หัวข้อ: [END]แรกพบสบรัก-สบตา ครั้งพิเศษ: คืนสู่วงการ[10-05-60]

[marisa9397]

มาวินรู้ใจตัวเองแล้ว คชาล่ะว่าไง 

[alternative]

พี่ชิณณ์ดุคชาก็สมควรแล้ว

แต่ไอ้ที่จูบวินนี่น่าตบมาก

ชะ! มาทำนุ้งวินหวั่นไหว
ส่งพี่ชิณณ์มาให้เราเดี๋ยวนี้!

อ้าว...ไม่เกี่ยวกันเหรอ ว้า

[somakimi]

  กรีดร้องงง เค้าจูบกันค่ะกรี้ดดดด

[Pittabird]

คชามันไม่ได้เป็นสุภาพบุรุษหรอก  มันเป็นบุรุษจิตหลุด  บ้าๆ บอๆ 
คิดว่าตอนนี้คชาคงสับสนกับความรู้สึกตัวเอง  คชาคงชอบพี่ชิณณ์แบบไอดอลมากกว่า
 มันคงเสียดายล่ะที่ไม่ได้อะจิอะจ๊ะ กับหนูมาวิน (ยังไม่รู้ใจตัวเอง)
มาต่อทุกวันน่ารักจังเลย  ออกหนังสือเมื่อไรไม่พลาดแน่นอน 

[B52]

ช่างน่าสงสาร 

[Himbeere20]

ว้าาาาาาาาาาาาา  เสียดาย

[oki]

เลาเองแหละที่อยู่ทีมคนบาป ฮ่าๆๆ

[Bronc]

คชา ทำมาวินหวั่นไหว แถมจุฟน้องเขาอีก รับผิดชอบด้วย ไม่ใช่มาตอดแล้วบอกไม่คิดไร

[ommanymontra]

 

[Fasai25448]

ลูกสาวเกือบโดนคนบ้าทำมิดีมิร้ายไปแล้ว
ต่อไปหนูต้องไม่ใจง่ายนะลูก แม่หวง!!! //ถือก้านมะยม 
แต่ก็ยอมรับอยู่หน่อยๆนะว่าอยากให้ลูกสาวโดนคนบ้าขย้ำบ้างอะไรบ้าง?

[janamanza]

โถ่ ขุ่นคนเขียน  นี่คนบาป2017  ดับฝันเราซะงั้นนนนนนนน
คนใจร้ายยยยย

[lnudeel]

โถ่ อดเลย

[Ujeen]

มาวินนี่ห่วงความรู้สึกคนรอบข้างเกินไปมั้ยยยยยย ห่วงตัวเองบ้างก็ด้ายยยยย

[205arr]

น้องมาวิน หนูโดนขโมยหัวใจไปแล้วใช่มั้ย
 

[hoshinokoe]

เมื่อไหร่ คชาจะรู้ตัวนะว่าชอบลูกสาว 555

[Bronc]

รอตอนต่อไป สนุกอ่ะ ชอบความบ้าของคชา ความใสซื่อของเอ๋อ ความพระรองของพี่ชิณณ์

[NooDangzz]

สบตา ครั้งที่ 15: แต่ดูรวมๆ แล้วมีเสน่ห์เหลือเกิน...

คชากำลังจะทำให้ผมเป็นบ้าตามมัน...

หลังจากที่มันจูบผมในคืนนั้น ผมก็เอาแต่แอบลอบมองมันโดยตลอด แถมคชาในสายตาของผมยังเปลี่ยนไปอีกด้วย มันหล่อกว่าเดิม มีเสน่ห์กว่าเดิม ดูดีกว่าเดิมราวกับไปทำหน้ามาใหม่ทั้งหน้า ต่อให้มันทำท่าทางอุบาทว์หรือเป็นผีบ้ามากแค่ไหน ผมก็ยังมองว่ามันดี ดีไปหมดเสียทุกอย่างเลยด้วยซ้ำ อาการนี้ชัดเจนเลยว่าผมชอบมันเข้าให้แล้วจริงๆ ผมเองก็ไม่มีเหตุผลที่ต้องปฏิเสธ เพียงแต่รู้สึกแปลกๆ ที่จู่ๆ ก็ชอบผู้ชายด้วยกันเข้าให้ ไอ้ชอบผู้ชายด้วยกันมันยังไม่ค่อยน่าแปลกใจสักเท่าไหร่ ที่น่าแปลกใจก็คือ... ทำไมต้องเป็นคชา

เออ จริงนะ ทำไมต้องเป็นมัน บ้าๆ บอๆ มีดีแค่หล่อเท่านั้น

ผมให้คำตอบตัวเองไม่ได้เลยแม้แต่น้อย รู้แค่ว่าชอบไปแล้ว ชอบมากเสียด้วย ชอบจนอยากจะรู้เรื่องของมันให้มากขึ้นเพราะเพิ่งตระหนักได้ว่าตั้งแต่ที่รู้จักกับมันมา นอกจากเรื่องคณะที่มันเรียนและกิจกรรมที่มันทำ ผมก็ไม่รู้เรื่องอื่นๆ ของมันเลยแม้แต่น้อย ถ้าถามผมว่าอยากรู้เรื่องอะไรของมัน ตอนนี้ผมอยากรู้ว่ามันชอบคนแบบไหนมากกว่า อยากรู้อย่างที่มันอยากรู้สเปกของพี่ชิณณ์นั่นแหละ

แน่นอนว่าผมรู้อยู่แล้วว่ามันชอบผู้ชายสไตล์ฮิคารุซามะกับพี่ชิณณ์ แต่ที่ผมอยากรู้คือสเปกแบบอื่นถ้าไม่นับรวมสองคนนั้นเข้าไปมากกว่า ดังนั้นหลังจากที่พวกเรากลับมาจากค่าย ผมก็ตั้งใจว่าจะถามมัน

ทั้งที่ตั้งใจแต่ก็ใช้เวลาทำใจหลายวันทีเดียวกว่าจะรวบรวมความกล้าได้ วันนี้ตั้งใจว่าไม่ว่ายังไงก็ต้องถาม ไม่อย่างนั้นผมคงกระสับกระส่ายไม่หยุดแน่

สายตาทอดมองไปยังคชาที่เพิ่งอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก่อนจะกระโดดขึ้นเตียง ผมที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียงก่อนหน้านั่นหันไปมอง คชารู้ตัวว่าถูกมองก็ถาม
“มองไรไอ้เอ๋อ ตัวกูหอมน่าปล้ำล่ะสิ”

แม่ง ความหลงตัวเองไม่ได้ลดน้อยถอยลงเลยสักนิด

ผมก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไร ทำเฉยๆ คชาเลยยิ้มออกมาแล้วแหย่ผมเล่นอีก
“ไม่ปฏิเสธแสดงว่าน่าปล้ำจริงๆ มองไม่วางตาเลยนะไอ้หื่น แต่เสียใจด้วย ร่างกายกูเป็นของท่านฮิคารุกับพี่ชิณณ์เท่านั้นเว้ย” แล้วก็หัวเราะร่วนยกใหญ่

ได้ยินว่าร่างกายเป็นของฮิคารุซามะ ผมยังเฉยๆ นะ แต่พอได้ยินว่าเป็นของพี่ชิณณ์ด้วย ผมก็ปวดแปลบในใจขึ้นมานิดๆ ยังไงก็ไม่รู้

เกือบลืมไปเลยว่ามันชอบพี่ชิณณ์ แล้วการที่ผมมาชอบมัน ก็เท่ากับว่าความสัมพันธ์ของเราสามคนมันเป็นวงวรอุบาทว์รักสามเส้าเลยล่ะสิเนี่ย

ไม่สมควรอย่างยิ่งเลยที่จะบอกมันไปว่าพี่ชิณณ์ชอบผม หรือบอกว่าผมชอบมัน เหตุผลหนึ่งก็คือกลัวมันโกรธ แต่อีกเหตุผลก็กลัวว่าถ้ามันรู้แล้ว ความสัมพันธ์ของผมกับมันจะไม่เหมือนเดิม

ที่เป็นอยู่อย่างนี้มันก็ดีแล้วล่ะ อย่างน้อยผมก็ได้อยู่ใกล้ๆ มันถึงจะไม่ได้เป็นอะไรกัน

ดูเหมือนคนโรคจิตเลยที่พอใจกับการแอบมองอย่างนี้ แต่ถึงผมจะพอใจแค่นั้น ผมก็ยังอยากรู้สเปกของมันอยู่ดี อยากรู้จนทนไม่ไหว ต้องถามมันออกไปจนได้

“เออ เราว่าจะถามอะไรนายนะคชา”
คชาเลิกคิ้วสูง “อะไรวะ”
“คือ...”
จะถามอยู่แล้วแท้ๆ จู่ๆ ก็ใจฝ่อขึ้นมา คชาที่รอฟังอยู่เลยเร่งรัด
“คืออะไรก็พูดมาสิวะ”
“คือ...นายชอบผู้ชายใช่ไหม”
ถามไปแล้ว คชาย่นหน้าทันที
“กูเคยบอกเหรอว่าชอบผู้ชาย ไม่ได้เป็นเกย์สักหน่อย”
“แล้วที่นายชอบฮิคารุซามะกับพี่ชิณณ์ล่ะ”
“อันนั้นเป็นข้อยกเว้น” คชาว่าส่งๆ

ผมล่ะปวดหัวกับมันจริงๆ มีแต่มันนี่แหละที่ไม่ยอมรับว่าตัวเองเป็นเกย์สักที

ผู้ชายแท้บ้าอะไรชอบผู้ชายด้วยกัน ไม่ได้ชอบแบบชื่นชมอะไรด้วยนะ ชอบแบบพิสวาสอะไรอย่างนั้นต่างหาก
ผมแสร้งทำเป็นไม่ใส่ใจเพราะรู้ว่าไม่ว่ายังไงมันก็เป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว พี่ชิณณ์ไม่ได้ชอบมันเลยสักนิด แต่ก็ยังจะใช้ชื่อเขาในการอ้าง

“แล้วนายชอบคนแบบไหนเหรอ เราหมายถึง...ผู้ชายในสเปกของนายน่ะ พอดีพี่ชิณณ์อยากรู้”
ถามไปก็กระดากปากไป หน้างี้ร้อนจนแทบจะสุกอยู่แล้ว ดีนะที่เก็บอาการได้ คชามันเลยไม่ได้สังเกต นอกจากทำหน้าดีใจแล้วรีบวางโทรศัพท์ในมือลง

“พี่ชิณณ์เป็นคนถามเหรอวะ”
“กะ...ก็ไม่เชิง” ผมอึกอัก
จะให้บอกมันยังไงล่ะว่าความจริงแล้วพี่ชิณณ์ไม่ได้ถาม ผมถามให้ตัวเองต่างหาก แต่คชาไม่สนใจ พูดออกมาเร็วๆ
“สเปกแบบไหน ก็แบบฮิคารุซามะกับพี่ชิณณ์ไง”

ก็เดาไว้อยู่แล้วว่ามันจะต้องพูดแบบนี้ ผมเลยต้องเปลี่ยนคำถามใหม่

“สมมติว่าตัดฮิคารุซามะกับพี่ชิณณ์ออก นายชอบแบบไหน”
“อันนี้พี่ชิณณ์ถามเหรอวะ”
“ปะ...เปล่า เราอยากรู้เอง” พูดไปก็ก้มหน้างุด หน้าร้อนกว่าเดิมอีก

คชานิ่งไป ยกแขนขึ้นกอดอกพลางครุ่นคิด
“หลักๆ เลยก็ตาโต”

ผมนึกถึงดวงตาของตัวเองทันที เออ ก็โตใช้ได้นะ ถึงส่วนใหญ่จะออกไปทางเรียวๆ หน่อยก็เถอะ

“รูปร่างสมส่วนสันทัด”

รูปร่างสันทัดหมายถึงตัวเล็กกว่ามันหรือเปล่า ถ้าเป็นแบบนั้น ผมก็ใช่เลย

“ปากกระจับน่าจูบ”

อันนี้ไม่แน่ใจแฮะ แต่จากการที่เคยถูกมันจูบมาสองหนก็เดาว่าปากตัวเองก็คงจะน่าจูบเหมือนกันนะ ไม่อย่างนั้นคชามันคงไม่จูบแม้ว่าครั้งแรกจะเป็นไปเพราะเมาและครั้งที่สองก็เป็นการให้รางวัลก็เถอะ

“แล้วไงอีก” ผมที่พอจะระงับความเขินอายได้ออกปากถามต่อเมื่อเห็นว่าคชานิ่งคิดไปเล็กน้อย
“หน้ารูปไข่”
“หน้ารูปไข่” ผมทวนคำพูดพลางนึกถึงรูปหน้าของตัวเอง

“ใช่ หน้ารูปไข่” คชาเองก็ทวนคำตอบเหมือนกัน

ก็เรียวใช้ได้ เรียกว่าทรงใบหน้ารูปไข่เหมือนกันนะ

หากแต่สิ่งที่ผมคิดนั้นผิดมหันต์ เพราะคชามันรู้ว่าผมคิดอะไรอยู่ มันจึงพูดออกมาอีก
“หน้ารูปไข่นะมึง”

ผมมองหน้ามัน

เออ รู้ว่าหน้ารูปไข่น่ะ จะย้ำทำไมนักหนา เป็นส่วนสำคัญที่ดึงดูดใจหรือไง

ผมพยักหน้ารับรัวๆ ไปอย่างนั้น กะจะถามต่อว่ามีอะไรอีกไหม ทว่าคชาก็ยังจะย้ำประโยคเดิมออกมาอีก
“หน้ารูปไข่”

แล้วก็ยิ้มกะลิ้มกะเหลี่ย ผมมองแล้วก็เกิดสังหรณ์ใจขึ้นมา พร้อมกับตงิดๆ ขึ้นมาด้วยว่าตอนมันพูดตัว ร.เรือ มันไม่ได้กระดกลิ้น

หรือว่า...

“กูชอบคนน่าลูบไข่ เข้าใจใช่ไหมมึง”

กูเข้าใจแล้ว เข้าใจชัดเจนดีเลย มึงจะย้ำทำไมนักหนา!

“จะลูบให้ครางรหัสนักศึกษากูไม่หยุดเลย”

มันพูดออกมาอีกแล้ว ชูสองมือขึ้นมากระดิกนิ้วยิกๆ ในอากาศด้วยท่าทางประมาณว่า ‘จะทั้งลูบทั้งขยำให้หนำใจ’ ผมเห็นแล้วหน้าร้อนฉ่าเลย ร้อนไปทั้งร่าง ขณะที่คชาหัวเราะกับท่าทางของผมในตอนแรกเป็นบ้าเป็นหลัง

“อยากเป็นคนน่าลูบไข่สำหรับกูล่ะซี่”

มึงนี่ก็จะมาตลกคาเฟ่อะไรนักหนา ไอ้บ้าคชา! ไอ้คนลามก!

คิดภาพถูกมันลูบตรงส่วนนั้นตามแล้วขนลุกชัน

ให้ตาย ผมนี่ก็บ้าจี้คิดลามกตามมันไปอีก!

“หน้าแดงหมดแล้วไอ้เอ๋อ ไอ้ทะลึ่ง!” แล้วมันก็ทำมาเป็นล้อผม
ผมนี่อยากจะคว้าหมอนมาฟาดหน้ามันนัก

ใครกันแน่วะที่ทะลึ่งน่ะ!

คิดผิดชะมัดเลยที่ไปถามมันอย่างนั้น ไม่ได้อะไรขึ้นมาสักนิด แถมยังจะถูกมันแกล้งอีก เปิดช่องทางให้มันหลงตัวเองมากขึ้นอีกต่างหาก

“กูรู้นะว่ามึงไม่ได้ถามให้พี่ชิณณ์ มึงถามให้ตัวเองก็บอกมาเถอะ กูรู้ว่ะว่ามึงชอบกู”

ใจผมเต้นแรงทันที

“ไม่...ไม่ได้ชอบ”
ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงจะปฏิเสธได้เต็มปากเต็มคำ แต่ในตอนนี้พูดแทบไม่ออกเลย

คชายิ้มมุมปากให้กับผมที่ก้มหน้าซ่อนความเขินอาย มันคงจะไม่ได้คิดอะไรหรอกตอนพูดประโยคนั้น มีแต่ผมนี่แหละที่คิด แล้วก็ต้องใจเต้นแรงขึ้นมาเมื่อมันเอามือมาวางบนหัวผม

“เวลาไปชอบใคร มึงไม่ต้องสนใจหรอกว่าเขาจะมีสเปกแบบไหน สเปกของคนเรามันเปลี่ยนกันได้ มึงก็แค่เป็นตัวของตัวเองก็พอ”

แล้วก็ออกแรงยีเบาๆ การกระทำนี้เป็นสิ่งที่ผมชอบที่สุดเลย คชาจะรู้บ้างไหมนะว่าเวลามันทำแบบนี้ มันทำให้ผมรู้สึกดีแค่ไหน
หากแต่รู้สึกดีเพียงแวบเดียวเท่านั้นแหละเมื่อคชาพูดต่อ

“ถึงมึงจะดูไม่เต็ม เอ๋อเหรอ โรคจิต เชยก็เชย ดูแล้วเหมือนไม่อะไรดีสักอย่าง แต่พอดูรวมๆ แล้วมีเสน่ห์เหลือเกิน ไม่ต้องมาเขิน ฉันพูดจริงๆ เธอมีเสน่ห์มากมาย จะน่ารักไปไหน อยากจะได้แอบอิง...”

แล้วมันก็ร้องออกมาเป็นเพลงคนมีเสน่ห์ ของป้าง นครินทร์ กิ่งศักดิ์ เต้นโยกซ้ายทีขวาทีประกอบ ทำเอาผมมองมันด้วยสายตารังเกียจทันควัน ความหล่อเหลาเอาการเมื่อครู่นี้อันตรธานหายไปทันตา ผมกลับไปมองมันเป็นคชาคนเดิมเป็นที่เรียบร้อย

มึงไปเลย ไปร้องตรงนู้นให้จบก่อนแล้วค่อยกลับมาคุยกับกูนะ!

ยกมือขึ้นคลึงขมับทันควัน ไม่น่าไปถามมันเลย แล้วก็ไม่น่าไปหวังอะไรจากมันด้วย วินาทีนี้ถามตัวเองรัวๆ เลยว่าชอบมันเข้าไปได้ยังไง

อารมณ์ชั่ววูบชัดๆ...

อยากจะเลิกชอบมัน ณ บัดนั้นเลย ทว่าคชาก็หยุดเต้นหยุดร้องเสียก่อน หัวเราะใส่ผมที่ทำหน้าปูเลี่ยนๆ พลันพูด
“มึงไม่ต้องมาทำหน้าอย่างนั้นใส่กูเลย กูรู้ว่ากูหล่อ”

อืม...

มองหน้ามันอย่างเอือมระอา ไร้ซึ่งคำพูดใดๆ ทั้งนั้น ก่อนคชาจะกลับมาเป็นคนอีกครั้ง

“แต่ก็อย่างที่บอก มึงจะชอบใครก็ไม่ต้องไปสนใจหรอกว่าเขามีสเปกยังไง เป็นตัวของตัวเองแหละดีแล้ว เป็นแบบนี้กูก็ว่ามึงน่ารักดี ถ้ากูชอบผู้ชาย กูคงจีบมึงไปแล้ว”

ผมมองหน้ามันอย่างตกใจ คชาเอียงคอเล็กน้อย ยิ้มแล้วก็พยักหน้า
“กูพูดจริง”

มือไม้สั่นทันใด ไปต่อไม่ถูก
“ระ...เหรอ” ตอบรับเสียงแผ่วเบา

พลันคชาก็ทำโลกของผมดับวูบ
“แต่มึงดันมีเดือยงี้ กูยังไม่อยากทำศึกยุทธหัตถีชนช้าง ถ้าเป็นฮิคารุซามะหรือพี่ชิณณ์ก็ว่าไปอย่าง ไว้มึงไปโมฯ หน้ามาแล้ว กูจะพิจารณาอีกที”

ขอโทษที่กูไม่ได้เป็นดาราหนังโป๊เกย์แล้วก็ไม่ได้มีหน้าตาเหมือนพระเอกหนัง GV ที่มึงชอบนะไอ้คชา!

คำถามว่าผมชอบมันเข้าไปได้ยังไงผุดพรายขึ้นมาอีกแล้ว

สงสัยอยู่กับมันมากไป สติสตังผมเลยลดลงตามมันแล้วล่ะมั้ง

ชอบคนบ้าเข้าไปได้ ไม่น่าเลยไอ้มาวิน...

ขยับปากขมุบขมิบด่าตัวเองเป็นพัลวัน คชาหัวเราะน้อยๆ
“แต่มึงก็เป็นตัวของตัวเองอย่างนี้แหละ เป็นแบบนี้ก็ดีแล้ว กูชอบ”

ผมมองอย่างอึ้งงัน หากแต่คชาคงจะพูดโดยไม่ได้คิดอะไรเพราะพอพูดจบก็ทิ้งตัวลงนอนพร้อมกับคว้าโทรศัพท์มาเล่นหน้าตาเฉย ไม่สนใจผมที่ถูกมันทำให้ใจเต้นเร็วและแรงอยู่ข้างๆ เลยแม้แต่น้อย

ชอบ... ชอบมากเลยแฮะ

คชา... เราชอบนายมากเลยว่ะ



 
สเปกของคชาก็ไม่ได้รู้ ซ้ำยังถูกมันย้ำไปย้ำมาอีกว่าชอบฮิคารุอะไรนั่นกับพี่ชิณณ์ บอกตรงๆ ว่าทำผมเซ็งไปเลยนะ แต่ผมก็ยอมรับมันอย่างไม่มีเงื่อนไขเพราะมันผมเป็นฝ่ายที่อยากรู้เอง และคชาก็ไม่รู้ด้วยว่าผมชอบ ซึ่งผมไม่มีทางที่จะบอกมันอย่างแน่นอน เพราะผมไม่ได้อยากจะเป็นแฟนมัน อยู่อย่างนี้ก็มีความสุขดีอยู่แล้ว

ไม่รู้ว่าหลอกตัวเองหรือเปล่า บางครั้งเวลาเห็นมันดูหนังโป๊ของไอ้ฮิคารุนั่น หรือพูดถึงพี่ชิณณ์ ผมก็เกิดหึงหวงเล็กๆ ในใจเหมือนกัน นอกจากความหึงหวงแล้วก็ยังมีความน้อยใจ ทว่าก็ช่างมันเถอะ อีกเดี๋ยวผมก็คงตัดใจได้

ยังไม่ทันจะได้คิดคบหา ผมก็ตั้งท่าจะตัดใจแล้ว หากแต่การตัดใจใครว่าทำได้ง่ายๆ กันล่ะในเมื่อในหัวผมเอาแต่คิดถึงภาพใบหน้าของคชาไม่ยอมหยุด

จะชอบมันมากเกินไปแล้ว!

ผมฟุบหน้าลงกับแขนที่เท้าอยู่บนโต๊ะอย่างหงุดหงิดที่ควบคุมความคิดของตัวเองไม่ได้ ทำเอาพี่ชิณณ์ที่ไปถ่ายเอกสารแล้วเพิ่งเดินกลับมาเห็นเต็มสองตา วางเอกสารได้ก็เอ่ยปากทัก

“เป็นอะไรน่ะมาวิน ปวดหัวเหรอ”
ผมรีบเงยหน้าขึ้นก็เห็นพี่ชิณณ์มองด้วยสายตาเป็นห่วง ลืมไปสนิทเลยว่าไม่ได้อยู่คนเดียว วันนี้ผมนัดกับพี่ชิณณ์มาทำเปเปอร์ที่ห้องสมุดน่ะ พอเห็นเขามีสีหน้าไม่ค่อยดี ผมเลยส่ายหน้าเป็นพัลวัน
“เปล่าครับ พอดีผมคิดฟุ้งซ่านอะไรนิดหน่อย”
“ฟุ้งซ่าน? คิดอะไรอยู่ล่ะ บอกพี่ได้นะ เผื่อพี่ให้คำปรึกษาอะไรได้” เขาว่าพลางทรุดตัวฝั่งตรงข้าม

แล้วมันเรื่องอะไรที่ผมจะไปบอกเขาล่ะว่าที่เป็นอย่างนี้เป็นเพราะคิดถึงแต่เรื่องของคชา ขืนเขารู้ว่าผมชอบคชา มีหวังเขาได้ไปบอกคชาว่าชอบผมอย่างแน่นอน

ความจริงก็ไม่แน่นอนหรอก ผมไม่แน่ใจ แค่คิดล่วงหน้าไปก่อนเองเท่านั้น แต่ถ้าหากมันเป็นอย่างนั้น ผมคงจะเข้าหน้าคชาไม่ติด และมันเป็นสิ่งที่ผมไม่อยากให้มันเกิดขึ้น

“ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมก็คิดไปเรื่อยเปื่อยน่ะ” ผมปฏิเสธ
พี่ชิณณ์ดูไม่ค่อยเชื่อในสิ่งที่ผมพูดสักเท่าไหร่
“จริงเหรอ”
“อื้ม จริงครับ”
พูดไปอย่างนี้แล้วแท้ๆ พี่ชิณณ์ก็ยังไม่เชื่ออีก พลันพ่นลมหายใจออกมา ยกมือขึ้นเท้าคางบนโต๊ะพลางพูด
“แต่พี่ว่ามาวินไม่อยากบอกพี่มากกว่า พี่สังเกตมาวินอยู่นะ ตั้งแต่กลับจากค่ายกองสันฯ มา มาวินดูเหม่อๆ อยู่เหมือนกัน แสดงว่ามีปัญหาอะไรจริงๆ ใช่ไหม”

ถามซอกแซกมาอีก ผมก็ลืมไปว่าเวลาที่เราชอบใครสักคน เราจะสังเกตทุกรายละเอียดของคนคนนั้นทุกระเบียดนิ้ว ผมสังเกตคชา พี่ชิณณ์ก็สังเกตผมเช่นกัน

ผมเลยรีบยิ้มกลบเกลื่อนอย่างรวดเร็ว
“ไม่มีอะไรจริงๆ ครับ ผมก็แค่เหนื่อยๆ เรื่องเรียนกับเรื่องงานน่ะ”

คราวนี้พี่ชิณณ์ทำท่าเหมือนจะเชื่อเพราะเขารู้ว่าระยะนี้ผมทำงานพิเศษเป็นติวเตอร์ด้วยจากการแนะนำของคชา ผมได้สอนวิชาสังคม บางครั้งก็ได้ไปสอนพร้อมกับคชา บางครั้งก็ฉายเดี่ยว ทุกอย่างดีหมด เว้นเสียอย่างเดียวคือทโรงเรียนที่ผมต้องไปสอนประจำดันเป็นโรงเรียนชายล้วนที่ผมเคยไปสอน ผมก็ได้แต่ทำเป็นหูหนวกตาบอด ไม่มองแหนมตุ้มจิ๋วของเด็กพวกนั้นเลยพอจะอยู่ได้

“คงจะเครียดล่ะสินะ” เดชะบุญที่พี่ชิณณ์เชื่อ เขายิ้มออกมาเล็กน้อย “พี่เป็นกำลังใจให้นะครับ สู้ๆ นะ”

มองแล้วก็รู้สึกดีขึ้นไม่น้อย ถ้าผมชอบพี่ชิณณ์ ผมคงจะเป็นคนที่มีความสุขมากเลยทีเดียว เขาน่ารักสดใสขนาดนี้ ยิ้มที ความเครียดของผมก็แทบจะมลายหายไป แต่ผมดันไม่ได้ชอบพี่ชิณณ์เสียนี่ แล้วก็ไม่ควรจะชอบด้วยเพราะคชาชอบเขาอยู่
ผมยิ้มรับ พยักหน้าให้พลันเบนความสนใจไปยังเอกสารที่พี่ชิณณ์ถ่ายมาให้ตรงหน้า

“เดี๋ยวกองนี้ มาวินเอากลับไปพิมพ์ก่อนนะ เดี๋ยวพี่จะแปลเท็กซ์ที่โหลดมาจากเน็ตไปใส่”

เห็นผมจับเอกสาร พี่ชิณณ์ก็มอบหมายงานให้ ผมครางตอบรับ มือเปิดเอกสารทีละหน้าเพื่อเช็กว่าพี่ชิณณ์ถ่ายหน้าหนังสือที่ผมต้องการมาครบหรือไม่ ก่อนผมจะสังเกตเห็นว่าเนื้อหาสำคัญบางส่วนมันหายไปจึงรีบร้องบอก

“พี่ชิณณ์ไม่ได้ถ่ายมาบทนึงนี่ครับ”
“หืม ไหน?”
“นี่น่ะครับ” ผมบอก ยื่นเอกสารในมือไปตรงหน้าเพื่อให้พี่ชิณณ์ดูด้วย

พี่ชิณณ์เองก็ขยับโน้มตัวมาข้างหน้า สายตามองไปยังเอกสารขณะที่ผมพูด
“มันบทที่สามแล้วก็กระโดดไปบทที่ห้าเลย บทที่สี่ไม่มี”
“สงสัยพี่คนที่ถ่ายเขาจะลืม เดี๋ยวพี่ไปถ่ายให้ใหม่นะ”

ผมผงกหัวตอบไปโดยไม่ได้สนใจพี่ชิณณ์อีก เอาแต่ตรวจดูว่าข้อมูลที่ต้องการมันครบไหม ไม่ได้สังเกตเลยแม้แต่น้อยว่าพี่ชิณณ์ยังไม่ขยับไปไหน ไม่ขยับไม่พอ ยังจะโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ผมมากกว่าเดิมเสียอีก ก่อนจะร้องเรียก
“มาวิน”

ผมเงยหน้าขึ้นก็ต้องผงะไปเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าใบหน้าของพี่ชิณณ์อยู่ใกล้เพียงคืบ ได้สติก็ออกปากถาม
“อะ...อะไรเหรอครับ”

สังหรณ์ใจแปลกๆ ว่าพี่ชิณณ์ต้องคิดจะทำอะไรอย่างแน่นอน ยิ่งเห็นสายตาที่พี่ชิณณ์มองมาอย่างหยาดเยิ้มก็คิดเลยเถิดไปไกล

อย่าบอกนะว่าจะจูบ!?

คิดอย่างนี้เพราะนอกจากใบหน้าเขาที่อยู่ใกล้จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจของกันและกันแล้ว โต๊ะที่ผมนั่งอยู่กับพี่ชิณณ์ก็ไม่มีคนเสียด้วย บรรยากาศรอบข้างก็เงียบสงบ เข้าทางไม่ใช่น้อย

แต่มันเรื่องอะไรที่ผมจะยอมให้เขาจูบกันล่ะ ต่อให้เขาไม่ได้คิดจะทำอย่างนั้น ผมก็ต้องรีบถอยออกมาก่อน!

เขาไม่ตอบคำถาม ผมก็ไม่สนแล้ว รีบถอยออกมาพร้อมกับพูดเร็วๆ
“ผมว่าผมเอาหนังสือไปถ่ายเอกสารดีกว่า พี่ชิณณ์รอที่นี่นะครับ”

กำลังจะเลื่อนเก้าอี้ถอยตาม แต่ก็ต้องพุ่งตัวไปข้างหน้าเมื่อถูกพี่ชิณณ์รั้งท้ายทอยให้เข้าไปหา จังหวะที่ผมถลาไปข้างหน้า ริมฝีปากสีสวยของพี่ชิณณ์ก็ประทับลงมาบนเรียวปากผมพอดี

ผมเบิกตาโต อึ้งงันกับสิ่งที่เขาทำ เขาค่อยๆ ผละออกมา ก่อนจะมีท่าทีเลิ่กลั่ก
“เอ่อ...พี่ขอโทษ”

พูดไป หน้าก็แดงแจ๋ลามไปยังใบหูและลำคอ เขาดูน่ารักมากในสีหน้าแบบนี้ แต่ไม่ใช่สำหรับผม การที่เขาทำแบบนี้มันทำให้ผมรู้สึกแย่กับตัวเองมากเลยทีเดียว

พี่ชิณณ์เป็นคนที่คชาชอบนะ!

อยู่ที่นี่ไม่ได้อีกต่อไปแล้ว ผมรีบลุกขึ้นยืน คว้าข้าวของทุกอย่างด้วยความรวดเร็วทันที พี่ชิณณ์เห็นอย่างนั้นก็รีบคว้าข้อมือผมเอาไว้
“เดี๋ยวสิมาวิน ให้พี่อธิบายก่อนได้ไหม”

ผมมองหน้าเขา ไม่รู้ว่าควรจะทำหน้ายังไงดี ที่สำคัญ ผมยังไม่พร้อมจะฟังเขาพูดอะไรในตอนนี้ด้วย จึงได้แต่บิดข้อมือหลุดจากการเกาะกุมแล้วก้าวออกจากพื้นที่ตรงนั้นด้วยความเร็วแสงโดยไม่สนใจจะหันไปมองข้างหลังอีก พ้นจากห้องสมุดมาได้ก็วิ่งกลับหออย่างไม่ลืมหูลืมตาพร้อมกับพึมพำประโยคเดียวในใจไปตลอดทาง

ฉิบหายแล้วๆๆ!

กลายเป็นเรื่องรักสามเส้าจริงๆ จังๆ ไปแล้ว!
-----------------------------------
มาแล้วววว วันนี้มาดึกหน่อยเพราะอดนอนมาหลายคืน เพิ่งตื่นเมื่อทุ่มกว่าๆ นี่เองค่ะ 555
ตอนนี้พี่ชิณณ์เริ่มรุกแล้ว ร้ายมากกก อีคชา แกยังเล่นบ้าๆ บอๆ อยู่ได้ เดี๋ยวพี่ชิณณ์ก็คาบไปกินหรอกแกรรร๊
แอบกระซิบบอกไว้ว่าเรื่องนี้เป็นพล็อตรักสามเส้าก็จริง แต่มันไม่ดราม่านะคะ อาจจะมีนิดหน่อยแค่นั้นแหละ เพราะเรื่องนี้ตั้งใจว่าจะเขียนอะไรที่อ่านง่ายๆ สบายๆ ไม่ซับซ้อน เน้นคลายเครียด ดังนั้นอย่าไปหวังมากกว่ามันจะมีปมโน่นนี่เยอะแยะ ไม่มีเล้ยยย 555

พรุ่งนี้จะมาต่อให้ค่ะ ฝากกำลังใจไว้ให้กันด้วยน้า

[Ujeen]

แล้วจะเป็นไงต่อล่ะเนี่ยยยยยย อิคชาทำเราสับสน ก่อนหน้านั้นทำเป็นมาเขินใส่มาวิน แล้วมาบอกว่ายังชอบพี่ชิณณ์
คืออาร้ายยยยยยยย     
แถมพี่ชิณณ์ยังรุกหนักแล้ว  หวงมาวินแทนอิคชาอะ

[B52]

มาวินเอ้ย!!!!

[alternative]

อยากได้พี่ชิณณ์

คชาผีบ้าเอาน้องวินไปเลย

[somakimi]

  โอยยยยยแป้นจะแตกหัวใจจะวายตายหัวใจจะวายตาย กำลังตื่นเต้น จบตอนซะแร้วววอะ

[Snowermyhae]

พี่ชิณณ์ต้องคิดว่าวินโกรธแน่ๆ 

[ommanymontra]

 

[205arr]

คชาขี้อ่อย
ถึงจะบ้าบอแต่มาวินก็ยังหวั่นไหวกับคชา

[mild-dy]

 

[lnudeel]

 

[hoshinokoe]

เอิ่ม ไหนๆก็ไหนละ  ขอเป็น สี่เศร้าแล้วบ้าๆบอๆปเลยดีไหม ฮ่าๆๆๆๆๆๆ   

[NooDangzz]

สบตา ครั้งที่ 16: ก็ไม่จำเป็นต้องทำตัวน่ารักขนาดนี้หรือเปล่าวะ

สิ่งที่พี่ชิณณ์ทำมันทำให้ผมรู้สึกแย่กับตัวเองมากจริงๆ ถึงผมจะไม่ได้เป็นฝ่ายเริ่มและไม่ได้คิดอะไรกับพี่ชิณณ์เลยแม้แต่น้อย ทว่าผมก็รู้ดีแก่ใจว่าคชาคิดอะไรกับพี่ชิณณ์อยู่ การที่ผมกับเขาจูบกันอย่างนี้มันทำให้ผมรู้สึกไม่ต่างอะไรจากหักหลังคชาเลยแม้แต่น้อย

หลังจากวิ่งหน้าตั้งกลับมาจากห้องสมุด ถึงหอได้ผมก็ตั้งใจจะบอกคชาว่าเกิดอะไรขึ้น หรือถ้าไม่กล้าบอก อย่างน้อยคชาก็ควรจะรู้ว่าพี่ชิณณ์คิดอะไรกับผม เพราะไม่อย่างนั้นถ้าคชารู้ทีหลัง มันจะต้องคิดว่าตัวเองโง่และถูกผมหลอกอย่างแน่นอน ก็มันเคยพูดกับผมว่าถ้าผมจีบพี่ชิณณ์ติด มันจะเลิกยุ่งกับพี่ชิณณ์ ทั้งที่ผมไม่ได้คิดพิศวาสอะไรพี่ชิณณ์แม้แต่น้อย มีแต่มันเท่านั้นที่คิดเองเออเองไปคนเดียว

เนี่ยแหละ เพราะแบบนี้ผมเลยกลัวไงว่ามันจะคิดว่าถูกผมหักหลัง ผมยืนนิ่งอยู่หน้าประตูห้อง สูดลมหายใจเข้าปอดเต็มแรงก่อนจะเปิดเข้าไป คชากลับมาจากมหาวิทยาลัยพอดี ผมเห็นมันกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าก็เลยออกปากถาม

“ไม่ไปสอนพิเศษเหรอ”
“วันนี้ไม่มีสอน มึงล่ะ”
ผมส่ายหน้า “ไม่มีเหมือนกัน”

คชาไม่พูดอะไรต่อนอกจากพยักหน้าแล้วก็ตรงไปคว้าโน้ตบุ๊กที่โต๊ะอ่านหนังสือ เดินกลับมาที่เตียง ปล่อยให้ผมยืนมองนิ่งๆ อยู่อย่างนั้น

มันไม่รู้อะไรเลยจริงๆ เห็นอย่างนั้นผมก็ยิ่งรู้สึกแย่มากขึ้นกว่าเดิมไปอีก

เฮ้อ หรือจะไม่บอกดีนะ ปิดมันไปอย่างนี้จะดีกว่าไหม เผื่อตอนนั้นผมตัดใจจากคชาได้แล้ว เรื่องทุกอย่างจะได้จบลงด้วยดี

คิดไม่ตกเลยแม้แต่น้อย ใจหนึ่งก็อยากจะบอก อีกใจก็กลัวว่าคชาจะเปลี่ยนไปจากที่เป็นอยู่ ในตอนนี้ถ้าผมไม่มีมัน ผมก็ไม่รู้เลยว่าจะอยู่ยังไง

อันนี้ไม่ได้เว่อร์ ไม่รู้เลยจริงๆ ถ้าทะเลาะกันขึ้นมา สิ่งแรกที่มันจะทำคือไล่ผมออกจากห้องมันอย่างแน่นอน ถึงจะไปเช่าหอใหม่ได้ แต่ผมไม่มีเงินไง ไม่มีเงินโว้ย! แล้วจะไปซุกหัวนอนที่ไหน ขนาดแชร์ค่าห้องกันสองคนยังไม่ค่อยจะมีเงินเหลือเก็บมาจ่ายค่าห้องเลยเนี่ย!

งั้นไม่บอกแหละดีแล้ว ไอ้ที่ตั้งใจไว้ในตอนแรก ตอนนี้เปลี่ยนใจกะทันหัน ผมคว้าผ้าเช็ดตัว เข้าไปอาบน้ำอาบท่า กลับออกมาก็ต้องย่นคิ้วพลันเมื่อได้ยินเสียงประหลาดดังออกมาจากโน้ตบุ๊กของคชา

อือ...อ๊ะ...อ๊า...

ไอ้คชา... มึงดูหนังโป๊อีกแล้วเหรอ!?

ปกติแล้วผมก็ไม่รู้สึกอะไรหรอก หากแต่ไม่ใช่วันนี้

วันที่ผมถูกพี่ชิณณ์จูบ แล้วก็มาเจอคชากำลังดูคนที่มีใบหน้าละม้ายคล้ายพี่ชิณณ์ถูกผู้ชายตัวบักเอ้กปู้ยี่ปู้ยำอย่างใจจดใจจ่อ...

หึง...

หึงว่ะ!

รู้สึกตัวเลย ร้อนสันหลังวาบขึ้นมาทั้งตัวด้วย กระนั้นก็ยังเก็บอารมณ์ เดินมาทรุดตัวนั่งข้างๆ คชาบนเตียง สายตาจับจ้องไปยังหน้าจอโน้ตบุ๊กสลับกับคชาก่อนจะเอ่ยปาก

“ดูฮิคารุซามะเหรอ”
“อือ” ตอบโดยไม่หันมามองหน้าผม
“ดูแล้วไม่ใช่หรือไงเรื่องนี้น่ะ”

ถ้าผมจำไม่ผิดน่ะนะ ผู้ชายที่เข้าฉากกับพระเอกหนังโป๊คนนั้นดูหน้าตาคล้ายกับเรื่องที่คชาดูไปก่อนหน้านั้น
“ยังไม่ได้ดู คนละเรื่อง อันนี้เรื่องใหม่” ตอบโดยไม่มองหน้าผมอีก

ผมก็อยากจะพยักหน้ารับอยู่หรอก แต่เห็นคชามันไม่สนใจจะเหลียวมามองผมเลยแม้แต่น้อย ผมก็ชักหงุดหงิดขึ้นมา หัวเสียขึ้นมากกว่าเดิมด้วยเมื่อคชาเอาแต่จดจ่ออยู่อย่างนั้นโดยไม่สนใจผมที่พยายามเรียกร้องความสนใจอยู่ข้างๆ แต่อย่างใด

แกล้งทำโทรศัพท์ตกก็แล้ว แกล้งทำเป็นตบยุงก็แล้ว พลิกตัวไปมาก็แล้ว แม่งก็ยังนั่งดูพระเอกหนังโป๊อยู่อย่างนั้น

มึงชอบมันมากไหมไอ้คชา!

องค์ประทับครับ องค์ประทับ เกือบจะเอื้อมมือไปพับฝาโน้ตบุ๊กปิดเสียแล้ว ดีที่เก็บอารมณ์เอาไว้ได้เพราะคิดว่าเป็นเรื่องปกติของ
ไอ้บ้านี่

ตอนยังไม่มีผมมาอยู่ด้วย มันก็ดูของมันเป็นปกติ ตอนมีผมมาอยู่ด้วย มันก็ยังทำตัวปกติ จะมีก็แต่ผมนี่แหละที่ไม่ปกติเพราะไปชอบคนบ้าอย่างมันเข้าน่ะ

คงต้องทำใจแล้วล่ะว่าเป็นความผิดของผมเอง หากแต่พอผมนิ่งไป คชาก็ดันพูดขึ้นมา
“เป็นอะไรของมึงไอ้เอ๋อ ยุกยิกๆ”

ยังไม่มองหน้าผมอยู่ดี ทำเอาผมชักจะโกรธมันขึ้นมาหน่อยๆ ละ
“สนุกมากไหมล่ะดูไอ้ฮิคารุนั่นถูกรุมน่ะ”

คชาหันขวับมาในตอนนี้ นิ่วหน้าทันควัน
“อะไรของมึงวะ”

ผมเลยเพิ่งรู้ตัวว่าเมื่อกี้เผลอทำเสียงแข็งใส่ แสดงท่าทางไม่พอใจออกไป พอรู้สึกตัวก็รีบกลบเกลื่อน
“ไม่มีอะไร ก็แค่ถามเฉยๆ”
“ถามเฉยๆ แล้วจะทำหน้าทำตาเหมือนโกรธกูทำไม”

แสดงออกมาโดยไม่รู้ตัวจริงๆ ด้วย

ผมไม่ตอบ คชาเลยหรี่ตามองอย่างจับผิด
“อย่าบอกนะว่ามึงจะหลงฮิคารุซามะของกูเข้าให้แล้ว พอเห็นกูดูเรือนร่างอันน่าหลงใหลนั่น มึงเลยหวง?”
“เปล่า” ผมกระชากเสียงใส่เล็กน้อย

ไอ้บ้าเอ๊ย ที่หวงน่ะไม่ใช่ไอ้พระเอกหนังโป๊เวรนั่น แต่เป็นมึงต่างหาก!

แล้วพูดได้ไหมล่ะ? ก็ไม่ได้ มีแต่คชาที่พูด

“ถ้างั้นมึงก็คงจะหวงพี่ชิณณ์เพราะฮิคารุซามะหน้าตาคล้ายพี่ชิณณ์”

โว้ย! ไม่หวงทั้งคู่นั่นแหละ หวงมึงต่างหากไอ้คชา แล้วจะดูอีกนานไหมเนี่ยหนังโป๊เนี่ย!

ผมอยากจะตะโกนออกไปให้สิ้นเรื่องสิ้นราว แต่ก็พยายามเก็บอารมณ์ไว้ ท่องในใจว่าใจเย็นๆ สติๆ แต่คชากลับไม่มีสติเลยแม้แต่น้อย เห็นผมปิดปากเงียบก็เอาใหญ่
“กูเคยบอกมึงแล้วนี่ว่ากูดูเป็นศิลปะ ไม่ได้ดูให้มีอารมณ์ ไม่เชื่อมึงดูเลยว่าเป้ากูไม่ตุง”

เลื่อนโน้ตบุ๊กออกห่างตัว จะโชว์เป้ามหึมาอลังการให้ผมดูอยู่นั่นแหละ ผมเหลือบมองแล้วก็หงุดหงิด คว้าหมอนฟาดหน้ามันไปทีอย่างลืมตัว

“ไม่ดู!” แหวไปด้วยเอาซี่

คชาที่ถูกฟาดหน้าดังอั้กแหวใส่ผมคืนเช่นกัน
“อะไรของมึงเนี่ย เดี๋ยวหน้าหล่อๆ ของกูมีร่องรอยขึ้นมาจะทำยังไง หล่ออย่างกูปั้นไม่ได้แล้วนะเว้ยไอ้เอ๋อ”
“เราไม่ได้ชื่อไอ้เอ๋อ เราชื่อมาวิน!”

หัวฟัดหัวเหวี่ยง ส่งเสียงประชดประชันประหนึ่งมีเมนส์ทั้งที่เป็นผู้ชาย

ผมไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน พอแสดงอาการอย่างนั้นออกไป คชาก็นิ่งทันที
“เป็นอะไรของมึงเนี่ย วันนี้ดูแปลกๆ นะ”

มันก็สังเกตเห็นอยู่ แต่ผมก็ไม่พูด ปั้นปึ่งใส่มันหน้าตาเฉย มันขมวดคิ้วจนแทบจะผูกกันเป็นปม พักหนึ่งทีเดียวก่อนที่มันจะดีดนิ้วขึ้นมา

“อ๋อ มึงหึงกูแน่ๆ เลยใช่มะ เห็นกูดูฮิคารุซามะเลยหึงล่ะสิ”

ถูกเผงเลย!

แต่ผมก็ไม่ได้ยอมรับอะไร หันไปมองหน้ามันขณะที่มันเก๊กหน้าหล่อขึ้นมาพร้อมกับพูดไปเรื่อยเปื่อย
“เบื่อความหล่อของตัวเองจริงๆ ว่ะ ทำสาวๆ ช้ำใจไม่พอ ยังจะทำมึงช้ำใจอีก หล่อมากช่างเป็นบาป ตายไปกูคงตกนรกหมกไหม้”

พูดเรื่อยเปื่อยสุดๆ ไปเลย หลงตัวเองได้อีก ผมมองแล้วก็ระอา ทว่าไม่สนแล้วล่ะ เหลือบไปมองเห็นหนังโป๊กำลังเล่นต่อไปเรื่อยๆ ผมก็ไม่พอใจมากกว่าเดิม

ชอบมันนักเหรอไอ้ฮิคารุซามะน่ะ ชอบเรือนร่างมันนักใช่ไหม อยากเสพศิลปะ...ได้! มาดูของกูนี่!

คิดอย่างนั้น ผมก็เอ่ยปาก “คชา”
คชาหันมามอง ทำหน้าหล่อที่ยังไงก็ดูรู้ว่าเก๊ก
“เรียกคนหล่อทำไม”
“มามีอะไรกันเถอะ”

ไม่รู้อะไรเข้าสิงผมให้พูดไปอย่างนั้น คงเป็นเพราะความหึงหวงของผมนั่นแหละ ส่วนคชาที่เก๊กหล่ออยู่เมื่อครู่ ตอนนี้เก๊กแตกไปเรียบร้อย อ้าปากค้างกับสิ่งที่ผมพูดไปเมื่อครู่

“อะ...อะไรนะ” ขยี้หูตัวเองแรงๆ มองหน้าผมราวกับว่าไม่เชื่อ
ผมก็ใจเต้นรัวแรงขึ้นมาในตอนนี้เมื่อสำนึกได้ว่าพูดเรื่องบ้าๆ ออกไป มันควรจะหยุดแล้วล่ะ แต่ผมก็ดันเอ่ยออกไปอีก
“เรา...มาทำกันเถอะ”

สิ้นเสียง คชาก็เบิกตาโตกว่าเดิม ขยับริมฝีปากถามผมอย่างรวดเร็ว
“มึงเอาจริงเหรอวะ”
ผมพยักหน้า กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากขณะที่คชายังคงดูงุนงงกับสิ่งที่ผมพูดไปก่อนหน้า
“อะไรวะเนี่ย” ครางออกมาอย่างไม่เชื่อหูอีกว่าเรื่องบ้าๆ พวกนี้จะหลุดออกมาจากปากผมอีกครั้ง

แต่จะให้ทำยังไงได้ล่ะ ผมพูดไปแล้วนี่ แล้วผมก็...พูดจริง

ไม่มีการปฏิเสธหรือพลิกลิ้นกลับลำทีหลังว่าเป็นเรื่องล้อเล่นแต่อย่างใด ผมไม่ได้อยากจะหยอกคชาเล่นอย่างที่มันทำกับผมบ่อยๆ ทว่าคชาคงคิดว่าเป็นเรื่องล้อเล่นล่ะมั้งถึงได้ดูสับสน ผมก็เลยแสดงความชัดเจนด้วยการขยับเข้าไปหามันจนตัวแทบจะติดกัน

คชาผงะเล็กน้อย มองหน้าผมอย่างตกใจเมื่อได้ยินผมพูดว่า...
“เราพูดจริง”
แล้วก็ดึงคอเสื้อมันให้โน้มใบหน้าเข้าใกล้ก่อนจะประทับจูบลงบนริมฝีปากของคชา ผมเห็นว่ามันเบิกตาโตมากขึ้นไปอีกก็ตอนที่ผละริมฝีปากออกมา มันคงไม่คิดว่าผมจะทำอะไรแบบนี้ แล้วผมก็ยอมรับผลที่จะตามมาหลังจากนี้แล้วด้วย

ถ้ามันจะเลิกยุ่งเกี่ยวกับผมเพราะสิ่งที่ผมทำก็เอาเลย ผมจะได้จบเรื่องทุกอย่างก่อนที่จะถลำลึกไปมากกว่านี้สักที แค่นี้ก็ปวดหัวจะแย่อยู่แล้ว ผมล่ะเกลียดความรู้สึกหึงหวงนี้ เกลียดที่จะต้องตระหนักรู้อยู่ตลอดว่าคชาชอบใครและคลั่งไคล้คนอื่นที่ไม่ใช่ผม เกลียดที่มันบอกว่าถ้าไม่ใช่ฮิคารุซามะหรือพี่ชิณณ์ มันก็จะไม่มีวันมีอะไรกับผู้ชายด้วยกัน เกลียดที่มันมาทำดีกับผม ทำให้ผมหวั่นไหว ทำให้ผมรู้สึกดี ทำให้ผมคิดไปไกล แต่มันกลับเอาแต่บอกว่าไม่ชอบพี่ชิณณ์อย่างนั้น คลั่งพระเอกหนังโป๊อย่างนี้
ถ้าไม่ได้ชอบกูก็อย่ามาทำให้กูหวั่นไหวกับมึงจนเลยเถิดมาถึงขั้นนี้สิวะ

เกลียดมันจริงๆ เลย!

เกลียดแต่ก็ดันเอาตัวใส่พานถวายให้มันหน้าตาเฉย อย่างว่าแหละ ผมก็เป็นผู้ชาย การอยากสัมผัสคนที่ตัวเองชอบมันเป็นเรื่องธรรมชาติอยู่แล้ว และตอนนี้ผมก็อยากจะสัมผัสคชา

...อยากให้คชาสัมผัสผมด้วยเช่นกัน

ผมเห็นคชานิ่งอึ้งไปอย่างนั้นก็เดาเอาว่ามันคงจะโวยวายแล้วก็ปฏิเสธเพราะมันคิดว่าผมชอบมันและก็ชอบอยู่ฝ่ายเดียว ซึ่งก็เป็นจริงตามนั้นเพียงแต่ผมไม่ได้พูดเองจากปากก็เท่านั้น

หรือว่าสิ่งที่ผมทำอยู่มันเป็นเรื่องที่ไร้สติตามสมองคชาไปอีกคนแล้ว?

ผมถอนหายใจ ค่อยๆ ถอยออกห่างจากคชา กะว่าจะยุติเรื่องบ้าๆ นี้ในวินาทีนั้นก่อนที่ตัวเองจะถูกปฏิเสธ ถ้าถูกปฏิเสธ มันคงจะเจ็บปวดกว่าถอยออกมาเองอย่างแน่นอน ทว่าคชากลับทำในสิ่งที่ตรงกันข้ามกับความคิดของผมด้วยการยกมือขึ้นมาประคองซีกหน้าของผมข้างหนึ่งเอาไว้เพื่อตรึงให้ผมหยุดอยู่กับที่

“กูเคยบอกมึงแล้วไม่ใช่หรือไงว่าอย่าใจง่าย ถึงมึงจะเป็นเกย์ แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไปมีอะไรกับคนอื่นโดยไม่ได้เป็นอะไรกันได้นะ”
พูดพลางสบตาผมนิ่ง ผมก็จ้องมันตอบนิ่งๆ เหมือนกัน
“ไม่ได้เป็นอะไรกัน...” ผมว่า ก่อนจะยิ้มบางๆ กับสถานะของตัวเอง “นั่นสินะ เรามันก็แค่เพื่อนที่ไม่สนิทกับรูมเมทของนาย”

ไม่อยากจะมองหน้ามันแล้ว ก้มหน้างุด ตอนนี้รู้สึกอับอายขายขี้หน้า อยากจะเอาผ้าห่มมาคลุมโปงหนีมันชะมัด

“พูดอะไรของมึงเนี่ย” คชาว่าเสียงต่ำ
ผมเม้มริมฝีปากแน่น ไม่รู้จะพูดอะไรตอบดี ก่อนที่ความกระดากอายจะกลับกลายเป็นความตื่นเต้นอีกระลอก
“กูรู้ว่ามึงชอบกูน่ะ มึงจะประชดประชันทำไม”

รู้เหรอ!?

เออรู้ รู้เพราะมันมโนไปเองน่ะ ไม่ได้เป็นเพราะผมบอกหรอก

ทว่ามันพูดอย่างนั้นก็ดี ผมจะได้ไม่ต้องกระดากปากบากหน้าไปบอกมันว่าชอบ มีแต่หัวใจที่เต้นโครมครามเท่านั้นเมื่อคชาเอ่ยขึ้น
“ถึงกูจะไม่ได้ชอบมึง แต่ถ้ามึงชวนกูแบบนี้ กูทำจริงๆ นะ”

ผมพยักหน้าน้อยๆ ประหนึ่งว่าเตรียมใจมาแล้ว และการพยักหน้านั้นก็เป็นสัญญาณให้คชาได้เริ่มทำในสิ่งที่ผมร้องขอ

คชาลังเลนิดหน่อย แต่สุดท้ายก็ค่อยๆ เลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้ ลมหายใจของเราทั้งคู่สัมผัสกัน พลันริมฝีปากหนาวางนาบลงมาบนเรียวปากผม มันเป็นการจูบครั้งที่สี่ของพวกเรา หากแต่เป็นครั้งแรกที่เป็นการจูบอย่างดูดดื่ม ไม่ใช่การใช้ริมฝีปากสัมผัสกันเฉยๆ ปลายลิ้นนุ่มของคนตรงหน้าดุนดันเข้ามาในโพรงปาก เกี่ยวกระหวัดรัดกับลิ้นของผม ผมซึ่งไม่เคยจูบใครแบบนี้มาก่อนได้แต่ตอบรับอย่างไม่ประสา ก่อนจะถูกคชาค่อยๆ ดันตัวให้นอนราบลงบนเตียงอย่างช้าๆ

เราจูบกันอยู่อย่างนั้นเนิ่นนานจนผมหายใจแทบไม่ทัน ดีที่คชาเว้นจังหวะให้ผมได้หายใจ ผมสูดออกซิเจนเข้าปอดเฮือกใหญ่หลังจากริมฝีปากเป็นอิสระ รู้สึกว่าใบหน้าร้อนผะผ่าวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน คชาที่อยู่ใกล้ผมเพียงคืบกัดริมฝีปากคล้ายจะยิ้มก็ไม่ยิ้มก่อนจะพูดประโยคที่ทำให้ผมต้องหน้าร้อนผ่าวขึ้นมา

“มาอ่อยกูแบบนี้ มึงโดนกูกินแน่ไอ้เอ๋อ เตรียมตัวลุกไม่ขึ้นได้เลย”
หน้าร้อนยิ่งกว่าเดิมแล้วแฮะ ไม่ใช่แค่หน้าแล้วด้วย ร้อนไปทั้งตัวเมื่อคชาใช้มือข้างหนึ่งสอดเข้ามาที่ใต้เสื้อของผม ลากลูบไปบนหน้าท้องและแผ่นอกขณะที่มันพรมจูบไล่ลงต่ำมายังซอกคอ

ผมขบกรามแน่น มือทั้งมองข้างกำผ้าปูที่นอนจนยับย่น รู้สึกตัวอีกที เสื้อยืดที่สวมอยู่ก็ถูกถอดออกไปแล้ว ผมเหลือบมองคชาที่ตอนนี้กำลังยืดตัวขึ้นเพื่อถอดเสื้อของตัวเองด้วยความตื่นเต้น พอมันถอดเสร็จและเห็นผมมองอยู่ก็เอ่ยปาก

“หล่อลากน่าปล้ำล่ะสิ แต่โทษทีที่กูเป็นฝ่ายปล้ำมึง”

มันใช่เวลามาหลงตัวเองหรือเปล่าวะ!

ก็ไม่อยากจะใส่ใจหรอกเพราะในตอนนี้คชากลับมาวุ่นวายกับร่างกายผมอีกแล้ว

ริมฝีปากอุ่นร้อนไล่โลมเลียไปตามหน้าท้องและแอ่งสะดือ ก่อนจะมาหยุดที่ยอดอกข้างหนึ่ง สัมผัสวาบหวามที่แล่นพล่านไปทั่วกายจากการถูกปลายลิ้นรุกรานยังตุ่มไตทำให้ผมไม่สามารถควบคุมความต้องการตามธรรมชาติของตัวเองได้

อกแอ่นขึ้นตอบรับการสัมผัส เสียงครางในลำคอดังฮืมออกมาโดยไม่รู้ตัว คชาผละริมฝีปากออกจากการดูดดึงยอดอกของผมเล็กน้อย ก่อนจะบ่นพึมพำ
“มึงก็ไม่จำเป็นต้องทำตัวน่ารักอย่างนี้หรือเปล่าวะ”

ผมเลิกคิ้วสูงด้วยสงสัยว่ามันพูดถึงเรื่องอะไร แต่ไม่ทันได้ถาม คชาก็มีสีหน้าสับสนขึ้นมาพลางบ่นออกมาอีก
“เป็นแค่ไอ้เอ๋อแท้ๆ กล้าทำให้กูใจเต้นเหรอ”

ใจเต้น…หรือว่าคชาก็คิดแบบเดียวกันกับผม!?

อยากรู้ อยากถาม แต่สิ่งที่หลุดออกจากปากมีแต่เสียงร้องที่ฟังไม่ได้ศัพท์ คชาผละไปพับฝาพับโน้ตบุ๊กแล้วหันมาถอดกางเกงผมออก มือหนาลูบไล้กอบกุมส่วนอ่อนไหว ผมสะดุ้งเฮือกด้วยรู้สึกประหลาด ครั้งนี้มันแตกต่างจากตอนที่ผมเมาลิบลับ

...เพราะมันดันรู้สึกชัดเจนทุกอย่างเลยน่ะสิ

มือที่กำผ้าปูที่นอนอยู่ตวัดโอบรัดร่างกายของคชาทันที คชาดึงมือข้างหนึ่งของผมไปสัมผัสยังกลางลำตัวของตัวเอง ขยับไปมาเล็กน้อยเพื่อให้รู้ว่าผมควรทำยังไง

หน้าผมร้อนฉ่าไปหมดแต่ก็ทำตามแต่โดยดี ก่อนที่จะต้องถูกดันตัวลงนอนอีกครั้งเมื่อคชาชักจะทนไม่ไหว อยากจะผสานร่างกายเป็นหนึ่งเดียว ผมว่าผมพร้อมแต่ใจเต้นแรงจนแทบจะระเบิดออกมาเป็นเสี่ยงๆ ทว่าคชากลับไม่ทำในสิ่งที่ควรจะทำ ดันใช้นิ้วสอดแทรกเข้ามาในกายให้ผมได้บิดเร่าอย่างไม่อาจควบคุม พลิกนิดหน่อยก็ไปถูกโดนจุดที่สร้างความหฤหรรษ์ทำอาผมต้องส่งเสียงออกมาไม่หยุด

ทรมาน... ทรมานมาก อยากจะกอดมันฉิบเป๋งเลย

แต่ก็ถูกคชาหยอกเย้าอยู่อย่างนั้นจนผมต้องเอ่ยปาก

“คะ...คชา ขอเถอะ สักที”
คชารู้ว่าผมหมายถึงอะไร มันยิ้มกระหยิ่มก่อนจะโน้มหน้าเข้ามาใกล้
“ขออะไรหืม?”

ยังจะต้องถามอีก มึงจงใจแกล้งใช่ไหมเนี่ย!

“ถ้าไม่บอกก็ไม่ทำนะ”

เอ้า! หยิ่งไปอีก

มาถึงขั้นนี้แล้ว ไม่ทำก็เรื่องของมึงเว้ย!

ผมรู้ว่ามันต้องทำเพราะตัวมันเองก็มีปฏิกิริยาตอบรับเต็มที่ไม่ต่างจากผมเช่นกัน แต่จะให้ผมทำเป็นเงียบก็ทนไม่ไหว สุดท้ายก็ต้องยอมจำนนเอ่ยปากออกไป

“คชา...กอดเราหน่อยนะ”
คชามองผมนิ่ง ทำหน้าเหมือนฮึดฮัดอะไรบางอย่างก่อนยกมือข้างหนึ่งขึ้นลูบหน้าตัวเอง
“น่ารักจังวะ”

พึมพำอยู่คนเดียวแต่ผมดันได้ยิน ก่อนจะตามมาอีกประโยค
“จับกินแม่ง”

พูดจบก็กิน... กินจริงๆ อ้าปากงับมาที่แก้มผมไม่แรงนักด้วยอารามมันเขี้ยว จากนั้นก็เลื่อนไปประกบปากจูบอีกครั้งขณะที่มือก็ของพวกเราก็ยังอยู่ที่ส่วนอ่อนไหวของกันและกันและเคลื่อนไหวไม่หยุด

ถึงจุดหนึ่ง ผมว่าผมทนไม่ไหวละจึงได้รีบบอกเร็วๆ
“คชา...เราจะไป...”
คชายกยิ้มเผล่ “เอาดิ”
“แต่ว่ามันยังไม่ถึงขั้นสุด...ท้าย”

กัดฟันพูด ควบคุมน้ำเสียงด้วยความยากลำบากเพราะคชามันดันเคลื่อนไหวมือเร็วขึ้นจนผมต้องโก่งตัวขึ้นมาจากเตียงเล็กน้อย พลันได้ยินเสียงกระซิบที่ข้างหู

“รอบนี้ใช้มือไปก่อน ไว้เสร็จแล้วกูจะไปซื้อถุงยางกับเจลหล่อลื่นมาต่ออีกรอบ”

เข้าใจละว่าทำไมมันถึงได้ลีลานัก ที่แท้อุปกรณ์ก็ไม่ครบนี่เอง แต่จะอะไรก็ช่างเถอะ รู้แค่ว่าตอนนี้ผมมีความสุขมากในอ้อมแขนของคชาก็พอแล้ว



 
ผ่านไปค่อนคืน ผมว่าผมคิดผิดที่ดันไปชวนคชามันทำเรื่องอย่างว่า ตอนแรกก็คิดว่ามันน่าจะจบที่การทำแค่ภายนอกเหมือนครั้งที่เราเมาน่ะ แต่พอรอบแรกสิ้นสุดไป คชามันก็ดันไปซื้ออุปกรณ์มาจริงๆ แล้วผมก็ต้องเสียบริสุทธิ์ให้มัน

...ไม่รู้จะพูดว่ายังไงดี มันเป็นความรู้สึกที่แปลกประหลาดชะมัด

รู้สึกแปลกแต่ก็รู้สึกดี และคชาก็ไม่ได้ทำอีกรอบอย่างที่ปากว่าด้วย จบรอบสองก็ต่อรอบสาม จากสามเป็นสี่ ทำเอาผมซึ่งเป็นคนเอ่ยปากชวนแทบจะกรอบเพราะเสียพลังงานไปเยอะ

มึงไปตายอดตายอยากมาจากไหนวะ!

สะโพกกับบั้นเอวนี่ปวดจี๊ดๆ เลย แต่จะไปว่าอะไรมันก็ไม่ได้ด้วยเพราะเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นเป็นเพราะผมเอง มาคิดๆ ดูแล้ว ผมเองก็สติไม่ดีเหมือนกันที่มาทำอย่างนี้กับรูมเมทตัวเอง

รูมเมทบ้าบอคอแตกอะไรมีเซ็กส์กันหน้าตาเฉยน่ะ!

ประดักประเดิดขึ้นมาแล้ว มีก็แต่คชาที่ยังวางตัวปกติ ไม่ปกติอย่างเดียวคือนอนกอดผมในสภาพเปลือยเปล่าทั้งคู่ ก่อนที่มันจะถามเมื่อเห็นว่าผมขยับตัว
“ปวดมากมั้ยวะ”

หมายถึงเอวอย่างแน่นอน ผมพยักหน้าทันที
“อือ ก็นายไม่ยั้งแรงเลยนี่หว่า”
“แล้วชอบไหมล่ะ” คชายิ้มเจ้าเล่ห์ ใบหน้าอยู่ใกล้ผมเพียงคืบ
“อื้ม” ผมตอบรับไปตามตรง ทำให้คชารวบผมเข้าไปกอดแน่น
“หยุดเลยมึง หยุดทำหน้าน่ารักเลย กูจะไม่นอกใจท่านฮิคารุกับพี่ชิณณ์เด็ดขาด!” โวยวายๆ ตามมา

ตอนนี้ผมเริ่มเฉยๆ กับสิ่งที่มันพูดละ ทำหูทวนลมไปอย่างนั้น พลางซุกหน้าลงบนไหล่แกร่ง ไม่นานนักคชาก็พูดขึ้นมาอีก
“มึงหิวข้าวยัง ข้าวเย็นยังไม่ได้กินเลยนี่หว่า นี่จะสามทุ่มละ”

เออสิ ก็มึงไม่ยอมให้กูลุกจากเตียงเลย จะเอาเวลาไหนไปกินข้าว...

“หิวแล้ว” ผมว่า
คชาเลยผละออกจากผม “งั้นเดี๋ยวกูไปซื้อข้าว มึงรออยู่ที่นี่แล้วกัน ฝนมันตก เดินลำบาก”

แล้วก็เดินไปคว้าเสื้อผ้ามาสวมพร้อมกับพยักเพยิดให้มองไปนอกระเบียงที่กำลังมีฝนห่าใหญ่ซัดกระหน่ำอยู่
ผมดันตัวขึ้นนั่ง คว้าเสื้อผ้ามาใส่บ้าง
“เดี๋ยวเราไปด้วย”

คชาหันมามองทันที
“ไม่ต้องเสร่อ นอนไปเลยมึงน่ะ ไปกับกู เดี๋ยวคนอื่นก็รู้หมดหรอกว่ามึงเดินเป๋เพราะเพิ่งโดนเย้เฮมา”

มะ...มึงพูดอะไรของมึงเนี่ย! ตรงเกินไป๊!

หน้าร้อนวูบขึ้นมาอีกแล้ว คชาอาศัยจังหวะที่ผมทำหน้าเหลอหลาอยู่ลากผมขึ้นเตียงไปเหมือนเดิม จับให้ลงนอนแล้วจัดการเอาผ้ามาห่มให้เรียบร้อย

“รออยู่นี่แหละ เดี๋ยวกูไปซื้อมาให้ เอาเหมือนเดิมนะ”
ผมพยักหน้า คชาก็ออกจากห้องไป พลันฉุกคิดขึ้นมาได้ว่าไอ้เหมือนเดิมของผมคืออะไร

สงสัยคชาจะจำได้?

คิดแล้วก็กลิ้งเอาหน้าซุกหมอนด้วยความเขินอาย...หรือดีใจก็ไม่รู้เหมือนกัน เอาเป็นว่าผมรู้สึกว่ามันก็ใส่ใจสังเกตผมอยู่เหมือนกัน

หากแต่ดิ้นไปดิ้นมาคนเดียวไม่ทันไร หูก็ได้ยินเสียงเคาะประตูดังระคนกับเสียงฝน ตอนแรกก็ไม่แน่ใจว่าใช่เสียงเคาะประตูหรือเปล่าเพราะเสียงฝนมันดังพอสมควร แต่พอได้ยินรัวๆ แล้วก็มั่นใจเลยรีบพยุงตัวเองขึ้นจากเตียงไปเปิดประตู

คงจะเป็นคชา ลืมเอากระเป๋าตังค์ไปล่ะมั้ง...

คิดแบบนี้นะตอนแรก ทว่าพอเปิดประตูปุ๊บ ผมก็ต้องชะงักปั๊บเมื่อเห็นว่าคนที่รัวประตูเป็นบ้าเป็นหลังเมื่อครู่ไม่ใช่คชา แต่เป็น...
“พี่ชิณณ์...”

ผมครางออกมาพลางมองพี่ชิณณ์ในชุดนักศึกษาเปียกโชกอย่างอึ้งงันขณะที่พี่ชิณณ์เองก็มองผมด้วยสายตาที่ยากจะอ่าน
“พี่ขอคุยอะไรด้วยหน่อยได้ไหมมาวิน”

เขาพูดออกมา เท่านั้นทุกอย่างก็ตกอยู่ในความเงียบงันเพราะผมไม่รู้ว่าจะตอบรับยังไงดี

ให้ตาย โผล่มาทำไมตอนนี้เนี่ย!
-------------------------------
หวายยย เขาได้กันแล้วค่ะ แต่ตัดฉับ 555 เออ อย่าเขียนเลยฉากแบบลึกซึ้ง เอาไปจิ้นกันต่อแล้วกันเพราะแนวเรื่องไม่เหมาะให้เขียนแบบวาบหวามสักเท่าไหร่ รู้แค่ว่านุ้งวินตกเป็นของอิคชาผีบ้าก็พอแล้ว 555

เหลืออีกไม่กี่ตอนก็จะจบละ ประมาณ 5 ตอนได้ ไม่รวมตอนส่งท้ายอีก 2 ตอนนะ อย่างที่บอกว่าเรื่องนี้ไม่ดราม่า เป็นเนื้อเรื่องเบาๆ ใสๆ สติสตังพระเอกไม่ค่อยมีเลยจะอ่านง่ายหน่อยนะคะ

ป.ล.ไปนอนคิดมาทั้งคืนเลยนะว่าคาแร็กเตอร์คชาเอาใครเป็นอิมเมจได้ ตอนนี้ได้คำตอบแล้วค่ะ...แจ็กสัน GOT7 อะ หล่อแต่เพี้ยนๆ 555

พรุ่งนี้จะมาอัปตอนใหม่ให้ค่ะ ฝากกำลังใจไว้ด้วยนะคะ

[ommanymontra]

 

 

[Bronc]

สงสารพี่ชิณณ์ อุตส่าห์ลุยฝนมาหามาวิน แต่มาวิน เป็นของคชาผีบ้า ไม่บอกว่าชอบ แถมจัดไปสี่รออีก
ความรักเป็นเรื่องเข้าใจยากจริงๆ