CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: Belove ที่ 18-09-2016 20:52:54

หัวข้อ: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ 14/02/62
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 18-09-2016 20:52:54

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ   ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic= (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=)459.0 
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่ http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic= (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=)2160.0 
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่ 
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่ 
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลขIP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ 
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ 
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ 
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว 
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน 
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
       7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
       7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
       7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
             - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ 
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง). 
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ 
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวปhttp://www.thaiboyslove.com (http://www.thaiboyslove.com/)  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal messageหรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป 
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับนิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป 
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด 
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ 
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ 
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง ....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
   (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail   
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข  17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ admin thaiboyslove.com.......................................                                                             
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7 วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย 
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรงข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม


                                                            :pig2: :pig2: :pig2: :pig2:








                     นิยายเรื่อง "ผมกำลังจะบ้าน" เป็นนิยายที่นำมาจากเรื่องสั้นในซีรี่ส์
                                X-Theme the series เรื่องนี้มีไว้ X (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=40976.0) 

                                               ที่ได้รับการโหวตว่าเป็นที่ชื่นชอบสูงที่สุด


                                                        :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:

สารบัญ

บทที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55702.msg3473972#msg3473972)
บทที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55702.msg3475211#msg3475211)
บทที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55702.msg3476806#msg3476806)
บทที่ 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55702.msg3478945#msg3478945)
บทที่ 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55702.msg3482496#msg3482496)
บทที่ 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55702.msg3487193#msg3487193)
บทที่ 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55702.msg3514090#msg3514090)
บทที่ 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55702.msg3540729#msg3540729)
บทที่ 9 Happy New Year (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55702.msg3547669#msg3547669)
บทที่ 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55702.0)
บทที่ 11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55702.msg3562583#msg3562583)
บทที่ 12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55702.msg3570141#msg3570141)
บทที่ 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55702.msg3576815#msg3576815)
บทที่ 14 Happy Valentine Day (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55702.msg3578566#msg3578566)
บทที่ 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55702.msg3582228#msg3582228)
บทที่ 16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55702.msg3586658#msg3586658)
บทที่ 17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55702.msg3590619#msg3590619)
บทที่ 18 ตอนจบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55702.msg3593886#msg3593886)
ตอนพิเศษ วันวาเลนไทน์ครบ 3 ปี (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55702.msg3945088#msg3945088)





                                                            จบแล้วจ้า ขอบคุณที่อ่านกันจนจบน้า ^^

                                  :man1: :man1: :man1: :man1: :man1:



[attachment deleted by admin]

หัวข้อ: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 1
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 18-09-2016 21:09:23

                                                        ผมกำลังจะกลับบ้าน

                                                                บทที่ 1


               “เหลือแต่แถวสุดท้ายแล้วครับน้อง”


               ผมยื่นหน้าเข้าไปในช่องกระจกเล็กๆให้มากที่สุดเพื่อมองหน้าจอคอมพิวเตอร์ที่แสดงผังที่นั่งบนรถทัวร์  ที่นั่งเกือบทั้งหมดมี

คนจับจองไว้หมดแล้วจริงๆอย่างที่คนขายบอก เหลือเพียงที่นั่งแถวสุดท้ายสี่ตัวเท่านั้นที่ยังว่างอยู่


               “อะไรกันพี่ ไม่ใช่วันศุกร์เสียหน่อยทำไมเต็มเร็วอะ เที่ยวอื่นยังมีหรือเปล่า”


               ผมบ่นเสียงไม่ดังนักกับพี่ผู้ชายที่กำลังทำหน้าที่ขายตั๋ว ไม่อยากจะนั่งแถวท้ายๆเพราะว่ามันค่อนข้างโหดร้ายสำหรับการเดิน

ทางที่ยาวนานนี้ ถ้าใครเคยขึ้นรถทัวร์บ่อยๆก็จะรู้ว่าที่นั่งแถวท้ายรถมันจะปัดไปปัดมาไม่นิ่งเหมือนช่วงด้านหน้า ทำให้เมารถได้ง่าย


               “เหลือเที่ยวนี้แหละน้อง วีไอพี32ที่นั่ง สบายนะน้องที่นั่งกว้างเชียวแต่ละแถวก็ห่างกันยืดแข้งยืดขาวางเท้าสบาย มีปุ่มนวด

หลังด้วยนะ รับรองน้องหลับได้เต็มตื่นไม่มีเมื่อยขบแน่ๆเที่ยวอื่นเต็มก่อนหน้าไปแล้ว ตกลงซื้อป่าวอีกครึ่งชั่วโมงรถจะออกแล้ว”


             “ก็ได้ ที่เดียวครับ”


               ไม่ใช่เพราะโฆษณาชวนเชื่อหรอกแต่มันเป็นเพราะผมอยากจะไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด ผมจึงได้ตอบตกลง

               ชายร่างท้วมที่นั่งอยู่ในคอกสี่เหลี่ยมสำหรับขายตั๋วรถโดยสารผลุบหน้าเข้าไปอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ ไม่นานผมก็ได้ตั๋วรถ

โดยสารมาหนึ่งใบ


               “แถวสุดท้ายขวามือริมหน้าต่างนะครับ รถออกห้าโมงเย็นจะไปถึงเชียงรายตอนเจ็ดโมงพรุ่งนี้ ขอบคุณคร้าบ”


               เมื่อจ่ายเงินค่ารถเรียบร้อยผมก็เดินออกมาทรุดตัวลงนั่งที่เก้าอี้รอรถของผู้โดยสาร ยกเป้ใส่เสื้อผ้ามาวางไว้บนตักแล้วก้มหน้า

ซบมันอย่างหมดแรงกับปัญหาชีวิตที่ถาโถมมาพร้อมกันทั้งเรื่องงานและความรัก ขอบตาชื้นร้อนผ่าวจนไม่กล้าเงยหน้ามามองผู้คนที่เดิน

ผ่านไปมา

               ภาพจากความทรงจำอันเลวร้ายผุดขึ้นมาอย่างเช่นทุกครั้งที่หลับตาลง มันเป็นเช่นนี้มาตลอดตั้งแต่วันนั้น วันที่ผมมีปากเสียง

อย่างรุนแรง และเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมได้คุยกับเธอคนนั้น


              “ทำไมล่ะน้ำผมทำผิดอะไร ทำไมน้ำถึงได้เลิกรักผมง่ายดายขนาดนี้”


               ผมตะโกนถามผู้หญิงที่ผมรักขณะที่เรากำลังถกเถียงกันอยู่ในห้องพักของพนักงานที่ผมอาศัยอยู่เมื่อประมาณสัปดาห์ก่อน

ลำคอของผมแห้งผากเมื่อจ้องหน้าหญิงสาวสวยสะดุดตาซ่อนเรือนร่างอยู่ในอาภรณ์เข้ารูปที่กำลังยืนกอดอกจ้องหน้าผมตอบด้วยสีหน้า

ระอาใจ


               “ชินไม่ได้ทำอะไรผิดหรอกแต่เป็นเพราะไม่ได้ทำอะไรให้ดีขึ้นมาเลยมากกว่า”


               ปากกระจับที่แต่งแต้มด้วยลิปสีสวยขยับขึ้นลง ผมจ้องมองริมฝีปากที่ผมเคยครอบครองอย่างอาวรณ์


               “ผู้หญิงน่ะต้องการความมั่นคงในชีวิต ไม่มีใครทนกับคนที่อยู่ไปวันๆอย่างไร้อนาคตหรอก”


               “ผมไม่ได้อยู่ไปวันๆนะ”


                ผมเถียงกลับ หัวใจของผมมีทั้งความเสียใจและความเจ็บใจปะปนกันจนแยกไม่ออกว่าอะไรมันจะเยอะกว่ากัน


               “ผมก็มีงานทำเป็นวิศวะโรงงานอยู่นี่ไง เงินเดือนที่ได้มาผมก็เก็บออมเอาไว้ในวันแต่งงานของเราไงน้ำ อีกไม่นานแล้วอย่างที่

เราวางแผนกันไง อย่าแกล้งทำเป็นลืมสิน้ำ”


               เสียงแหบของผมเรียกร่องรอยเสียใจในแววตาของน้ำแวบหนึ่ง มันแค่แวบเดียวจริงๆ ก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นแววตาแน่วแน่ของ

คนที่ตัดสินใจเด็ดขาดแล้ว น้ำเชิดหน้าสูงขณะยัดเยียดความเจ็บปวดให้ผมด้วยวาจาของเธอ


              “น้ำถามชินหน่อย ตั้งแต่ชินมาทำงานที่นี่สามปีชินก้าวหน้าขึ้นจากเดิมบ้างไหมนอกจากเป็นวิศวะธรรมดา ชินลองดูคนอื่นที่เขา

เข้ามาพร้อมชินสิ อย่างเดชไง เดชเขาก็จบมารุ่นเดียวกับชินนะ แต่ชินเห็นไหมว่าเดชเขาก้าวหน้าจนจะได้เป็นผู้จัดการฝ่ายแล้ว”


              “ไอ้คนที่แย่งผลงานคนอื่นมาเป็นของตัวเอง น้ำจะเรียกมันว่าทำงานก้าวหน้าได้ไง รู้หรือเปล่าว่าไอ้เดชมันเหยียบหัวคนอื่นมา

กี่คน”


                รวมทั้งผมด้วยที่ถูกมันเหยียบหัวแย่งผลงานไปโชว์จนเจ้าของโรงงานชื่นชม ทั้งที่มันเป็นชิ้นงานที่ผมและเพื่อนคนอื่นช่วย

สร้างกันมาแต่เมื่องานนั้นถูกนำเสนอกลับมีแต่ไอ้เดชที่ได้หน้าไปและมันก็ทำให้ผมถูกตำหนิเรื่องความเฉื่อยชา แต่ผมเพิ่งรู้ว่าผู้หญิง

อย่างน้ำก็ชื่นชมมันไม่แพ้เจ้าของกิจการ น้ำถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายที่ดูท่าทางว่าผมจะไม่ได้เข้าใจเธอง่ายๆ


               “น้ำไม่รู้หรอกว่าเดชเขามีวิธีการยังไงถึงทำให้ก้าวหน้าเร็วขนาดนี้ เอาเป็นว่าตอนนี้น่ะ ทุกคนในโรงงานพูดถึงเขาว่าเป็นผู้ชาย

ที่มีอนาคตไกลมาก ทำไมชินไม่ลองศึกษาจากเดชล่ะเผื่อจะได้ดีอย่างเพื่อน สรุปเลยก็แล้วกันนะว่าน้ำต้องการอนาคตที่ดีกว่าคบกับชิน

แต่ถึงยังไงที่ผ่านมาน้ำขอบคุณละกันที่ชินก็ทำให้น้ำมีความสุขอยู่บ้าง โชคดีนะชิน”


                 ร่างเพรียวที่ผมเคยกกกอดไว้ยามค่ำคืนเปิดประตูและก้าวจากไปอย่างไม่แยแส  แต่ผมยังตะโกนเรียกชื่อเธอพร้อมกับวิ่ง

ตามไปนอกห้อง ผมไปเกาะอยู่ที่ขอบระเบียงทางเดินเพื่อที่จะเห็นว่าน้ำก้าวลงจากบันไดชั้นสองของหอพักตรงไปยังรถยนต์คันหรูที่จอด

รออยู่ด้านล่าง

                รถยนต์คันหรูที่มีไอ้เดชยืนพิงอยู่และสูบบุหรี่พ่นควันปุ๋ยๆแถมมันยังเงยหน้าขึ้นมามองผมพร้อมกับยักคิ้วและรอยยิ้มหยันก่อน

ที่มันจะเปิดประตูให้น้ำเข้าไปนั่งชูคอและขับออกไปจากหอพัก ผมได้แต่อ้าปากค้างเพราะไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าแฟนของผมไปสนิทสนม

กับไอ้เดชตอนไหน มิน่าล่ะ ช่วงนี้คนในแผนกถึงได้มองผมแปลกๆ ตอนนี้ผมเข้าใจถึงสายตาที่มองผมอย่างสมเพชได้แล้ว เออ ใช่ ผม

แม่งโง่ชิบหายที่นอกจากจะถูกแย่งผลงานยังเสือกโดนแย่งเมียไปอีก

                  ผมก้าวกลับเข้าไปในห้องพิงตัวกับประตูทรุดนั่งอย่างหมดแรง ปล่อยให้น้ำตาของคนอกหักไหลเป็นทางจนกระทั่งเสียง

โทรศัพท์ดังขึ้น ผมจึงได้ซมซานไปคว้ามันและเมื่อเห็นว่าใครโทรมามันยิ่งทำให้น้ำตาไหลอย่างกับก๊อกแตก


                “แม่”


                ผมสะอื้นไปกับคลื่นโทรศัพท์จนปลายทางที่ตกใจเมื่อได้ยินเสียงของผม


                “ชิน ร้องไห้อยู่เหรอลูก เกิดอะไรขึ้นบอกแม่มาเดี๋ยวนี้”


                 ผมเล่าให้แม่ฟังอย่างไม่ปิดบังว่าถูกผู้หญิงทิ้งและถูกเจ้านายตำหนิ เมื่อแม่ฟังจนจบแม่ก็อุทานด้วยความขัดเคือง


                 “ช่างมันเถอะ” แม่ปลอบผม


                “ถ้าทำงานทางนั้นแล้วเหนื่อยมากก็กลับบ้านเรา อย่าลืมว่าแม่ก็รอชินอยู่ จริงๆแล้วแม่ก็ไม่ได้อยากให้ชินไปทำงานไกลหู

ไกลตาแม่ ส่วนเรื่องผู้หญิงที่มันเห็นกงจักรเป็นดอกบัวก็อย่าไปสนใจ ดีแล้วที่ชินจะได้รู้นิสัยก่อนจะตกลงปลงใจกันไปมากกว่านี้ เฮอะ

แถวนี้มีสาวตั้งเยอะแยะที่พร้อมจะวิ่งมาหาลูกชายของแม่”


                  แม่ก็คือแม่


                 แม่เป็นผู้หญิงเข้มแข็งที่เลี้ยงผมเพียงคนเดียวตั้งแต่พ่อประสบอุบัติเหตุจากไปตอนที่ผมยังเด็ก แม่ทำงานเก่งและใจเด็ดที่

จะไม่หาพ่อใหม่มาให้ผมทั้งที่ก็มีหลายคนเป่าหูว่าผู้หญิงคนเดียวเลี้ยงลูกเองจะลำบาก และแม่ก็ทำให้คนที่เคยดูถูกไว้ได้รู้ว่าแม่ทำได้ใน

ทุกๆเรื่อง

                คำพูดของแม่ทำให้ผมตัดสินใจยื่นใบลาออก ระหว่างรอการอนุมัติผมก็ทำการจำหน่ายจ่ายแจกข้าวของในหอพักอย่าง

รวดเร็ว มันมีทั้งของส่วนตัวของผมและของที่น้ำเคยใช้ตอนที่มาอยู่กับผมที่หอ ผมทำทุกอย่างโดยไม่ลังเลเพื่อวันนี้ วันที่ผมจะเดินทาง

กลับบ้าน

                 ผมหยิบตั๋วรถโดยสารขึ้นมาดู

                 ระยอง-เชียงราย 

                 ผมถอนหายใจกับชีวิตที่ผ่านมา

                  หวังว่าการเดินทาง 14 ชั่วโมงเพื่อกลับบ้านของผมจะเป็นไปโดยสวัสดิภาพและจะมีความหวังใหม่รอผมอยู่

ผมหวังเช่นนั้น






              รอจนกระทั่งถึงนาทีสุดท้ายผมจึงเดินขึ้นบันไดรถเพราะรู้ว่ามันเป็นการเดินทางที่ยาวนาน ผมขี้เกียจไปนั่งงอขาห่อตัวอยู่บนนั้น 
แต่จะว่าไปก็ไม่เคยขึ้นรถวีไอพีเหมือนกันนะ เคยขึ้นแต่ปรับอากาศธรรมดาเพราะผมอยากประหยัดเงินไว้เพื่อการแต่งงานของผมกับน้ำ

ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ผมยอมเสียเงินแพงขึ้นและเมื่อขึ้นไปถึงชั้นที่นั่งจึงได้รู้ว่ามันดูดีกว่ารถปรับอากาศธรรมดาจริงๆเคยเห็นแต่ภาพเก้าอี้

แออัดคุ้นตาแต่กับรถคันนี้มันโล่งกว่าเบาะนั่งสวยกว่า ก็แหงล่ะมันรถวีไอพีนี่

                 ส่งตั๋วให้พนักงานรับไปฉีกแล้วเดินก้าวเข้าไปด้านใน ก่อนจะมาหยุดยืนอยู่ตรงแถวสุดท้ายขวามือที่มีผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่

กำลังนั่งอ่านนิตยสารการเมืองอยู่บนเบาะริมทางเดิน ฝั่งเดียวกับที่นั่งของผม


                 “ขอโทษครับผมได้ที่นั่งด้านใน”


                 ผมเอ่ยออกไปเพื่อให้เขาหลีกให้ผมเข้าไปนั่ง ชายคนนั้นเงยหน้าจากนิตยสารขึ้นมามองผม เราชะงักเมื่อสบตากันครั้งแรก

และวินาทีหลังจากนั้นเขาก็คลี่ยิ้มส่งมา น่าแปลกที่รอยยิ้มของเขาทำให้หน้าเข้มๆนั้นสว่างขึ้นมาทันที

                  ผู้ชายคนนั้นลุกจากเก้าอี้อย่างรวดเร็ว เขาสูงกว่าผมเป็นคืบเมื่อได้ยืนเต็มตัวแถมร่างกายยังแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อที่แทบจะ

ทะลุเสื้อยืดสีดำที่ใส่อยู่ออกมา ต้นแขนแน่นปั๋งอย่างคนที่ชอบเล่นเวทออกกำลังกาย ผมกลายเป็นไอ้แห้งไปเลยเมื่ออยู่ใกล้


               “เชิญเลยครับน้องชาย มา พี่ช่วยเอากระเป๋าเก็บด้านบน”


                ยังไม่ทันที่ผมจะพูดอะไรออกมาเขาก็คว้าเป้ไปจากมือแล้วยกใส่ที่ว่างเหนือหัวอย่างสบายๆผมพึมพำขอบคุณ

แล้วก้าวเข้าไปนั่งเก้าอี้ติดหน้าต่างพลางทอดสายตามองไปด้านนอก รถกำลังเคลื่อนออกจากชานชาลา การเดินทางกลับบ้านของผม

เริ่มต้นขึ้นแล้ว


                “พี่ชื่อวัน แล้วน้องล่ะ”


                คำแนะนำตัวอย่างง่ายๆดังขึ้นจากด้านข้างเรียกสติให้ผมหันหน้ากลับไปหาเขา ผมฝืนยิ้มตามมารยาทก่อนจะตอบกลับไป


                 “ผมชื่อชินครับ”


                  เขาพยักหน้าทำนองว่ารับรู้แล้วจึงถามต่อ น้ำเสียงของเขามันทุ้มและนุ่มเหมือนดีเจจัดรายการวิทยุที่แม่ชอบเปิดฟังตอนที่

ผมยังเด็ก


                “ลงที่ไหนล่ะ ปลายทางเชียงรายเลยหรือเปล่า”


                ผมเป็นฝ่ายพยักหน้าบ้าง พี่วันยิ้มกว้างขวางอวดฟันขาวเป็นระเบียบของเขา


                “ดีเลยที่ลงพร้อมกัน พี่ก็ลงที่เชียงราย แล้วชินไปเชียงรายทำไม ไปเที่ยวหรือ”


                ผมว่าพี่วันจะเป็นคนอัธยาศัยดีเกินไปแล้วไหมครับกับการชวนคนแปลกหน้าคุย ไม่ใช่เรื่องแปลกที่ผู้โดยสารที่นั่งติดกันจะ

ชวนพูดคุย หากอยู่ในภาวะปกติผมก็คงไม่คิดอะไรมากเพราะผมเองก็เป็นพวกพูดมากอยู่แล้ว แต่กับช่วงเวลาของการอกหักแม้แต่กับใจ

ตัวเองผมยังไม่อยากคุยด้วยเลย


                “กลับบ้านครับ ผมเป็นคนเชียงรายแต่มาทำงานที่ระยอง”


                 “เฮ้ย จริงดิ สลับกับพี่เลยนะพี่เป็นคนระยองแต่ไปทำงานที่เชียงราย นี่กลับบ้านมาพักผ่อนได้ไม่กี่วันก็ต้องกลับไปทำงาน

แล้ว”


               ชักเยอะแล้วพี่


              ผมเริ่มมองเขาด้วยสีหน้ารำคาญพลางหันหน้าเข้าหากระจก ยอมรับว่าเสียมารยาทแต่ตอนนี้ผมไม่มีอารมณ์จะคุยกับใครจริงๆ

ไม่ทันเห็นใบหน้าเจื่อนของเขาหรอก เพราะผมหลับตาลงปล่อยใจให้ล่องลอยไปกับความบอบช้ำที่ยังกลืนกินความรู้สึกจนกระทั่งแขน

ถูกสะกิดยิกๆ


                  “ชิน ชิน”


                  อะไรอีกล่ะวะ ยุ่งกับกูจริง


                  ผมลืมตาขึ้นมาพบกับสายตาอาทรของพี่วัน มันทำให้ผมไม่กล้าจะชักสีหน้าใส่เขาอย่างที่นึกอยากทำ


                   “อะไรครับพี่วัน”


                   “ก่อนขึ้นรถกินข้าวมาหรือยัง โฮสเตสเขาแจกข้าวแล้วกินเสียก่อนกำลังอุ่นๆเลย”


                   ผมนึกเสียใจอยู่เหมือนกันที่ทำท่าหงุดหงิดใส่พี่เขาก็เลยฝืนยิ้มและรับกล่องข้าวมาถือไว้ กลิ่นอาหารเรียกน้ำย่อยจน

กระเพาะลั่นดังโครก ผมอายจนหน้าแดงเมื่อเห็นพี่วันกลั้นยิ้มยกใหญ่

                 ไอ้กระเพาะบ้า ไม่รักษาหน้ากูบ้างเลย
               
   

                                                            TBC




                 มาแล้วตามคำเรียกร้องฮะ แม่ยกพี่วันกับน้องชินอย่าลืมมาเป็นแรงใจด้วยนะเจรี๊ยะ

                                              :laugh: :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 1
เริ่มหัวข้อโดย: zee2212 ที่ 18-09-2016 21:14:03

ปูเสื่อรอตอนต่อไปเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 1
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 18-09-2016 21:25:09

ผู้พันกับชินจะมาพาเราตีตั๋วรถทัวร์สวาท ระยอง-เชียงราย ใหม่อีกครั้ง :mew1: :mew1:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 1
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 18-09-2016 21:25:29

สุดยอดเลย ได้อ่านต่อจากในเล่มสักที
ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 1
เริ่มหัวข้อโดย: fon270640 ที่ 18-09-2016 21:29:18

กรี้ดดดด. ชอบมากกกก รักเรื่องนี้มาก
ในที่สุดก็ทำเรื่องยาว. ขอบคุณค่ะเะะ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 1
เริ่มหัวข้อโดย: yymomo ที่ 18-09-2016 21:36:06

 :pig2:  ผัวก็คือผัวใครจะยืมไปก่อนก็คือผัว 


อร๊ายยยยยยยยย  ผัวชั้นมีเรื่องเป็นของตัวเองแล้ววว

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 1
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 18-09-2016 21:40:16

ขอที่นั่งแถวอีกฝั่ง 1 ที่ค่ะ

ชินได้โดนนวดทั้งในและนอกเลยแน่นอน

ดีใจจ้า    บ้ายุเป็นกะเขาด้วย

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 1
เริ่มหัวข้อโดย: แฟนตาเซีย ที่ 18-09-2016 21:58:20

 :-[

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 1
เริ่มหัวข้อโดย: pigarea ที่ 18-09-2016 22:03:39

กรี๊ดดดดดดด ผู้พันมาแล้วววว

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 1
เริ่มหัวข้อโดย: Silvan ที่ 18-09-2016 22:23:22

แอบคิดถึงเบาๆ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 1
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 18-09-2016 22:36:22

ติดตามพี่วันค่า  :ling1:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 1
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 18-09-2016 22:53:49

ดูท่ามาสุภาพกันขนาดนี้นึกไม่ออกเลยแฮะ ว่าดึก ๆ จะหื่นกันได้ไง ฮา

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 1
เริ่มหัวข้อโดย: Onlylyn ที่ 19-09-2016 09:26:46

ตามติดคู่นี้  :o8:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 1
เริ่มหัวข้อโดย: Coffeeblack ที่ 19-09-2016 12:22:54

ติดตามฮะ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 1
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 19-09-2016 12:44:35

 :L2: :pig4:

เราก็ชอบเรื่องนี้ที่สุดในเซ็ทนี้
#ชินวันใสใส

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 1
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 19-09-2016 12:57:27

 :pig2: ตามติดการเดินทางของน้องชิน

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 1
เริ่มหัวข้อโดย: ป้ากิ่งkingkarn ที่ 19-09-2016 12:58:03

มาลงชื่อรอติดตามอยู่กะเขาด้วยคนค่า^^

ขอบคุณมากๆค่ะที่นำมาแต่งเป็นเรื่องยาวต่อ :กอด1:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 1
เริ่มหัวข้อโดย: tangMa ที่ 19-09-2016 14:12:00

ชอบคู่นี้มากกกก  พี่วันคนจริง กับน้องชินคนน่ารัก  :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 1
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 19-09-2016 14:28:17

ปักธง สร้างแลนด์มาร์ก

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 1
เริ่มหัวข้อโดย: ChabaSri ที่ 19-09-2016 15:32:16

ในที่สุด!!!!!!!!

ขอจองที่นั่งเสริมค่ะ ถ้าไม่มีเรานั่งในห้องน้ำก็ได้  :haun4: :haun4:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 1
เริ่มหัวข้อโดย: Pin_12442 ที่ 19-09-2016 17:01:43

รอๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 1
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 19-09-2016 17:14:01

แปะโป้ง ทำสัญลักษณ์  ติดตาม มาไวไวน๊า

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 1
เริ่มหัวข้อโดย: fon270640 ที่ 19-09-2016 18:07:46

เค้ารออยู่นะงับบบ

หัวข้อ: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 2 [20/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 20-09-2016 15:25:23

                                                          ผมกำลังจะกลับบ้าน

                                                                   บทที่ 2


               “หิวก็รีบกินเถอะ ถ้าไม่อิ่มพี่มีแซนวิชอีกอัน เอาไปกินสิ”


               ส่งยิ้มเอื้ออาทรมาให้แล้วยังยัดเยียดแซนวิชใส่มือ ผมไม่ปฏิเสธเพราะเพิ่งรู้สึกถึงความหิวตอนนี้เอง ตลอดทั้งวันแทบไม่มี

อะไรตกถึงท้องนอกจากชาเขียวขวดเดียวที่ซื้อไว้แก้กระหายเพราะมัวแต่จัดการเรื่องคืนห้องพักอยู่หลายชั่วโมงก่อนจะมาที่สถานีขนส่ง

นึกเขินอยู่เหมือนกันเมื่อเหลือบมองด้านข้างเห็นพี่วันเคี้ยวข้าวตุ้ยๆแล้วหันมายิ้มให้ผมเหมือนผู้ใหญ่เอ็นดูเด็ก ก็เลยทำทีเบนสายตาไป

มองสำรวจทางอื่นบ้าง

               ที่นั่งด้านตรงข้ามเป็นคู่หนุ่มสาวกำลังคุยกันหนุงหนิงจนนึกอิจฉา เขยิบไปด้านหน้าของฝั่งตรงข้ามเช่นกันเป็นชายวัยกลางคน

ท่าทางเหมือนนักธุรกิจที่กำลังคุยโทรศัพท์เสียงดังโล้งเล้งอย่างไม่นึกเกรงใจคนอื่น ส่วนเบาะหน้าของผม ผมมองไม่เห็น แต่จากเสียง

เบาๆที่ได้ยินฟังเหมือนคนแก่นั่งคุยกัน รถวีไอพีนี่ก็ดีเหมือนกันนะ แต่ละเบาะมันห่างจากกันจนไม่ดูเป็นการรบกวน จะเว้นก็แต่เบาะที่นั่ง

มาคู่กันนี่แหละ


                “มีเรื่องอะไรในใจหรือเปล่า พี่เห็นคิ้วเราขมวดตั้งแต่ขึ้นรถแล้ว”


               ผมมองพี่วันแบบงงๆ นี่ใบหน้าของผมมันฟ้องถึงขนาดนี้เลยหรือ ผมฝืนยิ้มเจื่อน


               “ไม่มีอะไรหรอกพี่ ก็เรื่องหัวใจนิดหน่อยเดี๋ยวก็หาย”


               สบสายตาอาทรคู่นั้นพลันขอบตาร้อนผ่าวขึ้นมาอีกรอบ มิหนำซ้ำไอ้ฝนเจ้ากรรมดันเทลงมาจนท้องถนนภายนอกเปียกปอน

เจิ่งนองในยามค่ำที่ดวงอาทิตย์ใกล้ตกดินเต็มที ยิ่งเพิ่มอารมณ์เปล่าเปลี่ยวอ้างว้างจนต้องหลับตาลงและกอดตัวเองไว้

               อยู่ๆก็รู้สึกถึงความอบอุ่นเมื่อลืมตาขึ้นก็เห็นว่าพี่วันกำลังคลี่ผ้าห่มผืนบางของรถทัวร์ลงมาบนตัวของผม ดวงตาที่อยู่บน

ใบหน้าคร้ามเข้มด้วยไอแดดมีแววปรานีจนผมไม่อาจละสายตาจากเขาได้ เราสบตากันเนิ่นนานก่อนที่พี่วันจะกะพริบตาเรียกสติกลับคืน

มาและยิ้มเขินๆ


               “ฝนมันตกแอร์มันเย็นกลัวว่าชินจะหนาว ห่มผ้าไว้ดีกว่านะ”


               “ขอบคุณครับพี่วัน”


               เป็นคำขอบคุณที่ผมกล่าวจากใจ พี่วันยิ้มรับแล้วเอนตัวกลับไปที่เบาะของเขาและหยิบมือถือมาเล่นเกมปล่อยให้ผมได้จ้อง

มองไปยังภายนอกหน้าต่างโดยไม่รบกวนอะไรอีก เสียงเพลงเบาๆที่เด็กรถเปิดทำให้ผมเหม่อลอยไปกับความเจ็บปวดจากความรักจน

กระทั่งผมผล็อยหลับไปท่ามกลางอากาศเย็นฉ่ำของรถโดยสารประจำทางปรับอากาศวีไอพี






               รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกทีก็ตอนที่รถจอดอยู่ตรงที่พักรถโดยสาร เคยนั่งรถทัวร์ระยะไกลกันไหมครับเขามีกฎว่าจะต้องพักทุกๆ 4

ชั่วโมงให้ผู้โดยสารได้เข้าห้องน้ำเหยียดแข้งเหยียดขาสูบบุหรี่และให้คนขับรถได้พักด้วย ผมเหลียวมองด้านข้างก็ไม่เห็นพี่วันแล้วคงจะ

ลงไปเข้าห้องน้ำด้านล่าง ผมเลยรีบลงมาจากรถเพื่อยืดขาบ้างเพราะแม้ว่าระหว่างเบาะจะกว้างแต่นั่งอยู่ท่าเดียวก็เมื่อยอยู่เหมือนกัน


              ไม่เจอพี่วันในห้องน้ำ ผมรีบจัดการธุระให้เสร็จแล้ววิ่งกลับมาที่รถเพราะได้ยินเสียงพนักงานตะโกนเรียกผู้โดยสาร ผมขึ้นมา

เกือบเป็นคนสุดท้ายเห็นพี่วันนั่งอ่านนิตยสารเล่มเดิมอยู่ก่อนแล้ว


               “ชิน เข้าไปเลย พี่ขี้เกียจลุก”


                พี่วันขยับขาเข้าชิดเบาะเปิดทางให้ผมก้าวผ่านช่องว่างเข้าไปด้านใน แต่อาจเป็นเพราะพี่วันตัวสูงใหญ่ช่องว่างที่เหลือเลย

น้อยนิด ตัวผมเฉียดพี่เขาไปหน่อยเดียวเมื่อก้าวเข้าไปนั่งที่เดิม หัวใจเต้นเร็วจังแฮะ ผมยกมือจับหน้าอกข้างซ้าย ของตัวเองไว้ อาจเป็น

เพราะผมวิ่งมาเร็วก็ได้นะ


                “เห็นชินกำลังหลับสบาย พี่เลยไม่ได้ปลุกให้ลงไปเข้าห้องน้ำพร้อมกัน”


               พี่วันแก้ตัวพลางส่งขวดน้ำดื่มขวดใหม่ให้ผม


               “อ่ะ น้ำที่รถแจกหมดแล้วไม่ใช่เหรอ พี่ซื้อมาเผื่อ”


               “ขอบคุณครับพี่ เดี๋ยวผมให้เงินคืน”


              “ไม่ต้องหรอก เอาไปเหอะน้ำแค่ขวดเดียว”


              พี่วันโบกมือปฏิเสธก่อนที่จะวางนิตยสารลงเมื่อไฟในรถดับอีกครั้ง ผมก้มหน้ามองนาฬิกาข้อมือ 

              สามทุ่มครึ่งแล้ว

              ทอดถอนใจออกมาอีกครั้งเมื่อห้ามใจตัวเองให้เลิกคิดไม่ได้ หากเป็นเวลาเดียวกันก่อนหน้านี้ไม่นาน ผมยังมีน้ำอยู่ในอ้อมกอด

บนเตียงเล็กในห้องพัก ยอมรับว่าเราอยู่ด้วยกันและมีอะไรกันแล้วตามประสาคู่รักยุคจรวด ผมนอนกอดและหยอกล้อพลางแย่งรีโมท

โทรทัศน์เมื่อน้ำอยากดูละครแต่ผมอยากดูบอลแต่สุดท้ายผมก็ยอมให้น้ำทุกครั้ง นี่ผมยังไม่รู้เลยว่าน้ำลอบไปรักใคร่ชอบพอกับไอ้เดช

ตั้งแต่เมื่อไหร่ในเมื่อน้ำก็อยู่กับผมแทบทุกคืน

               ผมหลับตาลงในความเงียบอีกครั้งเด็กรถไม่ได้เปิดเพลงอีกเพื่อให้ผู้โดยสารพักผ่อน พวกคุณเป็นกันไหมครับเวลาขึ้นรถ

โดยสาร พอเจอแอร์เย็นๆและรถที่โยกเบาๆมันชวนให้หลับอยู่ตลอดเวลา แล้วสติผมก็สิ้นสุดลงอีกครั้งหนึ่ง







               อะไรกำลังไต่อยู่บนหน้านะ

               ผมรำคาญจัง รวมทั้งอะไรบางอย่างหนักๆที่ทับมาอยู่บนหน้าอกก็ทำให้ผมอึดอัด มันทำให้ผมต้องตื่นขึ้นมาเพื่อพบว่าลำตัว

ของผมกำลังถูกกอดรัดและแก้มของผมกำลังถูกจูบ

                ผมเบิกตากว้างอย่างตกใจในความมืดและเงียบสงัด มีเพียงเสียงกรนของผู้โดยสารบางคนแหวกอากาศเย็นมาให้ได้ยิน ปาก

ของผมเตรียมจะหลุดเสียงอุทานออกไปถ้าไม่ถูกอะไรบางอย่างมาปิดไว้เสียก่อนบางอย่างที่ว่านั้นมันนุ่ม หยุ่น ชื้น และประกบมาทาบทับ

ปากของผมไว้พอดิบพอดี

              อะไรวะ!

             ผมดิ้นรน

             แต่ท่อนแขนที่วางพาดมาที่หน้าอกล็อคให้ผมจมไปกับเบาะนุ่มที่เครื่องนวดหลังกำลังทำงานจนผมดิ้นหนีไม่ได้


             “อื้อ”


             ผมอุทธรณ์อึกอัก พยายามใช้มือผลักออกแต่อีกฝ่ายก็ยิ่งกว่ายักษ์ สะดุ้งหนักเมื่อลิ้นลื่นๆฉกเข้ามาในปากผมอย่างกับลิ้นงู

             แหวะ

             ลิ้นผู้ชาย!

             กลิ่นบุหรี่ราคาแพงอวลอยู่ในช่องปาก  ผมหดลิ้นหนีแต่ลิ้นใหญ่ก็ยังทะลวงเข้ามาเกี่ยวกับลิ้นของผมจนได้ ปากของผมถูกเขา

ครอบครองจนหมดจนกระทั่งเขานั่นแหละที่เป็นฝ่ายปล่อยให้ปากของผมเป็นอิสระก่อนที่เสียงกระซิบแผ่วเบาจะดังขึ้นชิดใบหู


              “ถ้าชินอยากให้คนทั้งรถตื่นมาเพื่อจะรู้ว่าพี่จูบชินก็ตะโกนเลยสิ”

              “พี่วัน”

             ผมครางแผ่วอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าผู้ชายที่ยิ้มให้ผมราวกับผู้ใหญ่ปรานีเด็กกำลังจู่โจมผมในตอนนี้


             “พี่ทำอย่างนี้ทำไม”


             “ไม่รู้สิ”


              เขาตอบพร้อมกับเม้มติ่งหูจนผมขนลุก


             “เห็นหน้าชินแล้วพี่อยากจะทำมากกว่านี้ด้วยซ้ำ”


             ได้ยินเสียงพี่วันหายใจลึกในขณะที่ยังคลอเคลียอยู่ไม่ห่าง เมื่อปรับสายตาชินกับความมืดได้ผมก็รีบมองไปที่หนุ่มสาวอีกฝั่ง

เห็นอิงแอบหลับกันไปแล้ว ไม่มีใครในรถคันนี้ที่ยังตื่น ยกเว้นเขาและผม


            “อย่าเลยครับพี่ ผมไม่ใช่…”


            “พี่ก็ไม่ใช่ แต่กับชินมันพิเศษ”


            ผมเผลออ้าปากอย่างตกใจโอกาสจึงเป็นของพี่วันที่เม้มลงมาที่ริมฝีปากล่าง ก่อนย้ายไปที่ริมฝีปากบน เขาผละออกแค่เสี้ยว

วินาทีแล้วประกบปากลงมาอีกครั้ง ผมสะดุ้งที่ครั้งนี้มันหนักหน่วงจนผมหายใจแทบไม่ทัน


            “อื้อ อย่า”


             ผมคว้าหมับเข้าที่มือหนาเมื่อมันเริ่มซุกซนสอดลึกเข้าไปในเสื้อยืด อากาศเย็นจนผมรู้สึกร้อนวาบเมื่อมือนั้นวางทาบอยู่ตรง

แผ่นท้อง ลิ้นร้อนสอดลึกตวัดลิ้นผมไปเกี่ยวพันก่อนเซาะไซ้ไปตามร่องฟันด้วยชั้นเชิงแสนชำนาญจนจากที่ขยะแขยงก็กลายเป็นผมเริ่ม

ตวัดตอบโต้ ลีลาจูบของพี่วันสะเด็ดสะเด่าจนผมต้องทึ่ง หากเป็นผู้หญิงก็คงจะเสร็จเขาตั้งแต่จูบแรกแต่ผมจะต่างอะไรกับผู้หญิงเหล่า

นั้นเล่า

               ในเมื่อกลายเป็นว่าตอนนี้ผมกำลังเงยหน้าให้ลิ้นของเขายิ่งคว้านลึกจนปากผมสั่นและไม่มีแรงห้ามปรามเมื่อมือร้อนของเขา

เลื่อนไปวางทาบอยู่ตรงหน้าอกแล้วใช้ซอกนิ้วคีบหัวนมของผมขึ้นมา มือของผมวางแนบไปรอบท้ายทอยของพี่วันแล้วรั้งเข้าหาตัวเพราะ

ผมกลายเป็นฝ่ายไม่ยินยอมให้เขาผละริมฝีปากออก

              นี่ผมกำลังเคลิ้มไปกับจูบของเขาใช่ไหม ช่วยตอบผมที

              ผมคว้าหมับลงไปบนมืออุ่นอีกข้างที่เลื่อนต่ำไปอยู่ตรงขอบกางเกงยีนส์ ปลายนิ้วใหญ่เกือบจะสอดลึกเข้าไปแล้วถ้าผมไม่รีบ

จับไว้


               “ปล่อย”


               “ไม่”


                เสียงกระซิบแผ่วโต้ตอบซึ่งกันอยู่ในลำคอที่ลิ้นยังคลุกเคล้าไม่เลิกรา รู้สึกได้ถึงอารมณ์รุนแรงของพี่วันที่เม้มปากผมแรงยิ่ง

ขึ้น พี่วันรวบข้อมือของผมทั้งสองข้างเอาไปไพล่หลังก่อนใช้ตัวผมนั่นแหละให้เอนทับมือตัวเองไปกับเบาะนั่งอย่างรวดเร็วเพื่อหยุดการ

ขัดขืนของผม


             “อื้อ”

     
             ทำไมแรงเยอะอย่างนี้วะ

             ผมเองก็ไม่ถึงกับผอมแห้งแรงน้อย ตกเย็นก็ไปเตะบอลกับเพื่อนๆที่บริษัททุกวัน แต่เรี่ยวแรงก็ยังสู้แรงควายอย่างพี่วันไม่ได้จน

นิดเดียว

             ยิ่งสู้ไม่ได้เมื่อพี่วันปลดหัวเข็มขัดของผมให้หลุดออกจากกันพร้อมกับที่กระดุมกางเกงยีนส์หลุด ผมได้ยินเสียงซิปกางเกงถูก

รูดลงดังแกรก ใจหายวาบเมื่อปลายนิ้วพี่วันล้วงลึกเข้าไปใต้ร่มผ้าได้สำเร็จก่อนที่เจ้าน้องชายของผมมันจะถูกงัดออกมาจนพ้นบอกเซอร์

อับอายเมื่อมันตั้งตรงเด่ราวกับจะทำความเคารพไอ้คนที่กอบกุมมันไว้ในมือใหญ่และสากนั่น

               ผมพยายามสะบัดไหล่เพื่อดิ้นรนแต่แขนล่ำอีกข้างของพี่วันก็เอื้อมพาดมากดไว้ แถมเขายังยกท่อนขาหนักมาทับอยู่บนต้นขา

ของผมด้วย ปลายลิ้นร้อนผละออกจากปากของผมจนน้ำลายผมไหลยืดติดไปตามลิ้นของเขา ติ่งหูถูกเม้มด้วยปาก ลิ้นเปียกแตะเข้าไป

ในรูหูจนผมขนลุก


              “ชินไม่อยากเหรอ”


              เหี้ยเอ๊ย!


               ถามทำไมวะ มึงปลุกกูขนาดนี้แล้ว


               ผมด่าในใจเพราะไม่มีแรงด่าด้วยปากขณะที่มันกำลังถูกกัดแทบแตกจนต้องกลั้นเสียงครางไม่ให้มันหลุดลอดออกมาเมื่อมือ

สากบดบี้อยู่ตรงหัวของไอ้น้องชายผมจนเริ่มมีน้ำใสไหลเยิ้มเปียกชุ่ม


             “ช่วยกันนะ”


              อะไรนะ ช่วยอะไร  ช่วยยังไง กูงง ผมยังเอ๋ออยู่


             พี่วันผละออกจากตัวผมกลับไปนั่งพิงเบาะตัวเองและเป็นฝ่ายปลดกางเกงดึงน้องชายของเขาให้เด้งดึ๋งออกมา

            น้องชาย!

            ไม่ล่ะมั้ง ผมตาลุกเมื่อเหลือบตามอง

           ใหญ่ชิบ

            อายของตัวเองว่ะ


          ได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆมันทำให้ผมยิ่งเขินจนหน้าร้อนวูบ พี่วันคว้ามือขวาของผมที่อยู่ข้างกายเขาให้กำไอ้น้องชายที่ชูคอสลอน

ของเขาไว้

            แม่งเอ๊ย กำเกือบไม่มิด


           “อืม มือชินนุ่มจัง คงไม่ค่อยได้ออกแรงทำอะไรสินะ”


            เสียงกระซิบดังแผ่วมาอย่างถูกใจพลางส่งมือซ้ายที่อยู่ติดกับผมคว้าท่อนเนื้อของผมไว้อีกครั้งแล้วหลับตาลง

มือสากถูไถน้องชายของผมก่อนค่อยๆรูดขึ้นจนสุดปลาย อุ้งมือบี้หัวแล้วรูดกลับมาที่โคน ไม่แรงแต่ก็ไม่เบา น้ำหนักที่ลงมันพอดีที่จะ

ทำให้ท้องน้อยของผมบิดเป็นเกลียว


              “ช่วยพี่ด้วยสิครับ”


              เขาออกคำสั่ง

              และผมก็บ้าพอที่จะทำตาม ในเมื่อตอนนี้อารมณ์ของผมได้กระเจิดกระเจิงเป็นที่เรียบร้อย

              ผมโยกมือใช้ปลายนิ้วโป้งเป็นตัวนำค่อยๆนวดท่อนเนื้อใหญ่ยักษ์ช้าๆ มองเห็นอกหนาของพี่วันกระเพื่อมขึ้นลงเพราะหายใจ

แรง มุมปากยกยิ้มเบาๆ

             ให้ตายเถอะ นี่ไม่มีใครบนรถรู้เลยใช่ไหม


             ว่าผู้โดยสารสองคนตรงเบาะหลังสุดที่ต่างก็นั่งหลับตาอยู่บนเบาะของตัวเอง แทบจะไม่แตกต่างจากคนอื่นที่หลับสนิททั้งคัน

รถ แต่แท้ที่จริงไม่ได้หลับอย่างภาพที่เห็น เมื่อมือต่างโยกจุดกึ่งกลางลำตัวของอีกฝ่ายอย่างเมามัน


             “อู้ว”


             เผลอครางออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ มือซ้ายของผมบีบที่วางแขนแน่นเมื่อมือร้อนของพี่วันกำลังสาวน้องชายของผมอย่างเร็วรี่


             “พะ พี่วัน ใกล้แล้ว”


             “พี่เองก็ อืม...เร่งมือให้พี่หน่อยชิน”


           ผมชักมือขึ้นลงอย่างรวดเร็วไม่แพ้กัน เสียงหายใจของพี่วันแทบไม่เป็นจังหวะ ผมห่อปากสูดลมหายใจกระชั้น มือใหญ่ช่างเก่ง

กล้ายิ่งความสากหนาเวลาสัมผัสแนบแน่นก็ยิ่งทำให้ผมเจียนคลั่ง


              “อ๊ะ”

       
              ฝุบ

              น้ำเมือกขาวขุ่นไหลเยิ้มออกมาจากรูที่หัวของผม มันไหลจนเปรอะมือใหญ่ในขณะที่ผมหายใจหอบลึก


            “ชิน อย่าเพิ่งหยุดพี่ยังไม่เสร็จ”


              เสียงแหบพร่าเรียกสติของผม ผมรีบโยกท่อนเนื้อเต็มอุ้งมือสุดแรง พี่วันพิงตัวไปกับเบาะพลางเชิดหน้าสูงเปลือกตาที่ยังปิด

อยู่กระตุกไปมา

              ฉ่า


              น้ำพุ่งออกมาจากท่อนเนื้อยักษ์จนผมตกใจในปริมาณที่มันทะลักล้นมือของผมจนเปรอะหน้าขาแกร่ง พี่วันเป่าปากก่อนจะหัน

มายิ้มเขินๆทั้งที่ยังหอบลึก


             “มันเยอะเพราะไม่ได้เอาออกนานแล้ว มัวแต่ยุ่งกับงาน”


            พี่วันใช้มือข้างไม่เปื้อนดึงซองทิชชู่เปียกออกมาจากเป้ใบเล็กใต้เบาะของเขา หยิบมันขึ้นมาเช็ดมือตัวเอง ตามด้วยเช็ดมือให้

ผมและเช็ดไอ้น้องชายที่คอพับไปแล้วของผมแล้วค่อยจัดการตรงนั้นของตัวเอง  ผมมองการกระทำของคนตัวใหญ่ไม่วางตาตัวใหญ่

หน้าเข้มแต่อ่อนโยนจัง

              มือที่สัมผัสยามกำจัดสิ่งคัดหลั่งให้จนสะอาดนั้นเบามือต่างกับยามนวดเฟ้นน้ำหนักลงไปลิบลับ              ผมคงเผลอยิ้ม

ออกมา พี่วันมองด้วยนัยน์ตาเป็นประกาย เขาโน้มตัวมาหอมที่แก้มของผมเบาๆ


             “ยิ้มอะไรครับชินพี่เขินหมดแล้ว”


             “นี่เขินแล้วหรือครับ”


              ผมหยอกเอินด้วยความแจ่มใสขึ้นที่ได้ปลดปล่อยหลังจากช่วงหลังที่ชีวิตมีแต่ความอึมครึมผมก็หมดอาลัยตายอยาก พี่วัน

เอื้อมมือบีบปลายคางผมเบาๆ


               “น่ารักจริงๆชินเนี่ย อย่าให้พี่หลงมากไปกว่านี้เลยครับ”


              ผมเงียบลงแต่ใบหน้ายังคงเปื้อนยิ้ม ความหดหู่ที่มีเมื่อแรกเดินทางจางหายไปด้วยรอยยิ้มจากคนข้างๆ ยกนาฬิกาขึ้นดูเพิ่ง

จะรู้ว่าตอนนี้เกือบตีหนึ่งแล้ว

                ผมมองออกไปนอกหน้าต่างที่แม้จะมีแต่ความมืดมิดจนมองไม่เห็นอะไร แต่ดวงจันทร์ที่ลอยเด่นอยู่ท่ามกลางผืนฟ้าสีดำก็

จับหัวใจของผมได้อย่างไม่รู้เบื่อ ก่อนที่ผมจะรู้สึกถึงแรงกอดรัดอยู่ตรงรอบเอวอีกครั้ง ผมมองไปยังท่อนแขนใหญ่ที่วางพาดมาแล้ว

เลื่อนสายตาไปสบตากับดวงตาคมที่ก้มลงมาประสาน ผมเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัย


                 “อะไรอีกล่ะครับพี่วัน”
                                                                               TBC             


                                                                                          :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 2 [20/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 20-09-2016 15:59:16

 :m25: :m25: :m25: :m25:
 
พี่วันจะทำอะไรอีก :hao6: :hao6: :hao6:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 2 [20/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: pigarea ที่ 20-09-2016 16:05:19

เราจะเกาะท้ายรถไปตลอด  :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 2 [20/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 20-09-2016 16:43:58

แค๊กๆ   :hao6:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 2 [20/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Silvan ที่ 20-09-2016 16:45:05

พี่จะชวน อะซะดะเฮ<โค๊ดลับจ้า>หรือคะ พี่วัน

เราฟินหนักมาก :hao7:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 2 [20/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ronlbb ที่ 20-09-2016 17:08:33

ขับรถตามไปและจ้า

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 2 [20/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: fon270640 ที่ 20-09-2016 17:15:45

เอฟซีพี่วันนะงับบบ

ย้อนไปอ่านมา กี่ทีๆก็แซ่บ อิอื

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 2 [20/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: คนคิ้วท์คิ้วท์ ที่ 20-09-2016 18:37:26

ขอติดรถไปด้วยค่ะ ค้างสุดๆ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 2 [20/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: แฟนตาเซีย ที่ 20-09-2016 18:43:18

 :jul1:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 2 [20/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Coffeeblack ที่ 20-09-2016 19:56:32

พี่วันทำอะไรน้องงงงง  :-[

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 2 [20/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 20-09-2016 20:17:34

นั่งรอที่ห้องน้ำจุดพักรถนะคะ รีบมานะ :katai3: 

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 2 [20/9/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 20-09-2016 22:18:37

 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 2 [20/9/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: ♥lvl♀‘O’Deal2♥ ที่ 20-09-2016 22:51:07

หืมมมมมมม นึกว่านิยายอุ่นใจ ที่ไหนได้ เร้าร้อนมาเลย

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 2 [20/9/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: tukkata bambola ที่ 21-09-2016 02:51:46

จะเกาะติดพี่วันกับน้องชินไปทุกที่ :hao6:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 2 [20/9/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: insomniac ที่ 21-09-2016 05:28:23

มาแล้วๆ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 2 [20/9/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 21-09-2016 05:54:03

ไปดักรอที่ปั๊มถัดไปกันเถอะ ;^;

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 2 [20/9/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 21-09-2016 06:07:00

ชอบบบบบ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
ชิน ตัดใจไปเลยกับคนรักแบบนี้
ตีตัวจากเพราะเงิน  แถมไปกับเพื่อนเลว ที่แย่งผลงาน
ดีกว่าอยู่ด้วยกันแบบ ชินถูกสวมเขาไปเรื่อยๆ
พี่วัน ถูกใจชิน แต่แรกเห็นเลย
พี่วันนี่ อุกอาจมาก กล้าลวนลามชินบนรถ :hao7:
ทั้งที่มีคนอยู่ จนชินไปไม่เป็น :ling1:
รอ ไร้ท ลงบ่อยๆเยอะๆ นะ :mew1: :mew1: :mew1:
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 2 [20/9/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 21-09-2016 19:15:54

นั่นสิ....อะไรอีกดีนะ? -..-

หัวข้อ: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 3 [22/9/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 22-09-2016 16:07:30

                                                      ผมกำลังจะกลับบ้าน

                                                              บทที่ 3



               “เห็นหน้าชินเวลายิ้มอ่อนแบบนี้แล้วรู้สึกดีจัง ไม่เหมือนตอนแรกที่ขึ้นรถ หน้าบูดเป็นตูดลิง”


               “บ้าว่ะครับพี่”


                ผมใช้กำปั้นซัดเข้าที่หัวไหล่เต็มๆเสียงดังพลักแต่พี่วันไม่สะเทือนสักนิด ซ้ำยังโอบเอวผมแน่นมากเข้าไปอีก


                “คนอกหักมาอะจะให้ยิ้มออกได้ไง”


                “ใครนะหักอกคนน่ารักอย่างชินได้ลงคอ ถ้าเป็นพี่คงไม่มีทางทำแบบนั้นเด็ดขาด”


                 “พี่วัน”


                 ความรู้สึกดีแล่นมาจุกอยู่ตรงคอหอยคล้ายกับว่าผมกำลังกลั้นสะอื้น นัยน์ตาคมในความมืดมีแต่ความจริงใจดูไม่ออกถึง

ความล่อลวงเลยสักนิด

                เวลาที่มีคนเห็นคุณค่าของเรานี่มันรู้สึกดีจังแฮะ

                พี่วันโน้มตัวมาประกบปากผมไว้อีกครั้ง คราวนี้มันช่างอ่อนโยนจนผมน้ำตาซึม ปลายลิ้นที่แทรกซึมค่อยๆดึงผมทะยานขึ้น

ราวกับกำลังติดปีก มือใหญ่เอื้อมมาจัดการกับกางเกงของผมที่เพิ่งจะติดกระดุมรูดซิปเรียบร้อยให้เปิดอ้าออกอีกครั้ง ร่างสูงของพี่วันผละ

จากปากผมพลางก้มหน้าลงไปตรงนั้น


                “เดี๋ยว พี่วันจะทำอะไร”


                ผมรีบยั้งเขาไว้ก่อนด้วยความตกใจ เขาเงยหน้าพร้อมดวงตาพราวระยับมองสบตาผม


                “พี่อยากกินชิน”


                ไม่นะ!


               “พี่วัน เดี๋ยวคนอื่นก็เห็นหรอก”


                “ถ้าไม่เห็นก็ได้ใช่ไหม”


               เขามองอย่างท้าท้าย จากนั้นพี่วันจึงหย่งตัวหยิบผ้าห่มขึ้นมาคลี่ออกกางเต็มความกว้างแล้วคลุมตัวผมไว้จนเหลือแค่หัวโผล่

มาก่อนจะมุดหัวตัวเองเข้าไปในโปงผ้าห่ม


            “เล่นอะไรพี่วัน”


             ผมรีบเอ่ยถามการกระทำของเขา ได้ยินเสียงอู้อี้ดังเบาๆออกมาจากในโปง


             “ผีผ้าห่มไง”


             “อ๊ะ พี่”


               ผมต้องเกร็งตัวนั่งตรงเมื่อพี่วันก้มหน้าขยุกขยิกอยู่ที่เอว ไอ้น้องชายที่หลับไปแล้วถูกคว้าขึ้นมาอีกครั้ง สะดุ้งเมื่อปลายลิ้นชื้น

แตะลงตรงหัวพี่วันเลียเหมือนเลียยอดไอศกรีมแล้วลากปลายลิ้นลงตามความยาวลงมาจนถึงโคน


               “อา”


              ผมกัดริมฝีปากเมื่อรู้ว่าพี่วันกำลังกลืนน้องชายของผมเข้าไปทีละนิด รู้สึกถึงความชื้นของกระพุ้งแก้มและผนังลำคอเมื่อพี่วัน

เขมือบมันเข้าไปจนหมด ลิ้นร้อนหมุนวนไปรอบๆ ผมเสียวจนต้องใช้มือกำเส้นผมพี่วันไว้แน่น และแล้วพี่วันก็เริ่มยกหัวขึ้น ผลุบหัวลง

แท่งเนื้อของผมกระแทกกระทั้นอยู่ในปากพี่วันจนผมต้องจิกเท้าไปกับพื้น เนื้อตัวเกร็งบิดอยู่ในผืนผ้าห่ม นอกจากจะจูบเก่งเวลาทำออรัล

ก็แม่งโคตรเสียว


               พี่วันแม่งเทพเกินไปแล้ว


              “อื้มมม”


              เสียงครางของผมดังแผ่วออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่เมื่อผมแตกคาปาก พี่วันกลืนไปส่วนหนึ่งอีกส่วนไหลเยิ้มลงไปตามถุงเนื้อไล่

ลงตามร่องก้น แต่กระนั้นพี่วันก็ยังไม่ยอมหยุด


              “ชินครับอ้าขาหน่อย”


                อะไรอีกวะ


               พี่วันจับขาผมอ้าออกอีกนิดก่อนที่ผมจะสะดุ้งสุดตัวเมื่อช่องทางข้างล่างที่เปียกชื้นด้วยน้ำคาวของผมเองถูกปลายนิ้วสอด

เข้าไป ผมเบิกตาโตอยู่ในความมืดเมื่อร่างกายถูกลุกล้ำเป็นครั้งแรก มือที่ขยุ้มอยู่บนหัวพี่วันจิกเล็บลงไปอย่างเผลอไผล


              “พี่วัน อื้อ ผมว่าอย่าเลย”


               ไม่ฟังกันเลย ดื้อชะมัด


              ปลายนิ้วนั้นแทรกซึมลึกไปเรื่อยๆในขณะที่ปากก็ยังอมน้องชายของผมไว้พลางปลุกเร้าให้ตื่นขึ้นมาอีก นิ้วใหญ่ขยับวนให้ผม

แทบคลั่งก่อนนิ้วที่สองจะตามเข้าไปหลังจากนั้นอีกไม่นาน ปลายนิ้วทั้งหลายนั้นลูบวนอยู่ในช่องทางราวกับกำลังชอนไชหาอะไรบาง

อย่าง จนกระทั่งมันไปชนเข้ากับจุดหนึ่งที่ทำให้ผมผวา ต้นเขาของผมบิดเข้าหาตัวโดยอัตโนมัติและเมื่อผมมีอาการเช่นนั้น ปลายนิ้วที่

สามก็สอดตามเข้าไป ทั้งหมดกำลังโจมตีจุดอ่อนไหวที่พี่วันค้นพบ


                 “พะ พี่วัน เสียวอ่ะ”


                 ผมครางต่ำทิ้งกายพิงกับเบาะหลังพลางเงยหน้าพริ้มตาจือปากด้วยความเสียวซ่าน มือทั้งสองยกขึ้นสูงเพื่อเอื้อมยึดเบาะรถ

เอาไว้และจิกเล็บลงไปกับมันจนผ้ากำมะหยี่แทบขาด ความต้องการทะยานอยากอย่างไม่น่าเชื่อ นี่เพียงแค่ปลายนิ้วยังสุดยอดอย่างนี้

แล้วถ้าเป็น…

                 อยู่ๆรถทัวร์ก็เลี้ยวขวับเข้าไปยังที่พักรถแห่งที่สอง ผมสะดุ้งและรีบสะกิดพี่วันทันที เขาถอนปลายนิ้วและปากออกอย่าง

เสียดายพลางโผล่หัวออกจากโปงแล้วสบตาผม เราทั้งคู่ต่างจ้องตากัน เราทั้งคู่ต่างเข้าใจความหมายของกันและกัน

รถทัวร์ยังไม่ทันจะจอดสนิทดีนักพี่วันก็กระชากแขนให้ผมลุกขึ้น ผมตกใจจนแทบจะดึงกางเกงใส่กลับไม่ทันเมื่อก้าวลิ่วๆตามพี่วันลงไป

ด้านล่างเป็นคู่แรกของผู้โดยสารบนรถ ร่างสูงจับมือให้ผมแทบจะวิ่งเข้าห้องน้ำ ประตูห้องน้ำห้องสุดท้ายถูกผลักให้เปิดเขาดันตัวผมให้

เข้าไปด้านในก่อนที่เขาจะก้าวตามเข้ามาแล้วปิดประตูลงกลอนอย่างรวดเร็ว

                   เราสองคนส่งตาเยิ้มใส่กัน โผเข้าหากันพร้อมประกบปากแนบแน่น ดูดดึงปลายลิ้นซึ่งกันอย่างเมามัน ได้ยินเสียงผู้โดยสาร

คนอื่นเดินตามเข้ามาไม่กี่คน พี่วันใช้โอกาสที่รอให้คนอื่นทำธุระดึงกางเกงผมออกจนร่นลงมากองอยู่เหนือเข่า เขาจับให้ผมหันหน้า

เข้าหาผนังห้องพลางใช้มือทั้งสองดันผนังปูนเย็นชื้นไว้และยกขาข้างหนึ่งของผมวางพาดบนฝากดชักโครกโดยที่มีเขายืนซ้อนหลังอยู่

พี่วันรอจนคนเข้าห้องน้ำคนสุดท้ายกดน้ำล้างโถแล้วและได้ยินเสียงฝีเท้าเดินออกไปจากห้องน้ำ


               “โอ๊ะ”


                ผมอุทานเมื่อในที่สุดท่อนเนื้อใหญ่ก็เสียบแทงเข้ามาในช่องทางของผมที่ถูกเปิดให้ขยายตัวรอตั้งแต่นั่งอยู่บนรถ มันทั้งเจ็บ

ทั้งเสียวจนต้องซบหัวไปกับผนังห้องน้ำกลั้นเสียงร้องอย่างยากเย็น พี่วันดึงมันออกแล้วแทงเข้าไป ดึงออกแล้วแทงใหม่ ทำซ้ำๆย้ำๆจน

กระทั่งมันจมเข้าไปจนมิด


                “ตอดดีชะมัด”


               เขาสบถพึมพำอย่างพอใจพลางเอื้อมมือดันหน้าให้ผมเอียงเหลียวหลังมาหาก่อนประกบปากลงมาแลกลิ้นกันอีกรอบพร้อม

กับโยกเอวถี่ยิบ


              “อื้ม”


               ผมครางอยู่ในลำคอ ขาข้างเดียวที่ทรงตัวอยู่บนพื้นสั่นไปหมด พี่วันต้องใช้มือขวาโอบไปรอบเอวของผมเพื่อช่วยยึดพยุงและ

บังคับให้ผมโยกตัวสวนกลับเวลาพี่แกแทงกระหน่ำเข้ามา มือซ้ายยื่นมากอบกุมน้องชายของผมแล้วสาวรูดเร็วรี่ ได้ยินเสียงเนื้อกระทบ

เนื้อดังถี่ ลมหายใจสะท้านกล้ามเนื้อบิดเกร็งจนผมปล่อยพรวด พี่วันยิ่งเร่งซอยจนผมจุกก่อนที่เขาจะแตกใส่ผม

              เราหอบหายใจลึกเข้าปอดได้อีกแป๊บเดียว พี่วันก็รีบถอนท่อนเนื้อออกมาจนน้ำคาวพุ่งตาม เขาดึงกางเกงของผมขึ้นกลับคืน

และช่วยผมใส่กระดุมรูดซิปก่อนจะกระชากแขนของผมให้รีบก้าวออกจากห้องน้ำเพื่อให้ขึ้นรถทันเวลาพักสิบห้านาที

ตอนนี้ผมกำลังหอบอยู่บนเบาะนั่งของตัวเอง

              สมองของผมขาวโพลนเมื่อกำลังอยู่ในภาวะช็อก

              ผมมีเซ็กส์กับผู้ชายแปลกหน้าที่เพิ่งรู้จักกันไม่กี่ชั่วโมง และผมเป็นฝ่ายถูกกระทำด้วยความสมยอม

              มันเป็นเซ็กส์ที่รีบเร่ง แต่แม่งเร่าร้อนโคตรๆ และมันตื่นเต้นสุดๆ

             พี่วันกุมมือเย็นชึ้นด้วยเหงื่อของผมไว้ราวกับปลุกผมให้มีสติและรับรู้ความเป็นจริง


              “ชิน พี่ขอโทษที่ทำให้ชินตกใจ”


               เสียงนั้นยังทุ้มและนุ่ม แต่ปะปนด้วยความแหบพร่า ผมยังไม่กล้าหันไปสบตากับเขาเลย


              “นี่ผมทำบ้าอะไรลงไป ผม ผม...”


              คางของผมถูกดึงให้หันไปสบตากับเขาจนได้ พี่วันมองสบกับดวงตาที่เต็มไปด้วยความสับสนของผม เขามองผมอย่างเข้าใจ

ในความรู้สึก ริมฝีปากที่มีไรหนวดเขียวเป็นปื้นคลี่ยิ้มอ่อนโยน


                “ชินไม่ได้บ้า ไม่ได้ทำผิดอะไร” เมื่อควบคุมร่างกายจนหายเหนื่อยแล้ว น้ำเสียงของพี่วันก็กลับมาชวนฟังเช่นเดิม


                 “มันเป็นเรื่องธรรมชาติ แค่เราต่างก็ต้องการกัน และแค่เราซื่อสัตย์กับความรู้สึกของตัวเอง”


                  รถโดยสารเริ่มขับเคลื่อนออกจากที่พักและอีกไม่กี่วินาทีไฟบนรถก็ดับวูบลง เสียงคุยของผู้โดยสารเงียบตามอีกเช่นเดิม

ผมจมอยู่กับคำพูดของพี่วันเพื่อช่วยให้มันลบความรู้สึกผิดในใจของผม

                  ในความมืด พี่วันวางแขนพาดมาที่บ่าดึงให้ผมซบไหล่เขาเรามองตากันอีกครั้ง แอร์เย็นฉ่ำทำให้ให้ผมยอมเอนกายพิงบ่า

กว้างและหลับใหลลงอีกครั้ง







                   ลืมตามาอีกทีเพราะถูกพี่วันใช้ปลายนิ้วขูดขีดที่ฝ่ามือ ผมปรือตามองอย่างงัวเงียก็เห็นว่าตอนนี้รถจอดอยู่ที่สถานีขนส่ง

จังหวัดทางผ่าน พนักงานกำลังมาปลุกหนุ่มสาวที่นั่งฝั่งตรงข้ามผมให้ลงปลายทางของเขา พี่วันชี้ให้เห็นว่าเก้าอี้เบาะหน้าฝั่งเดียวกับผม

ก็ว่างแล้ว ไม่รู้ว่าป้าแก่ๆ สองคนลงไปตอนไหน ไม่นานหลังจากนั้นรถทัวร์ก็ออกเดินทาง ไฟดับมืดอีกครั้ง เสียงกรนของนักธุรกิจเบาะที่

เยื้องอยู่ด้านหน้าฝั่งตรงข้ามก็ยังดังไม่เลิก ทุกคนบนรถที่ยังไม่ถึงจุดหมายต่างก็ยังผาสุกกับการหลับใหล

              ตีสี่ครึ่ง

             ผมมองนาฬิกาก่อนจะเงยหน้ามองพี่วัน

             พี่วันมองตาผม

              ผมอ้าปากค้าง

              ที่อ้าปากค้างก็เพราะดวงตาที่ก้มลงมองมานั้นแพรวพราวระยิบระยับแข่งกับดวงดาวบนท้องฟ้าที่เห็นผ่านกระจกรถ และผมก็

อ่านสายตาคู่นั้นออกว่าพี่วันต้องการอะไร


                “ตีสี่ครึ่งแล้ว อีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะถึงเชียงราย แต่พี่ยังกินชินไม่อิ่มเลย”


               เสียงกระซิบชิดใบหูที่ทำให้ผมใจสั่น กลิ่นกายของความเป็นชายลอยเข้าจมูก มันกำลังกระตุ้นให้ผมหายงัวเงีย พี่วันเบียดอก

หนาๆเข้าหาจนเสื้อยืดของเขาเสียดสีอยู่กับเสื้อยืดของผม


              “แต่มันไม่มีจุดพักรถแล้ว เราจะทำกันอีกได้ยังไง”


              ผมกระซิบตอบเสียงสั่นเมื่อหน้าท้องมีมือปลาหมึกกำลังลูบไล้ไปมา เข็มขัดที่ถูกถอดออกตั้งแต่ถูกกลืนกินครั้งแรกก็ไม่รู้ถูก

โยนไว้ตรงไหน ดูเหมือนกระดุมและซิปกางเกงยีนส์ที่ผมใส่มันจะไม่ได้อยู่กับที่เลยในการเดินทางคืนนี้ พี่วันไล่สายตาไปตามใบหน้าของ

ผม ไล่ตั้งแต่ดวงตา จมูก ก่อนจะจบที่ริมฝีปาก เขากลืนน้ำลายลงคอก่อนที่จะตัดสินใจ


            “งั้นก็ตรงนี้แหละ”


           “ฮะ อะไรนะ อุ๊บ”



                                         TBC

                         เชี่ยแล้วไง หน้ากระดาษหมด                                                                                                    

                        ทำไมเมิงซื้อกระดาษมาไม่พอ ห๊า...

                    :m31: :m31: :m31: :m31:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 3 [22/9/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: fon270640 ที่ 22-09-2016 16:32:19

 :-[  ต่อเร็วๆน๊าาาาา

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 3 [22/9/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: Silvan ที่ 22-09-2016 16:47:56

 :mew4:ทำไมกระดาษมาหมดตรงตอนสำคัญอีกแล้วอ่า

 :ling1: :ling1:อยากอ่านต่อล้าววววว

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 3 [22/9/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 22-09-2016 17:31:27

(วิ่งไปปาสิบรีมกระดาษใส่คนเขียน ฮา)
สงสัยจังว่าสองคนนี้ขึ้นรถทัวร์บริษัทไหน ดูท่าที่นั่งผู้โดยสารกว้างขวางใหญ่โต (ถึงจะ VIP ก็เถอะนะ) นี่ถ้าใจร้อนเลือกนั่งเครื่องบินคงไม่ได้ทำอย่างนี้แน่ ฮา

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 3 [22/9/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 22-09-2016 17:48:52

 :jul3: :pig4:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 3 [22/9/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 22-09-2016 17:51:52

 :serius2: มาหมดอะไรตอนนี้ เป็นการกลับบ้านที่ตื่นเต้นมากก

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 3 [22/9/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 22-09-2016 18:18:48

 :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 3 [22/9/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 22-09-2016 18:55:31

หืออออแแ นี่มันเซ็กส์ด่วน เอ๊ยรถด่วนสายไหนเนี่ยยยยย

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 3 [22/9/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 22-09-2016 19:01:28

ปาทิชชู่ใส่คนเขียน เอาไปทั้งม้วนเลย  :jul1:
ว่าแต่พี่วันคะ ก่อนขึ้นรถเนี่ยกินหอยนางรมมาใช่มะ. ไม่หลับไม่นอนเลยวันน้อย

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 3 [22/9/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 22-09-2016 19:23:01

โอ้....พี่วัน  หื่นจริงหื่นจัง
ทั้งพี่วัน ทั้งชิน สบายตัวไปเลย
น่าตื่นเต้น ฉุกละหุก เซ็กส์ไปหมด
พี่วัน ชอบแค่เซ็กส์จากชิน เท่านั้นหรือเปล่า
แต่ชิน ถ้าหายเศร้าจากเจ็บอก มาเจ็บก้น น่ะสิ
รอตอนใหม่ สองคนเค้าจะสานต่อกันมั้ยนะ
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:     

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 3 [22/9/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: คนคิ้วท์คิ้วท์ ที่ 22-09-2016 19:27:20

เป็นการกลับบ้านที่อีโรติกมากค่ะ เดี๊ยนชอบ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 3 [22/9/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 22-09-2016 21:18:57

ทำไม๊ทำไมกระดาษจะต้องมาหมดตอนนี้ :katai1: :katai1: :katai1:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 3 [22/9/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: ♥lvl♀‘O’Deal2♥ ที่ 22-09-2016 23:11:26

ต่อไปกินกันต่อที่เชียงรายสิยะ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 3 [22/9/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: Coffeeblack ที่ 23-09-2016 06:50:49

พี่วินนนนน  :jul1:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 3 [22/9/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: แฟนตาเซีย ที่ 23-09-2016 12:03:16

ncเร็วมากก :hao6: :jul1:

หัวข้อ: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 4 [25/9/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 25-09-2016 20:11:38

                                                         ผมกำลังจะกลับบ้าน

                                                                บทที่ 4


                   เสียงถูกดูดให้เงียบลงทันควัน พี่วันใช้มือบังคับท้ายทอยให้ผมแหงนหน้ารับกับปลายลิ้นร้อนๆ เขาบีบขากรรไกรของผมให้

เปิดกว้างพลางสอดลิ้นลงมาเกือบถึงลำคอจนผมแทบสำลัก พี่วันตวัดลิ้นผมให้พลิกขึ้นเขาลากลิ้นผ่านใต้ลิ้นผมไปก่อนเกี่ยวลิ้นของผม

กลับอีกที วิธีการจูบของเขาเล่นงานผมจนมึนไปหมด


              “โอกาสสุดท้ายแล้วครับชิน นะครับ”


                แพ้ทางคำว่านะครับของพี่วัน ปลายเสียงอ่อนหวานเว้าวอนบาดลึกเข้าไปในหัวใจมันทำให้ผมปฏิเสธไม่ออก พี่วันถือโอกาส

ที่ผมยังตกตะลึงเอื้อมมือปรับเบาะนั่งให้เอนหลังไปจนสุดทั้งสองเบาะทำให้ที่นั่งของเราทั้งคู่ยิ่งมีพื้นที่ว่าง เขาขยับลุกและดันให้ผม

เอนกายนอนยาวไปจนถึงเบาะของเขาก่อนจะดึงกางเกงของผมร่นลงจนถึงต้นขา พี่วันจับขาข้างหนึ่งของผมพาดสูงไปบนพนักพิง อีก

ข้างเขาหย่อนมันลงล่างให้เท้าของผมหยั่งอยู่ที่พื้น ก่อนที่เขาจะปลดกางกางตัวเองและดึงน้องชายใหญ่ยักษ์ออกมาอวดสู่สายตาใน

ความมืดสลัวอีกรอบ

                ให้ตายเถอะ น้องชายของพี่วันนี่ไม่รู้จักหลับจักนอนบ้างหรือไงนะ ผมเห็นมันตื่นอยู่ได้ตลอดเวลา

               พี่วันยกขามานั่งคร่อมเอวของผม ข้างหนึ่งก็ทิ้งน้ำหนักไว้บนเบาะนั่นแหละ อีกข้างก็ยันอยู่กับพื้นคู่กันกับผม มือใหญ่จัดแจง

เลิกเสื้อยืดของผมขึ้นสูงจนโชว์เนื้อหนัง เขามองตุ่มไตบนหน้าอกของผมตาวาวก่อนที่จะก้มหน้าลงมา


              “อู้ววว”


             ผมบิดตัวแอ่นไปมายกร่างรับริมฝีปากที่ครอบลงบนยอดอก ปากอุ่นเม้มมันไว้แล้วดึงก่อนละเลงลิ้นจนเปียกชุ่ม ในขณะเดียวกัน

ช่องทางเบื้องล่างที่ยังมีน้ำรักของเขาหลงเหลืออยู่บางส่วนก็ถูกปลายนิ้วสอดแทรกเปิดทางให้กว้าง ท่อนเนื้อใหญ่จ่อรออยู่แล้วและเมื่อ

เขางับปากลงที่ลานนมอีกครั้งท่อนเนื้อยักษ์ก็แทงเข้ามาทันที


            “อื้อมมม”


            ผมต้องใช้มือปิดปากตัวเองไว้แน่นเพื่อไม่ให้เสียงร้องเล็ดลอดออกมา หัวของผมที่เลยเบาะออกไปทำให้สามารถเพ่งสอดส่าย

สายตามองคนบนรถอย่างระแวงว่าจะมีใครตื่นมาเห็นฉากรักเร่าร้อนที่เบาะหลังสุดหรือไม่ เดชะบุญที่ทุกคนยังหลับสนิทเมื่อพี่วันดันเอว

จนสอดลึกเข้ามาในบั้นท้ายผม

            เขาคงรู้ว่าจะทำอะไรรุนแรงไม่ได้เพราะอาจจะเป็นการปลุกคนทั้งรถให้มาดูหนังสด พี่วันเลือกใช้วิธีค่อยๆ หมุนควงสว่านแทนที่

จะซอยเอวเข้าออก แต่วิธีของเขาในตอนนี้กลับยิ่งทำให้ผมโคตรเสียวจนปวดท้องน้อยเมื่อน้องชายของเขาหมุนวนไปเจอจุดไคลแมกซ์

ของผมถี่กว่าเดิมเสียอีก


             “พี่วัน พี่วันครับ อา... เสียวมาก”


             ผมพึมพำแต่ชื่อของเขาอยู่ในปากที่ถูกปิดด้วยมือตัวเอง แขนอีกข้างผมใช้มันคล้องไปรอบคอที่ก้มๆเงยๆอยู่กับหน้าอกอย่าง

ติดใจ ปลายลิ้นกระดกรัวอยู่ตรงหัวนมมันทำให้ผมทรมานแทบขาดใจ สภาพของผมตอนนี้คือชายหนุ่มที่ดวงตาหรี่ปรือกำลังแอ่นอกให้

เขาละเลงปากและลิ้นจนน้ำลายชุ่มพร้อมกับส่ายเอวรับการควงสว่าน ขาที่พาดสูงหนีบพนักพิงไว้แน่นส่วนข้างที่หย่อนลงพื้นก็เกร็งจน

ปลายเท้าจิก

               พี่วันจับน้องชายของผมให้ยกแนบไปกับหน้าท้อง เขากดเอวลงมาให้ลำตัวของเขาถูไถบดเบียดจนน้องชายของผมร้อนระอุ

และชุ่มฉ่ำ พี่วันเลิกยุ่งกับหน้าอกของผมเขาดึงมือที่ผมใช้ปิดปากตัวเองออกแล้วใช้ปากตัวเองช่วยปิดปากให้ผมแทนด้วยจูบที่แสน

เร่าร้อนท่ามกลางความเย็นของช่องแอร์ที่กระจายความเย็นออกมา

               เมื่อเขารู้ว่าร่างกายของผมใกล้จะระเบิดเต็มที ท่อนเนื้อยักษ์ก็กระแทกจุดกระสันภายในของผมซ้ำๆย้ำๆ จุดอ่อนไหวถูกกล้าม

เนื้อหน้าท้องของเขาบดเบียดลงมา ผมพ่นลมหายใจกระชั้นเมื่อท่อนล่างกระตุกแล้วฉีดพรวด คราวนี้มันเหลือแค่น้ำสีขาวจางไหลรินไป

ตามเนื้อตัว ก็แหงละ พี่วันจัดหนักปลดปล่อยผมไปหลายรอบจนแทบจะไม่มีอะไรตกค้างอีกแล้ว

                พี่วันยังไม่เสร็จ มวยยังไม่ครบยก เมื่อผมปรือตามอง

                อึดชิบ

                ผมรู้ว่าร่างกายของผมตอดรัดถี่ยิบขนาดไหนแต่พี่วันก็แค่ทำหน้าฟิน แต่เขายังทำตาเชื่อมใส่ผมเมื่อเขาสอดมือเข้าไปใต้เอว

แล้วช้อนตัวผมขึ้นทั้งที่ตรงนั้นก็ยังค้างคากันอยู่ ร่างแข็งแกร่งพลิกตัวกลับไปนั่งอยู่ตรงกลางเบาะคู่พร้อมกับจับผมให้นั่งคร่อมอยู่ตรงต้น

ขาจนจุดเชื่อมต่อของเรายิ่งสอดลึก ผมเผลอครางฮือออกมากับความกระสันเพราะท่วงท่าใหม่

               พี่วันคว้าผ้าห่มยับยู่ยี่ขึ้นมาคลี่ออกแล้วคลุมลงบนร่างของผมที่นั่งเป็นลูกลิงอยู่บนร่างกายที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของเขา ผม

คล้องแขนไปรอบลำคอหนาแล้วเป็นฝ่ายโน้มหน้าไปจูบเขา ผมคิดว่าผมเองก็จูบเก่งพอตัวนะพี่วันเลยปล่อยให้ผมตวัดลิ้นคลุกเคล้าได้

ตามใจชอบ ขาสองข้างของผมเกี่ยวไปด้านหลังพี่วัน ก่อนที่ผมจะเป็นฝ่ายหมุนสะโพกที่เขายังแทรกลึกอยู่บ้าง พี่วันใช้มือจับที่เอวสอง

ข้างของผมและกดมันลงไปพร้อมกับเด้งเอวตัวเองรับอย่างถูกใจ

               หมุน กด บด คลึง

               คือสิ่งที่ผมทำตอนนี้ รู้สึกถึงเสียงครางลึกอยู่ในลำคอที่ผมยังจูบปากดูดดื่ม ท่อนเนื้อภายในคงเขม็งเกลียวระยะสุดท้ายเมื่อ

เขาขยับเอวกระแทกลึกเข้ามาจนผมจุก มือสากกอบกุมไอ้น้องชายของผมไว้อีกแล้ว พี่วันทั้งปลุกทั้งปั่น ผมนึกว่าร่างกายผมคงไม่ตอบ

สนองเพราะมันเสร็จไปหลายยก ที่ไหนได้พอเจอฤทธิ์ฝ่ามือปั่นจิ้งหรีดของพ่อเจ้าประคุณพี่วัน หน้าท้องผมก็บีบรัดอีกครั้ง

             คราวนี้เอวผมก็หมุน เอวเขาก็หมุน มันช่างทำงานประสานกันจนแทบไม่เหลือช่องว่างระหว่างกันไว้ให้อากาศถ่ายเท ปากของ

ผมครอบไปบนปากของเขา เราดูดปากกันแน่นเพื่อช่วยห้ามเสียงครางของอีกฝ่าย และแล้วผมก็รู้สึกร้อนฉ่าอยู่ภายในหลังจากที่พี่วัน

กระตุกอยู่ไม่กี่ที ผมขมิบกล้ามเนื้อตามหลังเรียกพิษจากเขาจนหมด พี่วันสาวรูดมือที่กำแท่งเนื้อของผมหลังจากนั้นไม่กี่วินาทีกล้ามเนื้อ

ของผมก็เกร็งค้างผมซบหน้าลงกับไหล่กว้างอย่างหมดแรง เสร็จรอบนี้ของผมไม่เหลืออะไรออกมาอีกแล้ว



                 
                  เมื่อเงยหน้าขึ้นมาอีกที ตรงเส้นขอบฟ้าเริ่มปรากฎแสงเรืองรองเป็นสีส้มแดง ผมสบตากับพี่วันอีกครั้งคราวนี้คงยอมสงบลง

ได้ เขาพรมจูบไปทั่วไปหน้าก่อนจะมาหยุดแตะแผ่วเบาที่กลีบปากของผมอย่างอ่อนโยนก่อนที่จะยกตัวของผมขึ้นจากเอวแกร่งจนท่อน

เนื้อหลุดออกมาจากกันเสียงดังฝุบ พี่วันคว้าเป้มาเปิดแล้วสละเสื้อยืดตัวหนึ่งจากกระเป๋าเพื่อมาเช็ดทำความสะอาดคราบรักที่ไหลปะปน

กันจนไม่รู้ว่าของใครเป็นของใครเพราะว่ากระดาษทิชชู่นั้นหมดไปตั้งแต่รอบไหนก็ไม่รู้ จนเขามั่นใจว่าไม่มีคราบใดๆลงเหลืออยู่จึงดึง

กางเกงกลับคืนมาให้ผม แล้วถึงจะหันไปทำความสะอาดตัวเอง

                   แสงสีส้มอร่ามโผล่พ้นขอบฟ้ามากขึ้นจนกระทั่งความสว่างขับไล่ความมืดมิดจากไป นักธุรกิจเบาะที่เยื้องอยู่ด้านหน้าตื่น

จากนิทราขึ้นมาบิดขี้เกียจ หลายคนในรถเริ่มปรับเบาะให้ตั้งตรง บางคนก็ลุกขึ้นเดินไปเข้าห้องน้ำด้านล่างของรถ สาวๆเริ่มหยิบหวีหยิบ

แป้งขึ้นมาเสริมสวย ในขณะที่ผมได้แต่เอียงหัวซบอยู่ตรงหัวไหล่ของพี่วันอย่างหมดแรง

                  ใกล้จะหกโมงเช้าแล้ว ผมมองไปนอกหน้าต่างที่แสงสว่างของรุ่งอรุณช่างงดงามอวดสู่สายตา ผมยิ้มให้กับฝูงนกที่พากัน

โผผินอยู่กลางอากาศ ถนนทอดยาวคดเคี้ยวสูงโอบล้อมไปด้วยขุนเขาสลับซับซ้อนของจังหวัดที่สูงที่สุดในประเทศไทย แสงสีส้มนวล

ตาของวันใหม่มันช่างเหมือนกับความรู้สึกของผมวันนี้ที่มันช่างสดใสเหลือเกิน

                  แปลกนะ ก่อนขึ้นรถทัวร์คันนี้กลับบ้านในสายตาของผมอะไรมันก็ดูหม่นๆมัวๆเหมือนกำลังดูหนังฟิล์มนัวร์ที่ดาร์กสุดๆ แต่

เวลาผ่านไปเพียงแค่ข้ามคืนเมื่อใกล้จะถึงบ้านในตอนนี้ทุกอย่างกลับดูสวยงามแม้กระทั่งจุดเปื้อนเล็กๆจากรอยฝุ่นที่กระจกรถผมยังคิดว่า

มันงดงามราวกับภาพวาด มันอยู่ที่มุมมองของเราจริงๆว่าเราเลือกที่จะมองอย่างไร

                เสียงโทรศัพท์ของผมดังขึ้นจนผมสะดุ้ง ผมรีบดึงมันออกมารับ นิ่งฟังปลายสายพูดเจื้อยแจ้วพักใหญ่จึงตอบกลับไปด้วย

เสียงสดใส


                “ครับแม่ ใกล้จะถึงแล้วครับ หือ แม่อยู่ที่สถานีขนส่งแล้วเหรอ ทำไมมาถึงเร็วจัง คร้าบสุดสวยเดี๋ยวเจอกัน”


               ผมยิ้มให้กับโทรศัพท์ แม่โทรมาบอกว่าตอนนี้มารอรับผมอยู่ที่สถานีขนส่งแล้ว แม่เลี้ยงขจีวรรณแม่ของผมก็เป็นงี้แหละคิดไว

ทำไวมาไวไปไวตามประสาหญิงแกร่งที่ต้องทำงานคนเดียวหลังจากพ่อของผมเสียชีวิตไปจากอุบัติเหตุเมื่อสิบปีก่อน

                มือข้างขวาของผมถูกมือข้างซ้ายของพี่วันค่อยๆสอดนิ้วเข้ามา นิ้วทั้งห้าของเราประสานกันแน่นระหว่างกัน ผมขยับนั่งตัวตรง

กับเบาะของตัวเอง บ้านเรือนนอกหน้าต่างเริ่มหนาตาเมื่อรถโดยสารขับเข้ามาถึงเขตตัวเมือง พี่วันโน้มตัวมาจูบเบาๆที่ขมับ


              “ใกล้จะถึงเชียงรายแล้วนะ ชินจะกลับบ้านยังไงให้พี่ไปส่งที่บ้านไหม”


              เฮ้อ แล้วผมจะลืมเสียงนุ่มๆของเขาได้ยังไงกันนะ


             “แม่มารับครับ ตอนนี้รออยู่ที่ขนส่งแล้ว”


              “บ้านอยู่ที่ไหน พี่ไปเยี่ยมชินบ้างได้ไหม”


              แน่ะ มุขนี้ คิดจะสานต่อใช่ไหม ผมก็ใช้บ่อยเหอะพี่วัน


              “บ้านของผมอยู่ในป่าในดอยไม่มีแสงสีห่างใกลความเจริญ พี่จะไปได้เหรอ ไกลนะครับ”


               พี่วันยิ้มพราวจนใบหน้าของเขาสว่างแข่งกับแสงตะวันนอกรถ


               “ไม่มีที่ไหนไกลหรอกถ้าเราคิดถึงกัน”


                อื้อหือ

                ถ้าส่องกระจกได้ผมคงเห็นตัวเองหน้าแดง


                “ขอเบอร์โทรหน่อยสิ”


                พี่วันรุกต่อ


               “จะโทรทำไม ขายตรงไม่เอานะ”


                ผมแกล้งห่อปากแล้วส่ายหน้าจนพี่วันต้องดึงจมูกผมอย่างหมั่นเขี้ยวแล้วหัวเราะเบาๆกับความทะเล้นของผม เขามองซ้าย

มองขวาเมื่อเห็นว่าไม่มีใครสนใจจึงแกล้งใช้ฟันขาวขบปลายจมูกของผม


                “พี่จะโทรไปหาชินแล้วบอกว่า มีเวลาให้พี่สักสิบห้านาทีไหมครับ”


                เขาก้มมากระซิบที่หูผม


               “แค่สิบห้านาทีพี่ก็ทำให้ชินมีความสุขได้”


              “พี่วัน ทะลึ่งว่ะ”


              ผมยกแขนอีกข้างที่ไม่ได้ถูกเกาะกุมขึ้นมาเงื้อง่าก่อนชกไปหาคนปากหวาน พี่วันยกมือรับอย่างไม่ยากเย็นนัก คราวนี้ก็เลยถูก

จับไว้ทั้งสองมือผมนั่งหน้ามุ่ยเพราะหมดอิสรภาพ





มีต่ออีกนิด...

หัวข้อ: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 4 [25/9/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 25-09-2016 20:21:39

ต่อกันตรงนี้...


               “ขอโทษครับชินพี่ไม่กวนตีนแล้ว พี่จะโทรไปสานความสัมพันธ์ของเราต่างหาก”


               “พี่ว่าความสัมพันธ์ของเรามันน่าสานหรือครับ พี่ไม่คิดว่าผมเป็นคนไม่ดีที่ยอมพี่ง่ายๆหรือ”


                อดคิดไม่ได้ว่าเขาอาจจะแค่ฟันผมเล่นเพราะนอนบนรถไม่หลับก็เป็นได้


               “แล้วชินคิดว่าความสัมพันธ์ของเราไม่น่าสานต่อหรือครับ ในเมื่อเรา “เข้า” กันได้ดีขนาดนี้”


               ดวงตาพราวนั่นทำให้ผมต้องหลบตาเพราะเขินจัด


               “ไม่รู้ล่ะ พี่จะจีบชินอย่างจริงจังแล้วบอกเบอร์โทรพี่มาเร็วๆ”


                ผมบอกเบอร์สิบหลักออกไป พี่วันทำตาแป๋วตั้งใจฟัง ผมเลิกคิ้วมองอย่างสงสัย


                “พี่วันไม่จด ไม่เมมเบอร์ของผมในเครื่องเหรอ แล้วจะโทรหาผมได้ไง”


                มุมปากหยักยกยิ้มจนหน้าคร้ามแดดดูอ่อนโยน


                “พี่จำได้ครับ ถ้าเป็นข้อมูลของคนที่สำคัญสำหรับเรา บอกแค่รอบเดียวมันก็บันทึกอยู่ในใจแล้ว”


               โห พี่วัน


                “สุดยอดเลยพี่ ขอยืมมุกนี้ไปจีบสาวหน่อยนะ”


               “ไม่ได้ครับ ชินจีบใครไม่ได้อีกแล้วเพราะชินเป็นแฟนพี่”


                เขาตีขลุมทำหน้าซื่อทั้งที่ผมเห็นว่าเขายิ้มอยู่ในดวงตาเรียวคู่นั้น

           
                รถทัวร์เลี้ยวเข้าที่จอดรถตามกำหนดที่สถานีขนส่งคือเจ็ดโมงเช้านิดๆ ผู้โดยสารที่เหลือทยอยกันเดินลงจากรถ พี่วันดึงมือ

ให้ผมลุกเป็นคนสุดท้าย เขารอจนคนลงหมดรถก็หันหน้ามาขโมยจูบที่ปากผมอีกครั้ง ก่อนที่เราจะเดินลงไปที่ชานชาลา

               เราสองคนยืนเผชิญหน้า สบตาซึ่งกัน  ดวงตาคู่นั้นที่มองมาทอประกายอบอุ่นจนผมไม่กล้าสู้ต้องก้มหน้ามองไปที่แผ่นอก

กำยำ จนได้ยินเสียงคุ้นหูดังขึ้น


               “ชิน ชินเขต”


                ผมหันขวับไปมองพลางยิ้มอย่างดีใจเมื่อเห็นผู้หญิงวัยกลางคนที่ยังงดงามสมวัยในชุดทะมัดทะแมงกึ่งเดินกึ่งวิ่งมาทางผม

ก่อนที่เราจะโผเข้ากอดกันกลม


              “แม่”


               ผมหอมแก้มแม่ นานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้กอดแม่อย่างนี้ แม่ยกมือประคองใบหน้าและดึงผมไปหอมแก้มบ้าง


               “คิดถึงชินจังเลยลูก”


               เราคงจะกอดกันต่อถ้าผมจะไม่นึกขึ้นได้ว่ายังมีอีกคนที่มองผมอยู่ ผมจึงคลายกอดกับแม่แล้วดึงพี่วันเข้าร่วมวงสนทนา


               “แม่ เอ่อ นี่พี่วัน พี่เขานั่งรถทัวร์ติดกับชินมาจากระยอง”


                ผมแนะนำตัวอย่างตะกุกตะกักเพราะไม่รู้ว่าผู้ชายคนนี้เป็นใครด้วยซ้ำ พี่วันยิ้มหล่อเขารีบยกมือไหว้แม่ แต่ก่อนที่เขาจะพูดต่อ

ก็มีผู้ชายคนหนึ่งตัดผมเกรียนใส่เสื้อสีเขียวขี้ม้าเดินตรงมาหาและยืนตรงทำความเคารพเขา พี่วันพยักหน้ารับพลางส่งสัมภาระซึ่งก็มีเป้

บางๆใบเดียวให้ผู้ชายคนนั้นเดินกลับไปรอที่รถยนต์คันหนึ่ง


                “สวัสดีครับคุณแม่ ผม พันตรีวันรบ พิชิตภัย ประจำการอยู่ที่หน่วยรบพิเศษค่ายเม็งรายครับ”


                สุดๆ ไปเลยครับพี่วัน


                  ผมยืนอึ้งเมื่อได้รู้จักพี่วันอย่างเป็นทางการและเพิ่งรู้ว่าเขาเป็นนายทหารชั้นสัญญาบัตร ไม่อยากจะเชื่อว่าเขาติดยศพันตรี

แล้วด้วย แม่ของผมรีบยิ้มกว้างพลางพูดคุยอย่างคนอัธยาศัยดี


                 “อุ๊ย สวัสดีค่ะผู้พัน ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ นี่แม่ชื่อขจีวรรณเป็นแม่ของชินเขตค่ะ เราสองคนแม่ลูกมีรีสอร์ทเล็กๆอยู่ที่ภูชี้ฟ้า ถ้า

จะไปเที่ยวอย่าลืมนึกถึงนะคะ”


                 แล้วแม่ก็ส่งนามบัตรให้เขา พี่วันรีบรับไปด้วยใบหน้ายินดี เขาเหลือบตามองผมอย่างคนที่ได้รับชัยชนะ


               “ไม่ลืมครับ แล้วผมจะไปใช้บริการ อาจจะไปเร็วๆนี้แหละครับ”


                 แม่คุยกับพันตรีวันรบอีกครู่ใหญ่จนผมนึกค่อนในใจที่กลายเป็นคนหมดความหมาย จนกระทั่งแม่เห็นว่าคุยกันนานแล้วเลย

กล่าวจบการสนทนาเขายกมือไหว้แม่


               “แม่ไปรอที่รถนะลูก”


               แม่เดินไปแล้วผมจึงเงยหน้าสบตาคู่นั้นอีกครั้ง พี่วันวางมือบนหัวของผมแล้วโยกเบาๆก่อนที่เราจะหันหลังแล้วเดินจากกัน

               ไม่ต้องมีคำลาเพราะเราต่างรู้ว่านี่เป็นแค่จุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ ผมเดินไปขึ้นรถกระบะโฟวีลคันใหญ่ที่แม่ติดเครื่องรอไว้

แล้วด้วยรอยยิ้ม แม่เหยียบคันเร่งพาผมกลับบ้านที่อยู่บนดอยสูง

                ไม่นานนัก เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เป็นเบอร์ที่ผมไม่เคยเมมไว้โชว์อยู่ที่หน้าจอ

               ผมรู้ว่าใครโทรมา

                กลับบ้านครั้งนี้มีอะไรดีกว่าที่คาดไว้เยอะเลย หรือคุณว่าไงครับ


                                                 TBC


       ปอลิง. เรื่องสั้นใน X-theme ที่ลงในเว็บจบแค่นี้ บทหน้าจะเป็นตอนพิเศษที่ลงในรวมเล่มจ้า


                                                                  :o8: :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 4 [25/9/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 25-09-2016 20:37:29

พี่วัน สุดหื่น
ชิน ก็ตอบสนองได้ทุกท่วงท่า
ก็แสดงว่า หื่นกันทั้งคู่ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
พี่วัน อยู่ค่ายเม็งราย น้องชินอยู่ภูชี้ฟ้า
พี่วัน ได้ไปชี้ฟ้าบ่อยๆ แน่ :ling1: :ling1: :ling1:
รีสอร์ตที่ภูชี้ฟ้า อากาศดี  ทิวทัศน์สวย
น่าไปเที่ยว มากกกกกก
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 4 [25/9/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: Silvan ที่ 25-09-2016 20:39:41

ฮ่าฮ่าพี่วันรุกน้องชินหนักเลย :hao3:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 4 [25/9/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 25-09-2016 20:48:04

หวาวววววววววว  ตกได้ของแหล่มแจ่มมาก

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 4 [25/9/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 25-09-2016 23:02:04

พี่วันไม่ได้จะไปใช้บริการรีสอร์ทคุณแม่แต่พี่วันเขาอาจจะไปสมัครเป็นลูกเขยคุณแม่เร็วๆนี้แหละ

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 4 [25/9/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: แฟนตาเซีย ที่ 25-09-2016 23:55:19

 :oo1:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 4 [25/9/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 26-09-2016 00:04:55

 :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 4 [25/9/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 26-09-2016 03:03:09

อยากอ่านตอนพี่วัน จีบชินอะ รอเลยคะ รอ ชอบเรื่องนี้สุดฤทธิ์

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 4 [25/9/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: Coffeeblack ที่ 26-09-2016 04:59:41

พี่วันคนหื่น  :jul1:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 4 [25/9/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: loveBoyoll ที่ 26-09-2016 07:35:09

 :m25: :pighaun: :haun4:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 4 [25/9/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: gigigeam ที่ 26-09-2016 08:22:56

งานดีนะคะพี่วันเนี่ย ทั้งการงานหน้าหุ่น อือหือ น้องชินอย่าปล่อยนะคะ แล้วก็ไว้ให้คนอ่านเกาะเบาะหลังไปอีกนะ55555

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 4 [25/9/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 26-09-2016 10:34:51

 :L2:  ขอปักหลักรอที่ตีนภูชี้ฟ้านะคะ  ใครขาดเลือดสำรองมารับได้ 5555

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 4 [25/9/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: tukkata bambola ที่ 26-09-2016 12:02:54

ไปรอที่บ้านชินก่อนได้มั้ย :hao6:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 4 [25/9/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: chandrarat ที่ 27-09-2016 13:13:28

พี่วันเนี่ย เท่ห์สุดๆ ไปเลยเนอะ ชินลูก หนูได้ของดีไปอยู่ในมือหนูแล้วน้า อิอิ  :-[ :-[
เป็นการเดินทางไปตื่นเต้นสุดๆ ไปเลย วิ้ววววว  :hao6:

หัวข้อ: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 5 [01/10/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 01-10-2016 00:28:06

                                                                     ผมกำลังจะกลับบ้าน

                                                                             บทที่ 5


                  กลับมาบ้านได้ราวอาทิตย์หนึ่งผมก็รู้ซึ้งว่าคุณมารดานั้นเหนื่อยแค่ไหนเมื่อแม่ของผมขยายงานที่รีสอร์ทออกไปอีก บ้านพัก

ถูกสร้างเพิ่มขึ้นอีกหลายหลังเพราะแม่อยากจะช่วยเหลือให้ผู้คนแถวนี้กลับมาทำงานที่นี่แทนที่จะไปหางานทำที่อื่น มันทำให้ผมเกิด

อาการสำนึกรักบ้านเกิดขึ้นมาทันที ผมจึงตัดสินใจว่าจะอยู่ช่วยแม่บริหารงานโดยไม่ขวนขวายหางานอื่นอีกแล้ว

               ผมเสนอไอเดียเปิดเว็บไซต์ของรีสอร์ทเพื่อโฆษณาทางอินเตอร์เน็ต เราจะได้ลงรูปสวยๆของสถานที่และให้นักท่องเที่ยวที่

สนใจเข้ามาสอบถามข้อมูล แม่ผมอนุมัติให้ทำได้งานนี้จึงเป็นงานชิ้นแรกของผม ซึ่งก็ไม่ได้ยากเย็นอะไรนัก เพียงแต่มันใช้เวลาพอ

สมควรในการสร้างเว็บไซต์ขึ้นมา ผมใช้เวลาในช่วงกลางคืนเพราะตอนกลางวันแม่ให้ผมไปช่วยดูงานตกแต่งบ้านพักที่ยังไม่เรียบร้อย

               พอตกค่ำเมื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดนอนเสร็จ ผมก็มานั่งอยู่ที่โต๊ะในห้องส่วนตัวของผมที่บ้านหลังใหญ่สุดบนเนินสูง

แล้วเปิดคอมพิวเตอร์ขึ้นมาเพื่อออกแบบเว็บไซต์ต่อ ถึงแม้จะอยู่ห่างไกลตัวเมืองแต่ก็ไม่ถึงกับห่างไกลสัญญาณอินเตอร์เน็ตและ

สัญญาณโทรศัพท์นะครับเพราะมีนักท่องเที่ยวมาเที่ยวแถวบ้านผมจำนวนมาก ทำไปได้พักใหญ่ก็ต้องสะดุ้งกับโทรศัพท์มือถือที่แผด

เสียงดังขึ้นมา

               ผมหันไปมองนาฬิกาพลางบิดขี้เกียจไล่ความเมื่อยขบเพราะเพิ่งรู้ตัวเองว่าเพลิดเพลินไปกับงานจนเวลาล่วงไปหลายชั่วโมง

เพลินจนลืมว่าถึงเวลาประจำที่ใครบางคนจะโทรมาหาตั้งแต่ผมกลับมาอยู่ที่บ้าน


               22.00 น. เป๊ะ

               ผมนึกทึ่งในความตรงต่อเวลา มือคว้ามือถือที่วางอยู่ใกล้คอมขึ้นมาแล้วกดรับสาย


               “สวัสดีครับพี่วัน”


               “สวัสดีครับชิน รับสายช้าจังคิดว่าจะไม่รับแล้วนะ”


               เสียงต่อว่าอย่างไม่จริงจังทำให้ผมยิ้มออกมาได้ จินตนาการถึงใบหน้าคมเข้มของชายชาติทหารระดับพันตรีกำลังทำหน้า

กระเง้ากระงอดเหมือนเด็กแสนงอน คงจะน่ารักพิลึกอยู่หรอก ขำอยู่กับมโนของตัวเองจนเผลอหัวเราะออกมา

พี่วันรีบถามมาทางโทรศัพท์ทันที


                “หัวเราะอะไรครับชิน อารมณ์ดีจากไหนนี่”


               “ได้ยินเสียงพี่วันก็อารมณ์ดีแล้วล่ะ”


               ผมหยอดไปเบาๆพี่วันเงียบไปครู่หนึ่งแล้วจึงตอบกลับมาด้วยประโยคที่หยอดจนมดขึ้น


               “ปากหวานเหลือเกินนะครับชิน ถ้าอยู่ใกล้ๆพี่คงจับเรามาชิมแล้วว่ายังหวานเหมือนที่เคยกินหรือเปล่า”


               ผมหน้าร้อนเห่อเมื่อคิดถึงวีรกรรมบนรถทัวร์ของผมกับพี่วัน มันช่างบ้าบิ่นและหวาดเสียวว่าใครจะหันมามองเข้า แต่มันก็เปี่ยม

ไปด้วยความตื่นเต้นสุดๆกับเซ็กส์ครั้งนั้นที่ผมคงไม่มีวันลืมมันลง


               “อยากกินก็มาสิครับ ทิ้งไว้นานระวังจะลืมรสชาตินะ จะบูดหรือเปล่าก็ไม่รู้”


               “ชิน...อย่าท้าทายพี่นะครับ”


               เสียงทุ้มสั่นพร่าดังมาจากโทรศัพท์


               “อยากไปหาใจจะขาด คิดถึงตัวนุ่มๆอุ่นๆเวลากอด นี่ถ้างานไม่เยอะคงจะมาหาชินแล้ว”


               เออ...เขินวุ้ย

               ผู้ชายตัวโตๆเวลาออดอ้อนออเซาะแต่ละที หัวใจคนฟังเต้นไม่เป็นจังหวะเลยแฮะ


               “ผมก็ไม่ได้ท้าทายพี่วันนะครับ ก็แค่รอพี่อยู่ที่ตีนดอยทุกวันเลย”


               พอไม่เห็นหน้าผมก็ทำเป็นกล้าต่อปากต่อคำ ได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆมาจากอีกฝั่ง นี่ก็คงจะนั่งหัวเราะผมอยู่แน่ๆล่ะ พันตรีวัน

รบ!

               เสียงทุ้มนั่นเงียบหายไปพักใหญ่ ก่อนที่จะกลับมาอีกครั้งด้วยคำพูดที่ทำให้ผมหน้าร้อนซู่


               “ชินครับ พี่คิดถึงชินนะ”


               “ผมก็คิดถึงพี่วันเหมือนกัน”


               “คิดถึงปากของชินเวลาที่พี่จูบมันนุ่มมากเลยรู้ไหม ลิ้นของชินตอนที่พี่ดูดก็หวานเหลือเกิน”


               พี่วัน....

               เขากำลังทำให้ผมเตลิด คำพูดของเขาน้ำเสียงของเขากำลังสะกดให้ผมนึกภาพตามง่ายดายเหลือเกิน


               “พี่ชอบเวลาที่ชินเงยหน้าให้พี่จูบเราจะได้แลกลิ้นกันถนัดๆลิ้นของพี่จะได้กวาดลงไปให้ทั่วปากหวานๆของชินไงล่ะครับ”


               ภาพที่เขากับผมจูบแลกลิ้นกันอย่างเมามันผุดขึ้นมาในมโนสำนึก มันชัดเจนราวกับเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อเร็วๆนี้ มันเด่นชัดแม้กระทั่ง

รสน้ำลายในปากของเขา


               “คอขาวๆของชินก็ยั่วพี่มากเลย นี่พี่กำลังคิดว่าพอพี่จูบชินจนหนำใจพี่ก็จะลากลิ้นมาตรงซอกคอแล้วขอกัดตรงนั้น พี่ไม่กัด

แรงหรอกนะขอแค่ฝากรอยรักไว้ก็พอใจแล้ว”


               “พี่วัน พอเหอะ พี่บรรยายเสียจนผมคิดภาพตามได้แล้วเนี่ย”


               ผมหัวเราะเสียงปร่าพร้อมกับลมหายใจที่เร็วขึ้น ร่างกายมันดันตื่นขึ้นมาจากคำพูดของพี่วันเลือดลมนี่วิ่งตีกันเกรียวกราว นี่ถ้า

เขายังพูดต่อมีหวังคืนนี้ผมได้ตะกายข้างฝาแน่  ได้ยินเสียงหัวเราะแผ่วเบากลับมาจากเขาและถ้าหูไม่ฝาดเสียงหายใจของพี่วันก็ดังฟืด

ฟาดกว่าปกติ


               “ก็พี่อยากให้ชินรู้ว่าพี่คิดยังไงนี่นา นี่พี่ยังไม่ได้บอกชินเลยว่าพี่อยากกอดชินมากอยากใช้มือลูบไล้ไปหมดทั้งตัว ไม่รู้ว่าใช้

โลชั่นยี่ห้ออะไรตัวถึงได้ทั้งนุ่มทั้งหอม แถมหัวนมยังเป็นสีชมพูน่ากินเหลือเกิน”


               ผมยังจำปลายลิ้นของพี่วันที่ละเลงจนหัวนมผมเปียกชุ่มตอนที่อยู่บนรถทัวร์ได้ เวลาเขากระดกลิ้นรัวอยู่บนยอดอกที่แข็งเป็น

ไตและใช้ปากเม้มมันเข้าไปมันช่างกระตุ้นจนผมเดือดพล่านไปหมด และเมื่อคิดไปถึงความรู้สึกตอนนั้น มันทำให้ผมร้อนวูบวาบไปหมด

ทั้งตัวและความร้อนที่ว่ามันก็แล่นตรงไปที่จุดอ่อนไหวของผมทันที


               “พะ พี่วัน ฮื้อ...”


               อายเกินกว่าจะบอกเขาว่าผมเองก็อยากจะให้เขาใช้ลิ้นละเลงให้ทั่วทั้งตัวเหมือนกัน ตอนนี้ถึงกับต้องนั่งเกร็งตัวอยู่บนเก้าอี้

พลางห่อปากสูดลมเข้าไปลึกๆเมื่อรู้สึกถึงความแข็งขืนอยู่ตรงกลางลำตัว


               “ชินชอบไหมครับตอนที่พี่กินมันเข้าไปในปาก ตอนที่พี่ดึงมันขึ้นมาจนมันชูแข็งสู้ลิ้น”


               ผมกลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็นเต็มที


               “พี่วัน หมายถึง เอ่อ ตรงไหนล่ะครับ”


               “ก็ตรงนั้นแหละครับ ตรงที่พี่เคยกินมันเข้าไป อร่อยมากเลยชิน”


               “พี่วัน!”


               ผมครางออกมาจนได้เพราะความปวดหนึบตรงท้องน้อย ตอนนี้ไอ้น้องชายของผมโป่งตึงอยู่ภายใต้กางเกงนอนจนผมกระสับ

กระส่าย


               “ชิน พี่ทนไม่ไหวแล้ว ช่วยพี่หน่อยเถอะนะ”


               เสียงสัญญาณโทรศัพท์ขาดหายไปแวบหนึ่ง ก่อนที่จะกลายเป็นเสียงเตือนจากเฟซไทม์ ผมรีบกดรับไม่นานนักใบหน้าที่ผม

คิดถึงก็ปรากฏอยู่บนจอโทรศัพท์ พี่วันจ้องมองผมด้วยนัยน์ตาที่ผมเข้าใจได้ไม่ยาก


               “ชินครับ ช่วยพี่นะ”


               เสียงนั้นแหบพร่าและเต็มไปด้วยความต้องการ มันยิ่งปลุกเร้าหนักเข้าไปอีก หน้าอกของพี่วันกระเพื่อมอย่างเห็นได้ชัด


               “ผมจะช่วยพี่ได้ยังไง ผมเองก็กำลังแย่เพราะพี่นี่แหละ”


               ผมต่อว่าปากสั่น พี่วันส่งสายตาฉ่ำเยิ้มตอบกลับมา


               “ช่วยถอดเสื้อออกได้ไหมครับคนเก่งพี่อยากเห็นเนื้อตัวเราจะแย่แล้ว”


               หมดสิ้นแล้วซึ่งความอาย ผมวางโทรศัพท์พิงไว้กับขอบจอคอมพิวเตอร์ให้กล้องหน้าจับภาพของผมไว้แล้วถอดเสื้อยืดตัวเก่า

แสนสบายโยนทิ้งอย่างไม่ใยดี พี่วันตาลุกวาบเมื่อมองจ้องผ่านจอมือถือ ลมหายใจของเขากระเส่าไปหมด


               “น่ากินเหลือเกิน ชินครับยกมือมาลูบตัวเองสิครับ”


               ไม่รอช้าเพราะผมอยากทำอยู่เหมือนกัน ผมยกมือขึ้นมาลูบไล้ร่างกายตัวเองอวดเขาโดยเฉพาะตรงหัวนมที่ผมยิ่งเน้นย้ำบีบ

เค้นไปมา ยั่วเย้าพี่วันที่ปรือตามองผ่านโทรศัพท์


               “อา...เซ็กซี่มาก ยั่วพี่เหลือเกินนะเรา”


               เครื่องติดเสียแล้วคราวนี้ผมไม่รอให้พี่วันต้องออกคำสั่ง ผมใช้เท้าดันเก้าอี้ให้มันเลื่อนถอยหลังจนกล้องในมือถือสามารถเก็บ

ภาพผมได้ตลอดทั้งตัว จากนั้นผมก็จัดการดึงบ๊อกเซอร์ที่ผมใส่ออกไปจนพ้นขา เพียงไม่นานผมก็เหลือแต่เนื้อตัวล่อนจ้อนอวดน้องชาย

ที่ชูชันตั้งโด่ให้พี่วันมองผ่านจอมือถือ


               “เลียไหมครับ”


               ผมอ่อยสุดๆด้วยการแอ่นอกเชิญชวน พี่วันยื่นหน้ามาจนใกล้หน้าจอของเขาแล้วอ้าปากแลบลิ้นออกมากระดกรัวๆให้ผม

จินตนาการว่าลิ้นนั้นกำลังโลมเลียอยู่ตรงยอดอกจนเผลอครางฮือออกมา


               “อยากเห็นของพี่วันบ้าง”


               ส่งเสียงออดอ้อนออกไปพร้อมคลี่ยิ้มนิดๆ แค่นั้นพี่วันก็กุลีกุจอดึงกางเกงลงเผยให้เห็นแท่งเนื้อใหญ่โตชูหัวฉ่ำชื้นอวดผม เขา

กุมมันอยู่ในอุ้งมือหยาบพร้อมบีบนวดมันอยู่ในมือพลางหอบหายใจถี่


               “เห็นหรือเปล่าว่าพี่ต้องการชินแค่ไหน”


               เสียงแม่งโคตรอ่อย ผมกลืนน้ำลายลงคอเมื่อตรงนั้นของผมมันก็แข็งขันสู้มือไม่แพ้กัน


               “ทำไงดีล่ะพี่วัน อืม…ผม อยาก…มากเลยตอนนี้”


               ความทรมานทำให้ผมสารภาพหมดเปลือก มือไม้ลูบไล้ตัวเองไม่หยุดด้วยความต้องการที่พุ่งขึ้นมา พี่วันที่จ้องมองมาจากอีก

ฝั่งของโทรศัพท์ออกคำสั่งด้วยเสียงสั่นเทา


               “ชินครับ ชันขาขึ้นไปบนเก้าอี้แล้วใช้มือใส่เข้าไปครับ อา อย่างนั้นดีมากคนเก่ง”


               ผมทำตามอย่างที่พี่วันบอก ลมหายใจร้อนผ่าวไปหมดเมื่อใช้นิ้วตัวเองชอนไชเข้าไปจากหนึ่งนิ้วผมก็เพิ่มเป็นสองนิ้วพลางใช้

อีกมือรูดรั้งท่อนเอ็นตัวเองไปด้วย ความเสียวซ่านเกิดขึ้นเมื่อนิ้วล้วงเข้าไปเจอจุดกระสัน มันเสียวจนต้องห่อปากครางฮือ หลังแอ่นแทบ

ไม่ติดพนัก


               “อื้อ…พี่วัน ผมเสียว”


               “พี่ก็เสียวครับชิน อา…”


               พี่วันจ้องมองผมที่กำลังช่วยตัวเองตาไม่กะพริบ เขาจับท่อนเนื้อยักษ์ไว้ในมือแล้วสาวรูดขึ้นลงส่งเสียงครางลึกอยู่ในลำคอ

และส่งลิ้นออกมานอกริมฝีปากหยักหนา


               “พี่ช่วยเลียนะ”


               เขากระดกลิ้นขึ้นลง ผมยิ่งจินตนาการว่าลิ้นร้อนกำลังโลมเลียไปทั่วน้องชายพองฟูมันทำให้ผมปวดหนึบไปหมด ปลายนิ้วที่

สามส่งเข้าไปภายในช่องทางเบื้องล่างบุกทะลวงหมุนวนอยู่แถวจุดกระสัน อีกมือก็โยกท่อนเนื้อไปมาพลางเด้งเอวรับมือตัวเองจน

สะโพกลอย


               “พะ พี่วัน ผม อื้ม จะแตกแล้ว”


               ผมครางยาวเสียงกระเส่าความรู้สึกปวดท้องน้อยแล่นวาบมาเมื่อกล้ามเนื้อเกร็งตัว ผมนิ่วหน้าเหยเกพลางกระทุ้งมือประสาน

กันจนกระทั่งมันกระตุกอีกไม่กี่ทีน้ำก็แตกคามือ ผมหอบตัวโยนพลางทิ้งตัวลงไปกับพนักเก้าอี้อย่างหมดแรง ตาก็จ้องไปที่จอโทรศัพท์

เพื่อมองพี่วันซึ่งกำลังเคลิ้มไปกับผมที่ขึ้นสวรรค์ไปล่วงหน้าแล้ว


               พี่วันเร่งมือสาวไม่หยุดหย่อน สักพักเขาก็สะดุ้งแล้วลูกชายก็พ่นน้ำเมือกออกมา เขาห่อปากสูดลมเข้าปอดและหันมามองผม

ตาฉ่ำหวาน


               “มันออกแล้วแต่ยังไม่ยอมสงบเลย ชินครับช่วยเลียให้พี่ที”


               เขาหันกล้องให้จับอยู่ที่มังกรยักษ์ที่ยังอหังการ์แผดหัวไม่ยอมหยุด ผมเลยต้องเป็นฝ่ายแลบลิ้นออกมาแล้วทำท่าโลมเลีย

บ้าง พี่วันยิ้มชอบใจพลางใช้มือที่เปียกชื้นน้ำคาวตัวเองรูดรั้งไปมาอีกรอบ เขาเงยหน้าเป่าปากแล้วเด้งเอวรับกับมือตัวเองจนกระทั่งน้ำที่

สองแตกออกมาถึงได้หอบถี่เมื่อหันมามองหน้าผม


               “สบายตัวไหมครับชิน”


               ผมหน้าร้อนซู่มองพี่วันตาคว่ำ


               “ไอ้พี่วัน บ้าว่ะ อยู่ๆมาชวนผมเล่นเซ็กส์โฟน”


               พี่วันยิ้มกริ่ม


               “ก็พี่คิดถึงนี่นาจะไปหาก็ติดที่งานเยอะเหลือเกิน ไม่รู้จะทำยังไงให้หายคิดถึงก็เลยต้องทำแบบนี้”


               “แล้วเมื่อไหร่จะว่างมาสักทีล่ะครับ”


               ผมถามออกไปเพราะความคิดถึงเหมือนกัน พี่วันมองกลับมาตาเป็นประกาย


               “คิดถึงพี่ไหมครับชิน”


               เสียงหวานผิดหน้าตาทำให้ผมเขินจนอยากจะมุดดิน เขินจนไม่กล้าตอบออกไปว่าคิดถึง ได้แต่พยักหน้าหงึกๆแล้วเบนสายตา

หลบเขา


               “พี่รู้ว่าชินก็คิดถึงพี่ ไม่งั้นชินน้อยมันคงไม่ลุกมาบอกเองแบบนั้นหรอก”


               ผมเบิ่งตาแล้วก้มหน้ามองชินน้อย เห็นมันโด่ขึ้นมาอย่างน่าขายหน้าอีกรอบ ผมนี่หน้าแดงก่ำเลยครับพี่วันก็เอาแต่หัวเราะ ถ้า

อยู่ใกล้คงโดนกำปั้นไปหลายตุ้บแน่


               “งั้นมาช่วยกันอีกรอบแล้วค่อยไปนอนนะครับชินคนเก่ง”


               พี่วันมองมาด้วยสายตาปลุกเร้าอีกเช่นเคย


               เฮ้อ! นี่คืนนี้ผมจะได้นอนจริงๆ หรือเปล่านะ


               ผมคิดพลางกุมมือไปรอบชินน้อยอีกครั้ง


                                                                  TBC

                                       บทนี้คือตอนพิเศษในรวมเล่มนะเจรี๊ยะ
                                                            :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 5 [01/10/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 01-10-2016 01:00:47

 :m25: :z1: :pighaun: :haun4: :jul1: :oo1: :hao5: :hao6:

จะโดนไหมเนี่ย?

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 5 [01/10/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 01-10-2016 01:08:40

อิคู่นี้ก็หื่นเข้ากันดีนะ 5555

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 5 [01/10/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: fammi50 ที่ 01-10-2016 02:26:44

ว้ายยยยยยยยยย อยากให้พวกเขาได้เจอกันเร็วๆจังเลยคร๊ะ คริ  :hao6:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 5 [01/10/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: yymomo ที่ 01-10-2016 03:39:39

 :pighaun:  :m25:  :haun4:  :jul1:    โอ๊ยยยอิผัวเมียคู่นี้หื่นมาก

พอมาเป็นเรื่องยาวแล้วบอกตามตรลว่า ความปากหวานของอิพี่วันเนี่ยอันตรายมากเลยนะ พวกชีกอก็ประมาณนี้เลย

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 5 [01/10/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: SLEEPERINDY ที่ 01-10-2016 04:30:58

ฉันยอมให้เธอทุกอย่าง โอ้ที่ร้ากกกก  :haun4:  :haun4:  :pighaun:  :pighaun:  :jul1:   :sad11:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 5 [01/10/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: Coffeeblack ที่ 01-10-2016 06:32:42

พี่วันน้องชิน คู่นี้หื่นได้หื่นดีจริงๆ  :jul1:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 5 [01/10/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 01-10-2016 06:38:41

พี่วันจริงใจหรือเปล่า ถ้าจริงใจมาขอแม่เลยค่ะ มามะๆ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 5 [01/10/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: chandrarat ที่ 01-10-2016 08:56:54

 :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 5 [01/10/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 01-10-2016 09:49:17

 :pighaun: พอกันเลยคู่นี้เดี๋ยวเลือดหมดตัวหรอก

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 5 [01/10/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 01-10-2016 11:08:54

 :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 5 [01/10/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: Ryu7801 ที่ 01-10-2016 11:52:59

หื่นทั้งคู่ :hao7: :hao6:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 5 [01/10/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 01-10-2016 13:19:50

อื้อหือออออ.  นี่มันคู่แท้ชะตาลิขิต
ต้องขอขอบคุณเน็ตสามจีเอาไว้ที่นี้ด้วย. อะเฮือกกก.  :jul1:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 5 [01/10/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: chandrarat ที่ 01-10-2016 15:00:42

 :haun4: :haun4: :haun4:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 5 [01/10/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: OoniceoO ที่ 01-10-2016 19:28:29

มีอารมณ์ตามเลยอะได้อารมณ์มาก

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 5 [01/10/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 01-10-2016 22:02:28

พี่วัน ชิน อยู่ห่างกัน
แต่ไม่มีอุปสรรคขวางกั้นเรื่องหื่น  :ling1: :ling1: :ling1:
นี่ถ้ามาเจอกัน มิถึงเช้าเลยหรือเนี่ย
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 5 [01/10/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: tukkata bambola ที่ 02-10-2016 11:19:15

ขนาดไม่ได้อยู่ด้วยกันยังขนาดนี้รอพี่วันว่างงานมาเจอชินแบบใจจดจ่อ :hao6: :laugh:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 5 [01/10/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: powvera ที่ 04-10-2016 12:36:47

บอกเลยว่ามีแต่เลือดสาดกันเลยทีเดียว

 :haun4:     :pighaun:    :jul1:

หัวข้อ: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 6 [07/10/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 07-10-2016 11:21:24

                                                     ผมกำลังจะกลับบ้าน

                                                              บทที่ 6



                ผมจำเป็นต้องตื่นเช้าเพราะต้องขับรถไปซื้อของที่ตลาดสดแทนลุงคนงานที่ลากลับบ้าน เป็นการตื่นอย่างยากเย็นก็เพราะไอ้

กิจกรรมเมื่อคืนที่ทำให้ผมเหน็ดเหนื่อยไม่น้อยแม้ว่าจะสบายตัวสุดๆที่ได้ปลดปล่อยมันออกไปบ้าง กว่าที่พี่วันจะยอมเลิกโทรศัพท์ก็ปา

เข้าไปเกือบเที่ยงคืนและพาผมแตกไปสามรอบถ้วน พี่วันเล่นงานจนผมหมดแรงปั๊มตัวเองและคลานไปสลบเหมือดอยู่บนเตียงจนเกือบ

ตื่นสาย

               ไม่เกินแปดโมงผมก็ซื้อของเสร็จและขับรถกลับมาถึงรีสอร์ท เห็นรถโฟวิลคันใหญ่จอดนิ่งอยู่ตรงเนินขึ้นบ้านของผมก็นึก

แปลกใจ เพราะถ้าเป็นรถของแขกที่มาพักก็ไม่น่าจะมาจอดแถวนี้และช่วงนี้ก็ยังไม่มีแขกเข้าพักด้วยเพราะเป็นช่วงโลว์ซีซั่น ตอนนี้เหล่า

รีสอร์ททั้งหลายในพื้นที่กำลังอยู่ในช่วงปรับปรุงสถานที่เพื่อรอรับนักท่องเที่ยวที่จะมาให้ฤดูหนาวกันเป็นส่วนใหญ่ ด้วยความสงสัยผมจึง

เดินเข้าไปในบ้านตรงไปยังส่วนที่จัดไว้รับแขก และเพียงเห็นแผ่นหลังกว้างในชุดทหารลายพรางของคนที่นั่งหันหลังให้ทางเข้าผมก็

ตาลุกวาวหัวใจเต้นรัวทันที แม่ผมนั่งคุยอยู่กับเขาเมื่อมองเห็นผมแม่ก็รีบกวักมือเรียก


               “ชิน มานี่เร็ว ผู้พันมาเยี่ยมแน่ะลูก”


               ไม่ต้องรอให้เรียกซ้ำผมก็รีบก้าวเข้าไปหาพลางทรุดตัวลงนั่งเคียงข้างกับแม่ที่โซฟาตัวใหญ่ในขณะที่พี่วันนั่งอยู่ที่โซฟาเดี่ยว

หัวใจเต้นตึกตักไปหมดเมื่อได้สบตากับเขา พี่วันมองผมอย่างอบอุ่นเช่นเคยแต่ก็แฝงไว้ด้วยนัยน์ตาล้ำลึกที่บอกให้ผมรับรู้ว่าเขามี

มากกว่าความคิดถึง


               “สวัสดีครับ”


               ผมยกมือขึ้นไหว้ทักทาย เพราะถึงอย่างไรผมก็อายุน้อยกว่าพี่วันหลายปีอยู่และแม่ก็ยังไม่รู้เรื่องความสัมพันธ์ของเราทั้งคู่ ผม

ไม่อยากให้แม่ผิดสังเกตตอนนี้ พี่วันอมยิ้มพร้อมยกมือรับไหว้


               “ว่าจะมาเยี่ยมนานแล้วแต่ติดที่ว่างานยุ่งมากเลยยังไม่ได้มาไหว้คุณแม่กับมาหาชินเลย”


               พี่วันเอ่ยขึ้นด้วยเสียงทุ้มของเขา สายตาวาววับทอดจับอยู่กับใบหน้าของผมจนเลือดลมชักจะวิ่งพล่าน


               “แล้วทำไมวันนี้มาได้ล่ะครับ”


               ผมถามออกไปบ้างมองเขาตอบด้วยความคิดถึงเช่นกัน


               “พี่ต้องไปธุระที่ด่านฝั่งเชียงของก็เลยหาเรื่องขับรถอ้อมมาหาชินที่นี่ก่อน”


               ผมก้มหน้าลอบยิ้มเมื่อความขัดเขินมาเยี่ยมกรายจนชักจะวางมือไม่ถูกเลยได้แต่บีบมันไว้อยู่ตรงเข่า แม่ของผมพูดเสริมขึ้นมา


               “ผู้พันเล่าให้แม่ฟังว่ามาประจำการอยู่เชียงรายได้สองปีแล้วแต่ยังไม่เคยขึ้นไปเที่ยวตรงภูชี้ฟ้าเลยนะชิน”


               “ใช่ครับได้แต่ขับรถผ่านไปมา แต่ว่าตรงจุดท่องเที่ยวผมยังไม่เคยขึ้นไปเลยไม่รู้ว่าพลาดไปได้ยังไง ชิน…พี่พอมีเวลาว่างอยู่

ไม่กี่ชั่วโมงหรอก แต่ไหนๆก็มาถึงนี่แล้วชินพาพี่ขึ้นไปบนยอดภูได้ไหม”


               เสียงนั้นเจือรอยหวาน แม่รีบสนับสนุน


               “พาผู้พันเขาขึ้นไปเที่ยวหน่อยสิลูกใกล้แค่นี้เอง แล้วช่วงนี้ก็ไม่ใช่ช่วงท่องเที่ยวด้วยไม่ค่อยมีคนหรอกเดินแป๊บเดียวก็ถึงแล้ว”



               




                 เพราะเหตุนี้รถโฟวีลคันใหญ่ของพี่วันจึงได้พาผมมาถึงลานจอดรถก่อนขึ้นภูชี้ฟ้า อาจเป็นเพราะนี่ไม่ใช่ฤดูกาลท่องเที่ยว

เพราะมันยังอยู่ในช่วงปลายๆหน้าฝนและตอนนี้เวลาก็ล่วงไปเก้าโมงกว่า รถของพี่วันจึงเป็นรถคันเดียวที่จอดอยู่ ร้านค้าขายของที่ระลึก

ปิดเกือบหมดมีเพียงไม่กี่ร้านที่ยังเปิด ผมก้าวลงจากรถและเดินนำร่างสูงใหญ่ในชุดทหารของพี่วันไปตามทางขึ้นดอย


               “ถ้าไม่จำเป็นก็คงไม่มาหาหรอก ใช่ไหมครับ”


               ผมไม่ได้ตัดพ้อจริงจังหรอกเพราะรู้อยู่ว่าพี่วันงานยุ่งแค่ไหน ได้ข่าวว่าตอนนี้สถานการณ์ที่ชายแดนไม่ค่อยดีนัก เพราะมี

ปัญหาเรื่องชนกลุ่มน้อยกำลังทะเลาะกันอยู่ในประเทศเพื่อนบ้านฝั่งหนึ่ง พี่วันที่เป็นนายทหารก็คงต้องยุ่งอยู่กับการป้องกันไม่ให้พวกนั้น

ลุกลามเข้ามาในเขตบ้านของเรา พี่วันยิ้มบางๆพลางยกแขนข้างหนึ่งมาวางพาดไปกับไหล่ของผม


               “อย่ามาพูดตัดพ้อทั้งๆที่รู้อยู่ว่ามันไม่ใช่เลยครับชิน ก็รู้อยู่แก่ใจว่าพี่คิดถึงชินแค่ไหน”


               ผมหัวเราะเบาๆกับคำเกี้ยวของนายทหารหนุ่มใหญ่ ในขณะที่เราสองคนก้าวเดินไปตามทางเดินขึ้นสู่ภูชี้ฟ้า


               หากคุณเคยมาที่นี่คุณก็จะนึกภาพออก ทางเดินขึ้นภูชี้ฟ้าเป็นหน้าผาสูงส่วนปลายจะมียอดแหลมเหมือนนิ้วมือชี้ไปในอากาศ

ตลอดทางมีต้นไม้ใหญ่อยู่ไม่มากนัก มีเพียงผืนหญ้าสีเขียวทองปกคลุมไปทั่วยอดดอยและในตอนนี้มันร้างผู้คน มีเพียงเราสองคนที่เดิน

กันไปคุยกันไปสลับกับหยอกล้อซึ่งกันและกันไปตามทางเดินเท้าเล็กๆที่ทอดยาวขึ้นไปถึงจุดหมาย การที่มีใครสักคนได้เดินเคียงข้างกัน

ไปมันทำให้ผมลืมความเหน็ดเหนื่อยไปหมดสิ้น ได้เห็นเพียงใบหน้าแสนอบอุ่นของพี่วันจิตใจของผมก็สดชื่นจนหุบยิ้มไม่ลง

               ไม่นานนักผมและพี่วันก็เดินมาถึงจุดสูงสูดของภูชี้ฟ้าผมคล้องแขนเขาไปหยุดอยู่ตรงแผ่นป้ายไม้บอกชื่อสถานที่ว่าเรามาถึง

จุดสูงสุดของภูชี้ฟ้าแล้ว ร่างสูงใหญ่น่าเกรงขามของพี่วันทอดสายตาไปยังขุนเขาเบื้องหน้าอย่างพึงใจ ส่วนผมก้มลงไปมองเวิ้งว่างของ

แผ่นดินในประเทศเพื่อนบ้านเบื้องล่างก่อนที่จะป้องปากตะโกนก้องโหวกเหวกออกไปอย่างสะใจ พี่วันหันมามองผมแล้วยิ้มอย่างเอ็นดู

ผมเลยเข้าไปเกาะแขนพลางเอ่ยปากชักชวน


                “ลองตะโกนดูสิครับ มีอะไรเครียดๆก็ระบายออกได้ ไหนๆตอนนี้ภูเขาทั้งลูกก็เหมือนเป็นของเราแล้ว”


               พี่วันเลิกคิ้วมอง ผมจึงยิ้มและพยักหน้าให้เขาทำตาม พี่วันนิ่งคิดครู่หนึ่งแล้วจึงยกมือขึ้นป้องไว้ที่ปากพลางกู่ร้องดังลั่นจน

เสียงกระจายทั่วทั้งหุบเขา


               “รักชินจังเลยยย”


               “พี่วัน!”


               ผมทั้งตกใจทั้งเขินที่ถูกบอกรักอย่างไม่ทันตั้งตัว ใบหน้าร้อนผ่าวเมื่อมองสบตาระยิบระยับสะท้อนแสงแดดคู่นั้น พี่วันรั้งเอว

ผมเข้าไปกอดแล้วใช้ลำตัวของเขาดันให้ผมก้าวถอยหลังไปยืนพิงกับแผ่นไม้ป้ายชื่อภูชี้ฟ้าโดยที่มีเขาโน้มตัวเข้าหา ดวงตามองตรงมา

ประสานบอกถึงความในใจของเขาก่อนที่จะเอียงหน้าแล้วก้มลงมาบดจูบหนักหน่วงจนผมหายใจเกือบไม่ทัน


               ลิ้นของเขาร้อนแรงเหลือเกินเมื่อสอดลึกเข้ามาในช่องปาก เวลามันตวัดพลิกลิ้นของผมแล้วเซาะไปตามร่องฟันมันทำให้ผม

พลุ่งพล่านยากที่จะบรรยาย มือที่วางอยู่บนบ่าแข็งจิกปลายนิ้วลงไปอย่างเผลอไผลเป็นผลให้เขายิ่งเบียดตัวเข้าหา ต้นขาแข็งแกร่งบด

เบียดพาให้ผมต้องแยกขาออกเปิดโอกาสให้เขาได้ดึงดันร่างกายถูไถอยู่ตรงเอวจนน้องชายของเราปะทะกันผ่านเนื้อผ้า               


              “คิดถึงชินที่สุด คิดถึงรอยยิ้ม คิดถึงตัวหอมๆคิดถึงปากหวานๆที่พี่จูบไม่เคยเบื่อ”


              คำหวานกระซิบใกล้หูพร้อมกันกับที่ปลายลิ้นนั้นลากไล้แผ่วเบา แล้วปากของพี่วันก็ง้างงับอยู่แถวซอกคอจนผมผวา ขณะ

เดียวกับที่มือสากตรงเอวเลื่อนลงมาเกาะกุมอยู่ตรงเป้ากางเกงยีนส์พลางนวดคลึงจนผมปวดหนึบอยู่ในร่มผ้า ผมรีบคว้ามือของเขาไว้

ก่อนที่มันจะล้วงลึกไปมากกว่านั้น


               “พี่วัน นี่มันบนภูเขานะ เดี๋ยวคนอื่นมาเห็น”


               “แล้วชินเห็นใครบ้างหรือเปล่า เดินขึ้นมาก็มีแค่เราสองคน ชินบอกเองนี่ว่าภูเขาทั้งลูกเป็นของเราแล้ว”               เถียง


               ด้วยเสียงนุ่มแต่สั่นพร่าอย่างพยายามควบคุมตนเอง พี่วันปัดมือเกะกะของผมออกแล้วเลิกเสื้อยืดของผมขึ้นจนมองเห็น

ยอดอกเม็ดเล็กที่เขาชมนักชมหนา ดวงตาเป็นประกายฉ่ำหวานเมื่อหน้าเข้มๆนั้นก้มเข้ามาใกล้และละเลงลิ้นร้อนลงไปที่ข้างหนึ่งอย่าง

รวดเร็ว


               “ฮื้อ พี่วันอะ”


               ไม่เคยชนะได้สักที พี่วันมักจะทำให้ผมต้องยอมแพ้แม้ครั้งนี้ก็เช่นกัน

              ผมถึงกับครางออกมาเพียงเพราะลิ้นที่กระดกรัวๆจนหัวนมตั้งชัน หมดแรงห้ามปรามเมื่อมือของเขาปลดกระดุมกางเกงออกจน

ได้ พี่วันถลกกางเกงของผมจนมันไปกองอยู่ตรงต้นขา จุดซ่อนเร้นของผมอวดแสงอาทิตย์เจิดจ้าให้มือสากเข้ามาลูบคลำและบดบังแสง

ไว้

                เขาจับผมพลิกตัวหันหลัง ให้ผมหันหน้าเข้าหาป้ายไม้แล้วใช้มือยันขอบของมันไว้และจับขาผมอ้ากว้าง เมื่อผมเหลียวหลัง

มองข้ามบ่าตัวเองก็เห็นร่างสูงใหญ่ของเขาคุกเข่าลงไปนั่งอยู่ที่พื้นดิน มือทั้งสองกอบโกยเนื้อก้นของผมให้แยกทางออกจากกันก่อนที่

เขาจะใช้ลิ้นหมุนวนไปรอบช่องทางของผม ผมร้องลั่นขึ้นมาทันที


               “มันสกปรกนะพี่วัน”


               เขาเงยหน้ามายิ้มกริ่ม


               “หวานจะตาย ชิมทั้งวันเลยยังได้”


               ก้มหน้าลงไปเลียโดยรอบจนผมเผลอขมิบไปหลายครั้ง เขาห่อลิ้นแล้วทะลวงเข้าไปจนผมสะดุ้ง รู้สึกถึงปลายนิ้วที่เริ่มบุก

เข้าไปภายในสลับอยู่กับลิ้นร้อน ผมเสียวจนต้องกำขอบป้ายแผ่นไม้ไว้แน่น


               “พี่วัน จะเข้าก็เข้าเสียทีสิครับ”


               ผมออกคำสั่งเสียงสั่นจนนายทหารร่างใหญ่หัวเราะเบาๆ เขาลุกขึ้นยืนเต็มความสูงก้าวเข้ามาด้านหลังก่อนที่เจ้าลูกชายตัว

เขื่องของเขาจะมาทักทายอยู่ตรงร่องก้น


               “ไม่ได้เจอกันนานเลยยังจำกันได้อยู่ไหมนะ”


               หัวรบปลายบานแตะอยู่ตรงรูจีบก่อนที่เขาจะยิงมันทะลวงเข้ามา ผมกลืนน้ำลายรอรับการมาเยือนที่ดันสูงขึ้นเรื่อยๆคับแน่น

ไปหมดจนต้องห่อปากหายใจ


               “ฟิตจริงๆแฟนพี่ เกือบจะเข้าไม่หมดแล้วเชียว”


               เสียงลมหายใจกระเส่าดังอยู่เบื้องหลัง พี่วันโอบกอดอยู่รอบเอวด้วยแขนข้างหนึ่ง อีกข้างสอดมากุมตรงนั้นของผมแล้วนวด

เฟ้นไปมา สะโพกแกร่งดึงออกแล้วกระแทกเข้ามาจนผมจุก เขาสาวเอวเคลื่อนที่เข้าออกให้ผมเสียวจนลมออกหู


               “ฮัก ฮัก พี่วัน แรงอีก เร็วอีกหน่อยได้ไหมครับ อ๊า”



                  “โอย ชินครับ ร้องดังๆ เอาให้ลั่นเขาเลย”


               กระทุ้งมาไม่ยั้งสิครับ ผมนี่ยืนขาสั่นพั่บๆจนแทบล้มพับ ท่อนแขนเกาะพิงแผ่นป้ายไม้จนแดงไปหมด เสียงเนื้อกระทบกันดัง

สะท้อนไปทั่ว มือร้อนที่สาวอยู่ตรงแท่งเนื้อของผมก็ไม่ยอมยั้งมือ ผมกัดฟันแน่นเมื่อท้องน้อยบีบตัว


               “พี่วัน จะแตกแล้ว ขอย้ำๆอีกที ฮื้อ อ๊ะ”


               พุ่งพรวดออกมาแบบยังไม่ทันตั้งตัว ถึงกับตาค้างแต่พี่วันก็ยังซอยถี่ยิบจนผมต้องบอกเขาทั้งที่ยังหายใจหอบถี่               


             “ผมหมดแรง ขาสั่นจะยืนไม่ไหวแล้วพี่”


               “โอเคครับชิน งั้นท่านี้ดีกว่า”


               พี่วันทรุดตัวลงนั่งยองๆ เขาคว้าเอวให้ผมนั่งทับคร่อมหันหลังอยู่บนหน้าขาของเขา พี่วันใช้มือยันพื้นดินไว้แล้วออกคำสั่ง   


            “ชิน โยกเลยครับ”


               มือของผมยังจับยึดขอบป้ายไม้ด้านบนไว้เป็นหลัก ผมเหนี่ยวตัวขึ้นแล้วกระแทกลงไปแรงๆ               “อู้ว”


               ปล่อยเสียงครางลั่นพร้อมกันเมื่อพี่วันเด้งเอวสวนกลับ แท่งร้อนยิ่งสอดลึกพาให้เกิดอารมณ์ขึ้นมาอีกรอบผมโหนตัวแล้วกระ

แทกลงไปอย่างบ้าคลั่ง ในขณะที่พี่วันถึงกับเงยหน้าอ้าปากหายใจเขาเองก็เด้งเอวใส่รัวๆ ไม่นานผมก็รู้สึกได้ว่าลูกชายของพี่วันที่โคตร

แข็งแกร่งจะแช่ค้างอยู่ท่าที่สอดตัวลึกที่สุด เขาสะบัดเอวก่อนที่จะฉีดอัดปลดปล่อยออกมา


               “ชิน แตกไปสองน้ำแล้วยังไม่เลิกบีบพี่อีกนะ”



                   “บ้าว่ะ พี่วัน ก็ใครทำเล่า”


               ผมเขินจนหน้าแดงพี่วันดึงหน้าผมไปจูบปากอีกพักใหญ่กว่าที่เขาจะจับเอวผมแล้วยกขึ้น เสียงหลุดจากกันดังฝลุบน้ำเมือก

ขาวขุ่นไหลตามออกมาเป็นทางเมื่อผมยืนขึ้น พี่วันยังคงนั่งคุกเข่าใช้ลิ้นเลียผลิตภัณฑ์ของตัวเองตรงต้นขาของผมเพื่อทำความสะอาด

ให้ เขาดึงกางเกงของผมขึ้นมาใส่ให้เรียบร้อยจึงค่อยจัดการตัวเอง ผมหันกลับมาสบตาคล้องแขนไปรอบลำคอหนา เงยหน้าให้พี่วันบด

จูบเร่าร้อนจนกระทั่งเขาพอใจ


                “ร้อนแรงกว่าดวงอาทิตย์บนภูชี้ฟ้าก็เห็นจะมีแต่ชินเขตของพี่นี่แหละ”


               ผมเขินจัด ผมนี่นะร้อนแรง ไม่เห็นรู้ตัวเลยแฮะ


               แกล้งดึงคอเสื้อชุดทหารเข้ามาใกล้แล้วจูบแผ่วเบาตรงต้นคอของเขา


               “เมื่อไหร่เราจะได้ทำรักกันบนที่นอนธรรมดาๆอย่างคนอื่นเขาบ้างครับพี่วัน”


               พี่วันจูบที่หน้าผากอย่างอ่อนโยน


               “มีแฟนเป็นทหารก็ต้องทำใจนะครับชิน แต่พี่สัญญาเคลียร์งานคราวนี้ได้พี่จะพาชินขึ้นสวรรค์ทั้งคืนอยู่บนเตียงนุ่มๆดีไหมคน

เก่งของพี่”


               ผมยิ้มตอบรับคำสัญญาจากเขา แสงแดดจัดจ้าจนแสบตาเมื่อตอนที่พี่วันกอดเอวประคองผมเดินลงจากภูชี้ฟ้าที่แสนงดงาม   

                              TBC

                            :-[ :-[

 

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 6 [07/10/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 07-10-2016 12:01:31

อา ต่อไปเห็นป้ายแล้วคิดถึงพี่วันน้องชินซะแล้วล่ะมั้ง  :-[

เล่นงี้เลยหราคะ ระวังดาวเทียมจับได้นะ 5555+

ปอลิง เป็นห่วงน้องชินอยู่เหมือนกัน เรปบนมีบอกว่าพวกปากหวานนี่มักไม่จริงใจ เจ้าชู้ ไม่รู้พี่วันจะเป็นแบบนี้หรือเปล่า? กลัวน้องชินใจสลาย  :o12:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 6 [07/10/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 07-10-2016 12:46:53

โอ๊ย  :pighaun: :pighaun: :pighaun: ตายๆๆๆๆๆ หมดเลือดกันหลังป้ายเลยทีเดียว :jul1: :jul1:
พี่วันมีคิวจะพาชินไปเที่ยวกันที่ไหนอีกไหม เราอยากไปดักรอ :z1: :z1:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 6 [07/10/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: pigarea ที่ 07-10-2016 13:42:32

ต่อไปความรู้สึกเวลามองป้ายมันคงไม่เหมือนเดิม  :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 6 [07/10/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: chandrarat ที่ 07-10-2016 13:57:51

 :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
ถ้าเราไปภูชี้ฟ้าเมื่อไหร่ คงคิดถึงแต่พี่วันน้องชินอ้ะ 5555

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 6 [07/10/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: Silvan ที่ 07-10-2016 14:38:00

 :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:

ดีงามมั่กๆ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 6 [07/10/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: Bronc ที่ 07-10-2016 16:18:41

Out door ด้วยอ่ะ แซ่บซี้ดตลอดนะจ้ะะ พี่วันกับน้องชิน
 :impress2:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 6 [07/10/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: arissara ที่ 07-10-2016 17:40:47

เอางี้เลยเหรอลูกพี่

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 6 [07/10/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: Coffeeblack ที่ 07-10-2016 19:02:14

พี่วันหื่นทุกเวลา ทุกสถานที่จริงๆ  :ling1:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 6 [07/10/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 07-10-2016 19:02:45

อื้อหือออออออ.  เจ้าป่าเจ้าเขาช่วยลูกด้วย.   :jul1:
นี่ชี้ฟ้าจริงๆสินะ. ตั้งชี้ฟ้ากันทั้งท่ายืนท่อนั้งยองๆเลย.
รอค่ะ เตียงก้อต้องมา. ห้องหอหร่อไม่ต้องถามพี่วันดูว่าพร้อมจะสู่ขอน้องรึยัง
ลูกเขามีพ่อมีแม่นะพี่นะ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 6 [07/10/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 07-10-2016 21:22:20

เพิ่งเซ็กส์โฟนไปเมื่อคืน
เช้ามา พี่วันมาหาชินและ
ความคิดถึงกัน ทำให้เร่าร้อนมาก  :haun4: :pighaun: :haun4:
รักกันมันหยด  ที่โล่งบนภูชี้ฟ้าเลยนะ
ห่วงๆ ชิน อยู่ เพราะทหารเจ้าชู้มาก
พี่วัน จะทำให้ชินช้ำใจไหมนะ
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 6 [07/10/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: ayumu ที่ 07-10-2016 22:23:58

 :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 6 [07/10/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 08-10-2016 04:05:02

พี่วันแต่ละที่ ชั่งสรรหา แหม๋ จะมีเวลาหวาน ๆ น่ารักกับเขาบ้างไหม ปล.เหมือน nc ละมุนขึ้น กร๊ากกก พี่วัน อ่อนโยนเป็นกับเขาด้วยหรอ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 6 [07/10/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: heroves ที่ 08-10-2016 04:58:07

ว่าแล้วไง หื่นทั้งคู่อะ เลือดจะไหลหมดตัวแล้วววว กริ๊ดดดดดดด
พี่วันแซ่บมว๊ากกกกกกกกกก ขอได้ไหมชินเขต(โดนตบ)

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 6 [07/10/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: tukkata bambola ที่ 08-10-2016 13:46:48

เราจะจำไว้ว่าภูชี้ฟ้าเป็นของพี่วันและน้องชิน :laugh:ทำอะไรเกรงใจป้ายบ้าง555

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 6 [07/10/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 08-10-2016 14:14:50

พี่วันท่าทางจะเก็บกดมากจริงๆ  :hao6:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 6 [07/10/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: OoniceoO ที่ 08-10-2016 17:44:07

ชอบอะมีอารมณ์มากๆ อยากมีงี้บ้าง

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 6 [07/10/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: แฟนตาเซีย ที่ 08-10-2016 20:27:07

 :jul1: :pighaun:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 6 [07/10/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: ป้ากิ่งkingkarn ที่ 10-10-2016 13:26:07

พี่ว๊านนนนน นอกสถานที่ตลอดๆนะค้า5555+ แซ่บลืมโลกกันเลยทีเดียวเชียว :jul1:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 6 [07/10/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: farfarneenee ที่ 03-11-2016 10:26:47

เลือดหมดตัว :jul1: :jul1:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 6 [07/10/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: fangkao ที่ 11-11-2016 19:18:02

ยังรอนิยายอยู่นะคะ :)

หัวข้อ: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 7 [15/11/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 15-11-2016 19:10:06

                                                           ผมกำลังจะกลับบ้าน

                                                                    บทที่ 7


                 ผมนั่งจ้องโทรศัพท์มือถือของตัวเองอย่างหงุดหงิด งานสร้างเว็บไซต์ของรีสอร์ทเป็นอันหยุดชะงักเพราะไม่มีอารมณ์จะทำ

สาเหตุก็คือผมไม่ได้ยินเสียงพี่วันมาหลายวันแล้วถ้านับคืนนี้ที่เวลาปาไปห้าทุ่มก็นับเป็นคืนที่สาม และไม่ใช่ว่าจะไม่ลองโทรไปหาเขาผม

โทรไปแล้วเป็นสิบๆครั้ง แต่คนที่ผมคิดถึงก็ยังเงียบกริบตั้งแต่วันที่เราขึ้นไปบนภูชี้ฟ้าและทำรักกันอยู่บนยอดดอยนั่นแหละ  วันนั้นเรา

กลับลงมากันตอนเกือบเที่ยงพี่วันขับรถโฟวีลของเขามาส่งที่รีสอร์ท แต่พอใกล้จะถึงทางเข้าเขากลับหักพวงมาลัยรถเข้าจอดข้างทางใต้

ต้นไม้ใหญ่ซะงั้น


               “ไม่เลี้ยวเข้าบ้านล่ะครับพี่วัน”


               ผมเอียงคอมองเขาอย่างสงสัย พี่วันหันมายิ้มบางๆพลางคว้ามือของผมไปกุมไว้แน่นหนา


               “บอกให้พี่ชื่นใจหน่อยได้ไหมครับชิน ว่าชินก็รักพี่เหมือนที่พี่รักชิน”


               คำถามหวานๆกับเสียงอ่อนนุ่มที่ดูไม่ได้เข้ากับตัวใหญ่ๆของคนพูดทำให้ผมถึงกับไปต่อไม่ได้ ตอนนี้ทำได้แค่ก้มหน้ามอง

แผ่นอกแข็งแกร่งที่อบอุ่นเวลาซุกกอด หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะราวกับย้อนวัยไปสมัยนมแตกพานที่เพิ่งเริ่มมีแฟน


               “ก็คิดว่าผมรับโทรศัพท์พี่เพราะอะไรล่ะ ที่ผมยอมสานความสัมพันธ์ของเราแทนที่จะให้จบไปตั้งแต่วันแรกบนรถทัวร์น่ะ”


               มือใหญ่วางแหมะมาบนหัวแล้วโยกไปมาพร้อมหัวเราะเบาๆอย่างรู้ทัน พี่วันดึงผมให้เอียงตัวไปซบอยู่ตรงไหล่กว้าง เขาโอบ

บ่าและกดจูบหนักๆอยู่ตรงขมับของผม


               “สีข้างถลอกหมดแล้วครับจอมแถของพี่ ถามว่ารักหรือเปล่าก็ตอบสั้นๆว่ารักหรือไม่รัก นี่ชินตอบอ้อมโลกพี่มันคนโง่แปลไม่

ออกหรอก ว่าไง ตอบมาซะดีๆรักหรือเปล่า”


               ก็น่าจะรู้อยู่แล้วว่าพี่วันไม่ใช่คนยอมแพ้อะไรง่ายๆ ถ้าเขาอยากได้หรืออยากรู้อะไรก็ต้องไม่มีอะไรคลุมเครือ


               “ก็ถ้าตอบว่าไม่รักล่ะครับ พี่วันจะว่าไง”


               ผมท้าทายเขาด้วยการแหงนหน้าไปยักคิ้วเล็กๆใส่ พี่วันมองผมอย่างหมั่นเขี้ยว นิ้วมือใหญ่จับอยู่ตรงปลายคางของผมค้างไว้

ดวงตาคมมองผมเป็นประกาย


               “ไม่ว่าครับ แต่พี่จะจัดการชินจนกว่าชินจะบอกรักพี่”


               เขาเอียงหน้าลงมาจนได้องศา ลมหายใจอุ่นร้อนปะทะอยู่ตรงแก้ม  พี่วันครอบปากลงบนปากของผมแล้วง้างงับลงมา มือสาก

โอบเอวผมเข้าใกล้พลางสอดลึกแล้วดึงเสื้อยืดของผมออกอย่างชำนาญ ผมส่งเสียงอื้ออึงผลักอกเขาออกแต่ไม่สำเร็จแถมเขายังเลื่อน

ตัวข้ามกระปุกเกียร์มาโถมทับตัวผมอยู่บนเบาะที่ผมนั่ง

               เบาะถูกเลื่อนไปด้านหลังและเอนไปจนสุดเพิ่มพื้นที่ว่างให้ผู้ชายสองคนนอนเกยกันได้แม้ว่าจะยังคับแคบ พี่วันลูบไล้ไปตาม

เนื้อตัวของผม กางเกงยีนส์ถูกถอดและร่นลงจนหลุดออกจากปลายเท้า ผมกำลังเปลือยเปล่าอยู่ในรถยนต์ที่ติดฟิล์มกรองแสงไว้จนคน

ภายนอกมองเข้ามาไม่เห็น เราจูบกันจนน้ำลายเหนียวคอกว่าเขาจะเลื่อนปลายลิ้นลงมาแล้วครอบปากลงบนหัวนมที่เขาชอบมากเป็น

พิเศษ มือข้างหนึ่งของเขาบดบี้อยู่บนหัวนมข้างที่ว่าง ส่วนอีกข้างมันป้วนเปี้ยนอยู่แถวเจ้าลูกชายของผม


               “พี่วัน เราเพิ่งจะทำกันเมื่อกี้บนยอดดอยนะครับ”


               ผมเงยหน้าส่งเสียงกระเส่า เสียวจนต้องแอ่นอกรับให้เขาขบเม้มลงมา


               “ชินก็รู้ว่ามันไม่พอกับความคิดถึงของพี่”


               พี่วันย่อตัวลงไปอยู่ตรงช่องว่างระหว่างขาของผมที่ถูกเขาจับแยกให้กว้างออกและมองเจ้าน้องชายผมตาเป็นมัน


               “คิดถึงชินน้อยจะแย่อยู่แล้ว”


               ง้างปากแล้วงับลงบนส่วนหัว ผมเด้งเอวเข้าใส่โดยอัตโนมัติ พี่วันรอท่าอยู่แล้วเขาอ้าปากรอก่อนจะหุบฉับเมื่อเกือบถึงโคน

และเม้มปากสาวรูดกลับมาที่ตรงปลายอีกครั้ง วิทยายุทธของพี่วันลึกล้ำจนผมแทบจะก้มกราบฝากตัวเป็นลูกศิษย์เพราะตอนนี้ผมดิ้น

พล่านไปหมดทั้งตัว นิ้วมือใหญ่ๆเอื้อมขึ้นมาแตะอยู่ตรงมุมปากของผม ผมเลยใช้ลิ้นตวัดมันเข้ามาในปากระบายความต้องการของตัวเอง

ด้วยการดูดนิ้วของเขา มือของผมข้างหนึ่งคว้าผมดกดำของพี่วันไว้กำมือหนึ่ง อีกข้างนั้นเกาะอยู่ที่ขอบกระจกรถจิกลงไปจนเล็บจะหัก


               “พี่วัน อื้ม เสียวอ่ะ”


               เสียงแหบพร่าระส่ำระสายเมื่อเขาทั้งรูดทั้งเม้ม มือข้างที่ขยุ้มผมของเขาดึงหัวของพี่วันเข้าออก เนื้อตัวบิดไปมาเมื่อผมเป็น

ฝ่ายกระทุ้งเอวเข้าปากพี่วันถี่ๆ จนกระทั่งมันแตกออกมาคาปากเก่งของเขา พี่วันเหลือบมองอย่างพอใจในผลงานก่อนที่จะโหย่งตัวขึ้นมา

ปลดกางเกงลายพรางตัวเองลงจนถึงต้นขา ใช้แขนช้อนไปที่ใต้เข่าของผมแล้วยกสูงจนแทบชิดอก ร่างแกร่งเบียดตัวแทรกเข้ามาดึงดัน

ส่วนยื่นใหญ่โตของเขาเข้ามาในร่างผม


               “อา ตอดมาก ทั้งที่เพิ่งทำไปรอบนึงแต่ชินยังฟิตเหลือเกิน”


               พี่วันตาปรือเชิดหน้าขึ้นสูงผ่อนลมหายใจอุ่นรดอยู่แถวหน้าผากของผมขณะที่ดันเข้ามามิดด้ามจนผมต้องสูดลมหายใจเข้า

ปอดลึกๆรับการมาเยือนรอบที่สองของวันนี้ เขาเป่าปากอยู่หลายครั้งก่อนจะถอนกายออกมาแล้วแทงซ้ำเข้าไปใหม่ ผมครางดังลั่นรถเมื่อ

เขากระแทกเข้าจุดสำคัญ เสื้อทหารของพี่วันถูไถอยู่ตรงหน้าอกให้ยิ่งกระเจิดกระเจิง ทั้งที่เพิ่งแตกคาปากไปไม่กี่นาทีที่ผ่านมาแต่ตอนนี้

ผมถูกปลุกเร้าจนไอ้ลูกชายพองฟูกระทั่งต้องเอื้อมมือไปกอบกุมตัวเองแล้วโยกมืออีกครั้ง เสียงครางปนเสียงหอบของผมกับพี่วันดัง

ประสานไม่หยุดหย่อน


               “จะบอกรักพี่ได้หรือยังครับชิน อัก… เสียวชิบ”


               เขาพูดเสียงแหบพร่าขณะที่กระแทกเอวดังป้าบๆจนรู้สึกถึงแรงสะเทือนของรถโฟวีลคันใหญ่ ผมสูดปากหน้าเหยเกเมื่อกล้าม

เนื้อทั้งตัวกำลังสลับกันบีบรัดให้วุ่นไปหมด


               “รัก ผมรักพี่วันครับ อ๊า…พี่วัน ขอแรงๆ อ๊ะ อ๊า”


               ผมกระตุกทั้งตัวพี่วันรีบสาวเอวถี่ยิบ หัวรบหมุนวนอยู่ในช่องทางของผมอีกไม่กี่วินาทีพี่วันก็ยิงน้ำเชื้อใส่จนหน้ามืด เขาแช่ตัว

ค้างให้ผมตอดพักใหญ่ก่อนจะก้มหน้ามาจูบแลกลิ้นกันอีกรอบจึงจะยอมถอนตัวเองออกมา


               “ชื่นใจเหลือเกินคนเก่งของพี่ ขอบคุณนะครับที่รักกัน”


               ช่วยกันเช็ดเนื้อเช็ดตัวและใส่เสื้อผ้าพี่วันจึงขับรถกลับเข้ารีสอร์ทไปกล่าวลากับแม่ นัยว่าพาลูกชายของแม่ออกมาก็ต้องพา

ไปส่งให้ถึงมือแม่เหมือนเดิม และนั่นก็เป็นครั้งสุดท้ายที่ผมได้ยินเสียงของเขา ก่อนที่พี่วันจะขับรถจากรีสอร์ทเพื่อไปทำงานที่เคยบอก

ไว้


               สามวันแล้วที่ผมติดต่อพี่วันไม่ได้ ส่งไลน์ไปก็ไม่ตอบไม่มีสัญลักษณ์ว่าเขาเปิดอ่านด้วยซ้ำ ข่าวท้องถิ่นก็ออกข่าวเรื่องการ

ปะทะกันที่ชายแดนไม่เว้นแต่ละวันจนผมกระวนกระวาย ผมลองส่งข้อความทางไลน์ไปอีกครั้งพลางจ้องหน้าจอใจจดใจจ่อ หลังจากนั้น

ไม่ถึงนาทีมันก็ขึ้นสัญลักษณ์ว่าพี่วันอ่านมันแล้ว ผมเบิกตาโตอย่างดีใจแต่ใจก็แป้วลงอีกเพราะยังไม่มีข้อความตอบกลับอยู่ดี ผมตัดสิน

ใจโทรไปหาเขา เสียงรอสายดังขึ้นพักใหญ่กว่าพี่วันจะรับในที่สุด ผมรีบกรอกเสียงลงไปอย่างดีใจ


               “พี่วัน พี่วันครับ หายไปไหนมาตั้งหลายวันทำไมไม่โทรหาหรือรับสายผมเลย”


               “เอ่อ…”


               เสียงที่ลอดออกมาจากปลายทางไม่ใช่เสียงพี่วัน


               “ขอโทษครับ ผมไม่ใช่ผู้พันวันรบ”


               ผมขมวดคิ้วอย่างสงสัย


               “แล้วคุณเป็นใครล่ะครับ ทำไมมาใช้มือถือของผู้พันวันรบได้ล่ะ”


               ตอบกลับไปด้วยความสงสัย หรือว่ามือถือของพี่วันจะถูกขโมยไปแล้วคนขโมยเพิ่งจะเปิดเครื่อง ปลายทางที่ใช้โทรศัพท์ของ

พี่วันเงียบไปพักใหญ่ก่อนจะตอบกลับมาให้ผมนิ่งงัน


               “ผมเป็นลูกน้องผู้พันครับ ผู้พันโชคร้ายถูกสะเก็ดระเบิดได้รับบาดเจ็บสาหัส ตอนนี้อยู่ที่ห้องฉุกเฉินของโรงพยาบาลเชียงราย”





               เสียงตึงตังเมื่อผมวิ่งลงบันไดมาจากชั้นสองของตัวบ้าน ทำให้แม่ที่นั่งดูโทรทัศน์อยู่ด้านล่างต้องเงยหน้าขึ้นมามอง


               “ชินทำไมวิ่งเสียงดังอย่างนี้ล่ะลูก อ้าว แล้วนั่นเป็นอะไรหน้าซีดเชียว”


               แม่มองอย่างสงสัย ผมเดินเข้าไปนั่งข้างแม่และกอดแม่ไว้แน่น


               “แม่ พี่วันบาดเจ็บอยู่โรงพยาบาล”


               น้ำเสียงของผมเบาหวิวเหมือนคนใกล้จะขาดใจ มือสั่นใจสั่นด้วยความหวาดวิตก ทำให้แม่ยิ่งมองอย่างแปลกใจ


               “เอาไว้ไปเยี่ยมตอนเช้าก็ได้มั้งชิน นี่มันจะเที่ยงคืนแล้วนะ”


               “แม่”


               ผมทำท่าจะร้องไห้จนแม่ต้องดึงมือผมไปกุมไว้และลูบหัวผมเหมือนเป็นเด็กน้อย


               “ชินรอไม่ได้ ชินเป็นห่วงพี่วัน อยากจะไปดูให้เห็นกับตาว่าพี่เขาปลอดภัย”


               “ชินเขต!”


               แม่เรียกผมเสียงเข้ม


               “แม่ไม่เข้าใจ ทำไมเราถึงเป็นห่วงผู้พันเขามากขนาดนี้ ชินกับผู้พันก็เพิ่งรู้จักกันไม่นานนี่เองนะ”


               น้ำตาหยดหนึ่งร่วงเผาะลงบนร่องแก้ม ผมใจหายกับคำพูดของแม่ ทั้งกลัวเรื่องพี่วันและหวั่นใจกับแววตาที่แม่มองมา ผมกอด

เอวแม่แล้วสารภาพความจริง


               “แม่ แม่จะว่าอะไรชินไหมถ้าชินจะบอกแม่ว่าชินรักเขา ชินรักพี่วัน เราสองคนรักกันครับแม่”


               “ชินเขต!”


               แม่เรียกชื่อเต็มของผมเป็นครั้งที่สอง คราวนี้เสียงดังกว่าเดิมจนผมต้องหรุบตาลงเพราะกลัวว่าจะเห็นสายตาผิดหวังของแม่


               “ชินขอโทษนะแม่ ขอโทษที่ทำให้แม่เสียใจเพราะดันไปรักผู้ชายด้วยกัน”


               น้ำตาของผมไหลลงมาราวกับย้อนวัยไปเป็นเด็กน้อย แม่ยกมือขึ้นลูบหัวเบาๆจนผมสะอื้น


               “นี่ร้องไห้ทำไมกัน แม่ไม่ได้เสียใจที่ชินรักผู้ชายด้วยกันเลยสักนิด ต่อให้ลูกจะเป็นอะไรลูกก็ยังเป็นลูกแม่อยู่ดีแค่แม่เป็นห่วง

ว่าความรักของลูกมันจะมั่นคงหรือเปล่าเท่านั้นเอง”   


                ผมยกหลังมือเช็ดน้ำตาพลางเงยหน้าสบตาแม่ เห็นแต่ดวงตาของคนที่รักเราอย่างจริงใจจนผมตื้นตัน


               “รักกับผู้หญิงก็ไม่ได้มั่นคงเขายังทิ้งชินไปมีคนอื่นได้เลย ชินอยากจะเสี่ยง ชินไม่รู้หรอกว่าชินกับพี่วันจะรักกันได้นานแค่ไหน

แต่ชินอยากทำวันนี้ให้ดีที่สุดในวันที่เราสองคนรักกัน”


               ผมกับแม่กอดกันนิ่งนาน นานจนแม่ถอนหายใจออกมาแล้วดันไหล่ของผมออกจากอ้อมกอดอบอุ่น


               “ขับรถลงดอยตอนกลางคืน ระวังเยอะๆนะชิน ไปถึงโรงพยาบาลแล้วโทรมาบอกแม่ด้วย แม่เป็นห่วง”


               ผมยิ้มออกมาได้ ยื่นหน้าไปหอมแก้มแม่ก่อนจะโผจากอ้อมกอดวิ่งตรงไปที่รถยนต์เพื่อไปหาคนที่ผมรัก






               ผมวิ่งไปที่ห้องฉุกเฉินหลังจากที่จอดรถยนต์ไว้ที่ลานจอดรถของโรงพยาบาลประจำจังหวัดและโทรบอกแม่เรียบร้อยแล้ว

หัวใจของผมเต้นแรงด้วยความกังวลเมื่อก้าวไปถามหาพี่วันที่โต๊ะของเจ้าหน้าที่ เขาชี้ทางให้ผมเดินตรงไปยังแผนกสังเกตอาการที่มี

ทหารในชุดสีเข้มยืนออกันอยู่กลุ่มใหญ่

               แจ้งกับทหารคนหนึ่งว่าผมมาหาพันตรีวันรบ เขาชี้มือมายังเตียงหนึ่งท่ามกลางอีกหลายเตียงที่มีผู้ที่ได้รับบาดเจ็บนอนเรียง

รายกันอยู่ ทหารคนนั้นคือคนที่รับโทรศัพท์ของผมนั่นเอง เขาเล่าให้ผมฟังว่าเป็นเพราะสถานการณ์ตึงเครียดทำให้ทหารทุกคนต้อง

เตรียมพร้อม ไม่มีใครมีเวลาเพื่อเรื่องส่วนตัวพี่วันจึงไม่ได้ติดต่อผม จนกระทั่งพี่วันได้รับบาดเจ็บทหารคนนั้นจึงรับโทรศัพท์แทน พี่วัน

ปลอดภัยจากเงื้อมมือมัจจุราชแต่ต้องนอนดูอาการที่หน่วยสังเกตอาการหนึ่งคืน แล้วถ้าไม่มีอะไรที่น่าเป็นห่วงคุณหมอจะให้เข้าไปรักษา

ตัวที่ห้องพิเศษในวันรุ่งขึ้น


              ผมก้าวเดินไปหาเขาด้วยฝีเท้าที่ไม่มั่นคงนัก พี่วันนอนอยู่เตียงในสุดและเมื่อเห็นสภาพของพี่วันน้ำตาของผมก็ไหลออกมาอีก

ครั้ง พี่วันนอนนิ่งบนเตียงรอบหัวมีผ้าก๊อซผืนยาวพันรอบปิดดวงตาทั้งสองข้างไว้ แขนขามีแต่แผลถลอกข้างตัวระโยงระยางไปด้วยน้ำ

เกลือและถุงเลือด


               “ชินหรือ”


               เขาถามขึ้นทั้งที่มองไม่เห็น น้ำเสียงแหบโหยเหมือนไม่ใช่พี่วัน ผมกลั้นสะอื้นเมื่อตอบรับเขาไป


               “ขับรถลงเขาตอนกลางคืนมันอันตรายรู้ไหมครับ”


               ผมปล่อยโฮออกมา แม้กระทั่งตอนที่เขาบาดเจ็บพี่วันก็ยังเป็นห่วงคนอื่น ผมคว้ามือข้างที่ไม่มีน้ำเกลือของพี่วันมากุมไว้


               “พี่วันเจ็บมากไหม”


               ยิ้มบางๆปรากฏบนหน้าคม แม้จะอิดโรยแต่พี่วันก็ไม่เคยไม่มีรอยยิ้มให้ผม


               “ได้ยินเสียงชินก็หายเจ็บแล้ว คิดถึงชินนะ”


               “ผมก็คิดถึงพี่วัน เป็นห่วงมาก แม่รู้เรื่องที่เรารักกันแล้วนะครับ ผมขอแม่มาหาพี่เพราะผมทนอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีพี่”


                 ผมดึงมือหนาของเขามาแนบแก้มให้ปลายนิ้วนั้นเช็ดน้ำตาบนใบหน้าของผม
 

               “พี่วัน ผมรักพี่นะครับ”
 
  

                    TBC

            :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 7 [15/11/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 15-11-2016 19:24:29

โอ๋ๆๆ เด็กน้อย
พี่วันรอดแล้วนะ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 7 [15/11/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: Silvan ที่ 15-11-2016 19:30:20

มีความซาบซึ้งทั้งกับแม่และกับพี่วัน

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 7 [15/11/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 15-11-2016 19:37:17

พี่วัน น้องชิน  :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 7 [15/11/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 15-11-2016 20:02:06

อื้อหื้ม โหดไปนะ โหดไป พี่วันเจ็บหนัก หายไวไวนะพี่วัน จะได้หื่นกะชินน้อยเหมือนเดิม

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 7 [15/11/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: Inwoสูs ที่ 15-11-2016 20:10:52

โอ๋ๆนะโอ๋ๆ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 7 [15/11/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: Coffeeblack ที่ 15-11-2016 20:23:09

พี่วันนนน :o12:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 7 [15/11/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 15-11-2016 22:41:40

หายเร็วๆนะพี่วันสงสารน้องชิน :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:


 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 7 [15/11/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: yymomo ที่ 16-11-2016 20:41:32

โอ๊ยยย พี่วันคนหื่นเดี้ยงแบบนี้อดหื่นนานเลย 555

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 7 [15/11/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: tukkata bambola ที่ 17-11-2016 05:27:46

น้องชินไม่ร้องไห้นะ :กอด1:พี่วันก็ด้วยหายไวๆนะ
เดี๋ยวไม่ได้กอดน้องชินนะ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 7 [15/11/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: mink2538 ที่ 17-11-2016 09:45:40

พี่วันนนนนนน
หายเร็วๆนะ สงสารน้องชิน

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 7 [15/11/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: tangMa ที่ 19-11-2016 19:41:26

หายไวไวนะคะผู้พัน สงสารน้อง :mew4:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 7 [15/11/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 19-11-2016 22:45:54

เศร้าจัง  :mew6:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 7 [15/11/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: heroves ที่ 20-11-2016 01:38:21

มีแฟนเป็นทหารต้องอดทน

ช็อคเลย พี่วันของฉัน ม่ายยยย

ขอให้พี่วันอย่าเป็นอะไรมากนะ
หายไวๆนะพี่วันนนน

ชินเขตสู้ๆ พี่วันสู้ๆ  คนเขียนสู้ๆๆๆ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 7 [15/11/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 20-11-2016 10:41:28

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 7 [15/11/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: heroves ที่ 17-12-2016 03:23:17

ยังรออยู่นะ คิดถึงคนเขียน พี่วัน น้องชิน

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 7 [15/11/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 17-12-2016 04:10:08

คิดถึง พี่วัน น้องชิน  :mew1: :mew1: :mew1:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 7 [15/11/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: Sorso ที่ 19-12-2016 20:51:30

รอน้องชินกับพี่วัน

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 7 [15/11/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 21-12-2016 14:52:35

 :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:

หัวข้อ: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 8 [22/12/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 22-12-2016 14:29:33

                                                             ผมกำลังจะกลับบ้าน

                                                                       บทที่ 8



               ผมอยู่ที่โรงพยาบาลเป็นเพื่อนพี่วันจนถึงช่วงสายคุณหมอที่มาดูอาการก็อนุญาตให้พี่วันย้ายไปนอนห้องพิเศษได้ ผมเป็นคน

จัดการเรื่องทั้งหมดให้เขาเพราะพี่วันไม่มีญาติที่นี่ เพื่อนทหารคนอื่นก็ต้องกลับไปดูแลพื้นที่ชายแดน ไม่นานก็เรียบร้อยพี่วันได้เข้ามาพัก

อยู่บนเตียงคนไข้ตอนนี้เหลือเพียงน้ำเกลือขวดเดียวที่ยังให้อยู่ที่แขนข้างหนึ่ง พี่วันบอกว่าเขาโทรศัพท์ไปบอกพ่อกับแม่ที่ระยองแล้ว

พวกท่านจะรีบมาเยี่ยมภายในวันนี้

               ช่วงเที่ยงพี่วันให้พลทหารรับใช้มาดูแลผลัดเปลี่ยนกับผม เมื่อป้อนข้าวเขาเสร็จผมถือโอกาสขับรถกลับบ้านไปอาบน้ำชำระ

ร่างกายเสียหน่อย และจะหอบเสื้อผ้ามานอนเฝ้าพี่วันด้วยเพราะตอนขามารีบร้อนจนไม่ได้คว้าอะไรมาสักอย่าง

พอพบหน้าแม่ผมก็เข้าไปกอดและบอกแม่ว่าพี่วันปลอดภัยแล้ว แต่ดวงตาที่ปิดด้วยผ้าก๊อซนั้นผมยังไม่แน่ใจ ผมยังกลัวว่าสะเก็ดระเบิด

จะกระทบกระเทือนจนเป็นผลร้าย แต่ถึงอย่างไรผมก็จะไม่ทอดทิ้งพี่วัน แม่ฝากอวยพรให้พี่วันหายเร็วๆบอกว่าขอเคลียร์งานอีกสักวันแล้ว

พรุ่งนี้จะไปเยี่ยมที่โรงพยาบาล

               ช่วงเย็นเมื่อเก็บของใส่เป้เรียบร้อยผมจึงขับรถกลับมาที่โรงพยาบาลในตัวเมือง พอขับรถเข้าซองที่ลานจอดรถแล้วจึงเดิน

ออกมาได้ไม่ไกลนักก็เห็นชายหญิงสูงวัยคู่หนึ่งกำลังพากันข้ามถนนอย่างเก้ๆกังๆ ผมเลยเข้าไปช่วยประคองคุณลุงที่ใช้ไม้เท้าช่วยเดิน


               “ผมช่วยนะครับคุณลุง”


               แม่สอนเสมอให้มีน้ำใจต่อคนอื่นโดยเฉพาะคนชรา ผมยิ้มกว้างให้คุณลุงกับคุณป้า คุณป้าดูท่าทางพอใจยิ้มหวานตอบมา


               “ขอบใจนะพ่อหนุ่ม รบกวนหน่อยเถอะ ไอ้เจ้าคนขับรถก็ยังวนหาที่จอดไม่ได้เสียที”


               “ไม่เป็นไรครับคุณป้าไม่ได้รบกวนอะไรเลย”


               “เฮ้อ คนแก่มันก็น่าเบื่อจะเดินจะเหินก็ลำบาก”


               คุณลุงบ่นพึมพำขณะก้าวเดินตามผม โดยมีคุณป้าเดินช้าๆตามมาไม่ห่าง ผมยกมือให้รถที่กำลังจะขับผ่านให้ชลอจนผมพา

คุณลุงคุณป้าข้ามถนนมาถึงอีกฝั่ง


               “คุณลุงกับคุณป้าจะไปตึกไหนครับ ให้ผมพาไปไหม”


               “อุ๊ยตาย น่ารักน่าเอ็นดูจริงๆเด็กสมัยนี้หายากนะที่จะมีน้ำใจ อยากได้หนูมาเป็นลูกชายอีกคนจังเลย ชื่ออะไรจ๊ะพ่อหนุ่ม”


               คุณป้าดูจะถูกชะตากับผมเป็นพิเศษ ผมหัวเราะเบาๆเมื่อแนะนำตัวและพาทั้งคู่ไปทางตึกพิเศษตึกเดียวกับที่พี่วันนอนอยู่ เรา

สามคนคุยกันตลอดทางจนถึงทางเข้าตึก ผมนึกขึ้นได้ว่าลืมซื้อน้ำผลไม้ที่พี่วันอยากกิน


               “ตึกนี้แหละครับคุณลุงคุณป้า ลองไปถามหาชื่อคนไข้ตรงห้องพยาบาลนะครับ ผมขอตัวไปซื้อของก่อน”


               ผมยกมือไหว้ทั้งคู่ให้ศีลให้พรพักใหญ่เราจึงแยกกัน ผมเดินย้อนกลับไปที่ร้านค้าซื้อของที่ต้องการหอบหิ้วเดินกลับมายังตึก

คนไข้พิเศษ จนกระทั่งใกล้ถึงห้องที่พี่วันนอนอยู่ ประตูที่ปิดไม่สนิททำให้ผมชะงักเมื่อได้ยินเสียงดังที่ไม่คุ้นหูแว่วมาจากภายในห้อง


             “แกจะมั่นใจได้ยังไงไอ้วันว่าไอ้ที่แกรักกับผู้ชายด้วยกันน่ะมันจะไปกันรอด”


               ผมใจหายเมื่อได้ยินข้อความนั้น มันต้องเกี่ยวข้องกับผมแน่ๆ


               “ผมก็ไม่รู้ว่ารอดหรือเปล่ามันเป็นเรื่องอนาคตครับพ่อ แต่ผมมั่นใจว่าผมรักเขา”


               เสียงพี่วันตอบกลับมานั้นมันช่างมั่นคงจนผมน้ำตาคลอ


               “แต่แกเป็นถึงนายทหารที่อนาคตไกลแบบนี้จะลดตัวมาทำตัวให้มีรอยด่างพร้อยทำไม”


               “คุณคะ ใจเย็นค่ะ”


               “คุณก็ดูลูกชายของคุณสิ มันน่าด่าไหมล่ะ”


               ผมเองก็เป็นผู้ชายคนหนึ่ง ไม่เคยนึกว่าจะต้องมารักกับผู้ชายด้วยกันสักนิด แต่เมื่อหลงรักไปแล้วก็อยากที่จะทำทุกอย่างให้ดี

ที่สุด แต่ไม่นึกว่าครอบครัวของเขาจะเห็นเราเป็นแค่รอยด่างในชีวิตลูกชาย ความน้อยใจเอ่อท้นจนขอบตาร้อนผ่าวจมูกชื้นไปหมด


               “ผมขอโทษที่ทำให้พ่อกับแม่เสียใจเรื่องนี้ แต่ผมบังคับหัวใจตัวเองไม่ได้จริงๆ ผมไม่มีทางเลิกกับเขาแน่”


               พี่วันยังคงยืนกรานเด็ดขาดจนได้ยินเสียงฮึดฮัดมาจากพ่อของเขา


               “แกรักเด็กคนนั้น แล้วแกจะมั่นใจได้ยังไงว่าเด็กมันจะรักแก แล้วนี่ยิ่งบาดเจ็บแบบนี้ยังไม่รู้ว่าจะตาบอดหรือเปล่า ถ้าเป็นแบบ

นั้นเด็กนั่นมันจะยอมมาดูแลคนตาบอดอย่างแกหรือ”


               “ยอมครับ”


               ผมเสนอหน้าผลักประตูแล้วโพล่งออกไปพร้อมน้ำตาที่กลั้นไม่อยู่


               “ผมรักพี่วัน ต่อให้เขาตาบอดผมก็จะเป็นดวงตาให้เขาเอง อ้าว คุณลุงกับคุณป้า”


               ผมยกหลังมือป้ายน้ำตาทิ้งเมื่อเห็นว่าคนที่นั่งอยู่ตรงโซฟาคือชายหญิงสูงวัยที่ผมพาเดินมาเมื่อครู่นี้นั่นเอง ทั้งคู่ก็มองผม

อย่างคาดไม่ถึงโดยเฉพาะคุณลุง


               “ตายจริง อย่าบอกแม่นะว่าคนที่พ่อวันบอกว่ารักคือหนูชินนั่นเอง”


               พี่วันที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียงคนไข้เงี่ยหูฟังอย่างแปลกใจ เขากวักมือไปมาเรียกผม


               “ชินมาหาพี่สิ นี่พ่อของพี่ พลเอกประจักษ์ พิชิตภัย นายทหารนอกราชการ ส่วนแม่คุณหญิงระย้า พ่อครับแม่ครับ คนนี้คือชินเขตคนรักของผม”


               คำว่า “คนรักของผม” ที่พี่วันพูดออกมาทำให้ผมหันไปมองเขาอย่างตื้นตันก่อนที่จะหันกลับมายกมือไหว้พ่อกับแม่พี่วันอีกครั้ง


               “สวัสดีครับท่านและคุณหญิง”


               ผมยกมือไหว้ท่านทั้งสองอย่างเป็นทางการและไม่อาจเอื้อมที่จะเรียกท่านว่าคุณลุงคุณป้าเหมือนเมื่อครู่อีกแล้ว ผมไม่นึกว่า

ฐานะทางบ้านของพี่วันจะมียศศักดิ์สูงขนาดนี้มันทำให้ผมเจียมตัวเหลือเกิน แต่ที่ยังยืนสงบอยู่ได้เพราะกำลังใจจากมือสากๆที่กุมมือผม

ไว้นั่นเอง


               “ชิน มานี่”


               คุณหญิงระย้าเรียก ผมกล้าๆกลัวๆ พี่วันรุนหลังให้ผมเดินไปหาแม่ของเขา ผมทรุดตัวลงนั่งกับพื้นอยู่ด้านข้าง คุณหญิงระย้า

ก้มมองพักใหญ่พลางคลี่ยิ้มออกมา


               “ตอนแรกที่รู้ว่าพ่อวันรักกับผู้ชายด้วยกันป้าก็ตกใจและกังวลว่าพ่อวันจะเลือกคนถูกหรือเปล่า แต่พอรู้ว่าแฟนของพ่อวันคือหนู

ชินป้าก็สบายใจ ป้าดูออกว่าหนูเป็นคนดี คุณคะ ฉันให้หนูชินผ่านคุณจะว่าไง”


               คุณหญิงระย้าหันไปพูดกับพลเอกประจักษ์พ่อของพี่วัน  นายพลวัยชรานิ่งงันพักใหญ่จนคุณหญิงระย้าย้ำไปอีกรอบ


               “ว่าไงคะคุณ”


               เสียงเริ่มเขียวขึ้นมาจนชายชาติทหารชั่วชีวิตเริ่มหงอ


               “แต่ว่า แม่จ๋า”


               “ไม่ต้องแต่แล้วค่ะ หนูชินน่ารักและเป็นคนมีน้ำใจพ่อก็เห็นยังจะมาเล่นตัวอยู่ได้ ไม่รู้ล่ะแม่อยากได้หนูชินมาเป็นลูกอีกคน พ่อ

ไม่รับแต่แม่รับแล้ว หนูชินไม่ต้องกลัวนะลูก”


               อ้าว ซะงั้น


               ผมมองพี่วันสลับกับพ่อและแม่ของเขาอย่างงงๆ พี่วันลอบกลั้นยิ้มทั้งที่ตามองไม่เห็น พลเอกประจักษ์สบตากับภรรยาแล้ว

ถอนหายใจเฮือกใหญ่


               “ก็ได้ นี่เห็นว่าเป็นพ่อชินหรอกนะ ถึงได้ยอม”


               ผมยิ้มออกมาทั้งน้ำตาก้มลงกราบแทบเท้าทั้งสอง


               “ขอบคุณครับ ขอบคุณท่านทั้งสองที่เมตตา”


               คุณหญิงระย้าดึงไหล่ผมขึ้นมาแล้วยิ้มให้อย่างใจดี


               “อย่าเรียกว่าท่านสิจ๊ะหนูชินฟังดูห่างเหินมากเรียกอย่างเดิมน่ะดีแล้ว อุ๊ย ไม่ดี เป็นแฟนพ่อวันก็ต้องเรียกว่าพ่อกับแม่ ไหนลองเรียกสิจ๊ะ”








               ผมโล่งใจสุดๆที่อุปสรรคทั้งหลายผ่านพ้นไปได้  ในวันต่อมาแม่ของผมลงจากดอยมาเยี่ยมพี่วันและได้พบปะกับพ่อและแม่

ของเขา บรรดาพ่อแม่คุยกันถูกคออย่างไม่น่าเชื่อต่างพากันฝากตัวลูกชายของอีกฝ่าย พี่วันกับผมได้แต่กุมมือกันพลางยิ้มกับความสุขที่

เกิดขึ้น


               เรื่องโชคดีเกิดขึ้นอีกอย่างในหลายวันต่อมาเมื่อพี่วันอาการดีขึ้นหมอเปิดผ้าพันแผลออก ดวงตาของพี่วันยังคงมองเห็น

ชัดเจนมีเพียงแค่แผลที่ทิ้งรอยไว้อยู่เหนือคิ้ว ผมดีใจมากที่จะได้สบตาคมๆของเขาอีกครั้ง และเมื่อไม่มีภาวะแทรกซ้อน หมอจึงให้พี่วัน

ออกจากโรงพยาบาลได้ แต่ให้พักฟื้นโดยไม่ต้องทำงานอีกหนึ่งเดือนเต็มๆ ผมพาเขามาพักที่รีสอร์ทเพื่อความสะดวกให้การดูแลและดู

เหมือนทุกคนจะเป็นใจเหลือเกิน


               “เหมือนเป็นการส่งตัวเข้าหอพร้อมทั้งฮันนิมูนไปด้วยยังไงก็ไม่รู้”


               พี่วันพูดติดตลกเพราะกว่าพลเอกประจักษ์และคุณหญิงระย้ารวมทั้งแม่ของผมจะอยู่กล่าวฝากอีกฝ่ายให้อีกฝ่ายหนึ่งดูแลก่อน

จะพากันออกไปจากห้องของผมก็ร่วมสิบนาทีที่พวกเขาเข้ามาในห้องซึ่งแม่ส่งคนมาทำความสะอาดและปูผ้าปูที่นอนให้ใหม่จนอยากจะ

กระโดดขึ้นไปนอน ส่วนพ่อกับแม่ของพี่วันจะนอนที่รีสอร์ทคืนนี้ แม่ของผมจัดเรือนพักหลังที่ใกล้ที่สุดให้โดยเฉพาะ ผมหันไปยักคิ้วให้พี่

วันอย่างทะเล้น


               “ไม่ชอบหรือครับ ถ้าไม่ชอบจะได้ให้ไปนอนเรือนพักหลังไกลๆ”


               พี่วันยิ้มเจ้าเล่ห์ แต่มันยิ่งทำให้หน้าคมสมชายชาติทหารมีเสน่ห์ขึ้นมาอีกเท่าตัว เขานั่งลงที่ปลายเตียงและดึงให้ผมนั่งลงบน

ตักของเขา มือแกร่งโอบเอวกระชับ


               “ใครบอก ชอบมากต่างหากล่ะ ชินครับ ขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่ทำให้พี่”


               น้ำเสียงอ่อนโยนพร้อมลมหายใจอุ่นๆเป่ารดอยู่แถวริมหู มันทำให้ผมขนลุกชัน


               “ขอบคุณที่ผ่านช่วงเวลาแห่งความยากลำบากไปพร้อมกับพี่ พี่ไม่เคยนึกเลยว่ากับคนที่เพิ่งเจอะเจอกันไม่นาน เราจะมีหัวใจที่ตรงกันและรักกันได้มากขนาด


นี้”


               ผมยกแขนขึ้นโอบไปรอบคอและพิงหน้าผากอยู่กับหน้าผากของเขา ปล่อยให้จมูกของเราชนกันเพราะผมชอบเหลือเกินกับ

สัมผัสจากลมหายใจของเขา มันทำให้ผมรู้ว่าพี่วันจะยังคงอยู่กับผม




มีต่ออีกนิด...

หัวข้อ: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 8 [22/12/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 22-12-2016 14:36:24

ต่อกันตรงนี้....



                “ไม่สำคัญว่าเราจะใช้เวลาก่อนหน้าที่จะรักกันนานเท่าไหร่ มันสำคัญตรงที่ว่าต่อจากนี้เราจะรักกันไปอีกนานแค่ไหนต่างหากล่ะครับพี่วัน”


               เขากดปากลงมาสัมผัสกับกลีบปากของผมแผ่วเบา แต่เพียงแค่นั้นมันก็ทำให้หัวใจผมเต้นรัว


               “พี่ไม่สัญญาว่าจะรักชินตลอดไป แต่พี่จะรักชินในวันนี้ รักในวันพรุ่งนี้ที่จะกลายมาเป็นวันนี้”


               ผมน้ำตาซึมกับคำพูดของเขา พันตรีวันรบ และผมรู้ว่าเขาจะทำได้อย่างที่เขาเอ่ยปาก


               “แต่สัญญาที่เคยให้ไว้และจะทำให้ได้คืออะไรจำได้ไหมครับคนเก่ง”


               ยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดพรายอยู่บนใบหน้าของพี่วันอีกครั้ง แต่ผมก็ยังไม่เก็ทจนต้องเลิกคิ้วถาม เขาพลิกตัวผมลงไปบนเตียงนุ่มก่อนที่

เขาจะโถมตัวตามมาพลางไล้มือไปตามกรอบหน้าของผม


               “สัญญาบนภูชี้ฟ้าที่พี่บอกกับชินว่าพี่จะพาชินขึ้นสวรรค์บนเตียงนุ่มๆทั้งคืนไงล่ะ”


               พี่วันก้มหน้าลงมา ปากหยักแนบทับอยู่บนปากของผมเบียดให้ผมเปิดปากรอรับลิ้นร้อนที่ส่งเข้ามาแตะทักทายอยู่บนลิ้นของ

ผม เขาพลิกลิ้นตวัดให้ผมกระดกปลายลิ้นขึ้นแล้วเขาก็วาดลิ้นเข้ามาด้านใต้ มือซนสอดลึกเข้าไปใต้ร่มผ้าก่อนดึงผ่านหัวของผมอย่าง

รำคาญมันเต็มที กางเกงยีนส์คู่ใจของผมถูกดึงร่นด้วยมือเขาส่วนกางเกงของเขาก็ถูกถอดออกด้วยมือของผม ไม่นานเราก็เบียดกายอุ่น

แนบชิดท่ามกลางอากาศที่เริ่มเย็นของช่วงปลายฝนต้นหนาว


               “อยากกินพี่ไหม พี่ให้โอกาส”


               เขาถามอย่างเอาเปรียบแต่ผมก็สมยอมเสียเปรียบ พี่วันพลิกตัวลงไปนอนหงายโชว์เจ้าลูกชายใหญ่ยักษ์ที่กำลังชี้หน้าพ่อ

เขม็ง ผมเลื่อนตัวไปนั่งคุกเข่าอยู่ตรงหว่างขาพลางก้มหน้าลงไปเมียงมองก่อนแตะปลายลิ้นทักทาย


               ผมใช้มือจับโคนให้มันตั้งตรงแล้วห่อปากเม้มลงทีละนิด ลิ้นข้างในโลมเลียโดยรอบพี่วันมองตาเยิ้มเชียวทีนี้เมื่อผมเหลือบ

มองเขา มือใหญ่เอื้อมมาประคองใบหน้าของผมเมื่อผมเริ่มดูดจนแก้มตอบและกระแทกลงไปจนมันเกือบจะถึงคอหอยผมอยู่แล้ว


               “อือ ชิน เก่งขึ้นมาก เสียวสุดๆ”


               พี่วันเอ่ยชมด้วยเสียงกระเส่าเอวแกร่งเริ่มเด้งใส่ปาก แต่ผมยังไม่อยากให้เขาแตกด้วยปากของผมก็เลยคายมันออก น้ำลาย

ยืดติดตามมาจนต้องยกมือเช็ด


               “จะยั่วพี่ไปถึงไหน รู้ไหมว่าท่าเช็ดน้ำลายของชินน่ะเอ๊กซ์มาก”


               “เดี๋ยวจะเอ๊กซ์กว่านี้อีก ดีไหมครับ”


               ผมมองพี่วันตาเป็นประกายก่อนจะขึ้นไปคร่อมอยู่ตรงหน้าอกของพี่วัน พลางยื่นน้องชายของผมเข้าปากของเขา พี่วันอ้าปาก

รับทั้งดูดทั้งดึงจนผมนิ่วหน้า ผมโน้มลำตัวลงไปให้สะโพกเปิดทางพี่วันค่อยๆสอดนิ้วเข้าไปทีละนิ้ว


               “อูยพี่ ตรงนั้นเลย วนหน่อย แรงๆ”


               ผมสูดปากพร้อมกับสวนเอวเข้าไปกับนิ้ว รู้สึกถึงความฉ่ำชื้นภายในช่องทางของตัวเองผมก็ดึงมือของเขาออกและเลื่อนตัว

กลับไปตรงกึ่งกลาง จับเจ้าหนอนยักษ์ให้ตรงตำแหน่งแล้วกดสะโพกตัวเองลงมาเพื่อเขมือบมัน


               “โอย ชินครับ วันนี้ตอดแต่ต้นทางเลย”


               พี่วันครางลึก เขาใช้มือจับที่เอวของผมแล้วช่วยกดลงไป ไม่นานนักผมก็นั่งทับมันได้จนสุดลำ แท่งเนื้อคับแน่นเหลือเกินมัน

แน่นจนท้องน้อยบิดเป็นเกลียว


               “ขยับแล้วนะครับพี่วัน อูย เสียวชิบ”


               ผมสบถลั่น พี่วันยกท่อนขาตั้งขึ้นเพื่อช่วยให้ผมได้พิงกายไป มือของเขาข้างหนึ่งหยอกล้ออยู่แถวหน้าอก ส่วนอีกข้างคว้าเจ้า

ลูกชายของผมไปไว้ในมือแล้วโยกเข้าจังหวะพร้อมกับที่ผมเริ่มบดคลึงลงไปบนต้นขาของเขาแบบเน้นๆ ไม่นานผมก็ต้องครางลั่นและ

กระแทกเอวลงไปจนน้ำแตกออกมา


               พี่วันแข็งแกร่งเกินกว่าจะแตกตามผม เขาจับเอวแล้วพลิกให้ผมเป็นฝ่ายลงไปนอนหงายบ้าง เขาปาดน้ำคาวของผมทิ้งไป

ก่อนจะก้มหน้าลงมาบดเลียยอดอกจนหัวนมแข็งเป็นไต มือชื้นคว้าหนอนน้อยที่เพิ่งสงบของผมมาปลุกเร้า ควงสว่านแท่งเนื้ออยู่ในช่อง

ทางที่ตอดถี่ตามจังหวะชีพจร


               “ตอดพี่จนจะขาดอยู่แล้ว ไม่ตัดมันเสียบคาไว้เลยล่ะครับชิน”


               เขาเอ่ยล้อทั้งที่ใบหน้าฟินสุดขีด พี่วันสอดมือไปใต้เข่าของผมแล้วยึดไว้แน่นพลางเหยียดตัวลุกขึ้นยืนอยู่บนที่นอนจนหัว

แทบจะชนเพดาน ผมถึงกับตาเหลือกเพราะเขายกเข่าผมให้สูงตามไปด้วย แท่งเนื้อยิ่งสอดลึกเมื่อตัวผมลอยขึ้นอยู่ในอากาศ มีเพียงช่วง

สะบักกับหัวของผมเท่านั้นที่ยังอยู่ติดที่นอน


               “เดี๋ยวๆพี่ นี่มันท่าอะไรเนี่ย”


               “พี่ระบุชื่อมันไม่ได้หรอกครับชิน แต่มันเสียวสุดๆเลย ไม่เชื่อลองดูนะ”


               พี่วันเลื่อนมือลากไล่ตั้งแต่ใต้เข่าไปจนถึงข้อเท้าของผมแล้วจับมันแยกออกแทบจะเป็นเส้นตรง หลังจากนั้นเขาก็กดแท่งเนื้อ

เข้าไปจนสุดโคนก่อนจะถอนมันออกมาจนหมิ่นเหม่หลังจากนั้นก็แทงพรวดหมดลำอีกครั้ง ช่องทางของผมรับของใหญ่ยักษ์ไว้จนหมด

มันเสียวจริงอย่างที่พี่วันบอกเสียวจนผมครางดังลั่นมือคว้าผ้าปูที่นอนมากำจนยับย่น เมื่อพี่วันเริ่มเร่งความเร็ว มันแรงจนร่างกายของผม

เด้งทั้งตัวเตียงนอนโยกดังเอี๊ยดอ๊าด


               “ฮัก ฮัก พี่วันครับ ฮือ โอ๊ย ไม่ไหวแล้ว”


               ผมตะโกนลั่นใช้มือคว้าลูกชายตัวเองสาวเร็วรี่ก่อนจะแตกพรวดจนน้ำรักไหลย้อนอยู่ตรงท้องน้อย พี่วันกัดฟันหน้าเหยเก


               “โอ๊ย เมียครับ เมียพี่เอ๊กซ์สุดๆตอดอีก บีบอีกครับ อย่างนั้นแหละ อะ…”


               หนอนยักษ์ของเขาพ่นพิษดังผลัวะ พี่วันเกร็งค้างแช่ลึกจนขาของผมสั่นระริก เนิ่นนานให้ถ้ำของผมรีดพิษมังกรของเขาจน

ยอมสยบ พี่วันจึงได้ยอมถอนมันออกแล้ววางขาผมก่อนที่จะทิ้งตัวลงมาอย่างหมดแรง ทั้งที่อากาศเย็นแต่เหงื่อของเราสองคนชื้นไป

หมดทั้งตัว


               “ชินทำพี่เกือบตาย”


               “จะบ้าเหรอ ทำตัวเองทั้งนั้น”


               ผมยกมือสั่นๆฟาดแผ่นหลังของเขาดังเพียะ


               “สรรหามาแต่ละท่า พิสดารเหลือเกินนะครับ”


               ผมยังหายใจหอบไม่เลิกเมื่อเขาสวมกอดไว้กับอก


               “กลัวชินจะบอกว่ามีแฟนแก่แล้วไม่มีน้ำยา เลยต้องรีบแสดงแสนยานุภาพครับ”


               พี่วันพูดด้วยเสียงกรุ้มกริ่ม พลางคว้ามือผมมาจูบ


               “รักชินนะครับ”


               “รักพี่วันเหมือนกันฮะ”


               “งั้นเริ่มใหม่นะครับ”


               “เดี๋ยวสิพี่ ยังไม่หายเหนื่อยเลย”


               ผมอ้าปากค้างเมื่อเห็นท่าท่าเอาจริงนั่น


               “ไม่งั้นพี่จะผิดสัญญากับชิน บอกว่าจะให้ชินขึ้นสวรรค์ทั้งคืน นี่เพิ่งผ่านไปครึ่งคืนเอง นะครับคนเก่ง อย่าให้พี่กลายเป็นคนผิดคำพูดเลย”


               แล้วผมจะทำอะไรได้ นอกจากถอนหายใจและเริ่มการบอกรักครั้งใหม่กับพี่วันก็ผมกลัวแฟนผมจะกลายเป็นคนไม่รักษา

สัญญานี่นา หรือคุณว่าไงครับ



                            TBC
       
                    ตอนพิเศษในเล่ม มีแค่นี้ นับจากบทหน้าเป็นต้นไป จะเริ่มแต่งใหม่แล้วค่ะ

                                          :-[ :-[

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 8 [22/12/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: pigarea ที่ 22-12-2016 15:05:21

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด พี่วันมาแล้ว

เราชอบ nc ของคุณนะ เราว่าคุณแต่งแนวนี้แหละ ถูกทางใช่เลย
ขอข้ามเรื่องสักหน่อยนะ เราอ่านเรื่องของพาลีแล้วเหมือนมันไม่สุดยังไงไม่รู้ เหมือนว่าลองแต่งนิยายในแนวที่ไม่ถนัด มันเลยออกมาไม่ค่อยสุด แต่ถ้าเป็นแนวพี่ชิน หรือเรื่องรวม xxx มันสุดติ่งกระดิ่งแมวมั๊กๆ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 8 [22/12/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: yymomo ที่ 22-12-2016 15:14:41

 :hao7:  อิพี่วันคนหื่นกลับมาแล้วววว ต่อจากนี้แหละจะได้รู้สักทีว่าพี่วันจะชีกอหรือรักจริง 

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 8 [22/12/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 22-12-2016 16:01:54

 :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 8 [22/12/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 22-12-2016 16:19:27

พี่วันคนแกร่งกลับมาได้อย่างสวยงาม
ชอบคุณพ่อคุณแม่ของทั้งสองฝ่ายเลยค่ะ
จะรออะไรล่ะคะ จัดพิธีเลยค่ะ เล็กๆก้อได้.  :katai2-1:

รอตามต่อไปค่ะ  :pig4:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 8 [22/12/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: Silvan ที่ 22-12-2016 16:24:45

เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

พี่วันกับน้องชินแฮ๊ปปี้

ncนี่คือเรียกเลือดมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

ดีงามพระรามแปดอิอิ :hao6:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 8 [22/12/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 22-12-2016 16:28:30

พี่วัน น้องชิน  :z1:  :haun4:  :jul1:
มาคราวนี้เลือดพุ่ง  :pighaun:
พี่วัน คนนี้ มีวาจาสัตย์ สมเป็นชายชาติทหาร
รักษาสัญญาทั้งคืน :ling1: :ling1: :ling1:
ก็พี่วันอัดอั้นมานาน
ไหนจะนอนรักษาที่โรงพยาบาลอีก
ว่าแต่วันรุ่งขึ้นชินลุกไหวหรอ
         :L1: :L1: :L1:
    :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 8 [22/12/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 22-12-2016 16:32:02

ดีจังที่ทางบ้านรับได้

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 8 [22/12/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: Bronc ที่ 22-12-2016 16:33:30

พี่วันเพิงหายป่วย อย่าเพิ่งหักโหม ทั้งท่ายาก ทั้งคืน เด๋วจะป่วยนะ แต่ดีที่มียาดีอยู่ใกล้ตัว ใช่ไหมน้องชิน  :z1:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 8 [22/12/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: แมวดำ ที่ 22-12-2016 16:37:37

คุณพ่อคุณแม่ใจดีมั่กๆ :hao7:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 8 [22/12/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 22-12-2016 16:42:28

 :m25: :pighaun: :haun4: :jul1: :z1:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 8 [22/12/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: Coffeeblack ที่ 22-12-2016 16:45:59

คู่นี้กลับมาแล้ว ดีต่อใจ เลือดหมดตัวอีกแล้วว

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 8 [22/12/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 22-12-2016 18:15:12

รู้สึกเจ็บสะบักแทนชินเลย

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 8 [22/12/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 22-12-2016 19:17:47

พี่วัน พี่นี่หื่นจริงนะคะ เพลาๆ หน่อยค่ะ เดี๋ยวชินก็ไม่สบายหรอกนะคะพี่วัน

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 8 [22/12/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: Take ที่ 22-12-2016 20:47:32

โอยยย ฟิน
ชอบมากๆเลยค่ะ ขอบคุณที่แต่งนิยายสนุกๆเรียกเลือดแบบนี้ให้ได้อ่านนะคะ :katai2-1:

เราจะบอกว่าคุณนักเขียนแต่งดีขึ้นมากๆๆๆ จากตอนที่เรื่องนี้ยังเป็นเรื่องสั่นเลยค่ะ
การบรรยายชัดเจนขึ้น ฉากหื่นก็ร้อนแรงขึ้นด้วย ชอบค่ะ :mew1:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 8 [22/12/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: tukkata bambola ที่ 23-12-2016 09:09:58

อ่านตอนแรกตกใจคิดว่าคุณพ่อพี่วันจะไม่ยอม
แต่พอหายป่วยเท่านั้นล่ะ :m25:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 8 [22/12/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 24-12-2016 08:56:10

เหยยย เพิ่งรู้ว่าจะเอาเรื่องนี้มาแต่งเป็นเรื่องยาว แซ่บมากจริงๆ  :haun4:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 8 [22/12/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 24-12-2016 16:12:03

แซ่บมากกกกกกกกก รออ่านตอนต่อไปค่ะ >\\\\<

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 8 [22/12/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: powvera ที่ 24-12-2016 19:59:53

ขอเวลานอกเติมเลือดแป๊ป

 :jul1:     :jul1:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 8 [22/12/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: entirom ที่ 24-12-2016 23:34:35

รอคอย พี่วัน  น้องชิน

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 8 [22/12/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: van16 ที่ 25-12-2016 00:05:07

 :pighaun:  :pighaun: ตามมาตั้งแต่เรื่องสั้นละ แซ่บจริง อะไรจริง  :hao6:  :laugh:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 8 [22/12/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 25-12-2016 11:21:16

พี่วันนี่สาบานว่าป่วยยยย
จัดเต็มมากกกกก

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 8 [22/12/59] #เรื่องยาว#
เริ่มหัวข้อโดย: tangMa ที่ 26-12-2016 00:35:27

ท่านผู้พันคะ พึ่งออกจากโรงพยาบาลค่ะ
อย่าพึ่งเล่นหนัก :o8: :o8:

หัวข้อ: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 9 [01/01/2017] #Happy New Year#
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 01-01-2017 13:35:40

                                                                 ผมกำลังจะกลับบ้าน

                                                                         บทที่ 9




               23.30 วันสิ้นปี


               ผมนั่งล้อมวงอยู่กับคนงานในรีสอร์ทและครอบครัวของพวกเขาที่อยู่ในงานเลี้ยงเล็กๆที่แม่ของผมจัดให้ ชาวบ้านในแถบนี้

บางคนก็มีลูกหลานไปทำงานต่างจังหวัดพอถึงวันปีใหม่พวกเขาก็จะกลับบ้านมาไหว้พ่อแม่ปู่ย่าตายาย แม่เลี้ยงขจีวรรณแม่ของผมซึ่ง

เป็นเจ้าของรีสอร์ทจึงได้จัดงานปีใหม่เพื่อให้คนงานในรีสอร์ทได้สนุกสนานรื่นเริงกัน

               โทรทัศน์จอใหญ่ถูกนำมาตั้งตรงลานกว้างด้านหลังของรีสอร์ทเพื่อให้พวกเราได้ร้องคาราโอเกะ แม้ว่าจะเปิดเสียงไม่ดังนัก

เพราะเกรงจะรบกวนลูกค้าที่มาพักเต็มทุกห้องทุกหลังในช่วงอากาศหนาว และคนงานบางคนก็ยังต้องอยู่กะทำงานในคืนนี้ แม่บอกว่าพอ

เลยปีใหม่ไปสักชั่วโมงก็สมควรเลิกงานเพื่อให้ทุกคนไปพักผ่อนเตรียมงานในวันต่อไป


               “ขอเชิญพ่อเลี้ยงชินเขตมาร้องเพลงหน่อย”


               ผมยังไม่ชินกับตำแหน่งพ่อเลี้ยงเท่าไหร่นัก แต่เพราะกลับมารับงานดูแลรีสอร์ทเต็มตัวแทนแม่ที่เหนื่อยมาหลายปีตำแหน่ง

พ่อเลี้ยงจึงโยนมาใส่ผมอย่างไม่ทันตั้งตัว ตอนแรกก็เขินๆอยู่หรอกเพราะคำว่าพ่อเลี้ยงสำหรับผมมันควรจะหมายถึงผู้ชายอายุเยอะ

หน่อยและดูน่าเกรงขามมากกว่าคนที่เพิ่งจะผ่านวัยเบญจเพศมาหมาดๆอย่างผม แม่หัวเราะเมื่อผมเคยบอกความคิดนี้กับแม่


               “รับตำแหน่งไปเถอะน่าชิน พวกนั้นเขาเรียกเพราะชื่นชมและเลื่อมใสการทำงานของเราไงล่ะ”


               ผมมารับงานเพียงไม่กี่เดือนรีสอร์ทก็ขยายตัวออกไปอีกมาก อาจเป็นเพราะเว็บไซค์ที่ผมเปิดเพื่อโฆษณาไปสู่สังคมภายนอก

และมีการเปิดการนำเที่ยวแบบ one day trip โดยส่งคนหนุ่มสาวที่เรียนทางด้านการโรงแรมและการท่องเที่ยวมาทำงานพิเศษเป็นมัคคุ

เทศน์ท้องถิ่น นักท่องเที่ยวที่ได้ข้อมูลมาจากเว็บไซด์ก็มาใช้บริการกันแน่นขนัดโดยเฉพาะหน้าหนาวที่เป็นไฮซีซั่นของภาคเหนือเช่นนี้

เรียกว่าบ้านพักหลายหลังที่เพิ่งสร้างเสร็จก่อนหน้านี้ยังรับได้ไม่เพียงพอ ผลประกอบการที่ดีทำให้แม่เพิ่มโบนัสในวันปีใหม่ให้แก่คนงาน

จนพากันยิ้มแฉ่ง


              “ได้เงินกันไปแล้วก็เก็บๆกันไว้บ้างล่ะ อย่าเอาไปใช้เพลินกันจนหมด”


               แม่เตือนพวกชาวบ้านที่มารับเงินกันในตอนเย็น ทุกคนในรีสอร์ทต่างก็รักแม่และความรักนั้นเผื่อแผ่มาถึงผมด้วย เมื่อแม่

ประกาศว่าผมจะกลับมาทำงานรีสอร์ทอย่างเต็มตัวจึงกลายเป็นพ่อเลี้ยงแบบนี้ไงครับ


               ผมลุกจากที่นั่งออกไปยืนถือไมโครโฟนร้องเพลงอย่างไม่ขัดเขินเท่าไหร่ สมัยวัยรุ่นก็เคยรวมวงกับเพื่อนๆเล่นดนตรีตำแหน่ง

มือกีตาร์ควบกับนักร้องตัวเสริมเล่นตามงานโรงเรียน ร้องไปได้ครึ่งเพลงสายตาก็เหลือบไปเห็นคนที่กำลังเดินเข้ามาในงานเลี้ยง รอยยิ้ม

ที่ส่งมาแต่ไกลทำให้ผมต้องยิ้มตอบเขาแม้ว่าจะยังยืนร้องเพลงอยู่


               พี่วันในชุดนายทหารลายพรางเดินเข้ามาในงานเลี้ยงและนั่งแทนที่ผม เขารับแก้วเหล้าจากคนงานที่ส่งให้ไปดื่ม หลังจากพี่

วันมาพักฟื้นจากอาการบาดเจ็บเสียเกือบเดือนเขาก็เป็นที่รู้จักของคนงานในรีสอร์ท ตอนนี้ทุกคนรับรู้ว่าเราทั้งคู่เป็นแฟนกันแม้จะมีเสียง

กล่าวถึงในทางที่ไม่ดีบ้างในช่วงแรก แต่เพราะอัธยาศัยอันดีของพี่วันก็ทำให้เสียงลือเสียงเล่าอ้างนั้นหายไป เขาเข้ากับคนในรีสอร์ทได้

เป็นอย่างดีจนผมชักจะหมั่นไส้ พี่วันจิบเหล้าในแก้วพลางมองผมด้วยสายตาที่ทำให้ผมหน้าร้อนเห่อ


               แม้จะคบกันมาหลายเดือนแล้วแต่ผมก็ยังเขินกับสายตาคู่นั้นอยู่ดี พี่วันมักจะมองผมราวกับจะกลืนกินได้ตลอดเวลา รอยแผล

เป็นบนใต้คิ้วเหลือเพียงรอยจางๆแต่มันกลับส่งผลให้เขายิ่งดูเป็นชายชาตรีน่าค้นหาและมีเสน่ห์เกินห้ามใจ บางทีผมก็นึกหวงยามสายตา

นั้นมองคนอื่นอยู่เหมือนกัน


               “ผู้พันมาแล้วก็ไปร้องเพลงกับพ่อเลี้ยงหน่อยเร็ว”


               ถูกลูกยุจากคนที่วงพี่วันก็ไม่ปฏิเสธ เขาลุกจากที่นั่งตรงมาหาผมที่หน้าจอคาราโอเกะแล้วกดเลือกเพลงโปรดที่มักจะร้องคู่

กับผมบ่อยๆ


               ใคร..อาจจะไม่เข้าใจ

ว่าความสัมพันธ์ของเรา

นั้นมันเป็นเช่นไร

และใคร..อาจจะเข้าใจผิด

และคงคิดไป

และคงเข้าใจตามที่เห็น


            คง..มีเพียงเราสองคน

ท่ามกลางหมู่ดาวมากมาย

ที่รู้กันในใจ

           มันจำเป็นด้วยหรือ ที่ต้องอยู่ในกฏเกณฑ์

ที่ใครบางคนกำหนด ว่ารักเป็นอย่างไร


             ไม่ต้องรู้ว่าเราคบกันกันแบบไหน

ไม่อาจหาคำคำไหนมาเพื่ออธิบาย

ไม่ต้องรักเหมือนคนรัก ก็สุขหัว..ใจ

เพียงแค่เราเข้าใจ ก็เหนือคำอื่นใดในโลกนี้




               เสียงห้าวของพี่วันเข้ากับเพลงนี้ได้ดี ผมเพิ่มคีย์เป็นไลน์ประสานให้กับเขา เราร้องเพลงกันไปและมองตากันไปจนจบก่อนจะ

ได้ยินเสียงเป่าปากโห่ร้องแซวมาจากคนที่นั่งฟังอยู่


               “อย่าหวานกันนักเลยครับพ่อเลี้ยงกับผู้พัน เห็นใจคนโสดบ้างเหอะ โสดกันจะข้ามปีอยู่แล้ว”


               ผมหัวเราะอย่างขัดเขินเมื่อส่งไมโครโฟนคืนให้คนทำหน้าที่โฆษกได้เชิญแม่ของผมมาร้องเพลงบ้าง แม่เดินตัวปลิวมาร้อง

เพลงทั้งที่ร้องมาตั้งแต่หัวค่ำแล้วก็ยังไม่ยอมถอย พี่วันสบตากับผมพลางฉวยมือของผมไปจับและพาเดินทอดน่องออกห่างจากคนอื่น

อย่างต้องการความเป็นส่วนตัว


               “ไหนว่าไปงานเลี้ยงที่กองพันจัดไงครับ แล้วทำไมมาที่รีสอร์ทได้”


               ผมหันไปถามเมื่อเราเดินห่างจากงานเลี้ยงมาแล้วพอสมควรจนได้ยินเสียงร้องเพลงของแม่แค่เพียงเบาๆเท่านั้น พี่วันกระชับ

มือและหันมาตอบเสียงนุ่ม


               “คิดถึงชินและอยากจะมาอวยพรวันปีใหม่ครั้งแรกของเราสองคนไงครับ”


               พี่วันหยุดเดินเมื่อถึงต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง ด้านนี้เป็นด้านหลังของรีสอร์ทที่ยังไม่มีบ้านพักเพราะเป็นเนินขึ้นไปยังเนินเขาสูงด้าน

บน และมีแสงไฟจากงานเลี้ยงอยู่ด้านหลังให้พอมองเห็น พี่วันหันมายืนเผชิญหน้าและมองผมด้วยสายตาฉ่ำหวานเรียกเลือดมาเลี้ยง

ใบหน้าของผมได้ไม่ยาก เขายกนิ้วสากขึ้นมาเขี่ยแก้มผมอย่างนุ่มนวล


               “ขอบคุณชินนะครับที่ทำให้ปีใหม่ในปีนี้ของพี่ไม่เงียบเหงาอย่างที่ผ่านมา ขอบคุณที่อยู่เคียงข้างในช่วงยากลำบากของพี่และ

เป็นกำลังใจให้พี่ผ่านมันไปได้”


               ผมช้อนสายตามองเขา ใบหน้าคมเข้มที่ก้มมองกลับบอกถึงความรู้สึกตรงกับคำพูด คำขอบคุณของพี่วันทำให้ผมอิ่มเอมใจจน

ต้องยกแขนขึ้นไปคล้องรอบลำคอที่อยู่เหนือไหล่กว้างอันแสนอบอุ่นของเขา


               “พี่วันก็เป็นกำลังใจให้ผมเหมือนกันตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกัน ถ้าวันนั้นผมไม่ได้เจอพี่วันผมก็คงจะยังเป็นไอ้ชินที่อกหักรักคุด

กลับบ้านแล้วกลายเป็นหมาเหงาอยู่คนเดียวนับจากนั้น ขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะครับพี่วัน”


               พี่วันรับการขอบคุณจากผมด้วยการโน้มหน้าลงมาและประทับริมฝีปากของเขากับกลีบปากของผมนิ่งนาน ก่อนที่เขาจะเริ่ม

เม้มไล่ไปตามริมฝีปากล่างทีละนิดจนผมเผลอสูดลมหายใจเข้าเขาก็รีบส่งปลายลิ้นเข้ามา ผมตวัดลิ้นรับอย่างยินดีพร้อมกับเงยหน้ารับให้

พี่วันได้จูบอย่างเต็มที่ รู้สึกถึงความฉ่ำชื้นของน้ำลายที่เราทั้งคู่แลกกันอยู่ในโพรงปาก


               เขาผลักผมให้ถอยจนแผ่นหลังสัมผัสกับต้นไม้ใหญ่ ความมืดและหมอกจางๆปกคลุมเราทั้งสองจากสายตาของคนอื่นเมื่อมือ

อันไม่อยู่สุขของพี่วันซุกเข้าไปใต้เสื้อกันหนาวผ่านเสื้อยืดตัวหนาที่ผมใส่อยู่ ความอุ่นร้อนของมือวางทาบไปกับเนื้อตัวของผมจนต้อง

เบียดกายเข้าหา ผมขยับขาออกให้กว้างโดยอัตโนมัติเมื่อพี่วันรูดซิปกางเกงยีนส์ของผมลงจนพ้นสะโพกไปอยู่ตรงต้นขา ผมหนาวที่จุด

เปลือยทันทีแต่มันก็อบอุ่นขึ้นมาเพราะมือร้อนเลื่อนลงไปลูบไล้สลับบีบเค้นขณะที่ด้านบนผมก็ยังจูบจนน้ำลายเกือบจะแห้ง


               “อึก พี่วัน”


               มือหนึ่งกอบกุมเจ้าลูกชายของผมอีกมือหนึ่งพี่วันแหวกแก้มก้นจนไปเจอปากถ้ำ ปลายนิ้วกลายร่างเป็นปืนทะลวงบุกเข้าไป

จู่โจมค้นหาเส้นทางอยู่ในความมืด มันทำให้ผมผวาทันที


               “อื้อ พี่วันครับ งานเลี้ยงยังไม่เลิกเลยครับ”


               “ชินครับ พี่ขอแฮปปี้นิวเยียร์กับชินตรงนี้ก่อนนะครับ”


               พี่วันซุกหน้าลงมากับซอกคอของผม เขาย้ำความเป็นเจ้าของด้วยการเม้มลงไปแรงๆ และนั่นเองที่ผมหมดความอดทนแล้ว

เป็นฝ่ายปลดกระดุมและรูดซิปกางเกงทหารของพี่วันออก ความคับแน่นของพี่วันพองฟูอยู่ในกางเกงชั้นในสีเข้มสีโปรดของเขา ผมควัก

มันออกมาสู่อากาศเย็นภายนอกและนวดเฟ้นให้เจ้าน้องชายของพี่วันได้รับความอบอุ่นเฉกเช่นเดียวกับที่เขากำลังปลุกปั่นให้ผมอยู่ใน

อุ้งมือของเขา


               “อืม ดีมากครับชิน มือของชินนุ่มเสมอสำหรับพี่”


               พี่วันเลิกเสื้อผมขึ้นสูงเพื่อที่เขาจะซุกหน้าลงต่ำและลงลิ้นละเลงอยู่บนยอดอกของผม ผมพิงร่างไปกับต้นไม้พลางเงยหน้า

ปรือตาเมื่อเขาครอบปากลงมาแล้วเม้มปากตาม มันพุ่งชันอยู่ในความหนาวเย็นร่างกายของผมเริ่มจะอุ่นจนร้อนเมื่อปลายนิ้วของเขาอีก

สองนิ้วกำลังล้วงลึกและเริ่มควานเปิดทางเรียกความต้องการจนผมรู้สึกถึงความฉ่ำชื้นอยู่ในช่องทางของผม


               “ฮึก พี่วัน เข้ามาเถอะครับ เดี๋ยวต้องไปร่วมงานตอนเที่ยงคืนอีก”


               พี่วันคำรามต่ำรับคำสั่งของผม เขาดึงมือออกจากช่องทางแล้ววางที่เอวของผมเพื่อยกขึ้นให้ผมได้ใช้ท่อนขากอดเกี่ยวไป

รอบเอวของเขาโดยมีต้นไม้ด้านหลังเป็นตัวช่วยยึดร่างของผมไว้ หัวรบปลายบานจ่อเข้ากับปากถ้ำและทะลวงเข้าไปทันที ผมกัดฟันรับ

ความคับแน่นที่สอดลึกเข้ามาดีที่เราปลุกความต้องการของกันและกันจนร่างกายพรั่งพร้อม พี่วันสูดลมหายใจเข้ายาวเหยียดและกลั้นใจ

เมื่อเขาทะยานเข้าหาผมทีเดียวจนสุดลำ





มีต่ออีกนิด...

หัวข้อ: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 9 [01/01/2017] #Happy New Year#
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 01-01-2017 13:46:26

ต่อกันตรงนี้...



               “อึก ตอดชะมัดเลยชิน”


               มือใหญ่ยึดอยู่ตรงต้นขาด้านหลังของผม เราพากันปรือตารับความอุ่นร้อนจากกันและกัน ผมเองก็กอดเกี่ยวพี่วันไว้แน่นหนา

ทั้งแขนและขา พี่วันเริ่มจูบผมอีกครั้งพร้อมกับที่เขาดึงเอวออกมาเกือบครึ่งและกระแทกเข้าใส่ช่องทางของผม


               “อูย พี่วัน เสียวชิบ”


               ผมสบถออกมาเมื่อท่อนลำนั้นเสียดสีไปกับผนังอ่อนและกระแทกจุดไวต่อสัมผัสภายในอย่างคุ้นเคย พี่วันกดลึกและหมุนวน

สะโพกควงสว่านในคราวแรกมันทำให้ผมหน้ามืดจนต้องกดท้ายท้อยแกร่งนั่นเข้าหาและเป็นฝ่ายตวัดลิ้นจูบอย่างเร่าร้อนแข่งกับเขา พี่

วันตัวสั่นไปด้วยความต้องการเขาเบียดกายท่อนบนลงมาจนแผ่นหลังของผมยึดติดกับต้นไม้ ดีที่ใส่เสื้อกันหนาวตัวหนาจึงไม่รู้สึกเจ็บ

ปวด ซ้ำยังกลายเป็นช่วยให้ผมสามารถรับแรงที่เริ่มกระทำกับผมได้เป็นอย่างดี


               “เมียพี่อุ่นเหลือเกิน อุ่นจนพี่ไม่อยากไปไหน”


               เขากระซิบเสียงต่ำในลำคอขณะยืนตั้งหลักมั่นคงและเด้งเอวเข้าใส่ผมจนกิ่งไม้เบื้องบนสั่นไหว ผมลืมเลือนความหนาวเย็นไป

หมดสิ้นเพราะความอบอุ่นที่พี่วันกำลังถ่ายเทให้ เสียงร้องเพลงและเสียงยินดีปรีดาจากงานเลี้ยงก็พลันห่างหายทนแทนด้วยเสียงบอกรัก

ของพี่วันที่เร่งจังหวะอยู่กับช่องทางของผม


               “โอว พี่วันครับ ดีเหลือเกิน ผมขอซ้ายอีกนิดได้ไหม”


               พี่วันจัดให้ตามคำขอราวกับจะมอบเป็นของขวัญให้ผม สมองของผมหยุดทำงานไปชั่วขณะเมื่อท่อนเนื้อบดเบียดและรบพุ่ง

อยู่กับเป้าหมายภายในจนน้ำใสไหลรินจากปากถ้ำ ผมเบียดเอวเข้าหาเพื่อให้เจ้าน้องชายของผมถูไถไปกับลอนกล้ามเนื้อของซิกแพ็ค

ของพี่วัน ร่างกายของผมใกล้จะระเบิดเต็มที


               “อ้าว พ่อเลี้ยงชินเขตกับผู้พันหายไปไหนกันแล้ว อีกนาทีเดียวจะส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่กันแล้วนะครับ ขอเชิญมาเคาน์

ดาวน์และฉลองร่วมกัน เอ้า พวกเรา ลุกขึ้นมา”


               “อึก พี่วัน เขาเรียกเราแล้วว อื้มม”


               “อีกนาทีเดียวชิน พี่เองก็ใกล้แล้วครับ”


               น้ำเสียงของพี่วันกระเส่าจนแทบฟังไม่รู้เรื่อง ร่างหนาสั่นเทาไปหมดเช่นเดียวกับผม เขาขยับท่อนขาของผมเปิดทางให้ยิ่ง

กว้างและเร่งเอวเข้าใส่จนเสียงเนื้อกระทบกันดังลั่น เราไม่พูดอะไรกันอีกเมื่อกำลังช่วยกันลากอีกฝ่ายขึ้นสวรรค์ในวันส่งท้ายปีเก่าตอนรับ

ปีใหม่ในค่ำคืนนี้


               สิบ เก้า แปด เจ็ด หก...


               เสียงโฆษกในงานดังผ่านไมโครโฟนปนกับเสียงชาวบ้านที่มาร่วมงาน พี่วันกัดฟันเด้งเอวเข้าใส่ไม่ยั้งแรงจนกล้ามเนื้อส่วน

ล่างของผมร้อนผ่าวและบีบอัดจนหน้ามึด กิ่งไม้สั่นไหวดังซู่ๆ


               ห้า สี่ สาม สอง หนึ่ง...


               “แฮปปี้นิวเยียร์นะครับชิน”


               ศูนย์...


               ปัง!!!!


               เสียงพลุดังขึ้นกึกก้องพร้อมกันกับที่กล้ามเนื้อของผมก็พุ่งวาบออกมา ผมเงยหน้าตาลอยคว้างมองเห็นแสงสว่างของท้องฟ้า

สีดำเบื้องบนผ่านกิ่งใบของต้นไม้ใหญ่ รู้สึกถึงของเหลวที่พลันฉีดอัดราวกับพลุอยู่ในช่องทางของผมเมื่อพี่วันเกร็งกายค้างและซบหน้า

ลงมากับบ่าของผม


               เสียงพลุลูกถัดมาเพิ่งจะเรียกสติให้ผม ผมหอบหายใจหนักหน่วงเมื่อพี่วันยังยิงพลุใส่ผมอีกสองสามครั้ง ประกายไฟใน

ร่างกายทำให้ผมอบอุ่นเหลือเกินในปีใหม่นี้


               “สุขสันต์วันปีใหม่นะครับพี่ชิน แต่เราจะจุดพลุกันอยู่สองคนไม่ได้ เราต้องกลับไปในงานเลี้ยงก่อนที่คนจะสงสัย”


               พี่วันหัวเราะชอบใจ เขายิงพลุใส่ผมเป็นลูกสุดท้ายก่อนจะถอนกายออกอย่างเสียดาย เราต่างสบตากันเมื่อผมช่วยใส่กางเกง

คืนให้เขา และพี่วันก็ใส่กางเกงคืนให้ผม ขาของผมยังสั่นไหวเมื่อเราจูบกันอีกครั้ง


               ผมและพี่วันยิ้มให้กันเมื่อแสงจากพลุบนฟ้าหมดไป เราจับมือและรีบวิ่งกลับไปร่วมงานเลี้ยงทันที แม่กำลังอวยพรวันปีใหม่ให้

กับคนงานในรีสอร์ท ผมยืนฟังและรับคำอวยพรนั้นเคียงข้างพี่วันคนรักของผม


               ปีใหม่นี้ขอให้ทุกคนมีความสุข เรื่องร้ายๆก็ขอให้ผ่านไปและตั้งต้นกับปีใหม่นี้นะครับ


               Happy New Year ครับ


                     :กอด1: :กอด1:    :man1: :man1:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 9 [01/01/2017] #Happy New Year#
เริ่มหัวข้อโดย: pigarea ที่ 01-01-2017 14:22:54

คงได้จุดพลุกันทั้งคืน

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 9 [01/01/2017] #Happy New Year#
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 01-01-2017 14:39:37

 :pighaun:  เอาเข้าไป หื่นไม่มีเลิกพี่วัน เอ๊าท์ดอร์บ่อยสุดๆ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 9 [01/01/2017] #Happy New Year#
เริ่มหัวข้อโดย: Violasheep ที่ 01-01-2017 15:09:11

555555555มีความฟิน

หื่นตลอดไปนะพี่วันอิอิ :hao7:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 9 [01/01/2017] #Happy New Year#
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 01-01-2017 15:17:02

โอ้โหแฮะ พี่วันก้อเข้าท่าเสียใจริง จุดพลุก้อต้องจุดกลางแจ้ง จะอนนับถอยหลังถึง0นี่แหละเนอะถึงจะเหมาะ
ว่าแต่พลุของพี่วันน้องชินทำไมมันพุ่งเป็นของเหลวล่ะคะ.  :mew1:
สุขสันต์ปีใหม่ค่ะคนเขียน ยิ่งเขียนยิ่งแซ่บแบบนี้ไปตลอดเลยนะคะ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 9 [01/01/2017] #Happy New Year#
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 01-01-2017 15:50:18

หื่นรับปีใหม่เลยนะคะพี่วันน้องชิน

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 9 [01/01/2017] #Happy New Year#
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 01-01-2017 16:18:20

 :pig4: :pig4: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 9 [01/01/2017] #Happy New Year#
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 01-01-2017 18:49:23

มีความเอ้าดอร์ต้อนรับปีใหม่ อิอิ
สวัสดีปีใหม่ค่าาาาา

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 9 [01/01/2017] #Happy New Year#
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 01-01-2017 19:07:47

เค้าดาวน์แบบไม่เหมือนใคร อิอิอิ -.,-

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 9 [01/01/2017] #Happy New Year#
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 01-01-2017 20:18:54

อยากไปนั่งดูพลุอยู่บนกิ่งไม้ที่พี่วันน้องชินเขาจุดพลุกันซะจริง :hao6: :hao6:


 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 9 [01/01/2017] #Happy New Year#
เริ่มหัวข้อโดย: yymomo ที่ 02-01-2017 00:04:05

 :pighaun:  คุณพี่วันหื่นข้ามปีกันเลยทีเดียว  :hao7:  ขอใหปีนี้ก็หื่นเสมอต้นเสมอปลายน๊ะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 9 [01/01/2017] #Happy New Year#
เริ่มหัวข้อโดย: aisen ที่ 02-01-2017 00:25:19

พี่วันน้องชิน ไม่ทิ้งคอนเซป

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 9 [01/01/2017] #Happy New Year#
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 02-01-2017 00:34:55

หือออออออออ พลุสว่างไสว

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 9 [01/01/2017] #Happy New Year#
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 02-01-2017 09:41:54

❤️ HAPPY NEW YEAR 2017 ❤️
สวัสดีปีไหม่ ๒๕๖๐
ขอให้ไรท์ มีความสุข มากกกกกกก
｡◕‿◕｡:

พี่วัน สุดยอด สมกับเป็นนักรบชายแดน
แม้แต่ตอน........ก็เป็นกลางแจ้ง
มีต้นไม้อำพราง เป็นมืออาชีพโดยแท้จริง
พี่วันจุดพลุ เก่งมาก จุดติด พลุไม่ด้านเลย
มันแตกกระจายในช่องแคบของพ่อเลี้ยง  :ling1: :ling1: :ling1:
ซะหัวสมองพ่อเลี้ยงสว่างไสว ขาวโพลนเลย
ภายในเวลาจำกัดซะด้วย นับถือๆ  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
     :L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 9 [01/01/2017] #Happy New Year#
เริ่มหัวข้อโดย: naruxiah ที่ 02-01-2017 14:53:08

จุดพลุข้ามปีแซบมากกกก

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 9 [01/01/2017] #Happy New Year#
เริ่มหัวข้อโดย: Pittabird ที่ 02-01-2017 22:13:02

ขอมอบตำแหน่งพระเอกนายเอกสุดหื่นแห่งปี  :3123:  ข้าน้อยขอคารวะ  :pighaun:

หัวข้อ: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 10 [17/01/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 17-01-2017 01:25:31

                                                                         ผมกำลังจะกลับบ้าน

                                                                                 บทที่ 10


               บ่อยครั้งที่ผมไปหาพี่วันที่บ้านพักในค่ายทหารถ้าผมได้เข้าไปในเมืองอย่างเช่นวันนี้ที่ผมแวะมาธนาคารแล้วจึงขับรถเข้ามา

หาพี่วันพร้อมกับถุงใส่อาหารกลางวันหอบใหญ่ในเวลาใกล้เที่ยงวัน พี่วันได้สิทธิพักบ้านเดี่ยวสองชั้นที่ปลูกเรียงกันแต่ละหลังไม่ห่างกัน

มากนัก แต่มันก็ยังพอให้ความรู้สึกเป็นส่วนตัวกว่าบ้านที่เป็นห้องแถว บ้านพักทหารเป็นบ้านปูนมีอายุพอสมควรแต่เพราะพี่วันทาสีใหม่

ตั้งแต่ย้ายมารับราชการทำให้บ้านปูนสองชั้นยังดูสะอาดน่าอยู่ ร่มรื่นไปด้วยต้นไม้ที่เจ้าของบ้านทุกหลังปลูกไว้เพื่อความสวยงาม พี่วัน

บอกว่ามีการประกวดจัดสวนกันด้วย

               ผมไขกุญแจเข้าไปในบ้านเพราะพี่วันเคยให้กุญแจไว้แล้ว บ้านของพี่วันสะอาดน่าอยู่เพราะมีพลทหารมาช่วยทำความสะอาด

ให้เป็นประจำ ผมวางบรรดาถุงอาหารลงบนโต๊ะอาหารที่ห้องโถงด้านหลังซึ่งพี่วันจัดไว้เป็นห้องครัวอย่างง่ายๆ มีเครื่องครัวอยู่ไม่กี่ชิ้น

หม้อต้มน้ำร้อนสำหรับชงกาแฟและโต๊ะอาหารขนาดกลางกับเก้าอี้เข้าชุดสี่ตัว


               “พี่วันอยู่ไหนแล้วครับ ผมมาถึงบ้านแล้วซื้ออาหารกลางวันมาเยอะเลย”


               ผมโทรศัพท์บอกพี่วัน จริงๆก็บอกกันไว้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วครับ จันทร์ถึงศุกร์พี่วันจะพักที่บ้านพักหลังนี้ส่วนเสาร์อาทิตย์ก็จะ

ไปอยู่กับผมที่รีสอร์ทยกเว้นวันหยุดที่เขาเดินทางกลับบ้านที่ระยอง ผมเองบางทีก็แวะมาค้างกับพี่วันที่บ้านพักทหารถ้ามาธุระในเมือง

และจะกลับรีสอร์ทในตอนเช้าของอีกวันหนึ่ง ผมและพี่วันใช้ชีวิตด้วยกันเช่นนี้จนกลายเป็นกิจวัตรไปแล้ว


               “อีกสิบนาทีจะถึงบ้านครับชิน จัดการอาหารรอไว้เลยพี่หิวจนจะกินช้างได้ทั้งตัวอยู่แล้ว”


               พี่ชินตอบกลับมาทางโทรศัพท์ ตั้งแต่ก่อนปีใหม่พี่ชินได้ย้ายงานมาอยู่ในส่วนมวลชนสัมพันธ์ของกองทัพบก ทำให้ไม่ต้อง

ไปประจำการที่ชายแดนแล้ว เขาจึงมีเวลาให้ผมได้มากขึ้นกว่าแต่ก่อน


               “รีบมานะครับ เดี๋ยวผมจะเอาอาหารใส่จานไว้รอ”


               ผมวางสายพร้อมกับผิวปากอย่างอารมณ์ดีก่อนจัดการเทอาหารใส่ลงในจาน รออยู่ไม่นานนักก็ได้ยินเสียงรถโฟวีลของพี่วัน

แล่นมาจอดอยู่หน้าบ้าน


               “คิดถึงจังเลยชิน”


               มาถึงปุ๊บพี่วันก็ปากหวานทันที เขาตรงเข้ามาสวมกอดผมจากด้านหลังและก้มหน้ามาหอมแก้มผมดังฟอด


               “ระวังเป็นเบาหวานนะครับพี่วัน” ผมหันไปยิ้มให้เขาก่อนจะฉุดแขนให้นั่งลงบนเก้าอี้คู่กันกับผม “หิวไม่ใช่เหรอ กินข้าวกันดี

กว่า”


               ผมตักข้าวใส่จานทั้งของผมและของเขา พี่วันกินอย่างน่าอร่อยเราหยอกล้อกันไปกินกันไปอย่างเพลิดเพลินจนสัญญาณ

เตือนดังจากโทรศัพท์ของพี่วัน เขาหยิบมันขึ้นมาดูก่อนจะอุทานเบาๆ


               “ลืมสนิท บ่ายนี้มีนัดไปฟอลโลอัพกับหมอที่โรงพยาบาล ชินไปกับพี่นะจะได้ไม่ต้องแกร่วอยู่บ้าน”


               ถึงแม้ร่างกายจะหายดีแต่พี่วันก็ยังต้องไปตรวจที่โรงพยาบาลเพื่อดูว่าอาการบาดเจ็บที่เคยได้รับนั้นมีอะไรที่ผิดปกติบ้าง เขา

เคยบอกว่าหากไปตรวจครั้งนี้แล้วทุกอย่างไปปกติก็จะไม่ต้องไปตรวจอีกแล้ว


               “งั้นก็รีบกินให้อิ่มเถอะครับจะได้รีบไปกัน”


               “ชินครับ ป้อนแคนตาลูปพี่หน่อยสิ”


               ผมมองหน้านายทหารหน้าเข้มพร้อมกับส่ายหน้า พอกินอิ่มท้องก็เริ่มจะอ้อนขึ้นมาทันที แคนตาลูปจากบนดอยที่ผมหอบหิ้ว

มามันก็หั่นเป็นชิ้นพอดีคำวางอยู่ตรงหน้าแท้ๆ


               “แขนพี่ชินยาวกว่าแขนผมอีกนะครับ หยิบเองไม่ถึงเหรอ”


               “ก็อยากให้เมียป้อนไม่ได้หรือครับ”


               ผมยิ้มขำกับการออดอ้อนของเขา คนตัวใหญ่เวลาอ้อนกลายเป็นน่ารักเหมือนเจ้าเหมียวที่เข้ามาคลอเคลียชะมัด ผมเอื้อมมือ

ใช้ส้อมจิ้มแคนาตาลูปสีส้มนวลป้อนใส่ปากพี่วัน เขาอ้าปากรับไปเคี้ยวพลางมองผมด้วยดวงตาเป็นประกาย


               “ชินมานั่งตักพี่นะครับจะได้ป้อนพี่ได้สะดวก”


               มือใหญ่ฉุดแขนของผมให้ลุกจากเก้าอี้ที่ผมนั่งขยับเปลี่ยนมานั่งบนตักของพี่วัน เขาโอบกอดเอวของผมไว้หลวมๆและปล่อย

ให้ผมป้อนผลไม้ของเขาจนถึงชิ้นสุดท้ายมือที่จับส้อมของผมก็ถูกพี่วันคว้าไว้


               “มัวแต่ป้อนพี่ตัวเองไม่ได้กินสักคำ”


               พี่วันดึงส้อมไปจากมือและเป็นฝ่ายยื่นแคนตาลูปมาป้อนผม ผมอ้าปากรับไว้พลางเคี้ยวช้าๆ พี่วันวางส้อมไว้ที่จานก่อนจะหัน

กลับมาสนใจผม เขายึดคางผมไว้และโน้มหน้าเข้าหาก่อนจะบดจูบลงมาอย่างรวดเร็ว


               “พี่วัน อื้อ แคนตาลูป...”


               แคนตาลูปที่ยังเคี้ยวไม่ละเอียดถูกลิ้นร้อนฉกแย่งไปจากปาก แค่นั้นยังไม่พอพี่วันยังตวัดลิ้นผมเข้าไปด้วยเขาดูดดุนจนได้ยิน

เสียงพร้อมกันกับที่เขาดึงขาของผมให้กลายเป็นนั่งคร่อมอยู่บนตักหันหน้าเข้าหาเขา


               “อึก อืม”


               จูบหนักๆเล่นผมจนเคลิ้มไปหมด ผมโอบแขนไปรอบลำคอแกร่งพลางกอดรัดไว้ ผมเริ่มจูบตอบเมื่อตั้งตัวได้ มือสากค่อยๆดึง

ชายเสื้อเชิ้ตของผมให้หลุดจากขอบกางเกงผ้าสีดำ ความร้อนของฝ่ามือเริ่มรุกคืบเข้าไปด้านในของเนื้อผ้าสร้างความวูบวาบได้ไปอย่าง

ดี


               “แคนตาลูปหวานจังเลยครับชิน”


               เขากระซิบอยู่ข้างแก้มขณะคลอเคลียกับริมฝีปากของผม


               “แต่พี่แย่งผมไปนะครับ”


              ผมประท้วงพร้อมกับลมหายใจที่เริ่มขาดช่วงเมื่อยอดอกของผมถูกขยี้ด้วยปลายนิ้วสาก ต้นขาของพี่วันขยับยกให้ผมยิ่ง

เข้าไปแนบชิดจนรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่ทักทายอยู่ตรงท่อนแยกของผม


               “งั้นชินกินพี่เป็นการแก้แค้นดีไหมครับ”


               เสียงฉ่ำระคนกระเส่าสั่นพร่า เสื้อเชิ้ตของผมถูกปลดกระดุมอย่างรวดเร็วและดึงมันออกจนพ้นต้นแขนตามด้วยเสื้อกล้ามสี

ขาวที่ผมสวมอยู่ด้านใน


               “ดะ เดี๋ยวครับพี่วัน พี่ต้องไปหาหมอไม่ใช่เหรอ แล้วยังจะ...”


               “ช่างหมอเถอะครับชิน” พี่วันตัดบทอย่างรีบร้อน “ไม่มีพี่หมอเขาก็ตรวจคนอื่นได้ แต่ถ้าเราไม่มีกันพี่คงขาดใจ”


               พี่วันกวาดจานชามที่เหลือเศษอาหารให้เลื่อนไปด้านข้างของโต๊ะ เหลือช่องวางตรงกลางกว้างพอที่พี่วันจะอุ้มเอวผมขึ้นและ

วางลงไป เขาปลดกางเกงออกจากขาของผมด้วยความเร็วปานสายฟ้าแลบ แค่ไม่ถึงนาทีผมก็ล่อนจ้อนอยู่บนโต๊ะอาหาร


               “อืม ผิวของชินนี่ทั้งเนียนทั้งสวยน่าลูบไล้จริงๆ


               ไม่พูดเปล่าแต่พี่วันทำจริงๆ เขาใช้มือลูบไล้สัมผัสตั้งแต่ไหล่ไล่ต่ำไปจนถึงปลายเท้าและลากมือกลับมาอีกครั้ง แต่ขากลับ

เขากับแวะวางมือลงไปที่เจ้าลูกชายของผม แค่พี่วันบีบเบาๆผมก็สะดุ้งติดมือของเขาทันที


               “โอย พี่วัน ยะ อย่าบีบแรง”


               พี่วันผลักให้ผมนอนหงายหลังลงไปกับโต๊ะอาหาร เขาขยับกายมาอยู่ระหว่างท่อนของของผมก่อนจะย่อตัวลงพลางใช้มือ

แหวกบั้นท้ายของผมออกเป็นทาง ผมไม่รู้หรอกว่าเขาจะทำอะไรจนกระทั่งพี่วันใช้ลิ้นตวัดไปยังรูพับจีบของผม


               “อื้อ พี่วัน”


               “ทางเข้าของชินสีก็สวยเหมือนกัน”


               เขาแหวกแก้มก้นของผมออกก่อนจะละเลงลิ้นลงไป ปลายลิ้นเรียวบางครั้งก็ดันลึกเข้าไปในปากทาง พี่วันใช้นิ้วหัวแม่มือทั้ง

สองข้างนวดเฟ้นลงไปกับรอบเนื้ออ่อน ผมบิดตัวไปมาเมื่อรับรู้ว่านิ้วหัวแม่มือของพี่วันกำลังขยับรุกคืบเข้ามาในดินแดนของผม


               “อา...”


               ความสากของปลายนิ้วเข้าไปสัมผัสอยู่ภายใน ขณะเดียวกันภายนอกผมก็ถูกโจมตีอย่างหนักกับลิ้นที่ทำงานราวกับไม่รู้จัก

เหน็ดเหนื่อย และผมเองก็รู้ว่าตอนนี้ผมกำลังต้องการพี่วันจนต้องตอดนิ้วนั่นเป็นสัญญาณ

               พี่วันถอนทัพมือและลิ้นออกไปทิ้งช่วงให้ผมได้สูดลมหายใจเข้าปอดให้เต็มที่ได้เพียงครั้งเดียว พี่วันรูปซิปกางเกงทหารลง

เมื่อผมผงกหัวขึ้นมาก็เห็นกางเกงชั้นในสีดำตุงไปด้วยความคับแน่น มองเห็นวงเปียกชี้นอยู่ที่กางเกง จนกระทั่งในที่สุดพี่วันก็ขยับยืนชิด

ติดกับรอยแยกของขา เขาดึงมันออกมาและจับโคนไว้จากนั้นพี่วันก็ใช้มันฟาดเผียะทักทายกับเจ้าลูกชายของผม พี่วันใช้มือลูบทั้งของ

ผมและของเขาเข้าด้วยกันจนกระทั่งเจ้าลูกชายของพี่วันตื่นเต็มตัว และตัวเต็มวัยนั้นใหญ่โต แข็งแรง ตั้งตรงชี้หน้าเจ้าของ เขาดันมันให้

ล่วงล้ำอธิปไตยของผมช้าๆ


               เขาใช้น้ำลายตัวเองลูบไล้ไปกับท่อนซุงยักษ์เพื่อจะบุกผมให้ได้อย่างรวดเร็ว ผมนอนเหยียดกายอยู่บนโต๊ะและใช้มือยึดขอบ

โต๊ะไว้เป็นหลัก พี่วันจับขาของผมให้แยกออกเพื่อเขาจะได้บุกทะลวงตีผมให้แตก


               “โอ๊ย ซี้ด”


               ผมดิ้นพลิกซ้ายพลิกขวาไม่อยู่สุขเมื่อท่อนลำนั้นสอดลึกเข้ามาเรื่อยๆจนซิปกางเกงทหารของพี่วันกระแทกเข้ากับเนื้ออ่อนข

องผม นั่นแสดงว่าเขาส่งเจ้าลูกชายมาเยี่ยมเยือนผมได้หมดแล้ว สีหน้าของพี่วันยามเงยขึ้นและหลับตาลงยิ่งเร่งเร้าให้ผมต้องการเขา

ความร้อนฉ่ำเปียกชื้นข้างใต้นั่นอีกเล่าที่ทำให้ผมยอมยกธงขาว


               “พี่วัน อา พี่ ... ขยับเถอะครับ”


               ผมมองเขาด้วยสายตาอ้อนวอน พี่วันมองกลับด้วยนัยน์ตาพราวระยับก่อนที่เขาจะโน้มตัวมาจูบผมและขยับเด้งเอวเข้าใส่

เสียงดังสนั่น


               “เมียพี่ยั่วเหลือเกิน ทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน”


               “อื้อ พี่วัน”


               ปากหยักงับลงที่ยอดอกและละเลงลิ้นลงไปจนเปียกชุ่ม พี่วันสาดความแรงเข้าใส่จนโต๊ะสะเทือนจานข้าวดังเคร้งคร้าง เขา

จึงจัดการรวบเอวผมลงจากโต๊ะแล้วเป็นฝ่ายหย่อนกายนั่งชิดขอบโต๊ะแทน พี่วันให้ผมยืนหันหลังให้เขาและดันท่อนลำเข้ามาใหม่อีกครั้ง


               “ชินครับขยับเลย”


               เขาออกคำสั่ง ผมก็รีบปฏิบัติตามทันที พี่วันจับเอวของผมไว้ส่วนผมก็ค้อมตัวลงและดันสะโพกเข้าใส่พี่วันที่เปลี่ยนเป็นฝ่าย

ตั้งรับ ผมขยับเอวหน้าหลังให้ท่อนเนื้อแข็งแกร่งกระแทกอยู่ภายใน


               “ดีมากครับชิน พี่เสียวสุดๆเลย”


               น้ำเสียงนั่นแหบพร่า ครางต่ำ พี่วันจับเอวของผมและเด้งเอวสวนกลับ ผมกัดฟันเมื่อกล้ามเนื้อกำลังไล่บีบรัดจนปวดไปทั่ว

โดยเฉพาะตรงส่วนล่าง


               “พะ พี่วัน ผมไม่ไหว ใกล้แล้วพี่”


               ส่งเสียงเร่งเร้าแทบไม่เป็นประโยค พี่วันจัดหนักเขาคว้าเจ้าน้องชายผมไปเป็นตัวประกันแล้วยิ่งกระแทกใส่จนหน้ามือ มือร้อน

กำโดยรอบให้น้ำหนักแสนพอดีเหลือเกินกับจังหวะที่เขารัวใส่ ผมหลับตาส่งเสียงครางดังลั่นเมื่อมองเห็นสวรรค์อยู่รำไร


               “อ๊า ซี้ดดด พี่วัน ตรงนั้น แม่ง เต็มๆเลยพี่ โอ๊ย!”


               ผมหน้ามืดเมื่อพี่วันส่งผมไปสู่จุดสุดยอดคว้าชัยไว้ได้ พี่วันรีบถอดเอวออกและจับตัวผมให้พลิกกลับมาหาเขา ร่างสูงย่อตัว

ลงและจับเจ้าน้องชายของผมรูดรั้งไปมาให้ผลผลิตพุ่งวาบใส่หน้าของเขา พี่วันอ้าปากรับและกลืนมันเข้าไปเขาดูดมันออกจากผมจน

หมดหยาดสุดท้าย ผมหอบลึกจนแทบจะขาดใจ


               “ขอพี่บ้างนะครับชิน”


               พี่วันลุกขึ้นยืน เขาจับผมหันหลังอีกครั้งและคราวนี้เขาผลักให้ผมโก้งโค้งแอ่นก้นให้เขา ท่อนซุงหนักเสียบลึกเข้ามาทันที พี่

วันไม่รอช้าเขาเร่งเร้าจังหวะจนเอวพริ้ว


               “โอย ตอดอีกแล้ว เสียวชิบ”



               พี่วันอุทานอย่างดิบเถื่อน เขากระแทกใส่จนผมหัวสั่นหัวคลอน ได้ยินเสียงคำรามเบาๆเมื่อพี่วันเร่งจังหวะในโค้งสุดท้ายเขา

ดึงเอวออกมาและรูดรั้งตนเองจนหน้าแดง ผมรีบหันไปหาและย่อตัวลงเพื่อให้เขาแตกใส่หน้าผมบ้าง

               น้ำรักขาวขุ่นพุ่งออกมาเป็นสายเปียกปอนอยู่บนแก้มและรอบปาก ผมตวัดมันเข้าไปก่อนจะถูกพี่วันดึงให้ลุกขึ้นยืน เราจูบกัน

อย่างหนักหน่วงดังเช่นทุกครั้งหลังสุขสมเพื่อขอบคุณอีกฝ่ายที่มอบความสุขให้กันและกัน จากนั้นเราก็มองสบตากันพร้อมรอยยิ้ม


               “เลอะหมดแล้วคนเก่ง”


               “เพราะใครล่ะครับ”


               “เพราะพี่เองแหละครับ พี่ผิดเองที่อิ่มข้าวแล้วแต่ยังหิวชินอยู่”


               “แล้วนี่จะไปโรงพยาบาลไหมครับ”


               “อ้าว ตาย ลืมจริงด้วย”


               พี่วันคว้าเสื้อผ้าของผมแล้วจูงมือไปส่งที่หน้าห้องน้ำ


               “ล้างหน้าล้างตาแต่งตัวนะครับชิน เสร็จแล้วจะได้ไปโรงพยาบาล”


               ผมรับเสื้อผ้ามาและล้างคราบต่างๆออกจนหมดก่อนจะแต่งตัว พี่วันล้างจานเสร็จแล้วตอนที่ผมออกจากห้องน้ำ เราจูงมือกัน

ไปนอกบ้านขึ้นรถโฟวีลของพี่วันไปที่โรงพยาบาลค่าย เลยเวลานัดไปเล็กน้อยแต่เพราะเป็ฯโรงพยาบาลค่ายทหารจึงไม่เป็นปัญหา

ทหารเสนารักษ์เดินนำผมและพี่วันไปนั่งรอที่หน้าห้องตรวจ


               “พี่วัน พี่วันจริงๆด้วย”


               เสียงแหลมเล็กที่ดังขึ้นไม่ไกลนักเรียกความสนใจจากเราทั้งคู่ได้ ผมหันไปมองต้นเสียงที่เป็นสาวสวยในชุดพยาบาลทหาร

สาวคนนั้นยิ้มกว้างและบอกถึงความดีใจขณะก้าวมาหยุดยืนต่อหน้าพี่วันที่ลุกขึ้นยืนให้เกียรติผู้หญิง


               “ครับ เอ่อ...”


               พี่วันยังมีสีหน้างงงัน คิ้วเข้มของเขาขมวดเข้าหากันเมื่อกำลังทบทวนความทรงจำว่าเคยพบกับผู้หญิงคนนี้ที่ไหน หญิงสาว

ยังคงยิ้มเก๋ให้พี่วันไม่หยุดหย่อน


               “จิ๊บไงคะ จิ๊บเป็นลูกของพลตรีประหยัด เพื่อนสนิทของคุณพ่อพี่วัน”


               ผมนิ่งฟังทั้งคู่ทบทวนความทรงจำกันต่อไป สีหน้าของพี่วันเหมือนจะเริ่มจำได้บ้างแล้ว


               “ตอนเด็กๆเราเคยเล่นพ่อ แม่ ลูกกันไงคะพี่วันจำได้หรือยัง”


               “จำได้แล้ว” พี่วันคลี่ยิ้มอย่างยินดี “น้องจิ๊บนั่นเอง โตเป็นสาวแล้วสวยจนพี่จำไม่ได้เลย แล้วทำไมมาทำงานที่นี่ได้ล่ะ”


               น้องจิ๊บของพี่วันยิ้มหน้าบานเลยสิครับงานนี้เมื่อพี่วันจำได้แล้ว


               “จิ๊บเรียนพยาบาลทหารค่ะ จิ๊บได้ข่าวจากคุณพ่อพี่วันว่าพี่วันมาประจำอยู่ที่เชียงราย พอดีจิ๊บจะได้ยศร้อยเอกก็เลยมารับ

ตำแหน่งที่นี่จะได้มีพี่วันเป็นเพื่อน”


               มองจากสภาพแล้ว ผมชักเดือดปุดๆโดยไม่รู้สาเหตุ ยิ่งเห็นรอยยิ้มของยัยน้องจิ๊บแล้วนึกอยากจะลากพี่วันกลับบ้าน แต่ผมก็

ต้องทนนั่งมองเงียบๆ


               “ฝากเนื้อฝากตัวกับพี่วันด้วยนะคะ คิดว่าจิ๊บเป็นน้องเหมือนเมื่อตอนยังเด็กก็ได้ค่ะ จิ๊บยินดี”


               พี่น้องอะไร ทำไมต้องมาจับมือผู้ชายด้วยวะ


               ผมกัดฟันมองพี่วันถูกจับมือถือแขนอย่างอดทน

                                       
                                      TBC

                            :katai1: :katai1:

[/size]             

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 10 [17/01/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 17-01-2017 01:46:33

ชอ อะ ชะ   นอ อี นี  มอ อี มี  นอ ออ นอ  มอ อา มา  หอ อา หา   ผอ อัว  ผัว

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 10 [17/01/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: yymomo ที่ 17-01-2017 03:17:03

น้องชินเอ๊ยย  ไปหายามาจุดไล่ ชะนีไล่แรดเร็ววว
ในป่าในเขามันเยอะ   

ปล. ตีอีพี่วันเลย ปล่อยให้มาจับมือถือแขนแบบนี้ได้ไง

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 10 [17/01/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: tukkata bambola ที่ 17-01-2017 08:46:56

นางจะมาเป็นตัวป่วนความสัมพันธ์ใช่ไหมไล่นางออกไปนะเราไม่ต้อนรับคนประเภทนี้ :m31:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 10 [17/01/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: pigarea ที่ 17-01-2017 09:17:17

พี่วันกินตับน้องชินทุกตอน มันดีจริงๆ  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 10 [17/01/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 17-01-2017 09:26:26

ตะหงิดๆ ว่านางจะทำพี่วันน้องชินมีปัญหา
แหม่คิดเป็นน้องเหมือนตอนเด็กๆ ไอ้ที่ว่าเด็กๆแล้วเล่น พ่อ แม่ ลูก กันน่ะเหรอ :m16:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 10 [17/01/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 17-01-2017 09:27:04

จะใช้ความเป็นพี่น้องที่รู้จักกันแต่เด็กเข้าหาเรอะ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 10 [17/01/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 17-01-2017 09:51:35

สนุก...ชอบ....

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 10 [17/01/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 17-01-2017 11:36:02

จัดเลยไปคร้าาาาาา หึหึหึหึ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 10 [17/01/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: Silvan ที่ 17-01-2017 20:59:43

ชะนีออกปายยยยยไล่ๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 10 [17/01/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 17-01-2017 21:39:51

พี่วัน น้องชิน  :กอด1: :กอด1: :กอด1:
พี่วัน หื่นโคตร แต่ชิน ก็ไม่แพ้เรื่องหื่นเลย
จุดปึ๊บ ติดปั๊บตลอด จะเอาท์ดอร์ อินดอร์ ได้หมด
ดอ.....เอ้ย สุขสมจริงๆ
แล้วชะนีจิีบ ก็โผล่มา ตั้งใจมาประจำที่พี่วันอยู่ซะด้วย
เรียกว่ามาหาดอ.... ถึงเนื้อถึงตัวทันทีที่เจอเลย
ถ้าพี่วัน ไม่ทำอะไร มีดราม่าแน่  :katai1: :katai1: :katai1:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 10 [17/01/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: fahsai ที่ 17-01-2017 21:54:17

ชะนีน้อยหอยสังข์ให้มันน้อยๆหน่ิอยยย #ทีมชิน

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 10 [17/01/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 17-01-2017 22:18:06

พี่วันหื่นจริงจังเพลาๆบ้างก็ได้

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 10 [17/01/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 17-01-2017 22:22:30

งานหึงหื่นกำลังจะตามมาสินะ อิอิ
ชะนีก็ดีแค่มีรู ไหนเลยจะสู้น้ำรดหน้าของน้องชินได้ แอร๊ยยยยยย

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 10 [17/01/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: warin ที่ 17-01-2017 23:15:50

รอดูปฏิกิริยาพี่วันต่อไปค่ะน้องชิน

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 10 [17/01/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: แมวดำ ที่ 18-01-2017 09:08:02

เพิ่งอ่านบทแรกอดใจไม่เม้นไม่ไหวโอ๊ยพี่วันโดนใจมาก

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 10 [17/01/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 18-01-2017 09:47:48

ตาย ตาย ตาย มีชะนีมาแบบนี้น้องชินสู้ๆ นะคะ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 10 [17/01/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 18-01-2017 10:44:50

ชะนีมา

หัวข้อ: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 11 [22/01/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 22-01-2017 01:14:50

                                                                   ผมกำลังจะกลับบ้าน

                                                                          บทที่ 11


               บทสนทนาของพี่วันกับน้องสาวตอนเด็กถูกขัดจังหวะโดยทหารเสนารักษ์หน้าห้องตรวจที่เรียกพี่วันเข้าไปพบคุณหมอ พี่วัน

หันไปยิ้มให้ยัยน้องจิ๊บแล้วเอ่ยพร้อมรอยยิ้มตามแบบฉบับของพี่วัน


               “พี่เข้าไปพบหมอก่อนนะครับจิ๊บ ชินนั่งรอพี่แป๊บนึงนะเดี๋ยวพี่กลับมา”


               เขายกมือมาโยกหัวผมอย่างสนิทสนมก่อนจะเดินเข้าไปในห้องตรวจทิ้งผมให้ตกเป็นเป้าสายตาของจิ๊บ พยาบาลคนสวยเผื่อ

แผ่รอยยิ้มมาให้ผมและถือโอกาสนั่งลงข้างๆโดยไม่ถามผมสักคำว่าเต็มใจหรือเปล่า


               “สวัสดีค่ะ เป็นเพื่อนพี่วันเหรอคะหน้ายังเด็กอยู่เลย นึกว่าอายุเท่าๆกันนะเนี่ย ชื่อจิ๊บนะคะ”


               “ครับ เอ่อ ชินเขตครับก็คงจะอายุพอๆกันนั่นแหละครับ”


               เพราะจิ๊บยิ้มให้ผมอย่างคนอัธยาศัยดีทำให้ผมไม่อาจหลบเลี่ยงการพูดคุยได้ บางทีผมคงจะคิดมากเกินไปเรื่องท่าทีของจิ๊บที่

มีต่อพี่วัน ผมควรจะเลิกมองคนอื่นในแง่ไม่ดีนะ


               “จิ๊บรู้จักพี่วันตั้งแต่เด็กๆแล้วค่ะ ตอนนั้นพ่อของพี่วันกับจิ๊บทำงานที่เดียวกัน บ้านพักเราอยู่ติดกันเลยค่ะ พี่วันโตเป็นหนุ่มแล้ว

ตอนที่จิ๊บยังตัวกะเปี๊ยก พี่วันเขาก็ช่วยดูแลจิ๊บดีมากจนครอบครัวเกือบจะจับดองกันแน่ะ เออ แล้วชินรู้จักกับพี่วันได้ยังไงคะ”


               “ครับ” ผมสะดุ้งเมื่ออยู่ๆจิ๊บก็หันมาถามผมหลังจากเล่าความหลังที่ผมไม่ได้อยากรู้เป็นฉากๆ


              “ผมรู้จักกับพี่วันบนรถทัวร์ เรานั่งมาคู่กันน่ะครับ”


               “งั้นหรือคะ พี่วันน่ะเขาเป็นคนเทคแคร์ดูแลคนเก่งค่ะ ใครๆก็ติดใจพี่วันกันทุกคนถ้าได้พูดคุยกันพี่วัน”


               ท่าทางและน้ำเสียงของจิ๊บก็ยังเป็นปกติบนใบหน้าที่เกลื่อนไปด้วยรอยยิ้ม แต่ทำไมยิ่งฟังใจผมก็ยิ่งเหี่ยวลงไปเรื่อยๆจนนึก

อยากเสียมารยาทเดินหนีก็ไม่รู้ แต่ความช่างเจรจาของจิ๊บก็ทำให้ผมจำต้องนั่งด้วยความอึดอัดฟังเธอเล่าเรื่องของเธอกับพี่วันต่อไป


               “แล้วนี่ชินสนิทกับพี่วันมากไหมคะ ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยหรือเปล่า”


               สนิทไหมวะ?


               ผมยกมือเกาท้ายทอยตัวเองเพราะนึกหาคำตอบให้จิ๊บที่จ้องตาแป๋วรอคำตอบอยู่ คนเป็นแฟนกันเขาต้องสนิทกันแค่ไหนใคร

จะช่วยผมหาคำตอบได้บ้าง


               “เอ่อ ก็สนิทครับ ก็เจอกันเกือบจะทุกวัน”


               แถมวันไหนไม่เจอก็ยังเฟสไทม์คุยกันตลอด ก็คงจะสนิทล่ะนะ


               “ดีจัง” จิ๊บยิ้มระรื่น “จิ๊บไม่มีเพื่อนที่เชียงรายเลยค่ะ ก็หวังแต่พี่วันนี่แหละที่เป็นที่พึ่งให้จิ๊บได้ ถ้าจิ๊บขอแบ่งเวลาของพี่วันมา

บ้างชินคงไม่ว่าอะไรนะคะ”


               ฟ้ากกกก นี่มันอะไรกันวะ


               แทบจะอ้าปากค้างเมื่อคุณเธอพูดง่ายๆเช่นนั้น แต่ยังไม่ทันจะตอบโต้อะไรพี่วันก็เดินกลับออกมาจากห้องของคุณหมอ เขาส่ง

ยิ้มมาให้ผมขณะเดินเข้ามาหา


               “หมอบอกว่าทุกอย่างเป็นปกติดีแล้ว ต่อไปก็ไม่ต้องมาตรวจอีกแล้วล่ะ ดีใจไหมชิน”


               “เอ่อ ครับ”


                ผมยิ้มแห้งๆตอบพี่วันที่ไม่ได้ล่วงรู้บทสนทนาระหว่างผมกับจิ๊บ คุณพยาบาลสาวมองร่างกายของพี่วันราวกับจะสำรวจให้ถึง

เนื้อใน


               “พี่วันเป็นอะไรตรงไหนหรือคะ รุนแรงหรือเปล่า”


              “บาดเจ็บตอนอยู่ชายแดนน่ะน้องจิ๊บ แต่ตอนนี้หายดีแล้ว”


               “เป็นทหารก็เสี่ยงแบบนี้แหละค่ะ ใครจะมาเข้าใจนอกจากคนที่มาจากครอบครัวทหารด้วยกัน ต่อไปจิ๊บจะช่วยดูแลพี่วันเอง”


              “ขอบคุณนะจิ๊บ” พี่วันส่งยิ้มหล่อจนจิ๊บตาเป็นประกายเลยครับ


               “แต่ไม่ต้องรบกวนจิ๊บก็ได้ คนนี้เขาก็ดูแลพี่ดีอยู่แล้วจนพี่แทบไม่ต้องกระดิกตัวเลย”


             “ใครคะ คนดูแลพี่วัน”


              จิ๊บเลิกคิ้วอย่างสงสัย พี่วันจึงชี้นิ้วมาที่ผม


             “ก็นี่ไงล่ะ อ้าว ก็นั่งคุยกันสักพักแล้วชินไม่ได้บอกเหรอ คนนี้แฟนพี่ครับจิ๊บ ชื่อชินเขต”


               ถ้าเข็มตกลงพื้นผมก็คงได้ยิน เพราะจิ๊บอ้าปากค้างทันทีที่พี่วันแนะนำผมอย่างเป็นทางการ เธอมองผมสลับกับพี่วันราวกับนั่ง

ดูหนังสัตว์ประหลาดบุกโลก


              “แฟน? แฟนเหรอคะพี่วัน”


             ยังจะถามย้ำอีกนะแม่คุณ


             “ครับ พี่กับชินเป็นแฟนกัน เราคบกันมาได้เกือบปีแล้ว”


             พี่วันตอบด้วยความใสซื่อจนผมนึกสงสารจิ๊บที่ได้แต่ยิ้มจืดเจื่อนบนหน้าจ๋อยๆ


               “คุณลุงพ่อพี่วันไม่เห็นบอกจิ๊บเลยว่าพี่วันมีแฟนแล้ว เอ่อ ยินดีด้วยก็แล้วกันค่ะ จิ๊บขอตัวไปดูคนไข้ก่อนนะคะ”


                  ยกมือไหว้พี่วันแล้วหันหลังเดินหนีไปอย่างรวดเร็วจนพี่วันรับไหว้แทบไม่ทัน ผมต้องกลั้นยิ้มไหว้ขณะที่พี่วันหันมาทำหน้า

เหรอหราใส่ผม


                “อะไร ทำไม พี่งง”


               “ช่างเถอะครับ” ผมตัดบทก่อนจะคล้องแขนพี่วันไว้


                “ถ้าพี่วันไม่ต้องทำงานต่อเราไปซื้อของใช้กันดีกว่า พรุ่งนี้เช้าผมจะได้ขับรถกลับบ้านแต่เช้าหน่อย แขกที่รีสอร์ทยังเยอะอยู่

เลย”


                ผมยิ้มอย่างเบิกบานพลางดึงแขนพี่วันให้ไปเป็นเพื่อนซื้อของใช้ต่างๆกลับไปยังรีสอร์ท ดีใจที่พี่วันให้เกียรติผมด้วยการ

ยอมรับความสัมพันธ์ของเราโดยไม่ปิดบัง แค่นี้ก็ถือว่าเป็นที่สุดแล้ว

               ผมรักพี่วันจังเลยครับ





                   เราไปซื้อของกันจนเต็มด้านหลังของกระบะ ทั้งของใช้ของพี่วันและของใช้ที่ผมซื้อไปที่รีสอร์ท จากนั้นเราก็ไปกินอาหาร

กันที่ร้านอาหารเจ้าอร่อยที่ผมเป็นคนแนะนำถึงได้กลับมายังบ้านพักทหารของพี่วันตอนดวงอาทิตย์ตกดินไปหลายชั่วโมงแล้ว

                 ห้องนอนของพี่วันอยู่ชั้นบน เป็นห้องโล่งที่มีเตียงขนาดห้าฟุตตั้งอยู่กลางห้องที่พี่วันซื้อมาใช้ตั้งแต่เขาย้ายมาประจำการ

ใหม่ๆ พี่วันบอกว่าชายโสดนอนแค่นี้ก็รู้สึกว่ากว้างแล้วแต่พอมีผมอยู่ด้วยเขาก็บ่นๆว่าอยากจะซื้อเตียงขนาดคิงไซส์มาแทนเตียงเก่า


                “มีเมียแล้วมันต้องใช้พื้นที่เพิ่ม เดี๋ยวเมียจะตกเตียงเวลาพี่พาทัวร์สวรรค์”


                บางทีพี่วันก็มีอารมณ์ห่ามๆดิบๆพูดจาสองแง่สามง่ามแบบนี้ล่ะครับ นอกจากเตียงก็มีแค่ตู้เสื้อผ้าหลังไม่ใหญ่มากนักกับ

โทรทัศน์และเครื่องเสียงเอาไว้เปิดดูหนังที่พี่วันชอบนักหนา ฝั่งหนึ่งของห้องเป็นประตูเปิดไปหาระเบียงไม้เล็กๆกว้างแค่พอวางเก้าอี้ไม้

สำหรับเอนนอนเล่นมองพระจันทร์และดวงดาวบนท้องฟ้าได้ อย่างในตอนนี้ที่เรากำลังนอนกันอยู่

              พี่วันนอนหงายอยู่บนเก้าอี้ไม้ตัวยาวพอกับความสูงของเขาโดยมีผมนอนตะแคงเบียดอยู่บนเก้าอี้ตัวเดียวกัน เขาสละแขนข้าง

หนึ่งให้ผมหนุนนอนแหงนหน้ามองพระจันทร์ที่โผล่พ้นชายคาบ้านมา อีกฝั่งหนึ่งมีโต๊ะตัวเล็กตั้งอยู่บนโต๊ะมีขวดและแก้วใส่เบียร์ที่พี่วัน

ละเลียดดื่มอย่างอารมณ์ดี


               “มีความสุขจังเลยวันนี้มีชินมานอนให้กอดแทนหมอนข้าง”


                ผมยิ้มอยู่กับอกเขา คำพูดเชยๆของพี่วันทำให้ผมอิ่มเอมใจเสมอ


               “วันนี้ที่พี่วันพูดกับจิ๊บว่าผมเป็นแฟนพี่วัน ขอบคุณมากนะครับ”


               พี่วันเลิกคิ้วและผงกหัวมองอย่างสงสัย ผมจึงเฉลยให้เขาฟัง


               “ขอบคุณที่พี่วันยอมรับว่าคบกับผมโดยไม่ปิดบัง ผมดีใจมากเลย”


             “โธ่ ชิน” พี่วันจูบขมับของผม “พี่คบใครพี่ก็อยากจะเปิดเผย พี่ชอบความชัดเจน”


                 เขากล่าวย้ำความเป็นสุภาพบุรุษออกมาทำให้ผมยิ่งภูมิใจมากขึ้นไปอีก ผมเงยหน้าและคว้าคอของพี่วันมาจูบแทนคำ

ขอบคุณ

                 พี่วันจูบตอบ เขาตวัดลิ้นผมไปพันกันวุ่นวายอยู่ในโพรงปากของเราที่ประกบกันจนไม่เหลือช่องว่าง ได้กลิ่นและรสของเบียร์

อบอวลปะปนพาให้ยิ่งมึนเมาไปกับรสจูบหนักหน่วง ผมถึงกับปีนขึ้นไปนอนคว่ำอยู่บนตัวของพี่วันเพื่อที่เราจะได้จูบกันอย่างดูดดื่มมากยิ่ง

ขึ้น

                 ผมเบียดเอวเข้าหาเอวแกร่งของพี่วัน ความอุ่นร้อนของลำตัวชักชวนให้ผมอยากค้นหาเขา เพราะความอิ่มเอมในวันนี้ทำให้

ผมอยากจะทำอะไรเพื่อพี่วันบ้างหลังจากที่เขาทำเพื่อผมมาตลอด คิดได้ดังนั้นก็เลยผละปากออกจากปากของพี่วันแม้จะเสียดายจูบนั่น

ก่อนที่ผมจะเลื่อนใบหน้าลงต่ำสู่ความเป็นชายของพี่วัน

                ท่อนบนเปลือยเปล่าอยู่แล้วและท่อนล่างของพี่วันมีเพียงกางเกงฟุตบอลตัวเดียวที่เขาสวมใส่ ผมค่อยๆดึงชายขอบมันลงจน

พบเจอเจ้าลูกชายที่ยังนอนสงบนิ่ง ผมมองมันตาวาวอย่างคุ้นเคยว่ายามมันอหังการ์สุดขีดนั้นน่าตื่นตะลึงเพียงใดและผมก็กำลังจะปลุก

ให้มันตื่นขึ้นมา

                   ผมคว้ามังกรหลับใหลด้วยนิ้วชี้และนิ้วหัวแม่มือ ปลายมนสีเนื้อล่อหลอกอยู่ตรงหน้าเพื่อให้ผมแตะลิ้นลงไป ผมลากปากมา

ตามความยาวปลุกเร้าเจ้ามังกรให้สะดุ้งตื่น จากนั้นผมจึงวกกลับมาที่ส่วนหัวและงับเข้าไปช้าๆ


                “อา ชิน”


                 พี่วันยังคงนอนนิ่ง หากแต่เขาหลับตาลงและปล่อยอารมณ์ให้ผมจัดการได้ตามใจชอบ ผมเหลือบตามองใบหน้าที่เริ่มต้น

ความต้องการนั้นอย่างได้ใจ ผมครอบปากลงไปจนสุดลำคอและรู้สึกถึงการตื่นจากหลับใหลอยู่ภายในช่องปาก เพียงผมขยับไม่กี่ครั้งเจ้า

มังกรก็ขยับปีกพร้อมโผบินจนผมเกือบจะสำลัก


             “ทำไมเก่งขึ้นนะเมียพี่”


              เขาผงกหัวมองดวงตาพราวแข่งกับพระจันทร์บนฟ้า มือใหญ่ยกมาวางบนหัวของผมพร้อมกับลูบไล้เส้นผมเบาๆ ผมส่งสายตา

ท้าทายตอบกลับก่อนจะเริ่มใช้ฝ่ามือกุมลำตัวมังกรและรูดรั้งโดยที่ริมฝีปากของผมก็ยังโจมตีที่ส่วนหัว พี่วันหายใจดังฟืดฟาดเขาเสยมือ

เขามาในเส้นผมของผมและกดหัวของผมลงไปหาเจ้าลูกชายเขา


            “ซี้ดดด เสียวมาก”


                สะโพกของพี่วันขยับมันเด้งเข้าใส่ปากของผม มังกรนั้นแข็งขืนต่อสู้โจมตีทำให้ผมต้องใช้โล่ห์ลิ้นลองเชิงกับมัน พี่วันยิ่ง

คลุ้มคลั่งเขาพ่นเสียงสบถก่อนจะสวนเอวเข้ามาจังหวะสุดท้าย และนั่นเองที่ทำให้มังกรพ่นพิษร้อนใส่ปากของผมจนมันไหลทะลักมา

ตามมุมปาก พี่วันหอบหายใจถี่พลางคว้าต้นแขนผมไว้ขณะที่ผมค่อยๆปล่อยเจ้ามังกรออกมาสู่อิสรภาพ


               “สุดๆเลยชิน แต่ว่าอีกสักนิดได้ไหมครับคนเก่ง”


               “แต่ว่า พี่ชิน นี่มันระเบียง เดี๋ยวบ้านข้างๆจะส่องเอานะครับ”


               พี่วันเอื้อมมือมาเช็ดพิษของเขารอบๆปากของผมก่อนจะดันนิ้วโป้งเข้ามาใส่ปากให้ผมอมเล่น


               “ดึกขนาดนี้แล้ว เขานอนกันแล้วล่ะครับ นะชิน”


                 เสียงออดอ้อนนั้นมาอีกแล้ว ผมโงหัวขึ้นมาองรอบๆก็เห็นมีแต่ความมืด บ้านหลังข้างๆปิดไฟมืดมิดทั้งหลาย คงมีเพียงเรา

สองคนที่อยู่ท่ามกลางราตรีนี้โดยมีพระจันทร์ครึ่งดวงเป็นเพื่อน ผมตัดสินใจขยับตัวขึ้นไปแล้วนั่งคร่อมไปกับเอวหนาถูไถต้นขาไปกับ

ลอนกล้ามเนื้อของพี่วัน


              “อืมมม”


                พี่วันดึงบอกเซอร์ออกจากสะโพกของผม เขาขยำบั้นท้ายของผมอย่างมันมือคงเพราะดื่มเบียร์ไปด้วยนั่นแหละถึงทำให้วันนี้

ความดิบเถื่อนจึงเพิ่มขึ้นเป็นพิเศษ ผมขยับร่องก้นแหวกทางให้มังกรที่ยังผงาดนั้นเสาะหาทางเข้า เมื่อมันเจอปากถ้ำแล้วมันก็มุดหน้า

เข้าไปทันที




          มีต่ออีกนิด...

หัวข้อ: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 11 [22/01/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 22-01-2017 01:22:10

ต่อกันตรงนี้...



               “อึก เบาๆครับพี่”


               ผมกดเอวลงไปให้ท่อนเนื้อนั้นค่อยๆผลุบหาย เป็นเพราะปลดปล่อยไปแล้วสดๆมันจึงยังอุ่นร้อนขณะแหวกทางเข้าไป สัมผัส

เสียดสีภายในทำให้ผมถึงกับนิ่วหน้าเมื่อมันปลุกเรียกความต้องการขึ้นมาจนตัวสั่นไปหมด


               “อา ชินครับ ฟิตมาก”


               พี่วันเป่าปากดังฟู่ เขาใช้มือกดเอวผมลงไปจนสุดทางจากนั้นผมก็เริ่มบดคลึงเบื้องล่างเป็นวงกลมให้ท่อนเนื้อนั้นควงสว่านอยู่

ภายใน


              “อื้อ พี่วัน เสียวชิบ”


                ผมเองก็อดสบถออกมาไม่ได้ ความคับแน่นในช่องทางทำให้ผมต้องเอนกายลงไปทาบทับหาไออุ่นจากแผงอกล่ำแล้วจึง

ขยับสะโพกทีละนิด แต่ดูเหมือนจะไม่ทันใจพี่วันเมื่อเขาใช้มือช้อนต้นขาของผมให้ยกสูงขึ้นอีกเล็กน้อยก่อนที่เขาจะรัวเอวเข้าใส่จนนับ

แทบไม่ทัน


               “อ๊า พี่วัน อื้อออ”


               ผมดิ้นพล่านอยู่กับอกของเขาขณะที่เขาเร่งจังหวะจนหมดลมหายใจเฮือกนั้นจึงได้เพลาแรงให้เราได้พัก พี่วันดันไหล่ของผม

ให้พ้นจากอก เขาดึงเสื้อยืดของผมออกพ้นหัวแล้วเขาก็คว้าแก้วที่ยังมีเบียร์เหลืออีกเกือบครึ่งเทใส่ลำตัวของผม กลิ่นเบียร์หอมติดอยู่

ตามตัวเมื่อพี่วันใช้ลิ้นเลียมันไปทั่วก่อนจะมาหยุดที่ยอดอกของผมแล้วงับปากลงไป


             “โอ๊ยพี่ เสียวชะมัด”


               ผมแอ่นตัวขึ้นทันทีตามปลายลิ้นร้อนที่ไล่ชิมเบียร์ปะปนกับเหงื่อของผม เมื่อพักพอให้หายเหนื่อยแล้วเขาก็มองสบตากับผม

อีกครั้ง ดวงตาคมฉ่ำเยิ้มไปด้วยความต้องการราวกับไฟป่า


             “ชินครับ อีกครั้งนะ ไปพร้อมกันนะครับเมียจ๋า”


              เขาออเซาะคลอเคลียพลางใช้มือแหวกบั้นท้ายของผม เราเบียดหน้าเข้าหาและจูบหนักหน่วงจนแทบลืมหายใจพร้อมกันกับที่

สะโพกของเราก็ทำงานประสานกันอย่างดีเยี่ยม พี่วันรัวเอวเข้าใส่ส่วนผมก็กดเอวเข้าหารับการมาเยือนจนหน้ามืด


             “โอ๊ย อื๊อ พี่วัน อีกนิดเดียวครับ มันมาแล้ว มาแล้ว”


              “ซี้ด ชิน พี่ก็ใกล้แล้วครับ ไม่ไหวแล้ว”


                เรากอดกันแน่นหนา ผมเสียวจนต้องกัดไหล่พี่วันไว้ กล้ามเนื้อเกร็งไปทุกสัดส่วนก่อนจะปริแตกออกมารดอยู่กับท้องน้อย

ของพี่วันที่ยังเร่งเครื่องใส่ผม เขานิ่วหน้าและดึงท่อนเนื้อของตัวเองออกมาแล้วรูดรั้งตีมันเข้ากับบั้นท้ายของผมจนกระทั่งมันแตกกระสาน

ซ่านเซ็นแม้ว่าจะเพิ่งแตกไปแล้วรอบหนึ่งก็ตาม

                ผมหอบหายใจหนัก พี่วันแหย่ท่อนเนื้อส่วนบนเข้าไปหาปากถ้ำของผมอีกครั้งเพื่อให้มันช่วยรีดน้ำรักออกมาจนหมดสิ้น เรา

เหนื่อยจนหมดแรงจะพูดผมได้แต่หลับตาลงทั้งที่ยังนั่งคร่อมอยู่บนร่างกายของพี่วันบนเก้าอี้ไม้กลางระเบียงบ้านพักนั่นเอง






               เราตื่นกันแต่เช้าแม้จะเป็นวันเสาร์เพราะผมต้องขับรถขึ้นดอยกลับรีสอร์ท พี่วันจะไปพร้อมผมเพื่อไปค้างที่รีสอร์ท เช่นเคย ผม

เดินมึนๆจากตัวบ้านโดยมีพี่วันเดินตามมา


              “ตื่นดีหรือยังชิน ตายังไม่ลืมเลยนะครับ”


              เขาเดินมาโอบบ่าผมไว้ ผมปรายตามองอย่างหมั่นไส้


              “ก็เพราะพี่นั่นแหละครับ เล่นเอาผมหมดแรงเลย”


             “ชินยั่วพี่ก่อนนะ”


             พี่วันยกมือบีบปลายคางผมเบาๆ


             “พี่ขับรถให้ดีกว่า แล้วเดี๋ยวแวะร้านกาแฟซื้อกาแฟเข้มๆให้ชินนะ”


               ผมไม่พูดอะไรอีก ท่าทางพี่วันจะยังไม่หมดแรงแม้แต่น้อยทั้งที่เมื่อคืนโดนรีดพิษไปสองน้ำ ส่วนตัวผมเสียไปแค่น้ำเดียวกลับ

หมดแรงเหมือนจะตาย

              พี่วันปิดประตูบ้านตรวจตราความเรียบร้อย จากนั้นเราก็เดินไปที่รถเพื่อเตรียมเดินทางกลับ แต่ยังไม่ทันจะขึ้นรถก็ปรากฏว่ามี

รถยนต์คันเล็กแล่นมาจอดที่หน้าบ้านเสียก่อน และใบหน้าที่โผล่มาจากหน้าต่างรถก็ทำให้ผมต้องเลิกคิ้วมอง


               “อ้าว น้องจิ๊บ”


               พี่วันเอ่ยทัก น้องจิ๊บของพี่วันรีบลงมาจากรถแล้วก้าวมาหาเราทั้งคู่ทันที


             “จะไปไหนกันหรือคะ”


               ใบหน้านั้นยังยิ้มแย้มไม่เสื่อมคลายขณะที่พี่วันตอบไป


               “ไปบ้านชินน่ะ บ้านชินเป็นรีสอร์ทอยู่ที่ภูชี้ฟ้า พี่จะไปค้างบ้านชินคืนนี้จ้ะ”


              “ดีจัง” จิ๊บดูตื่นเต้น


               “จิ๊บยังไม่เคยไปเที่ยวภูชี้ฟ้าเลย ขอจิ๊บติดรถไปเที่ยวด้วยคนได้ไหมคะ"

         

                                                 TBC

                                                o22 o22

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 11 [22/01/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: pigarea ที่ 22-01-2017 01:23:32

แซบทุกตอน

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 11 [22/01/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: yymomo ที่ 22-01-2017 02:02:52

 :katai1:   เป็นคนที่พยายามในการหาผัวสูงมาก  อยู่ในเมืองหาไม่ได้แล้วว่างั้น ?

แต่ต้องยอมรับอย่างนะ  ผู้หญิงคือเพศที่เซ้นสูงมากกับคนที่นาง แอบชอบ / รัก / หรือผัวนาง 

คือถ้านี่เป็นชิน คงเครียดแหละ เพราะการพูดของนางเปิดเผยมากกกกก   คือนี่คงปรี๊ดดดดแตกตาย ดีที่ชินคุมอารมณ์ไหว

ปล.จะดูพี่วันจัดการยังไงกับชะนีป่าคอนกรีต
ปล.2  ชื่อเป็นบ่งบอกว่านกยังไงก็นก  จิ๊บ !!! 555
ปล.3  ถีบนางตกภูไปเลยคร่ะ  บังอาจมาก มาขัด ชินกับพี่วันไปเอาท์ดอ ได้ไง 

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 11 [22/01/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 22-01-2017 04:12:32

มาๆๆๆ วันนี้จิตบชะนีหน่อย

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 11 [22/01/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: Violasheep ที่ 22-01-2017 11:51:29

อ้าววววววนังบ้า เนียนเลยนะแก ล่าผู้ชายหรา

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 11 [22/01/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 22-01-2017 12:46:52

เป็นนางพยาบาลน่าจะรู้จักคารามายด์นะเอามาใช้ซะบ้างจะได้หายคันนะชะนี

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 11 [22/01/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 22-01-2017 13:43:24

รู้ว่าเขาเป็นแฟนกันแล้วมายุแย้งให้แตกแยกกันมันบาปนะน้องจิ๊บ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 11 [22/01/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: แมวดำ ที่ 22-01-2017 14:28:46

รำคาญยัยนกกระจิ๊บมาก

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 11 [22/01/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 22-01-2017 14:58:53

คู่นี้เขาแซ่บทุกตอนจริงๆ แต่ตอนต่อไปเหมือนจะมีมารนะ จิ๊บน่ะชอบพี่วันไม่ผิดหรอกแต่ถ้ารู้ว่าเขามีแฟนแล้วก็ควรถอยนะไม่ใช่จะมาตามตื้อตามติดแบบนี้ให้มันดูไร้ค่าน่ารำคาญ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 11 [22/01/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 22-01-2017 16:56:11

พี่วันชัดเจน. แต่ดูท่าทางน้องหนูนางจะตั้งหลักได้เลย มาติดหนึบอีกรอบ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 11 [22/01/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 22-01-2017 17:18:06

 :pig4: :L2: :3123:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 11 [22/01/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: Minoru88 ที่ 22-01-2017 17:25:10

น้องจิ๊บค่ะ ยังไง
เค้ามีแฟน ยังจะเข้ามาแทรก

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 11 [22/01/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 22-01-2017 17:53:09

พี่วันดูท่าจะยังไม่รู้ตัวนะว่าถูกเล็ง

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 11 [22/01/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: Pittabird ที่ 22-01-2017 18:32:50

ลำไยชะนี  รู้ว่าเค้ามีแฟนเป็นผู้ชายก็ยังจะ  เฮ้อ   :z6: :beat:ไม่มีค่าเอาซะเลย

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 11 [22/01/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 22-01-2017 20:10:48

อ้างจาก: yymomo ที่ 22-01-2017 02:02:52  

:katai1:   เป็นคนที่พยายามในการหาผัวสูงมาก  อยู่ในเมืองหาไม่ได้แล้วว่างั้น ?

แต่ต้องยอมรับอย่างนะ  ผู้หญิงคือเพศที่เซ้นสูงมากกับคนที่นาง แอบชอบ / รัก / หรือผัวนาง 

คือถ้านี่เป็นชิน คงเครียดแหละ เพราะการพูดของนางเปิดเผยมากกกกก   คือนี่คงปรี๊ดดดดแตกตาย ดีที่ชินคุมอารมณ์ไหว

ปล.จะดูพี่วันจัดการยังไงกับชะนีป่าคอนกรีต
ปล.2  ชื่อเป็นบ่งบอกว่านกยังไงก็นก  จิ๊บ !!! 555
ปล.3  ถีบนางตกภูไปเลยคร่ะ  บังอาจมาก มาขัด ชินกับพี่วันไปเอาท์ดอ ได้ไง

ช่ายเลย
พี่วันจัดการ หาคู่ให้นาง
นางจะได้สมใจ
มาอ่อยถึงบ้านพักผู้ชาย
คงคิดสู้ แย่งแฟนเขาแน่ๆ
ทั้งที่เขาประกาศเปิดเผย
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 11 [22/01/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 23-01-2017 05:52:27

จิ๊บคืออะไร จิ๊บจะเอาอะไรคะ
ผช เค้ามีเมียแล้วเทอออออออออ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 11 [22/01/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: Coffeeblack ที่ 23-01-2017 06:05:46

ผู้หญิงคนนี้ต้องการอะไรจากสังคม!!!
พี่วันก็เปิดเผยเรื่องชินซะขนาดนั้น
เธอก็ยังจะเผือกตามเขาไปอีก
 :serius2:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 11 [22/01/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 23-01-2017 09:10:07

ยัยจิ๊บ..ต้องมีแผนอะไรแน่ๆ  :a5:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 11 [22/01/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: tukkata bambola ที่ 23-01-2017 10:40:59

ผู้หญิงคนนี้หน้าด้านหนักมากเอาน้ำกรดสาดไล่นางไปเลย :laugh:

หัวข้อ: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 12 [02/02/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 02-02-2017 22:15:51

                                                                        ผมกำลังจะกลับบ้าน

                                                                                บทที่ 12


               มันเป็นครั้งแรกที่ผมนั่งหน้ามุ่ยมาในรถยนต์เพราะมีคนอื่นอยู่ในรถด้วย หากคนอื่นที่ว่าหมายถึงคนอื่นๆผมก็คงจะไม่รู้สึกอะไร

แต่เมื่อคำนั้นหมายถึงจิ๊บที่นั่งอยู่บนเบาะตอนหลังของรถและกลายเป็นเจ้าของบทสนทนาในตอนนี้มันจึงทำให้ผมหงุดหงิดอย่างบอกไม่

ถูก มันหงุดหงิดตั้งแต่ตอนที่จิ๊บเอ่ยปากขอว่าจะไปด้วยแล้วพี่วันก็หันมาถามผมนั่นแหละ


               “ห้องมีว่างไหมครับชิน”


               “เต็มหมดครับ ช่วงนี้ไฮซีซั่นบ้านพักเต็มทุกหลัง เหลือแต่เต็นท์ที่ลานหน้ารีสอร์ท”


               ผมรีบตอบออกไปทันทีโดยไม่ต้องคิดจนน้องสาวนอกไส้ของพี่วันยิ้มจืด พี่วันจึงหันกลับไปหาจิ๊บ


               “ถ้านอนเต็นท์จะลำบากหรือเปล่าครับน้องจิ๊บ หรือจะรอให้นักท่องเที่ยวซาลงก่อน”


              “ไม่ลำบากค่ะพี่วัน จิ๊บนอนเต็นท์ได้ เมื่อก่อนไปเที่ยวกับเพื่อนจิ๊บก็นอนเต็นท์ออกบ่อยไป”


                ความพยายามในการท่องเที่ยวเมืองไทยของจิ๊บช่างสูงเสียจริง

               และนั่นเองทำให้พี่วันต้องขับรถตามจิ๊บไปที่บ้านพักเพื่อให้จิ๊บเก็บข้าวของใส่กระเป๋าก่อนจะนั่งมาในตอนหลังของรถโฟวีล

และชวนคนขับรถของผมคุยเรื่องโน้นเรื่องนี้สารพัดขณะที่ผมได้แต่หันไปมองทิวทัศน์เบื้องนอกอย่างนึกเบื่อหน่าย


                “ชินเป็นอะไรหรือเปล่า นั่งเงียบเชียว”


               พี่วันหันมาถามผมด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนเช่นเคย ผมหันไปฝืนยิ้มให้เขาและตอบด้วยน้ำเสียงเป็นมิตรที่สุดเท่าที่จะทำได้


               “ไม่ได้เป็นอะไรครับ ง่วงนอนเท่านั้นเอง”


                “ถ้าชินง่วงก็หลับได้นะคะ เดี๋ยวจิ๊บคุยเป็นเพื่อนพี่วันเอง”


              เคยรู้สึกรำคาญอะไรไหมครับ แบบว่าชวนให้อารมณ์เสียไม่อยากเห็นหน้า อาการมันคงแสดงออกทางสีหน้าจนพี่วันต้องเอื้อม

มือมาวางบนมือผมและยิ้มบางๆ


              “เดี๋ยวหาปั๊มที่มีร้านกาแฟก็ได้ ชินจะได้ดีขึ้น”


               การที่พี่วันหันมาเอาใจผมทำให้ฝ่ายหงุดหงิดกลายเป็นจิ๊บไปบ้าง ผมเหลือบมองกระจกมองหลังเห็นคุณเธอกระแทกตัวไป

กับเบาะยกมือขึ้นกอดอกหันหน้าไปมองนอกกระจก คิ้วที่วาดไว้จนสวยย่นเข้าหากันจนผมอยากจะเตือนให้เธอระวังรอยย่นบนหน้าผาก พี่

วันขับรถมาได้สักพักก็เลี้ยวเข้าปั๊มแห่งหนึ่งและจอดหน้าห้องน้ำที่มีร้านกาแฟอยู่ใกล้ๆ จิ๊บเดินเชิดหน้าเข้าห้องน้ำขณะที่ผมกับพี่วันเดิน

ไปยังร้านกาแฟ พี่วันสั่งกาแฟให้ผมอย่างรู้ใจและระหว่างที่รอกาแฟเขาก็หันมาหาผม


                      “หงุดหงิดอะไรครับชิน นั่งหน้าบึ้งมาตลอดเลย”


                     “เปล่านี่ครับ” ผมโกหกแต่พี่วันไม่เชื่อหรอก


                    “โกหกไม่เนียนนะครับคนเก่ง ใช่เรื่องที่จิ๊บมาด้วยหรือเปล่า”


                      พี่วันก็ยังคงเป็นพี่วัน ภายใต้ใบหน้าฉาบด้วยรอยยิ้มนั้นเขามักจะรู้อะไรมากกว่าที่ผมคิดเสมอ มันเป็นความสามารถ

เฉพาะตัวจริงๆ


                  “มองออกเลยหรือครับ”


                  ผมถอนหายใจออกมา ความจริงก็เหมือนจะเสียมารยาทอยู่บ้าง ถึงอย่างไรจิ๊บก็เป็นลูกสาวของเพื่อนคุณพ่อพี่วัน การที่ผม

จะมาทำหน้านิ่วคิ้วขมวดใส่ผมก็ไม่ควรเท่าไหร่


                  “พี่ไม่ได้ตาบอดนะครับชิน” พี่วันรับแก้วกาแฟมาส่งให้ผม เราเดินคู่กันกลับมายังรถ “พี่ขอโทษที่ปฏิเสธจิ๊บไม่ได้ เขาเป็น

คนรู้จักของพ่อ”


                  อันที่จริงสมองส่วนตรรกะน่ะเข้าใจ แต่สมองส่วนอารมณ์นี่ทำงานไวไปหน่อย ผมหันไปฝืนยิ้มให้เขา ดูจากสีหน้าแล้วเดาว่า

พี่วันเองก็ลำบากใจไม่น้อย


                “ไม่เป็นไรหรอกครับพี่วัน แค่คืนเดียว”


                 ผมก้มหน้าดูดกาแฟให้ความขมของมันช่วยบรรเทาความหงุดหงิดออกไปบ้าง มองเห็นจิ๊บยืนรออยู่แล้วที่รถยนต์จนกำลังจะ

ถึงรถก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์มือถือของพี่วันดังขึ้น


                “ครับพ่อ”


               พี่วันรับโทรศัพท์ ผมไม่รู้ว่าคุณพ่อของพี่วันพูดอะไรบ้างเห็นแต่สีหน้าของพี่วันขรึมลงไปจนไม่เหลือรอยยิ้ม


                “ผมดูแลจิ๊บในฐานะลูกของคุณอาได้ครับ แต่ก็ได้เท่าที่จะทำได้ จะให้มากกว่านี้คงไม่ไหว”


                 ผมสะดุดหูจนต้องแอบฟัง แม้จะไม่ได้ยินว่าคุณพ่อของพี่วันพูดอะไรแต่มันก็เดาได้ไม่ยาก


                “พ่อก็รู้ว่าผมกับชินเป็นคนรักกันและผมก็รักชินมาก”


                 วุ้ย!!!


                  ผมก้มหน้าแอบยิ้ม ความหงุดหงิดวิ่งหนีไปจนหัวใจพองคับอก หลังจากนั้นก็ไม่รู้ว่าพ่อลูกคุยอะไรกันอีกเมื่อพี่วันเป็นฝ่าย


นิ่งฟังอย่างเดียวอีกพักหนึ่งก่อนที่จะวางสาย


                    “มีอะไรหรือครับพี่วัน”


                    ผมเงยหน้าถามทำหน้าใสซื่อพี่วันยิ้มขรึมและส่ายหน้า


                   “ไม่มีอะไรหรอก คุณพ่อโทรมาให้ช่วยดูแลจิ๊บน่ะ”


                    เดาได้ไม่ยากนะ แม้ว่าผมจะเข้ากันได้ดีกับคุณแม่ของพี่วันและคุณพ่อของพี่วันก็ไม่ได้มึนตึงอะไรกับผม แต่หากเลือกได้

คุณพ่อของพี่วันคงจะอยากให้ลูกชายมีคู่ครองที่เหมาะสมกันมากกว่า และจิ๊บอาจจะเป็นตัวเลือกที่ดีเพราะเป็นลูกของเพื่อน


                 “เป็นอะไรหรือเปล่าครับน้องจิ๊บ”


                พี่วันเอ่ยถามแขกของเราเมื่อเห็นจิ๊บยืนหน้านิ่วรออยู่ที่รถเมื่อเราเดินกลับไปถึง จิ๊บยกปลายนิ้วขึ้นแตะขมับและเอ่ยด้วยน้ำ

เสียงอ่อนระโหย


              “ไม่ทราบเหมือนกันค่ะพี่วัน เวียนหัวมากเลยจิ๊บว่าคงจะเมารถ ปกติไม่ค่อยได้นั่งเบาะหลัง


               เอาแล้วไง


                ผมเม้มปากมองหน้าเธอแต่จิ๊บก็ไม่ได้สบตา จิ๊บยังคงก้มหน้าและสูดลมเข้าปอดช้าๆจนพี่วันหันมามองผมด้วยสายตา

อ้อนวอนขอร้องและขอโทษ


               “ชินครับ พี่ขอให้จิ๊บมานั่งหน้าแทนนะ อีกไม่นานก็ถึงรีสอร์ทแล้ว”


               เฮ้อ ให้มันได้ยังงี้สิไอ้ชินเอ๊ย


                ผมเปิดประตูแคปด้านหลังเข้าไปนั่งหลบร้อนสิครับจะรออะไรล่ะ อยากเห็นอยู่เหมือนกันว่าจิ๊บจะทำอะไรบ้างเพื่อดึงความ

สนใจของพี่วันไปได้ บางทีการเฝ้ามองอยู่เงียบๆเหมือนดูละครหลังข่าวก็คงจะสนุกดีนะ


               “รีสอร์ทของชินมีบ้านพักถึงห้าหลังไหมคะ”


               จิ๊บหันมาถามผมพร้อมรอยยิ้มหลังจากที่สีหน้าสดชื่นขึ้นทันทีที่ได้นั่งข้างพี่วันและชิงบทพูดคุยไปอีกคำรบจนเข้าเขตชุมชน

บนภูชี้ฟ้า อันที่จริงน้ำเสียงนั่นก็ฟังดูธรรมดานะแต่ทำไมผมรู้สึกเหมือนกำลังโดนดูแคลนจากหางตานั่นก็ไม่รู้


               “เกินห้าครับแต่ก็ไม่เยอะหรอก ผมช่วยกันดูแลกับแม่อยู่สองคนเอง”


                 ผมตอบเนือยๆก่อนจะเบนสายตาหนีไปยังนอกหน้าต่าง จนกระทั่งพี่วันขับรถเข้าเขตรีสอร์ทจิ๊บจึงกวาดสายตามองก่อนจะอึ้ง

ไปเพราะรีสอร์ทของผมมคงมีพื้นที่กว้างกว่าที่จิ๊บคาดการไว้ รีสอร์ทของผมมีทั้งบ้านพักหลังใหญ่และหลังเล็กๆสำหรับมาเป็นคู่อยู่ยี่สิบ

หลัง ด้านหน้าของรีสอร์ทมีลานกว้างกางเต๊นท์ไวให้คนที่อยากสัมผัสอากาศหนาวได้เช่าด้วย

               เมื่อพี่วันจอดรถคนงานที่ดูแลสวนด้านหน้าก็ตรงเข้ามาช่วยขนข้าวของที่ผมซื้อมาอยู่ท้ายกระบะ แม่เลี้ยงขจีวรรณเดินลงมา

หาลูกเขยคนโปรดเช่นเคย


                “มาแล้วหรือคะผู้พัน กินอะไรกันมาหรือยัง”


               แม่ชะงักไปแวบหนึ่งเมื่อเห็นจิ๊บยืนเกาะแขนพี่วันอยู่โดยมีผมยืนเหล่อยู่ด้านข้าง พี่วันส่งยิ้มจืดให้แม่ก่อนจะแนะนำจิ๊บ


               “จิ๊บครับ นี่แม่เลี้ยงขจีวรรณแม่ของชิน นี่จิ๊บครับแม่เป็นลูกสาวเพื่อนคุณพ่อ”


               จิ๊บไหว้แม่และกล่าวสวัสดีตามปกติ แม่เองก็ต้อนรับขับสู้ประสาเจ้าของบ้านที่ดีครับ


               “จิ๊บอยากจะมาค้างที่รีสอร์ทคืนนี้น่ะครับแม่”


               พี่วันเอ่ยจุดประสงค์ทำให้แม่หันมามองผมอย่างสงสัย


               “ชินไม่ได้บอกพี่วันเหรอลูกว่าห้องเต็มเหลือแต่เต็นท์”


               “ชินบอกจิ๊บแล้วค่ะคุณน้า แต่จิ๊บดื้อจะมาเองแหละค่ะ ก็เห็นพี่วันคุยให้ฟังว่าบนดอยอากาศดีมาก จิ๊บก็เลยอยากมาเที่ยวให้

นอนเต็นท์จิ๊บก็นอนได้ แต่จิ๊บจะขอให้พี่วันมาอยู่เต็นท์ข้างๆเป็นเพื่อนก็พอค่ะ อยู่คนเดียวที่บ้านพักทหารมันเหงาน่ะค่ะ จริงๆนะคะพี่วัน”


               แม่หันมาสบตากับผมเมื่อเห็นท่าทางของจิ๊บที่หันไปออเซาะพี่วัน คิ้วของแม่ขมวดเข้าหากันราวกับจะซักฟอกผม ผมเลยยัก

ไหล่ใส่แม่ แม่เลี้ยงขจีวรรณน่ะฉลาดจะตาย


               “หนูจะอยู่เต็นท์ได้ยังไงคะเป็นสาวเป็นแส้คนเดียวแบบนี้ ห้องน้ำก็อยู่ไกลไม่สะดวกสำหรับผู้หญิงเลย เอาอย่างนี้ดีกว่า มาพัก

ห้องของชินแล้วให้ชินกับผู้พันไปนอนเต็นท์แทนจะได้ปลอดภัยสำหรับหนูไงคะ”


               กราบบบ



               จิ๊บยืนอึ้งเมื่อจุดประสงค์ที่ต้องการถูกแม่เลี้ยงขจีวรรณจัดการจนไม่เป็นดังประสงค์ แต่ก็คงจะปฏิเสธไม่ได้เพราะมันเป็น

เหตุผลที่เข้าท่ามากๆ พี่วันนี่รีบสนับสนุนทันที


               “ดีแล้วน้องจิ๊บ นอนบนบ้านปลอดภัยดี แล้วตอนเช้าค่อยตื่นไปดูทะเลหมอกกับพระอาทิตย์ขึ้นที่ภูชี้ฟ้า”


               รอยยิ้มของจิ๊บเฝื่อนลงอย่างเห็นได้ชัด แม่รีบเข้ามาแก้สถานการณ์อย่างรวดเร็ว


               “มากันตอนนี้แสดงว่ายังไม่ได้กินข้าวเที่ยงใช่ไหม ไปๆ ไปที่ล็อบบี้แล้วสั่งอาหารมากินกัน ผู้พันพาน้องไปเร็วเข้า”


               พี่วันรับบทต่อ เขาผายมือให้จิ๊บเดินไปที่ห้องอาหาร จิ๊บค่อยมีสีหน้าดีขึ้นมาบ้างเมื่อพี่วันเทคแคร์ แม่เลี้ยงขจีวรรณรีบตรงเข้า

มาประกบผมทันที


               “อะไร ยังไง เล่าเดี๋ยวนี้นะชิน”


               ผมกลอกตาไปมาก่อนจะเล่าเรื่องจิ๊บให้แม่ฟัง แม่ถึงกับค้อนลมปะหลับปะเหลือก


               “ชินน่ะเป็นผู้ชายยังไงก็ไม่ทันมารยาหญิงหรอก รู้ใช่ไหมว่าเขาหวังอะไรอยู่”


               “พอเดาได้น่าแม่” ผมกอดเอวแม่ไว้พร้อมกับหัวเราะ


                “แต่ชินเป็นผู้ชายอย่างที่แม่ว่า จะให้ไปโวยวายห้ามเขาด่าเขาชินก็ทำไม่ได้หรอก”


               “โอ๊ย พ่อพระเอก โน่น แฟนพาผู้หญิงเดินไปโน่นแล้ว ตามไปเร็วๆเข้า”


               แม่รุนหลังให้ผมรีบจ้ำตามพี่วันกับจิ๊บไป ผมหัวเราะอย่างนึกขำที่แม่เป็นห่วง แต่อย่างว่านั่นแหละพี่วันเป็นผู้ชายที่แสนจะ

สมบูรณ์แบบใครๆก็อยากจะเข้าหา แต่ผมก็มั่นใจว่าเขายังมั่นคงกับผมจึงไม่ได้แสดงความหึงหวงออกไป




มีต่ออีกนิด...

หัวข้อ: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 12 [02/02/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 02-02-2017 22:22:53

ต่อกันตรงนี้...



                ช่วงบ่ายหลังจากกินข้าวเที่ยงแล้วผมก็ขับรถไปดูฝายน้ำล้นเล็กๆที่อยู่เลยรีสอร์ทออกไปพร้อมกับนายช่าง แม่เพิ่งจะซื้อที่เพิ่ม

ได้แถวนี้และกำลังจะสร้างบ้านพักเพิ่ม พี่วันทำท่าจะตามมาแต่ติดที่จิ๊บตามติดผมจึงพูดกับเขาด้วยความเข้าใจ


               “ดูแลจิ๊บก่อนก็ได้ครับพี่วัน เดี๋ยวคุณลุงพ่อพี่วันจะเสียเครดิตที่อุตส่าห์ฝากให้ช่วยดูแล”


               “แต่ว่าชิน...”


               “ผมไปทำงานแป๊บเดียว ค่ำนี้ก็เจอกันแล้ว”


               ผมไม่อยากถูกมองว่าเป็นคนหยุมหยิมจึงปล่อยให้พี่วันพาจิ๊บไปเที่ยว จนกระทั่งตอนเย็นเราก็มาเจอกันที่บ้านพักเพื่อกินข้าว

เย็น เมื่ออิ่มกันแล้วก็ดูเหมือนจิ๊บจะเริ่มอิดออดเพราะรู้ว่าพี่วันจะลงไปนอนที่เต็นท์กับผม


               “ขึ้นข้างบนกันเถอะหนูจิ๊บเดี๋ยวจะหนาวกว่านี้ หนูไปนอนห่มผ้าอุ่นๆให้สบายใจนะคะ แม่ให้เขาจัดห้องจัดเตียงให้ใหม่แล้ว”


                แม่เลี้ยงขจีวรรณใช้วิทยายุทธดึงจิ๊บไปจนได้ ผมกับพี่วันจึงช่วยกันหอบผ้าห่มเดินไปที่ลานกว้างซึ่งมีแขกอยู่ไม่มากนัก พวก

นักท่องเที่ยวที่นิยมชมบรรยากาศส่วนใหญ่นิยมกางเต็นท์อยู่บริเวณอุทยานแห่งชาติมากกว่า เราเลือกเต็นท์หลังที่อยู่บนสุดไกลจากคน

อื่น ผมมุดเข้าไปทิ้งตัวลงนอนบนที่นอนฟองน้ำเล็กๆภายในเต็นท์จากนั้นพี่วันก็ตามเข้ามา


              “ชินครับ”


               เมื่อได้อยู่กันสองคนพี่วันก็นอนกอดผมทันที เขาคลุมผ้าห่มผืนหนาให้ผมกับเขาได้ซุกกอดกันอยู่ใต้กองผ้าห่ม


              “เรียกทำไมครับ หรือว่าวันนี้เหงาปากที่ไม่ได้เรียกผม”


               “ขอโทษนะ พี่รู้ว่าชินไม่พอใจแต่พี่จำเป็นจริงๆ ขอแค่พรุ่งนี้อีกวัน”


               สายตาคมเว้าวอนออดอ้อนมีให้ผมเพียงคนเดียวมันทำให้ผมต้องหยิกแก้มพี่วันอย่างมันเขี้ยว


               “ผมรู้ว่าพี่วันเป็นคนยังไง อย่าเป็นห่วงเลยครับผมไม่ใช่คนคิดเล็กคิดน้อยขนาดนั้น”


               “น่ารักที่สุดเลยชิน”


                พี่วันยิ้มออกมาได้เขาวางมือลงบนกรอบหน้าของผมและโน้มมาจูบที่แก้ม ผมปล่อยให้พี่วันจูบได้ตามชอบใจโดยเฉพาะ

อย่างยิ่งเมื่อเขาลงน้ำหนักบนริมฝีปากของผม


               “คิดถึงปากชินจัง วันนี้ไม่ได้จูบกันเลย”


                 ลิ้นหยุ่นๆซุกซนเข้ามาหา ผมเปิดปากรับอย่างไม่เกี่ยงงอนเพราะผมเองก็คิดถึงรสจูบของพี่วันเหมือนกัน เขากระดกลิ้นช้าๆ

ตวัดให้ผมทำตามเพื่อให้เราเกี่ยวพันกันอยู่ในช่องปาก มือสากเย็นเพราะอากาศเย็นจัดดึงเอวของผมเข้าไปหาพลางสอดเข้ามาในสเวต

เตอร์ไหมพรมของผมแล้วลูบไล้ไปมา


               “ตัวชินอุ่นจังครับ”


                เขากระซิบเมื่อถอนลิ้นออกมา ปลายลิ้นนั้นลากไปที่ติ่งหูแล้วขบเบาๆช่วยให้เสียวซ่านจนต้องเบียดกายเข้าหา อากาศเย็นจน

ได้ยินเสียงน้ำค้างตกใส่หลังคาเต็นท์เป็นระยะ หากแต่เรากลับอบอุ่นอยู่ในอ้อมกอดของกันและกัน

                 พี่วันลูบไล้อยู่บนตัวของผมจนมือของเขาหายเย็น นิ้วสากขยับสูงไปที่ยอดอกของผมและขยี้มันด้วยปลายนิ้ว ผมสูดปาก

เบาๆเมื่อร่างกายกำลังถูกปลุกด้วยฝีมือแสนชำนาญ พี่วันเลิกเสื้อสเวตเตอร์ของผมขึ้นแล้วมุดหัวเข้าไปในเสื้อเพื่อที่เขาจะลงลิ้นใส่ลาน

นมของผมจนชุ่มฉ่ำ


                    “อื้อ พี่วัน”


                ได้แค่ครางเบาๆเพราะกลัวเสียงจะดังไปถึงแขกที่มาพักแม้ว่าจะอยู่ไกลออกไป ยามค่ำคืนแสนเงียบบนดอยสูงแม้แต่เสียงลม

พัดก็ยังชัดเจน แต่พี่วันก็ยังไม่หยุดเขาลงทั้งลิ้นทั้งปากลงไปจนผมต้องรีบกัดฟันไว้แน่น


             “เดี๋ยวแขกได้ยินนะครับ”


               “เบาๆนะครับเมียจ๋า พี่สัญญา”


                 เสียงของพี่วันกระเส่าอยู่ตรงหน้าท้อง มันเป็นคำสัญญาที่ผมไม่อยากจะเชื่อเท่าไหร่ เขาดึงกางเกงผ้าสำลีที่ผมใส่นอนออก

จนร่นอยู่ตรงต้นขาก่อนจะปลุกเจ้าลูกชายของผมให้ตื่นขึ้นมาด้วยนิ้วมือ พี่วันขยับตัวลงต่ำแล้วแนบแก้มไปกับมัน เขาจูบไล่ขึ้นมาช้าๆ

และกลืนกินมันในที่สุด


               “อ๊า พี่วัน เสียวครับ”


                ว่าจะไม่ให้หลุดเสียงแล้วแต่ก็อดไม่ได้ พี่วันยืดกายขึ้นถอดเสื้อแจ็คแก็ดทหารตัวหนาออกทิ้งอย่างไม่สนอากาศหนาวอีกต่อ

ไป จากนั้นเขาก็เอนกายลงนอนหงายอีกครั้งและจับผมให้คว่ำอยู่ด้านบน เขาพลิกตัวผมให้กลับหัวสลับกับเขา

                 ท่อนเนื้อของผมจ่ออยู่ตรงปากของพี่วัน ส่วนท่อนเนื้อของพี่วันก็อยู่ตรงหน้าของผม พี่วันคว้าเจ้าลูกชายของผมยัดเข้าไปใน

ปากของเขา ผมเผลอปล่อยเสียงอีกครั้งก่อนจะหยุดเสียงตัวเองด้วยการใช้ท่อนลำที่ผงาดอยู่ตรงหน้านั่นเอง เสียงครางพลันหมดไปจน

เหลือแต่เสียงสูดหายใจแข่งกันรวมถึงเสียงที่เราต่างก็ใช้ปากและลิ้นจัดการกับอีกฝ่ายอย่างไม่ยอมแพ้กันสักนิด


                “อา ชิน เก่งมาก”


               พี่วันทนไม่ไหว เขาครางต่ำออกมาก่อนจะคายท่อนเนื้อของผม เขาเปลี่ยนเป้าหมายมาใช้มือแหวกบั้นท้ายของผมให้แยก

จากกันและละเลงลิ้นไปกับรูจีบของผมทันที ผมสูดลมเข้าปากด้วยความเสียวซ่านและระบายมันลงไปกับท่อนเอที่ยังคับปากจนน้ำลาย

ใสไหลเปียกชุ่มโชก


                 “ชิน พี่ไม่ไหวแล้ว ขอกดชินนะครับ เงียบๆจริงๆเชื่อพี่นะ”


                 ไม่รอคำตอบจากผมเมื่อพี่วันเปลี่ยนท่าจับผมให้พลิกกายกลับมาหันส่วนหัวมาหาเขาและนอนหงายอยู่บนลำตัวของพี่วัน

มือแกร่งจับต้นขาของผมแยกออกจากกันก่อนที่เขาจะดันเจ้าโลกมหึมาเข้ามาในช่องทางที่เขาละเลงน้ำลายไว้จนเปียกชื้น ผมกลั้น

หายใจรับมันเข้ามาได้จนหมดและใช้ฝ่ามือยันไว้กับพื้นเมื่อพี่วันเริ่มขยับตัวเข้าออกช้าๆ


               “อื้อ พี่วันเบาๆ”


                 ผมกัดฟันเตือนทั้งที่อยากให้พี่วันแรงกว่านี้ ดูเหมือนพี่วันจะรู้ใจ เขาปล่อยขาของผมให้ยันตั้งหลักกับพื้นขนานมือทั้งสอง

ข้าง เมื่อผมตั้งตัวจนได้มุมได้องศาแล้ว พี่วันก็จัดการเด้งเอวเข้าใส่รัวๆ เขาระวังไม่ให้สะโพกของเขามาชนกับบั้นท้ายจนเกิดเสียง ตอนนี้

ผมแทบไม่รู้สึกถึงความหนาวเย็นของอากาศเลยสักนิด


                “โอย ซี้ดดด เสียวชิบ”


                 พี่วันกัดฟันแน่นเมื่อช่องทางของผมเปิดรับเต็มที่ เขารัวด้วยความเร็วร้อยยี่สิบครั้งต่อนาทีจนผมหน้ามืดไปหมด หน้าท้อง

ของผมสะเทือนเพราะความเป็นชายของพี่วันกระทุ้งเข้าออกสลับซ้ายขวาอยู่ภายในจนใกล้จะระเบิด


                “พี่ชิน อีกนิดพี่ อีกนิด”


                   ผมเม้มปากแน่นพร้อมกับกดเอวรับ มือข้างหนึ่งคว้าเจ้าลูกชายตัวเองไว้เพราะสวรรค์อยู่ใกล้แค่เอื้อม ผมรูดรั้งมันด้วยความ

อึดอัดจนกระทั่งน้ำคาวขาวขุ่นพุ่งวาบออกมาความอึดอัดทั้งหลายก็หมดไปอย่างสิ้นเชิง ผมตาลอยคว้างพลางหอบหายใจหนักหน่วง พี่

วันคำรามเบาๆเขาแหวกแก้มก้นของผมให้กว้างรัวเร็วยิ่งกว่าเดิม และเมื่อเขาดึงท่อนลำนั้นออกน้ำนมขาวขุ่นก็ฉีดออกมาใส่รูจีบภายนอก

ของผมทันที

                  ผมทิ้งกายนอนทับอยู่บนลำตัวของพี่วันอย่างหมดแรง เมื่อหลับตาลงก็มองเห็นดวงดาวระยิบระยับอยู่บนเปลือกตา พี่วันดึง

หน้าผมไปจูบและคว้าผ้าห่มมาคลี่คลุมบนตัวของผมทั้งที่เรายังอยู่ในท่าเดิม ผมนอนหลับไปโดยมีร่างกายของพี่วันเป็นที่นอนแสนนุ่ม

ท่ามกลางอากาศหนาวของขุนเขาที่โอบล้อมอยู่



                                                                 TBC


                                                ทำโพลด้านบนให้มั่งเน้อ

                                      :jul3: :jul3:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 12 [02/02/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 02-02-2017 22:28:37

ขุ่นแม่วินมากกกกกก

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 12 [02/02/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 02-02-2017 22:34:55

จิ๊บ กล้ามาก พยายามเหลือล้น
ทั้งที่เขาประกาศโต้งๆ ว่ามีแฟนแล้ว
และใครเป็นแฟน งง กับชี
พรุ่งนี้จะมีอะไรตามมาอีกเนี่ย
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 12 [02/02/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 02-02-2017 22:42:00

จิ๊บแบบว่าไปพักผ่อนอยู่ท่ามกลางธรรมชาติแถวนั้นไม่มีกบเขียดมั่งหรือไง
ถ้าเห็นก็ขอยางมาบ้างนะ จะได้สะกดคำว่าอายเป็นบ้าง

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 12 [02/02/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: farfarneenee ที่ 02-02-2017 22:49:58

คัดไม้คัดมืออยากตบอี่จิ๊บแทนจังเลยค่ะ!!!!  :angry2: :angry2:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 12 [02/02/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 02-02-2017 23:23:25

อยากรู้จังว่าอะไรหนอที่จะทำให้จิ๊บล่าถอยจากพี่วันได้

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 12 [02/02/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 03-02-2017 03:02:09

ว่าที่พ่อผัวให้ท้ายอยู่ ชะนีถึงได้พยายามจนออกนอกหน้าไง

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 12 [02/02/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: Coffeeblack ที่ 03-02-2017 05:53:05

ไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ไหน

และสถานที่ไหน พี่วันน้องชินก็เลิฟๆกันได้!!!

 :jul1:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 12 [02/02/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 03-02-2017 06:41:24

ใจกล้าหน้าด้านจริงนะคะคุณจิ๊บนี่ รู้ทั้งรู้ว่าพวกเขาเป็นแฟนกันยังจะเข้ามายุ่งอีก

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 12 [02/02/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 03-02-2017 07:50:02

 :haun4:  ยิ่งพยายามจะเงียบนี่แหละ อื้อหือ
ปล่อยชะนีกลับสู่ป่าทีเถอะค่ะ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 12 [02/02/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 03-02-2017 08:59:29

ชะนีจิ๊บชักจะเรื่องเยอะ :m16:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 12 [02/02/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: Silvan ที่ 03-02-2017 10:25:58

ฟิน55555 :jul1:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 12 [02/02/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: tukkata bambola ที่ 03-02-2017 11:02:54

นางคิดว่าแบ็คนางใหญ่นางเลยกล้าแต่เสียใจด้วยค่ะกล้าหน้าด้านแค่ไหนก็แพ้เมียตัวจริงนะคะ :laugh: ตัวปลอมอย่างหล่อนน่ะหลบไปไม่มีใครเขาต้อนรับหรอกย่ะชิ้วชิ้ว :a14:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 12 [02/02/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: tangMa ที่ 03-02-2017 11:17:33

คู่นี้นี่เองที่ทำให้อากาศเมืองไทยหนาวไม่สุดซักที
 :hao6:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 12 [02/02/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: ฟุยุโกะ ที่ 03-02-2017 13:18:22

หมั่นไส้ชะนีน้อยเบาๆ มีวิธีไหนบ้างจะไล่ชะนีกลับป่า :serius2:
น้องชินกับพี่วันยังหวานเรียกเลือดเหมือนเดิม :haun4:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 12 [02/02/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: yymomo ที่ 03-02-2017 18:54:25

 :katai1:   แอบขัดใจกับพ่อผัวจริงๆ  มีการแอบยืมมือลูกเพื่อนด้วย   ไม่ขัดขวางเองสิแต่ก็ขัดกลายๆสินะ 

เดี๋ยวจะให้  ท่าน  ผบ. ตบคว่ำเลยดีมั้งตาแก่นิ 


ตอนหน้าจับนังชะนี   ไปขึงไว้แล้วให้น้องชินโยกพี่วันโชว์นางให้อกแตกตายไปเลย  เอาให้รู้แรดรู้ชะนีไปเลยว่า น้องวันน่ะเด็ดแซ่บจนนางเทียบไม่ได้   :hao6:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 12 [02/02/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 03-02-2017 21:40:11

ฮ่าๆๆๆโอ้ยยยชอบคุณนายแม่ จัดว่าเด็ด  o13

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 12 [02/02/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 03-02-2017 23:43:49

เสียงนกร้องรำคาญ นกต่อไปไปนางจิ๊บ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 12 [02/02/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: zombi ที่ 10-02-2017 05:10:05

น้องจิ๊บมองหาเป้าหมายใหม่เถอะ
คู่นี้เขารักกัน กินกันตลอด

หัวข้อ: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 13 [11/02/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 11-02-2017 23:35:45

                                                                     ผมกำลังจะกลับบ้าน

                                                                              บทที่ 13


               “กรี๊ดดด!”


               ผมสะดุ้งสุดตัวจากการหลับสนิทเมื่อได้ยินเสียงอุทานเป็นการปลุก งัวเงียเพราะเมาขี้ตาผงกหัวขึ้นมองก็ยิ่งตกใจเมื่อเห็นว่า

เจ้าของเสียงร้องคือจิ๊บนั่นเอง มันทำให้ผมต้องรีบกวาดสายตาสำรวจตัวเองและพี่วันและก็ถอนหายใจโล่งอกที่พี่วันจัดการดึงกางเกง

คืนให้ผมแล้วจึงไม่ได้โป๊เปลือยอะไร เพียงแค่เรานอนกอดก่ายกันอยู่ในเต็นท์โดยที่ผ้าห่มหลุดลุ่ยและมีจิ๊บที่โผล่หน้าอยู่ตรงทางเข้า

เต็นท์ด้วยสีหน้าเหมือนตกใจสุดขีดที่มองเห็นผมกับพี่วันนอนกอดกัน


               “อะไรกันครับจิ๊บ”


               พี่วันส่งเสียงเข้มกว่าเคย ใบหน้าคมของเขาไม่มีร่องรอยงัวเงียเหมือนผม คงเป็นเพราะพี่วันเป็นทหารจึงคุ้นชินกับการตื่นตัว

อยู่เสมอ และยิ่งเขาส่งสายตาปรามใส่จิ๊บก็รีบยิ้มเจื่อนทันที


                “จิ๊บขอโทษค่ะ ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ใครจะนึกว่าจะเจอผู้ชายนอนกอดกันกลางป่ากลางดอยอย่างนี้”


               “จิ๊บ!”


               คราวนี้พี่วันย่นหัวคิ้วใส่ด้วย ผู้หญิงที่มาส่องผู้ชายนอนกอดกันจึงรีบลุกขึ้นหนีหน้าจากประตูเต็นท์ทันที พี่วันถอนหายใจหนัก

สีหน้าของเขาไม่ดีนักเมื่อหันมาฝืนยิ้มให้ผม


               “เราออกไปจากเต็นท์กันเถอะครับชิน ขอโทษที่ทำให้เกิดเรื่องนี้ขึ้น”


               เขาขอโทษในสิ่งที่ตัวเองไม่ได้เป็นคนก่อคงเพราะรู้ว่าผมรู้สึกเช่นไร ผมรีบยิ้มให้เขาและปัดเป่าความไม่พอใจออกไปทันที

เพราะไม่อยากให้พี่วันไม่สบายใจมากไปกว่านี้ และรีบออกจากเต็นท์ไปยืนบิดขี้เกียจอยู่ด้านนอกท่ามกลางอากาศเย็นแม้ว่าจะผ่านปีใหม่

ไปเป็นเดือนแล้วแต่บนดอยก็ยังปกคลุมไปด้วยหมอกและความหนาว พี่วันออกจากเต็นท์ตามมาติดๆและมายืนเคียงข้างอยู่ด้านนอกโดย

มีจิ๊บยืนหน้ามุ่ยรออยู่

               ก้มหน้ามองนาฬิกาข้อมือจึงรู้ว่าตอนนี้ตีห้า แขกในรีสอร์ทยอยกันออกมาเพื่อจะขึ้นรถที่จัดสำหรับไปส่งที่ภูชี้ฟ้าเพื่อชม

พระอาทิตย์ขึ้น ผมหันไปหาจิ๊บพร้อมรอยยิ้มที่คิดว่าหล่อที่สุดแล้วเอ่ยทักตามมารยาทที่ดีที่แม่เลี้ยงขจีวรรณสอนมา


                “ตื่นเช้าจังเลยครับจิ๊บ เอ๊ะ หรือว่านอนไม่หลับเพราะแปลกที่”


               จิ๊บยิ่งหน้าง้ำมากขึ้นอีกเมื่อผมถามเสียงใส ผมเดาว่าจิ๊บคงนอนไม่หลับจากรอยย่นใต้ดวงตา และเมื่อถึงเวลายามเช้าตรู่จึงรีบ

ลงมาจากบ้านจนมาพบผมกับพี่วันนอนกอดกันอยู่ เป็นโชคดีของจิ๊บที่ไม่ได้มาเห็นฉากรักของเราเมื่อคืนที่ผ่านมา


               “ก็หลับสนิทดีนี่คะชิน ไม่เห็นจะมีอะไรเลย ไหนว่าจะพาไปเที่ยวภูชี้ฟ้าไงล่ะ จะไปกันหรือยัง”


               น้ำเสียงนั่นแข็งขึ้นระดับบวกสิบเมื่อจิ๊บพูดกับผม พี่วันรีบเอ่ยขัดจังหวะทันที


               “จิ๊บไปรอที่รถก่อนนะครับ ขอให้พี่กับชินล้างหน้าแปรงฟันแล้วจะรีบตามไป”


               เพราะเป็นคำสั่งของพี่วันจิ๊บจึงเดินเชิดหน้าไปยังรถโฟวีลของพี่วัน ผมได้แต่ส่ายหน้าก่อนจะเดินตรงไปยังห้องน้ำสำหรับคน

เช่าเต็นท์แล้วล้างหน้าแปรงฟันจนสดชื่นจึงได้เดินไปที่รถ พี่วันขึ้นไปที่ตำแหน่งคนขับและทันใดนั้นสาวจิ๊บก็ชิงตัดหน้าผมขึ้นไปนั่งเคียง

คู่กับพี่วันแล้วเชิดหน้าขึ้นปล่อยให้ผมยืนงงและก้าวขึ้นไปนั่งด้านหลังพร้อมกับความเอ๋อนั่นเอง

               ดูเหมือนจิ๊บจะยังไม่ยอมตัดใจและยิ่งจุดชนวนสงครามให้บังเกิด

                พี่วันใช้ปลายฟันขบริมฝีปากตัวเองไว้และขับรถออกไป นั่นเป็นท่าทางเวลาเขาไม่พอใจอะไรมากๆที่ผมเคยสังเกต แต่เขาก็

ไม่ได้พูดอะไรรวมถึงผมกับจิ๊บด้วย เราปล่อยให้ความเงียบเข้าปกคลุมบรรยากาศที่แสนดีในยามเช้าจนกระทั่งถึงภูชี้ฟ้าพวกเราจึงลงจาก

รถ

               ภูชี้ฟ้าในตอนนี้คราคร่ำไปด้วยนักท่องเที่ยวที่กำลังเดินฝ่าความหนาวขึ้นไปบนยอดดอยไม่เหมือนครั้งแรกที่ผมกับพี่วันมา

ด้วยกันที่ไม่มีใครเลยนอกจากเราสองคน พี่วันหันไปทำหน้าเคร่งใส่จิ๊บ


               “จะไปก็รีบหน่อยนะครับจิ๊บ”


               “พี่วัน เดี๋ยวสิคะรอจิ๊บด้วย”


               จิ๊บรีบจ้ำอ้าวตามพี่วันไปทันที ผมส่ายหน้าอย่างนึกรำคาญผู้หญิงคนนี้เต็มทีแต่ก็จำเป็นต้องเดินตามทั้งคู่ไปบนยอดดอย

ตลอดทางจิ๊บเอาแต่วอแวอยู่กับพี่วันในขณะที่เขาก็คอยหันมาชำเลืองมองผมด้วยความเป็นห่วงจนถึงยอดดอย จิ๊บจึงได้เบนความสนใจ

จากพี่วันไปได้บ้างเมื่อดวงอาทิตย์ส่องแสงอยู่ที่ริมขอบฟ้าแล้ว พี่วันหันมาหาผมพร้อมกับสอดมือใหญ่เข้ามาประสานมือกับมือของผม


               “ชินจำได้ไหมครับที่พี่เคยบอกรักชินหลังป้ายภูชี้ฟ้า”


               เขากลับมาเป็นพี่วันคนเดิมสำหรับผม ใบหน้านั้นอ่อนโยนและน้ำเสียงออดอ้อนยามเอ่ยกระซิบคำหวาน


               “พี่ยังจำได้เสมอว่าเรามีความสุขกันแค่ไหน อันที่จริงพี่อยากจะหาโอกาสบอกรักกับชินที่นี่อีกสักครั้งแต่คงต้องรอให้หมด

หนาวก่อน แล้วเราค่อยมากันใหม่”


               “หื่นว่ะพี่” ผมหัวเราะเป็นครั้งแรกในวันนี้


               “ผมก็เห็นพี่บอกรักผมได้ทุกสถานที่ไม่ใช่หรือครับ”


               พี่วันอมยิ้ม ดวงตาวาววามสะท้อนแสงอาทิตย์ที่กำลังเปล่งประกายสีส้มสดใสทะลุทะเลหมอกขึ้นมา


               “บางทีก็อยากมาซ้ำรอยเดิมๆบ้างไงครับชิน เราจะได้ระลึกความหลังของเรา”


               “พี่วันคะ”


               ให้ตายสิ เสียงแม่งโคตรทำลายบรรยากาศจริงๆ


               “พระอาทิตย์ขึ้นสวยมากเลยค่ะ ถ่ายรูปให้จิ๊บหน่อยนะคะ”


               จิ๊บตรงเข้ามาแล้วส่งโทรศัพท์มือถือให้พี่วันรับไป เขาฝืนยิ้มก่อนจะถ่ายรูปให้จิ๊บพักหนึ่ง จากนั้นจิ๊บก็หันมายิ้มให้ผมและดึง

มือถือคืนจากพี่วันมาส่งให้ผม


               “รบกวนชินถ่ายรูปจิ๊บคู่กับพี่วันหน่อยนะคะ จิ๊บจะส่งไปให้พ่อของจิ๊บดู”


               ผมนี่จี๊ดขึ้นสมองเลยฮะ


               กัดฟันยกมือถือถ่ายรูปให้ตามความประสงค์ทั้งที่ใจนับหนึ่งแทบจะไม่ถึงสิบอยู่แล้ว พี่วันฝืนยิ้มมาทางจอมือถือขณะที่ผมกด

ชัตเตอร์รัวๆและส่งคืนให้เจ้าของ


               “หวังว่าพ่อของจิ๊บคงจะดีใจนะครับที่เห็นจิ๊บกับพี่วันถ่ายรูปด้วยกัน พี่วันครับ ผมไปรอที่รถนะ ถ้าพี่กับจิ๊บชมดวงอาทิตย์บน

ยอดดอยจนหนำใจแล้วก็ตามลงไปนะครับ”


               “ชิน เดี๋ยวสิครับ”


                 ผมสะบัดหน้าหนีไปทันทีและเดินจ้ำอ้าวลงดอยไปพร้อมกับนักท่องเที่ยวที่ทยอยกลับกันแล้ว ไม่สนใจว่าพี่วันจะพูดอะไรกับ

จิ๊บอีกเพราะตอนนี้องศาความร้อนของผมกำลังละลายไอหมอกจนกลายเป็นควันปุดๆ ผมท่องไว้อย่างเดียวว่าผู้ชายต้องไม่ทำร้ายผู้หญิง

ทั้งวาจาและการกระทำ

                  ผมยืนหัวร้อนอยู่ที่รถของพี่วัน รออยู่ไม่นานนักก็เห็นพี่วันเดินนำจิ๊บลงมาจากหางตา สีหน้าของพี่วันไม่สบายใจนักดูเหมือน

เขาอยากจะพูดอะไรสักอย่างกับผมแต่ก็ตัดใจไม่พูด พี่วันปลดล็อกประตูรถและทันทีจิ๊บก็ทำท่าจะเปิดประตูข้างคนขับแต่ก็ต้องชะงักเมื่อ

พี่วันพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบบนใบหน้าเคร่งขรึม


                     “จิ๊บครับ ให้ชินนั่งหน้าบ้างนะครับ พี่ว่าจิ๊บนั่งเบาะหลังให้สบายดีกว่า”


                     ความร้อนถ่ายเทจากร่างกายของผมไปยังจิ๊บแทนแล้วครับท่านผู้ชม

                    จิ๊บเม้มปากแน่น สายตาของเธอบ่งบอกถึงความไม่ได้ดั่งใจก่อนจะก้าวมายังประตูด้านหลังเปิดปิดประตูดังปังอย่าง

กระแทกกระทั้น ผมก้มหน้าอมยิ้มเมื่อพี่วันออกโรงเช่นนี้แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกไปและก้าวขึ้นรถนั่งคู่กับพี่วันด้วยอารมณ์ที่ดีขึ้นมาบ้าง

พวกเราเดินทางกลับรีสอร์ทโดยปราศจากบทสนทนาจนกระทั่งพี่วันจอดรถอยู่ที่ลานจอดรถจิ๊บก็รีบเปิดประตูลงไปยืนด้านล่างอย่าง

รวดเร็ว


                       “พี่วันคะ จิ๊บอยากไปเที่ยวที่อื่นอีกพี่วันพาจิ๊บไปได้ไหมคะ”


                      จิ๊บถลาเข้ามาเกาะแขนเมื่อผมและพี่วันลงมาจากรถ พี่วันมองหน้าจิ๊บและหันมาหาผม


                        “ชินจะไปไหนหรือเปล่าครับ”


                       “คงต้องไปดูพื้นที่ตรงฝายน้ำล้นน่ะครับพี่วัน เดี๋ยวตอนสายๆช่างจะมาปรับพื้นที่”


                       ผมบอกกล่าวเสียงเรียบพี่วันพยักหน้ารับและหันกลับไปหาจิ๊บอีกครั้ง


                    “พี่คงต้องไปช่วยงานชินเขาน่ะครับ จิ๊บอยู่เที่ยวในรีสอร์ทไหม หรือจะให้พี่ฝากจิ๊บไปกลับวันเดย์ทริปแล้วกลับไปในเมือง

พร้อมกันตอนเย็น


                   “ทำแบบนั้นแล้วจิ๊บจะมาที่นี่เพื่ออะไรคะ”


                    จิ๊บส่งเสียงดังอย่างปรอทแตก สีหน้าขุ่นเคืองยามมองพี่วันสลับกับผม


                  “จิ๊บอยากไปเที่ยวกับพี่วันอยากให้พี่วันเทคแคร์ถึงได้มากับพี่วันด้วย อย่าลืมนะคะว่าครอบครัวของเราสนิทกันตั้งแต่เด็ก

ทำไมพี่วันจะต้องเอาใจชินคนเดียวด้วย”


                   “เพราะชินเป็นแฟนพี่”


                  ไม่กี่ครั้งนักที่ผมเห็นพี่วันทำหน้าดุ และนี่คืออีกครั้ง เขามองจิ๊บอย่างเหลืออด


                  “พี่ไม่เถียงว่าครอบครัวเรารู้จักกันมานานและพี่ก็เอ็นดูจิ๊บเหมือนน้องสาวคนหนึ่ง แต่จิ๊บก็ควรจะรู้ลิมิตตัวเองว่าอะไรควร

อะไรไม่ควร”


                  “พี่วันด่าจิ๊บว่าไม่มีมารยาทงั้นหรือคะ พี่วันเห็นชินดีกว่าจิ๊บหรือคะ”


                   จิ๊บกำมือแน่นราวกับเด็กที่ถูกขัดใจ เธอหันมามองผมด้วยสายตาเหยียดหยาม


                    “รู้หรือเปล่าว่าคุณพ่อของพี่วันน่ะเขาอยากให้เราได้แต่งงานกันเขาถึงได้ช่วยให้จิ๊บย้ายมารับตำแหน่งที่นี่ ไม่งั้นจิ๊บจะมา

ทำไมที่จังหวัดชายแดนแบบนี้ พี่คบกับชินก็ได้แค่นี้แหละ มันไม่มีทางจะทำอะไรได้มากกว่านี้หรอก ผู้ชายด้วยกันจะมาช่วยเชิดหน้าชูตา

ให้สมเกียรตินายทหารอย่างพี่ได้ยังไง แต่ถ้าเป็นจิ๊บพี่จะได้มันทั้งหมด”


                      “มากไปแล้วนะจิ๊บ เธอไม่มีสิทธิ์มาพูดกับชินแบบนี้”


                     “ทำไมจะไม่ได้คะพี่วัน นี่ดุจิ๊บเหรอ จิ๊บจะโทรหาคุณพ่อพี่วันเดี๋ยวนี้เลย”


                     “พอเถอะครับทั้งคู่เลย”


                      ผมส่งเสียงอย่างหมดความอดทน ผมมองจิ๊บที่กำลังยกมือถือขึ้นมาสลับกับพี่วันและพยายามสะกดความโมโหไว้ให้ได้

มากที่สุด


                   “แม่ของผมสอนให้ผมให้เกียรติผู้หญิง ผมก็ทำอย่างที่แม่สอนมาตลอดแต่ผมว่าเราควรจะให้เกียรติผู้หญิงที่กระทำตัว

เหมาะสมแก่เกียรติของตัวเองมากกว่า และวันนี้ผมขอบอกว่าจิ๊บทำตัวให้ตัวเองไร้เกียรติมากๆที่มายุ่งกับคนที่มีคนรักอยู่แล้วอย่างพี่วัน

ซึ่งเป็นแฟนของผม”


                    “ชิน!”


                    ผมไม่สนใจเสียงกรี๊ดของจิ๊บที่เรียกความสนใจจากแขกคนอื่นที่เดินผ่านให้หันมามอง ผมตวัดสายตาไปหาพี่วันและกด

เสียงให้เรียบที่สุดเมื่อเอ่ยกับเขา


                  “จัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อยนะครับพี่วัน ถ้าเรื่องแค่นี้ยังจัดการไม่ได้แสดงว่าพี่คงไม่มีทางที่จะแก้ปัญหาอื่นๆได้”


                   พูดจบผมก็กระแทกเท้าก้าวยาวๆไปยังรถกระบะคันเก่าของรีสอร์ทแล้วสตาร์ทเครื่องขับออกไปอย่างรวดเร็วและไม่ได้หัน

ไปมองอีกว่าพี่วันจะทำอย่างไรกับจิ๊บ ผมพาความขุ่นเคืองของตัวเองไปยังฝายน้ำล้นทั้งที่ยังไม่ถึงเวลานัดกับช่างและเดินตรงไปยืนอยู่

ริมลำธารเพื่อให้เสียงสายน้ำและความชุ่มฉ่ำเย็นของบรรยากาศลดความโกรธลงไปบ้าง สักพักก็ต้องสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์มือถือ

และเมื่อล้วงออกมาจากกระเป๋ากางเกงจึงรู้ว่าคุณแม่ของพี่วันโทรมาหา





มีต่ออีกนิด..

หัวข้อ: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 13 [11/02/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 11-02-2017 23:41:59

ต่อกันตรงนี้...



                  “สวัสดีครับคุณหญิงแม่”


                   “ชินหรือลูก” แม่ของพี่วันยังเอ็นดูผมเสมอ “แม่รู้เรื่องแม่จิ๊บแล้วนะลูก แม่ขอโทษแทนพ่อด้วยนะชินอย่าโกรธพ่อเลยนะ

ลูก”


                   ผมฝืนยิ้มกับโทรศัพท์ อันที่จริงก็เข้าใจความรู้สึกของทุกคน คุณพ่อพี่วันเป็นถึงนายทหารระดับนายพล เขาคงอยากจะ

ให้ลูกชายเจริญรอยตาม และถ้าหากพี่วันได้คบกับจิ๊บอย่างที่คุณพ่อต้องการ อนาคตของพี่วันก็คงจะไปไกลจนฉุดไม่อยู่


                   “ผมไม่ได้โกรธครับคุณหญิงแม่ ผมเข้าใจ”


                    “ดีแล้วล่ะลูก นี่แม่ก็ดุพ่อไปแล้วว่าทำอะไรไม่ยั้งคิด ก็รู้อยู่ว่าครอบครัวนั้นเขาเจ้ายศเจ้าอย่างแค่ไหน ถ้าได้แม่จิ๊บมาเป็น

สะใภ้แม่คงปวดหัวตาย สู้ชินก็ไม่ได้ แล้วก็อย่าโกรธอย่าเคืองพี่วันนะลูกนะแม่ขอร้อง”


                   คุณหญิงแม่คุยกับผมอีกพักหนึ่งจนผมอารมณ์ดีขึ้นมาก อย่างน้อยก็ยังมีแม่ของพี่วันที่เป็นกำลังใจให้ผม วางหูจากแม่พี่วัน

สักพักผมก็ได้ยินเสียงรถโฟวีลดังเข้าหู ผมรีบปั้นหน้าบึ้งและเชิดหน้ามองน้ำในลำธารโดยไม่สนใจเสียงฝีเท้าที่ก้าวเข้ามาใกล้และยืน

ข้างๆผม


                  “ชิน ชินครับ”


                 เสียงของพี่วันง้องอนเต็มที่ แต่ผมก็ยังยืนเฉยไม่ยอมหันไปมองเขาจนพี่วันต้องดึงผมเข้าไปกอด


                 “ชินครับ อย่าทำหน้าบึ้งใส่พี่สิครับ พี่ใจคอไม่ดีเลย”


                “ปล่อยครับพี่วัน” ผมพูดเสียงแข็งและยกมือดันอกของเขาไว้ “ผมไม่อยากเป็นตัวฉุดรั้งอนาคตของใคร”


                 “ชินไม่ได้ฉุดรั้งอนาคตพี่ แต่พี่เลือกชินให้สร้างอนาคตไปพร้อมกัน”


                   “ไปถามคนที่เขาอยากสร้างอนาคตกับพี่สิครับ เขาคงรออยู่”


                   “ไล่กลับไปแล้วครับ แล้วก็รีบมาง้อเมีย ชินครับดีกันนะครับ”


                      น้ำเสียงของพี่วันออดอ้อนออเซาะจนผมเริ่มจะใจอ่อน แต่ผมไม่อยากจะให้เขาได้ใจมากตอนนี้


                     “ปล่อยผมครับพี่วัน ถ้าไม่ปล่อยผมจะผลักพี่ลงน้ำเดี๋ยวนี้เลย”


                     พี่วันไม่ยอมแพ้ เขาเหนี่ยวรั้งผมไว้จนต้องออกแรงผลักพี่วันด้วยแรงทั้งหมดที่มี  พี่วันเสียหลักเพราะไม่คิดว่าผมจะพยศ

จนกระทั่งเขาหงายหลังลงไปในลำธารเสียงดังตูม ผมมองแล้วก็ต้องกลั้นยิ้มเมื่อเห็นเขาเปียกมะล่อกมะแล่ก


                   “ชิน นี่แกล้งพี่ใช่ไหม เด็กบ้า เดี๋ยวพี่จะจัดการให้หายดื้อเลย”


                 “เฮ้ย อย่านะพี่วัน”


                      ตูม!!


                      ผมถูกกระชากปลายเท้าจนล้มก้นจ้ำเบ้า พี่วันลากขาผมลงไปในน้ำที่สูงแค่เอวแล้วดึงผมเข้ามากอดในขณะที่ผม

พยายามดิ้นหนี ฝ่ามือใหญ่เหนี่ยวรั้งผมไว้ในอ้อมกอดและปล้ำจูบอย่างรู้จักร่างกายของผมจนในที่สุดผมก็ต้องยอมแพ้อ่อนระทวยอยู่ใน

อ้อมกอดนั่น ร่างใหญ่รั้งเอวของผมเข้าหาให้ท่อนล่างของเราเสียดสีอยู่ภายใต้ความเย็นของน้ำ พี่วันลดฝ่ามือลงไปและบีบเค้นเจ้าปลา

ช่อนของผมที่หลับอยู่ให้ดิ้นอยู่ในมือของเขา


                “หายโกรธพี่หรือยังครับคนเก่ง”


                  พี่วันกระซิบข้างหู มือสากปลดกระดุมกางเกงยีนส์ของผมและกระชากลงจนพ้นบั้นท้าย เขาขยำก้นของผมอย่างมันมือ


                   “แล้วจิ๊บล่ะครับ”


                    แสร้งเสียงแข็งไปอย่างนั้นเองทั้งที่ตอนนี้ผมหายใจกระเส่าอยู่กับรสจูบของพี่วัน เจ้าปลาช่อนของพี่วันกำลังจู่โจมอยู่กับ

ท่อนขาของผม สายน้ำเย็นไหลเอื่อยอยู่ระดับเอวยิ่งทำให้ความตื่นตัวมีมากขึ้น พี่วันรีบปลดกางเกงของเขาลงและปล่อยปลาช่อนออกมา

ว่ายน้ำคู่กันกับผม


                      “พี่บอกจิ๊บไปว่าไม่เคยเห็นจิ๊บเป็นอย่างอื่นนอกจากน้องสาว และถ้าหากจิ๊บยังไม่เลิกมาวอแวพี่กับชินให้ผิดใจกันอีก

แม้แต่ความเป็นพี่น้องก็จะไม่เหลือ แล้วพี่ก็ให้คนงานขับรถไปส่งจิ๊บในเมืองทันที ชินพอใจกับการแก้ไขปัญหาของพี่หรือยังครับ หาย

งอนเถอะนะ พี่กลัวเมียดุจะแย่อยู่แล้ว”


                    ผมยิ้มให้เขาแทนคำตอบ พี่วันรีบจูบผมอย่างยินดีก่อนจะจับผมยืนหันหลังให้เขาและใช้มือแหวกบั้นท้ายของผมออก เจ้า

ปลาช่อนตัวใหญ่ซุกไซ้หาถ้ำก่อนที่มันจะผงกหัวอยู่กับช่องทางและมุดหน้าเข้ามา


                  “ให้พี่ง้อชินนะครับ”


                  ปลาช่อนมุดถ้ำอยู่ในน้ำขณะที่ผมหันหน้ากลับไปให้พี่วันได้บดจูบเร่าร้อนผิดกับบรรยากาศหนาวในยามสายของวัน ผม

เอียงคอให้พี่วันได้ขบเม้มลงมาพร้อมกันกับที่ปลาช่อนกระแทกเข้าถ้ำได้ลึกขึ้นเรื่อยๆจนกระทั่งมันแทรกเข้ามาได้หมดตัว ผมยืนกัดฟัน

แน่นเมื่อมันผงาดอยู่ในถ้ำของผมจนร้อนผ่าวท่ามกลางความเย็นชื้นของสายน้ำ พี่วันเป่าลมหายใจร้อนๆใส่หลังใบหูของผมและดึงเอว

ออกมาเพื่อจะดันมันเข้ามาอีกครั้ง


                “ซี้ดดด”


              ผมสูดปากทันที มือไม้เอื้อมไปกระชับเอวพี่วันแทบไม่ทัน ผมกางขาตั้งหลักอยู่กับพื้นใต้น้ำเปิดทางให้พี่วันเร่งเอวเข้าใส่ พี่ วัน

ใช้มือสากคว้าเจ้าปลาช่อนน้อยของผมไปยึดไว้ มันดิ้นอยู่ในมือใหญ่ที่พี่วันต้องรูดรั้งมันเพื่อให้ผมยอมแพ้


                  “ตะกี้เมียพี่ดุมากเลย โอ ชิน ตอดอย่างตะกี้อีกครับ”


                 “อึก พี่วันแรงอีก อ๊า แล้วกลัวไหมละครับ”


                  ผมเหลียวหน้าไปหามองเขาอย่างท้าทาย ความต้องการกำลังไต่เพดานบินจนหน้าร้อนเห่อและต้องสูดลมทางปาก พี่วัน

มองผมด้วยสายตาแพรวพราว


                   “กลัวมากเลย เวลาชินดุโคตรหน้ากลัว ต่อไปนี้พี่คงไม่กล้าขัดใจเมีย”


                  “ถ้ากลัวก็อย่ามัวแต่พูดครับ ช่วยเร็วๆแรงๆได้ไหมพี่ ผมจะขาดใจตายอยู่แล้ว”


                 ผมพูดเสียงแหบพร่า พี่วันได้ยินก็รีบปรนจูบเอาใจ ริมฝีปากของเราบดขยี้ใส่กันอย่างไม่กลัวเจ็บ เอวของเรากระแทกกระทั้น

เข้าหากันอย่างรู้ใจจนกระทั่งท้องน้อยของผมมันครวญคร่ำบิดเกร็งไปหมด


                “อ๊า พี่วัน อีกนิด แรงๆ มะ มาแล้ว อ๊า”


                 ผมกลั้นลมหายใจและปลดปล่อยออกมา พยานรักพุ่งเป็นสายลอยไปกับสายน้ำในลำธาร พี่วันซุกหน้าลงกับบ่าของผมและ

เร่งเอวเข้าใส่ อีกอึดใจเขาก็ดึงเจ้าปลาช่อนออกแล้วบีบมันไปมาจนกระทั่งผลผลิตของเขาลอยตามน้ำไปกับผม เราจึงได้ยืนหอบอยู่ด้วย

กัน


                   “ชินครับ” พี่วันเอ่ยเสียงนุ่มขณะดึงผมให้หันกลับไปสบตากับเขา “รู้ไหมครับว่าพี่โคตรชอบเลยตอนที่ชินแสดงตัวว่าเป็น

เจ้าของพี่”


                   ผมยกแขนโอบคล้องไปรอบคอของพี่วันแล้วทำตาหวานใส่เขา


                   “ผมเป็นพวกหวงของครับ อะไรที่เป็นของผมแล้วผมจะไม่มีทางปล่อยมือแน่นอน”


                  พี่วันหัวเราะถูกใจ เขามอบจูบให้ผมเป็นรางวัลก่อนที่เราจะต้องรีบขึ้นจากน้ำเพราะกลัวว่าช่างที่นัดไว้จะมาเจอบทรักกลาง

สายน้ำของเราสองคน


                  ผมว่าอนาคตของเรานั้น อยู่ที่เราจะเลือกเองแม้ว่าจะมีคนอื่นอยากยื่นมือมาช่วยเลือก เมื่อเลือกแล้วเราก็ต้องฝ่าฟันมันไป

ให้ได้เหมือนที่ผมกับพี่วันกำลังช่วยกันประคองอนาคตของเราไว้ด้วยกัน เป็นกำลังใจให้ผมกับพี่วันเดินไปสู่วันข้างหน้าด้วยนะครับทุกคน



                        TBC

                      :-[ :-[

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 13 [11/02/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 11-02-2017 23:45:40

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 13 [11/02/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: yymomo ที่ 12-02-2017 00:35:53

 :hao6:  พอใจกับการจัดการของพี่วันนะ  และ นับถือในความพ่อพระของชิน  ช่างมีน้ำอดน้ำทนสูงมว๊ากกก   อยากให้ตอกแรงๆกว่านี้อีก แบบกอดจูบกันให้นางอกแตกตายไปเลยจะสะใจมาก
และสุดท้าย  ชะนีก็คือชะนี  มาแอ๊บเป็นหงส์ ยังไงก็ไม่เนียน  ไป๊ไปร้องหาผัวที่อื่นโน่นที่นี่ไม่มีผัวของเธอ 
ปล.ทำไมแอบตงิดๆว่าจะไม่จบแค่นี้ กับนังนีตัวนี้
ปล.2  น้อวชินน่ะปลาช่อนถูกต้องแล้วแต่พี่วันเนี่ย อิชร้านว่าชะโดนะ 555

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 13 [11/02/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 12-02-2017 03:47:22

คู่กันแล้วไม่แคล้วกันหรอก ยัยจิ๊บไปซะทีรำมากกกกกก บอกเลย

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 13 [11/02/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 12-02-2017 07:39:35

ในที่สุดก้อกำจัดจิ๊บไปได้ซะที
ผู้หญิงอะไรน่ารำคาญโคตรๆ ต่อให้พี่วันเค้าไม่มีเมีย เค้าก้อไม่เอาเทอหรอจิ๊บบบบบบบบบบ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 13 [11/02/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 12-02-2017 10:01:09

ดีจ้ะ ยูโก่โห้ม  คุณแม่น่ารักทั้งสองบ้านเลย ต้องอย่างนี้สิ
เอ้า มือถือไม่เดี้ยงกันไปทั้งสองเลยเหรอคะ   :hao6:  ปลาช่อนได้น้ำนี่มันคึกจริงจริงนะ เอ๊ะหรือชะโด

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 13 [11/02/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: fon270640 ที่ 12-02-2017 11:33:03

 :jul1: คู่นี้นี่หื่นได้ใจมาก

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 13 [11/02/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: Coffeeblack ที่ 12-02-2017 12:57:01

พี่วันเขาเป็นผู้ใหญ่ วางตัวกับจิ๊บแบบนี้ก็ถูก
แต่ถ้ามาว่าให้ชินแบบนี้ ก็ต้องปกป้องชิน
และจัดการเรื่องนี้ให้เด็ดขาด
ดีใจที่แม่พี่วันรักและเอ็นดูชิน
 o13

PS.เขาบอกรัก!!!กันได้ทุกสถานที่จริงๆ
 :ling1:
 

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 13 [11/02/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 12-02-2017 13:30:31

อ้างจาก: Coffeeblack ที่ 12-02-2017 12:57:01  

พี่วันเขาเป็นผู้ใหญ่ วางตัวกับจิ๊บแบบนี้ก็ถูก
แต่ถ้ามาว่าให้ชินแบบนี้ ก็ต้องปกป้องชิน
และจัดการเรื่องนี้ให้เด็ดขาด
ดีใจที่แม่พี่วันรักและเอ็นดูชิน o13

PS.เขาบอกรัก!!!กันได้ทุกสถานที่จริงๆ
 :ling1:

ชะนีจิ๊บ ทำอะไรบัดสีบัดเถลิง /ภาษาโบ มาก
เป็นสาวเป็นนางเปิดประตู(เตนท์)หาผู้ชายตอนมืดๆ
นี่นะเจ้ายศเจ้าอย่าง ทำตัวต่ำเหมือนคนไม่มีการศึกษา
แล้วทำเสียงกรี๊ดกร๊าด อย่างกับคนผีสิงโดนน้ำมนต์สาด
ข่มขู่ผู้ชายที่ตัวเองถูกใจ เขาคงกลัว ยอมตัวเองตายละ
นี่ถ้ามีแต่พี่วัน นางคงมุดเข้าไปนอนด้วยแน่ๆ
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 13 [11/02/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: แมวดำ ที่ 12-02-2017 13:33:53

นกกระจิ๊บหรือชะนี5555

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 13 [11/02/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: aisen ที่ 12-02-2017 16:50:12

ฝากส่งกำลังใจให้พี่วันน้องชินนะคะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 13 [11/02/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: Kei ที่ 12-02-2017 17:48:01

 :hao6: :hao6: :hao6: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 13 [11/02/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: Violasheep ที่ 12-02-2017 17:52:25

รำคาญนังจิ๊บไปได้ไปลับเลยนะหวังว่ามัสจะไม่รีเทิน

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 13 [11/02/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: chaotic69 ที่ 12-02-2017 19:47:00

ชินใจเย็นดีมาก ทำถูกแล้ว
พี่วํนง้อเมียแซบมากกก ทำต่อไปค่ะ  :hao7:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 13 [11/02/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: tangMa ที่ 12-02-2017 21:15:08

นี่ชินคะ งอนนานๆเลยค่ะ
เพื่อที่
ผู้พันจะได้ง้อยาวๆ
 :hao6:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 13 [11/02/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: somakimi ที่ 12-02-2017 22:06:18

 :hao6:เมียพี่วันทั้งดุทั้งดูดเรยครับ :pighaun:กรี๊ดๆๆๆพูดรายออกปาย

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 13 [11/02/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 13-02-2017 16:10:12

สมนังจิ๊บ!!ลำไยจังเลย

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 13 [11/02/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: fahsai ที่ 13-02-2017 22:28:37

วัายยยย สมหน้าโดนไล่กลับบ้าน

หัวข้อ: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 14 [14/02/2017] Happy Valentine Day
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 14-02-2017 00:15:19

                                                            ผมกำลังจะกลับบ้าน

                                                                   บทที่ 14


               วันหยุดติดกันสามวันนี้ผมกับพี่วันเดินทางมาที่ระยองบ้านของพี่วันกันครับ

               เป็นจังหวัดที่ผมจากไปด้วยความสิ้นหวังและไม่คิดจะกลับมาเหยียบอีก แต่ก็ได้กลับมาเยือนอีกครั้งพร้อมกับความหวังใหม่

คนรักคนใหม่โดยที่ผมไม่เคยคาดคิดว่าจะได้เจอในวันเดินทางจากที่นี่ไปนั่นเอง การมาครั้งนี้ผมจึงลืมเลือนความเจ็บปวดทั้งหมดไปจาก

หัวใจและใช้ความรักของพี่วันช่วยเยียวยาผมจนสดใส

               พี่วันลาพักผ่อนต่อจากวันหยุดยาวนี้เพิ่มอีกสองวันดังนั้นเขาก็จะหยุดตั้งแต่วันเสาร์ถึงวันพุธ เราทั้งสองเดินทางด้วยรถโฟวีล

ของเขาจากเชียงรายจนถึงระยองตั้งแต่เช้ามืดวันเสาร์และตั้งใจจะขับรถกลับวันพุธ ผมเป็นคนขับในช่วงแรกของการเดินทางและพี่วันก็

มารับไม้ต่อในช่วงหลัง เราเดินทางกันอย่างไม่รีบร้อนนักถือว่าเป็นการพักผ่อนไปในตัวจนกระทั่งมาถึงบ้านพี่วันในตอนค่ำ บ้านพี่วันเป็น

บ้านหลังใหญ่อยู่ในเมืองที่ผมก็เคยผ่านไปมาสมัยยังทำงานอยู่ที่นี่ แต่ก็ไม่ได้ล่วงรู้อนาคตว่าวันหนึ่งจะต้องมาผูกพันกับสมาชิกของบ้าน

หลังนี้ พี่วันบอกว่ายังมีบ้านในสวนผลไม้ของคุณแม่พี่วันอีกหลังหนึ่งที่ต่างอำเภอ ซึ่งเขาจะพาไปเที่ยวถ้าเรามากันอีก


               “แล้วกับคุณพ่อพี่วันล่ะครับ”


               ผมยังกังวลอยู่บ้าง เรื่องของจิ๊บทำให้ผมรู้ว่าแม้คุณพ่อจะไม่ได้ถึงกับรังเกียจผมจนออกนอกหน้า แต่ท่านก็อยากจะให้พี่วันได้

คบกับคนที่เหมาะสมกว่า พี่วันยิ้มด้วยความใส่ใจและยกมือลูบหัวของผมเมื่อใกล้ถึงบ้านของเขา


               “สบายใจเถอะครับชิน พ่อกับพี่เป็นทหารเหมือนกันไม่ต้องพูดกันมากก็เข้าใจ การที่พี่ปฏิเสธจิ๊บไปพ่อก็ต้องรู้แล้วว่าใครคือ

คนที่พี่เลือก อีกอย่างชินน่ะมีแม่เข้าข้างอยู่”


               “แต่คุณพ่อของพี่วันเป็นนายพลเชียวนะครับ แล้วการที่ผมมีคุณหญิงแม่เข้าข้างนี่มันจะมีประโยชน์หรือ”


                ผมหันไปมองพี่วันอย่างสงสัย พี่วันหัวเราะชอบใจ


                “มีประโยชน์มากๆครับชิน เพราะว่าที่บ้านพี่คนที่กุมอำนาจใหญ่สุดคือแม่ เรียกว่าแม่เป็นผู้บัญชาการเลยก็ว่าได้ ดังนั้นใครที่

ทำให้แม่รักได้คือได้เปรียบมาก”


                เขาหันมามองผมพร้อมกับสายตาพราว


               “พ่อพี่น่ะยกย่องเมีย ถ้าจะวงเล็บให้เป็นการส่วนตัวก็เรียกว่ากลัวเมียก็ได้ เขาว่าคนกลัวเมียมักจะเจริญ นี่พี่ก็ใช้คตินี้นะ”


              “กลัวให้มันจริงเถอะครับ” ผมเหล่ตามองเขา “อย่าแค่ปากหวานหลอกผมนะ”


               “พี่ยังไม่อยากโดนชินทิ้งนะครับ ไม่มีทางที่พี่จะทำให้ชินเสียใจเป็นอันขาด”


                พี่วันเอ่ยปากสัญญาเมื่อมาถึงบ้าน เขาพาผมเข้าไปกราบคุณพ่อคุณแม่ของเขา คุณพ่อของพี่วันไม่ได้เอ่ยอะไรเรื่องของจิ๊บ

การแสดงออกของคุณพ่อก็ยังเป็นปกติเช่นเคยส่วนคุณหญิงแม่นั้นพูดจาดีและเมตตาผมมากอยู่แล้ว พี่วันแนะนำให้ผมรู้จักกับน้องชาย

และน้องสาวของเขา น้องชายของพี่วันทำงานธนาคารและเพิ่งจะมีหลานคนแรกให้คุณพ่อคุณแม่ของพี่วันได้ชื่นชม ส่วนน้องสาวของพี่

วันทำงานด้านโฆษณาอยู่กรุงเทพและกลับมาบ้านในวันนี้เช่นกัน

                 เมื่อผมผ่านการพิจารณาจากคุณหญิงแม่แล้วก็ดูเหมือนทุกคนจะไม่มีปัญหากับผมถึงแม้ว่าจะเป็นผู้ชายเช่นเดียวกับพี่วัน

ก็ตาม ทุกคนยิ้มแย้มแจ่มใสเป็นกันเองจนผมสบายใจขึ้นมาก ผมเล่นกับหลานของพี่วันที่กำลังพูดอ้อแอ้ด้วยความเอ็นดู อันที่จริงก็รักเด็ก

อยู่นะครับ เสียใจอยู่บ้างก็คือเมื่อคบกับพี่วันแล้วเรื่องลูกคงต้องตัดทิ้ง ถ้าจะคิดเรื่องหาแม่อุ้มบุญก็ดูจะเป็นเรื่องใหญ่เกินไปในตอนนี้

                 คุณหญิงแม่พาผมตระเวนเยี่ยมญาติเปิดตัวพร้อมกับพี่วันจนแทบไม่ได้ว่าง แต่ผมก็ดีใจจนไม่รู้สึกเหนื่อยที่ได้เป็นส่วนหนึ่ง

ของครอบครัวนี้ จนกระทั่งถึงเย็นวันจันทร์ที่พี่วันนัดกับกลุ่มเพื่อนๆของเขาไว้ พี่วันจึงพาผมไปที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งที่พวกเขาจองโต๊ะ

กันไว้แล้ว เสียงทักทายดังขึ้นทันทีเมื่อพี่วันโผล่เข้าไปผมจึงกลายเป็นจุดเด่นไปด้วย


                “พวกเราอยากเห็นหน้าน้องกันจะตาย”


                พี่คนหนึ่งพูดกับผม พี่วันแนะนำว่าเขาเป็นเจ้าของโรงงานพลาสติกแห่งหนึ่งที่ระยองชื่อวิโรจน์ เขาเป็นเพื่อนสนิทของพี่วัน


                 “ตอนแรกก็ตกใจที่รู้ข่าวว่าเพื่อนคบกับผู้ชายด้วยกัน แต่ไม่ได้รังเกียจนะเพราะยังไงเพื่อนก็เป็นเพื่อนอยู่เสมอนั่นแหละ แค่

เป็นห่วงว่ามันจะไปรอดหรือเปล่า แต่เห็นหน้าน้องแล้วพี่ก็หายห่วง”


                 พี่วันยิ้มแป้นเมื่อเห็นว่าผมผ่านการพิจารณาจากเพื่อนของเขาไปอีกด่านหนึ่ง เมื่อได้อยู่กับเพื่อนก็เหมือนพี่วันกลับไปเป็น

เด็กอีกครั้ง ผมได้เห็นมุมร่าเริงเฮฮาอย่างที่ไม่ค่อยได้เห็นบ่อยนัก ผมปล่อยให้เขาดื่มกับเพื่อนฝูงโดยไม่ห้ามส่วนตัวเองก็ได้แค่จิบๆ

เพราะจะต้องเป็นคนขับรถกลับบ้านพี่วัน


                “อีกสักสองเดือนรีสอร์ทน้องชินจะว่างหรือยัง พี่กำลังหาที่จัดสัมมนาพอดีเลย ก็พาพนักงานในโรงงานไปเที่ยวนั่นแหละ จะ

ได้ไปใช้บริการรีสอร์ทของน้องชินเสียหน่อย ราวๆสามสิบคนได้”


                 พี่วิโรจน์พูดกับผมก่อนที่วงเหล้าจะเลิก ผมรีบถามรายละเอียดเอาไว้และแลกเบอร์โทรกับเขา จากนั้นจึงได้ลากพี่วันที่เมา

ได้ที่กลับไปที่รถแล้วพากลับบ้าน


               “อยากกอดชิน”


               “ถ้าไม่อาบน้ำก็นอนพื้นนะครับ” ผมถือโอกาสสั่งนายทหารชั้นนายพัน “เหม็นเหล้าอะพี่วัน”


               พี่วันยอมไปอาบน้ำตามคำสั่งของผมแต่โดยดี การเป็นผบทบ.นี่มันดีอย่างนี้นี่เอง


               “วันนี้ปล่อยชินไปก่อน” เขากระซิบบอกผมเมื่ออาบน้ำจนกลิ่นเหล้าจางไปบ้างแล้ว


              “พี่ดื่มหนักไปหน่อยและก็เกรงใจน้องๆมันด้วยถ้าจะปล้ำเมียคืนนี้ แต่พรุ่งนี้ชินจะต้องตกเป็นของพี่”


               พี่วันพูดลิ้นพันกันก่อนจะหลับไปเพราะความเมา ผมถึงกับส่ายหน้าเมื่อพี่ชินพูดเหมือนเขาไม่เคยมีอะไรกับผมมาก่อน และ

ก่อนจะนอนผมก็คว้าโทรศัพท์มาเปิดโน่นเปิดนี่ตามประสา เมื่อเห็นข้อความที่เพื่อนๆโพสในเฟสบุ๊คแล้วก็เพิ่งจะนึกขึ้นได้ว่าวันรุ่งขึ้นเป็น

วันวาเลนไทน์

               ผมหันไปมองคนที่หลับไปแล้ว นี่เป็นวันวาเลนไทน์แรกของผมกับพี่วัน แต่ดูเหมือนว่ามันคงจะกลายเป็นวันธรรมดาเช่นวัน

อื่นๆเพราะนี่ก็ใกล้เข้าวันใหม่เข้าไปทุกที อันที่จริงผมก็ไม่ได้ซีเรียสนะ พี่วันทำให้ทุกวันของเราคือวันพิเศษสำหรับผมเสมอ


              “สุขสันต์วันวาเลนไทน์นะครับพี่วัน”


               ผมยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้มเขาที่หลับสนิทเมื่อนาฬิกาก้าวผ่านวันใหม่ก่อนจะหลับตาลงอยู่ใต้ผ้าห่มผืนเดียวกับคนที่ผมรัก

ที่สุดในตอนนี้








                พี่วันตื่นสายในวันวาเลนไทน์ ผมเองก็ไม่ได้ปลุกเพราะรู้ว่าเขาดื่มหนักเมื่อคืนที่ผ่านมา เมื่อตื่นก่อนจึงได้ลงไปช่วยคุณหญิง

แม่กับแม่บ้านดูแลเรื่องอาหาร น้องสาวของพี่วันกลับกรุงเทพไปแล้ว ส่วนน้องชายอยู่กับครอบครัวที่บ้านอีกหลังในที่ดินเดียวกันนี้ พอพี่

วันตื่นมาก็ลงมากินอาหารเช้าด้วยความหิว


               “ฝีมือใครน้าอร่อยจัง”


               “ฝีมือคุณหญิงแม่ครับ”


                ผมส่ายหน้าเบาๆเมื่อพี่วันพูดเอาใจผม เจ้าตัวยิ้มแห้งๆเมื่อเห็นว่าผมรู้ทัน เมื่อกินอิ่มแล้วเขาก็ลุกจากเก้าอี้เดินไปหาคุณหญิง

แม่แล้วกระซิบอะไรบางอย่างที่ผมไม่ได้ยิน แต่เห็นคุณหญิงแม่ยิ้มกริ่มเชียว


                “ตามสบายเหอะพ่อตัวดี ดูแลน้องดีๆล่ะ”


               ผมเลิกคิ้วเมื่อพี่วันดึงแขนผมให้ลุกตาม


              “วันนี้พี่จะพาไปเที่ยว”


              เขาจูงมือผมไปที่รถและขับพาผมออกไปจากบ้าน ผมมองเขาด้วยความแปลกใจ


               “จะพาผมไปไหนครับพี่วัน ระยองผมก็เคยอยู่มาก่อน ที่เที่ยวผมไปมาหมดแล้ว”


                “ไอ้ที่เคยไปน่ะมันมีพี่ไปด้วยไหมล่ะครับชิน ไปวันนี้มันไม่เหมือนครั้งที่ชินไปมาแล้วหรอก เพราะวันนี้เราไปด้วยกัน”


                เกลียดคารมของพี่วัน เพราะมันทำให้ผมละลายได้ตลอด


                ผมก็เลยตามใจพี่วัน อยากไปไหนก็ไป บรรยากาศสถานที่ท่องเที่ยวในตัวจังหวัดประดับประดาด้วยบรรยากาศวันวาเลนไทน์

แต่พี่วันก็ไม่ได้พูดอะไรเรื่องนี้ เขาพาผมไปโน่นมานี่จนถึงช่วงบ่ายของวันนั้น


               “เหนื่อยแล้ว กลับกันดีกว่า”


                พี่วันจูงมือผมกลับไปที่รถ แต่เขาไม่ได้ขับพาผมกลับบ้านของเขา พี่วันขับรถมุ่งหน้าย้อนไปทางชลบุรีผมก็ได้แต่มองเขา

ด้วยความสงสัยจนกระทั่งพี่วันขับรถเข้าไปในหาดแสงจันทร์ สถานที่ท่องเที่ยวแห่งหนึ่งของระยองซึ่งเป็นหาดที่ไม่ค่อยมีคนพลุกพล่าน

นักโดยเฉพาะวันที่ไม่ใช่วันหยุดเช่นวันนี้


              “ไหนว่าจะกลับบ้านไงครับ พี่วันเล่นอะไรเนี่ย”


               พี่วันไม่ตอบแต่จูงมือผมเข้าไปในบ้านหลังหนึ่งที่ตั้งอยู่ริมหาดทราย มันเป็นบ้านสองชั้นใต้ถุนสูงเปิดโล่งเช่นเดียวกับบ้าน

หลังอื่นๆที่สร้างห่างกันออกไป และเมื่อมาถึงผมจึงมองเห็นดอกกุหลาบช่อใหญ่วางอยู่บนโต๊ะหินอ่อนที่ใต้ถุนบ้านนั่นเอง


              “สุขสันต์วันวาเลนไทน์ครับชิน”


                 เขาหันมามองผมด้วยนัยน์ตาหวานฉ่ำในขณะที่ผมยืนอึ้งกับเซอร์ไพร้ส์ของพี่วัน เขาเอื้อมมือมาประคองใบหน้าของผมไว้

และเอ่ยเสียงนุ่ม


                 “อย่าคิดว่าพี่ไม่รู้นะว่าชินคิดอะไรอยู่ นี่เป็นวาเลนไทน์แรกของเราสองคนพี่ไม่ลืมหรอกครับ”


                 “พี่วัน!”


                 ผมโผเข้ากอดเขาพร้อมกับเสียงหัวเราะ ดีใจที่ได้รักผู้ชายคนนี้เหลือเกิน พี่วันจูงมือผมให้เดินต่อมาที่ชายหาด ตอนนี้บ่าย

จัดจนดวงอาทิตย์คล้อยต่ำเต็มที ผมเห็นเตาบาบิคิวและกล่องโฟมเก็บความเย็นวางอยู่ที่หาดทรายไม่ไกลจากบ้านนัก


                 “บ้านหลังนี้ของเพื่อน” เพื่อนที่เป็นหนึ่งในก๊วนเมื่อคืนนั่นแหละครับ “พี่ขอยืมมันใช้วันนี้ แล้ววานให้มันช่วยหาเสบียงกับ

ดอกกุหลาบให้ชินไงล่ะ คืนนี้เราจะค้างกันที่นี่แล้วค่อยกลับบ้านไปเก็บของตอนเช้านะครับ”


                 พี่วันเพิ่งจะบอกแผนของเขาให้ผมรู้ บริเวณนี้เป็นชายหาดส่วนตัวจึงไม่มีนักท่องเที่ยวอย่างเช่นแถบที่มีบังกะโลให้เช่า พี่วัน

ก่อไฟในเตาบาบิคิวแล้วจัดการปิ้งย่างอาหารที่อยู่ในกล่องโฟมใหญ่มากินเป็นอาหารเย็น

                 หาดแสงจันทร์แปลกตากว่าหาดอื่นๆตรงที่มีกองหินสร้างเป็นเขื่อนยื่นลงไปในทะเลนี่แหละครับ มันทำให้เกิดเป็นแอ่งน้ำเว้า

เข้ามาในชายฝั่งเหมือนอ่าวเล็กๆเรียงกันอยู่บนชายหาดยาวสุดลูกหูลูกตา เมื่อจัดการกับอาหารทะเลจนอิ่มหนำดวงอาทิตย์ก็ตกน้ำหมด

ดวงพอดี เหลือแต่ความมืดกับไฟสลัวที่บ้านแต่ละหลังเปิดไว้ หาดแสงจันทร์เงียบสงบกว่าหาดอื่นที่นักท่องเที่ยวนิยมไปพัก ยิ่งเป็น

บริเวณที่มีเจ้าของครอบครองเช่นนี้ก็แทบไม่มีใครผ่านไปผ่านมาเลยด้วยซ้ำ


                  “ไปเดินเล่นกันนะครับชิน”


                 พี่วันดับไฟในเตาบาบิคิวเรียบร้อยจึงได้จูงมือผมไปที่ชายหาด น้ำทะเลยามค่ำคืนสาดซัดเข้าฝั่งไม่หยุดหย่อนมองไกลๆเห็น

เรือชาวประมงแล่นออกไปหาปลาหาหมึก บนท้องฟ้ามีพระจันทร์ที่ยังเป็นดวงโตส่องสว่างสะท้อนน้ำทะเลจนงามจับตา


                “ชินมีความสุขกับวาเลนไทน์ของเราไหมครับ”


                 พี่วันที่พาผมเดินมาถึงเขื่อนหินแถวหนึ่งหยุดเดินและหันมาถาม ประกายในดวงตาสร้างความอบอุ่นให้ผมเหลือเกิน


               “มีความสุขมากครับ ขอบคุณนะครับพี่วัน แต่อันที่จริงผมมีความสุขทุกวันตั้งแต่รู้จักกับพี่”


                “ปากหวานจริงๆคนเก่ง”


                พี่วันเชยคางผมขึ้นและโน้มใบหน้าเข้ามาจนชิด


               “แค่นี้พี่ก็หลงชินจนโงหัวไม่ขึ้นแล้ว”


                 ปากของเขาประกบอยู่บนปากของผม เราจูบกันอย่างอ้อยอิ่งบนสันเขื่อนหินนั่นเอง ลมทะเลยามค่ำพัดโชยมาชวนให้ผม

สอดแขนกอดเอวของพี่วันไว้และเบียดกายเข้าหา พี่วันใช้มือหนึ่งกดท้ายทอยของผมให้แหงนรับจุมพิตที่เร่าร้อนขึ้นเรื่อยๆส่วนอีกมือ

หนึ่งโอบเอวของผมพร้อมกับกอดไว้แน่นหนา


                “อืมม”


                จูบของพี่วันเรียกร้องให้ผมตอบรับรุนแรงจนหายใจไม่ทัน เสียงคลื่นกระทบฝั่งเบื้องล่างสร้างความโรแมนติกให้กับค่ำคืน

วาเลนไทน์เช่นนี้เป็นอย่างยิ่ง พี่วันหายใจหนักก่อนจะยกเอวผมจนเท้าลอยจากพื้นโดยที่ยังไม่เลิกขยี้จูบกับปากของผม พี่วันกระโดดลง

มาจากเขื่อนหินสู่ผืนทราย เขาวางผมลงไปและล้มตัวนอนทับทันที





มีต่ออีกนิด...

หัวข้อ: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 14 [14/02/2017] Happy Valentine Day
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 14-02-2017 00:23:14

ต่อกันตรงนี้...



   

              “พี่วัน อื้อ ชายหาดนะครับ”


               รู้ดีว่าเขาต้องการอะไรเพราะร่างกายของพี่วันบ่งบอกให้รู้ พี่วันมองผมตาเป็นมันขณะวุ่นวายกับการถอดกางเกงของผมออก

จนพ้นปลายเท้า


                “แถวนี้ไม่มีใครผ่านไปมาหรอกครับ แล้วพี่ก็ไม่ได้กินชินมาหลายวันแล้ว อย่าปล่อยให้พี่อดอยากในวันแห่งความรักเลยนะ

ครับเมีย”


                  นอกจากคารมก็เสียงออดอ้อนนี่ด้วยที่ผมเกลียดเพราะรู้ดีว่าจะไม่มีทางชนะเขาได้

                  ในที่สุดเขาก็ได้มองร่างกายของผมที่นอนอยู่บนหาดทรายนุ่มโดยมีแสงจากดวงจันทร์สว่างนวลอยู่ริมขอบฟ้า เสียงคลื่น

เหมือนเพลงคลาสสิคขับขานกล่อมให้เราทั้งคู่ยิ่งสุนทรีขณะที่พี่วันบรรเลงเพลงรักลงบนร่างกายของผมด้วยการเลิกชายเสื้อของผมให้

ยกสูงและรัวลิ้นลงไปกับยอดอกแข่งกับเสียงคลื่น เขาบดเบียดร่างกายลงมาและถอดกางเกงตัวเองออกไปราวกับมันเกะกะที่ขวางทาง

ระหว่างผมกับเขา

                เนื้อแนบสนิทอยู่บนชายหาดที่มีคลื่นซัดเข้าหาเป็นระยะ พี่วันเลื่อนกายลงต่ำแล้วกลืนกินท่อนเนื้อของผมเข้าไปเหมือนไม่

เคยอิ่ม ผมดิ้นพล่านอยู่บนหาดทรายด้วยความเสียวซ่านจนต้องจิกผมของพี่วันไว้ ลิ้นของพี่วันดูดดุนโลมเลียเจ้าปลิงทะเลของผมจนมัน

ปวดร้าวไปหมด


                “อ๊ะ พี่วันครับ อื้อ”


                น้ำแรกแตกดังโพละคาปากของพี่วัน เจ้าปลิงทะเลของผมพ่นพิษให้พี่วันกลืนกินเข้าไปอย่างถูกใจ ผมหอบหนักเมื่อสุขสม

คราวแรกพี่วันไม่รอช้าเขายกขาของผมขึ้นวางพาดบนไหล่ทันที


                “เซ็กซี่มากเลยครับชิน”


                พี่วันพูดเสียงแหบพร่า เขามองผมด้วยดวงตาแดงฉ่ำหวาน นิ้วใหญ่ควานเข้าใส่รูจีบแล้วควานหาจุดซ่อนเร้นที่มีเพียงเขา

เท่านั้นที่รู้จักปลุกให้ผมเกร็งรับขึ้นมาอีกครั้ง


             “พี่วันครับ ใส่เข้ามาเถอะ ผมไม่ไหวแล้ว”


             “ตามคำบัญชาครับที่รัก”


               ปลาไหลทะเลตัวมหึมาที่ดมดอมอยู่ผุดแทรกเข้ามาในร่างกายของผมทันที ผมรอรับอยู่แล้วด้วยการแอ่นก้นสูงเพื่อให้มันมุด

เข้ามาได้อย่างเต็มที่ ระหว่างนั้นพี่วันก็ก้มหน้าจูบผมอีกครั้ง ผมตวัดลิ้นสู้อย่างไม่ยอมแพ้จนได้ยินเสียงเข้าหูตัวเอง พี่วันกระหน่ำลึกเข้า

มาเรื่อยๆและปลาไหลทะเลตัวนั้นก็จู่โจมเข้ามาจนผมครางแข่งกับเสียงคลื่น


              “พี่วัน โอย ซี้ด เจ๋งมากครับพี่ เสียวสุดๆ”


                ผมคร่ำครวญราวกับเจ็บปวดแต่มันไม่ใช่ ความคับแน่นทำให้ผมหน้ามืดจนต้องใช้สองขากอดเกี่ยวไว้กับเอวพี่วันและใช้ส้น

เท้าตัวเองดันสะโพกพี่วันให้ยิ่งสอดลึก พี่วันคำรามออกมาพร้อมกับพ่นลมหายใจร้อนระอุใส่หน้าของผม


               “โอ ชิน ทั้งตอดทั้งขมิบ จะฆ่าผัวจนตายอยู่แล้วครับ”


                ผมแอ่นกายเข้าหาจนแผ่นหลังลอยเหนือพื้นทราย แรงปะทะของคลื่นเร้าอารมณ์ให้พี่วันยิ่งโหมแรงเข้าใส่ ดีที่เสียงคลื่นดัง

พอจะกลบเสียงแห่งความปรารถนาของเราลงได้เมื่อเนื้อมากระทบเนื้ออยู่ใต้คลื่นจากทะเลกว้าง


               “พี่วัน อื้อ แรงเลยพี่ ไม่ต้องยั้ง”


                ผมกัดฟันเร่งเร้าเมื่อกล้ามเนื้อบิดตัวถึงขีดสุด เมื่อได้ยินพี่วันก็เด้งเอวเข้าใส่อย่างฮึกเหิม ผมแหงนหน้าสูดลมเข้าปากและ

กลั้นลมหายใจค้างดวงตามองเห็นแต่แสงจันทร์กับดวงดาวเกลื่อนฟ้าเมื่อพี่วันกระชากผมไปถึงจุดสุดยอด ปลิงทะเลของผมพ่นพิษมาอีก

คำรบและพี่วันก็ไม่รอช้า เขาบุกหนักจนในที่สุดเจ้าปลาไหลทะเลก็ยอมสงบอยู่ในร่างกายของผมเมื่อมันได้ปลดปล่อยออกมา

                 ลมหายใจของเราค่อยๆเบาลงจนปะปนไปกับสายลม เรามองตากันอยู่ในความมืดที่มีความรักของเราเป็นแสงส่องสว่าง พี่วัน

ใช้ปลายนิ้วปัดเม็ดทรายที่เกาะอยู่ตามร่างกายผมออก เขาวักน้ำทะเลลูบไล้ไปมา


                “ผ่านวาเลนไทน์อย่างโดดเดี่ยวมาหลายปี ปีนี้เป็นปีที่พี่มีความสุขที่สุด ขอบคุณนะครับชิน”


                   ผมยิ้มให้เขาพร้อมกับขยับลุกนั่งและซบไหล่พี่วัน เขาดึงกางเกงใส่คืนให้ผมอย่างอ่อนโยนก่อนจะใส่กางเกงของตัวเอง


                   “ผมเองก็ดีใจมากที่ได้มีวันวาเลนไทน์กับพี่วันครับ”


                   “เราจะทำให้ความรักของเราสดใสอยู่เสมอเหมือนกันทุกวันคือวันแรกของเรานะครับ”


                    พี่วันลูบแก้มของผมอย่างทะนุถนอม


                    “ชินคือสิ่งมีค่าที่สุดสำหรับพี่”


                    ริมฝีปากหยักหนาจูบผมอีกครั้งด้วยความรู้สึกจากใจของเขา พี่วันดึงผมให้ลุกขึ้นยืนแล้วช้อนแขนอุ้มผมจนตัวลอย ผมรีบ

คล้องแขนไปรอบคอของพี่วันอย่างตกใจ


                 “พี่วัน ระวัง เดี๋ยวผมตกลงไป”


                “ใครจะกล้าให้เมียตกพื้นละครับ” เขากระซิบเสียงหวาน ผมมองตาเขาอย่างรู้ทัน


                “ยกต่อไปที่ไหนครับ”


                “แล้วแต่เมียจะบัญชาสิครับ”


                 ผมยิ้มกริ่มและกระซิบคำสั่งที่ข้างหู พี่วันฟังจบเขาก็ส่งสายตาพราวเข้าใส่ เท้าของเขาก้าวเดินตามคำสั่งของผม


                    วันวาเลนไทน์ วันแห่งความรัก ขอให้ทุกคนมีความสุขกับการแบ่งปันความรักเพื่อคนอื่น เมื่อได้เป็นผู้ให้นั่นคือความสุข

ที่แท้จริง


                      แต่ตอนนี้ผมขอลาไปมอบความสุขแด่คนที่ผมรักอีกสักครั้ง


                       Happy Valentine Day ครับทุกๆคน

                  :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 14 [14/02/2017] Happy Valentine Day
เริ่มหัวข้อโดย: yymomo ที่ 14-02-2017 00:45:05

 :m25:  อร๊ายยย ผัวเมียคู่นี้ มีสักตอนมั้ยที่ไม่หื่น  สาดกันทุกตอน   

แต่เอาเถอะ  เจ๊ชอบ 555

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 14 [14/02/2017] Happy Valentine Day
เริ่มหัวข้อโดย: Coffeeblack ที่ 14-02-2017 06:15:24

รักกันบนพื้นทราย ใต้แสงจันทร์

โรแมนติกมากกก แต่เร่าร้อนมากกว่า!!

ตายสนิทครัชงานนี้

  :jul1:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 14 [14/02/2017] Happy Valentine Day
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 14-02-2017 06:56:37

 :jul1: :haun4: :m25: :haun4: :jul1: :jul1:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 14 [14/02/2017] Happy Valentine Day
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 14-02-2017 07:01:48

ระยอง หาดสวย น้ำใส แสงจันทร์กระจ่าง
ชายหาดส่วนตัว ไม่ใช่น่าเดินเล่นอย่างเดียว
เพราะพี่วัน พาชิน เอาท์ดอร์อีกแล้ว
ก็พี่วัน รักอิสระเสรี อากาศดีบริสุทธิ์นี่เอง
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 14 [14/02/2017] Happy Valentine Day
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 14-02-2017 10:30:59

ผัวเมียคู่นี้มันยังไง หื่นได้ทุกตอนซิน่ะ เฮ้ออ ออ ทั่งหวานทั้งหื่น ต้อฝยกให้จริงๆ คู่นี้

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 14 [14/02/2017] Happy Valentine Day
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 14-02-2017 11:55:15

 :m25: :m25: :m25:

เสียเลือดได้ทุกตอน

คุณพ่อทำแบบนี้ไม่ดีนะคะ
คนอ่านไม่ปลื้มค่ะ
แต่คุณแม่น่ารักที่สู๊ดดดดดดดดดดด

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 14 [14/02/2017] Happy Valentine Day
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 14-02-2017 12:24:40

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 14 [14/02/2017] Happy Valentine Day
เริ่มหัวข้อโดย: Violasheep ที่ 14-02-2017 14:04:26

หื่นมิมีวันหยุดราชการ5555

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 14 [14/02/2017] Happy Valentine Day
เริ่มหัวข้อโดย: แมวดำ ที่ 14-02-2017 15:35:02

จะมีดราม่าแรงๆป่าวนะไม่ค่อยอยากให้มีชอบบรรยากาศรักๆแบบนี้

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 14 [14/02/2017] Happy Valentine Day
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 14-02-2017 18:56:23

คราวหน้าจะปลาอะไรล่ะนั่น. ปลาอะไรก้อมุดถ้ำตล้อดดดดดด

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 14 [14/02/2017] Happy Valentine Day
เริ่มหัวข้อโดย: Kei ที่ 14-02-2017 19:02:29

 o13

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 14 [14/02/2017] Happy Valentine Day
เริ่มหัวข้อโดย: dilokrittisak ที่ 14-02-2017 22:29:08

ชอบบบบบ
ถ้ามีเล่ม เราจะอุดหนุน :z2:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 14 [14/02/2017] Happy Valentine Day
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 15-02-2017 00:59:43

โอ๊ยไอ้พี่วัน หื่นจนนี่เขิลแทน แบบ หื่นไปไหนวะ แต่ละที่ก็สรรหาอิ๋บอ๋าย แบบไม่ซ้ำ คือเราอายแทนชิน กร๊ากกกก โอ๊ย อีกรอบก็โอ๊ย

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 14 [14/02/2017] Happy Valentine Day
เริ่มหัวข้อโดย: tukkata bambola ที่ 15-02-2017 10:35:56

หื่นทุกตอนคือพี่วันกับน้องชิน :m25: น้ำทะเลเปลี่ยนจากน้ำเค็มเป็นทะเลน้ำตาลแทนแล้ว :-[

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 14 [14/02/2017] Happy Valentine Day
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 15-02-2017 13:29:34

 :oo1:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> #พี่วันน้องชิน บทที่ 14 [14/02/2017] Happy Valentine Day
เริ่มหัวข้อโดย: aom2529 ที่ 16-02-2017 10:44:05

 :jul1:

หัวข้อ: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 15 [19/02/2017] เปิดเผยโฉมหน้าพี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 19-02-2017 11:50:33

                                                                   ผมกำลังจะกลับบ้าน

                                                                            บทที่ 15


               ผมกำลังขมักเขม้นและจดจ่ออยู่กับการดูแลให้คนงานติดป้ายโฟมข้อความอยู่บนเวทีในห้องโถงใหญ่สำหรับจัดการประชุมใน

เช้าวันพรุ่งนี้ที่จะมีแขกเข้ามาพักในรีสอร์ทราวๆสามสิบชีวิต ซึ่งแขกเหล่านั้นก็มาจากโรงงานพลาสติกของพี่วิโรจน์เพื่อนของพี่วันที่เคย

พบกันเมื่อตอนที่ผมไปบ้านพี่วันนั่นแหละครับ


               “พี่จะพาลูกน้องไปจัดสัมมนานะครับน้องชิน” พี่วิโรจน์โทรศัพท์มาติดต่อจองที่พักไว้ตั้งแต่เดือนที่แล้ว


               “แต่อันที่จริงก็พาไปเที่ยวนั่นแหละ จะไปถึงเช้ามืดวันเสาร์ขอให้รีสอร์ทช่วยจัดห้องประชุมสำหรับพิธีเปิดและสัมมนาครึ่งวัน

หลังจากนั้นก็จะพาเที่ยว พี่จะรบกวนให้น้องชินจัดโปรแกรมพาเที่ยวให้ด้วยแล้วจะเดินทางกลับหลังอาหารเที่ยงวันอาทิตย์”


               รับโปรแกรมจากพี่วิโรจน์มาแล้วผมก็จัดการกับห้องพักสำหรับแขกสามสิบคนก่อนจะมาจัดห้องสำหรับประชุม คาดว่าพรุ่งนี้

คนงานในรีสอร์ทคงจะยุ่งกันน่าดูกับการรับรองแขก ส่วนพี่วันเขาบอกผมแล้วว่าเสาร์อาทิตย์นี้อาจจะไม่มาเพราะต้องอยู่จัดประชุมต้อนรับ

ผู้บังคับบัญชาจากส่วนกลาง ก็กลายเป็นผลดีเพราะผมเองอาจจะไม่มีเวลาดูแลพี่วันเนื่องจากงานที่รีสอร์ท


               “เสร็จแล้วก็กลับบ้านกันได้แล้วนะครับ พรุ่งนี้ก็มาเช้าหน่อย”


               ผมบอกกับคนงานเมื่อป้ายโฟมติดตั้งเสร็จแล้ว วันนี้พวกเขาอยู่ช่วยเตรียมงานจนถึงช่วงค่ำๆแต่ก็ไม่มีใครบ่นอะไร เพราะยิ่งมี

แขกมาพักเยอะพวกเขาก็จะได้โบนัสมากขึ้นไปด้วย แม่ของผมไม่ค่อยหวงเรื่องเงินเท่าไหร่


               “ให้พวกเขามีรายได้อยู่กันไม่ต้องเดือดร้อน เขาก็จะทำงานให้เราดี คนเรามันก็ต้องแบบนี้แหละชิน น้ำพึ่งเรือเสือพึ่งป่า เขา

อยู่ได้เราก็อยู่ได้”


               แม่ผมสอนเช่นนี้บ่อยๆ นี่แม่เลี้ยงขจีวรรณกำลังเริ่มต้นโครงการรับฝากเลี้ยงบุตรหลานของคนงานรวมถึงชาวบ้านแถบนี้เพื่อ

ช่วยเลี้ยงดูในช่วงกลางวันที่พวกเขามีภาระหน้าที่ จะได้ไม่ต้องเป็นห่วงเด็กๆ ผมแซวแม่บ่อยๆว่าทำงานเพื่อสังคมแบบนี้เลือกตั้งคราว

หน้าคงได้ลงสมัครเป็นแน่ แม่ถึงกับหัวเราะลั่นเมื่อเจอลูกชายตัวเองแซว

               คนงานกลับไปหมดแล้วแต่ผมยังคงมุ่งความสนใจอยู่กับความเรียบร้อยของสถานที่ แม้แขกที่มาพักจะไม่ได้เยอะมากแต่ก็

อยากให้ทุกคนประทับใจ และเพราะสมาธิยังมีอยู่กับงานจึงไม่ได้ยินเสียงฝีเท้าที่ก้าวเดินมาจากด้านหลังจนกระทั่งเอวของผมถูกโอบ

กอดไว้ด้วยอ้อมแขนอบอุ่นที่แสนคุ้นเคย


                “พี่วัน”


               ผมเหลียวหน้ากลับไปจนแก้มถูกหอมดังฟอด พี่วันสูดหายใจยาวก่อนจะยอมปล่อยผมแต่ก็ยังโอบเอวไว้หลวมๆเมื่อผมหัน

หน้าไปหาเขา


               “ไหนบอกว่างานเยอะต้องเตรียมต้อนรับเจ้านายไงครับ แล้วทำไมมาได้ล่ะ”


               “แอบแวบมาน่ะครับ คิดถึงชิน”


               พี่วันตอบด้วยน้ำเสียงแสนนุ่มตามสไตล์ สายตาที่มองมาบ่งบอกความหมายเช่นเดียวกับคำพูดเมื่อสักครู่นี้


               “มาได้แป๊บเดียวก็ต้องรีบกลับแต่จะไม่มาเลยก็ไม่ได้ ไม่เห็นหน้าเมียมาหลายวันแล้ว เดี๋ยวเกิดลืมหน้าผัวสงสัยว่าพี่จะต้องไป

โดดภูชี้ฟ้าตาย”


               ผมหัวเราะเบาๆกับคำพูดของพี่วัน เขาช่างมีเสน่ห์เหลือเกินไม่ว่าจะเป็นยามจริงจังของชายชาติทหาร หรือว่ายามกล่าวอย่าง

มีอารมณ์ขันชวนหัวเราะ แต่เวลาที่ผมชอบที่สุดคงไม่พ้นตอนที่พี่วันเอ่ยออดอ้อน มันชวนให้ใจสั่นเสียเหลือเกิน


               “ใกล้แล้วล่ะครับ ถ้าไม่ได้เห็นหน้าพี่วันสักพักผมคงไปหาม้งบนดอยมาเป็นเมียแทนแล้ว”


               “เห็นไหมล่ะ ดีแล้วที่พี่มา ไม่อย่างนั้นเมียพี่คงหนีไปมีเมียจริงๆแล้ว”


               พี่วันดึงเอวผมเข้าไปหา เขาหอมแก้มผมทั้งสองข้างและมาหยุดอยู่ที่กลีบปาก ริมฝีปากหยักหนาแห้งนิดๆอย่างผู้ชายที่ไม่

ค่อยได้ดูแลตัวเองกดลงมาเบาๆจนรู้สึกได้ถึงขุยแห้ง แต่มันกลับทำให้จูบนั้นยิ่งมีรสชาติอร่อยมากขึ้นไปอีก ผมเงยหน้ารับจูบอย่าง

กระหายเพราะไม่ได้เจอพี่วันเกือบสัปดาห์แล้ว


               “จูบแบบนี้ แสดงว่าคิดถึงพี่เหมือนกันใช่ไหมครับคนเก่ง”


               เขากระซิบเบาๆเมื่อผละริมฝีปากออกแต่ก็ยังคลอเคลียอยู่ใกล้ๆ ผมถึงกับผวายกมือรั้งลำคอของพี่วันไว้เพื่อที่จะให้เขายังคง

จูบผมต่อ


               “คิดถึงมากสิครับ ใครจะไม่คิดถึงสามีตัวเองล่ะ”


               พี่วันสบถอะไรออกมาสักคำที่ผมฟังไม่ออก เขายกมือรั้งศีรษะของผมเข้าไปแล้วขยี้ริมฝีปากออกมาเพื่อระบายความรู้สึกของ

เขา ปลายลิ้นอุ่นร้อนของผมและเขาตวัดพันกันราวกับมันเป็นชิ้นเดียวกัน เราไม่สนใจน้ำลายที่ไหลซึมอยู่ตรงข้างแก้ม เนื้อตัวของเรา

เบียดทาบกันจนท่อนล่างแนบสัมผัส รับรู้ได้ว่าพี่วันกำลังตื่นตัวขึ้นมา


               “รู้ใช่ไหมครับว่าชินกำลังยั่วพี่อยู่ แล้วพี่น่ะยั่วติดง่ายด้วยนะ”


               รู้ดีที่สุดล่ะครับเรื่องนี้ ผมยกมือขึ้นแตะที่แผงอกล่ำของเขาแล้วขย้ำมือลงไปอย่างมันเขี้ยว พี่วันขมวดคิ้วปรือตาพร้อมกับเม้ม

ปากบ่งบอกว่าเขาตบะแตกแล้ว


               “พี่วัน ไปที่ห้องไหม ผม อื้อ...”


               ผมเองก็ไม่ต่างไปจากเขา เนื้อตัวตอนนี้ร้อนรุ่มไปหมด เป็นเพราะต่างคนต่างยุ่งกับงานจนไม่ได้ระบายออกซึ่งความรักหลาย

วัน มันทำให้อยากจะให้พี่วันฝากรักเสียเหลือเกิน


               “ไม่ทันแล้วครับชิน กว่าจะถึงบ้านถึงห้องของชินน่ะ”


               ห้องประชุมนี้อยู่ห่างจากบ้านของผมพอสมควร หากจะเดินไปก็ใช้เวลาพักใหญ่พี่วันมองผมด้วยสายตาแห่งความปรารถนา

ดวงตาคมแดงก่ำไปหมดแล้ว


               “ที่นี่เถอะนะ” เขาเอ่ยชวนง่ายๆ


               “แต่ว่าเดี๋ยวใครมาเห็น”


               ห้องประชุมใช้กระจกใสเป็นผนังอยู่โดยรอบยิ่งภายในเปิดไฟสว่างเช่นนี้คนภายนอกมองเข้ามาเห็นชัดเจนมากๆ ผมเกรงว่าถ้า

หากเราบอกรักกันที่นี่คนงานเวรกลางคืนอาจจะผ่านมาเห็นเข้า พี่วันกวาดสายตามองไปทั่วๆ เขาพุ่งตัวไปปิดไฟจนห้องมืดมีเพียงแสงไฟ

ดวงเล็กด้านนอกก่อนจะกลับมาหาผมและกระชากแขนไปที่ด้านข้างของเวทีที่มีผ้าม่านผืนใหญ่ทิ้งตัวเป็นพุ่มสูงอยู่ พี่วันผลักผมเข้าไป

ในพุ่มผ้าม่านทันที


               “น้ำเดียวนะครับชิน ขอให้หายคิดถึงสักหน่อยก็ยังดี”


               เขาพูดเสียงกระเส่าก่อนที่เราจะโผเข้าจูบกันอีกครั้ง มือใหญ่คว้าหมับมาที่เป้ากางเกงของผมแล้วบีบเบาๆ เขาเค้นคลึงมันไป

มาจนผมรู้สึกถึงความคับแน่นของตัวเองจนต้องถอดกางเกงลงอย่างลนลาน


               “พี่ชิน ใส่เข้ามานะครับ”


               ผมอ้อนทั้งที่ไม่ต้องบอกเขาก็ตั้งใจจะทำเช่นนั้นอยู่แล้ว พี่วันดันจนแผ่นหลังของผมทาบไปกับเสาปูนด้านข้างเวที เขาปลด

กางเกงทหารลงและควักท่อนเนื้อใหญ่โตออกมาจนมันเด้งผึงฟาดใส่ผม แขนล่ำช้อนไปใต้เข่าข้างหนึ่งของผมแล้วยกขึ้นสูงเพื่อเปิดทาง

สวาท เขาใช้นิ้วมือเป็นเรด้าควานหาเป้าหมายในความมืด จนกระทั่งนิ้วนั้นพบเจอพี่วันก็ดันนิ้วเข้าไปทันทีเพื่อแหวกทางก่อนที่เขาจะดัน

หัวรบปลายมนแหลมเข้ามาพร้อมกับนิ้วมือของเขา


               “อึก”


               ผมกลั้นใจรับหัวรบเข้ามา มันคับแน่นเพราะมีทั้งท่อนลำและนิ้วมืออีกนิ้ว พี่วันซุกหน้าลงมากับซอกคอและดูดเม้มชวนให้เสียว

ซ่าน ผมยกแขนโอบกอดพร้อมกับกัดไปที่ใบหูของเขา ได้ยินเสียงพี่วันครางต่ำอยู่ตรงซอกคอ


               “คิดถึงตรงนี้ที่สุดเลยครับชิน”


               เขาพูดพลางกระแทกเอวเข้าใส่ ครั้งเดียวก็ผลุบเข้าไปเสียค่อนลำ ผมผวาพ่นเสียงครางออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่เมื่อความ

ต้องการกำลังพุ่งขึ้นสูงอย่างรวดเร็ว ผมเงยหน้าพิงหัวไปกับเสาปูนเพื่อให้พี่วันได้ลงลิ้นอยู่กับซอกคอได้ถนัด มือข้างที่ว่างของเขาขยำ

ลงมาตรงราวนมและบีบยอดอกของผมด้วยปลายนิ้ว


               “อ๊า... พี่วัน ขยับเถอะพี่ ผม อื้อ อยากมากๆเลย”


               พูดจะไม่เป็นคำอยู่แล้วตอนที่บอกเขา พี่วันกระแทกเอวอีกทีทั้งท่อนลำก็ทะลวงเข้าไปในช่องทางจนหมด พี่วันสูดลมหายใจ

เข้าไปจนเต็มปอดจากนั้นเขาก็จัดการเด้งเอวเข้าใส่จนแทบจะนับไม่ได้ว่ากี่ครั้ง ผ้าม่านที่คลุมพวกเราอยู่ปลิวไสวไปพร้อมกับแรง

กระแทกของพี่วัน


               “ชิน โอ ดีมากครับ กดเอวลงมาเลย ซี้ดดด เมียพี่เก่งจริงๆ”


               ผมขยับเอวลงต่ำ เรื่องอะไรจะยอมให้เขาบุกอยู่ฝ่ายเดียวล่ะครับมันเสียเวลา เราฝากรักกันเป็นทีมร่วมแรงกันเป็นน้ำหนึ่งใจ

เดียว เขากดผมก็กด เขาดึงออกผมก็ถอย และในที่สุดผมก็ใกล้จุดหมายปลายทางผมหอบหายใจถี่ยิบจวนเจียนจะขาดใจตาย แต่ก็ยัง

ตายไม่ได้ถ้าทางสวรรค์ยังไม่เปิดให้ผม


               “พี่วัน เร่งอีกครับ อย่างนั่นแหละ โอ้...”


               เห็นดาวเห็นเดือนลอยอยู่ตรงหน้าเลยครับเมื่อฝ่าฟันไปถึงจุดสุดยอด พี่วันรีบเร่งเอวเมื่อรู้ว่าเขาส่งผมไปได้แล้ว รู้สึกได้เลยว่า

ท่อนเนื้อคับแน่นนั้นร้อนจนใกล้จะถึงจุดเดือดเมื่อเขาอัดฉีดเข้ามาในช่องทางภายในของผมครั้งนี้ พี่วันแทบจะสำลักลมหายใจตัวเองเมื่อ

เขาซบหน้าอยู่ตรงไหล่ของผม ลมหายใจของเขาร้อนผ่าวเป่ารดพักใหญ่กว่าจะกลายเป็นอุ่นและบางเบาลง


               “รักกับชินทีไรก็วิเศษทุกครั้ง”


               เขาจูบผมหนักหน่วงอีกครั้งก่อนจะดึงหัวรบออกไปอย่างยากเย็น คราบรักบางส่วนไหลหยดติดตามลงมาตามท่อนขาทิ้งไว้

เพียงความชื่นฉ่ำอยู่ในร่างกายของผม พี่วันดึงกางเกงคืนให้ผมและค่อยจัดการใส่ให้ตัวเอง เราคลอเคลียกันอยู่ในพุ่มผ้าม่านอีกพักใหญ่

กว่าพี่วันจะยอมกลับ เขาโอบเอวผมให้เดินออกมาจากพุ่มผ้าม่านและออกจากห้องประชุมเพื่อส่งเขากลับ


               “ไม่อยากทำงานเลย อยากอยู่กับชิน”


               เขาอ้อนผมเมื่อเดินไปถึงรถโฟวีลของเขา ดวงตาของพี่วันเป็นประกายฉ่ำเมื่อได้ฝากรักกับผมไปหนึ่งน้ำ เขาดูสดใสอย่างกับ

ปลาน้ำใหม่


               “เจ้านายจะกลับตอนเที่ยงวันอาทิตย์ พี่จะรีบมาหานะครับคนเก่ง”


               “ดีเลยครับ แขกที่มาจากโรงงานของพี่วิโรจน์ก็กลับตอนนั้นพอดี”


               พี่วันรู้อยู่แล้วว่าพี่วิโรจน์จะพาลูกน้องมา เขายังนึกเสียดายที่ไม่ได้อยู่ต้อนรับเพื่อนแต่พี่วันก็ฝากให้ผมดูแลพี่วิโรจน์เป็นพิเศษ

อยู่แล้ว


               “งั้นพี่กลับก่อนนะครับชิน เจอกันบ่ายวันอาทิตย์”


               พี่วันจูบหน้าผากผมแล้วจึงก้าวขึ้นรถ ผมรอจนเขาขับรถออกไปพร้อมกับโบกมือให้เขาจนรถลับสายตาจึงได้เดินผิวปากกลับ

ไปบ้านตัวเบาหวิวเพราะได้ปลดปล่อยออกไปแล้ว ความชุ่มชื้นเมื่อขยับขาก้าวเดินเป็นพยานได้ คืนนี้ผมคงนอนหลับฝันดีและจะได้ตื่น

ขึ้นมารับงานหนักด้วยความสดชื่น




มีต่ออีกนิด...

หัวข้อ: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 15 [19/02/2017] เปิดเผยโฉมหน้าพี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 19-02-2017 11:54:24

ต่อกันตรงนี้...




               รีสอร์ทเตรียมรับแขกจากโรงงานของพี่วิโรจน์กันตั้งแต่ตีสี่ และเมื่อดวงอาทิตย์จับขอบฟ้ารถบัสคันใหญ่จุผู้โดยสารราวๆ

สามสิบคนก็ขับมาถึงลานจอดรถที่ผมรออยู่แล้ว พี่วิโรจน์เดินลงจากรถเป็นคนแรก เขาเป็นลูกคนจีนหน้าตาใจดีพี่วันบอกว่าลูกน้องของ

เขาเรียกเจ้านายว่าเสี่ยโรจน์ ผมยกมือไหว้เขาพี่วิโรจน์รับไว้ยิ้มแย้มแจ่มใส


               “สวัสดีครับพี่วิโรจน์ เดินทางไกลมีอะไรขลุกขลักไหมครับ”


               “ไม่เลยน้องชิน” พี่วิโรจน์ตอบอย่างอัธยาศัยดี “รถออกจากระยองตั้งแต่หัวค่ำตรงมานี่เลย ยังไงก็ฝากเรื่องเที่ยวไว้กับน้องชิน

ด้วยนะ”


               “ไม่ต้องห่วงครับพี่ ผมจัดโปรแกรมไว้ให้แล้ว เดี๋ยวให้ลูกน้องของพี่ไปล้างหน้าล้างตากินอาหารเช้ากันก่อน แล้วไปที่ห้อง

ประชุมที่ผมจัดไว้ หลังอาหารเที่ยงผมให้ไกด์ท้องถิ่นเขาจัดนำเที่ยวดอยตุงไว้แล้ว เช้าพรุ่งนี้ผมจะจัดรถไปที่ภูชี้ฟ้าอีกแห่งนะครับแล้วจะ

พาไปจุดขายของฝากโอท็อปของที่นี่ก่อนจะกลับมากินอาหารกลางวัน”


               ผมอธิบายกำหนดการคร่าวๆให้พี่วิโรจน์รู้ เขาพยักหน้าอย่างพึงพอใจจากนั้นเขาก็ทำสัญญาณให้ลูกน้องทยอยลงมาจากรถ

คนงานของผมรอรับกระเป๋าเดินทางอยู่แล้ว ผมเดินนำพี่วิโรจน์เจ้าของโรงงานไปยังบ้านพักที่แยกไว้ให้เขากับผู้จัดการโรงงานต่างหาก

ก่อนจะเดินกลับมาที่รถบัสเพื่อดูแลการขนย้ายสัมภาระ ลูกน้องพี่วิโรจน์กระจายตัวกันไปตามห้องพักแบบหมู่ที่รีสอร์ทจัดไว้เหลือคนที่

รอกระเป๋าอยู่อีกไม่กี่คน


               “ชิน!”


               ผมสะดุ้งสุดตัวกับเสียงเรียกชื่อผม มันเป็นเสียงที่แสนจะคุ้นเคยเพราะมีความทรงจำอยู่ทั้งความสุขและความเสียใจ หัวใจของ

ผมสั่นระรัวและภาวนาว่าผมจะหูแว่วไปเอง


               “ชิน”


               คราวนี้เสียงนั่นใกล้แค่เบื้องหลังนี่เอง ผมพยายามสะกดความรู้สึกหลายอย่างที่มันปะดังกันเข้ามาในตอนนี้ ผมหันกลับไปยัง

ต้นเสียงช้าๆจนมั่นใจแล้วว่าคนเรียกชื่อผมคือสาเหตุที่ผมต้องกลับมาอยู่ที่บ้านในตอนนี้


               “น้ำ!”


               แฟนเก่าผมเองครับหากพวกคุณยังจำกันได้  สาวแผนกบัญชีที่ทำงานโรงงานเดียวกันตอนที่ผมอยู่โรงงานอุตสาหกรรมที่

ระยอง ปีแรกที่เราเป็นเพื่อนกันและเรียนรู้นิสัยใจคอและอีกสองปีที่เราตกลงปลงใจคบหากันเป็นแฟนก่อนที่น้ำจะเปลี่ยนใจจากผมไปคบ

กับไอ้ธีรเดชตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้และในที่สุดน้ำก็ทิ้งผมไปอย่างไม่ใยดี


               “ไม่นึกเลยว่าจะได้พบกับชินที่เชียงราย ลาออกจากโรงงานแล้วชินมาทำงานที่นี่เหรอ”


               น้ำทักทายราวกับเรื่องเลวร้ายที่ทำไว้กับผมไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมฝืนยิ้มให้กับความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นเมื่อได้พบหน้าสาเหตุ

อย่างไม่ได้ตั้งตัว


               “ที่นี่เป็นรีสอร์ทของผมเอง น้ำคงลืมไปแล้วว่าผมเป็นคนเชียงราย”


               แววตาของน้ำบอกถึงความระลึกได้แวบหนึ่งแล้วจึงเปลี่ยนเป็นวูบแสงตามมา ใบหน้าที่ผมเคยหลงใหลได้ปลื้มตามจีบและ

มอบทุกอย่างให้โดยไม่ลืมหูลืมตาส่งยิ้มให้ผมเหมือนช่วงเวลาแรกที่เราคบกัน


               “บ้าจริง ใครจะลืมเรื่องของแฟนได้ล่ะ เราจำได้ว่าชินเป็นคนเชียงราย แต่ชินไม่เห็นเคยบอกให้น้ำรู้เลยว่าชินเป็นเจ้าของ

รีสอร์ทใหญ่แบบนี้”


               บอกแล้วยังไง คุณจะไม่ทิ้งผมไปงั้นหรือ


               ผมยิ้มขื่นส่งกลับคืนเพราะเดาได้ว่าน้ำคงมองเห็นผลประกอบการของรีสอร์ทดีกว่าความดีของผมตามประสานักบัญชีที่มอง

รายได้เป็นหลัก


               “แล้วทำไมน้ำถึงได้มากับโรงงานพี่วิโรจน์ได้ล่ะ”


               ความสดใสบนใบหน้าอันสวยงามจากการแต่งแต้มเครื่องสำอางราคาแพงหายไปทันที น้ำเป็นคนแต่งหน้าเก่ง ไม่มากไปไม่

น้อยไปและส่งผลให้ความสวยยิ่งเด่นขึ้นทำให้น้ำเป็นดาวของโรงงานในตอนนั้น กว่าผมจะฝ่าฟันจีบน้ำสำเร็จก็เสียเงินซื้อของประเคนให้

ไปจนเกือบหมดเงินเดือนแต่ละเดือนเลยทีเดียว


               “น้ำลาออกจากโรงงานเก่าที่เราทำงานด้วยกันแล้วมาทำงานกับเสี่ยโรจน์ได้สักพักแล้วล่ะ”


               น้ำเสียงนั้นดูฝืนๆเมื่อเล่าให้ผมฟัง ผมเลิกคิ้วมองอย่างแปลกใจ


               “ทำไมถึงลาออกล่ะ ที่เก่าเงินเดือนก็ดีนี่”


               “น้ำไม่สบายใจที่จะอยู่ที่นั่นน่ะ พอไม่มีชินแล้วโรงงานมันก็ไม่น่าอยู่เหมือนเมื่อก่อน”


               อยากจะหัวเราะให้ดังไปถึงภูชี้ฟ้า


               ผมควรจะดีใจไหมครับที่แฟนเก่าคนเคยหักอกกันมาพูดกับผมแบบนี้


               “แล้วเดชล่ะ ลาออกจากที่เก่าไอ้เดชมันไม่ว่าหรือไง”


               คราวนี้น้ำหลบตาครับ ดวงตาทามาสคาร่าสีเบจกลอกหนีไปมาเมื่อผมพูดถึงคนที่อยากรู้ที่สุดว่าเป็นอย่างไรบ้าง


               “เอ่อ.. น้ำเลิกกับเดชแล้วนะ”


               เฮอะ เฮอะ


               “อะไรกัน คบกันยังไม่ครบปีเลยนี่ ทำไมเลิกกันแล้วล่ะ”


               น้ำเสียงของผมมันคงฟังดูเหมือนเยาะเย้ยหรือเปล่า เพราะน้ำดูอึดอัดมากๆหากจะพูดถึงคนที่ทำให้น้ำทิ้งผมไปอย่างง่ายดาย

ในตอนนั้น


               “น้ำว่าเราอย่าไปพูดถึงเดชอีกเลย” น้ำเงยหน้าขึ้นมาและยิ้มให้ผมทั้งที่ดวงตายังแห้งแล้งเต็มที


               “ไหนๆน้ำก็ได้มาเจอกับชินอีกครั้ง ทั้งที่ไม่คิดว่าจะได้เจอ แสดงว่าเรายังมีบุญที่ทำด้วยกันมาอยู่ ชินคิดเหมือนน้ำไหมคะ”


               ผมควรคิดว่าเป็นบุญที่ได้เจอน้ำไหมล่ะครับ


               “ตลอดเวลาที่ผ่านมาน้ำเสียใจมากนะชิน ไม่รู้ว่าเพราะอะไรทำให้น้ำเห็นผิดเป็นชอบเห็นกงจักรเป็นดอกบัว น้ำรู้สึกผิดมากที่

ทำให้ชินเสียใจ ชินคะ”


               เมื่อสบตากันอีกครั้ง ผมมองเห็นดวงตาของน้ำมีน้ำตาคลออยู่ น้ำมองมายังผมด้วยใบหน้าสำนึกผิด


               “น้ำขอโทษกับเรื่องทั้งหมด น้ำไม่รู้ว่าชินจะยกโทษให้น้ำหรือเปล่า แต่น้ำเสียใจจริงๆนะ ยกโทษให้น้ำเถอะชิน”


               น้ำก้าวเข้ามาใกล้ ใกล้จะผมต้องขยับฝีเท้าไปด้านหลัง ภาพความทรงจำในอดีตฉายชัดถึงความเจ็บปวดที่แทบไม่เป็นผู้เป็น

คน จนต้องซมซานหนีทุกอย่างกลับบ้าน แต่โชคดีที่มาพร้อมความโชคร้ายเมื่อผมได้พบกับคนที่ช่วยรักษาแผลใจให้ผมจนกลับมาดี

เหมือนเดิม


               ผมมองใบหน้านั้น ใบหน้าที่กำลังอ้อนวอนขอ ร่างกายเพรียวบางที่ผมเคยกกกอดขยับตามรุกเข้าใกล้ ผมมองหน้าน้ำอย่าง

ชั่งใจว่าควรจะยกโทษให้น้ำดีหรือไม่


               ผมตัดสินใจไม่ถูกเลยว่าควรจะทำอย่างไรดีในตอนนี้


                                                       TBC

                                                     :mew5: :mew5:




ว่าจะแต่งอีกไม่กี่บทก็จะจบเรื่องหลัก แล้วรวมเล่มละ

อีกไม่กี่บทที่ว่านี้ ยกให้นังน้ำก็แล้วกันนะคะ

ว่าแล้วก็อวดตัวอย่างปกจ้า

มีนาคมพบกับการรวมเล่มนะคร้า

           

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 15 [19/02/2017] เปิดเผยโฉมหน้าพี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: farfarneenee ที่ 19-02-2017 12:19:55

มึงกลับมาทำไมคะน้ำ มาทำให้ผัวเมียเขาทะเลาะกัน

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 15 [19/02/2017] เปิดเผยโฉมหน้าพี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 19-02-2017 12:38:16

คือยังไง ให้อภัยแล้วจะขอกลับมาคบกัน เพราะชินเป็นลูกเจ้าของรีสอร์ท หรือเพราะคนที่แอบคบทิ้งไปแล้ว...
จัดมาเลยค่ะคนเขียน มีอะไรใส่มาได้หมด (หัวเราะ)

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 15 [19/02/2017] เปิดเผยโฉมหน้าพี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 19-02-2017 13:40:51

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 15 [19/02/2017] เปิดเผยโฉมหน้าพี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: fahsai ที่ 19-02-2017 13:51:01

ไม่เอาน้ำ ชินต้องใจเเข็งนะ มันทิ้งชิ้นไปอย่าลืมซิ ที่กลับมาเพราะอะไรชินน่าจะรู้ดี

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 15 [19/02/2017] เปิดเผยโฉมหน้าพี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: warin ที่ 19-02-2017 15:07:05

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 15 [19/02/2017] เปิดเผยโฉมหน้าพี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: Kei ที่ 19-02-2017 15:17:16

นังน้ำไสหัวไป๊ น้องชินเป็นของพี่วันแล้วเด่วมีตรบ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 15 [19/02/2017] เปิดเผยโฉมหน้าพี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: แมวดำ ที่ 19-02-2017 15:18:29

ส้นตีนแมวดำเหอะนังน้ำ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 15 [19/02/2017] เปิดเผยโฉมหน้าพี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 19-02-2017 16:18:12

แหม๋ๆๆๆ น้ำ ความสตอนี่มาเป็นสวนเลยนะ เห็นว่าชินเป็นเจ้าของรีสอร์ทล่ะซิ

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 15 [19/02/2017] เปิดเผยโฉมหน้าพี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 19-02-2017 16:34:41

ก็ท่าไม่คิดมากอะไรกับสิ่งที่น้ำทำไปก็อภัยไปเถอะ แล้วก็บอกไปอีกว่ามีสามีแล้วเราไม่รีเทริน์กลับไปคบกับเธออีกหรอก

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 15 [19/02/2017] เปิดเผยโฉมหน้าพี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: aom2529 ที่ 19-02-2017 18:01:40

 :z6: ชินกระโดดถีบหน้าหงายเลย..

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 15 [19/02/2017] เปิดเผยโฉมหน้าพี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 19-02-2017 18:02:51

ก้ออโหสิให้นางไปเถอะชิน แล้วก้อขอบคุณนางที่ทำให้ชินเจอสามีดีๆ อย่างพี่วัน หึหึหึ *ยิ้มร้าย*

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 15 [19/02/2017] เปิดเผยโฉมหน้าพี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 19-02-2017 18:46:29

คิดไว้แล้วๆ เชียว ว่าแฟนเก่าชิน ต้องกลับมาเจอกัน
ไม่เจอตอนไประยองกับพี่วัน แต่มาเจอที่รีสอร์ท
ง่ายไปมั้ย กับคำขอโทษ ตอนบอกเลิกและไปคบกับธีรเดช
ที่มันเหยียบหัวแย่งผลงานไปโชว์จนเจ้าของโรงงานชื่นชม
น้ำ ว่าชินดีแต่อยู่ไปวันๆ ไม่ก้าวหน้าเหมือนธีรเดช
ตอนนี้เลิกกับธีรเดช แล้วมาขอคบคนที่อยู่ไปวันๆ
แต่เป็นเจ้าของรีสอร์ทเหรอ มองก็รู้ละ คิดเอาสบายสินะ
ชิน จำความเจ็บช้ำตอนนั้น แล้วตอกหน้ากลับไปเลย
ว่าชิน ก็มีแฟนใหม่แล้วเช่นกัน วันเดียวกับที่เลิกกับเธอน่ะแหละ
        :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 15 [19/02/2017] เปิดเผยโฉมหน้าพี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 19-02-2017 19:16:25

เห้อ ชิน เป็นชินก็น่าสงสาร ไหนจะโดนพี่วันรังแกทุกสถานที่ ยังต้องมาลำบากใจกับแฟนเก่า คงรู้สึกแย่สินะ งุงิ ทำไม ผญ เรื่องนี้หน้าด้านอีกละ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 15 [19/02/2017] เปิดเผยโฉมหน้าพี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: andaseen ที่ 19-02-2017 19:17:07

เพิ่งเข้ามาอ่าน แซ่บจริงๆ :haun4:
พี่วันจัดการชะนีไปได้แล้ว ถึงตาชินบ้างล่ะ :z2:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 15 [19/02/2017] เปิดเผยโฉมหน้าพี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 19-02-2017 20:30:34

ต้องแข็งใจ และใจแข็งเข้าไว้นะชิน ท่องไว้ มีสามีแล้ว มีสามีแล้ว

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 15 [19/02/2017] เปิดเผยโฉมหน้าพี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: Silvan ที่ 20-02-2017 08:44:41

ยัยน้ำนี่เห็นแก่ตัวมากฉันรู้ไส้หล่อนหมดแล้วย่ะอย่ามาสตอร์

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 15 [19/02/2017] เปิดเผยโฉมหน้าพี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 20-02-2017 12:24:15

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 15 [19/02/2017] เปิดเผยโฉมหน้าพี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: PYonG ที่ 20-02-2017 13:54:07

เรียกเลือดดีจริงๆ พี่วันนี่ได้ทุกที่ทุกสถานการณ์เลย  :haun4:
ส่วนนังน้ำนั้น  :z6:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 15 [19/02/2017] เปิดเผยโฉมหน้าพี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 20-02-2017 18:51:07

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 15 [19/02/2017] เปิดเผยโฉมหน้าพี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 20-02-2017 20:27:54

ว้ายยย อิ่มเอมมากค่ะ ชินวัน ได้ทุกที่ทุกเวลา

วันชัดเจน จริงจัง แถมเคลียร์
ชินก็ต้องทำให้ได้นะ แค่อภัย ไม่ได้กลับไปคบ ไม่ยากหรอก ถ้ารู้จักจะพูดจะบอก

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 15 [19/02/2017] เปิดเผยโฉมหน้าพี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 25-02-2017 12:46:27

เรื่องจะกลับไปหาแฟนเก่านี่ชินคงไม่ทำอะเพราะดูแล้วเหมือนชินยังเจ็บใจมากกว่า แต่พี่วันนี่อาจมีหึงหนักอะ

หัวข้อ: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 16 [25/02/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 25-02-2017 21:02:21

                                                                             ผมกำลังจะกลับบ้าน

                                                                                      บทที่ 16



               ผมถอนหายใจเมื่อเห็นใบหน้าสลดของน้ำและติดตามด้วยใบหน้าเคร่งขรึมหากแต่อ่อนโยนสำหรับผมของพี่วันในมโนสำนึก

หากจะมองจากทุ่งลาเวนเดอร์ที่แสนสวยงามแล้วก็ต้องบอกว่า การที่ผมได้พบคนดีอย่างพี่วันนั้นน้ำเองก็มีส่วน เพราะถ้าน้ำไม่ทิ้งผมไป

ผมก็คงไม่มีทางเปิดใจให้พี่วันได้เลย


               “ผมยกโทษให้น้ำก็ได้”


               ในที่สุดผมก็ตัดสินใจพูดออกมา น้ำดูเริงร่าขึ้นมาทันทีแถมยังดึงแขนของผมไปเขย่าอีกต่างหาก


               “ขอบคุณนะชิน ขอบคุณจริงๆ ตลอดเวลาที่ผ่านมาน้ำมันโง่เอง แต่มันก็ทำให้น้ำรู้ว่าคนที่รักและจริงใจกับน้ำมากที่สุดก็คือชิน

นั่นเอง”


               ผมมองเห็นประกายแห่งความหวังฉายอยู่บนใบหน้าของน้ำ ริมฝีปากสีแดงอมชมพูที่ผมไม่เคยแยกสีลิปสติกออกของน้ำคลี่

ยิ้มให้ผมและเอื้อนเอ่ยประโยคถัดมาที่ทำให้ผมนึกประหลาดใจ


               “ถ้าเราทั้งคู่กลับไปเหมือนเดิมกันได้ก็ดีสินะ”


               ผู้หญิงมักจะคิดว่าผู้ชายโง่ ผมคิดอย่างนั้นนะ


               แต่พอดีผมไม่ได้ส่งออกหญ้าเป็นธุรกิจหลัก

               ผมส่งยิ้มคืนให้น้ำ มันเป็นยิ้มที่ไม่ได้มีความหมายใดเป็นพิเศษ ยิ้มเพราะไม่อยากจะแสดงสีหน้าอื่นใส่ผู้หญิงที่ผมเคยรักมาก

ครั้งหนึ่งในชีวิต


                “ผมยกโทษให้น้ำได้ แต่ไม่ได้หมายความว่าเราจะกลับไปเหมือนเดิม”


               สีหน้าของน้ำดูผิดหวังเมื่อได้ฟังประโยคบอกเล่ากึ่งปฏิเสธของผม


               “ผมมีคนรักใหม่แล้ว”


               ดวงตาคู่สวยด้วยอายส์แชโดว์และมาสคาร่าเบิกกว้างขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เบื้องหลังดวงตาคู่นั้นน้ำอาจจะคิดว่าน้ำหน้าอย่าง

ผมนี่หรือจะหาแฟนใหม่ได้ แต่ขอโทษที่มันเป็นเรื่องจริง น้ำทำท่าเหมือนจะเอ่ยปากถามอะไรบางอย่างถ้าไม่มีเสียงผู้อื่นมาขัดจังหวะการ

สนทนาของเราเสียก่อน


               “น้องชินครับ” พี่วิโรจน์นั่นเอง


               “ห้องพักสวยมากเลย บรรยากาศก็ดี อ้าวสุวารี ยังไม่ขนของไปเก็บอีกหรือ”


               พี่วิโรจน์หันไปทักเมื่อเห็นลูกน้องของเขายืนคุยกับผม น้ำหันไปหาเจ้านายและโปรยยิ้มพร้อมกับตอบอย่างนอบน้อม


               “กำลังจะยกไปเก็บค่ะเสี่ยโรจน์ มัวแต่ยืนคุยอยู่กับชิน ไม่คิดว่าจะพบกันที่นี่เลยคุยกันติดลมไปหน่อย”


               ผมว่าการที่เราคุยกันเรื่องความหลังครั้งเก่าไม่ได้เรียกว่าติดลมนะครับ


               “รู้จักกันหรือ” พี่วิโรจน์มองผมกับน้ำสลับกันอย่างแปลกใจ น้ำรีบยิ้มรับและตอบคำถามเจ้านายทันที


               “เรารู้จักกันดีค่ะเสี่ย น้ำกับชินเป็นแฟนกัน”


               “อดีตน่ะครับ”


               ผมรีบพูดขัดคอน้ำทันทีเช่นกัน ถึงอย่างไรพี่วิโรจน์ก็เป็นเพื่อนสนิทของพี่วัน ผมยังไม่อยากให้มีปัญหา พี่วิโรจน์พยักหน้ารับรู้

แต่นัยน์ตาของเสี่ยใหญ่ก็บ่งบอกว่าต่อจากนี้เขาคงเริ่มจับตาผมกับน้ำเป็นแน่


               “ผมว่าน้ำไปล้างหน้าล้างตาและกินอาหารเช้าก่อนเถอะ อีกไม่นานงานสัมมนาจะเริ่มแล้วนี่”


               ผมกวักมือเรียกคนงานคนหนึ่งให้มาช่วยยกกระเป๋าของน้ำไปยังห้องพักเป็นการบังคับกลายๆให้น้ำต้องแยกไป ก่อนเดินจาก

น้ำยังทิ้งสายตาละห้อยใส่ผมอีกด้วย


               “ไม่คิดว่าโลกจะกลมแบบนี้เลยนะ”


               ผมฝืนยิ้มให้พี่วิโรจน์เมื่อเขาพูดออกมาลอยๆ ใจจริงผมอยากจะให้โลกแบนไปเลยตอนนี้


               “เรื่องมันจบไปนานแล้วครับพี่วิโรจน์ ผมไม่ได้รู้สึกหรือคิดอะไรกับน้ำอีกแล้ว เพราะตอนนี้ผมมีความรักที่ดีที่สุดคือพี่วัน”


               พี่วิโรจน์ตบบ่าผมอย่างชอบใจในคำพูด


               “ขอบใจแทนเพื่อนพี่นะน้องชิน พี่เองก็ไม่เคยเห็นเพื่อนพี่รักใครเท่าชินมาก่อน พี่ดีใจที่ไอ้วันมันมีคนรักเป็นฝั่งเป็นฝาแม้จะ

เป็นผู้ชายด้วยกันก็เหอะ รักไอ้วันให้มากๆอย่าทำให้เพื่อนพี่เสียใจ”


               พี่วิโรจน์พูดราวกับกลัวว่าผมจะใจอ่อนกับคนรักเก่า เขาขอตัวเพื่อไปเตรียมการสัมมนาที่กำลังจะเริ่ม ผมถือโอกาสที่ได้อยู่

ตามลำพังโทรศัพท์ไปหาเพื่อนที่ทำงานอยู่ที่โรงงานเก่า  ทันทีที่เพื่อนของผมชื่อกิตติรับสายมันก็รีบทักทายเสียงดังลั่น


               “ว่าไงไอ้ชิน แม่ง หายหัวไปเลยนะมึง”


               กิตติอายุเท่าผม เรามาทำงานพร้อมกันและสนิทกันพอสมควร มันรับรู้เรื่องของผมก่อนที่จะลาออกเป็นอย่างดี


               “เออ กูกลับมาทำงานที่บ้านว่ะ” ผมไต่ถามชีวิตความเป็นอยู่กับเพื่อนครู่หนึ่งจึงยิงเข้าประเด็น


               “กูมาเจอน้ำที่เชียงรายบ้านกูนี่เอง แต่น้ำเขามากับโรงงานพลาสติกของเสี่ยวิโรจน์ เขาลาออกจากโรงงานเราแล้วหรือวะ”


               “เมียเก่ามึงเหรอ ถุย กูละไม่อยากจะเล่า” ถ้าใครพูดอย่างนี้กับคุณ ขอให้เชื่อเถอะว่าคนๆนั้นกำลังคันปากเต็มที


               “แม่งพอทิ้งมึงไปหาไอ้เดชผัวใหม่ได้ก็ระริกระรี้กันอยู่สักพักแหละโว้ย ทีนี้สันดานไอ้เหี้ยเดชมึงก็รู้ว่าคลำไม่เจอหางก็เอา

หมดไง พักหลังแม่งซุกกิ๊กไว้ให้เมียคอยตามหึง โอ๊ย ตบกันอยู่กลางโรงงานนี้เอง”


               กิตติเล่าอย่างออกรส ผมฟังแล้วก็นึกภาพตามด้วยความสังเวชใจ


               “โดนเรียกไปพบผู้จัดการกันทั้งเมียทั้งกิ๊ก พอเลิกกับคนโน้นก็เปลี่ยนไปมีคนนี้ ตอนหลังๆนี่ไอ้เดชรำคาญถึงขั้นตบตีเมียล่ะนะ

ยัยน้ำนี่ตาเขียวจนใช้แป้งตบปิดไม่มิด”


               “แล้วน้ำกับไอ้เดชเลิกกันนานแล้วเหรอ” ผมถามอย่างสงสัยว่าน้ำทนกับพฤติกรรมของไอ้เดชได้อย่างไร


               “นานที่ไหน จริงๆมันก็ยังไม่ได้เลิกกันซะทีเดียวนะ ผีเน่ากับโลงผุจะเลิกกันได้ยังไง แต่ทีนี้เมื่อสองเดือนก่อนไอ้เดชมันถูกจับ

ได้ว่าแม่งมุบมิบเงินของโรงงานไปไงก็เลยถูกไล่ออก ยัยน้ำเมียมันทำแผนกบัญชีเจ้านายก็สงสัยว่าจะมีส่วนเกี่ยวข้องด้วยเลยชิงลาออก

ก่อนแม่งเลย แล้วไปทำงานที่ใหม่”


               ผมตกใจเมื่อได้ยินเรื่องทั้งหมดหลังจากที่ผมลาออกมา ไม่น่าเชื่อว่าไอ้เดชที่กำลังรุ่งเรืองในตอนนั้นจะตกอับได้ถึงขนาดนี้

แต่อันที่จริงเมื่อนึกย้อนกลับไปไอ้เดชก็โขมยผลงานของเพื่อนๆไปเป็นของตัวเองอยู่แล้ว หากมันคิดจะโกงเงินอีกก็คงไม่ใช่เรื่องยาก

               ผมเอ่ยอำลากิตติแล้วจึงวางหู นึกปลงในโชคชะตาและกรรมของคนเราที่ได้ก่อไว้ว่าไม่ต้องรอให้ถึงชาติหน้าก็สนองกันเร็ว

เหมือนส่งมาทางอีเมล์ และคิดว่าตนเองนั้นโชคดีแค่ไหนที่หลุดพ้นมาได้พร้อมกับได้พบเจอคนดีที่สุดสำหรับตัวเอง และผมจะไม่ปล่อย

ให้โชคของผมหลุดมือไปเด็ดขาด









               หลังจากนั้นผมก็ยังไม่ได้เผชิญหน้ากับน้ำอีกเป็นการส่วนตัวเพราะน้ำต้องเข้าไปนั่งอยู่ในห้องประชุมเสียครึ่งวันช่วงเช้า ส่วน

ผมก็ปล่อยให้ลูกน้องดูแลการประชุมและไปทำงานส่วนอื่นๆ พอช่วงบ่ายพนักงานในโรงงานของพี่วิโรจน์ก็มาทำกิจกรรมเล่นเกมกันที่

ลานด้านหน้ารีสอร์ตามโปรแกรมที่พี่วิโรจน์จัดมา จนกระทั่งถึงตอนค่ำห้องประชุมที่ใช้ในตอนเช้าก็แปลงโฉมเป็นห้องจัดเลี้ยงให้

พนักงานทั้งหลายได้สนุกสนานกัน

               ผมเดินวนๆอยู่ด้านนอก ลูกน้องของผมทำงานกันเป็นมืออาชีพอยู่แล้วจึงไม่ต้องกังวลมากนักสำหรับการดูแลเสิร์ฟอาหารหรือ

เครื่องดื่มให้แขก ผมก็เลยเดินเล่นมองแสงจันทร์และดาวที่คุ้นเคยมาตั้งแต่เด็ก


               “ชิน”


               เสียงเรียกชื่อทำให้ผมลอบถอนหายใจ ก่อนจะฝืนยิ้มหันกลับไปหาน้ำที่ออกมาจากงานเลี้ยง น้ำยิ้มอ่อนๆส่งมาให้ผม หาก

เป็นเมื่อก่อนแค่รอยยิ้มเพียงครั้งเดียวผมก็พร้อมจะทุ่มทุกอย่างให้


               “ไม่สนุกต่อกับเพื่อนๆหรือน้ำ”


               “ไม่ล่ะ ชินก็น่าจะรู้ว่าน้ำไม่ค่อยปลื้มงานเลี้ยงแนวนี้”


               แน่นอนว่าน้ำชอบที่จะไปนั่งดริงค์ในผับชื่อดังมากกว่า อันนี้ผมรู้


               “เมื่อกี้น้ำได้ยินเด็กเสิร์ฟเรียกชินว่าพ่อเลี้ยง ดูเท่จังเลยล่ะ”


               “ทางเหนือเขาก็เรียกกันแบบนี้แหละน้ำ ไม่ใช่เรื่องเท่อะไรหรอก”


               ผมไม่อยากให้น้ำมองว่าผมเป็นใหญ่เป็นโตเหมือนอาเสี่ยใหญ่ ผมมันแค่เจ้าของกิจการเล็กๆในท้องถิ่นบ้านเกิดก็แค่นั้น


               “น้ำอยากคุยกับชิน”


               น้ำช้อนสายตามองผม อันเป็นกิริยาที่น้ำซ้อมอยู่บ่อยๆ น้ำรู้มุมหน้า มุมกล้องและรู้ว่าจะเอียงใบหน้ากี่องศาเพื่อให้ตัวเองสวย

ที่สุดในสายตาคนอื่น


               “นึกถึงวันที่เรารักกันมากๆเนอะชิน” น้ำเริ่มต้นด้วยน้ำเสียงอ้อยสร้อย “ตอนนั้นน้ำมีความสุขมากๆเลย”


               “มีความสุขแต่น้ำก็ยังไม่พอใจนี่นาถึงได้ทิ้งผมไปหาคนอนาคตไกลอย่างไอ้เดช”


               ผมพยายามบังคับน้ำเสียงให้ปกติที่สุด และไม่ได้บอกว่าผมรู้เรื่องของน้ำกับไอ้เดชแล้ว


               “ผมมันคนไม่มีความสามารถ คงทำให้น้ำมีความสุขเท่าที่ไอ้เดชทำไม่ได้หรอก”


               หัวคิ้วของน้ำกระตุก รอยยิ้มนั้นเจื่อนลงอย่างเห็นได้ชัดเจน แต่น้ำก็พยายามกลับมาเป็นคนเดิมอย่างรวดเร็ว


               “บางทีคนเรามันก็มองอะไรผิดพลาดไปบ้าง เครื่องคิดเลขยังคำนวณผิดเลยนะชิน”


               “มันผิดที่คนใช้เลือกกดเลขผิดต่างหากล่ะน้ำ”


               ริมฝีปากสีแดงเม้มอย่างขัดใจที่ผมไม่ได้เล่นตามเกม น้ำก้มหน้าลงไปครู่หนึ่งก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้งด้วยน้ำในตาที่เอ่อ

คลอพร้อมจะหยดได้ทุกเวลา


               “น้ำพูดตรงๆเลยนะชิน น้ำมันโง่เองที่ทิ้งเพชรที่มีค่าอย่างชินไป และตอนนี้น้ำก็รู้แล้วว่าสิ่งที่น้ำโง่เลือกมามันคือกรวดหินที่

ไม่มีค่าอะไรเลย ชิน คนเราเคยรักกันมันจะตัดใจกันง่ายๆแบบนี้หรือ ชินมองหน้าน้ำแล้วถามใจตัวเองสิว่าชินลืมแล้วหรือว่าชินรักน้ำแค่

ไหน”


               น้ำตาหยดลงมาในที่สุด น้ำยกมือมาวางแนบแก้มของผมและดึงให้สบตากับเธอ ร่างโปร่งเบียดเข้ามาหาให้ความอวบอิ่มใกล้

ชิดอยู่กับลำตัวของผมจนผมได้กลิ่นของอดีตลอยออกมา ผมหายใจขัดเมื่อเผลอถูกน้ำดึงดูดไปวูบหนึ่ง





มีต่ออีกนิด...

หัวข้อ: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 16 [25/02/2017]
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 25-02-2017 21:06:43

ต่อกันตรงนี้ ....


                เสียงริงโทนของโทรศัพท์มือถือที่ตั้งไว้เฉพาะบุคคลดังขึ้นจนผมสะดุ้งเฮือกและขยับตัวเองออกจากการรุกไล่ของน้ำโดย

ทันทีและนึกเจ็บใจตัวเองที่เกือบหลงกลไปแล้ว ผมขมวดคิ้วและกล่าวอย่างชัดเจนกับน้ำอีกครั้ง


             “ตลอดเวลาที่ผมเสียใจเพราะความรักที่ทุ่มเทให้ผู้หญิงคนหนึ่งมันสูญเปล่า แต่ผมก็ได้เจอกับคนที่พร้อมจะอยู่กับผมตลอด

เวลาแม้ว่าผมจะทุกข์แค่ไหน เขาบอกว่าคนเราจะดูได้ว่ารักจริงหรือเปล่าก็ในยามทุกข์และคนๆนั้นเขาเป็นเพชรสำหรับผม ผมคงไม่หน้า

มืดทิ้งเพชรไปคว้าก้อนกรวดหรอก ขอโทษนะน้ำที่ผมคงกลับไปอย่างเดิมเหมือนที่น้ำต้องการไม่ได้”


               “ชิน!”


                ผมหันหลังให้น้ำและก้าวดุ่มๆกลับไปโดยไม่สนใจว่าน้ำจะมีปฏิกิริยาอย่างไรกับคำพูดของผม โกรธตัวเองอยู่ลึกๆที่เกือบจะ

หลงไปกับท่าทีของน้ำหากตัวช่วยจะไม่เตือนผมให้รู้สึกตัวขึ้นมาเสียก่อน ผมรีบกลับเข้าไปในห้องส่วนตัวกระโจนลงเตียงนอนและ

โทรศัพท์กลับไปหาพี่วันทันที


               “พี่วันครับ” ผมส่งเสียงอู้อี้เมื่อเขารับสาย ความรู้สึกผิดในใจทำให้ผมขอบตาร้อนผ่าว


               “คิดถึงพี่วันจังเลย”


                 “เมียพี่อ้อนจังเลยครับ” น้ำเสียงนุ่มของพี่วันทำให้ผมยิ้มออกมาได้ ผมได้แต่เอ่ยขอโทษเขาอยู่ในใจ


                 “เป็นอะไรครับคนเก่ง ทำไมเสียงเป็นแบบนั้นล่ะ”


                  “เปล่าครับ ไม่ได้เป็นอะไร แค่คิดถึงใครบางคนเท่านั้นเอง”


                  “พูดอย่างนี้ทำให้พี่อยากเหาะไปหาเลยรู้ไหม ถ้าไม่ติดงานเลี้ยงกับเจ้านาย”


                   ได้ยินเสียงเพลงและเสียงเฮฮาดังลอดมาจากอีกฝั่งเมื่อพี่วันพูดขึ้น พี่วันเองก็มีงานที่ต้องทำเหมือนกัน


                  “แต่ทนคิดถึงชินไม่ไหว ก็เลยแอบโทรมาหาชินก่อนที่ชินจะนอน”


                    ผมเหลือบตามองนาฬิกาถึงได้รู้ว่าตอนนี้เป็นเวลาสี่ทุ่มแล้ว อันเป็นเวลาที่พี่วันโทรหาผมเมื่อเราไม่ได้อยู่ด้วยกัน มันเป็น

ความสม่ำเสมอที่เขามีให้ผม และทำให้ผมรู้ว่าพี่วันเป็นคนเสมอต้นเสมอปลายเพียงไร


                “ดีเลยครับ เพราะผมเองก็คิดถึงพี่วัน ถ้าพี่วันอยู่ใกล้ๆผมคงจะกอดและจูบพี่วันแล้ว”


                ผมออดอ้อนกลับไป อยากจะชดใช้ให้กับความผิดในใจที่ผมมีต่อเขา พี่วันส่งเสียงอะไรบางอย่างตอบกลับมาทันที”


               “จูบพี่สิครับชิน พี่รออยู่”


                  ผมยิ้มกับโทรศัพท์ และจินตนาการว่าร่างสูงใหญ่ของเขานอนเบียดอยู่เหมือนหมอนข้างที่ผมกอดในตอนนี้


                “ผมจะจูบพี่แล้วนะครับ พี่วันอ้าปากสิครับผมจะสอดลิ้นเข้าไปแล้วนะครับ”


                “รออยู่ครับชิน”


                 ได้ยินเสียงกระเส่าของพี่วันตอบกลับ ผมรีบบุกพี่วันต่อโดยเร็ว


                 “ผมส่งลิ้นเข้าไปแล้วนะครับ อืม ลิ้นพี่วันอร่อยจังครับ นี่ดื่มเหล้ามาใช่ไหมได้กลิ่นแอลกอฮอล์ลอยมาเลย ผมขอบดปากลง

ไปกับปากพี่นะครับ”


                 “ได้เลยครับชิน ลิ้นของชินก็หวานมากครับ พี่ขอดูดลิ้นชินนะ”


                   ผมมองเห็นพี่วันในจินตนาการ ใบหน้าของเราประกบแนบชิด ริมฝีปากบดเบียดและตวัดลิ้นอยู่ในโพรงปากฉ่ำชื้น ร่างกาย

ของผมตื่นขึ้นมาจนต้องยันกายลุกมานั่งคร่อมอยู่บนหมอนข้างของตัวเอง


                  “ชุดทหารของพี่วันก็เท่มากเลยครับ พอดีกับรูปร่างของพี่ตอนที่ผมกำลังลูบมือลงไป อา ผมจะรูดซิปกางเกงของพี่แล้ว มัน

คับแล้วใช่ไหมครับ”


                   พี่วันพ่นลมหายใจของเขาใส่โทรศัพท์ ได้ยินเสียงรูดซิปแว่วมา


                   “จับสิครับชิน ลูกชายพี่มันอยากจะให้เจ้าของจับมันแย่แล้ว”


                    ผมกัดปากตัวเอง เปิดเสียงไมโครโฟนให้เสียงพี่วันดังขึ้นมาและรีบถอดกางเกงของผมออกทันทีและนั่งคร่อมไปกับ

หมอนข้างอีกครั้ง ผมถูไถบั้นท้ายลงไปกับหมอนให้รูจีบได้สัมผัสกับมัน


                  “ใหญ่เต็มมือมากครับพี่วัน ผมนวดให้พี่เบาๆนะครับ อา...เส้นเอ็นมันสวยมากเลยครับพี่ อยากอมจังให้ผมอมนะครับ”


                 พี่วันหอบหายใจดังมาตามสาย รับรู้ถึงความต้องการของเขาที่มีมากพอๆกับผม ผมถูก้นตัวเองใส่หมอนและคว้าเจ้าหนอน

น้อยที่เริ่มพองตัวขึ้นมาให้อยู่ในกำมือพร้อมกับนวดเฟ้นมันด้วยปลายนิ้ว


                 “อ้าปากกว้างๆเลยครับชิน พี่จะใส่เข้าไปแล้ว”


                 ผมส่งนิ้วใส่ปากตัวเองและมโนว่านั่นเป็นแท่งเอ็นท่อนใหญ่ที่ใส่เข้ามา ท่อนลำนั้นคับแน่นให้ผมโลมเล้าด้วยปลายลิ้น ผม

ตวัดลิ้นใส่ปลายมนทรงสวยที่คุ้นเคยก่อนจะดูดจนแก้มตอบ


                “ซี้ดดด ชิน ดีมากเลยครับ”


                เดาว่าพี่วันกำลังสะบัดมือใส่ลูกชายตัวเองจนได้ยินเสียงเป็นจังหวะ ร่างกายของผมก็บีบคั้นไปหมดจนต้องขย่มเอวใส่

หมอนข้างให้เข้ากับจังหวะโยกมือของพี่วัน


                 “พี่วันครับ ได้โปรดใส่เข้ามาที”


                 ผมครางลั่นและสูดลมหายใจเข้าไปเต็มที่ กล้ามเนื้อตอนนี้เขม็งเกลียวสุดๆ


                 “มาสิครับ พี่จะใส่เข้าไปแล้วนะ ชินเปิดทางและรับพี่เข้าไปนะครับเมีย”


                 ราวกับท่อนลำนั้นสอดใส่เข้ามาในร่างกาย ผมกัดริมฝีปากและกดเอวเข้าใส่หมอนข้างจนมันยุบลงไปเกินครึ่ง มือที่โยกรั้งตัว

เองอยู่ยิ่งออกแรงยกใหญ่เมื่อจุดไคลแม็กซ์ใกล้เข้ามาทุกที


                  “พี่ใส่เข้าไปหมดแล้วนะครับ อา... ฟิตเหมือนเดิมเลยครับชิน พี่เสียวมาก”


                พี่วันครางต่ำลอดดังออกมา ผมรู้ว่าเขาเองก็ใกล้จะถึงสวรรค์เช่นเดียวกัน เราต่างจินตนาการว่าตอนนี้ได้รวมร่างกันอยู่บน

เตียงกว้างแสนนุ่มที่รองรับอยู่


                 “อื้อ ผมเองก็เสียวครับพี่”


                 “พร้อมกันนะครับคนดีของพี่ เริ่มกันเลย”


                  สิ้นสุดเสียงนั้นผมก็โยกเอวใส่หมอนข้างพร้อมกับรูดรั้งเจ้าลูกชายของผม ได้ยินเสียงพี่วันขยับข้อมือถี่ยิบไปพร้อมกัน ท่อน

ลำนั้นกระแทกเข้าใส่ภายในของผมจนร้อนไปหมด และตอนนั้นเองที่ผมกลั้นหายใจเงยหน้าส่งเสียงออกมา


                 “อ๊า!”


                “โอ๊ะ!”


                 พี่วันอุทานพร้อมกันกับผม น้ำคาวขาวขุ่นหกรดอยู่บนหมอนข้างเป็นวงใหญ่เมื่อผมปลดปล่อยออกมา พี่วันหอบหนักอยู่พัก

หนึ่งก่อนเขาจะหัวเราะเบาๆ


                 “ดีนะที่แวบมาโทรหาชินในห้องน้ำ ไม่งั้นคงขายขี้หน้าคนทั้งกองร้อย”


                 ผมหัวเราะตอบเขาพร้อมกับทิ้งตัวลงไปบนเตียงอย่างหมดแรง ดวงตามองเพดานอย่างสุขสม


                    “ทำไงได้ล่ะครับ ก็ผมคิดถึงพี่นี่ พรุ่งนี้ถ้าเจ้านายพี่กลับไปแล้วก็รีบมาหาผมเร็วๆแล้วกัน”


                     “ขอรับคุณผู้ชาย” พี่วันขานรับอย่างล้อเลียน


                     “บ่าวคนนี้จะรีบไปหาเจ้านายทันทีเลยขอรับ แต่ตอนนี้ต้องวางสายก่อน ป่านนี้เขาคงตามหาพี่ทั่วงานแล้ว ฝันดีครับที่รัก”

                 
                       พี่วันเอ่ยอำลาแล้ววางสาย ผมยังนอนฝันหวานอีกพักใหญ่


                        เพชรน้ำงามที่อยู่ในมือ ผมจะไม่ให้หลุดลอยไปไหน

                        ผมสัญญา

                                         

                                                         TBC



                       ชะนีน้ำฉลาดค่ะ นางไม่ได้มาสายกรี๊ดอย่างชะนีจิ๊บ เรื่องของนางก็เลยยังไม่จบ เราต้องเฝ้าดูพฤติกรรมของนางต่อไป

อย่าให้คลาดสายตา
               
                                    :m16: :m16:              

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 16 [25/02/2017] #พี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 25-02-2017 22:02:32

ชินน่าจะเตือนเสี่ยวิโรจน์ไว้ด้วยนะเผื่อยัยน้ำอะไรนั้นมันจะปลอมบัญชีจริงๆ เกลียดผู้หญิงอย่างน้ำจริงๆ อยากให้ชินตอกกลับไปให้หนักจริงๆ หน้าด้านเกินไปแล้วยัยบ้า

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 16 [25/02/2017] #พี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 25-02-2017 22:06:26

แต่ชินก็ไม่โง่ไง พี่วันจะมาแล้ว ไม่รู้ว่าถ้านางรู้ว่าแฟนเก่าไปมีสามีใหม่นี่จะว่ายังไง หึ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 16 [25/02/2017] #พี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: โอ ที่ 25-02-2017 22:15:45

นังชะนีผีบ้านี่ตื๊อไม่เลิกใครช่วยมารับนางไปปล่อยคืนสู่ธรรมชาติด่วน :seng2ped: :hao3:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 16 [25/02/2017] #พี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 25-02-2017 22:49:36

อ้างจาก: Jibbubu ที่ 25-02-2017 22:02:32  

ชินน่าจะเตือนเสี่ยวิโรจน์ไว้ด้วยนะเผื่อยัยน้ำอะไรนั้นมันจะปลอมบัญชีจริงๆ เกลียดผู้หญิงอย่างน้ำจริงๆ อยากให้ชินตอกกลับไปให้หนักจริงๆ หน้าด้านเกินไปแล้วยัยบ้า

น่าจะทำบัญชีปลอม นะ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 16 [25/02/2017] #พี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: iNcamisang ที่ 25-02-2017 23:28:47

นังนี่มันร้ายนะคะหัวหน้า

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 16 [25/02/2017] #พี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: yymomo ที่ 25-02-2017 23:43:19

 :katai1:   ดูท่าชินไม่น่าจะหลงกลนางหรอก  แต่อาจจะพลาดท่ามากกว่า  ชะนีเรื่องนี้ร้ายจริงๆ   ตัวแรกไปก็มีตัวอื่นมาแทน 

แถมเป็นเวอร์ชั่นอัพเกรดอีกด้วย   งานนี้ต้องให้ท่านผู้พันสั่งกวาดล้างงงงงง    :hao7:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 16 [25/02/2017] #พี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 25-02-2017 23:47:36

ชะนีอย่าหลงป่าทางเหนือนานค่ะ กลับป่าช้าไปหาผัวที่ชื่อเดชเถอะนะ

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 16 [25/02/2017] #พี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 26-02-2017 00:17:31

ถ้ายัยน้ำนี่ยังไม่หยุด น่าจะโดนพี่วันจัดการนะ เหอะๆมายุ่งกับเมียเขาเขาไม่เอาไว้หรอก

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 16 [25/02/2017] #พี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 26-02-2017 01:10:33

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 16 [25/02/2017] #พี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 26-02-2017 03:09:35

เม็ดกรวดเม็ดทรายมา :fire:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 16 [25/02/2017] #พี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: farfarneenee ที่ 26-02-2017 10:02:23

อี่น้ำเน่าาาา   :katai1: :katai1: :angry2: :angry2: :z6: :z6:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 16 [25/02/2017] #พี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: tukkata bambola ที่ 26-02-2017 12:33:48

พี่วันเอาชะนีเก่าของดองเหม็นเปรี้ยวไปทิ้งหลุมไหนก็ได้พี่กลิ่นนางเหม็นเน่าเกินไปแล้ว

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 16 [25/02/2017] #พี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 26-02-2017 15:29:17

 :mew1:  ส่งใจไปให้น้องชินนะ  อย่าได้หลงกลเชียว
พี่วันนี่คือแบบ พี่มาเข้าห้องน้ำคนเดียวแน่นะ โอ๊ย อายแทน

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 16 [25/02/2017] #พี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: แมวดำ ที่ 26-02-2017 16:48:50

สรุปคือน้ำนางมีแผนดิ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 16 [25/02/2017] #พี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 26-02-2017 17:34:19

ตัวอันตราย

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 16 [25/02/2017] #พี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: SakeiooSakei ที่ 26-02-2017 19:34:52

บอกเฮียโรจน์เลยว่า น้ำเน่ามีเบื้องลึกเบื้องหลังยังไง
ให้เสี่ยไล่นางออกไป เอาให้ไกลจากวงโคจรของพี่วันน้องชินโล้ดดดดด
ไปไกลๆเลยนังน้ำเน่า ชิวๆ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 16 [25/02/2017] #พี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: Kei ที่ 26-02-2017 21:57:29

คนเห็นแก่ตัว เลวบอกเลย

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 16 [25/02/2017] #พี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: about ที่ 26-02-2017 22:30:14

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 16 [25/02/2017] #พี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 26-02-2017 22:51:42

พี่วันแม่งโคตรหื่น ชิน ฉลาดอะ ชอบอะ แต่น้ำฉลาด ผญ ที่คู่ควรเป็นตัวร้าย ในนิยายวาย 5555

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 16 [25/02/2017] #พี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: aom2529 ที่ 27-02-2017 13:02:24

 :katai4: :katai4: :katai4:..ตบอย่างนี้ต้องตบ. :katai1:

หัวข้อ: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 17 [03/03/2017] #พี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 03-03-2017 18:17:43

                                                                       ผมกำลังจะกลับบ้าน

                                                                                บทที่ 17



               ผมตื่นแต่เช้าเพื่อจะมาดูแลนักท่องเที่ยวที่กำลังจะขึ้นไปยอดภูชี้ฟ้าด้วยรถของชาวบ้านท้องถิ่นซึ่งผมจัดจ้างไว้ ช่วงนี้แม่เลี้ยง

ขจีวรรณไม่อยู่ครับ แม่ของผมไปเที่ยวทำบุญเก้าวัดกับเพื่อนๆผมเลยต้องคุมงานอยู่คนเดียวแต่ก็ไม่ได้เหนื่อยอะไรมากนักเพราะวาง

ระบบไว้จนลงตัวหมดแล้ว

               แขกที่มาพักส่วนใหญ่ก็เป็นกลุ่มสัมมนาของพี่วิโรจน์และมีแขกคนอื่นบ้างอีกเล็กน้อย มีบางคนที่ไม่อยากตื่นเช้ามากไม่อยาก

ชมพระอาทิตย์บนยอดดอยก็ไม่ได้ไป ผมดูแลจนกระทั่งรถคันสุดท้ายออกจากรีสอร์ทจึงได้เดินกลับมายังล็อบบี้ที่ยังว่างเปล่าผู้คนในช่วง

นี้ แต่สายตาของผมกลับไปปะทะกับใครบางคนที่นั่งอ่านหนังสือท่องเที่ยวอยู่เงียบๆบนเก้าอี้รับแขก


                “น้ำ”


               ร่างเพรียวสมส่วนหันมามองผมทันที และน้ำก็ยิ้มให้ผมก่อนจะวางหนังสือและลุกขึ้นเดินมาหาผม


               “ทำไมไม่ไปเที่ยวบนดอยล่ะ” ผมทักทายคำแรกพลางมองน้ำอย่างแปลกใจ น้ำยู่หน้าเมื่อเอ่ยตอบผม


               “ก็แค่พระอาทิตย์ขึ้นเอง แล้วนี่ก็ไม่หนาวมากไม่ค่อยมีหมอกแล้วไม่ใช่เหรอชิน”


               น้ำทำการบ้านมาดีครับในเช้าวันนี้ อากาศเริ่มอุ่นขึ้นมาทำให้หมอกบนยอดดอยบางตาลงไม่เหมือนช่วงหนาวจัดๆตอนต้นปี


               “ก็ถ้าไม่ไปเที่ยวน้ำจะตื่นเช้าขนาดนี้ทำไม”


               “ตื่นมาหาชินไงล่ะ น้ำอยากคุยกับชินตรงๆ”


               ผมย่นหัวคิ้วอย่างสงสัย ไอ้ที่คุยกันไปเมื่อคืนนี้ยังไม่ตรงพอที่จะทำให้น้ำเข้าใจอีกหรือ ผู้หญิงที่เข้าใจยากกว่าที่คิดแฮะ


               น้ำดึงมือผมมากุมไว้และจูงให้เดินตามไปยังโซฟาตัวยาวที่อยู่ด้านหลังกลุ่มกระถางต้นไม้ นับว่าลับตาคนพอสมควรในช่วง

เวลาเช่นนี้ ผมถูกดึงมือให้นั่งลงชิดกับน้ำที่เบียดกายเข้ามาจนรู้สึกถึงเนื้อนุ่มๆเย็นๆของเธอ


               “น้ำจะคุยอะไรกับผม”


               “น้ำขอคืนดีกับชิน”


               ผมมองน้ำราวกับไม่เคยเห็นมาก่อน ผู้หญิงคนนี้ทำให้ผมเคยรัก เคยเจ็บปวดอย่างที่สุด และเธอกำลังกลับมาขอคืนดีกับผม


               “จำได้ว่าผมบอกน้ำไปเมื่อคืนแล้วว่าผมมีคนรักใหม่แล้ว แฟนผมเขาคงไม่ชอบแน่ถ้าผมจะทิ้งเขาไปเพื่อกลับไปคืนดีกับแฟน

เก่า”


               พยายามอธิบายด้วยน้ำเสียงที่นิ่งเรียบที่สุดแต่ดูเหมือนน้ำจะไม่เก็ท


               “น้ำขอโทษและยอมรับผิดไปแล้วไงล่ะคะชิน”


               น้ำดึงมือทั้งสองข้างของผมไปกุมไว้ ทำท่าจะไม่ยอมปล่อยถ้าผมยังไม่ยอมทำตามที่เธอต้องการ


               “ชินเลิกกับน้ำยังไม่ถึงปีด้วยซ้ำ แล้วที่เราคบกันมาสามปีล่ะมันนานกว่าที่ชินคบกับแฟนใหม่ของชินอีก อย่าบอกนะว่าชินลืม

น้ำหมดแล้วทั้งหัวใจน้ำไม่เชื่อหรอก สามปีที่เราอยู่ด้วยกัน กินด้วยกัน นอนด้วยกัน ชินจะตัดใจจากน้ำด้วยเวลาไม่นาน คิดเหรอว่าน้ำจะ

เชื่อ”


               น้ำเงยหน้ามองน้ำตาเอ่อคลอเบ้าและมองผมราวกับกำลังอ้อนวอน


               “น้ำผิดที่ทิ้งชินไปหาเดช และบอกอย่างไม่อายเลยก็ได้ว่ากรรมมันตามสนองน้ำแล้ว เดชทำร้ายน้ำทั้งร่างกายและหัวใจ น้ำ

จึงได้รู้ว่าชีวิตนี้ไม่มีใครดีกับน้ำเท่าชินอีก ชินคือเจ้าชายสำหรับน้ำ”


               จำไม่ได้ว่าตัวเองเป็นราชนิกุลด้วย ผมที่เคยเป็นคนไม่มีค่าตอนนี้กลับถูกยกยอจนสูงปานก้อนเมฆ


               “สงสารน้ำนะคะชิน ได้โปรด ตอนนี้น้ำไม่เหลืออะไรอีกแล้ว ชินกลับมาหาน้ำนะคะ กลับมารักกันอย่างเมื่อก่อน ชินลืมไปแล้ว

เหรอว่าเรารักกันขนาดไหน น้ำยังจำได้เลยว่าชินถนอมน้ำมาก”


               ผมเผลอมองใบหน้าของน้ำแค่แวบเดียว มันเป็นช่วงเสี้ยววินาทีที่สมองไร้การกลั่นกรองใดๆทั้งสิ้น และน้ำคว้าช่วงเวลานั้นเอง

ขยับกายเข้ามาหาเบียดอกอิ่มเข้ามาจนสัมผัสกับร่างกายของผมอย่างคุ้นเคย มือที่ถูกกุมอยู่ถูกยกขึ้นมาและน้ำก็กางวงแขนของผมให้

กว้างออกก่อนจะจัดการให้ผมกอดเธออยู่ในอ้อมแขน


               “ชินยังจำที่เราบอกรักกันได้ไหมคะว่ามันทั้งหวานทั้งเร่าร้อนขนาดไหน ถ้าชินต้องการน้ำก็พร้อมที่จะระลึกถึงความหลังของ

เราเพื่อให้ชินจำได้”


               น้ำเสียงนั้นยั่วยวน ดวงตาเชิญชวน กลิ่นหอมอ่อนของเนื้อสาวที่ผมห่างหายฟุ้งตลบเข้ามาในจมูกจนผมเผลอไผล น้ำเผยอริม

ฝีปากพร้อมกับโน้มคอของผมลงมาเพื่อตนเองจะได้จูบผมเนินเนื้อนุ่มบนหน้าอกถูไถอยู่กับแผงอกของผม น้ำรู้จักผมดีกว่าที่คิดและตอน

นี้น้ำกำลังทำให้ผมกลายเป็นลาเชื่องๆตัวหนึ่ง


               พี่รักชินนะครับ


               เสียงบอกรักของพี่วันดังแว่วเข้ามาอยู่ในใจทำให้ผมสะดุ้ง ผมดึงสติกลับคืนมาอย่างยากลำบากแต่ก็ต้องทำ


               “น้ำ ไม่ ผมไม่...”


               พยายามดันไหลน้ำออกห่าง แต่น้ำก็ยังไม่ยอมแพ้ เธอคว้าข้อมือของผมแล้วสอดเข้าไปในเสื้อยืดของเธอเพื่อให้มือของผม

กอบกุมอยู่บนหน้าอกที่ซ่อนอยู่ในบราตัวจิ๋ว เมื่อผมพยายามจะฝืนน้ำก็ยึดมือผมไว้จนกลายเป็นเรายื้อยุดนัวเนียกันไปมา


               “อย่าโง่หน่อยเลยชิน น้ำทำถึงขนาดนี้แล้วนะ”


               น้ำส่งเสียงแข็งใส่เมื่อเห็นว่าผมไม่ยอมหลงกล ร่างโปร่งบางโถมทับจนผมหงายหลังไปกับเก้าอี้ตัวยาวและปล้ำจูบผม


               “ผู้หญิงยอมขนาดนี้จะซื่อบื้อไปถึงเมื่อไหร่กันคะ รีบทำๆเสียให้เสร็จก็จบเรื่องแล้ว”


               น้ำกระแทกมือใส่เจ้าลูกชายของผมและเค้นคลึงอย่างแรง ความที่เราอยู่ด้วยกันมานานทำให้นางเองก็รู้จักผมดีทุกซอกทุกมุม

ผมพยายามท่องพุทโธอยู่ในใจเพื่อข่มความต้องการของตัวเองไว้


               “น้ำกำลังทำตัวเองให้ไม่มีค่ามากขึ้นอีกนะ ปล่อยผมเดี๋ยวนี้ก่อนที่ผมจะไม่มีให้น้ำแม้แต่ความเป็นเพื่อน”


               “ชินจะไม่เป็นเพื่อนกับน้ำก็ได้” น้ำตอบโต้ใส่หน้าผมขณะกำลังปลุกปั่นผมอยู่ “แต่ชินต้องกลับมาเป็นผัวของน้ำ เข้าใจไหม”


               “ทำอะไรกันอยู่น่ะ”


               เฮือกก

               เสียงสวรรค์ชัดๆ

               ผมรีบผลักน้ำและเด้งตัวออกห่างทันที พอหันไปยังทางเข้าก็เห็นพี่วิโรจน์ยืนกอดอกจ้องตาเขม็ง น้ำกัดฟันหน้ามุ่ยพร้อมกับ

จัดเสื้อผ้าเข้าที่ใบหน้าของน้ำดูขัดเคืองเมื่อคนขัดขวางการกระทำคือเจ้านาย


               “เรื่องส่วนตัวน่ะค่ะเสี่ย”


               น้ำเชิดหน้าลุกขึ้นยืนเผชิญหน้ากับพี่วิโรจน์


               “น้ำแค่อยากระลึกความหลังกับชินเท่านั้นเอง”


               “เอ่อ พี่วิโรจน์ครับ คือว่า...”


               ผมอยากจะแก้ตัว จะชี้แจงแต่ก็พูดไม่ออกพี่วิโรจน์ส่ายหน้าไปมา เขามองลูกน้องด้วยสายตาตำหนิ


               “ผมอาจจะเป็นผู้ชายหัวเก่าไปหน่อยนะ แต่ผมว่าที่สุวารีทำอยู่มันไม่ใช่เรื่องดีและยิ่งตอนนี้คุณมาในฐานะพนักงานของผม ถ้า

คุณเป็นญาติเป็นลูกสาวหรือน้องนุ่งผมคงจะรู้สึกไม่ดีไปยิ่งกว่านี้”


               “ทำไมล่ะคะเสี่ย ฉันทำผิดตรงไหน ชินกับฉันเคยคบกันมาก่อน เรามีอะไรกันยิ่งกว่านี้อีก”


               “น้ำ!”


               ผมตกใจเมื่อเห็นน้ำเถียงพี่วิโรจน์ที่ยืนมองอย่างไม่ชอบใจนัก แต่น้ำก็ยังเชิดหน้าเถียงต่อ


               “น้ำก็แค่อยากจะให้เราทั้งคู่กับมาคบกันเหมือนเดิมเท่านั้นเอง”


               “ทั้งที่ผู้ชายเขาก็บอกอยู่ว่าเขามีคนรักใหม่ คุณก็ยังคิดแย่งเขาคืนมาอีกหรือสุวารี”


               “แล้วเสี่ยจะต้องสนใจทำไมคะ แฟนใหม่ก็คือแฟนใหม่ แต่ฉันคือคนที่มาก่อนนะคะ”


               “ผมจะไม่สนใจหรอกสุวารีถ้าแฟนใหม่ของคุณชินเขาจะไม่ใช่เพื่อนสนิทของผม”


               น้ำเสียงของพี่วิโรจน์เด็ดขาดมาก น้ำยืนอึ้งหน้าเหวอเมื่อเจอไม้เด็ด


               “คิดว่าที่ผมรู้จักกับคุณชินเพราะอะไรล่ะ กลับไปที่ห้องพักและเก็บของเตรียมเดินทางกลับได้แล้ว เดี๋ยวนี้เลย”


               น้ำมองหน้าผม และผมก็ไม่ได้ปฏิเสธใดๆ น้ำจึงฮึดฮัดกระแทกเท้าเดินจากไปขณะที่ผมถอนหายใจโล่งอก พี่วิโรจน์จึงได้เลิก

ทำหน้าเคร่งพร้อมกับตบบ่าของผม


               “เกือบไปแล้วน้องชิน เกือบเสร็จแม่เจ้าประคุณเมียเก่าเข้าแล้ว”


               “ขอบคุณครับพี่วิโรจน์”


               ผมยกมือไหว้พี่วิโรจน์จนเจ้าตัวหัวเราะเบาๆ


               “ทำยังไงก็สลัดไม่หลุดเลยครับ น้ำเขารุกจนผมเกือบเสียท่า”


               “พี่ยืนมองอยู่สักพักแล้วล่ะ อยากรู้ว่าสุวารีจะทำอะไรกับน้องชิน ไม่นึกว่าสกิลการยั่วยวนของผู้หญิงคนนี้จะสูงขนาดนี้”


               “ผมเองก็ผิดครับพี่ที่ไม่กล้ารุนแรงกับผู้หญิง โรคนี้รักษาไม่หายเสียที”


               “ก็เพราะว่าชินเป็นคนดี บางทีคนอื่นเขาจะใช้ประโยชน์จากจุดนี้เป็นประโยชน์แก่ตัวเอง”


               พี่วิโรจน์ให้คำแนะนำแก่ผมที่กำลังยืนหน้าสลด พี่วิโจน์ยิ้มให้กำลังใจผม


               “เอาน่า รักษาความดีแต่เพิ่มความเด็ดขาดอีกนิด พี่ว่าน้องชินก็จะสู้กับคนที่หวังผลประโยชน์ได้สบายๆ ส่วนสุวารีน่ะเดี๋ยวก็

กลับระยองไปพร้อมกับพี่ตอนเที่ยง เขาคงจะมายุ่งกับน้องชินไม่ได้อีกแล้วเพราะรู้ว่าพี่จับตาดูอยู่”


               พี่วิโรจน์อยู่คุยกับผมอีกสักพัก เขาบอกว่าขี้เกียจเดินขึ้นภูชี้ฟ้าก็เลยตื่นเช้ามาเดินเล่นอยู่ในรีสอร์ทและเดินมาถึงหน้าล็อบบี้

เพื่อจะหากาแฟดื่มจนบังเอิญมองเห็นผมกับน้ำเข้าก็เลยยืนมองพักหนึ่งก่อนจะตัดสินใจเข้ามาช่วยเหลือผม ช่างเป็นบุญของผมจริงๆ

               ไม่นานนักรถของนักท่องเที่ยวที่ไปภูชี้ฟ้าก็กลับมา ผมจะได้ขอตัวจากพี่วิโรจน์เพื่อทำงานต่อ พี่วิโรจน์เองก็ต้องไปดูแลลูก

น้องจนกระทั่งหลังอาหารกลางวันพนักงานของพี่วิโรจน์ก็เดินทางกลับ


               “ดูแลเพื่อนพี่ด้วยนะน้องชิน แล้วไปเที่ยวระยองบ่อยๆนะ”


               พี่วิโรจน์เอ่ยอำลาผมแล้วจึงขึ้นรถเป็นคนสุดท้าย ผมไม่เห็นน้ำอีกตั้งแต่เมื่อเช้าแต่ก็ไม่ได้ให้ความสนใจอีก น้ำอาจจะรู้สึกอาย

กับการกระทำจนไม่อยากมาเจอหน้าผมและหลบหน้าไปขึ้นรถบัสโดยไม่มาบอกลา ซึ่งก็เป็นการดีที่ผมจะไม่ไปข้องเกี่ยวกับน้ำอีกต่อไป



มีต่ออีกนิด...

หัวข้อ: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 17 [03/03/2017] #พี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 03-03-2017 18:22:33

ต่อกันตรงนี้...



               กลับไปเคลียร์บัญชีสต็อกของใช้ในรีสอร์ทอยู่ไม่นานนักก็ได้ยินเสียงรถยนต์ตรงเข้ามาจอด ผมยิ้มเมื่อจำได้ว่าเป็นเสียง

รถยนต์ของใคร สักพักเจ้าของรถก็เดินยิ้มแป้นทักทายพนักงานในรีสอร์ทและเดินมาหาผม พี่วันมาในชุดลำลองสบายๆกางเกงยีนส์ตัว

เก่งและเสื้อยืดโปโลยี่ห้อประจำของเขา


               “มาแล้วครับเมีย คิดถึงกันบ้างไหมครับ”


               “เก็บความหวานไว้บ้างก็ได้ครับ ผมยังไม่อยากเป็นเบาหวาน”


               ผมพูดโดยไม่เงยหน้าขึ้นมา ทำเป็นสนใจกับสมุดบัญชีเล่มใหญ่ทั้งที่จริงแอบมองเขาตั้งแต่ลงจากรถด้วยซ้ำ พี่วันเท้าแขนลง

บนโต๊ะและยื่นหน้าเข้ามาหอมแก้มผมดังฟอด


               “ไม่ชอบให้หวานจริงเหรอ ใครกันนะเมื่อคืนทำเราน้ำแตกกลางงานเลี้ยง”


               “พี่หื่นเองต่างหากล่ะครับ”


               ผมนี่เขินสุดขีด คนงานที่เดินผ่านเห็นพี่วันหอมแก้มผมพากันหัวเราะคิกคัก ผมผลักหน้าพี่วันออกห่างพลางมองเขาทั้งที่

ใบหน้าของผมยังร้อนซู่อยู่เลย


               “ใครน้าบอกให้เรารีบมาเร็วๆ นี่พอส่งเจ้านายขึ้นเครื่องก็รีบบึ่งมาหาจนเกือบตกดอย ไม่เห็นใจกันบ้างเลย”


               “ไม่อยากมาหรือครับ”


               ผมถามพร้อมรอยยิ้ม เห็นหน้าพี่วันยามทำตัวทะเล้นเหมือนตัวเองยังหนุ่มฟ้อก็อดขำไม่ได้


               “อยากมาสิครับ เมียสั่งมามีหรือผัวจะขัด เพราะถ้าเมียสั่งแปลว่าเมียอยากเจอ ส่วนมาแล้วจะเจออะไรก็ต้องแล้วแต่เมีย”


               “ไหวหรือครับ เมื่อคืนก็เพิ่งรีดน้ำไปไม่ใช่เหรอ”


               ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้พร้อมกับถามห่ามๆบ้าง ปรายตามองใบหน้าคมทำนองล้อเลียนและท้าทายอยู่ในที พี่วันสบตากับผม

เขาคำรามเบาๆอยู่ในลำคอก่อนจะก้าวอ้อมโต๊ะทำงานและรวบเอวผมแบกขึ้นบ่าในทันที


               “เฮ้ย พี่วัน เล่นอะไร เดี๋ยวตก”


               พี่วันไม่ยอมปล่อย เขายิ้มกราดใส่พนักงานในล็อบบี้


               “ขอตัวพ่อเลี้ยงไปทะเลาะกันเป็นการส่วนตัวสักครู่นะครับ ตกลงกันได้เมื่อไหร่จะพามาส่งให้ทำงานต่อ”


               พี่วันแบกผมที่อยู่บนบ่าเดินผ่านทะลุออกไปด้านหลังของอาคารซึ่งมีทางเดินเชื่อมไปยังบ้านหลังใหญ่ที่แม่กับผมอาศัยอยู่

จนกระทั่งถึงห้องนอนของผมที่อยู่ชั้นสองเขาก็ปิดประตูล็อกและโยนผมลงบนเตียงทันที เตียงกว้างติดสปริงเด้งตัวขึ้นก็พอดีกับที่เขา

โถมร่างใหญ่ลงมาใส่ผมและโขมยจูบโดยที่ผมยังไม่ทันตั้งตัว


               “โอ๊ย เดี๋ยวสิครับพี่วัน จั๊กกะจี้”


               ผมดิ้นไปมาพร้อมกับส่งเสียงหัวเราะ พี่วันไล่จับผมและล็อกตัวไว้ได้ เราสบตากันอยู่ในระยะใกล้นัยน์ตาของพี่วันหวานฉ่ำจน

ผมเคลิ้ม และเมื่อเขาสะกดผมได้สำเร็จเขาก็ทาบริมฝีปากลงมา ผมเผยอรับอย่างเชิญชวนและแข่งกันเม้มริมฝีปากของอีกฝ่ายอย่าง

เร่าร้อน


               “ยังติดพันจากเมื่อคืนอยู่เลย”


               เขากระซิบข้างหูเสียงแหบพร่า


               “จินตนาการยังไงก็ไม่เคยเหมือนตัวจริงสักที อยากจะกอดชินใจแทบขาด”


               ไม่พูดเปล่าครับ มือของพี่วันไล่ปลดเสื้อผ้าผมออกจากตัวพัลวัน ผมเองก็ให้ความร่วมมือกับเขาจนแค่แวบเดียวเราก็กอดกัน

กลมด้วยชุดวันเกิด เนื้อตัวเบียดเสียดท่อนขาเกาะเกี่ยวกันราวกับกลายร่างเป็นเถาวัลย์


               “ผมก็คิดถึงพี่”


               คิดถึงจริงๆนะครับ ดูเหมือนผมจะเสพติดพี่วันไปเสียแล้ว เสพติดในทุกๆอย่างที่เป็นเขาและไม่แน่ว่าจะขาดเขาได้ในเบื้อง

หน้า

               พี่วันพ่นลมหายใจออกมา เขาไล่จูบผมในทุกส่วนบนเตียงกว้างแม้แต่ตรงจุดอ่อนไหวก็ไม่เว้นเมื่อเขางัดมันขึ้นมาและใช้

ปลายลิ้นแตะลงไปเบาๆแทนคำทักทายก่อนจะลากลิ้นตามความยาวจนถึงถุงแฝด ปากหยักอย่างชายไทยเปิดกว้างและดูดดุนมันเข้าไป

ทั้งสองฝั่ง ผมถึงกับผวายกขาตั้งชัน

               ปากร้อนลากไปถึงด้านล่าง พี่วันมองอย่างกระหายก่อนจะจับผมให้ลุกมาอยู่ในท่าคลานสี่ขา เขาใช้มือแหวกบั้นท้ายของผม

ออกและยื่นหน้าเข้ามาใช้ลิ้นเลียอยู่ตรงรูจีบ


                “อื้อ พี่วัน เสียวมาก”


               ผมหลับตาลงด้วยความสยิวเพราะทั้งลิ้นทั้งปากประเคนลงมาจนเย็นฉ่ำเปียกชื้นไปหมด พี่วันใช้ปลายนิ้วแหย่เข้าไปควานลึก

สะกิดผิวภายในพร้อมกับละเลงลิ้นของเขา เรียกเสียงครางจากผมจนลั่นห้อง


               “ไม่ไหวแล้วชิน เมียพี่อ่อยเหลือเกิน”


               นิ้วมือถูกดึงกลับ พี่วันยันกายยืนอยู่บนพื้นและดึงให้ผมขยับรับท่าให้เหมาะเจาะ เจ้าท่อนเนื้อท่อนใหญ่ฟาดตีบั้นท้ายของผม

ดังเผียะๆก่อนที่มันจะสอดเข้ามาในช่องทางเปียกชื้นของผมอย่างคุ้นเคย ไม่นานนักผมก็รับมันเข้ามาจนหมด


               “แน่นมากครับชิน โอ ตอดดีอีกด้วย พี่จะเริ่มแล้วนะ”


               เมื่อพูดจบเขาก็ฟาดมือตีก้นของผมเป็นสัญญาณ กล้ามเนื้อช่วงล่างกระตุกวูบเมื่อเขาดึงเอวออกและกระแทกกลับเข้ามาใหม่

ผมถึงกับเงยหน้าครางลั่นเมื่อโดนโยกใส่จนสะเทือนไปทั้งตัว


               “โอยพี่ สะใจมากครับ ดีชะมัด”


               ผมทิ้งแขนไปกับเตียงและซุกหน้าลงกับหมอนโก่งก้นให้เขาได้ซอยเอวยิกๆ ท่อนเนื้อของพี่วันร้อนราวกับเหล็กเผาไฟจุดติด

หลอมอยู่ในช่องทางจนอยากจะระเบิดให้หายอึดอัด มันเป็นความทรมานเมื่อร่างกายกำลังเดินทางไปสู่ความสุขสม ผมถึงกับร่อนเอวเข้า

ใส่เพื่อให้เขาดึงผมไปให้ถึงเสียที


               “ชิน รัดพี่เกือบจะตายแล้ว”


               พี่วันสบถลั่น เขาดึงท่อนลำออกไปอย่างรวดเร็วจนผมใจหายและจับให้ผมนอนหงายอ้าขากว้างแทบจะเป็นมุมฉาก จากนั้น

เขาก็ดันเอวเข้ามาใหม่และรัวเอวไม่ยั้ง ร่างกายของผมบีบคั้นเหลือเกิน


               “พี่วัน อ๊า อีกนิด จะแตกแล้วครับ มันมาแล้ว โอ๊ย”


               ผมคว้าเจ้าลูกชายของผมขึ้นมาสะบัดข้อมือใส่มัน แค่ไม่นานมันก็พ่นน้ำออกมาราวกับน้ำพุ เมื่อนั้นเองที่ทุกอย่างพลันผ่อน

คลาย ผมมองเห็นสวรรค์อยู่บนเตียงกว้างโดยไม่ต้องรอให้ตายไปก่อน มองเห็นพี่วันทำหน้าเหยเกขณะรัวเอวใส่ผมไม่ยั้ง


               “โอ เสียวมากเมียจ๋า พี่ไม่ไหวแล้ว”


               ช่องทางเปียกชื้นทันที พี่วันหอบถี่ฉีดอัดน้ำรักไม่ยั้งจนมันไหลเยิ้มตอนที่เขาดึงมันออกมา ร่างสูงทิ้งกายลงมาใส่ผมและเราก็

จูบกันอีกครั้ง





               เดินขาสั่นกลับมาที่ล็อบบี้ในตอนเย็น ไม่มีพนักงานแล้วตอนนี้เพราะแยกย้ายกลับบ้านไปพักผ่อน ผมกับพี่วันเดินกุมมือคุยกัน

กระหนุงกระหนิงเพราะความหิว ก็หมดแรงกันแล้วนั่นแหละครับเลยว่าจะมาหาอะไรที่ห้องครัวกินกันเสียหน่อย หากแต่เมื่อเดินมาถึง

ล็อบบี้ผมก็ต้องหยุดเท้ากะทันหันเมื่อเห็นว่ามีใครบางคนนั่งอ่านนิตยสารอยู่ และเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าของผม คนๆนั้นก็เงยหน้าขึ้นมา

พร้อมรอยยิ้ม ผมเม้มปากเมื่อมั่นใจแล้วว่าไม่ได้ตาฝาดแน่ๆ

               “น้ำ!”
               



                                                    TBC


บทหน้าก็จะจบเนื้อหาหลักแล้ว

เรื่องนี้คนแต่งจะรวมเล่มขายเอง

ข่วยอุดหนุนกันด้วยนะจ๊ะ

 o18 o18

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 17 [03/03/2017] #พี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: farfarneenee ที่ 03-03-2017 18:23:28

มาต่อเร็ววววววววววว :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 17 [03/03/2017] #พี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 03-03-2017 18:47:18

ว่าละว่านางไม่น่ายอมปล่อยหลัก (ที่อาจจะเรียกได้ว่าทำจากไม้สักทอง) หลักนี้ไป... รอดูว่าพี่วันกับชินจะทำยังไง

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 17 [03/03/2017] #พี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 03-03-2017 19:23:11

เริ่มรำคาญชิน ละนะ บอกตรง คือ พี่วันเด็ดขาดสมเป็นทหาร ชัดเจน แล้วชินอะ ใจอ่อน หลงเสน่ห์ผญ รักมาก ผูกพันธ์ไม่แปลก แถมพี่วันแม่งก็อาศัยช่วงชินเอ๋อ จับปล้ำแบบสมยอม คือ ถ้ายังมีใจก็กลับไป ถีบหัวพี่วันซะ เพราะ พี่วันก็ฉวยโอกาส ส่วนไอ้เสี่ยวิโรจน์นี่เสือก หวงแทนเพื่อน ??? บางเรื่อง ไม่ต้องยุ่งก้ได้ ถ้าชินมันโง่จนโดนผญงาบ ก็ไม่สมควรจะมีแฟนใหม่ปะ

พี่วันก็น่ารักเหมือนเดิม คึคึ หื่นเหมือนเดิมด้วย

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 17 [03/03/2017] #พี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: fahsai ที่ 03-03-2017 19:36:50

เกลียดนางน้ำ ชินคิดซิขนาดมีผญมายุ่งกับพี่วันชินยังไม่ชอบเลย ชินต้องเด็ดขาดนะ ไม่งั้นจะเป็นปัญหาแน่ๆ เกลียดชะนีน้ำ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 17 [03/03/2017] #พี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: Silvan ที่ 03-03-2017 20:22:47

อยากจะบอกว่านางคงอยากเป็นแม่เลี้ยงจนตัวสั่น

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 17 [03/03/2017] #พี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 03-03-2017 21:32:24

ชะนีน้ำ หน้าด้านหน้าหนาซะจริง
ยอมตกงานเพื่อจับชิน
ถ้าชินไม่ใช่เจ้าของรีสอร์ทจะทุ่มสุดตัวมั้ย
คงคิดว่าชินต้องยอมคืนดีด้วย
เพราะชินเหมือนปฎิเสธไม่เต็มปากเต็มคำ
ก็นางกล้าเบียดเนื้อนมไข่ใส่ซะผู้ชายอายแทน
เพราะมีประสบการณ์มาก่อน เลยกล้ามาก
แต่ชิน รู้ทันและมีแบคดี คราวนี้คงตะลึงแน่
ก็ชิน เปลี่ยนไปแล้ว เพราะชีนะแหละ
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 17 [03/03/2017] #พี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 03-03-2017 22:02:24

หน้าด้านจริงว่ะยัยชะนีน้ำนี่ ชินแกก็เด็ดขาดหน่อยเถอะ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 17 [03/03/2017] #พี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 03-03-2017 22:05:17

รอว่าเมื่อไหร่ชินจะใจแข็งเด็ดขาดกับเมียเก่าซะที

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 17 [03/03/2017] #พี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: manami1155 ที่ 03-03-2017 22:08:33

คงต้องให้พี่วันช่วยอีกแรง
ถ้าชินยังสลัดน้ำไม่หลุดแบบนี้

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 17 [03/03/2017] #พี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 04-03-2017 02:46:10

คู่นี้แซ่บตลอด :haun4:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 17 [03/03/2017] #พี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 04-03-2017 11:49:32

ชินเอ้ยยย จะมาเสน่ห์แรงตอนมีเงินนะ
วันอยู่ด้วยแล้ว รีบเคลียร์ รีบจบ

วันชินความสูสีไม่ปรานีใคร  :hao7:

เอิ่มมม ผู้หญิงคนนี้ร้ายนะ ลงทุนมาก พูดออกมาได้ โดนพูดขนาดนี้แล้ว ยังมีความพยายาม หน้ากับใจเคลือบด้วยอะไรคะ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 17 [03/03/2017] #พี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 04-03-2017 12:21:21

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 17 [03/03/2017] #พี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: montisa2536 ที่ 05-03-2017 00:43:21

มีลง e-book ด้วยไหมค่ะ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 17 [03/03/2017] #พี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: Kei ที่ 05-03-2017 16:34:14

เหนือกว่าจิ๊บยังมีน้ำ ฮา....

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 17 [03/03/2017] #พี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 05-03-2017 16:53:15

หมั่นแรงมากๆ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 17 [03/03/2017] #พี่วันน้องชิน
เริ่มหัวข้อโดย: dilokrittisak ที่ 05-03-2017 17:22:24

ผู้หญิงอัลไล... :mew5:

หัวข้อ: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 18 [08/03/2017] #จบแล้วค่ะ รบกวนย้ายห้องค่ะ#
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 08-03-2017 20:21:44

                                                                     ผมกำลังจะกลับบ้าน

                                                                             บทที่ 18



               เป็นสิ่งที่ผมไม่คาดคิดเลยว่าน้ำจะยังอยู่ในรีสอร์ทเพราะคณะทัวร์ของพี่วิโรจน์กลับไปตั้งแต่เที่ยงแล้ว หากแต่ผู้หญิงที่เคย

เป็นแฟนเก่าของผมก็ยังนั่งยิ้มให้เห็นเป็นตัวเป็นตน น้ำวางนิตยสารในมือและลุกขึ้นมาก้าวเดินอย่างมั่นใจมาหยุดอยู่ตรงหน้าผม


               “บังเอิญจังเลยนะชินที่น้ำลาพักผ่อนต่อจากวันนี้อีกสองวัน และน้ำก็ยังไม่อยากกลับระยองด้วย”


               ประโยคบอกเล่าของน้ำทำให้ผมแทบล้มทั้งยืน


               “และถ้าน้ำจะขอพักอยู่กับชินอีกสักวันชินคงไม่ว่านะ”


               ถ้าผมว่าแล้วน้ำจะยอมไปไหม!

               หน้าตาของผมคงเหมือนถูกผีหลอก

                น้ำชำเลืองตาไปยังพี่วันที่ยืนเคียงข้างกับผมและมือก็ยังไม่ได้ปล่อยจากการเกาะกุม สายตาของน้ำลากต่ำลงมองเห็นและคิ้ว

ของน้ำก็ขมวดลงทันที


               “ผู้ชายคนนี้คือชื่อวันรบ เขาเป็นคนรักใหม่ของผมเองแหละน้ำ”


               น้ำผงะและสีหน้าของน้ำก็เหมือนถูกผีหลอกแทนผม ดวงตากะพริบถี่ขณะเอียงคอถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ


               “ชิน พูดใหม่อีกครั้งซิ น้ำคงหูฝาดไป”


               ผมหันไปมองพี่วัน ใบหน้ายังคงเรียบเฉยหากแต่ดวงตาคู่คมมีแววขบขันแสดงออกมาให้เห็น เขายักไหล่และเปิดโอกาสให้

ผมได้แนะนำตัวอีกครั้ง ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะใช้นิ้วชี้ไปที่เขาเพื่อแนะนำให้น้ำได้รู้จักอีกครั้ง


               “ผู้ชายคนนี้เป็นแฟนผม ผมถึงบอกน้ำไงล่ะว่าเรากลับไปคบกันเหมือนเดิมไม่ได้อีกแล้ว”


               “ไม่จริง” น้ำหน้าซีดเผือด


               “ก็ที่ผ่านมาชินกับน้ำเรายัง...”


               คำพูดถูกกลืนหายเข้าไปในลำคอและน้ำต้องตั้งสติอย่างรวดเร็วก่อนจะฝืนยิ้มออกมาจนได้


               “ชินจะบอกน้ำเหรอว่า ชินหันไปคบกับผู้ชายด้วยกันและเพิ่งค้นพบว่าตัวเองเป็นเกย์”


               คำพูดในเชิงส่อเสียดทำให้ผมหน้าตึงขึ้นมาทันที หันไปมองพี่วันก็เห็นว่ารอยยิ้มในดวงตานั้นหายไปแล้วทดแทนด้วยความ

ขุ่นเคืองที่เขาไม่ได้แสดงออกมา


               “น้ำจะเรียกว่าอะไรก็แล้วแต่น้ำเถอะ ผมก็แค่รักพี่วันที่จริงใจกับผมไม่เคยหลอกลวงหรือทำให้ผมเสียใจ”


               น้ำสะอึกไปบ้าง ดวงตาของน้ำบอกว่ากำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ในหัว ในที่สุดน้ำก็ยิ้มและมีท่าทีโอนอ่อนลงมา


               “ถ้าอย่างนั้นน้ำก็ดีใจกับชินด้วยก็แล้วกันที่เจอคนที่ใช่ แต่ตอนนี้มันก็เย็นมากแล้ว ชินคงไม่ปล่อยให้แฟนเก่าอย่างน้ำเดินทาง

กลับไปตอนนี้หรอกนะ”


               “ถ้าคุณต้องการกลับก็ไม่ยากหรอก” พี่วันเอ่ยเสียงเข้ม “จากที่นี่ไปในเมืองทางสะดวกมาก ผมให้คนงานไปส่งคุณตอนนี้แป๊บ

เดียวก็ถึงสถานีขนส่งแล้ว และจากที่นั่นก็มีรถทัวร์ไประยองด้วย”


               น้ำตวัดสายตาค้อนเมื่อเจอการไล่แบบตรงๆจากพี่วัน แต่ความอดทนของน้ำมีเยอะมากจนผมนึกระอา


               “ผู้หญิงขึ้นรถทัวร์ตอนกลางคืนอันตรายจะตาย ชินคงมีน้ำใจเทคแคร์น้ำนะคะ”


               แม่บอกว่าผมเป็นคนใจอ่อนและขี้สงสาร ผมว่าคงจริงอย่างแม่ว่า


               “ก็ได้ แต่พรุ่งนี้เช้าผมจะให้คนงานไปส่งน้ำแต่เช้า เข้าใจใช่ไหม”


               น้ำก้มหน้าลงยิ้มอย่างสมใจก่อนจะเงยหน้าช้อนตามองผมอย่างมีจริตอีกครั้ง


               “น้ำอยู่บ้านที่ชินอยู่ได้ไหม”


               “ไม่ได้”


               ผมไม่ได้ตอบครับ คนที่ยืนอยู่ใกล้ๆตัวนี่แหละตอบเองเลย


               “มันเป็นที่สำหรับคนในครอบครัวเท่านั้น”


               “แต่ฉันเคยเป็นแฟนชินนะคะ ก็ถือว่าเป็นคนในครอบครัวเหมือนกัน”

                น้ำเถียง พี่วันยิ่งทำหน้าดุใส่จนน้ำชักหน้าซีด


               “คุณทิ้งโอกาสนั้นไปแล้ว ถือว่าคุณโง่เองที่ทำอย่างนั้น”


               “แต่ว่า...”


               “พอเถอะครับ” ผมยกมือห้าม “น้ำอยู่ห้องพักเดิมที่พักเมื่อคืนนั่นแหละดีแล้ว”


               น้ำหน้าเสียทันทีและมองพี่วันด้วยแววตาไม่ดีนัก


               “ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมขอตัวก่อนนะ จะไปหามื้อเย็นกินกับพี่วัน”


               “ชิน น้ำก็หิวเหมือนกัน ตั้งแต่เที่ยงยังไม่ได้กินอะไรเลย”


               โอ๊ย!!!

               มาถึงตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกดีที่ไม่ได้ข้องเกี่ยวกับผู้หญิงอย่างน้ำอีกแล้ว ในอดีตที่ผ่านมาผมทนกับผู้หญิงอย่างน้ำได้อย่างไรกัน

นะ


               “จะกินก็ตามมา”


               ผมสะบัดเสียงใส่น้ำและดึงมือพี่วันให้เดินตามไปยังห้องครัวที่ปิดตู้เสบียงไปแล้ว ที่พอจะค้นเจอและทำกินประทังความหิวกัน

ในตอนนี้ก็เห็นจะมีแต่มาม่าใส่ไข่เท่านั้น


               “มาม่าต้มยำหรือหมูสับดีครับพี่วัน”


               ผมหันไปถามเขา พี่วันชี้ไปที่ซองมาม่าต้มยำพร้อมกับโปรยยิ้มใส่ผม


               “ต้มยำดีกว่าครับ ขอสองห่อเลยนะชิน หมดแรงน่ะ ตอนนี้หิวมากเลย”


               ผมนี่หน้าฉีดสีขึ้นมาทันทีกับคำพูดห่ามๆของเขา เกือบจะลืมน้ำเสียสนิทถ้าเจ้าตัวไม่ได้แทรกเสียงเข้ามาระหว่างผมกับพี่วัน


               “ไม่มีอะไรกินแล้วเหรอชิน น้ำไม่ชอบกินมาม่าชินก็รู้นี่”


               ผมถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ พี่วันหันขวับไปมองด้วยสีหน้าไม่พอใจนัก


               “มีแค่นี้ก็อย่าเรียกร้องนักเลย ถ้ากินยากนักไปพักที่อื่นไหมล่ะ”


               ไม่เคยเห็นพี่วันเคืองใครเท่านี้มาก่อน จริงๆแล้วเขาไม่ใช่คนดุแบบนี้เลย และเมื่อเจอการตอกกลับของพี่วันน้ำจึงยอมหยุด

ปาก ผมจึงรีบต้มมาม่าใส่ไข่อย่างรวดเร็วก่อนจะตักใส่ถ้วยมาวางต่อหน้าทุกคน กลิ่นมาม่าหอมฉุยชวนน้ำลายสอพวกเราจึงกินกันอย่าง

หิวโหย ไม่นานนักมาม่าใส่ไข่ของผมก็หมดลง


               “น้ำอิ่มแล้ว” น้ำผลักถ้วยเปล่ามาด้านหน้า “ชินล้างถ้วยเลยก็ได้นะ”


               “คุณนี่มีความเกรงใจคนอื่นในระดับที่น้อยมากๆเลยนะ” พี่วันมองการการกระทำของน้ำอย่างไม่ชอบใจ


               “คนอื่นทำให้กิจอิ่มท้องแล้ว คุณก็ควรจะมีน้ำใจช่วยล้างถ้วยล้างชามตอบแทนบ้างสิ”


               น้ำไม่เคยทำอย่างนั้นครับ ตอนที่คบกันนั่นก็ใช้ผมทำทุกอย่างและผมก็ทำงกๆตามที่น้ำสั่ง


               “คุณนี่มันยังไงนะ” น้ำทนไม่ไหวจนขึ้นเสียงใส่พี่วัน


               “ฉันคบกับชินมาตั้งสามปี ชินยังไม่เคยบ่นเลย แล้วคุณเป็นแค่แฟนใหม่ที่เพิ่งจะคบกับชินไม่นาน มีสิทธิ์อะไรมาว่าฉันปาวๆ

แบบนี้ เป็นผู้ชายก็หัดให้เกียรติผู้หญิงบ้าง อ้อ ลืมไปว่าเป็นเกย์”


               “น้ำ!”


               “บ้าที่สุด” พี่วันโมโหจนหน้าแดงก่ำ


               “ทำตัวแบบนี้ไงล่ะถึงไม่ควรจะให้เกียรติ ผมให้เกียรติเฉพาะผู้หญิงที่ทำตัวดีมีศักดิ์ศรีเท่านั้นแหละ”


               “พี่วันครับ ใจเย็นก่อน”


               ผมตกใจที่เห็นเขาโมโหมากขนาดนี้ พี่วันเดินหงุดหงิดออกไปจากห้องครัวทันที ผมหันขวับไปมองน้ำด้วยความโกรธเช่นกัน


               “น้ำเองต่างหากที่ไม่เคยให้เกียรติใครเลย พี่วันเป็นผู้ใหญ่กว่า เขาเป็นเพื่อนกับพี่วิโรจน์เจ้านายของน้ำด้วย ลืมไปแล้วหรือ

ไง”


               “ก็น้ำไม่ชอบนี่นา น้ำขอโทษก็ได้”


               “คนที่น้ำต้องขอโทษน่ะคือพี่วัน ไม่ใช่ผม”


               ผมส่ายหน้ากับพฤติกรรมอันน่ารังเกียจที่เพิ่งจะกระจ่างตาในวันนี้ ผมลากแขนของน้ำออกจากห้องครัวและมาส่งที่หน้าห้อง

พัก


               “กลับเข้าไปนอน แล้วพรุ่งนี้ผมจะให้คนไปส่ง”


               “ชิน”


               ผมไม่สนใจน้ำอีกและรีบจ้ำอ้าวกลับไปยังบ้านทันที เมื่อถึงห้องนอนก็เห็นพี่วันนั่งหน้าบึ้งอยู่บนเตียง


               “พี่วัน ผมขอโทษแทนน้ำนะครับที่เขาล่วงเกินพี่”


               ผมหน้าสลด รู้สึกผิดจริงจังมาก พี่วันยังคงนิ่งอยู่พักใหญ่ก่อนจะถอนหายใจออกมา


               “พี่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นอดีตของชินแต่เขาก็ทำให้ชินเสียใจมาก ส่วนพี่เองมาทีหลัง ชินลองไตร่ตรองเองก็แล้วกันว่าอะไรคือ

สิ่งที่สมควรเลือก”


               พี่วันล้มตัวลงไปนอนตะแคงหันหลังให้ผม ความเจ็บปวดแล่นเอ่อขึ้นมาจนขอบตาร้อนผ่าว ตั้งแต่คบกันมานี่เป็นครั้งแรกที่มี

เรื่องขุ่นเคืองใจเกิดขึ้นระหว่างเรา ผมเอนกายลงไปนอนทาบอยู่เบื้องหลังและกอดพี่วันไว้แน่น


               “ผมขอโทษที่อ่อนแอครับพี่วัน แต่ผมจะไม่ทำให้พี่เสียใจ”


               ผมตัดสินใจลุกจากเตียงและเดินกลับไปยังห้องพักของน้ำเพื่อจะบอกให้น้ำเลิกยุ่งกับผม แต่ยังไม่ทันจะเคาะประตูห้องก็ได้

ยินเสียงโทรศัพท์จากภายในห้อง มือที่เตรียมจะเคาะประตูพลันชะงักเมื่อเสียงสนทนาดังลอดออกมา


               “โทรมาทำไมตอนนี้ หือ เดช ยังกล้าจะโทรมาอีกนะเดี๋ยวตำรวจก็ตามกลิ่นเจอหรอก”


               “ก็เพราะแกไม่ใช่เหรอทำให้ฉันต้องตกอับแบบนี้ ต้องมาทำงานในโรงงานเล็กๆเงินเดือนก็น้อยเพราะแกนั่นแหละที่บอกให้ฉัน

ช่วยโกงเงิน”


               “อยู่เชียงราย จะทำไม เออ มาเจอชิน ผัวเก่าแล้วไง รู้งี้ไม่เลิกกับชินไปอยู่กับแกหรอก นี่ถ้ารู้ว่าผัวเก่าเป็นเจ้าของรีสอร์ทฉัน

จะเลิกแล้วไปอยู่กับไอ้แมงดาอย่างแกทำไม”


               “ใช่ ถ้าชินเอาฉันก็จะจับชินให้อยู่หมัด ใครจะโง่ไปอยู่กับแกอีก ลูกในท้องของฉันจะได้มีพ่อที่ไม่ใช่โจรอย่างแก”


               สว่างทั้งตาและสว่างทั้งกะโหลกที่มีแต่ขี้เลื่อย


               ผมกัดฟันเมื่อรู้แล้วว่าน้ำหวังอะไรจากผม และรู้อีกว่าก้อนกรวดต่ำตมก็ยังเป็นก้อนกรวดวันยังค่ำ


               ผมเดินออกมาจากหน้าห้องของน้ำไกลพอควรจึงได้หยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมาและติดต่อไปยังเพื่อนที่ระยองอีกครั้ง และ

คราวนี้ผมยอมเสียค่าโทรศัพท์นานจนแบตเกือบจะหมดเพื่อกำจัดปลิงที่กำลังคิดจะดูดเลือดจากผมอยู่  กว่าจะเดินกลับไปยังห้องนอนพี่

วันก็หลับไปแล้ว


               ผมจะไม่ยอมเสียเพชรอย่างพี่วันไปอย่างเด็ดขาด



มีต่ออีกนิด....

หัวข้อ: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 18 [08/03/2017] #จบแล้วค่ะ รบกวนย้ายห้องค่ะ#
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 08-03-2017 20:26:17

ต่อกันตรงนี้...



               พี่วันลืมตาตื่นมาในตอนกลางดึกโดยมีผมนอนกอดเขาอยู่ เขามองผมอย่างค้นคว้าว่าผมจะรู้สึกเช่นไร


               “ผมขอโทษ”


               ขอโทษที่อ่อนแอ ขอโทษที่ไม่เด็ดขาด ขอโทษที่ทำให้พี่วันเสียใจ

               พี่วันคลี่ยิ้มให้ผม เขายกมือมาหยิกแก้มผมเบาๆ


                “พี่รู้ พี่คิดว่าพี่ดูคนออก ความอ่อนโยนของชินคือสิ่งที่พี่รัก อย่าโทษตัวเองเลย”


               เราอาจจะจูบกัน อาจจะกอดกันในตอนนั้นถ้าไม่มีเสียงตะโกนจากหน้าบ้านมาขัดจังหวะ


               “ชิน น้ำนอนไม่หลับเลย น้ำกลัว”


               พี่วันขมวดคิ้วทันที ผมยกมือปิดปากพี่วันไว้และกระซิบห้ามเขา


               “ผมอาจจะเป็นคนงี่เง่า แต่ผมจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายความรักของเราเด็ดขาด”


               “ชินจะทำอะไร”


               เขาถามอย่างสงสัย และเป็นครั้งนี้ที่ผมยิ้มเหี้ยม


               “ทำในสิ่งที่ผมต้องทำไงครับ”


               ผมกดคว้าโทรศัพท์มากดข้อความหาใครบางคนที่จะเป็นเครื่องมือของผมก่อนจะลุกเดินไปยังหน้าประตูบ้าน พี่วันลุกตามมา

เมื่อเห็นผมเปิดประตูและพบว่าน้ำยืนน้ำตาคลออยู่


               “เข้าไปนอนในห้องชินได้ไหม”


               “ไม่ได้” ผมเด็ดขาดกับน้ำ “นั่นมันที่ส่วนตัวของผมกับพี่วัน”


               “ชิน น้ำขอร้อง ตอนนี้น้ำกำลังลำบาก น้ำรู้ว่าทำผิดกับชินมากแต่น้ำสำนึกแล้วจริงๆ น้ำยอมชินทุกอย่างถึงแม้ว่าชินจะมีใครอื่น

ขอแค่ชินช่วยน้ำได้ไหมคะ”


               “หน้าด้าน”


               พี่วันยืนพิงกรอบประตูมองอย่างสมเพช


               “ทิ้งเขาไปแล้วยังมีหน้ามาขอให้เขาช่วยด้วยการเอาตัวเข้าแลก เธอนี่มันไม่มีคุณค่าจริงๆ”


               “อย่าเสือก กูพูดกับผัวกู”


               “ผัวเธอน่ะเมียของฉันนะ”


               เมื่อเจอหยาบมาพี่วันก็ไม่คิดจะพูดดีด้วย ใบหน้าของเขาโกรธเกรี้ยวอย่างเห็นได้ชัด


               “อย่าพูดอย่างนั้นกับพี่วันนะน้ำ เขาเป็นคนที่ผมรัก”


               “แล้วน้ำล่ะ ชินไม่รักน้ำแล้วเหรอ เราเคยรักกันมาก ที่ชินเจ็บก็เพราะชินรักน้ำไงล่ะ”


               ผมมองน้ำอย่างสังเวชใจและดึงแขนออกจากการเกาะกุมของน้ำ


               “ผมไม่ได้เจ็บอีกแล้ว มันก็แค่แผลเป็นที่ผมไม่ได้รู้สึกอะไรอีกนอกจากมองเห็นมันให้ช่วยเตือนใจว่าอย่าโง่ให้คนสารเลว

หลอกแบบนี้อีก”


               “นี่ด่าฉันว่าเลวงั้นเหรอ”


               น้ำโมโหผมที่ด่าเธอ ผมเบ้ปากและยักไหล่อย่างไม่แคร์


               “ใช่ และจะทำยิ่งกว่านี้อีกถ้าน้ำยังไม่หยุด”


               “หึหึ ชินจะทำอะไร คนอย่างชินจะกล้าทำอะไรงั้นเหรอ”


               ผมหัวเราะเบาๆแต่ไม่ได้ตอบอะไรอีกแม้จะเห็นน้ำเชิดหน้าท้าทายเพราะว่าเห็นตัวช่วยปรากฏตัวเป็นรถตำรวจวิ่งตรงมาจาก

ด้านหน้ารีสอร์ทและมาหยุดไม่ไกลจากเรา เมื่อน้ำเห็นชัดๆสีหน้าของน้ำก็ซีดเผือดทันทีที่เห็นนายตำรวจหลายคนเดินลงมาจากรถและ

ตรงมาที่เรา


               “ชิน ทำบ้าอะไรเนี่ย”


               น้ำทำท่าจะวิ่งหนีแต่ผมก็รีบคว้าแขนน้ำไว้อย่างรวดเร็ว


               “ไอ้กิตติมันเล่าเรื่องที่น้ำร่วมมือกับไอ้เดชยักยอกเงินโรงงานให้ฟังแล้ว มันบอกว่าไอ้เดชหนีไปกบดานที่บ้านเกิดส่วนน้ำก็ลา

ออกไปทำงานกับพี่วิโรจน์เพื่อจะหลบเลี่ยงการตรวจสอบ พอดีว่าผมรู้จักกับพี่ตำรวจที่ทำคดีนี้เพราะเคยไปเตะบอลด้วยกันผมก็เลยโทร

ไปหาเขา พี่ตำรวจคนนั้นเขาจึงประสานงานกับตำรวจที่เชียงรายมาให้ไงล่ะ”


               “ชิน ไอ้บ้า ไอ้เลว”


               น้ำดิ้นรนขัดขืน และพี่ตำรวจสองคนก็พุ่งมาคว้าตัวน้ำทันที น้ำร้องไห้โฮออกมาเมื่อถูกใส่กุญแจมือและลากไปที่รถตำรวจ


               “ขอบคุณนะครับพ่อเลี้ยงที่ให้ข้อมูล” พี่ตำรวจคนหนึ่งกล่าวกับผม


              “ตอนนี้ตำรวจได้จับนายธีรเดชไว้ได้เช่นกันที่บ้านเกิดของเขา ผมจะส่งผู้ต้องหาไปยังพื้นที่เกิดเหตุที่ระยองเพื่อเข้าสู่

กระบวนการยุติธรรม”


                 รถตำรวจขับออกไปแล้วเหลือทิ้งไว้แต่ความเงียบสงบในยามดึก ผมมองตามไฟท้ายรถไปจนลับตาก่อนจะถูกสวมกอดจาก

ด้านหลัง พี่วันก้มหน้ามาหอมแก้มของผมดังฟอด


                 “เก่งมากครับชิน จัดการคนเดียวหมดโดยที่พี่ไม่ต้องช่วยเลย”


                 ผมหันขวับไปหาเขา มองพี่วันอย่างแปลกใจ


                  “พี่วันหมายความว่าไงครับ นี่ปิดบังอะไรอยู่หรือเปล่า”


                 “จะว่าปิดบังก็ไม่ใช่นะ ไอ้เสี่ยวิโรจน์มันโทรหาพี่ตั้งแต่รู้ว่าน้ำเป็นแฟนเก่าชินแล้ว มันเล่าให้ฟังว่าสงสัยแผนกบัญชีคนใหม่

ว่าจะมีที่มาไม่ค่อยดีนักก็เลยจับตามอง และพอรู้ว่าเคยคบกับชินมันก็เตือนว่าให้ระวัง พี่ก็เลยโทรไปหาเพื่อนที่เป็นผู้กำกับสน.เชียงราย

ไว้เมื่อวานนี้”


                  พี่วันยิ้มแก้มปริเมื่อเล่ามาถึงตรงนี้


                 “พี่กลัวว่าถ่านไฟเก่าจะคุแล้วผู้หญิงคนนั้นจะมาหลอกชินอีก แต่ก็ไม่อยากจะแสดงอะไรออกมามากนัก ไม่นึกว่าเมียพี่จะเก่ง

เรียกตำรวจมาจับแฟนเก่าตัวเองได้ลงคอ”


                 “ถ้าไม่ทำแบบนี้เดี๋ยวสามีก็จะทิ้งน่ะสิครับ ผมกลัวจะเสียพี่วันไปมากกว่า”


                “ช่างพูดอีกแล้ว”


                พี่วันจูบลงมาที่ปากของผม เราจูบกันร้อนแรงท่ามกลางอากาศเย็นยามค่ำคืน


                “อันที่จริงก็น่าสงสารนะครับ น้ำกำลังท้องด้วย”


                “ลูกของชินหรือเปล่า”


                ผมหัวเราะออกมาจนได้


                 “ผมไม่ได้โง่เป็นพระเอกละครตอนหลังข่าวนะครับถึงไม่รู้ว่าเด็กในท้องไม่ใช่ลูกผม ที่น้ำยัดเยียดตัวเองมาอาจจะเพราะเรื่อง

นี้ด้วย”


                “ฉลาดจังเมียใครน้า”


                  พี่วันช้อนแขนอุ้มผมเดินกลับเข้าไปในบ้านและตรงดิ่งไปยังเตียงนอน เขาวางผมลงอย่างทะนุถนอมผมเป็นฝ่ายดึงคอเสื้อ

เขาลงมาเพื่อเราจะได้จูบกัน


                 “ขอบคุณนะครับที่เลือกพี่” เขากระซิบข้างหู


                “ผมไม่ได้เลือกพี่วันนะครับ พี่ไม่เคยเป็นตัวเลือก เพราะพี่คือตัวจริงในใจของผม”

         
                  มองพี่วันด้วยความรักอย่างที่หัวใจของผมบอกไว้ ผมรักเขา พี่วันคือสิ่งมีค่าที่สุดในชีวิตที่ผมเคยได้มา

ผมผลักไหล่กว้างให้พลิกกลับไปนอนหงายหลังก่อนจะลดตัวเองลงต่ำ ผมอยากจะทำให้พี่วันมีความสุขอย่างที่เขาทำให้ผมบ่อยๆ

กางเกงของพี่วันถูกดึงลงจนเผยให้เห็นท่อนลำที่ซ่อนอยู่ภายใน ผมบอกรักเขาด้วยการปรนเปรอความสุขให้กับผู้ชายคนนี้


                “อา ชิน ดีมากครับ”


                 พี่วันครางแผ่วในลำคอเมื่อผมกำลังกลืนเขาเข้าไปจนสุดลำคอ ที่ว่างเว้นถูกกอบกุมด้วยมือของผมและสะบัดด้วยลีลาที่ผม

เริ่มชำชองมากขึ้น พี่วันเด้งเอวเข้าใส่จนผมเกือบจะสำลัก เจ้าลูกชายของเขาพองตัวจนเห็นเส้นเลือดและเส้นเอ็น ทันใดนั้นเขาก็พลิก

กลับเพื่อเขาจะได้บอกรักผมบ้าง

                  ผมชอบสัมผัสนี้ ชอบการที่เราได้มีกันและกัน ชอบเวลาที่เราได้เติมเต็มอีกฝ่ายด้วยความอบอุ่นของความรัก และเวลาที่เรา

ได้จูงมือกันไปเดินเล่นอยู่บนขอบฟ้าในทุกๆครั้ง


                 “อา พี่วันครับ ผมมีความสุขเหลือเกิน”


                 ผมบอกเขาไม่รู้เป็นครั้งที่เท่าไหร่เพราะไม่ได้นับ ทั่วทั้งห้องคือสมรภูมิแห่งรักของเราไปหมด


                 “มีความสุขจนอยากจะตัดเจ้าลูกชายของพี่วันแล้วยึดไว้ให้มันอยู่อย่างนี้ตลอดไป”


                  พี่วันมองผมด้วยสายตาพราว เนื้อตัวแข็งแกร่งยังผงาดและมอบความสุขให้ผมอย่างต่อเนื่อง


                 “ไม่ต้องตัดหรอก แค่นี้เจ้าลูกชายของพี่มันพร้อมจะถูกชินยึดแบบนี้ตลอดไปเหมือนกัน”


                  ผมปรือตาอย่างเหนื่อยอ่อนเพราะกรำศึกจนกระทั่งฟ้าสาง และไม่รู้เลยว่าพี่วันพาผมไปห้องน้ำเพื่อชำระล้างคราบคาวให้

สบายตัวตอนไหน เพราะสลึมสลืออีกทีก็อยู่ในชุดนอนโดยมีพี่วันโอบกอดอยู่


                “ไม่ไปทำงานหรือครับ”


                สติที่หลงเหลือยังบอกได้ว่าตอนนี้เป็นเช้าของวันจันทร์ที่พี่วันต้องกลับไปทำงาน พี่วันบรรจงจูบที่แก้มฟอดใหญ่


                “โทรไปลาป่วยแล้วครับ ไปไม่ไหวเมียพี่ดูดพลังไปทั้งคืน”


                 “บ้า พี่วันอะหื่นเอง”


                ผมซุกกายเข้าหาอกแสนอุ่น


                “รักกันแบบนี้ตลอดไปนะครับพี่วัน”


                 ผมหลับตาลงด้วยความอ่อนเพลีย ได้ยินพี่วันตอบกลับเป็นคำสุดท้ายก่อนที่ผมจะหลับสนิท


                “ครับผม คนเก่งของพี่ พี่รักชินนะครับ”


                ผมหลับฝันดี มองเห็นเพชรที่แสนมีค่าประดับอยู่ในหัวใจของผม และผมสัญญากับตัวเองว่าเพชรเม็ดนี้จะอยู่กับผมตลอดไป
                                                                           

                     

                                                              The End




Belove’s Talk


เย้ๆ จบไปอีกหนึ่งเรื่อง

ดีใจที่อ่านกันจนจบ ดีใจที่รักพี่วันน้องชิน

นิยายที่หื่นกามและเอาท์ดอร์ได้ในทุกสถานการณ์

ขอบคุณนะคะ


เตรียมพบกับการรวมเล่ม

เปิดพรีออเดอร์ในวันที่ 11 มีนาคมนี้ ติดตามรายละเอียดกันที่แฟนเพจนะคะ


มารับความสดใสกันโดยทั่วหน้าเพราะอาจจะไม่ได้แต่งนิยายเรทขนาดนี้อีกแล้ว


ขอให้ความฟินสถิตกับทุกท่านค่ะ

ฺBelove

       
 :man1: :man1: :man1: :man1: :man1:

[/size]       

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 18 [08/03/2017] #จบแล้วค่ะ รบกวนย้ายห้องค่ะ#
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 08-03-2017 20:46:39

สุดยอดจริงๆค่ะพี่วันน้องชิน
ไม่มีอะไรสะเทือนความโหยหาของทั้งคู่ได้จริงๆ
ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 18 [08/03/2017] #จบแล้วค่ะ รบกวนย้ายห้องค่ะ#
เริ่มหัวข้อโดย: fahsai ที่ 08-03-2017 20:55:57

ขอบคุณคนแต่งมากนะคะ สนุกมากค่ะ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 18 [08/03/2017] #จบแล้วค่ะ รบกวนย้ายห้องค่ะ#
เริ่มหัวข้อโดย: iNcamisang ที่ 08-03-2017 21:09:08

โห อิน้ำเน่าเอ๊ย น่าหมั่นไส้

สะใจมากที่พี่วันดุผู้หญิงแบบนี้  o13

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 18 [08/03/2017] #จบแล้วค่ะ รบกวนย้ายห้องค่ะ#
เริ่มหัวข้อโดย: aom2529 ที่ 08-03-2017 21:09:32

 o13 o13

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 18 [08/03/2017] #จบแล้วค่ะ รบกวนย้ายห้องค่ะ#
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 08-03-2017 21:14:02

สมน้ำหน้านังน้ำ พี่วันน้องชินเลยสบายใจหายห่วงเรื่องชะนีซะที

 :3123: :3123: :3123: :3123: :3123:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 18 [08/03/2017] #จบแล้วค่ะ รบกวนย้ายห้องค่ะ#
เริ่มหัวข้อโดย: yymomo ที่ 08-03-2017 21:25:06

 :hao6:  น้องวันจัดว่าเด็ดมาก จัดหนักจริงๆ 

ไม่สงสารนีน้ำนะ  แต่สงสารเด็กในท้องนางมากกว่า  เวรกรรมจริงๆมีแม่อย่างนางเนี่ย

ปล.น้องชินนน ถ้าตัดของพี่วันออกจะมันส์ได้ยังไงล่ะ  เอาคาไว้กับให้พี่วันกระแทกใส่ มันส์ต่างกันมากนร๊าาาา

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 18 [08/03/2017] #จบแล้วค่ะ รบกวนย้ายห้องค่ะ#
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 08-03-2017 21:25:33

สุดยอด ชิน เก่งมาก  :katai2-1:
จัดการน้ำเน่าได้ตามกระบวนการยุติธรรมซะด้วย
ถึงแม้จะเป็นคนใจอ่อน เห็นอกเห็นใจคนอื่น
น้ำเน่าวางแผนไว้ คิดว่าตัวเองฉลาดกว่าชิน
จะหลอกให้ชินมีอะไรด้วย แล้วว่าตัวเองท้องกับชิน
คนที่โง่ในสายตาน้ำเน่า กลับทำให้น้ำเน่าถูกใส่กุญแจมือ  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
พี่วัน น้องชิน  :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ฉลองกันซะฟ้าสว่างเลย  :z1: :pighaun: :haun4:
ถึงใจพี่วัน ชิน และอ่อ...คนอ่าน เลย  :ling1: :ling1: :ling1:
ขอบคุณไรท์ ทำให้คนอ่านมีความสุข
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 18 [08/03/2017] #จบแล้วค่ะ รบกวนย้ายห้องค่ะ#
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 08-03-2017 21:33:29

 :pighaun: แม้แต่ตอนจบยังทำเลือดพุ่งได้อีก

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 18 [08/03/2017] #จบแล้วค่ะ รบกวนย้ายห้องค่ะ#
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 08-03-2017 21:50:09

พี่วันนี่แซ่บได้ทุกสถานการณ์จริงๆ สมแล้วที่ได้มาเป็นเรื่องแยกเพราะตอนสั้นๆคงไม่พอกับความหื่นของพี่แน่ๆ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 18 [08/03/2017] #จบแล้วค่ะ รบกวนย้ายห้องค่ะ#
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 08-03-2017 21:58:40

***ผู้กำกับ สน.เชียงราย*** สน.น่าจะใช้กับสถานีตำรวจที่อยู่ในกรุงเทพรึนะคะ ถ้าเชียงรายน่าจะใช้ สภอ.รึเปล่าคะ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 18 [08/03/2017] #จบแล้วค่ะ รบกวนย้ายห้องค่ะ#
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 08-03-2017 22:27:04

ทำดีมากน้องชินพี่วัน

 :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 18 [08/03/2017] #จบแล้วค่ะ รบกวนย้ายห้องค่ะ#
เริ่มหัวข้อโดย: graciej ที่ 08-03-2017 23:13:33

อ้างจาก: twinmonkey0311 ที่ 08-03-2017 21:58:40  

***ผู้กำกับ สน.เชียงราย*** สน.น่าจะใช้กับสถานีตำรวจที่อยู่ในกรุงเทพรึนะคะ ถ้าเชียงรายน่าจะใช้ สภอ.รึเปล่าคะ

ปัจจุบันไม่ใช้ สภอ.แล้วค่ะ ใช้ สภ (ไม่มี อ )  ถ้าเป็นตัวอำเภอเมือง ก็เติมคำว่าเมืองเข้าไปค่ะ
=  สภ เมืองเชียงราย

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 18 [08/03/2017] #จบแล้วค่ะ รบกวนย้ายห้องค่ะ#
เริ่มหัวข้อโดย: manami1155 ที่ 09-03-2017 00:18:33

กว่ายายน้ำจะไปได้
เล่นอยุ่ซะจะจบเรื่องเลย
แย่งซีนหวานพี่วันกะชินไปซะหมด

รออุดหนุนรวมเล่มนะคะ
ว่าแต่ในรวมเล่มจะมีตอนพิเศษไหมคะ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 18 [08/03/2017] #จบแล้วค่ะ รบกวนย้ายห้องค่ะ#
เริ่มหัวข้อโดย: pigarea ที่ 09-03-2017 08:43:07

เราก็ไม่เคยอ่านนิยายเรื่องไหน หื่นได้ขนาดเน้ 5555  :pighaun:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 18 [08/03/2017] #จบแล้วค่ะ รบกวนย้ายห้องค่ะ#
เริ่มหัวข้อโดย: kawoat ที่ 09-03-2017 10:55:01

ดีงามมม รักเรื่องนี้ตั้งแต่เป็นเรื่องสั้นแล้ว ฮ่าๆๆๆ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 18 [08/03/2017] #จบแล้วค่ะ รบกวนย้ายห้องค่ะ#
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 09-03-2017 11:20:12

คือ........

ดีงามขอรับ

ถ้ากลับบ้านแล้วได้แบบนี้ก็ดีนะ

ขอบคุณที่แบ่งปันขอรับ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 18 [08/03/2017] #จบแล้วค่ะ รบกวนย้ายห้องค่ะ#
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 09-03-2017 12:21:50

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 18 [08/03/2017] #จบแล้วค่ะ รบกวนย้ายห้องค่ะ#
เริ่มหัวข้อโดย: แมวดำ ที่ 09-03-2017 19:29:13

ดีงามมากชินฉลาดมากชอบ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 18 [08/03/2017] #จบแล้วค่ะ รบกวนย้ายห้องค่ะ#
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 09-03-2017 20:45:15

หื่นทั้งผัวทั้งเมีย...หลงกันหัวปลักหัวปรำ...555

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> บทที่ 18 [08/03/2017] #จบแล้วค่ะ รบกวนย้ายห้องค่ะ#
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 09-03-2017 22:05:57

วันชินเปรี้ยวมาก สามารถได้ทุกที่ ทุกเวลา มีความลงตัว แพ้ทางกันทั้งคู่
วันไม่ยอมเสียชินไปหรอก กว่าจะยอมมีแฟนได้ ก็มาเจอชินเลยนะ

ชินใจแข็งสักที ไม่งั้นก็พลาดได้นะ

ผู้หญิงคนนั้นก็ใจกล้าเนาะ ทำได้ทุกอย่าง ไม่สนชาวบ้าน สมควรแล้วกับเรื่องที่ทำไป

ติดเรทหนักมากจริงๆค่ะ แต่ก็มีมุมอื่นด้วยนะ อินได้ทุกอณูเลยค่ะ

ขอบคุณคนแต่งมากนะคะ จะรอติดตามเรื่องอื่นๆจ้า

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>>
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 10-03-2017 17:21:45

เป็นเมียทหารต้องฉลาดอย่างชินนนนน

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>>
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 11-03-2017 01:16:01

ขอบคุณเรื่องราวดีๆ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>>
เริ่มหัวข้อโดย: zuu_zaa ที่ 11-03-2017 15:13:51

 :jul1:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>>
เริ่มหัวข้อโดย: Dark_Evil ที่ 11-03-2017 19:47:21

รวดเดียวจบเลย เลือดจะหมดตัวตายแล้วค่ะ  สนุกมาก อ่านแล้วหยุดไม่อยู่

หัวข้อ: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> พรีออเดอร์ 11มีนาคม-5พฤษภาคม 2560
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 12-03-2017 20:15:59

เปิดPre-order ผมกำลังจะกลับบ้าน

อ่านรายละเอียดที่นี่จ้า

แฟนเพจBelove (https://www.facebook.com/Belove.no1/)


 :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> พรีออเดอร์ 11มีนาคม-5พฤษภาคม 2560
เริ่มหัวข้อโดย: Minty ที่ 13-03-2017 14:42:57

เป็นเรื่องที่สามารถ Make love ได้ทุกเวลาและสถานที่จริงๆ :hao7:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> พรีออเดอร์ 11มีนาคม-5พฤษภาคม 2560
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 14-03-2017 06:15:18

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> พรีออเดอร์ 11มีนาคม-5พฤษภาคม 2560
เริ่มหัวข้อโดย: Bb nale ที่ 15-03-2017 22:03:49

หื่นกันจริงจ้งมากคู่นี้ ชอบที่ไม่มีดราม่าปวดตับเข้าใจผิดกันมีแต่กินตับ55 


   แอบสงสารเด็กในท้องผู้หญิงแบบนั้นที่มีกับผู้ชายแบบนั้น เฮ้อ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> พรีออเดอร์ 11มีนาคม-5พฤษภาคม 2560
เริ่มหัวข้อโดย: Persoulle ที่ 15-03-2017 23:35:18

ขอบคุณมากค่ะ ที่มาเป็นเรื่องยาว ขอแสดงตัวค่ะว่าเป็นหนึ่งในคนที่โหวตชอบเรื่องนี้ตอนเป็นเรื่องสั้นในซีรี่ย์ 555 ก็มันชอบนิค่ะ และส่วนตัวก็เป็นคนเชียงรายด้วย เลย ผลัก ดัน เชียร์ ^^ จะรอรวมเล่มค่า  :L2: คู่นี้ความหื่นเข้ากัน โฮะ โฮะ โฮะ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> พรีออเดอร์ 11มีนาคม-5พฤษภาคม 2560
เริ่มหัวข้อโดย: van16 ที่ 25-03-2017 23:13:43

 :jul1: หื่นและสนุกมาก  o13

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> พรีออเดอร์ 11มีนาคม-5พฤษภาคม 2560
เริ่มหัวข้อโดย: Legpptk ที่ 26-03-2017 08:45:01

 :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> พรีออเดอร์ 11มีนาคม-5พฤษภาคม 2560
เริ่มหัวข้อโดย: Coffeeblack ที่ 27-03-2017 07:38:03

ร๊ากกคู่นี้ เป็นคู่ที่น่ารักมาก
แถมยังหื่นได้หื่นดี 555
จบซะแล้ว ยังอยากอ่านต่ออยู่เลย
พี่วันบางมุมก็ผู้ใหญ่บางมุมก็เด็ก
ปากจัดนิดๆนะเนี๊ย
ขอให้ทั้งคู่รักกัน ดูแลกันไปยาวๆน๊า

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> พรีออเดอร์ 11มีนาคม-5พฤษภาคม 2560
เริ่มหัวข้อโดย: airicha ที่ 27-03-2017 16:36:03

สนุกค่ะ ชินน่ารัก
แต่ว่าอ่านไปเลือดท่วมไป
 :haun4: :haun4: :haun4: :jul1: :jul1:
อีพี่วันหื่นมากกกก 555+

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> พรีออเดอร์ 11มีนาคม-5พฤษภาคม 2560
เริ่มหัวข้อโดย: Gatjang_naka ที่ 27-03-2017 19:32:15

พี่วันนี่ สมกับเป็นทหารเลย มีความระทึกกับน่าตื่นเต้นตลอดเวลา :hao7:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> พรีออเดอร์ 11มีนาคม-5พฤษภาคม 2560
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 28-03-2017 16:42:08

เราเพิ่งรู้ว่ามีเรื่องแยกออกมา 555555 ตามมาอ่านแทบไม่ทันเลยค่ะ ก่อนหน้านั้นที่ยังเป็นเรื่องสั้นเรายังคิดอยู่เลยว่าอยากให้มันมีต่อไปอีก ควรจะมีมากกว่านี้.....แล้วก็เป็นจริงแล้ว ฮ่อลลลลลลลล พี่วันน้องชินช่างเหมาะสมกันจริงๆ ทันกันไปหมดโดยเฉพาะเรื่องบนเตียง  :jul1:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> พรีออเดอร์ 11มีนาคม-5พฤษภาคม 2560
เริ่มหัวข้อโดย: Chaiyabut26 ที่ 01-04-2017 23:36:21

ชินคะ ผู้หญิงคนเดียวก็ไม่มีปัญญาจัดการเหรอคะ ความเด็ดขาดอยู่ไหน รำคาญ เป็นผู้ชายแต่จะโดนผู้หญิงปล้ำอ่ะ ควายป่ะ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> พรีออเดอร์ 11มีนาคม-5พฤษภาคม 2560
เริ่มหัวข้อโดย: tear0313 ที่ 02-04-2017 16:26:45

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> พรีออเดอร์ 11มีนาคม-5พฤษภาคม 2560
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 08-04-2017 23:23:05

“อ่อยหรือครับชิน”


ผมกระซิบข้างหู ดึงร่างโปร่งเข้ามากอด ชินทำตาโตแล้วพูดกลั้วหัวเราะ


“ไม่ได้อ่อยนะครับ ก็ลูกชายของพี่วันเปื้อนสีครามด้วย ผมก็หวังดีแค่จะล้างให้”


“ถ้าชินหวังดีก็ต้องทำให้ถึงที่สุดครับ ชินช่วยล้างให้สะอาดถึงเนื้อในเลยนะครับคนเก่ง”.

.

อีพี่วันแม่งงงง ถถถถ


ใครยังไม่ได้สู่ขอน้องชินให้พี่วันก็อย่าลืมมาเปย์กันนะคะ หมดเขต 5 พฤษภาคม นี้ค่ะ

 :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> พรีออเดอร์ 11มีนาคม-5พฤษภาคม 2560
เริ่มหัวข้อโดย: TiwAmp_90 ที่ 09-04-2017 15:00:47

คู่นี้จูนติดกันเร็วมากกกก ยิ่งกว้าไฟกับน้ำมันซะอีก
แอบใจเสียนิดหน่อยตอนชินเกือบจะเสียท่าให้เมียเก่า แต่จัดการได้เด็ดขาด โดนใจมาก
 :-[
พี่วันขี้อ้อนอ่อยเมียได้โล่จริงๆ 555

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> พรีออเดอร์ 11มีนาคม-5พฤษภาคม 2560
เริ่มหัวข้อโดย: happy-jigsaw ที่ 12-04-2017 23:59:51

โอ้ยยย ชอบอ่า outdoor กันแทบทุกตอน 5555 น้องชินน่ารัก พี่วันคนหื่น จำได้ว่าตอนนั้นก็โหวตเรื่องนี้ไป :)

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> พรีออเดอร์ 11มีนาคม-5พฤษภาคม 2560
เริ่มหัวข้อโดย: Yundori ที่ 17-04-2017 21:29:37

เรื่องนี้เป็นอะไรที่แปลกใหม่
ชอบความน่าตื่นเต้นเวลาทำ
เพราะไม่เคยอยู่ในห้องปกติดีๆเลยนะคะ
จะมีก็ไม่กี่ครั้งจริงๆ นอกนั้นก็นอกร่มตลอด  :haun4:
รักความหวาน ความชื่นมื่นของสองคนมาก
อะไรจะรักกันปานจะกลืนกินขนาดนี้
ขอบคุณที่แต่งเรื่องเซ็กซี่ๆแบบนี้ให้อ่านนะคะ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> พรีออเดอร์ 11มีนาคม-5พฤษภาคม 2560
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงในเงามืด ที่ 18-04-2017 20:56:11

เรื่องก็สนุกดีนะคะ แต่ถ้าลดฉากอย่างว่าลงบ้างไม่ต้องทุกตอนน่าจะสนถกกว่านี้อ่าค่ะ บางทีมันบ่อบไปก็เบื่อๆไปบ้างไม่ค่อยตื่นเต้นหรือฟินเท่าไหร่ เราแค่แนะนำนะคะ คหสต.

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> พรีออเดอร์ 11มีนาคม-5พฤษภาคม 2560
เริ่มหัวข้อโดย: mickeyz.min ที่ 20-04-2017 07:02:51

เลือดหมดตัว สูบออกหมดแล้ววววว :katai1:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> พรีออเดอร์ 11มีนาคม-5พฤษภาคม 2560
เริ่มหัวข้อโดย: bojaemyboo ที่ 26-04-2017 14:58:49

พี่วันรักเมียมากกกก ชอบคำเปรียบเปรยของฉากหัศจรรย์จริงๆค่ะ  :impress2:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> พรีออเดอร์ 11มีนาคม-5พฤษภาคม 2560
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 03-05-2017 03:36:47

คู่นี้รักกันหวานมากกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> พรีออเดอร์ 11มีนาคม-5พฤษภาคม 2560
เริ่มหัวข้อโดย: numildkub ที่ 13-05-2017 03:40:22

เป็นเรื่องที่ รักกันง่าย ใช้ชีวิตง่ายๆมาก 55555
แต่ว่า เนื้อเรื่องดีนะ แปลกใหม่ด้วยย
ส่วนชะนีในเรื่องนี้ จิ๊บหายไปอย่างไร้ร่องรอย
ส่วนน้ำโนคอมเม้น ผญ.คนนี้ร้านเกินไป 5555
ขอบคุณนักเขียนมากนะค้า

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> พรีออเดอร์ 11มีนาคม-5พฤษภาคม 2560
เริ่มหัวข้อโดย: หัวเเม่มือ ที่ 03-06-2017 00:32:55

ชอบมาก ขอบคุณ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>>
เริ่มหัวข้อโดย: poterdow ที่ 01-07-2017 13:59:42

น้ำยายย้อยยยยยยย 5555 ขอบคุณมากๆนะจ้าาาา

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>>
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 03-08-2017 20:15:33

 :pig4:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>>
เริ่มหัวข้อโดย: Psycho ที่ 21-11-2017 17:23:08

นับถือความเก่งและความหื่นของคู่นี้จริงๆ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>>
เริ่มหัวข้อโดย: unicorncolour ที่ 21-11-2017 17:41:32

ตามมาจากเรื่องสั้น พอมาขยายเป็นเรื่องยาว ก็หื่นได้อีก  o13 :haun4: :z1:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>>
เริ่มหัวข้อโดย: annch ที่ 22-11-2017 17:40:48

อ่านจบแล้ว เพิ่งจะเม้นท์ให้
สนุกคร้าบ  :pighaun: :jul1: เลือดสาดกันทีเดียว

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>>
เริ่มหัวข้อโดย: Gatjang_naka ที่ 22-11-2017 22:19:14

 :hao7:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>>
เริ่มหัวข้อโดย: ployjae ที่ 23-11-2017 16:43:39

Omgggg

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>>
เริ่มหัวข้อโดย: ployjae ที่ 23-11-2017 19:22:06

แซ่บเว่ออ :hao7:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>>
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 24-11-2017 12:13:53

่เคยอ่านเรื่องนี้ตอนเป็นเรื่องสั้น
หื่นได้ใจทุกตอนจริงๆ เจ้าค่ะ  :hao6: :hao7:
ชอบบบ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>>
เริ่มหัวข้อโดย: nano ที่ 23-12-2017 00:24:16

สนุกอ่ะ ตื่นเต้นทั้งเรื่องเลย
โดยเฉพาะ ตอน.... เลือดแทบกระฉูด :haun4: :pighaun:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>>
เริ่มหัวข้อโดย: funland ที่ 15-01-2018 23:00:32

 :mew1: ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>>
เริ่มหัวข้อโดย: JanJanIsHappy ที่ 26-01-2018 16:37:24

แซ่บที่สุดที่เคยอ่านมา เป็นเอาท์ดอร์ที่อื้อหื้ออ่าห่ามากจริงๆ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>>
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 10-02-2018 13:14:31

สนุกมากค่ะ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>>
เริ่มหัวข้อโดย: MaYoonHo ที่ 13-02-2018 08:14:20

เพิ่งได้เจ้ามาอ่านค่ะ โอ้โหหหหห แซ่บตั้งแต่เริ่มจนจบ ฮืออออ
อ่านไปก็โอโหห อื้อหือออออ ทั้งพี่วัน ทั้งชิน
แงงงงง สมน้ำสมเนื้อมากบอกเลย คู่ตุนาหงันกันแน่นวลอ่ะเะ 55555

อ้างถึง

               “อย่าเสือก กูพูดกับผัวกู"
               “ผัวเธอน่ะเมียของฉันนะ"

โอ๊ยยยย ประโยคนี้พี่วันคือแบบ โคตรหล่อ 5555 ฮือออ ยอมล๊าวววววว
อ่านแล้วก็จิกหมอนไป ฮืออ เพลินมาก เดินเรื่องเร็วไม่น่าเบื่อ
ขอบคุณที่เขียนนิยายดีๆมาให้อ่านค่ะ สนุกมากกก งื่ออออ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>>
เริ่มหัวข้อโดย: tae1234 ที่ 13-02-2018 23:41:44

สนุกมากครับ ขอบคุณนะครับ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>>
เริ่มหัวข้อโดย: mint_852 ที่ 16-02-2018 16:49:53

สนุกมาก เรท20+ได้ใจจริง
ไม่ได้อ่านเรื่อง Series X มาก่อนเลย
ตอนแรกกลัวอ่านไม่รู้เรื่อง
แต่ไม่ใช่เลย ตัวหลักเด่นตลอด
ได้ทุกที่ตลอดเวลาเลยจริงๆ
กรีดร้องกับหลายฉากมาก
ทำให้อยากไปอ่านเรื่องที่เชื่อมไว้เลย

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>>
เริ่มหัวข้อโดย: StarPasO ที่ 12-03-2018 19:23:12

แซ่บมาก ตอนแรกเห็นชื่อเรื่องนึกว่าดราม่า พอเข้ามาอ่านเท่านั้นแหละ  :jul1:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>>
เริ่มหัวข้อโดย: Bb nale ที่ 23-03-2018 16:08:40

ขอบคุณมากเลย กลับมาอ่านอีกครั้งก็ยังหื่น555

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>>
เริ่มหัวข้อโดย: KittybabymApi ที่ 03-04-2018 18:48:35

 โหย..รู้งี้มาอ่านตั้งนานแล้ว555 ได้อ่านน้ำใสน้ำข้น จนรุ่นลูกน้องเกมส์ เห็นชื่อเรื่องนี้ก็เลยไว้ก่อนละกัน พอมาลองอ่านดู อู้ววว..ประทับใจเอาท์ดอร์มาก55 ขอบคุณมากค่ะไร้ท์แต่แอบเสียดายที่ไร้ท์บอกว่าจะไม่แต่งขนาดนี้แล้ว จริงๆแล้วไร้ท์มาถูกทางแล้วนะ555ทำไมไม่ไปต่อ อิอิ จะติดตามเรื่องอื่นต่อนะคะ :mew1:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>>
เริ่มหัวข้อโดย: Cinnamon Roll!!! ที่ 27-05-2018 20:03:43

โอ๊ยยยย แซ่บ!! มาก นี่ไปอยุ่ไหนมาเพิ่งรุ้ว่ามีเรื่องนี้

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>>
เริ่มหัวข้อโดย: q.tr ที่ 28-05-2018 23:14:32

เรื่องนี้สนุกและแซ่บมากกก  :haun4:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>>
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 28-07-2018 16:22:17

ทำไมเพิ่งเจอเรื่องนี้ แซ่บมากกกกกกกก เลือดหมดตัวทุกตอนนน  :jul1:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>>
เริ่มหัวข้อโดย: nalovey ที่ 29-07-2018 07:16:50

เป็นนิยายที่ nc มีทุกตอน  5555
ชอบค่ะ สนุกดี

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>>
เริ่มหัวข้อโดย: zaturday ที่ 27-09-2018 13:12:04

เป็นเรื่องที่ nc เยอะมากกก แต่ไม่รู้สึกเอียนเลย ทั้งๆที่เราไม่ชอบเรื่องที่ขายแต่  nc ชอบงานเขียนของคุณ  belove มาก ติดตามมานานละ แต่ละฉากนี่แบบโอ้ยยย ไม่คิดว่าจะได้เจอ 5555 ภาษาสวย สำนวนดี อ่านลื่นค่ะ ยอมรับว่าเปิดตัวมาฉากแรกๆแล้วโจ้ะพรึมๆกันบนรถทัวร์นี่เราชอบมากกก 555

หัวข้อ: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ 14/02/62
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 14-02-2019 22:21:42

                                                      ผมกำลังจะกลับบ้าน

                                                   วาเลนไทน์ครบรอบ 3 ปี



               “ชินครับ ไปกันได้แล้ว”


               “คร้าบพี่วัน ไปเดี๋ยวนี้แล้ว”


         เมื่อได้ยินเสียงตะโกนเรียก ผมจึงวิ่งออกจากบ้านไปหาผู้ชายร่างสูงที่วันนี้อยู่ในชุดเสื้อหนังสีเข้มแขนยาวกับกางเกงยีนส์ตัวเก่ง พี่วันใส่หมวกกันน็อคแบบเต็มใบอยู่บนมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์คันใหญ่ที่เขาซื้อมาเมื่อปีที่แล้ว ผมเองก็สวมเสื้อผ้าทะมัดทะแมงแขนยาวขายาวเช่นกัน มาวิ่งออกจากตัวบ้านมาหยุดต่อหน้าพี่วันก็ส่งหมวกกันน็อคอีกใบให้ผมใส่


                “ช้ากว่านี้เดี๋ยวแดดจะแรงนะครับ”


                 ผมพยักหน้ารับพลางก้าวขึ้นซ้อนด้านหลัง จากนั้นพี่วันก็ขี่เจ้าไรเดอร์บิ๊กไบค์คู่ใจออกจากรีสอร์ทของผม วันนี้พี่วันลาหยุดพักผ่อนเพื่อพาผมไปเที่ยวครับ


               สามปีแล้วที่เราสองคนรักกันและใช้ชีวิตคู่อยู่ด้วยกัน เราผ่านบทพิสูจน์ต่างๆมาเยอะจนไม่เหลืออุปสรรคใดมาขวางได้แล้ว พี่วันยังคงเป็นคนรักที่เสมอต้นเสมอปลาย เคยทำดีต่อผมอย่างไรก็ยังปฏิบัติเช่นนั้น เขาให้เกียรติและยกย่องผมอย่างไม่อายใคร ถึงแม้ตอนนี้พี่วันจะได้เลื่อนตำแหน่งเป็นพันเอกและย้ายไปทำงานฝ่ายเสนาธิการทหารบกแล้วก็ตาม


                “พี่วันไม่อายคนอื่นหรือครับที่มีแฟนเป็นผู้ชาย”


                ผมเคยถามเขาในวันงานเลี้ยงปีใหม่ของที่ทำงาน พี่วันพาผมไปด้วยและแนะนำผมกับเจ้านายคนใหม่ว่าเป็นคนรัก มีบ้างที่มองมาทางเราแปลกๆ แต่พี่วันก็ยังยิ้มได้


                 “อายทำไม ชินเป็นคนดีตั้งใจทำงาน มีอะไรที่ต้องอาย เออ ถ้าชินเป็นคนเกเรนิสัยไม่ดีอย่างนั้นสิถึงน่าอาย”


                 “แต่บางคนเขาอาจจะรับไม่ได้ พี่เป็นนายทหารใหญ่แล้ว เป็นเสธ.ของหน่วยนะครับ”


                 พี่วันลูบผมของผมแล้วยิ้มให้ ยิ้มเหมือนวันแรกที่เราได้พบกัน


                  “การที่พี่มีชินเป็นแฟน ไม่ได้ทำให้ประสิทธิภาพการทำงานของพี่ลดลง ชินคือความสุขของพี่ ความสุขของเราก็ควรเป็นสิ่งที่เราเลือกเอง ไม่ใช่ให้คนอื่นมาเลือกให้ เลิกนอยด์ได้แล้วครับคนเก่งของพี่”


                  นี่แหละครับผู้ชายที่ผมรัก


                  ผมยิ้มให้กับแผ่นหลังกว้างที่กำลังตั้งใจบิดคันเร่งให้บิ๊กไบค์คันใหญ่ที่เจ้าของตั้งชื่อว่าไรเดอร์โลดแล่นรับลมอยู่บนถนนบนดอยสูง พี่วันมีทีมบิ๊กไบค์ที่มักจะออกทริปในวันหยุด แต่วันนี้ไม่ใช่วันหยุด มีเพียงเขากับผมและรถไม่กี่คันที่วิ่งอยู่บนหนทางสู่ดอยแม่สลอง อำเภอแม่ฟ้าหลวง


                 “รู้ประวัติดอยแม่สลองหรือเปล่า”


                พี่วันเอ่ยถามขณะพักรถที่ปั๊มน้ำมันเพื่อเข้าห้องน้ำ เขายื่นขวดน้ำเย็นมาให้ผมดื่ม ผมรับมาพลางยิ้มขำใส่เขา


                 “พี่วันกำลังถามคนเชียงรายนะครับ ดอยแม่สลองเป็นที่ตั้งของคนจีนฮ่อของอดีตทหารจีนตั้งแต่สมัยก๊กมินตั๋ง พอจีนเปลี่ยนแปลงการปกครองเขาไม่กล้าทั้งจะกลับจีนหรือไปไต้หวันก็เลยอยู่แถวพม่า ทีนี้พม่าไม่ให้อยู่เขาก็เลยมาอยู่ที่ไทย จนปีสองพันห้าร้อยสิบห้าประเทศไทยก็ยอมรับพวกเขาอย่างเป็นทางการ และพัฒนาการเป็นอยู่อย่างเป็นทางการ ถูกหรือเปล่าครับ”


               “เก่งจัง เมียใครน้า”


              พี่วันโน้มตัวมาหอมแก้มผม เขาชอบแสดงความรักแบบนี้แหละ แต่บังเอิญว่าผมชอบด้วยสิ


                 เราเดินทางกันต่อ จนก่อนเที่ยงพี่วันก็หยุดรถที่จุดชมวิวเล็กๆแห่งหนึ่งเมื่อเข้าเขตอำเภอแม่ฟ้าหลวง เจ้าไรเดอร์ถูกขี่ขึ้นเนินเล็กๆที่มีทางดินลูกรังพอให้รถผ่านไปได้


                “จะไปไหนครับพี่วัน”


               “น่า เดี๋ยวก็รู้”


               เขาบิดคันเร่งพาเจ้าไรเดอร์และผมขึ้นเนินสูงไปสักสิบนาทีได้ จนกระทั่งถึงยอดเนินสูงที่มองเห็นทิวเขาเป็นแนวสูงสุดลูกหูลูกตา พี่วันจอดรถตรงนั้น


               “ที่นี่เรียกว่าผาชูธง ชาวบ้านเล่าว่ากองทัพทหารจีนเคยมาพักบริเวณนี้เพื่อสู้กับทหารพม่า สวยใช่ไหมล่ะชิน ไม่ค่อยมีคนรู้จักหรอก นี่พี่ก็รู้จักจากเพื่อนที่เป็นตากล้องในทีมบิ๊กไบค์ที่เคยพามา เขาชอบหาโลเคชั่นถ่ายรูปก็เลยรู้จักที่สวยๆเยอะ”


               “สวยจริงๆด้วยครับ โห ผมคนเชียงรายยังไม่รู้จักเลย”


               ผมทอดสายตามองทิวเขาเขียวขจีด้วยความตื่นเต้น พี่วันมักจะมีเรื่องมาเซอร์ไพร้ส์เสมอ และเมื่อหันกลับไปหาเขาก็ยังเจอกับเรื่องเซอร์ไพร้ส์กว่า เมื่อร่างสูงที่ยืนพิงเจ้าไรเดอร์อยู่ ชูกล่องสีแดงไว้ในมือ


                “สุขสันวันวาเลนไทน์ครับชิน ปีนี้เป็นวาเลนไทน์ปีที่สามแล้วนะครับที่เรารักกัน”


               โอ๊ย เขิน เรื่องโรแมนติกนี่ขอยกให้เขาเลย


               พี่วันโอบเอวผมเข้าไปแนบชิด เขากดปุ่มสปริงให้กล่องสีแดงเปิดออก มีแหวนทองเกลี้ยงอยู่ในกล่องสองวงคู่กัน ดวงตาคมมองผมหวานฉ่ำ


              “พี่ไม่มีอะไรจะให้นอกจากแหวนทองที่ข้าราชการจนๆเก็บหอมรอมริบซื้อให้แทนใจ หวังว่าพ่อเลี้ยงชินเขตจะยอมรับไว้นะครับ”


              ผมกลายเป็นผู้บริหารรีสอร์ทเต็มตัวแล้วเมื่อแม่เลี้ยงขจีวรรณแม่ของผมวางมือ แม่บอกว่าอยากไปเที่ยวกับเพื่อนฝูงบ้างหลังจากทำงานมานาน รีสอร์ทของผมมีชื่อเสียงมากขึ้นเพราะเน้นการโปรโมทไปยังต่างประเทศด้วย


               “เอาเงินเก็บมาซื้อแหวน แล้วจะเอาที่ไหนกินล่ะครับ คุณข้าราชการจนๆ”


                 ผมเย้าเขาด้วยใบหน้าเกลื่อนยิ้ม พี่วันหัวเราะเบาๆ


                “เกาะเมียกินสิครับ เมียรวยเป็นเจ้าของรีสอร์ท”


                 “พี่วัน เดี๋ยวเหอะ ไม่เลี้ยงหรอกกินจุจะตาย”


                 ผมทุบที่ไหล่ของเขาดังพลัก ไม่สะดุ้งหรอกครับ แถมยังคว้าข้อมือของผมไปด้วย พี่วันหยิบแหวนวงหนึ่งจากกล่องแล้วสวมเข้ากับนิ้วนางของผม มันช่างพอดีเหลือเกิน เขามองไปทางแหวนอีกวงที่เหลือเพื่อให้ผมหยิบมันขึ้นมาสวมนิ้วนางของเขาด้วย มือใหญ่ดึงมือผมไปจูบที่แหวน เรามองสบตาซึ่งกันก่อนที่เราจะจูบกัน


                แม้จะผ่านมาสามปีแต่พี่วันยังร้อนแรงเสมอ เขาไม่เคยทำให้ผมเบื่อได้เลยสักครั้ง พี่วันบอกว่าเราควรมีชีวิตรักให้เหมือนวันแรก เพื่อที่ความรักของเราจะได้สดใสตลอดไป


               จูบของพี่วันกำลังเรียกร้อง มันร้อนพอๆกับแสงแดดยามเที่ยงที่ทะลุผ่านยอดไม้ลงมาสู่พื้นดิน ผมยกแขนคล้องคอของเขาพลางเอียงหน้ารับจูบให้ถนัดถนี่ น้ำลายใสปะปนกันอยู่รอบปากไปพร้อมกับเนื้อตัวที่บดเบียดกันอยู่ ท่อนเนื้อเสียดสีกันผ่านเนื้อผ้าแต่ก็ห้ามความต้องการของเราไม่ได้ ผมรู้สึกถึงความคับแน่นในนั้น


                 “สักรอบนะชิน อยากกินชินวันวาเลนไทน์”


               “ตรงนี้หรือครับ แต่ว่า...”


                 พี่วันไม่รอคำตอบ เขายกตัวผมขึ้นไปนั่งบนเบาะเจ้าไรเดอร์ มือใหญ่ลูบคลำที่หว่างขาของผมจนอดไม่ได้ที่จะเงยหน้าสูดปาก


                “อื้อ พี่วัน”


               เขารูดซิปกางเกงของผมลง ผมยกก้นให้เขาดึงผ่านลงจนไปกองตรงเข่า พี่วันโน้มตัวจูบปาก มือสากบีบเค้นเจ้าลูกชายของผมจนมันตื่นไปหมด


               “ชินก็พร้อมอยู่นานแล้วนี่”


               เขาพูดเสียงกระเส่าข้างกกหู ผมเอียงคอให้เขาขบเม้มที่ซอกคอ มือของผมกำลังลูบคลำธงรบของพี่วันอยู่


               “เมื่อไหร่พี่วันจะชูธง”


               เหมือนยั่วแต่ก็ใช่ ทำไงได้ล่ะเมื่อพี่วันแข็งขันขนาดนี้ ได้ยินเสียงคำรามต่ำตอนที่เขารูดซิปกางเกงแล้วควักธงออกมาอวด อา..ธงรบของพี่วันโบกไปมา


               “อ้าขานะครับชิน พี่จะได้โบกธงใส่ชินไง”


               ผมทรงตัวอยู่บนเบาะของบิ๊กไบค์ เอนกายลงไปพลางยกขาตั้งฉาก พี่วันร่นกางเกงของผมลงจนถึงข้อเท้าเพื่อให้พ้นความเกะกะ เขาถ่มน้ำลายใส่มือลูบไล้รอยแยกของผมจากนั้นเขาก็ดันธงยักษ์ของเขาเข้ามาทันที


               “อา...”


              เขาเงยหน้าส่งเสียงทุ้ม พี่วันบอกว่ารูจีบของผมยังคับแน่นสำหรับเขา แน่ล่ะเพราะผมหมั่นออกกำลังกายตรงนั้นด้วยการขมิบเป็นประจำ เดี๋ยวผัวไม่หลงครับ


                “เสียวหัวชิบ”


               อารมณ์ดิบพุ่งกระฉูด นานแล้วที่เราไม่ได้ทำอะไรนอกบ้านกันแบบนี้ พี่วันโยกเอวเคลื่อนไหวใส่ผมที่ได้แต่กอดคอของเขาไว้


               “พี่วัน ระวังผมตกพื้นนะ อ๊า เสียวครับ”


               เขาโอบกอดเอวของผมไม่ให้ร่วงจากเบาะรถ เอวแกร่งออกแรงกระแทกกระทั้นจนเสียงสะท้อนไปรอบยอดดอย ผมเองก็อดไม่ได้ที่จะสวนกลับด้วยความกระสัน เหงื่อออกเต็มตัวภายใต้เสื้อแขนยาว


                “เมียพี่ยอดจริงๆ ขอออกแรงอีกหน่อยนะครับ รับรองไม่ตกรถแน่ๆ”


                  กางเกงยีนส์ของผมร่นออกจากขาไปข้างหนึ่ง ทำให้ผมอ้าขาได้กว้างขึ้น  ผมใช้ขากอดเกี่ยวพี่วันไว้แล้วกดให้เข้าได้สอดเข้าไปให้ลึกที่สุด ธงรบของพี่วันโบกซ้ายโบกขวาอยู่ในถ้ำของผมไม่ยอมหยุด


                  “อื้อ...พี่วัน ขอทางซ้ายอีก อ๊า ตรงนั่นแหละครับ”


                   “ชินทำพี่จะขาดใจแล้ว บีบแน่นเหลือเกิน ร้อนแรงจริงๆ”


                  เราทั้งคู่ต่างรู้ว่านี่เป็นโค้งสุดท้ายก่อนถึงสวรรค์ พี่วันโอบเอวของผมจากเบาะรถให้ผมกอดเกี่ยวร่างกายของเขา เราบดจูบแลกน้ำลายขณะที่ส่วนกลางโยกสวนกันอย่างเมามัน วงแขนแข็งแรงขยับร่างของผมขึ้นลงในขณะที่เขาเด้งเอวเข้าใส่


                     “พี่วัน ไม่ไหวแล้ว จะแตก”


                ผมเกร็งไปทั้งตัวจนต้องกัดลงไปที่ไหล่ของเขา ดีที่พี่วันใส่เสื้อหนาไม่อย่างนั้นต้องเป็นแผลแน่ๆ เอวของเขากระแทกลึกเน้นคุณภาพจนผมเงยหน้าร้องลั่น


                  “อ๊า....”


                   “โอ๊ย ชินครับ ตอดไปหมด พี่ตามไปนะ”


                    เขาโยกร่างของผมขึ้นลง ได้ยินเสียงคำรามราวกับเจ้าป่า ไม่นานความอุ่นชื้นก็พุ่งวาบเข้ามาสู่โถงถ้ำ ธงรบของพี่วันยังโบกสะบัดตามหลังอยู่อีกพักหนึ่งกว่ามันจะยอมหยุดและดึงกลับออกจากร่างของผม เราจูบให้รางวัลกันอีกครั้งเมื่อสุขสมทั้งคู่เขาวางผมลงบนเบาะเจ้าไรเดอร์อีกครั้งก่อนใส่กางเกงคืนให้ผม เราดื่มน้ำทดแทนเหงื่อและโปรตีนที่เสียไปกลางป่าจนพอหายเหนื่อยพี่วันจึงประคองผมไว้


                 
                    “พี่รักชินนะครับ เราจะฉลองวันวาเลนไทน์กันแบบนี้ตลอดไปนะ”


                     ผมพยักหน้ารับ พลางดึงมือพี่วันที่มีแหวนทองมาจูบบ้าง ช่างเป็นวาเลนไทน์ที่มีความสุข การที่มีพี่วันเคียงข้างก็เหมือนถูกล็อตเตอรี่รางวัลที่หนึ่ง ผมต้องการแค่เขาจริงๆ


                  พี่วันสตาร์ทเจ้าไรเดอร์พาผมกลับออกไปสู่ทางหลวง จุดหมายของเราอยู่อีกไม่ไกลแล้ว ผมกอดเอวพี่วันไว้แน่นเพื่อแสดงให้รู้ว่าผมรักเขามากแค่ไหน


                     ขอให้ทุกคนได้พบกับรักแท้และมีความสุขกับคนรัก


                     ตอนนี้ผมขอตัวซิ่งไปกับคนรักของผมก่อน


                      สุขสันวันวาเลนไทน์นะครับทุกคน




                                                 Happy Valentine Day แต่งให้เป็นพิเศษน้า


                                   ป.ล.ไม่ต้องไปตามหาผาชูธงที่เชียงรายเด้อ สมมติ สมมติ 555                                    

                                   

                           :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: 

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ 14/02/62
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 14-02-2019 22:25:41

ร้อนแรงตลอดๆอะคู่นี้

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ 14/02/62
เริ่มหัวข้อโดย: pigarea ที่ 14-02-2019 22:34:22

ทุกที่คือสนามรัก

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ 14/02/62
เริ่มหัวข้อโดย: Mengjie_JJ ที่ 14-02-2019 22:57:50

บิ๊กไบค์ฮอตยังกับไฟเยอร์

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ 14/02/62
เริ่มหัวข้อโดย: manami1155 ที่ 14-02-2019 23:09:06

แล้วเราจากนี้พอได้ยินว่าผาชูธงมันก้จะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป
ร้อนแรง โซฮอตกันทั้งคู่เลย
แรงดีไม่มีตกจริงๆค่ะคู่นี้ รักพี่วันน้องชินมาก
เซอร์ไพร้สุดๆที่คุณบีเลืฟมาลงตอนพิเศษ

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ 14/02/62
เริ่มหัวข้อโดย: unicorncolour ที่ 14-02-2019 23:56:10

ไม่ทิ้ง concept หื่นได้ทุกสถานการณ์  :hao6:

เสมอต้นเสมอปลายดีจ้า  o13

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ 14/02/62
เริ่มหัวข้อโดย: nugnig7 ที่ 15-02-2019 00:41:13

อยากจะแหมมมมมมมมมมมมมมมมมมดังๆให้กับคู่นี้จังค่าาาา :hao6: :haun4: :jul1:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ 14/02/62
เริ่มหัวข้อโดย: TheWanFah ที่ 15-02-2019 07:58:30

คบกันมา 3 ปี ยังร้อนแรงเหมือนเดิม

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ 14/02/62
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 15-02-2019 17:09:50

หื่นทั้งคู่ไม่เปลี่ยนแปลง  :hao7:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ 14/02/62
เริ่มหัวข้อโดย: ChabaSri ที่ 15-02-2019 23:24:32

ก็คือเก็บแต้ใด้อีกดอย

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ 14/02/62
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 17-02-2019 03:11:15

OMG!!!  จะร้อนแรงไปไหนกันนนนนน

พี่วันคือที่สุด    :z1:  :mew1:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ 14/02/62
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 17-02-2019 10:36:57

กรี๊ดดดด

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ 14/02/62
เริ่มหัวข้อโดย: q.tr ที่ 17-02-2019 22:31:14

คือที่สุดดด ร้อนแรงเว่อ  :pighaun: :pighaun:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ 14/02/62
เริ่มหัวข้อโดย: กวังกีเมย์บี ที่ 19-02-2019 16:27:43

 :L2:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ 14/02/62
เริ่มหัวข้อโดย: may27 ที่ 19-02-2019 21:53:17

 :m25:  ร้อนเเรงจริงๆคู่นี้

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ 14/02/62
เริ่มหัวข้อโดย: Nattarat ที่ 20-02-2019 22:51:03

อ่าน 2 รอบแล้ว ยังร้อนแรงเหมือนเดิม

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ 14/02/62
เริ่มหัวข้อโดย: reborn ที่ 24-02-2019 10:26:28

 :pighaun:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ 14/02/62
เริ่มหัวข้อโดย: duckka ที่ 24-02-2019 14:28:08

มาเจอพี่วัน ชินโชคดีมาก ดีที่รู้ทันน้ำคิดว่าจะดรามาซะอีก :hao6:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ 14/02/62
เริ่มหัวข้อโดย: JanTi ที่ 26-02-2019 19:06:14

 :haun4: :haun4:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ 14/02/62
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 27-02-2019 01:41:44

 :o8: :o8: :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ 14/02/62
เริ่มหัวข้อโดย: may27 ที่ 27-05-2019 10:07:43

 :o8: เราก็ว่า ไปดอยแม่สลองแล้วไปโผล่ที่ผาชูธงได้ยังไง 5555555555

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ 14/02/62
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 02-07-2019 20:36:31

       เป็นการอ่านนิยายที่พระเอกนายเอกหื่นที่สุดแล้ว555พี่วันก็หื่นชินก็นะหื่นไม่แพ้อีพี่วันเลยเป็นนิยายที่อ่านสบายๆน่ารักมากเลยค่ะ :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ 14/02/62
เริ่มหัวข้อโดย: NongJesZa ที่ 03-07-2019 23:14:01

ชอบมาก พี่วันพระเอกสายหื่นยอดเยี่ยม ชินเมียพี่วันน่ารัก
หื่นพอกัน 555555555 ชอบๆ ขอบคุณนักเขียนสำหรับเรื่องน่ารักๆอย่างนี้ ชอบพี่วันกับชิน :กอด1:

หัวข้อ: Re: <<ผมกำลังจะกลับบ้าน>> ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ 14/02/62
เริ่มหัวข้อโดย: คุณบี๋ ที่ 01-10-2020 21:17:41

ชอบบบบบมากค่า แซ่บที่ซู้ดดดดดด :pighaun: