เรื่อง :: บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ::
เขียน ::
ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด ::
บทที่ 33 : เมียสวยเมียเด็กเขาว่ากำไร
“คุณต๊อบ แช่น้ำก็ไม่ต้องนุ่งผ้าเช็ดตัวก็ได้” คุณแก้วลูบหน้าอกผมช้าๆ ฟองสบู่ลื่นๆกับนิ้วนุ่มๆทำเอาผมเกือบสำลักตาย “เดี๋ยวอึดอัด”
ผ้าเช็ดตัวลอยไปแล้ว วางแหมะอยู่ข้างๆอ่างโดยที่ผมก็ไม่สามารถช่วยอะไรมันได้ ว่าแต่ทำไมมึงไม่ช่วยกู๊
อาการเมื่อยล้าตรงต้นแขนเริ่มกลับมาเป็นเพราะตอนนี้ผมเกร็งขึ้นมาจนกล้ามปูด
วู้ ฮู้ วู้ๆ
หายใจไม่ออก หายใจลำบาก อยู่ดีๆหน้าท้องก็แข็งปั้กขึ้นมา
“คุณต๊อบไม่เกร็งสิ” คุณแก้วกระซิบ ริมฝีปากเธอเม้มโดนหูผม ไม่นะ “แก้วทำคุณต๊อบเกร็งเหรอ”
“ครับ เอ่อ ปะ เปล่าครับ”
“ไม่เอา ไม่เกร็ง นั่งลงดีๆให้แก้วนวดให้”
น้ำเสียงคุณแก้วยังคงความนุ่มนวลไว้ทุกประโยค เธอค่อยๆกดลงบริเวณไหล่ผม นิ้วชี้ลากจากต้นคอผมลงมาถึงกลางหลัง
ผมนั่งดีที่สุดแล้ว ผมแทบจะไม่กระตุกกระติกเลย!
ในห้องน้ำกลิ่นก็อโรมาเธอราปีซะเหลือเกิน ทำไมมันหอมไปหมดยังงี้ ต๊อบเวียนหัวครับ!
ผมกลืนน้ำลายดังเอื้อก ไม่คิดว่าคุณแก้วจะทำอะไรแบบนี้ แต่คุณแก้วครับมันออกจะพูดยาก พูดยากจริงๆ
ผมนั่งจุ้มปุ๊กอยู่ในอ่าง เก็บคองอเข่าอย่างรู้งาน เขาบอกว่าเวลาเกิดเรื่องอันตรายให้ทำแบบนี้เพื่อป้องกันส่วนสำคัญต่างๆ จะมีโอกาสรอดชีวิตมากขึ้น ทว่าผมก็สะดุ้งเมื่อคุณแก้วหยิกแก้มผมไปนึงที ยืดแทบจะติดนิ้วเธอไป “คุณต๊อบ”
ผมทำหน้าเหลอหลา คุณแก้วก็หัวเราะพร้อมเอ็ดอย่างขำๆ “แก้วก็บอกให้นั่งดีๆ ไม่เมื่อยเหรอหื้ม ก้มหน้าทำไม”
“อ้อ” ผมอ้อ ก็แค่อ้อนั่นแหละ เสียงเดียวแล้วก็เงียบเป็นเป่าสาก ทำไมคิดคำพูดไม่ออก ทำไมตอนนี้มึงคิดอะไรไม่ออกเลยต๊อบ
“อืม” คุณแก้วครางในลำคอ เธอจับผมให้นอนลงอย่างผ่อนคลาย ถึงมือคุณแก้วจะนุ่มนิ่ม แต่อย่างอื่นไม่ค่อยนุ่มเลย ฮือ
“คุณต๊อบ”
“คะครับ”
“เสียงแก้วแปลกเหรอ”
“เอ่อ” ผมรีบตั้งสติ ก่อนจะหาวิธีเลี่ยงคำตอบ ทำไมจู่ๆถามเหมือนต้องการแกล้งคนตอบอย่างนั้นล่ะครับคุณแก้ว! “ไม่นี่ครับ”
ตอบซะเสียงใส เสียงดังแทรกบรรยากาศเดิมออกมา แถมไม่มีความเป็นธรรมชาติใดๆทั้งนั้น
ผมพยายามนึกย้อนไปตอนคุณแก้วยังเป็นคุณคนสวยของผม ใจจึงเริ่มสดชื่นขึ้นมาเล็กน้อยเหมือนได้อากาศมาต่อชีวิต ในสถานการณ์ผ้าน้อยชิ้น ถ้าพูดกันตามตรงตอนนี้ผมไม่ชิน ยังไงก็ไม่ชิน
“เพราะวันนี้คุณต๊อบน่ารักมาก”
“แฮะๆ”
“พาแก้วไปซื้อของตั้งเยอะ อยู่เป็นเพื่อนแก้ว จูงมือแก้ว แถมยังหล่อเกินไป”
“แฮะๆ”
“ถึงคุณต๊อบของแก้วจะไม่ได้ส่งสายตาตอบเหล่าชะนีน้อยที่แอบมองๆ แต่ข้อหาที่คุณต๊อบหล่อเกินไปจนเป็นจุดสนใจ ยังไงแก้วก็ต้องลงโทษ”
จากน้ำเสียงนุ่มๆก็แลดูนุ่มนวลมากกว่าเดิม
และจากกำลังจะหัวเราะกลบเกลื่อนผมก็ชะงักลง เอ๊ะ ตอนไหนวะ
“แต่ก็เพราะว่าคุณต๊อบน่ารักมากอย่างที่บอก โทษจึงหักลบไป แก้วก็จะให้รางวัลคุณต๊อบแทน”
คุณแก้วประคองใบหน้าผมให้เงยขึ้น เธอชะโงกลงมา ผมเห็นแต่ริมฝีปากอมชมพูก่อนสติจะกระเจิงออกหมด
ฟองสบู่ ไอน้ำ ไหนจะริมฝีปากคุณแก้ว มือด้วย แน่นอนว่าหนุ่มเลือดร้อนอย่างผมมันก็อดใจยากลำบาก
ต๊อบ มึงมันใจง๊าย
พอคุณแก้วปล่อยผม ผมก็แทบจะนอนตายอยู่บนอ่าง หน้าดำไปทั้งแทบ คุณแก้วเลียริมฝีปากเล็กน้อย เธอมองผมตาเป็นประกายมาก
ถึงตอนนี้แล้วผมไม่มีความอยากรู้อยากเห็นที่จะหันกลับไปมองข้างหลังตัวเองเลยสักนิดเดียว
“คุณต๊อบไม่เกร็งแล้ว”
นอกจากจะไม่เกร็งแล้ว ยังไม่มีแรงด้วยครับ
คุณแก้วหัวเราะในลำคอ ที่ทำเอาผมขนลุกเล็กน้อย เมื่อกี้เสียงแมนมาก ถึงจะนุ่มนวลแต่เสียงอย่างแมน ฟัก คุณแก้วเสียงแมนมาก ฮือๆๆๆ
“ไหนดูสิ”
คุณแก้วส่งเสียงหยอกๆเหมือนกำลังจะเล่นกำลัง เธอค่อยๆจูบผมอีกครั้ง ประทับริมฝีปากลงตามแก้มกับหน้าผากผม ก่อนจะโน้มตัวลง มือคุณแก้วก็วางแหมะบนหน้าท้องผมใกล้จุดตายอย่างมหาศาล
คุณแก้วลากนิ้ว เส้นขนที่อยู่ช่วงสะดือต่อกับส่วนอื่นๆของผมแทบจะ…ไม่พูดแล้ว ไม่เอาแล้ว ฟักกกก
ปอยผมคุณแก้วตกลงออกจากผ้า เธอลากใบหน้าผ่านลงมาที่คอผมก่อนจะแตะลงก่อนอีกมือจะเล่นอยู่ที่กระเดือกผมแล้ววนช้าๆ…นี่ก็ไม่พูด ไม่เอา ไม่พูดเหมือนกัน
ผมหน้าแดงก่ำ เลือดลมสูบฉีดจนนึกว่าเป็นโรคหัวใจ ผมจับมือเธอไว้ก่อนที่จะโดนเป้าหมายหลัก คุณแก้วยิ้มเล็กน้อย “หืม” แล้วก็เปลี่ยนเป็นจับผมสอดนิ้วเข้ามาแทน
ชีวิตช้างเท้าหน้าของต๊อบ
น้ำอุ่นๆแต่ผมกลับรู้สึกหนาวอย่างบอกไม่ถูก แขนคุณแก้วโอบรอบคอผมก่อนจะวางคางสวยๆของเธอไว้ข้างไหล่ คุณแก้วพึมพำอย่างพออกพอใจ “อืม”
ในขณะที่มือหนึ่งโอบคอผมไว้ ผมก็ได้ยินเสียงสวบสาบเล็กน้อย ผ้าคลุมอาบน้ำคุณแก้วลงไปกองอยู่ที่ผืน ตาเถร!
“คุณต๊อบ” คุณแก้วพูดอย่างออดอ้อนผม “แก้วหนาว”
“คะ คุณแก้วรีบใส่เสื้อผ้าเร็วครับ ดะ เดี๋ยวเป็นหวัด”
“ไม่เอา” คุณแก้วกดนิ้วลงบนกลางหลังผมอีกครั้งก่อนลากลงต่ำ ลงลึกไปแล้ว ลึกไปครับ
ผมจั๊กจี้จนเผลอเอนไปด้านหน้าอย่างช่วยไม่ได้ ผมรู้ว่าคุณแก้วหลงใหลในความหล่อล่ำของผม แต่ว่าให้โอกาสผมแสดงฝีมือที อย่าแกล้งกันอย่างนี้ ทรมานใจต๊อบ!
ผมกระเถิบไปชิดขอบอ่างอีกฝั่ง แต่ก็ยังนั่งหันหลังอยู่ และก็ค่อยๆเอนคอกลับมาจากนั้นก็รีบเปลี่ยนเป็นนั่งชิดผนังเอาไว้ให้เร็วที่สุด ฝั่งนี้ค่อยปลอดภัย ค่อยยังช่วยหน่อย
ผมเห็นแค่ฟองสบู่ ผมพยายามจ้องเป็ดในอ่าง และก็หาว่าในน้ำมีนางเงือกไหม เพราะถ้าเงยกว่านี้จะไม่เจอแค่นางเงือกแล้ว แต่จะเป็นพ่อเงือก
เสียงก้าวเท้าลงบนอ่างดังจ๋อม ขาขาวๆก้าวเข้ามาทีละก้าวอย่างเนิบช้า ช่วงจังหวะที่คุณแก้วกำลังนั่งผมรีบโกยฟองสบู่ ตีๆให้มันมีฟองมากกว่าเดิม หันไปหยิบสบู่มาเทเพิ่ม จากนั้นก็วนๆตีๆ คุณแก้วนั่งลงแล้ว เธอหัวเราะเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆปล่อยผ้าที่โพกหัวเอาไว้ ผมคุณแก้วยาวสยาย
อย่างกับภาพช้าลง ต้นคอขาวๆ ผมดำ นุ่ม เงา ยาวสลวย ขณะที่ขนตาก็ปรือขึ้นช้าๆ ดวงตาสบมองก่อนจะยิ้มให้กัน ทำไม ทำไมกูถึงมองว่ามันเซ็กซี่ ทำไมคุณแก้วเซ็กซี่ได้ขนาดนี้
ผมนั่งงอเข่า ก่อนจะลอบกลืนน้ำลายดังเอื๊อก
คุณแก้วขาวไปทั้งตัว ถึงผมจะชอบผู้หญิงทุกโทนผิว แต่คุณแก้วกลับขาวไป ยิ่งอยู่ในน้ำยิ่งผ่อง แต่หากมองต่ำลงมากว่าช่วงอกและต้นคอ ก็จะไม่ใช่ภาพที่ไม่ดีต่อใจผมสักเท่าไร
“คุณต๊อบ”
คุณแก้วเรียกผม เธอค่อยๆยืดขาลงปลายเท้าจึงมาโดนปลายเท้าผมเล็กน้อย คุณแก้วคล้ายจะไม่ตั้งใจแต่เธอกลับนั่งไขว้ขวาไว้ก่อนจะเขี่ยผมอีก
“มานี่”
อ่างมันก็มีอยู่แค่นี้ ถึงจะเหมาะเจาะในการแช่ร่วมกันไปหน่อย ตอนซื้อคุณแก้วไม่คิดมาก่อนเลยใช่ไหมครับ “มะ มาไหนครับ”
“แก้วถูหลังให้” คุณแก้วยิ้มเอ็นดู “นั่งชิดขนาดนั้น แก้วจะถูให้ได้ยังไง”
“อ่า เอ่อ ผม ให้ผมถูให้คุณแก้วบ้างดีมั้ยครับ” ผมรีบเสนอเธอทันที “สลับๆกัน”
คุณแก้วมองผมก่อนจะอมยิ้ม แค่อมยิ้ม แต่ไม่พูด อย่างไหนดีกว่ากัน แต่ยิ้มอย่างนั้น ยิ้มแบบนั้นหมายความว่าไงครับ
ราวกับว่าผมกลับไปเป็นไอ้ต๊อบคนนั้น คนที่จีบหญิงไม่เป็น คนที่เจอคุณแก้วเป็นครั้งแรกแล้วติดอ่าง คนที่ยืนโง่ๆยิ้มให้นางฟ้าบนดิน คนนั้นเลย!
คุณแก้วเคลื่อนตัวมาช้าๆ เธอจับต้นขาผมหนึ่งที ผมก็สะดุ้งไปหนึ่งที เธอค่อยๆหันหลังให้ผมก่อนจะเอนพิงผมไว้อย่างผ่อนคลายและเป็นธรรมชาติ
คุณแก้วค่อยๆรวบผมไปด้านหน้า
ขาวอะไรขนาดนี้
ขาวมาก
หลังคุณแก้วสวยจนผมเผลอหื่นขึ้นมา ถ้าไม่ติดว่าเห็นกล้ามเนื้อของเธอที่คอยเตือนสติผมอยู่เนืองๆ
ผมหยิบฟองน้ำมาขัดหลังให้คุณแก้วเบาๆ ดีนะคุณแก้วหันหลังอยู่ ไม่อย่างนั้นลูกกระเดือกผมคงติดคอ เพราะต้องกลั้นการกลืนน้ำลาย
คุณแก้วครางในลำคอ เธอหลับตาพริ้ม “คุณต๊อบ”
ผมขานรับอย่างว่าง่าย ทำตามใจเธอทุกอย่าง ราวกับสามีเด็กที่กำลังเกรงใจเมีย
คุณแก้วเอนลงมามากขึ้น ผมที่พยายามจะไม่ให้เธอเข้ามาใกล้จุดระหว่างกลางมากนักในตอนนี้แผนทุกอย่างพังยับ เป็นเพราะว่าคุณแก้วขยับเข้ามานั่งตรงกลางแล้วพิงผมไว้จนผมขยับไม่ได้แถมไม่กล้าขยับอีกต่างหาก “หื้ม”
สะโพกคุณแก้วโดนจุดหนึ่ง จุดที่ผมรักและหวงแหน
แต่เธอก็ทำเหมือนไม่รู้ คุณแก้วปล่อยจับมือผมไปวางบนหน้าอกเธอ ผมจึงต้องถูฟองน้ำช้าๆเบาๆบนอกขาวๆ แทบเรียกได้ว่าไม่ออกแรง มดยังกัดเจ็บกว่า
คุณแก้วโถมกายพิงผมหมดแบบนี้ แน่นอนว่านอกจากเกร็ง บรรยากาศในห้วงสมองต๊อบแต๊บจึงยิ่งตึงเครียด
สถานการณ์ตึงเครียดมาก ตึงอย่างที่สุด! ตึงไปหมด!
มือข้างหนึ่งของคุณแก้ววางบนแขนผม อีกข้างหายไปใต้อ่าง ฟองแห่งความดีงามยังคงปกปิดช่วงขาของคุณแก้วได้อย่างงดงาม ยกเว้นตอนที่คุณแก้วชูขาขาวๆขึ้นมาให้เห็นวับๆแวบๆราวกับจะกำลังอ่อยผมอยู่
หมับ เหมือนได้ยินเสียงดังหมับ ใจผมร่วงหล่นไปที่ปลายตีน ตัวเย็นเจี๊ยบขึ้นมาตัดกับน้ำอุ่นๆ มือนุ่มๆมือน่าตีมือหนึ่งกำลังลูบต้นขาผมอย่างสนุกสนาน
“คะ คุณแก้ว”
คุณแก้วไม่ตอบ เธอแต่หลับตาพริ้มเช่นเดิม แต่สิ่งที่เกิดขึ้นใต้น้ำกลับกลายเป็นสงคราม!
มือคุณแก้วลูบวนขึ้นมาเรื่อยๆจนกระทั่งโดนตำแหน่งตายของผม ต๊อบแต๊บน้อย
“คุณต๊อบซนจังเลย” คุณแก้วพูดเสียงอ่อน “แก้วก็สงสัยว่าอะไรน่า…ดันแก้วอยู่”
ถึงคุณแก้วจะอยู่ในอ้อมแขนผม แต่เหมือนผมโดนลวนลามอย่างบอกไม่ถูก มันไม่ถูกต้องจริงๆ ไม่ถูกเลย
ทำไมมันถึงได้บวมขึ้นมาไม่รู้เวล่ำเวลาอย่างนี้
“เดี๋ยวแก้วจะให้รางวัล”
คุณแก้วจับเล่น จับไปจับมาก็เริ่มขยับ จากนั้นก็เอี่ยวคอหันกลับมาจูบผม ใบหน้าสวยๆแหงนขึ้นเล็กน้อยในขณะที่มือด้านล่างก็ขยับขึ้นลง ทั้งลื่นทั้งนุ่ม
ผมหลับตาปี๋ ผมเชื่อว่าถ้าผมลืมตาขึ้นตอนนี้ ตาจะต้องเหล่มากแน่ๆ ทว่าคุณแก้วกลับไม่สามารถทำผมลืมตาขึ้นได้เลยสักวิ ขอแค่สักวิก็ไม่ได้ ผมเหมือนโดนเธอดูดลงไป แม้ใบหน้าผมจะอยู่ด้านบนแต่ผมกลับคอตกโน้มลงเรื่อยๆตามจูบของเธอ
ผมครางต่ำ เมื่อทุกอย่างระดมเข้ามาหนักหน่วง จู่ๆคุณแก้วก็พลิกกายกลับมาเธอเป็นฝ่ายอยู่ด้านบนและวางมือข้างหนึ่งไว้ตรงผนังโดยที่ริมฝีปากยังไม่ยอมละออก และมือด้านล่างก็ขยันอย่างน่าชมเชย ตัวผมถอยลงเรื่อยๆจนแทบจะจม
พอเป็นอย่างนี้แล้วคุณแก้วก็เต็มหน้าเต็มผม
หัวใจผมหยุดเต้นไปหลายครั้งแล้ว แต่ไม่มีมีนาทีไหนเท่าครั้งนี้
ความอึดทึกทนของผม แน่นอนว่าเป็นที่เลื่องลือ แต่กระนั้นเมื่อคุณแก้วลากริมฝีปากลงมาตามใบหน้าผมก่อนจะขบเบาๆที่ลำคอ มือที่วางอยู่บนกำแพงวางบนหน้าอกผมก่อนจะลากขึ้นช้าๆอย่างต้องการสัมผัสอีก มือด้านล่างกำแน่นขยับเร็วจนผมเกือบตาย
แม้แต่ฟองสบู่ตอนนี้ก็ช่วยไม่ได้ บังไม่หมด เห็นหมด หมดกัน หมดเลย
คุณแก้วโอบเอวผมก่อนจะจูบอีก เสียงริมฝีปากแบบนี้มันออกจะเร้าอารมณ์ไปหน่อย และคุณแก้วก็บวมแล้ว บวมจริงๆ “คุณต๊อบ”
เห็นแก้วมองผม สายตาเธอหยาดเยิ้มเหมือนคนเมา แต่คนเมาที่ไหนจะมีแววใสกระจ่างได้ขนาดนี้ “หรือแก้วต้องเรียกพี่ต๊อบ”
ผมตอบได้ไม่เป็นคำแม้หน้าตาจะไปแล้วก็ตาม นอกจากจะหายใจลำบากแล้ว ด้านล่างคุณแก้วก็ยังไม่ยอมปล่อยผม หน้าที่ร้อนยิ่งร้อนมากกว่าเดิม
“แก้วนวดเก่งมั้ย”
คุณแก้วจูบปลายคางผมซ้ำๆ หลายครั้งหลายจุด ลิ้นเธอซนไม่แพ้มือ น่าตีที่สุด!
“กะ เก่งครับเก่ง” ผมพยักหน้ารีบตอบเพราะคุณแก้วยิ่งแสดงฝีมือมากกว่าเดิมเมื่อเห็นผมเอาแต่หลับตาหน้าแดง
“ตอนที่เดินด้วยกัน คุณต๊อบไม่มองใครเลย เอาแต่มองแก้ว แค่แก้ว” คุณแก้วกระซิบ “แก้วดีใจมาก”
คุณแก้วขยับเข้ามาอีก โดยที่เธอเริ่มอุ้มผมเข้าหาทีละน้อย คุณแก้วหอมแก้มผมแบบเดียวกับเธอที่ทำในตอนกลางวัน ทว่ากลับให้ความรู้สึกต่างออกไป ต่างสุดๆ!
คุณแก้วจับมือผมให้วางไว้บนไหล่เธอ ผมกระพริบตาปริบๆอีกมือเกาหัวอย่างเขินๆ หายใจไม่สะดวก เมื่อช่วงอารมณ์ยังคงอึดอัดแน่นตัวไปหมดโดยเฉพาะด้านล่าง
“ก็คุณแก้วเป็นคนสำคัญของผม จะให้ผมสนใจใครได้ล่ะครับ”
คุณแก้วยิ้มพอใจมาก เธอยิ้มจนผมแสบตา เป็นสกิลยิ้มทะลุทะลวงทุกสรรพสิ่งจนผมแทบจะยกมือขึ้นมาบังความเจิดจ้านั้น
“เอ่อ คุณแก้วครับ” เห็นว่าเธออารมณ์ดีอย่างมาก ผมก็กระแอมกระไอเล็กน้อย ก่อนจะยกมือเก้กังๆเกี่ยวปอยผมเธอทัดไว้ข้างหู
“หื้อ”
“เราแบบว่า เอ่อ ลองสลับ แบบ สะ สลับบทบาทกันดูดีมั้ยครับ ให้มัน เอ่อ เข้าที่เข้าทาง”
เมื่อสภาพผมตอนนี้แทบจะนั่งตักคุณแก้วได้ตรงจุดตรงใจ มือคุณแก้ววางอยู่ที่เอวผม ความเกร็งทำเอาผมปวดไหล่อีกรอบ มือไม้เปื่อยหมด แถมตัวคุณแก้วก็หอมมาก หอมจนผมกลืนน้ำลายอยู่หลายที
คุณแก้วเลิกคิ้วขึ้น รอยยิ้มของเธอนิ่งนานมาก นานจนผมรู้สึกแปลกๆ
“คุณต๊อบ” คุณแก้วยิ้มหวานหยด “ไม่ดื้อสิครับ”
ตายกู ตาย
ผมกระพริบตา อยู่ดีๆเหมือนหัวใจก็สลาย หน้าตาซื่องงราวกับมึนงงต่อโลกใบนี้นัก
คุณแก้วจูบผมอีกครั้ง ก่อนจะกดสะโพกเข้ามาในช่วงที่ผมช็อกไป ผมสำลักน้ำลายอย่างเอาเป็นเอาตาย คุณแก้วกอดผมแน่นแล้วจูบปลอบๆ “โอ๋”
โอ๋อะไร!
“คนดี” คุณแก้วหอมแก้มผมไม่หยุด “ไม่เอาไม่เกร็ง”
คุณแก้วเม้มคอผมก่อนจะกัดเบาๆหลายจุด เธอส่งเสียงในลำคออย่างสะกดกลั้นอารมณ์ “หมั่นเขี้ยวจริงๆ”
“แก้วอยากกินคุณต๊อบจนยั้งไม่อยู่แล้ว” เธอเอียงคอเพื่อจูบผม ริมฝีปากคุณแก้วกลายเป็นสีแดง เธอกัดปากผมเบาๆลามไปถึงแก้ม “ทำยังไงดี”
ถึงใจจะบอกว่ารับได้หมด ขอแค่เป็นเธอ แต่ว่านี่มัน นี่มั๊น!
ผมพยายามห้ามอาการมวลท้องทั้งหลายแหล่ คุณแก้วใช้ใบหน้าที่ผมแพ้ทางเข้ามาใกล้ๆ เธอยิ้มพราวก่อนจะหัวเราะในลำคอออกมาแล้วจูบผมอย่างดูดดื่มลึกซึ้งกินใจ ปลายลิ้นเล่นเอาผมงง ลืมความมวลท้องแปลกๆนั่นออกไป
เธอครางต่ำ ขยับสะโพกช้าๆแต่หนักแน่น จนผมร้องเป็นเด็กด้วยความคับข้อง จะด่าจะว่าก็ทำไม่ลง จะให้ทุบตีก็ยิ่งทำไม่ได้ จะขัดจะขืนพอเห็นใบหน้าสวยๆเศร้าหมองน้ำเสียงอ่อนคล้ายเสียใจก็ทำเอาปวดใจแทบเป็นแทบตาย ตอนนี้ผมคับข้องใจไปหมดราวกับว่าหาที่ระบายไม่ได้ก็ร้องมันซะ!
“คุณต๊อบ” คุณแก้วเห็นผมร้องไห้เธอก็ร้องเสียงอ่อนออกมา ก่อนจะโอบผมเข้ามาให้ซุกไหล่เธอ ฝ่ามือลูบหัวน้อยๆ “ไม่ร้องนะครับ ไม่แกล้งแล้ว”
แต่สะโพกคุณแก้วยังขยับอยู่ แถมยังดึงดันเข้าออกแล้วก็บวมมาก ไอ้ตัวนั้นมันบวมมากจนจุกไปหมด
เธอลูบหลังผมเบาๆ ผมกลายเป็นก้อนกลมๆอยู่ในอ้อมแขนเธอแทนจากนั้นคุณแก้วก็สอดปลายนิ้วเข้ามาโดยที่ด้านในก็ขยับอย่างสบายอกสบายใจ
เธอกัดหน้าอกผม ปลายลิ้นวนอยู่อย่างเอาแต่ใจ ฝ่ามือนุ่มๆขย้ำลงบนสะโพกจนเป็นรอยนิ้ว คุณแก้วเริ่มขยับไม่หยุดไม่ใช่ดันกายเข้าออกอย่างเนิบช้าแบบในทีแรกทว่าเป็นการบุกตะลุยฝ่าฟันอย่างแท้จริง
เสียงน้ำ และเป็ดที่ลอยอยู่กระเด็นไปอยู่อีกฝั่งของอ่าง ผมมึนจนโลกหมนไปสองตลบ จากนั้นก็ถูกจับให้ตลบแล้วตลบอีก คุณแก้วยังคงดันกายเข้ามาอย่างไม่รู้จักพอโดยอ้างเหตุผลว่าเพราะอยากเอาใจผมมากที่สุด กลัวว่าผมจะไปมองผู้หญิงอื่น ฉะนั้น “แก้วเลยต้องทำให้รู้ว่าคุณต๊อบขาดแก้วไม่ได้”
ผมยังไม่ได้ทันอธิบายในข้อหาที่คุณแก้วใส่ร้ายหรือคิดมาก บอกตอนไหนว่าผมจะไปมองคนอื่น ก็เห็นอยู่ชัดๆว่ารักเดียวใจเดียว แต่คุณแก้วกลับไม่ฟัง เธอก็ดึงดันเข้ามาจนผมแทบหมดเรี่ยวหมดแรง
“เพราะคุณต๊อบน่ารักมาก น่ารักมาก” เธอกระซิบ ใบหน้าอยู่ที่แก้มผม “น่ารักมากๆ”
จากนั้นผมก็จำอะไรไม่ได้แล้ว ได้ยินแต่น้ำเสียงทุ้มนุ่มนวลอ่อนโยนกับจูบรุนแรงเหมือนห้ามใจไม่อยู่ ที่ รู้ตัวอีกทีก็มาอยู่บนเตียง ในห้องมืดสนิท กับกลิ่นหอมกรุ่นจากคนข้างกาย
ต๊อบแต๊บน้อยเหี่ยวเฉา จากการถูกรีดเค้นความลับ นอนสภาพตายอดตายอยาก เจ็บระบมไปทั้งตัว ตาบวมเป่ง ต่างจากอีกคนที่นอนสวยๆ ใบหน้าอิ่มเอมมีน้ำมีนวลอยู่ข้างๆ
ดูอย่างนี้ก็ซ่อนรูปดี ไม่คิดว่าจะซ่อนไว้เยอะขนาดนั้น ซ่อนจนมิดชิด ซ่อนจนดูไม่ออก หรือว่าเพราะผมซื่อบื้อเอง
ยังไม่ทันได้คิดต่อ คุณแก้วขยับเข้ามาซุกอยู่ในอ้อมแขน เธองึมงำเบาๆ สองมือวางบนตัวผม ผมดึงเธอเขามากอด เกลี่ยแก้มขาวๆนุ่มมือเล่นเล็กน้อยก่อนจะก้มลงจูบหน้าผากเธอเบาๆ
ถอนหายใจ ตามองเพดานแล้วก็ขบคิดอย่างจริงจังถึงเรื่องที่เคยพูดในอดีตด้วยความอยากรู้อยากเห็นของผมเองแต่ก็ไม่ได้จริงจังมาก ทว่าตอนนี้จู่ๆก็นึกถึงมันขึ้นมาได้
วันนั้น บ่ายแก่ๆ บทสนทนาเล่นๆเมื่อหลายปีก่อน ภาพเพื่อนรักลอยขึ้นมาในปุยเมฆพร้อมกับน้ำเสียงถือดีปนรำคาญตวาดแว้ดๆ
’ชีวิตจริงมึงหาไปเถอะรุก คุยไปคุยมาก็หันหลังให้กูหมด’
เชื่อถือไม่ได้ คำพูดไอ้ฟักเชื่อถือไม่ได้เลยสักนิด!
TBC
[9/06/2560]
หัวข้อ: ll บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ll แจ้งข่าว หน้า 59 [31.05.2562] (อ่าน 422185 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก