หัวข้อ: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ 14/02/62

[entirom]

รอคอย พี่วัน  น้องชิน

[van16]

   ตามมาตั้งแต่เรื่องสั้นละ แซ่บจริง อะไรจริง   

[lizzii]

พี่วันนี่สาบานว่าป่วยยยย
จัดเต็มมากกกกก

[tangMa]

ท่านผู้พันคะ พึ่งออกจากโรงพยาบาลค่ะ
อย่าพึ่งเล่นหนัก

[Belove]

                                                                 ผมกำลังจะกลับบ้าน

                                                                         บทที่ 9




               23.30 วันสิ้นปี


               ผมนั่งล้อมวงอยู่กับคนงานในรีสอร์ทและครอบครัวของพวกเขาที่อยู่ในงานเลี้ยงเล็กๆที่แม่ของผมจัดให้ ชาวบ้านในแถบนี้

บางคนก็มีลูกหลานไปทำงานต่างจังหวัดพอถึงวันปีใหม่พวกเขาก็จะกลับบ้านมาไหว้พ่อแม่ปู่ย่าตายาย แม่เลี้ยงขจีวรรณแม่ของผมซึ่ง

เป็นเจ้าของรีสอร์ทจึงได้จัดงานปีใหม่เพื่อให้คนงานในรีสอร์ทได้สนุกสนานรื่นเริงกัน

               โทรทัศน์จอใหญ่ถูกนำมาตั้งตรงลานกว้างด้านหลังของรีสอร์ทเพื่อให้พวกเราได้ร้องคาราโอเกะ แม้ว่าจะเปิดเสียงไม่ดังนัก

เพราะเกรงจะรบกวนลูกค้าที่มาพักเต็มทุกห้องทุกหลังในช่วงอากาศหนาว และคนงานบางคนก็ยังต้องอยู่กะทำงานในคืนนี้ แม่บอกว่าพอ

เลยปีใหม่ไปสักชั่วโมงก็สมควรเลิกงานเพื่อให้ทุกคนไปพักผ่อนเตรียมงานในวันต่อไป


               “ขอเชิญพ่อเลี้ยงชินเขตมาร้องเพลงหน่อย”


               ผมยังไม่ชินกับตำแหน่งพ่อเลี้ยงเท่าไหร่นัก แต่เพราะกลับมารับงานดูแลรีสอร์ทเต็มตัวแทนแม่ที่เหนื่อยมาหลายปีตำแหน่ง

พ่อเลี้ยงจึงโยนมาใส่ผมอย่างไม่ทันตั้งตัว ตอนแรกก็เขินๆอยู่หรอกเพราะคำว่าพ่อเลี้ยงสำหรับผมมันควรจะหมายถึงผู้ชายอายุเยอะ

หน่อยและดูน่าเกรงขามมากกว่าคนที่เพิ่งจะผ่านวัยเบญจเพศมาหมาดๆอย่างผม แม่หัวเราะเมื่อผมเคยบอกความคิดนี้กับแม่


               “รับตำแหน่งไปเถอะน่าชิน พวกนั้นเขาเรียกเพราะชื่นชมและเลื่อมใสการทำงานของเราไงล่ะ”


               ผมมารับงานเพียงไม่กี่เดือนรีสอร์ทก็ขยายตัวออกไปอีกมาก อาจเป็นเพราะเว็บไซค์ที่ผมเปิดเพื่อโฆษณาไปสู่สังคมภายนอก

และมีการเปิดการนำเที่ยวแบบ one day trip โดยส่งคนหนุ่มสาวที่เรียนทางด้านการโรงแรมและการท่องเที่ยวมาทำงานพิเศษเป็นมัคคุ

เทศน์ท้องถิ่น นักท่องเที่ยวที่ได้ข้อมูลมาจากเว็บไซด์ก็มาใช้บริการกันแน่นขนัดโดยเฉพาะหน้าหนาวที่เป็นไฮซีซั่นของภาคเหนือเช่นนี้

เรียกว่าบ้านพักหลายหลังที่เพิ่งสร้างเสร็จก่อนหน้านี้ยังรับได้ไม่เพียงพอ ผลประกอบการที่ดีทำให้แม่เพิ่มโบนัสในวันปีใหม่ให้แก่คนงาน

จนพากันยิ้มแฉ่ง


              “ได้เงินกันไปแล้วก็เก็บๆกันไว้บ้างล่ะ อย่าเอาไปใช้เพลินกันจนหมด”


               แม่เตือนพวกชาวบ้านที่มารับเงินกันในตอนเย็น ทุกคนในรีสอร์ทต่างก็รักแม่และความรักนั้นเผื่อแผ่มาถึงผมด้วย เมื่อแม่

ประกาศว่าผมจะกลับมาทำงานรีสอร์ทอย่างเต็มตัวจึงกลายเป็นพ่อเลี้ยงแบบนี้ไงครับ


               ผมลุกจากที่นั่งออกไปยืนถือไมโครโฟนร้องเพลงอย่างไม่ขัดเขินเท่าไหร่ สมัยวัยรุ่นก็เคยรวมวงกับเพื่อนๆเล่นดนตรีตำแหน่ง

มือกีตาร์ควบกับนักร้องตัวเสริมเล่นตามงานโรงเรียน ร้องไปได้ครึ่งเพลงสายตาก็เหลือบไปเห็นคนที่กำลังเดินเข้ามาในงานเลี้ยง รอยยิ้ม

ที่ส่งมาแต่ไกลทำให้ผมต้องยิ้มตอบเขาแม้ว่าจะยังยืนร้องเพลงอยู่


               พี่วันในชุดนายทหารลายพรางเดินเข้ามาในงานเลี้ยงและนั่งแทนที่ผม เขารับแก้วเหล้าจากคนงานที่ส่งให้ไปดื่ม หลังจากพี่

วันมาพักฟื้นจากอาการบาดเจ็บเสียเกือบเดือนเขาก็เป็นที่รู้จักของคนงานในรีสอร์ท ตอนนี้ทุกคนรับรู้ว่าเราทั้งคู่เป็นแฟนกันแม้จะมีเสียง

กล่าวถึงในทางที่ไม่ดีบ้างในช่วงแรก แต่เพราะอัธยาศัยอันดีของพี่วันก็ทำให้เสียงลือเสียงเล่าอ้างนั้นหายไป เขาเข้ากับคนในรีสอร์ทได้

เป็นอย่างดีจนผมชักจะหมั่นไส้ พี่วันจิบเหล้าในแก้วพลางมองผมด้วยสายตาที่ทำให้ผมหน้าร้อนเห่อ


               แม้จะคบกันมาหลายเดือนแล้วแต่ผมก็ยังเขินกับสายตาคู่นั้นอยู่ดี พี่วันมักจะมองผมราวกับจะกลืนกินได้ตลอดเวลา รอยแผล

เป็นบนใต้คิ้วเหลือเพียงรอยจางๆแต่มันกลับส่งผลให้เขายิ่งดูเป็นชายชาตรีน่าค้นหาและมีเสน่ห์เกินห้ามใจ บางทีผมก็นึกหวงยามสายตา

นั้นมองคนอื่นอยู่เหมือนกัน


               “ผู้พันมาแล้วก็ไปร้องเพลงกับพ่อเลี้ยงหน่อยเร็ว”


               ถูกลูกยุจากคนที่วงพี่วันก็ไม่ปฏิเสธ เขาลุกจากที่นั่งตรงมาหาผมที่หน้าจอคาราโอเกะแล้วกดเลือกเพลงโปรดที่มักจะร้องคู่

กับผมบ่อยๆ


               ใคร..อาจจะไม่เข้าใจ

ว่าความสัมพันธ์ของเรา

นั้นมันเป็นเช่นไร

และใคร..อาจจะเข้าใจผิด

และคงคิดไป

และคงเข้าใจตามที่เห็น


            คง..มีเพียงเราสองคน

ท่ามกลางหมู่ดาวมากมาย

ที่รู้กันในใจ

           มันจำเป็นด้วยหรือ ที่ต้องอยู่ในกฏเกณฑ์

ที่ใครบางคนกำหนด ว่ารักเป็นอย่างไร


             ไม่ต้องรู้ว่าเราคบกันกันแบบไหน

ไม่อาจหาคำคำไหนมาเพื่ออธิบาย

ไม่ต้องรักเหมือนคนรัก ก็สุขหัว..ใจ

เพียงแค่เราเข้าใจ ก็เหนือคำอื่นใดในโลกนี้




               เสียงห้าวของพี่วันเข้ากับเพลงนี้ได้ดี ผมเพิ่มคีย์เป็นไลน์ประสานให้กับเขา เราร้องเพลงกันไปและมองตากันไปจนจบก่อนจะ

ได้ยินเสียงเป่าปากโห่ร้องแซวมาจากคนที่นั่งฟังอยู่


               “อย่าหวานกันนักเลยครับพ่อเลี้ยงกับผู้พัน เห็นใจคนโสดบ้างเหอะ โสดกันจะข้ามปีอยู่แล้ว”


               ผมหัวเราะอย่างขัดเขินเมื่อส่งไมโครโฟนคืนให้คนทำหน้าที่โฆษกได้เชิญแม่ของผมมาร้องเพลงบ้าง แม่เดินตัวปลิวมาร้อง

เพลงทั้งที่ร้องมาตั้งแต่หัวค่ำแล้วก็ยังไม่ยอมถอย พี่วันสบตากับผมพลางฉวยมือของผมไปจับและพาเดินทอดน่องออกห่างจากคนอื่น

อย่างต้องการความเป็นส่วนตัว


               “ไหนว่าไปงานเลี้ยงที่กองพันจัดไงครับ แล้วทำไมมาที่รีสอร์ทได้”


               ผมหันไปถามเมื่อเราเดินห่างจากงานเลี้ยงมาแล้วพอสมควรจนได้ยินเสียงร้องเพลงของแม่แค่เพียงเบาๆเท่านั้น พี่วันกระชับ

มือและหันมาตอบเสียงนุ่ม


               “คิดถึงชินและอยากจะมาอวยพรวันปีใหม่ครั้งแรกของเราสองคนไงครับ”


               พี่วันหยุดเดินเมื่อถึงต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง ด้านนี้เป็นด้านหลังของรีสอร์ทที่ยังไม่มีบ้านพักเพราะเป็นเนินขึ้นไปยังเนินเขาสูงด้าน

บน และมีแสงไฟจากงานเลี้ยงอยู่ด้านหลังให้พอมองเห็น พี่วันหันมายืนเผชิญหน้าและมองผมด้วยสายตาฉ่ำหวานเรียกเลือดมาเลี้ยง

ใบหน้าของผมได้ไม่ยาก เขายกนิ้วสากขึ้นมาเขี่ยแก้มผมอย่างนุ่มนวล


               “ขอบคุณชินนะครับที่ทำให้ปีใหม่ในปีนี้ของพี่ไม่เงียบเหงาอย่างที่ผ่านมา ขอบคุณที่อยู่เคียงข้างในช่วงยากลำบากของพี่และ

เป็นกำลังใจให้พี่ผ่านมันไปได้”


               ผมช้อนสายตามองเขา ใบหน้าคมเข้มที่ก้มมองกลับบอกถึงความรู้สึกตรงกับคำพูด คำขอบคุณของพี่วันทำให้ผมอิ่มเอมใจจน

ต้องยกแขนขึ้นไปคล้องรอบลำคอที่อยู่เหนือไหล่กว้างอันแสนอบอุ่นของเขา


               “พี่วันก็เป็นกำลังใจให้ผมเหมือนกันตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกัน ถ้าวันนั้นผมไม่ได้เจอพี่วันผมก็คงจะยังเป็นไอ้ชินที่อกหักรักคุด

กลับบ้านแล้วกลายเป็นหมาเหงาอยู่คนเดียวนับจากนั้น ขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะครับพี่วัน”


               พี่วันรับการขอบคุณจากผมด้วยการโน้มหน้าลงมาและประทับริมฝีปากของเขากับกลีบปากของผมนิ่งนาน ก่อนที่เขาจะเริ่ม

เม้มไล่ไปตามริมฝีปากล่างทีละนิดจนผมเผลอสูดลมหายใจเข้าเขาก็รีบส่งปลายลิ้นเข้ามา ผมตวัดลิ้นรับอย่างยินดีพร้อมกับเงยหน้ารับให้

พี่วันได้จูบอย่างเต็มที่ รู้สึกถึงความฉ่ำชื้นของน้ำลายที่เราทั้งคู่แลกกันอยู่ในโพรงปาก


               เขาผลักผมให้ถอยจนแผ่นหลังสัมผัสกับต้นไม้ใหญ่ ความมืดและหมอกจางๆปกคลุมเราทั้งสองจากสายตาของคนอื่นเมื่อมือ

อันไม่อยู่สุขของพี่วันซุกเข้าไปใต้เสื้อกันหนาวผ่านเสื้อยืดตัวหนาที่ผมใส่อยู่ ความอุ่นร้อนของมือวางทาบไปกับเนื้อตัวของผมจนต้อง

เบียดกายเข้าหา ผมขยับขาออกให้กว้างโดยอัตโนมัติเมื่อพี่วันรูดซิปกางเกงยีนส์ของผมลงจนพ้นสะโพกไปอยู่ตรงต้นขา ผมหนาวที่จุด

เปลือยทันทีแต่มันก็อบอุ่นขึ้นมาเพราะมือร้อนเลื่อนลงไปลูบไล้สลับบีบเค้นขณะที่ด้านบนผมก็ยังจูบจนน้ำลายเกือบจะแห้ง


               “อึก พี่วัน”


               มือหนึ่งกอบกุมเจ้าลูกชายของผมอีกมือหนึ่งพี่วันแหวกแก้มก้นจนไปเจอปากถ้ำ ปลายนิ้วกลายร่างเป็นปืนทะลวงบุกเข้าไป

จู่โจมค้นหาเส้นทางอยู่ในความมืด มันทำให้ผมผวาทันที


               “อื้อ พี่วันครับ งานเลี้ยงยังไม่เลิกเลยครับ”


               “ชินครับ พี่ขอแฮปปี้นิวเยียร์กับชินตรงนี้ก่อนนะครับ”


               พี่วันซุกหน้าลงมากับซอกคอของผม เขาย้ำความเป็นเจ้าของด้วยการเม้มลงไปแรงๆ และนั่นเองที่ผมหมดความอดทนแล้ว

เป็นฝ่ายปลดกระดุมและรูดซิปกางเกงทหารของพี่วันออก ความคับแน่นของพี่วันพองฟูอยู่ในกางเกงชั้นในสีเข้มสีโปรดของเขา ผมควัก

มันออกมาสู่อากาศเย็นภายนอกและนวดเฟ้นให้เจ้าน้องชายของพี่วันได้รับความอบอุ่นเฉกเช่นเดียวกับที่เขากำลังปลุกปั่นให้ผมอยู่ใน

อุ้งมือของเขา


               “อืม ดีมากครับชิน มือของชินนุ่มเสมอสำหรับพี่”


               พี่วันเลิกเสื้อผมขึ้นสูงเพื่อที่เขาจะซุกหน้าลงต่ำและลงลิ้นละเลงอยู่บนยอดอกของผม ผมพิงร่างไปกับต้นไม้พลางเงยหน้า

ปรือตาเมื่อเขาครอบปากลงมาแล้วเม้มปากตาม มันพุ่งชันอยู่ในความหนาวเย็นร่างกายของผมเริ่มจะอุ่นจนร้อนเมื่อปลายนิ้วของเขาอีก

สองนิ้วกำลังล้วงลึกและเริ่มควานเปิดทางเรียกความต้องการจนผมรู้สึกถึงความฉ่ำชื้นอยู่ในช่องทางของผม


               “ฮึก พี่วัน เข้ามาเถอะครับ เดี๋ยวต้องไปร่วมงานตอนเที่ยงคืนอีก”


               พี่วันคำรามต่ำรับคำสั่งของผม เขาดึงมือออกจากช่องทางแล้ววางที่เอวของผมเพื่อยกขึ้นให้ผมได้ใช้ท่อนขากอดเกี่ยวไป

รอบเอวของเขาโดยมีต้นไม้ด้านหลังเป็นตัวช่วยยึดร่างของผมไว้ หัวรบปลายบานจ่อเข้ากับปากถ้ำและทะลวงเข้าไปทันที ผมกัดฟันรับ

ความคับแน่นที่สอดลึกเข้ามาดีที่เราปลุกความต้องการของกันและกันจนร่างกายพรั่งพร้อม พี่วันสูดลมหายใจเข้ายาวเหยียดและกลั้นใจ

เมื่อเขาทะยานเข้าหาผมทีเดียวจนสุดลำ





มีต่ออีกนิด...

[Belove]

ต่อกันตรงนี้...



               “อึก ตอดชะมัดเลยชิน”


               มือใหญ่ยึดอยู่ตรงต้นขาด้านหลังของผม เราพากันปรือตารับความอุ่นร้อนจากกันและกัน ผมเองก็กอดเกี่ยวพี่วันไว้แน่นหนา

ทั้งแขนและขา พี่วันเริ่มจูบผมอีกครั้งพร้อมกับที่เขาดึงเอวออกมาเกือบครึ่งและกระแทกเข้าใส่ช่องทางของผม


               “อูย พี่วัน เสียวชิบ”


               ผมสบถออกมาเมื่อท่อนลำนั้นเสียดสีไปกับผนังอ่อนและกระแทกจุดไวต่อสัมผัสภายในอย่างคุ้นเคย พี่วันกดลึกและหมุนวน

สะโพกควงสว่านในคราวแรกมันทำให้ผมหน้ามืดจนต้องกดท้ายท้อยแกร่งนั่นเข้าหาและเป็นฝ่ายตวัดลิ้นจูบอย่างเร่าร้อนแข่งกับเขา พี่

วันตัวสั่นไปด้วยความต้องการเขาเบียดกายท่อนบนลงมาจนแผ่นหลังของผมยึดติดกับต้นไม้ ดีที่ใส่เสื้อกันหนาวตัวหนาจึงไม่รู้สึกเจ็บ

ปวด ซ้ำยังกลายเป็นช่วยให้ผมสามารถรับแรงที่เริ่มกระทำกับผมได้เป็นอย่างดี


               “เมียพี่อุ่นเหลือเกิน อุ่นจนพี่ไม่อยากไปไหน”


               เขากระซิบเสียงต่ำในลำคอขณะยืนตั้งหลักมั่นคงและเด้งเอวเข้าใส่ผมจนกิ่งไม้เบื้องบนสั่นไหว ผมลืมเลือนความหนาวเย็นไป

หมดสิ้นเพราะความอบอุ่นที่พี่วันกำลังถ่ายเทให้ เสียงร้องเพลงและเสียงยินดีปรีดาจากงานเลี้ยงก็พลันห่างหายทนแทนด้วยเสียงบอกรัก

ของพี่วันที่เร่งจังหวะอยู่กับช่องทางของผม


               “โอว พี่วันครับ ดีเหลือเกิน ผมขอซ้ายอีกนิดได้ไหม”


               พี่วันจัดให้ตามคำขอราวกับจะมอบเป็นของขวัญให้ผม สมองของผมหยุดทำงานไปชั่วขณะเมื่อท่อนเนื้อบดเบียดและรบพุ่ง

อยู่กับเป้าหมายภายในจนน้ำใสไหลรินจากปากถ้ำ ผมเบียดเอวเข้าหาเพื่อให้เจ้าน้องชายของผมถูไถไปกับลอนกล้ามเนื้อของซิกแพ็ค

ของพี่วัน ร่างกายของผมใกล้จะระเบิดเต็มที


               “อ้าว พ่อเลี้ยงชินเขตกับผู้พันหายไปไหนกันแล้ว อีกนาทีเดียวจะส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่กันแล้วนะครับ ขอเชิญมาเคาน์

ดาวน์และฉลองร่วมกัน เอ้า พวกเรา ลุกขึ้นมา”


               “อึก พี่วัน เขาเรียกเราแล้วว อื้มม”


               “อีกนาทีเดียวชิน พี่เองก็ใกล้แล้วครับ”


               น้ำเสียงของพี่วันกระเส่าจนแทบฟังไม่รู้เรื่อง ร่างหนาสั่นเทาไปหมดเช่นเดียวกับผม เขาขยับท่อนขาของผมเปิดทางให้ยิ่ง

กว้างและเร่งเอวเข้าใส่จนเสียงเนื้อกระทบกันดังลั่น เราไม่พูดอะไรกันอีกเมื่อกำลังช่วยกันลากอีกฝ่ายขึ้นสวรรค์ในวันส่งท้ายปีเก่าตอนรับ

ปีใหม่ในค่ำคืนนี้


               สิบ เก้า แปด เจ็ด หก...


               เสียงโฆษกในงานดังผ่านไมโครโฟนปนกับเสียงชาวบ้านที่มาร่วมงาน พี่วันกัดฟันเด้งเอวเข้าใส่ไม่ยั้งแรงจนกล้ามเนื้อส่วน

ล่างของผมร้อนผ่าวและบีบอัดจนหน้ามึด กิ่งไม้สั่นไหวดังซู่ๆ


               ห้า สี่ สาม สอง หนึ่ง...


               “แฮปปี้นิวเยียร์นะครับชิน”


               ศูนย์...


               ปัง!!!!


               เสียงพลุดังขึ้นกึกก้องพร้อมกันกับที่กล้ามเนื้อของผมก็พุ่งวาบออกมา ผมเงยหน้าตาลอยคว้างมองเห็นแสงสว่างของท้องฟ้า

สีดำเบื้องบนผ่านกิ่งใบของต้นไม้ใหญ่ รู้สึกถึงของเหลวที่พลันฉีดอัดราวกับพลุอยู่ในช่องทางของผมเมื่อพี่วันเกร็งกายค้างและซบหน้า

ลงมากับบ่าของผม


               เสียงพลุลูกถัดมาเพิ่งจะเรียกสติให้ผม ผมหอบหายใจหนักหน่วงเมื่อพี่วันยังยิงพลุใส่ผมอีกสองสามครั้ง ประกายไฟใน

ร่างกายทำให้ผมอบอุ่นเหลือเกินในปีใหม่นี้


               “สุขสันต์วันปีใหม่นะครับพี่ชิน แต่เราจะจุดพลุกันอยู่สองคนไม่ได้ เราต้องกลับไปในงานเลี้ยงก่อนที่คนจะสงสัย”


               พี่วันหัวเราะชอบใจ เขายิงพลุใส่ผมเป็นลูกสุดท้ายก่อนจะถอนกายออกอย่างเสียดาย เราต่างสบตากันเมื่อผมช่วยใส่กางเกง

คืนให้เขา และพี่วันก็ใส่กางเกงคืนให้ผม ขาของผมยังสั่นไหวเมื่อเราจูบกันอีกครั้ง


               ผมและพี่วันยิ้มให้กันเมื่อแสงจากพลุบนฟ้าหมดไป เราจับมือและรีบวิ่งกลับไปร่วมงานเลี้ยงทันที แม่กำลังอวยพรวันปีใหม่ให้

กับคนงานในรีสอร์ท ผมยืนฟังและรับคำอวยพรนั้นเคียงข้างพี่วันคนรักของผม


               ปีใหม่นี้ขอให้ทุกคนมีความสุข เรื่องร้ายๆก็ขอให้ผ่านไปและตั้งต้นกับปีใหม่นี้นะครับ


               Happy New Year ครับ


                         

[pigarea]

คงได้จุดพลุกันทั้งคืน

[Freja]

   เอาเข้าไป หื่นไม่มีเลิกพี่วัน เอ๊าท์ดอร์บ่อยสุดๆ

[Violasheep]

555555555มีความฟิน

หื่นตลอดไปนะพี่วันอิอิ

[❣☾月亮☽❣]

โอ้โหแฮะ พี่วันก้อเข้าท่าเสียใจริง จุดพลุก้อต้องจุดกลางแจ้ง จะอนนับถอยหลังถึง0นี่แหละเนอะถึงจะเหมาะ
ว่าแต่พลุของพี่วันน้องชินทำไมมันพุ่งเป็นของเหลวล่ะคะ. 
สุขสันต์ปีใหม่ค่ะคนเขียน ยิ่งเขียนยิ่งแซ่บแบบนี้ไปตลอดเลยนะคะ

[Jibbubu]

หื่นรับปีใหม่เลยนะคะพี่วันน้องชิน

[titansyui]

 

[lizzii]

มีความเอ้าดอร์ต้อนรับปีใหม่ อิอิ
สวัสดีปีใหม่ค่าาาาา

[poppycake]

เค้าดาวน์แบบไม่เหมือนใคร อิอิอิ -.,-

[MayA@TK]

อยากไปนั่งดูพลุอยู่บนกิ่งไม้ที่พี่วันน้องชินเขาจุดพลุกันซะจริง


 

[yymomo]

   คุณพี่วันหื่นข้ามปีกันเลยทีเดียว    ขอใหปีนี้ก็หื่นเสมอต้นเสมอปลายน๊ะจ๊ะ

[aisen]

พี่วันน้องชิน ไม่ทิ้งคอนเซป

[uknowvry]

หือออออออออ พลุสว่างไสว

[♥►MAGNOLIA◄♥]

❤️ HAPPY NEW YEAR 2017 ❤️
สวัสดีปีไหม่ ๒๕๖๐
ขอให้ไรท์ มีความสุข มากกกกกกก
｡◕‿◕｡:

พี่วัน สุดยอด สมกับเป็นนักรบชายแดน
แม้แต่ตอน........ก็เป็นกลางแจ้ง
มีต้นไม้อำพราง เป็นมืออาชีพโดยแท้จริง
พี่วันจุดพลุ เก่งมาก จุดติด พลุไม่ด้านเลย
มันแตกกระจายในช่องแคบของพ่อเลี้ยง 
ซะหัวสมองพ่อเลี้ยงสว่างไสว ขาวโพลนเลย
ภายในเวลาจำกัดซะด้วย นับถือๆ 
     
:pig4

[naruxiah]

จุดพลุข้ามปีแซบมากกกก

[Pittabird]

ขอมอบตำแหน่งพระเอกนายเอกสุดหื่นแห่งปี    ข้าน้อยขอคารวะ 

[Belove]

                                                                         ผมกำลังจะกลับบ้าน

                                                                                 บทที่ 10


               บ่อยครั้งที่ผมไปหาพี่วันที่บ้านพักในค่ายทหารถ้าผมได้เข้าไปในเมืองอย่างเช่นวันนี้ที่ผมแวะมาธนาคารแล้วจึงขับรถเข้ามา

หาพี่วันพร้อมกับถุงใส่อาหารกลางวันหอบใหญ่ในเวลาใกล้เที่ยงวัน พี่วันได้สิทธิพักบ้านเดี่ยวสองชั้นที่ปลูกเรียงกันแต่ละหลังไม่ห่างกัน

มากนัก แต่มันก็ยังพอให้ความรู้สึกเป็นส่วนตัวกว่าบ้านที่เป็นห้องแถว บ้านพักทหารเป็นบ้านปูนมีอายุพอสมควรแต่เพราะพี่วันทาสีใหม่

ตั้งแต่ย้ายมารับราชการทำให้บ้านปูนสองชั้นยังดูสะอาดน่าอยู่ ร่มรื่นไปด้วยต้นไม้ที่เจ้าของบ้านทุกหลังปลูกไว้เพื่อความสวยงาม พี่วัน

บอกว่ามีการประกวดจัดสวนกันด้วย

               ผมไขกุญแจเข้าไปในบ้านเพราะพี่วันเคยให้กุญแจไว้แล้ว บ้านของพี่วันสะอาดน่าอยู่เพราะมีพลทหารมาช่วยทำความสะอาด

ให้เป็นประจำ ผมวางบรรดาถุงอาหารลงบนโต๊ะอาหารที่ห้องโถงด้านหลังซึ่งพี่วันจัดไว้เป็นห้องครัวอย่างง่ายๆ มีเครื่องครัวอยู่ไม่กี่ชิ้น

หม้อต้มน้ำร้อนสำหรับชงกาแฟและโต๊ะอาหารขนาดกลางกับเก้าอี้เข้าชุดสี่ตัว


               “พี่วันอยู่ไหนแล้วครับ ผมมาถึงบ้านแล้วซื้ออาหารกลางวันมาเยอะเลย”


               ผมโทรศัพท์บอกพี่วัน จริงๆก็บอกกันไว้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วครับ จันทร์ถึงศุกร์พี่วันจะพักที่บ้านพักหลังนี้ส่วนเสาร์อาทิตย์ก็จะ

ไปอยู่กับผมที่รีสอร์ทยกเว้นวันหยุดที่เขาเดินทางกลับบ้านที่ระยอง ผมเองบางทีก็แวะมาค้างกับพี่วันที่บ้านพักทหารถ้ามาธุระในเมือง

และจะกลับรีสอร์ทในตอนเช้าของอีกวันหนึ่ง ผมและพี่วันใช้ชีวิตด้วยกันเช่นนี้จนกลายเป็นกิจวัตรไปแล้ว


               “อีกสิบนาทีจะถึงบ้านครับชิน จัดการอาหารรอไว้เลยพี่หิวจนจะกินช้างได้ทั้งตัวอยู่แล้ว”


               พี่ชินตอบกลับมาทางโทรศัพท์ ตั้งแต่ก่อนปีใหม่พี่ชินได้ย้ายงานมาอยู่ในส่วนมวลชนสัมพันธ์ของกองทัพบก ทำให้ไม่ต้อง

ไปประจำการที่ชายแดนแล้ว เขาจึงมีเวลาให้ผมได้มากขึ้นกว่าแต่ก่อน


               “รีบมานะครับ เดี๋ยวผมจะเอาอาหารใส่จานไว้รอ”


               ผมวางสายพร้อมกับผิวปากอย่างอารมณ์ดีก่อนจัดการเทอาหารใส่ลงในจาน รออยู่ไม่นานนักก็ได้ยินเสียงรถโฟวีลของพี่วัน

แล่นมาจอดอยู่หน้าบ้าน


               “คิดถึงจังเลยชิน”


               มาถึงปุ๊บพี่วันก็ปากหวานทันที เขาตรงเข้ามาสวมกอดผมจากด้านหลังและก้มหน้ามาหอมแก้มผมดังฟอด


               “ระวังเป็นเบาหวานนะครับพี่วัน” ผมหันไปยิ้มให้เขาก่อนจะฉุดแขนให้นั่งลงบนเก้าอี้คู่กันกับผม “หิวไม่ใช่เหรอ กินข้าวกันดี

กว่า”


               ผมตักข้าวใส่จานทั้งของผมและของเขา พี่วันกินอย่างน่าอร่อยเราหยอกล้อกันไปกินกันไปอย่างเพลิดเพลินจนสัญญาณ

เตือนดังจากโทรศัพท์ของพี่วัน เขาหยิบมันขึ้นมาดูก่อนจะอุทานเบาๆ


               “ลืมสนิท บ่ายนี้มีนัดไปฟอลโลอัพกับหมอที่โรงพยาบาล ชินไปกับพี่นะจะได้ไม่ต้องแกร่วอยู่บ้าน”


               ถึงแม้ร่างกายจะหายดีแต่พี่วันก็ยังต้องไปตรวจที่โรงพยาบาลเพื่อดูว่าอาการบาดเจ็บที่เคยได้รับนั้นมีอะไรที่ผิดปกติบ้าง เขา

เคยบอกว่าหากไปตรวจครั้งนี้แล้วทุกอย่างไปปกติก็จะไม่ต้องไปตรวจอีกแล้ว


               “งั้นก็รีบกินให้อิ่มเถอะครับจะได้รีบไปกัน”


               “ชินครับ ป้อนแคนตาลูปพี่หน่อยสิ”


               ผมมองหน้านายทหารหน้าเข้มพร้อมกับส่ายหน้า พอกินอิ่มท้องก็เริ่มจะอ้อนขึ้นมาทันที แคนตาลูปจากบนดอยที่ผมหอบหิ้ว

มามันก็หั่นเป็นชิ้นพอดีคำวางอยู่ตรงหน้าแท้ๆ


               “แขนพี่ชินยาวกว่าแขนผมอีกนะครับ หยิบเองไม่ถึงเหรอ”


               “ก็อยากให้เมียป้อนไม่ได้หรือครับ”


               ผมยิ้มขำกับการออดอ้อนของเขา คนตัวใหญ่เวลาอ้อนกลายเป็นน่ารักเหมือนเจ้าเหมียวที่เข้ามาคลอเคลียชะมัด ผมเอื้อมมือ

ใช้ส้อมจิ้มแคนาตาลูปสีส้มนวลป้อนใส่ปากพี่วัน เขาอ้าปากรับไปเคี้ยวพลางมองผมด้วยดวงตาเป็นประกาย


               “ชินมานั่งตักพี่นะครับจะได้ป้อนพี่ได้สะดวก”


               มือใหญ่ฉุดแขนของผมให้ลุกจากเก้าอี้ที่ผมนั่งขยับเปลี่ยนมานั่งบนตักของพี่วัน เขาโอบกอดเอวของผมไว้หลวมๆและปล่อย

ให้ผมป้อนผลไม้ของเขาจนถึงชิ้นสุดท้ายมือที่จับส้อมของผมก็ถูกพี่วันคว้าไว้


               “มัวแต่ป้อนพี่ตัวเองไม่ได้กินสักคำ”


               พี่วันดึงส้อมไปจากมือและเป็นฝ่ายยื่นแคนตาลูปมาป้อนผม ผมอ้าปากรับไว้พลางเคี้ยวช้าๆ พี่วันวางส้อมไว้ที่จานก่อนจะหัน

กลับมาสนใจผม เขายึดคางผมไว้และโน้มหน้าเข้าหาก่อนจะบดจูบลงมาอย่างรวดเร็ว


               “พี่วัน อื้อ แคนตาลูป...”


               แคนตาลูปที่ยังเคี้ยวไม่ละเอียดถูกลิ้นร้อนฉกแย่งไปจากปาก แค่นั้นยังไม่พอพี่วันยังตวัดลิ้นผมเข้าไปด้วยเขาดูดดุนจนได้ยิน

เสียงพร้อมกันกับที่เขาดึงขาของผมให้กลายเป็นนั่งคร่อมอยู่บนตักหันหน้าเข้าหาเขา


               “อึก อืม”


               จูบหนักๆเล่นผมจนเคลิ้มไปหมด ผมโอบแขนไปรอบลำคอแกร่งพลางกอดรัดไว้ ผมเริ่มจูบตอบเมื่อตั้งตัวได้ มือสากค่อยๆดึง

ชายเสื้อเชิ้ตของผมให้หลุดจากขอบกางเกงผ้าสีดำ ความร้อนของฝ่ามือเริ่มรุกคืบเข้าไปด้านในของเนื้อผ้าสร้างความวูบวาบได้ไปอย่าง

ดี


               “แคนตาลูปหวานจังเลยครับชิน”


               เขากระซิบอยู่ข้างแก้มขณะคลอเคลียกับริมฝีปากของผม


               “แต่พี่แย่งผมไปนะครับ”


              ผมประท้วงพร้อมกับลมหายใจที่เริ่มขาดช่วงเมื่อยอดอกของผมถูกขยี้ด้วยปลายนิ้วสาก ต้นขาของพี่วันขยับยกให้ผมยิ่ง

เข้าไปแนบชิดจนรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่ทักทายอยู่ตรงท่อนแยกของผม


               “งั้นชินกินพี่เป็นการแก้แค้นดีไหมครับ”


               เสียงฉ่ำระคนกระเส่าสั่นพร่า เสื้อเชิ้ตของผมถูกปลดกระดุมอย่างรวดเร็วและดึงมันออกจนพ้นต้นแขนตามด้วยเสื้อกล้ามสี

ขาวที่ผมสวมอยู่ด้านใน


               “ดะ เดี๋ยวครับพี่วัน พี่ต้องไปหาหมอไม่ใช่เหรอ แล้วยังจะ...”


               “ช่างหมอเถอะครับชิน” พี่วันตัดบทอย่างรีบร้อน “ไม่มีพี่หมอเขาก็ตรวจคนอื่นได้ แต่ถ้าเราไม่มีกันพี่คงขาดใจ”


               พี่วันกวาดจานชามที่เหลือเศษอาหารให้เลื่อนไปด้านข้างของโต๊ะ เหลือช่องวางตรงกลางกว้างพอที่พี่วันจะอุ้มเอวผมขึ้นและ

วางลงไป เขาปลดกางเกงออกจากขาของผมด้วยความเร็วปานสายฟ้าแลบ แค่ไม่ถึงนาทีผมก็ล่อนจ้อนอยู่บนโต๊ะอาหาร


               “อืม ผิวของชินนี่ทั้งเนียนทั้งสวยน่าลูบไล้จริงๆ


               ไม่พูดเปล่าแต่พี่วันทำจริงๆ เขาใช้มือลูบไล้สัมผัสตั้งแต่ไหล่ไล่ต่ำไปจนถึงปลายเท้าและลากมือกลับมาอีกครั้ง แต่ขากลับ

เขากับแวะวางมือลงไปที่เจ้าลูกชายของผม แค่พี่วันบีบเบาๆผมก็สะดุ้งติดมือของเขาทันที


               “โอย พี่วัน ยะ อย่าบีบแรง”


               พี่วันผลักให้ผมนอนหงายหลังลงไปกับโต๊ะอาหาร เขาขยับกายมาอยู่ระหว่างท่อนของของผมก่อนจะย่อตัวลงพลางใช้มือ

แหวกบั้นท้ายของผมออกเป็นทาง ผมไม่รู้หรอกว่าเขาจะทำอะไรจนกระทั่งพี่วันใช้ลิ้นตวัดไปยังรูพับจีบของผม


               “อื้อ พี่วัน”


               “ทางเข้าของชินสีก็สวยเหมือนกัน”


               เขาแหวกแก้มก้นของผมออกก่อนจะละเลงลิ้นลงไป ปลายลิ้นเรียวบางครั้งก็ดันลึกเข้าไปในปากทาง พี่วันใช้นิ้วหัวแม่มือทั้ง

สองข้างนวดเฟ้นลงไปกับรอบเนื้ออ่อน ผมบิดตัวไปมาเมื่อรับรู้ว่านิ้วหัวแม่มือของพี่วันกำลังขยับรุกคืบเข้ามาในดินแดนของผม


               “อา...”


               ความสากของปลายนิ้วเข้าไปสัมผัสอยู่ภายใน ขณะเดียวกันภายนอกผมก็ถูกโจมตีอย่างหนักกับลิ้นที่ทำงานราวกับไม่รู้จัก

เหน็ดเหนื่อย และผมเองก็รู้ว่าตอนนี้ผมกำลังต้องการพี่วันจนต้องตอดนิ้วนั่นเป็นสัญญาณ

               พี่วันถอนทัพมือและลิ้นออกไปทิ้งช่วงให้ผมได้สูดลมหายใจเข้าปอดให้เต็มที่ได้เพียงครั้งเดียว พี่วันรูปซิปกางเกงทหารลง

เมื่อผมผงกหัวขึ้นมาก็เห็นกางเกงชั้นในสีดำตุงไปด้วยความคับแน่น มองเห็นวงเปียกชี้นอยู่ที่กางเกง จนกระทั่งในที่สุดพี่วันก็ขยับยืนชิด

ติดกับรอยแยกของขา เขาดึงมันออกมาและจับโคนไว้จากนั้นพี่วันก็ใช้มันฟาดเผียะทักทายกับเจ้าลูกชายของผม พี่วันใช้มือลูบทั้งของ

ผมและของเขาเข้าด้วยกันจนกระทั่งเจ้าลูกชายของพี่วันตื่นเต็มตัว และตัวเต็มวัยนั้นใหญ่โต แข็งแรง ตั้งตรงชี้หน้าเจ้าของ เขาดันมันให้

ล่วงล้ำอธิปไตยของผมช้าๆ


               เขาใช้น้ำลายตัวเองลูบไล้ไปกับท่อนซุงยักษ์เพื่อจะบุกผมให้ได้อย่างรวดเร็ว ผมนอนเหยียดกายอยู่บนโต๊ะและใช้มือยึดขอบ

โต๊ะไว้เป็นหลัก พี่วันจับขาของผมให้แยกออกเพื่อเขาจะได้บุกทะลวงตีผมให้แตก


               “โอ๊ย ซี้ด”


               ผมดิ้นพลิกซ้ายพลิกขวาไม่อยู่สุขเมื่อท่อนลำนั้นสอดลึกเข้ามาเรื่อยๆจนซิปกางเกงทหารของพี่วันกระแทกเข้ากับเนื้ออ่อนข

องผม นั่นแสดงว่าเขาส่งเจ้าลูกชายมาเยี่ยมเยือนผมได้หมดแล้ว สีหน้าของพี่วันยามเงยขึ้นและหลับตาลงยิ่งเร่งเร้าให้ผมต้องการเขา

ความร้อนฉ่ำเปียกชื้นข้างใต้นั่นอีกเล่าที่ทำให้ผมยอมยกธงขาว


               “พี่วัน อา พี่ ... ขยับเถอะครับ”


               ผมมองเขาด้วยสายตาอ้อนวอน พี่วันมองกลับด้วยนัยน์ตาพราวระยับก่อนที่เขาจะโน้มตัวมาจูบผมและขยับเด้งเอวเข้าใส่

เสียงดังสนั่น


               “เมียพี่ยั่วเหลือเกิน ทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน”


               “อื้อ พี่วัน”


               ปากหยักงับลงที่ยอดอกและละเลงลิ้นลงไปจนเปียกชุ่ม พี่วันสาดความแรงเข้าใส่จนโต๊ะสะเทือนจานข้าวดังเคร้งคร้าง เขา

จึงจัดการรวบเอวผมลงจากโต๊ะแล้วเป็นฝ่ายหย่อนกายนั่งชิดขอบโต๊ะแทน พี่วันให้ผมยืนหันหลังให้เขาและดันท่อนลำเข้ามาใหม่อีกครั้ง


               “ชินครับขยับเลย”


               เขาออกคำสั่ง ผมก็รีบปฏิบัติตามทันที พี่วันจับเอวของผมไว้ส่วนผมก็ค้อมตัวลงและดันสะโพกเข้าใส่พี่วันที่เปลี่ยนเป็นฝ่าย

ตั้งรับ ผมขยับเอวหน้าหลังให้ท่อนเนื้อแข็งแกร่งกระแทกอยู่ภายใน


               “ดีมากครับชิน พี่เสียวสุดๆเลย”


               น้ำเสียงนั่นแหบพร่า ครางต่ำ พี่วันจับเอวของผมและเด้งเอวสวนกลับ ผมกัดฟันเมื่อกล้ามเนื้อกำลังไล่บีบรัดจนปวดไปทั่ว

โดยเฉพาะตรงส่วนล่าง


               “พะ พี่วัน ผมไม่ไหว ใกล้แล้วพี่”


               ส่งเสียงเร่งเร้าแทบไม่เป็นประโยค พี่วันจัดหนักเขาคว้าเจ้าน้องชายผมไปเป็นตัวประกันแล้วยิ่งกระแทกใส่จนหน้ามือ มือร้อน

กำโดยรอบให้น้ำหนักแสนพอดีเหลือเกินกับจังหวะที่เขารัวใส่ ผมหลับตาส่งเสียงครางดังลั่นเมื่อมองเห็นสวรรค์อยู่รำไร


               “อ๊า ซี้ดดด พี่วัน ตรงนั้น แม่ง เต็มๆเลยพี่ โอ๊ย!”


               ผมหน้ามืดเมื่อพี่วันส่งผมไปสู่จุดสุดยอดคว้าชัยไว้ได้ พี่วันรีบถอดเอวออกและจับตัวผมให้พลิกกลับมาหาเขา ร่างสูงย่อตัว

ลงและจับเจ้าน้องชายของผมรูดรั้งไปมาให้ผลผลิตพุ่งวาบใส่หน้าของเขา พี่วันอ้าปากรับและกลืนมันเข้าไปเขาดูดมันออกจากผมจน

หมดหยาดสุดท้าย ผมหอบลึกจนแทบจะขาดใจ


               “ขอพี่บ้างนะครับชิน”


               พี่วันลุกขึ้นยืน เขาจับผมหันหลังอีกครั้งและคราวนี้เขาผลักให้ผมโก้งโค้งแอ่นก้นให้เขา ท่อนซุงหนักเสียบลึกเข้ามาทันที พี่

วันไม่รอช้าเขาเร่งเร้าจังหวะจนเอวพริ้ว


               “โอย ตอดอีกแล้ว เสียวชิบ”



               พี่วันอุทานอย่างดิบเถื่อน เขากระแทกใส่จนผมหัวสั่นหัวคลอน ได้ยินเสียงคำรามเบาๆเมื่อพี่วันเร่งจังหวะในโค้งสุดท้ายเขา

ดึงเอวออกมาและรูดรั้งตนเองจนหน้าแดง ผมรีบหันไปหาและย่อตัวลงเพื่อให้เขาแตกใส่หน้าผมบ้าง

               น้ำรักขาวขุ่นพุ่งออกมาเป็นสายเปียกปอนอยู่บนแก้มและรอบปาก ผมตวัดมันเข้าไปก่อนจะถูกพี่วันดึงให้ลุกขึ้นยืน เราจูบกัน

อย่างหนักหน่วงดังเช่นทุกครั้งหลังสุขสมเพื่อขอบคุณอีกฝ่ายที่มอบความสุขให้กันและกัน จากนั้นเราก็มองสบตากันพร้อมรอยยิ้ม


               “เลอะหมดแล้วคนเก่ง”


               “เพราะใครล่ะครับ”


               “เพราะพี่เองแหละครับ พี่ผิดเองที่อิ่มข้าวแล้วแต่ยังหิวชินอยู่”


               “แล้วนี่จะไปโรงพยาบาลไหมครับ”


               “อ้าว ตาย ลืมจริงด้วย”


               พี่วันคว้าเสื้อผ้าของผมแล้วจูงมือไปส่งที่หน้าห้องน้ำ


               “ล้างหน้าล้างตาแต่งตัวนะครับชิน เสร็จแล้วจะได้ไปโรงพยาบาล”


               ผมรับเสื้อผ้ามาและล้างคราบต่างๆออกจนหมดก่อนจะแต่งตัว พี่วันล้างจานเสร็จแล้วตอนที่ผมออกจากห้องน้ำ เราจูงมือกัน

ไปนอกบ้านขึ้นรถโฟวีลของพี่วันไปที่โรงพยาบาลค่าย เลยเวลานัดไปเล็กน้อยแต่เพราะเป็ฯโรงพยาบาลค่ายทหารจึงไม่เป็นปัญหา

ทหารเสนารักษ์เดินนำผมและพี่วันไปนั่งรอที่หน้าห้องตรวจ


               “พี่วัน พี่วันจริงๆด้วย”


               เสียงแหลมเล็กที่ดังขึ้นไม่ไกลนักเรียกความสนใจจากเราทั้งคู่ได้ ผมหันไปมองต้นเสียงที่เป็นสาวสวยในชุดพยาบาลทหาร

สาวคนนั้นยิ้มกว้างและบอกถึงความดีใจขณะก้าวมาหยุดยืนต่อหน้าพี่วันที่ลุกขึ้นยืนให้เกียรติผู้หญิง


               “ครับ เอ่อ...”


               พี่วันยังมีสีหน้างงงัน คิ้วเข้มของเขาขมวดเข้าหากันเมื่อกำลังทบทวนความทรงจำว่าเคยพบกับผู้หญิงคนนี้ที่ไหน หญิงสาว

ยังคงยิ้มเก๋ให้พี่วันไม่หยุดหย่อน


               “จิ๊บไงคะ จิ๊บเป็นลูกของพลตรีประหยัด เพื่อนสนิทของคุณพ่อพี่วัน”


               ผมนิ่งฟังทั้งคู่ทบทวนความทรงจำกันต่อไป สีหน้าของพี่วันเหมือนจะเริ่มจำได้บ้างแล้ว


               “ตอนเด็กๆเราเคยเล่นพ่อ แม่ ลูกกันไงคะพี่วันจำได้หรือยัง”


               “จำได้แล้ว” พี่วันคลี่ยิ้มอย่างยินดี “น้องจิ๊บนั่นเอง โตเป็นสาวแล้วสวยจนพี่จำไม่ได้เลย แล้วทำไมมาทำงานที่นี่ได้ล่ะ”


               น้องจิ๊บของพี่วันยิ้มหน้าบานเลยสิครับงานนี้เมื่อพี่วันจำได้แล้ว


               “จิ๊บเรียนพยาบาลทหารค่ะ จิ๊บได้ข่าวจากคุณพ่อพี่วันว่าพี่วันมาประจำอยู่ที่เชียงราย พอดีจิ๊บจะได้ยศร้อยเอกก็เลยมารับ

ตำแหน่งที่นี่จะได้มีพี่วันเป็นเพื่อน”


               มองจากสภาพแล้ว ผมชักเดือดปุดๆโดยไม่รู้สาเหตุ ยิ่งเห็นรอยยิ้มของยัยน้องจิ๊บแล้วนึกอยากจะลากพี่วันกลับบ้าน แต่ผมก็

ต้องทนนั่งมองเงียบๆ


               “ฝากเนื้อฝากตัวกับพี่วันด้วยนะคะ คิดว่าจิ๊บเป็นน้องเหมือนเมื่อตอนยังเด็กก็ได้ค่ะ จิ๊บยินดี”


               พี่น้องอะไร ทำไมต้องมาจับมือผู้ชายด้วยวะ


               ผมกัดฟันมองพี่วันถูกจับมือถือแขนอย่างอดทน

                                       
                                      TBC

                           

[/size]             

[Freja]

ชอ อะ ชะ   นอ อี นี  มอ อี มี  นอ ออ นอ  มอ อา มา  หอ อา หา   ผอ อัว  ผัว

[yymomo]

น้องชินเอ๊ยย  ไปหายามาจุดไล่ ชะนีไล่แรดเร็ววว
ในป่าในเขามันเยอะ   

ปล. ตีอีพี่วันเลย ปล่อยให้มาจับมือถือแขนแบบนี้ได้ไง

[tukkata bambola]

นางจะมาเป็นตัวป่วนความสัมพันธ์ใช่ไหมไล่นางออกไปนะเราไม่ต้อนรับคนประเภทนี้

[pigarea]

พี่วันกินตับน้องชินทุกตอน มันดีจริงๆ 

[MayA@TK]

ตะหงิดๆ ว่านางจะทำพี่วันน้องชินมีปัญหา
แหม่คิดเป็นน้องเหมือนตอนเด็กๆ ไอ้ที่ว่าเด็กๆแล้วเล่น พ่อ แม่ ลูก กันน่ะเหรอ

 

[sirin_chadada]

จะใช้ความเป็นพี่น้องที่รู้จักกันแต่เด็กเข้าหาเรอะ

[patee]

สนุก...ชอบ....

[poppycake]

จัดเลยไปคร้าาาาาา หึหึหึหึ