<<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ 14/02/62
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ 14/02/62  (อ่าน 232770 ครั้ง)

ออฟไลน์ tukkata bambola

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
น้องชินไม่ร้องไห้นะ :กอด1:พี่วันก็ด้วยหายไวๆนะ
เดี๋ยวไม่ได้กอดน้องชินนะ

ออฟไลน์ mink2538

  • เว็บสำหรับคนพันธุ์ Y
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 189
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-1
พี่วันนนนนนน
หายเร็วๆนะ สงสารน้องชิน

ออฟไลน์ tangMa

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 34
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
หายไวไวนะคะผู้พัน สงสารน้อง :mew4:

ออฟไลน์ mukmaoY

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3956
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-7

ออฟไลน์ heroves

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 38
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
มีแฟนเป็นทหารต้องอดทน

ช็อคเลย พี่วันของฉัน ม่ายยยย

ขอให้พี่วันอย่าเป็นอะไรมากนะ
หายไวๆนะพี่วันนนน

ชินเขตสู้ๆ พี่วันสู้ๆ  คนเขียนสู้ๆๆๆ

ออฟไลน์ titansyui

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-0

ออฟไลน์ heroves

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 38
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
ยังรออยู่นะ คิดถึงคนเขียน พี่วัน น้องชิน

ออฟไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7518
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11
คิดถึง พี่วัน น้องชิน  :mew1: :mew1: :mew1:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ Sorso

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 795
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +50/-3
รอน้องชินกับพี่วัน

ออฟไลน์ เป็ดอนุบาล

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1404
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +25/-2

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ Belove

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1230
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +703/-2
    • ฺBelove


                                                             ผมกำลังจะกลับบ้าน

                                                                       บทที่ 8



               ผมอยู่ที่โรงพยาบาลเป็นเพื่อนพี่วันจนถึงช่วงสายคุณหมอที่มาดูอาการก็อนุญาตให้พี่วันย้ายไปนอนห้องพิเศษได้ ผมเป็นคน

จัดการเรื่องทั้งหมดให้เขาเพราะพี่วันไม่มีญาติที่นี่ เพื่อนทหารคนอื่นก็ต้องกลับไปดูแลพื้นที่ชายแดน ไม่นานก็เรียบร้อยพี่วันได้เข้ามาพัก

อยู่บนเตียงคนไข้ตอนนี้เหลือเพียงน้ำเกลือขวดเดียวที่ยังให้อยู่ที่แขนข้างหนึ่ง พี่วันบอกว่าเขาโทรศัพท์ไปบอกพ่อกับแม่ที่ระยองแล้ว

พวกท่านจะรีบมาเยี่ยมภายในวันนี้

               ช่วงเที่ยงพี่วันให้พลทหารรับใช้มาดูแลผลัดเปลี่ยนกับผม เมื่อป้อนข้าวเขาเสร็จผมถือโอกาสขับรถกลับบ้านไปอาบน้ำชำระ

ร่างกายเสียหน่อย และจะหอบเสื้อผ้ามานอนเฝ้าพี่วันด้วยเพราะตอนขามารีบร้อนจนไม่ได้คว้าอะไรมาสักอย่าง

พอพบหน้าแม่ผมก็เข้าไปกอดและบอกแม่ว่าพี่วันปลอดภัยแล้ว แต่ดวงตาที่ปิดด้วยผ้าก๊อซนั้นผมยังไม่แน่ใจ ผมยังกลัวว่าสะเก็ดระเบิด

จะกระทบกระเทือนจนเป็นผลร้าย แต่ถึงอย่างไรผมก็จะไม่ทอดทิ้งพี่วัน แม่ฝากอวยพรให้พี่วันหายเร็วๆบอกว่าขอเคลียร์งานอีกสักวันแล้ว

พรุ่งนี้จะไปเยี่ยมที่โรงพยาบาล

               ช่วงเย็นเมื่อเก็บของใส่เป้เรียบร้อยผมจึงขับรถกลับมาที่โรงพยาบาลในตัวเมือง พอขับรถเข้าซองที่ลานจอดรถแล้วจึงเดิน

ออกมาได้ไม่ไกลนักก็เห็นชายหญิงสูงวัยคู่หนึ่งกำลังพากันข้ามถนนอย่างเก้ๆกังๆ ผมเลยเข้าไปช่วยประคองคุณลุงที่ใช้ไม้เท้าช่วยเดิน


               “ผมช่วยนะครับคุณลุง”


               แม่สอนเสมอให้มีน้ำใจต่อคนอื่นโดยเฉพาะคนชรา ผมยิ้มกว้างให้คุณลุงกับคุณป้า คุณป้าดูท่าทางพอใจยิ้มหวานตอบมา


               “ขอบใจนะพ่อหนุ่ม รบกวนหน่อยเถอะ ไอ้เจ้าคนขับรถก็ยังวนหาที่จอดไม่ได้เสียที”


               “ไม่เป็นไรครับคุณป้าไม่ได้รบกวนอะไรเลย”


               “เฮ้อ คนแก่มันก็น่าเบื่อจะเดินจะเหินก็ลำบาก”


               คุณลุงบ่นพึมพำขณะก้าวเดินตามผม โดยมีคุณป้าเดินช้าๆตามมาไม่ห่าง ผมยกมือให้รถที่กำลังจะขับผ่านให้ชลอจนผมพา

คุณลุงคุณป้าข้ามถนนมาถึงอีกฝั่ง


               “คุณลุงกับคุณป้าจะไปตึกไหนครับ ให้ผมพาไปไหม”


               “อุ๊ยตาย น่ารักน่าเอ็นดูจริงๆเด็กสมัยนี้หายากนะที่จะมีน้ำใจ อยากได้หนูมาเป็นลูกชายอีกคนจังเลย ชื่ออะไรจ๊ะพ่อหนุ่ม”


               คุณป้าดูจะถูกชะตากับผมเป็นพิเศษ ผมหัวเราะเบาๆเมื่อแนะนำตัวและพาทั้งคู่ไปทางตึกพิเศษตึกเดียวกับที่พี่วันนอนอยู่ เรา

สามคนคุยกันตลอดทางจนถึงทางเข้าตึก ผมนึกขึ้นได้ว่าลืมซื้อน้ำผลไม้ที่พี่วันอยากกิน


               “ตึกนี้แหละครับคุณลุงคุณป้า ลองไปถามหาชื่อคนไข้ตรงห้องพยาบาลนะครับ ผมขอตัวไปซื้อของก่อน”


               ผมยกมือไหว้ทั้งคู่ให้ศีลให้พรพักใหญ่เราจึงแยกกัน ผมเดินย้อนกลับไปที่ร้านค้าซื้อของที่ต้องการหอบหิ้วเดินกลับมายังตึก

คนไข้พิเศษ จนกระทั่งใกล้ถึงห้องที่พี่วันนอนอยู่ ประตูที่ปิดไม่สนิททำให้ผมชะงักเมื่อได้ยินเสียงดังที่ไม่คุ้นหูแว่วมาจากภายในห้อง


             “แกจะมั่นใจได้ยังไงไอ้วันว่าไอ้ที่แกรักกับผู้ชายด้วยกันน่ะมันจะไปกันรอด


               ผมใจหายเมื่อได้ยินข้อความนั้น มันต้องเกี่ยวข้องกับผมแน่ๆ


               “ผมก็ไม่รู้ว่ารอดหรือเปล่ามันเป็นเรื่องอนาคตครับพ่อ แต่ผมมั่นใจว่าผมรักเขา”


               เสียงพี่วันตอบกลับมานั้นมันช่างมั่นคงจนผมน้ำตาคลอ


               “แต่แกเป็นถึงนายทหารที่อนาคตไกลแบบนี้จะลดตัวมาทำตัวให้มีรอยด่างพร้อยทำไม”


               “คุณคะ ใจเย็นค่ะ”


               “คุณก็ดูลูกชายของคุณสิ มันน่าด่าไหมล่ะ”


               ผมเองก็เป็นผู้ชายคนหนึ่ง ไม่เคยนึกว่าจะต้องมารักกับผู้ชายด้วยกันสักนิด แต่เมื่อหลงรักไปแล้วก็อยากที่จะทำทุกอย่างให้ดี

ที่สุด แต่ไม่นึกว่าครอบครัวของเขาจะเห็นเราเป็นแค่รอยด่างในชีวิตลูกชาย ความน้อยใจเอ่อท้นจนขอบตาร้อนผ่าวจมูกชื้นไปหมด


               “ผมขอโทษที่ทำให้พ่อกับแม่เสียใจเรื่องนี้ แต่ผมบังคับหัวใจตัวเองไม่ได้จริงๆ ผมไม่มีทางเลิกกับเขาแน่”


               พี่วันยังคงยืนกรานเด็ดขาดจนได้ยินเสียงฮึดฮัดมาจากพ่อของเขา


               “แกรักเด็กคนนั้น แล้วแกจะมั่นใจได้ยังไงว่าเด็กมันจะรักแก แล้วนี่ยิ่งบาดเจ็บแบบนี้ยังไม่รู้ว่าจะตาบอดหรือเปล่า ถ้าเป็นแบบ

นั้นเด็กนั่นมันจะยอมมาดูแลคนตาบอดอย่างแกหรือ”


               “ยอมครับ”


               ผมเสนอหน้าผลักประตูแล้วโพล่งออกไปพร้อมน้ำตาที่กลั้นไม่อยู่


               “ผมรักพี่วัน ต่อให้เขาตาบอดผมก็จะเป็นดวงตาให้เขาเอง อ้าว คุณลุงกับคุณป้า”


               ผมยกหลังมือป้ายน้ำตาทิ้งเมื่อเห็นว่าคนที่นั่งอยู่ตรงโซฟาคือชายหญิงสูงวัยที่ผมพาเดินมาเมื่อครู่นี้นั่นเอง ทั้งคู่ก็มองผม

อย่างคาดไม่ถึงโดยเฉพาะคุณลุง


               “ตายจริง อย่าบอกแม่นะว่าคนที่พ่อวันบอกว่ารักคือหนูชินนั่นเอง”


               พี่วันที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียงคนไข้เงี่ยหูฟังอย่างแปลกใจ เขากวักมือไปมาเรียกผม


               “ชินมาหาพี่สิ นี่พ่อของพี่ พลเอกประจักษ์ พิชิตภัย นายทหารนอกราชการ ส่วนแม่คุณหญิงระย้า พ่อครับแม่ครับ คนนี้คือชินเขตคนรักของผม”


               คำว่า “คนรักของผม” ที่พี่วันพูดออกมาทำให้ผมหันไปมองเขาอย่างตื้นตันก่อนที่จะหันกลับมายกมือไหว้พ่อกับแม่พี่วันอีกครั้ง


               “สวัสดีครับท่านและคุณหญิง”


               ผมยกมือไหว้ท่านทั้งสองอย่างเป็นทางการและไม่อาจเอื้อมที่จะเรียกท่านว่าคุณลุงคุณป้าเหมือนเมื่อครู่อีกแล้ว ผมไม่นึกว่า

ฐานะทางบ้านของพี่วันจะมียศศักดิ์สูงขนาดนี้มันทำให้ผมเจียมตัวเหลือเกิน แต่ที่ยังยืนสงบอยู่ได้เพราะกำลังใจจากมือสากๆที่กุมมือผม

ไว้นั่นเอง


               “ชิน มานี่”


               คุณหญิงระย้าเรียก ผมกล้าๆกลัวๆ พี่วันรุนหลังให้ผมเดินไปหาแม่ของเขา ผมทรุดตัวลงนั่งกับพื้นอยู่ด้านข้าง คุณหญิงระย้า

ก้มมองพักใหญ่พลางคลี่ยิ้มออกมา


               “ตอนแรกที่รู้ว่าพ่อวันรักกับผู้ชายด้วยกันป้าก็ตกใจและกังวลว่าพ่อวันจะเลือกคนถูกหรือเปล่า แต่พอรู้ว่าแฟนของพ่อวันคือหนู

ชินป้าก็สบายใจ ป้าดูออกว่าหนูเป็นคนดี คุณคะ ฉันให้หนูชินผ่านคุณจะว่าไง”


               คุณหญิงระย้าหันไปพูดกับพลเอกประจักษ์พ่อของพี่วัน  นายพลวัยชรานิ่งงันพักใหญ่จนคุณหญิงระย้าย้ำไปอีกรอบ


               “ว่าไงคะคุณ”


               เสียงเริ่มเขียวขึ้นมาจนชายชาติทหารชั่วชีวิตเริ่มหงอ


               “แต่ว่า แม่จ๋า”


               “ไม่ต้องแต่แล้วค่ะ หนูชินน่ารักและเป็นคนมีน้ำใจพ่อก็เห็นยังจะมาเล่นตัวอยู่ได้ ไม่รู้ล่ะแม่อยากได้หนูชินมาเป็นลูกอีกคน พ่อ

ไม่รับแต่แม่รับแล้ว หนูชินไม่ต้องกลัวนะลูก”


               อ้าว ซะงั้น


               ผมมองพี่วันสลับกับพ่อและแม่ของเขาอย่างงงๆ พี่วันลอบกลั้นยิ้มทั้งที่ตามองไม่เห็น พลเอกประจักษ์สบตากับภรรยาแล้ว

ถอนหายใจเฮือกใหญ่


               “ก็ได้ นี่เห็นว่าเป็นพ่อชินหรอกนะ ถึงได้ยอม”


               ผมยิ้มออกมาทั้งน้ำตาก้มลงกราบแทบเท้าทั้งสอง


               “ขอบคุณครับ ขอบคุณท่านทั้งสองที่เมตตา”


               คุณหญิงระย้าดึงไหล่ผมขึ้นมาแล้วยิ้มให้อย่างใจดี


               “อย่าเรียกว่าท่านสิจ๊ะหนูชินฟังดูห่างเหินมากเรียกอย่างเดิมน่ะดีแล้ว อุ๊ย ไม่ดี เป็นแฟนพ่อวันก็ต้องเรียกว่าพ่อกับแม่ ไหนลองเรียกสิจ๊ะ”








               ผมโล่งใจสุดๆที่อุปสรรคทั้งหลายผ่านพ้นไปได้  ในวันต่อมาแม่ของผมลงจากดอยมาเยี่ยมพี่วันและได้พบปะกับพ่อและแม่

ของเขา บรรดาพ่อแม่คุยกันถูกคออย่างไม่น่าเชื่อต่างพากันฝากตัวลูกชายของอีกฝ่าย พี่วันกับผมได้แต่กุมมือกันพลางยิ้มกับความสุขที่

เกิดขึ้น


               เรื่องโชคดีเกิดขึ้นอีกอย่างในหลายวันต่อมาเมื่อพี่วันอาการดีขึ้นหมอเปิดผ้าพันแผลออก ดวงตาของพี่วันยังคงมองเห็น

ชัดเจนมีเพียงแค่แผลที่ทิ้งรอยไว้อยู่เหนือคิ้ว ผมดีใจมากที่จะได้สบตาคมๆของเขาอีกครั้ง และเมื่อไม่มีภาวะแทรกซ้อน หมอจึงให้พี่วัน

ออกจากโรงพยาบาลได้ แต่ให้พักฟื้นโดยไม่ต้องทำงานอีกหนึ่งเดือนเต็มๆ ผมพาเขามาพักที่รีสอร์ทเพื่อความสะดวกให้การดูแลและดู

เหมือนทุกคนจะเป็นใจเหลือเกิน


               “เหมือนเป็นการส่งตัวเข้าหอพร้อมทั้งฮันนิมูนไปด้วยยังไงก็ไม่รู้”


               พี่วันพูดติดตลกเพราะกว่าพลเอกประจักษ์และคุณหญิงระย้ารวมทั้งแม่ของผมจะอยู่กล่าวฝากอีกฝ่ายให้อีกฝ่ายหนึ่งดูแลก่อน

จะพากันออกไปจากห้องของผมก็ร่วมสิบนาทีที่พวกเขาเข้ามาในห้องซึ่งแม่ส่งคนมาทำความสะอาดและปูผ้าปูที่นอนให้ใหม่จนอยากจะ

กระโดดขึ้นไปนอน ส่วนพ่อกับแม่ของพี่วันจะนอนที่รีสอร์ทคืนนี้ แม่ของผมจัดเรือนพักหลังที่ใกล้ที่สุดให้โดยเฉพาะ ผมหันไปยักคิ้วให้พี่

วันอย่างทะเล้น


               “ไม่ชอบหรือครับ ถ้าไม่ชอบจะได้ให้ไปนอนเรือนพักหลังไกลๆ”


               พี่วันยิ้มเจ้าเล่ห์ แต่มันยิ่งทำให้หน้าคมสมชายชาติทหารมีเสน่ห์ขึ้นมาอีกเท่าตัว เขานั่งลงที่ปลายเตียงและดึงให้ผมนั่งลงบน

ตักของเขา มือแกร่งโอบเอวกระชับ


               “ใครบอก ชอบมากต่างหากล่ะ ชินครับ ขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่ทำให้พี่”


               น้ำเสียงอ่อนโยนพร้อมลมหายใจอุ่นๆเป่ารดอยู่แถวริมหู มันทำให้ผมขนลุกชัน


               “ขอบคุณที่ผ่านช่วงเวลาแห่งความยากลำบากไปพร้อมกับพี่ พี่ไม่เคยนึกเลยว่ากับคนที่เพิ่งเจอะเจอกันไม่นาน เราจะมีหัวใจที่ตรงกันและรักกันได้มากขนาด


นี้”


               ผมยกแขนขึ้นโอบไปรอบคอและพิงหน้าผากอยู่กับหน้าผากของเขา ปล่อยให้จมูกของเราชนกันเพราะผมชอบเหลือเกินกับ

สัมผัสจากลมหายใจของเขา มันทำให้ผมรู้ว่าพี่วันจะยังคงอยู่กับผม




มีต่ออีกนิด...

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 22-12-2016 14:34:30 โดย Belove »

ออฟไลน์ Belove

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1230
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +703/-2
    • ฺBelove
ต่อกันตรงนี้....



                “ไม่สำคัญว่าเราจะใช้เวลาก่อนหน้าที่จะรักกันนานเท่าไหร่ มันสำคัญตรงที่ว่าต่อจากนี้เราจะรักกันไปอีกนานแค่ไหนต่างหากล่ะครับพี่วัน”


               เขากดปากลงมาสัมผัสกับกลีบปากของผมแผ่วเบา แต่เพียงแค่นั้นมันก็ทำให้หัวใจผมเต้นรัว


               “พี่ไม่สัญญาว่าจะรักชินตลอดไป แต่พี่จะรักชินในวันนี้ รักในวันพรุ่งนี้ที่จะกลายมาเป็นวันนี้”


               ผมน้ำตาซึมกับคำพูดของเขา พันตรีวันรบ และผมรู้ว่าเขาจะทำได้อย่างที่เขาเอ่ยปาก


               “แต่สัญญาที่เคยให้ไว้และจะทำให้ได้คืออะไรจำได้ไหมครับคนเก่ง”


               ยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดพรายอยู่บนใบหน้าของพี่วันอีกครั้ง แต่ผมก็ยังไม่เก็ทจนต้องเลิกคิ้วถาม เขาพลิกตัวผมลงไปบนเตียงนุ่มก่อนที่

เขาจะโถมตัวตามมาพลางไล้มือไปตามกรอบหน้าของผม


               “สัญญาบนภูชี้ฟ้าที่พี่บอกกับชินว่าพี่จะพาชินขึ้นสวรรค์บนเตียงนุ่มๆทั้งคืนไงล่ะ”


               พี่วันก้มหน้าลงมา ปากหยักแนบทับอยู่บนปากของผมเบียดให้ผมเปิดปากรอรับลิ้นร้อนที่ส่งเข้ามาแตะทักทายอยู่บนลิ้นของ

ผม เขาพลิกลิ้นตวัดให้ผมกระดกปลายลิ้นขึ้นแล้วเขาก็วาดลิ้นเข้ามาด้านใต้ มือซนสอดลึกเข้าไปใต้ร่มผ้าก่อนดึงผ่านหัวของผมอย่าง

รำคาญมันเต็มที กางเกงยีนส์คู่ใจของผมถูกดึงร่นด้วยมือเขาส่วนกางเกงของเขาก็ถูกถอดออกด้วยมือของผม ไม่นานเราก็เบียดกายอุ่น

แนบชิดท่ามกลางอากาศที่เริ่มเย็นของช่วงปลายฝนต้นหนาว


               “อยากกินพี่ไหม พี่ให้โอกาส”


               เขาถามอย่างเอาเปรียบแต่ผมก็สมยอมเสียเปรียบ พี่วันพลิกตัวลงไปนอนหงายโชว์เจ้าลูกชายใหญ่ยักษ์ที่กำลังชี้หน้าพ่อ

เขม็ง ผมเลื่อนตัวไปนั่งคุกเข่าอยู่ตรงหว่างขาพลางก้มหน้าลงไปเมียงมองก่อนแตะปลายลิ้นทักทาย


               ผมใช้มือจับโคนให้มันตั้งตรงแล้วห่อปากเม้มลงทีละนิด ลิ้นข้างในโลมเลียโดยรอบพี่วันมองตาเยิ้มเชียวทีนี้เมื่อผมเหลือบ

มองเขา มือใหญ่เอื้อมมาประคองใบหน้าของผมเมื่อผมเริ่มดูดจนแก้มตอบและกระแทกลงไปจนมันเกือบจะถึงคอหอยผมอยู่แล้ว


               “อือ ชิน เก่งขึ้นมาก เสียวสุดๆ”


               พี่วันเอ่ยชมด้วยเสียงกระเส่าเอวแกร่งเริ่มเด้งใส่ปาก แต่ผมยังไม่อยากให้เขาแตกด้วยปากของผมก็เลยคายมันออก น้ำลาย

ยืดติดตามมาจนต้องยกมือเช็ด


               “จะยั่วพี่ไปถึงไหน รู้ไหมว่าท่าเช็ดน้ำลายของชินน่ะเอ๊กซ์มาก”


               “เดี๋ยวจะเอ๊กซ์กว่านี้อีก ดีไหมครับ”


               ผมมองพี่วันตาเป็นประกายก่อนจะขึ้นไปคร่อมอยู่ตรงหน้าอกของพี่วัน พลางยื่นน้องชายของผมเข้าปากของเขา พี่วันอ้าปาก

รับทั้งดูดทั้งดึงจนผมนิ่วหน้า ผมโน้มลำตัวลงไปให้สะโพกเปิดทางพี่วันค่อยๆสอดนิ้วเข้าไปทีละนิ้ว


               “อูยพี่ ตรงนั้นเลย วนหน่อย แรงๆ”


               ผมสูดปากพร้อมกับสวนเอวเข้าไปกับนิ้ว รู้สึกถึงความฉ่ำชื้นภายในช่องทางของตัวเองผมก็ดึงมือของเขาออกและเลื่อนตัว

กลับไปตรงกึ่งกลาง จับเจ้าหนอนยักษ์ให้ตรงตำแหน่งแล้วกดสะโพกตัวเองลงมาเพื่อเขมือบมัน


               “โอย ชินครับ วันนี้ตอดแต่ต้นทางเลย”


               พี่วันครางลึก เขาใช้มือจับที่เอวของผมแล้วช่วยกดลงไป ไม่นานนักผมก็นั่งทับมันได้จนสุดลำ แท่งเนื้อคับแน่นเหลือเกินมัน

แน่นจนท้องน้อยบิดเป็นเกลียว


               “ขยับแล้วนะครับพี่วัน อูย เสียวชิบ”


               ผมสบถลั่น พี่วันยกท่อนขาตั้งขึ้นเพื่อช่วยให้ผมได้พิงกายไป มือของเขาข้างหนึ่งหยอกล้ออยู่แถวหน้าอก ส่วนอีกข้างคว้าเจ้า

ลูกชายของผมไปไว้ในมือแล้วโยกเข้าจังหวะพร้อมกับที่ผมเริ่มบดคลึงลงไปบนต้นขาของเขาแบบเน้นๆ ไม่นานผมก็ต้องครางลั่นและ

กระแทกเอวลงไปจนน้ำแตกออกมา


               พี่วันแข็งแกร่งเกินกว่าจะแตกตามผม เขาจับเอวแล้วพลิกให้ผมเป็นฝ่ายลงไปนอนหงายบ้าง เขาปาดน้ำคาวของผมทิ้งไป

ก่อนจะก้มหน้าลงมาบดเลียยอดอกจนหัวนมแข็งเป็นไต มือชื้นคว้าหนอนน้อยที่เพิ่งสงบของผมมาปลุกเร้า ควงสว่านแท่งเนื้ออยู่ในช่อง

ทางที่ตอดถี่ตามจังหวะชีพจร


               “ตอดพี่จนจะขาดอยู่แล้ว ไม่ตัดมันเสียบคาไว้เลยล่ะครับชิน”


               เขาเอ่ยล้อทั้งที่ใบหน้าฟินสุดขีด พี่วันสอดมือไปใต้เข่าของผมแล้วยึดไว้แน่นพลางเหยียดตัวลุกขึ้นยืนอยู่บนที่นอนจนหัว

แทบจะชนเพดาน ผมถึงกับตาเหลือกเพราะเขายกเข่าผมให้สูงตามไปด้วย แท่งเนื้อยิ่งสอดลึกเมื่อตัวผมลอยขึ้นอยู่ในอากาศ มีเพียงช่วง

สะบักกับหัวของผมเท่านั้นที่ยังอยู่ติดที่นอน


               “เดี๋ยวๆพี่ นี่มันท่าอะไรเนี่ย”


               “พี่ระบุชื่อมันไม่ได้หรอกครับชิน แต่มันเสียวสุดๆเลย ไม่เชื่อลองดูนะ”


               พี่วันเลื่อนมือลากไล่ตั้งแต่ใต้เข่าไปจนถึงข้อเท้าของผมแล้วจับมันแยกออกแทบจะเป็นเส้นตรง หลังจากนั้นเขาก็กดแท่งเนื้อ

เข้าไปจนสุดโคนก่อนจะถอนมันออกมาจนหมิ่นเหม่หลังจากนั้นก็แทงพรวดหมดลำอีกครั้ง ช่องทางของผมรับของใหญ่ยักษ์ไว้จนหมด

มันเสียวจริงอย่างที่พี่วันบอกเสียวจนผมครางดังลั่นมือคว้าผ้าปูที่นอนมากำจนยับย่น เมื่อพี่วันเริ่มเร่งความเร็ว มันแรงจนร่างกายของผม

เด้งทั้งตัวเตียงนอนโยกดังเอี๊ยดอ๊าด


               “ฮัก ฮัก พี่วันครับ ฮือ โอ๊ย ไม่ไหวแล้ว”


               ผมตะโกนลั่นใช้มือคว้าลูกชายตัวเองสาวเร็วรี่ก่อนจะแตกพรวดจนน้ำรักไหลย้อนอยู่ตรงท้องน้อย พี่วันกัดฟันหน้าเหยเก


               “โอ๊ย เมียครับ เมียพี่เอ๊กซ์สุดๆตอดอีก บีบอีกครับ อย่างนั้นแหละ อะ…”


               หนอนยักษ์ของเขาพ่นพิษดังผลัวะ พี่วันเกร็งค้างแช่ลึกจนขาของผมสั่นระริก เนิ่นนานให้ถ้ำของผมรีดพิษมังกรของเขาจน

ยอมสยบ พี่วันจึงได้ยอมถอนมันออกแล้ววางขาผมก่อนที่จะทิ้งตัวลงมาอย่างหมดแรง ทั้งที่อากาศเย็นแต่เหงื่อของเราสองคนชื้นไป

หมดทั้งตัว


               “ชินทำพี่เกือบตาย”


               “จะบ้าเหรอ ทำตัวเองทั้งนั้น”


               ผมยกมือสั่นๆฟาดแผ่นหลังของเขาดังเพียะ


               “สรรหามาแต่ละท่า พิสดารเหลือเกินนะครับ”


               ผมยังหายใจหอบไม่เลิกเมื่อเขาสวมกอดไว้กับอก


               “กลัวชินจะบอกว่ามีแฟนแก่แล้วไม่มีน้ำยา เลยต้องรีบแสดงแสนยานุภาพครับ”


               พี่วันพูดด้วยเสียงกรุ้มกริ่ม พลางคว้ามือผมมาจูบ


               “รักชินนะครับ”


               “รักพี่วันเหมือนกันฮะ”


               “งั้นเริ่มใหม่นะครับ”


               “เดี๋ยวสิพี่ ยังไม่หายเหนื่อยเลย”


               ผมอ้าปากค้างเมื่อเห็นท่าท่าเอาจริงนั่น


               “ไม่งั้นพี่จะผิดสัญญากับชิน บอกว่าจะให้ชินขึ้นสวรรค์ทั้งคืน นี่เพิ่งผ่านไปครึ่งคืนเอง นะครับคนเก่ง อย่าให้พี่กลายเป็นคนผิดคำพูดเลย”


               แล้วผมจะทำอะไรได้ นอกจากถอนหายใจและเริ่มการบอกรักครั้งใหม่กับพี่วันก็ผมกลัวแฟนผมจะกลายเป็นคนไม่รักษา

สัญญานี่นา หรือคุณว่าไงครับ



                            TBC
       
                    ตอนพิเศษในเล่ม มีแค่นี้ นับจากบทหน้าเป็นต้นไป จะเริ่มแต่งใหม่แล้วค่ะ

                                          :-[ :-[

ออฟไลน์ pigarea

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 748
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-1
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด พี่วันมาแล้ว

เราชอบ nc ของคุณนะ เราว่าคุณแต่งแนวนี้แหละ ถูกทางใช่เลย
ขอข้ามเรื่องสักหน่อยนะ เราอ่านเรื่องของพาลีแล้วเหมือนมันไม่สุดยังไงไม่รู้ เหมือนว่าลองแต่งนิยายในแนวที่ไม่ถนัด มันเลยออกมาไม่ค่อยสุด แต่ถ้าเป็นแนวพี่ชิน หรือเรื่องรวม xxx มันสุดติ่งกระดิ่งแมวมั๊กๆ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 22-12-2016 15:25:37 โดย pigarea »

ออฟไลน์ yymomo

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 921
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +36/-3
 :hao7:  อิพี่วันคนหื่นกลับมาแล้วววว ต่อจากนี้แหละจะได้รู้สักทีว่าพี่วันจะชีกอหรือรักจริง 

ออฟไลน์ Billie

  • "Let come what comes, let go what goes and see what remains. That is what is real"
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3327
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +78/-6

ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6
พี่วันคนแกร่งกลับมาได้อย่างสวยงาม
ชอบคุณพ่อคุณแม่ของทั้งสองฝ่ายเลยค่ะ
จะรออะไรล่ะคะ จัดพิธีเลยค่ะ เล็กๆก้อได้.  :katai2-1:

รอตามต่อไปค่ะ  :pig4:

ออฟไลน์ Silvan

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 266
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +59/-3
เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

พี่วันกับน้องชินแฮ๊ปปี้

ncนี่คือเรียกเลือดมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

ดีงามพระรามแปดอิอิ :hao6:

ออฟไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7518
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11
พี่วัน น้องชิน  :z1:  :haun4:  :jul1:
มาคราวนี้เลือดพุ่ง  :pighaun:
พี่วัน คนนี้ มีวาจาสัตย์ สมเป็นชายชาติทหาร
รักษาสัญญาทั้งคืน :ling1: :ling1: :ling1:
ก็พี่วันอัดอั้นมานาน
ไหนจะนอนรักษาที่โรงพยาบาลอีก
ว่าแต่วันรุ่งขึ้นชินลุกไหวหรอ
         :L1: :L1: :L1:
    :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ sirin_chadada

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4110
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-8
ดีจังที่ทางบ้านรับได้

ออฟไลน์ Bronc

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 374
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-0
พี่วันเพิงหายป่วย อย่าเพิ่งหักโหม ทั้งท่ายาก ทั้งคืน เด๋วจะป่วยนะ แต่ดีที่มียาดีอยู่ใกล้ตัว ใช่ไหมน้องชิน  :z1:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ แมวดำ

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 784
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-2
คุณพ่อคุณแม่ใจดีมั่กๆ :hao7:


ออฟไลน์ MayA@TK

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4991
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-7

ออฟไลน์ Coffeeblack

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 316
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
คู่นี้กลับมาแล้ว ดีต่อใจ เลือดหมดตัวอีกแล้วว

ออฟไลน์ Freja

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2394
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-4
รู้สึกเจ็บสะบักแทนชินเลย

ออฟไลน์ Jibbubu

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3385
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +77/-6
พี่วัน พี่นี่หื่นจริงนะคะ เพลาๆ หน่อยค่ะ เดี๋ยวชินก็ไม่สบายหรอกนะคะพี่วัน

ออฟไลน์ Take

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 80
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +21/-0
โอยยย ฟิน
ชอบมากๆเลยค่ะ ขอบคุณที่แต่งนิยายสนุกๆเรียกเลือดแบบนี้ให้ได้อ่านนะคะ :katai2-1:

เราจะบอกว่าคุณนักเขียนแต่งดีขึ้นมากๆๆๆ จากตอนที่เรื่องนี้ยังเป็นเรื่องสั่นเลยค่ะ
การบรรยายชัดเจนขึ้น ฉากหื่นก็ร้อนแรงขึ้นด้วย ชอบค่ะ :mew1:

ออฟไลน์ tukkata bambola

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
อ่านตอนแรกตกใจคิดว่าคุณพ่อพี่วันจะไม่ยอม
แต่พอหายป่วยเท่านั้นล่ะ :m25:

ออฟไลน์ TachibanaRain

  • มาโกโตะเทนชิ
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2402
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +76/-3
เหยยย เพิ่งรู้ว่าจะเอาเรื่องนี้มาแต่งเป็นเรื่องยาว แซ่บมากจริงๆ  :haun4:

ออฟไลน์ poppycake

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2670
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-4
แซ่บมากกกกกกกกก รออ่านตอนต่อไปค่ะ >\\\\<

ออฟไลน์ powvera

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 702
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +75/-3
ขอเวลานอกเติมเลือดแป๊ป

 :jul1:     :jul1:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด