[END]「มนุษย์แฟนเด็ก」แจ้งข่าวรวมเล่ม P.1
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [END]「มนุษย์แฟนเด็ก」แจ้งข่าวรวมเล่ม P.1  (อ่าน 576929 ครั้ง)

ออฟไลน์ colorofthewind21

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1645
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +31/-1
เจ้าลูกหมูเอ้ย กินเยอะจนปวดท้องเป็นไงล่ะ คราวหลังก็ฟังทิวาบ้าง ทิวาเป็นห่วงนะ

ออฟไลน์ Coffeeblack

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 316
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
หนูขอสามพันห้า หนูจะเป็นเด็กดี คิคิ
เด็กดีงอแง

ออฟไลน์ lemonpreaw

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 882
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-1
มีงงมีงอนนะทิวา 555

ออฟไลน์ Peung002

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 870
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-0
ต้องเปลี่ยนชื่อตอนเป็น มีความกินเยอะ ดีกว่าค่ะ 555
ตอนนี้สงสารทิวามาก ทั้งต้องรับมือกับลูกหมู พี่กร แถมพี่ฟ้าอีกคน  :hao3: #ขอไว้อาลัยให้ทิวา

ออฟไลน์ มายาป่าฝน

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 56
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
กรี๊ดดดดดดดดดดด....... เจอโดยบังเอิญมีความเป็นแฟนคลับตั้งกะเรื่องแรก คลั่งสุดๆก็รักแล้วรอหน่อย
จันทร์เจ้าโตเป็นสาวแล้วหรอลูก เวลาผ่านเร็วมากเหมือนหนูเพิ่งตีกันกะน้าเจ้าเมื่อเร็วๆนี้ยุเลย

ออฟไลน์ mystery Y

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7677
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +585/-12
โดนดุเลยลูกหมู

ออฟไลน์ HEARTBREAKER

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 293
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +418/-3
มนุษย์แฟนเด็ก
38
มีความลูกหมูเป็นสิ่งมีชีวิตที่คิดจะครองโลก








   “พี่พินทร์เห็นทิวาไหมครับ?”

   “น่าจะอยู่ที่หาดนะคะ กรี๊ด!!! พี่รถถังอย่าแกล้ง!!!” ลูกหมูดูสถานการณ์แล้วรีบถอยออกมา เพราะไม่อย่างนั้นคนที่อยู่ตรงนั้นอาจเป็นเราเอง ...เอาตัวรอดเป็นยอดดี

   “ทำอะไรครับ?”

   ทิวากาลส่ายหน้าเป็นคำตอบ กางแขนออกให้เจ้าเด็กแก้มกลมเดินมาหาแล้วโอบไหล่เล็กเอาไว้ จันทร์เจ้าเงยหน้ามอง พอได้สบตาก็เกิดอาการเขินเฉียบพลันไม่กล้ามองหน้าจนต้องหลบสายตาด้วยการซุกอกกว้าง

   “อะไรวะ?”

   “ไม่ต้องพูดเลย”

   “คุยอะไรกับคุณเพลิงฟ้าบ้าง?”

   “พี่ฟ้าบอกเราอย่ากินเยอะ”

   “เออ เชื่อฟังหน่อย อย่ากินเยอะ”

   “อะไรงะ เราเป็นเด็กนะ กำลังโตด้วย ต้องการอาหารมาช่วยพัฒนาร่างกาย ถ้าขาดอาหารไปเราแย่เลยนะ”

   “คิดว่าจะโตกว่านี้อีกเหรอ?” เจ้าเด็กแก้มกลมหน้าบึ้งทันที ถอยออกมายืนข้างหน้าทิวากาล กอดอกมุ่นคิ้ว มองคนตัวสูงตั้งแต่หัวจรดเท้า เราสูงแล้วเถอะ!! สูงขึ้นจากตอนมัธยมปลายตั้งสี่เซนติเมตรเชียวนะ!!

   “พี่สูงเท่าไหร่?”

   “ร้อยแปดสิบหกจุดเจ็ด”

   ลูกหมูหน้านิ่วคิ้วขมวด ยกมือขึ้นมานับเลข บวกลบส่วนสูงของตัวเองกับทิวากาลก็ยิ่งหน้าหงุดหงิดไม่พอใจเข้าไปใหญ่ ห่างกันตั้งสิบเก้าจุดเจ็ดเซนติเมตรเลย!!!! ตอนเด็ก ๆ คุณป้าปั่นเสาไฟฟ้าให้ดื่มแทนน้ำเหรอ ทำไมถึงได้สูงแบบนี้ ฮือ!

   “พี่สูงเหมือนคุณเปรตเลย เท่จัง”

   “เดี๋ยว ๆ”

   “อะไรเหยอ?”

   “กวนตีนนะมึง” ลูกหมูทำปากยื่น ด้วยความหมั่นไส้ทิวากาลจึงบีบปากแดง ๆ นั่นที แล้วหมูก็แปลงร่างเป็นหมาด้วยการงับนิ้วของเขา “เดินเล่นไหม?”

   “ไม่เอา เราจะกลับไปหาพี่ฟ้า”

   “อะไรก็พี่ฟ้า”

   “ก็นาน ๆ จะได้เจอพี้ฟ้าทีนี่นา เราคิดถึง”

   “แม่ง...! จะไปไหนก็ไปเลย” ทิวากาลพูด ก่อนจะเดินเลียบชายหาดไปคนเดียวด้วยความหัวเสีย

   ลูกหมูหน้าเหวอไปครู่หนึ่ง เมื่อตั้งสติได้ก็หัวเราะเบา ๆ กับคนตัวโตแต่ขี้งอน โธ่ แกล้งนิดแกล้งหน่อยงอนไปได้ วิ่งตามไปเกาะแขนทิวากาล ร่างสูงหยุดเดิน ชำเลืองมองเด็กที่ยิ้มแป้นแล้วเบือนหน้าไปทางอื่น ทุกวันนี้ความสำคัญของเขามันอยู่ลำดับไหนวะ พุดดิ้งรสนมโง่ ๆ ยังมีความสำคัญมากกว่าอีกมั้ง พูดแล้วขึ้นเลย กูงอนแม่งไอ้สัด

   “เราล้อเล่นอ่า อย่างอนสิ~”

   “..........”

   “พี่งอนเราจริง ๆ เหรอ?”

   “ทำไมถึงชอบพูดเหมือนไม่อยากอยู่กับพี่?”

   “เราพูดตอนไหน? เราไม่เคยคิดแบบนั้นนะครับ”

   ทิวากาลยิ้ม “กลับบ้านเถอะ หรือจะเดินเล่น?”

   “ไม่กลับ คุยกันให้รู้เรื่องก่อนสิครับ เราพูดแบบนั้นตอนไหน เราบอกว่าไม่อยากอยู่กับพี่เมื่อไหร่?”

   “ไม่ได้พูดหรอก พี่เพ้อเอง ไป เข้าบ้าน!” กอดคอเด็กหน้ามุ่ย จันทร์เจ้ายังคงไม่หายข้องใจ แต่ทิวากาลก็เพิกเฉยไม่ยอมอธิบายอะไร นิสัยไม่ดี มาทำเราไม่สบายใจแล้วก็ทิ้งไปเฉย ๆ แบบนี้เหรอ ไม่น่ารักเลย

   “ไปไหนมาเจเจ”

   “ข้างนอกเองครับ พี่ฟ้า ทิวาเป็นอะไรไม่รู้ บอกว่าหนูไม่อยากอยู่ด้วย พอหนูถามก็ไม่พูดอะไรต่อ”

   “แล้วหนูอยากอยู่กับพี่เขาหรือเปล่า?” ลูกหมูพยักหน้าทันทีโดยไม่ต้องคิด “แล้วนี่ทิวากาลอยู่ไหน?”

   “อยู่ที่สระว่ายน้ำครับ”

   “กาลน่ะ ดูเหมือนไม่คิดอะไร แต่กับคนที่เขาแคร์ เขาจะคิดมากนะจ๊ะ”

   “หนูแย่มากเลย ทิวาพูดแบบนี้ตั้งหลายครั้ง” เพลิงฟ้าลูบศีรษะกลมของเด็ก เจเจหน้าหงอยเสียงเศร้าจนรู้สึกสงสารหน่อย ๆ ไม่สงสารมากเพราะคู่กรณีคือทิวากาลนั่นแหละ...

   “นิสัยไม่ดีนะเราอ่ะ” เพลิงฟ้าแกล้งแหย่ ทว่าจันทร์เจ้ากลับคิดจริง ตากลมถูกฉาบด้วยม่านน้ำตาบาง ๆ เพลิงฟ้าเบิกตาเล็กน้อยก่อนรีบดึงลูกหมูเข้าไปกอด “พี่ฟ้าล้อเล่น!”

   “อ้าว ร้องซะแล้ว” คุณรัตติกาลเอ่ยแซว ลูกหมูเบะปากเป็นเด็ก ๆ น้ำตาล่วงจากขอบตาผ่านแก้มกลม

   “หนูไม่ดีเลย...”

   “ไม่ดีบ้าอะไร เจเจของพี่ฟ้าดีที่หนึ่ง”

   “แต่หนูทำทิวาเสียใจ คุณลุงคุณป้าต้องดุหนูแน่เลย”

   “ไร้สาระ”

   “แง คุณลุง~ หนูต้องง้อลูกชายคุณลุงไหมครับ?”

   “ถ้าลูกชายฉันสำคัญเธอจะไม่ถาม”

   “ฮือ สำคัญสิ เดี๋ยวหนูมานะครับ” พูดจบก็รีบวิ่งออกจากบ้านเพื่อไปหาคนนิสัยไม่ดีที่สระว่ายน้ำ

   เพลิงฟ้าถอนหายใจ มีความไม่พอใจกับความพอใจปน ๆ กันอยู่ การที่จันทร์เจ้ารู้จักให้ความสำคัญกับใครสักคนมันก็ดี แต่เขาหงุดหงิดเพราะโรคหวงเจเจมันกำเริบขึ้นมาอีกแล้ว แก้ไม่หาย รักษาก็ไม่ได้ มันคงกลายเป็นสันดานไปแล้วล่ะมั้ง เออ เอาเถอะ ยังไงก็แล้วแต่ ต่อไปนี้เขาจะพยายามทำใจดี ๆ ไว้แล้วกัน เจเจคงได้ลืมเขาแหง

   เฮ้อ เซ็งโว้ย! แฟนก็ไม่สนใจ (..............)

   “ผมเองก็ขอตัวก่อน ใกล้ถึงเวลานัดกับลูกค้าแล้ว” เพลิงฟ้าเอ่ยขึ้นหลังจากจันทร์เจ้าออกไปได้สักพัก

   “จะกลับแล้วหรือคะ? ไม่อยู่ทานมื้อเที่ยงด้วยกันก่อน”

   “ขอโทษด้วยนะครับ ไม่มีเวลาจริง ๆ ไว้โอกาสหน้าจะไม่พลาดครับ”

   “อย่างนั้นก็ได้ค่ะ เดินทางปลอดภัยนะคะ”

   “ฝากดูแลเจเจด้วยนะครับ”

   “จะดูแลอย่างดีค่ะ”

   “ขอบคุณครับ”





   จึก ๆ

   จันทร์เจ้าจิ้มนิ้วกับต้นแขนแกร่งของทิวากาล ร่างสูงหันมอง เลิกคิ้วเล็กน้อยก่อนยกแขนโอบไหล่แคบแล้วดึงเข้ามากอด ลูกหมูกอดตอบด้วยการโอบเอวหนาเอาไว้แล้วซบหน้ากับอกกว้าง

   “เป็นอะไร?”

   “เราขอโทษ”

   “เรื่องไรวะ?”

   “เราขอโทษนะ”

   “ใจเย็น ขอโทษเรื่องอะไร?” ทิวากาลตบไหล่เล็กเบา ๆ ขณะถาม

   “ไอ้เหี้ย!!! ไอ้หวานกันไกล ๆ ดิ๊!!” รถถังตะโกนว่าจากอีกฝั่งของสระว่ายน้ำ โดยไม่ทันได้สังเกตบรรยากาศแปลก ๆ ระหว่างทิวากาลและจันทร์เจ้า

   ร่างสูงปล่อยมือจากไหล่เล็กก่อนจะจูงเด็กแก้มกลมออกไปนั่งที่เก้าอี้ริมหาด เขามองเด็กพูดมากที่ตอนนี้เอาแต่ปิดปากเงียบ แก้มกลม ๆ นิ่ม ๆ เหมือนมาร์ชเมลโลว์ยิ่งพองเข้าไปใหญ่เมื่อหน้าบึ้ง

   “บอกหน่อยว่าเป็นอะไร?”

   “เราขอโทษ ที่ไม่ค่อยแสดงออกว่าพี่สำคัญ”

   “........”

   “เราไม่เคยไม่อยากอยู่กับพี่นะครับ”

   “ใครมันพูดแบบนั้นวะ งี่เง่าเนอะ”

   “ฮื่อ”

   “คิดอะไรมาก”

   “เราทำให้พี่รู้สึกไม่ดี...”

   “อ๋อ...”

   “พี่รู้สึกแบบนั้นบ่อยไหม?”

   “ไม่เท่าไหร่ แค่ตอนที่เราสนใจอย่างอื่นมากกว่า เช่น ของกิน พี่ฟ้า”

   “ต่อไปนี้เราจะสนใจพี่เยอะ ๆ เลยน้าาาาา”

   “หึ ไอ้เด็กเวร”

   “ดีกัน”

   “ไม่เคยทะเลาะจะดีทำไม”

   “เพื่อความสบายใจไง นะนะ เกี่ยวก้อยกัน~” ทิวากาลส่ายหน้าเบา ๆ ขณะมองนิ้วก้อยเล็ก ๆ กระดิกไปมา เด็กแก้มกลมยิ้มกว้างเมื่อเขายื่นมือไปเกี่ยวด้วย ด้วยความมันเขี้ยวเขาจึงดึงเด็กแก้มเข้ามากอด เพราะการทิ้งน้ำหนักแบบไม่ทันตั้งตัวทำให้ทิวากาลเซเล็กน้อย ลูกหมูหัวเราะเสียงใส ออกแรงรัดตัวทิวากาลแน่น ๆ แล้วคลายออก ส่วนคนนิสัยไม่ดีก็เพิ่มแรงกอดให้แน่นขึ้นอีก หากแต่ไม่ได้ทำให้คนถูกกอดอึดอัด ผละออกมามองหน้ากันโดยที่ยังไม่คลายวงแขน เมื่อสบตาก็หัวเราะออกมา ราวกับก่อนหน้านั้นไม่เคยมีเรื่องให้ต้องมึนตึงเกิดขึ้น

   “อะแฮ่ม!!”

   “พี่ฟ้า!!” ลูกหมูเด้งตัวออกแต่ก็ไม่เป็นผลเพราะยังโดนกอดอยู่ ตากลมกะพริบปริบ ๆ มองพี่ฟ้าที่ยืนกอดอก คิ้วขมวดอยู่ด้านหลัง เพลิงฟ้าจ้องทิวากาลเขม็ง ให้ปล่อยเจเจของเขา แต่ไอ้เด็กนั่นก็ไม่ทำตาม ซ้ำยังลอยหน้าลอยตา ยักคิ้วกวนประสาทเขาแล้วกอดเจเจแน่นขึ้น

   หนอย!!! มันน่าจับไปลอยทะเลนัก!

   “พี่ฟ้าจะไปแล้วนะ”

   “ตอนนี้เหรอคับ!!?” เพลิงฟ้าพยักหน้า “ไม่ไปไม่ได้หยอ?”

   “ไม่ได้ครับ พี่ฟ้าต้องไปทำงาน”

   “ฮื่อ งั้นซื้อขนมฝากหนูด้วยนะครับ”

   “หนูก็อยู่นี่ยังจะให้พี่ฟ้าซื้อขนมฝากอีก” ลูกหมูยิ้มตาหยี ซบหน้ากับอกกว้างแก้เขิน “มาให้พี่ฟ้ากอดหน่อย พี่ฟ้าจะไปแล้ว”

   ไม่ต้องให้พี่ฟ้าต้องรอนาน ลูกหมูก็ปลดแขนทิวากาลออกแล้วกระโดดไปหาพี่ฟ้าทันที เมื่อได้เจเจมาครอบครองแล้วเพลิงฟ้าก็กอดแน่นก่อนหอมแก้มนิ่มไปสองฟอดใหญ่ ๆ โดยมีทิวากาลที่ทั้งเบ้ปากและหน้าบึ้งมองอยู่ มันเป็นแผนแอบแฝงของเพลิงฟ้าที่จะทำให้เขาแยกกับไอ้เด็กแก้มกลมนั่นแหละ!!

   “อย่าดื้อมาก อย่าซนมาก ดูแลตัวเองดี ๆ นะ”

   “คร้าบบบบบบ~”

   กอดพี่ฟ้าแน่น ๆ อีกสักพักก่อนปล่อยให้พี่ฟ้าไปทำงาน ลูกหมูจะไม่งอแงแม้อยากให้พี่ฟ้าอยู่ด้วย แต่หากพี่ฟ้าไม่ทำงานก็จะไม่ได้ตังค์ ในเมื่อไม่ได้ตังค์ก็จะซื้อขนมให้เราไม่ได้ พี่ฟ้าตั้งใจทำงานน้า~ จะได้มีตังค์เยอะ ๆ

   คิคิ

   “พี่ ๆ เขาไม่เล่นน้ำทะเลเหรอครับ?” ลูกหมูเอ่ยถามหลังจากเดินกลับมาหาทิวากาล ร่างสูงส่ายหน้าเป็นคำตอบ ไม่ใช่ว่าไม่เล่น แต่เพราะเขาไม่รู้ จันทร์เจ้าถอนหายใจ เงยหน้าสบตาคนตัวสูง “ไปเล่นน้ำกัน พี่บอกว่าวันนี้จะเล่นน้ำกับเรา”

   ทิวากาลพยักหน้ารับง่าย ๆ ทำให้เด็กแก้มกลมยิ้มกว้างพอใจ มือเล็ก ๆ ฉุดเขาให้ลุกแล้วกระชากลากถูกไปยังสระว่ายน้ำที่เหล่าผองเพื่อนกับแหวกว่ายหรือนั่งคุยกันที่ริมสระ

   “มึงพาน้องชับบี้กูไปสวีทกันที่ไหนมา!!”

   “เสือก!” ตอบกลับเพื่อนนิ่ง ๆ ชมพู่ชี้หน้า พูดไม่ออก ก่อนว่ายเข้ามาใกล้แล้วกวักน้ำใส่คนที่ยืมอยู่บนฝั่ง ทิวากาลขยับตัวหลบโดยมีจันทร์เจ้ายืนหัวเราะอยู่

   “หมู อะไรติดมือมึงวะ?”

   “หือ ไหนอ่ะ?” ลูกหมูพลิกมือตัวเองไปมาเพื่อหาสิ่งที่ติดอยู่ตามที่เบสท์บอก ทว่าดูแล้วมันกลับไม่มีอะไร

   “ยื่นมือมาดิ กูดูให้” จันทร์เจ้าย่อตัวลงนั่ง ยื่นมือไปให้เบสท์ด้วยความไม่คิดอะไร...

   “!!”

   ตู้ม!!!!

   ไม่ทันได้ตกใจจันทร์เจ้าก็ล่วงตุบลงในสระ หลังจากเบสท์จับมือพลิกดูไปมาก็ถูกดึงจนหล่นตู้ม ก่อนหน้านั้นก็ไม่ได้สังเกตรอยยิ้มแปลก ๆ ของเบสท์เลย ลูกหมูรีบดีดตัวขึ้นเหนือผิวน้ำ โกยอากาศเข้าปอดและไอโขลก ตวัดตามองเบสท์ด้วยความไม่พอใจ ส่วนคนร้ายก็กุมท้องหัวเราะเอิ้กอ้ากพอใจ พร้อมกับทีมสนับสนุนอย่างฟินน์ และยังมีทุกคนร่วมหัวเราะด้วย ไม่เว้นแม้แต่ทิวากาลที่ยกยิ้มมุมปากเยาะเย้ยเจือสมน้ำหน้า

   นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า...

   คนที่ไว้ใจ ร้ายที่สุด

   “เคยเห็นแต่ลูกหมาตกน้ำ คราวนี้ได้เห็นลูกหมูตกน้ำแล้วว่ะ!” รถถังตะโกนบอกพลางกลั้วหัวเราะจากบนฝั่ง คนถูกว่าว่าเป็นลูกหมูตกน้ำเชิดหน้าทำปากยื่นใส่ ตีน้ำไม่พอใจอยู่คนเดียว คอยดูเถอะ! อย่าให้เอาคืนก็แล้วกัน!!

   แต่ไหน ๆ ก็ได้เปียกแล้ว เล่นเลยดีกว่า~

   “อยากให้เราเล่นด้วยบอกดี ๆ ก็ได้ ไม่เห็นต้องรุนแรงแบบนี้เลย”

   “ไป!!! มึงขึ้นฝั่งไปเลย!!”

   “ไม่ขึ้น! เราจะเล่นกับเบสท์เองเพราะเบสท์อยากให้เราเล่นด้วย”

   “กูไหว้ อย่ามายุ่งกับกู!” เบสท์ดันหน้าจันทร์เจ้าแรง ๆ ก่อนรีบว่ายน้ำหนี ทว่าเจ้าเด็กแก้มกลมยังไม่ยอมปล่อยไปง่าย ๆ รีบตามไปหา เกาะไหล่ของเพื่อนเอาไว้พร้อมใช้ขาเกี่ยวเอวบาง เอาละ! สะบัดยังไงก็ไม่หลุดง่าย ๆ แน่!

   กรรมใดใครก่อ กรรมนั้นคืนสนอง!!!

   “พี่กาลมาเล่นน้ำด้วยกันสิคะ!” รพินทร์ตะโกนเรียกพี่ชาย หญิงสาวขยับขึ้นนั่งบนแพห่วงยาง

   จันทร์เจ้าเหลือบมอง มุมปากยกขึ้นเล็กน้อย พี่พินทร์ยังไม่เปียกเลยแฮะ สงสัยอยู่แค่บนแพแน่ ๆ เมื่อคิดกับตัวเองแบบนั้นจึงจำต้องลงจากหลังจากเบสท์ ลูกหมูดำลงไปใต้น้ำก่อนจะว่ายไปใต้แพอีกที...

   “กรี๊ด!!!”

   ตู้ม!!!

   สิ้นเสียงกรีดร้องจันทร์เจ้าก็ดีดตัวขึ้น หัวเราะเอิ้กอ้ากพอใจเมื่อทำให้พี่สาวคนสวยตกน้ำได้ รพินทร์ที่ตกเป็นเหยื่อขบคิดหาทางแก้แค้นแฟนพี่ชาย หญิงสาวยิ้มร้าย ขยับเข้าไปใกล้ลูกหมูทันทีที่ตั้งตัวได้

   “มานี่เลยน้องจันทร์เจ้า แกล้งพี่เหรอคะ!?”

   “งะ... เรา เราไม่ได้ตั้งใจครับ พี่พินทร์อย่าทำอะไรเราเลยนะ”

   “หึหึ ไม่ได้ตั้งใจเหรอ...”

   “ชะ ช่าย.... พี่พินทร์!!” จันทร์เจ้าร้องเสียงหลงเมื่อโดนล็อกคอ

   “ถ้าพี่กาลไม่ลงมา พินทร์จะกดน้องลงน้ำแล้วนะ”

   ทิวากาลเลิกคิ้ว เกี่ยวอะไรกับเขาวะ สบตาก็เด็กแก้มกลม ดวงตากลมโตไม่ได้ฉายแววหวาดกลัวอะไร ออกแนวสนุกเสียมากกว่า แต่ไหน ๆ ก็บอกจะเล่นน้ำกับมันแล้ว ก็เล่นมันเลยแล้วกัน เขาล้วงเอาโทรศัพท์มือถือไปวางไว้ที่โต๊ะ ก่อนถอดเสื้อยืดที่สวมใส่อยู่ออก เหลือเพียงกางเกงขาสั้น

   “หูววววว ซิกแพค!!” ฟินน์ตะโกนไปคนแรกก่อนจะตามด้วยเบสท์ ลูกหมูที่ถูกจับเป็นตัวประกันหน้ามุ่ย ตีขาเตะน้ำใส่เพื่อนทั้งสอง

   “อ้าว ๆ มีเด็กหวงว่ะ” มิคแซว ทิวากาลยกยิ้มพอใจเล็กใจน้อยแล้วจึงกระโดดลงไปในสระว่ายน้ำด้วยท่วงท่าน่ามอง

   เพียงไม่นานร่างสูงก็โผล่ขึ้นมาตรงหน้าของจันทร์เจ้า ทิวากาลเสยผมเปียกชื้นที่ปรกหน้าไปด้านหลัง ลืมตาขึ้นมองเด็กแก้มกลม แก้มใสขึ้นสีแดงระเรื่อไม่ทราบว่าเป็นเพราะแดดหรือเพราะอะไร ลูกหมูกะพริบตาปริบ ๆ กลืนน้ำลายลงคอขณะที่มองคนตรงหน้าไม่กะพริบตา

   โอ๊ย!! หัวใจเต้นแรงจัง ทำไมทิวาถึงได้มีเสน่ห์และเซ็กซี่มากขนาดนี้นะ!!

   เราจะตายแล้ว ฮือ

   แทบหลอมละลายไหลรวมกับน้ำในสระเลยล่ะ!

   “ร้อนเหรอ หน้าแดงจังเลยวะ?”

   “จะถามว่าเขินพี่เหรอครับก็ถาม ไอ้สัด! ไม่ใช่ร้อนเหรอ ทำไมหน้าแดง! โว้ยยยย รำคาญคนมีแฟน”

   “โยนพี่ชมพู่เข้าแฮชแท็กโสดแล้วพาลเลย กร้ากกกกก”

   “หยุดค่ะลูก!” ชมพู่ชี้หน้าเบสท์กับฟินน์ “บอกพี่ซิ ว่าพวกหนูไม่รำคาญมัน”

   “รำคาญ!!!” ทั้งสองประสานเสียงกันตอบอย่างพร้อมเพียง

   “อิจฉาก็บอกว่าอิจฉา” ทิวากาลตอบกลับนิ่ง ๆ พร้อมยิ้มเยาะ ทำเอาชมพู่ถึงกับควันออกหู กระโจนเข้าหาเพื่อนสนิทก่อนกระโดดขี่หลังแล้วกดศีรษะของทิวากาลลงไปใต้น้ำ พอเห็นอยากนั้นจันทร์เจ้าก็สะบัดรพินทร์ออกแล้วเข้าไปผลักชมพู่

   “โว้ย ๆ หน่วยปกป้องก็มาเว้ย” ทิวากาลโผล่ขึ้นจากน้ำ ตวัดแขนโอบกอดรอบคอเด็กแก้มกลมเอาไว้ ตอนนี้พวกเขาถูกล้อมด้วยเบสท์ ฟินน์ ชมพู่และรพินทร์ ไม่รู้จะถูกก่อกวนอะไรอีก

   “อย่าเข้ามานะ เราต่อยดั้งหักเลย”

   “อย่าทำอะไรกูเลย คนไทยด้วยกัน”

   “กวนตีน”

   ทิวากาลใช้เวลาที่ทุกคนกำลังเหวอกับคำพูดของเด็กแก้มกลม ฟาดแขนกับผิวน้ำให้น้ำกระจายไปโดนทุกคน ก่อนพาเด็กน้อยออกจากวงล้อมไปอยู่อีกมุมของสระ จันทร์เจ้าลูบน้ำของจากหน้าตัวเอง ยื่นมือขึ้นไปเช็ดให้ทิวากาลด้วย คนนิสัยไม่ดีก็ให้ความร่วมมือดีเยี่ยม ด้วยการโน้มใบหน้าลงต่ำจนปลายจมูกแทบชนกัน

   นี่ก็เกินไป...

   “กูชักรำคาญตามสาว ๆ ละ” ต้นพูดขึ้นบ้างหลังจากเห็นบทสวีทของเพื่อนกับเด็กรุ่นน้อง

   “ก็ว่างั้น” มิคว่าเสริมพร้อมทำหน้าเซ็ง

   ลูกหมูว่ายน้ำเข้าไปเกาะขอบสระฝั่งที่รุ่นพี่ทั้งสามนั่งกันอยู่แล้วย่นจมูกใส่

   “พี่รถถังกับพี่ต้นก็มีสาวเยอะแยะจะมารำคาญเราทำไมกัน พี่มิคก็มีแฟนแล้วไม่ใช่เหรอฮะ?”

   “ฮะ!!!! ไอ้มิคมีแฟนเหรอ!!!?” รถถังตะโกนเสียงดังพร้อมเบิกตาประกอบว่าตกใจจริง ลูกหมูยิ้มแห้ง กะพริบตาปริบ ๆ แย่ละ งานเข้าแน่เลย....

   “มีเหี้ยอะไร ไม่มีโว้ย!”

   “อ้าว... พูดแบบนี้แล้วคนที่คุย ๆ อยู่ด้วยจะไม่เสียใจเหรอครับ?”

   “ไม่เสียใจหรอกครับ เขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับพี่”

   “มึงไปชอบใครที่ไหนเมื่อไหร่วะ!?” ชมพู่ตะโกนถาม มิคไม่ได้ตอบ คนรู้ก็ไม่พูดอะไร

   “พี่มิครู้ได้ไงอ่ะครับ คนนั้นบอกเหรอ”

   “ครับ เขาบอกว่าเกลียดพี่”

   “โห... น่าสงสารจัง พี่ไปทำอะไรให้เขาเกลียดล่ะครับ”

   “ไม่รู้ครับ”

   “จีบคนใหม่สิวะ”

   “คนใหม่เหี้ยไร ก็กูชอบคนนี้” ทิวากาลกระตุกยิ้ม สบตากันกับเด็กแก้มกลม

   “จะไม่มีใครบอกกูจริง ๆ ใช่ป่ะ ว่าไอ้มิคมันไปชอบใคร”

   “ไม่บอก!” มิคตะโกนกลับ เขาชำเลืองมองคนที่ปืนขึ้นจากสระว่ายน้ำ

   “อ้าว มึงขึ้นแล้วเหรอ?”

   “เออ หนาว หิวแล้วด้วย” เบสท์ตอบฟินน์ เดินออกไปทันทีโดยไม่ฟังใครพูดอะไรอีก

   ลูกหมูมองทุกอย่างก่อนเข้าไปกระซิบกับทิวากาลสองคน

   “เบสท์ไม่พอใจหรือเปล่าครับ? หน้านิ่งจัง”

   “ไม่รู้ดิ แต่หน้าแดง”

   “อ๋อ~ เขิน หาเรื่องชิ่งนี่เอง คิคิ”

   “ไปหาว่าเพื่อน”

   เล่นน้ำกันอยู่สักพักจึงพากันขึ้นเพื่อไปหาอะไรทาน เมื่อเย็นมาหน่อยก็เตรียมตัวเพื่อล่องเรือไปตกปลา ลูกหมูหน้าเหวอเมื่อรู้เรื่องที่คุณป้าบอก เนื่องจากเมื่อวานนั้นคุณลุงบอกว่าไม่ตกปลาแล้วเพราะไม่ได้เอาอุปกรณ์มาด้วย แล้วทำไมวันนี้ถึงจะไปได้ล่ะ? มีอุปกรณ์เหรอ? หันไปมองคนนิสัยไม่ดี ทิวากาลยิ้มเอ็นดูปนขบขัน วางมือบนศีรษะกลมขยี้เบา ๆ แล้วจึงบอกว่าเด็กแก้มกลมโดนอำแล้ว เพราะพ่อเขาเตรียมการไว้อย่างดี ทั้งอุปกรณ์ตกปลา เหยื่อ สถานที่ และเรือ เมื่อรู้ว่าถูกแกล้งก็หน้างอ งอนตุ๊บป่องไม่คุยกับคุณสุริยะ ชายเจ้าของบ้านจึงต้องง้อด้วยการตามใจและปิดท้ายด้วยการจะพาไปซื้ออาหารทะเลมาเผาทานหลังจากตกปลาเสร็จ

   นั่นจึงทำให้เด็กน้อยเกี่ยวก้อยคืนดีด้วย...









(มีต่อค่ะ)

ออฟไลน์ HEARTBREAKER

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 293
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +418/-3






   “เบสท์!!!”

   “ไอ้เหี้ย!!!!” เบสท์ตะโกนลั่นพร้อมวิ่งหลบ เมื่อเห็นจันทร์เจ้าถือหนอนหลายตัวอยู่ในมือพร้อมเดินมาหา

   “เบสท์ดูคุณหนอนสิ น่ารักมากเลย~”

   “พ่อมึงสิ!! ออกไป!!” เด็กหนุ่มร่างเล็กโวยวายเสียงดังพร้อมโวยวายเสียงดัง มองซ้ายขวาหาตัวช่วยแต่ยังไม่เห็นใครเดินมาสักคน

   “ป่าป๊ะเราหล่อ ไม่น่ารักสักหน่อย เบสท์มั่ว”

   “สะเด้ย!! มึงออกไปไกล ๆ กูเลย ไป!!!!”   

   “ชอบด่าเรา ไปก็ได้ เชอะ!”

   “กรี๊ด!!!” ลูกหมูหันกลับไปมองผลงานหลังจากที่ได้ยินเสียงกรีดร้องของเบสท์ เพื่อนหน้าสวยยืนนิ่งค้าง ตาเหลือก หลุบมองหนอนตัวน้อยกับกระดึ๊บอยู่บนพื้นทราย เนื่องจากไอ้คนจับมามันโยนอย่างไม่ใยดี และที่แย่ไปกว่านั้นคือมันโยนใส่เบสท์

   ไอ้ชั่ว มึงมันไพร่!!

   “เกิดอะไรขึ้น!?” มิคกับทิวากาลวิ่งหน้าตื่นเข้ามา จันทร์เจ้าช้อนตามองคนตัวสูงตาแป๋วขณะที่มิควิ่งเข้าไปหาเบสท์

   “มัน มันโยนหนอนใส่” เบสท์ชี้ไปที่จันทร์เจ้า คนทำผิดก้มหน้าหลบทันทีที่จะอ้อนทิวากาล แต่โดนคนอายุมากกว่ามองดุเสียก่อน

   “ไม่รู้เหรอว่าเบสท์กลัว!” ขยับไปหลบด้านหลังของคนนิสัยไม่ดีเมื่อโดนพี่มิคตะคอกเสียงดัง

   “มึงใจเย็น”

   “ใจเย็นเหี้ยอะไร!”

   เบสท์ยื่นมือไปดึงชายเสื้อของมิค “ไม่มีอะไร แค่ตกใจเฉย ๆ”

   “ตกใจก็ช็อกได้ป่ะวะ! เขาจะมีอาการหัวใจวายไว้ทำไม!”

   “...เราขอโทษ”

   มิคจิปากเห็นหน้าหงอย ๆ สำนึกผิดนั่นแล้วจะโกรธก็โกรธไม่ลง คนข้างหลังนี่ก็เหมือนกัน จะโมโหก็โมโหไม่สุด แม่งเอ๊ย! เมื่อระบายอารมณ์ขุ่นมัวในอกไม่ได้ มิคจึงเดินเลี่ยงออกไปขึ้นเรือพร้อมกับต้นและรถถัง ทิ้งให้เด็กอายุน้อยกว่าให้มองตาปริบ ๆ ถอนหายใจออกมาเบา ๆ พยายามจะไม่คิดอะไรมาก ไว้ค่อยคุยกันอีกหลังก็ได้...

   “หน้าหงอยเลย”

   “ฮื่อ” ซุกหน้ากับอกคนตัวสูงเป็นการอ้อน ทิวากาลตบไหล่เล็กเบา ๆ “เรารู้สึกแย่จัง”

   “คราวหลังก็อย่าเล่นอะไรแบบนี้อีก ไอ้มิคโมโหไม่น่าสนุกหรอกนะ”

   “เรากลัวจนไม่กล้ามองเลย”

   “หึ สิ้นฤทธิ์ซะแล้ว ไป ขึ้นเรือ”

   “ใครจะขับเรือเหรอ?” ลูกหมูแหงนหน้าถามขณะที่ย่อไปนั่ง เก็บเจ้าหนอนบนพื้นทรายวางบนฝ่ามือ ตากลมมองอย่างไม่เชื่อเมื่อทิวากาลชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง “จริง!?”

   “อือ ทำไมหน้าไม่เชื่อ เดี๋ยวจะโดน”

   “เอ้า พี่ขับจริง ๆ เหรอ เรายังไม่อยากตายนะ”

   “จะไม่ตายบนเรือ แต่จะตายเพราะโดนกูฝังเนี่ย! ไปขึ้นเรือ!”

   อะไรอ่ะ แค่แซวเฉย ๆ ก็ต้องเกรี้ยวกราดด้วย วุ้ย ประจำเดือนมาไม่ปกติหรือยังไงกัน

   “โดนลูกชายฉันแกล้งอีกหรือยังไง?”

   “หือ? อะไรนะครับ?”

   “หน้าซึมขนาดนั้น”

   “อ๋อ! ลูกชายคุณลุงไม่ได้แกล้งหนูหรอก แต่คุณลุงนั่นแหละ ตกปลาได้เยอะแล้วหนูยังไม่ได้สักตัว!” จันทร์เจ้าว่าหน้ามุ่ย ตั้งแต่เริ่มตกปลากันมาจะครึ่งชั่วโมงแล้วลูกหมูยังไม่ได้ปลาสักตัว ในขณะที่คุณลุงแค่หย่อนเบ็ดไม่กี่นาทีปลาก็งับเหยื่อครั้งแล้วครั้งเล่า ไม่ยุติธรรมเลย คุณปลาต้องชอบคนน่ารักอย่าเราสิ!

   “ความผิดฉันหรือไง”

   “ใช่คับ! คุณลุงโกงหนู คุณหนอนของคุณลุงใส่ผงชูรสใช่ไหมครับ คุณปลาเลยไปกินบ่อย ๆ”

   “เธอเป็นเด็กที่เพ้อเจ้อใช้ได้นะ”

   “แง!” งอแงไปก็เท่านั้น เพราะคุณลุงไม่สนใจ ทิวากาลก็ไม่อยู่ให้อ้อนเพราะทำหน้าที่บังคับเรือ ฮือ ๆ เศร้าจังเลย เดี๋ยวก็ทิ้งคุณลุงไปสนุกกับคนอื่น ๆ ที่ชั้นดาดฟ้าเสียหรอก

   ผู้ร่วมทริปล่องเรือวันนี้มากันครบหมด ยกเว้นก็แค่ คุณป้า พี่ภาณุมาศ พี่แดนไท และน้องไลลา เพราะคุณป้าท่านบอกจะอยู่เพื่อทำอาหารมื้อเย็นรอ ส่วนพี่มาศก็อยู่ช่วย และในเมื่อพี่มาศไม่มา สามีดีเด่นอย่างพี่แดนไทก็ไม่มาด้วย อีกอย่างเพราะกลัวว่าน้องไลลาจะซนจนเกินอันตราย ฮอล อยากให้น้องมาด้วยจัง แต่ก็ไม่มีปัญญาดูแล

   เศร้ายกกำลังสองเลย

   “โอ๊ะ!!” จันทร์เจ้าเบิกตาโตเมื่อเบ็ดของตัวเองกระตุก ลืมสาละวนยกเบ็ดขึ้น พอเห็นว่ามีปลาเกาะอยู่ก็ร้องตะโกนเสียงดังด้วยความดีใจ “เย้เย้ หนูได้ปลาแล้ว!!!!”

   “อ่อน”

   “อู้หูย ของหนูตัวใหญ่กว่าของคุณลุงด้วย คิคิ”

   “ที่ปลาไม่กินเหยื่อ เพราะมันรำคาญเสียงเธอแน่ ๆ”

   “ไม่ใช่สักหน่อย เพราะคุณลุงโกงหนูต่างหาก” คุณสุริยะสั่นหน้ายอมแพ้ที่จะคุยด้วย เจ้าเด็กนี่ช่างต่อปากต่อคำเก่งเสียเหลือเกิน บางทีเขาก็ปวดหัวที่จะเจรจาด้วย

   “ได้ปลาสักตัวยัง?”

   “ได้แล้ว ๆ พี่ดู เราได้เยอะแยะเลย~” รีบอวดเมื่อทิวากาลเดินมาหา หลังจากได้ตัวแรกมาครอง ก็ได้ตัวอื่น ๆ มาเรื่อย ๆ ตอนนี้จันทร์เจ้าแฮปปี้ที่สุด

   “โห เก่งนี่หว่า”

   “แน่นอน นี่จันทร์เจ้าไง คิคิ” เออ ไม่น่าชมมันเลย ไอ้เด็กหลงตัวเอง! “อ้าว พี่มาแบบนี้แล้วใครขับเรือล่ะครับ?”

   “ไอ้กรดูอยู่” พยักหน้าหงึกหงักรับรู้ “ไงพ่อ ปวดหัวป่ะ?”

   “หึ น้อยไปสิ”

   “คุณลุงไม่สบายเหรอครับ?”

   “เปล่า”

   “อ้าว ถ้าไม่ไม่สบายแล้วทำไมถึงปวดหัวล่ะ?”

   “ปวดหัวเพราะคุยกับเราไงเตี้ย”

   “เราโป้งแล้ว!”

   ทิวากาลวางแขนกอดคอเด็กแก้มกลมที่มุ่งมั่นกับการตกปลา เขาไม่รู้ว่ามันมีอะไรน่าสนใจนัก เพราะโดยส่วนตัวแล้วเขาเป็นคนใจร้อน ไม่ชอบรออะไรนาน ๆ จึงมองว่าการตกปลามันน่าเบื่อ และวันนี้คงเป็นวันที่ทำให้เขามองการตกปลาเปลี่ยนไป คงเป็นเพราะเด็กข้าง ๆ เขาชอบเวลาที่จันทร์เจ้าทำหน้ายุ่งเมื่อพ่อเขาตกปลาได้ก่อน ชอบที่เจ้าตัวงอแงเมื่อโดนเขาแกล้งปล่อยปลาลงทะเล ชอบที่เจ้าตัวร้องดีใจยิ้มกว้างเมื่อจับปลาได้

   การที่ใครสักคนเข้ามาในชีวิตทำให้ความคิดของเราเปลี่ยนไป

   ชักจะกลัวแล้วสิ เด็กนี่มีอิทธิพลต่อความรู้สึกของเขามากเกินไป

   เมื่อตกปลาไปสักพัก ลูกหมูก็หันไปหาคุณสุริยะ ชะโงกไปดูปลาในถังของคุณลุง พบว่ามีปลาตัวน้อยใหญ่อยู่ในนั้นหลายตัว มองของตัวเองก็พบว่ามีอยู่เยอะเช่นเดียวกัน

   “มีอะไร?”

   “พอแค่นี้ไหมฮะ คุณปลาเยอะแล้ว หนูกลัวจะหมดทะเล”

   “อืม เอาสิ” คุณสุริยะเห็นด้วย “อยากกินปลาดิบสด ๆ หรือเปล่า?”

   จันทร์เจ้าเบิกตาโตตื่นเต้น “อยากคับ!”

   “พ่อไม่น่าถาม เรื่องกินมันไม่พลาด”

   “งุ้ย! พี่น่ะ!” ทุบอกคนนิสัยไม่ดีไปที ทิวากาลหัวเราะพอใจ รวบเอวคนอายุน้อยกว่ามากอด หอมแก้มนิ่มฟอดใหญ่ก่อนวางคางบนไหล่แคบ ยักคิ้วใส่พ่อเมื่อถูกจ้องมอง

   อิจฉาล่ะสิ

   “แล้วใครจะทำเหรอฮะ?” เอ่ยปากถามพลางเอนหลังพิงอกกว้างและวางมือทับมือหนาคนทิวากาลไว้ด้วย

   อุ่นดีจังเลย... เราชอบ

   “แฟนเธอไง”

   “เหี้ยละ”

   “พี่ทิวาทำอาหารเป็นด้วยเหรอ?”

   “ไม่เป็น”

   “มันโกหก” คุณสุริยะยกถังจุปลาทั้งสองลงไปที่ห้องครัวใต้ท้องเรือหลังทิ้งระเบิดเอาไว้ ลูกหมูหันไปเผชิญหน้ากับคนนิสัยไม่ดี ทิวากาลกลอกตา ก่อนปรายตาลงมองเด็กแก้มกลมที่กำลังมองเขาเหมือนไม่พอใจ เขาเบะปาก รั้งแฟนเด็กเข้ามากอดชิดกว่าเดิมจนร่างกายแนบสนิทติดกัน

   อ่า... สัญญาณในหัวเริ่มจะร้องเตือนแล้วแฮะ

   ดังนั้น เขาจึงคลายอ้อมกอดออกและขยับตัวออกห่างเล็กน้อย แม้จะเสียดายอยู่ก็ตาม

   “พี่ทำอาหารเป็นเหรอ?”

   “อือ นิดหน่อย”

   “ทำไมไม่บอกเราอ่ะ”

   “ก็ไม่ถาม”

   “แล้วเมื่อกี้ทำไมบอกว่าทำไม่เป็นล่ะ”

   “ขี้เกียจนี่หว่า พ่อก็ทำเป็นเหอะ เขาแกล้งพี่”

   “เราอยากทานอาหารฝีมือพี่จังเลย”

   “พ่อพี่ทำอร่อยให้พ่อทำนั่นแหละ”

   “............”

   “.............”

   “หนูอยากทานอาหารที่พี่ทำ”

   “.........”

   “พี่กาลทำให้หนูนะ หนูอยากกิน”

   “......ไม่”

   “พี่กาลจ๋า”

   “ไม่! ไม่รีบไปจะไม่ทำแล้ว!”

   “เย้!!”

   ทิวากาลชิ่งเดินหนีก่อนก่อนที่จะหัวใจวายตายไปเสียก่อน แม่งเอ๊ย! ใครมันจะไปทนกับตาแป๋ว ๆ และเสียงออดอ้อนนั้นไหว ลำพังแค่สายตาเขาก็แทบทรุดแล้ว ไหนจะน้ำเสียงที่ใช้ แล้วที่ร้ายแรงที่สุดนั้นก็คือสรรพนามที่ใช้เรียกนั้นไง ให้ตายเถอะ พ่อแม่ไม่บอกเหรอว่าถ้าไม่อยากถูกปล้ำอย่าทำแบบนี้

   “ว้าวววววววววววว!!” จันทร์เจ้าลากเสียงยาว ตากลมโตเป็นประกายขณะมองทิวากาลใช้มีดแล่เนื้อปลาอย่างชำนาญ น่าทึ่งมาก ๆ ไม่คิดว่าทิวาจะมีมุมแบบนี้ โคตรเท่! เรานี่รัวชัตเตอร์ถ่ายรูปไปเป็นร้อยเลย

   “ความผัวที่แท้จริง...” ฟินน์ที่ยืนอยู่ข้างกันว่าอย่างเพ้อ ๆ ซ้ำยังมองทิวากาลตาเยิ้ม ลูกหมูหน้างอ ยกมือปิดตาเพื่อนเอาไว้ “นี่ก็หวงจังเลยวุ้ย!”

   “ก็แฟนเรา!”

   คนที่กำลังง่วนกับการแล่เนื้อปลาหายใจสะดุด เขาหยุดงานตรงหน้าเอาไว้แล้วหันมองคนพูดประโยคเมื่อสักครู่ เมื่อได้สบตากับทิวากาลลูกหมูก็เกิดอายกับคำพูดตัวเองขึ้นมาเสียงดื้อ ๆ ก้มหน้างุด ไม่ยอมสบตา แก้มขาวนุ่มคล้ายขนมมาร์ชเมลโลว์ขึ้นสีระเรื่อน่าเอ็นดูจนทิวากาลอยากกดจมูกหอมแก้มแรง ๆ สักฟอด

   “กับเพื่อนก็หวงนะโว้ย ทำเป็นเล่นไป!” พี่ชมพู่แซว และมีพี่พินทร์ร้องฮิ้วเสริมทัพอยู่ข้าง ๆ ตอนนี้ทุกคนย้ายมานั่งในเรือกันหมดแล้ว เพราะมีจุดมุ่งหมายด้วยกันก็คือการกิน!!

   ผลัวะ!

   “ของแฟนกู” ทิวากาลตบศีรษะรถถัง คนที่เตรียมอาวุธพร้อมกำลังจะฉกเนื้อปลาสด ๆ เข้าปากเบลอไปชั่วขณะ พอสติมา ปัญญาเกิด ก็เบ้ปากใส่ไอ้พวกเห่อแฟน

   “อู้หูยยยยย เยอะจัง”

   “หรือจะไม่เอา”

   “เอา!!” ลูกหมูรีบคว้าจานตัวเองกลับ

   “อู้หูยยยยยย อร่อยจังเลย~” เบสท์พูดยั่วหลังจากคีบเนื้อปลาดิบจากจานของจันทร์เจ้าไปลิ้มลอง

   ลูกหมูหน้ามุ่ยเมื่อโดนแย่งอาหารไป แต่ก็ไม่ว่าอะไร จนกระทั่งเบสท์เข้ามาแย่งอีกถึงได้โวยวายอย่างที่ทำเป็นปกติเมื่อโดนแกล้ง เบสท์ตั้งท่าจะแย่งอีกก็โดนคนขี้หวงเอาแขนกันไว้ จนต้องเบ้หน้าใส่ แต่การที่ไอ้หมูกลับมาเป็นปกติแบบนี้ก็ดี เพราะตั้งแต่เล่นพิเรนทร์โยนหนอนใส่เขาแล้วโดนมิคตะคอกก็ดูเหมือนจันทร์เจ้าจะเลี่ยงไม่คุยเล่นกับเบสท์เหมือนปกติ อีกทั้งยังไม่ค่อยกล้ามองหน้ามิค

   “บางทีเจ้ากรรมนายเวรก็มาในรูปแบบของเพื่อน”

   เกิดเดธแอร์ชั่วขณะก่อนที่คนพูดจะถูกเบสท์และฟินน์จะรุมประณาม ลูกหมูแลบลิ้นใส่ วิ่งไปหลบหลังทิวากาลอย่างหาตัวช่วย เล่นกันพอหอมปากหอมคอจึงย้ายร่างจากส่วนครัวไปในส่วนของพื้นที่นั่งเล่นในเคเบิล

   “อร่อยไหม?”

   “อร่อยยยยยยยย~” ตอบพลางคีบเนื้อปลาป้อนให้คนถาม ทิวากาลอ้าปากรับอย่างไม่อิดออด ลูบแก้มยุ้ยเป็นการขอบคุณ บทสวีทของทั้งคู่ทำเอาทุกคนเบ้หน้าไปตาม ๆ กัน แต่นอกจากจะไม่สนใจแล้วยังหวานใส่จนทะเลแทบหายเค็ม

   เมื่อทานของว่างเรียบร้อยแล้ว ทิวากาลจึงชวนเด็กแก้มกลมขึ้นไปนั่งเล่นที่ตาข่ายหัวเรือ ที่ปูเบาะเอาไว้อย่างดีเพื่อที่จะนั่ง นอนสบาย จันทร์เจ้านั่งขัดสมาธิ หันหน้ามองทะเล โดยมีทิวากาลกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่ข้าง ๆ มือหนาวางอยู่บนเอวของแฟนเด็ก ส่วนอีกข้างนั้นวางซ้อนศีรษะของตัวเอง ดวงตาคมทอดมองคนอายุน้อยกว่าด้วยสายตาที่เจือไปด้วยความรัก ต่อให้เป็นใครก็มองออกว่าความรู้สึกของเขามันเป็นยังไง เพราะสายตาที่เขาใช้นั้นมันบอกทุกอย่าง

   “พระอาทิตย์ใกล้จะตกแล้ว”

   “อือ... อยากเล่นน้ำป่ะ?”

   “เล่นได้ด้วยเหรอ!!?”

   “ได้ดิ ปลดบันไดตรงนั้นลง” เขาบอก พร้อมชี้ไปที่บันไดที่อยู่ตรงกลางระหว่างเปลตาข่ายทั้งสอง

   “อู้หูย! อยากเล่น แต่เราไม่อยากเปียก”

   “ก็ไม่ต้องเล่น”

   “แต่อยากเล่น” ทิวากาลกลอกตา ลูกหมูหัวเราะเอิ้กอ้ากหลังจากทำให้ทิวาปวดหัว ก่อนตะโกนถามเพื่อนที่นั่งอยู่ไม่ไกลกัน “เบสท์!~ เล่นน้ำไหม?”

   “น้ำไหนวะ?”

   “ทะเลนี่งาย~”

   “ไม่อ่ะ ขี้เกียจเปียก มึงอยากเล่นก็เล่นดิ”

   “เฮ้ย ๆ ถามกูด้วย เหยียดเพศเหรอ?”

   “เหยียดเพศไรวะ เพ้อนะมึง” เบสท์ผลักหัวฟินน์ สาวเจ้าหน้าคะมำ มองเพื่อตาขวาง ก่อนคว้าหมอนใบโตฟาดคืนจนเบสท์หน้าทิ่ม

   “ใครไม่เล่นพินทร์เล่น! พี่กรขาช่วยเอาบันไดลงให้พินทร์หน่อยค่ะ”

   พี่ชายคนโตพยักหน้ารับคำขอร้องของน้องสาว ลงไปบอกกับบิดาที่ตอนนี้ทำหน้าที่บังคับเรือว่าเด็ก ๆ อยากเล่นน้ำ คุณสุริยะรับรู้ก่อนขับเรือไปยังจุดที่สามารถลงเล่นน้ำได้แล้วปลดบันไดให้เพื่อเดินลงไปยังทะเล

   “หูย โคตรเจ๋ง!”

   “เล่นไหม?” ทิวากาลถามเด็กแก้มกลมซ้ำอีกรอบ เด็กน้อยลังเลไปนิดหน่อย นิดคิดสักพักก่อนพยักหน้าหลังจากมองเห็นพี่พินทร์ พี่ชมพู่และพี่รถถังลงไปแหวกว่ายในทะเลแล้ว

   “พี่เล่นกับหนูนะ”

   ดูมัน อ้อนแบบนี้เขาจะปฏิเสธได้ยังไงกัน ลูกหมูร้องเย้เมื่อทิวากาลพยักหน้า ร่างสูงถอดเสื้อที่สวมอยู่ออก ใส่กางเกงขาสั้นตัวเดียวเดินลงไปที่บันไดและยืนรอเด็กแก้มกลมตามลงมาก่อนกระโดดลงน้ำ จันทร์เจ้าลอยคออยู่ข้าง ๆ เมื่อเริ่มเมื่อยก็เข้าไปเกาะไหล่คนตัวสูงเป็นห่วงยาง แหงนหน้าไปยิ้มแฉ่งใส่กล้องที่มีพี่ต้นซึ่งไม่ลงน้ำมาด้วยกันเป็นช่างภาพ นอกจากพี่ต้นแล้วก็ยังมีพี่กรกับพี่มิคและพี่รถถัง พวกเขาไม่ลงเพราะจะดื่มกัน

   “น้ำใส๊ใส แต่เย็นมากเลย”

   “ขึ้นไหมล่ะ?”

   “ไม่เอา” สั่นหน้าปฏิเสธ ถึงจะหนาวนิดหน่อยแต่อาการที่คล้ายจะกอดกันอยู่แบบนี้มันทำให้รู้สึกอบอุ่น ความร้อนจากผิวกายเปลือยเปล่าของทิวากาลแผ่ไปยังคนอายุน้อยกว่าที่เกาะอยู่ด้านหลัง จันทร์เจ้าเกยคางบนไหล่กว้าง ร่างสูงหันไปมองจึงทำให้ปลายจมูกโด่งชนกับแก้มนิ่ม ส่งผลให้แก้มขาวขึ้นซับเลือดฝาดเพราะความเขิน

   “นี่น้ำทะเลหรือน้ำเชื่อมเหรอคะมนุษย์!” รพินทร์ตะโกนขึ้นหลังจากเห็นช็อตที่พี่ชายหอมแก้มน้องแก้มกลมพอดี ลูกหมูยิ่งเขินหนักเขาไปอีกเมื่อถูกแซว

   “จะมา honeymoon ก็บอกกันตรง ๆ ก็ได้ ไม่เห็นต้องบอกว่ามาเที่ยวกับเพื่อน เห็นใจคนโสดด้วยค่ะ คนไทยด้วยกัน” ชมพู่เอ่ยขึ้นบ้าง จีบปากจีบคอแขวะคู่รักน้ำตาลทราย ขนาดเธอเป็นคนนอกยังรู้สึกเลือดลมไม่หมุนเวียน เลี่ยนจนไม่รู้จะเลี่ยนยังไง หวานไม่เกรงใจคนโสด แซวยังไง แขวะยังไงก็ไม่สำนึก คนโตก็หน้าด้าน คนเล็กก็หน้ามึน

   บอกได้คำเดียวค่ะจุดนี้

   รำคาญ!!!

   “หาผัวสิครับ!!”

   “กูยังไม่เจอคนบ้าน ๆ แบบที่กูชอบเลยโว้ย!” ชมพู่ตะโกนตอบรถถัง

   “บ้านรวยอ่ะนะ มีเยอะแยะไม่ใช่เหรอวะที่มาจีบมึง”

   “เอ๋า กูไม่ชอบ”

   “เลือกมากแบบนี้ไงถึงไม่มีผัวกับเขาสักที แล้วมาบ่นว่าไม่มีใครเอา”

   “ไอ้เหี้ยถัง!!!! โดดไปให้ฉลามแดกเลยไป๊!!”

   “แดกมึงก่อนอ่ะ อยู่ในทะเลแล้ว นั่น ๆ อะไรแวบ ๆ วะ!!” คนถูกแกล้งไม่สะดุ้ง คนสะดุ้งไม่ถูกแกล้ง ลูกหมูกระชับแขนกอดคอทิวากาลแน่น มองซ้ายมองขวาหลังสิ้นคำพูดของรถถัง พอเห็นว่าไม่มีอะไรถึงได้ผ่อนลมหายใจโล่งอก

   โธ่ ก็นึกว่ามีฉลามจริง ๆ

   เล่นน้ำอยู่ไม่นานนักจันทร์เจ้าก็ชวนทิวากาลขึ้นเพราะเริ่มหนาว เข้าไปล้างตัวเอาน้ำทะเลออกก่อนออกมานั่งที่เดิมเพื่อดูพระอาทิตย์ตกในยามเย็น ลูกหมูเอนตัวหนุนแขนของคนนิสัยไม่ดีขณะมองแสงสีส้มแดงที่ทาบฉาบไปทั่วท้องฟ้า และพระอาทิตย์กลมโตที่ค่อย ๆ หายไปจากขอบฟ้า บรรยากาศที่สวยงามแสนโรแมนติกทำเอาแต่ละคนมองตาค้าง ยากที่จะละสายตาไปได้ และไม่พลาดที่จะถ่ายรูปเก็บภาพความประทับใจเอาไว้

   “สวยจัง...”

   “เราสวยกว่าอีก” ทิวากาลว่าพลางเกลี่ยแก้มนิ่มเบา ๆ

   “ฮื่อ!”

   “อยากเพิ่งหวานครับไอ้สัด ถ่ายรูปก่อน!”

   เสียงช่างภาพประจำทริปหรือพี่ต้นตะโกนมา พร้อมยกกล้องถ่ายรูปคุณภาพดีขึ้น และทุกคนก็ให้ความร่วมมืออย่างดี นอกจากกล้องโปรตัวใหญ่แล้ว พี่ต้นยังพก drone มาเก็บภาพมุมสูงอีก รุ่นพี่ตัวสูงบอกเอามาเพื่อความแกรนด์ ฮือ ยอมใจ

   แต่รูปที่ออกมาก็สวยจริง ๆ

   ถ่ายทริปเดียว โพสต์อวดชาวบ้านได้อีกทั้งปี










TBC

ทีแรกคิดอยู่ว่าจะอัพดีไหม เลยก็อัพเหอะ เผื่อพรุ่งนี้ไม่ว่าง
ตอนนี้ยาวมากกกกกกกกกกกกกกก หกพันกว่าคำนะคะซิส เป็นตอนที่ใช้เวลาเขียนนานมากกกกกก และเป็นตอนที่ตันบ่อยมาก
ออกมาเป็นเช่นนี้แล.... ชื่อตอนกับเนื้อเรื่องอาจจะไม่สอดคล้องกันเท่าไหร่ คิดไม่ออกคับ .__.
เขียนไม่พอด้วยอ่ะ 555555555555555555 เศร้า
อาจจะมีคำผิดอยู่นะคะ ขออภัยด้วยจ้า
ขอบคุณทุกท่านที่แวะเข้ามาอ่าน ไว้เจอกันตอนหน้านะคะ
ไม่อยากจะบอกเลยว่าเหมือนจะใกล้จบแล้ว ฮือ TwT
บั๊บบัย ♥

ออฟไลน์ harumi

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1188
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +156/-33

ออฟไลน์ arij-iris

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2904
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-5
มีความหวานจนทะเลอายเลยทีเดียวววว :impress2: :impress2:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ MayA@TK

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4982
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-7
มิคดุจนน้องกลัวแต่ลูกหมูก็เล่นแกล้งเพื่อนซะน่าโดนดุจริงๆ

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ BAKA

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3025
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +66/-10
ยอมใจความต้องการแกรนต์ของพี่ต้นจริงๆ ค่ะ

ออฟไลน์ fc_fic

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2590
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +84/-7

ออฟไลน์ momonuke

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 753
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-1
พี่มิคใจเย็นนะคะ 555555555

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26

ออฟไลน์ PiiNaffe

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 252
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-1
อิจฉาลูกหมู มีความอยากลูบซิกแพคพี่กาล

ออฟไลน์ nolirin

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2755
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +274/-5
อ่านแล้วมีความสุข
อมยิ้มตามตลอดๆเลย

ออฟไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7515
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11

ออฟไลน์ pui

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2178
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +177/-3
ลูกหมูตัวแสบแต่น่ารักสุดๆ

ออฟไลน์ Billie

  • "Let come what comes, let go what goes and see what remains. That is what is real"
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3327
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +78/-6

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ colorofthewind21

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1645
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +31/-1
จากทะเลเค็มๆนี่หวานจ๋อยเลยย

ออฟไลน์ twinmonkey0311

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5480
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +110/-9

ออฟไลน์ Nunu

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 19
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
มีความหวาน น้ำตาลยังเรียกพ่อ 5555

น้องแก้มกลมน่ารักไปนะ ทิวาไม่ปล่อยมือเลย ชอบๆ ค่ะ

ออฟไลน์ mild-dy

  • ☆ ทาสแมว ☆
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8891
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +389/-80

ออฟไลน์ ่jjay

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 454
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +70/-0
ลูกหมูจอมซนเกือบโดนมิคกินหัวซะแล้วววว  :mew2: ไม่อยากให้จบเลยยยย :katai1:

ออฟไลน์ Minoru88

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 185
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
ลูกหมู น่ารักน่าเอ็นดู
ทิวาเป็นผู้ชายที่เท่มากๆเลย อ๊ายยยยว มีความผัวสูงมากกกกก
มิคเบสๆๆ คืออออ
อ๊ายย

ออฟไลน์ rmlab

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1679
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +120/-2

ออฟไลน์ lizzii

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6283
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +271/-2
ครอบครัวสุขสันต์ชัดๆ

ออฟไลน์ •♀NoM!_KunG♀•

  • *,*โสดสนิทศิษย์พยักหน้า*,*
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7524
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +181/-8
ทำไมต้องทำให้อิจฉา

ออฟไลน์ เอมมี่

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 572
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-1
ลูกหมูน่ารักแล้วก็ขี้อ้อนมากกกก

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด