(อลันXปาล์ม)┏ Mask Boyฝรั่งจ๋ากับลิงน้อยข้างบ้าน┓{CH 20จากลาและให้อภัย}
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: (อลันXปาล์ม)┏ Mask Boyฝรั่งจ๋ากับลิงน้อยข้างบ้าน┓{CH 20จากลาและให้อภัย}  (อ่าน 30262 ครั้ง)

ออฟไลน์ aommaboo

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 228
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
สงสารน้องงงง เฮียลันทิ้งน้องทำไมมมม

ออฟไลน์ pa_pa

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 469
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +414/-4


{ผมชื่อไข่หลง}



   ผมชื่อไข่หลงครับ อย่างที่ทุกคนรู้นั้นแหละว่าผมเป็นเด็กวัดตั้งแต่เกิด ไม่เคยเห็นหน้าพ่อหน้าแม่หรอกครับ เพราะผมไม่เคยมีแต่ไม่เคยนึกอยากจะเห็นด้วย ไม่มีความผูกพันใดๆ ทั้งนั้น  พี่น้องของผมที่ถึงแม้จะคนละแม่แต่ก็ได้หลวงตาเลี้ยงมาพร้อมๆกัน คือไอ้นฤมลหรือไอ้มล รุ่นน้องของผมที่อายุน้อยกว่าผม 1 ปี มันจึงกลายเป็นน้องผมไปโดยปริยาย   มีเพื่อนอีกสองตัวที่มันแข่งกันสวย … เออ มันสวย คนนึงสวยแบบกวนตีนซนเป็นลิง อีกคนแบบหมวยๆ ซนพอกัน ที่พูดมานี้ไม่ใช่ผู้หญิงนะครับ ผู้ชายทั้งดุ้น =_=’


   “พี่ไข่ หลวงตาชัยเรียก!”



   “เออๆ ขอเก็บของแปปนึง”


   ผมตะโกนบอกไอ้มลที่โผล่หน้ามาจากนอกประตูกุฏิที่ตอนนี้ถูกดัดแปลงเป็นห้องพักของผมและไอ้มล ด้านในก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ แค่ฟูกนอนเก่าๆ โต๊ะเขียนหนังสือที่ทำจากไม้และตู้เสื้อผ้าตู้ใหญ่ที่อาแปะในตลาดบริจาคให้ใช้เก็บชุดนักเรียนของผมและไอ้มลให้เป็นระเบียบ ใจหนึ่งผมก็อยากที่จะออกไปสู่โลกภายนอกหาเลี้ยงตัวเองเพื่อไม่ให้เป็นภาระของหลวงตา แต่อีกใจก็อยากที่จะอยู่ดูแลหลวงตา เพราะท่านเองก็ชรามากแล้ว ไหนจะไอ้มลอีก ถึงแม้จะมีหลวงพี่ภพอีกหนึ่งรูปก็ตามที 


   “พี่ไข่!!!!”ไอ้เด็กห่านี้รีบร้อนอะไรขนาดนี้


   “เออ!!!!” ผมตะโกนตอบไอ้มลไปและรีบเปลี่ยนจากเสื้อนักศึกษาเป็นเสื้อยืดสีมอเพราะกลัวว่าเดี๋ยวทำกิจวัตรประจำวันแล้วจะเปื้อนฝุ่น ผ้าขาวมันซักออกยากครับ



   อ่อ ที่ผมบอกเพื่อนผมไปสองคนเมื่อกี้อะ ความจริงมีอีกคนนะ ไอ้พี่เปรมไงมันอายุมากกว่าผม 2 ปีไม่รู้ทำไม3-4 ปีมานี้มันเย็นชากับผมซะเหลือเกิน ทั้งๆที่แต่ก่อนผมกับมันสนิทกันมากแท้ๆ มันเป็นคนหล่อครับ ร่างกายบึกบึนแข็งแรงและมีพรสวรรค์มากจนได้รับบททศกัณฐ์ตั้งแต่อายุยังน้อย ก็คงเป็นเพราะฐานะทางบ้านมันดีละมั่งครับ มันถึงสำเหนียกได้ว่าควรเลิกคบผมที่เป็นแค่เด็กวัดจนๆ ถึงจะเป็นพระรามบนเวทีการแสดง แต่หลังม่านผมมันก็มีแค่นี้แหละ …


   “พี่ไข่!!!!!!!”



   “เออ มึงจะตะโกนอะไรนักหนา กูแทบจะเหาะแล้วไอ้มล!” ผมหันไปแว๊ดไอ้มลที่วิ่งตุบตับขึ้นบันไดมาเด็กม . ห้า ห่าอะไรสูงกว่าผมแล้วครับ



   “ก็พี่ไข่ช้าอะ หลวงตาเรียกก็ทำอะไรให้มันไวๆ หน่อยดิ โอ้ย! ทำไมต้องเขกหัวอ่ะ!!!”


   “กวนตีนกูไงแล้วมึงทำไมไม่เปลี่ยนชุด เปื้อนแล้วกูไม่ซักให้นะ” ผมเอ็ดมันที่ยังอยู่ในชุดนักเรียนขาสั้น หลวงตาส่งผมและเจ้ามลเรียนครับ แต่ตอนนี้ส่งแค่เจ้ามลแล้วส่วนผมทำงานที่บ้านโขนและพาสทามที่ร้านสะดวกซื้อส่งตัวเองเรียนเพราะอายุมากพอที่จะทำงานได้แล้ว


   “ไม่เปื้อนหรอก ก็พี่ไข่ทำงานทั้งหมดนี้ ฮิฮิ”


   “เจ้าเล่ห์นักนะมึงอะ” ผมชูมะเหงกขึ้นอีกรอบ มันก้าวถอยหลังกรูไปยืนตบสะโพกล้อเลียนผมอยู่หลังต้นไม้ หึ ดูท่าทางมันไม่สมกับตัวใหญ่ๆของมันเลยสักนิด ไอ้น้ำยังดูจริงจังในชีวิตกว่ามันอีก และไม่ต้องไปสนใจไอ้ปาล์มนะครับ มันหลุดจากห้วงความเป็นคนไปแล้ว


   ผมว่าและเดินนำไอ้มลลงจากเรือนไม้เก่าไปยังโบสถ์หลังเก่าที่ตั้งอยู่ไม่ไกลมากนัก หลวงตาที่รับอุปการะผมมาตั้งแต่เด็ก ท่านชื่อหลวงตาชัยครับในปีนี้ท่านอายุ 70 ปีแล้ว บวชมากว่า 50 พรรษา เรียกได้ว่าค่อนชีวิตของท่านเลือกที่ทิ้งทางโลภและเข้าสู่ทางธรรมโดยแท้จริง แต่เห็นแบบนี้ท่านก็ยังแข็งแรงอยู่นะครับ ยังคงประกอบกิจวัตรประจำวันของสงฆ์อย่าง ขะมักเขม้นเป็นประจำ


   “นมัสการครับหลวงตา” ผมคุกเข่าลงกับพื้นและกราบหลวงตาสามที ท่านละจากกิจทำวัดเย็นวางไม้กวาดทางมะพร้าวที่
กำลังใช้กวาดลานวัดอยู่ลง ก่อนจะนั่งบนเก้าอี้ไม้เท้าแขนลงกับตัก มองผมและเจ้ามลด้วยด้วยปราณี


   “มาแล้วรึเจ้าไข่ วันนี้กลับเสียเย็นเลยนะ”


   “ครับหลวงตา พอดีวันนี้เรียนเสร็จก็แวะไปที่บ้านโขนมา ในวันอาทิตย์จะมีการแสดงโขนตอนใหม่ เลยต้องซ้อมหนักเอาการเลยครับ”


   “ดีแล้วๆ ไม่เหมือนเจ้ามล ไม่เอาไหนเอาเสียเลย เรียนเสร็จก็วิ่งกลับเข้ามาซุกตักข้า”


   หลวงตาพูดอย่างหยอกๆ ไอ้มลย่นหน้าก่อนจะเข้าไปเอาใจนวดแข้งนวดขาให้หลวงตา มันชอบซ่อมรถครับเลยไปขลุกอยู่ที่อู่ทำรถที่ตลาดซะส่วนใหญ่ เห็นว่าพอเรียน ม ปลายเสร็จก็ต่ออาชีวะเลย ผมละกลัวจริงๆ มันยิ่งไม่ค่อยทันคนอื่นเค้า แต่อย่างว่านะครับมันต้องเลือกเส้นทางเอง และดูท่าทางมันคงไม่ไปตีรันฟันแทงกับใครถ้าไม่โดนเขาลากไปอะนะ


   “แล้วหลวงตาเรียกผมมามีเรื่องอะไรหรือครับ”


   “ไม่มีอะไรหรอกข้าเห็นเอ็งกลับดึกบ่อย ข้าเลยเป็นห่วง เอาละ ไปพักผ่อนเถอะ”


   “เดี๋ยวผมกวาดลานวัดให้นะครับ หลวงตาไปพักผ่อนเถอะนะครับ”


   “เอ็งนั้นแหละไปพักซะ เหนื่อยมาทั้งวัน”


   “โอ้ย เถียงกันอยู่นั้นแหละขอรับเดี๋ยวน้องมลกวาดเอง พี่ไข่ต้องเตรียมตัวไปทำงานพาสทามไม่ใช่หรือไง”


   ไอ้มลพูดแทรกขึ้นผมกับหลวงตาเลยเขกกบาลมันด้วยความเอ็นดู ปรากฏว่าหลวงพี่   ภพพระลูกวัยกลางคนเดินออกมาช่วยเขก โทษฐานที่มันขยันกวนโอ้ยเหลือเกิน แต่เห็นมันรั่วๆแบบนี้มันก็เอาการเอางานและเป็นคนดี แต่โชคร้ายที่พ่อแม่มันเสียชีวิตและญาติของมันไม่มีใครเอาไอ้เด็กคนนี้ไปเลี้ยงเลยต้องกลายมาเป็นเด็กวัด แต่มันก็ยังโชคดีที่เกิดจากความรักนั้นแหละครับไม่เหมือนผมที่เกิดมาพร้อมกับความเกลียดชังและสาปแช่ง


   เมื่อฝากฝั่งกับไอ้มลให้ดูวัดให้ดีๆแล้ว ผมก็อาบน้ำแต่งตัวทำรายงานจนเสร็จก็ลุกขึ้นกินข้าวก้นบาตรที่เจ้ามลเตรียมเองไว้เสร็จก็ออกมาทำงานที่มินิมาร์ทแถวตลาดใกล้บ้านในเวลา 2 ทุ่มกว่าๆ ผมทำกะดึกครับเพราะคนไม่ค่อยเยอะมากนักอีกอย่างผมต้องทำไปเรียนไปเลยบังคับไปในตัวด้วย และพี่ผู้จัดการปล่อยให้ผมทำงานอยู่ภายในร้านคนเดียว เพราะคนไม่ค่อยเยอะมากนัก


ติ๊งหน๊อง …


   “ยินดีต้อนรับครับ” ผมเอ่ยขึ้นแต่ยังไม่ได้เงยหน้าจากเครื่องคิดเงินเพราะระบบดันมีปัญหาซะก่อน มินิมาร์ทแห่งนี้เป็นร้านเล็กๆครับ อะไรต่อมิอะไรก็เลยเก่าไปหมด เอาเถอะ อย่างน้อยพี่จูนก็เป็นเจ้านายที่ดีของผมแหละนะ


กิ๊ก !



   ขวดเครื่องดื่มชูกำลังสองขวดถูกวางที่เคาเตอร์ด้านหน้าผม แย่แล้ว ผมยังแก้เครื่องไม่เสร็จเลยอะ … เอาละ พูดกับลูกค้าดีๆเขาคงเข้าใจแหละนะ ถ้าไม่ยอมก็คงต้องจดราคาเอาไว้และค่อยคีย์ที่หลัง แต่อีกแปปเดียวระบบก็คงเข้าที่แล้วครับ


   “สักครู่นะครับ เครื่องมีปัญหา เดินดูของนะ …ไอ้เปรม”


   “เออ กูเอง”


   เหอะ! นึกว่าใคร ที่แท้ก็ไอ้มนุษย์เพื่อนที่ไม่เคยเห็นผมเป็นเพื่อนนี้เอง … ผมไม่รู้จริงๆนะครับว่าแม่งจะเป็นคนดีหรือคนเลว มันชอบปั่นหน้าใส่คนอื่นแสดงกิริยาวาจาที่ไม่ดีใส่ทั้งไอ้น้ำและไอ้ปาล์ม ยิ่งไอ้ปาล์มนี้พ่อคุณแทบจะแดกหัว ทั้งๆที่เมื่อก่อนไม่เห็นจะเป็น แต่ในยามที่จำเป็นจริงๆ ไอ้เปรมก็เป็นคนพึ่งพาได้ดูอย่างวันที่นายทุนหน้าเลือดห่านั้นไปที่บ้านโขน … พ่อไม่ยิงกบาลแยกก็ดีแค่ไหนแล้ว


   “มึงอย่ามาก่อกวนกู กูต้องทำงาน”


   “ใครก่อกวนมึง” แหนะ ไอ้เวรตะไล


   “สองขวดนี้ใช่ไหม” ผมว่าและหยิบกระดาษมาจดราคาไว้ และค่อยคีย์ที่หลังเพราะเครื่องยังไม่ยอมทำงาน เกเรจังนะแม่สีดาของพี่


   “ไม่ใช่”


   “มึงจะเอาอะไรอีก”


   “ไม่เอา”


   “เอ๊ะมึงนี้!”


   “หึ” มันยิ้มเหยียดๆผมก่อนจะหยิบเอาเครื่องดื่มชูกำลังของมันและเดินออกไปจากมินิมาร์ทของผม … อะ ไอ้เชี้ยนี้กวนตีนสินะ


ติ๊ง!


   ผมเหลือบมองเครื่องคิดเงินที่เด้งลิ้นชักเงินออกมาเองใช้ได้แล้วสินะ โธ่ แม่สีดากว่าเจ้าจะมาก็สายไปแล้ว ผมทำงานอยู่แบบนั้นจนถึงเวลาตี 3 กว่าๆ ที่มีพี่อีกคนมาเปลี่ยนเวรพอดี จึงเก็บของเตรียมกลับวัด แต่ก่อนจะกลับท้องไส้ก็เกิดอาการไม่รู้ดีนัก หิวข้าวต้มโต้รุ่งในตลาดขึ้นมาซะเฉยๆ เฮ้อ … คิดได้ดั่งนั้นก็เปลี่ยนเป้าหมายเดินย้อนกลับไปอีกทางหวังจะไปโซ้ยข้าวต้มและกลับไปนอนเพราะต้องตื่นแต่เช้าไปเรียนอีก


ผลั๊ว!



   “เฮ้ย เดินระวังๆหน่อยดิน้อง” ผมว่าผมเดินแทบจะสิงกำแพงอีกฝั่งแล้วนะแกยังเซมาจนอีกนะ เฮ้อ …


   ผมมองคนเมาที่ทำท่าจะหาเรื่องผมให้ได้ด้วยความสังเวช ก่อนจะเดินผ่านมาดื้อๆ ซอยที่ผมเดินเป็นทางลัดครับเลยค่อนข้างมืด แคบ ปกติผมก็ใช้เดินบ่อยเจอสารพัดสิ่งตั้งแต่คนเมา คนกอดจูบกัน จนถึงขั้นเอากันก็มี แต่ผมไม่ใส่ใจหรอก เขาไม่อายแล้วผมจะอายทำไม อีกอย่างผมก็ใช้ชีวิตของผมไม่ได้ไปเบียดเบียนใคร


   “เฮ้ย! ผลั๊ว!” แต่ดูเหมือนว่าผมกำลังโดนเบียดเบียนนะ ตาลุงขี้เมาแม่งเสือกกระชากผมเข้าไปต่อยดื้อๆ คือหมัดก็ไม่ได้หนักอะไรหรอกครับ แต่มันน่ารำคาณที่พรุ่งนี้ผมต้องมีแผลที่หน้าไปค่อยตอบคำถามไอ้มนุษย์กระรอกทั้งสอง ชิ!


   “ลุงปล่อยผม”


   “กูไม่ปล่อย” เสียงแกยานคางตาสะลืมสะลือเหมือนจะหลับแต่ก็ยังไม่หยุดซ่า คือกูต้องทำยังไง อย่าถือคนบ้าอย่าว่าคนเมาหรือกระทืบคนเมาให้หลับแล้วค่อยกลับบ้าน ?


   “ผมเตือนลุงแล้วนะ”


ผลั๊ว!!!!



   “อะอุ๊ก!” สิ้นเสียงสำรอก มือไม้แกก็อ้อนไหลยวบลงไปทิ้งกายลงกับพื้น … นี้แค่หมัดฮุกสั้นๆเข้าลิ้นปรี่ก็สลบไปซะแล้ว เฮ้อ … แล้วเอาไงละทีนี้ เผลอรังแกคนแก่ไปซะแล้ว  เออ… ช่างแม่งแล้วกัน ได้สติคงกลับบ้านเอง หิวๆๆๆๆ


   “อ้าวเจ้าไข่วันนี้เจ้าปาล์มไม่มาด้วยเหรอ?”


   ป้าเจ้าของร้านข้าวต้มโต้รุ่งพูดทักผมขึ้นทันทีที่เห็น ผมยกมือไหว้เขาก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ ไอ้ปาล์มมันบางทีก็มา
นอนที่วัดกับผมครับเวลาไอ้น้ำที่ป๋ามันไม่อยู่บ้านผมเลยหิ้วมันมากินข้าวต้นบ่อยๆ เพราะมันมาวัดทีไรผมไม่เคยได้นอนเร็วเลยถึงแม้จะไม่ได้ออกมาทำงานก็ตาม มันต้องหาเรื่องป่วนเล่นโน้นเล่นนี้อยู่ตลอดเวลา ไอ้ปาล์มมันเป็นพวกอยู่คนเดียวไม่ได้ เคยถามมันหลายครั้งแล้วแต่มันก็ไม่เคยบอกเหตุผลกับผมสักที บางทีมันอาจจะเป็นโรคจิตก็ได้นะ … ไม่สิ มันอาจจะไม่ใช่คนก็ได้ …


   “ไม่มาหรอกครับป้า วันนี้ผมมาคนเดียว ผมเอา ข้าวต้ม 2 ถ้วยแล้วก็ผัดผักบุ้งกับกุนเชียงนะครับ”


   “ข้าวต้ม 2 ถ้วย ไข่เจียว กับยำไข่เยี่ยวม้า” ผมหันควับไปมองเพราะจำเสียงได้ … ไอ้ห่าเปรม! นี้มึงยังไม่กลับบ้านไปนอนอีกเหรอ!!!!


   “แย่จังเลยลูกค้าเยอะ หนูสองคนนั่งด้วยกันนะ เพื่อนกันนี้”


   ผมย่นหน้านิดๆแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรอีก มองหน้าไอ้เปรมที่มองผมไม่วางตาก่อนจะเดินไปนั่งที่โต๊ะที่ว่างอยู่เพียงโต๊ะเดียวกลางร้าน บรรยากาศภายในร้านดีครับเป็นร้านเปิดโล่ง ไม่ต้องพึ่งแอร์หรือว่าพัดลมเพราะร้านนี้อยู่ช่องทางลมพอดีเลยเย็นสบายไม่มียุงด้วย แต่ร้านนี้ก็จะเปิดไม่ได้หากมีพายุนะครับ … ทุกอย่างมีทั้งข้อดีข้อเสียนี้แหละคือสัจธรรม


   “ทำไมมึงไม่กลับบ้านอีกวะป่านนี้” ผมถามมันเมื่อไอ้เปรมนั่งลงฝั่งตรงข้ามผมแล้ว ทำไมผมถึงรู้น่ะเหรอครับก็มันใส่เสื้อยืดสีดำตัวเดิมที่ผมเห็นในร้านมินิมาร์ทน่ะสิ


   “หิวเลยออกมาหาอะไรกินใครจะเหมือนมึงละ ทำงานอยู่ได้ทั้งๆที่เรียนเช้า” ผมชะงักขณะที่กำลังหยิบตะเกียบเตรียมกิน


   “ใครจะเหมือนมึงละ สบายเหลือเกิน” ผมชี้ตะเกียบไปที่หน้ามัน ไอ้เปรมปัดตะเกียบออกก่อนจะเซมองไปทางอื่น ไอ้เปรมกับผมเรียนคนละมหาลัยกันครับ มันน่ะเรียนด้านนิเทศศาสตร์ละมั่ง เห็นเคยบอกผมไว้เมื่อหลายปีก่อนว่าอยากเรียนคณะนี้ป่านนี้มันคงอยู่ปี 3 ละมั่งครับไม่รู้สิ ไม่ได้คุยกันมานานมากแล้ว กี่ปีละวะ?


   พอดีกับที่เด็กเสริฟยกกับข้าวของเราสองคนมาพอดี จึงลงมือกินของใครของมัน ไม่ได้พูดอะไรกันต่อ ผมไม่รู้จะพูดอะไรครับเพราะถามอะไรไปมันก็คงตีมึนกวนตีนกลับมาเหมือนเคย ผมหิวและง่วงนอนมากอยากจะรีบกินรีบกลับไปนอนเต็มแก่    


   “มึงมาอยู่บ้านกูไหม ?”  ผมชะงักแทบสำลักน้ำข้าวต้มเงยหน้ามองมันก่อนจะกระดกน้ำเปล่าตามและกัดฟันพูดเบาๆ


   “พูดเหี้ยอะไรของมึง”


   “กูสมเพชมึงถ้ามึงมาอยู่บ้านกู ก็มาทำงานที่โรงสี ใกล้มหาลัยมึงด้วย เหมือนเมื่อก่อนที่มึงมาบ่อยๆ” มันพูดเสียงนิ่งจ้องผมไม่วางตา … มันมามุขไหนวะ


   “ไม่สนใจกูมาตั้งนาน อยู่ๆมาชวนกูไปอยู่บ้านมึงทำหอกอะไร”


   “…” มันเงียบ ผมส่ายหน้าไปมาอย่างหงุดหงิด ก่อนจะก้มกินข้าวต้มต่อ


   “แล้วอีกอย่างกูไม่ทิ้งวัด ถ้าขาดกูไปสักคนไอ้มลจะลำบาก”


   ผมพูดต่อมันยังเงียบเหมือนเดิม และก็ไม่ได้กินข้าวต้มต่ออีก เอาแต่นั่งจ้องผมนิ่งเหมือนอยากจะพูดอะไร แต่ไม่ยอมพูด แม่ง กูก็อึดอัดนะไอ้เหี้ยเปรม กูไม่ใช่คนใจเย็นถึงขณะต้องมาเล่นเกมมนุษย์น้ำแข็งอย่างมึงนะไอ้ยักษ์ไม่มีหัวใจเอ้ย!


   “ถ้ามึงจะกวนตีนกูก็ฝากจ่ายตังค์ค่าข้าวด้วยค่าจ้องไอ้สัด”


   ผมว่าและลุกขึ้นเดินออกมาทันทีที่กินเสร็จในส่วนของผม ทิ้งให้ไอ้เปรมนั่งอยู่แบบนั้น ผมไม่เคยเข้าใจมันครับ เมื่อก่อนเราสองคนสนิทกันฉิบหายคือไปมาหาสู่กันตลอด แต่มันกลับตีห่างเย็นชาใส่ผม แล้วผมควรทำยังไงก็ในเมื่อพูดคุยกันทุกครั้งก็กลายเป็นการทะเลาะ ผมก็ไม่อยากคุยไม่อยากยุ่งกับมันแล้ว เหนื่อยครับ แค่ทุกวันนี้เป็นไอ้ไข่หลงก็เหนื่อยพอแล้ว อย่าให้ผมต้องเหนื่อยใจเพราะเจอคนซึนอีกเลย


เอี๊ยดดดดดด ด


   “เหี้ยไรวะ!!!! มึงจะเอาไงกับกูไอ้เปรม!!!” ผมตะคอกมันลั่นจนหมาแถวนั้นเห่าเพราะอยู่ๆไอ้เปรมมาจากไหนไม่รู้มาเบรกรถมอเตอร์ไซค์ฮาเล่ย์สีดำลูกชายของมันปาดหน้าผม แม่ง! มึงรู้ไหมมันกี่โมงกี่ยามแล้วให้กูมาตะโกนหน้าบ้านคนอื่นเขาเนี้ย!!!!


   “ขึ้นรถ” เสียงอู้อี้จากใต้หมวกกันน๊อกใบใหญ่ดังพอจับใจความได้ ก่อนจะโยนหมวกกันน๊อกมาให้ผมอีกใบ เออในเมื่อ
เสนอกูก็จะสนอง ว่าแล้วไอ้ไข่ก็ไม่เกรงใจสวมหมวกกันน๊อกกระโดดขึ้นเกาะหลังมันทันที สาดดดดดดด กี่ปีแล้วที่ผมไม่ได้เกาะหลังมันแบบนี้


   “มึงจะพากูไปไหน” ผมถามขึ้นเมื่อเห็นว่าไม่ใช่ทางกลับวัด


   “บ้านกู”


ผลั๊ว!    


   “พากูกลับวัด!!!!” ผมทุบไหล่มันไปดังอั๊ก ตะโกนกรอกหูมันอีกรอบ และก็ต้องทำสงครามกับมันอยู่แบบนั้นละครับมันถึงยอมกลับมาส่งผมที่วัดแต่โดยดี หึ พระรามกับทศกัณฐ์อย่างไรเสียก็ต้องจบลงด้วยการสู้รบเป็นธรรมดา


   “ขอบใจมาก มึงขับรถกลับดีๆ” ผมยื่นหมวกกันน็อกให้มันเมื่อถึงที่หลายหน้าวัดที่ผมพักอาศัยอยู่ในตอนนี้มืดสนิทบรรยากาศวังเวงแต่ด้วยความเคยชินผมจึงได้กลัวอะไร อีกอย่างหมาวัดที่เป็นเพื่อนของผมก็อยู่เต็มไปหมดแบบนี้ด้วย ไม่ว่าคนหรือผีคงไม่กล้าเข้ามาใกล้หรอกครับ


   “ไอ้ไข่”


   “ว่า ?” ผมเลิกคิ้วมองหน้ามัน เป็นห่าอะไรอ้ำอึ้งๆ


   “กูไม่เคยเกลียดมึงนะ”  ว่าแล้วมันก็บิดรถออกไปทิ้งให้ผมยืนเคว้งอยู่หน้าวัดแบบนั้น … เออไม่เคยเกลียดกูแต่เย็นชาใส่กูได้สินะ ชิ ! ไอ้สัตว์!






=======================

เอาพี่ไข่หลงมาคั่นเวลา ทศกัณฐ์จอมซึน 55555555

เจอกันตอนหน้าคะ

ของขวัญสำหรับนักเขียนก็แค่คอมเม้นต์เล็กๆน้อยๆนะคะ ให้ปาปาน๊าา เรื่องนี้ขายไม่ค่อยดีเบยยย  :mew4:

ฝากเพจคับ

ห้องเก็บนิยาย pa_pa

 :bye2:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 18-07-2016 09:57:18 โดย pa_pa »

ออฟไลน์ twinmonkey0311

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5480
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +110/-9
เปรมชอบไข่ใช่มั้ย

ออฟไลน์ KKKATEN

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 3
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
เปรมนี่เข้าข่ายคนซึนนะเนี่ยยย555555 คิดถึงเฮียอลันกับน้องปาล์มแล้วค่ะ มาต่อไวๆ น้าาาา อิอิ  :mew2: :monkeysad: :o8: :-[

ออฟไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7518
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11
เปรม รู้ใจตัวเองว่าคิดอะไรกับไข่
เลยทำตัวซึน เย็นชา กับไข่ เพราะไม่กล้าใกล้ชิดสินะ

ออฟไลน์ kitty08

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1952
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +48/-4
 :mew1:น้องเปรมแอบหลงรักน้องไข่ละสิ พี่ทศกับพี่รามจะมารักกัน น่ารักเชียว สงสัยน้องเปรมจะตกใจตัวเองที่รู้ว่ารักแต่น้องไข่บื้อของเราไม่รู้เรื่องเลย  ต้องลดความซึนหน่อยน่ะน้องเปรม คู่นี้ก้อน่าสนใจน่ะ ชอบ มีคำผิดหลายจุดน่ะจ้ะคุณปาปา สู้ๆจ้า เราตามอ่านน่ะ

ออฟไลน์ เป็ดอนุบาล

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1404
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +25/-2

ออฟไลน์ kawisara

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1583
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-7
เปลวชอบไข่หลงใช่ใหม ตอบบบบบบบบบ






ต้องใช่แน่ๆๆๆ

ออฟไลน์ p_phai

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2302
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +154/-6

ออฟไลน์ pornwicha

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 381
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-1
รออย่างใจจดใจจ่ออออ :katai5:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ insomniac

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1482
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +111/-3
ทศกัณฐ์กับพระราม
ชอบๆ

ออฟไลน์ dragon123

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 744
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +105/-2
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

ออฟไลน์ Lattechan

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 12
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
 ปาล์มมีความขี้อ้อนหนักมาก
ความซนก็เช่นกัน

ส่วนพี่ทศกัณฑ์ ซึนตัวพ่อสินะ

ออฟไลน์ Ryoooo

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3146
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +288/-2
สงสัยพระรามจะได้กับทศกัณนะเรื่องนี้
แฮปปี้มากกก

พี่อลันรีบกลับมาหาปาล์มเร็ววว
ปีนึงแปบเดียว ปาล์มสู้ๆ

ออฟไลน์ pa_pa

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 469
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +414/-4

{CH 7 ฝรั่งจ๋าปาล์มมีเรื่อง}



   “ ผมน่ะนะ … ผมน่ะนะ … ฮือออออออออออออออออ กินไม่ได้นอนไม่หลับเลยตั้งแต่เฮียจากไป ฮึก เฮียเมื่อไหร่จะกลับมาฮะ ผม ผม”


   “มึงเป็นห่าอะไรไอ้ลิง” ผมมองไอ้เด็กปาล์มที่ทำจมูกบานใส่หน้าจอโน้ตบุ๊กผมอย่างขำๆ ไอ้ลิงหัวเราะคิกหลังจากที่ให้ผมดูขนจมูกมันเต็มที่แล้ว ฮึ ดูเอาเถอะขนาดอยู่ไกลกันขนาดนี้มันยังอุตส่าห์คอลไลน์หน้ากวนตีนมาให้ผมดูทุกวัน เวลาต่างกันไม่ค่อยมากจึงไม่มีอุปสรรคอะไรมากมาย จะมีก็แต่ความงอแงกับน้ำตาจระเข้ที่ส่งมาอ้อนวอนผมทุกวัน ผมว่าผมกลับมาที่ออสซี่นี้ผมได้เห็นหน้ามันบ่อยกว่าอยู่ที่ไทยอีกนะ หึหึ


   “เฮียไป 3 เดือนแล้วไม่คิดถึงผมบ้างเหรอ” ดูมันครับ หึหึ ผมที่ทำงานอยู่เหลือบมองไปทางด้านหลังเห็นไอ้ไข่และไอ้น้ำเดินมาส่องๆ ยกมือไหว้ผมแล้วก็เดินไป เวลานี้มันอยู่ที่บ้านโขนครับ และดูท่าอีกสักพักคงจะไปเตรียมตัวเพื่อซ้อมการแสดงชุดใหม่ ไอ้เจ้าปาล์มเห็นว่าเป็นคนบังคับขาหุ่นละครเล็กของหนุมารด้วย หึหึ ก็สมอยู่


   “เฮียง่วงไหม ตาปรือเลย ทำงานหนักเหรอครับ” มันอ้อนผมอีก หึหึ ไอ้เด็กไฝเอ้ย!


   “ไม่หนักแต่ปวดหัว แล้วเมื่อไหร่มึงจะไปซ้อมกูจะได้ทำงานต่อ”


   “แง๊ม เดี๋ยวเจอลิงกัดหรอก ฮะ งั้นปาล์มไปซ้อมก่อนนะ แล้วคืนนี้ปาล์มจะโทรไปเด้อ” ว่าแล้วมันก็ยิงฟันขาวมาให้ผมก่อนจะตัดการติดไปต่อ เออดีคิดจะไปก็ไป เฮ้อ


   ผมมองภาพหน้าแชทของไอ้เด็กจอมป่วนก่อนจะพับโน้ตบุ๊กลง เอนหลังหลับตาบนเก้าอี้ทำงานนุ่ม ในห้องทำงานที่กว้างขวางและเป็นส่วนตัวตกแต่งด้วยความเรียบง่ายโปร่งโล่งสบายตาภายในตึกสูงของเมืองซีดนีย์ศูนย์กลางการเงินของออสเตรเลีย ผมย้ายจากแคมเบอร์ร่าได้สองเดือนกว่าแล้วเพื่อมาอยู่ในตำแหน่งที่สูงกว่า งานหนักกว่า และเงินดีกว่า เอาวะ เพื่อเงินเพื่อทองเพื่อรากฐานที่มั่นคงและมีเงินใช้ไปตลอดชีวิตบนโลกที่โคตรจะโหดร้ายแบบนี้


   “คุณอลันคะ” เสียงหวานของแม่สาวเลือดอเมริกาเลขาหน้าห้องผมดังขึ้นก่อนที่ร่างทรงโตและสมส่วนดูยั่วยวนในชุดเดรสรัดรูปสีดำตัดกับผิวขาวอมชมพูตกกระนิดๆของเธอผมยาวสีน้ำอ่อนดัดลอนดูสวยเซกซี่ หึ ขยันยั่วจริงๆนะแม่คุณ


   “มีอะไรหรือครับมีอา” ผมตอบเป็นภาษาอังกฤษไป เธอหัวเราะคิกคักก่อนจะเดินเข้ามาวางเอกสารกองโตที่ถือมาด้วย … วางดีๆก็ได้แม่คุณเดี๋ยวเอมจะเคล็ดเอาบิดขนาดนั้น ไม่รู้สิแต่ก่อนผมอาจจะชอบและจับเธอกดลงกับโต๊ะถอดเสื้อผ้าจัดให้สาสม แต่พอมาถึงตอนนี้อาจจะเป็นเพราะว่าผมแก่แล้วก็ได้มั่งเลยรู้สึกเฉยๆ


   “วันนี้คุณอลันสนใจไปทานข้าวกับมีอาไหมคะ ? แล้วต่อจากนั้น …” เล็บสีแดงสดกรีดไปตามโครงหน้าผมเบาๆ ตาสีน้ำตาลแสนยั่วยวนดั่งแม่เสือดาวที่หิวกระหาย ฮึ … คิดว่าผมอายุเท่าไหร่กันถึงจะหลงผู้หญิงด้วยเรื่องแค่นี้ แต่แหม … เธอก็สวยไม่ใช่เล่นนะเนี้ย


   “ทานอะไรดีละครับ”ผมกระซิบถามเบาๆ


   “อลันอยากทานอะไรคะ ? มีอา อยากทานไส้กรอก” ซื้อซีพีไหมจ๊ะแม่สาวน้อย ? หึหึ


   “ตกลงครับ” เธอแย้มยิ้มยิงฟันขาวก่อนจะก้มลงมาจุ๊บแก้มผมหนึ่งทีและเดินออกจากห้องไป หึหึ ได้กิน ไส้กรอกสมใจแน่แม่สาวเลือดร้อน ผมไม่ได้สนใจเธออีกหันกลับมาเคลียเอกสารที่ยังค้างคาให้เสร็จ


ติ๊ง!


   ผมเหลือไปมองโทรศัพท์ที่แจ้งเตือนขึ้นก่อนจะหยิบมาดูก็ต้องยิ้มออกมาอย่างอ่อนใจเมื่อภาพของไอ้เด็กลิงยิ้มแป้นเซลฟี่กับหุ่นหนุมานตัวของมันชาติก่อนของมันพร้อมแคปชั่น ‘ลิงคิดถึงเฮียนะเจี๊ยกๆ’ หึ ดูเอาเถอะขนาดจะซ้อมโขนอยู่แล้วยังจะแท็กหน้ากวนๆ มาในเฟชบุ๊กผมอีก ฮึ จะติดอะไรกูขนาดนี้ไอ้ลิง คิดถึงกูเหรอไงแค่ไม่เจอกันปีเดียวเอง มึงก็อดทนๆ หน่อยดิว๊า … ว่าแต่นี้ผมกับมันเลยคำว่าพี่น้องมาไกลแล้วขนาดไหนนะ


.
.
.


-ปาล์ม-


   หลังจากคอล์ไลน์ไปก่อกวนเฮียเสร็จผมก็วิ่งมาหาครูทศที่เตรียมทำการซ้อมการแสดงหุ่นละครเล็กก่อนที่จะโดนไม้ตะพดฟาดหัวแบะ แง่มมมมมมมม สองเดือนแล้วนะที่เฮียจากไป ผมรอเฮียที่หน้าบ้านทุกวันเหมือนที่แม่นาครอพี่มากเลยนะ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันทำไมผมถึงติดเฮียอลันได้มากขนาดนี้ ติดกว่าไอ้น้ำหรือไอ้ไข่หลงด้วยซ้ำ ผมรู้แต่ว่าเฮียน่ะอบอุ่นถึงจะปากร้ายแต่ใจดี แถมยังมีของฟรีให้ผมกินทุกวันด้วย คิกๆ แต่เฮียก็มาไทยแค่แปปเดียวเอง … ไม่เป็นไร เฮียฝรั่งจ๋ากลับมาต้องแบกขนมมาให้ปาล์มเยอะแยะแน่ๆ


   “ไอ้ปาล์มโอ๋เอ้อยู่นั้นละมึงน่ะ มาไหว้ครู”


   “ฮ๊า”ผมทำมือทำไม้เป็นน้องกะเทยตัวน้อย ทำเอาครูทศที่เก๊กหน้าดุผมอยู่กลั้นหัวเราะและตบหัวผมจนหัวทิ่ม งื้อออออออออออออ ใจร้าย จะขำก็ขำสิเป็นผู้ใหญ่แล้วขำไม่ได้หรือไง


   ผมสงบสติไหว้ครูก่อนที่จะเริ่มซ้อมการแสดงเพราะถูกปลูกฝังมาว่า ทำอะไรก็ตามที่เกี่ยวกับโขนหรือการแสดงต้องไหว้ทุกครั้งถึงจะเป็นแค่การซ้อมก็ตาม วันนี้เป็นวันที่ฝนตกครับอากาศเลยเย็นเพราะบ้านโขนอยู่ติดกับลำน้ำด้านหลังผมละชอบอากาศแบบนี้มากและอยากจะให้อากาศแบบนี้ตลอดไป ฮิฮิ แต่คงเป็นไปไม่ได้ในเมื่อประเทศไทยส่วนมากจะมีสามฤดู ร้อน ร้อนมาก และร้อนโคตรๆ ไม่รู้แม่งจะร้อนไปไหน นานทีปีหนจะมีฝนตกชุกแบบนี้


ผลั๊ก!



   “เจี๊ยก โอ้ย เจ็บนะไอ้พี่เปรมทำไมต้องแกล้งกันด้วยวะ” ผมถามไอ้พี่เปรมเมื่ออยู่ๆมันก็วางศอกลงมาที่บ่าผมเดี๋ยวปัดกระโดดกัดซะนี้


   “ไอ้ลิงเวร” ผมมองค้อนขวับไปพี่เปรมเวรที่เข้ามายืนข้างๆเพื่อที่จะหาเรื่องผม ทำไมวะเป็นยักษ์แล้วไง ฮึ ในเรื่องก็โดนหนุมานเหยียบหัวเป็นว่าเล่นละว๊า!


   “อ้าวแล้วด่าผมทำไมเนี้ย! ไอ้ยักษ์เลว!!!”


   “อะแฮ่ม อยู่ในพิธีนะ!” ครูเอมครูสาวที่สอนรำเอ็ดผมขึ้นพร้อมชี้นิ้วมาอย่างปรามๆ ผมย่นหน้าทำจมูกบานใส่ไอ้พี่เปรมก่อน
จะเขยิบออกห่างให้ไอ้ไข่มาอยู่ข้างไอ้ยักษ์บ้าส่วนผมมายืนตรงกลางข้างๆไอ้น้ำหน้าหมวย ฮึ!


ผลั๊ก! เพี๊ยะ!!!



   ผมครับผมโดนตบหัวไปอีกดอกแต่ครั้งนี้ไอ้ไข่ซัดศอกเข้าที่หน้าไอ้ยักษ์เลย ดีสม ขนาดหนีมาแล้วยังจะแกล้งผมอีกต้องโดยพระรามแทงศอกนั้นแหละ


   พอจบพิธีไหว้ ผมก็เริ่มซ้อมกันทันที โดยที่ผมมีโอกาสได้บังคับขาทั้งสองข้างของหนุมานและให้พี่ยอดกับพี่นายบังคับแขนทั้งสองข้าง ส่วนไอ้พี่เปรม กับไอ้ไข่แยกไปซ้อมโขนใหญ่อีกด้าน ไอ้น้ำเองก็ได้บังคับหางของนางสุวรรณมัจฉาเข้ากับหน้ามันทีเดียวเชียวครับ ถ้าไม่ติดว่ามันเป็นผู้ชายคงได้เล่นบทนางสีดาแล้วแน่ๆ คิกๆ


   “ไอ้ปาล์มตั้งใจหน่อย”


   “คร้าบ” ผมขานรับเมื่อครูทศเอ็ดมา และเริ่มใส่ใจถอดจิตใจของตัวเองออกไปใส่ดวงจิตของหนุมานผู้เป็นครูบาอาจารย์เข้ามาแทนที่ ขาทั้งสองข้างเริ่มตั้งเสาไปตามจังหวะเคาะและเริ่มที่จะขยับมือไปในท้วงท่าของลิงโดยแท้จริง  เฮียฮะมาปีหน้าปาล์มจะขึ้นปี 2 แล้วก็จะเก่งขึ้นอีกแล้วนะ เอาไว้ปาล์มจะดัดหลังเฮียเอง ฮิฮิ
บรื้นนนนนนนนนนน


   “ใครมาวะ ไอ้จักรไปดูสิ” พี่จักรที่นั่งนวดขาครูทศอยู่รีบลุกขึ้นและเดินไปชะเง้อมองที่ระเบียงบ้านก่อนจะตาโตวิ่งกลับมา


   “ไอ้นายทุนมาครับ”


   “หึ ไอ้ปาล์มครั้งก่อนหลอกผีใช่ไหม? ครั้งนี้ข้าขอดูเลเวลอัพของเอ็งหน่อย”


   “แหมมมมมมมมมมม รอเวลานี้อยู่เลยจ้ะ”ผมฝากหนุมานให้พี่ยอดถือไว้ ก่อนที่จะออกมายืนจังก้า หึหึ ถึงเวลาสนุกแล้วสิ


.
.
.


   นายทุนเมธัสเจ้าของธุรกิจค้ากามที่อยู่ในรูปแบบรีสอร์ทและสปาถูกกฎหมายเลื่องชื่อในด้านส่งเด็กให้กับเสี่ยคนใหญ่คนโต
ในบ้านในเมืองตัณหากลับ อำนาจที่ก่อเกิดขึ้นจากธุรกิจค้ากามนั้นทำให้เส้นสายขยายใหญ่โตจนไม่มีใครกล้าที่สืบสาวราวเรื่องต่อเพราะเกรงว่าอำนาจจะทำให้ตนเองและครอบครัวต้องลำบากนั้นจึงทำให้นายทุนเมธัสมีอิสระในการกว้านซื้อที่ดินเพื่อสร้างเป็นกรรมสิทธิ์ของตนเองและครั้งนี้เขาอยากที่จะได้ที่ดินติดลำน้ำสักหลังจนสะดุดตาเข้ากับที่ดินแปลงใหญ่ที่อุดมไปด้วยพืชพรรณนานาส่งกลิ่นหอม บ้านเรือนไทยที่ปลูกเรียงรายกันดูสวยงามและน่าพิสมัยสถานที่อนุรักษ์ศิลปะอันทรงคุณค่าและประเมินราคาไม่ได้และไม่มีอะไรที่นายทุนอย่างเขา อยากได้และไม่ได้ อำนาจเงินที่เขามีมันเพียงพอที่จะให้ใครก็ได้กราบแทบเท้า …แม้แต่บ้านโขนหลังนี้ ไม่นานเขาก็จะต้องได้มาครอบครอง   


   “ทำไมบ้านมันเงียบๆ ละพี่” ลูกน้องร่างยักษ์ถามขึ้นหลังจากที่จอดเทียบในอาณาเขตพื้นสนามเกลี้ยงที่ปูซีเมนต์เพื่อทำเป็นลานจอดรถแล้ว


    ร่างสูงใหญ่วัยกลางคนในเสื้อเชิ้ตผ้าเนื้อดีสีดำสนิทมองออกไปนอกหน้าต่างรถซึ่งสถานที่ที่เคยคึกคักไปด้วยลูกศิษย์ลูกหาคนโขนกว่าครึ่งร้อยกลับเงียบสงัดมีเพียงสายฝนที่พรำลงมาไม่ขาดสายก่อนที่เขาจะถอนหายใจและเหยียดยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์


   “พวกมันก็คงเล่นอะไรแผลงๆ กันนั้นแหละ” กระบอกปืนสั้นถูกหยิบขึ้นมาแหนบเอว ก่อนจะก้าวลงจากรถไปอย่างมาดมั่น


   “พวกมึงคอยดูนะ เดี๋ยวจะมีทางรำออกมายืนตรงหน้าต่าง”


   นายทุนเมธัสชี้ไปที่หน้าต่างทางเรือนไทยทางกาบขวาของบ้านโขน ลูกน้องนับสิบหันไปมองตามนิ้วมือก่อนจะหัวเราะออกมาเมื่อมีนางรำโฉมงามกำลังร่ายรำอยู่จริงๆ มุขนี้แหละที่ไล่ตะเพิดพวกเขาออกไปเมื่อครั่งก่อน และดูเหมือนครั้งนี้นายทุนจอมโลภมากจะเตรียมตัวเตรียมใจมาเป็นอย่างดี 


   “กูจะดูสิว่าผีจะตายไหมถ้าโดนกระสุนปืน”


เปรี้ยง!!!!


   “กรี๊ดดดดดดดดดดดด” เสียงกรี๊ดดังลั่นเมื่อปืนในมือของนายเมธัสเปรี้ยงปร๊างขึ้นฟ้าก่อนที่นางรำผีกำมะลอจะก้มหมอบลงต่ำลับตาไป นายเมธัสและลูกน้องต่างหัวเราะลั่นไปหมดดั่งเสียงปิศาจที่มาจากนรก


เปรี้ยง!!! ซู่ววววววววว!



   “นายครับหลบฝนก่อนเถอะ” ลูกน้องนายหนึ่งพูดขึ้นก่อนทั้งหมดจะรีบวิ่งเข้าไปใต้ชานบ้านเรือนไทยเพื่อหลบฝนที่ตกลงมาห่าใหญ่


   “คิดจะตกก็ตกไอ้ฝนเวรนี้” นายเธมัสด่าขึ้น ก่อนขะปัดไปตามตัวที่เปียกชุ่มเพราะระยะทางที่วิ่งมาก็ไกลอยู่พอสมควร


   “มาทำอะไรกัน”


   “เหี้ย!!!!” แขกผู้มาเยือนตกใจร้องออกมาลั่นเมื่ออยู่ๆ ร่างเพรียวของปาล์มก็ออกมายืนอยู่เบื้องหลัง ใบหน้าซีดเผือกและนิ่งงันผิดกับทุกครั้งที่พบเจอ


   “ไอ้หนูข้าหัวใจจะวาย แล้วนี้พวกเอ็งไปไหนกันหมด”


   “อยู่ด้านบน กำลังซ้อมกันอยู่ในห้องโถงกลาง” น้ำเสียงเรียบและนิ่งกับตาที่เหลือกมองไปมา ทำให้ลูกน้องบางคนของนายเมธัสขนลุกซู่ขึ้นมาเสียเฉยๆ


   “นี้เอ็งจะมามุขไหนอีกไอ้ปาล์ม” นายเมธัสถามขึ้น หรี่ตามองเด็กหนุ่มที่ตัวซีดเหลือทน มือสั่นเทาด้วยความหนาวเอื้อมไปหวังจะจับร่างเพรียวที่ยืนอยู่ตรงหน้าเพื่อให้มั่นใจในสิ่งที่ตัวเองคิด


ตึ๊งๆๆๆๆๆๆๆ


   เสียงกระทืบเท้าจากบนเรือนทำให้ทุกคนเบื้องล่างสะดุ้งสะเทือนขึ้นยกเว้นเจ้าปาล์มที่ยังคงยืนนิ่งไม่ไหวติง มองแขกผู้มาเยือนคนนั้นทีคนนู้นที และด้วยว่าวันนี้ฟ้าแรงบรรยากาศจึงหน้าหวาดหวั่นเสียจริงๆ


   “ครูทศรออยู่ด้านบน จะพบหรือไม่” เสียงแหบพล่านถามขึ้นอีกครั้งพอดิบพอดีกับที่ฟ้าที่ร้องเปรี้ยงปร้างลงมาอีกรอบ นายทุนเมธัสกลืนน้ำลายเหนียวลงคอก่อนจะสูดหายใจเข้าลึกๆ และพยักหน้าอย่างเสียมิได้ เพราะอย่างไรเสียตอนนี้เขาก็เชื่อว่าตัวเองกำลังโดนหลอกอยู่แน่แท้ ด้านบนคงจะมีอะไรสักอย่างที่ต้องรับมือ


   “ถ้ามีอะไรตุกติกกูฆ่ามึงแน่”


   “หึ” เจ้าปาล์มเหยียดยิ้มมุมปากก่อนจะหันหลังเดินเข้าไปในความมืดในบรรยากาศอึมครึมของบ้านโขน


   “ขึ้นไป” นายเมธัสโบกมือให้ลูกน้องเดินนำขึ้นไปส่วนตัวเองก็กระชับปืนในมือแน่นด้วยมือที่เย็นเฉียบ


   เจ้าปาล์มเดินขึ้นมาบนบ้านโขนในส่วนของพื้นที่เปิดโล่งที่เม็ดฝนกำลังชะล้างพื้นไม้กระดานที่ทำจากไม้สักเนื้อดี ก่อนที่ร่างเพรียวจะเดินลัดเลาะไปตามชานบ้านที่ยืนออกมานั้นเพื่อเข้าไปด้านในที่มีแสงเทียนสว่างไสวออกมารำไร โดยมีร่างสูงใหญ่ทั้งหลายเดินตามมาด้านหลังเกาะกันเป็นก้อนอย่างไม่รักษามาด มีเพียงผู้เป็นนายเท่านั้นที่คอยตบหัวเรียกสติของลูกน้องเอาไว้


   “ตามมา” ร่างเพรียวหันมาพูดก่อนที่ลูกน้องนับสิบของนายทุนเมธัสจะสะดุ้งพรวดกรูถอยหลังไป เจ้าปาล์มกราดมองไปทั่วทุกคนก่อนจะก้าวข้ามประตูธรณีเข้าไปด้านใน


   “นะ นาย ..”


   “มึงอย่าปอดแหก เดินเข้าไป!”นายเมธัสดันหัวลูกน้องจนคมำไปด้านหน้า ก่อนที่ขบวนชายร่างยักษ์แต่ขี้ขลาดจะค่อยๆเยื้องกรายตามเจ้าปาล์มเข้าไป


เตรง!



   “เฮ้ย!”


   นายทุนเมธัสสะดุ้งพรวดเมื่อเสียงระนาทดังขึ้นก่อนที่จะเริ่มบรรเลงเป็นเพลงที่มีทำนองเหยือกเย็นและไพเราะ ก่อนที่แสงเทียนจะส่องให้เห็นกลุ่มคนที่นั่งอยู่บนพื้นบ้านในท่าหญิงพับเพียบและชายชันเข่าจ้องมองไปยังการแสดงหุ่นละครเล็กในตัวละครนางสีดากำลังรายรำ บุคคลในหน้าชุดและหน้ากากสีดำกำลังออกร่ายรำบังคับหุ่นของนางโฉมงามแห่งรามเกียรติ์ให้ขยับไปตามทำนองเพลงระนาท


    นายทุนเมธัสจ้องมองภาพนั้นนิ่งก่อนจะเหยียดยิ้มและมองไปที่แผ่นหลังของครูทศและครูเอมที่นั่งพักพิงอยู่บนเก้าอี้ไม้ยาวยืดหลังตรงจ้องมองการแสดงนั้นอย่างตั้งอกตั้งใจ


   “ครูทศ” นายทุนเมธัสหวังจะไปสะกิดตัวที่แข็งทื่อของครูทศ แต่ก็ต้องชะงักเมื่อบางอย่างเกิดขึ้น!!!!!


เตรง!!!!!!!



   เสียงระนาทดังขึ้นก่อนที่หุ่นละครเล็กของนางสีดาที่กำลังเยื้อยกรายอย่างสวยงามหยุดชะงักกึกและหันมาทางเขาเหมือนว่าดวงตาคู่นั้นกำลังจ้องมองเข้าไปในอก นายทุนเมธัสค่อยๆก้าวถอยหลัง กราดมองไปที่ลูกศิษย์ลูกหาทุกคนที่นั่งอยู่กับพื้นต่างหันขวับมาจ้องมองทางเขาอย่างพร้อมเพรียง ก่อนที่จะค่อยๆลุกขึ้นในจังหวะนั้นนายทุนผู้โลภมาเหงือกายไหลออกมาอย่างเสียมิได้ ก่อนจะถอยกรูไปชนกับร่างบางของปาล์มที่มายืนอยู่เบื้องหลังตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ไร้วี่แววของลูกน้องของเขานับ 10ของเขา


   “ถือปืนจะฆ่าพวกเราเหรอ”


   “มะมึง ออกไป ออกไป!!!!!” นายทุนหน้าเลือดเริ่มไม่มีสติใช้ปืนกราดไปทั่วด้วยความสับสนเพราะบัดนี้ลูกโขนกว่า 50 คนหลากอายุกำลังย่างกรายเข้ามาใกล้เขาทำให้เกิดความรู้สึกกดดันและหวาดกลัว 


   “บ้านโขนคือสมบัติของชาติ บ้านโขนคือศิลปะ บ้านโขนคือก่อเกิดแห่งชีวิต”

   ประโยคนั้นดังระงมไปทั่วบริเวณ ซึ่งบัดนี้นายเมธัสไม่มีแรงแม้แต่จะลั่นไกขาสั่นปากคอบังคับไม่ได้ปัสสาวะราดออกมาอย่างเสียมิได้ ก่อนที่มือเย็นๆของเจ้าปาล์มจะค่อยๆจับที่กระบอกปืนนั้น และกระชากออกมาถือเอาไว้ บัดนี้ใบหน้าขาวซีดตรงหน้าของนายเมธัสจะแสยะยิ้มและพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน


   “เพราะพวกเราตายแล้วไงละ… ”


   “ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”


   นายเมธัสร้องออกมาลั่นก่อนจะล้มลุกคลุกคลานแหวกทางออกไปเบื้องนอกที่บัดนี้ฝนตกหนักลงมาอย่างห่าใหญ่กระโดดลงไปทางระเบียงชั้นสองเสียงดังตุ๊บ ลุกขึ้นเดินกระโผลกกระเผลกไปยังรถยนต์ที่จอดรออยู่พร้อมลูกน้องกว่าสิบนายที่ยืนตากฝนรออยู่อย่างสั่นเทาเสียงฝนดังระงมไปพร้อมๆกับเสียงหัวเราะอย่างสะใจของบ้านโขน



-ปาล์ม-

   
   “ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แค่กๆๆๆๆ โอ้ยเจ็บคอ”


ผมคอกแคกออกมาหลังจากที่พี่ยอดวิ่งไปดูลาดราวแล้วว่าไอ้พวกนายทุนกลับไปแล้ว ฮ่าๆๆๆๆ สมน้ำหน้าเจอมุขหลอกผีแบบอัพเกรด ฮิฮิ ต้องขอบคุณทุกท่านที่ให้ความร่วมมือกับแผนการนี้ด้วยขอรับ เพื่อนทุกคนต่างเฮฮาปาจิงโกะเดินมาลูบหัวผมคนละทีละสอง โดยเฉพาะครูทศที่เบิร์ดกระโหลกผมไปเป็นค่าตอบแทน แต่ครูเอม คิกๆ เดินมาหอมแก้มน้องปาล์มด้วยแหละ ครูครับผมขอโทษที่ใช้แป้งของเครื่องแต่งหน้าละเลงทุกคนไปเกือบหมดแหนะ


   “ไอ้เชี้ยวิ่งหางจุตูด ฮ่าๆๆๆๆๆๆ” ไอ้น้ำเดินมาเกาะไหล่ผมขำเป็นบ้าเป็นหลัง ไอ้ไข่เองก็ด้วย อิอิ ชมน้องปาล์มเยอะๆสิน้องปาล์มชอบ


   “เฮ้ย เล่นหมดงี้มุขหน้าจะเล่นอะไรวะ” ไอ้ไข่หลงพูดก่อนจะลูบหัวผมสองสามที อะเด๊ะ ทำไมพี่เปรมมองน้องงั้นล่ะ อิจฉาน้องละสิ ไอ้ยักษ์เขี้ยวหัก คิกๆ


   “เชื่อหัวไอ้ปาล์มเถ๊ออออออออออะ” ไอ้ไข่หลงกับไอ้น้ำหัวเราะร่า คิกๆ ลองมาอีกสิผมจะซัดให้เลย


   “ก่อนอื่น กูว่ามึงควรวางปืนลง” ไอ้ไข่ค่อยๆงัดปืนออกมาจากผม ผมรีบปล่อย แงงงงงง จับเพลินผมไม่ชอบของแบบนี้เลย ไอ้บ้ามาแค่นี้ถึงกับต้องพกปืนผาหน้าไม้มาเลย เดี๋ยวเถอะเดี๋ยวให้พระรามแผลงศรใส่เลยนี้


   “ถ้าเอาสมองด้านนี้ไปใช้ในการเรียนบ้าง มึงคงไม่โง่แบบนี้หรอก”


   “ไอ้น้ำถ้ามึงจะชมกูขนาดนี้” ผมหันไปผลักหัวไอ้น้ำ ชิ ! ผมบุ้ยปากก่อนที่ครูทศจะเรียกรวมและเริ่มซ้อมกันอีกครั้ง ฝรั่งจ๋าเห็นไหมปาล์มไล่ให้คนชั่วไปได้อีกรอบแล้วนะฮะ คืนนี้ปาล์มจะโทรไปโม้ ฮิฮิ


.
.
.


-ออสเตรเลีย เวลา 19.00 น.-



   “เอ่อ อลันคะ … ที่นี้เหรอคะ ?” ผมเลิกคิ้วมองมีอาที่ซ่อนกายอยู่ในโค้ทตัวยาวสีน้ำตาลอ่อน อ้าวก็เธออยากกินไส้กรอกไม่ใช่เหรอ  ผมก็พามาที่ร้านฟาสต์ฟู้ดไงจะเอายังไงอีก ฮึฮึ


   “ครับไปเถอะเดี๋ยวคนเยอะ” ไอ้อลันคนชั่วผู้ดับฝันแม่หญิงเมกาเซ็กซี่ขยี้ใจได้ลงคอเดินนำเธอเข้าไปในร้านฟาสต์ฟู้ดชื่อดังแต่คนพลุกพล่านไม่มีบรรยากาศสวยหรูโรแมนติกใต้แสงเทียนเหมือนที่เธอคิดหรอก หึหึ ผมก็มันเป็นคนแบบนี้แหละ ชอบเห็นคนมีความหวังและดับฝันในพริบตา หมั่นไส้ หึหึ


   “เอ่อ … อลันคะอลัน พอดีว่ามีอา มีธุระด่วนค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ” ผมที่นั่งลงกับโซฟาของร้านแล้วจ้องมองไปที่แม่มีอาที่ยิ้มแหยะๆ อย่างงงๆ และพูดตะกุกตะกักขึ้นอะไรละแค่มากินไส้กรอกแค่นี้มีธุระเชียว


   “อ้าวแล้วไม่กินไส้กรอกหรอครับ” ผมแกล้งเย้าเธอเล่น


   “มะ ไม่แล้วค่ะ ไปนะคะ” ว่าแล้วเธอก็รีบลี้ภัยออกจากร้านไปทันที ผมมองตามไปอย่างคำๆ และหันไปสั่งเมนูกับพนักงานที่เดินมาพอดี ไส้หรอกร้านนี้อร่อยจะตาย หึหึ


.
.
.


   “เฮียจ๋า!!!” ทันทีที่มาถึงห้องพักในคอนโดระดับสามดาวกลางกรุงซิดนีย์ เสียงจากวิดีโอคอล ก็ดังขึ้นทันทีรู้เวลานักนะไอ้ลิง ผมขมวดคิ้วส่งไปให้ ไอ้ลิงที่นอนอยู่บ่นเตียงในหอพักมันที่เห็นไอ้น้ำอยู่ไหวๆ กลิ้งไปมาทำหน้าลิงใส่ผมทันที


   “หึหึ กูยังไม่ทันได้ทำอะไรเลยมึงก็โทรมาแล้ว เฮ้อ ไอ้ลิงจอมป่วน” ไม่ใช่ลิงจอมป่วนหรอกจริงๆมันเป็นลิงขี้ยั่วที่จะทำตบะผมแตกวันละหลายๆ รอบ


   ไอ้ปาล์มหัวเราะคิก ก่อนจะเล่าเรื่องวันนี้ให้ผมฟังขณะที่ผมเดินไปมารอบห้องเอียงหูฟังไปด้วย หึ ร้ายนักนะ ป่านนี้ไอ้นายทุนห่าเหวอะไรนั้นไม่ช็อกตายเข้าโรงพยาบาลไปแล้วเหรอไงวะ ไอ้ปาล์มมันเป็นเด็กฉลาดครับคือฉลาดแบบฉลาดแกล้มโกงนั้นแหละ แต่มันก็ไม่เคยไปทำให้ใครเดือดร้อน และถึงแม้มันจะวุ่นวายขี้อ้อนขี้ยั่วไปหน่อยมันก็น่ารักดี ถ้าผมริจะมีเมียเป็นผู้ชายผมจะจับมันกดคนแรก


   “เฮียเส้นผมใครอ่ะ!!!!!”


   “ไหนวะ!”


   “นั้นไงที่สูทอ่ะ!!!!” ไอ้ปาล์มโวยวายผมเดินเปลือยอกไปดูที่สูทที่ใส่วันนี้บังเอิญว่าไปวางอยู่หน้ากล้องพอดี มันคงเห็นนั้นแหละครับ


   “อ่อของมีอาเลขากูเอง”


   “เฮีย!!!!! ไอ้ฝรั่งจ๋างี่เง่า!!!! บ้ากาม!!!!!”


   “โอ้ยไอ้ปาล์มตะโกนหาพะ…”  เสียงไอ้น้ำด่าสอดเข้ามาก่อนที่ภาพจะถูกตัดไปพร้อมหน้างอเป็นจวักของไอ้ลิงทะโมนศักดิ์


ตู๊ดดดดดดดดด …


   นั้นแหละครับด่าเสร็จก็วางสายไปแล้วออกเสียงเฮียให้มันดีๆหน่อยมันเพี้ยนไปแล้วเหมือนกูโดนด่า ผมสตั๊นไปสามวิ ก่อนจะส่ายหัวเหยียดยิ้มอย่างอ่อนใจและไม่ได้โทรกลับไปหรอกครับเพราะเดี๋ยวอาบน้ำเสร็จผมต้องกลับมาทำงานที่ค้างอยู่ให้เสร็จทันประชุมพรุ่งนี้ … ฮึ ปล่อยให้ไอ้ลิงมันงอแงไปก่อนและพรุ่งนี้มันโทรมาค่อยแกล้งมันต่อ



===========================

ฝรั่งจ๋าโรคจิตชอบแกล้งคน หนูปาล์มฉลาดอิอิ เอาเถอะทั้งคู่ถ้ามันจะขี้แกล้งด้วยกันทั้งคู่ขนาดนี้ก็อยู่ด้วยกันรอด

เฮียๆ เฮียพูดเองนะว่าจะจับปาล์มทำเมียอ่ะ  :hao6:
ตอนนี้ปังปังเปิดพรีออเดอร์แล้วอย่าลืมไปส่องเหน่อออ




เจอกันค่าฝากเพจนะ

ห้องเก็บนิยาย pa_pa

 :bye2:


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 18-07-2016 09:57:33 โดย pa_pa »

ออฟไลน์ KKKATEN

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 3
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
โอ้ยยยย น้องลิงงอแง น่าร๊ากกกกกกกก เฮียก็ขี้แกล้งจริงๆ เลย ชอบคู่นี้ อิอิ เมื่อไหร่เฮียจะจับน้องกดคะ เชียร์ๆ 5555555555555555555  :hao5: :mc4:

ออฟไลน์ twinmonkey0311

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5480
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +110/-9

ออฟไลน์ Ryoooo

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3146
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +288/-2
อย่าทำน้องลิงหึงเซ่!!!
ยิ่งไกลๆกันอยู่น่าพี่อลัน

ออฟไลน์ poppycake

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2670
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-4
พี่อลันอย่าแกล้งน้องงงงงง
ชอบปาล์มจริงๆ นางน่ารักอ่ะ
ปล. พึ่งมาจร้า ติดตามๆๆ

ออฟไลน์ p_phai

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2302
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +154/-6

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ sirin_chadada

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4110
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-8
แกล้งกันเข้าไป อำกันเข้าไปสิ ฮา

ออฟไลน์ pa_pa

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 469
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +414/-4
{CH 8 ความคิดถึงอาจฆ่าปาล์ม}



   “ไอ้เฮียบ้า”


   ผมนั่งมองไอ้ปาล์มที่เอาแต่อุทานคำนี้มาตั้งแต่เมื่อคืน ผมชื่อน้ำเอง น้ำที่เป็นเพื่อนหน้าหมวยของไอ้ปาล์มกับไอ้ไข่นั้นแหละ เฮ้ย! อยากตี๋อะไม่อยากหมวย แต่ก็ช่างมันเถอะขี้เกียจจะคอยโวยวายทุกครั้งที่มีคนมาบอกผมหมวย จะหมวยจะตี๋ จะน้ำหรือสุ่ยจิ่งมันก็ผมนี้แหละแล้วแต่จะเรียกเลย ผมไม่ค่อยจะใส่ใจเรื่องตัวตนหรอกเพราะยังไงหน้าตาผมก็เปลี่ยนไม่ได้ อ่อ นอกจากให้เงินผมมาศัลยกรรมนะ


   “อาหมวยลื้อจะกลับบ้านเมื่อไหร่”


   “ยังไม่รู้เลยเฮียตง เรียนหนักน่ะ เฮียดูบ้านด้วยนะ” ผมหันกลับมาพูดกับเฮียตงผ่านโทรศัพท์ขนาดที่ไอ้เด็กเฮียปาล์มเอาแต่โวยวายกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียงเป็นลิงตัวซน



   “ฮ้อๆ งั้นแค่นี้แหละอั๊วต้องไปทำงานต่อแล้ว”


   ผมขานรับเฮียก่อนจะวางสายลงบ้านผมทำร้านเกี่ยวกับวัสดุก่อสร้างน่ะครับผมเป็นลูกคนที่ 4 มีเฮียอีก 3 คน ชื่อเฮียซิ่น เฮียหยาง แล้วก็เฮียตงนี้แหละครับ เรื่องของผมเอาไว้ก่อนมาดูใจไอ้ปาล์มที่กำลังจะตายเพราะตรอมใจก่อน … มันติดเฮียมากจริงๆนะครับ บางทีผมก็อิจฉามันนะที่มันเป็นคนเปิดเผยแบบนั้นทำให้มันดูเป็นคนล้นๆ ไอ้เหี้ยบ้าลิงที่โคตรจะซน แต่มันก็น่ารักและจริงใจ ผมไม่ไปนั่งชมให้ใครเขาฟังหรอก กระดากปาก แค่ชมอยู่นี้ยังคิดแล้วคิดอีกเลย 


    “มึงเป็นบ้าเหรอ โวยวายมาตั้งแต่เมื่อคืนแต่วันนี้มึงลากกูมานอนเล่นบ้านเฮียลันเนี้ยนะ”


   “ไม่ต้องด่ากูเลย ใจง่ายตามกูมาเอง”โอ๊ะ ๆ ดูมันเถียงๆ มันน่ะตัวลากผมมาเลย นี้ผมต้องทิ้งงานทิ้งการเพื่อมาดูมันกลิ้งไปกลิ้งมาเนี้ยนะ เหลือเชื่อ! ถ้าไม่ติดว่าคบกันมานานนี้จับตัดหูไปแล้ว


   “น้ำกูหิว”


   “เฮ้อ นี้สรุปกูมาดูแลเด็กสินะ เออๆ สั่งอะไรมากินแล้วกัน แต่อย่าทำบ้านเฮียเลอะนะมึงเดี๋ยวเฮียฆ่ามึงตายไม่รู้นะ”


   “ชิ ตายข้ามประเทศได้ที่ไหน อีกอย่างป่านนี้คงจะไปอยู่กับเลขาผมทองนั้นแหละ แง่มไอ้ฝรั่งขี้นก!”


   “ถ้าเฮียขี้นกมึงก็ขี้หมาแหละ”


   “มึงนี้แม่งไม่เคยเข้าข้างกูเลย” มันย่นจนปากจะปิดจมูก แบ๊วจังไอ้ห่า ลิงเจ้าเล่ห์อย่างมึงมันไม่สมควรจะแบ๊วขนาดนั้นนะปาล์ม


   “กูถามจริงๆนะปาล์ม มึงเป็นไรวะ ติดเฮียขนาดนี้ แล้วดูสภาพมึงตอนนี้เหมือนลิงโดนน้ำร้อนลวก คนรู้จัก ? พี่น้อง ? เป็นไรวะ หรือมึงรักเฮียวะ”


   “พูดเหี้ยไรของมึงวะ! กูผู้ชายนะ!!!!” มันโวยวายลุกขึ้นเต้นเร้าๆ หน้าแดงแปร้น หึ ปากมึงก็พูดไปแต่ใจนี้ให้เฮียฝรั่งมึงไปแล้วทั้งดวงสินะ ท่าทีมันดูออกง่ายครับ และผมไม่จำเป็นต้องเดือนร้อนอะไร เพราะยังไงมันก็คือเพื่อนผมจะเป็นลิงเป็นค่างยังไงก็เปลี่ยนความเป็นเพื่อนไม่ได้ 


   “ก็ผู้ชายนะสิกูถึงแปลกใจถ้าเป็นผู้หญิงนี้คือมึงเอาตัวใส่พานถวายแล้ว” ผมแกล้งเย้ามันจริงๆ ก็มีคำตอบในใจอยู่แล้ว


   “กะ กู … กู เฮียจูบกูแล้ว”


   “… ห๊ะ!!!!!!!!!!!!!!”


   “เฮ้ย อย่าเพิ่งช็อก ไอ้น้ำ! ไอ้น้ำ อยู่กับกูก่อน น้ามมมมมมมมมมมมมมม” มันพุ่งเข้ามาเขย่าตัวผมเป็นติ้ว สาดดดด นี้กูตัวเล็กกว่ามึงอีกนะไอ้แรงควาย โอ้ยยยยยย


   “โว้ย!!!!”

โครม!


   ผมยันโครมไอ้เด็กผีจนมันไปกลิ้งม้วนหลังไปติดกับโซฟาที่อยู่ใกล้ๆ แม่ง ไอ้เพื่อนแรดมึงรู้จักเขามาแค่สองอาทิตย์ไปจูบกับเขาแล้ว สมยอมสุด ไอ้มนุษย์ไร้อารยะธรรม ไอ้มนุษย์ใจง่าย ไอ้ลิงริจะมีผัวฝรั่ง!!!


   “เจ็บง่า มึงถีบกูทำไมขนาดนี้” มันม้วนหน้ากลับมานั่งขัดสมาธิ ผมรีบคลุกวงในเข้าไปนั่งข้างๆมัน ใช้มือทั้งสองดึงหน้าไอ้ลิงผีขึ้นมามันครางนิดๆเพราะผมเผลอดึงมันแรงไปหน่อย ดีคอหลุดไปเลยไอ้ลิงขี้อ่อย


   “มึงยังไม่ได้เอสกับเฮียใช่ไหม”


   “เอสห่าอะไร!!!!!” มันตะคอกลั่นกลิ้งตัวหลบให้พ้นผมเหมือนผมกำลังจะฆ่ามัน แหง่สิ กูจะฆ่ามันเพราะไอ้ลิงมันใจง่ายเกินไป


   “พอๆ ฟังกูนะไอ้ปาล์ม ก็ไม่รังเกียจถ้ามึงจะรักเฮีย แต่เขาอายุเยอะกว่ามึงอยู่ต่างประเทศมาไทยแค่ปีละครั้ง ระยะห่างมันมากเกินไป”


   “ไม่นะก็โทรคุยกันทุกวัน โอ้ย ทำไมมึงไม่ถีบก็ตบหัวกูตลอดเลย” มันลูบหัวตัวเองที่เพิ่งถูกผมโบกไปทีใหญ่ๆ ดื้อฉิบหายนี้กูมีเพื่อนหรือมีลูก ธรรมดาถ้ามันชอบเขาเฉยๆผมไม่ว่าหรอก แต่นี้ จูบกันนะ จูบกันแล้ว เรื่องมันใหญ่มากเลยนะ!


   “ก็มึงไม่ฟังกูเลยอ่ะ ฟังกู!”


   “จ้ะ ฟังจ้ะ อย่าโหดนักเลย” มันยกมือยอมแพ้ ก่อนจะทำตาโตตั้งใจฟังผม … เดี๋ยวพ่อก็เชือดให้หรอก


   “เอาเป็นว่ากูอยากให้มึงเผื่อใจไว้บ้าง เฮียเขาเป็นผู้ใหญ่แล้ว จะแต่งงานเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ หรือเขาจะรักมึงจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้ มึงต้องตัดสินใจด้วยตัวเองและเผื่อใจและถ้ามันเป็นไปได้ก็ดีไป กูดีใจด้วย ที่กูพูดเพราะกูเป็นห่วงมึงนะปาล์ม”


   “อื้อ … ก็ไม่ได้ชอบเฮียสักหน่อย เขาเป็นไอดอลกูเฉยๆ”


   “หรอออออออออออ อออออ อออออ!” หัวมันเหม่งหน้าตบอีกสักทีจริงๆ มึงชอบเขาเต็มๆแล้วยังจะมือถือสากปากถือศีลอีก กูจะคอยดูวันที่มันน้ำตาเช็ดหัวเข่า แต่ถ้ามีวันนั้นเมื่อไหร่ ไอ้ห่าฝรั่งจ๋าของมันก็อย่าหวังได้มีชีวิตอยู่เลย ยังไงไอ้ลิงนี้ก็เพื่อนผมอะ


จ๊อกกกกกกกกกกกกกกกกก !!!!


   “แฮะๆ กูหิวแล้วอะ” ดูมัน เคยสลดอะไรกับใครเขาที่ไหน ไอ้น้ำละมึนตึบ =_=’


   ไอ้ปาล์มพาผมแว้นรถมอเตอร์ไซค์สีน้ำตาลที่ป๋ามันเพิ่งส่งมาให้เพราะเห็นว่าลูกชายหัวแก้วหัวแหวนต้องใช้ แต่ก็ไม่ยอมกลับมาให้ลูกเห็นหน้า งี้ไงไอ้ปาล์มมันถึงมีปม เฮ้อ ไอ้ปาล์มพาผมมาที่ร้อนหน้าปากซอยที่เป็นร้านโปรดของพวกเรา จากนั้นก็สั่งกับข้าวไม่ยั่งเหมือนไม่ได้กินอะไรมาตั้งแต่ชาติที่แล้ว หึ ไม่มีใครทำบุญให้มึงเหรอไง แต่ผมก็ไม่มีสิทธิไปว่ามันหรอกนะ ผมเองก็ช่วยมันสั่ง ฮ่าๆๆๆๆ 


   “น้ำกูอยากกินกุนเชียง” ผมตักกุนเชียงในจานไปใส่จานของมัน ยิ้มแป้นเชียวนะมึงไอ้ลิง


   “น้ำกูให้ไข่” ไข่ในจานใหญ่ก็มีเสือกตักไข่ที่เลอะน้ำแกงแล้วมาให้กู


   “เอาใจกูเหลือเกินนะ” ผมว่าและตักไข่เข้าปาก มันมองผมก่อนจะหน้ามุ่ยเอาช้อนเข้าปากและคาบไว้ … กูบอกกี่ทีแล้วว่าแบ๊วๆมันไม่เหมาะกับมึง


   “คือกูไม่รู้ว่าคิดกับเฮียยังไง กูรู้ว่ามันดูใจง่าย แต่กูก็ไม่รู้จะยังไงเหมือนกัน”


   “เฮ้อ เออๆ ดูกันต่อไปแล้วกันมึงกูก็ไม่รู้เหมือนมึงนั้นแหละ แต่กูว่าเฮียไม่ใช่เกย์และถ้าหากมึงอยากจะได้เฮียมาเป็นผัว มึง
ก็ต้องสู้หน่อย” ผมเอาช้อนชี้หน้ามันไอ้ปาล์มย่นหน้าและเอาปากงับช้อนดึงไปจากมือผมและพูดขึ้นอย่างเคืองๆ เอาช้อนกูไปแล้วกูจะใช้อะไรล่ะ


   “เมียต่างหาก!”


   “นี้มึงไม่ดูสารรูปมึงเลยเหรอ!!!!!”


   “อะ แฮ่ม โธ่พี่สาว พูดจาไม่เข้ากับหน้าเลยนะครับ”


   ผมหันขวับไปมองด้านหลัง ไอ้เด็กช่างกลในเสื้อช้อปสีเทา 2 คนที่นั่งอยู่โต๊ะถัดไปคนหนึ่งท่าทางกวนส้นตีนย้อมผมซะแดงแจ๋หันหลังมาทำหน้าลิงหลอกเจ้าใส่เราคาดว่าคงเป็นเสียงไอ้คนนี้แหละที่แซวเมื่อกี้ ส่วนอีกคนหน้าตาคมเข้มผมรองทรงดำขลับท่าทางน่ากลัว … ท่าทางน้องสาวอย่างผมต้องหาอะไรมาฟาดปากพ่อมาดแมนสักหน่อยแล้ว


   “กูไม่มีพี่ชาย”


   “ไอ้น้ำ” ไอ้ปาล์มเรียกผม ผมไม่ได้หันไปมองและส่งสัญญาณให้มันเงียบ


   “โอะ นี้ผู้ชายหรอกเหรอ ไอ้อั่งเปาเรด้ากูพังแล้ว แต่ก็น่ารักว่ะ มึงดูดิอีกคนก็หมวยแก้มแดงอีกคนก็น่าร๊ากกกกกกก” ยังไอ้หัวแดงยังไม่หยุด ผมชินแล้วกับคำว่าหมวยแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าไอ้ตัวผู้ตัวไหนจะเรียกผมว่า หมวยก็ได้


   “ไอ้น้ำ”


   “อะไรของมึงไอ้ปาล์ม” ผมหันกลับไปมองไอ้ปาล์มอย่างรำคาญ ก็สะกิดกูอยู่ได้


   “อะ” มันยืนไม้หน้าสามให้ผม ส่วนมันก็ถือไว้อันนึง แยกเขี้ยวคล้ายจะขบหัวไอ้สองคนนั้นเต็มทน


   “โอโห้ พูดเล่นหน่อยเดียวทำไมต้องขึ้นด้วยล่ะน้องสาว ไม่สิ น้องชาย”


   “พอแล้วไอ้กร”


   “กูก็แค่ล้อเล่น”


   “ขอโทษนะชื่อกรหรอนึกว่าเหี้ย คำมันคล้องๆกันอะ เข้าใจผิดเฉยเลยเนอะไอ้น้ำเนอะ”


   “เออ หึ แล้วนั้นชื่ออั่งเปาเหรอ นึกว่าเงินปากผี”


   “วี๊วววววว” ไอ้อั่งเปาผิวปากออกมาก่อนจะยืนเต็มสัดส่วนมองงผมมองคนนิ่ง อะ ไอ้ปาล์มึงเห็นเหมือนกูไหม ตัวแม่งสูงใหญ่พอๆกับฝรั่งจ๋าของมึงเลย


   “ว๊าย เจ้าปาล์มเจ้าน้ำ อย่ามีเรื่องเลยลูก” ป้าเจ้าของร้านวิ่งมาห้ามศึก หึ ผมไม่กลัวมันหรอกแน่จริงก็เข้ามาสิ และเหมือน
มันรู้ว่าผมกำลังด่าในใจ ไอ้อั่งเปาเดินเข้ามาหาผม


   “ก็ให้มันขอโทษเราก่อนสิฮะป้า” โธ่ ถ้ามึงจะปากดีมึงออกมาจากหลังป้าเขาก่อนเถอะ แล้วมึงไปแอบตั้งแต่เมื่อไหร่วะ!


   “อะ ไอ้เปามึงอย่ามีเรื่องดิวะ” อ้าวนี้มึงไม่ได้สนับสนุนเพื่อนมึงหรอกเหรอไอ้หัวแดง ผมจ้องขเม็งไปที่ไอ้ตัวยักษ์ที่เดินเข้า
มาใกล้ มาใกล้


   “ยะ อย่านะ กะ กูทุบนะ” ผมชูไม้ขึ้น เข้ามาสิวะ ไม่กลัวหรอก


ฟุบ!


   “ขอโทษแทนไอ้กรด้วย นี้ค่าข้าวผมเลี้ยงนะหมวย ไปได้แล้วไอ้กร” ผมยืนค้างมองไอ้ร่างยักษ์เดินออกจากร้านไปพร้อมกับเพื่อนหัวแดงของมันที่หันมายิ้มแหยะๆให้เราสองคนก่อนจะวิ่งตามเพื่อนของมันออกไป … เอ่อ เมื่อกี้มันวางมือบนหัวผม และพูดจาอ่อนโยน … บรรยากาศแม่งโคตรเมะเคะเลยอะ!!!!!


   “โธ่ว ไม่แน่จริงนี้หว่า” ผมไม่ได้สนใจไอ้ปาล์มที่เต้นแย้วๆอีก แต่หัวใจผมกำลังเต้นแรงดังตุ๊บ …ตุ๊บ…



-ปาล์ม-


   หลังจากกินข้าวเสร็จผมกับไอ้น้ำก็กลับมาที่หอพักเพื่อเตรียมไปซ้อมการแสดงในมหาลัยตอนเย็น เดี๋ยวจะมีงานวัฒนธรรมของมหาลัยแล้วครับ เอกเราจึงต้องแสดงฝีมือเต็มที่ และแน่นอนผมเสนอตัวเองเป็นหนุมานชาญสมรปาล์มมาแว้ววววววววววววว และผมเชื่อมั่นว่าจะไม่มีใครเหมาะกับบทนี้เท่าผมอีกแล้ว หึหึ



   “ไอ้น้ำเป็นไรวะ ไอ้น้ำ!!!!!” ผมตะโกนกรอกหูไอ้น้ำ ที่นั่งเหม่อไม่ยอมแต่งตัว อีกครึ่งชั่วโมงก็จะรวมตัวประกาศผลว่าใครได้เล่นเป็นอะไรแล้วไอ้นี้ยังจะเหม่ออีก


   “ห๊ะ! อยู่กันแค่นี้มึงจะตะโกนทำไม”


   “มึงแปลกๆนะหลังกลับมาจากร้านข้าวอะ”


   “เปล๊า!!!!!”


   “เสียงสูงเชียวมึง หรือว่า …”


Rrrrrrrrr Rrrrrrrrr



   “ไปเหอะมึงไอ้ไข่หลงโทรมาแล้ว” ผมเหล่มองไอ้น้ำที่กำลังเปลี่ยนเสื้อผ้า หึ มึงอยากกินกุนเชียงร้านป้าใจดีอีกก็บอกมาเหอะ ทำเป็นเหม่อ หึหึ


.
.
.


-อลัน-

   “เออเว่ย วันนี้มันไม่โทรมาเลยแหะ”


   “อะไรหรือ?” สำเนียงออสซี่ชัดเปะทำลายความคิดของผม


   ผมละสายตาจากโทรศัพท์ก่อนจะหันมามองไอ้เมอร์สันสหายตั้งแต่ไฮสคูลบังเอิญวันนี้มันว่างเลยมาหาผมที่ซิดนีย์ได้ เราได้คุยกันหลายๆในวันที่ผมโดดงานมาเพื่อพบปะเพื่อนเก่าที่ร้านกาแฟหรูในเมือง แต่ในใจก็แอบขำไอ้เจ้าลิงที่ป่านนี้คงไปป่วนบ้านผมเละเทะ ระบายอารมณ์แล้วมั่ง หรือบางทีมันอาจจะไม่ได้คิดอะไรเลยก็ได้ ผมเองที่คิดไปคนเดียวว่ามันจะโวยวาย   


   “อ่อ เปล่า น้องชายน่ะ ”


   ไอ้แก่คิดมากอย่างผมหันมายกกาแฟในแก้วพลาสติกขึ้นจิบเหล่มองไอ้เมอร์สันที่มองผมอย่างเจ้าเล่ห์ ไอ้นี้มันเป็นชาวออสเตรเลียโดยสายเลือดเลยครับ รูปร่างสูงใหญ่โครงหน้าแบบฝรั่งทั่วไปตาสีน้ำตาลอ่อนผมสีเดียวกับตา ตอนสมัยเรียนผมกับมันแข่งกันป๊อบ หึ คิดถึงตอนเด็กที่แม่งเล่นเตะบอลหลังเลิกเรียนแบบไม่ต้องคิดอะไรชะมัด นี้ผมโหยหาวัยเด็กหรือผมโหยหาเด็กกันแน่วะ หึหึ ดูท่าไม่ใช่ไอ้ปาล์มหรอกที่เป็นเอาหนัก กูนี้แหละ!


   “แล้วนี้จะไปไทยอีกทีเมื่อไหร่”


   “ต้นปีหน้า” หึ พอครบกำหนดปุ๊บเตรียมลางานปั๊บ หวังว่าจะหลับไปให้ถึงวันปีใหม่นั้นแหละครับ

   “ฉันว่าจะไปเปิดร้านอาหารที่นั้นเอ็งว่าไง”


   “ร้านอาหาร ?” ผมย้ำอีกครั้ง มันคิดยังไงของมันอยู่ๆก็อยากไปเปิดร้านอาหารที่ไทย ความจริงไอ้เมอร์สันมันมีร้านอาหารอยู่ที่แคมเบอร์รา บ้านเกิดนั้นแหละครับ


   “อยากได้เมียเป็นสาวไทย เขาว่าสาวไทยสวย” ดูเหตุผลมัน หึ แต่ผมก็ไม่ปฏิเสธหรอกครับ สาวไทยสวยชายไทยก็เหมือนลิง


   “งั้นคืนนี้ไปดริ้งกันหน่อยไหมสหาย” มันถามและยกแก้วกาแฟขึ้นตาแพรวพราวเชียวไอ้ฝรั่ง ไหนบอกอยากได้เมียเป็นสาวไทยแต่คืนนี้เห็นทีมึงจะได้กินสาวพื้นเมืองไปก่อนนะเพื่อน หึหึ


.
.
.


   “ไอ้ปาล์มนอนได้แล้ว”


   ผมหันไปหาไอ้ไข่หลงที่เดินขึ้นมาบนบ้าน วันนี้ผมกลับมานอนที่บ้านเฮียครับโดยมีไอ้น้ำกับไอ้ไข่มานอนเป็นเพื่อน เตียงของเฮียเป็นของผมแล้วนะรู้ไหมเนี้ย! หึ เฮียส่งค่าน้ำค่าไฟมาทุกเดือนให้ผมไปจ่าย เดือนนี้ค่าไฟพุ่งแน่ไอ้เฮียบ้า! ผมจะเปิดแอร์เปิดโทรทัศน์ทั้งคืนเลย 


   วันนี้ไม่เป็นอย่างที่คาดครับ รุ่นพี่ปี 3 เอาการแสดงไปหมดเลย ส่วนพวกผมก็นั่งทำพล็อบการแสดงและคอยจับโน้นทำนี้ไปตามภาษาเด็กปี 1 ใสๆ ไม่อยากจะคุยผมน่ะดูเข้าท่ากว่าคนที่ได้แสดงโขนเป็นหนุมานอีก เชอะ! เฮียแม่งไม่คิดจะโทรมาเลยสินะ ใจร้าย


   “เอาแต่จ้องโทรศัพท์และย่นหน้าเขาก็ไม่โทรหามึงหรอก นี้ 4 ทุ่มที่โน้นมันจะสักกี่โมงวะไอ้ไข่”


   “ตีหนึ่งโดยประมาน โอ้ย!!!!” ผมถีบสีข้างไอ้ไข่ที่นอนลงบนเตียงหนาข้างๆผม นี้แหนะเข้ากันเป็นปรี่เป็นขลุ่ยดีนัก!


   “มึงก็โทรไปสิ” ไอ้น้ำว่าก่อนจะนอนลงอีกข้างจ้องมองผมด้วยตาหมวยๆของมัน มึงใช้สบู่เดียวกับผมปะวะ ทำไมกลิ่นตัวมันหอมจัง


   “ไม่เอา เฮียแม่งใจร้าย” ผมวางโทรศัพท์ไว้บนหัวเตียงก่อนจะคลุมโปรงไม่สนแล้ว พรุ่งนี้ผมมีเรียนแต่เช้าด้วยรีบนอนดีกว่า


Rrrrrrrrrrrrrrr Rrrrrrrrrrrrrr


พรึบ!


   “โอ้ยไอ้ปาล์มเหยียบกู!” ผมรีบคว้าโทรศัพท์ข้ามไอ้น้ำออกมาที่ระเบียงทันที คิกๆ ในที่สุดเฮียก็โทรมาหาปาล์ม ผมไม่ได้กดรับแต่รอให้สายหยุดไปเอง จากนั้นก็คอลไลน์ไปหา คิกๆ เห็นหน้าดีกว่าเยอะเลย


   “งอน ?” คำแรกหลังจากไม่ได้คุยกันทั้งวันเป็นคำนี้สินะ ผมจ้องฝรั่งจ๋าที่นอนตาปรือโชว์ซิกแพคอยู่บนเตียงในห้องพัก


   “เฮียอะแหละไปกกแหม่ม”


   “ถ้ากูไม่กกแหม่มแล้วให้กูกกมึงไหม ?” ทำมาเป็นทะเล้น ฝรั่งจ๋าคนบ้า!


   “ผมไม่ใช่ไข่นะที่จะมากกผมอะ แล้วเฮียเป็นแม่ไก่เหรอไง” ผมด่าแก้เขิน คิกๆ อยากจะกกปาล์มต้องหาข้าวให้ปาล์มกินทุกมื้อและมาหาปาล์มบ่อยๆนะฮะ


   “เจ้าของเส้นผมชื่อมีอาเป็นเลขาหน้าห้อง วันนั้นเธออยากกินไส้กรอกฉันเลยพาไปกิน”


   “อ่ออออออออออ แล้วเขาก็กินไส้กรอกเฮียใช่ไหมล่ะ! แค่นี้นะ!”


   “วางสายมึงตาย” อ่ะ มีขู่ๆ ไม่วางก็ได้แบร่ ไม่ใช่กลัวตายหรอกนะ แค่อยากคุย … ผมย่นหน้าใส่เฮียฝรั่งจ๋าก่อนที่เฮียจะหัวเราะออกมาเบาๆ ตาจะปิดอยู่แล้วพ่อคุณ ทำไมหล่อขนาดนั้นละครับ


   “ฟังก่อน กูพาเขาไปกินที่ฟาตส์ฟู้ด แต่สงสัยไม่ถูกปากหนีแจ้นออกจากร้านไปเลย วันนี้เขาไม่กล้าคุยกับกูเลยนะมึง”


   “คิก ทำไมเฮียนิสัยแบบนั้นวะ” ผมเผลอหัวเราะออกมาคนบ้าอะไรกวนตีนชะมัด


   “เฮีย ผมคิดถึงเฮียจุง” อยู่ๆปลายสายก็เกิดเหตุการณ์อะไรสักอย่างที่ทำให้ภาพเบี่ยงไปอีกทาง และผมก็ต้องงงเพราะตอนนี้เฮียอลันไม่ได้อยู่คนเดียวแต่มีฝรั่งอีกคนที่เปลือยอกอยู่ข้างๆ!!!!!!! อีเฮีย!!!!!!


   “ไฮ ผมชื่อเมอร์สันเป็นคู่ขาของอลันวันนี้ครับ นี้เหรอเด็กน้อยที่มึงเล่าให้กูฟัง น่าร๊ากกกกกกกก สนใจทรีซัมกับพี่ไหม
จ๊ะ!” อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก เมื่อวานพาแหม่มไปกินไส้กรอกวันนี้เปลี่ยนเบอร์มาเป็นฝรั่งหน้าหล่อคนนี้เหรอ เฮียยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย


   “ไอ้บ้า!!!!!” ผมกดวางสายทันที ฝรั่งผีทะเล ฮืออออออออ น้องปาล์มอยากจะร้องไห้


โฮ่งๆๆๆๆ



   เสียงหมาเห่าดังขึ้นทันทีที่ผมตะโกน อยากจะเห่าแข่งกับหมาแต่กลัวชาวบ้านปาถ้วยถังกะละมังหม้อมาเสียก่อน จำไว้เลยนะ ปาล์มจะหาสาวสวยๆมาเย้ยเฮียบ้า ฮือออออออออ


.
.
.





   “ไอ้เมอร์!!!!!!!”


   ผมตวาดลั่นไอ้เพื่อนเวรที่เมาแล้วซ่าปล่อยโทรศัพท์ยกมือทำท่ายอมแพ้และเดินหัวเราะไปล้มตัวนอนที่พื้นห้องที่ปูผ้าเอาไว้ให้มันแล้วเพราะผู้ชายตัวโตเป็นควายสองตัวจะนอนเตียงเดียวกันก็สงสารเตียง นี้ผมกลับมาจากผับหลังจากที่เต้นสีสาวมาก็โทรหามันเลยนะ สาดดดดดดดดดดด โทรกลับไปไม่รับสายกูแล้วด้วย ไอ้ลิงหนอไอ้ลิงน้อย นี้มึงงอนกูทุกวันเลยเหรอไง … คุยกันดีๆสักวันมันจะตายใช่ไหม แค่อยู่ห่างกันมันยังทำให้ความรู้สึกของเราไม่ชัดเจน ไม่พออีกเหรอไงวะ !









==============================

ตอนหน้าเฮียจะกลับมาล๊าวววววววววววววววววว  :hao7:

กลับมาแล้วเอสดีเลยปะ 55555555 (คำแสลงขออภัยนะคะ แต่ทุกคนคงเข้าใจตรงกัน)
  :hao3:

นุ้งน้ำกับอั่งเปานี้ยังไงค๊าาา มีใจเต้นตุ๊บๆด้วย

เจอกันตอนหน้าค่า

ฝากเพจนะฮะ

ห้องเก็บนิยาย pa_pa

 :bye2:









รายละเอียดพรีออเดอร์อยู่ที่เพจของปาปานะคะ



« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 18-07-2016 10:38:18 โดย pa_pa »

ออฟไลน์ poppycake

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2670
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-4
ลิงน้อยงอนใหญ่แล้ว 555555555555
หมวยน้ำของเราจะมีคู่หรอเนี่ย!!

ออฟไลน์ Ryoooo

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3146
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +288/-2
คุ่ใหม่จะเกิดแล้วเรอะ ดีใจ
น้องน้ำจะได้มีคู่

ขำอ่ะะะะ
เฮียทำปาล์มงอน รีบกลับมางอนเลย
เร็วๆ

ออฟไลน์ kitty08

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1952
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +48/-4
 :impress3: น้องปาล์มน่ารัก ยิ่งอ่านยิ่งหลงรักกับความทะเล้น เรื่องนี้มีสามคู่เชียว น้องหมวยหาคู่เจอแล้ว ดีใจด้วยน้า ส่วนน้องไข่จะคู่กับใครดีเอ่ย น้องปาล์มงอนเฮียได้จี้มากเลย คู่นี้เปิดเผยจริงใจดี ชอบอ่ะ ต่อไปน้องปาล์มต้องงอนเรื่องปังปังแน่เลยอ่ะ  :impress2:

ออฟไลน์ twinmonkey0311

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5480
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +110/-9
อิเฮีย รีบกลับมาง้อเจ้าลิงเอ๋ออย่างด่วนเลยยยยยย :katai5:

ออฟไลน์ p_phai

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2302
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +154/-6

ออฟไลน์ titansyui

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-0

ออฟไลน์ pa_pa

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 469
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +414/-4
{CH9 เฮียฝรั่งจ๋ากลับมาแล้ว}




   อีก 1 อาทิตย์ เฮียจะกลับมา งื้ออออ อีก 1 อาทิตย์ เฮียจะมาหา แล้วก็ อีก  1 อาทิตย์ เราจะพบกัน คิกๆ อดตื่นเต้นไม่ได้เลย แต่เฮียขอเอาไว้ว่าในช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมานี้อย่าเพิ่งโทรไปหาเขา เพราะเขาจะเคลียงานทั้งหมดให้เสร็จ งื้อออออ ปาล์มไม่ได้ป่วนนะ เฮียนั้นแหละที่ทนความคิดถึงผมไม่ได้เอง งิงิ วันนั้นหลังจากทะเลาะกับเฮียไปเรื่องพี่เมอร์ ตอนเช้าเขาก็โทรมาง้อ กิกิ แล้วก็ให้ผมคุยกับพี่เมอร์ด้วยว่าจริงๆ เป็นเพื่อนที่สนิทกันมาตั้งแต่สมัยเรียน เคยอยากฆ่ามนุษย์ลุงก็งานนี้แหละครับ ชิชะ! เมอร์สันชื่อก็เชยยังทำตัวเสี่ยวอีก แบร่! งอนแรงมาก


   “ไอ้ปาล์มอาทิตย์หน้าปีใหม่แล้ว มึงไปไหนวะ” ไอ้บาสเพื่อนในคณะถามขึ้นไม่พอยังตบหัวน้องปาล์มอีก แง่ม เดี๋ยวพ่อก็กัดคอหลุด


   “ไม่ไปอยู่บ้าน คิกๆ” ผมหัวเราะเมื่อคิดว่าจะได้ฉลองปีใหม่กับเฮีย เฮียกลับมาไม่ทัน เห็นว่าจะอยู่ฉลองกับที่บ้านด้วย สม อดกินไก่ห้าดาวกับผมเลย ฮ่าๆๆๆๆ


   “ประหลาดกูแกล้งไม่ตีกูกลับ มึงไม่สบายปะวะ”


   “งื้อ อย่าแกล้งกู”


   “มันเป็นอย่างงี้มาสักพักแล้วปล่อยมันไป ผัวฝรั่งจ๋ามันจะกลับมาแล้ว” ไอ้น้ำพูดอย่าเหนื่อยใจผมหันขวับไปมองมันชูนิ้วกลางสรรเสริญ ก่อนจะหันมาก้มมองสมุดจดของตัวเองที่มีรูปเฮียแสนน่ารักที่ผมวาดขึ้นเองยิ้มให้อยู่ คิกๆ น่าร๊ากกกกกกกกกกก ถึงจะไม่ใช่ผัวเมียกัน แต่ผมดีใจมากเลยนะที่เฮียกำลังจะกลับมาอะ T^T


   “อ้าวไอ้เชี้ยดราม่าเฉย เฮ้ยไอ้ปาล์ม!” ไอ้บาสก้มลงมาดูผมในระยะใกล้ ก่อนที่ผมจะเอามือผลักหัวมันออกไป จะจูบกูเหรอไงเข้ามาใกล้ขนาดนี้เนี้ย!!!!!!


   “มึงก็อย่าไปแกล้งมันนัก” ไอ้ไข่ว่าเสียงนิ่งก่อนจะวางมือบนหัวผมตบปุ๊ๆ แต่ไม่เจ็บ ปาล์มหัวแข็ง อิอิ ฮื้อออออ


   “มึงช่วยอารมณ์คงที่นิดนึง” ผมหัวเราะเมื่อไอ้น้ำกระซิบ ก่อนที่อาจารย์จะเดินเข้ามาในห้องแล็กเชอร์ที่เรียนรวมกันกลุ่มใหญ่


   “ไอ้ปาล์ม คริสมาส์ตนี้ไปบ้านกูไอ้ไข่ลากไอ้มลไปด้วย สงสารมัน” ไอ้น้ำกระซิบบอกผมสองคนที่นั่งติดกัน ผมกันไปพยักหน้าชูนิ้วเยี่ยมและทำหน้าจริงจัง ประมานว่าทำถูกแล้วไอ้น้ำ มึงทำดีแล้วจริงๆเพื่อน!


   “กูอยากชวนไอ้เปรมไปด้วย”


   “ไปญาติดีตั้งแต่เมื่อไหร่วะ” ผมหันขวับไปถาม ไอ้ไข่ มันทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ผมว่านะมันต้องมีอะไรในดงกล้วยแน่ๆ … อ้าวไม่ใช่ดงกล้วยแต่เป็นก่อไผ่หรอ อิอิ


   “เย็นนี้กูไม่ไปบ้านโขนนะ”


   “ทำไมวะ” ผมกับไอ้ไข่ถามไอ้น้ำพร้อมกัน ปกติไม่พลาดนี้หว่า มันเป็นแบบนี้บ่อยมากที่อยู่ๆก็หายไปเฉย เสาร์อาทิตย์ก็ไม่ค่อยอยู่หอโทรไปก็ไม่ค่อยรับ น่าสงสัยชะมัด


   “สักเรื่องเหอะพวกมึงอะ” มันดันหัวผมอีกคน อู้ย ทำไมชอบดันหัวผมกันนัก ผมไม่ใช่ตุ๊กตาล้มลุกนะเฮ้ยมึง!


   “น่าสงสัย” ผมหันกลับมากระซิบไอ้ไข่มันพยักหน้าเห็นด้วย เรามองตากันและเหมือนเข้าใจว่าจะปล่อยให้ไอ้หมวยมันไว้แบบนี้ไม่ได้ เรื่องเสือกคืองานประจำ เรื่องระยำคืองานพาสทาม ฮ่าๆๆๆ



   “จะคุยกันอีกนานไหมจ้ะ ปภังกร”


   ผมสะดุ้ง อาจารย์อัฐสาวสวยที่สอนวิชาพื้นฐานวรรณคดี แกใจดีครับแต่ถ้าโหดเมื่อไหร่ ผมขอลี้ภัยไปอยู่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้ก็ดูที่จะปลอดภัยกว่า อย่างน้อยก็ไปซุกอกพี่ทหารได้ ฮืออออ เคยโดนแกยำมาแล้วครั้งหนึ่งเข็ดจริงๆ กันการยืนตั้งวงหนึ่งชั่วโมงคาบไม้บรรทัดน่ะ ร้องไห้หนักและนานมาก TT^TT


   พอเรียนเสร็จไอ้น้ำก็หายไปเลยครับตามไม่ทันแม่งเร้นลับมาก ผมว่าพักนี้มันแปลกจริงๆ  นะ ต้องมีอะไรแน่นอน ก่อนไปบ้านโขนผมกับไอ้ไข่แวะกินข้าวหน้ามหาลัยข้าวแกงร้านเด็ด ป้าคนขายปากร้ายแต่ใจดีให้ผมกับไอ้ไข่เยอะมากๆ ส่วนหนึ่งมันก็มาจากความหล่อของผมล้วนๆ คิกๆ


   “มึงคิดเหมือนกูไหมไอ้ไข่”


   “อืม” มันตอบผมแต่ยังก้มหน้าซดน้ำพะโล้ในถ้วยไอด้วย ไข่ของกูนะของมึงกินไปแล้วพองนึงอะ!


   “กูต้องรู้ให้ได้”


   “มึงอยากรู้เรื่องวิธีทำพะโล้หรอกูทำเป็นนะ”


   “กูจะรู้เรื่องพะโล้ไปทำไม! กูหมายถึงเรื่องไอ้หมวยโน้น มึงบ้าเหรอ!!!! วุ้ย กูพูดกับมึงแล้วกูเหนื๊อยเหนื่อย” เคยคุยกับ
เพื่อนอยู่ดีๆแล้วอยากฆ่ามันไหมครับ เฮ้อ …


   “มันอาจจะมีธุระก็ได้ เป็นเพื่อนกันไม่ได้หมายความว่าจะรู้ทุกอย่างของมันได้นี้หว่า ทุกคนมันก็มีความลับหมดนั้นแหละ”


   “แต่กูไม่มีความลับนะเฟ้ย!”



   “ก็เพราะมึงเก็บความลับตัวเองไม่ได้ไง” จึก!!!! มึงพูดได้ตรงประเด็นมาก ทำเอาไอ้ปาล์มซึ้งเลย ใต้ความนิ่งของมันมีความเชือดเฉือนอยู่เต็มประดา


   “แต่กูต้องรู้ให้ได้” ไอ้ไข่เงยหน้าขึ้นมามองผม ก่อนจะชกช้อนขึ้นมาชี้หน้าผมหัวเราะในลำคอ แง่ม เดี๋ยวกูกัดช้อนขาด


   “แล้วมึงจะไง สะกดรอยตามเหมือนในหนังหรอไง มึงก็รู้ว่าไอ้น้ำมันฉลาดกว่ามึงเยอะ”


   “งะ”


   “ถามมันตรงๆ เหรอ มันไม่ตอบมึงหรอก”


   “งื้อ”


   “จ้างนักสืบเหรอ มึงไม่ตังค์ และนี้ไม่ใช่หนังที่มึงชอบดู”


   “หมดยัง”


   “ยังแต่คิดไม่ออกแล้ว”


   “แม่งพูดซะกูรู้สึกด้อยค่าที่เกิดมาโลกใบนี้เลย”


   ผมบ่นก่อนจะก้มลงกินข้าวต่อ … ไม่รู้ละ ยังไงผมก็ต้องรู้ให้ได้ ไอ้น้ำมันเป็นเพื่อนที่ผมรักมาก ถ้ามันทำดีอยู่ผมก็พลอยดีใจไปด้วยแต่ถ้ามันหลบไปติดยาหรือแข่งรถแว้นล่ะ ผมก็ต้องห้ามปรามมันสิ แค่แอบดูเฉยๆ ไม่บอกมันหรอกว่าผมรู้ หึ ว่าน้องปาล์มโง่ดูถูกน้องปาล์มเกินไปแล้วพี่ไข่หลงของน้อง จุ๊บๆ


.
.
.


   “พี่มาทำอะไรที่นี้ครับ”


   ไอ้ปาล์มสะดุ้งเมื่อเด็กผู้ชายตัวเล็กๆ น่ารักมากระตุกแขนเสื้อของผมหน้ามหาลัยช่างกล ผมมาทำอะไรที่นี้งั้นเหรอ อยากรู้จริงๆ อะ คิกๆ ก็ตามไอ้สุ่ยจิ่งมาน่ะสิ ไอ้ไข่ดูถูกเอาไว้เห็นไหมว่าแม้แต่ไอ้หมวยก็ไม่รอดความฉลาดของปาล์มหรอก นั้นไงๆ ลงมอเตอร์ไซค์รับจ้างมาแล้ว หึหึ ทำไมผมถึงรู้เหรอว่ามันมาที่นี้ ก็ใช้ความสามารถพิเศษในการแอบฟังมันคุยโทรศัพท์กับใครก็ไม่รู้ว่าวันนี้เจอกันที่นี้ไง งื้อ จะว่าไปก็น่ากลัวเหมือนกันนะเนี้ย พวกนั้นจะกระทืบผมไหมอะ มีแต่คนหน้าโหดๆ


   “ตัวเล็กแม่อยู่ไหนครับ” ผมถามเพราะน้องเอาแต่ดึงกางเกงผมที่กำลังคิดเรื่องชั่วอยู่เต็มสมอง อ๊ากกก น้ำมูกไหลแล้วลูกพ่อ


   “รอแปปนึงนะหนุ่มน้อย เอ๊า สั่งเลยครับ” ผมคุกเข่าลงก่อนจะหยิบผ้าเช็ดหน้าของตัวเองจ่อที่จมูกจิ้มลิ่มของหนูน้อยปริศนา คงเพราะสิ้นปีอากาศเย็นแล้วน่ะครับเด็กคนนี้เลยน้ำมูกยืด หึหึ น่าเอ็นดูจริงๆ



พรืดดดดดดดดดดดดดดดด


   “ขอบคุณฮะ ฮัดชิ้ว! งื้อทองหนาว” เด็กคนนี้สั่นงกๆ เสื้อกันหนาวก็ไม่ใส่มีแค่เสื้อนักเรียนของเด็กประถมต้นเท่านั้นแหละครับ เฮ้อ น่าสงสารแต่ถ้าผมถอดเสื้อที่ผมใส่อยู่นี้ให้หัวนมก็โผล่แล้วฮะ ฮืมๆ


   “ชื่อทองเหรอ แล้วพ่อแม่ล่ะ ทำไมมาอยู่หน้าสถานที่อันตรายแบบนี้ครับ” ผมถามลูบหลังน้องเบาๆ ผมชอบเด็กนะ ผมอยากมีน้องด้วย แต่แม่ผมหนีไปก่อน และพ่อก็ไม่อยู่บ้าน ผมคงมีน้องไม่ได้ ฮืออออออ


   “ทองมารอพี่ฮะ”


   “แล้วทำไมมาคนเดียวล่ะ”


   “ทองโตแล้วฮะ” เก่งฉิบหายตอนผมตัวแค่นี้ยังแย่งนักเรียนหญิงโดดยางอยู่เลย


   “หึหึ เก่งมากครับ แล้วพี่เราอะ อยู่ไหน?”


   “ไม่รู้ฮะ ทองมารอนี้สักพักแล้ว อ่ะ! นั้นไง พี่อั่งเปา พี่น้ำ!!!!!”


   น้ำนี้ชื่อคุ้นๆนะ …. ผมมองทองที่วิ่งดุ้กๆ ไปก่อนจะตาค้างหลบวูบหลังเสาร์ อะ ไอ้หมวยมันไปมีน้องตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้ว แล้วไอ้คนนั้นที่เคยหาเรื่องผมกับมันที่อาหารเมื่อหลายเดือนก่อนไม่ใช่เหรอไง! ทำไมถึงมืออร่าครอบครัวสุขสันต์อย่างงั้นว๊า!!!!!


   “เชี้ย พีคสัด!”


   “อ่ะ ไอ้ไข่มึงมาได้ไง” ผมผงะเมื่อหันไปเห็นไอ้ไข่ยืนหลบอยู่ข้างๆ นี้มึงเป็นผีเหรอไอ้พระรามหน้าหวาน!!!!


   “ชู่ว เงียบๆ กูว่าตอนนี้ไอ้เปี๊ยกชี้มาทางนี้แล้ว” มันเหลือบออกไปมอง ผมทำตามและก็เห็นว่าน้องทองกำลังหางานให้พี่จูง
มือไอ้น้ำและชี้มาทางเสาร์ที่ผมหลบอยู่ แว๊ก!!!!


   “ไปก่อนเหอะมึงเดี๋ยวค่อยว่ากันใหม่” ไอ้ไข่หลงดึงผมให้ขึ้นซ้อนมอเตอร์ไซค์ของผมเองก่อนจะพอแว้นหนีไอ้หมวยกับไอ้รูปหล่อนั้นออกมา กูว่าเรื่องนี้มันต้องมีอะไรในก่อกล้วย! เฮ้ยไม่ใช่ก่อไผ่ !!!!! ขออภัยที่เล่นซ้ำ คิกๆ


.
.
.



   ไอ้ไข่แว้นพาผมหนีมาที่บ้านโขนครับ วันนี้เป็นวันหยุดไม่มีใครมาหรอก มีแค่ครูทศที่อยู่บ้านกับลูกศิษย์ไม่กี่คนเท่านั้นแหละครับ ผมเลยวิ่งเข้าไปในครัวยกน้ำไปเอาใจครูทศที่นอนฟังเพลงสุนทราภรณ์อยู่ที่ศาลาริมน้ำก่อนจะวิ่งกลับมานั่งกับไอ้ไข่ที่เช็ดทำความสะอาดเครื่องแต่งกายชุดโขนอยู่ใต้ถุนบ้านเรือนไทยที่ยกสูง


   “ไอ้น้ำผู้จะมีผัว” ผมพูดก่อนจะกระดกน้ำกินและอดไม่ได้ที่จะหัวเราะจนน้ำพุ่งออกมาทางจมูก กะ ก็ คิกๆ มันว่าผมไว้เยอะ แต่ตอนนี้มันคงเป็นเมียชาวบ้านไปก่อนผมแล้วแน่ๆ   


   “มึงชอบเสือกจังว่ะไอ้ปาล์ม”


   “มะ มะ แหมมมมมมมมมมมมมมม! มึงไม่เสือกเลยนะ คอนี้ยาวกว่ากูอี๊ก” ผมโบกหัวพระรามไปหนึ่งทีก่อนจะนั่งลงเช็ดโขนหนุมานที่อยู่บนแท่นวางชุดบ้าง


   “แล้วสรุปมึงกับเฮียคบกันแล้ว”


   “ยัง เค้าเป็นไอดอลกู”


   “หึ ไอดอล ทุกวันนี้แทบจะเป็นบ้าไม่ใช่เหรอไม่ได้คุยน่ะ อีกตั้งหลายวันกว่าเฮียจะกลับมา” 


   “อีก 5 วันกับ 12 ชั่วโมง เองเว้ย” ผมเถียงมัน ไม่หลายวันสักหน่อย เฮียกำลังตั้งใจทำงานและกลับมาหาผมต่างหาก คิดถึงอกอุ่นๆกับแผ่นหลังแข็งๆจัง ปาล์มชอบอยู่กับเฮียเพราะรู้ว่าเฮียปกป้องปาล์มได้ … รู้ว่าเฮียไม่รังเกียจปาล์มด้วย


   “เหอะ นับแม้กระทั่งชั่วโมงเนี้ยหรอกเรียกว่าไม่ชอบเขาอะ” ผมยักไหล่ก่อนจะนั่งหันหลังให้มัน ผมก็ไม่รู้หรอกว่าที่เป็นอยู่
เรียกว่ารักไหม แต่ผมชอบที่เป็นแบบนี้ ได้คุยกันทุกเรื่องได้ป่วนเฮียและได้บอกฝันดีกับฝรั่งจ๋าทุกวัน ถึงจะเหงาไปบ้างแต่ก็ไม่เคยเสียใจนะที่ได้รู้จักเฮีย คิกๆ


โครม!!!!


   งื้อ! ใครเตะอะไรวะ!!!!! ผมหันไปมองก่อนจะเห็นไปพี่เปรมเดินหน้าเชิดผ่านไป คือ ? มันมาเตะหม้อไหตรงที่ผมกับไอ้ไข่นั่งแล้วเดินไป คืออารายยยยยยยยยยยยยยย แล้วมึงมาทำไมที่นี้วันหยุด!!!


   “ต้องคุยกันหน่อยแล้วไอ้สัด เฮ้ยไอ้เปรม!!!!” แล้วไอ้ไข่หลงก็วิ่งไป … คือ ? มึงเล่นหนังอินเดียกันเหรอวิ่งไล่จับกันน่ะ 


   เฮ้อ เกิดเป็นไอปาล์มนี้เหนื๊อย เหนื่อย …


.
.
.


   “ป๋า ม๊า ซิ่น เฮียหยาง แล้วก็เฮียตง  สวัสดีคร้าบบบบบบบ งุงิๆ อ้อนๆ” ผมวิ่งไปซุกอกม๊าไอ้น้ำ คิกๆ ม้าเป็นคนใจดีฮะ ม๊าชอบทำขนมให้ผมกิน งื้ออออออออ


   วันนี้วันคริสต์มาส 25 ธันวาของทุกปี คิกๆ ผมมีฉลองที่นี้ทุกปีฮะ ตามภาษาเด็กมีปัญหาพ่อแม่ไม่สนใจ แงงงงง บ้านไอ้น้ำ
เป็นห้องแถมแบบ 3 คูหา ซึ่งใหญ่มว๊ากกกกกกกกมีสองหลังอยู่ฝั่งตรงข้ามกันเลยฮะ เปิดเป็นร้านขายวัสดุก่อสร้าง และแน่นอนไอ้น้ำรวยมากครับ แต่รวยแบบไม่อวดอยู่อย่างพอมีพ่อกินตามภาษาคนเชื้อสายจีนที่มีพื้นฐานเป็นคนสมถะ คิกๆ อ้อนๆ ทำขนมให้ปาล์มกินหน่อยนะม๊าจ๋า ป๊าจ๋าอย่าดุปาล์มนะ


   “โอ้ย ลื้อเป็นแมวหรือไงลูก”


   ม๊าที่นั่งบนโซฟาไม้ให้ผมกอดลูบหัวผมเบาๆ ส่วนเฮียๆ ก็พอกันหัวเราะกันใหญ่เลย เฮียไอ้น้ำมีแต่คนหล่อครับ เฮียซิ่นพี่คนโตเป็นหมอมีเมียแล้วลูก 2 ชื่อน้อง ลูกอ้อนกับน้องลูกรักฝาแฝดชายหญิงครับมีบ้านเป็นของตัวเองแล้วเรียบร้อย แต่วันนี้คงไปอยู่บ้านพี่แจ็ค เมียสายโหดของแกนั้นแหละ ส่วนเฮียหยางเพิ่งจบวิศวะครับ เห็นว่ากำลังทำงานอยู่บริษัทใหญ่เลยอยู่ที่คอนโดที่บริษัทจัดไว้ให้สองคนนี้นานๆจะกลับมาบ้านครับ และสุดท้ายเฮียตงเรียน ปี 4 นิติศาสตร์อยู่ดูแลป๊าม๊าที่บ้านและเวลาว่างเฮียแกก็ช่วยงานที่ร้านนี้แหละแต่อนาคตไกลมากเพราะเฮียแกเก่ง ทุกคนดูมีอนาคต เว้นแต่ …


   “มองกูแบบนี้หมายความว่าไง!” ไอ้น้ำฟาดผลั๊วเข้าที่หลังผม แงงงงงงงงงงงงง หม่าม๊า ไอ้น้ำรังแกหนู

   “ตายแล้วอาสุ่ยจิ่งตีเพื่อนแรงแบบนี้ได้ยังไง อาหนูปาล์มไม่เป็นไรนะ” ตีมันเลยม๊า คิกๆ ตีมันเลยยยยย


   “หนังมันหนาจะตายม๊า” ไอ้น้ำหัวเราะก่อนจะจิกหัวผมออกจากอกม๊ามันผมร้องโอดโอยใหญ่โตแต่พอเห็นป๊ามันยืนกอดอกมองเข้มอยู่ก็หัวเราะออกมาแหะๆ


   “ไอ้ปาล์มนี้มันยังซนได้โล่จริงๆ ว่าไงไอ้น้องพร้อมจัดบ้านคนจีนให้เป็นบ้านฝรั่งหรือยัง”


   “พร้อมแว้วจ้าเฮียหยางของน้อง” ผมกระแซะเฮียหยางที่เดินมากอดคอผม ส่วนไอ้ไข่หายไปกับเฮียซิ่งและเฮียตงแล้ว คาดว่าคงไปจัดที่สำหรับก๊งเหล้าคืนเน้ คิกๆ


   “งั้นไปซื้อของที่ตลาดกัน ไอ้น้ำด้วย ป๊าม๊าเอาอะไรไหมครับ”


   “ไม่เอาๆ ดูแลกันดีๆอย่าขี่รถพาน้องล้มล่ะ” ป๋าพูดยิ้มๆ แง่ม นึกว่าจะดุซะแล้วป๋าแกชอบแกล้งดุผมครับ ชอบตะคอกให้ผมตกใจแต่จริงๆ แกเป็นคนใจดีมาก


   เฮียหยางพอผมกับไอ้น้ำแว้นมอเตอร์ไซค์ซ้อนสาม(เด็กๆอย่าเอาอย่างเด้ออันตรายนะคะ) ผมวิ่งไปที่ร้านขายของประดับบ้าน สายรุ้งๆ คิกๆ คริสต์มาสหรือปีใหม่ต้องมีสายรุ่งประดับบ้าน งุงิๆ เอาอันนี้ อันนี้ด้วยอ่ะ อันนี้เหมือนที่พวกคาบาเร่เค้าใช้แสดงกันเลยอะ


   “ไอ้น้ำๆ แอ็ท เฟิร์สท ได วอส สะเฟรด ” ผมร้องเพลงI Will Survive ที่เค้าว่ากันว่าเป็นเพลงชาติของชาวเกย์ สะบัดสายรุ้งสีม่วงไปมาใส่จริตไปอีกนิดในท้วงท่าและลีลา ทำเอาไอ้น้ำที่เดินมาพอดีขำลั่น ฮ่าๆๆๆๆ ก็มันเหมือนอะ


   “แววมึงมามากไอ้ปาล์ม อีกหน่อยมีผัวเป็นฝรั่งก็เต้นให้เขาดูนะ”


   “เฮียได้ถีบกูน่ะสิ”


   “เฮ้ย ยอมรับแล้ว กิ้วๆ”


   “เชี้ยหลอกกู” ผมตีหัวไอ้น้ำไปหนึ่งที ก่อนที่เราจะเลือกซื้อสายรุ้งกันมากระบุ้งใหญ่ และเลยไปซื้อน้ำแข็งกับอาหารสดด้วย คิกๆ วันนี้ปาล์มจะกินทะเลย่างให้ท้องบวมเลย


   ผมรีบกลับบ้านมาและช่วยกับไอ้น้ำจัดบ้านเอาสายรุ้งขึ้นไปไว้ตามที่ต่างๆ และสกิลลิงของผมก็ประสบความสำเร็จในวันนี้ถึงแม้จะทำให้ใครต่อใครใจหายใจคว่ำไปบ้างก็เถอะ เฮียหยางกับเฮียซิ่นแล้วก็ไอ้ไข่ช่วยกันทำอาหาร ส่วนไอ้เปรมบ้ากับเฮียตงสายเมาครับ วิ่งไปจัดสถานที่โต๊ะม้าหินหน้าบ้านแล้ว นี้จะรีบตั้งวงกันตั้งแต่เย็นเลยเหรอไง แล้วปกติเค้ามีไก่งวงกัน นี้อะไร ไก่ย่างห้าดาว คิกๆ แต่ไม่เป็นไรของฟรีน้องปาล์มไม่ว่า


   “ม๊าจ๋าม๊า ป๋าจ๋าป๋า ไปกินข้าวกัน” ผมกับไอ้น้ำวิ่งไปควงแขนเขาทั้งคู่เดินไปที่ม้าหินหน้าบ้านที่ตอนนี้เตาปิ้งย่างกับเตาหมูกระทะ ล้อมวงพร้อมกันกันแล้ว


   “ท้องไส้คนแก่ไม่ค่อยดีลูก ป๋าม๊ากินข้าวกับปลาแล้วกัน” ม๊าพูด ก่อนที่พี่หยางจะวิ่งเข้าไปหยิบสำรับอาหารที่ตัวเองจัดเอาไว้สำหรับท่านทั้งคู่ เดินออกมา แหวกทางให้ป๋ากับม๊านั่ง คิกๆ นั่งใกล้น้องปาล์มนะ ทำขนมให้น้องปาล์มกินด้วย จุ๊บๆ รักม๊า


   เรานั่งคุยกันหลายเรื่องมากครับ เฮียซิ่นกับเฮียหยางมีเรื่องเล่าเยอะแยะมาเล่าให้พวกผมฟัง แต่หลังๆ ผมเนี้ยแหละจะเป็นคนที่พูดไม่หยุด ฟังน้องนะ ฟังน้อง น้องจะเล่าให้ทุกคนฟังเอง คิก ๆ พอผ่านไปสัก 2 ทุ่มป๋าม๊าก็พากันขึ้นไปนอนแล้วฮะ ปล่อยให้หนุ่มวัยกลัดมันอย่างพวกผมนั่งคุยกันตามภาษา โอ้ย ปาล์มอยากกินอะไรหวานๆจังเลย


   “ไข่กูอยากไปเซเว่น” ผมหันไปอ้อนไอ้ไข่ มันเหลือบมองผมนิดนึงก่อนจะทำเมินไม่สนใจ เฮ้ย นิสัยไม่ดีเลย


   “น้ามมมมมมมมมมมมมมมมม”


   “เออๆ เซเว่นพอนะสาด” คิกๆ สุดท้ายผมก็แว้นโดยมีไอ้น้ำเกาะหลังพร้อมออเดอร์จากเฮียทั้งสามอีกยาวเป็นหางว่าว ชิ ชวนละไม่มีใครมา


   “อย่าซื้อเยอะเดี๋ยวแดกไม่หมด” ผมรับทราบก่อนจะเดินเข้าเซเว่นพร้อมไอ้น้ำ ผมเดินไปที่ตู้ขายน้ำก่อนจะเหล่ไปมองไอ้น้ำ


   “น้ำมึงเป็นอะไรกับไอ้คนที่เจอในร้านขายข้าววะ”


ตุบ!


   “อ่ะ ขอโทษครับ … วันนั้นมึงสินะ!” ไอ้น้ำที่ทำขวดขาเขียวตกพื้นจนพนักงานมองแรง ก่อนจะหันมากัดฟันพูดกับผม แหะๆ เก๊าเอง


   “แหะๆ กูอยากรู้ บอกหน่อยดิ เพื่อนไม่ควรมีความลับนะ”


   “กูแค่ไปสอนพิเศษน้องทอง” มันพูดเสียงนิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น


   “มึงไปรู้จักกับไอ้หนุ่มนั้นตอนไหนวะ” ผมถามต่อ มันเพื่อนผมนะ ผมรักมันและผมก็ไม่อยากให้มันเจอคนไม่ดีด้วย


   “เอาน๊า มึงอย่าถามมากเลยไม่มีอะไรหรอก” มันบอกปัดๆ กันจะเอื้อมมาลูบหัวผมสองสามทีวิ่งเอาตะกร้าไปจ่ายเงิน เดี๋ยวดิ กูยังไม่ได้ซื้อขนมเลย


.
.
.


   “มึงจะกลับเหรอไอ้ปาล์ม นอนนี้เหอะมันดึกแล้ว”


   ผมส่ายหน้าไปมาขึ้นคร่อมมอเตอร์ไซค์มองดูนาฬิกาก็ตี 1 กว่าแล้ว ไอ้น้ำตาปรือมองผมครับส่วนไอ้ไข่กับไอ้พี่เปรมและเฮียๆ ตอนนี้เมาหลับไปแล้วเรียบร้อย ผมไม่ได้กินเหล้าเลยครับเน้นของกินมากกว่า อีกอย่างผมไม่อยากนอนบ้านไอ้น้ำด้วย … ไม่รู้สิผมอยากไปนอนบ้านเฮีย เวลานี้เฮียคงนอนแล้วเหมือนกัน อีกอย่างบ้านไอ้น้ำก็ไม่ได้ไกลจากบ้านผมเลย คิกๆ เผื่อจะเป็นเหมือนในหนังที่กลับไปแล้วเจอเฮียรออยู่หน้าบ้านก็ได้ … อาจจะก็ได้


   “ไปนะมึง เข้าไปนอนเหอะ”


   “เออขับรถดีๆ ถึงแล้วโทรหากู ถ้ามึงไม่โทรมากูจะไม่นอน”


   ผมหัวเราะใส่หมวกกันน๊อกให้เข้าที่ ก่อนจะสตาร์ทเครื่องแว้นบิดออกมา เพียงไม่นานผมก็ถึงบ้านเฮียแล้วครับ บ้านผมที่อยู่ข้างๆ ก็ยังปิดไฟเงียบเหมือนเคยไม่ว่าเทศกาลไหนพ่อผมก็ไม่เคยกลับบ้านนั้นคือความจริง เพราะแบบนั้นผมถึงไม่อยากจะอยู่บ้านเหมือนกัน แต่พอมีเฮียมา ก็ทำให้ผมกลับบ้านบ่อยขึ้น ก็เป็นเหตุผลประหลาดเหมือนกันนะครับ   


แก๊ก



   ผมไขประตูเข้าไปในบ้านเฮียหลังจากเอารถเข้ารั้วบ้านแล้วเรียบร้อย ทั้งบ้านมืดสนิทเหมือนเคย ไม่รอช้าให้ผีหลอกไอ้ปาล์มรีบวิ่งขึ้นไปบนห้องของเฮียที่ยังเงียบสนิทอยู่  เฮ้อ อากาศเย็นเหมือนเปิดแอร์เลยอะ … ไม่สิแอร์เปิดอยู่ … เอ๊ะ เอ๊ะ เอ๊ะ!!!!!


ปิ๊ง!!!!!



   ผมเอื้อมมือไปเปิดไฟก่อนจะใจเต้นแรงเมื่อมีร่างใหญ่ซุกกายอยู่ในผ้าห่ม … ฮะ เฮีย … อลัน … ฮึก เฮียกลับมาแล้วอะ!!!!!


   “เฮีย!!!!!!”


โครม




   ผมพุ่งเข้าไปกอดเฮียทันที ฮือออออออ เฮียของปาล์มคิดถึง คิดถึงจังเลย ฮือออออออออออ ผมร้องไห้ไปก็กอดเฮียไป มือใหญ่ตะปบกอดผมเอาไว้ก่อนที่ดั้งโด่งๆจะซุกไซร้ไปกับซอกคอของผม ฮะ เฮีย …มืออะมือมันล้วงเข้าไปในเสื้อปาล์มแว้ว!!!!


   “ไอ้เมอร์!!!!!!!!!”


   ผมสะดุ้งก่อนที่จะถูกฉุดออกมาจนตัวลอย สติผมไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเท่าไหร่พอตั้งสติได้ก็เงยหน้ามองคนที่กอดผมเอาไว้ … เฮียอลันนี้หน่า … แถมตัวเปลือยมีเกล็ดน้ำเกาะเต็มตัวไปหมดเลย … เฮียอยู่นี้แล้วคนที่ผมพุ่งไปกอดละใคร!!!!


   “ฮายดาร์ลิ่ง…” ผมมองไปก่อนจะเบิ่งตากว้างมองหน้าที่นอนพิงหัวเตียงยิ้มมุมปากเหมือนหมาล่าเนื้อฝรั่งคนนั้นที่ผมเห็นตอนที่คอลคุยกับเฮียนี้ …. ดาร์ลิ่งพ่องสิไอ้พี่เมอร์สัน!!!!


   “มึงก็น่ะพุ่งหาใครเขาไม่ดูเลย แล้วทำไมมาเอาป่านนี้วะ อ่ะ!” เฮียที่นอยู่เงียบลงเมื่อผมกอดคอและปีนขึ้นไปกอดเขาไว้นิ่ง …. เฮียกลับมาแล้ว เฮียของผมกลับมาแล้ว ฮึก


   “เฮีย ฮึก เมื่อกี้ไอ้พี่เมอร์ไซร้คอผมด้วย” ผมซุกหน้าบ่นหงุงหงิงฟ้อง ก่อนที่เสียงอะไรไม่รู้จะดังโครมอยู่ด้านหลัง คาดว่าจะเป็นพี่เมอร์ที่ถูกถีบตกเตียง







===========================

เฮียกลับมาแว้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว  :z13:

อีพี่เมอร์เอ็งร้ายมากกกกกกกก

น้ำกับเปายังไงๆ แล้วเปรมกับไข่หลงละ โอ้ยนี้กลุ่มเพื่อนหรือสมาคมแม่บ้าน 5555555

เจอกันตอนหน้าคะ 

ฝากเพจนะ

ห้องเก็บนิยาย pa_pa


 :bye2:





ติดต่อดูรายละเอียดหนังสือได้ที่เพจนะคะ



เพลงที่ปาล์มร้องในร้านขายสายรุ้ง



« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 23-07-2016 09:53:46 โดย pa_pa »

ออฟไลน์ Ryoooo

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3146
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +288/-2
น่ารักน้องปาล์มอยากรู้อยากเห็นมากกก
สามคู่ชู้ชื่นน
อิเมอร์ อย่ามาเนียนนะ เดี๋ยวแม่ถีบซ้ำ
ปาล์มของเฮียลันเค้า
ไปหาคู่เอาเองไป๊

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด