หัวข้อ: (เรื่องสั้น) ♡♡วิชารัก101♡♡ [LOVE101] ตอนพิเศษสั้นๆ แก้คิดถึง 8 พค 61

[reverofjs]

แจ๊บน่ารักน่าเอ็นดูมากกกกก
ชอบความคิดชอบทุกๆอย่างในตัวน้องเลย 

[zaturday]

ดี ดีกับใจ คือดีงามมากกกก ชอบความคิดของแจ๊บ ชอบวิธีการเลี้ยงของแม่ๆ เรื่องนี้สนุกมาก เราไม่อยากให้ทิ้งนะมาต่อไวๆเถอะ พลีสสส

[muiko]

พี่หนึ่งกับน้องแจ๊บน่ารักสุดๆ 
รอตอนต่อไปนะคะ

[205arr]

น่ารักมากๆ เลยค่ะ
ชอบพี่หนึ่ง น้องแจ๊บ แม่ๆ ชอบทุกคนเลย
ชอบการนำเสนอความรักในมุมมองคนเขียนนะคะ
 

[treenature]

วิชารัก101 [Love101]

ตอนที่ 12

ฝนตกทุกวันเลย ดีที่พี่หนึ่งเปลี่ยนจากรถมอเตอร์ไซค์เป็นรถยนต์แล้ว แจ๊บเลยไม่ต้องเปียกฝนกลับบ้าน
แต่รถก็ติดมาก พี่หนึ่งที่คุ้นเคยกับการขี่มอเตอร์ไซค์ที่ซิกแซกหนีรถติดได้ เลยดูหงุดหงิดนิดหน่อยเวลาที่ต้องติดอยู่บนถนนนานๆ
วิธีแก้หงุดหงิดของพี่หนึ่งคือ การคว้าเอามือของแจ๊บไปกัด
กัดแบบงับๆ ขบๆ พอให้เจ็บๆคันๆ ให้แจ๊บร้องโอดโอยเล่นๆ
บางทีก็คว้ามือไปชิม ใช้ริมฝีปากและลิ้นสัมผัส ไล้เล็มไปทีละนิ้ว มือแจ็บนี่เปียกน้ำลายไปหมด แบบหลังนี้แจ็บไม่ร้องใดๆทั้งสิ้น เพราะเขินจนไม่รู้จะทำตัวแบบไหน

ยิ่งฝนตก การจราจรยิ่งแย่ลงไปอีก พี่หนึ่งขับรถไปสักพักก็จะเริ่มขมวดคิ้วแน่นเข้า แจ๊บที่แอบสังเกตอยู่ อยากจะช่วยหาทางให้หายเครียด โดยไม่ต้องรอให้พี่หนึ่งคว้ามือไปงับแบบเดิม แจ๊บก็เป็นฝ่ายคว้ามือของคนขับมาจูบ
จูบเบาๆที่หลังมือ แล้วเงยหน้ามองการตอบรับ ก็เห็นเจ้าของมือนั่งอมยิ้มอยู่
แจ๊บเห็นพี่หนึ่งยิ้มได้ ก็เลยยิ้มบ้างแล้ววางมือของพี่หนึ่งไว้บนตักของตัวเอง

"กูยังหงุดหงิดอยู่"

พี่หนึ่งพูดทั้งๆที่ตายังมองตรงไปข้างหน้า แต่เสี้ยวหน้าที่มองเห็นก็พอดูออกว่ามีรอยยิ้มจางๆ
หงุดหงิดที่ไหนกัน ข้ออ้างหาเรื่องให้ตัวเองถูกลวนลามชัดๆ
แจ๊บทำหน้ารู้ทัน แล้วยกมือข้างเดิมขึ้นแล้วระดมจูบเร็วๆไปจนทั่วหลังมือของหนึ่ง
ทำให้เจ้าของมือหลุดหัวเราะออกมาเบาๆ เพราะมันดูเหมือนโดนหมาตัวเล็กๆ เอาจมูกที่ชื้นแฉะมาดุนๆมากกว่าจะเรียกว่าจูบ
นั่นเป็นการกลับบ้านที่มีความสุขแม้รถจะติดเหลือเกิน

แต่ช่วงสองสามวันหลังมานี้ พี่หนึ่งดูเครียดมากกว่าเดิม ระหว่างขับรถก็เหลือบดูโทรศัพท์บ่อยครั้ง

รอใครกันนะ

พี่หนึ่งคว้ามือไปจับเหมือนเดิม แต่แจ๊บรู้สึกได้ว่าสิ่งที่ทำให้พี่หนึ่งเครียด ไม่ใช่เพราะรถติดในวันศุกร์สิ้นเดือนแบบนี้

พอกลับถึงคอนโด
แจ๊บไขกุญแจเข้าห้อง พี่หนึ่งก็ตามมาด้วย
พี่หนึ่งยื่นมือถือมาให้
แจ๊บมองอย่างสงสัย เจ้าของโทรก็เลยเฉลย

"โทรหาไอ้เต้ให้หน่อย"

"ทำไม"

"ปกติ สองสามวันมันจะติดต่อกลับมาที ไม่ไลน์มาก็โทรมา แต่นี่มันหายไปนาน กูว่ามันต้องมีอะไร"

แจ๊บเม้มปาก ก่อนจะถามโพล่งออกไป "แล้วทำไมพี่หนึ่งไม่โทรเอง"

"กูไม่อยากให้มึงโกรธ"

"นี่ก็เกือบแล้วล่ะ"แจ๊บเริ่มหน้าบึ้ง

"โกรธเพราะอะไร"

"ก็ทำไมยังรอ ทำไมยังคิดถึง"

หนึ่งทรุดตัวลงนั่งบนพื้นตรงหน้าแจ๊บที่ยังคงนั่งอยู่บนโซฟา
กุมมือ ก้มลงมองและนวดนิ้วมือเบาๆ

"เวลามึงโกรธ หรืออารมณ์ไม่ปกติ มึงมักเผลอจิกเนื้อตรงปลายเล็บตัวเอง รู้ตัวหรือเปล่า ระวังหน่อยเดี๋ยวเป็นแผล"

คนพูดเงยหน้าและสบตา ข้างในนั้นอุ่นละมุน "ไม่ได้รอ ไม่ได้คิดถึง แต่ถ้าแจ๊บจะโกรธพี่ ก็คงต้องโกรธเพราะพี่ยังแคร์เต้อยู่"

แจ๊บถอนหายใจ เพิ่งรู้ตัวว่า เวลาที่หึงขึ้นมาก็กลายเป็นคนงี่เง่าได้เหมือนกัน ทั้งๆที่พี่หนึ่งใส่ใจแจ๊บมากขนาดนี้ ยังมองไม่เห็นอีก  "แคร์แบบไหนฮะ พี่หนึ่งอธิบายให้แจ๊บฟังหน่อย"

หนึ่งยิ้ม เมื่อเห็นว่าแจ๊บปรับอารมณ์ของตัวเองได้รวดเร็ว ใจเย็นลงและพร้อมจะฟังเหตุผลของเขา ไม่ใช่ประเภทที่พอเริ่มโกรธแล้ว ก็ยิ่งหาทางพัดกระพืออารมณ์ให้ยิ่งเกรี้ยวกราด และไม่ยอมฟังอะไรทั้งนั้น

"แฟนพี่น่ารัก" เขาเกลี่ยนิ้วไปมาที่แก้มของแจ๊บ

"แล้วพร้อมจะอธิบายให้แฟนที่น่ารักคนนี้ฟังหรือยังฮะ" แจ๊บทำแก้มพองลม

"พี่พูดตรงๆแบบเดิมได้ใช่ไหม ว่าพี่ยังรักเต้อยู่"

แจ๊บพยักหน้าช้าๆ

"หรือบางทีมันอาจเรียกว่าความผูกพันก็ได้ เอาเป็นว่าพี่ไม่เคยคิดจะเกลียดเต้ ไม่เคยจะทำเหมือนไม่เคยมีเต้ในชีวิต"

หนึ่งเว้นระยะ เพื่อมองแจ๊บให้ชัดๆ และเห็นว่า แจ๊บยังฟังอยู่อย่างสงบ

"เราไม่จำเป็นต้องเกลียดแฟนเก่าของเรา แจ๊บเข้าใจพี่ใช่ไหม"

"แล้วแฟนใหม่อยู่ตรงไหนดีฮะ"

"อยู่ตรงนี้" หนึ่งกุมมือของแจ๊บแล้ววางมันไว้บนอกซ้ายของเขา "ส่วนแฟนเก่าอยู่ในความทรงจำ มันเหมือนไฟล์ที่พี่ไม่ลบมันทิ้งจากเครื่อง แต่ก็ไม่คิดจะเปิดมันขึ้นมาอีก"

หนึ่งไม่พูดมากไปกว่านั้นแล้ว แต่แจ๊บคิดว่าแค่นี้ก็เพียงพอ
หนึ่งจะไม่โลเล แจ๊บเชื่อแบบนั้น

อยากจูบ

แจ๊บคิด แล้วโน้มตัวเข้าหาหนึ่ง
บดคลึง ดูดดึง บอกรักกันด้วยสัมผัสของลิ้นและริมฝีปาก

"ที่พี่ทำเหมือนรอสายของเต้ เพราะพี่รู้สึกว่าเต้น่าจะมีปัญหาอะไรบางอย่าง หรืออาจจะไม่มีก็ได้ พี่แค่ไม่มองข้ามความรู้สึกผิดปกติพวกนี้"

พี่หนึ่งเป็นคนละเอียดอ่อน และกำลังสอนให้แจ๊บเป็นแบบนั้นด้วย

"และไม่ได้ให้แจ๊บโทรตั้งแต่ในรถเพราะไม่อยากให้แจ๊บคิดว่า เป็นเพราะพี่ขับรถอยู่ถึงให้แจ๊บโทรแทน ที่ให้แจ๊บโทรเพราะต้องการให้แจ๊บรับรู้ถึงระยะห่างระหว่างพี่กับเต้"

เมื่อผละออก แจ๊บแบมือ หนึ่งยิ้ม แล้ววางมือถือลงไป
แจ๊บต่อสายหาเต้ แต่ไม่มีคนรับ ทำแบบนี้อยู่สองครั้ง แจ๊บก็ตัดสินใจหันไปหาหนึ่ง

"ไปหาพี่เต้กัน"

หนึ่งยิ้ม มันน่าภูมิใจ ที่เขาเลือกเมียดี

"ห้ามพูดออกมานะ สิ่งที่พี่หนึ่งกำลังคิดอยู่ ต้องทำให้แจ๊บเขินมากแน่ๆ"

หนึ่งฉกจูบที่ปลายคางเร็วๆ แล้วกระซิบเสียงนุ่ม "พี่รักแจ๊บ"

บอกว่าไม่ให้พูดไง



ระหว่างทาง ก็ยังติดต่อเต้ไม่ได้

"เมื่อเช้าก็ไม่เห็นน้องเค้าลงมานะครับ" รปภ ของคอนโดบอก

หนึ่งจึงตัดสินใจจะเปิดห้องเข้าไปเอง

"ถ้าพี่เต้เค้า เอ่อ ทำธุระอะไรๆอยู่ล่ะ" แจ๊บชักเริ่มเกรงใจขึ้นมา ที่จะถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไป

"ถ้ามันแค่นั้นก็ดีสิ เราก็แค่ขอโทษแล้วก็กลับ" แต่ถ้าไม่ใช่ล่ะ

หลังจากใช้คีย์การ์ดที่เขาพกติดตัวเปิดประตูห้องพักที่ครั้งหนึ่งเคยใช้ชีวิตอยู่กับเต้  แล้วหนึ่งก็ยื่นมันให้กับแจ๊บ

"เก็บไว้"

"อ้าว ทำไมอ่ะพี่หนึ่ง"

"ต่อไปถ้ากูจะมาที่นี่อีก กูจะมาพร้อมมึง"

แจ๊บยิ้ม แล้วเดินตามเข้าไป


อากาศในห้องนั่งเล่นเย็นจัด เพราะแอร์ที่เปิดทิ้งไว้

"เต้" หนึ่งส่งเสียงเรียก

มันไม่ปกติเลย

หนึ่งก้าวเร็วๆเข้าไปในห้องนอน
และก็เห็น เต้นนอนอยู่บนเตียง ตัวร้อนจัด

เต้ปรือตาขึ้นมองนิดหนึ่งเมื่อถูกเรียกชื่อ แต่อยู่ในสภาพครึ่งหลับครึ่งตื่น

"ไข้หวัด" หนึ่งสันนิษฐานหลังจากเห็นทิชชูใช้แล้วกองใหญ่ที่ข้างเตียง

เพราะฝนแน่ๆ

"พาไปแอดมิทดีไหม"

หนึ่งส่ายหน้า "มันไม่ชอบไปโรงพยาบาล"



คืนนั้น หนึ่งและแจ๊บเลยค้างอยู่ที่นั่น คอยเช็ดตัว และปลุกเต้ขึ้นมากินยาแก้ไข้

แจ๊บกำลังกลัดกระดุมเสื้อนอนให้เต้

"ไม่ต้องทำก็ได้" เสียงเต้แผ่วและอู้อี้

"นี่พูดเพราะถือตัวหรือเกรงใจฮะ" แจ๊บแกล้งแหย่

"อย่างแรก" คนป่วยก็เล่นด้วย

"งั้นเดี๋ยวรอบหน้า พอเต้หลับ แจ๊บจะวาดหนวดแมวให้เลย"

"กวนนะเรา แล้วทำไมไม่เรียกพี่"

"กะจะตีเนียนน่ะสิ" หนึ่งที่นั่งอยู่ข้างๆส่ายหัว

แจ๊บยิ้มทะเล้น



หนึ่งปูที่นอนบนพื้นข้างเตียงสำหรับแจ๊บและเขา

แจ๊บตั้งใจจะไม่นอน แต่ก็เหนื่อยเหลือเกิน

"นอนเถอะ กูดูมันเอง"

แจ๊บซุกหน้าลงกับหมอน งึมงำสั่งพี่หนึ่งไว้ว่า "ตั้งปลุกไว้สักตีสามนะ เดี๋ยวแจ๊บลุกขึ้นมาเช็ดตัวให้อีกรอบ"

"นอนๆไปเถอะ ไม่มีอะไรน่าห่วงหรอก" เสียงของหนึ่งฟังดูคล้ายรำคาญ แต่จูบที่เปลือกตาของแจ๊บนั้นแผ่วเบาเกินกว่าจะทำให้เข้าใจผิดได้


น่าจะสักตีสองนิดๆ ที่แจ๊บสะดุ้งตื่น
และได้ยินเสียงหนึ่งและเต้คุยกัน ยาคงทำให้เต้สร่างไข้แล้ว

"เป็นไข้มากี่วันแล้ว"

"ตั้งแต่วันพุธ"

"ทำไมไม่โทรบอกกู"

"เต้คิดว่า เป็นไม่มาก"

"มึงเป็นทีไรก็ซมมากกว่าคนอื่นเค้าทุกที"

จากตรงนี้ แจ๊บพอจะมองเห็น ว่าเต้มองพี่หนึ่งแบบไหน

"เต้มันโง่จริงๆ ที่ทำพี่หนึ่งหลุดมือไป"

"..."

 ตอนนี้พอมีหวังไหม"


แจ๊บจิกปลอกหมอนแน่น
ปวดหนึบ และเจ็บ

"ไม่มี" หนึ่งตอบ

"อย่ารอ กูมีแจ๊บแล้ว ที่กูมาดูมึง มึงเองก็น่าจะรู้ว่าทำไม มึงรู้จักกูดีไม่ใช่เหรอเต้"

"รู้" เสียงเต้แหบเครือ

เสียงหนึ่งถอนหายใจยาว

"ที่กูพาแจ๊บมา มันอาจทำให้มึงเฮิร์ท กูขอโทษด้วย แต่ทุกอย่างต้องชัดเจน มึง กูและแจ๊บต้องรู้สถานะของตัวเอง"

"อือ ก็เจ็บแหละ แต่ก็เข้าใจ พี่หนึ่งมั่นคงกับคนที่รักเสมอเลย ยังไงก็ต้องขอบคุณแจ๊บด้วยที่เป็นห่วง"

"ไว้มันตื่น มึงก็บอกมันเอง"

แจ๊บปิดเปลือกตา ยิ้มกับปลอกหมอนที่ตัวเองยังกำไว้ เสียงคุยค่อยๆเบาลง หลังจากนี้ พี่หนึ่งกับเต้จะคุยอะไรกันบ้างแจ๊บก็ไม่อยากรู้แล้ว เท่านี้ก็พอ


คิดว่าน่าจะฝัน
ในฝัน แจ๊บได้ยินพี่หนึ่งทำเสียงดุอยู่ที่ข้างหู "จิกมือแบบนี้อีกแล้ว ไม่ต้องคิดมากหรอก ไม่กลับไปหรอก"



เช้าของอีกวัน แจ๊บครั่นเนื้อตัว และคัดจมูกไปหมด

"ติดหวัดไอ้เต้แล้วล่ะ มึงนี่มันอ่อนแอจริงๆเลยแจ๊บ" พี่หนึ่งส่ายหน้า

"พี่หนึ่งพาแจ๊บกลับไปพักเถอะ เดี๋ยวเต้โทรให้เพื่อนมาอยู่ด้วย นี่ก็ดีขึ้นมากแล้ว ขอบคุณที่มาดูแลนะ"

แต่ยังไม่ทันที่เต้จะโทรตามใคร เสียงกริ่งหน้าห้องก็ดังขึ้น

"มาทำไม" เต้ถามแขกที่มาใหม่เสียงแหบ

"เป็นห่วง" ชายหนุ่มหน้าตาคล้ายลูกครึ่งในชุดนักศึกษา ตอบสั้นแต่กินความไกล

แจ๊บคงจะไม่คิดอะไรกับการเป็นห่วงระหว่างเพื่อนสองคน ถ้าไม่เห็นสายตาแบบนั้นจากหนุ่มลูกครึ่ง

เต้ที่ตอนนี้นั่งอยู่ที่โซฟา หลับตาลงทำเหมือนไม่ได้รับรู้ความรู้สึกอะไรนั่น

พี่หนึ่งก็คงจับสังเกตบางอย่างได้เช่นกัน "เต้ มึงโอเคไหม"

คำถามนั้นย่อมาจาก มึงโอเคไหมที่จะอยู่กับคนที่เพิ่งบอกว่า เป็นห่วง ถ้าเต้ตอบว่า ไม่ หนึ่งจะยังไม่กลับ

เต้พยักหน้า "พี่หนึ่งกลับเถอะ"

"งั้นก็ฝากด้วย" พี่หนึ่งหันไปคุยกับหนุ่มลูกครึ่ง "ชื่ออะไร"

"ผมชื่อนิว"

"กูชื่อหนึ่ง"

"ครับผมรู้จักพี่"

หนึ่งเลิกคิ้ว เพราะมีความขมขื่นนิดๆแฝงอยู่ในน้ำเสียง

"ฝากดูมันต่อด้วย มันกินยาครั้งสุดท้ายเมื่อหกโมงเช้า แต่ถ้าดีขึ้นแล้ว กูก็ไม่อยากให้มันกินยาถี่นัก"

"ครับ" คนอายุน้อยกว่ารับคำอย่างสุภาพ

"แจ๊บ" เต้รั้งไว้  "ขอบคุณ"

แจ๊บยิ้ม
หนึ่งก็ยิ้มและโยกหัวแจ๊บไปมา

น่าตลกที่เกิดมิตรภาพท่ามกลางความรักเก่าและใหม่





แจ๊บหลับมาตลอดทางเพราะเริ่มมีไข้ จมูกตันไปหมด คอแห้งและแสบ ปวดหัวอีกต่างหาก

แจ๊บไม่ได้เป็นไข้หวัดอย่างเดียว ยังมีอาการท้องเสียอีกด้วย ร่างกายอ่อนแอพร้อมๆกันหลายส่วน

"หน้ามึงดูแย่มาก" พี่หนึ่งล้อแจ๊บ หลังจากเข้าห้องน้ำเป็นรอบที่สาม
หนึ่งพาแจ๊บมานอนบนเตียง

"เตือนแล้วว่า เวลาไปกินข้าวกับเพื่อนอย่ากินส้มตำปูตามเค้า ท้องมึงรับไม่ได้"

แจ๊บได้แต่ย่นจมูก แต่ไม่มีแรงต่อคำ

หลังจากนั้นสติแจ๊บก็ดับๆติดๆ เห็นหน้าพี่หนึ่งวนมาดู เดี๋ยวเช็ดตัว เดี๋ยวเรียกกินยา

ที่แย่ที่สุดคือ แจ๊บท้องเสียชนิดที่ กลั้นเอาไว้ไม่อยู่

มันน่าอาย มันเลอะเทอะ แต่พี่หนึ่งไม่ว่าอะไรสักคำ ไม่มีแม้สีหน้า หรือท่าทางกลั้นหายใจ เขาช่วยทำความสะอาด พาไปล้างตัว

"ไปนั่งตรงนู้นก่อน เดี๋ยวพี่เปลี่ยนผ้าปูที่นอน"

"แจ๊บขอโทษ" แจ๊บรู้สึกแย่จนร้องไห้ออกมา

"ร้องทำไม เด็กงี่เง่า"

"มันสกปรกอ่ะ แจ๊บไม่อยากให้พี่หนึ่งทำ" แต่ตอนนี้ตัวเองก็แทบไม่มีแรง

หนึ่งปล่อยให้แจ๊บร้องไห้รอไปก่อน เขาจัดการทุกอย่างจนสะอาด แล้วจึงเดินเข้ามา ปลอบคนป่วยที่กำลังโยเย

"แจ๊บ พี่ไม่รังเกียจ" เป็นคำปลอบที่สั้นจัง แต่ก็ทำให้รู้สึกดี

แจ๊บซบหน้าลงกับบ่าของหนึ่ง ความปิติมันล้นจนต้องถอนหายใจเพื่อระบายออกมา

จะมีกี่คนที่เราสามารถฝากตัวตนทุกอย่างไว้กับเขาได้ ทุกอย่างที่ไม่ใช่แค่หน้าตาและความฉาบฉวย

"แจ๊บเคยบอกยัง ว่าแจ๊บรักพี่หนึ่ง"

"เคยแล้ว แต่บอกกูบ่อยๆก็ได้ กูอยากได้ยิน"

-จบตอน-

หายไปนานเลย ขออภัยค่ะ
ขออนุญาตอธิบาย เกี่ยวกับพี่หนึ่ง ปกติหนึ่งจะพูด กู-มึง กับแจ๊บค่ะ แต่ถ้าเมื่อไหร่เข้าโหมดจริงจัง จะแทนตัวเองว่า "พี่" และเสียงจะทุ้มและนุ่มมาก

ขอบคุณที่รอ ขอบคุณที่อ่านนะคะ

@tonswind

[❣☾月亮☽❣]

    ขอบคุณมากค่ะที่มาต่อ คิดถึงมากๆเลย 
อ่านแล้วมันดีต่อใจ คำว่ามิตรภาพนี่แหละเนอะที่สำคัญที่สุดของทุกๆความสัมพันธ์
ไม่ว่าสถานะของเพื่อนหรือคนรักกันจะจบลงไปยังไง ในฐานะเพื่อนมนุษยืด้วยกันก็ยังต้องคงอยู่
ยังไงคนไทยด้วยกันอะเนอะ

[นมชมพู]

 :mew2:ขอบคุณที่มาต่อนะคะะ ชอบพี่หนึ่งกับแจ๊บมาก ชอบความไม่โลเลของพี่หนึ่ง ชอบความคิดและสิ่งรอบตัวของแจ๊บ มาต่อบ่อยๆนะคะ

[♥►MAGNOLIA◄♥]

มีสักกี่คน ที่จะมีแฟนเก่าได้แบบพี่หนึ่ง
เลิกกันแล้ว ยังห่วงใย มาดูแล
พี่หนึ่ง ยอดมากๆ 
แต่ถ้าคนรักใหม่ ไม่เข้าใจ ทำใจไม่ได้ ก็คงไปกันไม่ได้
ก็น่าหรอกที่เต้ จะขอกลับมารักกับพี่หนึ่งใหม่
พี่หนึ่ง เป็นคนดีนะ พอเต้ขอกลับมา
ก็บอกตัดไปเลย ถ้าเป็นคนอื่น อาจมีกั๊กกันใหม่
แถมพอแจ๊บ ติดไข้ ท้องเสียแบบกลั้นไม่อยู่
พี่หนึ่งก็ดูแล ปรนนิบัติ พี่หนึ่งสุดยอด จริงๆ 
แจ๊บ ยิ่งเห็นความดีพี่หนึ่ง สมดังคำที่ว่า
คนดีจริง จะอยู่เสมอ ยามเราลำบาก
จะเข้ากันมั้ยเนี่ย แหะๆ
     
 

[Snowermyhae]

ชอบพี่หนึ่ง ค่อยๆสอนน้องแจ๊บไปเรื่อยๆนะ อบอุ่นหัวใจมากเลยค่ะ 

[BAKA]

รักในความชัดเจนของพี่หนึ่ง

[MayA@TK]

พี่หนึ่งน่ารัก ทั้งที่แจ๊บท้องเสียยังไม่รังเกียจเลย

 

[Pakeleiei]

อัพสักที ดีใจจจจจจจยังรออยู่นะ

[donutnoi]

พี่หนึ่งสุดยอด แจ๊บก็น่ารักเหมือนเดิม 

[kun]

พี่หนึ่งชัดเจนมาก ดูแลแจ็บได้สุดยอด

[Minoru88]

พี่หนึ่งเป็นคนดีจัง ชัดเจนในความรู้สึก
อยากให้เต้เปิดใจให้คนใหม่นะ

[twinmonkey0311]

 

[kokoro]

พี่หนึ่งมีเหตุผล มีสติกับการกระทำมาก
ดูแลน้องแจ๊บดีเหมือนเคย ^^b
และน้องแจ๊บเป็นคุณแฟนที่น่ารักจริงๆค่ะ
รับฟัง และทำความเข้าใจกับสิ่งที่พี่หนึ่งทำ
ชอบความเป็นแฟนของคู่นี้จริงๆ

[205arr]

อยากมีแบบพี่หนึ่งซักคนจัง
แจ๊บก็น่ารักไม่เปลี่ยนเลย
ขอบคุณนะคะ มาต่อบ่อยๆ ยิ่งดีเลยค่ะ 
ปล. คอมเม้นท์เราข้างบนได้คะแนนติดลบเป็ด แง้ๆ
เราอ่านทวนไปห้ารอบก็ยังสงสัยว่าเพราะอะไร 

[treenature]

อยากมีแบบพี่หนึ่งซักคนจัง
แจ๊บก็น่ารักไม่เปลี่ยนเลย
ขอบคุณนะคะ มาต่อบ่อยๆ ยิ่งดีเลยค่ะ 
ปล. คอมเม้นท์เราข้างบนได้คะแนนติดลบเป็ด แง้ๆ
เราอ่านทวนไปห้ารอบก็ยังสงสัยว่าเพราะอะไร 

ไม่ได้ตั้งใจกดลบน้า น่าจะเผลอมือไปโดนค่า ขอโทษนะ ไปคืนประจุบวกให้แล้วค่า

[meuy]

สนุกมากๆเลยค่า อ่านรวดเดียวเลยยย ชอบมากกก

เป็นกำลังใจให้นะคะ รอตอนต่อไปค่า 

[janehh]

สนุกมากกก เอ็นดูน้องแจ๊บ

[Honeyhoney]

  ชอบมากกกกกกมันละมุน นุ่มนวล แถมอยู่บนความจริง ชอบที่ทุกอย่างค่อยเป็นค่อยไป มีเหตุรองรับการกระทำ มีความเป็นจริงอยู่เยอะ ชอบทุกอย่าง จะติดตามไปตลอดเลยนะคะ 

[pim14]

ชอบแจ๊บ น่ารักมากมาย ขอให้พี่หนึ่งมั่นคงแบบนี้ไปตลอด อยากเห็นอาการพี่หนึ่งหึงแจ๊บบ้าง อยากรู้ว่าจะคุมอารมณ์ได้ระดับไหน เอาใจชวยคนแต่งนะคะ รองานดีๆเสมอค่ะ

[treenature]

แจ๊บกำลังจะหารายได้พิเศษช่วงปิดเทอม โดยการรับแต่งหน้า เนื่องจากเหล่าเพื่อนๆเริ่มจะรู้จัก "แจ๊บพาเพลิน" ที่แต่งหน้าเก่ง แบบเปลี่ยนแพนด้าเป็นหมีขาว เปลี่ยนผีเป็นคน (เว่อร์!)


มันก็เริ่มจากเพื่อนเก้งที่เรียกหาแจ๊บในวันโทรมๆ

"อีแจ๊บ มึงช่วยเนรมิตหนังหนาให้กูหน่อย กูจะไปเดต ช่วงนี้หน้ากูไม่ไหวเลย มดเหนื่อย"

"ทำไมอ่ะ" แจ๊บตบคอนซีลเล่อร์ให้เพื่อนไปด้วยก็คุยไปด้วย

"ก็มันขรุขระ มดเลยเดินหลบหาทางไปจนเหนื่อยน่ะสิยะ"

แจ๊บหัวเราะจนน้ำตาไหล ตบคอนซีลเล่อร์ต่อไปไม่ได้ คนอะไรเล่นตัวเองซะเสียหาย

ต่อมาก็มีรุ่นพี่มาวานให้ช่วยแต่งหน้าไปงานบายเนียร์บ้าง งานแต่งบ้าง
เหตุผลที่แจ๊บค่อนข้างเป็นที่รู้จักก็เพราะ เป็นช่างแต่งหน้ามือสมัครเล่นที่ค่อนข้างเด่น เพราะหน้าตาดี แถมยังมีบุคลิกแปลกกว่าคนอื่น ไม่เหมือนตุ๊ด ไม่เหมือนผู้หญิง แต่ก็ไม่เหมือนผู้ชาย

"ตกลงมึงเป็นอะไร อีแจ๊บ" เพื่อนทั้งเก้งกวาง ทั้งชะนี ที่รุมวิเคราะห์แจ๊บจนปวดหัว สุดท้ายก็หันมาถามเจ้าตัว

"น่าจะเป็นแบบไม่มีเพศล่ะมั้ง ฮ่าฮ่า" แจ๊บนิยามตัวเองแบบนั้น ก็แจ๊บไม่ได้อยากเป็นผู้หญิง แต่แจ๊บก็ไม่ได้ชอบอะไรอย่างผู้ชาย

"ฮู้ย พวกมึงไม่ต้องไปถามมันหรอกค่า มันเป็นสิ่งมีชีวิตในศวตวรรษที่ 21นี่แหละ รู้ไว้แค่ แฟนมันหล่อ ก็พอแล้ว"

นั่นแหละ

กลับมาที่เรื่องฝีมือแต่งหน้า ที่แนะนำกันปากต่อปากจนแจ๊บคิดจะหาตังค์เป็นจริงเป็นจัง
ปรึกษาแม่ๆแล้ว แม่ๆกับพ่อก็สนับสนุน

"กูภูมิใจ๊ ภูมิใจในตัวมึงจริงๆ ไม่เสียแรงที่กูยอมสละ พาเล็ตสุดหวงให้มึงเล่นตั้งแต่เด็กๆ" แม่โจ้เซนซิทีฟกว่าเพื่อน

พี่หนึ่งเองก็เห็นว่าดี

"มึงจะได้รู้ค่าของเงิน ถือเป็นการสะสมประสบการณ์ด้วย"

แต่มันก็ต้องมีการลงทุนกันนิดหน่อย


เสียงเคาะประตูหน้าห้อง
หนึ่งเดินไปเปิด แล้วแจ๊บก็วิ่งปรู๊ดเข้ามา ใส่กางเกงสั้นเต่อ เก่าๆเปื่อยๆตัวเดิม ในมือถือกล่องพัสดุสองกล่อง

"แจ๊บสั่งลิปสติกใหม่มา ได้แล้วล่ะ ตอนลงไปรับของพี่นิติของคอนโดเลยฝากกล่องของพี่หนึ่งมาด้วย พี่หนึ่งสั่งซื้อไรมาอ่ะ"

แจ๊บพูดไม่หยุด ท่าทางดีใจกับของเล่นใหม่ที่กำลังจะแกะห่อ มากกว่าจะสนใจพัสดุห่อที่หนึ่งสั่ง

หนึ่งไม่ตอบ ปล่อยให้แจ๊บแกะห่อของ ส่วนตัวเขาเดินออกไปตากผ้าที่ยังตากไม่หมด
หนึ่งเคยไปยืนดูแจ๊บเลือกสีลิปสติกที่ห้างอยู่เหมือนกัน มันมีรหัสอะไรไม่รู้ 006 007 กับชื่อเฉดสารพัน ที่ดูยังไงก็คล้ายกันไปหมด แต่ก็นั่นล่ะ ก็ถ้าแจ๊บชอบเลือก หนึ่งก็ไปยืนรอ
เขาสะบัดผ้าในมือ แล้วตากมันไว้กับราว

แจ๊บนั่งทับขาของตัวเอง หยิบของที่สั่งซื้อออกมา แล้วยิ้มตาพราว
จากนั้นก็ทดสอบสินค้า

หนึ่งถือตระกร้าผ้าเปล่าๆกลับเข้ามาจากระเบียง
พอหมุนตัวมาเจอแจ๊บเท่านั้น หนึ่งถึงกับสบถเสียงดัง

"บ้าเอ๊ย"

โยนตระกร้าทิ้งแล้วก้าวพรวดเข้าหาแจ๊บ
แจ๊บที่ถือลิปสติกค้างอยู่ในมือ ตกใจจนตัวแข็งทื่อ พี่หนึ่งไม่เคยตวาดแจ๊บเลย

แจ๊บขอโทษ แจ๊บจะไม่ลองลิปสติกแล้วก็ได้

แต่สิ่งที่หนึ่งจะทำไม่ใช่แบบที่แจ๊บเข้าใจ
ในวินาทีที่เห็นแจ็บ ตัวขาวๆ กางเกงสั้นเต่อ ปากของแจ๊บ ที่ตอนนี้เป็นสีแดงฉ่ำ อวบอิ่ม

ทำให้สติของหนึ่งขาดผึง

โคตรยั่ว
"อ๊ะ พะ.  พี่หนึ่ง"

สิ่งที่หนึ่งทำคือ ยกตัวแจ๊บขึ้น ให้เกี่ยวเอวของเขาไว้ แล้วบดขยี้ปากของตนเข้าหาปากสีแดงอิ่มนั้น

จูบ แบบคนอดอยาก ดุนดัน แบบคนอยากได้และเอาแต่ใจ

แจ๊บสวยเกินไป เกินที่หนึ่งจะอยู่เฉยๆ ปล่อยให้แจ๊บทาลิปสติกสีนั้นโดยไม่ทำอะไร

แจ๊บตกใจ และแตกตื่น พี่หนึ่งป็นอะไร!

รู้สึกได้ถึงระดับอารมณ์(หื่นๆ)ของพี่หนึ่งที่พุ่งสูงปรี๊ด จนแจ๊บตั้งรับแทบไม่ทัน

แฮ่ก แฮ่ก แจ๊บหอบหนักๆ เมื่อหนึ่งยอมผละหน้าออก
ตอนนี้ลิปสติกนั้นเปื้อนออกจากไปจากรูปปากของแจ๊บแล้ว มันถูกป้ายจนเลอะไปรอบวงปาก และแก้มขาวๆข้างซ้าย

มันยิ่ง...

ยั่วฉิบหาย

หนึ่งคำรามต่ำ แล้วตะโปมจูบแจ๊บอีกรอบ
ไล่เลยไปทั่วหน้า ฉกเข้าที่หู
แจ๊บเสียววูบวาบไปหมด
ไม่มีโอกาสได้ขัดขืน ไม่มีโอกาสได้ประท้วง

ตอนนี้โซฟากำลังกลายเป็นสนามรัก
ตัวของแจ๊บแทบเปลือยเปล่า
หนึ่งกำลังสำรวจแจ๊บไปทั่ว

"ลิปสติกนี่รุ่นอะไร"

โธ่พี่หนึ่ง ถามรุ่นของลิปสติก อย่างกับถามรุ่นพระเครื่อง

"ดะ ดะ ดีว่า สีแดงเบอร์กันดีฮะ" เสียงตอบของแจ๊บกระเส่า แบบคนที่ไม่ค่อยรู้ตัว สติมันวิ่งไล่ตามริมฝีปากของหนึ่ง ที่ตอนนี้งับเข้าที่ยอดหนึ่ง แล้วไต่ลงไปที่หน้าท้อง

"ห้ามทาสีนี้ให้คนอื่นเห็น"

"ทำไม" เด็กช่างสงสัย ยังคงเป็นเด็กช่างสงสัย แม้เสียงคำถามจะเบาหวิว

"เพราะกูไม่อยากให้ใคร คลั่งแบบกู"

หนึ่งตอบเสียงกดต่ำ ตาจ้องแน่วแน่มาที่แจ๊บ กลิ่นอายแบบเสือหิว เซ็กซี่ร้ายๆจนแจ๊บศิโรราบ

กินแจ๊บเลย แจ๊บยอมแล้ว

บ้าจริงๆเลยแจ๊บ หวงตัวหน่อยไหม

หนึ่งจับแจ๊บลุกขึ้นนั่ง ส่วนเขานั่งซ้อนหลัง มือไต่ลงต่ำ

ทักทายส่วนนั้นของแจ๊บ
ปากที่เปื้อนลิปสติก เผยอคราง คางเชิด
หนึ่งงับเข้าที่ใบหู

แจ๊บร้อง "โอ๊ย" ออกมาเบาๆ มันไม่เจ็บ มันเสียว

"เอื้อมไปหยิบกล่องพัสดุของพี่" หนึ่งออกปากสั่งอยู่ข้างใบหู

แจ๊บทำตาม มือสั่น

"จะ อืม อวดของเล่นที่ซื้อมาบ้างเหรอ" แจ๊บถามสลับคราง สงสัยปะปนกับหวิวโหวง ก็พี่หนึ่งเล่นจับนู่นหยอกนี่ ตรงส่วนล่างของแจ๊บไม่หยุด เล่นเอาปั่นป่วน

"แกะ"

พี่หนึ่งสั่งต่อ แล้วเปลี่ยนไปงับที่ลำคอขาว
แจ๊บมือสั่นยิ่งกว่าเดิม กล่องพัสดุ ที่น่าจะแกะง่ายๆ ดันกลายเป็นแกะยากเหลือเกิน
จนต้องโวยวายกันคนด้านหลังว่า

"พี่หนึ่งอย่าเพิ่ง ฮื่อ ช่วยหยุดก่อน"

"กล้าหือเหรอ"

ผลที่ได้คือ แจ๊บต้องหยุดแกะห่อพัสดุ แล้วเอามือตะกุยๆอยู่กับเบาะโซฟา จนหอบตัวโยน

"แกะต่อครับ พี่จะไม่ไหวแล้ว" เสียงพี่หนึ่งดูเครียดๆ

แล้วจะมาอวดของที่ซื้อมาอะไรตอนนี้ล่ะ หรือเป็นของที่ไม่น่าไว้ใจ

นั่นไง

ใช่เลย

ถุงยางแบบกล่องสามชิ้น ประมาณครึ่งโหล พร้อมเจลแบบมาสสาจแอนด์เพลย์

"เยอะไปไหม พี่หนึ่ง"

"ก็เดี๋ยวหยุดปีใหม่หลายวัน น่าจะใช้หมดพอดี"

--สวัสดีปีใหม่--

แจ๊บมาทันพอดี
หาข้ออ้างมาลงในวันนี้ เพราะว่าเป็นวันพิเศษ เลยน่าจะอนุโลมให้ตอนสั้นเป็นพิเศษ แบบนี้ได้นะคะ
เดาได้ไหมคะว่าแจ๊บทำยังไง กับลิปสติกสีนั้น
ก็เก็บไว้ใช้ล่อพี่หนึ่งในโอกาสพิเศษๆยังไงล่ะ
ที่มาของตอนนี้เนื่องจาก เล็งไว้นานแล้วว่าจะให้แจ๊บมีอิมเมจแบบ ผู้ชายที่ทาปากแดง แต่โดนจูบจนลิปสิติกเลอะ และเมื่อตอนหัวค่ำเปิดเว็ปลาซาด้า แล้วเห็นมีโปรโมชั่นถุงยาง ที่ขายแบบยกแพค พอดีค่ะ
น่าจะตั้งชื่อตอนได้ว่า โซฟาร้อน สั่งออนไลน์รัก นะคะ

ขอบคุณที่อ่านค่ะ
#วิชารัก101
@t o n s w i n d

[ืniyataan]

"เยอะไปไหม พี่หนึ่ง"
อ๊าก...กกกกกกกกกกกก เลือดท่วม   
สวัสดีปีใหม่ฮะ

[twinmonkey0311]

 

[MayA@TK]

ไอ้เราก็ตกใจไปกับแจ๊บคิดว่าพี่หนึ่งไม่ชอบที่ทาลิป ที่ไหนได้วิปทำให้หื่นแตกนี่เอง

 

[PHA_]

เรื่องนี้ดีมากเลย มันพอดีไปหมด ขอบคุณนะคะ
สุขสันต์วันปีใหม่

[❣☾月亮☽❣]

เบอร์กันดีขยี้ใจ. น้องแจ๊บสุดยอด
ขอบคุณคนเขียนค่ะ สวัสดีปีใหม่

[♥►MAGNOLIA◄♥]