หัวข้อ: ♥ Coffee Shop รักนี้...รสกาแฟ ♥ : เปิดพรีฯ หนังสือแล้ววันนี้ ! [18/01/2018]

[seaz]

ฮ่าๆ น้องคิสยังคงซื่อๆ ต่อไป ถึงแม้พี่จีบจะบอกความจริงไปแล้วก็ตาม ^^

[Naam3]

ค้ดถึงน้องคิสพี่จีบๆๆๆๆ

[utamon]

พี่จีบนี่จีบได้สมกับชื่อตัวเองจริงๆ 

[mmello07]

 

[aommama]

                               คิดถึงพี่จีบเเล้วน่ะ ^____^
 
                       

[Ch0cmint]

- ดื่มครั้งที่ 10 -

ห้างสรรพสินค้าใหญ่ใจกลางเมืองอัดแน่นไปด้วยผู้คนจากทั่วทุกสารทิศเนื่องด้วยวันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ มันเป็นสถานที่ยอดฮิตสำหรับการผักผ่อนหย่อนใจ หาความบันเทิงใส่ตัว หรือแม้แต่การช็อปปิ้งเพื่อสร้างความสบายใจของเหล่าสาวๆ

ผมเดินเคียงข้างอยู่กับผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่ภายใต้เสื้อเชิ้ตแขนยาวสีน้ำเงินเข้มพับแขนพร้อมด้วยกางเกงยีนส์ขาเดฟราคาเหยียบครึ่งหมื่น รองเท้าผ้าใบยี่ห้อดังที่ผมเคยอยากได้นักหนาไอ้พี่จีบมันก็สอยมาใส่อวดกันหน้าตาเฉย ในมือยังถือโทรศัพท์รุ่นใหม่ล่าสุดที่เพิ่งเปิดตัวไปเมื่อปลายปีที่แล้วด้วยราคาแพงลิบลิ่วที่ผมเอื้อมไม่ถึง ส่วนตัวผมนั้นอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีชมพูอ่อนสดใสพร้อมด้วยกางเกงขาสั้นเหนือเข่านิดหน่อยบวกด้วยรองเท้าผ้าใบที่ผมใส่ไปเรียนอย่างสม่ำเสมอ เหมือนจะคนละแนวกับพี่จีบแต่ก็เข้ากันได้อย่างลงตัวว่าไหม?

คนตัวสูงกว่ายกมือขึ้นพาดไหล่ผมอย่างหน้าตาเฉย ไม่ได้หันมามองกันตรงๆแต่ใบหน้าหล่อเหลากลับประดับด้วยรอยยิ้มละลายใจสาวๆ ผมไม่ได้ขัดขืนอะไรแต่ถ้ามองไปรอบๆตัวแล้วสายตาของคนอื่นๆจะมองตรงมายังพวกเราเสมอ ไม่ใช่พวกเราหรอกคงเป็นพี่จีบที่มีออร่าเป็นนายแบบนิตยสารดังได้สบายๆ ผมเคยถามนะว่าพี่จีบไม่รับงานถ่ายแบบบ้างเหรอ พี่มันตอบหน้าตาเฉยว่า 'มีคนเคยมาเสนอนะแต่กูไม่อยากสนองว่ะ มันน่ารำคาญ' ตอบโคตรกำกวมชวนคิดไปไกลสไตล์พี่เขาล่ะครับ

"พี่จีบ สาวๆมองพี่อีกแล้วว่ะ"
ผมทำปากยื่นปากยาวตอนที่พี่เขาหันมามองเพราะอยากจะชี้ชวนให้มันสนใจคนรอบข้างบ้าง ดวงตาคมมองไปตามทางที่ผมบอกจนเจอเข้ากับสาวๆที่ส่งยิ้มมาให้ พี่จีบก็อัธยาศัยดียิ้มตอบกลับไปจนพวกเธอกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่ ผมแอบเบ้ปากเพราะรู้สึกหงุดหงิดในใจแปลกๆ อาจจะเพราะอิจฉาไอ้พี่จีบที่หล่อขนาดนี้ก็เป็นได้

"หึงเหรอ?"
พี่จีบหันมายักคิ้วหลิ่วตาให้ผมก่อนจะออกแรงกระชับแขนดึงให้ผมเข้ามาแนบชิดขึ้นไปอีก แค่นี้หัวไหล่ผมก็กระแซะอยู่ใต้รักแร้พี่เขาแล้วครับ ผมออกแรงผละตัวออกแต่ไม่สามารถสู้แรงได้ก็เลยจำใจต้องเดินกึ่งโดนโอบอยู่แบบนี้

"หึงอะไรเล่า ก็แค่ชี้ให้ดูว่าสาวๆมอง"
ผมตอบพลางทำเป็นมองร้านเสื้อผ้าแถวๆนั้น ให้ตายเถอะครับมีแต่เสื้อผ้าผู้หญิง เป็นอะไรที่โดนจับผิดได้ง่ายมากว่าผมกำลังเลี่ยงตอบความจริง

"อ๋อเหรอ เห็นทำปากเบี้ยวนึกว่าหึงซะอีก"
พี่จีบพูดเสียงทะเล้นก่อนจะยกมือข้างที่กอดไหล่กันขึ้นมายีหัวผมจนต้องขยับหนี จะให้ดูขี้เหร่มากกว่าเดิมไปอีกแค่ไหนพี่เขาถึงจะพอใจวะ ก่อนถึงห้างก็โดนยีผมจนหัวจะล้านอยู่แล้วเนี่ย

"ปากเบี้ยวบ้าอะไรของพี่ นั่นพิการแล้วมั้ง"
ผมย่นจมูกใส่เขาก่อนจะสะบัดหน้าหนีไปทางอื่นอีกรอบ ได้ยินเสียงหัวเราะถูกอกถูกใจดังมาจากคนข้างตัวแล้วนึกหมั่นไส้จนต้องใช้ข้อศอกกระทุ้งเข้าที่สีข้าง พี่จีบร้องออกมาเบาๆก่อนจะหยุดเดินแล้วล็อกคอผมเอาไว้

"แค่ก ทำไรวะพี่ ปล่อยผม"
ผมดิ้นไปมาเพราะพี่จีบมันรัดคอผมจนหายใจไม่ออก คนตัวโตคลายแขนลงเล็กร้อยแต่ไม่ยอมปล่อยให้ผมเป็นอิสระก่อนจะก้มลงมากระซิบอะไรบ้างอย่างให้ผมขนลุกซู่

"ทำร้ายกู ระวังกูเอาคืนนะ"
พี่จีบพูดจบยังเบาลมเบาๆใส่หูกันอีก ผมย่นคอหนีแทบไม่ทันเพราะรู้สึกสยิวแปลกๆ แล้วก็ต้องหน้าแดงเมื่อมองไปรอบๆแล้วเจอสาวๆชี้มาทางนี้ โอย คงจะใกล้กันมากไปจนโดนจิ้นสินะ อายเว้ย ฮือ

"ไอ้พี่บ้า ปล่อยผมเลยนะ อายคนอื่นเขา"
ผมฟาดมือลงบนแขนแกร่งของอีกคน พี่จีบยอมปล่อยมือออกทำให้ผมหันไปค้อนเขาได้อย่างเต็มวง

"เขาจะคิดอะไรก็ช่างดิวะ แคร์สายตาคนอื่นเยอะไปแล้วนะมึง"
พี่จีบมองผมด้วยสายตาจริงจังก่อนจะเอื้อมมือมาจับข้อมือกันแล้วกระตุกให้ออกเดินตาม ผมได้แต่ก้มหน้าหงุดๆเดินตามเขาไปอย่างไม่มีข้อโต้แย้ง ที่บอกว่าอายคนอื่นน่ะ กลัวพี่จีบจะโดนมองไม่ดีที่มายุ่งกับคนอย่างผมต่างหาก และที่สำคัญคือ...กูเขิน! ทำไมไม่เข้าใจคนขี้อายอย่างผมบ้างวะเนี่ย

"พี่จีบ.."
ผมเรียกคนที่เดินนำหน้าด้วยเสียงแผ่วเบา มือของเขายังไม่ยอมปล่อยให้ผมได้เดินเอง ก็ไม่รู้จะจูงมือกันไปถึงไหน.. คนอื่นคงคิดว่าเราเป็นแฟนกันไปแล้วมั้ง

"ว่าไง"
พี่จีบถามเสียงราบเรียบและยังคงพาผมเดินผ่าผู้คนไปเรื่อยๆจนถึงบริเวณโซนโรงภาพยนตร์ก่อนจะหยุดอยู่ตรงหน้าโปสเตอร์สารพัดเรื่อง

"เปล่าครับ แหะๆ"
จากที่อยากพูดอะไรออกไปสักอย่าง แต่ตอนนี้เปลี่ยนใจไม่พูดดีกว่า กลัวจะทำให้สถานการณ์แย่ลงไปกว่าเดิม

"วุ่นวายจริงๆนะมึง อยากดูเรื่องอะไร?"
พี่จีบหันมามองกันก่อนจะหันกลับไปไล่สายตาตามโปสเตอร์โฆษณาภาพยนตร์

"อยากดูแนวแฟนตาซีอ่ะ"
ผมขยับเข้าไปใกล้พี่จีบจนแขนเราทั้งสองคนแนบสนิทกัน จริงๆไม่ได้ตั้งใจหรอกครับแต่โปสเตอร์ภาพยนตร์แฟนตาซีมันอยู่ทางด้านพี่จีบ จะให้ผมก้าวขาเดินอ้อมพี่มันไปก็ขี้เกียจ

"เรื่องนั้นอ่ะนะ กูดูไปแล้วว่ะ"
นิ้วเรียวชี้ไปที่โปสเตอร์ภาพยนตร์เรื่องหนึ่งที่เป็นแนวแฟนตาซีอยู่เรื่องเดียวในตอนนี้ ผมทำหน้าหมาหงอยทันทีเพราะเรื่องที่เหลือมีแต่ ผี ย้อนยุค ความรัก ซึ่งผมไม่ชอบเลย แต่ก็ไม่อยากให้พี่จีบเสียเงินกับเรื่องที่เคยดูไปแล้ว

"งั้นดูเรื่องนี้ก็ได้"
สุดท้ายผมก็ชี้นิ้วไปภาพยนตร์ที่เหลือเป็นตัวเลือก พี่จีบหันมาเลิกคิ้วมองหน้ากันก่แนจะถามย้ำเพื่อความแน่ใจ

"จะดูเรื่องนี้จริงเหรอวะ?"
พี่จีบถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงจนผมต้องพยายามยิ้มกว้างส่งไปให้

"อือ ก็น่าดูดีนะพี่"
ผมว่าไม่เต็มเสียงนักเพราะเรื่องที่ผมเลือกไปมันเป็นเรื่องผีนี่สิ.. ก็มันดีกว่าไปนั่งดูแนวย้อนยุคหรือความรักล่ะน่า ผมคงหลับคาโรงหนังแน่ๆ ถ้าเป็นเรื่องผีมันต้องตื่นเต้นชัวร์ๆ

"อย่ากระโดดมานั่งตักกูก็แล้วกัน หึหึ"
ไอ้พี่จีบหัวเราะโรคจิตแล้วเดินไปต่อแถวซื้อตั๋วหนังปล่อยให้ผมทำเสียงจิ๊จ๊ะเพราะเซ็งที่มันรู้ทัน.. ผมกลัวผีมาก แต่นิสัยแปลกๆของผมคือกลัวให้ตายก็ยังอยากดู อยากรู้ว่ามันจะน่ากลัวแค่ไหน จริงๆแล้วเรื่องผีๆมันอยู่ตรงกลางระหว่างความชอบและความเกลียดของผม

"เสร็จแล้ว หนังรอบบ่ายสองครึ่ง ไปหาอะไรกินกันก่อนแล้วกัน"
พี่จีบยกข้อมือขึ้นดูนาฬิกาแล้วเอื้อมมือมายัดตั๋วหนังใส่กระเป๋าเสื้อผม ผมตกใจจนผละถอยหลังเพราะนึกว่าจะโดนแกล้งอีก แต่พอรู้จุดประสงค์เลยเบ้ปากใส่ไป พี่จีบหัวเราะเบาๆก่อนจะยกมือขึ้นพาดไหล่ของผมอีกแล้ว อยากรู้ว่าเดินแบบธรรมดาไม่ได้เหรอ แต๊ะอั๋งตลอดเวลาจริงๆ

"เดินดีๆไม่ได้เหรอพี่?"
ผมยู่ปากมองคนด้านข้างที่เอาแต่ก้าวขาไปข้างหน้า ดูท่าทางจะอารมณ์ดีที่ได้เสียเงินเลี้ยงข้าวเลี้ยงหนังผมนะเนี่ย

"ทำไม เดินใกล้กูอึดอัดเหรอ?"
คำถามของพี่จีบทำให้ผมสะอึก แต่ใบหน้าหล่อๆไม่ได้ฉายแววดราม่าเหมือนคำพูดเลยสักนิดเดียว เป็นคนที่เดาอารมณ์ยากคนหนึ่งเลยทีเดียว

"ไม่ได้อึดอัดเว้ย แต่ผมว่ามันเดินลำบากอ่ะ"
ผมตอบเสียงอ้อมแอ้ม เอาจริงๆคือทำตัวไม่ค่อยถูกที่ต้องโดนโอบไหล่ ไม่ชินสักทีทั้งที่โดนแบบนี้มาหลายรอบแล้ว

"ไม่เห็นจะลำบาก กูอยากแต๊ะอั๋งมึงอ่ะ มีปัญหาไรป่ะ?"
พี่จีบยักคิ้วกวนๆส่งให้กันก่อนจะใช้มือที่โอบไหล่ผลักหัวผมให้ชนกับต้นคอเขาซะอย่างนั้น ไม่ให้ผมหันหน้าไปจูบซอกคอเลยล่ะถึงจะพอใจ!

"โหย จะตรงไปป่ะวะ ไม่คิดว่าผมจะเขินหรือไง!"
ผมโวยวายเสียงไม่ดังนักเพราะรู้สึกว่าหน้าตัวเองร้อนวูบวาบ... แค่ร้อนก็พอนะอย่าแดงเลยไม่อยากโดนไอ้พี่จีบแซวอีกแล้ว เขินจนจะมุดรักแร้มันอยู่แล้วเนี่ย

"เขินก็ดีดิวะ กูชอบ"
เขาก้มตัวลงมากระซิบข้างหูทำให้ผมต้องย่นคอหนีอีกแล้ว ก็มันสยิว..

"พอเลย เลิกจีบ!"
ผมเหวเสียงดังจนรอบข้างหันมามองเรามากยิ่งขึ้น ผมเลยยิ้มแหยๆแล้วก้มหัวขอโทษคนที่มองมา ส่วยไอ้พี่จีบยิ้มหน้าระรื่นไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับชาวบ้านเขาหรอก ชิ

"เอาเรื่องจริงไหม?"
อยู่ๆพี่จีบก็พูดเสียงจริงจังขึ้นมา ใบหน้าที่เคยยิ้มแย้มกลับเรียบเฉยลงซะดื้อๆ ผมเลิกคิ้วมองเขาเพราะยังไม่เข้าใจในคำถามนั่น

"เรื่องจริงอะไรครับ?"

"จริงๆแล้วกูหวงมึงว่ะ"
ผมรู้สึกหน้าร้อนวูบอีกครั้งเมื่อเจอคำตอบเหนือความคาดหมาย พี่มันจะมาหวงอะไรผมวะ ไม่ได้หน้าตาหล่อขั้นเทพแบบมันสักหน่อย แล้วอีกอย่างไม่ได้เป็นอาตี๋น่ารักเหมือนซารังด้วย

"หวงบ้าอะไรพี่ ไม่เห็นมีอะไรน่าหวง"
ผมพูดก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ แต่พี่จีบหันมาจ้องหน้าผมด้วยสายตาจริงจังก่อนจะเลี้ยวเข้าร้านอาหารญี่ปุ่นชื่อดัง เราเลือกนั่งที่ริมด้านในสุดเพราะต้องการความเป็นส่วนตัว พนักงานยื่นเมนูให้เราทั้งสองคนและอีกสักครู่จะมารับออเดอร์

"วันนี้มึงแต่งตัวน่ารักไม่รู้หรือยังไง"
พี่จีบพูดต่อเรื่องที่ค้างอยู่ เล่นเอาผมที่กำลังไล่สายตาดูเมนูต้องหยุดชะงักแล้วช้อนตามองคนตรงหน้าที่ยังไม่ละสายตาจากเมนูของตัวเอง

"หือ ก็ปกตินี่ครับ"
ผมก้มมองการแต่งตัวของตัวเองแล้วพบว่ามันก็เป็นสไตล์การแต่งตัวปกติของผมเวลาออกไปเที่ยว ไม่เห็นมันจะน่ารักตรงไหนเลยนี่หว่า

"หึ คนเขามองมึงยังไม่รู้ตัวอีก"
พี่จีบลดเมนูลงแล้วส่งสายตาดุๆมาให้กัน ผมอ้าปากพะงาบๆเพราะไม่คิดว่าใครจะมองผม ที่เขามองมานั่นคงสนใจพี่จีบอ่ะ พี่แม่งมั่วแน่ๆ

"เห้ย สาวๆพวกนั้นเขาสนใจพี่จีบเหอะ จะมาสนใจอะไรผมวะ"
ผมขมวดคิ้วมองคนตรงหน้า แววตาแสดงออกชัดเจนว่าตอนนี้มีแต่ความงง พี่จีบถอนหายใจเบาๆก่อนจะยกเมนูขึ้นปิดหน้าอีกครั้ง

"ไม่ใช่สาวๆ แม่ง ผู้ชายทั้งนั้นที่มองมึง ถ้าไม่เชื่อมึงลองหันไปที่โต๊ะข้างๆดิ หงุดหงิดฉิบ"
ผมเหวอไปทันที ในชีวิตไม่เคยคิดว่าจะมีผู้ชายมามองเลยนะเว้ย พี่จีบแม่งคิดมากไปเองหรือเปล่า แต่ลองทำตามที่ไอ้คนขี้หวงพูดหน่อยก็ดี ผมค่อยๆหันไปมองโต๊ะข้างๆที่มีผู้ชายอยู่สี่คน หนึ่งในนั้นหันหน้ามาทางผมแล้วยิ้มหวานให้กันแค่นั้นก็ทำให้ผมรีบหันกลับแล้วยกเมนูขึ้นมาบังหน้าทันที บรรลัยล่ะกู ไหนความั่นใจเรื่องแมนๆเตะบอลของกูวะ.. ที่ผ่านมาคือกูรู้สึกไปเองคนเดียวใช่ไหม คนอื่นไม่ได้สำเหนียกว่าผมแมนเลยสินะ ทำไมพระเจ้าใจร้ายกับผมแบบนี้

"เชี่ย"
ผมสบถออกมาเบาๆ แต่พี่จีบดันหูดีได้ยินจนได้ มันปั้นหน้าบึ้งมองแล้วแล้วพูดแบบไร้เสียงว่า 'เป็นไงล่ะ' ครับ... ต้องส่งยิ้มแหยๆไปให้มันเลยไง เห้อ

"ขออนุญาตรับออเดอร์ค่ะ
เสียงพนักงานสาวดังขึ้นข้างโต๊ะทำให้ผมต้องเงยหน้าขึ้นจากเมนู บางครั้งพนักงานก็รีบมาเกินไปว่ะผมยังเลือกเมนูไม่ได้เลย และบางครั้งพนักงานก็มาช้าเหลือเกิน ไม่มีอะไรที่พอดีเลยในโลกใบนี้

"ผมเอาเซ็ตซาซิมิ สเต็กแซลมอน เนื้อวากิวย่างครับ คิสจะเอาอะไร?"
พี่จีบสั่งเสร็จแล้วหันมาถามผมที่ยังหาทางออกให้ตัวเองไม่ได้ ไม่รู้จะกินอะไรดีลายตาไปหมด แล้วดูไอ้พี่จีบสั่งแต่ละอย่างแพงๆทั้งนั้น ผมนี่ไม่กล้าสั่งอะไรเลยไง

"เอ่อ.. เอาบะหมี่เย็นครับ"

"แค่นั้นเหรอ?"

"อือ พอแล้ว"

"อิ่มแน่เหรอ?"

"อื้อ"

"ไม่ต้องเกรงใจ กินให้เต็มที่ ไม่อยากไปฟังเสียงท้องมึงร้องในโรงหนัง"
พี่จีบพูดก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ ผมย่นจมูกใส่มันที่รู้ทันกันอีกแล้ว และก้มลงดูเมนูต่อ

"อ่า ขอเป็นเกี๊ยวซ่าครับ แค่นี้ครับ"

"รับน้ำอะไรดีคะ?"

"อ่า ของผมเป็นน้ำเปล่าครับ พี่จีบเอาน้ำไร?"
ผมหันไปถามพี่จีบต่อ รายนั้นทำหน้าคิดอยู่สักพักก่อนจะเอ่ยสั่งเอง

"ของผมขอชาเขียวออริจินัลครับ"

หลังจากนั้นเราก็นั่งรออาหารกันโดนที่ต่างคนต่างหยิบโทรศัพท์ออกมากดเล่น ไม่นานนักก็รู้สึกว่ามีใครคนหนึ่งเดินมาหยุดอยู่ข้างๆโต๊ะ คงเป็นพนักงานแต่พอเงยหน้าขึ้นมองเท่านั้นล่ะ ผมเหมือนเห็นความพินาศอยู่ตรงหน้าเพราะมันคือผู้ชายโต๊ะข้างๆ

"สวัสดีครับ"
คำทักทายจากคนแปลกหน้ามาพร้อมกับรอยยิ้มพิมพ์ใจ ขอบอกเลยว่าเขาหล่อไม่ได้ครึ่งของพี่จีบอ่ะ ไม่ได้อวยนะเว้ยนี่พูดเรื่องจริงเลย ผมเหลือบมองคนที่นั่งตรงข้ามกับผมที่ตอนนี้เก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋าเรียบร้อยแล้วนั่งจ้องผมอยู่เงียบๆ... ผมกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปยิ้มรับไมตรีจากคนที่ยืนค้ำหัวกันอยู่

"สวัสดีครับผม"
ผมทักทายเขากลับไป เขายิ้มกว้างมากกว่าเดิม ดูไปดูมามันก็หล่ออยู่หรอก ขาวๆ หุ่นนักกีฬาแต่คงสูงพอๆกับผมนี่ล่ะ

"เราชื่ออินนะ นายชื่ออะไร?"

"เอ่อ ชื่อคิสครับ"

"ชื่อน่ารักจัง แล้วนี่มากับพี่ชายเหรอ?"
ยังมีหน้ามาถามด้วยใบหน้าระรื่นอีก ไม่เห็นหรือไงพี่จีบแม่งทำหน้ายักษ์อย่างกับจะกินหัวคนได้อยู่แล้ว

"ครับ ผมเป็นพี่ชายเขา"
ผมไม่ได้ตอบนะ.. พี่จีบตอบแทน แต่น้ำเสียงโคตรจะเข้มจนผมขนลุกซู่เลยครับ ไอ้อินอะไรเนี่ยยังส่งยิ้มหวานมาให้ผมอีก

"ครับ ~ คิส ขอเบอร์โทรได้หรือเปล่า?"
อินส่งรอยยิ้มพิมพ์ใจมาให้กันอีกแล้ว ต่างจากไอ้พี่จีบที่คิ้วกระตุกยิกๆแต่ยังวางมาดนิ่งเฉยอยู่ แกล้งดีไหม ให้เบอร์อินไป แล้วผมก็ตายคาตีนพี่จีบ! บทเรียนที่ผ่านๆมาสอนให้รู้ว่าอย่าลองดีกับพี่จีบครับ เพราะฉะนั้น ปฏิเสธไปเถอะเพื่ออนาคตที่สดใส

"เอ่อ คงไม่ได้อ่ะครับ ขอโทษด้วยนะ"
ผมยกมือขึ้นลูบท้ายทอยแก้เก้อพร้อมกับส่งยิ้มแหยๆไปให้กับอิน ฝ่ายนั้นหุบยิ้มแทบจะในทันทีแต่ในตายังมีประกายแห่งความหวังอยู่ อยากจะบอกว่าไม่ต้องหวังอะไรขนาดนั้นก็ได้ ขนลุกเว้ย

"ไม่สะดวกเหรอ งั้นขอไลน์ก็ได้ครับ"
อินพูดจบพร้อมส่งโทรศัพท์มาตรงหน้ากัน ผมอ้าปากพะงาบๆแล้วมองอินสลับกับพี่จีบ ถ้ามันจะพยายามขนาดนี้นะเว้ย ผมได้ยินเสียงพี่จีบจิ๊ปากด้วยเถอะ วันนี้ผมจะรอดไหมวะ แล้วทำไมคนอย่างผมต้องกลัวพี่จีบด้วยเนี่ย! มันเป็นคนจีบผมนะเว้ย ผมต้องเหนือกว่าดิ

"ถ้าไลน์ก็ได้...อ่ะ"

"น้องผมไม่สะดวกทั้งเบอร์โทรทั้งไลน์ ขอโทษด้วยนะครับ"
พี่จีบพูดแทรกขึ้นมาตอนที่ผมจะให้ไลน์กับอินพร้อมส่งยิ้มหวานที่น่าขนลุกสำหรับผมให้ไป อินถึงกับอึ้งแล้วรีบเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋าแล้วโค้งตัวหน่อยๆลาผมกับพี่จีบแล้วเดินตามเพื่อนออกไปจากร้านทันที

"โห.. ขัดอ่ะ"
ผมว่าด้วยเสียงเซ็งๆแล้วกอดอกทิ้งตัวลงพิงพนักโซฟา พี่จีบถลึงตาใส่กันแล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้แทบจะข้ามโต๊ะมาหาผมอยู่แล้ว แค่แกล้งเอง...ทำหน้าจริงจังไปได้ว่ะ ว่าจะให้ไอดีไลน์ไอ้พี่ดีพไปสักหน่อย ถ้าอินจีบขึ้นมาพี่ดีพคงด่าเปิงครับ

"ทำไม มึงชอบมันหรือไง?"
เสียงแข็งมาเชียวครับ ผมนี่กลั้นใจทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ต่อไป เขาแกล้งมาเราก็แกล้งกลับสิ นานๆจะได้เอาคืนสักครั้ง จริงไหม?

"ก็เขาแค่ขอไลน์อ่ะ ไม่เห็นเป็นอะไรเลย"

"เป็น เป็นมากด้วย กูจีบมึงได้คนเดียวจำไว้"
พี่จีบผละตัวออกไปแล้วกระแทกหลังลงกับพนักพิงด้วยความหงุดหงิด แต่ผมนี่ดินั่งหน้าร้อนเลยครับ พูดอะไรออกมาไม่เคยเห็นใจคนฟังอย่างผมเลยให้ตายสิ

"ทำไมงกแบบนี้"
ผมแกล้งว่าไปอีกหนึ่งดอกจนพี่จีบแยกเขี้ยวใส่กันจากที่ผมยิ้มหน้าระรื่นอยู่จำเป็นต้องหุบยิ้มทันที โห แกล้งนิดแกล้งหน่อยก็ไม่ได้ต้องโหดใส่ตลอดเลยวะคนเรา

"กูไม่ได้งก แต่กูไม่ยอมให้ใครได้มึงไปหรอกจำไว้"
หลังจากที่พี่จีบพูดจบอาหารก็มาเสิร์ฟพอดีทำให้เรื่องที่กำลังถกเถียงกันจบไปแบบดื้อๆ ผมกินบะหมี่เย็นของตัวเองไปเรื่อยๆจนคนตรงข้ามคีบเนื้อปลาแซลมอนดิบจิ้มวาซาบิพร้อมด้วยโชยุส่งมาตรงหน้ากัน

"กิน"
คำพูดสั้นๆไม่รู้ว่าต้องการขอร้องหรือบังคับกัน ผมส่ายหน้าพรืดเพราะไม่ชอบกินวาซาบิ กินทีไรมันปรี๊ดขึ้นสมองทุกที

"ไม่เอาอ่ะ ไม่ชอบวาซาบิ"

"เรื่องมากจริงๆ"
พี่จีบว่าก่อนจะหันตะเกียบกลับเอาแซลมอนชิ้นโตเข้าปากตัวเองแล้วเคี้ยวหงุบหงับอย่างเอร็ดอร่อย ปล่อยให้ผมมองตามตาละห้อย ทีแรกว่าจะไม่แย่งพี่จีบกินตอนนี้อยากแย่งขึ้นมาแล้วล่ะ แต่ก่อนที่ผมจะได้ย้ายตะเกียบจากจานบะหมี่เย็นของตัวเองไปยังเรือซาซิมิของพี่จีบ ตะเกียบอันเดิมคีบของสิ่งเดิมแต่คราวนี้มันไม่ได้จิ้มวาซาบิส่งตรงมาให้กัน ผมเงยมองก่อนจะเลิกคิ้วขึ้น

"ให้ผมเหรอ?"
พี่จีบพยักหน้าผมเลยหยิบจานเปล่าส่งไปรับแซลมอนผู้โชคร้าย แต่พี่จีบส่ายหน้าเบาๆแล้วเอาตะเกียบหลบกันทำให้ผมเอียงคอมองแล้วขมวดคิ้วแน่น ไหนว่าให้ผมไงวะแล้วทำไมต้องเอาตะเกียบหนีกัน

"อ่าว ให้ผมไม่ใช่เหรอ?"

"เออให้ แต่ต้องกินจากตะเกียบกู"
พี่จีบยักคิ้วให้กันก่อนจะใช้มือข้างที่ว่างดึงจานจากมือผมไปแล้วเลื่อนตะเกียบมาจ่อปาก ผมผงะถอยหลังนิดหน่อยแล้วหันมองซ้ายมองขวา คนเยอะฉิบหายเลยไงถ้าให้ผู้ชายสองคนมานั่งป้อนข้าวป้อนน้ำกันมันจะดูแปลกๆไหมล่ะ...

"พี่จะป้อนผมเหรอ?"
ผมยังหน้าซื่อตาใสถามไปทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจ พี่จีบเบ้ปากใส่กันก่อนจะส่งแซลมอนมาโดนปากผม

"เออดิ ทำขนาดนี้แล้ว กูจะยัดปากมึงละ"
ไม่ใช่จะดิพี่จีบ นี่มันทิ่มปากผมแล้วเนี่ย สุดท้ายก็จำใจงับแซลมอนเข้าปากแล้วเคี้ยวหงุบหงับ ไอ้คนป้อนก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ราวกับถูกใจนักหนาที่บังคับให้ผมกินของที่เขาพยายามป้อนได้

"อร่อยป่ะ?"
ผมพยักหน้าหงึกหงักก่อนจะกลืนแซลมอนลงคอแล้วตอบไป

"อร่อยมาก"
ตอบเสร็จก็ส่งรอยยิ้มหวานๆไปให้ รู้สึกเขินแปลกๆว่ะที่โดนคนอื่นเทคแคร์ดีขนาดนี้

"กูมีความลับจะบอกว่ะ สำคัญมากด้วย"
พี่จีบทำหน้าตาจริงจังก่อนจะวางตะเกียบลงแล้วเท้าแขนทั้งสองข้างลงกับโต๊ะแล้ววางคางไว้บนหลังมือที่ประสานกัน ทำให้ผมต้องวางอาวุธในมือแล้วตั้งใจฟังไปด้วย

"ความลับอะไรเหรอ?"
ผมถามเสียงกระซิบเพราะคิดว่าเรื่องที่พี่จีบบอกต้องสำคัญอย่างที่เจ้าตัวว่าแน่ๆเลยเผลอจริงจังตามไปด้วย แต่ไอ้คำตอบที่ได้รับกลับมาทำให้ผมแทบอยากแทรกแผ่นดินหนีกลายร่างเป็นขอมดำดินได้ยิ่งดี

"กูอร่อยกว่าแซลมอนอีก รอให้มึงมาชิมอยู่นะ"
ริมฝีปากหยักยกยิ้มเจ้าเล่ห์ ส่วนคนฟังแบบผมได้แต่เบิกตากว้างอ้าปากพะงาบๆหน้าร้อนวูบวาบจนต้องหันหน้าหนี หัวใจเต้นแรงเหมือนจะกระเด็นออกมาเต้นข้างนอก ใบหน้าร้อนวูบวาบไปหมด ผู้ชายอะไรวะโคตรขี้อ่อยเลย อ่อยหน้าด้านๆด้วย ไม่ใช่เชลล์ชวนชิมอาหารรสเด็ดนะเว้ย

"อย่ามาอ่อย!"
ผมโวยวายเสียงไม่ดังนักก่อนจะหยิบตะเกียบขึ้นมาโซ้ยบะหมี่เย็นเข้าปากแบบไม่หยุดพักหายใจ เสียงหัวเราะเอิ้กอ้ากดังขึ้นอย่างมีความสุขจากคนหล่อตรงหน้า อยากรู้จริงๆว่าชีวิตมันเคยมีเรื่องเครียดบ้างไหม แกล้งผมได้ทุกวี่ทุกวันเนี่ย อยากจะถามนักที่บอกว่าชอบนี่ชอบจริงๆหรือชอบแกล้งกันแน่ ไม่ค่อยมั่นใจแล้ว

"แล้วอ่อยได้ผลป่ะ?"
พี่จีบยิ้มกรุ้มกริ่มให้กัน ผมที่ทำได้แค่เหลือบตามองแทบจะเอาหน้ามุดจานบะหมี่เย็นให้รู้แล้วรู้รอด ทำไมไปหลงปลื้มมันแล้วยกให้เป็นมายไอดอลได้วะ ไม่รู้เลยว่าพี่จีบมันจะเจ้าเล่ห์ขนาดนี้

"ไม่ได้ผลเว้ย รีบๆกินเลยจะถึงเวลาหนังฉายแล้ว"
ผมบอกปัดๆก่อนจะรีบจัดการอาหารบนโต๊ะให้เรียบร้อย พี่จีบขำเบาๆแล้วไม่ว่าอะไรต่ออีก แต่ก็ยังคีบนั่นคีบนี่ใส่จานให้ผมกินอยู่ดี อะไรจะเทคแคร์ดีขนาดนี้วะ กับคนอื่นทำแบบนี้เหมือนกันหรือเปล่าชักสงสัย

หลังจากกินข้าวเสร็จเรียบร้อยและชำระเงินค่าอาหารโดยป๋าจีบแล้ว เราก็พากันเข้ามานั่งดูตัวอย่างภาพยนตร์ในโรง และเพิ่งรู้เดี๋ยวนี้เองว่าไอ้พี่จีบมันควักเงินซื้อที่นั่งแบบสวีต เชี่ยมาก เชี่ยสุดๆ โอกาสที่ผมจะตกใจกลัวผีแล้วขึ้นไปนั่งตักมันมีสูงมาก ผมพยายามทำตัวลีบนั่งชิดฝั่งตัวเองให้มากที่สุด ส่วนพี่จีบนั่งแทบจะกลางโซฟาเหมือนกำลังแกล้งผมอย่างไรอย่างนั้น

"พี่จีบ นั่งดีๆดิมาเบียดกันทำไม"
ผมกระซิบกระซาบมันไปด้วยเสียงที่ดังพอใช้ มันมองหน้าผมแล้วเลิกคิ้วขึ้นเหมือนไม่เข้าใจในสิ่งที่ผมพูด กำหมัดแล้วตั๊นหน้ามันสักทีได้ไหม กวนตีนไม่มีใครเกินจริงๆ

"ก็มันหนาว"
คำตอบของพี่จีบทำให้ผมต้องเบะปากแรงๆใส่มัน หนาวที่ไหนกันครับ ตอนนี้เหงื่อตกแล้วเนี่ย อาจจะเป็นผมคนเดียวก็ได้ที่รู้สึกว่าตัวร้อนวูบวายขนาดนี้

"ทำไมเป็นคนแบบนี้วะ"
ผมบ่นพึมพำแต่ก็ตั้งใจให้มันได้ยินนั่นล่ะ แต่เจ้าตัวเขาทำหูทวนลมนั่งดูหนังตัวอย่างสบายใจ ผมไม่รู้จะทำยังไงเลยปล่อยเลยตามเลย ตอนแรกก็รู้สึกขัดเขินแต่ตอนนี้รู้สึกดีเพราะหนังดำเนินไปอย่างรุนระทึก หัวใจผมเต้นแรงมากเมื่อเสียงดนตรีของหนังกำลังเข้าช่วงวิกฤต

"มึงว่าผีจะออกมาตอนไหนวะ"
พี่จีบเอียงตัวมาถามกัน ผมแอบสะดุ้งเพราะกำลังตั้งใจดูหนังอยู่ คือไม่ใช่ว่าหนังสนุกแต่ไม่อยากละสายตาเพราะกลัวว่าผีจะโผล่ออกมาตอนผมไม่ทันตั้งตัว

"ไม่รู้...อ๊ากกกกก อุบ"
ยังตอบไม่ทันจบ ไอ้ผีบ้าหน้าเละเทะก็โผล่ออกมาจากห้องมืดๆ พี่จีบเอื้อมมือมาปิดปากผมที่เผลอร้องเสียงดังเอาไว้ได้ทันการ มีหลายคนที่หันมามองพวกเรา นี่แสดงว่าเสียงผมดังกว่าเพื่อนเลยใช่ไหม ขอโทษจากใจเลยครับ

"มึงทำกูตกใจไปด้วย"
พี่จีบว่าขำๆก่อนจะปล่อยมือออก ผมหายใจหอบเพราะยังตกใจผีอยู่ ตอนนั้รู้สึกได้ว่าไรผมชื้นเหงื่อไปหมด ฮือ ออกไปข้างนอกตอนนี้ได้ไหม ไม่อยากดูแล้วอ่า

"น่ากลัวอ่ะพี่ ฮือ"
ผมทำเสียงร้องไห้ก่อนจะยกขาขึ้นชันเข่าบนโซฟาเรียบร้อยแล้วพร้อมกับวาดแขนกอดรอบขาตัวเองเอาไว้ เอาหน้าซุกลงไป ตอนนี้ไม่พร้อมจะเผชิญหน้าจับหน้าจอสี่เหลี่ยมเลย

"กลัวขนาดนั้นเลยเหรอวะ จะกอดกูแทนก็ได้นะ"
พี่จีบส่งยิ้มทะเล้นมาให้กัน ถึงจะอยู่ในความมืดก็เห็นนะเว้ย ผมถลึงตาใส่มัน ใครจะไปทำแบบนั้นกันเล่า

"ไม่เอา ไม่ต้องมาหลอกกันเลยนะเว้ย"
ผมว่าก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองจอต่อ ยังไงๆก็เสียเงินค่าตั๋วแพงหูฉีกมาแล้วก็ต้องดูให้คุ้ม

"ตามใจ"
พี่จีบยักไหล่ก่อนจะกลับไปสนใจจอสี่เหลี่ยมต่อ

หนังดำเนินมาถึงตอนลุ้นระทึกอีกครั้ง คราวนี้ดนตรีเร่งเร้าจนหัวใจผมเต้นตุบๆ เผลอหยุดหายใจไปหลายครั้งเพราะลุ้นเกินไป แต่พอผมผ่อนคลายเท่านั้นล่ะ ไอ้ผีตัวเดิมโผล่ออกมาจากหลังประตูที่เปิดแง้มอยู่ เผชิญหน้ากับตัวเอกแบบ Full HD เลยทีเดียว

"อ๊ากๆๆๆๆ"
ผมร้องออกมาก่อนจะพุ่งเข้ากอดไอ้คนข้างๆพร้อมกับซุกหน้าลงบนต้นแขนแกร่งทันที หัวใจเต้นตุบๆจนรู้สึกคลื่นไส้ ตอนนี้ไม่สนแล้วว่าก่อนหน้านี้ตัวเองพูดอะไรไปบ้าง ขอหาที่พึ่งทางใจก่อนเถอะ

"โอ๋ๆ ไม่ต้องกลัวนะครับ"
เสียงทุ้มนุ่มปลอบผมก่อนจะมีมืออุ่นๆโอบไหล่แล้วลูบต้นแขนเบาๆ ผมช้อนตามองก่อนจะซุกลงที่ไหล่พี่จีบอีกรอบเมื่อได้รับรอยยิ้มอ่อนโยนกลับมา เขินครับ... ฮือ

"ไม่ดูแล้วได้ไหมพี่ น่ากลัวโคตรๆ"
ผมพูดเสียงสั่นๆไม่ยอมปล่อยพี่จีบให้เป็นอิสระ ตอนนี้ขอยึดตัวเขาเป็นที่กำบังก่อนแล้วกัน

"ถ้ากลัวมากจะมานั่งตักกูก็ได้นะ"
น้ำเสียงนุ่มไม่ได้ส่อแววหื่นกามทำให้ผมที่กลัวผีมากๆตอนนี้คล้อยตามได้ง่ายๆอย่างลืมตัวแล้วพยักหน้ารับไปเหมือนโดนมนต์สะกด พี่จีบยิ้มนิดๆก่อนจะดึงตัวผมไปนั่งตักตัวเองแล้วเอาคางมาเกยไหล่กันวาดแขนเกร็งโอบรอบเอวผมไว้อีกเป็นของแถม หัวใจผมเต้นตึกๆ ตอนนี้ไม่รู้ว่าเต้นเพราะกลัวผีหรือเขินคนด้านหลังกันแน่

"หอมว่ะ"
พี่จีบกระซิบเบาๆข้างหู ทำให้ผมสะดุ้งเล็กน้อย ตอนนี้ยอมรับว่าเนื้อเรื่องหนังไม่ได้เข้าสมองเลยสักนิด สมาธิทั้งหมดจดจ่ออยู่กับคนเป็นเก้าอี้ส่วนตัว

"อะ อะไรหอม?"
ถามกลับไปด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ ตอนนี้รู้สึกว่าต้นคอได้รับลมหายใจอุ่นๆ หน้าเริ่มร้อนวูบวาบ ฮือ คิดผิดที่ยอมนั่งตักพี่จีบว่ะ จะลงก็ไม่รู้ว่าต้องทำยังไงด้วย

"ตัวมึง น่าฟัดฉิบหาย"
เสียงแหบพร่าที่กระซิบมานั่นคืออะไรครับ! ผมนั่งตัวแข็งทื่อโดยอัตโนมัติกลัวว่าถ้าขยับแม้แต่นิดเดียวจะโดนฟัดอย่างที่พี่จีบบอกไว้จริงๆ

"หยุดหื่นเลยนะไอ้พี่จีบ"
ผมเหวก่อนจะฟาดมือลงบนแขนที่โอบรอบเอวผมอยู่ ได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆดังขึ้นข้างหู อารมณ์ดีเกินไปแล้ว

"ยากว่ะ พอๆกับบอกให้กูเลิกชอบมึง ซึ่งกูทำไม่ได้"
ตายครับ ยอมรับว่าตายกับประโยคนี้ ใครคิดถึงผมเจอกันที่ศาลาวัดได้เลย ตั้งสวดศพอยู่นี่นั่นนะ ฮือออ

----------------------------------------------------

Q & A กับน้องคิส
Q : นั่งตักพี่จีบแล้วรู้สึกยังไงบ้าง?
A : แข็งครับ ไม่เห็นจะนุ่มเลย /หน้าแดง
Q : ไม่ใช่แบบนั้นดิ ความรู้สึกน่ะ
A : เปลืองตัว!!!! T//////////T

เรามาอัพแล้วววว ใครรออยู่บ้าง ~~~ ดูสกิลการจีบของพี่เขาสิ... เราจะระทวยแทนคิสแล้ว
หน้าด้านไม่มีใครเกินอีกด้วยนะพี่จีบเนี่ย อ่อยกันแบบโต้งๆเลยเนี่ย ทำไมเป็นพระเอกสายอ่อยได้ขนาดนี้ 5555

อ่านให้สนุกน้า

ปล. ฝากกดไลค์เพจเราด้วยน้า เพิ่งเปิดวันนี้สดๆร้อนๆเลย https://www.facebook.com/Ch0cmint/ 

[MayA@TK]

น้องคิสที่ว่านั่งตักพี่จีบแล้วบอกว่าแข็ง อยากรู้ว่าอะไร แข็ง อ่ะ

 

[❣☾月亮☽❣]

     เขินจุง.  คิสจ๋าอย่ายั่วมากสิ. พี่จีบยิ่งหื่นๆ

[golove2]

พี่จีบอ่อยแรงตล๊อด......

 

[BAKA]

ฮาาาา พี่เขาหวงอะเนอะ

พี่จีบนี่ก็อ่อยแรงตลอดดดดด

[arij-iris]

พี่จีบขี้หวงมากกกกกกกก

คิดผิดแล้วคิสที่นั่งตักพี่จีบอ่ะ โดนแต๊ะอั๋งตลอดเรื่องแน่งานนี้

[lazysheep]

อู้ยยยยยจีบหนักจัดเต็มสมชื่อ เขินนน

[nu-tarn]

อ่อยตลอดอ่ะพี่จีบ 

[aommama]

โอ้ยยยยย มาสักที นี้ดีใจมาก มีเพจให้ไปตามถึงที่เเล้ว 555555
#พี่จีบสายอ่อย ขยี้เข้าไปค่ะ #นี้สายฟินรออยู่ กร๊ากกกก คิสมันบอกตัวเองหล่อ สายเเมนๆเเตะบอล นี้ดูท่าเเล้วว่าน่าจะไม่ใช่ ถ้าไม่จิ้มลิ้ม ก็น่ารัก มีหรือฟีโรโมนฟุ้งกระจาย จนผู้ชายมองห๊ะแกร
ส่วนอิพี่ เค้ามีความหึงค่ะ ให้กูจีบได้คนเดียวจบนะ นี้ยังไม่ค่อยเห็นฉากในมหาลัย ว่าจะดังเเค่ไหน กระเเสจีบคิสในโซเชียลยังจิ้นอยู่ไหม อิอิ
มาอัฟบ่อยๆให้หายคิดถึงนะ อย่าหนีไปชงกาเเฟเพลิน       

[NuNam]

 

[poppycake]

โอ้โห คะแนนความแมนในโรงหนังเต็มร้อยไปเลยค่ะพี่จีบ และคะแนนความหื่นก้อตีคู่สูสีมาเลยเหมือนกัน 5555555555
ได้ ไม่ได้ ก้อแต๊งอั๋ง จันนู่น อ่อยนี่ตลอดดดดดด

[iceman555]

 

[Yara]

คิส ซื่อจริงรึแกล้งซื่อกันแน่ แต่น่าจะซื่อจริงนะเพราะโดนพี่จีบ หลอกลวนลามขนาดนี้แต่กว่าจะรู้ตัวก็ไม่ทันล่ะ

[•♀NoM!_KunG♀•]

รุกหนักมากกกกกก

[panitanun]

อะไรเเข็งนะคะน้องคิส5555555

[utamon]

จีบ จีบแรงมาก 

[Jibbubu]

พี่จีบสกิลการอ่อยของพี่โคตรจะขั้นสุดยอดเลยอ่ะ

[LadySaiKim]

สกิลพี่จีบไม่ธรรมดาาาาา

[seaz]

น่ารัก น้องคิสน่ารักแบบไม่รู้ตัวจนพี่จีบมีอาการหึงหวง ^^

[BeautifulGirl]

เรื่องนี้ทำเราฟินหลายรอบมากกกก เขินจนแก้มจะแตกแล้วค่ะ

[Ch0cmint]

- ดื่มครั้งที่ 11 -

หลังจากหยุดยาวมาร่วมหนึ่งอาทิตย์ วันนี้การเริ่มชีวิตในมหา'ลัยจะได้เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง แสงแดดยามเช้าสาดส่องลอดผ้าม่านเข้ามาเป็นสัญญาณบ่งบอกว่าถึงเวลาตื่นนอนแล้ว ผมขยับตัวพลิกไปมาแล้วบิดขี้เกียจด้วยการยืดตัวเหมือนที่แมวชอบทำเมื่อหายเมื่อยมือเรียวก็เอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเพื่อดูเวลาและสำรวจโซเชี่ยลว่ามีอะไรเคลื่อนไหวบ้าง และแอพพลิเคชั่นที่ถูกเลือกเป็นอันดับแรกได้แก่แอพฯสีน้ำเงินยอดฮิตติดลมบน

"เชี่ย"
ผมสบถออกมาเบาๆเมื่อเห็นหน้าฟีดข่าวที่ยังไม่ได้ผ่านการรีเฟรชซ้ำ มันแสดงชื่อเพจหนึ่งที่ได้ติดตามเมื่อไม่นานมานี้ รูปของผมกับพี่จีบโชว์เด่นหราเห็นหน้าอย่างชัดเจน พี่จีบกำลังป้อนแซลมอนผม.. ขนาดวันหยุดยังเจอคนถ่ายรูปมาลงเพจคนดังมหา'ลัยอีกเหรอวะ แต่ทั้งหมดทั้งมวลไม่น่าตกใจเท่ากับยอดไลค์ที่เหยียบสองพัน พร้อมกับคอมเม้นต์ต่างๆนาๆยาวเป็นพรืด ด้วยความอยากรู้ผมเลยเลื่อนอ่านมัน

Cherry Ford
ยี้ เสียดายพี่จีบอ่ะ คนหล่อต้องคู่กับคนสวยอย่างเราสิ
Jammy L
อร้ายย พี่จีบกับพี่คิสน่ารักจังเลย #ทีมจีบคิส
Kin Napat
ไอ้จีบมันร้ายว่ะ Gapp Daran
Ingoil Jiranan
กรี๊ดดดด อิคิสส กูอิจฉา อยากได้พี่จีบบ้าง! เอามาแบ่งเพื่อนเลย Kiss Inthipat

ผมแทบจะขว้างโทรศัพท์ทิ้งเมื่ออ่านมาถึงคอมเม้นต์เพื่อนตัวเอง ไม่คิดว่ามันจะแท็กชื่อผมติดไปด้วย อยากฆ่าตัวตายมาก... ตอนนี้รู้สาเหตุแล้วว่าทำไมแจ้งเตือนนับร้อยข้อความถึงโผล่ขึ้นมาดื้อๆ ทั้งแอดเฟรนด์ทั้งข้อความอินบ็อกซ์ เพราะไอ้อิงออยคนเดียว ผมอุตส่าห์ซุ่มอยู่เงียบๆตั้งนาน! ผมทำหน้ายุ่งก่อนจะถอนหายใจออกมาแรงๆ ชีวิตที่เคยสงบสุขของผมคงไม่เหลืออีกแล้ว

มือเรียวไล่กดอ่านอินบ็อกซ์พร้อมขมวดคิ้วยุ่ง ส่วนมากจะเป็นข้อความถามว่า 'คิสกับพี่จีบเป็นอะไรกัน' 'เป็นแฟนกันหรือเปล่า' 'เชียร์อยู่นะ' แต่มีคนที่ชื่อ Cherry Ford ที่ส่งข้อความมากล่าวว่ากันได้อย่างดุเดือดจนผมต้องเบ้ปากแรง

Cherry Ford
ไอ้คนวิปริตผิดเพศ เอาพี่จีบคืนมานะ 07:10
แกไม่คู่ควรกับพี่เขาเลยสักนิด หน้าตาก็บ้านๆ ยี้ 07:11

Kiss Inthipat
ผมไม่ได้ขโมยพี่จีบไปจากเธอสักหน่อย พี่เขามาจีบผมเองนะ 08:30
ผมจะคู่ควรไม่คู่ควรแล้วมันหนักส่วนไหนของเธอครับ เรื่องนี้ผมว่าอยู่ที่พี่จีบจะคิดมากกว่านะ ถึงผมจะหน้าตาบ้านๆก็ดีกว่าคนสวยอย่างเธอที่พี่จีบไม่สนใจแล้วกัน ^^ 08:30

ผมวางโทรศัพท์เอาไว้ที่เดิมก่อนจะลุกขึ้นนั่งแล้วบิดขี้เกียจอีกรอบด้วยใบหน้าแจ่มใส ไม่เครียดกับการโจมตีของผู้หญิงนิสัยแย่แบบนี้หรอก ถึงผมจะดูซื่อบื้อแต่จริงๆแล้วก็ไม่ยอมให้ใครมาต่อว่าหรือด่าเอาง่ายๆทั้งที่ผมไม่ได้ทำผิดอะไร กำลังจะลุกไปอาบน้ำแต่เสียงโทรศัพท์กลับแผดเสียงดังขึ้นมาซะก่อน ดวงตากลมชำเลืองมองชื่อที่ปรากฏบนจอสี่เหลี่ยมก่อนจะหยิบขึ้นมากดรับสาย

"สวัสดีครับพี่จีบ"
ผมกรอกเสียงงัวเงียลงไปก่อนจะหาวหวอดใส่คนปลายสาย มีเสียงหัวเราะเบาๆดังรอดออกมาก่อนจะตามด้วยเสียงพูดที่คุ้นเคย

'เพิ่งตื่นเหรอ รับสายแล้วหาวใส่กูซะงั้น'

"ตื่นสักพักแล้วครับ โทรมามีอะไรหรือเปล่า?"
ผมตามกลับไปก่อนจะยกมือข้างที่ว่างขยี้ผมตัวเองไปมา คงต้องสระผมแล้วล่ะเหนียวฉิบหาย

'มีเรียนบ่ายใช่ไหม?'

"อ่าฮะ จะมารับเหรอ ~"
ผมถามเสียงทะเล้นแล้วก้าวลงจากเตียงไปเตรียมชุดนักศึกษาที่ถูกระเบียบเพราะมีเรียนร่วมกับคณะอื่น

'เออ เดี๋ยวสิบเอ็ดโมงไปรับ เตรียมตัวให้เรียบร้อยนะ'

"อ่ะ.. โอเคครับ"
ผมตอบรับกลับไปด้วยความตะลึง เพราะเมื่อกี้ผมแค่พูดเล่น ไม่คิดว่าคนปลายสายจะมารับกันจริงๆจังๆ

'แค่นี้นะ บาย'

"บายครับ"
ผมอมยิ้มก่อนจะวางโทรศัพท์ลงแล้วหอบเอาเสื้อผ้าเข้าห้องน้ำไป จากที่หงุดหงิดเรื่องเพจคนดังตอนนี้ลืมไปแล้วหมดสิ้น อารมณ์ดีๆเกิดขึ้นตั้งแต่พี่จีบโทรมาหานั่นล่ะ

ผมแต่งตัวเสร็จก็เดินไปเปิดตู้เย็นหาอะไรง่ายๆมากินได้ขนมปังหน้าสังขยากับนมจืดหนึ่งกล่องก่อนจะเดินไปทิ้งตัวลงนั่งที่ปลายเตียง โทรศัพท์ที่วางอยู่ข้างๆกันส่งเสียงแจ้งเตือนข้อความเข้าของแอพพลิเคชั่นสีเขียวสดใส ผมคาบขนมปังไว้ก่อนจะหยิบเจ้าเครื่องสี่เหลี่ยมขึ้นมาเปิดอ่าน

♡ อิงออย ♡
- ไอ้คิสสสสส Cherry Ford เหี้ยไรเนี่ยเป็นใครวะ 09:57

× คิสสึ ×
- ไม่รู้ ทำไมอ่ะ? 09:58

♡ อิงออย ♡
- เกร้ดด มันอินบ็อกซ์มาด่ากูเว้ย ! มึงเห็นมันไปคอมเม้นต์รูปมึงกับพี่จีบหรือยัง? ในเพจคนดังอ่ะ 09:59

× คิสสึ ×
- เห็น.. อินบ็อกซ์มาด่ากูด้วย -_- 09:59

ผมตอบด้วยความเซ็งแล้วขยับปากเคี้ยวขนมปังต่อไป ไม่ชอบให้ใครมาระรานทั้งๆที่ผมก็อยู่เฉยๆ ไม่ได้ไปอวดใครสักหน่อย ถึงจะตอบข้อความเขาไปแบบนั้นแต่ก็เพราะความหมั่นไส้ล้วนๆ

♡ อิงออย ♡
- โอ้ย ด่าว่าไง เล่า!! 10:00

× คิสสึ ×
- มันด่าว่า กูเป็นพวกวิปริตผิดเพศ หน้าตาบ้านๆ ไม่เหมาะสมกับพี่จีบ ให้กูคืนพี่จีบให้มัน 10:00

♡ อิงออย ♡
- ฟายยยยยย น่าไปดักตบ ของกูมันด่าว่า เธอเพี้ยนไปแล้วเหรอ ชอบให้ผู้ชายกินกันเองเหรอ ประสาท! 10:01
-กูเลยตอบมันไปว่า เธอเองนั่นล่ะบ้า พี่จีบเขาไม่ชอบเธอเลยต้องมาตามระรานคนอื่นเหรอ 10:01

× คิสสึ ×
- เออ แม่ง น่ารำคาญว่ะ 10:02
- แล้วมึงไปมอยัง 10:02

♡ อิงออย ♡
- กำลังจะออกจากบ้าน เดี๋ยวเจอกันลานคณะ พิมพ์คุยไม่ได้อรรถรสว่ะ 10:03

×คิสสึ ×
- เออๆ ค่อยเม้าท์ 10:04

ผมโยนมือถือลงบนเตียงแล้วหยิบกล่องนมที่นอนอยู่ข้างๆขึ้นมาเจาะดูด ในสมองมีเรื่องราวมากมายตีกันยุ่งเหยิงไปหมด ไม่ใช่แค่ Cherry Ford ที่แอนตี้เขา แต่ยังมีอีกหลายๆคนที่ไม่เห็นด้วยกับ #ทีมจีบคิส แต่ไม่ได้ร้ายแรงถึงขั้นมาระรานแบบส่วนตัวขนาดนี้ ผมไม่ได้กลัวว่าตัวเองจะเสียหายหรอก เพราะเป็นแค่คนธรรมดาไม่ได้มีชื่อเสียงในมหา'ลัยเหมือนพี่จีบ เดี๋ยวเจอกันคงต้องถามแล้วล่ะว่ารู้เรื่องในเพจคนดังไหม

ผมนอนกลิ้งไปมาจนเผลอหลับไปและถูกปลุกด้วยเสียงโทรศัพท์จากพี่จีบ นั่งเบลออยู่สักพักแล้วลุกขึ้นยืนก่อนจะจัดเสื้อผ้าตัวเองให้เรียบร้อยเก็บของทุกอย่างที่ต้องใช้ในวันนี้ลงไปข้างล่าง พี่จีบนั่งรออยู่ที่ส่วนกลางของหอพัก ใบหน้าหล่อเหลาหันมายิ้มให้กันเมื่อเห็นผมกำลังเดินตรงเข้าไปหา

"รอนานไหม?"
ผมถามขึ้นก่อนจะหยุดตรงหน้าคนที่ลุกขึ้นยืนแล้ว เขายกมือขึ้นมาจัดผมให้ก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้ หัวใจของผมเต้นตึกตักอย่างควบคุมไม่ได้จนต้องเบนสายตาหนี

"ไม่นาน หัวมึงโคตรยุ่ง เพิ่งตื่นเหรอ?"
พี่จีบถามก่อนจะยกมือพากไหล่แล้วพาผมเดินไปที่รถ

"ใช่ครับ นอนกลิ้งไปมาเลยเผลอหลับ แหะๆ"
ผมยกมือเกาท้ายทอยแก้เขิน พี่จีบหัวเราะนิดๆก่อนจะเปิดประตูรถให้แล้วผลักเบาๆให้ผมขึ้นไปนั่ง ส่วนตัวเขาก็เดินไปนั่งฝั่งคนขับเป็นที่เรียบร้อยแล้ว สายเข็มขัดนิรภัยถูกล็อกก่อนจะออกตัวรถขันหรูไปตามท้องถนน

"พี่จีบ พี่เคยเข้าเพจคนดังของมอบ้างป่ะ?"
ผมฉุกคิดเรื่องนี้ได้เลยรีบถามก่อนที่จะลืมมันไปอีกเหมือนครั้งที่ผ่านๆมา พี่จีบเหล่มองผมแล้วพยักหน้าน้อยๆ

"เคย แต่นานๆครั้ง มีอะไร?"
พี่จีบพูดโดยที่ไม่ได้หันมามองกัน ตอนนี้บนถนนรถติดจึงต้องใช้สมาธิจดจ่อกับการขับรถเป็นพิเศษ ผมเม้มปากเข้าหากันเพราะกำลังคิดว่าจะพูดเรื่องที่ตัวเองประสบพบเจอมาเมื่อเช้าดีหรือไม่ แต่สุดท้ายกลับตัดสินใจไม่พูดจะดีกว่าเพราะมันยังไม่มีอะไรร้ายแรง

"เปล่าครับ"

"เหรอ? แต่เมื่อเช้ากูเข้าเพจนะ"
ประโยคที่พี่จีบพูดเรียกความสนใจของผมได้ดี ผมหันขวับไปมองใบหน้าด้านข้างของพี่จีบด้วยดวงตาเบิกกว้าง ความอยากรู้กำลังตีตื้นขึ้นมาจุกอยู่ที่ปาก

"อ๋อ อื้อ"
ผมไม่รู้จะถามอะไรออกไปดี อยากรู้เหมือนกันนะว่าพี่จีบคิดยังไงกับคอมเม้นต์ใต้รูป แต่ก็ไม่กล้าถามรู้สึกขัดเขินยังไงก็ไม่รู้

"มึงคิดมากกับพวกแอนตี้นั่นหรือเปล่า?"
เสียงทุ้มเจือไปด้วยความห่วงใยถามขึ้น ผมเผลอสะดุดลมหายใจตัวเองก่อนจะพยักหน้าช้าๆยอมรับอย่างว่าง่าย ทั้งๆที่คิดว่ามันเป็นเรื่องที่ไม่อยากสนใจแต่สุดท้ายแล้วก็เก็บเอามาคิดจนเครียดอยู่ดี

"นิดหน่อยครับ"
ผมยกมือขึ้นลูบแก้มตัวเองไปมาเผื่อว่ามันจะช่วยระบายความเครียดลงได้บ้าง แต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลยจนเผลอถอนหายใจออกมาก่อนจะได้รับสัมผัสอบอุ่นที่วางแปะลงกลางหัว มือหนาลูบมันเบาๆอย่างอ่อนโยนจนผมเผลอหลับตาซึมซับสัมผัสนั้น

"สนใจแค่กูก็พอ ใครจะว่ายังไงก็ช่าง คนพวกนั้นไม่ได้สำคัญอะไรกับกูเลย"
น้ำเสียงอ่อนโยนพูดปลอบปะโลมกัน ผมลืมตาก่อนจะมองคนข้างๆที่ตอนนี้ก็มองผมอยู่เช่นกัน ดวงตาของเราประสานกันครู่หนึ่งก่อนที่พี่จีบจะละสายตากลับไปมองทางด้านหน้า

"แต่ผมกลัวพี่จะเสียหาย"
ผมพูดเสียงอ้อมแอ้มแล้วก้มหน้ามองมือตัวเองทั้งๆที่มือของอีกคนยังไม่ได้ละออกจากหัว พี่จีบดันหน้าผมให้เงยขึ้นก่อนจะบังคับให้หันมาสบตากัน รถจอดสนิทเพราะติดไฟแดงเลยทำให้เรามีโอกาสทำแบบนี้

"เสียหายอะไร กูเป็นคนจีบมึงนะคิส แล้วกูก็ไม่สนใจด้วยว่าใครจะพูดยังไง จะเหมาะสมหรือไม่เหมาะสมกูตัดสินเองได้ กูไม่โง่ จนต้องให้คนอื่นมาชักจูง เข้าใจไหม?"
พี่จีบร่ายยาวแล้วมองผมด้วยสายตาจริงจังจนผมรู้สึกว่าตอนนี้น้ำตาจะไหล ทั้งๆที่ไม่ใช่คำบอกชอบหวานหูอะไร แต่ทั้งหมดนั่นทำให้หัวใจของผมพองโตอย่างน่าประหลาด

"อื้อ ขอโทษนะครับที่คิดมาก"
ผมคลี่ยิ้มบางส่งให้คนตัวโตก่อนจะผงกหัวเป็นการขอโทษ พี่จีบส่ายหัวเบาๆก่อนจะยิ้มให้กัน มันเป็นยิ้มที่อบอุ่นมากเลยล่ะ.. ขอหวงไว้มองคนเดียวได้ไหมครับ บางทีผมก็เป็นคนเห็นแก่ตัวนะ

"ไม่ต้องขอโทษ มึงไม่ผิดหรอก แต่กูอยากให้มึงรู้ไว้ว่ากูไม่ได้แคร์คนทั้งโลก กูแคร์มึง"
ประโยคนี้ทำให้ผมหน้าร้อนวูบวาบทันที หัวใจกระตุกก่อนจะเต้นโครมครามอย่างบ้าคลั่ง น้ำเสียงเรียบเฉยแต่สั่นสะเทือนความรู้สึกกันได้เยอะสุดๆ

"ครับๆ รู้แล้ว"
หลังจากนั้นรถก็เคลื่อนตัวออกไปก่อนจะเลี้ยวเข้ามหา'ลัย พี่จีบจอดส่งผมที่หน้าคณะก่อนบอกให้ผมรอที่เดิมเพราะตอนเย็นจะมารับกลับด้วย ผมปฏิเสธอะไรไม่ได้เลยพยักหน้ารับไป สบายออกมีคนไปรับไปส่ง ไม่เปลืองค่าน้ำมันแถมยังอุ่นใจ

ผมเดินตรงไปที่ลานคณะก่อนจะเจอออยกับภีมนั่งรออยู่ก่อนแล้ว ผมยกมือทักทายพวกมันก่อนจะได้รับการทักทายตอบและเดินเข้าไปทิ้งตัวลงนั่งเก้าอี้ตัวที่ว่าง

"เป็นไงบ้างมึง พี่ดีพดูแลดีป่ะ?"
ผมเอ่ยถามไอ้ภีมคนแรกเพราะมันเพิ่งลงจากเครื่องเมื่อเช้านี่เอง เห็นบอกว่าไอ้พี่ดีพมันงอแงไม่ยอมให้เพื่อนผมกลับมา ต่อรองกันอยู่นานจากที่ภีมจะกลับเช้าวันอาทิตย์เลยได้กลับช่วงค่ำแทน

"ก็ดี แต่แม่งนวดเท้ากูอยู่ดีๆเผลอแป็ปเดียวเอามือมาลูบแก้มกูซะงั้น"
ไอ้ภีมว่าเสียงเซ็งๆแต่ในแววตากลับดูมีความสุขดี ทั้งๆที่หน้ามันไม่ได้ยิ้มแต่ก็มีออร่าบางอย่างทำให้ผมเดาได้ไม่ยาก

"โอ้ย กูขำอ่ะ"
ผมว่าก่อนจะหัวเราะจนปวดท้องไปหมด ไอ้ออยก็ไม่แพ้กันหลุดหัวเราะกร๊ากจนโต๊ะข้างๆหันมามอง ไอ้ภีมค้อนขวับส่งสายตาดุๆมาให้กันจนพวกเราต้องหุบปาก ถ้าเกิดมันโมโหขึ้นมาเกรงว่าจะเป็นภัยต่อตัวเอง

"เงียบๆไปเลย แล้วนี่ฟิกเกอร์ของมึง"
มันล้วงถุงสีสันสดใสออกมาจากกระเป๋าก่อนจะส่งมาให้ ผมรับถึงมาเปิดดูแล้วยิ้มกว้าง ฮือ คาเนกิที่รัก ~ ผมยกฟิกเกอร์ขึ้นมากอดจูบลูบคลำจนไอ้ออยทำหน้าขยะแขยงใส่ ส่วนไอ้ภีมส่ายหัวอย่างเอือมระอา

"น้อยๆหน่อยไอ้คิส อย่ามาทำตัวเป็นโอตาคุแถวนี้"
ไอ้ออยว่าด้วยเสียงเบื่อหน่ายก่อนจะเท้าคางลงบนมือตัวเอง

"กูรักของกูอ่ะ"
ผมยู่ปากก่อนจะเก็บคาเนกิใส่ถุงแล้วยัดลงกระเป๋า พอดีว่าอายคนอื่นที่หันมามอง แหะๆ

"รักมากกว่าพี่จีบป่ะ?"
ออยทำเสียงทะเล้นก่อนจะเอื้อมมือมาดึงแก้มกันอย่างหยอกล้อ ผมสะบัดหน้าหยีมันแล้วจิ๊ปาก ทำไมต้องหน้าร้อนกับคำถามไร้สาระของมันด้วยเนี่ย

"พูดไรของมึง บ้าบอ"
ผมว่ามันเสียงดุๆแต่ไม่ได้จริงจังนัก ไอ้ออยทำแค่ยักไหล่ไม่สนใจก่อนจะยกประเด็นใหม่ขึ้นมาพูด

"เออ ไอ้ภีม.. มึงรู้จัก Cherry Ford อะไรนี่ป่ะ?"
ออยยื่นโทรศัพท์ไปตรงหน้าของไอ้ภีม คงเป็นเฟซบุคของคนที่มีเรื่องกับพวกเราเมื่อเช้าแน่ๆ

"รู้จัก ดาวบริหารปีนี้ มีไรเปล่า?"
ไอ้ภีมเงยหน้าขึ้นจากจอสี่เหลี่ยมแล้วตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยก่อนจะมองหน้าไอ้ออยกับผมสลับกัน

"โอ้ย มึงรู้ป่ะ มันนิสัยแย่มากเว้ยมึง อินบ็อกซ์มาด่ากูกับไอ้คิสเรื่องพี่จีบอ่ะ"
ไอ้ออยเล่ารัว หน้าตามันแสดงออกว่าเกลียดผู้หญิงคนนี้เข้าไส้

"อะไรนะ เชอร์ทำขนาดนั้นเลยเหรอวะ?"
ไอ้ภีมดูตกใจมาก ส่วนพวกผมนี่รีบเปิดอินบ็อกซ์สนทนาให้มันอ่านเลยทีเดียว ไอ้ภีมรับโทรศัพท์ของพวกเราไปอ่านก่อนจะเบ้ปากใส่แล้วส่งคืนมา

"เป็นไงล่ะ กูหมั่นไส้มาก อย่าให้เจอนะ แม่จะตบให้เละ"
ไอ้ออยแยกเขี้ยวก่อนจะทำถ้าตบแบบจริงจัง

"กูว่าน้องมันไม่น่ารอดมาถึงพวกมึงหรอก"
ผมกับไอ้ออยมองหน้ากันด้วยความงง ไม่เข้าใจเลยสักนิดว่าไอ้ภีมมันต้องการสื่ออะไร แต่เพื่อนที่ดีไม่ปล่อยให้เรางงนานๆหรอกครับ

"เชอร์เป็นหลานรหัสของพี่จีบ"
คำตอบของความสงสัยทำให้ผมกับไอ้ออยเผลอกลั้นหายใจ ทำไมแม่งโลกกลมขนาดนี้ เคสน้องรหัสแอบชอบสายรหัสตัวเองเนี่ย

"ฉิบหาย พี่จีบมันจะเข้าข้างน้องเชอร์ป่ะวะ"
ผมถามด้วยน้ำเสียงสั่นๆ ดูท่าทางแล้วน้องเชอร์อะไรนั่นน่าจะออกตัวแรง เพราะหลังจากที่ผมส่งข้อความตอบกลับไป น้องมันก็ด่าอะไรผมกลับมาอีกเยอะแยะมากมาย แต่ผมขี้เกียจอ่านให้รกสมอง

"หึ ไม่อ่ะ พี่จีบไม่ค่อยสนใจเชอร์หรอก น้องมันทำตัวน่ารำคาญ อย่าว่าแต่พี่จีบเลย คนอื่นๆก็รำคาญมันจะตาย"
คนอื่นๆที่ไอ้ภีมว่าน่าจะเป็นพวกดาวเดือนทั้งหลายของมหา'ลัย เพราะปกติแล้วพวกคนหน้าตาดีจะนัดสังสรรค์เฉพาะกลุ่มเป็นครั้งคราว

"อือๆ ไปเรียนกันได้แล้ว"
ผมตอบก่อนจะชวนทุกคนไปเรียน เสียงอาจารย์สอนวิชานี้ทำให้ผมเหมือนตกอยู่ในภวังค์มันมึนๆเบลอๆคล้ายจะหลับอยู่ตลอดเวลา มีหลายครั้งที่มือไม้อ่อนจนปากกาขีดไปตามชีทจนเปรอะเปื้อน เดือดร้อนไอ้ออยต้องค่อยสะกิดกันเป็นพักๆ ช่วงพักสิบนาทีผมก็เอาโทรศัพท์ขึ้นมากดเล่นเหมือนปกติ แต่ที่ไม่ปกติคือแจ้งเตือนแอพพลิเคชั่นสีน้ำเงินนี่ล่ะที่ขยันเด้งเอาๆจนคิดจะล็อกเอ้าท์ออกหลายรอบแล้ว

"เชี่ยเอ้ย เชอร์แม่งเป็นนกหรือยังไงจิกอยู่ได้"
ผมวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะอย่างหัวเสียเมื่ออ่านข้อความทั้งหมดที่เชอร์ส่งมา มีทั้งด่าว่ามีทั้งเหน็บแนม ผมไม่ได้ตอบกลับเธอไป เธอก็หาว่าผมป๊อด ไม่มีความเป็นลูกผู้ชายบ้าบออะไรไม่รู้ ผมเป็นผู้ชายป่ะวะไม่ได้นิยมมีปากเสียงกับผู้หญิงเท่าไหร่หรอก ไม่ใช่คนหน้าตัวเมีย

"โห.. นี่มันไม่เว้นช่วงหายใจเลยเหรอวะคิส รัวข้อความทุกนาทีขนาดนี้"
ไอ้ออยทำตาโตเพราะเอาโทรศัพท์ของผมไปก่อนก่อนจะตั้งคืนที่เดิม ไอ้ภีมหยิบไปอ่านบ้างก่อนจะขมวดคิ้วยุ่งแล้ววางมันลงที่เดิม

"โรคจิตว่ะ"
ไอ้ภีมพูดออกมาก่อนจะเบ้ปาก นานๆครั้งมันจะด่าคนอื่นนะ แสดงว่าเชอร์เป็นคนที่น่ารำคาญมากแน่ๆ

"มึงว่าเชอร์จะมาดักรอเราที่หน้าคณะป่ะวะ?"
ผมถามก่อนจะขมวดคิ้วเข้าหากันแน่น ถ้าน้องเขามาจริงขอให้คุยกันดีๆเถอะ มายืนทะเลาะกันมันไม่สนุกนะ แถมจะเป็นขี้ปากชาวบ้านเขาอีกด้วย คนยิ่งจับตามองหมากับเทวดาเยอะอยู่

"เหอะๆ ไม่แน่ว่ะคิส เชอร์มันนิสัยแบบอยากทำไรก็ทำไมแคร์ชาวบ้านเขาหรอก"
ไอ้ภีมตบบ่าผมเป็นเชิงปลอบ ก็ได้แต่ชวนกันถอนหายใจออกมาเพราะไม่รู้ว่าชะตากรรมต่อไปจะเป็นอย่างไร อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดล่ะวะ สู้ๆเว้ยตัวเรา!

ผมเรียนเสร็จก็เดินลงมาจากตึกก่อนจะเจอเข้ากับผู้หญิงร่างเล็กคนหนึ่งที่คาดว่าน่าจะสูงไม่เกินร้อยหกสิบเดินตรงเข้ามาหากัน ใบหน้าสวยใสแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางเนื้อดีแต่มันกลับบึ้งตึงเหมือนคนอารมณ์เสียก็ไม่ปาน ผมมองหน้าไอ้ภีมกับไอ้ออยสลับกันก่อนจะเลิกคิ้วสูงเมื่อเธอหยุดอยู่ตรงหน้า

"ชื่อคิสใช่มะ?"
วัยรุ่นจ๋ามาเลยว่ะเห้ย ผมพยักหน้าหงึกหงักก่อนจะสำเหนียกได้ว่าเธอคือเชอร์คนเดียวกับที่ด่ากันผ่านอินบ็อกซ์

"หึ ไม่เห็นจะมีอะไรดีเลย แถมยังเป็นผู้ชายอีกด้วย ใช้มารยาอะไรหลอกล่อพี่จีบล่ะ?
เธอมองสำรวจผมตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสายตาเหยียดๆ ปากอวบอิ่มเบะลงจนเป็นเส้นโค้ง สีหน้าแสดงออกว่ารังเกียจในตัวผมเป็นอย่างมาก ผมสตั้นไปเมื่อเจอเธอจู่โจมใส่กันแรงขนาดนี้ทั้งๆที่เพิ่งเคยเจอกันครั้งแรก ส่วนไอ้ออยโมโหจนกำหมัดแน่นแล้วมายืนขวางระหว่างผมกับเชอร์

"นี่น้อง ตัวเท่าลูกหมาอย่าทำตัวกร่างนะ"
ออยใช้สายตาจิกกัดและน้ำเสียงดุๆส่งไป แต่เชอร์กลับลอยหน้าลอยตาไม่กลัวเกรงแต่อย่างใด เหมือนเธอจะเพิ่งสังเกตเห็นภีมที่ยืนอยู่ข้างๆผม

"พี่ภีมทำไมมาอยู่ตรงนี้คะ?"
น้ำเสียงของเธออ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด ใบหน้าสวยเปลี่ยนเป็นยิ้มแย้มทันที แต่ผมคิดว่าเธอคงหลอกเพื่อนผมไม่สำเร็จหรอก อยากโง่ไม่ยอมสังเกตสิ่งรอบตัวให้ดีซะก่อนแสดงกริยามารยาทแย่ๆออกมา

"พี่ก็ยืนอยู่ตรงนี้มาตั้งนานแล้วนะ ตั้งแต่เชอร์เดินเข้ามาแล้วเอาแต่ด่าเพื่อนพี่ปาวๆ"
ภีมจ้องเชอร์เขม็งแล้วใช้น้ำเสียงราบเรียบคุยกัน เหมือนเชอร์จะตกใจเพราะดวงตากลมสวยของเธอเบิกกว้าง ท่าทีอึกอักทำอะไรไม่ถูกแสดงออกมาชัดเจน

"พะ เพื่อนพี่เหรอ?"
เสียงหวานสั่นเครือ อาจจะเพราะว่ากลัวเรื่องไปถึงหูพี่จีบก็เป็นได้ เธอมองผมสลับกับมองภีมอย่างไม่เชื่อสายตา

"ใช่ครับ เป็นเพื่อนกับคนหน้าตาบ้านๆที่เคยเป็นรองเดือนคณะมาก่อน เชอร์มีปัญหาอะไรไหม?"
เชอร์สะอึกไปกับคำพูดของภีม เรื่องจริงอีกหนึ่งเรื่องคือผมเคยเป็นรองเดือนคณะศิลปกรรมศาสตร์จริงๆ แต่มันก็ไม่ใช่ตำแหน่งที่ใครๆเขาจะพูดถึงกันหรอก ผมยังคิดอยู่เลยว่าหน้าตาอย่างผมเนี่ยโดนส่งประกวดได้ไง แล้วไอ้คนที่โหวตผมตาถั่วหรือยังไง

"หน้าตาแบบนี้เนี่ยนะเป็นรองเดือนคณะ เหอะ คนโหวตคงใช้ตาตุ่มดูล่ะมั้งคะ"
เธอจีบปากจีบคอพูดก่อนจะใช้สายตามองสำรวจผมอีกครั้ง คราวนี้เพื่อนและตัวผมเองเริ่มโมโหขึ้นมาบ้างแล้วแต่ยังไม่ใครได้ทำอะไรก็มีผู้มาเยือนคนใหม่เดินเข้ามา ภีมหลีกทางให้ร่างสูงยืนข้างๆผม แขนแกร่งพาดลงบนไหล่ของผมอย่างเคยชิน แต่ใบหน้าหล่อเหลากับเรียบเฉยขณะที่มองไปยังหลานรหัสตัวเอง เชอร์เบิกตากว้างก่อนจะอ้าปากพะงาบๆเหมือนจะพูดอะไรบางอย่างแต่โดนพี่จีบพูดขัดซะก่อน

"พี่ไม่คิดว่าเชอร์จะไร้มารยาทขนาดนี้ พี่รู้ว่าเชอร์คิดยังไงกับพี่ แต่พี่ชอบคิส เชอร์ไม่มีสิทธิ์มาระรานกันแบบนี้"
พี่จีบกดเสียงลงต่ำก่อนจะใช้สายตาดุๆมองสาวร่างบางตรงหน้า ผมยอมรับเลยว่าตอนนี้พี่จีบดูน่ากลัวมากๆจนผมเองยังแอบขนลุกแทน เชอร์เบะปากลงแต่แววตาไม่ได้ยอมแพ้ไปด้วย

"เชอร์เป็นหลานรหัสของพี่จีบนะ เชอร์ชอบพี่จีบมาก่อนด้วย ทำไมอ่ะ ทำไมพี่จีบไม่สนใจเชอร์!"
เธอเข้ามากระชากตัวผมออกจากพี่จีบด้วยแรงมหาศาล ผมที่ยังไม่ทันตั้งตัวเลยเซไปทางออยที่ตั้งรับผมได้ทันท้วงที ไม่อย่างนั้นคงมีลงไปนอนเล่นบนพื้นตัวหนอนบ้างล่ะงานนี้

"ใจเย็นๆแล้วฟังพี่"
พี่จีบแกะมือของเชอร์ที่รวบรอบเอวสอบของตัวเองออกก่อนจะเลื่อนมือไปจับไหล่คนตรงหน้าแล้วจ้องตาด้วยความจริงจัง ใบหน้าสวยของเชอร์บึ้งตึงและมีทีท่าว่าเธอจะไม่ยอมกันเด็ดขาด

"ไม่ฟัง เชอร์ไม่อยากฟังพี่จีบปฏิเสธเชอร์อีกแล้ว ขอโอกาสได้ไหมคะ มองเชอร์บ้างได้ไหม เชอร์มีอะไรด้อยกว่าผู้ชายคนนี้เหรอ?"
เชอร์ปรายหางตามามองผมก่อนจะหันกลับไปจ้องหน้าพี่จีบด้วยสายตาอ้อนวอน เธอเป็นน่ารักนะถ้าไม่ติดว่าเป็นคนดื้อรั้นพี่จีบอาจจะชอบไปแล้วก็ได้ล่ะมั้ง

"เชอร์ไม่ได้มีอะไรด้อยไปกว่าคิสเลยครับ บางทีเชอร์อาจจะดีกว่าคิสก็ได้"
พี่จีบพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังก่อนจะหันมาสบตากับผมพร้อมกับยกยิ้มบางมาให้กัน ผมไม่รู้จะทำตัวยังไงเลยหันหน้าหนีไปอีกทาง สถานการณ์ตอนนี้โคตรน่าอึดอัด คำพูดของพี่จีบไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกเสียใจอะไรเพราะทั้งหมดมันอาจจะเป็นเรื่องจริง สิ่งที่เชอร์มีเหนือกว่าผมอยู่แล้วคือเพศสภาพที่เหมาะสมและคู่ควรกับพี่จีบซึ่งมันเป็นสิ่งที่ผมไม่มี

"ถ้าเชอร์ดีกว่ามัน พี่จีบก็เลือกเชอร์สิคะ"
ดวงตากลมสวยเริ่มมีน้ำใสๆคลอหน่วย ปากบางสีชมพูสั่นระริกเหมือนๆกับไหล่ของเธอกำลังสั่นสะท้าน น้ำเสียงยามขอร้องช่างน่าสงสารต่างกับเชอร์ที่แว้ดๆใส่ผมเป็นไหนๆ

"พี่เลือกเชอร์ไม่ได้ครับ"
เสียงพี่จีบอ่อนลงพร้อมกับมือหนาที่เลื่อนไปกอบกุมแก้มใสเบาๆ น้ำตาหยดลงทันทีที่ได้ยินคำปฏิเสธของคนตรงหน้าเธอ

"ทะ ทำไมคะ ฮึก เป็นเชอร์ไม่ได้เหรอ"
นิ้วเรียวปาดน้ำตาให้เชอร์อย่างเบามือ ผมเข้าใจแล้วล่ะว่าทำไมเชอร์ต้องตามตื้อพี่จีบขนาดนี้.. เพราะพี่เขาอ่อนโยนแบบนี้ยังไงล่ะ ขนาดผมเป็นผู้ชายเหมือนกันยังแอบหวั่นไหวอยู่บ่อยๆเลย

"พี่ขอโทษนะเชอร์ แต่พี่ชอบคิส"

"แต่นั่นมันเป็นผู้ชายนะ!"
เธอเผลอสะบัดเสียงใส่แล้วมองผมด้วยความเกลียดชัง ไอ้ภีมขยับตัวมาบังกันแล้วดันให้ผมหันหน้าไปทางอื่น ไม่ใช่ว่าเพื่อนกลัวผมจะทำร้ายเขา แต่คงกลัวผมเสียใจที่อยู่ๆก็มาเจอคนเกลียดกันซะอย่างนั้น

"เชอร์ฟังนะ สำหรับพี่ความรักไม่ได้แบ่งเพศชายหญิงหรอก ถ้าชอบหรือรักใครไปแล้วเรื่องเพศมันไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไรเลย แล้วอีกอย่างนะเชอร์เป็นน้องพี่เราจะไม่มีวันเลิกกันนะ แต่ถ้าเชอร์เป็นแฟนพี่สักวันเราอาจจะเลิกกันก็ได้"
เชอร์ชะงักไปก่อนจะแสดงสีหน้าปวดร้าวออกมา น้ำตาเธอเริ่มไหลลงมาอีกครั้งพร้อมกับเสียงสะอื้น คนที่เดินผ่านไปผ่านมาเอาแต่มองจ้องมาที่พวกเรา บางคนยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปกันให้วุ่น และผมเชื่อว่าอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าเพจคนดังคงอัพรูปพวกนี้แน่ๆ

"เชอร์จะรอวันที่พวกพี่เลิกกัน เชอร์ไม่ยอมแพ้พี่คิสหรอก!"
แล้วเธอก็วิ่งจากไปปล่อยให้พวกผมมองหน้ากันเลิ่กลั่ก สรุปที่พี่จีบพูดไปทั้งหมดเข้าหูซ้ายทะลุหูขวาของน้องเขาหมดเลยสินะ ได้ยินเสียงพี่จีบถอนหายใจแรงๆก่อนจะยักไหล่ราวกับบอกให้ผมช่างมันเถอะ ไอ้ออยกับไอ้ภีมพอจบเรื่องก็ขอตัวแยกย้ายกันกลับบ้านเพราะตอนนี้เป็นเวลาเย็นมากแล้ว คนหนึ่งพี่สาวตามคนหนึ่งแฟนตามดีแท้

"เราก็กลับกันเถอะ"
พี่จีบพูดขึ้นแล้วเดินเข้ามาจับไหล่กัน ผมส่ายหัวก่อนจะช้อนตามองพี่จีบ มีเรื่องยังคาใจจากเหตุการณ์เมื่อกี้อยู่นิดหน่อย ต้องถามให้รู้เรื่องก่อนเดี๋ยวสมองปลาทองของผมจะลืมอีก

"หือ มีอะไร?"

"คือ.. ไอ้ที่พี่พูดเมื่อกี้อ่ะ เป็นแฟนกันมีวันเลิกกัน ถ้าเกิดวันหนึ่งผมตกลงเป็นแฟนพี่ ผมก็ต้องมานั่งกลัวเหรอว่าเราจะเลิกกันวันไหน"
ผมเอียงคอมองด้วยความสงสัย ไม่ได้ดราม่านะ แต่มันตะขิดตะขวงในใจแปลกๆ

"มึงนี่คิดมากเนอะ ที่กูพูดเมื่อกี้ก็แค่อยากหลอกเชอร์ แต่ความจริงกูไม่เคยคิดแบบนั้นสักหน่อย"
พี่จีบหัวเราะเบาๆก่อนจะยกมือขึ้นมาโยกหัวผมเล่น ผมเบ้ปากน้อยๆแต่ก็ไม่ได้ปัดป้องอะไร

"จริงๆแล้วพี่คิดยังไง?"

"อยากรู้เหรอ?"

"ถามก็เพราะอยากรู้ไง"

"งั้นจะบอกให้ก็ได้"
ร่างสูงก้มหน้าลงมาให้ปากอยู่ระดับใบหูของผมก่อนจะเอื้อนเอ่ยด้วยเสียงที่แผ่วเบาแต่มั่นคง

"เมื่อกูรักใครไปแล้วไม่เคยคิดถึงวันที่เลิกกันเลยว่ะ รักแล้วรักเลยไม่คิดจะเลิก"
คนฟังอย่างผมได้แต่ยืนหน้าร้อนอยู่อย่างนั้น คำตอบของพี่จีบดังก้องอยู่ในหัวเหมือนกำลังรีเพลย์ซ้ำๆให้ผมมั่นใจ ตอนนี้ผมอาจจะแค่เขินพี่เพราะพี่เป็นไอดอลของผม แต่ถ้าวันไหนผมเปลี่ยนมุมมองในการชอบพี่ขึ้นมา ผมจะบอกให้พี่รู้ตัวทันทีนะ

----------------------------------------------

Q & A กับพี่จีบ
Q : รู้สึกยังไงที่มีคนมาชอบเราขนาดนั้น?
A : ใครๆก็ต้องรู้สึกดีอยู่แล้วครับที่มีคนมาชอบ แต่สำหรับผมแล้วในกรณีของเชอร์ทำให้ผมอึดอัดมากครับ
Q : จีบปฏิเสธเชอร์ไปกี่รอบแล้ว?
A : เกินสิบครั้งครับ เธอเป็นคนที่น่ารักนะ ถ้าผมบังคับตัวเองให้ชอบเชอร์ได้ผมทำไปแล้ว
Q : ถ้าจีบไม่ได้เจอกับคิส เชอร์จะมีสิทธิ์ไหม?
A : คงไม่มีครับ ^^

พี่จีบคนฮอตของเราเสน่ห์แรงจริงๆเลยน้า แม้แต่หลานรหัสตัวเองยังแอบชอบได้ขนาดนี้
ถ้าคิสไม่ยอมอ่อนให้พี่จีบสักทีมีหวังคนอื่นๆต้องเข้ามาหาพี่จีบอีกเยอะแยะแน่ๆ
แต่จีบก็คือจีบ มั่นคงยิ่งกว่า้สาหินไปอีก 55555555555 ชอบแล้วชอบเลย รักแล้วรักเลยนะจ๊ะ

อ่านให้สนุกน้า ♥ ขอบคุณทุกๆคนที่ติดตามและช่วยกันคอมเม้นต์น้า

[Naam3]

ทีมพี่จีบคิสๆๆๆๆๆๆ

[aommama]

โอ้ยยยยยย เเพ้ทางผู้ชายชัดเจนค่ะ  จีบคือจีบ ชอบคือชอบ ไม่ชอบก็คือไม่ชอบ ชอบคาเรคเตอร์ของจีบมาก นางชัดเจนตั้งเเต่ต้น เเม้จะมีความเนียนๆบ้าง เเต่นางเเสดงออกเสอม สมเเล้วที่เป็นพระเอก นางไม่หนีปัญหา นางเป็นที่พึ่งเเละหาทางออกให้เสอม นี้คิสไม่ต้องกังวลเลย ไม่กลัวดราม่าเลย เพราะพี่เค้ารัก เค้าจะทำทุกอย่างอยู่เเล้ว
ขอบคุณนะที่มาอัฟ

[aoraor]

แหม่ก็พี่เล่นใจดีกะนางขนาดนี้ ก็ต้องมีความหวังบ้างแหละ ฮ่วย

[❣☾月亮☽❣]

คิสยอมพี่จีบเหอะ ยอมให้จีบแบบสุดๆไปเลย
คนอ่านยอมใจในความแน่วแน่ของพี่แกค่ะ
ขอบคุณค่ะ. แอบมาดมกาแฟดึกๆ.