ตอนที่ 10
มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่มีความรู้สึก.. มีความต้องการ.. ไม่ว่าจะเกิดมาในชนชาติสถานภาพใดก็ย่อมไม่แตกต่างกัน พวกเขาย่อมมีความรู้สึกที่อยากจะแสดงออก.. มีความต้องการที่อยากจะปลดปล่อย เช่นเดียวกันกับแทนไท, เด็กวัย 16 ที่เพิ่งแตกหนุ่มมาหมาด ๆ ถึงอาจจะไม่ไฟแรงอยากจะเรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ รอบตัวหรือภายในตัวเหมือนเพื่อนสนิทของเขาเลยก็เถอะ แต่ก็ต้องยอมรับเลยว่าแทนไทก็มีความต้องการเหมือนกัน..
พิสูจน์ได้จากอาการเจ็บก้นที่ยังไม่ทุเลาลงไปเท่าไรแม้เหตุการณ์สูญสติวันนั้นจะผ่านพ้นไปนานถึง 2 อาทิตย์แล้วก็ตาม แต่กระนั้นแทนไทก็ไม่ได้โวยวายหรือไล่เตะใครแถว ๆ นี้เหมือนอย่างที่ผ่านมา ตรงกันข้ามกลับยอมให้ใครคนนั้นเข้ามานั่งเล่นในห้องของตัวเองได้เหมือนตอนที่ยังเป็นเพื่อนสนิทกัน ถึงแม้ว่าตอนนี้สถานะพวกเขาจะเปลี่ยนไปเป็นอย่างอื่นแล้วก็ตาม..
แทนไทกับเจ้าขุนไม่เพียงเป็นแค่เพื่อนสนิทกันเท่านั้น.. หากแต่ยังเป็น ‘เพื่อนเล่น’ กันอีกด้วย
เพราะแบบนั้นเองเรื่องถูกเจ้าขุนลวนลามจึงไม่ใช่ปัญหาที่แทนไทจะต้องกังวลใจอีกต่อไป ไม่มีอีกแล้วที่จะต้องปิดประตูใส่หน้าเพื่อนบ้านี่เพราะเขาจะเป็นคนเปิดให้มันเข้ามาเอง และไม่มีอีกแล้วที่เขาจะต้องโวยวายร้องอย่าห้ามเพื่อนเวรเพราะว่าเขาจะเป็นคนขอให้มันทำเอง แต่ก็เพราะแบบนั้นแหละเลยทำให้แทนไทมีปัญหาใหม่อยู่ทุกวันนี้…
“ไอ้แทน ขอใส่หน่อย” คนมาใหม่ที่ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าคือใครร้องตะโกนเสียงดังทันทีที่เปิดประตูออกก่อนที่วิ่งไปทิ้งตัวบนเตียงนุ่มรอเจ้าของห้องซึ่งนิ่วหน้าพลางพ่นลมหายใจแรงใส่อยู่หลังจอเกม
เป็นเรื่องปกติที่ไม่ค่อยจะปกติเท่าไรของแทนไทไปแล้วที่เจ้าขุนมักจะบุกมาถึงห้องของเขาพร้อมกับตะโกนถ้อยคำลามกที่อัปเกรดขึ้นกว่าเดิมเป็นล้านเท่า บอกเลยว่าแม่งไม่ได้มาจากเพื่อนถ่อย ๆ ในชมรมของมันหรอก หรือจากนิตยสารเปลื้องผ้าที่มันแอบแม่อ่านก็ไม่ใช่ แม้แต่เว็บการ์ตูนโป๊ที่มันชอบดูก็ยังไม่ใช่เลย คำพวกนี้มันออกมาจากจิตใจของมันเองเลยต่างหาก! แต่ก็เอาเถอะ.. ถึงอย่างไรเสียแทนไทก็ยังเข้าใจดีว่าเรื่องเซ็กซ์เป็นเรื่องธรรมชาติของมนุษย์ หากแต่ถึงนั้นอย่างนั้นแทนไทก็ยังไม่เข้าใจเอาเสียเลยว่าเจ้าขุนมันจะอยากอะไรบ่อยขนาดนี้!!
“ไปขอพี่มึงไป” คำพูดเดิม ๆ ที่เขาตั้งใจพูดประชดไปเพราะเบื่อหน่ายกับคำขอซ้ำ ๆ ที่มีมาทุกวันจนเขาปวดก้น ตั้งใจให้เจ้าขุนมันได้รู้ตัวบ้างสักหน่อยแต่ก็เปล่าเลย..
“ได้ไงกันเล่า เจ้านางมีแฟนเป็นตัวเป็นตนแล้วนะ จะให้กูผิดศีลข้อ 3 หรือไง มึงนี่บาป” ประโยคหลังนี่ทำแทนไทยอมทิ้งจากเกมแล้วหันมาทำตาเขียวใส่คนบนเตียงเลย มึงสิบาป! เจ้าของห้องได้แต่สบถอยู่ในใจเพราะไม่อยากจะต่อล้อต่อเถียงกับเจ้าขุนเสียเท่าไรจึงสะบัดใบหน้าง้ำงอกลับที่ไปจอเกมดังเดิมก่อนจะชูนิ้วกลางกลับหลังให้คนที่นั่งยิ้มแป้นอยู่บนเตียง
เจ้าขุนหัวเราะอย่างอารมณ์ดีก่อนจะขยับไปนั่งที่ขอบเตียงซึ่งมีแผ่นหลังของคนติดเกมพิงอยู่แล้วจึงวางคางแหลมของตัวเองไว้บนกึ่งกลางกลุ่มผมนิ่มอย่างพอดิบพอดี “ขอใส่หน่อยดิ”
“ไม่เอา.. วันก่อนก็เพิ่งทำไปเอง” แทนไทตอบโดยที่ตาก็ยังจดจ้องอยู่ที่หน้าจอเกมเหมือนเดิม
“โหยยยย ตั้งวันก่อน! มันนานแล้วนะไอ้แทนนน” บ่นเสียงลากยาวพลางเนียนเหนื่อยอ่อนก้มสูดดมกลิ่นผมหอมตรงหน้า
“นานเหี้ยอะไรแค่ 3 วัน มึงหัดเพลา ๆ ลงซะบ้างนะไอ้ขุน รู้ไหมว่าแม่งไม่ดีต่อสุขภาพ”
“มึงสิต้องเพลา ๆ ลง เห็นทำกันกี่ที ๆ มึงก็ขอให้กูต่อรอบสองสามตลอด ก้นมึงถึงยังเจ็บอยู่อย่างเนี้ย” ประโยคสวนกลับของเจ้าขุนทำแทนไทหน้าร้อนผ่าว อยากจะเถียงต่อใจแทบขาดแต่ก็ทำไม่ได้เพราะเป็นความจริง.. หรือทำไม่ได้เพราะจมูกที่ไหลต่ำลงมาที่ซอกคอของตัวเองก็ไม่รู้..
เสียงหวานเผลอหลุดครางไปชั่วขณะก่อนจะได้สติขึ้นมาแล้วร้องดังลั่น “โว้ยยย!! เลิกดมคอกูสักที!!!” ตะโกนดังก่อนจะย่นคอหนีแต่ก็ยังไม่พ้นจมูกโด่งของเจ้าขุนเสียที ขณะที่คนคลั่งกลิ่นก็ยังคงเดินหน้าสูดกลิ่นหอมต่อไปพร้อมกับแกล้งเป่าลมที่กรามคนแก้มแดงระเรื่อให้ขึ้นสีมากกว่าเดิม
“ทำไม.. มึงมีอารมณ์เหรอ..” ถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่าที่ข้างหูและยังคงแกล้งเป่าลมไม่เลิก
“ม.. ไม่รู้โว้ย! ยังไงกูก็ไม่ให้ใส่! ไปหาใส่ที่อื่นไป๊!!” แทนไทโวยวายก่อนจะกลิ้งหนีจมูกจอมลวนลามไปนั่งเล่นเกมที่อื่นแทน
เจ้าขุนถอนหายใจบางเบาที่จนป่านนี้แล้วเจ้าของห้องก็ยังคงดื้อด้านสนใจแต่เกมไม่เลิก จนท้ายที่สุดแล้วเขาก็ต้องงัดมุกเดิมกลับมาใช้ใหม่
“แล้วถ้ากูเล่นเกมชนะมึงล่ะ” คำท้าทายเดิม ๆ ของเจ้าขุนกับการหันมาแสยะยิ้มเดิม ๆ ของแทนไทกลับมาอีกครั้ง
เจ้าขุนมันคิดผิดซะแล้วที่มาท้าเขาในตอนนี้ มันคงไม่รู้หรอกว่าตั้งแต่แพ้เสียนมให้มันในครั้งนั้นแทนไทก็ฝึกเกมนี้หามรุ่งหามค่ำเพื่อที่จะได้แก้ตัวกับมันในครั้งต่อไป และโอกาสครั้งนั้นก็มาถึงแล้ว.. รับรองได้ว่ายอดนักรบเดอะไทลิสจะต้องไม่พ่ายแพ้ให้กับไอ้ขุนเทพก๊อกก๋อยเป็นครั้งที่สองอย่างแน่นอน!!
“เอาสิ แต่ถ้ามึงแพ้กูจะไม่ให้มึงไป 2 อาทิตย์นะ~” แทนไทแกล้งบอกขู่ให้เจ้าขุนกลัวเล่น คิดว่าเพื่อนสนิทบ้ากามนี่จะต้องเดือดเนื้อร้อนใจที่จะอดทำลามกไปตามเวลาที่ว่านี้ ทว่าตรงกันข้าม.. ใบหน้าหล่อเหยียดยิ้มเจ้าเล่ห์
“มึงทนถึง 2 อาทิตย์ไม่ได้หรอก” พร้อมกับยักคิ้วเสริมความหล่อให้กับตัวเองหนึ่งที เห็นแล้วมันน่าฟาดด้วยฝ่ามือ.. แต่ช่างมันเถอะ ไว้แทนไทค่อยฟาดทบต้นทบดอกตอนที่ฆ่ามันในเกมก็พอแล้ว!
แทนไทแสร้งหัวเราะในลำคอ พยายามมองข้ามความร้อนที่เห่อขึ้นมาบนใบหน้าแล้วยื่นจอยส์เกมให้เพื่อนสนิท
“แล้วถ้ากูชนะล่ะ” เจ้าขุนยื่นมือไปจับ.. ไม่ใช่ที่จอยส์เกมแต่เป็นข้อมือของแทนไทก่อนจะดึงให้อีกฝ่ายเข้ามาใกล้แล้วจ้องเค้นขอคำตอบ
คนโดนกดดันใช้เวลาคิดอยู่พักใหญ่ก่อนจะตัดสินใจตอบออกมาในที่สุด “กูก็จะให้มึงทุกวันเลย” ทำเอาคนรอฟังคลี่ยิ้มอย่างพอใจ “ถ..ถ้ามึงชนะนะ!!”
เจ้าขุนยักคิ้วสองข้างตอบรับก่อนจะปล่อยข้อมือแทนไทให้เป็นอิสระ ใบหน้าหล่อฉายความมั่นใจอย่างเต็มเปี่ยมก่อนจะว่า “เตรียมเจ็บก้นไว้แล้วกัน..”
สิ่งหนึ่งที่แทนไทไม่เคยรู้คือเจ้าขุนก็เล่นเกมนี้เหมือนกัน อันที่จริงควรจะพูดว่าเล่นเกมนี้จบไป 4 รอบแล้วต่างหาก ในขณะที่เพื่อนคนเก่งของเขานั้นเพิ่งจะถึงเพียงครึ่งทาง ดังนั้นแล้วไม่ต้องเดาก็รู้ว่าใครจะชนะ..
…
You lose
ตัวอักษรขึ้นฉายเด่นชัดเต็มตาบนหน้าจอเกมโดยมีฉากหลังคือตัวละครสีน้ำเงินในชุดเต็มยศเวอร์วังนอนจมกองเลือดอยู่อย่างอนาถ.. อีกครั้ง หากแต่นั่นก็ยังไม่อนาถเท่าเจ้าของตัวละครอย่างปรมาจารย์ยอดนักรบ, เดอะไทลิสซึ่งนั่งอ้าปากค้างโดยไม่พูดอะไรมาเกือบนาทีแล้ว.. อีกครั้ง
เสียดายเวลาที่อุตส่าห์บากบั่นฝึกเพื่อมาแก้แค้น เพราะสุดท้ายแล้วก็ต้องเสียท่าพร้อมกับเสียตัวให้เจ้าขุนมัน.. อีกครั้ง
“เอาล่ะ ถอดเสื้อผ้าซะ” เจ้าขุนว่าขัดเด็กติดเกมที่กำลังคร่ำครวญในใจแล้วลุกเดินไปล็อกประตูห้องก่อนที่จะถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก ขณะที่แทนไทเอาแต่ถอนหายใจเหนื่อยหน่ายอยู่หน้าจอเกม เนิ่นนานโดยที่ไม่รู้เลยว่ามีคนมายืนเปลือยกายอยู่ข้างตัวเองตั้งแต่เมื่อไร “หรือจะให้กูถอดให้?”
ถ้าเป็นเมื่อก่อนตอนได้ยินแบบนี้แทนไทก็คงจะรีบถอยหลังจนตัวรวมร่างไปกับจอเกมแล้ว หากแต่เพราะเคยชินกับภาพอุจาดนี้มาหลายต่อหลายครั้งแล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่ตกใจเท่าไรนัก ทว่าที่เห็นจะไม่ชินก็คงเป็นหนอนน้อยที่นอนคอตกตามแรงโน้มถ่วงโลกอยู่นี่เสียมากกว่า
“นี่เหรอขุนศึก?” ว่าพลางหัวเราะอย่างล้อเลียนก่อนจะเหลือบมองสิ่งที่เพื่อนสนิทนั้นภูมิใจนักภูมิใจหนา
ขณะที่คนโดนดูถูกก็ไม่ได้รู้สึกหงุดหงิดกับคำดูแคลนเลยแม้แต่น้อย ตรงกันข้ามกลับเดินเข้าไปใกล้คนหัวเราะจนหน้าแดงต้องเบาเสียงหัวเราะลงก่อนจะขยับสวนทางกับคนที่กำลังเดินเข้ามา จนกระทั่งต้องหยุดนิ่งเมื่อแผ่นหลังแนบเข้ากับประตูห้องน้ำ แทนไทมองเจ้าขุนด้วยสายตาที่ไม่ไว้วางใจก่อนจะหลับตาปี๋เมื่อเพื่อนสนิทเท้ามือไว้ที่ข้างตัวเขาพร้อมกับเคลื่อนหน้าเข้ามาใกล้
ลมหายใจร้อนเป่ารดต้นคอชวนเลือดลมให้วิ่งแล่นไปทั่วทั้งร่างกายแต่นั่นก็ยังไม่เท่ากับเสียงแหบพร่าที่กระซิบตามลงมา “พนันกันไหมล่ะว่าขุนศึกมันจะสมชื่อ.. ทันทีที่เห็นหนูแทนของมึง..” แล้วเจ้าขุนก็ถอยให้คนหยุดหัวเราะแล้วแต่ยังคงหน้าแดงอยู่ได้ฤกษ์ปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกเสียที
แทนไทแกล้งตีหน้ายุ่งกลบความเขินอาย จะเป็นไปได้ยังไงที่แค่เจ้าขุนเห็นเขาโป๊แล้วขุน (ยังไม่พร้อมรับ) ศึกจะผงาดขึ้นมา ถ้าได้จับต้องก็ว่าไปอย่าง..
คิดเข้าข้างตัวเองเสร็จสรรพอยู่พักใหญ่แล้วก็เริ่มถอดเสื้อผ้าออกเสียที มือเล็กตั้งใจจะรีบถอดออกให้เสร็จ ๆ แต่ไม่รู้ว่าด้วยเพราะรีบร้อนที่มากเกินไปหรือสายตาคมที่จ้องมองลงมาเขาถึงได้จับกระดุมติด ๆ หลุด ๆ อยู่อย่างนี้.. ทำเอาต้องใช้เวลาสักพักกว่าผ้าชิ้นบนจะหลุดออกจากร่างกายได้ในที่สุด จากนั้นเขาจึงค่อยถอดผ้าชิ้นล่างออกต่อพลางเผลอแอบมองหนอนน้อยว่ายังเป็นหนอนน้อยอยู่หรือไม่..
ปากอิ่มเผลอกลืนน้ำลายลงคอเมื่อน้องขุนที่เคยคอตกค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมาอย่างเชื่องช้าพอ ๆ กับมือของเขาที่ปลดเปลื้องกางเกงชั้นในออกจนไม่เหลือสิ่งใดปกปิดร่างกาย ฉับพลันน้องขุนก็ผงาดขึ้นมาจ้องหน้าเขาอย่างหาเรื่องโดยที่เขาคิดไปเองว่าคงเป็นโทษฐานที่ดูถูกมันไปเมื่อกี้ แทนไทเบือนหน้าที่แดงแจ๋หลบการประจันหน้าก่อนจะเผลอยกมือขึ้นมาปิดบังกายเปลือยเปล่าที่ร้อนผ่าวของเขาอย่างไม่รู้ตัว ไม่อยากจะยอมรับนักเลยที่น้องชายของเพื่อนสนิทเพิ่งจะตื่นตัวต่อหน้าต่อตาเพียงเพราะแค่มอง.. ร่างกายของเขา
“สมชื่อแล้วรึยัง” เสียงทุ้มถามยามที่ขยับเข้ามาใกล้จนคนที่พยายามเมินขุนศึกอยู่ต้องสะดุ้งเพราะสัมผัสแข็งขืนที่เข้ามาแนบต้นขา
“ไม่รู้โว้ย! ถอยออกไป กูอึดอัด!” แสร้งโวยวายเพราะไม่อยากจะตอบคำถามพลางเอามือดันอกแกร่งที่พยายามขยับเข้ามาใกล้ให้มากขึ้นจนเขาอึดอัด ทว่าก็เปล่าประโยชน์.. เจ้าขุนแข็งแรงเกินกว่าเขาจะขัดขืนได้ สุดท้ายแล้วเขาก็เลยโดนเจ้าขุนและขุนศึกเบียดเข้ากับประตูห้องน้ำอย่างช่วยไม่ได้
“มึงยังไม่ตอบคำถามกูเลย..” คนขี้แกล้งยังคงเร้าขอคำตอบพลางเบียดร่างเข้ามาให้แนบสนิทมากกว่าเดิม แทนไทสบถอย่างจนใจ ร่างกายร้อนผ่าวตามส่วนแข็งขืนตรงหน้าที่เค้นคลึงหน้าขาเขาอย่างต้องการ
“จะทำก็ทำอย่าพูดมาก” แล้วคนขี้เขินก็คว้าคอคนพูดมากมาปิดปากในทันที ต่อจากนั้นก็ไม่มีคำพูดใด ๆ หลุดรอดออกมาจากปากของทั้งคู่ จะมีก็แต่เพียงเสียงครางในลำคอจากจูบที่เฉอะแฉะไปด้วยน้ำลายก็เท่านั้น เนิ่นนานจนจูบฉ่ำน้ำนี่ต้องหยุดลงเพราะลมหายใจที่ขาดห้วง แทนไทจึงผละออกมาแล้วย้ำรางวัลของผู้ชนะว่า “แต่แค่ครั้งเดียวเท่านั้นนะ”
เจ้าขุนแอบหลุดหัวเราะ ไม่คาดคิดว่าคำพูดนี้จะออกมาจากคนที่ขอให้เขาทำอีกซ้ำแล้วซ้ำเล่าเหมือนไม่รู้จักพอ เจ้าขุนน่ะรู้จักเพื่อนสนิทของตัวเองดี แทนไทเป็นพวกถ้าให้ทำจะไม่ทำแต่ถ้าลองได้ทำแล้วก็จะร้องขอให้ทำไม่หยุด.. เพราะแบบนั้นถึงได้เจ็บก้นแบบนี้ไง..
“ตามคำบัญชามึงเลยครับ” ว่าจบก็กลับไปประกบปากอิ่มที่ตั้งท่าว่าจะด่าต่อก่อนจะค่อยสอดมือเข้าใต้ขาเล็กที่เกี่ยวเอวเขาอย่างรู้งาน แล้วจึงพาร่างที่ครางอืออยู่เหนือขุนศึกของเขาไปสุขสมและสมสุขต่อที่บนเตียง
“อ..อื้อ..” มือเล็กทุบประท้วงเมื่อเริ่มขาดหายใจ เจ้าขุนจึงยอมผละออกจากปากอิ่มแต่โดยดี แต่กระนั้นแล้วริมฝีปากร้อนก็ยังคงไม่หยุดทำหน้าที่ของมันโดยการเปลี่ยนไปฝากรอยจูบที่ส่วนอื่นแทน ตั้งแต่หูกาง ๆ ที่แดงแจ๋ไปด้วยอารมณ์ลงมาถึงต้นคอขาวและกระดูกไขปลาร้าคู่สวย.. แล้วสุดท้ายจึงมาหยุดอยู่ที่ติ่งไตชูชันล่อตาล่อใจ
เจ้าขุนแกล้งใช้ริมฝีปากลากผ่านไปมาให้แทนไทบิดเร้าเล่นก่อนจะค่อยครอบครองมันเข้าไปทั้งหมด เสียงดูดจ๊วบจ๊าบดังคลอไปกับเสียงหวานที่ครางแผ่วเร้าอารมณ์ให้อยากกลั่นแกล้งมากขึ้นไปอีก ส่วนมือหนาก็ลูบไล้ต้นขาอวบอิ่มอย่างเพลิดเพลินพลางแกล้งบีบเค้นบ้างอย่างนึกหมั่นเขี้ยว ในขณะที่มืออีกข้างก็ช่วยชักจูงหนูแทนที่ยังไม่ตื่นตัวดีให้พร้อมสำหรับการกระทำที่จะเกิดขึ้นในอีกไม่ช้า
“..อ..อ๊ะ..” เสียงหวานร้องเมื่อสัมผัสชื้นเข้าครอบครองหนูแทนไว้ทั้งหมด ถึงแม้มันจะไม่ใช่ครั้งแรกที่เจ้าขุนใช้ปากให้เขาแต่มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะรับมือกับโพรงปากอุ่นพร้อมลิ้นที่ซุกซนเป็นลิง อีกทั้งยังเขี้ยวคมที่แกล้งขูดน้องหนูของเขาเล่นอีก ทำเอาแทนไทได้แต่นอนบิดเร้าครวญครางไปด้วยความเสียวซ่าน มองกลุ่มผมน้ำตาลเข้มที่ผงกขึ้นผงกลงไปเพียงสักพักร่างกายก็กระตุกเกร็งก่อนที่น้ำสีขุ่นจะโพยพุ่งออกมา
เจ้าขุนคายน้ำขุ่นที่ไม่ได้กลืนเข้าไปออกมาบางส่วนนั้นใส่มือก่อนจะใช้มันปัดป่ายไปที่หว่างกลางคุณซาลาเปาซึ่งแอ่นรอรับ แทนไทบิดเร้าเมื่อเขาใช้นิ้ววนที่ช่องทางเบา ๆ ก่อนมือเล็กจะจิกผ้าปูแน่นเมื่อนิ้วแรกสอดเข้าไป
แม้เขาจะไม่ได้เร่งรีบอะไรนักแต่เพราะความเจ็บปวดจากครั้งก่อนที่ยังคงหลงเหลือทำให้ไม่ว่าจะอ่อนโยนแค่ไหนแทนไทก็ยังเจ็บอยู่ดี มีหลายครั้งที่เจ้าขุนจะหยุดแต่เพราะเพื่อนสนิทตะโกนลั่นว่า “รีบ ๆ ทำไปเหอะน่า!” เขาจึงต้องยอมฟังเสียงโอดครวญแผ่วเบาของอีกฝ่ายต่อไป
จนกระทั่งความเจ็บปวดเริ่มเลือนหายกลายเป็นความเคยชินในที่สุดนั้น เจ้าขุนจึงได้จับขุนศึกที่เตรียมพร้อมอยู่นานแล้วมาจ่อไว้ก่อนจะใช้ส่วนปลายถูไถที่ช่องทางอย่างแผ่วเบาราวกับขออนุญาต จนคนนอนรอทนไม่ไหวต้องกดสะโพกเข้ารับขุนศึกแทน
“อื้อ!!” ทว่าถึงจะเตรียมตัวดีแค่ไหนแต่ถ้าใส่พรวดพราดก็ย่อมทำให้เจ็บได้อยู่ดี เจ้าขุนจิ๊ปากอย่างไม่พอใจ นึกอยากจะด่าเพื่อนสนิทสักหน่อยแต่เพราะใบหน้าที่เหยเกไปด้วยความเจ็บปวดจึงทำให้เขาใจอ่อนแล้วลูบหัวเด็กดื้อนั้นแทน
“ไหวไหม” ลูบกลุ่มผมนิ่มอย่างแผ่วเบาแล้วถามเจ้าของแผ่นอกบางที่ยังคงกระเพื่อมขึ้นลงด้วยความเหนื่อยอ่อนอย่างเป็นห่วง แทนไทพยักหน้าเบา ๆ แทนคำตอบว่าไหว แม้ความจริงแล้วเขาอยากส่ายหน้าแทบขาดใจแต่เพราะอารมณ์ที่ไต่สูงขึ้นก็ยากที่จะยั้งใจเช่นกัน
เจ้าขุนรู้ดีเช่นนั้นจึงก้มลงไปจูบซับที่แผ่นอกอย่างแผ่วเบาหวังจะช่วยดึงความสนใจจากอาการเจ็บปวดของแทนไทให้ทุเลาลงได้บ้างจวบกระทั่งปากอิ่มเลิกเม้มแน่นแล้วเปลี่ยนเป็นหอบหายใจแทน ดวงตาคู่สวยปรือปรอยสบตาสายตาคมที่จ้องมองอยู่ก่อนแล้ว ไม่ต้องพูดอะไรเขาก็รับรู้.. เจ้าขุนก็โน้มลงไปจูบที่ปากขี้อ้อนหนึ่งทีก่อนที่จะสานสิ่งที่ค้างไว้ให้เสร็จ
สองสะโพกสวนเข้าหากันเป็นจังหวะที่สอดคล้องกับเสียงหายใจแผ่วที่เป่ารดร้อนใบหน้าของกันและกัน รู้สึกขวยเขินจนแทนไทต้องแนบหน้าหลบกับไหล่กว้างเบื้องหน้าก่อนที่จะหลอมละลายไปเพียงเพราะลมหายใจโดยที่ไม่คิดเลยว่าเสียงแหบพร่าข้างหูของเขาก็สามารถทำให้เขาหลอมละลายไปได้ไม่แพ้กัน
“..แทนไท..” กระซิบเรียกพลางขบเม้มที่ใบหูแดงของแทนไทอย่างมีนัยขณะที่คนขี้เขินก็เผลอใช้นิ้วจิกแผ่นหลังตรงหน้าแรงจนเกิดรอย รู้แต่โดยดีว่าอารมณ์ที่ไต่สูงของพวกเขาใกล้ที่จะสิ้นสุดลงเสียที เจ้าขุนจึงกระแทกสะโพกสวนคุณซาลาเปาเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่สติของพวกเขาจะขาวโพลน
สองเพื่อนสนิทหอบหายใจโดยที่ร่างของพวกเขายังกอดกันแน่นไม่ปล่อย เจ้าขุนรอจนคนใต้ร่างหายใจเป็นจังหวะปกติแล้วจึงยันตัวลุกขึ้นมองใบหน้าหวานที่ยังคงฉายความเหน็ดเหนื่อยอยู่ไม่เลือน เขากะพริบตาปริบ ๆ คิดว่าแทนไทจะต้องร้องทำนองทำอีกสิ.. อีกรอบที.. รอบสองหน่อย.. แต่สุดท้ายแล้วก็มีเพียงดวงตาปรือปรอยที่มองกลับมาอย่างเหนื่อยอ่อน เห็นทีวันนี้จะจบแค่รอบเดียวแฮะ..
ดังนั้นแล้วเจ้าขุนก็เลยยอมถอนตัวออกพร้อมกับพ่นลมหายใจออกอย่างนึกเสียดาย ทั้งที่คิดว่าวันนี้แทนไทจะต้องขออย่างน้อย 4 รอบซะอีก.. หากแต่ฉับพลันที่ถอนหายใจยาวไปแล้วเขาก็ต้องตาโตเมื่อหันไปเจอคนที่เคยนอนเหนื่อยขึ้นมาคลานเข่าโชว์คุณซาลาเปาที่ตรงกลางมีของขาวขุ่นล้นไหลออกมา มองแล้วทำเอาเลือดลมวิ่งเล่นสนุกสนานชวนให้กลืนน้ำลายอยู่หลายที..
ลิ้นเล็กออกมาแลบเลียริมฝีปากที่บวมเจ่อเพราะจูบก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงเชิญชวน “..จะต่อไหม..”
..เจ้าขุนพูดผิดเสียที่ไหนล่ะ..
TBC
ขอสารภาพเลยค่ะว่าไม่เคยเขียน nc มาก่อน ;-:
ดังนั้นถ้าแปลกๆ ก็ไม่ต้องสงสัยนะคะ 55..
หลังจากนี้ไปก็จะมีแต่ nc ด้วย ยังไงก็ติชมได้นะคะ ;-:
ปล. เราแก้ไขคำว่า ไอ เป็น ไอ้ หมดแล้วนะคะ ^^
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
