เรื่อง :: บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ::
เขียน ::
ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด ::
บทที่ 36 : ไม่ได้กลัวเมีย แค่ให้เกียรติภรรยา
ผมกลืนน้ำลาย อยู่ๆที่คอมันก็หนืดจนแทบกลืนอะไรไม่ลง
“หื้ม?” คุณแก้วเลิกคิ้ว ผมยิ้มแห้งๆ จากที่กร่อยลงไปแล้วตอนนี้หน้าซีดเหงื่อออก
“เอ่อ ผมว่าจริงๆผมจำได้”
คิดแล้วก็คิด จำได้ว่าวันนั้นตื่นเต้นเกินไปจนหลงลืมไปหลายอย่างแต่ที่สุดแล้วผมก็เป็นชายผู้โชคดีที่ได้เดตกับคนสวยไม่ใช่เหรอครับ
“คุณต๊อบโกหก” คุณแก้วหยิกไหล่ผม จากนั้นก็กอดอก แก้มเธอพองขึ้นอย่างงอนๆ แต่โคตรน่ารักเลย โอ๊ย!
“โธ่ คุณแก้วถามไม่ให้ผมตั้งหลักเลยนะครับ”
“แก้วก็ว่าอยู่แล้ว” คุณแก้วน้อยใจผม เธอฮึดฮีดเล็กๆ
“แต่ผมก็ไม่เคยลืมวันนั้นเลยนะครับ คุณแก้วของผมสวยมาก สวยที่สุด”
“งั้นแก้วเปลี่ยนจากทำโทษเป็นให้รางวัลก็ได้” คุณแก้วเลิกคิ้ว เธออมยิ้มอย่างรู้ทัน แต่ทำเป็นยอมให้ผม
ตาก็ยิ้ม มองถนนก่อนยื่นแก้มไปหาคุณแก้ว เธอกดจมูกลงมา ผมแกล้งกุมมือไว้ที่หน้าอก “ชื่นใจจังเลย”
จากนั้นผมจึงรอดตัว รอดตัวไปอย่างหวุดหวิด คุณพระคุณเจ้าคุ้มครอง
เมื่อถึงบ้านคุณแก้ว ผมจึงรีบลงไปเปิดประตูให้เธอเป็นการเอาใจ เราพากันเดินเข้าไปในบ้าน ตอนนี้ผมจำทางมาบ้านคุณแก้วได้มากกว่าทางไปบ้านตัวเองอีก!
เรากินอาหารเย็น โดยที่ผมก็ยังมีสีหน้ายิ้มกริ่ม ยิ้มไม่เลิกรา ถ้าบอกว่าวันหนึ่งผมมีเรื่องอะรในใจมา ดูออกง่ายๆโดยไม่ต้องมองนานเลยสักนิด
คุณแก้วหัวเราะ เธอเดินจับมือผมไปนั่งบนโซฟาก่อนถาม “คุณต๊อบเป็นอะไร หื้ม”
ผมส่ายหน้า แต่ก็ยิ้มค้าง จากนั้นจึงส่ายหน้าต่อ พยายามปกปิดพิรุธที่จะเผยออกมาทุกอย่าง
“คุณต๊อบทำตัวแปลกๆ”
คุณแก้วยิ้ม แต่เธอไม่ได้ซักไซ้ผมมาก เราผลัดกันยิ้มอยู่ตั้งนาน สุดท้ายผมจึงแกล้งหอมแก้มเธอเบาๆ
“วันนี้เหนื่อยมั้ยเอ่ย”
“ไม่เหนื่อยเลย” คุณแก้วพูด “เพราะว่าแก้วได้ยาดี”
คุณแก้วว่าแล้วก็จุ๊บลงบนริมฝีปากผมเบาๆบางๆ
แต่หอมนุ่มละมุนไปหมด
ในเมื่อเมื่อคืน ศึกนั้นเป็นอันพ่ายแพ้ไป ครั้งนี้ผมจึงต้องกลับมาทวงบัลลังก์อีกครั้ง
“แล้วคุณแก้วชอบมั้ยครับ”
ผมกระซิบข้างหูเธอ ปลายจมูกเฉียดแก้มสีชมพูระเรื่อ คุณแก้วลืมตา เธอดูเคลิ้มไปหมด และยังแปลกใจในท่าทีของผมที่รุกมากผิดจากปกติ
ผมควบคุมลมหายใจให้เข้าออกช้าๆ เป็นเพราะความฮึกเหิมรุนแรงขึ้นทุกที
คุณแก้วเรียกชื่อผม เธอกระซิบตอบ โอบเอวผมไว้ ฝ่ามือลูบทั่วแผ่นหลัง กับบางอย่างที่บวมๆถูผมอยู่ น้ำเสียงเธอหยอกเหมือนพูดกับเด็กเล็กๆ
“ถ้าพรุ่งนี้ลุกไม่ขึ้น จะโทษแก้วไม่ได้แล้วนะ”
แต่พอเห็นลำคอคุณแก้ว ไหปลาร้านิดๆ กลิ่นหอมหน่อยๆ ผมก็รู้สึกเลือดลมตีกลับ ก่อนจะได้คิดไปกว่านั้นผมก็แอบเห็นกล้ามเนื้อคุณแก้วที่ตบหน้าผมกลับมาหาความจริง
แขนที่โอบคุณแก้วอยู่ มือเย็นๆ เหมือนจะสั่น ผมกลืนน้ำลาย รู้สึกว่ามันเหนียวจนแทบกลืนไม่ลง สุดท้ายคืนนั้นจึงกลายเป็นว่าผมกับเธอนอนกอดกันจับมือเฉยๆพอ
ฮือ ไอ้ต๊อบ ไอ้หมา ไอ้ปอด!
หลายวันมานี้ผมพาคุณแก้วไปลองหาซื้อเสื้อผ้าลองชุดไปงานวันแต่ง
ความจริง วันงานอย่างนั้นผู้ชายอย่างเราๆแต่งตัวไม่มากความ ดูเป็สูทสีเข้ากับธีมงานถือว่าเป็นอันจบ แต่สำหรับผู้หญิงมันกลับไม่ใช่!
แม้ร้านคุณแก้วจะเป็นร้านตัดเสื้อ แต่ไม่ใช่ชุดราตรี ทุกวันนี้ผมจึงรับหน้าที่คล้ายเจ้าบ่าวพาแฟนสาวไปตะล่อนหาชุดเช่าไม่ก็ซื้อ ขอแค่ถูกใจเธอ ผมให้ได้หมดทั้งนั้น
พอนึกถึงว่าไอ้พี่ติ๊กมันต้องทำแบบนี้เหมือนกัน ผมชักจะดีใจ หรือจริงๆไม่แต่งงาน อยู่อย่างนี้จะดีกว่าวะ
ผมนั่งรออยู่ในร้าน คุณแก้วกำลังคุยกับพนักงาน ทั้งวัดตัวทั้งสอบถามความต้องการ ผมเผลอหลับไปรอบหนึ่งตื่นมาก็ยังเห็นว่ายังคุยกันอยู่!
คุณแก้วกลัวว่าเสื้ออาจจะตัดไม่ทัน สุดท้ายจึงเลือกดูชุดที่สำเร็จออกมาแล้วในร้านแทน
“คุณต๊อบ ชุดนี้แก้วดูอ้วนมั้ย”
ดูเหมือนจะแอบเป็นเรื่องยาก เพราะเมื่อชุดแบบนี้มักจะเน้นสัดส่วน ทำให้บางจุดของคุณแก้วดูโครงร่างใหญ่ไปเกินกว่าจะใส่ได้
ผมไม่กล้าพูดตามตรงเพราะว่ากลัวเธอจะเสียใจ เพราะปกติคุณแก้วจะใส่ชุดปกปิดรูปร่างแต่ก็ดูดี ทำให้เธอดูเป็นผู้หญิงที่ดูทันสมัยและเซ็กซี่มาก
“เอ่อ” ผมเห็นพนักงานมองผมอยู่ สายตาดูแอบขำอย่างไรไม่รู้ ผมแกล้งไอๆก่อนตอบ “ลองเป็นแขนยาวตัวนั้นดีมั้ยครับ”
เห็นคุณแก้วหน้างอลง แต่เธอก็ทำตาม ผมรีบลุกขึ้น ทำท่าคิดจริงจัง เพราะว่าอย่างน้อยเมื่อเธอเห็นว่าผมเอาใจใส่เธอทุกๆอย่าง อย่างน้อยคุณแก้วก็จะได้อารมณ์ ไม่โกรธ
หลังคุณแก้วเข้าไปลองชุดใหม่ ผมจึงแอบปาดเหงื่อ
งานยาก ไอ้ฉิบหาย งานยากมาก
“คุณผู้ชายน่ารักจังเลยค่ะ” พนักงานแอบชมผม กรี๊ดกราดบอกว่าผมน่ารักมาช่วยแฟนเลือกไม่อิดออดใจ “จะลองดูชุดของทางสุภาพบุรุษไปด้วยเลยมั้ยคะ?”
ตอนเข้ามาผมไม่ทันสังเกต ไม่คิดว่าในร้านมีชุดผู้ชายด้วย ผมพยักหน้า ตอบรับไป ไหนๆก็มาแล้ว ไม่ทันไรคุณแก้วก็ออกมา แต่ดูเหมือนเธอยังไม่พอใจเท่าไร
“เป็นไงคะ?”
ในฐานะที่ผมไม่มีหัวทางด้านนี้ ผมรู้สึกว่าการที่ผมเลือกชุดนี้ให้เธอ ช่างหยาบคายต่อความสวยของคุณแก้วจริงๆ
“น่ารักครับ”
“น่ารักจริงเหรอ” คุณแก้วถามอย่างไม่แน่ใจ ทำไมชุดผู้หญิงเขาถึงได้ทำออกมาให้มันแนบเนื้อ สั้นๆบางๆกันจังวะ คุณแก้วออกมาให้ผมเห็นแค่ครึ่งเดียว อีกครึ่งตัวหลบอยู่หลังม่าน
ในเมื่อผมอุตส่าห์ไปเล่าเรียนกับเพื่อนรักมา ฉะนั้นก่อนเราจะไปถึงเรื่องบนเตียง การเอาใจใส่กันในชีวิตประจำวันก็ควรเริ่มต้นเป็นอันดับแรก!
“น่ารักม๊ากครับ”
“คุณต๊อบ” คุณแก้วเรียกชื่อผม แถมยังทำแก้มป่องเหมือนจะงอนกันอยู่ด้วย
“โธ่ คุณแก้วไม่เขินสิ ออกมาเร็ว แต่ถึงดูแค่นั้นผมก็ยังมองว่าน่ารักอยู่ดีนะ”
“ไม่เห็นน่ารักเลย คุณต๊อบเอาแต่ชมว่าแก้วน่ารัก จนแก้วหลงตัวเองไปหมดแล้วนะ”
“แล้วไม่ชอบเหรอคะ” แก้มคุณแก้วเหมือนจะแดงๆ ผมรีบพูดต่ออย่างเอาใจ “แล้วชุดนี้เป็นไง? ลองชุดนี้มั้ยครับ”
คุณแก้วยื่นมือมารับอีกสองสามชุดเข้าไปเปลี่ยน “รอแก้วก่อนนะ”
คุณแก้วลองไปสักล้านชุดได้ ผมลุกนั่ง ขึ้นวน หยิบชุดนั้นชุดนี้ให้เธอ คุณแก้วดูเหมือนจะอารมณ์ไม่คงเส้นคงวา หน้าเริ่มหงิกขึ้นเรื่อยๆ เธอเหมือนจะเป็นราชินิ ส่วนผมมันก็เป็นเบี้ยตัวเล็กๆ ‘น่ารักน่าฉงฉาน’
เห็นจากอารมณ์คุณแก้วตอนนี้แล้ว หากผมยังไม่ยอมคลี่คลายสถานการณ์ ดูท่าว่าคืนนี้คงต้องงดไปอีก!
ผมกลัวว่าหากยื้อไป ไอ้ความกล้าหาญของผมจะเรียกกลับมาไม่ได้อีก เผลอๆ ไม่มีวันนั้นอีกแล้วด้วย!
ไม่นะ ม่าย!
พนักงานลองนำชุดผู้ชายมาให้ผมดู เป็นสูททรงต่างๆ ความจริงผมว่าถ้าหากคุณแก้วมาช่วยเลือกอาจจะได้ชุดที่โอเคกว่าผมเลือกเอง
คุณแก้วลองอีกชุดเสร็จเรียบร้อย ความจริงแล้วเธอก็ดูสวยทุกชุดแล้ว ยกเว้นชุดแรกเอาไว้สักตัว แต่ว่าเหมือนกับว่าคุณแก้วยังไม่พอใจหรือไม่ก็ไม่มั่นใจ ไม่มีตัวไหนถูกใจ จนผมอยากกระซิบบอกเธอว่าไปร้านอื่นก็ได้
“คุณแก้วน่ารักแล้วครับ หื้ม คุณแก้วลองจะหมดร้านแล้วนา”
“แปลก ทำไมวันนี้แก้วรู้สึกเลือกไม่ถูกเลย”
“คุณแก้วค่อยๆเลือกครับ ใจเย็นๆ”
“ก็แฟนแก้วหล่อ แล้ววันงานเกิดมีสาวคนไหนหลงคุณต๊อบขึ้นมา แก้วก็ต้องข่มไว้ก่อน”
“ไม่มีหรอกครับ”
ยังดีที่ผมได้รับการฝึกฝนจากการไปยื่นเลือกน้ำหอมเป็นเพื่อนไอ้ฟักมาก่อน ไม่อย่างนั้น ไม่อย่างนั้นนะ
“แก้วรู้สึกว่าเหมือนแก้วอ้วน เอ๋ หรือแก้วออกกำลังกายไม่พอนะ”
“ไม่ครับ ไม่เลย ดีอยู่แล้วครับ”
เกินไปด้วยครับ
ผมรีบตอบคุณแก้ว ยับยั้งไม่ให้เธอไปเพิ่มกล้ามส่วนไหนให้ผมตกใจเล่นอีก
ที่มีอยู่ยังไม่พออีกเหรอครับ ฮือๆๆ
เสียงคุณแก้วดังมาจากข้างใน จากนั้นเธอก็ยื่นใบหน้าออกมาจากม่านก่อนจะหยิบชุดสูทในมือผมไป พร้อมกางเกง เสื้อเชิ้ตตัวไหนครบครัน
“เอ่อ คุณแก้วครับ ชุดนั้น”
ผมพูดไม่ทันจบ คุณแก้วก็หัวเราะกลับมา ผมได้ยินเสียงเปลี่ยนเสื้อผ้า ไม่อยากจะจินตนการว่าเธอกำลังถอดส่วนไหนออกอยู่
หันไปมองพนักงานสาว แล้วก็ยิ้มแห้งๆให้ ผมเรียกคุณแก้วเสียงออด “คุณแก้วครับ”
คุณแก้วเงียบไปพักใหญ่ ไม่นานเธอก็เรียกผม “คุณต๊อบมานี่หน่อย”
ผมชะโงกหน้าเข้าไป ทันใดนั้นคุณแก้วก็เดินออกมา
คุณแก้วอยู่ในชุดสูท สีดำ กำลังยกข้อมือติดกระดุมช้าๆ ผมยาวถูกมัดเกล้าไว้หลวมๆ วันนี้คุณแก้วแต่งหน้าไม่มาก ตรงปกเสื้อแหวกให้เห็นไหปลาร้ากับต้นคอ พนักงานสาวข้างๆยกมือกุมปาก คล้ายจะหวีดร้องอย่างหนัก ส่วนผมช็อก
“ช่วยติดกระดุมให้หน่อยสิครับ”
ชุดสีหวานๆที่เรียงรายจากการลองมาก่อนนี้แขวนเป็นตับ แต่สุดท้ายคุณแก้วกลับเลือกชุดนี้ ชุดที่ผมไม่ทันแม้แต่จะลอง
“คะ คุณแก้ว”
“หื้ม”
“โอ้ย คุณแก้ว ไม่ล้อผมเล่นสิครับ ชุดนี้ของผม”
คุณแก้วเปลี่ยนน้ำเสียงที่พูดกับผม ทำให้ความจำในวันที่เธอขู่ผมไว้ลอยละลิ่วมา
“ก็เปลี่ยนใจแล้ว เอาชุดนี้แหละ เดี๋ยวแก้วช่วยเลือกชุดให้คุณต๊อบเอง”
“ละแล้ว” ผมชี้ไปที่เดรสสีชมพูด้านหลัง
“เอาชุดนี้ แก้วชอบชุดนี้ หรือคุณต๊อบไม่ชอบ?” ผมรู้สึกตัวเล็กลง คุณแก้วโน้มถามผมเล็กน้อย น้ำเสียงและสีหน้าของเธอดูแปร่งตาผมขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เธอหลุบตา ถามคล้ายๆจะน้อยใจ “คุณต๊อบไม่ชอบเหรอ…”
ดวงตาคุณแก้วแพรวพราว ดูเหมือนจะยิ้มอยู่ มุมปากเธอยกขึ้นเล็กน้อย จากนั้นค่อยๆหัวเราะ เธอจับมือผมขึ้นมาก่อนจะอ้อนให้ผมติดกระดุกให้เธอ
“แก้วหล่อกว่าคุณต๊อบ คุณต๊อบเลยเขินใช่ไหม” เธอจิ้มแก้มผม
พนักงานดูเหมือนจะเป็นส่วนเกินไป เพราะคุณแก้วเหมือนจะสนใจแต่ผม ในขณะที่ผมก็กำลังน้ำท่วมปาก!
แต่ปฎิเสธไม่ได้เลยว่าชุดนี้เหมาะกับคุณแก้วมาก เหมาะยิ่งกว่าชุดอื่นๆที่ลองมาตั้งนาน
ผมกระแอมออกมาทีหนึ่ง รีบตั้งสติ ติดกระดุมตรงคอเสื้อให้คุณแก้ว แม้จะเพิ่งเคยเห็นคุณแก้วลุคบรรเจิดตาขนาดนี้ แต่ผมก็ยังต้องทำตัวเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดี เมียเอาแบบไหน ก็เอาแบบนั้นวะ!
กลายเป็นว่ารูปร่างกล้ามเนื้อสัดส่วนคุณแก้วกลับพอเหมาะพอดีกับชุดนี้เหลือเกิน!
ผมลอบมองคุณแก้ว แต่ก็พยายามหลบเลี่ยง เป็นเพราะเหมือนคุณแก้วจะรู้ว่าผมแอบมองอยู่ มุมปากคุณแก้วถึงได้หยักเป็นรอยยิ้มแปลกๆขึ้นมา
รอยยิ้มแปลกๆ
อืม…
แม้ใบหน้าสวยๆจะมีสีชมพูนิดๆไม่เปลี่ยน แม้จะเป็นอย่างนั้น ริมฝีปากนี้ก็เป็นริมฝีปากเดียวกับที่จูบผมเมื่อเช้า แววตานี้ก็เหมือนกัน แต่ว่า…
“ตาคุณต๊อบลองแล้ว”
ปอยผมคุณแก้วหลุดมาด้านหน้า ดูไม่เรียบร้อยแต่ก็ไม่ยุ่งเหยิง คุณแก้วอมยิ้มเล็กๆ จากนั้นจึงหันไปหยิบชุดสูทอีกตัวแล้วโอบเอวผมไปด้านใน
“ให้แก้วช่วยคุณต๊อบเปลี่ยนชุดนะ”
TBC
[21/7/2560]
ค่อยๆเปิดเผยตัวตนให้ต๊อบแต๊บรับลู้ว
หัวข้อ: ll บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ll แจ้งข่าว หน้า 59 [31.05.2562] (อ่าน 422133 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก