ตอนที่ 9“พี่ดรีมทำอาหารอร่อยจัง” เมื่อได้ลองชิมอาหารฝีมือดรีม เปรี้ยวถึงกับเอ่ยปากชม
“ขอบคุณครับ”
“แล้วที่พี่เผ็ดบอก...เอ่อ...มีผัวแล้ว โอ๊ย!” ไม่ทันได้พูดจบกำปั้นแข็งก็หล่นโป้กลงตรงกลางหัวของเด็กหนุ่ม พอหันไปมองก็เห็นพี่ชายส่งสายตาดุๆมาให้ แต่มีหรือเปรี้ยวจะกลัว
“พี่เผ็ดยุ่งอะไร เปรี้ยวถามพี่ดรีมเขา...เป็นแฟนพี่ดรีมรึไงกันเล่า”
“แฟนบ้านมึง รีบๆแดก พูดมากซะจริง”
ชายหนุ่มมีท่าทีอึกอักอย่างเห็นได้ชัดเมื่อโดนน้องชายถาม อยากจะบอกเลยว่าไม่ใช่แฟน มากกว่าแฟนซะด้วยซ้ำไป หึหึ พอมองฝั่งตรงข้ามที่มีร่างบางนั่งอยู่ เผ็ดก็เห็นใบหูขาวเริ่มแดง เวลามันเขินหูมันจะแดง แต่เดี๋ยวนะ เมื่อกี้เขินที่ไอ้เปรี้ยวมันหรืออย่างไร
“ไม่มีหรอกครับ เลิกไปแล้ว” ร่างบางตอบเด็กหนุ่มด้วยสีหน้ายิ้มๆ
เลิกแล้วอย่างนั้นหรือ แสดงว่าตอนนี้ดรีมกับภูริชขาดกันแล้ว ถ้าอย่างนั้นล่ะก็เผ็ดก็มีสิทธิ์ เห้ย! นี่เขาคิดอะไรเนี่ย มีสงมีสิทธิ์อะไร ตอนนี้เผ็ดก็มีสิทธิ์ในตัวดรีมหนึ่งร้อยเปอร์เซ็นต์อยู่แล้ว
“ผมจีบได้ป่ะ โอ๊ย!” กำปั้นก้อนที่สามเขกลงบนหัวสกินเฮดของเด็กหนุ่ม
“กูบอกว่าเลิกถาม รีบๆแดกข้าว”
“ถามนิดถามหน่อยก็ไม่ได้ รุ่นน้องหรือเมียวะ หวงฉิบ”
ไอ้ประโยคหลังถึงเปรี้ยวจะพูดเบาๆ แต่คนทั้งสองก็ได้ยินเต็มสองหู เผ็ดแสร้งยกน้ำดื่มเก้อเขิน ส่วนคนตรงหน้าก็ได้แต่นั่งก้มหน้าเขี่ยข้าวไปมา เปรี้ยวสังเกตอาการของพี่ชายและรุ่นน้องของพี่ชายอย่างเงียบๆ ดูแค่นี้ก็รู้ว่าเป็นอะไรกัน อาจจะอยู่ในช่วงคุยๆหรือกำลังศึกษาใจกันอยู่ เปรี้ยวรู้ว่าพี่ชายเขาปากแข็งไปอย่างนั้น อาการออกขนาดนี้ทำมาเป็นปฏิเสธ
หลังจากอาหารมื้อค่ำ เผ็ดก็ไล่น้องชายไปอาบน้ำ พออาบน้ำเสร็จก็ให้ดรีมมาทำแผลอีกรอบให้เจ้าเปรี้ยวก่อนเข้านอน และพอถึงเวลาเข้านอนเท่านั้นแหละ ดรีมที่กำลังจะแยกตัวเข้าไปนอนในห้องของตัวเองก็ถูกเผ็ดดึงเอาไว้ก่อน
“มึงนอนกับกู”
“ครับ? แล้วคุณเปรี้ยวล่ะ”
“เออ ให้เปรี้ยวนอนไหนล่ะพี่เผ็ด”
“ไปนอนห้องนู้น” เผ็ดบุ้ยปากไปทางห้องนอนของดรีม ก่อนจะลากคนร่างบางเข้าห้องตัวเอง
“เดี๋ยวๆ ให้เปรี้ยวนอนด้วยไม่ได้เหรอพี่เผ็ด...เปรี้ยวกลัวผี ไม่อยากนอนคนเดียว” น้องชายเริ่มใช้มุกกลัวผีของพี่ชายคนกลางมาใช้ เดี๋ยวไว้วันหลังจะติดเครดิตมุกให้
“อย่างมึงเนี่ยนะกลัวผี ถ้าเป็นไอ้จืดก็ว่าไปอย่าง”
‘จืด’ ที่พูดถึงก็เป็นน้องชายของเผ็ดอีกคนนึง อายุห่างกันสี่ปี ตอนนี้เรียนอยู่ชั้นม.หก ส่วนเจ้าเปรี้ยวห่างกับเขาห้าปี เรียนอยู่ชั้นม.ห้า ถึงจืดกับเปรี้ยวจะเกิดไล่เลี่ยกันแต่ตัวเจ้าเปรี้ยวนี่สูงและตัวใหญ่กว่ามากโข ตัวเกือบจะพอๆกับเผ็ดอยู่แล้วเชียว แต่น้องชายคนรองของเขาตัวเล็กเท่าลูกหมา หน้าตาก็ไม่ได้คล้ายเผ็ดเลยสักนิด มันมักจะโดนล้อว่าแม่เก็บเอามาเลี้ยงอยู่เสมอ เพราะหน้าตาเจ้าจืดกระจุ๋มกระจิ๋มจิ้มลิ้มคล้ายแม่ ผิดกับเผ็ดและเปรี้ยวที่ได้ทางพ่อมาเต็มๆ
“นะพี่เผ็ด เปรี้ยวนอนด้วยคน”
“ไม่ได้!”
“ถ้ามึงยังงอแงต่อ กูโทรบอกที่บ้านแน่” เผ็ดเอามาตรการนี้ขู่เจ้าเปรี้ยวอีกครั้ง และเหมือนครั้งนี้มันจะยอม เด็กหนุ่มเดินคอตกเข้าไปในห้องนอนอีกห้อง
“จริงๆ ให้คุณเปรี้ยวมานอนกับคุณเผ็ดก็ได้นะครับ เดี๋ยวผมไปนอนห้องตัวเอง สงสารน้อง”
“ตัวมันใหญ่ มันนอนเบียดกูตกเตียงทำไง”
พอล้มตัวนอนก็นอนไม่ค่อยหลับ สงสัยจะเป็นเพราะวันนี้รีบนอนแต่หัวค่ำ ดรีมกระสับกระส่ายพลิกตัวไปมา เขาหันไปมองคนที่นอนข้างๆที่ดูเหมือนว่าตอนนี้หลับไปแล้ว ดรีมไล่สายตามองใบหน้าหล่อคมคายของอีกฝ่าย เวลานอนก็น่ามองไปอีกแบบ
“แอบมองกูอยู่รึไง” เสียงทุ้มถามขึ้น ปลุกคนตัวเล็กจากภวังค์ความคิด
“ปะ..เปล่านะครับ”
“ก็เห็นอยู่ว่ามอง” ร่างสูงพลิกตัวนอนตะแคงมาทางด้านที่ดรีมนอนอยู่ สายตาคมจับจ้องมาที่เขา จนต้องรีบพลิกตัวหันหลังให้อีกฝ่าย แต่ก็โดนลำแขนกระชากเอวจนประชิดกับแผ่นอกแข็งแรง
“อ..เอ่อคุณเผ็ด” ดรีมตกใจแต่ก็ไม่กล้าหันไปมองอีกฝ่าย ได้แต่นอนตัวแข็งทื่อ
“หายงอนแล้วหรือ” เผ็ดถามขึ้น
“ผมเปล่างอนสักหน่อย”
“ก็เห็นเดินปึงปังเข้าห้องเมื่อตอนบ่าย”
“ผมแค่โกรธตัวเอง...”
“ทำไม?”
“โกรธตัวเองที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้ครับ”
ดรีมนึกโทษชะตาของตัวเองที่ต้องมารักกับผู้ชายอย่างภูริช คนเลวระยำที่ต้องทำให้ดรีมต้องมาสิ่งเลวร้ายที่สุดในชีวิต แต่การได้มาพบกับเผ็ดก็อาจไม่ใช่สิ่งเลวร้ายเสมอไปสำหรับดรีม ถึงจะเป็นแค่ของจำนำ แต่บางทีเผ็ดก็ใจดีกับเขา อันนี้ไม่ได้รวมที่เผ็ดชอบมาฉวยโอกาสนะ ดรีมรู้ตัวว่าตัวเองเป็นอะไร เผ็ดมีสิทธิที่จะทำอะไรกับตัวเขาก็ได้ และเขาจึงต้องยอมเวลาที่อีกฝ่ายร้องขอ
ศักดิ์ศรีมันไม่มีแล้วล่ะ ที่ทำอยู่ก็เพื่อครอบครัวเท่านั้น
“เจอกูมันเลวร้ายขนาดนั้นเลยหรือ”
“ก็พอสมควรครับ แต่เจอไอ้ภู...เลวร้ายกว่าเยอะ” พูดถึงชื่อนี้แล้วก็เจ็บใจยังไม่หาย ถ้าหลุดออกไปจากวงจรอุบาทว์นี่เมื่อไหร่ ดรีมจะหนีไปให้พ้นๆจากที่นี่ซะ จะได้ไม่ต้องมาเจอหน้าภูริชอีก
“แล้วที่บอกว่าทำเพื่อครอบครัว มึงหมายความว่าไง”
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เผ็ดคิดมาตลอดทั้งบ่าย ดรีมบอกทำเพื่อครอบครัว ไม่ได้ทำเพราะรักภูริช หรือว่าไอ้ภูริชมันจะเอาเรื่องครอบครัวมาข่มขู่ดรีม เรื่องนี้มันเป็นมาอย่างไรกันแน่
“ช่างมันเถอะครับคุณเผ็ด เอาเป็นว่าตอนนี้...ที่ผมทำอยู่ก็เพื่อครอบครัวผม”
ร่างบางพูดทิ้งท้ายก่อนจะเงียบไป สักพักเผ็ดก็ได้ยินเสียงลมหายใจอย่างสม่ำเสมอของอีกคน สงสัยจะหลับไปแล้ว แต่ตัวเขาเองยังคงคิดเรื่องที่ดรีมบอกทำเพื่อครอบครัวอยู่ พรุ่งนี้คงต้องให้ลูกน้องสองคนไปตามสืบซะแล้ว ร่างสูงโอบกอดคนตัวเล็กไว้ก่อนจะก้มลงกดจูบที่ขมับเบาๆ
“กูจะช่วยมึงเอง...”
และเช้านี้ก็เป็นเช้าที่วุ่นวายเอามากๆ เพราะเผ็ดโดนน้องชายสุดที่รักมาปลุกตั้งแต่เช้าตรู่ ดรีมที่ตื่นก่อนหน้าก็ทำอาหารเช้าไว้รอเรียบร้อย บนโต๊ะอาหารก็ยังคงมีเสียงสองพี่น้องทะเลาะกันเหมือนเดิม ก่อนจะไปเรียนต้องขับรถแวะไปส่งเจ้าเปรี้ยวที่โรงเรียนก่อน แล้วค่อยไปส่งดรีมที่คณะเศรษฐศาสตร์
“เดี๋ยวตอนเย็นมารับ”
“ครับ”
“ตอนเย็นกูมีธุระ แต่มึงต้องไปด้วย เพราะไอ้โปรดกับไอ้ปรานไม่ว่าง”
“ได้ครับ” ร่างบางยิ้มรับก่อนจะลงจากรถไป
ไอ้ลูกน้องสองแสบไม่ว่าง ก็เพราะเผ็ดมอบหมายงานให้มันไปตามสืบเรื่องภูริชมาเพิ่มเติม ดังนั้นวันนี้เสี่ยเผ็ดเลยต้องตามเก็บหนี้เอง แต่จะตามเก็บคนเดียวก็ยังไงๆอยู่ มันต้องมีคนคอยจดบัญชีให้แล้วก็ต้องเขียนใบนัดหมายเก็บหนี้ครั้งต่อไปด้วย แค่ไล่กระทืบก็เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว แบบนี้เลยต้องหาใครสักคนไว้คอยจดงาน
หลังเลิกเรียนเผ็ดก็ขับรถมารับดรีมที่หน้าคณะตามปกติ ก่อนจะกลับคอนโดก็แวะเก็บหนี้สักคนสองคน เผ็ดได้มอบหมายให้ดรีมนับจำนวนเงินแล้วจดลงในบัญชีหนี้แทนลูกน้องสองแสบที่ไม่ว่างในวันนี้ ลูกหนี้คนแรกเป็นนักศึกษาธรรมดาทั่วไป แต่จำนวนเงินที่ยืมไปก็ใช่ว่าเล่นๆ เผ็ดพาดรีมขึ้นมาดักรอหน้าห้องของลูกหนี้ พอมันเห็นเจ้าหนี้อย่างเสี่ยเผ็ดยืนอยู่หน้าห้องก็เผ่นแนบอย่างเดียว แต่มือหรือที่หลุดเงื้อมมือเสี่ยเผ็ดไปได้ ด้วยความที่แข็งแรง(จากการออกกำลังกายประจำ)และวิ่งเร็วมาก(จากการวิ่งตามลูกหนี้ประจำ)ก็กระชากตัวไอ้ลูกหนี้ไว้ได้ พอมันบอกไม่มีเงินให้เสี่ยเผ็ดก็ง้างเท้ากระทืบซะเกือบตาย
ดรีมที่พึ่งเคยเห็นมุมนี้ของเผ็ดถึงกับเริ่มหวาดกลัวขึ้นมา ตอนเสี่ยเผ็ดเก็บนี้อารมณ์ช่างรุนแรงและโหดร้ายทารุณสมคำล่ำลือจริงๆ ไม่มีคำว่าปราณีต่อเพื่อนมยุษย์หน้าไหนทั้งนั้น ดรีมได้แต่ยืนมองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างตื่นตระหนก แต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้ ภาวนาอยู่ในใจว่าของให้ลูกหนี้คนนี้รอดตาย
“ถ้าเดือนหน้ามึงยังไม่มีจ่ายอีก มึงตาย!”
เสี่ยเผ็ดพูดทิ้งท้ายก่อนจะลากแขนดรีมให้เดินตาม ดรีมได้หันกลับไปมองลูกหนี้ที่พึ่งโดนเผ็ดกระทืบไป สภาพช่างน่าเวทนาเหลือเกิน ส่วนลูกหนี้คนที่สองเผ็ดไม่ค่อยได้ออกแรงเพราะมันจ่ายหนี้ครบ ดรีมเองก็โล่งใจที่เขามีจ่าย ถ้าไม่มีจ่ายเหมือนคนก่อนก็คงโดนกระทืบ
ตามเก็บหนี้ครบ เผ็ดก็พาดรีมกลับคอนโดทันที สิ่งผิดปกติเกิดขึ้นหลังจากพาดรีมออกไปเก็บหนี้ ร่างบางที่ตั้งแต่ขึ้นรถก็เอาแต่นั่งเงียบ ไม่พูดมาจาอะไร พอถึงห้องดรีมก็เดินลิ่วๆเข้าครัวเพื่อที่จะเตรียมอาหารเย็นตามปกติ วันนี้ทำไมไม่ถามเลยว่าอยากจะทานอะไร มันผิดปกติจริงๆนะ เผ็ดได้แต่คิดในใจ
ขณะที่นั่งทานข้าวกันสองคนในสถานการณ์น่าอึดอัด ดรีมจึงเป็นฝ่ายปริปากพูดขึ้นก่อน ขืนเผ็ดพูดก่อนถามก่อนก็เสียฟอร์มแย่
“คุณเผ็ดครับ”
“มีอะไร”
“คือผม...สงสารลูกหนี้คุณเผ็ด มันไม่มีวิธีอื่นนอกจากเอ่อ...ทำร้ายร่างกายหรือครับ”
“ไม่มี”
ก่อนหน้าที่จะเปลี่ยนมากระทืบลูกหนี้เป็นว่าเล่น เผ็ดก็เคยทวงหนี้ด้วยการเจรจาอยู่นะ ซึ่งมันไม่ได้ผลเลย พูดดีด้วยก็ไม่จ่ายแบบนี้มันต้องกระทืบอย่างเดียว!
“มันบาปนะครับ”
“โลกนี้ไม่มีบาปบุญคุณโทษอะไรทั้งนั้น มีแค่ผิดกฎหมายและไม่ผิดกฎหมาย”
“แต่สิ่งที่คุณเผ็ดทำมันก็ผิดกฎหมายนะครับ” ร่างบางเถียงเขา
“ปล่อยกู้ไม่ได้ผิดกฎหมาย”
“แต่กระทืบคนอื่นน่ะสิ ผิดกฎหมาย”
เออ...ก็จริงของมัน ถึงปล่อยกู้จะไม่ผิดกฎหมาย แต่ที่เผ็ดไล่กระทืบลูกหนี้ก็ผิดกฎหมายมาตราที่ 295 เขาเรียนกฎหมายมา เขารู้ดี...แล้วมันยังไง ไม่ได้กลัวสักหน่อย
“คุณเผ็ดครับ...เพลาๆลงบ้างก็ดีนะครับ หันมาพูดจากันดีๆจะดีกว่า ถือว่าทำบุญเถอะครับ คุณเผ็ดเองก็เรียนกฎหมายมาควร..เอ่อ...เคารพกฎหมายบ้างนะครับ จะได้เป็นนักกฎหมายที่ดี”
“แล้วมึงเป็นนักบวชรึไง เทศน์กูจังวะ”
ก็เพราะเป็นพ่อพระใจดีแบบนี้ไง ถึงโดนไอ้ภูริชมันหลอกมาจำนำได้ แต่จะว่าไปเรื่องที่ดรีมพูดก็ถูกของมัน ปล่อยกู้ให้ยืมไม่ผิด ผิดที่กระทืบ แล้วทำไมเผ็ดต้องเอาเก็บมาคิดด้วยวะ ไร้สาระ! มีหรือคนอย่างเสี่ยเผ็ดจะล้มเลิกวิธีการเดิมๆ เคยเก็บหนี้อย่างไรก็เก็บไปแบบนั้นแหละ ไม่เห็นจะมีไอ้ลูกหนี้หน้าไหนไปแจ้งความจับเลยสักคน รู้แบบนี้ไม่เอามันไปด้วยซะแต่แรก
แต่เดี๋ยวจะเก็บไว้พิจารณาแล้วกัน...เรื่องเลิกกระทืบลูกหนี้ แล้วหันมาพูดจาดีๆต่อกัน
แค่เก็บมาพิจารณาจริงๆนะ ไม่ต้องมามองแรงใส่เสี่ยเผ็ดหรอก เสี่ยเผ็ดไม่ได้คิดอะไรเล๊ย
TBC.
talk ; มีคนสงสัยเรื่องชื่อรึเปล่า ฮ่าๆ เผ็ดเป็นพี่คนโต มีน้องชายสองคนชื่อเปรี้ยวกับจืด มีคุณหญิงแม่ชื่อน้ำหวานค่า
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
