หัวข้อ: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ 14/02/62

[fon270640]

เอฟซีพี่วันนะงับบบ

ย้อนไปอ่านมา กี่ทีๆก็แซ่บ อิอื

[คนคิ้วท์คิ้วท์]

ขอติดรถไปด้วยค่ะ ค้างสุดๆ

[แฟนตาเซีย]

 

[Coffeeblack]

พี่วันทำอะไรน้องงงงง 

[❣☾月亮☽❣]

นั่งรอที่ห้องน้ำจุดพักรถนะคะ รีบมานะ  

[puiiz]

 

[♥lvl♀‘O’Deal2♥]

หืมมมมมมม นึกว่านิยายอุ่นใจ ที่ไหนได้ เร้าร้อนมาเลย

[tukkata bambola]

จะเกาะติดพี่วันกับน้องชินไปทุกที่

[insomniac]

มาแล้วๆ

[Zelsy]

ไปดักรอที่ปั๊มถัดไปกันเถอะ ;^;

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ชอบบบบบ
ชิน ตัดใจไปเลยกับคนรักแบบนี้
ตีตัวจากเพราะเงิน  แถมไปกับเพื่อนเลว ที่แย่งผลงาน
ดีกว่าอยู่ด้วยกันแบบ ชินถูกสวมเขาไปเรื่อยๆ
พี่วัน ถูกใจชิน แต่แรกเห็นเลย
พี่วันนี่ อุกอาจมาก กล้าลวนลามชินบนรถ
ทั้งที่มีคนอยู่ จนชินไปไม่เป็น
รอ ไร้ท ลงบ่อยๆเยอะๆ นะ
     
 

[bulldog17]

นั่นสิ....อะไรอีกดีนะ? -..-

[Belove]

                                                      ผมกำลังจะกลับบ้าน

                                                              บทที่ 3



               “เห็นหน้าชินเวลายิ้มอ่อนแบบนี้แล้วรู้สึกดีจัง ไม่เหมือนตอนแรกที่ขึ้นรถ หน้าบูดเป็นตูดลิง”


               “บ้าว่ะครับพี่”


                ผมใช้กำปั้นซัดเข้าที่หัวไหล่เต็มๆเสียงดังพลักแต่พี่วันไม่สะเทือนสักนิด ซ้ำยังโอบเอวผมแน่นมากเข้าไปอีก


                “คนอกหักมาอะจะให้ยิ้มออกได้ไง”


                “ใครนะหักอกคนน่ารักอย่างชินได้ลงคอ ถ้าเป็นพี่คงไม่มีทางทำแบบนั้นเด็ดขาด”


                 “พี่วัน”


                 ความรู้สึกดีแล่นมาจุกอยู่ตรงคอหอยคล้ายกับว่าผมกำลังกลั้นสะอื้น นัยน์ตาคมในความมืดมีแต่ความจริงใจดูไม่ออกถึง

ความล่อลวงเลยสักนิด

                เวลาที่มีคนเห็นคุณค่าของเรานี่มันรู้สึกดีจังแฮะ

                พี่วันโน้มตัวมาประกบปากผมไว้อีกครั้ง คราวนี้มันช่างอ่อนโยนจนผมน้ำตาซึม ปลายลิ้นที่แทรกซึมค่อยๆดึงผมทะยานขึ้น

ราวกับกำลังติดปีก มือใหญ่เอื้อมมาจัดการกับกางเกงของผมที่เพิ่งจะติดกระดุมรูดซิปเรียบร้อยให้เปิดอ้าออกอีกครั้ง ร่างสูงของพี่วันผละ

จากปากผมพลางก้มหน้าลงไปตรงนั้น


                “เดี๋ยว พี่วันจะทำอะไร”


                ผมรีบยั้งเขาไว้ก่อนด้วยความตกใจ เขาเงยหน้าพร้อมดวงตาพราวระยับมองสบตาผม


                “พี่อยากกินชิน”


                ไม่นะ!


               “พี่วัน เดี๋ยวคนอื่นก็เห็นหรอก”


                “ถ้าไม่เห็นก็ได้ใช่ไหม”


               เขามองอย่างท้าท้าย จากนั้นพี่วันจึงหย่งตัวหยิบผ้าห่มขึ้นมาคลี่ออกกางเต็มความกว้างแล้วคลุมตัวผมไว้จนเหลือแค่หัวโผล่

มาก่อนจะมุดหัวตัวเองเข้าไปในโปงผ้าห่ม


            “เล่นอะไรพี่วัน”


             ผมรีบเอ่ยถามการกระทำของเขา ได้ยินเสียงอู้อี้ดังเบาๆออกมาจากในโปง


             “ผีผ้าห่มไง”


             “อ๊ะ พี่”


               ผมต้องเกร็งตัวนั่งตรงเมื่อพี่วันก้มหน้าขยุกขยิกอยู่ที่เอว ไอ้น้องชายที่หลับไปแล้วถูกคว้าขึ้นมาอีกครั้ง สะดุ้งเมื่อปลายลิ้นชื้น

แตะลงตรงหัวพี่วันเลียเหมือนเลียยอดไอศกรีมแล้วลากปลายลิ้นลงตามความยาวลงมาจนถึงโคน


               “อา”


              ผมกัดริมฝีปากเมื่อรู้ว่าพี่วันกำลังกลืนน้องชายของผมเข้าไปทีละนิด รู้สึกถึงความชื้นของกระพุ้งแก้มและผนังลำคอเมื่อพี่วัน

เขมือบมันเข้าไปจนหมด ลิ้นร้อนหมุนวนไปรอบๆ ผมเสียวจนต้องใช้มือกำเส้นผมพี่วันไว้แน่น และแล้วพี่วันก็เริ่มยกหัวขึ้น ผลุบหัวลง

แท่งเนื้อของผมกระแทกกระทั้นอยู่ในปากพี่วันจนผมต้องจิกเท้าไปกับพื้น เนื้อตัวเกร็งบิดอยู่ในผืนผ้าห่ม นอกจากจะจูบเก่งเวลาทำออรัล

ก็แม่งโคตรเสียว


               พี่วันแม่งเทพเกินไปแล้ว


              “อื้มมม”


              เสียงครางของผมดังแผ่วออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่เมื่อผมแตกคาปาก พี่วันกลืนไปส่วนหนึ่งอีกส่วนไหลเยิ้มลงไปตามถุงเนื้อไล่

ลงตามร่องก้น แต่กระนั้นพี่วันก็ยังไม่ยอมหยุด


              “ชินครับอ้าขาหน่อย”


                อะไรอีกวะ


               พี่วันจับขาผมอ้าออกอีกนิดก่อนที่ผมจะสะดุ้งสุดตัวเมื่อช่องทางข้างล่างที่เปียกชื้นด้วยน้ำคาวของผมเองถูกปลายนิ้วสอด

เข้าไป ผมเบิกตาโตอยู่ในความมืดเมื่อร่างกายถูกลุกล้ำเป็นครั้งแรก มือที่ขยุ้มอยู่บนหัวพี่วันจิกเล็บลงไปอย่างเผลอไผล


              “พี่วัน อื้อ ผมว่าอย่าเลย”


               ไม่ฟังกันเลย ดื้อชะมัด


              ปลายนิ้วนั้นแทรกซึมลึกไปเรื่อยๆในขณะที่ปากก็ยังอมน้องชายของผมไว้พลางปลุกเร้าให้ตื่นขึ้นมาอีก นิ้วใหญ่ขยับวนให้ผม

แทบคลั่งก่อนนิ้วที่สองจะตามเข้าไปหลังจากนั้นอีกไม่นาน ปลายนิ้วทั้งหลายนั้นลูบวนอยู่ในช่องทางราวกับกำลังชอนไชหาอะไรบาง

อย่าง จนกระทั่งมันไปชนเข้ากับจุดหนึ่งที่ทำให้ผมผวา ต้นเขาของผมบิดเข้าหาตัวโดยอัตโนมัติและเมื่อผมมีอาการเช่นนั้น ปลายนิ้วที่

สามก็สอดตามเข้าไป ทั้งหมดกำลังโจมตีจุดอ่อนไหวที่พี่วันค้นพบ


                 “พะ พี่วัน เสียวอ่ะ”


                 ผมครางต่ำทิ้งกายพิงกับเบาะหลังพลางเงยหน้าพริ้มตาจือปากด้วยความเสียวซ่าน มือทั้งสองยกขึ้นสูงเพื่อเอื้อมยึดเบาะรถ

เอาไว้และจิกเล็บลงไปกับมันจนผ้ากำมะหยี่แทบขาด ความต้องการทะยานอยากอย่างไม่น่าเชื่อ นี่เพียงแค่ปลายนิ้วยังสุดยอดอย่างนี้

แล้วถ้าเป็น…

                 อยู่ๆรถทัวร์ก็เลี้ยวขวับเข้าไปยังที่พักรถแห่งที่สอง ผมสะดุ้งและรีบสะกิดพี่วันทันที เขาถอนปลายนิ้วและปากออกอย่าง

เสียดายพลางโผล่หัวออกจากโปงแล้วสบตาผม เราทั้งคู่ต่างจ้องตากัน เราทั้งคู่ต่างเข้าใจความหมายของกันและกัน

รถทัวร์ยังไม่ทันจะจอดสนิทดีนักพี่วันก็กระชากแขนให้ผมลุกขึ้น ผมตกใจจนแทบจะดึงกางเกงใส่กลับไม่ทันเมื่อก้าวลิ่วๆตามพี่วันลงไป

ด้านล่างเป็นคู่แรกของผู้โดยสารบนรถ ร่างสูงจับมือให้ผมแทบจะวิ่งเข้าห้องน้ำ ประตูห้องน้ำห้องสุดท้ายถูกผลักให้เปิดเขาดันตัวผมให้

เข้าไปด้านในก่อนที่เขาจะก้าวตามเข้ามาแล้วปิดประตูลงกลอนอย่างรวดเร็ว

                   เราสองคนส่งตาเยิ้มใส่กัน โผเข้าหากันพร้อมประกบปากแนบแน่น ดูดดึงปลายลิ้นซึ่งกันอย่างเมามัน ได้ยินเสียงผู้โดยสาร

คนอื่นเดินตามเข้ามาไม่กี่คน พี่วันใช้โอกาสที่รอให้คนอื่นทำธุระดึงกางเกงผมออกจนร่นลงมากองอยู่เหนือเข่า เขาจับให้ผมหันหน้า

เข้าหาผนังห้องพลางใช้มือทั้งสองดันผนังปูนเย็นชื้นไว้และยกขาข้างหนึ่งของผมวางพาดบนฝากดชักโครกโดยที่มีเขายืนซ้อนหลังอยู่

พี่วันรอจนคนเข้าห้องน้ำคนสุดท้ายกดน้ำล้างโถแล้วและได้ยินเสียงฝีเท้าเดินออกไปจากห้องน้ำ


               “โอ๊ะ”


                ผมอุทานเมื่อในที่สุดท่อนเนื้อใหญ่ก็เสียบแทงเข้ามาในช่องทางของผมที่ถูกเปิดให้ขยายตัวรอตั้งแต่นั่งอยู่บนรถ มันทั้งเจ็บ

ทั้งเสียวจนต้องซบหัวไปกับผนังห้องน้ำกลั้นเสียงร้องอย่างยากเย็น พี่วันดึงมันออกแล้วแทงเข้าไป ดึงออกแล้วแทงใหม่ ทำซ้ำๆย้ำๆจน

กระทั่งมันจมเข้าไปจนมิด


                “ตอดดีชะมัด”


               เขาสบถพึมพำอย่างพอใจพลางเอื้อมมือดันหน้าให้ผมเอียงเหลียวหลังมาหาก่อนประกบปากลงมาแลกลิ้นกันอีกรอบพร้อม

กับโยกเอวถี่ยิบ


              “อื้ม”


               ผมครางอยู่ในลำคอ ขาข้างเดียวที่ทรงตัวอยู่บนพื้นสั่นไปหมด พี่วันต้องใช้มือขวาโอบไปรอบเอวของผมเพื่อช่วยยึดพยุงและ

บังคับให้ผมโยกตัวสวนกลับเวลาพี่แกแทงกระหน่ำเข้ามา มือซ้ายยื่นมากอบกุมน้องชายของผมแล้วสาวรูดเร็วรี่ ได้ยินเสียงเนื้อกระทบ

เนื้อดังถี่ ลมหายใจสะท้านกล้ามเนื้อบิดเกร็งจนผมปล่อยพรวด พี่วันยิ่งเร่งซอยจนผมจุกก่อนที่เขาจะแตกใส่ผม

              เราหอบหายใจลึกเข้าปอดได้อีกแป๊บเดียว พี่วันก็รีบถอนท่อนเนื้อออกมาจนน้ำคาวพุ่งตาม เขาดึงกางเกงของผมขึ้นกลับคืน

และช่วยผมใส่กระดุมรูดซิปก่อนจะกระชากแขนของผมให้รีบก้าวออกจากห้องน้ำเพื่อให้ขึ้นรถทันเวลาพักสิบห้านาที

ตอนนี้ผมกำลังหอบอยู่บนเบาะนั่งของตัวเอง

              สมองของผมขาวโพลนเมื่อกำลังอยู่ในภาวะช็อก

              ผมมีเซ็กส์กับผู้ชายแปลกหน้าที่เพิ่งรู้จักกันไม่กี่ชั่วโมง และผมเป็นฝ่ายถูกกระทำด้วยความสมยอม

              มันเป็นเซ็กส์ที่รีบเร่ง แต่แม่งเร่าร้อนโคตรๆ และมันตื่นเต้นสุดๆ

             พี่วันกุมมือเย็นชึ้นด้วยเหงื่อของผมไว้ราวกับปลุกผมให้มีสติและรับรู้ความเป็นจริง


              “ชิน พี่ขอโทษที่ทำให้ชินตกใจ”


               เสียงนั้นยังทุ้มและนุ่ม แต่ปะปนด้วยความแหบพร่า ผมยังไม่กล้าหันไปสบตากับเขาเลย


              “นี่ผมทำบ้าอะไรลงไป ผม ผม...”


              คางของผมถูกดึงให้หันไปสบตากับเขาจนได้ พี่วันมองสบกับดวงตาที่เต็มไปด้วยความสับสนของผม เขามองผมอย่างเข้าใจ

ในความรู้สึก ริมฝีปากที่มีไรหนวดเขียวเป็นปื้นคลี่ยิ้มอ่อนโยน


                “ชินไม่ได้บ้า ไม่ได้ทำผิดอะไร” เมื่อควบคุมร่างกายจนหายเหนื่อยแล้ว น้ำเสียงของพี่วันก็กลับมาชวนฟังเช่นเดิม


                 “มันเป็นเรื่องธรรมชาติ แค่เราต่างก็ต้องการกัน และแค่เราซื่อสัตย์กับความรู้สึกของตัวเอง”


                  รถโดยสารเริ่มขับเคลื่อนออกจากที่พักและอีกไม่กี่วินาทีไฟบนรถก็ดับวูบลง เสียงคุยของผู้โดยสารเงียบตามอีกเช่นเดิม

ผมจมอยู่กับคำพูดของพี่วันเพื่อช่วยให้มันลบความรู้สึกผิดในใจของผม

                  ในความมืด พี่วันวางแขนพาดมาที่บ่าดึงให้ผมซบไหล่เขาเรามองตากันอีกครั้ง แอร์เย็นฉ่ำทำให้ให้ผมยอมเอนกายพิงบ่า

กว้างและหลับใหลลงอีกครั้ง







                   ลืมตามาอีกทีเพราะถูกพี่วันใช้ปลายนิ้วขูดขีดที่ฝ่ามือ ผมปรือตามองอย่างงัวเงียก็เห็นว่าตอนนี้รถจอดอยู่ที่สถานีขนส่ง

จังหวัดทางผ่าน พนักงานกำลังมาปลุกหนุ่มสาวที่นั่งฝั่งตรงข้ามผมให้ลงปลายทางของเขา พี่วันชี้ให้เห็นว่าเก้าอี้เบาะหน้าฝั่งเดียวกับผม

ก็ว่างแล้ว ไม่รู้ว่าป้าแก่ๆ สองคนลงไปตอนไหน ไม่นานหลังจากนั้นรถทัวร์ก็ออกเดินทาง ไฟดับมืดอีกครั้ง เสียงกรนของนักธุรกิจเบาะที่

เยื้องอยู่ด้านหน้าฝั่งตรงข้ามก็ยังดังไม่เลิก ทุกคนบนรถที่ยังไม่ถึงจุดหมายต่างก็ยังผาสุกกับการหลับใหล

              ตีสี่ครึ่ง

             ผมมองนาฬิกาก่อนจะเงยหน้ามองพี่วัน

             พี่วันมองตาผม

              ผมอ้าปากค้าง

              ที่อ้าปากค้างก็เพราะดวงตาที่ก้มลงมองมานั้นแพรวพราวระยิบระยับแข่งกับดวงดาวบนท้องฟ้าที่เห็นผ่านกระจกรถ และผมก็

อ่านสายตาคู่นั้นออกว่าพี่วันต้องการอะไร


                “ตีสี่ครึ่งแล้ว อีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะถึงเชียงราย แต่พี่ยังกินชินไม่อิ่มเลย”


               เสียงกระซิบชิดใบหูที่ทำให้ผมใจสั่น กลิ่นกายของความเป็นชายลอยเข้าจมูก มันกำลังกระตุ้นให้ผมหายงัวเงีย พี่วันเบียดอก

หนาๆเข้าหาจนเสื้อยืดของเขาเสียดสีอยู่กับเสื้อยืดของผม


              “แต่มันไม่มีจุดพักรถแล้ว เราจะทำกันอีกได้ยังไง”


              ผมกระซิบตอบเสียงสั่นเมื่อหน้าท้องมีมือปลาหมึกกำลังลูบไล้ไปมา เข็มขัดที่ถูกถอดออกตั้งแต่ถูกกลืนกินครั้งแรกก็ไม่รู้ถูก

โยนไว้ตรงไหน ดูเหมือนกระดุมและซิปกางเกงยีนส์ที่ผมใส่มันจะไม่ได้อยู่กับที่เลยในการเดินทางคืนนี้ พี่วันไล่สายตาไปตามใบหน้าของ

ผม ไล่ตั้งแต่ดวงตา จมูก ก่อนจะจบที่ริมฝีปาก เขากลืนน้ำลายลงคอก่อนที่จะตัดสินใจ


            “งั้นก็ตรงนี้แหละ”


           “ฮะ อะไรนะ อุ๊บ”



                                         TBC

                         เชี่ยแล้วไง หน้ากระดาษหมด                                                                                                    

                        ทำไมเมิงซื้อกระดาษมาไม่พอ ห๊า...

                   

[fon270640]

   ต่อเร็วๆน๊าาาาา

[Silvan]

 :mew4:ทำไมกระดาษมาหมดตรงตอนสำคัญอีกแล้วอ่า

  :ling1:อยากอ่านต่อล้าววววว

[sirin_chadada]

(วิ่งไปปาสิบรีมกระดาษใส่คนเขียน ฮา)
สงสัยจังว่าสองคนนี้ขึ้นรถทัวร์บริษัทไหน ดูท่าที่นั่งผู้โดยสารกว้างขวางใหญ่โต (ถึงจะ VIP ก็เถอะนะ) นี่ถ้าใจร้อนเลือกนั่งเครื่องบินคงไม่ได้ทำอย่างนี้แน่ ฮา

[Billie]

 

[boonpa]

  มาหมดอะไรตอนนี้ เป็นการกลับบ้านที่ตื่นเต้นมากก

[puiiz]

 

[uknowvry]

หืออออแแ นี่มันเซ็กส์ด่วน เอ๊ยรถด่วนสายไหนเนี่ยยยยย

[❣☾月亮☽❣]

ปาทิชชู่ใส่คนเขียน เอาไปทั้งม้วนเลย 
ว่าแต่พี่วันคะ ก่อนขึ้นรถเนี่ยกินหอยนางรมมาใช่มะ. ไม่หลับไม่นอนเลยวันน้อย

[♥►MAGNOLIA◄♥]

โอ้....พี่วัน  หื่นจริงหื่นจัง
ทั้งพี่วัน ทั้งชิน สบายตัวไปเลย
น่าตื่นเต้น ฉุกละหุก เซ็กส์ไปหมด
พี่วัน ชอบแค่เซ็กส์จากชิน เท่านั้นหรือเปล่า
แต่ชิน ถ้าหายเศร้าจากเจ็บอก มาเจ็บก้น น่ะสิ
รอตอนใหม่ สองคนเค้าจะสานต่อกันมั้ยนะ
     
       

[คนคิ้วท์คิ้วท์]

เป็นการกลับบ้านที่อีโรติกมากค่ะ เดี๊ยนชอบ

[MayA@TK]

ทำไม๊ทำไมกระดาษจะต้องมาหมดตอนนี้

 

[♥lvl♀‘O’Deal2♥]

ต่อไปกินกันต่อที่เชียงรายสิยะ

[Coffeeblack]

พี่วินนนนน 

[แฟนตาเซีย]

ncเร็วมากก

[Belove]

                                                         ผมกำลังจะกลับบ้าน

                                                                บทที่ 4


                   เสียงถูกดูดให้เงียบลงทันควัน พี่วันใช้มือบังคับท้ายทอยให้ผมแหงนหน้ารับกับปลายลิ้นร้อนๆ เขาบีบขากรรไกรของผมให้

เปิดกว้างพลางสอดลิ้นลงมาเกือบถึงลำคอจนผมแทบสำลัก พี่วันตวัดลิ้นผมให้พลิกขึ้นเขาลากลิ้นผ่านใต้ลิ้นผมไปก่อนเกี่ยวลิ้นของผม

กลับอีกที วิธีการจูบของเขาเล่นงานผมจนมึนไปหมด


              “โอกาสสุดท้ายแล้วครับชิน นะครับ”


                แพ้ทางคำว่านะครับของพี่วัน ปลายเสียงอ่อนหวานเว้าวอนบาดลึกเข้าไปในหัวใจมันทำให้ผมปฏิเสธไม่ออก พี่วันถือโอกาส

ที่ผมยังตกตะลึงเอื้อมมือปรับเบาะนั่งให้เอนหลังไปจนสุดทั้งสองเบาะทำให้ที่นั่งของเราทั้งคู่ยิ่งมีพื้นที่ว่าง เขาขยับลุกและดันให้ผม

เอนกายนอนยาวไปจนถึงเบาะของเขาก่อนจะดึงกางเกงของผมร่นลงจนถึงต้นขา พี่วันจับขาข้างหนึ่งของผมพาดสูงไปบนพนักพิง อีก

ข้างเขาหย่อนมันลงล่างให้เท้าของผมหยั่งอยู่ที่พื้น ก่อนที่เขาจะปลดกางกางตัวเองและดึงน้องชายใหญ่ยักษ์ออกมาอวดสู่สายตาใน

ความมืดสลัวอีกรอบ

                ให้ตายเถอะ น้องชายของพี่วันนี่ไม่รู้จักหลับจักนอนบ้างหรือไงนะ ผมเห็นมันตื่นอยู่ได้ตลอดเวลา

               พี่วันยกขามานั่งคร่อมเอวของผม ข้างหนึ่งก็ทิ้งน้ำหนักไว้บนเบาะนั่นแหละ อีกข้างก็ยันอยู่กับพื้นคู่กันกับผม มือใหญ่จัดแจง

เลิกเสื้อยืดของผมขึ้นสูงจนโชว์เนื้อหนัง เขามองตุ่มไตบนหน้าอกของผมตาวาวก่อนที่จะก้มหน้าลงมา


              “อู้ววว”


             ผมบิดตัวแอ่นไปมายกร่างรับริมฝีปากที่ครอบลงบนยอดอก ปากอุ่นเม้มมันไว้แล้วดึงก่อนละเลงลิ้นจนเปียกชุ่ม ในขณะเดียวกัน

ช่องทางเบื้องล่างที่ยังมีน้ำรักของเขาหลงเหลืออยู่บางส่วนก็ถูกปลายนิ้วสอดแทรกเปิดทางให้กว้าง ท่อนเนื้อใหญ่จ่อรออยู่แล้วและเมื่อ

เขางับปากลงที่ลานนมอีกครั้งท่อนเนื้อยักษ์ก็แทงเข้ามาทันที


            “อื้อมมม”


            ผมต้องใช้มือปิดปากตัวเองไว้แน่นเพื่อไม่ให้เสียงร้องเล็ดลอดออกมา หัวของผมที่เลยเบาะออกไปทำให้สามารถเพ่งสอดส่าย

สายตามองคนบนรถอย่างระแวงว่าจะมีใครตื่นมาเห็นฉากรักเร่าร้อนที่เบาะหลังสุดหรือไม่ เดชะบุญที่ทุกคนยังหลับสนิทเมื่อพี่วันดันเอว

จนสอดลึกเข้ามาในบั้นท้ายผม

            เขาคงรู้ว่าจะทำอะไรรุนแรงไม่ได้เพราะอาจจะเป็นการปลุกคนทั้งรถให้มาดูหนังสด พี่วันเลือกใช้วิธีค่อยๆ หมุนควงสว่านแทนที่

จะซอยเอวเข้าออก แต่วิธีของเขาในตอนนี้กลับยิ่งทำให้ผมโคตรเสียวจนปวดท้องน้อยเมื่อน้องชายของเขาหมุนวนไปเจอจุดไคลแมกซ์

ของผมถี่กว่าเดิมเสียอีก


             “พี่วัน พี่วันครับ อา... เสียวมาก”


             ผมพึมพำแต่ชื่อของเขาอยู่ในปากที่ถูกปิดด้วยมือตัวเอง แขนอีกข้างผมใช้มันคล้องไปรอบคอที่ก้มๆเงยๆอยู่กับหน้าอกอย่าง

ติดใจ ปลายลิ้นกระดกรัวอยู่ตรงหัวนมมันทำให้ผมทรมานแทบขาดใจ สภาพของผมตอนนี้คือชายหนุ่มที่ดวงตาหรี่ปรือกำลังแอ่นอกให้

เขาละเลงปากและลิ้นจนน้ำลายชุ่มพร้อมกับส่ายเอวรับการควงสว่าน ขาที่พาดสูงหนีบพนักพิงไว้แน่นส่วนข้างที่หย่อนลงพื้นก็เกร็งจน

ปลายเท้าจิก

               พี่วันจับน้องชายของผมให้ยกแนบไปกับหน้าท้อง เขากดเอวลงมาให้ลำตัวของเขาถูไถบดเบียดจนน้องชายของผมร้อนระอุ

และชุ่มฉ่ำ พี่วันเลิกยุ่งกับหน้าอกของผมเขาดึงมือที่ผมใช้ปิดปากตัวเองออกแล้วใช้ปากตัวเองช่วยปิดปากให้ผมแทนด้วยจูบที่แสน

เร่าร้อนท่ามกลางความเย็นของช่องแอร์ที่กระจายความเย็นออกมา

               เมื่อเขารู้ว่าร่างกายของผมใกล้จะระเบิดเต็มที ท่อนเนื้อยักษ์ก็กระแทกจุดกระสันภายในของผมซ้ำๆย้ำๆ จุดอ่อนไหวถูกกล้าม

เนื้อหน้าท้องของเขาบดเบียดลงมา ผมพ่นลมหายใจกระชั้นเมื่อท่อนล่างกระตุกแล้วฉีดพรวด คราวนี้มันเหลือแค่น้ำสีขาวจางไหลรินไป

ตามเนื้อตัว ก็แหงละ พี่วันจัดหนักปลดปล่อยผมไปหลายรอบจนแทบจะไม่มีอะไรตกค้างอีกแล้ว

                พี่วันยังไม่เสร็จ มวยยังไม่ครบยก เมื่อผมปรือตามอง

                อึดชิบ

                ผมรู้ว่าร่างกายของผมตอดรัดถี่ยิบขนาดไหนแต่พี่วันก็แค่ทำหน้าฟิน แต่เขายังทำตาเชื่อมใส่ผมเมื่อเขาสอดมือเข้าไปใต้เอว

แล้วช้อนตัวผมขึ้นทั้งที่ตรงนั้นก็ยังค้างคากันอยู่ ร่างแข็งแกร่งพลิกตัวกลับไปนั่งอยู่ตรงกลางเบาะคู่พร้อมกับจับผมให้นั่งคร่อมอยู่ตรงต้น

ขาจนจุดเชื่อมต่อของเรายิ่งสอดลึก ผมเผลอครางฮือออกมากับความกระสันเพราะท่วงท่าใหม่

               พี่วันคว้าผ้าห่มยับยู่ยี่ขึ้นมาคลี่ออกแล้วคลุมลงบนร่างของผมที่นั่งเป็นลูกลิงอยู่บนร่างกายที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของเขา ผม

คล้องแขนไปรอบลำคอหนาแล้วเป็นฝ่ายโน้มหน้าไปจูบเขา ผมคิดว่าผมเองก็จูบเก่งพอตัวนะพี่วันเลยปล่อยให้ผมตวัดลิ้นคลุกเคล้าได้

ตามใจชอบ ขาสองข้างของผมเกี่ยวไปด้านหลังพี่วัน ก่อนที่ผมจะเป็นฝ่ายหมุนสะโพกที่เขายังแทรกลึกอยู่บ้าง พี่วันใช้มือจับที่เอวสอง

ข้างของผมและกดมันลงไปพร้อมกับเด้งเอวตัวเองรับอย่างถูกใจ

               หมุน กด บด คลึง

               คือสิ่งที่ผมทำตอนนี้ รู้สึกถึงเสียงครางลึกอยู่ในลำคอที่ผมยังจูบปากดูดดื่ม ท่อนเนื้อภายในคงเขม็งเกลียวระยะสุดท้ายเมื่อ

เขาขยับเอวกระแทกลึกเข้ามาจนผมจุก มือสากกอบกุมไอ้น้องชายของผมไว้อีกแล้ว พี่วันทั้งปลุกทั้งปั่น ผมนึกว่าร่างกายผมคงไม่ตอบ

สนองเพราะมันเสร็จไปหลายยก ที่ไหนได้พอเจอฤทธิ์ฝ่ามือปั่นจิ้งหรีดของพ่อเจ้าประคุณพี่วัน หน้าท้องผมก็บีบรัดอีกครั้ง

             คราวนี้เอวผมก็หมุน เอวเขาก็หมุน มันช่างทำงานประสานกันจนแทบไม่เหลือช่องว่างระหว่างกันไว้ให้อากาศถ่ายเท ปากของ

ผมครอบไปบนปากของเขา เราดูดปากกันแน่นเพื่อช่วยห้ามเสียงครางของอีกฝ่าย และแล้วผมก็รู้สึกร้อนฉ่าอยู่ภายในหลังจากที่พี่วัน

กระตุกอยู่ไม่กี่ที ผมขมิบกล้ามเนื้อตามหลังเรียกพิษจากเขาจนหมด พี่วันสาวรูดมือที่กำแท่งเนื้อของผมหลังจากนั้นไม่กี่วินาทีกล้ามเนื้อ

ของผมก็เกร็งค้างผมซบหน้าลงกับไหล่กว้างอย่างหมดแรง เสร็จรอบนี้ของผมไม่เหลืออะไรออกมาอีกแล้ว



                 
                  เมื่อเงยหน้าขึ้นมาอีกที ตรงเส้นขอบฟ้าเริ่มปรากฎแสงเรืองรองเป็นสีส้มแดง ผมสบตากับพี่วันอีกครั้งคราวนี้คงยอมสงบลง

ได้ เขาพรมจูบไปทั่วไปหน้าก่อนจะมาหยุดแตะแผ่วเบาที่กลีบปากของผมอย่างอ่อนโยนก่อนที่จะยกตัวของผมขึ้นจากเอวแกร่งจนท่อน

เนื้อหลุดออกมาจากกันเสียงดังฝุบ พี่วันคว้าเป้มาเปิดแล้วสละเสื้อยืดตัวหนึ่งจากกระเป๋าเพื่อมาเช็ดทำความสะอาดคราบรักที่ไหลปะปน

กันจนไม่รู้ว่าของใครเป็นของใครเพราะว่ากระดาษทิชชู่นั้นหมดไปตั้งแต่รอบไหนก็ไม่รู้ จนเขามั่นใจว่าไม่มีคราบใดๆลงเหลืออยู่จึงดึง

กางเกงกลับคืนมาให้ผม แล้วถึงจะหันไปทำความสะอาดตัวเอง

                   แสงสีส้มอร่ามโผล่พ้นขอบฟ้ามากขึ้นจนกระทั่งความสว่างขับไล่ความมืดมิดจากไป นักธุรกิจเบาะที่เยื้องอยู่ด้านหน้าตื่น

จากนิทราขึ้นมาบิดขี้เกียจ หลายคนในรถเริ่มปรับเบาะให้ตั้งตรง บางคนก็ลุกขึ้นเดินไปเข้าห้องน้ำด้านล่างของรถ สาวๆเริ่มหยิบหวีหยิบ

แป้งขึ้นมาเสริมสวย ในขณะที่ผมได้แต่เอียงหัวซบอยู่ตรงหัวไหล่ของพี่วันอย่างหมดแรง

                  ใกล้จะหกโมงเช้าแล้ว ผมมองไปนอกหน้าต่างที่แสงสว่างของรุ่งอรุณช่างงดงามอวดสู่สายตา ผมยิ้มให้กับฝูงนกที่พากัน

โผผินอยู่กลางอากาศ ถนนทอดยาวคดเคี้ยวสูงโอบล้อมไปด้วยขุนเขาสลับซับซ้อนของจังหวัดที่สูงที่สุดในประเทศไทย แสงสีส้มนวล

ตาของวันใหม่มันช่างเหมือนกับความรู้สึกของผมวันนี้ที่มันช่างสดใสเหลือเกิน

                  แปลกนะ ก่อนขึ้นรถทัวร์คันนี้กลับบ้านในสายตาของผมอะไรมันก็ดูหม่นๆมัวๆเหมือนกำลังดูหนังฟิล์มนัวร์ที่ดาร์กสุดๆ แต่

เวลาผ่านไปเพียงแค่ข้ามคืนเมื่อใกล้จะถึงบ้านในตอนนี้ทุกอย่างกลับดูสวยงามแม้กระทั่งจุดเปื้อนเล็กๆจากรอยฝุ่นที่กระจกรถผมยังคิดว่า

มันงดงามราวกับภาพวาด มันอยู่ที่มุมมองของเราจริงๆว่าเราเลือกที่จะมองอย่างไร

                เสียงโทรศัพท์ของผมดังขึ้นจนผมสะดุ้ง ผมรีบดึงมันออกมารับ นิ่งฟังปลายสายพูดเจื้อยแจ้วพักใหญ่จึงตอบกลับไปด้วย

เสียงสดใส


                “ครับแม่ ใกล้จะถึงแล้วครับ หือ แม่อยู่ที่สถานีขนส่งแล้วเหรอ ทำไมมาถึงเร็วจัง คร้าบสุดสวยเดี๋ยวเจอกัน”


               ผมยิ้มให้กับโทรศัพท์ แม่โทรมาบอกว่าตอนนี้มารอรับผมอยู่ที่สถานีขนส่งแล้ว แม่เลี้ยงขจีวรรณแม่ของผมก็เป็นงี้แหละคิดไว

ทำไวมาไวไปไวตามประสาหญิงแกร่งที่ต้องทำงานคนเดียวหลังจากพ่อของผมเสียชีวิตไปจากอุบัติเหตุเมื่อสิบปีก่อน

                มือข้างขวาของผมถูกมือข้างซ้ายของพี่วันค่อยๆสอดนิ้วเข้ามา นิ้วทั้งห้าของเราประสานกันแน่นระหว่างกัน ผมขยับนั่งตัวตรง

กับเบาะของตัวเอง บ้านเรือนนอกหน้าต่างเริ่มหนาตาเมื่อรถโดยสารขับเข้ามาถึงเขตตัวเมือง พี่วันโน้มตัวมาจูบเบาๆที่ขมับ


              “ใกล้จะถึงเชียงรายแล้วนะ ชินจะกลับบ้านยังไงให้พี่ไปส่งที่บ้านไหม”


              เฮ้อ แล้วผมจะลืมเสียงนุ่มๆของเขาได้ยังไงกันนะ


             “แม่มารับครับ ตอนนี้รออยู่ที่ขนส่งแล้ว”


              “บ้านอยู่ที่ไหน พี่ไปเยี่ยมชินบ้างได้ไหม”


              แน่ะ มุขนี้ คิดจะสานต่อใช่ไหม ผมก็ใช้บ่อยเหอะพี่วัน


              “บ้านของผมอยู่ในป่าในดอยไม่มีแสงสีห่างใกลความเจริญ พี่จะไปได้เหรอ ไกลนะครับ”


               พี่วันยิ้มพราวจนใบหน้าของเขาสว่างแข่งกับแสงตะวันนอกรถ


               “ไม่มีที่ไหนไกลหรอกถ้าเราคิดถึงกัน”


                อื้อหือ

                ถ้าส่องกระจกได้ผมคงเห็นตัวเองหน้าแดง


                “ขอเบอร์โทรหน่อยสิ”


                พี่วันรุกต่อ


               “จะโทรทำไม ขายตรงไม่เอานะ”


                ผมแกล้งห่อปากแล้วส่ายหน้าจนพี่วันต้องดึงจมูกผมอย่างหมั่นเขี้ยวแล้วหัวเราะเบาๆกับความทะเล้นของผม เขามองซ้าย

มองขวาเมื่อเห็นว่าไม่มีใครสนใจจึงแกล้งใช้ฟันขาวขบปลายจมูกของผม


                “พี่จะโทรไปหาชินแล้วบอกว่า มีเวลาให้พี่สักสิบห้านาทีไหมครับ”


                เขาก้มมากระซิบที่หูผม


               “แค่สิบห้านาทีพี่ก็ทำให้ชินมีความสุขได้”


              “พี่วัน ทะลึ่งว่ะ”


              ผมยกแขนอีกข้างที่ไม่ได้ถูกเกาะกุมขึ้นมาเงื้อง่าก่อนชกไปหาคนปากหวาน พี่วันยกมือรับอย่างไม่ยากเย็นนัก คราวนี้ก็เลยถูก

จับไว้ทั้งสองมือผมนั่งหน้ามุ่ยเพราะหมดอิสรภาพ





มีต่ออีกนิด...

[Belove]

ต่อกันตรงนี้...


               “ขอโทษครับชินพี่ไม่กวนตีนแล้ว พี่จะโทรไปสานความสัมพันธ์ของเราต่างหาก”


               “พี่ว่าความสัมพันธ์ของเรามันน่าสานหรือครับ พี่ไม่คิดว่าผมเป็นคนไม่ดีที่ยอมพี่ง่ายๆหรือ”


                อดคิดไม่ได้ว่าเขาอาจจะแค่ฟันผมเล่นเพราะนอนบนรถไม่หลับก็เป็นได้


               “แล้วชินคิดว่าความสัมพันธ์ของเราไม่น่าสานต่อหรือครับ ในเมื่อเรา “เข้า” กันได้ดีขนาดนี้”


               ดวงตาพราวนั่นทำให้ผมต้องหลบตาเพราะเขินจัด


               “ไม่รู้ล่ะ พี่จะจีบชินอย่างจริงจังแล้วบอกเบอร์โทรพี่มาเร็วๆ”


                ผมบอกเบอร์สิบหลักออกไป พี่วันทำตาแป๋วตั้งใจฟัง ผมเลิกคิ้วมองอย่างสงสัย


                “พี่วันไม่จด ไม่เมมเบอร์ของผมในเครื่องเหรอ แล้วจะโทรหาผมได้ไง”


                มุมปากหยักยกยิ้มจนหน้าคร้ามแดดดูอ่อนโยน


                “พี่จำได้ครับ ถ้าเป็นข้อมูลของคนที่สำคัญสำหรับเรา บอกแค่รอบเดียวมันก็บันทึกอยู่ในใจแล้ว”


               โห พี่วัน


                “สุดยอดเลยพี่ ขอยืมมุกนี้ไปจีบสาวหน่อยนะ”


               “ไม่ได้ครับ ชินจีบใครไม่ได้อีกแล้วเพราะชินเป็นแฟนพี่”


                เขาตีขลุมทำหน้าซื่อทั้งที่ผมเห็นว่าเขายิ้มอยู่ในดวงตาเรียวคู่นั้น

           
                รถทัวร์เลี้ยวเข้าที่จอดรถตามกำหนดที่สถานีขนส่งคือเจ็ดโมงเช้านิดๆ ผู้โดยสารที่เหลือทยอยกันเดินลงจากรถ พี่วันดึงมือ

ให้ผมลุกเป็นคนสุดท้าย เขารอจนคนลงหมดรถก็หันหน้ามาขโมยจูบที่ปากผมอีกครั้ง ก่อนที่เราจะเดินลงไปที่ชานชาลา

               เราสองคนยืนเผชิญหน้า สบตาซึ่งกัน  ดวงตาคู่นั้นที่มองมาทอประกายอบอุ่นจนผมไม่กล้าสู้ต้องก้มหน้ามองไปที่แผ่นอก

กำยำ จนได้ยินเสียงคุ้นหูดังขึ้น


               “ชิน ชินเขต”


                ผมหันขวับไปมองพลางยิ้มอย่างดีใจเมื่อเห็นผู้หญิงวัยกลางคนที่ยังงดงามสมวัยในชุดทะมัดทะแมงกึ่งเดินกึ่งวิ่งมาทางผม

ก่อนที่เราจะโผเข้ากอดกันกลม


              “แม่”


               ผมหอมแก้มแม่ นานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้กอดแม่อย่างนี้ แม่ยกมือประคองใบหน้าและดึงผมไปหอมแก้มบ้าง


               “คิดถึงชินจังเลยลูก”


               เราคงจะกอดกันต่อถ้าผมจะไม่นึกขึ้นได้ว่ายังมีอีกคนที่มองผมอยู่ ผมจึงคลายกอดกับแม่แล้วดึงพี่วันเข้าร่วมวงสนทนา


               “แม่ เอ่อ นี่พี่วัน พี่เขานั่งรถทัวร์ติดกับชินมาจากระยอง”


                ผมแนะนำตัวอย่างตะกุกตะกักเพราะไม่รู้ว่าผู้ชายคนนี้เป็นใครด้วยซ้ำ พี่วันยิ้มหล่อเขารีบยกมือไหว้แม่ แต่ก่อนที่เขาจะพูดต่อ

ก็มีผู้ชายคนหนึ่งตัดผมเกรียนใส่เสื้อสีเขียวขี้ม้าเดินตรงมาหาและยืนตรงทำความเคารพเขา พี่วันพยักหน้ารับพลางส่งสัมภาระซึ่งก็มีเป้

บางๆใบเดียวให้ผู้ชายคนนั้นเดินกลับไปรอที่รถยนต์คันหนึ่ง


                “สวัสดีครับคุณแม่ ผม พันตรีวันรบ พิชิตภัย ประจำการอยู่ที่หน่วยรบพิเศษค่ายเม็งรายครับ”


                สุดๆ ไปเลยครับพี่วัน


                  ผมยืนอึ้งเมื่อได้รู้จักพี่วันอย่างเป็นทางการและเพิ่งรู้ว่าเขาเป็นนายทหารชั้นสัญญาบัตร ไม่อยากจะเชื่อว่าเขาติดยศพันตรี

แล้วด้วย แม่ของผมรีบยิ้มกว้างพลางพูดคุยอย่างคนอัธยาศัยดี


                 “อุ๊ย สวัสดีค่ะผู้พัน ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ นี่แม่ชื่อขจีวรรณเป็นแม่ของชินเขตค่ะ เราสองคนแม่ลูกมีรีสอร์ทเล็กๆอยู่ที่ภูชี้ฟ้า ถ้า

จะไปเที่ยวอย่าลืมนึกถึงนะคะ”


                 แล้วแม่ก็ส่งนามบัตรให้เขา พี่วันรีบรับไปด้วยใบหน้ายินดี เขาเหลือบตามองผมอย่างคนที่ได้รับชัยชนะ


               “ไม่ลืมครับ แล้วผมจะไปใช้บริการ อาจจะไปเร็วๆนี้แหละครับ”


                 แม่คุยกับพันตรีวันรบอีกครู่ใหญ่จนผมนึกค่อนในใจที่กลายเป็นคนหมดความหมาย จนกระทั่งแม่เห็นว่าคุยกันนานแล้วเลย

กล่าวจบการสนทนาเขายกมือไหว้แม่


               “แม่ไปรอที่รถนะลูก”


               แม่เดินไปแล้วผมจึงเงยหน้าสบตาคู่นั้นอีกครั้ง พี่วันวางมือบนหัวของผมแล้วโยกเบาๆก่อนที่เราจะหันหลังแล้วเดินจากกัน

               ไม่ต้องมีคำลาเพราะเราต่างรู้ว่านี่เป็นแค่จุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ ผมเดินไปขึ้นรถกระบะโฟวีลคันใหญ่ที่แม่ติดเครื่องรอไว้

แล้วด้วยรอยยิ้ม แม่เหยียบคันเร่งพาผมกลับบ้านที่อยู่บนดอยสูง

                ไม่นานนัก เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เป็นเบอร์ที่ผมไม่เคยเมมไว้โชว์อยู่ที่หน้าจอ

               ผมรู้ว่าใครโทรมา

                กลับบ้านครั้งนี้มีอะไรดีกว่าที่คาดไว้เยอะเลย หรือคุณว่าไงครับ


                                                 TBC


      ปอลิง. เรื่องสั้นใน X-theme ที่ลงในเว็บจบแค่นี้ บทหน้าจะเป็นตอนพิเศษที่ลงในรวมเล่มจ้า


                                                                 

[♥►MAGNOLIA◄♥]

พี่วัน สุดหื่น
ชิน ก็ตอบสนองได้ทุกท่วงท่า
ก็แสดงว่า หื่นกันทั้งคู่
พี่วัน อยู่ค่ายเม็งราย น้องชินอยู่ภูชี้ฟ้า
พี่วัน ได้ไปชี้ฟ้าบ่อยๆ แน่
รีสอร์ตที่ภูชี้ฟ้า อากาศดี  ทิวทัศน์สวย
น่าไปเที่ยว มากกกกกก