ตอนที่ 24 ชดใช้กรรม(2) เรื่องราวที่กราฟจับได้นั้น ฆิตยอมรับว่ามีส่วนผิดที่ทำให้กราฟไม่ไว้ใจ แต่ต้นเหตุที่ทำให้เรื่องบานปลายและยังส่งผลให้ฆิตไม่มีอารมณ์จะทำอะไร อีกทั้งยังพาลหงุดหงิดทุกอย่างที่ขวางหน้ามาตลอดติดกันสามวันนั้นก็คือ...
"ไปกินข้าวกันพีท" ฆิตมายืนดักรออยู่ทางเข้าของตึกคณะได้สักพัก ซึ่งฆิตโทรบอกพีทก่อนหน้าแล้วว่าจะแวะมาหา
"ได้ครับ พีทหิวพอดีเลยพี่ฆิต" พีทยิ้มกว้างพลางคล้องแขนพี่ฆิตอย่างอารมณ์ดี พีทไม่คิดว่าสิ่งที่ทำลงไป จะได้ผลลัพธ์ที่ดีขนาดนี้
เมื่อทั้งสองขึ้นรถยนต์สีดำ และเคลื่อนตัวออกจากมหาวิทยาลัย ผ่านไปสักพัก เส้นทางที่ฆิตขับไปไม่ใช่เส้นหลักที่จะพาไปห้างสรรพสินค้าที่ใกล้แถวนี้ พีทเริ่มระแวงจึงถาม
"พี่ฆิต ไม่ได้พาพีทไปกินข้าวที่ห้างหรอครับ"
ฆิตไม่ตอบ ฟากพีทเริ่มเห็นเค้าลางไม่ดีเมื่อรอยยิ้มมุมปากของอีกฝ่ายมันแฝงไว้ด้วยความน่ากลัวอย่างบอกไม่ถูก
พีทนั่งนิ่ง เขาไม่กล้าถามพี่ฆิตอีกเพราะระดับความเร็วรถก็เริ่มเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ พีทรับรู้ได้ว่าพี่ฆิตน่าจะเหยียบไปถึงร้อยสี่สิบกิโลเมตรต่อชั่วโมงแล้ว
หน้าเด็กหนุ่มเริ่มซีดเผือด เมื่อพี่ฆิตพาเข้ามายังหมู่บ้านทาวน์โฮม ทว่า ไม่ใช่ศูนย์การค้าแต่อย่างใด
"พี่ฆิตพาพีทมาที่นี่ทำไม" "เดี๋ยวก็รู้" เมื่อรถยนต์จอดสนิท ฆิตหันมาหาพีทด้วยแววตาดุดัน
"มึงลงสิ" ฆิตพูดจบ ก้าวลงจากรถพร้อมปิดประตูเสียงดังจนพีทสะดุ้งเฮือก พอพีทเปิดประตูเท้ายังไม่ทันถึงพื้นก็โดนกระชากคอเสื้อนักศึกษาให้ออกมา
"ชักช้านะมึง"
"โอ้ย...พี่ฆิต พีทเจ็บนะ"
"เจ็บหรือวะ? คนที่เจ็บคือกูกับกราฟไม่ใช่มึง" ฆิตเหวี่ยงร่างเล็กอย่างแรงจนเด็กหนุ่มไม่ได้ตั้งตัวล้มลงตรงหน้าประตูทางเข้าบ้าน
ฟากพีทหน้าเหวอที่ได้ยิน เพราะนั้นหมายความว่า พี่ฆิตคงรู้เรื่องที่พีทเอาข่าวไปบอกพี่กราฟแล้ว
"มึงร้ายมากนะไอ้พีท มึงต้องการอะไรจากกูวะ ห้ะ!...สนุกนักหรอ? ที่สร้างความแตกแยกให้คนอื่นน่ะ ห้ะ!..." ฆิตไม่พูดเปล่า เขากระชากผมพีท เพื่อบังคับให้เด็กหนุ่มลุกขึ้นยืน วินาทีนั้น ฆิตชกหน้าพีทซ้ำๆอยู่หลายที จนพีบเจ็บและร้องไห้ออกมา ด้านในบ้าน ที่เขตและเนรออยู่ได้ยินเสียงฆิตโวยวายดังลั่น เขตกลัวบ้านอื่นจะมาได้ยินพร้อมเห็นเหตุการณ์และโทรไปแจ้งตำรวจจึงรีบเดินไปปรามเพื่อน และลากทั้งคู่เข้ามาในตัวบ้านก่อน
เวลานี้ ใบหน้าที่เคยน่ารัก น่ามอง ตอนนี้ บวมปูด และเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำ น้ำตาแห่งความเจ็บปวดหลั่งไหลออกมาเป็นสาย พร้อมถ้อยคำที่เอื้อนเอ่ยออกมาได้อย่างยากลำบาก
"พ..พีท...รักพี่ฆิตนี่ครับ"
"เฮอะ!.. คนรักกันเขาทำแบบนี้หรือวะ มึงไม่ได้รักกูมึงแค่อยากเอาชนะ ไอ้เหี้ย!"
"ของแบบนี้ตบมือข้างเดียวไม่ดังหรอกนะ" พีทสวนกลับ สองมือกุมแก้มตัวเองที่โดนต่อยจากคนที่พีทเพิ่งบอกไปว่ารัก
"มึงอย่ามาพูด กูหลงไว้ใจคนเหี้ยๆอย่างมึงได้ไงวะ หลอกให้กูจูบมึงและอ้างว่าจะจบ แต่ สุดท้ายมึงก็แบล็คเมล์ เอาไปบอกกราฟ มึงจำใส่กระโหลกไว้เลยนะ ต่อให้มึงนอนถ่างขา อ้อนวอนขอร้องให้กูเอา กูก็ไม่มีวันแยแสคนจิตใจแย่ๆอย่างมึงหรอก เพราะ...." ฆิตทิ้งตัวลงนั่งยองๆ จ้องมองหน้า คนที่ฆิตเริ่มเกลียดเข้าไส้
"ตอนนี้ กูรักกราฟมาก" ฆิตพูดเน้นหนักทีละคำ เพื่อให้ใครบางคนจดจำว่าจากนี้ ฆิตจะไม่โง่และหลงกลเชื่อคนที่มีเล่ห์เหลี่ยมอีกแล้ว
การทำร้ายพีทครั้งนี้ ฆิตยอมให้ใครต่อใครด่าว่าเลวด้วยความยินดี เพราะสิ่งที่พีททำ ฆิตทำตัวเป็นคนดีและใจเย็นไม่ไหวจริงๆ
คนพี่ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ยกยิ้มร้ายกาจก่อนจะยกเท้ากระทืบไปที่หน้าแข้งของพีทซ้ำๆ จนเด็กหนุ่มร้องโอดโอย เขตสงสารพีทรีบมาห้ามเพื่อนรัก
"พอเหอะ ไอ้ฆิต"
"นี่ยังน้อยไป น่าจะเอาให้หนักกว่านี้ มาทำให้พี่กราฟเสียใจ" เนบอกและเบะปาก
"เน เงียบ!" เขตหันไปดุแฟนตัวเองอย่างซีเรียส ฟากเนหน้างอ ทำปากขมุบขมิบ เพราะบางครั้งก็เบื่อความเป็นพระเอกของพี่เขตเสียจริงๆ
ฆิตมองหน้าเขต ก่อนจะยอมทำตามเพื่อน เขาคิดว่าแค่นี้ก็น่าจะสั่งสอนพอแล้ว เมื่อการทำร้ายร่างกายพีทสิ้นสุด ฆิตเดินไปกระซิบเน จากนั้น ฆิตเดินไปนั่งที่เก้าอี้มองพีทที่ยังร้องไห้และมองฆิตด้วยสายตาตัดพ้อ
ฟากเนยิ้มเยาะพลางเดินไปหาพีท
"ได้เวลาชดใช้กรรมของนายแล้วล่ะ" ว่าจบ เนเดินขึ้นไปชั้นสองของบ้าน ไม่นานนัก ก็มีคนเดินลงตามมาเกือบสิบคน
พีทเบิกตาโพลงกวาดสายตามองผู้ชายที่สวมใส่ชุดนักศึกษามายืนล้อมหน้าล้อมหลัง
"อะไรกันครับ พี่ฆิต"
"ดูมึงน่าจะคัน เลยคัดมาให้" ฆิตพูดขู่ให้พีทกลัว
"พะ....พี่ฆิตทำกับพีทได้ไง" พีทมองหน้าพี่ฆิตด้วยแววตาเสียใจ จะลุกหนีก็ลำบากเพราะยังเจ็บหน้าแข้งไม่หาย
"ทีมึงยังทำกราฟได้ ทั้งๆที่กราฟไม่เกี่ยวอะไรด้วย มึงไปยุ่งกับเขาทำไม ห้ะ!" ฆิตตะคอกจนทุกคนในบ้านเงียบกริบ ยิ่งฆิตนึกถึงกราฟที่ร้องไห้วันนั้น ฆิตก็รู้สึกผิดและยิ่งอารมณ์ขึ้นเมื่อเห็นคนต้นเหตุอยู่ตรงหน้า
พีทร้องไห้จนปากสั่น เขาก็แค่อยากได้พี่ฆิตกลับมา ทำไมพี่ฆิตต้องใจร้ายขนาดนี้
ฆิตบอกให้กลุ่มผู้ชายที่เพิ่งมาใหม่ปิดตา มัดมือมัดเท้าและรุมถอดเสื้อผ้าของพีทออกให้หมด พีทดิ้นสู้แรงผู้ชายสิบคนไม่ไหว ไม่นาน ร่างกายของคนตัวเล็กก็เปลือยล่อนจ้อน
ความกลัวทวีคูณเพิ่มขึ้น หลังจากที่พีทมองไม่เห็นอะไรในเวลานี้ เด็กหนุ่มขนลุกและขยะแขยงเมื่อไม่รู้มือใคร ต่อมือใครมาลูบไล้สลับบีบเค้นหนักๆทั่วร่างกาย
เสียงร้องไห้สะอื้นปะปนไปกับเสียงอ้อนวอน ร้องขอ แต่ฆิตก็ไม่สนใจ
พีทรู้สึกอับอาย เมื่อร่างกายที่เปลือยเปล่ามีคนแปลกหน้ามาสัมผัสตัวพร้อมเสียงหัวเราะขบขันดังขึ้นเป็นระยะๆ
พีทกลัวจนตัวสั่น เพราะไม่รู้ว่าหลังจากนี้ เขาจะโดนอะไรอีกบ้าง
ฆิตต้องการสั่งสอนพีทให้หลาบจำว่า เลิกกันแล้วก็อย่ามาระรานกันอีก จุดประสงค์ ฆิตแค่ขู่ให้พีทกลัว ไม่คิดจะให้พวกน้องผู้ชายทำอะไรเกินเลย เมื่อเห็นว่าสมควรพอ ฆิตจึงบอกพวกนั้นให้หยุดและแจกจ่ายค่าจ้าง พร้อมปล่อยกลับบ้าน ตอนนี้ มีเพียง เขต เน และฆิตที่ยืนมองพีทถูกมัดมือ มัดเท้า ปิดตาในขณะที่ร่างกายยังคงเปลือยเปล่าด้วยความสังเวชใจ
ฆิตขอความช่วยเหลือจากเขตที่อาจรบกวนบ้านเขตอีกสักคืน โดยปล่อยให้พีทนอนไร้เสื้อผ้าข้ามคืนไปก่อน และพรุ่งนี้ ฆิตค่อยขับรถไปส่งพีทที่บ้าน
บทเรียนครั้งนี้ คงน่าจะพอให้พีทเข็ดหลาบได้บ้างไม่มากก็น้อย
ชำระแค้นส่วนตัวเสร็จสิ้น ก็ถึงเวลาที่ฆิตต้องสะสางปัญหากับคนรักด้วยการเดินหน้าง้อกราฟให้หายโกรธให้จงได้
......................
ฆิตเคยมาส่งกราฟที่บ้านสักครั้ง สองครั้ง จึงพอรู้ว่าบ้านคนรักหลังไหน วันนี้ ฆิตรีบมาดักกราฟตั้งแต่ช่วงบ่ายแต่ยังไม่เห็นกราฟโผล่ออกมาจวบจนกระทั่งหัวค่ำที่ฆิตเห็นเด็กสาวสวมชุดมัธยมปลายหน้าตาน่ารักกำลังเดินต๊อกแต๊กเข้าบ้าน ฆิตรีบเปิดประตูลงจากรถวิ่งไปหา
"น้องครับ น้อง" กิ๊ฟหันตามเสียงเรียก
"เรียกหนูหรอคะ"
"ใช่ครับ กราฟอยู่ไหมครับ" กิ๊ฟมองหน้าคนตรงข้ามด้วยความฉงน ว่าทำไมถึงรู้จักพี่กราฟด้วย
"พี่กราฟไม่อยู่ไปดูงานที่ต่างจังหวัดค่ะ ว่าแต่พี่เป็นใครคะ " "อย่างนั้นหรือ? เอ่อ...น้องคือน้องสาวกราฟใช่รึเปล่า?" ฆิตยังไม่บอกว่าเขาเป็นใครเพราะอยากดูท่าทีของคนตรงหน้าก่อน
"ใช่ค่ะ"
"พี่ขอเวลาสักนิดนึงสิ พี่อยากคุยกับน้อง เดี๋ยวเลี้ยงไอศกรีมด้วย"
"หนูไม่ใช่คนเห็นแก่กินนะ แล้วหนูจะไว้ใจได้ไงว่าพี่ไม่ใช่พวกสิบแปดมงกุฎ" น้องสาวกราฟไม่ผิดหรอกที่จะไม่ไว้ใจ เพราะเธอก็ไม่เคยเห็นฆิตมาก่อน
"พี่ชื่อฆิตครับ เป็นแฟนกราฟ"
"ห้ะ แฟนพี่กราฟ" "ชู่วววว์....อย่าเสียงดังสิครับน้อง""กิ๊ฟไม่เชื่อ พี่กราฟไม่เห็นเคยบอกว่ามีแฟนเป็นผู้ชาย พี่อย่ามาขี้ตู่นะ" กิ๊ฟเริ่มโวยวาย
"พี่ไม่ใช่พวกสิบแปดมงกุฏ ไม่เชื่อ น้องลองโทรไปถามกราฟสิ" แม้อีกคนจะตอบหนักแน่นแค่ไหน กิ๊ฟก็ไม่ยอมเชื่อง่ายๆ เธอตัดสินใจโทรหาพี่ชายเพื่อความชัดเจน
[ว่าไง กิ๊ฟ]
"พี่กราฟ ว่างคุยไหม?"[ก็พอได้ มีอะไร]
"กิ๊ฟถามอะไรหน่อยสิคะ พี่กราฟมีแฟนชื่อพี่ฆิตใช่หรือเปล่า?"[กะ...กิ๊ฟ...รู้ได้ไง]
เพียงแค่นั้น ก็เป็นคำตอบที่ไขความกระจ่าง กิ้ฟยืนอึ้งไปครู่ ก่อนจะกดตัดสาย เธอเงยหน้ามองผู้ชายที่ส่งยิ้มละมุนมาให้
"ทีนี้ เชื่อพี่หรือยังครับ?"
..............................
ขอบคุณที่อ่านจ้า 
หัวข้อ: ..*ขอผมได้รัก*..{ตอน 26.3 ทำวันนี้ให้ดีที่สุด}..|จบแล้ว|.. [12ก.ค.60 ] > P.9 (อ่าน 66165 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก