..*ขอผมได้รัก*..{ตอน 26.3 ทำวันนี้ให้ดีที่สุด}..|จบแล้ว|.. [12ก.ค.60 ] > P.9
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ..*ขอผมได้รัก*..{ตอน 26.3 ทำวันนี้ให้ดีที่สุด}..|จบแล้ว|.. [12ก.ค.60 ] > P.9  (อ่าน 66092 ครั้ง)

ออฟไลน์ yowyow

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4188
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +139/-7

ออฟไลน์ ชมรดา

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 99
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-1
ขอบคุณค่ะ

ออฟไลน์ oki

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 300
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-0
ติดตามนะคะ เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ้า

ออฟไลน์ rinyriny

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 295
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +106/-1
ตอนที่ 15 แฟนเก่า (2)




"เดี๋ยวนี้ ท็อปดูติดโทรศัพท์มากขึ้นนะ"

"พี่ฆีนสังเกตด้วยเหรอ?"
ท็อปถาม ก่อนจะรีบยัดโทรศัพท์เก็บเข้ากระเป๋า
 

"ไม่เชิงสังเกตหรอก แต่พี่แค่เห็นความเปลี่ยนแปลงไปมากกว่าแต่ก่อน"
 
"กูคุยแชทธรรมดานั่นแหละ ขอโทษนะ กูไม่เล่นโทรศัพท์แล้วก็ได้"

 

"พี่แค่ถามดูเฉยๆน่ะ ท็อปคุยกับพวกกราฟหรือ?"
 
"อะ...อื้ม แต่ไม่คุยแล้ว กูอยู่กับพี่ฆีนดีกว่า"

 

     ทั้งหมดนี้ คือบทสนทนาที่ท็อปและฆีนคุยกันอยู่บนรถที่กำลังมุ่งหน้าไปร้านคาเฟ่แอนด์เบเกอรีที่อยู่ใจกลางเมือง สาเหตุที่มาเพราะฆีนเป็นเจ้าของร้านนี้และอยากให้ท็อปรู้จักมุมอื่นๆของฆีนมากขึ้น


      สิบโมงครึ่งที่ฆีนมาถึงร้านกาแฟที่ออกแบบร้านล้อไปกับธรรมชาติที่ประดับไว้ด้วยพืชไม้นานาพันธ์ ตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์จากวัสดุไม้และงานโครงเหล็กเป็นส่วนใหญ่


      เวลานี้ ภายในร้านยังไม่มีลูกค้าเข้ามา มีเพียงหญิงสาวที่ง่วนกับการเตรียมของ ฆีนอมยิ้มก่อนจะเปล่งเสียงเรียกชื่อหญิงสาว จนเธอเงยหน้าขึ้นมาเห็นก็วิ่งแจ้นเข้ามาสวมกอดฆีนทันที
 

"หายไปเลยนะ ฆีน"
 

     ท็อปยืนอึ้งเมื่อเห็นสองคนยืนกอดกัน ไม่ใช่สิ! ผู้หญิงฝ่ายเดียวต่างหากที่กอดพี่ฆีนแนบแน่น จนเด็กหนุ่มใจกระตุก

 
"แคท ปล่อยก่อน"
 

     แคทผละออกแล้วยังต่อว่าฆีนอีกไม่หยุด   
 

"ก็เราคิดถึงฆีนนี่ จริงๆแล้วฆีนควรมาหากันบ้าง ไม่ใช่แค่โทรหาอย่างเดียว แคทน้อยใจนะ"
 
"ขอโทษนะแคท อย่าโกรธเราสิ ที่ผ่านมางานยุ่งนิดหน่อยน่ะ"



      ฆีนมัวแต่หาเหตุผลบอกหญิงสาว จนเผลอลืมคนข้างๆไปเสียสนิท ฆีนจึงรีบแนะนำให้ทั้งสองได้รู้จักกัน

 
      จู่ๆ ท็อปรู้สึกคันยุบยิบในหัวใจแปลกๆ เมื่อพอพี่ฆีนบอกสถานะไปแบบนั้น แต่มันก็ถูกต้องไม่ใช่หรือ? ในเมื่อท็อปเป็นฝ่ายต้องการให้คบกันแบบลับๆเอง...

 
"น้องท็อปนั่งเลยนะ รับเครื่องดื่มอะไรดีคะ พี่จะทำให้"
 
"ผมขอช็อคโกแลตร้อนครับ"
 
"ได้จ้ะ อืม...ฆีนไปช่วยแคทหน่อยสิ"
 
"ท็อปนั่งคนเดียวแปปนึงนะครับ"
ฆีนบอกคนรักก่อนไป
 
"ครับ"
 

      ในระหว่างที่ท็อปนั่งรออยู่ เขาไม่มีอะไรทำจึงกวาดสายตามองรอบร้านด้วยความตื่นตา เพราะร้านนี้ดูสวยและบรรยากาศสงบ ร่มรื่นใช้ได้เลย แต่แล้วสายตาไปปะทะบริเวณเคาน์เตอร์ซึ่งมีพี่ฆีนยืนยิ้มและหัวเราะอารมณ์ดีกับพี่แคท ที่สำคัญทั้งสองยืนใกล้ชิดกัน จนท็อปหวิวๆหัวใจอย่างบอกไม่ถูก
 

      รู้ดีว่าเป็นเพียงแค่เพื่อนกัน แต่การกระทำที่ดูเกินเพื่อนนั้น ท็อปทนเห็นไม่ได้จริงๆ


      เพราะท็อปบอกกับตัวเองแล้วว่าอยากเป็นคนที่ดีขึ้นเพื่อพี่ฆีน เขาจึงไม่อยากงี่เง่าใส่คนรัก จังหวะนั้นเอง ท็อปลุกขึ้นยืนและเดินออกไปข้างนอกเพื่อข่มใจ โดยไม่บอกกล่าวพี่ฆีนแต่อย่างใด แต่ในขณะเดียวกัน หางตาของฆีนเห็นร่างไหวๆ จึงเหลือบไปมองก็พบว่าแฟนไม่อยู่ที่โต๊ะแล้ว
 

      ฆีนวางมือจากการช่วยแคททำเครื่องดื่ม ขอตัว
ไปดูว่าท็อปเป็นอะไรหรือเปล่า?

 
      ผู้เป็นพี่เดินมาหยุดอยู่ตรงที่ม้านั่งไม้ด้านนอก ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ


"ทำไมออกมานั่งข้างนอกล่ะ ท็อป"
 


       ท็อปมองหน้าพี่ฆีนด้วยแววตาตัดพ้อ ก่อนตัดสินใจพูดความรู้สึกที่คอยกวนใจอยู่ตลอด ตั้งแต่ที่อยู่ร้านนี้

 
"พี่ฆีนดูสนิทกับพี่แคทจังเลยนะครับ"
 
"ท็อปหึงพี่หรือ?"
 
"ไม่รู้เหมือนกัน แต่กูไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้เอาซะเลย"
 
"ความรู้สึกที่ท็อปว่า มันคืออะไร"
 


"ความรู้สึกเหมือนกลัวจะเสียพี่ฆีนไป"
 

"พี่ยังไม่ได้ทำอะไรเลย ทำไมเราถึงกลัวล่ะ"
 
"ไม่รู้ แค่เห็นพี่ฆีนอยู่กับคนที่ดูจะพิเศษ กูเกิดกลัวขึ้นมา"
 


      ใบหน้าหล่อเข้มค่อยๆผุดรอยยิ้มละมุน ก่อนจะสางเส้นผมเด็กหนุ่มช้าๆ และเลื่อนมือลงต่ำมาลูบไล้ใบหน้าเด็กหนุ่ม
 

"ท็อปไม่ต้องกลัว พี่รักท็อปนะ ส่วนพี่กับแคทเป็นแค่เพื่อนกันจริงๆ"
 

        ท็อปก็ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่กับความกลัวที่พุ่งเข้ามาในจิตใจซ้ำแล้าซ้ำเล่า บางทีเขาก็เหนื่อยที่จะรับมือมันเหมือนกัน
 

"พี่ฆีนเข้าร้านไปก่อนเถอะ กูขอนั่งสูดอากาศข้างนอกสักหน่อย"
 



       ฆีนมองซ้าย แลขวา เมื่อเห็นว่าไร้ผู้คนเดินผ่าน ฆีนรีบโน้มตัวไปจุ๊บปากเด็กหนุ่มเบาๆ
 

"อย่าคิดมากนะ พี่ไม่เคยคิดจะปล่อยมือเราหรอก  ท็อปก็รู้ว่ากว่าพี่จะได้มาเหนื่อยแทบตาย"
 

        ท็อปพยักหน้าและส่งยิ้มให้กับคำตอบที่ได้รับ ฆีนลุกขึ้นยืนเต็มความสูงและเดินผลุบหายเข้าร้านไป ปล่อยให้ท็อปได้นั่งคิดอะไรไปเพียงลำพัง
 

        เด็กหนุ่มนั่งจับเจ่าอยู่สักพัก ก่อนจะไล่ความคิดฟุ้งซ่านออกไปและเดินเข้าร้านไปพลางถอนหายใจไปด้วย


        ตลอดการนั่งคุยกัน ท็อปเป็นฝ่ายนั่งฟังพี่แคทและพี่ฆีนคุยกันมากกว่า ทั้งสองมีเรื่องให้คุยกันได้ไม่มีหยุด และเด็กหนุ่มก็ไม่ค่อยรู้เรื่องกับสิ่งพี่ฆีนและพี่แคทคุยกันสักเท่าไหร่ เพราะทั้งคู่คุยแต่เรื่องอดีตที่รับรู้และเข้าใจกันได้เองมากกว่า


       ไม่นาน พี่แคทลุกไปรับลูกค้า ด้านพี่ฆีนก็ไปช่วยรับออเดอร์เหมือนกัน


       ท็อปนั่งมองพี่ฆีน ซึ่งให้บริการลูกค้าอยู่ด้วยความคิดมากว่าที่ผ่านมา ท็อปดูเหมือนเป็นส่วนเกินมากกว่าเป็นส่วนสำคัญในชีวิตพี่ฆีนเสียอีก
 
       สองชั่วโมงที่ท็อปและฆีนอยู่ที่ร้านกาแฟแห่งนี้ จนฆีนขอตัวกลับก่อน เพราะเริ่มเห็นว่าท็อปไม่สนุกและไม่มีอารมณ์ร่วมกับบทสนทนาของพวกเขาทั้งสอง


       เมื่อขึ้นรถมาได้ ทั้งสองก็เงียบอยู่นาน จนท็อปเป็นฝ่ายถามขึ้นมาก่อน


"ทำไมร้านนี้ถึงเป็นพี่ฆีนที่ลงทุนด้วยเงินตัวเองคนเดียวล่ะครับ"


"พี่กับแคททำข้อตกลงระหว่างกันว่าพี่ทำงานประจำ พี่ไม่มีเวลาทำงานนะ ซึ่งแคทเองก็รับปากว่า ในเมื่อแคทไม่มีเงินทุน เธอขอลงแรง โดยกำไรที่ได้มา แคทยินดีที่จะแบ่งสัดส่วนให้ตัวเองเป็นสี่สิบ-หกสิบ เมื่อเข้าใจตรงกันมันก็เกิดร้านนี้ขึ้นมา ไม่รู้สิท็อป พี่ว่าแคทน่าสงสารนะ โดนแฟนทิ้งทันทีตั้งแต่รู้ว่าแคทท้องน่ะ ยังดีที่พอแคทคลอดมา แม่ของแคทก็เต็มใจที่จะเลี้ยงลูกคนนี้"
 


"พี่ฆีน ดีจังเลยนะครับ ดูแลและช่วยเหลือเพื่อนคนนี้เป็นพิเศษเลย"
 
"ทำไมคำพูดท็อป ดูเหมือนประชดพี่เลยนะ"
ฆีนละสายตาจากท้องถนนตรงหน้าหันไปมองคนรักอย่างมีคำถาม
 
"ขอโทษ"
 
"เฮ้อ! ช่างมันเถอะพี่เองก็มีส่วนผิดที่ทำให้ท็อปต้องคิดมากด้วย ไม่ว่าอะไรก็ตาม พี่บริสุทธิ์ใจ พี่ไม่อยากทะเลาะกันด้วยเรื่องของคนอื่น โอเคไหม? ท็อป"



      ท็อปพยักหน้ารับ จากนั้น เด็กหนุ่มเปลี่ยนเรื่องคุยเพื่อไม่ให้คิดมากกว่าเดิม
 

"นอกจากทำงานประจำและเปิดร้านกาแฟ พี่ฆีนมีทำอะไรเพิ่มอีกไหม?"
 
"มีซื้อคอนโดไว้สองห้อง เพื่อปล่อยเช่าน่ะ"

"พี่ฆีนทำไม ทำธุรกิจเยอะจัง"

"ท็อปรู้ไหม? จะทำอะไรก็ตาม เราต้องรู้จักสร้างทางเลือกให้ตัวเองเยอะๆ อย่างการสร้างรายได้ ก็ต้องทำให้เข้ามาหลายช่องทาง อย่าประมาท เพราะทุกอย่างไม่แน่นอน ถ้าสมมติอยู่ดีๆ พี่โดนไล่ออกขึ้นมา พี่จะได้มีเงินช่องทางอื่นมาเลี้้ยงตัวเองในวันที่พี่ตกงานด้วย"
 
"โห...พี่ฆีนเก่งจัง กูดีใจที่ได้เจอพี่ ว่างๆกูขอปรึกษาเกี่ยวกับงานหน่อยนะ"

 
"ได้สิ ถ้าท็อปอยากรู้ อยากถามอะไร พี่ยินดีบอกหมดเลย รวมถึงเรื่องส่วนตัวของพี่เองก็เต็มใจบอกนะครับ เพื่อที่ท็อปจะได้รู้ว่าพี่ไม่มีความลับ"
 


"ตั้งแต่เราคบกันมา เรื่องแฟนก็รู้แล้ว ครอบครัว การงาน นิสัยขี้หื่นก็รู้แล้ว พี่ฆีนก็บอกกูหมดแล้วนะ" ท็อปไล่เลียงจนหมด
 
"งั้นหรือ? งั้นท็อปบอกพี่บ้างสิ พี่รู้เรื่องท็อปน้อยมากเลย พอถามก็บ่ายเบี่ยงตลอด"
 

      ท็อปชะงักไปทันที ก่อนหันไปตอบด้วยเสียงเศร้าสร้อย

 
"พี่ฆีนอย่ารู้เลย ชีวิตกูแต่ก่อน มันน่าสมเพช"
 


"ทำไมพูดแบบนั้นล่ะ จะดีหรือแย่พี่ก็เต็มใจรับฟังนะ เพราะอดีตก็คืออดีต มันมีไว้เพื่อเป็นบทเรียนสอนเรา อย่าเอามาเครียดสิ ท็อป"
 


"ขอบคุณนะ แต่พี่ฆีนไม่ต้องรู้เรื่องกูหรอก รู้แค่ตอนนี้ กูมีความสุขมากก็พอแล้ว"


       ฆีนพยักหน้า แต่ในใจก็คิดว่า ทำไมท็อปถึงต้องปิดบังอดีตขนาดนั้นกันนะ
 

       ในขณะที่ฆีนกำลังเป็นห่วงความรู้สึกคนรัก ท็อปก็พูดโพล่งขึ้นจนฆีนตกใจ
 

"พี่ฆีนอย่าเพิ่งกลับห้องนะ ลืมไปเลยว่าหนังเรื่อง Hacksaw Ridge เข้าแล้ว ไปดูกันเถอะ" ท็อปที่นั่งเข้าเว็บไซต์ของโรงภาพยนตร์ในโทรศัพท์มือถือหวังจะเช็ครอบหนังเล่นๆ ก็เห็นภาพโปสเตอร์หนังสุดโปรดโชว์หรา


       ฆีนประหลาดใจ เพราะเป็นครั้งแรกที่ท็อปชวนฆีนดูหนังก่อน โดยปกติจะเป็นฆีนมากกว่าที่เอ่ยปากชวน ซึ่งโชคดีที่ทั้งคู่มีรสนิยมชอบการดูภาพยนตร์เหมือนกันจึงไม่อิดออดอะไรอยู่แล้ว


"ได้สิ"
     

     ทั้งสองถึงที่หมายก็รีบเดินดุ่มๆไปยังเคาน์เตอร์จองตั๋วชมภาพยนตร์ ท็อปเลือกรอบที่เริ่มฉายตัวอย่างภาพยนตร์แล้ว เพราะรอบต่อไปต้องรออีกนาน


     เมื่อฆีนและท็อปเข้ามานั่งตามหมายเลยที่ระบุหน้าตั๋ว เด็กหนุ่มก็เห็นความผิดปกติบางอย่าง

 
      จนกระทั่ง หนังเริ่มได้ไม่นาน ท็อปสอดประสานนิ้วมือเข้ากับมือพี่ฆีนอย่างแนบแน่น ซึ่งทำให้ฆีนถึงกับหันขวับมองคนรักสลับกับมองมือตัวเอง


       วันนี้ ท็อปทำให้ฆีนแปลกใจถึงสองหน อย่างเช่นการจับมือหนนี้ เพราะโดยปกติ ท็อปวางตัวเหมือนพี่น้อง ไม่ค่อยแสดงออกแบบคนรักต่อหน้าสาธารณชนเท่าไหร่

 
"ปกติ ท็อปจะไม่จับมือพี่เวลาอยู่ข้างนอก?"
 
"ก็มีคนแอบมองพี่ฆีนอยู่ ลองหันไปมองฝั่งซ้ายพี่สิ สงสัยคงคิดว่ากูเป็นน้อง ไม่ใช่แฟนพี่ฆีนล่ะมั้ง"

 

       ฆีนมองตามที่คนรักบอก ก็เห็นอีกฝ่ายมองและรีบหลบสายตา แต่ฆีนคิดว่าเขาคงไม่น่าจะชอบฆีนอย่างที่ท็อปคิดหรอก คนรักเขาคงคิดมากไป ฆีนหันไปสบตาคนข้างๆกาย ก่อนจะยิ้มแก้มปริ


"รู้สึกดีจัง ที่ท็อปทั้งหึง ทั้งหวงพี่แบบนี้"

 
"ก็บอกแล้วว่ากลัวเสียพี่ฆีนไป หยุดยิ้มได้แล้ว กูจะดูหนัง"

 
 
      ฆีนหลุดขำและยกมือเด็กหนุ่มที่จับกระชับอยู่ขึ้นมาจูบซับที่หลังมืออย่างอ่อนโยน ก่อนจะเริ่มดูหนังสงครามที่อบอวลไปด้วยความรักสุดหวานเต็มโรงภาพยนตร์
 
 

...............................


เตรียมตุนความหวานกันเอาไว้ให้เต็มอิ่มเนอะ...

ขอบคุณทุกคอมเมนท์นะคะ


ออฟไลน์ kun

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3592
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +122/-10
เอ๊ะ มาม่าจะมาหรอ

ออฟไลน์ yowyow

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4188
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +139/-7

ออฟไลน์ iceman555

  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8196
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +149/-11

ออฟไลน์ crazydoii

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 858
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-1
หวานมาก,,,

ออฟไลน์ rinyriny

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 295
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +106/-1
ตอนที่ 16 หวาน



      เมื่อทำงานหนัก พอมีเวลาว่าง ก็อยากพักผ่อนกายและใจกันบ้าง ฆิตที่เป็นตัวตั้งตัวตีของการวางแผนเที่ยวต่างจังหวัดเลยชวนพี่ฆีน และพวกเพื่อนกราฟครบเซ็ต โดยทุกคนไม่มีใครปฏิเสธ จึงเกิดทริปเที่ยวทะเลในวันหยุดนักขัตฤกษ์ขึ้นมา


     ตอนนี้ ฆีนและฆิตกำลังขับรถมุ่งหน้าไปยังทะเลตราด โดยในรถของฆิตมีกราฟ และท็อป ส่วนพลไปนั่งกับพี่ฆีนเพื่อจะได้มีเพื่อนคุยระหว่างทาง
 

     เดินทางมาได้สักพัก กราฟเอี้ยวตัวไปมองด้านหลังเห็นท็อปหลับอยู่ จึงขยับตัวไปใกล้ๆที่นั่งฝั่งคนขับแล้วพูดไม่เต็มเสียงนัก
 

"คิดถึงพี่ว่ะ"

 
     กราฟบอกจากใจ เพราะช่วงที่ผ่านมา ฆิตและกราฟไม่ได้เจอกันเลย เนื่องจากฆิตติดงานที่ต่างจังหวัด ไม่ว่าจะเป็น ขึ้นเหนือไปถ่ายภาพนิ่งของโรงแรมเปิดใหม่ที่จังหวัดเชียงใหม่ จบงานก็ล่องใต้ถ่ายงานพรีเวดดิ้งที่จังหวัดภูเก็ตอีก


"เหมือนกัน กูถึงพามึงมาเปลี่ยนบรรยากาศเที่ยวทะเลซะเลย"


 
      กราฟยิ้มกว้าง และแอบเหลียวมองท็อปอีกครั้งว่ายังหลับอยู่หรือไม่ เมื่อเห็นว่าท็อปยังไม่ลืมตา กราฟสะกิดแขนพี่ฆิต จนอีกฝ่ายมองพลางเลิกคิ้ว
 

"ผมอยากจูบพี่ว่ะ" กราฟว่าเสียงเบา
 

     ฆิตเห็นว่ารถยังติดไม่ขยับ จึงตอบตกลง จากนั้น ทั้งสองจูบกันดูดดื่มจนเผลอหลุดเสียงจ๊วบจ๊าบดังขึ้น กราฟรีบผละออก หันไปมองเพื่อนก็เห็นท็อปตื่นแล้ว
 
 
"กูเห็นนะ ไอ้กราฟ" ท็อปยิ้มล้อเลียนแถมตั้งใจพูดออกมาเสียงดัง จนฆิตหัวเราะลั่น

 
     ได้ยินเพื่อนบอกดังนั้น กราฟหน้าแดงเหลือบมองพี่ฆิตที่ใบหน้าเปื้อนยิ้มอย่างอารมณ์ดี


     ก็คนมันคิดถึงนี่หว่า มันก็มีบ้างแหละที่โหยหาอยากสัมผัสทุกอย่างของแฟนตัวเอง
 

"มะ...มึงอิจฉากูล่ะสิ ไอ้ท็อป" กราฟตอบกลบเกลื่อน

 
"ทำไมกูต้องอิจฉา กูก็มีและดีด้วย"  ท็อปตอบพลางอมยิ้มเมื่อนึกถึงหน้าพี่ฆีน


"มึงว่าอะไรนะ ไอ้ท็อป"
 
"ปะ...เปล่า...ว่าแต่พี่ฆิตดูไม่เขินเลยนะครับ"
ท็อปเบี่ยงประเด็นและกระเถิบตัวพลางชะโงกหน้าถามพี่ฆิตที่ยังยิ้มไม่หุบ ทั้งยังดูไม่สะทกสะท้านเรื่องที่ท็อปเห็นทั้งคู่จูบกันแสนหวาน

 
"ฮ่าๆ พี่หน้าด้านน่ะท็อป ปล่อยให้หน้าที่เขินเป็นแฟนพี่ดีกว่า"

"ผมชอบจัง เวลาพี่ฆิตเรียกกราฟว่า...แฟน...เสียงนุ่มละมุนเชียวนะครับ"
ท็อปพูดพลางชำเลืองมองเพื่อนรักที่เขินจนหน้าแดงแจ๋
 
"จริงๆอยากเรียก 'เมีย' มากกว่า แต่กราฟมันไม่ยอมให้พี่สักที"


"ไอ้พี่ฆิต หยุดพูดเลยว่ะ..."



       ท็อปนั่งขำที่ตอนนี้ พี่ฆิตและกราฟทะเลาะกันจนได้ แต่มองอย่างไร ท็อปว่าก็ดูน่ารักดี จนท็อปอยากมีโมเมนต์เปิดเผยความรักแบบนี้บ้าง ถ้าไม่ติดว่าความกลัวยังตามมาหลอกหลอนอยู่
 

       หลายชั่วโมงผ่านไป ที่ทุกคนเดินทางนั่งเรือข้ามฟากจนมาถึงฝั่งเกาะช้างเป็นที่เรียบร้อย และขับรถต่อไปยังรีสอร์ทที่จองไว้อีกไม่ไกลเท่าไหร่ จนกระทั่งถึงที่หมาย ทุกคนเช็คอินกันครบทั้งหมดสามห้อง โดยฆิตนอนกับกราฟ ท็อปนอนกับพล ส่วนพี่ฆีนนอนคนเดียว

 
       พักกันจนหายเหนื่อย ประมานสี่โมงเย็น ทุกคนเปลี่ยนเสื้อผ้าลงเล่นน้ำทะเลกันอย่างสนุกสนาน กระทั่งเล่นทะเลกันจนอิ่มหนำสำราญใจก็กลับไปอาบน้ำอาบท่า เพื่อหาอะไรลงท้อง


       ดูเหมือนว่าทุกคนจะมีความสุขกันเหลือเกิน สังเกตุได้จากใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม


       ตลอดมื้ออาหารทะเลนั้น ต่างฝ่ายต่างแซว หยอกล้อกันไม่มีหยุดพัก บ้างก็ขุดคุ้ยเรื่องหน้าอายมาเผากันยกใหญ่ ฟากฆีนที่ทุกคนเคารพและเกรงใจ ก็มิวายโดนแซวเช่นเดียวกัน


        หลังจากอิ่มท้องกันแล้ว ก็มาอิ่มใจด้วยการเดินออกมานั่งรับลมเย็นริมชายหาด ฟังเสียงคลื่นซัดสาดราวกับเป็นดนตรีประกอบฉาก ในระหว่างที่เดินมามีแสงไฟสีส้มจากโคมไฟฝังพื้นให้ความสว่างตามทางเดินจนถึงบริเวณที่นั่ง บรรยากาศโดยรวมนั้น ถ้ามากันสองคน บอกได้เลยว่าให้ความรู้สึกโรแมนติกไม่น้อย



      จัดแจงหาที่นั่งกันได้ ก็เริ่มตั้งวงดื่มสังสรรค์ ผ่านไปสักพัก กราฟวางกระป๋องเบียร์ และยกมือขึ้นพูด


"เฮ้ย...กูมีเกมส์มาให้เล่น"
 
"เกมส์อะไรวะ"
พลถาม
 

       จากนั้น กราฟเริ่มอธิบายเกมส์เป็นขั้น เป็นตอนว่าให้ทุกคนเขียนคำถามที่อยากถามคนในวง เมื่อทุกคนเขียนเสร็จให้ใส่ลงไปในแก้ว  และจะใช้ช้อนหมุนหาคนเริ่มเกมส์เป็นคนแรกเพื่อตอบ เมื่อได้คนแรก คนนั้นจะเป็นฝ่ายเลือกใครก็ได้เพื่อสุ่มหยิบกระดาษคำถาม จนกระทั่งคนแรกตอบคำถามเสร็จแล้ว คนที่หยิบกระดาษก็เลือกคนต่อไป ทำวนแบบนี้ไปจนครบ

 
       ทุกคนรับฟังอย่างสนใจ จากนั้น ก็เขียนคำถามกัน และเกมส์ก็เริ่มขึ้น ซึ่งคนที่โดนคนแรกเป็นพล โดยพลเลือกพี่ฆีนเป็นผู้หยิบคำถาม
 
       ฆีนคลี่กระดาษคำถามก่อนอมยิ้ม
 

"คำถาม คือ คุณเคยมีอะไรกับผู้ชายไหม?"
 


       ทุกคนโห่แซวแล้วขำ
 
 
"คำถามนี้ มึงคิดใช่ไหม? ไอ้กราฟ"
 


       กราฟกลั้นขำพลางส่ายหน้ารัว ฟากพี่ฆิตยกมือขึ้นทันที
 

"กูเอง"
 
"โห่! พี่ฆิตคิดไงเนี่ยตั้งคำถาม ผมยังไม่เคยหรอก ที่ผ่านมานี่มีประสบการณ์กับผู้หญิงล้วนๆ"

 
"สนใจเปลี่ยนเส้นทางไหม?" ฆิตถามอย่างยิ้มๆ
 
"ไม่ดีกว่า เปลี่ยนเส้นทางไป กลัวว่าจะฮอตอะ" พลตอบปุ๊ป กราฟและท็อปทำหน้าชวนอ้วกอย่างหมั่นไส้
 

       เมื่อพลตอบคำถามแล้ว ต่อไปก็ถึงตาของฆีน โดยฆีนเลือกคนจับกระดาษคำถามเป็นฆิต
 

"ในระหว่างมีเพศสัมพันธ์กับแฟน คุณชอบให้แฟนทำอะไรมากที่สุด?"



       แวบหนึ่ง ฆีนชำเลืองมองท็อป ก่อนตอบ

 
"กัด"
 
"ห้ะ"
ทุกคน ยกเว้นท็อปประสานเสียงกันโดยมิได้นัดหมาย

 
"ที่พี่พูดมา นี่แฟนหรือหมาวะ?...พี่ฆีน" ฆิตถาม
 

"แค่กๆๆ" ท็อปที่ยกกระป๋องเบียร์ขึ้นดื่ม ถึงกับสำลัก
 
"อ้าว...ไอ้ท็อปเป็นอะไรวะ" กราฟลูบหลังลูบไหล่เพื่อน เมื่อเห็นว่าท็อปสำลักเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ซะจนหน้าดำ หน้าแดง

 
         ฟากท็อปยกมือโบกไล่ไปมา ทำนองว่าไม่เป็นอะไร ไม่ต้องเป็นห่วง


"แหม...พี่ฆีนครับ เห็นนิ่งๆอย่างนี้ โรคจิตนะพี่ชอบให้แฟนกัด ถ้าเป็นผมนะ แค่กัดทีเดียว ผมกระโดดถีบแล้ว"
พลบอก


"จ้า...พ่อพลคนโหด...พ่อคนนักเลง เก๋าจริงๆเลยเพื่อนกูเนี่ย" กราฟประชดเพื่อนจนพลปาน้ำแข็งใส่หน้า ฟากคนอื่นก็นั่งขำกัน

 
        จังหวะนั้น ฆีนแทรกขึ้น


"สงสัยพี่คงจะเป็นอย่างที่พลว่าแล้วล่ะ คือ พี่รู้สึกดีทุกครั้งเลยที่แฟนกัด" ฆีนตอบอย่างไม่อายที่เผยรสนิยมของตัวเอง
 
"หืม! พูดซะอยากเห็นแฟนพี่เลยว่ะว่าหน้าตาจะเป็นไง โรคจิตไหม?"  กราฟถาม ส่วนทุกคนเออออ มีเพียงฆีนและท็อปที่มองหน้ากัน เพราะทั้งสองต่างรู้ดีแก่ใจ


     แต่แซวกันได้ไม่นาน พลพูดตัดบท เพราะอยากรู้แล้วว่าคนอื่นจะโดนคำถามอะไรกันบ้าง
 

     จากนั้น ก็ถึงรอบของฆิต โดยเขาเลือกคนสุ่มหยิบกระดาษคำถามเป็นกราฟ

     กราฟจ้องมองกระดาษใบนั้นอยู่นาน ก่อนถาม
 

"เซ็กส์ล่าสุดของคุณ คือ ที่ไหน?"

 
      ฆิตยิ้มเจ้าเล่ห์
 
"ทะเล"


 
      ฟากกราฟใจกระตุก เมื่อได้ยินคำตอบและรอยยิ้มกว้างของพี่ฆิตจนอดหมั่นไส้ไม่ได้ ก็พี่ฆิตยังไม่เคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับกราฟเลยสักครั้ง ถ้าการที่พี่ฆิตพูดถึงนั้น คงหนีไม่พ้น มีเซ็กส์กับพีทน่ะสิ จู่ๆ กราฟก็รู้สึกเจ็บหน่วงหัวใจขึ้นมา ก่อนจะเผลอขยำกระดาษจนยับยู่ยี่


      ตอนนี้ คนที่ตอบไปก่อนหน้าก็นั่งสบายใจกันหมดแล้ว เหลือเพียงท็อปและกราฟเท่านั้น โดยกราฟต้องเป็นฝ่ายตอบก่อน


      ท็อปคลี่กระดาษคำถามออกมา จ้องมองหน้าเพื่อนสลับกับมองหน้าพี่ฆิต


"หากคุณมีแฟน สิ่งใดที่คุณจะไม่มีวันทำกับแฟนเด็ดขาด?"
 
"การนอกใจ"
กราฟตอบเสียงหนักแน่น ก่อนจะหันไปหาพี่ฆิตที่ยิ้มกว้างอย่างภาคภูมิใจเมื่อได้ยิน

 
"หู้ววววว์ อิจฉาๆ เขาหวานใส่กันด้วยว่ะไอ้ท็อป มึงดูสิมองกันตาวาวเลย...เราควรกลับห้องและปล่อยให้เขาอยู่กันสองคนไหมวะ" พลแซว ฟากท็อปยิ้มกว้างก่อนเสริมคำพูดเพื่อนเป็นลูกคู่
 
"นั่นสิ พวกเราเหมือนเป็นส่วนเกินยังไงก็ไม่รู้ว่ะ"



     ฆิตเกาคอเก้อเขิน เมื่อโดนแซวจริงจัง ด้านกราฟเองก็อายไม่แพ้กัน

 
"หยุดแซวกูกันได้ไหมวะ...มึงด้วยไอ้ท็อป รีบตอบเหอะ คำถามมึงคือ คุณชอบส่วนไหนของแฟนมากที่สุด ตอบมาเลย ด่วนๆ"
 
"ปาก เห็นแล้วอยากจูบ" ท็อปตอบอย่างไม่อาย แต่สายตามิวายเผลอมองพี่ฆีน เพราะเห็นทีไร ท็อปก็โหยหา อยากจูบปากพี่ฆีนทุกครั้ง


     คนอะไร ปากโคตรน่าจูบเลย...


     ต่อให้จูบเป็นร้อย เป็นพันครั้ง ท็อปก็ไม่มีวันเบื่อ นี่ขนาดท็อปแค่มองปากพี่ฆีนนะ เขายังวาบหวามหัวใจขึ้นมาได้อย่างน่าประหลาด


      ฟากฆิตแอบสังเกตเห็นสิ่งผิดปกติบางอย่าง


"ทำไมท็อปตอบแล้วต้องมองปากพี่ฆีนล่ะ..."



      จบคำถามนั้น ทุกคนมองท็อปเป็นสายตาเดียว ฟากเด็กหนุ่มรู้สึกร้อนหน้าวูบวาบ
 

"ห้ะ....พี่ฆิตว่าอะไรนะครับ"  ท็อปอึกๆอักๆ ทำเป็นไม่ได้ยิน


      ฟากฆีนที่นั่งมองท็อปอยู่ก็เห็นท็อปมองมาจริงๆแถมส่งสายตาหวานฉ่ำ หากใครเห็นก็ดูออก แม้ฆีนจะดีใจจนอยากกระโดดโลดเต้นกับการกระทำและคำตอบ แต่เวลานี้ เขาคงต้องช่วยคนรักให้เอาตัวรอดไปได้ก่อน


"ฆิตแซวน้องทำไม...นายคงตาฝาดแล้วล่ะ"



       ทุกคนละสายตาจากท็อปและหันไปมองหน้าพี่ฆีนที่เบี่ยงเบนความสนใจด้วยการชูกระป๋องเบียร์ขึ้นสูงเพื่อให้มาชนกัน จากนั้น ทุกคนก็กลับมาสนทนาเคล้าด้วยเสียงหัวเราะและเฮฮากันอีกครั้ง
 

       นานพอสมควรที่ทุกคนนั่งดื่มกัน จนกราฟเปรยขึ้นมาว่าได้เวลาสมควรไปพักผ่อน เพราะพรุ่งนี้ มีกิจกรรมออกทริปดำน้ำแต่เช้า ทุกคนเห็นด้วยจึงแยกย้ายกัน แต่ในระหว่างนั้น ฆิตเดินรั้งท้ายก่อนจะจับไหล่พี่ฆีนให้หยุดเท้าเพื่อคุยเรื่องสำคัญ


      ฟากฆีนยืนมองหน้าน้องชายด้วยความสงสัยว่าเรียกให้หยุดทำไม
 

"พี่ฆีน ผมถามจริงๆ และผมสัญญาว่าจะไม่บอกใคร พี่กับท็อปแอบคบกันใช่ไหมวะ"
 
      ฆีนชะงักครู่หนึ่ง ก่อนจะส่ายหน้า


"พี่ฆีนอย่าโกหกผมเลยว่ะ ผมสังเกตมาสักพักแล้ว ผมขอแค่คำยืนยันจากพี่เท่านั้น"


     สุดท้าย ฆีนก็ตัดสินใจยอมรับแต่โดยดี
 

"อืม...พี่คบกับท็อปอยู่จริงๆ แต่นายห้ามบอกใครนะ ท็อปอยากคบกันแบบนี้ไปก่อน"


"นานรึยัง พี่ฆีน"
 
"ก็หลายเดือนแล้ว"

 
"ว่าแล้วเชียว...ผมรู้สึกว่าหลังๆมานี้ ท็อปดูเป็นเด็กดีและน่ารักขึ้น ยิ้มแย้มง่าย ไม่โมโหร้ายและบึ้งตึงเหมือนแต่ก่อน พี่ฆีนก็เก่งนะเนี่ย...เปลี่ยนคนดื้อ ก้าวร้าวให้ดูอ่อนโยนได้"


"ไม่ใช่พี่หรอกฆิตที่เปลี่ยนท็อป พี่ว่าความรักต่างหาก...ที่ทำให้ท็อปเปลี่ยน"


"โอ้โห...ตั้งแต่มีแฟน พี่ชายผมดูพูดจาหวานเลี่ยนซะไม่มี"
ฆิตแซว พลางกระแซะไหล่พี่ชายตัวเองที่ไม่บ่อยครั้งนักจะเห็นพี่ฆีนหน้าแดงเพราะเขิน


"ทำอย่างกับนายไม่เป็นน่ะ...ฆิต"



"ฮ่าๆ...ก็มีบ้างแหละน่า เติมความหวานให้ชีวิตสักหน่อย เดี๋ยวชีวิตจะกร่อย ไร้สีสัน"

 
      ทั้งสองมองหน้ากันและหัวเราะ ก่อนจะแยกย้ายเข้าห้องพักไป ตอนนี้ ฆิตดีใจจริงๆที่พี่ฆีนมีความสุข สมหวังสักที และฆิตก็หวังว่า ท็อปจะจริงจังและไม่นอกใจพี่ฆีนเหมือนแฟนเก่าของพี่ชายที่ผ่านมาด้วยความหวังที่ว่าอยากเห็นพี่ฆีนมีคู่ชีวิตอยู่ด้วยกันไปจนแก่เฒ่า



       ฆิตเดินเข้ามาในห้องก็ยังยิ้มไม่หุบที่รู้ข่าวดีของพี่ชาย ตรงกันข้ามกับคนในห้อง เพียงเห็นพี่ฆิตเดินอมยิ้มมาก็แอบคิดเองเออเองว่า คงนึกถึงแฟนเก่าอยู่...


       จู่ๆกราฟก็เกิดหมั่นไส้แฟนตัวเองขึ้นมา จึงรีบอาบน้ำและเตรียมเข้านอนโดยไม่รอ


       ฟากฆิตที่อาบน้ำเสร็จทีหลัง ก็เดินออกมาจากห้องน้ำอย่างงงๆ ว่าทำไม กราฟเล่นปิดไฟจนมืดตื้บ ไม่รอฆิตให้จัดการธุระเสร็จก่อนเลย


       ฆิตเหมือนมีเซนส์บอกว่ากราฟกำลังไม่พอใจอะไรบางอย่าง ฆิตปีนขึ้นเตียงทิ้งตัวลงนอนพลางสวมกอดกราฟจากด้านหลัง และเริ่มเล้าโลมแฟนตัวเองด้วยความปรารถนา


 
"พี่ฆิต ผมจะนอนแล้ว" กราฟว่าเสียงแข็ง ทั้งยังกระเถิบตัวให้ห่างจากร่างของพี่ฆิตที่นอนซ้อนหลัง
 

"ไหนบอกว่าคิดถึงกูไง วันนี้ เราจูบกันหนเดียวเองนะ มึงเป็นอะไร? กราฟ"
 
"เปล่า"



"ปากบอกว่าเปล่าแต่กูว่ามีชัวร์ มึงตอบมาเร็วๆเลยกราฟ กูไม่ชอบให้ปัญหาค้างคาแบบนี้"

 
"เฮ้อ!...บอกก็ได้ ผมแค่เสียใจนิดหน่อยตอนที่พี่ตอบเรื่องเซ็กส์ล่าสุด ดูพี่ยิ้มแบบมีความสุข พี่คงคิดถึงพีทใช่ไหมครับ?"

 
"อะไรของมึงวะ"
คราวนี้ ฆิตที่นอนอยู่ถึงกับเด้งตัวลุกขึ้นมานั่ง เพราะชักงงกับคำถามและอาการที่กราฟเป็นอยู่

 
"ก็คำถามที่วงเหล้าไง"
 

   เฮ้อ! ฆิตอยากจะเอาหัวโขกกำแพงกับความมโนของแฟนตัวเอง ในบางครั้ง แฟนเขาก็ฉลาดเป็นกรด แต่ครั้นจะซื่อก็บื้อจนน่าตกใจ
 

"ถามจริง? มึงไม่เอะใจเลย?"
 

"เอะใจอะไรวะ พี่ฆิต"


 
"โอ้ย! กูอยากจะบ้า ตอนนี้เราอยู่กันที่ไหน?"


"ทะเลไง"
กราฟตอบ เหลือบมองหน้าคนที่นั่งหน้างอ กอดอก


"และคำถามที่ว่า มีเซ็กส์ครั้งล่าสุดที่ไหน กูตอบว่าทะเล มึงยังไม่เข้าใจอีกหรือ? กูหมายถึง มึงไงครับ กราฟ..."

 
"มะ...หมายความว่าอะไร ก็ผมยังไม่ได้ให้พี่เลยนะ...อ๋อ...พี่วางแผนตั้งใจจะเอาผมอยู่แล้วใช่ไหม?"




     แม้ความรู้สึกจะช้าไปสักหน่อย แต่พอกราฟปะติดปะต่อเรื่องราวได้แล้ว กราฟใจเต้นแรงและร้อนหน้าวูบวาบ



"อืม...กูตั้งใจจะมาขอมึงที่นี่น่ะ...คือ พูดตรงๆนะกราฟ ที่ผ่านมาเวลาอยู่กับมึงสองคนทีไร กูต้องหักห้ามใจอย่างหนักเพื่อไม่ทำอะไรมึง แต่ตอนนี้กูมารู้ว่ากูทนไม่ไหวแล้วว่ะ"

     
"พี่ฆิต แม่งเจ้าเล่ห์ว่ะ"

"นี่กูหน้าด้านขอมึงเลยนะเนี่ย"




       ฆิตตอบ ก่อนจะก้มลงไปหอมแก้มเด็กหนุ่มทั้งสองข้าง และผละออก



       เมื่อใช้ไม่แข็งไม่ได้ ก็ต้องใช้ไม้อ่อนล่ะทีนี้...



"ปกติเรื่องแบบนี้ กูไม่เคยต้องขอใครก่อน มีมึงคนแรก..."


 
       กราฟนอนมองพี่ฆิตที่เอื้อนเอ่ยเสียงละมุนออกมา ก่อนจะจับสองมือของกราฟไปวางทาบบนแก้มของเขา...และเคลื่อนใบหน้าลงต่ำจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆเป่ารดกัน ฆิตพูดขึ้นมาอีกครั้งด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาที่แฝงด้วยความเว้าวอนจนน่าใจอ่อน


"พี่ฆิตขอได้ไหมกราฟ...นะครับ...นะ"





****1.1****


คือความหื่นนี้เขาติดต่อกันทางสายเลือดรึเปล่า พี่ชาย-น้องชายหื่นพอกัน ฮ่าๆๆ
เสพความหวานกันเข้าไปเยอะๆนะจ้ะ สองพี่น้อง...

***ใครที่ไม่ชอบท็อปและไม่อ่านต่อเราเข้าใจนะ แต่คนที่ไม่ชอบท็อปแล้วยังอ่านต่อ เราขอบคุณและนับถือใจคุณจริงๆ มันเหมือนว่าลึกๆแล้วในจิตใจของคุณพร้อมที่จะให้โอกาสกับเขา...***


**ตอนคิดเรื่องนี้วางเรื่องไว้แค่ 13 ตอนจบ**
เขียนไปเขียนมาใกล้จะทะลุ 20 ตอนแล้ว ฮ่าๆ...มันส์มือไปหน่อย หุหุ
อย่าเพิ่งเบื่อเค้าน้า เดี๋ยวจะรีบจบให้ไวเลยค่ะ จะได้ไปมโนเรื่องใหม่ต่อ..
เขียนช-ช..ชักติดใจ...แฮร่ๆ...

ชอบไม่ชอบเมนท์บอกความรู้สึกกันบ้างน้า
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 18-04-2017 21:43:21 โดย rinyriny »

ออฟไลน์ mild-dy

  • ☆ ทาสแมว ☆
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8893
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +389/-80

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ kun

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3592
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +122/-10
เสร็จแน่กราฟ พี่ฆิตขอแล้วน่ะ ว่าไงๆๆ อิอิ
แอบสงสารพี่ฆีนอย่างแรง นอนคนเดียว ฮ่าๆๆๆ ท็อปปีนเข้าห้องพี่ฆีนเลย อิอิ
หาคู่ให้พลเตอะ อยากให้เข้าสู่วงการเดียวกัน อิอิ

พี่น้องคู่นี้หื่นจริงๆๆ แต่พี่ฆีนน่าจะหื่นกว่า แค่ท็อปมองปากพีาฆีนก็ออกอาการล่ะ อิอิ

ออฟไลน์ crazydoii

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 858
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-1
หวานกันทั้ง 2 คู่นะครับ,,,

ออฟไลน์ yowyow

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4188
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +139/-7

ออฟไลน์ rinyriny

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 295
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +106/-1
ตอนที่ 16 หวาน(2)





       กราฟถอนหายใจอยู่สองสามที ก่อนจะพยักหน้ารับด้วยความใจอ่อน

 
       ถ้าไม่รักพี่ฆิต ก็คงไม่ยอมลงให้ขนาดนี้...
 


       ไม่ทันได้หายใจหายคอ กราฟโดนพี่ฆิตจู่โจม ตะโบมจูบด้วยความปรารถนาอันแรงกล้า
 

        คนพี่ที่พันผ้าขนหนูไว้ในตอนแรกถูกสะบัดออกจากร่างอย่างง่ายดาย ก่อนจะพลิกตัวกราฟให้นอนคว่ำ ยกสะโพกขึ้นสูง และรั้งกางเกงนอนของกราฟลงอย่างรวดเร็ว
 

        ฆิตบรรจงรุก ปลุกปั้นอารมณ์วาบหวามให้กราฟหวั่นไหว อวัยวะของฆิตเกือบทุกส่วนถูกใช้ให้เป็นประโยชน์ ทั้งริมฝีปาก ฝ่ามือ ปลายนิ้วก็เล้าโลมอย่างชำนาญ ตลอดจน แก่นกายที่แข็งดั่งแท่งเหล็กกำลังดุนดัน ถูไถอยู่ทางเข้าด้านหลังของกราฟจนเสียวกระสัน และเพียงแค่สัมผัสนั้น ลูกชายของกราฟก็เกิดอาการตื่นตัวขึ้นมาโดยอัตโนมัติ
 

       ไม่กี่นาทีต่อมา กราฟหลุดสบถในลำคอ เมื่อจู่ๆ มีนิ้วสอดเข้ามายังช่องทางคับแคบ ความรู้สึกเสียวปนหน่วงหนึบก็พุ่งวาบทั่วร่างกาย

      แค่นิ้วพี่ฆิต กราฟยังรู้สึกถึงเพียงนี้ ถ้าเจอของจริงเข้าไปจะขนาดไหน? เพราะเท่าที่จำได้ ลูกชายของพี่ฆิตนี่มีขนาดใหญ่ใช้ได้เลย...
 

      ทันใดนั้น กราฟสัมผัสได้ถึงความฉ่ำแฉะจากเจลหล่อลื่นที่ถูกทาชะโลมทั่วประตูหลัง
 

        ฆิตดันเด็กหนุ่มให้โน้มตัวไปข้างหน้า ไม่นานนัก นิ้วถูกดึงออกแทนที่ด้วยแท่งร้อนของฆิตที่จ่อตรงประตูหลังของคนรัก ก่อนจะกดส่วนหัวแก่นกายให้ค่อยๆรุกคืบเข้าไปช้าๆ


      เพียงแค่ช่องทางรักของแฟนตัวเองบีบรัดตัว ฆิตขบกรามแน่น จากความนุ่มนวล เนิบช้า เริ่มเร่งจังหวะกระทุ้งแก่นกายดันเข้า ดันออกด้วยความโหยหาถึงขีดสุด
 

      ความโหยหาที่มาจากรักมากกว่าตัณหา...
 
 
      นาทีนี้ ความเจ็บเสียดพุ่งวาบเข้ามาให้กราฟฟุบหน้าลงกับหมอนหนุน สองมือดึงทึ้งผ้าปูที่เคยเรียบตึงจนยับยู่ยี่ กราฟอยากเคลื่อนสะโพกหนีแทบขาดใจ แต่ก็โดนคนพี่จับล็อคสะโพกไว้ไม่ไปไหน
 

      จุ๊บ...
 

       เมื่อเห็นกราฟออกอาการเหมือนต่อต้านกรายๆ ริมฝีปากร้อนจัดก็ประทับลงมาที่หัวไหล่ทั้งสองข้างเบาๆ เพื่อเล้าโลมและเร้าอารมณ์ให้วาบหวามกว่าเดิม เพิ่มเติมด้วยการพรมจูบสลับขบเม้มและเลียไล่ตามแนวกระดูกสันหลัง ก่อนที่ฆิตจะโน้มตัวจนแผ่นอกแกร่งแนบชิดกับแผ่นหลังเด็กหนุ่มจนไร้ช่องว่าง


       มือหนาจับปลายคางกราฟให้หันมารับจูบแสนหวาน สานบทรักกันนานพอสมควรที่ทั้งสองถอนริมฝีปากออก ฆิตหอมแก้มเด็กหนุ่ม ก่อนจะใช้ปลายลิ้นโลมเลียและงับที่ใบหูอย่างหยอกเย้า  จากนั้น ฆิตเอื้อนเอ่ยเสียงสุภาพสุดแสนนุ่มนวลในแบบที่กราฟไม่เคยได้ยินมาก่อน



"พี่เข้าใจนะ ว่ามันเป็นครั้งแรก แต่กราฟต้องผ่อนคลาย รู้ไหม? ไม่ต้องห่วง....พี่ฆิตจะทำให้กราฟมีความสุขเองนะครับ..."
ฆิตบอกด้วยความหวังดี ถ้าช่องทางรักยังคงเกร็ง กล้ามเนื้อบีบแน่น ไม่คลายตัวแบบนี้ คนที่เจ็บจะเป็นกราฟมากกว่าเขา

 
      ให้ตายเถอะ...เจอะถ้อยคำเหล่านี้เข้าไป เข่าและแขนทั้งสองข้างที่ยันร่างกราฟเอาไว้อ่วนยวบลงทันตา ฆิตที่เห็นท่าทางรีบสอดมือคว้าเอวกราฟและประคองสะโพกนั้นไว้


       กราฟกัดปากแน่น พร้อมกับปล่อยร่างกายให้ผ่อนคลายลงกว่าเดิม ฟากฆิตกดลูกชายสอดใส่เข้าไปในช่องทางรักอีกครั้ง ก่อนจะขยับสะโพกโยกตัวไปตามจังหวะ
 
                                                                                           
       สัมผัสที่กราฟรู้สึกได้ จากความเจ็บ อึดอัดแปรเปลี่ยนเป็นความเสียดเสียวขึ้นมาโดยอัตโนมัติ


"อาห์ กราฟ...ซีดส์  อาห์...แน่นดี พี่ชอบ..."


       ขณะที่ร่างกายยังคงกระแทกไม่หยุดยั้ง มือที่ว่างของฆิตเอื้อมไปรูดรั้งลูกชายกราฟรัวเร็วจนเด็กหนุ่มบิดเบ้หน้าด้วยความเสียวกระสัน

 
       เพียงแค่ฝ่ามือของพี่ฆิตสัมผัสโดนจุดอ่อนไหว แถมปฏิบัติอย่างคล่องแคล่วและขยับเร็วไว กราฟเผลอหลุดร้องครางเสียงต่ำและเผลอแอ่นสะโพกรับส่วนใหญ่โตจนน่าอาย


       เหงื่อเริ่มผุดซึมทั่วใบหน้าและผิวกาย เวลานี้ ร่างของทั้งสองเสียดสี บดเบียดเข้าหากัน ความเร่าร้อน รุนแรงทำให้เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องไปทั่ว ชนิดที่กราฟก็หัวสั่นหัวคลอน เตียงก็ส่งเสียงดังและโยกไหวไปตามแรงสั่นสะท้าน
 

       ท่วงท่าแห่งรักของพี่ฆิตช่างเชี่ยวชาญชำนาญการจนคนที่อยู่ใต้ร่างซาบซ่านหัวใจและรู้สึกกลัวหัวใจวายอย่างบอกไม่ถูก
 
 
       มันดีมาก จนกราฟบอกได้เลยว่า...ติดใจ...


      เวลาผ่านไป กายยังคงกระแทกกระทั้นเข้าไปในช่องทางคับแคบซ้ำแล้วซ้ำเล่า ราวกับต้องการตอกย้ำลงไปในหัวใจของคนทั้งคู่ว่า นี่จะเป็นครั้งแรกที่ทั้งสองไม่มีวันลืมและจะตราตรึงลงไปในห้วงของความรู้สึกที่ควรค่าแก่การจดจำ
 

      เมื่อใกล้ถึงฝั่งฝัน เสียงครางของทั้งคู่ก็ดังระงม ไม่กี่นาทีต่อมา ทั้งสองปลดปล่อยความต้องการออกมาในเวลาไล่เลี่ยกันด้วยความสุขสม อารมณ์หมาย   

 
       เสร็จสิ้นภารกิจแห่งรัก ต่างฝ่ายต่างทิ้งตัวลงพร้อมกันอย่างหมดแรง ฆิตโน้มตัวไปจูบหนักๆยังปากคนรักส่งท้าย จากนั้นก็เอื้อนเอ่ยเสียงนุ่มละมุน ทว่า หนักแน่นดั่งหินผา
 
 
"กราฟเป็นของพี่แล้วนะ"
 
 
       ว่าจบ ฆิตมองกราฟด้วยดวงตาเปี่ยมรัก หวังจะโรแมนติกสักหน่อย แต่ไม่ทันได้รู้สึกหวานเลย กราฟแย้งขึ้นด้วยถ้อยคำที่ฆิตไม่อยากได้ยินเท่าไหร่
 
 
"ผมเป็นของพี่แล้ว แล้วเมื่อไหร่พี่ฆิตจะเป็นของผมครับ" กราฟเลิกคิ้วอย่างยียวน จนฆิตกลืนน้ำลายลงคอแทบไม่ทัน กราฟกลั้นขำ ก่อนจะว่าต่อให้คนที่มองมาหน้าเหวอและผวากันอีกรอบ
 

"คราวหน้าตาผมนะ...พี่"

 
 
        กราฟลุกขึ้นไปล้างเนื้อ ล้างตัว ด้วยรอยยิ้มขบขันที่เห็นแฟนตัวเอง ไม่พูดอะไรสักคำ สงสัยคงช็อกตาค้างไปแล้ว


       แต่จะว่าไป การเป็นฝ่ายรับก็ไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิด...
   
 



 
..................

 
        เช้าวันรุ่งขึ้น
 
         ทุกคนลงมายังส่วนห้องอาหารเพื่อมากินอะไรรองท้อง ก่อนออกเดินทางไปดำน้ำ ตอนนี้ ทุกคนถึงที่โต๊ะอาหารกันหมด ยกเว้น กราฟที่ยังอาบน้ำอยู่ และสาเหตุที่ฆิตไม่รอคนรัก เพราะเจ้าตัวไล่ตะเพิดให้ออกมารับหน้า แถมฆิตยังโดนด่าจนหูชา เพราะเมื่อคืน ฆิตเอาคืนคนที่คิดขู่จะรุกล้ำเขา ด้วยการเล้าโลมจนกราฟโอนอ่อน ยอมร่วมรักไปอีกสองรอบ


        ฆิตรู้จุดอ่อนของกราฟดี คือ การเป็นคนขี้ใจอ่อน ดังนั้น แค่ฆิตอ้อนกราฟ พูดจาหวานหู ทำหน้าน่าสงสารนิดหน่อย กราฟก็พ่ายแพ้ ยอมผ่อนปรนให้ทุกครั้ง...


       นี่ก็เป็นสาเหตุส่วนหนึ่งที่ฆิตไม่มีวันจะหนีไปไหน

       มีคนน่ารักและใจดีแบบนี้อยู่ใกล้ๆ...ไปก็โง่แล้ว...
 


"ไอ้กราฟยังไม่ออกจากห้องแถมพี่ฆิตอารมณ์ดีแบบนี้ ผมรู้เลยว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น" พลแซวยิ้มๆ

 
"ยุ่งนะมึง" ฆิตนั่งลงไม่ทันไร รีบคว้าส้อมไปเคาะศรีษะพลหนึ่งที จนเด็กหนุ่มหน้างอ


        ดูเหมือนว่าเวลานี้ ทุกคนยิ้มและล้อฆิตผ่านทางสายตากันน่าดู  ฟากฆิตไหวไหล่ไม่สนใจ ก่อนจะก้มหน้าจัดการกินออมเล็ตอย่างเอร็ด อร่อย


"พี่ฆิตดูหน้าตาสดชื่นมากเลยนะครับ"
ท็อปพูดขึ้น


"หน้าพี่มันดูออกขนาดนั้นเลยหรือ?" ฆิตถามท็อปแต่กลายเป็นพลที่แทรกตอบ


"ใช่พี่ เห็นแล้วอิจฉา...โอ้ย...เทวดาเจ้าเอ๋ย...โปรดส่งใครมารักไอ้พลทีเถอะครับ..."
พลว่าพลางยกสองมือพนมขึ้นเหนือหัว


"เดี๋ยวก็มี แต่กูขออวยพรให้มึงได้ผู้ชายนะ พล"

"พี่ฆิต ผมขอเป็นผู้หญิงนมโตดีกว่า ผมชอบ"


"หึๆ" ฆิตหัวเราะในลำคออย่างมีเลสนัย ทิ้งให้พลงับไส้กรอกเข้าปากอย่างเซ็งๆ ก่อนจะนึกอะไรขึ้นได้

 
"เออ...ไอ้ท็อป กูว่าจะถามมึงอยู่ เมื่อคืน มึงไปไหนมาวะ" พลถามพลางเคี้ยวไส้กรอกตุ้ยๆ
 

"มึงพูดอะไร กูก็นอนข้างๆมึง ตอนเช้าก่อนออกจากห้อง มึงก็ยังเห็นกูอยู่เลยไม่ใช่หรอ?" ท็อปตอบหน้าตาย

 
"มันก็ใช่ แต่ช่วงตีสองกว่าๆ กูลุกขึ้นมาเข้าห้องน้ำ กูไม่เห็นมึงจริงๆนะเว้ย"
 
"ผีหลอกมึงแล้วล่ะ" ท็อปยังคงยืนยันหนักแน่น
 
 
       ด้านฆิตที่รู้เรื่องความสัมพันธ์ของพี่ชายบวกกับแอบสังเกตเห็นพิรุธบางอย่างจึงอมยิ้ม และช่วยแก้ตัวให้



"น่าสงสารมึงจังพล สงสัยคงโสดจนหลอนคิดว่าเพื่อนทิ้งแน่ๆ มึงรีบหาแฟนได้แล้ว เดี๋ยวกูติดต่อเพื่อนให้เอาไหม?"



"เอาครับ สวยไหม? ผมขอดูรูปหน่อย"
พลละความสนใจจากการคาดคั้นเอาตอบเพื่อน ไปตอบพี่ฆิตอย่างไม่รีรอ แถมทำตาวาว ทั้งยังแบมือขอดูรูปยิกๆ


"สวยไหมไม่รู้ แต่สำหรับกูแม่งโคตรหล่อเลย" ฆิตชักสนุกที่ได้แกล้งพล เพราะสีหน้าเด็กหนุ่มดูสลดลงอย่างเห็นได้ชัด


"โถ่ พี่ฆิต...ชอบแกล้งผมว่ะ คอยดูนะ ผมจะไปเป่าหูไอ้กราฟให้ลงโทษพี่ด้วยการอดเรื่องนั้นไปเลยสองเดือน"


"อย่าแม้แต่จะคิด...ไอ้พล ไม่งั้น มึงได้เปลี่ยนเส้นทางของจริงแน่"


 
      และดูเหมือนศึกนี้จะไม่มีใครยอมใคร ต่างฝ่ายยังคงถกเถียงกัน แม้เสียงทะเลาะจะชวนปวดหัว แต่ท็อปกลับนั่งขำ ก่อนจะชำเลืองมองหน้าพี่ฆีนและเอื้อมมือไปแตะหลังมือพี่ฆีนใต้โต๊ะด้วยรัก


      ยามนี้ บรรยากาศอบอวลไปด้วยความรักของมิตรภาพและคนรักช่างอิ่มเอมใจเหลือเกิน


       ท็อปคงต้องขอบคุณพี่ฆิตที่เป็นตัวต้นเรื่องในการเดินทางมาทะเลครั้งนี้ เพราะมันช่างเป็นทริปท่องเที่ยวที่อบอุ่นและเปี่ยมสุขจริงๆ...



.........................................


น่ารักจัง
ส่วนพลเขาควรมีคู่เป็น ญ หรือ ช ดีเนี่ย? 555+


ชอบไม่ชอบเมนท์บอกความรู้สึกกันบ้างน้า
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ

ออฟไลน์ ชมรดา

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 99
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-1
ยังน่ารักอยู่  อย่าเพิ่งดราม่านะ

ออฟไลน์ iceman555

  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8196
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +149/-11

ออฟไลน์ mild-dy

  • ☆ ทาสแมว ☆
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8893
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +389/-80

ออฟไลน์ kun

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3592
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +122/-10
กราฟโดนกินทั้งตัวแล้ว อิอ พี่ฆิตระวังน่ะ กราฟจ้องอยู่ ฮ่าๆๆๆ ในที่สุดเขาก็ได้กัน

สงสัยอ่ะท๊อปหายไหนตอนตี 2 พี่ฆีนรู้ไหมน่ะ คิกๆๆ

พลต้องมีคู่เป็นผู้ชายเท่านั้นนนนนน เพื่อนพี่ฆิตคนนั้นเลย ชื่ออะไรน่ะ อิอิ จัดเลย


ออฟไลน์ crazydoii

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 858
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-1
แอบย่องหนีตอนกลางคืน

555

ออฟไลน์ yowyow

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4188
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +139/-7

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ rinyriny

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 295
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +106/-1
ตอนที่ 17 เชื่อใจ


   
      ผ่านมาแล้วสองอาทิตย์ที่กลับมาจากทะเลและตั้งแต่วันที่กราฟยอมปล่อยกายและหัวใจให้เป็นของอีกฝ่ายโดยสมบูรณ์ก็ดูเหมือนพี่ฆิตจะทำตัวติดแจ ไม่ว่าจะเป็น การโทรหาเป็นประจำ เลิกงานก็มารับทุกวัน
 

       และการมารับกราฟเลิกงานนั้น ใช่ว่าจะขับรถไปส่งที่บ้าน แต่เปล่าเลย...พี่ฆิตมัดมือชกให้กราฟมานอนที่ห้องของพี่ฆิตต่างหาก แม้บางครั้ง ทั้งสองจะไม่ได้ทำอะไรเกินเลย แต่ปฏิเสธไม่ได้ที่พี่ฆิตต้องปล่อยให้มือมาซุกซน จับนู้น ลูบนี่ หอมนั่นไม่มีขาด
 

       เช่นเดียวกับวันนี้ที่เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ ซึ่งกราฟควรนอนตีพุงอยู่บ้าน พี่ฆิตก็ฉลาดแกมโกงด้วยการขับรถมารอกราฟอยู่ที่ทางเข้าหมู่บ้านแล้ว


       เมื่อฆิตรู้จุดอ่อนว่ากราฟเป็นคนขี้ใจอ่อน ทำแบบนี้ กราฟต้องยอมไปนอนค้างกับฆิตอย่างปฏิเสธไม่ได้ ซึ่งก็เป็นเรื่องจริง เพราะสุดท้าย กราฟหอบร่างตัวเองออกมาหาคนรักทั้งๆที่นอนสบายอยู่บ้านตัวเองแท้ๆ
 

       ณ คอนโดของฆิต ที่เวลาล่วงเลยผ่านไปจนถึงเวลาโพล้เพล้ กราฟนั่งรอพี่ฆิตที่ติดคุยโทรศัพท์เรื่องสำคัญอยู่ เพราะทั้งสองตกลงแล้วว่าเสร็จจากคุยงานจะไปหาร้านอาหารอีสานนั่งกินกัน เพราะกราฟรู้สึกอยากอาหารรสจัดสุดแซ่บ


       เวลานี้ กราฟนั่งดูโทรทัศน์ไปพลางๆระหว่างรอพี่ฆิต แต่ไม่นานนัก มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น ฆิตที่ติดสายอยู่จึงส่งสายตาพยักเพยิดไปทางประตู กราฟจึงเป็นฝ่ายลุกไปเปิด ซึ่งฆิตรู้แล้วว่าคนที่มาเป็นใคร เพียงแต่กราฟยังไม่รู้...
 

       เมื่อกราฟเปิดประตูก็ต้องตาโต ตกใจ เมื่อเห็นเด็กตัวเล็กสะพายกระเป๋าเป้ใบใหญ่ยืนร้องไห้สะอื้น...

 
"เฮ้ย! มึงมาได้ไง แล้วเป็นอะไรวะเนี่ย" กราฟถาม เพราะสภาพที่เห็นอยู่ตอนนี้ เนตาแดงและบวมตุ่ย แถมเสื้อผ้าที่ใส่อยู่นี่ดูเหมือนหยิบอะไรก็สวมออกมาเลยอย่างไรอย่างนั้น

 
"ฮือๆ ผมโทรบอกพี่ฆิตแล้วครับ ฮือๆ"  เนว่าจบ กราฟเหลียวหลังไปมองแฟนตัวเอง ที่เพิ่งเดินมายืนซ้อนหลังพลางยกมือแตะไหล่

 
"ขอโทษที่กูลืมบอกมึง พอวางสายจากเน ก็ติดคุยเรื่องงานพอดี" ฆิตอธิบายให้กราฟเข้าใจ ฟากกราฟพยักหน้าน้อยๆ

 
"พี่กราฟอย่าโกรธพี่ฆิตเลยนะครับ เนไม่ได้ตั้งใจมาทำให้พี่ทะเลาะกันนะ แค่หาคนที่ไว้ใจที่สุดได้ในตอนนี้ ฮือๆ"


      เนบอกพลางใช้หลังมือปาดน้ำตาลวกๆ ฟากฆิตที่เคยไปบ้านเขตบ่อยๆ ก็มีโอกาสได้คุ้นเคยกับเน จึงแอบแปลกใจ เพราะไม่ค่อยเห็นเด็กคนนี้ร้องไห้สักเท่าไหร่ ส่วนใหญ่จะดื้อแพ่งและเถียงอยู่เสมอ นี่ยิ่งทำให้ฆิตแปลกใจกับสิ่งที่เนเป็นอยู่ตอนนี้ไม่น้อย
 

"เป็นอะไรวะเน เกิดอะไรขึ้น มึงทะเลาะกับเขตมาหรือ?"


       ฆิตถาม ฟากเนพยักหน้าแทนคำตอบ
 

"ผมว่าพาเนไปนั่งก่อนเถอะ"


        กราฟบอก ฆิตพยักหน้าเออออ ก่อนจะดึงร่างเล็กไปนั่งที่โซฟา และรอเวลาให้เนพร้อมเล่าเรื่องราวที่เป็นสาเหตุให้เด็กหนุ่มร้องไห้หนักขนาดนี้


       เนที่นั่งคั่นกลางระหว่างฆิตและกราฟยังคงร้องไห้ไม่พูดไม่จาสักคำ จังหวะนั้น ทั้งสองเบิกตาโพลงเมื่อเผลอกดสายตาเห็นรอยจ้ำสีแดงทั่วคอของเด็กหนุ่ม ฆิตและกราฟเงยหน้าสบตากันโดยมิได้นัดหมาย


       ฆิตนั่งถอนหายใจ มองเนด้วยสายตาที่เป็นกังวล แต่ก็ไม่อยากซักไซร้ ทำได้แค่ตบไหล่ปุๆให้กำลังใจและปล่อยให้เนนั่งร้องไห้ให้พอ
 

"พี่ฆิต เนขอหลบมากบดานที่นี่สักพักได้ไหม?"
ตั้งแต่ที่นั่งมา เนเพิ่งพูดด้วยน้ำเสียงอ่อยๆ
 
"อืม...กูยังไงก็ได้ ถามกราฟแล้วกัน" ฆิตตอบด้วยความเกรงใจกราฟ

 
"ก็มาอยู่สิ" กราฟบอก
 

"พี่กราฟไม่ต้องหึงเนนะครับ ถ้าพี่ไม่ไว้ใจเน พี่มานอนด้วยก็ได้นะ" เนบอกด้วยความคิดมาก เพราะก่อนหน้าที่ทั้งสองเคยเจอกันนั้น เนก็พูดจาไม่ดีใส่พี่กราฟไว้เยอะ
 

"เอาเถอะ กูไม่หึง มึงนอนค้างกับพี่ฆิตเถอะ" กราฟตอบตามจริง แม้จะไม่ชอบขี้หน้าเนในตอนแรก แต่พอได้พูดคุยทำให้ได้รู้ว่าเนไม่มีพิษ มีภัย ก็แค่เด็กขาดความอบอุ่น

 
"เฮ้อ! เนเอ้ย ท่าจะหนักนะปัญหามึงน่ะ"


     ทั้งสองนั่งปลอบใจเด็กหนุ่มที่ยกมือปิดหน้า ปิดตาตัวเอง และวินาทีนั้นก็มีเสียงเคาะประตูอีกรอบ
 

      ในเวลาไล่เลี่ยกันขนาดนี้ ฆิตรู้เลยว่าเป็นใคร?...
 

"กูว่าไอ้เขตแน่นอน กราฟพาเนไปหลบก่อน"
 

   

        กราฟพยักหน้าแทนคำตอบ และจูงมือเนไปหลบที่ห้องน้ำ
 

        เจ้าของห้องเร่งฝีเท้าไปเปิดประตูก็พบร่างสูงยืนหน้าถมึงทึง


"กูจะเข้าไปหาเน"
เขตตอบอย่างมั่นใจ เพราะเขตขับรถไล่ตามแท็กซี่ที่เนขึ้นได้ทัน
 

"เนไม่ได้อยู่ที่นี่ มึงมีอะไรวะ ไอ้เขต"  ฆิตว่าจบ เขตตวัดสายตาดุๆจ้องมองเพื่อน
 

"มึงอย่าโกหก"



       เขตไม่รอให้เจ้าของห้องอนุญาติ เขาเดินชนไหล่ฆิตเข้าห้องไปตามหาเน เขตเดินจนทั่ว จนมาหยุดเท้าที่หน้าประตูห้องน้ำ มือหนาบิดลูกบิดประตูก็พบว่ามันล็อคอยู่

 
"เปิดประตูนะเน"
 
"ไม่ใช่เน แต่เป็นกราฟ"
ฆิตตอบ
 

"กูไม่เชื่อ!" เขตตวาดเสียงดังลั่น ทำให้ฆิตไม่พอใจและชักโมโหคนพาลที่มาอารมณ์เสียใส่คนอื่น
 

"มึงเป็นบ้าอะไรวะ...สงบสติอารมณ์หน่อยเห้ย...กูบอกไม่ใช่ก็ไม่ใช่สิ...ไอ้สัด"

 
     เขตเริ่มระงับอารมณ์ไม่อยู่ ความโกรธพุ่งพล่านจนเขตรู้สึกร้อนรุ่มทั่วร่างกาย เขตกระชากคอเสื้อเพื่อนรักจนคอฆิตขึ้นเป็นรอยแดง


"...เมียมึงก็ไม่ใช่ จะคิดปกป้องไอ้เนทำไม หรือว่ามึงแอบเอามันมาแล้วล่ะไอ้ฆิต...ห้ะ!"

     
      และแล้ว ความอดทนฆิตก็ขาดสะบั้น ฆิตปัดมือเขตออกและเหวี่ยงหมัดหนักๆพุ่งเข้าที่ซีกแก้มซ้ายเขตจนหน้าหัน
 

"มึงพูดแบบนี้ออกมาได้ยังไงวะ นั่นมันน้องมึงนะ...ไอ้เหี้ย..."

 
       เขตดุนลิ้นที่กระพุงแก้มและสัมผัสได้ถึงกลิ่นคาวเลือดในปาก เขตหันขวับมามองเพื่อนด้วยสายตาแข็งกร้าว ก่อนจะผลักฆิตอย่างแรงจนฆิตล้มลง เขตตามไปคร่อมร่างและต่อยหน้าฆิตกลับไปเช่นกัน


       ฟากเนรีบเปิดประตูห้องน้ำออกมา เพราะได้ยินเสียงทะเลาะกันดังลั่นและเนไม่อยากให้พี่ฆิตต้องมาเดือดร้อนเพราะเรื่องของตัวเองด้วย
 

"พี่เขตหยุดนะ"


       เสียงเนทำเขตชะงักมือที่ง้างจะต่อยอีกหมัด เขาเอี้ยวตัวไปมองต้นเสียงก่อนจะลุกขึ้นยืนปรี่ไปกระชากแขนเนทันที
 

       ฟากกราฟเห็นคนรักกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่ที่พื้น รีบไปประคองตัวให้ลุกขึ้น
 

"กลับบ้าน..." เขตว่าเสียงแข็ง
 

"ไม่! พี่เขตไม่ใช่พี่ชายเนอีกต่อไปและพี่ไม่มีสิทธ์บังคับเนอีก"
 

"ทำไม กูจะไม่มีสิทธิ์ ห้ะ...." 
เขตขึ้นเสียงใส่เนจนเด็กหนุ่มสะดุ้งโหยงและน้ำตาไหลพรากเลยทีนี้


       กราฟกลัวว่าเรื่องราวจะแย่กว่าเดิม เพราะคนที่คุมสถานการณ์ได้ในเวลานี้ น่าจะเหลือกราฟเพียงคนเดียว


"พูดจาดีๆก็ได้จะตะคอกทำเหี้ยอะไร ไอ้เนเป็นน้องมึงนะ" ฆิตยังคงอารมณ์เดือดดาลอยู่จึงด่าด้วยความโกรธสุดขีด


"ไม่ใช่เรื่องของมึง อย่าเสือก"



      ได้ยินดังนั้น ฆิตปรี่เข้าไปอย่างไม่พอใจ แต่โดนคนรักดันอกห้ามไว้ ก่อนจะลูบไหล่คนพี่เพื่อปรามให้ใจเย็นลง
 

      ถ้าเอาแต่สาดอารมณ์ใส่กัน ห้องเละกันพอดี


      กราฟบอกพี่ฆิตด้วยเสียงนุ่มว่าจะขอเป็นคนช่วยพูดประนีประนอมเอง ฟากฆิตออกอาการฮึดฮัดใส่ แต่ก็ยอมตามใจกราฟ
 

      กราฟสาวเท้าไปยืนใกล้พี่เขต เอื้อมมือตัวเองไปแตะหลังมือพี่เขตเหมือนบอกให้สงบสติอารมณ์ก่อน
 

"พี่เขตครับ ถ้าจะมารับเนกลับบ้าน ผมว่าค่อยๆพูดกันดีกว่านะครับ"
เขตหันมามองตาขวาง แต่กราฟไม่กลัว กลับส่งรอยยิ้มเป็นมิตรไปให้


"เนไม่กลับนะพี่กราฟ" เนวิ่งมายืนข้างๆกราฟทันที
 

"กลับบ้านกับพี่ อย่าให้พูดซ้ำ" เขตจ้องเนเขม็ง
 

"ไม่"
 
"เนพูดกับพี่เขตดีๆ"
กราฟปรามเสียงดุ ก่อนจะหันไปบอกพี่เขตด้วยน้ำเสียงอ่อนลง
 

"พี่เขตครับ ผมไม่รู้ว่าพี่มีปัญหาอะไรกับน้อง แต่ถ้าเนกลับไปตอนที่พี่ยังอารมณ์ไม่ดีแบบนี้ คงไม่ได้ปรับความเข้าใจกันแน่ๆ เดี๋ยวผมช่วยดูเนให้สักวันสองวันก่อนนะครับ"
 


      กราฟยังคงยิ้มสู้ และพอเห็นพี่เขตนิ่งงันเหมือนยืนคิดและมีแนวโน้มเอนเอียงมาตามคำร้องขอของกราฟ


"เชื่อผมนะครับ พี่เขต รอให้ใจเย็นลงก่อนนะครับ"


      ทันใดนั้น สองมือของกราฟพุ่งไปกุมมือพี่เขตแน่น ราวกับช่วยลดอารมณ์โกรธ และดึงสติพี่เขตให้กลับมา

       แต่....
 
       ฆิตที่เห็นเต็มสองตา รีบเดินรุดเข้ามาปัดมือกราฟออกอย่างไม่พอใจ
 

"แค่บอกมัน ไม่ต้องแตะเนื้อต้องตัวก็ได้มั้ง กราฟ"


 
       กราฟหันขวับไปมองแฟนทันทีที่กำลังทำเสียแผน


       สถานการณ์หน้าสิ่ว หน้าขวานขนาดนี้ พี่ฆิตนี่ก็หึงไม่เข้าเรื่องเลยจริงๆ...ให้ตาย!


       ฟากเขตที่อารมณ์โมโหเบาบางลงบ้างแล้วก็หัวเราะเสียงต่ำกึ่งสมเพช
 

"หาแฟนใหม่เหอะ...กราฟ"
 
"ไอ้เหี้ย เขต!"
 
"พี่ฆิตครับ ผมผิดเอง ผมขอโทษ"
กราฟรีบแทรกกลางระหว่างเพื่อนรักทั้งสองทันที


       นี่กราฟอุตส่าห์แก้ปัญหา ช่วยพูดให้พี่เขตใจเย็นลงแล้ว คนรักดันจะมาเดือดดาลอะไรตอนนี้เนี่ย...
 

       ด้านฆิตมองหน้าแฟนที่ทำหน้าตาอ้อนวอน เขาก้าวถอยหลังออกมา ก่อนจะถอนหายใจสองสามที


"กูเห็นแก่แฟนกูนะ ไอ้เขต"


"ก็ดี"
 
"เดี๋ยวผมไปส่งพี่เขตเลยแล้วกันนะครับ"
กราฟยิ้มกว้างและรีบพูดมัดมือชก ดันหลังพี่เขตให้ไปพ้นจากที่ตรงนี้


      ก่อนก้าวเท้าออกไป วูบหนึ่ง เขตเหลียวหลังมองเนด้วยแววตาที่กราฟแอบเห็นและสัมผัสได้


     แววตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกด้านลบ มีทั้ง ความรู้สึกผิดหวัง เสียใจ ขอโทษปะปนกันอย่างบอกไม่ถูก


     จนกระทั่ง เดินมาถึงประตูห้อง เขตหันหลังมาบอกกราฟ


"ขอโทษนะกราฟที่พี่โมโหเกินไป"
 

"คนที่พี่เขตควรขอโทษคือเนกับพี่ฆิต ไม่ใช่ผม แต่ผมเข้าใจนะ พี่คงเจอเรื่องร้ายแรงที่ส่งผลต่อจิตใจพอสมควรถึงสติหลุดขนาดนี้ ถ้าคิดได้แล้ว ก็พูดจากันดีๆนะครับพี่ ผมเป็นห่วงทั้งเนและพี่เขตแหละ"
กราฟพูด มิวายฉีกยิ้ม เพื่อไม่ให้พี่เขตอารมณ์เสียอีก
 

"ไอ้ฆิตนี่มันโชคดีนะ" เขตบอกกราฟ แต่สายตามองข้ามไหล่รุ่นน้องเห็นเพื่อนรักยืนกอดอกจ้องถมึงทึงอยู่ไม่ไกลนัก
 

"ใครว่ากันเล่า ผมต่างหากที่โชคดี พี่เขตจำไม่ได้หรือครับว่าผมชอบพี่ฆิตก่อน ถ้าพี่ฆิตไม่รับรัก ผมก็คงอกหักด้วยซ้ำ"


      เขตส่ายหน้าหัวเราะที่เห็นกราฟพูดจาเหมือนถ่อมตัว


      เวลานี้ เขตยังมีศักดิ์ศรีค้ำคอจึงไม่พร้อมขอโทษเพื่อน เขาขอกลับไปนั่งสงบสติอารมณ์ก่อน


      เขตเอ่ยปากร่ำลา กราฟเห็นว่าพี่เขตอารมณ์เย็นลงมากกว่าเดิมจึงตะล่อมถาม


"พี่เขต ผมขอถามอะไรหน่อย พี่ได้ล่วงเกินเนหรือเปล่าครับ?"
 

      เขตยืนนิ่ง และไม่ยอมตอบคำถามนั้น แต่กลับเอ่ยถ้อยคำเสมือนว่ามันเป็นการร่ำลาสุดท้าย


"พี่ฝากบอกเนด้วยว่าให้กลับบ้าน เดี๋ยวพ่อเป็นห่วง ถ้าเนบอกว่าไม่อยากเจอพี่ บอกเลยว่าจากนี้จะไม่เห็นหน้าพี่อีก เพราะพี่คงไม่กลับไปอยู่ที่บ้านหลังนั้นอีกแล้ว"




      เขตยิ้มฝืนๆ และเดินออกจากห้องไปทิ้งให้กราฟที่เป็นคนกลางยืนหน้าเครียด เพราะคำที่พี่เขตพูดมามันเจือน้ำตาอยู่ในนั้น...



****1.1****
:m15: :m15: :m15:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 24-04-2017 21:34:25 โดย rinyriny »

ออฟไลน์ yowyow

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4188
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +139/-7

ออฟไลน์ iceman555

  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8196
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +149/-11
อะไรยังไง

ออฟไลน์ ชมรดา

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 99
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-1

ออฟไลน์ crazydoii

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 858
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-1
เกิดอะไรขึ้น อธิบายมาเดี๋ยวนี้,,,,

ออฟไลน์ kun

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3592
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +122/-10
ยังไงๆๆๆๆ

ออฟไลน์ rinyriny

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 295
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +106/-1
ตอนที่ 17 เชื่อใจ (2)






        ยามสายของวันรุ่งขึ้น...

        หลังจากที่เมื่อคืนกว่ากราฟจะนอนก็ปาไปตีสองกว่าๆ เพราะต้องใช้เวลาตามง้อพี่ฆิตอยู่นานถึงจะหลับตาลงได้อย่างสบายใจ สาเหตุอันเนื่องมาจากพี่ฆิตไม่พอใจจริงจังเรื่องที่กราฟไปสัมผัสตัวพี่เขต ซึ่งกราฟให้เหตุผลถึงการสัมผัสว่ามันสามารถส่งผ่านความรัก ความเมตตาให้แก่กันและช่วยพี่เขตให้ใจเย็นลงได้ ซึ่งกราฟคิดว่ามันได้ผลถึงทำแบบนั้น


        แต่ขนาดกราฟอธิบายขนาดนี้ พี่ฆิตยังไม่ยอมหายงอน กลับฉลาดในทางผิดๆ ด้วยการคิดบอกกราฟว่าวิธีเดียวที่ช่วยได้ คือ เรื่องบนเตียง ซึ่งกราฟไม่เข้าใจว่ามันเกี่ยวข้องกันตรงไหนล่ะเนี่ย...


       กราฟถึงกับกลอกตาไปมาที่คนรักหาข้ออ้างทำกิจกรรมรัก แต่มีหรือที่กราฟจะไม่ยอม เพราะกราฟก็แพ้ทางคนขี้อ้อนเหมือนกัน...


       สุดท้ายก็ใจอ่อนอีกตามเคย...


      พี่ฆิต...นี่มันพี่ฆิต...จริงๆ...ให้ตายเถอะ!


      ตัดภาพมายังบนเตียงกว้างสีขาวล้วน มีร่างผู้ชายสองคนนอนเปลือยช่วงบน โดยคนพี่นอนตะแคงข้าง ยกมือเท้าศรีษะมองกราฟด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม


      ฆิตมีความสุขจริงๆ สุขจนถึงขั้นคิดมากและกลัวว่าจะเสียกราฟไปอย่างไม่มีเหตุผล...
 

      จนกระทั่ง ไม่นาน กราฟลืมตาขึ้นมาก็เห็นพี่ฆิตนอนมองหน้าอยู่ กราฟหน้าแดงเล็กน้อย เพราะไม่รู้ว่าพี่ฆิตแอบจ้องเขานอนมานานเท่าไหร่แล้ว


      กราฟกำลังจะอ้าปากถามว่ามองทำไม ก็โดนพี่ฆิตขโมยจูบไปหนึ่งทีและถอนริมฝีปากออก


      ตอนนี้ รอยฟกช้ำของการโดนต่อยจากเมื่อวานเริ่มเปลี่ยนเป็นสีม่วงแดงเข้มกว่าเดิมแล้ว


      กราฟมีแววตาหม่นลง ก่อนใช้ปลายนิ้วแตะไปที่รอยช้ำตรงช่วงโหนกแก้มคนรักเบาๆ


"ยังเจ็บอยู่ไหม พี่ฆิต?"
 
"เจ็บดิ...มึงอยู่ดูแลกูก่อน อย่าเพิ่งกลับบ้านได้ไหม?"
ฆิตถามเสียงอ่อย เพราะวันนี้ คนรัก บอกตั้งแต่เมื่อคืนแล้วว่าต้องกลับบ้าน


     จู่ๆกราฟก็นึกขึ้นได้เรื่องที่เคยคุยกับพี่เขตเมื่อนานมาแล้ว ที่พี่เขตเคยบอกว่าพี่ฆิตเริงร่าเพื่อกลบเกลื่อนความเหงา


"ผมลืมไปว่าได้แฟนขี้เหงา"
 
"รู้อย่างนี้ แล้วยังคิดจะกลับบ้านอีกหรือ?"




      นั่นไงมาแล้ว...สายตาเศร้าสลดมาพร้อมน้ำเสียงหงอยๆ จนกราฟถอนหายใจ
 

      กราฟเบนสายตาหนีไปทางอื่น ถ้าขืนจ้องหน้าพี่ฆิตอีกมีหวังได้ใจอ่อนอีกรอบแน่ๆ



"ช่วงนี้ พี่บังคับผมให้มานอนกับพี่หลายวันแล้ว ผมขอกลับบ้านบ้างเถอะ..."
 

"กูอยากอยู่กับมึง กูผิดหรือ? กราฟ...เฮ้อ...ต้องให้กูพูดความจริงใช่ไหม? พอมึงเป็นของกู กูเริ่มหวงมึงมาก จนไม่อยากให้มึงอยู่ไกลตากูเลยว่ะ"


"พี่ฆิต ตั้งแต่ที่ผมให้พี่คราวนั้น พี่เล่นไม่ให้ผมกลับบ้านเลยนะ อ้างว่าจะไปส่งผมที่บ้าน พี่ก็แวะกลับห้องทุกทีเลย"



      กราฟเผลอพูดใส่อารมณ์นิดหน่อย แต่ใจจริงๆ ไม่ใช่ว่าไม่อยากอยู่กับพี่ฆิต เพียงแต่อยากกลับบานบ้างก็เท่านั้น



"อืม กูคงขอมึงมากไป"
 

"โถ่...พี่ฆิตอย่างอนสิวะ เข้าใจผมหน่อย ผมต้องกลับบ้านจริงๆ เดี๋ยวแม่ว่า"


"อืมก็ได้"



      และดูทำหน้าเข้าสิ หงอยเหมือนหมาโดนเจ้าของทิ้งไว้ข้างทางอย่างไรอย่างนั้น

      กราฟจึงโน้มตัวไปหอมแก้มพี่ฆิตทั้งสองข้างอย่างไว


"เฮ้อ...ผมพูดตรงๆนะ ผมแค่ไม่ชอบเวลาที่พี่มัดมือชกเท่าไหร่ แต่ถ้าพี่ฆิตอยากให้ผมมาอยู่กับพี่ยาวๆ ผมจะกลับไปคุยกับแม่ให้เป็นทางการแล้วกัน โอเคไหม?"


"มึงพูดจริงหรือ?"

"อืม...เดี๋ยวขนเสื้อผ้ามาอยู่กับพี่เลย พอใจรึยัง?"


"พอใจครับ น้องกราฟ...ปะ..ไปอาบน้ำกัน"

"ห้ามทำอะไรแล้วนะพี่ ผมเหนื่อย"


"ครับผม พี่ฆิตสัญญา"



       พอมาคบกันจริงๆจัง กราฟเพิ่งรู้เดี๋ยวนี้นี่เองว่าพี่ฆิตเป็นคนขี้เหงาจริงๆและติดแฟนมากเลยทีเดียว


       สุดท้ายทั้งสองก็อาบน้ำด้วยกัน โดยปราศจากการล่วงเกินตามคำสัญญา


       เมื่อทั้งสองอาบน้ำ แต่งตัวเสร็จเรียบร้อย ฆิตและกราฟออกจากห้องนอนก็เห็นเนยืนก้มๆเงยๆอยู่ตรงตู้เย็น


"ทำอะไรน่ะเน"
เนสะดุ้ง


"เนกำลังดูว่าในตู้เย็นมีอะไรบ้าง ว่าจะลองทำให้พวกพี่กินน่ะ แต่จริงๆแล้ว เนทำไมเป็นหรอกนะ"



       กราฟหลุดหัวเราะทันที กับความคิดของเน


"ไม่ต้อง เดี๋ยวออกไปหาอะไรกิน อาบน้ำแล้วใช่ไหม?"


       เนพยักหน้าและแอบมองตามมือพี่ฆิตที่เกาะเอวพี่กราฟไว้หลวมๆด้วยความอิจฉาสายตาและการกระทำของพี่ฆิตนั้นดูออกเลยว่ารักพี่กราฟมากน่าดู


       แม้จะแอบมีความคิดที่นึกเสียดายพี่ฆิต ที่ไม่เคยคิดเปิดใจให้เน แต่ก็ดีแล้ว เพราะพี่กราฟเหมาะกว่าเนจริงๆ...


      ทำไม ชีวิตเนถึงไม่มีคนดีๆแบบนี้มารักบ้าง...

 
     กราฟเห็นเนทำหน้าสลด จึงเดินไปยีผมเด็กตัวเล็ก
 

"เลิกทำหน้าเศร้าได้แล้ว ไปหาอะไรกินกัน พี่ฆิตเลี้ยงใช่ไหม?...พี่"
กราฟพูดแหย่คนรัก
 

"อะไร กูเลี้ยงแค่เมียกูเว้ย มึงก็ออกเงินเองสิวะ ไอ้เน"
 
"อ้าว...พี่ฆิต ไม่สงสารเนมันเลยรึไง น้องมันไม่ได้อยู่บ้านแล้วนะ"

 

"เนมีเงินนะ พี่กราฟ ไม่ต้องห่วง" เนรีบบอก


"ไปๆไม่ต้องคิดมาก มึงต้องออกมาอยู่ข้างนอกอีกนาน กูเลี้ยงเองก็ได้ ปล่อยคนขี้งกไปเถอะ"
กราฟว่าพลางเบ้ปากใส่
 
     เนหลุดขำ ที่เห็นพี่กราฟพูดจาแขวะแฟนตัวเอง
 

"แฟนกูนี่มันเทวดากลับชาติมาเกิดหรือไงวะ ใจดีกับทุกคนจังเลยนะ"

 
"พี่ฆิตเลิกปากหมาเลยว่ะ แม่ง..."



      กราฟถลึงตาใส่ ก่อนจะกอดคอเนเดินออกไปนอกห้อง โดยไม่รอเจ้าของห้องสักนิด
 

     เมื่อทั้งสามมาถึงร้านอาหารสุกี้ในห้างสรรพสินค้าชื่อดัง ก็เลือกที่นั่งติดกระจก ซึ่งส่วนใหญ่กราฟและเนเป็นคนจัดการสั่งกันมากกว่า เพราะฆิตตามใจทั้งสอง


     ในระหว่างที่รออาหารมา กราฟมองหน้าเนที่ดูผ่อนคลายกว่าเมื่อวาน จึงหาจังหวะถาม


 
"เนที่ไม่ยอมกลับบ้านเพราะไม่อยากเจอพี่เขตหรอ?"
 
"ก็ประมาณนั้นครับ"
 
"กูขอรู้เหตุผล?"
กราฟถามอีกครั้ง



       เนเม้มปากเงียบไปสักพัก ก่อนเงยหน้าตอบมาด้วยตาแดงๆ


"พี่เขตเขาว่าผมร่านครับ"
 

"แค่นั้น?"
กราฟไม่เชื่อว่าปัญหามันจะมีเพียงแค่คำพูดจาแรงๆ แต่เนกลับนั่งนิ่งไปเลย


      จนกระทั่ง อาหารมา


"เย้ๆ...อาหารมาแล้ว เนหิวจัง ขอกินเลยนะ พี่ฆิต พี่กราฟ"



      กราฟมองหน้าพี่ฆิต ฟากคนรักก็ส่ายหน้าทำนองว่าไม่ต้องถามหรอก ปากแข็งอย่างนี้ ไล่บี้ถามให้ตายก็คงไม่ยอมปริปากบอกแน่ๆ


       กินมาได้สักพัก กราฟตัดสินใจบอกเนเกี่ยวกับเรื่องสำคัญ


"เน เมื่อวานน่ะ พี่เขตฝากบอกกูว่าเขาจะย้ายไปอยู่ที่อื่นแล้วนะ ถ้าเนกลับบ้านไปคงไม่เจอพี่เขาแล้ว"


       เนใจกระตุกวูบหนึ่ง เด็กหนุ่มก้มหน้า กัดปากแน่น ก่อนจะยกมือขึ้นเหมือนซับน้ำตาช้าๆ
 

"ขอบคุณครับพี่กราฟที่บอก"


       จากนั้น เนกินไปอย่างเงียบๆ ทิ้งให้กราฟและฆิตมองหน้ากันเองด้วยเหตุผลที่ไม่รู้จะช่วยอย่างไรดี


      เพราะตอนนี้ สายตาของฆิตและกราฟที่มองกันเอง มันบ่งบอกว่าทั้งสองคิดตรงกัน...และคาดว่ามันไม่น่าผิดเสียด้วย


 
      สักพักโทรศัพท์ ฆิตดังแทรกขึ้นมา คุยไม่นานนัก ฆิตวางสายและหันมาถามคนรัก


"กราฟ เพื่อนกูชวนไปคอนเสิร์ต EDM ว่ะ ไปด้วยกันนะ เดี๋ยวกูออกค่าบัตรให้"


 
"ไม่ใช่ทางของผมว่ะ พี่ไปเถอะ"

 
"ไปกันเยอะๆสนุกดีนะ มึงไม่ไปจริงๆหรือ? กราฟ"
 

"ไม่ว่ะพี่"


 
"เนอยากไป พี่ฆิต"
 
"ไม่เอา กูไม่อยากทะเลาะกับไอ้เขตแล้วนะ เรื่องเมื่อวานยังไม่เคลียร์เลยเหอะ"


 
"แหนะ...ไม่อยากให้ผมไป เพราะจะได้ทางสะดวก จีบใครก็ได้ล่ะสิ ใช่ไหม?"



      วูบหนึ่ง กราฟที่กำลังคีบเกี๊ยวกุ้งเข้าปากถึงกับชะงัก


"ไอ้เน มึงจะพูดให้กราฟคิดมากทำไมวะ ปากรั่วรึไงมึง"


"พี่กราฟขอโทษครับ เนปากเปราะเอง"
เนที่คิดจะแซวพี่ฆิตเล่นเฉยๆถึงกับรีบขอโทษ ขอโพยเมื่อเห็นพี่กราฟมีสีหน้าที่เปลี่ยนไป


       ด้านกราฟที่นิ่งเพราะไม่ได้กลัวพี่ฆิตจะจีบคนอื่น แต่กลัวเรื่องแฟนเก่ามากกว่า เพราะดันมีเรื่องเชื่อมโยงกันพอดี


     เรื่องของเรื่อง คือ มีวันหนึ่ง ตอนที่พี่ฆิตอาบน้ำ บังเอิญว่ากราฟแอบเห็นโทรศัพท์ของพี่ฆิตมีแอพพลิเคชั่นไลน์เด้งขึ้น และชื่อคนที่ส่งปรากฎขึ้นมาบนหน้าจอว่าเป็นพีท


       กราฟรู้ดีว่า มันน่าเกลียดที่เข้าไปค้นโทรศัพท์ แต่เพราะกราฟไม่ไว้ใจพีทสักเท่าไหร่ จึงกดเข้าไปดูข้อความที่พีทส่งมาหาเป็นการชวนพี่ฆิตไปดูงานคอนเสิร์ตนี้เช่นเดียวกัน โดยกราฟเก็บเงียบ เพราะไว้ใจพี่ฆิตไม่อยากโวยวายให้เป็นเรื่องใหญ่


"กูไม่ไปก็ได้นะ กราฟ" ฆิตหันมาจับมือกราฟแน่น เขาไม่อยากให้กราฟคิดมาก


"ไปเถอะ ผมเชื่อใจว่าพี่จะไม่นอกใจผม ใช่ไหม?"
 



     ฆิตพยักหน้าและโน้มตัวไปใกล้กราฟ


"กูคงโชคดีอย่างที่ไอ้เขตว่าไว้จริงๆ มึงนี่มันน่านัก ถ้าไม่ติดว่าอยู่ข้างนอก กูจัดแล้วนะเนี่ย"
 

"ถามจริง? สมองคิดเรื่องอื่นเป็นบ้างไหมวะ? พี่"
 

"ก็คิดเรื่องนี้แค่กับมึงคนเดียวนั่นแหละ..."
ฆิตว่าพลางยิ้มมุมปากและเคลื่อนใบหน้าไปใกล้ๆจนริมฝีปากแตะโดนใบหูอีกฝ่าย
 

"อะแฮ่มๆ เราอยู่กันข้างนอกนะครับไม่ใช่ที่ห้อง" เนแซว ทำให้ฆิตผละออกห่างจากกราฟและชี้หน้าคาดโทษ


"ปากหมาอีก มึงนอนหน้าห้องกูเลยนะ ไอ้เน"



 
      คราวนี้ เนหุบปากฉับไม่พูดอะไรอีกเลย
 

       และแล้ว ทุกคนก็จัดการอาหารกันเสร็จเรียบร้อย ฟากฆิตแวะไปส่งเนที่คอนโดก่อนจะขับรถไปส่งกราฟที่บ้าน
 

       แต่เมื่อเดินทางบนท้องถนนมาได้สักพัก กราฟมองว่ามันชักไม่เส้นทางที่กราฟคุ้นเคยเท่าไหร่ เขาจึงเอ่ยถาม...


"พี่ฆิตจะพาผมไปไหน? มันไม่ใช่เส้นทางที่ไปบ้านผมนี่หว่า"
 
"เดี๋ยวก็รู้"





...............................

มาาาาาแล้วจ้า...ตั้งแต่ตอนหน้าเป็นต้นไปก็พีคแล้วจ้า
พีคแล้ว พีคอีก พีควนไปค่ะ
เตรียมพบกับความหฤหรรษ์กันเลยจ้าาาาา

5555555....
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 26-04-2017 20:35:14 โดย rinyriny »

ออฟไลน์ crazydoii

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 858
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-1
พาไปไหนเอ่ย???

ออฟไลน์ ชมรดา

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 99
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-1

ออฟไลน์ iceman555

  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8196
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +149/-11

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด