ด้ายแดง ตอนพิเศษ เรื่องของมะนาวและพี่ดอกไม้ P72 [05/04/17]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ด้ายแดง ตอนพิเศษ เรื่องของมะนาวและพี่ดอกไม้ P72 [05/04/17]  (อ่าน 1119537 ครั้ง)

ออฟไลน์ JokerGirl

  • ∀Σ❤∀ΔΣ Forever^^
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2921
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +128/-3
เปิดตัวอย่างเป็นทางการ ดีกับใจจริงๆเรื่องนี้ o18 ภาพอดีตค่อยๆ เผย รอตอนต่อไปค่ะ

น่ากินมากเลยจะไปลองทำบ้าง :hao6:

ออฟไลน์ nolirin

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2755
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +274/-5
โอ๊ะ....หรือแม่พี่ดีน จะเป็นหลานของอิน?

ออฟไลน์ taran

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 325
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-0
 :hao7: :hao7: :hao7:
จะเข้าห้องผู้ชายแล้ววววววววว ลุกชายเดี๊ยน ฮ่าๆๆๆๆๆ
พี่ดีนกำลังทำไรหรอ ให้พี่ศิลป์ทำไรอะเฮีย

ออฟไลน์ Honeyhoney

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 403
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-2
 :ling1:  ค้างงงเลยย  อลินคือหลานใช่ไหมมมม ฮือ อยากอ่านต่อแล้วววววติดมาก

ออฟไลน์ uknowvry

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4438
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +284/-6
อ๋อออออ

ออฟไลน์ ~ณิมมานรฎี~

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1070
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +139/-2
รู้สึกลุ้นตามเลยยยย. อยากรู้ๆๆๆ :katai5:

ออฟไลน์ yuyie

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2112
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +92/-5
หรือแม่พี่ดีนคืออลินล่ะ  :hao4:

ออฟไลน์ ่jjay

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 454
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +70/-0
ใกล้จะรู้ความจริงแล้วสินะ :katai2-1:

ออฟไลน์ myapril

  • Tomorrow
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1436
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +85/-3
ดีนเป็นลูกของอลินเหรอเนี่ย ดีๆ
ดีนภามน่ารัก และลำไยน่ากินมากค่ะ555

ออฟไลน์ pigarea

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 748
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-1
ภพใหม่ชาติใหม่ จะมีปัญหาเรื่องครอบครัวอีกไหม
ในด่านของพี่น้องไม่มีปัญหาแหละ แต่พ่อแม่ละ   :ling3:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: ด้ายแดง ตอนที่ 15 ผมอยู่นี่ P25 [26/11/16]
« ตอบ #789 เมื่อ: 28-11-2016 11:19:46 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ shoi_toei

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4359
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +222/-26
จุดใต้ตำตอไปอีกกก

ออฟไลน์ koikoi

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3861
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +311/-13
แล้วแม่พี่ดีนจะรู้เรื่องไหมตอนนั้นยังเด็กอยู่เลย

ออฟไลน์ omuya

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2023
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +121/-9
อ่านเรื่องนี้ที่ไร ลุ้นตัวโกงทุกตอน ลุ้นทั้งอดีต และทั้งปัจจุบัน

ออฟไลน์ maemix

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4403
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +299/-3
พี่ดีนเริ่มตามหาอดีตแล้ว
อลินเป็นใคร แม่พี่ดีนรึป่าว

ออฟไลน์ Suiji

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 23
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
อื้อหือ เริ่มเข้มข้น
ที่แท้ แม่พระเอกก็เป็นหลานนายเอกเมื่อชาติที่แล้ว><

 :katai4:

รีบมาต่อน้า^^

ออฟไลน์ Ryoooo

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3146
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +288/-2
อ่านทั้งสิบห้าตอนอีกรอบ เพื่อซึมซับบรรยากาศดีๆของพี่ดีนน้องภามมม

ออฟไลน์ Lemon_Tea

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1641
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +71/-2
รอคอยๆ

ออฟไลน์ penneeamoon

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 259
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
 :mew6: :mew6: :mew6: :mew6: :mew6:

ออฟไลน์ Shonteen

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 500
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-2
แม่แกะขี้เกียจความาต่อได้แล้วคะ

ออฟไลน์ dilokrittisak

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 225
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
มาต่อไวๆนะคะ

ชอบบมากๆเลย :hao5: :hao5:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: ด้ายแดง ตอนที่ 15 ผมอยู่นี่ P25 [26/11/16]
« ตอบ #799 เมื่อ: 03-12-2016 22:05:24 »





ออฟไลน์ Ammair

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 20
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
มารอตอนต่อไปจร้า :z3: :z3:

ออฟไลน์ THiiCHA

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1840
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +212/-4
หายไปนานจัง 
 :hao5: :hao5:

ออฟไลน์ againagain

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 6
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-1
วาดน้องตัวหนนไปอ่ะ หรือจะเอาแบบนี้อยู่เเล้วเราไม่รู้นะ แต่เนื้อเรื่องที่อ่านเราคิดอิมเมจน้องอีกอย่างนึง แต่มาเห็นภาพวาดน้องอีกอย่างนึก  เนื้อเรื่องสนุกอ่ะ ตามหามานานเเล้วนิยายพวก ด้ายแดง แบบนี้  แต่เราอยากให้น้องตัวเล็กๆ น่ารักๆ อ่ะ -///-

ออฟไลน์ lazysheep

  • เป็ดนักเขียน
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 273
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +171/-2
CH16 ไม่เป็นไร



ความเย็นของเครื่องปรับอากาศปะทะเข้าที่ผิวหน้า ในห้องค่อนข้างสลัวเพราะมีผ้าม่านบางๆปิดหน้าต่างเอาไว้ กลางเตียงหลังโตขนาดคิงไซส์เจ้าของห้องหลับอยู่ตรงนั้น


ภามมองไปรอบๆห้องที่ค่อนข้างโล่ง มีเพียงตู้ใส่หนังสือ ชั้นวางรางวัลจากการว่ายน้ำและโต๊ะอ่านหนังสือที่อยู่ใกล้เตียงนอน เขาเดินไปหยุดที่โต๊ะเม้มปากเล็กน้อยเมื่อเห็นพวงกุญแจที่ตัวเองให้วางอยู่คู่มือถือกับกระเป๋าสตางค์ ตอนนี้มันไม่ได้มีแค่กุญแจห้องของเขาแต่ดูเหมือนจะมีกุญแจรถกับกุญแจอื่นๆห้อยรวมอยู่ด้วย


เด็กหนุ่มเลื่อนสายตามาที่คนบนเตียง ดวงตาสีสวยตอนนี้ปิดสนิท ผมยุ่งเล็กน้อยปรกใบหน้าทำให้ดูละมุนขึ้น 


หัวใจของผู้บุกรุกเต้นระรัว


ภามตัดสินใจปีนขึ้นไปบนเตียงแล้วแตะเรียกเจ้าของห้องเบาๆ

“พี่ดีน ตื่นได้แล้วครับ ทุกคนรอกินข้าวอยู่”
   
“...”


เด็กหนุ่มถอนใจเพราะไม่มีปฏิกิริยาอะไรตอบกลับมา เขานั่งมองใบหน้าคมเข้มอยู่ครู่แล้วแอบเอื้อมมือไปปัดผมยุ่งๆให้ หยุดมือเล็กน้อยเมื่อเห็นรอยปานบนขมับ ก่อนจะค่อยๆ แตะปลายนิ้วลงบนนั้นเชื่องช้าเหมือนกลัวอีกฝ่ายจะเจ็บ


รอยปานที่คล้ายกันกับของเขา..


สายตาที่ทอดมองละมุนลง ความรู้สึกบางอย่างมันตื้อขึ้นมาในอกเหมือนโดนทำร้ายหัวใจซ้ำๆ ภามใช้ปลายนิ้วปัดผมอีกฝ่ายขึ้นแล้วค่อยๆก้มหน้าลงสัมผัสที่รอยปานนั้นด้วยริมฝีปากอย่างแผ่วเบา..นุ่มนวลราวกับจะปลอบโยน


“ลักหลับ?” เสียงทุ้มต่ำจากคนที่หลับอยู่ดังแว่วขึ้นมา ทำให้ภามรีบดันตัวขึ้นทันที


ดวงตาสีเทาอมเขียวกำลังมองเขาเต็มสองตา


“เอ๋!???”


พลันภาพตรงหน้าก็หมุนกลับหัวกลับหาง แล้วร่างทั้งร่างก็หงายตุบลงบนเตียงนอนนุ่ม ภามหลับตาปี๋ด้วยความตกใจพอตั้งสติได้เขาก็ค่อยๆหรี่ตาขึ้นมอง


ดะ เดี๋ยวนะ


ใบหน้าคร้ามคมอยู่ใกล้เสียจนใจหวั่นแถมชิดจนจมูกแทบจะชนกัน เรียกว่าชัดระดับHD เด็กหนุ่มมองซ้ายมองขวาแล้วพบว่าตัวเองโดนกักไว้ในอ้อมกอดของพี่ดีนเป็นที่เรียบร้อย ที่สำคัญ..


ทำไมไม่ใส่เสื้อครับ!!!!





“พะ ..พี่....” ภามเรียกเสียงตะกุกตะกัก


“มาได้ยังไงครับ” คนถามยังติดงัวเงียเล็กน้อย ซึ่งภามขอฟันธงว่าน่าจะยังกึ่งหลับกึ่งตื่นอยู่แน่ๆ


“เดลพา...อื้อ!” ย่นคอหลับตาปี๋เมื่อจมูกโด่งๆขยับมาที่ซอกคอ ลมหายใจร้อนผ่าวที่สัมผัสบนผิวเนื้อทำเอาภามหัวใจจะวาย


“พะ พะ พะ พี่ ดีนนนนน ” ถ้าสงสัยว่าเป็นตัวจริงรึเปล่าก็ไม่เห็นต้องดมกลิ่นพิสูจน์เลย!


เด็กน้อยมือไม้สั่นดันไหล่กว้างเอาไว้ แต่ผิวกายร้อนของคนพี่ก็ไม่ต่างจากไฟที่ทำให้มือลวก ภามแทบกลั้นหายใจเมื่อริมฝีปากร้อนผ่าวกดจูบที่คอหนักๆ พร้อมสัมผัสคลอเคลียเหมือนไม่อยากผละออกไป


ละเมอ? ไม่น่าใช่??? ไม่ใช่แล้ว ไม่ใช่แน่ๆ!! ภามเบิกตากว้างกว่าเดิมเมื่อเห็นดวงตาคู่สวยกำลังหรี่มอง แววตาของพี่ดีนฉายความพึงพอใจชัดเจนบ่งบอกว่าเจ้าของร่างไม่ได้ละเมอหรือเพิ่งตื่นแน่ๆ


เขาโดนพี่ดีนเล่นเข้าแล้ว!


ริมฝีปากร้อนเริ่มขยับเลื่อนขึ้น สัญญาณเตือนในหัวก็ส่งเสียงลั่นจนภามต้องรีบร้องห้าม


“พี่..ฮื่อ…..อืม...”


คำห้ามสุดท้ายกลืนหายด้วยลิ้นและริมฝีปากที่รุกรานมาถึง ความร้อนรุ่มบดเบียดเร่งเร้ากว่าที่เคยเป็นมาจนหายใจหายคอไม่ทัน ภามอ้าปากตะครุบอากาศเมื่อพี่ดีนขยับริมฝีปากเปลี่ยนมุมแต่ยังไม่ทันไรก็โดนประกบปิดอีกครั้ง



ร้อนไปทั้งตัว



ไม่ใช่จูบหวานละเมียดละไมอย่างที่เคยทำ ไม่ใช่จูบที่ละลายความคิดถึง แต่มันเป็นจูบที่เต็มไปด้วยกลิ่นไอของความปรารถนา


ดีนผละริมฝีปากออกเล็กน้อย มองดวงหน้าแดงก่ำที่กำลังหอบหายใจด้วยความเอ็นดู ในตอนแรกแค่กะว่าจะแกล้งหยอกแต่พอได้สัมผัสผิวลื่นมือเขาก็อดใจไม่ได้จนเผลอรังแกไป


 ริมฝีปากบางตอนนี้วาววับฉ่ำชื้นเชื้อชวนให้เขาลิ้มลองซ้ำๆ ดวงตาสีสวยจ้องมองหยดน้ำใสที่กลืนไม่ทันจนไหลเลอะมาถึงปลายคาง ดีนใจแกว่งวูบ เขาหายใจหนักก่อนจะก้มลงจัดการทำความสะอาดมันด้วยปลายลิ้นกวาดไล่จากปลายคางลากขึ้นมาถึงริมฝีปากแดงช้ำอีกครั้ง ร่างในอ้อมแขนสั่นระริก ดวงตาของพวกเขามองสบกันด้วยหัวใจที่เต้นแรง


แล้วริมฝีปากก็สัมผัสกันอีกครั้ง ลิ้นแตะลิ้นราวกับจะกลืนกิน พัวพันจนเกิดเสียงน่าอาย ภามเกร็งร่างจิกเล็บลงบนแผ่นอกกว้างจนขึ้นรอย สัมผัสวาบหวามตะกรุมตะกรามเรียกร้องเหมือนเปลวไฟที่จุดติดกระดาษ



...และกำลังเผาไหม้พวกเขาเข้าด้วยกัน







ภามรู้สึกตาลาย ทรมานหายใจไม่ออกเหมือนกำลังจมน้ำ เขาพยายามตะเกียกตะกายหาทางระบายความอึดอัด


ไม่ได้ ไม่ได้ ต้องหยุด


“อ้ะ พี่ดีน!!”


เด็กน้อยเบือนหน้าออกเบิกตาโพลงเมื่ออีกฝ่ายเบียดสะโพกลงมา ตัวแข็งทื่อเกร็งไปทั้งร่าง แก้มของเขาร้อนผ่าวกับความแนบชิดผ่านเนื้อผ้าตัวบาง


เสียงของน้องทำให้ดีนชะงักกึกแล้วพวกเขาทั้งคู่ก็มองสบตากันอีกครั้งเห็นถึงความหวั่นไหวลังเลใจของกันและกัน มันยังเร็วเกินไป..


“...พี่…” ภามร้องเรียกเสียงสั่น ชายหนุ่มหลับตาลงสูดลมหายใจลึกแล้วลูบหน้าตัวเองแรงๆ


“ขอโทษ..พี่ขอโทษ” ก้มลงเอาหน้าผากชนกับอีกฝ่าย 


ภามส่ายหัว เขาโอบแขนรอบไหล่กว้างบีบเบาๆ


“ไม่..เป็นไรครับ”


พอตั้งสติได้ต่างคนต่างก็ทำอะไรไม่ถูก ดีนขยับลุกแล้วดึงน้องให้นั่งตาม จัดการเสยผมยุ่งๆของอีกฝ่ายพร้อมกับจัดเสื้อผ้าให้เสร็จสรรพ


“จะรอพี่อาบน้ำหรือจะลงไปก่อน”


ภามตะครุบมือใหญ่ที่เลื่อนลงมาจะติดกระดุมกางเกงให้ เขาทำตาโตตกใจเพราะไม่รู้โดนปลดไปตอนไหน ฝืนดื้อยื้อแขนสุดท้ายคนพี่ก็ยอมให้น้องมุดผ้าห่มแต่งตัวให้เรียบร้อย


“ผะ ผมจะลงไปก่อน”


ท่าทางเก้ๆกังๆจุดรอยยิ้มคนขี้แกล้ง ดีนหัวเราะเบาๆยอมถอยทัพไปหยิบผ้าเช็ดตัวเดินหายเข้าห้องน้ำ ปล่อยน้องที่ดูแตกตื่นไว้บนเตียงขดตัวเป็นก้อนเอาไว้แบบนั้น


ทำอะไรลงไป!!???


ภามขยี้หัวตัวเองแล้วมุดหน้าหายเข้ากองผ้าห่มซ่อนใบหน้าร้อนเป็นไฟเอาไว้ เพียงแค่เริ่มสัมผัสกันมันก็ลามพรึบจนห้ามแทบไม่อยู่ เหมือนร่างกายของเขากับพี่ดีนรู้จักกันมาก่อน


รู้แม้กระทั่งว่าจับแตะตรงไหนแล้วจะรู้สึกดี


“โอยยยยยย พอๆๆๆ” หมุนตัวลงจากเตียงแต่ดันขาอ่อนไร้เรี่ยวแรงไถลลงไปนั่งกับพื้น เด็กหนุ่มกัดฟันสงบสติอยู่หลายนาทีกว่าจะลุกขึ้นได้  เขาจัดการพับผ้าห่มให้เรียบร้อยแล้วเปิดแน่บหนีออกมาก่อนคนพี่จะอาบน้ำเสร็จ


เด็กสติแตกวิ่งทั่กๆ หยุดชะงักตรงที่พักบันไดเหล่มองรูปของพี่ดีนแล้วย่นจมูกใส่ เขาจิ้มจึกที่ตำแหน่งเดิมในรูปแรงๆพร้อมขมุบขมิบบ่น


“ลามก!!”


แล้วกลอกตาเล็กน้อย


“ผมก็ด้วย” เขายอมรับแต่โดยดี


ภามตัดสินใจ ถ้าเป็นไปได้จะไม่ขึ้นมาปลุกพี่ดีนอีกแล้วขอสัญญาเลย



“หิว” เสียงทีมดังขึ้นพร้อมๆกับที่ลงมาถึงชั้นหนึ่งพอดี เพื่อนซี้ยืนพิงกำแพงเหล่มองเขาที่สะดุ้งโหยงดูเหมือนจะรออยู่นานแล้ว ภามยิ้มแหยแล้วรีบก้มหน้าก้มตาหลบแต่พอเดินผ่านก็โดนลากคอเสื้อไว้ก่อน


ทีมกวาดตามองอีกฝ่ายหัวจรดเท้าแล้วถอนใจ


“ให้ตาย ปลุกยังไงของมึงวะ”


“หา” ตีหน้าซื่อตาใส แต่ก็โดนทีมดีดเหม่งใส่จนร้องโอ้ย


“อย่ามาทำใส ไปส่องกระจกในห้องน้ำไป๊แล้วค่อยไปห้องกินข้าว” รุนหลังเพื่อนที่ยังงุนงงเข้าห้องน้ำที่อยู่ใกล้ๆ


ภามขมวดคิ้วเขาเดินไปที่อ่างล้างมือ ภาพที่สะท้อนในกระจกทำเอาเขาอ้าปากค้าง


แก้มแดงก่ำ ปากแดงช้ำ รอยจ้ำแดงที่คอ ดูยังไงก็โดนฟัดมาชัดๆ !


“ไงล่ะ ขืนเดินเข้าห้องกินข้าวสภาพนี้ไม่เหลือแน่” ทีมกอดคออีกฝ่ายแล้วแสยะยิ้ม “ว่าแต่..ถึงไหนกันแล้ววะ”


“อะไรถึงไหน” ภามวักน้ำล้างหน้าแล้วเหล่มองคนถาม


“จิ๊ ก็นั่นไง กับพี่ดีนถึงไหนกันแล้ว”


คนโดนถามตัวแข็งทื่อ ภาพที่พยายามลืมไปเมื่อกี้พุ่งเข้าสู่สมองอีกครั้ง ใบหน้าเปียกชื้นแดงก่ำ ภามรีบสะบัดน้ำใส่ไอ้เพื่อนลามกพร้อมแยกเขี้ยวงุด


“ไม่ถึงไหนทั้งนั้นแหละโว้ย” รีบเช็ดหน้าเช็ดตาพุ่งตัวไปที่ห้องกินข้าวอย่างไว




รอยยิ้มกรุ้มกริ่มล้อเลียนจากสมาชิกบนโต๊ะกินข้าวทำเอาภามอยากคว่ำอาหารเช้าบนโต๊ะ เขานั่งตัวหดกินข้าวเงียบๆ อยู่ข้างพี่ดีนที่มานั่งข้างกัน การล้างหน้าเมื่อกี้ไม่ช่วยอะไรและมันก็ยังแดงหนักเมื่อสบตากับตัวต้นเหตุ ดอนกลั้นหัวเราะแอบยักคิ้วแซวพี่ชายเพราะสภาพภามมันชัดเจนว่าโดนแกล้งมาเต็มที่ เอาจริงๆเขาก็ไม่คิดว่าพี่ชายจะขี้แกล้งได้ขนาดนี้ ส่วนเดลกับมะนาวแอบร้อนหน้าไปด้วย พวกเธอไม่กล้าจินตนาการว่าเกิดอะไรขึ้นแต่ก็อดไม่ได้ที่จะกรี๊ดใส่เพจเฟซบุ้ค รัวๆ


“แล้วจะทำอะไรกันต่อ” ดีนรวบช้อนเมื่อกินเสร็จ พลางมองไปทางน้องสาวรอคำตอบ


“เดี๋ยวช่วงเช้าจะอ่านหนังสือสอบกันก่อนค่ะ แล้วบ่ายๆจะทำขนม”


ชายหนุ่มพยักหน้า เขาเองก็ได้ยินน้องสาวพูดอยู่เหมือนกันว่าอยากทำขนมไว้เซอร์ไพรส์พ่อกับ คิดถึงตรงนี้ดีนก็อดถอนใจไม่ได้ แม่กลับมายังไม่เท่าไหร่แต่กับพ่อที่ชอบบ่นว่าเขานิสัยเหมือนย่านี่สิ


แม่ของเขาค่อนข้างหัวสมัยใหม่ เป็นผู้หญิงร่าเริงอย่างที่ดอนกับเดลได้รับสืบทอดมา เป็นคนที่มองโลกในแง่ดีจนน่าตกใจ แต่พ่อค่อนข้างเงียบและไม่ถูกกับย่าอาจเป็นเพราะคุณย่าเคยกีดกันเรื่องแต่งงาน


คิดแล้วก็ขำ พ่อทะเลาะกับย่าแทบตายเรื่องแม่ท้องเขาก่อนเรียนจบ ตัดแม่ตัดลูกไม่คุยกันแต่พอเขาเกิดมาธุรกิจพ่อกลับมีปัญหาจนเลี้ยงลูกไม่ไหวต้องหิ้วไปให้ย่าเลี้ยง ผ่านไปแค่ปีเดียวโชคก็เข้าข้างงานประสบความสำเร็จ ในตอนนั้นดอนก็เกิดมา


แต่ตอนนั้นย่าก็ไม่ยอมปล่อยมือจากเขาเสียแล้ว


ผ่านไป18ปี ทำให้เข้าหน้ากันไม่ติดอย่างที่เห็น อะไรสักอย่างมันขวางกั้นระหว่างเขากับครอบครัวเอาไว้


“พี่..” เสียงเรียกปลุกดีนออกจากภวังค์ เขาหันไปมองคนข้างตัวแล้วก็พบกับรอยยิ้มจากน้องและสัมผัสเบาๆที่ต้นขาทำให้เขาต้องยิ้มตอบ


ถ้าตอนนี้เขากำลังเดินหลงทางอยู่ในอุโมงค์มืด ภามก็เหมือนแสงสว่างตรงทางออก..




ติ๊ดๆๆๆ


เสียงเรียกเตือนอะไรสักอย่างดังขึ้น สมาชิกที่กำลังจะเก็บจานไปไว้ในครัวถึงกับมองหาว่าต้นเสียงมาจากไหน


“ภาม ไอ้นี่ดัง” มะนาวหยิบแท็ปเล็ตจากโซฟาส่งมาให้


เด็กหนุ่มทำหน้าแปลกใจ เพราะเบอร์ที่เขาใช้กับแท็ปเล็ตเป็นเบอร์สำหรับครอบครัวเท่านั้น ตอนนี้หน้าจอมันขึ้นสายเรียกเข้าพร้อมตัวเลขยาวเป็นพรืด เขารีบกดรับเฟซไทม์ทันที


[“พี่!!!!!!”] เสียงเรียกจากในโทรศัพท์ดังจนสะดุ้งโหยงกันเกือบหมด เสียงโวยวายของใครสักคนมาเป็นชุดเหมือนเก็บกดเอาไว้


“ภูมิ” ภามเอานิ้วชี้แตะปากตัวเอง ส่งเสียงชู่ๆให้น้องลดเสียงโวยวายลงหน่อย


[“ทำไม นี่พี่อยู่ไหนเนี่ย”] ไอ้ตัวแสบยังไม่เลิกแถมพยายามเพ่งมองฉากหลังไม่คุ้นตา


“บ้านเพื่อน” หันหน้าจอไปที่เดลกับมะนาว สองสาวโบกมือหยอยๆ อย่างเป็นมิตร


“น้องเหรอ” มะนาวมองเด็กน้อยในจอ


เด็กหนุ่มน่าจะอยู่ประมาณม.ปลายหน้าตาคล้ายๆภามชนิดที่เห็นปุ๊บก็รู้เลยว่าเป็นน้อง


“อือ น้องชายชื่อภูมิอยู่เกรด...อา ม.สี่”


[“หูย มาบ้านสาวๆแต่เช้า ต้องฟ้องแม่!!” ]


ภามกลอกตากับความมโนของน้อง เขาพลิกหน้าจอไปยังทีมกับพี่ดอนที่กำลังมองเขาอย่างสนใจ


“คนอื่นก็มี..”


[“อ้าว ไรเนี่ย..”] ภูมิทำหน้าเหี่ยว [“แล้วคนไหนเป็นกิ๊กพี่ สองคนนี้” ]ชี้ที่ทีมกับดอน[ “หรือสองคนเมื่อตะกี้” ]


เสียงหัวเราะระเบิดก้องห้องอาหาร ในขณะที่ภามหน้าแดงก่ำพลิกหน้าจอกลับมาแล้วแยกเขี้ยวใส่น้องชาย มีอย่างที่ไหนถึงถามว่าคนไหนเป็นกิ๊ก แถมยังรวมผู้ชายไว้ในหมวดนี้ด้วย


“ไม่มีทั้งนั้นแหละ”


ภูมิกอดอกทำเสียงหื้มมมหรี่ตามองพี่ชายสุดหวง


“แล้วโทรมาทำไม ทางนิวยอร์กน่าจะสองทุ่มใช่ไหม” ปกติครอบครัวเขาจะโทรมาหาสองอาทิตย์ครั้ง แต่ถ้าจำไม่ผิดเขาเพิ่งโทรคุยกับแม่ไปเอง


[“ก็พี่น่ะ...”] ภูมิตั้งท่าจะโวยวาย แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นแวบๆว่าใครสักคนที่นั่งข้างพี่ชายลุกจากโต๊ะเดินไปอีกทาง [“ใครอ่ะ”]


“เอ่อ...........” ภามชะงักรวมถึงคนอื่นๆที่นั่งฟังอยู่ด้วย เขาไม่อยากโกหกแต่ก็ไม่รู้ว่าถ้าบอกทุกอย่างไปที่บ้านจะรับได้ไหม ในตอนแรกเขาตั้งใจให้อะไรๆลงตัวมากกว่านี้ก่อนถึงค่อยบอก...


ดีนเดินกลับมาที่โต๊ะอาหารอีกครั้งพร้อมขวดน้ำเย็นจัด เขาทิ้งตัวลงนั่งข้างน้องเลิกคิ้วเล็กน้อยเมื่อเห็นใบหน้าสดใสกลายเป็นกังวลใจ


เขาจับไหล่ภามแล้วชะโงกหน้าเข้าไปในจอว่าเกิดอะไรขึ้น


[“อ้ะ”] ภูมิทำตาโตก่อนจะแทบเอาหน้าแนบมือถือเพื่อมองอีกคนชัดๆ


[“แม่!!!!!!!!!!! แม่มานี่เร็ว!!!!!!!!!!”]


ภามใจหายวาบหน้าเสีย “ภูมิ เดี๋ยว!” พยายามตะโกนเรียกแต่น้องชายก็ทิ้งมือถือวิ่งหายไปจากจอ เขาหันมามองหน้าพี่ดีนในขณะที่คนตัวโตขมวดคิ้วเพียงเล็กน้อย


ดีนตบต้นขาน้องแล้วบีบเบาๆเป็นเชิงบอกว่าเขาอยู่ตรงนี้ไม่ต้องกลัว


ไม่ถึงห้านาทีเจ้าตัวแสบก็กลับมาอีกครั้ง พร้อมหญิงสาวตัดผมซอยสั้นกระฉับกระเฉง ใบหน้ามีริ้วรอยตามวัยหากแววตายังเปี่ยมไปด้วยพลัง


[“นี่ไง คนในเฟซบุ๊คที่แม่เปิดให้ดู ภูมิจำได้” ]


คนในเฟซ...แม่เปิดให้ดู



ภามอ้าปากค้าง เขาลืมไปเสียสนิทว่าภาพคู่ของเขากับพี่ดีนมันว่อนขนาดไหนทำไมมันจะไม่เข้าหูเข้าตาผู้ใหญ่ บางภาพแท็กชื่อเขาด้วยซ้ำ ใบหน้าขาวสะอาดเริ่มซีดสนิท โซเชี่ยลมีเดียกำลังวนกลับมาทำร้ายเขาโดยไม่ได้ตั้งใจ


“ผม..” ภามเสียงสั่น มือข้างหนึ่งเลื่อนลงไปกอบกุมมือใหญ่เอาไว้ ต่างคนต่างบีบมือตอบกันและกัน


บรรยากาศรอบตัวดูเหมือนจะเย็นลงหลายองศา ดอนมองน้องๆทั้งสามคนแล้วทำสัญญาณให้ลุกเพื่อหลบไปห้องอื่น เวลาแบบนี้ควรปล่อยให้เป็นเรื่องของคนสองคน


หญิงสาวในจอขยับรอยยิ้มบางๆ [“มีอะไรจะบอกแม่ไหม”]


ลมหายใจของภามเริ่มติดขัด เหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดขึ้นตามไรผมและมือเริ่มสั่น ใบหน้าที่ซีดอยู่แล้วคราวนี้ยิ่งซีดกว่าเดิม


กลัว กลัว ทำไมกลัวขนาดนี้



“ภาม!” เสียงทุ้มต่ำมาพร้อมแรงบีบที่ไหล่ ภามสะดุ้งโหยงกระพริบตาปริบๆ ยังดูสับสน


“มองพี่ ไม่มีอะไรทั้งนั้นโอเคไหม” ดีนจ้องดวงตาอีกฝ่าย “หายใจเข้าลึกๆ” รอจนน้องทำตามที่บอก “ดีมาก...”


ลมหายใจค่อยๆกลับเข้าสู่สภาวะปกติพร้อมระดับการเต้นของหัวใจที่สงบลง ภามพยักหน้าให้พี่ดีนแล้วกลับไปมองจออีกครั้ง


ไม่เป็นไร พี่ดีนอยู่ตรงนี้


“แม่..”

...

...

“นี่พี่ดีน แฟนภาม”

[“....”]


แม่เงียบสนิทบวกกับภูมิที่ทำตาโตอ้าปากค้าง ภามบีบมือคนรักแน่นบอกตัวเองในใจซ้ำๆ


ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ต้องไม่เป็นไร


...


[“...เฮ้อ นึกว่าจะไม่บอกกันเสียแล้ว”] แม่ถอนใจแรงๆ แล้วยิ้มหวานกลับมาให้ลูกชาย [“ยินดีที่ได้รู้จักจ้ะดีน”]

ห้ะ!?


[“เย้ย อะไรอ่ะแม่ ภูมิไม่ยอมนะ ทำไมไม่แกล้งเยอะๆ!!!”] ภูมิที่อยู่ข้างๆมารดาโวยวาย พยายามเบียดตัวเข้าหน้ากล้องแต่ก็โดนแม่ไล่ให้ไปนั่งห่างๆเสียก่อน


“แม่..” ภามเรียกเสียงสั่น “แม่โอเคเหรอ”


[“ทำไมแม่จะไม่โอเคถ้าภามจะรักใครสักคน”] คนเป็นแม่หัวเราะเบาๆ [“แม่ไม่ว่าถ้าภามจะรักชอบใคร เพราะมันเป็นเรื่องส่วนตัวของภาม”] เลื่อนสายตามาหาคนที่นั่งข้างๆลูกชาย


[“ขอแค่ลูกแม่มีความสุข และคนคนนั้นรักลูกของแม่....”] หล่อนย้ำคำเสียงหนักแน่น


 [“แม่ฝากน้องด้วยนะดีน”] เธอคลี่ยิ้มเมื่อเห็นสายตาของชายหนุ่มมองตอบกลับอย่างมั่นคงไม่มีความลังเลใจ แค่เมื่อกี้ก็เห็นชัดแล้วว่าคนคนนี้คอยมองลูกชายเธอแค่ไหน เพียงแค่ภามมีปฏิกิริยาผิดปกติเขาก็รู้ทันที


“ครับ” ดีนตอบรับพร้อมยิ้มให้คนในจอ เขาหัวเราะเบาๆเมื่อเจ้าเด็กที่นั่งอยู่ด้านหลังแลบลิ้นปลิ้นตาใส่แถมมีเขียนใส่กระดาษชูให้ดูด้วยว่า ไม่ ยอม เฟ้ย!!


“ขอบคุณครับ” ภามพูดเสียงสั่น สองมือยกขึ้นไหว้มารดาแล้วน้ำตาเจ้ากรรมก็ร่วงผล็อย “ผมคิดถึงแม่นะ”


[“แม่ก็คิดถึงภาม...ไม่เอาร้องทำไม ไว้มีโอกาสก็มานิวยอร์กกันนะ ดีนด้วย”] เธอรีบชวนลูกชายคนใหม่ทันที ทำหูทวนลมเสียงโวยวายข้างหลัง



เรื่องความรักไม่ง่ายแต่ก็ไม่ใช่เรื่องยาก สำหรับคนเป็นแม่ที่มีลูกเหลือแค่สองคน ถ้าทำให้ลูกมีความสุขได้เธอก็พร้อมจะทำทุกอย่าง




ทั้งสี่คนพูดคุยกันอีกสักพักแม่ก็ขอตัวเพราะเริ่มดึกและยังมีอะไรต้องทำอีก เมื่อสัญญาณโดนตัดคนที่ทำตัวนิ่งเข้มแข็งมาตลอดถึงกับถอนใจเสียงดังจนภามต้องหันไปมอง


“อ้าว”


ดีนเหลือบมองเด็กขี้แยหน้าเหวอแล้วเอื้อมมือไปขยี้หัว


“พี่ก็เครียดเป็นนะ นั่งเกร็งตลอด ดีนะแม่เราไม่ดุ” ทำหน้าเก้อๆ เขินน้องนิดหน่อยที่ฟอร์มหลุด เขาทำหน้าเคร่งเมื่อเห็นน้องยิ้มล้อเลียน


 “เดี๋ยวจะโดน..”


“อะแฮ่ม เดี๋ยวครับ เดี๋ยว จะทำอะไรน้องครับพี่” ดอนยืนพิงประตูเหล่มองพี่ชาย เขากลับมาจะดูสถานการณ์สักหน่อยดันเจอพี่ชายจ้องตะครุบแฟนซะแล้ว


คนเกือบโดนรังแกลุกพรวดหน้าแดงก่ำ ภามรีบหยิบแท็ปเล็ตเข้ากอดแล้วยิ้มให้ดอนอย่างเขินๆ


“ผะ ผมไปอ่านหนังสือก่อนนะครับ” พูดแล้วก็รีบเดินงุดๆ เปิดแนบหนีออกไปจากห้อง เขาอายเกินกว่าจะกล้าสบตากับพี่ดอน


ก้างชิ้นโตที่ชื่อว่าดอนมองตามหลังน้องยิ้มๆ แต่พอเลื่อนสายตากลับมาหาพี่ชายก็สะดุ้งโหยงกับสายตาคาดโทษตาขวาง


โอยยย แค่ขัดจังหวะนิดๆหน่อยๆ เอง


“เอ้อ.........ผม....ไปช่วยน้องติวหนังสือก่อนนะ” ดอนรีบหมุนตัวหายแว้บตามภามไปอีกคนเมื่อพี่ชายลุกขึ้น ยังไง๊ยังไงเขาก็ยังกลัวพี่อยู่ดี โคตรดุเลย




(ต่อรีพลายถัดไปค่ะ)
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 04-12-2016 22:00:08 โดย lazysheep »

ออฟไลน์ lazysheep

  • เป็ดนักเขียน
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 273
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +171/-2
(ต่อค่ะ)



เช้าจนลากยาวเข้าช่วงบ่ายบรรดาเด็กๆปีหนึ่งอ่านหนังสือกันจนสมองตื้อตัน ในที่สุดพวกเขาก็ตัดสินใจเก็บหนังสือเรียนแล้วเข้าสู่โหมดผ่อนคลายและเริ่มต้นทำขนมซึ่งเป็นเป้าหมายหลักของวันนี้


มะนาวและเดลจูงมือกันไปที่ห้องครัวพร้อมเสียงหัวเราะคิกคักในขณะที่ทีมโบกมือขอเป็นแค่ผู้กินเหมือนพี่ดีนกับพี่ดอน ส่วนคุณครูอย่างภามก็ได้แต่ยักไหล่เพราะยังไงเขาต้องลงมือสอนเองอยู่แล้ว



แป้งข้าวเหนียวสีขาวสะอาดนอนอวดตัวอยู่ในชามผสมสีเงิน ภามหันไปหยิบถ้วยตวงใส่น้ำเปล่าที่มีกลิ่นมะลิจางๆ ผสมเอาไว้


“เคยกินขนมต้มกันไหม” ภามเทน้ำลงไปช้าๆ พร้อมกับนวดแป้งด้วยมือ


สองสาวส่ายหัว พวกเธอเป็นเด็กในเมืองแท้ๆที่ชีวิตวนอยู่กับห้างจนไม่ได้กินของเหล่านี้


“อันนี้ก็คล้ายๆกัน เอาไปประยุกต์ได้” คนสอนพูดพลางสาธิตต่อไปเรื่อยๆ “ขนมไทยมักจะมีน้ำลอยดอกไม้ เราเห็นในสวนบ้านเดลมีต้นมะลิ” เขาชี้ออกไปนอกหน้าต่างครัว ในสวนมีต้นมะลิปลูกอยู่จริงๆ “เวลาจะทำขนมเย็นๆไปเก็บดอกมะลิมาลอยนะ ทิ้งไว้หนึ่งคืนตอนเช้าตักดอกไม้ออกน้ำจะมีกลิ่นหอม แต่นี่ไม่มีก็ใช้กลิ่นสังเคราะห์ไปก่อน เอ้า ลองทำเลย”


เดลกับมะนาวเริ่มทำในส่วนของตัวเองบ้าง ใส่น้ำทีละน้อยแล้วนวดให้เข้ากัน..


“เราเคยเห็นในละคร ที่เขาเอาน้ำลอยดอกไม้ใส่ตู้เย็นเอาไว้ดื่ม” มะนาวทำท่านึก “แปลกดีนะใส่ขันแช่เอาไว้”


ภามอมยิ้ม


“ใส่ขันเงินใช่ไหม สมัยก่อนเขาจะเอาน้ำสะอาดใส่ขันเงินแล้วลอยดอกมะลิแช่เย็นไว้ ตู้เย็นก็เย็นจัดทำให้ผิวน้ำเป็นเกล็ดน้ำแข็งบางๆเย็นเจี๊ยบ ถ้าได้ดื่มนะหายเหนื่อยเลยล่ะ”


“บ้านภามก็แช่แบบนั้นเหรอ” เดลทำตาโต เพราะบ้านตัวเองเลี้ยงกึ่งฝรั่งนอกเสียจากบ้านคุณยายที่อาจจะทำแบบนั้นอยู่


“...” เด็กหนุ่มชะงักไปอึดใจ ทบทวนความทรงจำตัวเองแต่ก็นึกไม่ออกว่าบ้านเขาเคยทำแบบนั้นด้วยเหรอ? ไม่นี่?


งั้นเขาไปจำมาจากไหน?


น้ำจากขันเงินที่เคลือบด้วยเกล็ดน้ำแข็งบางๆ เอานิ้วกะเทาะเบาๆให้น้ำแข็งแตกแล้วดื่มด่ำกับความเย็นสดชื่น



-----

“สดชื่นไหม ผมเอามะลิมาลอยด้วยนา”

“อืม..พี่ชอบ”


-----


ภามนิ่งเงียบไป สาวๆก็ไม่ได้ซักไซ้อะไรอีก เขาพักแป้งที่นวดเป็นก้อนเสร็จแล้วเอาไว้ จากนั้นก็หันไปต้มน้ำหยิบใบเตยที่ซื้อมาจากตลาดเมื่อเช้ามาล้างจนสะอาดแล้วใส่ลงไปในหม้อ


“เวลาเอาแป้งลงไปต้มจะได้หอมใบเตยไง” เขาเฉลยเมื่อเห็นสายตาสงสัยจากสองสาว “ใส่สีสักหน่อย ถ้ามีเวลาก็อยากให้ใช้สีธรรมชาติหรอกแต่คงวุ่นวาย เอาสีผสมอาหารมาใช้ได้ไม่ผิดอะไร” ขยิบตาแล้วหยิบสีแดงกับสีเขียวส่งให้ทั้งสองคน


“เหยาะนิดเดียวก็พอ นั่นแหละแล้วก็นวดจนสีมันกลืนกันทั้งก้อน”


แป้งสีขาวในมือเดลค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีชมพูอ่อนหวาน ในขณะที่แป้งของมะนาวเปลี่ยนเป็นสีเขียวอ่อนจางน่าเอ็นดู



เสียงพูดคุยกันเบาๆ เรียบง่ายแต่อบอุ่น ดีนยืนพิงประตูครัวมองทั้งสามคนเงียบๆ กลิ่นหอมของใบเตยระเรื่อหวานในขณะที่คุณครูจอมเฮี้ยบกำลังสอนให้ลูกศิษย์ห่อไส้กับแป้งที่นวดพักไว้ แต่ละลูกถูกปั้นจนกลมแล้วหย่อนลงในหม้อทีละลูกทีละลูกอย่างบรรจง


“พอมันลอยขึ้นมาบนผิวน้ำก็ถือว่าสุกแล้ว เอาตะแกรงมาตักสะเด็ดน้ำเอาไปคลุกกับมะพร้าวขูดฝอยได้เลย ง่ายไหม” ภามตักขนมลูกเล็กๆที่ลอยขึ้นมาสะเด็ดน้ำออกแล้วจัดแจงเอาไปคลุกอย่างที่สอน เขาโรยเกลือเล็กน้อยแล้วให้สาวๆลองชิม


เจ้าของผมยาวสีดำขลับงับขนมที่ยังอุ่นร้อน เมื่อกัดลงไปน้ำตาลด้านในก็ไหลออกมาส่งรสชาติหอมหวานไปทั่วปาก


“ฮื้อออออออออ” เดลทำตาโต “แป้งนุ๊มนุ่ม นุ่มมากกก ไส้น้ำตาลก็หอมกรุบๆ พอหวานมาเจอกับเค็มมันอร่อยมากเลยอ่ะภาม” หยิบอีกชิ้นทันที


“งือ หยุ่นๆ หอมๆ มีสิบลูกเรากินสิบลูกแน่” มะนาวเคี้ยวไปถ่ายรูปไป กำลังจะอัพเดทลงเฟซบุ้คแท็กคนสอนแต่ก็ต้องชะงัก “ว่าแต่นี่ขนมอะไรอ่ะ”


“นึกว่าจะไม่ถาม” ภามหัวเราะแล้วตักขนมมาคลุกมะพร้าวต่อ “เขาเรียกว่าขนมโคเป็นขนมพื้นบ้านของทางใต้” หยิบขนมขึ้นชิมบ้างแล้วยิ้มตาหยี “อร่อย”


“แล้วที่ภามบอกว่าเหมือนขนมต้มคือยังไงเหรอ” มะนาวเนียนหยิบเข้าปากอีกแต่ก็โดนเดล ปรามเพราะจะหมดเสียก่อน


“ขนมต้มจะลูกโตหน่อย ไส้เป็นมะพร้าวผัดกับน้ำตาล แต่ที่เราทำไส้มันมีแค่น้ำตาลแว่น” ภามหมายถึงน้ำตาลที่เขาขายเป็นแว่นๆทำจากน้ำตาลโตนดให้กลิ่นหอมกว่าน้ำตาลชนิดอื่นๆ


“ตอนเห็นครั้งแรกเรานึกว่าก้อนอะไรสักอย่าง ถ้าไม่บอกนี่ไม่รู้เลยว่าเป็นน้ำตาล” เดลหยิบถุงน้ำตาลขึ้นมาดู เมื่อเช้าภามเดินหาซื้อทั่วตลาดกว่าจะเจอ ยอมรับเลยว่าตั้งแต่รู้จักภามมาเธอได้เปิดหูเปิดตาเรื่องขนมไทยมากมาย


ภามหัวเราะ “กินมากอ้วนนะ แป้งกับน้ำตาล” เตือนขึ้นลอยๆหยุดมือมะนาวที่กำลังเนียนฉกอีกลูก คราวนี้ได้ผลเพราะหญิงสาวถอยไปยืนนิ่งๆ ทันที


เด็กหนุ่มปิดเตาหลังจากตักขนมขึ้นจนหมดแล้ว พอหันกลับมาจะให้เพื่อนตกแต่งจานดีๆ ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นคนตัวโตยืนมองมาด้วยรอยยิ้ม


“พี่ดีน..”


“อ้าว จะเอาอะไรหรือเปล่าคะพี่” เดลเงยหน้าขึ้นส่งยิ้มให้พี่ชาย เธอถามไปอย่างงั้นแหละเพราะเดาได้ว่าพี่มาแอบดูแฟนตัวเองแหง


“ว่าจะมาชงกาแฟ” คนแอบมองเนียนเสสายตาไปยังมุมกาแฟที่มีอุปกรณ์วางไว้ครบ แต่ยังไม่ทันที่จะออกเดินไปชงตามที่พูด ภามก็เดินตัดหน้าเขาไปเสียก่อน


กาแฟธรรมดาจากขวดฝาสีทองหนึ่งช้อนครึ่งส่งกลิ่นหอมเมื่อละลายกับน้ำร้อน ดีนเลิกคิ้วแปลกใจที่น้องรู้ว่าเขาใส่กาแฟกี่ช้อน เด็กหนุ่มยื่นแก้วกาแฟดำให้พร้อมรอยยิ้มบางๆ


คนตัวโตพยักหน้าแทนคำขอบคุณ เขาเหลือบมองหาโหลน้ำตาลเพราะส่วนตัวจะไม่กินกาแฟดำสนิทแต่ชอบให้มีรสหวานเจือเล็กน้อย



จ๋อม


ก้อนน้ำตาลเล็กๆสีน้ำตาลเข้มแปลกตาโดนหย่อนลงในแก้วกาแฟ แถมคนหย่อนก็คนน้ำตาลในแก้วให้เสร็จสรรพ


“น้ำตาลโตนดชงกับกาแฟจะหอม พี่น่าจะชอบ” คนพูดหันไปหยิบขนมโคสี่ห้าชิ้นใส่จานเล็กๆส่งให้ “กินกับขนมจะได้อร่อยๆ ครับ”



ดีนสาบานเลยว่า เขาไม่เคยต้องอดทนอะไรขนาดนี้มาก่อน อดทนที่จะไม่รั้งร่างตรงหน้าเข้ามากอดแรงๆ



ชายหนุ่มยกกาแฟขึ้นจิบ ความหวานหอมของน้ำตาลเข้ากันได้ดีกับกาแฟมากกว่าที่คิด เขาเลื่อนสายตาไปที่ขนมแล้วมองสบตาน้องที่เลิกคิ้วไม่เข้าใจ


“พี่มือไม่ว่าง”


ภามมองมือใหญ่ที่ตอนนี้ถือแก้วกาแฟข้างหนึ่ง ถือจานขนมข้างหนึ่ง ประมวลผลสักพักแก้มก็เริ่มร้อนขึ้นมา


เอาอีกแล้วสายตาอ้อนขอให้ป้อน!!


“มุกนี้เคยใช้แล้วครับ” ภามบ่นอุบอิบ แต่ดีนกลับทำเป็นไม่ได้ยิน


เหมือนนกรู้มะนาวกับเดลหิ้วจานขนมโบกมือหยอยๆเป็นเชิงว่าตามสบายแล้วหนีไปห้องนั่งเล่น ปล่อยภามอยู่กับหมาป่าเจ้าเล่ห์ที่อยากตะครุบลูกแกะเต็มแก่ เขาเม้มปากทำตาดุใส่พี่


“กาแฟจะเย็นหมดแล้วนะ” ดีนจิบกาแฟแล้วหัวเราะเบาๆในลำคอ


ก็กินเองสิครับ!! ภามเถียงลั่นอยู่ในใจ


ภามเช็ดมือกับทิชชู่เปียกบนโต๊ะ เขายื่นมือไปที่จานขนมจงใจเมินผ่านส้อมที่วางไว้ข้างๆหยิบก้อนแป้งนุ่มด้วยมือเปล่าส่งให้ถึงปาก


ดีนยืนอึ้งมองขนมสีหวานในมืออีกฝ่ายอย่างตกตะลึง


ภามยักคิ้วแล้วหัวเราะเบาๆ “ผมล้อ....” กำลังจะดึงมือกลับเพื่อเอาขนมเข้าปากตัวเอง แต่มันก็ช้าเกินไปเสียแล้ว


ใบหน้าคมคายก้มลง ใช้ริมฝีปากร้อนผ่าวงับขนมจากมืออีกฝ่าย ทิ้งท้ายด้วยการขบปลายนิ้วสั่นไหวเบาๆ ขนมก้อนน้อยแตกตัวพร้อมน้ำตาลหอมกรุบกรอบกำลังดี


ดีนหลุบตาลงมองน้องที่ยืนนิ่งหน้าแดงก่ำ เขายกแก้วกาแฟขึ้นจิบตบท้าย


“อร่อย...” กระซิบข้างใบหูที่แดงจัด “ขนมนี้มีความหมายไหม..”


เด็กหนุ่มส่ายหัวพรืด “ขะ...ขนมโคเป็นขนมมงคลใช้ไหว้พระครับ”


“หืม...” ดีนเดาะลิ้น “หน้าตาเหมือนขนมพระพาย..พี่ก็นึกว่า...จะหมายถึงความรัก”


ภามก้มหน้างุดร้อนไปทั้งตัว เขาส่งเสียงอุบอิบปนเจ็บใจ


“คนนิสัยไม่ดี”


คนขี้แกล้งหัวเราะหึหึ ดีนจูบเข้าที่ขมับน้องแรงๆจนภามตัวเอียงด้วยความหมั่นเขี้ยว


“ไปที่ห้องนั่งเล่นเถอะ”


ขืนอยู่กันสองคนมากไปกว่านี้เขาคงทนไม่ไหวจริงๆ


ภามที่ตอนนี้แดงเถือกไปทั้งตัวพยักหน้าหงึกๆ เขาเดินตามพี่ดีนต้อยๆ จนกระทั่งมาที่ห้องนั่งเล่นเจ้าตัวก็พุ่งขึ้นโซฟาหยิบหมอนมากอดซุกหน้าแน่น จนสมาชิกที่เหลือต้องส่งสายตาไปยังตัวต้นเหตุที่นั่งจิบกาแฟกินขนมหน้าตาเฉย


เรื่องบางอย่างรู้กันสองคนก็พอ..




ท้องฟ้าเปลี่ยนเป็นสีนิลกลืนกินแสงสว่างเร็วกว่าปกติ อาจเป็นเพราะเข้าหน้าหนาวที่ไม่ค่อยจะหนาวสักเท่าไหร่ ภามมองแสงไฟด้านนอกที่เคลื่อนผ่านอย่างรวดเร็วตามความเร็วของรถที่นั่งอยู่


สุดท้ายพี่ดีนก็มาส่งเขาจนได้หลังจากทีมไปส่งมะนาว บ้านของพวกเขาอยู่คนละฝั่งของเมืองแต่ทีมบ้านอยู่ตรงกลางเลยสะดวกไปรับได้ทั้งสองฝั่ง เมื่อเช้าทีมมารับเขาส่วนเดลไปรับมะนาวเพื่อไปซื้อของด้วยกัน


“ช่วงปีใหม่มีแผนจะไปไหนหรือเปล่า” ดีนเคาะนิ้วกับพวงมาลัยรถตามจังหวะเพลงที่คลอเบาๆ


ภามครุ่นคิดหน้ายุ่ง


“ไม่แน่ใจครับต้องดูก่อนว่าต้องไปอเมริกาหาแม่กับน้องไหม แต่ถ้าแม่กับน้องมาไทยก็ไม่ต้องไป” พูดเสร็จก็ชะงัก เขาแอบชำเลืองมองใบหน้าพี่ดีน


“....พี่จะไปไหนหรือเปล่าครับ”


“ก็คิดอยู่ ต้องรอลุ้นก่อน”


เด็กหนุ่มทำหน้างุนงง “ลุ้นอะไรครับ”


“ก็ถ้าแข่งว่ายน้ำชนะ พี่ว่าจะพาพวกเราไปนอนแพที่กาญจนบุรี” เขาหยุดรถเมื่อติดไฟแดงจากนั้นก็หยิบมือถือมากดเล็กน้อยส่งให้น้อง บนหน้าจอปรากฏภาพเรือนแพที่ทำจากไม้ผูกติดกันไว้หลายเรือน รอบด้านเป็นภูเขาโอบรอบแม่น้ำเอาไว้


“เฮ้ย ผมไม่เคยนอนแพเลย” ภามทำตาวาว “ถ้าชนะจะไปจริงๆใช่ไหมครับ”


ดีนพยักหน้า “เอาคนที่แข่งไปหมดทั้งกลุ่ม ก็น่าจะราวๆสิบกว่าคน แพหลังนึงนอนได้หกคนสบายอยู่แล้ว”


คนไม่เคยเที่ยวแบบนี้รีบสไลด์หน้าจอดูรูปแพอย่างสนใจ ไม่ได้หรูหราหากดูสะอาดเงียบสงบเหมาะแก่การนอนพักผ่อนหลังสอบและแข่งขันประจำปี


“แต่..ผมไม่ใช่คนในชมรม..” ยิ้มแหยให้พี่ดีน แต่ก็โดนมือใหญ่ขยี้หัวจนยุ่งไปหมด


“กลัวอะไร” ดีนเลื่อนมือมาจับเกียร์เตรียมออกรถ


“เป็นแฟนประธานชมรมไม่ใช่เหรอเรา..”


ครับ..


ภามก้มหน้างุดร้อนไปทั้งหน้า เจอแบบนี้เล่นเอาหมดคำถามทันที



รถซีดานสีดำเคลื่อนตัวออกจากคอนโดหลังส่งน้องเสร็จเรียบร้อยแล้ว ดีนฟังเพลงพลางเคาะจังหวะกับพวงมาลัยอย่างอารมณ์ดี


ครืดดด


มือถือประจำตัวสั่นอยู่ตรงที่นั่งข้างคนขับ หน้าจอส่องแสงขึ้นชื่อคนที่เขารอมาทั้งอาทิตย์ ดีนกดสปีกเกอร์รับสายทันที


“ครับพี่ศิลป์”


(“เพิ่งเห็นรถขับออกไป มาส่งน้องรึ”)


“ครับ มีอะไรหรือเปล่า เดี๋ยวผมวนกลับไปได้” ดีนตบไฟเข้าข้างทางเผื่อต้องกลับรถจริงๆ


(“ไม่ต้อง วันนี้กลับไปก่อนเถอะ” )


เสียงดูดบุหรี่ลอดผ่านลำโพงออกมา ตามด้วยเสียงเคาะกับที่เขี่ย


(“เรื่องที่ให้หาได้ความมาแล้ว”)


ดีนรู้สึกเย็นเยือกไปถึงสันหลังทัน


“พี่หมายถึง...”


(“เออ สองคนนั้นแหละ”) ศิลป์สบถอะไรสักอย่างแล้วพูดต่อ


(“ของคนชื่อกรณ์หาแทบไม่ได้ ตันเกือบทุกทางคนนี้น่าจะมีเส้นใหญ่ปิดเรื่องไว้หมด แต่ของคนชื่ออินทัชได้ข่าวมาแล้ว น่าจะไม่ผิดคน”)


ดีนเกร็งมือจับพวงมาลัยแน่นจนข้อนิ้วขาวซีดโดยไม่รู้ตัว


(“วันนี้มึงกลับบ้านไปก่อนดีน วันพุธตอนเย็นเจอกันที่ร้านไอ้ศรณ์”)


“พี่!” เขาเรียกยังไม่ทันจบประโยคพี่ศิลป์ก็ตัดสายไปเสียก่อน เลิกหวังเรื่องโทรกลับเพราะน่าจะปิดเครื่องไปแล้ว


ดีนซบหน้าลงกับพวงมาลัยรถ คิ้วขมวดเข้าหากันแน่น




ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ...พวกเขาต้องไม่เป็นไร



--------

Talk

*ผู้วาดภาพประกอบคือ iarladiel นะคะ ไม่ใช่ผู้เขียน*

แฮ่ มาช้ากว่าปกติ แต่แจ้งไว้ในทวิตเตอร์แล้วหนา พอดีอินเตอร์เนตเจ๊งทำให้ดึงนิยายจากที่เก็บออนไลน์ไม่ได้บวกกับงานออฟฟิศถาโถมกลับถึงบ้านคือหลับคาจอคอมพ์ค่ะ 55
ขอโทษคนที่รอเก้อด้วยนะคะ TvT

เราขออภัยด้วยภาพประกอบ (ยกผลประโยชน์ให้ผู้เขียนเถอะ) หวังว่าจะชอบนะคะ ไหนๆแล้วก็มีภาพของพี่กรณ์กับอินด้วย





ตบท้ายด้วยขนมโคค่ะ ผู้เขียนปั้นไปคิดนิยายไป ทำเสร็จก็เหมาคนเดียวหมดจาน โอ้ย ตาย พวกเราจะอ้วนไปด้วยกันค่ะ


ออฟไลน์ wan_sugi

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 587
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +108/-2
หวานๆๆๆ หวานทั้งขนม หวานทั้งคน อึดอัดกับการสืบหาอดีต แต่ก็น่าติดตาม ++ ค่า

ออฟไลน์ Jitsupa_milk

  • Just Milky('s) Way
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 161
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
หิวจังเลยค่ะ อ่านไปท้องร้องไป มาเจอช็อตเด็ดตรงช่วง talk เข้าไปอีกก  :ling1:

ออฟไลน์ colorofthewind21

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1645
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +31/-1
จะยังไงต่อไปหนอออ รอค่าาา

ออฟไลน์ arnis

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 37
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
 :-[Q ดีต่อใจจัง พี่ดีน น้องภาม อ่านจบ อยากวิ่งออกไปซื้อขนมมากินเลย

ออฟไลน์ takara

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4145
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +379/-13
โอ้ยยย ลุ้นอะ เขาหวานกันจัง อิอิ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด