เธอมีชู้
บทที่ 10
[บอม]
“นักศึกษาคะ! มารวมตัวกันด้วยค่ะ พี่ๆ มีอะไรจะแจ้งใหทราบ” เสียงประกาศผ่านทีโข่งของรุ่นพี่ปีสามทำให้ผม กล้า เต้หยุดมือจากการนั่งวาดรูปของกันและกัน
ตามจริงกิจกรรมในวันนี้แทบไม่มีอะไรมาก มันหนักเมื่อสองวันก่อนที่เรามาถึงแล้วต้องเข้าฐานทำกิจจกรรมกับพวกพี่ที่มารอก่อนหน้านี้ เล่นเอาอ่วมไปเลย ร่างกายล้าไปหมด แต่ไม่ว่าจะเหนื่อยหนักแค่ไหนผมก็ไม่ลืมทาคงทาครีม มันเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ครับ หากเราบำรุงไม่สม่ำเสมอผิวอาจเสียได้ แล้วยิ่งมาทำกิจกรรมในค่ายทหารแบบนี้ ยิ่งต้องดูแลผิวพรรณมากเป็นพิเศษ ไม่งั้นโทรมกันพอดี ดูอย่างกล้ากับเต้ตอนนี้สิ อย่ากับพวกกรรมกรก่อสร้างไปเรียบร้อย
“มีเรื่องไรอีกปะวะ อย่าใช้งานหนักๆ นักเลย ปวดเหมื่อยไปหมดละเนี่ย” กล้าบ่นด้วยความอ่อนเพลีย
“เออ ผิวกูเสียหมดละ มาแค่สองวันนะเนี่ย ถ้าอยู่ต่อครบสามวัน กูว่ากูโทรมตายแน่ แม่งหมดกับครีมไปเท่าไหร่รู้บ้างไหมเนี่ย” ก็ถ้าต้องกลับไปฟื้นฟูสภาพผิวชุดใหญ่ มันเหนื่อยมากและเสียเงินเยอะด้วย
“อยากกลับ...กูอยากเมา”
“โหยไอ้เต้ คิดเป็นเรื่องเดียวไง๊!” ไอ้กล้าตีอกไอ้เต้ดังปึก ผมนี่จุกแทนเลยละ
“อ่าว ก็นั่นมันเรื่องสำคัญของกูเลยนะ”
“ถามจริง...ทำไมชอบกินนักวะเหล้าอ่ะ ติดอ่อ” ผมถามเต้
“เปล่าหรอก แค่ชอบตอนกรึ่มๆ อะ ชักว่าวมันดี”
“มึงคิดว่าพวกกูเชื่อมะ” เห็นด้วยกับกล้า พวกผมไม่มีทางเชื่อแน่นอน เต้มองหน้ากล้ากวนฟ ยักคิ้วให้หนึ่งทีเป็นการเรียกหาตีน
“ไม่เขื่อก็แล้วแต่” เต้ยักไหวไหล่ไม่สนใจ
“ถ้าเป็นเหตุผลนั้นจริง มึงนี่ก็ว่าวทุกวันเลยดิ ไม่หาคนมาช่วยวะ สงสารน้องอุ้งมือ” ผมตีไหล่เต้เบาๆ หน้าตามันไม่เหี้ยไง เหตุผลกรคิดเหล้าของมันเลยไม่น่าเชื่อถือ การที่เต้จะหาใครสักคนมากอดน่ะไม่ยากเลย แต่มันไม่ทำ
“ไม่อ่ะ กํรักน้องอุ้งมือของกู” ไอ้เต้ตอบหน้าตาย
“เห่อๆ ปัญญาอ่อน” กล้าด่าเบาๆ
บทสนทนาจบลงที่ตรงนั้น อาจารย์และรุ่นพี่ต่างมายืออกันอยู่ด้านหน้า พกวเขาพูดคุยอะไรกันซักอย่างด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ทั้งทีเมื่อเช้าพวกเขายังร่าเริงสดใสกันอยู่เลยแท้ๆ งานนี้ต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่ๆ
พวกผมยืนรอกันด้วยความสงบ รอประกาศจากพวกเขา พลางลุ้นไปด้วยว่าจะมีอะไรอีกหรือเปล่า การเข้าค่ายมันก็สนุกแหละนะ กิจกรรมหลายอย่างเฮฮาดีแถมนักศึกษาสาวๆ นุ้งสั้นทั้งหลายก็ชวนให้น้ำลายสอ
หลายครั้งอยากเข้าไปออเซาะขอเบอร์โทร แต่นึกถึงเรื่องที่ผ่านมาแล้วผมก็ทำไม่ลง เหตุการณ์นั้นทำให้ผมรู้สึกผิดมากๆ ยิ่งเจอแมทในโหมดเย็นชาขั้นร้ายกาจผมก็ยิ่งเข็ดขยาดกับเรื่องนี้ ผมรักแมทมันน่ะนะ...ผมเลยไม่อยากให้มันทำแบบนั้นใส่ผม โดยเฉพาะคำพูดของมันแต่ละคำ เหมือนโดนมีดกรีดหน้าชาไปหมด แต่ผมก็เข้าใจว่าตัวเองนั่นแหละที่เลวเอง ไปทำแบบนั้นกับมันก่อน มันคงเจ๋บปวดมากที่มารู้ว่าผมหลอกมันมาตลอด ผมเองเห็นน้ำตาแมทในม่านรูดวันนั้นก็โคตรู้สึกผิด บอกกับตัวเองเลยนะว่าผมจะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว จะไม่ทำให้มันเสียใจ เพราะผมรู้ดีว่าแมทรักผมมากแค่ไหน
“นักศึกษาทุกท่านคะ เนื่องจากมีปัญหาใหญ่มากเกิดขึ้น เราจึงขอยุติกิจกรรมครั้งนี้เอาไว้แต่เพียงเท่านี้นะคะ ขอให้น้องๆ นักศึกษากลับไปที่ห้องพัก เก็บข้างของและมารวมตัวกันที่รถบัสของตัวเองภายในเวลาหนึ่งชั่วโมงนะคะ เราจะกลับกรุงเทพกันทันที” ผมมองหน้ากับเพื่อนทั้งสองด้วยสายตางงงวย เหตุการณ์บ้าอะไรวะถึงทำให้ต้องรีบเก็บของกลับขนาดนี้
“มึงว่ามีเรื่องอะไร” เต้ถาม
“มีคนถูกฆ่าตายมั้ง กูว่ามันร้ายแรงสุดละอะ” ไอ้กล้าก็ช่างคิดนะ
“อะไรก็ช่างเหอะ ได้กลับก็ดีแล้ว กูอยากไปนอนตากแอร์” พอดีเลย กลับไปเซอร์ไพรส์แมทด้วย มันคงตกใจมากที่ผมกลับมาก่อนกำหนดตั้งหนึ่งวัน ไม่รู้ป่านนี้เหงาแย่ไปแล้วหรือยัง เพราะมือถือผมไม่ได้เล่นเลย ที่เขาห้ามและยึดไปตั้งแต่วันมาถึงแล้ว ให้พกกล้องถ่ายรูปโดยเฉพาะเพียงอย่างเดียว กลัวเราเอาแต่เล่นมือถือไม่สนใจกิจจกรม ขนาดตอนนอนก็ยังห้ามเลย
“เออเนอะ ตะมีไรก็ช่างเหอะ จะได้กล้าบ้านแล้ว! แต่...จริงๆ กูว่าเค่ายครั้งนี้ก็สนุกนะ ไม่น่าให้เรารีบกลับเลยอ่ะ” กล้าน่าจะสับสนกับตัวเอง เดี๋ยวอยากกลับ เดี๋ยวไม่อยากกลับ
“สนุกแค่ไหน ถ้าไม่มีเหล้าก็ก็เซ็งหมดอ่ะ”
“กูว่ามึงติดเหล้าละเต้” มันอยู่นีไม่ดื่มเหล้ามันก็ดูปกตินะ แต่อาการอยากกินตลอดของมันทำให้ผมคิดว่ามันน่าจะติดแหงมๆ เอาแต่บ่นอยากได้เหล้าตลอด ไอ้กล้าแม่งเลยจัด ‘เล่า’ ให้ไปชุดหนึ่ง ไอ้เต้ถึงกับหูชา
ผมกับพวกเดินกลับห้องพัก เก็บข้างบองที่เราเอามาใส่กระเป๋าด้วยความไวว่อง เต้กับกล้าอะไม่เท่าไหร่หรอก พวกมันพกมาแต่เสื้อผ้า ที่ชานมือถือซึ่งไม่ได้ใช้ และก็สบู่ ยาสีฟันแปลงสีฟันแค่นั้น แต่ผมดิ ครีมบานตะไท แต่ไม่ต้องห่วง ผมเป็นระเบียบกับตัวเองมากพอ ไม่ได้เอาของพวกนั้นออกจากกระเป๋าใส่โดยเฉพาะ ทำให้เวลาเก็บกลับไม่ต้องวุ่นวายอะไรมาก หยิบกระเป๋าใส่กระเป๋าอีกทีก็จบ เพียงแค่สิบห้านาทีผมกับเพื่อนอีกสองคนก็เดินออกมาจากห้องพัก เรายังใส่ชุดเดิมที่ใส่เมื่อเช้า ก็มันยังไม่เปื้อนเลยไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนอะไรให้วุ่นวายเสียเวลา
ระหว่างรวมตัวกันตรงรถบัส พี่ๆ ก็เอามือถือมาคืนพวกเราทีละคนพร้อมกับเช็คชื่อไปด้วยเพื่อกันคนตกหล่น ถึงจะโตๆ กันแล้วก็เหอะ แต่ก็อาจมีไม่รู้เรื่องรู้ราว หลบไปเล่นทื่นทำให้ไม่รู้ว่าพวกเรากำลังกลับกันแล้ว
ผม เต้ กล้าเรามาเป็นกลุ่มแรกๆ จึงสามารถยึดพื้นที่ด้านหลังที่ใครๆ ต่างก็หมายปองได้ มีเพื่อนในคณะเดียวกันตามมาสมทบด้านหลัง เมื่อผู้คนครบมาพร้อมกันหมดแล้วพี่พนักงานขับรถก็เปิดเพลงแดนซ์มันๆ ให้พวกเราได้เต้นกัน แต่ผมยังไม่สนใจจะดิ้นกับพวกเขา ใจอยู่ที่มือถือ ตอนนี้อยากจะลองไลน์ถามแมทว่ามันอยู่ไหน จะได้เซอร์ไพรซ์มันถูก
[BomZa : อยู่หนาย...คิดเถิง~] ส่งเสร็จก็นั่งรอลุ้นอย่างใจจดใจจ่อ อยากให้มันตอบไวๆ แต่ก็เงียบ...
ผมนั่งมอหน้าจอรออีกคนตอบกลับ เสียดายไลน์มนไม่ขึ้นให้ดูว่าใครออนไม่ออนเหมือนเฟซ ผมเลยต้องรอให้มันอ่านและตอบอย่าวมีความหวัง ถ้ามันไม่อยู่ห้องผมก็จะเตรียมอาหารไว้รอมันสักหน่อย อาจจะดื่มด้วยกันและก็อะจึ้ยๆ ไรก็ว่าไป หรือถ้ามันอยู่ห้องก็จะโพล่ไปเซอร์ไพรซ์ จะทางไหนก็ได้ ตอนนี้อยากเจอมันแล้วอะ
“นั่งมองจอทำไมวะ?” เต้ถาม
“รอไอ้แมทตอบไลน์ กูอยากรู้ว่าวันนี้มันมีเรียนหรือเปล่า”
“มึงไม่ถามก้อยอ่ะ แฟนมันอยู่คณะเดียวกับแมท น่าจะรู้เรื่องตารางเรียนอยู่” กล้าบอกขณะโยกย้ายส่ายสะโพกด้วยท่าทางกวนตีนสุดๆ
ตรึ๊ง!
[MT : เรียนอยู่เลย ว่างละหรอ?] ก่อนจะตัดสินใจไปถามคนชื่อก้อย เสียงไลน์ของผมก็เข้าซะก่อน
“ไม่ละ มันตอบกูละ” ยิ้มหน้าบานใส่กล้า
“เห็นหน้าลั้นลาของมึงละกูมั่นไส้จริงๆ” เพราะมึงไม่หล่อเท่ากูอะสิกล้า
[BomZa : เปล่า คิดถึงเลยขอมือถือจากอาจารย์มา แต่มึงเรียนอยู่หนิ งั้นเรียนไปเหอะกูไม่กวนละ] แค่รู้ว่ามันอยู่ไหนก็พอแล้วละ
[MT : อื้อ กูก็คิดถึงมึง สู้ๆ นะ] สติ๊กเกอร์หมีสีน้ำตาลตาลุกเป็นไฟตามมาหลังข้อความติดๆ ผมส่งสติ๊กเกอร์ตอบแล้วเก็บมือถือ
ปกติถ้าแมทมีเรียนมักจะเลิกค่ำๆ ผมมีเวลาเตรียมตัวแน่นอน นี่กะว่าจะกลับไปอาบน้ำอาบท่าก่อนแล้วค่อยออกมาหาของกินไปจัดโต๊ะ เหล้าอีกสักกลมสองคนน่าจะกรึ่มกำลังดี บางทีวันนี้เราอาจได้จัดกันบนโต๊ะอาหารก็ได้นะ คิดแล้วก็สยิวพิลึก
ผมออกไปเต้นกับเพื่อนๆ ด้วยอย่างอารมณ์ดี จะได้กลับบ้าน จะได้เซอร์ไพรซ์แฟน คิดถึงหน้าที่ตกตะลึงของมันแล้วก็อดยิ้มไม่ได้ คอยดู พอมันอึ้งเสร็จมันก็จะยิ้มละลายใจพร้อมกับเยื้องย่างเข้ามาหา มากอด มาหอมแล้วจับทุ่มลงเตียง
เต้นั่งมองผมกับกล้าเต้นกันด้วยความสนุกสนาน มันไม่ยอมลุกขึ้นมาสนุกกับเราเลยเอาแต่นั่งหน้าทื่ออยู่อย่างนั้น มีบ้างที่จะแซวกล้าหรือด่าผม แต่พอถึงจุดพักรถ พวกเราและเพื่อนคนอื่นๆ ก็พากันไปซื้อเบียร์ แอบเอาขึ้นรถมากอนด้วยกัน ทีนี้แหละ ความมันแบบเกินลิมิตก็เกิดขึ้น แอลกอฮอล์เพิ่มความสนุกให้กับเรามากขึ้นเป็นกอง เต้นแหลกแตกหยาดเหงื่อกันเลยทีเดียว
แต่ความสุขสนุกอยู่กับเราได้ไม่นาน เผลอแป็บเดียวรถก็เลี้ยวตัวมหาลัย เราทั้งหมดต้องรีบเอาเครื่องดื่มแอลกอฮอล์หลบซ่อน ยัดใส่กระเป๋ากันเป็นพัลวัน ดีที่ยังเก็บได้แนบเนียนมากๆ ไม่งั้นละโดนแบนการเข้าค่ายแน่นอน เมื่อรถจอดสนิทพี่ๆ ก็ให้เราทยอยบงไปเช็ดชื่อกับรุ่นพี่ที่ยืนรออยู่ด้านล่าง แล้วแยกย้ายกันกลับบ้านได้เลย ผมเองก็ขอตัวแยกกับเพื่อนๆ ไม่สนจะไปต่อเหมือนคนอื่นๆ เพราะว่ามีเป้าหมายของตัวเองแล้ว
ผมรีบเผ่นออกมาจากมหาลัย กลัวบังเอิญเจอแมทที่กำลังเรียนอยู่ เพราะถึงเจ้าตัวจะเรียนแต่มีบางครั้งบางคราวจะลงมาซื้อน้ำ เครื่องดื่ม หรือเข้าห้องน้ำ อะไรที่เป็นความเสี่ยงผมไม่ขอเฉียดเข้าใกล้ดีกว่า แผนวันนี้ของผมต้องสำเร็จเท่านั้น ผมโบกรถแท็คซี่ที่หน้ามหาลัย บอกเป้าหมายกับเขา ครู่เดียวก็ถึงแล้ว รถไม่ติดนี่ครับ วันธรรมดาแถมเป็นช่วงกลางวันอีกต่างหาก บ่ายแก่ๆ แบบนี้นี่แดดเปรี๊ยงดีจังเลย
ผมตรงดิ่งขึ้นอย่างอารมณ์ดี ฮัมเพลงโปรดพร้อมกับโยกหัวไปตามจังหวะของเสียงดนตรี นี่อารมณ์มันยังค้างจากบนรถบัส ถ้าไม่นิดว่าอยากกลับมาเซอร์ไพรซ์แฟนนะ ผมไปต่อกับพวกมันแล้ว น่าจะที่ห้องใครสักคน เมาเลื้อนกันข้ามวัน ตื่นพรุ่งนี้เช้าแล้วกลับบ้านตามกำหนดอะไรทำนองนั้น ผมเองถ้ามี่เรื่องม่านรูดนั่นเข้ามา ผมก็กะจะทำแบบนั้นเหมือนกัน กลับมาก่อนกำหนด หนีไปนอนกับสาวๆมสักวันสองวันแล้วค่อยกลับห้องตามกำหนดเดิม
ผมเอาคีย์การ์ดรูดให้ช่องกุญแจเปิดก่อนจะไขเข้าไป แมทไม่อยู่เลยไม่ต้องเบามือเท่าไหร่นัก แต่ทันทีที่ประตูอ้าออกเพียงนิด เสียงครวญครางของชายหนุ่มก็ดังรอดออกมา สัญชาตญาณสั่งให้เอียงหูฟังโดยนังไม่เปิดประตูให้กว้างทันที
“พี่แมทแรงๆ อีก...เอาดิวแรงๆ”
ดิว...งั้นหรอ
“อ้า พี่จัดให้ครับน้องดิว!” ตามด้วยเสียงเนื้อกระทบกันดังสนั่นห้อง
นั่นแมท...นั่นดิว.....และนั่นคือที่ของผม
แรงไม่มีนักหรอก แต่เปิดประตูอ้าออกไปแล้ว ภาพแผ่นหลังของแมทที่ขุ่มเหงื่อกำลังเคลื่อนไหวระรัวบนตัวของเด็กชายที่ผมเห็นแค่ขาชี้โด่เด่ โซฟาที่ผมกับมักใช้นอนเล่นด้วยกัน นั่งเล่นเกมกัน ดูหนังฟังเพลงและมีสัมพันธ์กันกำลังถูกใช้ทำเรื่องอย่างว่ากับเด็กที่ขื่อดิว
เด็ก...ที่แมทโกหกว่าเป็นรุ่นน้อง!
พวกเขาไม่ได้รับรู้ปรากฏตัวของผมเลยคงเพราะพวกเขากำลังมัวเมาอยู่ในกามจนไมสนใจสิ่งใดนอกจากความสุขสมทางเพศของตนเอง ประตูห้องปิดลงเองอัตโนมัติด้วยความแผ่วเบา ซ้ำยังล๊อคลงกลอนทันที ผมวางของทังหมดลงหน้าประตู สาวเท้าเบาๆ ไปทางที่พวกเขากำลังมีความสุข...
เมื่อภาพและเสียงมันชัดขึ้น ความเสียใจอันมากมายมหาศาลก็กลับกลายเป็นความโกรธถึงขีดสุด ผมพุ่งตัวเข้าไป ผลักแมทที่ตกใจให้หลุดออกจาตัวเด็กเวรนี้ แล้วกระชากหัวของมัน จิดเส้นผมนุ่มสลวยขื้นเหงื่อลากลงจากโซฟาก่อนปล่อยหมัดหนักๆ ใส่ใบหน้าหวานคล้ายผู้หญิงซะเหลือเกินนั่นจหัวของมันหลุดมือผม เส้นผมมากมายเป็นจุกอยู่คามือ
ผมไม่รอให้พวกเขาตั้งตัวได้หรอก ตรงโต๊ะหน้าโซฟมีทั้งแก้วเหล้า ขวดโซดาและกับแกล้มมากมาย ผมคว้าได้ผมก็ปามันใส่ร่างเล็ดที่นอนกุมหน้าตัวเองด้วยความเจ็บปวด เสียงร้องไห้ของเขาบาดแก้วหูผมจนผมแทบทนไม่ได้ ผมต้องเอาแก้วปาใส่มันจนแตกเพื่อให้มันเงียบ ปามันเข้าไปเรื่อยๆ สุดท้ายก็ไม่เหลืออะไรบนโต๊ะเล็กให้ใช้ปาได้อีก ผมจึงย่ำเท้าเข้าไปหามัน หวังกระทืบร่างกายนี้ให้แหลกเละคาตีนของผมไปข้างหนึ่ง
กล้าดียังไงมาทำแบบนี้กับแฟนคนอื่น กล้าดียังไงถึงได้ด้านมากขนาดมาเอากับเขาให้ห้องที่เขาใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน ผมเจ้สชู้ ผมหลายใจ แต่อะไรที่เป็นของเรา ผมไม่เคยให้พวกเธอมาแตะต้อง ผมรักของผม ผมหวงของผม แล้วมันมีสิทธิ์อะไรมาทำแบบนี้กับสิ่งที่ผมรัก!
“หยุดเดี๋ยวนี้นะบอม!” แมทกระบากเรียวแขนของผมเอาไว้ ดึงให้ออกห่างจากร่างเล็กที่นอนขดบนพื้นห้องอย่างน่าสงสาร
ทันทีที่ผมเห็นใบหน้าแดงก่ำชื้นเหงื่อของมัน น้ำตาผมก็ไหลรินอาบหน้าทันที...นี่ไง คนที่บอกรักผมมาก รักผมนักหนา แล้วสิ่งที่เขาทำอยู่เรียกว่าอะไร ผมจ้องเข้าในดวงตาคู่คม มองความหวาดกลัวในนัยน์ตาของเขา แต่ยิ่งมองมันผมก็ยิ่งเจ็บ...
“ปกป้องมันหรอ” ผมถาม ทั้งโกรธ เกลียด เสียใจ...ทุกอย่างกำลังเกิดขึ้นในคราวเดียวเพราะคนตรงหน้าของผม
“กูถามว่าปกป้องมันหรอ!!!” แต่พอแมทเงียบไม่นอบ มันก็เหมือนเอาน้ำมันก๊าซราดลงในกองไฟ
ผมปล่อยหมัดใส่หน้ามันอย่างแรงแล้วหันไปกระทืบไอ้เด็กเลวที่มาลักกินขโมยกินของ ของคนอื่นเขาอย่างหน้าด้านๆ แต่เตะซ้ำเข้าท่องมันไปทีเดียว แม่ก็ผลักผมอย่างแรงจนร่างล้มไปด้านหลัง กระแทกกับโต๊ะไม่กลางโซฟา ความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นกับร่างกายทำอะไรผมไม่ได้เลยสักนิด ผมช้อนตาชุ่มมองอีกฝ่าย แมทยืนขวางเจ้าเด็กนั่นเอาไว้ด้วยร่างกายที่ยังเปลือยเปล่า
พอเห็นเขากับมันที่ไม่ใส่เสื้อผ้า หัวใจก็บีบรัดรุนแรงเหลือจะกล่าว ทำไมถึงทำกับผมได้ลงคอละ ทำไมถึงทำร้ายผมได้มากมายขนาดนี้ ผมฝืนลุกขึ้น ตรงเข้าไปหาแมท ต่อยเข้าที่สันกรามของมันอย่างแรงจนมันเซล้มไปอีกทาง
“มึงบ้าไปแล้วหรอวะ!” แมทตะโกนใส่
“เออ กูมันบ้าไปแล้ว กูบ้าไปแล้วได้ยินไหม!!!” คราวนี้ปมไม่สนใจเด็กนั่น กลับมุ่งเข้าหาแมท คร่อมมันเอาไว้แล้วต่อยหน้ามันซ้ำๆ หนักๆ หลายต่อหลายที
แมทไม่ยอมให้ผมเป็นฝ่ายกระทำมันเพียงผู้เดียว ร่างที่ใหญ่กว่าคว้าข้อมือของผมเอาไว้แล้วพลิกร่างขึ้นมาคร่อมผมบ้าง เขาปล่อยหมัดใส่หน้าผมอย่างจังจนเบือดกลบปาก ช่วงที่ใบหน้าสบัดเพราะแรงส่ง ผมรู้เลยว่าหัวใจแตกสลายมันเป็นยังไง
ชั่ววินาทีนี้ทุกอย่างนิ่งสนิท ใบหน้าที่หันข้างเพราะแรงต่อยเต็มไปด้วยน้ำตาและเสียงสะอื้นรอดออกมาจากลำคอ แมทนิ่งงัน เขามองกำปั้นของตัวเองด้วยความตื่นตะลึง ผมค่อยๆ หันไปมองหน้าเขา แต่มันก็ไม่ชัดเพราะน้ำตาทำให้ภาพตรงหน้าพล่าเลือน
แมทไม่เคยทำร้ายผมเลยสักครั้ง...ไม่เคยแม้จะใช้กำลังกับผม ถึงเราจะทะเลาะกันรุนแรงมากแค่ไหน แมทจะโกรธ จะเกลียดในเรื่องที่ผมทำมากเท่าไหร่เขาก็จะสงบเพื่อสยบผมให้ได้ด้วยความนิ่งของเขา แต่ครั้งนี้มันไม่ใช่ เขาต่อยผม เขาทำร้าย...ร่างกายของผมเพราะไอ้เด็กนั่น
ร่างใหญ่กว่าค่อยๆ ลุกออกจากตัวของผมข้าๆ เช้งขาเขาเหมือนคนไม่มีแรง เซไปด้านหลังและสายตาคมกล้าอันเจ็บปวดก็มองมาที่ผม ผมกลั้นเสียงสะอื้น ปาดน้ำตาแล้วยืนขึ้น
“เป็นรุ่นน้องที่ดีนะ...รักรุ่นพี่มากถึงขนาดเอาตัวมาประเคนรุ่นพี่ถึงห้อง” ผมไม่ได้มองไอ้เด็กนั่น มันนั่งร้อง กอดตัวเองอยู่ที่พื้น
“มึงอย่าว่าดิว”
“รักมันมากหรอถึงต้องปกป้องมันอ่ะ” คำพูดแมททำให้ผมปรี๊ดแตก
“...” แมทเงียบไม่ตอบ
“กูถามว่ารักมันมากรึไงถึงไม่ตอบกู!!! ได้...มึงไม่ตอบกูจะถือซะว่ามึงไม่ได้รักมันแล้วกัน” ตรงเข้าไปหาร่างดิวอีกครั้ง จิกหัวมันขึ้นมาเหมือนครั้งแรก ดิวเชิดหน้ามองหน้าผมเพราะแรงดึงรั้งจากศรีษะ
“หน้าด้าน!” ผมพูดแล้วต่อยเข้าที่หน้าของเด็กนี่
“มึงมันหน้าด้าน!!!” แล้วก็ต่อยลงไปอีก
“ฮึก...พี่แมทผมเจ็บ” เสียงครางร้องบอกกับคนที่ยืนนิ่งทำอะไรไม่ถูก
“บอม...”
“ด้าน มึงมันหน้าด้าน หน้าด้าน!!!” ผมพูดคำเดิมซ้ำๆ แล้วต่อยลงไปที่จุดเดิมซ้ำๆ เข่นกัน ไม่สนน้ำตาของเด็กคนนี้ ไม่สนเสียงห้ามสั่นเครือของเจ้าของห้อง ผมรู้แต่ผมเจ็บเจ็บ มันก็ต้องเจ็บเหมือนกันกับผม
“ฮื่อ...พอแล้วผมเจ็บ” ดิวพยายามปกป้องตัวเอง ใบหน้าบวมช้ำ ใต้ตาแตกเลือกอาบ
“มึงเจ็บคนเดียวหรือไง! มาเล่นชู้กับแฟนคนอื่น มึงคิดว่ากูไม่เจ็บหรอ!!!”
“บอมเองก็เล่นชู้กับคนอื่นเหมือนกันหนิ!!!” คำพูดของแมททำให้ชะงักกำปั้นไว้กลางอากาศ...
มีต่อจ้า
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
