หัวข้อ: Angel VS Demon เพราะข้าอยากมีลูก [Y][Mpreg] [up: 02/08/17][Chapter4]

[liebestraum]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้



1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ  เผ่าพันธุ์  ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ  ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.เมื่อนิยายจบแล้วให้แก้ไขหัวกระทู้ต่อท้ายว่าจบแล้ว


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
 
- - - - - - - - - - - - - - - - -

"ข้าอยากมีลูก"จอมมารเอ่ยขึ้น

"หะ แล้วมาบอกข้าทำไม ข้าท้องให้เจ้าไม่ได้หรอกนะ"มหาเทพตอบกลับ

"ได้ยินมาว่าเทวดาบางเผ่าท้องได้"

"พวกเขารักสงบเกินกว่าจะออกมาพบจอมมารอย่างเจ้า"

"เจ้าเป็นมหาเทพ ช่วยเพื่อนรักอย่างข้าหน่อยไม่ได้รึ"

"ข้าบังคับให้พวกเทวดามาท้องกับเจ้าไม่ได้หรอกนะ อีกอย่างเทวดาพวกนั้นก็อยู่ในการปกครองของของเทพผู้ปกครองไม่ใช่ข้า"

"แต่เจ้าก็เป็นหัวหน้าของเทพผู้ปกครองอีกที ช่วยข้าหน่อยเถอะ"

"ไม่ได้ เจ้าไปขอร้องเทพผู้ปกครองเองเถอะ แต่ถ้า...อยากได้คนในปกครองของข้า ก็มีอยู่นะ หึหึ"

"ใครรึ นอกจากเทวดาเผ่านั้นยังมีเทวดาที่ท้องได้อีกรึ"

"มีสิ เขาทั้งสะอาด บริสุทธิ์ หน้าตาก็ราวกับรูปสลัก รูปร่างดีมีกล้ามเนื้อแบบที่เจ้าชอบ ผิวขาวเนียน แถมยังเป็นเทพชั้นสูงที่ขึ้นตรงต่อข้าแค่คนเดียวด้วย"

"จริงรึ! ข้าอยากพบเขาเหลือเกิน เขาอยู่ที่ใดกัน"

"ไปพบได้เลยตามสบายถ้าเจ้าสามารถดำน้ำลึกได้ซักยี่สิบกิโลเมตรโดยไม่ขาดอากาศหายใจตายซะก่อนน่ะนะ"

"..."

"เพราะว่าเขา...เป็นเทพแห่งมหาสมุทรและอาศัยอยู่ในร่องสมุทรที่ลึกที่สุดในโลกที่แม้แต่มนุษย์เองก็ยังไม่เคยค้นพบ"

.

.
.
.
.
.
.
.

TALK
สวัสดีค่า เรื่องที่สองของเรา  เรื่องนี้ก็อยากแต่งอะไรที่มันสบายๆบ้างเนื้อหาไม่หนักหลังจากที่เรื่องแรก ดวงใจมาเฟีย มีเนื้อหาค่อนข้างเยอะและรุงรังพอสมควร สำหรับเรื่องนี้ทำไมต้องเป็นเทพกับมาร คือจริงๆชอบเรื่องราวของความแฟนตาซีอยู่แล้วเลยอยากแต่งวายแบบแฟนตาซีบ้างและก็อยากแต่งแบบที่ท้องได้ดูบ้างก็เลยเปิดเรื่องนี้ขึ้นมา เนื้อหาเรื่องนี้คงไม่เครียดไม่มีสงครามระหว่างเผ่าหรืออะไรเพราะจอมมารกับมหาเทพเป็นเพื่อนรักกัน 5555 ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะค้า จุ้บๆ รักทุกคน

 

[liebestraum]

Demon

Leviathan Wendigo
ลิเวียธาน เวนดิโก้
(ร่างมนุษย์)

จอมมารผู้ยิ่งใหญ่และน่ากลัว(เฉพาะในดินแดนตัวเองและโลกมนุษย์) สนิทกับมหาเทพเหมือนเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ชาติปางก่อน ดูเหมือนเป็นจอมมารที่เย็นชา ดุดัน แต่จริงๆแล้วก็เหมือนคนทั่วๆไป เวลาว่างชอบขึ้นมาบนสวรรค์ นั่งคุยเล่นกับแลนเซล็อต จิบชายามบ่ายพร้อมมองเหล่าเทวดาและนางฟ้าสวยๆไปตามเรื่องตามราวจนทุกวันนี้ฝ่ายเทพยังสงสัยอยู่ว่า แบบนี้ก็เป็นจอมมารได้หรอ?

(ร่างมาร)

Angel

Leontius
เลออนติอัส
เทพแห่งมหาสมุทร
(จริงๆหางสีทอง)

เป็นเทพที่เก็บตัวเงียบที่สุด ส่วนใหญ่มักจะชอบอยู่ในมหาสมุทร มีคนข้ารับใช้เป็นพวกไซเรน ขึ้นมาบนสวรรค์บ้างเป็นบางครั้งเมื่อแลนเซล็อตเรียก เมื่อลงน้ำจะมีหางสีทอง แต่เมื่อขึ้นบกจะเปลี่ยนเป็นขา เป็นเทพองค์เดียวที่เหาะไม่ได้ ร่างกายของเลออนแปลกจากเทพองค์อื่นคือสามารถตั้งครรภ์ได้คงเพราะเขามีเชื้อสายของพวกไซเรนที่สามารถตั้งครรภ์ได้ไม่ว่าจะเป็นเพศอะไรก็ตามเสียแต่ว่าพวกไซเรนเวลาตั้งครรภ์นั้นจะเจ็บปวดทรมานยิ่งกว่ามนุษย์หลายเท่านักเลยทำให้ไซเรนถือเป็นเผ่าพันธ์ุที่สืบพันธ์ุยากที่สุดพวกหนึ่งและก็ทำให้เลออนนั้นไม่คิดจะตั้งครรภ์ด้วยเช่นกัน ความสามารถของเลออนคือการบังคับมหาสมุทรได้ดั่งใจ

Basilius
บาซิเลียส

สัตว์เลี้ยงตัวโปรดของเลออนที่เหล่าเทพยังสงสัยอยู่ว่าไปได้มาจากไหนเพราะหน้าตาเหมือนจะเป็นพวกปิศาจมากกว่า

Lancelot
แลนเซล็อต
มหาเทพ

มหาเทพผู้ซึ่งเป็นนายของเหล่าเทพทั้งปวง เป็นมหาเทพที่ไม่ถือตัว มีนิสัยชิวๆและชอบแกล้งเทพในปกครองของตัวเองโดยเฉพาะเลออนเพราะเลออนนิ่งเกินไป เทพในปกครองของเขามีเพียงสี่องค์เท่านั้นคือเทพแห่งมหาสมุทร เทพแห่งผืนดิน เทพแห่งป่าและเทพแห่งท้องฟ้า ส่วนเทวดาองค์อื่นๆนั้นถือว่าอยู่ในความปกครองของเทพทั้งสี่อีกทีมหาเทพอย่างเขาจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยว เป็นเพื่อนสนิทของลิเวียธาน เข้ากันได้ดีอย่างกับเป็นมารเหมือนกัน(555)

Herakleios
เฮราคลีออส
เทพแห่งท้องฟ้า

เทพที่ชิวๆพอๆกับแลนเซล็อต ชอบบินไปแถวๆมหาสมุทรเพราะอยากจะเจอเลออนแต่ฝ่ายนั้นไม่เคยโผล่ขึ้นมาหา ครั้งหนึ่งเคยบินโฉบลงไปใกล้ผิวน้ำมากไปหน่อยจนตกน้ำ ปีกเปียกจนบินไม่ขึ้นอาการเหมือนนกจมน้ำ สุดท้ายลำบากเลออนต้องว่ายขึ้นมาลากไปปล่อยทิ้งไว้ที่้เกาะกางทะเลเพราะกลัวจะโดยฉลามกัดตายแล้วก็จากไปอย่างไม่ใยดีทำเอาเทพแห่งท้องฟ้าซึมไปหลายวันเลยทีเดียว ความสามารถของเขาคือการควบคุมท้องฟ้า ไม่ว่าจะเป็นฝนตก ฟ้าร้อง พายุเข้าหรือหิมะตกก็ตาม

Theodulus
ธีโอดูลัส
เทพแห่งผืนดิน

เทพที่แข็งแกร่งที่สุด มีสี่แขนและตัวใหญ่มากกว่าเทพองค์อื่นๆ ไม่มีปีกแต่เหาะได้ หน้าตาที่ไม่เป็นมิตรเลยของธีโอทำให้แม้แต่มหาเทพเองยังหวาดๆ ชอบตีกับคลีออสเพราะอีกฝ่ายชอบกวนประสาท เป็นคนจริงจังซีเรียสตลอดเวลา ส่วนใหญ่มักจะอยู่กับอาคาซิอัสเพราะดินกับป่ามักจะอยู่คู่กัน บางอย่างก็ต้องดูแลร่วมกัน แต่ไม่น่าเชื่อว่าคนที่ธีโอสนิทด้วยที่สุดจะเป็นเลออนเพราะเขาเป็นคนเดียวที่ว่ายน้ำลงไปหาเลออนได้โดยที่ไม่ขาดอากาศหายใจตายซะก่อน(ซึ่งเทพองค์อื่นก็ยังงงๆอยู่ว่าทำได้ยังไง) ความสามารถของเขาคือการควบคุมผืนดินได้ดั่งใจ

Acacius
อาคาซิอัส
เทพแห่งป่า

เขาทั้งสองข้างเป็นจุดเด่นที่สุดของอาคาซิอัส เขาเป็นเทพที่ไม่มีปีกเหมือนกับธีโอแต่สามารถเหาะได้เช่นกัน เป็นเทพองค์เดียวที่อะไรก็ได้ ยังไงก็ได้ตลอดเวลา ชีวิตเรื่อยเปื่อยของเขาทำให้เขาเป็นคนสบายๆ อยู่กับป่าอยู่กับธรรมชาติ สัตว์ทุกชนิตในป่าเป็นมิตรกับเขา ความสามารถของเขาคือการควบคุมต้นไม้ในป่าและต้นไม้ทุกต้นบนโลกรวมถึงควบคุมเหล่าสัตว์ป่าได้ตามใจต้องการ

 

[Jthida]

รออออออ ดูจากฝั่งนายเอกเราแล้วเหมือนจะไม่ท้องง่ายๆนะ55555555555

[ShadeoftheMoon]

เรื่องนี้ดูน่ารักดี จอมมารอยากมีลูก แต่นายเอกน่าจะเย็นชานะ อยากเห็นนายเอกอยู่กับจอมมารขี้แกล้งแล้วสิ

[azure]

ลงชื่อรอค่าาาาา

[saruttaya]

รอตอนต่อไปค่า

[bulldog17]

น่าสนใจ

[buathongfin]

ง่อออ เงือกกก ชอบบบ

[โอ]

ชอบอ่ะ

[Wut_Sv]

น่าอ่านอ่ะ แต่จะมาๆ หายๆ มั้ยอ่ะ(กลัวมากบอกเลย) ชอบแนว Mpreg รอติดตามน้าาา 

[BlueCherries]

 

[liebestraum]

Chapter I
 
"ข้าอยากมีลูก"ชายหนุ่มพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง
 
"หะ!?"องค์มหาเทพตอบกลับไปในทันที ตอนนี้เขากำลังจิบชายามบ่ายอย่างมีความสุขพร้อมดูวิวสวนลอยฟ้าอย่างสบายใจอยู่ในวังของตนเองและมันจะเป็นเช่นนั้นไปเรื่อยๆถ้าใครบางคนไม่พูดอะไรแปลกๆขัดขึ้นมาเสียก่อน
 
"ข้าบอกว่าข้าอยากมีลูก แลนเซล็อต"อีกฝ่ายพูดซ้ำอีกครั้งพร้อมเบือนสายตามาสบ องค์มหาเทพได้แต่ขมวดคิ้วมองผู้ที่นั่งหน้าเครียดอยู่ตรงหน้าเขา มันจะไม่น่าแปลกใจเท่าไหร่หากคนที่พูดไม่ใช่เพื่อนสนิทของเขาที่ควบด้วยตำแหน่งจอมมารอย่างลิเวียธาน
 
"แล้วเจ้ามาบอกข้าทำไม ข้าท้องให้เจ้าไม่ได้หรอกนะ"แลนเซล็อตพูดขึ้นอย่างเดาอารมณ์เพื่อนตัวเองไม่ออก
 
"ได้ข่าวมาว่าเทวเดาเผ่าหนึ่งสามารถตั้งครรภ์ได้"จอมมารพูดต่อ
 
"พวกเขาจะไม่ออกมาเจอจอมมารอย่างเจ้าแน่ พวกเขารักสงบนัก"แลนเซล็อตปฏิเสธ
 
"ถ้าเช่นนั้นเจ้าช่วยข้าหน่อยเถิด ข้าอยากมีลูกนัก"ลิเวียธานถอนหายใจอย่างปลงตก
 
"ทำไมอยู่ดีๆถึงอยากมีลูกขึ้นมา"แลนเซล็อตเอ่ยถามด้วยความไม่เข้าใจ เพราะตลอดเวลาเพื่อนของเขาก็ดูจะมีความสุขดีกับการบ้าผู้หญิงและเริงรมณ์ไปกับเหล่าสตรีสวยๆในดินแดนปิศาจ
 
"เจ้าไม่เข้าใจหรอก ถึงจุดๆหนึ่งข้าก็อยากจะมีครอบครัว มีสายเลือดสืบเชื้อสายบ้าง"มหาเทพกำลังคิดว่าเขาอาจจะกำลังเห็นภาพหลอน เป็นไปได้รึที่จอมมารจะมาพูดอะไรที่ดูเป็นผู้เป็นคนได้ถึงขนาดนี้
 
"เจ้าก็มีเมียตั้งเยอะตั้งแยะมิใช่รึ ก็ทำลูกกับพวกนางซักคนสิ"แลนเซล็อตเสนอแต่เพื่อนสนิทของเขากลับส่ายหัวเบาๆ
 
"พวกนางน่ะหลังจากได้สมบัติที่ข้าให้ก็แทบจะไม่สนใจข้าเลย จะกลับมาออดอ้อนออเซาะข้าก็ตอนที่ใช้สมบัติพวกนั้นจนหมดแล้วเท่านั้น"พูดไปก็ถอนหายใจไป องค์มหาเทพได้แต่คิดว่าทำไมคนตรงหน้าถึงได้เป็นจอมมารที่น่าอดสูเช่นนี้
 
"งั้นก็หาเมียใหม่สิ อย่างเจ้าไม่น่าจะยากไม่ใช่รึ"แลนเซล็อตยังคงเสนอต่อ
 
"เห้อ สตรีในแดนปิศาจก็ล้วนแค่ต้องการสมบัติของข้าเท่านั้นล่ะ พวกนางไม่อยากมีลูกกับข้าหรอก"
 
"เจ้าจะไปรู้ได้ยังไง มีลูกกับเจ้าก็หมายความว่าได้นั่งบัลลังก์คู่กับเจ้า ได้ทั้งตำแหน่ง สมบัติและอะไรอีกมากมาย พวกนางอาจจะอยากมีแต่เจ้าไม่เคยมองเสียมากกว่า"มหาเทพพูดตอบ แต่ลิเวียธานก็ยังคงส่ายหน้าเช่นเดิม
 
"พวกนางคงไม่อยากหรอก ทุกวันนี้พวกนางก็มีตำแหน่งมีสมบัติกันอยู่แล้ว คงไม่ต้องการอะไรไปมากกว่านี้ อีกอย่างนะข้าจะบอกให้ จอมมารอย่างข้าทำลูกยากเสียยิ่งกว่ายาก ไม่รู้ว่าร้อยครั้งจะติดหรือเปล่าเลย นั่นคงเป็นเหตุผลว่าทำไมพวกนางถึงไม่อยากพยายามทำลูกกับข้า ทั้งเหนื่อยทั้งเสียเวลาแถมยังไม่ได้อะไรไปมากกว่าเดิม"คราวนี้คนฟังก็พอเข้าใจขึ้นมามากขึ้น
 
"แล้วทำไมต้องอยากมีลูกกับเทวดาด้วย"แต่นั่นคือสิ่งที่เขายังสงสัย
 
"ข้าไปอ่านตำรามามันบอกว่าจอมมารทำลูกกับเทวดาจะติดง่ายกว่าแถมยังให้กำเนิดลูกที่แข็งแกร่งกว่า ต้องเป็นเทวดาเท่านั้นนะมิใช่นางฟ้า อีกทั้งเหล่าเทวดาก็เป็นพวกรักเดียวใจเดียว หากตั้งครรภ์กับผู้ใดก็จะจงรักภักดีและเป็นของผู้นั้นไปชั่วชีวิต"จอมมารว่า การมีลูกกับเทวดามีแต่ผลดีทั้งนั้น ถึงแม้เด็กที่ออกมาจะเป็นเลือดผสมแต่ก็ยังแข็งแกร่งกว่าเด็กสายเลือดบริสุทธิ์ทั่วไป
 
"ได้ฟังเช่นนี้ข้ายิ่งไม่อยากยกเทวดาองค์ไหนให้เจ้าเลยจริงๆ น่าสงสารเทวดาที่ต้องอยู่กับเจ้านัก ต้องรองรับความบ้ากาม เจ้าชู้ กะล่อนปลิ้นปล้อน หลายใจของเจ้า"แลนเซล็อตถอนหายใจ แค่นึกภาพตามว่ามีเทวดาผู้ถูกกระทำองค์หนึ่งต้องอุ้มท้องอย่างยากลำบากในขณะที่ฝ่ายที่กระทำออกไปเริงร่ากับหญิงอื่นอย่างสบายอารมณ์เขาก็ทนไม่ไหวแล้ว
 
"ข้าไม่ได้เป็นอย่างนั้นเสียหน่อย ถึงแม้ทุกวันนี้ข้าจะมีหญิงมาเสนอตัวให้เริงรักมากมายแต่หากข้ารักใครแล้วข้าย่อมรักจริงไม่คิดคดแน่นอน ถึงข้าจะเป็นจอมมารข้าก็ไม่เลวทรามไปเสียทุกเรื่องหรอกนะ"ลิเวียธานขมวดคิ้วตอบกลับอย่างไม่พอใจ เกิดเป็นจอมมารก็แย่อย่างนี้ ทำอะไรก็ดูชั่วช้าไปเสียหมด
 
"เห้อ ถ้าเจ้าอยากมีลูกกับเทวดาเผ่านั้นจริงๆเจ้าก็ต้องไปถามเทพผู้ปกครองดู ให้เทพผู้ปกครองนำเทวดาจากเผ่านั้นมาให้เจ้า ข้าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับฝ่ายอื่น"แลนเซล็อตยอมอ่อนข้อให้ในที่สุด เห็นแก่ความเป็นเพื่อนกันมานานถึงแม้ลิเวียธานจะเป็นจอมมารแต่ก็ไม่เคยโกหกเขาเลยซักครั้ง
 
"แต่เจ้าเป็นมหาเทพไม่ใช่รึไง เจ้าต้องใหญ่ที่สุดสิ เจ้านำเทวดาจากเผ่านั้นมาให้ข้าไม่ได้หรือ"ลิเวียธานขอร้อง เขาสนิทกับมหาเทพก็จริงแต่ใช่ว่าสนิทกับเทพทุกองค์บนสวรรค์ ดีไม่ดีทะเล่อทะล่าเข้าไปหาอาจจะโดนคิดว่ามาก่อสงคราม
 
"ข้าบอกแล้วไงว่าข้าไม่ยุ่งเกี่ยวกับฝ่ายอื่น หากไม่ใช่เทพที่ขึ้นตรงต่อข้าข้าก็ไปบังคับไม่ได้หรอกนะ"จอมมารถอนหายใจ ขนาดเป็นถึงมหาเทพยังมีกฎจุกจิกพวกนี้อีกหรือ
 
"แล้วเทพผู้ปกครองอยู่ในความดูแลของใครล่ะข้าจะได้ไปขอร้องถูก"ลิเวียธานว่า
 
"ข้าเอง"ทันใดนั้นเสียงเข้มอย่างไม่เป็นมิตรก็ดังขึ้นจากด้านหลังของมหาเทพ แลนเซล็อตหันกลับไปมองแล้วก็พบว่าคนที่เดินเข้ามาคือเทพแห่งผืนดินนั่นเอง
 
"ธีโอดูลัส"มหทเทพฉีกยิ้มให้เทพในปกครองของตนเล็กๆ ร่างใหญ่ของเทพแห่งผืนดินมองอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้ว่างข้างๆแลนเซล็อต ธีโอดูลัสเป็นเทพที่ตัวใหญ่ที่สุด เขามีร่างกายกำยำบึกบึนและยังมีถึงสี่แขน หน้าตาไม่เป็นมิตรของเขาทำให้แม้แต่มหาเทพอย่างแลนเซล็อตยังแอบหวาดๆ
 
"บอกได้เลย เทวดาเผ่านั้นไม่มีวันมาพบเจ้าแน่นอน พวกเขาไม่ชอบคบค้ากับพวกปิศาจ"สายตาดุๆตวัดมองไปยังจอมมารที่ทำท่าทางปลงตก นี่อีกฝ่ายอยากมีลูกจนถึงขนาดนี้เลยรึ
 
"อีกอย่างนะเลือดจอมมารในตัวเด็กจะทำให้ครรภ์เจริญเติบโตเร็วผิดปกติ หากเทวดาที่ตั้งครรภ์ให้เจ้าไม่แข็งแรงพอก็คงไม่รอดชีวิตหรอก"ลิเวียธานลืมเรื่องนี้ไปเสียสนิท เผ่าปิศาจอย่างเขาเจริญเติบโตเร็ว โดยปกติตั้งครรภ์ประมาณห้าเดือนก็คลอดแล้วยิ่งสายเลือดจอมมารอย่างเขายิ่งเติบโตเร็วเข้าไปใหญ่ จะหาเทดาที่จะมารองรับครรภ์ของเขาได้ก็ไม่น่าจะง่ายเลยจริงๆ
 
"เทวดาเผ่านั้นร่างกายบอบบางกันมาก ขนาดตั้งครรภ์ลูกที่เป็นเทวดาเลือดบริสุทธิ์ หลายรายยังเกือบเอาชีวิตไม่รอดไม่ต้องถามถึงลูกของเจ้าเลย ไม่รอดแน่นอน"ธีโอดูลัสว่า รินชาใส่แก้วตรงหน้าตัวเองช้าๆอย่างสบายอารมณ์
 
"ถ้าเช่นนั้นก็คงไม่มีเทวดาองค์ไหนตั้งครรภ์ให้ข้าได้สินะ”ลิเวียธานพูดเสียงเศร้าๆ แลนเซลล็อตพยักหน้าหงึกหงักก่อนจะยกชาขึ้นจิบ สองเทพดื่มชาอย่างสบายอกสบายใจผิดกับจอมมารที่กำลังนั่งเครียดคิดหาวิธีที่จะทำให้เทวดาเผ่านั้นมาอุ้มท้องให้เขาได้โดยไม่ตายไปเสียก่อน
 

“หรือต่อให้มีเทพที่สามารถตั้งครรภ์ได้อีก เขาก็คงไม่อยากมาตั้งครรภ์ให้เจ้าหรอก เทพที่ไหนอยากตั้งครรภ์กับมารบ้าง”ธีโอดูลัสเลิกคิ้วมองแต่เหมือนว่าลิเวียธานจะไม่ได้ฟังประโยคหลังเลยแม้แต่น้อยเพราะเขารีบพูดขัดขึ้นมาว่า

 

“แสดงว่ายังมีเทพที่ตั้งครรภ์ได้อีกงั้นรึ!”ธีโอดูลัสชะงักไปเล็กน้อยเหมือนหลุดปากพูดสิ่งที่ไม่สมควรออกไปทำเอาแลนเซล็อตที่ทำหน้างงๆอยู่ตอนแรกนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ทันที

 

“ธีโอหรือเจ้าจะหมายถึง...”เจ้าของชื่อหันมาทำตาขวางใส่ทันที มหาเทพหัวเราะน้อยๆ เขาจำได้แล้วว่ายังมีเทพอีกองค์ที่ตั้งครรภ์ได้ คงเพราะเทพองค์นี้หายหน้าหายตาไปนานมากเลยทำให้เขาหลงลืมไป ดวงตาของแลนเซล็อตมองธีโอดูลัสอย่างเจ้าเล่ห์เล็กน้อยก่อนจะเอ่ยออกไป

 

“ใช่ ยังมีอยู่อีกองค์”เท่านั้นล่ะมือใหญ่ทั้งสี่ของเทพแห่งผืนดินก็ตรงเข้ามาบีบคอมหาเทพของตัวเองทันที

 

“ค่อก!ด..เดี๋ยว!”ลิเวียธานมองภาพตรงหน้าอย่างงงๆ อยู่ดีๆพวกเทพก็จะฆ่ากันเองเสียอย่างนั้น แต่คำพูดก่อนหน้าโดนบีบคอของแลนเซล็อตก็ทำให้จอมมารรีบเข้าไปช่วยดึงมือธีโอออกมา

 

“แฮ่ก ขอบใจเพื่อนยาก”แลนเซล็อตไอค่อกแค่กเล็กน้อยก่อนจะสูดหายใจเข้าเต็มปอด

 

“เมื่อกี้เจ้าพูดว่ายังมีเทพที่ตั้งครรภ์ได้อยู่อีกใช่มั้ย”ลิเวียธานไม่รอช้ารีบถามทันที แลนเซล็อตหันมามองหน้าเขาก่อนจะเหลือบสายตามองธีโอดูลัสเล็กน้อยแล้วแสยะยิ้มออกมา

 

“ใช่ ยังมีอีกองค์เขาทั้งสะอาด บริสุทธิ์ หน้าตาก็ราวกับรูปสลัก รูปร่างดีมีกล้ามเนื้อแบบที่เจ้าชอบ ผิวขาวเนียน แถมยังเป็นเทพชั้นสูงที่ขึ้นตรงต่อข้าแค่คนเดียวด้วย"เท่านั้นแววตาของจอมมารก็เป็นประกายขึ้นมาทันที

 

“จริงรึ!”

 

“ช่าย แล้วเขาก็ร่างกายแข็งแรงไม่อ่อนแอเหมือนเทวดาเผ่านั้น น่าจะรองรับครรภ์ที่เกิดจากจอมมารอย่างเจ้าได้แน่นอน”พูดจบก็ขยิบตาให้เพื่อนรักไปหนึ่งที ลิเวียธานตื่นเต้นขึ้นมาอย่างควบคุมไม่อยู่เมื่อได้ยินว่ามีเทวดาที่ยังตั้งครรภ์ให้เขาได้แถมไม่ได้เป็นเทวดาธรรมดาด้วยเป็นถึงเทพ หากมีลูกด้วยกันบุตรที่เกิดออกมาจะแข็งแกร่งมากอย่างไม่ต้องสงสัย

 

“หุบปากเดี๋ยวนี้นะแลนเซล็อต”ธีโอดูลัสพูดขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์ในขณะที่คนถูกกล่าวถึงยังคงยิ้มแย้มอย่างมีความสุข ไม่แปลกที่เทพแห่งผืนดินจะอารมณ์เสียในเมื่อเทพที่ตั้งครรภ์ได้องค์นั้นเป็นเพื่อนสนิทของธีโอดูลัส

 

“เขาอยู่ที่ใด ข้าอยากพบเขาเหลือเกิน”ลิเวียธานเอ่ยขึ้นด้วยท่าทางที่พร้อมบินออกไปจากพระราชวังลอยฟ้านี้ได้ทุกเมื่อ แลนเซล็อตเห็นดังนั้นก็ขำเล็กๆก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า

 

"ไปพบได้เลยตามสบายถ้าเจ้าสามารถดำน้ำลึกได้ซักยี่สิบกิโลเมตรโดยไม่ขาดอากาศหายใจตายซะก่อนน่ะนะ"

 

“...”จอมมารนิ่งไปทันที

 

"เพราะว่าเขา...เป็นเทพแห่งมหาสมุทรและอาศัยอยู่ในร่องสมุทรที่ลึกที่สุดในโลกที่แม้แต่มนุษย์เองก็ยังไม่เคยค้นพบ"
 
-             - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
 
“ท่านไปบอกเขาทำไมกัน”ธีโอดูลัสพูดขึ้นอย่างหงุดหงิด กระแทกแก้วชากระเบื้องชั้นสูงลงกับถาดจนเกิดเสียงดัง
 
“เอาน่า อย่าหัวเสียไปเลย หมอนั่นตามหาตัวเลออนไม่ได้ง่ายๆหรอก”มหาเทพยิ้มให้ เลออนติอัสคือเทพแห่งมหาสมุทรที่เก็บตัวมาก โดยปกติหากไม่มีประชุมหรือเขาไม่เรียกขึ้นมาพบเขาก็แทบจะไม่ได้เห็นหน้าของเลออนเลย เขาอาศัยอยู่กับพวกไซเรนใต้น้ำลึกจึงไม่มีใครสามารถลงไปหาได้ยกเว้นแต่ธีโอดูลัสที่กลั้นหายใจได้นานมากเกินเทพทั่วไปเท่านั้น แต่การลงไปหาเลออนก็ไม่ง่ายอยู่ดีเพราะพวกไซเรนดุร้ายนักถึงแม้ธีโอดูลัสจะเป็นเพื่อนสนิทของเลออนแต่เมื่อกลับขึ้นมาบนบกก็มักจะได้แผลมาอยู่ทุกที
 
“แต่ถ้าเขาลงไปหาได้ล่ะ ท่านรู้มั้ยว่าถ้าเลออนตั้งครรภ์ขึ้นมาจริงๆแล้วมันจะเป็นยังไง”ธีโอดูลัสยังคงหงุดหงิดใส่ ไม่มีใครไม่รู้ว่าไซเรนเป็นเผ่าพันธุ์ที่สืบพันธุ์ยากเนื่องจากความเจ็บปวดขณะตั้งครรภ์ดังนั้นเพื่อนสนิทอย่างเทพแห่งผืนดินคงทนไม่ได้หากเห็นเพื่อนตัวเองต้องเจ็บปวดเจียนตายแบบนั้นบ้าง
 
“ใจเย็นน่า หากเลออนไม่ยอมลิเวียธานก็ทำอะไรไม่ได้หรอก อย่าลืมนะเขาเป็นถึงเทพแห่งมหาสมุทร เมื่อไหร่ที่จอมมารนั่นอยู่ในน้ำก็เท่ากับอยู่ในกำมือของเลออนแล้ว ถ้าบีบก็ตายถ้าคลายก็รอด ขนาดเฮราคลีออสยังเกือบจมน้ำตายมาแล้ว มหาสมุทรน่ะน่ากลัวกว่าที่คิดไว้เยอะนะ”แลนเซนล็อตว่า นึกไปถึงตอนที่เทพแห่งท้องฟ้าไปบินเล่นโฉบเหนือน้ำแล้วเผลอตกลงไป คราวนั้นหากไม่ได้เลออนว่ายขึ้นมาช่วยก็อาจจะจมน้ำตายไปแล้ว
 
“ก็จริง แต่ยังไงข้าก็ยังไม่ไว้ใจ”ว่าจบเทพแห่งผืนดินก็ลุกขึ้นเตรียมจะกระโดดลงไปจากสวรรค์
 
“เจ้าจะไปไหนน่ะ”
 
“ไปหาเลออน เตือนเขาเรื่องนี้เสียก่อน”ว่าแล้วร่างของเทพแห่งผืนดินก็ร่วงลงไปด้านล่างทันที ถึงแม้จะไม่มีปีกแต่เทพและเทวดาทุกองค์ก็เหาะได้
 
“ชักน่าสนุกแล้วสิ หึหึ”แล้วมหาเทพก็ยังคงจิบชาในมือต่อไป
 
-             - - - - - - - - - - - - - -- - -
 
“ท่านเลออนเจ้าคะ พวกไซเรนที่ขึ้นไปยังมหาสมุทรด้านบนเก็บสิ่งนี้ได้เจ้าค่ะ”ไซเรนนางหนึ่งว่ายเข้ามาหาเทพแห่งมหาสมทุรที่นอนอยู่บนโขดหิน ดวงตาสีฟ้าสุกสว่างมองไข่มุกในมือของไซเรนตรงหน้าแล้วส่งสายตาเป็นเชิงบอกให้เอาไปไว้ในที่ๆมันควรจะอยู่ ไซเรนตนนั้นพยักหน้ารับก่อนจะนำไข่มุกไปวางกองรวมกับเหล่าสมบัติทั้งหลายที่เก็บได้จากใต้ทะเล
 
“วันนี้ท่านเลออนจะไปไหนหรือไม่เจ้าคะ”ร่างโปร่งส่ายหน้าเป็นคำตอบ หางสีทองสว่างของเขาสะบัดไปมาเล็กน้อยเพื่อขยับตัวขึ้นจากโขดหิน
 
“ข้าจะพักผ่อน”เสียงเรียบๆเอ่ยก่อนจะว่ายไปยังถ้ำที่อยู่ลึกลงไปด้านล่างอีก พวกไซเรนโค้งคำนับให้เล็กน้อยก่อนจะพากันว่ายขึ้นไปยังด้านบนเพื่อรักษาความปลอดภัย
 
เทพแห่งมหาสมุทรว่ายเข้ามายังส่วนหนึ่งของถ้ำที่ลึกพอสมควร เขามองไปยังไซเรนหนุ่มตนหนึ่งที่นอนอยู่บนหอยไข่มุกขนาดใหญ่อย่างทรมาน
 
“เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง”เลออนเอ่ยถาม ไซเรนหนุ่มตนนั้นลืมตาขึ้นมามองผู้พูด เมื่อเห็นว่าเป็นเทพแห่งมหาสมุทรจึงพยายามผงกหัวเป็นการทำความเคารพเล็กน้อย
 
“ยังเจ็บมากอยู่เลยขอรับ”ไซเรนหนุ่มตนนั้นพยายามยิ้มด้วยริมฝีปากที่ซีดเซียว มือของเขากุมท้องที่นูนขึ้นมาเล็กน้อยไว้อย่างทรมาน
 
“อีกนานแค่ไหน”ถึงแม้เลออนจะพูดด้วยเสียงเรียบๆแต่ไซเรนหนุ่มก็รู้สึกได้ถึงความเป็นห่วง
 
“สี่เดือนขอรับ”เลออนพยักหน้าเบาๆ เขาวางมือลงบนท้องของอีกฝ่ายแล้วใช้พลังเวทย์สีทองอันเป็นเอกลักษณ์ของเทพชั้นสูงช่วยเยียวยาความเจ็บปวดให้
 
“ขอบพระคุณมากนะขอรับ หากไม่ได้ท่าน ข้าคงทนความเจ็บพวกนี้ไม่ไหวเป็นแน่”ไซเรนหนุ่มเอ่ยออกมาเบาๆ ถึงจะพูดอย่างนั้นแต่ใบหน้าที่ซีดเซียวก็ยังบอกได้เป็นอย่างดีว่าอีกฝ่ายยังเจ็บปวดมากเพียงใด
 
“พักผ่อนเสีย”มือเรียวเอื้อมไปปิดตาของไซเรนหนุ่มตนนั้นก่อนที่อีกฝ่ายจะเข้าสู่ห้วงนิทราไปทันที การที่เขาทำให้ไซเรนหนุ่มหลับไปเพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายต้องทนทรมานกับความเจ็บปวดนัก เขารับไซเรนหนุ่มตนนี้เข้ามาอยู่ในถ้ำศักดิ์สิทธิ์ที่เป็นที่อยู่ของเขาเพราะบังเอิญว่ายผ่านไปเจอไซเรนหนุ่มตนนี้กำลังเจ็บปวดเจียนตายอยู่ในโขดหินแห่งหนึ่ง ตัวเขาไม่ใช่คนใจร้ายและรู้ดีว่าไซเรนเวลาตั้งครรภ์นั้นทรมานเพียงใดจึงได้พาเข้ามาอยู่ด้วยเพื่อจะช่วยดูแลจนกว่าจะคลอด ฝ่ายคู่ครองของไซเรนหนุ่มตนนี้มาทราบภายหลังว่าเขารับมาดูแลอยู่ในถ้ำศักดิ์สิทธิ์ก็รีบมาขอบคุณส่งของกำนัลมาให้เขายกใหญ่และสัญญาว่าจะจงรักภักดีกับเขาไปจนกว่าชีวิตจะหาไม่
 
คงเพราะไซเรนทุกตนรู้ดีถึงความเจ็บปวดเวลาตั้งครรภ์นี้จึงไม่มีไซเรนตนไหนสืบพันธุ์มานานแล้ว โชคดีที่อายุขัยของไซเรนนั้นยืนยาวจึงยังทำให้เผ่าพันธุ์นี้ยังไม่สูญไป สำหรับความกล้าของไซเรนตนนี้ที่ตั้งครรภ์เขาก็รู้สึกนับถือนัก ฝ่ายคู่ครองและตัวของไซเรนหนุ่มเองก็เป็นคนบอกกับเขาว่าอยากมีลูก อยากเป็นครอบครัวที่สมบูรณ์ จึงยอมให้มีเด็กเกิดขึ้น เขายกย่องในความเสียสละของไซเรนหนุ่มนักเพราะมีโอกาสไม่น้อยเลยทีเดียวที่จะตายระหว่างตั้งครรภ์ ดังนั้นเมื่อไซเรนหนุ่มยอมเจ็บปวดขนาดนี้เขาก็จะดูแลให้ถึงที่สุด พูดกันตามตรงว่าหากไม่ได้พลังของเขาช่วยเยียวยาวความเจ็บปวดให้ ไซเรนหนุ่มตนนี้ก็คงจะทนความเจ็บปวดไม่ไหวและตายไปนานแล้วเหมือนกัน
 
...หวังว่าเขาคงจะไม่มีวันที่ตั้งครรภ์แบบนี้บ้างหรอกนะ...
 
 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

มาแล้วประเดิมตอนที่1 จอมมารซึ่งไม่มีความน่ากลัว555 บอกแล้วเรื่องนี้ไม่เครียดค่ะ(มั้ง)
ฝากติดตามด้วยนะค้า รอดูว่านังจอมมารจะลงไปในน้ำยังไง หรือจะทำยังไงให้เลออนขึ้นมา อิอิ
 

[Wut_Sv]

ท่าทางจะสนุก มาต่อไวๆนะคร้าบบบบบ 

[Jthida]

รออีก

[YADA]

โอ๊ะ จอมมารกระร่อนๆ เพี๊ยนนิดๆสินะ
นายเอกงดงามเลอค่ามาก รอตอนต่อไปนะ

[neverland]

มาเรื่อยๆนะคะ อย่าหาย 
อ่านแล้วชอบมากเลยอ่ะ ขอปักแลนด์มาร์ค 

[kawoat]

รอติดตามจ้ารีบมาต่อน้าาา

[rainbowbim]

รอค่าาา
แล้วจอมมารจะทำยังไงเลออนถึงจะยอมตั้งครรภ์ล่ะเนี่ย

[❣☾月亮☽❣]

รีบปูเสื่อริมหาดเลยค่ะ รอสืบว่าจอมมารจะรอดไหมในใต้ทะเลลึก
น่าสนุกตรงที่จะติดง่ายๆหรือ กว่าจะได้จิ้มก็ยากสาหัสแล้วเหอะท่านจอมมาร ยังต้องมาลุ้นจะท้องไม่ท้องอีกต่อ

รอค่ะ     

[liebestraum]

Chapter2

ตู้ม!

ธีโอดูลัสกลั้นหายใจเต็มปอดก่อนจะกระโดดลงน้ำไปอย่างไม่เกรงกลัว เขาต้องรีบไปหาเลออนเพื่อเตือนเรื่องที่จอมมารอยากจะทำให้อีกฝ่ายตั้งครรภ์ให้ได้ ถึงคนอื่นจะมองว่าคนอย่างเลออนคงจะไม่เสร็จจอมมารง่ายๆแต่อะไรมันก็เกิดขึ้นได้ อย่างน้อยก็ให้อีกฝ่ายได้ระวังตัวไว้จะดีกว่า ร่างกำยำแหวกว่ายลงไปใต้น้ำลึกเรื่อยๆ เขาใช้ขาในการว่ายน้ำซึ่งแน่นอนว่าความเร็วมันจึงไม่มาก กว่าจะถึงใต้มหาสมุทรที่เริ่มมืดก็กินแรงไปมากพอสมควร แต่ธีโอก็รู้ดีว่าเขาไม่ควรจะหยุดพักกลางทะเลลึกแบบนี้ ใต้ผืนน้ำอันแสนกว้างใหญ่นั้นมีสิ่งที่น่ากลัวอยู่ไม่น้อยพร้อมที่จะลากเขาไปตาย ถึงแม้เขาจะเป็นเทพแต่ก็ใช่ว่าจะมีอำนาจเหนือทุกสิ่ง สัตว์ทะเลและผืนมหาสมุทรย่อมเชื่อฟังแต่เทพแห่งมหาสมุทรดังนั้นเมื่อเขาไม่ได้อยู่ในที่ของตนเองเขาก็มีสิทธิที่จะตายได้ทุกเมื่อ

เทพแห่งผืนดินค่อยๆดำน้ำลึกลงไปเรื่อยๆ ความมืดและความลึกของมหาสมุทรทำให้หูของเขาเริ่มอื้ออึงและดวงตาเริ่มพร่ามองไม่เห็นอะไร แต่แน่นอนว่าเขาลงมาที่นี่บ่อยครั้งแล้วถึงแม้ล่างนี้จะลึกจนแสงสว่างจากดวงอาทิตย์ลงมาไม่ถึงแต่เขาก็สามารถใช้สัญชาติญาณนำทางได้ เมื่อลงมาถึงยังพื้นของมหาสมุทรตรงส่วนที่เป็นร่องลึก ธีโอก็ค่อยๆเดินคลำไปเรื่อยๆจนเจอก้อนหินที่มีรูปร่างคล้ายสามง่าม เขาย่อตัวลงไปและขุดทรายตรงนั้นออก ใช้เวลาไม่นานทรายตรงนั้นก็กลายเป็นรูกว้างซึ่งแสดงให้เห็นเลยว่ามันทะลุลงไปได้อีก เหมือนทรายตรงนี้เป็นแค่ที่ปิดทางหลอกว่าเป็นพื้นมหาสมุทรแล้วนั่นเองโดยที่จริงแล้วพื้นมหาสมุทรที่แท้จริงคือด้านล่างลงไปอีกหลายกิโลเมตร ด้านล่างของทรายใต้ร่องลึกนี้เป็นอาณาจักรของพวกไซเรน น่าแปลกที่ตรงนี้ลึกมากจากผิวน้ำแต่ดันมีแสงสว่างจนสามารถมองเห็นทุกๆอย่างได้ชัดเจน

ธีโอค่อยๆแทรกตัวลงมาในรูที่เปิดไว้และเมื่อเขาลงมาทั้งตัวทรายตรงนั้นก็กลับมาแนบชิดสนิทเป็นผืนเดียวกันดังเดิม นี่อาจจะเป็นกลไกการป้องกันอาณาจักรของพวกไซเรนก็เป็นได้ เทพหนุ่มว่ายลงมาแอบในดงสาหร่ายยักษ์เพื่อหลบซ่อนพวกไซเรน ถึงแม้เขาจะมาหาเลออนหลายครั้งแล้วแต่ก็ไม่มีซักครั้งที่พวกไซเรนจะต้อนรับเขาอย่างเป็นมิตร รู้ทั้งรู้ว่าเขาเป็นเทพแต่ก็ยังจ้องแต่จะไล่ฆ่าเขาอยู่ทุกที

หากใครบอกว่าพวกไซเรนหน้าตาสะสวยน่าหลงใหล หากได้เป็นคู่ครองคงเหมือนขึ้นสวรรค์ เขาขอเถียงหัวชนฝา สิ่งที่ทุกคนเห็นมันก็แค่เปลือกนอกเท่านั้น พวกไซเรนมีหน้าตาเอาไว้ล่อเหยื่อ และเมื่อเหยื่อติดกับฟันที่แหลมคม ดวงตาที่ดุร้ายยิ่งกว่าสัตว์ป่าและกรงเล็บแหลมๆนั่นก็พร้อมจะพุ่งเข้ามาตวัดคอเหยื่อขาดเป็นสองท่อนก่อนจะรุมกัดทึ้งอย่างหิวกระหาย ในสายตาของเขา บอกได้เลยว่าไซเรนเป็นสิ่งมีชีวิตชนิดหนึ่งที่โหดร้ายที่สุดในมหาสมุทร

ธีโอค่อยๆว่ายไปอย่างเงียบเชียบท่ามกลางดงสาหร่าย เขาแอบได้ไม่นานหรอกเพราะข้างหน้าเป็นทางโล่งที่มีไซเรนว่ายกันอยู่เต็มไปหมด สิ่งที่เขาทำได้ก็คงเป็นการรีบว่ายให้เร็วที่สุดและส่งเสียงบอกเลออนว่าเขามาหาเพื่อที่ฝ่ายนั้นจะได้รีบออกมาหยุดพวกไซเรนในปกครองได้ทันก่อนที่เขาจะถูกฆ่าตาย

ธีโอว่ายมาถึงยังสาหร่ายต้นสุดท้ายในดงและเมื่อเขากำลังจะถีบพุ่งตัวออกไป แรงกระชากจากทางด้านหลังก็ทำเอาเขาลอยปลิวติดมือคนๆนั้นกลับเข้ามาในดงสาหร่ายอีกครั้ง

“เลออน!”เมื่อเทพหนุ่มหันไปและพบว่าเป็นเพื่อนสนิทของเขาเองก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ดวงตาสีฟ้าใสมองเขาอย่างสงสัยเป็นเชิงถามว่าลงมาข้างล่างนี้ทำไมกัน

“ข้ามีเรื่องจะต้องคุยกับเจ้า”ธีโอว่า ร่างโปร่งมองมายังเพื่อนสนิทของตนเองนิ่งก่อนจะสะบัดหางสีทองที่ยาวกว่าไซเรนตัวอื่นๆเพื่อว่ายไปข้างหน้า ธีโอซึ่งเริ่มมีอาการหมดลมหายใจกะจะคว้าหางของเพื่อนเพื่อเรียกไว้ก่อนก็ต้องคว้าน้ำเหลวเพราะส่วนปลายหางของเลออนเป็นเพียงแสงสีทองจับต้องไม่ได้

“เลออนเดี๋ยว!”ธีโอส่งเสียงออกไป เรียกให้ดวงตาสีฟ้าหันกลับมามอง มือของธีโอส่งสัญญาณเป็นเชิงบอกว่าเขาเริ่มหมดลมหายใจแล้ว ทำให้เลออนต้องว่ายกลับมาเพื่อช่วยเพื่อนของเขา มือเรียวแตะที่ปากของธีโอเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆออกแรงกดให้อีกฝ่ายอ้าปากออก ใบหน้ารูปสลักเคลื่อนเข้ามาใกล้ก่อนจะประกบริมฝีปากลงมาเบาๆเพื่อส่งถ่ายอากาศมาให้ ธีโอหลับตาลงสูดลมหายใจของเลออนเข้ามาให้ได้มากที่สุด และเมื่ออากาศเพียงพอแล้วปากบางก็ผละออกไป ธีโอไม่อยากจะยอมรับว่าเขาชอบสถานการณ์แบบนี้มากที่สุด ริมฝีปากของเลออนช่างนุ่มหวานน่าสัมผัสเพียงแต่เขาก็ไม่อาจจะสัมผัสมากกว่านี้เพราะเลออนเป็นเพื่อนของเขาและเขาก็ไม่อยากให้อีกฝ่ายเข้าใจผิดด้วยรวมถึงกลัวว่าหางสีทองนั่นจะตวัดตบคอเขาหลุดเข้าซักวัน

ธีโอรีบว่ายน้ำตามเพื่อนสนิทของตนไป โชคดีที่เลออนว่ายน้ำไม่เร็วนักเพื่อให้คนที่ไม่มีหางอย่างเขาว่ายตามได้ทันธีโอเลยว่ายไปตีคู่กับเลออนได้ในที่สุด เมื่อว่ายอออกมาจากดงสาหร่ายเหล่าไซเรนก็ต่างพากันหันมามองพวกเขาทั้งคู่ทันที หนึ่งคงเพราะเห็นหางสีทองอันเป็นสัญลักษณ์ของเทพสมุทรและสองคือเห็นสิ่งมีชีวิตมีขาอยู่ท่ามกลางดงพวกมีหางอย่างธีโอ เหล่าไซเรนต่างพากันค้อมศีรษะให้เลออนแต่พอพ้นหน้าเทพสมุทรไปก็หันมาแยกเขี้ยวใส่ธีโอแทน ไซเรนไม่เป็นมิตรอย่างไรก็ยังไม่เป็นมิตรอยู่วันยังค่ำ

เลออนว่ายน้ำนำธีโอมายังถ้ำศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ในส่วนลึกที่สุดของมหาสมุทร ตรงปากถ้ำมีไซเรนหนุ่มสองตนเป็นคนเฝ้า เมื่อเข้ามายังภายในถ้ำความกดดันจากสายตาของพวกไซเรนต่างๆก็หายไป

“เจ้ามีอะไรกับข้าหรือ”เลออนเอ่ยถามขึ้น ธีโอว่ายไปนั่งบนโขดหินข้างๆก่อนจะเอ่ยออกมา

“ข้าแค่อยากมาเตือนอะไรบางอย่าง”คิ้วสีเงินเฉกเช่นเดียวกับสีผมของเลออนเลิกขึ้นน้อยๆอย่างเป็นคำถาม

“คือว่า...”

“อ๊าก!!!”ยังไม่ทันจะได้พูดดอะไรเสียงร้องอย่างทรมานก็ดังขึ้นเลออนหันไปมองทางต้นเสียงทันที เขารีบสะบัดหางว่ายไปยังถ้ำส่วนที่ไซเรนหนุ่มตนนั้นนอนอยู่ และเมื่อเข้ามาก็พบว่าคนที่นอนอยู่บนหอยมุกใหญ่นั้นกำลังบิดตัวอย่างทุรนทุราย เลออนรีบว่ายเข้าไปและพยายามจับตัวของไซเรนหนุ่มตนนั้นให้สงบ มือเรียวสัมผัสที่ท้องของไซเรนหนุ่มตนนั้นก่อนจะส่งพลังเยียวยาให้แต่เหมือนว่าอาการจะไม่หายง่ายๆเมื่อไซเรนหนุ่มยังคงร้องลั่นอย่างทรมาน

“เลออน!”ธีโอรีบว่ายตามเข้ามา เมื่อเห็นเหตุการณ์ก็รีบเข้ามาช่วยจับร่างของไซเรนหนุ่มไม่ให้ดิ้นทุรนทุรายมากไปกว่านี้ แสงสีทองจากมือของเลออนยังคงสว่างอย่างต่อเนื่องแต่อาการของไซเรนหนุ่มก็ยังไม่ดีขึ้น ความเจ็บปวดส่งผลให้ไซเรนหนุ่มตนนั้นเริ่มสติหลุด ที่ปากเริ่มมีเขี้ยวออกมาและมือก็เริ่มงอกกรงเล็บแหลมคม

“เลออนอันตราย!”คำเตือนเหมือนจะช้าไป แขนที่ปัดป่ายไปทั่วของไซเรนหนุ่มตนนั้นและแรงที่ดิ้นอย่างหนักก็ทำเอากรงเล็บยาวลากผ่านหน้าอกของเลออนไปเรียกเลือดได้เป็นอย่างดี แต่เลออนไม่ได้สนใจกับบาดแผลของตัวเองมากนักมือเรียวยังคงส่งพลังเยียวยาไปที่ครรภ์ของไซเรนหนุ่มอย่างตั้งใจ ธีโอที่มองอยู่ยิ่งรู้สึกเครียดเข้าไปใหญ่จากการเห็นไซเรนหนุ่มทรมานแสนสาหัสจากการตั้งครรภ์ คิดว่าหากซักวันหนึ่งเขาต้องเห็นเลออนเป็นฝ่ายที่ต้องทรมานอย่างนี้บ้างเขาก็คงทนไม่ไหวเหมือนกัน

“เริ่มสงบแล้ว”เลออนพูดเสียงเรียบทั้งๆที่หน้าตาบ่งบอกว่าซีเรียส เขี้ยวและกรงเล็บของไซเรนหนุ่มค่อยๆหดหายไปเหมือนเดิม ร่างกายที่ดิ้นอย่างทรมานก็เริ่มสงบ แขนที่แสดงอาการเกร็งก็น้อยลง ในที่สุดไซเรนหนุ่มตนนี้ก็หลับไปอีกครั้ง เลออนถอนหายใจเล็กๆออกมาอย่างโล่งอก เขาใช้พลังไปไม่น้อยกับการทำให้ไซเรนหนุ่มสงบลง ร่างโปร่งว่ายมานั่งที่โขดหินใกล้ๆกับหอยมุกนั้นก่อนจะค่อยๆรักษาบาดแผลตัวเอง

“เขาทรมานอย่างนี้มานานแล้วหรือ”ธีโอเอ่ยถาม ซึ่งได้รับการตอบรับมาเป็นการพยักหน้าเบาๆจากเลออน ธีโอนิ่งไป ไม่เคยเห็นกับตาตัวเองมาก่อนว่าไซเรนเวลาเจ็บปวดจากการตั้งครรภ์นั้นเป็นเป็นอย่างไร

“แล้วเจ้ามีอะไรจะพูดกับข้า”เลออนถามขึ้นมาอีกครั้งหลังจากรักษาแผลที่หน้าอกของตนเองเสร็จ

“เรื่องที่ข้าอยากจะมาเตือนคือ...”

“ท่านเลออนเจ้าคะ!!!”โถ่เว้ย!! ให้มันได้อย่างนี้สิ ธีโอได้แต่สมถอยู่ในใจ ทำไมมันต้องมีเรื่องมาขัดตอนที่เขากำลังจะพูดอยู่ทุกที

“มีอะไรรึ”เลออนหันไปถามไซเรนตนหนึ่งที่รีบว่ายเข้ามา

“พวกปิศาจลงมาบุกฆ่าปลาในมหาสมุทร แถมยังปล่อยสารเคมีทำลายระบบนิเวศน้ำด้วยเจ้าค่ะ!!”เลออนรีบว่ายตามไซเรนสาวนั้นออกไปทันทีและเมื่อธีโอที่ว่ายตามหลังออกมาก็พบว่าบัดนี้เหล่าไซเรนกำลังวุ่นวายไปหมดเพราะกำลังขึ้นไปช่วยกันจำกัดปิศาจด้านบน ถ้าให้เดานี่ต้องเป็นแผนของลิเวียธานเป็นแน่!!

“ธีโอเจ้ากลับไปก่อนในน้ำตอนนี้ไม่ปลอดภัย เอาไว้คุยกันวันหลัง”ว่าแล้วเลออนก็รีบว่ายพุ่งขึ้นไปด้านบนอย่างรวดเร็วจนธีโอรั้งไว้ไม่ทัน เขาไม่อยากให้เลออนออกไปนักเพราะรู้ว่าลิเวียธานต้องการให้มันเป็นอย่างนั้น แต่ในเมื่อมันมาแบบนี้แล้วอะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ธีโอได้แต่ปลงในใจก่อนจะรีบว่ายขึ้นไปเพราะเขาเริ่มมีอาการหมดลมอีกครั้ง

ฝ่ายเลออนที่รีบว่ายขึ้นมานั้นก็ต้องพบกับปิศาจมากหน้าหลายตากำลังต่อสู้อยู่กับกองทัพไซเรนที่พยายามจะเข้าไปขัดขวางการทำลายน้ำและการล่าปลาของพวกมัน เลออนรีบเรียกหอกยาวมาไว้ในมือก่อนจะเข้าไปช่วยสู้ แน่นอนว่าพวกปิศาจย่อมสู้ไซเรนที่ว่ายน้ำคล่องไม่ได้อยู่แล้ว ปิศาจหลายตนตายลงด้วยความรวดเร็ว และในขณะที่เลออนกำลังจะจ้วงลงกลางอกปิศาจตนสุดท้ายเสียงจากบนผิวน้ำก็เรียกความสนใจจากเขา

เหล่าปิศาจยังคงระดมกันมาไม่หยุด หอกยาวแทงเข้ากลางอกปิศาจตรงหน้าก่อนที่เลออนจะตัดสินใจว่าเขาควรจะทำอะไรบางอย่างมิเช่นนั้นพวกปิศาจก็คงจะต่อกรกับพวกเขาได้

“บาซิเลียส!”เมื่อเสียงเรียกอันทรงอำนาจถูกกล่าวขึ้น มหาสมุทรก็สั่นไหวราวกับเป็นการตอบรับ กระแสน้ำเริ่มปั่นป่วนอย่างแรงจนแม้แต่ไซเรนบางตนยังถูกพัดไป ทันใดนั้นงูตัวใหญ่ยักษ์ก็โผล่ขึ้นมาจากใต้มหาสมุทร มันมีรูปร่างที่น่ากลัวและลำตัวเหมือนเป็นเกราะ ฟันที่แหลมคมยิ่งกว่ากรงเล็บของไซเรนพุ่งไปกัดเหล่าปิศาจอย่างบ้าคลั่ง เหล่าปิศาจเมื่อเห็นสัตว์ประหลาดอันตรายนี้ก็รีบว่ายขึ้นจากน้ำกันเป็นแถว แต่แน่นอนว่าเลออนย่อมไม่ปล่อยให้มันเป็นเช่นนั้นเขารีบพุ่งตามขึ้นไปบนผิวน้ำและฆ่าปิศาจทุกตนที่ขวางหน้าโดยไม่รู้เลยว่ามีคนแอบมองอยู่ทุกการกระทำ

“โว้วๆๆ นั่นรึเทพแห่งมหาสมุทร”ลิเวียธานเอ่ยขึ้น เขาแอบอยู่บนต้นไม้สูงบนหน้าผาที่ไม่ไกลนักจากจุดเกิดเหตุ ข้างกายเขามีอาคาซิอัสเทพแห่งผืนป่ามานั่งอยู่ด้วย

“ใช่ เก่งนะล่อเขาขึ้นมาจนได้”อาคาซิอัสว่า มองเลออนที่กำลังเขวี้ยงหอกใส่พวกปิศาจอยู่ในน้ำ

“เขาช่างรูปร่างหน้าตาดีนักไม่เห็นเถื่อนเหมือนพวกเจ้าเลย”ลิเวียธานว่า มองบุรุษผมเงินที่มีใบหน้าราวกับรูปสลักแล้วหันมามองเทพแห่งผืนป่าที่อยู่ใกล้ๆกันก่อนจะส่ายหัวนิดๆ

“เลออนมีเชื้อสายของไซเรนที่มีหน้าตาเป็นอาวุธ ก็ไม่เห็นจะแปลกอะไรที่เขาจะหน้าตาดี”อาคาซิอัสอธิบาย

“ชื่อเลออนหรอกรึ งดงามเสียจริง”ลิเวียธานอมยิ้มมุมปากน้อยๆ

“หากเลออนมาได้ยินคงไม่พอใจเป็นแน่”จอมมารยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ

“เจ้าคิดจะให้เลออนตั้งครรภ์ให้เจ้าจริงๆรึ เจ้าอยากได้ลูกที่เกิดจากเทพขนาดนั้นเลยหรอ”อาคาซิอัสถามอย่างจริงจัง ลิเวียธานนิ่งไปเล็กน้อยก่อนจะตอบออกมา

“หากข้าจะมีลูก ข้าก็อยากได้ลูกที่เกิดจากเทพหรือเทวดามากกว่าเกิดจากพวกปิศาจด้วยกัน คราแรกข้าก็คิดว่าอยากจะทำลูกให้เสร็จๆแล้วเลี้ยงเทวดาองค์นั้นไว้เล่นๆแต่หากเทวดาองค์นั้นเป็นถึงเทพแถมยังมีหน้าตางดงามเช่นเทพแห่งมหาสมุทรองค์นั้นข้าก็ชักเริ่มสนใจอยากจะลองจีบดูซักครั้ง”ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าลิเวียธานหลงเสน่ห์หน้าตาของเลออนเข้าเต็มเปาซึ่งอาคาซิอัสก็ไม่ค่อยแปลกใจเท่าไหร่นักเพราะใครๆก็ต่างรู้ดีว่าเลออนเป็นเทพที่หน้าตางดงามที่สุดในสรวงสวรรค์เสียแต่นิ่งและไร้สัมพันธไมตรีเกินไปหน่อยก็เลยไม่มีใครกล้าเข้าไปยุ่ง

“จีบเลออน? เหอะ ฆ่ามหาเทพยังง่ายกว่า”เทพแห่งผืนป่าหันไปมองทางอื่นอย่างเบื่อหน่าย

“คนอย่างข้าจะจีบใครไม่เคยหลุดมืออยู่แล้ว”ลิเวียธานพูดด้วยความมั่นใจ

“ใครก็ตามที่ไม่ใช่เลออน จนตอนนี้ข้ายังไม่มั่นใจเลยว่าเขาตายด้านไปแล้วหรือเปล่า”อาคาซิอัสว่า ขมวดคิ้วมองไปยังท้องทะเลที่บัดนี้สงบลงแล้วเนื่องจากพวกปิศาจถูกฆ่าตายเสียหมด

“ตายด้านไม่ตายด้าน เดี๋ยวเจ้าก็ได้รู้ หึหึ”ว่าแล้วลิเวียธานก็แลบลิ้นยาวๆอันเป็นเอกลักษณ์ของพวกปิศาจก็เลียริมฝีปากตัวเองอย่างเจ้าเล่ห์ทำเอาอาคาซิอัสเริ่มจะแอบเชื่อขึ้นมาว่าชายหนุ่มจอมมารผู้นี้จะเป็นคนกระเทาะน้ำแข็งและกำแพงอันสูงลิ่วในใจของเลออนลงได้

ก็ต้องรอดูกันต่อไป...

-   - -- - - - - - - - - -
“ท่านเลออนเจ้าคะ”

“ข้าจะขึ้นไปบนสวรรค์”ร่างโปร่งรีบตอบ หลังจากศึกเมื่อสักครู่สงบลงเขาก็ตัดสินใจว่าต้องรายงานเรื่องนี้ให้มหาเทพได้ทราบ เขาไม่รู้ว่าพวกปิศาจต้องการอะไรแต่อย่างน้อยมหาเทพก็เป็นเพื่อนสนิทกับจอมมารอาจจะหาข้อเท็จจริงอะไรได้บ้าง

“ให้ผู้ติดตามไปด้วยหรือไม่เจ้าคะ”ไซเรนสาวยังคงถามต่อ บัดนี้ในอาณาจักรของไซเรนกำลังยุ่งกับการช่วยกันปฐมพยาบาลและรักษาบาดแผลกันอยู่

“ไม่ต้อง”เลออนพูดอย่างหนักแน่นก่อนจะคว้าผ้าผืนไม่ใหญ่มากไปด้วย เมื่อร่างโปร่งขึ้นมาถึงบริเวณผิวน้ำเขาก็สั่งให้น้ำในมหาสมุทรรวมตัวกันเป็นคลื่นเกลียววนสูงจนทะลุขึ้นไปยังสวรรค์ เขาเป็นเทพองค์เดียวที่เหาะไม่ได้ ดังนั้นก็มีแต่วิธีนี้เท่านั้นที่จะทำให้เขาขึ้นไปบนสวรรค์ได้ มือเรียวพันผ้าผืนนั้นไว้ที่สะโพกของตนเอง หากเขาขึ้นไปยังด้านบนเขาก็ต้องเปลี่ยนเป็นขาซึ่งแน่นอนว่าคงจะดูไม่ดีนักถ้าเขาจะไม่ใส่อะไรเลย เมื่อทุกอย่างพร้อมเข้าก็ให้กระแสน้ำวนนั้นค่อยๆพาเขาขึ้นไปยังจุดหมายปลายทาง

เมื่อขึ้นมาจนถึงข้างบนได้เลออนก็หลุดออกจากเกลียวน้ำแล้วไถลไปตามพื้นของสวนลอยฟ้า โชคดีที่แถวนี้ไม่มีเทวดาองค์ในมาเดินเล่นอยู่เลยทำให้เขาไม่ขายหน้านัก หางสีทองค่อยๆแยกออกจากกันแล้วแปรเปลี่ยนเป็นขาเรียวที่ไม่ค่อยได้ถูกใช้งานนัก ดวงตาสีฟ้ามองขึ้นไปยังวังหลวงที่อยู่สูงขึ้นไปอีกหลายขุมพลางคิดว่าเขาควรจะเรียกเฮราคลีออสมาช่วยพาไป

เลออนค่อยๆยันตัวขึ้นจากพื้นช้าๆ ขาทั้งสองข้างของเขาสั่นเหมือนจะควบคุมไม่ได้ แน่นอน เขาไม่ได้ใช้ขามาเป็นร้อยๆปีแล้วมันย่อมเกิดการไม่ชินกันบ้าง และเมื่อเหมือนจะลุกขึ้นได้ขาเจ้ากรรมก็หมดแรงขึ้นมาดื้อๆอีกจนทำให้ร่างโปร่งต้องล้มลงไปอีกครั้ง ดูเหมือนว่าการทรงตัวบนขาจะยากกว่าที่คิด แต่ในขณะที่เขากำลังพยายามจะลุกขึ้นยืนอีกครั้งอยู่ดีๆร่างทั้งร่างก็ลอยขึ้นก่อนจะขึ้นมาอยู่ในท่ายืนอย่างที่เขาต้องการเพียงแต่ว่าร่างกายของเขายังถูกประคองไว้ด้วยแขนของใครบางคนที่มาโอบรอบเอวไว้

“ให้ข้าช่วยดีกว่านะ”เสียงทุ้มนุ่มถูกเอ่ยประชิดที่ข้างหูพร้อมกับความรู้สึกเหมือนริมฝีปากของคนผู้นั้นพยายามจะขมเม้มไปตามสันหูของเขาอย่างเบาๆ เลออนรีบหันกลับไปมองทันทีและก็พบกับบุคคลที่เขาไม่คิดอยากจะพบที่สุดในเวลานี้เพราะเพิ่งไปมีเรื่องกับเผ่าพันธุ์ของคนตรงหน้ามา

“ท่านจอมมาร”

-   - - - - - - - -


บทที่สองมาไวค่ะ555 ช่วงนี้กำลังเห่อ+แอบว่าง เลยมารีบอัพ
มาแล้วฤทธิ์ความเจ้าเล่ห์ของจอมมาร ในเมื่อลงน้ำไม่ได้ก็ล่อขึ้นมาซะเลยง่ายกว่า555
เจอกันแล้ว หึหึหึ ฝากติดตามด้วยนะค้าว่าจะเป็นไงต่อไป

[❣☾月亮☽❣]

อู้หู ประชิดตัวเชียว ท่านเลออนใจดีอ่า. ไม่น่าเป็นเหยื่อมารเลย

[enjoy0189]

เจอกันแล้ว

[bulldog17]

โอ้โห วิธีสมกับเป็นจอมมาร5555

[Wut_Sv]

วิธีการล่อขึ้นมาเลวร้ายมาก

[arij-iris]

เสียดายนิดๆอ่ะ ที่คนโดนกดไม่ใช่จอมมาร เฮ้ออออ

[JokerGirl]

ว้าวว เจอกันแล้วจ้า ท่านจอมมารจะจีบเลออนวิธีไหนเนี้ย รอติดตามค่ะ

[Jthida]

รุกเร็ว! แต่ก็นะท่านจอมมาร จะจีบเขาแล้วไปบุกน้ำที่เหมือนเป็นบ้านเขา เขาคงยอมให้จีบง่ายๆหรอก

[padloms]

ลุ้นจอมมาร จะจีบติดมั๊ย55

[บูมเบส]

รอและติดตามครับ

[Petalkiss]

เนื้อเรื่องน่าสนุกมากค่ะ รอติดตามนะคะ