CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: jpeemka ที่ 16-12-2016 22:41:09

หัวข้อ: เมียจำนำ ตอนจบ+แจ้งข่าว P.28 [27-02-60]
เริ่มหัวข้อโดย: jpeemka ที่ 16-12-2016 22:41:09

อ้างถึง

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เมียจำนำ

(http://i687.photobucket.com/albums/vv237/4-one/4-Ln/65-aLp.png)

จำนำเป็นสัญญาระหว่าง ผู้จำนำ กับ ผู้รับจำนำ
ผู้จำนำต้องส่งมอบทรัพย์สินที่จำนำให้แก่ผู้รับจำนำเพื่อเป็นประกันการชำระหนี้

สารบัญ เมียจำนำ by jpeemka

Intro (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56956.msg3536304#msg3536304)
ตอนที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56956.msg3536406#msg3536406)
ตอนที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56956.msg3536686#msg3536686)
ตอนที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56956.msg3537047#msg3537047)
ตอนที่ 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56956.msg3537532#msg3537532)
ตอนที่ 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56956.msg3538182#msg3538182)
ตอนที่ 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56956.msg3539872#msg3539872)
ตอนที่ 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56956.msg3540700#msg3540700)
ตอนที่ 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56956.msg3541225#msg3541225)
ตอนที่ 9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56956.msg3542009#msg3542009)
ตอนพิเศษ ที่มาของชื่อ… (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56956.msg3543120#msg3543120)
ตอนที่ 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56956.msg3543518#msg3543518)
ตอนที่ 11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56956.msg3544616#msg3544616)
ตอนที่ 12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56956.msg3545297#msg3545297)
ตอนที่ 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56956.msg3545761#msg3545761)
ตอนที่ 14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56956.msg3547343#msg3547343)
ตอนที่ 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56956.msg3548441#msg3548441)
ตอนที่ 16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56956.msg3549526#msg3549526)
ตอนที่ 17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56956.msg3550680#msg3550680)
ตอนที่ 18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56956.msg3552946#msg3552946)
ตอนที่ 19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56956.msg3553989#msg3553989)
ตอนที่ 20 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56956.msg3554707#msg3554707)
ตอนที่ 21 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56956.msg3556362#msg3556362)
ตอนที่ 22 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56956.msg3557768#msg3557768)
ตอนที่ 23 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56956.msg3566377#msg3566377)
บทส่งท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56956.msg3567642#msg3567642)

โปรดติดตามเรื่องใหม่ ♡ โคตรจืด (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57276) :oni1:

สารบัญ by basanti

(สถานที่และบุคคลในเรื่องเป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่ง)

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ Intro (16/12/59)
เริ่มหัวข้อโดย: jpeemka ที่ 16-12-2016 22:42:16

Intro




“กูบอกมึงแล้วใช่ไหมว่าให้เลิก!!” เสียงห้าวตวาดลั่นใส่ร่างสูงตรงหน้า


“กูพยายามเลิกแล้ว มึงอย่าเซ้าซี้ได้ไหมวะ คนกำลังเครียด”


“เลิกอะไรของมึง รอบนี้มึงก็ไปพนันกับมันอีก หนี้เก่าก็ยังไม่ได้จ่าย ถ้ามันบุกมากระทืบมึงจะว่ายังไง!”


“ก็รอบนี้กูพนันรอบสุดท้าย กูมั่นใจว่าทีมกูจะชนะ แต่แม่ง..” ร่างสูงหัวเสีย


“การพนันไม่มีอะไรแน่นอน มึงควรจะสำนึกได้ตั้งแต่ครั้งก่อนแล้ว กูบอกแล้วใช่ไหมว่าให้เลิกพนันบอล!!”


บอกไปกี่พันรอบก็ยังเหมือนเดิม ถ้าไม่ใช่เพราะห่วงจะเตือนรึเปล่า ทำไมคนตัวสูงตรงหน้าไม่เคยคิดบ้าง การพนันล้วนเป็นสิ่งไม่ดี แต่แฟนหนุ่มของเขากลับชอบเล่นพนันบอลเป็นชีวิตจิตใจ หนี้สินก็เริ่มบานปลายขึ้นเรื่อยๆ ก็แหงล่ะ เป็นแค่นักศึกษาจะหาเงินที่ไหนมาจ่าย


“ครั้งก่อนกูก็ให้มึงยืมเงินเก็บกูไปแล้วนะ ครั้งนี้มึงจัดการเองแล้วกัน” ร่างโปร่งบางกัดฟันกรอดด้วยความโมโห


“กูหาวิธีไปจ่ายมันอยู่นี่ไง”


“วิธีไหนของมึง บากหน้าไปขอเงินเตี่ยมึงน่ะเหรอ หึ”


“ไม่ได้...เตี่ยกูจะรู้เรื่องนี้ไม่ได้ กูต้องตายแน่ๆ” คนตัวสูงได้แต่นั่งกุมขมับด้วยความเครียด


“แล้วมึงจะทำยังไง”


“กูตัดสินใจแล้ว....กูจะเอาของไปจำนำ”


“มึงจะเอาอะไรไปจำนำ รถมึงก็ขายแล้ว ทุกอย่างในห้องตอนนี้ก็ไม่เหลืออะไรให้มึงเอาไปจำนำแล้ว” คนพูดกวาดตามองรอบคอนโดที่แทบจะไม่มีอะไรเหลือแล้ว


ร่างสูงลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ก่อนจะหันหน้าไปเผชิญกับแฟนหนุ่มร่างโปร่งบางของเขา เขาไล่มองกรอบหน้าหวาน มุมปากเหยียดยิ้มขึ้นอย่างเจ้าเล่ห์







“ก็ตัวมึงไง...”




TBC.

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ Intro (16/12/59)
เริ่มหัวข้อโดย: oilzaza001 ที่ 16-12-2016 22:54:47

-_- น่าจะปล่อยให้ถูกกระทืบตายห่ะไปซะคนแบบนี้ เฮ้อมมม  :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ Intro (16/12/59)
เริ่มหัวข้อโดย: GuoJeng ที่ 16-12-2016 23:11:06

มีแฟนแบบนี้น้ำตาเช็ดหัวเข่าจริงๆ รออ่านต่อคับ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ Intro (16/12/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Pithchayoot ที่ 16-12-2016 23:38:48

ผัวเฮงซวยแบบนี้ มันน่านัก

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 1
เริ่มหัวข้อโดย: jpeemka ที่ 17-12-2016 00:28:38

ตอนที่ 1




เหตุการณ์ก่อนหน้า




“ว่าไงภูริช...มึงจะจ่ายเงินกูเมื่อไหร่”


ร่างสูงกำยำนั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟาหรู สายตาคมจ้องมายังร่างสูงอีกคนที่ได้แต่ยืนก้มหน้าอยู่ตรงหน้าเขา ‘ภูริช’ ไอ้คนเสเพลที่ชอบเล่นพนันบอล เป็นหนี้เป็นสินตั้งแต่วัยมหา’ลัยแบบนี้ ภายภาคหน้าจะเป็นอย่างไรไม่อยากจะคิดเลยจริงๆ ข่าวที่ออกมาสมัยนี้ก็น่ากลัวซะเหลือเกิน เจ้าหนี้รุมกระทืบพวกติดพนันบอลปางตายเอย อุ้มฆ่าลูกหนี้เอย บางทีก็มีลูกหนี้ฆ่าตัวตายเองเพื่อหนีหนี้ แต่ก็มีบางส่วนที่ไอ้พวกติดหนี้ทั้งหลายกลายไปเป็นพวกอาชญากรรม ถ้ากลายๆอนาคตไอ้ภูริชก็คงไม่พ้นวงจรพวกนี้หรอก ถ้าหากไม่ดัดสันดานมันซะตอนนี้ซะ


“คือ...ผม...ผมจะมาขอยืมเงินพี่อีกสักก้อน” มันพูดตะกุกตะกัก


“แสนนึงที่ยืมไป มึงยังไม่คืนกูเลยด้วยซ้ำ... ยังมีหน้ามายืมกูอีกหรือ”


“ผมขอร้องล่ะพี่ ถือว่าเห็นใจรุ่นน้องอย่างผม” ไอภูริชนั่งคุกเข่าลงต่อหน้าเขา


“หึ ถึงมึงจะเป็นรุ่นน้องในคณะ แต่กูก็อยากให้คนผิดมันผิดซ้ำสอง”


“พี่เผ็ด...พี่มีเงินตั้งมากมาย ให้ผมยืมอีกสักก้อนเถอะ” มันร้องขอ


ชายหนุ่มตาคมได้แต่ส่ายหน้าด้วยความเบื่อหน่าย ‘เผ็ด’ หรือ ‘เสี่ยเผ็ด’ ชื่อเสียงดังกระฉ่อนไปทั้งมหาวิทยาลัย หนุ่มฮอตประจำคณะนิติศาสตร์ ปี 4 หน้าตาหล่อเหลาคมคายคล้ายรูปปั้นสมัยโบราณกรีก เลื่องลือด้วยชื่อเสียงทางลบ แต่ก็ยังฮอตในหมู่สาวๆอยู่ดี ผู้ชายอันตราย พวกผู้หญิงยิ่งชอบ นอกจากหน้าตาที่หล่อโดดเด่นแล้ว ก็ยังรวยแบบมหาศาลล้านแปดอีกต่างหาก


ครอบครัวของเสี่ยเผ็ดที่ว่า ก็มีธุรกิจดังไปทั่วมุมโลก โดยเฉพาะแบรนด์เครื่องสำอางธุรกิจของแม่เขาที่เป็นที่รู้จักของสาวๆเกือบค่อนโลก ส่วนพ่อก็เป็นประธานบริษัทอหังสาริมทรัพย์ ชีวิตเสี่ยเผ็ดเกิดมาก็ร่ำรวยเงินทองตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอย เงินที่ใช้ก็ไม่เคยขาดมือเลยสักครั้ง อะไรๆก็เพอร์เฟคไปซะหมด ความเบื่อหน่ายก็เริ่มก่อตัว เสี่ยเผ็ดจึงหันมาเปิดให้กู้ยืมนอกระบบ ดอกเบี้ยก็คิดราคากันเอง แต่ทำไม...ไอ้ภูริชถึงยังบากหน้ามาขอเงินก้อนหน้าด้านๆอีกล่ะ


“กูไม่ให้ จนกว่ามึงจะเอาแสนนึงที่ยืมไปครั้งก่อนมาคืนกู พร้อมดอกเบี้ยด้วย”


“ผมขอร้องล่ะพี่ ถ้าผมไม่ได้ภายในพรุ่งนี้ ไอ้พวกเจ้าหนี้พนันบอลมันต้องมากระทืบผมถึงที่แน่ๆ”


ก็ไม่ใช่ว่าไม่เห็นใจไอ้ภูริชหรอก แต่เสี่ยเผ็ดบอกแล้วไง ความผิดไม่มีซ้ำสอง โอกาสน่ะมี แต่เสี่ยเผ็ดก็ให้มันไปแล้วรอบนึง มันบอกเสี่ยเผ็ดว่าจะจ่ายภายในเดือนนี้ แต่ก็ไม่มีวี่แวว เขาก็ไม่ได้ไปตามทวงซะหน่อย ก็แค่เพิ่มดอกเบี้ยเป็นเท่าตัว


“หาอะไรมาแลกสิ” เสี่ยเผ็ดว่า พลางกอดอกยิ้มเยาะมัน


“รถผมก็ขายไปแล้ว...ของในห้องผมก็ไม่เหลืออะไรให้ขายให้แลกแล้วพี่”


“ก็หามาแลกกับกูซะสิ”


“พวกสร้อยเพชรแบบนี้...พี่จะรับไหม” มันถามด้วยสีหน้ามีความหวัง


“มึงจะไปขโมยใครมาล่ะ อย่าคิดนะ...ว่ากูไม่ทันความคิดมึง กูไม่รับของโจร บอกไว้ก่อน”


“ผมหมดปัญญาแล้วจริงๆพี่ ถ้าเป็นของที่บ้าน...ผมขโมยมาได้ ผ..ผมก็แค่อ้างว่าโดนขโมยอีกที” เสี่ยเผ็ดอยากจะถอนหายใจกับความคิดโง่ๆของมันดัง แบบนี้แหละหน่า...คนมันจนมุมมันก็ต้องยอมทำทุกอย่าง


“แล้วตอนนี้มีอะไรเป็นของมึงบ้างล่ะ”


“ก็ไม่มี....แต่...ว่าไปแล้วก็มี พี่จะรับหรือ”


“อะไรล่ะ ของที่มึงมีอยู่”


“ก..ก็...แฟนผมเอง”


เสี่ยเผ็ดถึงกับหูผึ่งกับสิ่งที่มันพูดออกมา แฟน? อย่างนั้นหรือ...คนที่มันรัก มันยอมยกให้เสี่ยเผ็ดง่ายๆแบบนี้หรือ ไอ้ภูริชมันช่างชั่วช้ายิ่งกว่าอะไรดี มันกล้าเอาแฟนมันมาแลกงั้นสิ หึ ถึงไอ้ภูริชมันจะชั่วจะเลวระยำขนาดนั้น เสี่ยเผ็ดก็คงยิ่งกว่ามันซะอีก


“ก็น่าสนใจดี” เสี่ยเผ็ดพูด


“ผมจะเอาตัวมันมาให้ มันทำได้ทุกอย่าง...ทำงานบ้านทุกอย่าง ทำอาหาร...”


“แล้วถ้า...เรื่องบนเตียง มึงจะยอมหรือ” เสี่ยเผ็ดท้าทาย


ว่าแล้วสายตาคมก็จับจ้องไปที่ปฏิกิริยาของภูริชที่นั่งคุกเข่าตรงหน้า มันมีทีท่าโกรธเคืองกับสิ่งที่เสี่ยเผ็ดพูดออกไป มือทั้งสองมันกำแน่นเหมือนพยายามระงับอารมณ์โกรธของตัวเองเอาไว้ แต่ถ้าหากมันระเบิดออกมาต่อหน้าเสี่ยเผ็ดน่ะหรือ เขาก็จะสั่งลูกน้องกระทืบมันสักทีให้หายบ้าพนันไปเลย


แต่แล้วปฏิกิริยาโกรธเคืองในตอนแรกก็เริ่มหายไป ภูริชเริ่มคลายมือออก ก่อนจะถอนหายใจอย่างหมดแรง ท่าทีมันอ่อนลงเหมือนยอมจำนนอย่างไรอย่างนั้น ร่างสูงบนโซฟายิ้มเยาะอย่างสนุก เอาสิ..ถ้ามันกล้าแรก เสี่ยเผ็ดก็กล้ารับเอาไว้ ไม่อยากให้เห็นว่าแล้งน้ำใจ


“ด...ได้...” เสียงมันพูดออกมาอย่างแผ่วเบา


“หึ มึงพูดแล้วนะ กูจะทำอะไรกับแฟนมึงก็ได้ มึงคงไม่ว่ากัน”


“แต่...แต่ถ้าผมหาเงินมาคืนได้ ทั้งก้อนเก่าและใหม่ ผมขอแฟนผมคืนได้ไหม” มันต่อรอง


“มึงจะจำนำไว้งั้นสิ” ร่างสูงเลิกคิ้วถาม


“ใช่...”


“กูก็ไม่ขัดศรัทธามึง แต่มันจะดีหรือ กูได้ขี่แฟนมึงฟรีๆเลยนะ”


เสี่ยเผ็ดถึงกับยิ้มเย้ยมันอย่างสะใจ มึงกล้าเลวมากูก็เลวกลับ ไอ้ภูริชหาเงินมาจ่ายทั้งต้นและดอก แถมยังเอาตัวแฟนมันมาประกันไว้อีก แบบนี้เสี่ยเผ็ดก็ได้กำไรไปเต็มๆ จนกว่ามันจะหาเงินก้อนใหญ่มาได้ก็คงอีกนาน จนป่านนั้นเสี่ยเผ็ดก็คงเบื่อแฟนมัน แล้วก็คงจะเขี่ยทิ้ง


ไม่ได้...แล้วก็ไม่เสีย แถมได้ขึ้นขี่ฟรีอีก แบบนี้แหละเลวได้ใจ


“แต่ว่า...”


เสี่ยเผ็ดกำลังนึกคิดอย่างเพลิดเพลิน แต่ไอ้ภูริชดันชะงักความคิดอันแสนเลวระยำของเสี่ยเผ็ดเข้าซะก่อน


“แฟนผม...มันเป็นผู้ชาย”


อะไรนะ!!!!!!!









กลับมาเหตุการณ์ปัจจุบัน




“ก็ตัวมึงไง...”


‘ดรีม’ ถึงกับอึ้งในคำพูดของแฟนตัวเอง เมื่อภูริชพูดอย่างอะไรนะ จะเอาตัวเขาไปขายอย่างนั้นหรือ บ้าไปแล้ว! เขาเป็นคนนะไม่ใช่สัตว์ หรือสิ่งของ ที่ต้องยกให้ใครต่อใครก็ได้ ดรีมเองก็มีหัวใจเหมือนกัน หัวใจที่มอบให้ไอ้เลวระยำตรงหน้านี่


“มะ...มึง...หมายความว่าไง” ร่างบางพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ


“ถ้ากูมีเงินไปคืน กูจะไปไถ่ตัวมึงมา”


“มึงทำกับกูแบบนี้ได้ไง!!! ไอ้ภู!!!!!”


ดรีมตะคอกออกมาอย่างเหลืออด ก่อนที่ร่างโปร่งบางจะทรุดลงไปนั่งกับพื้นอย่างหมดแรง มันไม่จริงใช่ไหมที่แฟนเขาได้พูดออกมา ความรักความไว้ใจความเชื่อใจที่ในภูริชไปตลอดระยะเวลาเป็นปี มันไม่มีความหมายเลยอย่างนั้นหรือ ทำไมภูริชต้องทำกับเขาเหมือนสิ่งของแบบนี้


“ถ้ากูไม่ทำแบบนี้...กูก็ไม่มีเงินไปคืนไอ้พวกเจ้าหนี้บอลบ้านั้น กูจำเป็น!”


“มึง...มึงแม่งเห็นแก่ตัวว่ะภู มึงยังรักกูอยู่รึเปล่า”


“อย่ามางี่เง่าหน่อยเลยดรีม มึงควรเห็นใจกูนะ...ถ้ากูไม่ทำแบบนี้ พวกบ้านั้นจะมารุมกระทืบกูถึงห้อง” ภูริชยกเหตุผลบ้าๆนั้นมาอ้างได้อย่างไร แล้วที่ต้องเป็นแบบนี้ก็เพราะตัวของภูริชเองไม่ใช่รึไง แล้วดรีมเกี่ยวอะไรด้วย


“ไม่!! ไม่มีทาง!! กู....กูขอเลิกกับมึง เราจบกันแค่นี้ มึงหาทางแก้เองแล้วกัน!”


ว่าแล้วร่างบางก็พยุงร่างอันอ่อนปวกเปียกของตัวเองขึ้นก่อนจะเดินไปที่ประตู เพื่อจะหนีเรื่องราวเลวร้ายที่เกิดขึ้นนี้ พอกันที...จะคบกันมาเป็นปีหรือสองปี มันก็ไม่มีความหมายอะไรแล้ว ภูริชเห็นเขาเป็นตัวอะไร ทำไมถึงต้องทำแบบนี้ ความรักที่เคยมีต่อกันมามันไม่มีประโยชน์เลยอย่างนั้นหรือ ไม่เอาแล้วกับผู้ชายเห็นแก่ตัวคนนี้


ถึงดรีมจะรักภูริชมากเพียงใด แต่ถ้าต้องยอมแลกอะไรเพื่อตัวของภูริชเอง ดรีมก็ไม่ยอมเสียศักดิ์ศรีทำเด็ดขาด บ้าจริง ในหัวของร่างบางตอนนี้มีแต่ความนึกโทษโกรธเคืองโชคชะตาที่กลั่นแกล้งทำให้เขาต้องมาเจอผู้ชายอย่างภูริช ยิ่งคิดเท่าไหร่น้ำตาใสๆก็ยิ่งเอ่อล้นเต็มดวงตากลมของดรีม พร้อมๆกับแรงที่เริ่มหมดลง


“คิดว่ากูจะยอมปล่อยมึงไปง่ายๆเหรอดรีม!”


มือหนารีบเข้ามากระชากแขนของดรีม จนเจ้าตัวปลิวมากระแทกกับอกแกร่งของภูริช เจ้าของใบหน้าหวานตอนนี้มีแต่ความโศกเศร้าเสียใจ และเต็มไปด้วยหยาดน้ำตา มันก็ไม่ได้มีผลอะไรต่อภูริชเลย ในหัวของภูริชก็มีเพียงวิธีทางที่ต้องเอาตัวรอดจากพวกเจ้าหนี้พนันบอลเท่านั้น เขาต้องทำทุกอย่าง ไม่ว่าจะดีหรือชั่วก็ต้องทำเพื่อความอยู่รอดของตัวเขาเอง จะว่าเขาเห็นแก่ตัวก็ได้ เวลานี้ไม่อยากจะคิดเรื่องดีหรือชั่วแล้วล่ะ


“ปล่อยกู!” ร่างบางพยายามบิดแขนออกจากการเกาะกุมของคนตรงหน้า


“กูไม่ปล่อย!”


“มึงจะไปตายที่ไหนก็ไปไอ้ภู!! อย่ามายุ่งกับกูอีก!”


“หึ เลิกยุ่งแน่...แต่ครั้งนี้กูต้องรอด” แรงบีบแขนจากมือหนาทำหน้าดรีมนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด


“กูจะไม่ยอมมึง...ให้มึงพากูไปทำเรื่องชั่วๆหรอกนะ”


“มึงทำแน่ดรีม...”


ดรีมขมวดคิ้วมุ่นอย่างแปลกใจ ก่อนที่ภูริชจะล้วงเอาสมาร์ทโฟนของเขาออกมา พร้อมกับเปิดบางอย่างให้ร่างบางดู จากตอนแรกเรี่ยวแรงแทบจะไม่มี ตอนนี้ดรีมถึงกับทรุดเข่าลงอย่าปวดร้าว คนที่เขารัก ทำไมต้องมาทำร้ายเขาด้วยวิธีสกปรกแบบนี้ จิตใจของภูริชช่างชั่วช้าเกิดบรรยาย ร่างบางได้แต่ยกมือปิดปากพร้อมกับเสียงสะอื้นที่ปล่อยโฮออกมาอย่างสิ้นหวัง


“ถ้ามึงไม่ทำ...คลิปนี้...ถึงที่บ้านมึงแน่ดรีม” ภูริชขู่


“อย่า!!!!! ไม่....ไม่ได้นะ.....กูขอร้องนะ” คนหมดแรงได้แต่พนมมือไหว้ร่างสูงอย่างน่าสงสาร แต่มีหรือที่ภูริชจะเจียดความสงสารไปให้


“ไม่ต้องมาขอร้องกู ถ้ามึงไม่ทำตามที่กูบอกล่ะก็ คลิปนี้ไม่ใช่แค่จะส่งไปที่บ้านมึงนะ...อาจจะกระจายไปทั่วมหา’ลัยก็ได้ หึ”


คลิปวิดีโอร่วมรักของเขากับภูริชถ่ายทอดออกมาบนสมาร์ทโฟนอย่างเร้าร้อน ถ้าทางบ้านของดรีมเห็น พ่อกับแม่จะเสียใจแค่ไหนที่มีลูกชายเหลวไหลแบบเขา เป็นเกย์แล้วยังไม่พอ ยังมีคลิปวิดีโออุบาทว์นี่ออกไปอีก เขาและครอบครัวจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนได้ ยิ่งผู้เป็นพ่อ...คาดหวังไว้กับลูกชายอย่างเขาไว้เยอะ เขาไม่อยากทำให้ท่านต้องมาเสียใจ


ร่างบางได้แต่ร้องไห้โฮอย่างจำนน นึกโทษตัวเองที่ต้องมาเจอคนเลวแบบภูริช รักและเชื่อใจในภูริชมาตลอด สุดท้ายก็โดนหักหลัง คลิปวิดีโอนั้น...ดรีมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าไอ้ชั่วนั้นแอบถ่ายไว้ตอนไหน แต่ที่แน่ๆเขาจะไม่ยอมให้ครอบครัวเขาต้องมาเสื่อมเสียชื่อเสียงเพราะเขา


มันคงเป็นเวรกรรมของเขาเอง


ต้องยอมรับ...


“...ก..กู...กูยอมแล้ว...กูจะทำตามที่มึงบอก”


“ให้มันได้แบบนี้สิ” ร่างสูงเชยหน้าเปื้อนน้ำตาของดรีมขึ้นมา ก่อนจะยิ้มเยาะ


“ถ้ากูทำตามที่มึงบอกแล้ว มึงต้องลบคลิปนั้นออก” น้ำเสียงสั่นเครือสลับกับเสียงสะอื้นของร่างบางตรงหน้า ทำให้ภูริชเริ่มคิดได้...แต่ก็ยังได้ไม่หมด ผีพนันมันเข้าสิง มันคงออกยากอยู่แล้ว


“ถ้ากูหาเงินคืนมันได้ มึงจะเป็นอิสระ”


“อึก...มึงสัญญาแล้วนะ”


“เออ”




TBC.






talk ; เปิดเรื่องใหม่ค่า ดีไม่ดีติกันได้น้า จะได้ปรับปรุง :mew1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 1 [16-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: saotome ที่ 17-12-2016 00:56:05

สงสารดรีม

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 1 [16-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Opoln Miyabi ที่ 17-12-2016 01:40:13

สนุกมากดดด

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 1 [16-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: lightseeker ที่ 17-12-2016 02:21:21

หูยยยย น่าติดตาม รอตอนต่อไปค่า  :katai4: :hao7:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 1 [16-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 17-12-2016 02:55:33

 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 1 [16-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Pithchayoot ที่ 17-12-2016 08:56:45

สู้เขาสิดรีม

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 1 [16-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 17-12-2016 09:16:36

ดรีม นายไปขุดผัวเลวนี่มาจากนรกขุมไหนกัน
สงสารดรีมอ่ะ
รอตอนต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 1 [16-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: owlseason ที่ 17-12-2016 10:12:00

สงสารดรีมด้วย  :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 1 [16-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: PIMJOO ที่ 17-12-2016 10:20:52

ผัวเลวได้ใจมาก :angry2:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 1 [16-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 17-12-2016 11:00:40

เลิกเรียกว่า ผัว หรือ ผัวเก่าได้เลย เลวแบบนี้ต้องเรียก ไอ้เหี้ย อย่างเดียว
แต่ก็ดีดรีมจะได้สุขสบายถ้าเสี่ยเผ็ดหลงรักดรีมขึ้นมาจริงๆ

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 1 [16-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: W2P5 ที่ 17-12-2016 11:14:51

ดรีมนี้ได้แฟนเหี้ยดีจริงๆ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 1 [16-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 17-12-2016 11:51:40

เลวได้ใจจริงๆ ไม่เป็นไรนะดรีม อนาคตหนูมีผัวรวยแน่นอนจ้า  :hao7:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 2
เริ่มหัวข้อโดย: jpeemka ที่ 17-12-2016 12:49:59

ตอนที่ 2




ช่างน่าขันในโชคชะตาเหลือเกิน หลังจากคืนนั้นภูริชก็ไล่ดรีมไปเก็บข้าวของที่หอพักของเขา เพื่อที่จะย้ายไปอยู่กับเจ้าหนี้ที่ภูริชไปทำสัญญาเอาไว้ เรื่องย้ายหอย้ายที่อยู่ก็จำเป็นต้องบอกที่บ้าน ดรีมอ้างกับแม่ว่าจะย้ายไปอยู่กับเพื่อนเพื่อลดค่าใช้จ่าย ทางแม่ก็ไม่ได้ติดใจอะไรมากนัก


ครอบครัวของดรีมไม่ได้ร่ำรวย แต่ก็พอมีกินอยู่บ้าง แม่ของเขาเป็นคุณครูสอนเด็กมัธยมที่โรงเรียนเล็กในต่างจังหวัด เช่นเดียวกับพ่อของเค้าที่เป็นถึงผู้อำนวยการโรงเรียน ก็เป็นแค่ผู้อำนวยการโรงเรียนเล็กๆเช่นกัน ไม่ได้มีชื่อเสียงอะไรมากมาย แต่ดรีมก็ไม่อยากให้ท่านทั้งสองเสื่อมเสียชื่อเสียงเพราะลูกชายแบบเขา


ดรีมมีน้องชายอีกหนึ่งคนซึ่งตอนนี้เรียนอยู่ชั้นมัธยมต้นในโรงเรียนประจำจังหวัดที่บ้านเกิดของดรีม มีเพียงตัวเขาเท่านั้นที่ดั้นด้นมาเรียนมหา’ลัยไกลถึงกรุงเทพ เพราะอยากเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง ในช่วงแรกที่สอบติดมหา’ลัยในกรุงเทพ พ่อกับแม่ก็ห่วงแทบแย่ กลัวว่าดรีมจะไม่ได้ เนื่องตัวเขาเองไม่เคยย่างกรายเข้าเมืองกรุงสักครั้ง แต่เพราะมีเพื่อนที่จบจากโรงเรียนเดียวกันมาเรียนในมหา’ลัยเดียวกัน พ่อกับแม่ก็วางใจ


ดรีมกับภูริชอยู่คนละคณะ ความบังเอิญทำให้ทั้งสองมาเจอกันตอนแข่งกีฬาระหว่างคณะ ดรีมเรียนเศรษฐศาสตร์ส่วนภูวิชเรียนนิติศาสตร์ ถึงแม้จะอยู่คนละคณะ แต่เพราะความถูกใจทำให้ทั้งคู่ได้สานต่อความสัมพันธ์มาจนได้คบกันเป็นแฟนตั้งแต่ปีหนึ่ง จวบจนกระทั่งตอนนี้ดรีมขึ้นปีสอง ตลอดระยะเวลาที่คบกันมาในช่วงแรกภูวิชก็ดีกับดรีมทุกอย่าง ดูแลไม่มีขาดตกบกพร่อง แต่ผีพนันก็เริ่มเข้าสิงแฟนของเขา มีเพื่อนมาชวนภูวิชเล่นพนันบอล ดรีมก็คอยเตือนอยู่ตลอดว่ามันไม่ดี แต่ภูวิชก็ดื้อด้านที่จะเล่นต่อ จนกระทั่งเล่นจนติดหนี้พนันบอลอยู่หลายเจ้า


บ้านภูริชเองก็มีธุรกิจค้าขาย จะเรียกว่าไม่ขาดแคลนเลยก็ว่าได้ เงินทองที่ได้มาก็มาจากน้ำพักน้ำแรงของเตี่ยภูวิชเองทั้งนั้น ถึงแม้ว่าบ้านภูริชจะไม่ได้ขัดสนอะไร เตี่ยของเขาก็มักจะสอนให้ลูกประหยัดอดออมอยู่เสมอ แต่ลูกชายกลับทำงามหน้าติดหนี้พนันบอลไปทั่ว รถยนต์ที่ในตอนแรกมีขับไปเรียนก็ต้องแอบเตี่ยเอาไปขาย หาเงินใช้หนี้พนันบอลไปวันๆ พอเตี่ยของภูริชรู้เรื่องเข้าก็สั่งห้ามไม่ให้เขาเล่นพนันอีก แถมยังหักดิบด้วยการงดค่าใช้จ่ายเป็นปีอีกด้วย แต่เขาก็มิวายที่จะเลิกเล่น ข้าวของเครื่องใช้ที่อยู่ในคอนโดก็ถูกขายกินไปจนหมด มิหนำซ้ำยังขอยืมเงินจากดรีมไปอีกด้วย ซึ่งนั้นก็เป็นเงินที่ดรีมเก็บเอาไว้ใช้ยามจำเป็น แต่เพราะความที่รักและเห็นใจแฟนตัวเอง ดรีมเลยต้องยอม


“ไปเก็บข้าวของของมึงได้แล้ว” เสียงภูริชดังขึ้น ทำให้คนร่างบางดึงสติกลับมาจากภวังค์


“นานแค่ไหนที่กูต้องไปอยู่กับเจ้าหนี้มึง”


“จนกว่ากูจะหาเงินมาคืนมันได้”


“แล้วนานแค่ไหน!”


“โธ่เว้ย!! อย่ามาเซ้าซี้กูได้ไหม แค่นี้ก็จะปวดหัวตายอยู่แล้ว หรือมึงอยากโดนประจาน” ร่างสูงขู่ ดรีมได้แต่ก้มหน้าเก็บของต่อโดยไม่ต่อปากต่อคำกับภูวิชอีก


“ละ...แล้วกูต้องทำอะไรบ้าง” ร่างบางถามด้วยเสียงสั่นเครือ


“ทุกอย่างที่มันต้องการ”


“ถ้าผิดกฎหมายกูไม่ทำ!”


“กูไม่รู้หรอกมันจะให้มึงทำอะไรบ้าง มันไม่เกี่ยวกับกูแล้ว”


หึ ให้มันได้อย่างนี้สิ นี่มันเป็นเวรกรรมอะไรของเขานักหนา ทำไมต้องมาเจอเรื่องแย่ๆแบบนี้ด้วย จะหนีไปให้ไกลๆให้รู้แล้วรู้รอด แต่ก็ทำไม่ได้... พ่อกับแม่จะอยู่อย่างไร แล้วถ้าคลิปวิดีโออุบาทว์นั้นถึงมือท่าน ท่านจะเสียใจกับลูกชายแบบเขาแค่ไหน ไม่สร้างประโยชน์ก็อย่างสร้างภาระให้ท่าน อย่าสร้างความทุกข์และหนักใจให้ท่าน ดรีมได้แต่บอกตัวเองให้อดทน


อดทนไว้ก่อน ขืนทำอะไรขัดใจมันขึ้นมา ก็มีแต่ผลเสียเท่านั้นที่จะตามมา


ดรีมได้แต่กัดฟันกรอดอย่างจำยอม ภายในใจมีแต่ไฟแค้นและคำสาปแช่งมากมายให้ชีวิตภูวิชฉิบหาย ถึงแม่เขาจะคอยบอกคอยสอนเสมอว่า ต่อให้เกลียดโกรธใครเข้าก็ไม่ควรที่จะว่าร้ายหรือสาปแช่ง เพราะมันบาป ปล่อยให้เขาได้เผชิญหน้ากับกรรมที่ได้ทำไว้ด้วยตัวเอง แต่คราวนี้ดรีมทนไม่ไหวกับความเลวทรามของไอ้ภูวิชที่มันทำกับดรีมไว้ไม่ได้จริงๆ


ขอโทษนะแม่...ที่เคยสอนแต่ดรีมก็ไม่เคยจดจำและนำมาใช้


ขอโทษนะพ่อ...ที่มีลูกไม่ดีอย่างดรีม เพราะความโง่เขลาและความรักที่มีให้ผิดคน ทำให้ดรีมต้องมาเจอกับกรรมที่ตัวเองไม่ได้ก่อ


เขาว่ากันว่า...ถ้ายิ่งรัก พอได้เกลียดก็เกลียดจนเข้ากระดูกดำ





ภูริชพาดรีมมาส่งที่คอนโดหรูในใจกลางเมือง เขาส่งดรีมแค่บริเวณหน้าคอนโดเท่านั้นก่อนจะโทรหาใครสักคน สักพักภูริชก็เดินกลับเข้ามาหาดรีม


“ทำตัวดีๆ ถ้าไม่อยากฉาว” ภูริชชี้หน้าเขาก่อนจะพูดจาข่มขู่อีกครั้ง


“มะ...มึงก็อย่าลืมที่สัญญา”


“กูไม่ลืมหรอก ถ้ากูเอาเงินมาคืนให้มันได้ ตัวมึงก็เป็นอิสระทั้งจากมัน...แล้วก็กู”


“กูก็คงไม่กลับไปคบกับคนเลวๆแบบมึงหรอก หึ”


“อย่าปากดีให้มาก ตอนนี้มึงก็แค่ลูกไก่ในกำมือกูเท่านั้น...ยืนรอตรงนี้แหละ เดี๋ยวมีคนมารับตัวมึงไป” ว่าแล้วภูริชก็สาวเท้ารีบเดินออกจากคอนโดหรู


ไม่นานก็มีชายร่างสูงใหญ่สองคนเดินเข้ามาหาดรีมที่ยืนหน้าตาเหลอหลาอยู่บริเวณล็อบบี้


“คุณ...คุณเป็นคนของคุณภูวิชรึเปล่า” ชายสวมแว่นดำใส่สูทคนที่หนึ่งพูดขึ้น


ดรีมพยักหน้ารับ


“แล้วคุณภูริชล่ะครับ” ชายสวมแว่นดำอีกคนได้เอ่ยถาม ร่างบางได้แต่ส่ายหัวแทนคำตอบ


“คงไปแล้วล่ะ” ชายคนที่หนึ่งพูด


“อย่างนั้น.. เชิญตามผมมาครับ”


ชายร่างสูงใส่สูททั้งสองคนเดินนำหน้าเขาตรงไปที่ลิฟท์ ก่อนจะพาขึ้นไปที่ชั้น 23 คอนโดแห่งนี้มีตั้ง 30 กว่าชั้นแหนะ ดรีมเดินตามหลังชายทั้งสองก่อนจะมาหยุดที่หน้าห้องห้องนึง ชายหนึ่งในนั้นควักคีย์การ์ดออกมาก่อนจะแตะเข้าที่เครื่องสแกนหน้าประตู


“เชิญครับ” ชายร่างสูงผายมือเข้าไปด้านใน ดรีมโค้งหัวลงขอบคุณก่อนจะเดินเข้าไปด้านใน


ภายในห้องตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์สีเทาล้วน เห็นแล้วรู้สึกสบายตาขึ้นมา โทนสีห้องทั้งหมดจะเป็นสีเทาตัดกับสีขาวอย่างลงตัว ดูออกแนวสไตล์โมเดิร์นหน่อย ร่างโปร่งบางเดินเข้าไปยืนหยุดตรงกลางห้อง ก่อนจะกวาดสายตามองหาผู้ที่อยู่อาศัย แต่ก็มีเพียงความเงียบเหมือนไม่มีคนอยู่


ร่างบางเดินไปนั่งที่โซฟาสีเทาหรูที่อยู่กลางห้องเพื่อนั่งรอใครสักคน ที่มีศักดิ์เป็นเจ้าหนี้ เวลาผ่านไปราวชั่วโมง ดรีมเริ่มเมื่อยล้าและง่วงขึ้นมา เมื่อคืนเขาไม่ได้นอนจนถึงเช้า เอาแต่คิดเรื่องนี้อยู่ทั้งคืน มันเครียดจนนอนไม่หลับ แต่ร่างกายเริ่มไม่ไหว มันต้องการพักผ่อน ดรีมตาปรือมองไปรอบๆห้องอีกครั้ง เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ประตูเปิดเข้ามา พร้อมกับร่างสูงใหญ่กำยำของอีกคน


ร่างบางเบิกตากว้างเมื่อเห็นว่าร่างสูงที่เดินเข้ามานั้นเป็นใคร ไม่มีใครในมหา’ลัยที่ไม่รู้จักผู้ชายคนนี้ กิตติมศักดิ์ดังกระฉ่อนไปทั้งมหา’ลัย ทั้งเรื่องดี...และไม่ดี เรื่องดีที่ว่าก็คือหน้าตาหล่อเหลาอย่างกับเทพบุตรของเขาคนนี้ ส่วนเรื่องไม่ดีที่ดรีมได้ยินมาก็คือ...ความโหดร้าย ป่าเถื่อน ถึงจะเรียนนิติศาสตร์แต่ตัวเขาเองก็ไม่เห็นจะเกรงกลัวกฎหมายแต่อย่างใด เขาเปิดให้กู้นอกระบบให้นักศึกษาและเก็บดอกเบี้ยเป็นเท่าตัว มีคนมากมายที่กู้ยืมจากเขา ถ้าใครเบี้ยวหนี้หรือไม่คืนตามกำหนดก็โดนสั่งเก็บ นี่คือสิ่งที่ดรีมได้ยินมาจากเพื่อนอีกที


‘เสี่ยเผ็ด’


ใครๆก็เรียกเขาแบบนั้น ทั้งๆที่อายุก็ยังน้อย...


แต่เพราะพฤติกรรมอันน่าเกรงขามของเสี่ยเผ็ด ก็เลยทำให้คนในมหา’ลัยเรียกเขาว่าเสี่ยเผ็ด ดรีมรีบลุกขึ้นก่อนจะยกมือไหว้คนแก่กว่าตรงหน้า จริงๆก็ไม่ได้กลัวมากเท่าไหร่ ที่ไหว้ก็เพราะไหว้ตามมารยาทเท่านั้น


“มาแล้วหรือ” เสียงทุ้มเอ่ยทัก ร่างสูงย่างกรายเข้ามายืนเผชิญหน้ากับดรีมที่ยืนก้มหน้าตัวสั่นงกๆอยู่ ร่างบางได้ยินเสียง หึ ขึ้นจมูก คล้ายกับคนตรงหน้าหัวเราะเยาะ


“ชื่ออะไร”


“ด..ดรีมครับ”


“เรียนที่ไหน อายุเท่าไหร่” ร่างสูงเริ่มซักประวัติ


“เรียนที่มหา’ลัยXXX คณะเศรษฐศาสตร์ ตอนนี้อายุ 20 ปีครับ”


“อืม...ก็ที่เดียวกัน นั่งก่อนสิ”


คนตัวโตเชื้อเชิญให้เขานั่ง ดรีมค่อยๆช้อนตามองก่อนจะรีบก้มหลุบตามองพื้นเหมือนเดิม คนอะไรตาดุชะมัด เขาได้แต่คิดในใจ ก่อนจะค่อยๆย่อตัวลงนั่งที่พื้นพรม


“ลุกขึ้นมานั่งบนโซฟากับกูสิ” ร่างสูงตบมือลงโซฟาที่ว่าง


“เอ่อ...ให้ผมนั่งพื้นก็ได้ครับ”


“งั้นก็ตามใจ”


“….”


“รู้ไหมว่าทำไม..มึงถึงมาอยู่ที่นี่ได้” เขาเอ่ยถามขึ้น


“รู้ครับ...ผมรู้ดี”


“จะโทษกูไม่ได้หรอกนะ มึงต้องโทษแฟนเฮงซวยของมึง หึ”


“ครับ...ผมรู้”


“กูไม่รู้หรอกนะว่า มันเกลี่ยกล่อมยังไงให้มึงมาจนได้ หรืออาจะเป็นเพราะความรักของมึง แต่กูบอกไว้ก่อนเลยว่ากูไม่สน...”


“….” ความรักของดรีมมันหมดไปตั้งแต่โดนภูวิชหักหลังแล้ว ตอนนี้ในใจของเขามีแต่ความเคียดแค้นเข้ามาแทนที่


“แล้วแฟนมึงได้บอกรึเปล่าว่ามึงต้องทำอะไรบ้าง”


“เปล่าครับ เขาแค่บอกให้ผมทำตามที่คุณสั่งทุกอย่าง”


“แล้วเรื่องบนเตียงล่ะ...ทำได้ใช่ไหม”


“ว่าไงนะ!” ร่างบางถึงกับโพลงออกด้วยความตกใจ


“มันไม่ได้บอกหรือ? หึ”


“แต่ผมไม่ได้มาขายตัว!”


“กูก็ไม่ได้บอกว่ามึงขาย เอะ...หรือเหมือนขาย เพราะมึงก็ต้องมีเซ็กส์กับกูแลกกับเวลาที่กูต่อให้แฟนมึงไปหาเงินมาชดใช้”


“ผมไม่ทำ!” ร่างบางลุกขึ้นยืนพร้อมกับมองคนตรงหน้าด้วยความวาวโรธ แค่นี้เขาก็เสียศักดิ์ศรีมากพอแล้ว จะทำให้เขาโดนย่ำยีไปถึงไหนกันภูวิช!


“อย่างนั้นหรือ...เอาแบบนั้นก็ได้ กูจะโทรหาภูวิชให้มาตัวมึงคืนไป แต่วันนี้กูต้องได้เงินทั้งหมดทั้งต้นและดอก” ร่างสูงเหยียดยิ้มมุมปากพลางนั่งกอดอกมองคนตัวบางตรงหน้า ด้วยท่าทีสนุกสนาน


ถ้าเสี่ยเผ็ดยกเลิก แล้วคืนตัวเขาให้กับภูวิชล่ะก็...ภูริชต้องไม่ยอมแน่ๆ แล้วคลิปวิดีโอร่วมรักของเขากับภูริชก็ต้องส่งถึงมือพ่อกับแม่ ทุกอย่างมันจะพังยิ่งกว่าเดิมถ้าหากเขายังดื้อด้าน ดรีมต้องยอมจำนนอีกกี่ครั้งถึงจะหลุดพ้นจากวงจรอุบาทว์นี่ซะที ร่างบางยกมือขึ้นปาดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มเนียนอย่างลวกๆ ก่อนจะหันหน้าไปเผชิญกับเสี่ยเผ็ดอีกครั้ง


“ได้...ผมจะยอมทำตามที่คุณบอกทุกอย่าง”


“บทจะง่ายก็ง่ายแหะ อย่างนั้นก็ดี...กูเองก็ไม่ชอบตอแยใคร”


“แล้วผมต้องทำอะไรอีก...” ร่างบางพูดด้วยเสียงแผ่วเบาอย่างหมดแรง


“งานทำความสะอาดคงไม่ต้อง เพราะกูมีแม่บ้านประจำ... ได้ยินว่ามึงทำอาหารเป็นหรือ”


“ก็พอได้ครับ”


“ทำอาหารให้กูทุกมื้อ แต่ถ้ากูสั่งนอกเหนือจากนั้นมึงก็ต้องทำ”


“ถ้าผิดกฎหมาย...ผมไม่ทำได้ไหม”


“กูเรียนกฎหมายมา แน่นอนว่ากูไม่ให้มึงทำอะไรไม่ดีหรอก”


“ก็ยังดีครับ”


“กลัวรึไง”


“ผะ..ผมไม่ได้กลัว”


“แล้วกลัวกูไหม?”


ร่างสูงยิ้มมุมปาก ก่อนจะยืนขึ้นเต็มความสูง มือหนารั้งเอวบางของครีมเข้าประชิด และด้วยความตกใจร่างบางได้ยืนอ้าปากพะงาบ มือเล็กทั้งสองข้างพยายามดันอกแกร่งของอีกคนออกแต่ก็ไม่ได้ผล คนตัวโตกว่าโน้มหน้าลงใกล้จนจมูกโด่งชนกับจมูกโด่งรั้นของครีม นิ้วเรียวยาวยกขึ้นเกลี่ยเส้นผมนุ่มที่บดบังใบหน้าหวานออกช้าๆ


“ฮื้อ...ผม...ผมไม่กลัวหรอก” ร่างบางพยายามเบี่ยงหน้าหนีจากอีกฝ่ายที่กำลังรุกราน

แต่ร่างสูงก็มิวายตามมาแกล้ง ปากหยักก้มลงเฉียดใบหูแดงๆของดรีม ก่อนจะกระซิบเบาๆ...





“แสดงว่า...เรื่องบนเตียงก็คงไม่ต้องกลัวสินะ”




TBC.





talk; เอาเสี่ยเผ็ดมาเสิร์ฟแล้ววว ตอนนี้นิสัยของเสี่ยเผ็ดยังไม่เป็นที่แน่ชัด ต้องค่อยๆดูกันไปนะคะ :-[

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 2 [17-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: aunszMT ที่ 17-12-2016 13:23:01

เลวมากก ดรีมเีแล้วละที่เลิกกับได้เดี่ยวหนูจะเจอเผ็ด นางคงเผ็ดสมชื่อ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 2 [17-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: janny_j ที่ 17-12-2016 14:03:08

เริ่มต้นก็สนุกแล้วค่ะ มาต่อบ่อยๆนะคะ ติดตามเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 2 [17-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 17-12-2016 14:06:44

 :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 2 [17-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 17-12-2016 14:17:55

ขอให้เผ็ดรักดรีมหลงดรีม :call: :call: :call: :call: :call:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 2 [17-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: me12inzy ที่ 17-12-2016 14:20:37

ทำให้เสี่ยหลงละจัดการผัวเก่าเลยลูก

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 2 [17-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: MOLI ที่ 17-12-2016 14:29:54

สงสารครีมอะ
 :z3: :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 2 [17-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: W2P5 ที่ 17-12-2016 14:33:43

กรี๊ดดดด ความเผ็ดนี้ :katai1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 2 [17-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 17-12-2016 15:03:10

ดรีมไม่ซิงแล้วแสดงว่าก็ไม่ใสๆใช่ไหมคะ เจอเสี่ยหน่อยเป็นไง  :hao7:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 2 [17-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: autopilot ที่ 17-12-2016 15:24:49

Iท่าจะแซ่บบบ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 2 [17-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: เหนือฟ้ายังมีจักรวาล ที่ 17-12-2016 15:34:31

เผ็ดดด

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 2 [17-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Pithchayoot ที่ 17-12-2016 16:03:28

เผ็ชชขข เบอร์ไหนคะเสี่ย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 2 [17-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: padloms ที่ 17-12-2016 16:06:42

อ่อยให้เสี่ยเผ็ดหลงละส่งคนไปเก็บภูซะ!  :angry2:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 2 [17-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 17-12-2016 16:10:05

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 2 [17-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: J029 ที่ 17-12-2016 16:18:02

รอตอนต่อไปปป

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 2 [17-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 17-12-2016 16:21:23

ชื่อเสี่ยเผ็ด จะรอดูว่าเสี่ยจะ เผ็ช ไหม ฮา

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 2 [17-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 17-12-2016 17:43:10

ติดตามกันต่อไป ..

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 2 [17-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: owlseason ที่ 17-12-2016 17:45:55

เสี่ยเผ็ดจะเผ็ดจริงมั้ยน้าาาาาาาา
 :hao3:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 2 [17-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 17-12-2016 18:19:27

ภูนายเลวมากมายเลยนะ
สงสารดรีม ได้แต่ยอม

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 2 [17-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Frankdar ที่ 17-12-2016 18:31:40

อิภูวิช  เลววววว  เสี่ยถนอมน้องหน่อยนะ  :hao5:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 2 [17-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: GuoJeng ที่ 17-12-2016 18:59:42

เสี่ยเผ็ด ฮ่าๆ รออ่านคับจะเผ็ดจนรักนายเอกยังไง 555

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 3
เริ่มหัวข้อโดย: jpeemka ที่ 17-12-2016 21:31:20

ตอนที่ 3




ร่างเล็กในอ้อมแขนแกร่งตัวสั่นงกเงินจนน่าขำ ปากบอกไม่กลัว แต่ปฏิกิริยาของร่างตรงหน้ากับตรงกันข้าม ชายหนุ่มได้แต่หัวเราะในลำคอ ก่อนจะปล่อยอีกคนให้เป็นอิสระ เผ็ดลอบมองใบหน้าหวานของดรีม แก้มแดงๆที่ขึ้นสีนั้นมาจากความเขินอายหรือความโกรธกันแน่


“ห้องมึงอยู่ตรงนั้น เป็นห้องเก็บของกู...แต่กูให้แม่บ้านจัดการเรียบร้อยแล้ว”


ชายหนุ่มชี้นิ้วไปยังห้องที่อยู่ติดกับห้องนอนของเขา ร่างบางพยักหน้าก่อนจะสะพายเป้ที่แบกมาใส่หลังแล้วเดินเข้าห้องไปอย่างเงียบๆ


ดรีม... เด็กคนนี้เป็นคนยังไงกันแน่นะ พอเผ็ดได้มองตากลมใสนั้นทำให้ชายหนุ่มรู้สึกว่า ดรีมเหมือนจะต่อต้านอยู่กรายๆ แต่พอไม่กี่นาทีต่อมา ดวงตากลมโตคู่นั้นก็แปรเปลี่ยนเป็นสายที่โศกเศร้า ผิดหวัง ตัดพ้อ ก็อย่างว่านั้นแหละหน่า โดนแฟนเอามาขายแบบนี้ ใครมันจะไม่เสียใจกันบ้างล่ะ


ภูวิชที่เผ็ดรู้จักในตอนแรกก็ถือว่าเป็นคนดีคนนึงเลยทีเดียว แต่พอผีพนันเข้าสิงก็กลับกลายเป็นอีกคน จากหน้ามือเป็นหลังมือ ความบ้าคลั่งของคนทำให้นิสัยหยาบโลนที่อยู่ภายใต้จิตใจได้เค้นออกมา จากดีก็กลายเป็นเลว ส่วนเจ้าเด็กดรีมนั้นก็แค่เป็นแพะรับบาปของคนเลวคนนึง ไม่รู้ว่าเป็นความโชคร้ายหรือโชคร้ายกว่าของดรีม ที่หนีเสือมาปะจระเข้อย่างเผ็ด ตัวเขาเองก็ยอมรับว่าไม่ใช่คนดีอะไร เมื่อภูริชมันให้ มีหรือเขาจะไม่รับ


ก็บอกแล้วว่าไม่ใช่คนดี


ถึงแม้ว่าแฟนของไอ้ภูริชจะเป็นผู้ชาย ในตอนแรกเองเผ็ดก็ตกใจในรสนิยมของรุ่นน้อง แต่พอมาเจอเข้ากับตัว ก็รู้เลยว่าดรีมน่าสนใจแค่ไหน หน้าหวานแต่ก็ยังมีเค้าโครงหล่อของผู้ชาย ผิวขาวเนียน ตากลมโต จมูกโด่งรั้นหน่อย ปากบางแดงอมชมพูน่าจูบ รูปร่างก็เหมาะมือพอดี ส่วนสูงก็มาตรฐานชายไทย แต่ยังเตี้ยกว่าเผ็ดอยู่มากโข ทุกอย่างดูลงตัว


Rrrrrrrrrrrr


เสียงสมาร์ทโฟนราคาแพงของเผ็ดดังขึ้น พอเห็นหน้าจอว่าใครโทรมาก็ถึงกลับถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย นอกจากลูกหนี้ที่มาขอผัดหนี้แล้ว ก็มีไอ้ตัวนี้แหละที่เผ็ดไม่อยากจะรับโทรศัพท์มัน


“เห้ยยยย ไอ้เสี่ย คืนนี้ไปก๊งกันเปล่า” เสียงดี๊ด๊าของเพื่อนสนิทเขาเอง น่าเบื่อจริงๆ


“เชิญพวกมึงเลย วันนี้กูตามเก็บหนี้จนเหนื่อย”


“โหย อะไรวะไอ้เสี่ย นานๆทีมาเจอพวกกูหน่อยดิวะ”


“เออ กี่โมงที่ไหน” เขากรอกเสียงตอบอย่างรำคาญ


“ร้านเดิม สามทุ่ม”


“เออ”


หลังจากวางสายจากเพื่อนคนสนิท เผ็ดก็เดินตรงดิ่งไปยังห้องเก็บของของเขา แต่ตอนนี้ได้เปลี่ยนเป็นห้องนอนอีกคนไปแล้ว ร่างสูงถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไปทันที ร่างบางที่กำลังจัดของอยู่ถึงกับชะงัก แล้วรีบเดินมาหาอีกฝ่ายที่ยืนพิงขอบประตู


“คุณมีอะไรให้ผมรับใช้หรือครับ”


“กูจะออกไปข้างนอก ดึกๆค่อยกลับ”


“ครับ จะทานข้าวเย็นไปก่อนไหม” ร่างบางถาม


“ไม่ล่ะ ถ้ามึงหิวก็หาอะไรกินในตู้เย็นแล้วกัน กูมาบอกไว้เฉยๆ”


“ขอบคุณครับ” ดรีมยกมือไหว้ขอบคุณอย่างมีมารยาท


เผ็ดยักไหล่ก่อนจะเดินออกจากห้องไป ก่อนจะออกไปเที่ยวร้านเหล้ากับเพื่อน ร่างสูงก็บอกลูกน้องสองคนให้จับตามองดรีมเอาไว้ ถ้ามีอะไรก็ให้ต่อสายถึงเผ็ดโดยด่วน




เมื่อถึงร้านที่นัดหมายกับเพื่อน เขาก็เดินย่างกรายเข้าไปในร้านอย่างคุ้นเคย ที่นี่ไม่ใช่ผับ เป็นแค่เพียงร้านเหล้าธรรมดา คนไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ ไม่นานชายหนุ่มก็เห็นเพื่อนคนสนิทยกมือเรียกมาจากโซนวีไอพี ที่เป็นมุมปลีกวิเวกจากผู้คนสักหน่อย


“ไม่ได้เจอนานเลยนะไอ้เสี่ย เก็บหนี้ทุกวันเลยเหรอวะ” เสียงของกายเพื่อนสนิทเอ่ยทัก


“ก็เก็บทุกวัน”


“มึงไม่เหนื่อยบ้างหรือวะ” ตามด้วยเสียงของภาคินเพื่อนสนิทอีกคนดังขึ้น


“ก็มีบ้าง บางทีก็สนุกดี...ได้กระทืบคนเล่น”


“มึงแม่งโหดสัสมากครับ”


“กูว่ามันท้าทายดี”


ความท้าทายสำหรับเผ็ดไม่ได้อยู่ที่..ใครไม่ยอมจ่ายหนี้แล้วไปรุมกระทืบซะทีเดียว แต่เป็นวิธีการเอาตัวรอดของลูกหนี้ของเขาต่างหาก แต่ละคนมีวิธีแตกต่างกันออกไปเพื่อที่จะเอาตัวรอดจากการเก็บดอกเก็บหนี้ของเสี่ยเผ็ด ขายรถ ขายบ้าน เอานู้นเอานี้มาจำนำ ล่าสุดที่ทำให้เขาอึ้งกับสันดานของคนก็คือการเอาเมียมาจำนำของไอ้ภูวิชนี่แหละ


เขาไม่รู้ว่าในสายตาคนอื่นมองเขาอย่างไร บางครั้งข่าวลือที่แพร่ออกไปก็มีจริงบ้างไม่จริงบ้าง ส่วนใหญ่มีแต่ในทางลบ เช่น ไม่ยอมจ่ายหนี้เสี่ยเผ็ดโดนอุ้มฆ่าบ้าง ซึ่งจริงๆแล้วเผ็ดไม่เคยคิดจะเข่นฆ่าใครหรอก มีแค่สั่งสอนบ้างนิดๆหน่อยๆ ไม่ถึงกับตาย


เผ็ดนั่งดื่มกับเพื่อนพร้อมกับคุยเรื่องสัพเพเหระไปเรื่อย จนกระทั่งรู้สึกตัวว่ามีอาหารมึนเล็กน้อย หรือที่เรียกว่ากรึ่มๆนั้นแหละ เขาจึงขอตัวกลับก่อน


“ก่อนกลับไม่หิ้วสาวกลับไปด้วยสักคนวะไอ้เสี่ย” กายพูดหยอกล้อเพื่อน เพราะปกติมาร้านเหล้าหรือไปผับทีไร เผ็ดจะได้หิ้วสาวกลับไปนอนด้วยทุกที


“หึ ไม่เอาล่ะ...กูมีของฟรีที่ห้อง”






 เวลาผ่านไปจนจวบเที่ยงคืน คนร่างสูงก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะกลับมาสักที ดรีมจึงตัดสินอาบน้ำแล้วเข้านอน ไม่รู้ดรีมหลับไปนานแค่ไหน รู้ตัวอีกทีก็มีสัมผัสเปียกชื้นไล่พรมจูบไปทั่วลำคอขาว ร่างบางที่ยังไม่ค่อยตื่นดีพยายามเบี่ยงตัวออกจากสัมผัสวาบวามนั้น พอปรือตาขึ้นมองก็เห็นเงาร่างสูงใหญ่ที่คร่อมตัวเขาเอาไว้ แสงไฟสีส้มจากโคมไฟข้างเตียงสาดส่องมาที่คนด้านบน เสี้ยวหน้าหล่อเหลากำลังจับจ้องมายังที่ร่างบางอย่างไม่วางตา


“อะ...คุณเผ็ด” มือเรียวพยายามดันแผงอกอันแข็งแรงของอีกฝ่ายออก


“หลับก่อนกูได้ไง ตอนนี้กูเป็นเจ้านายมึงนะ ทำไมไม่อยู่รอกูก่อน” ร่างสูงพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด


“ขะ...ขอโทษจริงๆครับ ผมไม่เห็นคุณกลับมาสักที ผมก็เลย...”


“ช่างเถอะ มาต่อกันดีกว่า”


“ไม่!!!”


คนตัวเล็กกว่ารีบผลักกายแกร่งที่คร่อมทับเขาไว้ ก่อนจะลุกขึ้นนั่งด้วยความตกใจ ถึงเรื่องบนเตียงดรีมจะเคยผ่านมา มันก็แค่ครั้งสองครั้งเท่านั้นสำหรับภูวิช ครั้งก่อนเกิดขึ้นเพราะความรักและคุ้นเคยกันมา แต่นี่ ดรีมพึ่งเจอหน้าเผ็ดครั้งแรกก็วันนี้ มันไม่เร็วไปหน่อยหรือ


“มึงเคยบอกว่าให้ได้ ไม่ใช่หรือ?” ร่างสูงเลิกคิ้วถาม


“เอ่อ..ก็ใช่ครับ แต่ผมกับคุณพึ่งเจอหน้ากันครั้งแรกวันนี้”


“แล้วยังไง ผู้หญิงตามผับกูก็เจอครั้งแรก แต่ก็สานต่อกันทั้งคืนได้”


“ก็คุณทำได้...แต่ผมยังทำใจไม่ได้” ดรีมตอบด้วยเสียงอู้อี้


“อย่าทำเป็นเล่นตัวหน่อยเลย มึงก็ใช่ว่าจะไม่เคยผ่านมา”


“ก็ผม...ผม...ผมกับเขาเป็นแฟนกันนี่ครับ”


“มึงชักทำให้กูหงุดหงิดขึ้นทุกที”


ไม่ทันรอให้ร่างบางได้ตอบโต้ คนตัวสูงกระชากข้อเท้าของอีกคนอย่างแรง จากที่นั่งอยู่พอโดนกระชากดรีมก็ล้มตัวนอนลงแหมะอยู่ที่เดิม ตามด้วยร่างอันกำยำของอีกฝ่ายที่ทาบทับลงมาอีกครั้ง จมูกโด่งสวยซุกไซร้ตามลำคอขาวหอมกรุ่นอย่างกระหายพร้อมกับจูบเม้มจนขึ้นรอยแดง มือหนาถลกเสื้อนอนตัวบางขึ้นพร้อมกับไล่นิ้วหยาบสัมผัสกับแผ่นอกสวย


“ฮื้อออ ไม่เอา คุณเผ็ดอย่า!” ดรีมพยายามดันแผงอกกำยำออก พร้อมกับดิ้นพล่านไปทั่วภายใต้ของร่างสูง


“อยู่นิ่งๆสิวะ!” ร่างสูงสบถอย่างหัวเสีย มือหนารวบมือทั้งสองข้างของดรีมไว้ด้วยมือข้างเดียว พร้อมกับใช้เข่ากดลงที่หน้าขาของอีกฝ่ายเพื่อไม่ให้ดิ้น


“อย่านะ! คุณเผ็ด”


เสียงห้าวเริ่มประท้วง มีหรืออีกฝ่ายจะยอมฟัง ปากหยักเข้าประกบจูบกับปากแดงระเรื่อของร่างบาง ลิ้นร้อนไล่เลียตามริมฝีปากจนรู้สึกร้อนวาบขึ้นมา ร่างบางพยายามเม้มปากกันไม่ให้ร่างสูงได้ฉกฉวย แต่เพราะอากาศหายใจของเขาเหลือน้อยเต็มที จึงเผลออ้าปากกอบโกยอากาศเข้าไป พร้อมกับลิ้นร้อนของอีกฝ่ายที่ฉกเข้ามาอย่างฉวยโอกาส ร่างสูงมอบจูบที่เร้าร้อนและดุดันให้กับเขา จนตอนนี้ดรีมเริ่มจะหมดแรงขัดขืนลงไปทีละน้อย


เผ็ดเห็นทีท่าอีกฝ่ายทีกำลังโอนอ่อนตามจูบเขา ไม่รอช้าชายหนุ่มก็ล้วงมือเข้าภายใต้กางเกงนอนขาสั้นของอีกฝ่าย นิ้วเรียวใหญ่ลูบไล้ที่จุดอ่อนไหวของดรีมเพื่อปลุกอารมณ์


“มะ..ไม่! ค...คุณเผ็ด ผมยังไม่พร้อม” ดรีมพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ


ร่างบางเว้าวอนด้วยความกลัว ดวงตากลมโตมีน้ำตาใสๆเอ่อล้นตามขอบตา จมูกโด่งรั้นกำลังขึ้นสีแดงระเรื่อคล้ายกับคนจะร้องไห้ ดูไปก็น่ารักไปอีกแบบ คนตัวสูงถอนหายใจอย่างหงุดหงิด ก่อนจะคายมือออกจากข้อมือขาวของอีกฝ่าย ที่ยอมปล่อยไม่ใช่เพราะสงสารคนตรงหน้าหรอก เผ็ดแค่รู้สึกไม่อยากจะเอาเปรียบ


“กูก็ไม่อยากจะขืนใจมึงหรอกนะ”


“ขอบคุณครับ..” ดรีมลุกขึ้นนั่ง ร่างบางจัดแจงเสื้อผ้าให้เข้าที่ก่อนจะเงยหน้ามองอีกฝ่ายที่ยืนกอดอกมองเขาอยู่ก่อนแล้ว ด้วยหน้าตาเรียบเฉยแต่ทำไมดรีมถึงรู้สึกว่าอีกฝ่ายกำลังหงุดหงิดเป็นอย่างมาก





“แต่วันพรุ่งนี้ไป...กูจะไม่ปราณีแล้วนะ”




TBC.





talk ; วันนี้มาลงเสี่ยเผ็ดไว้สองตอน เพราะพรุ่งนี้กลัวไม่ได้ลง แงงงงง :hao5:
ฝากเสี่ยเผ็ดด้วยนะคะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 3 [17-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: W2P5 ที่ 17-12-2016 21:36:41

เสี่ยเผ็ดเผ็ดสมชื่อจริงๆ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 3 [17-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 17-12-2016 21:38:03

เสี่ยเผ็ด ใจคอจะให้ดรีมนั่งรอทั้งที่ไม่รู้ว่าคุณเสี่ยจะกลับตอนไหนเนี่ยนะ :angry2: :angry2:


 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 3 [17-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Pithchayoot ที่ 17-12-2016 21:41:29

ขอบคุณค่ะ 

เสียเผ็ดนิ  เผ็ชชชชชสมชื่อจริง

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 3 [17-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 17-12-2016 21:56:40

 :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 3 [17-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 17-12-2016 23:59:18

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 3 [17-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 18-12-2016 00:27:58

เสี่ยเผ็ดยอม เพราะดรีมน่ารักอ่ะเนอะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 3 [17-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 18-12-2016 00:34:53

 o13

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 3 [17-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 18-12-2016 03:10:15

สงสารดรีม คงต้องฝืนใจยอมไปก่อน

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 3 [17-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: ►MoNkEy-PrInCe◄ ที่ 18-12-2016 07:09:18

ไอ้บักห่าภูริช!!!!
 
 :z6:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 3 [17-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Frankdar ที่ 18-12-2016 07:40:24

ขอให้เสี่ยรักเสี่ยหลง

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 3 [17-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: ChabaSri ที่ 18-12-2016 07:45:45

จริงๆก็ยอมๆไปทำให้เสี่ยหลงแล้วก็ฮุบกิจการ อุ่ยท่ดๆ พอเสี่ยหลงแล้วก็ตลบหลังไอ้คุณภูแฟนเก่าผู้ชั่วช้า

คนเขียนสู้ๆ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 3 [17-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Peung002 ที่ 18-12-2016 08:06:31

มีแฟนผิด คิดจนแฟนตายจริงๆค่ะ
อีภู แกเลวมากกกกกก  :m31:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 3 [17-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: pratoo101 ที่ 18-12-2016 09:48:27

 :z13: จิ้มๆๆ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 3 [17-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 18-12-2016 10:55:08

เสี่ยใจดีจัง เผ็ดแล้วยังใจดีอีก เห็นแววพ่อบ้านใจกล้ามาแต่ไกล  :hao6:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 3 [17-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 18-12-2016 11:27:57

แฟนเก่าแย่มากกกกกก เลยนะน้องดรีม

เลิกไปแหละดีแล้ว

ต่อไปนี้ก็ขอให้เสี่ยรักเสี่ยหลงเนอะ น้องดรีมเนอะ โฮะๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 3 [17-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 18-12-2016 11:28:18

ติดตามจ้า

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 3 [17-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Jthida ที่ 18-12-2016 11:31:28

รอ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 4
เริ่มหัวข้อโดย: jpeemka ที่ 18-12-2016 13:04:18

ตอนที่ 4




ดรีมตื่นเช้า เนื่องจากวันนี้เขามีเรียน ก่อนจะไปร่างบางก็ไม่ลืมที่จะทำอาหารเช้าไว้ให้เผ็ด อาหารเช้าต้องเป็นอะไรที่หนักท้องพอสมควร แม่เคยบอกว่าจะทำงานได้มีประสิทธิภาพคือในช่วงเช้า ดังนั้นถ้าไม่กินอาหารเช้าก็จะทำให้หมดแรงได้ง่ายๆ ร่างบางจึงเลือกทำแซนวิชทูน่า พร้อมกับไข่ดาวอีกหนึ่งฟอง


“ทำอะไร”


“อุ้ย..คุณเผ็ด”


มาไม่ให้สุ่มให้เสียงเลยสักนิด อีกทั้งยังยืนช้อนหลังคนตัวเล็กที่กำลังจัดแจงแซนวิชใส่จานอยู่อีกต่างหาก พอดรีมเห็นไปถึงกับตะลึง แผงอกกำยำมีหยดน้ำเกาะประปรายเหมือนพึ่งอาบน้ำเสร็จ พร้อมกับผมเปียกที่ลู่ลงปิดหน้าหล่อเหลานั้นอีก พอมองต่ำลงไปก็เห็นผ้าเช็ดตัวสีขาวพันเอวไว้อย่างหมิ่นเหม่ เห็นแบบนี้แล้วใจสั่นเลยทีเดียว


บ้าน่ะ! ใจสั่นอย่างนั้นหรือ ของแบบนี้ก็เคยเห็นมาแล้วอย่างตอนอยู่กับภูริช อาจจะเป็นเพราะเผ็ดและดรีมยังเป็นคนแปลกหน้าอยู่ก็ได้


“คะ...คือผมทำแซนวิชไว้ให้น่ะครับ”


“มีเรียนเช้าหรือ”


“ใช่ครับ”


“แล้วเลิกกี่โมง”  ร่างสูงถามทั้งๆที่ยังยืนเบียดชิดกับดรีมไม่ยอมไปไหน ส่วนคนตัวเล็กกว่าได้แต่ถอยหลังจนชิดเคาท์เตอร์ครัว


“สี่โมงเย็นครับ”


“อืม เดี๋ยวไปพร้อมกัน”


“คุณเผ็ดมีเรียนเช้าหรือครับ เอ่อ..ผมนั่งรถเมล์ไปก็ได้ ผมเกรงใจ”


“มี ไปกับกู...อย่าเรื่องมาก” เสียงทุ้มเริ่มมีเนื้อเสียงที่หงุดหงิด ดรีมจึงได้แต่พยักหน้ารับ


“ทำไมมีจานเดียว”


ร่างสูงเหล่มองจานแซนวิชที่มีอยู่เพียงจานเดียวบนเคาท์เตอร์ จริงๆแล้วดรีมตั้งใจจะทำให้เผ็ด แต่ไม่ได้ทำส่วนของตัวเองไว้ เนื่องจากคิดว่าจะไปกินที่โรงอาหารคณะตัวเอง จึงได้รีบตื่นแต่เช้า


“ก็ผมทำให้คุณเผ็ดคนเดียว เอะ...หรือว่าจะทำให้ลูกน้องคุณเผ็ดด้วยครับ”


“ไม่ต้อง แล้วมึงไม่กินหรือ”


“ผมว่าจะไปทานที่โรงอาหารคณะครับ”


“กินพร้อมกูนี่แหละ มึงกินรอเลย เดี๋ยวกูไปแต่งตัวก่อน”


ควรจะไปแต่งตัวตั้งนานแล้วไหมเนี่ย เดินโทงๆรอบห้องแบบนี้ไม่อายเขาบ้างหรือไร




พอถึงหน้าคณะเศรษฐศาสตร์ ดรีมถึงกับไม่กล้าลงจากรถ เพราะตอนนี้คนเดินขวักไขว่อยู่หน้าคณะเยอะมาก อีกทั้งพวกที่นั่งอยู่ม้าหินอ่อนอีก มองออกไปนอกกระจกรถ ดรีมก็พบว่าทุกสายตาจับจ้องมาที่รถปอร์เช่สีดำเงาคันที่เขานั่งอยู่ มีไม่กี่คนที่ขับรถรุ่นนี้ ทุกคนก็คงรู้แหละว่าเป็นรถของเสี่ยเผ็ดแห่งนิติศาสตร์


“จะนั่งอีกนานไหม” เสียงร่างสูงปลุกจากภวังค์


“เอ่อ...ขอโทษครับ แล้วก็ขอบคุณมากครับที่มาส่ง” ดรีมยกมือไหว้อีกคน ก่อนจะเอี้ยวตัวไปปลดเข็มขัดนิรภัย


“ห้าโมงเย็นรออยู่นี่ เดี๋ยวมารับ”


“ครับ”


พอร่างบางเปิดประตูลงจากรถ ทุกสายตาที่จับจ้องมาก่อนหน้านี้ ยิ่งจ้องตัวเขาที่พึ่งลงจากเดิน เกิดความเงียบเกิดขึ้น บางคนเริ่มหันไปซุบซิบกับกลุ่มเพื่อนตัวเอง


“ทำไมดรีมได้มากับเสี่ยเผ็ดวะ”


“เออนั้นดิ...หรือจะเป็นเด็กในสต็อกของเสี่ยเผ็ด”


“บ้าหน่า ดรีมมันคบกับภูนี่หว่า”


“หรือคบซ้อน”


เสียงซุบซิบนินทากระทบเข้ามาที่หูของดรีม มันทำให้ร่างบางรู้สึกอึดอัดไม่น้อย เจ้าตัวเลยรีบเดินดุ่มๆเข้าไปที่ตัวอาคารเรียน ไม่ทันได้ก้าวขึ้นบันไดก็มีมือมาดึงแขนดรีม แล้วลากไปยังด้านหลังอาคารเรียน ที่ไม่ค่อยมีผู้คนเดินผ่าน


“ควีน!” ดรีมร้องเสียงหลงเมื่อรู้ว่าคนที่ลากเขามาคือเพื่อสนิทของเขานั้นเอง


“ชู่ววว เงียบๆหน่อย” สาวสวยรูปร่างปราดเปรียวตรงหน้ายังคงลากเขาไปในที่ลับตาคน


“ไหนเล่ามาสิ ทำไมแกได้มากับเสี่ยเผ็ดแห่งนิติศาสตร์นั้นได้”


“อะ...เอ่อคือ”


“เล่ามาให้หมดเลยนะ ถ้าแกยังเห็นฉันเป็นเพื่อน”


ควีนชี้หน้าข่มขู่ เพราะเธอรู้ว่าเพื่อนเธอคนนี้เป็นที่ชอบเก็บอะไรหลายๆอย่างไว้คิดอยู่คนเดียว นี่แหละที่ทำให้เธอเป็นห่วงนักห่วงหนา เกิดบ้าสติแตกขึ้นมาสักวันจะทำยังไง


ดรีมเล่าเรื่องทุกอย่างให้ควีนฟัง ตั้งแต่ต้นที่ภูวิชเริ่มหันกลับไปเล่นพนันบอลจนเจ้าหนี้ต้องมาทวงเงิน พอหมดปัญญาก็เอาตัวเขาไปจำนำเหมือนสิ่งของเพื่อแลกกับเงินอีกก้อน พร้อมกับข่มขู่เขาด้วยคลิปวิดีโอบ้านั้น พอได้ฟังจากปากเพื่อนสนิท ควีนได้แต่กำมือแน่นด้วยความแค้นเคือง มันกล้าทำแบบนี้ได้อย่างไร ภูริชมันไม่ใช่คนแล้ว!


“แล้วแก...ต้องไปอยู่กับเสี่ยเผ็ดอย่างนั้นหรือ!”


“อืม...จนกว่าไอ้ภูมันจะหาเงินมาคืนจนหมด”


“ฉันจะไถ่ตัวแกเอง!” หญิงสาวพูดขึ้น


“ไม่ได้นะ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับควีน อย่าทำแบบนี้เลย มันเป็นกรรมของดรีมเอง”


ดรีมรู้ว่าควีนเองก็มีครอบครัวร่ำรวยมากพอสมควร แต่การที่เพื่อนช่วยปลดหนี้ให้มันก็ไม่ถูก ถ้าดรีมเป็นอิสระ ไอ้ภูริชมันรู้เข้ามันก็ได้ใจน่ะสิ แบบนี้ภูริชก็จะไม่เข็ดหลาบสักที คนแบบมันต้องโดนเข้าสักทางถึงจะรู้สึกตัว


“แกก็คิดอยู่แบบนี้ แล้วไปอยู่กับไอ้เสี่ยนั้น...เขาให้แกทำอะไรบ้าง”


“ทุกอย่างที่เขาต้องการ”


“อย่าบอกนะว่า...”


“ก็แบบนั้นด้วย” ชายหนุ่มได้แต่ถอนหายใจ พอคิดถึงเรื่องที่เผ็ดพูดเมื่อคืนแล้วก็กลัวขึ้นมา เมื่อคืนถือว่าเป็นโชคดีของเขาที่รอดมาได้ แต่เมื่อคืนนี้...และคืนต่อๆไปอาจจะต้องยอมอยู่ดี


“เจ็บใจชะมัด! ทำไมคนดีๆแบบแกต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยวะ” หญิงสาวสบถออกมาอย่างหัวเสีย


“ช่างมันเถอะควีน...กรรมใดใครก่อเดี๋ยวคงได้สนองคืนเอง”




หลังจากเลิกเรียน ดรีมก็มานั่งอ่านหนังสือรออีกฝ่ายมารับ เขาจำได้ว่าเผ็ดเลิกห้าโมงเย็น วันนี้ดรีมเลิกเลทก็คงไม่ได้รอนานเท่าไหร่ ระหว่างที่นั่งอ่านหนังสือไปเพลินๆ ร่างบางก็ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายมาจากหลังอาคาร ภาพที่เห็นคือมีชายฉกรรจ์หลายคนลากดึงใครบางคนเข้าไปที่หลังอาคาร ชายหนุ่มคนที่โดนลากคุ้นหน้าคุ้นตาซะเหลือ คงเป็นใครไม่ได้ถ้าไม่ใช่ภูริช


เจ้าหนี้คงมาดักรอทวงเงิน ถ้าไม่จ่ายก็คงเป็นอย่างที่เห็น ดรีมแอบเดินตามไปดูอย่างกล้าๆกลัวๆ แต่เสียงโวยวายนั้นเงียบลงไปแล้ว พอชะโงกหน้าไปก็พบกับร่างภูริชที่นอนอยู่ ร่างกายของร่างสูงมีแผลฟกช้ำไปทั่ว บริเวณเบ้าตาก็เขียวช้ำจนดูหน้ากลัว เลือดสีแดงสดไหลลงอาบทั้งหน้า จากหน้าตาหล่อเหลาก็มีแต่รอยบาดแผลฟกช้ำดูไม่ได้ ดรีมหันซ้ายหันขวาไม่เห็นพวกเจ้าหนี้ของมันแล้ว ร่างบางจึงย่องเข้าไปสะกิดภูวิชที่นอนอยู่


“ไอ้ภู...”


เหมือนกับว่าอีกฝ่ายจะไม่ตอบสนองแล้ว พอลองเอานิ้วอังจมูกก็รู้ว่ายังหายใจอยู่ แบบนี้ค่อยโล่งอกไปทีที่ไม่ได้เห็นมันตายไปต่อหน้าต่อตา ว่าแล้วร่างบางก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเตรียมจะโทรเรียกรถพยาบาล แต่กลับต้องชะงัก


มันทำกับเขาไว้เจ็บแสบแค่ไหน จำไม่ได้หรือ?


คนอย่างภูริชมันต้องโดนแบบนี้แหละถึงจะเข็ดหลาบ


ดรีมเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋า ก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นมองภูริชด้วยสายตาที่เย็นชา มันสมควรแล้วที่จะโดนแบบนี้ ดรีมไม่ควรยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือคนแบบภูริชอีก จบกันแล้วก็คือจบ คิดได้แบบนั้นดรีมจึงเดินย้อนกลับไปนั่งรอเผ็ดมารับที่หน้าคณะเหมือนเดิม แต่ก็เจออีกฝ่ายยืนพิงรถปอร์เช่สุดหรูมองมายังที่เขา ดรีมจึงรีบเก็บกระเป๋าแล้ววิ่งไปหาร่างสูงที่ยืนรอ


“ขอโทษครับ พอดีผมไปเข้าห้องน้ำมา”


“อืม...กูหิวแล้ว”


“จะแวะทานอะไรก่อนไหมครับ”


“อยากกินฝีมือมึง”


“เอ่อ...งั้นช่วยแวะร้านสะดวกซื้อได้ไหมครับ พอดีผมเห็นว่าของในตู้เย็นหมดแล้ว”


“เออ”




เผ็ดแวะร้านสะดวกซื้อที่อยู่หน้ามหา’ลัย ร่างบางลงจากรถเพื่อไปเลือกซื้อของสดที่จะทำให้อีกฝ่ายตอนเย็น คิดไว้แล้วว่าจะทำอาหารไทยดู เพราะส่วนตัวแล้วดรีมชอบทานอาหารไทยมากที่สุด แต่ก็ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะชอบด้วยรึเปล่า ก็ต้องลองทำดู ระหว่างที่รอคิดเงินอยู่หน้าเคาท์เตอร์นั้นเอง ร่างสูงที่นั่งรออยู่ในรถตอนแรกก็เดินเข้ามาในร้านสะดวกซื้อ พร้อมกับกอดอกมองอะไรสักอย่าง


ดรีมเหล่มองอีกฝ่ายน้อยๆ เห็นว่าอีกฝ่ายกำลังยืนจ้องอะไร ร่างบางถึงกับหน้าร้อนวาบขึ้น


“ชอบกลิ่นสตอเบอร์รี่ไหม” ร่างสูงเอ่ยถาม


“อะ....เอ่อ....”


“แต่กูชอบฟีเธอร์ไลท์ มันบางที่สุด...”


ร่างสูงยังคงพูดต่อไปอย่างไม่อาย แต่กลับทำให้คนที่ยืนถือของอยู่อายแทบจะมุดแผ่นดินหนีอยู่แล้ว พอหันไปทางพนักงาน ดรีมก็เห็นว่าพวกเธอหัวเราะคิกคักแล้วมองมาที่พวกเขาสองคน


“คุณเผ็ด...กลับกันเถอะครับ” ร่างบางเว้าวอน อยากจะรีบหนีไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุดเลย


“ไม่เห็นหรือ ว่ากูเลือกถุงยางอยู่” คนตัวสูงหันมาชักสีหน้าใส่เขาก่อนจะหันไปเลือกถุงยางอนามัยอย่างจริงจัง


“อืม...เอาฟีเธอร์ไลท์นี่แหละ มีไซส์ฝรั่งไหมวะเนี่ย” พูดไปพลางหยิบกล่องถุงยางอนามัยมาเช็คดูขนาดไซส์


พอได้ยินแบบนั้นยิ่งทำให้ร่างบางร้อนวาบไปทั้งตัว อายก็อาย แล้วพอคิดถึงขนาดไซส์ถุงยางอนามัยของอีกฝ่ายยิ่งทำให้ดรีมตัวแดงเพราะความเขินอายไปทั้งตัว คืนก่อนไม่โดนแต่คืนนี้ก็คงไม่รอด ยิ่งคิดก็ยิ่งเครียดแถมหัวใจเจ้าตัวนี่เต้นแรงแทบจะเด้งออกมาอยู่แล้ว ดรีมอยากจะร้องไห้ออกมาซะตรงนี้เลย!


คุณเผ็ด...คนบ้าเอ้ย!




TBC.









talk ; เอาพี่เผ็ดมาส่งแล้วค่าาาาาา :hao6:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 4 P.2 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 18-12-2016 13:16:10

ก็บอกว่าเพื่อนรวย ให้เพื่อนช่วยก่อนแล้วมาใช้คืนทีหลังไม่เอาหรือไงดรีม อยากให้เขาเอาตัวขัดดอกหรือไง

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 4 P.2 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: me12inzy ที่ 18-12-2016 13:28:47

เลิกยุ่งกับอิภูอะดีแล้ว เพื่อนสาวก็ไม่ต้องห่วง ไม่ต้องไถ่ตัว ให้เสี่ยเผ็ดเอ็นดูไปนานๆ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 4 P.2 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 18-12-2016 13:33:25

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 4 P.2 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Peung002 ที่ 18-12-2016 13:35:25

size ฝรั่ง  :-[ สงสารน้องดรีม  :impress2:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 4 P.2 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 18-12-2016 14:14:42

เข้าใจความคิดดรีมนะ ในเมื่อหนี้นั่นภูเป็นคนสร้าง ภูก็ต้องเป็นคนหาเงินมาใช้คืนเอง
แต่อีกแง่หนึ่ง คือ เรื่องของตัวดรีมเอง ตกลงว่าดรีมตัดสินใจแล้วใช่ไหมว่าจะไม่ห่วงตัวเอง แต่ขอใช้โอกาสนี้ดัดนิสัยภู

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 4 P.2 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 18-12-2016 14:19:57

พี่เผ็ดก็ดูช่างแกล้งอยู่นะ

เสร็จแน่ดรีมเอ้ยยยยย

ขอให้เสี่ยรักเสี่ยหลงเนอะ...โฮะๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 4 P.2 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: akira334 ที่ 18-12-2016 14:50:13

ถ้าจะเผ็ชตามชื่อ แซ่บค่าาา

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 4 P.2 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: redfox/// ที่ 18-12-2016 15:07:52

อยากรู้จังเสี่ยเผ็ดจะเผ็ดสมชื่อหรือป่าววว :hao6: :hao6: :hao6: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 4 P.2 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: J029 ที่ 18-12-2016 15:25:14

เสี่ยเผ็ดก็ดูเป็นคนดีอยู่ หรือยังไม่ถึงเวลาร้ายน่ออ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 4 P.2 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: myd3ar ที่ 18-12-2016 15:28:44

เสี่ยจริงจังมาก น้องดรีมไม่รอดแน่

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 4 P.2 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: cheezett ที่ 18-12-2016 15:35:02

โอ้ยยยเขินแทนดรีม><  วันนี้เค้าจะแซ่บกันปะคะ ท่าจะเผ็ชชชชชชชชช  :-[ :hao6: :z1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 4 P.2 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: autopilot ที่ 18-12-2016 17:18:15

อุ๊บส์ !!!! :hao7:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 4 P.2 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: KizzllKizz ที่ 18-12-2016 17:37:56

เสี่ยต้องจริงจังกับการเลือกถุงยางขนาดนี้เลยหรอ5555555

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 4 P.2 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 18-12-2016 17:39:01

เสียๆไปเลยจ้าน้องดรีม อนาคตที่สดใสรอหนูอยู่  :hao7:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 4 P.2 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: W2P5 ที่ 18-12-2016 17:49:35

เราว่าดรีมทำถูกแล้ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 4 P.2 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: ►MoNkEy-PrInCe◄ ที่ 18-12-2016 19:18:06

น้องดรีมสู้ๆ เรารู้ว่าน้องไม่อยากให้เพื่อนมาลำบากด้วย
แต่สมน้ำหน้าไอ้5ภู ตายไปเสียก็ดี

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 4 P.2 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: oiruop ที่ 18-12-2016 19:31:08

 :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 4 P.2 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 18-12-2016 19:56:57

อย่าเพิ่งมาไถ่ตัวดรีมนะรอเสี่ยเผ็ดรักดรีมหลงดรีมก่อน

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 4 P.2 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: PPink ที่ 18-12-2016 20:02:34

อยากให้เสี่ยเผ็ดทำให้หนูดรีมเผ็ชชชชชชขึ้นจริงๆ น่าจะแซ่บไม่น้อย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 4 P.2 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: wwss2220 ที่ 18-12-2016 21:44:27

สนุกมากค่ะ....จัดไปเลยคะเสี่ยเผ็ด

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 4 P.2 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 18-12-2016 21:59:03

ดรีมคิดว่าภูวิชจะหาเงินมาคืนเผ็ดได้เหรอ คงไม่มีวันนั้นอะ เงินไม่ใช่น้อย ๆ
การช่วยเหลือตัวเองน่าจะเป็นอีกหนึ่งทางเลือก ดีกว่าจะมานั่งโทษเวรกรรม

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 4 P.2 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: kyungploy ที่ 18-12-2016 22:52:40

น่าจะยืมเงินควีนมาคืนเสี่ยก่อนนะ แต่ไม่บอกให้ภูรู้ แล้วก็ทำเนียนไปว่ายังอยู่กับเสี่ยไรงี้ แล้วพออิภูหาเงินได้ก็ให้เอาไปคืนควีนเอ อันนี้ดูไม่ค่อยรักตัวเองเลย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 4 P.2 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: lnudeel ที่ 18-12-2016 23:06:01

หึๆเดี๋ยวเสี่ยเผ็ดได้หลงแน่ :hao7:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 5
เริ่มหัวข้อโดย: jpeemka ที่ 18-12-2016 23:30:28

ตอนที่ 5




กลับมาถึงคอนโด ดรีมก็จัดแจงทำอาหารไทยอย่างที่ตั้งใจไว้ให้เผ็ดได้ลองชิม ต้มยำกุ้งธรรมดา กับผัดผัก ซึ่งปฏิกิริยาของร่างสูงที่ได้ริมรสชาติอาหารฝีมือดรีมเป็นครั้งแรก มีสีหน้าเรียบเฉย ไม่มีคอมเม้นต์อะไรออกมาเลย แบบนี้ยิ่งทำให้ร่างบางคิดมากว่าตัวเองจะทำอาหารไม่ถูกปาก จะถามก็ไม่กล้าถามเพราะติดหน้านิ่งๆของอีกฝ่ายนี่แหละ


หลังทานอาหารเย็นเสร็จ ร่างสูงก็สั่งให้ดรีมไปอาบน้ำแล้วมารออยู่ที่ห้องนอนเขา ดรีมชั่งใจอยู่นานสองนานในห้องน้ำ คืนนี้เขาคงไม่รอดเหมือนคืนก่อนแน่ๆ ไม่เคยคิดเลยว่านอกจากภูวิชที่เป็นแฟนแล้ว ต้องมาทำอะไรแบบนี้กับคนพึ่งรู้จักเมื่อไม่นาน พอนึกไปถึงครั้งแรกระหว่างดรีมกับภูวิชตอนนั้นบรรยากาศมันพาไปเอง แต่พอมาตอนนี้เหมือนต้องเตรียมตัวเตรียมใจไปก่อน กว่าจะอาบน้ำได้ก็ปาไปเกือบชั่วโมง


ก๊อกๆ


“ขอเข้าไปนะครับ” ดรีมขออนุญาติก่อนเข้าห้อง


“มาแล้วหรือ” เผ็ดเอ่ยทักเมื่อเห็นคนร่างบางเปิดประตูเข้ามาในห้องตัวเอง


พอเปิดประตูเข้ามาก็เจอร่างสูงกำยำกำลังใช้ผ้าผืนเล็กเช็ดผมที่เปียกๆนั้นอยู่ หยดน้ำเกาะตามแผงอกที่มีแต่มัดกล้าม เลื่อนสายตาลงมาอีกนิดก็เห็นผ้าเช็ดตัวผูกรอบเอวสอบ สภาพเดียวกับเมื่อเช้าเลย แต่มันไม่เหมือนเมื่อเช้าที่ตอนนี้ดรีมได้เห็นแบบเต็มๆสองตายังไงล่ะ หน้าร่างบางเริ่มขึ้นสีด้วยความเขินอาย


“จะใส่ชุดมาทำไม ยังไงก็ได้ถอดอยู่ดี”


“อะ....เอ่อ....” จะให้ตอบว่ายังไงล่ะ คนบ้าเอ้ย!


“ไปนั่งรอที่เตียง”


ดรีมเดินไปนั่งขอบเตียงอย่างว่าง่าย ตอนนี้เขาเริ่มอยู่ไม่เป็นสุขซะแล้วเมื่อรู้ว่าอีกไม่กี่นาทีนี้จะโดนอะไร ร่างบางได้แต่นั่งก้มหน้าจิกเล็บลงที่มือตัวเองด้วยความเครียด


“เป็นอะไรหืม หน้าเครียดเชียว”


“อะ...อุ้ยคุณเผ็ด”


ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเดินมานั่งข้างกายเมื่อไหร่ เพราะมัวแต่คิดนู้นคิดนี้เลยไม่ทันได้สังเกต


“เช็ดผมให้หน่อยสิ”


“ครับ!?”


เผ็ดยื่นผ้าเช็ดตัวผืนเล็กให้อีกฝ่าย ก่อนจะตบมือลงที่หน้าตักตัวเอง ดรีมได้แต่มองอย่างงุนงง


“ชักช้า”


ไม่รอให้คนตัวเล็กได้โต้ตอบ เผ็ดก็ใช้แขนโอบกระชากเอวคอดอีกฝ่ายมาให้นั่งบนตักตัวเอง พร้อมกับชี้ที่ผมเปียก ร่างบางที่ได้แต่นั่งตัวแข็งทื่อตาโตอ้าปากค้างด้วยความตกใจ เผ็ดจึงจับมือเล็กข้างที่ถือผ้าเช็ดตัวขึ้นมาวางแหมะอยู่บนหัวตัวเอง


“เช็ดสิ”


ดรีมพยักหน้ารับแล้วเริ่มใช้ผ้าเช็ดผมเปียกของอีกฝ่ายอย่างเบามือ เพราะความเกร็งจึงทำให้ดรีมเงอะๆงะๆ ร่างสูงจึงตวัดแขนแกร่งโอบรัดเอวคอดให้ประชิดแน่นกว่าเดิม


“อ๊ะ คุณเผ็ด” ร่างบางพยายามผลักไหล่ของอีกฝ่ายออกด้วยความตื่นตระหนก คนตรงหน้าจึงชักสีหน้าหงุดหงิดใส่ ดรีมจึงเม้มปากเช็ดผมเปียกนั้นต่อ


ตัวของคนบนตักช่างหอมละมุนเหมือนกลิ่นเด็กซะจริงๆ จมูกโด่งสวยเริ่มคลอเคลียลำคอขาวของดรีม มือหนาก็เริ่มซุกซนลูบไล้เข้าไปภายในเสื้อนอนตัวบางของอีกฝ่าย ผิวนุ่มลื่นของดรีมทำให้เผ็ดละมือออกไม่ได้เลย นิ้วเรียวกร้านลูบวนที่ยอดอกเล็กทั้งสองข้างนั่น ทำให้ร่างบางครางฮือในลำคอ ปากหยักเริ่มไล้จูบสลับกับดูดเม้มตามผิวเนียนจนเกิดรอยกุหลาบ


“อะ...คะ...คุณเผ็ด”


ร่างตรงหน้าเริ่มบิดเร้า สะโพกนุ่มนิ่มได้เสียดสีเข้ากับลำกายอันร้อนรุ่มของเผ็ดที่อยู่ภายใต้ผ้าเช็ดตัว ร่างสูงได้แต่กัดฟันกรอดข่มอารมณ์ภายในกายไว้ มือหนาค่อยๆประคองหลังอีกคนให้นอนราบไปกับเตียง ไม่รอช้าร่างสูงก็รีบทาบทับร่างกายบางนั้นไว้ ปากหยักละออกจากลำคอหอมเลื่อนขึ้นประกบกลีบปากสีแดงสด เขาค่อยๆละเลียดชิมปากหวานของอีกฝ่าย จนเจ้าตัวเผลออ้าปากเพื่อกอบโกยอากาศเข้าปอด เผ็ดใช้จังหวะนี้ฉกชิงกวาดลิ้นเข้าไปสำรวจโพรงปากหวานของอีกฝ่ายทันที


ปากก็หวาน


คอก็หอม


แล้วถ้ามากกว่านี้รสชาติจะละมุนแค่ไหนกัน


คนใต้อาณัติเริ่มหมดแรงอ่อนปวกเปียกเพราะจูบอันเร่าร้อนของร่างสูง สติสตังก็เริ่มเลือนหาย ดรีมรู้สึกตัวอีกทีก็รู้สึกเย็นวาบที่ช่วงล่างของตัวเอง เขาโดนถอดกางเกงไปตอนไหนกัน ไม่ทันได้เอ่ยทักท้วง นิ้วเรียวเย็นก็จาบจ้วงเข้าที่ช่องทางหลังเขาซะแล้ว


“อื้อ...คุณเผ็ด...ผะ...ผมเจ็บ”


แต่เหมือนอีกฝ่ายก็ไม่ได้สนใจเสียงทักท้วงจากคนตัวเล็กเลย ดรีมเงยหน้าขึ้นไปสบตามองกับคนตาดุที่คร่อมตัวเขาไว้อยู่ ตาคมเองก็จับจ้องมองมาที่เขาเช่นเดียวกัน ดวงตาคมคู่นั้นทำให้เขาหัวใจเต้นโครมครามไม่เป็นจังหวะ แก้มขาวๆขึ้นสีระเรื่ออย่างน่ารัก เผ็ดอดใจไม่ไหวที่จะโน้มหน้าก้มลงจูบอีกฝ่ายอีกครั้ง


จะกดจูบตรงไหนก็หอมหวานไปซะหมด อยากจะครอบครองกายนี้ซะเหลือเกิน ทำไมคนคนนี้ช่างมีแรงดึงดูดเขาให้เข้าหาแบบไม่เคยเป็นมาก่อน เผ็ดนอนกับใครหลายต่อหลายคน ไม่เคยรู้สึกกระหายเซ็กส์แบบนี้มาก่อนเลย ร่างสูงโถมกายโอบกอดร่างบางเกือบค่อนคืน จะกี่รอบก็ไม่เพียงพอสำหรับเขา รู้ตัวอีกเผ็ดก็เสพติดเจ้าของร่างขาวนี้ไปซะแล้ว




เมื่อคืนทำเอาคนร่างบางหมดแรงจริงๆ ไม่รู้ว่าเผลอหลับไปตอนไหน ตื่นมาอีกทีก็มีลำแขนแกร่งพาดกลางลำตัวของเขา พอนึกถึงเรื่องเมื่อคืนก็ทำเอาคนตัวขาวแก้มขึ้นสี ดีนะที่ดรีมตื่นก่อนเจ้าของห้อง ไม่อย่างนั้นคงไม่รู้จะทำหน้าอย่างไรเมื่อเจออีกฝ่าย ร่างบางค่อยๆลุกจากเตียงช้าๆเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายตื่น กว่าจะก้าวลงจากเตียงได้ก็นานอยู่หลายนาที ช่องทางหลังเจ็บเสียดไปหมด เดินทีแทบจะร้องไห้


ดรีมรีบอาบน้ำแต่งตัวพร้อมกับเข้าครัวทำอาหารเช้ารออีกคนที่ยังไม่ตื่น วันนี้กะไว้แล้วว่าจะขึ้นรถเมล์ไปเรียน เพราะดรีมเองยังไม่อยากจะเผชิญหน้าทำเผ็ดสักเท่าไหร่ ยิ่งคิดเรื่องเมื่อคืนก็ยิ่งอาย หัวใจเจ้ากรรมนี่ก็เต้นแรงแทบจะเด้งออกมาอยู่แล้ว ก่อนออกจากห้องดรีมก็แปะโพสต์อิทไว้ที่ตู้เย็น เผื่อเจ้าตัวตื่นมาแล้วไม่เห็นดรีม เดี๋ยวจะโดนดุเอา




“ดรีม...ฉันอยากช่วยแกจริงๆนะ” ควีนเพื่อนสนิทของเขายังไม่ล้มเลิกความพยายาม


“แต่เรากลัวควีนลำบาก”


“โอ๊ย แกสิจะลำบากกว่าฉัน นี่มันทำอะไรแกรึยังเนี่ย” คำถามของเพื่อนสาวทำให้อีกคนชะงัก แต่ดรีมก็ส่ายหัวปัดแทนคำตอบ


“เงินเท่าไหร่ ที่ไอ้ภูมันเป็นหนี้เสี่ยเผ็ดอะไรนั้นน่ะ”


“ก้อนแรกก็แสนนึงบวกดอกเบี้ยด้วย ก้อนที่สองก็น่าจะไม่เกินแสน รวมแล้วก็หลายแสนอยู่”


“ตอนนี้ในบัญชีฉันมีสามแสน ฉันว่าคงช่วยแกได้นะ” หญิงสาวออกความเห็น


“เงินตั้งเยอะ แล้วที่บ้านควีนจะไม่ว่าเอาหรือ”


“คงไม่ว่าหรอก ก็บอกว่าเอาไปช่วยเพื่อนไง”


“แล้วเราจะทำอย่างไร”


“ถ้าเราเอาเงินไปให้ไอ้ภูริช ฉันกลัวว่ามันจะกลับไปเล่นพนันบอลอีกน่ะสิ เงินฉันก็สูญเปล่า บอกเลยฉันไม่ไว้ใจไอ้ภูริช ฉันว่าจะเอาไปให้เสี่ยเผ็ดตัวต่อตัวเลยเป็นไง”


“เราเกรงใจควีนจัง...”


“เพื่อนช่วยเพื่อนน่ะ แกเป็นเพื่อนสนิทของฉันนะดรีม”


“ขอบคุณนะควีน เอ่อ...แต่ว่า...” ดรีมก็คงยังเกรงใจเพื่อนสาวอยู่ดี


“ไม่มีแต่ เดี๋ยวฉันจัดการเอง”


หลังจากที่รับข้อเสนอจากควีน ดรีมก็ให้คำมั่นสัญญาว่าจะรีบหาเงินมาคืนเพื่อนสาวตัวเองให้เร็วที่สุด ก็กะว่าจะเรียนไปด้วยทำงานพาร์ทไทม์ไปด้วย ถึงจะใช้เวลาหลายปีแต่ก็ไม่อยากพึ่งที่บ้าน แล้วอีกอย่างเรื่องนี้ที่บ้านดรีมไม่ควรได้รับรู้โดยเด็ดขาด ในระหว่างนั้นเองเสียงโทรศัพท์ของดรีมก็ดังขึ้น


Rrrrrrrrrr


-คุณเผ็ด-


“สะ..สวัสดีครับ”


“เลิกหรือยัง”


“เลิกแล้วครับ แต่...เดี๋ยววันนี้ผมกลับเองดีกว่า ไม่อยากรบกวนคุณ”


“รออยู่หน้าคณะนั้นแหละ” เสียงทุ้มเอ่ยคำสั่งก่อนจะวางสายไป


“ใครโทรเหรอ” ควีนถามขึ้น


“คุณเผ็ดน่ะ”


“ดรีม...เดี๋ยวแกเอาหนังสือนี่ไปคืนที่ห้องสมุดแทนฉันที ส่วนเรื่องเสี่ยเผ็ด...ฉันจะจัดการเอง”


“จะดีเหรอควีน”


“ไปเถอะหน่า”


ดรีมมีสีหน้ากังวลเล็กน้อยก่อนจะปลีกตัวหอบหนังสือที่ยืมมาไปคืนห้องสมุด ส่วนฝ่ายควีนเพื่อนสาวของดรีม ก็นั่งรอเพื่อเจรจากับเสี่ยเผ็ด เธอเขียนเช็คเงินสดสามแสนบาทไว้เรียบร้อย พอเห็นรถปอร์เช่คันหรูแล่นมา เธอจึงรีบวิ่งไปดักรอ


“เอ่อ...เสี่ยเผ็ดใช่ไหมคะ?” หญิงสาวถามขึ้น หลังจากที่ร่างสูงเดินลงจากรถ


“อืม...มีอะไร จะกู้เงินหรือ”


“เปล่าค่ะ ฉันเป็นเพื่อนกับดรีม ฉันจะจ่ายหนี้แทนนายภูวิชเพื่อไถ่ตัวดรีมค่ะ” หญิงสาวยื่นเช็คเงินสดให้อีกฝ่าย ส่วนเผ็ดก็รับเช็คมาดูจำนวนเงินก่อนจะยกยิ้มมุมปาก


“เธอรู้หรือว่าไอ้ภูวิชมันติดหนี้ฉันเท่าไหร่”


“ไม่ทราบค่ะ...แต่ฉันคิดว่ารวมดอกเบี้ยแล้วคงไม่เกินนี้ใช่ไหมคะ?”


“หึ เงินก้อนแรกน่ะใช่ แต่เงินก้อนที่สอง...มันยืมไปล้านนึง”


“ว่าไงนะ!”


“รวมดอกเบี้ยทั้งหมด ฉันคิดหนึ่งล้านห้าแสนบาท เธอมีรึเปล่าล่ะ?” ร่างสูงเลิกคิ้วถาม


“มันเยอะขนาดนั้นเลยหรือ! คุณโกหกฉันรึเปล่า”


“ฉันจะโกหกเธอทำไม แต่บอกไว้ก่อนนะถ้าเป็นเรื่องคนอื่นฉันจะไม่ยุ่ง ใครมันติดหนี้ก็ให้มันมาจ่ายเองสิ มันจะได้รู้ซึ้งว่าเงินบาทนึงมันหายากขนาดไหน”


“ไม่! ฉันจะช่วยเพื่อนของฉัน แล้วฉ...ฉันจะรีบหามาให้คุณเร็วที่สุด” หญิงสาวยังคงยืนกรานคำเดิม ถึงครอบครัวเธอจะร่ำรวย เงินรายเดือนของเธอที่ได้จากทางบ้านแค่เดือนละสองแสนเอง แต่ถ้าควีนกลับไปขอเงินที่บ้านมาช่วยเหลือเพื่อน ที่บ้านก็คงไม่ว่าอะไร...


“ถ้าอยากไถ่ตัวเพื่อนเธอนักก็เอามาให้ฉันภายในวันนี้เท่านั้น” เผ็ดยืนกอดอกพิงรถคันหรูมองหญิงสาวด้วยสายตาที่ท้าทาย พอเห็นปฏิกิริยาของฝ่ายตรงข้ามก็นึกขันออกมา


“พอเถอะควีน...” ร่างบางที่ได้ยินบทสนทนาทั้งหมดเดินเข้ามารั้งแขนเพื่อนสาว


“ตะ...แต่...ฉันช่วยแกได้จริงๆนะ ให้ฉันกลับไปขอคุณพ่อ...”


“ควีน! เราไม่อยากให้ควีนและครอบครัวต้องเดือดร้อนเพราะเรา ไม่เป็นไร...เราไม่เป็นไรหรอก ค..คุณเผ็ดเขาก็ดีกับเรา...” ร่างบางพูดพร้อมกับน้ำเสียงสะอื้น เขาซึ้งในน้ำใจของควีนที่อยากจะช่วยเหลือเขา แต่ถ้ามันทำให้ตัวควีนเองเดือดร้อน เขาก็ไม่อยากให้เป็นแบบนั้น


“กลับได้รึยัง” เสียงทุ้มเอ่ยราบเรียบ ก่อนจะฉุดแขนดรีมไปที่รถก่อนจะกระชากประตูแล้วยัดคนตัวเล็กเข้าไป


“อ๋อ...ลืมไป เช็คสามแสนนี่ เอากลับคืนไป แล้วใช้ช้อปปิ้งซะยัยหนู เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับเธอ”


ร่างสูงยิ้มเยาะให้หญิงสาว พร้อมกับทิ้งเช็คเงินสดลงพื้นก่อนจะขึ้นรถขับกระชากตัวออกไปอย่างรวดเร็ว




หลังจากขึ้นรถมาเผ็ดก็ขับรถกระชากกลับมาถึงคอนโดอย่างรวดเร็ว พอถึงที่หมายร่างสูงก็ฉุดกระชากแขนดรีมจนไปถึงห้อง ก่อนจะเหวี่ยงอีกคนลงบนเตียงอย่างโมโห เป็นแค่ของจำนำที่ไอ้ภูริชนำมาถวายเขาถึงที่ กล้าดียังไงถึงคิดจะไถ่ตัวเอง อยู่กับเขามาสองวัน อุตส่าห์ทำตัวดีด้วยหน่อยไม่ได้ สิ่งที่เผ็ดต้องการตอนนี้ไม่ใช่เงิน แต่มันเป็นข้อตกลงและสัญญาที่ได้ทำกับภูวิชเอาไว้ เผ็ดเขียนหนังสือสัญญาให้ภูวิชจ่ายเป็นเดือน ถ้าเกิดเดือนใดละเลยการจ่ายหนี้ ทรัพท์ที่นำมาจำนำต้องขายตลาดหรือไม่ก็ตกเป็นของผู้รับจำนำซะเอง แต่นี่ดรีมกลับให้เพื่อนนำเงินมาไถ่ตัวเองออกไป เป็นแค่ของจำนำมีสิทธิ์ที่จะเรียกร้องได้อย่างนั้นหรือ



“หึ ไปขอความช่วยเหลือจากเพื่อนรึไง ต่อให้มึงเอาเงินใครต่อใครมาคืนกู กูก็ไม่เอา!” ตอนนี้เผ็ดเริ่มหัวเสียเป็นอย่างมาก จากปกติที่เคยหงุดหงิดใส่ดรีมบ้าง ดรีมยังกลัว พอได้เจอตอนที่อีกฝ่ายโกรธเกรี้ยวแบบนี้ยิ่งหน้ากลัวเข้าไปใหญ่ แววตาดุดันนั้นจ้องเขม็งมาที่ดรีม


“อึก...ผะ...ผมขอโทษครับ เพื่อนผมก็แค่หวังดี” ดรีมพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ พร้อมกับยกมือปาดน้ำตาที่ไหลรินอาบแก้ม


“กูเป็นเจ้าหนี้ กูจะรับเงินแค่กับลูกหนี้เท่านั้น ส่วนมึง! มึงแค่เป็นของที่มันเอามาจำนำ มึงไม่มีสิทธิ์ที่จะต่อรองอะไรสักอย่าง!!” ร่างสูงตวาดลั่นห้อง


“ผะ..ผมขอโทษ”


“กูจะไม่มีวันปล่อยมึงไป จนกว่าไอ้ภูริชมันจะจ่ายกูครบทุกบาท!”


แววตาวาวโรธจ้องเขม็งมาที่ ‘ของจำนำ’ ร่างสูงปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาของตัวเองออกก่อนจะเหวี่ยงไปที่พื้น ขึ้นคร่อมร่างอันสั่นเทาที่อยู่บนเตียงไว้ ตลอดมาคงใจดีมากเกินไปจนของจำนำทำตัวพยศคิดหนีเขา


ต่อไปถ้าจะร้าย ก็อย่ามาว่ากัน!!!




TBC.






talk ; อยากให้ภูวิชเอาเงินมาจ่ายให้เสี่ยเผ็ดมากกว่า เพราะต่อไปๆมันจะมีเรื่องพีคๆ อิอิ :mew2:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 5 P.3 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Jthida ที่ 18-12-2016 23:55:04

นั่น เริ่มร้านละค่ะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 5 P.3 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: angelhani ที่ 19-12-2016 00:09:33

สงสารดรีม

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 5 P.3 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 19-12-2016 00:13:41

 :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 5 P.3 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: fahsai ที่ 19-12-2016 00:18:27

อย่าร้ายกับดรีมเลยเสี่ย
เพื่อนก็อยากช่วยเพื่อนไงเสี่ย ดรีมผิดอะไร

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 5 P.3 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 19-12-2016 00:22:34

 :เฮ้อ


พัง

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 5 P.3 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 19-12-2016 00:32:54

เวรกรรมอย่างที่ดรีมว่าน่ะแหล่ะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 5 P.3 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 19-12-2016 00:35:07

สงสารดรีม เสี่ยก็เบาๆมือหน่อยนะคะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 5 P.3 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 19-12-2016 00:41:00

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 5 P.3 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: M_Y MILD ที่ 19-12-2016 01:00:57

มึ้งงงงง อกกูจะแตก ขอncเด็ดๆหน่อยเถอะ ขาดมานานละ5555555 รักเสี่ยนะคร้าาา :mew1: :hao7:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 5 P.3 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: lnudeel ที่ 19-12-2016 06:23:01

โสรยา!!! :ruready

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 5 P.3 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 19-12-2016 07:24:01

ที่จริงเสี่ยอยากได้ของที่เขาเอามาจำนำใช่ไหม ถึงได้โกรธที่ของจำนำจะไถ่ตัวเอง ทั้ง ๆ ที่เสี่ยรอเวลาให้ภูหาเงินมาคืนไม่ได้สินะ อืม

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 5 P.3 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Pittabird ที่ 19-12-2016 07:56:27

คนอย่างไอ้เลวภูริชถึงมีเงินก็คงเอาไปเล่นพนันต่อ.  ไม่มีทางใช้คืนหรอก.  กลัวแต่จะเอาดรีมไปให้คนอื่นอีกน่ะสิ.   อยากให้มีคนจัดหนักไอ้เลวนี่จริงๆ เลย :mew6:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 5 P.3 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: mam.nalok ที่ 19-12-2016 09:19:17

โอ้ยยยยยย สงสารดรีม

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 5 P.3 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Noina_Pn ที่ 19-12-2016 09:32:37

เสี่ยอย่าทำน้องงง  :sad4: :sad4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 5 P.3 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: YounIn ที่ 19-12-2016 10:23:27

ไอ้นั่นโคตรเลวเลยเหอะ สงสารดรีม ที่ถูกทำเหมือนเป็นสิ่งของ

เผ็ดจริงๆคือหวงของที่ถูกใจเป็นพิเศษ ไม่อยากยกให้ใคร ยังอยากเก็บไว้แน่ๆ

ต่อๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 5 P.3 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: angelhani ที่ 19-12-2016 16:10:47

 :monkeysad:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 5 P.3 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: kinjikung ที่ 19-12-2016 16:42:09

อิเสี่ยหน้าเลือดมากอ่ะ แบบนี้ดรีมคงไม่ได้ไปจากแกอ่ะ มีหวังใช้งานจนพังซะก่อนหล่ะมั้งเนี่ย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 5 P.3 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 19-12-2016 16:55:53

เอ่อหนึ่งล้านห้าแสน โดนกระทืบอีกรอบดีมั๊ยภูริช

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 5 P.3 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: janny_j ที่ 19-12-2016 18:17:56

เฮียยย อย่ารุนแรงกับน้อง

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 5 P.3 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: kyungploy ที่ 19-12-2016 19:24:39

เสี่ยแบบ นึกว่าจะดีกว่านี้ -_- เป็นเจ้าหนี้นี่เขาเลือกด้วยหรอว่าจะเอาเงินจากใคร ได้เงินเร็วๆก็น่าจะดีมาก ไอ้เสี่ยนี่

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 5 P.3 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 19-12-2016 19:41:18

ร้ายกันไป ..

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 5 P.3 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: redfox/// ที่ 19-12-2016 19:48:31

ป๋าเบาๆ เดียวช้ำ :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 5 P.3 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 19-12-2016 21:53:06

สนุกดี
เสี่ยเผ็ดดดดดดดดดด อย่าใจร้ายกับดรีมนักเลย
สงสารดรีม

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 5 P.3 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 19-12-2016 22:06:27

อ่านทันแล้ว

ขอตอนต่อไป

ทำไมอ่านแล้วรู้สึกว่าพี่เผ็ด

ไม่อยากปล่อยดรีมไปไหน

อีกหน่อยถึงอีภูเอาเงินมาไถ่คืนคงไม่ให้อยู่ดี

แต่คิดว่าคนอย่างอีภูคงไม่มาไถ่ดรีมคืนหรอก

ผีพนันขนาดนั้น

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 5 P.3 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 19-12-2016 22:12:29

จะพีคหรอ เอาจิ รอๆๆๆ
ของจำนำจะโดนไถ่แล้วหรอ เสี่ยจะทำยังไงล่ะ ฮ่าๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 5 P.3 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Peung002 ที่ 19-12-2016 23:52:38

เสี่ยใจร้ายยยยย  :mew2:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 5 P.3 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 20-12-2016 00:21:35

สงสารดรีม.  :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 5 P.3 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: SiHong ที่ 20-12-2016 02:07:32

เสี่ยเผ็ดเด็ดจริงๆ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 5 P.3 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: ohuii ที่ 20-12-2016 03:41:17

ไม่รู้จะขอบคุณอีภูดีไหมที่ทำให้ดรีมมาเจอเสี่ยเผ็ช(ด) ขอฟันธงเลยว่าตอนนี้เสี่ยเริ่มหลงหนูดรีมของเราแล้ว
เสี่ยใจเย็นกับน้องหน่อยนะคะ อย่าให้น้องบอบช้ำไปทั้งกายและใจไปมากกว่านี้หน่าคะ(กราบอกเสี่ย)
ส่วนอีภูเดี๋ยวมันต้องมาอีกหลายตอนแน่ๆ ขอไปคิดคำด่าล่วงหน้าก่อนนะคะ เดี๋ยวจะมาใหม่ 555

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 5 P.3 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 20-12-2016 08:56:41

กู้เงินเสี่ยได้ที่ไหนคะ หิวข้าวมากเลย ขอกู้ซักล้าน แล้วเอาตัวเองไปจำนำบ้างดีกว่า  :hao7:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 5 P.3 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 20-12-2016 09:27:36

เสี่ย!!!!!!!กำลังหลงน้องดรีมใช่ไหมคะ?

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 5 P.3 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: ►MoNkEy-PrInCe◄ ที่ 20-12-2016 09:56:24

แต่นี่กลัวว่าไอ้ภูมันจะไม่เอามาจ่ายอะดิ
ดูเหมือนมันก็ไม่ได้รักอะไรดรีมขนาดนั้น
ถ้ามันชิ่งเสี่ยก็ได้ตัวน้องไปแค่นั้นอ่อ
น้องขาดทุนยับเลยนะ ส่วนไอ้บ้านั่นก็ลอยนวล

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 5 P.3 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 20-12-2016 13:06:18

เพิ่งเข้ามาอ่านสนุกมากๆชอบนิยายประมาณนี้อ่ะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 5 P.3 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: oiruop ที่ 20-12-2016 19:09:50

 :L2: :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 5 P.3 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: fahsai ที่ 20-12-2016 20:01:58

มารอๆ วันนี้เสี่ยเผ็ดน้องดรีมจะมามั้ยนะ   :z2:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 5 P.3 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: lunla ที่ 20-12-2016 22:00:45

 :hao5: :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 5 P.3 [18-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: ChabaSri ที่ 21-12-2016 00:40:23

อ้าวเสี่ย...สรุปคือเป็นไบโพลาร์สินะ ขึ้นๆลงๆ ร้ายๆดีๆ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 6
เริ่มหัวข้อโดย: jpeemka ที่ 21-12-2016 02:27:43

ตอนที่ 6




“คะ..คุณ...คุณเผ็ด อ..อย่าทำอะไรผมเลยนะ ผมขอร้อง”


ร่างบางไหว้วอนอีกฝ่าย ดวงตากลมโตมีน้ำใสไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย เสียงสะอื้นไห้ทำให้หัวใจของชายหนุ่มแกว่ง แต่อารมณ์โกรธเกี้ยวที่มีอยู่ภายในอกก็เอาชนะแววตาเว้าวอนนั้น มือหนาบีบคางเล็กเอาไว้ พร้อมกับจ้องมองเข้าไปในนัยน์ตากลมโตคู่กันอย่างท้าทาย


“เมื่อคืน...ยังยอมกูอยู่เลยไม่ใช่หรือ จะกลัวอะไร”


“อึก...คุณเผ็ด...”


เผ็ดทอดสายตาไล่มองร่างบางที่สั่นเทาอยู่ใต้อาณัติ ร่างกายเปลือยเปล่าของดรีมทำให้เขาหยุดอารมณ์ดิบภายในกายไม่ได้ จมูกโด่งซุกไซร้ฟ่อนเฟ้นตามผิวลื่นด้วยความกระหาย มือหนาก็ลูบไปตามผิวเนียนไม่หยุด ยิ่งได้ลองก็ยิ่งเสพติดมากขึ้น ไม่ว่าจะดอมดมตรงไหนก็ได้กลิ่นหอมละมุนจากกายบางนี้ หยุดไม่ได้ หยุดไม่ได้เลยจริงๆ


“อึก..ฮือ..คุณเผ็ด”


ตั้งแต่ที่ได้ลิ้มรสความหอมหวานตรงหน้าตั้งแต่เมื่อคืน ก็ทำเอาชายหนุ่มห้ามตัวเองไม่อยู่ อยากสัมผัส อยากจะครอบครองร่างกายคนนี้อีก ริมฝีปากหยักทาบทับลงกลีบปากบางอย่างหนักหน่วง เขาใช้มือบีบกุมคางมนจนคนตัวเล็กเผยอปากเชื้อเชิญอย่างจำยอม ลิ้นร้อนตวัดแทรกเข้าไปในโพรงปากหวานอยากฉกฉวย ยิ่งสัมผัสก็ยิ่งติดใจ รสจูบที่ไม่ประสีประสาของร่างบางยิ่งทำให้ชายหนุ่มได้ใจเข้าไปใหญ่


มือหนาลูบไล้ไปตามผิวลื่น แกล้งปัดป่ายไปมาแถวต้นขาขาวลามมาถึงแท่งเนื้อน้อยน่ารักของอีกฝ่าย ก่อนจะกอบกุมแล้วคลึงเค้นจนร่างบางครวญครางอย่างสุขสม ภายในหัวของดรีมเริ่มขาวโพลนเนื่องจากอารมณ์ที่พุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ รู้สึกตัวอีกทีก็สัมผัสถึงนิ้วเย็นของร่างสูงแทรกเข้ามาภายใน


“อ๊ะ...คะ...คุณเผ็ด”


ดวงตากลมโตของเจ้าลูกกวางในมือนายพรานเริ่มสั่นระริกด้วยความตื่นตระหนก ร่างสูงโน้มตัวลงทาบทับริมฝีปากลงปากหวานอีกครั้ง เพื่อให้อีกฝ่ายได้คลายความเจ็บปวด เกิดมาดรีมไม่เคยรู้ตัวเลยว่าตัวเองจะถูกชักนำอย่างว่าง่ายด้วยรสจูบอันหอมหวานที่แฝงไปด้วยความดุดันของอีกฝ่าย ตัวเขาเผลอไผลไปตามรสหวานที่ปลายลิ้น จนกระทั่งความรู้สึกเจ็บแล่นปรี๊ดเข้าสู่ร่างกาย แผลเก่าที่บวมช้ำจากศึกรักเมื่อคืนยังไม่ทันได้หายดี ยิ่งมาเจอแรงอารมณ์เดือดพล่านของร่างสูงยิ่งทำให้ดรีมรู้สึกเจ็บปวดมากขึ้นไปอีก เมื่อรู้สึกถึงกายอันร้อนระอุและแข็งขืนของคนเบื้องบนที่ค่อยๆแทรกเข้ามาในตัวร่างบางทีละนิด


“อึก! …ผ...ผมเจ็บ”


“เป็นของกู...”


เสียงทุ้มครางแผ่วเบาประชิดใบหูเล็กที่ขึ้นสีแดงจัด ไม่รู้ว่าหูฝาดไปรึเปล่า แต่หัวใจดวงน้อยเต้นโครมครามดังลั่นกับประโยคสั่นๆนั้น


ร่างสูงถาโถมแรงอารมณ์ที่เดือดพุ่งกระแทกกระทั้นเข้าไปในตัวร่างบาง พร้อมกับแขนแกร่งที่โอบตวัดกอดรัดคนตัวเล็กไว้ในอ้อมแขน ถึงแม้จะเจ็บเพราะความดุดันที่อีกฝ่ายส่งเข้ามา แต่ดรีมรู้สึกว่า ภายในความดุดันและโหดร้ายของร่างสูง กลับมีความอ่อนโยนที่แฝงเข้ามาในตัวเขาด้วย ส่วนชายหนุ่มในตอนแรกตั้งใจจะระบายความใคร่ใส่ ‘ของจำนำ’ ของเขาเท่านั้น พอได้เห็นแววตาคู่สวยและได้สัมผัสทุกส่วนของร่างบาง กลับทำให้ชายหนุ่มเผลอแสดงความรู้สึกในส่วนลึกออกมา หัวใจแกร่งเริ่มเต้นตึกตักอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน




อ้อมแขนแกร่งที่โอบกอดร่างบางไว้ทั้งคืน พอตื่นเช้าขึ้นมาก็ตกใจที่คนในอ้อมกอดนั้นตัวร้อนเหมือนไฟสุม ชายหนุ่มได้แต่นิ่งคิดว่าตัวเขาเป็นอะไร ทำไมต้องโกรธคนตัวเล็กขนาดนั้น จริงๆแล้วเขาควรรับเช็คเงินสดจากเพื่อนของดรีม เค้นเอาให้ครบจำนานหนี้ของไอ้ภูริชซะหน่อย เรื่องทั้งหมดก็คงจบ ใครจะมีชีวิตอย่างไรก็ช่างหัวมันปะไร เขาได้หนี้คืนก็ดีแล้วไม่ใช่หรือ


ไม่....


เขาไม่ใช่พวกหน้าเงินขนาดนั้น เผ็ดแค่อยากได้เงินก้อนจากคนอย่างภูวิช ผู้ที่ขายทุกอย่างแม้กระทั่งคนรักของตัวมันเอง เขาอยากรู้ว่าไอ้ภูริชมันจะรักแฟนของมันอย่างที่แฟนมันรักหรือเปล่า ดรีมอุตส่าห์ยอมมาเป็น ‘ของจำนำ’ ส่วนไอ้ภูริชจะหาเงินมาใช้หนี้เพื่อไถ่ตัวแฟนหรือเปล่า แต่ถ้ามันไม่จ่ายหนี้ครบตามกำหนด ‘ของจำนำ’ ที่ว่าก็อาจจะตกเป็นของเผ็ดโดยสมบูรณ์ ดรีมจะไม่มีวันได้หนีจากเขาไปไหนได้ เพราะเผ็ดคือเจ้าของ ร่างสูงยกยิ้มให้กับความคิดของตัวเอง


เดี๋ยวนะ....


นี่...เขากำลังยิ้มอยู่หรือ


“อื้อ..”


คนในอ้อมแขนเริ่มรู้สึกตัว เปลือกตาสีไข่ค่อยๆลืมขึ้น พอดวงตากลมโตสบกับดวงตาคมที่กำลังจ้องมองอยู่ก่อน ถึงกับต้องรีบหลับตาลงอีกครั้ง หรือยังกลัวเขาอยู่หรือ ชายหนุ่มคิดในใจ


“มึงไม่สบาย” เขาเอ่ยเสียงเรียบ


“อะ...ครับ”


“นอนต่อสิ” ร่างสูงกระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้น จนคนตัวเล็กที่หลับตาปี้ต้องเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ


“กลัวหรือ”


“ปะ..เปล่าครับ” คนตัวเล็กก้มหน้างุด เผ็ดสังเกตเห็นใบหูขาวๆนั้นเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อแล้ว สงสัยจะเขิน


“คุณเผ็ด...เอ่อ...ปล่อยผมก่อนได้ไหมครับ ผมจะไปเตรียมอาหารเช้าให้”


“ไม่ต้อง มึงป่วยก็นอนพัก เดี๋ยวกูสั่งแม่บ้านเอง” ร่างสูงค่อยๆคลายอ้อมแขนก่อนจะลุกขึ้น


ทันทีที่ลุกขึ้นจากเตียง ร่างบางที่นอนอยู่ก็รีบดึงผ้าห่มมาคลุมหน้า อะไรกัน? เขินขนาดนั้นเลยหรือ แต่ทำไมรู้สึกเย็นช่วงล่างจังเลยล่ะ ชายหนุ่มก้มมองสำรวจตัวเองก็พบว่าเขาเองก็ไม่ได้ใส่เสื้อผ้าสักชิ้น ก็แหม่ เมื่อคืนจัดไปตั้งหลายรอบจนเผลอหลับไปทั้งคู่ จะเอาเวลาไหนมาลุกใส่เสื้อผ้ากัน


“หึหึ อายหรือ เมื่อคืน...ก็เห็นมาหมดแล้ว จะอายอะไร”


“คะ...คุณเผ็ดรีบไปแต่งตัวเถอะครับ!” ร่างบางพูดเสียงอู้อี้ใต้ผ้าห่ม


คนผีทะเล! ดรีมได้แต่แอบด่าในใจ




ดรีมเผลอหลับไปอีกรอบ รู้สึกตัวอีกทีก็เหมือนมีอะไรมาวางแหมไว้ตรงหน้าผากของเขา พอลืมตาขึ้นมาก็เห็นเผ็ดยืนจ้องอยู่ เพราะช่องทางหลังยังเจ็บเสียดอยู่ ร่างบางจึงค่อยๆพยุงตัวเองลุกนั่งช้าๆ เมื่อยกมือสัมผัสสิ่งที่อยู่แปะอยู่บนหน้าผากก็พบว่าเป็นเจลลดไข้ พอมองสำรวจตัวเองก็ไม่ได้เปลือยเปล่าอีกแล้ว หรือว่า...คุณเผ็ดจะใส่เสื้อผ้าให้กันนะ


“นี่โจ๊ก...แล้วก็ยา กินซะ” ร่างสูงชี้ไปที่โต๊ะข้างเตียงที่มีถ้วยโจ๊กและยาสองสามเม็ดวางไว้อยู่ ก่อนจะกลับมากอดอกทำตัวเคร่งขรึมเหมือนเดิม


“ขอบคุณครับ”


ดรีมเอื้อมตัวไปประคองถ้วยโจ๊กก่อนจะค่อยๆตักกิน ตรงหน้าของเขาก็มีร่างสูงยืนกอดอกทำหน้าถมึงทึงมองมาที่เขาอยู่ แบบนี้ใครจะกินลงกันล่ะ


“อิ่มแล้วครับ”


“กินให้หมดสิ”


“แต่...ผมอิ่มแล้ว โจ๊กนี่มันเยอะเกินไปรึเปล่าครับ” อยากรู้จังว่าโจ๊กร้านไหน ทำไมมันมีปริมาตรเยอะเพียงนี้ กินไปเยอะแล้วแต่ก็ยังไม่พร่องลงเลย


“กลัวมึงผอมตายไปซะก่อน เลยสั่งพิเศษ…อิ่มแล้วก็กินยาซะสิ”


ดรีมพยักหน้าหงึกหงักก่อนจะทำตามอย่างว่าง่าย


ว่าด้วยเรื่องโจ๊ก จริงๆแล้วเผ็ดสั่งลูกน้องตัวเองออกไปซื้อตั้งแต่เช้า หลังจากที่รู้ว่าคนตัวเล็กป่วย พร้อมกับให้ลูกน้องซื้อยามาด้วย โจ๊กสั่งมาห้าถุง แบ่งให้ไอ้ลูกน้องคนละถุงสองคน สำหรับตัวเขาถุงนึง และคนป่วยต้องกินดับเบิ้ลสองถุงไปเลย ตอนเด็กๆเวลาเผ็ดป่วยทีไร คุณหญิงแม่ชอบดับเบิ้ลข้าวและยาให้เขาเป็นสองเท่าอยู่ตลอด เพราะได้หายไวๆ ไม่รู้ว่าคุณหญิงแม่ของเผ็ดเอาความคิดผิดๆนี่มาจากไหน แต่กินข้าวเยอะตอนป่วยทีไร หายไวทุกที


นี่ไม่ได้แปลว่าเขาห่วงไอ้หน้าซื่อนั้นหรอกนะ...


เผ็ดแค่อยากให้มันหายไวๆเพราะจะได้ใช้งานบนเตียงต่อได้อีก หึหึ


เผ็ดจมกับความคิดของตัวเองไปแวบนึง ก่อนจะกลับมาสู่ปัจจุบัน


“ขอบคุณมากครับคุณเผ็ด ที่ดูแลผม” ดรีมยิ้มขอบคุณอีกฝ่าย


“ใครบอกกูดูแลมึง กูแค่กลัวว่ามึงจะตายซะก่อน กูยังขี่มึงไม่ครบร้อยรอบเลย”


ร่างสูงอึกอักนิดหน่อยแต่ก็พยายามปรับโทนเสียงให้เป็นเสียงเรียบๆแบบธรรมชาติที่สุดเท่าที่เขาทำปกติ ไอ้รอยยิ้มบ้านั้นทำให้ชายหนุ่มถึงกับใจแกว่ง เห็นแล้วมันน่าหงุดหงิดชะมัด ว่าแล้วเผ็ดก็รีบเดินตึงตังออกไป ปล่อยให้ดรีมนั่งทำหน้าฉงนอยู่บนเตียง


“เป็นอะไรของเขาน่ะ...”


ถึงจะแปลกในใจการกระทำของอีกฝ่าย แต่มันก็ทำให้ดรีมยิ้มร่าเลยทีเดียว ถึงเมื่อคืนจะโหดร้ายและดุดันในตอนแรก ต่อมาก็ทำดีด้วย(ถึงปากบอกจะไม่ได้เป็นห่วงก็เถอะ) การกระทำของร่างสูงมันดูขัดๆกันอย่างไรชอบกล เดี๋ยวก็ดี เดี๋ยวก็ร้าย


แต่เชื่อเถอะ ภายในก้นบึ้งของจิตใจเผ็ดนั้น เป็นคนอ่อนโยนและใจดี


อีกด้านของประตูห้องนอน


“ฮัดชิ้ว!” ร่างสูงถูจมูกไปมา สงสัยจะเริ่มไม่สบายตามคนป่วยในห้องแล้ว


เพื่อเป็นการออกกำลังกายขัดขวางความป่วยที่จะเริ่มแทรกซึมเข้ามา...


ร่างสูงเดินออกจากห้องไป เคาะประตูห้องลูกน้องสองคนที่อยู่ห้องข้างๆเขา ไม่นานไอ้ลูกน้องสองแสบร่างควายก็กระวีกระวาดออกมาต้อนรับเจ้านาย


“อยากออกกำลังกายสักหน่อย” ร่างสูงเอ่ย


“นี่ครับ รายชื่อลูกหนี้ของเดือนนี้” ลูกน้องยื่นใบรายชื่อลูกหนี้ให้กับเจ้านาย


เอาล่ะได้เวลาไปออกกำลังแล้ว อ๋อ...ลืมบอกไป คุณเผ็ดชอบออกกำลังกายด้วยการไล่กระทืบลูกหนี้ที่เบี้ยวไม่ยอมจ่าย ออกกำลังกายแบบนี้ก็ได้เหงื่อเหมือนกัน ท้าทายด้วย


ว่าไหมล่ะ...




TBC.





talk ; เอาเสี่ยเผ็ดมาส่งยามดึกกกกกกก  :hao6:

 :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 6 P.4 [21-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: jilantern ที่ 21-12-2016 02:33:23

น้องดรีมยอมพี่เผ็ดเถอะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 6 P.4 [21-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: PIMJOO ที่ 21-12-2016 02:40:07

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 6 P.4 [21-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 21-12-2016 03:04:17

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 6 P.4 [21-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: ShadeoftheMoon ที่ 21-12-2016 03:32:14

นึกว่าเสี่ยจะโหดมาก ที่ไหนได้พอเจอน้องดรีมล่ะใจอ่อนยวบเลย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 6 P.4 [21-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 21-12-2016 06:48:56

 :-[ :-[ :-[ ห่วงก็บอกว่าห่วงนะเสี่ยอย่าปากแข็ง

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 6 P.4 [21-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: ►MoNkEy-PrInCe◄ ที่ 21-12-2016 07:43:09

เสี่ยเผ็ด เผ็ชจริงๆค่ะซิสส
โอยยยย ยอมใจ
แนะนำให้ไปออกกำลังกายกับภูริช
เกลียดมันตั้งแต่ตอนแรกละ  :beat:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 6 P.4 [21-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 21-12-2016 07:50:39

เสี่ยเริ่มหวั่นไหว ฮา

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 6 P.4 [21-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: zombi ที่ 21-12-2016 07:57:26

ใกล้กันมากขึ้นเรื่อยๆ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 6 P.4 [21-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: continued ที่ 21-12-2016 08:45:24

เพิ่งคลิกเข้ามาอ่าน จำเลยรักมากกก5555
แต่ขอบนะคะ ชอบการบรรยาย ฌอเคเลย ดีมากๆๆ

ปล.ไหนๆเรื่องก็ไปโทนนี้แล้ว แอบอยากให้น้องดรีมบริสุทธิ์ผุดผ่องก่อนมาเป็นของเสี่ย เพราะเกลียดอิภูวิชเหลือเกิน

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 6 P.4 [21-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 21-12-2016 08:56:21

เสี่ย!!!!! ชอบดรีมแล้วสินะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 6 P.4 [21-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 21-12-2016 10:15:06

 :mew2: :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 6 P.4 [21-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: J029 ที่ 21-12-2016 11:07:56

เผ็ดแต้ๆ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 6 P.4 [21-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 21-12-2016 11:15:33

 เริ่มหลงน้องแล้วก็ยอมรับมาซะเถอะพี่เผ็ด...แหมมมมมม่

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 6 P.4 [21-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: janny_j ที่ 21-12-2016 12:08:10

ถ้าเฮียจะโหดแล้วมามุ้งมิ้งขนาดนี้ เราว่าเฮียเสร็จน้องมากกว่านะ อนาคตเห็นชัดๆ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 6 P.4 [21-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 21-12-2016 12:27:18

เสี่ยเผ็ดดูแลน้องดรีมยิ่งกว่าฟักไข่เองอีกอ่ะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 6 P.4 [21-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: wwss2220 ที่ 21-12-2016 13:09:27

 :hao6:เสี่ยเริ่มมีใจแล้ว

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 6 P.4 [21-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 21-12-2016 14:58:57

 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 6 P.4 [21-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 21-12-2016 15:28:33

มีงานอดิเรกกระทืบลูกหนี้ 55555555555555555555555555

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 6 P.4 [21-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Bk borz. ที่ 21-12-2016 19:20:38

ชอบอ่ะอยากอ่านตอนต่อไปแล้วครับผม

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 6 P.4 [21-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: lnudeel ที่ 21-12-2016 21:27:21

 :hao7:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 6 P.4 [21-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 21-12-2016 21:29:36

โถ่...เป็นห่วงก็บอกไปเถอะ

แบบนี้ดรีมยิ้มให้คุณเผ็ดบ่อยๆ

ฟันธงอีกหน่อยหลงดรีมแน่นอน

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 6 P.4 [21-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 21-12-2016 21:34:24

วิธีออกกำลังกายของเสี่ยเผ็ด ช่างโหดร้าย

ชื่อเผ็ดน่ารักน่าหยิกต่างกับบุคลิกเชียวค่ะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 6 P.4 [21-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 22-12-2016 12:18:58

กิน 2 ถุง จะได้ เบิ้ล 2 รอบ ..

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 7
เริ่มหัวข้อโดย: jpeemka ที่ 22-12-2016 13:37:43

ตอนที่ 7




เช้านี้เป็นอีกเช้าที่ดรีมตื่นมาทำอาหารเช้าเป็นกิจวัตร พอนั่งทานอาหารเช้าด้วยกัน เผ็ดก็จะแวะไปส่งดรีมที่คณะเป็นประจำ ในช่วงแรกลงจากรถปอร์เช่คันหรูทีไรทุกคนเป็นต้องมอง แถมยังซุบซิบนินทา แต่ตอนนี้เหมือนกลายว่าเป็นเรื่องปกติไปเสียแล้ว ในตอนแรกเพื่อนในคณะก็มารุมตอมถามเรื่องเผ็ดจากดรีม เขาก็ได้ตอบไปแค่ว่าเป็นรุ่นน้องเท่านั้น พอหลังเลิกเรียนเผ็ดก็จะมารับตลอด


“ตอนเย็นจะให้ไอ้โปรดไปรับแล้วกัน” นายโปรดที่เผ็ดกล่าวถึง ก็ไม่พ้นลูกน้องสองแสบของเขานั้นเอง โปรดเป็นคนพี่ ส่วนคนน้องชื่อปราน


“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมกลับเองก็ได้ รบกวนคุณโปรดเปล่าๆ”


“ไม่ได้ เดี๋ยวมึงตุกติกหนีกูไปทำไงวะ”


“ผมไม่หนีหรอกครับ ถ้าจะหนี...คงหนีไปตั้งนานแล้ว” ร่างบางตอบยิ้ม นี่มันเรื่องซีเรียส จะยิ้มทำซากอะไรคนมันใจเต้นแรง


“กูจะให้ไอ้โปรดไปรับมึงหลังเลิก” เผ็ดยื่นคำขาด


“เอ่อ...ตอนเย็นคุณเผ็ดไปเก็บหนี้อีกแล้วหรือครับ”


“อืม เดือนนี้เหลืออีกไม่กี่คนว่าจะกวาดวันนี้ให้หมด”


“เพลาๆลงหน่อยก็ดีนะครับ”


“มึงหมายถึงอะไร”


“เรื่องไล่กระทืบคนน่ะ”


พูดมาได้ จะให้เพลาๆลงได้อย่างไร ถ้าอยากให้ไอ้พวกลูกหนี้จ่ายหนี้ ก็ต้องไล่กระทืบนี่แหละ วิธีเก็บหนี้แบบง่ายๆ ไม่ต้องพูดเยอะให้เปลืองน้ำลาย


หลังจากทานอาหารเช้าฝีมือดรีมเป็นที่เรียบร้อย เผ็ดก็แวะส่งดรีมที่คณะเศรษฐศาสตร์ ส่วนตัวเขาเองก็ต้องไปเรียนเหมือนกัน มีเรียนแค่ช่วงเช้า ส่วนภาคบ่ายว่างเลยถือโอกาสเดินสายเก็บหนี้ให้หมด เขาโทรนัดลูกน้องออกมาแล้วไล่เก็บหนี้ตามรายชื่อทีคนละคนไปเรื่อยๆ


และก็มาถึงรายชื่อลูกหนี้คนสุดท้ายที่ต้องเก็บในเดือนนี้...


‘ภูริช’


ตอนนี้ร่างสูงกำยำยืนตระหง่านอยู่หน้าห้องภายในคอนโดแห่งหนึ่ง เขากดออดหน้าห้องอยู่สองสามครั้ง ก่อนจะมีชายหนุ่มรูปร่างสูงกำยำพอๆเผ็ดออกมาเปิดประตูให้ ดูจากลักษณะสีหน้าของไอ้ภูริชแล้ว ทำไมมันแลดูไม่ตื่นกลัวเผ็ดเลยสักนิด ไม่เป็นเดือดเป็นร้อนแบบลูกหนี้คนอื่นเลย ที่พอเจอหน้าเผ็ดก็เผ่นแนบกันทุกคน


“สวัสดีครับพี่ เข้ามาก่อนก็ได้ครับ”


ภูริชเดินนำเข้าไปในห้อง แต่เผ็ดจำได้ว่าครั้งก่อนนู้นก่อนที่มันจะเอาตัวดรีมมาจำนำ เผ็ดเคยมาบุกถึงห้องภูริช และพบว่าภายในห้องไม่มีเฟอร์นิเจอร์อะไรเลยสักอย่าง แต่ตอนนี้ห้องกลับมีเฟอร์นิเจอร์ครบครัน ไม่ว่าจะเป็นทีวีติดผนังรุ่นใหม่ ชุดโฮมเธอร์เทียเตอร์ โซฟาสุดหรูนั้นอีก โคมไฟห้อยระย้าตรงห้องนั่งเล่น พอหันไปตรงโซนเคาท์เตอร์ห้องครัวอุปกรณ์ทุกอย่างก็ครบหมด มันเอาเงินมาจากไหนไปซื้อวะ แสดงว่าแบบนี้ก็มีเงินจ่ายหนี้เขาแล้วน่ะสิ


“นี่ครับ” ไอ้ภูริชยื่นซองกระดาษสีน้ำตาลมาให้เขา


“เท่าไหร่” เผ็ดถาม ก่อนจะกวักมือลูกน้องมาให้รับเงินที่อยู่ในซองกระดาษไปนับ


“ห้าแสนครับ” ภูริชตอบ


“รอไอ้ปรานมันนับอีกที” ลูกน้องเสี่ยเผ็ดนามว่าปราน เดินถือซองเงินไปนับที่หลังเคาท์เตอร์ห้องครัว


เผ็ดเดินไปนั่งรอที่โซฟา ภูริชเดินถือน้ำมาเสิร์ฟตามมารยาท ก่อนจะนั่งลงข้างๆเผ็ด


“แลดูมึงไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงินแล้ว”


“ครับ”


“กูไม่คิดว่ามึงจะคืนเยอะขนาดนี้” อย่างมากสุดก็น่าจะเดือนละหมื่นสองหมื่น แต่นี่มันไปหาเงินก้อนมาจากไหนกัน หรือว่ามันจะหันไปค้ายา เผ็ดได้แต่หันไปมองไอ้ภูริชอย่างครุ่นคิด


“ผมไม่ได้หามาด้วยวิธีผิดกฎหมายหรอกครับพี่”


“เงินก้อนใหญ่แบบนี้ ถ้าไม่ค้าขาย...”


“เงินก้อนนี้ผมหามาด้วยความสุจริต ไม่ผิดกฎหมายแน่นอนครับ” เหมือนกับภูริชอ่านความคิดของเผ็ดออกอย่างไรอย่างนั้น


“ถ้ามึงแน่ใจขนาดนั้น กูจะเชื่อก็ได้”


“แล้ว...เอ่อ...ดรีมเป็นอย่างไรบ้างครับ”


“สบายดี ลีลาบนเตียงก็ใช้ได้”


เผ็ดหันไปยิ้มเยาะใส่อีกฝ่าย และดูเหมือนว่าสิ่งที่พูดไปกระตุ้นอารมณ์โกรธของภูริชได้ดีทีเดียว ดูสิว่ามันจะทนได้นานแค่ไหน ดีไม่ดีอาจจะลุกขึ้นมาต่อยเผ็ดแบบพรวดพลาดเลยก็ได้ ก็ดีเหมือนกัน เผ็ดอยากจะกระทืบมันให้ผีพนันออกจากร่างสักที ความโลภความเห็นแก่ตัวชักนำให้คนอื่นเดือดร้อนไปหมด โดยเฉพาะดรีมที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไร กลับมาโดนแฟนระยำหักหลังด้วยการเอามาจำนำ


แล้วนี่...เผ็ดจะของขึ้นทำไม


“ห้าแสนบาท” เสียงไอ้ปรานดังขึ้นขัดจังหวะความคิดของเผ็ดอีกแล้ว แต่ก็ดีได้เงินแล้วก็อยากไปให้พ้นๆ เห็นหน้าไอ้ภูริชแล้วตีนมันกระตุก


“จ่ายก้อนใหญ่ๆแบบนี้กูชอบ หึ” ร่างสูงผุดลุกขึ้นจากโซฟา เตรียมจะเดินออกจากห้องภูริช แต่เสียงมันดันขัดขาเผ็ดไม่ให้ออกไปซะก่อน


“งวดหน้าผมจ่ายล้านนึง”


เผ็ดหันไปมองมันช้าๆ พร้อมกับขมวดคิ้วคล้ายขัดข้องใจ


“มึงว่าอะไรนะ”


“งวดหน้าผมจ่ายล้านนึงเลยก็ได้ แต่ขอเลื่อนเวลาเป็นสองเดือน”


สองเดือนกับเงินล้านนึง คนอย่างไอ้ภูริชมันจะหามาได้ยังไงกัน ถ้ามันไม่ค้ายาเหมือนที่เผ็ดสงสัย เงินก้อนใหญ่ขนาดนั้นมันไม่ได้หามาได้ง่ายๆเลย ดูจากเสี่ยเผ็ดสิ ตามทวงลูกหนี้เป็นเดือนๆยังไม่ได้ครบล้านนึงเลย แล้วที่บอกหามาได้โดยไม่ผิดกฎหมายนี่ เผ็ดไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่มันพูดเลย ถ้าไม่ค้ายาก็ค้ามนุษย์ละวะอย่างนี้


“สองเดือน...กับล้านนึง?”


“ครับ”


“มึงแน่ใจนะ ว่าสิ่งที่มึงทำไม่ผิดกฎหมาย” เผ็ดถามย้ำอีกครั้ง ถึงจะทำผิดกฎหมายอย่างไรมันก็ไม่เกี่ยวกับเขาหรอก ขอแค่ไอ้ภูริชมันจ่ายตามงวดก็พอ แต่ก็แค่สงสัยเท่านั้นว่ามันหาเงินมาจากไหน


“ผมแน่ใจ และผม...จะรีบไถ่ตัวดรีมให้เร็วที่สุด” ภูริชหนักแน่น มันจ้องมองมาที่เสี่ยเผ็ดเขม็งเชียว โกรธนักหรือที่กูขึ้นขี่แฟนมึง แล้วอย่างนั้นจะเอามาจำนำแต่แรกทำไมกัน


“ได้ แต่ถ้าครบสองเดือน มึงไม่มีเงินล้านมาให้กู แฟนมึงก็จะตกเป็นของกูอย่างสมบูรณ์แบบ และมึงก็ไม่มีสิทธิ์มาไถ่ตัวมันได้อีก”


ไอ้ภูริชมันกำลังท้าทายเสี่ยเผ็ดอยู่อย่างนั้นหรือ คนอย่างเขาไม่กลัวอะไรอยู่แล้ว เพราะเขาถือไพ่เหนือกว่ามัน มันก็แค่ลูกหนี้จะมาสู้เจ้าหนี้ที่มีข้อสัญญาอยู่ในมือได้อย่างไร


เผ็ดเดินถือซองเงินนำหน้าลูกน้องออกจากห้องภูวิชไป ไม่ทันได้ก้าวถึงไหน ก็มีชายหนุ่มรูปร่างบอบบางผิวขาวจัดสวมแว่นตากันแดดสีชาเดินสวนเผ็ดไป ก่อนจะหยุดอยู่หน้าห้องที่เผ็ดพึ่งเดินออกมา ไม่นานภูริชก็เปิดประตูแล้วดึงอีกคนเข้าไปในห้อง


“ไอ้ปราน”


“ครับเจ้านาย”


“มึงเห็นไหมว่านั้นใคร ที่เข้าไปในห้องไอ้ภูริชมัน”


“ผมว่าคุ้นๆนะ เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน” ปรานทำหน้าครุ่นคิด แต่คิดอย่างไรก็คิดไม่ออก มันคุ้นจริงๆนะ


“ช่างเถอะ”


ปรานขับรถกลับคอนโด โดยมีเสี่ยเผ็ดนั่งอยู่ด้านหลัง พอจอดติดไฟแดง ปรานได้สังเกตเห็นป้ายโฆษณาเครื่องดื่มตระหง่านอยู่บนยอดตึกแห่งหนึ่ง นายแบบโฆษณาหน้าคล้ายกับไอ้คนที่เดินสวนไปเมื่อกี้เลยแหะ หรือว่าจะเป็นคนคนเดียวกัน


“นายครับนาย” ปรานร้องเรียกเจ้านายด้วยท่าทีตกใจ


“มีอะไร”


“คนที่เดินสวนเราเมื่อกี้ ผมคิดว่าน่าจะเป็นนายแบบคนนั้นครับ” ปรานชี้นิ้วไปที่แผ่นป้ายโฆษณาอันใหญ่บนยอดตึกให้เจ้านายดู


“มึงว่าอย่างนั้นหรือ”


“ผมว่าผมมั่นใจ”


“มึงไปสืบประวัติมันมา แล้วก็สืบมาด้วยว่าเป็นอะไรกับไอ้ภูริช”


“ได้ครับ”




เมื่อรถแล่นถึงคอนโด เผ็ดก็พุ่งเดินตรงกลับไปที่ห้องโดยทันที นายปรานก็วิ่งตามหลังเจ้านายแทบไม่ทัน ไม่รู้จะรีบอะไรขนาดนั้น พอมาถึงห้องกลิ่นหอมๆของตะไคร้ลอยมาแตะจมูก สงสัยดรีมกำลังทำอาหารเย็นอยู่ พอเผ็ดแอบชะโงกหน้าเข้าไปดูที่ครัว ก็เห็นรูปร่างสูงใหญ่ของลูกน้องยืนทำอาหารอยู่ข้างๆคนตัวเล็ก สีหน้าดูแช่มชื้นทั้งคู่เชียว แล้วไอ้เสื้อกันเปื้อนลายหมีสีชมพูที่มันใส่คู่กับดรีมอีก สวีทกันเชียวนะ เผ็ดไม่อยู่แปบเดียวจะแอบกินกันอย่างนั้นหรือ คิดแล้วก็ของขึ้น


“ไอ้โปรด!”


“คะ..ครับ เจ้านายกลับมาแล้วหรือครับ” นายโปรดรีบวิ่งกุลีกุจอมาต้อนรับเจ้านาย ในมือของมันยังถือกุ้งไว้อยู่เลย


“มึงทำอะไร”


“ผมกำลังช่วยคุณดรีมแกะกุ้งอยู่ครับ”


“กูมอบหมายมึงให้แกะกุ้งเรอะ!! กูบอกให้มึงไปรับมันกลับเฉยๆ นี่มันทำนอกเหนือคำสั่งกู!!”


“อะ..เอ่อ..ขอโทษครับเจ้านาย พอดีว่า..”


“ผมให้คุณโปรดช่วยทำเองแหละครับคุณเผ็ด พอดีกลัวว่าจะทำไม่ทันคุณเผ็ดกลับมา” เสียงของดรีมขัดขึ้น ก่อนจะเดินออกมาต้อนรับร่างสูงเช่นกัน


“ไอ้โปรดมึงกลับห้องไปเลย” เจ้านายออกคำสั่งไล่ ส่วนลูกน้องก็รีบล้างมือรีบถอดเสื้อกันเปื้อนออก


“ลาล่ะครับ สวัสดีครับ สวัสดีครับ” นายโปรดยกมือไหว้ดรีมแล้วก็หันไปไหว้เจ้านาย มันรีบเผ่นแนบออกไปทันทีเมื่อเห็นสายตาดุๆของเจ้านาย แค่มาแกะกุ้งช่วยคุณดรีมทำไมต้องทำหน้าโหดเหมือนตอนไล่กระทืบลูกหนี้ด้วยก็ไม่รู้


“แล้วมึง จะยืนเซ่ออีกนานไหม จะไปทำกับข้าวก็ไปทำสิวะ” แล้วเผ็ดก็หันมาไล่คนตัวเล็กอีกที ดรีมยิ้มรับก่อนจะหันกลับไปทำอาหารในครัวต่อ นี่เขากำลังทำหน้าตาดุอยู่นะ จะยิ้มทำซากอะไรนักหนา เห็นแล้วมันคันหัวใจ
   

 รอยยิ้มหวานๆนั้นมีผลต่อหัวใจร่างสูงเสียจริง หรือว่าเขาอาจจะเป็นโรคหัวใจ บางทีมันก็เต้นเร็ว บางทีมันก็คันยิกๆ พรุ่งนี้คงต้องไปปรึกษาหมอแล้วล่ะ




TBC.






talk ; ตอนนี้เอื่อยๆนิดนึงน้า  :katai5:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 7 P.5 [22-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: we.jinkyu ที่ 22-12-2016 14:01:11

เผ็ดนี่ ปากแข็งจริง :hao7:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 7 P.5 [22-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 22-12-2016 14:04:54

ทำไมตอนนี้เสี่ยดูเป็นเด็กตัวโตที่เกเรแล้วก็ไร้เดียงสา?
ภูทำยังไงถึงได้เงินมาเยอะขนาดนั้นในเวลาไม่นานนะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 7 P.5 [22-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: J029 ที่ 22-12-2016 14:08:21

ภูวิชกับนายแบบนั้นอะไรยังไงน่อ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 7 P.5 [22-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 22-12-2016 14:17:23

 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 7 P.5 [22-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: เอมมี่ ที่ 22-12-2016 14:40:54

ดรีมกำลังจะเป็นอิสระแล้วนะ จะดูซิว่าเสี่ยเผ็ดจะทำอย่างไร

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 7 P.5 [22-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: wwss2220 ที่ 22-12-2016 15:11:25

 :mew2:มาต่อเร็วๆนะคะสนุกๆมากคะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 7 P.5 [22-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: shironeko ที่ 22-12-2016 16:10:13

ภูริชจะไถ่ตัวไปแบล็กเมล์ดรีมอีกใช่ไหมล่ะ?  :angry2:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 7 P.5 [22-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 22-12-2016 16:25:02

 :katai1: :katai1: :katai1:
ภูจะทำอะไรเลวๆอีกไหม ไม่ใช่ไปหลอกเอานายแบบนั่นเป็นเมียนะ

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 7 P.5 [22-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 22-12-2016 16:34:13

เสี่ยเผ็ด อาการเริ่มออกแล้วนะ พาลยันลูกน้อง

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 7 P.5 [22-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Zestful ที่ 22-12-2016 18:16:29

เสี่ยเผ็ดดดดด อย่าปล่อยดรีมไปน้าาาาา
เพราะไอ้ภูวิชนี่ดูจะไม่ซื่อแล้วเนี่ยยยย สงสารน้องดรีม แงงงง  :o12:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 7 P.5 [22-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: redfox/// ที่ 22-12-2016 18:25:19

หึงบอกหึงมาบอกคัน :ruready

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 7 P.5 [22-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 22-12-2016 18:34:09

คุณเผ็ดตกหลุมรักเสียแล้ว :mew1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 7 P.5 [22-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 22-12-2016 18:54:46

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 7 P.5 [22-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 22-12-2016 19:10:23

ภูวิชไปหลอกเอาเงินนายแบบมาเหรอ  :hao4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 7 P.5 [22-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: W2P5 ที่ 22-12-2016 19:44:09

ภูริชเป็นเด็กเสี่ย!!!?  :katai1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 7 P.5 [22-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: magarons ที่ 22-12-2016 20:13:03

โอ้ยย น่ารักกกก

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 7 P.5 [22-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: ShadeoftheMoon ที่ 22-12-2016 20:28:33

ภูวิชต้องไปหลอกเอาเงินมาจากนายแบบคนนั้นแน่เลย เสี่ยอย่ายอมเสียน้องดรีมให้ไอ้ภูวิชนะ ถ้ามันคืนเงินครบเมื่อไหร่ดรีมต้องลำบากอีกแน่ๆ เพราะคงเอาคลิปมาขู่ดรีมเหมือนเดิม

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 7 P.5 [22-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 22-12-2016 20:53:04

เริ่มจะสงสารนายแบบคนนั้นแล้วซิ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 7 P.5 [22-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 22-12-2016 21:31:15

โรคหัวใจแบบนี้

ยังไงๆหมอก็รักษาไม่หายหรอกพี่เผ็ด

สรุปภูรักดรีมหรือเปล่า

นายแบบคนนั้นให้ทุกอย่างซินะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 7 P.5 [22-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 22-12-2016 21:55:47

แหมมมม พี่เผ็ด เป็นโรคหัวใจเลยเนอะ

และๆ ภูริชน่าสงสัยอะ หาเงินยังไงได้เร็วขนาดนั้นเนี่ย? ไม่น่าเชื่อๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 7 P.5 [22-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 22-12-2016 22:02:12

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 7 P.5 [22-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: YounIn ที่ 22-12-2016 22:11:33

ภูวิชหลอกเอาเงินผช.อื่น?

เผ็ดหลงหนักขึ้นเรื่อยๆละ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 7 P.5 [22-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 22-12-2016 22:44:00

ถ้าภูริชไถ่ตัวดรีมได้เผ็ดจะทำยังไงละที่นี้ อิอิ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 7 P.5 [22-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 22-12-2016 23:35:24

อยากกู้เงินเสี่ยเผ็ดแล้วเอาตัวไปจำนำกับเสี่ยจะโดนกระทืบแทนมะ55555 เสี่ยเริ่มหลงดรีมมากทุกทีแล้วนะรู้ตัวซะที :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 7 P.5 [22-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 23-12-2016 04:28:56

เสี่ยก็เผ็ดสมชื่ออ่ะจริงๆ

แต่ภูนี่แบบ... ขอเดาว่าไถ่ตัวเสร็จภูก็ยังหลอกดรีมอ่ะ
ต้องส่งเสี่ยมาจัดการต่อ :katai3:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 7 P.5 [22-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: janny_j ที่ 23-12-2016 05:34:11

ไม่นะ ไอ้ภูริชถ้ามันได้ดรีมกลับไปมันจะเอาไปขายใครต่ออีกมั้ย เฮียเผ็ดอน่าปากแข็งนักเลย ช่วยดูแลดรีมจากคนเลวๆอย่างภูริชที

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 7 P.5 [22-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Seilong2 ที่ 23-12-2016 08:24:50

เสี่ยเผ็ดหลงน้องดรีมแล้วว :hao7:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 8
เริ่มหัวข้อโดย: jpeemka ที่ 23-12-2016 11:34:33

ตอนที่ 8




ผ่านมาสองอาทิตย์ เผ็ดได้รับข้อมูลจากลูกน้องที่แอบตามไปสืบชีวิตของไอ้ภูริชมาแล้ว มันมีข้อน่าสงสัยอยู่หลายเรื่อง อย่างเช่นเงินก้อนใหญ่ที่มันได้มาโดยบอกกับเขาเองว่าไม่ได้ทำผิดกฎหมาย จากการติดตามและสอดแนมภูริช เสี่ยเผ็ดก็ได้รู้ว่านายแบบที่เดินสวนเขาในวันนั้น กำลังคบหาดูใจกับภูริช เพราะจากที่ไอ้ปรานเล่าให้ฟัง คือนายแบบคนดังกล่าวจะเดินเข้าออกคอนโดไอ้ภูริชอยู่บ่อยๆ บางทีก็เข้าช่วงดึกหน่อยแล้วก็ออกมาในตอนเช้าอีกที


มีครั้งสองครั้งที่นายปรานแอบขับรถสะกดรอยตามก็พบว่าสองคนนี้ไปเที่ยวกลางคืนด้วยกันบ่อยๆ เดินอี๋อ๋อออเซาะกันเหมือนคู่รักอย่างไรอย่างนั้น แล้วแบบนี้...เรียกหักหลังดรีมอยู่รึเปล่า ตอนที่ไปเก็บหนี้ไอ้ภูวิชครั้งก่อนนู้น พอพูดถึงแฟนมันหน่อยมันก็มีสีหน้าโกรธเกี้ยวอยู่พอควร และมันก็หนักแน่นมากที่บอกว่าจะคืนเงินให้ครบภายในสองเดือน มันก็คงยังรักและอยากรีบไถตัวแฟนมันเร็วๆ



ที่คบกับนายแบบคนนั้นอาจจะเป็นเพราะเงิน ข้อสันนิษฐานนี้เป็นไปได้ ไอ้นายแบบหน้าใสคนนั้นอาจจะเลี้ยงดู เอาเงินให้ใช้ เพราะแบบนี้ไอ้ภูริชมันเลยดูไม่ค่อยเป็นเดือดเป็นร้อนเรื่องเงินเท่าไหร่ แลดูชีวิตมันก็ดีขึ้นด้วย หรือมันอาจจะคบหวังเงินแล้วเอาเงินที่ได้จากนายแบบคนนั้นมาไถ่ตัวดรีมก็เป็นได้


แต่ถ้าภูริชคบกับไอ้นายแบบนั้นด้วยใจจริงล่ะก็ ดรีมก็คงกลายเป็นหมาหัวเน่าเลย โดนเอาตัวมาจำนำ แล้วยังโดนแฟนหักหลังด้วยการคบซ้อนอีก เอะ...แต่มีหรือที่ไอ้ภูริชมันจะคบเพราะรักจริงๆ คนอย่างมันคบเพื่อผลประโยชน์ทั้งนั้นแหละ ตอนนี้ก็คงคบเพื่อหวังเงินสิท่า ได้มาตั้งก้อนใหญ่เชียว อย่างไรตอนนี้ดรีมก็คงเป็นคนที่น่าสงสารที่สุด


เผ็ดก้มมองร่างบางที่ตอนนี้นั่งอยู่บนพื้นพรม มือเล็กจับฝ่าเท้าของเสี่ยเผ็ดแล้วค่อยๆนวดอย่างเบามือ ไม่ว่าจะสั่งอะไรก็ยอมทำทุกอย่าง ดรีมไม่เคยขัดหรือร้องขออะไรเลย ทำไมต้องทำตัวเป็นคนดีนัก ทั้งๆที่มีแฟนเลวระยำแบบนั้น ทำไมไม่หนีไปซะ... ถ้าเกิดดรีมหนีไป เผ็ดก็คงตามตัวได้ไม่ยาก แต่ก็คงไม่ตาม คนที่ได้รับเคราะห์ก็คงเป็นผู้จำนำอย่างไอ้ภูริชซะมากกว่า จะกระทืบมันให้กระอักเลือดตายไปเลย


“มึงเคยคิดจะหนีไหม” ร่างสูงเอ่ยถาม ดรีมเงยหน้าขึ้นมามองก่อนจะคลี่ยิ้มออกมา


สถานการณ์แบบนี้ยังจะยิ้มอยู่อีก


“ไม่หนีหรอกครับ”


“ทำไมล่ะ ถ้ามึงหนี...ไอ้ภูริชก็คงได้รับเคราะห์แทน มึงเองก็จะได้เป็นอิสระ”


“ไม่เป็นไรครับ ถ้าเขาเอาเงินมาคืนคุณเผ็ดจนครบ ผมถึงจะไป”


“รักมันมากจนต้องยอมทุกอย่างเลยหรือ” เป็นเพียงประโยคธรรมดา แต่รู้สึกในใจเผ็ดจะหน่วงๆยังไงชอบกล


“เปล่าครับ”


“แล้วทำไมถึงได้ทำเพื่อมันขนาดนี้”


“ผมมีเหตุผล...” ร่างบางเม้มปากก่อนจะเบือนหน้าหนีไปทางอื่น พอดรีมคิดถึงเรื่องนี้ทีไรก็อดนึกโกรธภูริชขึ้นมา


“ไม่รักศักดิ์ศรีบ้างหรือ”


“คำว่าศักดิ์ศรีมันหมดไปตั้งนานแล้วครับสำหรับผม”


ศักดิ์ศรีอย่างนั้นหรือ ถ้าดรีมรักในศักดิ์ศรีของตัวเองมากกว่านี้ รีบเดินหันหลังให้ภูริช คลิปทุเรศๆนั้นก็คงเผยแพร่อย่างแน่นอน เรื่องนี้หากมันกระทบกับตัวเขาคนเดียวคงไม่เป็นไร แต่นี่...ถ้าพ่อกับแม่รู้เรื่องเข้า พวกท่านจะเสียใจมากแค่ไหน อุตส่าห์ส่งมาเรียนสูงๆแต่กลับมาทำเรื่องทุเรศๆแบบนี้อีก สังคมรอบข้างจะมองครอครัวดรีมอย่างไร แม่ก็เป็นถึงแม่พิมพ์ของชาติ แต่ลูกกลับทำตัวต่ำๆ ดรีมยอมเสียศักดิ์ศรีเพื่อจะรักษาความรู้สึกของครอบครัวตัวเองจะดีกว่า


“รัก...จนต้องยอมเสียศักดิ์ศรีอย่างนั้นหรือ”


“ผมไม่ได้รักมัน! ที่ผมทำอยู่เพราะผมรักครอบครัวผมต่างหาก” ร่างบางลุกพรวดขึ้น ทำเอาเสี่ยเผ็ดถึงกับผงะ ตากลมโตคู่นั้นเริ่มแดงคล้ายกับจะร้องไห้ เอะ...หรือว่ามันจะโกรธ


“ถามแค่นี้ ถึงกับโกรธเลยหรือ”


“ผมไม่ได้โกรธ!”


ว่าแล้วร่างบางก็เดินตึงตังเข้าห้องของตัวเองไป เสี่ยเผ็ดเองก็ยังคงนั่งงงงวยกับสถานการณ์อยู่ เมื่อกี้มันยังนั่งนวดฝ่าเท้าให้เขาอยู่เลย หรือเมื่อกี้ไปพูดอะไรแทงใจดำเข้าถึงโกรธเป็นฟืนเป็นไฟขนาดนั้น แต่เผ็ดก็มั่นใจมากว่าตัวเองไม่ได้ทำอะไรผิด ก็แค่ถามดูเฉยๆ หึ โกรธได้โกรธไป ไม่ง้อหรอกโว้ย!


เวลาผ่านไปราวสองชั่วโมง เผ็ดเดินไปเดินมาอยู่หน้าของดรีม ไม่ได้อยากจะง้อหรอก แต่ตอนนี้เผ็ดแค่หิว อยากจะเรียกมันออกมาทำอาหารเย็น แต่ก็ไม่กล้าเคาะประตูเรียก เดี๋ยวสิ นี่เสี่ยเผ็ดเป็นเจ้าหนี้นะโว้ย เป็นเจ้าของของมัน ทำไมต้องกลัวด้วยล่ะ มันก็แค่ของจำนำ..จริงๆเผ็ดจะทำอะไรกับมันก็ได้ ถ้ามันโกรธก็แค่จับโยนขึ้นเตียงแล้วปลุกปล้ำ จะได้รู้ว่าใครเป็นใคร!


เอาล่ะ...เผ็ดจะเคาะประตูเรียกมันแล้วนะ


1…2…3…


“อ๊ะ...คุณเผ็ด มีอะไรรึเปล่าครับ”


ยังไม่ทันได้เคาะประตู ร่างบางก็เปิดประตูออกมาพอดี มือเสี่ยเผ็ดที่ค้างเติ่งอยู่บนอากาศก็รีบยกมาเสยผมตัวเองลวกๆอย่างเก้อเขิน เปิดมาไม่ให้ซุ่มให้เสียงเลย


“กูหิวแล้ว”


“พึ่งห้าโมงเย็นเอง คุณเผ็ดหิวแล้วหรือครับ” ปกติแล้วเวลาอาหารเย็นของเผ็ดคือเวลาทุ่มนึง แต่นี่พึ่งจะห้าโมงเย็นเองนะ จริงๆข้าวเที่ยงก็พึ่งกินไปตอนบ่ายกว่าๆ หิวเร็วจัง


“เออ กูหิว”


“วันนี้อยากกินอะไรเป็นพิเศษไหมครับ”


“อะไรก็ได้ เร็วๆล่ะ” เผ็ดพูดย้ำอีกครั้งก่อนจะเดินไปนั่งดูทีวีเหมือนเดิม แต่หางตาก็แอบเหลือบมองคนร่างบางที่วิ่งดุ๊กๆเข้าครัว


กลิ่นหอมลอยออกมาจากครัวทะลุเข้าจมูกเสี่ยเผ็ด อยากรู้จริงๆว่ามันจะทำเมนูอะไรให้เขาทาน ร่างสูงเดินดุ่มๆเข้าไปที่ครัวก็เห็นดรีมกำลังฮัมเพลงไปทำอาหารไป อะไรวะ...เมื่อบ่ายยังเกี้ยวโกรธเหมือนแมวขู่ฟ่อๆอยู่เลย ทำไมตอนนี้อารมณ์ดีขึ้นมาแล้วล่ะ แต่ก็ดีเหมือนกันเผ็ดจะได้ไม่ต้องง้อ เดี๋ยวนะ...แล้วเขาต้องง้อด้วยเหรอวะ นี่เจ้าหนี้ทำไมต้องง้อไอ้ของจำนำหน้าซื่อนี่ด้วย บ้าจริงๆ


ไม่รู้ว่าเป็นความหอมจากอาหารหรือความหอมจากตัวร่างบางกันแน่ ทำเอาขาเสี่ยเผ็ดก้าวฉับๆเข้ามายืนดูใกล้ๆ ตัวดรีมก็ไม่ทันได้สังเกตว่ามีคนมายืนซ้อนข้างหลัง รู้สึกตัวอีกทีก็มีจมูกโด่งมาไล่คลอเคลียตามลำคอซะแล้ว


“อ๊ะ คุณเผ็ด!!” ด้วยความตกใจดรีมจึงรีบหันไปเผชิญหน้า ตอนนี้หน้าของร่างสูงอยู่ห่างไม่ถึงคืบ แถมยังรู้สึกว่าเจ้าตัวโน้มหน้าลงมาเรื่อยๆอีกต่างหาก ดรีมพยายามเบนตัวหนีจนหลังบางติดกับเคาท์เตอร์ครัว


“แค่อยากรู้ว่าทำอะไรกิน หอมดี”


“อะ...เอ่อ...ผมทำบลูเบอร์รี่โยเกิร์ตก่อนน่ะครับ ถ้าเอาไปแช่เย็นหลังกินข้าวเสร็จจะได้ทานแบบเย็นๆ” มิหน่าหอมเหมือนกลิ่นผลไม้ แถมยังมีกลิ่นนมติดตัวร่างบางด้วย


“อย่างนั้นหรือ”


“คะ...ครับ... เอ่อคุณเผ็ด เดี๋ยวผมจะรีบทำอาหารเย็น”


ดรีมไม่รู้ตัวเลยว่าโดนขังไว้ในอ้อมแขนแกร่งตั้งแต่เมื่อไหร่ เผ็ดท้าวแขนกักตัวร่างบางไว้กับเคาท์เตอร์ครัว หนีไปไหนไม่รอดแน่นอน ดวงตากลมโตสั่นระริก หน้าขาวเริ่มขึ้นสีระเรื่อ ความเงียบเริ่มครอบคลุมเมื่อต่างฝ่ายต่างจ้องตากันอย่างไม่ลดละ เสียงหัวใจสองดวงเต้นดังตึกตักประสานกัน  ใบหน้าคมคายเคลื่อนใกล้เข้ามาเรื่อยๆจนกระทั่งริมฝีปากหยักแตะลงบนริมฝีปากแดงอย่างแผ่วเบา


ร่างสูงเริ่มบดจูบและเค้นคลึงริมฝีปากแดงสดนั้นความหลงใหล มือหนายกมือมาประคองรับหน้าหวานให้แหงนรับรสจูบที่เริ่มหนักหน่วงขึ้น คนร่างบางที่เริ่มเผลอไผลไปกับรสจูบยกมือขึ้นโอบรอบลำคอของอีกฝ่ายอย่างลืมตัว เกิดเสียงสัมผัสของริมฝีปากทั้งสองดังจ๊วบจ๊าบอย่างน่าอาย แต่ความอายก็ไม่เป็นผลกับแรงอารมณ์ของทั้งคู่


ปิ๊งป่อง ปิ๊งป่อง


เสียงกดออดหน้าห้องดังขึ้นพร้อมกับกระชากสติของดรีมคืนมา ร่างบางยกมือขึ้นผลักอกของอีกฝ่ายแต่ก็ไม่เป็นผล ร่างสูงยังคงส่งรสจูบที่จาบจ้วงมาให้ ดรีมจึงใช้กำปั้นทุบเข้าที่กลางอกดังปั๊กเพื่อเรียกสติอีกคน และเหมือนกับครั้งนี้จะได้ผล เผ็ดผละออกจากริมฝีปากแดงๆอย่างอ้อยอิ่ง กะจะโน้มตัวลงจูบอีกทีแต่คนตัวเล็กกลับยกมือกั้นเอาไว้ซะก่อน


“มีคนมาครับคุณเผ็ด”


“หืม? ใครมา”


ปิ๊งป่องๆ ปิ๊งป่องๆ


เสียงออดหน้าห้องเริ่มกดถี่ขึ้น ใครมันมาขัดจังหวะเอาตอนนี้วะ ไม่รู้จักเวล่ำเวลาเอาซะเลย ถ้าเป็นไอ้ลูกน้องสองแสบนั้นล่ะก็...เสี่ยเผ็ดจะไล่เตะให้ตูดบานเลยคอยดู ฮึ่ย! กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มแล้วเชียวนะ เผ็ดเริ่มหงุดหงิดก่อนจะเดินปึงปังไปเปิดประตู จริงๆไม่เรียกว่าเปิดประตูหรอก เรียกกระชากซะมากกว่าเพราะตอนนี้เผ็ดหงุดหงิดมาก


“ใครวะ!!!”


ร่างสูงตรงหน้าเสี่ยเผ็ดยิ้มแหย่ๆมาให้ ใบหน้าหล่อคมคายที่ละม้ายคล้ายคลึงกับเผ็ดมีรอยแผลฟกช้ำไปทั่วทั้งหน้า มุมปากมีเลือดไหลซิบๆออกมา เผ็ดไล่สายตามองตั้งแต่หัวสกินเฮดของมันจรดลงไปที่รองเท้านักเรียกสีดำที่มันเหยียบทับส้นไว้ เสื้อนักเรียนหลุดลุ่ยออกจากกางเกงนักเรียนสีน้ำเงิน สภาพโดยรวมก็ดูไม่ได้เลย เหมือนไปฟัดกับหมาข้างทางมาอย่างไรอย่างนั้น


“มึงมาทำไม...ไอ้เปรี้ยว!” ตะคอกออกไปด้วยความ(โคตร)หงุดหงิด คนตรงหน้าถึงกับผงะถอยหลังไปหนึ่งก้าว ก่อนจะปรี้เข้ามากอดแขนพี่ชายอย่างออดอ้อน


“พี่เผ็ด...เปรี้ยวนอนด้วยนะวันนี้”




เด็กนักเรียนม.ปลายหัวสกินเฮดนั่งอยู่ต่อหน้าดรีม ตอนนี้ดรีมได้รับคำสั่งจากเจ้าของห้องให้ทำแผลให้กับ ‘น้องชาย’ ของเขา ดรีมเองก็พึ่งรู้ว่าเผ็ดมีน้องชายด้วย ถ้าเขาเจอข้างนอกและไม่รู้ว่าเป็นน้องชายเผ็ดก็คงเดาได้ว่ามีความเกี่ยวข้องกันทางสายเลือดแน่นอน เพราะเด็กคนนี้หน้าตาคล้ายกับเผ็ดเอามากๆ ส่วนสูงก็เกือบพอๆกัน แต่ตอนนี้หน้าตามีแต่รอยเขียวช้ำดูไม่ได้เลยทีเดียว


“มึงไปฟัดกับหมาตัวไหนมาอีกล่ะ” คนพี่ได้แต่ยืนกอดอกมองสภาพน้องชายตัวเองด้วยสายตาไม่พอใจ


“ก็...พวกเดิมแหละพี่ แต่รอบนี้มันมาหาเรื่องพวกเปรี้ยวก่อนนะ” เด็กคนนี้แทนตัวเองด้วยชื่อเมื่อคุยกับคนเป็นพี่ชาย น่ารักซะจริงๆ


“แล้วแม่รู้ไหม”


“ถ้ารู้ เปรี้ยวจะมาหาพี่เผ็ดหรือวะ ถามอะไรบ้าๆ”


“นั้นปากเรอะ เดี๋ยวกูโทรบอกแม่เดี๋ยวนี้เลย” ร่างสูงของคนพี่หยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาเตรียมโทร ไอ้คนน้องก็กระโดดโหยงๆเข้าไปกอดไว้


“ขอโทษคร้าบ พี่เผ็ดอย่าโทรบอกแม่เลยนะ เดี๋ยวเปรี้ยวโดนกักบริเวณอีก”


“พูดมากจริงมึง ไปนั่งทำแผลดีๆไป”


เด็กหนุ่มนั่งลงบนโซฟาหันหน้าเข้าหาดรีมอีกครั้ง เพื่อให้ร่างบางทำแผลให้ แต่จะว่าไปคนคนนี้เป็นอะไรกับพี่ชายของเขากันนะ เป็นผู้ชายประสาอะไรหน้าออกหล่อไปทางสวย เปรี้ยวนั่งจ้องหน้าคนร่างบางอย่างไม่วางตา สติกลับมาก็เมื่อโดนกำปั้นพี่ชายทุบลงหัว


“โอ๊ย อะไรเนี่ยพี่เผ็ด!”


“มองอะไรของมึง”


“ก็มองพี่คนสวยคนนี้ไง” ดรีมที่กำลังแกะพลาสเตอร์ถึงกับชะงัก ก่อนจะยิ้มหวานออกมาเก้อเขิน


“กูไม่ให้มอง มึงก้มหน้าลง” พี่ชายที่หงุดหงิดมาตั้งแต่ต้น ตอนนี้เริ่มหงุดหงิดขึ้นมาเป็นสองเท่าแล้ว


“จะบ้าหรือ แล้วพี่เขาจะทำแผลให้เปรี้ยวยังไงเล่า” คนน้องก็เถียง


“เสร็จแล้วครับ” ดรีมแปะพลาสเตอร์ตรงหางคิ้วให้เด็กหนุ่ม ก่อนจะเก็บกล่องพยาบาล


“พี่ๆ พี่เป็นแฟนพี่เผ็ดหรือ” เด็กหนุ่มถามขึ้นด้วยความสงสัย


“ปะ..เปล่าครับ”


“รุ่นน้องที่มหา’ลัยกูเอง” คนพี่ตอบ


“อย่างนั้นหรือ แล้ว...มีแฟนรึยังครับ” ไอ้คนน้องก็ยังถามต่อหน้าด้านๆ


“มีผัวแล้ว! มึงเลิกซักไซ้สักทีได้ไหมวะ ถ้าถามอีกกูจะไล่มึงกลับบ้านแล้วนะ” คนพี่เริ่มขู่


“เปรี้ยวก็เห็นพี่เขาน่ารักดี...แค่ถามเองถึงกับของขึ้นเลยหรือวะ” ประโยคหลังน่ะเปรี้ยวพยายามพูดในลำคอ แต่คนพี่ก็ได้ยินอยู่ดี


“มึงพูดว่าไงนะ!”


“เปล๊า”


ดรีมหัวเราะกับภาพตรงหน้า พอเห็นสองพี่น้องโต้เถียงกันก็รู้สึกน่ารักน่าเอ็นดูขึ้นมาพลอยทำให้คิดถึงน้องชายตัวเองที่อยู่ที่บ้าน ส่วนคนตัวสูงเห็นดรีมหัวเราะก็พลอยยิ้มไปด้วย เขาชอบมองเวลาคนคนนี้ยิ้ม นี่ก็เป็นครั้งแรกที่เห็นดรีมหัวเราะออกมาดูแล้วช่างเพลิดเพลินซะเหลือเกิน ถึงเผ็ดจะชอบเห็นดรีมยิ้ม แต่ก็ไม่อยากให้ใครมาเห็นเหมือนกับที่เขาเห็นหรอกนะ ถ้าใครต่อใครได้เห็นก็คงต้องหลงรักกับรอยยิ้มและเสียงหัวเราะนั้นแน่ๆ


คิดแล้วก็คัน!!!


คันตรงนี้...ที่หัวใจ




TBC.




talk : เปิดตัวน้องเปรี้ยว น้องชายของพี่เผ็ดดดดดดด แต่น้องอาจจะแวบๆมา :katai5:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 8 P.6 [23-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: y_dao ที่ 23-12-2016 12:19:31

โคตรจะชอบเรื่องนี้เลย ชอบทั้ง2คนเลย เสี่ยเผ็ดแอบตลกอ่ะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 8 P.6 [23-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Seilong2 ที่ 23-12-2016 12:33:40

หัวใจมันคันๆจังนะ เสี่ยเผ็ด

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 8 P.6 [23-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 23-12-2016 12:38:21

แค่คันเหรอเสี่ย ออกอาการมากอ่ะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 8 P.6 [23-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Frankdar ที่ 23-12-2016 12:53:45

ชอบเสี่ยเผ็ด  :-[

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 8 P.6 [23-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 23-12-2016 13:24:59

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 8 P.6 [23-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 23-12-2016 13:30:34

พี่น้องคู่นี้พูดกันน่าเอ็นดูแบบโหดๆ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 8 P.6 [23-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 23-12-2016 13:44:03

 :-[ :-[ :-[ :-[ :-[

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 8 P.6 [23-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Pumpkin_23 ที่ 23-12-2016 13:45:30

เพิ่งมาตามอ่านจนถึงตอนล่าสุด พี่เผ็ดน่ารัก55555
ติดตามค่ะ ชอบๆ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 8 P.6 [23-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: kunt ที่ 23-12-2016 13:51:08

ถ้ามีพี่สาวน้องสาวบ้านนี้คงไม่แคล้วชื่อหวานสินะ  :ruready

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 8 P.6 [23-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 23-12-2016 13:57:04

ยิ่งมีน้องชายมาผสมโรงอีก ยิ่งสนุกอ่ะ คุณเผ็ดปากแข็ง ชอบเขาก็บอกไป

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 8 P.6 [23-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 23-12-2016 14:11:40

เสี่ยตกหลุมรักดีมจริงๆ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 8 P.6 [23-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: mam.nalok ที่ 23-12-2016 14:15:21

คันมากกกกกกกไหมคะเสี่ยเผ็ด ไอ้ตรงหัวใจเนี๊ย ให้ดรีมช่วยเก่าบ่อยๆดิเดี๋ยวก็ดีเอง5555

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 8 P.6 [23-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 23-12-2016 14:36:59

 :hao7:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 8 P.6 [23-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: wwss2220 ที่ 23-12-2016 14:54:32

 :katai1:เผ็ดยังไม่รู้ใจตะเองว่าเริ่งรักดรีมเข้าให้

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 8 P.6 [23-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: ShadeoftheMoon ที่ 23-12-2016 16:14:26

เสี่ยเผ็ดคันก็ต้องเกานะจ๊ะ ให้น้องดรีมเกาให้สิจะได้หายคัน อิอิ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 8 P.6 [23-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Jessiebier ที่ 23-12-2016 18:23:10

อื้อหือเสี่ยเผ็ด น่ารักจริงๆเลย :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 8 P.6 [23-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Kei ที่ 23-12-2016 18:36:11

 :mew1:ชอบเสี่ยเผ็ดจังค่ะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 8 P.6 [23-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 23-12-2016 18:53:58

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 8 P.6 [23-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 23-12-2016 19:03:31

คุณเผ็ดจะหึงดรีมไปไหน

รู้ตัวบ้างป่าวจ้า

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 8 P.6 [23-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: J029 ที่ 23-12-2016 19:18:23

รอตอนต่อไปปป

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 8 P.6 [23-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 23-12-2016 20:24:32

พี่เผ็ดมีความซึนสูงมากกกกกกกก

ว่าแต่ ไปหาหมอตรวจอาการหัวใจหรือยังคะเนี่ย? อาการเยอะเหลือเกิน...ฮาาาาา

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 8 P.6 [23-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: นางฟ้าเชียงชุน ที่ 23-12-2016 20:58:31

น่ารัก

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 8 P.6 [23-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 23-12-2016 23:14:40

 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 8 P.6 [23-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 24-12-2016 00:11:19

คนน้องก็ดีน้าาาา

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 8 P.6 [23-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: magic-moon ที่ 24-12-2016 02:21:21

เสี่ยเผ็ด ช่วยน้องด้วย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 8 P.6 [23-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 24-12-2016 03:22:33

ขอให้ดผ็ดหลงดรีมมากๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 8 P.6 [23-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 24-12-2016 07:50:13

เปรี้ยว....สมชื่อ...เปิดมามีเรื่องเลย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 8 P.6 [23-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 24-12-2016 07:51:35

เมื่อไหร่เสี่ยจะรู้ว่าดรีมถูกแบลกเมลล์

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 8 P.6 [23-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: nevergoodbye ที่ 24-12-2016 09:02:40

พี่เผ็ด ไม่เผ็ชชเลยค่ะ
ออกแนวน่าเอ็นดู

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 8 P.6 [23-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 24-12-2016 10:43:39

หลงดรีมมากเลยนะเสี่ย,,,

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 8 P.6 [23-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: YounIn ที่ 24-12-2016 11:05:10

อยากเห็นเขายิ้มแค่คนเดียว เค้างอนปากบอกไม่ง้อแต่ก็ร้อนใจ หลงหนักละ 555

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 8 P.6 [23-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 24-12-2016 12:13:40

น่ารัก น่าใคร่ ..

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 9
เริ่มหัวข้อโดย: jpeemka ที่ 24-12-2016 13:20:16

ตอนที่ 9




“พี่ดรีมทำอาหารอร่อยจัง” เมื่อได้ลองชิมอาหารฝีมือดรีม เปรี้ยวถึงกับเอ่ยปากชม


“ขอบคุณครับ”


“แล้วที่พี่เผ็ดบอก...เอ่อ...มีผัวแล้ว โอ๊ย!” ไม่ทันได้พูดจบกำปั้นแข็งก็หล่นโป้กลงตรงกลางหัวของเด็กหนุ่ม พอหันไปมองก็เห็นพี่ชายส่งสายตาดุๆมาให้ แต่มีหรือเปรี้ยวจะกลัว


“พี่เผ็ดยุ่งอะไร เปรี้ยวถามพี่ดรีมเขา...เป็นแฟนพี่ดรีมรึไงกันเล่า”


“แฟนบ้านมึง รีบๆแดก พูดมากซะจริง”


ชายหนุ่มมีท่าทีอึกอักอย่างเห็นได้ชัดเมื่อโดนน้องชายถาม อยากจะบอกเลยว่าไม่ใช่แฟน มากกว่าแฟนซะด้วยซ้ำไป หึหึ พอมองฝั่งตรงข้ามที่มีร่างบางนั่งอยู่ เผ็ดก็เห็นใบหูขาวเริ่มแดง เวลามันเขินหูมันจะแดง แต่เดี๋ยวนะ เมื่อกี้เขินที่ไอ้เปรี้ยวมันหรืออย่างไร


“ไม่มีหรอกครับ เลิกไปแล้ว” ร่างบางตอบเด็กหนุ่มด้วยสีหน้ายิ้มๆ


เลิกแล้วอย่างนั้นหรือ แสดงว่าตอนนี้ดรีมกับภูริชขาดกันแล้ว ถ้าอย่างนั้นล่ะก็เผ็ดก็มีสิทธิ์ เห้ย! นี่เขาคิดอะไรเนี่ย มีสงมีสิทธิ์อะไร ตอนนี้เผ็ดก็มีสิทธิ์ในตัวดรีมหนึ่งร้อยเปอร์เซ็นต์อยู่แล้ว


“ผมจีบได้ป่ะ โอ๊ย!” กำปั้นก้อนที่สามเขกลงบนหัวสกินเฮดของเด็กหนุ่ม


“กูบอกว่าเลิกถาม รีบๆแดกข้าว”


“ถามนิดถามหน่อยก็ไม่ได้ รุ่นน้องหรือเมียวะ หวงฉิบ”


ไอ้ประโยคหลังถึงเปรี้ยวจะพูดเบาๆ แต่คนทั้งสองก็ได้ยินเต็มสองหู เผ็ดแสร้งยกน้ำดื่มเก้อเขิน ส่วนคนตรงหน้าก็ได้แต่นั่งก้มหน้าเขี่ยข้าวไปมา เปรี้ยวสังเกตอาการของพี่ชายและรุ่นน้องของพี่ชายอย่างเงียบๆ ดูแค่นี้ก็รู้ว่าเป็นอะไรกัน อาจจะอยู่ในช่วงคุยๆหรือกำลังศึกษาใจกันอยู่ เปรี้ยวรู้ว่าพี่ชายเขาปากแข็งไปอย่างนั้น อาการออกขนาดนี้ทำมาเป็นปฏิเสธ




หลังจากอาหารมื้อค่ำ เผ็ดก็ไล่น้องชายไปอาบน้ำ พออาบน้ำเสร็จก็ให้ดรีมมาทำแผลอีกรอบให้เจ้าเปรี้ยวก่อนเข้านอน และพอถึงเวลาเข้านอนเท่านั้นแหละ ดรีมที่กำลังจะแยกตัวเข้าไปนอนในห้องของตัวเองก็ถูกเผ็ดดึงเอาไว้ก่อน


“มึงนอนกับกู”


“ครับ? แล้วคุณเปรี้ยวล่ะ”


“เออ ให้เปรี้ยวนอนไหนล่ะพี่เผ็ด”


“ไปนอนห้องนู้น” เผ็ดบุ้ยปากไปทางห้องนอนของดรีม ก่อนจะลากคนร่างบางเข้าห้องตัวเอง


“เดี๋ยวๆ ให้เปรี้ยวนอนด้วยไม่ได้เหรอพี่เผ็ด...เปรี้ยวกลัวผี ไม่อยากนอนคนเดียว” น้องชายเริ่มใช้มุกกลัวผีของพี่ชายคนกลางมาใช้ เดี๋ยวไว้วันหลังจะติดเครดิตมุกให้


“อย่างมึงเนี่ยนะกลัวผี ถ้าเป็นไอ้จืดก็ว่าไปอย่าง”


‘จืด’ ที่พูดถึงก็เป็นน้องชายของเผ็ดอีกคนนึง อายุห่างกันสี่ปี ตอนนี้เรียนอยู่ชั้นม.หก ส่วนเจ้าเปรี้ยวห่างกับเขาห้าปี เรียนอยู่ชั้นม.ห้า ถึงจืดกับเปรี้ยวจะเกิดไล่เลี่ยกันแต่ตัวเจ้าเปรี้ยวนี่สูงและตัวใหญ่กว่ามากโข ตัวเกือบจะพอๆกับเผ็ดอยู่แล้วเชียว แต่น้องชายคนรองของเขาตัวเล็กเท่าลูกหมา หน้าตาก็ไม่ได้คล้ายเผ็ดเลยสักนิด มันมักจะโดนล้อว่าแม่เก็บเอามาเลี้ยงอยู่เสมอ เพราะหน้าตาเจ้าจืดกระจุ๋มกระจิ๋มจิ้มลิ้มคล้ายแม่ ผิดกับเผ็ดและเปรี้ยวที่ได้ทางพ่อมาเต็มๆ


“นะพี่เผ็ด เปรี้ยวนอนด้วยคน”


“ไม่ได้!”


“ถ้ามึงยังงอแงต่อ กูโทรบอกที่บ้านแน่” เผ็ดเอามาตรการนี้ขู่เจ้าเปรี้ยวอีกครั้ง และเหมือนครั้งนี้มันจะยอม เด็กหนุ่มเดินคอตกเข้าไปในห้องนอนอีกห้อง


“จริงๆ ให้คุณเปรี้ยวมานอนกับคุณเผ็ดก็ได้นะครับ เดี๋ยวผมไปนอนห้องตัวเอง สงสารน้อง”


“ตัวมันใหญ่ มันนอนเบียดกูตกเตียงทำไง”


พอล้มตัวนอนก็นอนไม่ค่อยหลับ สงสัยจะเป็นเพราะวันนี้รีบนอนแต่หัวค่ำ ดรีมกระสับกระส่ายพลิกตัวไปมา เขาหันไปมองคนที่นอนข้างๆที่ดูเหมือนว่าตอนนี้หลับไปแล้ว ดรีมไล่สายตามองใบหน้าหล่อคมคายของอีกฝ่าย เวลานอนก็น่ามองไปอีกแบบ


“แอบมองกูอยู่รึไง” เสียงทุ้มถามขึ้น ปลุกคนตัวเล็กจากภวังค์ความคิด


“ปะ..เปล่านะครับ”


“ก็เห็นอยู่ว่ามอง” ร่างสูงพลิกตัวนอนตะแคงมาทางด้านที่ดรีมนอนอยู่ สายตาคมจับจ้องมาที่เขา จนต้องรีบพลิกตัวหันหลังให้อีกฝ่าย แต่ก็โดนลำแขนกระชากเอวจนประชิดกับแผ่นอกแข็งแรง


“อ..เอ่อคุณเผ็ด” ดรีมตกใจแต่ก็ไม่กล้าหันไปมองอีกฝ่าย ได้แต่นอนตัวแข็งทื่อ


“หายงอนแล้วหรือ” เผ็ดถามขึ้น


“ผมเปล่างอนสักหน่อย”


“ก็เห็นเดินปึงปังเข้าห้องเมื่อตอนบ่าย”


“ผมแค่โกรธตัวเอง...”


“ทำไม?”


“โกรธตัวเองที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้ครับ”


ดรีมนึกโทษชะตาของตัวเองที่ต้องมารักกับผู้ชายอย่างภูริช คนเลวระยำที่ต้องทำให้ดรีมต้องมาสิ่งเลวร้ายที่สุดในชีวิต แต่การได้มาพบกับเผ็ดก็อาจไม่ใช่สิ่งเลวร้ายเสมอไปสำหรับดรีม ถึงจะเป็นแค่ของจำนำ แต่บางทีเผ็ดก็ใจดีกับเขา อันนี้ไม่ได้รวมที่เผ็ดชอบมาฉวยโอกาสนะ ดรีมรู้ตัวว่าตัวเองเป็นอะไร เผ็ดมีสิทธิที่จะทำอะไรกับตัวเขาก็ได้ และเขาจึงต้องยอมเวลาที่อีกฝ่ายร้องขอ


ศักดิ์ศรีมันไม่มีแล้วล่ะ ที่ทำอยู่ก็เพื่อครอบครัวเท่านั้น


“เจอกูมันเลวร้ายขนาดนั้นเลยหรือ”


“ก็พอสมควรครับ แต่เจอไอ้ภู...เลวร้ายกว่าเยอะ” พูดถึงชื่อนี้แล้วก็เจ็บใจยังไม่หาย ถ้าหลุดออกไปจากวงจรอุบาทว์นี่เมื่อไหร่ ดรีมจะหนีไปให้พ้นๆจากที่นี่ซะ จะได้ไม่ต้องมาเจอหน้าภูริชอีก


“แล้วที่บอกว่าทำเพื่อครอบครัว มึงหมายความว่าไง”


เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เผ็ดคิดมาตลอดทั้งบ่าย ดรีมบอกทำเพื่อครอบครัว ไม่ได้ทำเพราะรักภูริช หรือว่าไอ้ภูริชมันจะเอาเรื่องครอบครัวมาข่มขู่ดรีม เรื่องนี้มันเป็นมาอย่างไรกันแน่


“ช่างมันเถอะครับคุณเผ็ด เอาเป็นว่าตอนนี้...ที่ผมทำอยู่ก็เพื่อครอบครัวผม”


ร่างบางพูดทิ้งท้ายก่อนจะเงียบไป สักพักเผ็ดก็ได้ยินเสียงลมหายใจอย่างสม่ำเสมอของอีกคน สงสัยจะหลับไปแล้ว แต่ตัวเขาเองยังคงคิดเรื่องที่ดรีมบอกทำเพื่อครอบครัวอยู่ พรุ่งนี้คงต้องให้ลูกน้องสองคนไปตามสืบซะแล้ว ร่างสูงโอบกอดคนตัวเล็กไว้ก่อนจะก้มลงกดจูบที่ขมับเบาๆ


“กูจะช่วยมึงเอง...”




และเช้านี้ก็เป็นเช้าที่วุ่นวายเอามากๆ เพราะเผ็ดโดนน้องชายสุดที่รักมาปลุกตั้งแต่เช้าตรู่ ดรีมที่ตื่นก่อนหน้าก็ทำอาหารเช้าไว้รอเรียบร้อย บนโต๊ะอาหารก็ยังคงมีเสียงสองพี่น้องทะเลาะกันเหมือนเดิม ก่อนจะไปเรียนต้องขับรถแวะไปส่งเจ้าเปรี้ยวที่โรงเรียนก่อน แล้วค่อยไปส่งดรีมที่คณะเศรษฐศาสตร์


“เดี๋ยวตอนเย็นมารับ”


“ครับ”


“ตอนเย็นกูมีธุระ แต่มึงต้องไปด้วย เพราะไอ้โปรดกับไอ้ปรานไม่ว่าง”


“ได้ครับ” ร่างบางยิ้มรับก่อนจะลงจากรถไป


ไอ้ลูกน้องสองแสบไม่ว่าง ก็เพราะเผ็ดมอบหมายงานให้มันไปตามสืบเรื่องภูริชมาเพิ่มเติม ดังนั้นวันนี้เสี่ยเผ็ดเลยต้องตามเก็บหนี้เอง แต่จะตามเก็บคนเดียวก็ยังไงๆอยู่ มันต้องมีคนคอยจดบัญชีให้แล้วก็ต้องเขียนใบนัดหมายเก็บหนี้ครั้งต่อไปด้วย แค่ไล่กระทืบก็เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว แบบนี้เลยต้องหาใครสักคนไว้คอยจดงาน


หลังเลิกเรียนเผ็ดก็ขับรถมารับดรีมที่หน้าคณะตามปกติ ก่อนจะกลับคอนโดก็แวะเก็บหนี้สักคนสองคน เผ็ดได้มอบหมายให้ดรีมนับจำนวนเงินแล้วจดลงในบัญชีหนี้แทนลูกน้องสองแสบที่ไม่ว่างในวันนี้ ลูกหนี้คนแรกเป็นนักศึกษาธรรมดาทั่วไป แต่จำนวนเงินที่ยืมไปก็ใช่ว่าเล่นๆ เผ็ดพาดรีมขึ้นมาดักรอหน้าห้องของลูกหนี้ พอมันเห็นเจ้าหนี้อย่างเสี่ยเผ็ดยืนอยู่หน้าห้องก็เผ่นแนบอย่างเดียว แต่มือหรือที่หลุดเงื้อมมือเสี่ยเผ็ดไปได้ ด้วยความที่แข็งแรง(จากการออกกำลังกายประจำ)และวิ่งเร็วมาก(จากการวิ่งตามลูกหนี้ประจำ)ก็กระชากตัวไอ้ลูกหนี้ไว้ได้ พอมันบอกไม่มีเงินให้เสี่ยเผ็ดก็ง้างเท้ากระทืบซะเกือบตาย


ดรีมที่พึ่งเคยเห็นมุมนี้ของเผ็ดถึงกับเริ่มหวาดกลัวขึ้นมา ตอนเสี่ยเผ็ดเก็บนี้อารมณ์ช่างรุนแรงและโหดร้ายทารุณสมคำล่ำลือจริงๆ ไม่มีคำว่าปราณีต่อเพื่อนมยุษย์หน้าไหนทั้งนั้น ดรีมได้แต่ยืนมองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างตื่นตระหนก แต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้ ภาวนาอยู่ในใจว่าของให้ลูกหนี้คนนี้รอดตาย


“ถ้าเดือนหน้ามึงยังไม่มีจ่ายอีก มึงตาย!”


เสี่ยเผ็ดพูดทิ้งท้ายก่อนจะลากแขนดรีมให้เดินตาม ดรีมได้หันกลับไปมองลูกหนี้ที่พึ่งโดนเผ็ดกระทืบไป สภาพช่างน่าเวทนาเหลือเกิน ส่วนลูกหนี้คนที่สองเผ็ดไม่ค่อยได้ออกแรงเพราะมันจ่ายหนี้ครบ ดรีมเองก็โล่งใจที่เขามีจ่าย ถ้าไม่มีจ่ายเหมือนคนก่อนก็คงโดนกระทืบ


ตามเก็บหนี้ครบ เผ็ดก็พาดรีมกลับคอนโดทันที สิ่งผิดปกติเกิดขึ้นหลังจากพาดรีมออกไปเก็บหนี้ ร่างบางที่ตั้งแต่ขึ้นรถก็เอาแต่นั่งเงียบ ไม่พูดมาจาอะไร พอถึงห้องดรีมก็เดินลิ่วๆเข้าครัวเพื่อที่จะเตรียมอาหารเย็นตามปกติ วันนี้ทำไมไม่ถามเลยว่าอยากจะทานอะไร มันผิดปกติจริงๆนะ เผ็ดได้แต่คิดในใจ


ขณะที่นั่งทานข้าวกันสองคนในสถานการณ์น่าอึดอัด ดรีมจึงเป็นฝ่ายปริปากพูดขึ้นก่อน ขืนเผ็ดพูดก่อนถามก่อนก็เสียฟอร์มแย่


“คุณเผ็ดครับ”


“มีอะไร”


“คือผม...สงสารลูกหนี้คุณเผ็ด มันไม่มีวิธีอื่นนอกจากเอ่อ...ทำร้ายร่างกายหรือครับ”


“ไม่มี”


ก่อนหน้าที่จะเปลี่ยนมากระทืบลูกหนี้เป็นว่าเล่น เผ็ดก็เคยทวงหนี้ด้วยการเจรจาอยู่นะ ซึ่งมันไม่ได้ผลเลย พูดดีด้วยก็ไม่จ่ายแบบนี้มันต้องกระทืบอย่างเดียว!


“มันบาปนะครับ”


“โลกนี้ไม่มีบาปบุญคุณโทษอะไรทั้งนั้น มีแค่ผิดกฎหมายและไม่ผิดกฎหมาย”


“แต่สิ่งที่คุณเผ็ดทำมันก็ผิดกฎหมายนะครับ” ร่างบางเถียงเขา


“ปล่อยกู้ไม่ได้ผิดกฎหมาย”


“แต่กระทืบคนอื่นน่ะสิ ผิดกฎหมาย”


เออ...ก็จริงของมัน ถึงปล่อยกู้จะไม่ผิดกฎหมาย แต่ที่เผ็ดไล่กระทืบลูกหนี้ก็ผิดกฎหมายมาตราที่ 295 เขาเรียนกฎหมายมา เขารู้ดี...แล้วมันยังไง ไม่ได้กลัวสักหน่อย


“คุณเผ็ดครับ...เพลาๆลงบ้างก็ดีนะครับ หันมาพูดจากันดีๆจะดีกว่า ถือว่าทำบุญเถอะครับ คุณเผ็ดเองก็เรียนกฎหมายมาควร..เอ่อ...เคารพกฎหมายบ้างนะครับ จะได้เป็นนักกฎหมายที่ดี”


“แล้วมึงเป็นนักบวชรึไง เทศน์กูจังวะ”


ก็เพราะเป็นพ่อพระใจดีแบบนี้ไง ถึงโดนไอ้ภูริชมันหลอกมาจำนำได้ แต่จะว่าไปเรื่องที่ดรีมพูดก็ถูกของมัน ปล่อยกู้ให้ยืมไม่ผิด ผิดที่กระทืบ แล้วทำไมเผ็ดต้องเอาเก็บมาคิดด้วยวะ ไร้สาระ! มีหรือคนอย่างเสี่ยเผ็ดจะล้มเลิกวิธีการเดิมๆ เคยเก็บหนี้อย่างไรก็เก็บไปแบบนั้นแหละ ไม่เห็นจะมีไอ้ลูกหนี้หน้าไหนไปแจ้งความจับเลยสักคน รู้แบบนี้ไม่เอามันไปด้วยซะแต่แรก


แต่เดี๋ยวจะเก็บไว้พิจารณาแล้วกัน...เรื่องเลิกกระทืบลูกหนี้ แล้วหันมาพูดจาดีๆต่อกัน




แค่เก็บมาพิจารณาจริงๆนะ ไม่ต้องมามองแรงใส่เสี่ยเผ็ดหรอก เสี่ยเผ็ดไม่ได้คิดอะไรเล๊ย




TBC.



talk ; มีคนสงสัยเรื่องชื่อรึเปล่า ฮ่าๆ เผ็ดเป็นพี่คนโต มีน้องชายสองคนชื่อเปรี้ยวกับจืด มีคุณหญิงแม่ชื่อน้ำหวานค่า
 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 9 P.7 [24-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 24-12-2016 14:01:00

เสี่ยเผ็ดเริ่มซึมซับดรีมเข้าไปเยอะแล้วนะ

ชื่อครอบครัวเสี่ยเผ็ดน่ารักอ่ะ
น้ำหวาน  เผ็ด  จืด  เปรี้ยว
ว่าแต่พ่อชื่อไรอ่ะ อิอิ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 9 P.7 [24-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 24-12-2016 14:15:04

แหม เสี่ยเผ็ด ฉายแววรักเมีย เชื่อฟังเมีย เกรงใจเมียมาเลยนะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 9 P.7 [24-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 24-12-2016 14:28:11

 :m26: หมั่นไส้เสี่ยมาก

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 9 P.7 [24-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 24-12-2016 14:46:34

 :call: ขอให้สืบเจอทีเถอะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 9 P.7 [24-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: เอมมี่ ที่ 24-12-2016 15:10:58

เสี่ยเผ็ดฟอร์มเยอะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 9 P.7 [24-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 24-12-2016 15:31:44

ถ้าเลิกปากแข็งต้องเป็นคนกลัวเมียแน่นอน5555555

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 9 P.7 [24-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: ShadeoftheMoon ที่ 24-12-2016 15:45:38

ตอนนี้เสี่ยเผ็ดติดน้องดรีมเข้าสะแล้ว

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 9 P.7 [24-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: kunt ที่ 24-12-2016 16:04:12

โห เดาพลาดไปหน่อย หวานนี่กลายเป็นคุณแม่ซะงั้น แต่จะเป็นระดับตัวแม่ไหมนั้นคงต้องรอติดตาม ฮ่าาาา

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 9 P.7 [24-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 24-12-2016 16:28:08

พ่อชื่อขม เค็ม?

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 9 P.7 [24-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 24-12-2016 16:28:57

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 9 P.7 [24-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Noina_Pn ที่ 24-12-2016 18:24:28

เป็นขนาดนี้ ชอบน้องแล้วใช่มั้ยเสี่ย  :katai3: :katai3:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 9 P.7 [24-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 24-12-2016 18:29:50

ตลกชื่อของครอบครัวอึเผ็ด. อิอิชื่อรสชาติทุกคนเลย :z1: :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 9 P.7 [24-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 24-12-2016 20:50:53

เสี่ยไม่ได้ใส่ใจเนอะ ไม่ได้เชื่อฟังอะไร แค่จะเก็บมาคิดเฉยๆ...

มีแววกลัวเมียนะเนี่ย...ขนาดอันนี้น้องแค่แสดงความคิดเห็นเองนะ  ถ้าอีกหน่อยน้องบอกอะไรคงทำตามทันทีแล้วมั้งเนี่ย ฮาาาาา

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 9 P.7 [24-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: astxy_original ที่ 24-12-2016 22:17:34

กริ๊ด เพิ่งได้ อ่าน 9 ตอนรวด คือแบบ ดีอ่ะ สงสาร ดรีม ปักหมุดรอค่ะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 9 P.7 [24-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Moose ที่ 24-12-2016 22:49:40

แงงงง ชอบบบบ ตามต่อเลยค่ะ กรี๊ดดด

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 9 P.7 [24-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 24-12-2016 22:55:14

เสี่ย...กะ ละ ลัว กลัว เมีย หรือนี้

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 9 P.7 [24-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 24-12-2016 23:41:34

คุณเผ็ดปากกับใจไม่ตรงกันนะ

หลงดรีมหนักขึ้นทุกวัน

แล้วยังจะปากแข็งอีก

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 9 P.7 [24-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Pittabird ที่ 24-12-2016 23:48:09

ประธานสมาคมพ่อบ้านใจกล้ามาเอง :hao3:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 9 P.7 [24-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 24-12-2016 23:48:36

 :laugh:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 9 P.7 [24-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 25-12-2016 00:11:44

เสี่ยไม่เผ็ดเลย น่ารักกกหัวใจมุ้งมิ้งมาก  :hao7:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 9 P.7 [24-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 25-12-2016 00:25:24

ชอบพี่น้องเขาทะเลาะกัน 555

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 9 P.7 [24-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 25-12-2016 01:33:25

เสี่ยหลงดรีมขึ้นเรื่อยๆ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 9 P.7 [24-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: janny_j ที่ 25-12-2016 07:28:38

โธ่ พ่อคุณ บ่งบอกอนาคตรำไร เข้าสมาคมคนกลัวเมียแน่ๆ เฮียเผ็ดเอ้ยยยยย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 9 P.7 [24-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 25-12-2016 07:54:17

เสี่ยเผ็ดอย่าฟอร์มจัดสิคะๆๆ 55555555
ขอให้ช่วยดรีมจากไอ้เ-ภูให้ได้นะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 9 P.7 [24-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 25-12-2016 08:03:46

เผ็ดเห็นอนาคตแระกลัวน้องดรีมแน่นอน555555

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 9 P.7 [24-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: kinjikung ที่ 25-12-2016 09:07:40

ชื่ออิพี่เผ็ดมันจะว่า แนวก็แนว แปลกก็แปลก แมน ๆ ชื่อเสี่ยเผ็ด อืม ไม่ค่อยคุ้น

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 9 P.7 [24-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: astxy_original ที่ 25-12-2016 10:23:21

ปักหมุด รอเลย ค่ะ #ปูสาดนอนรอ  :katai3: :o8: :katai5: :hao6:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 9 P.7 [24-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Dezzerr ที่ 25-12-2016 10:32:20

ชอบเรื่องนี้ เฮียโคตรฮา 5555566
ให้อารมณ์หมั่นไส้นิดๆ เอ็นดูหน่อยๆ
สงสารหนูดรีมมมม

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 9 P.7 [24-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: jjasu ที่ 25-12-2016 11:45:19

เข้ามาอ่านตอนแรกนึกว่าจะดราม่า เสี่ยเผ็ดตลกอ่ะ๕๕๕๕๕

สนุกดีค่ะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 9 P.7 [24-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: noozzz ที่ 25-12-2016 11:52:18

ตอนนี้เผ็ดเริ่มชอบดรีมแล้ว แล้วเมื่อไหร่ดรีมจะชอบเผ็ด หรืออาจจะเข็ดกับการมีแฟนเป็นผู้ชาย เพราะเจอคนอย่างภูริชเข้าไป

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 9 P.7 [24-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: LovEYouOnLy ที่ 25-12-2016 13:08:28

ท่าทางโปรดกับปรานจะหาข้อมูลมายากหน่อยเพราะมีคนรู้เรื่องแค่3คน นั้นก็คือครีม ดรีม และไอ้ภู ที่รู้เหตุผลว่าทำไมถึงยอมมาเป็นของจำนำ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 9 P.7 [24-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: sang som ที่ 25-12-2016 20:32:34

มีแววเจริญๆ นะเสี่ยเผ็ด555

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 9 P.7 [24-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: ZhouZhou ที่ 25-12-2016 22:26:58

เสี่ยมีแววเข้าสมาคมกลัวเมีย 5555

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนพิเศษ(วันคริสต์มาส)
เริ่มหัวข้อโดย: jpeemka ที่ 25-12-2016 22:43:37

ตอนพิเศษ


ที่มาของชื่อ...




คุณน้ำหวานภรรยาที่รักยิ่งของคุณปรมะเจ้าของบริษัทอหังสาริมทรัพย์ชื่อดัง เธอกำลังตั้งครรภ์ได้แปดเดือนกว่าใกล้คลอดอยู่รอมร่อ และนี่ก็เป็นท้องแรกของเธอ


“โธ่...ที่รัก กินเผ็ดขนาดนี้ลูกเราจะไม่แสบไปทั้งตัวหรือ”


คุณปรมะเอ่ยทักภรรยาที่กำลังนั่งทานส้มตำไก่ย่างหน้าปากซอยอย่างเอร็ดอร่อย เธอเหลือบมองสามีที่พึ่งกลับเข้าบ้านหลังเลิกงานอย่างขุ่นเคือง กลับค่ำอะไรเอาป่านนี้ ถ้าเธอเกิดเจ็บท้องคลอดขึ้นมาจะทำอย่างไร จริงอยู่ว่าที่บ้านมีแม่บ้านตั้งหลายสิบคน แต่เธอก็อยากให้สามีอยู่ด้วยตอนใกล้คลอด


“นี่ป้าก็บอกแล้วนะคะว่าอย่าทานเผ็ดมาก แต่คุณน้ำหวานสั่งส้มตำแบบเผ็ดๆ ป้าก็กลัวว่าคุณหนูในท้องจะแสบเอา” ป้าสายแม่บ้านคนสนิทได้กล่าวฟ้องสามีของเธอ


“นี่ก็ใกล้คลอดแล้ว เพลาๆลงหน่อยเถอะที่รัก พอคลอดลูกแล้วค่อยกลับไปกินอาหารรสจัดๆที่คุณชอบ เอาไหมครับ?”


“คุณหมอบอกลูกจะรับได้แค่สารอาหารเท่านั้น ส่วนเรื่องรสชาติแม่เป็นคนรับไว้เองค่ะ” คุณน้ำหวานไม่สนใจผู้เป็นสามี ก่อนจะตักส้มตำเผ็ดๆคำโตเข้าปาก พริกจะสิบหรือยี่สิบเม็ด คุณน้ำหวานก็ไม่เคยกลัว เพราะปกติเธอเป็นคนทานเผ็ดมากอยู่แล้ว


“ผมกลัวว่าลูกผมจะคลอดออกมาเป็นพริกนี่สิ เฮ้อ”


“ก็ดีสิ ลูกฉันจะได้เผ็ดและแซ่บเหมือนกับส้มตะ...อ๊ะ...โอ๊ยยย”


ไม่ทันได้พูดจบประโยค หญิงสาวก็โอดครวญออกมาอย่างเจ็บปวด


“ตายแล้ว! คุณปรมะคะ คุณหวานจะคลอดแล้วค่ะ!!” ป้าสายร้องด้วยความตกใจ


“คุณหวาน! ทำใจดีๆก่อนนะ เดี๋ยวผมพาไปโรงพยาบาล”


คุณปรมะประคองภรรยาขึ้นมาจากเก้าอี้ก่อนจะอุ้มเธอกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปที่รถ พอถึงโรงพยาบาลหมอก็นำตัวภรรยาคนสวยของเขาเข้าห้องผ่าตัดโดยด่วน มีเพียงคุณปรมะและป้าสายเท่านั้นที่นั่งรออยู่หน้าห้อง ชายหนุ่มลุกเดินไปเดินมาอย่างเป็นกังวล เขาภาวนาขอให้ลูกของเขามีอวัยวะครบสามสิบสองและขอให้ภรรยาของเขาปลอดภัย


ไม่นานห้องผ่าตัดก็เปิดออก หมอหนุ่มเดินออกมาบอกกับคุณปรมะว่าเขาได้ลูกชาย คนแม่ปลอดภัยดี หลังจากคลอดคุณน้ำหวานและลูกชายก็ถูกส่งไปพักที่ห้องหักวีไอพีทันที คุณปรมะได้แต่ยืนจ้องเด็กทารกตัวแดงที่อยู่ในเปล ไม่กล้าจะอุ้มขึ้นมาเพราะกลัวทำลูกหลุดมือ ลูกชายคนแรกซะด้วย คุณพ่อมือใหม่เลยกล้าๆกลัวๆที่จะอุ้ม


“คุณปรมะไม่ลองอุ้มคุณหนูหรือคะ ดูสิคะ...น่าเกลียดน่าชังจริงๆ” ป้าสายเธออาสาเป็นคนอุ้มคุณหนูของบ้านแทนคุณผู้ชาย


“ผมกลัวทำลูกหลุดน่ะสิป้าสาย”


“อย่างไรคุณก็ต้องหัดอุ้มอยู่ดี” ภรรยาคนสวยของเขาตอบ


“แล้วนี่...คุณหวานกับคุณปรมะคิดชื่อคุณหนูไว้หรือยังคะ”


“ผมคิดไว้แล้วล่ะ...ว่าจะให้ชื่อปรวิน ชื่อเล่นก็เจ้าวิน” ลูกชายคนแรกต้องชื่อคล้ายพ่อสิถึงจะถูก คุณปรมะยิ้มให้กับเด็กตัวแดงในอ้อมแขนของป้าสาย ก่อนจะหันไปเจอสายตาดุๆของภรรยา


“เอ่อ...หรือคุณก็มีชื่อให้ลูกเหมือนกัน”


“ฉันเองก็ตั้งให้ลูกแล้ว ว่าจะให้ชื่อ...เผ็ด”


“ว่าไงนะ!”


“เผ็ดไงคะ พริกเผ็ด” คุณผู้หญิงของบ้านตอบอย่างไม่ยี่หระ


“นี่ชื่อจริงหรือชื่อเล่น”


“ชื่อเล่นไงคะ ชื่อจริงฉันว่าจะกลับไปเปิดสมุดดูที่บ้านก่อน”


ให้ลูกชายคนแรกของบ้านชื่อ ‘เผ็ด’ เนี่ยนะ คุณปรมะทำหน้าหนักใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะเจอสายตาพิฆาตของคุณน้ำหวาน


“มันเอ่อ...ไม่แปลกไปหรือคะ” ป้าสายถาม


“แปลกๆสิดี ลูกน้ำหวานจะได้ไม่มีใครชื่อซ้ำไงคะป้า” เธอยิ้มก่อนจะรับเด็กทารกตัวน้อยจากป้าสายไปอุ้มแทน


“แต่...แต่ผมก็อยากให้ลูกชื่อคล้ายผมเหมือนกันนะ” สามีเองก็เริ่มค้านนิดๆ


“ไม่ได้!”


“แต่ป้าว่า...ลูกชายชื่อคล้ายพ่อจะดีนะคะ” ป้าสายออกความเห็น


“อย่างนั้น...คนละครึ่งทางไหมครับคุณหวาน ปรวินก็ชื่อจริง เผ็ดก็ชื่อเล่น”


“เอาอย่างนั้นหรือคะ...ถ้าป้าสายว่าดี หวานก็ว่าดีค่ะ”


เฮ้อ...ทีสามีออกความเห็นหน่อยเป็นคัดค้าน แต่พอป้าสายละก็คุณหญิงก็บ้านก็ยอมรับในทันที





สี่ปีต่อมา


คุณน้ำหวานเธอได้ตั้งครรภ์ลูกคนที่สอง พฤติกรรมการทานอาหารจัดของเธอก็ไม่ได้ลดลงจากเดิม อาจจะเพิ่มมากขึ้นด้วยซ้ำ ทำให้หัวใจทำงานหนักมากขึ้น เนื่องจากเวลาทานอาหารรสจัดหัวใจจะสูบฉีดเลือดมากกว่าปกติ เลยทำให้สภาพร่างกายเธออ่อนแอลง คุณหมอแนะนำให้ลดอาหารรสจัด เพราะถ้ายังทานต่อไปหัวใจก็จะยิ่งทำงานหนักส่งผลต่อเด็กในครรภ์


เมื่อคลอดลูกคนที่สองก็เป็นเด็กผู้ชายอีกเช่นเดิม แต่ลูกชายคนนี้สุขภาพร่างกายไม่ค่อยแข็งแรงนัก อาจจะเป็นเพราะช่วงตั้งครรภ์คุณน้ำหวานเองเธอก็ร่างกายอ่อนแอ จึงส่งผลมายังลูก เด็กทารกตัวน้อยคลอดออกมามีน้ำหนักน้อยมากๆ แถมยังตัวขาวซีด ตอนที่เธอเห็นลูกชายคนที่สองเธอถึงกลับร้องไห้ออก เพราะตัวเธอเองที่ทำให้ลูกต้องมารับผลกระทบด้วย


“คุณแม่ฮะ...น้องตัวเล็กจังเลย” เด็กชายเผ็ดเกาะหน้าต่างกระจกส่องดูเด็กทารกตัวน้อยที่นอนอยู่ในตู้อบเด็กทารก


“เดี๋ยวน้องก็โตนะคะ เผ็ดต้องช่วยคุณแม่ดูแลน้องด้วยนะ...น้องชายเราไม่ค่อยแข็งแรง” เธอยิ้มให้กับลูกชายคนโตก่อนจะลูบหัวเบาๆ


“น้องมีชื่อยังฮะคุณแม่”


“ยังค่ะ คุณแม่ยังไม่ทันได้คิด” เพราะเธอเอาแต่เป็นห่วงลูกชายคนเล็ก เลยทำให้ยังไม่ทันได้คิดชื่อเอาไว้ แต่ก็มีบางชื่อที่คิดเอาไว้กับสามี เธอกะว่าให้คลอดก่อนแล้วค่อยตั้งจะดีกว่า


“น้องตัวขาวเหมือนนมที่เผ็ดดื่มเลยฮะ ให้น้องชื่อนมดีไหมฮะ” เด็กตัวน้อยเอ่ยถามผู้เป็นแม่


“เผ็ดอยากตั้งชื่อให้น้องหรือครับ” คุณปรมะถาม


“ครับคุณพ่อ...ให้น้องชื่อนมจืดดีไหมฮะ เผ็ดชอบดื่มนมจืด”


เด็กชายเผ็ดผู้ชอบดื่มนมจืดเป็นชีวิตจิตใจ เขาเคยลองดื่มนมหวานๆดูแล้ว ไม่ใช่แค่นมหวานๆนะ พวกขนมหวานๆพอทานแล้วตอนแรกมันก็อร่อยดี แต่เวลาผ่านไปไม่ถึงนาทีเขาก็อ้วกออกมา มีแต่นมจืดเท่านั้นแหละที่ทำอะไรเด็กชายเผ็ดไม่ได้ ยิ่งดื่มก็ยิ่มสูงคุณแม่เคยบอกไว้


“น้องจืดของพี่เผ็ด” เด็กชายตัวน้อยยิ้มแฉ่งกับชื่อที่เขาตั้งให้น้องชาย ก่อนจะทอดสายตามองเด็กทารกในตู้อบอย่างรักใคร่




หนึ่งปีต่อมา


ที่วางแผนไว้กับคุณสามีในตอนแรกว่าจะมีลูกชายสองคน และลูกสาวอีกหนึ่งคน แต่ละคนต้องอายุห่างกันสี่ปี แต่คราวนี้เกิดเหตุสุดวิสัยจริงๆ หลังจากที่เด็กชายเผ็ดเข้าโรงเรียนอนุบาล และน้องจืดคุณย่ารับไปเลี้ยงช่วงที่คุณน้ำหวานกำลังทำแบรนด์เครื่องสำอาง หลังจากที่เปิดตัวแบรนด์เครื่องสำอางไป คุณน้ำหวานกับสามีเธอได้มีโอกาสไปเที่ยวต่างประเทศกันเพื่อพักผ่อน แต่พอกลับมาจากเที่ยวก็มีเจ้าตัวเล็กมาพร้อมกับเธอด้วย


ตั้งแต่คลอดลูกชายคนที่สองแล้ว คุณน้ำหวานเธอก็ลดอาหารรสจัดลง เพื่อลูกสาวคนสุดท้อง แต่พอคลอดออกมากลับเป็นลูกชายซะอย่างนั้น เธอไม่เสียใจหรอกที่ได้ลูกชายเพิ่มมาอีกคน แต่เสียดายที่ไม่มีโอกาสที่จะมีลูกได้อีก เพราะตอนที่ได้รู้ว่ามีเจ้าตัวเล็กอยู่ในท้อง คุณน้ำหวานก็สั่งให้หมอทำหมันให้เธอไปด้วยเลยในขณะทำคลอด


โชคดีที่ลูกชายคนสุดท้องของเธอสุขภาพร่างกายแข็งแรง


“น้องมีชื่อยังฮะคุณแม่” เด็กชายเผ็ดถามขึ้น ขณะที่ชะโงกหน้าดูเด็กทารกตัวน้อยในเปล


“แม่...เอ่อ...ก็คิดไว้แล้วล่ะค่ะ” แต่ชื่อที่คุณน้ำหวานคิดเป็นชื่อเด็กผู้หญิงน่ะสิ


“ชื่ออะไรฮะ” เด็กชายเผ็ดกระตุกชายเสื้อคุณแม่เพื่อเค้นคำตอบ


“แต่ชื่อที่คิดไว้เป็นชื่อเด็กผู้หญิงนะคะ น้องเราเป็นผู้ชาย”


“แล้วชื่อว่าอะไรฮะ” เด็กชายก็ยังอยากรู้ชื่อที่คุณแม่ของเขาตั้งไว้อยู่ดี


“น้องเปรี้ยว...”


“ว้าว น้องเปรี้ยวจี๊ดจ๊าดของพี่เผ็ด”


สรุปแล้วก็ได้ชื่อว่าน้องเปรี้ยวจริงๆ






talk; ตอนพิเศษวันคริสต์มาสค่าาา มาดูที่มาของชื่อแต่ละคนจัง :m13:

Merry X'mas น้าทุกคน :mc1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนพิเศษ(วันคริสต์มาส) P.8 [25-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: fahsai ที่ 25-12-2016 22:50:26

ขอบคุณนะคะ ที่มาที่ไปน่ารักมาก

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนพิเศษ(วันคริสต์มาส) P.8 [25-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: angelhani ที่ 25-12-2016 23:02:27

นมจืดน่ารัก

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนพิเศษ(วันคริสต์มาส) P.8 [25-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 25-12-2016 23:09:32

 o13

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนพิเศษ(วันคริสต์มาส) P.8 [25-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: LovEYouOnLy ที่ 25-12-2016 23:28:51

น้องนมจืด ก็เลยออกแนวหวานๆไม่แมนเหมือนพี่คนโตกะน้องคนเล็กละสิเนี่ย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนพิเศษ(วันคริสต์มาส) P.8 [25-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: astxy_original ที่ 25-12-2016 23:45:08

 :katai5: :katai5:ปักหมุดรอ ตอนต่อไป
#เจ็บนี้จำจนวันตาย
https://youtu.be/FMOG2JoPwy8

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนพิเศษ(วันคริสต์มาส) P.8 [25-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 25-12-2016 23:58:43

เสี่ยเผ็ดตอนเด็กดูท่าจะน่ารัก

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนพิเศษ(วันคริสต์มาส) P.8 [25-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 26-12-2016 00:03:41

บ้านนี้ท่าทางจะน่ารักทั้งบ้าน เสี่ยเผ็ดดูดุ แต่ที่จริงก็ใจดี
ส่วนดรีมนี่ยิ่งกว่าพ่อพระ น่ารัก ละมุนละไม เหมาะกับการเป็นเมียเสี่ย

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนพิเศษ(วันคริสต์มาส) P.8 [25-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 26-12-2016 00:12:14

 :z1: :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนพิเศษ(วันคริสต์มาส) P.8 [25-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 26-12-2016 00:20:29

ที่มาของชื่อน้องๆมาจากเสี่ยล้วนๆ
555555555

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนพิเศษ(วันคริสต์มาส) P.8 [25-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: youiioza12 ที่ 26-12-2016 00:57:50

ตามอ่านทันละ เย้ๆๆๆ
#เผ็ดจืดเปรี้ยวเค็มหวาน เอาให้ครบ :hao6:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนพิเศษ(วันคริสต์มาส) P.8 [25-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 26-12-2016 01:15:47

น่ารักจัง

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนพิเศษ(วันคริสต์มาส) P.8 [25-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 26-12-2016 03:28:04

อยากเจอนมจืด :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนพิเศษ(วันคริสต์มาส) P.8 [25-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Dezzerr ที่ 26-12-2016 04:02:52

แม้แต่ตอนเด็กเฮียเผ็ดก็ยังเกรียน 55555

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนพิเศษ(วันคริสต์มาส) P.8 [25-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 26-12-2016 07:42:09

นมจืดของพี่เผ็ด

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนพิเศษ(วันคริสต์มาส) P.8 [25-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: ShadeoftheMoon ที่ 26-12-2016 08:53:17

สรุปชื่อเล่นเต็มๆ ของลูกแต่ละคนของบ้านนี้ พริกเผ็ด นมจืด และ น้องเปรี้ยวจิ๊ดจ๊าด
เอิ่ม ชื่อไม่เหมือนใครจริงๆ ค่ะคุณแม่น้ำหวาน  o13
แต่บ้านเนี้ยท่าทางกลัวภรรยามาตั้งแต่รุ่นคุณพ่อปรมะเลยนะเนี่ย
เสี่ยเผ็ดก็คงเจริญรอยตามคุณพ่อสินะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนพิเศษ(วันคริสต์มาส) P.8 [25-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 26-12-2016 09:04:11

ตามทันแล้ว~ กำลังสนุกเลย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนพิเศษ(วันคริสต์มาส) P.8 [25-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: jejiiee ที่ 26-12-2016 09:40:19

ตามทันแล้วววว ชอบจังพระเอกเกียร์มัว 5555

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนพิเศษ(วันคริสต์มาส) P.8 [25-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 26-12-2016 10:36:13

ชื้อจากความเห็นชอบของพี่เผ็ดทั้งนั้น  :laugh:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนพิเศษ(วันคริสต์มาส) P.8 [25-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 26-12-2016 10:57:50

 :3123: :3123: :3123: :3123: :3123:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 10
เริ่มหัวข้อโดย: jpeemka ที่ 26-12-2016 10:58:26

ตอนที่ 10




จวบจนครบสัปดาห์เปรี้ยวก็คงอยู่ที่คอนโดของพี่ชายไม่ไปไหน คุณแม่ก็โทรมาถามไถ่บ้าง เจ้าเปรี้ยวก็ให้เหตุผลว่าช่วงนี้ช่วงทำกิจกรรมโรงเรียน ทำให้กลับดึก และคอนโดพี่เผ็ดก็อยู่ใกล้โรงเรียนจึงสะดวกกว่า จริงๆแล้วก็แค่รอให้แผลบนหน้าหายดีเป็นปลิดทิ้งซะก่อนถึงจะกลับไปบ้านใหญ่ เดี๋ยวคุณแม่สงสัยเอา


วันนี้ดรีมกลับมาพร้อมลูกน้องคนสนิทพี่เผ็ดที่ชื่อปราน ส่วนพี่ชายนั้นได้ยินจากนายปรานว่าออกไปทำธุระกับลูกน้องอีกคน พอดรีมกลับมาก็เข้าครัวเลยทันที เปรี้ยวอาสาที่จะเป็นลูกมือในการทำอาหารมื้อเย็นนี้ด้วย ปกติเวลาเปรี้ยวอยู่ใกล้ดรีมทีไรจะโดนพี่ชายขัดขวางตลอด ไม่รู้จะหวงอะไรกันนักกันหนา แค่รุ่นน้องจริงๆน่ะหรือ เด็กหนุ่มสงสัยมาตลอดทั้งสัปดาห์ และนี่เป็นโอกาสที่เขาจะได้ถามไถ่เอาจากดรีม


“พี่ดรีมนี่อยู่กับพี่เผ็ดมานานหรือยังครับ”


“ก็เดือนเกือบสองเดือนได้แล้วล่ะครับ” ร่างบางตอบยิ้มๆ ในมือก็หั่นผักไปด้วย


“พี่เผ็ดมีแฟนหรือยัง พี่ดรีมพอจะรู้ไหม”


“อืม...ผมก็ไม่ทราบเหมือนกันครับ แต่ไม่เคยเห็นคุณเผ็ดพาใครมาที่ห้องเลยนะ”


ก็มีแต่เพียงน้องเปรี้ยวเท่านั้นแหละที่เป็นแขก นอกจากนั้นก็ไม่เคยมีใครมาเยี่ยมเผ็ดถึงที่ห้อง


“แล้วเวลาพี่เผ็ดอยู่กับพี่ดรีมนี่เป็นอย่างไรบ้างครับ”


“คุณเผ็ดเขาก็ใจดีนะครับ แต่บางทีก็อารมณ์แปรปรวนหน่อย” ร่างบางตอบตามความจริงจากที่สังเกตเห็น บางทีเผ็ดก็ใจดี แต่พอหงุดหงิดเข้าหน่อยก็พาลไปซะหมด


“แล้ว...พี่ดรีมชอบพี่เผ็ดไหมครับ”


ฉึก


“อ๊ะ...”


“เห้ยพี่ดรีม!”


คำถามจากปากเด็กหนุ่มทำให้ดรีมถึงกับจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว มีดคมที่กำลังหั่นผักเฉือนเข้าที่ปลายนิ้ว เลือดสีแดงสดไหลหยดลงพื้น ด้วยความตกใจเปรี้ยวจึงรับดึงนิ้วดรีมขึ้นมาดูดเพื่อห้ามเลือด


“คุณเปรี้ยวอย่าครับ!” ดรีมพยายามชักมือกลับ แต่เจ้าเด็กตัวยักษ์ก็ยังคงรั้นดูดเลือกจากปลายนิ้วเขาต่อ


“เนี่ย...พี่ดรีมใจลอยไปถึงไหน มีดบาดเลยเห็นไหม”


“ปะ...เปล่าสักหน่อย”


“ใจลอยไปหาพี่เผ็ดรึเปล่าครับเนี่ย เปรี้ยวแค่ถามหยอกๆ” เด็กหนุ่มแอบยิ้มเจ้าเล่ห์เมื่อเห็นหน้าของดรีมเริ่มแดงระเรื่อ สงสัยจะเขิน


“พี่ดรีมไปทำแผลเถอะครับ เดี๋ยวเปรี้ยวหั่นผักให้”


“อะ...เอ่อขอบคุณครับ เดี๋ยวผมไปทำแผลแปบเดียวนะครับ”


ร่างบางรีบวิ่งไปทำแผลทันที เด็กหนุ่มตัวโตเลยทำหน้าที่หั่นผักแทน ผ่านไปไม่นานดรีมก็เดินกลับเข้ามาที่ครัวก่อนจะลงมือทำอาหารต่อ แต่พอจะจับมีดก็โดนเปรี้ยวแย่งไปทำตลอด การหั่นผักก็เลยดูไม่น่ากินสักเท่าไหร่ เพราะเปรี้ยวก็พึ่งจะเคยเข้าครัวครั้งแรก


“เปรี้ยวถามจริงๆนะ พี่ดรีมชอบพี่เผ็ดบ้างรึเปล่า” เด็กหนุ่มยังไม่ลดละที่จะถาม


ดรีมได้แต่พยายามนึกเหตุการณ์ที่อยู่กับเผ็ดมาตลอดทั้งเดือน เวลาที่อีกฝ่ายอยู่ใกล้ดรีมทีไร เจ้าตัวก็มักจะหัวใจเต้นแรงอย่างผิดปกติ ยิ่งเวลาที่เผ็ดใส่ใจหรือเป็นห่วงยิ่งทำให้ดรีมเผลอใจไปมากเท่านั้น ไม่รู้ตัวว่าอาการแบบนี้เริ่มเป็นตั้งแต่ตอนไหน พอรู้ตัวดรีมก็รักเผ็ดไปซะแล้ว ไม่ใช่รักเพราะความหล่อเหลา แต่เป็นเพราะความอ่อนโยนและความดีที่เผ็ดมีอยู่ลึกๆ ส่วนใหญ่แล้วเผ็ดจะแสดงออกมาอย่างไม่รู้ตัวเมื่ออยู่กับดรีม แต่พอร่างสูงนึกขึ้นได้ว่าไม่ควรเจ้าตัวก็กลับไปฟอร์มจัดอีกครั้ง


ร่างบางรู้ตัวเองมาตลอดว่าเริ่มหลงรักเผ็ด แต่ก็พยายามที่จะเก็บไว้ในใจ เขารู้ดีเสมอว่าเขาเป็นเพียง ‘ของจำนำ’ ส่วนเผ็ดเป็นเจ้าหนี้ ถ้าหากภูริชคืนหนี้จนครบ ดรีมก็คงไม่ได้อยู่ที่นี่ และก็คงไม่ได้พบกับเผ็ดอีก ถึงระยะเวลาที่อยู่ด้วยกันมามันจะสั้น แต่มันกลับทำให้ดรีมมีความสุข แค่นี้ก็เพียงพอแล้วสำหรับดรีม เขาไม่หวังที่จะให้อีกฝ่ายจะมารักหรือรับรู้หรอกนะ


“ผมรักในฐานะรุ่นน้องแค่นั้นแหละครับ” คนตัวเล็กตอบยิ้มๆ เรื่องนี้จะให้ใครรู้ไม่ได้ ต้องเก็บไว้ในใจเท่านั้น


“แต่เปรี้ยวมองออกนะ”


แค่มองแววตาก็รู้แล้วว่าดรีมคิดอย่างไรกับพี่ชายตัวเอง ถึงจะเป็นแค่เด็กม.ปลายธรรมดา แต่เรื่องรักๆใคร่ๆนี่เปรี้ยวโชกโชนเลยทีเดียว


“พี่เผ็ดเองก็ชอบพี่ดรีมนะ ไม่รู้ตัวเลยหรือ”


“มะ...ไม่ใช่หรอกครับคุณเปรี้ยว”


จะเป็นไปได้อย่างไร เผ็ดจะมาชอบเขาได้อย่างไรกัน เขาก็แค่ของจำนำที่ฝากจำไว้ชั่วคราวเท่านั้น คนอย่างเผ็ดที่สมบูรณ์แบบออกซะขนาดนั้นคงไม่ชายตามองเขาหรอก ตอนนี้เปรี้ยวคงคิดว่าเขาเป็นรุ่นน้องของเผ็ด แต่ถ้าได้รู้ความจริงว่าเขากับเผ็ดเป็นอะไรอาจจะเปลี่ยนความคิดก็ได้


“พิสูจน์ไหมล่ะพี่ดรีม” เด็กหนุ่มยิ้มท้าทาย ดรีมล่ะเกลียดรอยยิ้มแบบนี้นัก ยิ่งมองก็ยิ่งเหมือนคนพี่ คนที่ทำให้หัวใจของเขาเต้นแรง!


“จะบ้าหรือคุณเปรี้ยว คะ..คุณเผ็ดไม่มีทางมาชอบผมหรอก”


“พี่ดรีมไม่สังเกตหรือ ว่าพี่เผ็ดหวงพี่ดรีมขนาดไหน เปรี้ยวอยู่ใกล้หน่อยก็ไม่ได้เป็นต้องแยกเขี้ยวขู่ตลอด”


หวงอย่างนั้นหรือ เผ็ดหวงเขาตอนไหนกัน หรือเพราะดรีมไม่ได้สังเกตเองรึเปล่า แล้วจะมาหวงดรีมทำไมกันเล่า


“ขมวดคิ้วแบบนี้แสดงว่ากำลังนึกอยู่ล่ะสิ ไม่ต้องนึกก็ได้ เดี๋ยวเปรี้ยวพิสูจน์เองว่าพี่เผ็ดก็ชอบพี่ดรีม ตกลงไหม?”


“เอ่อ...จะดีหรือครับ”


“ไม่เห็นมีอะไรเสียหายสักหน่อย” เด็กหนุ่มยกไหล่


ก็หัวใจของดรีมน่ะสิที่จะเสียหาย ได้ยินเปรี้ยวพูดแบบนี้ยิ่งทำให้หัวใจของร่างบางพองโต แต่ถ้าหากผลออกมาว่าเผ็ดไม่ได้ชอบเขา มันก็คงจะเหี่ยวเฉา แต่เดี๋ยวสิ...ดรีมไม่หวังอะไรสักหน่อย จะมีคิดมากทำไมกัน


เมื่อตกลงเป็นที่เรียบร้อยแล้วว่าจะให้เปรี้ยวพิสูจน์ แต่เปรี้ยวก็ไม่ได้บอกดรีมว่าจะพิสูจน์อย่างไร ตอนนี้รอแค่เวลาพี่ชายของเปรี้ยวกลับมาเท่านั้น และมื้อค่ำที่ทั้งสองร่วมกันทำก็ถูกจัดเรียงไว้ที่โต๊ะอาหารเป็นที่เรียบร้อย


เวลาผ่านไปไม่นานนัก เปรี้ยวก็ได้ยินเสียงคุยกันที่หน้าประตู เป็นเสียงของพี่ชายเขาที่กำลังคุยกับลูกน้อง เจ้าเด็กยักษ์กวักมือเรียกดรีมที่กำลังตักข้าวใส่จานเตรียมเสิร์ฟให้ไปหา ร่างบางที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ก็เดินเข้าไปหาน้องชายของเจ้าของห้อง และเมื่อประตูห้องถูกเปิดออก เปรี้ยวก็ทำตามแผนที่คิดไว้โดยที่ดรีมก็ไม่ได้รู้เลยว่าอะไรจะเกิดขึ้น


“เปรี้ยวชอบพี่ดรีมนะครับ”


“ห้ะ?”


ตัวดรีมถูกเด็กยักษ์กระชากเข้าไปประชิดลำตัว ก่อนจะโดนฉกหอมแก้มไปทีนึง ด้วยความตกใจดรีมถึงกับนิ่งอึ้งกับเหตุการณ์ เผ็ดที่มองมาจากอีกมุมเห็นน้องชายตัวเองกำลังสารภาพรักกับคนของเขา และกำลังจูบกับดรีม! ความหึงหวงแล่นเข้าสู่ในกระแสเลือด อารมณ์ในกายมันเดือดขึ้นปุดทันที น้องก็น้องวะ บังอาจมาทำแบบนี้กับคนของเขา มันต้องโดน!


“ไอ้เปรี้ยว!!!”


ไม่ทันไรขายาวก็ก้าวฉับๆเข้ามากระชากตัวร่างบางออกจากอ้อมแขนของไอ้คนน้องไม่รักดี ด้วยความโมโหเผ็ดได้ยกเท้าถีบเข้าไปที่สะโพกของน้องชายอย่างจัง เจ้าเด็กยักษ์ที่ไม่ทันตั้งตัวก็ล้มลงไปกับพื้นพร้อมกับเสียงโอดครวญด้วยความเจ็บปวด ดรีมเห็นท่าไม่ดีจึงรีบเข้าไปประคองตัวเปรี้ยวที่อยู่บนพื้น


“คุณเผ็ด! ทำกับน้องแบบนี้ได้ไงครับ!”


“ก็มันฉวยโอกาสมึง!”


“โอ๊ย...พี่ดรีม เปรี้ยวเจ็บ” คนน้องกุมเข้าที่สะโพกพร้อมกับร้องโอดโอยเรียกความสงสารจากร่างบาง


“ไอ้เปรี้ยว! มึงไม่ต้องมาทำสำออย!” เผ็ดยิ่งเห็นก็ยิ่งเดือด นี่เขาออกไปเก็บหนี้แปบเดียว พวกมันสองคนแอบลักลอบสร้างรังรักกันตั้งแต่เมื่อไหร่! หนอยแน่บังอาจแอบคบชู้กันเรออะ


“คุณเปรี้ยวเจ็บมากไหมครับ” ดรีมถามด้วยความเป็นห่วง แต่ก็โดนมือใหญ่กระชากให้ลุกขึ้น


“มึงลุกขึ้นเลย!”


“คุณเผ็ด! เห็นไหมว่าน้องเจ็บอยู่”


“มันไม่ตายง่ายๆหรอก หึ ห่วงมันนักรึไง”


“ห่วงสิครับ นี่น้องคุณเผ็ดนะ! คุณเผ็ดก็ควรจะห่วงน้องบ้าง”


“แล้วมึงเคยห่วงกูบ้างไหม!” ด้วยความโมโหและความน้อยใจเลยทำให้ร่างสูงโพลงออกไปแบบนั้น


“ห่วงสิครับ!”


“แล้วมึงกับมันแอบไปรักกันตอนไหน!”


“ห่วงไม่ได้แปลว่านอกใจซะหน่อยพี่เผ็ด พูดอย่างกับพี่ดรีมเขานอกใจพี่อย่างนั้นแหละ พี่ดรีมเขาก็ห่วงในฐานะของรุ่นน้องไง แต่กับเปรี้ยว..พี่ดรีมห่วงในฐานะคนรัก”


คนรักอย่างนั้นหรือ... แบบนั้นก็แสดงว่าเปรี้ยวกับดรีมรักกัน ในระยะเวลาเพียงสัปดาห์เดียวนี่นะ ให้ตายเถอะอยู่กับเขามาตั้งสองเดือนทำไมไม่คิดจะรักบ้าง ร่างสูงตัดพ้อในใจ ไม่ได้...ไม่ว่าอย่างไรดรีมต้องเป็นของเขาคนเดียวเท่านั้น ดรีมต้องรักเขา ต้องอยู่กับเขา


“ก็ช่างปะไร ยังไงดรีมก็ต้องอยู่กับกู!”


“อยู่ในฐานะอะไรล่ะพี่เผ็ด” น้องชายยอกย้อน


“ใน..ในฐานะ...ฐานะ...”


ร่างสูงท่าทีอึกอักและยังไม่มั่นใจในสถานะของตัวเองและดรีม ถ้าถามว่ารู้สึกอย่างไรกับดรีม ตอบตามความรู้สึกตรงๆก็คือหวง เจอดรีมอยู่กับใครก็หวงไปซะหมด แถมบางทีเวลาได้อยู่ใกล้หรือสัมผัสตัวดรีมก็ทำเอาเผ็ดใจเต้นตึกตักอีกด้วย ตอนนี้ถึงจะเป็นเจ้าหนี้กับของจำนำ เผ็ดก็ยังไม่อยากให้ดรีมไปไหน ถึงไอ้ภูริชจะคืนหนี้ครบแต่เผ็ดก็คงต้องหาทางเอาตัวดรีมมาอยู่ด้วยอีกจนได้ แบบนี้...จะเรียกรักได้หรือยัง แล้วอยู่ในฐานะอะไรกัน


“ถ้าพี่ไม่แน่ใจ พี่ก็เปิดทางให้เปรี้ยวกับพี่ดรีมซะ ขัดขวางทางรักคนอื่นมันไม่ดีนะพี่เผ็ด”


“ไม่ได้! มึงสองคนจะรักกันไม่ได้”


“ทำไมจะไม่ได้?”


“เพราะดรีมเป็นของกู”


“จะเป็นของพี่ได้ยังไง พี่ดรีมก็เป็นแค่รุ่นน้องรึเปล่า”


“ดรีมเป็นเมียกู! และกูก็หวงมากด้วย มึงไม่มีสิทธิ์ไอ้เปรี้ยว!”


สิ้นเสียงของร่างสูง ก็เกิดความเงียบขึ้นทันที


เปรี้ยวได้แต่ยิ้มรับอย่างขบขัน ในที่สุดพี่ชายของเขาก็สารภาพออกมาจนได้ สรุปแล้วแผนการของเขาก็สำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี ส่วนคนพี่นั้นก็ยืนอึ้งกับสิ่งที่ตัวเองพูดออกมา เพราะความโมโหของเขาแท้ๆจึงทำให้ได้หลุดปากออกไป เผ็ดเองก็เริ่มสังเกตตัวเองมาพักใหญ่แล้ว เมื่อตอนเห็นดรีมอยู่กับผู้ชายคนอื่นเขามักจะมีอาการหงุดหงิดขึ้นมาทันใด คล้ายกับหึงหวงอย่างไรอย่างนั้น


และร่างบางได้แต่อึ้งกับสิ่งที่อีกคนพูด จริงอยู่ที่เขาเป็นเมียของเผ็ดทางพฤตินัย แต่ทางนิตินัยไม่ใช่สักหน่อย เรียนกฎหมายมาแท้ๆกล้าเรียกเมียแบบนี้ต่อหน้าคนอื่นได้อย่างไร จะดีใจก็ดีใจแบบไม่สุด ดรีมได้ยืนอมยิ้มเขินๆอยู่ด้านหลังร่างสูง เดี๋ยวนะ...แล้วเมื่อกี้ที่บอกว่าหวงมากด้วย หมายความว่าเผ็ดเองก็หวงดรีมอย่างนั้นหรือ แล้วจะหวงทำไมล่ะ? ถ้าไม่ใช่เพราะรัก...


เป็นไปไม่ได้...เผ็ดเนี่ยนะจะมารักคนอย่างเขา


“อะ...เอ่อ...คุณเปรี้ยวหายเจ็บแล้วหรือยังครับ” เป็นดรีมคนแรกที่ปริปากพูดออกมาจากสถานการณ์เดดแอร์เมื่อครู่


“หายแล้วครับพี่ดรีม” เจ้าเด็กยักษ์จากที่เคยนอนร้องโอดครวญอยู่บนพื้นก็เด้งตัวขึ้นมา ถึงจะมีอาการเจ็บแปล็บนิดหน่อย แต่แค่นี้สบายมากสำหรับคนอย่างเปรี้ยว


“กะ...ก็บอกแล้วไง! ว่ามันน่ะสำออย”


“อูยยย เปรี้ยวไม่ได้สำออยนะพี่เผ็ด นี่พี่ดรีมแผลบนหน้าเปรี้ยวหายหมดแล้วหรือยัง”


เด็กหนุ่มชี้ที่หน้าตัวเองให้ร่างบางดู รอยฟกช้ำในวันก่อนนู้นเริ่มจางและหายดีแล้ว ดรีมจึงพยักหน้าตอบรับ


“ดีแล้วแหละ คุณแม่จะได้ไม่สงสัยว่าเปรี้ยวเกเร เดี๋ยวอย่างนั้นเปรี้ยวกลับบ้านใหญ่แล้วนะพี่เผ็ด สวัสดีครับ สวัสดีครับพี่ดรีม” เปรี้ยวยกมือไหว้ทั้งสองคนก่อนจะฉกกระเป๋านักเรียนแล้วชิ่งหนีทันที แผนอันชาญฉลาดของเขาสำเร็จเป็นที่เรียบร้อยแล้ว นอกนั้นจัดการเองนะพี่ชาย


หลังจากที่เปรี้ยวกลับไป คนทั้งสองในห้องยังคงยืนเงียบอยู่ที่เดิม เผ็ดเองก็ได้แต่เคอะเขินกับสิ่งที่ตัวเองพูดออกไปเมื่อสักครู่ ส่วนดรีมเองก็ทำอะไรไม่ถูก


“คะ..คุณเผ็ด...ทานข้าวกันไหมครับ” ดรีมเป็นฝ่ายเอ่ยถามก่อน


“อืม”


“ครับ วันนี้มีต้มยำกุ้งของโปรดคุณเผ็ดด้วยนะครับ คุณเปรี้ยวช่วยผมทำ”


“กินข้าวเสร็จแล้ว...คุยกันหน่อยไหม?” ร่างสูงเอ่ยขึ้นเรียบๆ ก่อนจะเดินตรงดิ่งไปทางครัว โดยไม่หันมามองร่างบางสักนิด ดรีมได้แต่ยิ้มมองตามหลังอีกฝ่าย


ไม่เคยเห็นเผ็ดในมุมเขินสักที มุมนี้ก็น่ารักไม่เบา






TBC.



talk; และแล้วเสี่ยเผ็ดของเราก็พูดออกไปแล้วว่าหวง!!! ตอนหน้าเป็นตอนสารภาพความในใจ มาเอาใจช่วยเสี่ยเผ็ดกันเถอะ :hao6:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 10 P.9 [26-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 26-12-2016 11:06:30

เปรี้ยวลงทุนเจ็บตัว แต่ก็คุ้มนะ พี่เผ็ดหลุดมาหมด

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 10 P.9 [26-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 26-12-2016 11:53:04

เปรี้ยวสมชื่อจริงๆ
รอดูซิเสี่ยเผ็ดจะคุยอะไรกับดรีม

รู้สึกเอ็นดูนมจืดจังเลย อยากรู้จัก

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนพิเศษ(วันคริสต์มาส) P.8 [25-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: kinjikung ที่ 26-12-2016 11:55:43

เปรี้ยวสมชื่อทำพี่ชายตบะแตกได้ กร๊ากก

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 10 P.9 [26-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Dezzerr ที่ 26-12-2016 12:03:23

เอาดีๆ นะเสี่ย ปากเสียจนเสียน้องดรีมนี่ไม่เอานะ
ขำคนฟอร์มจัด 55555

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 10 P.9 [26-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 26-12-2016 12:35:41

ยอมรับความรู้สึกกันสักทีเถอะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 10 P.9 [26-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: redfox/// ที่ 26-12-2016 12:50:27

มีหึงหวง :katai3: :katai3:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 10 P.9 [26-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: เอมมี่ ที่ 26-12-2016 12:54:16

คนฟอร์มเยอะเสียรู้น้องซะงั้น

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 10 P.9 [26-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Frankdar ที่ 26-12-2016 13:03:24

ชอบพี่เผ็ด  :laugh: :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 10 P.9 [26-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: LovEYouOnLy ที่ 26-12-2016 13:21:45

อยากรู้วิธีจัดการของเสี่ยจริงๆว่าจะทำยังไงให้ของนั้นหลุดจำนำโดยที่อีกฝ่ายไม่สามารถโต้แย้งได้

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 10 P.9 [26-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: wwss2220 ที่ 26-12-2016 13:55:19

 :katai1:เสี่ยเผ็ด :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 10 P.9 [26-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: YounIn ที่ 26-12-2016 14:02:35

เปรี้ยวน่ารัก วางแผนให้พี่ชายสารภาพ 55555  :mew3:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 10 P.9 [26-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: ShadeoftheMoon ที่ 26-12-2016 14:02:58

รออ่านฉากสารภาพความในใจเสี่ยเผ็ด หาคู่ให้เด็กแสบด่วนป่วนพี่ชายจนได้ แต่ต้องยกนิ้วให้เพราะทำให้เสี่ยหลุดสารภาพว่าหวงน้องดรีม o13

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 10 P.9 [26-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 26-12-2016 14:18:44

 :m3: :m3: :m3: :m3: :m3:

จะสารภาพความในใจให้เมียที่หวงมากได้รู้แล้วใช่ไหมเสี่ย  :m4: :m4:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 10 P.9 [26-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 26-12-2016 15:31:21

น้องเปรี้ยวลงทุนเพื่อพี่เผ็ดมากเลย

มาๆ เดี๋ยวกอดโอ๋ให้น๊าาาาา ฮาาาา

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 10 P.9 [26-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Duangjai ที่ 26-12-2016 15:48:01

ให้ดรีมเจอคนรักจริง. พี่เผ็ดก็เปิดใจตัวเองละนะ

แต่ปมภูริชยังไม่จบซินะ. อืมมมมม


 :katai5:   :katai5:  :katai5:  :katai5:  :katai5:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 10 P.9 [26-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: janny_j ที่ 26-12-2016 15:59:06

เฮีย หลุดมาดเลย เอาน่ะ ไหนๆก็สารภาพแล้ว ปกป้อง ดรีมจากไอ้ภุริชด้วยนะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 10 P.9 [26-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: mam.nalok ที่ 26-12-2016 16:26:22

จะสารภาพรักดรีมใช่มั้ย ว้ายๆ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 10 P.9 [26-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: astxy_original ที่ 26-12-2016 17:22:34

 :call: อยากอ่านตอนต่อไปแล้ว ลุ้นๆ เสี่ยจะขอดรีมเป็นแฟนรึป่าวนะ รึจะจับดรีม กด มีความลุ้น #ปูสาดนอนรอ ค่ะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 10 P.9 [26-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 26-12-2016 17:31:11

เสี่ยเขินหรอคะ? น่ารักนะเนีย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 10 P.9 [26-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 26-12-2016 17:55:44

เปรี้ยวทำดีมากกกกกกกกก
เสี่ยเผ็ดของเราจะได้เลิกซึนซะที!!! ^0^

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 10 P.9 [26-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 26-12-2016 19:04:02

เห็นความรักในอนาคตเลย

ว่าจะเป็นแบบไหน

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 10 P.9 [26-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 26-12-2016 19:04:37

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 10 P.9 [26-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 26-12-2016 19:46:11

เสร็จน้องเปรี้ยวจนได้...พี่เผ็ด

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 10 P.9 [26-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 26-12-2016 19:51:47

สารภาพจนได้

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 10 P.9 [26-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: SHmnex ที่ 26-12-2016 20:38:10

เปรี้ยวสมชื่อจริงๆ ทำให้พี่หายเผ็ดไปเลย  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 10 P.9 [26-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: J029 ที่ 26-12-2016 22:37:08

รออ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 10 P.9 [26-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 26-12-2016 22:59:19

แมนๆ มาเลยเสี่ยเผ็ด ปากน่ะให้ตรงกับใจ เคนะ ไม่งั้นดรีมตีตัวออกห่างจะหนาวกึกๆๆๆ นะเออ

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 10 P.9 [26-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: dumpWINNY ที่ 26-12-2016 22:59:53

เพิ่งได้เข้ามาอ่านค่า ตอนแรกที่อ่านชื่อก็นึกว่าเรื่องดราม่า ที่ไหนได้ อ้าว นี่มันนิยายจีบกันนี่หว่า 5555555

พี่เผ็ช(?)น่ารักมากค่ะ ขำที่ชอบแทนตัวเองว่าเผ็ดทำอย่างนั้นเผ็ดไม่ทำอย่างนี้ เหมือนเด็กเลย น่าร้ากกกก

เอาใจให้เสี่ยเผ็ช(???)จีบน้องดรีมมาเป็นตัวจริงให้สำเร็จนะคะ เพี้ยง  :hao6:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 10 P.9 [26-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 26-12-2016 23:55:08

หวงซ่ะแรงเลย555555555

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 10 P.9 [26-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: SiHong ที่ 27-12-2016 02:40:36

เสี่ยเผ็ดน่ารัก

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 10 P.9 [26-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: HamsteR ที่ 27-12-2016 02:56:11

เห็นชื่อนิยายก็นึกว่าจะดราม่าหนักหน่วง
ไหงมัน... ฟรุ้งฟริ้งจังว้าาาา

เอาใจช่วยพี่เผ็ด จีบดรีมให้ติดนะ

แอบลุ้นว่า น้องเปรี้ยว (อาจจะ) คู่กับน้องของดรีม (รึเปล่า)

 :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 10 P.9 [26-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 27-12-2016 08:14:06

สารภาพไปเลยเสี่ย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 10 P.9 [26-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Rebtur ที่ 27-12-2016 09:12:16

หว่ายยยยยย โดนน้องชายเล่นซะได้นะคะคุณเผ็ดดดดด

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 10 P.9 [26-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: MOLI ที่ 27-12-2016 09:19:32

เอาแล้วๆ  :hao3: :hao3: :hao3:
ตอนแรกเรื่องนี้นึกว่าจะดราม่าหนักๆซะอีก
คุณเผ็ดนี่น่ารักมากเลย
น่ารักๆๆแบบนี้เก็บหนี้ยังไง :hao4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 11
เริ่มหัวข้อโดย: jpeemka ที่ 27-12-2016 21:04:36

ตอนที่ 11




มื้อเย็นผ่านไปอย่างน่าอึดอัด เพราะต่างฝ่ายต่างนั่งทานมื้อเย็นอย่างเงียบๆ ภายในหัวก็มีแต่เรื่องให้คิด โดยเฉพาะกับเผ็ดที่หลุดปากออกไปซะแบบนั้น จะหาคำไหนมาแก้ตัวก็ไม่ได้แล้วสิ นอกจากต้องสารภาพออกไปตรงๆ คิดไปคิดมาสิ่งที่เป็นหรือรู้สึกอยู่นั่นเผ็ดเองก็ยังไม่แน่ใจว่าจะเรียกว่า ‘รัก’ อย่างเต็มปากหรือไม่ อาจจะแค่ชอบก็ได้ ต้องคอยดูกันต่อไป


ทานได้ไม่กี่คำเผ็ดก็ลุกจากโต๊ะแล้วเดินลิ่วๆไปนั่งโซฟารออีกฝ่าย ส่วนดรีมก็ได้แต่มึนงงกับพฤติกรรมของร่างสูง ไม่พูดไม่จาไม่รู้ว่าอิ่มหรือยังถึงลุกออกไป สงสัยก็คงจะอิ่มแล้ว ดรีมจึงเก็บจานชามไปล้างให้เรียบร้อย ดรีมกะว่าจะเข้าไปอาบน้ำแต่ร่างสูงที่นั่งรออยู่ทนโท่ได้กระแอมขึ้นมา ร่างบางจึงคิดได้ว่าเผ็ดมีเรื่องจะคุยด้วย


“คุณเผ็ดมีอะไรรึเปล่าครับ”


“นั่งลงก่อนสิ”


ดรีมนั่งลงบนโซฟาข้างอีกฝ่าย แต่ก็เว้นระยะห่างไว้พรควร เผ็ดชำเลืองสายตามามองก่อนจะดึงแขนดรีมให้เขยิบไปนั่งใกล้ๆ จากนั้นมือใหญ่ก็ค่อยๆสอดประสานเข้ากับมือเล็กของดรีม


“นั่งแบบนี้สักพัก...” ร่างสูงเอ่ย


ทั้งคู่ใช้ความเงียบและสัมผัสจากมือของกันและกันเพื่อสื่อสาร มือใหญ่ที่กอบกุมมือของดรีมไว้ได้ถ่ายทอดความอบอุ่นออกมา ดรีมสัมผัสได้ถึงจังหวะการเต้นของหัวใจผ่านมือ เจ้าตัวเพียงแต่อมยิ้มกับการกระทำอีกฝ่าย ถึงจะเย็นชาบ้าง ห้วนบ้าง โหดบ้าง แต่ภายในใจลึกๆก็อ่อนโยนและอบอุ่น เป็นคุณเผ็ดแบบนี้แหละที่ดรีมหลงรัก


ส่วนเผ็ดเมื่อได้กอบอุมมือเล็กๆของดรีม ความรู้สึกมากมายก็ถาโถมเข้ามา เอาความรู้สึกแรกที่แล่นผ่านปลายนิ้วของเขาเลยก็คือความอบอุ่นจากร่างบาง ต่อมาคือความรู้สึกที่อยากจะดูแลและปกป้องอีกฝ่าย เมื่อเห็นดรีมอยู่กับใครต่อใครเขามักจะมีอาการหึงหวง ไม่รู้ว่าจะเรียกรักได้หรือเปล่า เผ็ดเองก็ยังสับสนอยู่เหมือนกัน เสียงหัวใจทั้งสองดวงเต้นโครมครามในความเงียบ เผ็ดก็แต่คิดว่าอีกฝ่ายจะคิดเหมือนกันหรือไม่ ส่วนดรีมยังคงไม่เชื่อว่าคนอย่างเผ็ดจะมาชอบพอตัวเองได้


“คือกู.../คือผม...” เมื่อพูดออกมาพร้อมกันซะขนาดนี้ ทั้งสองเลยต้องชะงักและเงียบไปอีกครา


“ค..คุณเผ็ดมีอะไรจะพูดกับผมหรือครับ” ดรีมก็เป็นฝ่ายถามก่อนเสมอ


“แม่ง...พูดยากฉิบหาย”


“อย่างนั้นเอาไว้พูดวันหลังก็ได้ครับ ผมไม่ไปไหนหรอก” ร่างบางระบายยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน ยิ่งเห็นรอยยิ้มนั้นเผ็ดก็ยิ่งควบคุมหัวใจไม่อยู่


“พูดวันนี้แหละ!”


“ครับ...”


“มึงตั้งใจฟังนะ..กูจะพูดรอบเดียวเท่านั้น”


“ได้ครับ ผมจะตั้งใจฟัง” คนตัวเล็กจากที่นั่งหันหน้าตรงก็เปลี่ยนมานั่งเอียงหันมาทางเผ็ด ดวงตาใสแจ่วคู่นั้นกำลังจับจ้องมองเขา แม่งจะทำตัวน่ารักไปไหนวะ!


“กูไม่รู้ว่ากู...เริ่มรู้สึกแบบนี้กับมึงตั้งแต่ตอนไหน กูหวงมึงเวลาเห็นคนอื่นอยู่ใกล้มึง คะ...แค่นั้นแหละ” พูดออกไปจนได้ ดวงหน้าหวานที่กำลังจับจ้องมองเผ็ดอยู่ก็คลี่ยิ้มออกมา


นี่เผ็ดจะถูกมันหัวเราะเยาะเอาไหมเนี่ย เป็นเจ้าหนี้แท้ๆแต่มาตกหลุมรัก ‘ของจำนำ’ ร่างสูงได้แต่เสมองไปทางอื่น


“คุณเผ็ด...ชอบผมหรือครับ”


ไม่รู้ว่าจะเรียกชอบหรือเปล่า เผ็ดก็แค่มีอาการหึงหวงนิดหน่อย อยากจะนอนกอดไปทุกคืน อยากจะจูบปากแดงๆนั้นทุกวันแค่นั้นเอง แบบนี้เรียกว่าชอบหรือ? หึ กล้าถามมาก็กล้า...กล้า..กล้ารับ โธ่เว้ยยย


“อะ...เออ ชอบก็ได้” บอกว่าชอบแต่ก็ยังหันหน้าไปทางอื่นนี่นะ


“ผมเองก็รู้สึกดีกับคุณเผ็ดนะครับ”


“ว่าไงนะ!” จากที่มองไปทางอื่นก็หันขวับกลับมามองคนข้างๆทันที หัวใจร่างสูงยิ่งพองโตไปใหญ่เมื่อได้ยินอีกฝ่ายพูดออกมาแบบนั้น แสดงว่าเผ็ดก็ไม่ได้รู้สึกอยู่ฝ่ายเดียวน่ะสิ


“ผมเองก็ชอบคุณเผ็ด...” ดรีมยิ้มนิดๆก่อนจะหลุบตาหนีสายตาคมที่กำลังจับจ้องมาที่เขา แก้มขาวๆเริ่มขึ้นสีระเรื่อ ถ้าหูแดงก็แสดงว่าเขิน เผ็ดได้ชำเลืองหูของอีกฝ่ายและมันกำลังแดงขึ้นจริงๆ


“จริงหรือ..” เผ็ดถามย้ำอีกนิดเผื่อมันละเมอพูดกับเขา


“ครับ สักพักได้แล้วล่ะ”


“ถ้าอย่างนั้นก็แสดงว่าใจเราตรงกันหรือ? หึหึ”


เมื่อได้รับรู้ความในใจของร่างบาง เผ็ดก็อดไม่ได้ที่จะโน้มหน้าเข้าไปใกล้หวังจะปล้นจูบ แต่ก็โดนมือเล็กดันหน้าเอาไว้ เขาได้แต่ขมวดคิ้วมุ่นอย่างขัดเคืองใจ


“ทำไม”


“ยะ...อย่าพึ่งสิครับ ผมมีอะไรจะถาม”


“มีอะไร”


“คะ...คือว่า...ผมอยากรู้ว่าภูริชคืนหนี้คุณเผ็ดบ้างรึยังครับ”


“คืนไปแล้วงวดนึง อะไร...หรือว่ามึงเป็นห่วงมัน” เสียงร่างสูงเริ่มแข็งกร้าวขึ้นฉับพลันเมื่อโดนถามถึงไอ้คนที่เขาไม่ค่อยอยากจะเห็นหน้าเท่าไหร่


“เปล่านะครับ...ผมแค่ถามดู ถ้าหากคืนครบแล้วผมจะได้กลับบ้านสักที แม่เป็นห่วงแย่แล้ว”


ปกติดรีมจะกลับบ้านเดือนละครั้ง ตั้งแต่เกิดเรื่องแบบนี้เลยทำให้ไม่ได้กลับไปเยี่ยมครอบครัวเลย แม่ก็โทรถามอยู่บ่อยๆ เขาก็ได้ให้เหตุผลไปว่าติดเรียนบ้าง ทำงานที่คณะบ้าง แม่เองก็บอกไม่เป็นไรแค่ได้ยินเสียงก็หายห่วงแล้ว แต่ดรีมก็อยากกลับไปกอดท่านอยู่ดี


“อยากกลับบ้านหรือ”


“ครับ ผมคิดถึงแม่”


“กูถามบ้าง...ถ้ามึงเป็นอิสระ มึงจะกลับไปหาไอ้ภูไหมวะ” เป็นคำถามที่เผ็ดอยากถามมากที่สุด ในใจก็แอบกลัวคำตอบ กลัวว่าดรีมจะยังรักภูริชอยู่ ถึงแม้เมื่อกี้ร่างบางจะบอกว่าตัวเองก็ชอบเผ็ดเหมือนกัน


“ไม่มีวันหรอกครับ ผมเกลียดคนอย่างภูริช...มันทำร้ายชีวิตผม” จากหน้าตาที่ยิ้มแย้มก็กลับกลายเป็นบึ้งตึงขึ้นมาทันใด


รู้แบบนี้ก็เบาใจไปอีกเปราะนึง ดรีมไม่กลับไปหาไอ้ภูริชอย่างแน่นอน แต่ถ้าหากไอ้ภูริชเองไม่ยอมล่ะ ถ้ามันยังอยากได้ตัวดรีมคืนเขาจะทำอย่างไร


ตอนนี้ดรีมเป็นของจำนำ ถ้าผู้จำนำอย่างภูริชคืนหนี้ครบตามจำนวน ผู้รับจำนำอย่างเผ็ดก็ต้องคืนของจำนำให้กับผู้จำนำอยู่ดี แล้วดรีมจะเป็นอิสระได้อย่างไร ถึงร่างบางจะปฎิเสธที่จะกลับไปหาภูริช แต่ทางสัญญาและกฎหมายแล้วของจำนำต้องคืนถึงมือผู้จำนำอย่างแน่นอน ถ้าหากภูริชไม่จ่ายหนี้เผ็ดภายในสองเดือนที่ตกลงกันไว้ ของจำนำก็จะหลุดเป็นของเขาอย่างสมบูรณ์


ถ้าจะทำให้ดรีมหลุดจากการเป็นของจำนำ มีวิธีเดียวก็คือทำให้หลุดการจำนำ ภูริชต้องไม่จ่ายหนี้งวดสุดท้ายหรือไม่ก็จ่ายไม่ทันภายในกำหนด เทียบกับการที่มีดรีมอยู่ข้างๆเขาและยอมเสียเงินไปล้านนึงเปล่าๆมันก็คุ้มกว่าอยู่แล้ว ก็แค่เศษเงินสำหรับเสี่ยเผ็ด คนอย่างเขาไม่คิดจะเสียดายแน่นอน ดังนั้นตอนนี้ต้องรีบไปสืบซะก่อนว่าไอ้ภูริชเอาเงินก้อนใหญ่นั้นมาจากไหน เมื่อทราบต้นตอการหาเงินของมันก็ทำการขัดขวางซะ


“กูมีเรื่องต้องทำ มึงเข้านอนก่อนเลย”


“อะ...เอ่อ..ครับคุณเผ็ด”


เผ็ดผุดลุกขึ้นเดินออกจากห้องไปทันที กะว่าจะไปคุยเรื่องไอ้ภูริชที่ให้พวกลูกน้องตามสืบ ค่อยกลับมาคิดดอกเบี้ยกับดรีมทีหลัง พอได้เปิดใจกันก็โล่งขึ้นมา แบบนี้ต้องฟัดคนตัวเล็กให้รางวัลซะแล้ว เผ็ดเดินลิ่วไปที่ห้องลูกน้องสองแสบที่อยู่ถัดไป กดออดหน้าห้องครั้งเดียวมันก็วิ่งแจ้นออกมารับลูกพี่แล้ว


“เชิญข้างในก่อนครับเจ้านาย”


“เรื่องไอ้ภูริชไปถึงไหนแล้ว” ร่างสูงถาม


“ได้ข้อมูลมาแล้วครับ ตอนนี้เหมือนกับว่าภูริชจะคบหาดูใจกับนายแบบชื่อมาร์ชอยู่ครับ”


ร่างสูงรับข้อมูลจากลูกน้องมาอ่าน มาร์ชนายแบบหน้าใสที่กำลังมาแรงในหมู่วัยรุ่น ข้อมูลที่น่าสนใจก็คือนายแบบคนนี้เป็นถึงลูกนักธุรกิจชื่อดังระดับประเทศ อย่างนั้นก็แสดงว่าไอ้ภูริชเกาะนายแบบคนนี้อย่างแน่นอน มิหน่าล่ะได้เงินก้อนใหญ่มาเชียว


“ต้องขัดขวางมัน”


“อะไรนะครับเจ้านาย...หมายถึงขัดขวางภูริชหรือครับ”


“ใช่ มันต้องไม่ได้จ่ายหนี้งวดสุดท้าย”


“ทำไมล่ะครับเจ้านาย เงินตั้งล้านนึงเลยนะครับ”


“กูจะทำให้ดรีมหลุดจำนำ”


“นั้นแน่...” ไอ้ลูกน้องสองพี่น้องได้ยินแบบนั้นถึงกับแซวเจ้านาย โปรดกับปรานเองก็สังเกตมาสักพักแล้ว ความสัมพันธ์ระหว่างเจ้านายเขากับดรีมมันแปลกๆ


“พวกมึงไม่ต้องมาล้อกูเลย เดี๋ยวพรุ่งนี้ติดต่อไอ้นายแบบนั้นให้กูด้วยล่ะ”


“เจ้านายจะคุยกับนายแบบคนนั้นหรือครับ”


“อืม ติดต่อได้แล้วก็นัดให้กูด้วย...บอกมันว่ามีคนอยากคุยเรื่องภูริช”


กว่าจะตกลงและวางแผนกับลูกน้องให้เรียบร้อยก็ปาไปจนดึกดื่น พอกลับมาถึงห้อง เผ็ดกะจะย่องไปตะครุบกวางน้อยซะหน่อย เปิดประตูห้องนอนเข้าไปก็เจอกับเตียงที่ว่างเปล่า สงสัยจะกลับไปนอนห้องตัวเอง ร่างสูงตัดสินใจอาบน้ำชำระร่างกายให้เรียบร้อยซะก่อน จึงค่อยย่องไปห้องนอนของอีกฝ่าย


พอเปิดเข้าไปในห้องก็เจอกับความมืดและความเย็นจากเครื่องปรับอากาศ เพ่งสายตาไม่นานก็เจอร่างขาวๆที่นอนอยู่บนเตียง ร่างสูงนั่งลงบนเตียงก่อนจะโน้มหน้าลงใช้สันจมูกคลอเคลียกับแก้มขาว ตัวหอมน่าฟัดซะจริง ปาหยักกดจูบไปที่ขมับไล่มาที่แก้มนวล มาที่ปลายคาง ก่อนจะประกบเข้ากับริมฝีปากแดง


“อ๊ะ..อื้อ..อุนเอ็ด” ร่างบางพอรู้สึกตัวว่ามีอะไรบางอย่างกำลังคุกคามก็ตื่นจากห้วงแห่งความฝัน มือเล็กพยายามดันอกแกร่งของอีกฝ่ายออกแต่ก็ไม่เป็นผล


ร่างสูงละเลียดชิมริมฝีปากหวานอย่างช้าๆ พอได้โอกาสจากร่างบางที่กำลังกอบโกยอากาศก็ฉกลิ้นเข้าไปพัวพันกับลิ้นเล็กข้างใน ยิ่งจูบก็ยิ่งเสพติดการจูบขึ้นเรื่อยๆ และพอได้จูบร่างกายของเผ็ดก็ร้อนรุ่มขึ้นมา มือหนาสอดเข้าไปใต้เสื้อนอนตัวบางก่อนจะคลึงเคล้นแผ่นอกบางเบาๆ คนตัวเล็กที่กำลังเผลอไผลกับรสจูบถึงกับสะดุ้งเมื่อเจอมือเย็นๆของอีกฝ่ายลูบไล้ไปทั่วอกของเขา


“ฮือออ คุณเผ็ด...ปล่อยก่อนครับ” ดรีมพยายามขืนตัวหนีอีกฝ่าย


“ทำไมไม่นอนห้องกู”


“ก็...เอ่อ...”


“ต่อไปไปนอนห้องนู้น เข้าใจไหม”


“ครับ”


“มาต่อกันเถอะ หึหึ” เผ็ดโน้มหน้าเข้าหาคนตัวเล็กอีกครั้งแต่ก็โดนดันไว้ซะก่อน


“ผะ..ผมมีเรียนเช้า”


“อย่างนั้นหรือ...นอนกอดเฉยๆก็ได้”


ถึงวันนี้จะไม่ได้ทำ วันหน้าก็ไม่มีทางรอดเงื้อมมือเผ็ดไปได้หรอก ร่างสูงปีนขึ้นเตียงล้มตัวนอนซ้อนหลังคนตัวเล็ก ก่อนจะใช้ลำแขนแกร่งโอบกอดร่างนุ่มนิ่มเอาไว้ตลอดทั้งคืน


ได้นอนกับดรีมแล้วก็ฝันดีทุกคืน


แต่คืนนี้ฝันดีกว่าทุกคืน ไม่รู้เป็นเพราะอะไร




TBC.





talk : ตอนนี้ยกให้เสี่ยเผ็ดไปเต็มๆ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 11 P.10 [27-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: fahsai ที่ 27-12-2016 21:21:00

หวานนนนนนนนนนน อิอิ เปิดใจกันแล้ว
ภูริชมันมีคลิปนะเสี่ยยย ทำไรต้องใจเย็นๆน้า

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 11 P.10 [27-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 27-12-2016 21:24:07

แลดูคุณเผ็ดมีความฟินอยู่นะคะเนี่ย ฮาาา

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 11 P.10 [27-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 27-12-2016 21:47:25

 o13

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 11 P.10 [27-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 27-12-2016 21:53:25

ใจตรงกันแล้ว เย้ๆ มีความคิดจะขัดขวางการใช้หนี้ เผ็ดฮาดี

ชอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 11 P.10 [27-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 27-12-2016 21:58:39

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 11 P.10 [27-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 27-12-2016 22:00:07

 :m1: :m1: :m1: :m1: :m1:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 11 P.10 [27-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 27-12-2016 22:29:37

เสี่ย หึง หวง แรง

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 11 P.10 [27-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 27-12-2016 22:49:39

เมื่อไหร่เสี่ยจะรู้เสียทีว่าดรีมถูกบังคับเพราะคลิปนั่น
ถ้าภูทำกับดรีมได้ ก็อาจจะทำกับมาร์ชได้เหมือนกัน

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 11 P.10 [27-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: jejiiee ที่ 27-12-2016 22:55:05

คุณเผ็ดดดด พูดดีๆ กับน้องหน่อยนะสุดหล่อ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 11 P.10 [27-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: LovEYouOnLy ที่ 27-12-2016 23:02:05

ไอ้เราก็นึกว่าเผ็ดจะเล่นตัวนานกว่านี้ซะอีก แบบกลัวเสียฟอร์มไรงี้

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 11 P.10 [27-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 27-12-2016 23:17:06

เสี่ยเผ็ด ร้ายกาจ

555

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 11 P.10 [27-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 27-12-2016 23:20:00

เสี่ยอบอุ่นอ่อนโยนจังงงงง  :mew1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 11 P.10 [27-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 27-12-2016 23:39:10

เปิดใจกันแล้ว~

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 11 P.10 [27-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 27-12-2016 23:41:54

เสี่ยคนจริงกล้ายอมรับแมนๆคยกัน
555555555555555555
ตอนนี้เสี่ยน่ารักให้อภัยในช่วงแรกๆที่ใจร้ายกับดรีม :o8:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 11 P.10 [27-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 27-12-2016 23:44:19

เสี่ยเผ็ด มีการเปิดใจคุยกันด้วย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 11 P.10 [27-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: everlastingly ที่ 28-12-2016 00:20:04

ชอบๆ น่ารักมากเลย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 11 P.10 [27-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 28-12-2016 00:30:59

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 11 P.10 [27-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: SiHong ที่ 28-12-2016 01:17:34

 :-[ :-[

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 11 P.10 [27-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 28-12-2016 03:01:10

เสี่ยเผ็ดมุ้งมิ้งๆ คุยความในใจกันแล้วด้วย
ชัดเจนสมกับเป็น(มินิ)มาเฟีย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 11 P.10 [27-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 28-12-2016 07:58:10

ต้องขอบคุณเปรี้ยวนะเนี่ย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 11 P.10 [27-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: nevergoodbye ที่ 28-12-2016 08:40:33

ถ้าจะว่ากันตามกฎหมาย สัญญานี้มันเป็นโมฆะอยุ่แล้วค่ะ
เพราะดรีมเป็นคนน่ะสิ เพียงแค่นำหลักการของการจำนำมาใช้เท่านั้นเอง ไม่เห้นเสี่ยเผ็ชจะต้องกังวลอะไรกับผลของมัน ไม่ทำตามซะก็จบ (แอบเลว  :laugh:)

แต่ถ้าพี่เผ็ชห่วงเรื่องความน่าเชื่อถือ นั่นก็ก็เรื่องอีกเรื่อง

แต่เราคิดว่า คนที่เรียนกฎหมายอย่างพี่เผ็ชไม่ควรจะกังวลเรื่องผลของสัญญานี้เลยค่ะ อ่านแล้วยังแอบขัดใจ

แต่เราชอบการดำเนินเรื่อง น่ารักดีค่ะ ถือว่ารักกันค่อนข้างเร็ว รอดูว่าจะเกิดอะไรต่อไป

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 11 P.10 [27-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: janny_j ที่ 28-12-2016 10:12:36

รักเฮียจริงๆๆๆๆ เฮียจัดการไอ้ภูมันเลย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 11 P.10 [27-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: YounIn ที่ 28-12-2016 11:21:22

ใจตรงกัน เปิดอกคุยกัน ต่อไปนี่หวานสุดๆเลยแน่ๆ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 11 P.10 [27-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: magic-moon ที่ 28-12-2016 11:38:34

น้องโดนแบล็คเมล์อ่ะคุณเผ๊ดดดดดด!!!! คุณเผ็ดช่วยน้องด้วย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 11 P.10 [27-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 28-12-2016 12:27:41

สารภาพรักแบบกระโชกโฮกฮากมากๆ 5555555
ที่นี้ก้อปัญหาเรื่องไอ้ภูริช!!!

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 11 P.10 [27-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Dezzerr ที่ 28-12-2016 13:02:08

เสี่ยดูแลหนูดรีมดีๆ นะ อย่าให้ใครมาทำร้ายน้าาาา ตัวเองก็ห้ามทำร้ายด้วย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 11 P.10 [27-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: lemonpreaw ที่ 28-12-2016 15:10:00

โอ๊ยยย อิเสี่ย จี้มาก  :laugh:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 11 P.10 [27-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: klanpasom ที่ 28-12-2016 15:37:26

มาต่อไวๆๆๆๆๆๆๆนะค่ะ รอค่ะ :call: :call: :call: :call: :call:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 11 P.10 [27-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: astxy_original ที่ 28-12-2016 21:06:30

 :katai3: :katai3: :katai3:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 12
เริ่มหัวข้อโดย: jpeemka ที่ 28-12-2016 21:33:48

ตอนที่ 12



วันนี้เผ็ดขับรถไปส่งดรีมที่มหา’ลัยเช่นเดิม จริงๆแล้วเผ็ดก็มีเรียนช่วงเช้าเหมือนกัน แต่วันนี้กะว่าจะโดดแล้วไปทำธุระที่ว่าซะก่อน เขาให้ลูกน้องสองแสบนัดนายแบบที่ชื่อมาร์ชนั้นไว้ กว่าจะติดต่อได้ก็ใช้เวลาอยู่หลายวันพอสมควร โทรหาทางผู้จัดการก็แล้ว ไม่มีการตอบกลับมาอย่างใด เข้าใจว่าความปลอดภัยของนายแบบต้องมาก่อนจึงเลือกที่จะไม่ให้เจ้าตัวรับโทรศัพท์จากคนแปลกหน้า แต่คนอย่างเสี่ยเผ็ดมีหรือจะยอมแพ้ง่ายๆ ส่งลูกน้องไปตามสืบข้อมูลส่วนตัวของนายแบบคนนั้นมา ที่อยู่ก็ได้มา เบอร์โทรก็ได้มา เรื่องแค่นี้มันจิบๆ


“สวัสดีครับ คุณมาร์ชใช่หรือเปล่า”


“คุณเป็นใคร! มีเบอร์ผมได้อย่างไร ทำไมไม่ติดต่อผ่านผู้จัดการผม” เสียงห้าวใสของอีกฝ่ายตอบกลับมาผ่านโทรศัพท์


“เรื่องที่ผมเป็นใครเอาไว้ก่อน เดี๋ยวถ้าเจอกันแล้วจะบอกอีกที”


“เจอกัน? ผมไม่มีทางไปพบคุณหรอก โรคจิตหรือเปล่า!” พูดจบอีกฝ่ายก็วางสายไปซะเฉยๆ


“หึ ตามไปคอนโดมัน”




ณ คอนโดสุดหรูย่านกลางเมือง ร่างสูงเหยียดยิ้มมองเอกสารที่มีที่อยู่ของนายแบบหน้าใสในมือตัวเอง ก่อนจะก้าวฉับนำลูกน้องเข้าบุกทันที แต่อย่างว่าล่ะคอนโดหรูขนาดนี้ความปลอดภัยก็ต้องแน่นหนา เผ็ดบอกที่อยู่ห้องและชื่อนามสกุลของคนที่ต้องการจะพบให้กับพนักงานหน้าล็อบบี้ โดยอ้างว่าเป็นญาติของอีกฝ่าย และพนักงานก็ได้โทรขึ้นไปหานายแบบหนุ่มคนนั้น ซึ่งเจ้าตัวก็บอกให้ขึ้นมาได้เลย คงคิดว่าเป็นญาติตัวเองจริงๆ


เผ็ดกดออดหน้าห้องสองสามครั้งประตูก็เปิดออกพร้อมกับร่างโปร่งบางของอีกคน เจ้าตัวมีท่าทีตกใจอย่างเห็นได้ชัดเมื่อพบคนแปลกหน้า เผ็ดดันตัวอีกฝ่ายเข้าไปในห้องก่อนจะพยักหน้ากรายๆสั่งให้ลูกน้องสองแสบยืนเฝ้าหน้าประตู


“คุณเป็นใคร!”


“เจ้าหนี้”


“อะไรนะ! ผมไม่เคยติดหนี้คุณ ละ..แล้วคุณรู้ที่อยู่ผมได้อย่างไร ผมจะแจ้งตำรวจข้อหาบุกรุก” ร่างบางเอี้ยวตัวจะวิ่งไปเอาโทรศัพท์แต่ก็โดนเผ็ดกระชากแขนไว้ก่อน


“ปล่อยนะ!”


“จะมาคุยเรื่องภูริช” พอได้ยินชื่ออีกคน มาร์ชจึงสงบลง


“ฉันเป็นเจ้าหนี้แฟนนาย”


“ระ..รู้ได้ยังไงว่าผมคบกับภูริช”


เรื่องนี้มาร์ชเองยังไม่ได้เปิดตัวกับสื่อ  ไม่สิจะเปิดเผยได้อย่างไรกัน เขากับภูริชไม่ได้คบกันจริงจังขนาดนั้นซะหน่อย ก็แค่ต่างฝ่ายต่างถูกใจกัน


“นายให้เงินมันใช้หรือ”


“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณ!” ทำไมคนคนนี้ถึงรู้เรื่องระหว่างเขากับภูริชเยอะขนาดนี้ รู้ข้อมูลและที่อยู่ของเขาไม่พอ แถมยังรู้อีกว่าเขาให้เงินภูริชใช้


“เกี่ยวสิ ก็บอกแล้วไงว่าเป็นเจ้าหนี้ไอ้ภูริช”


“แล้วมันยังไงล่ะ”


“ไอ้ภูริชมันไม่ใช่คนดีอะไร เงินที่ได้มาจากนายมันก็เอาไปทำอย่างอื่น”


“คุณรู้ได้ยังไง ภูริชเขาบอกผมว่าเขาจะนำเงินไปจุนเจือครอบครัวเขาต่างหาก!”


“โง่สิ้นดี ไม่รู้ตัวเลยหรือว่ามันกำลังหลอก ภูริชกับกำลังหลอกเอาเงินนายเพื่อไปไถ่ตัวแฟนมัน”


“อะไรนะ”


มาร์ชได้แต่ทำหน้าฉงนไม่เข้าใจในสิ่งที่ร่างสูงพูด เอาเงินไปไถ่ตัวแฟนอย่างนั้นหรือ ก็แสดงว่าภูริชมีแฟนอยู่แล้ว แต่มาหลอกคบกับมาร์ชเพื่อหวังประโยชน์ ไม่อยากจะเชื่อเท่าไหร่ ครั้งก่อนที่ภูริชยืมเงินมาร์ชก็เพื่อไปรักษาพ่อที่กำลังป่วย และมาล่าสุดภูริชก็เอ่ยปากขอยืมอีกเพื่อจะเอาเงินไปผ่าตัดให้พ่อที่อาการทรุดหนักลง ทุกครั้งที่ภูริชเอ่ยขอยืมมาร์ชเองก็ไม่ได้หวังจะให้อีกฝ่ายนำเงินมาคืนเพราะเห็นว่านำไปรักษาพ่อ เงินแค่นั้นก็ไม่ได้ทำให้ขนหน้าแข้งนายแบบอย่างเขาล่วง


“ไอ้ภูริชมันเล่นพนันจนหมดตัว จนมันได้เอาแฟนมันมาจำนำกับฉัน”


“มะ..ไม่จริง”


“อย่างนั้นก็ดูนี่ จะได้ตาสว่าง” เผ็ดโยนซองเอกสารสีน้ำตาลให้มาร์ช ก่อนเจ้าตัวจะรีบเปิดซองดู


เอกสารสัญญาการจำนำพร้อมกับรูปถ่ายตอนที่ภูริชเซ็นต์เอกสาร เหมือนบางมันจุกอยู่ที่คอจนพูดไม่ออก ยอมรับว่ามาร์ชเองก็ถูกใจภูริชตั้งแต่เห็นครั้งแรก และภูริชเองก็เป็นฝ่ายเข้าหา ทั้งสองเริ่มสานสัมพันธ์กันมาจวบจนจะครบเดือน จากที่ถูกใจก็กลายเป็นชอบ พอเห็นภูริชกำลังลำบากเรื่องครอบครัวมาร์ชก็อยากจะช่วย แต่ไม่นึกเลยว่าตัวเองจะโดนหลอก คิดมาตลอดว่าเจอกันเพราะพรหมลิขิต มันไม่ใช่เลย...ภูริชจงใจเข้าหามาร์ชเพื่อหวังผลประโยชน์เท่านั้น


“ละ...แล้วคุณจะมาตามเก็บหนี้จากผมหรือไง” มาร์ชถามด้วยเสียงสั่นเครือ


“เปล่าหรอก ก็แค่อยากมาเตือน นายอยากจะให้เงินไอ้ภูริชใช้ต่อก็ได้นะตามสบาย” ร่างสูงยักไหล่ก่อนจะคว้าซองเอกสารที่มืออีกฝ่ายกลับคืนมา


“เอาล่ะ หมดธุระของฉันแล้ว ต่อไปนายก็จัดการเอาเองแล้วกันว่าจะทำอย่างไรต่อ หึหึ”


เผ็ดเดินถือเอกสารเดินออกไปจากห้อง ทิ้งให้อีกฝ่ายจมอยู่กับความคิดของตัวเอง เชื่อเถอะว่ายังไงไอ้นายแบบหน้าใสนั้นต้องไม่ยอมให้ถูกหลอกอีก หลักฐานขนาดนี้คงทำให้ตาสว่างได้สักที แผนแรกก็ลุล่วงไปด้วยดี ต่อไปเผ็ดก็คงไม่ได้เดินเกมเอง แต่จะใช้หมากตัวใหม่ในการเดินเกมนั้นก็คือมาร์ช ถ้ามาร์ชตัดขาดกับไอ้ภูริช เงินล้านนึงที่มันได้พูดเอาไว้ยังไงก็หาไม่ทันภายในสองเดือนแน่ๆ จากนั้นก็เกมโอเวอร์




“ห้ะ แกพูดว่าอะไรนะดรีม”


“เราชอบคุณเผ็ด...ละ..แล้วคุณเผ็ดก็ชอบเราด้วย”


“ให้ตายสิ ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย” ควีนเพื่อนสาวดรีมทำหน้าตกใจคล้ายได้ยินว่าอุกกาบาตจะชนโลกอย่างไรอย่างนั้น


หลังเรียนเสร็จดรีมก็มานั่งรอเผ็ดมารับเหมือนทุกครั้ง แต่วันนี้มีเพื่อนสาวมานั่งรอด้วยก็เลยถือโอกาสเล่าเรื่องทั้งหมดให้ควีนฟัง เพราะมีเพียงควีนเท่านั้นที่ดรีมสนิทใจมากที่สุด และควีนก็เป็นเพื่อนคนเดียวของดรีมตั้งแต่มาเรียนมหา’ลัย


“เป็นลูกหนี้กับเจ้าหนี้อยู่ดีๆ กลับกลายมาชอบพอกันซะอย่างนั้น พวกแกนี่ก็แปลก”


“นั้นสิ...ไม่รู้ว่าไปชอบคุณเผ็ดเอาตั้งแต่ตอนไหน รู้ตัวอีกทีก็...”


“แหมๆ พูดถึงคุณเผ็ดทีไรแกนี่ก็เขินจนแก้มแดงเชียวนะ” หญิงสาวเอ่ยแซวเพื่อนสนิท ก่อนทั้งคู่จะหัวเราะออกมาพร้อมกัน


“แล้วเรื่องไอ้ภูล่ะ” ควีนถามขึ้น


“ก็ยังใช้หนี้อยู่”


“มันมีเงินมาใช้หนี้ด้วยหรือ แปลกจริงๆ คนอย่างไอ้ภูเนี่ยนะใช้หนี้ ถ้าหนีหนี้ก็ว่าไปอย่าง”


“เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันเอาเงินมาจากไหน หรืออาจจะทำงานก็ได้ เห็นมันใช้หนี้คืนคุณเผ็ดแบบนี้สงสัยจะคิดได้แล้วล่ะมั้ง”


“ฉันก็ขอให้มันคิดได้อย่างที่แกว่าแล้วกัน”


เวลาผ่านไปสักพักก็ไม่เห็นวี่แววเผ็ดจะมารับสักที จนควีนได้ขอตัวกลับก่อนเพราะจะไปเดินซื้อของที่ห้างใกล้ๆมหา’ลัย ดรีมได้แต่นั่งรออยู่ที่เดิมไม่กล้าไปไหน ถ้าเผ็ดมารับเดี๋ยวจะไม่เจอตัวเขา พอยกนาฬิกาข้อมือดูก็ปาไปหกโมงเย็นแล้ว หรือว่าเผ็ดจะลืมมารับเขากันนะ ไม่นานนักก็มีรถเบนซ์คันหรูมาจอดเทียบหน้าคณะ ก่อนจะปรากฏรูปร่างสูงของใครบางคนเดินลงจากรถ นั้นก็คือนายปรานลูกน้องของเผ็ด ดรีมได้แต่ทำหน้าฉงนแต่ก็ยอมลุกไปหานายปราน


“คุณดรีมครับ วันนี้เจ้านายให้ผมมารับคุณดรีมครับ”


“อ๋อครับ คุณเผ็ดติดธุระหรือครับ” ดรีมถาม


“ครับ เจ้านายฝากมาบอกว่าจะกลับดึกหน่อย ไม่ต้องรอครับ” ดรีมพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ ก่อนจะเดินขึ้นรถไปกับลูกน้องคนสนิทของเผ็ด


เมื่อถึงคอนโดดรีมก็เข้าครัวทำอาหารตามปกติ แม้นายปรานจะบอกว่าเผ็ดติดธุระจะกลับดึก แต่ดรีมก็ยังคงทำอาหารเผื่ออีกคนไว้ด้วย กลับดึกเผ็ดอาจจะหิวจะได้เวฟกินทันทีเลย พอคิดแบบนี้ก็นึกถึงภรรยาที่ทำอาหารรอสามีกลับบ้านเลยแหะ ดรีมได้แต่อมยิ้มเขินๆให้กับความคิดของตัวเอง ในระหว่างนั้นก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นจากมือถือของเขา


Rrrrrrrrrrrrrrrrrr


“ฮัลโหลว่าไงควีน”


“แกกลับรึยัง”


“หืม เรากลับมาแล้ว ทำไมเหรอ”


“ใครไปรับแก” เพื่อนสาวเริ่มซักถาม ดรีมเองก็แปลกใจ ปกติควีนไม่ค่อยโทรมาถามเท่าไหร่ ถ้าไม่ใช่เรื่องสำคัญก็คงไม่โทรมา เพราะเรื่องปกติทั่วไปก็คุยกันผ่านทางไลน์


“ลูกน้องคุณเผ็ดมารับน่ะ”


“ว่าแล้วเชียว”


“มีอะไรเหรอควีน?”


“อะ..เอ่อ..คือว่าฉัน...ฉันเห็นคุณเผ็ดอะไรของแกอ่ะที่ห้าง” ก็ไม่แปลกสักหน่อยที่เผ็ดจะไปเดินห้าง อาจจะไปซื้อของใช้ส่วนตัวก็ได้


“แล้วทำไมเหรอ มีอะไรรึเปล่า”


“แกแน่ใจนะว่าคุณเผ็ดของแกไม่มีแฟนน่ะ”


คำถามของควีนถึงกับทำให้ดรีมชะงัก นั้นสินะ ถึงเผ็ดจะไม่เคยพาใครมาที่ห้องเลยก็ไม่ได้แปลว่าเขาจะไม่มีแฟนสักหน่อย อีกอย่างดรีมเองก็ไม่เคยถามว่าเผ็ดมีแฟนหรือยัง เขาเองก็มีสิทธิ์ที่จะบอกหรือไม่บอกก็ได้ เผ็ดก็แค่บอกว่าชอบดรีม อาจจะมีหึงหวงบ้างแต่ก็ไม่ได้แปลว่าเผ็ดจะมารักดรีม ขอดรีมเป็นแฟนอะไรเทือกนั้นสักหน่อย เขาเองก็เป็นแค่ของจำนำที่คิดเข้าข้างตัวเองไป


“ระ..เราก็ไม่รู้เหมือนกัน”


“ฉันเห็นคุณเผ็ดเดินกับหนุ่มน้อยที่ไหนก็ไม่รู้ กระหนุงกระหนิงกันเชียว ฉันสงสัยเลยแอบเดินตามไปที่ลานจอดรถ..แล้ว..ฉันก็เห็นสองคนนั้นจูบกัน ไม่อายฟ้าอายดินบ้างเลย!”


ควีนไม่เคยโกหกเขา และเขาก็รู้ดีที่ควีนพูดเป็นเรื่องที่ควีนเห็นมากับตาตัวเอง ถ้าไม่มีมูลเหตุหรือหลักฐานควีนก็จะไม่พูดอะไรส่งๆ ดรีมรู้สึกนิสัยตรงนี้ของเพื่อนดี เมื่อวานก่อนยังบอกว่าชอบเขาอยู่เลย ทำไมถึงได้ไปกับคนอื่น... ไม่สิ ดรีมไม่มีสิทธิ์พูดแบบนั้น เผ็ดอาจจะมีแฟนอยู่แล้ว ส่วนดรีมเองก็มาทีหลัง และที่เผ็ดบอกว่าชอบอาจจะแค่ชอบ


ชอบไม่ได้แปลว่ารัก...


“คุณเผ็ดอะไรเนี่ยก็อีกคน ยังบอกชอบเพื่อนฉันอยู่หยกๆ ทำไมวันนี้กลับมายืนจูบกับอีกคน บ้าจริงๆเลย”


“ค..แค่นี้ก่อนนะควีน เราทำกับข้าวอยู่อ่ะ”


“ฉันไม่กวนแกแล้วล่ะ แกไม่เป็นไรใช่ไหม”


“อะ..อืม ไม่เป็นไร”


หลังจากวางสายกับเพื่อนคนสนิทไป ดรีมก็ได้แต่ยืนเหม่อลอยกับความคิดตัวเอง ใจที่เคยพองโตในวันก่อนก็เหมือนจะเหี่ยวเฉาลงไปถนัด


-ติ๊ง-


เสียงข้อความไลน์แจ้งเตือนในโทรศัพท์ ดรีมยกขึ้นมาดูก็ปรากฏชื่อคนส่งคือควีน ร่างบางเปิดแชทที่เพื่อนส่งมาให้ รูปที่ถูกส่งมาทำให้ดรีมถึงกับขอบตาร้อนผ่าว มันเป็นรูปของผู้ชายร่างสูงที่ดรีมคุ้นเคยเป็นอย่างดี เขากำลังยิ้มร่าอยู่กับเด็กหนุ่มหน้าตาน่ารักคนนึงที่กำลังควงแขนเขาอยู่ รูปต่อมาเป็นรูปร่างสูงโน้มหน้าลงหอมแก้มเด็กหนุ่มคนนั้นในร้านอาหาร และรูปสุดท้ายเป็นรูปที่ถ่ายเห็นเพียงด้านหลังของเผ็ด เด็กหนุ่มตรงหน้าเผ็ดเขย่งเท้าคล้ายกลับจะเอื้อมตัวขึ้นจูบร่างสูง ถึงจะโดนถ่ายในมุมนี้แต่ดรีมก็รู้ว่า...พวกเขาจูบกัน...


เจ็บชะมัด...


ไม่ว่าความรักครั้งไหนก็มีแต่เจ็บปวด


ทำไมพระเจ้าต้องกลั่นแกล้งดรีมด้วย




TBC.



talk ; อ้าวเสี่ย...เสี่ยมีกิ๊กเหรอออออ  :katai5:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 12 P.11 [28-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 28-12-2016 21:41:13

น้องจืดป่าว

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 12 P.11 [28-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 28-12-2016 21:59:22

โอ้ย ยังไงคะพี่เผ็ด ทำให้น้องผิดหวังนี่คนอ่านมีประท้วงนะคะะะะ
#ทีมน้องดรีม น้องดรีมสู้ๆ นะคะ

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 12 P.11 [28-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 28-12-2016 22:06:55

จืดหรือเปล่า

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 12 P.11 [28-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Frankdar ที่ 28-12-2016 22:12:57

ใจเย็นนะหนูดรีม  ให้พี่เผ็ดอธิบายก่อน  :katai1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 12 P.11 [28-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Pittabird ที่ 28-12-2016 22:16:01

ขอความชัดเจนด้วยค่ะ  เสี่ยเผ็ด :m16:  :m31:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 12 P.11 [28-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: angelhani ที่ 28-12-2016 22:17:19

นมจืดๆๆ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 12 P.11 [28-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 28-12-2016 22:18:51

 น่าจะเข้าใจกันผิดแล้วล่ะ

พี่เผ็ดออกจะหลงน้องดรีมหน้ามืดตามัวขนาดนั้น...อาจจะเป็นน้องจืดหรือเปล่า

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 12 P.11 [28-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Kkookai ที่ 28-12-2016 22:31:46

อ้าวเฮ้ย!!.ไรแว้เสี่ย..กำลังเชียร์อยู่เลย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 12 P.11 [28-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: LovEYouOnLy ที่ 28-12-2016 22:39:28

เชื่อว่าทุกคนมีความคิดเห็นเดียวกัน นั้นก็คือ นมจืดมีที่มีใบหน้าอ่อนหวานไปทางแม่หวานมากกว่าไปทางพ่อแบบเผ็ดกับเปรี้ยว

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 12 P.11 [28-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Rebtur ที่ 28-12-2016 23:00:06

จอยอ ใจเย็นนะคะน้องดรีม รอถามเสี่ยดีกว่าเนอะ อาจจะเป็นน้องเป็นนุ่งก็ได้
อย่าเพิ่งด่วนตัดสิน เสี่ยรีบมาเคลียร์เด็กเร๊ววววว เด็กน้อยจะร้องไห้แหล่ววววว

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 12 P.11 [28-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: owlseason ที่ 28-12-2016 23:05:11

น้องจืดแน่เลยยย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 12 P.11 [28-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 28-12-2016 23:07:31

เสี่ยเผ็ด....ไม่นะ..ไม่ทำร้ายจิตใจ น้องดรีม นะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 12 P.11 [28-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 28-12-2016 23:08:22

หนุ่มน้อยในรูปนั่นใครหนอ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 12 P.11 [28-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 28-12-2016 23:08:34

ไม่นะ ไอ้คุณเผ็ด!!!

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 12 P.11 [28-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 28-12-2016 23:47:25

 :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 12 P.11 [28-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 28-12-2016 23:53:56

เสี่ยไปเก็บหนี้ คงไม่ไปเดินเล่นห้างหรอกมั้ง  :hao5:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 12 P.11 [28-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 29-12-2016 00:03:36

อะไรยังไง

เชื่อว่าเสี่ยไม่มีใคร

ที่เห็นน่าจะน้องหรือเปล่า

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 12 P.11 [28-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 29-12-2016 00:45:50

ใช่ๆๆๆ. น้องจืดรึป่าวววววว

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 12 P.11 [28-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: SiHong ที่ 29-12-2016 01:12:05

นมจืดเปล่า
แต่ก็ต้องเข้าใจดรีมเนาะอยุ่ในสถานะนี้ เฮ้อ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 12 P.11 [28-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 29-12-2016 01:34:38

จืดแน่ๆ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 12 P.11 [28-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 29-12-2016 02:48:54

รีบกลับมาเคลียร์เลยนะเสี่ย :m16:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 12 P.11 [28-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 29-12-2016 03:00:47

 :z13:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 12 P.11 [28-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 29-12-2016 05:19:31

ใครมาป่วนอีกล่ะเนี่ย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 12 P.11 [28-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 29-12-2016 09:31:07

น้องชายแน่เลย!?

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 12 P.11 [28-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: YounIn ที่ 29-12-2016 09:32:07

เอาแล้วไง เผ็ดทำอะไร ใช่อย่างที่ควีนเห็นจริงๆรึเปล่า หนุ่มน้อยที่ไหน น้องชายกับมุมที่เห็นว่าเหมือนจูบ

ดรีมจะทำไงหล่ะทีนี้

ต่อๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 12 P.11 [28-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: lemonpreaw ที่ 29-12-2016 11:19:26

นมจืดแน่ๆเลย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 12 P.11 [28-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: kinjikung ที่ 29-12-2016 11:36:28

โถดรีมน่าสงสารอีกแล้ว

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 12 P.11 [28-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: krayfanxing ที่ 29-12-2016 11:46:27

 :เฮ้อ:ใจค่ะลูก อย่าตีตนไปก่อนไข้ค่ะ นั่นน้องจืดแน่ๆ เราเชื่ออย่างนั้น แต่จะเสียใจก็ไม่ผิดนะเพราะดรีมยังไม่เคยเห็นน้องจืดนี่ใช่มั้ยล่ะ ปล.เสี่ยค่ะโปรดอธิบายให้กระต่ายน้อยเข้าใจด้วย งอนแล้วนั้นแต่ไม่กล้าแสดงออก

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 12 P.11 [28-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: เอมมี่ ที่ 29-12-2016 12:14:09

งานเข้าแล้วเผ็ด

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 12 P.11 [28-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 29-12-2016 12:26:07

 :ling2: แง่ววววเผ็ดทำไมทำอย่างนี้

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 12 P.11 [28-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 29-12-2016 12:41:03

น้องจืดรึเปล่า เสี่ยเผ็ดไม่น่าจะทำงี้กับดรีมนะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 12 P.11 [28-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 29-12-2016 13:41:09

น้องจืด :call: :call: :call: :call: :call: :call:
อย่าเป็นคนอื่นเลยนะ

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 12 P.11 [28-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 29-12-2016 14:10:10

ใจเย็นๆนะดรีม อาจจะเป็นน้องจืดก็ได้นะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 13
เริ่มหัวข้อโดย: jpeemka ที่ 29-12-2016 16:38:42

ตอนที่ 13




“กลับมาแล้วหรือครับ”


“อืม”


หลังจากที่ดรีมทานมื้อเย็นและอาบน้ำเรียบร้อยเตรียมตัวจะนอน เผ็ดก็กลับเข้ามาพอดี ดูจากสีหน้าของเผ็ดเหมือนจะเมื่อยล้าเต็มทน ไม่รู้ไปเก็บหนี้หรือไปทำอะไรมา ร่างบางเม้มปากพลางคิดเรื่องที่ควีนโทรมาเมื่อสักครู่ หรือที่กลับมาดึกดื่นเอาป่านนี้เพราะออกไปต่อกับเด็กหนุ่มคนนั้นหรือ พอคิดเรื่องนี้ทีไรก็ทำเอาร่างบางขอบตาร้อนผ่าวขึ้นมาทันที ดรีมจึงพยายามขับไล่ความคิดนั้นออกจากหัว ก่อนจะเบี่ยงประเด็นเข้าเรื่องอื่น


“คุณเผ็ดหิวรึเปล่าครับ ผมทำกับข้าวเผื่อไว้ให้”


“กูกินมาแล้วล่ะ จะนอนแล้วหรือ” ร่างสูงถามพลางเหล่มองชุดนอนที่อีกฝ่ายสวมใส่ อ่อยกันรึเปล่าเนี่ย ปกติไม่ค่อยเห็นใส่กางเกงขาสั้นนอน


“จะนอนแล้วครับ”


เผ็ดสาวเท้าเข้าไปรั้งเอวคอดอีกฝ่ายมาประชิด ร่างเล็กในอ้อมแขนมีท่าทีตกใจนิดหน่อย ยิ่งเผ็ดโน้มหน้าลงหวังจะปล้นจูบกลับโดนอีกฝ่ายเมินหน้าหนีซะอย่างนั้น ร่างสูงจึงได้แต่ใช้สันจมูกคมคลอเคลียที่ลำคอขาวอย่างหยอกล้อ หอมจริงๆเลย ยิ่งอาบน้ำมาใหม่ๆผิวกายของดรีมก็ยิ่งหอมชวนน่าสัมผัส


“กู๊ดไนท์คิสก่อนสิ แล้วจะปล่อยไปนอน”


“ฮื้อ ไม่เอาครับ”


“ไม่จูบ กูก็ไม่ปล่อย” ร่างสูงยังคงกอดรัดตัวดรีมไว้อยู่อย่างนั้น


ยิ่งเผ็ดกอดรัดตัวดรีมแน่นขึ้นเท่าไหร่ ดรีมก็ยิ่งอึดอัดมากขึ้นไปทุกที ไม่ใช่เพราะอ้อมกอดจากร่างสูงเท่านั้นที่ทำให้ดรีมอึดอัด แต่เป็นเพราะกลิ่นจากตัวเผ็ดมันแปลกไป ปกติแล้วเผ็ดจะมีกลิ่นประจำตัวคือหอมแบบเย็นๆเวลาดรีมได้กลิ่นแล้วจะรู้สึกสดชื่นทุกที คราวนี้มีกลิ่นอื่นที่มาเจือปนอยู่กับกลิ่นเย็นๆนั้น มันเป็นกลิ่นหอมอ่อนๆคล้ายแป้งเด็ก หรือว่าจะเป็นกลิ่นที่ติดมาจากเด็กหนุ่มคนนั้น


ดรีมเงยหน้าสบตากับคนที่กอดเขาไว้ ร่างสูงก็สิ่งยิ้มมาให้ กลับมาที่ห้องก็มากอดเขา มาจูบเขา แต่พออยู่ข้างนอกก็กอดจูบกับอีกคน หรือดรีมจะเป็นแค่ของจำนำที่เอาไว้ระบายเท่านั้น ส่วนเด็กหนุ่มคนที่เผ็ดพาไปไหนต่อไหนก็คงเป็นตัวจริงของเผ็ด ร่างสูงจึงได้กล้าทำอะไรแบบนั้นในที่สาธารณะ ผิดกับเขาที่อยู่เพียงแต่ในห้อง ความรู้สึกเจ็บแปล็บแล่นเข้ามาที่หัวใจ ดรีมรู้สึกเหมือนจะกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ไหว จึงได้รีบเขย่งปลายเท้าขึ้นเพื่อจูบร่างสูง


มือหนาประคองเข้าที่ใบหน้าของดรีมก่อนจะบดจูบตอบกลับอย่างดุดัน ปากหยักที่กำลังละเลียดจูบเขาอยู่ตอนนี้ เมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนกลับจูบใครอีกคน น้ำตาใสเริ่มเอ่อล้นขอบตา ดรีมจึงใช้แรงทั้งหมดผลักเผ็ดออกจนอีกฝ่ายเซถอยหลังไปเล็กน้อย ร่างสูงทำหน้าไม่เข้าใจก่อนที่จะเอ่ยปากได้ถาม ร่างบางก็รีบวิ่งเข้าห้องไปเสียแล้ว


“อะไรวะ...สงสัยจะเขิน” เผ็ดหัวเราะกับท่าทางของร่างบาง ก่อนจะปลีกตัวไปอาบน้ำเข้านอนบ้าง




เป็นเช้าที่ผิดปกติมากจริงๆ ร่างบางตื่นมาทำอาหารเช้าก่อนไปเรียนเป็นปกตินะ แต่สิ่งที่ผิดปกติก็คือดรีมไม่พูดไม่จากับเผ็ดเลยสักคำเดียว มื้อเช้าผ่านไปอย่างน่าอึดอัด เผ็ดเองก็เอาแต่ลอบมองอยู่บ่อยๆแต่ก็ไม่ได้ถามออกไป จนกระทั่งขับรถมาส่งถึงหน้าคณะดรีมก็ยังไม่ปริปากพูดสักแอะเดียว


“เดี๋ยวตอนเย็นมารับ”


“ครับ”


ตอบรับเพียงแค่ไหนร่างบางก็ยกมือไหว้ก่อนจะเดินลงจากรถ เป็นอะไรของเขากันวะ หรือว่าจะมีเรื่องเครียด เอะหรือว่าจะโกรธเขา แล้วจะโกรธเขาเรื่องอะไรล่ะ เผ็ดยังไม่ได้ทำให้โกรธสักหน่อย สงสัยจะเครียดนั้นแหละ เอาไว้ตอนเย็นค่อยถามแล้วกัน ร่างสูงละสายตาจากแผ่นหลังบางที่เดินลิ่วๆเข้าคณะไป ก่อนจะขับรถตรงไปที่คณะนิติศาสตร์


เลิกเรียนเผ็ดก็ขับรถมารับจืดที่หน้าคณะเหมือนเดิม แต่จอดรออยู่ได้ประมาณสิบนาทีแล้วก็ไม่เห็นอีกคนจะมา ด้วยความสงสัยเผ็ดจึงลงจากรถเพื่อจะไปตามดรีม ตอนนี้หน้าคณะเศรษฐศาสตร์ไม่ค่อยมีนักศึกษาอยู่แล้ว กวาดสายตามองไปรอบก็ไม่เห็นวี่แววคนร่างเล็กเลย เผ็ดกำลังจะโทรหาดรีมก็ชะงักเมื่อเห็นหญิงสาวผมบลอนด์กำลังนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ม้าหินอ่อนหน้าคณะ จำได้ว่าเป็นเพื่อนกับดรีม เผ็ดจึงสาวเท้าเข้าไปยืนหยุดตรงหน้าหญิงสาว


“ดรีมล่ะ”


“อ้าวคุณเผ็ด มารับดรีมหรือคะ” หญิงสาวผมบลอนด์เงยหน้าขึ้นจากจอสมาร์ทโฟนก่อนจะฉีกยิ้มให้เผ็ด


“อืม ดรีมไปไหน”


“กลับไปแล้วล่ะค่ะ เห็นบ่นว่าปวดหัว” เลิกเรียนปุ๊บดรีมก็รีบขอตัวกลับก่อนทันที เขาบอกกับควีนว่าปวดหัวมากเหมือนจะไม่สบาย เพราะเมื่อคืนดรีมนอนไม่ค่อยหลับเลยเอาแต่คิดเรื่องเผ็ดกับเด็กหนุ่มคนนั้นทั้งคืน


“แล้วทำไมหมอนั้นไม่บอกฉันสักคำ!” จะโทรบอกเขาก่อนไม่ได้เลยรึไง เห็นไหมเนี่ยว่าเป็นห่วง กลับไปจะฟัดซะให้เข็ด ว่าแล้วร่างสูงก็เอี้ยวตัวเตรียมจะกลับ แต่ก็โดนหญิงสาวดึงแขนไว้ก่อน


“อะไร!”


“ที่ดรีมปวดหัวก็เพราะคุณนั้นแหละ เมื่อคืนดรีมบ่นว่านอนไม่ค่อยหลับ”


“แล้วฉันไปทำอะไร”


“อ้าวนี่ยังไม่รู้ตัวอีกหรือคะ! หึ ผู้ชายก็เป็นแบบนี้หมดนั้นแหละ” ควีนยกมืออกก่อนจะเชิดหน้าไปอีกทาง


“แบบนี้แล้วแบบไหน?”


“ก็เมื่อวาน ฉันเห็นคุณไปเดินอี๋อ๋อกับเด็กที่ไหนก็ไม่รู้ แถมยังจูบกันกลางลานจอดรถขนาดนั้น ไม่อายฟ้าอายดินบ้างรึไง! แล้วเมื่อวันก่อนมาบอกว่าชอบเพื่อนฉันแต่พออีกวันก็ไปกับอีกคน ผู้ชายนี่เจ้าชู้หมดทุกคนรึเปล่ายะ!”


ควีนระบายความอัดอั้นตันใจออกมาซะหมด เพราะดรีมเองเป็นคนไม่กล้าพูด ไม่กล้าถาม ในฐานะเพื่อนคนสนิทควีนก็ขอพูดแทนแล้วกัน


“ว่าไงนะ!”


เผ็ดได้แต่ทำหน้าไม่เข้าใจกับสิ่งที่อีกฝ่ายพูด เมื่อกี้ยัยผมบลอนด์คนนี้บอกว่าเขาเจ้าชู้อย่างนั้นหรือ แถมยังว่าเขาไปจูบกับใครที่ลานจอดรถนั้นน่ะไม่ใช่ความจริงเลยสักนิด เมื่อวานเผ็ดพาน้องชายคนกลางไปฉลองเนื่องในโอกาสที่น้องของเขาสอบติดคณะวิศวกรรมศาสตร์ มหา’ลัยเดียวกันกับเขาต่างหาก พอผลประกาศจืดก็รีบโทรหาพี่ชายคนโตเป็นคนแรก ด้วยความดีใจและอยากจะแสดงความยินดีกับน้องก่อนใครในบ้าน เผ็ดจึงแอบพาน้องมาฉลองกันสองคนก่อน


“ยัยบ้า นั้นมันน้องชายฉันต่างหาก!”


“นะ...น้องชาย!”


“ก็เออน่ะสิ แล้วที่ลานจอดรถฉันไม่ได้จูบกับน้องชายตัวเองหรอกนะ ก็แค่จุ๊บกันตามประสาพี่น้องก่อนกลับ” มันก็เป็นเรื่องปกตินะสำหรับการกอดการหอมการจุ๊บกันระหว่างพี่น้อง ไม่ใช่แค่จืดหรอก ขนาดไอ้เปรี้ยวเกลียดมันขนาดไหนเผ็ดยังเคยจุ๊บเลย


“สะ..แสดงว่าฉันเข้าใจผิด...เอ่อ...ขอโทษนะคะคุณเผ็ด” ควีนหน้าเจื่อนลงไปเล็กน้อย ก่อนเธอจะเบิกตาโพลงออกมาเหมือนเริ่มคิดอะไรออก


“ตายแล้ว! คือฉัน...ฉันเอาเรื่องนี้บอกดรีมด้วยน่ะสิ แถมยังส่งรูปที่คุณเผ็ดกับน้องชายจุ๊บๆกันไปให้ดรีมดูด้วย...”


“นี่เธอ! แอบสะกดรอยตามฉันเรอะ”


“ก็ฉันสงสัยนี่คะ”


แล้วที่ดรีมไม่ยอมพูดจากับเผ็ดเมื่อเช้าก็เพราะเรื่องนี้ด้วยใช่ไหมเนี่ย กลับไปต้องรีบไปอธิบายซะแล้วสิ เดี๋ยวนะถ้าอย่างนั้นก็แสดงว่าดรีมหึงเขาแน่ๆ ถึงได้เอาแต่นั่งเงียบหน้างอไม่ยอมพูดด้วย หึหึ น่ารักชะมัดเลย


“ฉันกลับละ”


“เดี๋ยวก่อนค่ะคุณเผ็ด...ฉันมีอีกเรื่องนึง...”




ดรีมที่รีบกลับคอนโดมาตั้งแต่บ่ายสาม ก็อาบน้ำทานข้าวทานยาแล้วรีบเข้านอนทันที เนื่องจากเมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับ มาหลับก็ตอนรุ่งเช้า ไปเรียนด้วยอาการมึนๆแถมยังปวดหัวหนักอีก นอนไปได้สักพักประตูห้องก็ถูกเปิดออก ดรีมสัมผัสได้ถึงเตียงที่ยวบลง แต่เจ้าตัวก็ไม่ยอมลืมตาขึ้นมาเพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะรู้ว่ายังไม่นอน ดรีมเองก็รู้สึกผิดไม่น้อยที่ลืมโทรบอกตอนนี้ได้แต่หวังว่าเผ็ดคงจะไม่โกรธเขา สัมผัสจากฝ่ามือใหญ่ลูบผมเขาคล้ายกับกล่อม ความอุ่นจากมือทำให้ดรีมรู้สึกผ่อนคลายจนผล็อยหลับไปอีกที


เช้าวันเสาร์ก็ยังคงเป็นเช้าที่หม่นหมองสำหรับดรีมอยู่ดี หลังจากตื่นร่างบางก็จัดการทำความสะอาดภายในห้องคอนโดของเผ็ดให้เรียบร้อยเกือบหมดทุกโซน เว้นแต่ห้องนอนของเผ็ดที่ยังไม่ได้เข้าไป เพราะร่างสูงยังไม่มีท่าทีว่าจะออกมา สงสัยจะยังไม่ตื่น พอทำความสะอาดเสร็จดรีมก็เข้าครัวทำอาหารเช้ารออีกฝ่าย สักพักสิ่งออดหน้าห้องก็ดังขึ้น ดรีมจึงละมือจากการทำอาหารวิ่งไปเปิดประตู


“พี่ดรีม สวัสดีครับ” ร่างสูงตรงหน้าคือเปรี้ยวน้องชายคนเล็กของเผ็ดนั้นเอง ดรีมยิ้มรับก่อนจะเปิดประตูให้เด็กหนุ่มเข้ามา


“พี่เผ็ดยังไม่ตื่นอีกเหรอครับ”


“ยังครับ คุณเปรี้ยวทานข้าวเช้ามารึยัง ผมกำลังทำมื้อเช้าให้คุณเผ็ดพอดีเลย”


“ยังเลยครับ หิวจนไส้กิ่วอยู่แล้ว” เด็กตัวยักษ์เบะปากก่อนจะยกมือลูบท้อง


“เอ่อ..ถ้าอย่างนั้นรบกวนคุณเปรี้ยวเข้าไปปลุกคุณเผ็ดทีครับ เดี๋ยวผมจะตั้งโต๊ะรอ”


“รับทราบครับ!”


ไม่นานเด็กยักษ์ก็ออกมาพร้อมกับพี่ชายที่มีสภาพเหมือนยังไม่ตื่นเต็มที่ ผมเผ้ายุ่งเหยิงไปหมด แถมยังใส่แค่บ็อกเซอร์ตัวเดียวอีกจะโชว์หุ่นไปถึงไหนกัน ร่างสูงเดินมานั่งประจำที่ก่อนจะหยิบแซนวิชทูน่าเข้าปากไม่พูดไม่จา


“นี่พี่เผ็ด” เปรี้ยวกระตุกแขนพี่ชายตัวเองเบาๆ อีกฝ่ายจึงหันมาทำตาดุใส่น้องอย่างเคืองๆ


“วันนี้เปรี้ยวชวนพี่ดรีมไปเที่ยวได้ป่ะ”


“ไปเที่ยวไหนล่ะ แล้วเขาอยากไปกับมึงรึเปล่า ไอ้เปรี้ยว” พี่ชายเอ่ยถามก่อนจะชำเลืองมองร่างบางที่นั่งฝั่งตรงข้าม


“ไปห้างใกล้ๆนี่แหละ พี่ดรีมไปเป็นเพื่อนเปรี้ยวหน่อยสิ นะครับนะ” เด็กยักษ์ส่งสายตาอ้อนวอนมาทางดรีม


“อะ...เอ่อ...ผมแล้วแต่คุณเผ็ดครับ”


“อยากไปก็ไปสิ กูไม่ได้ว่าอะไร” ร่างสูงเอ่ยอนุญาตพร้อมกับกัดแซนวิชที่เหลือเข้าก่อน


ให้ง่ายขนาดนี้เลยเหรอ ปกติแค่ขอลงไปซื้อของที่ร้านสะดวกซื้อข้างล่างยังไม่ค่อยอนุญาตเลย นอกจากเจ้าตัวจะไปกับดรีมด้วย แต่วันนี้มาแปลกยอมให้ไปเที่ยวกับเปรี้ยวแบบง่ายๆซะอย่างนั้น


“พี่เผ็ดไม่ไปไหนเหรอ”


“กูมีธุระทั้งวัน มึงก็พาดรีมไปเที่ยวกลับค่ำๆก็ได้”


“ได้เลยครับ ผมจะดูแลพี่ดรีมอย่างดีเลย”


มันแปลกจริงๆนะ...หรือว่าดรีมคิดไปคนเดียว


เปรี้ยวพาดรีมมาเดินเล่นห้างใกล้ๆคอนโด เดินดูนู้นดูนี่สักพักก็พาเขาไปดูหนังต่อ พอออกจากโรงหนังก็ปาไปห้าโมงเย็นแล้ว ดรีมก็อยากจะบอกเปรี้ยวอยู่เชียวว่ามันเริ่มค่ำแล้วควรกลับคอนโดได้แล้ว เดี๋ยวเผ็ดจะดุเอา แต่เจ้าเด็กยักษ์ก็ยังเพลิดเพลินกับการเดินดูของกระจุกกระจิกนู้นนี้อยู่ไม่ยอมพาดรีมกลับสักที พอถึงหกโมงเย็นเปรี้ยวก็งอแงอยากกินไอติม ดรีมก็ยอมตามใจพาเปรี้ยวไปนั่งกินไอติมจนเวลาล่วงเลยมาหนึ่งทุ่มเศษ เจ้าเด็กยักษ์จึงพาเขากลับแต่โดยดี


“อืม...พี่เผ็ดเหรอ...กำลังกลับนะ...อยู่หน้าคอนโดแล้วล่ะ...ครับ” ถึงหน้าคอนโดเปรี้ยวก็โทรรายงานพี่ชายก่อนจะพาดรีมขึ้นลิฟท์ไป


พอถึงหน้าห้องเปรี้ยวก็กดออดก่อนจะใช้คีย์การ์ดที่พี่ชายเอาไว้ให้เปิดประตูเข้าไป ดรีมเองก็ยังงงกับพฤติกรรมของเปรี้ยวไม่หาย จะกดออดทำไมถ้ามีคีย์การ์ด เจ้าเด็กยักษ์หันมายิ้มให้ก่อนจะดึงตัวดรีมเข้าห้อง ภายในห้องเงียบและมืดเอามากๆสงสัยคุณเผ็ดจะยังไม่กลับมา...


ปุ๊! ปัง!


“แฮปปี้เบิร์ธเดย์ทูยู”


เสียงร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ธเดย์ดังขึ้น พร้อมกับร่างสูงของเผ็ดที่กำลังถือเค้กก้อนโตเดินมาที่เขา แสงเทียนที่ปักอยู่ในเค้กทำให้ดรีมเห็นหน้าของร่างสูงชัดเจนทีเดียว ไม่มีคำพูดใดๆมีเพียงรอยยิ้มจากร่างสูงที่ส่งมาให้ดรีม ความรู้สึกหม่นหมองที่มีมาตลอดสองวันที่ผ่านมาหายไปจนหมด รอยยิ้มของคนตรงหน้าทำให้ครีมยิ้มออกมาได้ หัวใจที่เหี่ยวเฉาก็กลับมาเต้นรัวอีกครั้ง


“เป่าสิ” คนตรงหน้าดรีมเอ่ยขึ้น ร่างบางจึงหลับตานึกอธิษฐานในใจก่อนจะก้มลงเป่าเปลวเทียนที่ปักอยู่บนเค้ก


“ฟู่วว”


“เย้”


เสียงเฮของคนหลายคนร้องขึ้นพร้อมกับไฟภายในห้องที่สว่างวาบขึ้นมา จากตอนแรกที่เห็นเพียงร่างสูงของเผ็ด พอไฟสว่างดรีมถึงกับอึ้ง มองไปยังด้านหลังของเผ็ดมีควีนเพื่อนสนิทของเขา เปรี้ยว ผู้ชายร่างสูงอีกสองคนไม่แน่ใจว่าเป็นใคร ก่อนสายตาดรีมจะไปสะดุดกับร่างเล็กของอีกคนที่ค่อยๆโผล่มาจากหลังของเผ็ด เด็กคนนี้ที่จูบกับเผ็ด...


เด็กหนุ่มร่างเล็กผิวขาวจัดหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มคล้ายเด็กผู้หญิงเดินเข้ามาหาดรีม ก่อนจะยกมือไหว้อย่างมีมารยาท ร่างเล็กตรงหน้ายิ้มกว้างจนเห็นฟันขาวเรียงเป็นระเบียบ มองอย่างไรก็น่ารักไปซะหมด


“สวัสดีครับพี่ดรีม น้องชื่อ‘จืด’นะครับเป็นน้องชายพี่เผ็ด”


“นะ...น้องชายเหรอ”


“ครับ จืดขอโทษนะที่ทำให้พี่ดรีมเข้าใจผิด ต่อไปจืดจะไม่จุ๊บๆกับพี่เผ็ดอีกแล้ว เดี๋ยวพี่ดรีมจะหึงเอา”


“เอ่อคือ...” ดรีมถึงกับหน้าร้อนผ่าวขึ้นมา ไม่ใช่ว่าหึงเผ็ดหรอก แต่เป็นเพราะว่าไม่รู้ก็เลยคิดว่าเผ็ดมีแฟนอยู่แล้วต่างหาก เลยทำให้ซึมๆไป


“ดรีมมมมมมมม ฉันเองก็ขอโทษนะที่ทำให้แกรู้สึกแย่ ฉันทำไปเพราะห่วงแกกลัวแกจะโดนหลอก ฉันก็เลยตีตนไปก่อนไข้” เพื่อนสาวคนสนิทเดินเข้ามาควงแขนดรีม เธอเบะปากเหมือนจะร้องไห้ ดรีมจึงยกมือลูบหัวเบาๆ


“ไม่เป็นไรหรอก ขอบคุณควีนมากนะที่เป็นห่วงเรา”


“ถ้าอย่างนั้นก็หายโกรธกูได้รึยัง” ร่างสูงพูดขึ้นบ้าง


“ผ..ผมไม่ได้โกรธสักหน่อย ก็แค่...เอ่อ...”


“เอาไว้คุยกันทีหลังดีกว่าเรื่องของครอบครัว ตอนนี้กูหิวจนไส้จะขาดอยู่แล้ว” เพื่อนคนนึงของเผ็ดพูดขึ้น เขาเดินแทรกออกมาจากด้านหลังของเผ็ดก่อนจะยิ้มอย่างสดใสให้ดรีม


“สวัสดีครับ ผมชื่อกายเป็นเพื่อนไอ้เผ็ดมัน ส่วนไอ้คนนู้นชื่อภาคินก็เป็นเพื่อนไอ้เผ็ดอีกเช่นกัน” กายรีบเข้ามาแนะนำตัวกับดรีมพร้อมกับชี้นิ้วไปยังร่างสูงอีกคนที่ยืนสูบบุหรี่อยู่นอกระเบียง ภาคินพยักหน้ามาทีนึงกรายๆว่าเออนั้นแหละชื่อของเขา


“แล้วควีนมาได้ยังไง..เอ่อ...แล้วคุณเผ็ดรู้จักวันเกิดผมได้ยังไงครับ”


“เมื่อวานคุณเผ็ดไปรับแกที่คณะแต่แกกลับก่อน ฉันเห็นพอดีก็เลยบอกคุณเผ็ดว่าวันนี้วันเกิดแก ฉันกับคุณเผ็ดเลยวางแผนจะเซอร์ไพรส์น่ะ” ควีนอธิบายเรื่องทั้งหมด


“คุณเผ็ดก็เลยให้คุณเปรี้ยวพาผมไปเที่ยวทั้งวันน่ะหรือครับ”


“อืม...ถ้ามึงอยู่ห้องจะจัดห้องจะได้ยังไงกันล่ะ เลยต้องล่อให้ออกไปก่อน”


จริงๆแล้วดรีมเองก็เอาแต่คิดมากจนลืมวันเกิดตัวเองไปเลย พอเจอแบบนี้ไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง และดรีมก็ไม่อยากจะเชื่อเลยว่างานวันเกิดเล็กๆของเขาเผ็ดจะเป็นคนคิดทำเซอร์ไพรส์ ตลอดยี่สิบปีที่ผ่านมาเขาไม่เคยมีงานวันเกิดแบบนี้สักครั้ง มีแค่ออกไปทานข้าวข้างนอกกับครอบครัวเท่านั้น และวันนี้เผ็ดก็ได้ทำให้ดรีมมีความสุขมากๆ ไม่มีคำพูดไหนที่จะอธิบายความสุขที่มีเอ่อล้นเต็มหัวใจ ไม่มีคำพูดไหนที่จะสวยหรูเท่ากับ...


“ขอบคุณครับ”


‘ขอบคุณที่มาเป็นความสุขของผม’




TBC.



talk ; ตอนนี้ก็แฮปปี้! และแล้วน้องจืดก็ถูกเปิดตัวอย่างเป็นทางการ :m1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 13 P.12 [29-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: PIMJOO ที่ 29-12-2016 16:46:53

อยากรู้จักน้องจืดดดดดดดด :-[

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 13 P.12 [29-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 29-12-2016 17:02:17

อื้ออออ แล้วก็จะหวานๆๆๆ กันแล้วสินะ ฮาาาา

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 13 P.12 [29-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 29-12-2016 17:02:42

น้องจืด ดีงาม ..

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 13 P.12 [29-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 29-12-2016 17:48:20

ทายถูก น้องจืดจริงๆด้วย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 13 P.12 [29-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 29-12-2016 17:54:10

ออร่ามา

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 13 P.12 [29-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: LovEYouOnLy ที่ 29-12-2016 18:02:34

งานดีคือน้องจืด แล้วใครจะได้น้องจืดไป แต่ประเด่นหลังคือลืมเจ้าของวันเกิดซะและเพราะน้องจืดเราได้เปิดตัวอย่างเป็นทางการ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 13 P.12 [29-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 29-12-2016 18:25:48

น้องจืดมีแฟนรึยังคะ?  :)

หายงอนแล้วนะ น้องดรีม อิอ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 13 P.12 [29-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: angelhani ที่ 29-12-2016 18:49:41

หลงรักน้องจืด

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 13 P.12 [29-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: ShadeoftheMoon ที่ 29-12-2016 19:28:50

หรือว่าน้องนมจืดจะคู่กับเพื่อนของเผ็ด มโนไปนั่น

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 13 P.12 [29-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 29-12-2016 20:22:43

ว่าแล้วเชียวว่าต้องเป็นแบบนี้

ตอนนี้อ่านแล้วดีกับใจจริงๆ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 13 P.12 [29-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 29-12-2016 20:26:49

ตอนนี้เสี่ยเผ็ดหวานเนอะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 13 P.12 [29-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 29-12-2016 20:35:13

 :-[ :-[ :-[ :-[ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 13 P.12 [29-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 29-12-2016 21:05:29

น้องจืดจะมีคู่ไหมนะ อิอิ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 13 P.12 [29-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 29-12-2016 21:27:09

เพราะ...หึง...จึง..งอน

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 13 P.12 [29-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 29-12-2016 21:30:28

 :impress2:



จัดไปชุดใหญ่

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 13 P.12 [29-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Dezzerr ที่ 29-12-2016 21:36:08

น้องจืดดดด พี่หลงรักกก

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 13 P.12 [29-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 29-12-2016 22:21:36

เผ็ดคงรักเรีมมากๆๆ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 13 P.12 [29-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: holyhilly ที่ 29-12-2016 23:22:27

 :katai2-1: วันนี้วันเกิดเราเช่นเดียวกะดรีมเลย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 13 P.12 [29-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 29-12-2016 23:32:06

เปิดตัวน้องจืดแล้ว มีคู่ไหมน้า~

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 13 P.12 [29-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 30-12-2016 04:00:58

เปรี้ยววววคิดถึงเปรี้ยววววว

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 13 P.12 [29-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 30-12-2016 08:33:31

ฮ่อลลลลลลล น่ารักจังเลย!!

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 13 P.12 [29-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Frankdar ที่ 30-12-2016 11:21:41

งื้อออออ  จุ๊บๆ น้องจืดมาจุ๊บๆกะเค้าาา  :impress2:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 13 P.12 [29-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: astxy_original ที่ 30-12-2016 12:04:31

 :impress2: :o8:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 13 P.12 [29-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 30-12-2016 12:19:38

พลาดไปสำหรับเรื่องนี้แอบเสียดายมาตามอ่านช้าไปแต่สนุกมากๆ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 13 P.12 [29-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Papangtha ที่ 30-12-2016 13:47:41

 :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 13 P.12 [29-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: lemonpreaw ที่ 30-12-2016 14:02:30

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 13 P.12 [29-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Atroce ที่ 30-12-2016 16:03:48

เสี้ยเผ็ดคือดี

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 13 P.12 [29-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: zenesty ที่ 30-12-2016 23:03:35

รอเสี่ยเผ็ด  ว่าไปแล้วเสี่ยเผ็ดของเรานี่ก็น่ารักดีแฮะ   :impress2:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 13 P.12 [29-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: astxy_original ที่ 30-12-2016 23:05:08

 :impress2:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 13 P.12 [29-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 31-12-2016 00:37:02

เสี่ยเผ็ดแกก็น่ารักอยู่นะ จัดงานวันเกิดให้น้องด้วย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 13 P.12 [29-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 31-12-2016 07:15:25

น้านงัย น้องจืดจริงๆด้วย ไม่ต้องจุ๊บๆกับพี่เผ็ดมาจุ๊บๆกับพี่ก็ได้ลูก น่าเอ็นดูแท้ น่ารักจัง คือน่าจะมีเป็นซีรี่ย์เลยนะ ครอบครัวรสชาด อยากอ่านเรื่องของน้องจืดกับน้องเปรี้ยวด้วย o18
 :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 13 P.12 [29-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 31-12-2016 09:44:21

น้องจืดคงเป็นหัวแก้วหัวแหวนของบ้านเลยรึป่าวเนี่ย ดูน่ารักน่าเอ็นดูมากเลย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 13 P.12 [29-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 31-12-2016 12:10:11

น้องจืดน่ารักกกกก

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 13 P.12 [29-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 31-12-2016 18:20:05

 o13

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 13 P.12 [29-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: Zalzah_iP ที่ 31-12-2016 18:39:10

 :z1: :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 13 P.12 [29-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 31-12-2016 20:12:24

น้องจืดน่ารัก :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 13 P.12 [29-12-59]
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 31-12-2016 23:27:08

ต่อไปก็ขอแบบหวานๆกันบ้างนะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 14
เริ่มหัวข้อโดย: jpeemka ที่ 01-01-2017 00:16:17

ตอนที่ 14




เผ็ดเล่าให้ฟังว่าตั้งแต่วันที่ไปรับดรีมที่คณะ พอเจอควีนเพื่อนสนิทของดรีมก็โดนเจ้าหล่อนโวยวายใส่อยู่หลายนาที พอรู้สาเหตุว่าทำไมดรีมถึงไม่ยอมพูดด้วยกะจะรีบกลับมาอธิบายตั้งแต่วันนั้นเลย แต่โดนสาวผมบลอนด์บอกให้อุบอิบไว้ก่อน เพราะวันถัดไปเป็นวันเกิดของดรีมซึ่งเผ็ดเองก็พึ่งรู้ จึงได้วางแผนกันทำเซอร์ไพรส์แล้วก็เปิดตัวไอ้คนตัวปัญหาไปด้วยนั้นก็คือน้องจืดน้องชายคนกลางของเผ็ด แผนของการเซอร์ไพรส์วันเกิดคือเผ็ดได้โทรบอกน้องชายคนเล็กให้พาดรีมออกไปเที่ยวก่อน หลังจากนั้นเผ็ดก็นัดเพื่อนสนิทของตัวเอง น้องจืด และก็ควีนมาที่คอนโดเพื่อตกแต่งห้องนิดๆหน่อยๆ พร้อมกับซื้ออาหาร เครื่องดื่ม และเค้กก้อนใหญ่มาแช่ตู้เย็นไว้รอ เมื่อเปรี้ยวพาดรีมกลับถึงคอนโดก็ให้สัญญาณโดยการกดออดหน้าห้อง แผนนี้ช่างแยบยลจริงๆ


“แล้วนี่เปิดตัวกันเลยใช่ไหมวะ” เพื่อนสนิทของเผ็ดที่ชื่อกายฉีกยิ้มล้อเลียนเพื่อน


“ไม่เสือกสักเรื่องสิมึง” เผ็ดพูดพลางยกเท้าใส่หน้ากายที่นั่งโซฟาอีกตัวที่อยู่เยื้องๆกันฝั่งขวา


“สัส กูก็แค่ถามดูทำเป็นโหดว่ะเสี่ย แล้วตกลงถึงขั้นไหนกันแล้ว”


“ดูๆกันอยู่” เผ็ดตอบเพื่อนร่างสูงก่อนจะรีบกระดกเบียร์จนเกือบหมดกระป่องเพื่อกลบเกลื่อนความเขิน


“จากของจำนำเป็นของจำเลยรักเหรอวะ ฮ่าๆ”


“ยุ่งหน่า”


ตอนนี้เผ็ดและผองเพื่อนกำลังนั่งรวมตัวกันอยู่ที่โซฟาหน้าทีวีภายในโซนห้องนั่งเล่นหลังจากทานมื้อเย็นและเค้กเสร็จเรียบร้อย เผ็ดและผองเพื่อนนั่งจิบเบียร์ไปคุยกันไป ฝั่งเปรี้ยวและควีนกำลังเก็บเศษซากของพลุกระดาษที่เกลื่อนกราดรอบห้องและจัดของให้เข้าที่เรียบร้อยตามคำสั่งของเจ้าของห้อง ส่วนเจ้าของวันเกิดอย่างดรีมเองอาสาที่จะล้างจานและทำความสะอาดห้องครัว


“พี่ดรีมให้จืดช่วยไหมครับ” เด็กหนุ่มตัวเล็กกว่าเขาชะโงกหน้าเข้ามาขณะที่ดรีมกำลังล้างจาน


“อะ...คุณจืด...เอ่อ...ไม่เป็นไรครับเดี๋ยวผมจัดการเอง คุณจืดไปนั่งเถอะ”


“เรียกน้องจืดก็ได้ครับ ไม่อยากให้เรียกคุณๆเหมือนพี่เผ็ด มันห่าเหิน” จืดยิ้มแฉ่งโชว์ฟันขาว ขณะที่ดรีมกำลังยืนอึ้งกับความน่ารักสดใสของน้องจืดอยู่นั้นเอง เจ้าตัวก็ก่อนจะแอบดึงจานในมือดรีมไปล้างแทน


“คุณจืด! เดี๋ยวผมล้างเองครับ”


“ไม่เอาเดี๋ยวจืดล้างช่วย พี่ดรีมเรียกน้องจืดสิครับ” คนตัวเล็กกว่าทำหน้าหงอยเหมือนหมาจนดรีมอดรู้สึกสงสารไม่ได้


“ครับน้องจืด”


“เดี๋ยวจืดช่วยล้างนะพี่ดรีม จะได้เสร็จเร็วๆ” ว่าแล้วน้องจืดก็ลงมือล้างจานช่วยดรีมอย่างคล่องแคล่ว อดสงสัยไม่ได้จริงๆท่าทางคุณหนูซะขนาดนี้ทำงานบ้านเป็นด้วยหรือ อย่างตอนที่เปรี้ยวเคยช่วยดรีมทำอาหาร เจ้าตัวบอกท่าเดียวว่าจะทำช่วยแต่แค่หั่นผักยังเก้ๆกังๆเลย


“น..น้องจืดดูคล่องจังเลยนะครับ”


“หมายถึงล้างจานเหรอครับ จืดช่วยป้าสายล้างประจำเลย อ๋อ..ป้าสายเป็นหัวหน้าแม่บ้านที่บ้านใหญ่น่ะครับ”


น้องจืดพูดจบก็เกิดความเงียบขึ้น ดรีมเองก็เป็นคนชวนพูดไม่ค่อยเก่งจึงได้แต่ก้มหน้าล้างจานอย่างเดียว แต่น้องจืดอยากรู้จักแฟนพี่เผ็ดคนนี้เยอะๆนี่หน่า


“พี่ดรีมคบกับพี่เผ็ดนานรึยังครับ” คำถามนี้ทำเอาเจ้าของวันเกิดหน้าขึ้นสีเลยทีเดียว


“มะ...ไม่ได้คบครับ”


“อ้าว จืดนึกว่าคบกันแล้ว...หรืออยู่ในช่วงจีบๆกันอยู่หรือครับ”


“เอ่อ...”


“ถ้าพี่ดรีมลำบากใจไม่ต้องตอบก็ได้ครับ เดี๋ยวจืดถามพี่เผ็ดเอง” เด็กหนุ่มยิ้มแฉ่งให้กับดรีมอีกครั้ง ก่อนจะหันไปสนใจจานเปียกที่อยู่ในมือ เขาหยิบผ้าสะอาดในลิ้นชักออกมาเช็ดจานให้แห้งก่อนจะวางเรียงไว้อย่างเป็นระเบียบ กิริยามารยาทเด็กคนนี้ช่างเรียบร้อยต่างกับคนพี่ซะจริงๆ ดรีมคิดในใจ


“น้องจืดอยู่ม.6แล้วหรือครับ”


“ครับ ตอนนี้จืดติดรับตรงคณะวิศวะที่มหา’ลัยเดียวกับพี่เผ็ดด้วยนะ”


“ยินดีด้วยนะครับ” ดรีมหันไปยิ้มให้เด็กหนุ่มที่ยืนข้างๆเขาบ้าง แต่สีหน้าจืดกลับเจื่อนลงเล็กน้อยเหมือนไม่ค่อยยินดีเท่าไหร่


“น้องจืด? เอ่อ...ไม่ชอบหรือครับ”


“จืดชอบคณะนี้นะแต่ไม่อยากเรียนที่นี่น่ะครับ จืดว่าจะแอบยื่นแอดมิดชั่นที่มหา’ลัยอื่น”


“หืม แต่ผมว่ามหา’ลัยไหนก็เหมือนกันนะครับ หรือว่าน้องจืดอยากเปลี่ยนบรรยากาศ” จืดทำหน้าครุ่นคิดสักพัก เจ้าตัวยิ้มออกมาพร้อมกับพยักหน้ารัวๆ


“อยากเปลี่ยนบรรยากาศบ้างครับ แต่ทางบ้านคงไม่ยอม...”


“ทำอะไรกัน!”


เสียงทุ้มตวาดดังลั่นทำเอาคนสองคนที่กำลังยืนคุยกันถึงกับสะดุ้งโหยง ดรีมหันไปเจอเผ็ดยืนกอดอกตีหน้ายักษ์อยู่ สายตาคมจ้องมองมายังเขาแบบจะกินเลือดกินเนื้อเลยทีเดียว หรืออาจจะเป็นเพราะหวงน้องจืด


“จืดล้างจานช่วยพี่ดรีมไงครับ” เจ้าตัวเล็กชิงตอบก่อนทันใด


“แล้วทำไมต้องยืนใกล้กันขนาดนั้น” พี่ชายคนโตของบ้านยังคงทำหน้าถมึงทึงอยู่ จืดจึงเขยิบตัวออกมาจากดรีมสองสามก้าว


“พี่เผ็ดจะหวงอะไรนักหนาเนี่ย” เปรี้ยวได้แต่ส่ายหน้ากับอาการหึงหวงของพี่ชาย นี่ก็ไม่รู้ว่าหวงดรีมหรือหวงจืดกันแน่ เพราะก่อนหน้านี้เผ็ดก็มักจะคอยคุมน้องชายคนกลางอย่างจืดอยู่เสมอ ไม่มีพลาดในสายตา ใครมองนิดมองหน่อยไม่ได้ทำตาขวางใส่ทันที แต่ตอนนี้มีดรีมเข้ามาอีกคน ครั้งก่อนก็หวงจนถีบเปรี้ยวจนกระเด็น


ความจริงแล้วเผ็ดก็หวงทั้งสองคนนั้นแหละแต่หวงคนละแบบ จืดนี่ก็คอยห่วงคอยหวงคอยตามมาตั้งแต่ยังเล็ก ส่วนดรีมเองก็หวงแบบคนรัก พอเจอทั้งสองคนนี้อยู่ด้วยกันยิ่งหวงเข้าไปใหญ่ หวงน้องด้วยหวงดรีมด้วย มันก็เลยหวงดับเบิ้ลจนทำให้เลือดขึ้นหน้านิดๆ ตอนแรกก็นั่งจิบเบียร์กับพวกไอ้กายและไอ้ภาคินอยู่ดีๆ แต่สายตาดันไปชำเลืองเห็นร่างเล็กๆทั้งคู่กำลังจู๋จี๋กันที่ห้องครัว ขายาวก้าวเดินฉับๆมาที่ห้องครัวอย่างลืมตัว

“พวกมึงกลับไปได้ละ เดี๋ยวคุณนายหวานจะโทรมาจิกกูอีก ไปๆ” เผ็ดดึงจืดออกมาก่อนจะดันเจ้าตัวเล็กไปหาไอ้เด็กยักษ์อย่างเปรี้ยว


“เปรี้ยวมึงพาจืดกลับบ้านไป” พี่ชายคนโตผลักภาระให้กับน้องชายคนเล็ก เปรี้ยวแอบกรอกตาเป็นสามร้อยหกสิบองศาก่อนจะผลักจืดให้พี่ชาย


“เปรี้ยวต้องไปทำรายงานที่บ้านเพื่อนต่อนะ ไม่ว่างไปส่งหรอก”


“ไอ้เปรี้ยว! มึงก็ไปส่งจืดที่บ้านใหญ่แปบเดียวแล้วค่อยไปบ้านเพื่อนมึงสิวะ เดี๋ยวก็ให้ยืมรถเลยเอ้า!” พี่ชายเริ่มต่อรอง อยากจะให้พวกสัมภเวสีนี่รีบๆกลับไปซะเพราะเผ็ดจะได้จัดการกวางน้อยที่ยืนตาใสหน้าตาเหลอหลาอยู่นี่สักที อดกินมาตั้งหลายวัน


“เปรี้ยวจะนั่งแท็กซี่ไปเอง ไม่อยากวนมาอีก พี่เผ็ดก็ไปส่งจืดดิ” สองพี่น้องยังคงเกี่ยงกันไม่เลิก จนเพื่อนสาวคนสนิทของดรีมถึงกับโพลงออกมาด้วยความรำคาญแบบโคตรๆ


“โอ๊ยจะบ้าตาย นี่ดรีม...ฉันกลับก่อนนะ ปวดหัวกับสามพี่น้องนี่จริงๆเลย”


“เอ่อ...กลับแล้วเหรอควีน ขอบคุณมากนะสำหรับวันนี้” ดรีมยิ้มให้เพื่อนสนิท ควีนพยักหน้ารับน้อยๆก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋าสะพายขึ้นมาแล้วเดินกระแทกไหล่พวกหนุ่มๆออกไปด้วยท่าทีหงุดหงิด(มาก)


“เห้ยยยยย ยังไม่ได้ขอเบอร์ไว้เลย เอ่อ...เผ็ดกูตามสาวแซ่บคนนั้นไปก่อนนะ บายเพื่อน”


กายเองที่จับจ้องควีนมาตั้งแต่ต้นงานพอเห็นสาวที่หมายปองกลับไป เจ้าตัวเลยนึกขึ้นมาได้ว่ายังไม่ได้ขอเบอร์จึงรีบชิ่งตามหลังสาวผมบลอนด์ไปติดๆ และสถานการณ์ที่เงียบไปเมื่อสักครู่ก็เริ่มปะทะกันขึ้นอีกครั้ง เผ็ดดันตัวจืดให้เปรี้ยว เปรี้ยวเองก็ผลักจืดให้เผ็ดอยู่อย่างนั้น ดรีมเองก็ไม่รู้จะช่วยอย่างไรก็ได้แต่มองดูน้องจืดที่โดนเกี่ยงไปมาอย่างรู้สึกสงสาร แต่ดูเหมือนว่าคนที่ถูกเกี่ยงไม่เห็นจะโวยวายออกมาสักแอะ จืดเองก็หันไปทางพี่ชายคนโตทีหันไปทางน้องคนเล็กที จนในที่สุดเพื่อนผู้ที่มีความอดทนสูงที่สุดของเผ็ดก็กระชากแขนจืดออกมาจากสถานการณ์บ้าๆนี่


“เดี๋ยวกูไปส่งเอง” ภาคินผู้เย็นชาและโคตรเฉยชาถึงกับเอ่ยปากออกมานิ่งๆ ร่างสูงถอนหายใจอย่างเบื่อหน่ายก่อนจะลากคนตัวเล็กออกไป คนโดนลากเองเหมือนสติสตังยังมาไม่ครบถ้วนเนื่องจากการโดนผลักไปมาจนมึนหัวจึงไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าโดนลากออกมา


“แค่นี้ก็จบ” เผ็ดพูดอย่างไม่ยี่หระ ดรีมแอบค้อนอยู่ในใจ เป็นพี่ชายแท้ๆทำไมเรื่องแค่นี้ก็ต้องเกี่ยงกัน ไม่ห่วงน้องบ้างรึไง


“พี่เผ็ด! ปล่อยจืดไปกับพี่คินได้ยังไง!!”


ถึงเมื่อกี้จะเกี่ยงกันไม่ไปส่งจืด แต่พอนึกได้ว่าคนที่ลากจืดออกไปคือภาคินทำเอาเปรี้ยวและเผ็ดสติกลับคืนมาครบถ้วน ภาคินเป็นผู้ชายที่นิ่งขรึมต่างกับเผ็ดที่กระโชกโฮกฮาก แต่ความเจ้าชู้นี่ไม่ต่างกับกายเลย หรืออาจจะยิ่งกว่ากายซะด้วยซ้ำ ภาคินเป็นผู้ชายที่น่ากลัวที่สุดคนนึงก็ว่าได้ เมื่อรู้ว่าน้องตัวเองกำลังตกอยู่ในเงื้อมมือเสือร้าย เผ็ดก็รีบวิ่งกระหืดกระหอบออกจากห้องทันใด


“เฮ้อ...พี่เผ็ดนี่ล่ะก็” เปรี้ยวถอนหายใจแรงๆแต่ไม่ทันได้สูดลมหายใจเข้าปอด ร่างสูงก็วิ่งกลับมาเปิดประตูพรวดแล้วชะโงกหน้าเข้ามา


“ไอ้เปรี้ยว! กูฝากดรีมไว้กับมึงก่อน...อย่าทำอะไรเกินคำสั่งกู!”


“โอ๊ยพี่เผ็ด หวงทีละคนดิ! ป่านนี้พี่คินพาจืดถึงม่านรูดแล้วมั้ง” เปรี้ยวล่ะอยากจะบ้าตาย


เสี่ยเผ็ดผู้มีความหึงหวงระดับสิบ ถึงจะวิ่งออกไปแล้ว...แต่ก็ไม่วายจะวิ่งกลับมาสั่งน้องชายเพราะกลัวว่าน้องชายจะทำอะไรคนของตัวเอง


เผ็ดนี่มันเผ็ดจริงๆนะ


TBC.





talk ; Happy New Year 2017  :m1: ตอนนี้มาสั้นๆก่อนนะคะเพราะตอนหน้าอาจจะ...  :m26:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 14 P.14 [01-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: LovEYouOnLy ที่ 01-01-2017 00:29:53

Happy New Year 2017

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 14 P.14 [01-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: SiHong ที่ 01-01-2017 00:41:01

ภาคินจืด อิอิ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 14 P.14 [01-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: astxy_original ที่ 01-01-2017 00:54:18

HPNY2017 ค่าาา อยากรู้แล้วว่าภูมันจะหาเงินได้ไหม ถ้าไม่ได้มันขู่จะปล่อยคลิปไหม หรือบลาๆๆๆ โอ๊ย คิดแล้วก็อย่างรู้ #ได้แต่คิดแล้วก็สงสัย  :katai3: :hao5:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 14 P.14 [01-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 01-01-2017 01:19:10

 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 14 P.14 [01-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 01-01-2017 02:57:49

ตลกดี
สวัสดีปีใหม่ค่ะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 14 P.14 [01-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 01-01-2017 06:43:37

เสี่ยเผ็ดมีความหวงซ้ำซ้อน ทั้งน้องทั้งเมีย น้องจืดน่ารักดีนะ

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 14 P.14 [01-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 01-01-2017 07:33:42

555...จะได้น้องเขยก้องานนี้แหละเสี่ยเผ็ด

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 14 P.14 [01-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 01-01-2017 08:34:22

เอ็นดูเสี่ยเผ็ด 5555555555
จืดจะรอดมือคินไหมเนี่ย เห็นแววคู่ใหม่ อิอิ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 14 P.14 [01-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Rebtur ที่ 01-01-2017 09:04:26

Happy new year ให้กับคนเขียนนนน
Happy new เมียยย ให้กับเสี่ยยยย (และพี่คิน)
Happy new สามี ให้กับน้องดรีมและน้องจืด อิ____อิ เจอคุณสามีน้องจืดแล้วค่าาา

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 14 P.14 [01-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 01-01-2017 09:15:05

แอบลุ้นคู่น้องจืด สวัสดีปีใหม่จ้า

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 14 P.14 [01-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 01-01-2017 09:25:10

สวัสดีปีใหม่จ้า~

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 14 P.14 [01-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 01-01-2017 09:50:43

คินจืด  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 14 P.14 [01-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 01-01-2017 10:01:58

แหม่ เกี่ยงกันดีนักเป็นไงล่ะเจอคินจะไปส่งน้องจืดล่ะมาวิ่งตามตาหูเหลือก :hao3: :hao3:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 14 P.14 [01-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 01-01-2017 10:33:26

คนขี้หวงก็งี้ ฮา

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 14 P.14 [01-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 01-01-2017 11:05:02

สวัสดีปีใหม่ค่ะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 14 P.14 [01-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: kinjikung ที่ 01-01-2017 11:12:43

ขำเผ็ดโดนขโมยปลาย่างไปซะงั้น 555

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 14 P.14 [01-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: เล็กต้มยำ ที่ 01-01-2017 12:50:08

ภาคินจืด  :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 14 P.14 [01-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 01-01-2017 12:51:50

คู่น้องจืดมาแล้วช่ะ ภาคินจืด รอฟินนนน แต่เสี่ยสุดยอดเลยหึงหวงได้แบบไม่ดูตาม้าตาเรือเลยหึงหวงไปได้กับสองคนนั้นเค้าเป็นพี่สะใภ้กับน้องสะใภ้นะนั่น o18

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 14 P.14 [01-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: SoN ที่ 01-01-2017 15:17:13

^^

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 14 P.14 [01-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 01-01-2017 15:23:17

สวัสดีปีใหม่ คุณนักเขียนและนักอ่านทุกท่านนะคะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 14 P.14 [01-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: J029 ที่ 01-01-2017 15:39:52

สงสารเสี่ยเผ็ด มีคนให้หวงเต็มไปหมด555555555

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 14 P.14 [01-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Violasheep ที่ 01-01-2017 16:17:55

 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 14 P.14 [01-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Jessiebier ที่ 01-01-2017 16:28:54

เหนื่อยไหมนั่นเสี่ยเผ็ด หวงทั้งน้องหวงทั้งคนรัก อิอิ

แฮปปี้นิวเยียร์2017นะคะไรต์ เลิฟๆๆเสี่ยเผ็ดกะดรีม

เชียร์คู่ภาคินจืด :katai4: :katai4: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 14 P.14 [01-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 01-01-2017 18:48:17

เสี่ยหึงไปหมดเลย น้องจืดคู่พี่ภาคิณได้ไหมนะ?

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 14 P.14 [01-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: lemonpreaw ที่ 01-01-2017 19:32:26

เสี่ยเอ๊ย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 14 P.14 [01-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 01-01-2017 20:48:46

เผ็ดหึงแฟนหวงน้องจริงๆจังๆ

ได้กลิ่นอายความฟินจากภาคินนมจืด

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 14 P.14 [01-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 01-01-2017 21:00:03

 :pig4:  :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 14 P.14 [01-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 01-01-2017 21:02:04

 :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:

หวานมากๆ

ขอมาม่าสักชามสองสาม

เอ๊ะยังไงคนอ่านคนนี้

 :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 14 P.14 [01-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: magic-moon ที่ 01-01-2017 23:13:46

สมน้ำหน้าว่ะเสี่ย 6555555

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 14 P.14 [01-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 02-01-2017 00:03:26

มาอ่านครั้งแรกค่า ชอบน้องจืดจัง เด็กอะไรน่ารัก

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 15
เริ่มหัวข้อโดย: jpeemka ที่ 02-01-2017 14:29:13

ตอนที่ 15




ช่วงฤดูการสอบไฟนอลกำลังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ดรีมกับควีนก็นัดกันติวหลังเลิกเรียนบ้างเป็นบางคราว โดยการติวของทั้งคู่จะอยู่ในสายตาของเผ็ดตลอดเวลา เพราะเจ้าตัวไม่ยอมให้ดรีมไปติวที่บ้านควีน ดังนั้นจึงต้องยกมาติวที่คอนโดเผ็ดเอง บางครั้งเจ้าของห้องก็ให้นายโปรดเฝ้าดูแล ส่วนตัวเองกับนายปรานก็ตามเก็บหนี้ปกติ วันนี้หลังจากไล่วิ่งกระทืบลูกหนี้ไปสองสามราย เผ็ดก็กลับมาที่ห้องในสภาพเหนื่อยล้า


“กลับมาแล้วหรือครับ” ดรีมเห็นร่างสูงเดินเข้ามาก็รีบจัดเก็บหนังสือและเศษกระดาษที่อยู่หน้าทีวีเข้ากระเป๋า เมื่อยี่สิบนาทีก่อนควีนได้ขอตัวกลับบ้านไปเนื่องจากเจ้าหล่อนบ่นว่าติวมาหลายชั่วโมงแล้วสมองเริ่มไม่รับเนื้อหา ดรีมที่ยังมีแรงก็นั่งอ่านต่อจนกระทั่งเผ็ดกลับมา เมื่อร่างสูงนั่งลงที่โซฟา ดรีมก็นำน้ำเย็นๆมาเสิร์ฟ


“เพื่อนมึงกลับไปแล้วหรือ” ร่างสูงถามพลางยกแก้วน้ำขึ้นดื่ม


“กลับไปแล้วครับ”


“มึงมีสอบกี่ตัว”


“มีหกวิชาครับ สอบเสร็จก็จันทร์หน้านู้นแหนะครับ”


“อืม...กูมีสอบแค่สามตัว สอบเสร็จอาทิตย์นี้แหละ”


“ได้พักก่อนผมซะอีก” ร่างบางว่าพลางย่นจมูกใส่เผ็ดอย่างหมั่นไส้


“ปิดเทอมไปเที่ยวกันไหม”


“เอ่อ...คือ...”


“ไม่อยากไปหรือ”


“ผมขอกลับไปเยี่ยมแม่ก่อนได้ไหมครับ” ไม่ได้กลับบ้านตั้งหลายเดือนแล้ว ปิดเทอมทั้งทีก็อยากกลับไปกราบท่านซะหน่อย ถึงจะปิดเทอมแค่ไม่กี่วันก็อยากจะกลับไปเยี่ยม


“เอาสิ พากูไปไหว้แม่มึงด้วยดีไหม หึหึ” ร่างอ้าปากหวอแก้มขึ้นสีอย่างน่ารัก ทำเอาเผ็ดอดใจไม่ไหวรีบดึงตัวดรีมที่นั่งอยู่บนพื้นพรมขึ้นมากอดรัดบนโซฟาแทน กะจะปล้นจูบจากคนตัวเล็กซะหน่อย แต่โทรศัพท์เผ็ดกลับดังขึ้นขัดจังหวะซะก่อน


“shit!”


เมื่อเห็นอีกฝ่ายละออกจากตัวเองเพื่อไปรับโทรศัพท์ ดรีมก็รีบวิ่งกุลีกุจอเข้าห้องด้วยความเขินอาย เผ็ดได้แต่มองตามหลังยิ้มๆ ถ้าหมดธุระแบบจริงๆจังๆจะจับฟัดซะหน่อยคืนนี้ แต่เผ็ดหารู้ไม่ว่าสายจากโทรศัพท์ที่โทรเข้ามาจะทำให้เกิดเรื่องวุ่น


“มีอะไร โทรมาทำไมตอนนี้” เมื่อรับสายเผ็ดก็ไม่ลืมที่จะต่อว่าลูกน้องอย่างนายโปรดซะก่อน แต่เสียงจากปลายสายที่ตอบกลับมาทำให้ชายหนุ่มถึงกับหัวใจหล่นไปถึงตาตุ่ม


“บอกมันรออยู่ห้องพวกมึงนั้นแหละ เดี๋ยวกูไป” หลังจากวางสายจากลูกน้องคนสนิท เผ็ดก็รีบสาวเท้าไปที่ห้องข้างๆ ที่มีอีกคนรออยู่




ตรงหน้าของเผ็ดคือร่างสูงของภูริชที่มันแต่งตัวโคตรจะดูดี ในมือภูริชถือซองสีน้ำตาลสามสี่ซองก่อนจะวางลงตรงหน้าเผ็ด ซองเงินอย่างนั้นหรือ อย่าบอกนะว่าไอ้ภูริชมันหาเงินล้านนึงมาได้แล้ว ภายในไม่กี่อาทิตย์เนี่ยนะหรือ ยังไม่ถึงสองเดือนที่ตกลงกันไว้เลย รึว่าไอ้นายแบบหน้าใสนั้นยังคงให้เงินมันใช้อยู่ ขนาดเผ็ดเอาหลักฐานข้อมูลไปให้ดูขนาดนั้นยังโง่ให้มันใช้เงินอยู่อีก บ้ารึเปล่า


“นี่ครับพี่ ล้านนึง”


“ไอ้โปรดมึงเอาไปนับ” เผ็ดสั่งลูกน้องให้รับซองเงินจากภูริชไปเช็คอีกที ร่างสูงตรงหน้าเขาเองก็ยิ้มยินดี


“ถือว่าสัญญาเราหมดนะครับพี่ แล้ว...ดรีมอยาไหนล่ะ ผมจะพากลับวันนี้เลย”


“ให้ลูกน้องกูเช็คก่อนสิ”


ภายในใจของเผ็ดเริ่มร้อนรุ่มเหมือนไฟกำลังลุกโชนแล้วภูริชเองก็เป็นเชื้อไฟที่ดีเลยทีเดียว ยิ่งเห็นหน้ามันก็ยิ่งอยากจะขยี้มันด้วยเท้าของเขา คนอย่างภูริชถ้าไม่ทำชั่วก็คงหาเงินก้อนใหญ่มาไม่ได้ขนาดนี้หรอก และที่สำคัญมันหาเงินก้อนนี้ได้ภายในไม่ถึงสองเดือนด้วยซ้ำตามที่สัญญา หลังจากนี้ก็คงต้องสั่งลูกน้องสืบอีกทีว่ามันได้เงินมาได้อย่างไร ได้มาจากใคร และผิดกฎหมายรึเปล่า


“ครบครับเจ้านาย” นายโปรดเดินมาบอกเมื่อเช็คยอดเงินเสร็จแล้วเรียบร้อย


“ถ้าอย่างนั้น พี่ก็ปล่อยตัวดรีมคืนผมได้แล้ว” ภูริชพูดก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ชายหนุ่มเหยียดยิ้มมองทางเผ็ดอย่างผู้ชนะ


“กูไม่ให้!!!!”


ฝ่ายเผ็ดเองจากที่เริ่มกรุ่นๆตั้งแต่เห็นหน้าภูริช ยิ่งเจออีกฝ่ายท้าทายแบบนี้ไฟโกรธก็ยิ่งลุกลามไปทั้งตัว เขาไม่ยอมแน่ๆ ถึงจะเป็นผู้ทำสัญญาก็จริงแต่เผ็ดเองก็ไม่อยากจะเสียดรีมไป ไม่มีทาง..เขาไม่ยอมยกดรีมให้ไอ้ภูริชอย่างเด็ดขาด มันจะมองว่าเขาทำผิดกติกาก็ช่างหัวมันปะไร แต่หัวใจของเผ็ดมันจะเอาไปไม่ได้


“พี่จะผิดสัญญารึไง พี่พูดเองนะว่าถ้าผมจ่ายครบก่อนสองเดือนก็จะได้ตัวดรีมคืน”


“แต่ตอนนี้กูไม่ให้ มึงจะทำไม” ร่างสูงของเผ็ดลุกขึ้นปรี้เข้าไปกระชากคอเสื้อภูริชจนอีกฝ่ายเซมาตามแรง


“ทำไมถึงไม่ให้ล่ะครับ หรือว่าพี่เอง...ก็ติดใจดรีมเหมือนกัน” ภูริชยิ้มมุมปากอย่างยียวน


“เรื่องของกู!”


“ถ้าอย่างนั้น...ทำไมพี่ไม่เรียกดรีมมาล่ะครับ ให้เค้าตัดสินใจเองว่าจะอยู่กับใคร”


นั้นสินะทำไมไม่ให้ดรีมเป็นฝ่ายเลือกเองว่าจะอยู่กับใคร แต่เผ็ดก็แอบมั่นใจว่าดรีมจะไม่เลือกภูริชอย่างแน่นอน เพราะดรีมเคยบอกเองว่าเกลียดภูริชและไม่อยากกลับไปหา แล้วเขาจะกลัวอะไร สัญญาการเป็นของจำนำหมดลง เงินที่ไอ้ภูริชยืมไปก็จ่ายหมดเรียบร้อย ดรีมเองก็คงเป็นอิสระ มันไม่ดีหรอกหรือ และภาพพจน์ของเสี่ยเผ็ดก็ยังคงอยู่เหมือเดิมถ้าหากไม่ผิดสัญญา


“ก็ได้ ไอ้ปราน...มึงไปตามดรีมมา”


“ครับ”


ไม่นานนักนายปรานก็พาร่างเล็กเดินเข้ามาภายในห้อง เมื่อดรีมเห็นภูริชก็แสดงสีหน้าตกใจทันที ร่างบางไม่กล้าที่จะเดินเข้ามาจนกระทั่งเผ็ดกวักมือเรียกให้ลูกน้องพาดรีมมานั่งที่โซฟาตัวเดียวกับเขา ดรีมแอบเหลือบมองภูริชนิดหน่อยก่อนจะเบือนหน้าหนี ดูจากอาการก็รู้ว่าร่างบางไม่ใคร่ที่จะเสวนาและพบปะกับภูริช หึหึ


“ดรีม...กูจ่ายหนี้ครบแล้วนะ กูมารับมึงกลับ” ภูริชพูดขึ้น


“ว่าไง...จะกลับไปกับมันรึเปล่า” ถึงเผ็ดจะถามออกไปแบบนั้นแต่มือใหญ่ก็ยังคงกุมมือเล็กของดรีมเอาไว้ เขาไม่มีทางปล่อยดรีมไปหรอก...นอกซะจากว่าเจ้าตัวไม่อยากอยู่กับเขาแล้วเท่านั้น


“ผะ...ผม...ผมไม่...ไม่อยากไป” คำตอบของดรีมทำเอาเผ็ดถึงกับยิ้มออกมาอย่างพอใจ ร่างสูงมองกลับไปที่ภูริชที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม ก่อนจะยิ้มเยาะออกมา


“ได้ยินชัดแล้วนะ มึงกลับไปได้แล้วไป”


“ก่อนกลับ...ผมขอบอกลาดรีมก่อนได้ไหมครับ...แบบสองต่อสอง”


“หึ ก็ได้ กูให้เวลาแค่ห้านาทีเท่านั้น”


เผ็ดลอบมองร่างบางที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตาไม่ยอมพูดจาก่อนมือหนาจะยกมือขึ้นลูบหัวเบาๆแล้วลุกออกไป แต่ก็โดนคนตัวเล็กฉุดเอาไว้ไม่ยอมปล่อยมมือออกจากร่างสูง ดรีมเงยหน้ามองเผ็ดก่อนจะส่ายหัวเบาๆ


“เอาหน่า ไม่ต้องกลัวหรอก...กูรออยู่ข้างนอก รีบบอกลามันซะล่ะไอ้แฟนเก่าเฮงซวยของมึงน่ะ”


ก่อนจะออกไปเผ็ดก็แอบปรายตามองภูริช สีหน้าของมันดูเหมือนคนอกหักอย่างไรอย่างนั้น หึหึ ถึงจะไม่อยากให้ดรีมอยู่กับมันสองต่อสองก็เถอะนะ แต่มันคงเป็นครั้งสุดท้ายแล้วที่ภูริชจะมีโอกาสได้ขอโทษดรีม เพราะหลังจากนี้เผ็ดคงไม่ยอมให้ดรีมได้พบมันอีกอย่างแน่นอน บางทีภูริชอาจจะอยากขอโทษดรีมก็ได้ และอาจจะกลับตัวกลับใจได้แล้ว เรื่องเงินก้อนนั้นถึงจะนึกสงสัยอยู่แต่เดี๋ยวค่อยส่งลูกน้องไปตามสืบเอาทีหลังก็ได้ ครั้งนี้ที่ให้ยอมคุยกันสองคนเพราะเผ็ดเองก็เชื่อใจดรีมว่าไม่มีทางกลับไปหาภูริช ส่วนไอ้ภูริชเผ็ดก็เห็นใจอยู่นิดหน่อย ถ้าห้ามไม่ให้คุยกันก็คงมองเผ็ดใจร้ายใจดำ


“ไอ้โปรดมึงจับเวลาไว้ห้านาที”


หลังจากที่เผ็ดออกจากห้องไป สีหน้าเศร้าสร้อยของภูริชเมื่อกี้ถูกเปลี่ยนเป็ยรอยยิ้มร้าย ดรีมที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับภูริชเองก็เห็นชัดเจนเลยว่าอีกฝ่ายกำลังเล่นละครตบตาเผ็ดอยู่ ร่างสูงเดินอ้อมมานั่งโซฟาตัวเดียวกับดรีมก่อนจะพาดแขนขึ้นโอบไหล่ร่างบางแต่ก็โดนดรีมสะบัดออกจนได้


“หึ พอได้ผัวใหม่ก็หวงตัวขึ้นมาเลยนะ”


“มึงต้องการอะไรกันแน่!” ดรีมกัดฟันกรอดอย่าข่มอารมณ์


“ต้องการมึง...และต้องการหักหน้ามัน” มันที่ว่าก็คงไม่พ้นเสี่ยเผ็ดที่ภูริชเองก็อยากจะเอาชนะ


“กูไม่กลับไปกับมึงเด็ดขาด!!”


“กูจ่ายหนี้ครบแล้ว ตามสัญญามึงก็ต้องกลับไปอยู่กับกู”


“มึงบอกถ้าหมดหนี้แล้วกูจะเป็นอิสระ!!” ใช่ภูริชเคยพูดเอาไว้ แต่ก็พูดให้ดรีมตายใจแค่นั้น ตอนนี้ภูริชอยากจะเอาคืนเสี่ยเผ็ดมากกว่า


“เหรอ..ทำไมกูจำไม่ได้เลยล่ะ หึ”


“ไอ้ภู!!! กูไม่กลับไปกับมึงหรอก!”


“ทำไมล่ะจะอยู่กับผัวใหม่อย่างนั้นรึ”


“ถ้าใช่แล้วจะทำไม!”


“มึงไม่อยากอยู่กับมันหรอก...ถ้ารู้ว่ากูส่งคลิปไปให้พ่อกับแม่มึงที่บ้านเรียบร้อยแล้ว”


“ว่าไงนะ!!!”


ไม่จริงใช่ไหม แล้วที่ดรีมยอมมาตั้งแต่ต้นเพื่ออะไร ที่ยอมเป็นของจำนำก็เพราะรักษาชื่อเสียงและหน้าตาของครอบครัวเอาไว้ ถ้าพ่อกับแม่รู้ว่าลูกชายตัวเองเป็นเกย์และมีคลิปอุบาทว์ๆนั้นท่านจะเสียใจแค่ไหน ดรีมยอมทนทุกข์ได้แต่พ่อกับแม่ดรีมจะมาเสียใจกับเรื่องนี้ไม่ได้เด็ดขาด


“กูส่งไปก่อนจะมาที่นี่”


“กูไม่เชื่อ!”


“นี่ไลน์พ่อมึงใช่รึเปล่า” ภูริชยกสมาร์ทโฟนขึ้นมาก่อนจะเปิดแอพพลิเคชั่นสีเขียว รูปโปรไฟล์เป็นรูปของพ่อดรีมจริง และแชทก็มีวิดีโอที่ถูกส่งไปเมื่อชั่วโมงก่อน แต่ตอนนี้ยังไม่ขึ้นว่าถูกอ่าน


“มึงอาจจะปลอมขึ้นมาก็ได้!”


“เหรอ...จะเชื่อแบบนั้นก็ได้ แต่กูมีที่อยู่บ้านมึงที่ต่างจังหวัด” พูดจบภูริชก็โชว์ที่อยู่บ้านดรีมให้เจ้าตัวดู ซึ่งมันก็ถูกต้อง


“มะ...มึงเอามาได้ยังไง!”


“คนอย่างกูหามาได้ทุกอย่างนั้นแหละ หึ ถ้าพ่อมึงไม่ตอบไลน์ก็ส่งให้แม่มึง ถ้าไม่ตอบอีกก็ส่งไปทางที่อยู่นี่แหละ”


หัวใจดวงน้อยเหมือนถูกบีบรัดจนจุก ร่างกายเริ่มชาไปทุกสัดส่วน ความกลัวและความเสียใจแผ่ซ่านไปทั่วทั้งร่างกาย หยาดน้ำใสเริ่มเอ่อล้นเต็มดวงตากลมโตทั้งสองข้าง ทำไมเรื่องแบบนี้ต้องมาเกิดกับดรีมซ้ำสองอีก คนอย่างภูริชจิตใจมันทำด้วยอะไร ดีแต่ทำร้ายคนอื่น ไม่นึกจะสงสารกันบ้างหรืออย่างไร ดรีมก็เอาแต่โทษโชคชะตาที่ทำให้โคจรมาพบกับภูริชอยู่อย่างนั้น


“กลับไปกับกูสิ แล้วกูจะลบคลิปให้”


“กูกลับไปกับมึง...คลิปนั้นก็ถูกส่งไปหาพ่อกูแล้ว!”


“วิดีโอนั้นยังโหลดไม่สำเร็จ ก็ปิดเน็ตเอาไว้ก่อน...ถ้ากดยกเลิกก็ได้น่ะนะ”


“กูจะแน่ใจได้ยังไงว่ามึงจะไม่หลอกกูอีก”


“หลังจากที่มึงกลับไปกับกู กูลบคลิปให้แน่นอน กูแค่อยากเอาคืนมัน กูรู้ว่ามันเองก็หลงมึงเข้าแล้ว...ถ้าหักหน้ามันซะหน่อยจะเป็นไรไป”


“จำเอาไว้...ที่กูยอมเพราะกูรักครอบครัว”


“มึงก็อย่าตุกติกบอกไอ้เสี่ยหน้าเงินนั้นแล้วกัน ถ้ามึงบอกมันกูกดส่งแน่ๆ”


ภูริชยกสมาร์ทโฟนขึ้นโชว์ก่อนจะยกยิ้มอย่างผู้มีชัย เมื่อได้ยินเสียงที่หน้าประตูภูริชก็รีบคว้าร่างดรีมเข้ามากอด อีกฝ่ายมีท่าทีขัดขืนแต่ร่างสูงก็ไม่ยอมปล่อยง่ายๆ จนอีกฝ่ายเข้ามาเห็น...


ทางด้านเผ็ด พอครบห้านาทีเผ็ดก็สั่งให้ลูกน้องเปิดประตูเข้าไป แต่ภาพตรงหน้ากลับทำเอาเผ็ดเลือดร้อนขึ้นอีกครั้ง เพราะภูริชกำลังกอดอยู่กับดรีม นี่มันหมายความว่าไง ไม่ทันได้คำตอบเผ็ดก็รีบสาวเท้าเข้าไปกระชากตัวดรีมออกจากอ้อมกอดของภูริชทันที ไอ้ภูริชมันมีสีหน้ายิ้มแย้มต่างกับเมื่อกี้อย่างเห็นได้ชัด ถึงจะให้ล่ำลากันแต่มากอดคนของเขาแบบนี้มันไม่ตายดีแน่ เผ็ดเข้าไปกระชากคอเสื้อภูริชก่อนจะสวนหมัดเข้าที่ปลายคางจนร่างสูงอีกคนล้มลงกับพื้น


“กูให้มึงบอกลากัน ไม่ใช่ให้มึงมากอดคนของกูไอ้ภูริช!!”


“หึ คนของใครกันแน่” ภูริชหยัดตัวลุกขึ้นมายืนประจันหน้ากับเผ็ดอีกครั้งก่อนจะใช้สายตาชำเลืองมองดรีมที่อยู่ข้างหลังเผ็ด


“มึงหมายความว่าไง”


“ดรีมจะกลับไปอยู่กับผม”


“มึงอำกูเล่นใช่ไหม” เผ็ดหันไปมองร่างบางที่ยืนอยู่ด้านหลังของตัวเอง ดรีมได้แต่ก้มหน้ากลั้นน้ำตาและเสียงสะอื้นเอาไว้


“กูให้มึงคุยกับมันห้านาที มึงเปลี่ยนใจอย่างนั้นหรือ!” ร่างสูงตะคอกใส่อย่างเหลืออด ก่อนเขาออกจากห้องไปบอกว่าจะอยู่กับเขา แต่ไม่ถึงห้านาทีกลับเปลี่ยนใจไปหาไอ้ภูริชนี่นะ


“อึก...ผ..ผะ..ผมขอโทษ” ร่างบางตอบด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ และเอาแต่ก้มหน้าไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมา


“อย่าไป...” ร่างสูงพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาอย่างหมดแรง เผ็ดอยากจะรั้งดรีมเอาไว้ไม่อยากให้ไปไหน แต่นี่มันเป็นสิทธิของดรีม ดรีมมีสิทธิที่จะเลือกว่าจะอยู่กับใคร ถึงทั้งสองจะชอบพอกันแต่ในหัวใจส่วนลึกของดรีม เผ็ดก็ไม่อาจล่วงรู้ได้ว่าจริงๆแล้วดรีมรักใคร ถึงปากจะบอกว่าเกลียดภูริชแต่ใจอาจจะรักอยู่ก็ได้


“ผ..ผมขอโทษ อึก” อีกฝ่ายก็ได้แต่เอ่ยขอโทษ คำขอโทษก็คือคำลาจาก


หัวใจของเผ็ดเหมือนถูกบดขยี้จนแหลก เรี่ยวแรงที่เคยมีก็เหือดหายไปจนหมด ขายาวไม่มีแรงที่ก้าวออกไปขวางเหมือนถูกตอกไว้ให้อยู่กับที่ด้วยคำพูดที่ว่า ‘ขอโทษ’ จากอีกฝ่าย


ภูริชเดินเข้ามาโอบไหล่ที่กำลังสั่นเทาของดรีมและเดินออกไป ร่างบางตัดสินใจเงยหน้าขึ้นมามองชายคนที่ตัวเองรักเป็นครั้งสุดท้าย สายตาคมฉายแววตัดพ้อได้อย่างชัดเจน น้ำตาใสเอ่อล้นดวงตาคม ผู้ชายที่เคยแข็งแกร่งกลับอ่อนยวบลงเมื่อโดนความรักย่ำยี ดรีมทำให้ผู้ชายคนนี้เสียใจและกำลังร้องไห้ เขาไม่อยากทำให้คนที่เขารักต้องมาเสียใจเพราะเขาอีกแล้ว ทั้งพ่อ แม่ น้องชายและก็เผ็ด


เผ็ดอาจจะคิดว่าดรีมไม่รัก เพราะดรีมเปลี่ยนใจเลือกภูริชแทน มันไม่มีทางเลือกให้ดรีมมากนักหรอก ถ้าเขาตัดสินใจเลือกเผ็ด ครอบครัวที่เขารักก็โดนย่ำยีเช่นเดียวกัน พ่อกับแม่เองก็คงหัวใจสลายไม่แพ้กัน ขอโทษที่ดรีมเลือกทางสองทางไว้ไม่ได้ ครอบครัวก็สำคัญ เผ็ดเองก็สำคัญ แต่สำหรับดรีมแล้วครอบครัวก็ต้องมาก่อนเสมอ


เลือกทางนึงก็เจ็บ อีกทางก็เจ็บ


และที่เจ็บที่สุดก็ไม่พ้นตัวดรีม


‘ดรีมรักพี่เผ็ดนะ...แต่ดรีมเลือกไม่ได้จริงๆ’


‘ดรีมขอโทษ’




TBC.




talk; ไอ้ภูริช ไอ้คนชั่ววววว :m31:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 15 P.15 [02-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 02-01-2017 14:35:03

เฮ้อ ทำไม่เสี่ยไม่รู้จักถาม ส่วนดรีมก็ไม่รู้จักบอกนะ จะได้แก้ปัญหาให้มันจบๆ ไป
ไปหวังอะไรกับคนเลวว่ามันจะรักษาสัญญา  :fire:  :fire:  :fire:
ไม่รู้จะด่าใครว่าโง่ดี ฮึ่ย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 15 P.15 [02-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: bowbeauty ที่ 02-01-2017 14:53:17

สารเลวววววววว ดรีมก็นางเอกกก ไมบอกพี่เผ็ดว๊ะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 15 P.15 [02-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Abella ที่ 02-01-2017 15:18:53

ดรีมก็บอกความจริงไปสิโง่หรือโง่เนี่ยแม่นางเอก ลำไย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 15 P.15 [02-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: yokky34 ที่ 02-01-2017 15:30:28

นั่นสิ ลำไยจริงๆ ไม่ได้ดั่งใจ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 15 P.15 [02-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: lemonpreaw ที่ 02-01-2017 15:34:09

ลำไยดรีม โง่จริง

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 15 P.15 [02-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Frankdar ที่ 02-01-2017 15:53:19

เดี๋ยวนะมันมีทางอื่นไหม  ดรีม  :katai1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 15 P.15 [02-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 02-01-2017 16:07:43

ขัดใจ เจอคนโชว์โง่อีกแล้ว

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 15 P.15 [02-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 02-01-2017 16:30:01

ยังไงล่ะทีนี้ ไม่ชอบเอาซะเลย เด็ดขาดหน่อยดรีม เผ็ดช่วยได้เสมอ น่าจะบอกความจริงกับเสี่ยเขาไป ไม่ใช่ร้องไห้แล้วขอโทษ มันไม่ได้อะไรขึ้นมา

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 15 P.15 [02-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: little_pig ที่ 02-01-2017 16:34:39

ขัดใจดรีมอ่ะ  ฮืออออ ต่ออีกตอนได้มั้ยอ่ะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 15 P.15 [02-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: เล็กต้มยำ ที่ 02-01-2017 16:57:13

รำคาญดรีมอ่ะ โง่ชิบ แทนที่จะบอกเผ็ดไปเลยจะได้ช่วยกันแก้ไข
แม่งงง ขัดจายยยยย  :katai1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 15 P.15 [02-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 02-01-2017 17:01:40

เลวมาก

ภูริช

เสี่ยต้องเอาคืนอย่างสาสมนะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 15 P.15 [02-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 02-01-2017 17:09:41

ภูริชก็หลอกอีกแหล่ะเชื่อเหอะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 15 P.15 [02-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: iAlexiajang ที่ 02-01-2017 17:11:44

โอ๊ยยยยยยย แล้วทำไมบอกบอกเสี่ยเล่าาาาาาาสา มีความลำไยขึ้นมาเลย สิง่าวขนาด ไอ้ภูริชมันเฮี้ยหางออกแล้วยังจะโง่ทำตามอีกเนาะ มีมีดในมือไม่รู้จักใช้ แล้วเดี๋ยวดูอิเสี่ยนะกลับมาล้างแค้นเอานางกลับนะ ฮอลลลลลล หงุดหงิดเลยอ่ะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 15 P.15 [02-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Dezzerr ที่ 02-01-2017 18:25:30

ไอเฮียภู กรี๊ดดดดดด คนเลวววว
สงสารเสี่ย เสี่ยไปตามดรีมคืนมานะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 15 P.15 [02-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: ►MoNkEy-PrInCe◄ ที่ 02-01-2017 18:47:03

บักห่ารากเอ๊ยยนย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 15 P.15 [02-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 02-01-2017 18:49:39

ภูริชได้ที่เกาะใหม่แล้วจะเอาดรีมไปทพอะไรอีก? หาที่จำนำใหม่งั้นหรือ?
อิเลว  ดรีมก็น่าจะบอกเสี่ยนะ ว่ามันขู่อะไรไว้
ว่าไม่ได้ สติมาเสี่ยอาจจะทันนึกออกก็ได้

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 15 P.15 [02-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Abbeynggn ที่ 02-01-2017 19:25:24

ดรีมกลับไปกับภู ถ้ามีอะไรกันนนี่โกรธนะ คงเลิกอ่าน แงๆๆๆ ปล. ดรีมโง่จัง รำคาญ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 15 P.15 [02-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: xolovenano ที่ 02-01-2017 19:31:31

รู้สึกว่าดรีมโง่มากอ่ะ ไปหลงเชื่อกับคนแบบภูริชได้ไง น่าจะบอกเผ็ดน่ะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 15 P.15 [02-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: LovEYouOnLy ที่ 02-01-2017 19:47:20

หวังว่าเผ็ดคงไม่ตัดใจง่ายๆหรอกนะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 15 P.15 [02-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 02-01-2017 19:47:42

ระวังจะโดนโมโห ..

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 15 P.15 [02-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 02-01-2017 19:54:40

ดรีมน่าจะบอกเสี่ยไปแต่แรก  :katai1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 15 P.15 [02-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: fararn ที่ 02-01-2017 19:58:16

ตามอ่านทันแล้วว
มีความรำคาญดรีม ถ้าบอกเสี่ย เสี่ยก็ช่วยได้อะ
สันดานภูมันเห้ยังไงดรีมน่าจะรู้ดี จะกลับไปกับมันทำไมมม :z3: :katai1:

สงสารเสี่ยฮือออ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 15 P.15 [02-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 02-01-2017 20:03:20

 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 15 P.15 [02-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 02-01-2017 20:29:54

โอ๊ยยยยยย โมโหทำไมไอ้เหี้ยภูมันไม่ได้รับกรรมซักที มันจะมายุ่งอะไรกับดรีมอีกวะถามจริงมึงทำยังงี้คือยังหวงก้างดรีมอยู่หรือไงคงไม่ใช่อยากให้พี่เผ็ดเสียหน้าอย่างเดียวซินะ แต่ฝันไปเถอะคนเหี้ยๆ แบบมึงดรีมคงกลับไปอยู่ด้วยเหอะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 15 P.15 [02-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 02-01-2017 20:58:03

ไม่คิดว่าตัวเอกจะเลวและโง่ครบสูตรนิยายนะ แต่โง่จริงเชียวทั้งคู่เลยทั้งเผ็ดและดรีม

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 15 P.15 [02-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: krayfanxing ที่ 02-01-2017 21:21:54

ไอ้ชั่วไปตายซะ อยากให้เสี่ยรู้ความจริงแล้วช่วยดรีมจากไอ้นรกนั่นจริงๆนะ สารเลว โอ่ย...เครียดเลยรักกันอยู่ดีๆทีมารมาผจญ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 15 P.15 [02-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 02-01-2017 21:41:41

บอกความจริงเขาไปสิเธอน่าจะบอกแต่แรกโง่จริงๆ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 15 P.15 [02-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Pittabird ที่ 02-01-2017 22:29:56

เฮ้อ  ลำไยมาก     :katai1:    บอกไปแต่แรกก็จบละ   มัวแต่ยึกยัก   ที่จริงตอนควีนบอกเรื่องวันเกิดก็นึกว่าจะบอกเรื่องถูกขู่ด้วย     ระวังเถอะคนเลวอย่างภูริชจะเอาดรีมไปขายคนอื่นต่อ :seng2ped:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 15 P.15 [02-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 02-01-2017 22:34:48

บอกเสี่ยไปดรีม แกแก้ได้ทุกอย่างแหละ
ภูริชนี่เลวซ้ำซ้อนซ่อนเงื่อนมาก

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 15 P.15 [02-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: oumpatta ที่ 02-01-2017 22:47:06

ดรีมน่ารำคาญมาก บอกไปตรงๆก็ได้มั้งว่ามีคลิป ถ้ารักกันกับเสี่ยเผ็ดน่าจะกล้าพูดตรงๆป่ะ
รู้สึกตัวเอกไม่มีไหวพริบ เอาจริงๆแค่บอกไปแล้วก็ให้เสี่ยเผ็ดจัดการก็จบ มันยาก??
รู้สึกนิยายเรื่องนี้ก็ไม่ได้จะซับซ้อนอะไรมากมายนะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 15 P.15 [02-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 02-01-2017 22:47:45

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 15 P.15 [02-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: SiHong ที่ 02-01-2017 23:07:27

โอยยยยยยยยยยยยยย :katai1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 15 P.15 [02-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 02-01-2017 23:11:49

เลวมาก!!ดรีมก็นะ เฮ้อ~

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 15 P.15 [02-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 02-01-2017 23:12:49

ราชสีห์เสียท่าให้หมาจรจัด


 :a5:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 15 P.15 [02-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: angelnan ที่ 03-01-2017 00:11:43

ลำคานนายเอก ปากอมสากอยู่เลอะ เบื่อวะ โง่ซ้ำซาก จะไปไหนก้อไป อีดรีม ลำคาน

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 15 P.15 [02-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: minmin96 ที่ 03-01-2017 00:15:09

แค่บอกเสี่ย...ทุกอย่างก้อจบล่ะ
มัวแต่ทำตัวเป็นนายเอกที่แสนดี...อ้ำอึ้งอยู่ได้ โครตน่ารำคาญ!!!
ผลที่ได้คือเสี่ยคงมองดรีม...ว่าไม่ต่างจากวันทอง ที่ใช้เวลา 5 นาทีเปลี่ยนใจกลับไปเอากับปั๊วเก่า!!

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 15 P.15 [02-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: astxy_original ที่ 03-01-2017 00:47:57

หนู ตื่นค่ะลูกสาว หนูไม่ขายลำไยนะค่ะ หนูง่าว มาก ไม่เอา ป.ปลาตากลม หนูควรกินเยอะๆ  :mew5: :katai1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 15 P.15 [02-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 03-01-2017 01:28:39

ทำไมไม่บอกเสี่ย ! :ling1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 15 P.15 [02-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 03-01-2017 02:20:44

กะแล้วไม่มีผิด
ถ้าภูกลับมาต้องเจอแบบนี้แน่ๆ :ling1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 15 P.15 [02-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 03-01-2017 11:35:36

ดรีมอย่าไปนอมมันสิ บอกเสี่ยเผ็ดให้ช่วยจัดการไปเลย ไอ้ภูริชมันจะเอาดรีมกลับไปทำไม เลวจริงๆ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 15 P.15 [02-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Jessiebier ที่ 03-01-2017 12:04:29

เอาไงละทีนี้ ดรีมทำไมไม่บอกเสี่ยเผ็ดล่ะ บอกไปก็จบ ภูวิชนี่เลวได้อีกกกกกกกก :mew1: :mew1:
เกลียด!!! ตื่นค่ะนายเอก อย่าไปยอมมมานนนนนน ตอนนี้อารมเสียกับดรีมมาก บอกเลย :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 15 P.15 [02-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 03-01-2017 12:11:55

ทำไมดรีมไม่บอกเผ็ดไปละว่าไอ้ภูริชมันมีคลิปเดี๋ยวเผ็ดก็จัดการไอ้ภูริชมันเองนั้นแหละ :fire: :m31:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 15 P.15 [02-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Sorso ที่ 03-01-2017 12:25:45

ดรีมอ่อนแอเอง ยอมให้มันกดขี่เอง
เรื่องนี้ให้เสี่ยช่วยก็ได้
ถ้าเสี่ยรู้มันก็คงนอนตายคาตีนเสี่ย

เรื่องนี้คนที่ทำตัวให้เรื่องยุ่งยากน่ารำคาญคือดรีม

จะขอไม่อ่านจนกว่าดรีมจะหายโง่

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 15 P.15 [02-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: bungg ที่ 03-01-2017 12:36:47

ดรีมอย่าไปยอมคนเลวๆแบบมันนะ หนูบอกพี่เผ็ดสิลูกจะไปยอมมันทำไม แค่หนูบอกพี่เผ็ดพี่เขาก็จัดการมันให้แล้ว บอกเขาไปเถอะลูก อย่าปล่อยไว้อย่างนี้เลย
เป็นกำลังใจให้พี่เผ็ดและน้องดรีมนะคะ อย่าเข้าใจผิดกันนานเลยยยย อยากให้หวานๆใส่กันอีกกกน่ารักจาตายย ต่างคนต่างเขินน่ารักกก

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 15 P.15 [02-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: i_Tipz ที่ 03-01-2017 18:50:40

 :z3: :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 16
เริ่มหัวข้อโดย: jpeemka ที่ 03-01-2017 19:36:55

ตอนที่ 16



ภูริชพาดรีมกลับมาอยู่ที่คอนโดตามเคย วิดีโอที่กำลังจะถูกส่งเข้าทางไลน์ของพ่อดรีมถูกยกเลิกตามสัญญา ดรีมขอนอนแยกห้องกับภูริชซึ่งเจ้าตัวก็ยอมแต่โดยดี สัปดาห์แห่งการสอบไฟนอลกำลังผ่านไป การสอบไฟนอลก็กินเวลาไปตั้งสองสัปดาห์ ดรีมใช้เวลาทั้งหมดคลุกอยู่ในห้องเพื่ออ่านหนังสือ บางทีก็ร้องไห้อยู่ตลอดทั้งคืน ความตึงเครียดและอารมณ์หดหู่ทำให้นอนไม่หลับ ในหัวจะมีแต่เรื่องเผ็ดและครอบครัวเข้ามาแทรก แต่ดรีมก็ต้องพยายามจดจ่อกับการสอบไฟนอลเพื่อเป็นอนาคตของครอบครัว ตอนเช้าก็รีบออกจากห้องเพื่อไปสอบ โดยพยายามไม่เจอหน้าภูริช จนกระทั่งวันสอบสุดท้ายมาถึงดรีมตัดสินใจเคาะประตูที่ห้องภูริช


“มีอะไร”


“วันนี้กูจะกลับบ้าน แล้วจะไม่กลับมาที่นี่อีก”


“กูไม่ให้กลับ และมึงก็ต้องอยู่ที่กับกู”


“ทำไมกูต้องอยู่กับมึงอีก!!”


“กูพอใจ มีอะไรไหม” ร่างสูงพูดอย่างลอยหน้าลอยตาเหมือนไม่ได้รู้สึกผิดอะไร


จนถึงตอนนี้ดรีมก็ไม่รู้ว่าชีวิตของเขาอยู่ไปเพื่ออะไร ที่เคยวาดฝันเอาไว้ว่าจะรีบเรียนให้จบ รีบทำงานหาเงินแบ่งเบาภาระที่บ้าน ช่วยส่งน้องเรียนสูงๆ แต่เขากลับมาต้องมาติดแหง็กกับคนอย่างภูริช ถ้าจะเป็นแบบนี้ไปตลอดขอตายซะยังดีกว่า ร่างสูงลอบมองใบหน้าหวานที่ไม่ชักสีหน้าหรือโกรธเคืองสิ่งที่เขาพูดออกไปเลย มีเพียงแววตาที่ว่างเปล่ากับใบหน้านิ่งเท่านั้น


ดรีมไม่โต้ตอบอะไรก่อนจะเดินลิ่วเข้าห้องครัวทันที ร่างบางหยิบมีดปอกผลไม้ที่วางอยู่ใกล้มือที่สุดมา เขาเป็นคนขี้กลัว แต่ตอนนี้ความรู้สึกกลัวมันหายไปหมดแล้ว หนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาหลังจากเหตุการณ์นั้นในหัวของดรีมไม่ค่อยมีเรื่องอะไรมาก ก็แค่อนาคต การเรียน พ่อกับแม่ เผ็ด และการฆ่าตัวตาย เพียงเวลาไม่นานการโดนทำร้ายทางจิตใจซ้ำๆทำให้คนคนนึงเป็นโรคซึมเศร้าอย่างงายดาย ปลายมีดแหลมจ่อเข้าที่ลำคอขาวอย่างอุกอาจ ร่างสูงที่เดินตามหลังมาติดๆรีบปัดมีดเล่มเล็กออกจากมือของคนตัวเล็ก ปลายมีดเฉือนเข้าที่เนื้อขาวเพียงนิดเดียวแต่ก็ทำให้เลือดสีแดงสดซึมออกมา


“อยากตายมากรึไง!!!!!!”


“……”


มีเพียงแววตาเหม่อลอยแทนคำตอบ ภูริชได้แต่ถอนหายใจมองคนตรงหน้า ดรีมเริ่มไม่พูดมาจาตั้งแต่กลับมากับเขา ดวงตาใสกลมโตมักจะแดงก่ำอยู่เสมอ ดวงหน้าที่เคยสดใสเมื่อครั้งที่อยู่กับเสี่ยเผ็ดก็เริ่มหม่นหมองลงอย่างเห็นได้ชัด ถึงภูริชจะเลวและเห็นแก่ตัวมากขนาดไหน ภายในใจเขาก็ยังรักคนตัวเล็กตรงหน้านี้ไม่เคยเปลี่ยน ภูริชรู้สึกผิดมาตลอดที่เอาดรีมไปจำนำกับเสี่ยเผ็ด เขารู้ว่าสิ่งที่ทำมันผิดและทำร้ายจิตใจของดรีม แต่เพราะความเห็นแก่ตัวจึงได้ทำแบบนั้น พอมาคิดได้ทีหลังภูริชก็เลิกเล่นการพนันอย่างเด็ดขาด และพยายามหาเงินมาใช้หนี้ให้กับเสี่ยเผ็ด


เคยทำงานพาร์ทไทม์หลายที่พร้อมกันแต่เงินที่ได้มามันน้อยมาก ต้องใช้เวลาหลายปีถึงจะไถ่ตัวคนรักคืนมาได้ ภูริชเลยเลือกที่จะหาเงินก้อนใหญ่มาด้วยวิธีที่ผิด แต่เพื่อได้ไถ่ตัวดรีมเร็วๆภูริชก็ต้องทำ เขากะว่าหลังจากที่รับดรีมกลับมาเขาจะพยายามดูแลดรีมให้ดีกว่าเมื่อก่อน แต่เห็นได้ชัดว่าคนตัวเล็กพยายามหลบหน้าเขา เอาแต่คลุกอยู่ในห้องทั้งวันทั้งคืนไม่ยอมออกไปไหน วันสอบก็รีบออกไปแต่เช้าเพื่อที่จะไม่ให้เจอกัน จนถึงวันนี้ดรีมมาขอเขากลับบ้านและบอกว่าจะไม่กลับมาอีก มันทำให้โกรธเลยพลั้งบอกออกไปแบบนั้น สิ่งร้ายแรงที่ตามมาก็คือดรีมพยายามจะฆ่าตัวตาย


“สอบเสร็จแล้วค่อยกลับ เดี๋ยวกูจะไปรับแล้วจะไปส่งมึงที่บ้านเอง”




การสอบไฟนอลได้จบลง ด้วยความที่ว่าภูริชบอกเขาว่าหลังจากสอบเสร็จจะมารับและจะพาไปส่งบ้าน ดรีมเลยตั้งหน้าตั้งตารอเพื่อที่จะกลับบ้านไปหาครอบครัวที่ต่างจังหวัด หลังสอบเสร็จคนตัวเล็กก็รีบเดินลิ่วๆปลีกตัวออกมาเพื่อมารอให้ภูริชมารับ ควีนที่รั้งแขนเพื่อนสนิทไว้ไม่ทันได้แต่ชะเง้อมองหา ช่วงสอบควีนไม่ค่อยได้เจอดรีมเท่าไหร่แต่ดูจากสภาพของดรีมตอนนี้โทรมลงมากๆทำเอาเจ้าหล่อนอดเป็นห่วงไม่ได้ วันนี้สอบเสร็จกะว่าจะถามไถ่สักหน่อยแต่ก็รั้งไว้ไม่ทัน เพราะคนออกจากห้องสอบพร้อมกันจนมองตามหลังดรีมไม่ทัน


ในขณะที่ยืนรอภูริชมารับ ดวงตากลมโตได้เหลือบไปเห็นรถปอร์เช่สีดำเงาที่คุ้นเคยจอดอยู่อีกฝั่งนึง ดรีมภาวนาขอให้เป็นรถของเผ็ด และแล้วคนตัวสูงที่เปิดประตูลงจากรถนั้นก็คือชายคนที่ดรีมรักจริงๆ ขาเรียวรีบก้าวข้ามถนนไปโดยอัตโนมัติ โดยไม่สนรถที่กำลังแล่นมา...


เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด


“เห้ย! อยากตายรึไงวะ!” เสียงสบถจากรถที่เบรกกระทันหันไม่ได้กระทบเข้าโสตประสาทของดรีมแม้แต่น้อย ขาเรียวก้าวไปเรื่อยๆเพื่อจะเดินไปหาคนที่อยู่ฝั่งตรงข้าม แต่ก็มีมือเข้ามามากระชากตัวดรีมออกไปข้างถนน


“เดินออกไปแบบนั้นเดี๋ยวก็ตายหรอก!” ภูริชตะคอกใส่คนตรงหน้าเพื่อเรียกสติ แต่แววตากลมโตก็ยังคงเหม่อมองไปยังฝั่งตรงข้าม ร่างสูงจึงได้หันกลับไปมองบ้างแต่ก็ไม่พบอะไร


“มีสติหน่อยดรีม กูขอ”


หลังจากที่ภูริชลากดรีมขึ้นมานั่งบนรถได้ คนตัวเล็กก็ได้แต่เหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างเช่นเดิม ดรีมกำลังขาดสติ จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว แววตามีแต่ความเศร้าหมอง ภูริชเองก็ไม่อยากให้ดรีมเป็นแบบนี้


“ดรีม...” ร่างสูงเรียกคนที่นั่งข้างๆ แต่ก็ไม่มีปฏิกิริยาโต้ตอบกลับมา


“….”


“กู...กูขอโทษ...”


“ปล่อยกูไปเถอะนะ...” ดรีมหันกลับมาพร้อมกับน้ำตาใสไหลรินอาบแก้มขาวซีดทั้งสองข้าง


“ให้กูดูแลมึงอีกครั้งไม่ได้หรือ”


“อึก...ปล่อย...ปล่อยกูไปเถอะนะภู...กูขอร้อง...อึกฮือ”


ร่างบางตรงหน้ายกมือไหว้เขาอย่างน่าสงสาร ภูริชได้แต่ถอนหายใจอยู่ซ้ำๆ บางทีความรักก็ไม่ใช่แค่การอยู่ด้วยกัน การดูแลกัน การเอาใจใส่กัน ถึงภูริชจะพยายามรั้งดรีมไว้แค่ไหนแต่หัวใจดรีมก็หลุดลอยออกไปไกลจากตัวเขาแล้ว เขาควรปล่อยดรีมไปให้ไปพบกับความสุขข้างหน้า ไม่ใช่พยายามมาสร้างความสุขเพื่อกลบความทุกข์ที่อยู่ในใจ


“เดี๋ยวไปส่งบ้านนะ”




รถฮอนด้า ซีวิคสีขาว แล่นมาจอดที่หน้าทาวเฮ้าส์สามชั้น พอรถจอดสนิทร่างบางก็รีบเอื้อมมือคว้ากระเป๋าที่อยู่หลังเบาะก่อนจะปลดเข็มนิรภัยออก เมื่อเห็นว่าอีกคนจะเปิดประตูลงจากรถ ภูริชจึงรีบดึงแขนเรียวเอาไว้ซะก่อน


“เดี๋ยวสิ..”


“มะ..มีอะไร” ร่างเล็กมีท่าทีตกใจอย่างเห็นได้ชัดและพยายามขืนแขนตัวเองออกจากกำมือของอีกฝ่าย


“กูแค่อยากจะขอโทษ”


“อืม”


“ไปเถอะ...แม่คงรอมึงอยู่” ภูริชยิ้มให้กับอดีตคนรักก่อนจะยอมปล่อยมืออกจากแขนเรียวเล็ก


ดรีมไม่รอช้าก็รีบเปิดประตูสะพายเป้ลงจากรถทันที ภูริชมองตามหลังบางที่วิ่งเข้าบ้านอยู่ไวๆ มือหนาล้วงสมาร์ทโฟนออกมาก่อนจะกดลบวิดีโอที่สร้างความทุกข์ให้แก่คนร่างบาง และกดลบอีกวิดีโอที่ทำให้เขาได้เงินก้อนใหญ่มาไถ่ตัวดรีม...


หลังจากกลับมาอยู่บ้านได้หนึ่งเดือน ดรีมก็มีสีหน้าดีขึ้นจากเดิม ยิ้มมากขึ้น แต่ก็ยังแอบนอนร้องไห้ตลอดเมื่อคิดถึงเผ็ด ความรู้สึกผิดและความทุกข์ใจยังคงตีรวนอยู่ในอก ทุกวันคุณทิพย์แม่ของดรีมจะเห็นลูกชายตัวเองตาแดงก่ำอยู่ตลอด ถึงเจ้าตัวจะพยายามทำตัวร่าเริงก็เถอะ สัญชาตญาณความเป็นแม่ทำให้คุณทิพย์รู้ว่าดรีมกำลังยิ้มกลบเกลื่อนความทุกข์ใจ เธอได้ปรึกษาคุณธรสามีของเธอว่าจะทำอย่างไรดี คุณธรจึงได้ตัดสินใจว่าควรพาดรีมไปพบแพทย์


“ดรีมลูก...แม่ว่าเราไปหาหมอหน่อยไหม ดูโทรมๆนะลูก”


“ผมไม่เป็นไรครับ”


“พ่อก็เห็นด้วยกับแม่นะ” คุณธรหัวหน้าของครอบครัวพูดขึ้นบ้าง แต่ลูกชายคนโตยังคงส่ายหัวไปมาปฏิเสธอยู่ท่าเดียว


ทานมื้อเช้าเสร็จดรีมก็ขอตัวกลับขึ้นห้องตัวเองอีกเช่นเดิม ถ้าไม่เรียกให้ลงมาก็คงไม่โผล่ออกมาจากห้องเลย คุณทิพย์ได้แต่หนักใจกับอาการของลูกชาย ดรีมเคยเป็นเด็กร่าเริง แต่พอกลับมาคราวนี้ดรีมซึมลงไปอย่างเห็นได้ชัด


“คุณแม่...พี่ดรีมน่ะ...ร้องไห้ทุกคืนเลยนะ” น้องชายคนเล็กบอก เพราะห้องของเขาอยู่ติดกับพี่ชายจึงได้ยินเสียงพี่ชายตัวเองร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่ทุกคืน


“ตาทีมได้ยินหรือลูก มิน่าล่ะ...ตาแดงลงมาทุกวัน”


“พ่อว่าถ้าดรีมไม่ยอมไปหาหมอ ก็โทรหาลุงหมอให้มาหาเลยดีกว่า”


คุณธรรีบโทรหาพี่ชายที่เป็นแพทย์โรงพยาบาลประจำจังหวัดให้เข้ามาดูลูกชาย ไม่นานลุงหมอก็มาถึงทาวเฮ้าส์สามชั้นก่อนจะขึ้นไปตรวจดูอาการหลานชาย เมื่อเข้าไปในห้องของดรีมก็พบว่าเจ้าตัวนอนอยู่ พอปลุกก็ไม่รู้สึกตัว


“สงสัยคงจะเหนื่อยมั้งครับคุณแม่ พี่ดรีมร้องไห้ทั้งคืนแบบนั้น” ทีมพูดขึ้น


“นี่แหละค่ะลุงหมอ เจ้าดรีมกลับมาก็มีอาหารซึมๆแบบนี้แหละค่ะ”


“ไหนเล่าอาการมาคราวๆหน่อยสิ”


“จากที่ดิฉันสังเกตนะคะ เจ้าดรีมทานข้าวน้อยลงมาก พูดน้อยลงมากปกติแกเป็นคนร่าเริงนะคะ บางทีแกก็มรอาการเหม่อลอยนะคะลุงหมอ” คุณทิพย์รีบเล่าอาการให้ลุงหมอฟัง


“น่าจะเป็นโรคซึมเศร้านะ”


“ตายจริง! แล้วโรคซึมเศร้านี่เกิดจากอะไรหรือคะ”


“สาเหตุหลักๆก็น่าจะมาจากความเครียด”


“เครียดอย่างนั้นหรือคะ...”


อาจจะเกิดจากความเครียดสะสม เพราะดรีมเองเป็นเด็กที่ชอบเก็บอะไรไว้คิดคนเดียวตั้งแต่ไหนแต่ไร มีอะไรก็ไม่ค่อยบอกใคร


“ถ้าปล่อยไว้นานอาจจะทำให้ถึงกับคิดสั้นฆ่าตัวตายเลยก็ได้”


“ตายจริง! แล้วมีทางไหนที่จะพอรักษาได้บ้างคะ”


“อืม...ก็ต้องคอยให้กำลังใจเขา คอยสนับสนุนเขา เดี๋ยวฉันจะจัดยาให้ด้วยต้องกินควบคู่กันไป”


“แล้วต้องใช้ระยะเวลาในการรักษานานแค่ไหนคะลุงหมอ”


“สักห้าหกเดือนก็น่าจะดีขึ้นนะ”




ทางฝั่งของเผ็ดหลังจากที่ดรีมไม่อยู่เขาก็เอาแต่คลุกตัวอยู่ในคอนโดไม่ออกไปไหนเช่นกัน ถ้าวันไหนมีสอบค่อยออกไป เนื่องจากปีสี่เหลือสอบอยู่เพียงไม่กี่ตัวเผ็ดจึงมีเวลาเยอะ และพอมีเวลาว่างภายในหัวของร่างสูงก็มีแต่เรื่องของดรีมวกวนอยู่ตลอด จากที่ไม่ค่อยเที่ยวกลางคืนเท่าไหร่เผ็ดก็เริ่มออกเที่ยวทุกคืนหลังสอบเสร็จจนเพื่อนในกลุ่มเริ่มเป็นห่วงสุขภาพ เพราะไปแต่ละทีโดนหิ้วกลับคอนโดตลอด


และวันนี้ก็เป็นอีกวันที่เผ็ดมาเที่ยว


“ไงมึง มาทุกวันแล้วพวกกูก็หิ้วมึงกลับทุกวันเลย” กายบ่นเมื่อเห็นเพื่อนร่างสูงเดินเข้ามานั่งที่โต๊ะโซนวีไอพี


“บ่นอยู่ได้” พอนั่งไม่ทันไรร่างสูงก็กระดกวอดก้าเข้าปากไปหลายยก กายที่นั่งข้างๆก็ได้ปรามเพื่อนไว้


“ค่อยๆก็ได้ไอ้เสี่ย รีบเมาจริงๆเลย”


“แล้วดรีมหายต๋อมไปกับไอ้ภูเลยหรือวะ” ภาคินที่นั่งเงียบมองเพื่อนมานานก็ได้เอ่ยปากถาม


“เรื่องของแม่งเหอะ กูไม่สนอะไรแล้ว”


“ไม่สนแต่เสือกเมาเรี่ยราดทุกวัน” กายถอนหายใจอย่างเซ็งๆ


“มึงไม่สงสัยหรือวะว่าทำไมเขาถึงเปลี่ยนใจ” คำถามของภาคินทำเอาเผ็ดที่กำลังจะยกแก้วกระดกถึงกับชะงัก


เผ็ดคิดมาตลอดว่าที่ดรีมเปลี่ยนไปกลับไปหาภูริชอาจจะเป็นเพราะยังรักอยู่ สำหรับเขาแล้วดรีมอาจจะแค่รู้สึกดีด้วยก็แค่นั้น เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมาเผ็ดเปิดประตูเข้าไปเจอภูริชกำลังกอดกับดรีม ซึ่งก็ไม่มีคำแก้ตัวใดๆให้แก่เขาเลยสักนิด มีเพียงคำว่าขอโทษ จะให้เขาคิดอย่างไรล่ะ


“มันอาจจะยังรักไอ้ภูริชก็ได้ ใจคนมันเปลี่ยนได้ตลอดนั้นแหละ”


“แต่กูว่ามันแปลกๆ”


“โว้ะ ไอ้คิน...มึงนี่เป็นนักสืบรึไง สงสัยนู้นนี้นั้นอยู่ได้” กายพูดขึ้นเพื่อตัดบทสนทนาระหว่างเพื่อนทั้งสอง มาเที่ยวทั้งทีไม่อยากให้ตึงเครียด


ระหว่างที่เผ็ดกำลังนั่งกระดกวอดก้าเข้าปากอย่างเมามันส์ สายตาคมก็เหลือบมองไปเห็นร่างอันคุ้นเคยของใครสักคนที่เต้นนัวเนียกับชายหนุ่มร่างสูงหน้าตาดี พอเพ่งมองชัดๆก็เห็นว่าเป็นนายแบบหน้าใสที่เขาเคยไปนัดเจอเมื่อเดือนก่อนๆ เผ็ดฉุดลุกขึ้นก่อนจะเดินอาดๆเข้าไปคว้าแขนของร่างบางก่อนจะฉุดกระชากลากออกไปข้างนอกร้าน กายและภาคินก็มองตามอย่างงงๆแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร คิดว่าไอ้เสี่ยมันจะฉุดเด็กขึ้นห้องก็เป็นได้


“โอ๊ย!! คุณลากผมมาทำไม!” มาร์ชโวยวายเมื่อโดนคนร่างสูงลากออกมา


“มึงใช่ไหมที่ให้เงินล้านไอ้ภูริชไปใช้หนี้” เผ็ดบีบต้นแขนของอีกคนด้วยความเกี้ยวโกรธ จนร่างบางถึงกับโอดครวญออกมา เผ็ดจึงได้ละมือออก


“โอ๊ยคุณ! แล้วถ้าผมจะให้มันเกี่ยวอะไรกับคุณกัน”


“กูเตือนมึงไปแล้วว่าไอ้ภูริชมันเอาเงินไปทำอะไร แต่ก็ยังโง่เอาเงินตั้งล้านนึงให้มัน!”


“หึ คุณมันจะไปรู้อะไร! ถ้าผมไม่ให้เงินมันไปมันก็จะทำลายชีวิตผม!!”


“ทำลาย? หมายความว่ายังไง”


“ก็ไอ้บ้านั้นมันขู่ผมว่าถ้าไม่เงินมัน มันก็จะประจานผมน่ะสิ!”


“ขู่? แล้วไอ้ภูริชมันจะประจานมึงเรื่องอะไร” ไม่ทันได้คาดคั้นก็มีชายร่างสูงหน้าตาดีที่เต้นนัวอยู่กับมาร์ช เข้ามาดึงตัวมาร์ชกลับพร้อมกับมองหน้าเผ็ดอย่างเอาเรื่อง


“มึงลากแฟนกูออกมาทำไม อยากตายรึไงวะ” ชายหนุ่มที่อ้างว่าเป็นแฟนมาร์ชเข้ามากระชากคอเสื้อเผ็ด


“มึงต่างหาก...ที่ต้องตาย”


ด้วยอาการคันไม้คันมือมาหลายวันจากการไม่ได้เก็บหนี้มาสองอาทิตย์ และที่สำคัญความแค้นจากไอ้ภูริชทำให้เผ็ดสวนหมัดปะทะเข้ากับหน้าของอีกฝ่าย เมื่ออีกฝ่ายล้มลงกับพื้นเผ็ดก็ยกเท้ากระทืบเพื่อระบายโทสะ




ตื่นมาก็พบกับอาการปวดหัวทันที เมื่อคืนจำได้ว่าไล่กระทืบแฟนไอ้นายแบบหน้าอ่อนนั้นปางตายโทษฐานมายียวนกวนประสาทเขา ก่อนจะฟาดเงินก้อนนึงให้มันไปรักษาเบ้าหน้าที่บูดเบี้ยว ต่อจากนั้นเผ็ดก็กลับเข้ามากระดกเหล้าต่อจนกายและภาคินหิ้วกลับคอนโดอย่างทุกวัน ร่างสูงลุกขึ้นมาสะบัดหัวคลายความมึน เอื้อมตัวหยิบสมาร์ทโฟนมาเปิดดูก็ปาไปบ่ายคล้อยแล้ว กะจะล้มตัวนอนต่ออีกสักหน่อย แต่เสียงกดออดหน้าห้องดังขัดขึ้นมาซะก่อน


“shit! ใครวะแม่ง”


ถึงจะหัวเสียแต่ก็ยอมลุกไปเปิดประตูแต่โดยดี คนที่มากดออดหน้าห้องของเขาไม่ใช่ใครที่ไหน เธอคือหญิงสาวเจ้าของผมยาวสีบลอนด์สวยเพื่อนคนสนิทของดรีมนั้นเอง ร่างสูงขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจกับการมาของอีกคน


“มาทำไมวะ”


“มาหาดรีมน่ะสิ” เจ้าหล่อนว่า


“หึ เพื่อนรักเธอไม่ได้บอกรึไงว่าหนีตามผัวเก่าไปแล้ว”


“ว่าไงนะ!!!!!!” ควีนมีท่าทีตกใจ ไม่ถึงเสี้ยววินาทีเจ้าหล่อนก็ชักสีหน้าใส่เขา


“คุณปล่อยดรีมไปกับไอ้คนชั่วแบบนั้นได้ยังไง!!!!”


“ก็เพื่อนเธอเลือกที่จะไปเอง ฉันจะไปห้ามอะไรได้ล่ะ” ร่างสูงยืนกอดอกพิงขอบประตูมองหญิงสาวอย่างเหนื่อยหน่าย


“แล้วคุณรู้ไหมว่าทำไมดรีมถึงเลือกที่จะไปกับภูริช ทั้งๆที่ดรีมเองก็เกลียดภูริชเข้าไส้”


“ฉันจะไปรู้หรือวะ มันอาจจะหวนคิดถึงผัวเก่ามันก็ได้ ใครจะไปรู้!!”


“เหอะ แล้วรู้ไหมว่าดรีมโดนไอ้ภูแบล็คเมล์”


คำพูดของหญิงสาวทำให้เผ็ดเกิดความฉงนขึ้นอีกครั้ง เมื่อคืนที่ไอ้นายแบบหน้าใสนั้นบอกว่าไอ้ภูริชมันข่มขู่ ถ้าไม่ให้เงินมันก็จะทำลายชีวิต หรือไอ้นายแบบชื่อมาร์ชนั้นก็โดนแบล็คเมล์อย่างนั้นหรือ


“หมายความว่าไง”


“ให้ตายสิ ดรีมก็คงไม่เคยบอกอะไรคุณเลยสินะ...”


“บอก? บอกอะไร”


“ดรีมโดนไอ้ภูริชถ่ายคลิปแบล็คเมล์ไว้น่ะสิ!!!”




TBC.




talk:เรื่องนี้...โง่ทุกคน ภาคินฉลาดอยู่คนเดียว :m29:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 16 P.16 [03-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: i_Tipz ที่ 03-01-2017 19:49:51

เค้าเศร้า   :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 16 P.16 [03-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 03-01-2017 19:55:30

รีบไปง้อเมียไปเสี่ยจอมบื้อ สงสารดรีม
คิดมากจนป่วยแล้ว

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 16 P.16 [03-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 03-01-2017 19:58:28

เสี่ยเผ็ด..เก่งทุกเรื่อง...ยกเว้น...เรื่องเมีย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 16 P.16 [03-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 03-01-2017 20:06:32

โง่พอกัน เลยมารักกันได้สินะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 16 P.16 [03-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 03-01-2017 20:08:18

เสี่ยนะเสี่ย รีบไปหาดรีมเดี๋ยวนี้เลย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 16 P.16 [03-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Frankdar ที่ 03-01-2017 20:31:56

ภูริชยอมง่ายดีแหะ  ดีๆ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 16 P.16 [03-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: lemonpreaw ที่ 03-01-2017 21:06:22

โถ่ดรีม

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 16 P.16 [03-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 03-01-2017 21:10:29

ต้องมีคนช่วยเบิกเนตร ฉลาดเองไม่เป็น

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 16 P.16 [03-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: oumpatta ที่ 03-01-2017 21:17:59

แล้วควีนจะมาโวยวายเป็นอีบ้าใส่เผ็ดทำไมอ่ะ ก็เพื่อนตัวเองไม่ได้บอกอะไรเผ็ดหนิ
แล้วตอนนั้นดรีมก็เลือกจะไปกับภูริช เผ็ดเจอแบบนั้นใครจะไปรู้เองอ่ะ ระบบความคิดแปลกๆนะ
แล้วภูริชไม่โดนอะไรเลยเหรอ? น่าจะเอาคืนหน่อย หมั่นไส้อ่ะ ตอนนี้เหมือนมาเขียนแก้ตัวให้ภูริช
อ่ออ ภาคินฉลาดสุดแต่ถ้ามีเรื่องแยกออกมาอาจจะดูโง่สุดก็ได้

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 16 P.16 [03-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Dezzerr ที่ 03-01-2017 21:29:20

อย่างน้อยภูริชก็ยังกลับใจน้าาา
เสี่ยไปตามเมียกลับมาเร็ววว

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 16 P.16 [03-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: krayfanxing ที่ 03-01-2017 21:33:02

เอาเข้าจริงๆที่ไม่บอกเสี่ยก็ไม่ได้แปลว่าโง่นะ สถานะครุมเครืออีกอย่างตอนนั้นเผ็ดกับดรีมก็เป็นแค่เจ้าหนี้กับของจำนำไง พอรู้สึกรักชอบกันดรีมก็กลัวขึ้นมาไงว่าใครจะรับเรื่องโดนขู่เรื่องคลิปนั่นนะ มันก็ต้องเผื่อใจไว้ด้วยเพราะเผ็ดก็ไม่ได้ขอดรีมเป็นแฟนจริงจังคนเรามันมีแผลนะต่อให้รักก็ต้องเพื่อใจเจ็บไว้บ้างนิดหนึ่ง ส่วนเสี่ยไม่ผิดที่ไม่ฉุกคิดเพราะไม่คิดว่าอิภูริชจะเลวขนาดถ่ายคลิปขู่คนรักเก่าแบบดรีมนะ เรื่องนี่จะว่าใครโง่ไม่ได้เพราะจิตใจคนเรามันซับซ้อนกลัวแม่งหมดทุกอย่างอ่ะ...เป็นกำลังใจให้สู้ต่อไปนะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 16 P.16 [03-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 03-01-2017 22:11:43

เฮ้อ...อ่านแล้วละเหี่ยใจ

อ่านตอนนี้ไม่ชอบภูขึ้นมาทันที

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 16 P.16 [03-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: xolovenano ที่ 03-01-2017 22:14:40

ภาคินฉลาดสุดแหละ เผ็ดและดรีมโง๊โง่ ตามเมียกลับมาให้ได้ล่ะเสี่ย ภูริชควรไปตายซะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 16 P.16 [03-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 03-01-2017 22:26:20

รีบไปรับเมียเลยเสี่ย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 16 P.16 [03-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 03-01-2017 22:28:50

เสี่ยเผ็ดฉลาดแต่เรื่องทวงหนี้

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 16 P.16 [03-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 03-01-2017 22:29:51

 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 16 P.16 [03-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: fararn ที่ 03-01-2017 23:27:23

ดรีมก็ผิดที่ไม่บอกเสี่ยตั้งแต่แรก อึดอัดใจจจจ
เสี่ยก็ไม่รีบกลับไปตามดรีมอะ ทีเรื่องทวงหนี้นี่ตามเก่งจังงง
ภูนี่ก็ดีที่สำนึกได้ แต่สำนึกช้าไปปะ แล้วเอาแฟนตัวเองไปจำนำนั่นเรียกว่ารักหรอแกกก
รีบๆคืนดีกันเต๊อะะะ

ปล.FCน้องจืดและพี่ภาคินค่า(เปรี้ยวด้วยอีกคน)555555 :a1: :give2:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 16 P.16 [03-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 03-01-2017 23:36:18

ให้เพื่อนดรีมช่วยแต่แรกก็จบ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 16 P.16 [03-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: iAlexiajang ที่ 03-01-2017 23:39:31

เอ่อออ ก็เพื่อนเธอมันไม่เคยบอกอะไรเลยนี่สิ เธอถึงได้มีหน้ามาแว้ดๆใส่เขา ดรีมเองก็ไม่รู้จักที่จะจัดการตัวเองเหมือนกันนั้นแหละ ได้แต่ถอนหายใจ  ฮอลลลลลล

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 16 P.16 [03-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 03-01-2017 23:55:01

เศร้าไปนะ,,,

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 16 P.16 [03-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 04-01-2017 00:10:14

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 16 P.16 [03-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: xหยกน้อยx ที่ 04-01-2017 00:13:28

รอตอนต่อไปคะ เรื่องนี้ พระ-นาย แลดูไม่ฉลาดพอกัน =_= ตัวร้ายก็ผีเข้าผีออก ยิ่งเพื่อนสาวยิ่งดูแปลกๆเหมือนล้นๆเกินๆ  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 16 P.16 [03-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 04-01-2017 00:36:58

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 16 P.16 [03-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: fahsai ที่ 04-01-2017 01:11:41

เสี่ยรีบไปง้อเลย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 16 P.16 [03-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 04-01-2017 03:18:36

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 16 P.16 [03-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 04-01-2017 04:40:23

โถ่ เสี่ยเพิ่งจะรู้เนอะ เอ้า!! รีบๆ ตามไปกระทืบไอ้เหี้ยภูมันซะนะ แล้วก็รีบตามง้อดรีมด้วยล่ะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 16 P.16 [03-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 04-01-2017 08:51:50

หายโง่แล้วก็ไปง้อเมียสิเสี่ย!

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 16 P.16 [03-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: bungg ที่ 04-01-2017 10:39:19

พี่เผ็ดตามไปง้อดรีมเร็ๆเลย ง้อเสร็จอย่าลืมจัดการไอ้เลวนั้นนะ มันควรได้รับบทเรียนซะบ้าง

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 16 P.16 [03-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: YounIn ที่ 04-01-2017 10:58:23

ภูริชรักดรีมอยู่ แต่มีความเห็นแก่ตัวและเอาตัวรอดอยู่มากกว่า
แต่ก็ยังดีที่สุดท้ายก็ยอมปล่อยดรีมไป
เผ็ดไปกระทืบภูริชแน่ๆ เลย หลังรู้ความจริง

สงสารดรีม มาต่ออีกไวๆ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 16 P.16 [03-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 04-01-2017 11:13:59

มีความกลัวทุกคน ทำให้ไม่กล้าบอก ไม่กล้าแย่งชิง ต้องรอเบิกเนตร :เฮ้อ: แม้แต่เสี่ยเผ็ดผู้มุทะลุ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 16 P.16 [03-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Moose ที่ 04-01-2017 12:05:14

เอาจริงเสี่ยไม่ผิดนะ ทำไมว่าเสี่ยกันอ่ะ เป็นดรีมองไม่ใช่หรอที่ไม่พูดไม่บอกอะไี

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 14 P.14 [01-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: SoN ที่ 04-01-2017 12:21:14

^^

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 16 P.16 [03-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 04-01-2017 14:08:15

ขี้โวยวายไมอ่ะเสี่ย ทำไมห้ะทำไม :ruready

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 16 P.16 [03-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 04-01-2017 16:18:06

กว่าจะตรัสรู้ คนบ้าอะไรเปลี่ยนใจภายใน5นาที โกธรมาทั้งเรื่อง

เผ็ดขอตบบ็องหูซะทีซิ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 16 P.16 [03-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 04-01-2017 17:13:08

มาต่อเถอะจร้า

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 16 P.16 [03-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 04-01-2017 21:05:28

ไปตามดรีมกลับมาเลยเฮียเผ็ด

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 16 P.16 [03-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Rebtur ที่ 04-01-2017 22:14:36

อย่าว่าเสี่ยค่ะ เสี่ยแค่ไม่ฉลาด ตาก็ไม่มี ดีแต่เมา ไม่เคยเอะใจอะไร
ต้องให้ชาวบ้านเขามาบอกเรื่องที่ควรจะรู้สึกได้ อย่าว่าเสี่ยเลยนะคะ :z6:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 16 P.16 [03-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: auntreory ที่ 05-01-2017 00:20:53

สนุกดีแม้มันจะเดาทางได้ แต่เราก็ชอบ  :ruready

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 16 P.16 [03-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: astxy_original ที่ 05-01-2017 01:10:28

รอติดตามตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 17
เริ่มหัวข้อโดย: jpeemka ที่ 05-01-2017 13:50:15

ตอนที่ 17




“ดรีมโดนไอ้ภูริชแบล็คเมล์ไว้น่ะสิ”


คำตอบของหญิงสาวผมบลอนด์ตรงหน้าทำให้เผ็ดอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก เมื่อนึกไปถึงครั้งก่อนที่ไอ้ภูริชเอาตัวดรีมมาจำนำ เขาก็คิดอยู่แล้วว่าทำไมถึงยอมมาง่ายๆแบบนี้ แล้วอีกอย่างดรีมก็เคยพูดว่าดรีมทำเพื่อครอบครัว ดรีมไม่ได้รักภูริชแล้ว ยอมเสียศักดิ์ศรีตัวเองเพื่อแลกกับความสุขของครอบครัว แต่ตัวเองกำลังตกอยู่ในห้วงของความทุกข์ และที่ในวันนั้นยอมกลับไปกับไอ้ภูริชก็คงไม่พ้นคลิปนั้นที่ถูกยกมาขู่อีกเช่นเดิม มิหน่าตอนที่ไอ้ภูริชมันขอคุยแค่ห้านาทีดรีมถึงมีท่าทีที่ต่อต้าน แต่เข้าตัวกลับไม่พูดอะไร ไม่บอกอะไรเผ็ดสักอย่าง ช่างโง่เขลานัก


“แล้วตอนนี้ดรีมอยู่ไหน!!!”


“ฉันเองก็ติดต่อดรีมไม่ได้ ฉันนึกว่าดรีมยังอยู่กับคุณก็เลยมาหาคุณที่คอนโด สรุปแล้วดรีมไปอยู่กับภูริชแล้วอย่างนั้นหรือ! เราต้องตามไปช่วยดรีมนะคะ” หญิงสาวว่า ใจเธอเองก็ร้อนรนเหมือนกัน ช่วงสอบก็ไม่เจอดรีมเลยเพราะสอบคนละห้อง แต่พอเจอตัววันนี้ก็คลาดกันซะอย่างนั้น แถมยังโทรหาดรีมกี่ครั้งกี่ครั้งก็ไม่ติด


“ไอ้ภูริชมันไม่ตายดีแน่!!!”




และแล้วเผ็ด ควีนและลูกน้องสองแสบก็มาหยุดอยู่ที่หน้าห้องของภูริช ร่างสูงกดออดหน้าห้องไปสองสามครั้งก่อนที่ร่างสูงของอีกฝ่ายจะเปิดประตูออกมา ภูริชมีท่าทีตกใจทันทีที่เห็นหน้าเผ็ด ภูริชกำลังจะอ้าปากเอ่ยทักแต่ก็โดนเสี่ยเผ็ดเริ่มทักทายก่อนด้วยการใช้เท้าถีบเข้าไปที่หน้าอกของอีกฝ่าย ด้วยความที่ยังไม่ทันได้ตั้งตัวภูริชจึงหงายหลังล้มลงไปกับพื้น เผ็ดเดินตามเข้าไปก่อนจะลากตัวไอ้ภูริชที่นอนอยู่ไปกลางห้องเพื่อความสะดวกในการกระทืบ


“ไง”


“พ...พี่มาทำไม” ภูริชที่ยังมีอาการจุกจากการถีบเมื่อกี้ยังคงยกมือลูบกลางอกตัวเองก่อนจะหยัดตัวลุกขึ้นช้าๆ


“มึงทำอะไรกับดรีมไว้”


“ทะ..ทำอะไร”


“มึงถ่ายคลิปแบล็คเมล์ดรีมไว้ไม่ใช่รึไง!!!!! หรือว่าจำไม่ได้?”


“พี่รู้ได้ยังไง”


“กูรู้ได้ยังไงไม่สำคัญ แต่มึง! เอาเรื่องคลิปนั้นไปขู่ดรีมไว้กี่รอบ เขาถึงได้ยอมมึงตลอด มึงมันเลวยิ่งกว่าสัตว์อีกไอ้ภูริช!!” เผ็ดปรี้เข้าไปกระชากคอเสื้ออีกฝ่ายด้วยความโมโห ดวงตาคมวาวโรธคู่นั้นทำเอาภูริชเริ่มใจเสีย


“ผะ...ผมลบคลิปหมดแล้ว ตอนนี้ดรีมก็ไม่ได้อยู่กับผมแล้วด้วย”


“มึงทำแบบนี้ทำไมห้ะ!!!!! มึงทำลายชีวิตคนคนนึงลงได้ยังไงไอ้ภูริช!!!”


“....”


ภูริชไม่โต้ตอบอะไรเขา แววตาของมันฉายความสำนึกผิดออกมาอย่างเห็นได้ชัด ถึงอย่างไรเผ็ดก็ไม่มีวันให้อภัยคนอย่างมัน ภูริชทำให้ชีวิตดรีมต้องจมอยู่กับความทุกข์ใจมาตลอด มันทำลายความรักด้วยการหักหลัง และมันก็หักหลังอยู่ซ้ำซากจนกว่าจะพอใจ ชีวิตและศักดิ์ศรีของดรีมแหลกเหลวไม่เป็นชิ้นดีก็เพราะความเห็นแก่ตัวของภูริช วันนี้เผ็ดไม่เอามันไว้แน่!


“คนอย่างมึงอยู่ไปก็รกโลก!!!”


สิ้นเสียงของเผ็ด หมัดลุ่นๆก็ปะทะเข้าหน้าภูริชอย่างจัง หมัดเดียวคงไม่หนำใจสำหรับความเกี้ยวโกรธที่อยู่ในใจเผ็ด หมัดแรกทำเอาอีกฝ่ายเซถลาไปข้างหลังแต่เผ็ดก็ตามเข้าไปกระแทกเข้าอีกหมัด พออีกฝ่ายเริ่มทรงตัวไม่ไหวก็ล้มคอพับลงไปพื้น แต่เผ็ดยังมีแรงเหลือเฟือที่จัดการกับมัน ร่างสูงยกเท้ากระทืบเข้าที่อกเสียงดังอั่ก! แค่นั้นมันไม่เพียงพอเผ็ดตามลงไปกระทืบอีกหลายซ้ำจนภูริชแน่นิ่งไป ลูกน้องสองแสบที่กลัวว่าเจ้านายตัวเองจะเผลอฆ่าคนจึงได้รีบวิ่งเข้ามาหิ้วปีกของเผ็ดออกไป


“ปล่อยสิวะ!!! กูจะฆ่ามัน!!!”


“เจ้านายครับใจเย็นๆก่อน ถ้ามันตายไปเจ้านายจะโดนหลายข้อหานะครับ ไม่คุ้มหรอก” นายโปรดพยายามห้าม


“กูไม่สน!!!! กูจะเอามันให้ตายคาตีนกูนี่เลย!!!!!”


ร่างสูงฟึดฟัดออกจากการเกาะกุมของลูกน้องสองคน ด้วยแรงที่เยอะมหาศาลทำเอานายโปรดกับนายปรานที่ล็อคตัวไว้เริ่มรับแรงของเจ้านายไม่ไหว นายปรานจึงหันไปขอความช่วยเหลือจากหญิงสาวผมบลอนด์ที่ยืนดูเหตุการณ์เงียบๆ ควีนมีสีหน้าเรียบเฉยก่อนจะเดินเข้าห้ามอีกแรงด้วย


“คุณเผ็ด...คุณฟังนะ ถ้าดรีมรู้ว่าคุณทำแบบนี้เพื่อดรีม...ดรีมจะไม่เสียใจแย่หรือคะ เพื่อนฉันคงไม่อยากเห็นคุณติดคุกหรอกนะ พอแค่นี้เถอะคุณเผ็ด” ควีนพยายามพูดให้อีกฝ่ายใจเย็นลง


“ถูกครับ กฎหมายมาตรา 288 ฆ่าผู้อื่นโดยเจตนาติดคุกตลอดชีวิตนะครับเจ้านาย” นายปรานเองก็ช่วยหญิงสาวพูดให้เจ้านายใจเย็นลง


“เออ กูรู้!” พอเห็นว่าเจ้านายเริ่มสงบลง ลูกน้องทั้งสองจึงปล่อยให้เจ้านายเป็นอิสระ แต่พอเป็นอิสระได้ เผ็ดก็ยกเท้ากระทืบเข้าที่ซี่โครงของภูริชดังอั่กอีกทีก่อนไป


“เรียกรถพยาบาลให้มันด้วย กูไม่อยากฆ่าคนตาย”


“ได้ครับเจ้านาย”


“อ๋อแล้วก็อีกอย่าง เอาเงินอุดปากพวกพนักงานแล้วก็ไปลบข้อมูลกล้องวงจรปิดให้กูด้วย”


นายโปรดรับคำสั่ง เขากดโทรเรียกรถพยาบาลมารับตัวภูริชที่นอนจมกองเลือดอยู่ และเขาก็ไม่ลืมที่จะอุดปากพวกพนักงานภายในคอนโดภูริชด้วยเงินก้อนใหญ่


“เธอรู้ที่อยู่ของดรีมรึเปล่า” เผ็ดถามขึ้นเมื่อถึงคอนโดตัวเอง และมีหญิงสาวเพื่อนสนิทของดรีมติดสอยห้อยตามมาด้วย


“เอ่อ...ฉันไม่มีหรอกค่ะ ฉันนึกว่าคุณรู้ก็เลยตามมา...”


“ไม่อยากหรอก เดี๋ยวให้ไอ้โปรดมันสืบแปบเดียว”


“แล้ว...คุณเผ็ดจะไปหาดรีมวันนี้เลยไหมคะ ฉันอยากจะไปด้วย” เธอเองก็ห่วงเพื่อนคนสนิทไม่แพ้กัน ไม่รู้ว่าป่านนี้จะเป็นอย่างไรบ้าง หลังสอบก็หายตัวไปเลย ติดต่อก็ไม่ได้เพราะฝ่ายนู้นปิดเครื่องไว้


“ถ้าได้ข้อมูลมาก็คงไปเลย”


ในใจเผ็ดเองก็ร้อนรนเหมือนกัน อยากเจอดรีมเร็วๆอยากจะกอดคนตัวเล็กเอาไว้อีกครั้ง ไม่รู้ว่าชีวิตต้องผ่านอะไรมาบ้าง ต้องเจอคนอย่างภูริชหักหลังซ้ำแล้วซ้ำอีก ดรีมเองก็คงทุกข์ใจมากพอสมควร ยิ่งเจ้าตัวเป็นคนคิดมากอยู่แล้ว อยากจะกอดให้เจ้าตัวคลายความกังวล เป็นห่วงชะมัด ผ่านมาสองอาทิตย์ก็ทำเอาเผ็ดเป็นห่วงและคิดถึงจะแย่อยู่แล้ว


ภายในวันนั้นเองเผ็ดรอข้อมูลจากลูกน้องแต่ก็ไม่ได้มาสักที จนเวลาล่วงเลยเข้าวันใหม่ ควีนที่เห็นว่าดึกมากแล้วจึงขอตัวกลับไปก่อน เธอกำชับว่าถ้าได้ข้อมูลที่อยู่มาแล้วก็ให้รีบบอกเธอทันที ควีนเองก็อยากเจอดรีมมากเหมือนกัน ส่วนทางเผ็ดก็เร่งรัดเอาข้อมูลจากลูกน้องทั้งคืน แต่ก็ไม่ได้มา


“ชื่อจริงก็มี นามสกุลก็มีทำไมหาไม่ได้วะ!”


“พวกผมพยายามหาแล้วนะครับ แต่ก็ไม่ปรากฏข้อมูลที่อยู่เลย...ข้อมูลที่อยู่ของนามสกุลเหมือนคนดรีมก็มีบ้างประปรายครับ แต่ส่วนใหญ่จะอยู่ต่างประเทศหมด”


“ข้อมูลพ่อแม่ล่ะ มันต้องมีสิวะ”


“เอ่อ...ที่นามสกุลเดียวกับคุณดรีมก็อยู่ต่างประเทศไงครับ ในไทยไม่มีเลย”


“แล้วที่อยู่จากข้อมูลนักศึกษาล่ะ”


“เป็นข้อมูลที่อยู่หอของคุณดรีมครับ ไม่ใช่ที่อยู่บ้านในต่างจังหวัด แล้วก็ข้อมูลผู้ปกครองก็เป็นชื่อคนที่นามสกุลเดียวกับคุณดรีมนะครับ แต่ข้อมูลของผู้ปกครองคนนี้ไปอยู่ที่ต่างประเทศอีกเช่นกันครับ”


“แล้วใครมันรู้ที่อยู่ของดรีมอีกบ้างวะ!!” เผ็ดเริ่มหัวเสีย ข้อมูลทุกอย่างที่ให้ลูกน้องตามหาทำไมเขาได้มาอย่างง่ายดาย แต่ข้อมูลของคนที่อยากเจอทำไมมันหายากแบบนี้


“ผมว่า...ภูริชต้องรู้แน่ๆเลยครับ”


และเพื่อต้องการข้อมูลให้ได้เร็วที่สุด เผ็ดจึงสั่งให้นายปรานไปเฝ้าภูริชที่โรงพยาบาล พอมันฟื้นขึ้นมาก็ให้เค้นเอาที่อยู่ของดรีมจากมัน แต่ด้วยความที่ว่าภูริชพักรักษาตัวอยู่ห้องไอซียู จึงทำให้นายปรานเข้าไปไม่ได้เพราะมีเพียงญาติและครอบครัวเท่านั้นที่เข้าเยี่ยมได้ และภูริชก็มีญาติคอยเฝ้าอยู่ตลอดเวลา วันแล้ววันเล่านายปรานก็ไม่ได้เฉียดเข้าใกล้ภูริชสักที จึงแสร้งทำเป็นเพื่อนของภูริชเพื่อเข้าพบ และก็ได้รู้ความจริงที่ว่าภูริชซี่โครงหักจนทิ่มเข้าปอดทำให้ตอนนี้อาการสาหัสมาก หมอบอกว่ามีโอกาสน้อยมากที่จะรอด


หมดหนทางที่จะเค้นจากภูริช เผ็ดจึงเดินหน้าสืบหาข้อมูลที่อยู่ของดรีมด้วยตัวเอง โดยได้ข้อมูลมาจากควีนอีกว่าดรีมน่าจะเป็นคนทางภาคเหนือ เพราะเธอเองเคยได้ยินดรีมสบถคำด่าเป็นภาษาเหนือออกมาเมื่อเจ้าตัวตกใจ เผ็ดและลูกน้องสองแสบจึงขึ้นเหนือตามหาทีละจังหวัด จนแล้วจนรอดก็ไม่พบข้อมูลของดรีมและคนที่นามสกุลเดียวกับดรีมเลย


ต่อให้ตายยังไงก็ต้องหาตัวให้เจอ....


รอก่อนนะดรีม




ฝั่งทางของดรีม ลุงหมอให้ยาในการรักษาโรคซึมเศร้าแต่ก็ไม่ดีขึ้นเท่าไหร่ คุณทิพย์จึงได้ปรึกษากับสามีของเธออีกครั้ง เธอกลัวว่าถ้าปล่อยไว้นานกว่านี้เดี๋ยวจะเป็นหนักเหมือนที่ลุงหมอพูดไว้ ถ้าเป็นหนักขึ้นมาอาจจะแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว


“ให้ลูกดรอปเรียนสักเทอมดีไหมคะคุณ แล้วให้กลับไปอยู่กับคุณตาที่สวีเดน”


ดรีมถูกคุณตาเลี้ยงมาตั้งแต่เด็กๆ จนโตพอที่จะเข้าโรงเรียนประถมคุณธรก็เลยให้ย้ายมาอยู่ที่ไทย ดรีมเป็นคนเดียวที่ไม่มีชื่ออยู่ในทะเบียนบ้านหลังนี้ และเป็นคนเดียวที่ใช้นามสกุลของคุณตา เพราะคุณตามีแต่ลูกสาวซึ่งก็แยกย้ายกันไปแต่งงานมีครอบครัวกันหมดจึงไม่มีใครสืบสายนามสกุลนี้เลยสักคน พี่สาวของคุณทิพย์เธอได้แต่งงานกับสามีชาวต่างชาติจึงได้พาคุณตาไปอยู่ที่นู้นด้วย ในไทยก็ไม่ค่อยมีญาติก็มีแต่เพียงน้องสาวอย่างคุณทิพย์เท่านั้นที่ยังอยู่


“ก็ดีเหมือนกันนะ ลูกจะได้สูดอากาศบริสุทธิ์สักหน่อย ได้ข่าวว่าที่นู้นอากาศดี อาจจะทำให้ดรีมคลายความเครียดลงไปบ้างก็ได้” คุณธรเองก็สนับสนุน


“เรื่องเรียนก็ค่อยว่ากัน ให้ลูกหายดีซะก่อนค่อยกลับมาเรียน ฉันไม่อยากเห็นลูกเป็นแบบนี้เลยค่ะ”


หลังจากที่ตกลงกันเป็นที่เรียบร้อย คุณทิพย์ก็ได้ขึ้นไปบอกดรีมที่เอาแต่หมกตัวอยู่ในห้อง เธอเคาะประตูสองสามครั้งก่อนจะถือวิสาสะเปิดเข้าไป ลูกชายคนโตของเธอไม่มีทีท่าจะรับรู้เลยว่าเธอเข้ามา ดรีมนั่งอยู่บนเตียงเหม่อมองออกไปยังนอกหน้าต่าง ดวงหน้าไม่มีสีสันเหมือนครั้งก่อนที่คุณทิพย์เคยเจอ ขอบตาคล้ำคล้ายคนไม่นอนมาหลายวันทำเอาเธออดห่วงลูกชายไม่ได้ คุณทิพย์เดินเข้าไปนั่งข้างๆลูกชาย แต่เจ้าตัวก็ยังคงเหม่อออกไปนอกหน้าต่าง เธอจึงแตะมือลงที่แขนของดรีมเบาๆ เจ้าตัวถึงกับสะดุ้ง


“คุณแม่มาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ”


“แม่เคาะประตูตั้งหลายรอบ ลูกไม่ได้ยินหรือ”


“ขอโทษครับ”


“ช่างเถอะ จริงสิ...แม่มีข่าวมาบอก”


“ข่าวอะไรหรือครับ?”


“แม่จะให้ลูกดรอปเรียนสักเทอมนึงแล้วก็กลับไปอยู่ที่สวีเดนกับคุณตา ดีไหม?”


พอพูดถึงคุณตาดรีมก็ยิ้มออกมาทันที คุณเคยเลี้ยงดรีมมาตั้งแต่เด็ก พอย้ายกลับมาที่ไทยไม่ได้เจอกันนานตั้งหลายปี ดรีมเองก็คิดถึงคุณตาเอามากๆ ถ้าให้กลับไปอยู่ที่สวีเดนก็อยากจะรีบเก็ยของซะเดียวนี้เลย แต่ติดตรงที่เรื่องเรียนนี่แหละ ถ้าดรอปไปเทอมนึงก็ต้อรอเทอมหน้าหน้าเลยถึงจะได้เรียน เพราะตอนนี้ดรีมขึ้นปีสองแล้ว เนื้อหาก็เข้าวิชาภาคล้วนๆ ดังนั้นถ้าจะดรอปแล้วกลับมาเรียนก็คงต้องเรียนพร้อมรุ่นน้อง


“แล้วเรื่องเรียนล่ะครับ”


“แม่กับพ่อไม่ว่าหรอกจ้ะ ดรีมไปพักผ่อนกับคุณตาที่นู้นก่อน ดีขึ้นแล้วค่อยกลับมาโอเคไหม?”


“ผม..จะเป็นภาระคุณแม่อีกรึเปล่า” จนถึงตอนนี้ดรีมเองก็ยังคิดว่าตัวเองเป็นภาะของที่บ้าน เรียนก็ไม่ได้เก่งอะไร แถมยังมีแฟนเป็นผู้ชายอีก... เรื่องที่เขาเป็นเกย์ก็ยังไม่ได้บอกที่บ้านเลย แล้วเรื่องที่ภูริชถ่ายคลิปเขาไว้อีก ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกแย่


“ใครว่าล่ะ ดรีมไม่เคยเป็นภาระสำหรับพ่อกับแม่หรอกนะ ตอนนี้ดรีมไม่สบายแม่ก็อยากให้ลูกได้พักผ่อน ไม่อยากเห็นลูกซึมแบบนี้”


“อึก...ผม...ผมขอโทษครับแม่ ต่อไปผมจะเข้มแข็ง”


พอเห็นว่าลูกชายกำลังร้องไห้ คุณทิพย์จึงรีบเข้าไปโอบกอดร่างอันสั่นเทานั้นไว้


“เจ็บมากไหมลูก อยู่กับแม่ไม่จำเป็นต้องเข้มแข็งหรอกนะ แม่กับพ่อจะปกป้องดรีมเอง”


“ฮือ...คุณแม่...ดรีมขอ..อึก...ขอโทษ...ดรีมมันไม่ดีเอง”


“ดรีมเป็นเด็กดีเสมอ อย่าเอาแต่โทษตัวเองสิลูก...”


“ดรีมไม่ดี...อึก...คุณแม่...ดรีมเป็นเด็กไม่ดี...ดรีมทำคนอื่นเสียใจ”


“ชู่ๆ อย่าว่าตัวเองสิลูก ถึงดรีมจะเป็นเด็กไม่ดียังไงพ่อกับแม่ก็รักดรีมนะคะ เลิกงอแงได้แล้วคนดีของแม่”


“อึก...คุณแม่...ดรีมระ..อึก...รักคุณแม่” ร่างบางสะอื้นจนตัวโยน คุณทิพย์ได้แต่กอดและลูบหัวลูกชายคล้ายกับกล่อมให้อีกฝ่ายสงบลง จนร่างในอ้อมแขนของเธอนิ่งไป คุณทิพย์ใช้นิ้วปาดคราบน้ำตาที่ไหลอาบอยู่บนแก้มซีดเผือกของลูกชายอย่างแผ่วเบา


“ร้องไห้จนหลับเลย เหนื่อยมากไหมลูก?”


“…..”


“เดี๋ยวดรีมจะดีขึ้นแน่นอน เชื่อแม่นะลูก”


คุณทิพย์ไม่รู้หรอกว่าดรีมเจอเรื่องเลวร้ายอะไรมาบ้างถึงทำให้ลูกชายของเธอกลายเป็นคนละคนแบบนี้ ดรีมไม่เคยบอกแต่เธอก็รับรู้ได้ว่ามันเป็นเรื่องที่ร้ายแรง เธอไม่อยากเค้นถามเอาความจริงจากดรีม เพราะเธอรู้ดีว่าถ้าดรีมไม่พร้อมที่จะบอกเขาจะไม่ยอมบอก ดรีมเป็นเด็กที่เก็บความเครียดเอาไว้กับตัวเองอยู่ตลอด คุณทิพย์รู้ว่าลูกชายเธอเป็นคนแคร์คนรอบข้างมาก ถ้าเป็นเรื่องที่ทำคนอื่นเสียใจหรือผิดหวังดรีมจะไม่ยอมเปิดปากเล่าอย่างเด็ดขาด


เพราะความเก็บกดและสะสมความเครียดมาเรื่อยๆจนถึงจุดจุดนึง มันทำให้ดรีมเป็นโรคซึมเศร้า และนี่เป็นสิ่งที่คุณทิพย์กลัวมากที่สุด ตั้งแต่เด็กดรีมมักจะโดนพวกเด็กโตรังแกอยู่เสมอ กลับมาบ้านทีไรคุณทิพย์เองก็สังเกตว่าลูกชายมีแผลตามตัว แต่เจ้าตัวก็ไม่ยอมปริปากบอกสักครั้ง คุณทิพย์ต้องตามไปที่โรงเรียนเองถึงรู้ว่าลูกชายโดนรังแก ลุงหมอเคยบอกว่าดรีมเป็นเด็กที่ชอบเก็บความรู้สึกและเรื่องราวต่างๆไว้คนเดียว ถ้าพูดออกไปมันกระทบใครดรีมจะไม่พูด และถ้าดรีมยังเป็นอยู่แบบนี้มีโอกาสที่จะเป็นโรคซึมเศร้า คำเตือนของลุงหมอยังดังอยู่ในหัวคุณทิพย์ แต่จนถึงตอนนี้เธอเองก็ไม่สามารถช่วยลูกชายได้เลย


“ถ้าที่นี่อยู่แล้วทุกข์ใจก็กลับไปอยู่กับคุณตาก็ได้นะลูก” คุณทิพย์พูดกับร่างในอ้อมแขนอย่างแผ่วเบา ก่อนจะกดจูบลงที่ขมับลูกชายอย่างรักใคร่




TBC.

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 17 P.18 [05-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 05-01-2017 14:19:59

จะตามทันไหม ดรีมจะพักใจต่างประเทศแล้วนะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 17 P.18 [05-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: เด็กชายมั่วนิ่ม ที่ 05-01-2017 14:23:35

สงสารดรีมมม เก็บทุกอย่างไว้กับตัวคนเดียวจนเครียดไปหมด สงสารๆๆๆ
เริ่มใหม่นะดรีม ทุกๆ คนรักดรีมทั้งนั้นเลย ทั้งเพื่อน ทั้งครอบครัว ทั้งเสี่ย คุณตาที่สวีเดนอีก สู้ๆ นะดรีมนะ
อยากให้เสี่ยตามหาดรีมให้เจอไวๆ จะได้เริ่มต้นใหม่แล้วก็มีความสุขซักที

ส่วนเสี่ยยยย หึหึหึหึ พลิกแผ่นดินตามหาเมียล่ะทีนี้ เรื่องกฎหมายล่ะฉลาดนักแต่เรื่องรักนี่โง่จริงๆ
ตอนดรีมจะไปทำไมไม่ถามมมมมมมมมมมมมมมมมม นี่ถ้าควีนไม่มาก็คงปล่อยให้ดรีมหายไปแบบนี้สินะ
ฮึ่ยยยย ดีนะที่เสี่ยน่ารักตอนอยู่กับดรีม เราจะยังเชียร์เสี่ยค่ะ

เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ ^___^

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 17 P.18 [05-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Jthida ที่ 05-01-2017 14:29:26

โถ่หนูดรีมมม

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 17 P.18 [05-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: YounIn ที่ 05-01-2017 14:54:57

ถ่อววว เผ็ดโมโหรุนแรง ไม่คิดให้ดีก่อนว่าจะหาดรีมจากไหนจากใคร
แล้วถ้าภูริชไม้ฟื้นหรือตาย จะทำไง บินตามหาที่ตปท.เลยมั้ย

มาต่ออๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 17 P.18 [05-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: kinjikung ที่ 05-01-2017 14:57:51

ภูริชจะรีบตายไปไหนหล่ะนั่น เรื่องนี้ผิดที่ภูริชคนเดียวเลย ไม่โทษเผ็ดเพราะดรีมก็ไม่ได้บอกอะไรจะให้สืบเองทุกเรื่องก็ไม่ใช่

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 17 P.18 [05-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 05-01-2017 15:02:16

 :hao5:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 17 P.18 [05-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 05-01-2017 15:07:17

 :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 17 P.18 [05-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: kyungploy ที่ 05-01-2017 15:10:52

สงสารน้องดรีมจัง ; - ; ไปพักใจสักเทอมก็ดีเนอะ กลับมาจะได้เข้มแข็งขึ้น
ส่วนภูริช เราไม่อยากให้ตายเลยอะค่ะ ขอให้นางรอดเถอะ ไม่อยากให้เสี่ยเผ็ดขึ้นชื่อว่าฆ่าคนตาย ต่อให้ไม่มีใครรู้ก็เถอะ ; _ ;

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 17 P.18 [05-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: krayfanxing ที่ 05-01-2017 15:23:03

 :ling1: :ling1: :ling1: :ling3: :ling3: :ling3:โอ๊ย...เสี่ยเร็วดิเฮ้ย เมียจะไปเมืองนอกแล้ว ไม่อยากให้คลาดกันเลย อย่าทรมานใจไปมากกว่านี้เลย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 17 P.18 [05-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 05-01-2017 15:52:10

สงสารดรีม อยากให้ดรีมหายป่วยไวๆ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 17 P.18 [05-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 05-01-2017 17:10:54

จะได้ไปหรือจะได้เจอ รอลุ้น

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 17 P.18 [05-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 05-01-2017 17:53:07

เสี่ยรีบสืบที่อยู่เด๋วนี้ ดรีมจะไปอยู่ที่อื่นแล้ว!!!

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 17 P.18 [05-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 05-01-2017 18:17:32

เรื่องต่อย ตี ละเก่งนัก  เรื่องเมียรัก ไม่ได้เรื่อง เสี่ยเผ็ดให้ไวเลย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 17 P.18 [05-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: GuoJeng ที่ 05-01-2017 18:36:26

ไปอยู่ต่างประเทศเลย ดีแล้วค่อยกลับมาเรียน สงสารดรีมอ่ะ
  รออ่านตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 17 P.18 [05-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 05-01-2017 20:34:09

เผ็ดจะตามเจอทันก่อนที่ดรีมจะไปต่างประเทศหรือเปล่าเนี่ย ลุ้นจริง

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 17 P.18 [05-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 05-01-2017 20:37:33

เอาให้เร็วนะเสี่ยเดี๋ยวไม่ทัน

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 17 P.18 [05-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 05-01-2017 20:48:24

ลุ้นนนนน :katai1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 17 P.18 [05-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: redfox/// ที่ 05-01-2017 21:12:08

 :o12: :o12: :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 17 P.18 [05-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Jessiebier ที่ 05-01-2017 21:17:54

สงสารดรีม สงสารเผ็ด เมื่อไหร่จะได้เจอกัน :เฮ้อ:
อยู่กันคนละขอบฟ้า น้ำตานองหน้า รอตอนสองคนนั้นพบกันอีกครั้ง :mew4: :mew2:



ดรีมสู้ๆๆๆ เสี่ยก็ตามตัวให้เจอเร็วๆนะ
 :ling1:
รอตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 17 P.18 [05-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 05-01-2017 21:20:54

ถ้าช้ากว่านี้ อาจจะช้าไปแล้วนะเสี่ย รีบๆเข้าหน่อยนะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 17 P.18 [05-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 05-01-2017 21:51:48

รับมาเลยเสี่ย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 17 P.18 [05-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: lemonpreaw ที่ 05-01-2017 22:53:04

เอาใจช่วยเสี่ยให้ตามดรีมให้เจอนะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 17 P.18 [05-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 05-01-2017 23:12:33

ดรีมจะไปเมืองนอกแล้วอ่ะเสี่ย!!

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 17 P.18 [05-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 05-01-2017 23:30:51

แรกๆสนุกนะ  ชอบคาแรกเตอร์ดรีมมาก เสี่ยด้วย

หลังดราม่าแต่แบบมันดูแพทเทิลละครไทยไปหน่อย 5555  อยู่ดีดีก็โง่

นางเอกก็แสนดีงี้ 

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 17 P.18 [05-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: everlastingly ที่ 05-01-2017 23:50:49

รออ่านตอนต่อไปนะ เผ็ดจะตามตัวดรีมทันไหมเนี้ยะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 17 P.18 [05-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 06-01-2017 00:40:27

คนดีๆ ทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย น่าด่าทั้วภูริชและเสี่ยเผ็ดนั่นแหละ ไอ้งี่เง่า

ขอบคุณค่า

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 17 P.18 [05-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 06-01-2017 01:07:14

อยู่ไหนคะพี่เผ็ด

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 17 P.18 [05-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 06-01-2017 01:55:27

เสี่ยเผ็ดจะตามมาทันไหมเนี่ยย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 17 P.18 [05-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: TiwAmp_90 ที่ 06-01-2017 02:20:36

ฮือออ...จะทันได้เจอกันก่อนไปมั้ยหนอ?

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 17 P.18 [05-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 06-01-2017 05:48:17

 :serius2:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 17 P.18 [05-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 06-01-2017 09:13:22

สงสารดรีม,,,

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 17 P.18 [05-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 06-01-2017 12:21:30

ดรีม ลูกเอ้ย เสี่ยหาดรีมให้เจอก่อนดรีมไปสวีเดนนะ :hao5:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 17 P.18 [05-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 06-01-2017 16:21:03

แล้วเวลาก็ทำให้ต้องแยกจากกัน ..

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 17 P.18 [05-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 06-01-2017 17:04:39

โอเคนะ เรื่องนี้ มองว่าดรีมไม่ผิด ที่ไม่บอกเผ็ด ยังไงอะ แค่ของขัดดอก ต่อให้จะชอบกันระหว่างนั้น แต่จำเป็นด้วยหรอต้องประจานตัวเอง

ส่วนภูวิช ดรีมมันก็ตัดสินใจบอกเลิกตั้งแต่วันที่ขายนางแล้ว ภูริชตายนี่สงสารเลยนะ สงสารพ่อกับแม่ กับสงสารเสี่ย บางครั้งปัญหาถ้าเราแก้ไขด้วยความรุนแรง มันก็ไม่มีไรดี ว่าแต่เสี่ยมันเป็นมาเฟียด้วยหรอ ทืบคนปางตายได้เนี่ย
 
 แต่ภูวิชมันก็เหี้ยจริงไรจริง ไม่เห็นใจสักนิด ถ้าจะตาย อย่าตายเพราะถูกเสี่ยทืบเลย ไปตายเพราะแบบบอื่นเถอะ สงสารเสี่ยจะเป็นอะไรที่ติดตัวว่าฆ่าคนเลวซะเปล่า ๆ

ดรีม ไปอยู่ต่างประเทศก็ดีนะ พักใจให้หายเครียด เป็นห่วงมาก

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 17 P.18 [05-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 06-01-2017 18:41:14

เผ็ดจะตามทันไหมเนี่ย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 17 P.18 [05-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Bk borz. ที่ 06-01-2017 21:09:34

มาต่อด้วยค้าบบ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 17 P.18 [05-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Bk borz. ที่ 07-01-2017 09:21:35

มาต่อด้วยค้าบบบคิดถึงแล้ว

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 17 P.18 [05-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Bk borz. ที่ 07-01-2017 21:08:51

หายเลยง่ะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 17 P.18 [05-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Bk borz. ที่ 07-01-2017 22:13:46

มาต่อเถอะครับ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 17 P.18 [05-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: insunhwen ที่ 07-01-2017 22:16:44

รอนะค้าา :L2:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 17 P.18 [05-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: angelhani ที่ 07-01-2017 22:28:16

รอคอยนะคะ :katai5:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 17 P.18 [05-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: astxy_original ที่ 08-01-2017 10:15:54

ปักหมุดรอ  :o12: o22

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 18
เริ่มหัวข้อโดย: jpeemka ที่ 08-01-2017 14:29:39

ตอนที่ 18




“ควีน...”


“ดรีม!!! แกหายไปไหนของแก! ฉันติดต่อไม่ได้สักที! แกรู้ไหมว่าฉันเป็นห่วงแค่ไหน!!!”


ดรีมต่อสายหาเพื่อนคนสนิท ไม่ถึงนาทีเธอก็รับแล้วก็ตอบกลับด้วยเสียงที่ร้อนรนทำเอาเจ้าตัวรู้สึกผิดขึ้นไปอีก ตั้งแต่กลับมาอยู่บ้านดรีมก็ไม่ได้แตะโทรศัพท์เลย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าแบตหมดแต่ก็พึ่งมาชาร์จเอาก็ตอนนี้ ตอนที่จะขึ้นเครื่องไปสวีเดน


“ควีน...เราขอโทษนะที่ทำให้ควีนต้องเป็นห่วง เรา..เราขอโทษจริงๆ”


“เฮ้อ...แค่ได้ยินเสียงแกฉันก็หายห่วงแล้วล่ะนะ ฉันกลัวว่าแกจะเป็นอะไรไปน่ะสิ ตอนนี้แกอยู่ไหนเป็นไงบ้าง”


“เราอยู่สนามบินกำลังจะไปสวีเดนน่ะ เอ่อ...จริงสิควีน เราดรอปเรียนเทอมหน้านะ”


ก่อนที่จะมาสนามบิน ดรีมก็แวะทำเรื่องดรอปเรียนที่มหา’ลัยซะก่อน ใจจริงก็ไม่อยากจะดรอปเรียนหรอกแต่คุณแม่ย้ำหนักว่าอยากให้เขาหายดีซะก่อนค่อยกลับมาเรียน ที่จริงแล้วเขาก็ไม่เป็นอะไรมากนัก ก็แค่...ช่วงนี้ยังคงมีเรื่องเหตุการณ์นั้นวนเวียนอยู่ในหัวทำเอาเครียดแล้วก็ทำให้เขาเซื่องซึมลงอย่างเห็นได้ชัด ไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองกำลังกลายเป็นโรคซึมเศร้าถ้าลุงหมอไม่บอก ตอนนี้ดรีมก็ยังคงทานยาที่ลุงหมอจัดให้อยู่เป็นประจำ ยาก็ช่วยทำให้เขาดีขึ้นได้บ้างแต่ก็ยังไม่หมด


“ดรอปเรียน? ทำไมล่ะ? แกมีปัญหาอะไรรึเปล่าดรีม บอกฉันได้เลยนะ”


“ลุงหมอบอกว่าเราป่วยน่ะ...”


“ป่วยเหรอ แล้วเป็นอะไรมากรึเปล่า ให้ฉันไปหาแกตอนนี้ได้ไหม ฉันเป็นห่วงจริงๆนะ”


“ลุงหมอบอกเราเข้าข่ายผู้ป่วยโรคซึมเศร้าน่ะ แต่ไม่เป็นไรหรอกควีนตอนนี้เราก็กำลังรักษาอยู่”


“ห้ะ!! โรคซึมเศร้าเหรอ...ดรีม...เฮ้อ...ฉันสงสารแกจัง อยากไปหาแกเดี๋ยวนี้เลย”


“ไม่ต้องมาหรอก เดี๋ยวเราก็ขึ้นเครื่องแล้วล่ะ ถ้าถึงจะไลน์บอกนะ”


“จริงสิดรีม...คุณเผ็ดน่ะเป็นห่วงแกมากเลยนะ เขารู้เรื่องหมดแล้วล่ะ ตอนนี้คุณเผ็ดตามหาแกไปทั่วเลย ฉันนี่ก็แย่...เป็นเพื่อนภาษาอะไรไม่เคยรู้เลยว่าบ้านแกอยู่ไหน” ใช่ เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ปีหนึ่ง ควีนก็ไม่เคยจะถามไถ่เลยว่าดรีมมาจากจังหวัดไหน พอเกิดเรื่องขึ้นเธอก็เอาแต่โทษตัวเองที่ช่วยอะไรดรีมและคุณเผ็ดไม่ได้เลยสักอย่าง


“ค..คุณเผ็ดน่ะเหรอตามหาเรา”


ทั้งๆดรีมเป็นคนตัดสินใจออกมาเองแท้ๆ ทิ้งให้เผ็ดต้องอยู่กับความเข้าใจผิดว่าดรีมไม่รัก ภาพของเผ็ดในวันนั้นยังคงวนเวียนอยู่ในหัวดรีมอยู่ตลอดเวลา สายตาคมที่ดูตัดพ้อและเจ็บปวดนั้นดรีมยังจำได้ดี ไม่ใช่แค่เผ็ดที่เจ็บปวดอยู่ฝ่ายเดียว ดรีมก็เหมือนกันและก็คงจะเจ็บปวดมากกว่าเมื่อเห็นคนที่รักต้องมาเสียใจเพราะตัวเอง ตอนนั้นดรีมไม่ทันได้คิดอะไรมากหรอก สถานการณ์มันบีบบังคับ เขาคิดแต่จะปกป้องครอบครัวตัวเองแต่ก็ไม่ทันคิดว่าคนที่อยู่ข้างหลังอย่างเผ็ดจะรู้สึกอย่างไร โง่เง่าสิ้นดี


“ดรีม...คุณเผ็ดน่ะกระวนกระวายใจมากเลยนะตอนที่รู้ว่าแกไปกับไอ้เลวนั้นเพราะโดนข่มขู่”


“อะ...อืม...”


“ฉันไม่พูดเรื่องนี้แล้วดีกว่า เดี๋ยวแกจะอึดอัดเปล่าๆ อ๋อจริงสิ...ต่อไปนี้แกมีเรื่องอะไรแกต้องบอกฉันเข้าใจไหม ฉันเป็นเพื่อนแกนะ แกอย่าลืมสิ”


“อืม ต่อไปเรามีเรื่องอะไรจะรีบบอกควีนเลยนะ”


“อยู่ที่นู้นก็ดูแลตัวเองด้วยล่ะ”


“จะขึ้นเครื่องแล้วล่ะ ไว้เจอกันนะควีน”


หลังจากวางสาย ควีนก็รีบต่อสายหาอีกคนทันที แต่หมายเลขปลายทางกลับไม่สามารถติดต่อได้เลย สาวร่างบางเดินไปเดินมาอย่างกระวนกระวายใจพร้อมกับกดโทรออกย้ำๆกว่ายี่สิบรอบ


“โอ๊ยยยย คุณเผ็ด! ทำไมติดต่อไม่ได้เนี่ย จะทันไหมเนี่ย!”




สมอลันด์เป็นเมืองที่อยู่ทางตอนใต้ของสวีเดน และเป็นเมืองที่มีความอุดมสมบูรณ์ไปด้วยป่าไม้สีเขียวขจี ทุ่งดอกไม้สวยงาม อากาศที่แสนจะบริสุทธิ์ คุณตาเคยรับดรีมมาเลี้ยงที่นี่สมัยยังเป็นเด็กเล็กๆ ดรีมยังจำบรรยากาศตอนที่เขายังวิ่งเล่นในทุ่งดอกไม้แถวบ้านคุณตาได้อยู่เลย บ้านของคุณตาอยู่ในหมู่บ้านแห่งหนึ่งซึ่งอาจจะไกลจากตัวเมืองหน่อย จะเรียกได้ว่าเป็นชนบทก็ได้ ตัวบ้านอยู่ท่ามกลางเนินเขาเล็กๆและทุ่งดอกไม้ล้อมรอบ


คุณแม่เคยเล่าให้ฟังว่าทางครอบครัวฝั่งแม่ไม่ค่อยมีญาติเท่าไหร่ พอคุณป้าแต่งงานกับคุณลุงที่เป็นชาวสวีเดนก็ย้ายไปอยู่ที่นู้นเลยพร้อมกับคุณตา ส่วนที่เมืองไทยก็มีเพียงคุณแม่ที่ตอนนั้นยังเรียนมหาวิทยาลัยอยู่ คุณแม่บอกว่าถ้าเรียนจบแล้วจะตามไปอยู่ที่สวีเดนแต่พอเจอคุณพ่อ แล้วก็ตั้งท้อง คุณแม่เลยเลือกที่จะอยู่เมืองไทยต่อ คุณตาเองก็แอบโกรธเคืองคุณแม่นิดๆแต่พอได้เห็นหน้าหลานความโกรธก็ทลายหายไป แถมยังดื้อดึงว่าจะเลี้ยงหลานเอง ดรีมก็เลยเติบโตที่สวีเดน พอเข้าประถมก็เลยย้ายกลับมาอยู่ที่ไทย นี่ก็สิบกว่าปีแล้วที่ไม่ได้กลับมา


ดรีมต้องลงเครื่องที่สตอกโฮล์มโดยมีคุณป้าและสามีของคุณป้ารอรับ จากนั้นต้องนั่งรถนานกว่าสามชั่วโมงกว่าจะถึงบ้านของคุณป้า ตลอดทางดรีมก็ได้แต่หันออกไปนอกกระจกรถเพื่อชมวิวทิวทัศน์ จนกระทั่งรถแวนของคุณป้าเลี้ยวเข้าภายในเขตรั้วบ้าน พอมองออกไปก็พบบ้านสไตล์ตะวันตกสองหลังที่อยู่ติดกัน หลังนึงเป็นของคุณป้าและสามี ส่วนอีกหลังเป็นที่คุ้นเคยสำหรับดรีมนั้นก็คือบ้านของคุณตา


“ตื่นเต้นไหมที่จะได้เจอคุณตา” คุณป้าหันมายิ้มให้กับเด็กหนุ่ม ซึ่งเข้าเองก็พยักหน้ารับรัวๆ


“เดี๋ยวป้ากับจอร์จต้องเข้าเมืองอีกรอบนะ พอดีต้องไปซื้อของด้วย”


“อ้าว...เมื่อกี้ทำไมคุณป้าไม่ซื้อเข้ามาเลยครับ”


“กลัวว่าหลานจะเหนื่อย นั่งเครื่องมาตั้งหลายชั่วโมง ป้าอยากให้หลานพักผ่อน” คุณป้ายิ้มอย่างใจดีก่อนจะช่วยดรีมยกกระเป๋าลงจากรถ


“ฮื่อ ไม่เป็นไรหรอกครับ ให้ดรีมไปช่วยซื้อของไหมครับ” หลานชายเอ่ยถาม


“หลานไปพักเถอะ ถ้าแม่หลานรู้ว่าป้าใช้งานหนักเดี๋ยวจะบ่นเอา”


หลังจากที่คุณป้าและสามีขับรถออกไป ดรีมก็ลากกระเป๋าเข้าไปที่บ้านของคุณตา แต่ก่อนจะก้าวบันไดทางขึ้นของบ้านก็โดนชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ผมสีน้ำตาลอ่อนยืนกอดอกขวางเขาอยู่ นัยน์ตาสีเขียวอมเทาจ้องมองมายังเขา ปากสีพีชเบะยื่นเหมือนเด็กที่กำลังจะงอแง ดรีมยังจำสีตาและปากยื่นๆนั้นได้ดี ลูกชายของคุณป้ากับจอร์จนั้นเอง


“สวัสดีแดเนียล” ดรีมยิ้มทักทายลูกพี่ลูกน้องของเขาเป็นภาษาอังกฤษ แดเนียลก็ยังคงทำหน้าบึ้งตึงอยู่เหมือนเดิม


“ยูกลับมาทำไม”


“กลับมาเยี่ยมคุณตา คุณป้าแล้วก็จอร์จ”


“ใช่สิ ยูไม่เคยคิดถึงไอหรอก” ชายหนุ่มที่อายุไล่เลี่ยกับดรีมทำหน้ายักษ์เข้าไปใหญ่ก่อนจะนั่งลงขวางทางเดินขึ้นไม่ยอมให้ดรีมผ่านเข้าไป


“กลับมาหานายด้วยน้า อย่าโกรธสิ”


“ยูทิ้งไอไปตอนไอห้าขวบ ไอไม่ลืมหรอกนะ!”


ก็จริงอย่างที่แดเนียลพูด ตั้งแต่ยังเล็กดรีมกับแดเนียลเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ถึงแดเรียลจะเด็กกว่าดรีมอยู่สองปีแต่ดรีมก็ไม่เคยตั้งตัวเป็นพี่ ทั้งสองคนเติบโตมาด้วยกัน อยู่ด้วยกันแทบทั้งวัน จนกระทั่งดรีมย้ายกลับไปอยู่เมืองไทย ดรีมเองที่กลัวว่าแดเนียลจะร้องไห้งอแงก็เลยไม่ได้บอกลาสักคำ จะผ่านมาเป็นสิบกว่าปีแต่ก็ไม่เคยทำให้ชายหนุ่มตรงหน้าลืมได้ลง แดเนียลจำได้ว่าเขากับดรีมเล่นซ่อนหากัน ดรีมเป็นคนหาส่วนเขาเป็นคนซ่อน นานนับชั่วโมงลูกพี่ลูกน้องก็หาแดเนียลไม่เจอสักที จนเจ้าตัวออกไปปรากฎตัวแต่แล้วก็รับรู้ความจริงที่ว่าดรีมกลับไทยไปเสียแล้ว


“ฉันขอโทษที่ทิ้งนาย แต่ตอนนั้นจำเป็นต้องกลับจริงๆนี่หน่า”


“ไอไม่หายโกรธอยู่หรอก!”


ดรีมหัวเราะกับท่าทีของเพื่อนซี้ในวัยเด็ก ผ่านไปสิบกว่าปีทุกอย่างที่อยู่ที่นี่ไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปเลยสักนิด แม้แต่นิสัยที่ขี้งอนของลูกพี่ลูกน้องคนนี้ด้วย แดเนียลยังคงเหมือนเดิมในสายตาของดรีมเสมอ แต่เขาก็แค่ตัวสูงขึ้นมาก เด็กชายที่หน้าตาน่ารักในวัยเด็กคนนั้นได้กลายเป็นเด็กหนุ่มเจ้าของใบหน้าหล่อเหลา นัยน์ตาสีเขียวอมเทาคู่นั้นยังคงมองดรีมค้อนๆเหมือนในสมัยเด็กๆเวลาที่โดนขัดใจ


“โตขึ้นมาแล้วหน้าไทยเชียว” ดรีมเอ่ยแซว


“ก็แม่ไอเป็นคนไทยนี่”


ยิ่งโตแดเนียลก็มีเค้าโครงของคนเอเชียผสมอยู่ด้วยและอาจจะมากกว่าตอนเด็กๆ หน้าคมแบบไทยๆได้คุณป้ามาอย่างแน่นอน จะฝรั่งจ๋าก็ไม่ซะทีเดียว จะออกไทยหน่อยก็ไม่หมด นี่แหละหน่าลูกครึ่ง


“มีของขวัญมาให้ด้วยนะ”


“จริงเหรอ!”


“จริงสิ คุณป้าบอกว่าแดเนียลอยู่ไฮสคูลปีสุดท้ายแล้ว ไม่รู้จะอยู่ถึงวันรับใบประกาศจบรึเปล่า ก็เลย...เอามาให้ก่อน”


“อยู่ต้องอยู่ให้ถึงสิ!”


“ไม่รับปากนะ”


“ไอจะโกรธหนักกว่าเดิมเลยคอยดู”


“แล้วนี่จะเปิดทางให้ฉันได้หรือยังเจ้าน้องชาย” ดรีมกระชับเป้ที่ไหล่บ่งบอกว่าเป้ที่สะพายอยู่มันหนักแค่ไหน


“คุณตามีแขก” แดเนียลยักไหล่


“แขกหรือ?”


“อือฮึ เป็นผู้ชายเอเชียตัวสูง ไอก็พึ่งเคยเห็นคนเอเชียที่สูงได้เท่าไอเนี่ยแหละ แถมยังมีบอดี้การ์ดมาด้วยตั้งสองคนแหนะ นึกว่าพวกมาเฟียอย่างไรอย่างนั้น”


“ใครกันน่ะ?”


“ไอก็ไม่รู้หรอก คุณตาบอกให้ไอออกมารอข้างนอกน่ะ”


ดรีมพยักหน้ารับ ร่างบางแอบชะเง้อคอมองไปทางหน้าต่าง ก็พบว่าคุณตากำลังนั่งคุยอยู่กับใครสักคนที่อยู่ในห้องนั่งเล่น ไม่อยากเข้าไปรบกวนเวลาคุณตาและแขกที่มาเยี่ยมคุณตา แต่กระเป๋าเป้ที่สะพายมามันหนักซะเหลือเกิน แถมมีกระเป๋าเดินทางใบใหญ่อีกตั้งสองใบ และที่สำคัญตอนนี้ดรีมเองก็เหนื่อยมากหลังจากเดินทางมาหลายชั่วโมง อยากจะเอนหลังพักสักหน่อยแต่ก็คงต้องรอให้คุณตาคุยธุระกับแขกเสร็จซะก่อน แดเนียลเองที่สังเกตเห็นสีหน้าของดรีมเริ่มไม่ค่อยดี เขาจึงลุกขึ้นแล้วแย่งกระเป๋าเป้มาสะพายแทน


“ไปพักที่บ้านนู้นก่อน ถ้าคุณตาคุยเสร็จยูค่อยเอาของมาเก็บ โอเค๊?”


“หืม เอาอย่างนั้นหรือ”


“ก็หน้ายูเป็นเหนื่อยๆ โอ๊ย...ตอนนี้ไอชักจะเหนื่อยแทนแล้วเหมือนกัน เป้นี่ยูใส่อะไรมาบ้างหนักชะมัด”


“ก็ของใช้จำเป็นน่ะ ถ้าอย่างนั้นก็ไปบ้านนู้นกันเถอะ ฉันอยากพักแล้วล่ะ”


“ไอว่าเป็นความคิดที่ดี”


แดเนียลสะพายเป้ให้ดรีมและยังอาสาลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ให้ด้วย เขาเดินนำคนตัวเล็กไปยังบ้านอีกหลังที่อยู่ติดกันซึ่งก็เป็นบ้านของแดเนียลเอง ยังไม่ทันได้ไปถึงตัวบ้าน ก็โดนเสียงของคุณตาเรียกไว้ซะก่อน


“มากันแล้วเรอะ”


“ครับคุณตา”


ดรีมขานรับก่อนจะค่อยๆหันกลับไปยังด้านหลัง คุณตาไม่แก่ลงเลยสักนิด ดูเหมือนว่าสุขภาพดีแข็งแรงเหมือนเดิม ดรีมยิ้มกว้างเมื่อเห็นคนที่เลี้ยงตัวเองมาตั้งแต่เด็ก เขารีบวางกระเป๋าเดินทางทันที และวิ่งกลับไปหาคุณตาที่ยืนยิ้มให้กับเขาอยู่หน้าบ้าน แต่ดรีมก็ชะงักฝีเท้าลงเมื่อเห็นร่างสูงอีกคนเดินลงมาจากบ้านของคุณตา


ร่างสูงเองที่พึ่งสังเกตเห็นดรีมก็ได้แต่ยืนอึ้งไม่แพ้กัน


“คะ...คุณ...คุณเผ็ด”




TBC.




talk; ขอโทษทีค่ะที่ลงช้า พอดียุ่งๆเรื่องขนย้ายข้าวของเตรียมพร้อมเปิดเทอม แฮ่ :m5: :m5: :m5:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 18 P.19 [08-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 08-01-2017 14:52:58

ถึงขนาดเป็นโรคซึมเศร้า :o :o

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 18 P.19 [08-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 08-01-2017 14:57:53

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 18 P.19 [08-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 08-01-2017 15:16:03

แหม เสี่ยเผ็ดมาไวเชียว

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 18 P.19 [08-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 08-01-2017 15:21:20

อ้าว มาถึงก่อนดรีมอีกเสี่ย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 18 P.19 [08-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: GuoJeng ที่ 08-01-2017 15:32:49

   ดีแล้วคุณเผ็ดไปหาถึงที่ ดีใจแทนดรีมจริงๆ
  รออ่านตอนต่อไปคับ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 18 P.19 [08-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 08-01-2017 15:46:49

กริ๊ดดดดด คุณเผ็ดมาได้ไง อึ้งมากกกกก

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 18 P.19 [08-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Frankdar ที่ 08-01-2017 16:35:11

เย้ รักเสี่ยอ่ะ 

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 18 P.19 [08-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: ::UsslaJlwaJ:: ที่ 08-01-2017 16:48:13

มาถึงก่อนอี๊กกก ดีมากเสี่ยเผ็ดดด

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 18 P.19 [08-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: astxy_original ที่ 08-01-2017 17:15:04

แต่เราก็หากัน...จนเจอ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 18 P.19 [08-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 08-01-2017 17:26:52

ชื่อนี่จะออกตามเสียงสวีเดนไหมคะ?
ดาเนียล  ที่จริงออกไปทางดอเนียลเลย ตัว a ออกเสียงออค่ะ
จอร์ชนี่ไม่ค่อยเจอบ่อยนะคะ  ถ้ามีก็ยอร์จ 
ปกติผู้ชายเกิดปี 1940 มานี่จะได้ชื่อ เยอราน ออกเสียจริงๆ เย่อร่านเลยค่ะ Göran
ว่าแต่เสี่ยมาถึงก่อนดรีมได้ไง? หรือว่าดรีมมาสายที่ต้องแวะเปลี่ยนเครื่องนานแล้วเสี่ยบินตรง?
ไหนๆก็ไปถึงสมอลันด์แล้วก็แวะ โลกของอัสตริด ลินด์เกรียนด์หน่อยนะคะ ฮันนี่มูนไปเลย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 18 P.19 [08-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Jthida ที่ 08-01-2017 17:40:51

ตามมาถึงที่เลยจ้า

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 18 P.19 [08-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: จิ้งจอกน้อย ที่ 08-01-2017 17:49:36

สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก  :hao7:

เสี่ยยย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 18 P.19 [08-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 08-01-2017 18:25:22

มาต่อเลยได้ไหมกำลังสนุก

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 18 P.19 [08-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 08-01-2017 19:24:45

งานดี มีความถึงก่อน สงสัยพี่แกมาเครื่องส่วนตัว เมียหายจิตใจร้อนรน
ให้ง้อนานๆ ไปเลย

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 18 P.19 [08-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 08-01-2017 19:28:16

งื้อ~เจอกันแล้ว!!

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 18 P.19 [08-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: SHmnex ที่ 08-01-2017 19:30:31

เสี่ยรู้จักครอบครัวนี้อยู่แล้ว หรือว่าตั้งใจมาตามหัวใจ  :katai1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 18 P.19 [08-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 08-01-2017 20:20:04

ขอบคุณ :)

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 18 P.19 [08-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 08-01-2017 20:22:26

ดีมากเลยเสี่ย ดีมากๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 18 P.19 [08-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Dezzerr ที่ 08-01-2017 20:24:29

ปรับความเข้าใจกันไวๆ น้าา

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 18 P.19 [08-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 08-01-2017 20:36:15

เจอกันเสียที เสี่ยหาที่อยู่ดรีมที่ไทยไม่เจอ เลยไปหาเบาะแสถึงสวีเดนเลยเหรอ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 18 P.19 [08-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 08-01-2017 20:48:55

อะไรจะบังเอิญขนาดนั้นคะเสี่ย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 18 P.19 [08-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 08-01-2017 20:56:46

เสี่ยยยยยย มาได้ไงเนี่ยยยยย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 18 P.19 [08-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: เล็กต้มยำ ที่ 08-01-2017 21:00:38

เสี่ยเผ็ดมาไงเนี่ย
 :hao4: :hao4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 18 P.19 [08-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 08-01-2017 21:43:04

เสี่ยมาได้ไง มาตามหาหรอ???

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 18 P.19 [08-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: lemonpreaw ที่ 08-01-2017 21:46:37

เสี่ยรู้จักกับคุณตาอยู่แล้วป่าว

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 18 P.19 [08-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 08-01-2017 22:10:14

ตัวบุกของจริง555555

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 18 P.19 [08-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 08-01-2017 22:23:54

ตัดจบได้ค้างคาใจสุดๆมาต่อด่วนๆ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 18 P.19 [08-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 08-01-2017 22:51:06

เสี่ยเผ็ดไปถึงก่อนดรีมซะอีก

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 18 P.19 [08-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 08-01-2017 23:05:57

หาเมืองไทยไม่ได้ต้องมาหาถึงสวีเดน

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 18 P.19 [08-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: LovEYouOnLy ที่ 08-01-2017 23:28:22

เจอตัวสักที หลังจากนี้คงไม่ปล่อยให้หลุดมืออีกนะ แต่มันก็ต้องมีด่านน้องชายให้แก้ปัญหาอีกแน่ๆ แต่สำหรับเสี่ยคงเป็นเรื่องจิ๊บๆ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 18 P.19 [08-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 09-01-2017 00:38:30

 :laugh:


เผ็ดสมชื่อจริงๆ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 18 P.19 [08-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 09-01-2017 01:28:53

อ้าวเสี่ย ไหงไปโผล่ที่สวีเดนได้ล่ะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 18 P.19 [08-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 09-01-2017 04:11:48

เสี่ยพาเมียกลับบ้านด้วยนะ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 18 P.19 [08-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 09-01-2017 05:11:25

เผ็ดตกใจ แสดงว่าที่มาคุยกับตาขิงดรีม
คงมาขอความช่วยเหลือในฐานะคนรู้จักเรื่องหาดรีม
หรือแค่มาธุระ มาทักทายกับตาของดรีมกันแน่นะ
แต่จะด้วยอะไร ก็ดีทั้งนั้น ดรีมจะได้เลิกซึมเศร้าสักที

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 18 P.19 [08-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 09-01-2017 06:39:03

ในที่สุดก็เจอกัน

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 18 P.19 [08-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Bk borz. ที่ 09-01-2017 10:28:47

รอตอนต่อไปค้าบบ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 18 P.19 [08-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 09-01-2017 13:31:07

บังเอิญหรอ ดูเผ็ดงงๆ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 18 P.19 [08-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: เด็กชายมั่วนิ่ม ที่ 09-01-2017 13:59:23

มาไวเคลมไวสมเป็นเสี่ยเผ็ดจริงๆ ค่ะ
เจอกันแล้วก็คุยกันให้รู้เรื่องเลยนะดรีมมมมม อยากเห็นดรีมมีความสุข

ปล.แอบชอบแดเนียลคนขี้งอนน ฮ่าๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 18 P.19 [08-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 09-01-2017 14:17:21

 :pig4:  :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 18 P.19 [08-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: i_Tipz ที่ 09-01-2017 14:31:01

ค้างงอ่ะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 18 P.19 [08-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Bk borz. ที่ 09-01-2017 18:59:07

รอน่ะค้าบบบ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 18 P.19 [08-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 09-01-2017 19:41:38

โชคดีค่อดๆ มีวีซ่า ไม่งั้นรอวีซ่าขาดใจตายแน่นวล

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 18 P.19 [08-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Bk borz. ที่ 09-01-2017 20:56:14

มาต่อเหอะเราคิดถึง

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 18 P.19 [08-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Jessiebier ที่ 09-01-2017 22:00:52

โอ้!!! ดีงาม เจอกันแล้ววว :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 18 P.19 [08-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 09-01-2017 22:17:54

เสี่ยเผ็ดคงไม่รู้หรอกว่าดรีมจะมาสวีเดน คงแค่มาตามนามสกุลผู้ปกครองของดรีมแต่โชคดีมาเจอดรีม ปรับความเข้าใจกันดีๆ นะ o18

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 19
เริ่มหัวข้อโดย: jpeemka ที่ 09-01-2017 22:31:53

ตอนที่ 19




“คะ...คุณ...คุณเผ็ด”


ดรีมยืนอ้าปากหวอมองอีกคนอย่างอึ้งทึ่ง ส่วนร่างสูงที่ตอนแรกก็ยืนอึ้งเช่นกันแต่ด้วยความที่อยากเจอดรีมและคิดถึงเอามากๆ เขาจึงรีบเดินเข้าไปคว้าตัวคนร่างบางเข้ามากอดไว้แนบกับอก กลิ่นกายอันคุ้นเคยและความอบอุ่นจากร่างสูงทำเอาดรีมถึงกับเข่าอ่อน คิดถึงมาก คิดถึงมากจริงๆ น้ำตาที่อัดอั้นพังทลายไหลอาบแก้มขาวทั้งสองข้าง แขนบางโอบกอดร่างสูงตอบอย่างโหยหา เผ็ดผละออกก่อนจะยกนิ้วปาดน้ำตาใสให้คนในอ้อมแขนเบาๆ


“ขี้แยจริงๆเลย”


“อึก...ผะ...ผมขอโทษ” ไม่มีคำไหนที่อยากจะพูดนอกจากคำว่าขอโทษ ขอโทษที่ทิ้ง ขอโทษที่ปิดบังทุกอย่าง ขอโทษที่ทำให้เสียใจ


“ไม่เป็นไร เลิกร้องได้แล้วหน่า” ร่างสูงสวมกอดอีกครั้งก่อนจะโยกตัวเหมือนกล่อมเด็ก


แต่อย่าลืมสิ ณ ที่ตรงนี้ไม่ได้มีแค่พวกเขาสองคนเท่านั้น ทุกสายตาจับจ้องมองมาที่คนสองคน และแล้วลูกพี่ลูกน้องของดรีมก็เข้ามากระชากตัวของดรีมออกจากอ้อมแขนของเผ็ดไป ไอ้ฝรั่งตาเขียวนี่จ้องเผ็ดเขม็งอย่างเอาเรื่องเลยทีเดียว


“ยูเป็นใคร! มากอดพี่ชายไอแบบนี้ได้ไง!!” ไอ้ฝรั่งตาเขียวนี่ตะเบ็งเสียงออกมาด้วยความเกี้ยวโกรธ ดรีมก็ได้แต่ยืนลูบหลังลูกพี่ลูกน้องให้ใจเย็นลง เขาเข้าใจดีว่าแดเนียลเป็นเด็กขี้หวงมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว


“เป็นผัวไง” ส่วนร่างสูงเองก็ตอบยียวนกวนประสาทซะเหลือเกิน แดเนียลทำหน้าตกใจก่อนจะปรับสีหน้ากลับมาเป็นโกรธเคืองเหมือนเดิม ชายหนุ่มตวัดสายตาไปหาลูกพี่ลูกน้องที่ยืนลูบหลังอยู่ข้างๆเพื่อเค้นเอาคำตอบ ดรีมได้แต่อ้ำอึ้งไม่ยอมตอบสักทีเพราะคำตอบของเผ็ดทำเอาเจ้าตัวหน้าร้อนผ่าวขึ้นมา


“อะ...เอ่อคือว่า...”


“What!?”


“แดเนียล หลานทำกิริยาไม่ดีต่อหน้าแขกของตาเลยนะ หลานเอาของของดรีมไปเก็บก่อนไป” คุณตาที่ยืนมองเหตุการณ์อยู่นานถึงกับเอ่ยปากสั่งหลานชายตัวโตที่เริ่มแสดงพฤติกรรมแย่ๆ


แดเนียลฮึดฮัดแต่ก็ยอมสะพายเป้พร้อมกับลากกระเป๋าเดินทางของดรีมเข้าไปเก็บในบ้านตามคำสั่งหัวหน้าครอบครัวอย่างคุณตา เขาไม่เคยจะขัดคำสั่งได้เลยสักที คุณตาน่ะดุกว่าพ่อของเขาซะอีก


“เราสองคนเข้าไปคุยกันในบ้านเถอะ เริ่มมืดแล้ว”


คุณตาเดินนำไปในตัวบ้านก่อนจะเลี้ยวเข้าฝั่งซ้ายของบ้านที่เป็นห้องนั่งเล่น ชายสูงอายุนั่งลงที่เก้าอี้นวมประจำตัวก่อนจะกวักมือเรียกหลานรักให้เข้าไปหา ดรีมยิ้มร่ารีบวิ่งเข้าไปคุกเข่านั่งลงตรงหน้าคุณตาก่อนจะสวมกอดด้วยความคิดถึง มือหยาบกร้านยกมือขึ้นลูบหัวทุยด้วยความเอ็นดู


“ดรีมคิดถึงคุณตาที่สุดเลย”


“ตาก็คิดถึงหลานเหมือนกัน”


“เอ่อ...แล้ว...คุณเผ็ดมาหาคุณตาผมหรือครับ” ร่างบางหันไปถามอีกคนที่นั่งอยู่บนโซฟา


“จริงๆแล้วเขามาตามหาหลานมากกว่า” คุณตาเป็นคนให้คำตอบและยิ้มให้กับชายร่างสูงตรงหน้า


“ตะ..ตามหาผมหรือครับ”


“อืม...กูหาข้อมูลที่อยู่มึงไม่ได้ พยายามตามหาทั่วไทยละ หาไม่เจอเลยตัดสินใจมาที่นี่”


เผ็ดและลูกน้องสองแสบใช้เวลาหลายวันในการตามหาดรีมที่ภาคเหนือ แต่ก็ไม่เจอสักที ร่างกายที่ไม่ได้พักผ่อนก็เริ่มแย่ลงเรื่อยๆ ลูกน้องก็พยายามบอกและเตือนให้เจ้านายตัวเองพัก แต่เผ็ดก็ยังดื้อตามหาดรีมต่อ จนมีครั้งนึงที่เผ็ดหน้ามืด นายโปรดและนายปรานที่เห็นท่าของเจ้านายเริ่มไม่ดี จึงออกความคิดเห็นว่าให้ตามไปขอข้อมูลจากญาติที่อยู่สวีเดนนั้นก็คือคุณตาของดรีม เผ็ดจึงตัดสินใจบินมาที่นี่โดยไม่ลังเล


“....” ดรีมพูดไม่ออก น้ำตาใสเริ่มเอ่อล้นขอบตาอีกครั้งร่างบางจึงรีบยกมือขึ้นปาด เผ็ดพยายามตามหาเขาแต่เขากลับหนีมากับภูริช พอหลุดพ้นจากภูริชเขาก็หมกตัวอยู่ที่บ้านไม่ยอมออกไปไหน ไม่ยอมพบปะกับใคร ทั้งๆที่อีกฝ่ายคว้านหาเขาแทบตาย


“ตาไม่รู้ต้นตอสาเหตุที่ทำให้หลานทั้งสองต้องคลาดกันหรอกนะ คนเราน่ะนะ...ถ้ารักกันก็ต้องเชื่อกันใจ มีปัญหาก็ต้องร่วมกันแก้ไข ไม่ใช่หนีปัญหา หลานเข้าใจที่ตาพูดใช่ไหมดรีม”


“คะ..ครับ...แต่...เอ่อคุณตารู้หรือครับว่า...เรา”


“ทำไมจะไม่รู้ล่ะ แค่มองตาพ่อหนุ่มคนนี้...ตาก็รู้แล้วว่าเขารักหลานของตาขนาดไหน ถ้าไม่รักก็คงไม่ดั้นด้นมาถึงที่นี่หรอก”


“แล้ว...คุณตาไม่รังเกียจดรีมใช่ไหมที่ดรีมเอ่อ...รักผู้ชาย” ดวงใจน้อยสั่นไหวด้วยความกลัว เขากลัวว่าคุณตาจะรังเกียจ กลัวว่าครอบครัวจะรังเกียจที่เขาเป็นเกย์


“สมัยไหนกันแล้ว ตาเข้าใจดี...ความรักไม่มีขอบเขตหรอกนะ ถึงหลานตาจะชอบพอกับผู้ชายด้วยกันแต่ตาก็เห็นว่าเป็นความสุขของหลาน ตาดีใจมากกว่าที่มีคนรักหลานของตาได้มากขนาดพ่อหนุ่มคนนี้” คุณตายิ้มพลางเงยหน้ามองร่างสูง เผ็ดเองก็ยิ้มตอบ ไม่รู้ว่าดรีมจะผ่านเรื่องเลวร้ายเหมือนที่คุณทิพย์พูดยังไง แต่คุณตาเชื่อว่าเผ็ดจะดูแลและทำให้ดรีมหลุดพ้นจากความทุกข์ได้อย่างแน่นอน


“ดรีม...เอ่อ...คุณแม่กับคุณพ่อยังไม่ทราบเรื่องนี้เลยครับ” ถึงคุณตาจะยอมรับแต่เขาก็กลัวทางบ้านไม่ยอมรับอยู่ดี


“เอาหน่า เดี๋ยวตาช่วยพูดอีกแรง”


ไม่นานนักดรีมก็ได้ยินเสียงรถคุณป้าแล่นเข้ามาจอดภายในบริเวณบ้าน ดรีมจึงรีบวิ่งออกไปช่วยคุณป้าและจอร์จถือของเข้าบ้านคุณตา เผ็ดเองก็ตามมาช่วยเช่นกัน


“เดี๋ยวผมช่วยครับ เห้ย! ไอ้โปรดไอ้ปรานมานี่” ร่างสูงตะโกนสั่งลูกน้อง เจ้าบอดี้การ์ดร่างบึกสองพี่น้องรีบวิ่งเข้ามาช่วยถือของจากในมือของคุณป้าและจอร์จทันที


“อุ้ย ขอบคุณมากนะคะคุณเผ็ด” คุณป้าส่งยิ้มให้ ดรีมหันมองคุณป้าสลับกับคนรักอย่างมึนงง อย่าบอกนะว่า...


“ไม่ต้องทำหน้างงขนาดนั้น ป้ารู้เรื่องหมดแล้วล่ะ ป้าได้เจอคุณเผ็ดก่อนที่จะไปรับหลานซะอีกแต่ก็ไม่ได้พูดคุยอะไรกันมากเท่าไหร่ พอรู้ว่าคุณเผ็ดมาตามหาหลานป้ากะจะเซอร์ไพรส์ และที่ออกไปซื้อของก็เพราะจะฉลองที่หลานกลับมาด้วย และก็มีแขกคนสำคัญมาเพิ่มป้าก็ต้องจัดเต็มกับดินเนอร์มื้อนี้สักหน่อย”


“ครับ? เอ่อ...ที่บอกว่ารู้ทั้งหมดคือรู้ทั้งหมดเลยใช่ไหมครับ แบบว่า..” ก็แบบว่าดรีมยังเขินอายและไม่กล้าพูดคำว่าเขาทั้งสองเป็นอะไรกันจึงได้แต่อ้ำๆอึ้งๆ


“รู้สิ...รู้ว่ายูสองคนเป็นแฟนกันยังไงล่ะ” จอร์จเห็นดรีมไม่กล้าพูดออกมาซะทีเขาจึงถือโอกาสพูดแซวขึ้นมาเลย เขายิ้มให้กับดรีมและเผ็ดอย่างขบขันก่อนจะโอบเอวภรรยาเดินนำบอดี้การ์ดของชายหนุ่มเข้าไปในตัวบ้าน


“นี่ทุกคนรู้เรื่องหมดเลยหรือครับ” ดรีมหันไปถามร่างสูง เขาเองก็พยักหน้ารับ


“ก็กูบอกทุกคนว่ามึงเป็นแฟนกู มีแต่ไอ้ฝรั่งตาเขียวน้องชายมึงนั้นแหละไม่รู้”


“ฮื่อ คุณเผ็ดเรียกแดเนียลดีๆสิครับ”


“ตราบใดที่มันยังกวนตีนกูอยู่ก็คงไม่เรียกดีๆ”


“ขอโทษ..และขอบคุณนะครับที่อุตส่าห์ตามหาผม ผม..ผมไม่รู้จะพูดยังไงดี”


“เก็บคำขอโทษของมึงไปเลยดีกว่า” ดรีมเงยหน้ามองอีกฝ่ายอย่างตกใจ ถึงแม้ว่าเผ็ดจะตามเขามาถึงที่นี่ก็จริง แต่อีกฝ่ายก็คงยังโกรธอยู่ไม่น้อย เผ็ดมีสีหน้าเรียบเฉย ตาคมจ้องมองเขาอย่างเย็นชา ดรีมเม้มปากกลั้นก้อนจุกที่ติดอยู่ลำคอ


“ผะ..ผมขอโทษ”


“ก็บอกเก็บคำขอโทษไปยังไง เดี๋ยวกูจะคิดบัญชีทีหลัง”


ร่างสูงตรงหน้าเผยยิ้มร้ายออกมา ใบหน้าคมคายโน้มลงมาจนปลายจมูกโด่งชนกับจมูกรั้นของคนตัวเล็ก


“คุณเผ็ดแกล้งผมหรือครับ!” ร่างบางว่าพลางย่นจมูกใส่อีกฝ่าย เผ็ดไม่ตอบอะไรแต่ดรีมก็รับรู้ได้จากรอยยิ้มยียวนของร่างสูง


“ขอบคุณนะครับ...ที่ตามหาผม”


“ก็ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว หัวใจหายก็ต้องตามหาสิ เดี๋ยวได้ตายซะก่อน”


“คุณเผ็ดนี่พูดเลี่ยนๆเป็นด้วยหรือครับ”


อีกฝ่ายยักไหล่แทนคำตอบ


“ผมขอโทษเรื่องในวันนั้นด้วยนะครับ”


“เรื่องมันผ่านไปแล้ว ช่างมันเถอะ...ตอนนี้มีมึงอยู่ตรงนี้กูก็พอใจแล้ว”


“เอ่อ..แล้ว...แล้วภูริช..”


พอได้ยินชื่อไอ้เลวระยำนั้นจากปากของดรีมเผ็ดก็ผละตัวออกอย่างหัวเสียทันที ครั้งล่าสุดที่ให้ไอ้โปรดไปแอบสอดส่องดูอาการของมันเห็นหมอบอกว่าดีขึ้นมาก จากตอนแรกที่จะตายมิตายแหล่แต่ก็ฟื้นขึ้นมาได้ สงสัยว่าไอ้ภูริชมันเลวระยำเกินไปจนนรกไม่อยากรับวิญญาณของมัน แต่ก็ดีพอมันฟื้นขึ้นมามันก็ไม่ได้แจ้งความเอาเรื่องเผ็ด คงจะสำนึกได้แล้วล่ะขนาดนั้น


ไม่ชอบเวลาที่ดรีมถามหาคนอื่นเวลาอยู่กับเขา โดยเฉพาะไอ้ภูริชนั้น มันทำให้เผ็ดหึง!


“เกือบตายแต่ไม่ตาย”


“เอ่อครับ...”


“ห่วงมันรึไง” ร่างสูงพ่นลมหายใจออกมาอย่างหงุดหงิด


“ฮื่อ เปล่านะครับ..คุณเผ็ดอย่าโกรธเลยนะครับ ผมแค่ถามเฉยๆ ไม่ได้คิดอะไรจริงๆ”


“ให้มันจริง”


“ในหัวผมมีแต่คุณเผ็ดเท่านั้นแหละหน่า” ร่างบางเข้าสวมกอดคนตัวโตอย่างออดอ้อน เผ็ดเหล่สายตาลงมามองนิดๆก่อนจะหันหน้าหนีไปทางอื่น


“ในหัวก็คิดแต่เรื่องคุณเผ็ดวกไปวนมา ในหัวใจก็มีแต่คุณเผ็ดด้วยนะครับ”


“แล้วไง”


จากเมื่อกี้ที่เริ่มใจอ่อนกับท่าทีออดอ้อนของอีกฝ่าย ตอนนี้ก็เริ่มใจอ่อนลงกว่าเดิมอีกเมื่อได้ยินคำหวานๆแบบนั้น ใจแข็งหน่อยสิวะ!


“ก็แปลว่า...ผมรักคุณเผ็ดไง”


คำบอกรักทำเอาหัวใจของชายหนุ่มอ่อนยวบลง เผ็ดเผยยิ้มออกมาจนได้ ส่วนดรีมที่เห็นร่างสูงยิ้มออกมาก็เขย่งปลายเท้าขึ้นเพื่อหอมแก้มอีกฝ่ายอย่างเอาใจ ความอดทนของเผ็ดขาดผึ่งลงทันทีกับท่าทางน่ารักของดรีม แขนแกร่งตวัดโอบเอวคอดเข้าประชิดลำตัว ใบหน้าคมโน้มลงช้าๆหวังจะปล้นจูบคนตัวเล็ก แต่แล้วเสียงมารผจญของไอ้ฝรั่งตาเขียวก็ดังขึ้นขัดจังหวะ


“เฮ้! ยูจะกินไหมอาหารเย็นน่ะ พลอดรักกันอยู่ได้!!”


คนร่างบางตกใจจึงรีบผละออกจากอ้อมแขนแกร่ง ก่อนจะเดินลิ่วๆเข้าไปในบ้านด้วยอาการเขินอาย เผ็ดหันไปมองลูกพี่ลูกน้องของดรีมที่ยืนกอดอกอยู่ทางขึ้นบันได ไอ้หมอนั้นยิ้มเยาะเย้ยให้กับเขา หน็อยแน่...นี่มันจงใจจะมาขัดจังหวะเขาชัดๆ


“Shit! ไอ้ฝรั่งขี้นกนี่”


ระวังตัวไว้เถอะแดเนียล เราสองคนได้เห็นดีกันแน่ ครั้งนี้เผ็ดยอมปล่อยไปก่อน...แต่ครั้งหน้าจะเอาคืนให้สาสมไปเลย




TBC.



talk; ไม่อยากจะบอกว่าใกล้จะจบแล้ว แต่ไม่รู้จะจบตอนที่เท่าไหร่ต้องรอติดตามม :katai4:
มีข่าวดีคือเรื่องของเผ็ดจบ อาจจะต่อด้วยเรื่องของน้องจืด อิอิ รอติดตามกได้เลย :m19: :m19:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 19 P.21 [09-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 09-01-2017 22:45:42

 :impress2:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 19 P.21 [09-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 09-01-2017 22:50:08

ไม่รู้ทำไมเวลาอ่านบทแดเนียลแล้วนึกถึงเปรี้ยว
วันนี้กดรีเฟรชบ่อยมาก เพราะมารออ่านเลยนะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 19 P.21 [09-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 09-01-2017 22:55:22

รอจร้า สนุกจุง ขอบคุณไรท์

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 19 P.21 [09-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: mmello07 ที่ 09-01-2017 23:18:07

เจอกันแล้วววว :-[
ปูเสื่อรอน้องนมจืดดดด :sad4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 19 P.21 [09-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 09-01-2017 23:20:02

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 19 P.21 [09-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 09-01-2017 23:20:22

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 19 P.21 [09-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: angelhani ที่ 09-01-2017 23:24:37

 :katai2-1: เจอกันแล้ว

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 19 P.21 [09-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 09-01-2017 23:26:26

 :laugh:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 19 P.21 [09-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: astxy_original ที่ 09-01-2017 23:39:36

 :o8:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 19 P.21 [09-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 10-01-2017 00:08:16

ดีงาม น้องดรีมไม่เคยโกรธเผ็ดเลย รักเขาหมดหัวใจ เวลาน้องอ้อนมน่ารักมาก

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 19 P.21 [09-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 10-01-2017 00:29:01

จะจุ๊บเมียทั้งทีก็มีมารผจญนะเสี้ย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 19 P.21 [09-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: LovEYouOnLy ที่ 10-01-2017 00:40:17

ไม่คิดว่าเผ็ดจะลงทุนขนาดนี้นะเนี่ย ไอ้เราก็นึกว่าตามมาทัน ที่ไหนได้บินมาก่อนอีก

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 19 P.21 [09-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: bungg ที่ 10-01-2017 00:41:51

เจอกันแล้ว เย้ๆ :mew1: :mew1: :mew1:
น้องดรีมต้องหายป่วยเร็วขึ้นแน่ๆเลยย ได้ยาดีจากพี่เผ็ดคนโหด5555

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 19 P.21 [09-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 10-01-2017 00:49:39

คุณเผ็ดนี่สุดยอดจริงๆ เลยนะครับ

ไปตามถึงต่างประเทศ,,,

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 19 P.21 [09-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 10-01-2017 00:54:40

แดเนียลกวนตีนเสี่ยเผ็ดมากๆ เดี๋ยวก็ให้โปรดกับปรานจับทำเมียซะเลยดีมั้ย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 19 P.21 [09-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 10-01-2017 01:13:32

ดีใจจังที่เจอกันแล้ว มีเสี่ยเผ็ดอยู่ด้วยดรีมคงหายป่วยเร็วขึ้นแน่ๆ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 19 P.21 [09-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 10-01-2017 01:57:27

เสี่ยดีมากกกกก

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 19 P.21 [09-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 10-01-2017 08:23:12

หวานกันเบาๆ~

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 19 P.21 [09-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 10-01-2017 08:47:10

รอตอนคิดบัญชี :hao3:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 19 P.21 [09-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 10-01-2017 08:55:29

ถึงกับมาดักดรีมก่อน o13 o13

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 19 P.21 [09-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 10-01-2017 09:13:35

ขอบคุุณ :)

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 19 P.21 [09-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: kinjikung ที่ 10-01-2017 10:30:23

คุณเผ็ดเค้าก็หวานได้นะเออ 55+

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 19 P.21 [09-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Natsuki-ChaN ที่ 10-01-2017 11:55:06

แดเนียลน่าร๊ากกกก มีความหวงพี่  :hao7:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 19 P.21 [09-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: GuoJeng ที่ 10-01-2017 12:44:39

  ต่อไปเผ็ดก็จะรักษาอาการซึมเศร้าของนายเอกเอง  :katai5: :mew4: :mew5:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 19 P.21 [09-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 10-01-2017 15:25:25

เผ็ดดูแลน้องดีๆนะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 19 P.21 [09-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 10-01-2017 18:27:09

หากันจนเจอ

ต่อไปมีไรก็ค่อยๆคุยกันนะคับ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 19 P.21 [09-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 10-01-2017 18:32:41

แดเนียลน่ารักกกกกกกก  :hao7:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 20
เริ่มหัวข้อโดย: jpeemka ที่ 10-01-2017 20:53:17

ตอนที่ 20




ดินเนอร์สุดหรูฝีมือคุณป้าของดรีมจบลง ทุกคนก็ต่างแยกย้ายเพื่อที่จะพักผ่อน ซึ่งคุณป้าได้จัดเตรียมห้องพักสำหรับแขกให้เผ็ดและลูกน้องอีกสองคนไว้เป็นที่เรียบร้อย แต่เผ็ดก็เลือกที่จะนอนห้องเดียวกับดรีม คุณป้าและคุณตาเองก็ไม่ขัดอะไร มีแต่คนตัวเล็กเท่านั้นแหละที่ไม่ยอมให้เขานอนร่วมห้องด้วย สุดท้ายก็ต้องพ่ายแพ้ความตื้อของร่างสูง


ห้องนอนของดรีมเป็นห้องใต้หลังคา มีหน้าต่างอยู่ปลายเตียงสามารถนอนดูดาวได้ ข้าวของภายในห้องส่วนใหญ่จะออกไปทางโทนน้ำตาลและครีม ซึ่งมองดูแล้วก็สบายตา หลังจากที่เจ้าของห้องอาบน้ำชำระร่างกายเสร็จสรรพ เขาก็บอกให้คนร่างสูงไปอาบน้ำบ้าง ในขณะที่เผ็ดกำลังอาบน้ำอยู่นั้นคุณป้าก็เรียกดรีมให้ลงไปเอานมอุ่นขึ้นมาดื่มก่อนนอน พอร่างสูงออกมาจากห้องน้ำก็ไม่พบวี่แววของคนตัวเล็ก เขาจึงถือโอกาสเดินสำรวจห้องก่อนจะกลับมานั่งลงที่เตียง ร่างสูงใช้ผ้าขนหนูผืนเล็กขยี้ผมเปียกของตัวเอง สายตาคมยังไล่สำรวจภายในห้องจนกระทั่งสายตาไปสะดุดกับถุงยาที่วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียง


“ยาอะไร” ร่างสูงเอื้อมตัวไปหยิบขึ้นมาดู แผงยาเม็ดสีขาวที่แกะไปแล้วหลายเม็ด


“Sertraline?”


ยาแก้อะไร? ไม่น่าจะใช่พวกยาแก้ปวด ด้วยความสงสัยและไม่เคยพบเห็นยาชนิดแบบนี้ร่างสูงจึงคว้าสมาร์ทโฟนขึ้นมาเสิร์ชดูชื่อยา และพบว่า...


“ยาต้านโรคซึมเศร้าหรือ?”


หรือว่าดรีม...


ร่างบางเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับนมอุ่นหนึ่งแก้ว ดรีมชะงักเมื่อเห็นว่าเผ็ดกำลังถือกล่องยาที่ลุงหมอให้มา คนตัวโตหันขวับมาทางเขาทันที


“นี่อะไร” เขาถามพร้อมชูกล่องยาในมือ


“เอ่อ...ยาของผมเองครับ”


“ยาแก้อะไร”


“กะ..แก้ปวดหัว”


“อย่าโกหก” ร่างสูงจ้องเขม็งมาทางดรีม


“ยาแก้โรคซึมเศร้าครับ...”


“มึงเป็นโรคซึมเศร้าอย่างนั้นหรือ”


“ลุงหมอบอกว่าผมเข้าข่ายผู้ป่วยโรคซึมเศร้าครับ ลุงหมอก็เลยจ่ายยาให้ทานก่อน”


ร่างสูงเดินอ้อมเตียงเข้าไปหาร่างบางที่ยืนอยู่หน้าประตู เขายิ้มอย่างอ่อนโยนพร้อมกับเข้าสวมกอดดรีมเอาไว้ คนในอ้อมแขนตีสีหน้ามึนงงกับท่าทางของเผ็ด


ดรีมกำลังอ่อนแอ ผู้ป่วยโรคซึมเศร้าสามารถรักษาให้หายได้ถ้าเขามีกำลังใจ เผ็ดเองก็จะคอยอยู่เคียงข้างและให้กำลังใจแก่คนร่างบาง จะปกป้องไม่ให้ใครมาทำร้ายได้อีก


“เดี๋ยวก็ดีขึ้น กูอยู่ตรงนี้แล้วไม่ต้องกลัวอะไรอีกแล้ว” มือหนายกขึ้นลูบหัวทุยเพื่อปลอบโยน


“ขอบคุณครับ” ดรีมเงยหน้าสบตากับอีกฝ่าย คลี่ยิ้มสวยจนตาปิดทำเอาคนตัวสูงอดใจไม่ไหวที่จะก้มลงฟัดแก้มนิ่มทั้งสองข้างอย่างหมั่นเขี้ยว พอผละออกคนทั้งสองก็หัวเราะออกมาพร้อมกัน


“ผมเอานมอุ่นๆมาให้ครับ”


“นมจืดรึเปล่า” ดรีมพยักหน้าแทนคำตอบ ร่างสูงจึงรับแก้วมาแล้วยกขึ้นดื่มรวดเดียวจนหมดเกลี้ยง


“คุณเผ็ดจะเข้านอนเลยไหมครับ”


“อืม เหนื่อยๆว่ะ กูไม่ได้นอนมาหลายวันแล้ว เอาแต่ห่วงคนแถวนี้” ว่าแล้วก็ปรายตามองร่างบางตรงหน้า


“ขอโทษครับ ต่อไปจะไม่ทำให้เป็นห่วงอีกแล้ว ผมสัญญา”


“ทำให้ได้แล้วกัน”


ด้วยความที่ว่าเขาทั้งสองคนเดินทางมาเหนื่อยๆ พอหัวถึงหมอนก็หลับเป็นตายทั้งคู่ แต่เผ็ดก็ไม่ลืมที่จะโอบกอดร่างบางไว้แนบอกเหมือนอย่างที่พูดไว้ว่าเขาจะปกป้องดรีม แม้ยามนอนหลับ...




มื้อเช้าของวันนี้ดรีมอาสาเป็นคนทำให้ทุกคนทาน เขาทำแซนวิชทูน่าเสิร์ฟพร้อมกับไข่ดาวและไส้กรอก มีแดเนียลคอยเป็นลูกมือหยิบจับนู้นนี้ช่วยดรีมอยู่ตลอด หลังจากทำเสร็จดรีมก็ขึ้นไปเรียกคนขี้เซาที่ยังไม่ยอมตื่น กว่าจะปลุกให้ลุกขึ้นมาได้ก็แทบจะหมดพลังเพราะโดนคนตัวสูงปล้นจูบน่ะสิ! พอลากเผ็ดลงมาได้ทุกคนก็นั่งพร้อมหน้าพร้อมตากันที่โต๊ะอาหารเป็นที่เรียบร้อย คุณป้าและจอร์จเอ่ยแซวหลานรักทันทีที่เห็นว่าอีกฝ่ายหน้าแดงและปากก็เจ่อเหมือนโดนอะไรดูดอย่างไรอย่างนั้น


“ทานเยอะๆนะคะคุณเผ็ด มื้อเช้านี้ดรีมเป็นคนอาสาทำเองเลยนะ” คุณป้าส่งยิ้มหวานให้ร่างสูงที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม


คุณป้าของดรีมยิ้มให้น่ะปกติ แต่ไอ้ฝรั่งตาเขียวนามว่าแดเนียลมันยิ้มให้เขาแปลกๆ ไม่ใช่ยิ้มเยาะเย้ยเหมือนเมื่อคืน แต่เป็นยิ้มบางๆที่ดูเหมือนจะจริงใจ เผ็ดก็ได้แต่คิดว่ามันคงยิ้มทักทายเขาแค่นั้นเอง ร่างสูงจึงยิ้มตอบอย่างมีมารยาท มือหนาหยิบแซนวิชทูน่าขึ้นมาพร้อมกับงับเข้าคำโต พอเคี้ยวไปความเผ็ดแสบแผ่ซ่านไปทั่วทั้งปากลามไปถึงจมูก รสชาติมันคล้ายวาซาบิอย่างไรอย่างนั้น ร่างสูงรีบคว้าทิชชู่ที่อยู่กลางโต๊ะมาแล้วคายแซนวิชทูน่าออกทันที


“แค่กๆๆๆ”


“คุณเผ็ดเป็นอะไรรึเปล่าครับ” ดรีมที่นั่งข้างกายถึงกับตกใจที่เห็นเผ็ดไอค่อกแค่ก น้ำหูน้ำตานี่ไหลเป็นทาง หน้าก็เริ่มแดงเถือกจนดูน่ากลัว ร่างบางเห็นท่าไม่ดีจึงรีบส่งน้ำให้ เผ็ดเองก็รีบดื่มน้ำรวดเดียวจนหมดแก้ว


“เผ็ด!” ร่างสูงบอกพลางพยักพเยิดไปที่แซนวิชทูน่าในจาน


“ไม่เห็นจะเผ็ดสักหน่อย ยูน่ะสำออย” ไอ้ฝรั่งตาเขียวหัวเราะขบขันกับท่าทางของเผ็ดที่หอบแฮ่กๆพร้อมกับกรอกน้ำเข้าปากไม่หยุด


“มันเผ็ด!” ร่างสูงเถียง


“เผ็ดหรือครับ” ดรีมหยิบแซนวิชในจานคนรักขึ้นมากัดไปคำนึง แต่ก็ไม่ได้รู้สึกเผ็ดเหมือนอย่างที่อีกคนว่าเลยสักนิด มันจะเผ็ดได้อย่างไร ดรีมไม่ได้ใส่พริกลงไปสักหน่อย


“มันเผ็ดจริงๆนะ!” ร่างสูงยังคงเถียง


“ทุกคนบนโต๊ะไม่เห็นมีท่าทีจะเผ็ดเหมือนยูเลย นี่ดรีม...แฟนยูน่ะสำออยไปไหมเนี่ย” แดเนียลมองมาทางเผ็ดอย่างเย้ยหยันอย่างเห็นได้ชัด


ที่คนอื่นไม่มีปฏิกิริยาอะไรก็เพราะในจานของทุกคนก็แค่แซนวิชทูน่าธรรมดาเท่านั้น แต่ยกเว้นของเผ็ดที่แดเนียลแอบสอดไส้วาซาบิไว้ตรงกลาง และที่ดรีมไม่เผ็ดก็เพราะเจ้าตัวกัดตรงขอบๆซึ่งนั้นก็ดีแล้ว แดเนียลกะจะแกล้งเฉพาะคนร่างสูงตรงหน้าเท่านั้น จิ๊ บังอาจมาเกาะแกะลูกพี่ลูกน้องของเขา อย่างนี้มันต้องโดน


“นาย!!!” เผ็ดได้แต่จ้องเขม็งไปยังฝ่ายตรงข้าม ไอ้ฝรั่งขี้นกนี่มันแอบแกล้งเขาชัดๆ มันทำให้เขาอับอายขายขี้หน้า ระวังตัวไว้เถอะ


เผ็ดเลือกที่จะไม่โต้ตอบบนโต๊ะอาหาร มันถือว่าเป็นมารยาทที่ไม่ดี อีกอย่างเขาก็เป็นแค่แขกเท่านั้น จะมาโวยวายตรงนี้ไม่ได้ เดี๋ยวคุณตาและคุณป้าของดรีมไม่พอใจเอา เผ็ดได้แต่ขบกรามเก็บอารมณ์เอาไว้ ไอ้ฝรั่งตรงหน้าก็แต่นั่งหัวเราะจนน้ำตาเล็ด สนุกมากล่ะสิที่ได้แกล้งเขา เดี๋ยวเถอะ...เดี๋ยวได้เจอเสี่ยเผ็ด


หลังจากที่ทุกคนทานมื้อเช้าเสร็จ คุณตาของดรีมก็ขับรถเข้าเมืองไปซื้อเมล็ดพันธุ์พืชที่จะเอาไว้ปลูกโดยมีบอดี้การ์ดร่างบึกของเผ็ดติดสอยห้อยตามไปด้วยเนื่องจากเป็นคนคำสั่งของเจ้านาย เผ็ดต้องรีบทำคะแนนเข้าไว้เพื่อให้ทางครอบครัวของดรีมเอ็นดู คุณตาเองก็ยินดีที่ลูกน้องของเผ็ดอาสาจะไปแบกของขึ้นรถช่วย ส่วนคุณป้ากับจอร์จก็ออกไปทำงานในตัวเมือง ที่บ้านจึงเหลือแค่ดรีม เผ็ด และก็ไอ้ฝรั่งตาเขียวที่ชื่อแดเนียล


“คุณเผ็ดจะกลับวันไหนครับ” ดรีมถามขึ้นขณะที่ทั้งสองนั่งดูหนังในห้องนั่งเล่น


“มะรืนล่ะมั้ง กูต้องกลับก่อนสิ้นเดือนเดี๋ยวไอ้พวกลูกหนี้แม่งหนีหน้าหมด”


“อย่าไปไล่กระทืบเขาอีกล่ะครับ เก็บแค่หนี้ก็พอ”


“หึ กูไม่รับปาก ว่าแต่มึงจะกลับไทยตอนไหน”


“คุณแม่บอกว่าถ้าหายดีแล้วค่อยกลับ ผมเองก็ดรอปเรียนไว้เทอมนึง”


“หืม? ดรอปเรียนหรือ?”


“ครับ คงอยู่ที่นี่จนถึงเปิดเทอม”


“ไม่คิดว่ากูจะคิดถึงมึงแย่เลยเหรอ....” คำพูดของร่างสูงทำเอาคนที่นั่งข้างๆแก้มร้อนผ่าวขึ้น


“เอ่อ...ผมก็...ก็คงคิดถึงเหมือนกัน”


“คิดถึงก็อย่าอยู่นานนักสิ ถ้ามึงกลับไปกูจะพาเข้าบ้านไปไหว้พ่อกับแม่เลย จากนั้นก็ไปสู่ขอมึงกับพ่อแม่มึงดีไหม ตากับป้าก็อนุญาตแล้วนี่ หึหึ”


“คุณเผ็ดพูดอะไรแบบนั้นล่ะครับ” ยิ่งเห็นอีกคนเขินก็ยิ่งอยากแกล้งเข้าไปใหญ่ เผ็ดหัวเราะกับท่าทางเขินอายนั้นก่อนจะยกมือขึ้นยีผมนุ่มเบาๆอย่างเอ็นดู


“สองเดือนพอไหม”


“ครับ?”


“ก็ให้มึงอยู่นี่สองเดือน แล้วกลับไปอยู่กับกูที่ไทย”


“ผะ...ผมต้องถามคุณตาก่อน”


“ท่านอนุญาตอยู่แล้วล่ะหน่า กลับไปอยู่ด้วยกันนะ”


ร่างสูงตวัดแขนโอบเอวคอดให้เลื่อนเข้ามาประชิดตัว ดวงตากลมโตเบิกมองเขาอย่างตกใจ


“กลับไปอยู่กับพี่นะดรีม...” สรรพนามถูกเปลี่ยนทำเอาคนตัวเล็กหัวใจเต้นรัวไม่เป็นจังหวะเลยทีเดียว มีเพียงรอยยิ้มเล็กๆที่ส่งให้เผ็ดแทนคำตอบ ร่างสูงประคองใบหน้าหวานขึ้นก่อนจะค่อยๆโน้มหน้าลง ปลายจมูกโด่งชนเข้ากับปลายจมูกเล็กของคนในอ้อมแขน ริมฝีปากหยักคลี่ยิ้มและค่อยๆเลื่อนเข้าใกล้หวังจะประทับบนริมฝีปากแดงของอีกฝ่าย


แต่...


“เฮ้!!!!! ขอไอดูหนังด้วยคนสิ”


ไอ้มารผจญโผล่มาจับพวกเขาแยกออกจากกัน ชายหนุ่มกระโดดเข้ามานั่งคั่นกลางระหว่างคนทั้งสองทันที เผ็ดขบกรามแน่นจนเกิดสันนูน ร่างสูงพ่นลมหายใจออกมาอย่างเซ็งๆ มันหลายครั้งแล้วที่โดนไอ้ฝรั่งตาเขียวนี่ขัดจังหวะ มันน่าเจ็บใจนัก! ส่วนดรีมก็เอาแต่ก้มหน้าหงุดๆอย่างเคอะเขิน เพื่อหนีจากสถานการณ์นี้ร่างบางเอ่ยปากว่าจะไปทำขนมว่างมาให้ทาน ซึ่งแดเนียลก็เห็นดีเห็นงาม พอดรีมออกไปจากห้องนั่งเล่นได้ไม่นาน เผ็ดก็ตวัดตามองไอ้ฝรั่งตัวโตนี่อย่างเครียดแค้น


“แกล้งยูนี่สนุกดีเหมือนกันนะ ฮ่าๆ”


“หึ”


แกล้งได้แกล้งไป ถึงไทยแล้วมึงก็คงไม่ได้แกล้งกูแน่นอนไอ้ฝรั่งบ้า ตอนนี้เผ็ดต้องพยายามข่มอารมณ์โกรธเอาไว้ ไม่พยายามโต้ตอบ แต่ถ้าเผ็ดได้ปะทะฝีปากล่ะก็สิ่งต่อไปที่ทำก็คือไล่กระทืบไอ้ฝรั่งนี้จนไส้แตกแน่ๆ เวลาโกรธมักจะควบคุมอารมณ์ไว้ไม่ค่อยอยู่ และยิ่งได้ไล่กระทืบคนนะ มันหยุดไม่ได้เลยจริงๆ ดังนั้นเพื่อทำคะแนน เพื่อให้คนในครอบครัวของดรีมเห็นดีเห็นงาม เผ็ดต้องใจเย็นๆไว้ก่อน


“เออนี่ ยูมีถุงยางรึเปล่า” แดเนียลถามขึ้น วันนี้ตอนเย็นชายหนุ่มมีนัดเดทกับสาวฮอตประจำไฮสคูล และลืมฝากจอร์จซื้อถุงยาง เมื่อกี้โทรไปจอร์จก็กำลังเดินทางกลับมาบ้านแล้ว


“มี”


“ไซส์เท่าไหร่”


“56”


“หืม ยูเป็นคนเอเชียทำไมไซส์เท่าคนยุโรปเลยล่ะ”


เผ็ดได้แต่ยักไหล่แทนคำตอบ


“ถ้าอย่างนั้น ไอขอยืมหน่อยสิ”


เผ็ดไม่ตอบอะไร ร่างสูงลุกขึ้นก่อนจะเดินตรงดิ่งไปที่ห้องใต้หลังคาทันที เขาเปิดกระเป๋าเดินทางออกแล้วควักเอากล่องถุงยางที่แอบซ่อนเอาไว้ออกมา หึหึ คิดว่าจะขอกันง่ายๆแบบนี้น่ะหรือ แกล้งเผ็ดไว้ซะเยอะ อย่างไอ้แดเนียลมันต้องเจอกลวิธีแกล้งในแบบฉบับของเสี่ยเผ็ด ร่างสูงหยิบกล่องปฐมพยาบาลออกมา อย่าแปลกใจที่จะเห็นคนแบบเสี่ยเผ็ดพกกล่องปฐมพยาบาลเพราะอุบัติเหตุเกิดขึ้นได้ทุกที่ แต่ส่วนใหญ่ก็ถูกเปิดออกมาใช้งานตอนที่ซ้อมลูกหนี้จนมือถลอกเท่านั้น


วาซาบิในแซนวิชทูน่าเมื่อเช้ายังเขาแสบทรวงจนถึงตอนนี้ เล่นแสบมาก็แสบกลับเหมือนกันละวะ ร่างสูงค่อยๆย่องเข้าไปที่ห้องครัว เขาเห็นคนตัวเล็กกำลังทำพายโยเกิร์ตอยู่ซึ่งเจ้าตัวเองก็ไม่ได้รับรู้การมีตัวตนของเผ็ดในห้องครัวเลย เมื่อเห็นดรีมหันหลังให้เผ็ดจึงรีบหยิบซอสพริกมาทันที


“มึงตายแน่ไอ้แดเนียล หึหึหึหึ”


ร่างสูงแกะเข็มแล้วต่อเข้ากับไซริงค์จากนั้นดูดซอสพริกขึ้นมาก่อนจะเจาะเข้าที่ถุงยางพร้อมกับฉีดซอสพริกเข้าไป คงคิดกันอยู่ล่ะสิว่ามันเนียนรึเปล่าวิธีการแกล้งแบบนี้ เสี่ยเผ็ดบอกได้เลยว่าเนียนมากเพราะเขาไม่ได้แกะซองถุงยางออกแต่ใช้เข็มเจาะเข้าที่ซองเลย ซอสพริกก็จะเข้าไปผสมกับเจลหล่อลื่นข้างในซองถุงยาง เพื่อความสำฤทธิ์ผลในการแกล้งเสี่ยเผ็ดฉีดซอสพริกเข้าทุกซอง ไม่ว่าจะหยิบขึ้นมาซองไหนก็เจอ! และเพื่อความโคตรเนียนเสี่ยเผ็ดปิดกล่องให้สนิทเหมือนว่ายังไม่ได้เปิดใช้งานเลย


ร่างสูงเดินถือกล่องถุงยางลงไปที่ห้องในเล่นก่อนจะโยนให้แดเนียล


“เฮ้ ให้ไอหมดเลยรึไงเนี่ย?”


“อืม ฉันคงไม่ได้ใช้ เดี๋ยววันมะรืนก็จะกลับไทยแล้ว”


“ดีชะมัด ขอบใจ” ไอ้ฝรั่งตัวโตยิ้มร่าก่อนจะวิ่งปรู๊ดออกจากห้องนั่งเล่นไป


“อ้าว...แดเนียลไม่อยู่ทานของว่างก่อนเหรอเนี่ย” ดรีมที่พึ่งเดินถือของว่างออกมาถึงกับงงเมื่อเห็นลูกพี่ลูกน้องวิ่งออกไป ไหนบอกว่าอยากทานของว่างไงล่ะ


“มันคงเตรียมตัวไปเดทกับสาวคืนนี้ล่ะมั้ง เห็นว่านะ”


“เขาว่าอย่างนั้นหรือครับ”


เผ็ดยักไหล่แทนคำตอบ พยายามจะทำหน้านิ่งไม่ให้ดรีมสงสัยแล้วเชียวแต่รอยยิ้มขบขันก็ปรากฏอยู่บนหน้าอยู่ดี


“มีเรื่องอะไรตลกหรือครับ” ร่างบางถาม

“ไม่มีหรอกหน่า”


หึหึหึหึหึ




“GODDAMN MIT! ซี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด”


เสียงคร่ำครวญจากแดเนียลทำเอาสาวฮอตคู่เดทของเขาตกใจ พวกเขากำลังเล้าโลมกันอยู่ดีๆพอจะเข้าด้ายเข้าเข็ม แดเนียลก็มีท่าทีปวดแสบปวดร้อนเมื่อสวมถุงยางอนามัย ชายหนุ่มรีบวิ่งเข้าห้องน้ำล้างตัวทันที แต่ล้างเท่าไหร่น้องชายของเขาก็ไม่หายแสบสักที ยิ่งฟอกสบู่ก็ยิ่งระคายเคือง จากที่ตื่นตัวก็หดกลับเป็นหนอนแล้ว! บ้าจริง! แดเนียลต้องโดนไอ้มาเฟียเอเชียนั้นแกล้งแน่ๆ


ให้ตายสิวะ!!!!! อู้ยยยยยยยยย น้องแดเนียลน้อยแดงเถือกไปหมดแล้ว!


ฝากไว้ก่อน!!!!!!


TBC.



talk:เดี๋ยวตอนหน้าพาไปไหว้พ่อแม่เสี่ยเผ็ดกันนะคะ อิอิ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 20 P.21 [10-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 10-01-2017 21:31:38

แดเนียลน้อยแสบมากไหม :hao3: :hao3: :hao3:
เสี่ยก็แกล้งพิเรนมากตัวเองแค่แสบปากแต่แดเนียลนี่แสบน้อง

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 20 P.21 [10-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 10-01-2017 21:32:16

 :z1: :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 20 P.21 [10-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 10-01-2017 21:47:47

แสบทั้งคู่ น้องดรีมจะเข้าบ้านพ่อแม่สามีแล้ว เขาต้องรักหนูมากแน่ๆ ลูก

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 20 P.21 [10-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 10-01-2017 21:58:52

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 20 P.21 [10-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 10-01-2017 22:09:24

สมน้ำหน้าแดเนียล ###ทีมเสี่ยเผ็ด

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 20 P.21 [10-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 10-01-2017 22:11:58

วิธีแกล้งของแต่ละคน

สุดยอดเลยครับ,,,

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 20 P.21 [10-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 10-01-2017 22:17:56

อืมมมม แกล้งกันได้สมน้ำสมเนื้อกันจริงคู่นี้แดเนียลกับเผ็ด

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 20 P.21 [10-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 10-01-2017 22:18:57

แกล้งมาแกล้งกลับไม่โกง  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 20 P.21 [10-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Jthida ที่ 10-01-2017 22:27:14

สงสารแดเนียลลลลล555555555555555555555

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 20 P.21 [10-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: lemonpreaw ที่ 10-01-2017 22:46:05

ตลกเสี่ยเผ็ด

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 20 P.21 [10-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: xหยกน้อยx ที่ 10-01-2017 22:49:13

ไกล้จบแล้วแน่นเลย  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 20 P.21 [10-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 10-01-2017 23:37:40

เข็ดมะแดเนียลชอบไปแกล้งขัดจังหวะตอนเค้าจะสวีทกัน โดนแกล้งบ้างแสบบบบบถึงทรวงเลยมะ  :laugh:

รอต้อนรับน้องจืด o18

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 20 P.21 [10-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Natsuki-ChaN ที่ 11-01-2017 00:02:11

แดเนียลเอ้ยยยย  :m20:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 20 P.21 [10-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 11-01-2017 00:13:05

แด!!! 55555555555555555

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 20 P.21 [10-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Frankdar ที่ 11-01-2017 08:25:13

เสี่ยร้ายเวอร์  :m20:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 20 P.21 [10-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: namtan15 ที่ 11-01-2017 10:04:36

แดเนียล+ปราน+โปรด  3P   หรือ  แดเนียล+น้องจืด   ดี

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 20 P.21 [10-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: เด็กชายมั่วนิ่ม ที่ 11-01-2017 11:28:59

สองตอนรวดดดดด ชอบบบบบบบบบบ ฮ่าๆๆๆๆๆ
แดเนียลกับเสี่ยเผ็ดนี่ทันกันดีจริงๆ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 20 P.21 [10-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 11-01-2017 15:39:27

เสี่ยเอาคืนได้แสบมาก!

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 20 P.21 [10-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: flimflam ที่ 11-01-2017 23:38:37

เพิ่งตามมาอ่านค่ะ สงสารแดเนียลลลล 555555555

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 20 P.21 [10-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Laliat ที่ 11-01-2017 23:45:48

 :m20: พองแน่งานนี้น้องแดเนี่ยล

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 20 P.21 [10-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: MOLI ที่ 12-01-2017 03:42:41

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 20 P.21 [10-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 12-01-2017 05:51:02

ติดตามเผ็ดแกล้งได้แสบมากรออ่านต่อค้าบ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 20 P.21 [10-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: TheWanFah ที่ 12-01-2017 08:59:30

ตอนหน้าพาน้องเข้าบ้านเหรอคะเสี่ย
สงสารแดเนียลสุด 55

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 20 P.21 [10-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 12-01-2017 19:54:38

แก้แค้น สำเร็จ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 20 P.21 [10-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: LovEYouOnLy ที่ 12-01-2017 23:19:52

เสี่ยกับแดเนียลเล่นกันเป็นเด็กๆเลย เห้อ สงสารคนกลางจริงๆงานนี้ คนนึงก็น้องอีกคนก็คนรัก

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 21
เริ่มหัวข้อโดย: jpeemka ที่ 13-01-2017 01:58:56

ตอนที่ 21




เผ็ดต้องกลับไทยก่อนเพราะใกล้จะเปิดเทอม ต้องเตรียมงานเก็บข้อมูลนู้นนี้นั้นเพื่อทำโปรเจคจบ หลังกลับจากสวีเดนถึงเผ็ดจะยุ่งกับการไล่เก็บหนี้และทำโปรเจค แต่ก็ไม่ลืมที่จะเฟสไทม์หาคนตัวเล็กที่อยู่สวีเดนเกือบทุกวัน และหลังจากเปิดเทอมได้เดือนสองเดือนเผ็ดก็ยุ่งวุ่นวายกับโปรเจคจนไม่มีเวลาให้ดรีมเลย ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะน้อยใจรึเปล่าที่ช่วงนี้ไม่ได้โทรหา เผ็ดก็พยายามจะเคลียร์งานให้เสร็จเพื่อที่จะได้มีเวลามากขึ้น ขณะที่กำลังนั่งอ่านงานที่จะเตรียมพรีเซนต์พรุ่งนี้อยู่ภายในห้องนั่งเล่น เสียงออดที่ประตูก็ดังขึ้น


ร่างสูงชำเลืองมองนาฬิกาบนผนังห้องซึ่งเข็มนาฬิกาล่วงเลยมาวันใหม่เป็นที่เรียบร้อยแล้ว แอบฉงนอยู่ในใจว่าใครมันมาในเวลาแบบนี้ แต่เจ้าตัวก็ลุกออกไปเปิดประตูอยู่ดี


“หืม มาได้ไงเนี่ย!!”


เผ็ดตกใจกับคนที่มาเยี่ยมในยามวิกาล ร่างบางยืนยิ้มแฉ่งให้กับเขาก่อนเจ้าตัวจะเข้ามาสวมกอดด้วยความคิดถึง ดีใจมันก็ดีใจอยู่หรอกนะที่ดรีมกลับมาหาเขาแล้ว แต่ก็แอบเคืองอยู่เหมือนกันที่เจ้าตัวไม่บอกล่วงหน้า แถมยังมาตอนดึกๆดื่นๆแบบนี้อีก ไม่รู้รึไงว่ามันอันตราย


“ทำไมไม่บอกพี่ก่อน แล้วมายังไง กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่”


“ถามทีละคำถามสิครับ” ดรีมหัวเราะ


“ตอบมา”


“ก็...อยากมาเซอร์ไพรส์ไงครับ ลงเครื่องตอนสี่ทุ่มแล้วก็ดิ่งมาที่นี่เลย”


“นั่งแท็กซี่หรือ”


“ครับผม”


“นี่แหนะ” เดี๋ยวนี้ชักจะดื้อเกินไปแล้ว เผ็ดเคาะเหม่งคนตรงหน้าอย่างหมั่นไส้ แถมอีกกำปั้นเพื่อลงโทษคนดื้อที่ไม่บอกไม่กล่าวอะไรเขาเลย


“เจ็บนะครับ”


“เจ็บแล้วก็จำ ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะ รู้ไหมมาแท็กซี่ดึกๆดื่นๆแบบนี้มันอันตรายแค่ไหน ข่าวเขาก็มีให้อ่านทุกวี่ทุกวัน เดี๋ยวก็ถูกฆ่าหมกศพไว้กลางป่าหรอก”


“บ่นเป็นตาแก่เลยนะพี่เผ็ด”


“บ่นเพราะเป็นห่วงหรอก”


คืนนั้นดรีมอาบน้ำเสร็จก็เข้านอนก่อนเจ้าของห้อง ตอนแรกก็จะอยู่ให้กำลังใจเผ็ดที่ซ้อมพรีเซนต์โปรเจคพรุ่งนี้ แต่ก็โดนร่างสูงไล่ให้ไปนอน ด้วยความที่เดินทางมาหลายชั่วโมงทำให้ดรีมตื่นสายเอามากๆ พอตื่นมาก็ไม่เห็นเจ้าของห้องอยู่แล้ว


วันนั้นทั้งวันดรีมเก็บกวาดทำความสะอาดห้อง พอทำกวาดเช็ดถูทุกซอกทุกมุมจนเสร็จก็ปาไปบ่ายคล้อยแล้ว ว่าจะนั่งพักให้หายเหนื่อยสักหน่อยแล้วค่อยลุกไปเตรียมมื้อเย็นรออีกคน แต่ด้วยความเหนื่อยล้าทำให้ดรีมผล็อยหลับไปที่โซฟา ไม่รู้เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ รู้สึกตัวอีกทีก็มีสัมผัสเปียกชื้นนุ่มหยุ่นทาบทับลงที่ริมฝีปาก ร่างบางที่ยังไม่ตื่นดีพยายามเบี่ยงหน้าหนีแต่ก็โดนมือหนาล็อคคางเอาไว้ ริมฝีปากจากคนด้านบนยังคงบดเบียดลงมาจนร่างบางเริ่มหายใจไม่ออก มือเล็กพยายามดันแผงอกแกร่งให้ออกไปซึ่งมันก็เหมือนแรงมดที่ไม่มีผลต่อคนด้านบนเลย ดรีมจึงใช้ฟันงับเข้าที่ริมฝีปากร้อนเข้าอย่างจัง


“โอ๊ย! กัดทำไมเนี่ย”


ดรีมรีบเด้งตัวขึ้นจากโซฟามองไปอีกคนที่นั่งยกมือกุมปากตัวเองไว้อยู่อย่างเคืองๆ


“ฉวยโอกาสดรีมตอนหลับทำไมล่ะ” ร่างบางว่าพลางยกแขนขึ้นกอดอกมองค้อนๆ


“ฉวยโอกาสแฟนไม่ได้หรือ”


แฟนอย่างนั้นหรือ ดรีมไปตกลงปลงใจเป็นแฟนกับเผ็ดตั้งแต่เมื่อไหร่ ถึงจะกลับมาคืนดีกันแล้วแต่เผ็ดก็ยังไม่ได้ขอเขาเป็นแฟนสักหน่อย


“ไม่ใช่แฟนสักหน่อย” ดรีมพูดอย่างงอนๆพร้อมกับเสมองไปทางอื่น ร่างสูงหัวเราะออกมากับท่าทางของอีกคน เขาเขยิบเข้าไปนั่งใกล้ๆร่างบางและใช้มือโอบเข้าที่เอวแล้วกระชากตัวอีกคนให้ขึ้นมานั่งบนตักและกอดรัดไว้ไม่ให้อีกคนได้หนี ดรีมมีสีหน้าตกใจและพยายามขัดขืนออกจากการเกาะกุมของเผ็ดแต่ก็ไม่ได้ผล เขาจึงเลือกที่จะหันหน้าไปทางอื่นไม่สนใจคนร่างสูงเลยสักนิด


“’งอนหรือ” เผ็ดถาม คนในอ้อมกอดก็ยังคงเงียบเหมือนเดิม


“.....”


“เป็นแฟนกันนะ”


“ตกลงครับ” คนที่นั่งบนตักเผ็ดยิ้มร่าอย่างน่ารัก จนร่างสูงอดไม่ได้ที่จะบีบจมูกรั้นนั้นอย่างหมั่นเขี้ยว


“ไม่เล่นตัวหน่อยหรือ”


“อยากให้เล่นตัวเหรอครับ”


“ไม่ดีกว่า เป็นแฟนแล้วก็ดีจะได้ข่มขืนได้อย่างถูกกฎหมาย” ร่างสูงจัดการให้คนบนตักนอนราบลงไปกับโซฟาแล้วขึ้นทาบทับคนตัวเล็กเอาไว้ เผ็ดยิ้มร้ายมองดูกระต่ายน้อยใต้ร่าง ดวงตากลมโตสั่นระริกกำลังมองมาที่เขา ถึงจะเคยๆกันแล้วแต่คนตัวเล็กก็ยังไม่คุ้นชินสักทีเวลาโดนเผ็ดแกล้งแบบนี้


คนตัวโตไม่รอให้โอกาสหลุดมือไปแน่ๆเมื่อเห็นว่าดรีมมีท่าทีนิ่งไม่ขัดขืน เขาค่อยๆโน้มหน้าลงช้าๆจนปลายจมูกแตะกับคนร่างบาง คราวนี้ได้ปล้นจูบแห่งความคิดถึงได้สมใจอยากแน่ๆ ปากหยักบดจูบลงบนริมฝีปากบางอย่างแผ่วเบา จูบที่หอมหวานทำเอาคนร่างบางเคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัส มือหนาสอดเข้าลูบไล้ใต้เสื้อยืดตัวบาง นิ้วกร้านกดคลึงเม็ดทับทิมเล็กทั้งสองข้างจนอีกฝ่ายส่งเสียงครางฮือออกมา


ปากร้อนละออกจากริมฝีปากแดงแล้วไล่พรมจูบไปทั่วใบหน้าหวาน จมูกโด่งสวยเลื่อนลงคลอเคลียกับลำคอขาว กลิ่นตัวหอมอ่อนๆทำให้อารมณ์ร้อนของเผ็ดกระเตื้องขึ้นทีละนิด อกไม่ได้ที่จะชิมรสหอมหวานจากคนร่างบาง ปากหยักดูดเม้มคอขาวอย่างจาบจ้วงจนขึ้นสีกุหลาบเป็นจ้ำๆ คนตัวโตผละออกมาเพื่อมองใบหน้าหวานที่กำลังเห่อแดงด้วยความเขินอาย ดวงตากลมโตมองมาที่เขาอย่างหยาดเยิ้ม เสื้อตัวบางที่โดนเขาถลกขึ้นจนถึงคอทำให้เห็นแผงอกเนียนขาว ยอดอกเม็ดเล็กสองข้างช่างน่าลิ้มลองซะจริงๆ ไม่รอช้าร่างสูงก็โถมกายลงพรมจูบทั่วแผงอกขาว ลิ้นร้อนไล่เลียลงบนเม็ดทับทิมทำเอาร่างบางบิดเร่าด้วยความกระสัน


“อ๊ะ...พี่...พี่เผ็ด”


ยิ่งได้เชยชมก็ยิ่งทำให้อารมณ์ร้อนรุมภายในกายสูงขึ้น เห็นสีหน้าคนใต้ร่างสื่อถึงความต้องการ เผ็ดก็ยิ่งอยากกระโจนใส่ซะเดียวนี้ มือหนารีบปลดกางเกงสแลคของตัวเองลงพร้อมกับดึงกางเกงขาสั้นของดรีมออกให้พ้นทาง ตอนนี้ก็เหลือเพียงชั้นในสีขาวเป็นปราการสุดท้าย ร่างสูงแลบลิ้นเลียลิ้มฝีปากตัวเองอย่างกระหาย แก่นกายภายใต้ชั้นในของเขาก็กำลังร้อนรุ่มและมันกำลังผงาดขึ้นเพื่อเตรียมทำศึก


วันนี้แหละ...เสือตัวนี้จะขย้ำกระต่ายตัวนี้ให้หมดแรงกันไปข้างนึงเลย


มือหนาลูบไล้ต้นขาขาวเนียนของคนรัก ก่อนจะไล่ขึ้นไปดึงขอบกางเกงชั้นในสีขาวของดรีมลง้ชาๆ แต่แล้ว...


Rrrrrrrrrrrrrrr


เสียงสมาร์ทโฟนก็ดังขึ้นขัดจังหวะ หึ ธุระอะไรก็ไม่สำคัญเท่ากับจัดการคนตรงหน้าของเผ็ดหรอก เรื่องอะไรก็เอาไว้ค่อยโทรกลับก็ได้ ตอนนี้เขาทนไม่ไหวแล้ว ยังไงซะต้องรีบจัดการกระต่ายน้อยตัวนี้ก่อนเป็นอันดับแรก


เผ็ดดึงขอบชั้นในของดรีมลงช้าๆแต่คราวนี้โดนขัดโดยคนตัวเล็ก เจ้าตัวรีบตะครุบมือของเขาเอาไว้ก่อนจะบุ้ยปากไปทางสมาร์ทโฟนที่ร้องแผดเสียงอย่างน่ารำคาญ


“รับโทรศัพท์ก่อนสิครับ”


“เอาไว้ทีหลังหน่า” ร่างสูงอิดออด


“ไม่ได้ครับ เผื่อมีเรื่องสำคัญจะทำยังไง”


เผ็ดถอนหายใจออกมาอย่างเซ็งๆ เขาลุกขึ้นแล้วดึงกางเกงสแลคที่ปลดไปเมื่อกี้กลับมาใส่ให้เรียบร้อยอีกครั้งก่อนจะเดินไปรับโทรศัพท์อย่างหงุดหงิด(เอามากๆ)


“ครับ”


“ตาเผ็ด กลับมาทานข้าวที่บ้านหน่อยสิ แม่คิดถึง”


“เอาไว้วันหลังไม่ได้หรือครับ” เพราะตอนนี้เผ็ดอยากจะทานอย่างอื่นมากกว่า


“ไม่ได้! ฉันบอกวันนี้ก็วันนี้สิ รีบมา” มารดาพูดก่อนจะวางสายไป คุณน้ำหวานนี่ปลี่ยนอารมณ์ได้เร็วมากจริงๆ เผ็ดได้แต่ยืนส่ายหน้าให้กับสมาร์ทโฟน


“มีอะไรรึเปล่าครับ”


“แม่บอกให้กลับไปกินข้าวที่บ้านน่ะสิ”


“ก็ดีแล้วนี่ครับ วันนี้ดรีมจะได้ไม่ต้องทำอาหารเยอะ” ร่างบางหัวเราะ


“อือฮึ วันนี้ก็ไม่ต้องทำมื้อเย็น ดรีมก็ไปกับพี่ด้วยเลยเป็นไง”


“หา! ไม่ดีมั้งครับ...”




รถปอร์เช่แล่นเข้าสู่บริเวณบ้านหลังใหญ่สไตล์ตะวันตก ดรีมได้แต่นั่งก้มหน้าบีบมือตัวเองไปมาอย่างกังวล ไม่ใช่ว่าไม่อยากมาทำความรู้จักครอบครัวของเผ็ดหรอกนะ แต่ว่าคนร่างบางมีความรู้สึกว่ายังไม่พร้อมอย่างไรไม่รู้ กลัวว่าครอบครัวเผ็ดจะรับไม่ได้ที่พวกเขาคบกัน กลัวว่าพ่อกับแม่ของเผ็ดจะไม่ชอบดรีม ร่างสูงจอดรถเทียบท่าประตูหน้าบ้าน พอหันไปมองคนรักเขาก็รู้สึกได้ว่าดรีมกำลังกังวล เผ็ดจึงเอื้อมมือกอบกุมมือเล็กนั้นไว้


“พี่อยู่ตรงนี้...ไม่ต้องกลัว”


“ถ้าคุณพ่อกับคุณแม่พี่เผ็ด...ไม่ชอบดรีมล่ะ”


“อย่าพึ่งกังวลไปสิ พวกท่านอาจจะชอบก็ได้นะ”


“พวกท่านจะรับได้ไหม...”


“รับไม่ได้ก็ต้องรับให้ได้”


ร่างสูงพาคนรักลงจากรถแล้วจูงมือเข้าไปในตัวบ้าน มีสาวใช้วิ่งออกมาต้อนรับพร้อมกับบอกว่าคุณพ่อกับคุณแม่ของเผ็ดนั่งรออยู่ที่ห้องรับประทานอาหารเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ชายหนุ่มบีบกระชับฝ่ามือที่กุมมือเล็กไว้เพื่อปลอบโยน แต่เจ้าตัวก็ยังไม่คลายความกังวลได้เลยสักนิด


“อ้าวมาแล้วหรือเจ้าลูกชาย” คุณปรมะเอ่ยทักลูกชายคนโตทันทีเมื่อเผ็ดเดินเข้ามาภายในห้องรับประทานอาหาร


“สวัสดีครับคุณพ่อ สวัสดีครับคุณแม่”


“แล้วนั้นใคร?” คุณหญิงของบ้านปรายตาไปทางด้านหลังของลูกชาย คนตัวเล็กจึงค่อยๆก้าวออกมาจากด้านหลังเผ็ด


“อะ...เอ่อ...สวัสดีครับ” ดรีมยกมือไหว้ประมุขของบ้านทั้งสองอย่างนอบน้อม


“สวัสดีจ้ะ” คุณน้ำหวานรับไหว้พร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้


“เปรี้ยวกับจืดล่ะครับ” เมื่อไม่เห็นน้องชายทั้งสองมาร่วมโต๊ะอาหารมื้อนี้จึงได้ถามมารดา


“เปรี้ยวสงสัยคงเตะบอลกับเพื่อน กลับค่ำๆนู้นแหละ ส่วนน้องจืดไปติวหนังสือกับเพื่อนจ้ะ นั่งก่อนสิลูก แขกของลูกยืนจนเมื่อยแล้วนั้นน่ะ”


ร่างสูงจูงมือคนรักให้ไปนั่งที่โต๊ะอาหาร สาวใช้ที่ยืนอยู่โดยรอบรีบเข้ามาตักข้าวสวยใส่จานให้คนมาใหม่ทั้งสอง ดรีมพยักหน้าขอบคุณ แต่เจ้าตัวก็ยังไม่กล้าที่จะตักอาหารจึงได้แต่มองข้าวที่อยู่ในจานตัวเอง เผ็ดชำเลืองมองคนที่นั่งด้านข้างที่ไม่ยอมตักอาหารสักที เขาจึงใช้ช้อนกลางตักปูผัดผงกะหรี่ที่ตัวเองชอบให้กับคนรัก


พฤติกรรมผิดแปลกของลูกชายอยู่ในสายตาของคุณน้ำหวานทั้งหมด ปกติเผ็ดไม่ค่อยจะใส่ใจใครสักเท่าไหร่ นี่ว่าแปลกแล้วแต่พาใครก็ไม่รู้เข้าบ้านนี่แปลกแบบสุดๆ เพราะตั้งแต่เล็กจนโตเผ็ดไม่เคยพาใครมาที่บ้านใหญ่เลย นอกจากพวกเพื่อนสนิทกายกับภาคินเท่านั้นที่คุณน้ำหวานรู้จัก แล้วเด็กคนนี้เป็นใครกัน ทำไมลูกชายเธอถึงเอาอกเอาใจขนาดนี้


“หนูเป็นเพื่อนกับเผ็ดหรือจ๊ะ?” คุณหญิงเริ่มยิงคำถาม


“เอ่อ..ผมเป็นรุ่นนะ..”


“ดรีมเป็นแฟนเผ็ดเอง” ร่างสูงรีบชิงตอบคำถามผู้เป็นมารดา ก่อนที่ดรีมจะตอบไปว่าเป็นแค่รุ่นน้อง เผ็ดรู้ว่าดรีมกลัวและกังวลว่าครอบครัวเขาจะรับไม่ได้ แต่วันใดวันนึงความจริงก็ต้องปรากฏอยู่ดี บอกตอนนี้ยังดีกว่าปิดบังแล้วคุณแม่มาจับได้ทีหลัวซะอีก


“วะ..ว่าไงนะ”


“เขาเป็นแฟนเผ็ด”


“....” คุณปรมะที่กำลังจะตักข้าวเข้าปากถึงกับชะงักกับคำตอบของลูกชายคนโต


ส่วนคุณน้ำหวานเบิกตากว้างยกมือทาบอกอย่างตกใจ เธอมองหน้าลูกชายคนโตอย่างไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน แต่สายตาคมฉายแววความจริงจังออกมา ลูกชายคนโตของคุณน้ำหวานมีแฟนเป็นผู้ชายอย่างนั้นหรือ ถ้าอย่างนั้นก็แสดงว่าเผ็ดเป็นเกย์น่ะสิ! เธอเบนสายตาไปยังเด็กหนุ่มตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้างกายของเผ็ด ซึ่งเขาก็เอาแต่ก้มหน้าก้มตาไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมา เด็กคนนี้น่ะหรือที่ทำให้เผ็ดเป็นเกย์ หรือว่าลูกชายของเธอจะเป็นนานแล้วแต่ไม่กล้าบอก ให้ตายสิ...เป็นแบบนี้คุณน้ำหวานก็ทำใจได้ยากเหมือนกัน


“เอาล่ะ...ทานข้าวเสร็จแล้วเราค่อยคุยกันดีกว่านะคุณ” คุณปรมะพูดแทรกขึ้นท่ามกลางความเงียบ


“เผ็ดเรามีเรื่องต้องคุยกัน เธอด้วย..” คุณน้ำหวานพูดขึ้นหลังจากที่นั่งเงียบเนื่องจากอาการช็อคมานานหลายนาที


บรรยากาศเริ่มอึดอัด ความกังวลและความกลัวของดรีมมันยิ่งทวีคูณขึ้นเมื่อเจอสายตาของคุณน้ำหวานที่มองมา มือใหญ่ที่กอบกุมมือของเขาไว้ใต้โต๊ะไม่ได้ช่วยให้ดรีมคลายความกังวลนี้ลงไปได้เลย


TBC.




talk:ความรักย่อมมีอุปสรรค แต่ก็ไม่มาก :m29: :m29: :m29:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 21 P.22 [13-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 13-01-2017 03:49:05

 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 21 P.22 [13-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 13-01-2017 05:53:22

สนุกกกกก มาก  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
ดำเนินเรื่องกระชับมาก ไปอย่างรวดเร็ว
เสี่ยเผ็ด ดรีม  :กอด1: :กอด1: :กอด1:
เผ็ด ขี้หวงมาก ทั้งหวงทั้งหึง
ดรีม อยู่กับเผ็ดปลอดภัยและ
มีจืด เปรี้ยวโผล่มาประปราย
จืด น่ารักมาก ในโคตรจืด ไรท์สุดยอด
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 21 P.22 [13-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 13-01-2017 06:26:50

หวังว่าพ่อกับแม่พี่เผ็ดจะเข้าใจและรับได้

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 21 P.22 [13-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 13-01-2017 06:44:54

คุณแม่!!!!!!

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 21 P.22 [13-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 13-01-2017 07:36:51

 :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 21 P.22 [13-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: kinjikung ที่ 13-01-2017 07:41:45

ด่านสำคัญมาก ผ่านไปให้ได้นะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 21 P.22 [13-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 13-01-2017 08:23:11

ขอบคุุณ :)

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 21 P.22 [13-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 13-01-2017 09:22:39

 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 21 P.22 [13-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 13-01-2017 10:52:01

สู้ๆนะ คุณพ่อคุณแม่ต้องเข้าใจอยู่แล้ว  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 21 P.22 [13-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 13-01-2017 11:24:58

เอาแล้ววววว คุณแม่ขาาาาาาเพื่อความสุขของลูกค่ะ ทำใจยอมรับให้ได้นะคะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 21 P.22 [13-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 13-01-2017 12:49:56

 :ling3:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 21 P.22 [13-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Violasheep ที่ 13-01-2017 13:10:11

 :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 21 P.22 [13-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 13-01-2017 14:26:59

ต้องผ่านไปได้ ..

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 21 P.22 [13-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: GuoJeng ที่ 13-01-2017 14:43:38

เอาล่ะ เพิ่งจะตกลงเป็นแฟนกับดรีม เสี่ยเผ็ดจะตกม้าตายตอนนี้รึป่าว

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 21 P.22 [13-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: cheyp ที่ 13-01-2017 16:48:32

คุณแม่ อย่าดุมาก น้องกลัวหมดแล้ว

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 21 P.22 [13-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: LovEYouOnLy ที่ 13-01-2017 17:41:50

ทำไมอยู่ดีๆถึงเรียกเผ็ดมากินข้าว มันแปลกๆตรงนี้ และคิดว่าเรื่องนี้คุณแม่น้ำหวานต้องรู้เรื่องอยู่แล้วล่ะ แต่แค่อยากแกล้งลูกชายคนโต หรือป่าว?

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 21 P.22 [13-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 13-01-2017 18:18:32

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 21 P.22 [13-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: MeWeaw ที่ 13-01-2017 20:06:08

พี่เผ็ดดูแลน้องดรีมดีๆนะเหมือนเจ๊น้ำหวานแกจะช็อคหนัก

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 21 P.22 [13-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: shcheribrand ที่ 13-01-2017 21:23:29

 :katai5:ชอบเรื่องนี้จัง มันดูกระชับ แบบไม่ต้องยืดเยื้อชอบให้ทั้งสองคนเลย รอตอนหน้า ดรีมสู้ๆนะ
 :z2: :z10:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 21 P.22 [13-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 13-01-2017 21:31:46

 :z3:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 21 P.22 [13-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 13-01-2017 21:47:29

คงไม่ดราม่ามากใช่ป่ะ?

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 21 P.22 [13-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 13-01-2017 21:55:50

 :katai1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 21 P.22 [13-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: TheWanFah ที่ 13-01-2017 21:57:46

ดรีมสู้ๆนะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 21 P.22 [13-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: lemonpreaw ที่ 13-01-2017 22:45:59

สู้ๆนะน้องดรีม

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 21 P.22 [13-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 13-01-2017 23:03:56

 :hao4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 21 P.22 [13-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 13-01-2017 23:36:23

เอาล่ะสิ จะเป็นยังไงต่อ??

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 21 P.22 [13-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 13-01-2017 23:55:45

พี่เผ็ด...อย่าทิ้งดรีมนะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 21 P.22 [13-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: allmysecret ที่ 14-01-2017 09:58:25

แม่เผ็ดน่าจะใจดี

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 21 P.22 [13-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: astxy_original ที่ 15-01-2017 00:48:35

Love me love my mom .  :mew4: :mew2:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 22
เริ่มหัวข้อโดย: jpeemka ที่ 15-01-2017 03:52:13

ตอนที่ 22




หลังทานมื้อเย็นเสร็จ คุณหญิงของบ้านก็เดินนำลูกชายไปที่ห้องนั่งเล่นทันที เผ็ดลอบมองหน้าคนรักดูเหมือนว่าเจ้าตัวจะยิ่งกังวลไปกว่าเดิม ไปอยู่สวีเดนเพื่อพักกายพักใจแท้ๆ กลับมาไทยยิ่งมาเจอเรื่องให้คิดมากขึ้นไปอีก ตอนนี้ทำอะไรไม่ได้นอกจากกุมมือให้กำลังใจกันเท่านั้น ร่างสูงจูงมือดรีมตามหลังผู้เป็นแม่ไปที่ห้องนั่งเล่น แต่พอถึงหน้าประตูคุณน้ำหวานกลับสั่งไม่ให้เผ็ดเข้าไปด้วย


“แม่จะคุยทีละคน”


“แต่เรื่องนี้มันเป็นเรื่องของเผ็ดกับดรีมนะแม่ จะปล่อยให้แม่คุยกับแฟนเผ็ดสองต่อสองได้ยังไง!” ร่างสูงโวยวายที่คุณน้ำหวานไม่ให้เข้าไปคุยด้วย ตอนนี้เผ็ดเดาใจผู้เป็นแม่ไม่ได้เลยและเขาก็กลัว กลัวว่าท่านจะไม่ยอมรับความรักระหว่างเขากับดรีมแล้วก็ต้องถูกบีบบังคับให้เลิกรา


“แม่คุยกับแฟนของลูกเสร็จ ลูกค่อยเข้าไปทีหลัง”


“เอาหน่า ให้แม่ได้คุยกับแฟนของลูกก่อน อย่าพึ่งโวยวายเดี๋ยวแม่เขาจะอารมณ์เสียมันจะยิ่งแล้วใหญ่” คุณปรมะเข้ามาปรามลูกชายที่กำลังอารมณ์ร้อน ถ้าปล่อยเผ็ดโวยวายไปแบบนี้ไม่ดีแน่ๆ เรื่องดีอาจจะพลิกผันเป็นเรื่องร้ายก็ได้ถ้าคุณหญิงเธออารมณ์เสีย


บุ่มบ่ามเข้าไปก็มีแต่ตายกับตาย...ใครๆก็รู้ว่าบ้านหลังนี้ภรรยาใหญ่สุด


ในที่สุดเผ็ดก็ต้องยอมให้คุณแม่จูงมือคนรักเข้าไปที่ห้องนั่งเล่น เขาได้แต่มองตามหลังดรีมอย่างเป็นห่วง ในใจก็ภาวนาขอให้เรื่องนี้ผ่านไปด้วยดี ประตูห้องนั่งเล่นปิดลง คุณปรมะก็เดินเข้ามากอดคอลูกชายคนโตพาอีกฝ่ายไปนั่งรอการตัดสินของคุณแม่ที่ห้องรับแขกที่อยู่อีกฝั่ง


ดรีมที่โดนคุณน้ำหวานจูงเข้ามาในห้องนั่งเล่นได้แต่เดินตามหลังอย่างเกร็งๆ คุณน้ำหวานเองเธอก็รู้สึกได้ว่าอีกฝ่ายเกร็ง มือของดรีมเริ่มชื้นเหงื่อสงสัยจะตื่นเต้น เธอเดินจูงมือเด็กหนุ่มไปนั่งที่โซฟา


“มานั่งใกล้ๆฉันสิ” คุณน้ำหวานบอกเมื่อเห็นว่าอีกคนนั่งห่างเธอเป็นวา ดรีมจึงเขยิบเข้าไปนั่งใกล้ๆคุณน้ำหวานด้วยอาการเกร็งแบบสุดๆ


“ไม่ต้องเกร็งขนาดนั้นก็ได้” เธอหัวเราะเบาๆกับท่าทางของเด็กหนุ่ม


“เอ่อครับ”


“คบกับเผ็ดมานานแค่ไหนแล้วล่ะ”


“ก็มะ...ไม่นานเท่าไหร่ครับ”


“คิดว่าจะคบกับลูกฉันนานแค่ไหนล่ะ” คำถามของคุณหญิงทำเอาร่างบางถึงกับจุก คำถามช่างเชือดเฉือนใจของดรีมจริงๆและเหมือนกับว่าคนถามจะบอกเขากรายๆว่าคบกับเผ็ดได้ไม่นานหรอก


“ผม...ผมจะอยู่กับเขาจนกว่าเขาจะทิ้งผมครับ” ถ้าเผ็ดไม่เอ่ยปากไล่เอง ดรีมก็คงไม่หนีไปไหนอีก จะอยู่จนกว่าอีกฝ่ายจะเบื่อจะอยู่จนกว่าอีกฝ่ายจะหมดรักถึงจะยอมไป


“หืม แล้วถ้าฉันไม่ยอมให้พวกเธอคบกันล่ะ เธอจะเลิกให้ฉันได้ไหม”


“ผมไม่เลิกครับ...” เหมือนมีก้อนอะไรมันจุกอยู่ที่คอ สีหน้าของคุณหญิงดูจริงจังมาก ดรีมคิดว่าเธอคงไม่อยากให้ลูกชายตัวเองมาคบกับเขา ยังไงซะดรีมเองก็คงไม่เลิกกับเผ็ดแน่นอนถ้าหากอีกฝ่ายไม่เอ่ยปากขอ


“ฉันคิดว่าถ้าฉันบอกเผ็ดให้เลิกกับเธอ เขาก็คงต้องเลิกตามที่ฉันบอกอย่างแน่นอน”


“ครับ ถ้าพี่เผ็ดมาบอกผมเองว่าเลิก ผมคงต้องไป แต่ถ้าคุณหญิงบอกให้ผมเลิกผมคงเลิกให้ไม่ได้ครับ”


“หนักแน่นจริงๆเลยนะ ครอบครัวฉันมีหน้ามีตาทางสังคม...ถ้าเกิดใครต่อใครรู้ว่าลูกชายฉันเป็นเกย์ ฉันคงอับอายแย่เลย”


นั้นสินะ ครอบครัวของเผ็ดมักจะออกงานสังคมอยู่บ่อยๆ ถ้าหากใครรู้ว่าลูกชายบ้านนี้เป็นเกย์เขาจะมองอย่างไร คุณน้ำหวานกับคุณปรมะจะเอาหน้าไว้ที่ไหน แต่ดรีมเองก็ไม่อยากปล่อยความรักครั้งนี้ของเขาหลุดลอยไปอีก


“ผม...ผมยอมอยู่แค่ในเงาก็ได้ครับ แต่...แต่คุณหญิงอย่าผมให้เลิกกับพี่เผ็ดเลยนะครับ”


“ยังไงฉันก็จะให้เลิก” คุณน้ำหวานชี้คำขาด สีหน้าของเธอเรียบเฉยไร้แววตาปราณี


“ผมรักพี่เผ็ด....ผะ...ผมจะอยู่ในที่ของผม ผมจะไม่ออกมาให้คุณหญิงและครอบครัวได้อับอายครับ ได้โปรดให้ผมได้รักกับพี่เผ็ดเถอะครับ ถ้าคุณหญิงอยากให้เลิกจริงๆผมขอเวลาสักพักได้ไหมครับ” ร่างบางพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ พร้อมกับลงไปนั่งคุกเข่าก้มหน้าต่อหน้าคุณน้ำหวานเพื่ออ้อนวอน น้ำตาใสหยดแหมะลงที่ตักและเสียงสะอื้นก็เริ่มดังขึ้น


คุณน้ำหวานคลี่ยิ้มออกมาอย่างโล่งใจที่ได้เห็นความจริงใจและมุ่งมั่นของเด็กหนุ่มคนนี้ เธอยกมือเชยคางเด็กหนุ่มตรงหน้าก่อนจะใช้นิ้วบรรจงปาดน้ำตาใสที่เปรอะเปื้อนใบหน้าหวาน ในที่สุดเธอก็เจอคนที่รักลูกชายของเธออย่างจริงใจ เธอยินดีเสมอถ้าเผ็ดจะเลือกใครสักคนเข้ามาเป็นคู่ชีวิต แต่คุณน้ำหวานเองก็ไม่อยากให้ลูกชายโดนหลอก ผู้หญิงหลายคนจ้องจะจับลูกชายของเธอเพราะเงินล้วนๆ สำหรับเด็กคนนี้ไม่ใช่แบบนั้น


“ฉันรู้...รู้เรื่องของพวกเธอมาตลอดนั้นแหละ และก็รู้ด้วยว่าเธอกับลูกชายฉันคงไม่ยอมเลิกกันง่ายๆ”


“ม..หมายความว่าไงครับ” ที่คุณน้ำหวานพูดหมายความว่าอย่างไรกันแน่ ดรีมงงไปหมดแล้ว...เมื่อกี้จากสีหน้าเรียบๆที่ดูเย้ยหยิ่งนั้นกลับกลายเป็นสีหน้ายิ้มแย้ม คืออะไรกัน


“ก็รู้นานแล้วว่าพวกเธออยู่ด้วย รู้ว่าเผ็ดไปง้อเธอถึงสวีเดนนู้น ฉันก็คงอยากทดสอบอะไรเธอหน่อย ถึงกับร้องไห้เลยหรือ” คุณหญิงหัวเราะออกมา เธอพยุงเด็กหนุ่มที่นั่งตรงหน้าให้ขึ้นมานั่งที่โซฟาเหมือนเดิม


“ค..คุณหญิงทราบได้ยังไงครับ”


“ไม่ต้องเรียกคุณหญิงหรอก เรียกแม่เหมือนตาเผ็ดเถอะ ยังไงเธอก็เป็นแฟนลูกชายฉันนะ”


“เอ่อ...ครับคุณแม่ แล้วคุณแม่ทราบได้ยังไงครับว่าผมกับพี่เผ็ด...”


“ไม่ว่าลูกชายฉันจะทำอะไรฉันก็รู้หมดทุกอย่างนั้นแหละ อีกอย่างเจ้าเปรี้ยวก็วิ่งคาบข่าวมาบอกตั้งนานแล้วล่ะ ฉันก็แค่อยากเช็คว่าจริงไหมแค่นั้น”


“คุณแม่ก็เลย...โทรบอกให้พี่เผ็ดมาทานข้าวที่บ้านใช่ไหมครับ”


“ใช่จ้ะ ถ้าตาเผ็ดจริงจังกับเธอเขาก็จะพาเธอมาด้วย ซึ่งนั้นฉันก็เห็นแล้ว” ตั้งแต่ย่างเข้าวัยรุ่นเผ็ดก็มีแฟนมากหน้าหลายตาเหลือเกิน แต่คุณหญิงก็ไม่เคยเห็นลูกชายพาใครมาบ้านสักคน อาจจะเพราะคบเล่นๆก็ได้


“ครับ เอ่อ...แล้วคุณแม่คงไม่ให้ผมเลิกกับพี่เผ็ดใช่ไหมครับ” ดรีมถามย้ำอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ เพราะก่อนหน้านี้คุณหญิงเธอดูจริงจังมากตอนที่บอกให้เลิกกับเผ็ด


“นี่เธอยังคิดมากอีกหรือ ถ้ารักลูกชายฉันจริงก็อย่าเลิกสิ”


“ขอบคุณครับ” จากสีหน้าเศร้าหมองก็แปรเปลี่ยนเป็นยิ้มแย้ม รอยยิ้มสดใสของดรีมทำเอาคุณหญิงยิ้มตามไปด้วย


“ฉันมีของจะให้เธอด้วยนะ”


คุณน้ำหวานเอี่ยวตัวหยิบกล่องกำมะหยี่สีดำจากลิ้นชักโต๊ะข้างโซฟา เธอเปิดกล่องหยิบสร้อยเงินที่มีจี้เป็นเพชรเม็ดเล็กๆออกมาก่อนจะสวมให้กับเด็กหนุ่มตรงหน้า ดรีมเองก็ได้แต่นั่งตัวแข็งทื่อยอมให้คุณหญิงสวมสร้อยให้


“เอ่อ...ขอบคุณมากครับ แต่...มันสวยมากเลยนะครับคงไม่เหมาะกับผมหรอก”


“ใครว่ากันเล่า เหมาะกับเธอที่สุดแล้วรู้ไหม ฉันน่ะไปยืนเลือกตั้งนานแหนะ นี่ก็ถือซะว่าเป็นของหมั้นหมายไว้ก่อนแล้วกันนะ” ก่อนที่จะโทรเรียกตัวเผ็ดกลับมาทานข้าวที่บ้าน คุณน้ำหวานเธอก็ได้เลือกซื้อสร้อยเส้นนี้ไว้ให้คนรักของลูกชายไว้ก่อนแล้ว


“ห้ะ? หมั้นหรือครับ”


“ใช่จ้ะ ถ้าพ่อกับแม่เธอยอมรับลูกชายของฉันบ้าง การหมั้นก็เสร็จสมบูรณ์ร้อยเปอร์เซ็นต์”


“ผม..ผมไม่รู้จะพูดยังไงดี ขอบคุณมากครับที่คุณแม่ให้โอกาส...” ปลอบใจได้ไม่นานเด็กหนุ่มตรงหน้าคุณน้ำหวานก็เริ่มร้องไห้อีกแล้ว เธอจึงได้เข้าไปกอดปลอบอีกคนเอาไว้


“โอ๋ๆไม่ร้องนะคะ ตอนนี้ดรีมเป็นหนึ่งในครอบครัวเราแล้วนะ อย่าทิ้งกันไปไหนล่ะ”


หลังจากที่คุณน้ำหวานปลอบคนตัวเล็กอยู่นานสองนาน เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นพร้อมกับเสียงโวยวายของลูกชายคนโตที่อยู่ด้านนอก อะไรกัน...ก็แค่เรียกตัวดรีมมาคุยได้แปบเดียวก็โวยวายเหมือนหมาบ้าแล้ว แบบนี้ต้องโดนแกล้งสักหน่อย คุณน้ำหวานยิ้มร้ายออกมาพร้อมกับกระซิบบอกดรีมว่าถ้าออกไปให้ทำตัวนิ่งๆไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น เดี๋ยวเธอจะจัดการเอง


“อะไรกันยะ ทุบประตูจนจะพังอยู่แล้ว” คุณหญิงของบ้านดุลูกชายเมื่อเปิดประตูออกไป


และเมื่อเห็นผู้เป็นมารดาเปิดประตูออกมา เผ็ดก็ไม่สนใจอะไรทั้งนั้นนอกจากคนที่เดินตามหลังคุณแม่ของเขาต้อยๆ ร่างสูงถึงกับตกใจเมื่อเห็นสีหน้าของดรีมไม่สู้ดีนัก ดวงตากลมโตแดงก่ำเหมือนพึ่งผ่านก่อนร้องไห้มาอย่างไรอย่างนั้น นี่คุณน้ำหวานทำอะไรกับแฟนเขาเนี่ย เผ็ดรีบเข้าไปกอดคนรักไว้แนบอกก่อนจะหันมามองคุณแม่ที่ยืนกลั้นหัวเราะข้างๆคุณพ่อ


“คุณแม่ทำอะไรแฟนเผ็ด!”


“อะไร...ฉันทำอะไรยะ”


“คุณแม่ทำดรีมร้องไห้ ยังไงซะ เผ็ดก็ไม่เลิกกับดรีมเด็ดขาด!!!!”


“คุณปรมะ ดูลูกชายคุณสิ...ตะโกนใส่ฉันได้ยังไง นี่ฉันเป็นแม่นะ!” คุณน้ำหวานกอดอกมองลูกชายอย่างโกรธเคือง


“โธ่คุณ...ก็ลูกของคุณด้วย ไม่ใช่แค่ลูกผมคนเดียวสักหน่อย” ผู้เป็นสามีแย้ง


“คุณแม่ไม่ต้องเปลี่ยนเรื่องเลยนะครับ คุณแม่ทำอะไรแฟนเผ็ด ทำไมดรีมตาแดงแบบนี้ คุณแม่บอกให้ดรีมเลิกกับเผ็ดใช่ไหม ยังไงเผ็ดก็ไม่เลิก!!!! จะเอารถถังมายิงเผ็ดก็ไม่เลิกเด็ดขาด!” ชายหนุ่มโวยวายลั่นบ้าน และตอนนี้เขารู้สึกได้ว่าคนในอ้อมแขนตัวเริ่มสั่นเทาคล้ายกับคนกำลังสะอื้นไห้ หรือว่าที่เขาพูดเมื่อกี้จะจริง นี่คุณแม่บอกให้ดรีมเลิกกับเขาอย่างนั้นหรือ ไม่ได้...เผ็ดต้องปกป้องดรีม ว่าแล้วชายหนุ่มก็กระชับกอดคนรักให้แน่นขึ้นพลางส่งสายตาคมเชือดเฉือนกับผู้เป็นมารดา


“ไอ้ลูกบ้า!! แกได้เลิกกับหนูดรีมแน่ๆถ้าแกไม่ไปขอพ่อแม่เขาน่ะ” คุณน้ำหวานล่ะหมั่นไส้ลูกชายคนนี้ซะจริงๆ พอมีแฟนก็ลืมแม่เลยนะ แถมเมื่อกี้ยังโวยวายใส่อีกมันน่าน้อยใจนัก


“หมายความว่า....”


“ก็หมายความว่าตอนนี้คุณแม่ของพี่เผ็ดยอมรับเราแล้วยังไงล่ะครับ แต่พี่เผ็ดต้องไปหาพ่อกับแม่ดรีมด้วย” คนตัวเล็กในอ้อมแขนเงยหน้าขึ้นตอบคนรักแทนคุณน้ำหวาน


“อ้าว...เมื่อกี้ร้องไห้อยู่ไม่ใช่รึไง”


“ดรีมเปล่าสักหน่อย เมื่อกี้หัวเราะพี่เผ็ดต่างหาก ฮ่าๆ”


“เด็กบ้าเอ้ย เป็นห่วงแทบแย่ แต่เอะ...ที่ตาแดงๆก็ต้องร้องไห้สิ” ร่างสูงยังคงสงสัย เขาหันขวับกลับไปมองมารดาที่ยืนกอดอกมองมาทางเขาอยู่แล้วอย่างเคืองๆ


“อะไรยะ มองฉันแบบนี้สงสัยอยากเลิกกับหนูดรีมสินะ...หว่า...คุณคะ ฉันว่าจะช่วยปูทางให้ลูกชายเดินสะดวกสักหน่อย แต่สงสัยงานนี้เขาต้องจัดการเองแล้วล่ะ เพราะฉันงอน!” ว่าแล้วคุณน้ำหวานก็เดินเชิดหน้าขึ้นไปบนชั้นสองโดยไม่ฟังคำเรียกร้องของลูกชาย หึ ทำให้คุณแม่อารมณ์เสียแบบนี้ เรื่องพ่อแม่ดรีมก็จัดการเอาเองแล้วกัน ตอนแรกคุณน้ำหวานกะจะช่วยไปคุยให้ซะหน่อย


“คุณแม่!!! เดี๋ยวก่อนนนนน อย่าพึ่งงอนนนนนนนนน”


เสียงของเผ็ดตะโกนตามหลังมารดาอย่างโหยหวน ถ้ามีคุณน้ำหวานกับคุณปรมะช่วยพูดกับพ่อแม่ของดรีมด้วยอีกแรงก็คงไม่มีปัญหา แต่ตอนนี้คุณน้ำหวานงอนและเผ็ดก็ต้องจัดการเรื่องนี้เอง ซึ่งมันก็ยากสำหรับเขาอยู่เหมือนกัน เกิดมาไม่เคยไปพูดอ้อนวอนขอลูกชาวบ้านแบบนี้ มีแต่เคยพูดขู่กรรโชกเก็บหนี้เท่านั้น ในใจก็กลัวเหมือนกันว่าจะพูดไม่เข้าหูพ่อแม่ของดรีมจนฝ่ายนั้นไม่ยอมยกดรีมให้


แต่ไม่เป็นไร...เพื่อดรีม เผ็ดต้อง....กลับไปง้อคุณแม่คนสวยเพื่อให้คุณแม่กับคุณพ่อไปช่วยพูดอีกแรง แหะๆ


กลัวครับกลัว...


TBC.





Talk:อีกไม่กี่ตอนก็จะจบแล้ววววววววว  :m17: :m17: :m17:
ด่านต่อไปพ่อแม่ดรีมม เป็นกำลังใจให้เสี่ยเผ็ดง้อแม่ด้วยนะฮับ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 22 P.23 [14-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: astxy_original ที่ 15-01-2017 04:00:01

 :oo1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 22 P.23 [14-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Laliat ที่ 15-01-2017 04:34:17

 :เฮ้อ: พี่เผ็ดชักรั่ว ขำดี แต่มันสั้นไปง่ะๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 22 P.23 [14-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 15-01-2017 04:56:51

เสี่ยเผ็ดมาดโฉดได้จากไปแล้วจ้าาา 555

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 22 P.23 [14-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 15-01-2017 05:49:11

พี่เผ็ดง้อคุณแม่ด่วนเลย. จะได้ไปขอน้องดรีมมาอยู่ที่บ้านด้วยกัน

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 22 P.23 [14-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 15-01-2017 06:35:47

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 22 P.23 [14-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Frankdar ที่ 15-01-2017 09:00:20

ฮาเสี่ย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 22 P.23 [14-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 15-01-2017 09:05:01

ขอบคุณ :)

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 22 P.23 [14-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 15-01-2017 09:13:47

ทางสะดวกอย่างที่ไม่คาดคิด

ตอนแรกนึกว่าจะเป็นแบบละครหลังข่าว

สู้นะพี่เผ็ดเอาใจช่วย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 22 P.23 [14-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 15-01-2017 09:40:10

โธ่ คุณแม่อย่างอนพี่เผ็ดเลยนะ พี่เผ็ดผิดที่เข้าใจคุณแม่ผิดเพราะเห็นดรีมตาแดงๆ
เป็นใครๆก็กลัวคุณแม่จะสั่งให้เลิกกัน คนอ่านเองก็ยังกลัวเลย

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 22 P.23 [14-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: LovEYouOnLy ที่ 15-01-2017 10:36:37

 :mc4: :mc4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 22 P.23 [14-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 15-01-2017 10:47:12

ความโหดของเสี่ยเผ็ดในตอนแรกๆหายไปไหน 55555  :laugh: ตอนนี้มีแต่ความรั่ว

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 22 P.23 [14-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 15-01-2017 13:30:34

ทีนี้เหลือแต่พ่อ แม่ ดรีมแล้วววว

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 22 P.23 [14-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 15-01-2017 19:03:26

สู้กันต่อไป ..

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 22 P.23 [14-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Kalamall ที่ 15-01-2017 19:39:20

 :mew1: สนุกดีค่ะ อ่านเพลินมาก

เรารอเรื่องของหนูนมจืดกะพี่คินต่อจ้า :hao7:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 22 P.23 [14-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 15-01-2017 19:50:58

 :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 22 P.23 [14-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 15-01-2017 20:03:53

สู้ๆนะเสี่ย~

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 22 P.23 [14-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 15-01-2017 21:38:57

ทางสะดวก คุณแม่ใจดีมาก น่ารัก กราบบบบค่ะ

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 22 P.23 [14-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: lemonpreaw ที่ 15-01-2017 21:49:45

พี่เผ็ดมาเฟียเด็กน้อยนี่นา

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 22 P.23 [14-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 15-01-2017 22:52:00

รวยเดียวจบ ฮาเสี่ยเวลาอยู่กะครอบครัว

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 22 P.23 [14-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: DraCo_SLa13 ที่ 16-01-2017 01:18:32

โอ๊ยยยยชอบอ่ะ  อิพี่เผ็ดเนี่ย เดี๋ยวได้เข้าสมาคมพ่อบ้านใจกล้าแน่นอน ดูได้จากกรรมพันธุ์

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 22 P.23 [14-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 16-01-2017 06:03:35

นี่เสี่ยเผ็ดแน่เหรอ  :katai1: :katai1: :katai1:
เสี่ยเผ็ด โหด โฉด เป็นมาดไว้ขู่ลูกหนี้ใช่มั้ย
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 22 P.23 [14-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 16-01-2017 09:48:22

เสี่ยน่ารัก ห่วงเมีย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 22 P.23 [14-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 16-01-2017 13:32:51

55555555555555555555

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 22 P.23 [14-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Jessiebier ที่ 16-01-2017 15:55:37

พี่เผ็ดรีบง้อเลย ตอนนี้ตลกพี่เผ็ดมาก555 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 22 P.23 [14-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 16-01-2017 17:24:49

พี่เผ็ดน่ารักอ่ะ ง้อพี่ให้ได้นะพี่เผ็ด

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 22 P.23 [14-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Kei ที่ 16-01-2017 18:49:30

 :-[ :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 22 P.23 [14-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: แมวดำ ที่ 16-01-2017 19:06:20

พี่เผ็ดน่ารักอ่ะ :mew1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 22 P.23 [14-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Violasheep ที่ 16-01-2017 19:07:52

 :mew1:รอตอนต่อไปน้า

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 22 P.23 [14-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 17-01-2017 15:42:46

ตามอ่านทันแล้วจ้าาาาาา
นี่พี่เผ็ดเสี่ยเก็บหนี้ของเรากลายเป็นทาสเมียไปแล้ววว

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 22 P.23 [14-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: astxy_original ที่ 17-01-2017 21:15:11

 :laugh: รอนะค่ะ :mew1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 22 P.23 [14-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: munoy ที่ 18-01-2017 20:19:16

เสี่ยเผ็ดคนดี รักเมียมากมาก ลูกหนี้ทวงยาก ตืบตายนะเออ   :laugh:

น่ารักก รออ่านเสี่ยเผ็ดไปคุยกับพ่อตาแม่ยาย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 22 P.23 [14-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: TheWanFah ที่ 19-01-2017 09:38:25

ตลกเสี่ยเผ็ด

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 22 P.23 [14-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: astxy_original ที่ 21-01-2017 20:21:22

รอค่ะ  :katai5: :-[

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 22 P.23 [14-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: YounIn ที่ 22-01-2017 11:17:52

หมั้นก่อนขอซะอีก ยังไงพ่อแม่ดรีมต้องยกให้แล้วหล่ะ 555

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 22 P.23 [14-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Bk borz. ที่ 25-01-2017 22:07:24

เมื่อไหร่จะมาต่ออ่ะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 22 P.23 [14-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: astxy_original ที่ 27-01-2017 19:33:34

 :mc4: :z6:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 22 P.23 [14-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: zenesty ที่ 27-01-2017 21:50:48

สู้เขา เสี่ยเผ็ด ได้ลูกเสือมานอนกอดแล้วก็ต้องเข้าถ้ำเสือไปหาพ่อกับแม่เสือซะ  :laugh:  :laugh: ดอกไม้ธูปเทียนเตรียมพร้อม ถ้าเกิดอะไรขึ้นเดี๋ยวพี่จองวัดรอ กร๊ากกกกกก

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 23 P.25
เริ่มหัวข้อโดย: jpeemka ที่ 27-01-2017 23:15:17

ตอนที่ 23




ดรีมให้เผ็ดขับรถมาส่งบ้านที่ต่างจังหวัด นี่ก็ถือเป็นโอกาสของดรีมที่เหมาะแก่การจะบอกพ่อกับแม่ว่าตัวเองไม่ได้ชอบผู้หญิงและเปิดตัวแฟนไปในตัวด้วย ยิ่งรถแล่นมาจอดอยู่หน้าทาวเฮ้าส์สามชั้นบ้านของดรีม เจ้าตัวก็มีอาการสั่นและกังวลอย่างเห็นได้ชัด ถึงพ่อกับแม่ของดรีมจะใจดีก็เถอะ แต่เขาก็อดคิดไม่ได้ว่าพวกท่านทั้งสองจะไม่ยอมรับ เผ็ดที่เห็นคนรักมีสีหน้ากังวลจึงได้เอื้อมมือเข้ากอบกุมมือเล็กเอาไว้


“เราจะผ่านมันไปด้วยกันนะ”


คนทั้งสองเดินลงจากรถ ดรีมที่เป็นเจ้าของบ้านเดินนำหน้าร่างสูงเข้าไป น้องชายที่นั่งดูหนังอยู่ห้องนั่งเล่นเห็นพี่ชายตัวเองเดินเข้ามาก็รีบวิ่งเข้ามากอดด้วยความคิดถึง ด้วยความที่น้องชายรูปร่างสูงใหญ่กว่าทำเอาคนตัวเล็กเซไปด้านหลัง แต่ร่างสูงที่เดินเข้ามาตามหลังได้ดันไม่ให้ดรีมล้ม


“คิดถึงพี่ดรีม! อ้าว...แล้วพี่พาใครมาเหรอ” ทีมที่กำลังกอดก่ายพี่ชายอยู่นั้นได้สังเกตเห็นร่างสูงยืนอยู่ด้านหลังดรีมจึงได้ถามขึ้นด้วยความสงสัย


“เอ่อ...พ่อกับแม่ล่ะ”


“อยู่ในครัวแหนะ เดี๋ยวทีมไปเรียกให้นะ” ว่าแล้วเจ้าน้องชายก็รีบวิ่งเข้าครัวเพื่อไปตามพ่อกับแม่


ไม่นานนักคุณทิพย์และคุณธรก็เดินออกมาพร้อมกับทีม ท่านทั้งสองยิ้มดีใจเมื่อเห็นลูกชายคนโตกลับมา โดยเฉพาะคุณทิพย์ที่เป็นห่วงดรีมเอามากๆ ตลอดสองเดือนที่ลูกชายไปอยู่สวีเดนกับคุณตาทำให้เธอนอนไม่ค่อยหลับเท่าไหร่ ยิ่งลุงหมอบอกว่าอาการของผู้ป่วยโรคซึมเศร้าถ้าเป็นหนักมากอาจจะคิดสั้นฆ่าตัวตาย ถึงแม้พี่สาวเธอจะส่งอีเมลล์มารายงานอาการของดรีมก็เถอะ คุณทิพย์ก็อดห่วงไม่ได้ แต่วันนี้สีหน้าของดรีมดูดีขึ้นมากทำเอาคุณทิพย์พลอยโล่งใจไปด้วย เธอเดินเข้าไปกอดลูกชายคนโตด้วยความคิดถึง


“จะกลับมาทำไมไม่โทรบอกแม่ซะก่อนล่ะลูก” เธอถามลูกชาย


“เอ่อ...คือ...ดรีมขอโทษที่ไม่ได้บอกพ่อกับแม่ก่อน พอดีกลับมากระทันหันน่ะครับ”


“แล้วนั้นเพื่อนลูกหรือ พาเขามานั่งก่อนสิ” คุณธรที่ยืนมองอยู่เอ่ยถามดรีม ร่างสูงยกมือไหว้คุณธรกับคุณทิพย์ด้วยท่าทีสุภาพ


“พ่อกับแม่ครับ ดรีมมีเรื่องจะบอก...”


ตอนนี้ทุกคนนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น ทุกสายตาของคนในครอบครัวดรีมจับจ้องมาที่เขาและเผ็ดที่นั่งอยู่โซฟาฝั่งตรงข้าม คนตัวเล็กมีอาการสั่นเพราะตื่นเต้นเล็กน้อยและมีท่าทีอึกอักไม่ยอมพูดออกไปสักที ร่างสูงที่นั่งอยู่ข้างๆจึงเอื้อมมือไปกอบกุมมือเล็กไว้อีกครั้ง การกระทำของคนทั้งสองทำเอาคุณธรและคุณทิพย์ถึงกับไม่เข้าใจ เผ็ดสูดลมหายใจเข้าลึกๆก่อนจะเอ่ยปากขึ้นทลายความเงียบ


“คือผม..กับดรีมเราคบกันครับ”


ในที่สุดเผ็ดก็ตัดสินใจเป็นคนพูดแทนคนที่นั่งข้างๆ ดรีมมีอาการเกร็งจนสั่นอย่างเห็นได้ชัด เผ็ดก็คอยบีบมือเล็กให้คลายความกังวลแต่ก็ไม่เป็นผล


ด้านของคุณทิพย์และคุณธรที่ได้ยินแบบนั้นก็ตกใจจนพูดอะไรไม่ออก อยู่ดีๆลูกชายคนโตกลัมาจากสวีเดนแล้วก็พาผู้ชายร่างสูงหน้าหล่อที่ไหนไม่รู้มาด้วย แถมยังบอกว่าคบกันอีก ถึงคุณทิพย์จะเข้าใจว่าสมัยนี้ความรักมันไม่ได้จำกัดเพศ แต่เรื่องแบบนี้ก็ทำเธอตั้งตัวรับไม่ทันเหมือนกัน ตลอดเวลาที่ผ่านมาดรีมไม่มีทีท่าว่าจะชอบพอกับผู้ชายเลย ไม่ได้ออกตุ้งติ้งเหมือนเกย์แถวบ้านที่คุณทิพย์เจอ เธอจึงไม่รู้ว่าลูกชายของเธอก็...เป็นเกย์


“เอ่อ...หมายความว่าดรีมชอบผู้ชายหรือลูก” คุณทิพย์ถามย้ำอีกครั้ง


“ครับ...อึก...ดรีมขอโทษ..” ความรู้สึกผิดมันถาโถมเข้ามาจนคนตัวเล็กที่นั่งกังวลอยู่ถึงกับปล่อยน้ำตาออกมา


“ดรีมมานี่มา มาหาแม่” คุณทิพย์เรียกตัวลูกชายให้เข้าไปหา ดรีมที่ชั่งใจอยู่สักพักก็ยอมคลานเข่าไปนั่งต่อหน้าพ่อกับแม่ คุณทิพย์ประคองตัวลูกชายให้ขึ้นมานั่งบนโซฟาตรงกลางระหว่างเธอกับสามี ก่อนจะเข้าสวมกอดร่างอันสั่นเทาไว้


“แม่น่ะ...ไม่ว่าหรอกถ้าลูกจะคบกับผู้ชาย ยังไงมันก็เป็นสิทธิของลูกนะ ลูกโตแล้วตัดสินใจเองได้ แม่ไม่ห้ามหรอกจ้ะ...แต่แม่แค่ตกใจนิดหน่อย” เธอพูดขึ้นพลางใช้มือลูบหัวทุยเบาๆเพื่อปลอบโยน ส่วนคุณธรเองก็ยิ้มและยกมือขึ้นบีบไหล่ลูกชายคนโต


“อึก...พ่อกับแม่ไม่..ไม่รังเกียจดรีมเหรอครับ”


“พ่อจะรังเกียจได้ยังไง ดรีมเป็นลูกพ่อนะ ลูกพ่อจะเป็นยังไงพ่อก็รักเหมือนเดิม” คุณธรเองก็พูดเสริมภรรยา


“ประโยคเบสิคเลยนะ...ลูกแม่จะเป็นยังไงจะรักใครจะเพศไหนไม่สำคัญเท่ากับเป็นคนดีหรอกนะ” แม่พิมพ์ของชาติอย่างคุณทิพย์มักจะสอนนักเรียนของเธอด้วยประโยคนี้อยู่เสมอ ไม่สำคัญหรอกว่าเราจะเกิดเป็นอะไร มีรสนิยมอย่างไร ถ้าไม่ทำอะไรให้คนอื่นเดือดร้อนและเป็นคนดีแค่นี้ก็เพียงพอแล้ว


“อื้อ พี่ดรีมชอบใครรักใครทีมก็รักด้วย เนอะพ่อเนอะแม่” เจ้าทีมที่นั่งเงียบอยู่นานก็พูดขึ้นบ้างเพื่อให้กำลังใจพี่ชายตัวเล็กของเขา


“ขอบคุณนะทีม...ขอบคุณพ่อกับแม่ด้วยนะครับที่เข้าใจดรีม” ร่างบางยิ้มร่าพร้อมทั้งปาดน้ำตาใสที่ไหลเปรอะแก้มขาว


“ว่าแต่...พี่เผ็ดจะมาเป็นพี่สะใภ้หรือพี่เขยทีมอ่ะ” น้องชายตัวโตถามขึ้นอย่างสงสัย แต่ไม่ได้คำตอบทีมก็โดนคุณทิพย์ฟาดเข้าที่แขนแรงๆทีหนึ่ง


“ถามอะไรไม่รู้เรื่องเลยเจ้าทีม” คุณทิพย์หันไปดุลูกชายคนเล็ก


“ก็ทีมอยากรู้นี่หน่า แม่อ่ะทำไมต้องตีทีมด้วย” และทุกคนก็หัวเราะออกมาเมื่อเห็นท่าทางงอนๆของเจ้าทีม


จากบรรยากาศน่าอึดอัดในตอนแรกก็คลี่คลายลงด้วยดี จากเสียงสะอึกสะอื้นของดรีมในตอนแรกก็แปรเปลี่ยนเป็นเสียงหัวเราะ คุณธรและคุณทิพย์ที่เห็นเผ็ดนั่งยิ้มเงียบๆก็หันไปคุยเพื่อทำสร้างความรู้จักให้มากขึ้น และในตอนนั้นเองคุณน้ำหวานก็โทรเข้ามา เผ็ดจึงให้คุณทิพย์ได้พูดคุยกับผู้เป็นมารดาตัวเองผ่านทางโทรศัพท์ตามที่ตกลงกันไว้ว่าคุณน้ำหวานจะช่วยพูดกับทางครอบครัวของดรีมให้ ไม่รู้คุยกันท่าไหนท่านทั้งสองก็ตกลงนัดทานข้าวกันเป็นที่เรียบร้อย ซึ่งนั้นก็เป็นเรื่องดีที่ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายจะได้รู้จักกันมากขึ้น


“ว่าแต่...เราสองคนเจอกันที่ไหนล่ะ” คำถามของคุณธรทำเอาทั้งดรีมและเผ็ดชะงัก จากที่ยิ้มหัวเราะอย่างมีความสุขก็หุบลงทันใด เผ็ดเหลือบมองคนรักที่ส่ายหน้ายิกๆมาให้เหมือนไม่อยากให้ตอบ เจ้าตัวเลยเลือกที่จะตอบเลี่ยงๆแทน เดี๋ยวไว้ให้เวลามันผ่านไปสักระยะหนึ่งก่อนค่อยเล่าความจริงทั้งหมดตั้งแต่ต้นจนจบ เพราะเผ็ดเองก็ไม่อยากปิดบังครอบครัวของดรีมอยู่แล้ว ถึงแม้จุดเริ่มต้นของเขากับดรีมจะไม่ดีสักเท่าไหร่แต่ตอนนี้มันก็ดีเกินคาดเอามากๆ พ่อกับแม่ดรีมก็คงจะเข้าใจ...ล่ะมั้ง


“เอาล่ะ ถือว่าเป็นการฉลองที่ดรีมกลับมาและพาลูกเขยมาเปิดตัว พ่อจะเข้าครัวโชว์ฝีมือเอง” ส่วนใหญ่วันธรรมดาคุณทิพย์จะเข้าครัวทำอาหาร แต่ถ้ามื้อไหนพิเศษล่ะก็คุณธรผู้ซึ่งเป็นหัวหน้าครอบครัวจะอาสาลงมือทำอาหารเอง และนั้นทำให้ทีมและดรีมตื่นเต้นมากที่จะได้ลิ้มรสอาหารจากฝีมือพ่อ พูดตามตรงคือคุณธรจะทำอาหารอร่อยกว่าคุณทิพย์เสียอีกแต่เพราะกลับบ้านค่ำคุณธรเลยไม่มีโอกาสได้แสดงฝีมือ


โต๊ะอาหารมื้อเย็นล้วนมีแต่อาหารไทยทั้งนั้น และเผ็ดก็ได้รู้ว่าดรีมทำอาหารไทยเก่งก็เพราะใคร ไม่อยากเชื่อเลยว่าท่านผู้อำนวยการโรงเรียนอย่างคุณธรจะทำอาหารที่ละเมียดละไมเป็นด้วย แถมรสชาติยังอร่อยเหาะทำเอาเผ็ดติดใจอยากจะลองชิมอีก


บนโต๊ะอาหารล้วนมีแต่เสียงหัวเราะและเสียงพูดคุยกันอยู่ตลอด จากที่ตอนแรกร่างสูงมีอาการเกร็งนิดๆตอนนี้ก็เริ่มเข้ากับทุกคนได้เป็นอย่างดี โดยเฉพาะกับเจ้าทีมที่คุยกันถูกคออย่างกับพี่น้องท้องเดียวกันซะอีก เห็นน้องชายของดรีมก็พาลให้นึกถึงจืดกับเปรี้ยวที่บ้าน ถ้าจับเจ้าเด็กแสบทั้งสามคนนี้มานั่งคุยกันก็คงมีแต่เสียงหัวเราะอย่างแน่นอน เผ็ดมองภาพบรรยากาศของครอบครัวที่แสนอบอุ่น เห็นคนรักมีรอยยิ้มและได้ยินเสียงหัวเราะก็พลอยทำเอาเจ้าตัวมีความสุขไปด้วย


หลังจากมื้อเย็นอันแสนสุขผ่านไป พ่อกับแม่ก็พากันไปนั่งดูละครหลังข่าวที่ห้องนั่งเล่น ส่วนเจ้าทีมขอตัวขึ้นไปทำการบ้านที่ห้องนั่งเล่นอีกห้องที่ชั้นสอง ตอนแรกดรีมกะจะนั่งคุยกับพ่อกับแม่อีกสักพัก แต่แม่ดันไล่ให้พาเผ็ดขึ้นไปพักผ่อนซะอย่างนั้น ทั้งสองจึงแยกย้ายขึ้นมาพักผ่อนบนห้องนอนของดรีมที่อยู่ชั้นสาม พอถึงห้องดรีมก็ไล่คนรักให้เข้าไปอาบน้ำทันทีถึงเจ้าตัวจะอิดออดนิดหน่อยแต่ก็ยอมทำตามอย่างว่าง่าย


ร่างสูงใช้เวลาไม่นานนักในการอาบน้ำชำระร่างกาย เปิดประตูออกมาก็เห็นร่างบางสวมชุดนอนนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียงแล้วเรียบร้อย


“อาบน้ำแล้วหรือ” ร่างสูงถามพลางใช้ผ้าขนหนูผืนเล็กขยี้ผมที่เปียก


“ครับ ดรีมไปอาบห้องทีมมาน่ะ จะนอนเลยไหมครับ”


“หืม? ดรีมง่วงแล้วหรือ”


“นิดหน่อย” ร่างบางยิ้มแหย่ๆ เผ็ดจึงเดินไปปิดไฟให้เหลือแค่แสงไฟสีส้มจากหัวเตียงก่อนจะเดินขึ้นเตียง


“พี่เผ็ดจะนอนเลยหรือครับ”


“ก็เราบ่นว่าง่วงไม่ใช่รึไง”


“ถ้าอย่างนั้นนอนเลยก็ได้ครับ”


ดรีมเอนตัวลงนอนพร้อมกับดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมจนถึงคอ ร่างสูงเองก็สอดตัวเข้าไปนอนกอดคนรักใต้ผ้าห่มนุ่ม ไม่นานนักร่างสูงก็สัมผัสได้ว่าคนในอ้อมแขนหลับปุ๋ยไปเสียแล้ว อีกคนนึงหลับไม่รู้เรื่องอะไรเลยส่วนอีกคนกลับลืมตาโพลงในความมืดซะอย่างนั้น ไม่ใช่ว่านอนไม่หลับเพราะต่างที่ต่างถิ่นหรอกนะ แต่เป็นเพราะคนตัวเล็กในอ้อมกอดนี่สิพลิกตัวไปมาจนบั้นท้ายเสียดสีอะไรต่อมิอะไรของเผ็ดจนลุกผงาดขึ้นมา แถมกลิ่นตัวหอมนี่อีกมันยิ่งทำให้เผ็ดตื่นเต็มตัวและเต็มที่


น้ำลายก้อนใหญ่กลืนลงทีเสียงดังอึกเมื่อก้นนิ่มของดรีมแนบกับเป้ากางเกงที่นูนตุงของเผ็ด ร่างสูงพยายามสูดลมหายใจเข้าลึกๆเพื่อสงบสติอารมณ์แต่มันก็ไม่ได้ผล ก่อนยังไม่เป็นแฟนกัน คิดอยากจะทำเมื่อไหร่ก็ทำเพราะดรีมยังไงก็สมยอมอยู่ดี อีกเหตุผลหนึ่งก็น่าจะมาจากตอนนั้นยังเป็นของจำนำ แต่พอเป็นแฟนกันทำไมเผ็ดถึงมีความเกรงอกเกรงใจดรีมขึ้นก็ไม่รู้ แล้วถ้าแอบลวนลมนิดๆหน่อยๆตอนเจ้าตัวหลับคงไม่เป็นไร ยังไงดรีมก็เป็นคนที่หลับลึกอยู่แล้ว เผ็ดจึงตัดสินลงมือปฏิบัติการแอบลวนลามคนตัวเล็ก


“นิดนึงหน่า...” ร่างสูงพึมพำกับตัวเอง จมูกโด่งเริ่มคลอเคลียท้ายทอยหอมกรุ่นของคนรัก มือหนาเลื่อนต่ำลงดึงขอบกางเกงนอนขาสั้นของคนตัวเล็กลงพร้อมกับเอื้อมมือไปปลดกระดุมเสื้อนอนออกด้วย


“ฮื่อ” เสียงหวานครางฮื่อออกมาเหมือนรำคาญสิ่งรบกวน เผ็ดชะงักมือไว้สักพักเมื่อเห็นอีกฝ่ายเริ่มนิ่งและหายใจสม่ำเสมอก็ลงมือต่ออย่างไม่รีรอ ไล่มือไปตามผิวขาวลื่นเบาๆ ปากหยักก็จูบคลอเคลียหลังคอคนในอ้อมแขนไม่หยุด กลิ่นกายหอมหวานจากคนตัวเล็กยิ่งทำอารมณ์ดิบเขาเดือดพล่าน ในคราแรกกะจะลวนลามนิดๆตอนนี้เผ็ดเริ่มอยากทำมากกว่านี้แล้วสิ


ร่างสูงดึงกางเกงล่นลงมาเล็กน้อยพอให้เจ้าลูกชายได้โดดเด้งออกมาสัมผัสอากาศเย็นข้างนอก ก่อนจะค่อยๆเลื่อนตัวเข้าแนบชิดกับร่างบาง แก่นกายร้อนผ่าวดันแทรกเข้าผ่านใต้หว่างขาของคนข้างหน้า สัมผัสนุ่มนิ่มจากต้นขาทำเอาหัวใจชายหนุ่มเต้นรัว เขาเริ่มขยับตัวเข้าออกและเริ่มกระทุ้งเข้าอย่างหนักหน่วงเมื่อใกล้ถึงปลายทาง แต่ด้วยแรงกระแทกจากด้านหลังทำเอาดรีมที่กำลังหลับไหลสะดุ้งตื่นขึ้นมา


และด้วยความเขินอายที่มีถึงขีดสุด ดรีมจึงได้แต่นอนตัวเกร็งไม่กล้าขยับไปไหนเพราะกลัวอีกฝ่ายจะรู้ว่าเขาตื่น สัมผัสร้อนผ่าวที่แทรกอยู่ตรงหว่างขาทำเอาร่างบางหัวใจเต้นระรัวเหมือนกัน ยิ่งมือหนาที่โอบกอดจากด้านหลังเริ่มลูบไล้ไปตามแผ่นอกของเขา แถมยังหยุดหยอกล้อกับเม็ดตุ่มทับทิมก็ยิ่งทำเอาดรีมเริ่มสั่นไหว ร่างบางพยายามเม้มปากกลั้นเสียงแบบสุดฤทธิ์แต่ก็เผลอหลุดเสียงออกไปเมื่อร่างสูงจูบเม้มไปทั่วลำคอขาว


“อะ...อื้อ” พอรู้ตัวว่าปล่อยเสียงครางน่าเกลียดออกไป ดรีมก็รีบยกมือขึ้นปิดปากทันที


“ตะ...ตื่นแล้วหรือ...เอ่อ...”


เมื่อเห็นว่าคนข้างหน้าเริ่มมีปฏิกิริยาโต้ตอบ เผ็ดจึงชะงักหยุดการกระทำทันใด ดรีมค่อยๆหันหน้ามามองคนรักด้วยสายตาหยาดเยิ้มและแฝงไปด้วยความต้องการ มาถึงขนาดนี้แล้วคงไม่บอกให้เผ็ดหยุดทำหรอก ร่างบางยิ้มหวานให้ร่างสูงพร้อมบรรจบจูบที่ริมฝีปากหยักอย่างแผ่วเบา


“ทำเถอะครับ”


สิ้นเสียงคำอนุญาต เผ็ดก็พลิกตัวขึ้นคร่อมคนตัวเล็กไว้อย่างรวดเร็ว พร้อมกับจู่โจมอีกฝ่ายด้วยการบดจูบอย่างหนักหน่วงแต่แฝงไปด้วยความหอมหวาน ลิ้นร้อนไล่เลียไปตามริมฝีปากบางอยู่นานจนคนร่างบางเริ่มหายใจไม่ออกจึงเผลออ้าปากกอบโกยอากาศเข้าไป เผ็ดก็ใช้ทีเผลออยู่เรื่อยไปรีบฉกลิ้นเข้าไปทันที ลิ้นร้อนตวัดเกี่ยวพันลิ้นเล็กและค่อยๆดูดกลืนความหวานจากร่างบาง


ความแนบชิดของร่างกายทั้งสองทำให้อะไรบางอย่างเสียดสีกันไปมา ทำเอาเผ็ดชักจะทนไม่ไหวแล้วจริงๆ ชายหนุ่มละริมฝีปากออกจากคนรักอย่างอ้อยอิ่ง เขาใช้มือดันขาเรียวขาวให้แยกออก นิ้วเรียวยาวสอดเข้าช่องทางหลังเพื่อคลายความเกร็งก่อน จากนิ้วเดียวก็เริ่มเพิ่มนิ้วขึ้นเป็นสองและสามจนอีกฝ่ายเริ่มปรับตัวได้ ร่างสูงจึงถอนนิ้วออกแล้วแทรกความเป็นชายเข้าแทน


“อ้ะ...” ร่างบางเกร็งตัวนิดๆเมื่อสิ่งแปลกปลอมเริ่มสอดแทรกเข้ามาในร่างกาย


“อย่างเกร็งสิ...พี่เข้าไปไม่ได้...” คนตัวโตโน้มกายลงกระซิบชิดใบหูเล็กด้วยน้ำเสียงกระเส่า ถึงพวกเขาจะเคยมีอะไรกันมาก่อนหน้านั้นแล้วดรีมก็ไม่เคยชินสักที ร่างสูงบอกไม่ต้องเกร็งแต่ร่างกายของเขามันก็ต่อต้านสิ่งนั้นอยู่ดี


ภายในตัวดรีมมันบีบรัดแน่นจนอีกฝ่ายเข้ามาไม่ได้ เผ็ดจึงต้องเล้าโลมด้วยการจูบคลึงริมฝีปากเล็กเพื่อเบี่ยงความสนใจจนอีกฝ่ายเริ่มคล้อยตาม ช่องทางหลังก็เริ่มคลายตัวและปล่อยให้เขาแทรกตัวเข้าไปจนหมดได้


“อื้อ...พ...พี่เผ็ด”


สัมผัสร้อนเริ่มขยับเข้าออกภายในตัวของดรีม ร่างบางที่ไม่มีที่ยึดก็มือคลำไปหยิบหมอนใบเล็กขึ้นมากอดเอาไว้ แรงกระแทกและเสียงครางทุ้มจากร่างสูงทำเอาดรีมเขินอายจนต้องใช้หมอนที่กอดขึ้นมาปิดหน้าตัวเอง


“อย่าสิ...พี่อยากเห็นหน้า...” คนด้านบนแย่งดึงหมอนใบเล็กออกจากหน้าคนรักแล้วโยนไปปลายเตียง เมื่อไม่มีอะไรมาปิดใบหน้าที่แดงซ่าน ดรีมจึงเอียงหน้าฝังลงหมอนที่หนุนอยู่


“อ้ะ...แฮ่ก...”


กายหนาที่ถาโถมเข้ามากระแทกกระทั้นเข้าถึงจุดกระสันของร่างบางจนเกิดเสียงเนื้อกระทบกัน ดรีมบิดกายเร่าด้วยความรู้สึกวาบวาม เมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กใกล้ถึงขีดสุดเต็มที ร่างสูงก็หยัดตัวโถมความเป็นชายใส่อย่างหนักหน่วงพร้อมกับไล้นิ้วกอบกุมแก่นกายเล็กของดรีมไว้ก่อนจะรูดรั้งเพิ่มความกระสันให้อีกฝ่าย


“แฮ่ก...มะ...ไม่ไหวแล้ว...”


สะโพกมนบิดเกร็งกระตุกเล็กน้อยพร้อมกับปลดปล่อยความสุขออกมา ร่างสูงขบกรามแน่นเมื่อตัวเขาเองก็ใกล้ถึงปลายทาง เขาเร่งเครื่องขยับกายร้อนถี่ขึ้นจนของเหลวพุ่งทะลักเข้าไปภายในตัวดรีม


เสียงหอบกระเส่าของสองร่างดังไปทั่วห้อง ร่างสูงโน้มตัวลงกอดคนรักที่ครางหอบไม่แพ้กัน ปากหยักไล่จูบซับเหงื่อที่ไหลซึมตามขมับเล็กอย่างแผ่วเบา


“พี่รักดรีมนะ”


“ฮื่อ...ดรีม...ดรีมก็รักพี่เผ็ดเหมือนกัน” ร่างเล็กยิ้มร่าและยกแขนขึ้นโอบรอบคอคนรัก


จมูกโด่งกดลงบนแก้มนิ่มแล้วสูดดมความหอมเข้าเต็มปอด ยิ่งมองคนในอ้อมแขนก็ยิ่งหลงใหลมากขึ้นไปอีก ทำไมดรีมถึงทำให้เขาหลงหัวปรักหัวปรำได้ขนาดนี้นะ แล้วก็ไม่อยากเชื่อเลยว่าคนอย่างเสี่ยเผ็ดที่เขาว่าโหดๆกันต้องยอมสยบลงให้กับร่างบางตรงหน้า ไม่รู้มีอะไรดีนักหนา...ก็เพราะไม่รู้ดรีมมีอะไรดีนี่แหละที่ทำให้ลูกชายเผ็ดเริ่มตื่นตัวขึ้นอีกครั้งเมื่อเจอสายตาออดอ้อนคู่นั้น


“อีกรอบได้ไหม...”




TBC.




talk : ก่อนอื่นต้องขอโทษขออภัยทุกท่านที่ลงช้า ช่วงนี้มีกิจกรรมเยอะแยะไปหมดจนไม่มีเวลาลงเลย
อีกทั้งคอมพ์ยังเจ๊งอีก แงงงงงงงงงงง ขอโทษด้วยค่ะ เดี๋ยวตอนหน้าจะมาจบให้นะคะ :m23:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 23 P.25 [27-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 28-01-2017 00:04:07

เข้าลัทธิกลัวเมียเรียบร้อย55555555555555
แต่หื่นเหมือนเดิมให้อภัย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 23 P.25 [27-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 28-01-2017 00:40:29

ดีใจจัง พ่อแม่ดรีมเข้าใจละเนาะะะะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 23 P.25 [27-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 28-01-2017 00:52:36

เข้ากันได้ดีทีเดียว

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 23 P.25 [27-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 28-01-2017 02:33:54

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 23 P.25 [27-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 28-01-2017 05:09:53

อันนี้แค่อยากแก้ไขความเข้าใจนิดนึงนะคะ

เข้าใจว่าฉากเรื่องขอถุงยางนั้นเป็นแค่ฉากสมมุติ  แต่ก็อยากจะอธิบายนิดหนึ่งว่าทัษนคติของคนสวีเดนที่มีต่อถุงยางนั้นไม่เหมือนเมืองไทย   เด็กๆตั้งแต่ 12 -13จะได้รับการสอน ข้อมูลเรื่องเพศสัมพันธ์จากหน่วยงานมาสอนให้ที่โรงเรียน   มีถุงยางแจกฟรี  มีหน่วยงานที่ปกติสามารถเดินเข้าขอก็ได้ค่ะ    เด็กวัยรุ่นสามารถเดินเข้าไปซื้อถุงยางได้  พ่อแม่บางส่วนก็จัดการซื้อหามาให้ลูกมีใช้ไม่ว่าจะผู้หญิงหรือผู้ชายเพื่อรณรงค์ป้องกันโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์

ฉะนั้นโอกาสน้อยมากๆที่หนุ่มสวีเดนจะไปขอถุงยางจากคนแปลกหน้า   เพราะแม้ว่าจะไม่อายแต่ก็ส่วนใหญ่จะรับผิดชอบในเรื่องส่วนตัวกันหมด

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 23 P.25 [27-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 28-01-2017 06:01:15

 :ling1:  :jul1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 23 P.25 [27-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: kinjikung ที่ 28-01-2017 07:22:24

พี่เผ็ดหื่นไปแล้ว ดรีมก็ยอมตลอดเลย 5555

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 23 P.25 [27-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: lemonpreaw ที่ 28-01-2017 07:31:24

ผ่านไปด้วยดี ยินดีกับเสี่ยและดรีมนะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 23 P.25 [27-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: TheWanFah ที่ 28-01-2017 08:35:19

จัดงานหมั้นตอนไหนดีเสี่ยเผ็ด
เราอยากเห็นเสี่ยหวงหนูดรีมแบบเบาๆ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 23 P.25 [27-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: insunhwen ที่ 28-01-2017 08:38:08

 :pig4: :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 23 P.25 [27-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 28-01-2017 09:02:35

พอเป็นแฟนแล้วเกรงใจ อันนี้ใกล้เข้าข่ายกลัวเมียแล้วนะเสี่ย  555

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 23 P.25 [27-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 28-01-2017 09:09:09

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 23 P.25 [27-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 28-01-2017 09:20:55

 :jul1: :haun4: :pighaun: :z1: :m25:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 23 P.25 [27-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 28-01-2017 09:51:32

ดีจังที่พ่อแม่เข้าใจ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 23 P.25 [27-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 28-01-2017 10:21:17

ดีจังที่พ่อแม่เข้าใจอะไรได้ง่ายๆ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 23 P.25 [27-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 28-01-2017 14:02:15

ขอบคุณ :)

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 23 P.25 [27-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 28-01-2017 16:43:30

 :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 23 P.25 [27-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 28-01-2017 17:57:26

เสี่ยเผ็ดคนหื่น

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 23 P.25 [27-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: BABYBB ที่ 28-01-2017 19:20:28

จ่ะ เสี่ยเผ็ด เกรงใจเมียก็เกรงใจเมีย  :laugh:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 23 P.25 [27-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 29-01-2017 11:04:02

ถึงขั้นต้องลักหลับเลย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนที่ 24 (จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: jpeemka ที่ 29-01-2017 22:39:47

บทส่งท้าย




ตอนนี้ดูเหมือนว่าทุกๆอย่างดูลงตัวหมดแล้ว พ่อแม่ของดรีมนัดทานข้าวกับพ่อแม่ของเผ็ด ญาติผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายได้พูดคุยกันก็เหมือนจะเข้ากันได้ดี ส่วนพวกเด็กๆอย่างทีม เปรี้ยว จืดก็คุยกันถูกคอเลยทีเดียว อาจจะเป็นเพราะวัยกำลังไล่เลี่ยกันด้วย ภาพบรรยากาศครอบครัวแสนอบอุ่นนี้ทำให้เผ็ดและดรีมยิ้มจนหุบไม่อยู่


หลังจากที่ได้นัดพบปะกัน พ่อแม่ของดรีมก็ได้ขอตัวกลับบ้านต่างจังหวัด ดรีมเองก็ย้ายมาอยู่กับเผ็ดที่คอนโดถาวรโดยที่พ่อกับแม่อนุมัติเป็นที่เรียบร้อย ดรีมมีเวลาอีกหลายเดือนกว่าจะเปิดเทอมเนื่องจากเขาดรอปเรียนเอาไว้ เวลาว่างเขาก็ทำความสะอาดห้องให้เผ็ดบ้าง ออกไปช่วยเจ้าตัวเก็บหนี้บ้าง แต่เป็นการเก็บหนี้ที่ซอฟต์ลงกว่าเดิม ไม่มีการไล่กระทืบ ไม่มีการข่มขู่ด้วยคำพูด เพราะแฟนเจ้าหนี้อย่างดรีมได้ขอเอาไว้


จริงๆแล้วดรีมเคยขอให้เผ็ดเลิกปล่อยกู้ แต่ดูเหมือนจะยากหน่อย ลูกหนี้ที่ยังติดหนี้อยู่ก็บานเบอะซะขนาดนี้ต้องค่อยๆไล่เก็บ และเผ็ดก็ตั้งใจไว้ว่าการเก็บหนี้รอบนี้จะเป็นรอบสุดท้าย ต่อไปคงไม่ปล่อยกู้ให้ใครอีกแล้ว อยากจะใช้เวลาที่ว่างอยู่กับแฟน พาแฟนไปเที่ยวนู้นนี้คงจะมีความสุขกว่าการไล่กระทืบคนเยอะเลย ถ้าถามว่าสมัยก่อนทำไมเผ็ดต้องปล่อยกู้ มันก็เป็นเพราะว่าชีวิตของเผ็ดมันช่างน่าเบื่อหน่ายยังไงล่ะ วันๆก็มีแต่เรียน กลับมาก็อ่านหนังสือหนักอีก กฎหมายนู้นนี่นั้นก็ต้องท่องจำ บางวันก็ออกไปเที่ยวกับเพื่อนฝูงบ้างแต่เที่ยวที่เดิมๆก็น่าเบื่อ เผ็ดเลยหันมาปล่อยกู้แล้วไล่เก็บหนี้และบี้ลูกหนี้ด้วยปลายเท้า มันตื่นเต้นและสนุกเอามากๆ เขาจึงเลือกที่จะเดินสายนี้ จนกระทั่งดรีมได้ขอให้เขาหยุด ด้วยเหตุผลที่ว่า...มันบาป


และด้วยคำว่าบาปมันกัดกินใจคนอย่างเสี่ยเผ็ด เขาจึงได้สารภาพออกไปว่าก่อนจะไปตามหาดรีม เขาได้ไล่บี้ไอ้ภูริชจนมันเกือบตายด้วยแรงโทสะ พอร่างบางได้ฟังก็ตกใจ และขอให้เผ็ดพาไปเยี่ยมภูริชที่โรงพยาบาล


เมื่อถึงโรงพยาบาลเผ็ดก็เห็นไอ้ภูริชดูเหมือนจะสบายดี...ก็ยังไม่ตาย...


“มึงเป็นยังไงบ้าง” ดรีมเดินเข้าไปยืนอยู่ข้างเตียงผู้ป่วยเอ่ยถามภูริชที่นอนอยู่


“ซี่โครงหัก แต่ดีขึ้นแล้วล่ะ”


ตอนแรกอาการภูริชก็หนักเอาการอยู่เหมือนกัน เพราะเผ็ดไล่กระทืบทำเอาซี่โครงหักขนาดนั้น แถมซี่โครงที่หักยังทิ่มเข้าปอดแล้วทำให้ปอดรั่วอีก หมอต้องผ่าตัดเจาะปอดเพื่อเอาเลือดที่คลั่งอยู่ออก และภูริชต้องใช้เวลารักษาตัวอยู่ร่วมเดือนถึงจะอาการดีได้แบบนี้ และถ้าวันนั้นรถพยาบาลมารับช้ากว่านี้เขาก็คงตาย ถึงจะเกลียดเสี่ยเผ็ดขนาดไหนที่มันกระทืบเขา แต่มันก็ยังดีที่โทรเรียกรถพยาบาลมาให้


“ดีแล้วล่ะ” ดรีมยิ้มให้กับคนรักเก่าพลางเอื้อมมือขึ้นกุมมือหนาที่มีสายน้ำเกลือเจาะอยู่ และเมื่อเห็นแฟนยิ้มใจดีให้คนอื่น เผ็ดถึงกับลุกพรวดขึ้นจากโซฟาแล้วตรงดิ่งมากระชากตัวดรีมออก


“อะไรเนี่ยพี่เผ็ด”


“ก็แล้วไปจับมันทำไมล่ะ”


“ดรีมก็แค่ให้กำลังใจภูมันเฉยๆหน่า”


ภูริชมองภาพตรงหน้าด้วยความรู้สึกแปลกๆ จะว่ายังรู้สึกหึงหวงดรีมก็ใช่ แต่เขาก็ดีใจในคราเดียวกันที่เห็นดรีมมีความสุขกับคนที่ดรีมรัก ภูริชไม่มีสิทธิ์ที่จะนึกโทษโกรธเคืองใคร เพราะเรื่องทั้งหมดล้วนแต่เกิดขึ้นเพราะตัวของเขาเอง เขาทำให้ดรีมต้องทนทุกข์ใจ ใช้ดรีมเป็นเครื่องมือเพื่อที่จะให้ตัวเองหลุดพ้นจากความทุกข์ สมควรแล้วที่จะโดนเผ็ดไล่กระทืบ สมควรแล้วที่ดรีมหันหลังให้กับเขาแล้วเดินไปกับคนที่ดีกว่า


สมควรแล้วจริงๆ


“เดี๋ยวกูกลับแล้วนะ หายไวๆล่ะ”


ก่อนที่คนร่างบางจะหันตัวกลับหลังหันให้ภูริช เขาจึงได้เรียกเอาไว้...


“ดรีม...”


“ว่าไง” ดรีมหันกลับมาพร้อมกับยิ้มให้กับคนป่วยที่นอนอยู่บนเตียง ภูริชรู้ดีว่ารอยยิ้มนั้นเป็นรอยยิ้มที่ยิ้มตามมารยาทเท่านั้น แต่เขาก็ได้เห็นรอยยิ้มที่สดใสของอดีตคนรักอีกครั้ง ขอโทษที่เคยทำร้ายดรีมจนรอยยิ้มอันสดใสได้หายไป และขอโทษที่ไม่ได้เป็นคนที่ทำให้ดรีมยิ้มได้


“ขอโทษ...”


“ไม่เป็นไรหรอก กูอโหสิกรรมให้มึงนะภู” คนตัวเล็กยิ้มกว้างออกมา พร้อมกับหันไปกระตุกชายเสื้อร่างสูงที่ยืนอยู่ข้างกาย


“อะ..เออ...กูก็ขอโทษมึงเหมือนกันที่กระทืบมึงจนเกือบตาย” เผ็ดเอ่ยขอโทษภูริชเช่นกัน คนป่วยบนเตียงจึงยิ้มรับและพยักหน้ากลายๆ



ลับหลังสองคนนั้นเดินออกจากห้องผู้ป่วยไป ภูริชก็ได้แต่นึกคิดถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา ถ้าหากเขาไม่ติดการพนันดรีมก็คงไม่ต้องมาเจออะไรแบบนี้ และเขาก็คงได้ครองรักกับดรีมอยู่เหมือนเดิม แต่ด้วยความโชคร้ายและความเห็นแก่ตัวของภูริชทำให้เขาไม่สามารถรักษาดรีมเอาไว้ได้ ทั้งตัวและหัวใจ ยังไงซะ...เขาก็ควรจะยินดีกับดรีมที่ได้เจอคนที่ดีกว่า




หลังจากที่เยี่ยมภูริชเสร็จ เผ็ดก็พาดรีมกลับมาที่คอนโดเพื่อที่จะเตรียมของไปเที่ยวทะเลกัน ร่างสูงวางแพลนเอาไว้แล้วว่าหลังจากสอบจบเสร็จก็จะพาดรีมไปฉลองสองคนที่หัวหิน แต่พอกลับมาถึงห้องเผ็ดก็ต้องเจอกับสองตัวป่วนอย่างไม่คาดคิด


“อ้าวพี่เผ็ด...ไปพี่ดรีมไปไหนมาอ่ะ” เจ้าเด็กยักษ์ถามขึ้นเมื่อเห็นเขาเดินจูงมือดรีมเดินเข้ามาในห้อง


“ไม่ยุ่งสักเรื่องสิมึงน่ะ”


“อ้าว...เปรี้ยวถามดีๆทำไมตอบกวนตีน จืดๆถามพี่เผ็ดดิพาพี่ดรีมไปไหนมา” เด็กร่างสูงใช้เท้าเขี่ยพี่ชายคนกลางที่นั่งจุมปุ๊กอยู่บนพื้นพรมหน้าทีวี


“พี่เผ็ดไปไหนมาเหรอครับ” น้องชายคนกลางถามขึ้นด้วยเสียงสดใส


“ไปเยี่ยมเพื่อนดรีมที่โรง’บาลมา” พี่ชายเองก็ตอบอย่างเซ็งๆ


“โหไรวะ โคตรรสองมาตรฐานเลย” เปรี้ยวโวยวาย แต่ก็โดนเผ็ดเดินมาตบหัวเกรียนไปฉาดนึงถึงยอมสงบปาก


“แล้วนี่พวกมึงมาทำไมกันวะ”


“พ่อกับแม่ไปเที่ยวญี่ปุ่นน่ะ ป้าสายกับคนงานที่บ้านก็หยุดงานกันกลับต่างจังหวัดไปหมด เปรี้ยวก็เลยพาจืดมาสิงที่คอนโดพี่ซะก่อนไง” เจ้าเปรี้ยวร่ายยาวจดจบ ตอนนี้เผ็ดก็อยากจะนึกโทษพ่อกับแม่ด้วยที่ไม่ยอมพาไอ้สองตัวนี่ไป มันเลยตกเป็นภาระของเขาเลยเนี่ย


แล้วแผนที่ว่าจะไปเที่ยวสองคนกับดรีมจะได้ไปรึเปล่า อุตส่าห์โทรจองโรงแรมห้าดาวริมทะเลเอาไว้แล้วสิ หรือจะแอบย่องออกไปตอนที่เจ้าสองคนนี้หลับดีนะ เผ็ดแอบคิดแผนการในใจ


“พี่เผ็ดไม่ไปเก็บของเหรอครับ” ดรีมถามขึ้นขัดจังหวะความคิดของเขา


“เก็บของไปไหนพี่/เก็บของไปไหนครับ” ไอ้สองแสบนี่หูผึ่งทันทีเมื่อได้ยิน


เผ็ดมีสีหน้าหนักใจอย่างเห็นได้ชัด ถ้าไอ้สองตัวนี้มันรู้ว่าเขากับดรีมวางแผนจะไปเที่ยวหัวหินกันละก็ต้องติดสอยห้อยตามไปด้วยแน่ๆ ร่างสูงเอี้ยวตัวกะจะส่งซิกให้คนรักว่าอย่าพึ่งบอกอะไรน้องชายทั้งสอง แต่ก็ไม่ทันซะแล้ว...


“พี่เผ็ดว่าจะพาไปเที่ยวหัวหินน่ะ จืดกับเปรี้ยวไปด้วยกันไหม” ดรีมถามน้องชายทั้งสองของคนรักด้วยท่าทีตื่นเต้น และพอไอ้เจ้าสองตัวนั้นได้ยินก็ลุกขึ้นกระโดดด้วยความดีใจ


“ถ้าอย่างนั้นดรีมไปเก็บของให้ก่อนนะครับ” ร่างบางยิ้มก่อนจะเดินเข้าห้องนอนเพื่อเตรียมของ ทิ้งให้เขาเผชิญหน้ากับไอ้น้องชายสองคนที่กำลังไล่ต้อนเขาด้วยสายตาล้อเลียน


“พี่เผ็ดกะจะไปเที่ยวกับพี่ดรีมสองคนอ่ะดิ” เปรี้ยวเอ่ยแซว แต่พอโดนสายตาคมของพี่ชายตวัดมองก็รีบวิ่งดุ๊กๆไปหลบหลังพี่ชายคนรอง ซึ่งจืดก็ไม่ได้ตัวใหญ่แล้วบังตัวเปรี้ยวมิดเลยจริงๆ


“พี่เผ็ดๆ จืดกับเปรี้ยวไปด้วยนะครับ นะๆๆๆ”


“นะพี่เผ็ด นะๆๆๆๆๆ” เปรี้ยวเห็นพี่ชายคนรองออดอ้อนเผ็ดก็ลองทำตามดูบ้างเผื่อจะได้ผล


และมันก็ได้ผลจริงๆด้วย...


“เออๆ จะไปก็ไป...พูดมากจริงๆเลยพวกมึง”


เมื่อตกลงกันเป็นที่เรียบร้อย ชายหนุ่มทั้งสี่ก็แบกกระเป๋าเป้คนละใบขึ้นรถของเผ็ดทันที น้องชายทั้งสองมีท่าทีตื่นเต้นและดี๊ด๊ากันยกใหญ่เมื่อรถเริ่มเคลื่อนตัวออกนอกบริเวณคอนโด เผ็ดได้แต่ส่ายหน้าด้วยความเอือมระอา นั่งรถไปสักพักเจ้าจืดก็บ่นหิว แต่ในรถของเผ็ดมีแค่น้ำแล้วก็นมกล่องนึงที่พกไว้ไม่ได้ดื่มสักที เผ็ดหยิบนมกล่องขึ้นมาดูวันที่หมดอายุก่อนจะคลี่ยิ้มร้ายออกมา


“กินนมรองท้องไปก่อนนะ” ว่าแล้วร่างสูงก็โยนกล่องนมไปให้น้องชายตัวเล็กที่นั่งอยู่เบาะด้านหลัง เจ้าตัวยิ้มขอบคุณพร้อมกับรีบเจาะหลอดดูดนมกล่องทันที


“นมจืดเหรอพี่เผ็ด ทำไมมันเปรี้ยวๆอ่ะ”


“ไหนเอามาชิมดิ๊” เพื่อความแนบเนียนเผ็ดก็รับกล่องนมจากน้องชายไปทำท่าดูด


“อืม...ก็ไม่เปรี้ยวหนิ ลิ้นจืดไม่ดีเองรึเปล่า”


“เหรอ...พี่เผ็ดว่าไม่เปรี้ยวก็ไม่เปรี้ยว สงสัยลิ้นจืดจะเพี้ยนเอง” จืดรับกล่องนมคืนมาก่อนจะดูดจ๊วบจนหมดกล่อง


เวลาผ่านไปได้สองชั่วโมงเจ้าจืดมีสีหน้าซีดเซียวอย่างเห็นได้ชัด และก็นั่งบิดไปบิดมาเหมือนคนอยู่ไม่สุข


“พ..พี่เผ็ด...จืดปวดท้องอ่ะ”


“หืม เดี๋ยวแวะปั๊มข้างหน้าให้”


พอรถจอดสนิทเจ้าจืดก็รีบวิ่งปรู๊ดตรงไปที่ห้องน้ำทันที เผ็ดเห็นท่าว่าน้องจืดอาการไม่ดีจึงหันไปปลุกน้องชายคนเล็กที่นั่งหลับอย่างสบายใจอยู่เบาะหลัง เปรี้ยวที่ถูกปลุกจึงมีท่าทีหงุดหงิดเล็กหน่อย เด็กหนุ่มถอดหูฟังออกแล้วถามพี่ชาย


“อะไรพี่เผ็ด”


“ไปซื้อของให้หน่อย”


“ทำไมไม่ใช้จืดอ่ะ”


“จืดเข้าห้องน้ำ”


“พี่ดรีมอ่ะ”


“ดรีมหลับ” เด็กยักษ์ชะโงกตัวมาด้านหน้าก็เห็นว่าแฟนพี่ชายตัวเองหลับอยู่จริงๆ เขาจึงพยักหน้ารับพร้อมกับแบมือขอตังค์จากพี่ชาย


“ซื้อขนมมากินระหว่างทาง ซื้อมาเยอะๆก็ได้” เผ็ดควักแบงค์พันให้น้องชายตั้งหลายใบจนเด็กยักษ์ตกใจ ให้ไปซื้อขนมหรือไปซื้อหุ้นส่วนของปั๊มกันแน่วะเนี่ย


“โห ให้เยอะจังพี่เผ็ด”


“เอาไปเหอะหน่าเผื่อไม่พอ”


“ถ้าเหลือ...เปรี้ยวขอนะ”


“อืม”


จะว่าแปลกก็แปลกไม่เคยเห็นพี่ชายใจดีแบบนี้มาก่อน แต่เจ้าเปรี้ยวก็ไม่ได้เอะใจอะไร พอได้เงินเป็นปึกๆก็รีบคว้าโทรศัพท์วิ่งจู๊ดเข้าเซเว่นทันที


เผ็ดมองตามหลังน้องชายคนเล็กแล้วหัวเราะในลำคอเหมือนตัวร้ายในละคร ดีนะที่เจ้าเปรี้ยวเอาโทรศัพท์ติดไปด้วย แค่นี้เขาก็ไม่มีห่วงอะไรอีกแล้ว


ร่างสูงรีบใช้โอกาสเหมาะเจาะถอยรถออกจากที่จอดและรีบเหยียบออกไปจากปั๊มด้วยความเร็ว ทิ้งน้องชายสองแสบไว้ข้างหลัง เอาไว้ให้มันหาทางกลับเองก็แล้วกัน เงินก็ให้ไปแล้วตั้งหลายพัน เผ็ดเหลือบมองคนรักที่หลับอยู่เบาะข้างคนขับ ดีนะที่ดรีมหลับ ดีที่เจ้าเปรี้ยวมันเห็นแก่เงิน และดีที่จืดมันซื่อจนหลงกินนมจืดหมดอายุ ไม่อย่างนั้นเผ็ดก็คงไม่ได้เที่ยวกับดรีมแบบสองต่อสอง พอสะบัดมารทั้งสองตัวออกได้เผ็ดก็รีบเหยียบคันเร่งมุ่งตรงสู่หัวหินทันที


พอถึงที่หมายเผ็ดก็คงจะหาข้ออ้างบอกดรีมว่าน้องทั้งสองไม่อยากไปแล้ว จึงวนรถกลับไปส่ง แหม่...แบบนี้ก็หวานหมูเลย ไม่มีใครตามแผนการของเผ็ดทันสักคน




“เปรี้ยว...มานั่งทำหน้าบู้อะไรตรงนี้อ่ะ” เจ้าจืดที่พึ่งเดินออกมาจากห้องน้ำเห็นน้องชายนั่งหน้าบูดที่หน้าเซเว่นจึงได้ถาม


“เราโดนทิ้ง...”


“ว่าไงนะ!”


“พี่เผ็ดไปแล้ว....ฮึ่ย!!!!! ฝากเอาไว้ก่อน!!!!”


เปรี้ยวกระดกโค้กกระป๋องขึ้นดื่มจนหมแล้วบีบกระป๋องจนบิดเบี้ยว เด็กหนุ่มร่างสูงโยนกระป๋องโค้กข้ามหัวพี่ชาย และมันก็ตกลงถังขยะพอดิบพอดี จืดมองตามอย่างตื่นเต้นเมื่อเห็นน้องชายโยนกระป๋องโค้กลงถังโดยที่ไม่เล็งเลยนสักนิด!


“ว้าวววว สอนโยนกระป๋องหน่อยดิ นะๆๆๆๆๆ”


“มันใช่เวลาไหม!!!!!! โธ่เว้ยยยยยย”


เด็กยักษ์คำรามออกมาอย่างโมโห ฝากไว้ก่อนเถอะพี่เผ็ด...ถึงเรื่องเปรี้ยวได้เป็นพระเอกเมื่อไหร่จะยำพี่เผ็ดให้เละไปเลย คอยดู!!!!!!




จบ.



Talk:ขอบคุณทุกคนที่ติดตามเรื่องเมียจำนำมาจนถึงตอนจบ ขอบคุณทุกคอมเม้นท์ด้วยนะคะที่เม้นท์ให้กำลังใจ เราอ่านทุกข้อความเลยนะ และก็ขอขอบคุณบางคอมเม้นท์ที่เข้ามาให้ข้อมูลความรู้เรานะคะ เราจะนำไปปรับใช้ในภายภาคหน้า ไว้เจอกันใหม่เรื่เรื่องน้องจืดน้า ติดตามชมกันได้เลยยยย


 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 29-01-2017 22:47:41

พี่เผ็ดแม่งใจร้ายกับน้องกับนุ่งก็ไม่เว้น หลอกจืดกินนมหมดอายุไม่พอยังทิ้งน้องอีก

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 29-01-2017 22:48:09

 :hao3:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: me12inzy ที่ 29-01-2017 22:50:09

เสี่ยอ้ะ5555555555วงวารน้อง :hao6:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: ์ำNeFuji ที่ 29-01-2017 23:04:45

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: J029 ที่ 29-01-2017 23:12:33

ทิ้งน้องได้ลงคอ ใจร้าย!

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: flimflam ที่ 29-01-2017 23:12:50

พี่เผ็ดร้ายยยยยยยยยยยยยยย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 29-01-2017 23:14:53

พี่เผ็ดน้องจืดร่างกายไม่ค่อยแข็งแรงไม่ใช่รึ ยังกล้าให้น้องกินนมบูดนะ รักเมียหลงเมียขนาดนี้ไม่มีใครเกิน 555

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 29-01-2017 23:41:35

เผ็ด อยากจู๋จี๋ กับแฟน  :กอด1: :กอด1: :กอด1:
จนวางแผนร้ายทิ้งจืดกับเปรี้ยวเลยนะ
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 29-01-2017 23:45:50

พี่เผ็ด!! ถึงขั้นหลอกน้องจืดกินนมหมดอายุนี่ไม่ไหวนะ ถ้าน้องเป็นหนักจะทำยังไง

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: about ที่ 29-01-2017 23:51:19

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 29-01-2017 23:56:07

ไม่สงสารน้องเลยหรือ ดูทำกันได้

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 30-01-2017 00:06:17

ขอน้องเปรี้ยวด้วย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 30-01-2017 00:34:33

 :mc4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: BlackCatty ที่ 30-01-2017 01:35:13

ตลกอิพี่เผ็ดดด 5555 ใจร้ายกับน้องมาก

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 30-01-2017 01:52:04

555555.  สงสารน้องจืด. แต่สมหน้าหน้าน้องเปรี้ยว  :z1: :z1: :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 30-01-2017 02:07:30

เสี่ยเผ็ดโคตรใจร้ายเลย ทิ้งน้องได้ลงคอ โถ่~

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: pannuna ที่ 30-01-2017 02:29:34

เรื่องนี้น่ารักมากเลยค่ะ เพิ่งได้โปกาสมาเม้นเพราะเพิ่งอ่านรวดเดืยว สนุกมากกก เราชอบเผ็ดคือแซ่บดี

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Laliat ที่ 30-01-2017 03:48:30

อ้าวเฮ้ย จบดื้อๆแล้วเหรอ เออก็ขำดี

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 30-01-2017 04:44:31

อยากไปสวีทกับเมียกันสองคนจนต้องทำกับน้องขนาดนี้เลยหรอ เกิดน้องจืดของเจ๊ท้องเสียถ่ายไม่หยุดจะทำยังไงฮะ  :katai1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 30-01-2017 06:38:10

ก็เข้าใจนะว่าอยากไปเที่ยวกับดรีมสองคน แต่ถึงแับต้องหลอกน้องแบบนี้ใจร้ายจังอ่ะพี่เผ็ด

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 30-01-2017 09:12:26

จบแล้ว สนุกมากๆเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: kinjikung ที่ 30-01-2017 10:01:38

555 ขำอ่ะพี่เผ็ดแม่งแกล้งน้อง

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 30-01-2017 11:16:38

พี่เผ็ดทำน้องจืดได้ ให้กินนมหมดอายุ หลอกให้เปรี้ยวไปซื้อของแล้วทิ้งหนีไปเที่ยวกัน 2 คน แสบมากเสี่ยรอถึงเรื่องเปรี้ยวแก้แค้นให้สาสมเลยนะ555555

 :pig4: สนุกมากค่ะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 30-01-2017 11:44:15

ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ :)

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 30-01-2017 13:08:13

เผ็ด....แก..เกินไปนะ...จืด เปรี้ยว ตามไปเลย ไปเป็น กขค.

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 30-01-2017 16:06:12

เสี่ยเผ็ดนี่ร้ายกาจ,,,

สนุกมากเลยครับ,,,

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: shcheribrand ที่ 30-01-2017 17:43:33

 :katai2-1:จบแล้ววว รออ่านตอนจืดต่อนะ :mew1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 30-01-2017 18:17:37

เสี่ยเผ็ดใจร้ายมากกกกกกกก
ว่ายา(นมบูด)น้อง แถมยังตัดหางปล่อยปั๊ม(?)อีก!!
55555555555555

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 30-01-2017 20:15:51

ไอ้พี่เผ็ด นั่นน้องนะเว้ย  :mew5:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: BABYBB ที่ 30-01-2017 21:25:56

จบด้วยเปรี้ยวและจืด  :laugh:
หวังว่าเรื่องต่อไปจะเป็นนุ้งจืดน้าาาา  o18
ขอบคถณที่แต่งนิยายน่ารักๆให้อ่านจ้าาา

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: allmysecret ที่ 30-01-2017 21:30:50

5555555
เสี่ยเผ็ดรั่วเข้าไปทุกที

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 30-01-2017 22:06:48

อิเสี่ยกับน้องนุ่งก็ไม่เว้น 555
ขอบคุณสำหรับนิยายนะคะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: ketekitty ที่ 30-01-2017 23:07:25

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: lemonpreaw ที่ 31-01-2017 08:04:38

อีเสี่ยร้ายยยยย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: แมวดำ ที่ 31-01-2017 09:03:56

 :hao7:ขอบคุนมากกกก

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: rmlab ที่ 31-01-2017 10:18:18

เฮียเผ็ดโหดมาก ทิ้งน้อง

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 31-01-2017 11:18:49

เผ็ดร้ายกาจมาก.....

แกล้งน้อง

ขอบคุณที่แบ่งปันขอรับ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Gatjang_naka ที่ 02-02-2017 15:06:14

เสี่ยเผ็ด ทิ้งน้องได้ลงคอ น้องจืดก็ตื่นเต้น เรื่องโยนกระป๋อง จนลืมว่าตัวเองถูกทิ้งหรือไงคะ :pigha2:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: DraCo_SLa13 ที่ 02-02-2017 16:28:23

โห อิเสี่ยเผ็ด อิพี่เลววววว

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: mentholss ที่ 02-02-2017 21:45:42

 :m20:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 03-02-2017 12:55:39

ทิ้งน้องได้ไง ..

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: imseries ที่ 03-02-2017 19:32:06

เสี่ยเผ็ดๆสมชื่อจริงๆ :laugh:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: MIwEMInE ที่ 03-02-2017 19:59:16

 :pig4: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: yokibear ที่ 03-02-2017 21:17:16

โอ้ยสงสารเด็กกกกก 55555555555555

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: miwmiwzaa ที่ 04-02-2017 02:32:33

จืดน่ารักได้ทุกสถานการณ์เลย 5555

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: the_pupae ที่ 04-02-2017 20:58:01

อ่านตอนแรกๆรูสึกสงสารดรีม+แอบขัดใจจะยอมอะไรเบอร์นั้นนนนนนน :ling1:
เสี่ยเผ็ดนี้ก้อเปิดตัวมาสารดูเลว พอได้น้องดรีมนี้มีมุ้งมิ้งเพิ่มมาเชียวนะ :mew3:
 ตอนจบนี้น้องจืดนู๋แบ้วเกินไปแล้วลูก55555 และไม่รู้จะสงสารหรือขำน้องเปรี้ยวดี :hao7:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: mickeyz.min ที่ 05-02-2017 13:18:55

สมกับชื่อเสี่ยเผ็ด แสบจริงๆ ทิ้งน้องได้ไง 55555 :mew1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: up2goo ที่ 06-02-2017 10:20:07

จืดดด หนูผิดประเด็นมั้ยลูก
ควรโฟกัสเรื่องโดนทิ้งลอยแพมั้ย
ไม่ใช่เรื่องโยนกระป๋องแม่น
 :laugh:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Bb nale ที่ 12-02-2017 19:53:29

ไม่ได้เข้าสักดักโผล่มาอีกที อ้าว จบแล้ว ขอบคุณนิยายดีๆนะ
    ปล.เสี่ยเผ็ดทำอย่างนั้นไม่ดีนะ นมหมดอายุไม่ใช่เรื่องเล่นๆ ....จาก คนท้องแปรปรวนง่าย มันทรมานมากถ้าหนักนะ เอ้า จบๆ รักน้องดรีม ขอบคุณคนเขียนนะ ^^

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 14-02-2017 02:11:02

 :pig4: เฮียเผ็ดแกแสบตั้งแต่ต้นยันจบจริง ๆ สงสารน้องจืดขวัญใจเจ้มาก

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: LadySaiKim ที่ 14-02-2017 23:11:41

พี่เผ็ดโหดร้ายกับน้องๆมากกกกก :m20: :m20:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: inspirer_bear ที่ 15-02-2017 14:43:21

พี่เผ็ดไม่สงสารน้องจืดเลยหรออโธ่ เดี๋ยวให้พี่ภาคินมาจัดการเลย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 16-02-2017 01:22:35

ร้ายได้แม้แต่กับน้องนะครับเสี่ยพี่เผ็ด ฮ่าๆ ดูแลดรีมดีๆ นะครับ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: bungg ที่ 16-02-2017 14:19:51

พึ่งมีเวลาว่างแวะไปอ่านน้องจืดมาแล้ว ก็ต้องวกกลับมาอ่านพี่เผ็ดต่อ55555
พี่เผ็ดใจร้ายกับน้องๆจังเลย แผนสูงมากก55555 อยากเที่ยวกับแฟนสองต่อสองต้องโหดร้ายกับน้องขนาดนี้เลยหรอคะ5555
ขอบคุณคนเขียนมากๆนะคะ ที่แต่งนิยายเรื่องนี้มาให้เราได้ติดตาม ครบรสมากๆค่ะชอบความกากของพี่เผ็ดเดี๋ยวเราจะตามไปอ่านน้องจืดต่อคาดว่าคงจะติดเรื่องนั้นเหมือนนี่แน่ๆ5555

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ Intro (16/12/59)
เริ่มหัวข้อโดย: อรวรรณ ที่ 16-02-2017 14:23:17

อ้างจาก: jpeemka ที่ 16-12-2016 22:42:16  

Intro




“กูบอกมึงแล้วใช่ไหมว่าให้เลิก!!” เสียงห้าวตวาดลั่นใส่ร่างสูงตรงหน้า


“กูพยายามเลิกแล้ว มึงอย่าเซ้าซี้ได้ไหมวะ คนกำลังเครียด”


“เลิกอะไรของมึง รอบนี้มึงก็ไปพนันกับมันอีก หนี้เก่าก็ยังไม่ได้จ่าย ถ้ามันบุกมากระทืบมึงจะว่ายังไง!”


“ก็รอบนี้กูพนันรอบสุดท้าย กูมั่นใจว่าทีมกูจะชนะ แต่แม่ง..” ร่างสูงหัวเสีย


“การพนันไม่มีอะไรแน่นอน มึงควรจะสำนึกได้ตั้งแต่ครั้งก่อนแล้ว กูบอกแล้วใช่ไหมว่าให้เลิกพนันบอล!!”


บอกไปกี่พันรอบก็ยังเหมือนเดิม ถ้าไม่ใช่เพราะห่วงจะเตือนรึเปล่า ทำไมคนตัวสูงตรงหน้าไม่เคยคิดบ้าง การพนันล้วนเป็นสิ่งไม่ดี แต่แฟนหนุ่มของเขากลับชอบเล่นพนันบอลเป็นชีวิตจิตใจ หนี้สินก็เริ่มบานปลายขึ้นเรื่อยๆ ก็แหงล่ะ เป็นแค่นักศึกษาจะหาเงินที่ไหนมาจ่าย


“ครั้งก่อนกูก็ให้มึงยืมเงินเก็บกูไปแล้วนะ ครั้งนี้มึงจัดการเองแล้วกัน” ร่างโปร่งบางกัดฟันกรอดด้วยความโมโห


“กูหาวิธีไปจ่ายมันอยู่นี่ไง”


“วิธีไหนของมึง บากหน้าไปขอเงินเตี่ยมึงน่ะเหรอ หึ”


“ไม่ได้...เตี่ยกูจะรู้เรื่องนี้ไม่ได้ กูต้องตายแน่ๆ” คนตัวสูงได้แต่นั่งกุมขมับด้วยความเครียด


“แล้วมึงจะทำยังไง”


“กูตัดสินใจแล้ว....กูจะเอาของไปจำนำ”


“มึงจะเอาอะไรไปจำนำ รถมึงก็ขายแล้ว ทุกอย่างในห้องตอนนี้ก็ไม่เหลืออะไรให้มึงเอาไปจำนำแล้ว” คนพูดกวาดตามองรอบคอนโดที่แทบจะไม่มีอะไรเหลือแล้ว


ร่างสูงลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ก่อนจะหันหน้าไปเผชิญกับแฟนหนุ่มร่างโปร่งบางของเขา เขาไล่มองกรอบหน้าหวาน มุมปากเหยียดยิ้มขึ้นอย่างเจ้าเล่ห์







“ก็ตัวมึงไง...”




TBC.

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 16-02-2017 15:04:26

สนุกมาก ตอนแรกไม่กล้าอ่านกลัสดราม่า แต่พออ่านแล้วสนุก ขอบคุณมากค่า

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: funland ที่ 16-02-2017 19:26:21

 :mew1: ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: FiRMMiE ที่ 17-02-2017 09:28:07

งืออออ สนุกอ่ะ ชอบบบบบบ
ชอบความพี่เผ็ดมากก นางเผ็ชจริง ๆ
ดูเหมือนจะโหดแต่ก็สัมผัสถึงคงามมุ้งมิ้งของนางได้
น่ารักกกกกกก น้องดรีมก็ทำไมน่าฟัด ยิ่งอ่านยิ่งอยากฟัด ขอบคุณที่แต่งนิยายสนุก ๆ แบบนี้นะคะ
ปล.อยากอ่านเรื่องของน้องจืดจังเลยค่ะ น้องจะเข้าวิศวะด้วย อ้ายยยยย อยากอ่านน้องจัง นมจืดดด
 :pig4: :L1: :katai1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Pukpuy79 ที่ 17-02-2017 21:18:53

เผ็ดร้ายมากๆๆๆๆทิ้งน้องได้ ขำๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: popular ที่ 19-02-2017 13:53:34

 :m20: :m20: อิเสี่ย กะน้องนุ่ง ก็ไม่ละเว้น เผ็ดสมชื่อจริง :m20: :m20:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 21-02-2017 12:41:22

55555 พี่เผ็ดทิ้งน้องได้ลงคอ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Aomampapeln ที่ 23-02-2017 00:01:23

จืดหนูก็ซื่อเกินไปนะหรือว่าพี่เผ็ดมันร้ายเกินไปกันแน่ น่าสงสารน้อง 2 คนจัง5555 ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆน่ารักๆให้อ่านนะคะ :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: อรวรรณ ที่ 23-02-2017 17:04:14

เราขอสอบถามว่าถ้าจะอ่าน เมียจำนำทุกตอนเราจะหาอ่านได้ยังไงคะ
พอดีเราเพิ่งเป็นสมาชิก รบกวนผู้รู้ช่วยบอกเราหน่อยนะคะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: newannlyf7 ที่ 23-02-2017 18:50:06

พี่เผ็ดทิ้งน้องได้ 55555555

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: apple32 ที่ 26-02-2017 05:29:25

ตอนจบ ยังจะแกล้งน้องอีก 555  :laugh:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ P.25 [29-01-60]
เริ่มหัวข้อโดย: N-T ที่ 27-02-2017 16:39:05

อยากอ่านเรื่องของนมจืด

สนุกดีค่ะแต่สับสนชื่อหน่อยค่ะอ่านแล้วพางง

ภูริช  ภูวิช

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ แจ้งข่าว
เริ่มหัวข้อโดย: jpeemka ที่ 28-02-2017 00:33:17

**สำหรับคนที่อยากจะติดตามเรื่องของนมจืดนะคะ**

โคตรจืด  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57276.msg3554911#msg3554911)

:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ+แจ้งข่าว P.28 [27-02-60]
เริ่มหัวข้อโดย: mucan99 ที่ 01-03-2017 13:10:41

555+ฮาอะ พี่ที่ดีจิง ทิ้งเลย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ+แจ้งข่าว P.28 [27-02-60]
เริ่มหัวข้อโดย: ์E_D_N ที่ 03-03-2017 21:35:29

เผ็ดตลกดี 5555

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ+แจ้งข่าว P.28 [27-02-60]
เริ่มหัวข้อโดย: samsung009 ที่ 03-03-2017 23:29:27

 :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ+แจ้งข่าว P.28 [27-02-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Rosnest ที่ 07-03-2017 01:21:26

แต้งจ้า สำหรับนิยายดีๆ :mew1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ+แจ้งข่าว P.28 [27-02-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 07-03-2017 17:16:48

เสี่ย แกกล้าทิ้งน้องเลยหรอเนี่ย สุดยอด 55555 จืดสงสัยจะต้องพาน้องเขยมาหาเสี่ยแน่ๆ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ+แจ้งข่าว P.28 [27-02-60]
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 07-03-2017 18:21:46

 :L2:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ+แจ้งข่าว P.28 [27-02-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Siran ที่ 13-03-2017 22:31:27

 :pighaun: :pighaun: เม้นทืก่อนค่ะเผื่ออ่านหมดแล้วลืมมม อิอิ :mew1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ+แจ้งข่าว P.28 [27-02-60]
เริ่มหัวข้อโดย: super hero ที่ 14-03-2017 10:26:50

พี่เผ็ดแม่งร้ายกาจ ทิ้งน้อง 5555555
ขอบคุณนะ นิยายสนุกมาก
 :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ+แจ้งข่าว P.28 [27-02-60]
เริ่มหัวข้อโดย: เสพศิลป์ ที่ 14-03-2017 16:49:41

 :z1: :z1: :z1: :z1:

สนุกมากคะ

เรื่องต่อไปเป็นของใใครนะ

แต่เราอยากไห้มีเรื่องของภูริชอะ ไห้เป็นฝ่ายโดนกดนะ555 หมันใส่พิลึกๆ

แต่ก็นะน่าสงสสาร แต่ก็สมเหตุสมผลในสิ่งที่กระทำ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ+แจ้งข่าว P.28 [27-02-60]
เริ่มหัวข้อโดย: basanti ที่ 17-03-2017 15:23:36

ขอบคุณผู้แต่ง เราอ่านรวดเดียวจบสนุกมากค่ะ
เห็นว่ายังไม่มีสารบัญ ขออนุญาตทำสารบัญให้น้องดรีมกับเสี่ยเผ็ดนะ

สารบัญ เมียจำนำ by jpeemka

Intro (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56956.msg3536304#msg3536304)
ตอนที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56956.msg3536406#msg3536406)
ตอนที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56956.msg3536686#msg3536686)
ตอนที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56956.msg3537047#msg3537047)
ตอนที่ 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56956.msg3537532#msg3537532)
ตอนที่ 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56956.msg3538182#msg3538182)
ตอนที่ 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56956.msg3539872#msg3539872)
ตอนที่ 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56956.msg3540700#msg3540700)
ตอนที่ 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56956.msg3541225#msg3541225)
ตอนที่ 9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56956.msg3542009#msg3542009)
ตอนพิเศษ ที่มาของชื่อ… (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56956.msg3543120#msg3543120)
ตอนที่ 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56956.msg3543518#msg3543518)
ตอนที่ 11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56956.msg3544616#msg3544616)
ตอนที่ 12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56956.msg3545297#msg3545297)
ตอนที่ 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56956.msg3545761#msg3545761)
ตอนที่ 14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56956.msg3547343#msg3547343)
ตอนที่ 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56956.msg3548441#msg3548441)
ตอนที่ 16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56956.msg3549526#msg3549526)
ตอนที่ 17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56956.msg3550680#msg3550680)
ตอนที่ 18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56956.msg3552946#msg3552946)
ตอนที่ 19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56956.msg3553989#msg3553989)
ตอนที่ 20 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56956.msg3554707#msg3554707)
ตอนที่ 21 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56956.msg3556362#msg3556362)
ตอนที่ 22 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56956.msg3557768#msg3557768)
ตอนที่ 23 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56956.msg3566377#msg3566377)
บทส่งท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56956.msg3567642#msg3567642)

โปรดติดตามเรื่องใหม่ ♡ โคตรจืด (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57276) :oni1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ+แจ้งข่าว P.28 [27-02-60]
เริ่มหัวข้อโดย: KKKwanGGG ที่ 18-03-2017 11:52:46

น่ารักมากครับ พี่เผ็ด-ดรีม เปรี้ยวกับจืดก็น่ารัก


ขอบคุณครับ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ+แจ้งข่าว P.28 [27-02-60]
เริ่มหัวข้อโดย: airicha ที่ 18-03-2017 13:07:16

อีพี่เผ็ด ทิ้งน้องๆได้ลงคอ 5555
เรื่องนี้น่ารัก ชอบดรีม
ชอบแนวนี้มากๆ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ+แจ้งข่าว P.28 [27-02-60]
เริ่มหัวข้อโดย: ิbenz ที่ 18-03-2017 23:08:16

รักจืดว่ะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ+แจ้งข่าว P.28 [27-02-60]
เริ่มหัวข้อโดย: O-RA DUNGPRANG ที่ 20-03-2017 03:45:17

             :m4: :m4: :m4: :m4: :m4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ+แจ้งข่าว P.28 [27-02-60]
เริ่มหัวข้อโดย: akeins ที่ 26-03-2017 20:55:55

 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ+แจ้งข่าว P.28 [27-02-60]
เริ่มหัวข้อโดย: mickeyz.min ที่ 13-04-2017 10:49:38

เผ็ดนี่มันเผ็ดจริงๆ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ+แจ้งข่าว P.28 [27-02-60]
เริ่มหัวข้อโดย: pogpax ที่ 14-04-2017 13:57:52

 :z13:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ+แจ้งข่าว P.28 [27-02-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Legpptk ที่ 22-04-2017 12:29:11

ชอบสนุกมากกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ+แจ้งข่าว P.28 [27-02-60]
เริ่มหัวข้อโดย: cinpetals ที่ 01-05-2017 19:50:58

 :L2: :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ+แจ้งข่าว P.28 [27-02-60]
เริ่มหัวข้อโดย: นกเค้าแมว ที่ 02-05-2017 13:28:46

นั่งอ่านรวดเดียวก็ขอเม้นทีเดียวเลยนะคะ  :katai4:
 สนุกมากกกก น่ารักมากกก ตอนแรกเห็นชื่อเรื่องนี่แอบคิดว่าจะดราม่าไหมว้า พออ่านปุบตอนแรกนึกว่าจะแนวๆจำเลยรัก พระเอกเลวๆอะไรเทือกนั้นค่ะ แต่อ่านไปอ่านมาดันตกหลุมเฮียเผ็ดซะงั้น คนอะไร๊น่ารักเกิน ไม่บอกไม่ได้เลยค่ะว่านี่คือพระเอกในอุดมคติ  :-[ (เวอร์ไปไหม 5555555)

ขอบคุณที่เขียนเรื่องนี้ขึ้นมานะคะ  :กอด1:

สถานีต่อไป!! โคตรจืด!!!

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ+แจ้งข่าว P.28 [27-02-60]
เริ่มหัวข้อโดย: armsa2531 ที่ 05-11-2017 10:51:17

เอาแล้วไงงงงง

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ+แจ้งข่าว P.28 [27-02-60]
เริ่มหัวข้อโดย: May.rinz ที่ 19-01-2018 01:41:49

ตอนแรกนึกว่าจะดราม่า 5555
สนุกอ่านเพลินเลย
แอบชอบนมจืด

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ+แจ้งข่าว P.28 [27-02-60]
เริ่มหัวข้อโดย: บีเวอร์ ที่ 19-01-2018 04:03:01

นึกว่าจะได้เห็นฉากคนกลัวเมีย...เอ้ย คนเคารพเมีย สักหน่อย

บอกเลยว่า ไม่ใช่ แค่ เผ็ด แต่ เผ็ชชช มาก 555  :hao7: o13

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ+แจ้งข่าว P.28 [27-02-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Wut_Sv ที่ 20-01-2018 18:46:52

น่ารักมากเลย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ+แจ้งข่าว P.28 [27-02-60]
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 21-01-2018 06:24:28

น่ารักมากเลย

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ+แจ้งข่าว P.28 [27-02-60]
เริ่มหัวข้อโดย: sk_bunggi ที่ 21-01-2018 22:25:13

โอ้ยยยย เสี่ยเผ็ด เผ็ดได้สมชื่อมาก กับน้องก็ยังไม่เว้น !!! 55555 สนุกดีค่ะ น้องดรีมน่ารัก น่าจะมีตอนพิเศษหน่อยนึงโน๊ะ อิอิ
 :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ+แจ้งข่าว P.28 [27-02-60]
เริ่มหัวข้อโดย: FullFong ที่ 21-01-2018 22:34:33

บอกกันแนเด้ ถ้าสิเทน้องถิ่ม
อย่าเชือดนิ่มนิ่ม อย่าถิ่มให้เจ็บย้อนหลัง
มอบเพลงนี้ให้กับน้องชายทั้งสองของเฮียเผ็ด  :m20:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ+แจ้งข่าว P.28 [27-02-60]
เริ่มหัวข้อโดย: TM_DuckCe ที่ 06-02-2018 09:20:25

 :mew1: ชอบมากครับ +1

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ+แจ้งข่าว P.28 [27-02-60]
เริ่มหัวข้อโดย: joborcusier ที่ 08-02-2018 01:25:15

ทำไมพิมพ์คำว่าหรอเป็นหรือตลอดเลย มันฟังดูแปลกๆผิดบริบทยังไม่รู้ :mew2:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ+แจ้งข่าว P.28 [27-02-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Nobodylove ที่ 21-02-2018 08:30:33

 :-[  :o8: สั้นง่ายได้ใจความ  แต่ถ้ายาวกว่านี้หน่อย จะดีมาก ๆ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ+แจ้งข่าว P.28 [27-02-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Mayana ที่ 26-02-2018 20:06:29

 :jul3: :jul3: :jul3:
 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ+แจ้งข่าว P.28 [27-02-60]
เริ่มหัวข้อโดย: zysygy ที่ 04-04-2018 14:58:32

มีเรื่องของเปรี้ยวไหม

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ+แจ้งข่าว P.28 [27-02-60]
เริ่มหัวข้อโดย: พระสนมฝ่ายซ้าย ที่ 07-04-2018 08:38:12

เผ็ชชชชสมชื่อจริงๆค่ะ
ดรีมก็แสนดีจนน่าสงสาร
น้องๆของเฮียเผ็ดก็น่ารักดีค่ะ
เด่วไปอ่านนมจืดต่อนะคะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ+แจ้งข่าว P.28 [27-02-60]
เริ่มหัวข้อโดย: AgotoZ ที่ 28-07-2018 21:13:14

 :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ+แจ้งข่าว P.28 [27-02-60]
เริ่มหัวข้อโดย: JanJanIsHappy ที่ 08-10-2018 01:37:59

ตกลงว่าอีแฟนเก่าชื่อ "ภูริช" หรือ "ภูวิช" หรอวะ อ่านแล้วงงๆ เพราะพิมพ์สลับกันหลายที่เลย ชื่อเคะด้วยน่ะค่ะ ดรีม หรือ ครีม นะคะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ+แจ้งข่าว P.28 [27-02-60]
เริ่มหัวข้อโดย: little_munoi ที่ 12-10-2018 03:06:07

พี่เผ็ด แกทำกับนมจืดอย่างนี้ได้ยังไงฮ๊าาาา

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ+แจ้งข่าว P.28 [27-02-60]
เริ่มหัวข้อโดย: yunnutjae ที่ 30-12-2018 23:03:07

สนุกมากกกก อ่านรวดเลยยยย
ชอบทุกตัวละคร ดูมีเหตุผลไม่นิยายเกิน(?)
พี่เผ็ด ชอบนะแบบใจร้อน วู่วาม ปากร้ายแต่ใจดี ส่วนมากถ้าเจอคาแรกเตอร์พระเอกปากร้าย จะเจอแต่แบบพูดคำหยาบคาย พูดหักหาญน้ำใจ แค่พี่เผ็ดร้ายแบบซึนๆ ตอนเจ้าใจกันแล้วน่ารักดี คนรักเมียเว่อร
น้องดรีม น่ารักกกก แบบน้องงงงงงง 5555555555 เจอคาแรกเตอร์แบบนี้เยอะ แต่เขียนออกมาได้ไม่เอียน หรือน่าเบื่อในความออกสาวแบบนี้ยาก เราว่าน้องน่ารักแบบเป็นผู้ชายอยู่ ด้วยความที่บุคลิกนิ่มๆ จิตใจดีด้วยแหละ เรื่องเลยไม่ดาร์ก พอพี่เผ็ดตกหลุมรักเร็วเรื่องเลยไม่ดราม่ามาก
ชอบแก๊งค์น้องๆ จืด เปรี้ยว เพื่อนๆ กาย ภาคิน ควีน เป็นสีสันให้เรื่อง จะมีเรื่องเดี่ยวคู่เปรี้ยว คู่ทีม รวมถึงแดนไหม อยากอ่าน 5555555555555
สุดท้ายนี้ขอบคุณความเห้ของภูริช ที่ทำให้พี่เผ็ดกับน้องดรีมมาเจอกัน!! จอบคุณไรท์เตอร์ด้วย นิยายสนุกมากๆค่ะ  :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ+แจ้งข่าว P.28 [27-02-60]
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 24-03-2019 00:47:25

เอิ่มมีพี่แบบเสี่ยเผ็ดนี่อยากตายวันละหลายไปรอบ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ+แจ้งข่าว P.28 [27-02-60]
เริ่มหัวข้อโดย: NongJesZa ที่ 14-01-2020 23:36:28

สนุกมากๆครับ หมั่นไส้เสี่ยเผ็ด 555555 เอ็นดูดรีม ชอบน้องนมจืด จุ้บๆ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ+แจ้งข่าว P.28 [27-02-60]
เริ่มหัวข้อโดย: nyxca ที่ 19-03-2020 08:27:08

ชอบ เดินเรื่องไม่ยืดดี คาแรคเตอร์สามพี่น้องก็ลงตัว กรี้ดด น้องดรีมก็น่ารัก งื้อ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ+แจ้งข่าว P.28 [27-02-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 20-03-2020 09:01:36

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ+แจ้งข่าว P.28 [27-02-60]
เริ่มหัวข้อโดย: cutelady ที่ 20-03-2020 21:13:47

ก่อนอื่นใดขอขอบคุณนักเขียนที่มีเรื่องดีๆสนุกมากๆมาให้อ่าน ชอบเรื่องที่ไม่ดร่ามา มีมาให้พอครบรส  รักพี่เผ็ดมากๆชอบเลยเป็นคนจริงใจถึงจะเอาแต่ใจอยู่บ้างแต่รักจริงทำจริงให้เต็มร้อยเลย :mew1: :mew1: :mew1: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ+แจ้งข่าว P.28 [27-02-60]
เริ่มหัวข้อโดย: ตัวยุ่ง ที่ 21-03-2020 07:42:55

กลับมาอ่านซ้ำอีกรอบก็ยังชอบเหมือนเดิม ตลกเสี่ย ทำเป็นดุ แต่ก็แพ้ทางน้องดรีมตลอด อยากตามไปอ่านเรื่องน้องจืด แต่หาไม่เจอแล้ว เสียดายเลย ขอบคุณคุณนักเขียนสำหรับนิยายสนุกๆนะคะ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ+แจ้งข่าว P.28 [27-02-60]
เริ่มหัวข้อโดย: nonocong ที่ 25-05-2021 14:31:38

เป็นอะไรที่สนุกมาก ชอบเรื่องนี้สุด ๆ ขอบคุณนักเขียนน้า  :3123:  :pig4:

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ+แจ้งข่าว P.28 [27-02-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Thep503 ที่ 27-05-2021 00:03:01

สนุกดีครับ อ่านเพลินๆ ได้เรื่อยๆ ขอบคุณครับ

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ+แจ้งข่าว P.28 [27-02-60]
เริ่มหัวข้อโดย: BankkunG23 ที่ 30-05-2021 15:59:43

สนุกดีนะครับ เนื้อเรื่องน่ารักดี
แม้พอจะเดาทางได้ เป็นกำลังให้ให้คนเขียนนะครับ ^.^

หัวข้อ: Re: เมียจำนำ ตอนจบ+แจ้งข่าว P.28 [27-02-60]
เริ่มหัวข้อโดย: Eakkadoor ที่ 31-05-2021 12:29:14

โคตรๆ สนุกเลย ประทับใจมากๆ
เสี่ยเผ็ดก็น่ารัก ดรีมก็น่ารัก
ดีใจจังที่จบแบบมีความสนุกแบบนี้
เดี๋ยวไปตามอ่านของคนอื่นต่อ
อิอิ :L1: :impress3: :katai2-1: :katai2-1: