หัวข้อ: (เรื่องสั้น) ♡♡วิชารัก101♡♡ [LOVE101] ตอนพิเศษสั้นๆ แก้คิดถึง 8 พค 61

[nevergoodbye]

พี่หนึ่งก็ดูไม่ได้ปิดบังอะไรนี่นา 

[snowboxs]

แจ็บจะรู้สึกอะไรได้บ้างจากเรื่องนี้
ฉายาเรียกแฟนเก่ายังคงเดิม
ความสำคัญเหมือนจะเท่าเดิม
สิ่งของก็ยังคงมีเหมือนเดิม
เหมือนๆการกระทำก็ยังคงเดิม
คันที่หัวใจยิบๆ จริงๆ เลยค่ะ

[Bb nale]

คนเก่า แต่แลไม่เก่าเลยความสำคัญคัญยังมากแจ๊บคงคิดมาก

[❣☾月亮☽❣]

     เก่าที่ว่ามันเก่าแค่ไหนล่ะ
ซีม่าโลชั่น และยาหม่องพร้อมค่ะ

[treenature]

วิชารัก 101 [LOVE 101]  ตอนที่ 7



“เขาชื่อ เต้ เป็นเด็กเก่ากู”

สิ่งที่พี่หนึ่งบอก ไม่ได้ผิดไปจากที่แจ๊บคาดเดาไว้เลย
และทั้งๆที่ไม่ควรรู้สึกอะไรกับสิ่งที่เดาได้ไม่ยาก
แจ๊บกลับเจ็บแปล๊บๆ

“...เก่า... ใช่ไหม...”   เสียงแจ๊บเบาหวิว ขณะมองแต่เลขชั้นที่เปลี่ยนไปเรื่อยๆ

“ครับ...เก่า... ไม่ใช่ปัจจุบัน...ไม่ใช่อนาคต”

น้ำเสียงที่จริงจังของหนึ่งทำให้แจ๊บเหลียวกับไปเผชิญกับสายตาคู่นั้น
คู่ที่มองแจ๊บแน่วแน่
แจ๊บถอนหายใจ  ความไม่ชอบใจยังอยู่  เชื่อที่พี่หนึ่งพูดไหม  เอาจริงๆคือ ก็ยังไม่เชื่อหรอก
แต่เดี๋ยวก็จะได้เห็นแล้วนี่นา ว่า

คนเก่าที่ว่าทำไมถึงยังสำคัญ

ลิฟท์เปิดออก
พี่หนึ่งก้าวนำไป
แล้วหยุดอยู่หน้าห้องที่สอง  เขาหันกลับมาหาแจ๊บ
สบตาอีกครั้ง 
หนึ่งรู้ ว่าแจ๊บยังขุ่นมัวกับอะไรหลายอย่างที่หนึ่งกำลังทำอยู่ ตาของเด็กนี่มีความหวั่นไหว ริมฝีปากติดบึ้งเล็กน้อย ไม่ยกยิ้มอย่างเคย
หนึ่งลูบแก้มใสของเด็กตรงหน้า

“มันไม่มีอะไร”

หนึ่งพูดแค่นั้น
แจ๊บกดหน้ารับ

“เดี๋ยวแจ๊บจะดูเอง ว่ามีอะไร หรือ ไม่มีอะไร”

หนึ่งถอนหายใจยาว แล้วยกมือกดกริ่ง

ประตูเปิด
เจ้าของห้องอยู่ในชุดนอนลายน่ารัก
ตัวจริงดูดีกว่ารูปหน้าจอ

“พี่หนึ่ง มาเร็วจัง ขอบคุณน้า”

คนชื่อเต้ยิ้มแบบที่ใครๆก็ดูออกว่า ดีใจแค่ไหน

“อือ กูวิ่งอยู่ไม่ไกลจากคอนโดน่ะ เลยเร็ว นี่แจ๊บ”

พี่หนึ่งแนะนำแค่นั้น แล้วเดินเข้าห้องไป
แจ๊บไหว้พี่เต้ แล้วยิ้ม เป็นยิ้มที่พยายามมากๆ
เต้เองก็เช่นกัน

ห้องของเต้ เป็นห้องที่แยกเป็นสัดส่วน มีห้องนอน ห้องนั่งเล่น
เวลานี้แจ๊บนั่งประดักประเดิดอยู่กลางโซฟา
มองพี่หนึ่ง ที่เดินเข้าครัวไปหยิบน้ำอัดลมมาสองกระป๋อง
แจ๊บรับมากระป๋องหนึ่ง
พี่หนึ่งนั่งลงข้างๆ เอื้อมมือไปใต้โต๊ะกระจกหน้าโซฟา หยิบรีโมทมาเร่งแอร์

พี่หนึ่งคุ้นเคยกับห้องนี้


“มีเหล้าบ๊วยนะ ยี่ห้อที่ชอบน่ะ เพิ่งได้มาจากญี่ปุ่น เอาป่ะ”

พี่เต้ ที่เดินตามออกมาจากในครัว ถามขึ้น
นี่ก็อีกหนึ่งความคุ้นเคย ที่แจ๊บสัมผัสได้
หนึ่งส่ายหน้า แล้วกลับถามไปอีกเรื่อง

“มึงปิดวาล์วน้ำยัง “

“ปิดแล้ว ก็กะจะเปลี่ยนเองอ่ะ ซื้อสายซื้อก๊อกมาเรียบร้อย แต่ปรากฏว่ามันยากกว่าที่คิด จะรอพรุ่งนี้ก็เดี๋ยวไม่มีน้ำใช้”

เต้พูดไปหัวเราะไป  ในตอนแรก แล้วเปลี่ยนมาจริงจังขึ้นในประโยคนี้ 

“ขอโทษจริงๆที่โทรไปกวน แต่เต้พยายามแล้ว”   

แจ๊บมองตามสายตาของพี่เต้ ซึ่งมันเปิดเผยมากกว่าคำพูด  ว่าความพยายามที่ว่า มันไม่ใช่เรื่องก๊อกอะไรนั่นหรอก

แต่ดูเหมือนหนึ่งเลือกจะไม่รับรู้

“มึงเข้าไปดู เดี๋ยวกูเปลี่ยนให้ คราวหน้ามึงจะได้ทำเป็น”

เต้ยิ้มบางๆทั้งที่ริมฝีปากยังสั่น

“น้องแจ๊บ รอแป๊บนะ นั่งดูทีวีไปก่อน”   

โห แจ๊บนึกว่า ทั้งพี่เต้กับพี่หนึ่งมองไม่เห็นแจ๊บเสียอีก ปล่อยให้แจ๊บนั่งเงียบๆอยู่ได้เป็นนานสองนาน

“ครับ”   แจ๊บตอบอย่างอื่นไม่ได้นอกจากคำนี้

มีเสียงพูดคุยกันเบาๆ มาจากห้องน้ำ
แจ๊บไม่ค่อยมีสมาธิกับทีวีนัก ผ่านไปสักพักจึงตัดสินในลุกไปดู

ในห้องน้ำอากาศร้อน
เต้จึงเอาชายเสื้อนอน ซับเหงื่อที่ไหลเป็นทางให้พี่หนึ่ง ที่กำลังขันเกลียวของก๊อกให้แน่นสนิท
หนึ่งไม่ได้บอกปัดการกระทำของเต้สักคำ

แจ๊บมองภาพตรงหน้าแล้วก้าวถอยหลังออกมาเงียบๆ



ตลอดทางที่ซ้อนรถของพี่หนึ่งกลับมา
ความคิดของแจ๊บตีวนจนหาทางลงไม่ถูก พยายามค่อยๆคิดแยกแยะทีละเรื่อง แต่มันทำไม่ได้เลย
หนึ่งเองรู้สึกได้ เขาจึงเร่งเครื่องขึ้น
มีปัญหาที่อยากจะเคลียร์กับเจ้าเด็กนี่เร็วๆ

เมื่อรถวิ่งเร็วขึ้น หนึ่งจึงคว้ามือแจ๊บข้างหนึ่งหวังให้มาโอบเอวเขาไว้ ไม่ให้ตก แต่แจ๊บกลับฝืน แล้วกลับไปจับหลังเบาะรถแทน


“แจ๊บ”

หนึ่งคว้าตัวของแจ๊บได้ก่อนที่แจ๊บจะหนีเข้าห้อง

“ขอคุยก่อน อย่าทำแบบนี้”

แจ๊บก้มหน้ามองพื้นระหว่างที่เดินตามคนที่โตกว่าเข้าไปในห้อง

ในห้องของหนึ่ง

“กูกับมันคบกันตั้งแต่มันอยู่ม.4 จนมันเข้ามหาวิทยาลัย กูเลยซื้อคอนโดนั่น เพราะมันจะได้ไปเรียนสะดวก  กูเลิกกับมันเมื่อปีที่แล้ว เพราะมันมีคนอื่น”

หนึ่งเล่าเรื่องราวที่กินเวลาราวห้าปี อย่างสั้นๆ และเล่ามันด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อย

แจ๊บยังคงมองแต่มือตัวเองบนตัก

“ยังรักอยู่ไหม” แจ๊บถามโดยไม่เงยมองหน้าของหนึ่ง

“ยังรักอยู่ แต่จะไม่กลับไปแล้ว”

มีความเจ็บแปลกๆแล่นอยู่ในตัวของแจ๊บ 

หนึ่งคุกเข่าลงตรงหน้าแจ๊บบังคับให้คนที่เอาแต่มองมือตัวเองสบตากัน

“กูเป็นคนรักใครแล้วจริงจัง บางทีมันอาจจะจริงจังมากจนเกินไปสำหรับบางคน ถ้ากูรักแล้วกูหวง กูรักแล้วกูดูแลจนถึงที่สุด เต้มันบอกว่า ความรักของกูน่ากลัวเกินไป มันรู้สึกว่า มันมากเกินไป”

แจ๊บไม่ตอบอะไร แต่นิ่งฟังอย่างตั้งใจ

“กูไม่เข้าใจหรอก ที่มันบอกว่า กูทำให้มันรู้สึกว่า ไม่คู่ควร รู้สึกว่าด้อยกว่า เพราะมันรักกูได้ไม่เท่ากับที่กูรักมัน มันเลยเลือกจะไปรักกับคนอื่น”

ดวงตาของหนึ่งเศร้า

“กูเลย ย้ายออก ยกห้องนั้นให้มันอยู่ สักหกเดือนได้ มันก็เลิกกับแฟนใหม่ และพยายามจะขอคืนดี”

“แล้วทำไมไม่กลับไป”

“เรื่องบางอย่างเจอแค่ครั้งเดียวก็พอแล้วล่ะ” 

หนึ่งยิ้มหยัน  “ความโลเลน่ะ ถ้าเกิดขึ้นแค่หนึ่งครั้งก็ทำลายความเชื่อมั่นทั้งหมดที่มีได้เลยนะ”

“แล้วไม่รักแล้วไม่ได้เหรอ”   

“ถ้ากูหมดรักง่ายขนาดนั้น มึงก็อย่ามารักกูเลย เพราะสักวันกูก็คงลืมมึงง่ายๆเหมือนกัน”

แจ๊บนิ่วหน้า
แจ๊บพูดแล้วเหรอว่าแจ๊บรัก

“กูยังรัก แต่กูจะไม่กลับไป แต่จะไม่ให้ช่วยเหลือตอนที่มันลำบาก กูก็ทำไม่ได้หรอก ก่อนที่กูจะเจอมึง ถ้าเต้มันขอให้ช่วยอะไร กูก็ช่วยหมด แต่ตอนนี้กูเจอมึงแล้ว กูจะให้เกียรติมึง มึงจะสำคัญกว่ามันแน่นอน แต่ถ้ามันเดือดร้อนจริงๆ กูก็จะยังช่วยมันอยู่นะ มึงรับได้ไหม”

พี่หนึ่งพูดไม่ยาวมากหรอก แต่สำหรับแจ๊บแล้วมันซับซ้อนจนไม่สามารถตอบได้ในทันที

ยังรัก ไม่กลับไป แต่ยังติดต่อและช่วยเหลือกัน แต่แจ๊บจะสำคัญกว่า รับได้ไหม
รับได้ไหมนะ


แจ๊บค่อยๆคิด ระหว่างที่คิดก็เผลอกัดริมฝีปากล่าง จ้องตาผู้ชายตรงหน้า มองให้ลึกลงไป

ถ้าพี่หนึ่งเป็นของแจ๊บแล้ว แจ๊บแบ่งให้ใครไม่ได้หรอก
สักนิดก็ไม่ให้ เรื่องแบบนี้แจ๊บแบ่งให้ไม่ได้จริงๆ...

...แต่...

ถ้าพี่หนึ่งเป็นคนแบบนั้น คนที่ไม่เหลียวหลังกลับไปมองคนที่เคยผูกพันเลย
ไม่สนใจและเหมือนคนไม่เคยรู้จัก
นั่นก็ใจดำมากไป
อย่างนั้นแจ๊บจะรักอยู่หรือเปล่านะ

รักเหรอ!
แย่ละ!



เมื่อคิดมาถึงตรงนี้
คิ้วแจ๊บก็ขมวดมุ่น
ฟันที่ขบริมฝีปากไว้ยิ่งกดลึก
หนึ่งใช้นิ้วเคาะที่ริมฝีปากของเด็กช่างคิดตรงหน้า

“แจ๊บ ตกใจอะไร เลิกกัดปากก่อน เดี๋ยวก็ได้แผลหรอก”

“แจ๊บ...คิดว่า แจ๊บรักพี่หนึ่งแล้ว...” แจ๊บพูดออกมาเหมือนละเมอ

หนึ่งยิ้ม มองแจ๊บด้วยสายตาเอ็นดู

“กูก็คิดอย่างนั้นแหละ กูว่ากูรู้ว่ามึงรัก ก่อนที่มึงจะรู้ตัวเสียอีก”

“ทำไม”

“มึงรู้สึกยังไง ตอนที่เห็นเต้เช็ดเหงื่อให้กู”

อะไรนะ...

“นี่พี่หนึ่งแกล้งแจ๊บเหรอ มันเป็นกับดักเหรอ อะไรอ่า ไม่ยอมนะ เอาความรู้สึกเสียใจในตอนนั้นของแจ๊บคืนมานะ”

แจ๊บรู้สึกเสียฟอร์มจริงๆที่ติดกับของพี่หนึ่งเข้าจนดิ้นไม่หลุด

“กูแค่หยอดตัวกระตุ้นเร่งปฏิกิริยาเล็กๆน้อยๆเอง”   

พี่หนึ่งเจ้าเล่ห์กว่าที่แจ๊บคิดไว้นะเนี่ย

“แจ๊บยังไม่ได้ตอบคำถามพี่เลย”

พอพี่เหนึ่งเริ่มแทนตัวเองว่า “พี่” ก็เป็นสัญญาณว่ามันเป็นเรื่องจริงจัง
แจ๊บเลยต้องเปลี่ยนโหมดกลับมาตั้งใจฟัง

“แจ๊บรับได้ไหม ถ้าพี่เป็นแบบนี้ เป็นคนที่ยังไม่ลืมรักเก่า เป็นคนที่ยังรักษาความผูกพันแบบหนึ่งไว้กับแฟนเก่า”

“ผูกพันแบบไหน มันจะมากขึ้นหรือเปล่า จะเป็นความผูกพันที่ทำให้ความสัมพันธ์ของเราสั่นคลอนหรือเปล่า”

“ไม่ครับ พี่ยังดีกับเขาเพราะเราเคยเป็นแฟนกัน เคยมีช่วงเวลาดีๆด้วยกัน เป็นความรู้สึกของคนที่เป็นมิตรต่อกัน แต่เมื่อไหร่ที่ความผูกพันนี้ทำให้แจ๊บไม่สบายใจ ทำให้เรามีปัญหากัน พี่เลือกแจ๊บ และจะหยุดทุกอย่างที่มีต่อเขา เพื่อรักษาแจ๊บไว้”

แจ๊บบังคับหัวใจตัวเองไม่ได้เลย มันเต้นรัว มันแทบเต้นระบำ

พี่หนึ่งยังไม่ได้พูดสักคำว่า รักแจ๊บ แต่...

แบบนี้มันก็ไม่ต่างกัน

ถ้อยคำที่พี่หนึ่งพูดออกมา มันทำให้มั่นใจ

พูดอย่างนี้ ไม่ต้องบอกว่า รัก แล้วก็ได้

แจ๊บยอมแล้ว

“พี่หนึ่งเป็นแบบนี้แหละ เป็นคนใจดีที่ไม่ใจดำ เป็นคนที่จริงจังกับคำว่ารัก  แจ๊บว่าแฟนแจ๊บน่ารักที่สุดเลย”

“หืออออ”

หนึ่งคลี่ยิ้มกว้าง
ซึ่งแจ๊บมองรอยยิ้มนั้นอย่างหลงใหล
โห แฟนใครเนี่ยหล่อมาก

“ตกลงแจ๊บขอพี่เป็นแฟนแล้วนะ”

“ป๊าว แจ๊บไม่ได้ขอ  แจ๊บรวบรัดเอาเลยต่างหาก ไม่ให้โอกาสได้คิดหรอกเดี๋ยวเปลี่ยนใจ”

หนึ่งโน้มคอแจ๊บลงมา จูบแผ่วๆที่ริมฝีปากนั้น

“ทำให้เป็นทางการหน่อยไหม...พี่หนึ่งรักแจ๊บนะครับ...คิดว่ารักมาสักพักแล้วล่ะ พี่รักแล้วไม่มีตรงกลางนะ พี่รักจนสุดตัวสุดใจที่มีเลย อย่าเพิ่งตกใจหนีไปเสียก่อนล่ะ”

“ไม่หนีหรอกครับ แจ๊บเองก็จะทำให้พี่หนึ่งรักแจ๊บให้มากๆ จนไม่เหลือที่ไปรักใครเพิ่มอีกเลย”

“แล้วจะหึงพี่กับเต้อีกไหมล่ะ”

แจ๊บย่นจมูก

“ถ้ามากไป แจ๊บจะบอก จริงๆมีบางอย่างที่แจ๊บไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่”

แจ๊บแบมือ

หนึ่งเลิกคิ้ว

“ขอโทรศัพท์ครับ คุณแฟน”

เมื่อโทรศัพท์ของหนึ่งอยู่ในมือแจ๊บ  แจ๊บก็จัดการเปลี่ยนชื่อ “อ้วน” เป็น “เต้”
แล้วเปลี่ยนชื่อของแจ๊บเองในมือถือของหนึ่ง จาก “ไอ้แจ๊บ” เป็น “แฟน”

เมื่อหนึ่งรู้ว่าแจ๊บทำอะไร ก็ขำ

“น่าจะขี้หึงนะเราน่ะ”

“ไม่รู้ซี  รู้แต่ว่าจะทำทุกอย่างให้พี่หนึ่งรักแจ๊บคนเดียวให้ได้เลย”

“ครับ ทำให้ได้นะ”

หนึ่งจูบแจ๊บอีกครั้ง

นับเป็นจูบที่จริงจัง ครั้งแรกของการเป็นแฟนกัน

--โปรดติดตามตอนต่อไป--

ตอนนี้มียิ้มหลายแบบจังแฮะ
สงสัยจะทำเรื่องให้คนอ่านขัดใจอีกแล้วซี
ก็เรื่อง ความรักของหนึ่งที่มีให้เต้น่ะค่ะ
บางคนคงคิดว่า
“อะไรจะมารักแฟนเก่าอยู่ได้ยังไง แล้วแจ๊บล่ะ ควรจะรักแจ๊บคนเดียวสิ”
ในความเป็นจริงแล้ว พอเราเลิกกับแฟน มันคงไม่ได้ลบความรักที่มีระหว่างกันออกไปได้ทันที เหมือนการฟอร์แมตข้อมูลดิจิตัล หรอกเนอะ
หนึ่งจึงยังรักเต้อยู่ แบบที่บอกกับแจ๊บไปนั่นแหละค่ะ
แต่มันเป็นความรักที่หยุดการเจริญเติบโตแล้ว ไม่พัฒนาแล้ว ไม่มีวันเพิ่มขึ้นแล้ว 
พอเรามาเจอรักครั้งใหม่ ความเข้มข้นของรักเก่าจะเริ่มจางลงค่ะ
รอวันที่รักเก่าจาง แล้วพี่หนึ่งมีแจ๊บเต็มๆในหัวใจกันค่ะ
ทำให้ได้นะแจ๊บ

เอะ! แจ๊บจีบพี่หนึ่งวันเดียวเองนะ ได้เป็นแฟนเลย เก่งจัง

ขอบคุณค่า

@ t o n s w i n d

[BlueCherries]

อืมมมมม

ประเด็นนี้น่าคิด เลิกกับแฟนเก่าแล้วเหลือคำว่าเพื่อน

ว่าแต่ หนึ่งยกห้องนั้นให้เต้เรอะ ตลอดไป?

[wonderbe]

 

[sirin_chadada]

ชอบแจ๊บ... ดูเป็นคนมีเหตุผล ไม่งี่เง่า

[QueenPedGabGab]

แลดูพี่หนึ่งรักเต้มาก

[pim14]

พี่หนึ่งดูจริงจังและจริงใจนะ แต่พวกที่ยังติดต่อกับแฟนเก่านี่เราไม่เคยไว้ใจเลย แบบว่าลึกๆมันจี๊ดอ่ะ จี๊ดแทนน้องแจ๊บ หวังว่าความดีที่เคยมีจะไม่ดีแตกในภายหลัง ความใจดีของพี่หนึ่งจะสร้างปัญหาให้ความรักของหนึ่งกับแจ๊บมั้ย ต้องรอติดตามต่อไป ชอบการดำเนินเรื่องมากค่ะ คนอ่านตามลุ้นไปทุกตอน มาต่อทุกวันก็ดีนะ จะลงแดง อิอิ

[❣☾月亮☽❣]

น่ารักกันทั้งคู่เลย หนึ่งกับแจ๊บ เป็นแฟนกันอย่างเป็นทางการแล้วนะ
บอกให้บรรดาแม่ๆรู้เร็ว
ตามที่พี่หนึ่งเล่ามาเราเข้าใจนะ เจ็บแล้วจำ แต่การดูแลกันมันก็ยังคงอยู่นะ แค่มันเปลี่ยนสถานะเท่านั้นเอง
เราเชื่อว่ามันไม่จำเป็นต้องตัดขาดหรือเกลียดแฟนเก่าเสมอหรอก แค่ต้องรู้ว่าระยะห่างและขอบเขตตรงไหนต้องชัดเจน

[Minoru88]

ก็เข้าใจพี่หนึ่งอยู่หรอกนะ ความผูกพันกับรักเก่า
แต่แจ๊บก็ต้องรู้สึกนั้นแหละ ถึงแม้หนึ่งจะเลือกให้เป็นคนให้ความสำคัญลำดับ 1
แต่จิงๆ เราก็ต้องการเป็นลำดับเดียวมากกว่าลำดับ 1 นะ
#อิน

[jejiiee]

เราว่าเราก็เข้าใจพี่หนึ่งนะ
แต่ในทางเดียวกัน เราก็ไม่เข้าใจพี่หนึ่งเลย
ใช่ ไม่มีทางที่เราจะลืมคนที่เราจริงจังเป็นระยะเวลานานๆ ได้เลยเนอะ แต่การแสดงออกว่า รีบรับโทรศัพท์ ชื่อคอนเทคเบอร์ หรือการช่วยเหลือโดยที่ยังไม่ได้อธิบายอย่างจริงจังให้คนอีกคนที่กำลังจริงจังอยู่ได้เข้าใจ เราว่าพี่หนึ่งแม่ง ไม่ไหว 5555 อินจัด ถ้าในอนาคตเต้ยังอะไรๆ กับฝั่งนี้ เชื่อว่าน้องแจ๊บก็คงสู้ตายเหมือนเราแน่นอน 

[Snowermyhae]

น้องแจ๊บน่ารักกกกกกก 

[snowboxs]

พี่หนึ่งยังรักเต้เท่าเดิม นั่นก็คือรักหมดใจ
แล้วแจ๊บไปแทรกรักในใจยังไงล่ะนั่น
นอกจากจะค่อยๆเพิ่มความผูกพัน
ซึ่งนั่นมันต้องมากกว่า 5 ปีปล่าวหว่า
หวั่นใจแทนแจ๊บจังแฮะ แต่แจ๊บคงรับได้
แต่ถ้าเป็นคนอ่านก็อดที่จะระแวงไม่ได้หรอก

[แค่มะลิ]

น่ารักทั้งคู่ ดูความคิดเป็นระเบียบทั้งคู่
อ่านแล้วสบายใจอ่ะ  ถึงคู่นี้อนาคตจะมีเรื่องมาม่าเข้ามา
แต่คิดว่าเราก็จะอ่านด้วยความสบายใจไปตามอารมย์ของเนื้อเรื่องได้
เศร้า อึดอัดหรืออะไรก็ว่าไปแตไม่ใช่แบบหงุดหงิดน่ารำคาญแน่ๆ
ดีจัง

[treenature]

วิชารัก101 ตอน(สั้น)พิเศษ


เมษายน ปี2559


แสงแดดเมืองไทยแผดเผาร้อนผ่าว

พระอาทิตย์ฮะหยุดทำงานบ้างก็ได้

ใครก็ได้เอารีโมทปิดสวิตช์ดวงอาทิตย์ไว้หน่อย

ใครต่อใครต่างออกมาบ่นปนโวยวายถึงอากาศอันน่าอะเมซซิ่งนี้

อุณหภูมิบางวันในช่วงนี้สูงมากจนเข้าใกล้ความร้อนในเตาอบ เล่นเอาคนอยู่กลางแจ้งแทบทนไม่ไหว


วันนี้แย่หน่อย ระหว่างทางที่พี่หนึ่งพาขับออกมาชานเมือง รถพี่หนึ่งยางแบน แบบที่ขับต่อไปไม่ได้อีกแล้ว
ทั้งสองคนเลยต้องลงเดิน
พี่หนึ่งจูงรถและแจ๊บเดินตาม ร้านรวงแถวนี้ก็มีมากอยู่แต่ยังไม่เจอร้านปะยางเสียที

แสงแดดขนาดนี้ทอดไข่ดาวสุกเลยนะเนี่ย

ผิวขาวๆของแจ็บโดนแดดจนแสบ เหงื่อไหลจากไรผม แก้มสุกแดงเทียบได้กับมะเขือเทศสีสด
หลังชุ่มไปด้วยเหงื่อ เสื้อยืดสีขาวเปียกคล้ายกับเพิ่งไปตกน้ำมาจากที่ไหน
แต่แจ๊บไม่ปริปากบ่นสักคำ แถมยังดื้อแสนดื้อ

“รอตรงนี้ร่มๆ เดี๋ยวกูจูงไปเอง เสร็จแล้วจะมารับ”

แจ๊บส่ายหน้าแล้วยิ้ม เป็นยิ้มที่หนึ่งก็ดูออกว่ามันพร้อมจะดื้อให้ถึงที่สุด

“อย่าดื้อ มันร้อน ไปนั่งรอในร้านกาแฟนู่นไป”

“ก็เพราะมันร้อนไง แจ๊บเลยจะเดินเป็นเพื่อน”

“กูไม่ใช่เพื่อนมึง”

แจ๊บหน้าง้ำเพราะพี่หนึ่งเล่นบทโหดตัดรอนเสียจนใจเสีย

“จะไปด้วย”  หน้าที่ง้ำอยู่แล้ว เพิ่มฟังก์ชั่นปากยู่เข้าไปอีก

“งั้นนั่งแท็กซี่ไปรอที่ร้านเดี๋ยวกูจูงรถตามไป พี่ที่ร้านกาแฟบอกว่ามีร้านหนึ่งอยู่ถัดไปสองแยกไฟแดง”

แจ๊บส่ายหน้าเร็วๆจนแก้มที่ยุ้ยนิดๆสั่น  ผิวขาวที่สุกจนปลั่งยิ่งทำให้น่ามอง
ถ้าเป็นเวลาปกติ หนึ่งคงตกอยู่ในภวังค์เสน่ห์นี้อีกครู่ใหญ่ๆเลยทีเดียว
แต่นี่ ไม่ปกติ เพราะหนึ่งเริ่มจะหัวเสียที่แจ๊บพูดไม่เชื่อ

อากาศที่ร้อนระอุขนาดนี้จะทำเอาไอ้เด็กตรงหน้าไม่สบายเอาน่ะสิ

“แจ๊บ” เสียงเริ่มแข็ง

แจ๊บเลยต้องงัดโหมดเจ้าน้ำตาขึ้นมาสู้
ตาสวยๆเริ่มมีหยาดน้ำแวววาว หน้าจ๋อย พลางทำไหล่ลู่ ปลายจมูกแดงกดลงต่ำ พูดเสียงเบาๆว่า

“ไปด้วยนะฮะ อย่าลำบากคนเดียวเลย แจ๊บอยากอยู่ด้วยตอนพี่หนึ่งลำบาก ถ้าพี่หนึ่งผลักแจ๊บออกห่างในสถานการณ์แบบนี้    แจ๊บรู้สึกเหมือนแจ๊บไม่ใช่แฟนอ่ะ เป็นแฟนกันมันต้องเป็นคู่ยากคู่ทุกข์กันนะฮะ” 

ในประโยคสุดท้ายอุตส่าห์โน้มน้าวด้วยสำนวนไทยที่เคยได้ยินมา แล้วเงยหน้ามองพี่หนึ่งด้วยสายตาเว้าวอน

โป๊ก!

ซึ้งมากเลย พี่หนึ่งเลยให้รางวัลเป็นมะเหงกหนึ่งที

“คู่ทุกข์คู่ยาก ไอ้มั่ว”

“นั่นแหละๆ”  แจ๊บเอนหลบมะเหงกที่กำลังจะตามมาอีกรอบ

“เดินดีๆแล้วกัน สวมเสื้อนี่ไว้” พี่หนึ่งถอดเสื้อคลุมแขนยาวที่ตัวเองใส่อยู่ออก โดยเจ้าตัวเหลือแต่เสื้อกล้ามสีดำที่ใส่ซ้อนข้างในเป็นประจำ

“คราวหน้าห้ามลืมหยิบเสื้อแขนยาวของตัวเองมานะ ซ้อนมอเตอร์ไซต์ใกล้ไกลแค่ไหนก็ต้องใส่รู้ไหม”

แจ๊บยิ้มร่า แล้วทำท่าเหมือนจะกระโดดกอด
หนึ่งทำตาดุ แล้วชี้หน้าคาดโทษ


ถ้าเป็นเวลาร่มๆ ระยะทางจากตรงนี้ไปถึงร้านปะยางถือว่าไม่ไกล และแจ๊บคงเดินได้สบาย
แต่อุณหภูมิที่สูงเฉียด 40 องศาขนาดนี้ ทำให้เหนื่อยเร็วกว่าเดิม แถมความร้อนที่ทำให้เหงื่อไหลโทรมกาย มันเหนอะหนะน่ารำคาญ

แต่แจ๊บก็ยังเดินตามหลังไปเงียบๆไม่หลุดคำบ่นอะไรออกมา มีบางจังหวะที่ชะลอฝีเท้าลงแล้วโบกคอเสื้อไปมาให้ลมผ่าน
หนึ่งที่จูงรถอยู่ หันกลับมามองเป็นระยะ

บางครั้งเลิกคิ้วถาม เป็นเชิงว่าไหวหรือเปล่า  แจ๊บพยักหน้า แล้วเอื้อมมือเอาปลายนิ้วกรีดเอาเหงื่อที่เกือบจะไหลเข้าตาของชายตรงหน้าออกไป

หนึ่งยิ้มให้แทนคำขอบคุณ

ตอนนี้ตัวของหนึ่งเองก็เปียกชุ่มไม่แพ้กัน
ผมเปียกลู่ หน้ามัน หยาดเหงื่อกลิ้งจากขมับลงปลายคาง แขนที่มีมัดกล้ามเป็นมันลื่น กล้ามอกที่เผยให้เห็นนิดๆนั่นก็น่าจับ
มันอาจดูไม่สะอาด แต่แจ๊บกลับมองว่า พี่หนึ่งเซ็กซี่มากเลย

แย่ละ หลงแฟนนี่นา  ห้ามหลงๆ ห้ามมองนะไอ้แจ๊บ

ระหว่างที่คิดอะไรทะลึ่งตึงตังอยู่คนเดียว คงเผลอทำหน้าทำตาแปลกๆ
พี่หนึ่งที่หยุดมองอยู่ หลุดหัวเราะ

“คิดลามกอยู่ล่ะสิ ห้ามเอากูไปคิดถึงตอนแฟบนะเว้ย”

โชคดีที่แก้มของแจ๊บแดงมากๆอยู่แล้ว เลยน่าจะฟอร์มทำไม่รู้ไม่ชี้ได้ แต่มือไม้นี่สิ มันดันรู้สึกว่าเกะกะไม่รู้จะวางไว้ท่าไหนดี
แถมสายตาล้อเลียนนั่นก็ทำเอาจังหวะการก้าวเท้าสะดุดไป  ไม่รู้จะเถียงว่ายังไงดี เลยก้มหน้าก้มตามองพื้นแล้วจ้ำอ้าวแซงหน้าไป ทันได้ยินเสียงหัวเราะหึๆของพี่หนึ่งเบาๆ




ที่ร้านปะยาง

แจ๊บนั่งลงบนยางรถสิบล้อที่วางซ้อนกันไว้ ให้ลูกค้านั่ง  ถอดเสื้อแขนยาวออก แล้วโบกคอเสื้อยืดสีขาวพรึ่บพั่บ
หนึ่งที่เดินกลับมาจากการคุยกับช่าง เห็นเข้าก็ขมวดคิ้ว
เสื้อตัวบางของแจ๊บมันเปียกเสียจนมองเห็นผิวเนื้อข้างใน จุกสองข้างที่หน้าอกก็นูนเด่นสะดุดตา

“ใส่เสื้อ” เสียงห้วน

แจ๊บเลยหน้ามอง งุนงงสงสัย

“ใส่ เร็วๆ” 

หน้าแจ๊บเริ่มบึ้ง  “พูดดีๆดิ ดุทำไม”

“ใส่ครับแจ๊บ กูหวง” เสียงพี่หนึ่งอ่อนลง พร้อมมองจ้องไปที่อกของแจ๊บ จนแจ๊บต้องก้มมองตาม

แจ๊บกลั้นยิ้ม แล้วยอมใส่เสื้ออย่างคนว่าง่าย
.
.
.
กลับถึงห้องพี่หนึ่ง แจ๊บถลาไปหยิบรีโมทจะเปิดแอร์ ก็โดนพี่หนึ่งแย่งรีโมทไป

“อย่าเพิ่งเปิด ปรับอุณหภูมิร่างกายก่อน”

“ไรง่า ร้อนนี่นา” 

“นั่งแป๊บนึง เดี๋ยวค่อยเปิด เดี๋ยวร่างกายช็อค”

แจ๊บเลยทรุดตัวลงนั่งกับพื้นห้อง ถอดเสื้อแขนยาวออก ตามด้วยเสื้อยืดสีขาวของตัวเอง
จากนั้นค่อยล้มตัวลงนอนแผ่หราบนพื้น
หนึ่งที่หันหลังกลับมาจากการเสียบปลั๊กเปิดพัดลม เห็นเข้าก็ชะงัก เผลอมองท่อนบนเปล่าเปลือยนั้นอยู่ครู่ใหญ่
ผิวขาวตามลำตัวยังคงมีสีเรื่อๆ แต่ไม่มากเท่าตอนที่ออกแดด มันออกชมพูนิดๆ จนหนึ่งอยากลูบดูว่ามันจะยังอุ่นๆจากไอแดดอยู่หรือเปล่า
มองอยู่สักพักก็ต้องตัดใจ แล้วเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ


ไม่นาน แจ๊บที่นอนพักสายตาอยู่ก็รู้สึกถึงอะไรเย็นๆที่ข้างแก้ม
เป็นพี่หนึ่งที่ เอาผ้าขนหนูชุบน้ำแล้วค่อยๆเช็ดไปตามใบหน้าของแจ๊บอย่างเบามือ
ไม่น่าเชื่อว่าผู้ชายตัวโตแบบนี้จะลงน้ำหนักมือได้ละมุนละไม
แจ๊บได้แต่มองอยู่อย่างนั้นปล่อยให้พี่หนึ่งซับผ้าไปตามหน้าผาก แก้มและหลังหู

“เงยคางนิดนึงครับ”  เสียงนุ่มจนต่อต้านไม่ได้

แจ๊บเงยคางขึ้นแล้วเบี่ยงคอเพื่อให้พี่หนึ่งเช็ดได้ถนัดขึ้น
จากนั้นผ้าขนหนูผืนนั้นก็ถูกลากไล้ต่ำลงมา
แจ๊บหายใจถี่ขึ้นนิดหนึ่งเมื่อมันถูกลากผ่านและวนอยู่ที่หน้าอก ก่อนจะเคลื่อนต่ำไปที่หน้าท้องแบน
แจ๊บหลุดเสียงประหลาดออกมา เมื่อพี่หนึ่งกำลังจะล้วงเข้าไปใต้ขอบกางเกง
รีบเอามือของตนเองยั้งมือพี่หนึ่งไว้

“แกล้งแบบนี้ แจ๊บโบกธงขาว”   เหมือนแก้มที่มันเริ่มหายแดงไปแล้วมันจะเรื่อและร้อนผะผ่าวขึ้นมาอีกรอบ

“ก็เห็นอ่อยจัง นึกว่าพร้อมแล้ว”  พี่หนึ่งยิ้มมุมปาก เป็นยิ้มอย่างกับมาเฟียในหนังซีรี่ย์ที่เคยดูเลย

“นี่เรียกอ่อยที่ไหนกันเล่า ยังไม่ได้ใช้อะไรที่แม่ๆสอนมาสักอย่างเดียว”  แจ๊บยิ้มทะเล้นกลบเกลื่อนอาการเขินจนตัวแทบบิดของตนเอง

พี่หนึ่งอมยิ้มชอบใจ “ไหน ลองทำให้ดูสักอย่างสิครับ”  เสียงทุ้มกระซิบอยู่ข้างหู เมื่อหนึ่งโน้มตัวมากดจูบที่ขมับ

“ตะ...ตอนนี้มันร้อนอ่า...แจ๊บลืมไปหมดแล้ว ขอไปทวนก่อนได้ป่าว”  แจ๊บหดคอหนีลิ้นสากที่กำลังลากสำรวจติ่งหูและลำคอขาว

“อืม...วันนี้มันร้อนมากจริงๆ มาเปิดแอร์นอนห้องพี่ดีกว่าเนอะ เปิดแค่ห้องเดียวประหยัดดี”  พี่หนึ่งงึมงำและประกบจูบที่ริมฝีปากนิ่ม

“ฮื่อ...”


--แด่เดือนเมษายน-- 

spoil : คืนวันนั้นจบลงที่แจ๊บไม่สบายเพราะตากแดดมากจนเกินไป พี่หนึ่งเลยคอยดูแลป้อนน้ำป้อนยา แล้วนอนข้างๆกันเฉยๆนะฮะ จับมือกันนอนใสๆ 

@ t o n s w i n d

[monetacaffeine]

#จับมือกันนอนใสๆ
555555555 ชอบค่ะ แจ๊บน่ารัก เป็นเด็กดี นิสัยดี น่าเอ็นดูจริงๆ พี่หนึ่งโชคดีมากที่อยู่กับน้อง แต่น้องก็โชคดีเหมือนกันที่อยู่กับพี่หนึ่ง
เป็นคนอื่นโดนจับกินไปนานแล้วแน่ๆ แต่ก็ยังอยากอ่า---  (ล้อเล่นค่ะ)

อบอุ่น(หรืออบอ้าวจากความร้อนแดด) ละมุนละไมมากค่ะ
ไว้รอตอนพิเศษต่อไปนะคะ ^ ^

[MayA@TK]

 

 

[twinmonkey0311]

รอตอนต่อไปนะคะ

[Snowermyhae]

จับมือกันนอนใสๆ โอ้ยตลก 5555555
อยากเห็นสกิลการอ่อยของน้องแจ๊บ

[jejiiee]

โอ้ยย จับมือนอน 55555

[BlueCherries]

พี่หนึ่งนี่คงที่ดีจริง ไม่เอาตัณหาครอบงำได้

[❣☾月亮☽❣]

ชอบ โดนใจมากทั้งพระเอกนายเอก น้องแจ๊บน่าฟัดจริงๆแหละ
น่าเอ็นดูสุดๆ ไหนจ๊ะแม่ๆสอนวิชามา งัดออกมาใช้แล้วสินะเนี่ย      

[BAKA]

ใสๆ เนอะแจ๊บเนอะ

นี่ก็รอดูแจ๊บงัดวิชาโน่นนี่ที่แม่ๆ สอนอยู่นะเนี่ย ฮาาาา

[snowboxs]

แจ๊บน่ารักอ่ะ อิจฉาพี่หนึ่งว่ะ
แอบอิจฉาแจ๊บนิดๆอยู่เหมือนกัน

[Jessiebier]

ใสใสดีค่ะ ชออบบบๆ

[แค่มะลิ]

อิจฉาอิพี่หนึ่งงงงงง น้องน่ารักมากกก
 

[ป้ากิ่งkingkarn]

คหสต.นะคะ ที่พี่หนึ่งสนใจแจ๊บมากกว่าหาเด็กกิน ที่พี่เก้าจีบแจ๊บแข่งพี่หนึ่ง เพราะเสน่ห์ของแจ๊บคือ
การรู้ถึงคุณค่าและความรัก เคารพในตัวเองที่แจ๊บมี รวมถึงความใจกว้าง การที่ไม่ด่วนตัดสินใคร ความเป็นผู้ใหญ่และมีจิตใจดี
ซึ่งขอขอบคุณคนแต่งมากๆ ที่ชี้ให้เห็นอย่างชัดเจนว่าการที่แจ๊บนิสัยดีอย่างนี้ เป็นเพราะการอบรมบ่มนิสัยจากคุณแม่ๆ
ขอบคุณมากๆค่ะที่นอกจากจะแต่งให้แจ๊บดีแล้ว ยังแต่งให้พี่ทั้ง2เลข เคารพในความเป็นคน  ให้เกียรติทั้งตัวเองและคนอื่นๆ
ป้า(คนอ่าน)เชื่อว่าเรื่องนี้คือการยกตัวอย่าง ของความสำคัญในการส่งเสริมให้พ่อแม่ สร้างเสริมEQ.แก่ลูกๆ
ชื่นชมและหลงรัก ทั้งนิยายและตัวคนแต่งนะคะ   อ่านทุกเรื่องรักทุกเรื่องเลยค่ะ ^^
อยากให้เรื่องนี้ บรรจุลงในหลักสูตรการเรียน(ขออนุญาตฝัน55) เพราะแม้แต่ชื่อเรื่องยังเหมาะสม วิชารักเล่มนี้ไม่ได้มีเพียงรักใคร่เท่านั้น
ยังมีรักลูก รักพ่อแม่  รักเพื่อนมนุษย์ โดยเริ่มจาก การที่รักตัวเองเป็น
ขอบคุณที่แต่งนิยายสนุกๆมาแบ่งให้อ่าน รออ่านตอนต่อไปอยู่นะคะ  รู้สึกอิ่มใจ ^^
 
 

[MSeraph]

สนุกกมากและได้แนวคิดดีๆเยอะเลยค่ะ
ชอบครอบครัวนี้เลี้ยงลูกดีมาก สอนกันมาดีมาก
ทำให้แจ๊บโตมาเป็นเด็กแบบนี้ มันดีมากๆค่ะ
บุคลิคและความคิดแบบที่ทำให้ใครๆก้หลงรักอะถ้าได้รู้จัก
พี่หนึ่งก้เริ่มตากถูกใจในหน้าตา ชอบจากความคิดอ่าน และหลงรักจรไปไหนไม่รอดจากความเป็นแจ๊บ
ชอบจัง ถ้ามีลูกมีหลานก้อยากให้เลี้ยงกันด้วยวิธีแบบนี้จัง
พูดความจริงกัน กล้าสอนในสิ่งที่ต้องสอน ไม่ตีกรอบให้เด็กเดิน
ให้เด็กเปิดใจมองทุกอย่างตามความจริง ตัดสินจากความจริงในมุมมองของเค้าเอง
ไม่ใช่การขีดเส้นให้เดิน ตีกรอบให้คิด หรือการชักจูงให้เป็นไปตามที่ผู้ใหญ่ต้องการ
ขอบคุณมากค่ะสำหรับเรื่องดีๆข้อคิดดีๆและแนวคิดดีๆแบบนี้