เริ่มหัวข้อโดย: treenature ที่ 06-03-2016 19:56:48
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฎเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง
เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเว็บบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่าง
ของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิต
ที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่า
เรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็ปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมล์ของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผู้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน
ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ
เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ Webmaster , administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเว็ป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเว็บอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็ป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณา
เป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่
หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเว็บไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาตเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก
เมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ)
จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ขอฝากเรื่องสั้นที่เขียนค่ะ
เรื่องสั้นของพัฒน์กับโอ๊ต (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45179.msg2935010#msg2935010) จบแล้ว
ป๊าครับผมจะไม่ดื้อ ลบแล้ว
นกขมิ้น (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=50546.msg3248290#msg3248290) จบแล้ว
รับจ้าง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=51944.msg3307037#msg3307037) จบแล้ว
วิชารัก101 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52313.msg3324640#msg3324640) ยังไม่จบ
แพ้ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53033.msg3354694#msg3354694) จบแล้ว
เป็นเช่นรัก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53915.msg3383044#msg3383044) ยังไม่จบ
❤|ตรรกะ|เวลา|ปูปา|ความรัก|❤ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57177.msg3549583#msg3549583) ยังไม่จบ
April fools me (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=59627.msg3623185#msg3623185) จบแล้ว
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เริ่มหัวข้อโดย: treenature ที่ 06-03-2016 20:07:45
ตอนที่ 1
แจ๊บเป็นเด็กผู้ชาย ที่มีเส้นทางการเจริญเติบโตไม่ค่อยเหมือนคนอื่น
แจ๊บโตมาในร้านเสริมสวย สุชาบิวตี้แอนด์ซาลอน เป็นร้านทำผมมีชื่อประจำจังหวัด
ในร้านก็มีแม่จ๋า แม่โจลี่ แม่ป๊อบ และก็พ่อชาติ
ทำไมถึงมีแม่เยอะจังเลยนะ
เรื่องมันเป็นอย่างนี้...
แม่จ๋าก็คือแม่แท้ๆ ที่หอบท้องแจ๊บมาอาศัยอยู่และทำงานในร้านเสริมสวยแห่งนี้มาได้สิบแปดปีแล้ว
ส่วนแม่ แม่ ที่เหลือ มีชื่อจริงว่า โจ้ รัฐพล ป๊อบ ธนกร และพ่อสุชาติ ยังไงล่ะ
แม่โจลี่และแม่ป๊อบเป็นกะเทยรุ่นลายคราม ในมาดนางพญาผมยาวปากแดง ส่วนพ่อชาติเป็นชายหนุ่มตุ้งติ้ง ที่ยังยืนยันว่า ตนเองเป็นสาวน้อยผมสั้นมาดทอมบอย อยู่ไม่เคยเปลี่ยน
แปลกพอไหม จริงๆก็คงพอจะเดาได้ ว่าแจ๊บจะมีวัยเด็กในโรงเรียนยังไง
ก็โดนล้อยับไปเลยน่ะสิ
“ไอ้ลูกกะเทย ไอ้ลูกไม่มีพ่อ อย่าไปใกล้มัน เดี๋ยวมันจับมึงทำผัว”
เจอมาหมดแหละ ล้ออยู่ได้ซ้ำๆ ไม่ค่อยสร้างสรรค์เท่าไหร่
ต้องเข้าใจนะสมัยสิบกว่าปีมาแล้ว และยิ่งเป็นต่างจังหวัดอันห่างไกลด้วย ความคิดเรื่องความเท่าเทียมของเพศที่สามสี่ห้า มันยังไม่ได้เป็นที่รู้จักมากนักหรอก
แรกๆ แจ๊บก็ตั้งรับกับการโดนล้อพวกนี้ไม่ได้เหมือนกัน
“แม่...พวกมันว่าแจ๊บว่า มีแม่เป็นตัวประหลาด เป็นกะเทยผิดเพศ” เด็กชายแจ๊บน้ำตาไหล พลางสูดน้ำมูกที่ใกล้จะไหลถึงปาก
“ไอ้เด็กพวกนี้นี่ เดี๋ยวมึงเจอกู” แม่โจ้ ที่ชอบให้เรียกว่า โจลี่ เป็นคนเลือดร้อนกว่าคนอื่นมาก เวลาโมโหนี่แม่ด่ากราด จนอยากเรียกว่า แม่โจอี้บอย
“มานี่มาน้องแจ๊บ” พ่อชาติ เรียกเด็กน้อยไปโอ๋
“น้องแจ๊บดูผมของพ่อนี่เร้ว เนี่ยมันสีอะไร”
น้องแจ๊บก็งง แต่ก็บอกออกไป “สีดำเข้มๆฮะ”
“เหรอ งั้นลองดูใหม่นะ” แล้วพ่อชาติก็พาน้องแจ๊บออกไปกลางแดดนอกร้าน
“คราวนี้ ดูใหม่ ผมพ่อสีอะไร”
“อ้าว สีน้ำเงินฮะ พ่อ เอ๊ะบางมุมแจ๊บก็เห็นเป็นสีน้ำตาลด้วย”
เมื่อพากันกลับเข้ามาในร้าน “น้องแจ๊บลองเอาหวีมาหวีผมพ่อสิลูก มาๆ”
น้องแจ๊บตั้งใจหวีผมสั้นรองทรงสูงของพ่ออย่างตั้งใจ
“พ่อฮะ พ่อมีหงอกด้วยอ่า ผมพ่อสีขาว”
“นั่นแหละน้องแจ๊บ จริงๆแล้วผมพ่อมีตั้งหลายสีเห็นไหม แล้วแต่ว่าน้องแจ๊บจะมองจากมุมไหน เหมือนกันกับคนเราแหละน้องแจ๊บ มันมีทั้งมุมดีๆและข้อเสีย ขึ้นอยู่กับว่าจะมองจากมุมไหน มองครั้งแรกแล้วเชื่อเลยหรือเปล่า หรือจะลองมองใหม่”
“แล้วมันเกี่ยวยังไงกับที่แจ๊บโดนล้อฮะ”
“ก็เพื่อนน้องแจ๊บ เลือกมองแจ๊บกับแม่ๆและพ่อ ในมุมหนึ่งน่ะสิ แค่เห็นว่าพวกแม่ๆและพ่อแปลกกว่าคนอื่นๆ เขาก็คิดว่าไม่ดีแล้วล่ะ แต่จริงๆแล้ว พอมองต่างมุมกันก็จะเห็นต่างกันไปใช่ไหม”
“ของแปลก เป็นของที่ไม่ดีใช่หรือเปล่าน้องแจ๊บ” แม่ป๊อบถามบ้าง
น้องแจ๊บคิดแป๊บนึง “ของแปลกอาจไม่ใช่ของไม่ดีฮะ มันแค่แปลกแต่ต้องดูอีกทีว่ามันดีหรือเปล่า อย่างซุบเปอร์แมนก็แปลกกว่าคนอื่น แต่ซุปเปอร์แมนก็เป็นคนดีฮะ”
“นั่นสิ เพื่อนๆของน้องแจ๊บแค่กลัวสิ่งที่ไม่เหมือนพวกเขาน่ะ ต่อไปนี้ใครล้อน้องแจ๊บ น้องแจ๊บก็ต้องเข้าใจเขานะ เพราะเขายังไม่ได้ทันได้คิด ได้รู้จักดี ก็กลัวกันไปเองแล้ว”
“ฮะ”
ยังไม่จบหรอก ยังมีเรื่องที่เด็กชายแจ๊บต้องเจออีกหลายอย่าง
วันพ่อ
เด็กชายแจ๊บจะต้องพาพ่อไปโรงเรียน ขึ้นเวทีแล้วก็มอบพวงมาลัยให้
ตอนแรกๆ น้องแจ๊บเรียกทุกคนว่า แม่หมดเลย แม่โจลี่ แม่ป๊อบ และแม่ชา (แม่สุชาติอยากให้เรียกว่า สุชา มากกว่า)
เมื่อมีจดหมายจากทางโรงเรียน แจ้งเรื่องขอเชิญคุณพ่อไปร่วมงาน
“ประชุม” แม่โจลี่ตะโกนลั่นร้าน แล้วแม่ทั้งหมดก็มาสุมหัวกัน
“อีชา มึงเหมาะสุดแล้ว มาดมึงให้สุด มึงไป”
แม่ชา นิ่งคิดนิดหนึ่ง “โอเค กูไป”
“น้องแจ๊บมานี่ลูก” แม่ชาเรียกแจ๊บเข้าไปใกล้
“น้องแจ๊บรู้ไหมว่า แม่เป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย”
“เป็นผู้ชายฮะ” น้องแจ๊บถูกสอนให้รู้ทุกอย่างตามความเป็นจริงมาตั้งแต่เด็ก
“ใช่ แม่เป็นผู้ชาย งั้นต่อไป น้องแจ๊บ เรียกแม่ชาใหม่ ว่า พ่อชาติ นะลูก โอเค้”
“ทำไมล่ะฮะ” การจะตกปากรับคำง่ายๆสำหรับแจ๊บไม่มีเสียหรอก แจ๊บเป็นเด็กช่างสงสัยจะตายไป
“ก็บ้านนี้มีแม่เยอะแล้วไง พ่อก็เลยอยากเป็นพ่อบ้าง จะได้ไม่เหมือนใคร อีกอย่าง น้องแจ๊บจะได้ไม่ต้องเหนื่อยตอบคำถามเพื่อนๆไง ว่า ทำไมถึงเรียกแม่ ไม่เรียกพ่อ”
“ก็ดีเหมือนกันฮะ แจ๊บเมื่อยปากจะแย่ละ เพื่อนชอบถามแจ๊บขี้เกียจตอบ”
แจ๊บเพิ่งจะมารู้ทีหลังว่า นั่นเป็นเพราะ แม่ๆและพ่อไม่อยากจะให้แจ๊บรู้สึกว่า ขาดอะไรไป ไม่เหมือนเพื่อน
แจ๊บเป็นเด็กช่างสงสัย และแม่ๆก็ขยันตอบคำถาม หรือหาคำตอบมาให้
“พ่อแจ๊บไปไหนฮะ”
“พ่ออยู่กรุงเทพ”
“ทำไมพ่อไม่อยู่ด้วยกันกับเราฮะ”
“พ่อก็มีปัญหาของพ่อน่ะ แจ๊บต้องเข้าใจพ่อหน่อย พ่อก็มีปัญหาบางอย่าง ที่อาจทำให้ไม่สามารถมาอยู่กับลูกได้”
“แล้วพ่อรักแจ๊บไหม”
“คิดว่ารักนะ เพราะตอนพ่อรู้ว่าแม่ท้อง พ่อก็ดีใจมาก แต่ถ้าพ่อไม่รักแจ๊บจะเสียใจไหม”
แจ๊บนิ่งคิดไปนิดนึง
“ไม่เสียใจหรอกฮะ ก็แม่บอกแล้วว่าพ่อคงมีปัญหาอะไรสักอย่าง แจ๊บเข้าใจ แล้วก็ แม่ แม่ แม่ และ พ่อ ที่นี่ก็รักแจ๊บมากๆแล้ว จนแจ๊บแบ่งความรักคืนไม่ไหวอยู่แล้ว ถ้าพ่อไม่รักก็ไม่เป็นไรหรอก”
เพราะแจ๊บไม่เคยคิดว่า ตัวเอง เป็นเด็กที่ขาดอะไร แจ๊บก็เลยไม่เคยเกเร
แล้วแจ๊บเป็นกะเทยหรือเปล่า
แจ๊บก็ไม่รู้สิ เด็กๆแจ๊บเคยสงสัยว่า ทำไมเด็กผู้ชายถึงใส่กระโปรงไปโรงเรียนไม่ได้ ทำไมผู้หญิงใส่ได้
แม่ๆ ก็บอกว่า แม่ไม่ห้าม แจ๊บจะลองใส่กระโปรงก็ได้
แม่เลยเย็บกระโปรงให้แจ๊บลองใส่เล่นที่บ้านก่อน แจ๊บก็ใส่วิ่งเล่นอยู่สองวัน แล้วพบว่ามันลำบากกว่าการใส่กางเกงเยอะ แจ๊บก็เลยเลิกใส่
แจ๊บไม่ชอบแต่งหน้า แบบที่แม่ๆชอบแต่ง แจ๊บคัน แม่โจลี่ เคยจับแจ๊บไปแต่งแล้ว ไม่ไหว
แต่หน้าแจ๊บตั้งแต่เด็กจนถึงอายุสิบแปดนี่ ก็ได้รับการดูแล บำรุงอย่างดี มีครีมอะไรมาใหม่ แม่ๆจับแจ๊บเป็นหนูทดลองหมด
เพราตอนหลังมานี่ ทางร้านขยายธุรกิจไปขายครีมบำรุงผิวจากสมุนไพรด้วย
แม่ชอบให้แจ๊บลอง แล้วแม่ก็ติดรูปโฆษณาหน้าร้าน แม่ๆบอกว่า ช่วยให้ขายดี เพราะสาวๆหนุ่มๆ คิดว่า ใช้แล้วจะหน้าใสผิวเนียนแบบหน้าของแจ๊บ
ตอนอายุสักสิบสาม แจ๊บฝันเปียก
“แม่” แจ๊บตะโกนลั่นบ้าน
ก็แจ๊บตกใจ ตื่นมาเจออะไรเปียกๆเหนียวๆ แจ๊บกลัวแจ๊บป่วย
เดือดร้อนแม่ๆและพ่อต้องประชุมกันอีก
“อีโจ มึงแหละ เป็นคนสอน ไป”
แม่โจลี่ เข้ามาสอนแจ๊บเรื่อง การเปลี่ยนแปลงของร่างกาย เรื่องวิธีการจับต้องไข่ของตัวเองว่าต้องทำยังไง ตอนที่รู้สึกบางอย่าง
“จับงี้ เออ ขยับงี้ เออ นั่นแหละค่ะ คุณลูก”
จากนั้นแจ๊บก็โดนเรียกมาสอน เรื่องการให้เกียรติผู้หญิง การรู้จักระงับอารมณ์ แล้วก็วิธีป้องกันตัวเองโดยใช้ถุงยางอนามัย
แจ๊บรู้จักวิธีใช้ถุงยางอนามัยตั้งแต่อายุสิบสาม แต่ยังไม่เคยลองใช้สักทีจนถึงอายุป่านนี้
ทำไม
ก็แม่ๆดันสอนให้แจ๊บให้เกียรติผู้หญิงไง แม้จะมีใครๆแวะเวียนมาเชิญชวน ยั่วยวน แจ๊บอยู่บ่อยๆ แจ๊บก็ไม่ได้ตอบรับคำเชิญของสาวคนไหนเลย
จนหลายคนเอาไปลือว่า
ไอ้แจ๊บเป็นเกย์ มันไม่เอาผู้หญิง
แจ๊บก็ได้แต่ เบ้ปาก มองบน ใส่คนพวกนั้น ที่ชอบเอาความแปลก ความไม่เหมือนคนอื่นไปพูดในทางไม่ดี น่าสงสาร เขาคงมีปมที่ไม่ดีที่ต้องการจะกลบ ถึงพยายามรื้อขุดเรื่องของคนอื่นขึ้นมา แจ๊บก็เฉยๆ กับการถูกล้อ ถูกนินทามาหลายปีแล้ว
แจ๊บก็ไม่รู้ว่า แจ๊บเป็นกะเทยไหม แจ๊บก็ว่าแจ๊บเป็นผู้ชายนะ สาวสวยๆแจ๊บก็ชอบมอง มีอารมณ์แจ๊บก็ปล่อยๆออกมา แต่แจ๊บแค่ไม่อยากมีแฟนตอนที่ยังไม่พร้อม แล้วก็ยังหาใครที่แจ๊บรักจริงๆจังไม่ได้เลย ชีวิตทุกวันนี้มันก็ดีจะตายไป
แม่ๆและพ่อก็รักแจ๊บทุกคน ให้แจ๊บทุกอย่าง สอนแจ๊บแบบไม่ปิดกั้น แจ๊บว่าแจ๊บโชคดีมากแล้วแหละ
มีสกิลหนึ่งที่แจ๊บได้รับสืบทอดมาจากแม่ๆ คือสกิลการด่า แบบไม่หยาบคาย แต่แสบเข้าไปในซีรีบรัม ถ้าใครโดนแจ๊บด่า สารแห่งความสุขอย่างเอนโดฟินคงไม่หลั่งไปหลายวันทีเดียว
.
.
.
การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ก็เกิดขึ้นกับแจ๊บ
เมื่อแจ๊บสอบติดมหาวิทยาลัยในกรุงเทพ
แม่ๆดีใจกันมาก แต่ทุกคนก็ห่วงแจ๊บมากๆด้วย
ทุกคนเถียงกันใหญ่ว่าจะให้แจ๊บอยู่ที่ไหน
“กูว่าซื้อบ้านให้มันเถอะ เอาบ้านชานเมืองหน่อย แต่มันมีบริเวณ ลูกจะได้มีที่เดินเล่น”
“กูว่าอยู่ในเมืองใกล้ๆดีกว่า มันเจอรถติดเข้าไปจะเครียดป่าวๆ”
“กูว่า อย่าเพิ่งซื้อเลย เกิดปีหน้ามันโดนรีไทร์ พวกเรา จะลงทุนฟรี”
อ่าว แม่ ไหงพูดงั้นล่ะ
สรุปคือ เย็นวันศุกร์ทุกคนก็ยกขโยงกันเข้ากรุงเทพเพื่อมาหาที่อยู่ให้แจ๊บ
แจ๊บเรียนแถวใจกลางเมือง ปรากฏว่าราคาคอนโดกับหอพักที่นั่นแพงหูฉี่
แจ๊บยืนยันว่าจะไม่จ่ายค่าเช่าห้องราคาเป็นหมื่นๆเด็ดขาด ถึงแม่ๆทุกคนจะไม่เดือดร้อนก็เถอะ แจ๊บบอกว่า งั้นเอาเงินหมื่นนั่นมาให้แจ๊บใช้จะดีกว่า
หาที่พักกันจนเหนื่อย แจ๊บก็เป็นคนตัดสินใจเลือกคอนโดแถวๆบางซื่อ
ก็มันมีรถใต้ดิน มันก็สะดวกดี
“แต่คอนโดมันอยู่ท้ายซอยเลยนะ คุณลูกกกก” แม่ป๊อบที่ขี้กังวลที่สุดก็เป็นห่วง กลับมาค่ำๆมืดๆมันก็เปลี่ยว
“เดินออกไปก็ไกลมากเลยนะนี่ เป็นกิโลเลยมั้ง”
“แต่ค่าเช่าเมื่อเทียบกับคุณภาพห้องแล้วมันโอเคมากเลยนะแม่ แล้วก็วินมอเตอร์ไซด์ เดี๋ยวอีกหน่อยถ้าแจ๊บอยู่ไปสักพัก แม่ซื้อมอไซด์ให้แจ๊บก็ได้ แจ๊บจะได้ไปไหนสะดวก”
“ว้ายยย ขี่มอเตอร์ไซด์ในกรุงเทพน่ากลัวจะตาย”
“ขี่ไปแค่ปากซอยก็ได้นะแม่”
“เออๆ ค่อยว่ากัน ตกลงเช่าที่นี่นะ พ่อจะไปวางตังค์ละ” พ่อชาติก็จัดการเรื่องธุรกรรมทั้งหมดจนเสร็จสิ้น
.
.
.
ชีวิตในกทม. มันยุ่งยากเสียเหลือเกิน สำหรับเด็กที่โตมาในต่างจังหวัดอย่างแจ๊บน่ะนะ เนี่ยมาเรียนตั้งสองเดือนแล้ว ยังไม่ค่อยชินสักที
คอนโดท้ายซอยที่แจ๊บยืนยันจะเช่าอยู่ มันดีนะ มันเงียบดี นักศึกษาน้อย ส่วนใหญ่เป็นคนทำงาน แจ๊บชอบ
แต่ข้อเสียก็คือเรื่องการเดินทางออกจากซอยนี่แหละ
มีวินมอเตอร์ไซด์ก็จริง แต่ช่วงเช้าที่ต่างคนต่างต้องไปทำงาน จำนวนพี่วินก็มีไม่เพียงพอต่อความต้องการ ถ้าออกมารอวินหลังหกโมงห้าสิบนี่ ต้องเข้าแถวยาวเลยกว่าจะได้ขึ้นวิน
แจ๊บดันเป็นเด็กความดันต่ำ แจ๊บตื่นเช้ามากไม่ได้ ถ้าคนอื่นนอนแปดชั่วโมงก็เพียงพอแล้ว ของแจ๊บต้องนอนสิบสองชั่วโมง
แจ๊บเลยไม่สามารถจะมายืนรอพี่วินได้ก่อนหกโมงห้าสิบ
อย่างเช้าวันนี้ มีคิวยืนรออยู่หกคิว ตอนเจ็ดโมงตรง
เจ็ดโมงสิบสอง พี่วินคันแรกก็วนเข้ามา
เจ็ดโมงยี่สิบพี่วินคันที่สองก็วนเข้ามาอีก
แจ๊บเรียนเก้าโมง ต้องเผื่อเวลาสำหรับรถไฟฟ้าสักสี่สิบห้านาที แล้วไหนจะเวลาที่ต้องวิ่งจากสถานีไปที่คณะอีกสักสิบนาที หมายความว่า แปดโมงตรง แจ๊บควรอยู่บนรถใต้ดินแล้ว
ตอนนี้หน้าแจ๊บมีอีกคิวเดียว เป็นผู้ชายวัยทำงาน น่าจะอายุสักยี่สิบห้า เขายืนเล่นเกมรออยู่อย่างใจเย็น
จนเจ็ดโมงสี่สิบ พี่วินคันต่อไปก็ยังไม่มา
แจ๊บเริ่มยืนไม่นิ่งแล้ว ยกมือมองนาฬิกาทุกๆสองสามนาที
โอยย แจ๊บไม่อยากไปสายในวิชาอาจารย์คนนี้เลย ดุจริงอะไรจริง
จู่ๆ พี่ผู้ชายที่เล่นเกมรออยู่ข้างหน้าก็เดินออกจากแถวไป เดินกลับเข้าไปในคอนโด
อะไรวะ ไม่ไปแล้วเหรอ หรือปวดท้องอึ แจ๊บก็ได้แต่สงสัยอยู่ในใจ
ขณะที่แจ๊บยืนกระสับกระส่ายอยู่นั้น ก็มีมอเตอร์ไซด์คันหนึ่งมาจอดใกล้ๆแล้วบีบแตรเรียก
ปี๊ด ปี๊ด
หือ เรียกใครอ่า เรียกแจ๊บเหรอ
“น้อง ไปด้วยกันป่าว เดี๋ยวไม่ทัน” อ่อ พี่ผู้ชายที่เล่นเกมคิวก่อนหน้านั่นเอง
“เอ่อ ไม่เป็นไรมั้งฮะ พี่รับพี่คนอื่นออกไปก่อนก็ได้” แจ๊บปฏิเสธ แล้วเสนอให้พี่เขารับพี่คนอื่นที่อยู่ในคิวหลังแจ๊บไป
“น้องเรียนที่ xxx ใช่ป่าว ไปกับพี่แหละ พี่ก็ทำงานแถวๆนั้น ป่ะ เดี๋ยวสาย เรียนเก้าโมงไม่ใช่เหรอ”
แจ๊บคิดอยู่แป๊บนึง จะมาหลอกกันหรือเปล่าวะ แต่ท่าทางก็ดี คงไม่หรอกมั้ง แล้วแจ๊บก็ตัดสินใจซ้อนท้ายไปด้วย
“พี่รู้ได้ไงว่าผมเรียนที่นั่น” แจ๊บตะโกนคุยแข่งกับเสียงลม
“เห็นเนคไทด์” พี่เค้าก็พยายามตอบถึงแม้เสียงจะอู้อี้เพราะอยู่ในหมวกกันน็อค
“แล้วพี่ทำงานที่ไหนอ่า”
“ก็ตึกใหญ่ๆที่ข้างใต้เป็นสถานีรถไฟฟ้านั่นแหละ”
“อ่อ แล้ว อ่าว เฮ้ย...” ไอ้แจ๊บช่างสงสัยกำลังจะถามต่อ จู่ๆพี่เขาก็หักเลี้ยวกระทันหันเข้าซอยเล็กๆ แทนที่จะวิ่งไปตามถนนใหญ่
“เฮ้ย พี่ทำไมมาทางนี้อ่า หลอกผมมาทำอะไรหรือเปล่า” ไอ้แจ๊บที่เคยแต่ซ้อนพี่วินมาตามถนนใหญ่ โวยวาย
“มึงเงียบๆก่อนดิ กูหลบพ่อโว้ย ข้างหน้ามีด่านไง มึงไม่เห็นเหรอ แล้วมึงก็ไม่ใส่หมวกกันน็อค เดี๋ยวก็โดนเรียกไม่ต้องไปทำงานไปเรียนกันพอดี” พี่คนขับหันมาโวยวายเสียงอู้อี้
“อ้าว ไม่รู้นิ” แจ๊บก็เลยต้องหยุดพูดไปแล้วก็นั่งนิ่งๆ เอามือเกาะราวหลังเบาะเอาไว้มั่น
จนมาถึงที่หมายอย่างปลอดภัย
แปดโมงยี่สิบ
โหย มามอเตอร์ไซด์นี่มันทำเวลาดีจริงๆ มีเวลากินข้าวเช้าก่อนเข้าเรียนด้วย
“ป่ะ กินข้าวกันก่อน”
พี่มอไซด์ จอดรถข้างทางใกล้ประตูมหาวิทยาลัย แล้วเดินนำเข้าร้านข้าวมันไก่ไปด้วยท่าทางสบายๆ
ไอ้แจ๊บก็อยากปฏิเสธนะ แต่ท้องก็ร้องแล้วล่ะ กินก็กิน
“ข้าวมันไก่พิเศษครับ มึงเอาไร”
“เหมือนกันครับ” แจ๊บหันไปบอกกับอาซิ้มที่มารับออเดอร์
“ขอบคุณมากพี่ พี่ชื่อไรอ่ะครับ”
“ชื่อหนึ่ง”
“พี่มีมอเตอร์ไซด์แล้วทำไมต้องไปต่อคิวขึ้นมอไซด์รับจ้างอีกล่ะพี่”
“บางเช้ากูก็ขี้เกียจไง”
“อ้อ แล้วพี่เข้างานกี่โมงอ่า”
“บริษัทกูเลือกเวลาเข้างานได้ ถ้าเข้าเก้าโมง ก็เลิกห้าโมงเย็น ถ้าเข้าสิบโมงก็เลิกหกโมง”
“ดีจัง แล้ววันนี้พี่เข้างานเก้าโมงเหรอ”
“ป่าว กูเข้าสิบโมง”
“อ้าวแล้วทำไม พี่เปลี่ยนใจไปเอามอเตอร์ไซด์มาล่ะ จริงๆพี่รออีกหน่อยพี่วินรับจ้างก็มาแล้ว”
“ก็กูเห็นเด็กบางคน ยืนกระสับกระส่าย ยกนาฬิกาดูอยู่ตลอดยังไงล่ะ”
แจ๊บเงียบไปนิดนึงเพราะรู้สึกถึงอะไรบางอย่างในคำพูดนั้น แต่ก็รีบทิ้งมันไป
“พี่ใจดีจัง ขอบคุณฮะ พี่รู้เลยเหรอว่าผมรีบ แล้วรู้ได้ไงว่าผมเรียนคาบแรกเก้าโมง”
“กูเคยมีเด็กเรียนมอเดียวกับมึง” พี่หนึ่งยังคงถามคำตอบคำ พลางกินข้าวไปด้วย
ข้าวมื้อนั้นจบลงตอนแปดโมงสี่สิบ มีเวลาให้แจ๊บเดินทอดน่องเรื่อยเปื่อยไปต่อแถวซื้อน้ำแล้วก็ลูกอม แล้วขึ้นห้องเรียน
.
.
.
เช้าวันอังคาร
เจ็ดโมงครึ่ง แจ๊บเพิ่งกระหืดกระหอบวิ่งมาต่อแถวรอมอเตอร์ไซด์รับจ้าง
มีคิวก่อนหน้าสามคิว
วันนี้แจ๊บไม่มีเรียนเช้า แต่มีรุ่นพี่นัดให้ไปรวม
ซึ่งการลงโทษน่ากลัวการการเข้าเรียนสายอีก ไม่รู้จะโหดไปไหน
รุ่นพี่นัดแปดโมงครึ่ง ซึ่งมีแววว่า แจ๊บคงไปไม่ทัน
ปี๊ดๆๆๆ เสียงแตรรถมอเตอร์ไซด์ดังขึ้นข้างหลัง
แจ๊บหันไป แล้วหันกลับมาผงกหัวขอโทษพี่ๆคนอื่นที่ยืนอยู่ในคิว
กระโดดขึ้นซ้อน “พี่ วันนี้แจ๊บรีบ พี่บิดเลย แจ๊บไม่อยากโดนซ่อม”
พี่หนึ่งที่สวมหมวกกันน็อคอยู่ ก็หันมาบ่น “มึงสายเอง ช่วยไม่ได้ กูจะขับแบบของกูเนี่ยแหละ ไม่รีบให้หรอก”
“โหยพี่คร้าบ รีบให้แจ๊บหน่อยนะ นะฮะ” ไอ้แจ๊บอยู่กับพวกแม่ๆมาจนเคยตัว เวลาจะอ้อนอะไร แจ๊บก็ทำเสียงออดๆ ทำตาแป๋วๆ
บางทีก็จับแขนแล้วเขย่าแบบนี้ แล้วมันก็ได้ผลทุกที
ตอนนี้แจ๊บก็เลยลืมตัวไง มือจับที่แขนพี่หนึ่ง แล้วอ้อน....เอ่อ... พี่หนึ่งมองนิ่งเลย...สงสัยจะไม่ชอบ
“แจ๊บขอโทษฮะ แจ๊บลืมตัว” แจ๊บรีบปล่อยมือ แล้วเอามือเกาะราวด้านหลัง
พี่หนึ่งคงลืมตัวว่าสวมหมวกกันน็อคอยู่ พี่เขายกมือขึ้นเหมือนจะเกาจมูก แต่ติดหมวกกันน็อค และก็หลบตาแล้วหันหลังไป
“เกาะดีๆแล้วกันมึง”
ถึงเร็วทันใจดีมาก
ใช้เวลาน้อยกว่าเมื่อวานอีก แต่แจ๊บก็เสียวนิดหน่อย เพราะมีบางจังหวะที่พี่หนึ่งก็เกือบเบียดตรงนู้นตรงนี้ ไอ้แจ๊บเลยต้องบีบขาทั้งสองข้างแน่นเข้า สุดท้ายขาของแจ๊บเลยเหมือนกับหนีบเอาตัวพี่หนึ่งเอาไว้
“ยังทัน กินข้าวก่อน” พี่หนึ่งถอดหมวกกันน็อคแล้วเสยผมนิดหนึ่ง แค่นี้ก็โคตรเท่แล้ว ไว้แจ๊บจะจำท่านี้ไปใช้บ้าง
“ซิ้ม ข้าวมันไก่พิเศษสองจานครับ” พี่หนึ่งสั่งโดยไม่ขอความคิดเห็นจากแจ๊บ
“อ้อ จานหนึ่งไม่เอาหนังนะครับ” พี่หนึ่งนึกได้แล้วหันไปบอกอาซิ้ม
แจ๊บขมวดคิ้ว ก็เมื่อวานแจ๊บลืมไป เลยไม่ได้บอกอาซิ้มว่าจานของแจ๊บไม่เอาหนัง เลยต้องมานั่งเสียเวลาเลาะหนังไก่ออกเอง
พี่หนึ่งก็คงจะเห็น และก็คงรำคาญ วันนี้เลยสั่งแบบไม่เอาหนังให้เสียเลย
จบไปอีกมื้อ
และแจ๊บก็ไปรับน้องทัน ไม่โดนซ่อม
.
.
.
สรุปแล้วสัปดาห์นั้นตั้งแต่จันทร์ถึงศุกร์ แจ๊บใช้บริการพี่หนึ่งตลอด
ก็สงสัยนิดหน่อยว่าออกมาทีไร ทำไมมันพอดีกับที่พี่หนึ่งจะไปทำงานทุกที
เช้าวันเสาร์ สักสิบโมงได้ ก็มีเสียงเคาะหน้าห้องของแจ๊บ
แจ๊บที่อยู่ในสภาพสะลึมสะลือ ในชุดกางเกงขาสั้นเต่อ ที่ใส่มาตั้งแต่มอสามแล้วยังไม่ยอมทิ้ง เดินมาดูตาแมวแล้วเปิดประตู
ขาว
หนึ่งกลืนน้ำลาย แล้วทำเสียงดุ
“กางเกงจะสั้นไปไหน รีบเดินเข้าห้องไป”
แจ๊บก็งง จะดุทำไม ก็นี่ชุดนอนแจ๊บ
แจ๊บง่วงมาก ไอ้เกรงใจก็เกรงใจนะที่แขกมาห้อง แต่แจ๊บไม่ไหวแล้ว แจ๊บเลยปีนขึ้นเตียง เอาหน้าซุกหมอนแล้วตั้งท่าจะนอนต่อ
“แจ๊บ มึงจะให้กูนั่งไหน”
ก็คอนโดแจ๊บไม่มีเก้าอี้สักตัว แจ๊บซื้อแต่โต๊ะญี่ปุ่น มาวางไว้ทำงาน เพราะส่วนมาก แจ๊บก็จะนั่งทำงานมันบนเตียงนี่แหละ ง่วงก็ล้มตัวลงนอนง่ายดี ซื้อโซฟามาก็เปลืองตังค์
แจ๊บตบมือปุๆ ลงที่เตียงทั้งๆที่ยังหลับตา แล้วเอาหน้าซุกลึกเข้าไปในหมอนอีก เป็นสัญญาณว่า ไม่อยากคุย จะนอน
“แจ๊บมึงตื่นดิ กูมาถึงห้องมึงจะไม่ถามกูซักคำเลยเหรอว่ากูมาทำไม”
เงียบ แจ๊บจะนอน
แจ๊บขมวดคิ่วมุ่น แล้วถามเสียงงัวเงีย
“มาไมอ่าครับ”
“จะพาไปซื้อหมวกกันน็อค”
คิ้วแจ๊บขมวดแน่นกว่าเดิมอีก
แต่ตายังหลับอยู่
“ก็จะได้ไม่ต้องคอยหลบพ่อไงล่ะ ใส่ซะให้ถูกกฏหมาย ปลอดภัยด้วย”
อ้อ แจ๊บเข้าใจแล้ว แจ๊บพยักหน้า
“แต่แจ๊บขอหลับก่อนนะ อีกสักชั่วโมงพี่ค่อยมาใหม่ได้ไหม แจ๊บนอนไม่พอ แจ๊บจะงอแง” แจ๊บผงกหัวขึ้นต่อรอง
“งั้นกูนอนรอมึงตรงนี้แหละ อีกชั่วโมงนึงนะ” ว่าแล้วพี่หนึ่งก็ขึ้นมานอนข้างๆแจ๊บเฉย
อะไร แจ๊บชักงง ห้องตัวเองมีทำไม ไม่นอน แล้วนี่รู้ห้องแจ๊บได้ไง แล้วต้องไปซื้อหมวกกันน็อคด้วยเหรอ เราตกลงกันตอนไหนว่า แจ๊บจะไปกับพี่หนึ่งตลอด
แจ๊บ เจ้าเด็กช่างสงสัย มีหลายคำถามเลยล่ะ แต่ตอนนี้ง่วงมาก ขอนอนก่อน เดี๋ยวตื่นมาถามแล้วกัน
“แจ๊บ มึงเอาผ้าห่มมาคลุมขามึงดิ เร็วๆ กูนอนไม่ได้”
อะไร พี่หนึ่งก็แปลก ร้อนจะตายจะให้แจ๊บห่มผ้า แล้วเกี่ยวอะไรกับที่พี่หนึ่งนอนไม่ได้ นี่แจ๊บก็แบ่งที่ให้ตั้งเยอะ
แจ๊บบ่นๆอยู่ในใจ แล้วก็เคลิ้มหลับไป
--โปรดติดตามตอนต่อไป—
ขอบคุณค่า
@tonswind
เริ่มหัวข้อโดย: monetacaffeine ที่ 06-03-2016 22:24:34
เห็นชื่อคุณ tonswind ก็กดเข้ามาแบบไม่ลังเลเลยค่ะ! /แต่แอบเข้าไปเช็คในทวิตอยู่ว่าไม่เห็นมีบอกกันบ้างเลยว่าเปิดเรื่องใหม่
/อ่าว จริงๆบอกแต่ไม่เห็นเอง ; _ ; ..... 55555555555
น้องแจ๊บน่าร๊ากกกกกกก ชอบแก๊งแม่ๆมากเลยค่ะ อ่านแล้วนึกถึงไดอารี่ตุ๊ดซี่เลยอ่ะ 5555 แบบอีคิม อีกอล์ฟ อีกัส อะไรแบบนั้นเลย
แล้วก็เลือกวิธีสอนลูกได้ดีมากเลยค่ะ ไม่ไปพาลหรือเหวี่ยงวีนคนอื่น แต่สอนให้ เข้าใจ ว่าทำไมพวกเค้าถึงคิดแบบนั้นมองแบบนั้น
น้องแจ๊บเลยโตมาแบบเด็กน่ารักสุขภาพจิตดีเลย
ฮาพี่หนึ่งอ่ะ ปวดหัวแทน อะไรน้องจะซื่อไม่รู้เรื่องเบอร์นั้นนนน นี่ตั้งใจจะจีบเค้าเต็มตัวแล้วใช่ไหมคะ - / - .. มีพาไปซื้อหมวกแล้วด้วยงี้
ไม่รู้ว่าพอแม่ๆกับพ่อรู้เรื่องพี่หนึ่งแล้วจะเป็นยังไง จะแห่กันมาสกรีนว่าที่ลูกเขยรึเปล่า (ฮา)
ติดตามตอนต่อไปนะคะ หลงน้องแจ๊บมาก น้องแจ๊บน่ารักกกก >____<
เป็นกำลังใจให้ค่า :L2:
เริ่มหัวข้อโดย: SLEEPERINDY ที่ 07-03-2016 02:17:52
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 07-03-2016 17:56:35
เริ่มหัวข้อโดย: treenature ที่ 07-03-2016 19:20:16
ตอน 2
“คุณหนึ่ง ห้องที่คุณหนึ่งปล่อยเช่า มีคนมาเช่าเรียบร้อยแล้วนะ วันก่อนพี่โอนค่ามัดจำเข้าบัญชีให้ ได้รับหรือยัง”
“ได้แล้วครับ ผมจะมาคุยกับพี่เรื่องนี้แหละ ยังไม่เห็นหน้าคนเช่าเลย”
ตอนนี้หนึ่งนั่งอยู่ในร้านขายของใต้คอนโด เพราะสนิทกับเจ้าของร้านเลยเข้ามานั่งเล่นอยู่บ่อยๆ
หนึ่งทำงานใจกลางเมือง แต่มีคอนโดที่นี่สองห้อง อยู่เองห้องหนึ่ง และปล่อยให้เช่าห้องหนึ่งโดยฝากให้พี่เจ้าของร้านขายของใต้ตึกจัดการธุระให้ เพราะเขาไม่ค่อยถนัดเท่าไหร่
“นั่นไงคุณหนึ่ง น้องแจ๊บที่มาเช่าห้องคุณหนึ่งน่ะ” เจ้าของร้านพูดเบาๆ
เจ้าของร้านชี้มือให้ดู เด็กนักศึกษาที่เดินง่วงๆผ่านหน้าร้านไป
โห สเป๊กเลย
หนึ่งมองตามเด็กคนนั้นจนลับตา
หนึ่งสนใจ
ชื่ออะไรนะ แจ๊บใช่ไหม แบบเสียงแจ๊บๆตอนกินข้าวอร่อยๆน่ะนะ
น่ากินจริงๆด้วย
น้องอยู่ห้องข้างๆหนึ่งเลยล่ะ แต่น้องดูไม่สนใจอะไร กลับถึงคอนโดสักทุ่มสองทุ่ม ด้วยสภาพเหนื่อยจัด บางวันนี้หน้าตาเปื้อนสี เปื้อนแป้งกลับมา คงโดนรับน้องหนักสินะ
ปกติหนึ่งจะขี่มอเตอร์ไซด์ออกจากบ้านประมาณแปดโมงกว่า เพราะเข้างานสิบโมง แต่พี่เจ้าของร้านบอกว่า เห็นน้องมายืนรอรถมอเตอร์ไซด์รับจ้างหน้าคอนโดทุกวันตอนเช้าๆ
หนึ่งก็เกิดขี้เกียจขับรถมอเตอร์ไซด์ขึ้นมาเฉยๆ
น้องดูรีบๆ หนึ่งเลยย้อนกลับไปเอามอเตอร์ไซด์ออกมาแล้วอาสาไปส่งเสียเลย
แจ๊บเป็นเด็กพูดมาก อืม แต่ก็ไม่ได้พูดเรื่อยเปื่อยอะไรหรอก เป็นเด็กช่างซักช่างถามน่ะ
นี่ในหัวคงคิดอะไรเยอะแยะไปหมดสินะ ถึงถามนู่นถามนี่ได้มากขนาดนี้
เรื่องนี้หนึ่งรำคาญอยู่นิดหน่อย เพราะปกติหนึ่งเป็นคนไม่ค่อยพูด เจอคนถามมากๆก็ขี้เกียจตอบเหมือนกัน แต่ว่า เห็นแก่ความน่ารักน่ะนะ ยกให้ก็ได้
น้องมันไม่กินหนังไก่ มื้อแรกที่กินข้าวกัน เห็นมันนั่งเลาะหนังไก่ออกอย่างระมัดระวัง
วันที่สอง หนึ่งเริ่มรู้สึกว่าเริ่มแพ้ทางเจ้าเด็กแจ๊บนี้มากขึ้น
ใครสอนให้ทำท่าอ้อนได้น่ารักขนาดนี้เนี่ย แล้วยังขาเล็กๆที่บีบข้างลำตัวเขาไปเกือบตลอดทางที่ซ้อนมอเตอร์ไซด์กันอีก
อยากจอดรถแล้ว บอกให้มันนั่งให้ห่างๆ เพราะหนึ่งไม่ค่อยมีสมาธิสักเท่าไหร่
หนึ่งลงทุนตื่นเช้าไปส่งเด็กแจ๊บอยู่ทั้งสัปดาห์ ก็ได้รู้จักแจ๊บมากขึ้นหน่อย
แจ๊บเป็นเด็กช่างสงสัย แจ๊บมักสงสัยในเรื่องที่หนึ่งไม่เคยคิดมาก่อน
บางเรื่อง หนึ่งก็ต้องคิดตามมันไป
เออ นั่นสิ ทำไมนะ
ทุกเช้าหนึ่งไม่ได้นั่งกินข้าวแบบสงบๆหรอก
“พี่หนึ่ง ทำไม....”
“พี่หนึ่งแล้วทำไม.....”
“แล้วทำไม....”
บางเรื่องหนึ่งก็ตอบไม่ได้จริงๆ เลยยื่นมือถือให้น้องมันไป
“ไม่รู้ มึงไปถามกูเกิ้ลไป”
...
วันเสาร์
หนึ่งก็หาเรื่องที่จะพาแจ๊บออกไปเที่ยวโดยการอ้างว่าจะพาไปซื้อหมวกกันน็อค
จริงๆแล้ว ไม่ต้องซื้อก็ได้ ในห้องหนึ่ง ยังมีหมวกกันน็อคอยู่อีกใบ
ของแฟนเก่าน่ะ
แต่คิดว่า ข้ออ้างนี้เป็นข้ออ้างที่ดีที่สุดแล้วที่จะชวนมันออกไปกินข้าวด้วยกัน
สิบโมงแล้ว ก็คิดว่าน่าจะตื่นแล้ว
แล้วท่าทาง งัวเงียเหมือนแมวขี้เซาอย่างนั้นคืออะไร
น่ารักเกินไปแล้ว
แถมยัง
ขาว
จนน่าจับปล้ำเสียให้สิ้นเรื่อง
น้องมันขอนอนต่ออีกหน่อย
เขาเลยมั่วนิ่มขอนอนข้างๆเสียเลย
อยากจะลูบขาขาวนั้นดูจริงๆ
แต่ยังไม่ได้หรอก ยังไม่รู้เลยว่าน้องมันเป็นแบบนั้นหรือเปล่า
ท่าทางบางอย่างก็เหมือนจะใช่ บางอย่างก็เหมือนจะไม่ใช่
แจ๊บไม่ใช่เด็กที่ตุ้งติ้ง จีบปากจีบคอ แต่ก็ไม่ใช่บุคลิกแบบเด็กผู้ชายที่เตะบอล ตีดอท
เป็นคนที่มีบุคลิกแปลก แล้วก็โดดเด่นทีเดียวล่ะ
สรุปแล้วหนึ่งก็ไม่รู้ว่าแจ๊บเป็นเกย์หรือเปล่า ดูยาก
ขนาดเขาที่เรียนโรงเรียนชายล้วนมาตลอดยังไม่รู้ว่าแจ๊บนั้นจัดอยู่ในพวกไหน
ถึงเขาจะอยากกินเด็กนี่ แต่ถ้าเด็กมันไม่ใช่ เขาก็ไม่ล่อลวงให้มันเปลี่ยนเส้นทางหรอก
หนึ่งนอนไม่หลับหรอก สารอะไรหลายอย่างในตัวมันทำให้ร่างกายตื่นตัวเกินกว่าจะข่มตาหลับได้ เลยนอนมองแจ๊บไปเรื่อยๆ
น้องมันนอนแล้วมีเสียง ฟี้ ฟี้ ด้วย ตลกดี โหขนตาเป็นแพเลย ไรหนวดก็มีนะ แต่ท่าทางไม่เคยโกน มันเลยยังเป็นหนวดอ่อนๆ
เวลานอนทำไมต้องอ้าปากด้วย
เฮ้ย น้ำลายยืดแล้ว
แล้วก็นะ มันไม่ระวังตัวเสียเลย
ปล่อยให้เสืออย่างเขามานอนมองกวางน้อยใกล้ๆขนาดนี้
ดีที่เขายังเป็นเสือที่ไม่หิวมากเท่าไหร่ ไม่อย่างนั้นมึงโดนขย้ำแน่ ไอ้แจ๊บ
ล่อไปเกือบเที่ยงนู่นกว่าไอ้เด็กขี้เซาจะยอมตื่น
ตอนนี้อย่างแรกที่ต้องทำคือหาอะไรใส่ท้องก่อน
ระหว่างกิน แจ๊บก็ก้มหน้าก้มตากดอะไรยิกยิก
คุยกับแฟนหรือเปล่านะ
ลืมถามมันไปเลยว่ามันมีแฟนหรือเปล่า
เขาก็มองหน้าเด็กนี่เพลิน จู่ๆแจ๊บก็เงยหน้าขึ้นมา
“เดี๋ยวก่อนไปซื้อหมวกกันน็อค แจ๊บขอแวะดูของให้แม่ๆแป๊บนึง”
เขาพยักหน้า
.
.
.
เคานท์เตอร์เครื่องสำอาง
หนึ่งยืนอึ้งๆ มองแจ๊บยืนลองสีลิปสติก อย่างตั้งใจ
แจ๊บไม่ได้มีท่าทางเคอะเขินเลย เป็นเขาเสียอีกที่ออกจะอายนิดหน่อยที่ผู้ชายสองคนมายืนมุงดูลิปสติกอยู่อย่างนี้
พนักงานขายสัญญาชาติบียอนเซ่ ก็มองมาแบบล้อๆอีกต่างหาก
“คุณน้องสนใจสีไหนอยู่คะ”
“ก็สีแวมไพร์คิส กับสีเบอรรี่นี่แหละครับ แต่ผมเลือกไม่ได้ว่าจะใช้เนื้อบัตเตอร์หรือเนื้อแมทดีกว่ากัน”
“คุณน้องทาเองหรือเปล่าคะ” พนักงานยังคงจีบปากจีบคอถาม
“อ้อ แม่ฝากซื้อน่ะครับ แต่แม่ก็สีผิวประมาณผมนี่แหละ ผมขอลองทาได้ไหมฮะ”
พนักงานหลุดกรี๊ดออกมาเบาๆ
ส่วนหนึ่งก็ร้อง เฮ้ย! ออกมาเช่นกัน
โห ชัดแล้วล่ะ ถ้าลองขอทาลิปสติกอย่างนี้ ไม่ต้องสืบอย่างอื่นแล้ว
เจ้าแจ๊บ ยื่นหน้าให้พี่พนักงานทาลิปสติกให้อย่างตั้งใจ
สีแรกคือ เบอรรี่
พอทาเสร็จ แจ๊บก็หันมาหาเขา
สวย
หนึ่งยอมรับออกมาโดยไม่รู้ตัว แจ๊บสวยมากทีเดียว
“พี่หนึ่งถ่ายรูปให้หน่อย แจ๊บจะส่งให้แม่ดูว่า แม่ชอบป่าว”
เขาถ่ายรูปตามคำขอไปสองสามรูป
จากนั้น ก็ล้างออกแล้วทาอีกสีหนึ่ง สีแวร์ไพร์คิส เป็นสีแดงสด
เมื่อทาเสร็จ แจ๊บก็หันมาเพื่อให้เขาถ่ายรูปให้เหมือนเดิน
ใจกระตุก
เห็นแล้วอยากจูบ ปากแดงสดของแจ๊บมันเย้ายวนมาก
รูปคราวนี้มันไม่ค่อยชัดเท่าไหร่ เพราะหนึ่งมือสั่น
“เดี๋ยวพี่ถ่ายรูปคู่ให้ดีกว่านะคะ” พี่พนักงานอาสา
“หนึ่ง สอง ซั่ม”
รูปคู่รูปแรกของหนึ่งกับแจ๊บเลยนะเนี่ย ถ้าซูมดูดีๆในรูปจะเห็นว่า มีเหงื่อซึมตามไรผมของหนึ่งด้วยถึงแม้ว่าจะอยู่ในห้างเย็นๆก็เถอะ
อยู่ใกล้แจ๊บนี่มันเหนื่อยนะ มันเหนื่อยที่ต้องบังคับใจตัวเอง ไม่ใช้หลงไปกับเสน่ห์ของมัน มันจะรู้ตัวบ้างไหมเนี่ย
“ตกลงมึงไม่ใช่ผู้ชาย?”
หนึ่งตัดสินใจถามออกมาตรงๆ ระหว่างอาหารมื้อเย็นหลังจากซื้อหมวกกันน็อคเสร็จแล้ว
แจ๊บอมยิ้มก่อนตอบว่า
“ถ้าพี่หมายถึง เพศสภาพหรือสรีระล่ะก็ แจ๊บเป็นผู้ชายแน่นอนฮะ แต่ถ้าพี่สงสัยว่าแจ๊บเป็นตุ๊ดหรือเปล่า เพราะเห็นที่แจ๊บทาลิบสติก ก็ต้องว่า ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก แจ๊บไม่ได้ชอบแต่งหน้าหรือแต่งตัวเป็นผู้หญิง เพราะมันเหนื่อย กว่าจะแต่งเสร็จมันนาน ล้างออกก็ยาก บางทีก็คันยุบยิบ แต่แต่งแล้วแจ๊บก็สวยใช่ไหมล่า”
“กูไม่เข้าใจ มึงพูดเหมือนมึงแต่งหน้าบ่อย แต่ไม่ได้เป็นตุ๊ด”
แจ๊บคุ้ยหากระดาษกับดินสอในกระเป๋าเป้ แล้วจัดการวาดสี่เหลี่ยมลงไป
“สี่เหลี่ยมนี้ เป็นเหมือนกฏเกณฑ์เรื่องการแบ่งแยกเพศฮะ ในสี่เหลี่ยมคือ เพศหญิงกับเพศชาย นอกสี่เหลี่ยมคือคนที่ไม่ใช่ แล้วเกือบทุกคนในสังคมก็ยอมรับในกรอบนี้ เราแบ่งประเภทคนด้วยกันเอง เช่น ถ้าเป็นผู้ชายแต่แต่งหน้าแต่งตา ก็จะจัดประเภทให้เป็นตุ๊ดเป็นกะเทย เป็นผู้ชายที่รักผู้ชายด้วยกันก็เป็นเกย์ บางสังคม ใช้กรอบนี้สำหรับแบ่งและจัดลำดับคุณค่าของคนเลยนะฮะ สังคมของคนเหล่านั้นแบ่งคนด้วยคำว่า ถูกต้อง ไม่ถูกต้อง ปกติ และไม่ปกติ เช่น ถ้ารักเพศเดียวกันเป็นคนที่ไม่ดี ไม่ปกติ ไม่ควรทำ
แต่ว่า แจ๊บไม่ได้อยากถูกแบ่งประเภทด้วยกรอบแบบนี้นี่นา
ว่าพลางก็เอายางลบที่ปลายดินสอลบกรอบสี่เหลี่ยมนั้นออก
แจ๊บก็เป็นของแจ๊บอย่างนี้ แล้วก็เป็นคนกำหนดคุณค่าของตัวเอง แจ๊บว่าทาปากแดงๆมันก็สวยดี ไม่เห็นจะเป็นไร”
ว่าแล้วแจ๊บก็ฉกเอาหมูทงคัตสึในชามของเขาไปชิ้นหนึ่ง
“ขอค่าตอบคำถามนะฮะ”
“แล้วถ้าจะมีแฟน จะมีแฟนเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย”
แจ๊บเหลือบตาขึ้นมาจากจานข้าว วางตะเกียบแล้ว ตอบอย่างจริงจังว่า
“แจ๊บไม่แบ่งความรักของแจ๊บตามเพศได้ไหมฮะ แจ๊บไม่ได้มองหาเฉพาะว่าเขาเป็นผู้หญิงหรือเป็นผู้ชายหรอก คนที่จะเป็นแฟนกันก็ต้องอยู่ด้วยกันไปนานๆ แจ๊บว่าวัดกันที่ความสุขดีกว่า ถ้าอยู่ด้วยแล้วมีความสุขก็โอเคแล้ว”
“มึงรวมถึงเรื่องเซ็กส์ด้วยหรือเปล่า” ไหนก็พูดกันแล้ว หนึ่งก็อยากให้มันชัดเจนกันไปเลย
แจ๊บยู่ปาก คิ้วเป็นปมเล็กน้อย ท่าทางคำถามนี้จะตอบยาก
“แจ๊บไม่รู้สิ แจ๊บไม่เคยมีเซ็กส์อ่ะ”
หนึ่งชะโงกตัวเข้าหาแจ๊บที่อยู่อีกฝั่งหนึ่งของโต๊ะ แล้วพูดเสียงเบาลงปนล้อเลียนนิดๆ
“นี่มึงไม่อยากบ้างเลยเหรอ กูตกใจนะเนี่ย มาเจอมึงบอกว่ามึงยังซิงอยู่เนี่ย”
แจ๊บถอยร่น พิงพนักเก้าอี้มากขึ้น แก้มค่อยแดงขึ้น แต่เจ้าตัวยังพยายามรักษาสีหน้าให้นิ่งเฉย
“แต่แจ๊บก็รู้ว่าต้องทำยังไงน่า” นี่เจ้าแจ๊บมันเถียงแน่เหรอ ทำไมเสียงถึงได้งึมงำไม่หนักแน่นเอาเสียเลย
.
.
.
หนึ่งเฝ้าวนเวียนตามรับแจ๊บอยู่เป็นเดือน มันก็ต้องมีอะไรคืบหน้ากันบ้าง
จากแค่ไปส่งตอนเช้าอย่างเดียว ก็กลายเป็นไปรับและไปส่ง
บางทีหนึ่งก็ปล่อยให้แจ๊บกลับเองบ้าง เพื่อจะได้มีเวลาอยู่กับเพื่อนๆ แล้วหนึ่งค่อยมารอรับหน้าปากซอย
หนึ่งคิดว่า เขาติดกับเสน่ห์ของแจ๊บเข้าให้แล้ว จากที่คิดว่า “อยากกิน” เท่านั้น แต่เด็กคนนี้มีความคิดความอ่าน ที่น่าสนใจ มีแง่มุมที่ทำให้เขาเองก็ได้คิดอะไรหลายอย่าง
มีอะไรหลายอย่างที่ซ่อนอยู่ภายใต้ท่าทางสบายๆ ติดจะขี้เซาของเจ้าแจ๊บ
เพราะอย่างนั้น หนึ่งจึงไม่ได้รุกไล่เพื่อให้ได้ถลกหนังกวางน้อย แบบที่ตั้งใจไว้ตั้งแต่แรก
หนึ่งไม่ใช่คนปากหวาน หรือโรแมนติกอะไร ไอ้ที่เจอกันทุกวันนี่ก็ไม่เคยจะพูดหยอดอะไรให้มันได้รู้ตัว
เย็นวันศุกร์
“พรุ่งนี้แม่ๆกับพ่อชาติของแจ๊บจะมาหานะ”
“อืม งั้นกูไม่ไปรับมึงไปกินข้าวนะ มึงจะได้มีเวลาอยู่กับพ่อแม่”
“ได้ไง ก็แม่ๆกับพ่อของแจ๊บจะมาดูตัวพี่หนึ่งอ่ะ”
“เฮ้ย” หนึ่งตาค้างไปแล้ว
ร้ายเหมือนกันนะไอ้เด็กนี่ หนึ่งก็สงสัยอยู่เหมือนกันว่า ที่เขาตามรับตามส่งมันเนี่ย มันจะรู้ตัวบ้างไหมว่าเขาจีบมันอยู่
มันไม่ซึนหรอกนะเจ้าแจ๊บน่ะ
“มาดูตัวทำไม” หนึ่งแกล้งรวน
“ก็ พี่หนึ่งจีบแจ๊บอ่ะ พ่อกับแม่ๆเลยต้องมาดูพี่หนึ่งก่อน” แจ๊บยังคงพูดหน้าตาเฉย
“ใครบอกมึง ว่ากูจีบมึง แค่กูมีน้ำใจไปรับไปส่งเพราะเห็นว่าทางเดียวกันก็แค่นั้น” หนึ่งขมวดคิ้วไปด้วยเพราะเดี๋ยวไม่สมจริง
ได้ผล
เจ้าแจ๊บหน้าจ๋อยไปเลย
“อ้าว...” พูดได้แค่นั้นแล้ว เด็กที่เคยพูดจ้อยๆก็เงียบไป
“กูขอโทษแล้วกัน แจ๊บที่ทำให้เข้าใจผิด กูเห็นมึงเป็นน้อง” ยัง มึงยังไม่เลิกแกล้งมันนะไอ้หนึ่ง
แจ๊บก้มหน้า เมื่อเงยหน้าก็พยายามยิ้ม แต่ริมฝีปากสั่น
“อ้าวเหรอ ฮะๆ แจ๊บก็ขอโทษนะ ที่ไม่เคยถามอะไรให้มันชัดๆไป งั้นเดี๋ยวแจ๊บโทรบอกพ่อกับแม่ๆก่อน”
ว่าแล้วแจ๊บก็ขอตัวเดินไปโทรศัพท์ตรงระเบียงห้อง
หนึ่งเดินตามไป
จับมือข้างที่แจ๊บถือโทรศัพท์จากด้านหลัง
แจ๊บหันมามอง
“แจ๊บ กูล้อเล่น”
“หะ”
“กูล้อเล่น กูจีบมึงจริงๆนั่นแหละ”
“โอ๊ยยยยยย ไอ้พี่หนึ่งงงงงงงง” ไอ้เด็กที่เคยทำหน้าจ๋อยโวยวายเสียงดัง
.
.
.
หนึ่งก็ว่าจะถามหลายทีแล้วว่า ทำไมแจ๊บพูดว่า
แม่ๆกับพ่อ
แสดงว่าพ่อของแจ๊บมีเมียหลายคนหรือยังไง แต่ด้วยความที่เป็นผู้ชาย ปากหนัก แล้วก็ไม่ค่อยสนใจรายละเอียด ก็เลยลืมถามไปทุกที
แต่มาวันนี้ หนึ่งเข้าใจแล้ว
พ่อชาติและแม่ๆ มาหาหนึ่งถึงห้องพัก ดีที่ห้องของหนึ่งกว้างและมีที่นั่งพอ
หนึ่งยังคงรักษามาดนิ่งๆ เอาไว้ได้ แม้ข้างในจะเริ่มขาดความมั่นใจไปหลายเปอร์เซนต์
ตอนนี้หนึ่งโดน แม่จ๋า แม่ป๊อบ แม่โจลี่ และพ่อชาติ นั่งล้อมอยู่ ส่วนเจ้าแจ๊บถูกกันให้ไปนั่งอยู่นอกวง
มีแม่จ๋าคนเดียวเท่านั้นที่เป็นหญิงแท้ นอกนั้น โอโห แก๊งค์กะเทยตัวแม่ทั้งนั้น
หนึ่งเริ่มรู้สึกว่า เป็นผู้ต้องสงสัยที่กำลังโดยซักถามอย่างเอาเป็นเอาตาย หนึ่งโดนซักถามตั้งแต่ประวัติการเรียน การงาน อย่างละเอียด
จนหนึ่งอยากจะจดเลขบัตรประชาชนให้พ่อและแม่ๆไปค้นในทะเบียนราษฎร์และตรวจสอบกับเครดิตบูโรเอาเองเลย แต่คำถามเด็ดสุดมันอยู่ตรงนี้
พ่อชาติ: มีแฟนมากี่คนแล้ว
หนึ่ง: สามครับ
แม่ป๊อบ: เป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย
หนึ่ง: ผู้ชายครับ
แม่โจลี่: รุกหรือรับหรือโบ้ท
หนึ่ง: อะ เอ่อ... เป็นรุกครับ
"แม่!!!!!!.....ไปถามอย่างนั้นทำไม!!!!!" เสียงเจ้าแจ๊บแทรกเข้ามา
แม่โจลี่: เงียบไอ้แจ๊บ เรื่องนี้สำคัญ โอยยยยย นี่ลูกกูจะโดนเจาะไข่แดงเหรอเนี่ย กูอุตส่าห์ประคบประหงมมา
แม่โจลี่เริ่มพร่ำรำพัน
แม่ป๊อบพาเข้าประเด็นอีกรอบ
แม่ป๊อบ: ล้างตู้เป็นไหมคะ
หนึ่ง : หา.... อะไรนะครับ
แม่!!!!!! คราวนี้แจ๊บหน้าแดงแปร๊ดเลย
พ่อชาติ: คุณหนึ่งคะ พวกเราซีเรียสนะคะ เพราะน้องแจ๊บเนี่ย มันไม่เคยกับเรื่องพวกนี้หรอก พวกเราก็เป็นห่วงมัน แล้วก็ทำใจกันมาละ ว่าเรื่องเซ็กส์กับวัยรุ่นเนี่ยมันห้ามกันยาก หรือคุณหนึ่งจะปฏิเสธคะ ว่า ไอ้ที่มาตามจีบลูกแจ๊บอยู่เนี่ย ไม่เคยคิดอยากจะงาบมัน
หนึ่ง: ...คิดครับ....
แจ๊บหลุดเสียงอุทานออกมาเบาๆ
แม่โจลี่: แล้วใครจะเป็นคนสอนมันล้างตู้วะ
แม่ป๊อบ: มึงแหละอีโจลี่
แม่โจลี่: อะไรก็กูอะ อีดอก คราวที่แล้วสอนมันชักว่าวก็กู งานนี้กูขอบายค่ะ มึงเลยอีสุชาติ ประสบการณ์โชกโชน
แจ๊บอยากหายตัวไปจากตรงนี้แล้ว ในขณะที่หนึ่งยิ้มและมองมาด้วยสายตาของเสือที่เริ่มหิว
พ่อชาติ: คุณหนึ่งคะ หยุดค่ะ หยุดมองลูกของเราด้วยสายตาแบบนั้นเลยค่ะ พวกเรายังไม่ได้ให้คุณผ่านด่านเลยนะคะ ห้ามจ้องมันแบบนั้นเลยค่ะ
หนึ่ง: มีด่านอะไรบ้างครับ
แม่จ๋า: (ที่เงียบมาตลอด ถามคำถามสำคัญ) คุณรักไอ้แจ๊บมันหรือเปล่า
หนึ่งเงียบไปสักห้าวินาที แต่เป็นห้าวินาที ที่ยาวนานสำหรับคนรอคำตอบ
หนึ่ง: ผมก็ยังไม่รู้ครับ ว่ารักไหม แต่ตอนนี้ก็อยากอยู่ใกล้ๆแล้วก็ดูแลตลอด ตอนนี้ก็ยอมรับว่าติดแจ๊บมาก อยากเห็นอยากเจอ แล้วนิสัยหลายอย่างของแจ๊บก็น่ารักมาก ถ้าผมตอบตอนนี้ ผมก็คิดว่า เราน่าจะไปกันได้
แม่ป๊อบ: ตอบได้ดีค่ะ ดูไม่ใช่พระเอกนิยาย ที่ไม่คิดห่าเหวอะไรก็ตอบว่า รักมาก ไว้ก่อน ว่าไงพวกมึง
พ่อและแม่ๆ สุมหัวประชุมกัน จากนั้น
พ่อสุชาติ: พวกเรายอมให้คุณหนึ่งจีบไอ้แจ๊บได้ แต่มีข้อแม้
แม่โจลี่: ห้ามหลอกให้มันรัก ถ้าวันไหนคุณหนึ่งรู้สึกว่า ไม่ได้รักมัน ให้รีบบอกมันตรงๆ
แม่จ๋า: ห้ามโอ๋มันจนเสียนิสัย อย่าไปทำให้มันขาดคุณไม่ได้ คุณโตกว่ามันก็ช่วยสอนมันให้เข้มแข็งด้วย
แม่โจลี่: ตอนนี้ยังแค่ยอมให้จีบ ระหว่างนี้ถ้าไอ้แจ๊บไม่เต็มใจห้ามมอม ห้ามหลอกล่อมัน ห้ามข่มขืนมัน
....แม่!!!!.....
เงียบนะน้องแจ๊บ
และที่สำคัญที่สุด ระหว่างนี้พวกเราจะเปลี่ยนเวรขึ้นมาอยู่กับน้องแจ๊บจนกว่าคุณจะผ่านอีกด่านสำคัญ
หนึ่ง: ด่านอะไรครับ
เสียงของแม่ๆและพ่อก็ดังพร้อมกัน
“ไป ตรวจ เลือด ค่ะ”
--โปรดติดตามตอนต่อไป—
@tonswind
เริ่มหัวข้อโดย: P.PIM ที่ 07-03-2016 19:32:47
ส่วนพี่หนึ่งคือจีบแล้วใช่มั้ย แต่แจ๊บไม่รู้ตัวเอง
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 07-03-2016 20:38:19
ตลกดีเวลาต้องสอนแจ๊บ แล้วถามกันว่าจะให้ใครสอน แต่สุดท้ายก็ออกมาดีนะ... แบบที่แจ๊บเป็นอยู่ไง
ชอบพี่หนึ่งด้วย ดูจับต้องได้อ่ะ ไม่ได้ถึงขั้นหล่อ รวย เลิศเป็นเทวดา
ชอบแจ๊บด้วย เพราะเป็นเด็กช่างถามเหมือนกัน แหะๆ
สรุปแล้วมีอะไรที่ไม่ชอบบ้างเนี่ย
ให้กำลังใจคนเขียนค่ะ
ปล.อยากอ่านตอนต่อไปแล้วอ่ะ :mew2:
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 07-03-2016 21:14:15
เริ่มหัวข้อโดย: Jitsupa_milk ที่ 07-03-2016 23:14:33
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 07-03-2016 23:31:18
กอดดดด คุณ treenature
เริ่มหัวข้อโดย: •ผั๑`|nกุ้va’ด• ที่ 08-03-2016 09:32:11
เริ่มหัวข้อโดย: maruko ที่ 08-03-2016 14:49:01
เริ่มหัวข้อโดย: Al2iskiren ที่ 09-03-2016 17:23:13
เริ่มหัวข้อโดย: treenature ที่ 13-03-2016 00:56:24
ที่มหาวิทยาลัย
แจ๊บเรียนหนักมาก
รับน้องก็เหนื่อย
ในห้องเรียนก็ต้องมีสมาธิ
นอกห้อง ต้องอ่านหนังสือ รายงาน และการบ้าน
บางวันแจ๊บต้องกลับค่ำกว่าปกติ
“พี่หนึ่งกลับก่อนเลยนะ แจ๊บจะค้นหนังสือทำรายงานกับเพื่อน แล้วต้องแบ่งเนื้อหากันอีกอ่ะ ยังไม่รู้จะได้กลับกี่โมง”
“มึงอยู่ห้องสมุดไหนล่ะ”
“หอกลางอ่ะพี่หนึ่ง”
“ที่มันมีร้านกาแฟข้างล่างป่ะ งั้นเดี๋ยวกูนั่งรอที่ร้านกาแฟ มึงทำงานไป”
“โห ทุ่มเทไปป่าว แจ๊บกลับเองได้น่า ไม่ใช่ผู้หญิงนะ ไม่ต้องดูแลเยอะ”
ตอนนี้พี่หนึ่งเดินหน้าจีบแจ๊บอย่างเต็มตัว หลังจากส่งผลตรวจเลือดถึงมือพ่อและแม่ๆของแจ๊บแล้ว
พ่อและแม่ๆเลยไม่ได้มาเฝ้าแจ๊บแล้ว แต่ก็ขู่พี่หนึ่งไว้หลายอย่าง จริงๆแล้วเรียกว่าฝากแจ๊บไว้มากกว่า เพราะเป็นห่วงชีวิตเด็กอายุสิบแปดที่เพิ่งจะหัดใช้ชีวิตในเมืองหลวง
พี่หนึ่งเลยไม่ค่อยปล่อยให้แจ๊บกลับบ้านเองแล้ว
พี่หนึ่งบอกว่ามีเหตุผลเดียว คือรับปากพ่อกับแม่ๆไว้
แต่แจ๊บรู้หรอก จริงๆแล้วพี่หนึ่งมานั่งเป็นคุณปู่ทำหน้าดุอยู่ก็เพราะว่ามาคอยกันคนอื่นที่จีบแจ๊บอยู่ด้วยล่ะสิ
พี่เก้า เป็นรุ่นพี่ปีสาม ที่เวียนมาจีบแจ๊บอยู่บ่อยๆ
พี่เก้ามาดูรับน้องเป็นประจำ
พอเลิกรับน้องแล้วก็ฝากคนนู้นคนนี้เอาน้ำเปล่าเอาขนมมาให้แจ๊บตลอด
เกือบทุกครั้งแจ๊บก็จะมองหา แล้วยกมือไหว้ขอบคุณ พี่เก้าก็จะทำไม้ทำมือ ประมาณว่า ไม่เป็นไร
หลายครั้งเข้าก็แวะเข้ามาที่โต๊ะกลุ่ม เอาขนมมาวางทิ้งไว้ให้ เอาชีทเรียนมาให้บ้าง
เพื่อนในกลุ่มก็แซวแจ๊บกันใหญ่ แต่แจ๊บก็เฉยๆ ไม่ได้เขินอะไร
“แจ๊บมีคนมาจีบแล้วนะพี่เก้า” แจ๊บบอกกับพี่เก้าในเช้าวันหนึ่งที่เห็นพี่เก้ามานั่งรออยู่ที่โต๊ะกลุ่ม
“พี่ก็พอรู้แหละ อย่างแจ๊บน่าจะมีคนเข้ามาจีบหลายคน แต่พี่ว่าพี่ยังมีสิทธิ์ป่าววะ ก็แจ๊บยังไม่มีแฟนนี่ ว่าแต่แจ๊บชอบใครเป็นพิเศษป่าวล่ะ”
“ไม่รู้อ่ะพี่เก้า ยังไม่มีอะไรชัดเจนอ่ะ แต่แจ๊บก็อยากให้พี่เก้ารู้ก่อนไง เดี๋ยวจะมาเสียใจว่าโดนแจ๊บหลอกให้จีบ”
“อ้าว ทำไมแจ๊บพูดเหมือนท้ายที่สุดพี่จะเป็นคนแพ้วะ”
แจ๊บอมยิ้ม แล้วทำหน้าเจ้าเล่ห์
ซึ่งเก้าก็มองเพลินไปเลย น้องมันมีเสน่ห์ บอกไม่ถูกเลย เป็นผู้ชายที่ไม่สาวเลยนะ แต่น่าหลงมาก
ในทางกลับกัน พี่หนึ่งก็รู้นะว่า พี่เก้าก็กำลังจีบแจ๊บอยู่
แล้วพี่หนึ่งทำไง
พี่แกยักไหล่ ทำท่าไม่สนใจ แล้วบอกว่า
“ก็ดี เพราะพอถึงเวลาที่มึงรู้ใจตัวเอง มึงจะได้แน่ใจว่ามึงชอบกูจริงๆ ต้องเป็นกูเท่านั้น ไม่ใช่เพราะกูไปปิดกั้นไม่ให้มึงได้ชอบกับคนอื่น”
ตรรกะอะไรของพี่แกวะ ประมาณว่าเล่นกันแฟร์ๆ ไม่ตุกติก ดูพี่หนึ่งจะแน่ใจ ว่าสุดท้ายแจ๊บก็จะเสร็จพี่หนึ่ง
มั่นใจไปป่าว
แล้วถ้ามั่นใจ ต้องตามมาเฝ้าทำไม
ปากแข็ง
อย่างค่ำวันนี้
ตอนแรก พี่หนึ่งก็นั่งกินกาแฟอยู่ที่ชั้นล่าง แต่พอรู้ว่าพี่เก้ามาช่วยแนะนำเรื่องทำรายงานด้วย พี่หนึ่งก็ตีเนียนเดินขึ้นมาหาถึงชั้นสาม ส่วนของตำราต่างประเทศนี่เลย
แล้วก็มานั่งทำหน้านิ่งๆอยู่นี่ไง
แล้วแจ๊บอึดอัดไหม
ไม่อ่ะ
แจ๊บขำ
เพื่อนแจ๊บซะอีก ที่รู้สึกถึงจิตสังหารที่แผ่ซ่านออกมาจาก พี่หนึ่งกับพี่เก้า
“มึง อีแจ๊บ ขอกูคนดิ มึงไม่เอาคนไหนบอก กูขอคนที่เหลือ อิห่า กูเป็นผู้หญิงแท้ๆ ยังไม่มีผู้มาจีบสักคน”
นั่นเป็นเสียงกระซิบจาก ใบเตยซึ่งเป็นชะนีเบอร์แรง ที่แต่งหน้าด้วยสกิลอันน้อยนิด และเดือดร้อนแจ๊บที่ต้องจับใบเตยมาล้างเครื่องสำอางแล้วแต่งหน้าให้ใหม่อยู่บ่อยๆ
แรกๆ ใบเตยก็เรียกชื่อแจ๊บแบบปกตินี่แหละ
แต่ว่ามีเช้าวันหนึ่ง
ใบเตยต้องแต่งหน้าสวยมากแน่ๆเลย แจ๊บจ้องใบเตยตลอด
อ๋อเปล่าหรอก แจ๊บมองเพราะหงุดหงิดกับการกรีดตาเส้นใหญ่เท่าสายไฟฟ้านั่นต่างหาก
“จะกรีดตามาเรียนก็กรีดบางๆหน่อยดิ ให้มันดูใสๆเหมาะกับกลางวัน”
“นี่ๆ ตรงนี้เรียกโหนกแก้ม ปัดบรัชออนตรงนี้ ไม่ใช่ตรงนั้น นั่นเรียกใต้ตา”
แจ๊บจับเพื่อนสาวมานั่งเล็คเช่อร์เรื่องการแต่งหน้าอยู่บ่อยๆ
เพื่อนต่างสงสัยในตัวแจ๊บ
“ทำไมมึงแต่งหน้าเก่ง”
“มันเป็นวิชาชีพ แม่กูสอนมา”
“อีแจ๊บมึงเป็นตุ๊ดปลอมตัวมาใช่ป่ะ เอาตรงๆ” หมีเปิดประเด็น
หมีนั้นเคยเป็นตุ๊ดระดับเยาวชนมาก่อน ก่อนที่จะอัพเวอร์ชั่นมาเป็นนักศึกษาหนุ่มเจ้าสำอางค์ในปัจจุบัน
“มึงว่ากูเป็นหรือเปล่าล่ะ” แจ๊บย้อน
“ถ้ากูแน่ใจ กูจะถามมึงไหมคะ อีเพื่อน มึงดูยากอ่ะ คือดูเป็นผู้ชายสะอาด ไม่มีจริตตุ๊ดอ่ะ ไม่จีบปากจีบคอ ไม่ได้ตื่นเต้นกับผู้หล่อๆ แต่ว่ามึงก็ไม่มองผู้หญิงเหมือนกัน”
แจ๊บหัวเราะเบาๆ
“กูเป็นอะไรก็ไม่รู้ไง ไม่อยู่ในประเภทไหนเลย แต่กูเป็นเพื่อนมึงนะ”
“แหม...อีแจ๊บ จบค่ะ เออๆ กูไม่อยากรู้แล้ว”
ตั้งแต่นั้นมา เพื่อนๆมักเรียกแจ๊บว่า อีแจ๊บ บางทีก็เรียก อีแจ๊บพาเพลิน
จริงๆ พอสนิทกับเพื่อนผู้ชายคนไหน ก็พากันเรียกว่า "อี" หมดนั่นแหละ
ดูสิ แม้แต่คำแบ่งเพศยังใช้ร่วมกันได้แล้วเลยเนี่ย
กลับมาที่เหตุการณ์ปัจจุบัน
ที่พี่หนึ่งหยิบเอามือถือขึ้นมาเล่นเกมรออยู่เงียบๆที่โซฟาใกล้ๆกัน
ส่วนแจ๊บ พี่เก้า ใบเตย และ หมี นั่งสุมหัวคุยกันเรื่องรายงานอยู่อีกโต๊ะหนึ่ง
แจ๊บง่วงแล้ว
วันนี้แจ๊บตื่นเช้า เมื่อคืนก็นอนดึก
อย่างที่เคยบอก แจ๊บเป็นเด็กขี้เซา และต้องการการพักผ่อนอย่างน้อยสิบสองชั่วโมงถึงจะเพียงพอ
เวลาแจ๊บง่วง แจ๊บจะขยี้ตา
ไม่รู้ตัวหรอก
แต่พี่เก้าสังเกตอยู่ตลอด
พอแจ๊บกำลังจะยกมือมาขยี้ตาซ้ำอีก พี่เก้าก็ดึงมือเอาไว้ก่อน
“ตาแดงหมดแล้วแจ๊บ อย่าขยี้ตา”
พี่หนึ่งก็เห็นนะ แต่ยังไม่ใช่แฟนจะหวงมากก็ไม่ได้ ไอ้จับไม้จับมือ มันก็ยังไม่ได้น่าเกลียดอะไร มากสุดที่ทำได้ตอนนี้ก็คือ
ทำหน้านิ่งๆแล้วก็ทำใจเย็นๆเอาไว้
เมื่อแบ่งงานกันจนเรียบร้อยแล้ว
ก็ได้เวลากลับเสียที
“ตอนแรกพี่ว่าจะชวนแจ๊บไปกินข้าว แต่เห็นว่าแจ๊บง่วงแล้ว พี่ไม่กวนดีกว่า สวัสดีครับพี่หนึ่ง”
พี่เก้าก็สุภาพเสียจริงๆ เดินมาส่งพี่หนึ่งกับแจ๊บที่ลานจอดมอเตอร์ไซด์ แล้วค่อยเดินแยกไปกับเพื่อนๆที่เหลือของแจ๊บ
พี่หนึ่งไม่ได้พูดอะไรแค่ยิ้มตอบแล้วสตาร์ทรถ
ระหว่างทางที่กลับบ้านมา
พี่เก้าก็ไลน์เข้ามา
แจ๊บก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู แล้วพิมพ์ตอบกลับไป
ก้มหน้าก้มตาพิมพ์ด้วยมือข้างเดียว
อีกมือก็จับชายเสื้อพี่หนึ่งไว้ กันเวลารถเบรก
แล้วรถก็เบรกจริงๆ
แจ๊บนี่หัวทิ่มเลย หมวกกันน็อคของแจ๊บโขกเข้ากับหมวกกันน็อคของพี่หนึ่งแรงพอดู
พี่หนึ่งจอดทำไมก็ไม่รู้
"คุยไลน์กับใครวะแจ๊บ" พี่หนึ่งเปิดหมวกกันน็อคแล้วหันมาถาม
"พี่เก้า เค้าไลน์มาบอกให้หายาหยอดตาอ่ะ"
แล้วพี่หนึ่งก็ยื่นมือมา
“เอาโทรศัพท์มาแจ๊บ”
“ทำไมอ่ะ”
“มึงเล่นตอนซ้อนท้ายรถมันอันตราย เอามานี่กูยึด”
พี่หนึ่งดูโมโหนะ
--โปรดติดตามตอนต่อไป—
แจ๊บชอบเลขไหนก็ไม่รู้
@tonswind
เริ่มหัวข้อโดย: thanapontigy ที่ 13-03-2016 01:28:53
เริ่มหัวข้อโดย: P.PIM ที่ 13-03-2016 02:40:02
รู้สึกเลยว่าแจ๊บโชคดี โดนเลี้ยงดูมานะ ไม่โดนสปอยล์จนเสียคน
เริ่มหัวข้อโดย: treenature ที่ 13-03-2016 05:53:16
ที่ยึดโทรศัพท์นี่แอบหึงรึเปล่าพี่หนึ่ง? :laugh:
รู้สึกเลยว่าแจ๊บโชคดี โดนเลี้ยงดูมานะ ไม่โดนสปอยล์จนเสียคน
ใช่ค่า ทั้งหึงทั้งห่วงค่า เราเลยปรับปลายบทนิดหน่อย (เพิ่มไป2ประโยค หลังจากลงไปครั้งแรกเมื่อตีสอง) เพื่อให้ไม่คลุมเครือ
ขอบคุณที่มาอ่านนะคะ :mew1:
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 13-03-2016 06:01:04
เริ่มหัวข้อโดย: nevergoodbye ที่ 13-03-2016 11:31:59
เริ่มหัวข้อโดย: jejiiee ที่ 13-03-2016 12:23:28
เริ่มหัวข้อโดย: panitanun ที่ 13-03-2016 15:42:30
จะปากเเข็งได้อีกนานเเค่ไหนพี่หนึ่ง5555555
น้องเเจ๊บนั่ลล้าคคค
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 13-03-2016 16:17:49
พี่หนึ่งกับพี่เก้าก็ดูจะไม่งี่เง่านักนะ
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 13-03-2016 17:38:42
แจ๊บน้อยน่ารักจริงๆ :กอด1: :กอด1:
(ปอลิง ยึดมือถือนี่แผนการเด้กกกก เด็กนะคะ 55555)
เริ่มหัวข้อโดย: cinnsin ที่ 14-03-2016 19:12:11
เริ่มหัวข้อโดย: QueenPedGabGab ที่ 14-03-2016 20:22:11
เริ่มหัวข้อโดย: Jitsupa_milk ที่ 14-03-2016 22:42:38
ไม่หึงเลยจริงๆพี่หนึ่ง
เริ่มหัวข้อโดย: poterdow ที่ 15-03-2016 00:40:26
เริ่มหัวข้อโดย: QueenPedGabGab ที่ 16-03-2016 21:27:22
เริ่มหัวข้อโดย: monetacaffeine ที่ 16-03-2016 22:43:57
เราไม่ชอบเลยพวกหึงไร้สาระไม่ดูตาม้าตาเรือ ยิ่งถ้าไม่ได้เป็นอะไรกันนี่ยิ่งเซ็งหนักเลยค่ะ เวลาอ่านนิยายก็จะเซ็งพระเอกแนวนี้
/แล้วซ้ำร้ายถ้ามีประชดประชันเสียดสีด้วยคำพูดร้ายกาจนะ แทบอยากพ่นไฟใส่เลย 5555555555
แต่ดีค่ะที่ทั้งสองคนไม่เป็นแบบนั้น พี่หนึ่งหึงแบบน่ารักดี มีตามมาเฝ้าน้องด้วย ฮาาา น่ารักจริงๆค่ะ > <
จริงๆตอนที่แล้วอ่านแล้วนะ แต่ดันลืมเม้นซะงั้น ; - ; .. จะบอกว่าชอบบรรดาแม่ๆกับพ่อมากเลยค่ะ เรื่องสุขศึกษาลูกนี่เอาไป 100 เต็ม
แจ๊บโชคดีมากจริงๆที่มีพ่อและแม่ๆที่ดีขนาดนี้ ดีกว่าพ่อแม่ที่เป็นชายหญิงแต่ปิดกั้นลูก ทำให้ลูกรู้สึกเหมือนอยู่ตัวคนเดียวบนโลกเยอะเลย
เรื่องตรวจเลือดนี่ยอมใจค่ะ สุดยอดมากกกก เป็นเรื่องสำคัญมากจริงๆนะคะเพราะในเพศที่ 3 มีอัตราการติด HIV สูงกว่าชายหญิงเยอะ
/เพราะไม่ค่อยใส่ถุงยางกันนี่แหละค่ะ แล้วก็คิดว่ายังไงก็ไม่ท้อง แต่ไม่คิดถึงเรื่องโรคไง ดีจริงๆค่ะตรงนี้ ชอบมากเลยยย
จะรอติดตามตอนต่อไปนะคะ และจะไม่ลืมเม้นแล้ว :mew2:
เป็นกำลังใจให้เสมอเหมือนเช่นเคยค่า :L2:
ปล. สำอางค์ ไม่มี ค์ นะคะ <3
เริ่มหัวข้อโดย: treenature ที่ 20-03-2016 23:21:56
คืนนั้นที่แจ๊บโดนยึดโทรศัพท์ แจ๊บก็ได้เรียนรู้ว่า การคุยไลน์กับพี่เก้าอาจทำให้พี่หนึ่งหงุดหงิดมากกว่าที่หนึ่งคาดไว้
แจ๊บเลยไม่ค่อยทำอีก
ทำไมนะ
เป็นเพราะแจ๊บแคร์ความรู้สึกของพี่หนึ่งใช่ไหม
ก็ใช่นะ
แต่มันมากกว่าปกติไหม ก็ไม่หรอก เพราะปกติแจ๊บก็เป็นคนใส่ใจกับความรู้สึกของทุกคนที่อยู่รอบตัวอยู่แล้ว
อยู่ที่มหาวิทยาลัย แจ๊บก็ไม่ค่อยได้คุยโทรศัพท์หรือคุยไลน์กับพี่หนึ่งด้วยเหมือนกัน
ซึ่งจริงๆแล้วเป็นเพราะพี่หนึ่งเป็นผู้ชายไม่ค่อยแชทมา ส่วนมากก็จะโทรมาแค่
“มึงอยู่ไหน” หรือ “เลิกกี่โมง” แค่นี้เอง
พี่หนึ่งเป็นผู้ชายที่ไม่ละเอียดแต่ก็ละเอียด
โอ๋ย งงล่ะสิ
ตั้งแต่พี่หนึ่งจีบ ยกเว้นหมวกกันน็อคแล้ว พี่หนึ่งไม่เคยซื้ออะไรให้แจ๊บเลย แถมไม่เคยพูดจาเพราะๆด้วย
ต่างจากพี่เก้าที่ซื้อขนมหรือ ของกินมาให้ตลอด บอกว่ากลัวแจ๊บกับเพื่อนๆหิว แล้วก็พูดดีๆกับแจ๊บทุกคำ
แต่พี่หนึ่งก็รู้ว่าแจ๊บชอบกินอะไร และไม่ชอบอะไรโดยที่แจ๊บไม่ต้องบอก
ยกตัวอย่างเช่น
ค่ำวันหนึ่ง ที่จอดรถกินโจ๊กข้างทางกัน
เมื่อลงนั่ง ยังไม่ทันได้สั่ง โทรศัพท์ของแจ๊บก็ดังขึ้น
เป็นพี่เก้าที่โทรเข้ามา
“ครับ พี่เก้า...แจ๊บยังไม่ถึงบ้านครับ พี่หนึ่งพาแวะกินข้าว....พี่เก้ามีไร.....อ๋อ.....”
ระหว่างที่แจ๊บติดสาย พี่หนึ่งก็ทำหน้าเซ็งนิดหน่อย แล้วหันไปสั่งโจ๊กกับเด็กเสิรฟ์ที่มายืนรอ
พอแจ๊บหันมาอีกที ก็พบโจ๊กหมูตับ ไข่สุก ไม่ใส่ขิง วางรออยู่แล้ว
แจ๊บเงยหน้าขึ้นฉีกยิ้มให้พี่หนึ่งแทนคำขอบคุณ ไม่อย่างนั้นแจ๊บต้องเสียเวลามานั่งเขี่ยขิงอีก
พี่หนึ่งดูอารมณ์บูดๆ ดูได้จากที่ระบายอารมณ์เบาๆ โดยกระแทกช้อนโจ๊กลงในชามแรงกว่าที่ควรจะเป็น
“โกรธแจ๊บเหรอ” แจ๊บโน้มตัวเข้าไปใกล้ เอียงคอ เพื่อช้อนสายตามองคนที่เอาแต่จ้องชามโจ๊ก แล้วกระแทกช้อนจนไข่ในชามกระจายหมดแล้ว
พี่หนึ่งวางช้อน จ้องตอบ แล้วถอนใจ
“หงุดหงิดนิดหน่อยว่ะ กูไม่ชอบที่ไอ้เก้ามันโทรมาไม่รู้จักเวล่ำเวลา มันน่าจะกะเวลาถูกว่าตอนนี้มึงยังไม่ถึงบ้าน กูคิดว่ามันรู้ว่ามึงยังไม่ถึง แต่แม่งไม่รอไง กูไม่ชอบ โดยเฉพาะตอนที่มึงยังซ้อนท้ายกูอยู่ หรือแม้กระทั่งตอนที่มึงกำลังจะกินข้าวเนี่ย”
“งั้นคราวหน้าถ้ายังไม่ถึงบ้าน แจ๊บยังไม่รับสายหรือแชทก็ได้”
แจ๊บแค่ไม่ชอบที่เห็นใครอารมณ์เสียน่ะ ถ้าทำอะไรให้หายได้แจ๊บก็ทำหมดแหละ
พี่หนึ่งถอนหายใจอีก
“บนรถห้ามรับ เดี๋ยวตก ส่วนถ้ากำลังกินข้าวมึงก็ดูตามความเหมาะสมแล้วกัน ว่าอันไหนด่วน อันไหนยังไม่จำเป็น อย่างวันนี้ที่กูหงุดหงิดเพราะ มึงบอกเองว่ามึงยังไม่ได้กินข้าวกลางวันเพราะมัวแต่เตรียมพรีเซ็นต์งาน นอกนั้นมึงก็คิดเอง เดี๋ยวจะหาว่ากีดกันคู่แข่ง”
“นี่ยังไม่กีดกันอีกเหรอ” แจ๊บล้อ
พี่หนึ่งทำหน้าเหมือนไม่แคร์ แล้วพูดว่า
“ยังไม่ได้กีดกันอะไรเลย อย่าให้กูต้องลงมือ กูไม่ว่าอะไรหรอกถ้ามึงจะคุยกับมันบ้าง เพราะแค่การคุยกันไม่กี่นาที มันไม่สามารถทำให้มึงรักได้หรอก”
จ้า พ่อคนมั่นใจในฝีมือ
ช่วงนี้กรุงเทพฝนตก
ฝนที่กรุงเทพถ้าหากเป็นคน ก็คงเป็นคนที่ตรงเวลามาก เพราะมักตกตอนช่วงเลิกเรียน
บางทีก็แถม ตกตอนเช้า ในเวลาที่หลายคนเดินทางไปทำงานด้วย
ตอนเช้า แจ๊บยังคงมาพร้อมพี่หนึ่งเหมือนเดิม
ถ้าฝนตกไม่หนักมาก
พี่หนึ่งจะเอาเสื้อกันฝนคลุมแจ๊บเสียมิดชิด แล้วค่อยๆขี่มอเตอร์ไซด์กันมา
ถ้าเช้าวันไหนฝนตกหนัก
พี่หนึ่งจะขับรถไปจอดไว้ที่สถานีรถไฟฟ้าใต้ดิน แล้วพากันนั่งรถใต้ดินมา
ซึ่ง ถ้าพูดให้ถูก เรียกว่า “ยืนกันมา” ถึงจะถูก
สถานีรถไฟฟ้าใต้ดินบางซื่อ อยู่ต้นทางเลย
คนที่ขึ้นสถานีนี้มักได้นั่งทุกคนนั่นแหละ
แต่พี่หนึ่งกับแจ๊บลุกให้เด็กๆนั่งก่อนตลอด
รถไฟฟ้าในวันที่ฝนตก จะมีคนเยอะกว่าปกติ เพราะต่างก็หลบฝนและหลบปัญหาการจราจรด้านบน ลงมามุดดินกัน
พอถึงสักสถานีที่ห้าหรือหก คนก็จะแน่นมาก แทบจะแน่นแบบที่ หลังชนหลัง ขาชนขาเลยล่ะ
วันแรกๆ แจ๊บไม่ชอบสถานการณ์แบบนี้
ไม่ใช่ว่า ไม่ชอบคนเยอะๆหรอก เรื่องนั้นแจ๊บพออดทนไหว
แต่ที่ไม่ชอบใจนักคือ พี่หนึ่งมักจะดันแจ๊บไปที่ยืนชิดผนัง แล้วกันแจ๊บไว้จากคนอื่นๆด้วยอ้อมแขน
หรือบางทีถ้าไม่ได้ยืนติดผนัง พี่หนึ่งก็จะยืนซ้อนหลัง โหนราวไว้ข้างหนึ่ง แล้วอีกข้างหนึ่งเกาะขอบกางเกงของแจ๊บเอาไว้ ทำให้แจ๊บสามารถยืนอยู่ได้โดยไม่ต้องเอื้อมโหนราว หรือบางจังหวะที่แจ๊บทรงตัวไม่ดี พี่หนึ่งก็โอบตัวแจ๊บไว้
ก็มีหลายคนมองนะ หลายคนก็อมยิ้มที่เห็น
แจ๊บไม่ได้อายเลยสักนิด เพราะท่าทางนั้นไม่ได้น่าเกลียดอะไร
แต่ที่แจ๊บไม่ชอบ ก็เพราะว่า หัวใจแจ๊บมันเต้นไม่ค่อยสม่ำเสมอสักเท่าไหร่
และแจ๊บอธิบายความรู้สึกนี้ไม่ได้
มันเป็นสิ่งใหม่
อะไรก็ตามที่เป็นสิ่งใหม่ แปลก ปฏิกิริยาแรกๆของคนเราก็คือกลัวมัน
แจ๊บก็เหมือนกัน แจ๊บก็เกิดกลัวว่าควบคุมความรู้สึกนี้ไม่ได้
นี่มันรักหรือเปล่า?
ไม่ใช่หรอก
ถึงแจ๊บจะยังไม่เคยรักมาก่อน แต่ก็ค่อนข้างแน่ใจว่านี่ยังไม่ใช่ความรักหรอก
แล้วมันอะไรนะ ไอ้ความรู้สึกนี้น่ะ
มันจะเกิดขึ้น เมื่อระยะห่างระหว่างแจ๊บกับที่หนึ่งแคบลง จนแทบได้ยินเสียงหายใจของกัน
หลังจากนอนคิดอยู่คืนหรือสองคืน
แจ๊บก็สามารถตั้งชื่อให้มันได้ว่า
มันเป็นความรู้สึกดีๆ เวลาที่ได้รับการเอาใจใส่และปกป้อง
ถึงแจ๊บจะเป็นผู้ชาย แต่ก็หวั่นไหวไปกับการได้รับสิ่งนี้จากพี่หนึ่ง
แล้วแจ๊บก็กลัวว่า ตัวเองจะเริ่มเคยชินกับการถูกดูแลแบบนี้
เคยตัวเกินไป มันจะไม่ดี
แจ๊บรู้ว่าเรื่องพวกนี้เป็นขั้นตอนหนึ่งในการจีบ
แค่จีบ ยังไม่ได้รักกัน
แล้วถ้าท้ายที่สุด ถ้าพี่หนึ่งกับแจ๊บไม่ได้รักกัน แต่แจ๊บกลับมาอยู่คนเดียว โหนรถไฟฟ้าคนเดียวไม่ได้ล่ะ
แย่เลยนะ
เช้าอีกวัน
ฝนตกอีกแล้ว
พี่หนึ่งกับแจ๊บก็ไปรถไฟฟ้ากันเหมือนเดิม
เมื่อคืนแจ๊บอ่านหนังสือดึกเพราะมีสอบย่อย
และเมื่อเช้าแจ๊บก็ไม่ได้ยินเสียงนาฬิกาปลุกเลย จนเกือบเจ็ดโมง พี่หนึ่งยังไม่เห็นแจ๊บลงมา
เลยเอากุญแจไขเข้าไปดู แล้วก็แงะแจ๊บจากเตียง
ดุให้รีบอาบน้ำ
แล้วก็รีบมาที่สถานีรถไฟฟ้าใต้ดิน
ทางเดินของรถไฟฟ้าก็ย้าวยาว แจ๊บลืมตาแทบไม่ขึ้น ก้าวขาก็เชื่องช้า แบบตัวสล๊อตเลย
ก็แจ๊บง่วงอ่ะ
แจ๊บนอนไม่พอ
แจ๊บคิดถึงเตียงนุ่มๆมากเลย
พี่หนึ่งคงหงุดหงิด เลยจับมือแจ๊บแล้วกึ่งจูงกึ่งลากให้เดินเร็วขึ้น เหมือนคุณพ่อจูงเด็กประถมไปโรงเรียนไม่มีผิด
เข้ารถไฟฟ้าได้
วันนี้แจ๊บอยากนั่งจังเลย
ได้ที่นั่งด้วย ส่วนพี่หนึ่งยืน
แต่ไปแค่สองสถานีมั้ง พี่หนึ่งก็สะกิดแจ๊บที่สะลึมสะลือให้ลุกขึ้นให้เด็กตัวเล็กๆนั่ง
ส่วนแจ๊บก็กลับเข้าท่าเดิมแบบที่เคยยืนมาตลอดอาทิตย์คือ ยืนพิงพี่หนึ่งไว้ ให้พี่หนึ่งเกาะขอบกางเกงไว้ วันนี้แจ๊บไม่สนใจแล้วว่าจะรู้สึกยังไง เพราะว่า
ขอนอนหน่อยนะ
แค่หลับตาไว้เฉยๆก็ยังดี
คิดแล้วก็วางน้ำหนักของศีรษะไปบนอกแน่นๆของพี่หนึ่ง
ไม่ถึงห้านาทีล่ะมั้ง
แจ๊บกรนเบาๆ บางจังหวะมีสัปหงกด้วยนะ ยืนโงนเงนจนหนึ่งต้องโอบเอวไว้ตลอด
หนึ่งกลั้นหัวเราะจนไหล่สั่น
เด็กอะไรวะ ยืนหลับได้ด้วย
ขนาดคนที่ยืนข้างๆยังขำเลย
ตอนเย็น แจ๊บก็นัดเจอพี่หนึ่งที่สถานีรถใต้ดิน เพราะที่ทำงานพี่หนึ่งอยู่บนตึกนั้น
โดยมีพี่เก้าเดินมาส่ง
แจ๊บบอกไม่ต้องมาส่ง แจ๊บเดินเองได้
พี่เก้าเลยบอกงั้นขอมาเดินเล่น
“ขอทำคะแนนหน่อยไม่ได้เหรอ พี่ไม่ได้อยู่ห้องข้างๆแจ๊บแบบใครบางคนนี่”
แจ๊บขำพี่เก้าที่ทำเสียงงุ้งงิ้งตัดพ้อ ก็เลยยอมให้เดินมาด้วย ทั้งๆที่เจ้าตัวจอดรถไว้ใกล้ๆคณะแท้ๆ
“ถ้าวันไหนฝนตก แจ๊บให้พี่ไปรับได้ไหม มามอเตอร์ไซด์ หรือนั่งรถใต้ดินมามันคงไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่ แล้วจะไม่สบายเอาด้วย”
“บ้านพี่เก้ากับหอแจ๊บอยู่คนละทางกันเลย จะมาทำไมอ่ะ ไม่ต้องหรอก นี่แจ๊บก็ไม่ได้ลำบากอะไร ฮัดเช้ย!”
แย่เลย แจ๊บกำลังจะโม้ว่า แจ๊บแข็งแรงจะตายไป ดันมาจามซะได้ เสียฟอร์มหมด
“เห็นไหมล่ะ เป็นหวัดแล้ว ให้พี่ไปรับไปส่งเถอะช่วงนี้”
“ไม่ต้องหรอกพี่ ถึงไม่ได้อยู่คอนโดเดียวกับพี่หนึ่ง แจ๊บก็ไม่ให้พี่เก้าที่อยู่คนละมุมเมืองต้องลำบากขับรถทั้งไกลทั้งเหนื่อยมารับส่งแจ๊บหรอก มันเกินไป”
“ทำไมล่ะ พี่เต็มใจนะ”
“อย่าเพิ่งออกแรงอะไรมากเกินปกติเลยพี่เก้า ทำแบบที่พี่เก้าทำ เป็นแบบที่พี่เก้าเป็นเถอะ ตอนที่จีบกันนี่ พี่เก้าคงรู้สึกว่า ต้องทำอะไรให้มันพิเศษหน่อย ถึงแม้ต้องตื่นเช้ากว่าเดิมเป็นชั่วโมงๆ ต้องขับรถไกลๆ ก็สู้ไหว แต่ถ้าต่อไป สมมตินะ แค่สมมติ ว่าเป็นแฟนกันแล้ว พี่เก้าเกิดรู้สึกว่ามันเหนื่อย มันไกลขึ้นมา แจ๊บจะรู้สึกไม่ดี มันเหมือนพี่เก้าใช้ความดีที่เกินกว่าที่ตัวเองมี มาหลอกให้แจ๊บรัก ”
เก้าหยุดเดิน แล้วมองแจ๊บแบบเต็มๆตา
“เรานี่คิดอะไรเกินเด็กปีหนึ่งนะ บางความคิดนี่โตกว่าพี่เสียอีก”
แจ๊บยิ้ม
เมื่อเดินมาถึงสถานี เห็นพี่หนึ่งนั่งเล่นเกมรออยู่แล้ว
ก่อนที่จะเข้าไปใกล้ในระยะที่พี่หนึ่งจะได้ยินพี่เก้าก็ถามขึ้นว่า
“พี่ยังมีสิทธิ์ไหมแจ๊บ ช่วยประเมินความเสี่ยงให้พี่หน่อย เพราะต่อจากนี้พี่คิดว่า พี่จะจริงจังแล้วนะ”
ถามยากจัง เทอมหน้าค่อยมาตอบได้ไหม ยังไม่ได้เรียนเรื่องความเสี่ยงเลย
แจ๊บไม่ได้ตอบคำถามนั้น
เพราะแจ๊บก็ไม่แน่ใจ
ก็แจ๊บไม่เคยรักใคร
และไม่เคยมีใครมาจีบจริงจังแบบนี้มาก่อน
คืนนั้น แจ๊บโทรหาพ่อกับแม่ๆ
แจ๊บเล่าคำถามที่พี่เก้าถามให้ทุกคนฟัง
แม่โจลี่ : แล้วมึงรักใครล่ะ
แจ๊บ: แจ๊บยังไม่รู้เลยแม่
พ่อชาติ : พ่อว่า ที่แจ๊บทำอยู่มันไม่ถูกเท่าไหร่นะ รักมันไม่ใช่เหมือนกีฬา แต่ตอนนี้แจ๊บกลับปล่อยให้ทั้ง หนึ่งและเก้ามาลงแข่ง โดยที่ตัวแจ๊บเองก็รับผิดชอบความเสียหายจากการพ่ายแพ้ของอีกคนหนึ่งไม่ได้
แม่ป๊อบ: ยังไงวะอีสุชา เอาเคลียร์ๆดิ
พ่อชาติ : คนที่แจ๊บไม่เลือก ก็เหมือนถูกแจ๊บหลอกให้ลงทุนยังไงล่ะ มันก็แทบไม่ต่างกันกับที่แจ๊บบอกพี่เก้าว่า ไม่อยากให้เขาทำดีเกินกว่าที่ตัวเองเป็น คนที่เขาเข้ามาจีบ เขาก็ใช้หัวใจเป็นเงินทุน นานวันเข้ามันก็จะยิ่งถลำลึก ถ้าสุดท้ายแจ๊บให้หัวใจตอบกลับไปไม่ได้ เขาก็คงเสียใจมาก แล้วแจ๊บรับผิดชอบความเสียใจของเขาได้ไหม
แจ๊บ อึ้งไปนาน
แม่โจลี่ : หมายความว่า มึงจะให้มันเลือกเลยตอนนี้แค่คนเดียว แล้วศึกษากันเป็นคนๆไปใช่ไหมวะ
แจ๊บ : แต่แจ๊บเองก็เลือกไม่ได้ แจ๊บยังไม่รู้ว่าแจ๊บจะรักคนไหน
แม่จ๋า: น้องแจ๊บลูก ถามใจตัวเองดูดีๆ แม่ว่าลึกๆลงไปแจ๊บรู้ว่า แจ๊บอยากจะศึกษาคนไหน ในใจของเราจริงๆมันมีคำตอบนะ แต่ต้องตั้งใจคุยกับหัวใจตัวเองดีๆ
พ่อชาติ : ใช่แล้วแจ๊บ พ่ออยากให้ลูกถามใจตัวเองดู ตัดเรื่องฐานะ หน้าตา ผลประโยชน์ ออกไป
แม่ป๊อบ : แต่ก็ต้องมองอีกทางหนึ่งไว้ด้วยนะ ไม่ได้หมายความว่าคนที่เราศึกษาเนี่ย จะไปด้วยกันได้ ปลายทางมันก็อาจจะไม่สวยงามนะแจ๊บ
แจ๊บวางสาย
แล้วหลับตา
ดึงภาพต่างๆระหว่างช่วงสามเดือนนี้ขึ้นมา
ทบทวนความรู้สึกในขณะนั้นๆ
ในขณะที่ซ้อนมอเตอร์ไซค์ ยืนพิง หรือ กินข้าวเย็นกับพี่หนึ่ง
และในขณะที่ปรึกษาเรื่องเรียน ถามโจทย์การบ้าน และกินข้าวกลางวันกับพี่เก้า
แจ๊บเห็นพี่หนึ่งตอนกำลังอมยิ้ม
เห็นพี่เก้าที่กำลังยิ้มกว้าง
แจ๊บถามใจตัวเอง ว่ายิ้มของคนไหนที่ทำให้ใจเต้นมากกว่ากัน ยิ้มของใครที่เห็นแล้วอยากยิ้มตาม
แล้วในตอนที่ยังหลับตาอยู่ แจ๊บก็ยิ้ม
แจ๊บลืมตา
สูดลมหายใจเข้าลึกๆ
แจ๊บว่าแจ๊บเลือกได้แล้วล่ะ
บอกใครก่อนดี
ตัดสินใจไปเคาะประตูห้องพี่หนึ่ง
ก๊อก ก๊อก
“พี่หนึ่ง แจ๊บมีเรื่องจะบอก...”
--โปรดติดตามตอนต่อไป—
ตอนต่อไปมาวันอาทิตย์ที่27นะคะ ขอโทษจริงๆ จ-ศ งานเย้ออออออออ ไม่สามารถเขียนอะไรได้เลย จริงๆ
ขอความเห็นใจให้ป้าแก่ๆที่มีพลังงานน้อยนิดด้วยน้า :katai5:
ดีใจมากๆที่เข้ามาอ่านกันนะคะ
@t o n s w i n d
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 20-03-2016 23:35:21
เริ่มหัวข้อโดย: jejiiee ที่ 21-03-2016 00:45:17
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 21-03-2016 01:03:50
เริ่มหัวข้อโดย: Jitsupa_milk ที่ 21-03-2016 01:07:32
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 21-03-2016 02:48:31
101 กลัวศูนย์ตรงกลางจัง
กลัวจะศูนย์หนึ่งไปน่ะซิ
แต่ทั้งพี่หนึ่งทั้งเก้าคือดีทั้งคู่
พี่หนึ่งก็แฟร์ เสมอต้นเสมอปลาย
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 21-03-2016 06:48:44
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 22-03-2016 10:47:12
เริ่มหัวข้อโดย: cinnsin ที่ 22-03-2016 19:28:47
เริ่มหัวข้อโดย: littlegift ที่ 24-03-2016 22:27:51
เริ่มหัวข้อโดย: Minoru88 ที่ 24-03-2016 23:42:29
เชียร์... พี่หนึ่งนะ
เริ่มหัวข้อโดย: Bb nale ที่ 25-03-2016 13:10:32
เริ่มหัวข้อโดย: treenature ที่ 26-03-2016 00:18:02
“พี่หนึ่ง แจ๊บมีเรื่องจะบอก...”
หนึ่งเลิกคิ้ว แล้วเบี่ยงตัวให้แจ๊บเดินเข้าห้องมา
มองตามไอ้เด็กที่ใช้ที่คาดผมสีชมพูเปิดหน้าผากมนสวย หย่อนก้นนั่งลงบนโซฟา
บอกกี่หนแล้วว่า อย่าใส่กางเกงตัวนี้
มันทั้งขาวทั้งเนียน
หนึ่งส่ายหน้าเล็กน้อยเพื่อไล่ความคิดด้านมืดออกไป
“มึงมีไร รีบๆพูดแล้วกลับห้องไปเลย”
ก่อนที่เขาจะหน้ามืด จับมันขึงบนโซฟา
แจ๊บทำหน้ายู่
“เดี๋ยวดิ ทำไมต้องรีบไล่ทุกที ยังไม่ทันจะพูดอะไรเลย” แจ๊บพูดพลางยกขาขึ้นวางบนโซฟาในท่าขัดสมาธิ
ไอ้เด็กขี้อ่อย แม่งรู้ตัวหรือเปล่าว่ากางเกงมันร่นไปถึงไหนแล้ว
“เร็วๆ” หนึ่งเร่งอีก พลางเอนตัวพิงพนัก
แจ๊บหมุนตัวมามองหนึ่ง สบตาแน่วแน่ ยิ้มสดใส แล้วพูดว่า
“แจ๊บ จะจีบพี่หนึ่ง”
“ห๊ะ”
หนึ่งรู้ว่า แจ๊บเป็นเด็กแปลก แต่ไม่คิดว่าจะแปลกถึงขนาดนี้
ก็เขาจีบมันอยู่ดีๆ
มันกลับย้อนกลับมาจีบเขาเสียอย่างนั้น
“มึงเพี้ยนอะไรเนี่ย” หนึ่งหัวเราะเบาๆพลางยกมือโยกหัวแจ๊บไปมา
“ไม่ได้เพี้ยนนนนน หยุดโยกก่อนนนน เวียนหัว”
หนึ่งหยุดมือของเขาแล้ว แต่ยังขำไม่หาย แต่ก็ยอมอยู่เงียบๆฟังแจ๊บอธิบาย
แจ๊บย้อนเล่าถึงคำถามของพี่เก้าที่สถานีรถใต้ดิน และ คำแนะนำจากพ่อและแม่ๆ แบบรวดเดียวแทบไม่เว้นจังหวะ
พอพูดจบ หนึ่งก็เลยเดินไปหยิบขวดน้ำจากตู้เย็นมาให้
แจ๊บดื่มอักๆ แล้วปาดหยาดน้ำที่มุมปาก
แม่ง...อีกแล้วนะไอ้แจ๊บ...มึงอ่อยได้เป็นธรรมชาติมาก
หนึ่งสูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วปล่อยพรูออกมา พยายามสนใจสิ่งที่แจ๊บกำลังจะพูดต่อ มากกว่าหยดน้ำที่ไหลล้นจากมุมปาก แล้วหยดเปียกเป็นวงที่เสื้อขาวของแจ๊บ
“แจ๊บก็เลยนึกย้อนดู ความรู้สึกของตัวเองที่ผ่านมาไง ว่าคำตอบมันมีอยู่แล้วตั้งแต่ต้น แค่มันยังไม่ชัดเจนเท่านั้นเอง”
“คำตอบว่า มึงเลือกกูน่ะเหรอ” หนึ่งยกมุมปาก เลิกคิ้วอีกเล็กน้อย และมีนัยน์ตาพราวระยิบหยอกเย้า
โหยยย ท่านี้หล่อเป็นบ้าเลย แจ๊บคิด
“คล้ายๆอย่างนั้นแหละ แต่ก็ไม่ใช่เสียทีเดียว คือพอค่อยๆจับความรู้สึกตัวเองแล้ว แจ๊บก็รู้ตัวว่า แจ๊บไม่ได้ชอบพี่เก้าแบบที่ชอบพี่หนึ่งน่ะ เหมือนพี่เก้าเอง ก็ยังไม่ได้ชอบแจ๊บแบบจริงๆจังๆด้วย ถูกใจน่ะคงใช่ แต่พี่เก้ายังมองเห็นตัวเองมากกว่ามองเห็นแจ๊บน่ะ คือพี่เก้าอยากได้แจ๊บ แบบเดียวกับที่เด็กอยากได้ของเล่นน่ะ เอ...เข้าใจไหมเนี่ย...แจ๊บไม่รู้จะอธิบายสั้นๆยังไงอ่า”
“เออ..กูพอเข้าใจ มึงจะบอกว่า เก้ามันอยากได้มึงเป็นแฟนเพื่อจะให้ตัวมันมีความสุข แต่ไม่ใช่เพื่อให้ทั้งมึงและมันมีความสุขด้วยกัน ใช่ไหม”
แจ๊บพยักหน้าเร็วๆ
“ก็ประมาณนั้นแหละ แต่แจ๊บก็ไม่ได้คิดว่า พี่เก้าเป็นคนที่ไม่ดีนะ เพราะใครๆก็อยากทำให้ตัวเองมีความสุขทั้งนั้นแหละ แจ๊บคงยังไม่ใช่คนที่จะทำให้พี่เก้าข้ามออกมาจากเขตแดนของตัวเองได้ แต่คงจะมีสักคนแหละ ที่พี่เก้าจะใส่ใจได้มากกว่าใส่ใจตัวเอง”
“สรุปคือ มึงมาขอกูเป็นแฟน”
หือ แจ๊บไม่ได้พูดอย่างนั้นเสียหน่อย
แจ๊บเบ้ปากให้กับคนที่มั่นหน้า
“ยางงงงง ยังไม่ใช่แฟน แจ๊บชอบพี่หนึ่ง แต่ไม่รู้ว่าต่อไปจะรักหรือเปล่า”
“อ้าว...แล้วมึงจะมาจีบกูกลับทำไม อยู่เฉยๆ ให้กูจีบก็ดีแล้ว เพราะเดี๋ยวกูจะทำทุกอย่างให้มึงรักกูเองแหละ”
พี่หนึ่งพูดประโยคนี้ด้วยท่าทางธรรมดา ราวกับกำลังพูดว่า พรุ่งนี้รถคงติดเหมือนทุกวัน
แต่แจ๊บหน้าแดง หัวใจเต้นตึก
“เอ่อ...ก็...หู้ยยยยยยย พี่หนึ่งหยุดจีบแจ๊บแป๊บนึงได้ไหมเนี่ย แจ๊บเขิน..เลยลืมเลยว่าจะพูดอะไร” แจ๊บโวยวายแล้วเอามือแนบแก้มตัวเองไว้ ไม่ให้เขามอง
ดูมัน พอเขินแล้วไม่รู้จะทำยังไง ก็มาพาลหาเรื่องเขา
พอตั้งสติได้ แจ๊บก็พูดต่อว่า
“ตอนพี่หนึ่งจีบแจ๊บ เหมือนแจ๊บจะมีอำนาจเหนือกว่านิดๆไง แจ๊บอาจเล่นตัว ให้พี่หนึ่งตามใจ หรือทำอะไรตามที่แจ๊บอยากให้ทำ ทีนี้ ถ้าแจ๊บจีบพี่หนึ่งกลับ อำนาจของเราก็เท่ากันไง แจ๊บไม่ได้อยากวางพี่หนึ่งไว้ในตำแหน่งที่ต่ำกว่าน่ะ”
หนึ่งทุบหัวมันไปโป๊กหนึ่ง
“มึงจัดลำดับความสำคัญ แบบที่หมา มันจัดลำดับในฝูงน่ะเหรอ นี่กูกับมึงเป็นหมาหรือไง”
“ใช่ที่ไหน แจ๊บยกให้พี่หนึ่งเป็นนางสิงห์สาวที่กำลังมีอำนาจในการเลือกสิงโตหนุ่มเพื่อผสมพันธุ์ต่างหาก” แจ๊บยิ้มเผล่
หนึ่งหมั่นเขี้ยว จนทนไม่ไหว กระโจนตะปบ เอ้ย!! กดแจ๊บลงนอนหงายบนโซฟา
แจ๊บตาโต ด้วยความตกใจ
“พอมึงพูดเรื่องผสมพันธุ์แล้วกูก็หิวขึ้นมาเลย มาดูกันไหมว่า ตอนนี้ใครเป็นสิงห์โตสาวกันแน่” ก้มลงกระซิบเสียงทุ้มที่ข้างหูของแจ๊บ
มันเป็นการกระซิบที่ใกล้เกินไป
แจ๊บว่า ตอนนี้ แจ๊บไม่ใช่ทั้งพ่อสิงโต หรือ แม่สิงห์สาว หรอก
แต่เป็นกระต่ายมากกว่า
ฮือ....
.
.
.
พี่หนึ่งไม่ได้ทำอะไร มากไปกว่าการหอมแก้มซ้าย และขวา และจูบแจ๊บจนปากเจ่อ แล้วก็ปล่อยแจ๊บให้ลุกขึ้นนั่ง
แจ๊บรีบลุกขึ้นนั่งคุกเข่า คอเสื้อเทไปข้างหนึ่ง เผยให้เห็นไหล่ขาว
“ไอ้แจ๊บ” พี่หนึ่ง กัดฟันกรอด
แจ๊บรีบดึงเสื้อตัวเองให้เข้าที่ แล้วยิ้มหวานๆ
“พี่หนึ่งทนได้อยู่แล้วใช่ม้า พี่หนึ่งเก่งจะตาย ไว้เรารักกันก่อน แล้วค่อยปั่มปั๊มกันเนอะ ตอนนี้แจ๊บยังไม่อยากไปหัดล้างตู้ ต้องแสบตูดแน่ๆเลย”
หนึ่งขำ แจ๊บทำให้เขาที่กำลังฮอร์โมนพลุ่งพล่าน สงบลงได้ ด้วยความคิดตรงๆประหลาดๆของมัน
“ครับ รอเรารักกันก่อน”
จู่ๆพี่หนึ่งก็พูดเสียงทุ้มนุ่ม เขาทอดมองแจ๊บแบบที่ทำให้แจ๊บคิดว่า ตัวเองโดนสาบให้เป็นไอติมรสช็อคโกแลตที่กำลังละลาย จนเหลวเป๋ว
“ตกลงตอนนี้แจ๊บจีบพี่ แล้วพี่ก็จีบแจ๊บใช่ไหม” หนึ่งยังคงทอดมองแจ๊บแบบเดิม เพิ่มเติมคือ ยิ้มละมุนละไม
ฮือ....เสียงนุ่มยิ่งกว่าเมื่อกี้อีก แถมยังเรียกตัวเองว่าพี่ด้วย
แจ๊บจะรอดไปได้อีกกี่วันเนี่ย
“ครับ” แจ๊บเกิดกลายเป็นคนพูดน้อยขึ้นมากระทันหัน
“งั้น คืนนี้นางสิงโตกลับไปก่อนนะ ก่อนที่พี่จะตะครุบหาง แล้วลากเข้าห้องไปกิน พรุ่งนี้พี่จะพาไปคุยกับเก้าเอง”
แจ๊บไม่กล้าสบตาพี่หนึ่งแล้ว
พี่หนึ่งในโหมดนี้ น่ากลัวจริงๆ
----โปรดติดตามตอนต่อไป----
ขอโทษที่ผิดสัญญา มาเร็วไปวันนึง แฮ่...
หากว่า ไม่ผิดพลาดอะไร (อุปสรรคคืองานที่เยอะมาก และคอมที่ป่วยๆ) จะมาอีกทีสุดสัปดาห์หน้านะคะ
ขอบคุณมากค่า
@ t o n s w i n d
เริ่มหัวข้อโดย: Wtftt ที่ 26-03-2016 02:47:02
เริ่มหัวข้อโดย: littlegift ที่ 26-03-2016 06:45:38
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 26-03-2016 06:56:27
ให้กำลังใจคนเขียนจ๊ะ
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 26-03-2016 07:58:28
เริ่มหัวข้อโดย: Duangjai ที่ 26-03-2016 08:09:42
การมีครอบครัวที่ไม่ครบแต่ก้อสมบูรณ์ได้ แล้วยังน่ารักอีกด้วย
ติดตามความคิดของแจ๊บต่อไป
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
....
เริ่มหัวข้อโดย: nevergoodbye ที่ 26-03-2016 10:12:05
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 26-03-2016 13:49:00
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 26-03-2016 19:33:39
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 26-03-2016 20:13:43
โอ้.... ตรรกะ แจ๊บ ไม่เหมือนใครดี แต่แสดงให้เห็นตัวตนของแจ๊บ ฉลาดมองคนออก :katai2-1:
พ่อๆแม่ๆ เป็นที่ปรึกษาสุดยอด ให้คำแนะนำดีๆ
ชี้ให้ลูกเห็นว่าการนิ่งๆดูคนทั้งคู่ที่มาจีบ เป็นการเอาเปรียบคนที่ไม่ถูกเลือก เป็นการให้ความหวังเหมือนกัน
สนุก ชอบ รอตอนใหม่นะ :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: kokoro ที่ 26-03-2016 21:51:42
อ่อยแบบไม่รู้ตัวแบบนี้ สงสารพี่หนึ่งเลย อดทนๆค่ะ 555
เริ่มหัวข้อโดย: monetacaffeine ที่ 27-03-2016 23:28:58
เห็นด้วยกับแจ๊บนะ เรารู้สึกว่าพี่เก้ายังไม่ใช่อ่ะ คือด้วยฟีลลิ่งหรืออะไรบางอย่างมันก็ทำให้รู้สึกว่าฉาบฉวยนิดๆ
เหมือนเวลาเราเห็นคนเป็นแฟนกันเลิกกันแล้วมีคนใหม่ไวมากๆ แบบนั้นอ่ะค่ะ ยังงงๆกับความรู้สึกอยู่เลยว่าแบบ .. โอ้โห เค้าทำใจเร็วเนอะ
ดีใจที่แจ๊บมีพ่อกับแม่ๆคอยเป็นที่ปรึกษา เราว่ามันดีมากๆเลยกับการที่เด็กมีพ่อแม่ที่คุยกันได้ทุกเรื่อง อย่างบ้านเราก็คล้ายๆกัน
คุยกันหมด ถึงขนาดคนที่มาจีบเรายังแอบปรึกษาเรื่องเรากับแม่หลังไมค์เลยค่ะ 5555555 คือไม่มีปิดเลย มันทำให้แจ๊บทำตัวดีอ่ะค่ะ
เพราะการที่ไม่เลือกใครซักคนแล้วปล่อยไปแบบนี้ ตัวแจ๊บเองก็จะโดนมองไม่ดีด้วยส่วนนึงนะ ถ้าเราอยู่ในสถานะเพื่อน เราก็เตือนเหมือนกัน
อันนี้ขอนอกเรื่องนิดนึง
ไม่ว่าจะอ่านกี่ครั้งก็ชอบการบรรยายของคุณคนเขียนจริงๆนะคะ ชอบมากๆ ไม่รู้ทำไม .. แถมยังรักทุกตัวละครตามไปด้วยตลอดเลย
โดยเฉพาะฝั่งนายเอก (เป็นพวกหลงผู้ชายน่ารักค่ะ ทั้งแจ๊บทั้งน้องนกนี่เอาใจเราไปเต็มๆทั้งคู่เลย - / -)
ชอบมุมยั่วๆของแจ๊บมากกกกกกกก แล้วนางรู้ตัวด้วยนะ! ขนาดยังไม่เป็นแฟนกันยังขนาดนี้ เป็นแฟนกันแล้วรับรองพี่หนึ่งไปไหนไม่รอดแน่นอนค่ะ! /ฮา
แก้คำผิดนะคะ ~
พี่เหนึ่ง - พี่หนึ่ง
หนึ่งไม่กล้าสบตาพี่หนึ่งแล้ว - แจ๊บ
เป็นกำลังใจให้เหมือนเดิมค่ะ แล้วจะรอติดตามทุกๆเรื่องเลยนะคะ สู้ๆค่ะ ^____^ V
เริ่มหัวข้อโดย: QueenPedGabGab ที่ 30-03-2016 21:59:44
เริ่มหัวข้อโดย: wonderbe ที่ 31-03-2016 08:15:27
เริ่มหัวข้อโดย: neverland ที่ 31-03-2016 15:37:42
มีความคิดที่เปิดกว้าง ยอมรับและเข้าใจในธรรมชาติของเพศแบบไม่จำกัด รัก :กอด1:
ขอคนแบบแจ๊บสักที่ได้ไหมคะ? ส่งมาแบบ ems เลยค่ะ ชอบ จะเอา 555555555555
เริ่มหัวข้อโดย: treenature ที่ 02-04-2016 23:44:46
วันนี้วันเสาร์
หนึ่งเคาะประตูห้องของแจ๊บแล้วรออยู่สักสองสามนาที
เมื่อไร้เสียงตอบรับ จึงใช้กุญแจไขเข้าไป
ถ้าเป็นเวลาอื่นๆของวัน หนึ่งจะรอจนกว่าแจ๊บจะเป็นคนมาเปิดประตู เผื่อพื้นที่ไว้ให้แจ๊บที่อาจทำเรื่องส่วนตัวต่างๆ
แต่ถ้าเป็นตอนเช้า (ถึงแม้ว่าสิบโมง สำหรับคนอื่นจะเรียกว่า สายแล้วก็เถอะ) หนึ่งเลือกที่จะไขกุญแจเข้ามาเลย เพราะแน่ใจว่า ไอ้เด็กขี้เซาคงไม่ตื่น
ห้องนี้เป็นห้องเดี่ยว ไม่มีส่วนของห้องนั่งเล่น
เมื่อมองไปกลางห้อง หนึ่งเห็นแจ๊บนอนตะแคงขาก่ายอยู่เต็มที่นอนอย่างมีความสุข
เขากดยิ้มที่มุมปาก หรี่ตาลงนิด แล้วค่อยๆขึ้นไปบนเตียงอย่างช้าๆ
เหยื่ออันโอชา ยังไม่รู้สึกตัว แม้เมื่อหนึ่งเอนกายลงข้างๆ
กระซิบที่ข้างหู
“ตื่นครับเด็กขี้เซา”
แจ๊บกลับยิ่งมุดหน้าลงกับหมอน หนีจากเสียงกระซิบนั่น
หนึ่งตามติดไปกระซิบอีกที
“นับหนึ่งถึงสาม ไม่ตื่นจะปล้ำ หนึ่ง สอง สาม...”
แจ๊บยังคงนอนนิ่ง
หนึ่งกดจมูกที่แก้มซ้าย
แจ๊บขมวดคิ้ว
คราวนี้ใช้ริมฝีปากกดลงที่ปลายจมูก
แจ๊บส่งเสียง “ฮื่อ” แล้วกลิ้งตัวหนีไปอีกด้าน
หนึ่งอมยิ้ม
ไอ้เด็กนี่มันน่ารักจนเกินจะทนไหว
เขาก้มลงใกล้ จนได้กลิ่นลมหายใจของคนหลับ
ใช้ลิ้นตวัดเลียแผล่บที่ริมฝีปากอิ่มทีหนึ่ง แล้วเหลือบมองปฏิกิริยาของแจ๊บ
คิ้วของแจ๊บขมวดแน่นเข้าไปอีก
คราวนี้หนึ่งใช้ลิ้นลากเรื่อยไปทั่วทั้งริมฝีปากแดง แล้วเริ่มดูดดึงริมฝีปากที่นุ่มนิ่มนั้น ชักชวนให้เจ้าเด็กขี้เซาเปิดปาก
“อื้อ!” จู่ๆ แจ๊บก็ลืมตาโพลงขึ้น แล้วอึ้งไปสักสองวิ เหมือนสมองยังไม่เข้าที่เข้าทาง จากนั้นก็เริ่มดิ้นประท้วง
“อื๊อ อื๊อ...” แจ๊บพยายามจะพูด แต่ริมฝีปากยังถูกประทับไว้ จึงได้แต่ส่งเสียง
“ชู่ววว” หนึ่งปลอบให้แจ๊บเงียบ “จูบแล้วจะปล่อย นะครับ ขี้เซา ขอจูบเท่านั้น”
แจ๊บรีบยกมือปิดปากเมื่อพี่หนึ่งผละออก
แล้วพูดอู้อี้ ทั้งที่ปิดปากไว้ว่า
“แจ๊บยังไม่ได้แปรงฟัน”
พี่หนึ่งยิ้มเอ็นดู
“เอามืออกนะครับ คนดี พี่หนึ่งขอ”
ห้ามเรียกว่า คนดี นะ
แพ้
แจ๊บแพ้
แจ๊บแน่ใจแล้วร้อยเปอร์เซนต์ ว่าไม่สามารถรับมือพี่หนึ่งในโหมดนี้ได้ โหมดนุ่มนวลและโรแมนติก
แจ๊บยกมือที่ปิดปากออก มองใบหน้าที่เคลื่อนเข้าใกล้ ตัวของแจ๊บสั่นเล็กน้อย
นี่เป็นครั้งที่สองที่โดนพี่หนึ่งจูบ แต่ครั้งนี้แจ๊บตื่นเต้นและตื่นกลัว
อาจเป็นเพราะ พี่หนึ่งดูจริงจังมากกว่าครั้งก่อน
เมื่อริมฝีปากแตะกันอีกหน
แจ๊บก็หลับตาลง ให้สัมผัสอื่นๆได้ทำงานอย่างเต็มที่
หนึ่งทำการสำรวจไปทั่วโพรงปากของเด็กน้อยที่ตัวยังสั่นไม่หาย
ไล้เลาะไปในทุกพื้นที่
แจ๊บถอนหายใจหนักและถี่
การโดนกวาดต้อนด้วยลิ้นของอีกคน ให้ความรู้สึกที่บรรยายได้ยาก
มันชวนเคลิ้มฝัน
แล้วการสำรวจอย่างจริงจังก็หยุดลงแค่นั้น
หนึ่งถอนจูบ ยิ้มและมองหน้าแจ๊บ
ส่วนแจ๊บกลับไม่กล้าสู้สายตา ทำได้แค่หรุบตาลง
แจ๊บที่ร่าเริง ช่างพูดช่างถาม นั่นว่า น่ารักแล้ว
พอเห็นแจ๊บที่เขินอาย และยังสั่นอยู่นิดๆกับแค่โดนจูบ
หนึ่งคิดว่า คำว่า น่ารัก คงยังไม่พอ
ความไม่เดียงสาของแจ๊บ มันน่าหลงใหล
แต่ยังไม่ถึงเวลา
ความอยากน่ะ ตอนนี้หนึ่งมีจนเปี่ยม แทบจะเลยขีดอันตรายแล้ว แต่ก็ต้องหักห้ามและอดทน
สัญชาตญาณดิบและพื้นฐาน มันมีติดตัวกันมาทุกคน
แต่คนที่ควบคุมได้ ถึงจะเหมาะกับคำว่า “คน”
หนึ่งยอมรับว่า แรกที่จีบแจ๊บนั้น ไม่คิดว่าจะจริงจังถึงขนาดนี้
ในตอนนั้น ถ้ามีโอกาส หนึ่งคงจับแจ๊บกิน
การล่อหลอกให้มัวเมาและยินยอม สำหรับหนึ่งแล้วก็ไม่ยากเท่าไหร่
แต่ยิ่งได้คุย ได้ใช้เวลากับเจ้าเด็กคนนี้ นานวันเข้า
หนึ่งก็พบว่า สำหรับเขาแล้ว แจ๊บมีค่ามากกว่าของเล่น
มีค่ามากกว่าจะเป็นแค่คนที่ผ่านมาเจอกันแค่ชั่วคราว
หนึ่งไม่อยากลดค่าของแจ๊บลง ให้เป็นแค่คนที่มีไว้เพียงเพื่อให้ได้ปลดปล่อย
หนึ่งอยากให้ขั้นตอนระหว่างเขากับแจ๊บ เป็นการสัมผัสกันเพื่อความสุข และเป็นไปด้วยความรัก
ถึงตอนนี้จะยังไม่ใช่รัก แต่ก็เข้าใกล้มากแล้วล่ะ
“ตื่นยัง” หนึ่งถามแล้วเหลือบมองเจ้าแจ๊บน้อยที่กลางลำตัว
แจ๊บรีบเอาผ้าห่มตะปบไว้ แล้วพยักหน้าหงึก
หน้าแดงเห่อ ลามไปถึงหู กดหน้างุด ยังไม่ยอมสบสายตา
“เดี๋ยวไปรอที่ห้องนะ เสร็จ แล้วก็ไปตามล่ะ”
แจ๊บได้แต่พยักหน้าอีกครั้ง
เด็กที่พูดเจื้อยแจ้วหายไปไหน
.
.
.
แจ๊บนัดพี่เก้าไว้ที่ร้านอาหารญี่ปุ่น
ตลอดทางที่มาจนถึงเวลานี้ ที่นั่งรอพี่เก้าอยู่ในร้านอาหาร แจ๊บเงียบจนผิดสังเกต
“เป็นไร” หนึ่งชักเป็นห่วง หรือว่าเมื่อเช้าเขาจะหยอกไอ้เด็กนี่แรงไป อย่าบอกนะว่ามันยังอายอยู่จนถึงตอนนี้
“แจ๊บกลัวพี่เก้าเสียใจ แจ๊บไม่รู้จะพูดกับพี่เก้ายังไง”
อ่อ ที่แท้ก็กังวลกับความรู้สึกของคนอื่นนี่เอง
เพราะมันเป็นเด็กอย่างนี้น่ะสิ มันถึงมีเสน่ห์
ในมุมหนึ่ง แจ๊บเหมือนคนไม่สนใจโลก ไม่สนใจบรรทัดฐานของสังคม แจ๊บไม่ใส่ใจว่าคนจะมองแจ๊บแบบไหน
แต่ในอีกมุม แจ๊บก็ใส่ใจดูแลความรู้สึกของคนอื่นรอบๆตัว
เป็นคนประเภทที่ ไม่อยากให้ใครต้องเสียใจ
หนึ่งตบที่หน้าขาของแจ๊บเบาๆ
“มึงก็รู้ว่า แบบนี้มันดีกว่าไม่ใช่เหรอ เก้าอาจเสียใจ แต่จะยังไม่เจ็บปวด เก้ามันไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้นหรอก เชื่อกู”
ตอนนี้พี่หนึ่งกลับมาอยู่ในโหมดปกติแล้ว
ค่อยยังชั่ว
พอพี่หนึ่งอยู่ในโหมดพูดเพราะๆ สายตาอบอุ่นแล้ว แจ๊บไปไม่เป็นเลยจริงๆ
มือของพี่หนึ่งยังวางอยู่บนหน้าขาของแจ๊บตอนที่พี่เก้าเดินเข้ามาในร้าน
เก้าทรุดตัวลงนั่งแล้วเลิกคิ้วมองความใกล้ชิดที่เพิ่มมากขึ้นระหว่าง พี่หนึ่งกับแจ๊บ
เขาถอนหายใจเบาๆ
“เห็นแจ๊บว่า มีเรื่องจะพูดกับพี่ แต่ตอนนี้ ไม่ต้องพูดก็ได้นะ พี่คิดว่า พี่รู้แล้วล่ะ”
เก้าพิงพนัก แล้วยิ้มน้อยๆ มันเป็นยิ้มที่เหนื่อยอ่อน
“แจ๊บขอโทษ”
เก้าปัดมือไปมา ราวกับไม่ยอมรับคำขอโทษนั้น
“ไม่ต้องขอโทษหรอก พี่ต้องขอบคุณเสียมากกว่า ที่เราชัดเจนกับพี่เร็วขนาดนี้”
“กูก็ต้องขอบคุณมึงเหมือนกัน ที่มึงเป็นคนใจกว้างและก็พูดรู้เรื่อง ไม่ดันทุรัง”
พี่หนึ่งสบตาพี่เก้า เป็นการสบตาของผู้ชายสองคนที่เริ่มนับถือในอีกฝ่าย
พี่เก้าค้อมหัวเล็กน้อย
“แจ๊บฉลาด เขารู้จักตัวเองเร็วกว่าผมเสียอีก จริงๆผมก็พอรู้สึกแหละนะว่า ระหว่างแจ๊บกับผมน่ะมันยังไม่ใช่ มันยังไม่สุด แต่ก็ยังอยากลองดูก่อน ก็เด็กมันน่ารักเสียขนาดนี้คงทำให้ผมรักได้ไม่ยาก แต่ก็นะ ขนาดว่าผมเต็มใจนะ แต่แจ๊บก็ไม่ยอมลดค่าของผมลง โดยหลอกให้ผมเป็นตัวเลือกตัวหนึ่งเลย”
เก้ายังยิ้มอยู่ ถึงแม้มันจะไม่ค่อยสดใสเท่าไหร่ แต่ก็เป็นยิ้มที่จริงใจ
“เอาละ มื้อนี้ก็เลี้ยงปลอบใจผมหน่อยละกันนะพี่ ไหนๆผมก็อกหักละ จะถล่มให้เละเลย”
พี่เก้าถูมือไปมา ทำหน้ามุ่งมั่น แล้วเรียกหาเมนูอาหารจากพนักงาน
.
.
.
หลังจากเล่นเสียเจ้าภาพอย่างหนึ่งตัวเบาโหวง เพราะค่าอาหารที่แพงหูฉี่ เก้าก็ขอตัวกลับไป
หนึ่งและแจ๊บจูงมือกันไว้ พากันลงบันไดเลื่อน เพื่อซื้อของใช้ในซุปเปอร์มาเก็ต ตลอดทาง
มีคนหันมองอยู่บ้าง แต่แจ๊บกับหนึ่งก็ไม่ได้กดดันอะไร ต่างพากันเดินเอื่อย ดูนั่นดูนี่กันไป
“เดี๋ยว แจ๊บซื้อของสดไปด้วยนะ มื้อนี้พี่หนึ่งจ่ายเยอะแล้ว มื้อต่อไปทำกับข้าวกินกันเองดีกว่า ประหยัดดี”
แจ๊บพูดพลางหันไปเลือกผักจากตู้แช่
“มึงทำกับข้าวอะไรเป็นมั่ง”
แจ๊บหันมายิ้มอย่างภูมิใจ
“ถ้ากับข้าวพื้นฐาน ต้มผัดแกงทอด แจ๊บทำได้หมดแหละ เดี๋ยวรอชิมฝีมือ เชฟแจ๊บได้เลย ว่าแต่ อันนี้มันใบโหระพาใช่ป่าว”
หนึ่งขำพรืด
ไอ้ขี้คุย มันยังสับสนระหว่าง ใบโหระพากับสะระแหน่อยู่เลย แล้วมาโม้ว่าทำกับข้าวเป็น
“โหยยยย ก็แจ๊บไม่กินผักมีกลิ่นฉุนไง อย่างสะระแหน่ ขิง ผักชี คื่นช่าย เนี่ย แจ๊บก็เลยไม่สันทัด”
แก้ตัวไม่ขึ้นหรอกไอ้แจ๊บ
ในที่สุด ก็เป็นหนึ่งที่เลือกของสดต่างๆลงตระกร้าอย่างคล่องแคล่ว
“สงสัย แจ๊บจะไม่ต้องเหนื่อยทำกับข้าวแล้วล่ะ ยกตำแหน่งให้เชฟหนึ่งก็แล้วกัน”
แจ๊บยิ้มแล้วหันความสนใจไปที่ตู้ไอติม
แค่แจ๊บเปิดตู้
เพียะ!
พี่หนึ่งก็ตีมือทันที
“มึงยังกินไม่ได้ มึงจามฟุดฟิด อยู่หลายวันแล้ว ให้หายก่อน”
แจ๊บหน้างอ แต่ก็เชื่อฟัง
“งั้นกินขนมอย่างอื่นนะ” ไม่รอฟังคำอนุญาต มันก็เดินไปทางชั้นขายขนมเสียแล้ว
หนึ่งเลือกของสดต่ออีกนิดหน่อย แล้วจึงเดินตามไป
มองหาที่ชั้นขายขนมไม่เจอ
เมื่อเดินเลยมาจนถึงชั้นที่ขายโฟมล้างหน้า
ก็เห็นแจ๊บที่โอบขนมไว้เต็มสองแขนกำลังยืนจดจ้องโฟมล้างหน้าอยู่อย่างตั้งใจ
เมื่อหนึ่งเดินเข้าใกล้ แจ๊บก็วางขนมลงตระกร้า แล้วหยิบโฟมล้างหน้าอันหนึ่งมา
“พี่หนึ่งเปลี่ยนมาใช้อันนี้ดีกว่า อันที่พี่หนึ่งใช้อยู่น่าจะแรงเกินไปอ่ะ แจ๊บเห็นหน้าพี่หนึ่งลอกเป็นขุยเลย”
จากนั้นแจ๊บก็พาเดินไปที่ชั้นวางโลชั่นทาผิว
“เอาอันนี้ด้วย ยี่ห้อนี้สำหรับคนที่ผิวแพ้ง่าย แจ๊บเห็นพี่หนึ่งผิวแห้ง แล้วมันก็เลยคันใช่ป่าว เนี่ยเกาตัวจนเป็นแผลหมดแล้ว”
แจ๊บจับแขนของหนึ่งพลิกไปมา
ท่าทางตั้งใจและใส่ใจของแจ๊บ ทำให้หนึ่งอยากวางตระกร้าลง แล้วกอดแจ๊บเสียตรงนี้ แต่เพราะไม่สมควร จึงทำได้เพียง ส่งความรู้สึกไปทางสายตา
แจ๊บเริ่มรู้ตัว เมื่อสบตาของหนึ่ง หน้าเริ่มแดง ปล่อยแขนของหนึ่ง แล้ว ไปเกาใบหูตัวเองแก้เก้อ
“ก็นี่เป็นการจีบแบบของแจ๊บไง แต่อย่ามองแบบนี้บ่อยๆได้ไหมแจ๊บชักเสียความมั่นใจ ก็แจ๊บไม่เคยจีบใครมาก่อนนี่”
วันนี้แจ๊บหน้าแดงไปกี่รอบแล้วนะ
“จีบสิ กูชอบที่มึงจีบกูแบบนี้ ชอบที่มึงดูแลกู” หนึ่งมองแจ๊บด้วยสายตาอีกแบบ มันหวานกว่าเมื่อกี้อีก
ไม่ยุติธรรมเลย พี่หนึ่งแทบไม่ต้องพูดหรือทำอะไร แค่จีบแจ๊บด้วยสายตา แค่นี้แจ๊บก็จะแย่แล้ว
.
.
.
ตอนนี้เป็นเวลาประมาณ สี่ทุ่ม
ระหว่างที่แจ๊บซ้อนมอเตอร์ไซด์กลับมากับพี่หนึ่ง
โทรศัพท์ของหนึ่งที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงก็สั่นไม่หยุด
หนึ่งชะลอรถ แล้วหันมาบอกแจ๊บ
“มึงดูให้หน่อย ใครโทรมา”
ช่วงนี้ พี่หนึ่งต้องแสตนด์บาย คอยรับโทรศัพท์จากเพื่อนร่วมงาน ที่อยู่โอทีตอนกลางคืน เพื่อช่วยตอบคำถามหรือแก้ปัญหาบางอย่าง ถ้าเป็นคนจากที่ทำงานพี่หนึ่งจะรับสาย แต่ถ้าไม่ใช่ พี่หนึ่งจะให้แจ๊บตัดสายไปก่อน
แจ๊บโน้มตัวไป แล้วล้วงมือเข้าไปกระเป๋ากางเกงของพี่หนึ่ง มันออกจะดึงยากอยู่สักหน่อย เพราะพี่หนึ่งใส่กางเกงยีนส์
หน้าจอที่กำลังมีสายเรียกเข้า เป็นรูปผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่ง
อ้วน
ชื่อหน้าจอขึ้นแบบนี้ แต่แจ๊บรู้สึกได้ว่า นี่ไม่ใช่ชื่อจริงๆของ เจ้าของเบอร์หรอก
คำว่า อ้วน นี่ บางทีคนเป็นแฟนกันเค้าก็ใช้เรียกกันไม่ใช่เหรอ
“อ้วน” แจ๊บโน้มตัวกลับไป เพื่อตะโกนบอกพี่หนึ่ง
แค่นั้น
หนึ่งชะลอรถ แล้วหาที่จอด
ถอดหมวกกันน็อค แล้วรับโทรศัพท์มาแนบหู
“มีไร....อือ.... งั้นรอเดี๋ยวนะ เดี๋ยวกูไปหา”
แจ๊บรู้สึกไม่ปกติเลย ระหว่างที่ซ้อนมอเตอร์ไซค์พี่หนึ่งมาที่คอนโดแห่งนี้
รู้สึกแย่
รู้สึกว่ามันมีอะไรที่แจ๊บยังไม่รู้ และอาจกำลังจะได้รู้ คงเป็นเรื่องที่ไม่ค่อยดีกับแจ๊บเท่าไหร่
แจ๊บไม่ค่อยชอบใจ ที่พี่หนึ่งดูเหมือนให้ความสำคัญกับคนในโทรศัพท์ ถึงขนาดจอดรถ แล้วเปลี่ยนเส้นทางไปหากัน
คอนโดนี่มันอยู่แถวๆมหาวิทยาลัยของแจ๊บเลยนี่นา
แพงมากด้วย
หนึ่งจอดรถ แล้วเดินนำแจ๊บเข้าไปในตัวอาคาร
เมื่อถึงประตูที่ต้องใช้คีย์การ์ดแตะ หนึ่งก็ล้วงบัตรออกมาจากกระเป๋าสตางค์
ติ๊ด
ประตูเปิด พร้อมๆกับแจ๊บที่ขมวดคิ้วจนเป็นโบ ด้วยความสงสัย
นี่มันไม่ธรรมดาแล้วล่ะ
ถึงขนาดมีคีย์การ์ดของคอนโดนี้
พี่หนึ่งคงไม่ได้มาหา “เพื่อน” แล้วล่ะ
แต่แจ๊บยังคงไม่ถาม เพียงแค่เดินตามพี่หนึ่งเข้าลิฟท์ไปเงียบๆ
พี่หนึ่งกดลิฟท์ชั้นบนสุด นั่นมันน่าจะเป็นชั้นที่มีห้องที่หรูที่สุดด้วยไม่ใช่เหรอ
ในลิฟท์เงียบมาก
เพราะแจ๊บไม่พูดเลยสักคำ
จนหนึ่งถอนหายใจ
“แจ๊บ”
เงียบ
หนึ่งยอมจำนน
แจ๊บตอนที่กำลังไม่พอใจนี่ทำให้เขาอึดอัดและไม่สบายใจ จนปล่อยไปไม่ได้
เด็กนี่มันเริ่มมีอิทธิพลต่อเขามากขึ้นทุกทีแล้ว
“เขาชื่อ เต้ เป็นเด็กเก่ากู”
--โปรดติดตามตอนต่อไป--
ตอนนี้ มีฉากบรรยายที่อาจยืดยาวไปนิด และขอทิ้งเรื่องไว้ตรงนี้ เพื่อให้คนอ่านได้คิดไปทีละประเด็น
ถ้าเปิดตัวเด็กเก่าพี่หนึ่งเลยในตอนนี้ น้ำหนักและความสำคัญบางอย่างที่เราอยากจะสื่อจริงๆ อาจหายไปเลย อย่าเพิ่งโกรธกันเลยนะคะ คิดเสียว่า จะได้แสบๆคันในหัวใจ แล้วให้จินตนาการได้ทำงานเนอะ
เรื่องนี้ป้า(คนเขียน) ตั้งใจให้มีรูบแบบอย่างนี้ในเกือบทุกตอน พอจับสังเกตกันได้ไหมคะ คือมีประเด็นหลักที่จะสื่อหนึ่งประเด็นในทุกตอน แล้วปูเรื่องสำหรับตอนถัดไป
หากใครขัดใจก็ต้องขออภัยด้วยนะคะ
เจอกันสุดสัปดาห์หน้านะคะ
@ t o n s w i n d
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 03-04-2016 00:01:37
พี่หนึ่งมีปัญหาจนได้
งานนี้อย่าหาเรื่องให้แจ๊บลำบากนะ เคลียร์ให้ดีๆ
เริ่มหัวข้อโดย: QueenPedGabGab ที่ 03-04-2016 10:03:06
เริ่มหัวข้อโดย: nevergoodbye ที่ 03-04-2016 12:04:37
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 06-04-2016 06:14:11
ฉายาเรียกแฟนเก่ายังคงเดิม
ความสำคัญเหมือนจะเท่าเดิม
สิ่งของก็ยังคงมีเหมือนเดิม
เหมือนๆการกระทำก็ยังคงเดิม
คันที่หัวใจยิบๆ จริงๆ เลยค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: Bb nale ที่ 06-04-2016 11:03:29
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 06-04-2016 11:17:09
ซีม่าโลชั่น และยาหม่องพร้อมค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: treenature ที่ 06-04-2016 23:06:38
“เขาชื่อ เต้ เป็นเด็กเก่ากู”
สิ่งที่พี่หนึ่งบอก ไม่ได้ผิดไปจากที่แจ๊บคาดเดาไว้เลย
และทั้งๆที่ไม่ควรรู้สึกอะไรกับสิ่งที่เดาได้ไม่ยาก
แจ๊บกลับเจ็บแปล๊บๆ
“...เก่า... ใช่ไหม...” เสียงแจ๊บเบาหวิว ขณะมองแต่เลขชั้นที่เปลี่ยนไปเรื่อยๆ
“ครับ...เก่า... ไม่ใช่ปัจจุบัน...ไม่ใช่อนาคต”
น้ำเสียงที่จริงจังของหนึ่งทำให้แจ๊บเหลียวกับไปเผชิญกับสายตาคู่นั้น
คู่ที่มองแจ๊บแน่วแน่
แจ๊บถอนหายใจ ความไม่ชอบใจยังอยู่ เชื่อที่พี่หนึ่งพูดไหม เอาจริงๆคือ ก็ยังไม่เชื่อหรอก
แต่เดี๋ยวก็จะได้เห็นแล้วนี่นา ว่า
คนเก่าที่ว่าทำไมถึงยังสำคัญ
ลิฟท์เปิดออก
พี่หนึ่งก้าวนำไป
แล้วหยุดอยู่หน้าห้องที่สอง เขาหันกลับมาหาแจ๊บ
สบตาอีกครั้ง
หนึ่งรู้ ว่าแจ๊บยังขุ่นมัวกับอะไรหลายอย่างที่หนึ่งกำลังทำอยู่ ตาของเด็กนี่มีความหวั่นไหว ริมฝีปากติดบึ้งเล็กน้อย ไม่ยกยิ้มอย่างเคย
หนึ่งลูบแก้มใสของเด็กตรงหน้า
“มันไม่มีอะไร”
หนึ่งพูดแค่นั้น
แจ๊บกดหน้ารับ
“เดี๋ยวแจ๊บจะดูเอง ว่ามีอะไร หรือ ไม่มีอะไร”
หนึ่งถอนหายใจยาว แล้วยกมือกดกริ่ง
ประตูเปิด
เจ้าของห้องอยู่ในชุดนอนลายน่ารัก
ตัวจริงดูดีกว่ารูปหน้าจอ
“พี่หนึ่ง มาเร็วจัง ขอบคุณน้า”
คนชื่อเต้ยิ้มแบบที่ใครๆก็ดูออกว่า ดีใจแค่ไหน
“อือ กูวิ่งอยู่ไม่ไกลจากคอนโดน่ะ เลยเร็ว นี่แจ๊บ”
พี่หนึ่งแนะนำแค่นั้น แล้วเดินเข้าห้องไป
แจ๊บไหว้พี่เต้ แล้วยิ้ม เป็นยิ้มที่พยายามมากๆ
เต้เองก็เช่นกัน
ห้องของเต้ เป็นห้องที่แยกเป็นสัดส่วน มีห้องนอน ห้องนั่งเล่น
เวลานี้แจ๊บนั่งประดักประเดิดอยู่กลางโซฟา
มองพี่หนึ่ง ที่เดินเข้าครัวไปหยิบน้ำอัดลมมาสองกระป๋อง
แจ๊บรับมากระป๋องหนึ่ง
พี่หนึ่งนั่งลงข้างๆ เอื้อมมือไปใต้โต๊ะกระจกหน้าโซฟา หยิบรีโมทมาเร่งแอร์
พี่หนึ่งคุ้นเคยกับห้องนี้
“มีเหล้าบ๊วยนะ ยี่ห้อที่ชอบน่ะ เพิ่งได้มาจากญี่ปุ่น เอาป่ะ”
พี่เต้ ที่เดินตามออกมาจากในครัว ถามขึ้น
นี่ก็อีกหนึ่งความคุ้นเคย ที่แจ๊บสัมผัสได้
หนึ่งส่ายหน้า แล้วกลับถามไปอีกเรื่อง
“มึงปิดวาล์วน้ำยัง “
“ปิดแล้ว ก็กะจะเปลี่ยนเองอ่ะ ซื้อสายซื้อก๊อกมาเรียบร้อย แต่ปรากฏว่ามันยากกว่าที่คิด จะรอพรุ่งนี้ก็เดี๋ยวไม่มีน้ำใช้”
เต้พูดไปหัวเราะไป ในตอนแรก แล้วเปลี่ยนมาจริงจังขึ้นในประโยคนี้
“ขอโทษจริงๆที่โทรไปกวน แต่เต้พยายามแล้ว”
แจ๊บมองตามสายตาของพี่เต้ ซึ่งมันเปิดเผยมากกว่าคำพูด ว่าความพยายามที่ว่า มันไม่ใช่เรื่องก๊อกอะไรนั่นหรอก
แต่ดูเหมือนหนึ่งเลือกจะไม่รับรู้
“มึงเข้าไปดู เดี๋ยวกูเปลี่ยนให้ คราวหน้ามึงจะได้ทำเป็น”
เต้ยิ้มบางๆทั้งที่ริมฝีปากยังสั่น
“น้องแจ๊บ รอแป๊บนะ นั่งดูทีวีไปก่อน”
โห แจ๊บนึกว่า ทั้งพี่เต้กับพี่หนึ่งมองไม่เห็นแจ๊บเสียอีก ปล่อยให้แจ๊บนั่งเงียบๆอยู่ได้เป็นนานสองนาน
“ครับ” แจ๊บตอบอย่างอื่นไม่ได้นอกจากคำนี้
มีเสียงพูดคุยกันเบาๆ มาจากห้องน้ำ
แจ๊บไม่ค่อยมีสมาธิกับทีวีนัก ผ่านไปสักพักจึงตัดสินในลุกไปดู
ในห้องน้ำอากาศร้อน
เต้จึงเอาชายเสื้อนอน ซับเหงื่อที่ไหลเป็นทางให้พี่หนึ่ง ที่กำลังขันเกลียวของก๊อกให้แน่นสนิท
หนึ่งไม่ได้บอกปัดการกระทำของเต้สักคำ
แจ๊บมองภาพตรงหน้าแล้วก้าวถอยหลังออกมาเงียบๆ
ตลอดทางที่ซ้อนรถของพี่หนึ่งกลับมา
ความคิดของแจ๊บตีวนจนหาทางลงไม่ถูก พยายามค่อยๆคิดแยกแยะทีละเรื่อง แต่มันทำไม่ได้เลย
หนึ่งเองรู้สึกได้ เขาจึงเร่งเครื่องขึ้น
มีปัญหาที่อยากจะเคลียร์กับเจ้าเด็กนี่เร็วๆ
เมื่อรถวิ่งเร็วขึ้น หนึ่งจึงคว้ามือแจ๊บข้างหนึ่งหวังให้มาโอบเอวเขาไว้ ไม่ให้ตก แต่แจ๊บกลับฝืน แล้วกลับไปจับหลังเบาะรถแทน
“แจ๊บ”
หนึ่งคว้าตัวของแจ๊บได้ก่อนที่แจ๊บจะหนีเข้าห้อง
“ขอคุยก่อน อย่าทำแบบนี้”
แจ๊บก้มหน้ามองพื้นระหว่างที่เดินตามคนที่โตกว่าเข้าไปในห้อง
ในห้องของหนึ่ง
“กูกับมันคบกันตั้งแต่มันอยู่ม.4 จนมันเข้ามหาวิทยาลัย กูเลยซื้อคอนโดนั่น เพราะมันจะได้ไปเรียนสะดวก กูเลิกกับมันเมื่อปีที่แล้ว เพราะมันมีคนอื่น”
หนึ่งเล่าเรื่องราวที่กินเวลาราวห้าปี อย่างสั้นๆ และเล่ามันด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อย
แจ๊บยังคงมองแต่มือตัวเองบนตัก
“ยังรักอยู่ไหม” แจ๊บถามโดยไม่เงยมองหน้าของหนึ่ง
“ยังรักอยู่ แต่จะไม่กลับไปแล้ว”
มีความเจ็บแปลกๆแล่นอยู่ในตัวของแจ๊บ
หนึ่งคุกเข่าลงตรงหน้าแจ๊บบังคับให้คนที่เอาแต่มองมือตัวเองสบตากัน
“กูเป็นคนรักใครแล้วจริงจัง บางทีมันอาจจะจริงจังมากจนเกินไปสำหรับบางคน ถ้ากูรักแล้วกูหวง กูรักแล้วกูดูแลจนถึงที่สุด เต้มันบอกว่า ความรักของกูน่ากลัวเกินไป มันรู้สึกว่า มันมากเกินไป”
แจ๊บไม่ตอบอะไร แต่นิ่งฟังอย่างตั้งใจ
“กูไม่เข้าใจหรอก ที่มันบอกว่า กูทำให้มันรู้สึกว่า ไม่คู่ควร รู้สึกว่าด้อยกว่า เพราะมันรักกูได้ไม่เท่ากับที่กูรักมัน มันเลยเลือกจะไปรักกับคนอื่น”
ดวงตาของหนึ่งเศร้า
“กูเลย ย้ายออก ยกห้องนั้นให้มันอยู่ สักหกเดือนได้ มันก็เลิกกับแฟนใหม่ และพยายามจะขอคืนดี”
“แล้วทำไมไม่กลับไป”
“เรื่องบางอย่างเจอแค่ครั้งเดียวก็พอแล้วล่ะ”
หนึ่งยิ้มหยัน “ความโลเลน่ะ ถ้าเกิดขึ้นแค่หนึ่งครั้งก็ทำลายความเชื่อมั่นทั้งหมดที่มีได้เลยนะ”
“แล้วไม่รักแล้วไม่ได้เหรอ”
“ถ้ากูหมดรักง่ายขนาดนั้น มึงก็อย่ามารักกูเลย เพราะสักวันกูก็คงลืมมึงง่ายๆเหมือนกัน”
แจ๊บนิ่วหน้า
แจ๊บพูดแล้วเหรอว่าแจ๊บรัก
“กูยังรัก แต่กูจะไม่กลับไป แต่จะไม่ให้ช่วยเหลือตอนที่มันลำบาก กูก็ทำไม่ได้หรอก ก่อนที่กูจะเจอมึง ถ้าเต้มันขอให้ช่วยอะไร กูก็ช่วยหมด แต่ตอนนี้กูเจอมึงแล้ว กูจะให้เกียรติมึง มึงจะสำคัญกว่ามันแน่นอน แต่ถ้ามันเดือดร้อนจริงๆ กูก็จะยังช่วยมันอยู่นะ มึงรับได้ไหม”
พี่หนึ่งพูดไม่ยาวมากหรอก แต่สำหรับแจ๊บแล้วมันซับซ้อนจนไม่สามารถตอบได้ในทันที
ยังรัก ไม่กลับไป แต่ยังติดต่อและช่วยเหลือกัน แต่แจ๊บจะสำคัญกว่า รับได้ไหม
รับได้ไหมนะ
แจ๊บค่อยๆคิด ระหว่างที่คิดก็เผลอกัดริมฝีปากล่าง จ้องตาผู้ชายตรงหน้า มองให้ลึกลงไป
ถ้าพี่หนึ่งเป็นของแจ๊บแล้ว แจ๊บแบ่งให้ใครไม่ได้หรอก
สักนิดก็ไม่ให้ เรื่องแบบนี้แจ๊บแบ่งให้ไม่ได้จริงๆ...
...แต่...
ถ้าพี่หนึ่งเป็นคนแบบนั้น คนที่ไม่เหลียวหลังกลับไปมองคนที่เคยผูกพันเลย
ไม่สนใจและเหมือนคนไม่เคยรู้จัก
นั่นก็ใจดำมากไป
อย่างนั้นแจ๊บจะรักอยู่หรือเปล่านะ
รักเหรอ!
แย่ละ!
เมื่อคิดมาถึงตรงนี้
คิ้วแจ๊บก็ขมวดมุ่น
ฟันที่ขบริมฝีปากไว้ยิ่งกดลึก
หนึ่งใช้นิ้วเคาะที่ริมฝีปากของเด็กช่างคิดตรงหน้า
“แจ๊บ ตกใจอะไร เลิกกัดปากก่อน เดี๋ยวก็ได้แผลหรอก”
“แจ๊บ...คิดว่า แจ๊บรักพี่หนึ่งแล้ว...” แจ๊บพูดออกมาเหมือนละเมอ
หนึ่งยิ้ม มองแจ๊บด้วยสายตาเอ็นดู
“กูก็คิดอย่างนั้นแหละ กูว่ากูรู้ว่ามึงรัก ก่อนที่มึงจะรู้ตัวเสียอีก”
“ทำไม”
“มึงรู้สึกยังไง ตอนที่เห็นเต้เช็ดเหงื่อให้กู”
อะไรนะ...
“นี่พี่หนึ่งแกล้งแจ๊บเหรอ มันเป็นกับดักเหรอ อะไรอ่า ไม่ยอมนะ เอาความรู้สึกเสียใจในตอนนั้นของแจ๊บคืนมานะ”
แจ๊บรู้สึกเสียฟอร์มจริงๆที่ติดกับของพี่หนึ่งเข้าจนดิ้นไม่หลุด
“กูแค่หยอดตัวกระตุ้นเร่งปฏิกิริยาเล็กๆน้อยๆเอง”
พี่หนึ่งเจ้าเล่ห์กว่าที่แจ๊บคิดไว้นะเนี่ย
“แจ๊บยังไม่ได้ตอบคำถามพี่เลย”
พอพี่เหนึ่งเริ่มแทนตัวเองว่า “พี่” ก็เป็นสัญญาณว่ามันเป็นเรื่องจริงจัง
แจ๊บเลยต้องเปลี่ยนโหมดกลับมาตั้งใจฟัง
“แจ๊บรับได้ไหม ถ้าพี่เป็นแบบนี้ เป็นคนที่ยังไม่ลืมรักเก่า เป็นคนที่ยังรักษาความผูกพันแบบหนึ่งไว้กับแฟนเก่า”
“ผูกพันแบบไหน มันจะมากขึ้นหรือเปล่า จะเป็นความผูกพันที่ทำให้ความสัมพันธ์ของเราสั่นคลอนหรือเปล่า”
“ไม่ครับ พี่ยังดีกับเขาเพราะเราเคยเป็นแฟนกัน เคยมีช่วงเวลาดีๆด้วยกัน เป็นความรู้สึกของคนที่เป็นมิตรต่อกัน แต่เมื่อไหร่ที่ความผูกพันนี้ทำให้แจ๊บไม่สบายใจ ทำให้เรามีปัญหากัน พี่เลือกแจ๊บ และจะหยุดทุกอย่างที่มีต่อเขา เพื่อรักษาแจ๊บไว้”
แจ๊บบังคับหัวใจตัวเองไม่ได้เลย มันเต้นรัว มันแทบเต้นระบำ
พี่หนึ่งยังไม่ได้พูดสักคำว่า รักแจ๊บ แต่...
แบบนี้มันก็ไม่ต่างกัน
ถ้อยคำที่พี่หนึ่งพูดออกมา มันทำให้มั่นใจ
พูดอย่างนี้ ไม่ต้องบอกว่า รัก แล้วก็ได้
แจ๊บยอมแล้ว
“พี่หนึ่งเป็นแบบนี้แหละ เป็นคนใจดีที่ไม่ใจดำ เป็นคนที่จริงจังกับคำว่ารัก แจ๊บว่าแฟนแจ๊บน่ารักที่สุดเลย”
“หืออออ”
หนึ่งคลี่ยิ้มกว้าง
ซึ่งแจ๊บมองรอยยิ้มนั้นอย่างหลงใหล
โห แฟนใครเนี่ยหล่อมาก
“ตกลงแจ๊บขอพี่เป็นแฟนแล้วนะ”
“ป๊าว แจ๊บไม่ได้ขอ แจ๊บรวบรัดเอาเลยต่างหาก ไม่ให้โอกาสได้คิดหรอกเดี๋ยวเปลี่ยนใจ”
หนึ่งโน้มคอแจ๊บลงมา จูบแผ่วๆที่ริมฝีปากนั้น
“ทำให้เป็นทางการหน่อยไหม...พี่หนึ่งรักแจ๊บนะครับ...คิดว่ารักมาสักพักแล้วล่ะ พี่รักแล้วไม่มีตรงกลางนะ พี่รักจนสุดตัวสุดใจที่มีเลย อย่าเพิ่งตกใจหนีไปเสียก่อนล่ะ”
“ไม่หนีหรอกครับ แจ๊บเองก็จะทำให้พี่หนึ่งรักแจ๊บให้มากๆ จนไม่เหลือที่ไปรักใครเพิ่มอีกเลย”
“แล้วจะหึงพี่กับเต้อีกไหมล่ะ”
แจ๊บย่นจมูก
“ถ้ามากไป แจ๊บจะบอก จริงๆมีบางอย่างที่แจ๊บไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่”
แจ๊บแบมือ
หนึ่งเลิกคิ้ว
“ขอโทรศัพท์ครับ คุณแฟน”
เมื่อโทรศัพท์ของหนึ่งอยู่ในมือแจ๊บ แจ๊บก็จัดการเปลี่ยนชื่อ “อ้วน” เป็น “เต้”
แล้วเปลี่ยนชื่อของแจ๊บเองในมือถือของหนึ่ง จาก “ไอ้แจ๊บ” เป็น “แฟน”
เมื่อหนึ่งรู้ว่าแจ๊บทำอะไร ก็ขำ
“น่าจะขี้หึงนะเราน่ะ”
“ไม่รู้ซี รู้แต่ว่าจะทำทุกอย่างให้พี่หนึ่งรักแจ๊บคนเดียวให้ได้เลย”
“ครับ ทำให้ได้นะ”
หนึ่งจูบแจ๊บอีกครั้ง
นับเป็นจูบที่จริงจัง ครั้งแรกของการเป็นแฟนกัน
--โปรดติดตามตอนต่อไป--
ตอนนี้มียิ้มหลายแบบจังแฮะ
สงสัยจะทำเรื่องให้คนอ่านขัดใจอีกแล้วซี
ก็เรื่อง ความรักของหนึ่งที่มีให้เต้น่ะค่ะ
บางคนคงคิดว่า
“อะไรจะมารักแฟนเก่าอยู่ได้ยังไง แล้วแจ๊บล่ะ ควรจะรักแจ๊บคนเดียวสิ”
ในความเป็นจริงแล้ว พอเราเลิกกับแฟน มันคงไม่ได้ลบความรักที่มีระหว่างกันออกไปได้ทันที เหมือนการฟอร์แมตข้อมูลดิจิตัล หรอกเนอะ
หนึ่งจึงยังรักเต้อยู่ แบบที่บอกกับแจ๊บไปนั่นแหละค่ะ
แต่มันเป็นความรักที่หยุดการเจริญเติบโตแล้ว ไม่พัฒนาแล้ว ไม่มีวันเพิ่มขึ้นแล้ว
พอเรามาเจอรักครั้งใหม่ ความเข้มข้นของรักเก่าจะเริ่มจางลงค่ะ
รอวันที่รักเก่าจาง แล้วพี่หนึ่งมีแจ๊บเต็มๆในหัวใจกันค่ะ
ทำให้ได้นะแจ๊บ
เอะ! แจ๊บจีบพี่หนึ่งวันเดียวเองนะ ได้เป็นแฟนเลย เก่งจัง
ขอบคุณค่า
@ t o n s w i n d
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 07-04-2016 06:24:16
ประเด็นนี้น่าคิด เลิกกับแฟนเก่าแล้วเหลือคำว่าเพื่อน
ว่าแต่ หนึ่งยกห้องนั้นให้เต้เรอะ ตลอดไป?
เริ่มหัวข้อโดย: wonderbe ที่ 07-04-2016 06:33:47
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 07-04-2016 10:09:26
เริ่มหัวข้อโดย: QueenPedGabGab ที่ 07-04-2016 13:09:31
เริ่มหัวข้อโดย: pim14 ที่ 07-04-2016 15:38:33
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 07-04-2016 15:55:53
บอกให้บรรดาแม่ๆรู้เร็ว
ตามที่พี่หนึ่งเล่ามาเราเข้าใจนะ เจ็บแล้วจำ แต่การดูแลกันมันก็ยังคงอยู่นะ แค่มันเปลี่ยนสถานะเท่านั้นเอง
เราเชื่อว่ามันไม่จำเป็นต้องตัดขาดหรือเกลียดแฟนเก่าเสมอหรอก แค่ต้องรู้ว่าระยะห่างและขอบเขตตรงไหนต้องชัดเจน
เริ่มหัวข้อโดย: Minoru88 ที่ 07-04-2016 16:43:10
แต่แจ๊บก็ต้องรู้สึกนั้นแหละ ถึงแม้หนึ่งจะเลือกให้เป็นคนให้ความสำคัญลำดับ 1
แต่จิงๆ เราก็ต้องการเป็นลำดับเดียวมากกว่าลำดับ 1 นะ
#อิน
เริ่มหัวข้อโดย: jejiiee ที่ 07-04-2016 23:53:14
แต่ในทางเดียวกัน เราก็ไม่เข้าใจพี่หนึ่งเลย
ใช่ ไม่มีทางที่เราจะลืมคนที่เราจริงจังเป็นระยะเวลานานๆ ได้เลยเนอะ แต่การแสดงออกว่า รีบรับโทรศัพท์ ชื่อคอนเทคเบอร์ หรือการช่วยเหลือโดยที่ยังไม่ได้อธิบายอย่างจริงจังให้คนอีกคนที่กำลังจริงจังอยู่ได้เข้าใจ เราว่าพี่หนึ่งแม่ง ไม่ไหว 5555 อินจัด ถ้าในอนาคตเต้ยังอะไรๆ กับฝั่งนี้ เชื่อว่าน้องแจ๊บก็คงสู้ตายเหมือนเราแน่นอน :hao3:
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 08-04-2016 03:54:21
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 08-04-2016 05:59:26
แล้วแจ๊บไปแทรกรักในใจยังไงล่ะนั่น
นอกจากจะค่อยๆเพิ่มความผูกพัน
ซึ่งนั่นมันต้องมากกว่า 5 ปีปล่าวหว่า
หวั่นใจแทนแจ๊บจังแฮะ แต่แจ๊บคงรับได้
แต่ถ้าเป็นคนอ่านก็อดที่จะระแวงไม่ได้หรอก
เริ่มหัวข้อโดย: แค่มะลิ ที่ 09-04-2016 11:18:33
อ่านแล้วสบายใจอ่ะ ถึงคู่นี้อนาคตจะมีเรื่องมาม่าเข้ามา
แต่คิดว่าเราก็จะอ่านด้วยความสบายใจไปตามอารมย์ของเนื้อเรื่องได้
เศร้า อึดอัดหรืออะไรก็ว่าไปแตไม่ใช่แบบหงุดหงิดน่ารำคาญแน่ๆ
ดีจัง :mew1:
เริ่มหัวข้อโดย: treenature ที่ 17-04-2016 22:36:02
เมษายน ปี2559
แสงแดดเมืองไทยแผดเผาร้อนผ่าว
พระอาทิตย์ฮะหยุดทำงานบ้างก็ได้
ใครก็ได้เอารีโมทปิดสวิตช์ดวงอาทิตย์ไว้หน่อย
ใครต่อใครต่างออกมาบ่นปนโวยวายถึงอากาศอันน่าอะเมซซิ่งนี้
อุณหภูมิบางวันในช่วงนี้สูงมากจนเข้าใกล้ความร้อนในเตาอบ เล่นเอาคนอยู่กลางแจ้งแทบทนไม่ไหว
วันนี้แย่หน่อย ระหว่างทางที่พี่หนึ่งพาขับออกมาชานเมือง รถพี่หนึ่งยางแบน แบบที่ขับต่อไปไม่ได้อีกแล้ว
ทั้งสองคนเลยต้องลงเดิน
พี่หนึ่งจูงรถและแจ๊บเดินตาม ร้านรวงแถวนี้ก็มีมากอยู่แต่ยังไม่เจอร้านปะยางเสียที
แสงแดดขนาดนี้ทอดไข่ดาวสุกเลยนะเนี่ย
ผิวขาวๆของแจ็บโดนแดดจนแสบ เหงื่อไหลจากไรผม แก้มสุกแดงเทียบได้กับมะเขือเทศสีสด
หลังชุ่มไปด้วยเหงื่อ เสื้อยืดสีขาวเปียกคล้ายกับเพิ่งไปตกน้ำมาจากที่ไหน
แต่แจ๊บไม่ปริปากบ่นสักคำ แถมยังดื้อแสนดื้อ
“รอตรงนี้ร่มๆ เดี๋ยวกูจูงไปเอง เสร็จแล้วจะมารับ”
แจ๊บส่ายหน้าแล้วยิ้ม เป็นยิ้มที่หนึ่งก็ดูออกว่ามันพร้อมจะดื้อให้ถึงที่สุด
“อย่าดื้อ มันร้อน ไปนั่งรอในร้านกาแฟนู่นไป”
“ก็เพราะมันร้อนไง แจ๊บเลยจะเดินเป็นเพื่อน”
“กูไม่ใช่เพื่อนมึง”
แจ๊บหน้าง้ำเพราะพี่หนึ่งเล่นบทโหดตัดรอนเสียจนใจเสีย
“จะไปด้วย” หน้าที่ง้ำอยู่แล้ว เพิ่มฟังก์ชั่นปากยู่เข้าไปอีก
“งั้นนั่งแท็กซี่ไปรอที่ร้านเดี๋ยวกูจูงรถตามไป พี่ที่ร้านกาแฟบอกว่ามีร้านหนึ่งอยู่ถัดไปสองแยกไฟแดง”
แจ๊บส่ายหน้าเร็วๆจนแก้มที่ยุ้ยนิดๆสั่น ผิวขาวที่สุกจนปลั่งยิ่งทำให้น่ามอง
ถ้าเป็นเวลาปกติ หนึ่งคงตกอยู่ในภวังค์เสน่ห์นี้อีกครู่ใหญ่ๆเลยทีเดียว
แต่นี่ ไม่ปกติ เพราะหนึ่งเริ่มจะหัวเสียที่แจ๊บพูดไม่เชื่อ
อากาศที่ร้อนระอุขนาดนี้จะทำเอาไอ้เด็กตรงหน้าไม่สบายเอาน่ะสิ
“แจ๊บ” เสียงเริ่มแข็ง
แจ๊บเลยต้องงัดโหมดเจ้าน้ำตาขึ้นมาสู้
ตาสวยๆเริ่มมีหยาดน้ำแวววาว หน้าจ๋อย พลางทำไหล่ลู่ ปลายจมูกแดงกดลงต่ำ พูดเสียงเบาๆว่า
“ไปด้วยนะฮะ อย่าลำบากคนเดียวเลย แจ๊บอยากอยู่ด้วยตอนพี่หนึ่งลำบาก ถ้าพี่หนึ่งผลักแจ๊บออกห่างในสถานการณ์แบบนี้ แจ๊บรู้สึกเหมือนแจ๊บไม่ใช่แฟนอ่ะ เป็นแฟนกันมันต้องเป็นคู่ยากคู่ทุกข์กันนะฮะ”
ในประโยคสุดท้ายอุตส่าห์โน้มน้าวด้วยสำนวนไทยที่เคยได้ยินมา แล้วเงยหน้ามองพี่หนึ่งด้วยสายตาเว้าวอน
โป๊ก!
ซึ้งมากเลย พี่หนึ่งเลยให้รางวัลเป็นมะเหงกหนึ่งที
“คู่ทุกข์คู่ยาก ไอ้มั่ว”
“นั่นแหละๆ” แจ๊บเอนหลบมะเหงกที่กำลังจะตามมาอีกรอบ
“เดินดีๆแล้วกัน สวมเสื้อนี่ไว้” พี่หนึ่งถอดเสื้อคลุมแขนยาวที่ตัวเองใส่อยู่ออก โดยเจ้าตัวเหลือแต่เสื้อกล้ามสีดำที่ใส่ซ้อนข้างในเป็นประจำ
“คราวหน้าห้ามลืมหยิบเสื้อแขนยาวของตัวเองมานะ ซ้อนมอเตอร์ไซต์ใกล้ไกลแค่ไหนก็ต้องใส่รู้ไหม”
แจ๊บยิ้มร่า แล้วทำท่าเหมือนจะกระโดดกอด
หนึ่งทำตาดุ แล้วชี้หน้าคาดโทษ
ถ้าเป็นเวลาร่มๆ ระยะทางจากตรงนี้ไปถึงร้านปะยางถือว่าไม่ไกล และแจ๊บคงเดินได้สบาย
แต่อุณหภูมิที่สูงเฉียด 40 องศาขนาดนี้ ทำให้เหนื่อยเร็วกว่าเดิม แถมความร้อนที่ทำให้เหงื่อไหลโทรมกาย มันเหนอะหนะน่ารำคาญ
แต่แจ๊บก็ยังเดินตามหลังไปเงียบๆไม่หลุดคำบ่นอะไรออกมา มีบางจังหวะที่ชะลอฝีเท้าลงแล้วโบกคอเสื้อไปมาให้ลมผ่าน
หนึ่งที่จูงรถอยู่ หันกลับมามองเป็นระยะ
บางครั้งเลิกคิ้วถาม เป็นเชิงว่าไหวหรือเปล่า แจ๊บพยักหน้า แล้วเอื้อมมือเอาปลายนิ้วกรีดเอาเหงื่อที่เกือบจะไหลเข้าตาของชายตรงหน้าออกไป
หนึ่งยิ้มให้แทนคำขอบคุณ
ตอนนี้ตัวของหนึ่งเองก็เปียกชุ่มไม่แพ้กัน
ผมเปียกลู่ หน้ามัน หยาดเหงื่อกลิ้งจากขมับลงปลายคาง แขนที่มีมัดกล้ามเป็นมันลื่น กล้ามอกที่เผยให้เห็นนิดๆนั่นก็น่าจับ
มันอาจดูไม่สะอาด แต่แจ๊บกลับมองว่า พี่หนึ่งเซ็กซี่มากเลย
แย่ละ หลงแฟนนี่นา ห้ามหลงๆ ห้ามมองนะไอ้แจ๊บ
ระหว่างที่คิดอะไรทะลึ่งตึงตังอยู่คนเดียว คงเผลอทำหน้าทำตาแปลกๆ
พี่หนึ่งที่หยุดมองอยู่ หลุดหัวเราะ
“คิดลามกอยู่ล่ะสิ ห้ามเอากูไปคิดถึงตอนแฟบนะเว้ย”
โชคดีที่แก้มของแจ๊บแดงมากๆอยู่แล้ว เลยน่าจะฟอร์มทำไม่รู้ไม่ชี้ได้ แต่มือไม้นี่สิ มันดันรู้สึกว่าเกะกะไม่รู้จะวางไว้ท่าไหนดี
แถมสายตาล้อเลียนนั่นก็ทำเอาจังหวะการก้าวเท้าสะดุดไป ไม่รู้จะเถียงว่ายังไงดี เลยก้มหน้าก้มตามองพื้นแล้วจ้ำอ้าวแซงหน้าไป ทันได้ยินเสียงหัวเราะหึๆของพี่หนึ่งเบาๆ
ที่ร้านปะยาง
แจ๊บนั่งลงบนยางรถสิบล้อที่วางซ้อนกันไว้ ให้ลูกค้านั่ง ถอดเสื้อแขนยาวออก แล้วโบกคอเสื้อยืดสีขาวพรึ่บพั่บ
หนึ่งที่เดินกลับมาจากการคุยกับช่าง เห็นเข้าก็ขมวดคิ้ว
เสื้อตัวบางของแจ๊บมันเปียกเสียจนมองเห็นผิวเนื้อข้างใน จุกสองข้างที่หน้าอกก็นูนเด่นสะดุดตา
“ใส่เสื้อ” เสียงห้วน
แจ๊บเลยหน้ามอง งุนงงสงสัย
“ใส่ เร็วๆ”
หน้าแจ๊บเริ่มบึ้ง “พูดดีๆดิ ดุทำไม”
“ใส่ครับแจ๊บ กูหวง” เสียงพี่หนึ่งอ่อนลง พร้อมมองจ้องไปที่อกของแจ๊บ จนแจ๊บต้องก้มมองตาม
แจ๊บกลั้นยิ้ม แล้วยอมใส่เสื้ออย่างคนว่าง่าย
.
.
.
กลับถึงห้องพี่หนึ่ง แจ๊บถลาไปหยิบรีโมทจะเปิดแอร์ ก็โดนพี่หนึ่งแย่งรีโมทไป
“อย่าเพิ่งเปิด ปรับอุณหภูมิร่างกายก่อน”
“ไรง่า ร้อนนี่นา”
“นั่งแป๊บนึง เดี๋ยวค่อยเปิด เดี๋ยวร่างกายช็อค”
แจ๊บเลยทรุดตัวลงนั่งกับพื้นห้อง ถอดเสื้อแขนยาวออก ตามด้วยเสื้อยืดสีขาวของตัวเอง
จากนั้นค่อยล้มตัวลงนอนแผ่หราบนพื้น
หนึ่งที่หันหลังกลับมาจากการเสียบปลั๊กเปิดพัดลม เห็นเข้าก็ชะงัก เผลอมองท่อนบนเปล่าเปลือยนั้นอยู่ครู่ใหญ่
ผิวขาวตามลำตัวยังคงมีสีเรื่อๆ แต่ไม่มากเท่าตอนที่ออกแดด มันออกชมพูนิดๆ จนหนึ่งอยากลูบดูว่ามันจะยังอุ่นๆจากไอแดดอยู่หรือเปล่า
มองอยู่สักพักก็ต้องตัดใจ แล้วเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ
ไม่นาน แจ๊บที่นอนพักสายตาอยู่ก็รู้สึกถึงอะไรเย็นๆที่ข้างแก้ม
เป็นพี่หนึ่งที่ เอาผ้าขนหนูชุบน้ำแล้วค่อยๆเช็ดไปตามใบหน้าของแจ๊บอย่างเบามือ
ไม่น่าเชื่อว่าผู้ชายตัวโตแบบนี้จะลงน้ำหนักมือได้ละมุนละไม
แจ๊บได้แต่มองอยู่อย่างนั้นปล่อยให้พี่หนึ่งซับผ้าไปตามหน้าผาก แก้มและหลังหู
“เงยคางนิดนึงครับ” เสียงนุ่มจนต่อต้านไม่ได้
แจ๊บเงยคางขึ้นแล้วเบี่ยงคอเพื่อให้พี่หนึ่งเช็ดได้ถนัดขึ้น
จากนั้นผ้าขนหนูผืนนั้นก็ถูกลากไล้ต่ำลงมา
แจ๊บหายใจถี่ขึ้นนิดหนึ่งเมื่อมันถูกลากผ่านและวนอยู่ที่หน้าอก ก่อนจะเคลื่อนต่ำไปที่หน้าท้องแบน
แจ๊บหลุดเสียงประหลาดออกมา เมื่อพี่หนึ่งกำลังจะล้วงเข้าไปใต้ขอบกางเกง
รีบเอามือของตนเองยั้งมือพี่หนึ่งไว้
“แกล้งแบบนี้ แจ๊บโบกธงขาว” เหมือนแก้มที่มันเริ่มหายแดงไปแล้วมันจะเรื่อและร้อนผะผ่าวขึ้นมาอีกรอบ
“ก็เห็นอ่อยจัง นึกว่าพร้อมแล้ว” พี่หนึ่งยิ้มมุมปาก เป็นยิ้มอย่างกับมาเฟียในหนังซีรี่ย์ที่เคยดูเลย
“นี่เรียกอ่อยที่ไหนกันเล่า ยังไม่ได้ใช้อะไรที่แม่ๆสอนมาสักอย่างเดียว” แจ๊บยิ้มทะเล้นกลบเกลื่อนอาการเขินจนตัวแทบบิดของตนเอง
พี่หนึ่งอมยิ้มชอบใจ “ไหน ลองทำให้ดูสักอย่างสิครับ” เสียงทุ้มกระซิบอยู่ข้างหู เมื่อหนึ่งโน้มตัวมากดจูบที่ขมับ
“ตะ...ตอนนี้มันร้อนอ่า...แจ๊บลืมไปหมดแล้ว ขอไปทวนก่อนได้ป่าว” แจ๊บหดคอหนีลิ้นสากที่กำลังลากสำรวจติ่งหูและลำคอขาว
“อืม...วันนี้มันร้อนมากจริงๆ มาเปิดแอร์นอนห้องพี่ดีกว่าเนอะ เปิดแค่ห้องเดียวประหยัดดี” พี่หนึ่งงึมงำและประกบจูบที่ริมฝีปากนิ่ม
“ฮื่อ...”
--แด่เดือนเมษายน--
spoil : คืนวันนั้นจบลงที่แจ๊บไม่สบายเพราะตากแดดมากจนเกินไป พี่หนึ่งเลยคอยดูแลป้อนน้ำป้อนยา แล้วนอนข้างๆกันเฉยๆนะฮะ จับมือกันนอนใสๆ
@ t o n s w i n d
เริ่มหัวข้อโดย: monetacaffeine ที่ 17-04-2016 23:42:56
555555555 ชอบค่ะ แจ๊บน่ารัก เป็นเด็กดี นิสัยดี น่าเอ็นดูจริงๆ พี่หนึ่งโชคดีมากที่อยู่กับน้อง แต่น้องก็โชคดีเหมือนกันที่อยู่กับพี่หนึ่ง
เป็นคนอื่นโดนจับกินไปนานแล้วแน่ๆ แต่ก็ยังอยากอ่า--- :hao7: (ล้อเล่นค่ะ)
อบอุ่น(หรืออบอ้าวจากความร้อนแดด) ละมุนละไมมากค่ะ
ไว้รอตอนพิเศษต่อไปนะคะ ^ ^
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 18-04-2016 00:34:53
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 18-04-2016 03:22:48
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 18-04-2016 04:18:41
อยากเห็นสกิลการอ่อยของน้องแจ๊บ
เริ่มหัวข้อโดย: jejiiee ที่ 18-04-2016 05:43:46
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 18-04-2016 08:20:42
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 18-04-2016 09:07:48
น่าเอ็นดูสุดๆ ไหนจ๊ะแม่ๆสอนวิชามา งัดออกมาใช้แล้วสินะเนี่ย :hao6: :mew1:
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 18-04-2016 11:09:26
นี่ก็รอดูแจ๊บงัดวิชาโน่นนี่ที่แม่ๆ สอนอยู่นะเนี่ย ฮาาาา
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 19-04-2016 20:55:33
แอบอิจฉาแจ๊บนิดๆอยู่เหมือนกัน
เริ่มหัวข้อโดย: Jessiebier ที่ 19-04-2016 21:08:48
เริ่มหัวข้อโดย: แค่มะลิ ที่ 19-04-2016 23:29:08
:hao7:
เริ่มหัวข้อโดย: ป้ากิ่งkingkarn ที่ 02-05-2016 08:14:00
การรู้ถึงคุณค่าและความรัก เคารพในตัวเองที่แจ๊บมี รวมถึงความใจกว้าง การที่ไม่ด่วนตัดสินใคร ความเป็นผู้ใหญ่และมีจิตใจดี
ซึ่งขอขอบคุณคนแต่งมากๆ ที่ชี้ให้เห็นอย่างชัดเจนว่าการที่แจ๊บนิสัยดีอย่างนี้ เป็นเพราะการอบรมบ่มนิสัยจากคุณแม่ๆ
ขอบคุณมากๆค่ะที่นอกจากจะแต่งให้แจ๊บดีแล้ว ยังแต่งให้พี่ทั้ง2เลข เคารพในความเป็นคน ให้เกียรติทั้งตัวเองและคนอื่นๆ
ป้า(คนอ่าน)เชื่อว่าเรื่องนี้คือการยกตัวอย่าง ของความสำคัญในการส่งเสริมให้พ่อแม่ สร้างเสริมEQ.แก่ลูกๆ
ชื่นชมและหลงรัก ทั้งนิยายและตัวคนแต่งนะคะ อ่านทุกเรื่องรักทุกเรื่องเลยค่ะ ^^
อยากให้เรื่องนี้ บรรจุลงในหลักสูตรการเรียน(ขออนุญาตฝัน55) เพราะแม้แต่ชื่อเรื่องยังเหมาะสม วิชารักเล่มนี้ไม่ได้มีเพียงรักใคร่เท่านั้น
ยังมีรักลูก รักพ่อแม่ รักเพื่อนมนุษย์ โดยเริ่มจาก การที่รักตัวเองเป็น
ขอบคุณที่แต่งนิยายสนุกๆมาแบ่งให้อ่าน รออ่านตอนต่อไปอยู่นะคะ รู้สึกอิ่มใจ ^^
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 12-05-2016 15:05:15
ชอบครอบครัวนี้เลี้ยงลูกดีมาก สอนกันมาดีมาก
ทำให้แจ๊บโตมาเป็นเด็กแบบนี้ มันดีมากๆค่ะ
บุคลิคและความคิดแบบที่ทำให้ใครๆก้หลงรักอะถ้าได้รู้จัก
พี่หนึ่งก้เริ่มตากถูกใจในหน้าตา ชอบจากความคิดอ่าน และหลงรักจรไปไหนไม่รอดจากความเป็นแจ๊บ
ชอบจัง ถ้ามีลูกมีหลานก้อยากให้เลี้ยงกันด้วยวิธีแบบนี้จัง
พูดความจริงกัน กล้าสอนในสิ่งที่ต้องสอน ไม่ตีกรอบให้เด็กเดิน
ให้เด็กเปิดใจมองทุกอย่างตามความจริง ตัดสินจากความจริงในมุมมองของเค้าเอง
ไม่ใช่การขีดเส้นให้เดิน ตีกรอบให้คิด หรือการชักจูงให้เป็นไปตามที่ผู้ใหญ่ต้องการ
ขอบคุณมากค่ะสำหรับเรื่องดีๆข้อคิดดีๆและแนวคิดดีๆแบบนี้
เริ่มหัวข้อโดย: treenature ที่ 20-05-2016 11:20:38
ตอนที่ 9
หลังจากตกลงเป็นแฟนกับพี่หนึ่งแล้ว แจ๊บก็เข้าใจแล้วว่า เมื่อมีความรักแล้ว เราจะมองโลกสวยงามตลอดเวลา
มันอาจเป็นช่วงที่เรียกว่า honeymoon period หรือช่วงดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์ก็ได้
แจ๊บรู้สึกมีความสุขที่ได้อยู่ใกล้ๆพี่หนึ่ง และรู้สึกหลงพี่หนึ่งมากขึ้นยังไงก็ไม่รู้
คนอะไร ทำอะไรก็ดูเท่ไปเสียหมดเลย
หนึ่งเองก็หลงแจ๊บมากอยู่เหมือนกัน มีความรู้สึกอยากแตะเนื้อตัว หรือลวนลามแจ๊บอยู่ตลอดเวลา
มันอยากจะกอด หอม จูบ และอยากจะจับหม่ำทำอาหารเต็มทีแล้ว
หนึ่งชอบเวลาแกล้งยั่วยุให้แจ๊บตื่นเต้นและเริ่มปั่นป่วน เด็กน้อยจะดูตื่น หน้าและหูแดงไปเสียหมด
ดึงดูดสุดๆ
หนึ่งเกือบจะพาน้องไปจนถึงขั้นตอนสุดท้ายเสียหลายครั้ง ถ้าไม่ติดตรงที่ว่า
มีประกาศิตส่งตรงมาจากบ้านของแจ๊บ
พ่อและแม่ๆของแจ๊บโทรมา แทบจะทันทีที่แจ๊บแชทไปบอกว่า
เป็นแฟนกับพี่หนึ่งแล้ว
ท่าทางฝั่งนั้นจะเปิดสปีคเก้อร์ เพราะแย่งกันพูดจนหนึ่งจับความได้ลำบาก
ตอนแรกหนึ่งก็ยกมือถือแนบกับหูแบบปกติ แต่หันมาเจอ
แจ๊บที่นั่งหูตั้ง เป็นลูกหมาสอดรู้สอดเห็น ก็เลยเปิดลำโพงให้ได้ฟังพร้อมๆกันไป จะได้ไม่ต้องมาเล่าอีกรอบให้เหนื่อย
หนึ่ง: ฮัลโหลครับ
แม่ป๊อบ: น้องหนึ่งเป็นแฟนกับน้องแจ๊บแล้วใช่ไหม
หนึ่ง: เอ่อ ครับ
แม่จ๋า: น้องหนึ่งขอไอ้แจ๊บเป็นแฟนยังไงอ่าคะ ไหนเล่ามาด่วนๆ
หนึ่ง: แจ๊บเป็นคนขอผมครับ
กรี๊ดดดดดดด
มีการกรีดร้องด้วยเสียงสองจากอีกฝั่งของโทรศัพท์ดังประสานกันราวกับวงโอเปร่า
แม่โจ้: ไอ้แจ๊บ ใจง่ายไปหรือเปล่า บอกให้สงวนท่าทีไง
แจ๊บ: ก็....ช้าไม่ได้อ่าแม่ เดี๋ยวพี่หนึ่งเปลี่ยนใจ
พ่อสุชาติ: เอ๊ะ มีเหตุอะไรกันน้องแจ๊บ พูดจาแปลกๆ เล่ามา โดยละเอียด
แจ๊บมองหน้าพี่หนึ่งเป็นเชิงปรึกษา ว่าควรเล่าแค่ไหน
หนึ่งจึงเป็นคนเล่าเรื่องทั้งหมดเอง ทั้งเรื่องแฟนเก่าอย่างเต้ เรื่องเหตุที่เลิก และเรื่องคอนโด
พ่อสุชาติ: แล้วคอนโดนั่นก็ยกให้เค้าไปฟรีๆเลยเหรอคะ พ่อบุญทุ่ม
หนึ่ง: ยังเป็นชื่อผมครับ แต่เค้าสามารถอยู่ได้นานจนกว่าเค้าจะพอใจ ผมเองก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไร
แม่ป๊อบ: จ้าพ่อคุณ เปลี่ยนไปเรียกเสี่ยหนึ่ง ดีกว่าไหมเนี่ย นี่เลิกกับใครก็แถมรถแถมบ้านให้เค้าไปทุกรายเลยหรือเปล่าคะ
หนึ่ง: หึ หึ ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ ผมไม่ได้รวยขนาดนั้น เต้เองก็ไม่เคยเรียกร้องอะไร ผมเป็นฝ่ายให้เขาอยู่เอง
แม่จ๋า: ยังมีเรื่องผูกพันกันอยู่อย่างนี้ มันจะยังตัดกันไม่ขาดน่ะสิ
พอแม่จ๋าพูดแบบนี้ แจ๊บก็กัดริมฝีปาก และดูจ๋อยลงนิดหนึ่ง
หนึ่งโอบแจ๊บเอาไว้ แล้วตอบแม่จ๋าว่า
หนึ่ง: ยังผูกพันครับ และไม่ใช่แบบเดิมแล้วครับ ตอนนี้ผมรักแจ๊บแล้วครับ
แม่ป๊อบ: หูยยยยยย พ่อคู้ณ ก่อนหน้านี้ดูไม่เห็นจะเหมือนผู้ชายโรแมนติกเลยสักนิด พอตอนนี้ได้เป็นแฟนแล้ว ปากหวานจริงนะ
หนึ่ง: ผมแค่พูดอย่างที่รู้สึกเอง
ดูพี่หนึ่งจะสนุกกับการพูดคุย ต่อปากต่อคำกับพ่อและแม่ๆของแจ๊บมากเลย
กว่าจะบอกลากันแล้ววางสาย ก็คุยกันไปเกือบชั่วโมงได้
พี่หนึ่งโดนพ่อและแม่ๆไล่เรียงประวัติใหม่อีกรอบ เพราะดูเหมือนจะมีอะไรที่พี่หนึ่งยังไม่เคยกล่าวถึง นับตั้งแต่การเจอกันครั้งที่แล้วอีกพอสมควร เช่น
“ตกลง เป็นคนมีฐานะใช่ไหม เพราะคอนโดที่เล่าให้ฟังนั่น ราคาหลายอยู่นะ แล้วยังจะคอนโดที่อยู่ตอนนี้อีกสองห้องด้วย”
“ยืมเงินพ่อมาซื้อน่ะครับ ผมก็แค่มนุษย์เงินเดือนธรรมดา”
“แล้วพ่อที่บอกทำธุรกิจ นี่ ธุรกิจอะไรคะ”
“ก็ขายของน่ะครับ”
สุดท้ายแล้ว พ่อสุชาติก็ย้ำเรื่องสำคัญ และเป็นจุดประสงค์หลักของการโทรมาในวันนี้คือ
“ห้ามปั่มปั๊มกัน จนกว่าพ่อและแม่ๆจะลงไปหานะคะ สำรวมกายใจเอาไว้ก่อน”
“ทำไมล่ะพ่อ”
“น้องแจ๊บ ทำไมทำเสียงเสียดายอย่างงั้นละลูก รักษากิริยานิดนึง”
แจ๊บเหลือบมองพี่หนึ่งที่ยิ้มล้อเลียน แล้วก็รู้สึกว่า หน้าร้อนผ่าว แก้ตัวออกไปเบาๆ
“ไม่ใช่อย่างนั้นเสียหน่อย แค่สงสัยเอง”
“จ้า....อย่าเพิ่งไปอ่อยพี่เค้าล่ะ น้องหนึ่งก็เหมือนกัน อย่างเพิ่งไปยั่วอะไรมันนะ รับปากได้ไหม”
“ครับ รับปาก”
“ดีมาก งั้นสุดสัปดาห์นี้เจอกันค่ะ จุ๊บ”
ดังนั้นตลอดทั้งสัปดาห์ หนึ่งจึงแค่ตอดเล็กตอดน้อย สัมผัสตรงนั้นนิดตรงนี้หน่อย พอให้เห็นแจ๊บที่ทำหน้าเคลิ้มได้น่าฟัดน่าขย้ำ
เมื่อได้ชื่อว่าเป็นแฟนกันแล้ว การระงับอารมณ์มันทำได้ยากขึ้น แต่ก็ยังอดทนไหวอยู่
จริงๆหนึ่งไม่จำเป็นต้องรับปากพ่อกับแม่ๆของแจ๊บก็ได้
แต่เพราะ หนึ่งให้เกียรติคนที่เลี้ยงดูแจ๊บมา
ถึงแจ๊บจะเป็นผู้ชาย แต่พ่อและแม่ๆก็เห็นเด็กคนนี้เติบโตมากอย่างไร้เดียงสา พอวันหนึ่งจะเปลี่ยนไป เป็นคนที่ได้รู้และลิ้มรสโลกนี้มากขึ้นอีกแบบ ก็อาจจะทำใจยากอยู่เหมือนกัน
และเพราะหนึ่ง คิดจะจริงจังกับแจ๊บ จึงเลือกที่จะรักษาน้ำใจผู้ปกครองของเด็กคนนี้เอาไว้
สุดสัปดาห์นั้น เป็นสุดสัปดาห์ที่หนึ่งคงจะจำได้อีกนาน
พ่อและแม่ๆ มาถึงด้วยถุงอุปกรณ์ประกอบฉากจำนวนหนึ่ง
แจ๊บที่แก้มแดงจนเหมือนจะปริแตก นั่งมองแม่ๆหยิบมันออกมาเล็คเช่อร์ที่ละอย่าง
“อันนี้ดีกว่าเควายนะ ยี่ห้อนี้นะเซเว่นมีขาย”
“อันนี้ซื้อมาให้อันนึงก่อนนะ แม่สั่งของเมืองนอกให้อยู่ แต่ยังมาไม่ถึง ถ้าจะซื้อเอง บอกร้านขายยาว่า ซื้อ ยูนิซัน สำหรับคนท้องผูกนะ”
หนึ่งมองอุปกรณ์ที่แม่ป๊อบถือในมืออย่างสนใจ
“ใช้ยังไงฮะแม่” พี่หนึ่งหยิบมันขึ้นมาดูใกล้ๆ “ดีกว่าใช้สายชำระเหรอ”
“ดีกว่าค่า น้องหนึ่ง เชื่อแม่ เนี่ยตามฉลากเลย แต่ทำหลายๆครั้งหน่อย” แม่ป๊อบตอบ
แม่โจ้หันไปกำชับกับแจ๊บ “ล้างตู้น่ะน้องแจ๊บ ต้องหัดนะ สำคัญเลย เอาให้ดีก็งดข้าวก่อนหลายชั่วโมงหน่อยนะ”
“อีโจ้จจจจจจ เชยจริงอะไรจริง เค้าเรียกทำแท้งย่ะ ทำแท้ง ล้างตู้นั่นมันเอ็กคลูซีฟกว่านี้เยอะ”
แจ๊บนั่งฟังแม่ๆและพ่อเถียงกันไปแนะนำกันไป ด้วยความเขิน และค่อยๆยกหมอนขึ้นปิดหน้า
แจ๊บเพิ่งรู้สึกวันนี้เองวิธีการเลี้ยงดูของพ่อและแม่ๆนั้นบางทีมันก็แปลกจนเกินไป
“น้องหนึ่งใช้เบอร์ไหนคะ 49 ใช่ป่าว”
“อะ เอ่อ รองเท้าใช่ไหมฮะ”
“อย่ามาทำใสซื่อนะน้องหนึ่ง มีแฟนมาสามคนแล้ว ยังจะนึกว่าถามถึงเบอร์รองเท้าอีก หรือว่ามันเล็กจนอายไม่อยากบอกหือ”
พี่หนึ่งตอบทันควัน
“54 ครับ”
หูยยยยยยย แม่ๆพากันจ้องต่ำลงมาที่เจ้าขนาด 54 จนพี่หนึ่งต้องหุบขาและยกหมอนมาบังเอาไว้
“ตายแน่น้องแจ๊บ” แม่โจ้หันมาทำหน้าแบบเห็นใจและไว้อาลัยให้แจ๊บล่วงหน้า
เช้าวันต่อมา พ่อและแม่ๆชวนพี่หนึ่งและแจ๊บไปเดินเที่ยวและกินข้าวด้วยกัน
“ไปเจอกันที่นู้นเลยนะ ถึงก่อนก็ไปจองโต๊ะเลย” พ่อชาติสั่งก่อนที่จะพากันแยกขึ้นแท็กซี่ไป
ส่วนแจ๊บกับพี่หนึ่งไปมอเตอร์ไซค์
ที่ร้านอาหาร
พี่หนึ่งมานั่งกินข้าวพร้อมกับพ่อและแม่ๆสองสามครั้งแล้ว
พี่หนึ่งเลยจำได้ว่า แม่จ๋าไม่กินน้ำแข็ง ส่วนแม่โจ้กับแม่ป๊อบกินเป๊บซี่ และพ่อสุชาติไม่กินแป้ง
หนึ่งไม่ได้เอาใจใส่แต่เฉพาะแจ๊บเท่านั้น
และเรื่องพวกนี้หนึ่งไม่ต้องตั้งใจว่าจะทำ หรือต้องฝืนทำ มันเป็นไปเองโดยอัตโนมัติ ที่คอยจับสังเกตและดูแลคนอื่น
เมื่อทานข้าวกันเรียบร้อย ก็เกิดการจับไม้สั้นไม้ยาวขึ้นหน้าซุปเปอร์มาเก็ต
ทำไมน่ะหรือ
ก็ต้องมีใครสักคนไปซื้อถุงยางไซส์ 54 น่ะสิ
สรุปแล้วก็ไม่พ้นแม่โจ้ ที่สวมแว่นดำลุยเดี่ยวเข้าไปหยิบถุงยางมาทีเดียวสิบกล่อง
หนึ่งยิ้มขำ เมื่อรู้ว่าแม่ๆหวังดีจะซื้อมาให้หนึ่งใช้
เมื่อถึงตอนจ่ายเงิน หนึ่งเลยขอจ่ายเอง เพราะหนึ่งใช้เอง
ก็มีเขินอยู่บ้าง เพราะแม่โจ้เป็นคนหยิบแล้วหนึ่งเป็นคนจ่าย
หลายคนจึงพากันมองแล้วสงสัยกันใหญ่ ว่าใครใช้กันแน่
เรื่องซื้อถุงยางน่ะ ปกติ หนึ่งไม่เคยเขินหรอกนะ ก็เดินเข้าไปซื้อหน้านิ่งๆเหมือนซื้อนมสักกล่องนั่นล่ะ
แต่สิบกล่องนี่มันก็....
“อีห่า คนขายกับคนต่อคิวหลังกู มันแทบจะถ่ายรูปเป้ากูส่องขยายดูแล้วมั้ง แหมมม ให้คนสวยอย่างกูไปซื้อถุงยาง” แม่โจ้โอดเล็กน้อย
วันก่อนจะกลับไปต่างจังหวัด แม่ๆและพ่อพากันมากอดลา และทำหน้าประหนึ่งส่งลูกสาวเข้าหอ
“ไปนะน้องแจ๊บ เจ็บก็หยุดนะ แจ๊บนะอย่างฝืนล่ะ”
“วาสลีน ก็ไม่ควรใช้นะ มันกัดถุงยาง แล้วก็อย่าเสียบสดเลย ถึงแม้จะตรวจโรคมาแล้วก็เถอะ มันมีโรคอื่นๆได้อีกนะ”
แม่จ๋ากอดแจ๊บแน่นและนาน
“แม่รักนะครับน้องแจ๊บ จริงๆแม่ก็ใจหาย แต่แม่ก็เข้าใจว่ายุคสมัยมันเปลี่ยนไป แต่ยังไง ก็ให้ให้น้องแจ๊บใช้ชีวิตอยู่บนพื้นฐานของการรู้ควรไม่ควรนะลูก ถ้าจะรักแล้วก็ต้องรักเดียวใจเดียว ถึงน้องแจ๊บเป็นผู้ชายท้องไม่ได้ แต่ไม่ใช่ว่าจะปล่อยเนื้อปล่อยตัวได้นะลูก”
“ฮะ แม่จ๋า” แจ๊บก็กอดแม่จ๋าแน่นเหมือนกัน และดูเหมือนจะงอแงขึ้นมา ไม่อยากให้พ่อและแม่ๆกลับบ้าน
พ่อชาติหันมาพูดกับพี่หนึ่งว่า
“คุณหนึ่ง พ่อฝากน้องด้วยนะ จะเริ่มต้นรักกันแล้ว ก็อย่าให้อะไรมันครอบงำนะ มีสติกับทุกเรื่องล่ะ”
“ครับ”
“พวกเราไม่ได้ดีใจที่ลูกจะเสียตัว ที่พวกเราทำ มันอาจเหมือนจับลูกใส่พานมาถวาย แต่จริงๆแล้วเพราะพวกเราห่วงมันมาก และเรื่องพวกนี้มันห้ามกันยาก เพราะอย่างนั้น สอนอะไรได้ก็อยากจะสอน”
“ครับ ผมจะดูแลแจ๊บให้ดีครับ” พี่หนึ่งรับปากสั้นแต่หนักแน่น
.
.
.
แจ๊บนั่งซึมอยู่หน้าทีวี
พี่หนึ่งเข้ามานั่งข้างๆ
“เป็นไร”
“คิดถึงบ้านอ่ะพี่หนึ่ง ไม่อยากห่างพ่อกับแม่เลย”
“ทุกทีไม่เห็นจะเป็นอย่างนี้นี่นา ห่างกันมาตั้งหลายเดือนแล้ว ยังไม่ชินอีกเหรอ”
“คราวนี้มันไม่เหมือนกันอ่า เหมือนพ่อกับแม่ๆตั้งใจมาส่งมอบแจ๊บให้พี่หนึ่งยังไงไม่รู้ รู้สึกเหมือนแจ๊บกำลังจะแยกบ้านออกมาเลย”
หนึ่งยิ้มเอ็นดู
“ไม่เห็นต้องคิดอย่างนั้นเลย แยกบ้านอะไร แจ๊บก็คิดว่า มีพี่เพิ่มเข้าไปในบ้านอีกคนนึงไง”
แจ๊บหันมามองหน้าพี่หนึ่ง แล้วทำหน้าแบบ เออ นั่นสินะ
แล้วก็ยิ้ม
“โอเค เลิกทำหน้าหมาหงอยได้แล้ว ป่ะ ไปแต่งตัว”
“ไปไหนฮะ เพิ่งกินข้าวมานี่ หิวอีกเหรอ”
“เปล่าจะพาไปที่บ้านบ้าง”
“หา....”
บ้านพี่หนึ่งอยู่ชานเมือง
หนึ่งจอดรถมอเตอร์ไซค์หน้าบ้านสองชั้นหลังหนึ่ง ที่ตัวบ้านไม่ใหญ่มาก แต่มีบริเวณพอสมควร
แจ๊บลงจากที่นั่งซ้อน เมื่อถอดหมวกกันน็อคแล้ว ต้องปาดเหงื่อที่ไหลเรื่อยลงมาตามขมับ
แดดมันระอุมากจนหน้าของแจ๊บแดงจัดแม้จะอยู่ภายใต้หมวกกันน็อค
แค่จอดรถหน้าบ้าน เสียงหมาก็เห่ากันระงม
แต่เพียงพี่หนึ่งผิวปาก
เสียงเห่าก็เงียบ เปลี่ยนเป็นเสียงร้องงี๊ดๆของความดีใจ
แล้วเจ้าหมาใหญ่สองตัวก็วิ่งห้อเหยียดมากระโดดอยู่หน้ารั้วบ้าน
“เฮ้ย หลบ จะเอารถเข้า” พี่หนึ่งดุหมาพวกนั้น แต่ท่าทางจะไม่ได้ผล
จนมีผู้ชายคนหนึ่งเดินออกมา
“อ้าวไอ้หนึ่ง มาทำไม”
“พ่อ เก็บหมาให้หน่อย จะเอารถเข้า”
ตอนนี้แจ๊บนั่งอยู่กับพื้นตรงชานบ้านของพี่หนึ่งและกำลังทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่สองตัว
พ่อของพี่หนึ่ง ไม่ดุเลย ดูเหมือนพี่หนึ่งจะดุมากกว่าด้วยซ้ำ
“เอ้าน้ำ” พ่อเดินเอาขวดน้ำเย็นมายื่นให้แจ๊บ
“ขอบคุณฮะ” แจ๊บไหว้
“ชื่อแจ๊บใช่ไหม”
“ฮะ”
ทำไมพ่อพี่หนึ่งรู้จักแจ๊บล่ะ
“ไอ้หนึ่งมันโทรมาคุยอยู่ว่ามีโอกาสจะพาเด็กมาไหว้”
“โห ไม่เห็นบอกแจ๊บก่อน เนี่ยแจ๊บไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจเลยฮะ”
พ่อหัวเราะ “จะต้องเตรียมตัวอะไรนักหนา ก็แค่มารู้จักกันไว้”
พ่อชวนแจ๊บคุยอีกหลายอย่าง
“พ่อ กินข้าวเย็นด้วยนะ” พี่หนึ่งเดินกลับลงมาจากห้องนอน หลังจากไปล้างเนื้อล้างตัวแล้วหยิบของบางอย่าง
“ไม่ให้กินโว้ย เปลือง”
“ใจร้ายอ่ะ พ่อมีนัดอะดิ”
“ก็เออสิ จองโต๊ะไว้สำหรับแค่สองคนด้วย”
“ไปด้วยดิ”
“ไม่ต้องเอี่ยวเลย นานๆกูจะโรแมนติกกันที”
“พ่อไปกับแม่เหรอฮะ และนี่แม่ไปไหนฮะ แจ๊บยังไม่ได้หวัดดีเลย”
พ่อโบกไม้โบกมือ ส่วนหนึ่งก็อมยิ้ม
“แม่อยู่อีกบ้าน เดี๋ยววันหลังจะพาไปหวัดดีนะ”
“อ้าว” แจ๊บงง
“พ่อจะไปกินข้าวกะแฟน เดี๋ยววันหลังค่อยรู้จักกัน ส่วนแม่น่ะก็มีอีกครอบครัวหนึ่ง” พ่อเฉลย
แจ๊บพยักหน้า คล้ายจะเข้าใจแต่ก็มีที่สงสัยอยู่หลายอย่าง
“พ่อแม่เค้าแยกกันนานแล้ว แต่ไม่ได้ทะเลาะอะไรกัน เดี๋ยวอยู่ด้วยกันไปนานๆก็เข้าใจเองแหละ กูขี้เกียจอธิบาย”
อยู่ด้วยกันไปนานๆ อยู่ด้วยกันไปนานๆ อยู่ด้วยกันไปนานๆ
วลีนี้ดังก้องมาอยู่ในหัวของแจ๊บ แล้วแจ๊บก็ยิ้มไม่หุบ
พี่หนึ่งเขกหัวแจ๊บดังโป๊ก “คิดอะไรทะลึ่งอีกป่าวเนี่ย ยิ้มแปลกๆ”
“เปล่านะ” แจ๊บลูบหัวที่โดนเขก
หนึ่งหันไปพูดกับพ่อว่า
“พ่อ หนึ่งเอารถคันดำไปใช้นะ”
“เฮ้ยคันนั้นใช้อยู่ เอาคันขาวไปดิ”
“ไม่เอาอ่ะ คันนั้นเปลืองน้ำมัน ไม่มีตังค์เติม ขอคันดำนะพ่อ มันใช้แก๊ส”
“แล้วกูจะใช้อะไร”
“พ่อรวยกว่า พ่อก็ใช้คันขาวแหละ”
“ไอ้ลูกเวร”
พ่อบ่น แต่ก็หยิบกุญแจส่งให้
“คิดยังไงมาเปลี่ยนเอารถยนต์ไปใช้ เห็นทุกทีชอบซิ่งมอเตอร์ไซค์”
“ก็เดี๋ยวนี้ไอ้แจ๊บมันซ้อนด้วย เดี๋ยวฝนตกเดี๋ยวแดดจัด สงสารลูกหมามัน”
พ่อพยักหน้าแล้วเหล่มองแจ๊บยิ้มๆ
“โห แจ๊บไม่เคยบ่นสักคำเลยนะฮะพ่อ แล้วก็แค่ไม่สบายไปหนเดียวเอง”
แต่พ่อก็ยังยิ้มล้ออยู่อย่างนั้น
“จะเอาไว้เวลา พ่อกับแม่ของแจ๊บลงมาหาด้วยแหละ จะได้มีรถไว้ไปรับไปส่ง ไม่ต้องให้ลำบากนั่งแท็กซี่กัน”
พี่หนึ่งไม่ได้คิดถึงแต่แจ๊บนะคิดเผื่อคนในครอบครัวแจ๊บด้วย
ก่อนจากลา พ่อมายืนค้ำตรงที่นั่งข้างคนขับ แล้วพูดกับแจ๊บว่า
“ฝากดูไอ้หนึ่งมันด้วยนะ มันดูเหมือนจะเป็นคนไม่รู้สึกรู้สาอะไร แต่บางเรื่องเช่นเรื่องความรัก มันก็จริงจังจนน่าเป็นห่วง”
“ฮะ” แจ๊บไม่รู้จะพูดอะไรมากไปกว่านั้น แต่ก็ตั้งใจตามที่ได้รับปากไปจริงๆ
ระหว่างทางกลับบ้าน จู่ๆพี่หนึ่งก็พูดขึ้นว่า
“กูพามึงมาสู่ขอกูจากที่บ้านแล้ว ต่อไปนี้ก็ห้ามทิ้งกูแล้วนะ”
มันใช่เหรอพี่หนึ่ง
--โปรดติดตามตอนต่อไป--
ตอนหน้าน่าจะได้ใช้ถุงยางแล้วค่ะคุณ
@ t o n s w i n d
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 20-05-2016 11:30:55
ถึงแฟนเก่าจะโผล่เข้าฉากมาแต่ก็ไม่ทำให้ใครปรี๊ดแตกจนต้องลับมีด55
การตระเตรียมและให้ความรู้ของบรรดาแม่ๆนั้นอบอุ่นและใส่ใจสุดพลัง
ทั้งหมดนี้นี้รวมไปถึงการซื้อถุงยางไม่ต่างกับการตัดชุดทักซิโด้ให้ลูกสาวกับลูกเขยใส่เข้าหอเลยค่ะ
จงเคลื่อนที่สู่ห้องหอโดยพลัน เอ๊ย..ต้องแวะทำแท้งด่อนสินะน้องแจ๊บ ฮ่าๆๆสู้ๆนะลูกไม่ต้องล้วงนานจนตูดเปื่อยล่ะ
ขอบคุณคนเขียนค่ะ จุ๊บๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 20-05-2016 11:37:56
ตอนหน้าน่าจะได้ถุงยางแล้วค่ะคุณ
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
เริ่มหัวข้อโดย: Minoru88 ที่ 20-05-2016 13:10:06
รอตอนใช้ไซต์ 54 นะคะ
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 20-05-2016 17:53:10
อู้ย....แจ๊บไปสู่ขอหนึ่ง หรอเนี่ย :katai1:
รอ :L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: treenature ที่ 20-05-2016 22:30:33
นั่นแน่
คาดหวังอะไรกันอยู่
ยังนะ แจ๊บยังปลอดภัยดีอยู่นะ
หลังจากวันนั้นเทศกาลการปั่นรายงานและสอบปลายภาคก็เริ่มขึ้น แจ๊บตั้งใจทำงานส่งและอ่านหนังสือสอบอย่างห้ามรุ่งห้ามค่ำ
ออกไปติวกับเพื่อนบ้าน นั่งอ่านในห้องคนเดียวเงียบๆบ้าง แทบไม่ได้ออกไปเที่ยวไหน พี่หนึ่งก็คอยหาข้าวหาเสบียงมาส่งให้ แล้วก็ต้องขุดแจ๊บขึ้นมาจากเตียงถ้าวันไหนมีสอบเช้า
เทอมแรกแจ๊บก็ต้องสอบตั้งหกตัวเลย แจ๊บอยากทำให้มันดี ให้พ่อและแม่ๆภูมิใจ
พี่หนึ่งไม่ค่อยกวนแจ๊บเท่าไหร่ มีมาช่วยเหลือบ้างตอนที่แจ๊บเครียดๆ
ก็แบบ...
ช่วยพาทำกิจกรรมอะไรที่ให้แจ๊บได้ผ่อนคลายบ้างน่ะ
อย่างวันนี้ เที่ยงคืนกว่าแล้ว แจ๊บปวดหัวข้างเดียวและรู้สึกว่ากระบอกตาเต้นตุบๆ
คงใช้สายตามากไป
ตัดสินใจเดินไปเคาะห้องพี่หนึ่ง เพื่อขอยาแก้ปวด
เมื่อพี่หนึ่งเปิดประตูออกมา เห็นเจ้าเด็กแจ๊บที่เอามือข้างหนึ่งนวดหัวตัวเองอยู่ ก็ถอนหายใจ
เหมือนเดิม ไอ้กางเกงสั้นเต่อนี่ชอบใส่จริงๆ
“พี่หนึ่ง แจ๊บปวดหัว”
หนึ่งจึงเปิดทางให้แจ๊บเดินโซเซเข้าห้อง
เด็กที่ดูเหมือนจะเครียดมากเกินไป ทิ้งตัวลงนอนบนโซฟา และเอาหน้าซุกลงไปกับหมอนอิง
หนึ่งเดินเข้าใกล้ เริ่มจากแตะหน้าผาก
ตัวไม่ร้อน
“ปวดแบบไหน”
“ปวดข้างซ้าย ปวดตาด้วย”
“อ่านหนังสือตั้งแต่กี่โมง”
“หกโมงเย็น”
“จบยัง”
“จบแล้วสองรอบ แต่รู้สึกว่ายังไม่ค่อยมั่นใจ”
หนึ่งได้ยินแบบนั้นก็ส่ายหน้า
ทั้งที่ดูเหมือนจะเป็นคนสบายๆกับทุกเรื่องแต่กับเรื่องเรียนแจ๊บจริงจังมาก
“พักสายตาก่อน พี่ว่าแจ๊บเครียดเกินไป”
ว่าแล้วหนึ่งก็เลื่อนตัวไปนั่งกับพื้น แล้วนวดฝ่าเท้าของแจ๊บ
แจ๊บกระตุกเท้าหนีด้วยความตกใจ
“พี่หนึ่ง ไม่ต้องๆ แจ๊บเด็กกว่ามานวดเท้าให้ทำไม”
“อยู่เฉยๆ” หนึ่งดึงเท้าของแจ๊บไว้ แล้วลงมือนวดต่อ
มันสบายจริงๆ
แจ๊บหลับตาลงเมื่อรู้สึกผ่อนคลาย
สักพัก พี่หนึ่งก็ลุกขึ้นไปล้างมือ แล้วกลับมานั่งกับพื้นอีกครั้ง คราวนี้นวดขมับให้แจ๊บด้วย
แจ๊บงี้หลับตาพริ้มเลย มันช่วยให้หายปวดหัวไปได้มาก
“นวดเก่งนะเนี่ย ดีๆ เดี๋ยวป๋าให้ทิป” แจ๊บเอื้อมมือมาตบแขนพี่หนึ่งปุๆ
“มึงต้องให้กูมากกว่าทิปอีก” พี่หนึ่งยิ้มร้ายแล้วเคลื่อนหน้าเข้าใกล้ ทั้งๆที่ยังนั่งอยู่บนพื้น
เหยยยยย แจ๊บเพิ่งรู้ตัวว่าอะไรจะเกิดขึ้น ก็เมื่อริมฝีปากของพี่หนึ่งเคลื่อนเข้าใกล้มากเกินจะหลบพ้น
เริ่มจากแก้มนุ่มด้านซ้าย แล้วย้ายไปที่หน้าผาก เคลื่อนผ่านมาที่แก้มขวา
แจ๊บหลับตารับรสสัมผัสเหล่านั้น
มันนุ่มนวล และไม่ทำให้รู้สึกว่าถูกจู่โจมหรือคุกคาม
แล้วสิ่งที่แจ๊บรอก็มาถึง เมื่อริมฝีปากของพี่หนึ่งเลื่อนมาประกบเข้ากับปากของแจ๊บ
แจ๊บเรียนรู้วิธีการจูบมาจากพี่หนึ่งมาสักพักแล้ว
คราวนี้แจ๊บเลยสู้ไม่ถอย
ต่างฝ่ายต่างดูดดึง และผลัดกับรุกรานเข้าไปในโพรงปาก ไรฟัน และปลายลิ้น
ลิ้นม้วนเข้ากับลิ้น
“อื๊อ”
แจ๊บร้องประท้วงนิดหนึ่งเพราะถูกพี่หนึ่งดูดลิ้นเสียเจ็บ
แจ๊บพยายามใช้ลิ้นไล่ตามลิ้นของพี่หนึ่งบ้าง แต่ก็พี่หนึ่งก็พลิกลิ้นหนีไปตลอด
เมื่อพี่หนึ่งค่อยถอนริมฝีปากออก
แจ๊บปรือตามองตามอย่างเสียดาย
ปากบวมเล็กน้อย และแดงเจ่อ แจ๊บลากลิ้นออกมาเลียริมฝีปากล่างช้าๆ เพื่อสำรวจว่ามันบวมมากหรือเปล่า
พี่หนึ่งทำเสียงฮึ่ม แล้วกดลงดูดริมฝีปากแจ๊บอีกครั้งแล้วผละออก
“มึงยั่วมาก รู้ตัวเปล่า”
แจ๊บยิ้มเผล่ รู้สิ ก็ตั้งใจเลยล่ะ
พี่หนึ่งหรี่ตามอง แล้วลุกขึ้นเอาตัวทาบแจ๊บให้นอนเหยียดยาวไปกับโซฟา
“เอาจริงเลยแล้วกัน”
“ไม่ๆ ยังๆ ขอก๊อน เดี๋ยว”
แจ๊บที่เห็นว่าพี่หนึ่งกำลังจะหน้ามืด รีบร้องห้ามเสียงหลง
ก็อยู่ในช่วงสอบนี่นา ถ้าปั่มปั๊มกันตอนนี้ เกิดไปสบายขึ้นมาก็แย่เลยสิ
แจ๊บดิ้นขลุกขลัก แต่พี่หนึ่งก็ยังไม่ยอมปล่อย
ตอนนี้ริมฝีปากของพี่หนึ่งครอบเอายอดอกของแจ๊บเข้าแล้ว
มัน..ทำให้เรี่ยวแรงหดหาย
ทำให้ต้องแอ่นกายรับ และรู้สึกคลายความตึงและเกร็งที่มีอยู่
“พี่หนึ่ง” เสียงของแจ๊บคล้ายจะประท้วง แต่มันครางเครือเต็มที
หนึ่งละริมฝีปากออกจากยอดหนึ่ง ย้ายไปอีกยอดหนึ่ง ดูดดึงไล้ขบ จนพอใจ จึงเคลื่อนหน้าเข้ามากระซิบที่ข้างหู
“จะช่วยให้หายปวดหัวนะ เด็กน้อย ไม่ต้องใช้ยาเลยล่ะ”
“ตะ แต่ แจ๊บยังไม่พร้อมเลย ยังสอบอยู่นะ ทำแท้งก็ยังไม่เป็นเลย แล้ว แล้วถ้าไม่สบายละ เดี๋ยวคะแนนตก”
แจ๊บละล่ำละลัก เพราะกลัวว่า ถ้าช้ากว่านี้ พี่หนึ่งจะไม่เปิดโอกาสให้อุทธรณ์อีก
“ไม่ถึงขั้นนั้นหรอกครับ จะพาไป แต่ยังไม่ถึงแบบนั้นหรอก” พี่หนึ่งก้มลงสูดดมและขบกัดตรงลำคอเบาๆ เลือกบริเวณตรงที่ปลายผมของแจ๊บยาวมาปิดได้ และกัดลงไปทีหนึ่ง
แจ๊บรู้สึกเหมือนมีกระแสไฟวิ่งวาบอยู่ในตัวทันใด
“ให้พี่พาไปนะครับ ได้ไหม”
รอยกัดนั้นต้องมาพร้อมมนต์สะกดแน่ๆเลย เพราะทำให้แจ๊บตอบออกไปแล้วว่า “ครับ” ทั้งๆที่ในใจมันบอกว่า ควรปฏิเสธ
หนึ่งยิ้ม “น่ารักมาก ทำตามที่พี่บอกนะครับคนดี” พี่หนึ่งพึมพำเบาที่ข้างหู เหมือนร่ายคาถาสะกดเพิ่มอีก และผละออกเพื่อจะสั่งว่า
“ชูมือครับ”
“นอนคว่ำลง”
ตอนนี้ภาพที่หนึ่งเห็นคือ แผ่นหลังขาวเนียนของแจ๊บ
หนึ่งไล้มือไปตามแผ่นหลังนั่น จนเลยเรื่อยไปที่ขอบกางเกงที่แจ๊บใส่
แจ๊บหายใจแรงขึ้น
หนึ่งเปลี่ยนจากฝ่ามือร้อน เป็นริมฝีปากที่ผะผ่าวยิ่งกว่า ใช้ริมฝีปากและลิ้นเลียไล่ไปแทบทุกบริเวณของแผ่นหลังนั้น
แวะทำรอยด้วยการดูดให้เนื้อแดงปลั่งในบางแห่ง แจ๊บร้องทุกครั้งที่ถูกดูดแรงๆ มันเจ็บจี๊ดแต่ก็รู้สึกดี
แล้วพี่หนึ่งก็ล้วงมือเข้าไปในกางเกง กรีดนิ้วผ่านตามรอยแยก แล้วกดลงตรงรอยจีบของแจ๊บ
“ฮื้อ ไม่เอาๆ ไม่เอา”
แจ๊บตื่นกลัว แล้วก็ยกตัวขึ้นเพื่อผละหนี
แจ๊บคลานหนีลงมาที่พื้น แล้วถูกพี่หนึ่งจับตัวไว้ได้ทัน
ตอนนี้แจ๊บจึงอยู่ในท่าคลานสี่ขา มีพี่หนึ่งคุกเข่าแล้วจับเอวไว้จากด้านหลัง
“ชู่ว ไม่ต้องกลัว ยังไม่เข้าไปหรอกครับ”
แล้วพี่หนึ่งก็ล้วงมือกลับเข้าไปในกางเกงของแจ๊บ แต่คราวนี้อ้อมมาด้านหน้า แล้วกำส่วนที่เริ่มเปล่งตึงของแจ๊บไว้
เมื่อมือของหนึ่งเริ่มเคลื่อนไหว แจ๊บก็เริ่มคราง
ยังอยู่ท่าคลานสี่ขา แต่แขนที่ยันพื้นไว้เริ่มสั่น
แจ๊บก้มหน้าลงต่ำอีกนิด แล้วหายใจหอบ เมื่อมือนั้นเร่งจังหวะขึ้น
หนึ่งโน้มตัวลงมากัดที่ท้ายทอยของแจ๊บ แจ๊บจึงตวัดหน้าขึ้น
เมื่อแจ๊บเริ่มหายใจถี่กว่าเดิม หนึ่งจึงผ่อนจังหวะลง
“พี่หนึ่ง”
“หือ”
“พาแจ๊บไปนะ”
“ตามบัญชา”
แล้วหนึ่งก็เร่งความเร็วขึ้นอีกครั้ง รู้จังหวะว่าตอนไหนควรบีบและตรงไหนควรสะกิด
แจ๊บครางหนัก ด้วยเสียงที่สูงมากขึ้น มากขึ้น สุดท้ายเหมือนทุกอย่างโดนตัดขาด ในหัวโล่ง ตัวเบาหวิว
คนตัวขาวที่พยายามปรับจังหวะลมหายใจตัวเองก้มหมอบลงไปกับพื้นห้อง เมื่อแขนไม่สามารถรับน้ำหนักไหวอีกต่อไป
พี่หนึ่งกดจูบที่ท้ายทอยอีกครั้ง แล้วยกตัวแจ๊บขึ้นไปนอนบนโซฟา
แจ๊บปรือตามอง เห็นพี่หนึ่งคุกเข่าอยู่บนพื้น มือกำสิ่งหนึ่งในกางเกงตัวเอง
พี่หนึ่งก้มลงจูบหน้าผากชื้นเหงื่อ แล้วพูดว่า
“แค่นอนนิ่งๆ นะเด็กดี”
แจ๊บพยักหน้า แล้วพยายามฝืนลืมตาไว้ แต่หนึ่งเอื้อมมืออีกข้างที่ว่างอยู่ มาปิดเปลือกตาของแจ๊บลง
“อย่าฝืน ง่วงก็หลับ เดี๋ยวปวดหัวอีก”
แจ๊บจึงยอมหลับตา แต่หูยังได้ยินเสียงพี่หนึ่งหอบ เป็นเสียงหอบที่แรงขึ้นและถี่ขึ้น แจ๊บนอนฟังอยู่เหมือนฟังเสียงกล่อม
“อา...แจ๊บ...”
แล้วเหมือนทุกอย่างค่อยๆดับวูบลง
แจ๊บหลับปุ๋ยไปสักพักแล้ว เมื่อหนึ่งออกจากห้องน้ำ หลังทำความสะอาดตัวเอง
เขาทรุดตัวลงนั่งที่พื้นเช่นเดิม แล้วทำความสะอาดเนื้อตัวให้แจ๊บ และสวมเสื้อคืนให้
แล้วนั่งมองแจ๊บหลับอยู่อย่างนั้น เวลาหลับ แจ๊บน่ารักว่าตอนปกติอีกหลายเท่า
ก้มลงกดจูบรอบสุดท้าย แล้วไปยกเอาหมอน ผ้าห่ม และฟูกเล็กๆที่หนึ่งซื้อติดห้องไว้ออกมาจากห้องนอน
หลังจากจัดแจงให้แจ๊บห่มผ้าและนอนในท่าที่สบายที่สุด ก็หรี่ไฟให้สลัว จากนั้นหนึ่งก็ล้มตัวลงนอนบนฟูกของตนที่บนพื้น เอื้อมมือข้างหนึ่งขึ้นไปกุมมือแจ๊บไว้แล้วหลับตาลง
.
.
.
เจ็ดโมงเช้า
แจ๊บหายปวดหัวเป็นปลิดทิ้ง
แถมยังรู้สึกกระปรี้กระเปร่า ไม่เครียดเลยสักนิด คุณหมอพี่หนึ่งรักษาได้ตรงจุดมากๆเลย
พี่หนึ่งยังนอนหลับอยู่บนพื้น แจ๊บแอบย่องลงมานอนข้างๆ แล้วกดจูบที่แก้ม
เจ้าของแก้มสากเพราะไรหนวด ตวัดมือโอบแจ๊บไว้ทั้งที่ตายังหลับ
“ตื่นเองเลยเหรอตัวแสบ” พี่หนึ่งถามเสียงง่วงงุน
“ฮื่อ นอนอิ่มแล้วนี่นา”
“หายปวดหัวหรือยัง”
“หายแล้วครับ ได้ยาวิเศษ”
พี่หนึ่งหัวเราะหึ แล้วเปิดตามอง เห็นเจ้าลูกหมา ที่หน้าตาสดใสและเหมือนแก้มจะออกแดงอยู่หน่อยๆ
“ไว้มารับการรักษาอีกนะฮะ แต่ตอนนี้ขอไปอ่านหนังสือต่อก่อน”
“พร้อมเสมอ”
--โปรดติดตามตอนต่อไป--
ยังคงไม่ได้ใช้ถุงยางในตอนนี้
@t o n s w i n d
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 20-05-2016 22:41:31
เริ่มหัวข้อโดย: potnoi ที่ 20-05-2016 22:48:08
พ่อกับแม่ๆก็น่ารักมากอ่ะ ชอบๆๆ
ตอนสิบ : พี่หนึ่งงงงง ทำไมเซ็กซี่ :haun4:
น้องแจ๊บชอบยั่วอ่ะ อยากเป็นพี่หนึ่งเลย อยากกัดน้องแจ๊บ มันเขี้ยวว
ขอบคุณค่าา
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 20-05-2016 23:09:34
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
ตอนที่ 9
“ครับ ผมจะดูแลหนึ่งให้ดีครับ” พี่หนึ่งรับปากสั้นแต่หนักแน่น
ต้องเป็นดูแลแจ๊บหรือเปล่า
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 20-05-2016 23:41:32
เริ่มหัวข้อโดย: cinnsin ที่ 21-05-2016 00:35:00
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 22-05-2016 21:39:48
เริ่มหัวข้อโดย: ป้ากิ่งkingkarn ที่ 29-05-2016 12:37:38
-ซื้อในแม็คโคร เพราะขายส่ง ขายยกแพ็คอยู่เเล้ว
ข้อดีอื่นๆ
-ได้ในราคาถูกเป็นพิเศษ ปกติยกแพ็คจะถูกกว่าซื้อทีละกล่องอยู่แล้ว
แต่บางทีมีโปรโมชั่น ยกแพ็คอาจมีแถมอีก1กล่อง หรือซื้อ1แพ็คแถม1แพ็คไปเลย
หรือซื้อครบ...บาทอาจมีสะสมไว้แลกสมนาคุณอื่นๆ
-กว้างขวาง ทำให้สามารถชวนเพื่อนไปช่วยเลือก วิเคราะห์วิจารณ์ ขนาด ผิวสัมผัส ความหนาบาง
ได้อย่างไม่เกะกะรบกวนใคร
ทั้งนี้ตัวป้าเองนั้นมิได้เป็นพนักงานในแม็คโครแต่อย่างใด
แนะนำเพราะเข้าใจเห็นใจอยากให้ทุกคนมีsave sexที่ทั้งปลอดภัยและประหยัดจริงๆ(ที่จริงเอาฮา^^) :hao3:
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 29-05-2016 12:45:18
อะเฮือก
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 01-06-2016 03:27:36
ต้องชำระคาวด้วยแม่นางทั้งห้า
คิดกลับกัน คงรอแจ๊บสอบเสร็จก่อนใช่ป่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: mpp ที่ 01-06-2016 09:51:32
ชอบมาก! ชอบน้องแจ๊บมาก ชอบพี่หนึ่งมาก
ชอบคุณแม่จ๋า ขุ่นแม่โจลี่ ขุ่นแม่ป๊อป ขุ่นพ่อสุชาโด้ยยย!
น่ารักมากๆเลยทุกคน อ่านแล้วยิ้มตามแจ๊บ
เอ็นดูลูกหมาน้อยๆของทุกคนจัง เด็กอะไรความคิดดี มีเอกลักษณ์
ต้องขอบคุณแม่ๆทุกคนเนอะ เลี้ยงลูกชายได้สมบูรณ์แบบเลย
พาลูกเขยไปซื้อถุงยางด้วย ฮ๊อยยยยย เขินแทน >๐<
รอวันที่พี่หนึ่งจะได้ใช้เบอร์54สักทีนะคะ อิอิ
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 11-06-2016 15:57:24
เริ่มหัวข้อโดย: treenature ที่ 18-07-2016 23:56:06
คำเตือน ตอนนี้ไม่มีสาระอะไรเลย นอกจากกิจกรรมที่ใช้เบอร์ 54
แจ๊บสอบเสร็จหลายวันแล้ว แต่แทนที่จะรู้สึกโล่ง กลับยิ่งเครียดกว่าตอนช่วงสอบเสียอีก
ก็...เรื่องนั้นแหละ ที่แจ๊บขอผลัดพี่หนึ่งไว้ว่าเป็นหลังสอบอ่ะ
เย็นวันที่สอบเสร็จ พี่หนึ่งไปรับเหมือนเดิม ทันทีที่เปิดประตูเข้าห้องได้ พี่หนึ่งก็แทบกระชากแจ๊บเข้าไปกอด
“แจ๊บ” เสียงของพี่หนึ่งพร่า จนขนที่หลังคอของแจ๊บลุกชัน
“ค..ครับ”
“ได้ไหม”
ฮือ แจ๊บตื่นเต้นอ่ะ กลัวก็กลัว แต่ก็พยักหน้าแบบงงๆ
หลังจากนั้นทุกอย่างดูชุลมุนไปหมด พี่หนึ่งพาแจ๊บไปที่เตียง แล้วไล่สัมผัสตรงนั้นตรงนี้
แจ๊บส่งเสียงในลำคอเบาหวิว และหลับตาลง หนึ่งเคลื่อนตัวลงไปที่อก ขณะที่กำลังเล่นกับยอดทั้งสองข้าง ก็นึกเอะใจ
จังหวะหายใจของแจ๊บสม่ำเสมอ เหมือน...
เมื่อเงยหน้าขึ้นดู
ไม่เหมือนหรอก ใช่เลย
แจ๊บหลับ
หนึ่งถอนหายใจยาวเหยียด นั่งปรับอารมณ์อยู่เป็นนาที แล้วจึงโน้มตัวลงหอมที่แก้มของแจ๊บเบาๆ
คงจะเพลียสะสม เพราะอดนอนอ่านหนังสืออยู่หลายคืน
นอกจากจะยืนหลับบนรถไฟฟ้าได้แล้ว ยังหลับกลางอากาศทั้งๆที่กำลังจะโดนกินเนี่ยนะ
ลักหลับเสียดีไหม
อย่าเลย
“ฝันดีนะขี้เซา” หนึ่งประทับรอยจูบที่ริมฝีปากแดงอิ่มอีกครั้ง ห่มผ้า เปิดแอร์ให้ แล้วเดินกลับห้องตัวเอง
.
.
.
แจ๊บตื่นเต็มตา ในเช้าของอีกวัน เมื่อเรียงลำดับได้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง ก็แทบจะทึ้งหัวตัวเอง
“พี่หนึ่ง” แจ๊บเรียกด้วยน้ำเสียงอ้อนเต็มที่
“ว่า?”
“แจ๊บหลับ”
“เออ กูรู้แล้ว”
“โกรธป่าว”
“ไม่โกรธ”
“ดีมาก” แจ๊บยิ้มร่า
“แต่คืนนี้กูขอใหม่” หนึ่งเคลื่อนตัวเข้าชิดแล้วกระซิบข้างหู
แจ๊บขนลุกซู่อีกแล้ว ทำไมรู้สึกเหมือนถูกมัจจุราชจองตัว มากกว่าที่จะถูกเปิดซิงล่ะ
ฮือ แจ๊บเริ่มกลัวแล้วอ่ะ
.
.
.
ค่ำวันนั้น
แจ๊บหายเข้าไปในห้องน้ำเกือบชั่วโมงแล้ว
หนึ่งที่นอนดูโทรทัศน์รออยู่ เริ่มสงสัย
“แจ๊บ เสร็จหรือยัง”
เล่นเอาแจ๊บที่นั่งอยู่บนโถชักโครกสะดุ้งโหยง
“ยังอ่ะพี่หนึ่ง”
แจ๊บไม่ได้โกหกนะ ก็แจ๊บไม่ชัวร์ว่า เอ่อ มันสะอาดดีหรือยัง แล้วแจ๊บก็กลัวอ่ะ เพราะแค่นี้แจ๊บยังเจ็บจะแย่ แล้วถ้าเจอเบอร์ 54 เข้าไป แจ๊บจะมีโอกาสได้นั่งอึแบบปกติอีกไหมอ่า
แจ๊บคิดแล้วก็ส่ายหัว ร้องฮืออยู่คนเดียว จึงไม่ทันสังเกตว่า เจ้าของเบอร์ 54 ได้เปิดประตูห้องน้ำเข้ามากอดอกดู เด็กที่กำลังขวัญเสีย ทำหน้าทำตา และท่าทางตลกๆ
“แจ๊บ”
“เฮ้ย” แจ๊บแทบตกลงจากชักโครก เอามือกุมแจ๊บน้อยเอาไว้ นึกโมโหตัวเองที่ลืมล็อคประตู
หนึ่งเดินเข้ามาหา แจ๊บที่ตอนนี้เปลือยทั้งตัวได้แต่ก้มหน้างุด
“หมดทั้งไส้แล้วมั้ง” หนึ่งแซว
“พี่หนึ่งออกไปก่อน แจ๊บอาย” ตอนนี้หน้าแจ๊บแดงมากๆ แถมตัวยังสั่นนิดๆ
น่าแกล้งที่สุด
หนึ่งยกตัวของแจ๊บขึ้น แล้วอุ้มเข้าเอว
แจ๊บลอยหวือเข้าหาหนึ่ง แล้วใช้ขาเกี่ยวตัวหนึ่งเอาไว้ตามสัญชาตญาณ
“พี่หนึ่งงงงงงงง เล่นไรเนี่ย”
หนึ่งไม่ตอบแต่อุ้มแจ๊บออกไปจากห้องน้ำทั้งที่ยังเปลือยอยู่
แจ๊บอ้าปากจะโวยวาย แต่หนึ่งขัดขึ้นเสียก่อน ด้วยการกระซิบเบาๆ
“ห้ามพูด” หนึ่งคงกลัวว่าคำขู่สั้นๆนั้นจะไม่ได้ผล จึงรีบประกบปากทับริมฝีปากที่พร้อมจะเจื้อยแจ้วเจรจาหาทางรอด
สติของแจ๊บเริ่มไม่มั่นคง ลิ้นของพี่หนึ่งพันวนและพลิกไปมา มันช่างทำให้มึนเมา จนแจ๊บคิดอะไรอย่างอื่นไม่ออก มือหนาที่ลูบแผ่นหลังนั้นก็เล้าโลม ปากของหนึ่งที่ละออก ก็จูบระเรื่อยมาตามลำคอ
หนึ่งวางแจ๊บลงบนเตียง แล้วตามขึ้นคร่อมทันที การจะจัดการเจ้าเด็กที่ลื่นอย่างกับปลาไหลนี่ คือต้องไม่เปิดโอกาสให้ตั้งตัวได้
มือที่สากและแกร่งลูบทักทายแจ๊บน้อย เกลี่ยที่ปลาย ให้เจ้าของมันครางฮือ
หนึ่งไม่เหลือความอดทนมากนัก กายของคนด้านล่างที่บิดเพราะกระแสความซ่าน เซ็กซี่มาก ยั่วยวนมาก
มือของหนึ่งควานหาเจลที่เตรียมไว้ ในขณะที่ปากยังไม่ละออกจากยอดอกที่แอ่นขึ้น
แจ๊บดูเบลอไปหมด ทั้งยังสั่นไม่หาย ไม่ว่าหนึ่งจะแตะลงตรงไหน แจ๊บก็สะดุ้งและกัดปากเพื่อกลั้นเสียง
แต่เมื่อเห็นหนึ่งชะโลมเจลลงบนนิ้วของตัวเอง แจ๊บก็ทำหน้าหวาดกลัวมากกว่าเดิม
“พี่หนึ่งงงงงง” แจ๊บเรียกเสียงอ่อย
“ครับ” หนึ่งจูบแจ๊บอีกครั้ง อย่างเร่าร้อนเพื่อลดความกลัวและเบี่ยงเบนความสนใจ ยามที่นิ้วแรกทักทายที่ส่วนนั้น แล้วพยายามบุกรุกเข้าไป
มันเจ็บ แต่แจ๊บพยายามอดทน
“พี่หนึ่ง” แจ๊บไม่รู้ว่า แจ๊บเรียกชื่อพี่หนึ่งไปกี่รอบแล้ว แต่เพราะ ทั้งตื่นกลัว และไม่มั่นใจ เลยหลุดเรียกชื่อของผู้ชายตรงหน้า คล้ายกับจะต้องการคำยืนยันว่า “มันจะโอเคใช่ไหม”
“ครับ” ตอบกลับด้วยเสียงทุ้มนุ่ม “ไม่เป็นไรนะหนูน้อย พี่จะทำเบาๆ”
แจ๊บเชื่อ จึงพยักหน้าและหลับตาลง และสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อรู้สึกว่า มืออีกข้างของพี่หนึ่งรูดรั้งแจ๊บน้อยอย่างเป็นจังหวะ พร้อมกับที่จำนวนนิ้วเพิ่มขึ้น
“อา....” แจ๊บหลุดเสียงร้องออกมา
ตอนนี้แจ๊บนอนหงาย มีหนึ่งคุกเข่าอยู่ระหว่างขา
ตัวของแจ๊บเริ่มแดงนิดๆ ยอดนั่นชูปลั่ง หนึ่งมองน้องอย่างหลงใหล ลักษณะการยก บิด และแอ่นตัวของแจ๊บมันเหมือนจะเร่งให้ความอดทนขาดผึง หนึ่งไม่อยากรออะไรทั้งนั้น อยากจะจ้วงโจนเข้าหาเสียเดียวนี้ แต่ทำแบบนั้นก็คงไม่ต่างจากการฝืนใจ หนึ่งรู้ดี รสรักจะหอมหวานหากมันเป็นไปด้วยความพร้อมใจของทั้งสองฝ่าย
ใจเย็นเข้าไว้
หนึ่งหมุนนิ้วสำรวจไปทั่ว ตัวของแจ๊บยังเกร็ง และระแวดระวัง
“หลับตาปี๋เลยนะ” หนึ่งล้อเลียน
“กะ กี่นิ้วแล้วอ่ะ” แจ๊บปรือตาขึ้นมอง
หนึ่งไม่ตอบ แต่สอดนิ้วที่สามเพิ่มเข้าไป
“พ..พี่หนึ่ง งื้อ เบาๆ มันแน่นอ่ะ” แจ๊บลืมตาขึ้นมาโวยวายสลับกับการหอบและคราง หนึ่งเลยใช้มืออีกข้างสะกิดที่ปลายของแจ๊บน้อย จนแจ๊บต้องหยุดโวยวายแล้วร้องเสียงหลง
แล้วนิ้วของหนึ่งก็แตะเข้ากับจุดหนึ่งด้านใน เหมือนกระแสไฟแล่นปราดทั่วตัวของแจ๊บ เหมือนกำลังดิ่งลงจากรถไฟเหาะตีลังกา มันเสียววูบหวิว จนแจ๊บต้องทึ้งผ้าปูที่นอน แล้วกำมันแน่น
“พี่หนึ่ง” แจ็บเรียกเขาอีกแล้ว คราวนี้เสียงแปร่งปร่า
“ครับ หนูน้อย” นิ้วของหนึ่งยังขยับไม่หยุดยามรับคำ
แจ๊บพูดอะไรไม่ออก ได้แต่แหงนหน้าสูงขึ้น กำผ้าแน่นเข้าเพื่อหาทางระบายความรู้สึกเหล่านี้
โอย ท่าแบบนี้มัน
หนึ่งมองดูแจ๊บในท่าทางแบบนั้นและไม่สามารถอดทนรอได้อีกต่อไป
ไม่ไหวแล้ว
เขาจึงถอดกางเกงด้วยมือเดียว
“หยิบถุงยางให้หน่อย”
“งื้อ ฮ้า อยู่ไหนล่ะ”
“หัวเตียง เอื้อมมือไป”
แจ๊บควานเปะปะ และหยิบสิ่งที่ต้องการได้
หนึ่งจัดการเรื่องที่เหลืออย่างรวดเร็ว เพราะหากทิ้งไว้นาน แจ๊บต้องเปลี่ยนใจแน่ๆ
แต่ ไม่ทันแล้วล่ะ เพราะ
ขณะที่หนึ่ง ใส่ถุงยางให้ตัวเอง แจ๊บมองอยู่ตลอด และความกลัวและกังวลเริ่มกลับมาอีกครั้ง
หนึ่งเห็นมันในตาคู่แป๋วนั่น จึงเอื้อมไปกุมมือของแจ๊บไว้
“ถ้าบอกให้หยุด จะหยุดทันที” หนึ่งตั้งใจตามนั้นจริงๆ ไม่ได้แค่พูดเพื่อปลอบอย่างขอไปที
“ขะ..เข้ามาเถอะ” แจ๊บอนุญาตทั้งๆที่ตัวยังสั่น
เจลถูกชโลมจนโชกชุ่ม
หนึ่งจดจ่อเข้าที่ตรงนั้น กดมันเบาๆให้ทักทายแจ๊บ แจ๊บกระตุก
หนึ่งค่อยๆกดมันเข้าไป
แจ๊บกัดปากแน่น เจ็บ แต่ยังคิดว่าทนไหว
ขณะที่หนึ่งค่อยๆรุกลึกมันเข้าไป แจ๊บก็ใช้สองมือดันหน้าท้องของหนึ่งไว้สุดกำลัง
“พี่หนึ่ง”
“หือ”
“พี่เคยเปิดซิงมาแล้วกี่คน”
“มันใช่เวลาจะมาสัมภาษณ์กันหรือเปล่าแจ๊บ” หนึ่งหายใจหอบและพยายามสะกัดกั้นอารมณ์ที่กำลังจะครอบงำเขาจนหน้ามืด
“ก...ก็ถ้าพี่หนึ่ง เคยเปิดซิงใครมาก่อน แจ๊บจะได้มั่นใจว่าพี่หนึ่งรู้งาน แล้ว แล้ว แจ๊บก็คงจะไม่เจ็บเท่าไหร่”
หนึ่งโน้มตัวลงมาจ้องตาแจ๊บ แววตากระหายและคุกคาม น่าแปลกที่แจ๊บทั้งกลัวและทั้งหลงใหลในท่าทีแบบนี้
“กูเปิดซิงแฟนกูทุกคน...พอใจหรือยัง”
แจ๊บยิ้มแล้วกระซิบกลับ “งั้นโชว์ฝีมือหน่อย”
หนึ่งยิ้มร้าย แล้วเล่นงานจุดอ่อนไหวที่สุดของแจ๊บด้วยปาก
แจ๊บคราง แล้วเอาหัวถูไถไปกับที่นอน เพราะหนึ่งเร่ง เร้า จนแจ๊บแทบทนไม่ไหว
ในเวลาเดียวกัน หนึ่งก็ค่อยดันตัวเองเข้าลึก
อุ่ก
จังหวะสุดท้าย เล่นเอาแจ๊บจุก
หนึ่งผละออกจากแจ๊บน้อย เพื่อสบตากัน
ยกมือเช็ดเหงื่อที่ผุดพรายที่ไรผมของแจ๊บ
กรามนูน เพราะต้องอดทนกับการตอดตุบเบื้องล่าง
รอ เขาต้องรอ เพราะตอนนี้แจ๊บยังคงจุกไม่หาย
แจ๊บหายใจถี่ และเสียดท้อง
“พี่หนึ่ง”
“ครับ”
“เข้าไปแล้ว”
“ครับหมดแล้ว” หนึ่งขยับตัวเข้าออกเบาๆ เพื่อยืนยัน
“อ๊ะ..มัน อา...”
แจ๊บยกแขนยันหน้าท้องของหนึ่งไว้
“ไหวไหมหนู” หนึ่งถามทั้งๆที่ท่อนล่างยังขยับเบาๆ
“มันจุก เหมือน เอ่อ จะปวดท้องอึ” แจ๊บหน้าแดงแล้วเริ่มซีด ชักจะเสียความมั่นใจ
“ไม่ใช่หรอก คงจุกมากกว่า” หนึ่งชะลอจังหวะขยับตัวลงนิดหนึ่ง แต่ให้หยุดเลยก็ไม่ไหว
“งือ แจ๊บจะไม่ทำล่มใช่ไหม แจ๊บกลัวมันไม่สะอาด” ตอนนี้แจ๊บรู้สึกหน่วงในท้อง และอึดอัด
“ไม่ครับ เชื่อพี่นะ” หนึ่งเริ่มขยับเร็วขึ้น
“ขะ...ข้างในเป็นยังไงอ่ะ ดี...ฮื้อ...ไหม” นี่แจ๊บจะไม่หยุดเป็นเด็กขี้สงสัยสักนาทีเลยเหรอ
หนึ่งโน้มตัวลงจูบปากของแจ๊บ มองตา “เลิกเล่นแล้วนะ” หนึ่งบอกแล้วเปลี่ยนจังหวะทันที
แจ๊บครางเสียงสูง เมื่อหนึ่งเบียดแทรก กระทั้นเข้าที่ประสาทสัมผัสภายใน
ตรงนั้น.......
แจ๊บไม่มีโอกาสได้ถามหรือพูดอะไรอีก เพราะมัวแต่ร้องคราง แอ่นกายให้ยิ่งชิด แล้วตะกุยเตียง
หนึ่งเองก็ครางต่ำ สูดปาก และลูบไล้ไปทั่วเนื้อตัวของแจ๊บ
ระหว่างจังหวะเหล่านั้น หนึ่งและแจ๊บต่างมองกันและกัน ท่าทีของอีกฝ่ายต่างเป็นสิ่งกระตุ้นให้ความรู้สึกลุกโหม
หนึ่งอยากยื้อเวลาให้นานกว่านี้ แต่นี่เป็นครั้งแรกของแจ๊บ เขาควรถนอมร่างกายของคนตรงหน้าให้มาก
หนึ่งโน้มตัวลง จูบ เดินหน้าเต็มกำลัง ปล่อยเสียงครางข้างหูของแจ๊บ แจ๊บเองเมื่อได้ยินเสียงครางของหนึ่ง ยิ่งทำให้ช่องทางบีบรัด
“อา...ซี้ด....พี่ตอบคำถามแล้วนะ” เสียงของหนึ่งยังคงดังอยู่ที่ข้างหู
“อะไรนะ..แฮก”
“ที่แจ๊บถามว่าข้างในตัวแจ๊บมันดีไหม ไงล่ะ...ฟังสิ...” เสียงในลำคอของหนึ่งต่ำทุ้มบอกความพึงพอใจ เสียงครางกับเสียงคำรามช่างเร้าอารมณ์
“...พี่หนึ่งอย่ายั่วนะ...แจ๊บ แจ๊บ จะไป...ฮือ...”
ได้ยินอย่างนั้น หนึ่งยิ่งเร่ง และ ส่งตัวเองและแจ๊บขึ้นไปจนถึงจุดสุดยอด
เสียงครางยาวดังแทบพร้อมกัน
.
.
.
หนึ่งและแจ๊บยังคงนอนมองหน้ากันอยู่อย่างนั้นพักใหญ่ ก่อนที่หนึ่งจะอุ้มแจ๊บเข้าห้องน้ำ วางคนที่อ่อนเปลี้ยลงที่ชักโครก แล้วย้อนกลับมาเปลี่ยนผ้าปูที่นอน
“พี่หนึ่ง” เสียงแจ๊บเรียกจากในห้องน้ำ
เมื่อเข้าไปหา ก็เห็นแจ๊บหน้าเสีย และในชักโครกมีรอยเลือด
“แสบ” แจ็บร้องไห้แล้ว “มีเลือดด้วย”
หนึ่งทรุดตัวลง กอดแจ๊บไว้ “ขอโทษนะครับ คราวหน้าจะเบากว่านี้ มาพี่ช่วยนะ”
หนึ่งช่วยแจ๊บทำความสะอาดเนื้อตัว กินยา แล้วพาเข้านอน
เขานอนหงาย ส่วนแจ๊บนอนคว่ำอยู่บนอก
หนึ่งก้มลงหอมผมนิ่มซ้ำๆ เมื่อได้ลิ้มรสของแจ๊บแล้ว หนึ่งยิ่งรักยิ่งหลงแจ๊บมากขึ้นอีก แค่เข้าใกล้แค่นี้ หนึ่งก็มีอารมณ์อีกแล้ว แต่จำต้องสะกดไว้ จริงๆด้วยชั่วโมงบินแบบเขา จะพาให้แจ๊บคล้อยตาม เริ่มเกมรักกันใหม่อีกสักสาม หรือสี่รอบก็ทำได้ แต่ถ้ามากไปกว่านี้ พรุ่งนี้แจ๊บคงจะแย่ ซึ่งเขาไม่ต้องการให้เป็นอยากนั้น เหมือนกับเป็นการตักตวงเอาความสุขเฉพาะหน้า แล้วปล่อยให้พรุ่งนี้แจ๊บต้องอดทนกับความเจ็บระบมเพียงคนเดียว
“ยังเจ็บอยู่ไหม”
“เจ็บ แต่แจ๊บไหว” แจ๊บตอบเสียงอู้อี้ เพราะไม่ยอมเงยหน้าขึ้นจากอกของเขา
“ดีไหม”
คราวนี้แจ๊บเงยหน้าขึ้นมา “ดีมากเลย พี่หนึ่งมาเปิดเนตรแจ๊บอ่ะ ดีกว่าแฟบเองเยอะเลย ต่อไปนี้พี่หนึ่งต้องรับผิดชอบความรู้สึกแจ๊บด้วย” คำพูดนั้นดูซ่าแต่แจ๊บกลับหน้าแดงแปร๊ด
“งั้นพรุ่งนี้ขอเบิ้ล”
“เอาแบบไม่เจ็บได้ไหม”
“ทำบ่อยๆ เดี๋ยวก็เลิกเจ็บเองแหละ”
-โปรดติดตามตอนต่อไป-
หายไปเกือบสองเดือนเลย :serius2: :ling3:
@ t o n s w i n d
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 19-07-2016 07:14:32
มีเลือกด้วย ขอแบบไม่เจ็บเนอะแจ๊บเนอะ
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 19-07-2016 07:51:51
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 20-07-2016 09:48:21
เริ่มหัวข้อโดย: neverland ที่ 20-07-2016 20:28:55
ปล.อิชั้นถึงกับต้องเสิร์ชหาขนาด 54 เลยค่ะ ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :jul1:
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 20-07-2016 22:36:32
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: monetacaffeine ที่ 20-07-2016 23:29:19
อ่านคู่นี้ทีไรทำให้รู้สึกถึงความเป็น 'คนรัก' กันมากๆจริงๆ โดยเฉพาะทุกการกระทำของพี่หนึ่งที่อาจจะไม่ได้หวานหรือโรแมนติกอะไร
แต่ทุกๆอย่าง ทุกๆการกระทำ ไม่ว่าจะเล็กน้อยแค่ไหนก็สื่อได้ถึงความรักความเป็นห่วงน้องแจ๊บอยู่ตลอด
คิดถึงน้องแจ๊บเป็นหลักจริงๆ อิจฉาน้องแจ๊บมากกกกกก แต่ก็อิจฉาพี่หนึ่งเหมือนกันค่ะที่ได้คนรักที่น่ารักขนาดนี้ - / -
เริ่มหัวข้อโดย: kokoro ที่ 21-07-2016 20:22:13
อดทนรอมาตั้งนานเนอะ
ในรางวัลสำหรับความอดทนนี้ อิอิ
น้องแจ๊บน่ารักมากกกกกก
กลัวๆแต่ก็สู้ไม่ถอย ชอบที่บอกให้เบิ้ลได้แต่ขอแบบไม่เจ็บ ฮ่าๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: นางฟ้าเชียงชุน ที่ 24-07-2016 00:22:55
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 24-07-2016 02:34:02
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 27-07-2016 20:40:00
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 30-07-2016 20:45:58
พรุ่งนี้มีเบิ้ลด้วยเฮ้ย น้องแจ็บติดใจแล้ว ฮ่าๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 24-08-2016 11:05:31
เริ่มหัวข้อโดย: reverofjs ที่ 21-10-2016 23:38:11
ชอบความคิดชอบทุกๆอย่างในตัวน้องเลย o13
เริ่มหัวข้อโดย: zaturday ที่ 25-10-2016 23:59:04
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 30-10-2016 02:27:13
รอตอนต่อไปนะคะ
เริ่มหัวข้อโดย: 205arr ที่ 30-10-2016 13:07:30
ชอบพี่หนึ่ง น้องแจ๊บ แม่ๆ ชอบทุกคนเลย
ชอบการนำเสนอความรักในมุมมองคนเขียนนะคะ
:pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: treenature ที่ 03-11-2016 11:35:50
ตอนที่ 12
ฝนตกทุกวันเลย ดีที่พี่หนึ่งเปลี่ยนจากรถมอเตอร์ไซค์เป็นรถยนต์แล้ว แจ๊บเลยไม่ต้องเปียกฝนกลับบ้าน
แต่รถก็ติดมาก พี่หนึ่งที่คุ้นเคยกับการขี่มอเตอร์ไซค์ที่ซิกแซกหนีรถติดได้ เลยดูหงุดหงิดนิดหน่อยเวลาที่ต้องติดอยู่บนถนนนานๆ
วิธีแก้หงุดหงิดของพี่หนึ่งคือ การคว้าเอามือของแจ๊บไปกัด
กัดแบบงับๆ ขบๆ พอให้เจ็บๆคันๆ ให้แจ๊บร้องโอดโอยเล่นๆ
บางทีก็คว้ามือไปชิม ใช้ริมฝีปากและลิ้นสัมผัส ไล้เล็มไปทีละนิ้ว มือแจ็บนี่เปียกน้ำลายไปหมด แบบหลังนี้แจ็บไม่ร้องใดๆทั้งสิ้น เพราะเขินจนไม่รู้จะทำตัวแบบไหน
ยิ่งฝนตก การจราจรยิ่งแย่ลงไปอีก พี่หนึ่งขับรถไปสักพักก็จะเริ่มขมวดคิ้วแน่นเข้า แจ๊บที่แอบสังเกตอยู่ อยากจะช่วยหาทางให้หายเครียด โดยไม่ต้องรอให้พี่หนึ่งคว้ามือไปงับแบบเดิม แจ๊บก็เป็นฝ่ายคว้ามือของคนขับมาจูบ
จูบเบาๆที่หลังมือ แล้วเงยหน้ามองการตอบรับ ก็เห็นเจ้าของมือนั่งอมยิ้มอยู่
แจ๊บเห็นพี่หนึ่งยิ้มได้ ก็เลยยิ้มบ้างแล้ววางมือของพี่หนึ่งไว้บนตักของตัวเอง
"กูยังหงุดหงิดอยู่"
พี่หนึ่งพูดทั้งๆที่ตายังมองตรงไปข้างหน้า แต่เสี้ยวหน้าที่มองเห็นก็พอดูออกว่ามีรอยยิ้มจางๆ
หงุดหงิดที่ไหนกัน ข้ออ้างหาเรื่องให้ตัวเองถูกลวนลามชัดๆ
แจ๊บทำหน้ารู้ทัน แล้วยกมือข้างเดิมขึ้นแล้วระดมจูบเร็วๆไปจนทั่วหลังมือของหนึ่ง
ทำให้เจ้าของมือหลุดหัวเราะออกมาเบาๆ เพราะมันดูเหมือนโดนหมาตัวเล็กๆ เอาจมูกที่ชื้นแฉะมาดุนๆมากกว่าจะเรียกว่าจูบ
นั่นเป็นการกลับบ้านที่มีความสุขแม้รถจะติดเหลือเกิน
แต่ช่วงสองสามวันหลังมานี้ พี่หนึ่งดูเครียดมากกว่าเดิม ระหว่างขับรถก็เหลือบดูโทรศัพท์บ่อยครั้ง
รอใครกันนะ
พี่หนึ่งคว้ามือไปจับเหมือนเดิม แต่แจ๊บรู้สึกได้ว่าสิ่งที่ทำให้พี่หนึ่งเครียด ไม่ใช่เพราะรถติดในวันศุกร์สิ้นเดือนแบบนี้
พอกลับถึงคอนโด
แจ๊บไขกุญแจเข้าห้อง พี่หนึ่งก็ตามมาด้วย
พี่หนึ่งยื่นมือถือมาให้
แจ๊บมองอย่างสงสัย เจ้าของโทรก็เลยเฉลย
"โทรหาไอ้เต้ให้หน่อย"
"ทำไม"
"ปกติ สองสามวันมันจะติดต่อกลับมาที ไม่ไลน์มาก็โทรมา แต่นี่มันหายไปนาน กูว่ามันต้องมีอะไร"
แจ๊บเม้มปาก ก่อนจะถามโพล่งออกไป "แล้วทำไมพี่หนึ่งไม่โทรเอง"
"กูไม่อยากให้มึงโกรธ"
"นี่ก็เกือบแล้วล่ะ"แจ๊บเริ่มหน้าบึ้ง
"โกรธเพราะอะไร"
"ก็ทำไมยังรอ ทำไมยังคิดถึง"
หนึ่งทรุดตัวลงนั่งบนพื้นตรงหน้าแจ๊บที่ยังคงนั่งอยู่บนโซฟา
กุมมือ ก้มลงมองและนวดนิ้วมือเบาๆ
"เวลามึงโกรธ หรืออารมณ์ไม่ปกติ มึงมักเผลอจิกเนื้อตรงปลายเล็บตัวเอง รู้ตัวหรือเปล่า ระวังหน่อยเดี๋ยวเป็นแผล"
คนพูดเงยหน้าและสบตา ข้างในนั้นอุ่นละมุน "ไม่ได้รอ ไม่ได้คิดถึง แต่ถ้าแจ๊บจะโกรธพี่ ก็คงต้องโกรธเพราะพี่ยังแคร์เต้อยู่"
แจ๊บถอนหายใจ เพิ่งรู้ตัวว่า เวลาที่หึงขึ้นมาก็กลายเป็นคนงี่เง่าได้เหมือนกัน ทั้งๆที่พี่หนึ่งใส่ใจแจ๊บมากขนาดนี้ ยังมองไม่เห็นอีก "แคร์แบบไหนฮะ พี่หนึ่งอธิบายให้แจ๊บฟังหน่อย"
หนึ่งยิ้ม เมื่อเห็นว่าแจ๊บปรับอารมณ์ของตัวเองได้รวดเร็ว ใจเย็นลงและพร้อมจะฟังเหตุผลของเขา ไม่ใช่ประเภทที่พอเริ่มโกรธแล้ว ก็ยิ่งหาทางพัดกระพืออารมณ์ให้ยิ่งเกรี้ยวกราด และไม่ยอมฟังอะไรทั้งนั้น
"แฟนพี่น่ารัก" เขาเกลี่ยนิ้วไปมาที่แก้มของแจ๊บ
"แล้วพร้อมจะอธิบายให้แฟนที่น่ารักคนนี้ฟังหรือยังฮะ" แจ๊บทำแก้มพองลม
"พี่พูดตรงๆแบบเดิมได้ใช่ไหม ว่าพี่ยังรักเต้อยู่"
แจ๊บพยักหน้าช้าๆ
"หรือบางทีมันอาจเรียกว่าความผูกพันก็ได้ เอาเป็นว่าพี่ไม่เคยคิดจะเกลียดเต้ ไม่เคยจะทำเหมือนไม่เคยมีเต้ในชีวิต"
หนึ่งเว้นระยะ เพื่อมองแจ๊บให้ชัดๆ และเห็นว่า แจ๊บยังฟังอยู่อย่างสงบ
"เราไม่จำเป็นต้องเกลียดแฟนเก่าของเรา แจ๊บเข้าใจพี่ใช่ไหม"
"แล้วแฟนใหม่อยู่ตรงไหนดีฮะ"
"อยู่ตรงนี้" หนึ่งกุมมือของแจ๊บแล้ววางมันไว้บนอกซ้ายของเขา "ส่วนแฟนเก่าอยู่ในความทรงจำ มันเหมือนไฟล์ที่พี่ไม่ลบมันทิ้งจากเครื่อง แต่ก็ไม่คิดจะเปิดมันขึ้นมาอีก"
หนึ่งไม่พูดมากไปกว่านั้นแล้ว แต่แจ๊บคิดว่าแค่นี้ก็เพียงพอ
หนึ่งจะไม่โลเล แจ๊บเชื่อแบบนั้น
อยากจูบ
แจ๊บคิด แล้วโน้มตัวเข้าหาหนึ่ง
บดคลึง ดูดดึง บอกรักกันด้วยสัมผัสของลิ้นและริมฝีปาก
"ที่พี่ทำเหมือนรอสายของเต้ เพราะพี่รู้สึกว่าเต้น่าจะมีปัญหาอะไรบางอย่าง หรืออาจจะไม่มีก็ได้ พี่แค่ไม่มองข้ามความรู้สึกผิดปกติพวกนี้"
พี่หนึ่งเป็นคนละเอียดอ่อน และกำลังสอนให้แจ๊บเป็นแบบนั้นด้วย
"และไม่ได้ให้แจ๊บโทรตั้งแต่ในรถเพราะไม่อยากให้แจ๊บคิดว่า เป็นเพราะพี่ขับรถอยู่ถึงให้แจ๊บโทรแทน ที่ให้แจ๊บโทรเพราะต้องการให้แจ๊บรับรู้ถึงระยะห่างระหว่างพี่กับเต้"
เมื่อผละออก แจ๊บแบมือ หนึ่งยิ้ม แล้ววางมือถือลงไป
แจ๊บต่อสายหาเต้ แต่ไม่มีคนรับ ทำแบบนี้อยู่สองครั้ง แจ๊บก็ตัดสินใจหันไปหาหนึ่ง
"ไปหาพี่เต้กัน"
หนึ่งยิ้ม มันน่าภูมิใจ ที่เขาเลือกเมียดี
"ห้ามพูดออกมานะ สิ่งที่พี่หนึ่งกำลังคิดอยู่ ต้องทำให้แจ๊บเขินมากแน่ๆ"
หนึ่งฉกจูบที่ปลายคางเร็วๆ แล้วกระซิบเสียงนุ่ม "พี่รักแจ๊บ"
บอกว่าไม่ให้พูดไง
ระหว่างทาง ก็ยังติดต่อเต้ไม่ได้
"เมื่อเช้าก็ไม่เห็นน้องเค้าลงมานะครับ" รปภ ของคอนโดบอก
หนึ่งจึงตัดสินใจจะเปิดห้องเข้าไปเอง
"ถ้าพี่เต้เค้า เอ่อ ทำธุระอะไรๆอยู่ล่ะ" แจ๊บชักเริ่มเกรงใจขึ้นมา ที่จะถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไป
"ถ้ามันแค่นั้นก็ดีสิ เราก็แค่ขอโทษแล้วก็กลับ" แต่ถ้าไม่ใช่ล่ะ
หลังจากใช้คีย์การ์ดที่เขาพกติดตัวเปิดประตูห้องพักที่ครั้งหนึ่งเคยใช้ชีวิตอยู่กับเต้ แล้วหนึ่งก็ยื่นมันให้กับแจ๊บ
"เก็บไว้"
"อ้าว ทำไมอ่ะพี่หนึ่ง"
"ต่อไปถ้ากูจะมาที่นี่อีก กูจะมาพร้อมมึง"
แจ๊บยิ้ม แล้วเดินตามเข้าไป
อากาศในห้องนั่งเล่นเย็นจัด เพราะแอร์ที่เปิดทิ้งไว้
"เต้" หนึ่งส่งเสียงเรียก
มันไม่ปกติเลย
หนึ่งก้าวเร็วๆเข้าไปในห้องนอน
และก็เห็น เต้นนอนอยู่บนเตียง ตัวร้อนจัด
เต้ปรือตาขึ้นมองนิดหนึ่งเมื่อถูกเรียกชื่อ แต่อยู่ในสภาพครึ่งหลับครึ่งตื่น
"ไข้หวัด" หนึ่งสันนิษฐานหลังจากเห็นทิชชูใช้แล้วกองใหญ่ที่ข้างเตียง
เพราะฝนแน่ๆ
"พาไปแอดมิทดีไหม"
หนึ่งส่ายหน้า "มันไม่ชอบไปโรงพยาบาล"
คืนนั้น หนึ่งและแจ๊บเลยค้างอยู่ที่นั่น คอยเช็ดตัว และปลุกเต้ขึ้นมากินยาแก้ไข้
แจ๊บกำลังกลัดกระดุมเสื้อนอนให้เต้
"ไม่ต้องทำก็ได้" เสียงเต้แผ่วและอู้อี้
"นี่พูดเพราะถือตัวหรือเกรงใจฮะ" แจ๊บแกล้งแหย่
"อย่างแรก" คนป่วยก็เล่นด้วย
"งั้นเดี๋ยวรอบหน้า พอเต้หลับ แจ๊บจะวาดหนวดแมวให้เลย"
"กวนนะเรา แล้วทำไมไม่เรียกพี่"
"กะจะตีเนียนน่ะสิ" หนึ่งที่นั่งอยู่ข้างๆส่ายหัว
แจ๊บยิ้มทะเล้น
หนึ่งปูที่นอนบนพื้นข้างเตียงสำหรับแจ๊บและเขา
แจ๊บตั้งใจจะไม่นอน แต่ก็เหนื่อยเหลือเกิน
"นอนเถอะ กูดูมันเอง"
แจ๊บซุกหน้าลงกับหมอน งึมงำสั่งพี่หนึ่งไว้ว่า "ตั้งปลุกไว้สักตีสามนะ เดี๋ยวแจ๊บลุกขึ้นมาเช็ดตัวให้อีกรอบ"
"นอนๆไปเถอะ ไม่มีอะไรน่าห่วงหรอก" เสียงของหนึ่งฟังดูคล้ายรำคาญ แต่จูบที่เปลือกตาของแจ๊บนั้นแผ่วเบาเกินกว่าจะทำให้เข้าใจผิดได้
น่าจะสักตีสองนิดๆ ที่แจ๊บสะดุ้งตื่น
และได้ยินเสียงหนึ่งและเต้คุยกัน ยาคงทำให้เต้สร่างไข้แล้ว
"เป็นไข้มากี่วันแล้ว"
"ตั้งแต่วันพุธ"
"ทำไมไม่โทรบอกกู"
"เต้คิดว่า เป็นไม่มาก"
"มึงเป็นทีไรก็ซมมากกว่าคนอื่นเค้าทุกที"
จากตรงนี้ แจ๊บพอจะมองเห็น ว่าเต้มองพี่หนึ่งแบบไหน
"เต้มันโง่จริงๆ ที่ทำพี่หนึ่งหลุดมือไป"
"..."
ตอนนี้พอมีหวังไหม"
แจ๊บจิกปลอกหมอนแน่น
ปวดหนึบ และเจ็บ
"ไม่มี" หนึ่งตอบ
"อย่ารอ กูมีแจ๊บแล้ว ที่กูมาดูมึง มึงเองก็น่าจะรู้ว่าทำไม มึงรู้จักกูดีไม่ใช่เหรอเต้"
"รู้" เสียงเต้แหบเครือ
เสียงหนึ่งถอนหายใจยาว
"ที่กูพาแจ๊บมา มันอาจทำให้มึงเฮิร์ท กูขอโทษด้วย แต่ทุกอย่างต้องชัดเจน มึง กูและแจ๊บต้องรู้สถานะของตัวเอง"
"อือ ก็เจ็บแหละ แต่ก็เข้าใจ พี่หนึ่งมั่นคงกับคนที่รักเสมอเลย ยังไงก็ต้องขอบคุณแจ๊บด้วยที่เป็นห่วง"
"ไว้มันตื่น มึงก็บอกมันเอง"
แจ๊บปิดเปลือกตา ยิ้มกับปลอกหมอนที่ตัวเองยังกำไว้ เสียงคุยค่อยๆเบาลง หลังจากนี้ พี่หนึ่งกับเต้จะคุยอะไรกันบ้างแจ๊บก็ไม่อยากรู้แล้ว เท่านี้ก็พอ
คิดว่าน่าจะฝัน
ในฝัน แจ๊บได้ยินพี่หนึ่งทำเสียงดุอยู่ที่ข้างหู "จิกมือแบบนี้อีกแล้ว ไม่ต้องคิดมากหรอก ไม่กลับไปหรอก"
เช้าของอีกวัน แจ๊บครั่นเนื้อตัว และคัดจมูกไปหมด
"ติดหวัดไอ้เต้แล้วล่ะ มึงนี่มันอ่อนแอจริงๆเลยแจ๊บ" พี่หนึ่งส่ายหน้า
"พี่หนึ่งพาแจ๊บกลับไปพักเถอะ เดี๋ยวเต้โทรให้เพื่อนมาอยู่ด้วย นี่ก็ดีขึ้นมากแล้ว ขอบคุณที่มาดูแลนะ"
แต่ยังไม่ทันที่เต้จะโทรตามใคร เสียงกริ่งหน้าห้องก็ดังขึ้น
"มาทำไม" เต้ถามแขกที่มาใหม่เสียงแหบ
"เป็นห่วง" ชายหนุ่มหน้าตาคล้ายลูกครึ่งในชุดนักศึกษา ตอบสั้นแต่กินความไกล
แจ๊บคงจะไม่คิดอะไรกับการเป็นห่วงระหว่างเพื่อนสองคน ถ้าไม่เห็นสายตาแบบนั้นจากหนุ่มลูกครึ่ง
เต้ที่ตอนนี้นั่งอยู่ที่โซฟา หลับตาลงทำเหมือนไม่ได้รับรู้ความรู้สึกอะไรนั่น
พี่หนึ่งก็คงจับสังเกตบางอย่างได้เช่นกัน "เต้ มึงโอเคไหม"
คำถามนั้นย่อมาจาก มึงโอเคไหมที่จะอยู่กับคนที่เพิ่งบอกว่า เป็นห่วง ถ้าเต้ตอบว่า ไม่ หนึ่งจะยังไม่กลับ
เต้พยักหน้า "พี่หนึ่งกลับเถอะ"
"งั้นก็ฝากด้วย" พี่หนึ่งหันไปคุยกับหนุ่มลูกครึ่ง "ชื่ออะไร"
"ผมชื่อนิว"
"กูชื่อหนึ่ง"
"ครับผมรู้จักพี่"
หนึ่งเลิกคิ้ว เพราะมีความขมขื่นนิดๆแฝงอยู่ในน้ำเสียง
"ฝากดูมันต่อด้วย มันกินยาครั้งสุดท้ายเมื่อหกโมงเช้า แต่ถ้าดีขึ้นแล้ว กูก็ไม่อยากให้มันกินยาถี่นัก"
"ครับ" คนอายุน้อยกว่ารับคำอย่างสุภาพ
"แจ๊บ" เต้รั้งไว้ "ขอบคุณ"
แจ๊บยิ้ม
หนึ่งก็ยิ้มและโยกหัวแจ๊บไปมา
น่าตลกที่เกิดมิตรภาพท่ามกลางความรักเก่าและใหม่
แจ๊บหลับมาตลอดทางเพราะเริ่มมีไข้ จมูกตันไปหมด คอแห้งและแสบ ปวดหัวอีกต่างหาก
แจ๊บไม่ได้เป็นไข้หวัดอย่างเดียว ยังมีอาการท้องเสียอีกด้วย ร่างกายอ่อนแอพร้อมๆกันหลายส่วน
"หน้ามึงดูแย่มาก" พี่หนึ่งล้อแจ๊บ หลังจากเข้าห้องน้ำเป็นรอบที่สาม
หนึ่งพาแจ๊บมานอนบนเตียง
"เตือนแล้วว่า เวลาไปกินข้าวกับเพื่อนอย่ากินส้มตำปูตามเค้า ท้องมึงรับไม่ได้"
แจ๊บได้แต่ย่นจมูก แต่ไม่มีแรงต่อคำ
หลังจากนั้นสติแจ๊บก็ดับๆติดๆ เห็นหน้าพี่หนึ่งวนมาดู เดี๋ยวเช็ดตัว เดี๋ยวเรียกกินยา
ที่แย่ที่สุดคือ แจ๊บท้องเสียชนิดที่ กลั้นเอาไว้ไม่อยู่
มันน่าอาย มันเลอะเทอะ แต่พี่หนึ่งไม่ว่าอะไรสักคำ ไม่มีแม้สีหน้า หรือท่าทางกลั้นหายใจ เขาช่วยทำความสะอาด พาไปล้างตัว
"ไปนั่งตรงนู้นก่อน เดี๋ยวพี่เปลี่ยนผ้าปูที่นอน"
"แจ๊บขอโทษ" แจ๊บรู้สึกแย่จนร้องไห้ออกมา
"ร้องทำไม เด็กงี่เง่า"
"มันสกปรกอ่ะ แจ๊บไม่อยากให้พี่หนึ่งทำ" แต่ตอนนี้ตัวเองก็แทบไม่มีแรง
หนึ่งปล่อยให้แจ๊บร้องไห้รอไปก่อน เขาจัดการทุกอย่างจนสะอาด แล้วจึงเดินเข้ามา ปลอบคนป่วยที่กำลังโยเย
"แจ๊บ พี่ไม่รังเกียจ" เป็นคำปลอบที่สั้นจัง แต่ก็ทำให้รู้สึกดี
แจ๊บซบหน้าลงกับบ่าของหนึ่ง ความปิติมันล้นจนต้องถอนหายใจเพื่อระบายออกมา
จะมีกี่คนที่เราสามารถฝากตัวตนทุกอย่างไว้กับเขาได้ ทุกอย่างที่ไม่ใช่แค่หน้าตาและความฉาบฉวย
"แจ๊บเคยบอกยัง ว่าแจ๊บรักพี่หนึ่ง"
"เคยแล้ว แต่บอกกูบ่อยๆก็ได้ กูอยากได้ยิน"
-จบตอน-
หายไปนานเลย ขออภัยค่ะ
ขออนุญาตอธิบาย เกี่ยวกับพี่หนึ่ง ปกติหนึ่งจะพูด กู-มึง กับแจ๊บค่ะ แต่ถ้าเมื่อไหร่เข้าโหมดจริงจัง จะแทนตัวเองว่า "พี่" และเสียงจะทุ้มและนุ่มมาก
ขอบคุณที่รอ ขอบคุณที่อ่านนะคะ
@tonswind
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 03-11-2016 12:30:38
อ่านแล้วมันดีต่อใจ คำว่ามิตรภาพนี่แหละเนอะที่สำคัญที่สุดของทุกๆความสัมพันธ์
ไม่ว่าสถานะของเพื่อนหรือคนรักกันจะจบลงไปยังไง ในฐานะเพื่อนมนุษยืด้วยกันก็ยังต้องคงอยู่
ยังไงคนไทยด้วยกันอะเนอะ
เริ่มหัวข้อโดย: นมชมพู ที่ 03-11-2016 13:05:15
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 03-11-2016 14:50:44
เลิกกันแล้ว ยังห่วงใย มาดูแล
พี่หนึ่ง ยอดมากๆ :mew1: :mew1: :mew1:
แต่ถ้าคนรักใหม่ ไม่เข้าใจ ทำใจไม่ได้ ก็คงไปกันไม่ได้
ก็น่าหรอกที่เต้ จะขอกลับมารักกับพี่หนึ่งใหม่
พี่หนึ่ง เป็นคนดีนะ พอเต้ขอกลับมา
ก็บอกตัดไปเลย ถ้าเป็นคนอื่น อาจมีกั๊กกันใหม่
แถมพอแจ๊บ ติดไข้ ท้องเสียแบบกลั้นไม่อยู่
พี่หนึ่งก็ดูแล ปรนนิบัติ พี่หนึ่งสุดยอด จริงๆ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
แจ๊บ ยิ่งเห็นความดีพี่หนึ่ง สมดังคำที่ว่า
คนดีจริง จะอยู่เสมอ ยามเราลำบาก
จะเข้ากันมั้ยเนี่ย แหะๆ
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 03-11-2016 19:09:41
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 03-11-2016 21:21:53
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 03-11-2016 22:39:14
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 03-11-2016 23:41:17
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 05-11-2016 19:43:58
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 05-11-2016 20:35:41
เริ่มหัวข้อโดย: Minoru88 ที่ 05-11-2016 22:44:47
อยากให้เต้เปิดใจให้คนใหม่นะ
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 06-11-2016 18:08:26
เริ่มหัวข้อโดย: kokoro ที่ 06-11-2016 22:53:39
ดูแลน้องแจ๊บดีเหมือนเคย ^^b
และน้องแจ๊บเป็นคุณแฟนที่น่ารักจริงๆค่ะ
รับฟัง และทำความเข้าใจกับสิ่งที่พี่หนึ่งทำ
ชอบความเป็นแฟนของคู่นี้จริงๆ
เริ่มหัวข้อโดย: 205arr ที่ 08-11-2016 09:47:01
แจ๊บก็น่ารักไม่เปลี่ยนเลย
ขอบคุณนะคะ มาต่อบ่อยๆ ยิ่งดีเลยค่ะ :mew1: :mew1:
ปล. คอมเม้นท์เราข้างบนได้คะแนนติดลบเป็ด แง้ๆ
เราอ่านทวนไปห้ารอบก็ยังสงสัยว่าเพราะอะไร :ling1:
เริ่มหัวข้อโดย: treenature ที่ 08-11-2016 11:31:19
อยากมีแบบพี่หนึ่งซักคนจัง :กอด1:
แจ๊บก็น่ารักไม่เปลี่ยนเลย
ขอบคุณนะคะ มาต่อบ่อยๆ ยิ่งดีเลยค่ะ :mew1: :mew1:
ปล. คอมเม้นท์เราข้างบนได้คะแนนติดลบเป็ด แง้ๆ
เราอ่านทวนไปห้ารอบก็ยังสงสัยว่าเพราะอะไร :ling1:
ไม่ได้ตั้งใจกดลบน้า น่าจะเผลอมือไปโดนค่า ขอโทษนะ ไปคืนประจุบวกให้แล้วค่า
เริ่มหัวข้อโดย: meuy ที่ 11-11-2016 23:08:24
เป็นกำลังใจให้นะคะ รอตอนต่อไปค่า :mew1:
เริ่มหัวข้อโดย: janehh ที่ 12-11-2016 23:19:19
เริ่มหัวข้อโดย: Honeyhoney ที่ 17-11-2016 05:52:21
เริ่มหัวข้อโดย: pim14 ที่ 17-11-2016 15:17:15
เริ่มหัวข้อโดย: treenature ที่ 31-12-2016 23:45:20
มันก็เริ่มจากเพื่อนเก้งที่เรียกหาแจ๊บในวันโทรมๆ
"อีแจ๊บ มึงช่วยเนรมิตหนังหนาให้กูหน่อย กูจะไปเดต ช่วงนี้หน้ากูไม่ไหวเลย มดเหนื่อย"
"ทำไมอ่ะ" แจ๊บตบคอนซีลเล่อร์ให้เพื่อนไปด้วยก็คุยไปด้วย
"ก็มันขรุขระ มดเลยเดินหลบหาทางไปจนเหนื่อยน่ะสิยะ"
แจ๊บหัวเราะจนน้ำตาไหล ตบคอนซีลเล่อร์ต่อไปไม่ได้ คนอะไรเล่นตัวเองซะเสียหาย
ต่อมาก็มีรุ่นพี่มาวานให้ช่วยแต่งหน้าไปงานบายเนียร์บ้าง งานแต่งบ้าง
เหตุผลที่แจ๊บค่อนข้างเป็นที่รู้จักก็เพราะ เป็นช่างแต่งหน้ามือสมัครเล่นที่ค่อนข้างเด่น เพราะหน้าตาดี แถมยังมีบุคลิกแปลกกว่าคนอื่น ไม่เหมือนตุ๊ด ไม่เหมือนผู้หญิง แต่ก็ไม่เหมือนผู้ชาย
"ตกลงมึงเป็นอะไร อีแจ๊บ" เพื่อนทั้งเก้งกวาง ทั้งชะนี ที่รุมวิเคราะห์แจ๊บจนปวดหัว สุดท้ายก็หันมาถามเจ้าตัว
"น่าจะเป็นแบบไม่มีเพศล่ะมั้ง ฮ่าฮ่า" แจ๊บนิยามตัวเองแบบนั้น ก็แจ๊บไม่ได้อยากเป็นผู้หญิง แต่แจ๊บก็ไม่ได้ชอบอะไรอย่างผู้ชาย
"ฮู้ย พวกมึงไม่ต้องไปถามมันหรอกค่า มันเป็นสิ่งมีชีวิตในศวตวรรษที่ 21นี่แหละ รู้ไว้แค่ แฟนมันหล่อ ก็พอแล้ว"
นั่นแหละ
กลับมาที่เรื่องฝีมือแต่งหน้า ที่แนะนำกันปากต่อปากจนแจ๊บคิดจะหาตังค์เป็นจริงเป็นจัง
ปรึกษาแม่ๆแล้ว แม่ๆกับพ่อก็สนับสนุน
"กูภูมิใจ๊ ภูมิใจในตัวมึงจริงๆ ไม่เสียแรงที่กูยอมสละ พาเล็ตสุดหวงให้มึงเล่นตั้งแต่เด็กๆ" แม่โจ้เซนซิทีฟกว่าเพื่อน
พี่หนึ่งเองก็เห็นว่าดี
"มึงจะได้รู้ค่าของเงิน ถือเป็นการสะสมประสบการณ์ด้วย"
แต่มันก็ต้องมีการลงทุนกันนิดหน่อย
เสียงเคาะประตูหน้าห้อง
หนึ่งเดินไปเปิด แล้วแจ๊บก็วิ่งปรู๊ดเข้ามา ใส่กางเกงสั้นเต่อ เก่าๆเปื่อยๆตัวเดิม ในมือถือกล่องพัสดุสองกล่อง
"แจ๊บสั่งลิปสติกใหม่มา ได้แล้วล่ะ ตอนลงไปรับของพี่นิติของคอนโดเลยฝากกล่องของพี่หนึ่งมาด้วย พี่หนึ่งสั่งซื้อไรมาอ่ะ"
แจ๊บพูดไม่หยุด ท่าทางดีใจกับของเล่นใหม่ที่กำลังจะแกะห่อ มากกว่าจะสนใจพัสดุห่อที่หนึ่งสั่ง
หนึ่งไม่ตอบ ปล่อยให้แจ๊บแกะห่อของ ส่วนตัวเขาเดินออกไปตากผ้าที่ยังตากไม่หมด
หนึ่งเคยไปยืนดูแจ๊บเลือกสีลิปสติกที่ห้างอยู่เหมือนกัน มันมีรหัสอะไรไม่รู้ 006 007 กับชื่อเฉดสารพัน ที่ดูยังไงก็คล้ายกันไปหมด แต่ก็นั่นล่ะ ก็ถ้าแจ๊บชอบเลือก หนึ่งก็ไปยืนรอ
เขาสะบัดผ้าในมือ แล้วตากมันไว้กับราว
แจ๊บนั่งทับขาของตัวเอง หยิบของที่สั่งซื้อออกมา แล้วยิ้มตาพราว
จากนั้นก็ทดสอบสินค้า
หนึ่งถือตระกร้าผ้าเปล่าๆกลับเข้ามาจากระเบียง
พอหมุนตัวมาเจอแจ๊บเท่านั้น หนึ่งถึงกับสบถเสียงดัง
"บ้าเอ๊ย"
โยนตระกร้าทิ้งแล้วก้าวพรวดเข้าหาแจ๊บ
แจ๊บที่ถือลิปสติกค้างอยู่ในมือ ตกใจจนตัวแข็งทื่อ พี่หนึ่งไม่เคยตวาดแจ๊บเลย
แจ๊บขอโทษ แจ๊บจะไม่ลองลิปสติกแล้วก็ได้
แต่สิ่งที่หนึ่งจะทำไม่ใช่แบบที่แจ๊บเข้าใจ
ในวินาทีที่เห็นแจ็บ ตัวขาวๆ กางเกงสั้นเต่อ ปากของแจ๊บ ที่ตอนนี้เป็นสีแดงฉ่ำ อวบอิ่ม
ทำให้สติของหนึ่งขาดผึง
โคตรยั่ว
"อ๊ะ พะ. พี่หนึ่ง"
สิ่งที่หนึ่งทำคือ ยกตัวแจ๊บขึ้น ให้เกี่ยวเอวของเขาไว้ แล้วบดขยี้ปากของตนเข้าหาปากสีแดงอิ่มนั้น
จูบ แบบคนอดอยาก ดุนดัน แบบคนอยากได้และเอาแต่ใจ
แจ๊บสวยเกินไป เกินที่หนึ่งจะอยู่เฉยๆ ปล่อยให้แจ๊บทาลิปสติกสีนั้นโดยไม่ทำอะไร
แจ๊บตกใจ และแตกตื่น พี่หนึ่งป็นอะไร!
รู้สึกได้ถึงระดับอารมณ์(หื่นๆ)ของพี่หนึ่งที่พุ่งสูงปรี๊ด จนแจ๊บตั้งรับแทบไม่ทัน
แฮ่ก แฮ่ก แจ๊บหอบหนักๆ เมื่อหนึ่งยอมผละหน้าออก
ตอนนี้ลิปสติกนั้นเปื้อนออกจากไปจากรูปปากของแจ๊บแล้ว มันถูกป้ายจนเลอะไปรอบวงปาก และแก้มขาวๆข้างซ้าย
มันยิ่ง...
ยั่วฉิบหาย
หนึ่งคำรามต่ำ แล้วตะโปมจูบแจ๊บอีกรอบ
ไล่เลยไปทั่วหน้า ฉกเข้าที่หู
แจ๊บเสียววูบวาบไปหมด
ไม่มีโอกาสได้ขัดขืน ไม่มีโอกาสได้ประท้วง
ตอนนี้โซฟากำลังกลายเป็นสนามรัก
ตัวของแจ๊บแทบเปลือยเปล่า
หนึ่งกำลังสำรวจแจ๊บไปทั่ว
"ลิปสติกนี่รุ่นอะไร"
โธ่พี่หนึ่ง ถามรุ่นของลิปสติก อย่างกับถามรุ่นพระเครื่อง
"ดะ ดะ ดีว่า สีแดงเบอร์กันดีฮะ" เสียงตอบของแจ๊บกระเส่า แบบคนที่ไม่ค่อยรู้ตัว สติมันวิ่งไล่ตามริมฝีปากของหนึ่ง ที่ตอนนี้งับเข้าที่ยอดหนึ่ง แล้วไต่ลงไปที่หน้าท้อง
"ห้ามทาสีนี้ให้คนอื่นเห็น"
"ทำไม" เด็กช่างสงสัย ยังคงเป็นเด็กช่างสงสัย แม้เสียงคำถามจะเบาหวิว
"เพราะกูไม่อยากให้ใคร คลั่งแบบกู"
หนึ่งตอบเสียงกดต่ำ ตาจ้องแน่วแน่มาที่แจ๊บ กลิ่นอายแบบเสือหิว เซ็กซี่ร้ายๆจนแจ๊บศิโรราบ
กินแจ๊บเลย แจ๊บยอมแล้ว
บ้าจริงๆเลยแจ๊บ หวงตัวหน่อยไหม
หนึ่งจับแจ๊บลุกขึ้นนั่ง ส่วนเขานั่งซ้อนหลัง มือไต่ลงต่ำ
ทักทายส่วนนั้นของแจ๊บ
ปากที่เปื้อนลิปสติก เผยอคราง คางเชิด
หนึ่งงับเข้าที่ใบหู
แจ๊บร้อง "โอ๊ย" ออกมาเบาๆ มันไม่เจ็บ มันเสียว
"เอื้อมไปหยิบกล่องพัสดุของพี่" หนึ่งออกปากสั่งอยู่ข้างใบหู
แจ๊บทำตาม มือสั่น
"จะ อืม อวดของเล่นที่ซื้อมาบ้างเหรอ" แจ๊บถามสลับคราง สงสัยปะปนกับหวิวโหวง ก็พี่หนึ่งเล่นจับนู่นหยอกนี่ ตรงส่วนล่างของแจ๊บไม่หยุด เล่นเอาปั่นป่วน
"แกะ"
พี่หนึ่งสั่งต่อ แล้วเปลี่ยนไปงับที่ลำคอขาว
แจ๊บมือสั่นยิ่งกว่าเดิม กล่องพัสดุ ที่น่าจะแกะง่ายๆ ดันกลายเป็นแกะยากเหลือเกิน
จนต้องโวยวายกันคนด้านหลังว่า
"พี่หนึ่งอย่าเพิ่ง ฮื่อ ช่วยหยุดก่อน"
"กล้าหือเหรอ"
ผลที่ได้คือ แจ๊บต้องหยุดแกะห่อพัสดุ แล้วเอามือตะกุยๆอยู่กับเบาะโซฟา จนหอบตัวโยน
"แกะต่อครับ พี่จะไม่ไหวแล้ว" เสียงพี่หนึ่งดูเครียดๆ
แล้วจะมาอวดของที่ซื้อมาอะไรตอนนี้ล่ะ หรือเป็นของที่ไม่น่าไว้ใจ
นั่นไง
ใช่เลย
ถุงยางแบบกล่องสามชิ้น ประมาณครึ่งโหล พร้อมเจลแบบมาสสาจแอนด์เพลย์
"เยอะไปไหม พี่หนึ่ง"
"ก็เดี๋ยวหยุดปีใหม่หลายวัน น่าจะใช้หมดพอดี"
--สวัสดีปีใหม่--
แจ๊บมาทันพอดี
หาข้ออ้างมาลงในวันนี้ เพราะว่าเป็นวันพิเศษ เลยน่าจะอนุโลมให้ตอนสั้นเป็นพิเศษ แบบนี้ได้นะคะ
เดาได้ไหมคะว่าแจ๊บทำยังไง กับลิปสติกสีนั้น
ก็เก็บไว้ใช้ล่อพี่หนึ่งในโอกาสพิเศษๆยังไงล่ะ
ที่มาของตอนนี้เนื่องจาก เล็งไว้นานแล้วว่าจะให้แจ๊บมีอิมเมจแบบ ผู้ชายที่ทาปากแดง แต่โดนจูบจนลิปสิติกเลอะ และเมื่อตอนหัวค่ำเปิดเว็ปลาซาด้า แล้วเห็นมีโปรโมชั่นถุงยาง ที่ขายแบบยกแพค พอดีค่ะ
น่าจะตั้งชื่อตอนได้ว่า โซฟาร้อน สั่งออนไลน์รัก นะคะ
ขอบคุณที่อ่านค่ะ
#วิชารัก101
@t o n s w i n d
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 31-12-2016 23:56:36
อ๊าก...กกกกกกกกกกกก เลือดท่วม :pighaun:
สวัสดีปีใหม่ฮะ
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 01-01-2017 03:48:33
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 01-01-2017 12:29:32
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: PHA_ ที่ 01-01-2017 15:12:54
สุขสันต์วันปีใหม่
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 01-01-2017 15:19:25
ขอบคุณคนเขียนค่ะ สวัสดีปีใหม่
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 01-01-2017 16:54:04
เริ่มหัวข้อโดย: continued ที่ 01-01-2017 21:13:15
ลิปเป็นข้ออ้างที่ทำให้ลวนลามได้แบบถึงพริกถึงขิงขึ้นหรือเปล่า
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 01-01-2017 21:23:11
เริ่มหัวข้อโดย: Cloudnine ที่ 02-01-2017 08:31:32
ชอบทั้งตอนปกติและตอนพิเศษเลย
:pig4: :haun4: :o8: o13
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 02-01-2017 12:06:48
เริ่มหัวข้อโดย: May@love ที่ 02-01-2017 22:07:54
ไม่แปลกใจที่พี่หนึ่งจะหื่นแตก อุปกรณ์เป็นใจด้วย
ขอบคุณค่ะสำหรับตอนพิเศษ
สวัสดีปีใหม่นะคะ
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 02-01-2017 23:43:37
ขออนุญาตขำชื่อตอนค่ะ
โอ้ยแจ๊บ ทำอะไรก็เสร็จพี่หนึ่งตลอดแหละ ยังไงพี่แกก็หาเรื่องตอดไปเรื่อยอยู่แล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: janehh ที่ 03-01-2017 19:30:56
พี่หนึ่งคลั่งจะตายแล้ว55555
เริ่มหัวข้อโดย: swoooaa ที่ 05-01-2017 21:33:07
เริ่มหัวข้อโดย: Ginny Jinny ที่ 08-01-2017 19:11:54
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 08-01-2017 22:35:41
เริ่มหัวข้อโดย: missyaoi ที่ 02-02-2017 13:39:34
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 03-02-2017 14:23:30
เริ่มหัวข้อโดย: Cloudnine ที่ 05-02-2017 08:46:05
เริ่มหัวข้อโดย: namngern ที่ 11-03-2017 14:38:10
อยากจะฟัดแจ๊บตอนเห็นแจ๊บลองลิปให้แม่ๆ
แต่ตอนนี้เป็นแฟนแล้ว
คงขย้ำนังหนูได้สมใจ ฮือออ
มันกร๊าวใจมาก เราชอบแบบโหดหื่น5555
เริ่มหัวข้อโดย: dukdikdukdik ที่ 13-03-2017 14:08:06
เริ่มหัวข้อโดย: A_Narciso ที่ 18-03-2017 06:41:48
น่ารักจังค่ะ ทั้งน้องแจ๊บ พี่หนึ่ง คุณแม่ๆ และคุณพ่อ
เริ่มหัวข้อโดย: Acacha ที่ 19-03-2017 00:50:51
เริ่มหัวข้อโดย: happy-jigsaw ที่ 21-03-2017 21:10:16
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 23-03-2017 02:18:17
เกือบได้เกลียดเต้กับหนึ่งแล้วนะ
เลิกกันแล้ว ยิ่งสาเหตุมาจากการ
นอกใจแล้วยังจะติดต่อ ห่วงใยกันอยู่อีก
แม้ว่าจะมาอ้างยังผูกพันธ์อะไรก็ตาม
เอาจริงๆจะมีสักกี่คนที่เป็นแบบแจ๊บ
นี่อะไร ก๊อกน้ำเสียก็เรียกช่างซิ ไม่ใช่เรียก
แฟนเก่ามาซ่อม
แล้วอะไรคือการที่
หนึ่งกับเต้ไม่เคยขาดการติดต่อกันเลย
ต่อให้ไว้ใจกันมากขนาดไหน
สักวันก็จะมีวันที่ทนไม่ได้
อินหนักมาก
เริ่มหัวข้อโดย: inspirer_bear ที่ 23-03-2017 07:28:07
เริ่มหัวข้อโดย: treenature ที่ 23-06-2017 00:00:40
แจ๊บไม่ได้ตัดผมมาเกือบสี่เดือน ตอนนี้ผมยาวประบ่า เวลาไปเรียนก็รวบไว้ให้ดูเรียบร้อย ที่ไม่ได้ตัดเพราะตกลงกับแม่ๆและพ่อไว้ ว่า ปิดเทอมจะไปถ่ายรูปโปรโมทร้านให้
แม่โจ้ ไปเห็นในนิตยสารเล่มหนึ่ง นายแบบผมยาวถ่ายรูปเท่มาก ทำผมตั้งหลายแบบ เลยเกิดไอเดียจะทำผมให้ชายหนุ่มผมยาวในจังหวัดบ้าง
"ได้ทั้งเงิน ได้ทั้งอาหารตา เพลินๆกันไป" แม่โจ้บอก
ผมเส้นเล็กสีดำสนิทที่ล้อมกรอบหน้าทำให้ดูแจ๊บดูมีเสน่ห์มากขึ้น
เวลาไปเดินเที่ยวเล่นข้างนอก หรือตอนทำกิจกรรมที่มหาวิทยาลัย เลยโดนแอบถ่ายบ่อยขึ้น
บางทีแจ๊บจับได้ ก็แกล้งทำหน้าลิงใส่กล้องบ้าง ทำหน้าเอ๋อๆ น้ำลายยืดบ้าง
ปรากฏว่า สาวๆที่แอบถ่ายกลับชอบใจ
ใต้แคปชั่นภาพ มักมีคำว่า
น่าร้ากกกกก
คิ้วท์มากกกก
หรืออะไรในความหมายนั้น
ใหม่ๆแจ๊บถูกจับคู่กับคนนู้นคนนี้ เพราะพี่เก้ายังแวะมาหาอยู่บ้าง บางทีเต้ก็แวะมาทะเลาะด้วย หรือขนาดเพื่อนเต้ คนที่ชื่อนิว ยังติดร่างแหไปด้วย
เก้าแจ๊บ ก็มี แจ๊บเต้ ก็มา นิวแจ๊บ บ้าง ประปราย
แจ๊บก็มองว่า มันขำดี เหมือนพี่ๆที่แอบถ่าย จะใช้จินตนาการและความคิดสร้างสรรค์ได้อย่างทรงคุณค่า
ตัวจริงอย่างพี่หนึ่งก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร เวลาแจ๊บยื่นจอให้อ่านก็ทำหน้ามึนๆ พยักหน้าทีหนึ่ง แล้วหันไปสนใจอย่างอื่น
ไม่สนใจนะ แต่ระยะหลังที่เดินด้วยกันนี่ โอบเอวตลอด
กระแสของแจ๊บในรูปแอบถ่าย ก็เลยกลายเป็น
แอบเห็นน้องแจ๊บกับพี่คนนั้นอีกแล้ว
ตัวจริงแน่เลย
ที่ผ่านมาสับขาหลอก
แจ๊บอ่านแล้วก็ขำทุกที
แจ๊บไม่ได้ดังมาก มีแค่คนกลุ่มเล็กๆ ที่รู้สึกว่า เจ้าเด็กคนนี้ มีอะไรสะดุดตา แจ๊บดังมากกว่านี้ไม่ได้หรอก ก็ออกแนวเด็กเอ๋อๆ ที่ไม่รู้ว่าตัวเองน่าสนใจ เรื่องหน้าตาดีน่ะ ยอมรับก็ได้ (นี่ไม่ได้หลงตัวเองนะเนี่ย) มีคนชมว่าน่ารัก แจ๊บก็ดีใจ แต่ไม่ได้ทำให้แจ๊บรู้สึกว่าตัวเองอยู่คนละฐานะหรือสูงกว่าคนอื่นๆ
อยู่มาวันหนึ่ง ก็มีคนติดต่อมา
"น้องสนใจถ่ายแบบไหมครับ"
แจ๊บอ่านตอนง่วงๆ แล้วยังไม่ได้ตอบ ทิ้งไว้จนเช้าก็ลืมไปเลย
บ่ายๆ ขณะที่กำลังนอนเกลือกกลิ้งอยู่ข้างๆพี่หนึ่ง อ้อนให้พี่หนึ่งเกาหลังให้ ก็มีโทรศัพท์เข้ามา
"สวัสดีครับ พี่โทรมาจากโมเดลลิ่งเอเจนซี่นะครับ เห็นรูปน้องในไอจี แล้วเข้ากับคอนเซ็ปท์ของสินค้าพอดี เลยอยากชวนน้องมาถ่ายแบบ"
"อาหารสุนัขเหรอฮะ" แจ๊บหัวเราะ
"เป็นเครื่องสำอางตัวใหม่จากอเมริกาน่ะครับ สนใจไหม"
ถูกจุดอะไรอย่างนี้ ถ้าชวนแจ๊บไปถ่ายแบบสินค้าอื่น แจ๊บคงปฏิเสธไปแล้ว แต่นี่ของชอบของแจ๊บเลย
"แบรนด์อะไรครับ"
พอพี่เค้าบอกชื่อเท่านั้น แจ๊บก็เด้งดึ๋งขึ้นมาจากตักของพี่หนึ่ง
"แบรนด์นี้จะเข้าไทยแล้วเหรอครับ โหย ตื่นเต้นอ่ะ แจ๊บชอบ mood and tone ในสีของเค้ามานานแล้ว" แจ๊บพูดกับปลายสาย อย่างกับสนิทกันแล้ว
หนึ่งขมวดคิ้ว
มันเคยมีระยะห่างกับคนแปลกหน้าบ้างหรือเปล่า
"เข้าแล้วครับ แล้วเราก็อยากได้น้องมาถ่ายแบบให้จริงๆ" พี่ที่เป็นตัวแทนจากโมเดลลิ่งเอเจนซี่ ย้ำคำเดิม
"ง่า แจ๊บไม่คิดว่า จะทำได้หรอกครับ" แจ๊บหน้ามุ่ยลง และเสียงเบาลงนิดหน่อย
"ลองดูดีไหมครับ ทางเรามีคนคอยช่วยสอนตลอดเวลาที่ถ่าย นิตยสารนี้ก็เป็นนิตยสารวัยรุ่น สไตล์การถ่าย ก็เน้นความเป็นธรรมชาติตามวัย"
"อ่า ไม่ดีกว่าครับ" แจ๊บยังคงปฏิเสธ
"ค่าตอบแทนสูงพอควรเลยนะครับ"
"เท่าไหร่ครับ" พอเป็นเรื่องเงินๆทองๆ แล้วแจ๊บลืมตัวอ่ะ
พอพี่เขาบอกตัวเลข แจ๊บก็ตาโตเป็นลูกปิงปอง
พี่หนึ่งเห็นท่าทางแบบนั้นแล้ว ก็เลยให้เปิดสปีกเกอร์ เผื่อจะได้ห้ามทัน ก่อนที่ลูกหมาจะกระโจนเข้าเขมือบกระดูกชิ้นโต
"ทางแบรนด์จะมอบเครื่องสำอางเซ็ตใหญ่ให้กับนายแบบด้วยนะครับ"
หางของแจ๊บกระดิก ดิ๊กๆ เลยแหละ โชคดีที่เป็นการคุยกันทางโทรศัพท์ ไม่อย่างนั้น พี่แมวมองคนนั้น คงเห็นภาพแจ๊บผงกหัวขึ้นลงไม่หยุด
แจ๊บอยากทำแล้ว แจ๊บจะเอาเครื่องสำอาง
หนึ่งยันหัวแจ๊บให้ห่างจากโทรศัพท์ แล้วแย่งมาคุยเอง
"สวัสดีครับ ผมชื่อหนึ่ง ทำหน้าที่คล้ายๆผู้ปกครองของแจ๊บครับ ผมขอทราบรายละเอียด และเงื่อนไขทั้งหมด ก่อนตัดสินใจได้ไหมครับ"
แจ๊บได้แต่เกาะแขนพี่หนึ่งไว้
มองพี่หนึ่ง ที่พูด
"ครับ ครับ" แล้วก็ถามอะไรๆเสียละเอียดยิบ
และปิดท้ายด้วย
"ขอผมปรึกษาพ่อแม่เขาก่อนแล้วจะติดต่อกลับไปนะครับ"
แจ๊บนี่ หางลู่ หูตก เลย พี่หนึ่งไม่ให้ไปถ่ายแน่ๆ หมดกัน เครื่องสำอางในฝันของแจ๊บ
แล้วหนึ่งก็นัดประชุมผู้ปกครอง
แม่จ๋า : ถ่ายแบบไม่ใช่งานง่ายๆหรอกนะ จะไปทำเค้าเสียหายหรือเปล่า
แม่โจ้ : มันจะถ่ายรูปขึ้นเหรอวะ ขาวๆจืดๆอย่างนั้น
แม่ป๊อบ : นายแบบเครื่องสำอาง นี่เค้าจะแต่งหน้าแบบสาวๆเลยไหมอ่ะ แล้วไอ้แจ๊บมันจะโดนเพื่อนล้ออีกไหม
พ่อสุขาติ : แจ๊บมันคงไม่หวั่นไหวเรื่องมีคนล้อหรอกมั้ง ผ่านมาจนถึงอายุเท่านี้แล้ว อีกอย่าง กูเคยเห็นเหมือนกันว่า มีนายแบบที่มาถ่ายโฆษณาสินค้าของผู้หญิงอยู่ ภาพคงไม่ได้ออกมาแนวที่เกินงามเกินพอดีหรอก หนึ่งล่ะคิดว่ายังไง
ตอนนี้พ่อและแม่ๆยอมรับว่าหนึ่งเป็นคนในครอบครัวแล้ว ถึงแม้ว่าตอนนี้ พ่อและแม่ๆมีแนวโน้มจะยอมให้แจ๊บไปถ่ายแบบได้ แต่ถ้าหากพี่หนึ่งไม่เห็นด้วย พ่อและแม่ๆก็จะฟัง
ในที่สุด ที่ประชุมผู้ปกครองก็มีมติเป็นเอกฉันท์ อนุมัติให้ นายแจ๊บสามารถถ่ายแบบได้
ล้า ลา
แจ๊บกระโดดไปมา ราวกับว่า ครัวที่คอนโดกว้างเป็นทุ่งหญ้าลาเวนเดอร์ เพราะดีใจที่จะได้ของ ก็คอลเลกชั่นนี้ มันหายากมากๆ
ตอนนี้เครื่องสำอางบังตาเสียแล้ว ไม่ได้ทันคิดว่า จะเป็นงานง่ายหรือยาก
วันนี้เป็นวันนัดถ่ายแบบ
แม่และพ่อๆ ก็ตามมาให้กำลังใจ กันครบ
ทางทีมงานจัดพื้นที่ให้รออยู่นอกสตูดิโอ
ตอนแรกแจ๊บก็ไม่ได้ตื่นเต้นเท่าไหร่ ยังแอบนินทา แม่ๆและพ่อให้หนึ่งฟังอยู่เลยว่า
"แม่ๆ กับพ่อ ไม่ได้ห่วงแจ๊บหรอก แค่อยากมาส่องคนหล่อๆแถวๆสตูดิโอ"
และแจ๊บก็โดนเขกหัวโป๊ก ในข้อหาที่รู้ทัน
สตูดิโอ มีของทุกอย่างแบบมืออาชีพ กล้องพร้อมเลนส์ตัวเบ้อเร่อ ตัวรีเฟล็กต์แสง และสายอะไรบ้างไม่รู้ระโยงระยาง
พอเห็นบรรยากาศของมืออาชีพ เหมือนแจ๊บจะเพิ่งนึกได้ว่า ควรตื่นเต้น
จู่ๆก็ประหม่าอย่างเห็นได้ชัด ดีที่ทีมงานอนุญาตให้พี่หนึ่งเข้าไปด้วย แต่ก็เพียงนั่งดูอยู่ห่างๆ
ก่อนเริ่มถ่าย ก็มีพี่สไตลิสต์ ชื่อลิโพ กับตากล้องเข้ามาคุยกับแจ๊บ
“สวัสดีค่ะ น้องแจ๊บ พี่ยินดี ที่ได้ร่วมงานกับคุณน้องนะคะ พี่ชื่อ ลิโพ นะคะ เป็นคนดูแลคอนเซ็ปท์การถ่ายครั้งนี้ค่ะ”
พี่ลิโพเป็นสาวสอง ที่มีลุคคล้ายเทเลอร์ สวิฟต์ เป็นอย่างมาก
“ส่วนนี่ตากล้องของเราค่ะ พี่แอชเชอร์”
กลิ่นเสน่ห์แรงราวกับพัดลมเบอร์สาม ตากล้องอะไรหล่ออย่างกับนายแบบ
ตากล้องผิวเข้ม ตาโศก ก้มหัวทักทาย
แจ๊บก็ยิ้มตอบแบบเคลิ้มๆ พี่หนึ่งที่นั่งห่างออกไป เลยตบฝ่าเท้าลงกับพื้นเสียงดังตุบๆ
ก็หล่ออ่ะ
แจ๊บส่งสายตา แก้ตัวไปกับพี่หนึ่ง
มองนิดเดียวเอง
“ที่จริงชื่อ อัชวะ แม่ที่เป็นอเมริกันเรียก แอชเชอร์ น่ะ” โหยเสียงก็ทุ้มนุ่ม เพิ่มความหล่อไปอีกสองขีด
ก่อนที่แจ๊บจะเพ้อหนักกว่านี้ พี่ลิโพก็เข้าเรื่องจริงจัง
“คุณแอชเชอร์ เคยสังกัดเอเจนซี่ที่เมืองนอกค่ะ แล้วก็ไปเรียนถ่ายภาพ นี่เป็นงานแรกของเค้าเหมือนกัน ทางแบรนด์ ต้องการความเด่น และใหม่ ถึงได้เลือกตากล้องที่สดใหม่กับนายแบบสดซิง”
เอ่อ ที่จริงก็ไม่ซิงแล้วล่ะฮะ
แจ๊บได้แต่แย้งเบาๆในใจ ส่งไปแค่รอยยิ้มแหยๆ
“นั่นแฟน?” คุณตากล้องยิงคำถามดังปัง พร้อมหันมองพี่หนึ่ง
คุณพี่หนึ่งก็จ้องตานิ่ง ไอปีศาจคุกรุ่น
“ก็คล้ายอย่างนั้นอ่ะฮะ” แจ๊บตอบแบบที่พี่หนึ่งหรี่ตาลงนิดหนึ่ง
“ซ้อมตอบแบบดาราเหรอคะคุณน้อง”
“ฮ่าฮ่า ถ้าดารา ต้องตอบว่า เราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันน่ะครับ แจ๊บขอไม่ตอบมากกว่านี้นะครับ ขอเว้นให้เป็นเรื่องส่วนตัว” แจ๊บทำท่าทางแบบดาราที่มีไมโครโฟนรุมล้อมได้เหมือนมาก จน พี่ลิโพหลุดขำ ปรบมือชอบใจ
“ต๊ายยยย อารมณ์ขัน ดีเว่อร์”
“ตกลง ไม่ใช่แฟน” พี่แอชเชอร์ไม่ยักยอมเว้นให้เป็นพื้นที่ส่วนตัวแบบที่แจ๊บขอแฮะ
“ก้อออออ ไม่ใช่แล้วฮะ”
หนึ่งขมวดคิ้วแน่นขึ้น
“เอ๊ะ ยังไงคะคุณน้อง เคยเป็นแฟนกันแล้วเลิกกันแล้วเหรอคะ แหมๆๆ งั้นพี่ขอรับแฟนเก่าคุณน้องไปรักษาใจได้ไหมคะ”
“ก็ไม่ใช่แฟนแล้วฮะ ก็แค่เหลือจดทะเบียนสมรส ที่ยังไม่ได้ทำ นอกนั้นก็ครบขั้นตอนทุกอย่างแล้วฮะ” แจ๊บเฉลย หน้าตาทะเล้น เกือบโดนงอน ไม่รู้ตัว
“อ้าวคุณน้องคะ เป็นหลัว นี่เอง ต๊าย ตาร้อนผ่าวแล้วนะเนี่ย”
“ให้ไปรอข้างนอก” เสียงตากล้องสั่ง
แจ๊บหุบยิ้มทันใด “ทำไมล่ะฮะ”
“จะทำให้นายแบบเสียสมาธิ” พี่แอชเชอร์ที่จิตใจไม่หล่อเท่าหน้าตา ตอบด้วยหน้านิ่ง
แจ๊บชักโมโหแล้วนะ จะไม่ยอมให้พี่หนึ่งถูกไล่ออกไปแบบนี้
“พี่ตากล้องจะรู้สึกยังไงฮะ ถ้าถูกดูดกำลังใจทิ้งไปจนหมด”
“งานหลายอย่างมีแรงกายอย่างเดียวไม่พอนะฮะ ถ้าขาดแรงใจ ถึงจะมีเรี่ยวแรงแบบเฮอร์คิวลิส แต่แค่หินก้อนเล็กๆ ก็ไม่คงยกไม่ไหว”
แอชเชอร์เข้าใจที่แจ๊บพูด ถึงแม้มันจะฟังดูยืดยาว ราวกับเพ้อเจ้อ
“ยังไงนะคะคุณน้อง” พี่ลิโพต่างหากที่ยังตามไม่ค่อยจะทัน
“ก็นั่นเป็นปั๊มน้ำมันของแจ๊บไงฮะ หรือถ้าแจ๊บเป็นหมีพูห์ พี่หนึ่งก็เป็นน้ำผึ้ง ถ้าเป็นป๊อบอาย พี่หนึ่งก็เป็นผักโขม” แจ๊บหันไปสบตาหนึ่ง คนที่ได้ยินทุกอย่างแต่เลือกจะนั่งเงียบๆเหมือนของประดับฉากชิ้นหนึ่ง
จริงๆแล้วก็ไม่ใช่ของประดับฉากหรอก ก็แจ๊บยกให้เป็นทั้งเชื้อเพลิง น้ำผึ้ง แล้วก็ผักโขม
แอชเชอร์ที่หันมองหนึ่งอีกครั้ง “งั้นก็อยู่” จากนั้นก็ลากเก้าอี้มานั่งตรงข้ามแจ๊บ
“ทำให้ดีด้วย”
นี่ตากล้องหรืออะไร ขู่เก่งจังเลย
พี่ลิโพ พาเข้าเรื่องอีกครั้ง
“เราแบ่งงานวันนี้ออกเป็นสองเซ็ตนะคะ คอนเซ็ปต์คือ cats and dogs ”
พอเข้าโหมดจริงจัง แจ๊บเริ่มตื่นเต้นจนจะปวดอึแล้ว
“dogs จะเป็นการแต่งหน้าแบบใสๆ ให้โพสแบบสบายๆ ร่าเริง ส่วน cats จะแต่งหน้า แบบแมวป่า เซ็กซี่นิดๆนะคะ”
“ปกติชอบแต่งหน้านี่” แอชเชอร์พูดขึ้น
แจ๊บหันไปมองแบบรู้ได้ไง?
“พวกเราศึกษาไลฟสไตล์น้องมาประมาณนึงค่ะ วันนี้เลยเตรียมเครื่องสำอางไว้ให้ ถ่ายเซ็ตแรก จะให้น้องแจ๊บนั่งแต่งหน้าตัวเองไปเรื่อยๆก่อนนะคะ ปะ เปลี่ยนชุดได้เลยค่ะ อีแป๊ะ! เดี๋ยวเซ็ตผมนายแบบ เอา wet look นะยะ แบบ เพิ่งอาบน้ำเสร็จ อะไรงี้”
พี่ลิโพ พูดรวดเดียวเลย แจ๊บยังงงๆอยู่ แต่ก็ลุกเดินไปทำตามที่สั่ง
ชุดที่เปลี่ยนคือ เสื้อยืดขาวกับกางเกงยีนส์ขาสั้นเต่อ คล้ายกับที่แจ๊บใส่อยู่บ้านเลย ผิดกันตรงที่ เสื้อยืดของแจ๊บทั้งย้วยทั้งเปื่อย ผมก็ถูกเซ็ตให้ดูเปียกลู่ และถูกมัดไว้ลวกๆ
ในฉากมีกระจกบานใหญ่กับเครื่องสำอางจำนวนมาก
“ไปค่ะ เข้าไปยืนตรงกลาง” พี่ลิโพเร่ง
แจ๊บเกิดป๊อดขึ้นมา “แป๊บนะฮะ” แล้ววิ่งไปหาพี่หนึ่ง ที่ยังคงนั่งนิ่ง
แจ๊บไม่ได้พูดอะไร ได้แต่มองพี่หนึ่ง แบบขอกำลังใจ หนึ่งเลยคว้ามือของแจ๊บมานวดๆ
“กูอยู่ตรงนี้ และห้ามทาลิปแดง”
แจ๊บยิ้ม แล้วเดินกลับไปหาพี่ลิโพ
พอเข้าไปนั่งหน้ากระจก “แต่งหน้าไปเรื่อยๆ” พี่แอชเชอร์สั่งแล้วเข้าประจำกล้อง
แจ๊บไม่เคยแต่งหน้าตัวเองมาก่อน อย่างมากก็ลองลิปสติก แต่ก็คงไม่ยากอะไร
แจ๊บเริ่มหยิบนู่นนี่ขึ้นมาใช้ ท่าทางคล่องแคล่ว
“ช้ากว่านี้”
“หยุดท่านั้นอีกที”
“มองกล้อง”
แล้วแจ๊บก็เริ่มใช้สีดำวาดลงบนจมูกของตัวเอง
แอชเชอร์เงยหน้าจากกล้องขึ้นมอง
พี่ลิโพทำท่าจะเข้าไปห้าม แต่แอชเชอร์ยกมือปรามไว้
จากนั้นแอชเชอร์ก็กดชัตเตอร์เก็บภาพแจ๊บที่เริ่มมีจมูกดำๆ ไปเรื่อยๆ
เสร็จแล้วก็วาดส่วนอื่นบนใบหน้า
เหมือนเลย
แจ๊บแต่งหน้าตัวเองออกมาเป็นหมาน้อย จมูกหมา ตาด่าง ตรงคอนเซ็ปต์ที่สุด
ทีมงานในสตูดิโอหัวเราะเบาๆ
แอชเชอร์เก็บภาพต่ออีกพักใหญ่ คราวนี้สั่งให้แจ๊บทำนู่นนี่เยอะไปหมด
“หมา เอียงคอหน่อย ทำเหมือนกำลังได้ยินเสียงแปลกๆ” ชื่อ เช่อ ไม่เรียกแล้วนะคุณตากล้อง
“ไหน ขอมือ”
แจ๊บก็ทำท่าให้มือพร้อมแลบลิ้นแฮ่กๆ
“หึหึ ดี” แอชเชอร์หัวเราะ และชมด้วยน้ำเสียงเอ็นดู
ซึ่งหนึ่งเริ่มไม่ชอบใจ แต่ยังพยายามเฉยไว้
เซ็ตที่สอง
แจ๊บอยู่ในเสื้อยืดสีดำเนื้อบาง และยีนส์แนบตัวสีขาวขาดวิ่น ผมยาวถูกเปียไว้รอบหัวประดับลูกปัดบนเปีย คล้ายชนเผ่าอินเดียแดง
รอบนี้มีพี่มาแต่งหน้าให้ วาดขอบตาดำเข้ม ลากหางออกไปเหมือน cat eyes
“เซ็ตนี้ อยากให้สื่อถึงความปรารถนา” แอชเชอร์สั่งและสบตานิ่ง
แจ๊บไม่เก็ตเลย มันปรารถนาไม่ออก
การถ่ายแบบเซ็ตที่สองของแจ๊บเลยเก้กังกว่าเซ็ตแรกมาก
“มองกล้อง”
“เงยหน้าอีกนิด”
“หรี่ตา”
ซึ่งแจ๊บพยายามทำตามทั้งหมด
แต่…
“ไม่ได้เรื่อง!” แอชเชอร์เริ่มหงุดหงิด
“คุณแอชเชอร์ ใจร่มๆนะคะ เดี๋ยวของลิโพเทรนน้องแป๊บ” พี่ลิโพ รีบเข้ามาแก้ไข
“น้องแจ๊บคะ คิดถึงตอนที่ต้องยั่วหลัวรูปหล่อของน้องสิคะ นึกย้อนไปว่า ทำยังไง หลัวถึงจะกลัดมันและซั่มเราให้ถึงใจ”
แจ๊บย่นหน้า นึกไม่ออกแฮะ ก็ปกติพี่หนึ่งก็จะตกมันได้ด้วยตัวเอง แจ๊บไม่ทันได้ยั่วอะไรสักกระบวนท่าเลย
“จะลองดูฮะ”
การถ่ายจึงเริ่มอีกครั้ง
แต่ก็ยังไม่ได้ภาพถูกใจ
แอชเชอร์ถอนหายใจยาว
เดินเข้าใกล้แจ๊บ ที่ตอนนี้เริ่มท้อแล้วเหมือนกัน
สงสัยจะอดได้เครื่องสำอางเซ็ตนี้เสียแล้วล่ะแจ๊บเอ๋ย
“เคยอยากหรือเปล่า” แอชเชอร์ก้มหน้าลงใกล้ จนต่างได้กลิ่นน้ำหอมของอีกฝ่าย
แจ๊บทำหน้าตื่นเล็กน้อย แล้วแก้มก็ร้อนวูบวาบ
ให้ทะเล้นยังไง แต่ก็ไม่ได้แก่แดดจนพูดเรื่องพวกนี้ได้หน้าตาเฉยหรอก
ไม่รู้จะตอบยังไง แจ๊บก็เบือนหน้า มองมาที่หนึ่ง
แอชเชอร์หันมองตาม หนึ่งยังคงนั่งนิ่ง แต่ประกายตาไม่นิ่ง
ใกล้เกินไป
แอชเชอร์มองตอบ แล้วยักไหล่ “ทำให้แมวซนกลายเป็นแมวฮีทให้หน่อยสิ ถ้าคุณทำไม่ได้ ผมขอลอง”
หนึ่งลุกยืนเต็มความสูง
อย่าบังอาจ แตะของของหนึ่ง
พอพี่หนึ่งก้าวเข้าใกล้ในระยะที่เห็นสายตากันชัดๆ แจ๊บเริ่มรู้ตัวว่า จะเกิดอะไรขึ้น
แต่ไม่ทันเสียแล้ว
หนึ่งคว้าเอาไว้ แจ๊บกลายเป็นลูกแมวในกำมือ ปลายคางถูกบีบเบาๆ บังคับให้เชิดขึ้น
ลูกตากลมๆของแจ๊บ กลิ้งไปมา ระยะห่างระหว่างใบหน้าลดลงเรื่อยๆ
วินาทีที่ปากของหนึ่งประกบลง แจ๊บเบิกตาโต
ตระหนก
คนมองกันอยู่ทั้งสตูดิโอเลย
หนึ่งดึงความสนใจ ด้วยการดูดปลายลิ้นของแจ๊บแรงขึ้น
รู้สึกเหมือนถูกไฟช็อต
เกินจะต้านทานไหว
วินาทีนี้ ต่อให้ยืนอยู่ท่ามกลางผู้คนนับพัน
แต่แจ๊บขอลิ้มรสจูบนี้เสียก่อน
แล้วค่อยอายทีหลังก็แล้วกัน
เมื่อหนึ่งผละออก แจ๊บถอนหายใจด้วยความอาวรณ์
“ลูกแมวครับ” พี่หนึ่งกระซิบแบบริมฝีปากแนบลงไปกับใบหู ขบกระดูกอ่อนเบาๆ แล้ว
พูดว่า “กล้องนั่นคือพี่”
หนึ่ง “เปิดสวิตซ์” สำเร็จ แล้วเดินออกจากเซ็ต นั่งลงที่เดิมเหมือนไม่เคยมีการจูบใดๆเกิดขึ้น
การถ่ายเริ่มขึ้นอีกครั้ง
แจ๊บในสายตาของหนึ่งเปลี่ยนไป
หนึ่งไม่เคยคิดว่า แจ๊บที่อยู่หน้าเลนส์กล้องจะมีเสน่ห์มากขนาดนี้
กินสิ อยากให้กิน
มองสิ อย่าละสายตา
บางท่วงท่าของแจ๊บ อ่านได้แบบนี้
หนึ่งกลั้นหายใจ
เนื้อกายไม่โป๊ แต่อารมณ์กลับเปลือยเปล่า
สายตาของแจ๊บ สะกดคนให้มัวเมา
นี่ไม่ใช่ลูกแมวเล็กๆอีกต่อไป
การถ่ายแบบเสร็จสิ้นไปแล้วราวสี่สิบนาที แต่แจ๊บยังหน้าแดง และเดินหลบสายตาใครๆ
ถึงเวลา กล่าวลา
หนึ่งพาแจ๊บไปไหว้พี่ๆทีมงาน ทุกคนรับไหว้ หลายคนเอ็นดู หลายคนล้อเลียน
บางคนบ่นเสียดาย ที่คุณแอชเชอร์ ขอไว้ไม่ให้พกมือถือหรือกล้องอื่นเข้าสตูดิโอ ไม่อย่างนั้นคงได้ภาพตอนจูบไปหลายสิบภาพ
“มีโอกาส มาร่วมงานกันใหม่นะคะลูกสาววว appeal เหลือเกิน ขุ่นแม่ชอบม้ากกกก” พี่ลิโพที่ผันตัวเป็นคุณแม่ กอดแจ๊บแน่นๆหนึ่งที
คนสุดท้ายที่แจ๊บไหว้ คือ แอชเชอร์ ที่ตอบกลับมาเพียงแค่การยิ้มมุมปาก
“เดี๋ยว” แอชเชอร์เรียกแจ๊บและหนึ่งเอาไว้ “เห็นว่า เหลือแต่งานแต่งงานที่ยังไม่ได้ทำ งั้นอันนี้ถือเป็นภาพพรีเวดดิ้ง จากผมก็แล้วกัน”
แอชเชอร์ ยื่นภาพขนาดโปสการ์ดให้หนึ่งใบ เป็นรูปตอนจูบที่มีแสงเงาสวยงาม พร้อมแฮนดี้ไดรฟ
“ไฟล์มีในนี้เท่านั้น ผมลบจากเครื่องหมดแล้ว”
“ขอบคุณ” หนึ่งค้อมหัวให้ช้าๆ
“ถ้าตอนไหนเป็นลูกหมาก็พามาให้ผมเล่นบ้าง” แอชเชอร์รู้ว่า ต่อไปนี้ คงยากที่จะมีใครได้เห็นโหมดนางแมว แบบนั้นอีก หนึ่งคงหวงยิ่งกว่าหวง
แน่ล่ะ โหมดนั้น ควรซ่อนให้มิดชิดเลยล่ะ
หนึ่งคิดขณะเดินออกจากสตูดิโอ
หนึ่งคงลืมนึกไปว่าหลังนิตยสารวางแผง
หนึ่งก็ซ่อนแจ๊บในแบบนั้น ไม่ได้อีกต่อไป
เหนื่อยหน่อยนะพี่หนึ่ง
--จบตอน--
ขออภัยที่หายไปนาน คิดเสียว่าเรื่องสั้นเรื่องนี้เป็นแบบจบในตอนก็แล้วกันนะคะ
มีฉากพิเศษ แบบ one shot (ใช่หรือเปล่านะ) ที่ไม่รู้จะเอาไปแทรกไว้ตรงไหน จะลบทิ้งก็เสียดาย มาต่อไว้ข้างล่างนี้ค่ะ
พิเศษ
จู่ๆ แจ๊บก็สนใจเรื่องทำศัลยกรรมขึ้นมา
เข้าขั้นหมกมุ่น
เพราะ ตอนไปถ่ายแบบ ทั้งพี่ช่างแต่งหน้าและสไตลิสต์พูดเหมือนกันว่า
ถ้าตาไม่ตี่ จะดูหน้าตาดีขึ้นอีกนะเนี่ย
หนึ่งเห็นเปิดดูข้อมูลทั้งวัน
"พี่หนึ่งว่า คางแบบนี้สวยไหม แล้วตาทรงนี้กับทรงนี้ แบบไหนสวย"
หนึ่งไม่เคยตอบสักครั้ง
แจ๊บก็เซ้าซี้ จนในที่สุด หนึ่งก็หมดความอดทน
"ทำไมแจ๊บคนที่ไม่เคยสนใจกรอบ ถึงพยายามจะยัดตัวเองเข้าไปในกรอบสี่เหลี่ยมนั่นล่ะ"
แจ๊บชะงักมือที่กำลังเลื่อนดู ราคาทำตาสองชั้น
นิ่งไปนาน หนึ่งจึงขยับเข้าใกล้ กอดไว้หลวมๆ
"จู่ๆ ก็เกิดไม่มั่นใจในความอิสระที่เป็นอยู่น่ะฮะ" มันมีนาทีที่ไหวเอน
"แบบไหนก็สวย"
"หมายความว่า แจ๊บจะไปทำตาสองชั้น พี่หนึ่งก็ไม่ห้ามใช่ไหมฮะ"
"แต่ในที่สุดก็จะไม่สวย"
"อ้าว ยังไงกันแน่" แจ๊บงง
"มึงหน้าตาดีตลอดไปไม่ได้หรอก"
แจ๊บนิ่ง พี่หนึ่งพูดอะไร แจ๊บคิดวนซ้ำไปมา ในที่สุดก็เข้าใจ
แต่ก็ยังอยากถามคำถามโง่ๆ
"ถึงวันนั้นพี่หนึ่งจะยังรักแจ๊บไหม"
"รักสิ" คำตอบง่ายๆ ที่ทำให้แจ๊บกลับมาเชื่อมั่นในการเป็นตัวของตัวเองอีกครั้ง
"รักถึงอายุหกสิบเลยนะ"
"กูให้ถึงอายุแปดสิบเลยแจ๊บ"
"เกี่ยวก้อยสัญญากันก่อน"
"ไม่"
"อ๊าววววว" แจ๊บชักไม่มั่นใจและไม่ชอบใจ
"จูบดีกว่า"
การทำพันธะสัญญาจึงเริ่มขึ้น
-----
ขอขอบคุณเช่นเคย :m1:
@tonswind
เริ่มหัวข้อโดย: 205arr ที่ 23-06-2017 00:26:44
ชอบทัศนคติของน้องแจ๊บมากเลยค่ะ
เป็นคนที่มีเสน่ห์และน่ารักจริงๆ
มาอัพบ่อยๆ นะคะ รอติดตามค่ะ
ปล.กลิ่นเสน่ห์แรงราวกับพัดลมเบอร์สาม=>หลุุดขำกับประโยคนี้เลยค่ะ
:pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 23-06-2017 08:08:04
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 23-06-2017 08:57:46
เริ่มหัวข้อโดย: Cloudnine ที่ 23-06-2017 11:11:49
โหมดแมวนี่ดีต่อใจจริงๆ
:pig4: :o8: :z1:
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 23-06-2017 11:34:00
ได้เป็นนายแบบโฆษณาเครื่องสำอางแบรนด์ดังซะด้วย
พี่หนึ่งตามประกบตลอด
แถมช่วยบิลด์อารมณ์ ตอนแจ๊บอารมณ์ไม่ไปด้วย
สุดท้ายแจ๊บผ่านฉลุยเลย
รอตอนแจ็บดังสุดๆ จะเกิดอะไรบ้าง
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 23-06-2017 12:03:55
เริ่มหัวข้อโดย: Chise ที่ 23-06-2017 17:34:51
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 23-06-2017 23:47:16
ชอบครอบครัวนี้ +พี่หนึ่ง
ดีใจได้อ่านตอนใหม่
เริ่มหัวข้อโดย: sebest ที่ 24-06-2017 01:54:05
เริ่มหัวข้อโดย: Ginny Jinny ที่ 24-06-2017 15:20:49
เริ่มหัวข้อโดย: Petit.K ที่ 26-06-2017 10:48:06
เริ่มหัวข้อโดย: Piima ที่ 26-06-2017 13:49:40
เริ่มหัวข้อโดย: Kio ที่ 28-07-2017 22:07:15
เริ่มหัวข้อโดย: ciaiwpot ที่ 07-08-2017 20:22:13
ดูมีเหตุมีผล
ประทับใจ
เริ่มหัวข้อโดย: lonely_pp ที่ 08-10-2017 10:04:21
เริ่มหัวข้อโดย: Gottomon ที่ 03-11-2017 18:50:55
เริ่มหัวข้อโดย: Gottomon ที่ 05-11-2017 14:25:32
มีแอบคิดมากแทนแจ๊บเรื่องเต้ด้วยนะคะ แต่พอคิดๆดูว่าถ้าเลิกกับแฟนเก่าแล้วหมดรักหมดเยื่อใยเลยในทันที
วันหนึ่งถ้าพี่หนึ่งเลิกกับแจ๊บ แล้วหมดเยื่อใยแบบนั่นคงแย่เนอะ ความผูกพันที่มีมาคงเหมือนไร้ค่าเลย
แต่ดีที่พี่หนึ่งเป็นคนแคร์ความรู้สึกคนอื่น แต่รู้จักแบ่งแยกความสัมพันธ์ เป็นผู้ชายที่น่ารักมากเว่อร์
ทั้งคู่โชคดีมากมาย ชอบแม่ๆกะพ่อด้วย ช่วยเตรียมความพร้อมแบบสุดๆ
อีกอย่างที่ชอบพี่หนึ่ง คือพี่หนึ่งไม่รังเกียจแจ๊บเลย ดีใจแทนแจ๊บ แบบนี้คือได้คู่แท้ละเนอะ ฮิฮิ
ขอบคุณค่า นิยายสนุกเหมือนเดิม ><
เริ่มหัวข้อโดย: FeaRes ที่ 10-11-2017 22:15:47
เริ่มหัวข้อโดย: gibebk ที่ 11-11-2017 08:49:27
เริ่มหัวข้อโดย: momonuke ที่ 11-11-2017 17:13:27
เริ่มหัวข้อโดย: SIRINN ที่ 11-11-2017 17:58:59
เริ่มหัวข้อโดย: rythm_beat ที่ 11-11-2017 18:37:37
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 01-03-2018 23:41:27
ชอบพี่หนึ่งจังเป็นคนที่ชัดเจนเสมอ พูดอย่างที่คิดและเป็นคนดีมากด้วย ห้า ปล่อยให้หลุดมือ
ดูแลน้องดีมาก น้อวแจ๊บก็น่ารักมาก ใสซื่อและซื่อตรงกับความรู้สึกตัวเอง
เซ็กซี่ยั่วยวนอีกต่างหาก โอ้ย น่ารักน่ะ
ขอบคุณค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: NC Wanted ที่ 03-03-2018 12:16:12
เริ่มหัวข้อโดย: treenature ที่ 08-05-2018 06:58:23
วิชารัก 101
หลังจากถ่ายแบบเซ็ตนั้น และมีงานต่อๆมาอีกประปราย
แทบไม่มีความเปลี่ยนแปลงอะไรในชีวิตของแจ๊บ
ความจริงคือ คนอื่นเปลี่ยน แต่แจ๊บไม่เปลี่ยน
มีพี่ๆน้องๆ ที่ชอบแจ๊บมากขึ้นประมาณหนึ่ง
เดินสวนกับคนนู้นคนนี้ ก็มีคนทักมากขึ้นบ้าง แจ๊บก็ยิ่มแฉ่งแล้วโบกมือทักทายไป
มีพี่ๆบางคนมาขอว่าจะจัดตั้งบ้านแฟนคลับ
แจ๊บก็เลยถามว่า “พี่มีที่ดินแล้วเหรอฮะ”
บางคนมาขอในทำนองเดียวกัน
แจ๊บก็บอกว่า
“ให้แจ๊บเป็นกุมารประจำบ้านเหรอฮะ งั้นแจ๊บก็ต้องใส่ปลอกหมอนสิฮะ อย่าเผลอยื่นถุงเท้าให้แจ๊บนะ”
นั่นด๊อบบี้!!!
แจ๊บมีเฟซบุ๊คนะ เอาไว้ตามเทรนด์แต่งหน้าและอวดผลงานการแต่งหน้าต่างๆ
แต่ไม่ค่อยอัพรูปตัวเอง รู้ดีว่าสวย เดี๋ยวหัวบันไดบ้านจะไม่แห้ง
คนอ่าน : “เอิ่ม…”
อันที่จริงคือพี่หนึ่งไม่ค่อยชอบให้อัพ
พี่หนึ่งหวง
“งั้นแจ๊บอัพรูปคู่ได้ไหม เค้าจะได้รู้ว่านี่แฟน” เด็กช่างสงสัยไม่ยอมจนมุมกับข้อห้าม พยายามหาทางเบี่ยงนู่นนี่
ไม่ใช่เพราะดื้อ แต่เพราะถ้ามันมีคำตอบแค่หนึ่งคำตอบ
แจ๊บก็พยายามหาคำตอบที่สอง สาม สี่ เป็นทางเลือกใหม่ๆเสมอ
“ไม่ได้”
“ทำไม”
“กูหล่อ ขี้เกียจปฏิเสธคน”
*เบ้ปาก*
บางคนก็มาทัก และถามว่าไม่คิดจะเล่นทวิตเตอร์บ้างเหรอ
แจ๊บไม่เล่นหรอก
ได้ข่าวว่า พี่ๆในนั้นชอบพูดคนเดียว
แจ๊บเป็นคนพูดไม่เก่ง ทวิตเตอร์คงไม่เหมาะกับแจ๊บ
*มองบน*
แจ๊บไม่ค่อยติดแอพพลิเคชั่นในมือถือเท่าไหร่ เกมอะไรก็ไม่ค่อยเล่น มันแสบตา
เวลาในชีวิตของแจ๊บแบ่งเป็นสามส่วน ไปเรียน นอน แล้วก็ นอน
อ้าว
ทำไมมีเวลานอนตั้งสองส่วน
เอาใหม่
เวลาของแจ๊บแบ่งเป็นสามส่วน คือเรียน นอน แล้วก็เวลาสำหรับพี่หนึ่ง
ฮิ้วววววว
นี่แจ๊บไม่ได้อวดนะ
ไม่ได้อวดเลยจริงๆ
พี่หนึ่งดีได้ด้วยตัวเอง
ไม่ต้องแจกแจง แจ๊บก็แน่ใจว่า ยังไงพี่หนึ่งก็ต้องติดท้อปไฟว์สามีแห่งชาติ
เอ๊ะ คนละเรื่องนี่นา
ช่างมันเถอะ
แจ๊บไม่ได้อึดอัดอะไรที่มีคนมาติดตามมากขึ้น
เพราะปกติ แจ๊บก็เป็นมิตรกับคนและสิ่งแวดล้อมอยู่แล้ว
ไม่มีอะไรน่ากลัว ไม่มีอะไรน่าหงุดหงิด
แต่คนที่รู้สึกหัวเสียอยู่ลึกๆคือพี่หนึ่ง
ไม่ว่าผู้หญิงหรือผู้ชายที่เข้าหาแจ๊บ หนึ่งก็ไม่ชอบใจ เพราะแจ๊บเป็นของหนึ่งคนเดียว
บอกแล้ว
กับเรื่องความรัก หนึ่งค่อนข้างสุดโต่ง
แต่พอเห็นว่าแจ๊บไม่ได้เปลี่ยนไป และกลุ่มแฟนๆเหล่านั้นก็ไม่ได้ล้ำขอบเขตอะไร
หนึ่งจึงยอมรับได้ในที่สุด
มีอยู่ครั้งหนึ่ง กลุ่มพี่ๆน้องๆไปรอหลังจากที่ถ่ายงานเสร็จ
มีพี่ๆขอให้เซอร์วิส
ยังไงล่ะแจ๊บไม่เข้าใจ
บางคนก็ถือกล้องอันเบ้อเริ่มได้ยินเสียงชัตเตอร์รัวตลอด
มีคนหนึ่งถือมือถือถ่ายแจ๊บตลอดเวลา เห็นว่ากำลังไลฟ์อยู่
แจ๊บเห็นก็เข้าไปชวนพี่เค้าคุยเฮฮา จนพี่ลืมเลิกไลฟ์เพราะมัวแต่หัวเราะ
หนึ่งยิ้มมุมปาก สบตาคนช่างจ้ออย่างรู้ทัน
แจ๊บมีวิธีโน้มน้าวในแบบของแจ๊บ
สรุปว่าแจ๊บได้พี่ๆน้องๆที่เป็นมิตรที่ดีต่อกัน และไม่มีอะไรเอิกเกริกไปกว่านั้น
หลังๆ พี่ๆที่มาคอยให้กำลังใจจะมากันเงียบๆ ไม่รัวกล้อง
มีแอบกรี๊ดกันเบาๆเวลาเห็นโมเม้นท์เล็กๆน้อยๆระหว่างแจ๊บกับคนที่มารอรับ
ที่ไม่กล้าเสียงดังเพราะเกรงใจพี่หนึ่ง
พี่หนึ่งดุ
ปรามด้วยสายตาทีเดียว พี่ๆน้องๆก็กลัวกันหมด
ใครเอาของมาให้ พี่หนึ่งก็ดุ
เปลือง
ใครโดดเรียนมายิ่งโดนดุยกกำลังสอง
แจ๊บขำ
คอยบอกพี่ๆว่า “ไม่เป็นไรน้า แจ๊บพาพี่หนึ่งไปฉีดวัคซีนแล้ว”
เอ๊ะ นั่นหมาหรือเปล่า
“กูกัดมึงคนเดียวแหละแจ๊บ”
“อย่ากัดแรงนะ มันเป็นรอย ขี้เกียจทารองพื้นทับ”
ทำไมต้องเอาเรื่องจริงมาทำเป็นพูดเล่น
ก็เอาแต่แหย่เล่นกัน
จนพี่ๆหลายคนที่ยืนฟังอยู่ คิดไปไกลถึงไหนๆ
งานถ่ายแบบเล็กๆน้อยๆที่แจ๊บทำอยู่ ทำให้มีโอกาสเห็นการแต่งหน้าแบบต่างๆด้วย
พี่ๆช่างแต่งหน้า ต่างเรียกแจ๊บว่า
“ลูกสาววววววว”
กลายเป็นแจ๊บมีแม่อุปถัมภ์เพิ่มมาอีกหลายคน
แจ๊บชอบเข้าไปตีเนียนคุยนู่นนี่กับช่างแต่งหน้า แอบจำเทคนิคไปใช้บ้าง เอากลับไปบอกพ่อกับแม่ๆบ้าง
ร้านที่ต่างจังหวัดบางทีก็ยังตามกระแสแฟชั่นไม่ทัน
“เนี่ยถ้าผิวเฉดนี้ต้องลงครีมเบอร์นี้ผสมกับเบอร์นี้นะ รับรอง บอกลาหน้าเทา”
หัวข้อที่พี่ช่างแต่งหน้าคุยกัน บางทีก็จะสิบแปดบวกนิดหน่อย
และบางทีก็ชอบวกมาที่เป้ากางเกงพี่หนึ่ง
“ถ้าได้บัวสักครั้งจะเป็นความทรงจำดีๆของชีวิต”
“ไม่ได้ๆ” คนนี้แจ๊บหวง
พอกลับขึ้นรถพี่หนึ่งก็กลายเป็นเด็กช่างสงสัย
“บัว หมายถึงอะไร” หนึ่งรู้ว่ามันต้องเป็นเรื่องพวกนั้น แต่มันหมายถึงท่าไหนกัน
แจ๊บยิ้มกริ่ม “เดี๋ยวคืนนี้พี่แจ๊บจะทำให้ดูนะ”
“learning by doing ว่างั้น”
คืนนี้หนึ่งจะยอมเป็นคนเขลา
เกิดพิธีถวายบัว
-จบ-
พี่หนึ่ง : ขอบคุณที่สอน (พร้อมใช้นิ้วปาดที่ริมฝีปากของแจ๊บ) คราวนี้ต่ออีกวิชานะ
แจ๊บได้แต่เงยมอง ไม่สามารถพูดสิ่งใด
พี่หนึ่ง : เริ่มด้วย frog แล้วต่อด้วย hound
-จบจริงๆ-
#วิชารัก101
อยากให้รู้ว่ายังคิดถึงเสมอ
ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่ะ
treenature
@tonstreenature
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 08-05-2018 07:09:00
อยากบอกให้รู้คิดถึงเหมือนกัน :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: Minoru88 ที่ 08-05-2018 07:45:04
แจ๊บยังน่าเอ็นดูเหมือนเดิม
เริ่มหัวข้อโดย: AeAng11 ที่ 08-05-2018 07:47:54
เริ่มหัวข้อโดย: sripaerrr ที่ 08-05-2018 11:02:24
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 08-05-2018 11:13:11
เริ่มหัวข้อโดย: Pin_12442 ที่ 08-05-2018 17:51:09
เริ่มหัวข้อโดย: Cloudnine ที่ 08-05-2018 19:10:33
:L1: :กอด1:
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 08-05-2018 20:21:20
คิดถึงอยู่ :mew2:
พี่หนึ่ง แจ๊บ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: Ginny Jinny ที่ 09-05-2018 19:15:12
รีบเข้ามาอ่านคิดถึงพี่หนึ่งน้องแจ๊บ :กอด1: :กอด1:
เริ่มหัวข้อโดย: q.tr ที่ 02-06-2018 09:07:32
เริ่มหัวข้อโดย: Jingjaij ที่ 07-06-2018 01:35:21
เริ่มหัวข้อโดย: SeaBreeze ที่ 08-06-2018 06:29:13
เริ่มหัวข้อโดย: pwstz ที่ 14-07-2018 21:05:49
เริ่มหัวข้อโดย: patompong888 ที่ 20-07-2018 14:45:50
น่ารัก :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: may27 ที่ 26-07-2018 18:43:26
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 31-07-2018 22:44:44
น้องแจ๊บกับพี่กนึ่งน่าเอ็นดูสุดไ
อยากจับน้องมาฟัดบ้าง
ขอบคุณคนเขียนมากนะคะ
เริ่มหัวข้อโดย: กวังกีเมย์บี ที่ 24-08-2018 01:19:50
เริ่มหัวข้อโดย: ดาวโจร500 ที่ 24-08-2018 13:34:41
เริ่มหัวข้อโดย: panazabu ที่ 01-12-2018 15:45:39
มาให้กำลังใจไรท์นะคะ :mew1:
เริ่มหัวข้อโดย: TheWanFah ที่ 01-12-2018 17:41:03
พี่หนึ่งกับน้องแจ๊บคือดีมาก
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 01-12-2018 19:44:22
เริ่มหัวข้อโดย: Maccagadz ที่ 02-12-2018 23:57:51
เริ่มหัวข้อโดย: Noname_memi ที่ 03-12-2018 13:59:01
พี่หนึ่งนี่ก็สุดยอดผั.. อีกคน o13
เริ่มหัวข้อโดย: Quatree ที่ 05-12-2018 21:19:00
เริ่มหัวข้อโดย: Ac118 ที่ 27-12-2018 22:06:18
เริ่มหัวข้อโดย: nittanid33333 ที่ 31-12-2018 00:29:30
เริ่มหัวข้อโดย: pklinmonta ที่ 05-01-2019 18:12:35
Sent from my iPhone using Tapatalk
เริ่มหัวข้อโดย: Stmmltww ที่ 08-01-2019 00:08:19
เริ่มหัวข้อโดย: wetter ที่ 10-01-2019 06:23:06
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ :L2:
เริ่มหัวข้อโดย: pe-ar ที่ 24-01-2019 21:15:30
เริ่มหัวข้อโดย: 13smblue ที่ 25-01-2019 21:58:10
ชอบความน้องแจ๊บของพี่หนึ่งใดใดมากเลย มันแบบแสดงถึงมุมมองของคนเขียนอ่ะ ทั้งเรื่องกรอบ การศึกษากก.เพศสภาพ หรือแม้แต่ความสัมพันธ์ทางกายและทางใจ เอาจริงโคตรรรร อะเมซิ่ง ในทุกด้าน อย่างที่พ่อชาติบอกว่ายังมีอีกหลายมุมที่เราไม่เคยเห็น ...ขอบคุณที่แต่งเรื่องที่โคตรรดีมาให้เราอ่าน ถึงจะเป็นเรื่องสั้นก็เถอะ แต่โคตร(อีกแล้ว)ประทับใจเลยค่ะ <3
เริ่มหัวข้อโดย: may27 ที่ 16-02-2019 04:39:45
เริ่มหัวข้อโดย: mellowshroom ที่ 06-03-2019 22:31:27
ชอบมากๆๆๆๆ คนเขียนเก่งมาก แต่งสนุก
ถึงจะขัดใจกับความผูกพันของพี่หนึ่งนิดนึง
แต่น้องไม่เสียใจก็โอเค
เนี่ย น้องเป็นลูกสาวคนอ่านอีกคนแล้ววว ลูกสาวววววว :กอด1:
เริ่มหัวข้อโดย: Rujjiijung ที่ 09-06-2019 19:31:06
เริ่มหัวข้อโดย: pktherabbit ที่ 11-06-2019 22:54:53
เริ่มหัวข้อโดย: NormalVee ที่ 22-06-2019 16:58:40
เริ่มหัวข้อโดย: แมว ที่ 13-12-2019 00:41:05
เริ่มหัวข้อโดย: KKIMKIMMY ที่ 11-01-2020 14:53:51