ตอนที่ 10 Take a bath & Diet [Morkfah’s Part]
“อาบน้ำกันเหอะเด็กๆ วันนี้อากาศร้อนพอดี จะได้ไม่หนาวกัน” ลีโอบอกพวกเราแล้วจึงหันไปสั่งให้ภีมเตรียมอุปกรณ์อาบน้ำให้ “ไหนใครอยากอาบก่อน”
“เมี้ยววว” โชคดีที่มุ้งมิ้งร้องตอบเป็นตัวแรก เราไม่ค่อยชอบอาบน้ำเท่าไหร่ มันหนาวอะ
ลีโออุ้มมุ้งมิ้งเข้าไปในห้องน้ำแล้ววางลงในกะละมังที่ภีมรองน้ำอุ่นเอาไว้ให้ครึ่งหนึ่ง เรากับพี่ไฟเดินตามเข้าไปแล้วนั่งรอ ลีโอวักน้ำลูบไปตามตัวของมุ้งมิ้งอย่างเบามือจนเปียกไปทั้งตัว จากนั้นก็ชะโลมแชมพูแล้วนวดวนไปตามแนวขน เมื่อขนฟูๆสีขาวของลูกแมวตัวเล็กเปียกก็ลู่ลงแนบกับลำตัวทำให้เห็นว่าเมื่อขนมุ้งมิ้งไม่ฟูแล้วนั้นก็…พุงป่องอยู่ดี
แต่ก็นะ มุ้งมิ้งกินเยอะขนาดนี้เราก็ไม่แปลกใจเท่าไหร่ล่ะ แต่เอาจริงๆเราว่าแบบมุ้งมิ้งยังไม่เรียกว่าอ้วนหรอก แค่มีเนื้อนุ่มๆน่าฟัดเล่นมากกว่า..แล้วเหมือนว่าคนแถวนี้จะคิดเหมือนเราด้วย
“เก็บอาการหน่อยป้ะ” เรายิ้มมุมปาก ปรายตามองแมวขี้เก๊กข้างๆที่ชอบแอบมองมุ้งมิ้งเวลาเจ้าตัวเผลออยู่เสมอ
“..เงียบไว้ก่อนล่ะ” พี่ไฟบอกเรานิ่ง ๆ แล้วแกล้งหันไปมองอย่างอื่นเพราะมุ้งมิ้งหันมาทางนี้พอดี
“คุยอะไรกันหร--แหยะๆๆ ฟองเข้าปากมิ้งอะ ขมมม” มุ้งมิ้งอ้าปากพยายามคายฟองออก เราได้แต่หัวเราะแล้วส่ายหัว
“เฮ้ย กินฟองทำไมล่ะครับลูก” ลีโอว่าแล้วเอื้อมมือไปหยิบทิชชู่มาพับแล้วสอดเข้าปากเล็กๆเพื่อเช็ดฟองที่ติดลิ้นมุ้งมิ้งออก จากนั้นก็ล้างตัวจนฟองหมดเกลี้ยง
“เรียบร้อย อะมึงพาลูกไปเช็ดตัว” เขาบอกกับภีมพร้อมกับอุ้มมุ้งมิ้งส่งให้อีกฝ่าย
เมื่ออาบเสร็จเรียบร้อยแล้วคิวต่อไปก็เป็นเรากับพี่ไฟ แต่เราเสียสละให้พี่ไฟก่อนเลย ด้วยรัก
เรานั่งรอแบบเซ็งๆ โอเครู้แหละว่าสุดท้ายตัวเองก็ต้องโดนอาบแต่ขอเวลาทำใจหน่อยเถอะ แปปเดียวก็ยังดี
“หมอกฟ้า ถึงตาเราแล้ว มาเร็ว” ลีโอสั่งเมื่ออุ้มพี่ไฟส่งให้ภีมพาไปเป่าขนแล้ว
เราพ่นลมหายใจแรงนิดหน่อย โถ่ก็มันไม่ชอบนี่นา หนาวจะตาย
“จะเดินมาเองหรือให้อุ้มครับ?” ลีโอเริ่มขู่เมื่อเราไม่ยอมขยับ
โห่ ขอทำใจก่อนสิ่
ซู่!!
“ม๊าววววววววว!!!!!!”
ลีโอ!!!!
เรากระโดดหนี มองค้อนใส่ ก็ลีโอเล่นเอามือตักน้ำมาสาดใส่เราอะ!
“ไม่ต้องมาทำหน้าเคืองเลย ก็เราลีลาเอง มาเร็ว รีบอาบจะได้หายหนาวเร็วๆ”
ชิส์!
ถ้าไม่ติดว่ารักเราข่วนไปแล้วนะ ฮึ่ยย
กว่าเราจะอาบน้ำเสร็จก็กินเวลานานพอสมควร ก็พอโดนลีโอวักน้ำใส่ทีเราก็หนีที จนอีกฝ่ายต้องอุ้มเราขึ้นมานั่งบนตักแล้วใช้มือโอบตัวเราไว้ข้างนึง ส่วนอีกข้างก็อาบน้ำให้เรา
หึหึ
จริง ๆ มันเป็นแผนหรอก
จะมาทำเราเปียก ทำเราหนาวคนเดียวได้ไงอะ
ตัวเองก็เปียกไปด้วยกันซะเลย จะได้เข้าใจว่าเราหนาว!
“ฮู่วว เสร็จซะที เล่นพ่อเปียกไปทั้งตัวแล้วไหมงละหืม? ไอ้ตัวแสบ”
“เมี้ยววว” เราชูคอร้องรับแบบไม่ได้รู้สึกผิด ก็ตั้งใจให้เปียกนี่นา
“เสร็จยั—เฮ้ย ทำไมเปียกกันทั้งคนทั้งแมวเลยอะ” ภีมผงะเมื่อเปิดประตูห้องน้ำมาเห็นเราเปียกกันทั้งคู่
“หมอกฟ้าดิ้นตลอด กูเลยต้องกอดไว้เนี่ย อะ เอาลูกไปเป่าขนก่อนเดี๋ยวหนาว” ลีโอส่งผมให้ภีม เขารีบพาผมไปเช็ดตัวแล้วใช้ไดรเป่าจนขนแห้งและนุ่มฟูแบบเดิม
“กลับห้องได้แล้ว ป๊าจะไปอาบน้ำบ้าง” ภีมบอกพวกเราพร้อมกับยิ้มแปลกๆ เราเกือบจะงงแต่ก็เข้าใจทันทีเมื่อปิดไดรเป่าผมแล้วได้ยินเสียงจากห้องน้ำว่าตอนนี้ลีโอกำลังอาบน้ำ
หึ เรารู้ทันนะภีม
“ทุกคนยิ้มอะไรกันอะ มิ้งอยากเข้าใจบ้าง” มุ้งมิ้งเอียงคอถาม เรานี่หัวเราะพรืดเลย แต่ว่าไม่ได้ตอบ
“ไม่ต้องรู้หรอก” พี่ไฟตัดบทแล้วพาพวกเราเดินกลับห้อง
พอถึงห้องแล้วเราสามตัวก็เลียขนตัวเองเพื่อทำความสะอาด ถึงแม้จะพึ่งอาบน้ำแต่ก็ยังติดนิสัยทำความสะอาดขนด้วยการเลียอยู่ดี
เราหันไปมองทางมุ้งมิ้งก็เห็นว่าอีกฝ่ายยังมีสีหน้ายุ่งๆเพราะอยากเข้าใจเรื่องเมื่อครู่อยู่ เราเลยเดินไปช่วยเลียขนให้ เผื่อจะเลิก ๆ คิดเรื่องนี้ไป เพราะเราก็ไม่รู้จะอธิบายว่าไงดี
“ทำไมมิ้งไม่เข้าใจอยู่คนเดียวเลย” ลูกแมวตัวเล็กบ่นงึมงำ
“ไม่ใช่เรื่องของเด็กหรอกน่า” พี่ไฟบอกแล้วขยับมาเลียขนให้มุ้งมิ้งเช่นกัน
"อะ...อ๊าา"
ชิบ..
เสียงลีโอครางดังออกมาจากในห้องน้ำทำเอาเราชะงักไปนิดหน่อย
โถ่ อุส่าจะไม่ให้มุ้งมิ้งรู้อะไรแบบนี้แล้วเชียว
“ทำไมลีโอร้องแปลกๆอีกแล้วอะ เหมือนที่มิ้งเคยได้ยินตอนคืนแรกที่ออกจากห้องไปตอนกลางคืนเลย”
“ห๊ะ? คืนนั้นไปเจอสองคนนั้นด้วยหรอ เห็นอะไรด้วยมั้ย หรือแค่ได้ยินเสียง” เราถาม มุ้งมิ้งส่ายหน้าก่อนจะตอบ
“มิ้งมองไม่ถนัดง่ะ ตอนนั้นมันมืดมาก ๆ”
“อ๋ออ..ดีแล้วๆ” เราถอนหายใจโล่งอก ใสๆต่อไปนั่นแหละมิ้ง อย่าพึ่งรู้เลย รู้เยอะแบบเรานี่เรียกแก่แดดล่ะ
“ไม่เห็นจะดีเลย บอกมิ้งเถอะนะ มิ้งอยากเข้าใจ” มุ้งมิ้งเริ่มรบเร้า เราเม้มปากก่อนจะหันไปหาตัวช่วย
“คือ...พี่ไฟอธิบายที เค้าไม่รู้จะเล่าไง มุ้งมิ้งใสเกินไปอะ" เราพูดจบพี่ไฟก็กุมหัวตัวเองแล้วส่ายหน้า
“ยังไม่ต้องรู้แหละ ดีแล้ว”
"อะ..อา"
เราอยากเดินไปบอกภีมกับลีโอจังเลยว่าห้องมันไม่เก็บเสียง เฮ้อ..
[ Moongming’s Part ]
ตอนนี้ก็ใกล้จะหัวค่ำแล้ว มิ้งกับหมอกฟ้าเริ่มหิวหน่อย ๆ แต่ภีมกับลีโอดูท่าจะเหนื่อยกับการอาบน้ำให้พวกเราจึงทำให้พากันหลับยาวทั้งคู่ ส่วนเรื่องที่อยากรู้เมื่อตอนกลางวันก็ยังคงไม่ได้รู้เหมือนเดิม จนกระทั่งสองทุ่มกว่า ๆ ภีมก็ตื่นแล้วรีบเอาอาหารกระป๋องของแมวมาเทให้
ผมกินไปไม่มากเท่าปกติ เพราะว่ากินแค่พออิ่ม แต่เมื่อภีมหันมาเห็นก็ขมวดคิ้ว
“มุ้งมิ้งกินเหลือหรอ?” เขาถามอย่างแปลกใจเมื่อเห็นว่ายังมีอาหารอยู่ในจาน
“ทำไมกินไม่หมด” พี่ไฟถามกึ่งดุ ผมเลยหน้างอ
“ก็มิ้งอิ่มแล้วเนี่ย” ผมตอบไปตามจริง ถ้าเป็นเมื่อก่อนคือกินต่อจนกินไม่ไหวค่อยเลิกกินมันเลยกลายเป็นกินเยอะอะ แต่ถ้าเอาแค่อิ่มจริง ๆ มิ้งก็ไม่ได้กินมากอะไรอยู่แล้ว
“ใช่หรอ” เขาถามย้ำ
“งื้อ อิ่มแล้วจริง ๆ ” ผมยืนยันคำเดิม แต่พี่ไฟก็ดูเหมือนจะไม่เชื่อ
“กิน ให้ หมด” เขาย้ำทีละคำช้าๆ
โถ่..พอกินเยอะก็บอกว่าอ้วน
พอกินน้อยก็มาบังคับให้กินให้หมด
จะเอาไงกันแน่เนี่ย
“ไม่ต้องมาทำหน้าแบบนั้น รู้นะว่าแอบว่าพี่ในใจ”
“…” ผมก้มหน้าลง เปล่า ไม่ได้กลัวอะไร แต่เขินที่พี่เขาเรียกแทนตัวเองว่าพี่ง่ะ มันยังไม่ชินเท่าไหร่ ได้ยินแล้วใจเต้นแรงทุกที ไม่กล้ามองหน้าเลย
“กลัวอ้วนแล้วไม่น่ารักอะดิ๊?” หมอกฟ้าเอ่ยแซวแบบที่ผมก็ทำได้เพียงก้มหน้างุดกว่าเดิม
“กินเข้าไปเถอะน่า” พี่ไฟบอกพร้อมกับดันจานข้าวมาให้ตรงหน้า
“ไม่เอา มิ้งอยากหุ่นดีๆบ้าง” ผมส่ายหัวทั้งที่ยังคงก้มหน้าอยู่ แล้วดันจานข้าวกลับ
“อย่าดื้อ” เขาพูดเสียงแข็ง ๆ ใส่
เอาอีกแล้วอะ
มิ้งไม่ชอบจริง ๆ นะ
“อย่าดุกันสิ่” ผมเบะปาก ช้อนตามอย่างเคือง ๆ แต่พี่ไฟเบือนหน้าหนีแล้วดันจานข้าวกลับมาให้อีกครั้ง
“ก็กินให้หมด”
“เดี๋ยวอ้วนแล้วทุกคนก็ล้อมิ้งอีกอ่ะ” ผมพูดบ่นพร้อมกับจะดันจานข้าวกลับที่เดิมแต่พี่ไฟใช้เท้าหน้ากดขอบจานเอาไว้ไม่ให้ผมดันได้แล้วใน้มลงมาพูดใกล้ๆ
“แค่แกล้งเฉยๆน่า พี่ไม่ได้บอกว่าอ้วนแล้วไม่น่ารักสักหน่อย”
กึก
ผมเบิกตากว้างเมื่อฟังเขาพูดจบ ได้แต่ยืนนิ่งค้างอย่างนั้นด้วยความทำตัวไม่ถูก ขณะที่อีกฝ่ายเองก็นิ่งไปเหมือนกัน
หมายความว่ามิ้ง..
น่ารัก?
“เอาแล้ว..หลุดพูดเองนะ” หมอกฟ้าพูดกลั้วหัวเราะ
“กินข้าวเร็ว ๆ ทั้งคู่นั่นแหละ!” พี่ไฟพูดเสียงเข้มใส่แบบไม่หันมามองทางนี้แล้วเดินหนีไปที่อื่นทันที
“หูยย กลัวจังเลย” หมอกฟ้าพูดด้วยน้ำเสียงล้อเลียนก่อนจะส่ายหัวอย่างระอา “ทำเป็นโมโหกลบเกลื่อน” เขาบ่นพึมพำแต่ดังพอให้ได้ยิน ผมเหลือบตาไปมองหมอกฟ้าก็พบว่าเขากำลังมองมาทางนี้พร้อมกับยกมุมปากขึ้นยิ้มเล็ก ๆ เลยก้มหน้าก้มตากินอาหารในจานต่อแก้เขินจนหมดเกลี้ยง
ลืมไปเลยว่าจะลดความอ้วน
;___;
เอาไว้พรุ่งนี้แล้วกันนะ..
หรือถ้าพี่ไฟว่าน่ารัก..งะ..งั้น…ไม่ลดแล้วดีมั้ย
[To be continue]
---------------------------------------------------
ปล.ความคืบหน้าในส่วนเนื้อเรื่องคือเขียนจบแย้ว แต่กำลังรีไรท์บางจุด และProofคำผิด
ส่วนปกได้ภาพร่างแล้วเน้อ [ยังไม่ได้ตัดเส้นลงสี รอกันแปปนุง นักวาดค่อนข้างยุ่งประมาณนึง]
แต่เอามาอวดคร่าวๆก่อน 5555555
[รูปขึ้นมั้ยอะ]
ละอีก 2 พาร์จจะจบแล้ววววววววววววว
ต่อจากตอนจบเรามีสเปแถมให้อีกตอนด้วยนะๆ
ถ้าไม่จุใจ มีสเปเพิ่มอีกในเล่ม(ขายของอีกแล้ว) 55555555555
เดี๋ยวจะลงตัวอย่างของตอนพิเศษในเล่มให้ด้วย เพื่อแบบใครไม่ชอบตอนพิเศษก็อ่านแค่ในเว็บก็ได้เน้อ
เอาจริงๆไม่ค่อยซีเรียสเรื่องจำนวนยอดจองขนาดนั้น ถ้าเยอะเราก็ดีใจ แต่ถ้าไม่เยอะเราก็เข้าใจ แฮร่
เราไม่ได้เขียนเป็นอาชีพ แต่เป็นแค่งานอดิเรก ได้ขนาดนี้เราก็เขินมากแล้ว >< ขอบคุณที่สนับสนุนกันนะคะ
สนับสนุนในที่นี้เราไม่ได้หมายถึงว่าเฉพาะคนที่ซื้อนะ แต่รวมไปถึงยอดวิวและคอมเม้นที่เป็นกำลังใจให้เรามาโดยตลอดเลยด้วย
เราไม่โกรธเคืองถ้าจะมีนักอ่านเงาอ่านเรื่องนี้ของเราอยู่
เราเข้าใจฟีลแหละบางทีชอบแหละ ตามแหละ แต่ไม่รู้จะเม้นว่าไง 5555
ยังไงเราก็อยากขอบคุณมากๆ ที่ชอบนิยายเรื่องนี้
ขอบคุณคอมเม้นด้วยที่คอยเป็นกำลังใจให้เราสู้ๆตลอด
เขียนเรื่องนี้มันยากตรงที่เราต้องหาข้อมูลเกี่ยวกับแมวค่อนข้างเยอะ แล้วก็นั่งสังเกตพฤติกรรมแมวของเราด้วยว่าเป็นแแบบไหน 5555555 มีความตามติดชีวิตแมวไปอี๊กก
รู้สึกจะTalkยาวกว่านิยายแล้วป้ะเนี่ย 555555555555 เจอกันสัปดาห์หน้า จุ๊บ!
หัวข้อ: [ เรื่องสั้นจบแล้ว ] Cat's diary รักแมวๆ (อ่าน 29403 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก