- ดื่มครั้งที่ 14 -
กลิ่นกาแฟที่คุ้นเคยลอยวนอยู่ในอากาศภายในร้านสีอบอุ่น ร่างสูงภายใต้เสื้อกั๊กสีดำสนิทกำลังเคลื่อนไหวร่างกายด้วยความชำนาญ มือเรียวบรรจงจับวางแก้วลงบนจานรองอย่างเบามือ น้ำกาแฟสีน้ำตาลอ่อนกระเพื่อมเล็กน้อยก่อนจะหยุดนิ่งเผยเห็นเห็นรูปร่างลาเต้อาร์ตได้ถนัดตา
"เชิญดื่มครับ"
รอยยิ้มพิมพ์ใจถูกส่งมาให้กันพร้อมกาแฟลาเต้ที่มีควันสีขาวลอยคลุ้ง ผมเผลอมองบาริสต้าจนลืมสนใจสิ่งที่สั่งไปเมื่อครู่ เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาฟาดนิ้วเรียวลงบนแก้มผมเบาๆเป็นการเรียกสติ
"ไอ้คิส มึงมองอะไรกูนักหนา จะแดกกูแทนกาแฟหรือไง?"
สติของผมทั้งหมดถูกดึงกลับมาเมื่อได้ยินพี่จีบพูดถึงการแดก... ใครจะแดกพี่วะแม่ง บรึ๋ย แค่คิดก็เสียว เอ้ย สยองแล้ว
"พูดไรวะ กินกาแฟดิไม่กินพี่หรอก"
ผมมุ่ยหน้าก่อนจะหยิบแก้วกาแฟขึ้นมาเป่าแล้วจรดกับริมฝีปากเพื่อรับรสชาติที่คุ้นเคย ความหวานของนมบวกกับความเข้มข้นของกาแฟทำให้สัมผัสที่ได้รับช่างมีความกลมกล่อมเกินจะบรรยาย
"เออ ลืมไปว่ากูต้องเป็นฝ่ายกินมึง"
พี่จีบยิ้มกรุ้มกริ่มก่อนจะหันหลังกลับไปจัดการเมนูต่อไปของลูกค้า ผมเบิกตากว้างแล้วสำลักกาแฟอย่างหนัก พูดอะไรออกมารู้ตัวบ้างหรือเปล่าว่าทำให้คนอื่นจะบ้าตาย ถ้าหัวใจวายขึ้นมาจะรับผิดชอบยังไง ไหนตอบ!
"แค่กๆ ใครจะให้พี่กิน ฝันไปเหอะ แค่กๆ"
ผมปิดปากแล้วไอโขลกออกมาก่อนจะยกแก้วน้ำเปล่าที่มีบุคคลใจดีอย่างหนุ่มน้อยหน้าหวานยกมาเสิร์ฟแถมยังช่วยลูบหลังกันอีกด้วย
"ใจเย็นๆนะพี่คิส โดนพี่อัศวินของผมจีบลำบากหน่อยนะ"
ซารังว่าขำๆก่อนจะนั่งลงทีาเก้าอี้บาร์ข้างๆกัน เราทั้งสองคนมีจุดโฟกัสเดียวกันคือแผ่นหลังของบาริสต้าคนหล่อ
"ลำบากยังไงเหรอซารัง?"
ผมถามน้องกลับไปแล้วไอออกมาเล็กน้อย แก้วน้ำดื่มถูกวางลงบนเค้าน์เตอร์บาร์เหมือนเดิมแต่ปริมาณน้ำลดลง ดวงหน้าขาวใสยิ้มกว้างก่อนจะตอบคำถามกลับมา
"โดนรุกหนักไง"
ตอบจบก็หัวเราะคิกคักด้วยท่าทีน่ารัก.. ว่าที่คุณหมอน่ารักแบบนี้คนไม่ป่วยก็อยากป่วยล่ะวะ ใครได้ซารังเป็นแฟนคงมีความสุขทุกวันแน่ๆ
"โห.. จะช้ำในตายแล้วครับ จีบแบบฮาร์ดคอร์ ทะลึ่ง ลามก ครบจริงๆ"
ผมพูดเสียงกระซิบเพราะกลัวว่าคนที่ทำงานอยู่จะได้ยินขึ้นมา.. ยังไม่อยากเอาสวัสดิภาพตัวเองไปเสี่ยงกับพ่อปลาไหลสักเท่าไหร่ ตั้งแต่รู้ตัวเองว่าชอบพี่จีบในสถานะที่ต่างออกไปก็ระวังตัวมากขึ้น เพราะกลัวว่าจะเผลอตัวเผลอใจให้มันแต๊ะอั๋งเอาง่ายๆ นี่ขนาดระวังตัวแล้วนะ วันที่ผมอยู่รอมันซ้อมดนตรีวันแรกยังโดนมันกอดอยู่เลย ฮึ่ย วิ่งหนีไม่พ้นจริงๆ
"เป็นผู้ชายแซ่บๆครบรสไงครับพี่คิส ต้องลองชิมนะแล้วจะติดใจ"
น้องซารังกระซิบกระซาบก่อนจะขยิบตาให้กัน ผมหน้าร้อนวูบเมื่อฟังจบ.. ชะ ชิมเนี่ยนะ บ้าไปแล้ว พี่จีบมันจะแซ่บขนาดนั้นเลยหรือไงวะ น้องชายมันถึงขนาดโฆษณาแบบนี้
"เอ่อ.. น้องซารังได้ค่าจ้างเท่าไหร่?"
ผมถามพร้อมกับเหล่ตามอง ซารังทำตาโตก่อนจะส่ายหัวพรืดแล้วขำออกมา
"พี่จีบมันไม่เสียเงินกับเรื่องไร้สาระแบบนี้หรอกครับ พี่ผมดีจริงๆน้า พี่คิสไม่หวั่นไหวบ้างเหรอ?"
ซารังมองผมด้วยสายตาอยากรู้อยากเห็นก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ผมเบนหน้าหนีก่อนจะเม้มปากตัวเองแน่น กลัวจะเผลอยิ้มกลัวว่าไอ้พี่จีบมันจะรู้ ไม่ใช่อะไรหรอก.. เขิน
"เฮ้ๆ ซารังทำอะไร?"
เสียงทุ้มดังขัดจังหวะทำให้ผมรอดตัวไปกับคำถามของซารัง แก้วเอสเพรสโซ่ถูกยัดใส่มือคนน้องแถมยังโดนสายตาดุๆจ้องอีกด้วย ซารังไหวไหล่แบบไม่ทุกข์ร้อนก่อนจะยิ้มหน้าระรื่นตอบคำถามพี่ชายตัวเอง
"มาจีบพี่คิส ทำไมอ่ะ หวงเหรอ?"
กวนประสาทพี่ชายตัวเองไม่พอยังยักคิ้วใส่อีก ไม่วายเอามือข้างที่ว่างมาดึงแก้มผมแล้วเดินหนีไปเสิร์ฟกาแฟซะดื้อๆโดยทิ้งระเบิดเอาไว้ให้ผมลูกมโหฬาร พี่จีบหันมาจ้องเขม็งจนผมกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก อยู่ๆก็รู้สึกอยากเป็นลมหนีปัญหาขึ้นมาซะอย่างนั้น
"มันจีบเหรอ?"
น้ำเสียงแข็งๆถามมาทำให้ผมรีบส่ายหัวรัวๆ
"ไม่ได้จีบ แค่คุยกันเฉยๆ พี่จะดุทำไมเนี่ย"
ผมว่าก่อนจะยกแก้วลาเต้ขึ้นมาจิบอีกครั้ง มันทำให้ผมไม่ต้องมองหน้าพี่จีบไง.. เป็นวิธีหนีแบบเนียนๆของผมเองล่ะ
"ก็กูหวง"
เขากอดอกแล้วจ้องผมไม่ยอมวางตา สีหน้าจริงจังจนผมหน้าร้อนวูบวาบ หัวใจเต้นระรัว.. มันจะขยันทำงานมากเกินไปแล้วนะ
"นั่นน้องชายพี่นะเว้ย"
"กับใครกูก็หวงทั้งนั้นล่ะ ยังจีบไม่ติดเลยเถอะ"
พี่จีบพูดพร้อมกับทำหน้าเศร้า ดวงตาคมจ้องมองมาที่ผมอย่างอ้อนวอน.. ขอร้องครับอย่าทำหน้าแบบนั้นเลย ไอ้คิสจะอ่อนระทวยแล้ว ฮือ อย่าแอทแทคกันแบบนี้ได้ไหม ผมเบนสายตาหนีก่อนจะขยับตัวลงจากเก้าอี้บาร์ อยู่ตรงนี้นานๆอาจจะเกิดการละลายจากของแข็งกลายเป็นของเหลวได้
"ผะ ผมขอตัวไปเรียนก่อนนะครับ"
ผมวางเงินค่ากาแฟเอาไว้ก่อนจะหันหลังเดินตรงไปที่ประตูร้าน ตอนนี้เวลาเที่ยงตรงผมต้องเข้าไปเรียนวิชาเลือก
"เดี๋ยวก่อน"
เสียงพี่จีบรั้งขาที่กำลังจะก้าวเดินของผมเอาไว้ก่อนที่แขนยาวๆจะคว้าข้อมือผมไปจับไว้
"มี มะ มีอะไรครับ?"
ผมมองข้อมือตัวเองก่อนจะหันกลับไปจ้องประตูร้านเขม็ง ยอมรับว่าเขินหนักมาก แต่ไม่อยากให้พี่จีบรู้เลยต้องทำตัวขรึมๆเข้าไว้
"รอแป็ปนึง เดี๋ยวกูไปส่ง"
"ผมขี่มอ'ไซต์มานะ ไม่ต้องไปส่งหรอก"
ผมบอกพี่จีบเผื่อเขาจะลืมว่าผมไม่ได้เดินมาที่ร้านสักหน่อย ที่มาเนี่ยเพื่อจะมากินกาแฟเพิ่มพลังชีวิตหรอกน่า ไม่ได้ตั้งใจจะมาเจอหน้าใครเลยจริงๆนะเออ
"อย่าขัดได้ไหม กูจีบมึงอยู่นะ เรื่องแค่นี้เรื่องเล็กป่ะวะ"
น้ำเสียงพี่จีบปนไปด้วยความน้อยใจและหงุดหงิด แรงบีบที่ข้อมือมีมากขึ้นอาจจะเพราะอารมณ์ของเขาในตอนนี้ไม่ดีนัก ผมได้แต่อ้ำอึ้งเพราะทำตัวไม่ถูกจริงๆเวลาอยู่ใกล้ พอรู้ใจตัวเองอะไรๆมันก็ดูขัดเขินไปหมด เหมือนหัวใจมันพองโตจนแทบระเบิดออกมาตลอดเวลา กลัวว่าจะเคยชินกับการมีพี่จีบอยู่ข้างๆมากไป แล้วถ้าวันหนึ่งเกิดไม่มีขึ้นมาล่ะ.. มันจะแย่หรือเปล่า
"แค่เกรงใจอ่ะ ที่สำคัญพี่ไปส่งผมเดี๋ยวก็ต้องกลับมาที่ร้านอีก ขับรถไปๆมาๆผมก็เป็นห่วงป่ะ"
ผมตัดสินใจพูดสิ่งที่คิดออกไป มาถึงขนาดนี้แล้ว รู้สึกขนาดนี้แล้วลดความปากแข็งของตัวเองลงบ้างคงไม่แย่นักหรอกมั้ง พูดจบก็หันไปสบตากันโดยไม่หลบเลี่ยง มุมปากหยักได้รูปของเขาค่อยๆยกยิ้มขึ้น
"เป็นห่วงกูเหรอ? ทำไมทำตัวน่ารักวะ รู้ไหมว่ากูไม่อยากจีบมึงแล้วนะ"
ผมเลิกคิ้วขึ้นสูงเอียงคอเล็กน้อยเพราะกำลังสงสัยในคำพูดของพี่จีบ เขาไม่ได้ตอบคำถามผมในทันทีแต่ลากผมไปหลังร้าน ไอ้ผมก็ใจง่ายไงตามเขาไปซะเฉยๆ ระหว่างทางพี่จีบก็ฝากร้านไว้กับพี่ไลค์ไว้แล้ว
"พาผมมาตรงนี้ทำไม แล้วที่พี่พูดเมื่อกี้หมายความว่าไงครับ?"
ผมมองพี่จีบตาแป๋ว ไม่ได้จะอ้อนหรืออะไรนะ ก็มันสงสัยจริง คนมันไม่เข้าใจ
"สาบานว่ามึงไม่ได้ยั่วกู"
พี่จีบขยับหน้าเข้ามาใกล้จนผมรู้สึกได้ถึงลมหายใจร้อนๆรดลงบนหน้า ปลายจมูกโด่งแตะแผ่วเบาลงบนปลายจมูกผม หัวใจกระตุกวาบทันทีทันใด ผมเบนหน้าหนีเมื่อรู้สึกว่าตัวเองเหมือนจะละลายลงตรงหน้าคนๆนี้
"ยั่วที่ไหนเล่า คิดอกุศลกับผมอยู่เรื่อยเลยนะ"
ผมว่าเสียงอ้อมแอ้มแล้วยกมือขึ้นดันอกแกร่งนั่นให้ออกห่าง แต่แทนที่จะเป็นไปอย่างที่คิดกลับโดนพี่จีบรวบมือทั้งสองข้างเอาไว้แล้วกดปลายจมูกลงบนหลังมือกันซะอย่างนั้น ผมเบิกตากว้างด้วยความตกใจก่อนที่ใบหน้าจะร้อนฉ่า ฮือ ทำแบบนี้ฆ่ากันเลยเถอะ ฆ่ากันให้ตาย
"กูไม่อยากจีบมึงแล้วนะ อยากรวบหัวรวบหางทำให้มึงเป็นของกูซะตอนนี้เลย"
สายตากรุ่มกรุ่มถูกส่งมาพร้อมกับหน้าผากที่เคลื่อนเข้ามาแตะโดนกับผม อุณหภูมิร่างกายสูงขึ้นโดยไม่ทราบสาเหตุ ดวงตากลมหลุบต่ำลงไม่กล้ามองหน้าเขาเลยสักนิด หัวใจกำลังเต้นโครมครามเหมือนจังหวะกลอง กลัวว่าพี่จีบจะได้ยินเสียงมันจนเผลอยกมือขึ้นกุมอกด้านซ้าย คำพูดคำจาโคตรทะลึ่งแต่กลับทำให้ผมเขินจนอยากแทรกแผ่นดินหนี
"พะ พอเลยพี่ จีบหนักไปแล้วนะครับ ไม่คิดว่าผมจะเขินบ้างหรือไง"
ผมพูดเสียงอ้อมแอ้มพยายามหลีกหนีไปหน้าหล่อที่เลื่อนเข้ามาใกล้เรื่อยๆ รู้ทั้งรู้ว่าพี่จีบไม่คิดจะทำอะไรหรอกแต่ก็แอบใจสั่นอยู่ดี
"เขินสิดี แสดงว่ากูมีหวัง"
พี่เขาหัวเราเบาๆก่อนจะผละตัวออกไปแล้วยิ้มกริ่ม ผมเหลือบตามองก่อนจะหันหลังให้เมื่อเจอสายตาของคนที่อยู่ด้านหลังพี่จีบ.. ไอ้พี่ไลค์แม่งมายืนอยู่ตรงนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่วะ ฮือ อายนะเว้ย
"แหม.. นี่มึงจะแดกว่าที่น้องสะใภ้ในร้านกูเลยหรือยังไง?"
ไม่วายเสียงทะเล้นก็ดังขึ้น ผมไม่รู้ว่าพี่จีบจะทำสีหน้ายังไงเมื่อมีคนอื่นมาเห็นฉากชวนฟินเมื่อกี้ แต่ผมนี่สิหน้าร้อนจนแทบระเบิด เดือดร้อนต้องยกมือขึ้นมากุมแก้มตัวเองไว้ เม้มปากกลั้นยิ้มสุดชีวิต อยากจะดิ้นให้ตายตรงนี้แต่กลัวเขาจะคิดว่าเป็นลมบ้าหมูซะก่อน
"ไอ้ไลค์ มึงนี่เสือกจริงๆเลยนะ"
พี่จีบพูดเสียงดังจนผมอยากรู้สถานการณ์ที่เกิดขึ้นเลยหมุนตัวกลับไปช้าๆ ตอนนี้พี่จีบยืนประจันหน้ากับพี่ไลค์ ฝ่ายนั้นก็ยักคิ้วกวนๆมาให้กัน ส่วนพี่จีบแทบจะแยกเขี้ยวพ่นไฟใส่พี่ชายตัวเองอยู่แล้ว
"นั่นว่าที่น้องสะใภ้กูนะ กูต้องปกป้องเป็นธรรมดาอ่ะ จริงไหมครับน้องคิส"
รอยยิ้มหวานๆส่งมาให้พร้อมการขยิบตาในแบบฉบับของคนเจ้าชู้ พี่จีบถึงกับกัดฟันกรอดก่อนจะเดินมาคว้าไหล่ผมไปกอดไว้
"แต่นี่ว่าที่เมียกู เพราะฉะนั้นมึงอย่ามายุ่งจะดีกว่า"
พี่จีบว่าพร้อมกับยักคิ้วกวนกลับไม่แพ้กัน พี่ไลค์อ้าปากหวอก่อนจะยกนิ้วโป้งให้
"แรงว่ะ ยอมใจ สุดยอดจริงๆน้องกู"
พี่ไลค์ยิ้มกว้างก่อนจะตบบ่าพี่จีบเชิงให้กำลังใจ ผมถึงกับเป็นผ่ายเหวอซะเอง ก็เมื่อกี้ยังกวนประสาทกันอยู่เลยตอนนี้ญาติดีกันซะแล้ว
"อะ เอ่อ.. สะ สะใภ้อะไรกันครับ! ผมไปเรียนดีกว่า ขอตัวนะ"
ผมละล่ำละลักพูดแล้วเดินหนีออกมาจากหลังร้านไวๆ หน้าไม่ได้เงยดูทางเลยชนเข้ากับใครคนหนึ่งจนเซไปชนเข้ากับผนัง มือหนาของเขารวบเอวผมเอาไว้ได้ทันท้วงที
"เป็นอะไรหรือเปล่า"
เสียงทุ้มแหบดังขึ้นมันเป็นอะไรที่คุ้นเคยจนผมต้องรีบเงยหน้าขึ้นมอง
"อ้าว ไอ้คิส"
"พี่แบท! มาทำไรที่นี่วะ"
ผมผละตัวออกจากอ้อมแขนไอ้พี่แบทแล้วจัดเสื้อผ้าตัวเอง ฝ่ายนั้นดูยังมีอาการเหวอๆแต่ไม่นานก็ยิ้มออกมาจนได้
"มึงนี่เดินไม่ดูทางเลยนะ กูมาซื้อกาแฟ"
"อ๋อ แล้วนี่มีเรียนบ่ายเหมือนผมใช่ป่ะ"
"เออดิ มึงเข้ามอยังไง"
"มอ'ไซต์ พี่ล่ะ?"
"กูโดนไอ้ปอนด์ทิ้งว่ะ อีกครึ่งชั่วโมงจะมารับ"
"อ้าว ไหงงั้นวะ พี่เข้ามอพร้อมผมเลยก็ได้นะ"
ผมถามพร้อมส่งรอยยิ้มจริงใจไปให้ พี่แบทเป็นพี่รหัสที่ดีถึงจะกวนตีนและขี้แกล้งไปหน่อยแต่ผมก็รักมันนะ
"เออ ก็ได้ๆ"
"ไม่ได้"
ผมยังไม่ทันพูดอะไรกลับไปเสียงที่สามก็ดังขึ้นขัดจังหวะทางด้านหลัง ไอ้พี่จีบยืนค้ำหัวผมอยู่ ใบหน้าคมแสดงสีหน้าเรียบเฉยแต่ความไม่พอใจฉายชัดอยู่ในแววตา กับไอ้พี่แบทมันก็ยังจะหึงเนอะคนเรา ส่วนพี่ไลค์เดินผ่านพวกเราออกไปชงกาแฟเรียบร้อยแล้ว
"อะไรของพี่วะเนี่ย"
ผมถามกลับเสียงเบาก่อนจะช้อนตามองคนด้านหลัง พี่จีบไม่ได้มองกลับมาแต่พูดกับไอ้พี่แบทแทน
"เดี๋ยวไปรถกู กูจะไปส่งไอ้คิสเข้ามอพอดี"
พี่จีบมัดมือชกผมซะอย่างนั้น ก็บอกไปแล้วไงว่าเกรงใจ ลำบาก ไม่เคยฟังกันเลยว่ะ แต่ในใจลึกๆก็แอบดีใจที่พี่จีบดูแลกันขนาดนี้นะ ถ้ามันเปลี่ยนใจไปจีบคนอื่นล่ะก็ผมเอามันตายแน่
"อ่าว แต่เมื่อกี้น้องมันบอกว่า.."
"กูไปส่ง โอเคนะ?"
พี่จีบก้มลงมองหน้าผมด้วยสายตาดุ ผมอึกอักไม่กล้าปฏิเสธเลยพยักหน้ารับอย่างช่วยไม่ได้ ไปส่งก็ไปส่งวะ ขากลับรับกลับด้วยแล้วกัน
"อื้อ โอเคๆ ไปส่งก็ไปส่ง ขากลับไปรับด้วยนะ"
ผมมัดมือชกกลับบ้างจนพี่จีบเบ้ปากใส่แต่ก็ยอมพยักหน้ารับก่อนจะยกมือหนาขึ้นยีหัวผม พี่แบทมองตรงมาที่พวกเราก่อนจะยิ้มล้อ แต่ในตาพี่เขาไม่ได้รู้สึกแบบที่แสดงออกมาทางสีหน้าเท่าไหร่.. เหมือนกำลังฝืนอะไรบางอย่าง
"ได้คืบจะเอาศอกเนอะมึงเนี่ย"
พี่จีบว่าผมก่อนจะเลื่อนมือมากอดไหล่กัน ผมเพิ่งสังเกตว่าเจ้าตัวถอดเสื้อกั๊กออกแล้ว ชุดที่กำลังใส่คือเข้าไปนั่งเรียนกับผมได้สบายๆเลยอ่ะ
"พี่จีบผมอยู่น้า ตามใจผมหน่อยดิ"
เขาหยอดผมได้ผมก็หยอดได้เหมือนกันวะ วิน-วินทั้งคู่
"เออๆ ตามใจทุกอย่างแล้วเนี่ย รีบใจอ่อนได้แล้วรู้ไหม"
มือหนายกขึ้นมาดึงแก้มกันจนรู้สึกปวดไปหมด ผมย่นจมูกใส่ก่อนจะดึงแก้มพี่จีบกลับ เกิดเสียงหัวเราะทั้งจากผมทั้งจากพี่จีบทันที ไม่ยอมแพ้หรอกนะ
"หยุดเล่นกันได้แล้ว ไปมอเหอะเดี๋ยวเข้าเรียนสาย"
พี่แบทว่าเสียงเรียบก่อนจะหมุนตัวเดินนำออกไป.. คงจะไปเอากาแฟแล้วออกไปรอข้างนอกร้านเลยล่ะมั้ง พี่จีบหุบยิ้มก่อนจะมองตรงมาที่ผม
"คิส มึงรู้ตัวไหมว่ามีคนแอบชอบมึงอยู่"
พี่จีบพูดเสียงจริงจังจนผมสะดุดลมหายใจ พี่จะมามุกไหนอีกวะเนี่ย ถามมาแบบนี้คือไม่รู้ตัวเองเหรอว่าชอบผมอยู่
"รู้ดิ ก็พี่จีบไงชอบผมอยู่"
ผมยิ้มกว้างก่อนจะใช้มือจิ้มแก้มใสๆนั่นเล่นอย่างสนุกมือ แต่พี่จีบไม่ยิ้มแถมยังคว้ามือผมไปจับอีก ดีนะที่ตอนนี้เรายังอยู่ในส่วนของทางเดินไปหลังร้าน ผมหุบยิ้มลงเมื่อสัมผัสถึงบรรยากาศแปลกๆ
"ไม่ใช่มีแค่กูที่ชอบมึงนะคิส"
ผมหน้าเหวอทันที.. อะไรวะ ก็มีแค่พี่จีบไม่ใช่เหรอ ยังจะมีใครอีก สาวๆก็ไม่เห็นแสดงตัวอะไรนี่ แล้วพี่จีบจะรู้ได้ไงว่ามีคนชอบผม
"หือ มีใครอีกเหรอ? ผมว่าก็ไม่มีนะครับ"
"มี ไอ้แบทไง"
"หา พี่จีบอย่าล้อเล่น ไอ้พี่แบทเนี่ยนะจะชอบผม บ้าไปแล้ว"
ผมหัวเราะออกมาเสียงไม่ดังนัก เพราะเรื่องที่พี่จีบพูดมามันเป็นไปไม่ได้หรอก คนหล่อของสโมสรนักศึกษาเนี่ยนะจะมาชอบผม ผมไม่ใช่สาวน้อยวัยแรกแย้มนะเว้ย
"กูพูดเรื่องจริง เพียงแค่มันไม่กล้าจีบมึงเหมือนกูก็เท่านั้นล่ะ"
พี่จีบพูดจบก็คว้าข้อมือผมให้เดินตามออกไปขึ้นรถ โดยปราศจากพี่แบท เพราะเจ้าตัวโทรมาบอกว่าพี่ปอนด์มารับแล้ว ผมเงียบตั้งแต่ฟังประโยคนั้นจบ.. ถ้าจะพูดกันตามตรงไอ้พี่แบทมันก็ชอบแกล้งผมคล้ายๆกับจะหยอดอยู่บ่อยๆ แต่เพราะเป็นผู้ชายเหมือนๆกันผมเลยมองว่ามันเป็นเรื่องล้อเล่นมาตลอด ส่วนตัวไอ้พี่แบทเองก็ทำเหมือนไม่จริงจังอะไร
"พี่จีบ.. ทำไมถึงคิดว่าพี่แบทชอบผม"
ผมถามสิ่งที่ค้างคาใจออกไปขณะที่รถกำลังเคลื่อนตัวไปอย่างช้าๆเพราะจราจรติดขัด ดีหน่อยที่ผมมีเรียนตอนบ่ายสอง ไม่อย่างนั้นคงเข้าเรียนสาย พี่จีบชำเลืองมองผมเล็กน้อยก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ
"มันบอกกูเอง"
"บอกตอนไหน?"
"วันแรกที่พวกกูซ้อมดนตรีไง"
น้ำเสียงของพี่จีบราบเรียบจนผมเดาอารมณ์ไม่ได้ วันนั้นที่ผมเดินหนีพี่จีบออกมาจากห้องซ้อม พี่เขาก็ตามมาทันนะแล้วพยายามง้อกันจนผมยิ้มได้ หลังจากนั้นพี่จีบก็ขอให้พี่แก๊ปไปส่งผมที่หอแทนเพราะว่าอาจจะกลับดึก ตอนแรกผมก็ดึงดันไม่อยากกลับเพราะคิดถึงผู้หญิงมือคีย์บอร์ดนั่น แต่พี่จีบบอกว่าเธอไม่ได้ชอบพี่หรอก ผมเลยวางใจกลับหอกับพี่แก๊ป.. เรื่องที่พี่จีบพูดตอนนี้คงเป็นเหตุการณ์หลังจากนั้นสินะ
"อ๋อ... ผมช็อกว่ะพี่ ชอบคนอย่างผมเนี่ยนะ"
"ขนาดกูยังชอบมึงได้เลย แล้วนับประสาอะไรกับคนที่ใกล้ชิดมึง"
เสียงของพี่จีบสั่นเล็กน้อยพอๆกับแววตาที่วูบไหว ตอนนี้รถติดไฟแดงอยู่แยกหน้ามหา'ลัยทำให้เราได้มีเวลามองสบตากัน
"คิส.. ถ้าแบทมันสารภาพว่าชอบมึง มึงจะชอบมันกลับไหม?"
แววคมที่มองมาฉายแววเศร้าอย่างเห็นได้ชัด คำถามของพี่จีบทำให้ผมสะดุดลมหายใจตัวเองไปหนึ่งจังหวะ ถ้าเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นจริงๆผมคงลำบากใจ แต่ไม่ใช่ว่าชอบพี่แบทแบบนั้นหรอกนะ..การปฏิเสธใครสักคนไม่ให้เขาเจ็บมากมันยาก.. ซึ่งผมเองก็ไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาก่อนด้วย
"ผมไม่เคยคิดกับพี่แบทเกินพี่น้องนะ ไม่เคยคิดเลย แต่ถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนั้นขึ้น ผมก็ไม่รู้ว่าควรปฏิเสธเขายังไงดี"
ผมพูดเสียงอ่อย ความรู้สึกตีรวนไปหมด ไม่รู้ว่าถ้าเจอหน้าพี่แบทอีกครั้งจะทำยังไง
"อย่าให้ความหวังมันก็พอ.. ที่มันไม่กล้าจีบมึง เพราะมันคิดว่าคนอย่างมึงไม่มีทางชอบผู้ชาย"
"อ่า.. จริงๆแล้วผมก็ไม่ชอบผู้ชายนะพี่"
"อืม.. มึงจะบอกกูด้วยใช่ไหม?"
"คือ.. จะบอกว่าไม่ได้เป็นเกย์ ไม่ได้ชอบผู้ชายทุกคนบนโลกนี้"
"แล้วมันต่างกันยังไงวะ มึงอยากปฏิเสธกูตรงๆไหม กูรับได้นะ"
ถึงน้ำเสียงพี่จีบจะมั่นคงแต่แววตาของเขากลับปวดร้าวมาก หลังจากนั้นก็เกิดเดตแอร์ระหว่างผมกับพี่จีบ เพราะรถกำลังเคลื่อนตัวต่อไป ความเงียบยังหลอกหลอนเราจนพี่จีบจอดรถที่ตึกเรียนรวม
"พี่จีบ.. ผมไม่ปฏิเสธว่ะ ไม่อยากปฏิเสธ จีบผมต่อนะ"
ผมซ่อนใบหน้าที่ร้อนวูบวาบไว้หลังกระเป๋าเป้ที่ยกขึ้นมาบังหน้า พี่จีบหันมามองกันด้วยแววตาที่เป็นประกาย ถึงตอนนี้ผมจะยังไม่กล้ายืนยันความรู้สึกของตัวเองแบบเต็มร้อย แต่ผมไม่อยากให้พี่เขาเลิกจีบผม.. เพราะการที่มีเขาอยู่ใกล้ทำให้ผมมีความสุขอย่างน่าประหลาด
"กูถือว่ามึงให้ความหวังกับกูแล้วนะ ห้ามมึงให้คนอื่นด้วย"
"อื้อ.. ใครมันจะไปให้ความหวังคนอื่นเรื่อราดวะ"
"เอากระเป๋าออกหน่อยดิ"
"อะ เอาออกทำไม ไม่เอา"
ผมซุกหน้ากอดกระเป๋าแน่นขึ้นโผล่ขึ้นมาแค่ลูกตา ถ้าเอากระเป๋าออกพี่จีบต้องรู้ว่าผมกำลังเขินแน่ๆ ไม่อยากโดนแซวอ่ะ แค่นี้ตัวก็จะระเบิดอยู่แล้ว
"เอาออกหน่อย พี่อยากเห็นหน้าน้องคิสตอนนี้ ได้ไหมครับ"
น้ำเสียงนุ่มๆสายตาอ้อนวอนถูกส่งมาให้จนผมต้องเม้มปากแน่น มือไม้อ่อนยอมลดกระเป๋าลงจากหน้าแต่ก็ไม่วายก้มหน้าลงจนคางเกือบชิดอก จะบ้าตาย มาพูดเพราะๆอ้อนกันขนาดนี้ใครมันจะใจแข็งไหวเล่า ฮือ ทำไมต้องอ้อนน่ารักขนาดนี้ด้วยวะ
"เงยหน้าหน่อยสิครับ"
เสียงนุ่มยังคงตามหลอกหลอนผมอยู่ ผมส่ายหน้ารัวทันทีแค่นี้ก็แย่จะตายอยู่แล้วอ่ะ แย่มากๆ หัวใจเนี่ยเต้นโครมครามจนรู้สึกคลื่นไส้ไปหมดแล้ว เหมือนกินกาแฟรสเข้มเยอะๆแล้วใจสั่นแรงอะไรประมาณนั้น
"ไม่เอา"
ผมพูดเสียงอู้อี้ ไม่กล้าเงยหน้าหรอกกลัวจะเจอจีบแอทแอคจนหัวใจล้มเหลวไปซะก่อนเรียนจบ พี่จีบเงียบไปแต่กลับส่งมือหนาขึ้นมาเชยคางกัน.. พูดดีๆไม่ยอมทำตามก็บังคับมันซะเลยอย่างนี้ก็ได้เหรอ ฮือ! ผมหลบสายตาคมที่จ้องมองมาถึงจะหลบหน้าไม่ได้แต่แบบนี้ก็ยังดีกว่าจ้องตากันอ่ะ หางตาเหลือบเห็นเขายกยิ้มที่มุมปากด้วยความพอใจ
"น่ารักว่ะ แทบจะอดใจไม่ไหวแล้ว"
มือหนาเกลี่ยไล่ไปตามกรอบหน้าของผม หัวใจกระตุกวูบเมื่อได้รับสัมผัสชวนขนลุกแบบนี้ ไม่กล้าขยับตัวไปไหนเลยเว้ย ให้ตายสิ แล้วก็มานั่งตัวแข็งทื่อให้โดนลวนลามเนี่ยนะ บ้าไปแล้วไอ้คิสเอ้ยยย
"อด อดใจอะไรเล่า ผมจะไปเรียนแล้ว"
สุดท้ายผมก็กลั้นใจปัดมือพี่จีบออกแล้วพยายามง้างประตูรถให้เปิดออก แต่พี่จีบไม่ยอมปลดล็อกให้จนผมต้องส่งสายตาดุๆไปให้กัน
"พี่จีบเปิดประตูรถ! ผมจะสายแล้วนะ"
ผมโวยวายเสียงดังกลบเกลื่อนเสียงหัวใจของตัวเองไปด้วย ทำไมต้องทำตาเป็นประกายแถมยังยิ้มเจ้าเล่ห์ส่งมาให้อีก ตัวผมก็เบียดกับประตูรถจนจะกลายเป็นเนื้อเดียวกันอยู่แล้ว ไม่แกล้งกันดิ ถ้าเขินจนเป็นลมขึ้นมาใครจะรับผิดชอบวะ
"สายอะไร เพิ่งบ่ายโมงครึ่ง เขินก็บอกมาตรงๆ"
พี่จีบสอดมือเข้ามาดึงผมเข้าไปปะทะอกแกร่ง ผมเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อโดนจู่โจมแบบไม่ทันตั้งตัว ใจเต้นตึกตักจนแทบระเบิดออกมา ถ้าไม่ติดว่ามีเกียร์ขั้นอยู่ระหว่างเราผมคงได้ขึ้นไปนั่งตักพี่จีบแล้ว
"ปล่อยผมเลยนะ ทำไมชอบลวนลามกันแบบนี้วะ"
ผมดิ้นขลุกขลักในอ้อมกอดอุ่นนั่น ปฏิเสธไม่ได้เลยว่ารู้สึกดีที่โดนโอบกอดขนาดนี้ แต่ตอนนี้ความเขินมันเหนือทุกสิ่งอย่าง ต้องการหาความปลอดภัยให้กับหัวใจตัวเองด้วยเลยพยายามหาทางออกจากรถให้ได้ไงล่ะ
"อยู่นิ่งๆให้กอดเถอะ ไม่งั้นกูจับจูบจริงๆด้วย"
เสียงทุ้มเอ่ยกระซิบข้างหูทำให้ผมตัวแข็งทื่อขึ้นมาทันที.. จะ จูบเลยเหรอ ไม่เอาอ่ะ ไม่เคยจูบกับใครนะเว้ย ฮือ
"ดีมาก น่ารัก เดี๋ยวกูไปนั่งเรียนด้วยนะ"
"ปะ ไปทำไมพี่จีบ เดี๋ยว'จารย์ก็ด่า"
ผมพูดเสียงตะกุกตะกัก.. อาจารย์เขาจำไม่ได้หรอกว่ามีใครบ้างเพราะวิชาเลือกมันเรียนกันจำนวนคนเยอะ แต่ความจริงคือกลัวไอ้ภีมกับไอ้ออยจะล้อต่างหาก ไหนจะพวกที่เรียนรวมด้วยกันอีก.. ตกเป็นเป้าสายตาแน่ๆ
"อาจารย์ไม่รู้หรอก นะครับ ให้พี่ไปเรียนด้วยนะ"
เสียงออดอ้อนหวานๆดังขึ้นข้างหูก่อนที่ลมหายใจอุ่นๆจะถูเป่าเข้ามาราวกับจะแกล้งให้ขนลุกซู่ ผมย่นคอหนีจากคนขี้แกล้งทันทีก่อนจะได้รับเสียงหัวเราะเบาๆ ฮึ่ย เจ็บใจนักที่เอาคืนไม่ได้ ฝากไว้ก่อนเถอะนายอัศวิน สักวันนายอินธิพัฒน์จะเอาชนะให้ได้
"อือ ไปก็ไป ปล่อยผมได้แล้ว!"
ผมฟาดมือลงบนแขนแกร่ง พี่จีบหัวเราะเบาๆก่อนจะปล่อยผมให้เป็นอิสระแถมยังปลดล็อกประตูให้อีกด้วย
ตอนนี้เราอยู่ในห้องเล็คเชอร์ขนาดกลางบรรจุคนได้เกือบแปดสิบคน ที่นั่งเป็นสโลปลงไป พวกผมเลือกนั่งหลังสุด มีพี่จีบ ผม ไอ้ออย ปิดท้ายด้วยไอ้ภีม ไม่อยากจะบอกว่าผมได้สายตาล้อเลียนจากเพื่อนทั้งสองตั้งแต่เดินผ่านประตูเข้ามาเลยทีเดียว.. อยากจะทุดดินหนี
"ผัวมาคุมเหรอนุ้งคิส"
ไอ้ออยกระซิบกระซาบ ผมถึงกับสำลักอากาศทันทีก่อนจะหันไปผลักหัวมัน
"ผัวบ้านมึง หยุดพูดไปเลยนะ"
ผมกัดฟันพูดก่อนจะเหลือบมองพี่จีบ ไม่รู้ว่าจะได้ยินสิ่งที่ผมพูดกับไอ้ออยหรือเปล่า ถ้าได้ยินขึ้นมาผมคงตายแน่ๆ
"แหมๆ ด่ากูแต่หน้าแดงอย่างกับมะเขือเทศ มีความเขินแรงว่ะ กิ๊วๆ"
ไม่วายยังจะพูดแกล้งกันต่อ ทำเสียงล้อเลียนจนหน้าหมั่นไส้อีกด้วย
"กิ๊วพ่อง! ตั้งใจเรียนไปเลย"
ผมผลักตัวมันออกไปห่างๆแล้วก้มหน้าก้มตาจดบ้าอะไรไม่รู้ลงในสมุด.. หลีกหนีคำแซวทุกอย่างจากเพื่อนและหลีกหนีสายตาหวานๆที่จ้องมองมาไม่หยุดหย่อนไปด้วย ผมถือว่าการเรียนวันนี้เป็นอะไรที่ผมตั้งใจที่สุดเลยก็ว่าได้ เพราะไอ้พี่จีบคนเดียวเลย
"คิสครับ"
เสียงนุ่มๆมาอีกแล้ว... สมาธิที่จดจ่อการเรียนการสอนเมื่อกี้หายวับไปกับตาทันที มือไม้กลับมาสั่นกึกๆจนตัวหนังสือกลายเป็นไส้เดือนไปแล้ว
"คะ ครับ"
"คืนนี้ไปร้านเหล้ากับพี่หน่อยนะ"
"ปะ ไปทำไมครับ"
"เพื่อนชวนกินเหล้า แต่อยากให้คิสไปด้วย ได้ไหมครับ?"
"อะ เอ่อ.. แต่ผมไปด้วยพี่อาจจะไม่สนุกนะ"
"ไม่หรอก พี่อยากให้คิสไปด้วย ได้ไหมครับ ไปกับพี่หน่อยนะ"
โอย ผมวางปากกาลงบนโต๊ะทันทีเพราะไม่สามารถเขียนหนังสือแบบปกติได้อีกแล้ว เสียงพี่จีบที่คอยอ้อนกันทำลายสมาธิผมอย่างหนัก ไหนจะฝ่ามืออุ่นๆที่วางลงบนขาอีก.. เตลิดไปหมดแล้วเว้ยกูเนี่ย อยากจะตะโกนใส่หน้าว่ากูยอมไปด้วยตั้งแต่ชวนประโยคแรกแล้ว แต่กูอยากเล่นตัวไง เล่นไปเล่นมากูก็แพ้อยู่ดี แพ้แบบไม่มีวันชนะ แพ้ตลอดชีวิตอ่ะ !
"ปะ ไปก็ได้ครับ เลิกทำตัวน่ารักสักที ผมจะตายแล้ว!"
ผมหลุดปากพูดออกไปจนหมด พอรู้ตัวถึงได้ยกมือขึ้นมาตะครุบปากตัวเองไว้ด้วยสีหน้าตื่นตกใจ เชี่ยเอ้ย พูดอะไรออกไปเนี่ย แง อายเว้ย อาย ขายขี้หน้าเป็นที่สุด ไอ้พี่จีบมันก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับมาเอาแต่ยิ้มหน้าบานหัวเราะหึหึเหมือนคนโรคจิต ปล่อยให้ผมแสดงอาการบ้าบออยู่คนเดียว โคตรไม่ยุติธรรมเลยแม่ง คืนนี้จะแดกเหล้าแทนน้ำให้ดู ล้างความอายความเขินวันนี้ไปให้หมดสิ้นซะที!!
-----------------------------------------------------
Q & A กับน้องคิส
Q : ถ้าแบทสารภาพว่าชอบคิสก่อนจีบ แบทจะมีหวังไหม?
A : เอ่อ... ผมไม่ได้คิดเกินเลยกับพี่แบทนะ
Q : แล้วถ้าแบทเกิดจีบคิสขึ้นมาล่ะ จะหวั่นไหวไหม?
A : อ่า มันอาจจะรู้สึกแปลกๆ... แต่คงไม่หวั่นไหวครับ
พี่แบทเขาแอบชอบน้องจูบมาตั้งแต่รับน้องแล้วนะ แต่เป็นการชอบแบบแอบมองอยู่ห่างๆ
ไม่ได้เข้ามาวุ่นวายกับพี่จีบและน้องคิสอย่างแน่นอน ใครรีเควสขอหวานๆ ตอนนี้หวานพอหรือยัง?
แต่ขอบอกว่านี่แค่หวานระดับต้นๆเท่านั้นน้า คึคึ ยังมีหวานกว่านี้อีกเยอะ รับรองเลย
อ่านให้สนุกน้า
หัวข้อ: ♥ Coffee Shop รักนี้...รสกาแฟ ♥ : เปิดพรีฯ หนังสือแล้ววันนี้ ! [18/01/2018] (อ่าน 170161 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก