8
หน้าซุกตูด(ตูดไข่กูเดทามะ ....)
“ลีดขึ้นมือ!”
“ระวังนับ หนึ่ง! สอง! สาม!”
อื้อหือ เป๊ะเวอร์
ผมนั่งมองสาวๆคณะสังคม คณะมนุษย์ ซ้อมลีดกันอยู่ในโดม ฟันการ์ดกันโชะโชะอย่างกับท่าแปลงร่างของพวกเรนเจอร์ญี่ปุ่น แอ่นหลังกันจนจะเป็นจูออน เรียกว่าได้เตรียมไฟว้กันสุดชีวิต สาวคณะสังคมกับมนุษย์ นี่ก็เรียกได้ว่าเป็นสิ่งมีชีวิตอันดับต้นๆที่ทำให้พวกผมต้องทำเป็นไปวิ่งออกกำลังกายตอนเย็นเลยก็ว่าได้ครับ
อะไรนะครับ? ขาขาวๆ?
โอ๊ยยยย ขาขาวๆนี่ไม่น่ามองเท่าอะไรเด้งๆหรอกครับ!
จริงๆที่มานั่งดูตอนนี้ก็ไม่ใช่มาชื่นชมการ์ดหรอกครับ ชื่นชมลายเสื้อ!! โห สกรีนมาดีจริงๆ
“พวกมึงนี่ก็นั่งเหมือนดูทีวีเลยเนาะ”
“อื้อหือ เสื้อชมพูงานดีมากจริงครับ คุณพีว่าไงครับ”
“ผมชอบเสื้อดำมากกว่าครับคุณเติ้ล อู่ยๆ ท่านี้ดีมากครับ”
“น้องเสื้อน้ำเงินนั่น เสื้อเปียกเหงื่อแนบเนื้อมากครับ พี่เติ้ลให้สิบคะแนนเต็ม”
“โอโห้ จริงครับคุณเติ้ล นั่นนมหรือหัวเด็ก”
ไอ้พวกหื่นกาม ผมมองไอ้เติ้ลกับไอ้พี ที่สแกนสาวกันออกนอกหน้า แบบปลงๆ
ช่วงนี้ใกล้จะถึงฤดูการกีฬาสีเฟรชชี่ครับ ทุกคณะเลยมาฟาดฟันกันจริงจังยิ่งกว่าสนามรบ ในส่วนของคณะเราชาวแมนๆ เดี๋ยวค่อยครับ ไว้ใกล้ๆวันจริงค่อยคัดค่อยซ้อมแล้วค่อยไปยัดซ้อมหนักมันเอาใกล้แข่งทีเดียว
สาเหตุที่เราทำตัวชิลต่างจากคณะอื่นตอนนี้เป็นเพราะเรามีกิจกรรมของคณะเราที่สำคัญกว่ามากครับ!
นั่นก็คือกีฬาสีวิดกำ!
อ่ะๆ ฟังดูเหมือนกิจกรรมของเหล่าเด็กอนุบาลหมีน้อย แต่ไม่ครับ ในเมื่อเปิดมาเป็นอะไรปัญญาอ่อนแล้วนั้น ชาวเรามักจะจริงจังเสมอ
กีฬาสีที่ว่านี้มันคือกีฬาที่ให้แต่ละภาคในคณะวิศวะมาแข่งกันนั่นเองครับ วางเดิมพันเปนศักดิ์ศรีของภาค ไม่มีใครยอมใครทั้งนั้นครับ ยิ่งภาคเครื่องไอ้พี่หมองี้หน้าบูดหลับห้องมาตลอด บอกว่าต้องคอยไปช่วยงานภาคเลยไม่มีเวลาไปหาแบล็กบอกซ์
ในส่วนของความจริงจังของภาคโลจิสต์นั้นก็....
นี่ไงครับ นั่งส่องนมสาวอยู่สี่คน จริงจังพอๆกับอ่านหนังสือสอบ
“พวกมึงสี่ตัว!!” เหยย พวกผมงี้สะดุ้งกันทั้งแถว แล้วรีบหันไปมองต้นเสียง
ปรากฏภาพพี่หญิงกำลังถือไม้ทีชี้มาทางผมพวกที่กำลังนั่งดูดนมกล่องส่องนมสาวกันอยู่ ยืนหน้ามุ่ยขนาดนั้นก็ยังน่ารัก สมชื่อน้องหญิงแห่งวิศวะ
“พี่หญิงสวัสดีพี่”
“กองไว้ตรงนั้น”
อู่ยยยยยยยยยยย หน้าหดเหลือสองนิ้ว
“พวกมึงมานั่งทำอะไรที่นี่ทำไมไม่ไปคัดลีด!”
อ่ะ อย่าเพิ่งครับอย่าเพิ่ง อย่าเพิ่งคิดภาพให้ดูดีเหมือนลีดมหา’ลัยอื่นครับ ที่คุณจะมีเครื่องแบบเป็นสูท แต่งหน้าให้หล่อเหลายิ่งกว่านายนภัทร ใต้ความคนดังมหาลัย ใต้ความยิ้มแล้วน่ารักแบบโพชิ
ลีดคณะวิศวะของผมมีชื่อเรียกอย่างเป็นทางการว่า ‘ หลีดโจ๊ก ’ เผื่อสงสัยว่าอะไรโจ๊ก โจ๊กที่แปลว่ามุขขำขันหรือเละเป็นโจ๊ก ก็จะตอบว่า
ทั้งสองอย่าง!!
เรามีหน้าที่ต้องแต่งหน้าแต่งตัวให้ไกลจากความเป็นคนมากที่สุด แล้วทำการแสดงครับ ภาคไหนทำได้ฮาสุดก็ชนะ ไม่ต้องคิดเลยครับปีพี่มงคลพี่มงคลยังแพ้ พวกผมนี่ไม่มีหวัง เกิดมาหล่ออย่างเดียว เสียใจด้วยจริงๆ
“หญิงๆ เดี๋ยวกูไปซ้อมบอลกับพวกไอ้เก่งไอ้ไทน์นะ” โอ๊ะ ไอ้พี่พี่ร่างบึ้กมาแล้วครับ ไอ้ห่า แค้นยังไม่ได้ชำระนะที่ขังกูไว้ในห้องมืด
แต่เห็นกล้ามพี่แกที่พ้นมาจากขอบแขนเสื้อกล้ามแล้วก็
... อือๆ ไว้ชำระชาติหน้าก็ได้ เผื่อชาติหน้ากูเกิดมาเป็นคนรัสเซีย
“โอเค แล้วเสร็จกี่โมง”
“ประมาณหกโมง วันนี้หญิงช่วยงานภาคป่ะ กูน่าจะเสร็จก่อนแหล่ะ” ไอ้พี่พี่พูดกับพี่หญิงเสร็จก็ปลายตามองพวกผมครับ “แล้วพวกนี้นี่อะไร แล้วนั่นใช่ไอ้หน้ามดเมียไอ้หมอป่ะ”
“เมียก็แย่ละพี่” คำสุภาพของเมียพ่อมึงดิไอ้สัส ครับ แต่หน้ามันโหด กลัวโดนทืบ
“อ้าว กูอยู่ตอนวันขอแต่งงานพวกมึงนะเว้ย”
“พอเลยพี่ เดี๋ยวก็ตีกันอีก มาเลยพวกมึง ขึ้นรถ ไปชอปพร้อมกูเนี่ยแหล่ะ” อ้าว! ทำเนียนไม่สำเร็จ โถ่โว้ยยยยยย ในที่สุดพวกผมก็ต้องเดินหูลู่หางตกตามพี่หญิงไปขึ้นรถของไอ้พี่พี่ พี่พี่สอดตัวเข้าไปตรงที่คนขับ พี่หญิงนั่งข้างคนขับ ส่วนพวกผมสี่ตัวอัดกันด้านหลัง รถก็รถญี่ปุ่นธรรมดาครับ ไม่ได้หรูหราเกินคนแบบไอ้พี่โย แต่ไอ้ที่ไม่ธรรมดานี่มันน่าจะเป็น
...ที่ครอบเบาะไข่ขี้เกียจ กุเดทามะ
โอโหหหหหหหหหห ขัดกับลุคมึงมากครับไอ้พี่พี่!!
“ไม่เป็นมงคลเลยอ่ะพี่ รถมีไข่” ไอ้ปันพูดไปก็บีบตูดไข่ไปครับ
“ไข่รถกูน่ารักกว่ามงคลคณะมึงอ่ะ” เออจริง ไม่เถียงครับ ไอ้พี่พี่นี่คณะวิศวะได้รับมันเข้าเป็นหนึ่งในรุ่นพี่คณะแล้วนะครับ เพราะมันอยู่เสดสาด แต่เสือกปรากฏตัวอยู่ในทุกกิจกรรมคณะ แถมยังเข้าไปกันไม่ได้ด้วย เพราะมาในฐานะเงามัจจุราชของพี่หญิง
“ทำไมปัน มึงมีปัญหากับไข่กูหรอ” พี่หญิงหันมาพูดยิ้มๆ มือก็กอดตุ๊กตาไข่ในอกแน่น แสดงตัวครับว่าที่มาของไข่เหลืองๆที่กระจายตัวอยู่รอบรถนี่คงเป็นความชอบพี่หญิงมัน ไม่ใช่ของไอ้พี่พี่
“เห้ยหญิงพูดดีๆ”
“เปล่าครับ ปันชอบไข่พี่หญิงนะ น่ารักดี”
เอี๊ยดดด!!
ปั้ก!!
อื้อหืออ หน้ากูนี่แนบซอกตูดไข่ไปเลยเต็มๆ
“น้องมันหมายถึงไข่ขี้เกียจ” พี่หญิงรีบพูดขึ้นมาเลยครับ อื้อหือ ตอนนี้หน้าไอ้พี่พร้อมจะกระชากหัวไอ้ปันมาโขกพวงมาลัยมาก
“กูไม่ชอบ พูดให้มันดีๆ” แล้วรถก็กระชากออกตัวต่อครับ ไอ้ปันงี้นั่งหน้าซีดเลยทีเดียว เป็นไงหล่ะมึง เสือกเอ๋อไม่รู้จักเวลาล่ำเวลา
“แล้วนี่พวกมึงมานั่งทำอะไรกันในโดมวะ”
“ส่องลีดสังคมอ่ะพี่” นี่ครับ คุณเติ้ลผู้แยกผู้หญิงว่าอยู่คณะอะไรออก เพราะโฟกัสลายสกรีนเสื้อ
“กูไม่ได้อยากเสือกนะ แต่อย่าไปมองน่าเกลียดแบบนั้น ลูกมีพ่อมีแม่ มันไม่ใช่เรื่อง ถ้าพวกมึงมีลูกสาวแล้วพวกผู้ชายมานั่งมองนม พวกมึงก็ไม่ชอบใช่มั้ย” พี่พี่มองพวกผมผ่านกระจกมองหลัง สายตานี่ทำเอาผมขนลุกขนพอง
เสือกมาจากพี่แป๊ะ ก็รู้มาบ้างครับว่าพี่พี่นี่เค้าค่อนข้างจะสุภาพบุรษเนื่องจากบ้านมีแม่เป็นผู้หญิงคนเดียว ที่เหลือชายล้วน เลยถูกสอนมาให้เคารพเพศแม่อย่างถึงที่สุด เพราะงั้นจะเคารพพี่หญิงก็ไม่แปลก เพราะชื่อก็นับเป็นเพศแม่เหมือนกัน
...อ่อๆ ไม่เกี่ยว
“ว่าแต่พี่หญิงกับพี่พี่เป็นอะไรหรอครับ ผมถามได้มั้ยอ่ะ” หน่วยกล้าตายมาแล้วครับเติ้ลผู้กล้าหาญ ถามคำถามเลี่ยงการโดนดุ แต่น่าจะโดนแดกเข้าไปแทน
“เสือก”
อู่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ตอบตรงกับที่คิดไว้เล้ยยยยยยยยยยย
“หู่ย ก็อยากรู้อ่ะ”
“มึงอยากได้คำตอบไหนหล่ะ” พี่หญิงถามครับ ซึ่งพี่พี่มันก็เหลือบตาไปมองพี่หญิง
“เอาแบบกริ๊วหัวใจ”
“กริ๊วคือศัพท์เหี้ยไรวะ ทำไมฟังแล้วคันตีน” อู่ย เติ้ลเพื่อน กูว่าเราหยุดก่อนดีไหม ก่อนจะตายไป ก่อนอะไรๆจะกระทบหน้า นะมึงนะเติ้ล
“ถ้าแบบธรรมดาก็พี่น้อง”
“แล้วกริ๊วใจอ้ะ”
“เป็นเกียร์”
เอี๊ยด!!
ซอกไข่อีกแล้วจมูกกู๊!!!
“โอ๊ย เบรกไมเนี่ยพี่” พี่หญิงลูบหน้าผากตัวเองป้อยๆครับ เพราะเพิ่งกระแทกเข้ากับคอนโซลรถไปเต็มๆ
“อะไรคือเป็นเกียร์ กูหน้าเหมือนสร้อยห้อยคอมึงรึไง”
“แต่มันอยู่บนคอมึงนะพี่”
“สัส กูอุส่าห์ฟังคำตอบ!! นานๆทีมึงจะพูดอะไรแบบนี้ มึงแม่ง ” โวยวายแล้วก็ขับต่อครับ ถึงจะทำเสียงฮึดฮัดเหมือนจะโกรธแต่ไม่ลืมยกมือมาลูบหน้าผากพี่หญิงแล้วบ่นโอ๋ๆ ขอโทษนะไปตลอดทาง พี่หญิงยิ้มเงียบๆไม่พูดอะไรครับ พวกผมก็เช่นกัน
พี่พี่มันอาจจะเป็นเงามาสิงวิศวะ แต่มันไม่ใช่วิศวะ มันคงไม่เข้าใจหรอกความหมาย
...ว่าเกียร์ คือหัวใจของวิศวกรรมศาสตร์ยังไงหล่ะ
ถามว่าตกใจมั้ย? ไม่เลยครับ
เพราะคำตอบผมก็รู้อยู่แล้ว ไม่สิ จริงๆก็รู้กันทั้งมหา’ลัยแหล่ะครับ ว่าพี่พี่กับพี่หญิงมันซัมธิงวรองกันอย่างแน่นอน เพราะไอ้พี่พี่งี้หวงยิ่งกว่านาคีหวงสามี ว่างเป็นต้องคว้ามากอด ทั้งสองคนไม่ได้ปิดความสัมพันธ์อะไรเพราะก็แสดงออกกันทั้งคู่ครับ ยิ่งรูปกิจกรรมวิศวะในเพจนี่ ไม่มีรูปไหนที่มีพี่หญิงแล้วไม่มีไอ้พี่พี่ครับ ตามเป็นเงา เซึ่งเจ้าของเงาก็ดูชอบ โลกสมัยนี้ก็เปิดกว้าง ถึงไม่มีใครถามทุกคนก็เข้าใจครับ
เออ เอาจริงๆ พี่น้องกันที่ไหนจะจับคลุกเข้าวงไหนกอดฟัดจับบีบขยำขยี้อะไรกันขนาดนี้ บ้า พี่น้องกัน แกละคิดมากใช้ไม่ได้หรอกครับ ตราบใดที่คุณไม่โง่แบบไอ้ปัน
“จะกลับแล้วโทรบอกนะหญิง”
“โอเค”
“พวกมึงก็ทำตัวดีๆนะไอ้ลูกหมา” ทิ่งคำขู่ไว้แล้วก็ขับออกไปเลยครัย อู่ยยยยย พวกกูลูกหมา มึงก็พ่อหมาสามหัวแหล่ะวะ โถ่!! อยากจะตะโกนด่า ไม่ติดที่ว่ากลัวเจ็บคอนะ แค่กๆ โถ่ๆๆ
“ไปพวกมึง!!”
โง้ยยยยยยยยยยยย บาปกรรมก็มาในรูปกิจกรรมก็ได้หรอออออออออออ
.
.
.
รอดครับ ผมตลกไม่พอเลยไม่ได้ไปต่อ ส่วนคนที่ต้องรับกรรมไปเต็มๆนั่นคือทายาศอสูรของพี่แป๊ะ
ไอ้เติ้ลครับ กรั่กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก อยากจะขำเป็นภาษาขอม แต่ตอนเป็นซอมบี้ไม่ได้เจอกับกงยู
“โหยยยยย ไรวะพี่ ไม่เอ๊า ไม่เป็นนนนนนน”
“เห้ยมึงใจหน่อยดิวะ”
“ใจห่าไรพี่ ลากผมเข้ากรุ๊ปไลน์แล้วเนี่ย โอโห้ ชื่อกรุ๊ปเซเลอร์มูนแห่งโลจิสต์ เหี้ยไรเนี่ยยยยยย” ไอ้เติ้ลงี้โวยวายลั่น แต่นั่นแหล่ะครับ เราชาววิศวะ ปกครองโดยระบบพี่น้อง การขัดขืนถือเป็นบาป ในที่สุดไอ้เติ้ลก็ถูกลากเข้าสู่กลุ่มลับเซเลอร์มูนไปเรียบร้อย เอวัง
“อะไรวะเติ้ล มึงได้เป็นหนึ่งในขบวนการปกป้องโลกมึงไม่ดีใจหรอ”
“นี่ต้องดีใจด้วยหรอ!”
“บ๊ะ หน้าบาปใจยังบาปอีก”
“เซเลอร์มูนเนี่ยนะ!!”
“มึงเหยียดเพศหรอเติ้ล มึงรู้มั้ยว่าเพศหญิงเนี่ยแหล่ะเป็นสิ่งที่แข็งแรงและยิ่งใหญ่ ในมหาลัยเราหญิงใดเล่าจะตะไบเหล็กได้โหดสัดเท่าหญิงวิศวะ”
“ใช่เติ้ล มึงไม่เห็นหรอดาวคณะเรากล้ามใหญ่เท่าหัวเดือน โคตรคูลเหี้ยๆ ข่มขวัญกรรมการสุด”
“ใช่มึงพูดถูกไอ้กัน มึงรู้มั้ยจากทฤษฏีของเกรกเกอร์เมนเดล กล่าวไว้ว่า อ่า” ตาดำเล็กๆกรอกซ้ายขวาไปมาเหมือนจะใช้ปัญหา “...หัวใจนะไม่ใช่หัวหิน ที่จะแวะมาเชคอินแล้วก็จากไป”
“ห๊ะ”
“ไม่รู้ พูดไปก่อน งงๆเดี๋ยวก็คมเอง”
ชายผู้เกิดมาพร้อมความมั่วและความกาก พี่แป๊ะพี่ เกรกเกอร์เมนเดลนี่เค้าทฤษฏีถั่วงอกรึเปล่า มึงเอามากลายเป็นหัวใจไม่ใช่หัวหินได้ยังไง ข้ามโลกมาไกลไปหน่อยมั้ย เค้าคิดได้ตอนวิจัยถั่วงอกแล้วขับรถกลับบ้านเจอคำคมท้ายรถพ่วงหรอ เสี่ยวขนาดนี้ โวะ บรรยากาศดูวุ่นวายไม่มีสาระ
อย่างงั้นไอ้กระผมก็ขอเฟดตัวออกมาจากชอปเงียบๆ เดี๋ยวจะซวยกูอีก ตำแหน่งแม่งโผล่อะไรมาจากไหนเยอะแยะ นี่มึงแข่งกีฬาสีหรือแข่งเอาถ้วยภาคี จริงจังมากไปอีก ผมค่อยๆกระดึ๊บคลืบคลานออกมาจากชอปครับ ทำเป็นเนียนบอกจะไปเซเว่น แต่เปล่าเลย กูจะกลับหอ
“ไอ้ลูกหมา”
เชี่ยยยย!!
โดนจับได้อย่างรวดเร็ว!!
ไหนดูซิใคร พอหันหน้าม้าเจอค่อยโล่งอกครับ ไม่ใช่พี่ภาค แต่เป็นแค่คุณสามีจำเป็นกำลังยื่นค่อมจักรยานอยู่
“ห่าพี่ ตกใจหมด”
“หนีงานรึไง” อ่ะๆ นี่ก็รู้ดี สัญชาตญาณงี้แม่นยำกว่ากูเกิ้ลแมปไปอีก
“ปล๊าววววว นี่ผมมาเดินเล่นเฉยๆ แบบช่วงนี้ไม่ค่อยได้ออกกำลังกาย กลัวปอดไม่แข็งแรง” บลาๆครับ แอบพูดด้วยความเร็วเพิ่งขึ้นนิดนึง เผื่อพี่มันฟังไม่ทันแล้วจะได้เออๆออๆไปงั้น
“เพ้อเจ้อนะมึงอ่ะ” เสือกหูดีไงลืมไป
“แล้วพี่มาทำไรอ่ะ”
“หาแบล็กบอกซ์”
“ยังไม่มีคนเจออีกอ่อ”
“มันก็หายากแบบนี้ทุกปีนั่นแหล่ะ ของรางวัลใหญ่ นานๆทีมอจะทุ่ม”
“ไอ้อู้!!!!! มึงจะหนีไปไหน!!!!!!!!” เฮ้ย!! ผมหันหลังกลับไปเจอไอ้พี่แป๊ะยืนใส่กระโปรงสุ่มสีชมพู มัดจุกสองข้าง ยืนท้าวเอวชี้หน้าผมอยู่
กูจะกลัวที่พี่มันมาเจอหรือกลัวที่หันไปเจอพี่มันดีวะ!!!
ชิบหายละ เหมือนอนาคตจะต้องไปอยู่ในกรุ๊ปไลน์เซเลอร์มูน ผมงี้รีบกระโดดขึ้นซ้อมจักรยานไอ้พี่หมอทันที
“ออกตัวเลยพี่!!”
“กูไม่ใช่วินมอไซต์”
“เร็ววว พี่แป๊ะวิ่งมาแล้ววว” ในที่สุดไอ้วินมอไซต์จำเป็นก็ยอมออกตัวให้ครับ เล่นตัวอยู่ทำไมตั้งสองสามวิ เสียเวลา
เข้าสู่บรรยากาศแบบนี้อีกแล้วครับ ลมเบาๆพัดหน้า ผมนี่โคตรชอบเลย ยิ่งตอนนี้เป็นเวลาสามทุ่มกว่าแล้ว เลยไม่ค่อยมีคน เงียบสงบมีแต่เสียงบดยางของล้อจักรยาน
“จะไปไหนดีครับคุณหนู”
“ไปที่ที่มืดเงียบปลอดภัยลับสนิททั้งคืนอ่ะครับ”
“หึ” เสียงขำประจำตัวครับ พี่มันชอบเหลือเกินกับการขำแบบไม่เต็มใจ ขำแบบเลขห้าตัวเดียว
“พี่เดี๋ยวขี่ไปจอดเว่นหน่อยดิ อยากกินสเลอปี้”
“ชอบปี้หรอ”
อืม จนได้ กูไม่น่าเปิดโอกาส มีช่วงหน่อยไม่ได้ต้องยิงมุขใต้เข็มขัดตล๊อดดดดดด
ผมทำเป็นเงียบ ให้มันรู้สึกผิดเอาเอง ไม่แก้ด้วย เอาสิ
ซึ่งพี่หมอก็ไม่ได้รู้สึกผิดอะไรครับ ยังคงยกยิ้มอยู่ เป็นบ้ารึไง ปั่นจักรยานไปยิ้มไป
“มึงนี่ตัวโคตรเบาเลยรู้ตัวป่ะ”
“รู้ดิ ตอนคลอดผมไม่ถึงสามโลด้วยซ้ำ” ปัจจุบันผมหนักไม่ถึงหกสิบครับ เนื่องด้วยฮอร์โมนผมมันค่อนข้างจะผิดปกติชาวบ้านเลยส่งผลให้การเจริญเติบโตจะค่อนข้างช้า อุส่าห์มีความฮอร์โมนดันไม่ได้ดีเท่าพี่ต่อ เซ็ง
“มึงรู้มั้ยว่าปกติกูไม่ชอบปั่นให้ใครซ้อนนะ”
“ทำไมอ่ะ”
“หนัก กว่าจะถีบไปต้องใช้แรง” เออแปลก คือจริงๆหุ่นของพี่หมอมันค่อนข้างจะนักกีฬาอยู่นะครับ แขนขายาว ไม่น่าจะมาบ่นงุ้งงิ้งอะไรกับการที่เพื่อนซ้อนจักรยานได้ ผมก็มองวิวข้างๆฟังพี่มันบ่นไป ตอนนี้บรรยากาศก็มืดแล้วครับ แต่เพราะว่ามีเรดิโอของมอยังคงเปิดเพลงอยู่ บรรยากาศมันเลยดูออกมาดีแทน
อืมมม มืดๆลมเย็นๆกับเพลงเบาๆคลอ บรรยากาศมันจะดีไปแล้วหล่ะ
ถ้าภาพตอนนี้เป็นผมปั่นจักรยานแล้วมีสาวซ้อนอยู่ มันคงจะโรแมนติกไม่เบาเหมือนกันเลยแหล่ะ
ในที่สุดสองล้อแรงถีบก็มาหยุดอยู่หน้าเซเว่นครับ ผมก็กระโดดลงก่อน รอพี่หมอเอาจักรยานไปจอดแล้วก็เดินเข้าเซเว่นไปพร้อมกัน พี่หมอมันเดินนำไปหยิบตะกร้าสีส้มขึ้นมาถือครับ
“ซื้อไรเยอะแยะอ่ะพี่”
“แชมพูมึงหมดแล้วนี่” เออจริงด้วย! ลืมไปเลย โน้ตทิ้งไว้ในไอโฟนแต่ลืมเปิดดู
ว่าแต่...
“พี่ใช้แชมพูผมหรอ!”
“อือดิ ตั้งอยู่ในห้องน้ำกูก็ใช้ สีนี้ป่ะวะ” โห โคตรความหน้าด้าน ถึงว่าทำไมหมดไว
“พี่เอาทิชชู่ไปด้วย หมดแล้วที่ห้อง”
“มึงขี้บ่อยอ่ะ” เอ้า ผิดไหมที่เกิดมาใส้ตรง ผมเดินหนีออกไปกดเสลอปี้ฆ่าเวลา ไม่ลืมเอาแก้วกระแทกแป้กๆกับขอบแถวนั้นแล้วกดใหม่จะได้พูนๆด้วย ผมกดเสร็จก็จ่ายตังค์ ยืนกินรอพี่มันชอปปิ้งอยู่หน้าเซเว่น รออยู่สิบนาทีพี่หมอก็เดินออกมาพร้อมกับถุงเซเว่นใหญ่ๆสองถุงซึ่งก็ถูกเอาไปแขวนที่แฮนด์จักรยานเวลาขี่แทน คราวนี้ผมเปลี่ยนโพสิชั่นนั่งครับ เป็นหันหน้าเข้าถนนเอาหลังชนพี่หมอแทน เพราะอยากจะเห็นวิวด้านหลัง ซึ่งสุดท้ายแม่งไม่เห็นอะไรเลยนอกจากไฟรถ เซ็ง!
สุดท้ายก็มาจอดหน้าหออย่างสวัสดิภาพครับ ซึ่งก็กระโดดลงมาก่อน รอไอ้พี่หมอมันเอารถจักรยานไปเก็บ
ล๊อคให้ดีเดี๋ยวมีคนแอบเอาไปใช้ ระหว่างรอก็จ้วงสเลอปี้กินตอนที่มันยังแข็งตัว พอเหลวแล้วหวานเกิน กินแล้วละลายคอครับ
“มึงชอบกินไอ้ปี้ๆนี่หรอ”
“มันชื่อเสลอปี้” ไอ้ปี้ๆ โอโห้ เรียกซะยี่สิบกว่าบาทกูร้องไห้เลย
“เออ ชอบกินหรอ”
“ชอบ”
“อืม ไว้กูปั่นพาไปซื้อ”
ผมพยักหน้า เออก็ดี มีคนพาไปซื้อบ่อยๆ แล้วก็เดินตามหลังพี่หมอขึ้นไป ณ ห้อง 514 ห้องเดิม
โดยที่ลืมนึกไปเลยว่า คนที่เสนอตัวเป็นสารถีพาไปซื้อของคือคนเดียวกับที่พูดว่าไม่ชอบขี่ให้ใครซ้อนไปเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้วเอง
------------
เดี๋ยวจะลืมว่าเป็นนิยายรักไม่ใช่นิยายตลก เราเลยต้องเอาความรักเข้ามาแทรก
5555555555555555555555555555
ทีมพี่หญิงงง แต่จะมาแทรกไม่บ่อยเพราะแพลนจะเขียนเรื่องของพี่หญิงอย่างจริงจังง กรั่กกกก
ขอบคุณทุกคอมเมนต์ ทุกวิวนะคะ
ต่อลมหายใจให้นัก(อยาก)เขียนคนนี้มากๆ ขอบคุณที่ชอบ มีคำแนะนำติชมก็เขียนไว้ได้นะคะ
อ้อ มีแทค #เด็กหอหมออู้ ด้วย สำหรับนักอ่านที่เขินๆกับการคอมเมนต์ในเวป(?)
สั้นไปหน่อยรอตอนหน้า
ตอนหน้าจะยาวหรอ?
สั้นเหมือนเดิม!!!
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
