หัวข้อ: "คำสารภาพของเด็กขาย (รุ่นเก่า)" โดยคุณดิน

[krappom]

ไม่มีคำบรรยาย

 

[DIN]

สวัสดีครับ ผมดิน คนเขียนเรื่องจากบอร์ดปาล์มครับ เห็นมีคำถามก็เลยมาตอบอ่ะครับ

"ผมยิ้มรับคำชม... ที่เป็นเหมือน “เครื่องหมายการค้า” ในขณะนั้น... (แต่มันกลายมาเป็น “สิ่งตอกย้ำ” ที่ทำให้ผม “วิ่งหนี” สังคมในปัจจุบัน)"

เมื่อก่อนมันอาจจะดูดีนะครับ แต่ตอนนี้ ถ้าใครจำได้ แล้วเอามาบอกผมซึ่งๆ หน้า เพื่อนๆ คิดว่าผมควรจะว่ายังไงล่ะครับ

ดิน

[bellary]

^
^
^
^
^
^
^
จิ้มพี่ดิน  

 

[christiyaturnm]

อย่างว่าแหล่ะครับ มันก็ทำให้เสียวสันหลังได้ เหมือนโดนตราค่าจากคนที่เคยเป็นลูกค้า

ไม่มีใครมองว่าดีหรอกครับ

ต้องทำใจ และเข้มแข็งเข้าไว้ครับ

  

คนเรามีเหตุผลที่มาที่ไปว่าทำไมต้องลงเอยด้วยอาชีพนี้


เป็นไปได้ก็   ไม่มีใครเดินไปอาดๆว่าตัวเองอยากทำจริงๆหรอก

[pongsj]

ลิงอุ้มแตงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

[maabbdo]

ดีจ้าพี่ดิน  โอ้วววดีใจจังที่มาทักทายกัน

 

[FOAM]

ขอบคุณที่มาต่อครับ


สวัวดีคุณดินด้วยครับ

[marchmenlo]

อ่านตอนนี้รู้สึกเสียวใส้มากว่าเสียวซ่านอ่ะ
หยอง ๆ ไงไม่รุ๊ น่ากลัว กลัวโดนอุ้ม

[lexaki]

ดีค๊าบบบ คุณดิน

เท่าที่ผมคำนวณจากข้อความและเวลาที่คุณดินเขียนเล่าเรื่องราวมา

ผมว่าคุณดินน่าจะอายุใกล้เคียงกะผมนะครับ  อาจจะมากกว่าไม่กี่ปีครับ

งั้นผมขอเรียกคุณดิน ว่า "พิ่ดิน"  อีกคนด้วยละกันครับ

อิ อิ

ผมขอถามต่อนะครับ   จากเรื่องราวที่พี่ดินเขียนมานี้ ตอนเกี่ยวกะคุณหมอปอ 
หลังจากเหตุการณ์วันนั้น คุณหมอปอ ไม่เคยไปหาพี่ดินอีกเลยหรอครับ

ปล. แอบกด + ไปให้ละคับ

[TONG]

อ่านแล้วก็เสียวทุกที่ค่ะ รอชมตอนหน้านะค่ะ

[ronger]

  ดีใจจังเห็นคุณดินเข้าบอร์ดมาตอบคำถามด้วย
เราให้กำลังใจคุณดินนะ เราเห็นว่าคุณดินเป็นตัวอย่างที่ดีในหลายๆแง่มุม เช่น เป็นคนใช้ชีวิตเป็น ถึงจะเคยเดินไปบนเส้นทางที่ล่อแหลม แต่ก็ไม่หลงเดินผิดยังดึงตัวเองกลับมาและดำเนินชีวิตได้อย่างประสบความสำเร็จ น่าชื่นชมจะตายไป อิอิ
ประสบการณ์หลากหลายที่คุณดินได้มาจากการใช้ชีวิตจนอายุปูนนี้ก็ทำให้เป็นคนที่มีชีวิตน่าสนใจออกนะ เราว่า
ให้กำลังใจและขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆที่คุณดินมาแบ่งปันเล่าให้กันฟังนะจ้ะ

[menano]

 

อ่านแล้วก็เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าเค้ามีแบบนี้กันด้วยอ่ะ

อืมอืม  น่าสนใจ   

[toey4you]

Hello ดิน
อ่านเรื่องของดินแล้วได้ความรู้เยอะมากๆเลยนะ
แต่สงสัยอะไรอย่างนึงอะคับว่า.................
มุก มันยังอยู่ครบทุกเดม็ดมั๊ยอะ ตอนนี้  

[DIN]

ดีค๊าบบบ คุณดิน

เท่าที่ผมคำนวณจากข้อความและเวลาที่คุณดินเขียนเล่าเรื่องราวมา

ผมว่าคุณดินน่าจะอายุใกล้เคียงกะผมนะครับ  อาจจะมากกว่าไม่กี่ปีครับ

งั้นผมขอเรียกคุณดิน ว่า "พิ่ดิน"  อีกคนด้วยละกันครับ

อิ อิ

ผมขอถามต่อนะครับ   จากเรื่องราวที่พี่ดินเขียนมานี้ ตอนเกี่ยวกะคุณหมอปอ 
หลังจากเหตุการณ์วันนั้น คุณหมอปอ ไม่เคยไปหาพี่ดินอีกเลยหรอครับ

ปล. แอบกด + ไปให้ละคับ

เรื่องพี่ปอ... เด๋ว คุณพูห์ คงเอามาลงให้ครับ คำตอบมีอยู่แล้ว

[Junrai_Hyper™]

อิอิ

จิ้มพี่ดิน

ยินดีต้อนรับพี่ดินครับ

ช่วงนี้ลงช้า เพราะติดงาน ยุ่งคอดๆ

จะพยายามอัพให้นะคร้าบบบบ

พูห์น้อย

----------------------

วันนี้ขอเขียนบทดรามา สักวันนะครับ หลังจากเขียนบทอีโรติคมาตลอด มันมีไม่กี่ครั้งหรอกครับ ที่เหตุการณ์ ดรามาๆ แบบนี้ เกิดขึ้นในชีวิตของผม และ สองในไม่กี่ครั้ง... เกิดในปีนั้นครับ...

...


บทที่ 26 พี่ปอ

ลูกค้า ที่เดินเข้ามาที่ร้านตอนประมาณ สามทุ่มครึ่งของวันนั้น ทำให้ผมอดรู้สึก “วูบ” อยู่ในอก ไม่ได้... หน้าตาอย่างนี้ ขาวอย่างนี้ สูงอย่างนี้ ดูสะอาดสะอ้านไปทั้งตัว หวีผมแสกข้าง ปัดไปอีกข้างนึง เหมือนหนุ่มน้อยยังไม่ประสาความรัก เป็นใครไปไม่ได้ นอกจากคนที่สอนให้ผมรู้จักคำว่า “เจียมตัวเจียมใจ” นั่นก็คือ “พี่ปอ”

พี่ ปอเดินเข้ามานั่งที่เก้าอี้โซฟา ยิ้มกริ่ม เมื่อมองเห็นผมยกมือไหว้จากหลังร้าน พยักหน้ารับไหว้นิดนึง ก่อนจะหันไปคุยกับพี่รัตน์ที่เดินเข้าไปหา ทักทายกันอย่างสนิทสนม

จะ ว่าไปบาดแผลที่มันเกิดขึ้น มันก็นานแล้วร่วมสองเดือน มันน่าจะหายไปแล้ว แต่ ผมก็ยังอดรู้สึกแปลบเสียวอยู่ในอกไม่ได้อยู่ดี... มาทำไม... มาดูน้ำหน้าของไอ้เด็กขายที่ไม่เจียมตัวมั๊ง... เหมือนสุภาษิตจีนที่บอกว่า เป็นห่านป่า อยากจะเข้าฝูงหงส์ มันจะเป็นไปได้ยังไง...

ผม อาศัยช่วงชุลมุนตอนที่พี่รัตน์เดินเข้าไปทักทายนั้น เดินหลบออกมายืนหน้าร้านที่มี เพื่อนๆ นั่งๆ ยืนๆ คุยกันอยู่สองสามคน...เสเดินไปคุยกับพวกนั้น ทั้งๆ ที่ใจเต้นอย่างกับกลองเพล...

ความ รู้สึกตอนนั้น มันบอกไม่ถูกครับ ใจนึงอยากให้พี่ปอ อ๊อฟ คนอื่นออกไปซะ... แล้วไม่ต้องกลับมาอีก... แต่อีกใจนึง ก็หวง ร่างกายสะอาดสะอ้าน ผิวเนียนๆ ที่ผมเคยเป็นโลมไล้อย่างถือสิทธิ์เป็นเจ้าของ ไม่อยากให้ใครมาแตะต้อง... แล้วถ้าพี่ปอจะมาอ๊อฟมึงอีก มึงจะทำยังไง...ไอ้ดิน... มึงจะทนได้เหรอ... งั้นก็ให้เค้าอ๊อฟคนอื่นไปสิ... กูก็หวงอยู่ดี....อ้าว....มึงเป็นอะไรของมึง ไอ้ดิน...

“มึง เป็นอะไรของมึง ไอ้ดิน” เสียงดังขึ้นจนผมสะดุ้ง มันเป็นเสียงจริงๆ นี่หว่า กูคิดว่า เป็นเสียงจากในความคิด... หันไปมองเจ้าของเสียง... ไอ้ชลน่ะเอง

“มึงเป็นอะไรไป... กูเห็นมึงยืนเหม่ออยู่นานแล้ว...”

“ปละ เปล่า”

ผม หันมายิ้มแห้งๆ กับไอ้ชล เห็นประกายตาที่มันมองผมแล้ว ก็อดสะท้อนอยู่ในอกไม่ได้ กูหน๋อ... คิดอะไรไปวะเนี่ยะ... ป่านนี้ คนข้างในคงนั่งหัวเราะกั๊กๆ ถ้ารู้ถึงความคิดของผมในขณะนั้น... ส่วนไอ้คนข้างนอก... ประกายตาที่มันมองผม... เต็มไปด้วยความห่วงใยจากใจ...

“มึงไม่สบายหรือเปล่า...” มันถามผม

“เปล่านี่... กูอาจจะกังวลเรื่องเรียนมากไปหน่อย... ไม่รู้จะผ่านหมดหรือเปล่า...”

มัน มองผมอย่างไม่ค่อยเชื่อ... แต่ก็ไม่ได้ถามต่อ... เพราะผมพยายามปิดบังด้วยการคุยสนุกสนานกับเพื่อนๆ ที่กำลังนินทาลูกค้ากันอยู่.... ถ้าพี่ปิ๊กมาได้ยิน คงด่ากระจุย... เพราะตามกฎ ห้ามเอาลูกค้ามานินทา (ยกเว้นพี่ปิ๊กเริ่มก่อน อุ อุ)

และแล้ว... สิ่งที่ผมกลัวก็มาถึง....

“ดิน... พี่รัตน์ให้มาตามไปนั่งกับแขก” เด็กคนนึงเดินมาบอก

ผมยิ้มฝืนๆ กับไอ้ชล ก่อนจะหันเดินเข้ามาในร้าน

“ดิน พี่ปอเค้ามาหาเราน่ะ” พี่รัตน์ บอกอย่างไม่รู้อะไร

“สวัสดีครับ พี่ปอ...” ผมยกมือไหว้ ก่อนจะทรุดตัวลงนั่งตรงข้าม

“มานั่งนี่สิยะ...” พี่รัตน์บอกให้ผมไปนั่งข้างๆ พี่ปอ...

... “สบายดีเหรอ ดิน” พี่ปอถาม เมื่อผมเดินไปนั่งข้างๆ และเด็กเอาเครื่องดื่มมาส่งแล้ว จับมือผมไปกุมไว้

“ครับ... ก็ดีครับ...”

“เรียนจบยัง...”

“รอฟังผลอยู่ครับ...” ผมตอบไปตามความเป็นจริง

“แล้วเมื่อไรรู้ล่ะ...”

“เดือนหน้าครับ...” ผมตอบเนือยๆ

พี่ปอนั่งมองหน้าผมนิ่งๆ อยู่ครู่นึง เมื่อผมเห็นพี่ปอไม่พูดต่อ ก็เลยหันไปมองหน้าพี่เค้า...

“โกรธพี่เหรอ ดิน” พี่ปอยิงคำถามที่ผมอยากตอบมานานแล้ว

ผมถอนหายใจเบาๆ... “ตอนนั้น... ครับ... โกรธ... แต่ไม่นาน... โกรธตัวเองมากกว่าครับ...”

“หือ...” พี่ปอเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม...

“ผม เป็นลูกคนจีน... ป๊าสอนให้รักษาคำพูด... อะไรที่ผมทำไม่ได้ หรือไม่อยากทำ ผมจะพูดตรงๆ... และผมก็จะไม่ผิดคำพูดตัวเอง... ผมถืออย่างงี้มาตลอด... ผมก็เลยคิดว่า คนอื่นๆ คงจะเหมือนผม...” (อันนี้คือสิ่งที่ผมเป็นผมมาตลอด และถึงตอนนี้ ก็ไม่เคยเปลี่ยนครับ....) ผมพูดยาวๆ ยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นจิบนิดนึง “แต่ผมลืมไป... ว่า... ผมคงไม่มีอำนาจอะไรไปบังคับคนอื่น ให้เค้าคิด... หรือเป็นเหมือนผม...” ระหว่างพูดผมก็หันไปสบตาพี่ปอตรงๆ

พี่ปออึ้งไปชั่วขณะ... ก่อนจะถาม “แล้ววันนี้ เราจะไปกับพี่หรือเปล่า”

“ครับ...”

...

พี่ ปอพาผมมาที่บ้านอีกครั้ง... ผมแปลกใจตัวเองอยู่เหมือนกันครับ ว่า ทำไมตอนนี้ ผมกลับรู้สึกเฉยๆ ไม่รู้สึกโกรธ พี่ปออีกแล้ว อารมณ์ที่เกิดขึ้นตอนเห็นหน้าพี่ปอครั้งแรกที่ร้าน เหือดหายไปหมด... ผมยิ้มแย้มแจ่มใส เริ่มทำตาเจ้าชู้ใส่อีกครั้ง เมื่อพี่ปอเอาเครื่องดื่มมาให้ที่ชุดเก้าอี้สนามริมสระ

“น่ารักจังครับ” ผมทำตาพราว... พี่ปอหน้าแดง ไม่รู้ว่า เพราะฤทธิ์เหล้าหรือ อาย

“ว่ายน้ำสิ... ดิน”... พี่ปอบอก...

“ผมไม่มีชุด”

“ก็ไม่ต้องใส่ก็ได้...”

“ได้เหรอครับ” ผมหันไปถาม

“ฮื่อ... ไม่มีใครเห็นหรอก”

อารมณ์ ไหนก็ไม่รู้ ที่ทำให้ผมถอดเสื้อกางเกงออก พร้อมกับกางเกงใน พาดไว้กับพนักเก้าอี้... เดินตัวเปล่าไปที่ช่องอาบน้ำริมสระ เปิดฝักบัวทำความสะอาดตัว... (ผมเคยไปว่ายที่สระมหาวิทยาลัยบ่อยๆ... แต่ใส่ชุดว่ายน้ำนะครับ อุ อุ)

พอ สะอาดดีแล้ว ผมก็เดินไปที่ สปริงบอร์ด... พุ่งหลาวลงไป ในสระ... ว่ายไปมา สองรอบ ก็ว่ายมาเกาะขอบสระ ใกล้ๆ กับเก้าอี้ที่พี่ปอนั่งอยู่

“ไม่ลงมาว่ายกับผมเหรอครับ พี่” ผมถาม

พี่ปอส่ายหน้า ตาเยิ้มด้วยฤทธิ์ แอลกอฮอล์ “ม่ายละ... พี่ขอนั่งดูดีกว่า”

“นั่ง ดูเฉยๆ จะสนุกเหรอครับ พี่” ผมโหนตัวขึ้นมาบนขอบสระ เดินมาที่โต๊ะ ยกแก้วเครื่องดื่มของผมขึ้นดื่ม เหลือบมองพี่ปอ เห็นจ้องลูกชายฝังมุกของผมไม่วางตา

“ดูอะไรครับพี่”

“....” พี่ปอเงียบไม่ตอบ เพราะ ไอ้ลูกชายตัวดีของผม มันเริ่มชูคอผงาดขึ้นมา ชี้หน้าพี่ปอ ยังกับโกรธแค้นมากมาย
“ใหญ่จัง ดิน” พี่ปอพึมพำเสียงแหบ

ผมเดินเข้าไปใกล้ จนลูกชายของผมอยู่ใกล้ใบหน้าของพี่ปอแค่ฝ่ามือ...

ตอนนั้นผมเครื่องร้อนแล้ว อารมณ์หื่นมันมาจากไหนไม่รู้... แอ่นสะโพกเข้าไปอีกนิด จนส่วนหัวบานของลูกชายผมมันแตะกับริมฝีปากของพี่ปอ

“อมสิครับ พี่...” ผมบอกเบาๆ...

แล้ว พี่ปอก็ไม่ทำให้ผมผิดหวัง ส่วนหัวบานๆ หายเข้าปากพี่ปอช้าๆ ผมวางมือลงบนหัวพี่เค้า ลูบไล้กึ่งรั้งดึงให้เข้ามาลึกอีก... จนท่อน “K” ของผมหายเข้าไปในปากพี่ปอเกินครึ่ง

“ซี๊ด... ด ด ด พี่ครับ... ผมเสียว” อดสูดปากไม่ได้ เมื่อพี่ปอใช้สองมือจับกดที่โคน จนลำท่อนของผม “ถอก” ออกมาสุดๆ แล้วดูดที่หัวบานแรงๆ

... กระบวนการทำรักด้วยปาก... ผมบอกได้เลยว่า เกย์กินขาด ผู้หญิง... แม้ผมจะผ่านผู้หญิงมาไม่น้อย... หลายๆ คนก็ดูดของผมไม่ปล่อยเหมือนกัน... แต่น้อยมาก ที่จะสร้างความเสียวกระสันให้ผมได้มากเท่ากับเกย์...

ผม ยืนแอ่นสะโพกให้พี่ปอดูด “กระดอ” ของผมอยู่พักใหญ่ จึงค่อยประคองพี่เค้าขึ้นมายืนประกบ ริมฝีปากร้อนๆ ของผมทาบไปบนริมฝีปากแดงๆ ของพี่ปออย่างกระหาย... ไม่นานนัก... พี่ปอก็ยืนตัวเปล่าเปลือยกอดผมแน่นขณะที่ผมไซ้ไปมาที่ซอกคอขาวๆ

“ดินครับ... อูย... เก่งจัง” พี่ปอกระซิบเสียงหอบ

“ยังครับ... เดี๋ยวพี่ปอจะสนุกกว่านี้อีก...” ผมกระซิบตอบ
โอบประคองพี่เค้าไปที่เก้าอี้ไม้ตัวยาวถัดไป... แล้วพี่ปอก็ลงไปนอนหงาย หายใจหอบ...โดยมีตัวของผมทาบทับลงไป...

...

ไม่สามารถที่จะจบได้ในตอนเดียว เด๋วมาต่อครับ

เป็นไงครับ ผมเขียนดรามา ไม่ได้เรื่องเลยใช่ไหมครับ

รักทุกคนครับ คนดี

ดิน

[odon]

สนุกมากเลยครับ ขอให้พี่ดินสู้ๆนะครับ เหนื่อยเลยช่วงนี้

[menano]

มาจิ้ม ๆ ด้วย

รอตอนหน้านะคะพี่ดิน

ใครว่าพี่ดินแต่งไม่ได้เรื่อง

โออยู่นะจะบอกให้

รอตอนหน้าจ้า

[sakiko]

เขียน ด้ายไม่ดีเล้ยๆๆๆๆๆๆ

คนติดกันทั้งเล้า

555   

รอตอนต่อ ไป นะค่ะ พี่ดิน 

 

[FOAM]

ตรงไหนดราม่าอ่ะคับ..... แยกกกะฉากหื่นๆ ไม่ออก

อิอิ ล้อเล่นครับ  นานๆ คุณดินจะมีอารมณ์เหงาๆ ซักที

รอตอนต่อไปครับ

[marchmenlo]

ครับพี่ ดราม่ามาก เล่นเอาปั่นป่วน เลือดกระฉูด

[krappom]

ดราม่า...มั่กๆ

 

[pongsj]

ดราม่าจนคนแถวนี้เลือดหมดตัวไปแล้ววววววววววววววววววววว 555

[lexaki]

ช่วงนั้น ถ้าเป็นผมนะพี่ดิน

ผมจะประชดคุณหมอปอ ซะให้รู้แล้วรู้แรดกันไปเลยว่า

เราโกรธเค้าอยู่นะ ที่มาหลอกกันได้

[maabbdo]

พี่ดินสู้ๆๆ  ดราม่ามากๆๆๆ

 

[NuPaTT]

 
ชอบมากเรยคระ เอาใจช่วยนะคระ

[both^^]

ต้อนรับพี่ดินค่ะ

 

[lexaki]

แต่ยังไง คุณดินก็ทำเรื่องราวที่ผ่านมาได้ดีอยู่แล้วอ่ะครับ

แบบรักษาภาพพจน์ตามแบบฉบับของเจ๊รัตน์ได้ไม่ขาดตกบกพร่องสักนิด คือ

ไม่เล่นตัวมากจนเกินไปครับ

(แต่ถ้าเป็นผมละ ไำม่ได้เชียว พ่อจะล่อซะเอาให้คลานกลับบ้านไม่ถูก 555+

แต่เอ คุณหมอปอก็อยู่ที่บ้านเค้าอยู่แล้วนี่นา

สงสัยถ้าเป็นผม ผมคงคลานกลับบ้านไม่ถูกเองแหง ๆ 555+)

[IZE]

มาแนวเศร้าๆๆๆๆๆๆ

[sakiko]

เมื่อ ไหร่ จามาต่อ อ่า

รอตอนต่อ ไป ยุนร้า

 

[gobgab]

........จะรอดูฉากดราม่า........