หัวข้อ: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ 14/02/62

[Belove]

ต่อกันตรงนี้...



                ช่วงบ่ายหลังจากกินข้าวเที่ยงแล้วผมก็ขับรถไปดูฝายน้ำล้นเล็กๆที่อยู่เลยรีสอร์ทออกไปพร้อมกับนายช่าง แม่เพิ่งจะซื้อที่เพิ่ม

ได้แถวนี้และกำลังจะสร้างบ้านพักเพิ่ม พี่วันทำท่าจะตามมาแต่ติดที่จิ๊บตามติดผมจึงพูดกับเขาด้วยความเข้าใจ


               “ดูแลจิ๊บก่อนก็ได้ครับพี่วัน เดี๋ยวคุณลุงพ่อพี่วันจะเสียเครดิตที่อุตส่าห์ฝากให้ช่วยดูแล”


               “แต่ว่าชิน...”


               “ผมไปทำงานแป๊บเดียว ค่ำนี้ก็เจอกันแล้ว”


               ผมไม่อยากถูกมองว่าเป็นคนหยุมหยิมจึงปล่อยให้พี่วันพาจิ๊บไปเที่ยว จนกระทั่งตอนเย็นเราก็มาเจอกันที่บ้านพักเพื่อกินข้าว

เย็น เมื่ออิ่มกันแล้วก็ดูเหมือนจิ๊บจะเริ่มอิดออดเพราะรู้ว่าพี่วันจะลงไปนอนที่เต็นท์กับผม


               “ขึ้นข้างบนกันเถอะหนูจิ๊บเดี๋ยวจะหนาวกว่านี้ หนูไปนอนห่มผ้าอุ่นๆให้สบายใจนะคะ แม่ให้เขาจัดห้องจัดเตียงให้ใหม่แล้ว”


                แม่เลี้ยงขจีวรรณใช้วิทยายุทธดึงจิ๊บไปจนได้ ผมกับพี่วันจึงช่วยกันหอบผ้าห่มเดินไปที่ลานกว้างซึ่งมีแขกอยู่ไม่มากนัก พวก

นักท่องเที่ยวที่นิยมชมบรรยากาศส่วนใหญ่นิยมกางเต็นท์อยู่บริเวณอุทยานแห่งชาติมากกว่า เราเลือกเต็นท์หลังที่อยู่บนสุดไกลจากคน

อื่น ผมมุดเข้าไปทิ้งตัวลงนอนบนที่นอนฟองน้ำเล็กๆภายในเต็นท์จากนั้นพี่วันก็ตามเข้ามา


              “ชินครับ”


               เมื่อได้อยู่กันสองคนพี่วันก็นอนกอดผมทันที เขาคลุมผ้าห่มผืนหนาให้ผมกับเขาได้ซุกกอดกันอยู่ใต้กองผ้าห่ม


              “เรียกทำไมครับ หรือว่าวันนี้เหงาปากที่ไม่ได้เรียกผม”


               “ขอโทษนะ พี่รู้ว่าชินไม่พอใจแต่พี่จำเป็นจริงๆ ขอแค่พรุ่งนี้อีกวัน”


               สายตาคมเว้าวอนออดอ้อนมีให้ผมเพียงคนเดียวมันทำให้ผมต้องหยิกแก้มพี่วันอย่างมันเขี้ยว


               “ผมรู้ว่าพี่วันเป็นคนยังไง อย่าเป็นห่วงเลยครับผมไม่ใช่คนคิดเล็กคิดน้อยขนาดนั้น”


               “น่ารักที่สุดเลยชิน”


                พี่วันยิ้มออกมาได้เขาวางมือลงบนกรอบหน้าของผมและโน้มมาจูบที่แก้ม ผมปล่อยให้พี่วันจูบได้ตามชอบใจโดยเฉพาะ

อย่างยิ่งเมื่อเขาลงน้ำหนักบนริมฝีปากของผม


               “คิดถึงปากชินจัง วันนี้ไม่ได้จูบกันเลย”


                 ลิ้นหยุ่นๆซุกซนเข้ามาหา ผมเปิดปากรับอย่างไม่เกี่ยงงอนเพราะผมเองก็คิดถึงรสจูบของพี่วันเหมือนกัน เขากระดกลิ้นช้าๆ

ตวัดให้ผมทำตามเพื่อให้เราเกี่ยวพันกันอยู่ในช่องปาก มือสากเย็นเพราะอากาศเย็นจัดดึงเอวของผมเข้าไปหาพลางสอดเข้ามาในสเวต

เตอร์ไหมพรมของผมแล้วลูบไล้ไปมา


               “ตัวชินอุ่นจังครับ”


                เขากระซิบเมื่อถอนลิ้นออกมา ปลายลิ้นนั้นลากไปที่ติ่งหูแล้วขบเบาๆช่วยให้เสียวซ่านจนต้องเบียดกายเข้าหา อากาศเย็นจน

ได้ยินเสียงน้ำค้างตกใส่หลังคาเต็นท์เป็นระยะ หากแต่เรากลับอบอุ่นอยู่ในอ้อมกอดของกันและกัน

                 พี่วันลูบไล้อยู่บนตัวของผมจนมือของเขาหายเย็น นิ้วสากขยับสูงไปที่ยอดอกของผมและขยี้มันด้วยปลายนิ้ว ผมสูดปาก

เบาๆเมื่อร่างกายกำลังถูกปลุกด้วยฝีมือแสนชำนาญ พี่วันเลิกเสื้อสเวตเตอร์ของผมขึ้นแล้วมุดหัวเข้าไปในเสื้อเพื่อที่เขาจะลงลิ้นใส่ลาน

นมของผมจนชุ่มฉ่ำ


                    “อื้อ พี่วัน”


                ได้แค่ครางเบาๆเพราะกลัวเสียงจะดังไปถึงแขกที่มาพักแม้ว่าจะอยู่ไกลออกไป ยามค่ำคืนแสนเงียบบนดอยสูงแม้แต่เสียงลม

พัดก็ยังชัดเจน แต่พี่วันก็ยังไม่หยุดเขาลงทั้งลิ้นทั้งปากลงไปจนผมต้องรีบกัดฟันไว้แน่น


             “เดี๋ยวแขกได้ยินนะครับ”


               “เบาๆนะครับเมียจ๋า พี่สัญญา”


                 เสียงของพี่วันกระเส่าอยู่ตรงหน้าท้อง มันเป็นคำสัญญาที่ผมไม่อยากจะเชื่อเท่าไหร่ เขาดึงกางเกงผ้าสำลีที่ผมใส่นอนออก

จนร่นอยู่ตรงต้นขาก่อนจะปลุกเจ้าลูกชายของผมให้ตื่นขึ้นมาด้วยนิ้วมือ พี่วันขยับตัวลงต่ำแล้วแนบแก้มไปกับมัน เขาจูบไล่ขึ้นมาช้าๆ

และกลืนกินมันในที่สุด


               “อ๊า พี่วัน เสียวครับ”


                ว่าจะไม่ให้หลุดเสียงแล้วแต่ก็อดไม่ได้ พี่วันยืดกายขึ้นถอดเสื้อแจ็คแก็ดทหารตัวหนาออกทิ้งอย่างไม่สนอากาศหนาวอีกต่อ

ไป จากนั้นเขาก็เอนกายลงนอนหงายอีกครั้งและจับผมให้คว่ำอยู่ด้านบน เขาพลิกตัวผมให้กลับหัวสลับกับเขา

                 ท่อนเนื้อของผมจ่ออยู่ตรงปากของพี่วัน ส่วนท่อนเนื้อของพี่วันก็อยู่ตรงหน้าของผม พี่วันคว้าเจ้าลูกชายของผมยัดเข้าไปใน

ปากของเขา ผมเผลอปล่อยเสียงอีกครั้งก่อนจะหยุดเสียงตัวเองด้วยการใช้ท่อนลำที่ผงาดอยู่ตรงหน้านั่นเอง เสียงครางพลันหมดไปจน

เหลือแต่เสียงสูดหายใจแข่งกันรวมถึงเสียงที่เราต่างก็ใช้ปากและลิ้นจัดการกับอีกฝ่ายอย่างไม่ยอมแพ้กันสักนิด


                “อา ชิน เก่งมาก”


               พี่วันทนไม่ไหว เขาครางต่ำออกมาก่อนจะคายท่อนเนื้อของผม เขาเปลี่ยนเป้าหมายมาใช้มือแหวกบั้นท้ายของผมให้แยก

จากกันและละเลงลิ้นไปกับรูจีบของผมทันที ผมสูดลมเข้าปากด้วยความเสียวซ่านและระบายมันลงไปกับท่อนเอที่ยังคับปากจนน้ำลาย

ใสไหลเปียกชุ่มโชก


                 “ชิน พี่ไม่ไหวแล้ว ขอกดชินนะครับ เงียบๆจริงๆเชื่อพี่นะ”


                 ไม่รอคำตอบจากผมเมื่อพี่วันเปลี่ยนท่าจับผมให้พลิกกายกลับมาหันส่วนหัวมาหาเขาและนอนหงายอยู่บนลำตัวของพี่วัน

มือแกร่งจับต้นขาของผมแยกออกจากกันก่อนที่เขาจะดันเจ้าโลกมหึมาเข้ามาในช่องทางที่เขาละเลงน้ำลายไว้จนเปียกชื้น ผมกลั้น

หายใจรับมันเข้ามาได้จนหมดและใช้ฝ่ามือยันไว้กับพื้นเมื่อพี่วันเริ่มขยับตัวเข้าออกช้าๆ


               “อื้อ พี่วันเบาๆ”


                 ผมกัดฟันเตือนทั้งที่อยากให้พี่วันแรงกว่านี้ ดูเหมือนพี่วันจะรู้ใจ เขาปล่อยขาของผมให้ยันตั้งหลักกับพื้นขนานมือทั้งสอง

ข้าง เมื่อผมตั้งตัวจนได้มุมได้องศาแล้ว พี่วันก็จัดการเด้งเอวเข้าใส่รัวๆ เขาระวังไม่ให้สะโพกของเขามาชนกับบั้นท้ายจนเกิดเสียง ตอนนี้

ผมแทบไม่รู้สึกถึงความหนาวเย็นของอากาศเลยสักนิด


                “โอย ซี้ดดด เสียวชิบ”


                 พี่วันกัดฟันแน่นเมื่อช่องทางของผมเปิดรับเต็มที่ เขารัวด้วยความเร็วร้อยยี่สิบครั้งต่อนาทีจนผมหน้ามืดไปหมด หน้าท้อง

ของผมสะเทือนเพราะความเป็นชายของพี่วันกระทุ้งเข้าออกสลับซ้ายขวาอยู่ภายในจนใกล้จะระเบิด


                “พี่ชิน อีกนิดพี่ อีกนิด”


                   ผมเม้มปากแน่นพร้อมกับกดเอวรับ มือข้างหนึ่งคว้าเจ้าลูกชายตัวเองไว้เพราะสวรรค์อยู่ใกล้แค่เอื้อม ผมรูดรั้งมันด้วยความ

อึดอัดจนกระทั่งน้ำคาวขาวขุ่นพุ่งวาบออกมาความอึดอัดทั้งหลายก็หมดไปอย่างสิ้นเชิง ผมตาลอยคว้างพลางหอบหายใจหนักหน่วง พี่

วันคำรามเบาๆเขาแหวกแก้มก้นของผมให้กว้างรัวเร็วยิ่งกว่าเดิม และเมื่อเขาดึงท่อนลำนั้นออกน้ำนมขาวขุ่นก็ฉีดออกมาใส่รูจีบภายนอก

ของผมทันที

                  ผมทิ้งกายนอนทับอยู่บนลำตัวของพี่วันอย่างหมดแรง เมื่อหลับตาลงก็มองเห็นดวงดาวระยิบระยับอยู่บนเปลือกตา พี่วันดึง

หน้าผมไปจูบและคว้าผ้าห่มมาคลี่คลุมบนตัวของผมทั้งที่เรายังอยู่ในท่าเดิม ผมนอนหลับไปโดยมีร่างกายของพี่วันเป็นที่นอนแสนนุ่ม

ท่ามกลางอากาศหนาวของขุนเขาที่โอบล้อมอยู่



                                                                 TBC


                                                ทำโพลด้านบนให้มั่งเน้อ

                                     

[lizzii]

ขุ่นแม่วินมากกกกกก

[♥►MAGNOLIA◄♥]

จิ๊บ กล้ามาก พยายามเหลือล้น
ทั้งที่เขาประกาศโต้งๆ ว่ามีแฟนแล้ว
และใครเป็นแฟน งง กับชี
พรุ่งนี้จะมีอะไรตามมาอีกเนี่ย
       
 

[MayA@TK]

จิ๊บแบบว่าไปพักผ่อนอยู่ท่ามกลางธรรมชาติแถวนั้นไม่มีกบเขียดมั่งหรือไง
ถ้าเห็นก็ขอยางมาบ้างนะ จะได้สะกดคำว่าอายเป็นบ้าง

 

[farfarneenee]

คัดไม้คัดมืออยากตบอี่จิ๊บแทนจังเลยค่ะ!!!! 

[sirin_chadada]

อยากรู้จังว่าอะไรหนอที่จะทำให้จิ๊บล่าถอยจากพี่วันได้

[Freja]

ว่าที่พ่อผัวให้ท้ายอยู่ ชะนีถึงได้พยายามจนออกนอกหน้าไง

[Coffeeblack]

ไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ไหน

และสถานที่ไหน พี่วันน้องชินก็เลิฟๆกันได้!!!

 

[Jibbubu]

ใจกล้าหน้าด้านจริงนะคะคุณจิ๊บนี่ รู้ทั้งรู้ว่าพวกเขาเป็นแฟนกันยังจะเข้ามายุ่งอีก

[❣☾月亮☽❣]

   ยิ่งพยายามจะเงียบนี่แหละ อื้อหือ
ปล่อยชะนีกลับสู่ป่าทีเถอะค่ะ

[patee]

ชะนีจิ๊บชักจะเรื่องเยอะ

[Silvan]

ฟิน55555

[tukkata bambola]

นางคิดว่าแบ็คนางใหญ่นางเลยกล้าแต่เสียใจด้วยค่ะกล้าหน้าด้านแค่ไหนก็แพ้เมียตัวจริงนะคะ ตัวปลอมอย่างหล่อนน่ะหลบไปไม่มีใครเขาต้อนรับหรอกย่ะชิ้วชิ้ว

[tangMa]

คู่นี้นี่เองที่ทำให้อากาศเมืองไทยหนาวไม่สุดซักที
 

[ฟุยุโกะ]

หมั่นไส้ชะนีน้อยเบาๆ มีวิธีไหนบ้างจะไล่ชะนีกลับป่า
น้องชินกับพี่วันยังหวานเรียกเลือดเหมือนเดิม

[yymomo]

    แอบขัดใจกับพ่อผัวจริงๆ  มีการแอบยืมมือลูกเพื่อนด้วย   ไม่ขัดขวางเองสิแต่ก็ขัดกลายๆสินะ 

เดี๋ยวจะให้  ท่าน  ผบ. ตบคว่ำเลยดีมั้งตาแก่นิ 


ตอนหน้าจับนังชะนี   ไปขึงไว้แล้วให้น้องชินโยกพี่วันโชว์นางให้อกแตกตายไปเลย  เอาให้รู้แรดรู้ชะนีไปเลยว่า น้องวันน่ะเด็ดแซ่บจนนางเทียบไม่ได้   

[TachibanaRain]

ฮ่าๆๆๆโอ้ยยยชอบคุณนายแม่ จัดว่าเด็ด 

[minenat]

เสียงนกร้องรำคาญ นกต่อไปไปนางจิ๊บ

[zombi]

น้องจิ๊บมองหาเป้าหมายใหม่เถอะ
คู่นี้เขารักกัน กินกันตลอด

[Belove]

                                                                     ผมกำลังจะกลับบ้าน

                                                                              บทที่ 13


               “กรี๊ดดด!”


               ผมสะดุ้งสุดตัวจากการหลับสนิทเมื่อได้ยินเสียงอุทานเป็นการปลุก งัวเงียเพราะเมาขี้ตาผงกหัวขึ้นมองก็ยิ่งตกใจเมื่อเห็นว่า

เจ้าของเสียงร้องคือจิ๊บนั่นเอง มันทำให้ผมต้องรีบกวาดสายตาสำรวจตัวเองและพี่วันและก็ถอนหายใจโล่งอกที่พี่วันจัดการดึงกางเกง

คืนให้ผมแล้วจึงไม่ได้โป๊เปลือยอะไร เพียงแค่เรานอนกอดก่ายกันอยู่ในเต็นท์โดยที่ผ้าห่มหลุดลุ่ยและมีจิ๊บที่โผล่หน้าอยู่ตรงทางเข้า

เต็นท์ด้วยสีหน้าเหมือนตกใจสุดขีดที่มองเห็นผมกับพี่วันนอนกอดกัน


               “อะไรกันครับจิ๊บ”


               พี่วันส่งเสียงเข้มกว่าเคย ใบหน้าคมของเขาไม่มีร่องรอยงัวเงียเหมือนผม คงเป็นเพราะพี่วันเป็นทหารจึงคุ้นชินกับการตื่นตัว

อยู่เสมอ และยิ่งเขาส่งสายตาปรามใส่จิ๊บก็รีบยิ้มเจื่อนทันที


                “จิ๊บขอโทษค่ะ ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ใครจะนึกว่าจะเจอผู้ชายนอนกอดกันกลางป่ากลางดอยอย่างนี้”


               “จิ๊บ!”


               คราวนี้พี่วันย่นหัวคิ้วใส่ด้วย ผู้หญิงที่มาส่องผู้ชายนอนกอดกันจึงรีบลุกขึ้นหนีหน้าจากประตูเต็นท์ทันที พี่วันถอนหายใจหนัก

สีหน้าของเขาไม่ดีนักเมื่อหันมาฝืนยิ้มให้ผม


               “เราออกไปจากเต็นท์กันเถอะครับชิน ขอโทษที่ทำให้เกิดเรื่องนี้ขึ้น”


               เขาขอโทษในสิ่งที่ตัวเองไม่ได้เป็นคนก่อคงเพราะรู้ว่าผมรู้สึกเช่นไร ผมรีบยิ้มให้เขาและปัดเป่าความไม่พอใจออกไปทันที

เพราะไม่อยากให้พี่วันไม่สบายใจมากไปกว่านี้ และรีบออกจากเต็นท์ไปยืนบิดขี้เกียจอยู่ด้านนอกท่ามกลางอากาศเย็นแม้ว่าจะผ่านปีใหม่

ไปเป็นเดือนแล้วแต่บนดอยก็ยังปกคลุมไปด้วยหมอกและความหนาว พี่วันออกจากเต็นท์ตามมาติดๆและมายืนเคียงข้างอยู่ด้านนอกโดย

มีจิ๊บยืนหน้ามุ่ยรออยู่

               ก้มหน้ามองนาฬิกาข้อมือจึงรู้ว่าตอนนี้ตีห้า แขกในรีสอร์ทยอยกันออกมาเพื่อจะขึ้นรถที่จัดสำหรับไปส่งที่ภูชี้ฟ้าเพื่อชม

พระอาทิตย์ขึ้น ผมหันไปหาจิ๊บพร้อมรอยยิ้มที่คิดว่าหล่อที่สุดแล้วเอ่ยทักตามมารยาทที่ดีที่แม่เลี้ยงขจีวรรณสอนมา


                “ตื่นเช้าจังเลยครับจิ๊บ เอ๊ะ หรือว่านอนไม่หลับเพราะแปลกที่”


               จิ๊บยิ่งหน้าง้ำมากขึ้นอีกเมื่อผมถามเสียงใส ผมเดาว่าจิ๊บคงนอนไม่หลับจากรอยย่นใต้ดวงตา และเมื่อถึงเวลายามเช้าตรู่จึงรีบ

ลงมาจากบ้านจนมาพบผมกับพี่วันนอนกอดกันอยู่ เป็นโชคดีของจิ๊บที่ไม่ได้มาเห็นฉากรักของเราเมื่อคืนที่ผ่านมา


               “ก็หลับสนิทดีนี่คะชิน ไม่เห็นจะมีอะไรเลย ไหนว่าจะพาไปเที่ยวภูชี้ฟ้าไงล่ะ จะไปกันหรือยัง”


               น้ำเสียงนั่นแข็งขึ้นระดับบวกสิบเมื่อจิ๊บพูดกับผม พี่วันรีบเอ่ยขัดจังหวะทันที


               “จิ๊บไปรอที่รถก่อนนะครับ ขอให้พี่กับชินล้างหน้าแปรงฟันแล้วจะรีบตามไป”


               เพราะเป็นคำสั่งของพี่วันจิ๊บจึงเดินเชิดหน้าไปยังรถโฟวีลของพี่วัน ผมได้แต่ส่ายหน้าก่อนจะเดินตรงไปยังห้องน้ำสำหรับคน

เช่าเต็นท์แล้วล้างหน้าแปรงฟันจนสดชื่นจึงได้เดินไปที่รถ พี่วันขึ้นไปที่ตำแหน่งคนขับและทันใดนั้นสาวจิ๊บก็ชิงตัดหน้าผมขึ้นไปนั่งเคียง

คู่กับพี่วันแล้วเชิดหน้าขึ้นปล่อยให้ผมยืนงงและก้าวขึ้นไปนั่งด้านหลังพร้อมกับความเอ๋อนั่นเอง

               ดูเหมือนจิ๊บจะยังไม่ยอมตัดใจและยิ่งจุดชนวนสงครามให้บังเกิด

                พี่วันใช้ปลายฟันขบริมฝีปากตัวเองไว้และขับรถออกไป นั่นเป็นท่าทางเวลาเขาไม่พอใจอะไรมากๆที่ผมเคยสังเกต แต่เขาก็

ไม่ได้พูดอะไรรวมถึงผมกับจิ๊บด้วย เราปล่อยให้ความเงียบเข้าปกคลุมบรรยากาศที่แสนดีในยามเช้าจนกระทั่งถึงภูชี้ฟ้าพวกเราจึงลงจาก

รถ

               ภูชี้ฟ้าในตอนนี้คราคร่ำไปด้วยนักท่องเที่ยวที่กำลังเดินฝ่าความหนาวขึ้นไปบนยอดดอยไม่เหมือนครั้งแรกที่ผมกับพี่วันมา

ด้วยกันที่ไม่มีใครเลยนอกจากเราสองคน พี่วันหันไปทำหน้าเคร่งใส่จิ๊บ


               “จะไปก็รีบหน่อยนะครับจิ๊บ”


               “พี่วัน เดี๋ยวสิคะรอจิ๊บด้วย”


               จิ๊บรีบจ้ำอ้าวตามพี่วันไปทันที ผมส่ายหน้าอย่างนึกรำคาญผู้หญิงคนนี้เต็มทีแต่ก็จำเป็นต้องเดินตามทั้งคู่ไปบนยอดดอย

ตลอดทางจิ๊บเอาแต่วอแวอยู่กับพี่วันในขณะที่เขาก็คอยหันมาชำเลืองมองผมด้วยความเป็นห่วงจนถึงยอดดอย จิ๊บจึงได้เบนความสนใจ

จากพี่วันไปได้บ้างเมื่อดวงอาทิตย์ส่องแสงอยู่ที่ริมขอบฟ้าแล้ว พี่วันหันมาหาผมพร้อมกับสอดมือใหญ่เข้ามาประสานมือกับมือของผม


               “ชินจำได้ไหมครับที่พี่เคยบอกรักชินหลังป้ายภูชี้ฟ้า”


               เขากลับมาเป็นพี่วันคนเดิมสำหรับผม ใบหน้านั้นอ่อนโยนและน้ำเสียงออดอ้อนยามเอ่ยกระซิบคำหวาน


               “พี่ยังจำได้เสมอว่าเรามีความสุขกันแค่ไหน อันที่จริงพี่อยากจะหาโอกาสบอกรักกับชินที่นี่อีกสักครั้งแต่คงต้องรอให้หมด

หนาวก่อน แล้วเราค่อยมากันใหม่”


               “หื่นว่ะพี่” ผมหัวเราะเป็นครั้งแรกในวันนี้


               “ผมก็เห็นพี่บอกรักผมได้ทุกสถานที่ไม่ใช่หรือครับ”


               พี่วันอมยิ้ม ดวงตาวาววามสะท้อนแสงอาทิตย์ที่กำลังเปล่งประกายสีส้มสดใสทะลุทะเลหมอกขึ้นมา


               “บางทีก็อยากมาซ้ำรอยเดิมๆบ้างไงครับชิน เราจะได้ระลึกความหลังของเรา”


               “พี่วันคะ”


               ให้ตายสิ เสียงแม่งโคตรทำลายบรรยากาศจริงๆ


               “พระอาทิตย์ขึ้นสวยมากเลยค่ะ ถ่ายรูปให้จิ๊บหน่อยนะคะ”


               จิ๊บตรงเข้ามาแล้วส่งโทรศัพท์มือถือให้พี่วันรับไป เขาฝืนยิ้มก่อนจะถ่ายรูปให้จิ๊บพักหนึ่ง จากนั้นจิ๊บก็หันมายิ้มให้ผมและดึง

มือถือคืนจากพี่วันมาส่งให้ผม


               “รบกวนชินถ่ายรูปจิ๊บคู่กับพี่วันหน่อยนะคะ จิ๊บจะส่งไปให้พ่อของจิ๊บดู”


               ผมนี่จี๊ดขึ้นสมองเลยฮะ


               กัดฟันยกมือถือถ่ายรูปให้ตามความประสงค์ทั้งที่ใจนับหนึ่งแทบจะไม่ถึงสิบอยู่แล้ว พี่วันฝืนยิ้มมาทางจอมือถือขณะที่ผมกด

ชัตเตอร์รัวๆและส่งคืนให้เจ้าของ


               “หวังว่าพ่อของจิ๊บคงจะดีใจนะครับที่เห็นจิ๊บกับพี่วันถ่ายรูปด้วยกัน พี่วันครับ ผมไปรอที่รถนะ ถ้าพี่กับจิ๊บชมดวงอาทิตย์บน

ยอดดอยจนหนำใจแล้วก็ตามลงไปนะครับ”


               “ชิน เดี๋ยวสิครับ”


                 ผมสะบัดหน้าหนีไปทันทีและเดินจ้ำอ้าวลงดอยไปพร้อมกับนักท่องเที่ยวที่ทยอยกลับกันแล้ว ไม่สนใจว่าพี่วันจะพูดอะไรกับ

จิ๊บอีกเพราะตอนนี้องศาความร้อนของผมกำลังละลายไอหมอกจนกลายเป็นควันปุดๆ ผมท่องไว้อย่างเดียวว่าผู้ชายต้องไม่ทำร้ายผู้หญิง

ทั้งวาจาและการกระทำ

                  ผมยืนหัวร้อนอยู่ที่รถของพี่วัน รออยู่ไม่นานนักก็เห็นพี่วันเดินนำจิ๊บลงมาจากหางตา สีหน้าของพี่วันไม่สบายใจนักดูเหมือน

เขาอยากจะพูดอะไรสักอย่างกับผมแต่ก็ตัดใจไม่พูด พี่วันปลดล็อกประตูรถและทันทีจิ๊บก็ทำท่าจะเปิดประตูข้างคนขับแต่ก็ต้องชะงักเมื่อ

พี่วันพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบบนใบหน้าเคร่งขรึม


                     “จิ๊บครับ ให้ชินนั่งหน้าบ้างนะครับ พี่ว่าจิ๊บนั่งเบาะหลังให้สบายดีกว่า”


                     ความร้อนถ่ายเทจากร่างกายของผมไปยังจิ๊บแทนแล้วครับท่านผู้ชม

                    จิ๊บเม้มปากแน่น สายตาของเธอบ่งบอกถึงความไม่ได้ดั่งใจก่อนจะก้าวมายังประตูด้านหลังเปิดปิดประตูดังปังอย่าง

กระแทกกระทั้น ผมก้มหน้าอมยิ้มเมื่อพี่วันออกโรงเช่นนี้แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกไปและก้าวขึ้นรถนั่งคู่กับพี่วันด้วยอารมณ์ที่ดีขึ้นมาบ้าง

พวกเราเดินทางกลับรีสอร์ทโดยปราศจากบทสนทนาจนกระทั่งพี่วันจอดรถอยู่ที่ลานจอดรถจิ๊บก็รีบเปิดประตูลงไปยืนด้านล่างอย่าง

รวดเร็ว


                       “พี่วันคะ จิ๊บอยากไปเที่ยวที่อื่นอีกพี่วันพาจิ๊บไปได้ไหมคะ”


                      จิ๊บถลาเข้ามาเกาะแขนเมื่อผมและพี่วันลงมาจากรถ พี่วันมองหน้าจิ๊บและหันมาหาผม


                        “ชินจะไปไหนหรือเปล่าครับ”


                       “คงต้องไปดูพื้นที่ตรงฝายน้ำล้นน่ะครับพี่วัน เดี๋ยวตอนสายๆช่างจะมาปรับพื้นที่”


                       ผมบอกกล่าวเสียงเรียบพี่วันพยักหน้ารับและหันกลับไปหาจิ๊บอีกครั้ง


                    “พี่คงต้องไปช่วยงานชินเขาน่ะครับ จิ๊บอยู่เที่ยวในรีสอร์ทไหม หรือจะให้พี่ฝากจิ๊บไปกลับวันเดย์ทริปแล้วกลับไปในเมือง

พร้อมกันตอนเย็น


                   “ทำแบบนั้นแล้วจิ๊บจะมาที่นี่เพื่ออะไรคะ”


                    จิ๊บส่งเสียงดังอย่างปรอทแตก สีหน้าขุ่นเคืองยามมองพี่วันสลับกับผม


                  “จิ๊บอยากไปเที่ยวกับพี่วันอยากให้พี่วันเทคแคร์ถึงได้มากับพี่วันด้วย อย่าลืมนะคะว่าครอบครัวของเราสนิทกันตั้งแต่เด็ก

ทำไมพี่วันจะต้องเอาใจชินคนเดียวด้วย”


                   “เพราะชินเป็นแฟนพี่”


                  ไม่กี่ครั้งนักที่ผมเห็นพี่วันทำหน้าดุ และนี่คืออีกครั้ง เขามองจิ๊บอย่างเหลืออด


                  “พี่ไม่เถียงว่าครอบครัวเรารู้จักกันมานานและพี่ก็เอ็นดูจิ๊บเหมือนน้องสาวคนหนึ่ง แต่จิ๊บก็ควรจะรู้ลิมิตตัวเองว่าอะไรควร

อะไรไม่ควร”


                  “พี่วันด่าจิ๊บว่าไม่มีมารยาทงั้นหรือคะ พี่วันเห็นชินดีกว่าจิ๊บหรือคะ”


                   จิ๊บกำมือแน่นราวกับเด็กที่ถูกขัดใจ เธอหันมามองผมด้วยสายตาเหยียดหยาม


                    “รู้หรือเปล่าว่าคุณพ่อของพี่วันน่ะเขาอยากให้เราได้แต่งงานกันเขาถึงได้ช่วยให้จิ๊บย้ายมารับตำแหน่งที่นี่ ไม่งั้นจิ๊บจะมา

ทำไมที่จังหวัดชายแดนแบบนี้ พี่คบกับชินก็ได้แค่นี้แหละ มันไม่มีทางจะทำอะไรได้มากกว่านี้หรอก ผู้ชายด้วยกันจะมาช่วยเชิดหน้าชูตา

ให้สมเกียรตินายทหารอย่างพี่ได้ยังไง แต่ถ้าเป็นจิ๊บพี่จะได้มันทั้งหมด”


                      “มากไปแล้วนะจิ๊บ เธอไม่มีสิทธิ์มาพูดกับชินแบบนี้”


                     “ทำไมจะไม่ได้คะพี่วัน นี่ดุจิ๊บเหรอ จิ๊บจะโทรหาคุณพ่อพี่วันเดี๋ยวนี้เลย”


                     “พอเถอะครับทั้งคู่เลย”


                      ผมส่งเสียงอย่างหมดความอดทน ผมมองจิ๊บที่กำลังยกมือถือขึ้นมาสลับกับพี่วันและพยายามสะกดความโมโหไว้ให้ได้

มากที่สุด


                   “แม่ของผมสอนให้ผมให้เกียรติผู้หญิง ผมก็ทำอย่างที่แม่สอนมาตลอดแต่ผมว่าเราควรจะให้เกียรติผู้หญิงที่กระทำตัว

เหมาะสมแก่เกียรติของตัวเองมากกว่า และวันนี้ผมขอบอกว่าจิ๊บทำตัวให้ตัวเองไร้เกียรติมากๆที่มายุ่งกับคนที่มีคนรักอยู่แล้วอย่างพี่วัน

ซึ่งเป็นแฟนของผม”


                    “ชิน!”


                    ผมไม่สนใจเสียงกรี๊ดของจิ๊บที่เรียกความสนใจจากแขกคนอื่นที่เดินผ่านให้หันมามอง ผมตวัดสายตาไปหาพี่วันและกด

เสียงให้เรียบที่สุดเมื่อเอ่ยกับเขา


                  “จัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อยนะครับพี่วัน ถ้าเรื่องแค่นี้ยังจัดการไม่ได้แสดงว่าพี่คงไม่มีทางที่จะแก้ปัญหาอื่นๆได้”


                   พูดจบผมก็กระแทกเท้าก้าวยาวๆไปยังรถกระบะคันเก่าของรีสอร์ทแล้วสตาร์ทเครื่องขับออกไปอย่างรวดเร็วและไม่ได้หัน

ไปมองอีกว่าพี่วันจะทำอย่างไรกับจิ๊บ ผมพาความขุ่นเคืองของตัวเองไปยังฝายน้ำล้นทั้งที่ยังไม่ถึงเวลานัดกับช่างและเดินตรงไปยืนอยู่

ริมลำธารเพื่อให้เสียงสายน้ำและความชุ่มฉ่ำเย็นของบรรยากาศลดความโกรธลงไปบ้าง สักพักก็ต้องสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์มือถือ

และเมื่อล้วงออกมาจากกระเป๋ากางเกงจึงรู้ว่าคุณแม่ของพี่วันโทรมาหา





มีต่ออีกนิด..

[Belove]

ต่อกันตรงนี้...



                  “สวัสดีครับคุณหญิงแม่”


                   “ชินหรือลูก” แม่ของพี่วันยังเอ็นดูผมเสมอ “แม่รู้เรื่องแม่จิ๊บแล้วนะลูก แม่ขอโทษแทนพ่อด้วยนะชินอย่าโกรธพ่อเลยนะ

ลูก”


                   ผมฝืนยิ้มกับโทรศัพท์ อันที่จริงก็เข้าใจความรู้สึกของทุกคน คุณพ่อพี่วันเป็นถึงนายทหารระดับนายพล เขาคงอยากจะ

ให้ลูกชายเจริญรอยตาม และถ้าหากพี่วันได้คบกับจิ๊บอย่างที่คุณพ่อต้องการ อนาคตของพี่วันก็คงจะไปไกลจนฉุดไม่อยู่


                   “ผมไม่ได้โกรธครับคุณหญิงแม่ ผมเข้าใจ”


                    “ดีแล้วล่ะลูก นี่แม่ก็ดุพ่อไปแล้วว่าทำอะไรไม่ยั้งคิด ก็รู้อยู่ว่าครอบครัวนั้นเขาเจ้ายศเจ้าอย่างแค่ไหน ถ้าได้แม่จิ๊บมาเป็น

สะใภ้แม่คงปวดหัวตาย สู้ชินก็ไม่ได้ แล้วก็อย่าโกรธอย่าเคืองพี่วันนะลูกนะแม่ขอร้อง”


                   คุณหญิงแม่คุยกับผมอีกพักหนึ่งจนผมอารมณ์ดีขึ้นมาก อย่างน้อยก็ยังมีแม่ของพี่วันที่เป็นกำลังใจให้ผม วางหูจากแม่พี่วัน

สักพักผมก็ได้ยินเสียงรถโฟวีลดังเข้าหู ผมรีบปั้นหน้าบึ้งและเชิดหน้ามองน้ำในลำธารโดยไม่สนใจเสียงฝีเท้าที่ก้าวเข้ามาใกล้และยืน

ข้างๆผม


                  “ชิน ชินครับ”


                 เสียงของพี่วันง้องอนเต็มที่ แต่ผมก็ยังยืนเฉยไม่ยอมหันไปมองเขาจนพี่วันต้องดึงผมเข้าไปกอด


                 “ชินครับ อย่าทำหน้าบึ้งใส่พี่สิครับ พี่ใจคอไม่ดีเลย”


                “ปล่อยครับพี่วัน” ผมพูดเสียงแข็งและยกมือดันอกของเขาไว้ “ผมไม่อยากเป็นตัวฉุดรั้งอนาคตของใคร”


                 “ชินไม่ได้ฉุดรั้งอนาคตพี่ แต่พี่เลือกชินให้สร้างอนาคตไปพร้อมกัน”


                   “ไปถามคนที่เขาอยากสร้างอนาคตกับพี่สิครับ เขาคงรออยู่”


                   “ไล่กลับไปแล้วครับ แล้วก็รีบมาง้อเมีย ชินครับดีกันนะครับ”


                      น้ำเสียงของพี่วันออดอ้อนออเซาะจนผมเริ่มจะใจอ่อน แต่ผมไม่อยากจะให้เขาได้ใจมากตอนนี้


                     “ปล่อยผมครับพี่วัน ถ้าไม่ปล่อยผมจะผลักพี่ลงน้ำเดี๋ยวนี้เลย”


                     พี่วันไม่ยอมแพ้ เขาเหนี่ยวรั้งผมไว้จนต้องออกแรงผลักพี่วันด้วยแรงทั้งหมดที่มี  พี่วันเสียหลักเพราะไม่คิดว่าผมจะพยศ

จนกระทั่งเขาหงายหลังลงไปในลำธารเสียงดังตูม ผมมองแล้วก็ต้องกลั้นยิ้มเมื่อเห็นเขาเปียกมะล่อกมะแล่ก


                   “ชิน นี่แกล้งพี่ใช่ไหม เด็กบ้า เดี๋ยวพี่จะจัดการให้หายดื้อเลย”


                 “เฮ้ย อย่านะพี่วัน”


                      ตูม!!


                      ผมถูกกระชากปลายเท้าจนล้มก้นจ้ำเบ้า พี่วันลากขาผมลงไปในน้ำที่สูงแค่เอวแล้วดึงผมเข้ามากอดในขณะที่ผม

พยายามดิ้นหนี ฝ่ามือใหญ่เหนี่ยวรั้งผมไว้ในอ้อมกอดและปล้ำจูบอย่างรู้จักร่างกายของผมจนในที่สุดผมก็ต้องยอมแพ้อ่อนระทวยอยู่ใน

อ้อมกอดนั่น ร่างใหญ่รั้งเอวของผมเข้าหาให้ท่อนล่างของเราเสียดสีอยู่ภายใต้ความเย็นของน้ำ พี่วันลดฝ่ามือลงไปและบีบเค้นเจ้าปลา

ช่อนของผมที่หลับอยู่ให้ดิ้นอยู่ในมือของเขา


                “หายโกรธพี่หรือยังครับคนเก่ง”


                  พี่วันกระซิบข้างหู มือสากปลดกระดุมกางเกงยีนส์ของผมและกระชากลงจนพ้นบั้นท้าย เขาขยำก้นของผมอย่างมันมือ


                   “แล้วจิ๊บล่ะครับ”


                    แสร้งเสียงแข็งไปอย่างนั้นเองทั้งที่ตอนนี้ผมหายใจกระเส่าอยู่กับรสจูบของพี่วัน เจ้าปลาช่อนของพี่วันกำลังจู่โจมอยู่กับ

ท่อนขาของผม สายน้ำเย็นไหลเอื่อยอยู่ระดับเอวยิ่งทำให้ความตื่นตัวมีมากขึ้น พี่วันรีบปลดกางเกงของเขาลงและปล่อยปลาช่อนออกมา

ว่ายน้ำคู่กันกับผม


                      “พี่บอกจิ๊บไปว่าไม่เคยเห็นจิ๊บเป็นอย่างอื่นนอกจากน้องสาว และถ้าหากจิ๊บยังไม่เลิกมาวอแวพี่กับชินให้ผิดใจกันอีก

แม้แต่ความเป็นพี่น้องก็จะไม่เหลือ แล้วพี่ก็ให้คนงานขับรถไปส่งจิ๊บในเมืองทันที ชินพอใจกับการแก้ไขปัญหาของพี่หรือยังครับ หาย

งอนเถอะนะ พี่กลัวเมียดุจะแย่อยู่แล้ว”


                    ผมยิ้มให้เขาแทนคำตอบ พี่วันรีบจูบผมอย่างยินดีก่อนจะจับผมยืนหันหลังให้เขาและใช้มือแหวกบั้นท้ายของผมออก เจ้า

ปลาช่อนตัวใหญ่ซุกไซ้หาถ้ำก่อนที่มันจะผงกหัวอยู่กับช่องทางและมุดหน้าเข้ามา


                  “ให้พี่ง้อชินนะครับ”


                  ปลาช่อนมุดถ้ำอยู่ในน้ำขณะที่ผมหันหน้ากลับไปให้พี่วันได้บดจูบเร่าร้อนผิดกับบรรยากาศหนาวในยามสายของวัน ผม

เอียงคอให้พี่วันได้ขบเม้มลงมาพร้อมกันกับที่ปลาช่อนกระแทกเข้าถ้ำได้ลึกขึ้นเรื่อยๆจนกระทั่งมันแทรกเข้ามาได้หมดตัว ผมยืนกัดฟัน

แน่นเมื่อมันผงาดอยู่ในถ้ำของผมจนร้อนผ่าวท่ามกลางความเย็นชื้นของสายน้ำ พี่วันเป่าลมหายใจร้อนๆใส่หลังใบหูของผมและดึงเอว

ออกมาเพื่อจะดันมันเข้ามาอีกครั้ง


                “ซี้ดดด”


              ผมสูดปากทันที มือไม้เอื้อมไปกระชับเอวพี่วันแทบไม่ทัน ผมกางขาตั้งหลักอยู่กับพื้นใต้น้ำเปิดทางให้พี่วันเร่งเอวเข้าใส่ พี่ วัน

ใช้มือสากคว้าเจ้าปลาช่อนน้อยของผมไปยึดไว้ มันดิ้นอยู่ในมือใหญ่ที่พี่วันต้องรูดรั้งมันเพื่อให้ผมยอมแพ้


                  “ตะกี้เมียพี่ดุมากเลย โอ ชิน ตอดอย่างตะกี้อีกครับ”


                 “อึก พี่วันแรงอีก อ๊า แล้วกลัวไหมละครับ”


                  ผมเหลียวหน้าไปหามองเขาอย่างท้าทาย ความต้องการกำลังไต่เพดานบินจนหน้าร้อนเห่อและต้องสูดลมทางปาก พี่วัน

มองผมด้วยสายตาแพรวพราว


                   “กลัวมากเลย เวลาชินดุโคตรหน้ากลัว ต่อไปนี้พี่คงไม่กล้าขัดใจเมีย”


                  “ถ้ากลัวก็อย่ามัวแต่พูดครับ ช่วยเร็วๆแรงๆได้ไหมพี่ ผมจะขาดใจตายอยู่แล้ว”


                 ผมพูดเสียงแหบพร่า พี่วันได้ยินก็รีบปรนจูบเอาใจ ริมฝีปากของเราบดขยี้ใส่กันอย่างไม่กลัวเจ็บ เอวของเรากระแทกกระทั้น

เข้าหากันอย่างรู้ใจจนกระทั่งท้องน้อยของผมมันครวญคร่ำบิดเกร็งไปหมด


                “อ๊า พี่วัน อีกนิด แรงๆ มะ มาแล้ว อ๊า”


                 ผมกลั้นลมหายใจและปลดปล่อยออกมา พยานรักพุ่งเป็นสายลอยไปกับสายน้ำในลำธาร พี่วันซุกหน้าลงกับบ่าของผมและ

เร่งเอวเข้าใส่ อีกอึดใจเขาก็ดึงเจ้าปลาช่อนออกแล้วบีบมันไปมาจนกระทั่งผลผลิตของเขาลอยตามน้ำไปกับผม เราจึงได้ยืนหอบอยู่ด้วย

กัน


                   “ชินครับ” พี่วันเอ่ยเสียงนุ่มขณะดึงผมให้หันกลับไปสบตากับเขา “รู้ไหมครับว่าพี่โคตรชอบเลยตอนที่ชินแสดงตัวว่าเป็น

เจ้าของพี่”


                   ผมยกแขนโอบคล้องไปรอบคอของพี่วันแล้วทำตาหวานใส่เขา


                   “ผมเป็นพวกหวงของครับ อะไรที่เป็นของผมแล้วผมจะไม่มีทางปล่อยมือแน่นอน”


                  พี่วันหัวเราะถูกใจ เขามอบจูบให้ผมเป็นรางวัลก่อนที่เราจะต้องรีบขึ้นจากน้ำเพราะกลัวว่าช่างที่นัดไว้จะมาเจอบทรักกลาง

สายน้ำของเราสองคน


                  ผมว่าอนาคตของเรานั้น อยู่ที่เราจะเลือกเองแม้ว่าจะมีคนอื่นอยากยื่นมือมาช่วยเลือก เมื่อเลือกแล้วเราก็ต้องฝ่าฟันมันไป

ให้ได้เหมือนที่ผมกับพี่วันกำลังช่วยกันประคองอนาคตของเราไว้ด้วยกัน เป็นกำลังใจให้ผมกับพี่วันเดินไปสู่วันข้างหน้าด้วยนะครับทุกคน



                        TBC

                     

[mild-dy]

 

[yymomo]

   พอใจกับการจัดการของพี่วันนะ  และ นับถือในความพ่อพระของชิน  ช่างมีน้ำอดน้ำทนสูงมว๊ากกก   อยากให้ตอกแรงๆกว่านี้อีก แบบกอดจูบกันให้นางอกแตกตายไปเลยจะสะใจมาก
และสุดท้าย  ชะนีก็คือชะนี  มาแอ๊บเป็นหงส์ ยังไงก็ไม่เนียน  ไป๊ไปร้องหาผัวที่อื่นโน่นที่นี่ไม่มีผัวของเธอ 
ปล.ทำไมแอบตงิดๆว่าจะไม่จบแค่นี้ กับนังนีตัวนี้
ปล.2  น้อวชินน่ะปลาช่อนถูกต้องแล้วแต่พี่วันเนี่ย อิชร้านว่าชะโดนะ 555

[Jibbubu]

คู่กันแล้วไม่แคล้วกันหรอก ยัยจิ๊บไปซะทีรำมากกกกกก บอกเลย

[poppycake]

ในที่สุดก้อกำจัดจิ๊บไปได้ซะที
ผู้หญิงอะไรน่ารำคาญโคตรๆ ต่อให้พี่วันเค้าไม่มีเมีย เค้าก้อไม่เอาเทอหรอจิ๊บบบบบบบบบบ

[❣☾月亮☽❣]

ดีจ้ะ ยูโก่โห้ม  คุณแม่น่ารักทั้งสองบ้านเลย ต้องอย่างนี้สิ
เอ้า มือถือไม่เดี้ยงกันไปทั้งสองเลยเหรอคะ     ปลาช่อนได้น้ำนี่มันคึกจริงจริงนะ เอ๊ะหรือชะโด

[fon270640]

  คู่นี้นี่หื่นได้ใจมาก

[Coffeeblack]

พี่วันเขาเป็นผู้ใหญ่ วางตัวกับจิ๊บแบบนี้ก็ถูก
แต่ถ้ามาว่าให้ชินแบบนี้ ก็ต้องปกป้องชิน
และจัดการเรื่องนี้ให้เด็ดขาด
ดีใจที่แม่พี่วันรักและเอ็นดูชิน
 

PS.เขาบอกรัก!!!กันได้ทุกสถานที่จริงๆ
 
 

[♥►MAGNOLIA◄♥]

พี่วันเขาเป็นผู้ใหญ่ วางตัวกับจิ๊บแบบนี้ก็ถูก
แต่ถ้ามาว่าให้ชินแบบนี้ ก็ต้องปกป้องชิน
และจัดการเรื่องนี้ให้เด็ดขาด
ดีใจที่แม่พี่วันรักและเอ็นดูชิน

PS.เขาบอกรัก!!!กันได้ทุกสถานที่จริงๆ
 

ชะนีจิ๊บ ทำอะไรบัดสีบัดเถลิง /ภาษาโบ มาก
เป็นสาวเป็นนางเปิดประตู(เตนท์)หาผู้ชายตอนมืดๆ
นี่นะเจ้ายศเจ้าอย่าง ทำตัวต่ำเหมือนคนไม่มีการศึกษา
แล้วทำเสียงกรี๊ดกร๊าด อย่างกับคนผีสิงโดนน้ำมนต์สาด
ข่มขู่ผู้ชายที่ตัวเองถูกใจ เขาคงกลัว ยอมตัวเองตายละ
นี่ถ้ามีแต่พี่วัน นางคงมุดเข้าไปนอนด้วยแน่ๆ
       
 

[แมวดำ]

นกกระจิ๊บหรือชะนี5555