Tiger 11
“วันนี้เราจะไปไหนกันเหรอ?” แอลถามขึ้นเมื่อไทเกอร์มารับเขาที่บ้านตั้งแต่เช้า ซึ่งวันนี้เป็นหยุดจึงไม่ได้ไปเรียน
“โคราช” แอลทำตาโตทันทีกับคำตอบอีกคน
“ไปทำไมเหรอ? แล้วต้องค้างคืนมั้ย เรายังไม่ได้บอกป้ากับยายเลย” แอลว่าอย่างตกใจ
“กูไปถ่ายแบบ ไม่ค้าง กลับมืดๆ” ไทเกอร์ตอบเสียงเรียบก่อนจะออกรถ แอลพยักหน้ารับซึ่งนี่ก็เป็นครั้งแรกเหมือนกันที่แอลจะได้เห็นไทเกอร์ทำงาน มดเคยบอกแอลว่าไทเกอร์เป็นนายแบบแต่เจ้าตัวก็ไม่ได้รับงานบ่อย รับงานตามความพึงพอใจของตัวเองเท่านั้น ถ่ายแบบถ่ายโฆษณาไม่กี่งานแท้ๆแต่กลับกลายเป็นที่รู้จักและถูกจับตามองในวงการนายแบบอย่างมาก...ไทเกอร์พาแอลมาถึงโคราชตอน10โมงเช้าซึ่งตอนนี้พวกทีมงานเตรียมความพร้อมเรื่องฉากเรียบร้อยแล้ว ตอนแรกไทเกอร์ก็จะมาพร้อมทีมงานแต่คิดว่าจะเอาแอลมาด้วยเพราะเมื่อคืนอีกคนกลับมานอนที่บ้านเลยตัดสินใจขับรถมาเอง
“น้องไทเกอร์มาแล้ว” ทีมงานคนหนึ่งพูดขึ้น ไทเกอร์กล่าวทักทายทุกคนอย่างเป็นกันเอง
“ฮั่นแน่ๆ พาใครมาคะ” ลูกปลา กระเทยร่างใหญ่ช่างแต่งหน้าประจำกองถามอย่างแซวๆ
“หึๆ” ไทเกอร์ไม่ตอบแต่กลับยิ้มๆทำให้ทีมงานพากันโห่แซวยิ่งกว่าเดิม แอลหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาทันที
“ชื่ออะไรคะน้องหน้าหวาน” ลูกปลาถามแอลขึ้นขณะที่ไทเกอร์ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า
“แอลครับ” แอลตอบอย่างเขินๆ แอลเป็นคนเข้ากับคนง่ายก็จริงแต่ว่าก้รู้สึกประหม่าทุกครั้งกับคนที่พึ่งพบเห็นเป็นครั้งแรก
“น่ารักจัง หน้าหวานกว่าพวกชะนีเสียอีก” ลูกปลาว่าพลางหัวเราะ แอลยิ้มรับนิดๆ
“ว่าแต่กับน้องไทเกอร์นี่อะไรยังไงคะ น้องเขากิตติศัพท์เรื่องความเจ้าชู้หนักมากก็จริงแต่ไม่เคยพาใครมาทำงานแบบนี้เลยน้า” ลูกปลาว่า
“จะ...จริงเหรอครับ” แอลถามกลับ ลูกปลาพยักหน้าทำให้แอลหัวใจพองโตขึ้นมา
“คอนเฟิร์มค่ะน้องแอลเป็นคนแรกเลยนะที่พามาแบบนี้ แปลว่าต้องสำคัญแหงๆ” ลูกปลาว่าต่อ
“เมาท์อะไรผมครับพี่ป็อด” ไทเกอร์ทักขึ้น
“อ๊ายๆๆ เดี๋ยวแม่ตบปากฉีก เปลี่ยนแล้วย่ะ ลูกปลาย่ะลูกปลา” ลูกปลาทำหน้าหงิกหน้างอใส่ ไทเกอร์หัวเราะนิดๆที่ได้แกล้งช่างแต่งหน้าประจำกองที่สนิทกันเพราะทุกครั้งที่ถ่ายแบบช่างแต่งหน้าก็คือพี่ลูกปลานี่แหละ
“แค่ถามน้องแอลเฉยๆว่าอะไรยังไงกับน้องไทเกอร์ ถึงได้พามาแบบนี้” ลูกปลาว่า
“มึงตอบว่าไง” ไทเกอร์หันไปถามแอล
“เปล่า ไม่ได้ตอบอะไร” แอลว่า
“ตามนั้นครับ ไม่ตอบ” ไทเกอร์ยักไหล่
“ชิชะ ไม่ตอบก็ไม่ตอบ” ลูกปลาเบ้ปากใส่ ไทเกอร์หัวเราะก่อนที่จะมานั่งให้ลูกปลาเริ่มแต่งหน้าให้ งานวันนี้เป็นงานถ่ายแบบของแบรนด์เสื้อผ้าชื่อดัง ไทเกอร์ก็ไม่อยากรับงานเท่าไหร่เพราะโลเคชั่นที่เจ้าของแบรนด์ต้องการอยู่ตั้งโคราชแต่เพราะเจ้าของแบรนด์รู้จักกับคิส พี่สะใภ้คนสวยของเขานี่แหละแล้วปลื้มๆเขาก็เลยยอมรับงาน...การถ่ายแบบเริ่มขึ้น แอลนั่งมองไทเกอร์ที่กำลังทำงานด้วยความจริงจัง ไทเกอร์โตขึ้นมาก มีความเป็นผู้ใหญ่มากจริงๆ แอลไม่เคยเห็นไทเกอร์ที่มีความตั้งใจในการทำงานมาก่อน นับว่านี่เป็นครั้งแรก
“โอเค พักกอง บ่ายโมงถ่ายอีกครั้ง” เสียงของช่างภาพพูดหลังจากที่ถ่ายแบบเสื้อผ้าหนึ่งเซ็ตจบไป เหลืออีกหนึ่งเซ็ตจะถ่ายช่วงบ่ายหลังจากกินข้าวกลางวันเสร็จ
“ที่นี่อากาศดีเนอะ” แอลพูดขึ้นขณะที่กำลังนั่งกินข้าวกับไทเกอร์
“ใช่ แต่กูไม่ชอบที่นี่” ไทเกอร์ว่า ทำให้แอลชะงัก
“เพราะเรางั้นเหรอ?” แอลถามเสียงเศร้า
“รู้ตัวหรือไง”...ย้อนไปเมื่อ3ปีก่อน...
“ไปโคราชนะไทเกอร์ ช่วงปิดเทอมใหญ่แบบนี้เราไปกันนะ” แอลว่าขณะนั่งมองโปรชัวร์ท่องเที่ยวไทยในมือ
“ไปทะเลไม่ดีกว่าหรือไง หน้าร้อนแบบนี้” ไทเกอร์ว่า แอลหน้างอ
“ไม่เอาอ่า ไปทะเลมาทุกปีแล้ว ปีนี้อยากไปสูดอากาศดีๆ ไปดูฟาร์มอะไรแบบนี้บ้าง” แอลว่าพร้อมกระพริบตาปริบๆทำหน้าออดอ้อน ไทเกอร์กยยิ้มก่อนจะยีหัวอีกคนอย่างเอ็นดู
“โอเคๆ ไม่ต้องอ้อนเราขนาดนั้นหรอก แค่พูดเราก็ใจอ่อนแล้ว”...กลับมาที่ปัจจุบัน...แอลนั่งเงียบไปทันที อาหารกลางวันจากที่อร่อยๆกลับกลายเป็นไร้รสชาติเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ในวันวาน ใช่...เราสัญญากับไทเกอร์ว่าหลังจากจบม.6จะมาเที่ยวโคราชด้วยกันแต่ก็ไม่มีโอกาส เพราะเขา...เพราะเขาคนเดียว
“แม่งแดกไม่ลงละ” ไทเกอร์ว่าก่อนจะยกจานไปให้ทีมงานเก็บ แอลมองตามร่างสูงตาสั่นระริกด้วยความรู้สึกเจ็บปวด...หลังจากที่ถ่ายแบบเสร็จไทเกอร์ก็บอกลาทีมงานเพื่อกลับ แอลส่งยิ้มเป็นเชิงลาให้กับพี่ๆทีมงานก่อนจะวิ่งตามอีกคนไป ตั้งแต่ตอนกลางวันแอลก็ไม่ได้คุยอะไรกับไทเกอร์อีก ไทเกอร์กำลังอารมณ์ไม่ดีคงไม่อยากคุยกับเขาหรอก
“เอ่อ...เราไปก่อนนะ” แอลว่าเมื่อไทเกอร์ขับรถมาจอดที่หน้าบ้านของเขา ไทเกอร์นิ่ง แอลจึงเปิดประตูลงไปก่อนที่รถคันหรูจะขับออกไปทันที แอลมองตามรถคันหรูไปอย่างเศร้าๆ
“ไปไหนมาล่ะลูก” ป้าของแอลถามขึ้น
“ไปโคราชมาครับ ไทเกอร์ไปถ่ายแบบน่ะครับ” แอลตอบ ผู้เป็นป้าเมื่อเห็นหลานมีสีหน้าไม่ค่อยดีจึงถามขึ้น
“ทะเลาะกับไทเกอร์มาเหรอ?” แอลตาสั่นระริก
“ทะเลาะกันก็ต้องคุยกันสิ ไปหาไทเกอร์แล้วไปเคลียร์กันเถอะ เชื่อป้า” ผู้เป็นป้าว่า แอลกัดปาก อิงฟ้าลูบหัวหลานชายเบาๆ
“ครับป้า” แอลว่าก่อนจะเดินออกจากบ้านแล้วโบกแท็กซี่ไปยังคอนโดของอีกคนทันทีโดยที่หารู้ไม่ว่าไทเกอร์ไม่ได้ขับรถกลับคอนโดแต่กลับไปที่บ้านแทน...
ออดดดดด
ไม่รู้ว่าแอลกดออดไปกี่ครั้งแล้วตั้งแต่มาแต่ก็ไม่มีวี่แววว่าอีกคนจะออกมาเปิดเลย แอลมองนาฬิกาข้อมือก็พบว่าจะห้าทุ่มแล้วแต่ไทเกอร์หายไปไหน แอลนั่งลงที่หน้าประตูห้องอีกคนพร้อมกับกอดเข่าซุกหน้าลงอย่างหมดเรี่ยวแรง ไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี ควรจะทำยังไงให้แผลในใจของไทเกอร์ที่เกิดจากเขามันหายเสียที...ทางด้านไทเกอร์หลังจากที่ส่งแอลแล้วก็เปลี่ยนทิศทางกลับบ้านทันที เขากำลังฟุ้งซ่าน ไม่อยากอยู่คนเดียว
“มาซะดึก” ฟ็อกซ์ที่กำลังนั่งทำงานอยู่ที่ห้องรับแขกทักพี่ชายขึ้น
“เออ ไม่อยากอยู่คอนโด” ไทเกอร์ว่าพร้อมกับเดินมาลงที่โซฟาข้างๆน้องชายก่อนจะถอนหายใจออกมา
“หึๆ ได้ข่าวว่าโจทย์กลับมา” เพราะว่าไม่ได้เรียนมหาวิทยาลัยเดียวกันและไทเกอร์มักจะอยู่คอนโดมากกว่าบ้านทำให้ไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไหร่ ฟ็อกซ์เลยไม่ได้มีโอกาสได้ถามเรื่องนี้เสียที
“เออ เพราะแบบนี้ไงกูเลยเป็นแบบนี้” ไทเกอร์ว่า
“ยังรักเขา?” ฟ็อกซ์ถามแต่ตาก็ไม่ได้มองไปที่พี่ชาย ไทเกอร์ชะงักทันที
“...” ไทเกอร์เงียบไปตอบ ฟ็อกซ์จึงหัวเราะในลำคอทันที
“ไหนบอกว่าทั้งโกรธทั้งเกลียดไง รักเขาก็กลับไปหาเขา ง่ายนิดเดียว” ฟ็อกซ์ว่าก่อนจะปิดโน้ตบุ๊คเพราะทำงานเสร็จพอดีก่อนจะทำท่าจะขึ้นห้องนอนแต่ก็ไม่วายหันมาพูดส่งท้ายกับพี่ชาย
“อดีตมันก็คืออดีต อย่าเอาอดีตมาทำให้ปัจจุบันไม่มีความสุข”...ทั้งๆที่กลับมาบ้านไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ไทเกอร์ก็ขับรถออกมาอีกครั้งเพื่อกลับคอนโด ทั้งๆที่คิดว่ากลับบ้านไปจะหายฟุ้งซ่าน กลายเป็นว่าพอเจอไอ้น้องชายตัวดีกับฟุ้งซ่านกว่าเดิม แม่ง! เกลียดมันชิบหายที่ชอบทำเป็นรู้ทัน รู้ดีไปหมดทุกเรื่องแต่มันก็รู้ดีจริงๆนั่นแหละ!...ไทเกอร์ขมวดคิ้วมุ่นทันทีที่เห็นร่างบางที่คุ้นตานั่งกอดเข่าซุกหน้าอยู่ที่หน้าห้องของเขา ไม่รู้ว่าอีกคนมาตั้งแต่เมื่อไหร่แล้วมาทำไมแต่เหตุการณ์นี้มันทำให้ไทเกอร์หัวใจกระตุกปวดร้าวไปด้วยความเจ็บปวดเมื่อนึกถึงเรื่องราวเมื่อสามปีก่อน...ย้อนไปเมื่อสามปีก่อน...
“หมายความว่ายังไง” ไทเกอร์ถามขึ้นอย่างไม่เข้าใจกับสิ่งที่แอลพึ่งพูดออกมา
“เลิกกันเถอะ” แอลว่าอีกครั้ง ไทเกอร์มองหน้าแอลด้วยความไม่เข้าใจ ตาคมสั่นระริกไปหมด
“เพราะอะไร เราทำอะไรผิด เราไม่ดีตรงไหน” ไทเกอร์ถาม
“คือว่า...” แอลอึกอัก ตากลมไม่กล้าเงยขึ้นมาสบอีกคน
“แอล...เรารักกันไม่ใช่เหรอ” ไทเกอร์จับมือบางแต่แอลกลับแกะออก
“ไม่...” แอลว่าเสียงแผ่ว ร่างบางสูดลมหายใจเข้าปอดก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาสบตากับอีกคนอย่างจริงจัง
“...เราหมดรักไทเกอร์แล้ว” สิ้นเสียงหวานที่ไทเกอร์เคยคิดว่ามันไพเราะ ไทเกอร์ก็สมองขาวโพลนไปหมด ขาแข้งอ่อนแรงจนแทบล้มทั้งยืน มือหนาอยากจะยื่นไปจับรั้งอีกคนเอาไว้แต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว แอลเดินออกไปแล้ว ไทเกอร์ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ ทำไมแอลถึงบอกเลิกกัน ไทเกอร์รักแอล...รักมาก รักเท่าที่จะสามารถรักใครคนหนึ่งได้ แอลเปลี่ยนไปตั้งแต่อาทิตย์ก่อน อยู่ๆก็ตีตัวออกห่าง อยู่ๆก็เปลี่ยนไปจนวันนี้ถึงได้บอกเลิกเขา ไทเกอร์ไม่รู้หรอกว่าอีกคนมีคนใหม่หรืออะไร เหตุผลมันคืออะไรแต่เพียงแค่อีกคนบอกว่าไม่รักกันแล้ว หัวใจของเขามันก็หมดแรงแทบจะหยุดเต้น...
“แอล เปิดประตูให้หน่อย!” ไทเกอร์ว่าพร้อมกับเขย่าประตูรั้วหน้าบ้านของอีกคนเสียงดังแต่ก็ไม่เห็นว่าร่างบางจะออกมา
“กลับไปซะไทเกอร์ เราไม่อยากเจอไทเกอร์อีกแล้ว” แอลตะโกนออกมา
“ไม่! เราต้องคุยกันให้รู้เรื่อง!” ไทเกอร์ไม่ยอม
“เราไม่มีอะไรต้องคุยกันอีกแล้ว” แอลว่าก่อนที่ไฟในห้องของอีกคนจะปิดลง ไทเกอร์หยุดเขย่าประตูก่อนจะนั่งลงที่หน้ารั้วกอดเข่าซุกหน้าลงกับหัวเข่า อยากร้องไห้แต่มันกลับร้องไม่ออก เสียงท้องฟ้าร้องไม่ได้ทำให้ไทเกอร์รู้สึกอะไรขึ้นมา หยาดน้ำฝนที่ตกลงมาปะทะใบหน้าไม่ได้ทำให้ไทเกอร์รู้สึกเหน็บหนาวเพราะตอนนี้หัวใจของเขามันหนาวยิ่งกว่าอะไรแล้ว...ไทเกอร์ไม่รู้ว่าตัวเองทำไมถึงมาอยู่ที่โรงพยาบาลทั้งๆที่เมื่อคืนนั่งอยู่ที่หน้าบ้านอีกคนที่คำที่ออกมาจากน้องชายก็คือแอลโทรให้ฟ็อกซ์ไปรับเขากลับ ซึ่งตอนนั้นเขาหมดสติไปแล้ว ไทเกอร์อยากจะออกจากโรงพยาบาลไปหาอีกคนเพื่อเคลียร์กันแต่พี่ชายไม่ยอมเพราะไทเกอร์ป่วยหนัก กว่าสามวันที่ไทเกอร์หายป่วยก็รับไปหาแอลทันทีแล้วก็พบว่าแอลไปอยู่ฝรั่งเศสกับแม่แล้ว ไทเกอร์หัวเราะเยาะตัวเองไม่น้อยกับสิ่งที่รับรู้ สาเหตุที่แอลบอกเลิกเขาเพื่อไปอยู่ฝรั่งเศส แค่นี้?...แอลดูถูกในความรักเขาขนาดนี้เลยเหรอ? แอลคิดว่าการที่เราห่างกันมันจะทำให้เขาเลิกรักอีกคนได้หรือไงถึงไม่ยอมให้เขารอ! หลังจากนั้นไทเกอร์ก็ไม่รู้สึกศรัทธาในความรักอีก ในเมื่ออีกคนดูถูกความรัก ดูถูกหัวใจเขาแบบนี้เพราะฉะนั้นก็ไม่มีใครควรได้รับความรักจากเขาอีก!...กลับมาที่ปัจจุบัน
“ไทเกอร์” แอลเรียกอีกคนเสียงสั่นเมื่อเห็นอีกคนยืนอยู่
“มาทำไม”
“เราอยากคุยกับไทเกอร์ คุยกันหน่อยได้มั้ย?” แอลถามด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง ตากลมสั่นระริก
“คุยเหรอ? กูว่ามึงกับกูไม่มีอะไรต้องคุยกันนี่” ไทเกอร์ว่าเสียงเรียบ
“แต่ไทเกอร์กำลังโกรธเรา เรื่องในอดีตเรารู้ว่าเราทำผิด ฮึก เรารู้ว่าเราทำไทเกอร์เสียใจ ฮึก แต่เรา...”
“ไม่ต้องพูดกูไม่อยากฟัง” แอลน้ำตาไหลพราก ตัวบางสั่นเทาไปหมด
“ฮึก เข้าใจแล้ว ต่อให้เราจะพูดอะไรไทเกอร์คงไม่อยากฟังอีกแล้ว ฮึก เราอยากอธิบายเรื่องทุกอย่าง ฮึก แต่ไทเกอร์คงไม่คิดจะฟังมัน ฮึก เราไม่มีโอกาสแล้วใช่มั้ย ฮึก” แอลช้อนตาขึ้นถามไทเกอร์
“ถ้าเป็นเรื่องในอดีตโอกาสของมึงมันไม่มีตั้งแต่แรกแล้ว...” ไทเกอร์ว่าเสียงเรียบ แอลพยักหน้ารับทั้งน้ำตา ร่างบางค่อยๆหันตัวกลับเพื่อจะเดินออกไป คงไม่มีประโยชน์อะไรแล้วใช่มั้ย แม้ว่าเขาจะยอมเสียศักดิ์ศรี ยอมทำทุกอย่างให้อีกคนกลับมา ยอมทำทุกอย่างเพื่อให้อีกคนให้อภัยแต่สุดท้าย...ไม่มีโอกาสสำหรับคนเลวๆอย่างเขา
“...แต่ถ้าเรื่องปัจจุบัน กูก็พร้อมจะเริ่มใหม่กับมึง”
ง้อวววววว อะไรกานนนนนน เกิดอะไรขึ้นทำไมอิเสือพูดงี้? 55555 ดราม่ามานานเบื่อแล้วอยากแต่งหวานๆบ้าง อิๆ ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ ในมุมน้องแอลเรายังไม่รู้สาเหตุเลย อย่าฟังความข้างเดียว
___จางบิวตี้___
หัวข้อ: Tiger’s Love...รักร้ายนายเพลย์บอย Yaoi (Boy’s Love) 18+อัพตอน20 (16/09/59) End (อ่าน 114259 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก