(◕‿◕Miracle of ⓌⓘⓈⒽ♥ ปาฏิหาริย์แห่งคำอธิษฐาน -18 THE END- [12.3.60] P.20
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: (◕‿◕Miracle of ⓌⓘⓈⒽ♥ ปาฏิหาริย์แห่งคำอธิษฐาน -18 THE END- [12.3.60] P.20  (อ่าน 118219 ครั้ง)

ออฟไลน์ ่jum

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3704
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +53/-4

ออฟไลน์ Unnie

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 177
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
ทำไมตอนนี้สั้น
ทำไมค้าง  :jul3:  :z3:

พระเอกของเราได้กำไรตลอดเรื่องจริงๆ  :hao6:

ออฟไลน์ QXanth139

  • ♡동해 #Always13
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2315
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +77/-6
อย่าแพลนกล้องไปที่โคมไฟเช่นนี้!!!  :laugh:

ออฟไลน์ r.saranya

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 113
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
ตั้งใจกะว่าอ่านจบจะมาพิมพ์แสงดความคิดเห็นเยอะมาก
แต่พอเจอฉากสุดท้ายเข้าไป พังเพดาน โคมไฟ ให้หมดเลยยยยยย  :oo1:

ออฟไลน์ Ryoooo

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3146
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +288/-2
พี่ยู จะให้น้องรับผิดชอบยังไง
น้องยังเด็กๆ ท่องไว้ๆ

ออฟไลน์ Yara

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2104
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-2
น้องจันทร์อ่อยโดยไม่รู้ตัวเหรอนิ ^^

ออฟไลน์ bpyt

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1319
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +37/-2

ออฟไลน์ Kaemmiizz

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 727
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-4
หนูจันทร์นี่น่ารักเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ // อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด แค่จับมือกันให้มั่นคงแล้วก้าวไปด้วยกัน

ออฟไลน์ มะปรางเปรี้ยว

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 340
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-2

ออฟไลน์ imseries

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 176
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
แลวแล่วแล่วแล้วอะจึกๆค้างงงงงง  :ling1:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ seaz

  • รักอยู่ไหน...ใจเรียกหา
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5383
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +381/-9

ออฟไลน์ Unnie

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 177
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
มิกิ ก็คือยัยไส้เดือนนี่นา  :hao4:
ถถถถถ ร้องเฮือกกกกกกแล้วอะไรต่อละพ่อคุณ อย่าเพิ่งตัดฉากไปสิ  :katai4:

ออฟไลน์ RIRIN

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 250
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +492/-2
Miracle of WISH ผมเรียกมันว่าปาฏิหาริย์แห่งคำอธิษฐาน



-14-






   
“คุณจันทร์ตื่นได้แล้วครับ”
เสียงไอ้โซ่เข้ารบกวนโสตประสาทจนต้องขมวดคิ้วแล้วย่นคอซุกเข้าใต้หมอน

“คุณจ้านนนนน”
แสบแก้วหูขนาดคงจะหนีไม่พ้นต้องตื่นแน่นอน

“อือๆๆ ตื่นแล้ว”
ขานรับไปก่อนเอาให้เพื่อนรักได้สบายใจ ไอ้โซ่เองก็เงียบไปครู่ใหญ่ผิดวิสัยจอมตื๊อจนผมต้องผงกหัวและเปิดเปลือกตาขึ้นมอง จึงได้รู้ว่าไอ้โซ่กำลังยืนนิ่งอยู่ข้างเตียง

“คุณจันทร์”
เสียงที่เรียกผมมันเบาหวิวจนรู้สึกใจหายและไม่กล้าแม้แต่จะกระดุกกระดิกตัว ผมครางตอบ ‘อือ’ ในลำคอ ไอ้โซ่หันหน้ามาสบตากับผม ใบหน้าคมคายมีรอยยิ้มแบบฝืดๆ จากนั้นก็ยกมือชี้ไปที่กองผ้าห่มแบบสโลว์โมชั่น

“คุณจันทร์ฝันเปียก?”

หืมม???? ตาโตหูตั้งกับประโยคของไอ้โซ่ และยังไม่ทันที่ผมจะแก้ตัวหรือถามความใดๆ เพิ่มเติม ไอ้โซ่ก็พุ่งตัวเข้ามาอย่างไวแล้วจิ้มจึกเข้าที่คอ

“แล้วที่คอนี่.. รอยอะไรครับ?”

ขมวดคิ้วอย่างครุ่นคิดพร้อมยกมือขึ้นลูบที่คอตัวเอง

“ย..”

“อย่าตอบว่ายุงหรือมดกัด..”

อ้าว เฮ้ยยย! โดนดักทางแบบนี้แล้วผมจะตอบว่าไงละ ไอ้โซ่เหลือบหางตามองผมแล้วทำเสียง ‘จิ๊จ๊ะ’

“ไอ้โซ่ไม่เคยสอนให้คุณจันทร์ปล่อยเนื้อปล่อยตัวแบบนี้นะครับ”

คนเพิ่งจะตื่น สติยังไม่ทันจะครบสมบูรณ์พอจะคิดหาคำตอบได้ทันก็อย่าเพิ่งมั่วสิครับคุณเพื่อน ขอคิดหาคำแก้ตัวนิดนึงก่อนไม่ได้รึไง

“อ อะไรเล่า?”
แก้ตัวไม่ทันก็ตีหน้ามึนไปก่อนละกัน แต่ท่าทางไอ้โซ่จะไม่เชื่อหรอกครับ ยกมือเท้าสะเอวจ้องหน้าผมยังกับองค์แม่มลเข้าประทับร่าง

“รอให้โตกว่านี้อีกหน่อยแล้วค่อยเสียตัวให้คุณพี่ยูก็ได้นี่ครับ ของคุณจันทร์เล็กนิดเดียวไม่อายคุณพี่ยูเขารึไง?”

เดี๋ยวๆๆ ทำไมมันฟังทะแม่งๆ เหมือนโดนหลอกด่าชอบกล

“อ้าว มัวแต่นั่งทำตาโตอ้าปากพะงาบๆ อยู่นั่นแหละ ลุกขึ้นไปอาบน้ำสิครับ ไอ้โซ่ต้องรื้อผ้าปูที่นอน กับผ้าห่มไปซักอีก”

ตกลงไอ้โซ่มันเป็นห่วงผมจริงๆ ใช่มั๊ยครับเนี่ย? แต่ผมเล่นบทตีหน้ามึนก็มึนให้ขั้นสุดครับ ลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างมึนๆ นี่แหละง่ายสุด



.
.
.
.
.




โดนไอ้โซ่บ่นพึมพำจนถึงมหาวิทยาลัยมันจึงยอมหยุดให้ผมได้ไปเรียนส่วนตัวมันเองก็ไปสิงสถิตอยู่ในห้องสมุดเช่นเคย และจากการที่ไอ้โซ่มาเรียนกับผมแทบจะทุกวันทำให้พักนี้มีเพื่อนผู้หญิงที่เรียกตัวเองว่า ‘สาววาย’ เข้ามาทำความรู้จักผมเพิ่มมากขึ้น ซึ่งส่งผลไปยังคำฮิตประจำคณะอย่าง ‘ชาวจันทร์’ ที่นอกจากจะใช้เรียกพวกหัวโบราณล้าหลังแล้วยังรวมถึงรักร่วมเพศประเภทไม้ป่าเดียวกันด้วย ถูกต้องแล้วครับผมกับไอ้โซ่เราทั้งคู่ถูกมองว่าเป็นคู่รักกัน เรียกได้ว่าเรื่องของผมแต่ละเรื่องดังยิ่งกว่าดาวเดือนคณะซะอีก แต่ถามว่าเราแคร์มั๊ย? แล้วไง? ใครแคร์??? พ่อแม่ส่งผมให้มาเรียนครับไม่ได้ให้มานั่งคิดเล็กคิดน้อยกับเรื่องพวกนี้

หมดวิชาคาบบ่ายรุ่นพี่ก็นัดประชุมเรื่องออกค่ายที่จะมีขึ้นอีกไม่กี่วันข้างหน้า แจกกำหนดการเวลาและกิจกรรมพร้อมกับจับฉลากคู่นอนเต้นท์ละ 3 คนซึ่งคละรุ่นพี่รุ่นพี่น้องกันครับ โดยมีกล่องใส่ชื่อรุ่นพี่ปี 2 ถึง 4 เอาไว้แยกเป็นชายหญิงอย่างละกล่องแล้วให้รุ่นน้องปี 1 ไปจับ ผู้ชายก็จับกล่องผู้ชาย ผู้หญิงก็จับกล่องผู้หญิง ผมนั่งมองเพื่อนๆ จับฉลากก็ไม่เห็นมีอะไรให้ตื่นเต้นแต่เมื่อถึงคิวผมเท่านั้นแหละจับฉลากขึ้นมาแล้วเอ่ยชื่อรุ่นพี่ผู้โชคดีทั้ง 2 คนปุ๊ปเสียงกรีดร้องกลองรัวกึกก้องลั่นลานกิจกรรมเลยทีเดียว ส่วนผมนะเหรอ? ได้แต่ถอนหายใจแล้วส่ายหน้าเบาๆ

หมดไปอีก 1 วันสำหรับชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัย วันนี้คนที่มารับผมกับไอ้โซ่เป็นชายหนุ่มที่หน้าตาละอ่อนใสกริ๊กที่ชื่อว่า ‘พบรัก’ ครับ

“จำน้องเปี๊ยกได้มั๊ย?”

ผมกับไอ้โซ่พยักหน้าพร้อมกัน ใครจะจำน้องเปี๊ยกไม่ได้บ้างละครับ ขึ้นมาบนรถมินิคูเปอร์คันเล็กแต่ราคาไม่เล็กตามขนาดนอกจากจะเจอเจ้าของรถแล้วยังมีน้องชายของเจ้าของรถสี่ขาอีกตัวนึงด้วยนะครับ หน้าตายับย่นแต่น่ารักและฉลาดแสนรู้ที่สุด

“ไหนๆ ก็รู้แระ เรียกพี่ว่าพี่ไอละกัน”

“ครับ พี่ไอ”

ระหว่างทางพี่ไอก็ชวนคุยโน่นนี่นั่นจนลืมไปเลยว่าเมื่อก่อนตอนเจอคุณหนูไอครั้งแรกผมกับไอ้โซ่นั่งเกร็งขนาดไหน และที่สำคัญคือลบภาพคุณหนูแสนหวานสาวในฝันของผมทิ้งไปได้เลยเพราะถึงแม้พี่ไอจะตัวเล็กหน้าเด็กและหน้าตาน่ารักสักแค่ไหนแต่เมื่อเป็นตัวของตัวเองแบบนี้แล้วนิสัยแมนสุดๆ เลยครับ นี่แหละไอดอลแบบที่ผมหามานาน

“เดี๋ยวเราหาอะไรกันกินก่อนแล้วค่อยเดินดูของละกันนะ”

“ครับ”

ลูกพี่ว่าไงพวกผมก็ว่าตามนั้นแหละครับ อ่อ ลืมบอกไปว่าวันนี้พี่ไออาสาพาผมกับไอ้โซ่มาซื้อของใช้จำเป็น เพราะจะให้ผมไปพึ่งพาพี่ยูก็คงจะต้องรอไปอีกครึ่งชาติกว่านักธุรกิจคิวทองจะว่าง

กว่าจะฝ่าการจราจรมาถึงห้างดังใจกลางเมืองหลวงได้ก็ใช้เวลานานพอสมควร ซึ่งความจริงแล้วห้างนี้ก็อยู่ไม่ไกลจากคอนโดที่พักสักเท่าไหร่หรอกครับ แต่ผมกับไอ้โซ่ก็ไม่เคยออกมาเดินเที่ยวสักทีด้วยเหตุผลที่ว่าไม่ชอบบรรยากาศผู้คนจอแจดังนั้นวันหยุดก็มักจะหมกตัวพักผ่อนอยู่ในห้องซะมากกว่า

“อยากกินอะไรสั่งได้เลยนะไม่ต้องเกรงใจ”

พี่ไอเลือกร้านอาหารสุกี้ยอดฮิตเพราะคงคิดว่าง่ายสุดสำหรับพวกผม แต่ดูจากราคาเมนูแล้วผมคิดว่าให้พี่ไอเป็นคนสั่งให้น่าจะดีกว่านะครับ

“อ้าว สั่งสิ”

“พี่ไอสั่งมาเถอะครับพวกผมกินได้หมด”
จะกินจนหมดให้คุ้มกับราคาเลยล่ะครับ

“เอางั้นนะ?”

“คร้าบบบ”

หลังจากกวาดสายตาดูเมนูครู่หนึ่ง พี่ไอก็สั่งรวดเดียวจนผมกับไอ้โซ่ฟังแทบไม่ทัน และเมื่อพนักงานรับออร์เดอร์เสร็จน้องเปี๊ยกที่หลบอยู่ในกระเป๋าผ้าก็โผล่หน้าออกมาส่งสายตากลมใส พี่ไอบอกว่าพาน้องเปี๊ยกมาเดินเล่นในห้างบ่อยๆ จนรู้มุมหลบสายตาผู้คนและพนักงาน น้องเปี๊ยกก็ฉลาดนะครับไม่มีส่งเสียงหรือสร้างความรำคาญใดๆ เลย บางครั้งผมยังแอบคิดว่าน้องเปี๊ยกฟังและเข้าใจทุกเรื่องที่พวกเราพูดกันด้วยซ้ำ

ไม่นานพนักงานก็เดินมาเสิร์ฟอาหารจนเต็มโต๊ะ กินกันไปคุยกันไปจนอิ่มพี่ไอก็ชวนไปเดินช้อปปิ้งย่อยอาหารกันต่อ และขณะที่กำลังเดินตามพี่ไอช้อปปิ้ง ผมก็เห็นป้ายโฆษณาภาพยนตร์ญี่ปุ่นโบราณเรื่องหนึ่ง มันทำให้ผมหวนคิดถึงความฝันครั้งล่าสุด อ้อมกอดอันแสนคิดถึงที่เต็มไปด้วยกลิ่นสาปคาวเลือดจากชุดเกราะซามูไร ในความฝันมีสัมผัสที่คุ้นชิน โดยเฉพาะแผ่นหลังกว้างที่เป็นเหมือนดังเกราะกำบังคอยปกป้องผม และคิดไปคิดมาก็พาลทำให้คิดถึงเรื่องเมื่อคืน.. ฝ่ามือใหญ่ที่กอบกุมมือของผมไว้ให้ขยับเคลื่อนไหว รูด และรั้ง จน...

“จริงเหรอน้องจันทร์?”

ห ห๊า??? อะไรเหยอ???

“อ อ่อ ครับ”
ก็ไม่รู้หรอกว่าพี่ไอกับไอ้โซ่คุยเรื่องอะไรกันแต่เพื่อกลบเกลื่อนความใจลอยก็ต้องเออๆ ออๆ ไปก่อนล่ะกัน

“ใจลอยและหน้าแดงแบบนี้คิดอะไรอยู่เอ่ย??”

อ้าว โดนจับได้ว่าใจลอยซะงั้นแล้วทำไมทั้งคู่ต้องหันมามองผมด้วยสายตาจับผิดแบบนั้นล่ะ???

“เพลงเพราะนะเนี่ย”

ยังไม่ทันจะคิดหาข้อแก้ตัว จู่ๆ พี่ไอก็เปลี่ยนประเด็นแบบโค้กหักศอก แล้วลากผมกับไอ้โซ่เดินเข้าไปในโซนเครื่องเขียน แต่ผมเห็นนะว่าพี่ไอหันไปขยิบตากับไอ้โซ่ด้วย

“ฟังสิครับคุณจันทร์ เพลงนี้ไง”

เออๆ ฟังก็ได้ หยุดสนใจสิ่งรอบข้างแล้วตั้งใจฟังเพลงที่เปิดอยู่ในโซนเครื่องเขียน

... ท้องทะเลท้องฟ้ามีเพียงแค่เรา ท่ามกลางหาดทรายขาว
แสงดวงดาวพร่างพราว ประกายสวยงาม
ดั่งบนสวรรค์เปิดทาง ให้คนอ้างว้างอย่างฉัน
บอกความในใจให้เธอได้ฟัง โอกาสอย่างนี้ ต้องพูดไป...

“ว่าทั้งหัวใจ มีแต่เธอนั้น อยากให้เชื่อกัน พยานคือฟ้าที่เฝ้าดู”

ท่อนนี้พี่ไอกับไอ้โซ่ประสานเสียงกันร้องคลอตามเบาๆ ว่าแต่ทำไมต้องเหลือบมองมาทางผมพร้อมกันด้วยครับเนี่ย ผมก็แกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ฟังเพลงต่อไป จะว่าไปผมก็ชอบเพลงนี้มาตั้งนานแล้วเพราะมันน่ารักดี ฟังกี่ทีก็ไม่เคยเบื่อ

..แล้วเธอคิดอย่างไรเมื่อได้รู้บอกที อยากฟังจากปากเธอ
หากเธอก็รัก เธอก็รู้สึกดีๆ เหมือนกัน
แต่เธอก็เขินอายอย่างนั้น ที่จะต้องพูดมา
แค่ร้องว่าอ๊าอิยาอิยา อ๊าอิยาอิยา ก็พอ...

อ้าวเฮ้ย! ฟังเพลงอยู่ดีๆ แล้วทำไมใบหน้าที่เต็มไปด้วยเหงื่อและสายตาที่แสนเร่าร้อนของพี่ยูถึงลอยวาร์ปเข้ามาในหัวของผมได้ละเนี่ย???
...และฉันจะขอเป็นคนนั้นที่ดูแลหัวใจ
ไม่เคยบอกรักใครคนไหนเพิ่งจะมีแค่เธอ....

“และฉันก็อ๊าอิยาอิยา อ๊าอิยาอิยา เหมือนเธอ...”
เหยดด ผมเผลอแหกปากออกมาเสียงดังเชียว แล้วเป็นไงล่ะครับทีนี้ ผมก็ตกเป็นเป้าสายตาจากทุกคนน่ะสิ ไม่ใช่แค่พี่ไอ ไอ้โซ่และน้องเปี๊ยกนะครับ คนที่อยู่ในโซนเครื่องเขียนหันมามองผมเป็นตาเดียว เล่นเอาผมอายจนต้องย่อตัวลงนั่งแล้วยกมือปิดหน้าเอาไว้ ไอ้พี่ยูบ้าเอ้ย! ทำผมจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวทั้งวัน คราวหน้าจะไม่ให้เข้ามาในห้องนอนอีกเลยคอยดู!

เพลงยังคงบรรเลงไป ผมก็ได้แต่ค่อยๆ กลืนน้ำลายลงคอ งานนี้ต้องโทษพี่ยูคนเดียวเลยล่ะครับ เมื่อคืนดันทะลึ่งมาสอนผมช่วยตัวเองให้ถึงจุดสุดยอดไม่พอยังบังคับให้ผมช่วยแท่งยักษ์มโหฬารให้พ่นน้ำอีก แค่คิดก็อ๊าอิยาอิยา.. เหมือนในเพลงนั่นแหละครับ และก่อนที่ผมจะอายจนต้องดึงเสื้อมาปิดหน้า ท่อนฮุคก็วนกลับมาอีกรอบ ความเงียบและความรู้สึกอ๊าอิยาอิยา ของผมก็ปิดฉากลงด้วยรอยยิ้มที่มาพร้อมกับเสียงประสานของพี่ไอและไอ้โซ่ในท่อนจบของเพลง

“แค่เพียงเท่านี้เป็นอันเข้าใจ...”

หืมมม?? ผมเงยมองพี่ไอกับไอ้โซ่ตาปริบๆ ไอ้โซ่ยักคิ้วให้ผม พี่ไอก็ต่อยลงบนหัวไหล่ผมเบาๆ เหมือนจะบอกว่ามันเป็นเรื่องธรรมชาติ โอเคครับ ผมจะเชื่อพี่ไอคิดซะว่ามันเป็นเรื่องธรรมชาติดินฟ้าอากาศลมฝนล่ะกัน   



.
.
.
.
.



อย่าถามว่าผมกับไอ้โซ่ได้อะไรกลับมาจากห้างหรูเช่นนั้นบ้าง เอาเป็นว่าเค้ก ขนม น้ำผลไม้ และของในซุปเปอร์มาเก็ตจำพวกผักสดและของแห้งทั้งหมดที่อยู่ในตู้เย็นขณะนี้เป็นของสมนาคุณจากพี่อั้ให้ผมและไอ้โซ่ได้ติดไม้ติดมือกลับมา

หลังจากอาบน้ำกันเรียบร้อยแล้วผมกับไอ้โซ่ก็มานั่งคุยโทรศัพท์กับคนที่บ้านสวนให้พอได้หายคิดถึง จากนั้นไอ้โซ่ก็เปิดทีวีฟังข่าวสารบ้านเมืองไปด้วยอ่านหนังสือไปด้วย ส่วนผมก็นอนอ่านหนังสืออยู่บนโซฟาข้างๆ ไอ้โซ่นี่แหละ อ่านไปอ่านมาหนังตาก็หย่อนจนเผลอหลับไป และนี่เป็นอีกครั้งครับที่ทำให้ผมฝัน.. ความฝันของเรื่องราวในคืนฤดูใบไม้ผลิ เรื่องเดิม แบบเดิม ซ้ำที่เดิม วนลูปเหมือนกับความฝันเมื่อครั้งก่อนที่ผมจะเจอพี่ยู..

ในความฝันมีเรื่องราวมากมายที่น่าจดจำ ทั้งความงามของดอกซากุระที่บานสะพรั่งภายใต้แสงจันทร์ อีกทั้งอ้อมกอดอันแสนอบอุ่นและความคิดถึงที่ล้นปรี่เต็มหัวใจ แต่สันชาตญาณของผมกลับไม่ได้โฟกัสอยู่ที่สิ่งสวยงามเหล่านั้น มีแค่เพียงภาพที่ผมมองไม่เห็น ภาพที่ถูกแผ่นหลังอันแข็งแกร่งบดบังเอาไว้ราวกับว่าไม่ต้องการให้ผมได้เผชิญกับเขาคนนั้น เจ้าของน้ำเสียงอันไพเราะแต่ทว่าเฉียบขาดและทรงอำนาจ... มิกิ?

“คุณจันทร์?”

ผมสะดุ้งตื่น

“ฝันร้ายเหรอครับ?”

ไอ้โซ่มองหน้าผมด้วยความเป็นห่วง ผมจึงส่ายหน้าเพราะจะตอบว่าฝันร้ายก็ไม่ใช่แต่จะตอบว่าฝันดีก็ไม่ใช่อีกเช่นกัน

“กี่ทุ่มแล้วเนี่ย?”

“สี่ทุ่มครับ คุณจันทร์ลุกขึ้นไปนอนในห้องเถอะ”

ผมพยักหน้ารับแล้วก็ลุกขึ้นเดินเข้าไปล้มตัวลงนอนบนเตียง แต่ผมกลับนอนไม่หลับ.. พลิกตัวไปมาก็แล้ว นับแกะก็แล้ว ข่มตายังไงก็ไม่หลับ ไม่หลงเหลือความง่วงแม้แต่นิดเดียว ผมนอนฟังเสียงเข็มนาฬิกาทำงานไปเรื่อยๆ จนความอดทนหมดลงจึงลุกขึ้นมานั่งขยี้หัวตัวเองเล่น ขณะนี้เวลา 23 นาฬิกา 14 นาที ถ้าผมจะเดินไปเคาะประตูห้อง 1809 จะดูน่าเกลียดมั๊ยน๊า???

“เฮ้อออ”
ถอนหายใจให้ตัวเองก่อนจะลุกขึ้นเดินเข้าครัวไปเปิดตู้เย็นหยิบนมมา 1 กล่อง แล้วเดินออกจากห้องไปหยุดยืนอ่านตัวเลข 1809 อยู่พักใหญ่ สุดท้ายมือก็เผลอไปกดออดหน้าห้องจนได้ ซึ่งแน่นอนครับคนเปิดประตูคือคุณมาซารุ ผมค้อมศีรษะขอโทษที่มารบกวนในตอนดึกพร้อมทั้งฉีกยิ้มหวานและส่งนมในมือให้คุณมาซารุ ได้โปรดอย่าคิดว่ามันเป็นสินบนนะครับ

คุณมาซารุรับนมจากผมด้วยใบหน้าที่ไม่แสดงอารมณ์ใดๆ เหมือนเคย จากนั้นก็ผายมือเชิญผมเข้าไปในห้อง และเหมือนเดิมครับเจ้านายของคุณมาซารุยังคงนั่งทำงานอยู่ในห้องทำงานชั้น 2


ก๊อกๆ


แม้ประตูจะเปิดไว้แต่เพื่อเป็นการไม่เสียมารยาทผมจึงเคาะประตูหน้าห้อง คนที่กำลังก้มหน้าก้มตาอ่านเอกสารอยู่เงยหน้าขึ้นมองผม วินาทีที่สบตากันผมกลับเห็นพี่ยูเป็นภาพของคนที่อยู่ในอดีต เส้นผมยาวที่ถูกรวบไว้ด้านหลังหลุดลงมาปรกใบหน้าคมเข้มเล็กน้อย แววตาคู่นั้นฉายชัดถึงความเจ็บปวดแม้จะเป็นเพียงเสี้ยววินาทีแต่ก็ทำให้ภายในอกด้านซ้ายของผมสะท้านวูบไหว

“จันทร์..”

“พ พี่ยู?”
ตอนนี้คนตรงหน้าของผมกลับมาเป็นอิเคดะยูคนเดิม คิ้วเข้มขมวดมุ่นเล็กน้อย ก่อนจะวางปากกาแล้วลุกขึ้นเดินมาหาผม

“เธอร้องไห้?”

หืม?? ยกมือขึ้นแตะๆ บนแก้ม จึงได้รู้ว่าผมร้องไห้จริงๆ

“เธอเห็นอะไร?”

“ซามูไร”

คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันมากกว่าเดิม

“ผมเห็นพี่ยูในอดีต”

“ฉันในอดีต? ทำไม?”

นี่แหละครับคือคำถามที่ผมเองก็อยากรู้เช่นกัน ทำไมทุกครั้งที่ผมเห็นภาพซ้อนทับของพี่ยูในอดีตผมจะต้องร้องไห้คล้ายจะสำนึกผิดอยู่ในส่วนลึกของจิตใจ แม้จะบอกตัวเองว่าอย่าไปยึดติดกับอดีตให้มองแค่ปัจจุบันมีผมและมีพี่ยูเท่านั้น แต่ไม่ว่าจะทำยังไงอดีตก็ยังคงมาวนเวียนราวกับต้องการจะบอกอะไรกับผม อะไรบางอย่างที่มีแค่ตัวผมเองนี่แหละที่สามารถหาคำตอบได้ คำตอบของความจริงที่ทซึกิปิดบังไว้..

“พี่ยูรู้บ้างมั๊ยว่าในอดีตทซึกิเป็นคนยังไง?”

“ฉันรู้ในรายละเอียดมากนัก ฉันแค่สัมผัสได้ว่าทซึกิแตกต่างจากเธอในตอนนี้ราวกับเป็นคนละคน และรู้แค่ว่าทซึกิโกรธฉัน”

“โกรธเรื่องอะไร?”
พี่ยูส่ายหน้า

“นั่นแสดงว่าเราไม่มีใครรู้สาเหตุที่แท้จริง”

“ฉันรู้เท่าที่คุณปู่ทวดบอกไว้ และรู้เท่าที่สันชาตญาณของฉันจะสัมผัสได้”

“คุณปู่ทวดของพี่ยูบอกอะไรพี่ยูไว้อีกบ้าง? โดยเฉพาะเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างคุณซามูไร ทซึกิ และมิกิ..”

พี่ยูเงียบไปครู่หนึ่ง ดวงตาของเราประสานกันแน่นิ่ง

“มิกิคือพี่สาวของทซึกิ เธอทั้งคู่เป็นบุตรของท่านโชกุน ฉันในอดีตเป็นซามูไรที่ท่านโชกุนหมายหมั้นจะให้แต่งงานกับมิกิ แต่หลังจากที่ท่านหญิงผู้เป็นท่านแม่ของทซึกิสิ้นไป ท่านโชกุนก็ให้ฉันดูแลทซึกิและให้เราเข้าพิธีชุโดกัน”

“พิธีชุโด.. คืออะไรเหรอครับ?”

“ชุโด คือ ประเพณีแห่งสายใยรักที่เปรียบได้ดัง ‘ดอกไม้แห่งจิตวิญญาณของซามุไร’ สำหรับสังคมซามุไร นี่ถือว่าเป็นประเพณีที่มีเกียรติ เป็นการปฏิบัติที่สำคัญ”

คนอธิบายไม่อธิบายแค่เปล่าๆ สายตาส่องประกายวาววับมือก็ขยับกระชับสะโพกผมไว้ แล้วทำไมผมถึงได้รู้สึกเหมือนมีใครเอาไฟมาอังไว้บนใบหน้าแบบนี้ละครับ

“พ พี่ยู..”
เรียกสติก่อนสตาร์ท เฮ้ย! เรียกสติแล้วมาต่อกันครับ หายใจลึกๆ คิดถึงหน้าตายายและพ่อต้อมแม่มลไว้ ‘ส่งลูกมาเรียนไม่ได้ให้มาหาผัว’ เพราะฉะนั้นห้ามเคลิ้มเด็ดขาด!

“พี่ยูฟังจันทร์นะ.. ในความฝันของจันทร์ คุณซามูไรบอกให้ทซึกิหนี.. หนีจากอะไรสักอย่างที่มันคงจะน่ากลัว แล้วทซึกิก็อธิษฐานให้คุณซามูไรตามหาเขาให้เจอ ในความรู้สึกตอนนั้นทซึกิเจ็บปวดอย่างที่สุด และผมคิดว่าทซึกิมีเหตุผลอะไรบางอย่างที่ปิดบังคุณซามูไรเอาไว้”

“เธอกำลังคิดอะไรอยู่?”

“พี่ยูลองคิดดีๆ สิ พี่ยูตามหาจันทร์เพราะความรักที่คุณซามูไรมีต่อทซึกิใช่มั๊ย? แต่เหตุผลที่ทซึกิต้องการให้คุณซามูไรตามหาล่ะ? จันทร์คิดว่านอกจากเหตุผลที่ทซึกิเองก็รักคุณซามูไรแล้วมันยังมีเหตุผลอื่นด้วย”

“เกี่ยวกับมิกิอย่างนั้นเหรอ?”

“จันทร์เองก็ไม่แน่ใจแต่จันทร์คิดว่าจันทร์อยู่เฉยๆ หรือทิ้งมันไว้แบบนี้ไม่ได้ จันทร์จึงจำเป็นต้องหาคำตอบ”

“นั่นอาจจะทำให้เธออาจจะตกอยู่ในอันตราย”

“จันทร์จะไม่เป็นอะไรเพราะจันทร์มีพี่ยูอยู่ตรงนี้แล้วไง.. ไหนหันหลังสิ”
จับพี่ยูหมุนตัว ตอนนี้ผมยืนอยู่ด้านหลังของพี่ยู แผ่นหลังกว้างแข็งแรงบดบังผมแทบมิดแบบนี้แหละ คือคนๆ นี้คนเดียวที่คอยปกป้องผมไว้เสมอ

“สมมติว่าในมือของพี่ยูมีดาบของซามูไรและมีคนร้ายยืนอยู่ตรงนั้น”
ชี้ไปที่พื้นที่ว่างด้านหน้าของพี่ยู ผมได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆ ในลำคอแต่ถึงอย่างนั้นพี่ยูก็ยังแสดงบทบาทตามที่ผมกำกับ มือทั้งสองข้างยกดาบของซามูไรขึ้นด้วยท่วงท่าที่มั่นคงและแข็งแกร่ง ผมยกมือขึ้นวางบนแผ่นหลังที่เปรียบดั่งเหมือนเกราะกำบังคุ้มภัย ชุดนอนผ้าแพรที่พี่ยูสวมใส่เปลี่ยนเป็นสัมผัสหยาบกระด้างของผ้าดิบ ปลายผมยาวที่ถูกรวบไว้ด้านหลังระอยู่บนหลังมือของผม

“โอนี่จัง..”

“หืม?”

คนที่รับบทเป็นซามูไรยืดแผ่นหลังตรงแล้วหันกลับมามองหน้าผม

“จันทร์จะกลับไปเป็นทซึกิ.. จันทร์จะเปิดใจตัวเองในฐานะทซึกิ..”

“เพื่อ?”

“จันทร์อยากจะรู้ความลับที่ทซึกิซ่อนไว้.. เพราะนั่นเป็นเหตุผลเดียวที่จะทำให้คุณซามูไรไม่ต้องรอคอยทซึกิอย่างทรมานอีกต่อไป”

เหตุผลของผมทำให้คนฟังเงียบ ฝ่ามือใหญ่ประคองใบหน้าของผมไว้ ไม่ใช่ว่าผมไม่รู้สึกกลัวในการที่จะเปิดใจเผชิญหน้ากับเรื่องราวในอดีต แต่ถ้าหากคุณซามูไรยังคงจมอยู่กับความทรมานนั่นก็หมายความว่าจิตใจส่วนลึกของพี่ยูในปัจจุบันก็ยังคงถูกรบกวน เช่นเดียวกับผมที่ต่อให้พยายามหนีทซึกิสักแค่ไหนแต่ก็ไม่เคยหนีพ้นเลยสักครั้ง เพราะจิตวิญญาณของทซึกิยังคงซ้อนทับอยู่ในตัวผม อดีตของเราทั้งคู่ทำให้เราได้มาเจอกันไม่ใช่เพียงเพราะ ‘รัก’ แต่มันยังมีเหตุผลบางอย่างที่ถูกปิดซ่อนไว้

“ถ้าเธอต้องการอย่างนั้น ฉันก็มีหน้าที่ปกป้องเธอ”

“น่ารักที่สุดเลยแฟนใครเนี่ย?”

“แฟนน้องจันทร์”

อั่ยยะ! ตอบถูกใจ งั้นผมให้จูบเป็นรางวัลละกัน สบตาให้หวานฉ่ำแล้วเขย่งเท้า คว้าคอหมับโน้มมาประทับริมฝีปากเลยสิครับรออะไร



.
.
.
.
.
.



TBC...  :oni1:






นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของรินล้วนๆ นะคะ เรื่องราว เหตุการณ์ และข้อมูลต่างๆ ล้วนเอามาดัดแปลงให้เข้ากับเนื้อเรื่องและใช้เพื่อเพิ่มอรรถรสเท่านั้นค่ะ





รักคนอ่านและ + เป็ด ทุกความคิดเห็นนะคะ
ขอบคุณมากๆๆๆๆๆๆ เลยนะคะ  :hao5:
[/b]
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 22-02-2017 12:15:46 โดย RIRIN »

ออฟไลน์ hoshinokoe

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1042
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +31/-0
แหม ขนาดเครียดๆ ยังจะแอบหวาน 555

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26

ออฟไลน์ pooinfinity

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1479
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +140/-3
นึกอะไรไม่ออกนอกจาก อ้อร้อจริงๆลูกชั้น 5555555555

ออฟไลน์ เด็กดอยดาว

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 110
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
น้องไอ น้องเปี๊ยกกกกมาให้หอมแก้มคนละฟอด


มีแววว่าจะเริ่มไม่เป็นไปตามที่คิดไว้ซะแล้วสิ
ยิ่งได้ยินชื่อ มิกิ อิคุณไส้เดือนแน่ๆ เลย :beat:

ออฟไลน์ takara

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4145
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +379/-13

ออฟไลน์ Unnie

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 177
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
ในความเครียดมีความน่ารัก
และในความน่ารักมีความเครียด
อ่านไปยิ้มไป และก็เครียดไปด้วยในตอนเดียว  :hao5:

น้องจันทร์ลูก เก็บอาการนิดนึงก็ดีนะคะ  :hao6:

ออฟไลน์ i_Tipz

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 160
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ sirin_chadada

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4102
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-8
มีอะไรมากกว่าที่เห็นหรือนี่

ออฟไลน์ QXanth139

  • ♡동해 #Always13
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2315
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +77/-6
ตามหาความจริงกันต่อไป  :katai4:

ออฟไลน์ fay 13

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5635
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +286/-44

ออฟไลน์ seaz

  • รักอยู่ไหน...ใจเรียกหา
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5383
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +381/-9
หวานนนนนนน แต่กลัวยัยคุณพี่แผลงฤทธิ์เนี่ยสิ

ออฟไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7515
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11

ออฟไลน์ Kaemmiizz

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 727
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-4
เค้าจะเปิดใจกันแล้ววววว มันต้องมีเงื่อนงำบางอย่างที่เกี่ยวกับมิกิแน่ๆ ขอให้ทำสำเร็จนะหนูจันทร์คนขี้อ่อย (อย่าลืมนะ 1 จูบ=1 ยก)

ออฟไลน์ imseries

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 176
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
น้องจันทร์นี่อ้อยได้ทุกสถานการณ์จริงๆ ไม่หื่นเลย ไม่สักนิดดดด :hao6:

ออฟไลน์ Yara

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2104
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-2
พ่อแม่ให้มาเรียนนะ ไม่ได้ให้มาหาสามีนะน้องจันทร์

ออฟไลน์ lizzii

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6283
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +271/-2
มีความซับซ้อน มิกินี่ท่าจะร้ายไม่เบา

ออฟไลน์ •♀NoM!_KunG♀•

  • *,*โสดสนิทศิษย์พยักหน้า*,*
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7524
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +181/-8
บ่นจะอ่อย จะแสดงออกก้อชัดเกิ้น 5555

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด