“จริงเหรอ!!? จริงใจน่ารักจัง พี่รักจริงใจที่สุดในโลกเลย” พอสมใจเข้าหน่อยก็รักที่สุดในโลก แล้วขอโทษครับคุณจันทิมันตุ์ แค่ยอมให้ชอบไม่ได้ยอมให้คบ แล้วผมยอมแค่คุณนะครับ กับไอ้ทิวากาลอะไรนั่นไม่ยอมโว้ย!
จริงใจกลอกตาขึ้นฟ้า ทำเสียงรำคาญเมื่อพี่ชายโผเข้ากอด แถมยังหอมแก้มเขาไม่หยุด บอกขอบคุณก่อนจะจุ๊บที่ริมฝีปากหนึ่งทีแล้วจึงได้ฤกษ์ผละออก เห็นหน้าโง่ ๆ ที่กำลังยิ้มกว้างดีใจแล้วนึกหมั่นไส้ชอบกล
“อ๊ะ! พี่ยังไม่ลืมเรื่องที่จริงใจเล่นมือถือพี่นะ! เจ้าเด็กปีศาจ!” แย่ละ ต้องหาทางเอาตัวรอด จริงใจขยับริมฝีปากระบายยิ้มบางอย่างอ่อนโยนขณะที่สบตากับแววตาเขียวปั๊ดของพี่ชาย เอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงนุ่มลึกชวนให้คนฟังเคลิ้มตาม
“เค้าซื้อพุดดิ้งรสนมกับขนมปังร้านนมปังมาให้พี่ด้วย” จันทร์เจ้าเบิกตาโพลงเมื่อได้ยินชื่อขนมสุดโปรด ก่อนจะรีบวิ่งออกจากห้องตรงไปหาเป้าหมายโดยลืมเรื่องที่ต้องสะสางไปเสียสิ้น จริงใจเดาะลิ้นพอใจและหัวเราะในลำคอ
แค่นี้ก็เรียบร้อย…
17:58 นี่จันทร์เจ้าเอง เราไม่อยากคุยด้วยนี่ก็ไม่เลยตอบ
17:58 นี่จันทร์เจ้าเอง เลิกส่งข้อความมาหาเราได้แล้ว
17:58 นี่จันทร์เจ้าเอง เราเบื่อ!
17:58 นี่จันทร์เจ้าเอง แล้วเราก็รำคาญมาก ๆ ด้วย ทิวาได้แต่มองข้อความนั้นอยู่หลายนาที เขานั่งรอให้อีกฝ่ายตอบข้อความอยู่นานแต่ก็มีแค่ขึ้นว่าอ่านแล้วแล้วก็เงียบไป จนกระทั่งเสียงเตือนดังขึ้นมา ทิวากาลรีบเปิดเข้าไปอ่าน แล้วดูที่มันพิมพ์ส่งมาดิ โคตรช็อก เขานิ่งค้างไปหลายนาทีกว่าจะมีสติพิมพ์ข้อความตอบกลับ แต่แล้วหลังจากนั้นก็ขึ้นเพียงแค่อ่านแล้วและไม่มีข้อความตอบกลับจากเด็กแก้มกลม เมื่อลองส่งไปอีกครั้งก็ปรากฏว่าไม่ตอบและไม่อ่าน รพินทร์บอกว่าเขาอาจจะโดนบล็อก จนกระทั่งลองค้นหาชื่อของเจ้าเด็กนั่นในโซเชียลต่าง ๆ แล้วหาไม่เจอนั่นแหละ... เด็กแก้มกลมนั่นจะบล็อกเขาทำไมกัน? หรือจะรำคาญเขาจริง ๆ แต่ก่อนหน้านั้นก็คุยกันปกตินี่นา...
“มึงว่างป่ะ?” ทิวากาลกดมือถือโทรออกหาเพื่อน
(“ว่าง มีไรวะ?”)
“กินเหล้ากัน กูอยาก”
(“ได้ เฮิร์ตหรือไง?”)
“งั้นมั้ง ที่เดิมสามทุ่ม มึงโทรชวนไอ้มิคกับรถถังด้วย ชมพู่ช่างหัวมัน”
(“โอเค ได้”)
ทิวากาลถอนหายใจออกมาหลังจากที่วางสายจากต้น เขาโยนโทรศัพท์ไปบนโต๊ะก่อนจะเอนตัวพิงกับพนักโซฟา ในหัวยังมีแต่ข้อความว่า เบื่อ และ รำคาญ ที่เด็กแก้มกลมส่งมาไม่หายไปไหน มันน่าสงสัยว่าจันทร์เจ้าส่งมาจริง ๆ หรือเปล่า แต่บางทีเด็กที่นิสัยซื่อตรงอย่างนั้นก็อาจจะเป็นไปได้ที่ส่งมาเอง ทว่ามันกลับขัดแย้งกันในเมื่อก่อนหน้านั้นที่เขาส่งข้อความไปถามเรื่องราวที่เกิดขึ้นว่าเป็นอะไรเด็กแก้มกลมก็ยังตอบกลับมาปกติดีและไม่มีท่าทีรำคาญอะไร แถมยังกวนประสาทเหมือนเดิมด้วย เพราะเมื่อตอนสายนั้นคนเยอะจนไม่มีโอกาสได้คุยกัน เขาจึงต้องพึ่งพาเทคโนโลยีให้เป็นประโยชน์
เฮ้อ...
ครืด ครืด ทิวากาลเหลือบมองโทรศัพท์มือถือที่สั่นครืดอยู่บนโต๊ะ เขาเอื้อมมือไปหยิบมันขึ้นมาดูด้วยท่าทางเบื่อหน่ายและเฉื่อยชา พอเห็นชื่อว่าเป็นใครส่งมาหัวคิ้วเข้มก็ขมวดเข้าหากัน และข้อความพรีวิวบนหน้าจอทำให้เขาเปิดเข้าไปดูมันด้วยหัวใจที่เต้นระรัว
18:36
นี่จันทร์เจ้าเอง เราขอโทษ เราไม่ได้เบื่อหรือรำคาญนะ
18:36
นี่จันทร์เจ้าเอง น้องเราเอามือถือเราไปเล่นแล้วส่งข้อความหาทิวา
18:36
นี่จันทร์เจ้าเอง เราไม่ได้เป็นคนส่งนะ แล้วก็ไม่ได้บล็อกทิวาด้วย จริงใจเป็นคนทำ เราปลดบล็อกทุกอย่างแล้วนะ
18:37
นี่จันทร์เจ้าเอง 
ริมฝีปากหยักขยับเป็นรอยยิ้ม ก็คิดไว้อยู่แล้วว่าเด็กแก้มกลมไม่มีทางทำหรอก ถึงแม้จะแอบเขวไปบ้างแต่เขาก็มั่นใจ แต่ว่า… น้องชายของเด็กนั่นแสบจริง ๆ ทิวากาลเปิดอ่านและพิมพ์ตอบกลับแค่จุดสามจุด เขากดออกจากโปรแกรมสนทนานั้นและล็อกเครื่องไว้เหมือนเดิม เขาอยากให้เด็กแก้มกลมง้อเขาบ้าง อาจจะเป็นความคิดที่เสี่ยงเกินไปแต่เขาอยากลอง ร่างสูงผิวปากอารมณ์ดี จากที่จะไปดื่มเหล้าย้อมใจคงไม่ใช่แล้วล่ะ หึหึ
ทันทีที่ก้าวเท้าเข้าไปในสถานที่บันเทิงเสียงเพลงจังหวะสนุกก็ดังเข้ามากระทบหู สายตามากมายของผู้คนต่างจับจ้องมาที่ร่างสูงของทิวากาล หากแต่ผู้ตกเป็นเป้าสายตาไม่ได้สนใจ ทิวากาลเดินขึ้นไปชั้นวีไอพี เมื่อไปถึงเพื่อนก็อยู่กันครบแล้ว ขาดก็แต่ชมพู่ ซึ่งเขาไม่อยากชวนมาสักเท่าไหร่ ขี้เกียจดูแล ถ้างอนแค่เลี้ยงบุฟเฟต์ก็จบแล้ว
“เป็นคนนัดแต่เสือกมาสายนะไอ้ห่า” ทิวากาลยักคิ้วกวน ใช่ เขามาช้ากว่าเวลานัดเพราะระหว่างทางดันมีอุบัติเหตุรถชน กว่าจะผ่านจุดนั้นมาได้ก็ใช้เวลาเกือบครึ่งชั่วโมง
“พระเอกก็ต้องมาทีหลังสิวะ”
“ถุย!!” เพื่อนอีกสามคนพร้อมใจกันทำเสียงใส่ แต่ตอนนี้เขาอารมณ์ดี แค่นั้นทำอะไรเขาไม่ได้หรอก
“มึงชวนพวกกูมาดื่มแบบนี้ไม่เรื่องอะไรเปล่าวะ” รถถังถามไป แต่กว่าจะได้คำตอบก็เล่นเอาเท้าคันยิบ ๆ อยากจะเตะปากคน ยิ่งรอยยิ้มมุมปากแสนกวนประสาทนั่นอีก
“ปกติกูก็ชวน สงสัยอะไร”
“ไม่ใช่เรื่องน้องจันทร์เจ้าหรอวะ?”
“เด็กนั่นเกี่ยวอะไร ไม่ใช่ละ” ต้นหัวเราะแม้จะโดนทิวากาลตบหัว แล้วหน้างง ๆ ของมิคกับรถถังก็ทำให้เขาหัวเราะเสียงดังกว่าเดิม รู้สึกเหมือนเป็นผู้กุมความลับเลยว่ะ
“อ่า” มิคดีดนิ้ว “ที่ให้กูไปถามเบสท์ให้ว่าน้องจันทร์เจ้าชอบใครเพราะมึงชอบน้องใช่ไหม!?”
ทิวากาลกลอกตามองเพื่อนแล้วยกเหล้าขึ้นดื่มไม่ตอบคำถาม ใครจะไปตอบวะ ขืนบอกไปได้โดนมันล้อแน่ แค่เห็นหน้าไอ้ต้นก็อยากจะเอาขวดเหล้าฟาดแล้วถ้าไม่ติดว่าเสียดายเหล้า และก็ใช่… เขาให้มิคไปถามเบสท์ให้ว่าเด็กแก้มกลมนั้นชอบใครเพราะมิคกับเบสท์สนิทกันในระดับหนึ่งซึ่งเขาก็พอจะรู้อะไรเกี่ยวกับสองคนนี้บ้าง
“ไอ้ฉิบหาย! มันหน้าแดงว่ะ” รถถังตะโกนพร้อมกับชี้หน้ากาล
“กูกินเหล้า ก็ต้องแดงมะ”
“เพิ่งดื่มไม่กี่แก้วเอง น่าจะเพราะเขินมากกว่า” ไอ้เหี้ยต้น!! ทิวากาลถลึงตาใส่เพื่อนก่อนกระดกแก้วเหล้าดื่มรวดเดียวหมด ไอ้ฉิบหาย จะจุดไฟขึ้นมาทำไม เพื่อนเขาแต่คนความเสือกยิ่งเป็นเลิศ แย่จริง ๆ
“บอกมานะเว้ยไอ้หล่อ ไม่งั้นกูไม่บอกนะครับว่าน้องมันชอบใคร” มิคยื่นข้อเสนอพร้อมยิ้มร้าย กว่าจะไปขู่เอาคำตอบจากเพื่อนของน้องจันทร์เจ้าซึ่งก็คือเบสท์ได้เล่นเอาเขาเหนื่อย แล้วยังรู้สึกว่าตัวเองเป็นนักเลงที่ไปรังแกเด็กยังไงชอบกล แต่เมื่อนึกถึงตอนทำให้เด็กดื้อนั่นยอมบอกว่าใครคือคนที่จันทร์เจ้าชอบได้ก็ยิ้มออกซ้ำแววตายังระยิบระยับไปด้วยความเจ้าเล่ห์
“ไอ้ห่า ทำไมกูรู้สึกว่าตัวเองไม่รู้เรื่องอะไรเลยวะ!” รถถังผู้ไม่รู้เรื่องโวยวาย แต่สิ่งที่เขาได้ก็แค่ฝ่ามือหนา ๆ ของมิคกับต้นที่ตบไหล่คนละข้าง กูต้องการความกระจ่างโว้ย!!! ไม่ต้องมาตบไหล่ ไอ้ข้อศอกหมา
“ใคร?”
“ตอบคำถามกูก่อนว่ามึงชอบน้องมันหรอ แล้วกูจะบอก”
ทิวากาลจิปากขัดใจ ช่างแม่งเถอะมาถึงขนาดนี้แล้ว “เออ”
คนที่ยังไม่รู้เรื่องเบิกตกใจ แต่ก็ยังอยากแกล้งเพื่อนให้มากกว่านี้ นาน ๆ จะหลุดออกมาสักที
“อะไรนะ ไม่ได้ยินเลยว่ะ”
“เออ กูชอบมัน พอใจหรือยังไอ้สัด!” มิคหัวเราะชอบใจ จริง ๆ ก็พอจะรู้อยู่บ้างจากการสังเกตในหลาย ๆ อย่าง แต่ได้ยินจากปากมันก็ย่อมดีกว่าคิดเอาเอง
“เฮ้ย! เอาจริงดิ!”
“มึงข้องใจอะไรไอ้ถังแตก”
“ถังแตกที่หน้า รถถังโว้ย ชื่อกูเสียหมด” รถถังโวยวายเป็นเด็ก ๆ โดยมีทิวากาลกระตุกยิ้มพอใจที่สามารถเปลี่ยนประเด็นได้ และเมื่อรับคำตอบที่พอใจก็ไม่มีใครถามอะไรอีก แต่เขายังไม่ได้คำตอบนี่หว่า…
ทิวากาลโยนน้ำแข็งใส่มิค “แล้วคำตอบกูล่ะ”
“ถ้ามึงไปเข้าห้องน้ำก็ส่องกระจกดู นั่นแหละ”
ร่างสูงนิ่งไป ยกแก้มเหล้าค้าง “เดี๋ยว… กูเหรอ?”
“เออ!”
“เหยดดดด ใจตรงกันแบบนี้ก็รุกเลยดิคร้าบ!” รถถังร้องบอกหลังจากที่จับใจความได้ เขาละอยากเห็นจริง ๆ ว่าคนอย่างทิวากาลจะจีบจันทร์เจ้ายังไง เพราะเพื่อนเขาคนนี้ไม่เคยจีบใครเลยด้วยซ้ำ แน่ล่ะ หนังหน้าอย่างมันมีแต่คนเข้าหา บางคนก็แทบจะคลานเข่าเข้าไปถวายตัวให้ แม้จะรู้ว่าเป็นเพียงแค่ของเล่นฆ่าเวลา
“หุบปากไปก่อนรถถัง … นอกจากบอกว่าเป็นกูแล้วมีอะไรอีก?”
“มี... ไหมนะ”
“อย่ากวนตีนไอ้มิค”
มิคหัวเราะเสียงดังก่อนจะยื่นข้อเสนออีกครั้ง “บอกว่ามึงจะเลี้ยงวันนี้แล้วกูจะเล่าให้ฟัง
ไอ้สารเลวเอ๊ย! แล้วคนอย่างทิวากาลจะทำยังไงได้ล่ะ
“เออ!!”
“เยี่ยม!” มิคบอกพร้อมกับยกนิ้วโป้งให้ ในขณะเดียวกันนั้นรถถังกับต้นก็โห่ร้องดีใจ “คืองี้ หลังจากที่ถามว่าน้องมันชอบใครใช่ป่ะ แล้วกูคิดว่ามึงต้องอยากรู้ต่อแน่ ๆ กูเลยถามเผื่อว่าเรื่องมันเป็นยังไง”
“เข้าประเด็นหลักได้แล้วไอ้เหี้ย ไม่ต้องเพ้อ!” ทำมาเป็นพูดบอกว่าเขาอยากรู้ ความจริงตัวมันเองนั่นแหละที่อยากเสือก
“เมื่อวันเสาร์ที่แล้วเขาไปดูหนังกันไง แล้วทีนี้น้องจันทร์เจ้าของมึงก็ไปส่งเบสท์ที่หอ แล้วเขาก็คุยกัน เบสท์บอกว่าจันทร์เจ้าชอบมึง แต่น้องมันสับสนเลยกลับไปคุยกับน้องชายที่บ้าน แต่น้องชายดันบอกว่าไม่ได้ชอบ แค่เขวเพราะเพื่อนบอก แล้วก็เลยกลายเป็นจันทร์เจ้าแบบเมื่อเช้า จบ”
ไอ้เด็กเวรนั่นอีกแล้ว!!
ทีแรกก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเด็กแก้มกลมถึงได้เรียกน้องชายตัวเองว่าเด็กปีศาจ แต่ตอนนี้เข้าเริ่มจะเข้าใจแล้วล่ะ
“จบเรื่องไอ้กาล แล้วมึงกับน้องเบสท์นี่ยังไง กูเห็นนะว่าไปวอแวน้องมัน”
มิคกลอกตาขึ้นฟ้า ทำไมถึงได้วกมาหาเขาได้ เรื่องของไอ้กาลมันน่าสนใจกว่าตั้งเยอะไม่ใช่หรือไง “เด็กข้างบ้านที่เคยสนิทกัน”
“หึ เดี๋ยวกูมา” ทิวากาลบอก วางแก้วเครื่องดื่มลงบนโต๊ะแล้วเดินออกไป ตอนนี้เขาอยากจะไปเข้าห้องน้ำสักหน่อย
ปึก! “อ๊ะ ขอโทษครับ” ร่างสูงขมวดคิ้ว ระหว่างที่เขากำลังเดินเบียดเสียดผู้คนมากมายภายในผับเพื่อที่จะออกไปทางด้านหลังนั้นกลับมาใครบางคนมาชนเข้า
“อ้าว พี่กาล”
“หือ ณภัค?” หัวคิ้วเริ่มคลายออกหลังจากที่รู้ว่าผู้ชายร่างเล็กที่ชนเขานั้นเป็นใคร ณภัคพยักหน้าพร้อมรอยยิ้ม พวกเขาสองคนสนิทกันในระดับหนึ่ง
“ไม่เจอกันนานเลยอ่ะ ช่วงนี้ภัคไม่ค่อยเห็นพี่มาเที่ยวอะไรอย่างนี้เลย”
“เบื่อ ๆ น่ะ ปีสี่แล้ว ยุ่งกับโปรเจ็กต์ด้วย” ทิวากาลตอบ “แล้วเราเป็นไง ได้ยินว่าเพิ่งเลิกกับแฟน”
“โอ๊ย อย่าถามถึงมันได้ป่ะ รำคาญ บอกเลิกแล้วยังจะมาตื้อขอคืนดีอยู่ได้ ใครจะโง่กลับไปล่ะ เป็นควายครั้งเดียวกันเกินพอแล้ว”
“หน้าอย่างนี้ใครจะปล่อยไป”
ณภัคกลอกตาไปมากับคำพูดของรุ่นพี่คนสนิท “ถ้าไม่อยากปล่อยก็ควรจะทำแบบนั้นตั้งแต่แรก มันไม่ได้รักภัคหรอก”
“ก็ไม่แน่หรอก บางทีมันอาจจะรักภัคก็ได้”
“รักเงินภัคน่ะสิ! กับอีเด็กเวรนั่นไม่มีเงินให้มันใช้มั้งถึงได้กลับมาตื้อภัค ยี๋ สะอิดสะเอียน”
“โหดสัด แล้วนี่เรามากับใคร?”
“มากับเพื่อนแหละ พวกพีทนั่งอยู่ด้านนู่น พี่กาลล่ะ? มีสาวที่ไหนนั่งด้วยยัง ภัคไปนั่งด้วยไปป่ะ?” ทิวากาลหัวเราะเมื่อณภัคเล่นหูเล่นตาทำหน้าเจ้าชู้ใส่
“มากับเพื่อนเหมือนกัน อยู่ด้านบนครับ จะไปนั่งก็ไป ไม่มีสาวอะไรทั้งนั้น”
“ว้าว! หรือเบื่อชะนีแล้วอยากจะลองแซบกับผู้ชาย?”
“ไม่แซบกับภัคแน่นอนอ่ะ”
“โอ๊ย เกลียด!!” ณภัคพูดพร้อมกับตีไหล่ทิวากาลด้วยหนึ่งที “ภัคกลับโต๊ะดีกว่า เดี๋ยวพวกมันบ่น พี่กาลไปส่งหน่อย”
ทิวากาลพยักหน้าตกลง ยอมให้รุ่นน้องควงแขนพาไปที่โต๊ะ เห็นว่าอยากจะเย้ยพวกผู้หญิงที่จะเข้ามาหาเขา เออ ก็แล้วแต่เลย เมื่อถึงโต๊ะของณภัคก็อยู่พูดคุยทักทายสักพักก่อนจะขอตัว เขากับณภัครู้จักกันเพราะรุ่นน้องตัวเล็กคนนี้เป็นเพื่อนกับน้องสาวเขา
ทิวากาลเดินตรงไปที่ประตูทางด้านหลังของผับ มือหนาตบที่กระเป๋ากางเกง สุดท้ายก็ถอนหายใจออกมา เขาไม่ได้พกบุหรี่ติดตัวตั้งแต่เมื่อไหร่นะ... ร่างสูงจึงตัดใจจากที่ว่าจะสูบบุหรี่สักหน่อย เป็นเอาโทรศัพท์มือถือออกมาเล่นแทน เลิกคิ้วขึ้นสูงเมื่อเห็นว่ามีแจ้งเตือนมากมายบนหน้าจอ ส่งอะไรมาเยอะแยะ แต่เขาไม่รู้สึกตัวเลยแฮะ...
ทิวากาลระบายยิ้มกว้างออกมาหลังจากที่เปิดเข้าไปดูแจ้งเตือนเหล่านั้น มันเป็นข้อความจากคนที่ทำให้เขาสูญเสียความเป็นตัวเอง เจ้าเด็กแก้มกลมส่งข้อความมากมากกว่าสิบ ทั้งข้อความเพ้อเจอพูดไม่รู้เรื่อง คำบอกว่าขอโทษต่าง ๆ นานา สติ๊กเกอร์ปัญญาอ่อนที่เจ้าตัวชอบส่งมาก่อกวน หรือแม้แต่ตัวอักษรที่พิมพ์มามั่ว ๆ ไม่เป็นคำ สุดท้ายก็จบด้วยสติ๊กเกอร์ร้องไห้เพราะว่าเขาไม่ตอบกลับ
ไอ้เด็กกวนประสาทเอ๊ย!
ร่างสูงไม่ตอบกลับ แต่โทรออกหาอีกฝ่ายแทน รอสายอยู่นานก็ไม่มีคนรับ เขาโทรไปราวสามครั้งได้จึงตัดใจ แต่ว่าจากนั้นไม่นั้นก็มีป๊อปอัพแจ้งเตือนขึ้นมาจึงรีบกดเข้าไปดู
22:23
นี่จันทร์เจ้าเอง จริงใจบอกว่าไม่ให้รับ ดึกแล้ว ไปนอนซะ
22:23
นี่จันทร์เจ้าเอง 
22:23
นี่จันทร์เจ้าเอง 
ไอ้เด็กเวรเอ๊ย!!!!!!!
TBC
มาแย้วววววววววว ขอโทษที่มาช้าค่ะ อยากอัพวันนี้เพราะครบรอบสองเดือนพอดี /รัวมือสะบัดพู่
ทิวามีบทแล้วหนาเหวยยยยยยยยยยยยยยย ทำเป็นเล่นไป555555555555555555
ตอนนี้คาดว่าจริงใจแย่งซีนไปหมดอย่างแน่นอน กรั่ก ๆๆ
ไว้เจอกันตอนหน้าครับผม บั๊บบัย
cr. sticker line : TuaGom : Mhee Noom & Tai Nim 2 By Tora Jung
TuaGom : Mhee Noom By Tora Jung
หัวข้อ: [END]「มนุษย์แฟนเด็ก」แจ้งข่าวรวมเล่ม P.1 (อ่าน 589999 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก