Chapter4
แผนที่จอมมารว่าก็คือการเขย่าพุ่มไม้ส่งสัญญาณให้เทพแห่งท้องฟ้าหันหน้ามา ดวงตาของอีกฝ่ายมองมาเป็นเชิงถามว่าต้องการอะไรในขณะที่มือก็ยังคงลูบตามตัวเลออนอยู่ มือของลิเวียธานชี้ตัวเองแล้วชี้ไปยังเทพแห่งท้องฟ้าเพื่อบอกว่าเขาอยากเป็นคนที่จะไปทำหน้าที่นั้นแทนและเหมือนว่าเฮราคลีออสจะเข้าใจเสียด้วย เทพแห่งท้องฟ้ายิ้มเล็กๆอย่างเจ้าเล่ห์ตอบรับข้อเสนอของจอมมารอย่างง่ายดายจนแลนเซล็อตที่ยืนดูอยู่ตรงนั้นชักสงสัยว่าทุกคนก็อยากแกล้งเลออนเหมือนเขาใช่มั้ย
“แจ๋ว”ลิเวียธานพูดออกมาเบาๆ แน่นอนล่ะ ก็ทุกอย่างเป็นไปตามที่เขาวางแผนไว้เป๊ะเลยนี่
“แล้วนายจะเอายังไง เดินเข้าไปโต้งๆ สลับตัวกับเฮราคลีออสน่ะหรอ แบบนั้นเลออนไม่รู้ตัวก็แย่แล้ว”มหาเทพเหล่ตามองคนข้างๆอย่างเบื่อหน่ายแต่จริงๆลึกๆแล้วก็อยากรู้เหมือนกันว่าเพื่อนสนิทของเขาจะทำยังไง
“จุ๊ๆ ไม่สิ ฉันเชื่อว่าเทพแห่งท้องฟ้าของนายต้องมีวิธีที่จะทำให้ฉันเข้าไปตรงนั้นได้แน่ๆ”ลิเวียธานพูดอย่างมั่นใจสุดๆ แต่แล้วคนที่เข้ามาร่วมในแผนของเขาก็เริ่มเคลื่อนไหว เฮราคลีออสวางสบู่ในมือลงข้างๆสระก่อนจะเอ่ยกับเลออนที่ยืนอยู่ด้านหน้า
“เลออน ฉันลืมยาสระผมน่ะ เดี๋ยวฉันมานะ”เทพหนุ่มว่าซึ่งเลออกเองก็ไม่ได้ติดใจสงสัยอะไรจึงพยักหน้ารับไปโดยที่ไม่รู้เลยว่านั่นคือแผนการของใครบางคนที่เขาไม่อยากเจอหน้ามากที่สุดในตอนนี้
เทพแห่งมหาสมุทรยืนอยู่ในสระน้ำโดยที่ยังหันหลังให้พุ่มไม้เช่นเดิม เขาก้มลงให้หัวจุ่มน้ำเล็กน้อยก่อนจะสะบัดขึ้นมาเพื่อล้างกลิ่นทะเลออกจากผมไปบ้าง จะว่าไปแล้วผมเขาก็ยาวมากแล้ว พอขึ้นมาบนบกผมยาวๆแบบนี้ก็ทำให้เขาทำอะไรลำบาก หากว่าต้องอยู่บนนี้อีกนานเขาอาจจะต้องตัดออกเสียบ้าง
ทางด้านเฮราคลีออกที่เพิ่งเดินออกไป เทพหนุ่มเดินเข้าไปหลังพุ่มไม้ที่มีสองเกลอซุ่มดูอยู่ เขายื่นใบไม้กำหนึ่งให้กับลิเวียธานบอกว่ามันเป็นยาสระผมของเลออน จอมมารที่ได้รับมันมาก็ทำหน้างงๆเล็กน้อยเพราะตอนอยู่ในแดนนรกเขาเองก็มีนางกำนัลคอยปรนิบัติอยู่ตลอดเวลาจนแทบจะทำอะไรเองไม่เป็น
“เข้าไปสิ”เฮราคลีออสเอ่ยบอกแล้วรีบดันตัวอีกคนเข้าไปเพราะหากขืนช้ากว่านี้เดี๋ยวเลออนจะสงสัยเอาได้ ลิเวียธานพยักหน้ารับอย่างรวดเร็วก่อนที่เขาจะเดินเข้าไป ชายหนุ่มร่างโตค่อยๆถอดเสื้อผ้าที่รุ่มร่ามของตัวเองออกแล้ววางเอาไว้เบาๆที่ข้างริมสระให้เหลือเพียงแค่แผ่นอกเปลือยเปล่ากับกางเกงผ้าสีดำบางๆที่ใส่ไว้ด้านในเท่านั้น
เขาค่อยๆหย่อนตัวลงในสระซึ่งเหมือนกับว่าเลออนก็ยังคงไม่สงสัยอะไรเกี่ยวกับอีกคนเพราะเขาคิดว่าคนที่เพิ่งลงน้ำมาเป็นเพื่อนของตัวเองเช่นเดิม เทพแห่งมหาสมุทรไม่ได้ว่าอะไรเขาเพียงแค่สางผมตามความยาวให้มันหายพันกันเท่านั้นเพื่อเพื่อนของตนจะได้สระได้อย่างสะดวกมากขึ้น
แต่แล้วเลออนก็ต้องชะงักเมื่อสัมผัสที่ลงมาบนหัวของเขามันหนักผิดปกติแถมมือก็ดูจะหนาไม่เหมือนมือของเฮราคลีออสออกด้วย และเพียงเท่านั้นชายหนุ่มก็รีบหันกลับไปด้านหลังตัวเองทันที
“นี่ท่าน!”เขาถอยห่างออกมาจากจอมมารทันทีอย่างไม่ต้องคิด ไม่เข้าใจว่าท่านจอมมารจะมีปัญหาอะไรกับเขานักหนาถึงต้องตามมารังควานอยู่ได้ไม่เลิกเสียที
“ท่านมาที่นี่ทำไม”เลออนถามด้วยความไม่สบอารมณ์ ก็แน่นอนล่ะเขาอาบน้ำอยู่ แล้วอยู่ดีๆท่านจอมมารก็โผล่มาเสียอย่างนั้น ถ้าเดาไม่ผิดเฮราคลีออสก็คงมีส่วนร่วมด้วยเพราะหลังจากที่ลิเวียธานโผล่มาเพื่อนของเขาก็หายไปกับกลีบเมฆ นี่เตี๊ยมกันมาสินะ
“ท่านไม่คิดว่านี่เป็นการไร้มารยาทไปหน่อยหรือ ข้ากำลังอาบน้ำอยู่ หากท่านมีธุระก็เชิญออกไปก่อน”เลออนพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆแต่แน่นอนว่าหน้าตาเขาไม่นิ่งเสียเท่าไหร่ มันบอกชัดเจนว่าอารมณ์คุกกรุ่นไม่น้อยเลยทีเดียว
“หากจะมาเจรจาเรื่องที่เกิดขึ้น ท่านควรจะไปคุยกับท่านมหาเทพเสียก่อน เราจะคุยเรื่องนั้นกันก็ต่อเมื่อมีท่านมหาเทพอยู่ด้วยเท่านั้น”เนื่องจากเขาเองก็เป็นเทพในปกครองของแลนเซล็อตเขาเองก็ไม่อยากทำอะไรข้ามหน้าข้ามตามมหาเทพ อีกอย่าง เรื่องใหญ่ที่เกี่ยวกับเผ่าพันธุ์แบบนี้ หัวหน้าใหญ่อย่างมหาเทพก็ควรจะรับรู้ด้วย
“ใครว่าข้าจะมาคุยเรื่องนั้นกันล่ะ”แต่คำตอบของอีกฝ่ายทำเอาเลออนต้องขมวดคิ้วหนักขึ้นไปอีก ไม่ต้องการคุยเรื่องนั้นแล้วจะเข้ามาตอนที่เขาอาบน้ำกันทำไม หรือมีเรื่องด่วนอะไรที่มันรอให้เขาอาบน้ำจนเสร็จก่อนไม่ได้เชียวหรือ
“ถ้าอย่างนั้นท่านมีธุระอะไร”เลออนถามกลับ ซึ่งจอมมารก็ยิ้มขึ้นมาที่มุมปาก ชายหนุ่มร่างโตยกกำสมุนไพรนั้นขึ้นมาให้เทพแห่งมหาสมุทรได้เห็น
“ข้ามาสระผมให้เจ้า”เสียงเข้มตอบอย่างเจ้าเล่ห์
“ข้าไม่ต้องการ เชิญท่านออกไป”เลออนตอบปฏิเสธทันทีอย่างไม่ต้องสงสัย มันไม่น่าแปลกหรืออย่างไรที่อยู่ดีๆท่านจอมมารจะนึกครึ้มอกครึ้มใจอยากสระผมให้เทพอย่างเขาเสีย
“แต่ข้าต้องการและเจ้าห้ามขัด”ถ้อยคำเอาแต่ใจตามนิสัยจอมมารเริ่มออกมา
“ข้าไม่ใช่ลูกน้องของท่าน ข้าไม่จำเป็นต้องฟัง”และฝีปากของเลออนก็ไม่แพ้ใครเช่นกัน อย่าคิดว่าเขาจะกลัวเพียงแค่อีกฝ่ายเป็นจอมมาร หากมีอะไรเกิดขึ้นจริงๆเขาก็แค่กลับไปยังมหาสมุทรเบื้องล่างเท่านั้น ถึงแม้ว่าส่วนที่เขาอาศัยอยู่จะกลับลงไปไม่ได้แต่ก็ไม่ได้หมายความว่ามหาสมุทรจะมีพื้นที่แค่นั้นเสียหน่อย และถ้าอีกฝ่ายตามเขาลงน้ำไปนั่นก็ถือว่าเป็นความโชคร้ายของอีกคนเพราะเมื่ออยู่ในน้ำ เขาก็ไม่เคยแพ้ใคร
“ปากดีจริงๆนะ ระวังจะโดนทำโทษ”ลิเวียธานเองก็เห็นเรื่องนี้เป็นเรื่องท้าทายไปเสียแล้ว ก็แน่นอนที่ผ่านมามีแต่คนเสนอตัวให้เขา ไม่เคยมีใครต่อต้านเขามาก่อน พอมาเจอคนที่ไม่กลัวก็น่าสนุกไม่น้อยที่จะทำให้อีกฝ่ายยอมศิโรราบให้กับเขา
“ท่านเองก็อย่าลืมว่าตอนนี้อยู่ที่ไหน ระวังจะไม่ได้กลับไปในสภาพดีๆ”เลออนก็เถียงไม่เลิกเช่นกัน ปกติเขาไม่ใช่คนพูดมากแต่สำหรับคนที่ไม่รู้กาละเทศะอย่างคนตรงหน้าเขาก็คงต่อว่าเอาชนะเสียหน่อยเถอะ
ลิเวียธานที่โดนย้อนเช่นนั้นก็เผยรอยยิ้มเหี้ยมขึ้นมามากกว่าเดิมแต่นั่นก็ไม่ทำให้เลออนหวั่นไหวแต่อย่างใด จอมมารพึงระลึกได้แล้วว่าการจีบคนตรงหน้าคงไม่ใช่เรื่องง่ายอย่างที่ตัวเองคิดไว้ตั้งแต่แรกนัก เลออนไม่ใช่คนประเภทหัวอ่อนหรือยอมตามใครง่ายๆ การจะมัดใจอีกฝ่ายได้ก็คงไม่ใช่งานหมูๆเช่นกัน
“เอาล่ะ พอๆ ข้ายอมแพ้แล้ว”ในเมื่อใช้ไม้แข็งไม่ได้ ถ้าอย่างนั้นเขาก็ต้องเป็นคนที่ยอมก่อนเองสินะ สองมือของลิเวียธานยกขึ้นข้างตัวเป็นเชิงบอกว่ายอมแพ้และจะไม่ต่อปากต่อคำกับอีกฝ่ายต่อไปแล้ว ดวงตาสีฟ้ามองท่าทางแบบนั้นอย่างไม่ไว้ใจ
“ข้ามาดีจริงๆ ข้าแค่อยากมาสระผมให้เจ้า”ชายหนุ่มร่างโตยังคงยืนยันเจตนารมณ์เดิมของตัวเองอย่างหนักแน่น อันที่จริงมันก็เป็นเรื่องจริงที่เขาอยากจะมาสระผมให้กับเลออน เพราะเขาหลงใหลในรูปลักษณ์ของอีกฝ่ายพอดูแต่เหมือนว่าเทพแห่งมหาสมุทรจะไม่ยอมเชื่อเขาง่ายๆเท่าไหร่นัก
“ทำไมท่านถึงมีความคิดแบบนั้น ท่านต้องการอะไรกันแน่”เลออนถามจี้อย่างไม่ลดละ การที่มีจอมมารมาบอกว่าอยากสระผมให้แบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยมันเป็นอะไรที่น่าสงสัยยิ่งกว่าน่าสงสัยอีกไม่ใช่หรืออย่างไร ถ้าหากคนที่พูดเป็นธีโอดูลัสเขาจะไม่แปลกใจเลยเพราะพวกเขาเป็นเพื่อนกันแต่นี่ไม่ใช่ เพื่อนกันยังไม่ใช่เสียด้วยซ้ำ หน้าก็เพิ่งจะเคยเจอกัน หรือนี่เป็นวิธีการสานสัมพันธ์แบบใหม่ของพวกปิศาจกัน
“ข้าไม่ได้มีอะไรแอบแฝงจริงๆ ข้าบังเอิญเดินผ่านมา เห็นผมเจ้าแล้วรู้สึกชอบนักเลยอยากจะสัมผัสแต่คิดว่าก็ควรจะมีค่าตอบแทนในการขอสัมผัสผมเจ้าบ้าง เลยคิดว่ามาสระผมให้เป็นการตอบแทนน่าจะดี เจ้าไม่เห็นหรือเทพแห่งท้องฟ้าก็ไม่ได้ว่าอะไรข้าแถมยังให้สมุนไพรพวกนี้มาอีก เจ้าอย่าคิดมากเลย ข้ามาดีจริงๆ”ลิเวียธานยังคงสกิลความปลาไหลได้เป็นอย่างดี ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นใสซื่อเหมือนคนบริสุทธิ์ที่กำลังโดนจับผิด เลออนคิดทบทวนตามที่อีกฝ่ายว่า ถึงจะไม่อยากเชื่อเท่าไหร่นักแต่มันติดตรงที่ว่าเพื่อนของเขาก็ไม่ได้ว่าอะไรอีกฝ่ายจริงๆนั่นล่ะไม่อย่างนั้นก็คงไม่หลีกทางให้แบบนี้ ถ้าอย่างนั้นก็คงจะไม่มีอะไรจริงๆเสียล่ะมั้ง
ลิเวียธานเริ่มยิ้มกริ่มเมื่อเห็นเลออนเงียบไป ถึงใบหน้าของเทพแห่งมหาสมุทรจะนิ่งๆแต่เขาก็มองออกว่าอีกฝ่ายกำลังชั่งใจอย่างหนักกับคำที่เขาพูดออกไปเมื่อกี้ แน่นอน มันเป็นคำพูดที่ดูมีน้ำหนักเขารู้อยู่แล้วว่าถ้าหากอ้างเทพแห่งท้องฟ้าไปเลออนจะต้องไตร่ตรองบ้าง หึ ไม่เสียแรงที่เกิดมาเป็นจอมมาร ข้านี่มันยังคงความเจ้าเล่ห์ได้เหมือนเดิม
“ครั้งนี้ครั้งเดียวเท่านั้น”เลออนเอ่ยออกมาในที่สุด เขาก็คิดว่ามันคงจะไม่มีครั้งหน้าหรอก เขาเองก็ไม่ได้ชอบนักที่จะมีใครที่ไม่สนิทมาแตะต้องตัว แต่คนตรงหน้าเป็นจอมมาร หากตามยศแล้วก็มีศักดิ์เทียบเท่ากับมหาเทพซึ่งมีอำนาจมากกว่าเขาแถมอีกคนก็ยังเป็นเพื่อนสนิทกับมหาเทพของเขาด้วยเท่ากับว่าเขาไม่ควรปฏิเสธคำพูดหรือคำขอร้องของอีกฝ่ายตามมารยาทเลยด้วยซ้ำ
“ขอบใจเจ้ามาก”ลิเวียธานยิ้มหน้าบาน เขาขยับตัวเข้าไปใกล้เลออนที่ยอมหันหลังมาให้เขาในที่สุด จอมมารไม่ค่อยมั่นใจนักว่าสมุนไพรแบบนี้ใช้เช่นไรเขาเลยหันกลับไปที่พุ่มไม้อีกครั้งและหวังว่าสองเทพนั่นจะยังอยู่
โชคดีที่คำขอของเขาเป็นจริง ทั้งสองเทพยิ้มกริ่มอย่างไม่เชื่อเหมือนกันว่าเขาจะสามารถทำให้เทพผู้มีมนุษยสัมพันธ์ติดลบคนนี้ยอมได้ ทั้งคู่ชูนิ้วโป้งมาให้เขาเป็นการชื่นชมก่อนที่เฮราคลีออสจะทำท่าให้ดูว่าสมุนไพรพวกนี้มันต้องใช้อย่างไร
“ท่านทำเป็นหรือเปล่า หากทำไม่เป็นก็รบกวนตามสหายของข้ากลับมาด้วย”คงเพราะความรำคาญที่ไม่เห็นว่าจะมีอะไรคืบหน้าเสียทีเลออนเลยเอ่ยขึ้นมาซึ่งลิเวียธานก็รีบบอกว่าเขาทำเป็นทันทีก่อนจะค่อยเอาน้ำปริมาณน้อยๆมาขยี้กับสมุทรไพรจนมันเริ่มมีน้ำออกมา
“ข้าทำเป็นน่า เจ้าเชื่อใจข้าหน่อยสิ”ถึงปากจะพูดแบบนั้นแต่ตัวเขาเองยังไม่ค่อยมั่นใจในตัวเองเลย เขาหันกลับไปดูเฮราคลีออสอีกครั้งก่อนจะเริ่มเข้าใจแล้วว่ามันต้องทำอย่างไร
“โอ้ย”เลออนร้องออกมาเบาๆเมื่ออีกฝ่ายลงน้ำหนักมือลงมาที่ผมของเขามากจนมันดึงผมเขาเจ็บ ลิเวียธานเองก็สะดุ้งเช่นกันก่อนจะเอ่ยขอโทษขอโพยออกมา
“ข้ายังไม่ได้ลงแรงเท่าไหร่เลย เจ้านี่มันบอบบางเสียจริง”เขาพูดออกไปตามที่เขารู้สึก ร่างกายของพวกไซเรนคงไม่เหมือนมนุษย์หรือเทพทั่วไปล่ะมั้ง ทั้งผิวทั้งร่างกายดูบางไปเสียหมด ไม่ใช่ว่าอีกฝ่ายอ้อนแอ้นบอบบางในเชิงนั้นนะแต่แตะนิดลงแรงหน่อยก็ช้ำก็เจ็บเสียแล้ว
“ไหนพูดอีกทีสิ”เสียงเย็นๆของเลออนว่ามาพร้อมกับกรงเล็บไซเรนคมกริบที่จ่ออยู่ตรงคอหอยของเขา ลิเวียธานมองหน้าเลออนที่หันมามองเขาแบบไม่พอใจเท่าไหร่นักก่อนจะกลืนน้ำลายลงคอเล็กน้อย
“ข้าก็พูดออกไปตามความเป็นจริงนี่ ผิวเจ้าก็บาง ผมเจ้าข้าลงแรงนิดเดียวก็เจ็บเสียแล้ว”แต่ยังไม่วายจะพูดต่อ
“แต่ข้าไม่ได้บอบบาง”
“ข้ารู้ เจ้าไม่ได้บอบบาง ข้าไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นเสียหน่อย”เหมือนว่าเลออนจะไม่พอใจเอามากๆที่โดนบอกว่าตัวเองบอบบางซึ่งลิเวียธานก็ต้องรีบแก้ความหมายเพราะเขาก็ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นจริงๆ เขาหมายถึงมันดูบอบบางในเชิงคล้ายๆกันแต่ไม่ใช่นิสัยและรูปร่างแน่นอนเพราะหุ่นที่แสนเพอร์เฟคและเซ็กซี่ตรงหน้าเขาก็ยืนยันได้เป็นอย่างดีว่าคนตรงหน้าไม่ได้อ้อนแอ้นบอบบางแต่อย่างใด อีกทั้งก่อนหน้านี้อีกฝ่ายก็เพิ่งจะตวัดกรงเล็บฆ่าปิศาจไปไม่รู้กี่ตน หากแบบนั้นเรียกบอบบางก็ไม่รู้แล้วว่าอะไรเรียกว่าแข็งแกร่ง
“ข้าเป็นไซเรน บางอย่างก็ไม่เหมือนเทพองค์อื่นนัก หากท่านมือเบาไม่ได้ท่านก็ตามเฮราคลีออสกลับมา”เลออนเอ่ยตอบ เขาเองก็เข้าใจว่าจอมมารคงไม่ได้หมายถึงอย่างนั้นแต่พอได้ยินแล้วมันก็อดอารมณ์เสียนิดๆไม่ได้จริงๆ เขาหดกรงเล็บกลับมาตามเดิม หันหลังให้กับลิเวียธาน
“ข้าทำได้”เสียงเข้มเอ่ยอย่างหนักแน่นก่อนที่มือจะเริ่มลงสมุนไพรพวกนั้นที่เส้นผมของเลออนอีกครั้ง คราวนี้แรงที่ลงมานั้นนุ่มและเบาต่างจากครั้งแรกลิบลับ เขารู้แล้วว่าต้องอ่อนโยนระดับไหนเลออนถึงจะรับได้ ลิเวียธานค่อยๆนวดเส้นผมไปเรื่อยๆจนสุดความยาว ผมของเลออนนั้นยาวมากจนมันไม่สามารถพ้นน้ำได้หมดและมันใช้เวลาไม่น้อยเลยทีเดียวกว่าการสระผมจะเสร็จสิ้น
ไม่น่าเชื่อว่าจอมมารจะสามารถสระผมด้วยน้ำหนักมือที่เบาราวกับปุยนุ่นนั้นได้ เขาค่อยๆวักน้ำล้างสมุนไพรออกจากเส้นผมสีเงินสวยช้าๆจนสะอาดหมดจด มือของลิเวียธานยกเส้นผมของเลออนขึ้นมาก่อนจะสูดดมแนบชิดเพื่อดูว่ากลิ่นน้ำทะเลหายออกไปหมดแล้วหรือยัง
“เรียบร้อยแล้ว”เขาเอ่ยขึ้นเมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้น จอมมารเองก็ไม่นึกเหมือนกันว่าเลออนจะให้ความร่วมมือกับเขาดีถึงเพียงนี้ เพียงแค่ตกลงกันได้และเขาไม่ทำรุนแรงจนเกินไปเลออนก็ยืนให้เขาสระผมนิ่งโดยไม่ได้ปริปากบ่นอะไรซักคำ ดูๆไปแล้วก็น่ารักไม่ใช่น้อย...
“ขอบคุณ ถ้าเช่นนั้นก็เชิญท่านออกไปได้แล้ว”เลออนหันกลับมาบอก เขากำลังรวบผมยาวๆของตัวเองขึ้นไปเป็นมวยด้านหลังแล้วเอากิ่งไม้เล็กๆปักเสียบไว้ทั้งๆที่ผมยังไม่แห้ง เพราะถ้าหากไม่ทำแบบนี้เขาจะอาบน้ำลำบาก
“แต่ว่าข้าอยากอาบน้ำให้เจ้าด้วย”เหมือนได้คืบจะเอาศอก ดวงตาสีฟ้ามองอีกฝ่ายนิ่งซึ่งลิเวียธานก็ไม่ยอมแพ้เช่นกัน
“สัญญาว่าจะเบามือและไม่ทำให้เจ้าเจ็บ”และเมื่อเลออนเห็นว่าอีกฝ่ายก็ทำมาถึงขนาดนี้แล้วปล่อยๆไปอีกนิดก็ไม่น่าจะเสียหายอะไรเขาก็เลยหลวมตัวพยักหน้ารับไปง่ายๆและนั่นทำให้จอมมารแทบหุบยิ้มไม่อยู่
“ถ้าอย่างนั้นหลับตานะ ข้าจะล้างหน้าให้ก่อน”เสียงเข้มเอ่ยบอกซึ่งเลออนก็หลับตาลงอย่างว่าง่ายเพราะทุกๆครั้งที่อาบน้ำเขาก็ต้องทำเช่นนี้อยู่แล้ว
ลิเวียธานจ้องมองใบหน้าอีกคนราวกับต้องมนต์สะกด มือของเขาเชยปลายคางของเลออนขึ้นมาเล็กน้อยให้เขาเห็นได้ชัดๆ แพขนตายาวหนา จมูกโด่งสวยกับริมฝีปากบางสีชมพูอ่อนๆนั่นมันช่างน่าหลงใกลเสียยิ่งกว่าอะไร
สมแล้วที่เป็นเชื้อสายไซเรน ไม่แปลกใจเลยว่าเหตใดถึงได้มีหน้าตาที่ดึงดูดได้มากถึงขนาดนี้ ...มีหน้าตาเป็นอาวุธเสียจริงๆ...
แต่แล้วด้วยความหลงใหลที่ยิ่งมองยิ่งเคลิ้ม ดวงตาของลิเวียธานจ้องมืองไปที่ริมฝีปากบางตรงหน้าของเขา สัญชาติญาณบางอย่างในตัวมันบอกให้เขาลองซักตั้ง ในเมื่ออีกฝ่ายหลับตาพริ้มอยู่แบบนี้ด้วยแล้ว ท่าทางแบบนี้เหมือนกำลังจะรออะไรบางอย่างจากเขาอยู่เลยไม่ใช่หรืออย่างไร
และเมื่อคิดเองเออเองเสร็จสรรพ ใบหน้าของจอมมารก็ค่อยๆก้มลงไป...ริมฝีปากของเขาเข้าใกล้ริมฝีปากบางของอีกฝ่ายทุกวินาทีด้วยหัวใจที่เต้นระรัวขึ้นเรื่อยๆ
ริมฝีปากของเขาเฉียดใกล้ริมฝีปากบางนุ่มน่าสัมผัสนั่นก่อนที่จะ....
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เรามาแล้ววว 5555 ต้องมีการบิ้วท์ฟิลก็จะกลับมาได้ ขอโทษนะคะทุกคน ให้รอนานมากกกกเลย ไรท์ยังไม่ได้หายไปไหนนะยังไม่ได้ทิ้งนะยังคิดถึงเรื่อยๆแต่ที่ยังไม่ได้มาต่อเพราะมันไม่ค่อยว่าง ทั้งสองเรื่ืองเลย แงๆTT ไรท์ยังอยู่นะคะ ฝากติดตามด้วยนะค้าา
ปล. ถาม.บางทีเราอาจจะมาต่อแต่สั้นกว่าเดิมซํกนิดหนึ่งได้ไหม เผื่อว่าจะมาต่อได้ถี่ขึ้น
หัวข้อ: Angel VS Demon เพราะข้าอยากมีลูก [Y][Mpreg] [up: 02/08/17][Chapter4] (อ่าน 20366 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก