ตอนที่ 15 แฟนเก่า เวลาหัวค่ำ ภายในห้องนอนของฆิตกำลังทวีความร้อนระอุพุงสู่งขึ้นเรื่อยๆ
ตอนนี้ ฆิตและกราฟกำลังนัวเนียและจูบกันดูดดื่ม สาเหตุที่ทั้งสองมาจูบกันได้ ก็เพราะเรื่องของเรื่อง คือ ฆิตตั้งใจไปรับคนรักที่ออฟฟิศมากินข้าวเย็นด้วยกัน แต่กราฟบอกว่ารออยู่หน้าร้านสะดวกซื้อ ฆิตจึงไปหา แต่ใครจะเชื่อล่ะว่า เขาจะต้องมาเห็นภาพบาดตา คือ ผู้หญิงที่เคยเจอเดินกับกราฟที่ห้างสรรพสินค้ากำลังลูบหน้า ลูบตากราฟอยู่
จากที่ต้องการไปด้วยความเป็นมิตร ฆิตพุ่งกระชากแขนกราฟให้แยกออกจากกับผู้หญิงคนนั้น ปล่อยให้กราฟเดินตามไปที่รถอย่างงงๆ จนกระทั่ง ทั้งสองสอดตัวเข้ามาในรถได้ ฆิตไม่พูดอะไรสักคำ ทำให้กราฟพอจะรู้แล้วว่าพี่ฆิตเป็นอะไร กราฟจึงบอกพี่ฆิตว่า ให้หาซื้ออะไรง่ายๆไปกินที่ห้องพี่ฆิตแทน
และเมื่อถึงที่หมาย คนพี่ได้แต่พูดลอยๆว่าจะเข้าไปพักในห้องนอน กราฟรู้ดีว่าพี่ฆิตคงยังไม่หายงอนแน่ๆ เด็กหนุ่มรีบวางของที่ซื้อมาไว้ที่โต๊ะกลาง และเดินเข้าไปถามแฟนตัวเองว่าเป็นอะไร สุดท้าย ฆิตยอมตอบออกมาตรงๆว่าไม่พอใจที่เห็นผู้หญิงถึงเนื้อถึงตัวกับกราฟแบบนั้น
กราฟยิ้มมุมปาก และตัดสินใจเคลื่อนริมฝีปากของตนเองไปประกบจูบเพื่อง้อและเอาใจ
แต่กราฟก็ไม่คิดหรอกนะว่าพอจูบปุ๊ป คนที่งอนอยู่จะหายปั๊ป และตอบรับจูบทันควันแบบนั้น
ทั้งสองยังคงแลกจูบกันอย่างเร่าร้อน เด็กหนุ่มถอนริมฝีปากออกก่อน เพราะเขาอยู่ในสถานการณ์สุ่มเสี่ยง กราฟกลัวว่า ถ้าอารมณ์พาไปแบบนี้ พี่ฆิตคงต้องเตลิดมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งแน่ๆ และกราฟยังไม่รู้เลยว่าตัวเองควรอยู่ในสถานะไหน เด็กหนุ่มจึงรีบยื่นข้อเสนอ
"พี่ฆิต วันนี้ ผมขอช่วยพี่นะ" ฆิตชะงัก
"มึงไม่พร้อม?" นั่นไง...กราฟว่าแล้วไม่มีผิด พี่ฆิตคิดจะทำมากกว่านั้นจริงๆด้วย
"ครับ" ฆิตหน้านิ่งจนน่ากลัว กราฟคิดว่าพี่ฆิตคงต้องโกรธแน่ๆ แต่ไม่น่าเชื่อ...
"อืม ไม่เป็นไร"
กราฟยิ้มอย่างรู้สึกดีที่พี่คิดให้ความสำคัญต่อความรู้สึกของกันและกัน จากนั้น กราฟรั้งคอพี่ฆิตมาจูบต่อ และเป็นกราฟเองที่ใช้มือว่างจัดการปลดกระดุม รูดซิปกางเกงยีนส์อีกฝ่าย ถอดร่นลงไปกองกับพื้น
มือเด็กหนุ่มลูบไล้แก่นกายพี่ฆิตตามแนวยาว ก่อนจะใช้ปลายนิ้วเกี่ยวอันเดอร์แวร์สีขาวที่ปกปิดของสำคัญอยู่ดึงออกให้พ้นตา
ฆิตหลุดเสียงครางต่ำในลำคอ เมื่อมือแฟนตัวเองคว้าหมับยังแก่นกายของเขาที่ขยายขนาดใหญ่โต กราฟกำลูกชายของฆิตจนรอบ ขยับมือขึ้นลงช้าๆ ปลุกเร้าอย่างเนิบนาบ หากแต่เร้าอารมณ์อยู่ไม่น้อย
กราฟดันให้พี่ฆิตนั่งลงบนเตียง ก่อนที่ตัวเองจะถอยตัวลงไปนั่งข้างล่างที่ปลายเตียง ดวงตากราฟจ้องนิ่งที่ลูกชายของพี่ฆิตคล้ายลังเลใจอะไรบางอย่าง
ทันใดนั้นเอง...
"เฮ้ย!...กราฟ" ฆิตตกใจเพราะไม่คิดว่ากราฟจะยอมใช้ปากให้
วินาทีนั้น กราฟส่งปลายลิ้นโลมเลียที่ส่วนปลายเบาๆ ทำให้คนมองแทบดิ้นพล่าน
ฆิตวางแขนเท้าศอกบนเตียงในสภาพกึ่งนั่ง กึ่งนอนมองคนที่ใช้ปลายลิ้นเลียขึ้นลงบนแท่งร้อนอย่างเงอะๆงะๆ แต่ก็ดูไม่ได้รังเกียจกับสิ่งที่ปฏิบัติอยู่แต่อย่างใด
ความไม่เป็นงานของกราฟนี่แหละที่ทำให้เขากลับรู้สึกเสียวซ่านขึ้นมาเสียได้
“อืม...อาห์...” ฆิตขบกรามแน่น เมื่อปากของเด็กหนุ่มยังคงทำหน้าที่ดูดดึงแก่นกายดั่งกินไอศกรีมแสนอร่อย มือที่ว่างก็กำลังหมุนคลึงก้อนกลมมหัศจรรย์ไปด้วย
ฆิตไม่ละสายตากับการได้นั่งมองริมฝีปากอุ่นของเด็กหนุ่มที่ครอบแก่นกายใหญ่ ขยับขึ้นลงช้าๆ มีบางจังหวะที่ปลายลิ้นไล่เลียส่วนอ่อนไหว มิวายช้อนตามองคนพี่จนฆิตเผลอสูดปากเป็นระยะๆ
กราฟจะรู้ไหมว่าสายตาและท่าทางเหล่านั้นโคตรยั่วกันชัดๆ
ฆิตไม่ไหวแล้วจนต้องหลุดร้องเสียงกระเส่า...เมื่อเด็กหนุ่มดูจะสนุกกับของใหม่และเรียนรู้งานได้อย่างรวดเร็ว เมื่อรู้ว่าจุดไหนที่ยิ่งขยี้ เขายิ่งเสียวกระสัน กราฟจะทำอยู่อย่างนั้น
เด็กหนุ่มเร่งความเร็วขึ้น จนฆิตเผลอใช้มือจับท้ายทอยกราฟกดให้เข้ามาลึกขึ้นและเด้งสะโพกสอบดันแก่นกายให้เข้าไปในโพรงปากเด็กหนุ่มจนสุด จนน้ำลายไหลเลอะเปรอะปลายคางของเด็กหนุ่ม คนที่อยู่ในมุมที่เห็นทุกอย่างถึงกับสูดลมหายใจลึกๆ หอบหายใจหนักๆ
กราฟแม่งโคตรน่าฟัดเลย...ให้ตายเถอะ!
และเพราะเพียงเห็นแฟนตัวเองทำหน้าทำตาสุดแสนยวนเย้า ไหนจะความรู้สึกที่ใกล้ถึงฝั่งฝัน ฆิตขยับสะโพกรัว ไม่นานเลยที่จะ...
“แค่กๆๆ...ไอ้พี่ฆิต! ใกล้จะเสร็จ ทำไมไม่บอกกันก่อนวะ” ฆิตมองหน้ากราฟที่ใช้หลังมือเช็ดน้ำคาวขุ่นที่ขอบปาก ฆิตรู้สึกผิดเล็กน้อย ก็จังหวะที่เขากดศรีษะเด็กหนุ่มเข้ามายอมรับว่ามันเสียวซ่าน จนกลั้นไม่ไหว
ฆิตโน้มตัวลงและดึงคอคนที่บ่นโวยวายให้ก้มลงมาประกบปากกัน ฆิตจัดการกวาดต้อนน้ำรักตัวเองที่เหลืออยู่ในโพรงปากของเด็กหนุ่ม ตามด้วยปลายลิ้นร้อนผ่าวที่ตวัดเกี่ยวเข้าหากันเพื่อหยุดเสียงด่าทอไว้
ไม่นาน ฆิตผละออกแล้วใช้นิ้วโป้งลูบวนเช็ดขอบปากกราฟอีกครั้ง
"พี่ฆิตขอโทษนะ" และดูเข้าสิ คนเป็นพี่ทำมาส่งสายตาออดอ้อน แถมทำเสียงเล็ก เสียงน้อย อย่างนี้ ใครจะกล้าโกรธลงได้
กราฟเลยพยักหน้าเออออกลับไป
พอกราฟจะลุกไปห้องน้ำ ก็โดนคนพี่รั้งร่างจนล้มบนเตียง เพราะคราวนี้ก็ถึงตาของฆิตที่จะสร้างความสุขให้กราฟบ้าง เพียงแค่เห็นพี่ฆิตทำท่า ทำทางเหมือนจะใช้ปากให้ กราฟรีบปฏิเสธทันที
แต่ฆิตเห็นว่ากราฟยังทำให้เขาได้เลย ทำไมฆิตจะทำให้ไม่ได้ ดังนั้น เขาจึงเลือกที่จะใช้ปากและทำให้กราฟขึ้นสวรรค์ได้ในเวลาไม่นาน
จากความไม่พอใจถูกแทนที่ด้วยความรักที่ทั้งสองมอบให้กันและกัน เมื่อพี่ฆิตหายเคืองเรื่องตอนเย็นแล้ว กราฟก็ชวนพี่ฆิตไปนั่งกินข้าวที่ซื้อมาอย่างอารมณ์ดีขึ้นกว่าเดิม
.................
วันรุ่งขึ้น
หลังจากที่เคลียร์ปัญหากันได้ เมื่อคืนกราฟจึงนอนค้างห้องพี่ฆิตไปเลย เพราะวันนี้ พี่ฆิตมีถ่ายงาน เขาจึงอยากมาดูแฟนตัวเองทำงานบ้าง
จนกระทั่ง ฆิตและกราฟมาถึง เด็กหนุ่มเดินตามเข้าไปในห้องสีขาวขนาดกลางที่เต็มไปด้วยเครื่องมือจัดฉาก และอุปกรณ์เกี่ยวกับถ่ายภาพมากมาย
ในขณะที่ทั้งสองนั่งรอลูกค้า ฆิตบอกในส่วนของงานวันนี้ที่รู้มาคร่าวๆว่าเป็นการถ่ายภาพเครื่องดื่มผลไม้สูตรสกัดเย็น ระหว่างนั้น กราฟก็ถามถึงเทคนิคถ่ายภาพอย่างสนใจด้วย ไม่นาน ลูกค้าที่นำสินค้ามาถ่ายภาพก็เดินทางมาถึง
แต่ฆิตไม่รู้เลยว่าหนึ่งในคนที่มากับลูกค้าจะเป็นคนใกล้ตัวแบบนี้
ฆิตยืนอึ้งเหมือนรูปปั้นก่อนจะก้าวไปหา
"พีท"
"พี่ฆิต สวัสดีครับ" พีททักทายฆิตทันที ก่อนจะแนะนำว่าคนที่เป็นเจ้าของสินค้า เป็นพี่ของรุ่นพี่ที่มหาวิทยาลัยที่พีทแนะนำมา ซึ่งพีทนั้นจะมาเป็นแบบถ่ายให้ด้วย
จากนั้น เจ้าของสินค้าก็มาบอกคอนเซปท์กับฆิตว่า ต้องการแบบไหนบ้าง ซึ่งมีทั้งหมดสี่ช็อตด้วยกัน คือ ถ่ายภาพนิ่งสินค้ารวมทุกรายการ ถ่ายแยกแต่ละประเภท ถ่ายคู่กับนายแบบ และช็อตสุดท้าย ถ่ายตอนนายแบบเปิดขวดยกดื่ม
เมื่อทั้งสองมีความเข้าใจตรงกันแล้ว ฆิตเริ่มถ่ายประเภทน้ำผลไม้อย่างเดียวก่อน
ฆิตเดินไปกำชับบอกผู้ช่วยทั้งสองคน ถึงทิศทางในการจัดแสงไฟต่างๆ เมื่อเรียบร้อย ฆิตไปหาแฟนที่นั่งพิงผนังอย่างเงียบๆ
"กูขอโทษนะ กูไม่รู้จริงๆว่ะ ว่างานนี้จะเจอพีท"
"ไม่เป็นไรครับพี่ ถ้าพี่ฆิตได้เงินผมไม่ซีเรียสหรอก" ฆิตยิ้มกว้าง ยกสองมือขยี้ผมเด็กหนุ่มอย่างเอ็นดู
"อยากกินอะไรบอก เดี๋ยววันนี้พาไปเลี้ยงเต็มที่เลย"
"พี่ฆิต ผมไม่ได้เห็นแก่กินนะเว้ย แต่ได้ทุกอย่างเลยหรือเปล่า?""ฮ่าๆ ได้ทุกอย่างจริงๆ แต่รอกูแปปนึงนะ กราฟ"
"ได้ครับพี่" กราฟยิ้มหวานใส่
ใช้เวลาจัดแสง ดูมุมและองค์ประกอบภาพถ่ายครบถ้วนแล้ว ฆิตก็เริ่มถ่าย โดยมีเจ้าของสินค้ายืนคุมงานอยู่ข้างๆ ส่วนพีทที่ยังไม่มีอะไรให้ทำ กลับเดินก้าวท้าวยาวๆมาทิ้งตัวลงนั่งข้างๆกราฟ
"สวัสดีครับ" กราฟพยักหน้า
"พี่เป็นเพื่อนพี่ฆิตหรือครับ? พีทเห็นวันนั้นหนหนึ่งแล้ว" พีทถามเพื่อความแน่ใจ ฟากกราฟจ้องหน้าพีทก่อนยิ้มกลับไป
"ก็เป็นทุกอย่างนะ ทั้งเพื่อน น้องและก็เป็นคนรัก"
พีทชะงักงันทันที สีหน้าไม่พอใจในตอนแรกถูกกลบด้วยรอยยิ้มการค้า
"อย่างนี้ พี่ก็คงรู้ล่ะสิครับ ว่าพีทเป็นแฟนเก่าพี่ฆิต"
"อืม! ก็รู้นะ ทำไมเหรอ?" กราฟหันไปมองนิ่ง
"เปล่าน่ะครับ แค่ไม่ยักกะรู้ว่า พี่ฆิตเปลี่ยนแนวแล้ว"
"พูดแบบนี้ ต้องการอะไรเหรอ?" กราฟถามเสียงเข้ม และไม่แน่ใจว่า การเป็นแฟนเก่าที่ดีเขาไม่ควรมาก้าวก่ายแฟนใหม่แบบนี้หรือเปล่า?
ฟากพีทจ้องหน้ากลับด้วยแววตาที่อ่านไม่ออก แต่จู่ๆก็มีเสียงโทรศัพท์ของพีทแทรกขึ้น
"พีทขอตัวไปรับโทรศัพท์ก่อนนะครับ!"
กราฟพ่นลมหายใจออกมา ทำไม ถึงต้องมีเรื่องให้กราฟไม่สบายใจด้วยวะ
สองชั่วโมงผ่านไป ที่กราฟเห็นว่าพี่ฆิตเพิ่งถ่ายเสร็จไปสองช็อต และเป็นจังหวะที่พี่ฆิตแยกตัวออกจากลูกค้าพอดี กราฟจึงลุกขึ้นไปหา
"พี่ฆิต หิวหรือเปล่า? ให้ผมไปซื้ออะไรให้ไหมพี่"
"ไม่ต้องหรอก กูทนได้"
"พี่ควรกินอะไรรองท้องสักหน่อยก็ดีนะ ที่เราขับรถผ่านกันมา ร้านสะดวกซื้อมันก็ไม่ไกลนัก"
"ดีใจว่ะ"
"ดีใจอะไรวะพี่" กราฟเอียงคอถามอย่างงงๆ
"ได้แฟนดี" ฆิตตอบ ฟากกราฟยิ้มเขิน
"พูดโอเวอร์ว่ะ ถ้างั้นผมออกไปซื้อแล้วกัน จะได้ซื้อเผื่อคนอื่นด้วย" กราฟบอก
จู่ๆ ฆิตกอดคอกราฟและยื่นหน้าไปใกล้ๆอีกฝ่าย
"นอกจากกูได้แฟนดี กูยังได้แฟนเป็นพ่อพระอีก...โอ้ย!..อย่างนี้ กูจะหนีไปไหนได้วะ..." ได้ยินดังนั้น กราฟหัวเราะร่วน ก่อนจะแกะแขนพี่ฆิตที่เกาะเขาออก
ในขณะที่ทั้งสองหวานใส่กัน หารู้ไม่ว่า มีอีกคนกำลังยืนมองตาร้อนเป็นไฟ
หลังจากที่กราฟหายไปซื้อของ เจ้าของสินค้าก็มีงานด่วนกระทันหัน แต่เพราะได้ดูฆิตถ่ายสินค้าโดยรวมแล้วผลลัพธ์ออกมาเป็นที่น่าพอใจ จึงไว้ใจฆิตให้ลุยงานต่อ พร้อมยื่นแฟ้มที่มีตัวอย่างรูปภาพที่ต้องการไว้ด้วย
เมื่อเจ้าของสินค้าร่ำลาไปแล้ว ตอนนี้ ภายในห้องสตูดิโอ จึงเหลือเพียงแค่ผู้ช่วยสองคน ฆิตและก็พีท
ผ่านไปสักพัก เป็นจังหวะที่ผู้ช่วยสองคนขอตัวออกไปสูบบุหรี่ ฆิตตั้งใจจะออกไปด้วย เพราะไม่อยากอยู่กับพีทสองต่อสอง
ทันใดนั้นเอง
"เฮ้ย!" ฆิตหันตามเสียงอุทานก็เห็นน้ำผลไม้หกใส่เสื้อพีทกินบริเวณเป็นวงกว้าง
"พีท ทำอะไรน่ะ"
"พีทจะลองชิมน้ำผลไม้นะครับ แต่ไม่คิดว่าจะหกน่ะสิ พี่ฆิตห้องน้ำไปทางไหนครับ" ฆิตชี้นิ้วบอกทางเสร็จสรรพ พอเขาถอยห่างออกไป ด้านพีทรั้งชายเสื้อฆิตไว้
"พี่ฆิต พาพีทไปหน่อยได้ไหมครับ?"
ฆิตถอนหายใจยาว แต่ก็ยอมพาไปด้วยความเกรงใจ
เมื่อถึงห้องน้ำ ฆิตยืนมองพีทล้างเสื้ออยู่ห่างๆ จนกระทั่ง พีททำความสะอาดเรียบร้อย ฆิตกำลังจะอ้าปากบอกว่าไปก่อน แต่ไม่ทันที่เด็กหนุ่มเดินเข้ามาสวมกอดฆิตทันที
"คิดถึงพี่ฆิตจัง"
"พีท ปล่อย! พี่ไม่ชอบ"
"ไม่คิดถึงอ้อมกอดนี้แล้วหรอ?" พีทถามในขณะที่ยังกอดพี่ฆิตแน่น
"เวลานี้ คนที่พีทควรพูดถึง คือ ไอ้โบ๊ตไม่ใช่พี่"
ชื่อที่ฆิตพูดถึงก็คือ เพื่อนสนิทที่ตอนนี้ ตัดขาดกันแล้ว
พีทสะอึก ก่อนจะปั้นหน้ายิ้มและว่าต่อ
"พีทเลิกกับพี่โบ๊ตนานแล้วครับ พีทอยากกลับไปคบกับพี่ฆิตจัง พีทคิดถึงวันก่อนๆ" "หยุดพูด แล้วปล่อยพี่สักที" ตอนนี้ พีทผละออกจากอ้อมกอดพี่ฆิตเปลี่ยนมายืนมองหน้าอดีตคนรักและว่าต่อ
"คนที่มาด้วยเป็นแฟนพี่ฆิตหรอ? น่าแปลกนะครับ พี่ฆิตไม่เคยชอบสเปกแบบนี้นี่นา แต่ก่อน ตอนคบกับพีท ชอบย้ำนัก ย้ำหนาว่าดีใจได้เจอพีท เพราะตรงสเปก ตัวเล็ก ปากแดง เอ้ะ!..หรือว่าคนนี้ไม่ใช่ตัวจริง แค่คบเล่นๆไม่นานก็เลิกใช่ไหมครับ" ฆิตกระชากคอเสื้อพีท จ้องมองด้วยดวงตาวาวโรจน์ ทั้งยังขึ้น มึงขึ้นกูด้วยความโมโหสุดๆ
"ไอ้พีท! มึงไม่ควรพาดพิงถึงกราฟแบบนั้น และกูไม่มีวันเ..ลิ.." แต่ในขณะนั้นเอง
"อาหารมาแล้วนะครับ พี่ฆิต" กราฟที่เข้ามาสตูดิโอไม่เจอใคร จึงลองเดินตามหาพี่ฆิตเพื่อบอกว่าอาหารมาแล้วเนื่องจากอาหารที่อุ่นมายังร้อนอยู่ แต่ไม่คิดว่าเขาจะได้ยินและได้เห็นภาพบาดตาทุกอย่าง
ฆิตหันขวับ
"กะ...กราฟ" ฆิตภาวนาให้กราฟไม่ได้ยิน แต่ไม่น่าจะเป็นดั่งหวัง เพราะสายตาหม่นลงของกราฟมันทำให้ฆิตรู้ว่าแฟนเขาคงได้ยินหมดแล้ว
"อย่ามายุ่งกับกูอีก นะพีท" ฆิตชี้หน้าพีท แล้วเดินออกไปตามกราฟอย่างหัวเสีย
"พีทไม่รับปากนะครับ" พีทตะโกนทิ้งท้าย
เมื่อถึงภายในห้องสตูดิโอ กราฟที่เดินแจกจ่ายของที่ซื้อมากับพวกผู้ช่วยอยู่นั้น ฆิต ดึงแขนกราฟให้ออกมาคุยกันก่อน เพราะเวลานี้ ฆิตเป็นห่วงความรู้สึกแฟนตัวเองสุดๆ
"กราฟ มึงไม่คิดมากใช่ไหม? กับคำพูดของพี..."
"พี่ฆิตทำงานเถอะ เรื่องนี้เป็นเรื่องส่วนตัว เดี๋ยวเราค่อยคุยตอนกลับบ้านก็ได้" "แต่กูไม่สบายใจว่ะ กูคงไม่มีอารมณ์ทำงานแน่ๆ ถ้าเห็นมึงเป็นแบบนี้" กราฟยิ้ม และดึงสองมือพี่ฆิตมากุมไว้
"ผมไม่ได้เป็นอะไรจริงๆพี่ฆิต ถ้าพี่หายเครียด ตอนอยู่บนเตียงผมจะยอมให้พี่กดผมก็ได้" กราฟแกล้งแซวหวังให้คนพี่มีสีหน้าที่ดีขึ้น และก็เป็นไปตามที่คาดไว้ พี่ฆิตกลั้วหัวเราะเริงร่า
ในขณะนั้น ฆิตเหลือบเห็นพีทที่เพิ่งเดินเข้ามามองมาทางนี้พอดี เขายกมือเกลี่ยปอยผมที่ปรกหน้าและลูบผมกราฟแสดงความรักอย่างตั้งใจให้พีทรู้ว่าถ้าคิดจะมาแทรกกลางระหว่างเขาและกราฟ บอกเลยว่าไม่มีทาง!
"ขอบคุณนะ กราฟ" จากนั้น ฆิตรีบกลับไปตั้งใจทำงานเป็นพิเศษ เพื่อจะได้เสร็จเร็วๆ ส่วนช็อตที่ต้องมีพีทเป็นนายแบบถือสินค้า ฆิตเลือกที่จะใช้ผู้ช่วยกำกับท่าทางให้แทน เพราะเขาพยายามทิ้งระยะห่างจากพีทไว้จะดีที่สุด
ใช้เวลาสองชั่วโมงกว่าๆก็เป็นอันเสร็จสิ้นครบถ้วนกระบวนการ พวกผู้ช่วยช่างภาพเก็บอุปกรณ์เสร็จก็ขอตัวกลับ ในขณะที่พีทเองก็ร่ำลากลับบ้าน ซึ่งกราฟเห็นพี่ฆิตยืนมองพีทตาขวางจึงไล่ให้พี่ฆิตไปส่ง เพราะไม่อยากให้พี่ฆิตเสียมารยาท
หลังจากที่ฆิตส่งพีทที่รถเสร็จ เขาไม่อยู่ให้เสียเวลา รีบกลับมาหากราฟทันที ทั้งๆที่รู้ว่าพีทกำลังจะพูดอะไรต่อ
ในระหว่างที่เดินไปยังรถของฆิตนั้น เขาลอบมองแฟนตัวเองที่เดินเงียบๆมาตลอดทาง เมื่อกราฟกำลังยืนรอเพื่อเปิดประตูรถ ฆิตเข้าไปสวมกอดจากด้านหลังทันที
"กูแคร์ความรู้สึกมึงมากนะกราฟ ที่มึงเห็นน่ะมันมีเหตุจำเป็นที่กูต้องอยู่กับพีท กูไม่มีวันนอกใจมึงเด็ดขาด"
"ผมเชื่อ แต่ผมขอถามจริงๆนะ ผมไม่ใช่สเปกพี่ แล้วทำไมพี่ฆิตถึงคบกับผม" "แต่ก่อนก็ไม่ได้คิดอะไร แค่มีสเปกไว้กำหนดลักษณะคนที่เราวาดฝันไว้ว่าอยากได้แบบไหน แต่พอมีประสบการณ์เรื่องรักมากขึ้น กูไม่ได้สนใจพวกนั้นแล้ว กูขอแค่อยู่ด้วยแล้วสบายใจก็พอ" ฆิตผละออกแล้วดึงไหล่กราฟให้หันมาหากัน
"กราฟกูจะบอกให้นะว่ามึงอาจไม่ใช่สเปกกู แต่มึงคือ ความสุขของกูนะ"
"ว่าจะงอนสักหน่อย พูดจาดีแบบนี้ ผมหายงอนแล้วครับ" "มึงต้องเชื่อมั่นในตัวกูนะ กราฟ"
"ครับ ผมเชื่อมั่นในตัวพี่" จู่ๆ ฆิตโผกอดกราฟอีกครั้ง
"มึงรู้ไหม? กูจำสายตามึงตอนที่เห็นกูอยู่กับพีท กูบอกตรงๆนะ อยู่ดีๆ กูก็รู้สึกกลัวว่ามึงจะเลิกกับกูขึ้นมายังไงไม่รู้"
"ผมไม่เลิกหรอกครับ" กราฟตอบหนักแน่น ฟากฆิตกระชับกอดแน่นกว่าเดิม ก่อนจะคลายอ้อมกอดและแยกย้ายกันขึ้นรถ
แน่นอนว่า...ชื่อมันก็ให้ความหมายตรงตัวอยู่แล้ว
'แฟนเก่า' ก็คือ 'ของเก่า' นั่นก็หมายความว่า สิ่งๆนั้นได้กลายเป็นอดีตไปแล้ว ในเมื่อการกระทำของพี่ฆิตก็บ่งบอกชัดเจนว่ากราฟสำคัญกว่า ดังนั้น กราฟจะไม่เอามาใส่ใจให้รกสมอง เพราะที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ กราฟโคตรมีความสุขเลย...
****1.1****
ขอบคุณจ้า
หัวข้อ: ..*ขอผมได้รัก*..{ตอน 26.3 ทำวันนี้ให้ดีที่สุด}..|จบแล้ว|.. [12ก.ค.60 ] > P.9 (อ่าน 66088 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก