หัวข้อ: ♞ กลพยัคฆ์ •*ตอนพิเศษ birthday gift 14/08/17 Page.35

[Tatangth]

อ่านไปหวั่นใจไปทุกตอนเลย 

[kung]

เอาจริงเราว่าคนที่โง่ที่สุดคือศิ รองลงมาก็เจม คู่นี้เหมาะกันนะโง่เหมาะสมกัน มีอะไรไม่พูดจากัน ทำเป็นห่วงคนนุ้นคนนี้ บ้าบอป่ะ มรกตเจ๋งสุดละที่เลิกกับศิ โง่แบบนั้นเอาเป็นปั๋วไม่ไหวนะ   ตอนแรกก็ดูฉลาดแต่ทำไมยิ่งนานไปยิ่งโง่ฟระ ทั้งพระเอกนายเอกเลออออออ

[Ginny Jinny]

 

[•♀NoM!_KunG♀•]

หนักขึ้นเรื่อยๆ

[labelle]

เข้าใจศินะว่าอยากตัดเนื้อร้าย แต่ศิกำลังทำลายความไว้ใจของคนรักกันนะคะ
อย่างน้อยให้เจมได้รู้บ้างว่า จะไปทางไหน ปิดหมดอาจช่วยได้ แต่ถึงตอนนั้นศิอาจไม่มีเจมไหม

สงสารตัวน้อย เจมต้องอดทนแค่ไหนนะ

ตัวร้ายกันทั้งนั้นค่ะ ทั้งปีเตอร์ ทั้งทศพล แล้วแน่ใจได้ยังไงว่าจะไม่โดนซ้อนแผน
แน่ใจได้ยังไงว่าทศพลตายจริง ศิต้องระวังให้เยอะเลยนะ

[broke-back]

รักของศิกับเจม
ดูๆแล้ว น่าเหนื่อยเป็นบ้า

อย่าหมดแรงกันไปซะก่อน
ไม่งั้นคงต้องมีใครคนหนึ่งเป็นฝ่ายถอยออกไป

[LadySaiKim]

เราไม่เชื่ออ่ะว่าทศตายแล้วววว มองตายง่ายเกิ้นน เป็นไปไม่ได้

[่jum]

 

[sosi]

 

[nutty]

ตายไอีกคนแต่เรื่องไม่จบง่ายๆ

[lovenadd]

รออ่านตอนต่อไปครับ

[-west-]

CH.23 Pain
Jeremy




ความเจ็บปวดที่เกิดขึ้น คงเบาบางเหลือเกินหากมันไม่ได้เป็นจากน้ำมือของคนที่เรารักสุดใจ
และเพราะรักสุดใจนั่นแหละ ถึงเป็นสาเหตุให้เราเจ็บปวดเหลือคณา

ผมจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเรื่องราวต่อจากวันนั้นเกิดอะไรขึ้นบ้าง ภาพจำเป็นเพียงนั่งกลั้นสะอื้นอยู่ใต้บันได พี่แซคมาถึงที่หมายก่อนเข้มออกจากห้องพักของทศพล พาผมกลับมาส่งที่สนามยิงปืน ผมไม่มีสมาธิเรียนต่อและครูฝึกก็เห็นด้วยกับการให้หยุดพัก มีข้อแม้ว่าต้องอยู่จนกว่าคนของศิฑาจะมารับเท่านั้น การดูแลฟูมฟักที่ถูกกำชับมาจากนายใหญ่เคยช่วยให้ผมอุ่นใจ ราวเป็นไข่ในหิน ศิฑาระแวดระวัง เป็นห่วงผมทุกการกระทำ แต่เมื่อรู้สาเหตุที่แท้จริงว่าเขาเพียงต้องการทะนุถนอมบำรุงสินค้าสำหรับแลกเปลี่ยนให้อยู่ในสภาพดีเท่านั้นก็เจ็บปวดใจแทบพัง

ผมไม่ได้เล่าเรื่องราวให้แซคฟังจากนั้น ทำเพียงร้องไห้กับอกกว้าง พี่ชายคนดียอมโทรลางานด่วนเพื่ออยู่กับผม และส่งผมถึงมือเข้มตามความต้องการ ถึงวันนี้แซคก็ยังไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น และผมเชื่อว่าความลับจะเป็นความลับต่อเมื่อมันสิงสถิตย์และตายไปกับตัวเรา

ผมเก็บงำความเจ็บปวดทุกอย่าง เพียงเพื่อไม่ให้แผนการของศิฑาล่มสลาย

โง่เป็นบ้า แต่แม้จะเป็นเพียงเหยื่อล่อ ของแลกเปลี่ยน หรืออะไรก็ตามที่พอจะนิยามตีคุณค่าให้ตัวเองได้ผมกลับยินยอมทุกการกระทำ เพียงเพราะอยากต่อเวลาให้อยู่กับศิฑาได้นานอีกสักนาทีสองนาที แสร้งทำหูหนวก ตาบอด ไม่รู้ไม่เห็น ไม่ซักไม่ถาม ไม่สนใจแม้กระทั่งน้ำตาที่มันหลั่งในใจว่าเอ่อท้นออกมามากเท่าใด

ความรักของผมมันโง่เง่า เด็กน้อย และเต็มไปด้วยร่องรอยของความอ่อนไหว

กระนั้น มันก็ยังได้ชื่อของความรักที่ไม่ว่าใครก็ไม่อาจทำให้ผมรู้สึกและยอมเสี่ยงกับมันได้ครั้งแล้วครั้งเล่า

ยกเว้นศิฑา


ใครคนหนึ่งเดินผ่านประตูร้านอาหารในคืนวันพฤหัสอันแสนเงียบเหงาเข้ามาด้านใน เป็นร่างคุ้นตาที่มีคนติดตามแปลกหน้าไป ผมพยักหน้าให้พี่เขย เราไม่เคยยกมือไหว้กัน แม้ผมจะเติบโตที่ไทยและรับการอบรมแบบคนไทยมาตลอดช่วงอายุก็ตาม เสียงเพลงในร้านเป็นเพลงแจ๊ซ ราวกับว่ามันช่วยขับกล่อมให้จิตใจที่เต็มไปด้วยฝ้ามัวของผมตกตะกอนใสสะอาดขึ้นบ้าง

เข้มอยู่นอกร้าน สักที่ที่มองเห็นผม แต่ผมไม่อาจเห็นเขา ไม่เกะกะ ไม่ทำตัวน่ากลัวหรือมีปัญหา เขาสอดส่องทุกอย่างแต่ไม่แน่ใจว่ารายงานทุกเรื่องให้นายฟังหรือไม่ แต่ที่แน่ๆ การปรากฏตัวของปีเตอร์วันนี้คงทำให้ค่ำคืนที่เต็มไปด้วยความเหินห่างของผมกับศิฑามีหัวข้อใหม่คุยกัน

“ไม่เจอนาน” ปีเตอร์ทัก เขาคลี่ยิ้มอ่อนแรงให้ผมคล้ายเหน็ดเหนื่อย ผมไม่เคยเกลียดเขา นึกดีใจมาตลอดว่าพี่จิ๊บโชคดีที่ได้สามีที่ดีและจริงจัง กระทั่งรู้เรื่องของผู้หญิงคนนั้น ผู้หญิงที่เป็นนกต่อให้นักธุรกิจตรงหน้าเชือดเฉือนเพื่อนสนิทตัวเองได้อย่างเลือดเย็น

“ผมไม่ค่อยได้กลับบ้าน ที่ร้านก็ยุ่งๆ ว่าแต่...มีอะไรหรือเปล่า อ้อ ผมเข้าไปเยี่ยมคุณวันที่พี่จิ๊บโทรมาบอกว่าคุณโดนยิงด้วยนะ แต่ไม่ได้เข้าไปทัก พี่จิ๊บอยากให้ยูพักผ่อน”

“อืม จิ๊บบอกแล้ว หาที่นั่งเงียบๆ ให้สักที่สิ”

“วันนี้ร้านคนน้อย ยูอยากนั่งไหนก็เลือกเลย ไม่ได้มีโต๊ะจองเป็นพิเศษ”

“ไปคุยด้วยกันหน่อย ฉันมีเรื่องต้องบอกนาย คิดว่าศิคงไม่ได้เล่าให้ฟัง”

เขาเคาะนิ้วกับโต๊ะเพื่อเร่งเร้า ผมกลืนน้ำลายอึกใหญ่ คิดว่าที่ศิฑาไม่อยากให้รู้เรื่องของปีเตอร์คงเป็นรู้ว่าผมจะเก็บสีหน้าลำบากใจได้ยากเย็นเมื่อต้องมีบทสนทนากับพี่เขยแบบตัวต่อตัว กระนั้นก็ขอบคุณพระเจ้าที่ผมแสร้งซ่อนความเสียใจเก่งจนพานซ่อนความรู้สึกอื่นๆ ได้แนบเนียนไปด้วย

“โต๊ะในสุดไม่ค่อยมีคนผ่าน” ผมตอบเสียงกระซิบให้ได้ยินกันแค่สองคน “เดี๋ยวผมสั่งอาหารง่ายๆ ไปให้ เบียร์ด้วยไหม”

ปีเตอร์พยักหน้าก่อนเดินไปตามทางที่ผมพยักพเยิดนำ




“ทศพลตายแล้ว”

ประโยคแรกหลังจากอาสาเป็นเด็กเสิร์ฟในร้านตัวเองดังขึ้นชัดถ้อยชัดคำ ยังไม่ทันวางแก้วเบียร์ลงบนโต๊ะสนิท แขกคนพิเศษก็เอ่ยออกมาด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง ผมชะงักทุกสัดส่วนในร่างกายรวมไปถึงลมหายใจ ก่อนจะทรุดตัวลงนั่งฝั่งตรงข้ามพี่เขยตัวเองเชื่องช้า

“ล้อเล่นใช่ไหม” แม้ว่าไม่มีใครอยู่รอบตัว เสียงนั้นก็เบาจนแทบเป็นกระซิบโดยสัญชาตญาณ ผมเฝ้าภาวนาว่าข่าวร้ายที่ปีเตอร์บอกไม่ใช่เรื่องจริง แต่สีหน้าของคู่สนทนาก็ไม่อาจตีเป็นอื่น เขากระแอมไอ พูดด้วยน้ำเสียงที่เบากว่าทีแรกจนต้องเงี่ยหูฟัง

“ศิฑาไม่ได้บอกนายหรือ”

“ไม่...” ผมรู้สึกว่าเสียงของตัวเองสั่น ไม่อาจควบคุมความตระหนกไหวในแววตาได้ “เขาไม่เคยพูดอะไร”

“หมอนั่นเล่าอะไรให้นายฟังบ้าง”

“เขาไม่เคยเล่าอะไรเลย” ผมปด กลอกตาไปมาด้วยความสับสน หากให้เลือกเชื่อใจใครสักคนผมก็ยังเชื่อศิ แม้ว่าเขาจะเต็มไปด้วยความลับมากมายที่ผมไม่เคยตามทันก็ตาม “ศิไม่ชอบให้ผมยุ่มย่ามเรื่องส่วนตัว”

“เรื่องที่ฉันโดนยิงล่ะ เขาว่าไงบ้าง”

“เรื่องนั้นผมรู้จากพี่จิ๊บ เจ้บอกให้ผมถามศิ ให้เขาช่วยสืบอีกแรงว่าเป็นฝีมือใคร ผมถามแล้ว เขาบอกแค่ว่าไม่อยากยุ่งแลยไม่ได้ซักไซ้ต่อ” ศิฑาเลี่ยงการพูดเรื่องนี้กับผม อันที่จริงเขาก็เลี่ยงทุกเรื่อง ยกเว้นที่ถูกจับได้จังๆ รอบก่อน กระนั้นเข้มก็เป็นคนบอกเล่าเรื่องราวให้พอทราบบ้าง

ปีเตอร์เห็นสีหน้าไม่สบอารมณ์ของผมเมื่อคราวเอ่ยถึงความสัมพันธ์ของตัวเองกับคนรักที่มีเรื่องค้างคาก็หยุดเซ้าซี้ เขาพูดถึงธุระของตัวเอง ในขณะที่ผมยังวนเวียนคิดถึงเรื่องของทศพล

“ฉันคิดไว้แล้วว่าศิจะไม่จริงจังกับเรา ฉันบอกผ่านจิ๊บมาก่อนหน้านี้แล้ว แต่จิ๊บไว้ใจคนง่ายเกินไป”

“ทศพลตายแล้วจริงหรือครับ”

เสียงเพลงแจ๊สดังแทรกระหว่างเรา ชายวัยกลางคนถอนหายใจ เขาเลื่อนมือทั้งสองข้างมากุมตัวเองเอาไว้ จ้องมองกลับมาด้วยสีหน้าจริงจัง ย้อนกลับมาพูดเรื่องของทศพลอีกครั้งแม้เจ้าตัวจะเบี่ยงเบนไปเรื่องอื่นแล้วก็ตาม

“ฉันเป็นคนยิงมันเอง”

“ปีเตอร์...” ผมครางชื่อเขา ทิ้งน้ำหนักลงบนพนักพิงหมดเรี่ยวแรง แม้จะหงุดหงิดใจกับพฤติกรรมคุกคามของอดีตคู่นอนบ้างแต่การปลิดชีวิตผู้อื่นเป็นสิ่งที่ผมคิดถึงน้อยที่สุด พี่เขยกระแอมไอผ่านลำคอชั้นหนา เขายกเบียร์ขึ้นจิบก่อนขยายความ

“มันไม่พอใจฉันที่มาเตือนเรื่องเรา ฉันกำลังจะดีลงานกับศิ มันกำลังจะทำให้ทุกอย่างล่ม สุดท้ายมันก็เลือกจะเก็บฉัน”

“เขายิงคุณ แต่ก็แค่กระสุนถาก คุณไม่น่า...”

“ไม่มีใครรู้หรอกเจมว่ากระสุนนัดต่อไปจะแค่ถากหรือฝังอยู่กลางหัวฉัน” นิ้วป้อมตันของคู่สนทนาชี้กึ่งกลางหน้าผาก ดวงตาดุดันไม่สบอารมณ์ “วันนั้นมันก็จะเก็บฉัน โชคดีของฉันที่ระวังตัวอยู่แล้ว เราดวลกันแค่สามนัด มันตาย”

เขาส่งเสียงปิ้วเบาๆ จากริมฝีปาก ก่อนเหยียดออกด้วยความขมขื่น รสเบียร์คงปร่าเกินกว่าจะลิ้มลอง ปีเตอร์ปล่อยจนฟองสีขาวเหนือของเหลวสีอำพันละลายหายไปเชื่องช้า

“ฉันเป็นคนชุบชีวิตมันมาแท้ๆ”

ผมคิดว่าเข้าใจความรู้สึกของปีเตอร์ ขณะเดียวกันก็รับรู้ได้ถึงความรู้สึกนึกคิดของทศพล เงื่อนไขข้อต่อรองที่ศิฑายื่นให้อาจเป็นตัวแปรสำคัญที่ทำให้ทศพลตัดสินใจจู่โจมผู้มีพระคุณอีกครั้ง นึกมาถึงตรงนี้ความรู้สึกยอกในอกก็สำแดงเดชขึ้นมาใหม่ ผมกลืนน้ำลายอึกใหญ่ นิ่งงันเพื่อสดับฟังเสียงเรื่องเล่าที่ชวนหดหู่ใจด้วยท่าทีสงบเสงี่ยม

“วงการนี้ไว้ใจใครไม่ได้” ปีเตอร์ย้ำ และผมเห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง “ถ้าเล่นไม่รู้เรื่องอะไรเลยแบบนี้ ศิฑาคงไม่ไว้ใจนายมากนัก”

“ผมรู้แค่เรื่องที่จำเป็นระหว่างเรา”

“แต่นายไว้ใจฉันได้ เด็กน้อย” พี่เขยเอ่ยเสียงอ่อนลง เขาทอดสายตาโดยหางตาทั้งคู่ตกลง ชวนให้รู้สึกอบอุ่นและมั่นคง “ฉันเป็นคนในครอบครัวของนาย”

ผมเกือบเชื่อแล้ว หากไม่รู้เรื่องของบ้านเล็กที่อีกฝ่ายเก็บไว้ ที่แรงกว่านั้นคือการฆาตรกรรมเพื่อนสนิทอย่างเลือดเย็นต่างหาก

“ศิฑาไม่ใช่คนที่นายควรเชื่อใจนักหรอก”

“ผมไม่มีผลประโยชน์ให้ศิ”

“ทำไมจะไม่มีล่ะ” ปีเตอร์หัวเราะเสียงขึ้นจมูกด้วยท่าทีหยามหยัน “ร่างกายของนายไง”

“คุณก็รู้ว่าศิหาใครก็ได้ที่ไม่ใช่ผม”

“ใช่ แล้วมันจะทำแน่ เพียงแค่ยังไม่ใช่เวลานี้ เจเรมี่ ฟังฉันนะ ถ้านายจะคิดว่าศิฑารักนายนั่นมันบ้าบอสิ้นดี รู้ไหมว่าหมอนั่นกับมรกตไม่ได้เซ็นใบหย่ากัน สองคนนั้นแค่แยกกันอยู่ เอาเข้าจริงนายก็ไม่ต่างจากเมียน้อยที่เมียหลวงเขาอนุญาตนักหรอก และสองคนนั้นไม่มีวันหย่ากันด้วย” ปีเตอร์ไหวไหล่ เมื่อพูดมาถึงตรงนี้เขาก็ยอมยกเบียร์ขึ้นจิบบ้าง อาจเป็นเพราะเรื่องของผมขมกว่าเบียร์ในมือของเขา “มรกตเป็นมาเฟีย ปล่อยเงินกู้ ขายยา ค้าอาวุธ ธุรกิจของสองคนนี้สนับสนุนกัน ศิมีตัวตั้งต้นยาเสพติดที่นำเข้ามาได้โดยไม่เป็นที่จับตามอง ขณะที่มรกตก็ใช้อำนาจตัวเองเส้นสายให้สามีได้งานในหน่วยงานรัฐไป”

ผมยอมรับว่าสิ่งที่ปีเตอร์เอ่ยก็มีส่วนถูก ขณะเดียวกันก็หาข้อแย้งให้คนรักตัวเองอยู่เนืองๆ

“สองคนนี้ลึกซึ้งจนถ้าวันหนึ่งศิต้องเลือก เขาจะเลือกมรกต เพียงแต่ตอนนี้หมอนั่นยังหลงนายอยู่” แก้วเบียร์วางกระทบโต๊ะดังกริ๊กเบาๆ ผมมองของเหลวที่ไหวโคลงในแก้วไปมา กลืนน้ำลายอีกอึกจนได้ยินเสียงลึกลงไปในหู “หลงมากเสียด้วย”

คนพูดเหลือบไปมองนอกประตูร้าน เข้มยืนทำหน้าทมึงทึง เขาไม่ล่วงล้ำเข้ามา ตราบใดที่ผมไม่ขอความช่วยเหลือ แต่นั่นก็เป็นหลักฐานชั้นแน่นหนาว่าความหลงของศิฑาสามารถสัมผัสได้จริง

“ถ้าฉันเป็นนาย ฉันคงโกรธ”

“ผมโกรธ”

“แน่ล่ะ ถูกหลอกใช้ไม่เท่าไหร่ ยังถูกเอาหัวใจไปย่ำยี บอกตรงๆ ฉันทนไม่ได้หรอกนะถ้าจะต้องเห็นน้อยชายที่จิ๊บรักนักหนาตกเป็นเครื่องมือของคนอื่น”

ผมมองตาคู่สนทนา เขาวกวน สับสน พูดเรื่อยเปื่อยจนไม่อาจจับประเด็นได้ว่าสาเหตุของการมาพบผมวันนี้คืออะไรอยู่นานกระทั่งเขาดื่มเบียร์อีกครั้ง คราวนี้พร่องไปครึ่งแก้ว มีรอยสีขาวชื้นตกที่มุมปากไม่มากน้อยแต่เจ้าตัวก็ไม่ใส่ใจจะเช็ดออก

“นายน่าจะแก้แค้น หรือทำอะไรที่สาสมกับที่ศิฑาทำบ้าง”

“แก้แค้น?”

“ทำไมต้องตกเป็นเบี้ยล่างของหมอนั่น” เขาโคลงหัวไปมา เคาะนิ้วกับหน้าขา “คนอย่างนายคงไม่ยอมให้ใครหลอกใช้ฟรีๆ แล้วเขี่ยทิ้งหรอก จริงไหม”

“คุณ...” ผมประมวลความคิดในหัว ก่อนถามด้วยน้ำเสียงที่ไม่มั่นใจว่าปีเตอร์กำลังชี้แนะไปในทิศทางไหน “คิดว่าผมควรจะ...”
“หลอกล่อให้มันโอนหุ้นบริษัทให้ ขอทีละอย่างสองอย่าง นายทำได้อยู่แล้ว เจเรมี่”

ผมนึกถึงศุภสินขึ้นมาตงิด สาเหตุที่ในท้ายที่สุดเขาถูกปลิดชีพก็เพราะโอนทรัพย์สินให้ภรรยาที่ไม่ถูกต้องตามกฏหมายนั่นไม่ใช่หรือ

“ถ้านายกุมเงินแล้ว ศิจะทิ้งนายไปไหนได้”

“ผมไม่ได้ต้องการเงิน”

“มันไม่ใช่เรื่องของเงิน เจเรมี่” ปีเตอร์เอ่ยเนิบช้า ไม่เร่งเร้า เขาเว้นจังหวะถี่เบาในการโน้มน้าวจนผมคิดตาม “มันคือความไว้ใจ นายไม่อยากรู้หรือว่าศิฑาไว้ใจนายมากแค่ไหน หมอนั่นมีศัตรูรอบทิศ สิ่งที่เขาควรทำคือมองอนาคต ถ้าศิฑาเกิดปุบปับตายไปโดยที่ทรัพย์สินทุกอย่างเป็นของมรกต เด็กคนนั้น ลูกของศิฑาที่เขาหวงนักหนาก็ต้องกลับไปสู่อ้อมอกแม่ นายไม่อยากเป็นตัวแทนของพ่อให้ปุณวิศหรือ”

“ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับศิฑา คนที่ดูแลปุณณ์ได้ดีที่สุดคือมรกตก็ถูกแล้ว”

“นายรักเด็กนั่นหรือเปล่า” ปีเตอร์ยักคิ้ว และผมก็พยักหน้าว่าตามอย่างไม่ต้องคิด ปุณวิศไม่ต่างจากผ้าขาว ใสซื่อ ไร้มลทิน “นายอยากให้เด็กนั่นเติบโตเหมือนกับแม่ของเขาหรือ ที่แน่ๆ คือฉันคิดว่าศิฑาคงไม่ต้องการ แต่เขาจะวางใจฝากลูกไว้กับนายหรือเปล่า”

“คุณเลิกพูดเหมือนศิฑาจะไม่อยู่แล้วได้ไหม”

“วงในบอกมาว่าวีจีจ้องจะเก็บศิฑา” คู่สนทนาเอ่ยเสียงเครียดขมึง เสียงดนตรีเปลี่ยนเป็นแจ๊สบลูส์ ฟังหดหู่เศร้าซึม “มันมีอีกหลายเรื่องที่นายต้องลงมือทำก่อนทุกอย่างจะสายเกินไป”

“ผมไม่รู้”

“มันยาก เจม สำหรับคนธรรมดาอย่างนาย” ปีเตอร์ลุกขึ้นยืน วางเงินค่าเบียร์เกินจำนวน ก่อนทิ้งฝ่ามือลงบนเรือนผมที่ยุ่งเหยิงของผมแผ่ว “แต่นายเข้ามาวงการมาเฟียแล้ว คนที่ลากนายเข้ามาข้องเกี่ยวกับเรื่องนี้ก็คือคนที่นายรักที่สุดนั่นไง”




คืนวันเดียวกัน หลังจากเก็บร้านเรียบร้อยผมก็เดินทางกลับบ้านด้วยท่าทีเซื่องซึม เข้มไม่ถามถึงธุระของผมกับปีเตอร์ อาจเป็นเพราะเขารู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างผมกับชายวัยกลางคน กระนั้นก็ใช้สายตาสอดส่องผ่านกระจกมองหลังสังเกตการณ์ถึงความผิดปกติในตัวผมโดยไม่เอ่ยปากให้ลำบากใจ รถยุโรปกันกระสุนจอดที่เก่า ผมลากเป้เหี่ยวๆ สำหรับพกสัมภาระลงมาด้านล่าง ไฟในตัวบ้านสว่างโร่ มองจากชั้นล่างเห็นไฟในส่วนของห้องทำงานเปิดจ้าแม้ม่านสีทึบจะบังก็เดาได้ว่าเจ้าของบ้านคงขลุกตัวอยู่ที่นั่น ใช้เวลาไม่มากนักก็พาตัวเองเข้ามาในห้องสี่เหลี่ยมอันเป็นสถานที่โปรดปรานของศิฑาในที่สุด

หน้าต่างบานนั้นที่มองเห็นจากด้านล่างเมื่อครู่เปิดออก ผ้าม่านถูกรูดติดฝั่งหนึ่ง ชายหนุ่มยืนหันหลัง มีควันสีเทาลอยอวล กลิ่นเมนทอลอ่อนๆ จากบุหรี่ไฟฟ้าเตะจมูกผม ไม่เห็นศิฑาสูบบุหรี่นานพอควร นานจนผมลืมไปแล้วว่าเขาสูบเก่งเพียงใด

“เครียดเหรอ”

ผมถามก่อนสาวเท้าเข้าโอบกอดคู่สนทนาจากด้านหลัง แผ่นหลังผ่านเนื้อผ้าฝ้ายยังอบอุ่นเสมอ สองแขนของผมโอบรัดผ่านท่อนเอว เอนหน้าออกด้านข้าง ใช้หูฟังเสียงอวัยวะภายในร่างกายของศิฑาทำงาน

“เรื่องงาน นิดหน่อย ที่ร้านเป็นยังไงบ้าง”

“ก็เหมือนเดิม ปีเตอร์แวะมา” ศิฑาครางรับในลำคอ ไม่เดือดเนื้อร้อนใจ “เขาบอกว่าเขายิงทศพลตาย”

“หมอนั่นมันเลี้ยงไม่เชื่อง สมควรตาย”

“ศิ ไม่มีใครคู่ควรกับความตายทั้งนั้น”

“เสียดายหรือไง” เขาถามเสียงขึ้นจมูก อัดนิโคตินเข้าปอดแล้วพรูออกมาตามจังหวะหายใจ ผมหงุดหงิดกับประโยคชวนตี แต่คิดว่าไม่อยากเสียเวลาทะเลาะกับศิอีกต่อไปแล้ว

ผมคิดถึงเขา
คิดถึงเหลือเกิน

“ทศพลเป็นคนยิงปีเตอร์รอบก่อน นายน่าจะรู้แล้ว ดังนั้นถ้าหมอนั่นจะเป็นคนที่โดนเก็บเสียเองก็ไม่แปลกไม่ใช่เหรอ”

“ผมไม่ชอบให้เรื่องเป็นแบบนี้เลย มีแต่อันตราย อันตรายเต็มไปหมด”

“ฉันถึงได้ไม่อยากให้นายเข้ามายุ่งไง เด็กน้อย” มือหยาบปลดแขนผมให้คลายออก เขาหันหน้ากลับมาทางผม มองผ่านแววตาคู่เดิมที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรู้สึกหลากหลาย ปลายนิ้วหัวแม่มือแตะเนื้อแก้มผม ลากไล้แผ่วเบาไม่ทิ้งร่องรอย ก่อนโน้มตัวลงมาจุมพิตผะแผ่ว กลิ่นของเมนทอลผสานในลมหายใจ มีเสน่ห์ชวนให้ผมอยากดึงเขาเข้ามาจูบซ้ำๆ อีกหลายครั้ง

“เรื่องงานช่วงนี้มีปัญหาเหรอ”

“นิดหน่อย ยังจัดการได้อยู่”

“ปีเตอร์บอกผม ว่าคุณขัดผลประโยชน์กับวีจี” ถ้าในไทยแล้วเอ่ยชื่อบริษัทผลิตยาขนาดใหญ่ไม่มีใครไม่รู้จักที่นี่แน่ ส่วนยูนิแล็บเป็นบริษัทที่ขยายตลาดได้รวดเร็วในระยะเวลาไม่นาน ศิฑาพยักหน้า เอนตัวพิงกรอบหน้าต่างฟากหนึ่ง

“ก็มีบ้าง ธรรมดาของธุรกิจ”

“ศิ...ผมมีลางสังหรณ์”

“ว่า...”

“ไม่รู้สิ วันนี้ปีเตอร์มาคุยกับผม” ผมคิดมาตลอดทางว่าจะเล่าเรื่องนี้ให้ศิฑาฟังอย่างตรงไปตรงมา หรือหลอกล่อตามแผนการที่พี่เขยวางไว้ให้ ท้ายที่สุดมานึกถึงตัวเองเมื่อได้รับรู้เรื่องราวทุกอย่างเป็นคนสุดท้ายแล้วก็รู้สึกไม่ดี พานคิดเอาว่าศิฑาเองก็ไม่ต่างกัน

“ปีเตอร์อยากให้คุณโอนหุ้นให้ผม”

“อยากได้หรือ?”

“ไม่ ผมไม่ได้อยากได้ แค่คิดว่าเขาให้ผมลองใจคุณด้วยวิธีนี้” ศิฑาหัวเราะร่วน ไม่ได้มีทีท่าเป็นกังวลเหมือนผมเลยสักนิด “คุณก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับสิน หลังจากที่เขาโอนหุ้นให้หลิน”

“นายเลยคิดว่าปีเตอร์พยายามพูดให้ฉันยกหุ้นให้นาย แล้วเขาจะเก็บฉัน”

“หลังจากนั้นก็บีบเอาหุ้นในมือผมไปอีกที ผมเป็นเชฟ เป็นเจ้าของร้านอาหารเล็กๆ ดูแลธุรกิจคุณไม่ได้อยู่แล้ว” ผมเม้มริมฝีปากเข้าหากัน มองดูแววตาที่ไม่อาจตีความได้ของคนตรงหน้าด้วยความไม่เข้าใจ ในที่สุดศิฑาก็ยักยิ้มที่มุมปาก ยีเส้นผมเหนือศีรษะผมเบาๆ ด้วยความมันเขี้ยว

“คิดมากไปแล้ว”

“แต่ศิ...”

“ปีเตอร์ไม่ใช่คนซับซ้อนขนาดนั้นหรอก เขาแค่เป็นห่วงนาย”

“ผมไม่เข้าใจ เขาฆ่าน้องคุณนะศิ ลืมไปแล้วเหรอ”

“ฉันไม่อยากให้นายกังวล ระหว่างฉันกับปีเตอร์ไม่ได้เป็นศัตรูกัน เขาแค่อยากให้นายมีอะไรเป็นหลักประกันไว้บ้าง เราไม่ได้แต่งงานกัน เจเรมี่ ตามขนบธรรมเนียมแล้วไม่ต่างจากฉันเอาเปรียบนาย ถูกไหม ถ้าฉันจะแบ่งหุ้นให้นายถือบ้างมันก็...”

“คุณรู้แก่ใจว่าปีเตอร์กำลังพยายามทำอะไร ผมไม่เข้าใจคุณเลย!”

อันตรายคืบคลานมาใกล้ตัวขนาดนี้แท้ๆ แต่อีกฝ่ายยังทำราวกับสามารถจัดการทุกปัญหาง่ายดาย ไม่มีร่องรอยของความกังวลหลงเหลือ ผมเพียงแค่อยากฟังว่าเขาวางแผนจะทำยังไงต่อ และมีส่วนไหนที่ผมพอจะช่วยได้บ้าง แต่สุดท้ายก็ถูกกันออกมา พูดหน้าตาเฉยว่าไม่มีความผิดปกติใดเกิดขึ้นทั้งที่เราต่างเห็นปมสีดำเบ้อเริ่มอยู่ตรงหน้า

“เจเรมี่ โลกธุรกิจไม่มีมิตรหรือศัตรูที่ถาวรตลอดไปหรอกนะ ไม่ต้องห่วงว่าฉันจะจัดการเรื่องปีเตอร์หรือวีจีไม่ได้ แค่นายอยู่ข้างๆ กัน ทุกอย่างมันจะผ่านไปด้วยดี”

ศิฑาทอดสายตาลงมอง เอ่ยด้วยน้ำเสียงโอนอ่อน นวดหลังมือผมผะแผ่วและทะนุถนอม ผมหงุดหงิดใจแต่กลับยอมเป็นเพียงแค่เป็นลูกแมวตัวน้อยที่ยินดีจะอยู่เคียงข้างเขาเหมือนเดิม

“คุณจะไม่บอกแผนผม”

“ไม่มีแผนอะไรทั้งนั้นเด็กดี”

คนโกหก
ไม่มีทางที่คนอย่างศิฑาจะไม่ระแวดระวัง
แต่แม้รู้แก่ใจ สิ่งที่ผมทำได้ก็เพียงนิ่งงันซ่อนความปวดร้าวนั้นไว้แต่เพียงผู้เดียว


TBC

มาแล้วค่า
ขอโทษมาซะดึกเลย สำหรับคนอ่านในเว็บ ที่ไม่ได้ติดตามทางเฟส หรือทวิตน้า อีก 2 ตอนเรื่องนี้จะจบแล้ว ขออนุญาตลงทุกวันเสาร์นะคะ
ลุ้นไปด้วยกันเนาะ ขอบคุณที่ติดตามและเป็นกำลังใจให้นะคะ

[กุหลาบเดียวดาย]

เจม ต้องเข้าใจนะว่าที่ศิทำอยู่เพราะรักมากมายแค่ไหน
ขอบคุณเวสต์นะคะ ไม่ค่อยสบายยังมาลงเรื่องต่อให้

[puiiz]

 

[TachibanaRain]

หืม??จะจบแล้ว? เดี๋ยวน้าคุณเวสสสสสต์คือเรายังงอยู่เลยอ่าา จะจบจริงๆเหรอ แง คุณเวสต์มาบอกแบบนี้ทำไมสังหรณ์ว่ามันจะแบดเอนด์จังเลยละค้าา คืออ่านตอนนี้แล้วสงสารเจมมากๆอึดอัดแทนเจม พอคุณเวสต์บอกว่าจะจบแล้วนี่ไปไม่เป็นเลย ก็ยังงงๆอยู่หน่อยๆ

[Pakeleiei]

ศิน่าจะพูดความจริงกับเจมได้แล้ววว

[ninghyuk]

อึมครึมสุดๆ

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ปีเตอร์ ก็พยายามทำให้เจม ล่อลวงศิเรื่องโอนหุ้นให้ตัวเอง
แต่เจมรู้ทัน คนที่หักหลังเมีย ทีเมียน้อย ฆ่าเพื่อนสนิท  คงเชื่อได้หรอก 
แล้วปีเตอร์ก็หาทางให้หุ้นพวกนั้นเป็นพี่สาวเจม
ที่เป็นเมียของตัวเอง แล้วก็มาเป็นของตัวเองต่อไป โกงขนาดไหนกันเนี่ย 

หน่วง  เข้าใจความเจ็บปวด รวดร้าวที่ใจของเจม 
แต่ไม่รู้ว่าศิ ทำแบบนี้ต่อไปจะดีหรือเปล่า
การเก็บงำ วางแผนโดยมีคนที่รักกันทำต่อตัวเอง
แล้วอีกฝ่ายรู้ ไม่ว่าจะรู้ก่อน รู้หลัง
มันมีผลกระทบกับจิตใจคนถูกหลอก
มันเป็นการหักหลังกัน ของคนที่รักกันชัดๆ
ถ้าศิ ยังไม่บอกแผน พูดความจริงกับเจม
วันหนึ่งเจมไปจากศิแน่ๆ
       
 

[A_Narciso]

เห้อ..อ่านจบแต่ละตอน มันก็ออกจะหน่วงๆอยู่ร่ำไป

[aiyuki]

ศิมีแต่เรื่องปิดบังไปหมด ไม่ดีๆ เจมก็เสียใจแย่

[alternative]

ปีเตอร์มันคดในข้องอในกระดูกชัด ๆ

เจมก็เจ็บจนจะแหลกแล้ว

[lighter]

สับสนไปหมดแล้ว อยากรู้แผนศิ
ศิต้องมีแน่ๆแค่ไม่บอกเจม เรื่องเข้มข้นชวนเครียดสุดๆ
ขอน้องปุณมาให้ป้ากอดทีนึง
ปล.หายไวๆนะคะคุณเวสต์

[Petit.K]

อ่า.... จะจบแล้วหรอ ยังรู้สึกงงๆอยู่เลย

[tkaekaa]

 :katai1:จะจบแล้ว ศิยังเก็บงำ ยังดีที่เจมรักศิจนสะกิดใจเรื่องปีเตอร์ ไม่เชื่อลมปาก

[MyLavenderLand]

อีก 2 ตอนจบ!! คุณพระ ~~ ศิวางแผนฆ่าปีเตอร์ ปีเตอร์ตาย คนใหม่เข้ามาแทนปีเตอร์ วางแผนกำจัดศิ ศิวางแผนกำจัดต่อ วนเวียนเป็นวงจรมาเฟียสีเทาดำ แล้วเจมอยู่ตรงไหน? เอาเงินใส่กระเป๋าแล้วให้เข้มพาไปส่งโรงเรียนประจำเย็นก็ไปรับ แบบนั้นเหรอ??  สงสารเจม    #มโนไกล

[lizzii]

จะจบแล้ว หื้มมมมมมมม

[labelle]

ยังไม่เคลียร์เลย ซับซ้อนไปอีก
ศิฑาทำเพื่อกันเจมออกจากเรื่องร้าย แต่เจมก็คิดว่า ศิฑาไม่รัก
เจมน่าสงสาร กดดันหลายอย่าง แต่อย่างน้อยเจมก็ระแวงปีเตอร์มากกว่า ถือเป็นเรื่องดี

เฮ้ออออ

เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ สู้ๆๆจ้า

[่jum]

   รอตอนต่อไป

[Banarot]

เฮ้ออ

[snowboxs]

อึดอัดไปกับเจมเลย อึดอัดๆๆๆๆ