ภารกิจที่ 18 : มุ้งมิ้ง(?)“ทำอะไรอยู่วะ” เขียวถามเพราะตั้งแต่กลับห้องมาจุนก็เอาแต่นั่งง่วนอยู่หน้าคอม
“ทำการบ้าน”
“การบ้าน? มึงอยู่มัธยมเหรอวะถึงยังเรียกว่าการบ้าน” เขียวทิ้งตัวลงบนเตียงของตัวเอง มองจุนที่ยังก้มหน้าก้มตาทำต่อไป
“เออน่า เรียกอะไรก็เหมือนกัน เดี๋ยวกูทำเผื่อมึงด้วย”
“ทำอะไรวะ”
“ถามมากจริงโว้ย รอเดี๋ยวสิวะให้กูทำให้เสร็จก่อน”
“เออ เรื่องของมึง” เขียวล้มตัวลงนอนเลิกสนใจเพื่อนรัก เพราะรู้ว่าสิ่งที่จุนชอบทำมีสาระไม่ถึงครึ่งแน่นอน
“เรียบร้อย” จุนมองผลงานตัวเองด้วยใบหน้ากระหยิ่มยิ้มย่อง ไม่อยากชมตัวเองบ่อยๆ เลย แต่คนมันฉลาดทำไงได้
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
“ทำอะไรอยู่” จุนชะโงกหน้ามองหนังสือในมือของทิเบต
“ที่ถามคือไม่เห็นจริงๆ ใช่ไหม” แม่เจ้าโว้ย! จุนต้องนับหนึ่งถึงสิบในใจ ไม่ได้ๆ ต้องเก็บหมาไว้ก่อน
“อ๋อออ อ่านหนังสือก็นึกว่าว่ายน้ำอยู่” อุ๊บ! สงสัยจะทำหลุดออกไปตัวนึง
“แล้วพี่เบตยุ่งมากหรือเปล่า ผมนั่งดูคลิปอันนึงโคตรน่ารักเลยว่าจะแบ่งให้ดู”
“เอามาสิ” หึหึ เป็นไปตามแผน จุนขยับเก้าอี้เข้าไปชิดทิเบตอีกนิด เปิดคลิปในมือถือที่เขาหาเตรียมไว้ตั้งแต่เมื่อคืนยื่นให้ทิเบตดู
“ดูดิพี่ น่ารักโคตร มุ้งมุ้งเชียว” จุนเปิดคลิปคู่รักชายชายป้อนขนมด้วยปากสุดมุ้งมิ้งให้ทิเบตดู เขาจะเริ่มจากการสะกดจิตทิเบต
เสียก่อน ดูสิ ดูสิ ธรรมดาจะตาย ผู้ชายก็เป็นแฟนกันได้ น่ารักด้วย
“อืม” ทิเบตส่งโทรศัพท์คืนให้จุนหลังดูคลิปสั้นๆ สามนาทีจบลง เขาก้มหน้าอ่านหนังสือต่อเพราะพรุ่งนี้มีสอบย่อย
“อะไรวะ ไม่มีอารมณ์ร่วมเลย ออกจะน่ารัก” จุนบ่นอุบอิบเมื่อทิเบตไม่มีปฏิกิริยาให้เห็น เขาเคาะนิ้วลงกับโต๊ะแต่ต้องรีบยกนิ้วออก
เมื่อทิเบตหันมาส่งสายตาดุ ไม่ได้ๆ อุตส่าห์ลงทุนตามมาถึงห้องสมุด ไกลก็ไกลต้องไม่ให้เสียเที่ยว
จุนมองซ้ายมองขวา โชคดีที่ทิเบตเลือกนั่งมุมลับตาอยู่ลึกเข้ามาด้านใน เมื่อแน่ใจว่าไม่มีใครเห็นจุนจึงหันไปสะกิดแขนทิเบต
“พี่เบตขยับเก้าอี้ออกหน่อยสิ”
“มีอะไร ทำอะไรหล่นเหรอ”
“เอาน่า อย่าถามเยอะขยับออกก็พอ” จุนรีบบอกเมื่อทิเบตทำท่าจะก้มลงไปมองใต้โต๊ะ เสียงถอนใจยาวดังขึ้น
“ก็ได้” ทิเบตเลื่อนเก้าอี้ออกห่างจากโต๊ะตามความต้องการของจุน
“....”
“ทำอะไรของเรา”
“นั่งตักแฟน” จุนเงยหน้าขึ้นยิ้มให้ทิเบตทีก้มหน้าลงมามองพอดี เป็นแฟนกันต้องมุ้งมิ้ง
“ลงไปนั่งดีๆ ฉันจะอ่านหนังสือ” จุนทำหน้าเซ็งแต่ยอมย้ายที่นั่งอย่างว่าง่าย จะไม่ย้ายได้ยังไงก็ไอ้พี่เบตทำหน้าอย่างกับ
จะกินหัวเขา
“พี่เบตนั่งตักผมก็ได้นะ แฟนเซอร์วิสไงรู้จักหรือเปล่า” จุนตบมือปุ๊ๆ ลงบนต้นขาตัวเอง
“ไปเล่นตรงโน้นไป” ทิเบตชี้มือไปทางโต๊ะตัวอื่นที่ตั้งไกลออกไป
“โห มุกซ้ำแล้วพี่ ไม่มีใครขำหรอก ขนาดผมเล่นวันก่อนยังแป้ก”
“เปล่า ไม่ได้เล่นมุก ฉันไล่นายจริงๆ ไปนั่งโน่นอย่ารบกวนสมาธิ ฉันจะอ่านหนังสือ” จุนอ้าปากค้าง ได้แต่ทำปากยื่นส่งค้อนขวับๆ
ไปให้แฟนหมาดๆ อย่างทิเบต
“ฟหกด เอกอาสอวอ” จุนพูดรัวออกมาเป็นชุด เล่นเอาทิเบตยอมเงยหน้าจากหนังสือขึ้นมอง
“อะไรของนาย” ทิเบตอดขำไม่ได้ ยิ่งเห็นหน้าง้ำๆ ของไอ้ตัวจุ้นเขายิ่งขำเข้าไปใหญ่
“แปลว่าหมดคำพูด” จุนทำเสียงสะบัด คว้ากระเป๋าขึ้นสะพาย ดินกระแทกเท้าไปนั่งโต๊ะที่ทิเบตชี้เมื่อครู่ อย่านึกว่าเขาจะยอมกลับ
ไปง่ายๆ นะ รอก่อนก็ได้
ทิเบตมองตามหลังไอ้ตัวจุ้นที่เดินทำหน้าเป็นตูดหิ้วสมบัติไปนั่งจุ้มปุ๊กรอเขาแล้วยิ่งหยุดหัวเราะไม่ได้ แม้แต่หมดคำพูดแล้วก็ยัง
ขอให้ได้พูดอะไรออกมาใช่ไหมไอ้ตัวยุ่ง
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
“เพื่อนเราไปไหน” ทิเบตถามจุน เมื่อเห็นอีกฝ่ายยังประกบติดเขาจนถึงเวลากลับบ้าน สองเพื่อนซี้แทบจะเป็นเงาของกันและกัน
ทิเบตจึงแปลกใจ
“กลับหอไปแล้วมั้ง บอกไปแล้วว่าต้องให้เวลาแฟนบ้าง เพื่อนมันเข้าใจ” ทิเบตหลุดก๊ากออกมากับหน้าซื่อๆ ของไอ้ตัวจุ้น กี่ครั้ง
แล้วที่มันทำเขาหัวเราะแบบเบรกไม่อยู่ เยอะจนนับครั้งไม่ถ้วน
“แล้วนี่นายจะไปไหน”
“ไปเดท” เสียงตอบชัดถ้อยชัดคำราวกับคิดมาอย่างดี
“ถามฉันหรือยัง” ทิเบตแกล้งถามเมื่อเห็นอีกฝ่ายโมเมเองหน้าตาเฉย
“ไม่ต้องถามหรอก บอกแล้วว่าเป็นแฟนต้องห้ามขัดใจ”
“คืนคำได้ไหม ฉันไม่อยากเป็นแล้ว” ทิเบตอยากรู้ว่าไอ้ตัวจุ้นจะตอบเขาว่าอย่างไร มันชะงักไปนิดนึง ก่อนเหลือบตาขึ้นมามอง
เขาตาขวาง
“เป็นแล้วคืนมะรืนนี้ตาย”
“ฮ่าๆ ไอ้เด็กบ้า” ทิเบตอดไม่ได้ต้องจับหัวเจ้าตัวจุ้นโยกไปมาแรงๆ ด้วยความเอ็นดู มันจะมาไม้ไหนของมันอีกนะ จู่ๆ ก็เข้ามา
วอแว ความคิดมันบางครั้งเขาก็ตามไม่ทัน
“ตกลงจะไปหรือเปล่า” น้ำเสียงคล้ายไม่ง้อแต่ตาจ้องเขาเขม็ง
“อยากไปไหน แต่พรุ่งนี้ฉันมีสอบขอไม่ดึกนะ” ทิเบตไม่รู้ตัวว่าน้ำเสียงของเขาอ่อนโยนลงมากแค่ไหน มากจนจุนยังแปลกใจ แต่
แบบนี้แหละ แบบนี้แหละ เขาเรียกว่าแฟนกัน
“งั้นไปหาไรกินใกล้ๆ คอนโดพี่เบตก็ได้เดี๋ยวผมนั่งรถเมล์กลับหอเอง”
“ไม่ต้องขนาดนั้น เดี๋ยวฉันไปส่ง”
“ไม่ได้ๆ เป็นแฟนกันต้องสนับสนุนกัน ผมจะเป็นฝ่ายสนับสนุนพี่ ยืนอยู่เคียงข้างพี่เอง” จุนตบอกตัวเองปุ๊ๆ ให้อีกฝ่ายมั่นใจว่าจะ
มีเขาอยู่ด้วยเสมอ
“จุน”
“ครับ”
“ฉันแค่สอบย่อย ไม่ได้จะไปรบกับใคร”
“อ้าวเหรอ! แฮะๆ สงสัยผมอินไปด้วย แฟนมือใหม่ก็อย่างนี้” จุนลูบท้ายทอยตัวเองแก้เขิน สงสัยจะเล่นใหญ่ไปหน่อยแฮะเรา
“หึหึ” ทิเบตหัวเราะมองอีกฝ่ายเดินเหวี่ยงแขนไปมาแก้เก้อ ไอ้ตัวจุ้นเอ๊ยมันจะน่ารักไปถึงไหน
“เปิดล็อค” จุนหันหน้ามาบอกเขาเมื่อเจ้าตัวเดินถึงรถ ชั่วขณะหนึ่งที่ใบหน้าเล็กหันมายิ้มกว้างให้ ทิเบตรู้สึกว่ามันเป็นรอยยิ้ม
สดใสที่สุดเท่าที่เขาเคยเห็นมา
ทิเบตเร่งฝีเท้าเข้าชิดจุนทางด้านหลัง สอดแขนแข็งแรงโอบรอบเอวและดึงเข้ามาจนแผ่นหลังประชิดอก
“อ๊ะ!” เสียงจุนอุทานด้วยความตกใจ ทิเบตจับศีรษะเจ้าตัวจุ้นดันให้แหงนเงยขึ้น แตะริมฝีปากกับปากเล็กจากทางด้านหลัง
จุนหมุนตัวไปมองหน้าคนขโมยจูบ พูดไม่ออกได้แต่ชี้โบ๊ชี้เบ๊ไปที่ปากของทิเบต อีกมือแตะปากตัวเองเอาไว้
“ฉันน่ารักกว่าคลิปนั่นเยอะไม่ต้องห่วง” จุนกระพริบตาปริบๆ มองคนยิ้มตาวาวเดินอ้อมตัวเขาไปขึ้นรถหน้าตา เฉย แถมมีหน้าเปิด
กระจกมาถามเสียงดังว่า..
“ไม่ขึ้นรถเหรอ” ไอ้บ้าพี่เบตเอ๊ย! จูบแล้วก็ไป แม่ง!! น่ารักฉิบหาย จูบกันแล้วก็เท่ากับแฟนกันจริงๆ แล้วสิ วู้! สำเร็จไปขึ้นนึง
แล้วเว้ย
“รอด้วย รอผมด้วย” จุนสปีดฝีเท้ารีบเดินไปขึ้นรถ ปิดประตูได้ก็หันไปยิ้มแฉ่งให้ทิเบต
“จูบกันแล้วเนอะ”
“หึหึ นายนี่มัน! ไม่เขินเหรอเมื่อกี้ยังเห็นพูดไม่ออกอยู่เลย”
“เขิน นี่ก็เขินอยู่ แต่จูบกันแล้วเนอะ”
“ฮ่าๆ เอาที่นายสบายใจเถอะ” ทิเบตสตาร์ทรถ เขายิ้มกว้างออกมา ไอ้ตัวจุ้นมันไม่รู้จริงๆ ใช่ไหมว่าแบบนี้มันเรียกว่าจูบไม่ได้ เขา
เรียกว่าเอาปากแตะปากกันเฉยๆ เอาเถอะ ไม่ต้องรีบร้อนไว้ฉันจะสอนนายจูบเอง
✪✣✤✥✦✧✣✤TBC✥✦✧✣✤✥✦✧✪
เป็นไงบ้างคะ มุ้งมิ้งแบบจุนสไตล์ 555 เดี๋ยวตอนหน้าเขียวหวานสไตล์มั่ง
ปล.วันนี้ยุ่งมากกกกกก ได้แค่สั้นๆ ให้หายคิดถึงกันไปก่อนนะคะ Darin ♥ FANPAGE Twitter :
primdarin
หัวข้อ: ❤ Love Mission ♥ ภารกิจพิชิตรัก ❤ [ End ] 28/05/17 ✿ P.100 (อ่าน 827319 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก