★ผัวขี้หึงVSเมียขาโหด ภาค 2【ปู❤โจ】EP.21 สัญญาครับ [22/06/20]P13
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ★ผัวขี้หึงVSเมียขาโหด ภาค 2【ปู❤โจ】EP.21 สัญญาครับ [22/06/20]P13  (อ่าน 62110 ครั้ง)

ออฟไลน์ Star_ss

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 552
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +136/-3
★ผัวขี้หึงVSเมียขาโหด ภาค 2
【ปู❤โจ】


  :pig4: :เครดิตภาพ: ขอบคุณภาพจาก IG และเวปไซค์ค่ะ



【EP.01 เวลาแห่งความสุข】





วันนี้เป็นวันแรกที่เราย้ายของเข้ามาอยู่ในบ้านหลังใหม่อย่างเป็นทางการ งานทำบุญบ้านใหม่เราก็จะจัดขึ้นเร็วๆ นี้ครับ โจกำลังเตรียมการทุกอย่างโดยมีแม่ผมเป็นที่ปรึกษาและคอยช่วยด้วยอีกแรง บ้านหลังใหม่ของเราสองคนสร้างขึ้นด้วยเงินจากน้ำพักน้ำแรงของผมเอง โจงอนผมยกใหญ่ที่ผมไม่ยอมให้เขาช่วยออกเลยสักบาทแต่บ้านหลังนี้ดันมีชื่อโจเป็นเจ้าของบ้านร่วมกับผม ผิดตรงไหนล่ะครับ บ้านผมก็เหมือนบ้านโจ เงินของผมก็เหมือนเงินของโจ ก็ผมเลือกโจแล้วนิฉะนั้นผมจะดูแลโจให้ดีที่สุด ครับ





บ้านหลังนี้โจเป็นคนออกแบบเอง เลือกซื้อของใช้และของตกแต่งเองทั้งหมด จะว่าไปไม่ใช่โจไม่ออกเงินเลยนะเพราะของตกแต่งบางชิ้นโจก็แอบผมไปซื้อมา โดนผมดุไปหลายรอบเหมือนกัน หึหึ เรื่องของเรื่องผมอยากให้โจเก็บเงินของตัวเองไว้ครับ โจเคยลำบากมามากเรื่องนั้นผมรู้ดี โจไม่เคยคิดไม่ดีหรือเอาเปรียบใครคอยช่วยเหลือคนอื่นซะมากกว่าครับ ทั้งที่มีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้นกับโจมากมายแต่โจกลับไม่เคยคิดแค้นหรืออยากทำร้ายใครกลับเลยสักนิด ผมถึงรักโจไงครับ รักความเป็นคนดีของโจ ผมว่าผมเลือกคนไม่ผิด คนนี้แหละที่ผมรอมานาน





"ปูครับ ปูอยู่ไหน?"


"อยู่นี่โจ..... ทางนี้" ผมกำลังหาของอยู่ในห้องทำงานโจก็เดินเข้ามาหา ดูท่าทางรีบร้อนชอบกล


"อ่อ.... อยู่นี่เองตามหาตั้งนาน"


"ว่าไงครับ คิดถึงเหรอ? หึหึ..." ฟอดดดด....


"เปล่าคิดถึงสักหน่อย" โจตอบแบบอายๆ


"อ้าว!! ไอ้เราก็ดีใจนึกว่าคิดถึงกัน เฮ้ออ..."


"บ้า!! เลิกเล่นได้แล้วปูชอบแกล้งอยู่ได้ แม่ให้มาบอกว่าแม่จะไปเที่ยวกับเพื่อนสองอาทิตย์ให้ปูรีบไปหาที่บ้านใหญ่ ปูรีบไปหาแม่ก่อนเถอะเผื่อแม่มีเรื่องสำคัญจะบอก"


"เดี๋ยวเก็บของแป๊ปนะ"


"ไปก่อนไหมกลับมาค่อยมาเก็บ ให้ผู้ใหญ่รอนานๆ มันไม่ดีนะปู" มีเมียเหมือนมีแม่อีกคนเว้ยเฮ้ย!!


"ครับๆ รับทราบแล้วครับ งั้นเราไปหาแม่ก่อนนะแล้วค่อยมาเก็บของต่อ" แพ้ทางเมียอีกตามเคย ไอ้ผมใจอ่อนเพราะคำพูดเพราะๆ ของเมียผมนี่แหละครับ


"โจต้องไปด้วยเหรอปู?"


"ไปดิ! โจเป็นคนในครอบครัวปูแล้วจะไม่ไปได้ยังไงล่ะครับ หื้ออ" ฟอดดด.... หอมด้วยความมันเขี้ยว


"ขอบคุณนะ" โจยิ้มให้ผม


"คิดมากอะไรอีกเรา" ผมขยี้หัวโจอย่างหยอกล้อ โจก็ยิ้มขำไปกับการแกล้งคนรักของผม





ผมพาโจเดินไปที่บ้านใหญ่ซึ่งก็คือบ้านที่พ่อกับแม่ของผมอาศัยอยู่นั่นเอง ตั้งแต่มีลูกสะใภ้คนนี้เข้ามาผมก็ถูกตัดหางปล่อยวัดไม่มีใครสนใจผมเลย พ่อก็ชอบชวนโจไปถามนู้นถามนี่อยู่เรื่อย อยากปรับเปลี่ยนบ้านตรงนี้จะทำยังไงดีบ้างแหละ เพื่อนพ่อจะทำบ้านใหม่บ้างแหละ พอมีใครอยากรู้จักก็พาไปแนะนำเขาซะหมด หึหึ ส่วนแม่ผมนี่ไม่ต้องพูดถึง สำหรับผู้หญิงสุดที่รักของผมคนนี้เช้าถึงเย็นถึงเลยครับ เรียกหาแต่ลูกสะใภ้สุดหล่อไปชิมอาหารสูตรใหม่ บางวันก็หนักถึงขั้นขับรถไปหาโจที่ทำงานแล้วชวนกันออกไปช๊อปปิ้งดินเนอร์กันสองคนทิ้งให้ผมกับพ่อหิ้วท้องรออยู่ที่บ้านหลายครั้งเลยทีเดียว เอาเป็นว่าลูกรักของบ้านนี้ก็คือโจ ส่วนผมนะเหรอ หึหึ ผู้อาศัยมั้งครับ





"อ้าว... มากันแล้วเหรอลูกทำไมเร็วจัง" แม่ผมกำลังนั่งทำเล็บอยู่ที่ห้องรับแขกครับ


"แม่ตามผมมามีอะไรให้รับใช้ครับ" ผมแกล้งพูดขำๆ นะครับ


"ย่ะ!! มีแน่นอนไม่ต้องห่วง โจมานั่งข้างแม่มาลูก" นั่นไง... ดูกันเอาเองว่าใครลูกรัก


"ไม่ได้ครับแม่ โจต้องนั่งข้างผมดิ!"


"โจเลือกเอาแล้วกันนะลูกว่าจะนั่งข้างใคร แม่หรือตาปู?" โจมองหน้าผมสลับกับคุณแม่คนสวยของผม ห่าน!!! กูแม่งโคตรลุ้นเลย


"ปูนั่งเป็นเพื่อนพ่อนะ เดี๋ยวโจนั่งเป็นเพื่อนแม่เอง"


"หึหึ เลือกได้ดี" พ่อผมแอบขำกับคำตอบที่ได้ยิน


"เฮ้ย!!! ได้ไงอ่ะ"


"เอาล่ะๆ แหมๆ แค่นี้ทำเป็นจะตายเอานะตาปู โจนั่งข้างตาปูนั่นแหละลูก แม่แค่แกล้งตาปูขำๆ น่ะ ไม่คิดว่าจะหลงโจบ้าคลั่งขนาดนี้ คริคริ"


"หลงอะไรกันครับแม่ รักต่างหากล่ะ" ผมจูงมือโจไปนั่งข้างๆ แม่โดยมีผมนั่งอยู่ด้วย


"เป็นเอามาเว้ยไอ้ลูกคนนี้" พ่อผมได้แต่ส่ายหัวกับอาการคลั่งเมียของผม ฮ่าๆๆๆ


"พ่อกับแม่มีอะไรจะพูดกับผมครับ"


"อ่อ... ก็ไม่มีอะไรมากหรอก แม่แค่จะบอกเราสองคนว่าแม่ได้ฤกษ์ทำบุญขึ้นบ้านใหม่แล้วนะ วันที่ 17 เดือนหน้านะ เราสองคนทำตัวให้ว่างด้วยล่ะ"


"ครับ ขอบคุณมากครับคุณแม่ที่รัก" ฟอดดด... ฟอดดด.... ผมเดินเข้าไปกอดแล้วหอมแก้มแม่


"ค่ะคุณลูกชาย แล้วโจล่ะลูกติดงานอะไรรึเปล่า?" แม่หันไปถามโจที่นั่งยิ้มอยู่ไม่ห่าง


"ไม่ติดอะไรครับ เดือนหน้าพอจะมีเวลาว่างมาขึ้นครับเพราะโจเร่งทำงานตั้งแต่เดือนที่แล้วเลยทำให้งานที่บริษัทเริ่มเบาลงแล้วครับ"


"ดีจ๊ะ เก่งมากลูกแม่ มาให้แม่ให้รางวัลคนเก่งหน่อยเร็ว" แม่ผมอ้าแขนรอโจ


"คุณนี่ โจเขาโตแล้วนะคุณจะมาทำเหมือนโจเป็นเด็กๆ จับหอมจับกอดได้ยังไงกัน"


"ใช่พ่อ แม่นี่ก็เว่อจริงๆ เลย เดี๋ยวรางวัลผมให้เองแหละแม่ไม่ต้องให้แทนผมหรอก เนอะโจเนอะ" ผมเดินกลับไปนั่งลงข้างโจแล้วโอบไหล่โจไว้แน่น


"แหม!!! ทั้งพ่อทั้งลูกเลยนะ ชิส์!!" ฮ่าๆๆ เราสามคนหัวเราะร่วนกันความน่ารักของแม่ผม อันที่จริงผมก็ไม่ได้ห่วงอะไรมากหรอกครับ แต่ผมหึงซะมากกว่า ฮ่าๆๆๆ





หลังจากเราพูดคุยกันได้สักพักแม่ก็จัดการลากผมสามคนไปทานข้าวนอกบ้าน พอทานข้างเสร็จพ่อก็พาแวะซื้อต้นไม่เอามาปลูกที่สวนหลังบ้าน โจก็ได้มาเหมือนกันครับ ต้นอะไรไม่รู้ผมจำชื่อไม่ได้แต่ดอกมันหอมมากๆ เลย เราสี่คนกลับมาถึงบ้านประมาณห้าโมงเย็น ผมกับโจขอตัวกลับมาอาบน้ำอาบท่าซะหน่อยเพราะวันนี้แดดค่อนข้างแรงตอนเดินเลือกต้นไม้นี่เหงื่อเพียบเลยครับ





"ปูอาบน้ำก่อนค่อยมานอน" โจเดินมาลากผมให้ลุกออกจากเตียง เดินหาต้นไม่โคตรเหนื่อยอ่ะ


"ขอพักแป๊ป เมื่อยขามาก"


"ปวดขาเหรอ?" โจถามผม


"อืม... ก็นิดหน่อย"


"งั้นนอนพักไปก่อนนะเดี๋ยวมา"




พรึ่บ!!!
ผมลุกขึ้นนั่งแล้วคว้าแขนโจไว้ได้ทัน



"จะไปไหน?"


"ขอห้านาทีนะ เดี๋ยวมา"



"อืม... ห้ามเกินห้านาที ไม่งั้นคืนนี้ห้ามนอน"


แปะ!!


"โอ๊ย!! ตีหน้าผากผัวทำไมเนี้ยะ!"


"ไอ้บ้ากาม!!"


"บ้ากามงั้นเหรอ หื้ออ!!!"


"เฮ้ย!! ปูอย่าแกล้งได้ไหม!!"



ฟอดดด... ฟอดดด... ฟอดดดด....



ผมระดมจูบระดมหอมโจเป็นการใหญ่ ชอบแกล้งครับเพราะแกล้งทีไรโจจะเขินจนหน้าดำหน้าแดงไปหมด ไม่รู้จะเขินอะไรหนักหนาเห็นก็เห็นกันมาหมดทุกส่วนล่ะ


"อ่าาา..... สดชื่นจริงๆ เล๊ย!!"


"ชอบแกล้งตลอด" โจหันหน้าหนีด้วยความอาย


"เขินอีกล่ะ ยังไม่เลิกอายผัวอีกน่ากัดจริงๆ ให้ตายเหอะ!" แง่ม!! กัดที่ว่านี่คือกัดทุกส่วนตามร่างกายนะครับ กร๊ากกก....


"ใครจะไปหน้าด้านเหมือนปูล่ะ" ฟิ้ววว.... แล้วโจก็รีบเดินออกจากห้องนอนไปทันที ผมนี่นอนขำจนท้องแข็งเลยครับ


"หึหึ....." ฟอดดดด......




หลังจากให้รางวัลคนเก่งกันเสร็จผมก็แถมด้วยบริการพิเศษพาไปอาบน้ำอาบท่าฟอกสบู่จนตัวขาวจั๊วแล้วเราสองคนก็มานอนมองตากันต่อบนเตียง ฮ่าๆๆ ให้ตายเถอะ!! ยิ่งอยู่ด้วยยิ่งรักมากขึ้นทุกวันนี่กูเป็นคนคลั่งเมียขนาดหนักแล้วใช่ไหมเนี้ยะ!!




"เจ็บไหม?"


แปะ!!


"ถามบ้าอะไรเนี้ยะกูรู้อยู่ว่าต้องเจ็บ" มีบ่นเว้ยเฮ้ย!! แต่หน้านี่แดงเชียว


"เจ็บมากไหมที่รักขอโทษนะครับ" ผมรวมตัวโจเข้ามากอด บางทีผมก็บ้านะ ใครจะรู้ว่าหน้าโหดๆ แบบผมจะพูดอะไรชวนขนลุกขนาดนี้ล่ะครับ


"ถ้ารู้สึกผิดจริงพรุ่งนี้พาไปกินข้าวร้านโปรดหน่อยนะ"


"หึหึ.... เรื่องแค่นี้สบายมาก โจขออะไรได้หมดอยู่แล้วคร๊าบ"


"จริงอ่ะ?!!" ถึงจะอยู่ในความมืดผมก็รู้ว่าโจกำลังทำตาลุกวาวขนาดไหน


"จริงดิ! อยากได้อะไรล่ะ?"


"พูดแล้วห้ามคืนคำนะ" ผมเอื้อมมือไปเปิดไฟข้างหัวเตียง งานนี้ขอมองหน้าสักหน่อยทำไมต้องทำเหมือนจริงจังอะไรขนาดนี้


"พูดมาก่อนดิ"


"โหหห... ปูก็อย่างนี้ทุกทีเลย พอจะขอจริงๆ ชอบทำหน้าซีเรียสตลอด"


"อ้าว! แล้วโจจะขออะไรล่ะลองบอกมาก่อนดิ"


"อะไรๆ ไหนบอกขออะไรจะให้ทุกอย่างไง ยังไม่ทันขอเลยงอแงซะล่ะ" ไอ้ประโยคสุดท้ายนี่พูดเบาจนผมเกือบไม่ได้ยินแต่ดีนะที่ผมยังไม่แก่ขนาดหูตึงฟังอะไรไม่ได้ยิน


"ใครงอแง หื้ออ...." ผมกอดโจแน่นขึ้นกว่าเดิม


"เปล่าซะหน่อย.... แล้วสรุปขอแล้วจะให้ไหมอ่ะ?" ผมควรจะยอมใช่ไหมครับ


"อืม... อยากได้อะไรพูดมาเลย" ฟอดดดด.... ก็รักมากนี่ครับถ้าไม่รักคงไม่ยอมขนาดนี้


"คึคึ.... พาไปหาอั่งเปาหน่อย คิดถึงหลาน"


"หึหึ... นึงว่าจะขออะไรซะอีก เมื่อเดือนที่แล้วเพิ่งพาไปหามาไม่ใช่รึไง นี่เพิ่งไม่นานคิดถึงหลานอีกแล้ว" อั่งเปาไอ้ตัวแสบเอ้ย!!! มาแย่งความรักจากอาได้ไงวะเนี้ยะ


"อืม... คิดถึงอ่ะ นะปูนะเราจะได้กลับไปเยี่ยมย่ากันด้วยไงล่ะ ไม่ดีเหรอ?"


"ดีคร๊าบบบบ... ดีที่สุดเลย งั้นเดี๋ยวขอเคลียร์งานที่นี่อีกสองวันนะแล้วจะพาไปครับผม"


จุ๊บบบบ.....


"ว่าแล้วปูต้องใจดีแบบนี้ คึคึ.... ใครว่าปูใจร้ายนี่โกรธตายเลยนะเนี้ยะ!!" โจน่ารักใช่ไหมล่ะครับ แบบนี้ผมหลงคงจะไม่ใช่เรื่องแปลกถูกม่ะ


"คร๊าบ.... ก็ยอมอยู่คนเดียวนี่แหละครับที่รัก"


"แบบนี้รักตายเลย ขอบคุณนะครับปู" โจกอดผมแน่นเชียว เฮ้อออ.... เวลาแห่งความสุขของผม


"อืม... งั้นคืนนี้เรานอนกันเถอะ พรุ่งนี้โจมีประชุมเช้าเดี๋ยวไปหลับในห้องประชุมนะ"


"คร๊าบ.... ฝันดีนะครับ" จุ๊บบบ.... โจจุ๊บที่ปากผมเบาๆ ก่อนจะหลับตาลงพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า ผมเอื้อมมือไปปิดไฟที่เปิดทิ้งไว้แล้วรวบตัวโจเข้ามากอดไว้ในอ้อนแขนอุ่น


"ฝันดีเช่นกันนะโจ ปูรักโจนะ"
จุ๊บบบบบ......


ไม่มีคืนไหนที่ผมจะไม่ฝันดีถ้ามีโจคอยอยู่เคียงข้างผมแบบนี้ไงล่ะครับ


TBC.





เออ.... เปิดตัวคู่นี้ก็แนวนี้ไปเนอะ เฮียปูเขาก็มีความอบอุ่นของเขาเนอะ
โรคหลงโจยังคงรักษาไม่หาย รักเท่าไหร่อยากได้อะไรให้หมดจริงๆ
ขอบคุณที่เขาช้ามาอ่าน ขอบคุณที่เข้ามาติดตามและคอยเม้นให้นะคะ
แล้วเจอกันหลใหม่น้า......





สำหรับยูสผู้น่ารัก ใครได้ของขวัญปีใหม่รบกวนรายงานตัวใต้โพสนี้หน่อยนะจ๊ะ ใครไม่มาภายในวันนี้สละสิทธิ์นะจ๊ะ
ไม่มารับผู้โชคดีรายต่อไปรอเลยจ้า

ตัดสิทธิ์วันนี้เที่ยงคืนน้า ใครไม่มาไรท์จะได้หาผู้โชคดีท่านอื่นนะคะ อยากให้ๆ มารายงานตัวกันหน่อยนะ

ขอบคุณที่อยู่ร่วมเป็นกำลังใจให้กันตลอดๆๆ นะคะ ขอบคุณมากค่ะ

ลิ้งนี้เลยจ้า คลิ้๊กเลยยย....

https://www.facebook.com/1576903542582633/photos/a.1577198975886423.1073741828.1576903542582633/1830483490557969/?type=3&theater

รักนะจุ๊บๆ

ออฟไลน์ arissara

  • ดาดาเดเด
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 531
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-2
ร๊ากกก ขนาด แอบอิจ555555 หึงๆอยากเห็นหึงโจ

ออฟไลน์ boonpa

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2359
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +132/-9
 :a14: ขยันขายน้ำอ้อยกันจริงจะเป็นเบาหวานแระ

ออฟไลน์ nutty

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1143
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +63/-3
คู่นี้หลังจากเข้าโหมดหลงเมีย
ปูก้อหวานตลอดดดดดดอ

ปล. เพิ่งเห็นว่าพี่ได้เป็นยูสที่โชคดีด้วย ขอบคุณนะค่ะเป็นกำลังใจให้สำหรับภาค 2
แต่พี่ชอบดราม่า อยากเห็นเวลาเห็นคู่รักง้อกันแล้วมันลุ้นดี 555 รักกันดีตลอดก้อไม่มีเรื่องจิ

ออฟไลน์ lovewannabe

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 371
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-0
เฮียปูนี่ อาการคล้าย คนบ้า เข้าไปทุกวัน เพ้อรักพี่โจมากเว่อๆ

ออฟไลน์ mam.nalok

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 247
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
อ้ายยยยยยย เฮียปู ทูลหัวของพี่โจ มันหวานอะ

ออฟไลน์ aom2529

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 886
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +36/-0
จุ๊บบบบบบบ..จ๊วบ...แย่งปูหอมแก้มโจดังจ๊วบ... :jul3:

ออฟไลน์ thanza1970

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 533
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-1

ออฟไลน์ Star_ss

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 552
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +136/-3




ฮัลโหลลล.... เอฟวี่บอดี้ 555+
วันนี้ขอเก็บรายชื่อวันสุดท้ายก่อนจะตัดสิทธิ์นะคะ ใครเห็นชื่อเพื่อนเลิฟในนี้รบกวนบอกเพื่อนด้วยน้า มาค่ะ มารับของขวัญปีใหม่กานนน...
รายชื่อตามด้านล่างนะคะ ไม่เอาสวมรอยน้า... เยิฟๆ เม้นใต้โพสนี้ได้เลยคร้า

นุสรา เหลือบุญชู
อักขระ เจ้านาย
Whitewo Patty
♥►MAGNOLIA◄♥ (เล้าเป็ด)
thanza1970 (เล้าเป็ด)
❣☾月亮☽❣ (เล้าเป็ด)
วายซ่า (เล้าเป็ด)
 (New) ลำดับที่ 6 ยัยเพี้ยน (ธัญวลัย)
BlueCherries (เล้าเป็ด)
Yara (เล้าเป็ด)
่jjay (เล้าเป็ด)
minneemint (เล้าเป็ด)
PolTisChu (เล้าเป็ด)
lnk lnk (ธัญวลัย)
fafafa (ธัญวลัย)
am (ธัญวลัย)
Yinggg (ธัญวลัย)
Nu (ธัญวลัย)

ปล. ใครได้แล้วชื่อซ้ำแจ้งไรท์ด้วยนะคร้า ไรท์จะได้ให้เพื่อนๆ คนอื่นน้า..
ขอบคุณมากคร้า

ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6774
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ Star_ss

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 552
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +136/-3
:impress2:   :L2:  ขอบคุณมากค่ะ

แจ้งชื่อที่อยู่ในเม้นใต้ภาพหน้าเพจนะคะ ด่วนจ้าๆๆๆ

ออฟไลน์ Star_ss

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 552
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +136/-3
★ผัวขี้หึงVSเมียขาโหด ภาค 2
【ปู❤โจ】


  :pig4: :เครดิตภาพ: ขอบคุณภาพจาก IG และเวปไซค์ค่ะ



【EP.02 มีเท่าไหร่ก็ให้หมด】





เช้านี้โจตื่นเช้ามากเหมือนเดิมทุกวันนั่นแหละครับ นี่ขนาดเจอผมจัดไปขนาดนั้นยังมีแรงตื่นไปทำงานอีกผมล่ะยอมใจจริงๆ ถ้าตื่นเช้ามาแล้วโจไม่ได้อยู่บนห้องก็มีอีกที่ให้ตามตัวได้ครับ งานนี้คงจะหนีไม่พ้นห้องครัวที่มีอาหารเช้าพร้อมเสริฟเหมือนทุกๆ วัน ผมจะอ้วนลงพุงก็คราวนี้แหละ เวลาว่างโจจะไปคลุกอยู่กับแม่ของผมที่บ้านใหญ่นู้น พากันไปช๊อปปิ้งแล้วก็กลับมาทำอาหารสูตรใหม่ๆ โจบอกผมว่าตอนที่เรียนอยู่ที่เมืองนอกต้องทำกินเองทุกวัน ตั้งแต่กลับมาอยู่ที่ไทยก็ไม่ค่อยมีเวลาเพราะงานที่บริษัทค่อนข้างยุ่งและนี่ก็เป็นอีกเหตุผลที่โจไม่ปลีกตัวไปทำอย่างอื่นนอกจากงาน โจบอกผมว่าโจไม่อยากทำอะไรให้วุ่นวายเพราะทุกครั้งที่โจมีการเคลื่อนไหวแม่ใหญ่ก็จะคอยจับตาดูแล้วทำให้เกิดเรื่องแย่ๆ ตามมาทุกที โจเลยพยายามที่จะใช้ชีวิตอยู่เงียบๆ แล้วทำงานของตัวเองไปวันๆ ผมฟังแล้วรู้สึกสงสารโจมากที่เกือบสามสิบปีที่โจต้องใช้ชีวิตลำบากอยู่แบบนี้ ถ้าเป็นผมนะเหรอ หึหึ... ยัยป้ามหาภัยนั่นตายไปนานแล้ว





จากวันที่เรื่องยุ่งๆ ของแม่ใหญ่ใจร้ายของโจจบไปก็มีแต่เรื่องดีๆ เข้ามา โจได้ทำงานที่ตัวเองรักอย่างเต็มที่ ได้ไปเยี่ยมพ่อโดยที่ไม่ต้องหลบๆ ซ่อนๆ อีกต่อไปและที่สำคัญได้มีคนดีๆ อย่างผมดูแลไงล่ะครับ ฮ่าๆๆๆ ต่อไปนี้ไอ้ปูขอสัญญาว่า.... จะไม่มีใครได้แตะโจอันเป็นที่รักยิ่งของไอ้ปูอีกเด็ดขาด!! หึ!!





"ปูครับ ตื่นรึยัง?" พอได้ยินเสียงโจผมก็ทำฟอร์มหลับตาลงทันที


"อ้าว... ยังไม่ตื่นอีกเหรอเนี้ยะ เฮ้ออ... คนอะไรนอนขี้เซาชะมัด" ผมหรี่ตาดู ปากก็ว่าแต่ใบหน้านี่ยิ้มคืออะไรครับ หึหึ





ผมเห็นโจเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ ได้ยินเสียงเปิดน้ำและเสียงเหมือนกำลังทำอะไรก๊อกๆ แก๊กๆ ไปเรื่อยสักพักโจก็เดินออกมา โจเดินออกมาหยุดยืนอยู่ที่ข้างเตียงก่อนจะนั่งลงข้างๆ ผม มือนิ่มๆ ลูบไล้ที่ใบหน้าของผมเบาๆ





"เมื่อคืนฝันดีใช่ไหมครับ ถึงได้นอนหลับนานขนาดนี้" โจพรึมพรำพูดกับผมโดยที่ไม่รู้ว่าผมกำลังแกล้งหลับอยู่


"เมื่อคืนโจก็ฝันดีเหมือนกันนะ ปูอยากรู้ไหมว่าโจฝันว่าอะไร" โจพูดจบก็ยิ้มบางๆ


"โจฝันถึงเราสองคนตอนผมหงอยอ่ะ ฮ่าๆๆ ตลกใช่ไหมปู" ผมยังคงแกล้งหลับต่อทั้งที่ใจแม่งโคตรอยากลุกขึ้นไปกอดโจไว้แน่นๆ เลยครับ


"ถ้าปูได้ฟังปูคงจะขำแน่ๆ เลย แต่ปูรู้ไหมโจอยากให้ฝันนั้นเป็นจริงนะ" มือโจเปลี่ยนมาลูบที่หัวผมเบาๆ ก่อนจะแทรกนิ้วเรียวตามไรเส้นผม


"เพราะอะไรรู้ไหมก็เพราะโจจะได้อยู่กับปูตลอดไปไงล่ะ อยู่ด้วยกันไปจนแก่เลยไง ดีไหมครับ?" ผมทนไม่ไหวแล้ว



พรึ่บ!!!!



"เฮ้ยย!!!"



จุ๊บบบบบ.....



"ดีซิครับ หึหึ" ตอนนี้ผมพลิกตัวขึ้นมาคร่อมตัวโจเอาไว้ทั้งตัว


"ตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะ?" ผมทำปากจู๋ทำท่าจะขอจูบจากโจ


"เพิ่งตื่นเมื่อกี้อ่ะ จูบรับอรุณสวัสดิ์หน่อยเร็ว" ผมยื่นปากเข้าไปใกล้โจ


"ยังไม่ได้แปรงฟันเหอะ!! ไม่จูบหรอก"


"จริงอ่ะ ไม่จูบจริงๆ อ่ะ"


"ไม่อ่ะ ปูก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำก่อนซิ อาหารเช้าทำเสร็จแล้วนะเดี๋ยวจะเย็นซะก่อน" ผมทำหน้าหงอยทันที


"เฮ้อออ.... เสียใจว่ะ" ผมลุกขึ้นนั่งแล้วปล่อยให้โจเป็นอิสระ


"ปูโกรธโจเหรอครับ? โจก็แค่...." ผมหันมามองแล้วทำหน้านิ่งๆ


"เปล่านิ... ไม่ได้โกรธสักหน่อย โจลงไปรอปูข้างล่างแปปนะเดี๋ยวอาบน้ำเสร็จจะตามลงไป" เอ่อ!! งานนี้ละครฉากใหญ่เว้ยเฮ้ย!!


"โอ๋.... ไม่งอนนะครับ โจเตรียมน้ำอุ่นไว้ให้แล้วไปอาบน้ำเนอะจะได้ลงไปกินข้าวกัน" ผมแม่งโคตรอยากยิ้มเลยแต่ต้องทำหน้านิ่งไว้ ฮ่าๆๆๆ


"อืม... โจไปรอข้างล่างก็ได้เดี๋ยวตามลงไป" ผมค่อยๆ ลุกขึ้นจากเตียง


"ปู....." นั่นไงมันได้ผล


"ว่า....." อยากยิ้มแต่ต้องกลั่นไว้



จุ๊บบบบ.....



พรึ่บ!!



โจจุ๊บที่ปากผมก่อนจะกอดผมแน่น คงจะอายอีกตามเคย ฮ่าๆๆๆ




"มาจุ๊บกันได้ไงเนี้ยะ หื้ออ... น้ำก็ยังไม่ได้อาบ ฟันก็ยังไม่ได้แปรง หึหึ" จุ๊บบบ.... ผมก็ต้องเอาคืนบ้าง


"ก็ไม่ได้รังเกียจอะไรนิ แค่จูบเอง"


"อ้าว!! ไอ้เราก็นึกว่ารังเกียจกันซะอีก หึหึ" ฟอดดดด.... โอ๊ยย... โจมันน่ารัก


"บ้า!! พูดแกล้งเล่นไปงั้นแหละ โจไม่เคยรังเกียจปูเลยปูก็น่าจะรู้นิ"


"คร๊าบบบ.... กอดแน่นขนาดนี้จะรังเกียจได้ไงล่ะเนอะ" ผมก็ต้องกอดกลับแน่นๆ เพื่อไม่ให้เสียเปรียบ


"กอดปูแล้วอุ่นดีหรอกเลยอยากกอด"


"ฮ่าๆๆ งั้นให้กอดทั้งวันทั้งคืนเลยดีไหม?"


"อืม... ดีครับ"



ฟอดดด....



"รักมากขนาดนี้แค่กอดยังน้อยไป เดี๋ยวคืนนี้ให้มากกว่านี้เลยดีไหม?"



พรึ่บ!!!



"ห๊ะ! เอ่อ.... โจว่าปูรีบไปอาบน้ำเถอะเดี๋ยวโจลงไปเตรียมอาหารเช้าให้นะ" ฮ่าๆๆๆ พูดจบก็เดินหนีไปเลยครับ อย่างนี้ทุกทีเลยไม่รับผิดชอบผมตลอด





หลังจากผมได้ลงไปแช่น้ำอุ่นๆ ชื่นชมกลิ่นหอมๆ ที่โจไม่เคยลืมใส่ลงไปในน้ำเพื่อทำให้ผมได้รู้สึกผ่อนคลายโจเป็นคนใส่ใจรายละเอียดในทุกๆ เรื่องครับ เอ๊ะ!! คิดอีกทีผมว่าผมโดนยาเสน่ห์แน่ๆ เลยครับ กร๊ากกก... ทั้งรักทั้งหลงขนาดนี้กูว่ากูโดนแน่นอน หึหึ




ฟอดดดด.....



"ทำอะไรกินอ่ะห๊อมหอม...." หอมที่ว่านี่ทั้งคนทั้งกับข้าวนะครับ หึหึ


"หิวรึยัง?" โจถามผมในขณะที่มือยังไม่หยุดเคี้ยวน้ำชุปในหม้อ


"หิว... ไม่อยากกินข้าวแต่อยากกินคนทำกับข้าวมากกว่า หึหึ" โจหันมามองค้อนผมก่อนจะส่ายหัวเบาๆ อย่างเหนื่อยใจ


"ปูไปนั่งรอดีๆ ซิครับ"


"ก็ยืนกอดเมียแบบนี้มันสบายกว่า"


"แต่ปูยืนกอดโจแบบนี้โจตักกับข้าวไม่ถนัดนะครับ ไปนั่งรอนะ"


"คร๊าบบ... รับทราบครับคุณเมีย" ฟอดดด....




ผมก็อดไม่ได้ที่จะกอดจะฟัดเมียตัวเองก็จะไปทำตัวดีๆ นั่งรออาหารมาเสริฟที่โต๊ะอาหาร มื้อนี้เป็นอาหารง่ายๆ ครับ แกงจืดฟักใส่กระดูกไก่ เฮ้ย!! แกงฟักใส่น่องไก่ครับ ต่อด้วยไข่เจียวกุ้งสับ ผัดผักสามสหายใส่หมูสับสูตรลับเฉพาะที่เมียกับแม่ผมช่วยกันคิดสูตร อาหารเช้าง่ายๆ ที่ทำเอาผมอ้วนขึ้นทุกวัน แต่จะให้ผมทำไงได้ละครับเมียทำผมก็ต้องกิน ฮ่าๆๆ ผมนั่งรอไม่นานนักอาหารสุดแสนอร่อยก็มาวางตรงหน้าผมพร้อมกับเมียอันเป็นที่รัก




"วันนี้มีประชุมไหม?" ผมถามหลังจากเริ่มชิมรสอาหารจานแรก


"ไม่มีครับ ทำไมเหรอ?"


"เดี๋ยวเลิกงานจะรีบไปรับ"


"อืม... งั้นเดี๋ยวโจจะรีบเคลียร์งานแล้วกัน ปูจะพาไปไหนเหรอ?"


"ไปซื้อของฝากอั่งเปาไง พอดีเคลียร์งานเสร็จเร็วเดี๋ยวจะพากลับบ้านพรุ่งนี้เลย โจติดธุระอะไรไหม?"


"ไม่! ไปๆ ไปซื้อของฝากหลานกัน" โจยิ้มกว้างทันที สงสัยจะอยากเล่นกับหลานมากครับ ไอ้หลานตัวแสบก็อ้อนเก่งเกิ๊น ผมนี่หัวเน่าทุกทีที่โจอยู่โจอยู่กับไอ้หลานตัวแสบครับ


"หึหึ ดีใจขนาดนั้นเลย"


"ก็นิดนึง" งานนี้ผมว่าไม่นิดแน่นอนครับกลับมาบ้านคงมีเรื่องยุ่งวุ่นวายเพิ่มอีกเรื่องคือการเก็บของทุกอย่างในตู้ที่ซื้อสะสมเอาไว้ไปฝากหลานอีกตามเคย





หลังจากกินข้าวเช้าเสร็จผมก็ไปส่งโจที่ทำงานเพราะโจต้องเข้าไปเคลียร์งานนิดหน่อยครับ ช่วงก่อนหน้านี้โจทำงานเยอะมากแทบจะไม่ได้นอนเรื่องนี้มันทำให้ผมเดือดร้อนไปด้วยเพราะผมก็อดพาเมียขึ้นเตียงสอนการบ้านกันไปเกือบสองอาทิตย์ โจเหนื่อยผมก็ไม่อยากจะกวนใจมากช่วงนั่นนอนกัดฟัดชักว่าวกันเลยทีเดียว พูดง่ายๆ ว่าสนามหลวงคือที่พักใจกันเลยที่เดียวครับ




"เดี๋ยวถึงร้านแล้วจะโทรหานะ"


"อืม... ขับรถดีๆ นะปู"


"คร๊าบ... ไม่กล้าขับเร็วหรอกครับกลัวเมียเป็นหม้าย หึหึ"


"ตลกล่ะ งั้นโจไปทำงานก่อนนะ"


"เดี๋ยว!!" ผมร้องเสียงหลงเลยทีเดียว


"อ้าว! ทำไมล่ะ?"


"จูบลาล่ะ อย่าลืมซิครับที่รัก" โจส่ายหัวอย่างเหนื่อยใจก่อนจะจุ๊บที่ปากผมเบาๆ ตามคำขอ



จุ๊บบบ....



"พอใจรึยังครับ?"


"โคตรพอใจเลยครับ หึหึ"


"เฮ้ออ.... อย่างนี้ตลอด"


"ชาร์ตแบตไง ถ้าเมียไม่ชาร์ตแบตให้แล้วจะให้ใครชาร์ตล่ะคร๊าบ"


"คร๊าบ... ถ้าแบตเต็มแล้วขออนุญาตไปทำงานนะครับ"


"หึหึ เดี๋ยวนี้มีล้อเลียนนะ"


"ติดจากปูมานั่นแหละ ไม่เอาล่ะโจไปทำงานก่อนนะ ปูขับรถดีๆ ล่ะอย่าขับเร็วนะครับ"


"คร๊าบ... รับทราบครับ" ผมนี่แถบจะยกมือไหว้เมียเลยครับ พอจบฉากหวานๆ กับเมียผมก็ต้องมาเล่นบทโหดกับลูกน้องต่อครับ





ผมขับรถมาถึงร้านผมก็รีบโทรรายงานตัวทันทีว่าปลอดภัยดีทุกอย่าง โจก็คุยกับผมต่อเกือบสิบนาทีก็ต้องวางสายเพราะต้องรีบทำงานให้เสร็จครับ ส่วนผมก็หันมาดูแลร้านของผมบ้าง ร้านของผมก็ไม่มีอะไรที่น่าเป็นห่วงหรอกครับ ลูกค้ามีเข้ามาเรื่อยๆ ลูกน้องก็ทำงานกันเต็มที่ทุกคน พวกมันทำประจบซ้อโจมันนั่นแหละครับจะมีอะไร โจใส่ใจทุกคนจริงๆ แม้กระทั่งพนักงานในร้านไหนจะที่บริษัทของโจอีก โจบอกผมเสมอว่าถึงเขาจะเป็นแค่ลูกจ้างแต่เขาก็ทำงานเพื่อเราครับฉะนั้นเราก็ควรตอบแทนเขากลับไปบ้าง จากที่ผมไม่สนใจอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้สักเท่าไหร่ก็หันมาสนใจมากขึ้น แต่จะว่าไปผมก็ยื่นมือช่วยเหลือลูกน้องของผมทุกคนเลยนะครับ วันนี้ผมกะจะแวะเข้ามาดูร้านแค่แป๊ปเดียวพอสั่งงานลูกน้องเสร็จผมก็จะออกไปธุระครับ วันนี้มีนัดคุยกับลูกค้ารายใหญ่ที่จะมารับเหล้านอกผมไปขายที่ร้าน เราซื้อขายกันมานานครับแต่วันนี้ลูกค้าบอกจะส่งทายาทคนเดียวของเขามาแทนเพราะติดธุระที่ต่างประเทศ





หลังจากผมเคลียร์เอกสารเสร็จมองดูนาฬิกาก็ได้เวลานัดกับลูกค้า ผมขับรถออกจากร้านไปยังจุดนัดหมายคือร้านอาหารที่ลูกค้าเป็นคนเลือก ผมเดินเข้าไปในร้านก็มองหาโต๊ะที่ลูกค้าได้แจ้งผมไว้ว่าจะนั่งรอที่โต๊ะไหนแต่ผมเห็นคนที่นั่งอยู่โต๊ะนั้นก็ต้องชะงักเล็กน้อยเพราะคนที่ผมต้องมาเจอนั่งอยู่ด้วยกันถึงสองคน คือข้อมูลที่ผมได้รับคือทายาทเพียงคนเดียวไงครับแต่นี่มากันสองคน สงสัยคงจะเป็นแฟนกันรึเปล่าผมไม่มั่นใจ





"สวัสดีครับ คุณญาดาใช่ไหมครับ?"


"ใช่ค่ะ... ดิฉันชื่อญาดาค่ะ คุณใช่คุณปูใช่ไหมคะ?"


"ครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ"


"อ่า... ยินดีเช่นกันค่ะ เชิญนั่งก่อนค่ะ"


"ครับ ขอบคุณมากครับ" ผมนั่งลงตามคำเชิญของเธอ


"อ่อ... นี่ดลค่ะ เพื่อนญาดาเองค่ะ"


"สวัสดีครับคุณดล ผมชื่อปูนะครับ"


"ยืนดีที่ได้รู้จักครับคุณปู" คุณดลทักทายผมกลับ


"อ่ะแฮ่ม! ดล... เดี๋ยวฉันว่าเราสั่งอาหารกันก่อนดีกว่านะ"


"อืม... ตามใจดาแล้วกัน"


"คุณปูคะอยากทานอะไรสั่งได้เลยนะคะ คุณพ่อสั่งมาว่าให้เทคแคร์คุณปูให้ดีที่สุดค่ะ ถ้าดาทำพลาดนิดเดียวคงโดนคุณพ่อดุแน่เลย คริคริ"


"หึหึ ไม่เป็นไรครับ คุณดาสั่งได้เลยครับผมทานอะไรก็ได้ครับ"


"อุ๊ย!! เป็นคนง่ายๆ ซะด้วย" เธอหันไปยิ้มกับคุณดล





หลังเราสามคนทานอาหารเสร็จก็นั่งดื่มกาแฟพร้อมกับคุยเรื่องงานจนเสร็จสับ งานนี้ผมได้ออเดอร์ค่อนข้างเยอะครับ คุณญาดาเธอต้องการเปิดร้านเพิ่มแต่เป็นสาขาที่ต่างประเทศเลยต้องการสินค้าผมมากกว่าปกติ งานนี้ผมก็ยิ้มดิครับ พอเราคุยเรื่องงานกันเสร็จเรียบร้อยผมก็เดินไปส่งเธอที่รถก่อนจะรีบขับรถไปรับโจที่ทำงาน ก่อนไปรับผมก็โทรบอกโจว่าผมทำธุระเสร็จแล้วให้อาบน้ำรอได้ เฮ้ย!! ให้เก็บของรอต่างหากล่ะ หึหึ ผมใช้เวลาขับรถอยู่นานเกือบชั่วโมงก็ขับมาถึงบริษัทของโจครับ พอจอดรถเสร็จผมก็เดินไปขึ้นลิฟท์ไปหาโจทันที





"อ้าว!! สวัสดีค่ะคุณปู ทำไมวันนี้มาเร็วจังเลยคะ?" เลขาสาวคนสวยของโจทักทายผมครับ


"พอดีธุระเสร็จเร็วครับเลยรีบมารับโจ" ผมตอบ


"แหมๆๆ อะไรจะหวานขนาดนี้คะคุณปู เจ้านายมีอะไรดีน้า... คุณปูถึงได้เกาะติดไม่ห่างซะขนาดนี้ คริคริ" เธอแซวผมครับ


"ดีทุกอย่างนั่นแหละครับ" ผมตอบแล้วเดินผิวปากอารมณ์ดีเข้าไปในห้องทำงานของโจ


"อร๊ายยย... คุณปูนิ" ผมได้ยินเสียงเธอกรี๊ดกร๊าดกับคำตอบของผม ทำไมล่ะก็มันเรื่องจริงนิครับ




ผมเดินเข้ามาในห้องทำงานของโจแต่โจไม่ได้นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานหรอกครับ นู้น... อยู่ที่พื้นต่างหากล่ะ




"ทำไมมานั่งตรงนี้ล่ะ?" ผมเดินไปนั่งลงโซฟารับแขกข้างๆ โจ


"ไม่รู้ดิ นั่งที่โต๊ะทำงานแล้วคิดงานไม่ออกอ่ะครับ"


"แล้วไม่เมื่อยเหรอ?" ผมลูบที่หัวโจเบาๆ อย่างทะนุถนอม


"อืม... ก็นิดหน่อยนะ ปูดื่มน้ำก่อนไหมกินอะไรมารึยังครับ?"


"กินมาบ้างแล้วแหละแต่เดียวรอกินกับโจอีกไงครับ"


โจมักจะใช้คำพูดแบบนี้กับผมเพราะมันเป็นนิสัยของโจอ่ะครับ โจเป็นคนเนียบเป็นคนพูดจาไพเราะน่าฟังซึ่งแตกต่างจากผมโดยสิ้นเชิงจนบางครั้งทำให้ผมพูดเพราะๆ ตามไปด้วย ผมพูดเพราะซะจนคนที่บ้านตกใจกันทั้งบ้านเลยครับ หึหึ


"งั้นปูรอโจอีกแป๊ปนะครับโจใกล้จะเสร็จแล้วแหละเหลืออีกนิดเดียวเอง"


"คร๊าบ... รอได้อยู่แล้ว คนเนี้ยะให้รอนานแค่ไหนก็รอได้ครับ" ฟอดดด.... ผมก้มลงไปหอมแก้มโจมัดจำไว้ก่อนครับ


"คนบ้า! งั้นนั่งรอนิ่งๆ เลย" เขิลตลอด


"หึหึ..." ผมขำในลำคอก่อนจะล้มตัวนอนราบลงกับโซฟาตัวยาวมองดูโจทำงานอย่างตั้งใจ


"ถ้าง่วงก็หลับไปก่อนได้นะเดี๋ยวโจเสร็จแล้วจะปลุกครับ"


"อืม... ขยับมาใกล้ๆ หน่อย" โจขยับตัวเข้ามาใกล้ผมที่นอนอยู่ ผมกอดเอวตัวโจไว้หลวมๆ ก่อนจะซบหน้าลงแนบแผ่นหลังของโจแล้วหลับตาลง





ไม่รู้ว่าผมหลับไปนานเท่าไหร่ รู้สึกตัวอีกทีก็เห็นคนตรงหน้ากำลังนั่งมองผมอยู่ ผมค่อยๆ หรี่ตาลงเหมือนคนนอนละเมอโจก็นั่งมองผมอยู่อย่างนั้น มือนิ่มๆ ก็ลูบไล้ที่ปลายเส้นผมอยากเบามือ ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบจนได้ยินเสียงลมหายใจลมหายใจเข้าออกของคนที่อยู่ตรงหน้าชัดเจน ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าโจกำลังคิดอะไรอยู่เพราะโจเป็นคนที่ค่อนข้างนิ่งมาก





"อยากมองแบบนี้ตลอดไปไหม?" ผมค่อยๆ ลืมตาขึ้นช้าๆ


"อืม... อยากครับ" โจตอบพร้อมกับรอยยิ้ม



ฟอดดดด....




"งั้นให้มองไปตลอดชีวิตเลย"


"สัญญาแล้วนะ" โจพูดด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างจริงจังซึ่งผมก็จริงจังกับคำพูดของตัวเองเหมือนกัน


"อืม... สัญญา"


"เฮ้อออ... โจว่าเราไปซื้อของกันเถอะโจเริ่มหิวข้าวแล้วอ่ะครับ" จากที่กำลังซึ้งๆ โจก็เปลี่ยนโหมตซะง้าน


"หึหึ... งานเสร็จแล้วใช่ไหม?" ผมถามก่อนจะคว้ามือโจมากุมเอาไว้


"เสร็จนานแล้วแต่เห็นปูนอนหลับสบายอยู่เลยไม่กล้าปลุก"


"แล้วจะนั่งทนหิวทำไม ปลุกซิครับ ปลุกด้วยจูบหวานๆ สักทีสองทีก็ตื่นแล้ว"


"บ้าเหอะ! ใครเขาจะมาจูบกันเวลานี้ล่ะ" โจพูดเขินๆ


"เฮ้ย!! จูบได้แม่ไม่ว่า! ยิ่งถ้าโจจูบนะแม่ยิ่งรักเลยรู้ป่ะ" ผมทำหน้าทะเล้น


"พอเหอะ ลุกขึ้นเร็วโจหิวข้าวจะตายอยู่แล้ว" โจลุกขึ้นยืนสุดความสูงก่อนจะแกล้งดึงผมให้ลุกตาม


"ครับๆ ลุกแล้วคร๊าบ...."



ฟอดดดด.....
ผมลุกขึ้นยืนแล้วรวบตัวโจเข้ามากอดก่อนจะหอมแก้มคนขี้อายเพื่อเพิ่มภูมิคุ้มกันให้ที่รักของผม



"งั้นเดี๋ยวปูเข้าไปล้างหน้าล้างตาก่อนนะส่วนโจขอไปเก็บของแป๊ปนะครับ"


"อืม... งั้นเดี๋ยวเข้าไปล้างหน้าก่อนเราค่อยไปกินข้าวกัน"






ผมเดินเข้าไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำส่วนโจก็ไปเตรียมเก็บของกลับบ้าน พอออกมาโจก็ยืนรอเป็นที่เรียบร้อยเราสองคนก็เดินออกจากห้องทำงานไปพร้อมกัน ก่อนกลับก็บอกลาเลขาสุดสวยซะก่อนครับ ไม่ได้ๆ คนนี้สำคัญเพราะเธอคอยเป็นหูเป็นตาให้ผมครับ ช่วงนี้ลูกค้าที่มาติดต่องานกลับโจเป็นผู้ชายหน้าตาดีๆ รวยๆ ค่อนข้างเยอะ ที่สำคัญแม่งมาสายเดียวกับผมนี่ดิโคตรน่าเป็นห่วง ผมเลยต้องมีคนคอยคุ้มกันโจไงล่ะครับ หึหึ






ผมพาโจขับรถมาที่ห้างดังกลางใจเมืองแห่งหนึ่ง พอจอดรถเรียบร้อยเราก็เดินเข้าไปในตัวห้างทันที วันนี้คงเหนื่อยหน่อยเพราะโจคงจะซื้อของฝากหลานรักอีกตามเคย






"โจไปกินข้าวก่อนไว้กินเสร็จค่อยมาดูก็ได้"


"ดูไปเลยไม่ได้เหรอ โจว่าอันนี้อั่งเปาต้องชอบแน่ๆ ปูว่าไหม?" โจชูรถบังคับขนาดพอเหมาะให้ผมดู ผมก็ว่ามันงั้นๆ นะ


"อืม... ไปกินข้าวก่อนค่อยมาซื้อ หิวข้าวไม่ใช่รึไง" โจเริ่มทำหน้างอ เอ๊ะ!! แต่ทำไมผมดูว่าน่ารักวะ หึหึ


"ก็ได้ครับ งั้นรีบๆ กินนะจะได้รีบกลับมาซื้อเดี๋ยวของจะหมดก่อน" เฮ้ออ... มันจะหมดได้ยังไงล่ะครับ กองเท่าภูเขาขนาดนี้


"อืม... กินเสร็จค่อยมาซื้อ อยากกินอะไรคิดไว้รึยัง?" ผมเดินโอบเอวโจออกจากโซนของเล่นเด็กแล้วมุ่งหน้าไปยังโซนอาหาร


"กินอะไรดีล่ะ ปูกินอะไรโจกินได้หมดครับ" นั่นไงล่ะ ไม่คิดแล้วยังจะใช้ให้ผมคิดแทนอีก


"งั้นกินโจแล้วกันอร่อยดี หึหึ"



ควับ!!!
สายตาโจค้อนควับมามองผมที่กำลังทำหน้าหื่นกามที่แวดล้อมไปด้วยผู้คนมากมายที่กำลังเดินผ่านเราสองคน




"งั้นโจคิดเอง โจอยากกินสเต็ก"


"ว้า.... แย่จังอดเลย" ผมทำท่าเสียดาย


"ไปเหอะโจหิวแล้ว" เรื่องเปลี่ยนเรื่องนี่โจเก่งมากเลยครับ ผมยอมใจ




สรุปร้านที่เราเลือกคือร้านสเต็กชื่อดังที่ราคาไม่แพงมากแต่อาหารเขาโอเคพอกินได้ครับ โจชอบทานอะไรง่ายๆ ไม่เน้นพวกของนอกหรือนำเข้า อาหารง่ายๆ ที่โจเลือกผมกินได้หมดนั่นแหละ




"ปูเอาอะไรไหมโจจะไปตักสลัดบาร์"


"อะไรก็ได้โจตักมาเลย" ผมตอบ


"งั้นรอแป๊ปนะ" ผมพยักหน้าเล็กน้อยโจก็เดินตรงไปหาอาหารอย่างมีความสุข





พนักงานมารับออเดอร์จากผมซึ่งผมรู้อยู่แล้วว่าโจจะกินอะไร รายนั้นไม่รอพนักงานครับอะไรที่เป็นบุฟเฟ่จะพุ่งเข้าใส่ทันที ผมมีหน้าที่สั่งอาหารให้กินเป็นพอ ระหว่างรอโจไปตักสลัดผมก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเช็คเมล์เช็คข้อความไปด้วย เงยหน้ามองโจเป็นระยะ พอเช็คข้อความเสร็จผมก็เข้าไปส่องเฟสบุ๊กไอ้ทิวกับเมียมัน ไอ้สองคนนี้ก็ด่ากันกลางเฟสให้ชาวบ้านเขาหัวเราะมันสองคนตลอด โดยเฉพาะเมียมันครับ โคตรแสบ!!! ไม่เห็นเหมือนเมียผมเลยโคตรน่ารัก... แต่เอิ่ม!!! นั่นคือ?????





ผมเงยหน้าจากโทรศัพท์ก็เห็นโจกำลังยืนคุยกับผู้ชายอีกคน ทั้งสองคนดูสนิทกันมาก หัวเราะกันอย่างสนุกสนานทั้งที่ในมือถือชามสลัดที่เป็นของผมอยู่ มึงเป็นใคร?!!!!





ผมนั่งมองโจคุยกับไอ้นั่นอยู่สักพักเริ่มจะทนต่อไปไม่ไหว ไม่ได้การล่ะ ผมว่าผมต้องทำอะไรสักอย่าง เมียกูไอ้สัส!! ผมลุกพรวดจากเก้าอี้ โจหันมาทางผมพอดีแล้วโจก็ยิ้มมาทางผมครับ ไอ้นั่นหันมามองผมก่อนจะทำท่าไม่สนใจแล้วกันไปพูดกับโจต่อ ผมกำลังจะก้าวขาเดินไปหาโจแต่โจเดินกลับมาหาผมก่อน





"นั่นใคร?!" ผมถามหลังจากโจวางชามสลัดไว้บนโต๊ะ


"อ่อ... เพื่อนน่ะครับ" โจตอบด้วยน้ำเสียงปกติ


"ทำไมไม่เคยเห็นหน้า?" ผมถามต่อ


"จุนเพิ่งกลับมาไทย บังเอิญมาเลยนะที่มาเจอกันที่นี่ได้" โจนั่งลงก่อนจะเริ่มหยิบช้อนส่งให้ผม พนักงานก็เอาสเต็กที่ผมสั่งมาเสริฟพอดี


"สนิทกันมากไหม?"


"อืม... ก็สนิทกันมากนะตอนเรียนจุนช่วยโจหลายอย่างมาก"


"ช่วยเรื่องอะไรบ้าง?!" น้ำเสียงผมเริ่มเปลี่ยนคีย์แล้วครับ


"ก็ติวข้อสอบให้อ่ะ ทำไมเหรอปู?" โจคงจับอาการไม่พอใจของผมได้มั้งครับ


"แค่เพื่อนใช่ไหม?" ผมถามย้ำเพื่อความมั่นใจ


"แค่เพื่อนครับ แค่เพื่อนจริงๆ นะปู"


"งั้นก็แล้วไป"


"ปูกินซุปไหมเดี๋ยวโจไปตักให้"


"ไม่!"


"อืม... ถ้าปูอยากกินก็บอกนะโจจะได้ไปตักให้"


"อืม... รีบกินจะได้รีบไปซื้อของ"


"ครับ..." โจตอบแล้วเริ่มกินอาหารที่วางเรียงรายอยู่ตรงหน้า




พูดตรงๆ เลยนะครับผมไม่ชอบขี้หน้าไอ้นั่นเลย ผมว่ามันมองโจแปลกๆ ว่ะ จะว่าผมคิดมากก็ไม่ใช่นะ รอยยิ้มกับสายตาที่มันมองโจนี่ผมดูยังไงก็ไม่เหมือนเพื่อนมองเพื่อนว่ะ แม่ง!! หวังว่าจะเจอมันแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะ




"โจ...." ผมเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของเสียงที่มาหยุดยืนอยู่ข้างโจ


"อ้าวจุน"


"คือจุนจะกลับแล้วนะ เสียดายอ่ะไม่น่าพาแม่มาด้วยเลยไม่งั้นจุนจะอยู่คุยกับโจให้นานๆ ซะหน่อย" มันคุยกับโจโดยที่ไม่สนใจ
ผมสักนิด


"ว่าไปนั่น... จันพาแม่กลับบ้านเถอะ ไว้ค่อยคุยกันวันหลังก็ได้นิ" ผมขมวดคิ้วแน่น


"เออใช่! งั้นเดี๋ยวเราค่อยนัดกินข้าวกันนะ"


"โจไม่คิดจะแนะนำเพื่อนให้รู้จักหน่อยเหรอ?" ผมอยู่เฉยไม่ได้แล้วครับ ไอ้นี่โคตรไม่น่าไว้วางใจ


"อ่อ!! เราลืมไป จุนนี่ปูนะ"


"สวัสดีครับคุณปู" ไอ้นั่นมันทักทายผมกลับ


"เออ! หวัดดี!!"


"เอ่อ.... ส่วนนี่จุนเพื่อนโจเองนะปู จุนเพิ่งกลับมาไทยอ่ะ โจก็เพิ่งเจอจุนที่นี่เหมือนกัน"


"อืม..." ผมตอบสั้นๆ


"หึหึ ยินดีที่ได้รู้จักครับ พอดีวันนี้ผมมีธุระต่องั้นผมขอตัวกลับเลยแล้วกัน"


"เออ! ก็ดีกูจะได้กินต่อ"


"ครับ ขอโทษที่ขัดจังหวะนะครับ โจงั้นจุนกลับก่อนนะไว้โอกาสหน้าค่อยเจอกัน"


"อืม... ขับรถกลับบ้านดีๆ นะจุนมีแม่นั่งมาด้วยห้ามขับเร็วล่ะ"


"หึหึ... คร๊าบ... ขอบคุณที่เป็นห่วงเรานะ งั้นเดี๋ยวเราขอตัวก่อนนะ"


"อืม... บายนะจุน"


"บายครับโจ" ก่อนไปมันหันมามองผม แม่ง!!! ผมนี่อยากจะกระโดดถีบยอกหน้ามันจริงๆ เลยว่ะ


"สนิทมากซินะ"


"ว่าไงนะครับ... เมื่อกี้ปูพูดว่าอะไรอ่ะ"


"ไม่มีอะไร รีบๆ กินซะ"


"ครับ ปูจะเอาอะไรเพิ่มบอกโจนะ"


"อืม...."





คืนนี้ผมว่าผมต้องมีเคลียร์ปัญหาคาใจซะหน่อย งานนี้ต้องหาความจริงคำว่าเพื่อนสนิทให้กระจ่าง เรื่องราวเป็นมายังไงสนิทแค่ไหนผมต้องรู้ให้หมดจะได้ตัดไฟตั้งแต่ต้นลมครับ





.....





"มึงเล่นผิดคนแล้ว หึหึ"


TBC.




ขอโทษที่มาอัพให้ช้านะคะ ทำหลายอย่างเกิ๊นน... 555+
ต้องเขียนไว้ล่วงหน้าอีกเพราะจะหนีไปเที่ยว อิอิ
แล้วเจอกันใหม่นะคะ ขอบคุณที่ตามเม้นให้นะคะ จุ๊บๆๆ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 23-01-2017 12:06:58 โดย Star_ss »

ออฟไลน์ lovewannabe

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 371
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-0
เกิดเป็นพี่ปูต้องอดทน พี่โจน่ารัก มีมารผจญเยอะมาก555

ออฟไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7538
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11
ปู ดูออกสิ ว่าจุนคิดเกินเลยกับโจ
โจ ทั้งหึง ทั้งหวงปู อยู่และ
เจอคราวหน้า ปูจัดให้แน่
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ Nus@nT@R@

  • Life is Investment
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5591
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +456/-11

ออฟไลน์ วายซ่า

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2224
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +205/-6
เฮียปูหึงขนาดนี้ โจจะช้ำไปทั้งตัวหรือเปล่านะ   :mew2:

ออฟไลน์ Star_ss

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 552
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +136/-3
★ผัวขี้หึงVSเมียขาโหด ภาค 2
【ปู❤โจ】


  :pig4: :เครดิตภาพ: ขอบคุณภาพจาก IG และเวปไซค์ค่ะ



【EP.03 หึง+หวง】





อารมณ์หงุดหงิดแบบนี้มันกลับมาอีกแล้วครับ ให้ตายเหอะผมอยากจะบ้าทุกครั้งที่เห็นโจสนิทกับคนอื่นต่อหน้าต่อตาผม เห็นแกตัวเหรอมันก็มีบ้างแหละใครจะอยากให้คนอื่นมาเข้าใกล้เมียตัวเองบ้างวะ!! อย่าว่าแต่ผมเลยครับไอ้เหี้ยทิวนี่ก็อีกตัวใครเข้าใกล้เมียมันไม่ได้เลย ไอ้ผมเรื่องนี้ก็ไม่น้อยหน้ามันซะด้วย ยิ่งโจมันนิสัยดีเป็นมิตรกับคนอื่นง่ายอย่างนี้ผมยิ่งลำบากใจโคตรๆ บางทีก็อยากให้โจทำตัวกวนตีนๆ เหมือนเมียไอ้ทิวบ้างคนอื่นจะได้ไม่เข้าหาเมียผมไงล่ะครับ เฮ้ออ...




"ปูเป็นอะไรรึเปล่าครับ ทำไมทำหน้าเครียดๆ อย่างนั้นล่ะ"


"ไม่มีอะไรหรอก... ซื้อของเสร็จแล้วจะไปไหนต่ออีกรึเปล่า?"


"เอ่อ... ไม่ดีกว่าปูคงจะเหนื่อยแล้วงั้นเรากลับบ้านกันเลยเนอะ" เฮ้ออ... ผมอยากจะบ้ากับความดีของเมียตัวเองเพราะมันทำให้ผมดูเลวเวลาที่สันดานเดิมผมคัมแบล็ค


"อยากดูหนังไหม?" ผมหันไปถามโจแต่โจทำหน้าเหมือนยังเกรงใจผมอยู่ทั้งๆ ที่เมื่อวันก่อนบอกผมว่าหนังเรื่องใหม่ที่กำลังจะเข้าโรงน่าดูมาก


"ไม่อ่ะ เรากลับบ้านกันเถอะโจก็เริ่มเหนื่อยแล้วเหมือนกัน ไหนจะของฝากหลานเยอะแยะขนาดนี้ปูก็ไม่ยอมให้โจช่วยถือสักชิ้น"


"หึหึ เรื่องแค่นี้เองทำเป็นบ่นผัว" ผมแกล้งพูดหยอก


"ก็มัน...." โจกำลังจะพูดต่อแต่ผมแกล้งทำสายตาดุๆ ใส่ครับ เงียบเลยทีเดียว


"งั้นโจขึ้นไปจองตั๋วหนังรอแล้วกันอยากดูอะไรเลือกเลย เดี๋ยวเอาของไปเก็บที่รถก่อนแล้วจะโทรหาอีกที"


"ปูอยากดูหนังเหรอครับ?"


"อืม... วันนี้อยากดูหนังกับเมีย" ผมตอบโจก็อาการหนักกันไป หึหึ


"ชอบพูดให้ขนลุกตลอด! งั้นเดี๋ยวโจไปจองตั๋วนะแล้วจะนั่งรอที่หน้าโรงหนังนะครับ"


"คร๊าบ... ซื้อป๊อบคอนด้วย"


"โอเคครับ" เวลาแบบนี้ยังจะทำตัวน่ารักอีกเมียกู หึ่ม!!!




ผมเดินเอาของมาเก็บที่รถ วันนี้เรียกได้ว่าเหมาของเล่นทุกชิ้นที่เพิ่งออกใหม่กันเลยครับ เสื้อผ้าคอลเลคชันใหม่เพียบ ใช้เงินไม่ว่าแต่อย่าทำให้หึงได้ป่ะ นั่งกินข้าวอยู่กับผัวตัวเองแท้ๆ ยังมีแมงหวี่แมงวันมาตอม เฮ้ออ.... แค่ที่ทำงานต้องคอยกันลูกค้าที่ส่อแววนี่ก็เหนื่อยพอแล้วยังจะมาเพิ่มอี๊ก!! เหนื่อยใจพูดไปก็หงุดหงิดเปล่าๆ งานนี้ขอไปเกาะติดเมียก่อนแล้วกันนะครับ ปล่อยไว้คนเดียวนานๆ รู้สึกแปลกๆ ยังไงไม่รู้ว่ะ




ครืดดด.... ครืดดด.....



ผมกำลังมองหน้าจอโทรศัพท์โทรที่มีคนกำลังโทรเข้ามา ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกครับไอ้บ้าทิวนั่นเอง...



"เออ!! โทรมาทำเหี้ยอะไรวะ"


["อ้าวๆ เดี๋ยวนะ!! นี่คือการทักทายของมึงเหรอไอ้เพื่อนเหี้ย!! ไหนพูดจากับกูให้ดีๆ หน่อยดิ๊ หึหึ"] ไอ้ห่านี่โทรมากวนประสาทผมตอนนี้ทำไม่วะ!!


"เออๆ มึงมีอะไรรีบๆ ว่ามากูจะรีบไปหาเมีย"


["รีบอะไรหนักหนาวะ แล้วนี่มึงสองคนไม่ได้อยู่ด้วยกันรึไง?"]


"โจรอกูอยู่โรงหนัง กูเอาของมาเก็บที่รถกำลังจะเดินไปหามันเนี้ยะ มึงมีอะไรพูดรีบๆ พูดมาเลยเสียเวลาไอ้ควาย!!" กูได้ระบายเพราะมึงเลยนะเนี้ยะไอ้เหี้ยทิว


["หงุดหงิดเหี้ยอะไรมาวะ?"] ไอ้ทิวถามแบบนี้คือการเสือกปนห่วงใยเพื่อนอย่างผมครับ


"เดี๋ยวค่อยเล่าไอ้สัส!!"


["เออๆ ตามใจมึงแล้วกัน กูแค่จะโทรมาบอกว่าคืนวันเสาร์นี้ให้มาที่ร้านด้วย มินมันให้มาชวนมึงกับไอ้โจ"]


"ไอ้เหี้ย!! ห้ามเรียกเมียกูแบบนี้โว๊ย!!"


["อ้าว!! ไอ้เหี้ยนี่ท่าจะเป็นเอามากวุ้ย!! เออๆ ไอ้คุณปู้ครับ รบกวนชวนคุณโจมาที่ร้านกูวันเสาร์ด้วยนะครับ"]


"เออได้!! เจอกัน" ผมตอบสั้นๆ พูดจาแบบนี้ค่อยเข้าหูผมหน่อย ระหว่างที่คุยกับมันผมก็รีบก้าวขายาวเดินไปหาโจที่โรงหนัง


["เออ!! งั้นแค่นี้นะโว๊ย กูขี้เกียจจะคุยกับมึงล่ะ"]


"เออ!! สัส!!!"



ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด....



แล้วผมก็ตัดสายไอ้เหี้ยทิวซะเลย โทรมาไม่รู้เวล่ำเวลาเลยนะไอ้เพื่อนเลว!! ไม่รู้รึไงว่ากูกำลังหงุดหงิด นี่ขนาดผมหงุดหงิดมันยังกวนตีนผมอีก ไอ้เพื่อนเลว!!




"โจรอนานไหม?"


"ไม่เลย... นั่งก่อน" โจตอบแล้วใช้มือตบลงที่นั่งข้างโจเบาๆ


"เลือกได้แล้วใช่ไหมว่าจะดูเรื่องอะไร"


"อืม... ดูเรื่องนี้กันน่าสนุกดีนะ" โจหยิบตั๋วหนังออกจากกระเป๋ากางเกงออกมาให้ผมดู


"สนุกจริงอ่ะ?" ผมแกล้งถามเพราะเห็นท่าทางโจดูตื่นเต้นเอาซะมากๆ


"เอ่อ... ก็รีวิวเขาเขียนว่าเป็นหนังที่น่าดูติดอันดับอ่ะ แล้วที่สำคัญเขาให้เรตติ้งดีด้วยนะ ปูไม่อยากดูเหรอครับ งั้นเราเปลี่ยนไปดูเรื่องอื่นไหมอ่ะ"


"หึหึ ไม่ต้องเลยซื้อมาแล้วก็ดูเรื่องนี้นั่นแหละ"


"อืม... โจว่าปูต้องชอบเชื่อดิ" โจพูดพร้อมหยิบป๊อบคอนยื่นมาที่ปากของผม


"คร๊าบ.... ชอบหมดแหละถ้าได้ดูกับเมีย"


"นี่ๆ กินเข้าไปเลยจะได้เลิกพูดมากสักที" โจยัดป๊อบคอนใส่ปากผมด้วยความเร็วแสง ไอ้ผมก็ไว้งับเข้าที่นิ้วของโจเบาๆ พอให้มันเขี้ยวแล้วส่งสายตาเจ้าเล่ห์ไปให้โจ อาการแบบนี้ไม่รอดครับ อายอ่ะเด่!!




เราสองคนนั่งรอเวลาหนังเข้าประมาณยี่สิบนาทีผมกับโจก็เดินเข้าโรงหนังพร้อมกับป๊อบคอนหนึ่งถังและน้ำอีกหนึ่งแก้ว พอเดินมาถึงที่นั่งเราก็ขยับตัวจัดที่จัดทางนั่งอยู่ในท่าที่สบายที่สุด




"ทำไมไม่เลือกเบาะคู่ข้างหลังล่ะ?" ผมกระซิถามโจ


"ทำไมอ่ะ ปูนั่งแบบนี้ไม่สบายเหรอ?"


"ป่าว.... แต่อยากนั่งแบบนั้นมากกว่าเพราะกอดโจได้ไง"


เพี๊ยะ!!



"ทะลึ่งตลอด!"


"ย้ายไปนั่งข้างหลังกัน" ผมกระซิบบอกโจเพราะคนอื่นเข้าโรงหนังกันเรียบร้อยแล้วครับแต่หนังยังไม่เริ่มฉาย


"ไม่เอา!! จะทำแบบนั้นได้ยังไงล่ะเราจองที่นั่งแบบธรรมดานะ"


"ไมอ่ะ! ยังไม่มีคนนั่งเลย ถ้าเขามาถามค่อยจ่ายเพิ่ม"


"ไม่เอาหรอก... นั่งตรงนี้เหอะนะ นั่งตรงไหนก็เหมือนกันนั่นแหละปู"


"ไปเหอะน่า!!"



พรึ่บ!!!



"ปู!! เอาจริงอ่ะ"


"เหอะน่า! นั่งได้น่า..."




ผมลากโจในสภาพที่โจกอดถังป๊อบคอนไว้แนบอกส่วนมือซ้ายผมก็ถือแก้วน้ำไว้แน่น มือซ้ายจับคุณเมียแล้วลากมาสังหาร เฮ้ย!!! ลากมานั่งเก้าอี้คู่แถวหลังสุด พอนั่งเสร็จโจก็มองซ้ายมองขวาด้วยอาการเลิ่กลั่ก ผมเห็นแล้วอยากหัวเราะเสียงดังๆ เลยว่ะ ขำเมียตัวเอง




"ปูพนักงานเขามองเรารึเปล่าตรงนู้นอ่ะ" ผมหันไปมองตามที่โจบอกพนักงานก็ไม่ได้มองมาทางนี้สักหน่อยทำเป็นตื่นเต้นไปได้เมียกู หึหึ


"เขาไม่สนใจเราหรอกน่า... ดูหนังเร็วหนังเริ่มแล้ว" พอพูดถึงหนังโจก็เข้าโหมตตั้งใจทันที หึหึ




พอเปลี่ยนมานั่งโซฟาคู่แบบนี้ค่อยดีขึ้นหน่อย หึหึ ใกล้เข้าไปอีกนิดชิดเข้ามาอีกหน่อยเมียจ๋า อร๊ากกก.... โรงหนังบรรยากาศดีฉิบหายเลยว่ะ ช๊อบชอบ....




"เป็นอะไรนี่หนาวหรือมือถือสั่น หึหึ" ผมแกล้งหยอกโจครับ


"หนาวอ่ะ ตรงนี้มันโล่งๆ แอร์หนาวมาก"


"หึหึ ขยับเข้ามาใกล้ๆ นี่ม่ะจะได้หายหนาว" แขนผมก็ทำหน้าที่กันหนาวโดยโอบไปที่ไหล่โจแล้วกระชับตัวโจเข้ามากอด


"ขอบคุณครับ" โจยิ้มและพูดตอบกลับอย่างน่ารัก โอ๊ยยย!!! อย่างนี้ไม่ให้ไอ้ปูคนนี้หลงได้ยังไงวะ!! เมียดีขนาดนี้ใครเข้าใกล้กูถีบออกหมดเอาดิ๊!!!


"อย่าทำตัวน่ารักมากได้ป่ะ กลัวคนอื่นมาแย่ง"


"เว่อน่า... ใครจะมาแย่งล่ะแค่เขาเห็นปูก็เพ่นหนีกันแทบไม่ทันแล้ว"


"จริงอ่ะ?"


"จริงซิ เลิกคุยได้แล้วปูเราดูหนังกันดีกว่าเนอะ" พอดีเมียผมเป็นคนมีมารยาทครับ ส่วนผมอ่ะไม่มี ฮ่าๆๆๆๆ



ฟอดดดด.....



"รักโจโคตรๆ เลยว่ะ" ผมก็ต้องมีแอบตอดกันบ้างครับ บรรยากาศมันพาไปจมูกกับปากก็ไวตาม หึหึ



จุ๊บบบ....



"รักปูโคตรๆ เหมือนกันครับ" ยิ้มเลยกู อร๊ากกก..... ถึงโจจะชอบเขินผมว่าเวลาผมหยอกเล่นแต่โจมีข้อดีมากๆ ที่ทำให้ผมหลงรักจนโงหัวไม่ขึ้นครับ ข้อดีที่ว่านี่คือการแสดงความรักตอบกลับมาทุกครั้งที่ผมต้องการอย่างเช่นตอนนี้




ผมสองคนก็นั่งดูหนังกันไปเงียบๆ มีจับนู้นจับนี่บ้างแต่ก็ไม่พ้นโดนตีมือเบาๆ เป็นการทำโทษ โจไม่เคยใช้ความรุนแรงกันผมหรอกครับแต่ผมนี่ดิชอบใช้งานปูหนักบ่อยๆ เรื่องอะไรไปคิดกันเองแล้วกัน หึหึ




"โจอยากจูบอ่ะ บรรยากาศมันพาไปจูบทีดิ" โจหันมาจ้องหน้าผมในความมืด


"จะบ้าเหรอ!!" โจกระซิบกระซาบเสียงเยามากกกกก....


"น่านะ... ขอจูบหน่อย"



งับ!!!
ผมงับเข้าที่หูโจเบาๆ แล๊วๆๆ งานนี้มีสยิวว่ะครับ



"ไม่เอา!! ดูหนังอยู่นะจะมาจูบกันในโรงหนังเป็นวัยรุ่นไปได้ บ้า!!!"


"ไม่ได้จริงๆ เหรอ นะคร๊าบบบ... น้าาาา....." ผมแม่งก็อยากอ่ะ คือเข้าใจไหมครับพอเวลาอยากแม่งต้องทำต้องเอาให้ได้ เออ!! กูอาการหนักมาก


"เฮ้อออ.... ปูนี่...."



อุ๊บส์!!!!




งานนี้ผมไม่รอให้มีเสียงบ่นเล็ดลอดออกมาได้อีก จูบกระชากวิญญาณไปเล๊ย!! โจไม่มีทางขัดขืนเพราะมือกำที่เสื้อผมแน่น รสจูบอันหอมหวานบวกบรรยากาศในโรงหนังมืดๆ กับเสียงซาวด์ที่ดังกระหึ่มเพราะฉากในหนังกำลังไล่ล่ากันอย่างดุเดือดแต่ผมกับโจกำลังสร้างฉากรักโรแมนติกกันข้างนอก กร๊ากกก....




.....




"เป็นไงปูหนังสนุกไหม?" โจถามทันทีที่เราสองคนเดินออกมาจากโรงหนัง


"อืม... ก็สนุกดีนะ"


"โจว่าฉากที่พระเอกกำลังโดนไล่ล่าอ่ะโคตรลุ้นเลย"


"หนังแนวนี้มันก็ทำออกมาเหมือนกันหมดนั่นแหละ ป่ะๆ กลับบ้านกันเดี๋ยวคืนนี้จะพาไปดูหนังรัก" ผมยิ้มกรุ่มกริ่ม


"หนังรัก.... ปูซื้อหนังแผ่นมาดูเหรอ?"


"ป่าว...."


"อ้าว! ดูช่องเคเบิ้ลเหรอ?"


"ป่าว...."


"อ้าว! แล้วดูหนังรักที่ไหนอ่ะครับ?"


"อยากรู้ไหมว่าใครแสดงนำ เรื่องนี้สนุกนะ"


"อืม..." โจพยักหน้าตอบรับ


"พระเอกชื่อปูเทพบุตรสุดหล่อ"


"ห๊ะ!!!" โจทำหน้าตาตกใจเมื่อได้ยินชื่อพระเอกของเรื่อง


"นายเอกสุดเนี๊ยบชื่อโจเจ้าชายผู้อ่อนโยน หึหึ"


"บ้าไปแล้ว!!" ฮ่าๆๆๆ แล้วเราสองคนก็เดินหัวเราะกันไปจนถึงรถเลยครับ




.....





"ปูจะอาบน้ำเลยไหมโจจะได้ไปเตรียมน้ำอุ่นให้"


"อาบพร้อมโจได้ป่ะ" ผมเดินเข้าไปกอดโจจากด้านหลัง


"เคยห้ามได้เหรอ" โจตอบกลับแบบขำๆ


"หึหึ... ไม่เคย"


"ก็รู้ตัวนิครับ งั้นปูนั่งรอแป๊ปนึงนะเดี๋ยวโจไปเตรียมน้ำให้ก่อน"



ฟอดดดด.....



"ได้ครับที่รัก"


"เผลอเป็นไม่ได้" โจบ่นงึมงัมก่อนผละจากออกกอดของผมแล้วเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ ส่วนผมก็ไปนอนชิวๆ รอโจบนเตียงครับ เดี๋ยวโจเตรียมน้ำเสร็จก็เดินออกมาเรียกผมเอง




ครืดดด..... ครืดดด......




ผมมองโทรศัพท์ของโจที่กำลังสั่นอยู่บนโต๊ะข้างหัวเตียง เบอร์ใครวะไม่เห็นจะโชว์ชื่อคนโทรเข้ามาเลยว่ะ ลูกค้าคงไม่โทรมาตอนนี้แน่ๆ เพราะนี่ก็ห้าทุ่มกว่าเข้าไปล่ะแล้วนี่ใครโทรเข้ามาวะ มือมันไวกว่าความคิดครับ หยิบปุ๊บกดรับปั๊บ




"ฮัลโหล..."


"เอ่อ.... ขอโทษนะครับนี่ใช่เบอร์คุณโจรึเปล่าครับ?"


"ใช่ครับ ไม่ทราบว่าใครต้องการพูดสายด้วยครับ?"


"ผมจุนครับ ขอสายโจหน่อยได้ไหมครับ"


"หึหึ พอดีโจไม่ว่างครับ ตอนนี้โจกำลังเตรียมตัวอาบน้ำอยู่"


"อาบน้ำ!!" เออดิว่ะ!! อาบน้ำแค่นี้ทำไมต้องทำเสียงตกใจด้วยวะ!!


"ใช่!! โจกำลังจะอาบน้ำ พออาบน้ำเสร็จก็จะนอนเลยถ้าไม่มีธุระอะไรสำคัญค่อยโทรมาใหม่พรุ่งนี้แล้วกัน" เสียงผมเปลี่ยนทันที ไอ้ห่า!! โคตรไม่ชอบขี้หน้าแม่งเลยแล้วเสือกโทรมาหาเมียกูอีก!!


"แล้วคุณเป็นใคร? ทำไมถึงมารับโทรศัพท์ของโจไม่ทราบ"


"หึหึ... อยากรู้จริงๆ เหรอวะว่ากูเป็นใคร" สรรพนามผมก็เริ่มเปลี่ยนเป็นมึงกูล่ะครับ


"เออซิว่ะ!! ก็กูถามมึงอยู่ไม่ได้ยินรึไง!!"


"อ้าวไอ้สัส!! นี่มึงกวนตีนกูเหรอวะ?!!"


"ก็มึงกวนตีนกูก่อนไอ้ควาย!!" มันตะคอกกลับทันที


"ตอนนี้มึงอยู่ไหน!!! เดี๋ยวกูจะตามกระทืบแม่งยันบ้านเลย!!"


"มึงแน่จริงมึงมา กูไม่กลัวอยู่แล้ว!!" มันยังคงท้าทายผมต่อ


"ไอ้เหี้ย!! กวนตีนกูใช่ไหม? ได้!!! มึงเจอดีแน่!!"


"กูไม่เคยกลัวเว้ย!! หึหึ... งั้นแค่นี้ก่อนนะเดี๋ยวว่างๆ กูค่อยโทรมาหาใหม่"



ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด......



แล้วแม่งก็วางสายไปซะงั้น ผมนี่แม่งโคตรขึ้นเลย มาพูดกับกูแบบนี้มึงคิดว่ามึงจะรอดตีนกูไปได้มึงฝันไปเถอะไอ้สัส!!!


"ปูเป็นไรอะไรรึเปล่าเสียงดังเข้าไปถึงห้องน้ำเลย" โจเดินออกมาจากห้องน้ำ ผมยืนกำหมัดแน่นด้วยความโกรธอยากกระทืบไอ้เหี้ยนี่มากๆ ตีนมันสั่นอ่ะครับ


"โจไอ้นี่บ้านมันอยู่ที่ไหน?"


"เดี๋ยวๆ ปูเป็นอะไรใจเย็นๆ ก่อน" โจเดินเข้ามาจับแขนผม


"บ้านไอ้เหี้ยนี่อยู่ไหน?" ผมถามย้ำรอบที่สอง


"ใครเหรอ? ปูถามถึงใครอ่ะครับ"


"ไอ้คนที่เจอกันที่ร้านอาหารวันนี้ไง!!" โจสะดุ้งด้วยความตกใจ


"จุนนะเหรอ"


"ใช่!!! มันนั่นแหละ!!"


"ปูใจเย็นๆ ก่อนนะครับ โจไม่รู้หรอกว่าบ้านจุนอยู่ที่ไหนเพราะโจกับจุนรู้จักกันแค่ที่เมืองนอก โจยังไม่เคยไปบ้านจุนเลย"


"สัสเอ้ย!!! อย่าให้กูเจอนะมึงจะกระทืบให้จมตีนเลย!!" โจสะดุ้งด้วยความตกใจ


"ปูครับ มีอะไรรึเปล่าทำไมจู่ๆ ก็อารมณ์ไม่ดีล่ะ"


"ไม่มีอะไรหรอก... เตรียมน้ำเสร็จรึยังจะได้ไปอาบ" สภาพโจตอนนี้คงตกใจผมมากแน่ๆ เลยครับ โหมตนี้ไม่เคยเห็นมานานโจคงจะตั้งตัวไม่ทัน


"อืม... เตรียมเสร็จแล้ว"


"ดี... งั้นไปอาบน้ำ"


"เฮ้ย!! เดี๋ยวก่อนปู" ผมลากโจเข้าไปห้องน้ำทันที


"ถอดเสื้อผ้า" โจเอื้อมมือมาแกะกระดุมเสื้อให้ผม


"ถอดของตัวเองก่อน!!" โจชะงักมือก่อนจะเงยหน้ามองผมด้วยสายตาที่สั่นเครือ


"อืม....." โจตอบแล้วค่อยๆ แกะกระดุมเสื้อของผมเอง


"ถอดกางเกงก่อน!!" ผมพยายามพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่งที่สุดทั้งที่ในใจนี่โมโหจนแทบจะระเบิดตายอยู่แล้ว!!


"ปู...." โจเรียกชื่อผมด้วยเสียงที่สั่นเครือก่อนจะหลับตาลงแล้วเริ่มถอดกางเกงตามที่ผมบอก





กางเกงของโจถูกถอดลงไปกองที่พื้นห้องน้ำเหลือเพียงกางเกงในสีขาวสะอาดตาห่อหุ่มส่วนล่างของโจไว้ ชายเสื้อของโจปิดบังส่วนนั้นไว้ได้เพียงบางส่วนเท่านั้น เสื้อของโจยังคงแกะกระดุมได้เพียงสองเม็ดเพราะถูกผมออกคำสั่งกระทันหันให้ไปถอดกางเกงออกแทน ผมกระตุกเสื้อตัวเองรวดเดียวเสื้อผมก็ถูกเหวี่ยงทิ้งลงที่พื้นอย่างไม่ใยดี




หมับ!!!!



"รู้ไหมว่ากูไม่ชอบไอ้นั่น!!" ผมดึงตัวโจเข้ามาอย่างแรงจนโจยู่หน้าด้วยความเจ็บก่อนจะก้มหน้าหลับตาหนีหน้าผมในตอนนี้


"อืม...รู้" โจตอบทั้งๆ ที่ยังหลับตาแน่น


"มันกวนตีนกู"


"ใจเย็นๆ ก่อนนะปู"


"รู้ใช่ไหมว่าไม่ควรอยู่ใกล้มันอีก!!"


"....."


"มองกูโจ!!" โจค่อยๆ ลืมตาขึ้นมองผม


"ปูเป็นอะไร ปูทำอย่างนี้มันทำให้โจกลัวนะครับ"



ผมไม่รู้หรอกครับว่าที่โจเห็นผมตอนนี้ผมอยู่ในสภาพแบบไหน ผมรู้แค่ว่าตอนนี้ผมกำลังอยากฆ่าไอ้เหี้ยนั่นให้ตายคามือผมก็แค่นั้นเอง



"มันชอบมึง!!" โจเบิกตากว้าง


"ไม่ๆ ปู จุนเป็นแค่เพื่อน โจกับจุนเราเป็นแค่เพื่อนกัน"


"กูรู้ว่ามันคิดกับมึงมากกว่าเพื่อน!!"


"แต่โจไม่ได้คิดอะไรกับจุนนะปู จุนเป็นแค่เพื่อนสำหรับโจจริงๆ นะครับ" โจอธิบาย


"งั้นมึงก็พิสูจน์ซิว่ามึงรักใคร!!"


"ปู....."


"หึ!! ทำไมถึงลังเลซะล่ะหรือว่าเคยชอบกับมันก่อนมาเจอกู" โจมองผมด้วยแววตาที่ผมโคตรจะรู้สึกผิดที่ถามคำถามบ้าๆ นั่นออกไปแต่อารมณ์ด้านมืดผมดันควบคุมมันไม่ได้ในตอนนี้จะให้ผมทำยังไงวะ ผมแม่งหน้ามืดหูอื้อตาลายไปหมด อยากฆ่าไอ้เหี้ยนั่นฉิบหาย



"ว่าไง!!"


"ปูฟังโจนะ...." โจกอดเอวผมไว้ก่อนจะเคยหน้าขึ้นมองแล้วสบตาผมพร้อมกับยิ้มให้ผม ดวงตาของโจสั่นครือมีน้ำตาคลอด้วยเล็กน้อย



"ตั้งแต่เกิดมาในชีวิตโจยังไม่เคยคิดจะชอบหรือจะรักใครมากก่อนจนได้มาเจอปู ใครจะไปคิดล่ะว่าโจจะเป็นบ้าแบบนี้ หลงรักคนที่เคยทำร้ายตัวเองจนตอนนี้ก็รักเขาไปจนหมดหัวใจ ยอมทิ้งความเป็นตัวตนของตัวเองเพื่อให้เขาคนนั้นมีความสุข เพราะถ้าเขามีความสุขโจก็จะมีความสุขไปกับเขาด้วย ความฝัน อนาคตทุกอย่างก็อยากมีเขาคนนั้นอยู่ในทุกๆ ช่วงเวลา อยากทำทุกอย่างร่วมกับเขา อยากขอบคุณที่เขาดีกับโจมาโดยตลอด ขอบคุณที่เขาให้ชีวิตใหม่กับโจทำให้โจได้ปลดล็อคทุกอย่างที่เคยปิดมันเอาไว้ อยากขอบคุณที่เขารักโจทั้งๆ ที่ชีวิตของโจไม่เคยมีอะไรดีเลยสักอย่าง อยากขอบคุณที่เขาคอยห่วงใยคอยให้ความรักโจมาโดยตลอด ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันเป็นเรื่องที่ดีที่สุดในชีวิตของโจเลยก็ว่าได้ ขอบคุณนะปู ขอบคุณที่ดีกับโจมากมายขนาดนี้ โจรักใครไม่ได้อีกแล้วนอกจากปู ขอบคุณนะครับ"




ริมฝีปากของโจแตะสัมผัสที่ริมฝีปากผมเบาๆ อย่างอ่อนโยน น้ำตาที่กำลังไหลออกมาจากดวงตาคู่นั้นก็หยดลงบนเปลือกตาของผม ปากเล็กค่อยๆ บรรจงจูบเม้นที่ปากผมอย่างช้าๆ ผมเอียงหน้ารับจูบจากโจด้วยใจที่กำลังเต้นแรง เสียงลมหายให้เข้าออกสอดประสานระหว่างเราสองคน ผมรวบกระชับตัวโจเข้ามาแนบชิดร่างของผม ดวงตาของโจกำลังยิ้มให้กับผม ปากของเราทั้งสองค่อยๆ พรมจูบกันอย่างช้าๆ ไม่รีบร้อน ผมอุ้มโจขึ้นเหนือเอว สองแขนโอบรัดรอบคอของผมเอาไว้แน่น ผมแทรกลิ้นเข้าไปในโพรงปากนุ่ม ลิ้นสากของผมตวัดลิ้นกวาดชิมรสหวานไปทั่วพื้นที่ ลิ้นเราทั้งสองเกี่ยวรัดกันอย่างไม่หยุดหย่อน จากจูบที่นุ่มนวลอ่อนโยนก็เร่าร้อนขึ้นเรื่อย เราสองคนจูบกันอย่างดูดดื่ม สองมือผมก็ลูบไล้ร่างบางไปด้วยจนโจสะดุ้งอยู่หลายครั้ง




"อือออ....." เสียงครางจากลำคอของเราทั้งสองคนบ่งบอกถึงอารมณ์แห่งความสุขที่กำลังจะมาถึงในไม่ช้า


"อืออ...."


อารมณ์ของผมกำลังเตลิดไปไกล ผมจูบย้ำๆ อีกครั้งก่อนจะผละปากออกจากความหอมหวานเพราะโจก็จะหายใจไม่ทันแล้วเหมือนกันครับ



จุ๊บบบบ..... จุ๊บบบบ......



ผมจุ๊บปากโจอย่างหยอกล้อก่อนจะยิ้มอย่างพอใจ โจเอาแขนออกจากคอของผม ผมขมวดคิ้วทันทีด้วยความสงสัย โจยิ้มเขินๆ เล็กน้อยก่อนจะใช้สองมือจับที่แก้มทั้งสองข้างของผมแล้วพูดกับผมว่า.....



"คนอะไรขี้หึงเป็นบ้าเลย หึหึ"



จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บบบบ......


โจจุ๊บลงที่ปากของผมย้ำๆ อยู่หลายครั้งจนผมเริ่มมันเขี้ยวอยากจะขย่ำร่างนี้ให้เละคามือด้วยความสุข โจมองผมแล้วยิ้มแบบที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อนมันทำให้ใจผมสั่นหนักกว่าเดิม ไหนจะคำพูดที่โจพูดกับผมก่อนหน้านี้อีก อร๊ากกกก.... ผมควรมีชีวิตต่อไปอีกร้อยปีใช่ไหม!!!



"หึหึ อย่าบอกนะว่านี่หลอกให้หึง"


"บ้า!! ใครจะไปกล้าล่ะเวลาปูโกรธน่ากลัวจะตาย"


"แล้วกลัวไหม?" ผมถามกลับ


"ตอนแรกก็กลัวนะแต่ตอนนี้ไม่กลัวแล้วครับ"


"ทำไม?" ผมถามต่อ โจยิ้มอีกครั้งก่อนจะใช้มือสางผมของผมเล่นอย่างสบายใจ


"ก็โจรู้แล้วไงว่าปูแค่หึงไม่ได้จะทำร้ายโจนี่ครับ"


"หึหึ เข้าใจพูดนะ"




ผมว่าเดี๋ยวนี้โจเริ่มจะชินกับพฤติกรรมของผมแล้วล่ะครับ เดี๋ยวนี้ให้ผมอุ้มง่ายๆ อุ้มไปทำอย่างว่าก็บ่อยครั้ง ถ้าเป็นแต่ก่อนนี่อายม้วนมุดเข้าใต้เตียงไปนานแล้ว ดูอย่างตอนนี้ซิครับยังทำตัวสบายทั้งๆ ที่ร่างกายเปลือยไปห้าสิบเปอร์เซ็นแล้วแถมผมยังอุ้มโจอยู่ด้วยนะเนี้ยะ เริ่มชิวกันไป หึหึ... ดีว่ะ




"อืม.... โจคงปรับตัวได้ดีด้วยมั้งครับ" โจตอบในท่าทีที่สบายๆ


"ปรับตัวได้จริงๆ ว่างั้น?"


"อืม.... ใช่แล้ว" โจยิ้มอย่างเบิกบาน


"หึหึ... ถ้าปรับตัวได้แล้วก็ดีเพราะต่อไปจะพาไปปรับทัศนคติ"


"อะไรเหรอครับ ปรับทัศนคติ?"


"ก็ปรับแบบนี้ไงล่ะ!!"



พรึ่บ!!!



"เฮ้ย!!! ปูอย่า!!!"



"อือออ.... ปูอย่าครับ"



อย่าช้าครับที่รักอย่าช้าเวลาเป็นสิ่งสำคัญเราต้องรีบทำก่อนจะเช้า ฮ่าๆๆๆๆ คืนนี้พี่จะพาไปปรับทัศนคติทั้งคืน หึหึ ไม่เช้าเราไม่เลิก.....



TBC.


โอ๊ยยยย.... ปรับทัศนคติกันปายยยย....
อยากปรับด้วยจุงเบย ฮ่าๆๆๆ เขินมากมาย เขียนไปก็เขินไป
คนอ่านจะชอบไหมหนอ?
อยู่เป็นกำลังใจให้กันก่อนนะคะ ไม่ได้หายไปไหนไรท์อยู่นี่จ้า
ขอบคุณสำหรับทุกเม้นทุกกำลังใจด้วยนะคะ เยิฟๆ



ออฟไลน์ Laliat

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 253
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
 :m20: :z1: อิปูมันบ้าไปแว้ว :jul1:

ออฟไลน์ boonpa

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2359
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +132/-9
 :o8: ปรับกันทั้งคืนตื่นมาน่วมแน่

ออฟไลน์ aom2529

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 886
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +36/-0
55+ ปูหึงโหด..นึกว่าโจจะโดนปูทำโทษแรง ๆ ซะแล้ว..  :haun4: :haun4: :haun4:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ mam.nalok

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 247
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0

ออฟไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7538
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11

ออฟไลน์ insunhwen

  • FREEDOM!!!!
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 867
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +53/-5

ออฟไลน์ Star_ss

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 552
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +136/-3
★ผัวขี้หึงVSเมียขาโหด ภาค 2
【ปู❤โจ】


  :pig4: :เครดิตภาพ: ขอบคุณภาพจาก IG และเวปไซค์ค่ะ



【EP.04 คนสำคัญ】





หลังจากผมปรับทัศนคติให้โจทั้งคืนเช้ามาเราสองคนก็ออกเดินทางไปหาคุณย่าผมกันครับ เฮ้ออ... คิดแล้วก็สงสารโจอยู่เหมือนกันเมื่อคืนผมคงจะหนักหน่วงยาวนานไปหน่อยโจถึงอยู่ในสภาพแบบนี้ คือเรื่องมันเป็นแบบนี้ครับ โจตื่นมาตอนหกโมงแล้วลุกขึ้นไปอาบน้ำ ผมปรือตาขึ้นมามองแล้วก็นอนต่อมารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนโจมาเขย่าตัวให้ผมตื่นแล้วลุกขึ้นไปอาบน้ำบ้างเพราะเราสองคนต้องออกเดินทางไปหาคุณย่าผมที่หัวหินไงล่ะครับ





"ปูลุกขึ้นอาบน้ำได้แล้วครับ"


"อือออ... ขอนอนต่ออีกนิดนะ" ผมขยับตัวหนีมือนุ่นๆ ของโจ


"ปูครับ... ไม่ได้นะครับถ้าออกสายรถจะติดนะ" โจยังพยายามงัดผมให้ลุกขึ้นจากที่นอนด้วยน้ำเสียงโคตรอ่อนโยน


"อืม.... รู้แล้วครับๆ ขอนอนอีกนิดเดียวนะ"



พรึ่บ!!!



ผมคว้าตัวโจเข้ามากอดไว้แล้วนอนต่ออย่างสบายใจ




"ปูตื่นน้า... ลุกขึ้นไปอาบน้ำนะครับนะ" ผมค่อยๆ ปรือตาขึ้นมามองอย่างยากลำบาก



ฟอดดดด.....



"ก็ได้ครับ อาบก็อาบ" ผมจะทนได้ยังไงล่ะครับก็โจพูดขอร้องผมซะขนาดนี้



จุ๊บบบ....



"อรุณสวัสดิ์ครับ ไปอาบน้ำนะโจเตรียมน้ำไว้ให้แล้ว"


"หึหึ ทำตัวน่ารักขนาดนี้ อ้อนขนาดนี้อยากให้ทำอะไรให้รึเปล่า? หรืออยากปรับทัศนคติอีกรอบดี"


"เฮ้ย!! ไม่ได้นะ พอเลยตื่นไปอาบน้ำอาบท่าได้แล้ว" ผมยิ้มขำกับท่าทีของโจที่ส่ายหน้าปฏิเสธเสียงแข็ง


"ล้อเล่นน่า.... โอเคเดี๋ยวไปอาบน้ำก่อนโจจะเอาอะไรไปบ้างก็เอาออกมาเตรียมไว้แล้วกัน"


"อืม... เดี๋ยวโจจะไปเตรียมของรอ"



จุ๊บบบบ.....




ผมจุ๊บปากโจอีกทีด้วยความมันเขี้ยวแล้วลุกขึ้นเดินเข้าไปในห้องน้ำ คงไม่ต้องบรรยายนะครับว่าโจเตรียมอะไรไว้ให้ผมบ้าง ครบทุกอย่างนั้นแหละครับ น้ำอุ่นในอ่างอาบน้ำพร้อมกับกลิ่นหอมๆ ที่โจเตรียมให้เหมือนทุกวัน ผ้าเช็ดตัวมาคู่กับผ้าเช็ดผมผืนน้อย แปรงสีฟันที่บีบยาสีฟันใส่ไว้แล้ววางไว้อย่างเรียบร้อย ครีมบำรุงทุกอย่างที่โจจัดสรรมาให้ผมใช้ บางทีผมก็ขี้เกียจทาครับ ถ้าโจสังเกตุโจจะรู้ทันทีว่าผมไม่ได้ทาครีมที่โจเตรียมไว้ให้ ถ้าถูกจับได้ผมก็ทำได้แค่นอนนิ่งๆ ให้โจจัดการทั้งหมดก็แค่นั่นแหละครับ






ผมใช้เวลาอาบน้ำค่อนข้างนานพอสมควร มันเพลินน่ะครับ น้ำอุ่นๆ กับกลิ่นหอมๆ มันทำให้สมองผ่อนคลายดีจัง พอผมอาบน้ำเสร็จออกมาอีกทีก็เห็นโจนอนหลับในชุดพร้อมเดินทางอยู่บนที่นอนนู้น... ผมไม่ได้ปลุกโจหรอกครับผมเข้าใจโจคงจะเพลียนั่นแหละครับ ผมทิ้งโจให้นอนหลับอยู่บนที่นอนส่วนผมก็แต่งตัวโดยใส่เสื้อผ้าที่โจเตรียมไว้ให้ที่แขวนไว้หน้าตู้เสื้อผ้า หลังจากผมแต่ตัวเสร็จก็จัดการขนกระเป๋าเสื้อผ้าและของฝากเจ้าหลานตัวแสบทั้งสองไปใส่ไว้ในรถ เชื่อป่ะครับผมเดินขนของอยู่สามรอบกว่าจะขนเสร็จ โจซื้อของให้หลานเยอะมาก.... ก็เพราะใจดีอย่างนี้ไงล่ะครับหลานผมถึงรักถึงหลงถามหาแต่อาโจๆ ตลอดจนลืมอาแท้ๆ อย่างผมไปเลย






เมื่อผมยัดของทุกอย่างใส่ไว้ในรถเรียบร้อยผมก็เดินมาตรวจรอบๆ บ้านก่อนจะเดินขึ้นไปบนห้องนอนอีกครั้ง โจยังคงนอนหลับสนิทอยู่บนที่นอน งานนี้ผมคงไม่กวนโจหรอกครับผมเลยอุ้มโจไปนอนต่อในรถ ผมหาผ้าห่มผืนเล็กๆ ไปห่มให้โจก่อนจะปิดล็อคบ้านเรียบร้อยแล้วเริ่มเดินทางทันที






เช้าวันนี้บรรยากาศเป็นใจสุดๆ แดดอ่อนๆ ลมเย็นๆ รถไม่ติดเลยสักนิดเพราะผมกำลังขับสวนทางกับชาวกรุงในชั่วโมงรีบเร่งแห่งการเดินทางไปทำงาน ผมขับรถออกจากกรุงเทพฯ มาเรื่อยๆ ไม่ได้รีบร้อนอะไรเพราะห่วงความปลอดภัยของคนที่นั่งมาด้วยกับผม โจนอนหลับตาพริ้ม ขนตายาวๆ ปะทะกับแสงแดดอ่อนๆ ปากบางๆ สีชมพูอมส้มทำเอาผมมองแล้วอยากก้มลงไปจูบทุกครั้งที่เห็น ใบหน้าขาวเนียนที่ผมชอบสัมผัสว่าแล้วผมก็อดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปลูบไล้เบาๆ ที่แก้มเนียนของโจ





"ขนาดหลับยังดูดีขนาดนี้แล้วใครมันจะไม่หวงวะ" ผมพูดพรึมพรำอยู่คนเดียว


"อือออ...." โจขยับตัวเล็กน้อยแล้วก็หลับต่อ


"เฮ้อออ.... แบบนี้ไม่หวงก็บ้าแล้วไอ้ปู หึหึ" ผมได้แต่ขำให้กับตัวเอง




....





"โจตื่นเร็วถึงบ้านแล้ว" ผมปลุกโจหลังจากจอดรถเรียบร้อย


"หือ..." โจลืมตาขึ้นมาก่อนจะมองออกไปรอบๆ


"ถึงเราบ้านแล้ว" บ้านผมก็เหมือนบ้านโจนั่นแหละครับเพราะโจคือคนสำคัญในครอบครัวผมไปซะแล้วใครๆ ก็รักไม่เชื่อต้องพิสูจน์ครับ


"อ้าว!! ทำไมถึงบ้านแล้วล่ะก็โจจำได้ว่านั่งรอปูอยู่ที่ห้องอยู่เลยนิ" โจก้มมองตัวเองที่มีผ้าห่มคลุมตัวไว้พร้อมกับหมอนใบเล็กๆ ที่กอดอยู่ตอนนี้


"หึหึ นอนรอต่างหากล่ะไม่ใช่นั่งรอ"


"โจเผลอหลับไปเหรอ?"


"คร๊าบ.... หลับแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัวด้วยนะถึงต้องอุ้มขึ้นรถแบบนี้ไง หึหึ"


"เฮ้ย... โจขอโทษน้า... ก็มันเพลียนิ" โจตอบออกมาอย่างลืมตัว


"เพลียหนักมาก... เชื่อแล้วว่าเพลียจนสลบแบบไม่รู้เรื่องเลยครับ"


"ก็มัน....."


"ก็มันอะไร? หื้อ...."


"เปล่าๆ ไม่มีอะไรหรอกเรารีบไปสวัสดีคุณย่ากันเถอะ โอ๊ย!!!"


"ไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้มั้ง เจ็บไหมนั่นน่ะ?"


"ชิส์!! รู้แล้วยังจะถามอีกคนบ้า!!"



แกร๊ก....



ปัง!!




"อ้าว!!! แล้วจะไม่รอกันเลยรึไงคร๊าบ...." ผมลงจากรถแล้ววิ่งตามโจไปทันที เฮ้ออ... ใจร้อนจริงๆ เมียกู หึหึ


"คุณย่าสวัสดีคร๊าบ" ผมเดินกอดคอโจเข้าบ้านแล้วตะโกนแหกปากเรียกหาคุณย่าอันเป็นที่รักของผมครับ


"ปูทำไมต้องตะโกนขนาดนั้นล่ะครับ คุณปู่นอนพักผ่อนอยู่รึเปล่าก็ไม่รู้ปูนี่จริงๆ เลย" อุ๊ตต๊ะ!! โดนเมียดุเลยกู


"เออ! ลืมไป"


"เดี๋ยวโจเดินไปดูคุณย่าในครัวนะ"


"อืม...ไปดิ"




ผมปล่อยให้โจเดินไปหาย่าผมตามที่โจต้องการส่วนผมก็เดินไปดูที่สวนหลังบ้านเผื่อปู่ผมจะนอนชิวเอนกายอยู่แถวนั่นครับ




"อ้าว! มาตั้งแต่เมื่อไหร่?"


"สวัสดีครับปู่ ผมว่าแล้วปู่ต้องมานอนชมนกชมไม้อยู่ตรงนี้"


"เฮ้ออ... คนแก่จะมีอะไรนอกจากนอนพักกายชื่นชมธรรมชาติไปวันๆ หึหึ"


"ไหนคนแก่?" ผมถามปู่แล้วแกล้งมองซ้ายมองขวาจนปูอดขำผมไม่ได้


"เจ้านี่จริงๆ เล๊ย!! แล้วนี่มาคนเดียว เมียเอ็งล่ะ?"


"นั่นไง!! หลานชายอยู่นี่ครับท่านปู่ ไร้ว้า!! นั่งหัวโด่อยู่ทั้งคนดันถามหาหลานสะใภ้"


"อ้าว!! ก็เมียเอ็งดูเป็นผู้เป็นคนกว่าเอ็งนี่หว่า ฮ่าๆๆ ข้าก็ต้องถามหาเป็นธรรมดาแหละ" เอาแล้วไงครับ เริ่มข้าเริ่มเอ็งล่ะ ความเป็นกันเองแบบครอบครัวเริ่มสิงร่างของปูผมเข้าให้แล้ว ฮ่าๆๆๆ


"อยู่ในบ้านนู้นนน.... ไปหาย่าอ่ะ"


"เออๆ ดีเหมือนกัน ข้าก็ว่าจะเข้าไปหาเมียข้าอยู่พอดี" พูดจบปู่ผมก็ลุกพรวดขึ้นทันที


"อ้าว!!! ไหงมาทิ้งกันแบบนี้ล่ะปู่ คนอุตส่าห์เดินมาหานะ!!" ผมทำได้แค่ตะโกนตามหลังปู่ผมไกลๆ นู้น... ปูผมกำลังไปหาหลานรักคนใหม่ ผมมันตกกระป๋องไปนานแล้ว!! เหอะ!!




ผมเดินตามปู่เข้ามาในบ้าน โจกำลังนั่งคุยกับย่าผมที่โซฟารับแขกอย่างอารมณ์ดี เรียกได้ว่ากอดกันกลมเลยทีเดียว




"ปู่นึกว่าไม่มาซะอีก"


"สวัสดีครับคุณปู่ สบายดีไหมครับ?" โจรีบลุกขึ้นแล้วเดินมาพยุงปู่ผมไปนั่งลงข้างๆ ย่าของผม


"เออๆ สบายดีๆ แล้วเราล่ะสบายดีไหม เจ้าปูมันทำตัวเหลวไหลกับเรารึเปล่า?"


"อ้าวปู่!! ทำไมพูดงี้ล่ะ" ผมท้วงขึ้นมาทันที


"อะไรของเอ็งก็ข้าพูดเรื่องจริงทั้งนั้น"


"โหหห... ย่าช่วยผมหน่อยดิครับ ปู่เล่นใส่ความผมแบบนี้ก็แย่ดิ!!" ย่าผมได้แต่นั่งขำไม่ช่วยอะไรผมเลยครับ


"ก็เรามันเป็นแบบที่ปู่เขาพูดจริงๆ ไม่ใช่เหรอตาปู เนี้ยะโจเล่าให้ย่าฟังว่าเราน่ะออกฤทธิ์ออกเดชงั้นเหรอ?" หื้อออ.... อะไรๆ แค่นี้ฟ้องย่าเหรอ!! หนอย! เดี๋ยวจะโดยไม่ใช่น้อยคืนนี้มีเคลียร์


"หึหึ แค่นี้ต้องฟ้องย่าด้วย!!"


"เปล่าเลย! โจยังไม่ได้ฟ้องอะไรให้ย่าฟังสักหน่อย" โจรีบส่ายหน้าปฏิเสธทันที


"พอๆ เลยตาปู ย่าแค่พูดเล่นก็แค่นั้น อย่างโจเนี้ยะนะจะมาฟ้องอะไรย่าได้ ถ้าย่าจะรู้ก็เพราะการกระทำของเราล้วนๆ นั่นแหละจะไปโทษโจเขาทำไม!"


"โหหห.... ย่าอ่ะ ผมไม่เคยทำแบบนั้นกับโจสักหน่อย"



ฟอดดด....



"จริงๆ นะครับ" ผมเข้าไปกอดไปหอมออดอ้อนย่าของผม งานนี้ต้องเร่งทำคะแนนซะหน่อยรู้สึกว่าคะแนนความนิยมของผมหายไปเยอะเลยครับ


"พอเลยๆ โตขนาดนี้แล้วยังจะมาอ้อนย่าเป็นเด็กๆ ไปได้ไม่อายแฟนเรารึไง หื้อ?"


"หึหึ จะอายทำไมครับ ผมอ้อนโจมากกว่าอ้อนย่าซะอีก จริงไหมที่รัก?" ผมหยักคิ้วหลิ่วตาใส่โจ


"เออ! เด็กสมัยนี้มันจีบกับทำหวานเชื่อมใส่กันแบบไม่อายผู้หลักผู้ใหญ่เลยเนอะคุณ ทำไมรุ่นเราไม่เป็นแบบนี้บ้างเนอะ" ปูก็นะ ได้ข่าวว่าตอนหนุ่มๆ นี่ยิ่งกว่าผมอีกนะพ่อผมเล่าให้ฟัง


"น่ารักดีออก ฉันชอบนะที่ตาปูโตเป็นผู้ใหญ่กับเขาสักที ขอบใจโจมากๆ นะลูกที่ทำให้หลานย่ารู้จักคิดได้" ย่าผมหันไปยิ้มหวานให้โจ


"ครับ ยินดีครับคุณย่า"


"อ้าว!! อะไรวะเนี้ยะ!! ไปกันใหญ่แล้วพอเลยๆ หิวข้าวแล้วอยากกินข้าว" งานนี้ผมหัวเน่าสุดๆ ในบ้านนี้จะมีใครเข้าข้างผมบ้างไหมหนอ เฮ้อออ.....



"หิวกันแล้วใช่ไหมลูก เดี๋ยวย่าไปดูในครัวให้ว่ามีของสดพอจะทำอะไรให้กินได้บ้าง"


"เดี๋ยวผมขอเข้าไปช่วยนะครับ" โจรีบทำหน้าที่ภรรยาที่ดีเตรียมอาหารให้สามีอย่างผมทาน กร๊ากก...


"ดีจ๊ะ ป่ะๆ โจเข้าไปช่วยย่าในครัวดีกว่าปล่อยให้พวกหนุ่มๆ เขาคุยกัน"


"ครับ คุณย่าเดินดีๆ นะครับ" โจเดินเข้าไปพยุงย่าของผมเข้าไปในครัว


"เออ... อย่างน้อยก็ได้ลูกสะใภ้เป็นคนดีเว้ยเฮ้ย"


"อ้าวปู่!!" ผมออกอาการไม่พอใจเล็กน้อย ที่ปู่ผมพูดมันฟังดูแปลกๆ นะครับว่าไหม






ผมกับปู่นั่งสนทนากันไปเรื่อย เรื่องสุขภาพบ้าง เรื่องต้นไม้บ้าง ชีวิตความเป็นอยู่ในแต่ละวันของปู่กับย่าผมบ้าง เราสองคนคุยกันไปก็แลกเปลี่ยนประสบการณ์การใช้ชีวิตให้กันแต่ส่วนมากผมจะได้ประโยชน์จากการฟังปู่เล่ามากกว่าครับ เรื่องมีสาระสำหรับผมมันน้อย ฮ่าๆๆๆ ส่วนโจกับย่าของผมก็ช่วยกันทำอาหารพร้อมเสียงหัวเราะที่เล็ดลอดออกมาให้ได้ยินเป็นระยะๆ ตั้งแต่โจเข้ามาในครอบครัวของผม ผมก็รู้สึกว่าผมได้ทำกิจกรรมร่วมกับที่บ้านของผมมากขึ้นเพราะก่อนหน้าที่ผมจะคบกับโจผมมีแค่เรื่องงานกับการเปลี่ยนคู่นอนไปวันๆ บ้านช่องไม่ค่อยได้กลับส่วนมากจะนอนค้างที่ร้านไม่งั้นก็โรงแรมนู้นเลยครับ แต่พอมีโจเข้ามามันก็ทำให้ผมรู้จักคำว่าครอบครัวมากยิ่งขึ้น พูดง่ายๆ ว่าโจเข้ามาเปลี่ยนทุกอย่างของผมจริงๆ






"อาปูมาๆ เร็วๆ ฮะพ่ออาปูมาฮะ อั่งเปาจำรถอาปูได้ เย้ๆๆ น้องแป้งวิ่งๆ น้องแป้งเร็วหน่อย" มาแล้วครับไอ้หลานตัวแสบ


"เปา... รอน้องแป้งด้วย" หลานสาวผมนี่พูดเก่งขึ้นก็เพราะมีพี่ชายช่างจ้ออย่างอั่งเปาตัวแสบไงล่ะครับ เฮ้ออ... จอมป่วนมากันครบเลยไอ้ปูเฮ้ย!! คราวนี้มึงปวดหัวแน่


"อาปู!! สวัสดีฮะ"




ตุบ ตุบ ตุบ....




คิดภาพตามนะครับ เด็กผู้ชายตัวอ้วนๆ เท่าลูกหมูตัวน้อยๆ สองตัวกำลังวิ่งแข่งกันเข้าเส้นชัยเพื่อมาหาผม แก้มนี่กระเพื่อมเลยครับ




"เอ้ยๆๆ ใจเย็นๆ ดิรอน้องด้วย!" ผมเข้าบทอาแสนโหด


"เปาไม่รอน้องแป้ง แง!! คุณป๋าเปาไม่รอน้องแป้งค่ะ" เอาแล้วไงพระอภัยไม่เป่าปี่แต่หลานผมเป่าแทน งานเศร้าพร้อมบทดราม่าก็มา


"ก็น้องน้องแป้งช้า!!"


"เปาอย่าแกล้งน้อง!" ผมแกล้งทำเสียงดุ


"ขอโทษฮะ น้องแป้งมานี่เดี๋ยวพี่จะอุ้มไปหาอาปูนะครับ" พูดจบอั่งเปาก็อุ้มน้องสาวตัวน้อยเดืนเข้ามาหาผมอย่างยากลำบาก


"หึหึ มึงมาทีไรนี่ทำเอาลูกกูปั่นป่วนทุกที" ไอ้ป่านเดินมานั่งลงข้างผม


"กูว่าลูกมึงไม่ได้ปั่นป่วนเพราะกูว่ะ นู้นคนในครัวนู้นที่ทำลูกมึงสองคนบ้าคลั่งขนาดนี้ หึหึ"


"เออว่ะ กูก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน ว่าแต่น้องสะใภ้กูไปทำอะไรในครัววะ?"


"ไปช่วยย่าทำกับข้าว" ผมตอบแล้วอุ้มน้องแป้งขึ้นมานั่งบนตัก


"อาปูคะ น้องแป้งคิดถึงจังเลย"


"สวัสดีอารึยังครับ?" ผมถามหลานสาวตัวน้อย


"สวัสดีค่ะอาปู" น้องแป้งยกมือขึ้นไหว้ผมพร้อมกับกอดตุ๊กตาหมีตัวโปรดไว้ไม่ห่าง


"อาปูฮะ อาโจมาไหมฮะ?"


"ไม่มา ทำไม?" ผมถามอั่งเปา


"ว้า!! ทำไมอาโจไม่มาล่ะฮะ อาโจไม่คิดถึงอั่งเปากับน้องแป้งแล้วเหรอฮะ?" อั่งเปาถามด้วยสีหน้าเศร้าๆ


"ไม่รู้ดิ คงไม่คิดถึงมั้ง" ผมตอบ


"ไม่คิดถึงน้องแป้งจริงๆ เหรอคะ อาโจ ฮืออ....." เอาแล้วไงไม่น่าเลยกูไอ้ปูเอ้ย!!


"โอ๋ๆ คิดถึงครับคิดถึง อย่าร้องไห้นะครับคนสวยของอา"


"ไอ้นี่!! มึงทำไมชอบแกล้งลูกกูจังวะ!!" ไอ้ป่านเริ่มก่อสงครามกับผม อั่งเปาเดินไปหาพ่อมันแล้วเอาหน้าซุกที่พุงของพ่อมันครับ


"ก็ลูกมึงน่าแกล้ง" ผมตอบสั่นๆ


"เอ้าๆ หลานๆ ร้องไห้กันใหญ่แล้ว โจๆ ออกมาข้างนอกหน่อยเร็ว" ปู่ผมตะโกนขึ้นเสียงดัง อั่งเปาเงยหน้าขึ้นมามองทันที ส่วนน้องแป้งก็รีบเช็ดน้ำตารอยคอยคนที่พวกเขาร้องหาอย่างใจจดใจจ่อ


"ครับ ปู่เรียกผมเหรอครับ" โจเดินมาจากห้องครัว พอเห็นตัวแสบสองตัวก็ยิ้มกว้างทันที


"อาโจ!" สองแสบตะโกนเรียกชื่อโจพร้อมกัน ตายๆ บ้านแตกแน่วันนี้


"เด็กๆ ไปไหนกันมาครับ" โจเดินเข้ามาอุ้มน้องแป้งส่วนอั่งเปาก็เกาะแขนเกาะขาไว้แน่นเลยครับ


"งานนี้กูปวดหัวแน่" ผมบ่นอุบ


"ลูกกูออกจะน่ารัก" ไอ้ป่านพูดด้วยความมั่นใจ


"น้องแป้งคิดถึงอาโจมากๆ เลยค่ะ คิคิ"




ฟอดดด....




"อาโจก็คิดถึงน้องแป้งครับ"


"เปาด้วยฮะ เปาก็คิดถึงอาโจเหมือนกันนะฮะ" โจนั่งลงยองๆ ก่อนจะรวบตัวอั่งเปาเข้าไปกอด



ฟอดดดด.....



"อาโจก็คิดถึงอั่งเปามากๆ เหมือนกันครับ"





เด็กสองคนนี้มันขี้อ้อนครับ ยิ่งโจใจดีกับหลานผมขนาดนี้ก็ยิ่งอ้อนกันเข้าไปใหญ่ อยากได้อะไรให้หมด พาเที่ยวพาซื้อของเล่นไม่เว้นแต่ละวัน ผมนี่แทบจะไม่ได้เข้าใกล้โจเลยถ้ามีสองแสบนี้อยู่ด้วย





"อาโจมาถึงเมื่อไหร่ฮะ เดินทางเหนื่อยไหมฮะ?"


"เฮ้ย! คนขับรถนั่งอยู่นี่ไอ้หมูอ้วน" ผมขอขัดนิดนึงเหอะ หมั่นใส้!!!


"ปูพูดกับหลานดีๆ หน่อยซิ หลานกำลังจำนะครับ" โดนไปอีกดอก เมียดุคร๊าบบบ....


"อาโจเมื่อยไหมคะน้องแป้งจะนวดให้" เออ! ดีๆ เอาใจกันให้สุดๆ ไปเลย ทิ้งอาแท้ๆ ไว้ข้างหลังแบบนี้แหละดีแล้ว


"ไม่เมื่อยครับ อาโจนั่งเฉยๆ อาปูเป็นคนขับรถครับ"


"อาโจหิวข้าวไหมฮะ เดี๋ยวเปาจะไปบอกคุณย่าให้ทำอาหารอร่อยๆ ให้อาโจกินดีไหมฮะ?"


"เฮ้ย! นี่.... คนหิวข้าวอยู่ททางนี้สนใจกันหน่อย"


"อาปูรอก่อนนะคะ ให้อาโจกินเสร็จก่อน" น้องแป้งคร๊าบบบ... ทำไมหลานที่น่ารักของอาทำกับอาอย่างนี้ล่ะคร๊าบ...


"ฮ่าๆๆ กูว่ามึงไปนั่งเงียบๆ คนเดียวที่บ้านมึงเถอะไอ้น้องรัก ลูกกูโคตรจะสนใจมึงเลยว่ะ หึหึ" ไอ้ป่านยังกวนตีนผมไม่เลิก


"เสือก!! มึงสอนลูกมึงให้ทำแบบนี้กับกูใช่ไหมไอ้เหี้ยป่าน!!"


"อ้าวๆ มึงอย่ามากล่าวหากู ดูก็รู้ใครสำคัญไม่สำคัญ" อย่าว่าแต่ไอ้ปูเลยครับ ปู่ผมก็หัวเราะเยาะผมเหมือนกันแต่ที่สำคัญมาย่าผมเดินมาสมทบด้วยอีกแรง อร๊ากกก....


"เด็กๆ หยุดอ้อนอาโจก่อนลูก อาโจกับอาปูเดินทางมาเหนื่อยๆ ให้อาไปกินข้าวกันก่อนนะจ๊ะ"


"เปากินด้วยฮะ"


"น้องแป้งด้วยค่ะ"


"หมูอ้วนเอ้ย!!"





ผมพูดจบก็ลุกขึ้นเดินไปลากโจเข้าไปในครัวเลยครับ ส่วนหลานตัวแสบของผมทั้งสองคนก็วิ่งตามมาติดๆ
ตอนนี้ครอบครัวผมกำลังนั่งกินข้าวกันพร้อมหน้าพร้อมตาส่วนพี่ปีมาไม่ได้ครับเพราะติดลูกค้าอยู่ที่รีสอร์ทนู้น พี่แกบอกว่าจะเข้ามาหามืดๆ แต่เดี๋ยวขอเคลียร์งานให้เสร็จก่อน ระหว่างที่นั่งทานข้าวกันผมก็ได้แต่นั่งคอยกันไอ้หลานตัวแสบออกจากโจครับ แหม!! พอโจมาตักข้าวกินกันเองไม่เป็นเลยเหอะน่าหมั่นใส้ว่ะ หลานใครวะ!! พอกินข้าวเสร็จผมกับโจก็ขอตัวกลับมาพักที่บ้านของผมโดยที่มีหลานตัวแสบวิ่งตามมาด้วยอีกสองคน เฮ้ออ... ความเป็นส่วนตัวของกูได้หมดลงไป ณ บัดนาว





"อาปูฮะ" ผมเงยหน้ามองอั่งเปาที่กำลังนอนหนุนตักโจให้โจลูบหัวเล่นอยู่


"ว่าไง?" ผมเลิกคิ้วถาม


"เปล่าฮะๆ ไม่มีอะไรแล้วฮะ"


"อ้าว!! ไม่มีอะไรแล้วเรียกอาทำไม?"


"ปูอย่าทำหน้าดุใส่หลานแบบนั้นซิครับ"


"แฮ่ะๆ ขอบคุณฮะอาโจ อาปูชอบทำหน้าดุใส่อั่งเปาตลอดเลยฮะ"


"ไหนๆ ใครดุ ใครทำหน้าดุ?" ผมถามอย่างเอาเรื่อง ดูดิว่าหลานผมมันขี้ฟ้องขนาดไหน


"อาโจช่วยเปาด้วย" ไอ้หลานตัวแสบมุดหน้าหนีผมเลยครับ มันเอาหน้าไปซุกที่ท้องของโจเพื่อหนีสายตาโหดร้ายจากผม เฮ้ย!! นั่นมันท้องเมียกูนะเว้ย!!


"อาปูไม่ได้ดุอั่งเปาหรอกนะครับ อาปูแค่แกล้งอั่งเปาเล่นเฉยๆ นะ อย่ากลัวเลยนะ" โจปลอบใจหลาน


"น้องแป้งก็กลัวค่ะ" เฮ้ออ.... สรุปกลัวกูหมดบ้านเลยใช่ไหมเนี้ยะ


"ไม่ต้องกลัวครับน้องแป้ง อาปูรักน้องแป้งจะตายเชื่ออาซิครับ"


"ค่ะ น้องแป้งไม่กลัวแล้วค่ะ" เออดีจริงๆ โจพูดแค่นิดเดียวเห็นดีเห็นงามตามกันไปหมด


"สรุปยังไงเปา มีอะไรจะพูดกับอาก็รีบๆ พูดมา"


"เอ่อ... คือ....."


"คืออะไร?" ผมถาม อั่งเปามองหน้าโจเหมือนกำลังขอความช่วยเหลือเพิ่มความกล้า โจยิ้มแล้วพยักหน้าเล็กน้อยอั่งเปาก็ยิ้มกว้างทันที


"คือคืนนี้อั่งเปาขอนอนกับอาปูกับอาโจได้ไหมฮะ?" อั่งเปาฉีกยิ้ม


"น้องแป้งด้วยค่ะ" น้องแป้งอีกเอาด้วยอีกคน


"ได้ครับ..." โจตอบ



"เฮ้ย!! ไม่ได้!!!"




เวรกำของผมเองไม่น่าเลยกู... ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยคร๊าบบบ... ไอ้ปูอยากตาย!!


TBC.




มีความสงสารเฮีย ฮ่าๆๆๆ หัวเน่าถูกม่ะ หลานๆ ก็น่ารักเกิ๊น โจก็น่ากอดจุงเบย อิอิ
ขอบคุณที่ติดตามนิยายนะคะ




ออฟไลน์ mam.nalok

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 247
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
พี่โจน่ารัก  เฮียปูต้องทำใจพี่โจแกเป็นคนรักเด็ก55555

ออฟไลน์ วายซ่า

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2224
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +205/-6
เฮียก็ปล่อยเมียได้พักบ้างเหอะน่า 

ออฟไลน์ aom2529

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 886
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +36/-0
 :m20: :jul3: มีแต่คนรักปู. . :jul3:

ออฟไลน์ nutty

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1143
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +63/-3
มีน้อยใจเมีย  :m20:

ออฟไลน์ Star_ss

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 552
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +136/-3
★ผัวขี้หึงVSเมียขาโหด ภาค 2
【ทิว❤มิน】


  :pig4: :เครดิตภาพ: ขอบคุณภาพจาก IG และเวปไซค์ค่ะ



【EP.11 ตามหึง ตามหวง】





วันแห่งความสุขหมดไปเร็วมากครับ จากที่มาตามล่ากิ๊กเมียก็กลายมาเป็นพาเมียเที่ยว หลังจากที่เธอคนนั้นโวยวายผมแล้วก็ไม่รู้หายไปไหน มินมันก็ไม่ตามครับมันบอกมันขี้เกียจมีปัญหากับผมเพราะมันไม่ได้คิดอะไรกับพี่ม่านอะไรนั้นแล้ว เฮ้ออ... โล่งอกไปทีไอ้ทิว งานนี้ถือว่าฟาดเคราะห์แล้วกันวะ!!




มินเล่าให้ผมฟังทุกอย่างเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้น สารภาพกับผมว่าตอนที่แอบไปรับเธอคนเดียวก็แอบหวั่นไหวเล็กน้อย เหอะ!! ก็นะคนมันเคยแอบรักนี่หว่าจะไม่ให้คิดเลยก็คงไม่ใช่ แต่มินบอกผมว่าที่ทำให้สติมินกลับมาได้ก็เพราะคิดถึงผม ไงล่ะๆ เออวะ!! กูก็มีดีอยู่บ้างเมียก็ต้องรักเป็นธรรมดาล่ะวะ ฮ่าๆๆ ไม่ค่อยเลยกู ตอนแรกเครียดฉิบหายแต่ตอนนี้สบายสุดๆ





เมื่อวานโทรไปหาไอ้เหี้ยปูมาครับ ไอ้บ้านั่นก็เป็นห่าอะไรก็ไม่รู้โวยวายอารมณ์เสียใส่ผมยกใหญ่ เรื่องที่ทำให้มันอารมณ์เสียได้ขนาดนี้ก็คงไม่พ้นเรื่องเมียมันนั่นแหละ คนอย่างไอ้โจจะมีอะไรให้ปวดหัววะแม่งเงียบยังกับเป่าสากแต่เมียผมนี่โคตรแตกต่างเลยนะเว้ย!! โวยวาย กวนตีน ชอบแอบทำอะไรแล้วให้ผมตามแก้ทีหลังตลอด เฮ้อออ... เมียกู





"ทิวแวะปั้มหน่อยดิปวดห้องน้ำว่ะ"


"ขี้?" ผมถาม


"เยี่ยวเว้ย!! ไม่ได้ปวดขี้!!"


"อ้าว!! งั้นเหรอ"


"เออ!! เร็วๆ เลย นู้นๆ ปั้มๆ เลี้ยวเลย" ผมก็หักพวงมาลัยเลี้ยวเข้าปั้มตามคำขอดิครับรออะไร หึหึ


"ต้องให้ไปเป็นเพื่อนไหม?" ผมถามหลังจากจอดรถเสร็จ


"ไม่ต้องอ่ะ ไปซื้อชาเขียวให้ขวดดิเอาขนมด้วยนะ ขอบคุณ"



ปัง!!!



พอมินสั่งของกินเสร็จก็วิ่งไปห้องน้ำด้วยความเร็วสูง อะไรจะปวดขนาดนั่นวะผมได้แต่นั่งส่ายหัวให้เมียตัวเองก่อนจะควานหากระเป๋าตังค์แล้วลงจากรถไปซื้อของกินตามคำสั่งเมียอันเป็นที่รักครับ




ผมเดินเข้าไปซื้อขนมกับชาเขียวตามที่มินสั่ง พอจ่ายเงินเสร็จเรียบร้อยผมก็เดินไปยังร้านกาแฟสดที่ตั้งอยู่ไม่ไกล ยืนซื้อกาแฟได้สักพักก็ได้ยินเสียงโวยวายดังมาจากด้านนอก พอจ่ายเงินเสร็จผมก็เดินมานั่นรอที่เก้าอี้มุมสุดของร้าน




"แกๆ เด็กวัยรุ่นมีเรื่องกันอีกแล้วน่าเบื่อจริงๆ แกว่าไหม?" พนักงานสาวคุยกันแต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรครับ นั่งอ่านหนังสือพิมพ์รอกาแฟของผมต่อไป


"แย่อ่ะ แกว่าผู้ชายคนนั้นจะรอดป่ะ"


"ยากอ่ะ ไอ้เด็กแว้นพวกนี้กร่างจะตาย สงสารหนุ่มหล่อคนนั้นจัง เฮ้ออ..."


"คุณลูกค้าคะ กาแฟเรียบร้อยแล้วค่ะ" ผมเงยหน้าขึ้นไปมองแต่มันไม่ใช่ของผมครับผมเลยนั่งอ่านหนังสือต่อ


"แก!! มันยกพวกมาเพิ่มอ่ะ โทรแจ้งตำรวจดีป่ะ?"


"เออๆ ก็ดีนะ ฉันสงสารผู้ชายคนนั้นอ่ะ แกโทรเลย"


"อืมๆ กำลังโทรอยู่เนี้ยะ"


ผมเงยหน้าขึ้นมามองพนักงานที่ทำท่าทางร้อนรนกับเรื่องนี้เป็นพิเศษเลยหันหน้าออกไปมองข้างนอกร้าน



"เหี้ยเฮ้ย!!" ผมสถบขึ้นเสียงดังจนคนในร้านตกใจหันมามองที่ผม


"คุณลูกค้าเชิญรับกาแฟค่ะ"


"ผมไม่เอาแล้ว อ่อ... ไม่ต้องโทรแจ้งตำรวจนะเดี๋ยวผมจัดการเอง" ผมหันไปพูดกับพนักงานสาวสองคนก่อนจะเดินออกจากร้านกาแฟตรงไปยังกลุ่มเด็กวัยรุ่นที่ยืนล้อมวงเมียผมไว้




.....





"พี่เปรี้ยวกับเพื่อนผมเหรอ อยากมีเรื่องใช่ป่ะ?"


"เพื่อนมึงมากวนตีนกูก่อน มึงอย่าเสือก!!" ผมที่ถอนหายใจทิ้งแม่งตรงนั้นเลย เมียกู!!


"เพื่อนผมพูดดีๆ กับพี่นะคร๊าบ แค่นี้ก็ไม่ได้เหรอแค่ขอค่าเอ็มร้อยสักร้อยสองร้อยอ่ะเพ่!!"


"มึงเห็นหน้ากูเป็นธนาคารรึไง สัส!!"


"อ้าว!! พูดงี้ก็สวยดิครับ" ไอ้เด็กปากมอมพูดขึ้นก่อนจะเดินเข้าหามิน


"มีอะไรกัน?" ผมเดินเข้ามายืนหลังมินแล้วกราดสายตาใส่ไอ้เด็กเลวพวกนั้น


"พี่เสือกอะไรอ่ะครับ พี่เป็นผัวมันรึไง? ฮ่าๆๆ ทำมาเป็นพระเอกว่ะ" มันหันไปหัวเราะกับเพื่อนๆ มันครับ


"ไอ้เด็กพวกนี้มันมาไถเงินกู" มินหันมาพูดบอกผม


"มันจะเอาเท่าไหร่?" ผมถาม


"เฮ้ย!! เท่าไหร่ไม่ใช่ประเด็นนะเว้ย!! ที่กูไม่ให้มันเพราะกูคิดว่ามันต้องเอาไปซื้อยาแน่ๆ ไอ้เด็กพวกนี้อ่ะ" บางครั้งเมียผมก็ดูเป็นคนมีความคิดนะ หึหึ


"หึหึ อยากแดกยาก็ไม่บอก" ผมพูดออกไปไอ้เด็กพวกนั้นทำหน้างงเหมือนหมาเพลียแดดเลยครับ


"มึงอย่าให้พวกมันนะทิว ดูก็รู้ว่าพวกมันไม่ได้เอาไปทำเรื่องดี"


"เฮ้ย!! ปรึกษากันพอรึยัง?!" ผมว่าไอ้นี่น่าจะเป็นหัวหน้าแก๊ง


"เสือก!!" ไวกว่าความคิดคือมินไงล่ะครับ


"อ้าว!! พี่กวนตีนพวกผมอีกล่ะ!" ไอ้เด็กนี่มันซื้ดซ๊าดขยี่จมูกแบบนี้ไม่น่ารอด


"พวกมึงกลับไปได้แล้ว กูจะให้โอกาสกลับใจห้านาที" ผมพูดบอกไอ้เด็กพวกนั้น


"หมายความว่าไงพี่?" มันยังกวนตีนไม่เลิกครับ


"ถ้าพวกมึงไม่กลับไปตอนนี้กูจะลากพวกมึงเข้ามุ้งสายบัวให้หมดเลยดีไหม? หึหึ" ผมพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่ง มินหันมามองหน้าผม


"ทิว มึงจะทำอะไรพวกมัน?" มินกระซิบถามผม


"เฉยๆ เหอะน่า เดี๋ยวพวกมันก็เพ่นหนีไปเอง หึหึ"


"ฮ่าๆๆ พี่อย่ามาขู่พวกผมให้ยากเลย ดูด้วยถิ่นใคร!!" ผมมันเดินกรูเข้ามาหาผมก็มิน คิดว่าผมจะถอยไหมถามใจดู มินนี่ยืนนิ่งอย่างไม่สะถกสะท้าน


"ปากดีฉิบหายไอ้เด็กพวกนี้!" ผมยิ้มเยาะ


"อ้าว!! พวกผมปากดีแล้วไปหนักส่วนไหนของพี่อ่ะครับ ห๊ะ!!"


"พวกมึงอย่าปากดีนะสัส!! ดูด้วยพวกกูรุ่นไหน!!" เออ! เมียกูเคยยอมใครซะที่ไหนล่ะ


"เฉยๆ ไว้มิน"


"ไม่!! พวกมันกล้าพูดแบบนี้กับมึงได้ไง มึงรุ่นไหนไม่แหกตาดูเหรอวะ!! รุ่นพ่อมันแล้วมั้ง" ง่ะ!! เมียกู! พูดแบบนี้คือกูแก่ใช่ป่ะ


"พวกพี่แม่งปากดีว่ะ เล่นแม่งเลยดีไหมวะ?!" ไอ้ขี้ยาตัวน้อยหันไปถามพวกเพื่อนๆ มัน


"เออ!! สั่งสอนซะหน่อยให้มันรู้ว่าถิ่นใครเป็นถิ่นใคร"


"หึหึ เด็กว่ะ! ถ้ามึงอยากนอนคุกสักสองสามคืนกูก็จัดให้ได้นะ" ผมพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง


"ฮ่าๆๆ นึกว่ากลัวอ่ะดิ เฮ้ย!! จัดการเลย!" ไอ้หัวโจกสั่งการพวกมันก็กรูกันเข้ามาหาผมสองคน ผมกับมินยืนนิ่งไม่ขยับตัวไปไหน พวกมันมองหน้ากันเล็กน้อยแต่ก็ไม่ถอยแล้วเดินเข้าหาผมสองคน


"เฮ้ย!!! ทำไรกันพวกมึง!!" เสียงผู้ชายคนหนึ่งตะโกนเข้ามาก่อนจะมีผู้ชายหุ่นดีรูปร่างสันทัดอีกคนเดินเข้ามาสมทบ


"เหี้ย!! ตำรวจมาเว้ย!!" ไอ้เด็กคนนึงตะโกนขึ้น


"มึงจะกลัวทำเหี้ยอะไรวะไอ้สัสไก่ พ่อมึงก็เป็นตำรวจนี่หว่า"


"เออใช่!! พ่อกูเป็นตำรวจเว้ย! แต่คนนั้นอ่ะนายใหญ่พ่อกูไอ้สัส!! กูไปล่ะ!"



บรืน บรืน บรืน.....



แล้วไอ้เด็กแว้นกลุ่มนั้นวิ่งขึ้นคร่อมรถใครรถมันแล้วก็ขับรถออกไปเลยครับ ทิ้งให้ผมกับมินยืนมองพวกมันอย่างขำๆ




"สวัสดีครับอา" ผมยกมือไหว้คนที่เดินรั้งท้ายที่กำลังเดินเข้ามาหาผม


"สวัสดีครับ" มินก็ยกมือขึ้นไหว้ผู้ใหญ่ตามผม


"เออๆ ไหว้พระเว้ย! มาทำอะไรที่นี่วะไอ้หลานชาย?"


"กำลังจะกลับคอนโดครับ พอดีผมไปธุระที่ต่างจังหวัดมาน่ะครับ"


"แล้วเมื่อกี้ยืนทำอะไรกันอยู่ เอ็งรู้จักไอ้เด็กแว้นพวกนั้นด้วยเหรอ?"


"หึหึ ไม่รู้จักครับ แต่ผมว่าพวกนั้นคงหนีไปเพราะเจอนายตำรวจใหญ่อย่างอานี่แหละครับ"


"อ้าวเฮ้ย!! เกี่ยวอะไรด้วยวะ!"


"หึหึ ไม่เกี่ยวหลอกครับ แต่บารมีอามันกระจายออกจากร่างของอาคนอื่นกลัวไงล่ะครับ"


"ฮ่าๆๆ ขนาดนั้นเลยเหรอวะไอ้หลายชาย"




คนนี้เพื่อนป๊าผมเองครับ เป็นนายตำรวจใหญ่คุมพื้นที่อยู่ที่นี่ วันนี้แกออกมาตามคดีสำคัญแวะเติมน้ำมันเลยมาเจอผมพอดี ลูกน้องอาเห็นท่าไม่ดีเลยวิ่งเข้ามาหาผมครับแต่อาที่เดินมาเข้ามาทีหลังเห็นผมเลยเดินเข้ามาทัก ตอนแรกแกบอกไม่รู้ว่าเป็นผมครับเพราะไอ้เด็กแว้นมันยืนบังอยู่แกบอกว่าถ้าแกรู้ว่าเป็นผมคงจัดการไอ้เด็กพวกนั้นไปนานแล้วเพราะแกยืนดูสถานการณ์อยู่สักพักแล้วครับ ส่วนผมนะเหรอเห็นแกก่อนหน้านี้แล้วครับตอนที่เดินมาหามินเพราะผมจำทะเบียนรถแกได้




ผมยืนพูดคุยกับอาต่ออีกสักพักก็ขอตัวกลับก่อนเพราะต้องรีบขับรถเข้ากรุงเทพฯ ก่อนที่รถจะติดครับ อาฝากความคิดถึงมาถึงป๊าของผม ฝากบอกว่าว่างๆ จะแวะไปเยี่ยมที่บ้าน ผมกับมินยกมือไหว้บอกลาอาเรียบร้อยก็ขับรถเดินมุ่งหน้าเข้าสู่กรุงเทพฯ




"ทิว ป๊ามึงเนี้ยะรู้จักตำรวจทุกจังหวัดเลยป่ะ?"


"อืม... งั้นมั้งไม่เคยถาม"


"โหห... เจ๋งว่ะ!"


"หึหึ... แล้วกูล่ะเจ๋งไหม?"


"มึงอ่ะนะ?!"


"อืม... กูก็ลูกป๊านะ"


"ฮ่าๆๆ แล้วไงไอ้ป๋า มึงอ่ะห่างไกลป๊ามึงเยอะเลยนะ กร๊ากกกก...." มินหัวเราะชอบใจ


"หึหึ... คิดว่างั้น?"


"อืม... คิดแบบนั้นเลยแหละ" มินยังคงต่อล้อต่อเถียงผัวอย่างผมจนถึงจุดหมายปลายทาง





....





"ทิวกูหิวข้าวอ่ะ" มาถึงก็บ่นหิวเลย ของก็ยังไม่ได้เก็บนะครับกองอยู่ที่พื้นห้องส่วนคนนี่นอนแผ่ร่างอยู่บนเตียงในห้องนอนเรียบร้อย


"อยากกินอะไร?" ผมถามแล้วล้มตัวนอนลงข้างๆ มิน ขับรถหลายชั่วโมงผมก็ล้าเป็นเหมือนกันนะ


"มึงอยากกินอะไรอ่ะ?" มินถามกลับ


"ถามกลับนี่จะทำให้กินว่างั้น?"


"ป่าวเลย.... กูถามเพราะอยากให้มึงทำให้กินต่างหาก"




มินมันอ้อนครับ ความขี้เกียจเป็นตัวบ่งชี้ถึงตัวตนของมิน หึหึ มินมันพลิกตัวมานอนกอดก่ายบนตัวผม แขนก็เกาะแน่นที่เอวผม ขาก็ก่ายพาดที่ลำตัวผม หน้าก็ซุกอยู่ที่ไหล่ผม การอ้อนแบบนี้ไม่ถือว่าน่ารักสำหรับคนอื่นหรอกครับแต่สำหรับผมมันน่ารักสุดๆ




"หึหึ งั้นมึงลงไปซื้อของที่ซุปเปอร์มาเดี๋ยวกูทำให้กิน" ผมลูบผมมินเล่นอย่างเอ็นดู


"โหหห.... ขี้เกียจอ่ะ เหนื่อยด้วย"


"งั้นกูลงไปซื้อ มึงทำ" ผมยื่นข้อเสนอใหม่ มินเงยหน้าขึ้นมามองผมทันที


"เอาเงินมาดิ" สั่นๆ ครับ รู้หน้าที่นะว่าใครต้องทำอะไร


"ล้วงเอาดิในกระเป๋ากางเกง"


"มีเท่าไหร่?" ปากอ่ะถามนะครับแต่มือนี่ล้วงลงไปล่ะ


"ไม่รู้ไม่ได้นับยัดๆ ใส่ไว้ตอนลงไปซื้อของที่เซเว่น"


"โหห... น้อยอ่ะ"


"ยังไม่ได้เอาออกมาดูเลยรู้ได้ไงว่ามีน้อย?" ผมถามเพราะมือมินยังล้วงอยู่ในกระเป๋าผมอยู่เลยครับ


"ป่าว... ที่ว่าน้อยอ่ะอย่างอื่นแต่เงินอะเพียบ กร๊ากกกก...."


"น้อยจริงอ่ะ อยากพิสูจน์ก่อนอาหารสักมื้อไหม?"




พรึ่บ!!!



ผมผลิกตัวขึ้นคร่อมมินทันที มินยิ้มยั่วแถมยักคิ้วแบบกวนๆ ให้ผม แหม!! เมียใครวะโคตรเกรียนเลย



จุ๊บบบบ....


ผมก้มลงจุ๊บที่ปากมิน



"ฝันไปเถอะไอ้หื่น!!"



ปัก!!



"โอ๊ยย!!!"


"ฮ่าๆๆ เสียใจโว๊ยเมื่อคืนมึงใช้สิทธิ์ไปหมดแล้ว"




ปัง!!




แล้วมินก็วิ่งหนีออกจากห้องไปเลยครับ ส่วนผมนะเหรอ หึหึ... นอนลูบหน้าผากตัวเองปอยๆ อยู่บนเตียงนั่นแหละครับ แม่งเอาหัวโหม่งผมไม่คิดว่าผมจะเจ็บเลยว่างั้น





หลังจากมินวิ่งหนีความผิดลงไปซื้อของที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตด้านล่างคอนโดผมก็ลุกขึ้นเตรียมอุปกรณ์การทำอาหารทันที แต่เอ๊ะ! มินมันรู้เหรอว่าผมให้ซื้ออะไรบ้าง เออ!! ให้มันได้อย่างนี้ซินะป่านนี้คงยืนเอ๋อแดกอยู่ที่ซุปเปอร์นั่นแหละ ดีจริงๆ เลยเมียกูรอบคอบสุดๆ ไม่มีใครเทียบเทียม หึหึ พอคิดขึ้นได้ผมก็เดินไปหยิบมือถือขึ้นมากดโทรหามิน




ครืดดด.... ครืดดด....



"หึหึ... ไม่มีที่ติจริงๆ มีครบในคนๆ เดียว" ผมส่ายหัวอย่างอ่อนใจ คนๆ นี้มันเมียใครวะ!!




งานนี้ผมว่าผมคงต้องเป็นคนเดินไปเลือกของเองแล้วล่ะครับไม่งั้นมินคงเหมาซุปเปอร์ขึ้นมาไว้บนห้องแน่ๆ ผมเดินไปหยิบกระเป๋าตังค์ก่อนจะล็อคห้องแล้วเดินลงไปหามินทันที พอเดินไปถึงซุปเปอร์มาเก็ตใต้คอนโดพนักงานที่ประจำที่เจอผมบ่อยๆ เธอก็ยิ้มทักทายผม




"คุณทิวสวัสดีค่ะ"


"สวัสดีครับ พอดีผม..."


"คุณมินใช่ไหมคะ?" เธอพูดสวนขึ้นมาทันที


"หึหึ... ใช่ครับ พอดีผมลืมบอกว่าให้ซื้ออะไรบ้างเลยตามลงมาน่ะครับ"


"คริคริ... เมื่อกี้เห็นคุณมินเดินอยู่โซนขนมค่ะ" ดูดิครับให้มาซื้อของทำกับข้าวแต่แวะโซนขายขนมซะงั้น


"ขอบคุณมากครับ"


"ไม่เป็นไรค่ะ" เธอตอบ





ผมเดินตามทางตรงไปยังพิกัดที่พนักงานบอกกับผม สรุปหิวข้าวหรือหิวขนมกันแน่วะ เมียผมเนี้ยะมันน่านัก!! ผมเดินไปเรื่อยๆ จนใกล้จะถึงโซนขนมตามที่พนักงานบอก แต่เผอิญเห็นคนๆ นึงที่ทำให้ผมหยุดชะงักทันที เป็นใครนะเหรอครับผมบอกเลยว่าผมไม่รู้จัก เขาคนนั้นกำลังจ้องมองไปที่พิกัดเดียวกันกับผม เราสองคนยืนห่างกันประมาณหนึ่ง ผู้ชายคนนั้นกำลังเดินตามหลังมินซึ่งกำลังเพลิดเพลินกับการเลือกขนมอย่างไม่ทันสังเกตุว่ามีคนเดินตามหลังอยู่



ตุบ!!




"โอ๊ยยย!!!" มินหันหลังกลับมาด้วยความเร็วจนทำให้ชนเข้าที่ตัวผู้ชายคนนั้น


"ขอโทษครับๆ ผมเดินไม่ดีเอง คุณเจ็บมากไหมครับ?" ผู้ชายคนนั้นรีบลุกขึ้นพยุงมินขึ้นมา ผมรีบเดินเข้าไปทันที


"ไม่เป็นไรครับ ผมโอเค" มินลุกขึ้นปัดตัวแล้วขยับตัวถอยห่างจากผู้ชายคนนั้น


"เจ็บตรงไหนรึป่าวครับ เมื่อกี้ผมชนคุณซะแรงเลย" ไอ้หนุ่มนั่นจับที่แขนมินพลิกไปพลิกมา


"เอ่อ... ไม่ครับ" มินสะบัดแขนออก


"มินทำอะไร?" ผมเดินไปหยุดยืนข้างหลังผู้ชายคนนั่นแล้วถามด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง


"อ้าว!! ลงมาทำไมเนี้ยะ" มินถามผมกลับ


"เมื่อกี้ทำอะไรอยู่?" ผมไม่ตอบครับแต่ผมถามกลับพร้อมกับมองไอ้หนุ่มนั่นด้วยหางตาอย่างไม่พอใจ


"ไม่มีไร แค่บังเอิญเดินชนกันอ่ะ" มินตอบด้วยน้ำเสียงปกติ


"ผมขอโทษนะครับ"


"ไม่เป็นไรๆ ผมไม่เป็น"


"ไม่เป็นไรงั้นก็กลับได้แล้วมั้งจะยืนห่วงกันอีกนานไหม!!" ผมพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง ไอ้หนุ่มนั้นหันมามองหน้าผมอย่างงงๆ


"เออๆ กำลังจะไปเนี้ยะแหละ!" มินตอบกลับผมอย่างหงุดหงิด


"พี่ชายคุณเหรอครับ?" ผมกำลังจะเดินหันหลังกลับแต่ดันได้ยินประโยคขัดใจสะก่อนเลยหยุดชะงักแล้วหันไปจ้องหน้าไอ้หนุ่มนั้นแทน


"เฮ้ยๆ ใจเย็นๆ ครับพี่น้อง" มินเดินเข้ามาประชิดตัวผม มินคงรับรู้ได้ถึงรังสีบางอย่าง


"มึงหมายถึงใคร?" ผมถามกลับไป


"เฮ้ย!! ใจเย็นๆ ดิทิว"


"ผมถามคุณมิน ผมไม่ได้ถามคุณ" ไอ้นั่นตอบผมกลับมา


"อ้าวเฮ้ย!! ผมไม่รู้จักคุณนะเว้ย!!" มินหันไปโวยไอ้นั่น


"กูจะเป็นพี่หรือเป็นอะไรมันแล้วเกี่ยวอะไรกับมึงด้วย!!"


"ทิว!! กลับๆ อย่ามีเรื่องกูขอ" มินพยายามดันตัวผมให้เดินออกจากตรงนั้น


"คนถูกถามไม่ตอบ คนที่ตอบดันไม่ได้ถาม" มันพูดพรึมพรำเบาๆ แต่ผมแม่งหูโคตรดีเลย


"มินถอยไป!"


"เฮ้ย!! ห้ามเด็ดขาด ไปๆ ขึ้นห้องไม่กินแม่งแล้วข้าวอ่ะ" มินผลักผมให้เดินออกจากไอ้นั่น


"แล้วเจอกันโอกาสหน้านะครับคุณมิน"


"หุบปากไปเลย!! เดี๋ยวได้แดกตีนมันจริงๆ งานนี้กูไม่ห้ามนะ" มินหันไปตะคอกใส่ไอ้นั่นแต่มันกลับยิ้มพอใจ แม่ง!!


"กวนตีนไอ้สัส!!" ผมจะพุงเข้าใส่มัน


"หยุด!! ถ้ามีเรื่องกูจะกลับไปนอนบ้าน!!" มินพูดด้วยสีหน้าจริงจัง ตอนแรกจับตัวผมไว้อยู่เลยนะครับแต่ตอนนี้มินมันยืนกอดอดกมองผมนิ่ง


"เออ!! ขึ้นห้อง!!" ผมพูดได้แค่นี้แหละครับ ผมไม่ได้กลัวมันนะแต่ผมไม่อยากมีปัญหากับมินต่อหน้าไอ้เหี้ยนั่นว่ะ





ผมเดินขึ้นห้องมาด้วยอารมณ์ฉุนเฉียวสุดๆ ไอ้เหี้ยนั่นหน้าไม่คุ้นไม่เคยเจอซะด้วยแม่งเป็นใครวะ มินเดินตามหลังผมมาเงียบๆ ข้าวของอย่าหวังจะได้ซื้อเลยแค่ไม่พังซุปเปอร์ก็ดีเท่าไหร่แล้ว พนักงานมองหน้าผมแบบงงๆ ตอนเดินเข้าไปยังยิ้มทักทายพอเดินออกมาหน้าผมคงเหี้ยมากจนพนักงานไม่กล้าแม้แต่จะกล่าวคำลาใดๆ ผมกับมินเดินตรงมาที่ลิฟท์ต่างคนต่างยืนเงียบพอลิฟท์มาก็เข้าไปยืนเงียบจนลิฟท์ขึ้นมาจอดชั้นที่ผมอยู่ ผมหันไปมองหน้ามินที่มองจ้องผมเขม็งยังไม่ทันจะอ้าปากถามอะไรสักคำมินก็เดินแซงหน้าผมไปยืนรอที่หน้าประตู





"เอ้า!! จะไม่เข้าห้องรึไง?"


"กูไหมที่ต้องหงุดหงิดไม่ใช่มึง!" ผมพูดแล้วเดินไปไขประตูก่อนจะเดินเข้าห้องไปโดยไม่รอคนข้างหลัง แม่ง!! คนกำลังหงุดหงิด




ปัง!!

เสียงปิดประตูดังสะนั่น เออ!! ดีปิดแรงๆ ไปเลยให้มันพังกูจะได้ซื้อบ้านใหม่ซะเลย




"มึงเป็นอะไรทิว หงุดหงิดมากรึไงเลยอยากกระทืบคนอ่ะ" มินเดินตามผมเข้ามาข้างในห้องนอน


"มึงไม่เห็นรึไงว่ามันกวนตีนกูก่อน"


"เออ! ก็เห็นแต่มึงไม่ต้องไปใส่ใจมันก็จบป่ะจะมีเรื่องกันทำไมวะ!!"


"อ้าว!! นี่มึงคิดว่ากูอยากมีเรื่องมากรึไง?!!"


"เฮ้ย!! กูก็ไม่ได้หมายความอย่างนั้นแต่มึงต้องใจเย็นๆ กว่านี้นะเว้ยทิว" มินเดินมานั่งลงข้างผม


"ถ้ามึงเห็นคนอื่นเข้าใกล้กูแบบเมื่อกี้มึงจะใจเย็นไหม?" ผมถามกลับ


"อ้าว! เกี่ยวไรวะ งง?????"


"เฮ้ออ.... มึงเนี้ยะไม่ทันคนเอาซะเลยกูล่ะเพลีย" ผมส่ายหัวอย่างเหนื่อยใจก่อนจะทิ้งตัวลงนอนแผ่บนที่นอนอย่างหมดแรง แม่ง!! บอยพีคเมคเกอร์สุดๆ ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย วุ้ย!!


"เพลียอะไร งง?? พูดมาเร็ว!" ผมมองมินก่อนจะถอยหายใจทิ้งแบบยาวๆ อีกรอบ


"ช่างมันเถอะ กูผิดเองที่มีแฟนโง่ไม่ทันคน"


"อ้าว!! จู่ๆ มาด่ากันว่าโง่ได้ไง!! เดี๋ยวสวยหลอกไอ้ป๋า!!"




ตุบ!!!


อึ่ก!!!



"โอ๊ย!! กูจุกนะเว้ยมิน" ผมร้องเสียงหลงเลยครับ มินแม่งเล่นทิ้งตัวลงมาทับผมอย่างแรงแถมถอกกดกระแทกลงที่ท้องน้อยผมด้วย


"สมน้ำหน้า!! เฮ้อ... ไปกินข้าวบ้านแม่ดีกว่า"


"เฮ้ย!! จะไปไหนรอด้วย!!"


"ไม่รอเว้ย!!" กวนตีนฉิบหายเมียกู





แทนที่ผมจะได้พักผ่อนหลังจากขับรถมาเหนื่อยๆ ก็ดันมาเจอเหตุการณ์คนเดินตามตูดเมียในซุปเปอร์มาเก็ตด้านล่างคอนโดจนเกือบได้วางมวยกับไอ้เหี้ยนั่น พอขึ้นห้องก็เกินจะตีกันกับเมียเพราะความมึนไม่ทันคนของเมียจนมาจบที่การขับรถมากินข้าวเย็นที่บ้านแม่ยาย พอมาถึงแม่ยายก็บรรยายเรื่องเล่าเกี่ยวกับหลานสาวที่ชื่อม่านฟ้าให้ฟัง แม่ยายผมเล่าว่าเธอโทรมาถามสารทุกข์สุขดิบว่าสบายดีไหมแค่นั้นครับ ผมค่อนข้างแปลกใจแต่ก็ไม่ได้ถามต่อส่วนมินก็ปล่อยผ่านเพราะไม่อยากต่อความยาวสาวความยืดออกไปอีก ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรนะเพราะมินเล่าให้ผมฟังหมดแล้วผมก็โอเคครับก็ผมมันเป็นคนเข้าใจง่ายนี่หว่า... หรา....




หลังจากทานข้าวเย็นเสร็จผมกับมินก็นั่งกับมิกกี้หัวเราะกันจนท้องแข็งกับความน่ารักของหลายชายตัวป่วนจนถึงเวลาเข้านอนเราสองคนเลยขอตัวลาแล้วขับรถกลับคอนโดครับ




"มินไปอาบน้ำก่อนไป"


"ขอสิบนาทีพักสายตาแป๊ป"


"อย่ามาขี้เกียจ ลุกขึ้นไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้เลย" ผมพูดเป็นครั้งที่สอง


"งั้นคนละครึ่งทาง ขอห้านาทีแล้วกัน"


"มิน!!...."


"คร๊าบ.... ลุกแล้วๆ หนาวจะตายยังจะให้อาบน้ำอีก" มินเดินบ่นเข้าไปในห้องน้ำ ผมไม่เข้าใจครับว่ามินมันจะบ่นทำไมในเมื่อในห้องน้ำก็มีเครื่องทำน้ำอุ่น หึหึ... คำตอบเดียวเลยครับ "ขี้เกียจ" เฮ้ออ... ปวดใจแต่ไหวอยู่


"ทิวเกาหลังให้หน่อย"


"หันหลังมา" ตอนนี้เราสองคนนอนเล่นกันอยู่บนที่นอนครับ มินนอนเล่นเกมส์ส่วนผมนั่งอ่านหนังสือ แต่ตอนนี้ผมมีมือจับหนังสือแค่ข้างเดียวเพราะอีกข้างต้องเกาหลังให้คุณชายท่านครับ


"อ่าาา.... สบาย"


"หึหึ สบายไปนะบางทีน่ะ"


"มันก็เป็นเรื่องปกตินะ"


"เออ! ครับคุณชาย" ผมได้แต่ส่ายหัวแล้วเกาหลังให้คุณชายต่อ




....



"ทิว...."


"อืม.... ว่าไง?"


"ช่วงนี้เจ็บที่แผลบ้างไหม?"


"ไม่นิ... ทำไม?"


"ป่าว... แค่ถามดูไม่เจ็บก็ดีแล้วแต่กูว่าไปหาลุงหมอให้ตรวจซ้ำดีไหม?"


"อืม... ก็ตามใจมึง"


"งั้นเดี๋ยวกูนัดลุงหมอให้นะ พี่เนย์ด้วย"


"อืม... บอกมาแล้วกันวันไหน" มินวางโทรศัพท์ลงบนที่นอนก่อนจะขยับตัวเข้ามาใกล้ๆ ผมแล้วกอดเข้าที่เอวของผมไว้หลวมๆ ขาก็ก่ายพาดที่ขาของผม


"หึหึ... เอาหน้ามาซุกก้นกูทำไมเนี้ยะ อยากรึไง?"



ตุบ!!



"ไอ้ลามก! คนแค่จะนอนพักสายตา"


"พักสายตาข้างๆ ก้นกูเนี้ยะนะ!" ผมวางหนังสือลงที่โต๊ะข้างหัวเตียงก่อนลงเลื้อยตัวลงไปนอนข้างๆ แล้วรวบตัวมินเข้ามากอด



ฟอดดด.....



"เป็นห่วงกูรึไง?" ดูก็รู้ครับว่ามินมันเป็นห่วงผม ช่วงหลังๆ ผมบ่นว่าปวดหัวบ่อยแต่ผมว่าไม่น่าจะเกี่ยวกันนะ ผมว่าน่าจะเป็นเพราะเครียดจากงานที่ทำมากกว่าครับ


"อืม... ก่อนหน้านี้มึงชอบบ่นว่าปวดหัวนิ"


"หึหึ... ทำตัวน่ารักนะเนี้ยะเป็นห่วงผัวซะด้วย"



ตุบ!!!



"กูจริงจัง" มินเงยหน้ามามองผมตาเขียว


"โอ๋ๆ ขอโทษครับ ขอบคุณนะที่เป็นห่วง"


ฟอดดดด....




ผมก็ไม่วายจะให้รางวัลคนดีของผม ทำตัวน่ารักแบบนี้จะปล่อยไปเฉยๆ คงจะไม่ได้ครับ คนดีต้องมีให้รางวัลเป็นกำลังใจกันบ้าง



กร๊ากกก....



"ทิว...."


"หึหึ... วันนี้เรียกชื่อบ่อยนะ" ผมแซว มือผมก็ลูบหัวมินเล่นไปด้วยครับ


"ช่วงนี้อย่าเพื่งมีเรื่องกับใครได้ไหมวะ กูขอ" เออ... วันนี้มาแปลกดีเว้ย


"ทำไมจู่ๆ มาขอไม่ให้กูมีเรื่องกับใคร หื้อ?"


"เออน่า!! ถึงหมอจะบอกว่าร่างกายมึงหายร้อยเปอร์เซ็นแล้วแต่กูก็ยังรู้สึกไม่โอเคอยู่ดีอ่ะ ช่วงนี้มึงอย่าเพิ่งหาเรื่องเจ็บตัวเลยนะกูขอ"


"หึหึ แล้วเมื่อบ่ายคืออะไรวะ ไม่ใช่มึงรึไงที่จะมีเรื่องจนกูต้องเข้าไปมีส่วนร่วมด้วย" ผมพูดหยอก


"เฮ้ย!! อันนั้นไม่เกี่ยวกันที่จริงกูเคลียร์เองได้แต่มึงดันเข้ามายุ่งเอง"


"หรา....." ผมทำหน้ากวนๆ ใส่มิน


"เออดิ!! เอาเป็นว่าต่อไปนี้งด!! ห้ามมีเรื่องกับใครโอเคไหม?!!"


"แล้วถ้าไม่โอเคล่ะ" ผมแกล้งถาม


"มีคำตอบเดียวคือโอเค จบนะ! นอนได้! ราตรีสวัสดิ์"



พรึ่บ!!



แล้วมินก็ตวัดผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวก่อนจะมุดหน้าซุกเข้าที่อกของผม



"เฮ้อออ... ดีใจจังมีคนห่วงเราด้วย" ผมแกล้งพูดคนเดียวเสียงดัง เอื้อมมือไปกดปิดไฟที่หัวเตียงก่อนจะกอดรัดที่รักไว้แน่น


"รู้ตัวก็ดีแล้ว" เสียงพูดอู้อี้ที่ฟังแล้วทำเอาผมยิ้มหน้าบาน การมีคนรักมันก็ดีอย่างนี้แหละครับ



จุ๊บบบบ.....



"ขอบคุณนะที่เป็นห่วง รักแห้งมากนะรู้ไหม?"


"อืม... รักเหมือนกัน ฝันดี"




คำบอกรักห้วนๆ การแสดงออกแบบดิบๆ ความเป็นห่วงแบบกวนๆ การบอกรักแบบเกรียนๆ ผมจะไปหาที่ไหนได้อีกนอกจากไอ้แห้งที่รักของผมคนนี้... โคตรรักเลยว่ะ!!




TBC.



เอาเด่!!! งานนี้หนูมินก็เป็นห่วงป๋าเหมือนกันนะ
ว่าแต่น้องมินเราเป็นอะไรทำไมทำตัวแปลกๆ เอ๊ะ!! ชักงงตามล่ะ
ขอบคุณสำหรับทุกการติดตามนะคะ หากผิดพลาดตรงไหนขออภัยคนอ่านด้วยน้า...


ออฟไลน์ วายซ่า

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2224
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +205/-6
เหมือนมินจะมีเซ็นส์เหรอ 

มินน่ากลัวจะหาเรื่องเข้าตัวมากกว่านะ   :hao4:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด