหน้าทันที โต๊ะมันเป็นกระจกด้วยครับ ดีที่ไม่แตก ไม่งั้นกูเดือดร้อนอีก ผมมองหน้ามันด้วยสายดุๆ สายตากูโคตรเอาเรื่อง
"จะกินก็มาหยิบเอา เดี๋ยวกูไปทำกับข้าวมาให้กิน"
ไอ้เบทเดินหายเข้าครัวไปแล้วครับ น้ำหน้าอย่างมันทำกับข้าวเป็นด้วยเหรอวะ กูไม่อยากเชื่อ ผมหิวน้ำจนต้องลุกเดินตามมันเข้าไปในครัว เปิดตู้เย็นหยิบน้ำออกมากระดกกินจนหมดขวด
มีแอบชำเรืองมองไอ้เบทนิดหน่อย ตอนเดินเอาขวดไปทิ้งในถังขยะข้างๆมัน ดูทำอาหารคล่องแคล่วดี ผมก็เดินออกมานั่งรอมันอยู่ที่โซฟาตามเดิม รอเกือบครึ่งชั่วโมง ไอ้เบทถึงได้เดินออกมา พร้อมกับถือข้าวมาสองจานเป็นข้าวผัด...หายไปตั้งนานนึกว่าจะได้กินอาหารดีๆแล้วกู
"รีบๆกิน กินเสร็จจะได้รีบลอกรายงาย"
"เออ"
ผมรับจานข้าวมากิน ไอ้เบทก็นั่งกินอยู่ข้างๆผมนี่แหละ รสชาติถือว่าดี พอกินได้ กินเสร็จมันก็เอาจานไปเก็บ แล้วหอบเอารายงานมาให้ผมนั่งลอก
"ลอกตรงที่กูเลคเชอร์ไว้ ลอกเกินจากนั้นกูจะหักเงินมึงอักษรละหนึ่งบาท"
"เออ"
"มึงพูดเป็นคำเดียวหรือไง"
"เออ" ผมย้อนกลับมันครับ ไม่อยากพูดเหี้ยไรกับมันมาก ลงมือลอกอย่างที่มันบอก มันเรียนวิศวะจริงๆ ดูได้จากเนื้อหามันคล้ายๆกับที่ผมเรียน...
ตึ๊งตึ่ง!
เสียงไลน์จากโทรศัพท์ผมเองครับ จนไอ้เบทหันหน้ามามอง แล้วมองตอนที่ผมกำลังมองมันด้วย มันกระตุกยิ้มให้ผม คิดว่าผมสนใจในตัวมันมากมั้ง กูแค่มองว่ามึงทำอะไร เผื่อมึงหลอกให้กูลอกงาน แล้วมึงนั่งเล่นเกมส์ กูก็โดนเอาเปรียบดิ
...ผมล้วงหยิบโทรศัพท์ออกมากดดู เป็นไอ้พลทักมา ฉิบหายละไง อริมันนั่งอยู่ข้างๆกูเนี่ย กูลืมไปเลย
* มึงเป็นยังไงบ้างวะ
...มันทักมาหาผม คงถามถึงเรื่องอาการผม
* ยังไม่ตาย แค่ปวดๆแผล
*ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว
* เดี๋ยวหลังเลิกเรียนกูเข้าไปหา
* ไอ้ชานไอ้อาร์ตก็ไปด้วย
* แล้วเจอกัน
เฮ้ย! พวกมันจะมาบ้านผม ผมดูเวลาตรงโทรศัพท์เป็นเวลาห้าโมง อีกไม่กี่ชั่วโมงพวกมันกำลังเลิกเรียนกันแล้ว
* เออ
ผมตอบมันกลับไป ก่อนเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าตามเดิม ถ้าเพื่อนผมมา แล้วรู้ว่าไอ้เบทมันอยู่ที่นี่ มันจะโดนรุมไหมวะ สัด! แล้วกูไปเป็นห่วงมันทำไมเนี่ย
"ไอ้เบท"
"ว่า?" มันขานรับ แต่ไม่ได้หันหน้ามามองผม มันมัวแต่พิมพ์ห่าอะไรยิกๆที่โน๊ตบุ๊คก็ไม่รู้...
"ไอ้พลมันจะมาหากู ถ้ามึงไม่อยากโดนรุมก็อยู่เงียบๆ"
"ทำไมวะ? มึงเป็นห่วงกูว่างั้นเถอะ?"
มันหันมามองหน้าผม ถามว่าผมเป็นห่วงมันไหม ก็ไม่ได้เป็นห่วงนี่หว่า... แล้วกูจะไปบอกทำไมวะ ปล่อยให้แม่งโดนกระทืบไป ไม่น่าพลั้งปากบอกมันเลย
"ใครเป็นห่วงมึง ถ้าพวกไอ้พลรุมกระทืบมึง กูก็ร่วมวงกระทืบมึงไม่ได้ดิ รอกูหายก่อนไม่ได้ไง?"
"ได้ กูจะรอ หายเจ็บเมื่อไหร่อย่าลืมรุมกระทืบกูหละ"
"ไม่ต้องท้า..."
"เออ มึงก็รีบๆลอกรายงานให้เสร็จ จะได้กลับ"
".........."
ผมหันกลับมานั่งลอกรายงานให้มันต่อ รายงานก็ยาวแสนยาว ผมเลยเขียนให้แม่งเละ อ่านออกไม่ออกก็แล้วแต่มัน เพราะรายมือผมไม่ได้ดูดี ถ้ามันเรื่องมาก ก็มาเอาไปลอกเอง...
TBC.
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เบทสายโหด ฮ่า ได้ทีเอาใหญ่ เชียร์ อิอิ รุกเหนือรุก
อู่จะมีส่วนรวมยังไงเรื่องพี่พล สงสัยอย่างแรง
-
เบท....อู่..มันเจ็บแกล้งแรงงง์ไปนะ..อยากจะอยู่ใกล้อู่ก้อเหอะ....
-
อู่ เอ็งไมีเอี่ยวอะไรกับเรื่องนังพลมัน หาาา?!!
-
รอ :katai5: อยากรู้ว่าอู่จะเริ่มรักเบทตอนไหน :กอด1:
-
อิเบทซาดิสม์ใช่ไหม 5555
-
เบท ทำเป็นทวงเงิน
เพื่อหาทางเข้าใกล้อู่ ละสิ
ตบท้ายด้วยว่าถ้าไม่เสร็จจะดูดปาก
อะจ๊ากกกกก บอกเลยว่าจะจูบปากอู่
ถ้าไม่เสร็จ ก็ไหล่เจ็บ แขนเจ็บ จะเสร็จง่ายเหรอ
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
อร๊ายอยากดูดปากคนเจ็บก็บอก ไม่ต้องมาอ้าง
-
เบทกวนตีนสูงมาก หมั่นไส้
-
:กอด1:
-
ชอบแนวนี้ค่ะ หายากมว๊ากกก เบธอู๋จงเจริญญญ~ :hao6:
-
แหมมม ได้ทีหล่ะสั่งใหญ่เลยน้าาาา
5555555
-
แต่ละคนนี่กวนตรีนกันจริงๆเล้ยยยยย
-
แมนๆคุยกัน :hao6: :hao6:
-
ตอนที่ : 08
ไอ้อู่ลอกรายงานให้ผมเสร็จ มันก็ขอตัวกลับบ้านมันบอกกับผมว่าเพื่อนจะมา ผมเดินไปส่งมันที่หน้าบ้าน เดินตามตูดไอ้อู่ไปก็มองตูดมันไปด้วย น่าตบน่าลูบคลำฉิบหาย มันไม่รู้หรอกว่าผมมอง เพราะมันไม่ได้หันมาสนใจผม มีแค่ผมที่สนใจมองมัน
...ทีแรกมันจะไม่ให้ผมออกมาส่งหรอก แต่ผมหาขออ้างว่าจะมาล็อครั้วบ้าน มันเลยไม่ได้พูดอะไร
พอผมส่งมันเสร็จ ก็เดินกลับเข้ามาในบ้าน หยิบรายงานที่ไอ้อู่ลอกขึ้นมาดู รายมืออย่างกับไก่เขี่ย มองแทบไม่ออกว่าเป็นภาษาไทยหรือ ภาษาอื่น ผมมองดูก็อดยิ้มไม่ได้ หลอกให้มันลอกรายงานให้ผม เพราะเนื้อหาทั้งหมดผมได้ศึกษาไปหมดแล้ว
เป็นเพราะว่าผมอยากอยู่ใกล้ๆมัน เลยบังคับให้มันนั่งจดนั่งลอก ไม่คิดว่ามันจะโง่มานั่งลอกให้ผม ยิ่งได้อยู่ใกล้ๆมัน ผมก็ยิ่งใจเต้นแรง...
ผมวางรายงานเอาไว้ที่เดิม ก่อนจะเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ที่โต๊ะขึ้นมากดโทรหาเพื่อน ผมมีเรื่องจะให้มันช่วยนิดหน่อย เพราะวันนี้ผมจะจัดการกับ...ไอ้พล
ถึงแม้ไอ้อู่มันจะห้ามผม แต่ผมกลับไม่ฟังคำพูดของมัน เพราะเรื่องที่ผมจะเคลียร์กับไอ้พล มันร้ายแรงกว่าคนนอกอย่างไอ้อู่จะห้ามผม ผมไม่รู้ว่าที่มันห้ามผม เพราะมันเป็นห่วงผม หรือเป็นเพราะห่วงเพื่อนมันกันแน่
"ฮัลโหล" ผมพูดแทรกขึ้นมา หลังจากที่ไอ้มิกซ์รับสาย
[เออ โทรมามีไรวะ?]
"มึงช่วยมาที่บ้านกูหน่อย กูมีเรื่องให้มึงช่วย"
[เรื่องไร?]
"วันนี้ไอ้พลจะมาหาไอ้อู่ที่บ้าน กูอยากให้มึงมากันไอ้อู่ให้กูหน่อย กูจะจัดการกับไอ้พลแค่คนเดียว"
[โหย...ไม่ค่อยเลยนะมึง มึงเป็นห่วงมันเหรอวะ]
"เออ"
[แล้วมึงรู้ได้ไงว่าไอ้พลมาหาไอ้อู่ที่บ้าน]
"มันเป็นคนบอกกู" ผมตอบไปตามความจริง ไอ้อู่มันเป็นคนบอกกับผมเอง
[ยังไงๆ พวกมึงสองคนแอบมีอะไรกันหรือเปล่าวะ]
...แซวกูจังไอ้สัด
ไอ้มิกซ์มันรู้ครับ ว่าผมชอบไอ้อู่ และมีมันที่รู้อยู่คนเดียว เพราะมันสนิทกับผมมากที่สุดในกลุ่ม ความลับของผม หรือเรื่องเหี้ยไรที่เกี่ยวกับผม มีมันคนเดียวที่รู้
"ตอนนี้ยังว่ะ แต่อนาคตไม่แน่" เผลอๆผมอาจตายก่อนได้มีอนาคตร่วมกับมันก็ได้ ดูท่าไอ้อู่จะเอาจริงเอาจังกับผมตลอด ไอ้เรื่องต่อยกูน่ะ
[เออ กูขอให้มึงรอดพ้นไปจากตีนมันไวๆละกัน]
"พอๆมึงไม่ต้องพูดเยอะ ตอนนี้มึงรีบมาหากู ให้ ไอ้พวกเหี้ยมาช่วยด้วยก็ได้ กูไม่รู้ว่าเพื่อนมันจะมากันกี่คน"
[พวกมันอยู่บ้านกู]
"เออ ให้พวกมันมา" ผมสั่งอีกรอบ ก่อนไอ้มิกซ์จะวางสายไป
ผมนั่งพิมพ์รายงานต่อรอพวกไอ้มิกซ์ ได้ยินเสียงรถมอเตอร์ไซค์ประมาณสองสามคัน ขี่มาจอดอยู่แถวๆหน้าบ้าน ผมเดินไปเปิดผ้าม่านดู เห็นเป็นเพื่อนไอ้อู่ พวกมันมากันครบทีม
"เฮ้ยอู่! เดี้ยงเป็นหมาเลยนะมึง!"
ผมได้ยินเพื่อนมันแซวไอ้อู่ มันคงเดินออกมาเปิดรั้วให้เพื่อนมัน ไอ้อู่ด่าเพื่อนมันกลับ เสียงพูดคุยก็ค่อยๆเงียบหายลงไป ผมเดินกลับมานั่งรอพวกไอ้มิกซ์ รอไม่นานพวกมันก็มาถึงกัน บีบแตรรถเสียงดังอยู่หน้าบ้าน ผมรำคาญเลยรีบออกไปเปิดรั้วให้
พวกมันเอารถมาสองคัน คันหนึ่งของไอ้มิกซ์ อีกคันของไอ้จุน ไอ้นิคไอ้บาสไม่ได้เอารถตัวเองมา ถ้าพวกมันสองเอารถมา บ้านกูไม่มีที่จอดรถแน่
"มากันแบบเงียบๆไม่ได้เหรอวะ?" ผมถามพวกมันตอนก้มเปิดรั้วใหญ่ ไอ้มิกซ์ลดกระจกรถลงมองหน้าผมแล้วยิ้ม...
...มันคงไม่ได้ยินที่ผมพูดหรอก เสียงเพลงในรถดังกระหึ่มเลย
"จัดเลยเปล่า พวกกูพร้อมแล้ว..." ไอ้มิกซ์มันถามผม มือมันค่อยๆเบาเสียงเพลงลง ผมหันไปมองหน้าบ้านไอ้อู่ ตรงรั้วมีรถมอเตอร์ไซค์จอดอยู่
"เดี๋ยวค่อยลงมือ พวกมึงขับเข้ามาจอดในบ้านกูก่อน"
ผมพยักหน้าให้ พวกมันเลยขับรถเข้ามาจอดในบ้านผม แล้วเปิดประตูลงรถกันมา สภาพแต่ละคนแม่งเมากันอยู่ด้วย เมื่อตอนเช้าผมออกไปส่งงานที่คณะคนเดียว ส่วนพวกมันผมไม่ได้ติดต่อ รับรู้แค่ว่าพวกมันจะพากันไปกินเหล้า แต่กูไม่คิดว่าจะนั่งดื่มกันแต่เช้า
"กูจะไปเรียกมันที่บ้าน พวกมึงเข้าไปนั่งในบ้านก่อน ถ้าเห็นว่ากูหายไปนาน พวกมึงพากันออกมาได้เลย" ผมสั่ง มองหน้าพวกมันเรียกตัว
"มึงจะให้พวกกูกันพวกมันเอาไว้เฉยๆ" ไอ้บาสถาม ผมเลยพยักหน้าให้มัน
"เออ แค่กันไม่ให้พวกมันเข้ามาช่วยไอ้พล แต่อย่าลงมือกับพวกมันหนัก ออมแรงไว้บ้างก็ดี"
"โดยเฉพาะไอ้อู่เหรอวะ?"
คำพูดของไอ้นิคทำเอาผมขมวดคิ้ว เหมือนมันรู้ว่าเรื่องระหว่างผมกับไอ้อู่เลยว่ะ แต่เรื่องนี้มีแค่ไอ้มิกซ์ที่รู้คนอยู่เดียว ผมหันไปมองหน้าไอ้มิกซ์ทันที เหมือนจะถามประมาณว่า มึงเอาเรื่องนี้ไปบอกคนมันเหรอวะ ไอ้มิกซ์หยักไหล่ไม่รู้เรื่อง
"เฮ้ยไอ้เบทมึงไม่ต้องทำหน้างงหรอก กูดูสายตาที่มึงมองมันในผับ สายตามึงดูเป็นห่วงมัน ตอนที่มันโดนไอ้จุนฟาดขวดใส่"
"เปล่า ตอนนั้นกูแค่ตกใจ" ผมเลี่ยง ไม่บอกความจริง ตอนที่ไอ้อู่โดนเพื่อนผมฟาดขวดใส่ ผมเป็นห่วงมันจริงๆนั่นแหละ
"เออ จะยังไงก็เรื่องของมึง มึงจะทำอะไรก็รีบๆ"
ไอ้นิคพูดออกมาอีกรอบ ไม่รู้ว่ามันจะเชื่อผมหรือเปล่า ผมไล่ให้พวกมันเข้าไปในบ้าน พวกมันคงไปหาเบียร์หาเหล้าในบ้านผมกินต่อ เพราะผมมีของพวกนี้ติดบ้านไว้อยู่แล้ว
จากนั้นผมถึงได้เดินออกมายังข้างบ้านไอ้อู่ มองเข้าไปในบ้านมันไม่เห็นใครเลยสักคน ได้ยินแต่เสียงที่พวกมันคุยกัน...
"ไอ้อู่!" ผมตะโกนเรียกชื่อมัน ทำให้เสียงการพูดคุยเงียบหายไป ผมรู้เลยว่าไอ้อู่มันจะทำหน้ายังไง มันคงตกใจที่ผมมาเรียก เพราะผมไม่ได้ฟังคำพูดที่มันบอกผม
...กูขอโทษ แต่เรื่องนี้กูต้องจัดการ
"ใครมาเรียกมึงวะ" เสียงเพื่อนมันถามขึ้นมา ไอ้อู่ก็ตอบเพื่อนมันกลับทันที
"กูไม่รู้ เดี๋ยวกูออกไปดูแป๊บหนึ่ง"
สิ้นคำพูดไม่นาน ไอ้อู่จะปรากฎตัวออกมาอยู่ต่อหน้าผม สายตาโคตรดุดัน มองทีผมกลัวลูกตามันหลุดออกมา มองหน้ากูทีทำเอากูเสียวสันหลัง
"มึงมาทำเหี้ยอะไร กูบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่ามา"
ไอ้อู่กัดฟันถามผมพร้อมกับเดินเข้ามาหา ผมยิ้มให้มัน ไม่ได้กลัวสายตากับคำพูดที่บ่งบอกไปถึงอารมณ์ของมัน...
"ทำไม มึงกลัวว่ากูจะมามีเรื่องกับเพื่อนมึงเหรอไงวะ?"
"จิ! มึงพูดเบาๆหน่อยดิ!"
"เฮ้ยอู่! รีโมททีวีมึงอยู่ไหนวะ กูหะ! ไอ้เหี้ยเบท!?"
ผมกับไอ้อู่หันไปมองต้นเสียง เห็นไอ้พลมันยืนจ้องหน้าผมด้วยความตกใจ ผมเองก็มองหน้ามันด้วยสายตาดุดัน เพราะช่วงเวลาที่ผมรอคอย มันกำลังจะมาถึง
"ไงมึง? เจอกันอีกแล้วนะ"
"ไอ้สัด!"
"เฮ้ย! ไอ้พล! มึงอย่า!"
ไอ้อู่มันจับแขนไอ้พลไว้ ก่อนโดนสะบัดแขนทิ้ง ไอ้พลปีนกำแพงข้ามมาในเขตบ้านผมทันที จนผมถอยหลังออกไปตั้งหลัก ไอ้อู่กับเพื่อนอีกสองคน พากันปีนกำแพงตามมา สภาพไอ้อู่ ผมดูแล้วดันสงสารมัน มันน่าจะเดินไปเข้าทางหน้าบ้าน บ้านกูยินดีต้อนรับคนอย่างมึง
"ปากมึงวอนหาตีนกูฉิบหาย!"
ไอ้พลตะโกนด่าผม พร้อมกับที่มันพุ่งเข้ามาหาผมอย่างไว ส่วนพวกไอ้อู่ เพื่อนผมวิ่งเข้ามากันพวกมันไว้
...เร็วทันใจดีฉิบ!
ผลัวะ!
ผมต่อยหน้าไอ้พลทันที พอมันเสียหลักผมจึงรีบเข้าไปอัดมัน จนมันตั้งตัวรับหมัดหนักๆจากผมไว้แทบไม่ทัน
"ไอ้เบท! มึงอย่าทำอะไรเพื่อนกู!"
เสียงไอ้อู่ตะโกนแทรกเข้ามา แต่ผมไม่ฟัง ผมยังคงลงมือจัดการไอ้พลอย่างต่อเนื่อง มันหาโอกาสต่อยกูคืนไม่ได้ เพราะกูไม่ยอมให้มันได้มีโอกาสเลยสักครั้ง
ผลัวะ!
ผมลงหมัดอีกครั้งจนมันล้ม ไม่รู้เรี่ยวแรงไอ้พลหายไปไหนหมด...
"ไมมึงไม่สู้กูวะ!"
"อึก..."
"อ่อนแอฉิบหาย" ผมเลยเอื้อมมือไปบีบคอไอ้พลให้มันหันมามอง หน้าตามันแตกยับ มีเลือดออกหลายจุด
"มึงมีอะไรจะพูดมึงก็พูดออกมาให้หมด มึงอยากเคลียร์เหี้ยไรมึงก็พูดออกมา กูอยากให้ปัญหามันจบอยู่วันนี้"
"มึงทำร้ายไอ้ภพทำไม?" ไอ้พลมันถามผม ผมนั่งมองหน้ามันพลางขมวดคิ้ว มันไม่รู้เหรอว่าพี่ตัวเองทำเหี้ยอะไรไว้
"มันข่มขืนพี่กู"
"ไม่จริง มึงอย่าไปใส่ร้ายมัน"
"มึงฟังกูไอ้พล! พี่มึงเหี้ยกว่าที่คิดไว้"
...พี่สาวผมต้องเป็นบ้าก็เพราะใคร พี่ผมเปลี่ยนไปก็เพราะใคร ถ้าไม่ใช่ไอ้ภพ
"พี่มึงข่มขืนพี่สาวกู หรือมึงอยากลองโดนข่มขืน แบบที่พี่มึงทำ" ผมขู่มัน มือก็ออกแรงกำคอไอ้พลเขย่าไปมา
"อย่านะไอ้เหี้ย"
"คนที่เหี้ยนะพี่มึง!"
"มึงอย่ามากล่าวหาไอ้ภพ! มึงไม่มีหลักฐาน!" มันยังคงต่อปากต่อคำกับผม ผมรู้ว่ายังไงมันก็ไม่เชื่อ มันต้องเชื่อพี่ชายมันมากกว่าอยู่แล้ว
"แล้วมึงจะเอาไง กูอยากให้เรื่องของมึง ไอ้ภพแล้วก็กูจบลงในวันนี้"
"มึงหาหลักฐานมาสิวะ! กูจะได้จบ!"
"หลักฐาน ? ได้... หลักฐาน..."
ผมพูดก่อนจะปล่อยคอไอ้พล แล้วลุกขึ้นยืน ก้มลงมองหน้ามันอย่างเหลืออด จะให้กูไปเอาหลักฐานที่ไหนมา นอกเสียจากพี่สาวกู ที่สภาพแบบนั้น
"อั่ก!"
ผมเตะเสยปลายคางจนไอ้พลถึงกับสลบ เสียงไอ้อู่ตะโกนห้ามผมใหญ่ ผมหันไปมองมัน มันโดนเพื่อนผมล็อคแขนไว้ ขนาดไหล่มันเจ็บอยู่ มันยังดิ้นรนที่จะเข้ามาช่วยเพื่อนมัน
ปรี๊ด! ปรี๊ดดดดด!
"หยุด! นี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ"
จนมีเสียงหนึ่งดังขึ้น พวกผมทั้งหมดหันหน้าไปมอง เป็นตำรวจห้านายที่วิ่งเข้ามาในเขตบ้านผม เพราะผมไม่ได้ล็อครั้วเอาไว้ตั้งแต่แรก ผมขมวดคิ้วทันที งงว่าพวกตำรวจรู้ได้ไง ว่าพวกผมมีเรื่องทะเลาะวิวาทกัน
"ผมได้รับแจ้งมาจากเพื่อนบ้านคุณ บอกว่าพวกคุณทะเลาะวิวาทกันจนเกิดเสียงดัง"
"ใช่ครับคุณตำรวจ ไอ้พวกนี่มันบุกเข้ามาทำร้ายเพื่อนผมครับ" ไอ้นิคชี้หน้าพวกไอ้อู่ให้ตำรวจดู
"แล้วใครเป็นเจ้าของบ้านครับ?"
"................."
ผมเงียบ ไม่ตอบว่าเป็นเจ้าของบ้าน ผมไม่อยากเห็นไอ้อู่โดนจับ แต่เพื่อนผมมันก็โยนความผิดให้พวกไอ้อู่อยู่ดี จนไอ้จุนมันตะโกนเรียกผม...
"เบท มึงบอกเขาไปดิว่ามึงเป็นเจ้าของบ้าน"
"ว่ายังไงครับ?" ตำรวจหันมามองหน้าผม แต่ผมดันหันไปมองหน้าไอ้อู่
"มึงบอกเขาดิวะ..." ไอ้จุนคะยันคะยอให้ผมพูด จนผมจำใจหันหน้ามามองตำรวจ แล้วพยักหน้าส่งๆ
"ครับ ผมเจ้าของบ้าน"
"งั้นพวกคุณที่ไม่ใช่เจ้าของบ้าน เชิญไปโรงพักด้วยครับ บุกรุกเข้ามาทำร้ายผู้อื่นในบ้าน ข้อหาใหญ่นะ"
ตำรวจพูดจบก็รวบตัวพวกไอ้อู่ออกไป ไอ้พลถูกหิ้วปีกเดินตามออกไปทีหลัง ตำรวจพาพวกมันขึ้นหลังรถกระบะ แล้วขับออกไป
...คนที่ผมเป็นห่วงมากที่สุดในตอนนี้คือไอ้อู่
"จิ! ใครมันโทรแจ้งตำรวจวะ?" ผมสบถออกมาอย่างคนหัวเสีย ผมไม่อยากให้ตำรวจเข้ามายุ่งแล้วแท้ๆ
"กูเอง..." ผมหันไปมองต้นเสียงที่พูดขึ้นมา เป็นไอ้นิคเพื่อนผม
"มึงโทรแจ้งทำไมวะ มึงก็รู้ ว่ากูไม่อยากให้เรื่องถึงตำรวจ"
"กูไม่อยากให้มึงเจ็บตัว ทำไมวะ มึงเป็นห่วงไอ้อู่?"
"ไอ้นิค!"
"เฮ้ยๆไอ้เบท มึงใจเย็นดิวะ มึงก็ด้วยไอ้นิค"
ไอ้บาสรีบเข้ามาห้าม คงเห็นว่าผมอารมณ์ขึ้นกับท่าทางกวนตีนของไอ้นิค ผมกับไอ้นิคถึงจะเป็นเพื่อนกัน แต่ก็มีหลายๆเรื่อง ที่ผมกับมันไม่ค่อยถูกใจกัน ผมมองหน้ามันดุๆก่อนจะเดินเข้าบ้าน ผมเดินขึ้นมาบนห้องนอนเลย ไม่สนใจเพื่อนว่าพวกมันจะยังอยู่ในบ้านผม หรือว่ากลับบ้านกันไปแล้ว
ก๊อกๆๆๆ
จนประตูห้องนอนผมมีคนเคาะ ผมเดินออกไปเปิดเป็นไอ้มิกซ์ ผมมองหน้ามันงงๆ ว่ามันขึ้นมาหาผมที่ห้องทำไม
"มีอะไร?" ผมถามทันที อารมณ์ในตอนนี้กูแทบไม่อยากคุยกับใคร...
"เปล่า กูแค่ขึ้นมาดูมึง"
"แล้วพวกไอ้นิคมันกลับกันไปยัง?"
"กลับแล้ว เหลือแค่กูคนเดียว" มันบอกผม ผมเลยให้มันเดินเข้ามาในห้อง ผมเดินออกมาสูบบุหรี่อยู่ข้างนอกระเบียง ไอ้มิกซ์ก็เดินตามออกมา
"กูว่าไอ้นิคมันชอบมึงว่ะ" จู่ๆไอ้มิกซ์มันก็พูดขึ้นมา ผมเลยหันไปมองหน้ามัน
"มึงรู้ได้ไง?"
"กูดูจากที่มันทำ เหมือนมันรู้ว่ามึงชอบไอ้อู่ เลยเอาเรื่องไอ้อู่มาประชดมึง"
ผมคิดตามในสิ่งที่ไอ้มิกซ์พูด มันประชดผมจริงๆ ผมดูออก แต่ผมไม่คิดว่ามันจะชอบผม เพราะเราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่มอปลาย
"มันอาจจะชอบไอ้อู่ก็ได้"
"กูว่าไม่น่าใช่..."
"กู..."
ผมพูดอะไรไม่ออกได้แต่ถอนหายใจ ก่อนจะหันกลับมาสูบบุหรี่ต่อพ่นควันสีขุ่นลอยสู่ท้องฟ้า ผมมองไปที่ห้องของไอ้อู่ เหมือนได้รื้อความจำว่าผมเห็นมันครั้งแรกก็ตรงนี้...
ผมคุยกับไอ้มิกซ์ไปเรื่อยๆ จนมันขอตัวกลับบ้าน ผมเลยลงมาหาน้ำกินจากในครัว ในหัวสมองคิดถึงแต่เรื่องขไอ้อู่ จะมีใครไปประกันตัวมันออกมาหรือเปล่า จนผมนึกขึ้นมาได้ว่ามันมีน้องชาย เพราะเมื่อคืนที่ผมมาส่งไอ้อู่ มันบอกกลัวไอ้อั๋นเห็น เลยให้ผมจอดรถก่อนจะถึงหน้าบ้านมัน
ผมเลยเดินออกมาที่ข้างบ้านไอ้อู่อีกครั้ง ตะโกนเรียกว่ามีคนอยู่บ้านหรือเปล่า จนมีเด็กผู้ชายในชุดนักเรียนมอปลายเดินออกมา หน้าตาคล้ายๆกับไอ้อู่ แถมสูง คงเป็นไอ้อั๋นน้องชายมัน
"อยู่ครับ แล้วพี่เป็นใคร มีอะไรกับผม?" คำพูดคำจาฟังแล้วขึ้นพอๆกับคุยกับไอ้อู่เลยว่ะ สมแล้วที่มึงเป็นน้องมัน
"ไอ้อู่กลับมายัง?" ผมถาม มันก็ทำหน้างงๆ
"ยังอะ ไม่รู้เหมือนกันว่ามันไปไหน ว่าแต่พี่รู้จักกับมันได้ไง?"
...รู้จักเพราะกางเกงใน จะให้ผมตอบมันไปแบบนี้ไหม? ผมมองหน้าไอ้อั๋นแล้วยิ้ม มันก็ยิ้มให้ผม จะว่าไปมันก็เป็นมิตรกับผมดี
"คือพี่เพิ่งย้ายเข้ามา วันนั้นเห็นไอ้อู่เดินออกมาตากผ้า ก็เลยได้คุยกัน" คุยกันด้วยกำลังครับ เจอกันวันแรกแม่งซัดกันแล้ว
"อ่อ แล้วพี่มีธุระอะไรกับมันหรือเปล่า ฝากผมไว้ได้ ถ้ามันกลับมาเดี๋ยวผมบอกให้"
"อั๋นยังไม่รู้ใช่ไหม ว่าไอ้อู่โดนตำรวจจับ"ผมถามมันออกไป มันก็ส่ายหัวไปมาแทนคำตอบ
"ไม่รู้อะ แล้วพี่รู้จักชื่อผมด้วยเหรอ?" มันเกาหัวทำท่าเหมือนงงๆ
"ไอ้อู่บอก ตอนนี้มันถูกจับเรื่องทะเลาะวิวาท"
"ก็เรื่องปกติของมันแหละพี่ โดนจับเข้าคุกหลายครั้งละ มันยังไม่จำเลย"
"จริงดิ?"
"จริงครับ"
"งั้นเอาแบบนี้ อั๋นเอาเงินนี่ไปประกันตัวมันออกมา ไอ้อู่คงเหงาถ้ามันอยู่ในคุกนานๆ"
ผมพูดพลางเปิดกระเป๋าตังค์ ล้วงเอาเงินประกันตัวให้ไอ้อั๋น ผมไม่ได้เอาเงินมาฟาดหัวใคร หรือดูถูกใคร ผมแค่อยากช่วยมัน แต่ไอ้อั๋นก็ไม่ได้รับไป
"ไม่เป็นไรพี่ เดี๋ยวผมเอาเงินผมไปประกันตัวมันออกมาเอง ขอบคุณพี่มากที่มาบอกผม"
"เออๆไม่เป็นไร ถ้าไม่พอก็มาขอยืมก่อนได้"
"ครับพี่ ว่าแต่พี่ชื่ออะไร?"
"ชื่อเบท"
"ครับพี่เบท ขอบคุณครับ" ไอ้อั๋นมันยกมือไหว้ผม จนผมเกือบรับไหว้ไม่ทัน
มันขอตัวกลับเข้าไปในบ้านมัน ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรมันอีก เดินกลับเข้าบ้านมานั่งพิมพ์รายงานต่อ รอไอ้อู่กลับมาอย่างปลอดภัย ซึ่งผมคิดว่า มันต้องกลับมาเล่นงานผมแน่ เดี๋ยวกูไปอาบน้ำนอนรอมันเลยดีกว่า
TBC.
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
:L2: :pig4:
-
นี่ขนาดคุยกันยังดุเดือดขนาดนี้
แล้วถ้าสองคนนี้ได้กันจะดุเดือดเลือดสาดขนาดไหน
-
อู่ ดุมาก ไม่เคยคุยดีๆกับเบทเลย
แล้วจะเข้าใจกันได้เมื่อไหร่เนี่ย
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
รออออ :กอด1: :กอด1:
-
นี่เค้ากำลังจีบกันใช่มั้ย....555
-
อู่ต้องแนวรักไม่รู้ตัว แล้วก็ปกป้องเบทไปแล้ว ฮ่าๆๆๆ
มาต่อไวๆๆๆน่ะ
-
รู้สึกไม่พอออ อยากอ่านอีก :katai2-1:
-
โครงเรื่องมันคุ้นๆ สงสัยว่าจะเคยอ่านฉบับเก่ามา
-
คุยกัน ไม่จะฆ่ากันตลอดเวลา 5555555
-
ตีกันตลอด แขนเดี้ยงก็ยังตี
เดี๋ยวป่วยจนได้
-
ตอนที่ :09
"มึงทำแบบนี้กับกูได้ไงวะ?"
ไอ้พลถามผมขึ้นมา ตอนนี้พวกเราสี่คนยืนอยู่ในห้องขัง ไม่มีใครนั่งเลยสักคน ผมมองหน้าไอ้พล โดยที่ตัวมันมีไอ้ชานช่วยประคองอยู่ เพราะหลังจากที่มันฟื้น ตำรวจก็พาตัวมันมารวมอยู่กับพวกผม
"กู..." ผมพูดไม่ออก เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น ผมไม่มีอะไรจะแก้ตัว
"มึงปกป้องมันเหรอวะ? มึงก็รู้...ว่าไอ้เบทมันมีเรื่องกับกู ทำไมมึงไม่บอกว่ามันอยู่ข้างบ้านมึง"
"มันเพิ่งย้ายเข้ามา" ผมบอกออกไป ไอ้พลจ้องมองหน้าผมนิ่ง
"มันด้วยใช่ไหม ที่เป็นคนต่อยหน้ามึง" ไอ้ชานถามขึ้นมา ผมเลยหันไปพยักหน้าให้มัน "เออ"
"กูถามมึงจริงๆนะ มึงปกป้องมันใช่ไหม?" ไอ้พลคาดคั้นจะเอาคำตอบจากปากผม
ผมไม่ได้คิดที่จะปกป้องไอ้เบท แต่เรื่องที่เกิดขึ้น ผมคิดว่าพี่ชายมันก็มีส่วนผิดอยู่เหมือนกัน แล้วไอ้พลก็เชื่อพี่ชายมันเกินเหตุ หรือว่าผมปกป้องไอ้เบทจริงๆวะ ไม่ใช่ดิ...กูแค่เป็นคนมีเหตุผล มีเหตุผลก็เท่านั้นเอง
"กูไม่ได้ปกป้องมัน"
"ถ้ามึงไม่ได้ปกป้อมัน ทำไมมึงไม่บอกกูว่ามึงรู้จักกับมัน"
"กูก็เพิ่งรู้จักกับมันไม่นาน ก่อนวันที่มึงมีเรื่องกันในผับนั่นแหละ ตัวกูเอง...กูก็รู้สึกอึดอัดนะเว้ย ที่ศัตรูเพื่อนมาอยู่ข้างบ้านกู แต่มึงจะให้กูทำยังไงวะ จะให้กูไปต่อยหน้ามันทุกวันที่เจอหน้า กูไม่เบื่อแย่เหรอ เรื่องของพวกมึงสองคน กูอยากให้พวกมึงเคลียร์กันให้จบ กูลำบากใจ"
ผมร่ายยาวเป็นชุด เพราะศัตรูเพื่อนมันก็เหมือนศัตรูเรา แต่จะให้ผมไปมีเรื่องกับไอ้เหี้ยเบททุกวันมันก็ไม่ใช่ โตๆกันแล้ว แค่ไม่ไปยุ่งเกี่ยวกับมันก็พอแล้ว ต่างคนต่างอยู่...
"กูจะจบก็ต่อเมื่อมันเอาหลักฐานมาให้กู มึงลองคิดดูไอ้อู่ ถ้าไอ้อั๋นพิการเพราะฝีมือมัน มึงจะนิ่งเฉยได้เหรอวะ"
"มึงแช่งน้องกูไงไอ้พล?"
"เฮ้ยอู่! มึงใจเย็นๆดิ" ผมเดินเข้าไปหาไอ้พล จนไอ้อาร์ตรีบเข้ามาห้ามผมไว้
"กูไม่ได้แช่ง กูแค่เปรียบเทียบให้มึงฟัง แค่กูพูดแค่นี้มึงยังอารมณ์ขึ้นเลย แล้วกูหละไอ้สัด! พี่กูทั้งคน มันพิการ กูสงสารมัน"
"ก็พี่มึงไปข่มขืนพี่สาวมัน"
"มึงเชื่อที่มันพูดเหรอวะ"
"กู..." ผมไม่รู้ว่ะ ผมไม่รู้ว่าจะเชื่อใครดี
"มึงยังเป็นเพื่อนกูอยู่ไหม...ไอ้อู่?"
เจอมันถามคำนี้เข้าไปผมถึงกับจุกอก ไอ้พลมองหน้าผมอย่างเจ็บปวด ผมก็เจ็บปวดไม่แพ้มัน...
"กูเพื่อนมึง แต่กูอยากให้มึงฟังความหลายๆด้าน ถ้าไอ้เบทมันไม่เจ็บปวดกับเรื่องที่เกิดขึ้น มันจะกระถืบพี่มึงจนพิการไหมวะ"
"มึงเข้าข้างมันจริงๆ ถ้ามึงเข้าใจความรู้สึกมันแต่มึงไม่เข้าใจความรู้สึกกู มึงก็ไปคบกับมันเลย ไม่ต้องมาคบกับกู"
"ไอ้พล มึงพูดอะไรของมึงวะ!"
ไอ้อาร์ตร้องห้ามทันที มีไอ้พล กับไอ้ชานที่มองหน้าผมนิ่งๆ ผมมองหน้าพวกมันนิ่งเหมือนกัน ในกลุ่มผม ผมสนิทกับไอ้อาร์ตมากที่สุด ถ้าตัดขาดกันจริงๆ มันคงลำบากใจ ว่ามันจะเลือกคบกับผม หรือว่าเลือกที่จะอยู่กับไอ้พล
...แต่ถ้าไอ้พลมันจะเลิกคบผม ไอ้ชานมันก็คงจะเลิกคบผมไปด้วย ผมดูท่ามันแล้ว เพราะมันสนิทกับไอ้พลมากกว่า
"แล้วแต่มึงจะคิด ถ้าที่ผ่านมากูเป็นเพื่อนที่ไม่ดีพอสำหรับมึง มึงจะเลิกคบกูก็เรื่องของมึง"
"เออ กูจะเลิกคบ"
สิ้นคำพูดมัน ผมถอนหายใจแล้วเดินกลับหลังให้มันทันที ผมรักพวกมันมาก เพราะพวกเราร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกันก็เยอะ
"พวกมึงเป็นบ้ากันหรือไงวะ ทำตัวเป็นเด็กๆไปได้" ไอ้อาร์ตพูดขึ้นมา ผมก็คิดอยู่เหมือนกัน ว่ามันดูเด็กจริงๆ เลิกคบกันด้วยเรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง
"ที่เด็กอะมัน ไม่ใช่กู"
"มึงจะเอาไงไอ้สัด!"
ผมหันไปตะคอกใส่ไอ้พลทันที เพราะมันโกรธไอ้เบท จนพาลโกรธผมไปด้วย ผมพยายามระงับสติและอารมณ์แล้ว แต่มันก็ปากหมาพูดใส่ผมอยู่เรื่อย ที่ผ่านมามันเคยให้ใจคำว่าเพื่อนกับผมไหม หรือมีแค่ผมที่ให้ใจมันไป
...ผมอาจจะพูดเสียงดังไป จนตำรวจเดินเข้ามาดู
"เอ้าๆ ทะเลาะกันทำไมละพวกเอ็ง นายชานชัย นายพล นายอาทิตย์ มีคนมาประกันตัวแล้ว ส่วนนายรณภพอยู่ก่อน ยังไม่มีคนมาประกันตัว"
รณภพคือชื่อผมเองครับ ตำรวจยืนไขกุญแจหน้าห้องขัง เปิดประตูห้องขังให้พวกมันออกไป ไอ้พลไอ้ชานเดินออกไปเลยทันที ไม่ได้หันมามองหน้าผมด้วยซ้ำ มีแค่ไอ้อาร์ตคนเดียวที่เดินเข้ามาตบไหล่ผม
...แต่ไอ้อาร์ตครับ มือมึงตบโดนแผลกูครับ!
"สู้ๆมึง เดี๋ยวกูไปคุยกับพวกมันให้เอง"
"เออ"
ผมพยักหน้า ก่อนที่ไอ้อาร์ตจะเดินออกไปอีกคน ผมเดินเข้ามานั่งอยู่ตรงด้านในห้องขัง เพราะฝืนยืนต่อไปไม่ไหว ผมเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว เหนื่อยทั้งกาย เหนื่อยทั้งใจ ส่วนไอ้เบท...ถ้าผมออกจากห้องขังไปได้ ผมจะไปเล่นงานมันให้นักเลย!
"นายรณภพ ออกมาได้แล้ว"
ผมนั่งอยู่ได้ไม่นาน ตำรวจก็เดินเข้ามาเรียกตัวอีก ผมคิดว่าไอ้อั๋นมันคงมาประกันตัวผม แต่มันรู้ได้ไงวะ ว่าผมโดนตำรวจจับ ผมเดินออกไปเห็นมันนั่งดูดนมกล่องรอผมอยู่ ท่านั่งแดกนมโคตรชิว
"เฮ้ย! มึงรู้ได้ไงวะว่ากูโดนตำรวจจับ" ผมถามไอ้อั๋นทันที มันสะดุ้งตัวนิดๆ ตอนผมตะโกนเรียกมัน ไอ้อั๋นถึงได้เงยหน้าขึ้นมามองหน้าผม
"พี่ที่อยู่ข้างบ้านเป็นคนบอกกู คนที่หล่อๆ ที่เพิ่งย้ายเข้ามา"
...อย่าบอกนะว่าเป็นไอ้เหี้ยเบท
ไอ้นี่แม่งชอบเสือกทุกเรื่องจริงๆ เผลอแป๊บเดียวมันมาทำความรู้จักกับน้องผมแล้ว น้องผมมันยิ่งชอบผู้ชายด้วยกันอยู่ พวกมันสองคนทักทายกันไปถึงไหนแล้ววะ ถ้ามันเอาไอ้เบทมาเป็นเมีย กูกระทืบมึงไส้แตกแน่
"ชื่อเบทมั้ง ถ้ากูจำไม่ผิด" มันย้ำครับ มีการย้ำให้ผมฟังอีกรอบ
ผมไม่ได้พูดอะไรครับ แค่พยักหน้าให้มันไป ผมกับไอ้อั๋นก็พากันขี่รถกลับบ้าน ไม่รู้ไอ้อั๋นมันไปเอารถใครมาขี่ หรูฉิบหาย ส่วนรถผมยังอยู่ที่อู่อยู่เลย...
พอขี่รถมาถึงหน้าปากซอยทางเข้าบ้าน ผมให้มันจอดให้ผมลงตรงมินิมาร์ท เพราะผมจะไปหาซื้ออะไรมากิน ไอ้อั๋นถึงขี่รถกลับเข้าบ้านไป เพราะผมไม่ให้มันรอ เดินเข้าไปซื้อน้ำอัดลมออกมานั่งกิน รอเวลาทำใจ เพราะจริงๆแล้ว ผมกะว่าจะไปเล่นงานไอ้เบทมันต่างหาก เลยไม่อยากให้ไอ้อั๋นเข้ามามีส่วนร่วม หรือบางทีมันก็ไม่มาร่วมหรอก แต่ผมกลัวมันเข้ามาห้ามผมมากกว่า
ผมนั่งกระดกน้ำจนหมดกระป๋อง ถึงได้เดินตามทางเข้าบ้านมาเรื่อยๆ จะเชือดคนผมต้องลงทุนทำถึงขนาดนี้เลยเหรอวะ ยังดีที่ตอนนี้มันก็เย็นมากแล้ว ผมเลยเดินไม่ค่อยรู้สึกร้อนเท่าไหร่ จนผมได้ยินเสียงรถตามหลังมา เสียงดูคุ้นๆหูยังไงไม่รู้ แต่ผมไม่ได้หันไปมอง จนกระทั่ง...
ปี้ม! ปี้มมมมมม!!
"ไอ้เหี้ย! บีบแตรหาพ่อมึงเหรอ!"
ผมตะโกนตามรถที่แล่นผ่านหน้าไป มองรถกับป้ายทะเบียน ถึงได้รู้ว่าเป็นรถของไอ้เหี้ยเบท...
ไอ้เบทมันจอดรถ แล้วเปิดประตูรถลงมายิ้มให้ผม ท่าทางดูกวนตีนจนผมหมั่นไส้ ผมยิ่งโมโหอยู่นะเว้ย แค่เห็นหน้ามันอารมณ์กูก็ขึ้นแล้ว
"กลับไง ให้กูไปส่งเปล่า!" มันตะโกนถามผม มึงถามไม่ได้ดูหน้ากูเลย
"อย่าเสือก!" ผมตอบมันกลับไป
"กูถามมึงดีๆนะเว้ย! อย่าให้กูต้องใช้กำลัง"
"หรือมึงจะเอาวะ!"
ผมเดินไปก้มหยิบไม้ท่อนหนึ่งตรงริมข้างทาง ตามองไปเห็นพอดี เพราะตรงนี้มันเป็นสวนต้นไม้ ใกล้สวนสาธารณะของหมู่บ้าน ที่จริงผมไม่อยากใช้อาวุธกับมันหรอก แต่คนอย่างมัน โดนสักทีสองทีคงไม่เป็นไร ไอ้เบทเบิกตากว้างทันทีที่เห็นผมถือไม้แล้วรีบเดินเข้าไปหามัน
"เล่นไม้เลยเหรอวะ!"
".............."
"เฮ้ยอู่! มึงฟังกูอยู่ไหม มาสติแตกเหี้ยไรตอนนี้วะ!"
".........."
"ไอ้อู่!"
"รำคาญไอ้เหี้ย!"
ขวับ!!
"สัด!"
ผมฟาดไม้ไปที่ตัวมันเต็มแรง ไอ้เบทยกมือขึ้นมาขวางเอาไว้ ทำให้โดนช่วงแขนมันไปเต็มๆ แล้วไม้กูเสือกเปราะบางขาดท่อน เสียจังหวะทำให้ไอ้เบทกระโดดถีบท้องกูออกมาจนเกือบล้ม มันยืนเอามือกุมแขนตรงที่โดนกูฟาด มองหน้ากูตาโคตรดุ
"โธ่เว้ย!" กูโมโห เลยปาท่อนไม้ในมือใส่รถมันไปอีก
เพล้ง!
"ไอ้สัด!"
ไอ้เบทแหกปากขึ้นมาทันที กระจกรถมันแตกระเอียดยิบ เพราะผมตั้งใจปาใส่กระจกจริงๆ
"อึก!"
จนมันพุ่งเข้ามาบีบคอผมทันที ท่าทางมันดูโกรธผมจริงจังก็วันนี้แหละ ผมก็เพิ่งเคยเห็นตอนที่มันฟิวขาด มันออกแรงบีบคอผมแรงขึ้น สายตาที่มันใช้มองผมเริ่มเปลี่ยนไปอย่างกับคนละคน ก็ดี... ความรู้สึกแบบนี้แหละที่กูรอมึงมานาน
"มึงเป็นเหี้ยอะไรของมึงวะ!"
"กูเป็นเหี้ยไร!"
ผมกระชากคอเสื้อมันกลับบ้าง ผมกับมันยืนมองหน้ากันจนแทบไม่มีใครยอมใคร... ท่าทางแม่งก็โมโหด้วยกันทั้งคู่ มันออกแรงบีบคอผมหนักขึ้น ผมก็ดึงคอเสื้อมันหนักขึ้นเหมือนกัน
"มึงจะเอาไงกับกูไอ้อู่!" คราวนี้ไอ้เบทกดเสียงต่ำถามผม มันจะให้ผมเอาไงกับมัน ผมอยากจะต่อยมันน่ะสิวะ
"กูอยากฆ่ามึง"
ผมพูดขู่มันออกไป ต่อให้ทะเลาะหรือยกพวกไปตีกับใคร คงไม่ทำให้ถึงตายได้หรอก กูกลัวติดคุกติดตารางเป็นเหมือนกัน พอไอ้เบทได้ยินที่ผมพูด มันดูนิ่งลงแป๊บหนึ่ง แรงบีบที่คอผมก็ค่อยๆเบาลง จนผมผลักมันให้ออกห่างไปจากตัว
"มึงโมโหกูถึงขนาดนั้นเลยเหรอวะ" มันถามผมขึ้นมาอีกรอบ แต่รอบนี้ดูเหมือนมันจะใจเย็นลง
".........." แต่ผมไม่ได้ตอบเหี้ยอะไรทั้งนั้น
"กูต้องทำไงมึงถึงจะหายโมโหกู"
ห๊ะ! อะไรของมันวะ? มึงมาแนวไหนของมึง...
เมื่อกี้มึงยังเอาเรื่องกูอยู่เลย ผมขมวดคิ้วมองหน้ามันอย่างงงๆ กูปรับอารมณ์ตามมึงไม่ทันแล้วเว้ย
"มึงอย่ามายุ่งกับกูอีก" ผมบอกไอ้เบท แต่มันเสือกส่ายหัวไปมาให้ผมแทน
"กูไม่เลิก"
"มึงแม่ง! พูดไม่รู้เรื่องเหรอไงวะ!" ผมยกมือขึ้นไปกระชากคอเสื้อมันอีกรอบ คราวนี้มันไม่ได้บีบคอผมคืน แต่เสือกกระตุกยิ้มส่งมาให้กูแทน
"เป็นบ้าเหรอไอ้สัด!" จนกูต้องถามมันกลับไปอีกรอบ
"เออใช่ กูเป็นบ้า..."
"เออ ไอ้เหี้ย!"
โป้ก!!
"โอ๊ะ!"
ผมกระชากคอเสื้อมันเข้ามาหาตัว ก้มหัวตัวเองไปชนเข้ากับหน้าผากไอ้เบทเต็มแรงแล้วปล่อยคอเสื้อมันไป ดูท่าว่ามันจะเจ็บมากๆเสียด้วย เพราะกูก็เจ็บไม่แพ้กัน กูแม่งโคตรหมั่นไส้มันเลย อยากจะต่อยหน้ามันอยู่ แต่กูก็เจ็บแผลที่ไหล่
ไอ้เบทก้มหน้ายกมือกุมขมับทันที ผมขยับตัวเซถอยหลังนิดหน่อย มึนงงอยู่เหมือนกัน เหมือนโลกทั้งโลกกำลังจะหมุน ไม่น่าเล่นงานมันด้วยวิธีนี้เลย เพราะกูก็เจ็บไม่น้อย ยกมือลูบหน้าผากตัวเอง ดีนะไม่แตก
"เป็นไงไอ้สัด หายบ้าเหรอยังมึง?" ผมถามไอ้เบท แต่ตัวเองแทบจะยืนไม่ไหว เหมือนคนเมาเลยกู...
"เล่นบ้าอะไรของมึงวะ!"
"กูไม่ได้เล่น"
"ถ้ากูความจำเสื่อมขึ้นมา มึงจะทำไง"มันเงยหน้าขึ้นมามองผม โห...หน้าผากมันแดงแจ๋เลย เพราะมันเป็นคนผิวขาว เลยเห็นชัด
"ก็ไม่ทำไง สมองเสื่อมก็เรื่องของมึงดิ มึงจะให้กูรับผิดชอบด้วยการถ่ายเทสมองกูไปให้มึงเหรอ?"
"กวนตีน ว่าแต่ตอนนี้เพื่อนมึงเป็นยังไงกันบ้างวะ?" มันถามผมต่อ ด่ากูเสร็จแม่งเสือกขึ้นมาเลยทันที
"มึงจะถามทำไม?"
"พวกมันไม่โกรธมึงเหรอ ที่มึงรู้จักกับกู"
"หึ! พวกมันไม่โกรธกูหรอก แต่แม่งเลิกคบกับกูไปเลยไง สะใจมึงแล้วดิ"
"ไอ้อู่..." มันเรียกชื่อผมเฉยๆ มองหน้าผมเหมือนมันรู้สึกผิด จนมันพูดประโยคถัดไปขึ้นมา ทำเอาผมเดือดขึ้นมาอีกรอบ "เพื่อนมึงนี่ไม่มีเหตุผลเลยว่ะ"
"สัด! อย่าว่าเพื่อนกู!"
"กูไม่ได้ว่า ก็ถ้าพวกมันเป็นเพื่อนมึงจริง พวกมันเคยเห็นมึงเป็นเพื่อนหรือเปล่าวะ วันที่มึงเจ็บตัว ทำไมพวกมันไม่มาส่งมึง"
"กูไม่ให้พวกมันมาส่งเอง"
ใช่ครับ ผมไม่ให้พวกไอ้อาร์ตมาส่งเอง เพราะผมขี่รถกลับไหว และผมก็ไม่ได้อยากจะไปเป็นภาระของใคร เพราะผมไม่ได้ดูเป็นคนอ่อนแอ น่าห่วงใย น่าปกป้องขนาดนั้น
"ถ้ากูเป็นเพื่อนมึง ยังไงกูต้องมาส่งมึงให้ได้ มึงเป็นคนเจ็บ เจ็บที่ไปปกป้องเพื่อนมึง แต่เพื่อนมึงกลับไม่เห็นค่าอะไรในตัวมึงเลย กูให้มึงคิดเอา ว่าคำว่าเพื่อน...มันยังสำคัญกับมึงอยู่ไหม"
เหมือนมันจะสอนผม ผมก็คิดตามมัน แต่ยังไงเพื่อนก็คือเพื่อน ต่อให้พวกมันจะเหี้ยแค่ไหน ผมก็รักพวกมันอยู่ดี ผมเงียบยืนจ้องหน้ามัน ไอ้เบทก็ยืนมองหน้าผม...
"คิดได้แล้วก็จ่ายค่าซ้อมกระจกรถมาให้กูด้วย ไม่งั้นมึงทำงานใช้หนี้กูไปจนตายแน่"
...อ่าว ผมลืมไปเลยว่าทำกระจกรถมันแตก
มันทวงหนี้ผมอีกแล้วครับ หนี้เก่าผมยังหามาคืนมันไม่ได้เลย มีหนี้ใหม่มาอีกแล้วเรอะ!
"เรื่องดิ" ผมตอบมันกลับไป ไอ้เบทเดินเข้ามาซะประชิดตัวผมเลย แต่ผมไม่ได้ถอยหนีมันไปไหน
"มึงทำ มึงต้องรับผิดชอบ"
"กูไม่ได้เป็นคนมีความรับผิดชอบอะไรขนาดนั้น"
"ได้...งั้นพรุ่งนี้มึงคอยดู ถ้าบ้านมึงไม่พัง อย่ามาเรียกกูว่าเบท"
ถ้าไม่ให้ผมเรียกมันว่าเบท จะให้เรียกว่าเหี้ยเบทเหรอวะ มันยักคิ้วให้ผมกวนๆ จนกูอยากจะพุ่งเข้าไปต่อยหน้ามันอีกรอบ คิดว่าขู่กูแค่นี้ แล้วกูจะกลัวนะเว้ย กูไม่กลัวมึงหรอก
TBC
-
กลายเป็นคนพี่เถื่อน คนน้องดูสุภาพไปเลย
:pig4: :pig4:
-
นิคขี้เสือก.... ถ้าไม่มายุ่งป่านนี้พลกับเบทอาจจะเคียร์กันรู้เรื่องก็ได้ นี่อะไร ชอบเค้าแต่ทำนู้นนี่ประชดเค้า เค้าคงจะเอาแกหรอกก หัวเน่าไปเลยนะแกไอนิคคคคค
-
คิดๆแล้วว่านิค ต้องชอบเบท
พล เชื่อพี่ตัวเอง ขอหลักฐาน
เบท จะเอาหลักฐานอะไรไปแสดงให้พลเห็น
หรือขอหลักฐานการข่มขืนของแพทย์
และใบแสดง DNA ของภพจากอสุจิ
อู่ ออกมาคงยิ่งโกรธเบทมากขึ้น
มิกซ์ จะมีโอกาสเจออ
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ง่ะ เรื่องเลยไม่เคลียร์ไม่จบไม่สิ้นสักที!! :katai1:
-
โอยยยยยย อยากอ่านต่ออย่างแรงงงงงง
ฮืออออ
-
อู่เอ๊ยอู่ ชีวิตหนูนี่มันสุดๆไปเลย :z3: กรี๊ดๆพี่เบท มากกว่าชอบแล้วมั้ง :z2:
-
ศึกชิงนาย...สินะ
-
นิดชอบเบทอีก ตัวป่วนชัดๆๆ
พาพลไปให้เจอพี่สาวเบทเลย
อั๋นมารยาทงามมากเลย อิอ
อู๋กลับมาคงวิ่งมากอดเบทแน่ๆๆ เหรอออ ฮ่าๆๆ
ผิดเดือนผิดจ้า
-
:pig4:
-
ตอนที่ :06
"มึงทำแบบนี้กับกูได้ไงวะ?"
ไอ้พลถามผม ตอนนี้พวกเราสี่คนยืนกันอยู่ในห้องขัง ไม่มีใครนั่งเลยสักคน ผมมองหน้าไอ้พล ที่ตัวมันมีไอ้ชานช่วยประคองตัวให้มันยืนได้ เพราะไอ้พลโดนไอ้เหี้ยเบทเล่นงานมานัก
...ไอ้เบทแม่งก็เหลือเกินนนนนน บอกว่าอย่ามาหาเรื่องเพื่อนกู แม่งก็ไม่ยอมฟัง!
"กู..." ผมพูดไม่ออกครับ เพราะเรื่องทั้งหมดผมไม่มีอะไรจะแก้ตัว
"มึงปกป้องมันหรือไง? มึงก็รู้ว่าไอ้เบทมันมีเรื่องกับกู ทำไมมึงไม่บอกว่าบ้านมันอยู่ข้างบ้านมึง"
"มันเพิ่งย้ายเข้ามา" ผมตอบ
"มันด้วยใช่ไหม ที่เป็นคนต่อยหน้ามึง?" ไอ้อาร์ตถาม ผมเลยพยักหน้าให้ "เออ"
"กูถามมึงจริงๆนะ มึงปกป้องมันใช่ไหม?" ไอ้พลคาดคั้นเอาคำตอบจากผมต่อ
ผมไม่ได้คิดที่จะปกป้องไอ้เบท แต่เรื่องที่เกิดขึ้น ผมคิดว่าพี่ไอ้พล มันก็มีส่วนผิดอยู่เหมือนกัน แล้วไอ้พลมันก็เชื่อพี่ชายมันเกินเหตุ หรือผมจะไปปกป้องมันจริงๆวะ ไม่ใช่ดิ ผมแค่เป็นคนมีเหตุผล มีเหตุผลก็เท่านั้นเอง
"กูไม่ได้ปกป้องมัน"
"ถ้ามึงไม่ได้ปกป้อมันง ทำไมมึงไม่บอกกู ว่ามึงรู้จักกับมัน"
"กูก็เพิ่งรู้จักกับมัน ตอนที่มึงมีเรื่องกันในผับนั่นแหละ" ผมตอบไอ้พล "ตัวกูเอง...กูก็อึดอัดนะเว้ย ที่ศัตรูเพื่อนมาอยู่ข้างบ้านกูอะ แต่พวกมึงจะให้กูทำยังไงวะ จะให้กูไปต่อยหน้ามันทุกวันที่เจอหน้า กูไม่เบื่อแย่เหรอ เรื่องของมึงกับไอ้เบทกูก็อยากให้มึงเคลียร์กันให้จบๆไป"
ผมร่ายยาวมาเป็นชุด เพราะศัตรูเพื่อนมันก็เหมือนศัตรูเรา แต่จะให้ผมไปมีเรื่องกับไอ้เหี้ยเบททุกวันก็ไม่ใช่ โตๆกันแล้ว แค่ไม่ไปยุ่งเกี่ยวกับมันเท่านั้น ต่างคนก็ต่างอยู่ นอกเสียจากมันมากวนตีนผม
"กูจะจบก็ต่อเมื่อมันเอาหลักฐานมาให้กูดู มึงลองคิดดูนะ ถ้าไอ้อั๋นน้องมึงพิการเพราะฝีมือมัน มึงจะนิ่งเฉยอยู่ได้หรอวะ"
"มึงแช่งน้องกูหรือไง ไอ้พล..."
"เฮ้ยอู่ ใจเย็นๆ"
ผมเดินเข้าไปหาไอ้พล จนไอ้อาร์ตรีบเข้ามาห้าม...
"กูไม่ได้แช่ง กูแค่เปรียบเทียบให้มึงฟัง แค่กูพูดแค่นี้มึงยังอารมณ์ขึ้นเลยอู่ แล้วกูหละ พี่กูพิการเลยนะเว้ย"
"ก็พี่มึงไปข่มขืนพี่สาวมัน..."
"มึงเชื่อที่มันพูดหรอวะ มึงเพื่อนกูไหมเนี่ย ไอ้อู่?"
"กูเพื่อนมึง แต่กูอยากให้มึงฟังความหลายๆด้านบ้าง ถ้าไอ้เบทมันไม่เจ็บปวดกับเหตุการณ์นี้จริงๆ มันจะมากระถืบพี่มึงจนพิการไหม ทำไมมึงไม่คิดบ้างวะ"
"เออ กูไม่คิด ถ้ามึงเข้าข้างมันมาก ก็ไปคบกันเลย ไม่ต้องมาคบกับกู"
"ไอ้เหี้ยพล มึงพูดอะไรของมึงวะ"
ไอ้อาร์ตร้องห้ามทันที มีไอ้พล กับไอ้ชานที่มองหน้าผมนิ่งๆ ผมก็มองหน้าพวกมันนิ่งเหมือนกัน ในกลุ่มผมผมสนิทกับไอ้อาร์ตมากที่สุดแล้ว ส่วนพวกมันสองคน ก็สนิทกันมากที่สุดเหมือนกัน ถ้าไอ้พลมันจะเลิกคบผม ไอ้ชานมันก็คงจะเลิกคบผมไปด้วย ผมดูท่ามันแล้ว...
"ก็แล้วแต่มึงจะคิด ถ้าที่ผ่านมากูเป็นเพื่อนที่ไม่ดีพอ มึงก็เลิกคบกูไปเหอะ"
"เออ กูจะเลิกคบกับมึง..."
ผมถอนหายใจแล้วหันหลังให้พวกมัน ผมรักพวกมันมากนะ เพราะพวกเราร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกันก็เยอะ...
"พวกมึงเป็นบ้ากันหรือไงวะ ทำตัวเป็นเด็กๆไปได้" ไอ้อาร์ตพูดขึ้นมา ผมก็คิดอยู่เหมือนกัน ว่ามันดูเด็กจริงๆ เลิกคบกันด้วยเรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง
"ที่เด็กอะมัน ไม่ใช่กู"
"มึงจะเอายังไงกับกูวะ!"
ผมหันไปตะคอกใส่ไอ้พลทันที เพราะมันโกรธไอ้เบท จนพาลโกรธผมไปด้วย ผมพยายามระงับสติและอารมณ์แล้ว แต่มันก็ปากหมาพูดใส่ผมอยู่เรื่อย ที่ผ่านมามันเคยให้ใจคำว่าเพื่อนกับผมไหม หรือมีแค่ผมที่ให้ใจมัน
ผมอาจจะพูดเสียงดังไป จนตำรวจเดินเข้ามาดู...
"เอ้าๆ ทะเลาะกันทำไมละพวกเอ็ง นายชานชัย นายพล นายอาทิตย์ มีคนมาประกันตัวแล้ว ส่วนนายรณภพอยู่ก่อน ยังไม่มีคนมาประกันตัว"
รณภพคือชื่อผมเอง...ตำรวจยืนไขลูกกุญแจ เปิดประตูห้องขังให้พวกมันออกไป ไอ้พลไอ้ชานเดินออกไปเลยทันที พวกมันไม่ได้หันมามองหน้าผมด้วยซ้ำ มีแค่ไอ้อาร์ตคนเดียวที่เดินเข้ามาตบไหล่ผม
...แต่ไอ้ห่า! มันเสือกตบโดนแผลผมนี่ดิ เจ็บฉิบ!
"สู้ๆมึง เดี๋ยวกูไปคุยกับพวกมันให้เอง"
"อืม"
ผมพยักหน้า ก่อนที่ไอ้อาร์ตจะเดินออกไปอีกคน ผมเดินเข้ามานั่งอยู่ตรงด้านในห้องขัง เพราะฝืนยืนต่อไปไม่ไหว ผมเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว เหนื่อยทั้งกาย เหนื่อยทั้งใจ
ส่วนไอ้เบท...
ถ้าผมออกจากห้องขังไปได้ ผมจะไปเล่นงานมันให้นักเลย!
"นายรณภพ ออกมาได้แล้ว"
ผมนั่งอยู่ได้ไม่นาน ตำรวจก็เดินเข้ามาเรียกตัว ผมคิดว่าไอ้อั๋นมันคงมาประกันตัวผม แต่มันรู้ได้ยังไงวะ ว่าผมโดนตำรวจจับ ผมเดินออกไปเห็นมันนั่งดูดนมกล่องรอผมอยู่
...แดกนมทำไมตอนนี้ แดกไปมึงก็ไม่ได้ดูสูงขึ้นมาอีกหรอก แค่นี่ก็สูง จนไม่รู้จะสูงยังไงอยู่แล้ว
"รู้ได้ไง ว่ากูโดนตำรวจจับ" ผมถามไอ้อั๋นทันที...
"พี่ที่อยู่ข้างบ้านเป็นคนบอกกู คนที่หล่อๆหน่อย ตัวสูงๆ ที่เพิ่งย้ายเข้ามา"
อย่าบอกว่าเป็นไอ้เหี้ยเบทนะมึง ไอ้นี่แม่งก็ชอบเสือกทุกเรื่องจริงๆ เผลอแป๊บเดียวมันมาทำความรู้จักกับน้องผมแล้ว...
"ชื่อเบทมั้ง ถ้ากูจำไม่ผิด" มันย้ำครับ มีการย้ำให้ผมฟังอีกรอบ!
ผมไม่ได้พูดอะไรอีก แค่พยักหน้าให้มัน ผมกับไอ้อั๋นก็พากันขี่รถกลับบ้าน ไม่รู้ไอ้อั๋นมันไปเอารถใครมาขี่ หรูฉิบหาย ส่วนรถผมยังอยู่ที่อู่อยู่เลย...
พอขี่รถมาถึงหน้าปากซอยทางเข้าบ้าน ผมก็ให้มันจอดให้ผมลงตรงมินิมาร์ท เพราะผมจะไปหาซื้ออะไรกิน ไอ้อั๋นก็ขี่รถกลับเข้าบ้านไปเลย เพราะผมไม่ให้มันรอ
แต่จริงๆแล้ว ผมกะว่าจะไปเล่นงานไอ้เบทมันต่างหาก เลยไม่อยากให้ไอ้อั๋นเข้ามามีส่วนร่วม หรือไม่บางทีมันก็ไม่มาร่วมหรอก แต่ผมกลัวมันเข้ามาห้ามผมมากกว่า
ผมเดินตามทางเข้าบ้านมาเรื่อยๆ จะเชือดคนผมต้องลงทุนขนาดนี้เลยหรอวะ ยังดีที่ตอนนี้มันก็เย็นมากแล้ว ผมเลยเดินไม่ค่อยรู้สึกร้อนเท่าไหร่ จนผมได้ยินเสียงรถตามหลังมา เสียงมันคุ้นๆหูยังไงก็ไม่รู้ แต่ผมไม่ได้หันไปมอง จนกระทั่ง!
ปี้ม!! ปี้มมมมมมมม!!
"ไอ้เหี้ย! บีบแตรหาพ่อมึงเหรอ!!"
ผมตะโกนตามรถที่แล่นผ่านหน้าไป มองรถกับป้ายทะเบียน ถึงได้รู้ว่าเป็นรถของไอ้เหี้ยเบท...
ไอ้เบทมันจอดรถ แล้วเปิดประตูรถลงมายิ้มให้ผม ท่าทางดูกวนตีนจนผมหมั่นไส้ ผมยิ่งโมโหอยู่นะตอนนี้ แค่เห็นหน้ามันอารมณ์ผมก็ขึ้นแล้วครับ
"กลับไง ให้กูไปส่งเปล่า" มันตะโกนถามผม
"อย่าเสือก ไอ้สัด!" ผมก็ตอบมันไป
"กูถามมึงดีๆนะอู่ อย่าให้กูต้องใช้กำลังนะ"
"หรือมึงจะเอาวะ!"
ผมเดินไปหยิบไม้ท่อนหนึ่งที่วางอยู่ริมทาง สงสัยเป็นของเด็กช่างที่คงมีเรื่องกันแถวๆนี้ เพราะตรงนี้มันเป็นที่กว้างใกล้สวนสาธารณะของหมู่บ้าน ที่จริงผมไม่อยากใช้อาวุธกับมันหรอกครับ แต่คนอย่างมันโดนสักทีสองทีคงไม่เป็นไร
ไอ้เบทเบิกตากว้างทันทีที่เห็นผมถือไม้แล้วรีบเดินเข้าไปหามัน...
"เล่นไม้เลยหรอวะ!"
".............."
"เฮ้ยไอ้อู่! มึงฟังกูอยู่ไหม! มาสติแตกอะไรตอนนี้!"
"พูดมากไปแล้ว! ไอ้เหี้ย!!"
ขวับ!!
เพล้ง!!
"ไอ้สัด! รถกู!!"
ไอ้เบทแหกปากขึ้นมาทันทีที่ผมฟาดไม้ไปที่กระจกรถมัน จนแตกระเอียดยิบ ที่จริงผมอยากฟาดหัวมันด้วยซ้ำ แต่ผมยังไม่อยากติดคุก ข้อหาฆ่าคนตาย ผมกำลังจะง้างมือฟาดซ้ำไปที่รถมันอีกรอบ
อั่ก!
จนโดนมันถีบออกมาเต็มๆตีน โดนถีบเข้าที่สีข้างผมเต็มๆ ดูท่ามันแล้วคงจะรักรถมาก ผมนี่เล่นงานได้ถูกจุดจริงๆ ไอ้เบทรีบปรี่เข้ามาแย่งไม้ออกไปจากมือผม และต่อยหน้าผมซ้ำสองสามหมัด
ผลัวะ!
"หยุดบ้าได้แล้วไอ้สัด! รถกูราคาหลายล้านนะมึง!"
"หลายล้านก็เรื่องของมึงดิ! ไอ้เหี้ย!"
ผมผลักอกมันออกไปเต็มแรงเหมือนกัน แล้วต่อยหน้ามันกลับไปอีกหนึ่งหมัดเน้นๆ จนมันหน้าหัน
"รถมึงไม่ใช่รถกู!"
"สัด! พูดไม่คิดเลยนะมึง"
มันพุ่งเข้ามาหาผมอีกแล้ว บีบคอผม จนผมเสียหลักล้ม มันก็นั่งคร่อมตัวผมเลยทันที ท่าทางล่อแหลมดีฉิบหาย
"ตั้งแต่ที่กูเจอมึงวันแรก มึงจำได้ไหม ว่าทำข้าวของกูพังไปกี่อย่างแล้ว"
มันถามผมครับ ผมก็นึกตามคำที่มันพูด มีสร้อยคอกับเรื่องรถนี่แหละ ที่ดูมันโมโหผมสุดๆ
"แล้วมึงรู้ไหม! ตั้งแต่ที่กูเจอกับมึงครั้งแรก ชีวิตกูต้องพังพินาศมากแค่ไหน เพื่อนกูมันเลิกคบกู ก็เพราะมึง!!"
"โห...ถึงขนาดเลิกคบเลยหรอวะ หึ"
สัด! ผมเกลียดหน้ามันตอนนี้ฉิบหาย มันยิ้มเยาะเย้ยผม จนผมยกมือขึ้นไปกระชากคอเสื้อมัน
"ตลกมากเหรอ ไอ้สัด!"
"ไม่ตลกแล้วกูจะขำหรอ"
"ไอ้เหี้ย!!"
โป้ก!!
"โอ๊ะ!"
ผมดึกคอเสื้อมันลงมาตอนที่มันเผลอ ส่วนผมก็ยกศรีษะตัวเองขึ้นไปชนกับหน้าผากมันเต็มแรก อยู่ในท่านี้ผมสู้มันด้วยวิธีอื่นไม่ได้ ก็ต้องทำแบบนี้แหละแม่ง แล้วดูท่าว่ามันจะเจ็บมากๆเสียด้วย เพราะผมก็เจ็บไม่แพ้กัน เหมือนมันตกใจ จนปล่อยมือออกจากคอผม
ผมเลยผลักตัวมันออก ไอ้เบทก็ลงไปนั่งกุมขมับที่พื้น ผมรีบดีดตัวลุกขึ้นมายืน เหมือนโลกทั้งโลกกำลังจะหมุน มึนงงไปหมด ไม่น่าเล่นงานมันด้วยวิธีนี้เลย เพราะกูก็เจ็บไม่น้อยเลยครับ ลูบหน้าผากตัวเอง ดีนะที่ไม่แตก คงเสียโฉมมากเลยกู
"เป็นยังไงไอ้สัด ถึงกับลุกไม่ขึ้นเลยหรอวะ?"
ผมถามมันครับ แต่ตัวเองแทบจะยืนไม่ไหว เหมือนคนเมาเลยกู...
"เล่นบ้าอะไรของมึงห๊ะ!"
"กูไม่ได้เล่น"
"ถ้ากูความจำเสื่อมขึ้นมา มึงจะทำไง" มันเงยหน้าขึ้นมามองผม โห...หน้าผากมันแดงแป๊ดเลยครับ เพราะมันเป็นคนผิวขาว เลยเห็นชัด
"ก็ไม่ทำไง สมองเสื่อมก็เรื่องของมึงดิ จะให้กูรับผิดชอบด้วยการถ่ายเทสมองกูไปให้มึงหรือไง"
"กวนตีน..."
มันพูดไปนวดขมับตัวเองไปมา ผมก็เหมือนกัน นวดแม่งอยู่นี่แหละ ไม่หายมึนสักที
"เพื่อนมึงเลิกคบมึงจริงๆหรอวะ?" มันถามผมขึ้นมาอีกรอบ ตัวมันเองก็ค่อยๆลุกขึ้นมายืน มองหน้าผม
"ตามที่กูพูดนั่นแหละ"
"เพื่อนมึงนี่ไม่มีเหตุผลเลยว่ะ"
"สัด อย่าว่าเพื่อนกู"
"พวกมันเป็นเพื่อนมึง แล้วพวกมันเคยเห็นมึงเป็นเพื่อนหรือเปล่าอู่ วันที่มึงเจ็บตัว ทำไมพวกมันไม่มาส่งมึง"
"กูไม่ให้พวกมันมาส่งเอง"
ใช่ครับ...ผมไม่ให้พวกไอ้อาร์ตมาส่งเอง เพราะผมขี่รถกลับไหว และผมก็ไม่ได้อยากจะไปเป็นภาระของใคร เพราะผมไม่ได้ดูเป็นคนอ่อนแอ น่าห่วงใย น่าปกป้องขนาดนั้น
"ถ้ากูเป็นเพื่อนมึง ยังไงกูก็จะมาส่งมึงให้ได้ เพราะมึงเป็นคนเจ็บ เจ็บที่ไปปกป้องเพื่อนมึง แต่เพื่อนมึงกลับไม่เห็นค่าอะไรเลย กูบอกมึงได้แค่นี้แหละ ให้มึงคิดเอา ว่าไอ้คำว่าเพื่อน...มันยังสำคัญกับมึงอยู่ไหม"
เหมือนมันจะสอนผม ผมก็คิดตามมัน แต่ยังไงเพื่อนก็คือเพื่อน ต่อให้พวกมันจะเหี้ยแค่ไหน ผมก็รักพวกมัน...
ผมเงียบยืนจ้องหน้ามัน ไอ้เบทก็ยืนมองหน้าผม...
"คิดได้แล้วก็จ่ายค่าซ้อมกระจกรถมาให้กูด้วย ไม่งั้นมึงทำงานใช้หนี้กูไปจนตายแน่" มันทวงหนี้ผมอีกแล้วครับ หนี้เก่ากูยังหามาคืนมึงไม่ได้เลย มีหนี้ใหม่มาอีกแล้ว!
"เรื่องดิ" ผมตอบมันไป มันก็เดินเข้ามาซะประชิดตัวผมเลย แต่ผมก็ไม่ได้ถอยหนีมันไปไหน
"มึงทำ มึงต้องรับผิดชอบ"
"กูไม่ได้เป็นคนมีความรับผิดชอบขนาดนั้น"
"ได้ ไม่เกินพรุ่งนี้มึงคอยดูกู ถ้าบ้านมึงไม่พังออกเป็นเสี่ยงๆ อย่ามาเรียกกูว่าเบท"
ถ้าไม่ให้ผมเรียกมันว่าเบท จะให้เรียกว่าเหี้ยเบทหรือยังไง มันยักคิ้วให้ผมกวนๆ จนผมอยากจะพุ่งเข้าไปต่อยหน้ามันอีกรอบ คิดว่าขู่ผมแบบนี้แล้วผมจะกลัวมันหรอกนะ กูไม่กลัวหรอกเว้ย!!
...แต่กูแค่ระแวงมึง!!
TBC.
ตีกันจนตายไปข้างหนึ่ง แล้วค่อยรักกันเนอะ อิอิ
-
:impress2: :impress2: :impress2: รอทั้งสองรักกัน อิอิ
-
:pig4: :pig4:
-
อะจ๊ากกกก อู่กับ เบท :ling1:
เจอกันเป็นกัดกัน เอ๊ย.....ซัดกัน ตลอด
อู่ ใจร้อน ใจเร็ว ด่วนได้จริงๆ
ผล กระจกรถพังแตกละเอียด เบทเจ็บ
เบท ยังชอบอู่ ต่อไหวมั้ยเนี่ย
ที่แน่ๆ อู้ หนี้เก่ายังใช้ไม่หมด ก่อหนี้ใหม่อีกละ
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
พอรักกันแล้วก็ย้ายไปตีที่เตียงต่อใช่ป่ะ อิอิ
อยากรู้แล้วอ่ะเบทจะใช้วิธีไหนให้อู่รับผิดชอบ
-
:z6: :z6: :z6:
-
งืออ เพื่อนแบบนี้อย่าไปสนิทมากจะดีกว่านะอู่นะ :katai5:
-
ตอนนี้บอกได้คำเดียวว่า มีแต่จะฆ่ากันตายไอ้สองคนเนี้ย
-
จะมีใครตายไหมเนี่ย กว่าจะได้รักกัน
-
คำว่าเพื่อน -_- เลิกคบเถอะอู่เอ้ย :เฮ้อ: :เฮ้อ:
:pig4: :pig4: :L2:
-
เบทแม่งก็กวนอู่อยู่นั่นเหมือนกันแหล่ะ สรุปก็พอกันทั้งคู่
-
:pig4:
-
ตอนที่ : 07
"ซี๊ดดดดดด"
ผมซี๊ดปากทันที ตอนที่สำลีชุบแอลกอฮอล์จิ้มโดนแผล ผมกำลังนั่งทำแผลให้ตัวเองอยู่ครับ ไม่มีคนคอยทำให้ ก็ต้องทำเองแบบนี่แหละ จะใช้ไอ้อั๋นก็เกรงใจมัน เพราะมันเดือดร้อนเพราะผมมาเยอะแล้วเหมือนกัน
"อู่"
"ห๊ะ?"
ผมหันไปมองไอ้อั๋น มันเรียกชื่อผมแล้วเพิ่งเดินออกมาจากครัว ปากคาบตีนไก่อยู่ เดินไปกินไปตามประสาของมัน เอามาแบ่งกูบ้างก็ดี ตอนนี้กูกำลังหิวข้าวเลย ข้าวผัดที่กินของไอ้เบทไป มันย่อยไปหมดแล้ว
"เรื่องเงินหนึ่งแสนกูยังหามาให้มึงไม่ได้นะ"
ฉิบหายแล้วกู...
ผมลอบกลืนน้ำลายลงคอ อย่างนี้ผมก็ต้องไปทำงานใช้หนี้ไอ้เบทตลอดไปดิ กูไม่อยากทำนะเว้ย ผมหันหน้ากลับมาสนใจทำแผลต่อ เพราะไอ้อั๋นมันหมดประโยชน์ต่อผมแล้วครับ
ทำไมกูเป็นคนแบบนี้!
พอมันหมดประโยช์ก็ถีบหัวส่งมันไป เฮ้ออออออ แล้วผมจะไปหาเงินจากที่ไหนมาคืนมันวะ งานก็ยังไม่ได้ทำ เรียนก็ยังไม่จบ หรือผมจะโทรไปขอยืมน้าก่อนดี
แต่ผมโตแล้วก็ไม่อยากไปรบกวนน้าอีก...
"มึงอย่าคิดมากดิวะ"
ไอ้อั๋นเดินเข้ามานั่งใกล้ๆผม ไม่ให้กูคิดมากได้ยังไงครับ! แค่โดนไอ้เบทมันใช้งานวันแรก ผมก็แทบแย่แล้ว หักลบหนี้ไปได้แค่สามร้อยเองค่าแรงผม ใช้งานผมคุ้มมาก ขนาดผมเจ็บตัวอยู่ มันก็ยังใช้ไม่คิดสงสารกูเลย สัด!
"หรือว่ากูจะลาออกจากเทคนิคไปหางานทำเลยวะ" ผมหันไปถามไอ้อั๋น มันหยิบตีนไก่ออกจากปากทันที
"มึงจะบ้าไงไอ้อู่ มึงเรียนจะจบแล้วอีกแค่ไม่กี่เดือนเอง เดี๋ยวมึงก็ได้ฝึกงานแล้วมึงจะกลัวเหี้ยอะไรอีกวะ"
"กูไม่ได้กลัวไอ้สัด กูแค่ร้อนเงิน"
"สรุปมึงติดหนี้พนันหรือติดหนี้คนกันแน่วะ จะรีบเอาเงินไปทำเชี่ยอะไร"
"เอาไปใช่หนี้คนไงโว้ยยยยยย หนีพนันกูเคยติดใครที่ไหน มีแต่พวกมันนั่นแหละที่ติดตังค์กู"
ผมสวนกลับทันควัน เพราะไอ้อั๋นเริ่มคิดไม่ดีกับผมแล้วไง คิดให้กูชั่วตลอด ทั้งๆที่กูเป็นดีนะเว้ย รักเพื่อนรักน้อง แต่ถ้าน้องไม่มีประโยชน์ กูก็ไม่อยากรักมัน
...สรุปกูก็ชั่วอยู่ดี
"มึงคิดดูนะ ถ้ากูเอาเงินไปใช้มันค่ารถไม่ได้ มันไม่เอาคนมายิงกูทิ้งเลยหรอวะ มันให้เวลากูแค่อาทิตย์เดียวเอง มันขู่กูไว้"
"คนอย่างมึงกลัวคนเป็นด้วยหรอวะ กูเพิ่งจะรู้... เพราะปกติมึงไม่กลัวเหี้ยอะไรเลย ขนาดตำรวจมึงยังไม่กลัว"
นั่น พูดออกมาหมดเลยสัด ความดีที่กูสะสมไว้หายไปในพริบตา
"คนเรามันก็ต้องมีบ้างแหละเว้ย หน้ามันโหดอยากกับมาเฟีย มึงเคยเห็นมาเฟียไหม ว่าหน้าตามันโหดขนาดไหน"
"มึงไงมาเฟีย" กูเนี่ยนะ "มาเฟียที่รีดไถ่เงินจากกู พอกูหามาให้ไม่ได้ก็โวยวายใส่ ไอ้สัด เดี๋ยวแม่งก็ไม่ช่วยเลย"
อ้าว...สรุปกูกลายเป็นคนชั่วไปเต็มๆเลยครับ! ผมถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ไม่อยากเถียงกับไอ้อั๋นต่อ
"กูขอโทษแล้วกัน"
ผมพูดก่อนจะรู้สำนึกว่าผิดไปแล้ว ก้มหน้าก้มตาทำแผลต่อไป...
"มึงเอาอย่างงี้ไหมวะ มึงไปทำงานกับเพื่อนกู ทำตอนกลางคืนถึงเที่ยงคืน ได้เงินเยอะอยู่นะเว้ย"
"งานอะไรวะ?" ผมหันไปถามมัน ไอ้อั๋นก็ยิ้มให้ผม
"บาร์เกย์"
"ไอ้สัด! กูไม่ใช่เกย์นะเว้ย เดี๋ยวแม่งถีบคว่ำ"
ผมทำท่าจะยกเท้าถีบมัน ไอ้อั๋นก็หลบหนี มันคิดยังไงให้ผมไปทำ ผมไม่ได้เป็นเกย์แบบมันนะครับ ไอ้น้องเวร...
"เอ้า! ก็กูเห็นมึงร้อนเงินกูเลยแนะนำ มันเพิ่งไปทำคืนเดียวได้เกือบห้าพัน"
"เพื่อนมึงอายุถึงแล้วไง ถึงได้เข้าไปทำงานที่นั่นได้" เพราะไอ้อั๋นมันเพิ่งอยู่มอปลายเองครับ เพื่อนมันก็น่าจะรุ่นเดียวกัน
"อายุสิบแปดเขาก็รับแล้วไอ้สัด กูยังคิดอยู่ ว่าจะไปทำดีไหม"
"งั้นมึงไปทำแล้วเอาตังค์มาให้กู"
"ตีนเหอะ! เรื่องเอาเปรียบกู กูยกให้มึงเลยไอ้อู่ เป็นพี่กูแท้ๆ ทำตัวเหมือนเป็นน้องกู"
"ไอ้สัด! ว่ากูเด็กหรอห๊ะ!"
"โอ๊ย! ไอ้เหี้ย! อย่ารัดคอกู มือมึงเหม็นแอลกอฮอล์ ไอ้สัด!"
ผมบีบคอมันแต่ไม่เต็มแรงนัก กลัวมันตายไปเสียก่อน เลยออมมือไว้ เพราะไอ้อั๋นมันเป็นคนประเภทที่ไม่ชอบใช้ความรุนแรง มันชอบเข้าหาผู้คนด้วยนิสัยดีๆของมัน ไม่งั้นมันคงเข้าหาไอ้เหี้ยเบทไม่ได้หรอกครับ ถ้ามันนิสัยเดียวกันกับผม ผมว่าไอ้อั๋นคงเล่นงานไอ้เบทเหมือนกัน เพราะหน้าตามันกวนตีน...
"ไปนอนได้แล้วไอ้สัด พรุ่งนี้ไปเรียน"
ผมปล่อยมือออกจากคอมัน แล้วหันกลับมาทำแผลต่อ...
"เออ รู้อยู่หรอก มึงเองก็ไม่ต้องคิดมาก เดี๋ยวกูช่วยหา"
"เออ"
ผมพยักหน้ารับ แล้วไอ้อั๋นมันก็ลุกเดินขึ้นบ้านไป ผมก็นั่งทำแผลไปเรื่อย คิดโน่นคิดนี้ไปเรื่อย ก็เดินไปหาอะไรกินก่อนขึ้นห้องไปนอน ถ้าพรุ่งนี้ผมไปเรียน ผมจะมองหน้าพวกไอ้พลติดไหม ผมก็ยังไม่รู้เลย...
.
ผมตื่นมาเตรียมตัวเพื่อไปเรียน มีเรียนตอนสิบโมง ไอ้อั๋นมันไปโรงเรียนเรียบร้อย ผมคงต้องเดินไปขึ้นรถตรงหน้าปากซอย เพราะรถผมยังซ่อมไม่เสร็จ ผมเดินลงมาชั้นล่าง ได้กลิ่นน้ำมันก๊าดลอยมาเตะจมูก กลิ่นมันมาจากไหนวะ?
ผมเดินออกมาหน้าบ้าน เห็นคนตัวเป็นๆ ยืนถือถังน้ำมันราดน้ำมันอยู่ข้างๆตัวบ้านผม ไม่ใช่ใครที่ไหนอีกด้วย เป็นไอ้เหี้ยเบทครับ! ไอ้สัด เล่นงานกูแต่หัววันเลยเว้ย!
มันปีนรั้วเข้ามาในบ้านผมตอนไหนไม่รู้ รู้แค่ว่ามันราดน้ำมันก๊าดใส่บ้านผมไปแล้ว!
"ไอ้เหี้ย! มึงทำอะไรวะ!"
ผมรีบวิ่งเข้าไปจับไหล่มันให้หันมา มันก็หมุนตัวกลับมายักคิ้วให้ผม วันนี้มันอยู่ในชุดอยู่บ้านพร้อมเที่ยวครับ ไม่ได้อยู่ในชุดเสื้อช็อปแบบเมื่อวาน สงสัยมันไม่มีเรียน แต่ตอนนี้กูมีเรียนครับ! กูยังต้องมาสู้รบกับมึงอีกเรอะ!
แถมปากมันยังคาบบุหรี่อยู่อีกด้วยครับ ทำอย่างกับนักเลงที่จะมาเผาโกดัง แต่ที่นี่มันไม่ใช่โกดังเว้ย มันบ้านกูชัดๆ ไอ้เบทหยิบบุหรี่ออกจากปาก
"จำคำพูดของกูเมื่อวานได้ไหม ถ้าบ้านมึงไม่พังไม่ต้องมาเรียกกูว่า...เบท" มันย้ำบอก
คือกูจำได้อยู่นะเว้ย แต่ใครคิดว่ามันจะกล้าทำอย่างที่พูดไว้วะ
"สัด! มึงคิดจะเผาบ้านกูเลยหรอวะ"
ผมมองหน้ามันอย่างเอาเรื่อง ไอ้เหี้ยนี่ก็ยิ้มอย่างเดียวเลย แล้วมันก็พยักหน้าให้ผม สรุปแม่งจะเผาจริงๆด้วย
"ก็มึงไม่จ่ายค่าซ่อมกระจกให้กูไง กูก็ต้องเอาคืนมึงบ้างดิวะ"
"ค่าซ่อมเท่าไหร่ มึงพูดมาเลย แม่ง! กูต้องรีบไปเรียนนะโว้ย"
ผมพูดบอกมัน ไอ้เบทถึงได้วางถังน้ำมันลง แล้วมองผมตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า ไม่เคยเห็นกูหรือไงครับ!
"แต่กูไม่มีเรียน"
เออ! คำตอบมันโครตกวนตีนผมฉิบ! ผมยังยืนนิ่ง ไม่ได้พุ่งเข้าไปต่อยมัน เพราะผมก็ไม่อยากมีเรื่องกับมันเท่าไหร่ แค่นี่ก็หมดหล่อไปเยอะแล้ว หน้าผมมีแต่รอยฟกช้ำ ฝีมือไอ้เบทล้วนๆ
"สรุปจะเอาไหม ค่าซ่อมอะ" ผมถามย้ำ
"มึงมีให้กูหรอวะ?"
"จะเอาไหม?"
"เอา ถ้ามึงให้กูเอา กูก็เอา..."
เอาของมึงนี่ มึงตีความหมายไปในแนวไหนวะ?
มันมองหน้าผมแล้วยิ้มกรุ้มกริ่มอีกสัด ทั้งๆที่ผมยืนทำหน้าโหดแบบนี้ มันก็ยังคงยิ้มให้ผมได้ ผมว่าสติมันไม่ค่อยเต็มแล้วว่ะ แม่งบ้าเปล่า...
"มึงรอกูแป๊บหนึ่งเดี๋ยวกูไปเอามาให้ แล้วมึงอย่าคิดเผาบ้านกูนะไอ้สัด ถ้ามึงเผา กูขอให้แม่งลามไปบ้านมึงด้วย"
"เออ แต่ถ้ามึงออกมาช้ากูเผาแน่ ลามก็ลามไป กูมีที่อยู่อีกเยอะ"
"จิ๊ มึงนี่นะ"
ผมว่าอย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนจะเดินกลับเข้าบ้านไปเอาเงินเก็บ เหลืออยู่ไม่กี่พัน เพราะไอ้อั๋นมันบอกผมว่าเอาเงินเก็บผม ไปประกันตัวผมออกมา ผมรวบรวมดูได้เกือบห้าพัน ก็รีบเอามาให้ไอ้เบท
"เอาไปไอสัด แล้วรีบออกไปจากบ้านกู"
"มึงไปเรียนยังไง?" มันรับเงินแล้วถามผม มันอยากรู้ไปทำไมวะ?
"ไปไงก็เรื่องของกู"
"ให้กูไปส่งไหม? ยังไงกูต้องเอารถไปซ่อมกระจกอยู่ดี"
"ไม่เป็นไร กูไปเอง..."
"เออ แล้วแต่ ที่กูถามเพราะว่ากูหวังดี"
".............."
ผมเงียบไม่ตอบ จะหวังดีหวังร้ายก็เรื่องของมัน ไอ้เบทมันเก็บถังน้ำมันยกข้ามกำแพงบ้านกลับไป พร้อมๆกับร่างของมัน ผมถึงได้ไปเรียนสักที
ผมเดินออกมาตามทาง ไอ้เหี้ยเบทมันยังขับรถมาบีบแตรกวนตีนผม แล้วขี่ผ่านไป กูรู้เว้ย! ว่ารถมึงอะมีแตร หรือว่ามึงอยากแตรพังครับ กูจัดให้ได้นะ
.
ผมมาเรียนแบบโคตรอึดอัด เพราะผมปลีกตัวออกมานั่งเงียบๆอยู่ข้างหน้าต่าง ส่วนพวกไอ้พลนั่งอยู่ข้างหลังห้องที่เดิม เพื่อนในห้องก็มองกันอย่างสงสัย เพราะตลอดทั้งวันผมไม่ได้คุยกับพวกมันเลย มีแค่ไอ้อาร์ตที่ยิ้มมาให้ผมบ้าง
"อู่ มึงกับเพื่อนทะเลาะกันหรอวะ?"
ไอ้อัคเพื่อนที่นั่งโต๊ะข้างหน้าถามผม ผมกับมันไม่ได้สนิทกันเท่าไหร่ แต่ก็พอคุยกันได้อยู่บ้าง ผมก็พยักหน้าให้มันไป เวลานี้ผมไม่อยากคุยกับใคร
"ถ้ามึงเหงาก็มาอยู่กับพวกกูก็ได้ ยังไงก็เพื่อนกัน"
"เออ ขอบใจว่ะ"
ผมตอบมันไป มันก็ยิ้มให้ผม แต่ผมก็ยังคงมารยาทต่ำเหมือนเดิม ไม่ยิ้ม แต่ก็ไม่ได้ทำหน้าโหด ผมเป็นคนยิ้มยากอยู่แล้วด้วยครับ ยิ่งมีเรื่องเครียดๆ ยิ่งแล้วไปกันใหญ่
"เฮ้ยไอ้อัค" ผมเรียกมัน มันก็หันกลับมามอง
"ว่า?"
"มึงพอจะรู้จักร้านซ่อมสร้อยคอที่ราคาถูกๆบ้างไหมวะ?"
ผมจะเอาสร้อยของไอ้เบทไปซ่อมครับ วันนี้พกติดกระเป๋ามาด้วย ตอนแรกผมจะเอาไปซ่อมที่ร้านพ่อไอ้ชาน แต่ผมกับมันทะเลาะกัน คงไม่ได้เอาไปซ่อมแล้วตอนนี้
"เดี๋ยวกูคิดก่อน เฮ้ยไอ้เกมส์ มึงรู้จักร้านซ่อมสร้อยคอเปล่าวะ ไอ้อู่มันจะเอาสร้อยไปซ่อม" มันหันไปหาแนวร่วมหาข้อมูล ไอ้เกมส์ก็ช่วยนึกอีกคน
"แถวข้างวิทยาลัยก็มี ร้านที่รับเช่าพระอะ" ไอ้เกมส์หันมาบอกผม ผมก็พยักหน้า
"เออๆ ขอบใจมาก"
"เออ"
แล้วผมก็นั่งเงียบไปจนหมดคาบ ได้ยินเสียงพวกไอ้พลคุยกันอย่างเฮฮา จนผมนึกไปถึงที่ ที่มีผมนั่งอยู่ในนั้นด้วย แต่ก็ช่างเถอะครับ คิดไปก็เจ็บใจเปล่าๆ เพราะผมโตพอตัว มันเลยวัยที่จะมาน้อยใจเรื่องเพื่อนไปนานแล้ว ช่วงนี้ผมต้องคิดถึงเรื่องแฟนสิวะ ว่าเมื่อไหร่กูจะมี แล้วก็เรื่องงาน เรื่องเงิน ว่าเมื่อไหร่กูจะรวย...
.
ผมกลับบ้านมาประมาณสี่โมงเย็น เพราะมัวแต่แวะเอาสร้อยไปซ่อมมา เจ้าของร้านบอกเอาไว้ที่ร้านประมาณสามวัน ค่อยมาเอา เรื่องไม่เป็นเรื่องของผมแท้ๆเลย ผมต้องมาเสียเวลาเอาของไปซ่อมให้ไอ้เบทมัน เอาจริงๆ ตั้งแต่ที่ผมเจอมัน ผมมีแต่เรื่องเดือนร้อน เซ็งฉิบหาย...
"กลับมาแล้วหรอ ตัวเองงงงงง"
ตัวเองพ่อง! ไอ้สัด ผมหันไปมองทางบ้านไอ้เบท เห็นมันกำลังยืนรดน้ำต้นไม้อยู่ข้างๆกำแพง มันก็ยิ้มให้ผมเหมือนเดิม แต่ผมไม่ได้สนใจมันต่อ หันหน้ากลับเดินเข้าบ้าน จนมันฉีดน้ำใส่ผม โดนไหล่ผมไปเต็มๆ
"ไอ้เหี้ยแม่ง! เล่นอะไรของมึงวะ!"
ผมหยุดเดินแล้วหันไปตะคอกใส่มัน มันรู้ตัวบ้างไหม ว่ามันโคตรน่ารำคาญ...
"สงกรานต์"
"สงกรานต์บ้านมึงดิ ยังไม่ถึงเลย!"
"เอาน่า กูเห็นมึงทำหน้าเครียดๆคงมีเรื่องร้อนใจ กูเลยทำให้ใจมึงเย็นขึ้นไง ไม่ดีหรอวะ?"
"ดีบ้านมึงดิ ไอ้สัด หาเรื่องกวนตีนกูตลอด เมื่อไหร่มึงจะย้ายออกไปจากบ้านหลังนี้สักทีวะ กูเบื่อหน้ามึงจะแย่"
"เดี๋ยวๆ จะรีบไปไหน มาทำงานใช้หนี้กูก่อน"
มันเห็นผมจะเดินเข้าบ้าน มันเลยร้องห้ามผมไว้ทันที ผมถอนหายใจหันกลับไปมองไอ้เบท ที่ยืนรดน้ำต้นไม้อยู่กับที่ ผมละกลัวต้นไม้ต้นนั่นจะตายห่าเพราะมัน มึงเปลี่ยนต้นรดบ้างก็ได้...
"กูเหนื่อย จะไปอาบน้ำนอน"
"นอนได้ไง เจ้าหนี้มาตามมึงก็ต้องมาทำงานสิวะ นี่มันเพิ่งสี่โมง มึงจะรีบนอนไปไหน"
"เรื่องของกู"
"มาๆ อย่าอู้งาน มาช่วยกูยกกระถางต้นไม้เก่าไปทิ้งหน่อย พรุ่งนี้กูจะเอาต้นไม้ใหม่มาลง"
มันกวักมือเรียกผม ผมก็ถอนหายใจออกมาอีกรอบ แล้วก็อีกรอบ จนต้องปีนกำแพงบ้านข้ามไปช่วยมันยกกระถาง มันก็เอาเปรียบผมบ้าง ช่วยผมยกบ้าง ไอ้สัด! กูเรียนกูก็เหนื่อยพอทนแล้ว มึงยังจะมาใช้แรงงานกูอีก! ไอ้เบท!
"ยืนดูทำเหี้ยอะไรเล่า มาช่วยกูยกสิวะ!"
ผมหันไปตะคอกใส่มัน เพราะกระถางอันนี้มันใหญ่แถมมีดินอยู่ข้างใน ไอ้เบทก็ยืนมองอย่างเดียว ไม่เข้ามาช่วยผมยก ถ้ามันจะยกจริงๆ ก็ยกแต่กระถางเล็ก ส่วนกระถางใหญ่เป็นหน้าที่ของกูคนเดียวเต็มๆ ตัวมันก็เท่าๆผม แต่ไม่ออกแรงเหี้ยอะไรเลย
"กูเห็นมึงชอบใช้กำลัง นึกว่าจะยกไหว"
"สัด! ทำอย่างกับมึงไม่ชอบใช้ นี่ถ้ากูไม่ติดเงินมึง กูถามมึงจริงๆ ว่ามึงจะมากวนตีนกูแบบนี้ทุกวันอยู่ไหมวะ"
ผมก้มลงไปจับกระถาง ไอ้เหี้ยเบทก็เดินเข้ามาหาผม แล้วนั่งลงไปตรงหน้าผมเลย จนผมต้องเงยหน้าขึ้นไปมองมัน มันก็กระตุกยิ้มให้ผมตามเคย...
"กูก็กวนตีนมึงทุกวันนั่นและ กวนมึงแล้วกูมีความสุขดี"
"โรคจิตนะมึงน่ะ"
"เออ กูโรคจิต มึงก็ระวังตัวไว้บ้างนะ เผื่อวันดีคืนดีกูทนไม่ไหว แอบขึ้นห้องมึงไปดูมึงอาบน้ำ แล้วมึงจะหนาว..."
"สัด มึงคิดอะไรกับกูอยู่หรือเปล่าวะ"
ผมยืดตัวขึ้น ก้มมองหน้าไอ้เบท ที่มันนั่งยองๆอยู่ตรงพื้นหญ้าสีเขียว...
"ขนาดนี้แล้วยังต้องให้บอกอีก" มันส่ายหัวไปมา
ผมได้ยินคำพูดมันแล้วถึงกับอึ้ง ผมอุตส่าห์ไม่คิดเข้าข้างตัวเองแล้วแท้ๆ ว่าไอ้เบทมันต้องคิดอะไรกับผมแน่นอน เพราะคนที่จะเข้ามาหาเรื่องกันจริงๆ คงไม่มานั่งคุยนั่งตีกันอยู่ทุกวันหรอกแม่ง คงฆ่ากันตายไปนานแล้ว
"กูไม่ได้เป็นเกย์ ไอ้สัด" ผมเน้นย้ำ จนไอ้เบทลุกขึ้นมายืนมองหน้าผม ความสูงเท่าๆกัน ไม่มีใครต้องก้มไปมองหน้าใคร
"ไม่เป็นก็ไม่เป็นดิ กูไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้นอยู่แล้ว"
"มึงไม่คิด ก็เลิกคิดเหี้ยๆแบบนั้นกับกูสิวะ"
"เลิกคิดเหี้ยอะไร? เรื่องที่กูชอบมึงอะนะ"
สัด! มันพูดออกมาจนได้ ผมยืนนิ่งมองหน้ามัน ไอ้เบทมันคิดไงมาชอบผมวะ หรือมันจะเอาผมไปเป็นผัวมัน ผมบอกไว้ก่อนนะเว้ย ว่าผมยังไม่เคยลองอึ๊บกับผู้ชายมาก่อน
"เออ"
ผมพูดบอกมัน ไอ้เบทก็ได้แต่ยืนนิ่งไปเหมือนกัน ไม่รู้ว่ามันคิดห่าอะไรอยู่ ผมหละกลัวคำตอบมันจริงๆ
"กูไม่เลิก"
นั่นไง! กูว่าแล้ว...ไอ้เบทมันไม่เลิกคิดชอบผมจริงๆ แล้วผู้ชายแบบผม ต้องทำยังไงกับมันดีวะ
TBC.
ขอบคุณทุกคอมเม้นนร้า
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
คุยกันครั้งนี้ดูเหมือนจะดีสุดแหละ
คุยแบบไม่มีต่อยตีกัน 55555555
-
คุยกันครั้งนี้ดูเหมือนจะดีสุดแหละ
คุยแบบไม่มีต่อยตีกัน 55555555
ก็ว่าเหมือน รี บน
แถมเบท บอกอู่ชัดเจนว่าชอบอู่
เบทกวนตีนมากกกก
ที่จริงเบท รสนิยมในการชอบแปลกๆ
อู่ ดูแมนๆ โหดๆ กลับถูกใจซะนี่
ถ้าได้คบกันจริงๆ จะเป็นยังไงเนี่ย
แรงกันทั้งคู่ เบต น่าจะตามใจอู่
อยากอ่านถึงตอนนี้ไวๆ
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:pig4:
-
ก็ชอบเขาตอบเลยจิ ใจๆลูกผู้ชายเหมือนกัน ฮ่าๆ
-
เบทรสนิยมแปลกมากกกกกกก ชอบอู่เนี่ย
-
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
:pig4:
-
:laugh: :laugh: รอๆๆๆ
-
อู๋หนีเบนไม่พ้นหรอก อิอิ
เพื่อนอู๋ไม่ไหวอ่ะ
-
อ่านเรื่องนี้แล้วที่ลุ้นหนักกว่าว่าเค้าจะรักกันตอนไหนก็เค้าจะตีกันมั้ยแต่ละบทเนี่ย55555
มีความแมนๆคุยกัน ส่วนเพื่อนอู่ ไปขี้ค่ะ ชิ้วๆ :beat:
-
รอจร้า
-
:pig4:
-
นี่มันสั้นหรือรู้สึกไม่พอเอง 55555
-
ตอนที่ : 08
นี่ไอ้เบทมันบอกชอบผมแล้วหรอครับ?
ทำไมผมถึงไม่รู้สึกรู้สาอะไรแค่อึ้งไปก็เท่านั้น การที่มันมากวนตีนผม เป็นการบอกว่าชอบผมแล้วหรอวะ กวนจนผมกับมันต่อยหน้ากันแหกไปหลายรอบแล้ว ดูไม่มีท่าทีว่ามันจะชอบผมเลยสักนิด สัด! มันชอบกูลงได้ยังไงวะ กูยังงงๆอยู่ หน้าผมก็ไม่ได้ออกแนวไปทางเกย์เลยนี่หว่า นิสัยผมก็ด้วย...
"เฮ้ยๆ คิ้วมึงจะชนกันอยู่แล้วเว้ย เครียดห่าอะไรอยู่วะ"
ผมเงยหน้ามองไปทางประตูหน้าบ้าน เห็นไอ้อั๋นมันเดินจูงมือไอ้พอลเข้ามา มันพากันมาสวิทอีกแล้วครับ คนโสดอย่างกูก็อิจฉาเป็นนะเว้ย!
"พี่อู่หวัดดีครับ" ไอ้พอลมันรีบปล่อยมือแฟนมัน แล้วยกมือขึ้นมาไหว้ผม
"เออ หวัดดี"
"เดี๋ยวพอลขึ้นไปรออั๋นบนห้องนะ เดี๋ยวอั๋นขอคุยกับไอ้อู่มันก่อน แล้วจะตามขึ้นไป"
"ได้ๆ"
ไอ้พอลหันไปตอบไอ้อั๋น แล้วหันมายิ้มให้ผม ผมก็ไม่ได้ยิ้มตอบมันหรอก ก็นั่งนิ่งมองมันเดินผ่านหน้าผมไป ไอ้อั๋นก็เดินเข้ามานั่งข้างๆผม เพราะหลังจากที่ผมช่วยงานไอ้เบทเสร็จ ก็กลับมานั่งอยู่ตรงโซฟาหน้าทีวีตามเดิม ยังไม่ได้ลุกไปไหนเลย
"มึงยังเครียดเรื่องเงินอยู่อีกหรอวะ กูบอกแล้วไงว่าจะช่วยหา" มันเปิดประเด็นทันที ตอนนี้เรื่องเงินไม่ได้อยู่ในหัวสมองผมเลยครับ
"มึงกับไอ้พอลใครเป็นคนจีบใครก่อนวะ?" ผมหันไปถามมัน จนไอ้อั๋นขมวดคิ้ว
"ถามทำไมวะ?"
"ตอบกูมาเถอะน่า"
"ก็ต้องเป็นกูสิวะ"
"แล้วมึงบอกชอบไอ้พอลมันตอนไหน ตอนตามจีบใหม่ๆ หรือว่าตอนที่พวกมึงสองคนเป็นแฟนกันแล้ว"
ผมถามมันต่อจนมันเริ่มสงสัยในตัวผมแล้ว แต่มึงอย่าเพิ่งสงสัยได้ไหมวะ ตอบคำถามกูมาก่อน...
"กูไม่เคยบอกชอบพอล"
"อ่าว...แล้ว..."
"กูบอกรักพอลเลย"
"โหยไอ้เหี้ย! ไวไฟนะมึงนะ!"
"ไม่ไวจะได้แดกหรอวะ นี่มันยุคไหนแล้วไอ้อู่ มัวแต่ชอบๆกันอยู่ก็โดนคนอื่นลากไปแดกดิ ว่าแต่มึงถามกูทำไมวะ หรือว่ามึงแอบชอบใครอยู่"
ไอ้อั๋นมองหน้าผมนิ่งเลย เหมือนคาดครั้นจะเอาคำตอบจากปากผม ปกติผมไม่เคยชอบใครก่อนนะครับ เพราะผมมันหล่อเลือกได้ไง ถุ้ย! เดี๋ยวก็มีผู้หญิงมาขายขนมจีบให้ผมเอง ถ้าผมถูกใจก็ไปต่อ ถ้าไม่ชอบก็ผ่านเลยไป ง่ายๆสไตส์ผม...
"กูไม่ได้ชอบใครเว้ย มีแต่คนอื่นที่มาชอบกู"
"แล้วไมมึงไม่เอาวะ เห็นมึงโสดนานแล้ว กูกลัวน้องมึงเป็นม่าย ที่ไม่ได้ใช้งานนาน" มันคงหมายถึงจู๋ผม
"ชอบได้ไงไอ้สัด มันเป็นผู้ชาย"
"ห๊ะ!"
"ห๊ะอะไรของมึง!"
"คนที่ชอบมึงเป็นผู้ชาย!"
ฉิบหายแล้วกู กูหลุดพูดไปตั้งแต่ตอนไหนวะ!
ไอ้อั๋นดูตกตะลึงใหญ่เลย ผมก็เช่นกัน ตอนแรกแค่จะหลอกถามมันว่าเกย์จีบกันยังไง เพราะไอ้อั๋นมันก็เป็นเกย์ พูดไปพูดมาผมดันหลุดปากออกไปเสียได้ ทีนี่มันก็สงสัยผมต่อสิครับ ผมก็ต้องสรรหาคำตอบมาพูดให้มันฟัง
"เออ รุ่นน้องที่เทคนิคมันมาชอบกู กูเลยต่อยหน้ามันไป เพราะกูไม่ได้เป็นเกย์"
"ใช่เปล่า?" มันทำหน้าไม่เชื่อผมครับ เพราะผมก็โกหกมันอยู่เหมือนกัน กูขอโทษ...
"ไม่เชื่อก็เรื่องของมึง"
"กูว่านะอู่ ถ้ามึงไม่ปิดกั้นเรื่องเพศ ปานนี้มึงคงมีผัวไปนานแล้วเนี่ย"
"ไอ้อั๋น!!"
"โอ๊ยๆ อย่าทำร้ายกู! พอลจ๋าาา ช่วยอั๋นด้วย!!"
ผมกระโดดถีบมันทันที จนไอ้เหี้ยอั๋นกระโจนหนีผม รีบวิ่งขึ้นบ้านไปหาไอ้พอลทันที นับวันๆน้องผมมันเริ่มพูดไม่เข้าหูผมแล้วครับ ผมออกจะมาดแมน หล่อเหลาขนาดนี้ ถ้าผมไม่ปิดกั้นเรื่องเพศ ยังไงๆกูก็ต้องเป็นผัวเท่านั้นเว้ย! เพราะฆวยกูใหญ่! เกี่ยวไหม?
.
เช้านี้ผมรีบตื่นแต่เช้าครับ เพราะมีนัดไปเอารถที่ซ่อมอยู่ในศูนย์ ทางศูนย์บริการโทรมาหาผมเมื่อตอนเย็น บอกว่ารถซ่อมเสร็จแล้ว ผมกะว่าจะนั่งรถเมล์ไปเอารถ แล้วค่อยขี่รถไปเรียน
ผมเดินออกมาหน้าบ้านวันนี้ไม่เห็นเงาไอ้เบทก็สุขใจ เพราะผมก็ไม่อยากเห็นหน้ามันหรอกครับ กลัวจะทำตัวไม่ถูก ไอ้อั๋นก็นอนกกเมียมันอยู่บนห้อง ไม่รู้พวกมันสองคนจะไปโรงเรียนกันหรือเปล่า
เมื่อคืนได้ยินเสียงไอ้พอลครางแว่วๆไม่หยุดปาก ดังกว่าคืนแรกที่มันมานอนค้างบ้านผมเสียอีก คงเห็นว่าผมไม่ได้ว่าอะไร พวกมันก็เลยปล่อยเต็มที่ จนผมต้องเอาหูฟังมายัดหู แล้วเปิดเพลงฟังแทนเสียงครางพวกมัน
ผมเดินออกมาตามทางเหมือนเดิม เพราะต้องไปขึ้นรถตรงหน้าปากซอย หมู่บ้านผมค่อนข้างเงียบสงบครับ ไม่ค่อยมีรถวิ่งผ่านเข้าออกเท่าไหร่ ผมเลยไม่ค่อยเจอคนรู้จัก
"เฮ้ยอู่! ขึ้นรถไปกับกูไหมวะ เดี๋ยวกูไปส่ง"
พอมีคนรู้จัก ผมก็ไม่อยากรู้จักกับมันอีกแม่ง ไอ้เบทมันขับรถมาใกล้ๆผม ผมหันไปมองมันเลื่อนกระจกลงไปตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ หันไปเจอหน้ามัน มันก็ยิ้มให้ผมแล้วครับ เจอหน้ามันทุกวันเลยเว้ย!
"ไม่ต้องไอ้สัด กูมีตีน กูเดินไปเองได้" ผมตอบมันไป แล้วเดินออกมาโดยที่ไม่สนใจมันอีก มันก็ขับรถตามผมมาเบาๆ
"ขึ้นมาเหอะน่า กูไม่กัดมึงหรอก"
"ไม่ไปเว้ย กูไม่อยากเห็นหน้ามึง"
"ถ้าไม่อยากเห็นหน้ากู มึงก็นั่งท้ายรถกูมาก็ได้ เดี๋ยวกูเปิดให้นั่ง"
"กวนตีนกูเหรอไอ้เบท! กูบอกไม่ไป มึงฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรือไงวะ ไอ้เหี้ยเอ้ย!"
"หงุดหงิดอะไรกูแต่เช้าวะ"
สัด! นี่มึงยังไม่รู้ตัวเองอีกเรอะ!
ผมเลิกสนใจมัน ไอ้เบทก็ขับรถออกไปเลย ดีเหมือนกันครับ มันออกไปจากชีวิตผมได้ยิ่งดีเลย ชีวิตผมอยากอยู่อย่างสงบสุขแล้วเนี่ย ไม่รู้เส้นเลือดในสมองผมจะแตกตอนไหน เจอหน้ามันทีไรเป็นต้องเดือดทุกที
.
"มารับรถครับ"
ผมบอกกับพนักงานตอนรับ เขาก็ถามเลขทะเบียนรถผม แล้วให้ผมนั่งรออยู่ในห้องแอร์เย็นๆ ผมก็หายร้อนเลยทีนี้ เพราะตอนที่ผมนั่งรถเมล์มามันร้อนมาก ร้อนจนเสื้อช็อปผมเปียกเหงื่อไปหมด กว่าจะถึงศูนย์ซ่อมรถ ผมนั่งรถมาเกือบครึ่งชั่วโมงเพราะรถติด
"ตัวเครื่องไม่มีปัญหาอะไรครับ ส่วนไฟหน้าแตกประกันซ่อมจ่ายให้เรียบร้อย" พนักงานมาอธิบายเรื่องรถให้ผมฟัง ผมก็พยักหน้ารับ
"ครับ"
"เดี๋ยวน้องเซ็นชื่อตรงนี้แล้วรับรถไปได้เลยครับ"
"ครับ"
ผมก็ครับอย่างเดียวเพราะไม่รู้จะพูดห่าอะไร พี่เขาก็บริการดีครับ ผมมองไปทั่วๆศูนย์ ที่นี่ก็น่าฝึกงานอยู่เหมือนกันแฮะ ดูสะอาด ดูโล่งดี
"พี่ครับ ที่นี่เขารับเด็กฝึกงานมาฝึกงานไหมครับ?" ผมอยากรู้เลยถามพี่เขาดู แกก็หันหน้ามามองผมอีกรอบ
"รับครับ น้องสนใจจะมาฝึกงานหรอ?"
"ใช่ครับ ผมว่าจะลองมาฝึกงานที่นี่ดู"
"งั้นน้องลองมายื่นใบสมัครดูนะ เพราะที่นี่มีเด็กมาฝึกและได้รับเข้าทำงานเลยก็เยอะ"
"อ่อครับ ขอบคุณครับ"
ผมขอบคุณพี่เขาไป ตอนแรกผมว่าจะไปฝึกงานพร้อมกับพวกไอ้พล และฝึกที่เดียวกัน แต่เพราะผมทะเลาะกับมัน ผมคงต้องแยกออกมาหาแหล่งใหม่
ผมขี่รถไปเรียนเหมือนเดิม ตลอดเวลาที่เรียนผมก็ไม่ได้ไปยุ่งเกี่ยวกับพวกไอ้พล ยังดีที่ไอ้อัคกับไอ้เกมส์แวะเวียนมาคุยกับผมบ้าง พอไม่ให้น้ำลายผมบูด
พักเที่ยงผมก็ไปนั่งกินข้าวคนเดียว ไอ้อัคไอ้เกมส์ก็เข้ามานั่งด้วย ไม่รู้มันคิดสงสารผมหรือเปล่าที่ไม่มีคนคบ แต่ผมไม่อยากให้พวกมันคิดแบบนั้น เพราะผมไม่ชอบให้ใครมาสงสาร
"พวกมึงสงสารกูหรอวะ ถ้าพวกมึงคิดแบบนั้นกูขอให้เลิกคิด กูอยู่คนเดียวได้ ถ้าเพื่อนเหี้ยๆแบบนั้นกูก็ไม่อยากคบ"
ผมถามมันสองคน พร้อมกับระบายความอัดอั้นในใจออกไปด้วย เห็นแม่งนั่งกินข้าวสามคนดูมีความสุขฉิบหาย อยากเอาตีนไปลูบหน้าพวกมันเว้ย!
"สงสารอะไร มึงแหกตาดูว่าโต๊ะเต็ม พวกกูสองคนเลยมานั่งกับมึง"
เออว่ะ ผมหันไปมองรอบๆโต๊ะเต็มจริงๆด้วย อย่างที่ไอ้เกมส์พูดไม่มีผิด ผมเลยพยักหน้าให้พวกมัน แล้วก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อไป
"นึกว่าสงสาร" ผมก็ยังพูดออกมาอีก จนไอ้อัคพูดแทรกขึ้นมา
"ที่จริงพวกกูก็อยากคบกับมึงดู มึงดูรักเพื่อนดีว่ะ ตอนที่มึงคบกับพวกนั้นกูเห็นมึงทุ่มเทให้พวกมันดีวะ กูไม่รู้ว่าพวกมึงทะเลาะกันเพราะอะไร แต่พวกมันน่าจะมาง้อมึงว่ะ"
"กูเป็นคนผิด พวกมันคงมาง้อกูหรอกนะ" ผมเงยหน้าไปมองหน้าไอ้อัค
"เออ ช่างมันเหอะ พูดไปมึงก็เจ็บใจเปล่าๆ รีบๆแดกข้าวเหอะ เดี๋ยวขึ้นไปเรียนอีก"
"เออ"
"เฮ้ย! ไอ้อัคไอ้เกมส์! พวกมึงสองคนคิดจะคบกับไอ้อู่หรอวะ! ระวังมันจะทรยศพวกมึงนะเว้ย! กูขอเตือน!"
เสียงไอ้พลตะโกนเข้ามา ทำให้ผมอารมณ์ขึ้น ผมว่าผมอยากจะอยู่เงียบๆ ไม่ยุ่งเกี่ยวกับมันแล้วแท้ๆ แต่มันก็เสือกกัดผมไม่ปล่อย ผมกระแทกช้อนลงจานข้าวเต็มแรง จนต้องลุกขึ้นเดินไปหามันอย่างไว พวกไอ้อัคกับไอ้เกมส์ก็เดินตามหลังผมมาด้วย คนอื่นที่ไม่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ตรงหน้า เริ่มหลบทางให้ผม
"เก็บปากไว้แดกข้าวดีกว่าไหมไอ้สัด! กูไม่อยากมีเรื่องกับพวกมันหรอกนะเว้ย!"
ผมยืนประจันหน้ากับไอ้พล มันก็ยิ้มเยาะผม จนผมกำหมัดแน่น
"แต่กูอยาก"
"ไอ้สัด!"
ผลัวะ!
กรี๊ดดดดดด
ผมพุ่งเข้าไปต่อยหน้าไอ้พลทันที จานข้าวที่วางอยู่บนโต๊ะกระจัดกระจายเต็มไปหมด เพราะไอ้พลเสียหลักล้มไปกองอยู่บนโต๊ะ ผมเลยขึ้นคร่อมมันแล้วต่อยไปอีกหลายหมัด คำว่าเพื่อนของผมกับมันจบลงแค่ตรงนี้ ต่อให้มันมาขอโทษผม ผมก็จะไม่อภัยให้มัน!
"อู่! มึงใจเย็นๆสิวะ!"
ไอ้อาร์ตพยายามจะดึงตัวผมออก แต่มือผมเหนียวยิ่งกว่าอะไรดี บีบคอไอ้พลไม่มีปล่อย พวกไอ้อัคก็เข้ามาช่วยผม โดยการดึงไอ้อาร์ตกับไอ้ชานออกไป ผมถึงได้จัดการกับไอ้พลได้ถนัดมากขึ้น
"เฮ้ยหยุด! พวกมึงหยุด!! ครูฝ่ายปกครองมาแล้วเว้ย!!"
"ไอ้อู่! หนีกันเถอะว่ะ!"
ไอัเกมส์ตะโกนบอก ผมเลยต่อยหน้าไอ้พลอีกสองสามหมัด แล้วรีบวิ่งหนีออกมาจากตรงนั้น เพราะผมยังไม่อยากถูกพักการเรียน หรือว่าโดนไล่ออกหนิครับ พวกไอ้อัคกับไอ้เกมส์ก็วิ่งตามออกมาด้วย
"ตามกูมา"
ไอ้อัคบอกกับผม ผมเลยวิ่งตามหลังมันไป มันพาผมมาปีนกำแพงวิทยาลัย ง่ายๆคือวันนี้ผมต้องโดดเรียน ซวยฉิบหายเลยครับ พอปีนกำแพงลงมาได้ พวกผมก็หยุดวิ่งพักเหนื่อย เพราะยังไงก็รอดสายตาจากครูฝ่ายปกครองแล้ว
"ขอบใจเว้ย พวกมึงเลยต้องมาเดือดร้อนเพราะกูแท้ๆ" ผมพูดบอก ไอ้เกมส์ก็เดินเข้ามาตบไหล่ผมเบาๆ
"ไม่เป็นไรเว้ย เพื่อนกันๆ"
"เออ" ผมตอบรับเป็นอย่างดี จะว่าไปพวกมันสองคนก็ดีกับผม ดูจริงใจกว่าพวกเพื่อนเหี้ยๆ ที่ผมหลงไปคบกับพวกมันเสียอีก
.
สุดท้ายผมต้องทิ้งรถไว้ในวิทยาลัย เพราะเข้าไปเอาไม่ได้ ไอ้อัคที่บ้านมันอยู่ใกล้วิทยาลัย มันเดินกลับบ้านไปเอารถมันมาส่งผม ผมบอกจะกลับเองมันก็ดื้อที่จะมาส่ง ผมก็เลยนั่งซ้อนท้ายรถมากับมัน
"จอดข้างหน้าข้างๆถังขยะเลย ถึงบ้านกูแล้ว"
ผมชี้บอกมัน มันก็เลี้ยวเข้ามาจอดให้ผมลง...
"ขอบใจที่มึงมาส่งว่ะ เข้าบ้านมาแดกน้ำเย็นก่อนไหม กูเกรงใจมึงฉิบหาย"
"ไม่เป็นไร เจอกันที่วิทลัยเว้ย กูไปแล้ว..."
"เออๆ"
ผมพยักหน้าให้มัน มันก็ขี่รถออกไป ผมเดินเข้าบ้านมาได้ ก็แอบชำเรืองมองไปที่บ้านไอ้เบท เห็นตัวมันกำลังขนกระถางต้นไม้ใหม่อยู่ เพราะมันบอกว่าวันนี้จะเอาต้นไม้ใหม่มาลง
มันอยู่ในชุดเสื้อกล้ามกับกางเกงวอร์ม ใส่ชุดนี้โคตรท้าทายแดดในตอนเที่ยงฉิบหาย มันไม่ร้อนบ้างหรอวะ
ผ่าง!
ผมยืนแข็งทื่อเลยตอนที่มันมองมาเห็นผม แล้วมันก็ละสายตาไปจัดแจงกระถางต้นไม้ต่อ โดยที่ไม่ได้สนใจมองอะไรผมอีก ทำเอาผมงงไปเลยครับ เพราะปกติมันเห็นหน้าผมมันจะกวนตีนผมไง แต่ตอนนี้มันกลับไม่กวนผมเหมือนอย่างเคย
...อะไรของมันวะ มึงอยู่ในอารมณ์ไหนของมึงเนี่ย!
แล้วทำไมกูต้องคิดมากด้วยห๊ะ! แค่มันไม่มากวนตีนกูเฉยๆ ทำเอากูเป็นเอามาก ไอ้ห่า!
"พี่เบทครับ พักทานข้าวได้แล้วนะครับ เที่ยงแล้ว..."
ผมหันไปมองต้นเสียงที่พูดแทรกขึ้นมา เป็นผู้ชายตัวสูงเท่าๆผมกับไอ้เบทมันเลย อย่าบอกผมนะว่านั่นนะ...ผัวมัน แล้วที่มันบอกว่าชอบผม คือมันโกหกผมอยู่ใช่ไหมวะ ถึงว่า...ทำไมวันนี้มันไม่มากวนตีนผม เพราะผัวมันอยู่นี่เอง หึหึ
"เดี๋ยวกูตามเข้าไป ถ้ามึงหิวก็กินไปก่อนเลยนะ ไม่ต้องรอกู"
"ครับๆ รีบตามเข้ามานะ"
"อืม"
คำพูดที่มันโต้ตอบกับไอ้โย่งนั่นโคตรจะไร้อารมณ์ เมื่อมันไม่สนใจผม ผมก็เดินเข้าบ้านมาเลย ปล่อยให้แม่งจู๋จี๋กับผัวมันไป
"เดี๋ยว!"
ผมยังเดินเข้ามาไม่ถึงหน้าประตูบ้านดี เสียงไอ้เบทก็ดังขึ้นมาเสียก่อน ผมหยุดเดินแล้วหันไปมองทางมัน พร้อมกับต้องอุทานคำว่าเหี้ย!! ให้มันดังอยู่ในใจ เพราะไอ้เหี้ยเบทมันคว้าคอไอ้โย่งนั้น มาประกบปากแลกลิ้นท่ามกลางแสงแดด ไม่อายฟ้าอายดิน
ตอนแรกผมก็นึกว่ามันเรียกผม ผมถึงได้หยุดเดินแล้วหันไปมองมัน สุดท้ายกูเจอช็อตเด็ดไปเต็มๆ ที่หลังมึงจะเรียกใครก็เอ่ยชื่อด้วยสิวะ! กูจะได้ไม่ต้องหันมาเจอมึงดูดปากกับผู้ชาย กูจะอ้วก! ไอ้เหี้ย!!
"เงี่ยนว่ะ อยากเอา"
ไอ้เบทพูดบอกกับผัวมัน ก่อนที่ผมจะได้อ้วกแตกจริงๆ เลยเดินเข้ามาในบ้านเปิดทีวีดูเลย สัดแม่ง วันนี้มันวันซวยอะไรของผมวะ ต่อยกับเพื่อนยังไม่พอ ยังต้องโดดเรียน โดดเรียนกลับบ้านมาปุ๊บ เจอช็อตเด็ดเมื่อกี้ยิ่งเลวร้ายเข้าไปอีก เฮ้ออออออ กูอยากลาไปบวชเว้ย! กูบอกตรงๆว่ากูเบื่อ ไอ้สัด!
"อู่!...ไอ้อู่!"
ห่านเอ้ย! ไอ้เบทมันมาเรียกผมครับ ผมก็นั่งเฉยปล่อยให้แม่งเรียกไป ยังไงกูก็ไม่ออกไปหรอกเว้ย เดี๋ยวแม่งดูดปากกันให้ผมเห็นอีก
"กูเรียกไม่ได้ยินไง"
"ไอ้สัด! เข้ามาทำไมในบ้านกู!"
ผมดีดตัวเองลุกขึ้นยืนแทบไม่ทัน หันไปมองไอ้เหี้ยเบทอย่างเคืองๆ เพราะมันยืนเอามือค้ำประตูอยู่ตรงหน้าประตูบ้านผม ผมคิดว่ามันคงปีนกำแพงข้ามมาเหมือนเดิม เดี๋ยวนี้แม่งกล้าเข้ามาถึงหน้าประตูบ้านแล้วไง
"กูเรียกไม่เห็นมึงออกไป กูก็เลยปีนกำแพงเข้ามาดู นึกว่าช็อคตายไปแล้วที่เห็นรสจูบของกูเมื่อกี้นี้"
"จูบเหี้ยอะไร กูไม่เห็น ไอ้สัด! มึงออกไปจากบ้านกูได้แล้วไป ก่อนที่กูจะกระทืบมึง"
"ไม่เห็นแน่นะเว้ย แล้วเมื่อกี้ใครมันยืนดูกูวะ หน้าแม่งโคตรตื่น ทำหน้าอย่างกับไม่เคยโดนกูจูบ"
"ไอ้เหี้ยเบท!!"
ผมพุ่งเข้าไปหาไอ้เบททันที มันก็ถอยหลังหนีผมออกไปยืนอยู่หน้าบ้าน ผมเลยออกไปยืนแทนที่มัน ทำอย่างกับหมาห่วงพื้นที่หน้าประตูยังไงยังงั้น
"จุๆ เบาๆหน่อยสิวะ เดี๋ยวเด็กกูได้ยิน แล้วเห็นกูมาจู๋จี๋กับมึง ก็เป็นเรื่องดิ" มันยังมีหน้ามากวนตีนผมครับ
"ไม่อยากให้เห็นมึงก็ออกไปจากบ้านกูสิวะ!"
"เออ! เดี๋ยวกูออกไป ว่าแต่ทำไมวันนี้มึงกลับมาเร็วจังวะ โดดเรียนมาหรือไง"
แม่ง...มันมีญาณทิพย์หรือไงวะ ถึงได้รู้ว่าผมโดดเรียนมา
"ไม่ต้องยุ่งสักเรื่องได้เปล่าวะ" ผมสวนกลับ
"แสดงว่าโดดเรียนมาจริงๆ นิสัยไม่มี"
"สัด! ทำอย่างกับมึงนิสัยดีตายห่า!"
ผมด่าไอ้เบท จ้องหน้ามันเขม็งเลยครับ มันก็ยิ้มขำผม เอามือล้วงกระเป๋ากางเกงวอร์ม โคตรวางท่าฉิบหาย หล่อตายแหละมึง ไอ้เบทมันเป็นคนผิวขาวครับ ยิ่งมันอยู่ในเสื้อกล้ามแบบนี้ ยิ่งทำให้เห็นผิวใต้ร่มผ้าของมัน ขาวใสสะท้อนแสงแดดตอนกลางวันมากไอ้สัด!
"อะๆ วันนี้กูยอมมึงก็ได้ เพราะกูต้องไปจัดชุดใหญ่ให้เด็กกูต่อ"
"จะไปก็รีบไปสิวะ! ไม่ต้องมาบอกกู"
"ต้องบอกดิ" มันสวนผมกลับทันที "เดี๋ยวมึงแอบขึ้นไปดูกูกับเด็กเอากัน กูกลัวมึงมีอารมณ์"
เหี้ย! ไอ้เบทมันรู้หรอวะ ว่าผมเคยแอบดูมันเอากับเด็กมาแล้ว ไม่มั้งงงงงง มันคงไม่รู้หรอก มันก็พูดมั่วไปเรื่อย
"เป็นไง อึ้งไปเลยดิ อยากดูก็มาขอดีๆ ไม่ต้องแอบดูแบบคืนนั้นก็ได้ กูไม่หวง"
ชัดเลย...มันยิ่งพูดภาพคืนนั้นก็ยิ่งชัด สรุปมันรู้มาตลอดหรอวะ ผมว่า...ผมก็แอบดูอย่างแนบเนียนแล้วนะเว้ย ไฟบ้านผมก็ดับ มันก็ไม่น่าจะเห็นผมได้นะ
"รีบกลับบ้านมึงไปเลยไอ้สัด ก่อนที่กูจะหมดความอดทน"
ผมกัดฟันพูด ทำหน้าโมโหสุดฤทธิ์ อีกใจหนึ่งก็อายมัน อีกใจก็โมโหมันสุดๆ จนอยากฆ่าแม่งทิ้งไปซะ! ไอ้เบทมันก็ยิ้มชอบใจ เดินล้วงกระเป๋าเดินออกไปทางหน้าบ้าน ไม่วายหันกลับมาส่งมือบ๊ายบายผมอีก จนเท้าผมกระตุกอย่างแรง
ไอ้เบทเปิดรั้วบ้านผมแล้วเดินกลับไปบ้านมัน ขามามันปีนกำแพงเข้ามา ทีขากลับมันโคตรมีมารยาทมากไอ้สัด เปิดรั้วกูแล้วไม่ยอมปิดให้กูอีก นับวันๆมึงยิ่งกวนตีนกูนะ เดี๋ยวกูฆ่าตัดตอนมึงทิ้ง แล้วมึงจะหนาว!
TBC.
สวัสดีวันปีใหม่ไทยนะคะ ช่วงนี้หยุดงานเลยมีเวลาแต่งเยอะหน่อย ขอบคุณทุกคอมเม้นนะคะ
-
แหนะ เบทมีประชดนะ เดี๊ยะๆ
-
เสียใจกับอู่เรื่องเพื่อน
สงสารอู่ที่ต้องมาเจอกับเบท 5555
-
เบทบอกชอบอู่ แต่เอาเด็กมาดูดปากที่บ้าน แถมมาบอกว่าจะเอากันอีก นี่นะพระเอก หรือเราโลกสวยไป เหอๆ
-
เบทชอบอูจริงๆเหรอ ไม่เห็นจีบจริงจัง แล้วยังทำตัวแบบนี้อีก :mew5:
-
ไม่ค่อยโอเคกับเบทเท่าไหร่ :z3:
-
บอกชอบอู่แต่ก็ยังคั่วคนอื่นให้อู่เห็น -*- นี่กะกระตุ้นหรือไรเนี่ยย มั่วนะแกก อิเบททท ส่วนอู่ก็สงสารนาง รักเพื่อนแต่เพื่อนไม่รัก 555 โถ่ อู่คนดี
-
พล นิสัยไม่ดี
เหอะ อู่อุตส่าห์บอกว่าไม่อยากมีเรื่อง
แล้วไง กูอยาก ก็เจออู่ ใส่ไปเต็มๆ สมควรและ
อู่ แมนโคตร โหดสัด มือไว ตีนไว
เบท ทำแปลกๆ คงอยากยั่วอารมณ์อู่ จูบโชว์งี้
พูดจากวนอารมณ์
ปีนเข้าบ้านมาท้าทายซะด้วย
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:z6: :z6: :z6:
-
ทำไมพลแม่งนิสัยไม่ดีเลยว่ะ :m31:
คือ..เบทจะยั่วอารมณ์อู่ชะ?? 5555555
คุยแต่ละทีเหมือนจะฆ่ากันตายไปข้างอ่ะ
-
เออ ชอบอู่คิดจะจีบอู่แต่พาเด็กมาเอาที่บ้านให้อู่เห็น ไอ้อู่มันคงจะรักจะชอบลงหรอกนะนิสัยเจ้าชู้เอาไม่เลือกแบบนี้
-
สะใจมากที่อู่จัดไอ้พลไปหลายหมัด
แมร่ง ต่างคนต่างอยู่ซิวะ!!!
-
เพื่อนแบบนั้นเลยคบไปเลยอู่ เพื่อนดีมีให้ได้รู้จักอีกเยอะ
เบทกระตุ้นอู่ใช่มะ เบทก็ยังว่างนิเนอะ อู่ว่าไง อิอิ
-
ตอนที่ : 09
"มิกซ์ มารับกูหน่อย"
ผมโทรหาไอ้มิกซ์ทันที หลังจากที่เดินออกมาจากบ้านไอ้อู่ ผมไม่ได้เดินกลับเข้าบ้านตัวเอง เพราะผมเบื่อเด็กเก่าที่มันมาหาผมถึงบ้าน ทั้งๆที่ผมเลิกยุ่งกับมันไปนานแล้ว ไม่รู้ว่ามันรู้จักบ้านผมได้ไง รู้ตัวอีกทีไอ้นั่นมันก็มากดออดเรียกผม ผมจะไม่ให้มันเข้าบ้านก็ยังไงๆอยู่ มันอุตส่าห์ขับรถมาตั้งไกล
ผมให้มันทำความสะอาดในบ้านผมไป ผมก็นั่งจัดต้นไม้อยู่ที่สนามหน้าบ้าน พอดีกับที่ไอ้อู่มันกลับมาบ้าน ผมเลยแปลกใจว่าทำไมวันนี้มันกลับบ้านมาเร็ว เวลาที่มันใส่ชุดเทคนิคแล้วดูเร้าใจผมมากครับ หน้าเอาฉิบหาย
แต่ผมก็นิ่งครับ ไม่สนใจไอ้อู่ เพราะเมื่อเช้าที่ผมจะไปส่งมัน มันยังไม่สนใจผมเลย พอเด็กเก่าผมมันออกมาเรียกผม ผมเลยคิดจะแกล้งไอ้อู่ โดยการจูบปากเด็กเก่าให้มันดู หน้าตามันบอกบุญไม่รับ ปานนี้คงสติแตกไปแล้วแน่ๆ เดี๋ยวผมค่อยไปง้อ ไปตามจีบมันทีหลังก็ได้
...ได้แกล้งมัน แล้วผมโคตรจะมีความสุข
เพราะคนอย่างไอ้อู่ ผมคงถนอมมันไม่ได้หรอกครับ ผมต้องเล่นกับมันแรงๆ เพราะมันไม่เหมือนผู้ชายทั่วไปที่ผมเคยคบด้วย มันเป็นคนที่ออกแนวเถื่อนๆ แต่บางมุมผมว่ามันดูน่ารักดีนะ น่ารักสำหรับผม
[รับที่ไหน ที่บ้านมึงเหรอ?] ไอ้มิกซ์ตอบกลับมา ผมก็เดินคุยโทรศัพท์กับมันมาเรื่อยทาง
"หน้าปากซอยบ้านกู พอดีไอ้เวย์มันมาหากูถึงบ้านว่ะ กูเลยหนีออกมา"
[อ่าว แล้วมันรู้จักบ้านมึงได้ไงวะ]
[กูก็ไม่รู้เหมือนกัน ตามตื้อฉิบหายเลย กูเลยปล่อยแม่งให้อยู่ในบ้านกูไป]
"มึงไม่กลัวมันขโมยของบ้านมึงไง ทำไมมึงไม่ไล่มันไป"
[กูไม่รู้ว่ะ] ผมไม่รู้เหมือนกัน ว่าทำไมผมถึงไม่ไล่มันไป [แต่บ้านไอ้เวย์ก็รวยพอๆกับกู มันคงไม่เอาเหี้ยอะไรของกูไปหรอก]
"เออๆ ไอ้คนรวย เดี๋ยวกูออกไปรับ มึงรอก่อนไม่เกินยี่สิบนาทีถึง"
[เออๆ มาเร็วๆ]
ผมวางสายไอ้มิกซ์ไป ก่อนเดินมาถึงหน้ามินิมาร์ทหน้าปากซอย ผมเลยไปนั่งรอไอ้มิกซ์อยู่ตรงหน้ามินิมาร์ท คนที่เดินผ่านไปผ่านมาก็มองมาที่ผมเต็มไปหมด ไม่รู้ว่าสะดุดหน้าตาของผม หรือการแต่งตัวของผมก็ไม่รู้
"อ่าวพี่เบท? มาทำอะไรอยู่ที่นี่อะพี่"
ผมเงยหน้าขึ้นไปมองคนที่ทักผม เป็นไอ้อั๋นน้องไอ้อู่ครับ มันก็ยืนยิ้มให้ผม ผมก็ยิ้มให้มัน ข้างๆมีผู้ชายอีกคนยืนอยู่ด้วย ผมไม่รู้ว่าเพื่อนมันหรือแฟนมัน? เพราะใส่ชุดอยู่บ้านด้วยกันทั้งคู่
"ใครอะอั๋น?" ผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างๆไอ้อั๋นหันไปถามมัน ไอ้อั๋นก็ยิ้มให้
"พี่ที่อยู่ข้างบ้านอั๋นเอง เดี๋ยวพอลเข้าไปรออั๋นในมินิมาร์ทนะ เดี๋ยวอั๋นตามเข้าไป อยู่ข้างนอกแดดมันร้อน"
"ได้ๆ"
ผมดูจากการที่พวกมันคุยกัน เหมือนคนเป็นแฟนกันเลยว่ะ ผมก็นั่งมองพวกมันสองคนไปเงียบๆ จนผู้ชายที่ชื่อพอลเดินเข้าไปในมินิมาร์ท ไอ้อั๋นถึงได้หันมาสนใจผม
"พี่มารอเพื่อน แล้วอั๋นอะจะไปไหน"
"ผมกำลังจะกลับบ้าน เลยแวะมาซื้อของกินไปให้ไอ้อู่มัน"
"อ่อ แต่เมื่อกี้พี่เห็นมันเพิ่งจะกลับมาบ้าน"
"อ่าว ทำไมกลับมาเร็ว"
"พี่ก็ไม่รู้อะ มันโดดเรียนมามั้ง" ผมพูดบอกมันไป ไอ้อั๋นก็พยักหน้าให้ผม
"งั้นเดี๋ยวผมขอตัวก่อนนะพี่ ไว้คุยกันใหม่"
"เอ่อ...เดี๋ยว"
ผมรีบห้ามมันไว้ เพราะไอ้อั๋นมันจะเดินหนีผมเข้าไปในมินิมาร์ท มันก็หันกลับมามองหน้าผมอย่างงงๆ "มีอะไรหรอพี่"
"คือ...พี่ขอเบอร์ไอ้อู่หน่อยได้เปล่า เผื่อพี่กินเหล้ากินเบียร์ จะได้ชวนมันมากินด้วยกัน"
ผมรู้ ว่าถ้าขอที่เจ้าตัวเลย มันคงไม่ให้เบอร์โทรผมหรอก แค่เจอหน้ากัน คุยกันยังไม่ทันได้ความ ก็ปล่อยหมัดใส่หน้ากันแล้ว แต่ที่ผมเอาเบอร์มันมาจะได้โทรไปหยอกมันเล่นบ้าง คราวนี้มันคงปวดประสาทกับผมจริงๆแน่
"อ่อ ได้ครับ"
ไอ้อั๋นกดโทรศัพท์หาเบอร์ไอ้อู่แล้วส่งมาให้ผมดู ผมก็เมมเบอร์ไอ้อู่ลงเครื่อง ตั้งชื่อว่า 'น้องอู่' เห็นแล้วตลกดีครับ ผมเมมเสร็จก็ส่งโทรศัพท์คืนไอ้อั๋นไป มันก็ขอตัวเดินเข้ามินิมาร์ท ผมก็หันกลับมาสนใจโทรศัพท์
ตึ่งตึ้ง!
จนไลน์ของไอ้อู่เด้งขึ้นมา ทำเอาผมยิ้ม ตอนนี้ได้ทั้งเบอร์โทรและก็ไลน์พร้อม ภาพโปรไฟล์ในไลน์มันเป็นภาพสีดำล้วนครับ สมกับตัวจริงและนิสัยดิบๆของมันดี ส่วนโปรไฟล์ผมเป็นรูปท้องฟ้า เพราะผมไม่ค่อยใช้รูปตัวเองเท่าไหร่
* ทักครับ
ผมพิมพ์ข้อความหามัน ก็มองดูว่ามันจะตอบหรือเปล่า เพราะมันไม่รู้หรอกว่าเป็นใคร ผมนั่งมองดูหน้าจอโทรศัพท์ ไร้วี่แววมันจะตอบข้อความผม จนไอ้มิกซ์ขับรถเข้ามาจอดอยู่ข้างหน้าผม ผมถึงได้เดินไปขึ้นรถ มันถึงได้ขับรถออกมา
"เป็นเหี้ยอะไรของมึงวะ หน้าตาดูมีความสุขเชียวนะมึง" ไอ้มิกซ์ถามผมทันที ผมเลยหันไปหยักคิ้วให้มัน
"นิดหน่อย"
"ว่าแต่มึงจะไปไหน ไปคอนโดกูก่อนเปล่า"
"ไปไหนก็ได้"
ผมบอกมันไป ไอ้มิกซ์ก็ขับรถพาผมมาที่คอนโดมัน ตลอดทางที่นั่งรถมา ไอ้เวย์โทรหาผมเป็นสิบรอบ ผมกดตัดสายมันทิ้งทันที ผมไม่สนว่าตอนนี้มันจะเป็นยังไง ยังจะอยู่รอผมที่บ้าน หรือว่าจะกลับบ้านมันไปแล้ว ผมก็ไม่สน เพราะคืนนี้ผมจะนอนค้างที่คอนโดไอ้มิกซ์มัน
"เป็นห่าอะไรเฮ้ย นั่งยิ้มอยู่คนเดียว"
ไอ้มิกซ์เดินออกมาจากห้องน้ำ เพราะมันเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จ ผมก็นั่งอยู่ที่ปลายเตียงในห้องมัน กดดูโทรศัพท์ดูไลน์ของไอ้อู่ ปานนี้มันยังไม่ตอบผมกลับมาเลย และที่ผมยิ้มคือกำลังคิดหาวิธีแกล้งมันอยู่ ยิ่งไอ้อู่มันดูอารมณ์ขึ้น ผมยิ่งถูกใจ
ผมหันหน้าจอไปให้ไอ้มิกซ์ดู มันเดินเช็ดหัวเข้ามาส่องดูหน้าจอโทรศัพท์ผม ก่อนจะทำหน้างงๆ "อะไรของมึงวะ"
"ไลน์ไอ้อู่"
"โหยยย นี่มึงจีบมัน จนมันใจอ่อนให้ไลน์มึงมาแล้วหรอวะ" หน้าตามันดูดีใจมากกว่าผมอีกว่ะ ผมส่ายหน้า ก่อนจะลดโทรศัพท์เข้ามาหาตัว
"ยัง" ถ้าผมไปจีบแล้วขอไลน์มัน ไอ้อู้ได้ถีบกลับผมมาแน่
"อ่าว แล้วมึงไปเอาไลน์มันมาจากไหนวะ"
"จากน้องมัน"
"มันมีน้องด้วยเหรอ?" ไอ้มิกซ์ทำหน้าสงสัยทันที
"มีดิ น้องมันนิสัยโคตรดี ต่างกับไอ้อู่ฉิบหาย"
"เออๆ แล้วน้องมันนี่ ผู้หญิงหรือผู้ชายวะ"
"ผู้ชาย"
"แล้วไมมึงไม่จีบน้องมันไปเลยวะ ถ้าน้องมันนิสัยดีกว่า"
"ไม่ว่ะ กูว่าการจีบไอ้อู่ มันดูท้าทายดี"
"เออ ท้าทาย แต่อย่าให้กูต้องไปเก็บศพมึงนะเว้ย กว่ามึงจะจีบมันติด กูว่ามึงได้ยอดน้ำข้าวต้มแหง"
"เออน่า สภาพกูไม่ถึงขั้นนั้นหรอกเว้ย"
"เออ กูจะคอยดู"
ไอ้มิกซ์มันพยักหน้าให้ผม ก่อนจะเดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ผมเลยลุกเดินไปเข้าห้องน้ำ หยิบโทรศัพท์ติดมือเข้ามาด้วย จนไลน์ผมดังขึ้นมาระหว่างที่ผมเดินไปเข้าห้องน้ำ จนต้องหยุดเดินเพื่อเปิดไลน์ดู เป็นไอ้อู่ทักไลน์กลับมา ผมเลยเดินออกไปที่นอกระเบียงคอนโดแทน เดินไปนั่งเก้าอี้ไม้สานรับลมเย็นๆตอนช่วงบ่ายๆ
* ใครวะ
ผมเปิดไลน์ที่มันตอบกลับมาก่อนจะหลุดยิ้ม ส่ายหัวให้กับนิสัยมัน ขนาดมันยังไม่รู้ว่าคนที่ทักมันไปเป็นใคร แต่มันก็ยังคงใช้ภาษาดิบๆของมันอยู่
* กูเอง
ผมพิมพ์ตอบกลับมันไป ผมว่าไอ้อู่ต้องขมวดคิ้วงุนงงอยู่แน่ๆ ถ้าผมเป็นมัน ผมก็คงงงเหมือนกัน
* ไอ้อัคหรอวะ
* หรือว่าไอ้เกมส์
หึ ชื่อผู้ชายในสังกัดมันเยอะจังวะ แต่ถ้ามันพิมพ์ชื่อผมกลับมา คงเป็นเรื่องมหัศจรรย์แน่ๆ
* เบท
ผมตัดสินใจพิมพ์ชื่อผมลงไป มันอ่านแล้วครับ แต่ผมไม่รู้ว่ามันจะพิมพ์อะไรกลับมา หรือไม่มันก็บล็อคไลน์ผมไปเลย ถ้ามันทำแบบนั้น ผมจะกลับไปหามันที่บ้าน จับแม่งดูดปากให้เข็ด ข้อหาหมั่นไส้ล้วนๆ
ตึ่งตึ้ง!
* ไอ้เหี้ย
* มึงไปเอาไลน์กูมาจากไหนวะ
* เอามาจากเบอร์มึง
ผมพิมพ์ไปหามันทันที เพราะไลน์ผม ผมก็ได้มาจากเบอร์มัน ส่วนเบอร์มัน ผมก็ได้มาจากไอ้อั๋นน้องชายมัน
* สัด
* กวนตีนนะมึง
* กูถามจริงว่ามึงเอาเบอร์เอาไลน์กูมาจากไหน
* จากใครมึงไม่ต้องรู้หรอก
* ว่าแต่ตอนนี้มึงทำอะไรอยู่วะ
ผมเปลี่ยนเรื่องคุยทันที กลัวไอ้อู่จะไปอัดน้องชายมัน ถ้ามันรู้ว่าไอ้อั๋นเป็นคนให้เบอร์ผมมา ผมรออ่านข้อความมัน จนไอ้อู่ตอบกลับมา
* อย่าเสือก
...โอเค กูรู้เรื่อง
* แต่กูอยากเสือกว่ะ
* กินข้าวยังวะ
* เรื่องของกู
* เออ เรื่องของมึงก็เรื่องมึง
* แต่ตอนนี้กูไม่ได้อยู่บ้านนะ
ผมพิมพ์บอกมันไป ทั้งๆที่มันได้ถาม แต่เพื่อความสบายใจของผมเอง ผมถึงได้บอกมัน...
* บอกกูทำเหี้ยอะไร
* มึงจะไปไหนก็เรื่องของมึงดิ
* เผื่อมึงคิดถึงกูไง
* ฆวย
* สติกเกอร์โมโหขั้นสุด
ยิ่งผมอ่านก็ยิ่งรู้สึกยิ้มไปกับมัน แล้วผมเองก็อยากกวนมันต่อไปเรื่อยๆ แต่ผมแปลกใจอยู่อย่างว่ะ ว่าทำไมมันไม่บล็อคไลน์ผมไปเลย แถมพิมพ์ตอบกลับผมมาอีก
* อู่
ผมพิมพ์ชื่อมัน เพราะผมมีอะไรบางอย่างที่อยากจะบอกกับมัน ไอ้อู่มันก็อ่านข้อความผมครับ แต่ไม่ได้พิมพ์อะไรตอบกลับมา
* กูชอบมึงจริงๆว่ะ
* กูขอจีบมึงได้ไหม
ผมตัดสินใจพิมพ์ลงไปทันที ผมอยากจะบอกมันจริงๆ และไม่เคยคิดเล่นๆ ถ้าผมพูดสองประโยคเมื่อกี้ต่อหน้ามัน เอาจริงๆผมก็ยังไม่กล้าพูดหรอก ขืนพูดไปมันก็ได้ต่อยหน้าผมอีกดิ พอมันต่อยผม ผมก็ต้องสู้มันกลับคืนไปบ้าง ใช่ว่าผมชอบมันแล้วผมต้องยอมมันทุกอย่างนะ
ผมมองหน้าจอโทรศัพท์อย่างจดจ่อ มันอ่านแล้วครับ คราวนี้ไม่รู้ว่ามันจะพิมพ์ตอบกลับผมมา หรือว่ามันจะบล็อคไลน์ผมไปเลย แต่ถ้ามันบล็อค ผมจะโทรไปหามันเลย
ตึ่งตึ้ง!
มันตอบกลับมาครับ ทำเอาผมใจเต้นไม่เป็นจังหวะ
* จีบไม่ได้เว้ย
* กูชอบผู้หญิง
* กูไม่ได้ชอบผู้ชาย
* กูก็ไม่ได้ให้มึงชอบผู้ชายไง
* กูให้มึงชอบกู
มุขนี้ผ่านไหมวะ ผมบอกตรงๆเลยครับ ว่าผมยังไม่เคยจีบใครมาก่อน ไอ้อู่เป็นคนแรก ที่ผมเป็นคนไปจีบมันก่อน ถ้าเป็นคนอื่นคงวิ่งข้าหาผมไปแล้ว แต่ก็อย่างว่าแหละครับ มันไม่ได้เป็นเกย์ เป็นไบแบบผมนี่หว่า
ตึ่งตึ้ง!
* กูไม่ชอบ
มาสามคำสั้นๆ แล้วมันก็บล็อกไลน์ผมไปเลยครับ เฮ้ย แค่ขอจีบนิดเดียวถึงกับบล็อค ถ้าไม่ติดว่าไอ้เวย์มันอยู่บ้าน กูกลับไปหามึงแล้วเนี่ย ไอ้อู่...
"เอ้าๆ หน้ายับหมดแล้วเว้ยไอ้เบท เมื่อกี้กูยังเห็นมึงยิ้มอยู่เลย"
ไอ้มิกซ์มันเดินออกมานอกระเบียงครับ มันเอาบุหรี่ออกมาสูบ "สักตัวไหม"
"ก็ดี"
ผมรับบุหรี่จากมันมาจุดไฟดูด มืออีกข้างก็กดโทรศัพท์หาเบอร์ไอ้อู่ ก่อนจะกดโทรออกไปหามัน ยังดีที่โทรติดครับ มันยังไม่ได้บล็อกเบอร์ผม แต่อยู่ที่มันจะรับสายของผมหรือเปล่า
ไอ้มิกซ์ก็ยืนสูบบุหรี่ไปเงียบๆ เพราะเวลาที่ผมคุยโทรศัพท์มันไม่ค่อยพูดแทรก มันแค่หันมามองว่าผมโทรคุยกับใคร ผมเลยบอกมันแบบไม่มีเสียง ว่ากำลังโทรหาไอ้อู่ มันเลยพยักหน้าเข้าใจ
[ฮัลโหล]
ไอ้อู่รับสายผมแล้วครับ ตื่นเต้นฉิบหายเลยกู...
"เอ่อ..." ผมพูดอะไรไม่ออก จนไอ้อู่มันพูดแทรกขึ้นมาก่อน
[ใครวะ ไอ้เบทหรอ?]
"เออ กูเอง"
[สัด!]
"กูเบท..."
[จิ๊! มีเหี้ยอะไรก็รีบๆพูดมาดิวะ ไม่งั้นกูวาง]
"กูแค่โทรมาย้ำ ว่าไอ้เรื่องที่กูจะจีบมึง กูไม่เปลี่ยนใจง่ายๆแน่"
ผมกรอกเสียงไปตามสาย จนไอ้มิกซ์เอ่ยปากแซว ผมก็ยิ้มอย่างเดียวเลยตอนนี้ เวลาที่คิดจะจีบใครสักคน อารมณ์กับความรู้สึกมันเป็นอย่างนี้เองหรอวะ
[จะจีบก็เรื่องมึงดิ ไม่ต้องมาบอกกู]
"กูอยากบอก มึงเตรียมตัวไว้เลยไอ้อู่ มึงไปไม่รอดจากกูแน่"
[เหอะ! มั่นใจนักนะมึง]
"เออ กูมั่นใจ ถ้ากูไม่ได้มึง คนอื่นก็ไม่ได้เหมือนกู"
[มึงนี่มัน ตรู๊ดๆๆๆ]
สุดท้ายมันก็วางสายผมไป ผมเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋า ยกบุหรี่ขึ้นมาดูด ที่ผมบอกมันไปเมื่อกี้ ผมไม่ได้คิดจะขู่มันนะครับ แค่เตือนไอ้อู่มันไว้เฉยๆ ผมไม่ได้ ก็อย่าคิดว่าคนอื่นจะได้ ถ้าผมคิดจะจีบใคร ผมก็ต้องจีบให้ติดด้วยเหมือนกัน
"สุดยอดไปเลยเว้ย เพื่อนกู" ไอ้มิกซ์มันยกนิ้วโป้งให้ผม ผมเลยยิ้มให้มันไป
"เออ ซึนๆแบบมันต้องเจอคนอย่างกูนี่แหละ"
"ว่าแต่มัน...ไม่มีแฟนหรอวะ"
"ไม่รู้ดิ"
ผมส่ายหน้า ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันมีแฟนหรือเปล่า ตั้งแต่ที่ผมรู้จักกับมัน ก็ไม่เห็นมันจะออกบ้านไปไหน วันหยุดมันก็อยู่บ้าน ไปเที่ยวก็ไม่เห็นมีผู้หญิงมาด้วย เวลาผมไปหามันที่บ้านก็ไม่เคยเห็นมันคุยโทรศัพท์
"อ่าว มึงไม่รู้ แล้วมึงจะไปจีบมันเนี่ยนะ"
"เออ มีได้ก็เลิกได้เลย"
"ถ้ามึงคิดแบบนั้น มึงก็โคตรชั่วน่าดู"
"ไอ้สัด หลอกด่าดูไหมเนี่ย"
"กูเปล่า...ว่าแต่คืนนี้ไปผับกันไหม กูรู้สึกอยากแดกเหล้าว่ะ"
"เออ ไปก็ไป"
ผมกับไอ้มิกซ์ดูดบุหรี่อยู่ข้างนอกระเบียงไปเรื่อย ตกดึกก็ไปเที่ยวผับกัน โทรชวนพวกที่เหลือให้ไปเจอกันที่พับ กินเหล้ากันจนเกือบเมามาย จนผมที่คอแข็งสุดต้องแบกร่างไอ้มิกซ์กลับห้อง กลับห้องไอ้มิกซ์มาได้ ผมก็โทรศัพท์ไปหาไอ้อู่มันอีก จนมันรับสายแล้วโวยวายใส่ผมทันที
[โทรมาทำเหี้ยอะไรตอนตีสอง! กูจะนอน!]
"โทรมาบอกฝันดี ฝันดีนะครับ" ผมพูดเพราะกับมัน ก็แอบขำตัวเองอยู่เหมือนกัน พูดแบบนั้นไปได้ไงวะ
[ไอ้สัด! จะไปตายไหนก็ไป แม่ง!]
"เออๆ ถ้ากูจะตายจริงๆ ก็ตายเพราะมึงนี่แหละ ว่าแต่...ทำไมมึงรู้ว่านี่เป็นเบอร์กูวะ มึงเมมเบอร์กูไว้ไง"
[เมมอะไรวะ แค่เสียงมึงกูก็จำได้แล้ว กูไม่ได้โง่]
"อ๋อออ มันเป็นแบบนี้นี่เอง"
[จิ๊! เมาแล้วก็ไปนอนดิวะ จะโทรมากวนกูทำเหี้ยอะไร]
"คิดถึงไง เดี๋ยวพรุ่งนี้เจอกัน"
[ตรู๊ดๆๆๆ]
อะไรวะ ตัดสายผมทิ้งไปเฉยเลย ผมมองหน้าจอโทรศัพท์แล้วเสือกยิ้ม เวลาคุยกับแบบไม่ต้องลงไม้ลงมือ มันก็ได้อารมณ์ไปอีกแบบ เหมือนผมได้คุยกับไอ้อู่เยอะขึ้น หรือเปล่าวะ แต่อย่างน้อย ไอ้อู่มันก็ยอมคุยกับผม แต่ถ้าผมกับมันเจอหน้ากันพรุ่งนี้ ผมไม่รู้ว่าอาการของผมกับมันจะเป็นยังไง หรือว่าจะต้องลงไม้ลงมือกันเหมือนเดิม
...แต่ไม่เป็นไร อย่างน้อยวันนี้ก็เป็นอีกวันที่ผมมีความสุข
TBC.
มีใครยังรออ่านอยู่ไหมนร้า การจีบของพี่เบทเริ่มเดินทางแล้วนะคะ ขอบคุณสำหรับคอมเม้นนร้า
-
โฮะๆ.......เบท พยายามเข้าหาอู่ทุกวิถีทาง
แต่อู่จะเชื่อเบทหรือ มีเวย์ ไปหาที่บ้าน
แถมเบท ดูดปากโชว์ซะเอง
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
รออ่านจร้า ^^
-
:pig4:
-
ตีกันยิ่งกว่าหมา555555
-
น่าจะเพลาๆการตีกันได้ประมาณตอนที่ 30 5555
-
:pig4:
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13
-
อยากดูตอนจีบติด 5555
-
เบทมีความสุข คนอ่านยิ่งกว่ามีความสุขอีก
555555555
-
เริ่มจีบแล้วพี่เบท
-
พี่เบทรุกแล้ว แล้วอู่จะทำยังไงต่อล่ะทีนี่
-
:pig4: :pig4:
-
จะเลี้ยงดูกันด้วยลำแข้งก็เพลาๆลงบ้างนะ ฮ่าๆๆ เดี๋ยวได้ช้ำในตายก่อนจีบกันติดพอดี
-
จะรอดูลีลาการจีบของพี่เบทค่ะ
-
กรี๊ดดดดดดดดด
เบทเปิดศึกแล้ว ไม่ใช่ๆๆๆ รึกจีบเป็นทางแล้ว ลุย
-
ตอนที่ : 10
นอนไม่หลับว่ะ หลังจากที่ไอ้เบทมันโทรหาผม ผมกลับหลับไม่ลง เลยเดินออกมาดูดบุหรี่อยู่ข้างนอกระเบียง ผมทอดสายตามองไปยังบ้านไอ้เบท ยังคงปิดไฟสนิทตั้งแต่หัวค่ำ หรือว่ามันจะไม่อยู่บ้านจริงๆอย่างที่มันบอกผมวะ ก็แน่อยู่ละครับ มันคงพาเด็กมันไปเที่ยวไหนสักที
...ว่าแต่ทำไม ผมต้องสนใจเรื่องของมันด้วยวะ แม่งไม่เข้าใจตัวเองเลยจริงๆว่ะ
มันบอกจะจีบผม แต่มันกลับเอาเด็กมันมาดูดปากให้ผมดู ผมจะเชื่อมันดีไหม แล้วแม่งมันเอาเบอร์ผมมาจากไหน ใครมันเป็นคนให้มันไป ถ้ากูรู้จะจับยำเสียให้เข็ด ไอ้สัด! คราวนี้มันก็โทรหากูบ่อยดิครับ! กูขี้เกียจคุยกับมัน บล็อคเบอร์ไปเลยดีไหมวะ กูรำคาญแม่ง!
ผมยืนดูดบุหรี่จนเกือบจะตีสาม ก็เดินกลับเข้าห้องมานอน พยายามข่มตาฉิบหาย กว่าจะหลับได้ ยังดีที่วันพรุ่งนี้ผมไม่มีเรียน เลยตื่นสายได้ไง แต่ผมก็ยังคงติดนิสัยตื่นเช้าอยู่ดี ตื่นมาผมก็ออกไปล้างรถอยู่หน้าบ้าน
ไอ้ดินเด็กบ้านตรงข้ามกับไอ้เบท มันเดินเอาเกาลัดมาให้ผมอีกแล้วครับ คราวก่อนผมบอกกับมันว่าจะไปช่วยแม่มันทำสวน ผมยังไม่ไปตามนัดเลย ช่วงนี้ผมมีแต่เรื่องให้ปวดหัว ก็เลยยังไม่ได้ไป ผมก็ยืนคุยกับมันคาประตูรั้ว เพราะมันไม่เข้าบ้าน วันนี้มันอยู่ในชุดนักเรียน สงสัยมันกำลังจะออกไปเรียน
"ทีหลังบอกแม่มึงด้วย ว่าไม่ต้องเอามาฝากกูหรอก กูเกรงใจ" ผมบอกกับไอ้ดินไป
"เกรงใจทำไมพี่ ของเหลือ" มันตอบกวนตีนผมครับ
"สัด งั้นเอาคืนไปเลย"
"เฮ้ยๆๆ ให้แล้วไม่รับคืนครับพี่"
"เออๆ รีบไปเรียนเถอะมึง เดี๋ยวสาย"
"อะแฮ่ม!"
อะไรวะ เสียงใครมันดังเข้ามาขัดจังหวะผม! ผมกับไอ้ดินหันไปมองต้นเสียงทันที เห็นไอ้เบทมันยืนอยู่หน้าบ้านผม มันเพิ่งจะกลับมาบ้านหรือเปล่าผมก็ไม่รู้ ไอ้ดินมันหันมามองหน้าผมทันที มันคงงงว่าไอ้เหี้ยเบทมันเป็นใคร แต่ผมเงียบ ไม่ได้บอกอะไรมันไป จนไอ้เบทที่มันยืนมองหน้าผมสลับกับไอ้ดิน หันมาจ้องหน้าผมตาเขม่น
"ว่างยัง กูมีเรื่องจะคุยด้วย" ไอ้เบทมันถามผมครับ ถึงกูว่างกูก็ไม่อยากคุยกับมึงเว้ย!
"ไม่ว่าง กูคุยกับไอ้ดินอยู่ มึงไม่เห็นหรือไงวะ"
"เห็น" มันหันไปมองหน้าไอ้ดิน "แต่กูอยากคุยกับมึงสองคน"
"เอ่อ...งั้นเดี๋ยวผมขอตัวไปเรียนก่อนนะพี่อู่ เดี๋ยวผมมาคุยด้วยใหม่"
"อืม ขี่รถดีๆ"
ผมพยักหน้าให้ไอ้ดิน มันถึงได้เดินตัวลีบออกไป ไม่รู้กลัวไอ้เบท หรือว่ากลัวสายตาผมที่มองหน้าไอ้เบทกันแน่ พอไอ้ดินมันไปแล้ว ไอ้เบทถึงได้หันมายักคิ้วให้ผมทันที ไม่รู้ว่าวันนี้มันจะมากวนตีนอะไรผมอีก
"อรุณสวัสดิ์ตอนเช้า..."
"ฆวย"
ผมด่ามันก่อนจะเดินเข้าบ้านมาล้างรถต่อ จะปิดรั้วใส่มันไปเลย ทำไปก็ได้แค่นั้นแหละครับ เดี๋ยวมันก็ห้ามผมอยู่ดี แล้วอีกอย่าง...ผมเบื่อที่จะมีเรื่องกับมันแล้ว แต่ถ้ามันกวนตีนผมมากๆ ผมอาจจะต่อยมันอีกก็ได้
"ไมวันนี้ไม่ไปเรียนวะ" มันเดินเข้ามายืนอยู่ข้างหลังผม ผมได้ยินที่มันถาม แต่ไม่ได้หันหน้าไปมอง แล้วก็ไม่ตอบเหี้ยอะไรมันด้วย
"เป็นใบ้หรอ ไมไม่ตอบคำถามกูวะ"
"เป็นพ่อกูไง ถึงมาสั่งกู"
"มึงว่าอะไรนะ?"
"เป็นพ่อกูเหรอ..."
คราวนี้ผมหันกลับไปมองหน้ามัน ไอ้เหี้ยเบทเปลี่ยนสายตาเป็นมองผมอย่างดุ คิดว่ากูกลัวเหรอ กูไม่กลัว
"อย่าเล่นถึงพ่อกู" มันกัดฟันบอกผม แสดงว่าผมไปสะกิดอารมณ์มันเต็มๆ
"ไม่อยากให้กูเล่นก็ออกไปจากบ้านกูดิ"
"กูไม่ไป"
แล้วแม่งก็เป็นซะแบบนี้ไง ไอ้เบทมันมองหน้าผมดุเหมือนเดิม ตอนแรกผมนึกว่ามันจะต่อยผมแล้วไง ไล่แล้วไม่ไป มันมีปัญหาอะไรกับผมหนักหนาวะ
"งั้นกูไปเอง"
"ถ้ามึงไปก็ลองดู รถมึงได้พังแน่ไอ้อู่"
มันขู่ผมครับ ผมไม่รู้ว่ามันจะทำอย่างที่พูดหรือเปล่า แต่รถกู กูก็รักของกูเปล่าวะ แม่งเสือกกัดปากมองรถผมเหมือนเป็นตัวประกัน ไอ้สัด! เดี๋ยวกูเตะคว่ำ
"แล้วมึงมีเรื่องเหี้ยอะไรจะคุยกับกู มึงพูดมาเลยดีกว่า ถ้ามึงจะมาพูดเรื่องที่มึงจะจีบกู กูบอกแล้วไง ว่ากูไม่ได้เป็นเกย์ ต่อให้มึงมานั่งขย่มฆวยกู กูก็ไม่ชอบมึง"
"งั้นมึงลองมาขย่มฆวยกูก็ได้ เพื่อมึงอาจจะติดใจ"
"กวนตีน!" โดนสวนกลับเข้าตัวเองจนได้ จากตอนแรกที่มันทำหน้าดุ กลายเป็นหน้ากวนไปเลยทันที
"กูเปล่า...ว่าแต่เช้านี้มึงกินอะไรยังวะ อยากกินข้าวฝีมือกูอีกปะ เดี๋ยวกูทำให้กิน"
"แดกแล้วท้องเสียกูไม่กินไอ้สัด! ข้าวผัดมึงรอบนั้นทำพิษกูฉิบหาย"
"อร่อยก็บอกมา ตอนมึงกินหน้ามึงนี่...อย่างฟิน"
"ฟินบ้านมึงดิ ตอนนั้นกูหิวหรอกเว้ย"
"เออออ หิว...แล้วตอนนี้มึงไม่หิวไง"
"ไม่"
ผมตอบมันไปเต็มคำ แล้วหันกลับมาล้างรถต่อ พอดีกับที่ไอ้อั๋นมันเรียกชื่อผมพอดี ผมกับไอ้เบทเลยหันไปมองด้วยกันทั้งคู่ พอมันเห็นหน้าไอ้เบทมันก็ทักไอ้เบท จนผมงง ว่าพวกมันไปสนิทกันตั้งแต่ตอนไหน
"อ่าวพี่เบท?"
"ไง กำลังจะไปเรียนหรอ?"
"ครับพี่ ขี้เกียจไปฉิบหายเลย"
"ไปเหอะ ชีวิตนักเรียนมันสั้นนะเว้ย จบออกมาคิดกลับไปเรียนอีกไม่ได้แล้วนะ"
"ค๊าบบบ"
มันคุยกันอยู่สองคน ส่วนกูนี่...กลายเป็นส่วนเกินไปเลยทันที กว่าไอ้อั๋นจะหันมามองหน้าผมได้ ทำเอากูเซ็ง เรียกหากู แต่ไปคุยกับไอ้เบทเฉย
"มึงเรียกกูทำไมวะ" ผมเอ่ยถามมัน มันเลยเดินเข้ามาหาผม
"เรื่องเบอร์กูให้พอลบล็อคให้แล้ว ว่าแต่เบอร์ใครวะ ทำไมมึงถึงบล็อค"
ความลับแตกเลยกู...
สิ้นคำพูดของไอ้อั๋น ผมแอบหันไปมองหน้าไอ้เบทมันอยู่นิดหน่อย มันก็มองหน้าผมครับ มันคงรู้ตัว ว่าผมให้ไอ้อั๋นบล็อคเบอร์มัน
พอผมตื่นขึ้นมาก็ไปเคาะห้องไอ้อั๋นทันที ให้มันบล็อคเบอร์ให้ เพราะผมบล็อคไม่เป็น ผมไม่ใช่คนติดโทรศัพท์อะไรมาก เลยไม่รู้จักวิธิการบล็อค ไอ้อั๋นส่งโทรศัพท์คืนผม ผมเลยรับมากดๆดู
"ไม่รู้ไอ้บ้าที่ไหนโทรมากวนตีนกูว่ะ กูเลยบล็อค"
"เขาโทรมาจีบหรือเปล่า..."
แขกไม่ได้รับเชิญกูมาแล้วครับ ผมหันไปมองหน้าไอ้เบทอย่างเคืองๆ มันก็ลอยหน้าลอยตาพูดไปเรื่อย ไอ้ควายเผือกเอ้ย! (เพราะมันขาวและตัวใหญ่) กูอยากกระโดดอัดหน้ามึงว่ะ!
"จีบเหี้ยไร" ผมพูดใส่หน้ามันไป
"กูจะไปรู้เหรอ จีบ...ก็คือจีบไง"
"จิ๊! ออกไปจากบ้านกูเลยไป" ผมผลักอกเอาเรื่องไอ้เบททันที กะว่าวันนี้จะใจเย็นลงแล้วนะเว้ย จนไอ้อั๋นถึงกับร้องห้ามผมไว้
"เฮ้ยๆไอ้อู่ มึงใจเย็นดิวะ มึงจะต่อยพี่เขาไง" ไอ้อั๋นมันคงเห็นท่าไม่ดีมั้งครับ เพราะเวลาที่ผมกำลังโมโหอะไรอยู่ ไอ้อั๋นมันมองออก
"เออ ก็ถ้ามันยังกวนตีนกูอยู่ กูจะต่อยหน้ามัน"ผมหันไปพูดกับไอ้อั๋นแทน
"ใจร้อนไอ้สัด เอ่อ...เดี๋ยวผมไปเรียนก่อนนะพี่ ถ้าพี่เบทโดนไอ้อู่มันต่อยจริงๆ จุดอ่อนมันอยู่ที่เอวนะพี่ ไอ้อู่มันบ้าจี้"
"ไอ้เหี้ยอั๋น!"
"เฮ้ยๆ อย่าต่อยกูนะเว้ย! พอลจ๋า! แต่งตัวเสร็จยัง ไปเรียนได้แล้วครับ เดี๋ยวสายนะ"
แม่ง...แล้วก็วิ่งหนีกูเข้าบ้านไปเลย จนผมได้ยินเสียงไอ้เบทมันหัวเราะกวนประสาทผมอยู่ข้างๆ
"หัวเราะอะไรของมึง" ผมหันหน้าไปถามมันทันที
"มึงบ้าจี้จริงๆหรอวะ"
"ปัญญอ่อน ถ้ามึงเชื่อไอ้อั๋นมึงก็ออกลูกเป็นควายละ"
"เออ กูเชื่อมัน"
"..............."
ผมเงียบครับ พอดีกับจังหวะที่ไอ้อั๋นกับไอ้พอลมันออกมาจากบ้านพอดี แล้วขี่รถซ้อนท้ายกันออกจากบ้านไป คราวนี้บ้านทั้งบ้านก็เหลือแค่ผมกับไอ้เบทสองคน ผมเลยหันกลับมาล้างรถต่อ มัวแต่ทะเลาะกับมันอยู่ รถผมเลยล้างไม่เสร็จสักที
"เดี๋ยวกูช่วยล้าง"
"เฮ้ยๆ ไม่ต้อง มึงยืนอยู่เฉยๆแหละดีแล้ว"
ผมรีบห้ามมันทันที เดี๋ยวนี้โมเม้นล้างรถแบบในหนังมีให้เกลื่อน ฉีดน้ำใส่กัน แกล้งเอาฟองสบู่เป่าใส่กัน แค่คิดกูก็สยิวแล้วครับ
"งั้นมึงก็รีบๆล้าง จะได้ไปทำงานที่บ้านกู" ไอ้เบทมันพูดขึ้นมา จนผมขมวดคิ้วสงสัย
"งานห่าอะไรวะ?"
"งานบ้านกูไงครับ มึงอย่าลืมดิ่ว่ามึงติดหนี้กูอยู่ ถึงกูคิดจะจีบมึงก็จริง แต่เรื่องหนี้กูไม่ยอมสละให้หรอกนะเว้ย"
"มึงจะให้กูไปทำอีกทำไมวะ เมื่อวานเด็กมึงไม่ได้ทำงานบ้านให้ไง"
"ทำ แต่มันก็ยังทำไม่ถูกใจกู"
"เออ งั้นมึงก็กลับไปรอกูอยู่ที่บ้านมึง กูล้างรถเสร็จเดี๋ยวกูตามเข้าไป"
"ไม่ว่ะ กูจะรอไปพร้อมกับมึง"
แม่ง โคตรตื้อโคตรติดกูจริงๆเลยเว้ย จับแม่งเอาสักรอบดีไหม เผื่อมันจะคิดได้ ว่าไม่สมควรมาจีบคนอย่างผม เพราะผมมันเหี้ย
ผมก็ล้างรถไปไม่สนใจมัน แต่ก็แอบมองมันอยู่บ้าง เดี๋ยวมันลักลอบเข้าไปในบ้านผม ผมก็แย่ดิ มันก็ยืนมองผมอยู่อย่างนั้น สักพักก็เดินไปคว้าบุหรี่ผม ที่ผมวางเอาไว้ตรงโต๊ะหินอ่อนหน้าบ้านขึ้นมาจุดดูด ไม่ขออนุญาตกูเลยครับ กูซื้อมาแพงนะเว้ย!
"เอาด้วยไหม"
มันหันมาถามผม เป็นคนที่มีน้ำใจเชี่ยๆ ผมเลยไม่ตอบอะไรมันออกไป ปล่อยให้แม่งยืนเกลอไปคนเดียว จนมันหาเรื่องอื่นมาคุยกับผมต่อ
"มึงบล็อคเบอร์กูทำไมวะ"
"กูอยากบล็อก"
"ก็ดี งั้นต่อไปกูจะมานั่งคุยกับมึงที่บ้านทุกวัน เพราะว่ากู...โทรมาคุยกับมึงไม่ได้ โอเคปะ"
"ตลกเหอะ ใครมันอยากไปคุยกับมึงทุกวันวะ" นั่นดิ ใครแม่งอยากจะไปคุยกับมันหละครับ ยิ่งคุยยิ่งหงุดหงิด
"ใครไม่อยากคุยกับกูก็เรื่องของมันดิ แต่ว่ากู...อยากคุยกับมึง"
"เฮ้อ"
ผมได้แต่ถอนหายใจเต็มแรง ปล่อยให้แม่งพูดเองเออเองไปคนเดียว...
พอผมล้างรถเสร็จก็เดินไปบ้านมันพร้อมกับไอ้เบท มันสั่งให้ผมนั่งรอมันอยู่หน้าทีวี ส่วนตัวมันขอขึ้นไปอาบน้ำก่อน ผมก็เปิดทีวีบ้านมันดูไปเรื่อย ทำอย่างกับอยู่บ้านตัวเอง จนมันเดินลงมาเรียกผม ผมถึงได้หันไปมอง แต่แม่ง...
เสื้อกล้ามสีขาวตัวบางๆ กับกางเกงขาสั้นที่มันใส่อยู่ บอกกูหน่อยได้ไหม ว่ามันไม่ได้จะอ่อยกูอยู่ ไอ้เหี้ย มันใส่แบบนั้นมาได้ยังไงวะ! แถมหัวมันยังเปียกน้ำลงมาอีก ดูเซ็กซี่มากมั้ง
"เอาผ้าไปซักให้กูหน่อย"
แล้วแม่งก็เดินถือตะกร้าผ้ามาให้ผม เสื้อผ้าที่มันใส่แล้วเต็มตะกร้าผ้าไปหมด มันคิดว่าผมขยันมากหรือไงวะ ขนาดเสื้อผ้าตัวเองบางครั้งผมยังให้ไอ้อั๋นซักให้เลย แต่ผมติดหนี้มันอยู่ไง จะขัดคำสั่งมันก็ไม่ได้ เลยลุกขึ้นไปรับตะกร้าผ้ามันมาไว้ในมือ ด้วยความเซ็ง
"เครื่องซักผ้ามึงอยู่ไหน" ผมถามมันทันที เพราะนี่มันบ้านมัน ผมเลยไม่รู้ว่ามันอยู่ตรงไหน
"หลังบ้าน"
"เออ"
"เดี๋ยวก่อน" ผมทำท่าจะเดินหิ้วตะกร้าออกไป ไอ้เบทร้องทักผมไว้ก่อน จนผมหันหน้ากลับไปมอง
"มีอะไร"
"เอาผ้าเช็ดตัวตรงราวหลังบ้านมาให้กูด้วย กูจะเช็ดหัว"
"เป็นหง่อยเหรอไอ้สัด เดินไปเอาเองไม่ได้ไง" ผมสวนมันกลับทันควัน ไอ้เบทมันยักไหล่ใส่ผม
"ไม่ได้ มีมึงเป็นลูกหนี้กูอยู่ กูก็ต้องใช้มึงสิวะ"
"จิ๊! เวรกรรมอะไรของกูหนักหนาวะ"
ผมบ่นออกมาทันที จนได้ยินไอ้เหี้ยเบทมันหัวเราะไล่หลัง ผมเดินออกมาหลังบ้านได้ก็วางตะกร้าลงพื้นเต็มแรง ตะกร้าแทบแตก แล้วถึงได้เดินไปเก็บผ้าเช็ดตัวเอาเข้าไปให้มันในบ้าน ไอ้เบทก็นั่งดูทีวีอย่างสบายใจ ผมเลยโยนผ้าไปคลุมหัวมันเลยแม่ง แล้วก็เดินออกมาซักผ้าให้มัน
ยังดีที่เครื่องซักผ้ามันเป็นแบบอัตโนมัติ ผมเลยตั้งเวลาปั่น แล้วเดินไปหามุมนั่งรอ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นฆ่าเวลา ผมเปิดไลน์ดู ถึงได้รู้ว่าไอ้ชานกับไอ้พลมันบล็อคไลน์ผม ส่วนไอ้อาร์ตมันยังคงเป็นเพื่อนกับผมอยู่ครับ แต่ผมก็ไม่ได้คุยกับมันแบบเมื่อก่อนอยู่ดี
ถ้าถามผมว่าตอนนี้ยังคงเสียใจกับเพื่อนอยู่ไหม มันไม่มีคำว่าเสียใจอยู่ในหัวผมแล้วครับ...
"เฮ้ย แอบอู้หรอวะ ปั่นผ้าเสร็จแล้วก็ไปทำงานอื่นต่อดิ" ไอ้เบทมันเอ่ยทักผมขึ้นมา ผมเก็บโทรศัพท์ทันที ก่อนจะลุกขึ้นยืนมองหน้ามัน
"ให้กูทำเหี้ยอะไรอีกก็บอกมา"
"ไปทำความสะอาดห้องนอนกู"
"ทำไมต้องเป็นห้องมึงด้วยวะ เด็กมึงคนเมื่อวานไม่ได้ทำให้ไง" ผมถาม เพราะเมื่อวานเด็กมันมา มันคงจะทำความสะอาดห้องนอนสื่อรัก ให้ไอ้เบทมันมั้งแหละ
"ไม่ได้ทำ เพราะว่ากูไม่ให้มันขึ้นไปห้องกู ส่วนเรื่องที่กูกับมันมีอะไรกัน กูบอกได้เลยว่ากูกับมัน ไม่ได้มีอะไรกัน"
"เออ แล้วมาบอกกูทำไมวะ มีไม่มีก็เรื่องของมึงดิ"
"เพื่อความสบายใจไง ไปได้แล้วไป อย่าอู้งาน"
มันสั่งผมเสร็จสัพ ผมเลยยอมเดินเข้าไปในบ้าน โดยมีไอ้เบทมันเป็นคนนำทางผมไปห้องมัน ไอ้เบทมันเดินนำผมขึ้นบันไดไปก่อน ตูดมันอยู่ตรงหน้าผมพอดี เห็นแล้วกูสยิ๋วฉิบหาย หากางเกงที่มันใส่ดีๆกว่านี้ไม่ได้อีกแล้วหรอวะ
จนมันเดินนำผมมาถึงห้องมัน ไอ้เบทเปิดประตูให้ผมเข้าไป ห้องมันดูดีกว่าห้องผมอีกว่ะ จะว่าไปห้องมันก็ไม่ได้ดูรกอะไร ทำไมต้องให้กูมาทำความสะอาดด้วยวะ
"อู่ กูถามอะไรมึงหน่อยดิ"
"ถามอะไร" ผมหันไปมองหน้ามัน ไอ้เบทมันก็มองหน้าผม แล้วแม่งก็กระตุกยิ้ม
"ถ้าวันใดวันหนึ่งกูหลอกมึงมาข่มขืน มึงยังจะเดินตามกูขึ้นมาห้องแบบวันนี้ปะ"
"ฆวยเถอะ กว่าจะถึงวันนั้น มึงได้ตายก่อนกูแน่"
"เออ กูจะได้จำไว้ ว่ากูต้องรอให้มึงพร้อมอย่างเดียว กูถึงจะเอามึงได้"
"จิ๊! ไอ้เหี้ยนี่!"
ผมกำหมัดอยู่ข้างลำตัวแน่น แต่ไม่ได้พุ่งเข้าไปต่อยมัน เพราะผมไม่อยากมีเรื่อง ไอ้เบทก็ยืนขำให้ผม ก่อนมันจะเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า คว้าเอาเสื้อคอปกแขนสั้นมาใส่ กับกางเกงยีนส์ ไม่องไม่อายสายตากูเลยครับ
"กูต้องแต่งตัวดีๆก่อน เดี๋ยวมึงปล้ำกู"
โหย...มันพูดแม่งได้คิดก่อนเปล่าวะ กูนี่นะจะไปปล้ำมัน ชาติหน้าแหละเว้ย คำพูดมึงถึงจะเป็นจริง
"ไอ้สัด"
คำนี้กลายเป็นคำฮิตติดปากสำหรับผมเลย ที่เอาไว้ใช้ด่าไอ้เบทมัน ผมเดินไปนอกระเบียง หาดูไม้กวาดบ้านเผื่อมันจะเอาวางไว้ตรงนี้แบบผม ผมก็เจอจริงๆ เจอทั้งไม้กวาดกับเครื่องดูดฝุ่น แต่ผมชอบไม้กวาดครับ เลยถือเข้ามากวาดในห้องมัน กวาดแบบลวกๆจะสะอาดไม่สะอาดก็ตามแต่เรื่อง
ไอ้เบทมันก็ช่วยผมทำครับ พอมันแต่งตัวเสร็จก็เดินมาเก็บที่นอน แล้วเอาถุงขยะในห้องน้ำไปทิ้ง ปล่อยให้ผมอยู่ในห้องมันไปคนเดียว ผมก็เริ่มเดินสำรวจแล้วครับ
จนมาสะดุดเข้ากับรูปถ่ายรูปหนึ่ง ที่ใส่กรอบวางเอาไว้ตรงโต๊ะนั่งเขียนรายงานของมัน เป็นรูปที่ไอ้เบทยืนถ่ายกับผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งคนๆนั้น ผมกลับรู้สึกคุ้นหน้าดี เพราะเธอคือคนที่พี่ไอ้พลมันจับข่มขืน...สินะ
"เฮ้ย ยืนมองอะไรอยู่วะ"
ผมสะดุ้งทันที ตอนที่ไอ้เบทมันเอ่ยทัก ผมหันไปมองหน้ามัน "คนในรูปนี่ใครวะ พี่สาวมึงหรอ"
ผมตัดสินใจถามออกไป ไอ้เบทมันเดินเข้ามายืนอยู่ใกล้ๆผม ก่อนจะหยิบกรอบรูปอันนั้นขึ้นมาดู
"อือ พี่โบว์ พี่สาวกูเอง ว่าแต่มึงเหอะ กวาดห้องกูเสร็จแล้วไง ถึงได้เดินเล่นไปมาได้" มันหันมาถามผม
"เดินเล่นอะไรวะ กูก็กวาดอยู่นี่ไง"
"เออๆ รีบๆกวาดให้มันเสร็จ จะได้ลงไปกินข้าวกัน กูโทรสั่งอาหารจากข้างนอกมาให้แล้ว"
"อ่าว แล้วทำไมมึงไม่กับข้าวทำกินเองวะ"
"ก็มึงบอกไม่อยากกินฝีมือกูไง กูเลยสั่งมา"
เอาจริงๆนะ มันนอยกูเปล่าวะ อารมณ์เหมือนสาวน้อยเลยไอ้เหี้ย ผมก็พยักหน้ารับรู้อย่างเดียว ก่อนจะกวาดห้องให้มันจนเสร็จ โดยที่มันเดินไปเอาไม้ถูพื้นชุบน้ำแล้วถูไล่หลังผม มันดูเป็นแม่บ้านแม่เรือนดีครับ
"เฮ้ยมึง" ผมเรียกมันครับ ไอ้เบทที่กำลังถูพื้นห้องอยู่ เงยหน้าขึ้นมามองผม
"ว่า?"
"เรื่องสร้อยที่กูทำของมึงขาด กูเอาไปซ่อมให้แล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้กูไปเอามาให้"
"เออ"
ไอ้เบทพยักหน้าให้ผม ก่อนจะถูห้องต่อไป ผมกวาดเสร็จก็เลยเดินเอาไม้กวาดไปเก็บ แล้วเดินลงมารอมันอยู่ข้างล่าง ในหัวสมองมีแต่หน้าพี่สาวมันวนเวียนอยู่เต็มไปหมด พี่สาวมันที่โดนผู้ชายข่มขืน ถ้าเป็นพี่ผม ผมก็คงจะรู้สึกทรมานแบบมันนี่แหละ ว่าแต่ทำไมตอนนั้น ผมไม่คิดได้เหมือนตอนนี้วะ
TBC.
ตอนนั้นอู่เคยมีส่วนร่วมนะจ๊ะ แต่ว่าคนแต่งยังไม่เฉลยหรอก ว่าไปมีส่วนร่วมยังไง ฝากติดตามต่อไปเรื่อยๆนะคะ ปมทุกอย่างกำลังจะมา
-
อะไรยังไง อู่มีส่วนร่วม
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:pig4: :pig4:
-
เหมือนเป็นครั้งแรก
แบบเจอหน้ากัน คุยกันแล้วไม่ทะเลาะกันอ่ะ
555555555
-
ตายล่ะเจ้าอู่ ไปก่อเรื่องอะไรไว้อีกละเนี้ย!
-
ส่วนร่วมอะไรอู่
-
งั้นอู่ ก็แน่ใจได้แล้ว ว่าพี่สาวเบท ถูกพี่ชายพลข่มขืนจริง
แต่ที่ว่าอู่ พอรู้ว่าพี่สาวเบทโดนผู้ชายข่มขืน
ถ้าเป็นพี่อู่ ก็คงจะรู้สึกทรมานแบบเบทนี่แหละ
แต่ว่าทำไมตอนนั้นทำไมไม่คิดได้เหมือนตอนนี้ ยังไง :katai1: :katai1: :katai1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
อู่ ข่มขืนหรอ :hao4:
-
อู๋ ยังไงๆๆๆ
-
เริ่มอยู่ด้วยกันโดยไม่ตีกัน(มาก)ได้แล้วว 5555
-
ตอนนึ้ไม่มีชกต่อย คนอ่านสบายใจ ^^
-
ตอนที่ : 11
"มาเอาสร้อยที่ซ่อมไว้ครับลุง"
ผมขี่รถมาเอาสร้อยให้ไอ้เบทแต่เช้า ลุงเจ้าของร้านแกก็เอาสร้อยมาให้ผม ค่าซ่อมประมาณแปดร้อยบาท แพงอยู่เหมือนกันเว้ย เงินเก็บผมก็หมดแล้วด้วย ทั้งเนื้อทั้งตัวเหลือเงินไม่ถึงสองร้อย ผมคงได้ไปจิ๊กตังค์ไอ้อั๋นอีกแน่ๆ
...พี่ที่ดี ต้องจิ๊กเงินน้องครับ
พอผมได้สร้อยมาก็ขี่รถไปเรียนตามปกติ ตกเย็นมีแข่งบอลชิงเงิน ไอ้อัคมันชวนผมเข้าทีม แข่งกับทีมของเด็กแผนกอื่น จนทีมพวกผมแข่งชนะ ก็เอาเงินมาแบ่งกัน ผมได้มาห้าร้อยบาทก็ถือว่าโอเค ยังมีเงินเหลือให้กินข้าวบ้าง
ตอนจะกลับบ้าน ไอ้เกมส์มันบอกจะเลี้ยงเหล้าผม ผมก็ไปกินกับพวกมัน แต่ผมกินไม่เยอะ เพราะต้องขี่รถกลับบ้าน ขากลับผมขี่รถออกไปทางรัด เพราะไม่ได้ใส่หมวกกันน็อคมา ผมเลยขี่มาทางนี้เพื่อหลบตำรวจ ไอ้น้องเวรมันขโมยหมวกผมไปใช้ตั้งแต่เมื่อเช้า
ผมรู้สึกได้ว่าวันนี้ทางมันดูเปลี่ยวกว่าทุกวันว่ะ หรือผมจะคิดมากไปเองวะ มาทางรัดที่ไม่ค่อยมีคนขี่รถผ่าน มันก็เปลี่ยวแบบนี้แหละ...
พอผมขี่รถออกมาจะถึงทางแยกสู่ถนนใหญ่ ผมได้ยินเสียงรถมอเตอร์ไซค์สองคันขี่ตามหลังมา ผมมองผ่านกระจกรถผม ไม่เห็นตัวคนหรอกครับ เพราะแสงไฟมันแยงตา แต่ผมกลับรู้สึกถึงลางสังหรอะไรแปลกๆ เหมือนจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับผม
ปี๊มๆๆ ปี๊มมม!!
ผลัก!
โครม!
นั่นไง!
"ไอ้เหี้ย! ใครวะแม่ง!"
ผมโดนเจ้าของรถมอเตอร์ไซค์คันหนึ่ง ขี่เข้ามาเบียดรถผมแล้วถีบท้ายรถผม จนผมเสียหลักล้ม พอผมจะลุกขึ้นมาเอาเรื่อง พวกมันก็จอดรถวิ่งเข้ามารุมผมเลย จนผมไม่ทันได้ตั้งตัว โดนสี่รุมหนึ่งเข้าไป ผมสวนกลับมันไม่ได้เลยสักคน
...แล้วแม่งก็ใส่หมวกกันน็อคกันหมด กูเลยไม่เห็นหน้าพวกมันสักตัว
"อั่ก! ไอ้สัด! พวกมึงเป็นใครกันวะ!" ผมโวยวายขึ้นมา พวกมันก็ยำผมเละอย่างเดียว
"มึงไม่ต้องรู้หรอกเว้ย! เฮ้ยพวกมึง! อัดมันให้ตายไปเลย"
ผลัก!
แล้วกูก็โดนพวกมันอัดจนจุก ไอ้ห่าเอ้ย! มันเล่นงานกันผิดคนหรือเปล่าวะ เพราะว่าผมก็ไม่ได้มีศัตรูที่ไหนนี่หว่า นอกจากไอ้เหี้ยเบทกับพวกไอ้พล
"แต่ถ้ามึงอยากรู้ว่าทำไมพวกกูถึงมายำมึง กูให้มึงไปถามยมบาลในนรกดูแล้วกัน ไอ้ชั่วเอ้ย!"
"อั่ก!"
กูโดนเต็มๆที่ท้อง พอจะสวนคืนแม่งก็กระทืบกันลงมาอีก ไม่มีใครผ่านมาทางนี้เลยหรอวะ มาช่วยกูทีดิ๊! กูจะตายห่าอยู่แล้วเว้ย!
"กวนตีนกูนักใช่ไหม! ทำเป็นหล่อ ไอ้สัด! สุดท้ายก็หมาตัวหนึ่ง"
"พวกมึงนั่นแหละไอ้เหี้ย! หมาหมู่!"
ปรึก!
"อั่ก!"
"หึ! จะตายแล้วยังปากดีอีกนะมึง!"
สรุปแม่งผมไปทำอะไรให้พวกมันวะ อัดมาไม่ถามกูสักคำ ว่ากูรู้จักกับมึงไหม
"กูปะ! ไปทำเหี้ยอะไรให้พวกมึงวะ อึก! พวกมึงถึงได้มากระทืบกู!"
"กูจำเป็นต้องบอก?"
อ่าว...ก็ถ้ามึงไม่บอก แล้วกูจะรู้ได้ไงหละวะ!
"เงียบปากแล้วรอความตายไปได้เลยมึง"
"อึก! ไอ้สัด!"
ผมพูดได้แค่นั้น ไม่รู้ตีนหรือเหี้ยอะไร ประเคนมาหาผมหมด เห็นกูบึกขนาดนี้ แต่กูก็เจ็บเป็นนะเว้ย! มาแบบทีละคนไม่ได้ไง ให้กูได้โชว์ความสามารถบ้างดิวะ!
ผลัก!
ตุบ!
"อึก! โอ้ยไอ้เหี้ย! ใครวะ!"
"ไอ้อู่! ลุกเร็ว!"
เพราะผมมัวแต่ก้มหน้าลงพื้น เลยไม่รู้ว่ามีคนเข้ามาช่วยตั้งแต่ตอนไหน แต่ผมจำเสียงมันได้ ว่ามันคือไอ้เหี้ยเบท มันกระชากแขนผมขึ้น วิ่งฝ่าดงตีนออกมา ไอ้พวกที่มันกระทืบผมยังคงยืนกันอย่างงงๆ ผมเองก็งงว่ามันมาช่วยผมได้ยังไง แถมมันยังมาคนเดียวอีก โคตรกล้า...
"ตามพวกมันไป!"
ซวยละครับ พวกมันวิ่งตามผมกับไอ้เบทมาแล้ว ผมกับไอ้เบทพากันวิ่งหนีอย่างเดียว ไม่มีใครพูดอะไรออกมา เพราะขืนมัวแต่พูดกันอยู่ คงได้ตายจริงๆก็คราวนี้แหละ
ไอ้เบทมันวิ่งนำผมไปตามซอกตึกเก่าๆ วิ่งแม่งโคตรเร็ว ขากูก็เท่ามันเสือกวิ่งไม่ทัน จะบอกให้มันรอก็ยังไงๆอยู่ เดี๋ยวมันคิดว่าผมเป็นสาวน้อย ผมก็วิ่งไปหอบไป ไอ้เหี้ยพวกนั้นก็ยังวิ่งตามผมไม่เลิก
"อู่! มึงวิ่งเร็วๆหน่อยดิวะ!" ไอ้เบทมันหันมาบอก แต่ตีนมันก็ยังคงวิ่งต่อไป
"กูก็เร็วได้แค่นี้แหละ มึงหนีไปก่อนกูเลย"
"ไปก่อนได้ไง! มึงนี่วิ่งช้าฉิบหาย!"
แล้วมันก็หยุดรอผม ผมก็วิ่งแซงมันออกหน้ามาเลย ไอ้เบทก็วิ่งตามตูดผมมา พวกผมพากันวิ่งเลี้ยวไปตามซอกตึก หักหลบมุมจนพ้นสายตาไอ้พวกที่ตามมา พวกผมก็พากันหยุดหายใจ เสียงหายใจของผมกับไอ้เบทแข่งกันดังลั่น
"พวกมันคงไม่ตามมาทางนี้หรอกมั้ง" ไอ้เบทมันถามผม ผมก็เลยส่ายหัวไปมา
"ไม่รู้ดิ"
"ว่าแต่...กูกับมึงปีนกำแพงข้ามไปฝั่งนั้นดีกว่าไหม กูว่าพวกมันคงไม่หยุดตามหรอก เดี๋ยวแม่งก็ตามมากัน"
ไอ้เบทมันชี้กำแพงตรงนั้นให้ผมดู จนผมหูตาสว่าง ไม่ใช่ดีใจที่จะหนีพ้นนะครับ แต่ตกใจกับความสูงของกำแพง กูจะเอาอะไรปีนวะ
"จะข้ามไปยังไง กำแพงสูงขนาดนั้น"
"เหยียบหลังกู"
แม่ง โคตรพระเอกไปเลยเว้ย! ไอ้เบทมันเดินไปที่กำแพงแล้วครับ ก่อนมันจะนั่งลงไป ผมได้แต่มองตามมัน...
"ถ้ากูเหยียบหลังมึงข้ามไปแล้ว แล้วมึงหละวะ มึงจะปีนตามกูข้ามไปยังไง"
ผมถาม เพราะกำแพงสูงขนาดนี้ มันต้องใช้ตัวช่วยอย่างบันไดเอาไว้มาปีนครับ พวกผมเป็นคน ไม่ใช่นกใช่กา ไม่มีปีก คงบินข้ามไปไม่ได้อย่างแน่นอน ไอ้เบทเอี่ยวคอหันมามองผม
"เออน่า...กูมีความสามารถของกูหละกัน มึงรีบๆเหยียบหลังกูข้ามไป เดี๋ยวพวกแม่งก็ตามมาเห็น กูขี้เกียจวิ่งหนีแล้วนะเว้ย"
"มึงพูดเองนะ"
"เออ รีบๆขึ้นมาได้แล้ว"
ผมจำใจเดินไปหาไอ้เบท ก่อนจะถอดรองเท้าเหวี่ยงข้ามกำแพงไปก่อน ถ้าผมไม่ถอด มีหวังไอ้เบทได้เจ็บหลังแน่ๆ ผมเหยียบไปที่ช่วงหลังของมัน ไอ้เบทก็ค่อยๆยืดตัวขึ้น จนผมจับขอบกำแพงด้านบนถึง ก็ออกแรงดึงตัวเองให้ปีนขึ้นไป
"ฮึบ!"
ผมกระโดดลงมายังอีกฝากฝั่งของกำแพงได้สำเร็จ ก็ยืนรอลุ้นอยู่ครับ ว่าไอ้เบทมันจะปีนข้ามมาได้ไหม แต่แม่งก็ยังคงไร้วี่แววของมัน จนผมอดเป็นห่วงมันไม่ได้ เพราะมันยังไม่โผล่หัวขึ้นมาให้ผมเห็นเลย
"ไอ้เบท ทำไมมึงไม่รีบปีนขึ้นมาวะ เร็วๆหน่อยดิ เดี๋ยวพวกมันตามมา" ผมเร่งมัน ตาก็มองหารองเท้าของตัวเองไปด้วย ตอนโยนข้ามมาไม่ได้กะระยะเอาไว้ มันเลยหายไปไหนข้างหนึ่งก็ไม่รู้
"กูมาแล้ว..."
เสียงไอ้เบทตอบกลับผมมา ทำไมเสียงมันอยู่ใกล้ตัวกูจังวะ แล้วอีกอย่างไอ้เบทจะมาแล้วได้ไง ก็ในเมื่อผมยืนมองอยู่ตรงนี้ มองเห็นว่ามันยังไม่ได้ปีนกำแพงตามผมมา
"ตลกละไอ้สัด รีบๆปีนขึ้นมา ไม่งั้นกูหนีไปก่อนนะเว้ย"
"กูอยู่นี่"
"เฮ้ย! ไอ้เหี้ย! มึงโผล่มาตั้งแต่ตอนไหนวะ! แล้วทำไมกูถึง..."
"ถึงไม่เห็นว่ากูปีนกำแพงข้ามมา"
"เออ"
"กูเดินข้ามมา"
"มึงเดิน?"
"เออ กูเดิน กูเดินออกมาจากทางโน่น"
ไอ้เหี้ยเบทเล่นกูอีกแล้วครับ! มันชี้ไปที่ประตูไม้เก่าๆด้านซ้ายมือผม ระยะทางไกลออกไปไม่เท่าไหร่ แล้วแม่งก็เสือกยิ้ม สรุปว่าที่นี่มันมีทางให้เดินข้ามมา และที่สำคัญไอ้เบทมันคงจะรู้ก่อนหน้าแล้วครับ ว่ามันมีทาง
...แล้วมึงจะให้กูเสี่ยงตายปีนข้ามกำแพงมาเพื่อ! นี่ถ้ากูโดดลงมาท่าไม่สวย ศพกูก็อาจจะไม่สวยเหมือนท่าเลยก็ได้
"นี่มึงหลอกกูเหรอวะ! มึงรู้ว่ามันมีทางเดินข้ามมา แล้วมึงจะให้กูขึ้นเหยียบหลังมึงปีนข้ามมาทำไม"
"กูอยากรู้ไง ว่าตัวมึงหนักหรือเปล่า"
"ตัวกูหนักอยู่แล้วเว้ย ที่สำคัญตีนกูก็หนักด้วย มึงจะลองดูไหม"
"เฮ้ย! พวกมันอยู่ฝั่งโน่น!! รีบตามไป!!"
ฉิบหาย...ซวยแล้ว...
"หนีดิวะ! พวกมันรู้แล้วว่ากูกับมึงอยู่นี่"
ไอ้เบทรีบวิ่งเข้ามากระชากแขนผม แต่ผมยังคงยื้อตัวเองเอาไว้ เพราะอะไรนะเหรอครับ เพราะร้องเท้าอีกข้างกูยังหาไม่เจอนี่ดิ
"เดี๋ยวๆ รองเท้ากูหาย"
"ไม่มีเวลาขนาดนั้น อะ เอาของกูไปใส่ก่อน"
"เฮ้ยๆ ไม่เป็นไร กูวิ่งตีนเปล่าก็ได้ ตีนกูด้าน"
ผมรีบปฏิเสธไอ้เบททันที มันก็ไวเกินคน รองเท้าผ้าไบที่มันสวมอยู่ เกือบถอดออกมาจากเท้ามันแล้ว ไอ้เบทมองหน้าผมนิดหน่อย ผมเลยพยักหน้าให้มัน แล้ววิ่งนำออกมา
"เฮ้ย! พวกมันอยู่นั่นไง!!"
แม่ง!! พวกนั้นเห็นผมแล้วครับ ผมกับไอ้เบทก็พากันวิ่งเลาะผ่านซอกตึกมาอย่างไว ทางก็แทบจะมองไม่เห็นเพราะมันมืดมาก หรือว่าผมควรจะหยุดวิ่ง แล้วหันไปจัดการพวกมันเลยดีไหม สี่ต่อสอง ก็น่าจะชนะอยู่มั้ง
"ไอ้อู่ ทางนี้"
ทางนี้ แล้วมันทางไหนวะ ไอ้เบทวิ่งนำผมออกไปก่อน ผมก็วิ่งตามมันไป จนผมกับมันวิ่งมาหลบมุมอยู่ในซอกเล็กๆโคตรอับ ได้ยินเสียงฝีเท้าหลายคู่กำลังวิ่งผ่านไป แสดงว่าพวกมันคงวิ่งไปกันแล้วครับ ผมนั่งกลั้นหายใจกลัวแม่งจะได้ยินกัน
"ฟอด!"
"ไอ้เหี้ย!!"
ผมหันไปด่าไอ้เหี้ยเบทอย่างดัง หน้ามันอยู่ใกล้ผมจนแทบจะสิง แล้วที่ผมต้องด่ามัน เพราะว่ามันมาหอมแก้มผมนะสิครับ ไอ้เหี้ย! ทำเอากูขนลุกไปหมด แสงจันทร์ที่สาดส่องลงมา ทำให้ผมเห็นหน้าไอ้เบทลางๆ ว่ามันกำลังยิ้มล้อผมอยู่
"เบาๆดิวะ เดี๋ยวพวกมันก็ได้ยินหรอก"
"ได้ยินก็เรื่องของพวกมันดิ! แม่ง หลอกหอมแก้มกู"
"เอาค่าตอบแทนหน่อยไม่ได้ไง"
"ไม่ได้เว้ย!"
ผมถูแก้มตัวเองเต็มแรง ขนลุกยังไม่หายเลยกู ผมจะขยับออกมาจากไอ้เบทก็ทำไม่ได้ เพราะที่โคตรแคบ ไอ้เบทก็ขยับตัวติดผมอย่างเดียวเลย ผมมองหน้ามันอย่างเคืองๆ โมโหก็โมโห ให้กูออกไปจากที่นี่ได้ก่อนเถอะมึง มึงได้ตายคามือกูแน่
"กูขอโทษ..."
"จิ๊!"
ผมทำอะไรมันไม่ได้ไงตอนนี้ เลยระงับอารมณ์ตัวเองเอาไว้ มึงจะต่อยหน้ากู หรือว่ายำกูก็ได้ กูรับได้หมด แต่ไอ้เรื่องแบบนี้ กูยอมรับไม่ได้จริงๆ
"พวกมันคงไปกันแล้วมั้ง" ไอ้เบทถามเหมือนขอความเห็น ผมก็มองไปรอบๆบริเวณ ไม่เห็นมีใครมา พวกมันก็คงจะไปกันแล้ว
"ขอบคุณที่มาช่วยกู" ผมหันไปบอกไอ้เบท ก่อนจะลุกขึ้นมายืน ไอ้เบทก็ลุกตามผมขึ้นมาด้วย
"ไม่เป็นไร"
"แต่มึงอย่าคิดว่าการที่มึงมาช่วยกู กูจะใจอ่อนยอมให้มึงจีบนะเว้ย"
"กูก็ไม่ได้คิดแบบนั้นอยู่แล้ว แค่มึงปลอดภัย กูก็โอเค"
"ถุ๊ย น้ำเน่าว่ะ ว่าแต่ว่า... มึงรู้ได้ไงวะว่ากูถูกยำ หรือว่ามึงแอบตามกูมา"
หลายรอบแล้วครับ ที่มันมาเจอผมในสภาพที่โคตรแย่ มันจ้างคนมาตามติดชวิตผมหรือเปล่าวะ ไอ้เบทมันถึงได้รู้หมดว่าผมกำลังมีเรื่อง
"เออ กูตามมึงมา" มันตอบผมครับ
"มึงตามกูทำไม"
"คือกูไปหาพี่รหัสที่ร้านนั่งเมา" ร้านนั่งเมา? ร้านที่ไอ้เกมส์ชวนผมไปกินเหล้านี่หว่า ผมไม่รู้หรอกครับ ว่าร้านนั้มันเป็นของพี่รหัสไอ้เบท
"กูไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามึงนั่งกินเหล้าอยู่ที่นั่น แล้วที่กูตามมึงมาที่นี่ กูเห็นไอ้พวกที่มันยำมึง จ้องจะเล่นงานมึงตั้งแต่อยู่ที่ร้านแล้ว แต่มึงขี่รถออกไปก่อน ไอ้พวกนั้นก็เลยขี่รถตามมึงไป ว่าแต่มึงไปทำอะไรให้พวกมันวะ"
"กูไม่รู้"
ผมไม่รู้จริงๆครับ ผมว่าผมก็นั่งกินเหล้าอย่างเดียวนะ ไม่ได้ไปหาเรื่องใครด้วย มีแต่คนอื่นที่เข้ามาหาเรื่องผม
"เออ ช่างมันเถอะ กลับบ้านกัน"
"เออ" ผมพยักหน้าให้มัน ก่อนจะเดินนำ แต่แล้วขาผมก็หยุดเดินไปกลางคัน "ไปทางไหนต่อวะ"
"ตามกูมา" ไอ้เบทมันเดินมาสะกิดหลังผม ผมก็เดินตีนเปล่าตามมันออกมา จนโผล่มาที่ถนนใหญ่ ซึ่งมันอยู่ไกลจากที่รถผมจอดมากครับ
"มึงจะกลับยังไง" ไอ้เบทหันมาถามผมอีก ผมก็ตอบมันไปว่าจะกลับไปเอารถ ไอ้เบทก็เดินมาส่งผม
แต่เหี้ยเถอะครับ! รถกูหายวะ
"รถกูหายไปไหนวะ"
"กูว่าไอ้พวกเหี้ยนั่นมันคงเอาไป" ไอ้เบทเสนอความเห็นออกมา ผมเลยเลือดขึ้นหน้าเลยครับ หน้าพวกมันผมก็ไม่เห็น เพราะแม่งใส่หมวกกันน็อคกันหมด
"ไปแจ้งความเปล่าอู่ เดี๋ยวกูพาไป"
"เออ ขอบใจว่ะ"
ไอ้เบทขับรถพาผมมาแจ้งความเรื่องขโมยรถ แล้วก็ขับรถพาผมกลับมาบ้าน บ้านผมยังคงปิดไฟเงียบสงบ ไอ้อั๋นคงยังไม่กลับมา เพราะรั้วผมยังคงใส่แม่กุญแจอยู่ด้านนอก แล้วกูจะเข้าบ้านยังไงวะ คลำหากุญแจในกระเป๋าก็ไม่มี ไม่รู้ไปตกหายอยู่ที่ไหน
"ไง เข้าบ้านได้เปล่ามึง"
ไอ้เบทมันเดินมาดูผม ที่จริงมันขับรถเข้าบ้านตัวเองไปแล้วด้วยซ้ำ มันคงเห็นไฟบ้านผมไม่เปิดสักทีมั้ง เลยออกมาดู...
"ให้กูไปปีนกำแพงข้างบ้านมึงหน่อยดิ ปีนตรงนี้เดี๋ยวตำรวจจับกู"
"มึงทำกุญแจบ้านหายหรอวะ"
"เออ คงหายตอนที่กูถูกยำนั่นแหละ"
"แล้วทีนี้มึงจะเข้าบ้านยังไง"
"เดี๋ยวกูเดินไปดูหลังบ้านเอา เผื่อไอ้อั๋นมันไม่ได้ล็อคประตูหลัง"
"อืม"
ไอ้เบทพยักหน้าตกลง ผมเลยเดินไปที่บ้านมัน...
"เดี๋ยว" ผมถูกไอ้เบทเรียกตัวเอาไว้ครับ ผมเดินมาเกือบจะถึงกำแพงข้างบ้านอยู่แล้ว จนผมต้องหันหน้าไปมองหน้ามัน ไอ้เบทมันมองหน้าผมไปด้วย สลับกับก้มมองไปยังเท้าผม
...เท้ากูมันเป็นยังไงวะ แล้วมึงจะมองทำไมเฮ้ย!
"ไปทำแผลก่อน เท้ามึงเลือดออก"
"ตลกแล้วไอ้สัด กูเหยียบน้ำแดงมาเว้ย!"
"น้ำแดงบ้านมึงดิ เลือดออกเยอะขนาดนั้น มึงไม่รู้สึกเจ็บบ้างหรอวะ"
สุดท้ายผมก็โดนไอ้เหี้ยเบทลากเข้าบ้านมันครับ ผมรู้สึกเจ็บเท้ามาตั้งแต่ตอนที่วิ่งแล้ว ก็เล่นวิ่งเท้าเปล่าไปตามเศษดินเศษตะกวดที่ตึกล้าง ไม่เจ็บก็คงไม่ใช่คนแล้วเว้ย
ผมโดนลากให้มานั่งที่โซฟาหน้าทีวี ส่วนไอ้เบทมันเดินหายเข้าไปในครัว พอมันเดินออกมาอีกทีมีกะละมังใส่น้ำติดมือมาด้วย มันคงไม่เอาน้ำมาให้ผมล้างเท้าหรอกนะ
ไอ้เบทยกกะละมังมาวางไว้ใกล้ๆเท้าผม ผมมองดูการกระทำของมันทุกอย่าง ว่ามันคิดจะทำอะไรอยู่
"โอ๊ะ! ไอ้..!"
"เฮ้ย! อยู่นิ่งๆดิวะ"
ไอ้เบทมันสั่งผมเสร็จสัพ เพราะมันเอื้อมมือมาจับเท้าผมทั้งสองข้าง ผมเลยรีบยกขาขยับหนีมือมัน กูว่าแล้วไงว่ามึงต้องทำแบบนี้แน่ๆ
"จะให้กูล้างตีนก็บอกมาดิวะ ไม่เห็นต้องแบบนี้เลย"
"งั้นก็ไปล้างในห้องน้ำ กูจะได้ทำแผลให้"
"กูทำเองได้"
"แต่กูอยากทำให้"
"ไม่ต้อง!"
"ไปล้างเท้าได้แล้วไป"
แล้วแม่งก็ไล่กูให้ไปล้างเท้า ผมก็เดินไปเข้าห้องน้ำบ้านมัน ล้างเท้าจนสะอาด น้ำที่พื้นกลายเป็นสีชมพูอ่อนๆ ผมยกเท้าตัวเองขึ้นมาดู แผลแม่งโคตรใหญ่ ผมวิ่งไปเหยียบอะไรมาวะ
พอผมล้างเท้าเสร็จ ก็เดินออกมาเห็นไอ้เบทกำลังลื้อค้นกล่องเครื่องมือทำแผล มันรู้ว่าผมเดินออกจากห้องน้ำมาแล้ว มันเลยหันมามองผม
"กูขอทำเอง"
ผมรีบพูดขึ้นมาก่อน ไอ้เบทก็พยักหน้าให้ผม ผมเลยเดินเข้าไปนั่งข้างมัน แล้วทำแผลไปเท่าที่มีประสบการณ์
"มืออาชีพ" ไอ้เบทมันยกนิ้วให้ผม แค่กูทำแผลเองมึงยังชมกู ไอ้ห่า!
"เออ"
ผมตอบมันไปได้แค่นั้น ก็รีบๆทำแผล จะได้กลับบ้าน ไอ้เบทก็นั่งมองผมอย่างเดียว มองจนกูตัวลีบไปหมด มองแบบนี้เอากับกูเลยไหม มองจนกูนึกว่ามึงเป็นปลากัด ไอ้สัด! มองหน้ากูมากๆ ระวังท้องนะครับมึง
TBC.
-
มาแล้ววววว ใครเป็นคนเล่นงานอู่ พวกไอ้พลรึป่าว??? :katai1: :katai1: :katai1:
-
มาได้ค้างคาเช่นเคย อะฮือ :mew4:
-
:3123: :3123: :pig4: :pig4:
-
มิกเปล่า? นิสัยไม่น่าใช่คนดี
-
ใครวะ?
-
แปปๆเค้าได้หอมแก้มกันแล้ววว แอร้ย ว่าแต่ใครมาทำอู่ :katai4:
-
นับว่าเป็นมม.ฟินๆของตอนนี้เลยก็ว่าได้ 555555
ใครมาทำร้ายอู่ของช้านนนนนน นิสัยไม่ดี!!!!
-
ใครจ้างมาทำร้ายอู่
-
คุ้มละ..ได้หอมแก้ม อู่ ด้วย
-
:pig4: :pig4:
-
ฮ่าอู๋อ่ะ โดนเล่นอีกแล้วกระโดนกำแพง แต่เบทเดินทางประตู
ได้หอม 1 ฟอดซะด้วย อิอิ
เบทต้องเห็นหน้าคนยำอู๋นิ
แต่ที่แน่ๆๆๆสร้อยหายไปแล้วชัวร์
-
ใคร มายำอู่ พวกพล หรือเปล่า :katai1: :katai1: :katai1:
-
ตอนที่ : 12
มันมีเสน่ห์ แม่งโคตรมีเสน่ห์เลยว่ะ อยากจับไอ้อู่มาเอาให้มันรู้แล้วรู้รอดไป ยิ่งตอนที่มันทำแผลแล้วซี๊ดปากเบาๆ แล้วผมต้องห้ามใจ ห้ามน้องชายตัวเองมากแค่ไหน คือผมตอนนี้อยากจับมันกดลงเตียงอย่างเดียวเลย ไอ้อู่มันโคตรน่าเอา ซี๊ดปากที ได้อารมณ์กูฉิบหาย
ผมนั่งมองมันอยู่อย่างนั้น จนไอ้อู่มันทำแผลเสร็จ ผมเลยเดินเอาอุปกรณ์ทำแผลไปเก็บ จัดแจงทำให้มันทุกอย่าง ทั้งๆที่ผมยังไม่ได้เป็นอะไรกับมันเลย ไม่รู้มันหวั่นใจให้ผมบ้างหรือยัง ผมเพิ่งรู้...ว่าการจีบมันแม่งยากขนาดไหน
อย่าให้กูต้องเล่นบทจำเลยรักนะมึง ไม่งั้นมึงเสร็จกูแน่...
"ขอบใจ..."
ไอ้อู่พูดขอบใจผม ตอนที่ผมเดินเอาน้ำออกมาให้มัน ผมยื่นขวดน้ำให้ มันก็รับไปกระดกดื่ม ผมเลยนั่งลงข้างๆมันต่อ ตาก็มองแผลที่เท้ามัน เลือดออกเยอะขนาดนั้น มันคงจะเจ็บ แล้วก็เดินลำบากแน่ๆผมว่า
"จะเอาไง จะกลับบ้านเลยไหม"
ผมถามมัน เพราะตอนนี้มันก็ดึกมากแล้วครับ ถ้าไอ้อู่จะกลับบ้านผมจะได้เดินไปส่งมัน แต่ถ้าไอ้อู่มันไม่อยากกลับ จะนอนบ้านผม หรือนอนที่ห้องผมเลยก็ได้ ผมไม่ว่าอะไรมันหรอก ยินดีตอนรับอีกด้วย
"กลับเลยก็ได้ว่ะ"
"แล้วบ้านมึงไม่ล็อคไง ทำกุญแจหายแล้วจะเข้าบ้านได้ยังไงวะ"
"เผื่อหลังบ้านกูไม่ได้ล็อค"
"อืม"
ผมพยักหน้าให้มัน ไอ้อู่ก็ลุกขึ้นมายืน แล้วเดินนำผมออกไป ขนาดมันเจ็บเท้าอยู่มันยังเดินได้คล่องตัว ไม่คิดจะเจ็บแผลบ้างหรอวะ กูจะได้ช่วยมึงพยุงตัวไง กูอยากแต๊ะอั๋งมึงนะเว้ย แต่วันนี้ผมก็แอบหอมแก้มมันไปตอนที่มันเผลอ เห็นเถื่อนๆแบบมัน แต่แก้มมันก็นิ่มอยู่นะ
"ใส่รองเท้าก่อน เดี๋ยวตีนอีกข้างมึงก็เป็นแผลอีกหรอก"
ผมร้องห้ามไอ้อู่ เพราะมันเดินออกจากบ้านผมไปแบบเท้าเปล่าเหมือนเดิม ไอ้อู่หันหน้ามามองผมอย่างงงๆ "มึงจะให้กูใส่รองเท้าที่ไหน รองเท้ากูก็ไม่มี"
"ใส่ของกูไปก่อน แค่รองเท้าคู่เดียว กูคงไม่คิดค่าแรงมึงเพิ่มหรอก"
"เออ"
มันเดินมาใส่รองเท้าแตะของผม ผมมองมันก็แอบยิ้มไปด้วย เวลามันไม่อารมณ์ขึ้นก็ดูดีไปอีกแบบ เมื่อไหร่ผมจะได้มันเป็นแฟนวะ ผมต้องจีบมันยังไง มันถึงจะใจอ่อนให้กับผม
"เอ่อ ไอ้เบท"
ไอ้อู่มันเรียกชื่อผม ผมเลยมองหน้ามัน พลางเลิกคิ้วสงสัย "อะไร"
"กูเอาสร้อยมาคืนมึงว่ะ กูเอาไปซ่อมให้แล้ว รับรองว่ามันเหมือนเดิมทุกอย่าง"
ไอ้อู่ล้วงหยิบกระเป๋าตังค์ในกระเป๋ากางเกงมันออกมา เปิดเอาสร้อยส่งมาให้ผม ตั้งแต่ที่ผมสนใจในตัวไอ้อู่ ผมลืมเรื่องสร้อยไปเลยทันที เพราะสร้อยเส้นนี้มันเป็นของแฟนเก่าผมเอง
"เออ"
ผมรับสร้อยมาไว้ในมือ ไอ้อู่ถึงได้เดินออกไปจากบ้านผม โดยที่มีผมเดินตามหลังมันไปติดๆ มันเดินมาที่กำแพงข้างบ้านครับ แล้วปีนข้ามไปอย่างทุลักทุเล เพราะเท้ามันเจ็บอยู่
"ไว้เจอกันพรุ่งนี้" ผมเอ่ยบอก ไอ้อู่หันหน้ามามองทันที
"แต่กูไม่อยากเจอ"
"อะไรวะ แต่กูอยากเจอมึงนี่หว่า..."
"เออ ไปนอนได้แล้วไป"
สรุปคืออยากเจอกู หรือไม่อยากเจอกันแน่วะ
ผมยืนมองไอ้อู่ว่ามันจะเข้าบ้านได้ไหม ในใจภาวนาขอให้ประตูหลังบ้านมันล็อคครับ มันจะได้เข้าบ้านไม่ได้ไง หลังจากนั้นมันจะได้มานอนบ้านผม แค่คิดกูก็มีความสุขแล้ว...
มันเดินหายไปทางหลังบ้านนานอยู่เหมือนกัน ไฟในบ้านก็ยังไม่ติดสักที ไม่รู้ว่าไอ้อู่เข้าบ้านได้หรือเปล่า
"ไอ้สัดเอ้ย ไม่รับโทรศัพท์กูวะ"
แต่แล้วผมก็ต้องยิ้มออกมา เพราะไอ้อู่มันเดินกลับออกมา สีหน้ามันแม่งโคตรดูหงุดหงิด ดูหัวร้อน มันกำลังโทรหาใครสักคน สงสัยเข้าบ้านไม่ได้แหงเลย
แม่ง กูดีใจฉิบหาย เตียงนอนกูกว้างนะมึง มึงมานอนกับกูก็ได้
"ล็อคหาพ่อง ไอ้เหี้ยเอ้ย"
มันบ่นๆ เก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกง ไม่รู้ด่าน้องมันหรือด่าประตู ถ้าด่าไอ้อั๋น มึงกับไอ้อั๋นก็พ่อเดียวกันไหมวะ...
"ไง เข้าบ้านไม่ได้หรอวะ"
"เออ"
มันตอบผมน้ำเสียงโคตรหวน ยืนอารมณ์เสียจนผมหลุดขำ มันเลยหันหน้ามามองผมดุๆ
"ตลกเหรอไงวะ"
"เปล่า...ว่าแต่มึงจะไปนอนไหน ไม่มีที่ไปมานอนบ้านกูก่อนก็ได้"
"กูจะนอนตรงม้าหินอ่อนหน้าบ้าน มึงอะกลับบ้านไปนอนได้แล้ว"
"นอนตรงนั้นยุงก็ได้หามมึงไปแดกดิ มานอนบ้านกูนี่แหละ กูไม่ทำอะไรมึงหรอก"
"..............."
ไอ้อู่มันมองหน้าผมนิ่ง ในหัวสมองมันคงใช้ความคิดอยู่แน่เลย คิ้วมันขมวดชิดติดกันเป็นปม
"ถ้ากูทำอะไรมึงจริงๆ ตีนมือมึงก็มี มึงก็ห้ามกูสิวะ"
"กูไม่ไป"
สั้นๆ ได้ใจความกูฉิบหาย ถ้าเป็นคนอื่นกูไม่ต้องชวนเข้าบ้านเลยนะเว้ย แม่งมากันเองโดยที่ผมไม่ต้องขอร้องห่าอะไร แต่ไอ้อู่มันโคตรเล่นตัว ถ้าตัวมึงเล็กกว่ากู กูคงเข้าไปอุ้มมึงมาแล้วเนี้ย
"ก็แล้วแต่มึง ถ้ามึงไม่อยากรู้ว่าคนที่มันมาทำร้ายมึงเป็นใคร มึงไม่ต้องมานอนบ้านกูก็ได้"
"..............."
"แต่ถ้ามึงอยากรู้ ก็ตามกูมา"
แม่ง...กูต้องเอาทีเด็ดมาขู่ ไม่รู้ว่ามันจะตามมาหรือเปล่า เพราะผมพูดจบก็เดินกลับเข้าบ้านมาทันที พอกำลังจะล็อคประตูบ้านเท่านั้น ไอ้อู่รีบผลักประตูเข้ามา จนผมหลุดยิ้ม ไอ้อู่มันทำหน้าโหดใส่ผม
"นึกว่าจะไม่มา" ผมพูดแหย่
"กูก็ไม่อยากมาหรอกเว้ย แต่กูแค่อยากรู้ว่าไอ้เหี้ยตัวไหนมันมายำกู กูจะพาพวกไปกระทืบมัน"
"มึงอยากรู้จริงดิ"
"เออ"
"นวดหลังให้กูก่อน แล้วกูจะบอก"
ผมยิ้มทำหน้ากวนตีนใส่มัน พอล็อคประตูบ้านเสร็จก็เดินมานั่งที่โซฟา หันไปมองไอ้อู่อย่างเชิญชวน มันดูหัวเสียขึ้นมาเลย หึ! เห็นท่าทางของมัน แล้วผมอดที่จะกวนไอ้อู่ต่อไปไม่ได้ แม่งโคตรน่าแกล้งน่ารังแก ไอ้สัด ถ้าผมโดนมันต่อยกลับมาก็ไม่ต้องคิดเยอะ
"ไมมึงชอบมากวนตีนกูวะ" ไอ้อู่ถาม
"กูไม่รู้ว่ะ แต่ตอนนี้กูปวดหลังจริงๆนะเว้ย กูปวดตรงที่มึงขึ้นเหยียบตรงหลังกูอะ"
"สมน้ำหน้าไอ้สัด แม่งอยากมาหลอกกูให้ปีนกำแพงข้ามไปเอง"
"มานวดเร็วๆ กูง่วงแล้วเนี้ย..."
ผมเร่งมัน ไอ้อู่จิ๊ปากดูไม่ค่อยพอใจผมเท่าไหร่ แต่มันก็ยอมเดินมานวดหลังให้ผม แค่มือไอ้อู่สัมผัสตัวผม ก็ทำเอาผมขนลุก แต่มึงออกแรงนวดหลังกูหนักฉิบหาย มือหรือตีนวะรู้สึกเจ็บ
"เบาๆหน่อยดิวะ กูเจ็บนะเว้ย"
"เออ ก็เจ็บเนี่ยแหละที่กูต้องการ"
"มึงทำกูแรงกูไม่บอกนะ ว่าไอ้เหี้ยพวกนั้นมันเป็นใคร เอาดิ..."
ผมหมุนคอหันหน้าไปมองไอ้อู่ มันยืนทำหน้าโหดเหี้ยมอยู่ข้างหลังผม แล้วก็ลดแรงในมือลงจนผมรู้สึกเบาหวิว เพราะมันเอามือออกไปจากหลังผมแล้ว
"หยุดทำไมวะ"
"กูเจ็บตีน"
พอมันพูดจบประโยคผมถึงได้รู้สึกผิด ลืมไปเลยว่ามันเจ็บแผลอยู่ แล้วแม่งก็ยืนอยู่อย่างนั้น ผมเลยดึงแขนมันมานั่งลงข้างๆ แต่ไอ้อู่มันรีบสะบัดแขนออกไปจากมือผมอย่างไว แต่ก็ยอมนั่งลงข้างๆผม
"นวดต่อ..."
ผมหันหลังให้ไอ้อู่ มันก็ลงมือนวดหลังผมต่อ ลีลาการนวดมันก็ทำให้ผมรู้สึกดีอยู่เหมือนกัน หรือเพราะว่าเป็นมันวะ ที่ทำให้ผมรู้สึกดี
"โอ๊ย!"
แต่แม่งกูก็ต้องคิดผิด เพราะไอ้อู่ มันเอื้อมมือมาบีบหัวนมผมอย่างแรง จนผมร้องออกมา
"มึงจะปลุกอารมณ์กูหรือไง กูยิ่งขี้เงี่ยนอยู่นะเว้ย" ผมหันหน้าไปบอกไอ้อู่ จนโดนมันสวนกลับ
"ปลุกบ้านมึงดิ กูแค่หมั่นไส้มึงเฉยๆ แม่งเคลิ้มซะ"
"ก็ลีลามึงดี" ผมว่าต่อ คำพูดแม่งโคตรสองแง่สองง่าม
"สัด! มึงบอกกูมาได้ยัง ว่าใครมันเป็นคนมาทำร้ายกู" ไอ้อู่ถามผมต่อ มือมันก็นวดหลังให้ผม
"พวกของไอ้ภพ มีอยู่คนหนึ่งที่กูจำหน้ามันได้"
ผมบอกออกไป ไอ้ภพก็พี่ชายไอ้พลนั่นแหละ ไอ้อู่มันน่าจะรู้จัก... เพราะตอนที่พวกนั้น มันตามไอ้อู่ออกไปจากร้าน ผมเห็นหน้าพวกมันทุกคน และมีอยู่คนหนึ่งที่เป็นรุ่นน้องของไอ้เลวที่มันข่มขืนพี่สาวผม
ไอ้อู่หยุดนวดให้ผม ผมเลยหันตัวกลับไปมองหน้ามัน สีหน้ามันดูนิ่งๆ ไม่รู้ว่าในใจไอ้อู่คิดอะไรอยู่ จนผมอดเป็นห่วงมันไม่ได้ เพราะมันก็มีปัญหาอยู่กับไอ้พลน้องของไอ้ภพ
"อู่ มึงคิดว่าเรื่องนี้มันเกี่ยวกับไอ้พลไหมวะ"
ผมลองถามมันออกไป ไอ้อู่หันมามองหน้าผมแทบจะทันที...
"กูก็ไม่รู้ว่ะ แต่ถ้ามีคนของไอ้ภพที่มึงพูดจริงๆ กูว่าไอ้พลก็น่าจะมีส่วน ที่พาคนมารุมกระทืบกู"
"แล้วมึงจะเอาไงต่อ"
"ในเมื่อมันไม่หยุด กูก็จะไม่ยอมหยุดให้แม่งเหมือนกัน"
มันพูดอออกมา สายตามันดูเจ็บปวดกับไอ้พลมาก หรือมันเป็นเพราะผมด้วยวะ ที่ทำให้มันกับเพื่อนมีปัญหากัน จากตอนแรกที่ผมไม่ได้คิดอะไรเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ แต่ดูจากที่ไอ้พลมันมาทำร้ายไอ้อู่แล้ว ผมก็อดคิดไม่ได้
"กู... ขอโทษว่ะ" ผมบอกกับไอ้อู่ มันเลยมองหน้าผมงงๆ
"ขอโทษกูเรื่องอะไรวะ"
"เรื่องที่กูทำให้มึงกับไอ้พลมีปัญหากัน"
"เออ ช่างมันเหอะ ถ้ามึงไม่ทำแบบนี้กูคงไม่รู้นิสัยจริงๆของพวกมัน ว่าพวกมันคิดยังไงกับกู"
มันตอบกลับผม จนผมหายรู้สึกผิดไปนิดเดียว ตอนแรกนึกว่ามันจะด่าอะไรผม แต่พอมันพูดออกมาแบบนี้ เลยทำให้ผม ไม่ต้องคิดมากอีกต่อไป
"ไอ้เบท..."
"หืม?" ผมเลิกคิ้วถาม หลังจากที่ไอ้อู่มันเรียกชื่อผม
"กูอยากอาบน้ำแล้วว่ะ ยังไงกูขอยืมเสื้อผ้ามึงใส่หน่อยดิ เดี๋ยวกูซักมาคืน"
"เออได้... แต่มึงต้องตามมาเอาบนห้องกูนะ กูไปนอนละ"
ผมแกล้งแหย่มันอีก หลอกแม่งให้ขึ้นมานอนที่ห้องผมจนได้ ถ้ามันไม่ตามขึ้นมาก็นอนเน่าไปบนโซฟานั่นแหละครับ ผมยิ้มก่อนจะเดินออกมา ปล่อยให้ไอ้อู่นั่งคิดมากไปคนเดียว
แต่ถ้าไอ้อู่จะอาบน้ำที่ห้องห้องน้ำข้างล่าง คงต้องเสียใจด้วยว่ะ เพราะห้องน้ำผมตรงชั้นล่างมีไว้สำหรับถ่ายเบาถ่ายหนักอย่างเดียว ไม่มีที่อาบน้ำ
"ไอ้สัด"
แล้วมันก็ด่าไล่หลังผมมา จนผมหลุดขำ ก่อนจะเดินขึ้นมาถึงห้องนอน ผมเดินเอาสร้อยไปเก็บไว้ในลิ้นชัก เพราะผมคง...ไม่ได้ใส่มันอีก พอเคลียร์อะไรเสร็จ ผมจึงไปอาบน้ำ พออาบเสร็จก็ออกมานอนรอไอ้อู่อยู่ที่เตียง
หนึ่งชั่วโมงผ่านไป ไอ้อู่มันยังไม่ขึ้นมาเลย ไม่ใช่ว่าหนีผมออกจากบ้านไปแล้วหละ เวรจริง
ผมเดินลงมาชั้นล่างเพื่อดูมัน เห็นไอ้อู่มันนอนราบไปบนโซฟา มันทนยอมเน่าจริงๆด้วย ไม่ยอมอาบน้ำ แล้วแม่งก็หลับไปแล้วอีก ผมเดินเข้าไปใกล้ๆมัน ไอ้อู่นอนหลับตาพริ้ม พ่นลมหายใจเข้าออกเป็นระยะ
ถ้าผมจะปลุกให้มันตื่น ก็คงทำไม่ได้ เพราะไอ้อู่มันดูเหนื่อยมากจริงๆ กับเรื่องที่เกิดขึ้น...
ผมเดินกลับไปเอาผ้าห่มกับหมอนลงมาให้มัน จัดแจงเอาหมอนหนุนหัวให้ ทีแรกนึกว่ามันจะตื่นลืมตาขึ้นมามอง แต่ไอ้อู่ก็ยังคงหลับตาสนิท หรือว่ามันเพิ่งหลับไปวะ เพราะคนที่เพิ่งจะนอน ช่วงแรกจะหลับลึกมาก
ผมนั่งมองใบหน้าไอ้อู่ใกล้ๆ จนทนไม่ไหวจูบปากมันไปที ใจจริงอยากจะลักหลับมันด้วยซ้ำ แต่ถ้ามันตื่นมาเห็น ผมได้โดนมันกระทืบตายแน่ แล้วแม่งก็นอนยั่วอารมณ์กูเหลือเกิน
แล้วไอ้อู่ก็ลืมตาขึ้นมา ทำเอาผมสะดุ้งตัวอยู่หน่อยๆ สรุปเมื่อกี้...มันได้หลับจริงหรือเปล่าวะ ถ้าไม่ได้หลับนี่ มันคงสัมผัสรสจูบของผมไปเต็มๆ
"มองอะไร" มันถามผม หน้ามันอยู่ห่างจากผมไม่เท่าไหร่ เพราะตอนนี้ผมนั่งคุกเข่าอยู่ข้างๆไอ้อู่
"มองคนเน่า น้ำแม่งก็ไม่ยอมอาบ"
"กูไม่มีเสื้อผ้าใส่"
"ก็บอกให้ขึ้นไปเอาที่ห้อง อีกอย่างคือห้องน้ำข้างล่างมันไม่ที่อาบน้ำ ถ้าจะอาบก็มีแค่ห้องกูห้องเดียวที่อาบได้"
"ชวนกูขึ้นห้องตลอดเลยนะมึง" รู้ทันกูตลอด
"ไม่ได้ชวน กูแค่จะให้มึงขึ้นไปอาบน้ำ อาบเสร็จค่อยลงมานอนข้างล่างก็ได้ กูไม่ห้าม..."
"เออ"
ไอ้อู่ขยับตัวลุกขึ้นมายืน ผมก็ยืนขึ้นเหมือนกัน เดินนำมันขึ้นไปบนห้อง ไอ้อู่ก็เดินตามผมมา พอเข้าห้องมาได้ผมก็หยิบผ้าขนหนูโยนให้มัน ไอ้อู่รับไว้แล้วเดินเข้าห้องน้ำไปเลย
ผมทิ้งตัวลงนอนบนที่นอน หยิบเอาโทรศัพท์มาเล่น รอจนกว่าไอ้อู่จะอาบน้ำเสร็จ ผมจะได้ปิดไฟนอน ผมเปิดไลน์ดูมีข้อความของไอ้มิกซ์ที่เป็นคนทักผมมา ผมดูเวลาตรงหัวมุมโทรศัพท์เป็นเวลาตีสอง ป่านนี้มันคงนอนไปแล้ว งั้นผมค่อยคุยกับมันพรุ่งนี้
เสียงประตูห้องน้ำดังขึ้น ไอ้อู่เดินออกมาโดยที่มีผ้าขนหนูผืนเดียวคาดเอว ผิวข้างในร่มผ้ามันขาวดีครับ ขาวกว่าแขนมันเสียอีก เห็นทีกูอารมณ์ขึ้นเลยแม่ง อยากเอามันว่ะ น้ำผมไม่ออกมาหลายวันแล้ว
"เสื้อผ้า"
ไอ้อู่มันพูดขึ้นมาขัดความคิดหื่นๆของผม ผมเลยวางโทรศัพท์ไว้บนที่นอน แล้วลุกเดินไปหยิบที่ตู้เสื้อผ้าออกมาให้ไอ้อู่ เลือกหาเอาชุดที่ดูเซ็กซี่ให้มันใส่ มันก็รับเอาไปเปลี่ยน
ไอ้อู่ก็ใส่อยู่ตรงนี้ให้ผมดู แม่งยั่วกันนี่หว่า... น้องชายกูแข็งตัวแล้วเว้ย มึงเห็นไหมวะไอ้อู่
"เลิกมองกูแบบนั้นสักที" ไอ้อู่หันมาบอกกับผมครับ
"มองแบบไหน" ผมเลยถามมันกลับไป
"มองแบบที่มึงกำลังมองกูอยู่นี่แหละ ไอ้เหี้ย... สายตาแม่งโคตรหื่น กูไม่เอามึงหรอกเว้ย ไม่ต้องมามอง"
"คิดเยอะไปแล้วมึง รีบๆเปลี่ยนชุดเร็วๆจะได้ไปนอน ตีสองแล้วนะ"
"เออ"
มันตอบกลับ ผมเลยเดินมาทิ้งตัวลงนอนบนเตียง มองไอ้อู่ที่มันเดินเอาผ้าเช็ดตัวออกไปตากข้างนอกระเบียง แล้วเดินกลับเข้ามาในห้อง มันหันซ้ายหันขวามองหาอะไรสักอย่าง แต่ผมก็ไม่ได้ถามว่ามันมองหาอะไร จนไอ้อู่หันมามองหน้าผม
"กูขอนอนตรงโซฟานั่นนะ"
มันชี้ไปที่โซฟาริมห้องติดกับโต๊ะทำงาน ที่ผมเอาไว้นั่งอ่านหนังสือ จนผมกระตุกยิ้ม เพราะไอ้อู่มันกำลังนอนร่วมห้องกับผม ถึงจะไม่ได้นอนเตียงเดียวกันก็เถอะ แค่นี้กูก็มีความสุขแล้ว
"ไม่ไปนอนข้างล่างแล้วหรอวะ" ผมย้อนถาม มันเลยส่ายหน้าให้ผม
"ไม่ว่ะ ขี้เกียจเดินลงไป กูง่วง"
"ไม่กลัวกูจะปล้ำมึงไง"
"มึงลองมาปล้ำกูดิ ถ้าไม่เดี้ยงก็ตาย"
สัด มันขู่ผมว่ะ ไอ้อู่มันเดินไปนอนที่โซฟา ผมเลยลุกออกมาจากที่นอน มันก็มองมาที่ผมอย่างงงๆ จนมันเอ่ยปากถาม
"มึงจะไปไหนวะ"
"ไปเอาหมอนกับผ้าห่ม มึงนอนไปก่อน เดี๋ยวกูมา"
ผมพูดจบก็เปิดประตูห้องออกมา เดินลงบันไดมาเอาผ้าห่มกับหมอนที่ผมเอามาให้ไอ้อู่นอนตั้งแต่ทีแรก หอบเอาขึ้นไปให้มัน ไอ้อู่ลืมตาขึ้นมามองผม ตอนที่ผมเดินเอาของพวกนี้ไปให้มัน
"ดูแลกูดีจังวะ"
มันถามผมครับ ถ้ากูไม่ดูแลมึงจะให้กูไปดูแลใคร เพราะตอนนี้กูคิดจะเคลมมึงอยู่ไงไอ้อู่...
ผใมยิ้มให้มันแต่ไม่ได้พูดอะไร ก่อนจะเดินไปปิดไฟ แล้วกลับขึ้นเตียงไปนอน "ฝันดี"
ผมหันไปบอกไอ้อู่ท่ามกลางความมืด ไม่มีเสียงตอบกลับอะไรจากมัน แต่ผมก็ไม่ได้หวังอะไรมากอยู่แล้วครับ แค่ให้มันรับรู้ในสิ่งที่ผมบอกมันไปก็พอ
"เออ ฝันดี"
แม่ง...กว่าจะพูดออกมาได้ผมแทบหลับ ความรู้สึกมันช้า หรือว่ามันกำลังคิดตัดสินใจ ว่าจะพูดดี หรือว่าไม่พูด แต่อย่างน้อยๆมันก็พูดว่ะ คืนนี้ผมคงหลับฝันดีอย่างที่มันบอก
TBC.
มาต่อแล้วจ้า ขอบคุณสำหรับคอมเม้นนะคะ อู่เริ่มหวั่นใจอยู่บ้างแล้วค่ะ ขอบคุณที่ติดตามกันนะคะ
-
อู่ต้องรู้ตัวแน่ๆๆๆตอนโดนเบทแอบจูบอ่ะ
-
รักกันๆ นะจ้ะ หนุ่มๆ
-
:L2: :L2: :L2:
-
:L2: :pig4:
-
เราว่าเราเคยอ่านเรื่องนี้นะ แต่จำได้แค่เลือนราง ชอบอ่ะ แมนๆจีบกัน
-
ชอบตอนนี้ เบทดูแลดีเวอร์!!!!!!
ในความคิดนี้จะเครมอู่ตลอดเลยนะ 555555
-
อู่ คงเหนื่อยหน่ายที่จะมีเรื่องกับเบท เลยทำเฉยๆ
ตอนที่เบทจูบตัวเอง
เบท เต็มที่กับอู่สุดๆแล้ว
พล เอาเรื่องอู่ไปเล่าให้ภพ พี่ชายรู้แน่ๆ
พลต้องมีส่วนในการรุมทำร้ายเพื่อนตัวเอง
พี่ก็เลว น้องก็เลว ดีเอ็นเอเดียวกันชัดเจน
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :pig4: :pig4: :pig4:
-
เบทพูดงี้ก็ไม่ถูกนะ ที่ว่าดูแลเพราะหวังเคลมเนี่ยมันทำให้คิดว่าแค่อยากฟันแล้วทิ้งมากกว่านะ
-
โอ้โห ใจฉันนน แค่นี้ก็ดีมากแล้ว บรรยากาศต่างกับต้นเรื่องลิบลับ
-
ขอบคุณที่ไม่ตีกันนะ ฮ่าๆๆ
แต่ยังข้องใจเรื่องคุณพี่สาวเบทกับอู่จัง มันค้างคาาาา :katai1: เหมือนจะมีอะไรๆ (?)
-
ไม่ค่อยตีกัน ต่อไปก็รักกัน
-
เบท เก็บความหื่นบ้างนะ นิดหน่อยก็สามารถพาลงใต้สะดือได้นี่ :hao7:
-
ไอ้เบท ไอ้หืีน 555
-
ตอนที่ : 13
ตื่นเช้ามาผมก็ไม่เจอไอ้อู่แล้วครับ สงสัยมันคงกลับบ้านไปแล้วมั้ง ผมเลยเดินออกมาสูดอากาศอยู่ข้างนอกระเบียง เป็นจังหวะเดียวกับที่ไอ้อู่เดินกระเผลกเท้าออกมาตากผ้า มันเห็นผมมันก็ชะงักไปนิดหนึ่ง แล้วแม่งก็ไม่สนใจกูเหมือนเดิม
"อรุณสวัสดิ์ กลับไปตั้งแต่ตอนไหนทำไมไม่บอกกู" ผมทักไอัอู่ มันก็หันหน้ามามอง...
"ตอนที่มึงหลับอยู่ไง"
"กวนตีนแล้ว..."
ไอ้อู่ยักไหล่หันไปตากผ้าต่อทันที "ชุดมึงกูซักตากให้แล้ว แห้งเดี๋ยวกูเอาไปคืน"
มันพูดขึ้นโดยที่ไม่ได้สนใจผม ผมเพิ่งสังเกตว่ามันอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย เปลี่ยนเป็นชุดเทคนิค สงสัยมันกำลังจะไปเรียน ส่วนเสื้อผ้าที่มันตากอยู่ก็เป็นชุดของผม ที่ผมให้มันยืมใส่ไปเมื่อคืน
"เออ... แล้วตีนมึงเป็นไงบ้างอู่ ระบมกว่าเมื่อวานเยอะไหม"
"ไม่เท่าไหร่" มันตอบ แต่ก็ยังไม่หันมามอง...
"แล้วเมื่อคืนนอนฝันดีเปล่าวะ มึงฝันถึงกูบ้างเปล่า"
ได้ผลเว้ย ผมแกล้งหยอกมันไป ไอ้อู่ตวัดสายตาหันมามองหน้าผมทันที เวลาคุยกันดีๆมันไม่สนใจผมไง ผมเลยต้องแกล้งแหย่มัน ให้มันเอียนเล่น
"กูนอนไม่หลับ" มันตอบ จนผมยิ้มออกมา
"นอนไม่หลับจริงดิ"
"เออ"
"แต่เมื่อคืนกูลุกไปดูดปากมึงอยู่นะ ไม่เห็นมึงจะตื่น..." อันนี้ผมทำจริงๆครับ ตอนลุกไปเข้าห้องน้ำ
"จิ๊! ไอ้สัดนี่แม่ง..."
ด่ากูจบ แม่งเดินเข้าห้องไปเลย จนผมขำกับท่าทางของมัน เวลาโดนมันด่าเหมือนผมได้รับวิตามิน ยิ่งมันด่าผมก็ยิ่งชอบ โรคจิตแล้วมั้งกูเนี้ย
ผมเดินเข้ามาในห้อง จัดแจงหาอาบน้ำอาบท่า เพราะตอนบ่ายมีเรียน ส่วนตอนเช้าก็นั่งว่างไป พอผมเดินออกมาจากห้องน้ำ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา ผมเดินไปหยิบมันขึ้นมารับสาย เป็นไอ้ห่ามิกซ์เพื่อนซี้ผมคนเดิม โทรมาหาแต่เช้าไม่รู้มันมีธุระอะไร
"ไง" ผมรับสาย
[ทักไลน์ไปไม่ตอบ]
"กูอาบน้ำอยู่"
[เออ แล้วสรุปเรื่องไอ้อู่มึงจะเอาไง จัดการวันไหน]
งงกันอยู่อะดิ เรื่องของไอ้อู่ที่ไอ้มิกซ์พูดถึง คือเมื่อคืนผมว่าจะไม่ทักไลน์มันไปแล้วไง แต่ถ้าไม่ทักกูจะนอนไม่หลับ เลยลองทักดู สรุปคือไอ้มิกซ์มันยังไม่นอน ผมเลยพิมพ์เรื่องของไอ้อู่ให้มันอ่าน ไม่อยากคุยโทรศัพท์กลัวไอ้อู่มันตื่น
เพราะว่าผมจะไปตามรถคืนให้ไอ้อู่ รวมถึงเรื่องที่มันโดนรุมทำร้ายด้วย ผมจะไปตามแก้แค้นให้มัน ใจจริงผมอยากไปตามสืบด้วย ว่าตอนนี้ไอ้เหี้ยภพมันซ่อนตัวอยู่ที่ไหน หลังจากที่ผมทำมันขาหัก ผมก็ไม่เคยเจอมันอีกเลย เจอแม่งแต่ไอ้พล ไอ้เหี้ยนี่มันชอบเสือก เรื่องของมันก็ไม่ใช่ ผมเลยขอความร่วมมือจากไอ้มิกซ์ มันก็ยอมตกลงที่จะช่วยผม
"จัดการวันนี้" ผมตอบ
[แล้วมึงรู้เหรอวะ ว่าพวกมันเป็นใคร]
"เด็กมอM กูดูจากเนคไทที่พวกมันใส่อยู่"
[เออ แล้วเจอกัน]
"เออ"
วางสายจากไอ้มิกซ์ได้ ผมเดินไปหาเสื้อผ้าใส่ คนที่รุมกระทืบไอ้อู่เมื่อวาน มันมีอยู่สองคนที่ใส่ชุดนักศึกษา ผมเลยรู้ว่าพวกมันเป็นเด็กมอM
ผมเดินลงมาหาอะไรกินข้างล่าง ในหัวสมองนึกขึ้นได้ทันทีว่ารถไอ้อู่มันโดนขโมยไป แล้วมันจะไปเรียนยังไง ขืนมันเดินไปขึ้นรถหน้าปากซอย ชาตินี้ก็คงไม่ถึงวิทยาลัย ผมดูจากอาการที่มันเดินออกมาตากผ้าแล้ว แม่งคงเจ็บอยู่ไม่น้อย
ผมรีบเดินออกมาที่กำแพงข้างบ้าน ตะโกนเรียกอู่ แต่น้องมันเป็นคนเดินออกมา...
"อ่าวพี่เบท ไอ้อู่มันไปเรียนแล้วพี่"
"มันไปยังไงวะ ตีนมันเจ็บอยู่ รถมันก็หาย..."
"ไปกับเพื่อนครับพี่ เพื่อนมันมารับเมื่อกี้ ว่าแต่พี่รู้ได้ไงเรื่องที่รถมันหาย" สงสัยไอ้อู่คงเล่าเรื่องให้ไอ้อั๋นฟังแล้ว ดูมันไม่ค่อยตกใจเท่าไหร่
"มันโดนรุมกระทืบเมื่อคืน พี่เป็นคนไปช่วยมัน"
"แล้วเมื่อคืนมันนอนไหนอะ นอนกับพี่เปล่า"
"เออ มันนอนกับพี่"
"อ่าว...ไอ้สัดอู่ แล้วแม่งบอกไปนอนโรงแรม หลอกสูบตังค์กูอีกแล้ว ไอ้พี่เวร"
มันก็ด่าพี่มันไป ส่วนผมขอตัวกลับมาบ้าน มานั่งดูทีวีค่าเวลา ไอ้อู่มันมีเพื่อนด้วยเหรอวะ เพื่อนมันคนไหนอีกผมก็ไม่รู้ ไม่ใช่เป็นศัตรูกูอีกหละ ผมไม่อยากมีปัญหากับไอ้อู่ เพราะว่าผมกำลังจะจีบมันแบบจริงๆจังๆแล้วไง รู้สึกเหมือนขาดมันไม่ได้แล้ว ตอนนี้...
"ไอ้สัด เป็นโชคของกูฉิบหาย มันมาโน่นละ"
ผมบุ้ยหน้าไปทางผู้ชายคนหนึ่งที่เดินออกมาจากมหาวิทยาลัยM ให้ไอ้มิกซ์ดู ตอนนี้ผมกับมันนั่งอยู่ในร้านเบเกอร์รี่ตรงข้ามกับมอM รอไอ้เหี้ยพวกนั้น ไม่คิดว่าจะได้เจอจริงๆ คนในร้านก็มองผมกับไอ้มิกซ์แปลกๆ เพราะปกติไม่ค่อยมีเด็กที่อื่นมานั่งกินไง ส่วนมากก็มีแค่เด็กมอMเท่านั้น
ตอนนี้ผมเห็นแค่คนเดียวในแก๊งค์สี่คนที่มารุมไอ้อู่ มันยืนอยู่หน้าประตูทางออกของมหาลัย เหมือนรอใครมารับ
"คนไหนวะ"
"สะพายกระเป๋าสีน้ำเงิน"
"อ่อ แล้วมึงจะเอายังไงต่อ..."
"คงต้องตามไปก่อน ขืนกูจัดการมันตรงนี้เดี๋ยวแม่งเป็นเรื่องใหญ่อีก"
"เออ งั้นตาม"
ผมพยักหน้าให้ไอ้มิกซ์ตามคำที่มันบอก ก่อนที่ไอ้มิกซ์จะเดินไปจ่ายเงิน ส่วนผมมองไอ้นั่นไม่วางตา จนมีรถมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งมาจอดอยู่ตรงหน้ามัน แล้วรถที่อีกคนขี่มา ก็เป็นรถของไอ้อู่ ผมจำได้ ไอ้เหี้ยนั่นก็เดินมาซ้อนท้าย
...เจอแม่งสองคนติด ส่วนอีกสองคนผมยังไม่เห็น
"เร็วหน่อยไอ้เหี้ยมิกซ์ มันจะไปกันแล้ว"
"เออ กูรีบอยู่เนี้ย"
ผมเร่งไอ้มิกซ์ จนเดินมาขึ้นรถได้ก็ขับตามพวกมันออกไป เผื่อผมอาจจะได้ข้อมูลมากกว่านั้น ไม่แน่พวกมันอาจจะไปหาพวกไอ้ภพก็ได้ ใครมันจะไปรู้ พวกมันขี่รถเข้าซอยค่อนข้างเปลี่ยว ผมก็ขับตามหลังพวกมันไป จนแม่งมันหันหน้ากลับมามองรถผม พวกมันคงรู้ตัวกันแล้ว
ผมไม่รอช้า รีบเหยียบคันเร่งแซงตัดหน้าพวกมันทันที จนไอ้มิกซ์เองยังตกใจที่ผมทำแบบนี้ ไอ้พวกเหี้ยนี่แทบขี่รถลงข้างทาง...
ผมจอดรถเปิดประตูลงไปหาพวกแม่งทันที มันดูตื่นๆกันคงจำหน้าผมได้ ไอ้มิกซ์ก็เดินมายืนอยู่ข้างๆ จนผมผลักมันให้มายืนอยู่ข้างหลัง "เดี๋ยวกูจัดการเอง"
"เออ"
ไอ้มิกซ์ตอบ ผมเลยเดินไปหาไอ้พวกนั้นใกล้ๆ พวกมันก็ก้าวขาลงจากรถยืนรอผม ไม่ยอมเดินเข้ามาหา...
"มึงเป็นใครวะ ขับรถตัดหน้าพวกกูทำไม"
ไอ้คนขี่มันเป็นคนถาม ผมยืนมองหน้าพวกมันนิ่งๆ พร้อมบวกตลอดเวลาเลยสัด
"จำกูไม่ได้" ผมถาม พวกมันหันไปมองหน้ากันอย่างงงๆ จะงงห่าอะไรกันวะ
"ใครจะไปจำได้ กูไม่เคยมีเรื่องกับมึง" มันว่า
"มึงแน่ใจหรอวะ" ผมถามต่อ "แล้วเมื่อคืนไอ้เหี้ยตัวไหนมันมารุมกระทืบเพื่อนกู"
"อ๋อ... ตัวเสือกนี่เอ.!.."
ผลัวะ!
ผมไม่รอให้พวกมันพูดจบ สวนหมัดหนักๆเข้าหน้าคนพูดไปทันที ตามด้วยถีบอีกคนให้ล้มตามกันไปด้วย เดี๋ยวแม่งเข้ามารุมกู คนไหนทำท่าจะลุกขึ้นมา กูซัดแหลกแม่งให้ล้มลงไปอีก
"ไอ้เหี้ย!"
ฉึก!
ไอ้สัด! พวกมันเล่นมีดว่ะ ผมกำลังเตะมันอยู่ไง แม่งเล่นควักมีดออกมาปาดผมเลย มีดเฉียดโดนขาอ่อนผม มันยกมีดจะแทงผมอีก ผมเลยยกขาเตะมือมันไปเต็มแรงจนมีดกระเด็น ผมเดินไปคว้ามีดมาไว้ในมือ ไอ้ตัวดีมันทำท่าทางกลัวผมขึ้นมาทันที พอไม่มีอาวุธแล้วแม่งเป็นแบบนี้ ส่วนอีกคนที่มากับมันนอนแน่นิ่งไปแล้ว
พรึบ!
"อึก!"
ผมกระชากผมมันให้เงยหน้าขึ้นมามองผม กดมีดไปที่ลำคอมันจนแนบชิด ตัวมันโคตรสั่น จนผมอดที่จะสงสารไม่ได้ แล้วแม่งก็ยกมือไหว้กูทันที
"อย่าทำผมเลยพี่! พี่ปล่อยผมไปเถอะนะ ผมขอโทษ! ผมขอโทษนะพี่!"
"อะไรวะ เมื่อกี้มึงยังอวดดีกับกูอยู่เลย"
"ผมขอโทษครับ! พี่ปล่อยผมไปเถอะ"
"กูจะปล่อยก็ต่อเมื่อมึงตอบคำถามกูมา" ผมยังคงดึงผมมันไม่ปล่อย มีดก็ยังคงอยู่ในตำแหน่งเดิม
"อึก.. คำถามอะไรครับ" มันถามผมเสียงสั่น
"ใครเป็นคนสั่งให้มึงมาทำร้ายไอ้อู่"
"พะ พี่..."
"ตอบกูมา!!"
"พี่ภพครับ!"
ไอ้ภพ? เป็นไอ้เหี้ยภพเหรอวะ แล้วทำไมมันต้องมาทำร้ายไอ้อู่ด้วยวะ ไอ้พี่น้องคู่นี้มันเป็นยังไงกัน เป็นแม่งทั้งพี่ทั้งสองไอ้สัด ใครมีเรื่องกับใคร คนนั้นต้องมีเรื่องตามไปด้วยหรือไง
"แล้วตอนนี้ไอ้ภพมันอยู่ไหน"
"ผมไม่รู้... ผมทำตามคำสั่งของไอ้รอนอีกที ไอ้รอนเป็นคนรับคำสั่งมาจากพี่ภพ เอาเงินจ้างพวกผมให้มะ..."
"พอๆ กูไม่อยากฟังต่อละ มึงหามเพื่อนมึงกลับไปได้แล้ว ก่อนที่กูจะอดใจไม่ไหว ฆ่าแม่งให้ตายตรงนี้แหละ"
"คะ... ครับ"
"ส่วนรถที่มึงขโมยไอ้อู่มา กูขอคืน มีปัญญาก็เก็บเงินซื้อเอง มึงเข้าใจที่กูพูดไหม"
"เข้าใจครับ..."
ผมปล่อยมันให้เป็นอิสระ ก่อนที่แม่งจะแบกร่างเพื่อนมันเดินออกไปตามทาง ผมเลยพยักหน้าให้ไอ้มิกซ์ที่ยืนดูดบุหรี่มองผมอยู่ข้างรถ มันปาก้นบุหรี่ทิ้งก่อนเดินเข้ามาหาผม
"โคตรโหดไอ้สัด เมื่อกี้กูแอบถ่ายรูปตอนที่มึงเอามีดจี้คอเด็กส่งเข้าไลน์กลุ่ม ไอ้พวกเหี้ยมันหวีดมึงกันฉิบหาย"
"ใช่เรื่องไหม"
"เออน่า แล้วทีนี้มึงจะเอาไงต่อ ที่อยู่ไอ้ภพมึงก็ไม่รู้"
"ช่างแม่ง ตอนนี้กลับบ้านก่อน มึงขับรถกูกลับ เดี๋ยวกูขี่รถไอ้อู่กลับเอง"
"เออ"
ไอ้มิกซ์พยักหน้า ก่อนจะเดินไปขึ้นรถผม ผมก็เอารถไอ้อู่มาขี่ ปกติผมไม่ค่อยได้ขี่มอเตอร์ไซค์ด้วยซ้ำ นานๆจะขี่ทีหนึ่ง แต่ส่วนมากก็จะขี่บิ๊กไบค์มากกว่า ไอ้รถคันเล็กๆไม่ค่อยโดนใจผมเท่าไหร่
ปี๊มๆ
ไอ้เหี้ยมิกซ์มันบีบแตรใส่เด็กสองคนที่ผมเพิ่งจัดการไป แถมขับรถเกือบจะชนพวกมันอีก พวกมันพากันเดินไปตามทาง สภาพแบบสะบักสะบอมกันทั้งคู่ พวกมันหันไปมองไอ้มิกซ์ตาขวางเลย ผมก็ขี่รถตามตูดรถตัวเองไปติดๆ
จนมาถึงบ้าน ไอ้มิกซ์ก็ขับรถของตัวเองกลับบ้านไป เพราะก่อนหน้ามันขับรถมาหาผมถึงบ้าน ผมกับมันเลยได้นั่งรถไปเรียนด้วยกัน...
ผมขี่รถไอ้อู่เข้ามาจอดในบ้านตัวเอง ก่อนจะหอบสังขารไปตรงกำแพงข้างบ้าน ตะโกนเรียกชื่อไอ่อู่อย่างเคย จนกลายเป็นชีวิตประจำวันของผมไปแล้ว
มันเดินกระเผลกออกมาหาผม ปากแม่งยังคาบตีนไก่คาปากอยู่เลย ผมเพิ่งเคยเห็นมันเวอร์ชั่นนี้ว่ะ น่ารักไปอีกแบบ (ตัวใหญ่ๆ นิสัยเหี้ยๆแบบมัน กูก็ช่างสันหาคำมาชมมันได้) เคยมีสักครั้งไหมครับ ที่มันจะทำตัวน่ารักใส่ผม คำตอบคือไม่มีไง
"มีอะไร"
มันถุยกระดูกไก่ลงพื้น แม่งโคตรแมนฉิบหาย ยกมือเช็ดปากลวกๆ มองหน้าผมแบบไม่ค่อยพอใจ สงสัยมันคงนั่งแดกข้าวอยู่แน่เลย
"รถมึงจอดอยู่ในบ้านกู ถ้าอยากได้คืนก็มาเอา"
"มึงว่าอะไรนะ"
มันถามผมแบบไม่ค่อยเชื่อหูตัวเอง ผมเลยบอกมันไปอีกรอบ
"รถมึงไงวะ กูไปเอาคืนมาให้แล้ว"
ผมบุ้ยหน้าไปทางบ้านตัวเอง ไอ้อู่มองตามเห็นรถมอเตอร์ไซค์ของมันจอดอยู่ข้างๆรถผม
"มึงไปเอามาได้ยังไงวะ"
"เรื่องของกูเหอะ ถ้าอยากได้คืนก็มาเอา"
ผมบอกมันอีกรอบ ก่อนจะเดินกลับเข้ามาในบ้าน กำลังถอดรองเท้าเสียงกดออดหน้าบ้านก็ดังขึ้นมาทันที ผมหันไปมองเป็นไอ้อู่ยืนอยู่ข้างนอกรั้ว ผมเพิ่งรู้ว่ามันเริ่มมีมารยาทมากขึ้น ตอนที่แม่งไม่ปีนกำแพงข้ามมาเหมือนเคย หรือเพราะมันเจ็บเท้าอยู่วะ เลยไม่ปีน
ผมเดินไปเปิดรั้วให้มัน มันมองหน้าผมแล้วก็ก้มมองต่ำไปมากกว่านั้น สายตามันหยุดอยู่ตรงช่วงขาอ่อนของผมพอดี
"มึงนี่มัน..."
"อะไร" ผมถามอย่างงงๆ มันเงยหน้าขึ้นมามองหน้าผมอีกรอบ
"ทำเหี้ยอะไรไม่ปรึกษากู"
"เฮ้ย! เดี๋ยวดิวะ!"
ผมโดนมันลากเข้าบ้านครับ ไอ้อู่จับร่างผมเหวี่ยงลงโซฟาอย่างแรง ตอนแรกที่งงอยู่แล้ว ตอนนี้กูยิ่งงงเข้าไปใหญ่ มันหันซ้ายหันขวามองหาอะไรสักอย่าง แล้วแม่งก็เดินดิ่งเข้าไปหยิบเอากลับมาทันที เป็นกล่องเครื่องมือทำแผลครับ ไอ้อู่หยิบมาวางลงบนโต๊ะกระจกข้างๆ มันทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาตัวเดียวกันกับผม ผมก็ยังกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่ในท่าเดิม มองมันอย่างไม่เข้าใจ
"มึงจะทำอะไร" ผมถาม
"ทำแผล มึงไม่เห็นไงว่าเลือดมึงออก" เห็นครับ แต่ผมไม่ได้เจ็บอะไรมากนี่หว่า ยังเดินได้ปกติ
"มึงไปโดนอะไรมา" มันถามต่อ สายตายังคงดู ดุๆนิ่งๆ มองไม่ออกว่ามันเป็นห่วงผมหรือเปล่า
"มีด" ผมตอบ
"โดนมาตอนไหน"
"ตอนที่กูไปเอารถมาให้มึง" แม่ง... ต้องเอาเรื่องนี้มาอ้อนมันหน่อย จนมันถอนหายใจเต็มแรง
"เฮ้อ... มึงจะทำอะไรก็บอกกูบ้าง เรื่องของมึงก็ไม่ใช่ จะเข้ามายุ่งให้เจ็บตัวทำไมวะ"
"ก็กูไม่อยากให้มึงเจ็บตัว แค่นี้มึงก็เจ็บมาเยอะแล้ว"
"มึงเลยไปเจ็บแทนกู ว่างั้น..."
"เออ"
ผมพยักหน้าให้มัน ไอ้อู่มองหน้าผมนิ่งๆไม่พูดอะไรต่อ มันหันไปเปิดกล่องเครื่องมือทำแผล ก่อนที่มือมันจะเอื้อมมาทำในสิ่งที่ผมไม่เคยได้คาดคิดไว้ เพราะมันกำลังปลดเข็มขัดกางเกงยีนส์ให้ผมนะสิครับ! ทำเอาผมสะดุ้งสุดตัว รีบกำมือมันไว้แน่น "เดี๋ยว! มึงจะทำอะไร"
"ก็ทำแผลให้มึงไง" มันตอบหน้าตาย
"รู้ แต่มึงมาถอดกางเกงกูทำไมวะ"
"ไม่ถอดแล้วกูจะทำแผลได้ไหม รีบถอดเร็วๆ ไม่งั้นกูเปลี่ยนใจไม่ทำให้นะเว้ย"
"..............."
ผมไม่ได้พูดอะไรต่อ แค่มองหน้ามันแล้วยิ้มออกมาอย่างมีความสุข จนไอ้อู่มันรีบชักมือตัวเองออกไปจากเข็มขัดผม ผมเลยถอดกางเกงออกให้ตามคำที่มันบอก ผมไม่รู้ว่าไอ้อู่มาในอารมณ์ไหน แต่แค่มันบอกว่าจะทำแผลให้ กูก็ยิ้มแก้มแตกแล้ว
ผมวางกางเกงลงพื้นข้างๆ ขยับตัวกึ่งนั่งกึ่งนอนไปบนโซฟา ส่วนไอ้อู่มันขยับตูดมานั่งอยู่ข้างๆขาอ่อนผม ยังดีที่โซฟาผมตัวใหญ่ มันเลยนั่งได้เต็มตูด...
ผมยกแขนขึ้นมาหนุนหัว มองไอ้อู่ที่ค่อยลงมือทำแผลให้ผม ตอนนี้ผมบอกตามตรงว่าน้องชายผมกำลังตื่นตัว ผมรู้ว่าไอ้อู่มันเห็น แต่มันแค่มองข้ามตรงนั้นผมไป จนผมอดที่จะแซวมันไม่ได้ "กูมีอารมณ์กับมึงเล..! โอ๊ะ! ไอ้สัดอู่ กูเจ็บนะเว้ย!"
"ปากมาก ไอ้ห่า..."
ผมโดนมันเอาสำลีกดแผลไปเต็มๆ ยิ่งมือมันหนัก กูก็ยิ่งเจ็บจนน้ำตาแทบเล็ด ไม่น่าไปพูดแซวมันเลยกู ไอ้อู่ก้มหน้าก้มตาทำแผลผมอย่างตั้งใจ จนผมไม่สามารถละสายตาไปจากมันได้
จะมีสักกี่คนที่ทำให้ผมหลงหัวปลักหัวปรำขนาดนี้ นอกจากแฟนเก่าผมแล้วก็มีแค่มัน...
"อู่..."
ผมเรียกชื่อมันเบาๆ จนไอ้อู่เงยหน้าขึ้นมามอง ส่วนตัวผมเองก็กระดกตัวลุกขึ้นมานั่ง แต่ขายังเหยียดยาวไปบนโซฟาเหมือนเดิม มือผมไวเกินเหตุ คว้าคอไอ้อู่เข้ามาจูบปากทันที มันสะดุ้งอยู่หน่อยๆ แต่แม่งก็ยอมให้ผมจูบมันอยู่อย่างนั้น มันไปได้ผลักออก และไม่ได้ขัดขืน จนผมสอดลิ้นเข้าตวัดอยู่ในปากของมัน มันก็ยอมให้ผมทำตามใจชอบ เป็นครั้งแรกที่ผมจูบมันได้นานขนาดนี้
จนผมห้ามตัวเองไม่ได้ มืออีกข้างเริ่มไม่อยู่สุข ล้วงเข้าไปในเสื้อไอ้อู่ ลูบไร้แผ่นหลังมันเบาๆ คราวนี้มันผลักอกผมออกเต็มแรง
ผลัวะ!
แล้วแม่งก็ต่อยหน้าผมกลับมาทันที
"มึงทำเหี้ยอะไรของมึงวะ! ไอ้สัด!"
"เฮ้ยไอ้อู่! เดี๋ยวก่อนดิ!"
มันขว้างสำลีลงพื้นแล้วลุกเดินหนีผมออกไปจากบ้านอย่างเร็ว ผมจะลุกตามมันไปก็ไม่ได้ กางเกงก็ไม่ได้ใส่ ไอ้ห่าอู่ก็หนีกูไปแล้ว สรุปคืนนั้นผมต้องทำแผลเอง เพราะทำห่าอะไรไม่คิดไง ไม่รู้ว่าไอ้อู่มันจะคิดยังไง จะเกลียดผมไปมากกว่าเดิมหรือเปล่า ผมไม่อยากให้มันเกลียด เพราะว่าผมอชอบมัน...
TBC.
นิยายรายสัปดาห์มาแล้วจ้า ขอบคุณทุกคอมเม้นจ้า อ่านเม้นแล้วมีกำลังใจแต่งทันที
-
เกือบจะดีแล้วเชียว ไม่น่าหื่นแตกเลย 5555
-
:pig4:
-
เนี้ยๆๆๆๆๆๆ เขากำลังจะอ่อนให้เทอไงเบท
ดันความหื่นเข้าตา จับจูบอี๊กกกกกก
อู่ไม่โกรธหรอก แค่ตกใจแล้วเขินเฉยๆ//มโนเอง
55555555
-
:mew1: :mew1: o13 o13 :3123: :3123: :pig4: :pig4:
-
เบท ก็หื่นขึ้นหน้าอีกละ :o8:
อุตส่าห์ทำความดี :mew1:
เอารถอู่คืนมาให้
เลยต้องทำแผลเองเลย :mew2:
น่าจะให้อู่ทำแผลเสร็จซะก่อน :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
หมดท่าเพราะความหื่นนี่ล่ะ แล้วแบบนี้เมื่อไหร่อู่จะเห็นความดีของเบท :mew5:
-
โถ่พ่อ กระต่ายตื่นหมดแล้วเห็นมั้ย
-
อย่ารีบร้อนสิเบท :pig4: :pig4:
-
รุกแรงรุกเร็ว ไว้ใจเบทได้้ รอติดตามตอนต่อไปนะคะ :katai4:
-
หื่นได้ใจดี ชอบ 555
-
เกือบแล้วๆ อีกนิดเดียวเท่านั้น!! :katai1:
-
555 ขำไอ้เบท
-
เบทนี่โคตรจะทำเพื่ออู่เลยอะ :hao7: o13 :katai2-1:
-
เกือบดีแล้วเชียว ไม่น่าเลย ฮ่าๆๆๆ
แต่อู่ก็เคลิ้มจูบเบทน่ะเออ แต่สติกลับมาตอนโดนลูบหลังนิแระ โดนเลย ฮ่าๆๆๆๆ
-
สนุกดีค่ะ รีบมาต่อนะ ชอบคาแรกเตอร์ของตัวเอกทั้งสองมากเลย :mew1:
-
สนุกมากกกกก ติดตามตลอดดดดดด รัก2คนนี้มากเลยยย
-
ตอนที่ : 14
ผม... กำลังเคลิ้ม แม่ง! เคลิ้มตามไอ้เหี้ยเบทไปได้ไงวะ ยิ่งไปกว่านั้นคือผมดันมีอารมณ์ น้องชายแข็งตัวโดยไม่ทราบสาเหตุ ยังดีที่ผมรู้สึกตัวทันว่ากำลังทำอะไรอยู่ เลยต่อยหน้าไอ้เบทไปทีหนึ่ง ข้อหามาทำให้กูเคลิ้ม กูไม่ได้เป็นเกย์นะเว้ย!
แล้วน้องชายกูก็แข็งดันกางเกงอยู่นี่แหละสัด! ไม่ได้เอาออกหลายวันเลยลงยาก สงสัยผมต้องไปหาสาวมาสีสักคนสองคน จะได้เป็นตัวเน้นย้ำด้วย ว่าผมยังชอบผู้หญิงอยู่ ผมไม่ได้ชอบผู้ชาย และจะไม่มีวันชอบ
...แล้วทำไมใจกูต้องเต้นแรงด้วยวะ
ผมโคตรไม่ชอบความรู้สึกของตัวเองเลยจริงๆ ผมไม่อยากยอมรับ ว่าผมรู้สึกหวั่นไหวกับมัน แต่ความรู้สึกของผมมันกับสวนทาง ผมต้องทำยังไงดีวะ...
"ไอ้เกมส์ ไปแดกเหล้ากัน"
ผมโทรหาไอ้เกมส์ทันที นั่งอยู่หน้าบ้านยังไม่ได้เข้าบ้าน ตาก็มองไปที่กำแพงอยู่ตลอดเวลา กลัวไอ้เบทมันมาหาผมอีก ตอนนี้ผมไม่อยากเจอหน้ามัน ผมไม่กล้าสู้หน้า
[เอาดิ กูว่าจะโทรมาชวนมึงอยู่เลย] ไอ้เกมส์ตอบกลับผมมา
"มีร้านไหนสาวเยอะบ้างวะ กูอยากได้สาวมาอึ๊บสักคน"
[ร้านพี่ไอ้อัคเว้ย กูรับรองว่าสาวเพียบ เห็นหน้ามึงนิ่งๆ ไม่คิดว่าจะเงี่ยนเป็น]
"อ่าว... ไอ้สัด พูดงี้มาต่อยกับกูเลยไหม มึงโทรไปบอกไอ้อัคด้วย เดี๋ยวกูตามไป"
[มึงมีรถขี่มาหรอวะ] ไอ้เกมส์มันรู้ครับ ว่ารถผมโดนขโมย เพราะเมื่อเช้ามันเป็นคนมารับผมไปเรียน
"กูได้คืนแล้ว"
[ได้คืนมาได้ยังไงวะ]
"เดี๋ยวกูเล่าให้ฟัง..."
[เออ แล้วมึงรู้จักร้านพี่ไอ้อัคไหม]
"ไม่รู้"
[อยู่.....]
ไอ้เกมส์มันก็บอกเส้นทางผมมา พอคุยกันเสร็จไอ้เกมส์ก็วางสายไป ผมเลยเดินไปคว้ามอเตอร์ไซค์มาขี่ บิดออกไปอย่างไว ถึงตอนนี้เท้าผมจะเจ็บอยู่ แต่ผมก็ไม่สนใจ ตอนนี้ผมสนใจอยู่เรื่องเดียว ว่าจะทำยังไงให้ใจผมสงบลง
ผมมาถึงร้านพี่ของไอ้อัค ก็เดินเข้าไปข้างใน ร้านกึ่งพับกึ่งร้านอาหาร ดูดีไปอีกแบบหนึ่ง เสียงเพลงดังกระะหึ่มใช่ย่อย ผู้คนดูเยอะจนแน่นร้าน...
"ไอ้อู่ ทางนี้..."
เสียงไอ้อัคตะโกนเรียกชื่อผม ผมหันไปมองเห็นมันยืนอยู่กับผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งผมไม่รู้จัก ผมก็เดินเข้าไปหามันที่เคาร์เตอร์บาร์
"นี่พี่ชายกู ชื่อพี่อ่ำ... พี่อ่ำ นี่ไอ้อู่เพื่อนผม"
"หวัดดีครับพี่"
ผมยกมือไหว้พี่แก ถึงว่า... หน้าตาคล้ายไอ้เหี้ยอัค พี่มันก็ยิ้มให้ผม...
"อืม เพื่อนมึงนี่หล่อกว่ามึงอีกว่ะไอ้อัค"
"โหพี่... พูดงี้ผมไม่มาช่วยงานที่ร้านอีกนะ"
ไอ้อัคก็พูดแหย่พี่มันไป พี่อ่ำอยู่คุยเล่นกับผมแป๊บหนึ่ง ก็ขอตัวไปทำงานต่อ ไอ้อัคมันลากผมเข้าไปนั่งหลังเคาร์เตอร์บาร์ เพราะมันต้องชงเหล้าให้กับลูกค้า สรุปคือผมต้องมานั่งดูมันทำงาน เป็นแบบนี้เลยดูไม่ค่อยสนุกเท่าไหร่
แต่ก็ไม่เป็นไรครับ อย่างน้อยๆมีลูกค้าผู้หญิงมานั่งดื่มเหล้าอยู่หน้าเคาร์เตอร์บาร์ เหมือนผมกับเขาได้นั่งมองหน้ากันเลยว่ะ บางคนก็ยิ้มให้ผม บางคนก็ชวนผมคุย...
"รับอะไรดีครับ"
ไอ้อัคถามลูกค้าผู้หญิงที่เพิ่งเดินเข้ามานั่ง คนนี้ถูกชะตากับผมเป็นพิเศษ อย่างนี้มันต้องสานต่อความสัมพัน
"ไวน์แดงค่ะ"
เขาบอกไอ้อัค แต่สายตากลับมองมาที่ผมแล้วก็ยิ้ม ผมก็ยิ้มตอบ มือก็กระดกเหล้าเข้าปากไปด้วย สักพักไอ้อัคก็ส่งแก้วไวน์ให้เขา เขาก็รับมาจิบ ผมก็นั่งมองหน้าเขาแบบนั้น แต่ยังไม่กล้าชวนคุย
"เด็กกูไอ้สัด มองอย่างนี้ศพไม่สวยนะเว้ย"
...ใครวะ?
ผมเกือบลุกขึ้นไปเอาเรื่องคนพูดแล้ว พอหันไปเป็นไอ้เหี้ยเกมส์ ผมเลยระงับอารมณ์เอาไว้ได้ทัน เพราะผมนั่งมองผู้หญิงโคตรสวยคนนี้ ไม่คิดว่าจะเป็นเด็กของไอ้เกมส์
"กูล้อเล่น เด็กใครก็ไม่รู้ กูไม่รู้จัก..."
มันเดินเข้ามากระซิบข้างหูผม แล้วก็หันไปยิ้มให้กับผู้หญิงที่ผมมอง หลังจากนั้นมันก็เดินเข้าไปหาไอ้อัค ผมเลยไม่สนใจอะไรมันอีก
"ชื่ออะไรคะ"
ผมหันไปมองเขาอีกรอบ เพราะเขาถามชื่อผม
"อู่ครับ แล้วคุณ..."
"นาวค่ะ"
"ครับ"
"งั้นหลังเที่ยงคืนเจอกันหน้าร้านนะคะ ตอนนี้ขอนาวไปสนุกกับเพื่อนก่อน"
พูดจบนาวก็ลุกออกไป ผมกำลังนั่งประมวลคำพูดของนาวอยู่ หลังเที่ยงคืนเจอกันหน้าร้าน งั้นแสดงว่านาวตั้งใจไปต่อกับผม ทั้งๆที่ผมยังไม่ได้พูดอะไรออกไป สงสัยดูจากสายตาผมแน่เลย
"เสน่ห์แรงจริง กูยืนชงเหล้าอยู่ตั้งนานไม่มีมาชวนกูบ้างเลยวะ" ไอ้อัคพูดแซวผม ผมเลยหันไปหยักคิ้วให้มัน
"เขาดูจากหน้าตา หน้ามึงอย่างกับปลาหมอ ใครจะมาเอามึง"
"ไอ้สัดเกมส์ เดี๋ยวกูต่อยปากแตก"
ผมปล่อยให้พวกมันทะเลาะกันไป ส่วนตัวเองนั่งกระดกเหล้าไปเรื่อยๆ รอเวลาหลังเที่ยงคืน เพราะไม่ต้องออกไปตามล่าหาเหยื่อแล้ว ก็เลยมีเวลาว่าง
"เรื่องรถมึงว่าไง"
ไอ้เกมส์มันถามผม ผมก็นึกว่ามันจะลืมไปแล้ว...
"คนที่มาช่วยกูมันเป็นเพื่อนข้างบ้านกู"
ผมพูดเกริ่นขึ้นมา เพราะพวกมันรู้ว่ามีคนมาช่วยผม ผมเล่าให้พวกมันฟังเอง แต่ยังไม่ได้บอกว่าเป็นตัวเหี้ยข้างบ้าน
"เออ แล้วยังไงต่อ" ไอ้อัคถามขึ้นมาอีกคน
"มันเป็นคนเอารถมาคืนให้กู มันรู้ว่าใครเป็นคนทำ"
"ใครทำวะ"
"กูขอไม่บอกว่ะ กูยังไม่แน่ใจ"
ผมบอกกับไอ้เกมส์ ขืนบอกไปแล้วไม่ใช่เรื่องจริง พวกมันก็จะพากันแค้นผิดตัว ลากพาผมไปรุมกระทืบไอ้คนๆนั้นอีก ถึงผมจะคบกับพวกมันไม่ได้นาน แต่ดูแล้วมันน่าจะจริงใจกับผมดี แต่ผมก็ยังไม่ให้ใจพวกมันมาก ผมกลัวเป็นแบบไอ้พล
หลังจากที่พวกผมเคลียร์ปัญหาเรื่องนี้จนหายคาใจ ก็พากันคุยเรื่องอื่น มีแซวหญิงบ้างเป็นเรื่องธรรมดา ผมกินเหล้าจนเกือบเมา อุตส่าห์บอกกับตัวเองไว้ว่าอย่าเมามาก ไอ้พวกเพื่อนเหี้ยก็มอมเหล้ากูจัง จนผมต้องลุกไปเข้าห้องน้ำ เพื่ออ้วกออกมา จะได้สร่างเมา
"พี่คะ มาดื่มกับพวกหนูก่อนสิ"
ผมเดินผ่านโต๊ะที่มีผู้หญิงนั่งกันประมาณห้าหกคน หนึ่งในนั้นเดินถือแก้วเหล้ามาทางผม ผมเลยยิ้มให้ก่อนรับแก้วเหล้านั้นมาดื่ม แต่ฉิบหายละ! นี่มันเบียร์ชัดๆ ตาผมมัวจนมองเบียร์เป็นเหล้าหรือไงวะ ผมดื่มไปอึกเดี๋ยวก็เลิกทันที
"ดื่มต่อสิค่ะพี่ หมดแก้ว"
ผมก้มหน้ามองผู้หญิงที่ยืนคลอเคลียร์อยู่ข้าง ทำตาแป๋วจนหน้าขย้ำ ผมเลยจัดการกระดกต่อคนหมด บาดคอ ขมคอผมไปหมด เพราะผมไม่ดื่มเบียร์ เพราะเบียร์มันทำให้ผมเมาเร็ว
"เก่งจัง มานั่งกับพวกหนูนะคะ เพื่อนๆหนูเขาอยากรู้จักพี่กัน"
"เอ่อ..."
"มาเถอะค่ะ อีตุ๊ดสองตัวที่นั่งอยู่มันไม่กัดพี่หรอก"
ผมมองไปที่โต๊ะน้อง เพิ่งสังเกตว่ามีผู้ชายนั่งอยู่ด้วย ท่าทางก็ไม่น่าใช่ตุ๊ด
"งั้นไปก็ได้ครับ"
ผมถูกลากให้เข้ามานั่งทันที พวกน้องๆก็ประเคนเหล้าประเคนเบียร์ให้ถึงปาก จากตอนแรกที่สร่างเมา ตอนนี้กูเมาหนักกว่าเดิม ใครพูดอะไรถามอะไรผมก็ฟังไม่รู้เรื่องกับเขา ตอนนี้สมองผมเบลอไปหมด
"พอแล้วอีบอส มึงจะไปมอมเหล้าพี่เขาทำไมเนี่ย"
"ก็กูอย่างได้อะ"
ผมได้ยินเพื่อนผู้ชายของน้องตอบแบบนั้น ถ้าผมไม่เมาคงลุกขึ้นไปซัดแน่ จะมาอยากดงอยากได้อะไรกู ไม่ได้ชอบผู้ชาย
"พี่คะ ไหวหรือเปล่า"
"ไหว..."
ผมตอบน้องเขาไปแบบนั้น ทั้งๆที่ตัวเองก็ไม่ไหว พวกไอ้อัคจะรู้ไหมว่าผมนั่งอยู่ตรงนี้ ผมอยากกลับไปที่เคาร์เตอร์บาร์แล้ว ในใจภาวนาขอให้ไม่ไอ้อัคก็ไอ้เกมส์ผ่านมาเห็นสักคน
"งั้นต่ออีกแก้วนะพี่ หนูสัญญาว่าแก้วสุดท้าย"
ผมปัดรำคาญคว้าแก้วสุดท้ายมาดื่ม เป็นเบียร์ตบท้ายไม่ใช่เหล้า สรุปคือตั้งใจจะมอมกูกันใช่ไหม ผมกระดกหมดก็กระแทกแก้วลงโต๊ะจนเสียงดัง น้องๆดูเหมือนจะตกใจกันอยู่ไม่น้อย
"พี่ขอตัวกลับก่อนนะ" ผมหันไปบอกพวกเขา
"งั้นเดียวหนูไปส่งที่รถนะ พี่ดูเมามากเลย"
"ไม่เป็นไร พี่เดินไหว"
ผมลุกขึ้นมายืน หัวนี่ปั่นมุดไปหมด ปวดหัวตุบๆเหมือนอยากจะอ้วก เหมือนโลกเอียงเลยว่ะ บอกพวกน้องว่าไหว แต่ไหงกูยืนไม่ไหววะ
"กลับยัง กูนั่งจิบไวน์รอมึงนานแล้วเนี่ย"
...ใครวะ?
ผมพยายามมองคนที่เข้ามาจับแขนผม เพ่งมองอยู่อย่างนั้นก็ไม่รู้ว่าใคร สมองผมตอนนี้ไม่รับรู้เหี้ยอะไรเลย มีแต่เสียงวิ้งๆที่ดังอยู่ก้องหู ตากูนี่คงเยิ้มมาก มองไปทางไหนก็ไม่ชัด ดูพล่ามัวไปหมด
"เอ่อ... พี่เป็นเพื่อนของพี่เขาหรอคะ"
"เปล่าครับ เป็นเมียมัน"
"ว๊าย! ตายแล้ว! เมียเขามาตามกลับบ้านอะแก อดไปเลยสิ"
"งั้นผมขอตัวก่อนนะ"
หลังจากนั้น ร่างผมทั้งร่างถูกใครลากออกมาก็ไม่รู้ จากตอนแรกที่มันลากแขนผม แต่ขาผมไม่เดินไปตามมันไง มันเลยเข้ามาช่วยพยุงลากผมออกไป ผมโดนมันพยุงมานั่งในรถ กลิ่นของรถทำเอาผมอยากอ้วกขึ้นมา
"เมาเป็นหมาเลยนะมึง"
"กูอยากอ้วก"
"อ่าว... งั้นมึงรีบลงมาเลย เดี๋ยวอ้วกใส่รถกู กูขี้เกียจล้าง"
มันแบกผมมานั่งอ้วกอยู่ท้ายรถ อ้วกจนเกือบหมดใส่หมดพุง สาบานได้เลยว่าคราวหน้ากูจะไม่แตะเบียร์อีก ทำเอากูเมาจนแทบไม่รู้เรื่อง
"น้ำ"
มีคนยื่นน้ำมาให้ผม ผมก็รับเอามาบ้วนปากกับล้างหน้า ขนาดอ้วกออกไปแล้ว อาการเมาก็ยังคงอยู่เหมือนเดิม ว่าแต่ตอนนี้หลังเที่ยงคืนยังวะ กูจะไปหาสาวตามที่นัดไว้ เมาๆแบบนี้เดี๋ยวให้น้องนาวออนท็อปให้ก็ได้
"เที่ยงคืนยังวะ..."
ผมลุกขึ้นมายืน กลับมีคนเข้ามาพยุงตัวอยู่ข้างๆ
"ถามทำไม"
"จะไปหาน้องนาว"
ผมพูดขึ้น พยายามผลักไอ้คนข้างๆออก แต่ก็ไม่ออก ไอ้สัด! มือแม่งโคตรเหนียว
"นาวไหน" มันถามผม
"นาวเมียกู"
"กูก็เมียมึง"
"หรอวะ?"
ผมขมวดคิ้ว พยายามหันไปมองหน้ามันที่อยู่ไม่ไกลจากหน้าผมสักเท่าไหร่ แล้วหน้าของคนๆนั้นก็เริ่มเลื่อนเข้ามาใกล้ผมมากยิ่งขึ้น หนักเข้าก็มาอยู่ที่ซอกคอกูแล้วครับ เรียกได้ว่ากูกำลังโดนไซร้คออยู่ ทำเอาผมเริ่มมีอารมณ์ขึ้นมา
"อืม..."
ผมครางออกมาอย่างห้ามไม่ได้ ทั้งไซร้ทั้งดูดจนกูสะดุ้งสุดตัว ขนลุกไปหมด ผมไม่คิดห้าม เพราะกำลังเผลอไผลไปกับมันอยู่ ตัวเหมือนลอยๆ ขาแทบจะยืนทรงตัวไม่ไหว
"อึก"
ผมหันไปคว้าตัวมันแล้วเบียดลงไปท้ายรถทันที ตอนนี้ผมกำลังยืนคร่อมมันอยู่ มือทั้งสองข้างท้าวอยู่บนรถ ส่วนตัวมันเอนหลังพิงรถ หงายหน้าอยู่ตรงใต้ล่างผม ถึงผมจะไม่รู้ว่ามันเป็นใคร รู้แค่ว่าตอนนี้กูกำลังเงี่ยน!
...จะเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง ตอนนี้กูเอาหมด กูไม่สน!
เอาจริงๆผมยังไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองเมาหนักขนาดนี้มาก่อน เป็นครั้งแรกเลยมั้งที่ผมเมาหนักแบบนี้ อาการมันเป็นอย่างนี้นี่เองหรอวะ ผมก็เพิ่งเคยสัมผัสมัน...
"อื้ม..."
ผมก้มลงไปดูดปากคนตรงหน้าหนักๆ มันก็ตอบสนองผมเป็นอย่างดี สอดลิ้นเกี่ยวตวัดไปมา จนมันกับผมหายใจแทบไม่ทัน แต่ผมก็ไม่ผละออกมาง่ายๆ ขามันเริ่มชนเข้ากับเป้าของผม มันขยับถูไปมาจนผมหลุดคราง หายใจโคตรแรง ไม่คิดว่าชีวิตนี้ตัวเองจะได้ใช้ลมหายใจหนักๆแบบนี้
...โคตรป่าเถื่อน
เสียงจูบของผมกับมันดังไปทั่วลานจอดรถ ผมไม่กลัวว่าใครจะเดินมาเห็น ผมกำลังเมามันกับสิ่งตรงหน้า ต่อให้ใครมาห้ามกูก็คงไม่ยอมหยุดง่ายๆ
...ไหนๆมึงก็เป็นเมียกู กูจะเอาให้แม่งหนักๆ ให้เดินไม่ได้เลยมึง มึงคอยดู
"อะ!"
ผมละจูบจากมัน ก็ก้มหน้าลงไปไซร์คอต่อ กลิ่นหอมจากเนื้อมันทำเอาผมเคลิ้ม ทั้งไซร้ทั้งดูดอย่างที่มันทำกับผมไปเมื่อตอนก่อนหน้า มันก็ส่งเสียงครางออกมา แล้วยกมือขึ้นมากดลงตรงท้ายทอยผม ดูเหมือนมันจะชอบในสิ่งที่ผมทำ มันยิ่งกด ผมก็ยิ่งดูดคอมันแรงขึ้น
"ดูดฆวยให้หน่อย"
ผมเคลื่อนหน้าไปบอกมันใกล้ๆ หน้าแม่งแทบจะชนเข้ากับมัน มันเลยกระดกหัวขึ้นมาจูบผมแล้วก็ปล่อย
"ไปในรถ"
มันยืดตัวขึ้นมายืน ก่อนจะลากผมเข้าไปในรถ พอประตูปิดลงผมรีบปลดตะขอกางเกงตัวเอง ควักน้องชายออกมาชักทันที มันแข็งตั้งแต่ที่มันใช้ขาถูให้ผม มันที่นั่งอยู่ทางฝั่งคนขับค่อยๆก้มหน้าลงมาอมให้ผม ทำเอาผมซี๊ดปากไปด้วยความเสียว นานแล้วที่ผมไม่โดนอะไรแบบนี้ ช่วงที่มีเรื่องเครียดๆ ยิ่งไม่ค่อยได้โดน
มันทั้งดูดทั้งอมให้ผม ทำแม่งโคตรเก่ง มือมันก็ล้วงเข้ามาในเสื้อผม บีบหัวนมผมจนผมครางออกมาไม่หยุด เพราะนมเป็นจุดอ่อนผมเลย จนผมยกมือไปขยุ้มหัวมันไว้แน่น กัดปากระงับความเสียวเอาไว้
"แรงๆ"
ผมเร่งมัน มันก็ทำให้อย่างใจ ดูดโคตรแรงจนเหมือนสูบพลังงานออกไปจากตัวผม ผมเงยหน้าขึ้นเพื่อรับอารมณ์เสียวที่เพิ่มมากขึ้น
"แรงอีก อึก! จะ... จะแตก...แตกแล้ว"
มันเร่งตามที่ผมบอก จนผมแตกคาปากมันไปเป็นที่เรียบร้อย มันดูดกินน้ำของผมอย่างไม่รังเกียจ แทบจะทำความสะอาดน้องชายให้ผม พร้อมเก็บฆวยผมเข้ากางเกงให้เสร็จสับ ผมเอนหลังพิงไปกับเบาะรถ หายใจเข้าออกแทบไม่ทัน เสียวไส้เสียวพุงไปหมดเลยกู
"อืม จุ๊บ!"
มันยกหัวขึ้นมาดูดปากผมแรงๆ แล้วก็ผละออกไป ผมว่าจะดูดตอบต่อสักหน่อย แต่ยกมือคว้าคอมันไว้ไม่ทัน มันเอนตัวกลับไปก่อน
"ขี่เงี่ยนนะมึง"
เสียงมันพูดขึ้นมา ก่อนที่ผมจะรู้สึกได้ว่ารถถูกสตาร์ทเครื่องยนต์ แล้วเคลื่อนตัวออกไป ผมมองออกไปนอกรถ แอร์ในรถที่กำลังทำงาน เป่ารดร่างผม จนผมรู้สึกสบายตัวขึ้นมา
"ถ้าถึงตากูเมื่อไหร่ มึงอย่ามาหือน่ะ"
ผมไม่รู้ว่ามันพูดถึงเรื่องอะไร และพูดกับใคร เพราะสมองผมตอนนี้ไม่รับรู้เหี้ยอะไรทั้งนั้น ผมก็หันหน้าไปมองมันนะ แต่แม่งก็ยังมัวอยู่ดี สายตาผมนี่แหละ มองเหี้ยอะไรไม่เคยชัด
ไปๆมาๆ ผมหันหน้าไปมองทางมันเฉยเลย สักพักแม่งก้มหน้าไปมองตรงเป้ามัน ส่วนมือกูนี่ไปจับที่เป้ามันแล้ว...
"มึงจะเอายังไง จะอมหรือว่าจะชักให้กู"
TBC.
ฉากเรียกเลือดเริ่มมาแล้วนิดๆ ขอโทษที่หายไปนานนะคะ ทำงานแทบไม่มีวันหยุดเลยค่ะ ขอบคุณสำหรับคอมเม้นนะคะ
-
อู่ โดนมอมเหล้า จนเมาแบบที่ไม่เคยเมา
เลยจำเมียที่มาตามไม่ได้
ว่าแต่เบท มาตามอู่ ถูกได้ไง หรือตามมาตั้งแต่แรกแล้ว
คราวนี้อู่ เสร็จเบทแน่ๆ
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:katai1: ตอนต่อไป อยากอ่านตอนต่อไปอ่ะ :ling1:
-
นั่นเบทใช่มั้ย....คงไม่เบิกตัวใหม่มาใช่มั้ย :hao4:
-
:pig4:
-
คนเขียนมาวางระเบิดดดด
ค้างหนักมากกกก
-
:m25: :m25:
-
ตัดจบได้ปวดใจมาก 55555
-
ค้างแรงค่ะ บอกเลยย
-
ต้องเบทเท่านั้น
ค้างอย่างแรง
-
ว๊ายยย ตาย แล้นนนน!!!
-
:pig4:
-
แหมๆคุณน้องอู๋ไหนบอกไม่ชอบผู้ชายไงจ๊ะ
พอเมาเข้าหน่อยกูได้หมดหราาา
ขอให้เป็นเบทหื่น เช้ามาตายๆ :laugh: :laugh:
-
ตอนที่ : 15
ผมมองหน้าไอ้อู่แบบละสายตาไปไหนไม่ได้จริงๆ ตอนนี้หน้ามันโคตรหื่น โคตรกราม ตาแม่งเยิ้มพอๆกับน้ำฆวยกูเลย อยากจับมันเอาหนักๆ เมาแล้วชอบยั่วกูดีนัก มือมันจับอยู่ที่น้องชายผมแล้วบีบเบาๆ ท่าทางมันส์มือไอ้อู่ฉิบหาย
จนผมอดกลั่นอารมณ์ไว้ไม่อยู่ จับมือมันยัดเข้าไปในกางเกง มือไอ้อู่สัมผัสกับเคผม ทำเอาผมขนลุกไปทั้งตัว แต่รู้สึกดีเชี่ยๆ เคผมตั้งจนต้องหาที่ลงให้มัน ถ้าวันนี้เคผมไม่ลง ผมไม่ยอมจบแน่
"จับเล่นไปก่อนละกัน ถึงบ้านเมื่อไหร่กูจะสนองให้มึงเอง"
ผมพูดจบก็ขับรถออกมาเลย นึกถึงตอนที่ผมอมให้มันแม่งโคตรรู้สึกดี ไอ้อู่เองก็คงรู้สึกดี ไม่งั้นมันไม่แหกปากครางออกมาแน่ เคมันก็ใหญ่อยู่ครับ ไม่ใช่เล็กๆ เต็มปากเต็มคำจนแทบสำลัก
ผมเป็นคนที่ไม่ชอบทำให้ใครเท่าไหร นานๆจะทำให้คนอื่นสักที แต่คนๆนั้น ต้องเป็นคนที่ผมรู้สึกดีด้วย แต่ไอ้อู่มันเป็นคนแรก ที่ผมยอมกลืนน้ำรักมันลงคออย่างไม่รังเกียจ ยังดีที่มันเมาครับ ไม่งั้นกูตายคาตืนมันแน่
"อึก..."
ผมพยายามระงับอารมณ์ตัวเองเอาไว้ เพราะไอ้อู่มันเล่นบีบๆขยำเคผม จนผมต้องกัดฟันตัวเองไว้แน่น ยิ่งมันทำผมก็ยิ่งเสียว ไอ้สัดเอ้ย! เมื่อไหร่กูจะขับรถถึงบ้านสักทีวะ! หรือกูต้องแวะข้างทาง แล้วจัดการไอ้อู่เสียตรงนี้เลย คงได้บรรยากาศแบบเอ้าดอร์น่าดู
นี่ถ้าผมไม่ได้ยินมันคุยโทรศัพท์กับเพื่อน แล้วไม่ตามมันออกมา ป่านนี้ไอ้อู่มันคงไปกับคนอื่นแล้ว มีอารมณ์จากกูแล้วไปลงกับคนอื่นนี่ กูเสียใจนะครับ มึงมาลงที่กูก็ได้ สำหรับผมแล้ว ไอ้อู่อยากให้ผมเป็นอะไร ผมก็เป็นได้หมด ยกเว้นอยู่อย่างเดียวคือเป็นรับให้กับมัน คนอย่างผมไม่ยอมรับแน่
...ให้ตายกูก็ไม่ยอมรับครับ
ถ้าผมได้คบกับไอ้อู่จริงๆ ผมคงต้องระวังหลังเอาไว้เลย กูกลัวโดนพลิก ไอ้อู่มันก็ใช่ว่าจะยอมผมนะ ผมดูจากท่าทางมันผมก็รู้แล้ว หุ่นกับรูปร่างก็ไม่ได้แตกต่างกันเท่าไหร่ กูกลัวเสียประตูหลังฉิบหาย
ผมมองหน้าไอ้อู่สลับกับมองทางด้านหน้า ไอ้อู่มันก็มองหน้าผมตาเยิ้มเลยสัด เวลามันเมามันเป็นแบบนี้เหรอวะ ผมก็เพิ่งเคยเห็น มันจะรู้ไหมว่าคนที่อมเคให้มันน่ะเป็นผม แม่งคงไม่รู้อะไรหรอก ถ้ามันรู้มันคงไม่ยอมให้ผมอมแน่ๆ
"อ้าวเฮ้ย... ไม่จับต่อวะ"
ผมถามมันทันที เพราะมันดึงมือตัวเองออกไปจากกางเกงผม ตอนนี้น้องชายผมเป็นอิสระ ผมมองการกระทำของมันไปอย่างนิ่งๆ ไอ้อู่มันทำในสิ่งที่ผมไม่คาดดิดอีกแล้วครับ มันควักเคมันออกมาสู่โลกภายนอกอีกครั้ง แล้วชักไปมาเบาๆ
...กูอมให้น้ำมึงแตกไปเมื่อตอนก่อนหน้า มันไม่ได้มีความหมายกับมึงเลยเหรอวะ
...แล้วแม่งก็นั่งชักเคยั่วกูไปอีก
"ซี๊ด..."
ไอ้อู่ครางออกมาเบาๆ ผมก็ปล่อยให้มันชักไปจนขับรถมาถึงบ้าน(ตัวเอง) ผมเปิดประตูลงรถแล้วเดินอ้อมไปทางที่ไอ้อู่นั่ง รีบเปิดประตูยกมือขึ้นไปจับมือไอ้อู่ไว้แน่น ก่อนที่น้ำมันจะแตกเพราะแม่งคงเสียวเคน่าดู ไอ้อู่ครางอื้อขึ้นมาอย่างขัดใจ มันบิดตัวหนีจนผมจับมือมันทั้งสองข้างมารวบกำเอาไว้
"อือ... ปล่อยกู..."
"กูไม่ปล่อย"
"อึก..."
"เข้าบ้าน..."
ผมดึงตัวไอ้อู่ลงมาจากรถ ฆวยมันก็ตั้งโด่เด่อยู่นอกกางเกง แม่งใหญ่เกือบเท่าของกู พอเท้ามันแตะลงพื้นได้ เหมือนมันจะยืนไม่ไหว ผมเลยช่วยมันประคองแล้วลากเดินเข้ามาในบ้าน กลิ่นเหล้าผสมกลิ่นเบียร์ที่ตัวมันเหม็นหึ่ง ไม่รู้ว่าแดกหรืออาบมา
"นาวววว"
"กูเบท"
ผมเน้นย้ำ จับมันนั่งลงบนโซฟาดีๆ ผมกะจะไปเอาน้ำมาเช็ดตัวให้มันก่อน แต่ไอ้อู่กลับดึงแขนผมไว้ไม่ให้ไป...
...เป็นห่าอะไรของมันวะ
ผมก้มลงไปมองหน้ามัน ไอ้อู่ใช้สายตาหื่นๆของมันมองหน้าผมเช่นกัน นี่ถ้ากูทนไม่ไหว หรือไม่มีความอดทน รับรองว่ามึงเสร็จกูในเร็วๆนี้แน่
"นาวครับ..."
"เฮ้ยๆ เดี๋ยวดิ"
ผมรีบห้ามไอ้อู่ทันที เพราะมันเล่นลุกขึ้นมายืน ยกมือขึ้นมารั้งคอผมให้เข้าไปหามัน สรุปคือผมโดนมันดูดปากอีกแล้วครับ ตอนเมาล่ะรุกกูจัง อย่าให้กูรุกกลับบ้างนะเว้ย นี่ถ้าผมถ่ายคลิปไว้ให้มันดู อาการมันจะเป็นยังไงบ้างวะ ผมแม่งโคตรอยากรู้เลย
"อืม..."
เสียงมันครางอยู่ในลำคอ แค่มันยืนจูบผมยังยืนแทบไม่ไหวเลยด้วยซ้ำ จนมันทิ้งน้ำหนักตัวลงมาที่ผม ผมก็ประคองร่างไอ้อู่เอาไว้ ปากก็จูบตอบแบบไม่มียอมกัน ทั้งดูดทั้งกัดทั้งขบ เมามันส์ฉิบหาย
จูบอยู่สักพัก มันก็เอนหลังลงไปบนโซฟา โดยที่ดึงร่างผมลงไปด้วย ผมเลยต้องใช้สองมือทั้งสองข้างยันพนักพิงโซฟาเอาไว้ ส่วนไอ้อู่มันอยู่ใต้ร่างผม แต่ตัวกูนี่นั่งคร่อมอยู่บนขาซ้ายมันเลย
"เยกันนะ"
สัด! ผมแทบจะกัดปากไอ้อู่ให้เลือดออก มันพูดขึ้นมาทั้งๆที่ผมกับมันกำลังจูบปากกันอยู่ สติกูตอนนี้แตกกระเจิงไปแล้ว จู่ๆมาชวนเอา แสดงว่ามันยังไม่รู้ตัวว่าเป็นผม
ผมละปากออกจากปากมัน ก้มลงมาดูดคอไอ้อู่ ทั้งไซร้ทั้งขบจนมันครางออกมา เสียงทุ้มแหบของมันโคตรได้ฟิว มันทั้งคราง ทั้งหายใจแรง ผมก็ยิ่งดูด มือผมลดลงมาปลดกระดุมเสื้อไอ้อู่ออก
"อึก... อืออออ"
ผมก้มลงมาดูดหัวนมมัน ไอ้อู่ครางออกมาดังกว่าเดิม จุดเสียวมันอยู่ตรงนี้เองเหรอวะ ผมเล่นนมมันอยู่สักพัก ก็เลื่อนมือลงไปจับเคชักให้มัน ไอ้อู่ยกมือขึ้นมาขยุ้มหัวผมไว้ มันออกแรงกดหัวผม จนหน้าผมแทบทะลุคาอกมัน ผมเลยดูดนมมันหนักๆ จนไอ้อู่แทบระทวย
"เสียวไหมวะ"
ผมเงยหน้าขึ้นไปถาม มันไม่ตอบคำถามผมหรอก ครางแม่งอย่างเดียว ผมขยับตัวลุกออกมาจากขาไอ้อู่ พยายามเอาตัวเองแทรกกลางหว่างขามัน แต่ไอ้อู่มันเสือกไวกว่าผม มันผลักร่างผมออกจนแทบกระเด็น ผมเลยลงมานั่งอยู่บนพื้น โดยที่มีไอ้อู่ล้มทับตามลงมาด้วย
แต่เหี้ยเถอะครับ ช่วงล่างไอ้อู่แทรกอยู่ตรงกลางหว่างขากูพอดี...
...ท่านี้ต้องเป็นกูดิวะ!
"มึงจะทำอะไร"
ผมถามมัน ในขณะที่หน้าไอ้อู่เริ่มขยับเข้ามาใกล้หน้าผมเรื่อยๆ "กูจะเยมึง"
สัด!
"มึงฝันไป..ปะ! อึก"
เอาอีกแล้วแม่ง ผมโดนไอ้อู่รุกจูบอีกแล้ว มาไว้พุ่งไว้ฉิบหาย ให้กูได้ตั้งตัวบ้างดิ่วะ แม่งเอ้ย! ผมปล่อยให้มันจูบปากผมไป มาเสียวอีกทีก็ตอนที่มันล้วงมือเข้ามาจับเคผมนี่แหละ
"อืม..."
จนผมครางเล็ดรอดออกมา ยกมือขึ้นไปจับหัวไอ้อู่แล้วกดลงมาบดจูบอย่างหนัก ผมปล่อยให้มันรุกมามากพอแล้วไง คราวนี้ถึงตากูบ้าง...
ผมลากมือลงไปยังตูดแน่นๆของมัน ออกแรงขยำไปมาอย่างหนัก จนไอ้อู่สะดุ้ง มันกำลังจะผละปากออกไปจากผม มีเหรอที่กูจะยอม กดหัวมันลงมาหนักยิ่งกว่าเดิม
"อึก!"
แล้วแม่งก็กัดปากกูจนได้ เจ็บจี๊ดไปถึงทรวงในเลยสัด! ผมเลยจะกัดลิ้นมันเล่นบ้าง แต่แม่งก็ทำไม่ลง ถ้าให้มันเจ็บปาก สู้ให้มันไปเจ็บตรงอื่นจะดีกว่า ผมเคยเปิดซิงตูดมาแล้ว ใครๆก็บอกว่ามันเจ็บ แต่แม่งก็โคตรเสียว
"ถอดกางเกงหน่อย"
ผมออกปากสั่งมัน ไอ้อู่ไม่ยอมทำตามแถมก้มหน้าลงมาดูดคอกูอีก ป่านนี้คอกูแดงเป็นจ้ำๆแล้วมั้ง แม่งดูดโคตรหนัก ทำเอาผมขนลุกไปทั้งตัว มือมันก็ยังจับอยู่ที่เคผม แล้วมันก็ปล่อยออก
ไอ้อู่มันยืดตัวขึ้น ส่วนผมอยู่ในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอน มองดูการกระทำของมันอย่างไม่วางตา ไอ้อู่มันกำลังถอกกางเกงให้ผม ผมก็ปล่อยให้มันถอดไป ตอนจะออกจากบ้านผมเปลี่ยนมาใส่กางเกงวอร์ม มันเลยถอดง่ายหน่อย ตอนนี้ท่อนล่างผมเหลือแค่กางเกงในตัวเดียว ไอ้อู่ก็จับถอดออกให้ผมอีก ผมก็ขยับตัวให้มันถอดได้ง่ายๆ
เคผมดีดฟาดออกมาเกือบถึงสะดือ แต่ทำไมกูต้องอ้าขาเพื่อให้มันแทรกตัวอยู่ตรงกลางด้วยวะ ไม่เข้าใจตัวเองเลยแม่ง...
"ซี๊ด..."
ผมแทบเสียสติ เมื่อเห็นไอ้อู่ก้มหน้าลงไปใช้ปากให้ผม เห็นไม่ผิดครับ ไอ้อู่มันกำลังใช้ปากให้ผมจริงๆ ไหนมันบอกว่าไม่ได้เป็นเกย์ไงวะ ทำไมมันถึงทำเป็น แล้วดูดเสียวมากเลยไอ้สัด ผมลดมือลงไปปัดผมหน้าไอ้อู่ ผมมันยาวจนดูรกหูรกตา
พอเห็นไอ้อู่มันทำให้ผมแบบนี้ ผมโคตรมีความสุขเลย นี่ถ้าคนที่ลากคอไอ้อู่กลับบ้านไม่ใช่ผม แต่เป็นคนอื่น ไอ้อู่มันไม่ทำแบบนี้ให้กับคนๆนั้นด้วยเหรอวะ ถ้าทำนี่กูโคตรจะหึงเลยครับ ประสาทกูแตกแน่ๆ ขนาดกูเป็นคนจีบมึง กูยังได้แดกมึงยากเลย
ที่จริงผมก็ไม่ได้อยากมีอะไรกับมันเท่าไหร่ ผมไม่ชอบลักหลับใคร แล้วก็ไม่ชอบเยคนเมา ผมจะรอวันที่มันเปิดใจรับผม มันไม่รังเกียจผม แล้วมันก็รักผม...
...ชาตินี้พอจะมีหวังบ้างเปล่าก็ไม่รู้
"พอก่อนไอ้อู่ กูจะแตกแล้ว..."
ผมเอามือไปประคองหน้าไอ้อู่ขึ้นมาสบตา ตามันก็เยิ้มๆเมาๆ ปากวาวมันไปด้วยน้ำลาย ผมเลยดึงตัวมันให้ล้มลงมาหาผม กอดรัดมันเอาไว้แน่น ส่วนตัวผมเองนอนราบไปกับพื้นพรมเลย ล็อกคอดูดปากกับมันอีกรอบ ข้างล่างผมกับมันก็ฟันดาบกันไป
"อ่ะ!"
ผมพลิกตัวให้ตัวเองขึ้นมาอยู่ข้างบน ส่วนไอ้อู่อยู่ใต้ล่างผมโดยที่ปากก็ยังจูบกันอยู่ ผมค่อยๆแทรกขาตัวเองให้อยู่กลางหว่างขาไอ้อู่จนสำเร็จ ไอ้อู่อยู่ในสถานภาพรับเป็นที่เรียบร้อย แต่ผมยังไม่คิดจะเสียบมันตอนนี้หรอกครับ บอกแล้วไง ว่าผมจะรอให้มันพร้อม
ถ้าผมจัดการมันตอนนี้ ผมไม่ตายก็หาใหม่ได้เลย ไอ้อู่มันไม่เอากูแน่...
...แต่กูจะเอามึงอยู่นะไอ้อู่
ผมจูบปากไอ้อู่อยู่อยางนั้น ด้านล่างผมเอาเคของไอ้อู่กับผมกำรวมกัน แล้วชักไปก่อน ถึงมันจะไม่เสียวเท่ากับเสียบ แต่มันก็ดีไปอีกอย่าง
เอาจริงๆนะ ผมไม่เคยต้องมาอดทน มาอดกลั้นอะไรแบบนี้เลย ถ้าผมคิดจะเยใคร ผมเยได้หมด แต่ไอ้อู่เป็นคนที่ทำให้ผมคิดเรื่องนี้ไม่ได้เลยจริงๆ มันไม่ให้กูเย กูก็จะไม่เย
...แต่ว่าเมื่อกี้มันเป็นคนชวนผมเยนะเว้ย หรือกูจะเอามันไปเลยดีวะ
"อืม... จะแตก"
เสียงไอ้อู่เรียกสติผมให้กลับมา ผมก็กำลังจะแตกแล้วเหมือนกัน เลยออกแรกชักเร็วกว่าเดิม สลับกับดูดจุกนมให้มันไปด้วย ไอ้อู่นอนเกร็งทันที เพราะแม่งคงเสียว ขนาดกูยังเสียวไม่ต่างอะไรไปจากมัน
แต่มือไอ้เหี้ยอู่เริ่มซนอีกแล้วครับ มันลดมือลงไปขย้ำบีบตูดผม แล้วช่วงล่างผมไม่เหลืออะไรด้วยไง ไอ้อู่เลยได้สัมผัสเนื้อผมไปเต็มๆมือ ส่วนมันยังใส่เสื้อผ้าครบทุกชิ้น
ผมเอามืออีกข้างที่วาง เอื้อมลงจะไปจับมือไอ้อู่ออก แต่แม่งมือมันโคตรเร็วเลยไอ้สัด! ปลายนิ้วมันเฉียกปากถ้ำกูไปอย่างหวุดหวิด จนผมสะดุ้งเฮือก ดีดตัวลุกขึ้นมานั่งมองหน้ามัน มือที่กำลังชักให้มันอยู่ก็ปล่อยออก เปลี่ยนไปจับมือไอ้อู่เอาไว้แทน
...มึงจะจับตรงไหนของกู กูไม่ว่า แต่มึงอย่ามาจับโดนถ้ำกู ไอ้สัด! กูบอกแล้วไงว่ากูไม่ยอม
"อื้อ... หยุดทำห่าอะไรวะ ทำต่อดิ!"
มันเอ่ยปากดุผม เพราะผมไม่ยอมชักให้มันต่อ แถมยังจับมือไอ้อู่มารวบกำไว้อยู่บนท้องขาวๆมีซิกแพ็คของมัน ขืนกูปล่อยไป กูได้โดนลวนลามประตูหลังอีกแน่ โคตรเสียหาย...
"นอนนิ่งๆ"
ผมสั่งไอ้อู่อีกครั้ง ก่อนจะปล่อยมือมันแล้วลดตัวลงไปก้มอมให้ไอ้อู่อีก พร้อมกับที่ผมชักให้ตัวเองไปด้วยเลย ไอ้อู้ก็ยกมือขึ้นมาขยุ้มหัวผมลงไป เอวมันก็เด้งสวนเคขึ้นมาจนคอกูแทบทะลุ ใหญ่ก็ใหญ่ แต่ของกูดูเหมือนจะใหญ่กว่าอยู่นะเว้ย แม่งโคตรภูมิใจ ผมอมให้มันจนแตก ผมเองก็ชักให้ตัวเองแตกตามมันไปเหมือนกัน
TBC.
มาเบาๆก่อนนะ เรื่องเสียบเบทขอบายก่อน อิอิ คืนนี้ฝันดีกันนะคะ ขอตัวไปอาบน้ำก่อน ขอบคุณสำหรับคอมเม้นจ้า
-
ไม่อยากจะคิดตอนรู้สึกตัว :hao7:
-
อู่ถ้าตื่นมานะ.....หึๆ :hao6: :hao7:
-
ถ้าสร่างเมาจะเป็นยังไงนะอู่ หุหุหุ
-
แม้อู่จะเมามาก จนเหมือนไม่สามารถแยกแยะเพศได้ o18
แต่น่าจะมีความทรงจำของเมื่อคืนตกค้างในสมองบ้างละนะ :hao3:
แต่ดีแล้วที่เบท ไม่ทำต่อจนเสร็จตามขั้นตอน
ไม่งั้นอู่ คงแค้นเบทสุดๆไปเลย
แล้วตามง้อก็คงยากสุดๆเช่นกัน เพราะอู่ใจแข็งมากๆ อาจเกลียดเบทไปเลย
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
เคยลงเรื่องนี้แล้วใช่มั้ยคะ
-
ตื่นมาสนุกแน่ๆ เบทเตรียมตัวเลย :z6: :z6: :z6:
-
ไม่อยากจะคิดตอนนังอู่มันสร่าง...คงจำอะไรไม่ได้หรอกมั้ง?//แสยะยิ้ม เสมองไปทางอื่น :hao6:
-
เคยลงเรื่องนี้แล้วใช่มั้ยคะ
เคยลงแล้วค่ะ เอามาเขียนใหม่เนื่องเรื่องเลยไม่เหมือนเดิม ขอบคุณที่จำได้นะคะ :impress2:
-
ตอนที่ : 16
เช้าแล้วเหรอวะ ปวดหัวฉิบหายเลย ผมขยับตัวลุกขึ้นมานั่ง ปรับสายตาให้เข้ากับแสงแดดที่ส่องเข้ามาภายในห้อง พอสายตาผมมองภาพได้ชัด เป็นต้องร้องเหี้ยออกมาดังๆ เพราะนี่ไม่ใช่ห้องกูครับ!
ห้องออกแนวคลาสสิคหน่อยๆ ผมจำได้ว่าเป็นห้องของไอ้เหี้ยเบท เพราะผมเคยมาที่นี่ถึงสองครั้ง
...แล้วกูมาอยู่ที่นี่ได้ไงวะ
เออ นั่นดิ ผมมาอยู่ที่นี่ได้ไง จำได้ว่าเมา กูเมา แม่งเมาอย่างเดียวเลย โดนเด็กที่ไหนก็ไม่รู้มอมเบียร์ จากนั้นกูก็จำห่าอะไรไม่ได้อีกเลย แต่ที่กูมาอยู่ในห้องไอ้เบทได้ คงไม่เกิดผลดีกับตัวกูแน่ มันทำอะไรผมบ้างก็ไม่รู้ ขอผมเช็คตัวเองก่อน
สัด! แค่ก้มมองร่างตัวเองเฉยๆ แม่งไม่ได้ใส่เสื้อ ผมเลยพลิกผ้าห่มที่คลุมท่อนล่างเอาไว้ให้ออกไปจากตัว ลุ้นฉิบหายเพราะมันรู้สึกโล่งๆเย็นๆ สรุปกูใส่แค่บ็อกเซอร์ตัวเดียว ถ้าไม่ใส่กูคงคิด ว่ามันลักหลับกูไปแล้วนะครับ
ลองขยับตัวลุกขึ้นมายืน ร่างกายไม่เจ็บเหี้ยอะไรเลย ปวดแต่หัวอย่างเดียว แม่งอยากจะอ้วกว่ะ ว่าแต่ว่า... เจ้าของห้องมันหายไปไหนวะ ผมมีเรื่องจะคุยกับมันยาวๆเลย อยากรู้ว่าผมมาอยู่ที่ห้องมันได้ไง
แอ๊ด...
เสียงประตูห้องน้ำถูกเปิดออก ผมหันไปมองเห็นไอ้เบทกำลังเดินออกมาจากห้องน้ำ หน้าตามันดูไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่ มันเป็นห่าอะไรของมันวะ เนื้อตัวมันมีแค่ผ้าขนหนูผืนเดียวพันเอว ร่างกายขาวๆของมีหยดน้ำเกาะพราว
แต่คอมันนี่ดิ! เวรล่ะ! รอยดูดแม่งเป็นจ้ำๆเลยสัด มันโดนใครดูดคอมาวะ คงไม่ใช่กูหรอกมั้ง กูเมาขนาดนั้นคงไม่ทำเรื่องแบบนี้กับมันแน่ แค่คิดว่าตัวเองดูดคอไอ้เบท กูก็เอียนแล้วครับ!
"ไง... ตื่นได้สักทีนะมึง!"
ผลัวะ!
ไอ้เหี้ย! ไอ้เบทมันพุ่งมาต่อยผมครับ! มันเป็นห่าอะไรของมันวะ ต่อยผมสะร่วงกลับไปบนที่นอนเหมือนเดิมเลย ผมกำลังจะลุกขึ้น มันก็เข้ามาบีบคอผมสะงั้น
"เป็นเหี้ยอะไรของมึงวะ!"
ผมตะคอกใส่หน้ามันไป อยู่ๆแม่งมาต่อย ต้องเป็นกูไม่ใช่เหรอวะ ที่เป็นคนต่อยหน้ามึงอะ ดูรวมๆแล้วกูเป็นคนเสียหายนะเว้ย เมาแล้วมาอยู่ห้องมึง กูก็เสียหายแล้ว
"มึงเยกู..."
หา??? ผมงงเลย ที่ไอ้เบทพูดออกมาแบบนั้น กูนี่นะจะเยมึง เป็นไปไม่ได้แล้วเว้ย! ผมขมวดคิ้วมองหน้ามัน ตามันแดงก่ำเหมือนคนโมโหจัด หรือมันเพิ่งร้องไห้มาผมก็ไม่รู้ ผมดูเรื่องนี้ไม่ออก เดาทางต่อไปไม่ถูกเลยสัด!
"มึงพูดอะไรของมึงวะ"
"ก็มึงเอากูไง! ไอ้สัด!"
มันเพิ่มแรงบีบที่คอผมอีก ผมกลืนน้ำลายไม่ได้เลยแม่ง ผมไม่เชื่อหรอกนะเว้ย ว่าผมเอามันจริงๆ เรื่องนี้มันต้องได้ข้อสรุป แล้วก็ความจริง...
"กูไม่เชื่อ! ถึงกูจะเมา... กูก็จำเหตุการณ์เมื่อคืน อึก! ได้"
ผมพยายามบอกกับมัน ทั้งๆที่แม่งโดนมันบีบคออยู่ จริงๆแล้วเรื่องเมื่อคืนผมจำไม่ได้เลย จำได้อย่างเดียวคือเมา ผมเคยเมาสุดๆแบบนี้แหละ ตื่นมานอนอยู่ในห้องน้ำก็มี หน้ากูเคยจุ่มชักโครกมาแล้วนะครับ
"งั้นมึงก็พูดมา! ว่าจำเหี้ยอะไรได้บ้าง..."
"กู..."(เมา...)
ซวยละ... จำห่าอะไรไม่ได้เลยเว้ย!
"กู?"
ไอ้เหี้ยเบทถามย้ำ หน้าตามันดูจริงจังฉิบหาย ว่าแต่ทำไมผมต้องยอมเป็นฝ่ายให้มันกระทำความรุนแรงด้วยวะ ทำไมกูไม่สู้มันกลับ
"กูไม่พูดไอ้สัด! พูดไปก็กระดากปากกูเปล่าๆ"
ผลัวะ!
"ไอ้อู่! มึงมันเหี้ย!" ต่อยหน้ากูอีกแล้ว... คราวนี้กูไม่สู้ ก็ไม่ใช่กูแล้วล่ะ!
"โธ่เว้ย!"
ผลัก!
"งั้นมึงก็ให้กูเอามึงอีกรอบหนึ่งดิ! มึงกล้าไหม!"
ผมยกขาถีบไอ้เบทจนมันเสียหลัก หงายหลังล้มตูดกระแทกพื้นเลย พอผมเป็นอิสระเลยรีบลุกขึ้นมายืน ก้มหน้ามองหน้ามัน ผมพยายามระงับอารมณ์เอาไว้ ผมยังจะไม่ต่อยมันตอนนี้
แล้วไอ้เบทมันนุ่งผ้าขนหนูผืนเดียวด้วยไง พอมันล้มผ้าถกขึ้นมาจนเห็นของสงวนมันเลยแม่ง ขาวสัด! แต่กูคงไม่นึกพิศวาทที่จะไปเยมันหรอก กูมั่นใจในตัวกู...
"หึ! คนอย่างมึงจะไปจำเหี้ยอะไรได้ เมาแล้วเยเรี่ยราดฉิบหาย..."
"ไอ้เบท!"
คราวนี้ผมระงับอารมณ์ตัวเองไม่อยู่จริงๆ พุ่งเข้าไปคร่อมร่างมันเลย ง้างมือจะต่อยหน้ามัน แต่พอมาเห็นสายตาของไอ้เบทแล้ว ผมกลับทำไม่ลง หน้าตามันดูจริงจัง ไม่มีท่าทีว่าจะกวนตีนผม ไม่นะเว้ย... มึงอย่าคิดว่าเรื่องนี้เป็นความจริงสิวะ ไอ้อู่!
"นิ่งทำไมวะ มึงอยากต่อยหน้ากู มึงก็ต่อยมาเลย"
"อย่ามาท้ากู" ผมพยายามพูดกับมันดีๆ เจ็บใจตัวเองเหมือนกัน ที่คิดว่าเรื่องนี้มันเป็นความจริง ความจริงที่ตัวกูเองทำใจยอมรับไม่ได้เลย...
"กูไม่ได้ท้า ถ้ามึงอยากต่อยอยากอัดให้กูตายไปเลยก็ตามแต่ใจมึง ตอนนี้กูรับกับสภาพตัวกูเองไม่ได้จริงๆ"
"มึงจะคิดมากทำไมวะ" ผมถามไอ้เบททันที "มึงก็อยากโดนกูเอาอยู่แล้วไม่ใช่เหรอวะ"
"กูเป็นไบไอ้สัด ไม่ได้จะเป็นรับ มึงไม่ได้เป็นกูมึงก็พูดได้นี่ ลองมึงมาโดนแบบกูดูไหม เป็นมึง มึงจะยิ้มได้อยู่เหรอวะ"
"..............."
ผมเงียบเลย พูดเหี้ยอะไรไม่ออก มือที่ง้างจะต่อยมันก็ลดลงมาอยู่ข้างๆลำตัว จนผมโดนไอ้เบทผลักร่างออก มันทำท่าจะลุกขึ้นมายืน ร่างกายมันดูเจ็บๆ ไม่รู้เจ็บเหี้ยอะไรของมัน ผมก็ลุกขึ้นยืนตามมันไปด้วย
"มึงกลับบ้านไปได้แล้วไป..."
ไอ้เบทออกปากไล่ผม แต่สายตามันไม่ได้มองหน้าผมเลยสักนิด มีแค่ผมที่มองหน้ามันอยู่ ให้กูกลับกูก็กลับได้นะ แต่เรื่องที่ผมมาอยู่ที่ห้องมัน ผมยังไม่ทันได้กระจ่างเลย
"กูมีเรื่องจะถามมึงก่อน" ผมเอ่ยบอกมัน ไอ้เบทหันหน้ามามองทางผมจนได้
"กูไม่อยากคุยกับมึง" มันบอกกับผม แต่ผมไม่สน
"กูมาอยู่ที่ห้องมึงได้ยังไง"
"กูบอกให้มึงกลับบ้านไปไง!"
คราวนี้มันตะคอกผมเสียงดังฟังชัด ผมนี่หน้าเหวอไปเลยทันที ไม่เคยเจอไอ้เบทโมทนี้นี่หว่า กูถึงกลับทำตัวไม่ถูกเลย
"กูจะกลับก็ต่อเมื่อมึงบอกเรื่องนี้กับกู"
"ไหนมึงบอกว่าจำเรื่องเมื่อคืนได้ไงวะ มึงจะถามกูทำไมอีก..."
โดนสวนกลับเลยกู ผมยืนอ้ำอึ้งไม่รู้จะเถียงอะไรกับมันต่อ โคตรรู้สึกหงุดหงิดตัวเอง...
"กูจำได้แค่บางเรื่อง"
"บางเรื่องที่มึงจำได้คือมึงไม่ได้เยกู แต่จริงๆแล้วมึงเย"
"เอ่อ... กู..."
"สรุปมึงจะออกไปจากห้องกูไหม ถ้ามึงไม่ไป กูไปเอง"
"เฮ้ยๆ ไม่ต้อง!"
ผมรีบห้ามไอ้เบท เพราะมันทำท่าจะเดินออกไปจากห้องจริงๆ สรุปคือผมกำลังแพ้ทางมันอยู่ใช่ไหมวะ มันพูดมันทำเหี้ยอะไรก็ดูเหมือนจะถูกไปหมด มีกูนี่แหละที่ผิดพลาดไปเต็ม
เดี๋ยวก่อนนะ! มึงใช้คำว่าผิดพลาดเหรอวะไอ้อู่! มึงจะบอกว่ามึงได้เยมันไปแล้วจริงๆ
"งั้นมึงก็ออกไปได้แล้ว กูปวดหึว ปวดตัว กูอยากพักผ่อน"
"เออ... ก็ได้..."
ผมไม่รู้จะพูดอะไรต่อ หรือว่าทำอะไรต่อก็เดินออกมาจากห้องมันอย่างงงๆ เดินออกมาทั้งสภาพอย่างนั้น ไม่อายฟ้าอายดินเลยกู เดินมาปีนกำแพงข้ามมายังบ้านตัวเอง ก็เดินขึ้นห้องมาอาบน้ำแปรงฟัน ในหัวสมองคิดถึงแต่เรื่องไอ้เบทตลอด
คิดว่าตัวเองไปเยไอ้เบทไม่ออกเลย ไปเยมันท่าไหน รอยบนคอมันเป็นตัวเน้นย้ำให้กูสะเทือนขวัญได้อีก เพราะเรื่องบนเตียงผมก็ไม่เคยน้อยหน้าใครนะ มีแต่คนติดใจลีลาผมทั้งนั้น
...ว่าแต่ที่ตัวกูจะมีรอยอะไรไหมวะ
แม่งไม่อยากจะส่องกระจกเลย กลัวเห็นรอยที่มันไม่... ไม่ทันแล้วไอ้สัด! รอยดูดบนคอกูเต็มเลยแม่ง ลองเช็คร่างกายตัวเองในที่ต่างๆ ตรงสีข้างกูมีรอยข่วน เยรดแม่ง... อย่าบอกกูนะว่าไอ้เบทข่วนหลังกูมา
...มันต้องไม่เป็นความจริงสิวะ!
ผมรีบอาบน้ำ แล้วเดินออกมาดูดบุหรี่อยู่ข้างนอกระเบียง สายตาผมมองไปที่ห้องไอ้เบทอยู่อย่างนั้น ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองคิดอะไรอยู่
ฉิบล่ะ!
ไอ้เหี้ยเบทเลื่อนประตูห้องเดินออกมาที่ระเบียงพอดี พอมันเห็นหน้าผมมันดูจะชะงักหน่อยๆ แล้วแม่งก็เดินกลับเข้าไปในห้องอย่างเดิม ผมทำท่าจะเรียกมันไว้ ก็เรียกเอาไว้ไม่ทัน มันปิดประตูใส่ผมก่อน
...คิดว่ากูจะง้อมึงเหรอไง
กูไม่ได้ง้อนะเว้ย กูแค่จะขอโทรศัพท์กับชุดคืน เพราะผมไม่ได้เอาอะไรมาจากห้องมันเลย โทรศัพท์ก็ไม่ได้ตั้งรหัสผ่านไว้ เดี๋ยวแม่งซนของกูอีก กูซวยเลย...
ผมเลิกดูดบุหรี่แล้วเดินกลับเข้ามาในห้อง เดินมานอนที่เตียงตัวเอง นอนทบทวนเรื่องที่มันเกิดขึ้น ถ้าผมโดนไอ้เหี้ยเบทเย ป่านนี้ผมฆ่ามันตายไปแล้ว เผลอๆผมอาจจะคิดมากเอาเป็นเอาตายอีกกู สภาพมันในตอนนี้ก็คงไม่ต่างอะไรไปจากผม
...เพราะมันเป็นไบ ผมก็พอจะเข้าใจมันอยู่
แต่ตอนนี้ผมไม่เข้าใจตัวเอง... ไม่รู้จะคิดถึงเรื่องไอ้เบทมันทำไม ให้มันผ่านพ้นไปเสียก็ดี กูควรจะดีใจนะเว้ย ที่ต่อไปนี้... ไอ้เบทจะไม่มายุ่งกับชีวิตผมอีก
ก๊อกๆ
อยากจะฆ่าตัวเองให้ตายก็ตอนนี้แหละแม่ง บอกว่าไม่คิดถึงเรื่องมัน แต่กูมายืนเคาะประตูหน้าบ้านมันทำซากอะไรวะ! ปีนกำแพงเข้ามาในบ้านมันอย่างไม่เกรงกลัวอะไรเลย การกระทำของผมมันสวนกับความคิดสิ้นดี
ก๊อกๆ
"ไอ้เบท! มึงได้ยินกูไหม!"
ก๊อกๆ
"ไอ้เบท!"
แอ๊ด... ประตูถูกเปิดออกอย่างแรง แต่คนที่โผล่หน้าออกมามันไม่ใช่ไอ้เบท แต่เป็นเพื่อนมัน ผมก็จำชื่อมันไม่ได้ด้วยครับ ถึงว่า... รถที่จอดอยู่หน้าบ้านไอ้เบท ต้องเป็นรถเพื่อนมันแน่ๆ
"ใครมาวะไอ้มิกซ์"
มีอีกคนเดินเข้ามายืนซ้อนหลังคนชื่อมิกซ์ ผมก็มองหน้าพวกมันสองคนสลับไปมา...
"เพื่อนข้างบ้านไอ้เบท" ไอ้มิกซ์มันหันไปบอกเพื่อนมันอีกคน แล้วถึงได้หันกลับมามองหน้าผม
"ไอ้เบทอยู่ไหม" ผมถาม ไอ้มิกซ์เลยพยักหน้าให้
"อยู่... แต่มันไม่สบาย"
ไม่สบาย...
เฮ้ย? ถึงกับไข้แดกเลยหรอวะ?
"ไอ้เบทไม่สบาย... มันไม่สบายตอนไหนวะ"
"ก็ตอนนี้แหละ" ไอ้มิกซ์หันไปบอกกับเพื่อนมัน เพราะเพื่อนมันถามขึ้นมานะครับ ผมยังไม่ได้พูดอะไรออกไป ผมมองหน้าเพื่อนมันดูเหมือนจะไม่เข้าใจอย่างที่ไอ้มิกซ์บอก กูเริ่มจับไต๋ได้ละ ว่าต้องมีใครคนใดคนหนึ่งโกหกกูอยู่
"อะไร? ก็เมื้อกี้..."
"มึงเข้าไปดูไอ้เบทได้แล้วไป เดี๋ยวทางนี้กูเคลียร์เอง"
ไอ้มิกซ์ดันอกเพื่อนมันเข้าไปในบ้าน ก่อนที่ตัวมันเองจะเดินออกมาจากบ้านแล้วปิดประตูทันที ผมได้มองท่าทางพวกมันอย่างงงๆ
"มึงมาหามันทำไม" คราวนี้ไอ้มิกซ์เป็นถามผม
"กู..." พูดไม่ออกครับ! ขืนบอกมาเอาโทรศัพท์ก็กลัวไอ้มิกซ์จะสงสัย "กูจะชวนมันมาแดกเหล้า พอดีเพื่อนกูจะมาเลี้ยงเหล้าที่บ้านคืนนี้"
"มึงไปญาติดีกับไอ้เบทตอนไหนวะ" มันถามผมครับ กูก็ไม่รู้จะตอบมันว่าไงเลยทีนี้ หน้าตามันดูจริงจังกับคำถามฉิบหาย
"เฮ้ย... กูญาติดีกับมันตั้งนานแล้ว อยู่บ้านข้างๆกันก็ต้องได้คุยกันบ้างแหละวะ ไม่รู้จะทำตัวหยิ่งไปทำไม"
"เหรอ"
"ก็เอออะดิ หรือมึงข้องใจอะไรในตัวกู"
ไม่ได้ตั้งใจจะหาเรื่องมันหรอกครับ แต่กลัวมันจะถามผมมาก ผมขี้เกียจพูดกับมัน เพราะผมตั้งใจมาหาไอ้เบทนะ ไม่ได้ตั้งใจมาหามัน
"ก็เปล่า... แต่ไว้ให้เพื่อนกูหายดีก่อนละกัน"
"มันเป็นอะไรมากเปล่าวะ"
"ไข้สูงปรี๊ดดด มึงอยากเข้ามาดูใจมันไหมล่ะ"
"เอ่อ... ไม่ดีกว่า เดี๋ยววันหลังกูมาชวนใหม่"
ผมรีบชิ่งหนีทันที ให้กูเข้าไปดูใจมันตอนนี้ สู้กูมาดูใจตัวเองดีกว่ามั้ง ตอนนี้กูแทบบ้าแล้วเนี่ย ผมเดินคอตกกลับมาถึงบ้าน เดินไปนั่งกระดิกเท้าอยู่ตรงโซฟาหน้าทีวี ไม่รู้ว่าตัวเองจะทำอะไรเลยเนี้ย สมองดูปั่นป่วนไปหมด
จะคุยกับไอ้เบทให้รู้เรื่อง มันก็ไม่อยากจะคุยด้วย นี่กูต้องเป็นฝ่ายตามมันแล้วเหรอวะ...
ผมเดินขึ้นมาบนห้องอีกครั้ง หยิบบุหรี่ออกไปสูบอยู่ข้างนอกระเบียงเกือบหมดซอง เวลาผมเครียดๆ ก็ต้องพึ่งบุหรี่แบบนี้แหละครับ ดูดจนปากคล้ำกูก็ไม่เลิกดูด
เอาจริงๆผมก็รู้สึกเป็นห่วงจิตใจไอ้เหี้ยเบทอยู่นะ ไม่รู้ว่าตอนนี้มันจะเป็นไงบ้าง...
เฮ้ยๆ ไม่เอาดิ! นี่กูกำลังเป็นห่วงมันอยู่เหรอวะ!
ก๊อกๆ
ผมเกือบปาบุหรี่ทิ้ง เพราะเสียงเคาะประตูที่ดังอยู่หน้าห้อง ผมหันไปมองเป็นไอ้อั๋นที่เปิดประตูเดินเข้ามาหาผม
"มีอะไร" ผมถามมัน ไอ้อั๋นเลยชูซองใส่เอกสารในมือมันให้ผมดู
"เงินที่มึงต้องการ กูหามาให้ได้ละ"
"จริงดิ" ผมตาประกายทันที แต่ในใจมันรู้สึกโหวงๆยังไงก็ไม่รู้ เพราะเงินที่ไอ้อั๋นเอามาให้ผม มันจะเอาไปใช้หนี้ไอ้เบท
"เออ.. กูให้พอลไปยืมพ่อมาให้"
"ขอบใจว่ะ แต่กูไม่ต้องการแล้วอะ"
ผมปฎิเสธ ไม่รู้ทำไมถึงปฎิเสธเงินก้อนนี้ไป คือกูต้องดีใจไหมวะที่จะได้หลุดพ้นจากไอ้เบท ไม่ต้องไปทำงานใช้หนี้มัน กูไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันเว้ย!
"ทำไมวะ มึงหาเงินมาใช้หนี้เรื่องรถได้แล้วไง"
"ก็ยัง แต่ว่าทางนั้นเขายกหนี้ให้กูหมดแล้ว โทษทีที่กูไม่ได้บอกมึง"
"เออ... งั้นเดี๋ยวกูให้พอลเอาไปคืนพ่อเขา"
"เออ"
ผมพยักหน้าให้มัน ไอ้อั๋นก็เดินออกไปจากห้องผม ผมเลยหันออกมาทางห้องไอ้เบทต่อ เป็นจังหวะเดียวกับที่ไอ้เบทเลื่อนประตูเปิดออกมา แต่คราวนี้มันไม่ได้เดินหนีผมเข้าห้องอย่างตอนแรก
"ได้ข่าวว่ามึงมาหากู"
มันตะโกนถามผมมา ผมมองหน้ามันทำเหี้ยอะไรก็ไม่ถูก ทำไมกูกลายเป็นคนแบบนี้ไปได้วะ เดินหนีกลับเข้าห้องมาเลยได้ไหม รู้สึกอึดอัดใจฉิบหาย
"มึงเป็นไงบ้างวะ" เหี้ยแม่ง! กูเสือกถามมันกลับ!
"มึงอยากรู้ไปทำไม" มันถามผมต่อ
"กูก็ถามมึงไปงั้น นึกว่ามึงจะตายห่าไปแล้ว"
"เรื่องแค่นี้กูไม่ตายง่ายๆหรอก" มันตอบกลับผม พร้อมกับที่จุดบุหรี่ขึ้นมาดูดเหมือนกัน แต่มันกลับยืนหันหลังให้ผมสะงั้น ท่าทางแม่งโคตรกวนตีนกูเหมือนเดิม กูอยากต่อยหน้าแม่ง
"เออ ตายไม่ตายก็เรื่องของมึง แต่ที่กูไปหามึง กูแค่จะไปเอาโทรศัพท์"
ผมบอกไอ้เบท มันก็หันหน้ามามองผม ปากก็พ่นควันบุหรี่ขึ้นฟ้า นี่หรอวะ อาการของคนเป็นไข้ แล้วไข้ขึ้นสูงปรี๊ดดด ท่าทางอย่างกับคนปกติเลยไอ้ห่า แม่งหลอกกูกันเปล่าวะ
"มาเอาโทรศัพท์อย่างเดียว" ไอ้เบทเลิกคิ้วถามผม ผมก็พยักหน้าให้มันไป
"เออ"
"แล้วมึงไม่เอาเสื้อผ้ามึงกลับไปไง หรือมึงจะให้กูเก็บเอาไว้ดูต่างหน้า"
"มันจะมากไปแล้ว!" ผมตะคอกมันกลับไป ผมไม่ใช่คนที่มีความอดทนสูงไง แล้วมันก็ชอบมากวนตีนผม ทั้งๆที่ผมพูดจาดีกลับมัน หรือไอ้เบทตั้งใจจะสอนผมวะ เพราะตอนที่มันพูดดีกับผม แล้วผมพูดไม่ดีกับมัน ความรู้สึกมันคงเป็นแบบที่ผมกำลังเจออยู่
"หึ! ถ้ามึงอยากได้เดี๋ยวกูเอาไปโยนข้ามกำแพงบ้านให้ มึงจะได้ไม่ต้องมาบ้านกูอีก..."
สัด! พูดจบแม่งก็เดินเข้าห้องไปเลย มึงคิดว่ากูอยากไปที่บ้านมึงนักเหรอ กูก็ไม่อยากไปหรอกเว้ย!
TBC.
เบท... กะล่อนอย่างเบทนี่เชื่อใจได้ไหม ว่าถูกอู่เสียบไปแล้ว
-
เบท ว่าจะดีและ นิสัยอะ :hao4:
-
:pig4:
-
เราคิดว่าเบทแหลอ่ะ เรื่องถูกเสียบ แต่จริงๆ มันก็เป็นไปได้อยู่ :mew5:
-
อย่าเบท อย่าสำออย เราไม่เชื่อนายหรอก จริงจริ๊งงงง แต่ถ้าจริงขึ้นมานี้... :a5:
-
โดนเสียบจริงหราา อันนี้หลอกอู่รึป่าว
-
โกหกใช่ปะเบท หรือเรื่องจริงว่ะ???
เริ่มสับสนแอนงงงวยเบาๆ
-
เบทมันต้องตอแหลแน่ๆๆ
-
เบทร้ายยยยย
-
ถ้าเบทแหล ก็จะเนียนไปละ
มีทำท่าเจ็บ มีทำท่างอน ทำไม่สนใจ ไม่มองหน้า แถมไล่อู่ออกไปด้วย
แต่เล่นเอาอู่ คิดแต่เรื่องเบทได้ตลอดเลย
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ไม่เชื่อเบท ต้องเป็นแผนเบทแน่ๆๆ
ความจริงมีเพียงหนึ่งเดี่ยวเท่านั้น
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
มาต่อไวไวเลยน่ะ อิอิ
-
เบทอย่ามาแสดง
แต่ไมตอนนี้เราขำอ่ะ เบทแมร่ง... 555
-
เหมือนหายไปนาน
-
ตอนที่ : 17
ผมเดินลงมาข้างล่าง เพื่อมาเอาโทรศัพท์กับเสื้อผ้า ไอ้เบทมันบอกจะเอามาโยนให้ผม ผมโมโหนิดหน่อย แต่ทำไงได้ ไอ้เบทก็คงโมโหผมอยู่เหมือนกัน
"อู่"
เดินผ่านมาเห็นไอ้อั๋นนอนดูทีวีอยู่ มันเลยหันมาเรียกผม ผมเลยหยุดเดิน แล้วหันไปมองหน้ามันทันที
"อะไร"
"กูจะถามมึงนานละ คอมึงไปโดนใครดูดมาวะ"
ฉิบหายละ! ผมลืมไปเลยนะเว้ย ว่าที่คอมีรอยดูด หงุดหงิดเรื่องไอ้เบทอยู่ ก็เลยไม่ได้สนใจเรื่องนี้ ผมยกมือขึ้นมาลูบคอตัวเองไปมา คิดหาคำแก้ตัวอยู่ ทำไมมันต้องถามในสิ่งที่ผมหาคำตอบไม่ได้ด้วยวะ!
"ว่าไง" ไอ้อั๋นถามย้ำ เพราะผมนิ่งเงียบไปนานพอสมควร
"เด็กที่กูไปจัดมาเมื่อคืน อย่างเด็ด" ผมพูดยิ้มๆ ไม่อยากให้ไอ้อั๋นสงสัยมาก เพราะมันก็รู้ว่าผมยังไม่มีแฟน
"สงสัยจะเด็ดจริง" มันพูดต่อ "ทั้งคอ ทั้งปาก มึงนี่เยินหมดไอ้อู่"
"ก็เออ น้องเขามาแนวซาดิสซ์ไงเว้ย สภาพกูเลยเป็นแบบนี้"
"เออๆ แล้วนี่มึงจะรีบไปไหน"
"ไปนั่งเล่นหน้าบ้าน"
"เออ"
ไอ้อั๋นพูดจบแค่นั้น ผมก็รีบเดินออกมาหน้าบ้าน แต่แม่งไม่ทันแล้ว... ไอ้เหี้ยเบทเดินขึ้นรถไปกับเพื่อนมัน แล้วขับออกไปจากบ้าน ผมจะตะโกนเรียกก็กลัวไอ้อั๋นมันจะได้ยินแล้วสงสัย ผมไม่อยากให้เรื่องผมกับไอ้เบทต้องมีคนรู้ ส่วนรถไอ้เหี้ยเบท ก็ยังจอดอยู่ในบ้าน เพราะมันไม่ได้เอารถของตัวเองไป
...ไหนมึงบอกจะเอาของมาโยนให้กูไง!
"ไอ้สัดเอ้ย!"
ผมเดินหัวฟัดหัวเหวี่ยงมานั่งอยู่ตรงโต๊ะหินอ่อนหน้าบ้าน หยิบเอาบุหรี่ในกระเป๋าออกมาสูบอีก ไอ้เบทมันบอกจะเอาของมาโยนคืนให้ผม แต่ทำไมมันถึงได้ขึ้นรถออกไปแบบนั้น หรือว่ามันจะออกไปหาหมอวะ เพราะมันไม่สบาย...
ผมก็รอจนกว่าไอ้เบทจะกลับมา รอจนมืดก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงามันเลย ไปตายห่าที่ไหนของมันวะ ผมนั่งรอจนถูกยุงกัด เลยเดินเข้าบ้านไปนั่งแดกข้าวกับไอ้อั๋น วันนี้ทั้งวันไอ้อั๋นแม่งอยู่บ้านตลอด ผมจะทำห่าอะไรก็ต้องระวังตัวหน่อย
"กูว่าเดี๋ยวนี้มึงแปลกๆไปว่ะ" ไอ้อั๋นเปิดประเด็นถามผมทันที ผมที่กำลังกินข้าวอยู่ เงยหน้าขึ้นไปมองมันอย่างงงๆ
"แปลกยังไงวะ"
"เหมือนมึงมีเรื่องอะไรอยู่ในใจ มึงชอบทำหน้าเครียดๆ คิ้วมึงนี่ชนกันจนจะแยกไปออกอยู่ละ"
"ไม่มีเหี้ยอะไรหรอก มึงก็คิดมาก"
"เออ สงสัยก็จะคิดมากไปเอง แต่กูขอถามอะไรมึงสักเรื่องดิ"
"เรื่องอะไรวะ" บอกตรงๆนะว่าตอนนี้ผมโคตรกลัวกับคำถามไอ้อั๋นมันเลย ผมมองหน้ามัน มันก็มองหน้าผมอยู่อย่างนั้น ไม่มีใครกล้าตักข้าวเข้าปากเลยสักคน ผมเลยคว้าแก้วน้ำขึ้นมาดื่มแทน
"มึงคิดยังไงกับพี่เบทวะ"
"อึก!" ไอ้เหี้ย! กูแทบสำลักน้ำตาย ผมวางแก้วน้ำลงบนโต๊ะ ยกมือเช็ดปากลวกๆ พลางมองหน้าไอ้อั๋น
"มึงถามถึงมันทำไมวะ มันก็เป็นคนที่กูไม่ชอบขี้หน้าไง"
"จริงหรอวะ" จริงสิเว้ย! "แต่พี่เบทเขาไม่ได้คิดกับมึงแบบนั้นนี่หว่า กูมองออก..."
"..............." ผมนั่งเงียบเลยแม่ง ปล่อยให้มันพูดไปคนเดียว
"เวลามึงเดือดร้อนทีไร เขาก็เข้ามาช่วยมึงตลอด อย่างตอนที่มึงโดนตำรวจจับนะ เขาก็เกือบจะให้เงินกูเอาไปประกันตัวมึง ดีที่กูไม่ได้เอามา เอ่อ แล้วมีอีกเรื่องหนึ่งที่กูยังไม่ได้บอกกับมึงด้วย"
"เรื่อง..."
"พี่เบทเขามาขอเบอร์มึงจากกู"
"มึงว่าอะไรนะ?"
ประโยคสุดท้ายทำเอาผมขึ้นเลย มึงนี่เองที่เป็นคนให้เบอร์มัน ไอ้เบทเลยโทรมาจีบกู
"เขาขอเบอร์มึงไปจากกู บอกจะโทรชวนมึงไปแดกเหล้าอะไรนี่แหละ"
"แล้วมึงก็ให้เบอร์มันไป"
"เออ"
สัด! ผมแอบด่ามันในใจ แล้วก็นั่งกินข้าวไปเงียบๆ ไม่ถามอะไรมันต่อ เดี๋ยวแม่งถามกูอีก กูไม่รู้จะไปสรรหาคำไหนมาโกหกมึงแล้วเนี่ย
"ว่างๆมึงก็พาเขามาแดกเหล้าด้วยกันดิ" แล้วมันก็พูดต่อ จนผมแทบจะวางช้อนแล้วลุกหนี
"พาใครมา" กูยังมาทำใสซื่ออีก
"พี่เบทไง"
"ไม่อะ กูขี้เกียจชวน"
"เออๆ เดี๋ยวกูชวนเอง"
"................" แล้วแต่มันเลยครับ ผมได้แต่เงียบไม่ขอออกความเห็น ถ้ามันชวนไอ้เบทมา ผมจะไม่อยู่บ้าน ผมก็นั่งกินข้าวกับมันไปเรื่อยๆ พอมันแดกเสร็จก็ขอตัวไปหาไอ้พอลที่บ้าน เห็นบอกจะเอาเงินไปคืน
ผมเก็บจานทำความโต๊ะอาหารเสร็จ ก็ออกมานั่งให้เลือดยุงอยู่หน้าบ้านอีก รอไอ้เบทครับ ตอนนี้เวลาเกือบสามทุ่ม แม่งก็ยังไม่กลับมา ผมจะรอมันอีกนิด ถ้าถึงห้าทุ่มเมื่อไหร่มันยังไม่โผล่หัวมา ผมก็จะกลับเข้าบ้านไปนอนแล้ว
แต่ไม่ทันที่ผมจะได้คิดจบ มีรถเก๋งคันหนึ่งมาจอดอยู่ตรงรั้วหน้าบ้านไอ้เบท ผมก็ลุกชะโงกหน้าขึ้นไปดู ไอ้เบทลงรถมาเปิดประตู เพื่อนมันก็ขับรถออกไปทันที
จนมันไขกุญแจรั้วเข้ามาในบ้าน แม่งก็เดินไปนั่งอ้วกอยู่ตรงกระถางต้นไม ผมตกใจเลยรีบปีนกำแพงข้ามไปในบ้านมัน นี่มันไม่สะบายถึงขั้นอ้วกแตกเลยเหรอวะ แม่งเป็นหนักชัวร์ๆ
"ไอ้เบท..."
ผมเดินเข้าไปลูบหลังให้มัน อื้อหือ... กลิ่นเหล้าหึ่งเลยไอ้เหี้ย! ที่แท้แม่งเมาครับ ไม่ได้ไม่สบาย มือผมที่ลูบหลังมันอยู่แทบจะกำเสื้อมันแล้วดึงให้หงายหลัง ไม่สบายแล้วเสือกไปแดกเหล้า!
ผมก็ยืนลูบหลังให้มัน จนมันอ้วกเสร็จ กำลังจะลุกขึ้นยืนแลดูมันจะยืนลำบาก ผมเลยดึงมันขึ้นมาประคอง กอดเอวให้มันยืนดีๆ ปากมันก็พูดห่าอะไรสักอย่าง ซึ่งกูไม่รู้เรื่องว่ามันพูดเหี้ยไร
"ปล่อยกู..."
รู้อยู่คำเดียวคือมันให้ผมปล่อยมัน ผมไม่ฟังคำพูดมันหรอก ลากมันเดินมาถึงหน้าประตูบ้าน แย่งกุญแจบ้านมาจากมือมัน แล้วไขประตูเข้าไป
"ยืนดีๆสิวะ"
ผมเอ็ดมัน เพราะแม่งยืนเอนไปเอนมา จนผมแทบรับน้ำหนักตัวมันไม่ไหว ไอ้เบทพยายามจะผลักตัวผมออกด้วยซ้ำ แต่แรงคนเมามีเหรอจะสู้คนปกติอย่างผมได้
ผมลากมันเข้ามาโยนไปบนโซฟา สภาพตอนมันเมาแล้วดูแทบไม่ได้ ผมยืนมองร่างมันอยู่อย่างนั้น ไม่รู้จะจัดการมันยังไงดี หรือผมจะปล่อยให้มันนอนในสภาพแบบนี้ไปเลย
...ไม่ดีกว่า
ผมดึงตัวมันลุกขึ้นมานั่ง แล้วผมก็นั่งยองๆหันหลังอยู่ตรงหน้ามัน ผมให้ไอ้เบทขี่หลังผมครับ แบกมันเดินขึ้นบันไดจนเดินมาถึงห้องนอนมัน ยังดีที่ผมแข็งแรง เลยแบกร่างควายๆของมันเดินขึ้นบันไดมาได้อย่างปลอดภัย
"หนักฉิบหายเลยเว้ย!..."
ผมปล่อยร่างมันทิ้งไปบนที่นอน แต่มันเสือกรัดคอผมลงไปด้วย เลยกลายเป็นว่าผมนอนหงายทับตัวมันไปเต็มๆ เป้ามันทิ่มแทงอยู่กลางหลังของผม ผมสัมผัสได้ มันกำลังมีอารมณ์...
"ปล่อยกูไอ้สัด"
ผมพยายามงัดแขนมันออกไปจากคอ แต่แม่งก็งัดไม่ออก มันรัดคอผมซะแน่น จนผมแทบหายใจหายคอไม่ออก ผมทำทุกวิถีทาง แต่มันก็รัดแน่นเข้าไปอีก
"อู่..."
มันพึมพำเรียกชื่อผมครับ เรียกด้วยน้ำเสียงยานๆเมาๆของมัน ผมก็พยายามเอาแขนมันออกไปจากคอ
"เมื่อไรมึงจะใจอ่อนให้กูวะ..."
"................" ไม่มีทางเว้ย!
"ใจกูมึงก็ได้ไปแล้ว ตัวกูมึงก็ได้...มึงจะไม่รักกูจริงๆเหรอวะ ยังมีอะไรอีกไหมที่มึงยังไม่ได้ไปจากกู กู..."
"................."
ผมเงียบรอฟังมันพูดต่อ แต่จิตใจผมตอนนี้ตีรวนกันไปหมด เขาบอกคนเมามักจะพูดไม่รู้เรื่อง แต่ก็พูดความจริงถ้าได้พูดออกมาแล้ว เหลือแค่ว่าผมจะจับใจความในสิ่งที่มันพูดได้ไหม ซิ่งผมก็จับใจความได้ เพราะมันพูดค่อนข้างรู้เรื่อง กูอยากจะรู้ ว่ามันเมาจริงไหมวะ
"กู...กูรักมึงนะ..."
แม่ง! ผมกำลังถูกผู้ชายบอกรักว่ะ ไม่รู้ว่าตัวเองรู้สึกดีไหม แต่ใจกูนี่เต้นแทบไม่เป็นจังหวะเลยสัด พอมันพูดจบก็ปล่อยแขนออกไปจากคอผม ผมเลยรีบดีดตัวลุกขึ้นมายืน หันไปมองหน้าไอ้เบททันที ปากมันพึมพำห่าอะไรสักอย่าง ซึ่งผมไม่เข้าใจ
"เป็นเอามาก"
ผมส่ายหัวไปมา หันซ้ายหันขวามองหาโทรศัพท์กับเสื้อผ้าตัวเอง มันวางอยู่บนโต๊ะข้างที่นอนไอ้เบท เสื้อผ้าผมถูกพับไว้อย่างดี โทรศัพท์ก็วางอยู่บนนั้น
ผมเดินไปเอามาไว้ในมือ พอจะเดินกลับออกมาผมกลับก้าวขาไม่ออก หันกลับไปมองไอ้เบทอีกรอบ จนผมตัดสินใจเอาของในมือไปวางลงตรงที่เดิม แล้วเดินเข้าห้องน้ำไปเอาผ้าชุบน้ำออกมา
...ผมกำลังจะเช็ดตัวให้มันครับ
ไหนๆมันก็เคยโดนผมเอาไปแล้ว เซอร์วิสมันนิดๆหน่อยๆก็คงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง ผมเดินมานั่งลงข้างๆไอ้เบท จับมันนอนหงายดีๆแล้วค่อยๆปลดกระดุมเสื้อมันออกจนหมด ผิวมันขาวสัด หัวนมก็ชมพูอีก มองๆไปมันก็น่าเอาอยู่เหมือนกัน
ผมไล่เช็ดตัวให้มันไปเรื่อยๆ เริ่มตั้งแต่ใบหน้ามันก่อน ไอ้เบทมันเป็นคนที่หล่อครับ หล่อมากๆ คนหล่อๆแบบมันไม่น่าจะมาพิศวาทคนอย่างผมได้ เพราะคนอย่างมันคงมีคนมาชอบเยอะ แล้วนิสัยมันที่ผมเคยได้สัมผัสมา ถึงมันจะดูกวนตีนหน่อยๆ แต่มันก็นิสัยดีอยู่
"อืม..."
ไอ้เบทครางอยู่ในลำคอตอนที่ผมลากผ้าลงมาเช็ดตัวให้มัน ผมสังเกตุมือตัวเองมันดูสั่นๆยังไงก็ไม่รู้ แต่ผมก็พยายามเช็ดตัวให้มันต่อไป มันเป็นคนแรกเลยมั้ง ที่ผมทำแบบนี้ให้ ผมวางผ้าในมือลงไปข้างตัวไอ้เบท ก่อนจะค่อยๆปลดเข็มขัดแล้วถอดกางเกงให้มันต่อ
ผมถอดกางเกงมันออกยังไม่พ้นขาอ่อนมันด้วยซ้ำ ใจผมตอนนี้เต้นแรงจนเหมือนจะหลุดออกมาก็ว่าได้ ทำไมมันถึงกลายเป็บแบบนี้ไปได้วะ หรือว่าผมกำลังหวั่นไหวไปกับมัน
...ไม่ดิวะ คนอย่างกูไม่มีทางชอบมันได้หรอกเว้ย!
แค่ถอดกางเกงแล้วเช็ดขาให้มัน เช็ดเสร็จกูจะได้กลับบ้านไปอาบน้ำนอน พอเห็นขาขาวๆมีขนนิดๆของมัน ทำไมมือไม้กูต้องสั่นด้วยวะ!
...กูไม่เช็ดมันแม่งแล้ว!
พรึบ!
"เฮ้ย!.. ดะ เดี๋ยว!"
ผมกำลังก้าวขาลงมาจากที่นอนไอ้เบท กลับโดนไอ้เบทดึงคอเสื้อให้หงายหลังลงไปบนที่นอน โดยที่มันคร่อมร่างผมเอาไว้ หน้ามันอยู่ห่างจากหน้าผมไม่กี่คืบ แล้วแม่งก็ก้มหน้าลงมาจูบปากกับผมเลย มันต้องไม่ใช่แบบนี้ดิวะ!
"ไอ้!... เบท"
ผมพยายามผลักร่างมันออก มันก็ยิ่งทิ้งน้ำหนักตัวลงมา มันลากปากลงมาดูดคอผมต่อ รอยเก่ากูยังไม่หายเลยด้วยซ้ำ กำลังจะมีรอยใหม่มาเพิ่มอีกหรอวะ มือมันก็ล้วงเข้ามาในเสื้อผมบี้นมผมเล่น ทำเอาผมเสียวสุดๆ เพราะจุดอ่อนผมอยู่ตรงนี้ เป้ามันกับผมก็ถูไถกันไปมา จนผมเกิดอารมณ์ไปกับไอ้เบทด้วย
"อึก..."
ผมกัดปากระงับอารมณ์ ตอนนี้ไอ้เบทมันถกเสื้อผมขึ้นจนมาถึงคอ ส่วนมันกำลังเล่นอยู่กับนมผม ผมทำได้แค่ขยำผมไอ้เบทเล่น ปล่อยให้มันดูดจนตัวเองขนลุกไปทั้งตัว จากนั้นมันก็ลากลิ้นลงไปตรงท้องผม แล้วแม่งก็ผละออก ลุกเดินเข้าห้องน้ำไปเฉยเลย
...อะไรของแม่งวะ?
ผมยันตัวเองลุกขึ้นมานั่ง มองประตูห้องน้ำที่เพิ่งปิดลงไป ผมไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเองในตอนนี้ ว่าผม...กำลังเสียดายมันอยู่ เพราะสิ่งที่ไอ้เบททำให้ผมไปเมื่อกี้ ผมกลับรู้สึกดี
ผมลุกเดินออกมาจากห้องไอ้เบท พร้อมกับคำถามมากมายที่อยู่ในใจผม วันนี้มันบอกรักผม มันจูบผม มันกำลังทำเรื่องอย่างว่ากับผม แต่ผมกลับไม่รังเกียจมัน ตอนนี้ผมคิดยังไงกับไอ้เบทกันแน่วะ แล้วมัน...จะจำเรื่องเมื่อคืนได้หรือเปล่า
ผมกลับบ้านมาอาบน้ำ จัดการน้องชายตัวเองในห้องน้ำ ก็ออกมาหาเสื้อผ้าใส่แล้วนั่งอยู่ปลายเตียง แต่สายตากลับหันไปมองทางห้องนอนไอ้เบทตลอด ห้องมันปิดผ้าม่านไว้ เลยทำให้ผมมองไม่เห็นตัวมัน ประมาณห้าทุ่มมันก็ปิดไฟในห้อง ส่วนผมเดินลงมาดูทีวีด้านล่าง ดูจนหลับแบบไม่รู้ตัว ลืมตาตื่นขึ้นมาก็เช้าแล้ว
สิ่งแรกที่ผมทำในเช้าวันนี้ คือเดินออกไปยืนอยู่ข้างกำแพงบ้าน มองดูไอ้เบทว่ามันอยู่บ้านหรือเปล่า เผื่อมันจะออกไปไหนแต่เช้า เพราะวันนี้เป็นวันหยุด ผมเลยไม่ต้องไปเรียน
แต่ผมก็ไม่เห็นตัวมันครับ แต่รถไอ้เบทยังคงจอดอยู่ที่เดิม สงสัยมันยังไม่ตื่นมั้ง...
"เฮ้ยไอ้อู่ มึงแอบมองอะไรในบ้านกูวะ"
เหี้ย! ผมแทบเอาตัวแทรกแผ่นดินหนี เพราะหันไปเจอไอ้เบทมันยืนมองผมอยู่ตรงระเบียงห้องมัน ไม่รู้ว่ามันเดินมาอยู่ตรงนั้นตั้งแต่ตอนไหน ผมเลยทำตัวไม่ถูกเลย
"กูเปล่า..." ผมปฎิเสธทันที กำลังจะเดินกลับเข้าบ้าน ไอ้เบทก็ร้องทักเอาไว้ก่อน
"เฮ้ยๆ เดี๋ยวก่อนดิวะ"
"มึงมีอะไร"
"จะเอาเสื้อผ้ากับโทรศัพท์ให้ เมื่อวานกูยังไม่ได้เอาไปคืนมึงเลย"
เออว่ะ... เมื่อวานที่ผมเดินออกมาก็ไม่ได้เอาของออกมาด้วย ดีแล้วล่ะครับ มันจะได้ไม่คิดถึงเรื่องเมื่อคืน ว่าผมเข้าไปในห้องมัน เห็นมันพูดกับทำหน้าปกติใส่ผมแบบนี้ มันคงจำเรื่องเมื่อคืนไม่ได้หรอกมั้ง
"งั้นก็เอามาดิ" ผมแหงนหน้าขึ้นไปคุยกับมันอีกครั้ง
"เตรียมรับล่ะกัน เดี๋ยวกูโยนลงไปให้"
"เออ"
ผมพยักหน้ารับคำ มันจะโยนหรือจะขว้างมากูก็รับได้หมด...
ผมยืนรอมันพร้อมกับแหงนหน้าขึ้นไปมองไอ้เบทด้วย รอนานอยู่เหมือนกัน แม่งก็ไม่โผล่หัวออกมาสักที ไม่รู้มันจะมาไม้ไหนอีก เห็นกูอ่อนข้อให้แม่งก็กวนกูจัง
"เฮ้ย กูอยู่นี่"
หมดกันภาพลักษณ์กู ไอ้เบทมันเดินออกมาจากบ้าน แล้วเดินตรงเข้ามาหาผม ผมก็มัวแต่แหงนมองมันจากตรงระเบียงห้องมัน เลยไม่รู้ว่าไอ้เบทเดินออกมาจากบ้าน จนไอ้เหี้ยเบทยิ้มขำผม ในมือมันก็ถือสิ่งของมาให้ผมด้วย
"ไหนมึงบอกจะโยนลงมาไง" ผมรับของที่ไอ้เบทส่งให้มาไว้ในมือ พร้อมกับที่ถามมันกลับ
"มึงเชื่อคนง่ายจังวะ"
"แล้วใครสั่งให้มึงมาหลอกกูวะ"
"เออ กูขอโทษละกัน"
"...อะ อืม"
"................."
"................."
ผมกับไอ้เบทตอนนี้ รู้สึกเหมือนจะพูดกันน้อยลง เพราะมัวแต่มองหน้ากันอยู่ มันไม่ถามอะไรผมต่อ ผมก็ไม่รู้จะคุยอะไรกับมันดี...
"มึงมีอะไรจะพูดกับกูไหมวะ" จนไอ้เบทถามผมขึ้นมาครับ หลังจากที่ยืนเงียบกันไปนาน
"คือมึง... เป็นยังไงบ้างวะ" ผมถามกลับ ไอ้เบททำหน้าสงสัยทันที
"เป็น? เป็นอะไรวะ"
"ก็..."
"...ก็อะไร"
"...ก็...เอ่อ ไม่มีอะไรหรอกเว้ย กูไปอาบน้ำก่อน"
"เฮ้ยๆ เดี๋ยวก่อนดิ"
มันทักผมไว้ เพราะผมกำลังจะเดินออกมาจากตรงนั้น ผมบอกตรงๆนะครับ ว่าตอนนี้ผมรู้สึกอึดอัด รู้สึกอึดอัดโคตรๆ
ผมค่อยๆหันกลับไปมองหน้าไอ้เบทอีกครั้ง มันก็มองหน้าผม สายตามันเหมือนกำลังสื่ออะไรสักอย่าง ซึ่งผมก็ดูไม่ออก
"มีเหี้ยอะไรวะ" ผมถามกลับ
"เมื่อคืนมึง..."
อย่านะเว้ย! มึงอย่าพูดเหี้ยอะไรออกมานะ ผมช็อคไปเลยทันทีที่ไอ้เบทพูดประโยคนี้ออกมา หรือว่ามันจะรู้เรื่องเมื่อคืนวะ ยังดีที่มันเว้นวรรค ไม่ได้พูดจนจบประโยค กูเลยมีเวลาทำใจอยู่บ้าง
"เมื่อคืนทำไมวะ" ผมแสร้งถามต่อ แต่ใจกูตอนนี้แม่งเต้นแรงไม่เป็นจังหวะอีกแล้ว
"เมื่อคืนมึงได้นอนไหมวะ ขอบตาดำฉิบหาย"
... เฮ้อออ กูโล่งอกได้แล้วเว้ย
"นอนดิวะ" ผมตอบ มันก็พยักหน้าให้ผม
"เออ งั้นมึงก็ไปอาบน้ำเถอะ กูไปละ"
"เออ..."
"..............."
"เฮ้ย! เดี๋ยวก่อนมึง!"
มันกำลังจะเดินกลับเข้าบ้านมันไป ผมเลยร้องทักไอ้เบทเอาไว้ก่อน มันหันกลับมามองหน้าผมอย่างงงๆ แต่ตอนนี้กูอยากตบปากตัวเองฉิบหาย พอเรียกมันเอาไว้แล้ว ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะพูดอะไรกับมันดี ไอ้ควายอู่เอ้ย!
TBC.
อู่เอ้ย! สับสนในใจมากไหม... ให้อารมณ์แบบพี่เต๋าโทนี่นิดๆ พอดูแล้วมันอินดีค่ะ ขอบคุณที่รออ่านนิยายกันนะคะ รักคนอ่าน...
-
เบทน่าจะเนียนเล่นบทลองใจ(?)อู่หรือเปล่า :hao4: น่าจะได้ผลด้วยเนี้ย อู่คิดเรื่องเบทตลอดเวลาเลย
-
เบท เอ็งสารภาพมาซะดีๆ!!
-
:pig4: :pig4:
-
วรัยส์ นุงอู่นางกำลังสับสน รอนางหน่อยนะเบทนะ
-
แผนเบท แน่ๆ
-
ไม่ใช่อู่นะที่สับสน คนอ่านก็เหมือนกัน
5555555
-
ตอนที่ : 18
"มีอะไร?"
ไอ้เบทขมวดคิ้วถามผม ผมยืนอ้ำอึ้งไม่รู้จะพูดคำที่อยากพูดออกไปยังไงดี เวลาที่ไอ้เบททำท่าเฉยเมยใส่ผมแบบนี้ ผมกลับไม่รู้สึกชอบในสิ่งที่มันกำลังทำ ทั้งๆที่ผมควรจะดีใจไม่ใช่เหรอวะ ช่วงนี้ผมโคตรสับสนเลยว่ะ
...ว่าผมรู้สึกยังไงกับมัน
"เอ้าเงียบ มึงมีอะไรจะพูดกับกูมึงกูพูดมา" ไอ้เบทถามย้ำอีกครั้ง คงเห็นว่าผมยืนเงียบไปนาน
"วันนี้มึงไม่มีงานให้กูทำเหรอวะ"
"งานอะไร?"
"ก็งานใช้หนี้ไง หรือมึงจะยกหนี้ทั้งหมดให้กู"
ผมถาม ไอ้เบทยืนมองหน้าผมนิ่งๆ เหมือนแม่งกำลังใช้ความคิด ที่ผมถามมันไปแบบนั้น เป็นเพราะผมอยากอยู่ใกล้ๆมันหรือเปล่า เอาจริงๆตอนนี้ผมกลับกลายเป็นคนวิ่งเข้าหามันสะงั้น
"กูยกให้มึงก็ได้ กูรู้ว่ามึงอึดอัด"
แม่ง...อึดอัดบ้านมึงสิวะ!
ผมยืนหน้าชาไปเลยครับ ไม่คิดว่ามันจะพูดคำนี้ออกมา ผมตั้งใจแซวมันเล่นเฉยๆ ไม่ได้คิดจริงจังอะไรเลย ความรู้สึกของผมในตอนนี้ เหมือนคนกำลังอกหักเลยสัด มึงมาทำให้กูอยากแล้วมึงจะเดินจากไปไม่ได้นะเว้ย
"กูไม่ได้อึดอัด" ผมสวนกลับทันที จนไอ้เบทพยักหน้าให้ผม
"อืม"
แล้วแม่ง...ก็พูดออกมาแค่นี้เหรอวะ ทำเอากูไปต่อไม่ถูกเลย
"สรุปมึงมีงานให้กูทำไหม วันนี้กูว่างทั้งวัน"
"ยังไม่มี วันนี้กูต้องไปเรียน"
"อ่าว...เหรอวะ?"
ไอ้เบทพยักหน้าให้ผมอีกครั้ง ผมเลยรู้สึกผิดหวังกับมันนิดหน่อย
"งั้นมึงก็ไปเรียนเถอะ"
คำพูดกูโคตรตัดพ้อไอ้สัด หมุนตัวกลับหลังเดินออกมาจากมัน เดินแม่งเข้าบ้านมาเลยกู พอเดินผ่านหน้าต่างบ้านที่เปิดอยู่ ผมมองออกไปตรงที่ไอ้เบทยืน เห็นแค่แผ่นหลังไอ้เบทที่กำลังเดินกลับเข้าบ้านมันไป
เวลาที่มันไม่กวนตีนผม ผมรู้สึกไม่มีความสุขเลยว่ะ กูอยากได้ไอ้เหี้บเบทคนเดิมกลับมาเว้ย!
"เฮ้อออออ"
ผมถอนหายใจออกมายาวๆ ทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาอย่างหมดกำลัง ทำไมผมถึงเป็นแบบนี้ไปได้วะ ทั้งๆที่เมื่อก่อนผมไม่ใช่คนที่จะวิ่งตามใคร แถมคนตามยังเป็นผู้ชายด้วยกันอีกแม่ง หรือว่าผมจะกลายเป็นเกย์ไปแล้ววะ แต่กลับผู้หญิงผมก็ยังรู้สึกชอบอยู่ไง
...หรือกูจะเป็นพวกที่แบบ ผู้ชายก็ได้ ผู้หญิงก็ดี
ผมนั่งอยู่ตรงโซฟาเป็นครึ่งๆชั่วโมง ก็ลุกเดินขึ้นห้องไปอาบน้ำ วันหยุดแบบนี้ก็ไม่รู้จะออกไปไหน อยู่บ้านแม่งก็น่าเบื่อ ผมเพิ่งมารู้ว่าชีวิตตัวเองมันโคตรจะน่าเบื่อ ก็ตอนที่ไม่มีไอ้เบทมาคอยกวนใจนี่แหละ
...กูนี่ชักจะเป็นเอามากและ
ครืนนน ครืนนน ครืนนน
เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้นมา ผมที่กำลังยืนใส่เสื้อผ้าอยู่ พอใส่เสร็จก็เดินไปหยิบมันขึ้นมาดู เป็นเบอร์ที่ผมไม่คุ้น และไม่เคยเมมไว้ในเครื่อง ทำเอาผมขมวดคิ้วเป็นปม เพราะไม่รู้ว่าใครมันโทรเข้ามา
"ฮัลโหลครับ" ผมกดรับสาย
[เอ่อไอ้อู่ กูเองนะ]
...ไอ้เบท
มันเป็นเสียงไอ้เบทจริงๆครับ อย่าบอกนะว่ามันแอบปลดบล็อคเบอร์มัน จากในเครื่องของผม เพราะก่อนหน้านี้ผมให้ไอ้อั๋นบล็อคเบอร์มันไป นี่มันแอบเล่นโทรศัพท์ผมเหรอวะ แบบนี้ความลับกูจะไม่ถูกเปิดเผยเลยหรือไง
"มึงแอบเล่นโทรศัพท์กูเหรอวะ" ผมถาม แต่แม่งก็ไม่ได้โกรธห่าอะไรมัน กูต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ
[เออ] คำตอบสั้นๆ แต่ได้ใจความฉิบหาย
"แล้วมึงโทรหากูทำไมวะ"
[กูมีงานจะให้มึงทำ มึงอยากจะทำอยู่ไหม]
"งานอะไร"
[กูลืมชีทเรียนไว้ที่บ้านว่ะ กูว่ากูถือออกมาจากบ้านแล้วนะ มึงเดินไปดูให้กูหน่อย ว่าอยู่ตรงตู้รองเท้าหน้าบ้านกูหรือเปล่า]
"เออ"
[ถ้ามึงเจอ มึงช่วยเอามาให้กูที่มหาลัยหน่อย กูอยู่มหาลัยT มาถึงก็โทรมาหากู เดี๋ยวกูออกไปเอา]
"เออ"
ผมตอบกลับได้แค่คำเดียวจริงๆ ทำมาเป็นวางมาดไอ้ห่าเอ้ย! คิดว่ากูอยากจะง้อมึงนักเหรอ กูแม่งไม่อยากง้อมึงเลยไอ้สัด! รีบปีนข้ามกำแพงบ้านมาบ้านไอ้เบทอย่างไว เจอชีทเรียนอยู่ตรงตู้รองเท้ามันจริงๆด้วย
...นี่กูไม่อยากจะง้อมึงเลยจริงๆ!
ผมหยิบชีทปีนข้ามกำแพงกลับมาในบ้านตัวเอง ก่อนจะเดินไปเอาเสื้อแขนยาวมาใส่ รูดซิบขึ้นมาถึงคอเพื่อปิดรอยดูดที่ไอ้เหี้ยเบททำไว้ แล้วรีบขี่รถเอาชีทไปให้ไอ้เบทที่มหาลัย
มหาลัยที่ไอ้เบทเรียนค่อนข้างดังครับ ผมเคยแอบไปเหล่สาวที่นั่นอยู่บ่อยๆเลยไปถูก ถึงมันจะไม่บอกว่ามันเรียนอยู่ที่ไหน ผมก็ไปหามันถูกอยู่ดี จดจำมาจากการแต่งกายของมัน ดูดีตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า
ผมขี่รถมาถึงหน้ามหาลัยT ก็ถอดหมวกกันน็อกออกแล้วจัดทรงผมให้เข้าที่ จะว่าไปแล้วกูก็หล่อเหมือนกันนะเนี่ย สาวๆที่เดินผ่านไปผ่านมายังมองเลย คิดดู...
ผมจอดรถไว้ตรงลานจอดหน้ามหาวิทยาลัยก่อนจะเดินถือชีทเข้าไปด้านไหน ผมทำตัวกลมกลืนไปกับนักศึกษาในนี้ครับ เพราะมีบางคนก็ใส่ชุดอยู่บ้านมาเรียน
"ขอโทษนะครับ คณะวิศวะไปทางไหนครับ"
ผมเดินเข้าไปถามกลุ่มนักศึกษา ที่นั่งกันอยู่ตรงโต๊ะหินอ่อนแถวๆนั้น ผมกะว่าจะเดินเอาชีทเข้าไปให้ไอ้เบทถึงคณะ ไอ้เบทมันจะได้ไม่เสียเวลาเดินออกมาเอา
...ใจจริงคือกูอยากไปเหล่สาวในนี้ครับ แค่ผู้หญิงที่ผมเดินเข้ามาถามทางนี้ สวยแทบจะทุกคน
"ตรงไปสุดทางแล้วเลี้ยวขวาค่ะ ถ้าไปไม่ถูกให้เราพาไปก็ได้นะ" นั่นแหน่...มีเต๊าะกูด้วยเว้ย!
"พอเลยอิเดียร์ เห็นผู้ชายหล่อเป็นไม่ได้เลยนะมึง"
"นิดหน่อยเองน่า...สรุปไปถูกไหมคะ"
"ไปถูกครับ ขอบคุณนะครับ"
ผมยิ้มให้เธอนิดหน่อย ก่อนจะเดินออกมาจากตรงนั้น เดินตรงไปจนสุดทางแล้วเลี้ยวขวา เดินไกลเหมือนกันนี่หว่า... นี่ถ้าขี่รถเข้ามาก็ขี่ได้นะ เพราะตลอดทางที่ผมเดินเข้ามา ก็มีรถวิ่งเข้าออกผ่านไปมาหลายคันแล้ว
...แล้วแต่ละคันหรูๆทั้งนั้น
กว่าผมจะเดินมาถึงคณะวิศวะได้ ผมต้องเดินผ่านสายตาคนนับร้อย บางคนก็มองแบบหาเรื่อง แต่บางคนก็มองเฉยๆไม่ได้มีเจตนาอะไร ถามว่ากลัวไหม ถ้ากลัวกูคงไม่เดินเข้ามาตั้งแต่แรกถูกไหมวะ ใครจะมองผมยังไงก็ปล่อยให้แม่งมองไป ผมไม่สนใจอะไรอยู่แล้ว
"แล้วแม่งมันเรียนอยู่ตึกไหนวะ"
ผมบ่นออกมา เพราะผมหันซ้ายหันขวามองหาตัวมันอยู่ ตึกแม่งก็เยอะแยะเต็มไปหมด รูปทรงตึกก็สวยเด่นดีครับ สมแล้วที่เป็นมหาลัยชื่อดัง
แถมหน้าตาของเด็กคณะนี้ บ่งบอกถึงความโหดกันแทบทุกคน แต่บางคนก็ออกไปทางเด็กเรียนนิดหน่อย แต่ไอ้กลุ่มที่มองแรงมาทางผมมันคิดอะไรอยู่วะ ผมว่าผมทำหน้าปกติสุดแล้ว มันไม่ได้โกรธแค้นอะไรผมอยู่ใช่ไหม
"ขอโทษนะคะ มองหาใครอยู่หรือเปล่า"
ผมสะดุ้งนิดหน่อย ตอนที่มีเสียงผู้หญิงดังแทรกเข้ามา ผมหันไปมองเป็นผู้หญิงสวย ที่เดินเข้ามาทักผมครับ สวยจนใจไอ้อู่คนนี้ระทวยเลยสัด!
"มาหาไอ้เบทครับ คนที่ตัวสูงๆขาวๆ"
"อ๋อพี่เบท"
"คุณรู้จักเหรอ"
"รู้ค่ะ พี่เบทเพิ่งออกไปกับเพื่อนผิงเมื่อกี้นี้เอง"
เธอน่าจะชื่อผิงครับ ว่าแต่ไอ้เบทมันออกไปไหนของมันวะ ไหนมันบอกจะรอเอาชีทที่ผมไง ถ้าผมโทรไปหามัน มันจะเดินออกมาเอา หรือเป็นเพราะผมไม่โทรหามันวะ มันเลยไม่อยู่รอ
"มันออกไปไหนครับ" ผมถามต่อ ถ้าไอ้เบทออกไปไม่นาน ผมจะได้อยู่รอมัน
"ไปทานข้าวกันค่ะ แต่อีกสักพักก็คงกลับมากัน ว่าแต่พี่มีธุระอะไรกับพี่เบทหรอ"
"คือพี่เอาชีทเรียนที่มันลืมมาให้มันน่ะ"
"งั้นพี่ฝากผิงเอาไว้ไหม เดี๋ยวผิงเอาไปให้พี่เบทให้"
"ไม่เป็นไรครับ พี่มีเรื่องจะคุยกับมันด้วย"
"อ๋อค่ะ งั้นผิงขอตัวก่อนนะคะ"
"ครับ"
ผมพยักหน้าให้ ผิงก็เดินออกไปจากตรงหน้าผม ผมเลยเดินเข้าไปนั่งตรงโต๊ะหินอ่อนที่ว่าง ท่ามกลางเด็กคณะวิศวะที่มองมาทางผม ว่าแต่ไอ้เบทมันออกไปแดกข้าวกับใครวะ เป็นกิ๊กหรือว่าเป็นแฟนมัน แล้วที่มันบอกว่าจะจีบผม มันแค่จีบเล่นๆใช่ไหมวะ
สัดเอ้ย! แม่งเล่นกับความรู้สึกของกูนี่หว่า แล้วนี่กูกลายเป็นคนคิดมากไปตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
"เฮ้ย มึงมองหน้ากูทำไมวะ"
เชรดดดดด! ใครบังอาจเข้ามาทักทายกูแบบนี้วะ ผมเงยหน้าขึ้นไปมองไอ้คนที่พูด พวกมันยืนล้อมวงผมเอาไว้เลยครับ มากันหลายคน ส่วนกูนี่ตัวคนเดียวโดดๆเลย
"..............."
และด้วยนิสัยช่างกวนตีนอย่างผม ผมมองมันแล้วก็เมินสายตาหนี ไม่ตอบโต้ ไม่เถียงอะไรกลับไปทั้งนั้น เงียบ เป็นคำตอบที่ดีที่สุด แล้วก็พาลให้มีเรื่องมากที่สุดด้วยไง
"เป็นใบ้เหรอวะ มึงเด็กคณะไหนเนี่ย"
"เรื่องของกู"
พรึบ!
นั่นไงล่ะ คอเสื้อกูโดนกำแน่นซะแล้ว ผมเงยหน้าขึ้นไปมองไอ้คนที่มันกระชากคอเสื้อผม หน้าตาแม่งโคตรโมโหร้ายเลยสัด
"ปากดีนักนะมึง..."
"ปล่อยกู"
ผมพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ ไม่ได้มองหน้ามัน พอผมโดนหาเรื่องแบบนี้ คนที่นั่งอยู่ในบริเวณใกล้ๆก็เริ่มถอยหนี
"เรื่องไรกูจะปล่อย มึงเด็กคณะไหนวะ มึงถึงไม่รู้ว่ากูเป็นใคร"
"เพื่อนกูเอง"
ไอ้เบทมันเดินเข้ามาหยุดยืนอยู่ตรงกลาง ระหว่างผมกับไอ้เกรียนนี่ ไอ้เกรียนมันหันไปมองไอ้เบทแล้วทำหน้างงๆ ผมเลยปัดมือมันที่กำคอเสื้อผมอยู่ให้หลุดออกไป มันทำท่าจิ๊จ๊ะจะเอาเรื่องผมอีก แต่โดนสายตาไอ้เบทห้ามเอาไว้ มันเลยยืนฟึดฟัดอยู่กับที่
"เพื่อนมึงมาหาเรื่องกู"
ไอ้เกรียนพูดกับไอ้เบทครับ แม่งโคตรใส่ร้ายกูเลย กูนั่งของกูอยู่ดีๆ แม่งเข้ามาหาเรื่องกูเอง
"แล้วไงวะ มึงก็จะหาเรื่องมันกลับงั้นดิ"
"เออ"
"ถ้ามึงมีเรื่องกับไอ้อู่ ก็เท่ากับว่ามึงมีเรื่องกับกูด้วย"
"ไอ้เบท..."
"มึงจะเอาไง จะหยุดหรือว่าจะลุยต่อ"
ไอ้เบทจ้องหน้าเพื่อนมันแบบโคตรหาเรื่อง เป็นกูกูต่อยแม่งไปแล้ว ไอ้เกรียนมันยืนแทบไม่เป็นสุข มองหน้าผมสลับกับไอ้เบท แล้วแม่งก็เดินออกไปแบบง่ายๆ
"ไปเว้ยไอ้สัด! อารมณ์เสีย!"
มันกับพวกเพื่อนๆเดินออกไปทีละคน จนเหลือแค่ผมกับไอ้เบทสองคน ผมเลยหันหน้าไปมองมัน ไอ้เบทก็มองหน้าผมอยู่ก่อนแล้ว
"มาถึงทำไมไม่โทรหากู" มันถามผมครับ แล้วใครจะบอกความจริงล่ะวะ ว่ากูกลัวมึงจะเสียเวลา แต่ที่ไหนได้ แม่งแอบไปแดกข้าวกับกิ๊ก?
"ค่าโทรกูหมด" ผมตอบ
"เออ แล้วไหนอะชีท"
"อะ" ผมหยิบชีทเรียนส่งให้ไอ้เบท มันก็รับไปถือ
"แล้วนี่มึงไปไหนมา" ผมถามมันกลับครับ เรื่องนี้กูอยากฟังจากปากมันอีกที
"พาเด็กไปกินข้าว"
พูดจาตรงไปตรงมาดีเว้ย ผมนี่โคตรซึ้งในสิ่งที่มันกำลังทำอยู่จริงๆ สรุปมันเลิกชอบผมแล้วใช่ไหมวะ มันก็น่าจะบอกผมนะ ผมจะได้ไม่ต้องมาสับสนอะไรแบบนี้
ไอ้เบทมันก้มดูชีทในมือ แล้วเงยหน้าขึ้นมาสบตากับผม แล้วแม่งเสือกกระตุกยิ้มไง แต่กูยิ้มไม่ออกไอ้สัด กูอยากรู้ไง ว่าตอนนี้มึงคิดยังไงกับกู กูจะได้ไม่ต้องคิดเหี้ยอะไรมาก
"หึ ทำหน้าแบบนั้นมึงกำลังหึงกูอยู่หรือไง"
"หึงอะไรวะ"
"เหอะ! ปากแข็งฉิบหายเลย"
มันส่ายหัวไปมา สรุปที่กูเป็นอยู่ในตอนนี้คือหึงมันเหรอวะ กูไปหึงมันตอนไหน กูก็แค่อยากรู้เฉยๆ ว่าเด็กที่มึงพาไปแดกข้าว เป็นกิ๊กหรือว่าเป็นแฟนมึง
"แต่ถึงมึงจะไม่หึงกู กูก็จะบอกให้ก็ได้ ว่าเด็กที่กูพาไปกินข้าวเป็นรุ่นน้องในคณะ น้องเขามาช่วยงานกู กูเลยพาไปเลี้ยงข้าวตอบแทน ไปกันก็หลายคนอยู่ มึงไม่ต้องห่วง ยังไงกูก็ยังชอบมึงอยู่ไอ้อู่"
"เออ"
ผมตอบกลับได้แค่นั้น เพราะไม่รู้จะพูดอะไรกับมัน ไอ้เบทก็บอกออกมาหมดแล้ว ผมก็พอสบายใจได้ มั้ง...
"แล้วนี่มึงกินข้าวมายัง" มันถามผมต่อทันที ผมเลยส่ายหัวไปมาแทนคำตอบ
"ยัง"
"งั้นเดี๋ยวกูพาไปกิน ตอบแทนที่มึงอุตส่าห์ขี่รถเอาชีทมาให้กู"
"ไหนมึงบอกกูว่างาน"
"ก็งานไง แต่กูกำลังหาเพื่อนไปกินข้าวอยู่พอดี"
"แล้วเมื่อกี้มึงไม่ได้กินมาเหรอวะ"
"ไม่ว่ะ กูแค่พาน้องๆไปส่งที่ร้านอาหาร ส่งเสร็จกูก็ตีรถกลับมามหาลัย กูกลัวมึงมาถึงแล้วไม่เจอกู"
"เออ"
"สรุปมึงไปกินข้าวกับกูนะ"
"เออ"
"งั้นมึงรอกูอยู่ที่นี่ เดี๋ยวกูเอาชีทไปส่งอาจารย์ก่อน"
"เออ"
ผมพยักหน้าเข้าใจอย่างเดียว ไอ้เบทก็เดินเอาชีทขึ้นไปส่งอาจารย์บนตึก ส่วนผมนั่งรอมันอยู่ตรงที่เดิม เอาโทรศัพท์ออกมากดเล่น ก็มีคนเดินเข้าทักสะงั้น
"อ่าวเฮ้ย มาอยู่ที่นี่ได้ไงวะ"
ผมหันไปมองเป็นกลุ่มเพื่อนของไอ้เบทครับ แม่งมากันครบเลย ผมก็ไล่มองหน้าพวกมันทีละคน แต่มีอยู่คนหนึ่ง กำลังมองผมอย่างไม่พอใจอะไรสักอย่าง หน้าตามันพร้อมพวกกับผมมากครับ
"กูเอาชีทมาให้ไอ้เบท"
"แล้วมึงเจอมันยัง"
"เจอแล้ว"
"ถ้ามึงเจอมันแล้วมึงก็กลับไปดิ มึงจะอยู่รอห่าอะไรวะ"
เชื่อไหมครับ ว่าผมหันไปมองคนพูดประโยเมื่อกี้ทันที ไอ้คนหน้าบวกนั่นแหละครับที่เป็นคนพูด นี่ถ้าผมไม่เกรงใจไอ้เบทนะ ผมลุกขึ้นไปต่อยให้แล้วจริงๆ
"กูจะรออะไรมันก็เรื่องของกู มึงอย่าเสือก"
"เอ้า! ไอ้สัด!" ไอ้บวกจะกระโจนเข้ามาหาผมแล้วครับ ผมเลยรีบลุกขึ้นยืนกะจะใส่บ้าง แต่พวกเพื่อนมันเข้ามาห้ามเสียก่อน
"เฮ้ยไอ้เหี้ยนิค! มึงพอเลย!"
"มึงก็ดูมันดิวะ!"
"พอเลยไอ้สัด! เดี๋ยวไอ้เบทมันมาเห็นแม่งก็เป็นเรื่องอีกหรอก"
"เออ ให้มันเห็นไปเลย กูจะดูว่าระหว่างเพื่อนกับคนนอก มันจะเลือกใคร"
"ปัญญยาอ่อนไอ้สัด เฮ้ยไอ้บาส มึงมาช่วยกูลากมันไปสงบสติอารมณ์หน่อยดิ"
"มึงปล่อยกูเลยไอ้บาส! กูบอกให้ปล่อยไงวะ!"
ไอ้คนชื่อนิคถูกลากออกไปแล้วครับ เหลือผมกับเพื่อนมันอีกคน เพื่อนมันคนนี้ก็พยักหน้ายิ้มให้ผม ก่อนที่มันจะเดินออกไป ไอ้เบทก็เดินสวนกลับมาพอดี
"มีเรื่องห่าอะไรกันวะ" มันหันไปถามเพื่อนมันครับ เพื่อนมันก็บอกว่าไม่มีอะไร ก่อนมันจะเดินเข้ามาหาผม
"ไปยังมึง"
"ไปดิ"
ผมตอบกลับมันทันที ไอ้เบทก็เดินนำหน้าผมไป มันพาผมมากินข้าวในศูนย์อาหารคณะมันครับ ตอนแรกผมก็นึกว่ามันจะพาผมไปกินที่อื่น นักศึกษาที่นั่งกินข้าวกันอยู่ หันหน้ามามองทางผมกับไอ้เบทเต็มเลย พอไอ้เบทเห็นโต๊ะว่างก็เดินนำผมเข้าไปนั่ง
"มึงกินไร เดี๋ยวกูไปซื้อให้" ไอ้เบทหันกลับมาถามผมครับ ส่วนผมนี่นั่งลงบนเก้าอี้เรียบร้อย
"อะไรก็ได้" ผมตอบกลับ
"แล้วน้ำอะ"
"แดงโซดา"
"แดกเป็นด้วยเหรอวะ กูนึกว่าแดกเป็นแค่น้ำเมา"
"กวนตีน..."
ผมด่ามันไม่มากครับ มันก็ยิ้มหัวเราะให้ผม แล้วเดินไปซื้อข้าวกับน้ำ พอมันมันเดินไปทางโน้นทางนี้ ไม่พ้นสายตาคนมองอีกตามเคย หรือเป็นเพราะว่ามันหล่อวะ เลยตกเป็นเป้าสายตา
TBC.
เอาลงแค่นี้ก่อนนะคะ กลัวคนอ่านรอนาน
-
เอายาวยาวววว :katai5:
-
:mew1: :mew1: :pig4: :pig4:
-
:L2: :pig4:
-
แลดูมีพัฒนาการ อิอิ ^^
-
ทำไมนิคโมโหเวอร์จัง คิดไรกะเบทป่าว
-
อู่ ชอบเบทแล้ว ฮิ้ววววว :ling1: :ling1: :ling1:
เบท มีลูกเล่นนะ ใช้แผนใหม่กับอู่ ยั่วให้อยากแล้วจากไป
ทำเป็นไม่สนใจอู่ เพราะเคยเดินหน้าจีบ อู่ไม่สนใจ เลยเปลี่ยนแผน ได้ผลซะงั้น
เชื่อและว่าหน้าเบท หล่อ โหด เหมือนหาเรื่องคนไปทั่ว
นั่งรอเบทแป๊บเดียว มีคนมาหาเรื่องเลย
นิค เพื่อนเบท แอบชอบเบท
รู้ว่าเบทชอบอู่ เลยไม่ชอบอู่ ไล่อู่ให้ไปไกลๆเบท ทั้งที่ไม่เกี่ยวกับตัวเองเลย
เหมือนเพื่อนคนอื่นๆจะรู้นะ ว่านิคแอบชอบเบท
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
มาอีกบ่อยๆน้า~ คิดถึงพี่อู่คนขี้ใจน้อย :mew1:
ส่วนหมาเบทปล่อยนางไป บังอาจมาแกล้งอู่ของฉัน เชอะ!
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
แห๊มมมมม อู่ กลายเป็นคนคิดมากยังงี้ตั้งแต่เมื่อไรจ๊ะ
55555555 เขามีพัฒนาการว่ะ ดีจายยย
-
รู้สึกดีอ่ะ อู่มองตลอด อิอิ
จะมายังๆๆๆ
-
ตอนที่ : 19
"ป้าครับ ผมเอาข้าวหมูแดงสองจาน"
"ได้จ้า รอแป๊บนึ่งนะพ่อหนุ่ม ข้าวป้ายังไม่สุกดี"
"ครับ"
ผมพยักหน้าให้ป้าร้านขายข้าว ก่อนจะหันไปมองไอ้อู่ ที่นั่งหันซ้ายหันขวาท่าทางแม่งโคตรระแวง มือมันล้วงอยู่ในกระเป๋าเสื้อตัวเอง มันใส่เสื้อแขนยาวมาครับ รูดซิบขึ้นมายันคอ และสาเหตุที่มันใส่แบบนี้ทำไมผมจะไม่รู้ ขนาดผมเอง ยังติดกระดุมคอเสื้อนักศึกษาเลยครับ ถึงผมจะมีความสุขที่ได้ทำแบบนั้นกับไอ้อู่ แต่ก็ใช่ว่าผมจะต้องมาโชว์ให้คนอื่นเห็น
และคืนที่ไอ้อู่เมา ผมยังไม่โดนมันเสียบหรอกครับ มีแค่ผมนี่แหละ ที่คิดจะไปเสียบมัน แต่ผมยังไม่อยากจะเสียมันไปไง ผมเลยยับยั้งตัวเองเอาไว้ ถ้าให้ผมเอามันผมก็ทำได้ แต่เพราะไอ้อู่คือคนที่ผมชอบ ผมเลยไม่อยากจะไปทำร้ายมัน ถ้าผมทำผมคงไม่ได้เห็นหน้ามันอีกแน่ๆ ผมรู้เลย...ว่าไอ้อู่จะปฎิบัติต่อผมยังไงถ้าผมทำ
...ถ้ากูต้องมานั่งเสียใจทีหลัง กูไม่เอาเด็ดขาด
แต่พอผมลองโกหกเรื่องที่ผมโดนเยไป ไอ้อู่ดูเชื่อผมจริงๆว่ะ อีกอย่างคือมันเปลี่ยนไปมากครับ มันดูเป็นคนที่วิ่งเข้าหาผม ถามไถ่ผมว่าผมเป็นยังไงบ้าง สายตาที่มันมองผมดูมันเป็นห่วงผมจริงๆ ผมแม่งโคตรดีใจเลยสัด ถ้าผมไม่กุเรื่องนี้ขึ้นมา ผมก็ไม่รู้หรอกว่ามันคิดยังไงกับผม
...อย่างน้อยๆมันก็ทำให้ผมรู้ ว่ามันเป็นห่วงผม
ตอนแรกผมว่าจะทำเป็นโกรธมันต่อ แต่ผมกลัวจะเป็นไอ้อู่เองที่โกรธผมแทน ผมไม่อยากไปตามง้อมันทีหลัง คนอย่างมันยิ่งง้ออยากอยู่ด้วย อีกอย่างคือผมจะไม่บอกเรื่องนี้กับมัน ปล่อยให้มันคิดว่ามันได้ผมแล้ว เพราะถ้ามันรู้ชีวิตกูจบเฮแน่ เพราะฉะนั้น ไอ้อู่ต้องไม่รู้เรื่องนี้ครับ
"ได้แล้วจ้าพ่อหนุ่ม"
เสียงป้าเรียกสติผมขึ้นมา ผมเลยหันไปจ่ายเงินค่าข้าว ก่อนจะถือเอาไปให้ไอ้อู่ที่โต๊ะ ตลอดทางที่ผมเดินไปหามัน ผมรู้เลยว่ามีคนมอง ซึ่งผมก็ไม่ชินเท่าไหร่กับสายตาคนหมู่มาก คงเป็นเพราะผมไม่เคยมากินข้าวที่นี่ด้วยไงครับ แต่ที่ผมเลือกพาไอ้อู่มากินที่นี่ เพราะผมกลัวไอ้อู่เปลี่ยนใจไม่มากับผม
"ไปนานนะมึง"
ไอ้อู่ทักผมตอนเดินมาถึงโต๊ะ ผมวางจานข้าวไว้ตรงหน้ามัน มันก็มองว่าผมซื้ออะไรมาให้มันกิน
"ข้าวป้าแกยังหุงไม่สุก กูก็เลยรอ"
"แล้วทำไมมึงไม่ไปซื้อร้านอื่น" มันเงยหน้าขึ้นมาถาม ส่วนผมก็ยังคงยืนมองหน้ามันอยู่ พอเห็นมุมปากมันเป็นแผลนิดๆ แล้วแม่งอยากจูบว่ะ โคตรเร้าใจกูเลย
"คิวยาว กูขี้เกียจยืนต่อแถว"
ผมตอบมันไป ไอ้อู่เลยหันไปมอง ร้านอื่นคนต่อแถวเยอะครับ แต่ร้านป้าที่ผมไปซื้อข้าวแกยังไม่สุกมั้ง ก็เลยไม่มีคนรอ
"มึงกินไปก่อนเลย เดี๋ยวกูไปซื้อน้ำมาให้"
"เฮ้ยๆ ไม่เป็นไร"
ผมกำลังจะเดินออกมาแล้วครับ ไอ้อู่รีบทักผมขึ้นมาเลย
"ทำไมวะ?" ผมเลยถาม ก่อนจะก้มลงไปมองหน้ามันอีก
"...เสียเวลาแดกข้าว มึงหิวอยู่ไม่ใช่ไงวะ"
"กูไปแป๊บเดียว"
"กูบอกว่าไม่เป็นไร มึงอะมานั่งกินข้าวได้แล้ว"
มันตบเก้าอี้ไม้ข้างๆตัวเองครับ เพราะโต๊ะที่นี่เก้าอี้จะเป็นไม้กระดานตัวยาว นั่งได้ประมาณห้าคน ผมเลยเดินเข้าไปนั่งข้างๆไอ้อู่ มันก็มองหน้าผมแบบไม่ค่อยพอใจ กูรู้เลยว่ามึงไม่อยากให้กูมานั่งตรงนี้ แต่มึงเป็นคนตบโต๊ะเปิดทางให้กูเองนะ
"มึงจะมานั่งเบียดกูทำไมวะ"
"ใครเบียดมึงครับ เขาเรียกว่านั่งข้างๆเว้ย ไม่ได้เบียด ถ้าเบียดมันต้องแบบนี้"
"จิ๊! ไอ้เหี้ยหนิ! มึงเขยิบออกไปไกลๆกูเลย"
ไอ้อู่โวยวายขึ้นมาเสียงดัง เพราะผมแกล้งเบียดมันไปไง ทีนี้คนเลยมองเยอะเลยสัด ตอนแรกว่ามองเยอะแล้ว ตอนนี้แม่งยิ่งเยอะกว่า พอผมเงยหน้าขึ้นไปสบตาคนพวกนั้น แม่งรีบหลบสายตากันใหญ่
"คนมองมึงหมดเลย มึงเห็นไหม"
ผมหันกลับมาพูดกับมัน ก่อนจะขยับตัวออกมาแต่ก็ยังไม่ห่างจากตัวมันมากพอ แม่งกูอยากอยู่ใกล้มึงตลอดไอ้สัด ถ้าสิงมึงได้ กูคงสิงไปนานแล้ว...
"มองมึงนั้นแหละไอ้สัด เขาไม่ได้มองกู"
มันว่าผมเสียงหวน แล้วหยิบช้อนขึ้นมาตักข้าวกิน ผมก็นั่งมองมันกินไป โคตรมูมมาม กินแบบไม่ได้แคร์ใครหน้าไหนทั้งนั้น ผมยิ้มให้ไอ้อู่นิดหน่อยก็หยิบช้อนขึ้นมาตักข้าวกินบ้าง
"แค่ก!"
เสียงไอ้เหี้ยอู่สำลักข้าวครับ ผมเลยรีบหันไปมองมันทันที แม่งสำลักจนน้ำตาซึมอยู่ตรงหางตา ผมเลยยกมือขึ้นไปตบหลังให้มันเบาๆ ในใจผมแม่งโคตรเป็นห่วงมันเลย
"ไอ้สัด รีบแดกไปไหนวะ" ผมต่อว่ามัน
"แค่ก! กู..."
"มึงรอแป๊บ เดี๋ยวกูไปซื้อน้ำมาให้"
ผมรีบลุกเดินไปซื้อน้ำให้มันทันที ตอนแรกไอ้อู่บอกอยากกินแดงโซดา แต่ผมคงซื้อให้มันไม่ทัน เลยได้แค่น้ำเปล่า ผมรีบเอาน้ำมาให้มัน ไอ้อู่มันก็รีบรับเอาไปดื่ม
"แสบคอฉิบหาย"
"ก็ดูมึงแดก" ผมลงไปนั่งข้างๆมันเหมือนเดิม
"กูไม่อยากอยู่ที่นี่นานๆไง กูอายคน"
...อายคน อายทำไมวะ?
มันพูดไปกระดกน้ำไป แล้วแม่งก็หันกลับไปตักข้าวกินต่อ ส่วนขวดน้ำมันก็เอาวางไว้ข้างๆจาน น้ำเหลือเกือบครึ่งขวด ผมเลยคว้าเอามากระดกจนหมดขวด ไอ้อู่มันก็แอบๆมองผมอยู่ แต่แม่งไม่ได้มองมาตรงๆ
"อายทำไมวะ มึงอายที่มึงอยู่กับกูสองหรือไง" เอาจริงๆ คือผมคิดเป็นอย่างอื่นไม่ได้เลยครับ ถ้าไอ้อู่ไม่ได้อายที่จะอยู่กับผม ผมก็ไม่รู้อีกว่ามันอายห่าอะไร
"ไม่ใช่นะเว้ย!" มันรีบหันมาปฎิเสธผม "กูอายตรงที่... ตรงที่... ตรง จิ๊! กูไม่รู้จะบอกมึงยังไงดีว่ะ"
มันยกมือขึ้นมาเสยผมหน้าลวกๆ คิ้วขมวดติดกันเป็นปมเลย ถ้าไม่ได้อายที่จะอยู่กับกู มึงก็ไม่เห็นต้องคิดมากเลย
"ถ้ามึงอายมากมึงก็กลับไป"
ผมพูดกับมันนิ่งๆ ผมไม่รู้ว่ามันอายเหี้ยอะไรอยู่ เพราะผมกับมันก็นั่งแดกข้าวกันแบบปกติไหมวะ หรือเป็นเพราะผมดูออกอาการมากไป เลยทำให้มันอายคน ถ้าคนอื่นต้องมาเข้าใจผิด คิดว่าผมกับไอ้อู่เป็นแฟนกัน... เพราะไอ้อู่มันก็ไม่ได้เป็นเกย์ แถมตอนนี้ผมก็ยังไม่รู้อีกครับ ว่ามันคิดยังไงกับผมกันแน่
...แต่ถ้ามันไม่มีใจ มันจะมาตามง้อผมทำไมวะ
"มึงไล่กู?" คราวนี้มันหันมามองหน้าผมตรงๆ เลิกคิ้วถามผม จนผมไม่รู้จะตอบมันยังไง
"ก็มึงอาย มึงจะให้กูทำยังไงวะ หรือมึงจะให้กูไป"
"จิ๊! กูบอกว่าไม่ได้อายที่อยู่กับมึง มึงเข้าใจไหมวะ แต่กูไม่ใช่เด็กในมหาลัยมึงไง กูอึดอัดเวลาที่มีคนมอง"
"จริงเหรอวะ?"
"เออ!"
มันกระแทกเสียงใส่ผมจนผมหลุดขำ พอได้ฟังมันอธิบาย ผมก็รู้สึกดีขึ้นมาหน่อย ถ้าผมเป็นมันก็คงรู้สึกอึดอัดอยู่เหมือนกัน รู้งี้ผมพามันไปกินข้าวที่อื่นก็ดี แต่เพราะกลัวว่ามันจะเปลี่ยนใจแท้ๆ เลยไม่คิดให้ดีกว่านี้
"งั้นรีบๆกิน เดี๋ยวกูพาไปที่เงียบๆ ที่ๆมีแค่มึงกับกู" ผมพูดขำๆ แต่ไอ้อู่เะสือกทำหน้าเครียด
"พาไปทำไมวะ?"
"กูมีเรื่องอยากจะคุยกับมึง"
"อืม"
ไอ้อู่พยักหน้าเข้าใจ ก็หันกลับไปกินข้าว ผมก็กินต่อจนหมด ถึงได้เอาจานข้าวไปเก็บ หลังจากนั้นผมก็พามันมาที่รถผม
"มึงจะพากูไปไหนวะ แล้วรถกู..."
"เดี๋ยวค่อยแวะมาเอา"
ไอ้อู่จะไม่ยอมขึ้นรถครับ เพราะรถมอเตอร์ไซค์มันจอดอยู่หน้ามหาวิทยาลัย พอผมบอกค่อยแวะมาเอามันก็ยอมขึ้นรถมากับผม
"กูจะพามึงไปขับรถเล่น"
"ที่ไหนวะ?"
"เดี๋ยวมึงก็รู้"
ผมยักคิ้วให้มัน ก่อนจะขับรถออกไปตามทาง ผมกะว่าจะพามันไปคืนสู่ธรรมชาติครับ เห็นชอบพ่นสัดใส่กูบ่อยๆ ผมล้อเล่นน่ะครับ ผมเป็นคนชอบธรรมชาติ ผมกะว่าจะพามันไปที่สวนสาธารณะ
"อู่"
ระหว่างที่ผมกับมันนั่งอยู่ในรถ ผมเลยเรียกชื่อมัน แต่ว่าไม่ได้หันไปมองหน้ามัน เพราะผมกำลังขับรถอยู่
"ว่าไง?"
"ตอนนี้มึงคิดยังไงกับกูวะ"
ผมหันไปสบตากับมันแว๊บหนึ่ง ก็หันกลับมามองทาง ผมรอฟังคำตอบจากปากมัน แต่แม่งเงียบ ไม่ตอบห่าอะไรกลับมาเลย มันได้ยินที่กูถามมันไหมวะ
"อ้าวเงียบ... กูถามมึงตรงไปเหรอวะ"
"โคตรตรงไอ้สัด กูไม่รู้จะตอบมึงยังไงเลยเนี้ย"
"ก็ตอบตามที่ใจมึงคิดดิวะ ใจมึงคงไม่ทรยศหรอก มีแต่คำพูดของมึงนี่แหละ จะพูดตรงกับใจมึงหรือเปล่า"
"เสี่ยวฉิบหาย"
"อะไรวะ กูไม่ได้เล่นมุขจีบมึงอยู่นะเว้ย"
ผมขำให้กับคำพูดของมัน ไอ้อู่มันยังทำหน้าตายเหมือนเดิม แล้วมันก็หันกลับไปมองทางข้างหน้า ไม่ได้มองหน้าผม
"กู...ไม่รู้ว่ะ..." จู่ๆมันก็พูดออกมาครับ ผมเลยงงๆกับคำพูดของมัน
"อะไร? ไม่รู้อะไร?"
"กูไม่รู้ว่ากูคิดยังไงกับมึง" มันหันมามองหน้าผมแล้วครับ ดีที่รถติดไฟแดงพอดี ผมเลยมองหน้าไอ้อู่ได้นานหน่อย
"มึงไม่รู้สึกชอบกูบ้างเหรอวะ" ผมถามต่อ ไหนๆก็ยิงคำถามจุดที่พีคสุดๆไปแล้ว
"ไม่รู้ว่ะ"
"งั้นแสดงว่ามึงไม่ได้ชอบกู"
"เออมั้ง กูคงไม่ได้ชอบมึงหรอก"
"โหย...อะไรวะ มึงชอบกูสักหน่อยไม่ได้หรือไง"
"หึ"
ไอ้อู่หึออกมาคำเดียวครับไม่พูดอะไรต่อ แต่หูมันโคตรแดงเลย อยากแซว... แต่เดี๋ยวแม่งโกรธกูอีก
"ถ้ามึงชอบกูก็บอกมาเลย บอกช้าไปกูอาจ..."
"..............." ไอ้อู่มองหน้าผมค้างเลย ผมเลยยิ้มให้มันไป
"กูอาจจะรอให้มึงพร้อมกว่านี้ก่อนไง กูรู้ว่าตอนนี้มึงคงสับสน"
"ที่กูสับสนก็เป็นเพราะมึงนั่นแหละไอ้เบท ถ้ามึงไม่เข้ามายุ่งกับกู กูคงไม่เป็นแบบนี้"
"เป็น? เป็นแบบไหนวะ?"
"ไอ้สัด! แม่งยังจะถามกูอีก"
มันตะคอกใส่ผมครับ ถ้ากูไม่คิดไปเองมันต้องคิดอะไรกับผมแน่ แค่นี้กูก็ชื่นใจแล้ว ถึงมันจะไม่ได้พูดคำที่ผมอยากได้ยิน แต่ท่าทางของมัน ก็ทำให้ผมมีความสุขแล้ว
ผมขับรถเลี้ยวเข้ามาในสวนสาธารณะ มันอยู่ในเขตนอกตัวเมือง แต่อาการดีมาก สวนก็จัดสวย ผมมาที่นี่จนนับครั้งไม่ถ้วนแล้วมั้ง แต่ช่วงหลังๆไม่ค่อยได้มา เพราะมีเรื่องให้ทำตั้งมากมาย เลยไม่ค่อยมีเวลา
"ถึงแล้ว ที่ๆกูอยากพามึงมา" ผมหันไปบอกไอ้อู่ ดูมันไม่รู้น่ะครับ ว่าผมพามันมาถึงที่หมายปลายทางแล้ว
"สวนสา?"
"เออ เวลาที่กูไม่สบายใจอะไร กูชอบมาที่นี่แหละ"
"มาที่แบบนี้ก็เป็นเว้ย"
มันบ่นๆครับแต่ผมได้ยินเลยหัวเราะไปกับมัน ผมเปิดประตูรถลงมา ไอ้อู่ก็เปิดตามลงมาด้วย ลมพัดอ่อนๆเข้ามากระทบหน้าพอดี รู้สึกสดชื่นจนอยากกางมุ้งนอนที่นี่ไปเลย
"กูจะพามึงเดินดูรอบๆ รับลองว่ามึงจะติดใจ"
"บรรยากาศก็งั้นๆ"
ปากดีจังวะ ผมโคตรหมั่นเคี้ยวมันเลย ถ้าไม่ติดว่าคนเยอะกับเป็นที่โล่งแจ้ง กูจูบปากไปแล้วจริงๆ ถึงจะโดนมันต่อยกลับมากูก็ยอม กูพร้อมเจ็บปวดเพราะมันเสมอครับ เพราะกูหล่อ...
ผมเดินนำมันไปตามทางเดิน สวนกับผู้คนมากมาย ผมหันหลังกลับไปมองไอ้อู่เป็นพักๆ เพราะมันไม่ยอมเดินข้างๆผมไง ผมเลยชะลอเท้ารอมัน จนมันเดินมาชนหลังผมเต็มๆ
"หยุดทำเหี้ยอะไรวะ" มันโวยผมขึ้นมาทันที
"กูหยุดรอมึง"
"เพื่ออะไร กูก็เดินตามมึงอยู่นี่ไง"
"กูอยากให้มึงเดินข้างๆ"
ผมพูดกับมันไปตรงๆ ไอ้อู่ไม่ได้ตอบอะไร แต่มันกลับเดินนำหน้าผมออกไปก่อนเลย ผมยิ้มจนไม่รู้จะยิ้มยังไงแล้ววันนี้ ก็เลยเดินไปอยู่ข้างๆไอ้อู่ มือผมเฉียดกับมือมันไปมา จนมันหันมามองหน้าผมอยู่หลายรอบ
"มองทำไมวะ?" ผมถามไอ้อู่ มันมองต่ำมาหยุดอยู่ที่มือผม
"มือมึงไอ้สัด เกะกะมากก็ตัดทิ้งไป"
"ตัดทิ้งแล้วจะเอามือที่ไหนไว้จับมือมึงล่ะ"
"กูไม่ให้จับ" มันตอบกลับเสียงแข็ง
"เออ กูก็ไม่คิดที่จะจับมือมึงตอนนี้หรอก กูกลัวได้จับแล้วไม่อยากปล่อย"
"มุขห่าไรของมึงวะ"
มันส่ายหัวให้ผม ก่อนจะเดินออกไป ผมสังเกตุว่าหูมันแดงอีกแล้วครับ เวลามันเขินผมมันจะเป็นแบบนี้ตลอด เขินแต่ก็ยังทำหน้าตาย มันเป็นคนที่แข็งกระด้าง ผมต้องหาวิธีทำให้คนอย่างไอ้อู่อ่อนลง ซึ่งผมก็จะเต๊าะมันไปเรื่อยๆ
"ไอ้เบท!"
ไม่ต้องตกใจครับ ว่าทำไมไอ้อู่ถึงได้เรียกชื่อผมเสียงดัง เพราะผมเดินเข้าไปจับมือมันไง ไอ้อู่จะสะบัดมือออก แต่ผมเสือกกำมือมันเอาไว้แน่น
"มึงปล่อยมือกูเลยไอ้สัด ไม่งั้นกูต่อยมึงจริงๆด้วย"
"เด็กดูอยู่มึงไม่เห็นไง หรือมึงอยากแสดงพฤติกรรมไม่ดีให้เด็กดู"
ผมชี้ไปที่เด็กสองคนที่กำลังยืนมองพวกผม พ่อแม่เด็กก็นั่งอยู่แถวๆนั้น ผมหันหน้ากลับมามองไอ้อู่ ดูมันจะทำห่าอะไรไม่ถูก มือมันก็พยายามบิดยื้อออกไปจากมือผม
"มึงก็ปล่อยมือกูสิวะ"
"กูก็อยากปล่อยนะ แต่กูก็อยากจับมือมึงมากกว่า"
"จิ๊! มึงนี่แม่ง"
มันดูไม่ค่อยพอใจผม แต่ผมโคตรพอใจเลยว่ะ ผมเดินจับมือมันไปตามทาง ไอ้อู่ก็พยายามจะเอามือออก แต่ผมไม่ยอมปล่อยไง กำจนเส้นเลือดขึ้นมือผมสั่นไปหมด เหมือนผมกับมันเล่นงัดข้อกันอยู่ แต่ด้วยความที่ผมสงสารมัน เลยยอมปล่อยมือมันไป
"พอใจก็ละ"
"ไอ้สัด!"
"เหอะ!"
ผมกระตุกยิ้ม ไอ้อู่เดินนำผมเข้าไปนั่งที่ม้านั่งข้างทะเลสาบ น้ำที่นี่โคตรใส มองแล้วเพลินตา แดดก็ไม่ค่อยร้อนมาก ขนาดไอ้อู่มันใส่เสื้อแขนยาวมา มันยังไม่บ่นออกมาเลยสักคำ
"มึงบอกว่ามึงมีเรื่องจะคุยกับกู"
ไอ้อู่หันหน้ามาถามผมครับ ผมปลดกระดุมคอเสื้อเม็ดบนสุดออก ก่อนจะนั่งในท่าที่สบาย...
"กูคุยไปแล้วไง ตอนที่อยู่ในรถ"
"แค่เรื่องนั้น?"
"เออ"
"เสียเวลากูฉิบ"
มันบ่นๆผมครับ ก่อนมันจะหันหน้าออกไปมองทะเลสาบด้านหน้า พอได้เห็นแก้มมันแล้วกูอยากบดขยี้ว่ะ บดด้วยความหมั่นไส้ล้วนๆเลย
"มึงไม่โกรธกูแล้วเหรอวะ" ไอ้อู่ถามผมขึ้นมาอีก แต่ไม่ได้หันมามองหน้าผม มีแค่ผมที่นั่งมองมันอยู่
"โกรธเรื่อง?"
"ก็เรื่องคืนนั้น"
"อ่อ ลืมๆมันไปเถอะ กูไม่ได้โกรธอะไรมึงแล้ว"
"เออ"
"หรือว่ามึง...อยากจะรื้อฟื้นวะ"
"ฆวยเถอะ! กูทำพลาดไปแล้ว กูต้องไม่พลาดอีก"
"เค ไม่พลาดก็ไม่พลาด"
ครืนนนนน ครืนนนนน ครืนนนนน
เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้นมาครับ เลยทำให้ไอ้อู่หันมามอง ผมก็ยิ้มให้มันอีกรอบ ก่อนจะล้วงกระเป๋ากางเกงเอาโทรศัพท์ออกมาดูหน้าจอ เป็นพยาบาลที่ดูแลพี่สาวผมเอง
"กูขอตัวแป๊บนะ"
"เออ"
ไอ้อู่พยักหน้าให้ผม ผมเลยลุกเดินออกมาจากตรงนั้น ที่ผมเดินออกมา เพราะไม่อยากพูดถึงเรื่องครอบครัวให้คนอื่นฟังมาก ถึงผมจะเล่าเรื่องพี่สาวผมให้ไอ้อู่ฟัง แต่ผมก็บอกไปแค่เบื้องต้น ผมไม่ได้บอกลึกไปมากกว่านั้น
"ฮัลโหลครับ"
"คุณเบทคะ!" เสียงเธอที่ดังออกมาจากโทรศัพท์น้ำเสียงร้อนรนจนผมใจไม่ดี เพราะพี่สาวผมมีอาการบ้าคลั่งอยู่ตลอด น้าผมซื้อบ้านตากอาการให้เธออยู่ มีพยาบาลคอยดูแลอย่างใกล้ชิด เพราะผมไม่อยากให้เธออยู่ที่โรงพยาบาล
"มีอะไรครับ" ผมถามกลับทันที เพราะไม่รู้ว่าเธอโทรมาทำไม
"คุณโบว์เธอหายตัวไปค่ะ มีคนบอกว่าออกไปกับพยาบาลคนหนึ่งตั้งแต่เมื่อเช้า ป่านนี้ยังไม่กลับมาเลย"
"พยาบาลคนนั้นชื่ออะไรครับ"
"ดิชั้นไม่ทราบค่ะคุณเบท ดิชั้นไม่ทันได้เห็นหน้า"
"ไม่ใช่คนในทีมคุณ?"
"ไม่ใช่ค่ะ"
"แจ้งตำรวจเอาไว้เลย เดี๋ยวผมขับรถเข้าไป"
"ได้ค่ะ"
เธอตอบกลับรับคำ ผมเลยตัดสายทิ้งแล้วรีบเดินเข้าไปหาไอ้อู่ที่นั่งอยู่ตรงม้านั่งที่เดิม
"ไปไอ้อู่ เดี๋ยวกูไปส่งหน้ามหาลัย"
"มึงเป็นอะไรเปล่าวะ หน้าตามึงดูไม่ค่อยดี"
"กูมีเรื่องต้องไปจัดการนิดหน่อย ขอโทษด้วยที่ทำให้มึงเสียเวลา"
"เออๆ"
มันก็พยักหน้าให้ผมเชิงเข้าใจ ผมเลยรีบเดินนำมันไปที่รถ เพราะตอนนี้... ผมเป็นห่วงพี่สาวผม
TBC.
หายไปนานอีกแล้ว ทำโอวันหยุดค่ะเลยไม่ได้มาแต่ง ขอโทษที่ให้รอนานกันนะคะ
-
ค่อยรุกๆๆ เสร็จแน่อู๋ อิอิ แต่เรื่องคืนนั้นอู๋ต้องได้รู้แน่ เบทก็เสร็จ อิอิ
แต่ตอนนี้เป็นห่วงพี่สาวเบทจัง ต้องมีไรแน่ๆๆเลย
รอออออ
-
:hao7: :hao7:
-
เบท อู่ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
พี่สาวเบทหายไป
ไม่ใช่พี่ชายเพื่อนเบทพาไปนะ
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ขอให้พี่สาวปลอดภัยนะ
-
ใครพาตัวพี่สาวเบทไป
-
สนุกมากจ้า
-
:pig4:
-
เป็นกำลังใจให้นักเขียนนะคะ ปั่นมาให้อ่านอีกเยอะๆ ค่ะ รอๆ น๊าาา :L2:
-
ติดตามจ้า :L2:
-
แกล้งหลอกจริงๆ ด้วย :laugh:
เบทดูหมั่นเขี้ยวอู่นะ เอะอะอยากจับจูบตลอดเวา :hao3:
-
เบท ถ้าอู่รู้ความคิดแกนะ โดนกระทืบแน่ๆ
เอะอะหมั่นเขี้ยว อยากจับมือ อยากจูบ
55555555
-
จ้า พ่อรูปหล่อ พ่อคนดี คนขรึม ยอมเจ็บปวดเข้าไป
พอถึงเวาจริงแล้วอย่าร้องให้เห็นนะ...ความคิดนายนี้นะ... :ruready
-
ติดตามคร้าาาาา จนถึงตอนนี้ก็ยังคงงงอยู่ ใครรุก ใครรับ แต่ที่รู้ไปเชียร์อู่รับอ่านะ แต่คนเขียนแต่งออกมายังไงก็ได้ เราชอบหมดเลยที่มีอู่กับเบท
-
ตอนที่ : 20
"ไอ้เบท ยางรถมึง?"
ไอ้อู่มันทักขึ้นมาตอนที่พวกเราเดินมาถึงรถ ผมก็เห็นแล้วว่ายางรถผมรั่ว แต่ผมไม่ได้พูดอะไรออกไป เพียงแค่ตกใจและเอะใจก็เท่านั้น
"สี่ล้อเลยไอ้สัด กูว่าไม่น่าจะแค่เหยียบตะปูแล้วว่ะ มันต้องมีใครแอบมาปล่อยยางลมมึงแน่ๆ"
ไอ้อู่ยังคงพูดต่อ มันเดินเข้าไป ก้มๆมองๆ อยู่ที่ล้อรถผม แล้วเงยหน้าขึ้นมาสบตากับผมที่ยืนมองมันอยู่ ผมก็คิดแบบไอ้อู่แหละครับ ยางรั่วพร้อมกันสี่ล้อขนาดนี้ ให้กูคิดเป็นอย่างอื่นไม่ได้เลย
...ใครแม่งกล้ามาหาเรื่องกูได้วะ!
แล้วดันเสือกมาเกิดเรื่อง ตอนที่ผมกำลังจะไปหาพี่สาวผมอีก! บ้าเอ้ย!
"มึงกลับเองได้ไหมวะ"
ผมถามมัน ไอ้อู่ก็ยืดตัวลุกขึ้นมายืนจ้องหน้าผม ผมยิ่งรีบๆอยู่ด้วยไง เป็นห่วงพี่สาวก็เป็นห่วง รถแม่งก็ยังมาเกิดปัญหาอีก ถามว่าตอนนี้กูโมโหไหม กูโคตรโมโหเลยไอ้เหี้ยแม่ง แต่กูก็ไม่อยากปล่อยอารมณ์บ้าๆออกมา ปล่อยไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้น
"กลับได้ไงวะ มึงโดนปล่อยลมยางขนาดนี้ ไอ้คนที่ทำมันคงคิดจะเล่นงานมึงอยู่แน่ๆ" ไอ้อู่ตอบผมเสียงดังฟังชัด หน้าตามันดูจริงจังมากกว่าเดิม จนผมอดคิดเข้าข้างตัวเองไม่ได้ ว่ามันกำลังเป็นห่วงผม...
"มึงเป็นห่วงกู?" ผมถามต่อ มันก็รีบส่ายหัวทันที
"เปล๊า..... กูแค่เป็นห่วงเพื่อนมนุษย์ด้วยกันหรอกเว้ย"
เสียงสองฉิบหาย กูอยากจะยิ้มอยากล้อเล่นไปกับมัน แต่ตอนนี้กูไม่มีอารมณ์เล่นเลยว่ะ ผมว่าไอ้อู่ก็พอจะมองสีหน้าผมออก มันถึงได้ยิ้มแหย่ๆลงไป
"มึงโทรตามช่างเลยไอ้เบท มึงมีเบอร์ไหม ถ้าไม่มีเดี๋ยวกูไปถามคนแถวๆนี้ให้"
...เป็นห่วงกูจริงจังไอ้สัด น่ารักเชี่ยๆไปเลยมัน
"ไม่ต้องโทร ตอนนี้กูรีบ" ผมว่าก่อนจะเปิดประตูรถเอาของสำคัญออกมา ผมจะทิ้งรถเอาไว้ที่นี่ขึ้นแท๊กซี่กลับไปเอารถที่อู่ของไอ้มิกซ์ มันรักรถ รถมันเลยมีเยอะ มันเปิดอู่ไว้ซ่อมรถมันเอง ไม่ได้คิดเปิดซ่อมรถให้คนอื่น
"แล้วเรื่องรถมึงล่ะวะ มึงจะทำยังไง" ไอ้อู่ถามต่อ ตอนที่ผมกำลังก้มเก็บของสำคัญอยู่
"ทิ้งไว้ที่นี่ เดี๋ยวกูค่อยกลับมาจัดการ"
"ดูมึงรีบมากเลยเนอะ เกิดเรื่องแย่ๆขึ้นเหรอวะ"
พอได้ยินมันถามแบบนี้ ผมหันกลับมาสนใจไอ้อู่ทันที ผมมองตามันไม่มีแม้แต่จะหลบสายตา ดูไอ้อู่จะอึ้งไปนิดหน่อยกับคำที่มันถามผม
"เออ โคตรแย่..."
"เอ่อ... คือกู...กูไม่ได้คิดจะตอกย้ำมึงนะเว้ย"
"กูก็ไม่ได้คิดแบบนั้น"
ผมไม่ได้คิดว่ามันตอกย้ำผม ผมคิดว่าไอ้อู่กำลังเป็นห่วงผมอยู่ ไอ้อู่ดูนิ่งๆไปไม่ได้ถามอะไรผมต่อ ผมเลยหันกลับมาล็อครถ แล้วเอากระเป๋าสะพายข้างขึ้นมาสะพาย
"ไปเถอะว่ะ กูมีเวลาไม่มาก"
"เออ"
ผมพยักหน้าบอกมัน ก่อนจะเดินนำออกมาตรงทางเข้าสวน มีแท๊กซี่จอดรออยู่พอดี พวกผมเลยเดินไปขึ้นรถ
"ไป XXXXX ครับ"
"ครับ"
รถกำลังแล่นออกไปตามทางเรื่อยๆ ไอ้อู่ก็นั่งอยู่ข้างๆผม ผมบอกทางให้แท๊กซี่ไปส่งไอ้อู่ที่มหาลัยผมก่อน แล้วผมถึงจะนั่งรถต่อไปลงอีกที ถึงผมจะเสียเวลากับไอ้อู่นิดหน่อย แต่ใช่ว่ากูจะไม่มีความสุขนะเว้ย กูมีความสุขโคตรๆ แต่กูก็กำลังทุกข์อยู่เหมือนกัน มีความสุข แต่ก็สุขไม่สุด
ในระหว่างที่นั่งอยู่ในรถ ผมโทรหาพยาบาลตลอด ว่าตอนนี้ความคืบหน้าเป็นยังไง แล้วพี่โบว์ติดต่อมาหรือเปล่า แต่คำตอบที่ได้ก็ยังคงเหมือนเดิม ไม่มีเหี้ยอะไรคืบหน้าสักอย่าง
"เดี๋ยวผมขอแวะเติมแก๊สสักครู่นะครับ ไม่นาน"
เสียงคนขับแท๊กซี่พูดขึ้นมาขัดจังหวะ ผมมองหน้าเขาผ่านกระจกด้านหน้ารถ เขาใส่แว่นดำไว้หนวด ผมเพิ่งจะสังเกตุเห็น ผมตอบกลับพยักหน้าให้ ยังไงผมคงหลีกเลี่ยงไม่ได้อยู่แล้ว
รถถูกเลี้ยวเข้ามาในปั๊มแห่งหนึ่ง ผมกับไอ้อู่เดินลงมาจากรถ แล้วมานั่งรอรถเติมแก๊ส แต่ถ้าตอนรอมีแท๊กซี่คันอื่นผ่านมา ผมก็โบกออกไปเลยเหมือนกัน แต่แม่งกลับไม่มีผ่านมาเลยสักคันเดียว คงเป็นเพราะแถวนี้มันนอกชานเมืองด้วยมั้ง
"เสร็จแล้วครับ ขอโทษทีนะครับ ทำให้เสียเวลาเลย"
เสียงเรียกของคนขับดังขึ้น พวกผมก็เดินไปขึ้นรถอย่างเดิม จนรถถูกขับออกไปอีกครั้ง แต่มันกลับขับออกไปในทางที่เปลี่ยว ไม่ใช่ถนนหลัก ทำให้ผมกับไอ้อู่มองหน้ากัน
"มึงว่ามันมีอะไรผิดปกติไหมวะ"
ไอ้อู่กระซิบถามผม ผมนั่งมองคนขับผ่านกระจกรถด้านหน้า ดูเขาขับรถแบบชิวๆ ไม่มีท่าทีว่าคิดอะไร
"กูก็คิดงั้น"
ผมหันไปพูดกับไอ้อู่ จนรถเลี้ยวเข้ามาในซอยรกร้าง มองเห็นบ้านคนอยู่ไกลๆ เพราะมันห่างออกมาจากถนนใหญ่
"โทษนะพี่ ทางนี้ไม่ใช่ทางไป XXXXX นี่ครับ" ผมอดที่จะถามไม่ได้ หรือแม่งจะเป็นทางลัดวะ แต่ทางนี้กูก็ไม่เคยขับรถเข้ามา จนรถที่ผมกำลังนั่งอยู่จอดกะทันหัน และนี่ก็คือเหตุผล ที่กูกูเลยว่าต้องมีเรื่องเหี้ยๆเกิดกับกูแน่
"ฉลาดดีว่ะ! กูก็ไม่ได้คิดจะพาพวกมึงไปที่นั่นอยู่แล้ว..."
"ไอ้สัดคม!"
ผมตะโกนลั่นรถ เพราะไอ้คมแม่งเป็นลูกน้องไอ้เหี้ยภพมัน กูจำไอ้พวกเหี้ยนี่ได้ติดตา นึกว่าตายห่ากันไปหมดแล้ว
"เออ กูเอง... กูขอให้มึงโชคดีละกันนะ"
ไอ้คมมันยิ้มให้ผม เป็นรอยยิ้มที่โคตรวอนตีนกูเลยไอ้สัด มันเปิดประตูลงรถไป แล้วตบมือสองครั้ง จนผมเห็นความเคลื่อนไหวที่อยู่ตรงหน้า มีพวกเวรทั้งหมดมารวมตัวกันอยู่ที่นี่ พวกมันเดินออกมาจากป่ารกข้างถนน และหนึ่งในนั้น...
...มีไอ้ภพด้วย
-
:hao7: :hao7: :hao7:
-
มีเรื่องแล้วไง :katai1:
ขออนุญาตแจ้งคำผิดค่ะ คำว่า "ตอกย้ำ" ไม่ต้องควบกล้ำ ร นะคะ
-
เอาแล้วไง มีเรื่องแล้ว
ค้างงงงงง
-
:hao4: รื้อฟื้น จ่ะ ไม่ใช่ ลื้อฟื้น :mew1:
-
ตายแล่วๆ มีเรื่องแล่วแนๆ :katai1:
-
คม ภพ แสดงตัวว่าทำเรื่องชั่วๆ ให้อู่เห็นกับตา
แต่อู่คงโดนหมาหมู่รุมพร้อมเบทด้วยสินะ
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
ขอแก้ที่ผิดนะ
กูไม่ได้คิดจะตรอกย้ำมึงนะเว้ย ------- ตอกย้ำ
-
ไอ้พวกเลว น่าเหยียบให้จมตีนนัก!!!
-
:hao4: รื้อฟื้น จ่ะ ไม่ใช่ ลื้อฟื้น :mew1:
ขอบคุณสำหรับคำผิดนะคะ แก้เรียบร้อยแล้วจ้า
-
คม ภพ แสดงตัวว่าทำเรื่องชั่วๆ ให้อู่เห็นกับตา
แต่อู่คงโดนหมาหมู่รุมพร้อมเบทด้วยสินะ
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
ขอแก้ที่ผิดนะ
กูไม่ได้คิดจะตรอกย้ำมึงนะเว้ย ------- ตอกย้ำ
ขอบคุณสำหรับคำผิดจ้า แก้แล้วเรียบร้อย :mew1:
-
มีเรื่องแล้วไง :katai1:
ขอบคุณสำหรับคำผิดนะคะ :hao5:
ขออนุญาตแจ้งคำผิดค่ะ คำว่า "ตอกย้ำ" ไม่ต้องควบกล้ำ ร นะคะ
-
หมาหมู่หรอว่ะ แม่งงงง
แสดงว่าการที่พี่สางของเบทหายตัวไป
ต้องมาจากไอ้พวกนี้แน่ๆเลย
-
ตอนที่ : 20.2
"ไอ้เบท"
ไอ้อู่มันจับแขนผมเอาไว้ ตอนที่ผมกำลังจะเปิดประตูรถลงไป ผมลืมไปเลยว่ามีไอ้อู่อยู่ ถ้าเป็นแบบนี้มันจะปลอดภัยหรือเปล่าวะ กูไม่อยากคิดไอ้สัด เพราะไอ้เหี้ยพวกนั้นคงไม่ได้เล่นงานแค่กู แต่ไอ้อู่ก็คงโดนเล่นไปด้วย แต่ถ้ากูไม่ลงไปเผชิญหน้ากับพวกมัน เรื่องก็ไม่จบลงสักที
"มึงรอกูอยู่ในนี้ ห้ามออกมา"
ผมบอกกับมัน มือก็ควักเอาปืนออกมาจากกระเป๋าที่สะพายติดตัวมา ที่จริงก็ไม่อยากจะพกติดตัวหรอก แต่ผมมีลางสังหรณ์ว่าจะเกิดเรื่องไม่ดี ตั้งแต่ที่พี่สาวผมหายตัวไป
"ได้ไงวะ พวกมันมาเป็นสิบ มึงคนเดียวจะไปสู้เหี้ยอะไรพวกมันได้" ไอ้อู่แย้งขึ้นมา
ผมมองออกไปทางข้างหน้ารถ พวกมันเริ่มเดินเข้ามาเรื่อยๆ โดยที่มีไอ้เหี้ยภพนั่งอยู่บนวีลแชร์ให้คนเข็น ก่อนที่ผมจะหันกลับมามองหน้าไอ้อู่อีกครั้ง
"แล้วมึงคิดว่าสองคนจะสู้ได้หรือไงวะ อีกอย่างมันเป็นเรื่องของกู ให้พวกมันจัดการกูแค่คนเดียวพอ"
"ปัญญาอ่อน มาด้วยกันก็ต้องไปตายด้วยกันสิวะ"
มันบอกผมน้ำเสียงจริงจัง กูฟังกูยังขนลุก มันใช่ไอ้อู่ที่กูรู้จักไหมวะ
"เฮ้ยพวกมึงอะ!! จะสั่งเสียกันอีกนานไหมวะ!"
สัดเอ้ย!! พวกมันกำลังเดินเข้ามาเรื่อยๆ ไอ้ภพเป็นคนตะโกนถาม ขาเดี้ยงขนาดนี้แม่งยังซ่าได้อีก ผมเปิดประตูรถลงไปอย่างไว
ปั้ง!
ก่อนที่ปืนจะดังขึ้นมาหนึ่งนัด ซึ่งกูคือคนที่ถูกยิง ไอ้สัดภพแม่งตั้งใจเล็งมาที่ขากูเต็มๆ ผมถึงกับทรุดตัว แต่ยังไม่ล้มลงไปบนพื้นถนน มันถือปืนไว้ตั้งแต่ตอนไหนวะ ทำไมกูไม่เห็น พอผมจะยกปืนในมือขึ้นไปยิงมัน ไอ้เหี้ยภพก็ยิงสวนกลับมาโดนมือผมอีก จนปืนในมือผมหล่นพื้น
"ไอ้เบท!"
เสียงไอ้อู่ตะโกนเรียกชื่อผม ก่อนที่มันจะกระโจนลงรถเข้ามาประคองร่างผมเอดาไว้ ถ้าถามว่าผมเจ็บไหม คนอย่างผมคือเจ็บจริง แต่กูไม่ข้อร้องชีวิตกับใครแน่นอน แล้วกูจะไม่แสดงความอ่อนแอ่ให้ใครเห็น ถึงแม้ว่ากูจะเจ็บปางตายก็ตาม
"พวกมึงไปแยกตัวไอ้อู่ออกมา"
ไอ้ภพหันไปสั่งลูกน้องมัน ผมหันไปมองหน้าไอ้อู่ทันที เห็นแค่เสี้ยวหน้า เพราะสายตามันจับจ้องไปที่พวกของไอ้ภพเสียมากกว่า แล้วมันก็ไม่พูดพร่ำทำเพลงเหี้ยไรเลย แม่งวิ่งเข้าใส่ไอ้พวกที่เดินเข้ามา กูจะห้ามก็ห้ามเอาไว้ไม่ทัน ถ้ามันโดนยิงทิ้ง กูอดได้เมียเลยนะเว้ย
"ไอ้สัดเอ้ย!"
ผมกำลังฝืนตัวเองเดินเข้าไปหาไอ้อู่ แต่เสือกโดนไปภพนั่งวีลแชร์เข้ามาขวางทาง มีลูกน้องอีกสี่คนยืนขนาบข้าง สายตามันมองกูด้วยความเยาะเย้ย ไอ้สัด คิดว่ามึงอยู่เหนือกูมากนักเหรอวะ
"จะตายแล้วยังเป็นห่วงมันอีกเหรอวะ มึงนี่มันโง่จริงๆ"
ไอ้ภพเอ่ยปากพูดกับผม ผมมองหน้ามันสลับกับหันไปมองไอ้อู่ มันโดนรุมจนแทบไม่เห็นตัว พอผมได้เห็นหน้าไอ้อู่ถึงกับสะอึก เลือดไหลเต็มหน้ามันไปหมด จนผมห้ามตัวเองให้ก้าวขาไปหาไอ้อู่ไม่ได้ แต่ก็โดนผลักอกเอาไว้เต็มแรง
"มึงจะไปไหน!"
ไอ้ภพภามแต่ผมไม่ตอบอะไรมัน มันเลยหันไปมองทางไอ้อู่ที่ถูกรุมซ้อม ก่อนจะหันกลับมามองหน้าผม
"เหอะ! นี่กูเพิ่งรู้นะเว้ย ว่ามึงกับไอ้อู่สนิทกันมากขนาดนี้ เมื่อก่อนมันเคยช่วยกูรุมเยพี่มึงด้วย มึงรู้เรื่องนี้หรือเปล่าวะ"
"หยุดพูด!! ไอ้สัด!! โอ๊ะ!"
ผมแทบปรี่เข้าไปเอาเรื่องไอ้ภพ แต่โดนลูกน้องมันเตะขาจนผมล้ม เลือดตรงขาผมไหลออกมาจนกางเกงเปียกไปหมด ที่มือเลือดก็หยดลงพื้นจนเละเทะ เสียงทางไอ้อู่ก็เริ่มเงียบลงไปแล้ว ภาพสุดท้ายที่ผมเห็น คือไอ้อู่โดนหิ้วปีกลากออกไป ซึ่งเริ่มห่างออกไปจากตัวผมเรื่อยๆ
ผมไม่รู้ว่าสิ่งที่ไอ้ภพพูดมันจะเป็นความจริงไหม ถ้าเป็นความจริงกูคงทำใจลำบากฉิบหาย กูรักมัน อันนี้กูคงปฎิเสธไม่ได้แล้ว ยิ่งได้รู้จักกับไอ้อู่ กูก็ยิ่งหลง หลงแม่งจนจะไปจากมันไม่ได้อยู่แล้ว ถึงแม้ว่ามันยังไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับผมก็ตาม
...แต่ถ้ามันทำพี่สาวผมจริง ผมก็คงให้อภัยมันยาก ส่วนคนที่เสียใจที่สุด คงหนีไปพ้นกูอีก ชีวิตกูแม่ง เหี้ยฉิบหาย
"สรุปมึงรู้เรื่องนี้หรือเปล่าวะ ถ้ามึงไม่รู้...กูสามารถเล่าให้มึงฟังได้นะ"
"กูไม่อยากฟัง"
"หึ! เสียใจด้วยวะ เพราะกูอยากให้มึงรับรู้ถึงความเลวของกู...กับมัน"
"ไอ้สัด!!"
ผมโมโหจนแทบควบคุมสติเอาไว้ไม่ได้ ไอ้ภพมันหัวเราะเยาะกูแบบคนเหนือกว่า ผมจะเข้าไปซัดหน้ามัน ไอ้ภพมันจ่อปืนเข้ามาที่อกกูเลย ถ้ากูตายตอนนี้กูคงเสียใจมากๆ เสียใจตรงที่กูยังหาความเป็นธรรมให้พี่สาวกูไม่ได้
"พามันไป"
มันหันไปสั่งลูกน้องมันอีก ผมโดนพวกเหี้ยสองคนเข้ามาลากคอให้เดินตามมันไป ผมพยายามขัดขืน แต่แม่งก็ดิ้นไม่หลุด ไอ้สัด! ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันจะพาผมไปไหน แล้วไอ้อู่...ตอนนี้มันจะเป็นยังไงบ้าง
...ผมเป็นห่วงมัน
"กรี๊ดดดดดดดดด!!!"
"พี่โบว์!!"
ผมโดนพามาที่โกดังร้าง มันไกลจากจุดที่ผมเริ่มเปิดศึกกับมัน พอมันพาผมเดินเข้ามา ผมกลับเห็นพี่สาวผมก้มหน้ากรีดร้องอยู่บนพื้น สภาพไม่ต้องพูดถึง ผมเห็นผมถึงกับน้ำตาซึม เป็นฝีมือไอ้พวกเหี้ยนี่ ที่มันจับตัวพี่สาวผมมา ผมไม่คิดเลยว่าจะเป็นพวกมัน ผมไม่คิดมาก่อนเลย
"ปล่อยกูสิวะ!! พี่โบว์!!"
"กรี๊ดดด!! ฮื้ออออ"
เธอทั้งร้องทั้งกรี๊ดออกมาไม่หยุด ไอ้พวกที่มันอยู่เฝ้าพี่สาวกูแม่งพากันหัวเราะ รวมไปถึงไอ้ภพก็ด้วย กูพยายามขืนตัวออกจากพวกมัน จะเข้าไปหาพี่กู แม่งก็ไม่ยอมปล่อยกูไป พวกมันเห็นเรื่องแบบนี้ เป็นเรื่องน่าขำหรือยังไงวะ!
"ไอ้เหี้ยภพ! ทำไมมึงต้องลากพี่กูเข้ามาเกี่ยวด้วยวะ! ถ้ามึงแค้นกู มึงจัดการกู พี่สาวกูไม่เกี่ยว!" ผมหันไปพูดกับมันด้วยอารมณ์ทั้งหมดที่มี ตอนนี้ผมเจ็บไปหมด เจ็บทั้งตัว เจ็บทั้งใจ เจ็บที่ไม่สามารถปกป้องพี่สาวเอาไว้ไม่ได้
"มึงนี่ถามอะไรโง่ๆ ก็นี่ไง...คือสิ่งที่กูกำลังจะทำกับมึง"
"ปล่อยพี่สาวกูไป"
"ปล่อยให้โง่ดิ เฮ้ยพวกมึง! จับอีนี่ถอดเสื้อผ้า"
"ไอ้ภพ!!"
"กรี๊ด!! อย่า! อย่าเข้ามานะ!! ฮื้ออออ!"
ผมขืนตัวเต็มแรง เมื่อเห็นว่าไอ้คนพวกนั้นกำลังลงมือกับพี่โบว์ ผมทรมานจนจะตายห่าอยู่แล้วตอนนี้ ทำไมพวกมันถึงได้รุนแรงกับผู้หญิงนักวะ!
ผลัก!
"ไอ้เบท!"
พอผมขืนตัวเองออกมาได้สำเร็จ ก็จัดการกับไอ้เวรพวกนั้นทันที รีบวิ่งฝ่าดงตีนเข้าไปหาพี่โบว์ เข้าไปนั่งคุกเข่าโอบกอดร่างพี่โบว์เอาไว้ทั้งร่าง ปล่อยให้พวกเหี้ยยำตีนลงมา ทั้งหัว ทั้งตัว มีแต่แรงกระทบจากฝีเท้าล้วนๆ ยังไงกูก็ต้องปกป้องพี่กู พี่กูต้องไม่เป็นอะไร
"อวดเก่งนักนะมึง!!"
ผัวะ!
ผมไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นหลังจากนี้ หลังจากที่สติผมกำลังจะเลือนหายไป ถาพสุดท้ายที่ผมเห็นคือพี่โบว์ พี่โบว์กำลังจะถูกแย่งไปจากมือผม โดยที่ผมไม่สามารถขยับร่างกาย เพื่อช่วยพี่สาวผมเอาไว้ได้เลย มีแค่น้ำตาที่ยังไหลลงมาเรื่อยๆ
ผมรู้สึกตัวอีกทีร่างกายถูกมัดติดกับเสา ผมไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวผมเองยังอยู่ที่เดิมไหม เพราะผมไม่ได้ยินเสียงพี่สาวผม แถมตาก็ยังถูกปิดจนมองไม่เห็น จนกูไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับกูอีกในตอนนี้ กูบอกเลยว่ากูไม่เคยกลัวตาย แต่พี่สาวกูต้องรอดและปลอดภัยเท่านั้น!
"ไง ฝืนแล้วเหรอวะ"
ผมได้ยินเสียงคนทักไม่ใกล้ไม่ไกล ฟังดูก็รู้ว่าเป็นเสียงไอ้ภพ เพราะนอกเหนือจากมันคงไม่มีใครมันกล้าถามกู เพราะแม่งก็เห็นเป็นลูกน้องไอ้ภพกันหมด มันคงรอให้ไอ้ภพออกปากสั่งก่อน พวกมันถึงจะทำ
"พี่สาวกูอยู่ไหน"
ผมถามออกไปทันที ได้ยินเสียงมันขำอยู่หน่อยๆ แม่งโคตรปลุกอารมณ์กูเลย ไอ้สัด! กูอยากอัดมันให้เละคาตีน อัดแม่งไม่ให้เหลือซาก!
"มึงจะเอาความจริง หรือว่าเรื่องโกหก?"
"พี่สาวกูอยู่ไหน!!"
"จุ๊ๆ อย่าขึ้นเสียงกับกู กูไม่ชอบ!"
ผลัวะ!
ผมโดนมันต่อยเข้ามาเต็มหน้า จนได้กลิ่นเลือกคลุ้งไปทั่วปาก
"จะตายห่าอยู่แล้ว มึงยังจะมาอวดดีกับกูอีกเหรอวะ"
"มึงก็ปล่อยพี่กูไปสิวะ!!"
"กูบอกว่าอย่าขึ้นเสียงไง!!"
หลังจากนั้นผมโดนมันต่อยเข้ามาอีกหลายหมัดจนนับไม่ถ้วน ผมไม่มีปัญญาทำเหี้ยไรมันได้เลย เพราะถูกมัดทั้งมือ ถูกมัดทั้งเท้า แค่มันยิงกูอีกนัดเดียว รับรองกูได้ตายจริงๆแน่ แต่แม่งก็ไม่ยอมฆ่ากูสักที ไม่รู้มันลีลาเหี้ยอะไรอยู่
"แต่ถ้ามึงอยากรู้ว่าพี่มึงอยู่ไหน กูจะบอกมึงให้ก็ได้..."
ไอ้ภพหยุดลงมือกับผม ก่อนจะกระชากหนังหัวผมเต็มแรง เสียงมันเริ่มกระซิบอยู่ข้างๆหู จนกูรู้สึกขนลุกขึ้นมา
"ว่าตอนนี้พี่มึง...กำลังมีความสุขอยู่กับไอ้อู่"
"กูไม่เชื่อ!"
ผมสวนกลับทันที จนไอ้ภพปล่อยหนังหัวผมให้เป็นอิสระ
"ไม่เชื่อก็เรื่องของมึง กูว่ากูไปร่วมแจมกับมันดีกว่า เมื่อก่อนที่แจมกัน แม่งโคตรสนุกเลย..."
"ไอ้เหี้ยภพ!!"
"ฮ่าๆ"
เสียงมันหัวเราะ ก่อนจะค่อยๆเลือนหายไป ครั้งนี้ผมขืนตัวเองสุดๆ แต่แม่งก็หลุดไปโคตรยาก เชือกที่มัดอยู่ตรงข้อมือยิ่งรัดแน่นเข้าไปอีก ผมไม่เชื่อหรอกครับ ว่าไอ้อู่จะทำเรื่องอย่างนั้น ไอ้เหี้ยภพแม่งใส่ไฟไอ้อู่ชัวร์ๆ ไอ้เลวเอ้ย! กูอยากฆ่ามึงให้ตาย ไอ้สัด!
TBC.
มาแล้วจ้า มีใครยังรออ่ายอยู่ไหมน้า
-
งานนี้ไอ้ภพต้องไม่ตายดี
ต่อเลยได้ไหม รอออออออ
-
รอจ้า :L2:
-
:pig4:
-
อู่จะไปยุ่งกับพี่สาวเบทได้
อู่ต้องโดนยาแน่ :a5: o22
ไอ้ภพ เลวโคตร :z6: :z6: :z6:
เบท อู่ จะพ้นจากเรื่องนี้ได้อย่างไร
ใครจะมาช่วยได้ :mew2: :mew2: :mew2:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
อยากอ่านต่อแล้วค่ะ กำลังลุ้นเลยยย :katai4:
-
:hao7: :hao7: :z6: :z6: :katai1: :katai1:
-
ไอ้เหี้ยภพงานนี้ไม่ได้ตายดีแน่
-
อิภพ!! :z6: :beat: :beat: นิสัย!! เดี้ยงแล้วไม่เจียมตัวนะเอ็ง
-
วางแผนได้แนบเนียนดีเนอะ
-
อยากให้น้องชายไอ้ภพมาเห็นภาพนี้จัง จะได้รู้ว่าพี่มันเป็นยังไงมันจะได้เข้าใจสักที ส่วนภพกะลูกน้องต้องตายไม่ดีสักคนไอ้พวกนี้ หึหึหึ :z6: :z6: :beat: :beat: :angry2:
-
ไอ้เหี้ยภพ เลวชาติชั่ว
ถ้าเรื่องนี้จะมีใครตายก็ขอให้เป็นมัน!!!
-
จะมายังน่ะ
-
ทำไมต้องใส่ร้ายอู่ด้วยว่ะ
แม่งงงง อ่านไปแค้นไป อยากจะช่วยเข้าไปกระทืบพวกมันมากๆ
-
เบท อู่ มายังๆ รอนะจ๊ะ
-
...
-
ภาพอะร๊ายยยยย ไม่ได้เกี่ยวกับอู่ใช่ไหม
เราไม่อยากให้พวกเขาเกลียดกันนะ
ดีใจที่กลับมาต่อนะคะ
-
อ่านแล้วยิ่งเครียดอ่ะ :mew5:
-
รอดยากเนอะ
-
:serius2: :serius2: :serius2:
-
ดีใจ ไรท์มา :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
โอยๆๆ........ใครจะช่วยเบท อู่ พี่โบว์
จากพวกสัตว์นรกได้นะ
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
จะมีใครมาช่วยไหม
ดีใจที่มาต่อน่ะ
-
แค่่นักเขียนมาต่อก็ดีใจแล้วค่ะ
เกลียดไอ้เหี้ยภพกับไอ้พลมาก สัตว์นรกเอ๊ย!!!!
โครตสงสารเบทกับพี่โบว์อ่ะ ใครจะมาช่วยได้นะ T_T
สำหรับอู่ ยังไม่มีคอมเม้นท์ค่ะ
-
ตอนที่ : 24
"กูว่ามึงอยู่เฉยๆเถอะว่ะ พยายามหนีไปก็เท่านั้น"
"มึง?"
ผมหยุดขืนตัวเองทันที เพราะตอนแรกคิดว่ามันกลับออกไปแล้วด้วยซ้ำ ยิ่งไอ้เหี้ยนี่พูดขึ้นมาอีก กูก็ยิ่งโมโหจัด ทำได้แค่นั่งข่มอารมณ์ตัวเองเอาไว้ ไอ้ภพมันขำผมขึ้นมาอีกครั้ง ท่าทางดูสะใจผมฉิบหาย
"หึ! กูจะให้โอกาสมึงนั่งแค้นกูสักสองชั่วโมง หลังจากที่กูเย-พี่มึงเสร็จแล้ว กูจะกลับมา"
"มึงฆ่ากูเลยดีกว่าว่ะ"
ผมพูดออกมาอย่างเหลืออด ให้กูตายไปเสียตอนนี้ ยังจะดีกว่าต้องมาทนเห็นพี่สาวในสภาพแบบนั้น แค่นี้กูก็เจ็บจนไม่รู้จะเจ็บยังไงแล้ว
"มึงว่าอะไรนะ?" ไอ้ภพถามย้ำ น้ำเสียงมันอยู่ใกล้ตัวกูนิดเดียว
"กูบอกให้มึงฆ่ากู!"
"หึ!" มันตอบสนองคำพูดกูเป็นอย่างดี "มึงฝันไปเปล่าวะ ถ้ามึงตายง่ายๆ มึงก็ไม่เห็นเจตนารมณ์ที่กูต้องการนำเสนอมึงดิวะ มึงรอกูไม่นาน แต่ถ้ามึงนั่งรอเฉยๆไม่ได้..."
มันเงียบนิ่งไป ผมรอฟังคำพูดจากปากมันต่อ ไม่ได้พูดเหี้ยอะไรออกไป เพราะพูดไปก็เท่านั้น ยิ่งพูดผมก็ยิ่งเจ็บ เจ็บไปหมดทุกส่วน จนไอ้ภพมันพูดขึ้นมาอีกรอบ
"กูจะให้ลูกน้องกูรุมกระทืบมึง จนกว่ากูจะกลับมาก็แล้วกัน เฮ้ย! ไอ้คม! จัดการมันให้หน่อย แต่อย่าให้ถึงตาย"
"ไอ้ภพ!"
ผมกัดฟันเรียกชื่อมัน ไอ้ภพได้แต่หัวเราะผม จนคราวนี้มันได้เข็นรถออกไปจริงๆ กูโดนพวกไอ้คมรุมกระทืบทันที ไม่สามารถรับรู้ทิศทางได้เลย ว่าพวกมันจะกระทืบกูตรงจุดไหนบ้าง ตากูโดนผ้าปิดเอาไว้ มือถูกมัด ทำได้แค่นั่งเป็นกระสอบทรายให้พวกมันซ้อม
"มันตีนฉิบหายเลยเว้ย!!"
"อั่ก!"
ผมโดนพวกมันเตะเข้ามาที่ท้องเต็มแรง ก่อนที่พวกมันจะพากันหัวเราะชอบใจ ตอนนี้ร่างกายผมแทบไม่ไหว ทั้งโดนซ้อม ทั้งโดนยิง
"เสียดายความหล่อไอ้สัด! อีกไม่นานมึงก็ถูกฆ่าตายแล้วว่ะ ฮ่าๆ"
ผลัวะ!
"ถ้าลูกพี่กูแค้นใคร คนนั้นแม่งรอดออกไปยากว่ะ ไอ้คิม มึงเอาบุหรี่มานี่ดิ"
"จัดไปเลยครับพี่"
หลังจากที่ผมนั่งเฉยๆ ให้พวกมันกระทืบ พวกมันผลัดกันพูดไม่มีใครเงียบปาก จนประโยคสุดท้ายที่กูได้ยินมันคงไม่เกิดผลดีกับตัวกูแน่ เพราะได้กลิ่นควันบุหรี่มาได้สักพักหนึ่งแล้ว
"โอ๊ย!"
กลายเป็นเสียงผมเองที่ตะโกนออกมาอย่างห้ามไม่ได้ เพราะไอ้พวกนี้มันเอาบุหรี่มาจี้ตรงอกผม แถมเป็นอกข้างซ้ายด้วยไอ้สัด เหมือนมันตอกย้ำความเจ็บของผมให้ลึกลงไปอีก จากนั้นแม่งก็พากันหัวเราะ ผมได้แต่นั่งกำมือตัวเองแน่น เพราะกูหลุดออกจากเชือกที่มัดอยู่ไม่ได้เลย
...พวกมึงจะทรมานกูไปถึงไหนวะ!!
กลิ่นไหม้ตรงเสื้อเริ่มลอยเข้ามาเตะจมูก ผิวหนังรู้สึกแสบระบม เพราะมันจี้อกผมแช่อยู่แบบนั้น
"เจ็บไหมวะ?" เสียงใครบ้างคนกระซิบอยู่ข้างๆ ผมไม่ตอบไม่พูดเหี้ยอะไรทั้งนั้น จนมันเป็นคนพูดขึ้นมาอีกรอบ "แค่นี้กูว่ามันยังจิ๊บๆนะเว้ย กูดีใจฉิบหาย...ที่พี่กูจับมึงมาล้างแค้นได้"
"ไอ้พล?" ผมคิดว่าต้องใช่มัน
"หึ! ขอบใจว่ะ ที่มึงยังจำกูได้"
ผมอึ้งไปเลยทันที ผมไม่ได้คิดเอาไว้เลยว่าไอ้พลมันจะเข้ามาร่วมด้วย ผมนี่แม่งโคตรโง่เลยว่ะ ผมคงรอแค่ความตายอย่างเดียวไม่มีทางรอดออกไปจัดการพวกมัน ตายแบบไม่มีห่าอะไรสักอย่างไม่มีแม้แต่ความสุข
...ไอ้อู่ กูคิดว่ามึงคือความสุขของกู แต่ตอนนี้กูไม่ค่อยมั่นใจเลยว่ะ ว่ามึงยังเป็นความสุขสำหรับกูอยู่หรือเปล่า
"พวกมึงจัดการมันต่อไป กูขอตัวไปหาไอ้ภพกับไอ้อู่ก่อน กูไปก่อนนะเบท"
แปะๆ
มันตบหน้าผมอย่างเย้าะเย้ย หลังจากนั้นผมโดนคนที่เหลือย้ำตีนไม่ยั้ง จนแทบกระอั่กเลือด มันเหมือนจะตายให้ได้ แต่แม่งก็ไม่ตายไปสักที มันโคตรทรมาน ตรงนี้แหละว่ะ ที่น้ำตากูแทบไหลออกมา แต่กูไม่ได้อยากทำตัวอ่อนแอพ่ายแพ้ให้หมาตัวไหนมันเห็น
...แต่กูจะเข้มแข็งไปเพื่ออะไร เข้มแข็งไปก็ไม่มีความหมาย เข้มแข็งไปก็ช่วยอะไรใครไม่ได้
.
ซ่าาาาา
"ตื่นขึ้นมา! กูให้มึงนั่งรอความตาย ไม่ไช่ให้มึงมานอน"
ผมโดนปลุกด้วยน้ำเย็นจัด จนตัวเองรู้สึกหนาว เสียงคนพูดเริ่มหนาหูขึ้นมา แสดงว่าไม่ได้มีแค่ไอ้ภพ หรือไอ้พลสองคน มันมีมากกว่านั้น
"แก้ผ้าปิดตาออกให้มัน"
เสียงไอ้ภพมันสั่งลูกน้อง จนดวงตาทั้งสองข้างของผมเป็นอิสระ ตาพร่ามัวไปหมดจนต้องกระพริบตาให้มองเห็นได้ชัดๆ เบื้องหน้าผมเป็นจอโปรเจคเตอร์ขนาดใหญ่ ผมค่อยๆหันสายตาไปมองรอบด้าน ไอ้ภพไอ้พลรวมถึงลูกน้องยืนรวมกันเป็นสิบคน แต่กลับไม่มีไอ้อู่ พี่โบว์ก็ไม่ได้อยู่ที่นี่ มันเอาพี่สาวผมไปไว้ไหน
"ไม่ต้องมองหา ไอ้อู่มันนอนพักอยู่กับพี่มึง มันเย-พี่มึงไปหลายน้ำเลยว่ะ"
ไอ้พลพูดขึ้นมาเหมือนรู้ว่าผมคิดอะไรอยู่ ผมไม่ตอบเพราะไม่เชื่อคำพูดเหี้ยๆจากมัน หันกลับมามองสภาพตัวเอง สภาพแทบดูไม่ได้เลย ที่ยิ่งไปกว่านั้นคือกู...กูถูกจับมัดอยู่บนเครื่องเลื้อย ดูจากสถานะการณ์กูก็พอเดาได้ ว่าไอ้ภพคงอยากตัดขากู เหมือนที่กูทำขามันพิการ
"ไง มึงกลัวเหรอวะ?"
"มึงให้กูกลัวอะไร?"
ผมสวนกลับทันที จนไอ้เหี้ยภพหน้าเสียลงไปนิดหน่อย ก่อนมันจะกระตุกยิ้มออกมาแล้วซัดกำปั้้นเข้ามาที่หน้าผมเต็มแรง ถึงไอ้ภพจะนั่งวีลแชร์ แต่ก็นั่งอยู่ข้างๆกูจนแทบจะสิง ไม่อย่างนั้นมันคงต่อยหน้ากูไม่ถึงแบบนี้หรอก
"ปากดีจริงเว้ย ก่อนมึงตายกูมีอะไรจะให้มึงดู"
ไอ้ภพพูดต่อ ผมเพิ่งสังเกต ว่าตรงหน้าตักมันมีโน๊ตบุ๊ควางอยู่ ไอ้สัดภพยิ้มให้ผมอย่างเยือกเย็น ก่อนที่มันจะหันกลับไปกดคีย์บอร์ด เพียงเวลาไม่นาน... มีภาพบ้างภาพฉายขึ้นไปบนหน้าจอโปรเจคเตอร์ มันเป็นภาพที่ผมนั้น กลืนน้ำลายตัวเองลงคอได้อย่างยากลำบาก
...ภาพพี่โบว์นอนหลับ ร่างกายไร้เสื้อผ้า
"ไอ้เหี้ยภพ! มึงปิดเดี๋ยวนี้!" ผมหันไปตะคอกใส่มัน พุ่งตัวเข้าไปหาอย่างบ้าคลั่ง แต่ก็ทำเหี้ยอะไรมันไม่ได้ รู้ทั้งรู้ว่ามันทำอะไรพี่ผม แต่ผมไม่อยากเห็นสภาพพี่สาวผม ผมทนดูไม่ได้จริงๆ
"กูลองกลับไปแดกของเดิมดู รสชาติแม่งห่วยแตกกว่าแต่ก่อนเยอะเลยว่ะ"
"กูบอกให้ปิดไงวะ!" มันไม่ปิด แถมยังเสือกพูดเรื่องแบบนั้นออกมาอีก ไม่ให้กูโมโหได้ไงวะ!
"กูต้องเชื่อมึง?" มันหันกลับมามองผม พวกลูกน้องมันพากันหัวเราะแซวพี่สาวผมไม่หยุด
"กูจะฆ่ามึง!"
"ก็เอาดิวะ! ชีวิตมึงตกอยู่ในกำมือกูแท้ๆ มึงอย่าอวดเก่งจะดีกว่า!"
".........." ผมพูดอะไรไม่ออก มันจุกอกไปหมด เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น มันร้ายแรงเกินกว่าจะให้อภัยคนอย่างมัน
"นี่มันแค่เบาะๆ เพราะสิ่งที่กูอยากให้มึงดูมันมีมากกว่านั้น"
[อย่านะ! ช่วยด้วย!]
ภาพนิ่งบนจอโปรเจคเตอร์กลายเป็นวีดีโอขึ้นมา ผมหันไปให้ความสนใจคลิปบนจอ พี่สาวผมถูกไอ้ภพลวนลาม บนคลิปมีวันที่บอก ว่าเป็นคลิปที่พี่สาวผมโดนข่มขืนเมื่อหลายเดือนก่อน
...คลิปนี่ผมไม่เคยดู เพราะดูไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร ไอ้ภพเคยส่งคลิปนี้มาให้ผม ผมจำได้แม่น ก่อนที่ผมจะไปรุมกระทืบมันถึงที่
วีดีโอยังคงเล่นต่อไป ผมทนดูเกือบไม่ได้ แต่คงไม่มีทางเลือกอื่นเพราะห้ามมันไปก็ไร้ประโยชน์ ไอ้ภพมันดูพึงพอใจ ที่สามารถทำลายความรู้สึกของกูได้
[ใครก็ได้ช่วยด้วย!]
[เงียบ!! กูบอกให้เงียบไงวะ! ไอ้อู่! เอายาปลุกเซ็กซ์มาให้กูที]
แค่ชื่อไอ้อู่ที่ไอ้ภพพูดถึง ทำเอาผมชะงักจนเนื้อตัวผมสั่นไปหมด มุมกล้องถูกเคลื่อนย้ายเข้าไปหาไอ้ภพบนเตียง แสดงว่ามีคนกำลังถ่ายคลิปนี้ให้มัน ซึ่งคนๆนั้นคือไอ้อู่...
...ไม่จริงสัด! กูไม่เชื่อหรอก คนชื่ออู่บนโลกนี้มีเยอะแยะไป มันต้องไม่ใช่ไอ้อู่ของกู!
[พี่จะกินเองเหรอ?] น้ำเสียงในคลิปฟังดูคุ้นหู แต่กูไม่อยากจะคิดว่าเป็นมัน เพราะไอ้อู่ไม่เคยหลุดเรื่องนี้ออกมาให้กูรู้ ถ้าคนที่กำลังถ่ายคลิบเป็นมันจริงๆ มันคงไม่ให้กูยุ่งกับมันหรอก มันต้องตีตัวออกห่างกูไปตั้งนานแล้ว
[ให้มันกินดิวะ กูเงี่ยนอยู่แล้วจะกินทำไม]
มีแขนๆหนึ่ง ยื่นผ่านหน้ากล้องออกไป ในมือถือยาปลุกเซ็กซ์อย่างที่ไอ้ภพร้องขอ พี่สาวผมพยายามดิ้นหนี แต่โดนไอ้ภพขึ้นคร่อมเอาไว้
[ไม่นะ! ปล่อยโบว์ไป!]
[หุบปาก! แดกนี่ไปซะ!]
[อื้อ!!]
พี่โบว์ถูกยัดยาเข้าปาก หลังจากนั้นไม่ต้องคิดเลยว่าสภาพพี่ผมจะเป็นยังไงต่อ ผมหลับตาลงทันที ปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาช้าๆ ฟังแค่เสียงคงพอกับความเจ็บในครั้งนี้
"หลับตาทำไมวะ?"
เสียงไอ้ภพมันถามผมขึ้นมา ผมยังคงหลับตาอยู่อย่างนั้น ไม่สนใจว่าใครจะพูดอะไร เสียงคลิบเงียบลงไปแล้ว ผมไม่รู้ว่ามันปิด หรือแต่สต๊อปเอาไว้
"มึงทนดูไม่ได้?" มันถามต่อ
".........." แต่ผมไม่ตอบ
"อย่างน้อยๆมึงควรลืมตาขึ้นมาดูไอ้อู่มันนะ มึงจะได้หายโง่สักที"
".........."
"ลืมตาขึ้นมา..."
".........."
"กูบอกให้มึงลืมตาไงวะ!"
ผลัวะ!
ผมโดนมันต่อยจนหน้าหัน เป็นจังหวะที่ผมลืมตาขึ้นมามองอย่างกระทันหัน สายตาผมเลื่อนผ่านหน้าจอโปรเจคเตอร์ คลิปถูกสต๊อปเอาไว้จริงๆ และเสือกสต๊อปค้างเป็นหน้าของไอ้อู่...
...เป็นไอ้อู่จริงๆ ภาพเบื้องหน้าเป็นมันจริงๆ!
"เป็นยังไงล่ะมึง หน้าไอ้อู่มันโคตรมีอารมณ์เลย มึงเห็นไหมวะ?"
ไอ้ภพยังคงพูดกรอกหูกู แต่สายตากูกลับมองไปที่จอโปรเจคเตอร์ หน้าไอ้อู่ดูมีอารมณ์ ยืนมองไอ้เหี้ยภพอยู่ มองยังไงก็เป็นมันจริงๆ เป็นไอ้อู่ ที่กูชอบนักชอบหนา จนตอนนี้กูเสือกรักมันไปแล้ว
"ถ้ามึงไม่อยากดูต่อก็ไม่เป็นไรว่ะ กูเองก็เบื่อที่จะดูเหมือนกัน"
"ฆ่ากูซะ..."
ผมถามไอ้ภพออกไปไม่แม้แต่จะมองหน้า เพราะผมละสายตาไปไหนไม่ได้ มองหน้าไอ้อู่ผ่านจออยู่แบบนั้น
"ใจเย็นๆดิวะ"
"กูบอกให้มึงฆ่ากู!"
ผมหันไปตะคอกใส่มัน ไอ้ภพมองหน้าผมเดือดขึ้นมาเลย ผมก็มองหน้ามันอย่างเอาเรื่องเหมือนกัน ไอ้ภพไม่พูดเหี้ยไรออกมา มันหันไปส่งซิกหน้าให้ไอ้คมลูกน้องมัน ไอ้คมถึงได้เดินมากดสวิตซ์ตรงปลายเท้าผม เครื่องเลื้อยทำงานขึ้นมา ผมยังคงนั่งอยู่นิ่งๆ คงถึงคราวตายของผมแล้ว
ผมนั่งมองหน้าไอ้อู่แบบนั้น มองด้วยความเสียใจที่เริ่มก่อตัวขึ้นมา เสียใจที่มันทำเรื่องแบบนี้ เสียใจว่าทำไมต้องเป็นมัน เสียใจที่มันทำร้ายพี่สาวผม และเสียใจที่มัน...
...มาทำลายความรู้สึกผมที่มีต่อมัน
"กูเกลียดมึง..."
ใบเลื้อยเริ่มเคลื่อนตัวเข้ามาเรื่อยๆ แต่ผมไม่รู้สึกกลัวเลยสักนิด เสียงหัวเราะ เสียงความสะใจยังคงดังไม่ขาดสาย ดังขึ้นมาท่ามกลางใจความเจ็บปวดของกู
...โครมๆ เพล้ง!
เสียงรถวิ่งผ่านหน้าโกดังเข้ามา ผมหลุดออกจากภวังค์ตรงหน้าหันไปมอง เห็นรถกระบะวิ่งชนโกดังเข้ามาด้านในสามคันได้ พวกไอ้ภพแตกตื่นกันหมด ก่อนที่เสียงปืนจะดังขึ้นมาติดกันจนเหมือนสงคราม
"ไอ้เบท!"
ผมหันไปมองเสียงที่เรียกชื่อผม ไอ้มิกซ์วิ่งฝ่าดงกระสุนปืนมาหาผม พวกที่พังโกดังร้างเข้ามามันเป็นเพื่อนผมเหรอวะ แล้วมันรู้ได้ไงว่าผมถูกจับตัวอยู่ที่นี่ ใครเป็นคนบอกมัน
"ระวังตัวด้วย!" ผมตะโกนบอกมัน เพราะมันรีบวิ่งเข้ามาหาผม ไอ้พวกเหี้ยรัวปืนสะนั่นโกดังไปหมด เพื่อนผมมากันครบทุกคน รวมไปถึงพี่บอล ตำรวจนอกเครื่องแบบ ที่เป็นพี่ชายแท้ๆของไอ้บาสก็มาช่วยผมด้วย พวกเขาจัดการกับไอ้พลอยู่ ส่วนไอ้ภพโดนยิงที่ไหล่ไปหนึ่งนัด
"ไอ้เบทมึง?" ไอ้มิกซ์ดูจะอึ้งไปเมื่อเห็นสภาพผม มันกระสับกระส่ายมองหาอะไรสักอย่าง
"ไอ้สัดเอ้ย! สวิตซ์อยู่ไหนวะ!" มันพยายามมองหาสวิตซ์ปิดเครื่องเลื้อย เพราะอีกนิดเดียวขาผมจะโดนตัดแล้ว ผมรู้ว่ามันอยู่ตรงไหน แต่ผมไม่บอกมัน เพราะผมไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้ว ไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าจะมีชีวิตอยู่ไปเพื่ออะไร
"ไอ้เบท?" ไอ้บาสวิ่งเข้ามาหาผมอีกคนดูร้อนรนจนผมสัมผัสได้ สัมผัสได้ ว่าพวกมันเป็นห่วงผมกันมากแค่ไหน
"มึงหาสวิตซ์เจอยัง?" ไอ้บาสถามไอ้มิกซ์ ตัวมันเองก็ช่วยมองหา จนผมเกือบบ่อน้ำตาแตก อยากจะบอกพวกมัน แต่ปากผมหนักจนพูดอะไรไม่ออก
"แม่งเอ้ย! ไอ้บาสมาช่วยกูแก้มัดไอ้เบทเร็ว!"
ไอ้มิกซ์สบถออกมาอย่างหัวเสีย มันหันกลับมาแก้เชือกให้ผมแทน ผมนั่งมองอยู่นิ่งๆ ไม่ห้ามอะไรทั้งนั้น พวกมันอยากช่วยผมก็ช่วยไป รอดออกไปกูคงทำใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นลำบาก ตอนนี้กูยอมตาย แม้แต่กระสุนปืนที่ยิงผ่านหน้าไป กูก็ไม่หลบ ไอ้พวกที่เหลือยิงกัน จนกูไม่รู้ว่าใครมีชีวิตรอดอยู่บ้าง
"มึงทำใจดีๆไว้นะเว้ย กูจะพามึงไปโรงพยาบาล" พวกมันรีบแก้มัดให้ผม จนแก้ได้สำเร็จ พวกมันถึงได้แบกผมลงมาจากเครื่องเลื้อย
"แล้วพี่กูล่ะ" ผมรีบถามพวกมันก่อน เพราะไม่รู้พวกมันเอาพี่สาวผมไปไว้ไหน ไอ้อู่เองก็ด้วย ไม่รู้ว่าตอนนี้มันอยู่ไหน มันทำอะไรอยู่ แค่นึกถึงมันผมรู้สึกจุกที่อกไปหมด
"มึงไม่ต้องห่วง พี่โอมช่วยออกมาได้แล้ว" พี่โอมเป็นลูกน้องพี่บอลอีกที ไอ้มิกซ์ยืนยันออกมาแบบนี้ ผมก็หายห่วง
"แล้ว..." ผมจะถามถึงไอ้อู่ แต่ปากกลับไม่อยากเรียกชื่อมัน
"แล้วอะไร?" ไอ้บาสมองหน้าผมทันที ผมเลยส่ายหัวว่าไม่มีอะไร พวกมันก็รีบพยุงผมออกมาทันที
"ไอ้บาส! พาไอ้อู่ออกไปก่อน!" พี่บอลตะโกนบอกมาอีกฝากหนึ่ง ไอ้บาสพยักหน้าแล้วพยุงผมมาขึ้นรถ มีพวกตำรวจนอกเครื่องแบบคนอื่นยิงสะกัดไว้ให้ ไอ้มิกซ์ถูกยิงที่ไหล่แบบเฉียดฉิว แต่มันก็ยังไม่เลิกที่จะพยุงผมไป
พอใกล้จะถึงรถ ไอ้นิคกับไอ้จุนวิ่งเข้ามาช่วยกันกระสุนอยู่ข้างๆ พวกมันถือปืนคนละกระบอก ก่อนที่ตัวผมจะถูกนำเข้าไปในรถ มีไอ้บาสขับรถพาผมออกไป ส่วนเรื่องไอ้ภพ พี่บอลเป็นคนจัดการต่อทั้งหมด
"มึงโอเคไหมวะ?" ไอ้นิคถามผมตอนที่กำลังนั่งรถออกมา มันนั่งอยู่ข้างๆผม มองดูด้วยความเป็นห่วง ส่วนไอ้มิกซ์กับไอ้จุนขับรถตามผมมาอีกคัน เลยไม่ได้มาด้วยกัน
"กู..."
"มึงจะถามมันทำไมวะ มึงก็รู้ว่ามันไม่โอเค" ผมกำลังจะตอบกลับ แต่โดนไอ้บาสพูดขัดขึ้นมาเสียก่อน
"ก็กูเป็นห่วงมัน" ไอ้นิคหันไปพูดกับไอ้บาส ผมเลยเอื้อมมือไปจับไหล่มันเบาๆ
"กูไม่เป็นไร"
ผมพยายามตอบมันกลับไป เพราะร่างกายผมเริ่มอ่อนแอขึ้นมา เนื้อตัวมีแต่เลือด ตอนนี้หายใจเอง กูยังลำบาก แต่ก็ดี...เป็นแบบนี้กูจะได้ตายสมใจ
ไอ้นิดจับมือผมไปกุมเอาไว้ ผมไม่ได้ว่าอะไรมัน เพราะมันคงเป็นห่วงผมจริงๆ ผมหลับตาลงทันที เพราะรู้สึกเหนื่อยขึ้นมา ในหัวสมองผมตอนนี้ดันคิดถึงหน้าไอ้อู่ขึ้นมา ไม่รู้จะไปคิดถึงมันทำไม เพราะตอนนี้...กูดันรู้สึกเกลียดมันไปแล้ว
TBC.
ดราม่าหนักต่อไปละกันนร้า ถ้าไม่ทำแบบนี้พวกเขาสองก็ไม่ได้เสียกันสักที วงวารตัวเองเหมือนกัน ใครไม่ชอบแนวนี้ต้องขออภัยด้วยนะคะ ว่าจะให้สองคนเขาผลัดกัน จะมีใครรับได้ไหมนิ
-
สงสารเบทจับใจ T_T
-
:ling3: :ling3: :ling3:
-
:pig4:
-
ขอแปะโป้งไว้ก่อนนะ :L2:
-
:ling3: :ling3: :ling3: :ling3: อย่าเกลียดกันเลย
-
:mew5:
-
ตอนที่ : 22
"เข้าไป!"
ผมสะลึมสะลือหันไปมองทางเสียงที่ได้ยิน พี่ภพผลักร่างผู้หญิงคนหนึ่งกระเด็นล้มมาทางผม ผมไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร เธอก้มหน้าตัวสั่นๆ ผมหันไปมองหน้าพี่ภพอีกครั้ง เพิ่งรู้ว่าตัวเองโดนจับเข้ามาอยู่ในเก็บสินค้าเก่าๆ
"ฝากดูแลด้วย สักพักกูจะกลับมาจัดการมึงรวมถึงมัน"
พูดจบลูกน้องเขาเข็นรถเขาออกไปเลย ผมยังเจ็บตัวอยู่เลยไม่มีปากเสียงเหี้ยไร พูดอะไรไปตอนนี้ดูไร้ประโยชน์ไปหมด เงียบและหาวิธีจัดการอย่างเดียว
"กรี๊ดดดดดด!"
จนเสียงผู้หญิงข้างๆผม ดังขึ้นมาทำลายความคิดผมทั้งหมด ผมหันไปมองเธอยังตัวสั่นๆอยู่เหมือนเดิม ค่อยๆขยับตัวออกห่างไปจากผม
เสียงร้องไห้ยังคงดังอย่างต่อเนื่อง เธอขยับตัวไปชิดผนังห้องอีกด้านตรงข้ามกับผม แล้วหันมามองหน้าผมอย่างหวาดๆ เป็นจังหวะเดียวที่ผมเห็นหน้าเธอ และรู้ว่าเธอเป็นพี่ของไอ้เบท
"ไอ้สัดเอ้ย!"
ผมอดที่จะสบถไม่ได้ ผมเข้าใจความรู้สึกของไอ้เบททันที ว่ามันรู้สึกยังไง ตอนนี้มันรู้หรือเปล่าว่าพี่สาวมันอยู่ที่นี่ หรือนี่เป็นเหตุผล ที่มันดูร้อนร้นตั้งแต่เมื่อตอนบ่าย
ผมมองไปรอบๆบริเวณ แสดงแดดด้านนอกสาดส่องทะลุเข้ามาในห้อง แต่กลับไม่มีทางหนีรอด มีทางเดียวคือต้องโทรให้คนมาช่วย พอนึกขึ้นได้ผมคลำหาโทรศัพท์ทันที ยังดีที่มันยังอยู่ในกระเป๋ากางเกง พวกมันไม่ได้ยึดทรัพย์ผมไป
"อั๋น" ผมเลือกที่จะโทรหามัน เพราะสถานะการณ์แบบนี้ กูพึ่งใครไม่ได้เลยจริงๆ
[เออ มึงมีไร?]
"มึงรีบไปมหาลัย T คณะวิศวะ ถามว่าใครเป็นเพื่อนไอ้เบท ให้มันมาที่....."
ผมบอกเส้นทางไอ้อั๋นไป พร้อมเน้นย้ำว่าให้พวกเพื่อนไอ้เบทมาเร็วๆ ก่อนที่ไอ้เบทกับพี่สาวมันจะเป็นอะไรไป ตัวผมเองยังพอเอาตัวรอดได้บ้าง ถ้าผมไม่รอดก็ไม่เป็นไร ยังไงต้องให้มันกับพี่สาวมันปลอดภัย ผมโอเค
เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นผมก็มีส่วนผิดอยู่ คืนนั้นที่พี่ภพจับพี่สาวมันมา ผมเป็นคนถ่ายคลิปแต่ไม่ได้ร่วมมือทำอะไร พี่ภพทำคนเดียว ผมจำได้ว่าตอนนั้นที่วิทยาลัยพาแผนกผมไปทำจิตอาสา แต่ผมไม่ได้ไป เพราะติดที่ขี้เกียจมากกว่าการเป็นคนดี
ก็ไปกินเหล้าตามประสา กลับเจอพี่ภพชวนไปทำเรื่องอย่างว่าด้วยกัน ตัวผมเองเสือกเมาอยู่ด้วย เลยไปร่วมสนุกอย่างไม่คิดเหี้ยไรทั้งนั้น ทั้งๆที่ผู้หญิงเขาไม่สนุกด้วยเลย
...กูมันเลว มึงรักกูไม่ได้หรอกไอ้เบท
[ให้ไปทำไมวะ?] ไอ้อั๋นยังคงถามผม แต่ผมไม่มีเวลาอธิบายให้มันฟัง
"เดี๋ยวกูเล่าให้มึงฟังทีหลัง ตอนนี้มึงทำตามที่กูบอก"
[เออ]
มันเป็นคนเข้าใจง่าย และเป็นคนที่ตัดสายผมทิ้งไปก่อน ผมเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกงตามเดิม เอนหลังติดผนังห้องมองไปทางโน้นทางนี้ สายตาโคตรไร้จุดหมาย ไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อ พี่ไอ้เบทยังคงร้องไห้ไม่หยุด ผมไม่รู้จะเข้าไปช่วยไปปลอบยังไง
"ไปเอาตัวไอ้อู่ออกมา!"
เสียงตะโกนดังขึ้นมา ก่อนที่ประตูจะถูกเปิดออก กูโดนลูกน้องพี่ภพมาจับตัวออกไปด้านนอก ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพวกมันจะพากูไปไหน รู้อย่างเดียวคือกูต้องเดินตามมันไป
พี่ภพเข็นวิลแชร์นำหน้าออกไป พวกมันพาผมออกมานอกโกดัง แสดงว่าผมไม่ได้อยู่ห่างจากไอ้เบทเลย ผมมองเข้าไปในโกดังเมื่อตัวเองเดินผ่านหน้าประตู หวังจะเจอไอ้เบทแต่กลับไม่เห็น
สุดท้ายผมเดินมาหยุดอยู่ริมคลองรกร้าง สีน้ำดูขุ่นไหลผ่าน รอบๆด้านดูรกไปหมด ผมหันไปจ้องหน้าพี่ภพทันที มันเองก็หันรถกลับมามองผมเหมือนกัน
"มึงรู้จักไอ้เบทได้ไง?"
มันเปิดประเด็นถามผมขึ้นมาก่อน ตัวผมมีลูกน้องมันขนาบข้าง ไม่มีทางหนี ตายคือคำตอบเดียวที่ได้
"พี่อยากรู้ไปทำไม?"
ผมถามกลับ พี่ภพหันไปส่งซิกให้ลูกน้องมัน สรุปกูโดนลูกน้องมันต่อยมาที่หน้าเต็มๆ
"ตอบคำถามกู"
".........."
ผมเงียบ ไม่ตอบอะไรมันไป และดูเหมือนไปกระตุนอารมณ์มันให้เสียขึ้นมาอีก วันนี้กูตายเป็นตายเพราะกูไม่กลัวเหี้ยไรอยู่แล้ว มันฆ่ากูปล่อยให้มันฆ่าไป เพราะเรื่องที่เคยทำกับมัน กูไม่รู้จะไปสู้หน้าไอ้เบทยังไงเลย
"มึงเป็นใบ้เหรอวะ!"
ปรึก!
พี่ภพล้วงเอาปืนตรงเอวขึ้นมาขวางใส่กู โดนหัวกูไปแบบเฉียดๆ แต่ปวดตุบๆได้เหมือนกัน รู้สึกเลือดเริ่มไหลลงมาตรงขมับกูเจ็บแต่ยังคงยืนนิ่ง ไม่ร้องขอชีวิตพวกมัน
"กูบอกให้มึงตอบกูมา! ไม่งั้นกูจะฆ่ามัน!"
ผมชะงักทันที ที่มันคิดจะฆ่าไอ้เบททิ้ง ทั้งๆที่ผมก็ไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าตอนนี้มันยังมีชีวิตอยู่ไหม
"มึงอย่าทำอะไรมัน" ผมกัดฟันพูดบอกไอ้ภพ ตอนนี้กูไม่นับถือเหี้ยไรมันแล้ว เมื่อก่อนกูกับมันสนิทกันพอสมควร ไปไหนไปกัน มันชวนไปทำเรื่องเหี้ยๆกูก็ไป เพราะคิดว่ามันแค่สนุก
"นี่มึงกับมันสนิทกันขนาดนี้เลยเหรอวะ?"
".........." ผมไม่ตอบอะไรมันไป ได้แต่ยืนจ้องหน้ามันนิ่งๆ จนไอ้ภพหัวเราะออกมาเหมือนคนบ้า
"โอเคๆ กูเข้าใจแล้ว เดี๋ยวพวกมึงจัดการไอ้อู่ให้กูทีนะ กูต้องกลับไปเคลียร์กับไอ้เบท"
"ไอ้ภพ!"
ผมเป็นคนเรียกชื่อมันแต่มันกลับไม่สนใจเข็นวิลแชร์ผ่านหน้าผมไป ผมจะพุ่งเข้าไปหา แต่กลับโดนลูกน้องมันลากตัวกลับมาต่อย สภาพที่โดนรุมกระทืบมาก่อนหน้าว่าแย่แล้ว กูต่อยพวกมันกลับแทบไม่ไหว แต่เสือกอวดเก่ง
ตู้ม!
ภาพสุดท้ายที่กูเห็น คือหน้าลูกน้องไอ้ภพสี่คนที่รุมกระทืบกู จนโดนถีบกระเด็นตกคลอง จากนั้นภาพทั้งหมดกลายเป็นสีดำ รวมถึงหัวสมองกูเองก็ด้วย...
...กูขอให้มึงปลอดภัย ขอให้มึงปลอดภัย
.
"รู้สึกตัวแล้ว"
เสียงคนพูดดังขึ้นมา ผมพยายามลืมตาแต่กลับลืมไม่ขึ้น หัวสมองหนักอึ้ง หายใจค่อนข้างลำบาก
"เป็นยังไงบ้างคะ ทำใจดีๆไว้นะ"
ผมไม่รู้ว่าใครเป็นคนถามผม เพราะผมลืมตาไม่ขึ้น ลองขยับตัวดันรู้สึกเจ็บปวดไปหมด ไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ไหน ไม่รู้ว่าตัวเองตายไปหรือยัง หรือว่ายังไม่ตาย
"ไอ้..."
"เข้มแข็งไว้นะคะ เดี๋ยวรถพยาบาลก็มาแล้ว"
"ไอ้...เบ..."
ผมพยายามจะเรียกชื่อมัน แต่ปากกลับขยับไม่ได้ แค่พูดยังรู้สึกหมดเรี่ยวแรง ทำไมกูเป็นคนอ่อนแอแบบนี้วะ ตอนนี้ไอ้เบทมันเป็นยังไงบ้าง ผมเป็นห่วงมัน เป็นห่วงจริงๆ
"รถมาแล้ว"
ผมไม่เข้าใจว่าพวกเขาพูดอะไรกัน เหมือนกับร่างกายถูกเคลื่อนย้าย หลังจากนั้นผมไม่รับรู้อะไรได้อีก เพราะผมรู้สึกเหนื่อย ผมเหนื่อยจริงๆ เหนื่อยจริงๆ...
.
"อู่"
ผมกระพริบตาปริบๆมองเพด้านห้องสีขาวไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ไหน รู้แค่ว่าตัวเองยังไม่ตาย ผมยังไม่ตาย แต่ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน บ้าน หรือว่าโรงพยาบาล
"ไอ้อู่ มึงเป็นยังไงบ้าง?"
เสียงคุ้นๆหูเอ่ยถาม ผมค่อยๆหันหน้าไปมองเห็นไอ้อั๋นยืนมองหน้าผมอยู่ ข้างๆตัวมันมีไอ้พอล ช่วงนี้เห็นมันที่ไหน ต้องเห็นไอ้พอลที่นั่น
"กูอยู่โรงพยาบาลเหรอวะ?" ผมถามมันออกไปก่อน มันก็พยักหน้าให้ผม
"เออ"
"แล้วไอ้เบทล่ะ?" ผมถามต่อ ไอ้อั๋นทำหน้างงทันที "พี่เบททำไมวะ กูถามหน่อยว่าเกิดเรื่องเหี้ยไรกับมึง?"
ไอ้อั๋นมันยังไม่รู้ เพราะผมไม่ได้เล่าให้มันฟัง ผมนอนเล่าให้มันฟังไป ไอ้พอลมันขอตัวออกไปซื้อข้าวให้แฟนมัน ถ้ามันอยู่ฟังผมเล่าก็ไม่รู้เรื่องอะไรหรอก
"แล้วไมมึงไม่บอกกูตั้งแต่ทีแรก" พอผมเล่าจบมันสวนกลับขึ้นมาเลย
"ตอนนั้นกูกระทันหันจริงๆว่ะ"
"เออ แค่มึงปลอดภัยกูก็โอเค"
"แล้วไอ้เบท?" ผมยังไม่ลืมที่จะถามต่อ เผื่อมันไปถามพวกเพื่อนไอ้เบท ว่าเกิดอะไรขึ้น
"กูไม่รู้ ก็มึงไม่บอกกูเนอะว่าจะไปช่วยพี่เบท มึงบอกกูแค่ให้ไปหาเพื่อนพี่เขา"
"แล้วมึงเจอพวกมันหรือเปล่า?"
"เจอ กูบอกให้ไปที่ๆมึงบอก"
"อืม"
ผมพยักหน้าให้มัน ไอ้พอลกลับมาพอดี พวกมันสองคนเลยไปนั่งกินข้าวกันตรงโซฟา ผมมองหาโทรศัพท์ตัวเองวางอยู่ตรงโต๊ะใกล้หัวเตียง พยายามเอื้อมมือไปหยิบ สายน้ำเกลือก็พันมือดูวุ่นวายไปหมด กว่าจะหยิบมาได้ใจกูแทบขาด แม่งโคตรทรมาน
ผมตั้งใจจะโทรหาไอ้เบท แต่มันดันปิดเครื่องติดต่อเหี้ยไรไม่ได้ ใจผมร้อนรนจนผมเองยังตกใจตัวเองเหมือนกัน เพราะเมื่อก่อนผมไม่เคยเป็นแบบนี้ ไม่เคยเป็นห่วงใครนอกจากตัวเอง ผมกัดฟันกระชากสายน้ำเกลือออก ยังไงกูต้องไปช่วยไอ้เบทให้ได้ กูจะรอดมาแค่คนเดียวไม่ได้
"มึงจะไปไหน?" ไอ้อั๋นถามตอนที่ผมลุกลงมาจากเตียง
"ไปช่วยไอ้เบท"
"มึงบ้าเหรอวะ ขึ้นไปนอนเดี๋ยวนี้เลย"
".........." ผมไม่ฟังคำพูดมัน พยายามเดินออกไปจากห้อง แต่กลับโดนไอ้อั๋นมากระชากตัวกลับ จนกูแทบเสียหลักล้ม เพราะตัวผมเองยังไม่ครบสามสิบสองดี
"เดี๋ยวกูไปให้เอง พอลฝากดูแลมันด้วยนะ"
ไอ้พอลพยักหน้าให้ ก่อนที่ไอ้อั๋นจะเดินออกไปจากห้อง กูจะห้ามก็ห้ามไม่ทัน สุดท้ายต้องกลับมาทิ้งตัวลงนอนบนเตียงตามเดิม จากที่กูเป็นห่วงไอ้เบท ตอนนี้กูกลับเป็นห่วงไอ้อั๋นมันด้วย
"พี่อู่ดื่มน้ำไหมครับ?"
ไอ้พอลถามผม ผมส่ายหัวให้มันเพราะผมแดกอะไรไม่ลง มันเลยเดินกลับไปนั่งที่โซฟาตามเดิม ผมทนนอนไม่ไหวเลยลุกเดินออกมานอกระเบียง อยากดูดบุหรี่แต่ก็ไม่มีให้ดูด พยายามกดโทรศัพท์โทรหาไอ้เบทกับไอ้อั๋น ไร้การตอบกลับของพวกมันทั้งคู่
"ไอ้มิกซ์?"
จนสายตาผมมองลงต่ำไปตรงลานจอดรถด้านหน้าโรงพยาบาล เห็นกลุ่มเพื่อนไอ้เบทเดินออกมาจากด้านในกำลังไปที่รถ ผมจำไอ้มิกซ์ได้ งั้นก็แสดงว่าไอ้เบท...
"หรือว่ามันจะอยู่ที่นี่?"
ผมเดินกลับเข้าห้องไปที่หน้าประตูทันที ไอ้พอลร้องถามว่าจะไปไหน... แต่ผมไม่ตอบมัน รีบเดินลงมาชั้นล่าง มาถามพยาบาล แต่ผมไม่รู้ชื่อจริงของไอ้เบท เพิ่งรู้ว่าที่ผ่านมา ผมไม่ได้สนใจเหี้ยอะไรมันเลย ไม่สนใจเลยจริงๆ
จนหันไปเห็นไอ้มิกซ์เดินกลับเข้ามาคนเดียว ผมรีบหลบมุมเพราะกลัวมันเห็น มันถูกยิงที่ไหล่ เดินคุยโทรศัพท์อยู่ แต่ไม่รู้ว่าคุยกับใคร
"ไอ้เบทอยู่ห้อง.....ครับคุณน้า มันยังไม่ฟื้นเลยครับ ครับ...สวัสดีครับ"
ผมได้ยินมันคุยโทรศัพท์ เพราะมันเดินผ่านตัวผมไป แต่มันไม่เห็นผม ไอ้เบทอยู่ห้อง..... ชั้นห้า ส่วนผมอยู่ชั้นสอง ผมเดินออกมานั่งแถวๆนั้น รอให้ไอ้มิกซ์มันกลับไปก่อน แล้วผมค่อยขึ้นไปหาไอ้เบท
ไม่นานมันก็กลับลงมา พอมันเดินออกไปข้างนอก ผมเลยรีบขึ้นลิฟท์ไปหาไอ้เบท พอมาถึงหน้าห้องมันได้ ผมกลับไม่กล้าเข้าไปหามัน ผมยืนมองประตูหน้าห้องอยู่สักพัก ตัดสินใจเปิดประตูเข้าไปหามัน ก่อนจะปิดประตูล็อคกลอน
ผมหันกลับไปมองไอ้เบท มันนอนอยู่บนเตียง ใส่เครื่องช่วยหายใจ ผมนิ่งค้างไปชั่วอึดใจไม่คิดว่ามันจะเป็นหนักถึงขนาดนี้ ผมเดินเข้าไปหามันใกล้ สภาพจำแทบไม่ได้ว่าเป็นมัน
"เบท..."
ผมเรียกชื่อมันอย่างยากลำบาก ดีใจที่มันยังไม่ตาย แต่เสือกเสียใจที่เห็นมันเจ็บแบบนี้ ผมยกมือขึ้นไปปัดผมให้มันช้าๆ ก้มลงไปจูบหน้าผากไอ้เบทแบบห้ามใจตัวเองไม่ได้เลย รู้สึกตัวอีกทีกลับเขินเหี้ยๆ ทำแม่งไปแล้วด้วย
...นี่กูรู้สึกดีกับมันเหรอวะ!
ผมยืดตัวขึ้นออกมายืนมองหน้ามันนิ่งๆ ทำตัวไม่ถูกและไม่รู้ว่าจะทำอะไร อย่างน้อยๆผมก็ได้มาเห็นกับตาตัวเองว่ามันปลอดภัย แต่พี่มันจะเป็นไงบ้าง จะปลอดภัยหรือเปล่า
ชีวิตหลังจากที่มันฟื้น ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันจะเป็นยังไงต่อไป ไอ้เบทมันรู้ไหมว่าผมเป็นคนอัดคลิปพี่มัน ผมว่ามันคงรู้ว่ะ ไอ้ภพมันไม่น่าปล่อยไว้ ต่อไปนี้ถ้ามันเกลียดผมก็ไม่เป็นไร ผมผิดผมยอมรับ ผมยอมรับความผิดทุกอย่าง
ผมยืนมองไอ้เบทอยู่สักพัก ไม่มีท่าทีว่ามันจะฟื้น ผมเลยเดินกลับมาที่ห้องของตัวเองก่อน เพราะกลัวคนอื่นมาเห็น กลับเข้าห้องมาได้เห็นไอ้อั๋นนั่งหน้าเครียดอยู่ที่โซฟา พอผมได้เจอหน้าไอ้เบท ผมกลับลืมมันไปเสียสนิท
...ไอ้น้องรักกูขอโทษ
"มึงไปไหนมา!"
ไอ้อั๋นรีบเดินเข้ามาจับไหล่ผม ผมรู้ว่ามันเป็นห่วงผม แต่มึงจับกูแรงแบบนี้ กูก็เจ็บนะสิวะ!
"ไปหาไอ้เบท" ผมตอบ ก่อนจะปัดมือมันทิ้ง
"กูบอกว่าจะไปตามให้ไง ทำไมมึงไม่ฟังกู" กูก็ฟังอยู่นะเว้ย
"ไอ้เบทมันอยู่ที่นี่" ผมตอบมันไป ไอ้อั๋นทำหน้างงๆขึ้นมา
"มึงว่าอะไรนะ?"
"มันรักษาตัวอยู่ที่นี่ กูเห็นเพื่อนมันที่ลานจอดรถ กูเลยตามลงไปดู"
"แล้วพี่เขาปลอดภัยไหมวะ?"
"ปลอดภัยดี แต่อาการยังน่าเป็นห่วง"
...รวมถึงอาการผมเองด้วย แม่งดูน่าเป็นห่วงยิ่งกว่าไอ้เบทอีก อาการทางใจกูเนี่ย!
ผมเดินกลับขึ้นมานอนบนเตียงอีกรอบ ไอ้อั๋นเรียกพยาบาลเข้ามาดูอาการผม ผมก็นอนให้ดูอาการไป นอนคิดถึงแต่เรื่องไอ้เบทอย่างเดียว พรุ่งนี้ผมว่าจะแอบไปหามันใหม่ เผื่อไอ้เบทจะฟื้นขึ้นมา ผมอยากคุยกับมัน คุยกับไอ้เบทให้มากกว่าที่ผ่านมา คุยเยอะๆ
"อู่..."
"อะไร?" ไอ้อั๋นมันเรียกชื่อผม ผมขานรับแต่ไม่ได้หันหน้าไปมอง
"มึงชอบพี่เบทเหรอวะ?"
".........." ไร้การตอบรับจากกู เพราะกูกำลังอึ้งอยู่นะสิวะ! มันคิดยังไงถึงได้ถามกูแบบนั้น มันก็รู้ว่ากูไม่ได้ชอบผู้ชาย
...กูไม่ชอบผู้ชายจริงๆนะเว้ย!
"หรือว่ามึง...รักพี่เขาว่ะ?"
"..!?.."
TBC.
สวัสดีวันอาทิตย์จ้า สู้ความก้าวหน้าดราม่าต่อไป ขอบคุณสำหรับคอมเมนต์นะคะ
-
จิ้มๆๆๆๆๆ
เย้ๆๆๆ มาแล้ว
-
แรกๆ ชอบ และ ติดเรื่องนี้มากๆ อยากให้มาต่อบ่อยๆ
แต่พอเริ่มดราม่า เริ่มแหยงๆ ในการอ่าน คือเราไม่ใช่คอดราม่า แฮ่ๆ
แต่จะตามอ่าน ห่างๆ อย่างห่วงๆ นะคะ :กอด1:
-
รอเบทฟื้น มันเกิดอะไรขึ้นบ้าง
-
อู่เอ๊ย.......
คบเพื่อนดีเป็นศรีแก่ตัว......
คบเพื่อนชั่วพาตัวสู่ภัย...........จริงแท้เลย
แล้วถ้าเบทฟิ้น
อู่คงได้เจ็บช้ำใจแน่ๆ
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:katai1: :katai1:
-
:sad2: :sad2:
-
เบทจะกลับไปร้านใส่อู่ไหม ความเข้าใจไปไกลโขละ :mew5:
-
:pig4:
-
ฟ้าหลังฝน ต่อจากนี้ก็ต้องรักษาตัวให้หายเนอะ เรื่องความรักต้องขึ้นอยู่ที่การตัดสินใจของเบทคนเดียวแล้วล่ะ ฉู้ๆ
-
:z3: :z3:
-
:pig4: :L2:
-
เข้ามาตามทันช่วงดราม่าพอดีเลยค่ะ ฮือววว :hao5:
-
โอยยยย ดราม่าสุดๆ T_T
-
มารอคู่นี้อีกคู่
-
เบทต้องเกลียดอู่ไปเลยแน่ๆ ฮือออออออออ ไม่เอาแบบนี้เซ่ :katai1:
-
:monkeysad: จะเป็นอย่างไรต่อ รอค่ะ
-
รออออออ
-
อยู่ไหนน่ะ
-
ยังรอเรื่องนี้อยู่นะคะ ^^
-
ตอนที่ : 23
"มึงรักพี่เขาวะ?"
แม่งถามไม่ได้มองหน้าพยาบาลเลยมึง ผมยิ้มแหย่ๆให้เธอ ก่อนที่เธอจะขอตัวออกไปจากห้อง
"อู่" ไอ้อั๋นเรียกชื่อผมอีก
"อย่าถามกูเยอะ กูจะนอน"
ผมพลิกตัวนอนตะแคงข้างหันหลังให้มัน ที่มันถามผมแบบนี้ เป็นเพราะผมแสดงอาการมากไปเหรอวะ? ก็ไม่นี่หว่า ผมแค่เป็นห่วงไอ้เบทเฉยๆ ยังไม่ได้รู้สึกรักหรือว่าชอบมัน
"เออ งั้นมึงนอนไป วันหลังกูค่อยถามใหม่"
"K"
ผมด่ามัน ไอ้อั๋นไม่ล้มเลิกความพยายามเลยว่ะ ถามให้ได้อะไรวะ ถามมากูก็ไม่ตอบอยู่ดี ตัวกูเองยังไม่ค่อยมั่นใจเลย ว่ากูคิดยังไงอยู่ ทั้งสับทั้งสนวุ่นวายในใจไปหมด
ผมนอนหลับไปจริงๆ ตื่นมาอีกทีตอนพยาบาลเข้ามาดูอาการ เธอบอกผมร่างกายฟื้นตัวเร็ว อีกไม่กี่วันก็กลับบ้านได้ แถมเธอยังเอาโทรศัพท์มาให้ผม บอกว่าน้องชายฝากเอาไว้ มันเป็นโทรศัพท์ของผมเอง ไอ้อั๋นมันคงไปเอาจากร้านซ่อมมาให้ ส่วนตัวมันไม่ได้อยู่เฝ้าผม คงไปเรียน ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเช็คดู มีไอ้อัคโทรมาหาผมเกือบสิบสาย ไอ้เกมส์อีก
"ฮัลโหล" ผมเลยโทรหาพวกมัน ประชุมสายคุยกันเลย
[นึกว่าตายห่าไปแล้ว ไมมึงไม่มาเรียน] ไอ้อัคทักผม แช่งให้กูตายกันจัง
"กูป่วย"
[เป็นไรมากไหมวะ?] ไอ้เกมส์ถามผมต่อเลย
"เจ็บตัวนิดหน่อย ตอนนี้กูอยู่โรงพยาบาล.....อยากมาเยี่ยมก็มา"
[ถึงขนาดเข้าโรงบาล?]
"เออ นานๆทีไง เหมือนกูได้มาพักผ่อน"
[สัด แล้วไม่บอกพวกกู]
"กูก็บอกอยู่นี่ไง"
ผมเถียงกับพวกมันไปเรื่อยๆ สักพักก็วางสายเพราะเดี๋ยวก็มาเยี่ยมกัน ผมให้พวกมันลาอาจารย์ให้ น่าจะประมาณสองสามวันผมถึงได้ออกจากโรงพยาบาล
"ฮึบ"
ผมลุกลงมาจากเตียง ตั้งใจจะเดินไปหาไอ้เบทที่ห้อง เพราะอยู่เฉยๆไม่ได้ทำอะไรอยู่แล้ว พอเดินมาถึงหน้าห้องมันผมกลับยืนทำใจอีกแล้วว่ะ ไม่กล้าโผงผางเข้าไป เผื่อมันฟื้นแล้วเห็นผม ผมทำตัวไม่ถูก ยืนทำใจอยู่นานถึงได้เปิดประตูเข้าไป แต่กลับไม่เห็นไอ้เบท ที่เตียงนอนก็ไม่มีมัน
"เฮ้ย?"
ผมเอะใจก่อนจะเดินเข้าห้องไป สภาพเตียงเหมือนไม่ได้ถูกใช้งานแล้ว ผมเดินออกมาที่หน้าประตู มองป้ายชื่อก็ยังคงเป็นชื่อไอ้เบท เพราะเมื่อวานผมยืนอ่านมันอยู่ แล้วไอ้เบทมันหายไปไหนวะ?
"มีอะไรหรือเปล่าคะ?"
ผมสะดุ้งนิดหน่อยตอนที่มีคนทัก หันไปมองเป็นนางพยาบาล เธอยืนถือแฟ้มมองหน้าผมอยู่
"คนไข้ห้องนี้เขาไปไหนเหรอครับ?"
ผมชี้เข้าไปในห้องไอ้เบท เธอมองตามก่อนหันกลับมายิ้มให้ผม
"คนไข้ที่ชื่อภูเบศร์ ออกจากโรงพยาบาลไปแล้วค่ะ"
"ออกจากโรงพยาบาลไปแล้ว? ออกไปตอนไหนครับ?" เมื่อวานมันยังนอนไม่ได้สติอยู่เลย ดูจากอาการของมันไม่น่าจะฟื้นตัวเร็ว
"เมื่อเช้าค่ะ ถ้ายังไงดิฉันขอตัวก่อนนะคะ"
"เอ่อ เดี๋ยวก่อนครับ"
"คะ?"
"คือมันฟื้นแล้วเหรอครับ?" ผมถามต่อทันทีเพื่อให้แน่ใจ ก่อนที่เธอจะเดินออกไป
"ยังค่ะ แต่ญาติคนไข้ขอย้ายโรงพยาบาล แต่เป็นโรงพยาบาลไหน ดิฉันไม่สามารถตอบได้ค่ะ ถ้ายังไงขอตัวก่อนนะคะ"
"คะ...ครับ" ผมพยักหน้าให้เธอ เธอถึงได้เดินออกไป ผมเดินคอตกกลับมาที่ห้องตัวเอง ในใจรู้สึกโหวงเหวงไปหมด ไอ้เบทมันถูกย้ายไปรักษาตัวที่โรงพยาบาลไหน แล้วทำไมต้องเอามันไปจากที่นี่ด้วยวะ
ผมเดินมานั่งที่เตียง หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาไอ้เบทเลย โทรติดแต่เสือกไม่มีคนรับ อย่างน้อยๆถ้ามันยังไม่ฟื้นมารับสายตอนนี้ คนอื่นก็ต้องรับสายแทนมันสิวะ ผมอยากรู้ว่าตอนนี้มันจะเป็นยังไงบ้าง ไอ้เบทยังคงปลอดภัยดีใช่ไหม
"โฮ้ยยยยย!"
จนผมถอนหายใจเสียงดังแล้วทิ้งตัวลงนอน มือกำโทรศัพท์แน่น หวังให้ไอ้เบทมันโทรกลับมาหาผม หรือใครก็ได้ที่อยู่ใกล้กับโทรศัพท์ของมัน มันจะรู้ไหมว่าผม
...ว่าผมเป็นห่วงมัน ผมเป็นห่วงมันจริงๆ
"ไอ้อู่!"
"พ่องมึงไอ้สัด!"
ผมสะดุ้งโหยง เพราะมั่วแต่คิดถึงเรื่องไอ้เบท ไม่ทันได้มองว่าใครเป็นคนเปิดประตูเข้ามา ไอ้อั๋นหัวเราะผมเสียงดัง คงขำท่าทางผม ผมไม่เอาโทรศัพท์ในมือเขวี่ยงหัวมันก็บุญแล้วครับ
"โทษที่ทำให้ตกใจ"
"มึงนี่นะ"
ผมชี้หน้ามัน ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนดีๆอีกรอบ ไอ้พอลไม่ได้ตามตูดมาด้วย มันมาคนเดียว แล้วแม่งยังอยู่ในชุดนักเรียนอยู่เลย สงสัยโดดเรียนมาแน่ๆล่ะกูว่า เพราะเวลามันยังไม่เย็น ยังไม่ถึงเวลาเลิกเรียน
"พอดีโรงเรียนกูปล่อยครึ่งวัน กูเลยแวะมาหามึงก่อน" ตอบเหมือนรู้ ว่าผมกำลังคิดถึงเรื่องอะไร
"กูก็นึกว่ามึงโดดเรียน"
"กูไม่ใช่มึงนะ"
"K" ผมด่ามันอีกรอบ ไอ้อั๋นเดินเข้ามานั่งลงบนเตียงผม
"วันนี้มึงไปเยี่ยมพี่เบทมายัง?" มันมองหน้าผมแล้วถาม ผมเลยพยักหน้าให้มัน
"อืม ไปมาแล้ว"
"เขาฟื้นยังวะ?"
"ยัง แต่มันออกจากโรงพยาบาลไปแล้ว กูไปไม่เจอมัน พยาบาลเป็นคนบอกกู"
"อ่าว? ทำไมเป็นงั้นวะ?" ไอ้อั๋นทำหน้างงๆ ผมก็ไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้หรอก แต่มันเป็นไปแล้วให้ทำไงได้
"กูก็ไม่รู้ ถ้ามันกลับมาบ้านมึงโทรมาบอกกูด้วย กูมีเรื่องจะคุยกับมัน"
"เออ ถ้ากูเห็นพี่เขานะ"
มันพยักหน้าตอบตกลง นั่งเล่นอยู่กับผมไม่นานมันก็กลับบ้าน ช่วงเย็นเพื่อนที่วิทยาลัยมาเยี่ยมผม แต่ละคนหอบของเยี่ยมมาให้ผมเต็มไปหมด
พอค่ำๆหน่อยผมโทรหาไอ้เบทมันอีก โทรจนแบตหมด สายชงสายชาร์จก็ไม่มี กะว่าจะโทรตู้บอกไอ้อั๋นให้เอามาให้ ก็ขี้เกียจเดินลงไปชั้นล่าง แต่ถ้าไม่ชาร์จแบตรอไอ้เบท ผมจะรู้ได้ไงว่ามันโทรกลับมาหาผม แล้วถ้าไอ้เบทมันไม่ติดต่อกลับมา ผมจะรอมันไปเพื่ออะไรยังไม่รู้เลย
...รู้แค่ว่ายังไงผมก็ต้องรอมัน
.
เวลาผ่านไปสองวัน ผมก็ได้ออกจากโรงพยาบาลสักที สองวันที่ผ่านมาผมไม่ได้รับสายจากใครเลย เพราะแบตผมหมดผมก็ไม่ได้ชาร์จไว้ด้วย ไอ้อั๋นรายนั้นหายหัวเงียบ ไม่โผล่หัวมาหาผมเลยครับ สรุปผมต้องนั่งแท๊กซี่กลับ พอถึงบ้านผมเปิดประตูเข้าไป เห็นไอ้อั๋นนั่งดูทีวีอยู่ หัวเราะคิกคักได้น่าถีบ
"ไม่ไปรับกูเลยนะมึง รู้ทั้งรู้ว่ากูออกวันนี้"
ผมพูดแทรกขึ้นมา มันหันมาเห็นผมดันแสร้งทำเป็นตกใจไปอย่างนั้น กูรู้นิสัยมึงดีครับไอ้น้องเวร
ผมเอาสัมภาระตัวเองโยนลงบนโซฟา เดินไปนั่งลงข้างๆไอ้อั๋น หลังจากที่ผมนอนเหงาอยู่โรงพยาบาลสองวัน วันนี้ได้ออกมาดูโลกภายนอกสักที
สองวันที่ผ่านมาผมนอนแทบไม่หลับ คิดถึงแต่ไอ้เบท ไม่รู้จะไปคิดถึงมันทำไมเหมือนกัน แต่พอไม่มีมันมาคอยกวนตีน ผมกลับรู้สึกเหงาๆ
...คือผมเกลียดตัวเองก็ตรงนี้แหละว่ะ
เมื่อก่อนไม่มีมัน ไม่ได้รู้จักกับมันทำไมผมถึงอยู่ได้ อยู่แบบไม่รู้สึกเหี้ยอะไรเลย แต่ตอนนี้ผมกลับรู้สึกว่ะ รู้สึกแบบไหนผมก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน
"อ่าว? จะไปไหน?"
ไอ้อั๋นถามทันทีตอนที่ผมลุกขึ้นยืน เห็นผมขยับตัวนิดหน่อยเป็นไม่ได้เลย ต้องถามตลอด...
"ไปไหนก็เรื่องของกู"
"เออเรื่องของมึง แต่ถ้ามึงจะไปหาพี่เบทมึงไม่ต้องไปหรอก"
"ทำไม?"
มันรู้ว่ะว่าผมกำลังจะไปไหน ผมกำลังจะไปหาไอ้เบทที่บ้านจริงๆ ตอนนั่งแท๊กซี่ผ่านหน้าบ้านมันมา ผมมองเข้าไปในบ้านมันเหมือนกัน กะว่าลงรถแล้วจะไปหามันเลย แต่สัมภาระเต็มมือไปหมด เลยเอาเข้ามาไว้ในบ้านก่อน
"พี่เขาไม่อยู่บ้าน"
"มึงรู้ได้ไง?" ผมถามต่อ ไอ้อั๋นปิดทีวีลุกขึ้นเดินเข้ามาตบบ่าผมเบาๆ
"กูรู้ก็แล้วกัน" แล้วแม่งก็เดินหนีผมออกจากบ้านไปเลยไง
ผมมองตามมันอย่างงงๆปนสงสัย ขาผมเดินตามหลังมันออกไป ไอ้อั๋นเดินไปเปิดน้ำจับสายยางรดน้ำต้นไม้ ร้อยวันพันปีผมไม่เคยเห็นมันรด แล้วเสือกไม่มาคุยกับกูให้รู้เรื่องอีก
"มึงเล่ามาดิ๊ เกิดเรื่องอะไรขึ้นกับมันหรือเปล่า?" ผมเดินไปปิดก๊อกน้ำ ผมอยากฟังคำจากปากมันแบบจริงจัง เสียงดังฟังชัด ไอ้อั๋นโยนสายยางทิ้งก่อนหันกลับมามองหน้าผม
"มึงอยากรู้?"
"กูบอกให้มึงเล่ามา" ผมไม่อยากอารมณ์เสียใส่มัน แต่แม่งก็กวนตีนไม่เลิกแบบนี้ไง
"อย่ารมณ์เสียดิวะ กูแค่ล้อมึงเล่น"
"ดูอารมณ์กูด้วย" ตอนแรกก็อารมณ์ดีอยู่หรอก ตอนนี้แม่งอยากต่อยปากคน
"คือเมื่อวานมีรถมาขนของขับเข้าไปในบ้านเขา กูคิดว่าพี่เบทน่าจะย้ายบ้านว่ะ"
"ย้ายบ้าน?"
ไอ้เบทมันจะย้ายบ้านทำไมวะ ก็ในเมื่อมันเพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่ได้ไม่นาน พอได้ยินไอ้อั๋นมันพูดแบบนี้ ผมอดคิดดีไม่ได้เลยจริงๆ ต้องเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับไอ้เบทแน่
"เออ แต่ย้ายไปไหนกูไม่รู้ เมื่อวานกูเห็นแค่เพื่อนเขา กูเลยไม่ได้เข้าไปถาม"
"แล้วไอ้เบทล่ะ?"
"กูไม่เห็น"
ไอ้อั๋นพูดต่อ ผมหันไปมองทางบ้านไอ้เบท เพิ่งสังเกตเห็นว่ารถมันไม่อยู่ ของอะไรที่เคยวางอยู่ตรงหน้าบ้านตอนนี้ไม่เห็นแล้ว ก่อนหน้านี้ผมไม่ทันได้มอง รู้แค่ว่ากูต้องมาหามันที่บ้าน กูรู้อยู่แค่นั้น...
"แล้วทำไมมึงไม่โทรหากู" ผมหันกลับมามองหน้าไอ้อั๋นตามเดิม เคยบอกมันไปแล้วว่าให้โทรมาหาผม มันเองก็มองหน้าผมอยู่เหมือนกัน
"กูโทรแล้ว แต่ไม่ติด"
...เออว่ะ แบตกูหมด
กูอดที่จะโมโหตัวเองไม่ได้เลยจริงๆ รู้แบบนี้ให้ไอ้อั๋นเอาสายชาร์จมาให้ก็ดี แต่ใครจะไปรู้วะ ว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น สาเหตุที่ไอ้เบทย้ายบ้านคืออะไรกูก็ไม่รู้ ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องเหี้ยไรกับมันด้วยซ้ำ
"ถ้ามึงโทรไม่ติดขี่รถมาบอกกูก็ได้ ไม่ใช่หายหัวไปแบบนี้!" กูพาลไปหมดทุกอย่าง รู้ทั้งรู้ว่าไม่ใช่ความผิดของไอ้อั๋น แต่กูกลับไปแยกแยะ กูมันนิสัยไม่ดีเอง
"แล้วมึงจะไปไหนอีกวะ! มึงเพิ่งออกมาจากโรงพยาบาลเองนะเว้ย!"
".........."
"ได้ยินที่กูพูดไหมวะ!"
ได้ยิน แต่กูไม่อยากตอบ เดินออกมาจากบ้านตัวเอง เพราะผมจะไปตามหาไอ้เบท ยังไงก็ต้องตามหามันให้เจอ มันจะมาหนีผมไปแบบนี้ไม่ได้ ยิ่งหนีผมก็ยิ่งตาม
TBC.
-
เบทจะฟังไหมนะ สงสารทั้งสองคนเลย
-
ชอบมาก มาต่ออีกเมื่อไหร่อ่าา