หัวข้อ: Tiger’s Love...รักร้ายนายเพลย์บอย Yaoi (Boy’s Love) 18+อัพตอน20 (16/09/59) End

[aom2529]

 

[iceman555]

 

[cchompoo]

ร้อนแรงมาก 

[พระสนมฝ่ายซ้าย]

โอยยยยยยย พี่แมกซ์มาราธอนกันมากค่า ใจเย็นๆ เป็นแฟนแล้วทำไรก็ได้หรอ ><
ขอแบบนี้ให้พี่ไทเกอร์น้องแอลบ้างค่ะ

[Jang_B2UTY]

Tiger 19

         

 

          แอลไม่รู้ว่าทำไมไทเกอร์ถึงได้เช็คเอาท์รีสอร์ทตั้งแต่ตอนเช้า อีกคนอ้างว่ามีงานด่วนแอลก็พยักหน้าอย่างเข้าใจที่ต้องกลับกรุงเทพแต่เช้าแบบนี้ ในใจก็ยังรู้สึกเสียดายไม่ได้เพราะอยากมีเวลาอยู่กับอีกคนนานกว่านี้



          “นอนไปก่อนถึงแล้วเดี๋ยวปลุก” ไทเกอร์พูดขึ้นเมื่อเห็นว่าอีกคนตาปรือๆ แอลพยักหน้ารับก่อนจะปรับเอนเบาะแล้วเอาเสื้อคลุมของอีกคนที่อยู่ที่เบาะหลังมาคลุมตัวนอนหลับไปโดยไม่ทันได้สังเกตว่าตาคมที่มองมาหม่นหมองแค่ไหน...แอลค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาเมื่อรู้สึกว่ารถกำลังจอด มือบางยกขึ้นมาขยี้ตาเบาๆก่อนจะสังเกตเห็นว่าอีกคนไม่ได้อยู่ในรถ ตากลมมองสำรวจไปที่ภายนอกก่อนจะเบิกตากว้างทันที



          “ตื่นแล้วเหรอ” ไทเกอร์เปิดประตูเข้ามาแล้วพูดขึ้น



          “ทำไม...” แอลเสียงแหบพร่า ลำคอแห้งผากไปหมด



          “แม่มึงรออยู่” แอลน้ำตาคลอทันทีเมื่อเห็นตั๋วเครื่องบินในมือของอีกคนที่กำลังยื่นมาให้เขา



          “ฮึก ไล่กันงั้นเหรอ ไม่อยากอยู่ด้วยกันงั้นเหรอ” แอลว่าออกมาด้วยความน้อยใจและเสียใจที่ไม่เคยรู้มาก่อนว่าวันนั้นจะมาถึงเร็วขนาดนี้ เขารู้ว่าเขาต้องกลับไปกับแม่แต่ไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนี้และไม่คิดว่าอีกคนจะรู้มาตลอดและไม่ยอมบอกเขา



          “กูไม่เคยคิดแบบนั้น”



          “แล้ว ฮึก...ทำไมไม่บอก ทำไม...ฮึก”



          “กูไม่อยากเห็นน้ำตาของมึง ไม่อยากเห็นหน้าเศร้าๆของมึง กูอยากให้เราจากกันด้วยรอยยิ้มของมึงมากกว่า” ไทเกอร์ว่าพร้อมกับยื่นมือมาเกลี่ยน้ำตาบนใบหน้าใสอย่างอ่อนโยน



          “ฮึก จะให้เราทำได้ยังไง ฮึก จะให้เรายิ้มออกได้ยังไง ฮึก ในเมื่อเราต้องจากคนที่เรารักไป” แอลว่าออกมาทั้งน้ำตาที่ไหลออกมาไม่หยุด



          “กูเองก็ไม่อยากจากมึงแต่มันคือความจำเป็น...มันคืออนาคตของมึง” ไทเกอร์ว่าพร้อมกับคว้ามือบางมากุมเอาไว้พร้อมมองหน้าแอลอย่างจริงจัง



          “ฮึก...”



          “มึงเคยเสียสละเพื่อกูมาครั้งหนึ่งแล้ว ครั้งนี้...กูขอเสียสละบ้าง กูจะไม่รั้งมึงไว้ กูจะปล่อยมึง เพื่ออนาคตของมึง”



          “ฮึก ไม่เลิกนะ ยังไงก็ไม่เลิกนะ” แอลว่าเสียงสั่น ในใจรู้สึกเจ็บปวดไปหมดเพียงแค่คิดว่าต้องเลิกกับอีกคนอีกครั้ง ครั้งก่อนกว่าที่แผลใจจะหายดีก็ใช้เวลาเป็นปีถ้าครั้งนี้ยังต้องเจ็บปวดอีก เขาจะทนมันไม่แค่ไหนกัน



          “ไม่เลิก...ยังไงก็ไม่เลิก” ไทเกอร์ว่า มือหนายังคงจับมือบางไม่ยอมปล่อย



          “ฮึก...”



          “กูรักมึง กูจะไม่มีทางปล่อยมึงไปอีกครั้ง ต่อให้เราจะห่างกัน ยังไงกูก็ไม่ปล่อยมึงไป”...แอลมองกลุ่มก้อนเมฆที่ลอยละล่องอยู่บนท้องฟ้าซึ่งวันนี้มันช่างไม่สดใสเหมือนกับหัวใจของเขาตอนนี้ที่มืดหม่นไปหมด หลังจากที่คุยกับไทเกอร์ในรถอีกคนก็มาส่งเขาที่เกทโดยที่แม่ของเขารออยู่ แอลเงียบมาตลอดทางที่ขึ้นเครื่องมาจนผู้เป็นแม่รู้สึกไม่ดีเป็นอย่างมาก



          “แม่ขอโทษ” ผู้เป็นแม่พูดขึ้น แอลที่กำลังหันออกมองนอกหน้าต่างก็หลั่งน้ำตาลงมา



          “แม่ทำทุกอย่างเพื่อแอล แม่รู้ว่าการที่แม่ทำแบบนี้มันคงทำให้แอลเจ็บปวดมาก แต่เพื่อความฝัน เพื่ออนาคตของแอลนะ” ผู้เป็นว่าพูดต่อด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ น้ำตาที่หลุดไหลไปไหลลงมาอีกครั้ง แอลยกมือขึ้นมาปาดมันออกก่อนจะหันกลับมาหาแม่



          “แอลเข้าใจครับ แอลเข้าใจ” ว่าแล้วผู้เป็นแม่ก็ดึงลูกชายเข้าไปกอดทันที แอลร้องไห้สะอึกสะอื้นเบาๆออกมาแต่ก็ทำให้ผู้เป็นแม่รู้สึกเจ็บปวดใจไม่แพ้กัน ขอโทษ...แม่ขอโทษนะแอล...ทางด้านไทเกอร์ หลังจากที่ส่งแอลเสร็จร่างสูงก็ขับรถมาจอดที่สะพานข้ามแม่น้ำ ตาคมมองตรงไปยังบนท้องฟ้าที่ตอนนี้ไม่ได้สดใสเลยราวกับหัวใจของเขา



          “กูจะรอมึง”...หลังจากที่แอลกลับฝรั่งเศสไปชีวิตของไทเกอร์ก็ดูหม่นหมองลงไปในทันตา แม้แต่เจ้าตัวเองก็ยังรู้ตัวว่าตัวเองเปลี่ยนไป แต่ก่อนที่เคยเที่ยวผับ กินเหล้า เคล้านารีแต่ตอนนี้กลับเก็บตัวอยู่แต่ในบ้าน ออกไปสังสรรค์กับเพื่อนบ้างแต่ตามโอกาสเท่านั้น จนผู้เป็นน้องอย่างฟ็อกซ์อดแซวไม่ได้



          “ช่วงนี้พี่เสือซึมเป็นแมวเชียว” ไทเกอร์ตะวัดสายตาไปมองน้องคนเล็กของบ้านทันที



          “เรื่องของกูมั้ย?” ฟ็อกซ์ยักไหล่ก่อนจะนั่งลงที่โซฟาข้างๆพี่ชาย



          “ก็เห็นคอลคุยกันทุกวันนี่ทำไมอาการหนักขนาดนี้” ใช่...ไทเกอร์คอลคุยกับแอลทุกวัน แม้ว่าช่วงเวลาจะต่างกันมากแต่ก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคระหว่างคนทั้งคู่เพราะเพียงแค่วันหนึ่งไม่ได้เห็นหน้ากัน หัวใจก็รู้สึกคิดถึงและโหยหาขึ้นมา



          “คนไม่มีเมียอย่างมึงไม่เข้าใจหรอก” ไทเกอร์เบ้ปากใส่น้องชาย ฟ็อกซ์หัวเราะออกมาเบาๆ



          “มีทำไมให้ปวดหัว อยู่คนเดียวดีกว่าเยอะ” ไทเกอร์ร้องเฮออะออกมากับคำพูดของน้องชาย



          “เอาไว้ถ้ามึงเจอคนที่ใช่ มึงจะรู้ว่าอยู่คนเดียวมันไม่ดีเท่าอยู่สองคนหรอก”...หลังจากที่เถียงกับน้องชายเสร็จไทเกอร์ก็ขึ้นห้องเพื่อมาคอลหาแอลทันที



          “ยุ่งอยู่หรือเปล่า” ไทเกอร์ถามขึ้นเพื่อแอลรับสาย เพราะนอกจากเรียนแล้วแอลยังต้องช่วยงานร้านอาหารของแม่อีกด้วย



          (“ไม่ยุ่งเลยๆ วันนี้คนไม่เยอะเท่าเมื่อวาน”) แอลตอบพร้อมใบหน้าที่เปื้อนด้วยรอยยิ้ม ซึ่งเป็ยรอยยิ้มที่ไทเกอร์หลงรักมันตั้งแต่วันแรกที่เห็น



     (“ยิ้มอะไรน่ะ”) แอลถามขึ้นอย่างงงๆ



          “แค่คิดถึงวันแรกที่กูเจอกับมึงก็เลยยิ้มออกมา” แอลยกยิ้มอีกครั้งกับคำตอบของอีกคนพร้อมกับคิดตาม นั่นสินะ...วันแรกที่เจอกัน มันผ่านมากี่ปีแล้วนะ ทำไมมันถึงเร็วขนาดนี้ราวกับเมื่อวานเลย



          (“แล้วจำวันแรกที่เราคบกันได้หรือเปล่า”) แอลถามขึ้น



          “วันที่มึงขอกูคบน่ะนะ” แอลหน้าแดงจักทันทีกับคำพูดของอีกคน ไทเกอร์หัวเราะทันทีกับท่าทางของอีกคน



          (“งื้อออออ ก็ไทเกอร์ไม่ขอเรานี่”) แอลว่าอย่างขวยเขิน



          “กูก็ว่าจะขอแต่มึงขอก่อนไง หึๆ” แอลยังคงหน้าแดงก่ำไม่หายยิ่งนึกถึงเรื่องนี้ทีไรก็อดเขินขึ้นมาไม่ได้ วันนั้นเขาต้องรวบรวมความกล้าอย่างมากเพื่อขออีกคนคบ แม้จะรู้ว่าเรื่องราวระหว่างเรามันคือคนพิเศษระหว่างกันแต่ก็นะ...ไทเกอร์ฮอตจะตาย มีคนมาชอบตั้งเยอะ เขาเลยไม่รู้ว่าอีกคนใจตรงกันและอยากคบกันมั้ยเลยเสี่ยงขอคบและพออีกคนบอกว่ากะจะขอเขาคบในวันครอบรอบ4เดือนที่คุยกันซึ่งจะในอีกสามวันข้างหน้าก็อดเขินขึ้นมาไม่ได้ งื้อออออ เขานี่มันใจร้อนจริงๆ



          (“ฮึ่ย์ๆๆ ไม่พูดถึงเรื่องนี้แล้ว”)



          “หึๆ งั้นพูดถึงเรื่องไรดี จูบแรก? หรือครั้งแรกดี?” แอลหน้าแดงจัดทันทีกับคำพูดของอีกคน



          (“ไทเกอร์คนหื่น! ไม่คุยด้วยแล้ว!”) แอลว่าก่อนจะรีบวางสายไปทันทีเพราะไม่สามารถทนสายตาของอีกคนได้ ไทเกอร์ยกยิ้มพร้อมหัวเราะออกมาเบาๆที่ได้แกล้งอีกคน ตาคมมองภาพพักหน้าจอซึ่งเป็นรูปอีกคนที่เขาแอบถ่ายตอนที่อีกคนหลับ กี่วันแล้วนะที่ห่างกัน กี่วันแล้วนะที่ไม่ได้กอดกัน แค่สองสัปดาห์เท่านั้นทำไมมันช่างยาวนานราวกับสองปีแบบนี้นะ...1ปีผ่านไป...แอลติดต่อไทเกอร์ไม่ได้มาสามวันแล้วซึ่งก็ไม่รู้ว่าอีกคนเป็นอะไรไป เงียบหายไปไหน ตอนแรกก็กังวลจนต้องโทรหาฟ็อกซ์แต่อีกคนก็บอกพี่ชายสบายดี จากความห่วงก็กลายเป็นความโกรธเป็นความน้อยใจทันที ไม่อยากติดต่อกันแล้วสินะ!



      “ทำไมหน้ามุ่ยเต่เช้าเลยล่ะ” แม่ของแอลทักขึ้นเมื่อเห็นว่าลูกชายทำหน้าบูดบึ้งตั้งแต่เช้า



          “เปล่าครับแม่” แอลตอบแต่ใบหน้าก็ยังคงบูดบึ้งเหมือนเดิม



          “เปล่าก็เปล่า วันนี้แม่ว่าจะปิดร้านวันหนึ่งนะจะไปซื้อของเข้าร้านน่ะ” แอลพยักหน้ารับแต่ก็ไม่ได้เสนอตัวไปกับแม่แต่อย่างใดเพราะทุกครั้งที่ไปแม่จะไปกับสามีใหม่ตลอด หลังจากที่แม่เดินออกไปแอลก็นั่งหน้าบึ้งอยู่ในร้าน เพราะวันนี้เป็นวันหยุดเลยไม่ได้ไปเรียนแถมร้านก็ยังมาปิดอีกก็ทำให้ไม่มีอะไรทำ ในหัวยังคงฟุ้งซ่านถึงอีกคนที่ติดต่อไม่ได้มาสามวัน



          “ฮึ่ย์ๆๆ ไทเกอร์คนบ้า ไทเกอร์คนนิสัยไม่ดี”



          “ทำอะไรน่ะครับพี่พิก” แอลถามขึ้นเมื่อเห็นลูกจ้างในร้านที่เป็นคนไทยที่สนิทกันถือบันไดตัวสูงออกมาจากห้องเก็บของ



          “เปลี่ยนหลอดไฟค่ะ เห็นมันติดๆดับๆพี่เลยว่าจะเปลี่ยนสักหน่อย” แอลพยักหน้ารับก่อนจะเสนอตัวช่วยทันที



          “เดี๋ยวแอลช่วยนะครับ” พิกพยักหน้ารับก่อนจะเป็นฝ่ายจับบันไดให้แอลเป็นฝ่ายขึ้นไปเปลี่ยนหลอดไฟแทน



          “จับดีๆนะครับพี่พิก” แอลว่าอย่างกล้าๆกลัวๆ ตอนแรกอยู่ที่พื้นก็คิดว่าไม่สูงเท่าไหร่แต่พอขึ้นมาจริงๆ สูงมากๆเลย



แอดดดดด



          “วันนี้ร้านปิดค่ะ” เสียงเปิดประตูเข้ามาทำให้พอกต้องหันไปบอกโดยลืมไปว่ากำลังจับบันไดให้แอลอยู่



          “พะ...พี่พิก เฮ้ย!” แอลร้องออกมาเมื่อกำลังจะพลิกตัวหันหน้าไปหาพิกก็เกิดขาพลิกทำให้ร่างบางล่วงลงจากบันไดทันที



พรึ่บ

แต่แทนที่จะเจ็บเพราะร่างกายกระทแกพื้นแอลกลับไม่รู้สึกอย่างนั้น ตากลมที่ตาอี๋ค่อยๆลืมตาขึ้นมาก่อนจะพบกับใบหน้าของใครบางคนที่กำลังเป็นสาเหตุให้เขาหงุดหงิดอยู่ แอลยกมือขึ้นมาขยี้ตาทันทีเพราะคิดว่าตัวเองคงเพ้อมากจนเห็นภาพหลอนแต่...



          “ทำอะไรไม่ระวังตัว ตกขึ้นมาจะทำยังไง” แต่พอได้ยินเสียงชัดๆแล้ว...ไม่ใช่ภาพหลอนอ่ะ!



          “ทะ...ไทเกอร์”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ไม่ชอบดราม่าค่า!!! 55555 เลยรวบรัดให้1ปีผ่านไปไปเลยสงสารอิไทเกอร์ไรงี้ อิๆ ตอนหน้าจบแล้วนะคะ จบแฮปปี้แน่นอนเพราะกลัวโดนวางบอมพ์ ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ

___จางบิวตี้___

[Wut_Sv]

งื้ออออออ น่ารักอ่ะ  เรื่องน้องเล็กใกล้มาแล้ว

[iceman555]

 

[cchompoo]

 

[พระสนมฝ่ายซ้าย]

ไม่อยากให้จบเลยค่า
รักไทเกอร์น้องแอลมากๆเลย 

[Papangtha]

พี่เสือมาแย้วววววว

[lizzii]

ดีงาม

[Jang_B2UTY]

Tiger’s Love 10 End

 

( Max x Jeen )

         

          แสงแดดที่สาดส่องเข้ามากระทบเปลือกตาทำให้จีนค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมา สิ่งแรกที่ตากลมเห็นก็คือใบหน้าของใครอีกคนที่กำลังนอนหลับตาพริ้มอยู่ข้างเขา จีนยกยิ้มก่อนจะยกมือมาเกลี่ยไปใบหน้าของอีกคนเบาๆ อะไรกันนะที่ทำให้เขาเปลี่ยนใจจากผู้ชายปากหวาน สุภาพ(กับเขา)อย่างพี่ไทเกอร์มาเป็นคนปากร้ายแต่ใจดีอย่างอีกคนได้ บางทีเรื่องของหัวใจมันก็ยากเกินที่จะคาดเดาจริงๆ



          “อ๊ะ” จีนร้องออกมาเบาๆเมื่อขยับตัวแล้วรู้สึกเจ็บร้าวไปหมดช่วงล่าง ตากลมตะวัดไปมองคนข้างกายที่ยังคงหลับไม่รู้เรื่องรู้ราว คนที่เป็นต้นเหตุทำให้เขาเจ็บตัวแบบนี้ ไม่รู้ว่าไปตายอดตายอยากที่ไหนมา ทำเอาเขาสลบคาอก คนหื่นเอ๊ย!



เพี้ยะ!



          “เฮ้ย อะไรเนี่ย!” แม็กซ์สะดุ้งตื่นขึ้นมาทันทีเมื่ออีกคนตีเข้าที่แผงอกเขาอย่างแรง



          “พี่แม็กซ์อ่ะ” จีหน้าหงิกหน้างอใส่อีกคน แม็กซ์ทำหน้างุนงงกับท่าทางของอีกคน         



          “อะไร?”



          “ฮึ่ย์ๆๆ ทำจีนเจ็บตัว คนหื่น!” แม็กซ์เผยยิ้มออกมาทันทีพอรู้สาเหตุที่อีกคนทำหน้าบึ้งตึง ร่างสูงลุกขึ้นมานั่งประจันหน้ากับอีกคนก่อนจะคว้าเอวอีกคนเข้ามากอด ทำให้อะไรต่อมิอะไรใต้ผ้าห่มเสียดสีกันอย่างไม่ได้ตั้งใจ



          “ว่ากูหื่น เมื่อคืนมึงไม่ใช่เหรอที่บอกใหกูกระแทกแรงๆ” จีนหน้าแดงทันทีกับคำพูดของอีกคน



          “คะ...ใครบอก จีนไม่ได้พูดนะ!”



          “หึๆ ไม่ได้พูดก็ไม่ได้พูด” แม็กซ์ยังคงยิ้มล้ออีกคนไม่เลิก



          “ฮึ่ย์! ไม่ต้องมองจีนแบบนั้นเลย จะไปอาบน้ำ ลุกไม่ไหว พาจีนไปเลยด้วย” จีนว่าพร้อมทำหน้ากระเง้ากระงอดใส่อีกคน แม็กซ์พยักหน้ารับก่อนจะช้อนตัวอีกคนขึ้นอุ้มท่าเจ้าสาวก่อนจะพาเดินเข้าไปในห้องน้ำและวางอีกคนในอ่างอาบน้ำทันที



          “อาบพร้อมกันประหยัดน้ำดี” แม็กซ์ว่าก่อนจะลงมาในอ่างนั่งซ้อนหลังีอคกนเอาไว้ จีนหน้าแดงก่ำอีกครั้งเมื่อรู้สึกถึงร่างกายร้อนผ่าวของอีกคนที่มานั่งอยู่ข้างหลัง อวัยวะในอกเต้นรัวอย่างบ้าคลั่ง



          “คนหื่น” จีนบ่นอุบอิบเบาๆที่แม็กซ์กลับได้ยินอย่างชัดเจน



          “หึๆ ก็หื่นแค่กับมึงแหละ” แม็กซ์ยอมรับอย่างว่าง่ายพร้อมกับกอดเข้าที่เอวบางและซุกใบหน้าเข้าที่ซอกคอขาวทันที



          “ก็ลองไปหื่นกับคนอื่นสิ จีนจะตัดทิ้งให้” จีนว่าอย่างขู่ๆ แม็กซ์หัวเราะเบาๆในลำคอก่อนจะตอบออกมาแล้วกัดซอกคออีกคนเบาๆอย่างหมั่นเขี้ยว



          “ตัดแล้วมึงจะเสียใจนะ”...หลังจากที่อาบน้ำกันเสร็จ แม็กซ์ก็ออกมาโทรสั่งข้าวเช้าให้จีนและตัวเอง ไม่สิ...เรียกข้าวเช้าไม่ถูกเพราะนี่จะเที่ยงแล้ว วันนี้ทั้งวันจีนใช้ชีวิตอยู่ในห้องของอีกคน กินๆนอนๆ ดูทีวีไปเรื่อยเปื่อยเพราะยังคงเจ็บช่วงล่างอยู่บ้างแต่ไม่หนักเท่าตอนเช้าเพราะได้กินขาแก้ปวด แก้อักเสปไปบ้างแล้ว ไม่รู้ว่าจีนคิดไปเองหรือเปล่าว่าตั้งแต่เปิดเผยความรู้สึกกันอีกคนก็อ่อนโยนกับเขาขึ้นมาก แม้คำพูดคำจาจะมึงกูเหมือนเดิมแต่จีนกลับรู้สึกถึงความอบอุ่นที่แฝงมาในนั้น



          “มองไม?” จีนย่นจมูกใส่อีกคนทันทีกับคำถาม เมื่อกี้อุตส่าห์ชมในใจแต่ดูคำถามสิ กระโดดกัดเสียดีมั้ย?



          “มองหน้าแฟนไม่ได้หรือไง” จีนตอบกลับ



          “ใครแฟน?...” จีนขมวดคิ้วทันทีกับคำพูดของอีกคน



          “...นี่ผัวเรียกให้มันถูก” ก่อนจะหน้าแดงก่ำกับคำพูดต่อมาของอีกคน



          “พี่แม็กซ์บ้า!”...หลายวันผ่านไป...จีนยอมรับว่าตั้งแต่ชีวิตของเขามีอีกคน เขาก็มีความสุขมาก มากเสียจนคิดว่าบางทีอาจจะเป็นแค่ความฝัน แต่ถ้ามันเป็นแค่ความฝันเขาก็อยากจะฝันอยู่แบบนี้ร่ำไป



          “ช่วงนี้หน้าตาอิ่มเอมนะมึง” ปอพูดขึ้นขณะที่กำลังเก็บหนังสือใส่กระเป๋าหลังจากที่หมดคาบเรียนคาบสุดท้ายของวัน



          “มีความสุขไง” จีนยักไหล่พร้อมยกยิ้ม



          “มีความหมั่นว่ะ” ปอเบ้ปากใส่เพื่อนสนิท จีนหัวเราะทันที



          “มึงคิดว่ากูกับพี่แม็กซ์จะไปได้นานแค่ไหนวะ” อยู่ๆจีนก็ถามขึ้น ปอขมวดคิ้วกับคำถามของเพื่อนสนิท ที่ดูไม่เป็นมงคลเอาเสียเลย



          “ทำไมถามแบบนี้วะ”



          “ไม่รู้ดิ...กูรู้สึกว่ากู...กูมีความสุขมาก มากเสียจนแอบกลัวว่าถ้าวันหนึ่งกูกับพี่แม็กซ์...” จีนกัดปากพร้อมกับตากลมที่สั่นไหว



          “เอาตามตรงนะ ทุกคู่แหละมันก็ต้องมีวันเลิกเว้ย แต่แทนที่มึงจะคิดแบบนั้นกูว่ามึงคิดว่าทุกวันที่มีพี่แม็กซ์อยู่มึงอยากมีความสุขกับเขาที่สุด ก็พอป่ะวะ เลิกไม่เลิก ตอนไหนวันไหนมันเป็นเรื่องของอนาคตป่ะวะ” จีนถอนหายใจออกมากับคำพูดของเพื่อนก่อนจะพยักหน้ารับ ก่อนที่ทั้งคู่จะพากันออกจากห้องเรียนทันที



          “นั่นพี่แม็กซ์ป่ะวะ” ปอถามขึ้นพร้อมกับชี้ไปทางร่างสูงที่คุ้นตากำลังยืนคุยอยู่กับ...ถ้าจีนจำไม่ผิดเป็นรองดาวคณะเขาปีนี้  จีนทำหน้าไม่พอใจทันทีก่อนจะเดินดุ่มๆเข้าไปหาร่างสูง



          “มารอจีนเหรอ” จีนถามขึ้นทำให้แม็กซ์หันมามองพร้อมกับ ริสา รองดาวคณะของจีน



          “อืม เลิกช้าเหรอวะ?” แม็กซ์เลิกสนใจหญิงสาวตรงหน้าก่อนจะหันมาสนใจคนรักทันที



          “นิดนึง แล้วนี่...ริสาป่ะถ้าจำไม่ผิด” จีนเอ่ยทักหญิงสาวที่เข้ามาพูดกับคนรักทันที ใบหน้าหวานดูไม่เป็นมิตรอย่างเห็นได้ชัด



          “เอ่อ...ใช่ๆ ไม่คิดว่าจีนกับพี่แม็กซ์จะรู้จักกัน” ริสาว่า เธอสนใจพี่แม็กซืมานานแล้วแต่ไม่มีโอกาสได้ทำความรู้ตักเสียที



     “รู้สิ...นี่แฟนเราอ่ะ” จีนประกาศออกไปทันที ริสาตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ



          “เอ่อ...เราขอโทษ เราขอตัวก่อนนะ” ริสาพูดรัวจนลิ้นแทบพันกันก่อนจะวิ่งออกไปทันทีด้วยความอับอาย จีนเบ้ปากใส่ตามไปก่อนจะหันมามองหน้าคนรัก



          “เสน่ห์แรงนี่”



          “คนมันหล่อ” แม็กซ์ยักคิ้วอย่างกวนๆ



          “ไม่คิดจะปฏิเสธเลยหรือไง พี่แม็กซ์บ้า” แม็กซ์หัวเราะกับคำพูดของอีกคนก่อนจะยีหัวอีกคนเบาๆ



          “อะไรเล่าก็คนมันหล่อจริงๆหรือมึงจะเถียง?”



          “เฮอะ ไม่เถียงหรอก ก็แฟนจีนหล่อนี่” แม็กซ์ยกยิ้มกับคำพูดของอีกคน



          “หึงกูเหรอ?” แม็กซ์ถามขึ้นอย่างขำๆ



          “แหงดิ พี่แม็กซ์แฟนจีนนี่หน่า  ไม่หวงแฟนจะหวงใครล่ะ”



          “แต่ไม่ต้องหวงหรอก...” จีนทำหน้ามุ่ยกับคำพูดของอีกคน



          “...ยังไงกูก็มีมึงคนเดียว” จีนหน้าแดงทันทีกับคำพูดหวานๆที่ออกมาจากปากของอีกคน ปากบางเผยยิ้มอย่างพึงพอใจ



          “เอิ่ม...ถ้าจะหวานกันขนาดนี้ แนะนำให้ต่อที่ห้อง” ปอที่ยืนอยู่ข้างๆพูดขึ้น จีนหันไปเบ้ปากใส่เพื่อนสนิทก่อนจะพูดขึ้น



          “ไม่มีผัวอย่าอิจ”...หลังจากที่กลับมาจากมหาวิทยาลัยจีนก็มาอยู่ที่ห้องของแม็กซ์เหมือนทุกวัน ซึ่งช่วงนี้เขามาอยู่บ่อยยิ่งกว่าห้องตัวเองเสียอีก



          “หิว อยากกินไข่เจียวฝีมือพี่แม็กซ์” จีนพูดขึ้นพร้อมกับลูบหน้าท้องตัวเองปอยๆประมาณว่าหิว นี่เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่เขาพึ่งรู้หลังจากที่คบกันว่าพี่แม็กซ์...ทำอาหารอร่อยมาก! อีกคนบอกว่าเพราะอยู่โรงเรียนประจำมาตลอด พอมาอยู่มหาวิทยาลัยก็อยู่หอคนเดียวก็เลยต้องหัดทำอาหารไว้กินเอง



          “เมื่อวานก็พึ่งกิน” แม็กซ์ว่า



          “ก็มันอร่อยนี่หน่า นะๆๆ ทำให้กินอีกนะ” จีนว่าพร้อมทำหน้าทำตาออดอ้อนอีกคน แม็กซ์ยกยิ้ใก่อนจะพยักหน้ารับ จีนยิ้มกว้างทันทีก่อนจะอาสาไปเป็นลูกมืออีกคนทันที แม้ว่าจะบอกว่ามาเป็นลูกมือแต่จีนกลับเป็นฝ่ายมายืนดูแม็กซ์เฉยๆ ร่างสูงทำอาหารอย่างคล่องแคล่วเสียจนจีนอดหัวเราะในใจไม่ได้ว่ามันช่างไม่เข้ากับบุคลิกของอีกคนเลย



          “มาลองตีไข่” แม็กซ์พูดขึ้น



          “โอเค” จีนรับคำก่อนจะจัดการเป็นคนตีไข่ทันทีแต่เพราะชีวิตนี้ไม่เคยทำอาหารมาก่อนทำให้คำว่าตีไข่ของจีนหมายถึงคนวนไปวนมา



          “มันใช่แบบนี้ที่ไหนเล่า” แม้กซืว่าก่อนจะยืนประกบหลังอีกคนพร้อมกับจับมือบางที่จับส้อมไว้ค่อยๆตีไข่เบาๆ จีนยกยิ้มกับการกระทำที่อ่อนโยนของอีกคน ร่างบางเอนไปพิงอีกคนอย่างตั้งใจแม็กซ์เองก็ยกยิ้มอย่างพอใจกับท่าทางของอีกคนเช่นเดียวกัน



          “มีความสุขจัง” อยู่ๆจีนก็พูดขึ้น แม็กซ์เลิกคิ้วเป็นเชิงถาม



          “มีความสุขที่มีพี่แม็กซ์อยู่ข้างๆ” จีนพูดต่อ แม็กซ์ยกยิ้มก่อนจะปล่อยมืออีกคนแล้วจับอีกคนหันมาประจันหน้า



          “กูเองก็มีความสุขที่มีมึง” แม็กซ์ว่าออกมาบ้างพร้อมกับใช้มือเกลี่ยที่ใบหน้าใสเบาๆ



          “อยู่กันไปแบบนี้นานๆนะ” แม็กซ์พยักหน้ารับก่อนจะประกบริมฝีปากลงมา จีนหลับตาพริ้มตอบรับจูบอย่างเต็มใจ แขนเรียวโอบคออีกคนพร้อมจูบตอบอย่างดูดดื่ม จากจูบธรรมดาๆก็เริ่มแปรเปลี่ยนไปตามอารมณ์ ร่างสูงพาอีกคนมาที่โซฟาก่อนจะขึ้นคร่อม ตาคมสบเข้ากับตากลมเพื่อบ่งบอกความต้องการ จีนกัดปากหน้าแดงอย่างอายๆแต่ก้ไม่ได้ปฏิเสธออกมาก่อนที่ทุกอย่างจะเป็นไปตามอารมณ์ ความต้องการและความรักของคนทั้งคู่จนลืมไปว่า...ยังไม่ได้ทอดไข่เจียว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

End

จบแล้วจ้า!!!! 55555 เป็นการจบที่ตลกมาก คือหมดมุขไปต่อแล้วจริงๆ ไม่อยากสร้างดราม่าอะไรมากมาย ส่วนเอ็นซีมโนกันเองนะคะฟีลไม่มา 55555 ขอบคุณทุกคนที่ติดตามนะคะ ตอนหน้าไทเกอร์แอลตอบจบเช่นเดียวกานนนนนนนน

___จางบิวตี้___

[lizzii]

ว๊าาาา จะจบแล้วง่ะ
คู่แม็กกะจีนน่ารัก ชอบนุ้งจีน

[iceman555]

 

[่jum]

 

[Wut_Sv]

อร๊ายยยย น่ารัก เริ่มไล่จบกันเป็นแถวๆเลย

[พระสนมฝ่ายซ้าย]

น่ารักมากค่า น้องจีนจะได้มีความสุขซะที ^^

[cchompoo]

 

[HISY]

 

[little_munoi]

หวานจนเขิล เคลิ้มไปเลยเรา

[omuya]

คู่นี้เขาหวานทิ้งท้ายไปแล้ว อีกละคะจะจบแบบไหนหนอ ^^

[Jang_B2UTY]

Tiger 20 End

 

 

        “ทะ...ไทเกอร์” แอลเบิกตากว้างอย่างตกใจพร้อมกับเด้งตัวออกจากอีกคนทันทีเพราะกลัวอีกคนจะหนัก  ไทเกอร์ลุกตามแอลก่อนจะมองอีกคนอย่างดุๆ



          “มาได้ไง” แอลยังคงทำหน้าตกใจไม่เลิก อารมณ์ขุ่นมัวที่ติดต่ออีกคนไม่ได้มลายหายไปทันทีที่เห็นอีกคนอยู่ตรงหน้า



          “มาไงไม่สำคัญแต่เมื่อกี้น่ะ ทำอะไรไม่ระวังเลย ถ้าตกไปจะทำยังไง” ไทเกอร์ยังคงดุแอลไม่เลิก เมื่อกี้เขาใจหายไม่ใช่น้อยที่เห็นอีกคนตกลงมา



          “ขอโทษ” แอลว่าเสียงอ่อย ไทเกอร์ถอนหายใจออกมาก่อนจพยีหัวอีกคน



          “อื้ม...ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว” ไทเกอร์กระตุกยิ้ม แอลยิ้มตามทันทีเมื่อเห็นว่าอีกคนไม่ดุเขาแล้ว



          “เดี๋ยวนะคะเดี๋ยว พี่ขอเสือกหน่อยค่ะ...นี่อะไรยังไงคะ?” พิกถามขึ้นด้วยความอยากรู้อยากเห็นทันที แหงสิ...อยู่ๆมีชายหนุ่มรูปงามมาพูดคุยกับแอลเหมือนเป็นคนพิเศษแบบนี้ แม้ว่าจะแอบได้ยินมาว่าตอนกลับไทยแอลมีแฟนแล้วแต่ไม่คิดว่าจะหล่อเหลาเอาการมีอำนาจทำลายร้างขนาดนี้



          “เอ่อ...นี่ไทเกอร์ แฟนแอลครับ ส่วนนี่พี่พิก เป็นผู้ช่วยอยู่ที่ร้าน” แอลแนะนำไทเกอร์และพิกให้รู้จักกัน ไทเกอร์พยักหน้าให้หญิงสาวนิดๆแต่พิกกลับยิ้มร่าอย่างยินดี๊ยินดี



          “แฟนน้องแอลนี่เอง หล่ออย่างนี้ถึงว่าเวลามีหนุ่มตาฟ้ามาจีบ อุ๊บ!” แอลรีบเอามือปิดปากหญิงสาวทันทีพร้อมกับมองไปที่ไทเกอร์หน้าเจื่อนๆ พิกพอรู้ว่าเผลอหลุดปากพูดอะไรออกไปก็มองแอลอย่างขอโทษขอโพยทันที



          “ค่อยคุยกัน พาเอากระเป๋าไปเก็บหน่อย” ไทเกอร์ว่าเสียงเรียบ แอลพยักหน้ารับก่อนจะพาอีกคนไปยังห้องนอนทันทีไม่วายหันไปส่งสายตางอนๆใส่พิก ไทเกอร์เข้ามาในห้องนอนของอีกคนซึ่งเขาก็ติดต่อแม่ของแอลไว้แล้วว่าจะมาหาอีกคนที่นี่แต่ไม่ได้บอกแอลเพราะต้องการเซอร์ไพรส์แต่กลับเจอเรื่องที่เซอร์ไพรส์กลับเพราะได้ยินมาว่าอีกคนมีคนมาจีบ



          “ว่าไง” ไทเกอร์ถามขึ้นพร้อมหย่อนตัวลงนั่งที่ปลายเตียงอีกคน



          “เอ่อ...คือ...ไม่มีอะไรจริงๆนะ เราไม่ได้เล่นด้วยเลยนะ” แอลรีบปฏิเสธออกมาทันทีเพราะกลัวอีกคนจะเข้าใจผิด



          “รู้...แต่ทำไมไม่เคยเล่า” ไทเกอร์ถามเสียงเข้ม แอลหน้าเจื่อนลงไปทันที



          “ก็...ก็...ก็กลัวไทเกอร์ไม่พอใจ กลัวไทเกอร์โกรธ แค่อยู่ห่างกันแบบนี้ก็รู้สึกไม่ดีแล้ว ถ้าไทเกอร์โกรธเรา เราจะง้อยังไง เราจะทำให้...อื้อออออ” เสียงหวานถูกดูดกลืนไปในลำคอทันทีเมื่อมือหนาดึงอีกคนมานั่งบนหน้าตักแล้วประกบจูบ แอลเปิดปากหลับตาพริ้มตอบรับจูบของอีกคนอย่างเต็มใจเพราะเขาเองก็คิดถึงอีกคนไม่ใช่น้อย ลิ้นหนาเกี่ยวพันกับลิ้นบางอย่างร้อนแรงจนน้ำใสๆไหลลงมาที่มุมปาก



          “ก็ง้อแบบนี้ไง” ไทเกอร์ว่าพร้อมยกยิ้มเจ้าเล่ห์ แอลหน้าแดงด้วยความขวยเขินทันที



          “อยู่ไกลกัน...จะจูบได้ไงเล่า” แอลอุบอิบเบาๆแต่ไทเกอร์ก็ได้ยินอย่างชัดเจน



          “ก็มาให้จูบถึงที่แล้วนี่ไง” ไทเกอร์ยักคิ้วนิดๆ



          “ชิ เราต่างหากที่ต้องโกรธไทเกอร์ที่มาไม่บอกเรา” แอลแสร้งทำหน้างอนบ้าง



          “บอกก็ไม่เซอร์ไพรส์สิ”



          “ก็รู้...แต่เราเป็นห่วงนะรู้มั้ยที่ติดต่อไม่ได้แบบนี้” แอลว่าพร้อมทำหน้าจริงจัง นอกจากที่คิดถึงแล้วยังรู้สึกห่วงหาว่าอีกคนจะเป็นอะไรในตอนที่ติดต่อไม่ได้นั้น



          “ขอบคุณที่เป็นห่วงนะและก็...” ไทเกอร์เว้นวรรคพร้อมกับปัดผมที่เคลียคลออยู่ที่แก้มใสออกอย่างแผ่วเบาและอ่อนโยน



          “...คิดถึงนะ”...ตอนเย็นแม่ของแอลทำอาหารต้นรับไทเกอร์ยกใหญ่ ซึ่งไทเกอร์เองก็อดเกรงใจอยู่ไม่น้อยแต่เห็นว่าแม่ของอีกคนเต็มใจเขาก็ยินดี หลังจากที่กินข้าวเย็นกันเสร็จแอลก็พาไทเกอร์ออกมาเดินเล่นที่สวนสาธารณะซึ่งอยู่ไม่ไกลจากร้านอาหาร ร้านของแอลอยู่ใจกลางเมืองซึ่งจะมีสวนสาธารณะขนาดใหญ่เป็นเหมือนศูนย์กลาง



          “ที่นี่เริ่มหนาวแล้ว ถ้าไทเกอร์มาช้ากว่านี้คงได้เห็นหิมะ” แอลพูดขึ้นขณะที่เดินเคียงข้างไปกับไทเกอร์



          “เอาไว้หิมะตกค่อยมาใหม่” แอลเลิกคิ้วกับคำพูดของอีกคน



          “แต่ไทเกอร์ต้องเรียน จะมาบ่อยๆได้ยังไง”



          “มาได้ดิ ถ้าอดคิดถึงมึงไม่ไหว” แอลยิ้มเขินทันทีกับคำพูดของอีกคน



          “พูดมึงกูอีกแล้ว” ก่อนจะหันมาเบ้หน้าใส่ที่อีกคนยังคงติดสรรพนามเดิมที่เขาขอให้เปลี่ยนก็ยังคงหลุดออกมาบ่อยๆ



          “มันชินนี่” ไทเกอร์ยักไหล่



          “ชิ พูดไม่เคยเพราะ แต่ก่อนพูดมึงพูดกูกับเราแต่ทีกับเด็กๆในสต็อกปากหวานไม่ใช่น้อย” แอลแสร้งว่าอย่างงอนๆ ไทเกอร์ยกยิ้มก่อนจะยกมือขึ้นมายีหัวอีกคน



          “ก็ตอนนั้นกูโกรธมึงนี่หว่า”



          “ตอนนี้ไม่โกรธแล้วนี่ เลิกพูดมึงกูเถอะนะๆๆๆ” แอลทำหน้าออดอ้อนอย่างน่ารักจนไทเกอร์อดใจไม่ไหวโน้มหน้าไปจุ๊บปากบางหนึ่งทีจนแอลต้องรีบผละออกเพราะกลัวใครเห็น แม้ว่ามันจะเป็ยภาพที่ชินตาวำหรับคนต่างชาติก็ตามแต่สำหรับเขา เขาคนไทยนะ เขาเขิน!



        “ถ้าเลิกพูดแล้วได้อะไรล่ะ?” ไทเกอร์ต่อลอง แอลกัดปากทำหน้าครุ่นคิดก่อนที่อยู่ๆความคิดหนึ่งจะเข้ามาในหัวซึ่งทำเอาใบหน้าใสขึ้นสีทันที



          “เอ่อ...”



          “ว่าไง ถ้าเลิกพูดมึงกูจะให้อะไร?” ไทเกอร์ถามย้ำ



          “เรา...เราจะตามใจไทเกอร์...” ไทเกอร์เลิกคิ้วกับคำพูดของอีกคน แอลหน้าแดงก่ำก่อนจะพูดต่อให้จบ



          “...ตามใจทั้งคืน” ไทเกอร์หัวเราะทันทีเมื่อเข้าใจสิ่งที่อีกคนพูด



          “หึๆ พูดแล้วห้ามคืนคำ”...เสียงครางกระเส่าดังขึ้นตั้งแต่สามทุ่มจนตอนนี้เที่ยงคืนแล้วก็ยังไม่มีทีท่าจะหลุดลงเลย แอลถูกอีกคนจับเปลี่ยนท่าไปมาตามความพึงพอใจจนร่างบางอ่อนปวกเปียกใต้ร่างหนาไปหมด ตัวขาวก็เต็มไปด้วยรอยจูบ รอยดูดดุนที่ไทเกอร์ฝากไหวอย่างมากมายหลังจากที่ห่างหายจากอีกคนมานาน



          “อ๊ะ...พอแล้ว” แอลห้ามขึ้นทันทีเมื่อเห็นว่าไทเกอร์ทำท่าจะต่อรอบที่ห้า



          “อีกรอบดิ กูยังไม่เต็มอิ่มเลย” ไทเกอร์ว่าพร้อมยิ้มหื่น



          “แต่...อ๊ะ...อื้อ...อ๊ะ...” และเสียงหวานก็ครางกระเส่าขึ้นมาอีกครั้งกว่าที่พายุอารมณ์จะจบลงก็ปาไปเกือบตีสอง แอลนอนนิ่งอยู่บนเตียงให้อีกคนจัดการตัวเองให้ทันทีเพราะหมดแรงเกินกว่าที่จะขยับตัวได้ต่างจากไทเกอร์ที่ยังคงยิ้มร่าอย่างพึงพอใจและมีความสุข



          “คนหื่น” แอลพูดขึ้นเมื่อไทเกอร์ทิ้งตัวลงนอนข้างๆ



          “หึๆ ก็ห่างหายมานาน” ไทเกอร์ว่าพร้อมยกยิ้ม



          “นานจริงเหรอ? ไม่ใช่ว่าไปแบทำกับคนอื่นมานะ” แอลแกล้งว่า ไทเกอร์หัวเราะออกมาพร้อมกับจูบปากบางที่เชิดใส่เขาเบาๆ



          “จะทำกับใครได้วะก็รักแค่มึง อยากทำแค่กับมึง”



          “พูดมึงกูอีกแล้ว” แอลท้วงขึ้นมา ไทเกอร์หัวเราะพร้อมกับยกมือขึ้นอย่างยอมแพ้ๆ



          “โอเคๆ ไม่พูดก็ไม่พูด เห็นว่าแอลยอมตามใจเรานะ” แอลหัวใจเต้นแรงทันทีกับสรรพนามที่อีกคนพูดออกมา มันทำให้นึกถึงตอนนั้น ตอนที่เราคบกันแรกๆ



          “ชอบจังที่ไทเกอร์เรียกเราแบบนี้” แอลว่าพร้อมยิ้มออกมา ไทเกอร์เองก็ยิ้มตามอีกคนเช่นเดียวกัน



          “อื้ม ต่อไปจะเรียกแบบนี้ให้ชินปาก” แอลพยักหน้ารับคำของอีกคน



          “นอนเถอะ ดึกแล้ว”



     “ฝันดีนะไทเกอร์” แอลพูดขึ้น



          “แอลก็เช่นกัน”...ตลอด10วันที่ผ่านมาที่ไทเกอร์มาหาแอล แอลมีความสุขมากจริงๆ แอลพาไทเกอร์ไปเที่ยวนั่นเที่ยวนี่หลายที่ ได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันทดแทนเวลาที่ห่างกันแต่พอวันนี้ที่ไทเกอร์ต้องกลับไทยแอลก็รู้สึกใจหายไม่น้อย แม้จะรู้ว่าเดี๋ยวก็ได้เจอกันอีกแต่ก็รู้สึกไม่ดีอยู่ดี



          “ทำไมทำหน้างั้น” ไทเกอร์พูดขึ้นขณะที่อยู่ที่สนามบินเพื่อรอเวลาเข้าเกท



          “ไม่อยากให้กลับ” แอลว่าออกมาจากใจจริงพร้อมเบะปากคล้ายจะร้องไห้ราวกับเด็กๆ ไทเกอร์ยกยิ้มก่อนจะยีหัวอีกคนเบาๆอย่างเอ็นดู



          “เดี๋ยวก็เจอกันอีก สัญญาว่าจะมาหาบ่อยๆ”



          “สัญญาแล้วจริงๆนะ” แอลว่าพร้อมกับยื่นนิ้วก้อยให้อีกคน ไทเกอร์พยักหน้าพร้อมกับเอานิ้วก้อยมาเกี่ยวเข้ากับนิ้วก้อยอีกคน แอลยิ้มออกมาแต่ตากลมก็ยังคงหน่วงคลอด้วยน้ำตาอยู่ดี



          “อย่าร้อง กลับไทยเว้ยไม่ได้ไปตาย” ไทเกอร์ว่าอย่างขำขัน ซึ่งทำแอลหัวเราะออกมาทันที



          “ไทเกอร์คนบ้า คนเขากำลังจะซึ้ง” แอลตีอีกคนไปเบาๆ



          “หึๆ เรื่องของเรามันซึ้งเกินไปละ ขอแบบหวานๆบ้างดีกว่า” ไทเกอร์ว่ายิ้มๆ ก่อนจะจับมืออีกคนมาจับเอาไว้พร้อมมองหน้าอีกคนอย่างจริงจัง



          “เรียนจบแล้วกลับไปอยู่ด้วยกันนะ” แอลยิ้มกับคำพูดของอีกคน



          “มันก็แน่อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ เรากลับไปอยู่ไทยอยู่แล้ว”



          “ไม่ใช่ดิ...หมายถึง...อยู่ด้วยกัน...ตลอดไป” แอลทำหน้าอึ้งทันทีกับสิ่งที่ได้ยิน ตากลมหน่วงคลอไปด้วยน้ำตาอีกครั้ง



          “อยู่ด้วยกันทุกวัน ตื่นเช้ามาเจอกัน ตอนเย็นกลับมาเจอกัน กลางคืนเข้านอนพร้อมกัน แบบนี้ตลอดไป...ได้มั้ย?” ไทเกอร์ว่าพร้อมมองหน้าแอลอย่างต้องการคำตอบ แอลพยักหน้าทั้งน้ำตาซึ่งไม่ใช่น้ำตาแห่งความเสียใจเหมือนแต่ก่อนแต่เป็นน้ำตาแห่งความดีใจ ดีใจมาก...ดีใจที่สุด



          “อื้ม!” สิ้นเสียงคำตอบของร่างบางไทเกอร์ก็ดึงอีกคนเข้ามากอดทันที แอลเองก็กอดตอบอีกคนเช่นเดียว แม้ว่าวันนี้จะต้อจากลากันแต่ใช่ว่าเรื่องราวของเขาสองคนจะจบแค่นี้ มันเหมือนเป็นจุดเริ่มต้น จุดเริ่มต้นในชีวิตรักที่จะพิสูจน์หัวใจพวกเราว่าแข็งแรงขนาดไหน เข้มแข็งพอที่จะรอวันนั้น วันที่จะอยู่ด้วยกัน...ตลอดไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

End

จบแล้วจ้า!!!! จุดพลุ!!!! เป็นเรื่องที่แต่งแล้วเครียดไม่ใช่น้อย 555555 แต่เห็นว่าหลายๆคนชอบก็ดีใจ ชอบคุณทุกคนที่ติดตามกันมาตลอดนะคะ ขอบคุณจากใจจริงๆค่ะ ยังไงก็ฝากติดตามฟ็อกซ์ น้องชายคนเล็กของบ้านด้วยนะคะ >__<
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55655.0

___จางบิวตี้___

[lizzii]

เย้ จบแล้วววว

[Wut_Sv]

อ้ากกกกก หวานวอดวาย ไตจะพัง อ่านแล้วฟิน

ต้อนรับเรื่องใหม่ ยอดชายนายฟ็อกซ์

[boonpa]

  จบแระในที่สุดก็แฮปปี้ อดทนรอแอลนะจ๊ะไทเกอร์

[omuya]

จบได้หวานนนซึ้งงงง กินใจ
>
>
>
รอคู่คนเจ้าเล่ห์ต่อไป ^^

[พระสนมฝ่ายซ้าย]

Happy ending กันแล้วววว ,
ไทเกอร์จัดแอลไป5ยก มาราธอนไปไหนค้า ><

[SOMCHAREE]

น่ารักทั้งสองคู่เลยยยยย ^^

[seii]

ขอเม้นนิดหน่อยหลังอ่านตอนเเรกจบ เราเป็นเเอลเราไม่คืนดีหรอก ถึงจะเป็นคนทำให้เลิกก็เถอะ
สำส่อนเกิ้น นอนกับคนนู้นคนนี้ โอกาสที่จะเป็นโรคคือสูงมากกกกกก ถึงจะป้องกันเเต่เปลี่ยนคู่นอนเยอะๆ ก็ไม่ไหวว่ะ

[HISY]

หวานซ้าาาา