(เรื่องสั้น) ♡♡วิชารัก101♡♡ [LOVE101] ตอนพิเศษสั้นๆ แก้คิดถึง 8 พค 61
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: (เรื่องสั้น) ♡♡วิชารัก101♡♡ [LOVE101] ตอนพิเศษสั้นๆ แก้คิดถึง 8 พค 61  (อ่าน 63813 ครั้ง)

ออฟไลน์ treenature

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 423
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +134/-0
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฎเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง
เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเว็บบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่าง
ของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิต
ที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่า
เรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็ปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมล์ของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผู้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน
 ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ
เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ Webmaster , administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเว็ป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเว็บอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็ป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณา
เป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่
หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเว็บไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาตเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก
เมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ)
จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย

เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ขอฝากเรื่องสั้นที่เขียนค่ะ
เรื่องสั้นของพัฒน์กับโอ๊ต    จบแล้ว
ป๊าครับผมจะไม่ดื้อ  ลบแล้ว
นกขมิ้น  จบแล้ว
รับจ้าง  จบแล้ว
วิชารัก101  ยังไม่จบ
แพ้  จบแล้ว
เป็นเช่นรัก ยังไม่จบ
❤|ตรรกะ|เวลา|ปูปา|ความรัก|❤ ยังไม่จบ
April fools me จบแล้ว
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 09-06-2018 00:26:39 โดย treenature »

ออฟไลน์ treenature

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 423
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +134/-0
Re: วิชารัก101 [LOVE101] ตอนที่ 1 (ุ6 มีนา 59)
«ตอบ #1 เมื่อ06-03-2016 20:07:45 »

วิชารัก 101 [LOVE101]

ตอนที่ 1

 
แจ๊บเป็นเด็กผู้ชาย ที่มีเส้นทางการเจริญเติบโตไม่ค่อยเหมือนคนอื่น

แจ๊บโตมาในร้านเสริมสวย สุชาบิวตี้แอนด์ซาลอน  เป็นร้านทำผมมีชื่อประจำจังหวัด
ในร้านก็มีแม่จ๋า แม่โจลี่ แม่ป๊อบ และก็พ่อชาติ
ทำไมถึงมีแม่เยอะจังเลยนะ
เรื่องมันเป็นอย่างนี้...
แม่จ๋าก็คือแม่แท้ๆ ที่หอบท้องแจ๊บมาอาศัยอยู่และทำงานในร้านเสริมสวยแห่งนี้มาได้สิบแปดปีแล้ว
ส่วนแม่ แม่ ที่เหลือ มีชื่อจริงว่า โจ้ รัฐพล  ป๊อบ ธนกร และพ่อสุชาติ ยังไงล่ะ
แม่โจลี่และแม่ป๊อบเป็นกะเทยรุ่นลายคราม ในมาดนางพญาผมยาวปากแดง ส่วนพ่อชาติเป็นชายหนุ่มตุ้งติ้ง ที่ยังยืนยันว่า ตนเองเป็นสาวน้อยผมสั้นมาดทอมบอย อยู่ไม่เคยเปลี่ยน
แปลกพอไหม จริงๆก็คงพอจะเดาได้ ว่าแจ๊บจะมีวัยเด็กในโรงเรียนยังไง

ก็โดนล้อยับไปเลยน่ะสิ

“ไอ้ลูกกะเทย ไอ้ลูกไม่มีพ่อ อย่าไปใกล้มัน เดี๋ยวมันจับมึงทำผัว”

เจอมาหมดแหละ ล้ออยู่ได้ซ้ำๆ ไม่ค่อยสร้างสรรค์เท่าไหร่

ต้องเข้าใจนะสมัยสิบกว่าปีมาแล้ว และยิ่งเป็นต่างจังหวัดอันห่างไกลด้วย ความคิดเรื่องความเท่าเทียมของเพศที่สามสี่ห้า มันยังไม่ได้เป็นที่รู้จักมากนักหรอก
แรกๆ แจ๊บก็ตั้งรับกับการโดนล้อพวกนี้ไม่ได้เหมือนกัน

“แม่...พวกมันว่าแจ๊บว่า มีแม่เป็นตัวประหลาด เป็นกะเทยผิดเพศ” เด็กชายแจ๊บน้ำตาไหล พลางสูดน้ำมูกที่ใกล้จะไหลถึงปาก

“ไอ้เด็กพวกนี้นี่ เดี๋ยวมึงเจอกู” แม่โจ้ ที่ชอบให้เรียกว่า โจลี่ เป็นคนเลือดร้อนกว่าคนอื่นมาก เวลาโมโหนี่แม่ด่ากราด จนอยากเรียกว่า แม่โจอี้บอย

“มานี่มาน้องแจ๊บ” พ่อชาติ เรียกเด็กน้อยไปโอ๋

“น้องแจ๊บดูผมของพ่อนี่เร้ว เนี่ยมันสีอะไร” 

น้องแจ๊บก็งง แต่ก็บอกออกไป “สีดำเข้มๆฮะ”

“เหรอ งั้นลองดูใหม่นะ” แล้วพ่อชาติก็พาน้องแจ๊บออกไปกลางแดดนอกร้าน

“คราวนี้ ดูใหม่ ผมพ่อสีอะไร”

“อ้าว สีน้ำเงินฮะ พ่อ เอ๊ะบางมุมแจ๊บก็เห็นเป็นสีน้ำตาลด้วย”

เมื่อพากันกลับเข้ามาในร้าน  “น้องแจ๊บลองเอาหวีมาหวีผมพ่อสิลูก มาๆ”

น้องแจ๊บตั้งใจหวีผมสั้นรองทรงสูงของพ่ออย่างตั้งใจ

“พ่อฮะ พ่อมีหงอกด้วยอ่า ผมพ่อสีขาว”

“นั่นแหละน้องแจ๊บ จริงๆแล้วผมพ่อมีตั้งหลายสีเห็นไหม แล้วแต่ว่าน้องแจ๊บจะมองจากมุมไหน เหมือนกันกับคนเราแหละน้องแจ๊บ มันมีทั้งมุมดีๆและข้อเสีย ขึ้นอยู่กับว่าจะมองจากมุมไหน มองครั้งแรกแล้วเชื่อเลยหรือเปล่า หรือจะลองมองใหม่”

“แล้วมันเกี่ยวยังไงกับที่แจ๊บโดนล้อฮะ”

“ก็เพื่อนน้องแจ๊บ เลือกมองแจ๊บกับแม่ๆและพ่อ ในมุมหนึ่งน่ะสิ แค่เห็นว่าพวกแม่ๆและพ่อแปลกกว่าคนอื่นๆ เขาก็คิดว่าไม่ดีแล้วล่ะ แต่จริงๆแล้ว พอมองต่างมุมกันก็จะเห็นต่างกันไปใช่ไหม”

“ของแปลก เป็นของที่ไม่ดีใช่หรือเปล่าน้องแจ๊บ”  แม่ป๊อบถามบ้าง

น้องแจ๊บคิดแป๊บนึง  “ของแปลกอาจไม่ใช่ของไม่ดีฮะ มันแค่แปลกแต่ต้องดูอีกทีว่ามันดีหรือเปล่า อย่างซุบเปอร์แมนก็แปลกกว่าคนอื่น แต่ซุปเปอร์แมนก็เป็นคนดีฮะ”

“นั่นสิ เพื่อนๆของน้องแจ๊บแค่กลัวสิ่งที่ไม่เหมือนพวกเขาน่ะ ต่อไปนี้ใครล้อน้องแจ๊บ น้องแจ๊บก็ต้องเข้าใจเขานะ เพราะเขายังไม่ได้ทันได้คิด ได้รู้จักดี ก็กลัวกันไปเองแล้ว”

“ฮะ”

ยังไม่จบหรอก ยังมีเรื่องที่เด็กชายแจ๊บต้องเจออีกหลายอย่าง

วันพ่อ

เด็กชายแจ๊บจะต้องพาพ่อไปโรงเรียน ขึ้นเวทีแล้วก็มอบพวงมาลัยให้

ตอนแรกๆ น้องแจ๊บเรียกทุกคนว่า แม่หมดเลย แม่โจลี่ แม่ป๊อบ และแม่ชา (แม่สุชาติอยากให้เรียกว่า สุชา มากกว่า)
เมื่อมีจดหมายจากทางโรงเรียน แจ้งเรื่องขอเชิญคุณพ่อไปร่วมงาน

“ประชุม” แม่โจลี่ตะโกนลั่นร้าน แล้วแม่ทั้งหมดก็มาสุมหัวกัน

“อีชา มึงเหมาะสุดแล้ว มาดมึงให้สุด มึงไป” 

แม่ชา นิ่งคิดนิดหนึ่ง “โอเค กูไป”

“น้องแจ๊บมานี่ลูก” แม่ชาเรียกแจ๊บเข้าไปใกล้

“น้องแจ๊บรู้ไหมว่า แม่เป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย”

“เป็นผู้ชายฮะ” น้องแจ๊บถูกสอนให้รู้ทุกอย่างตามความเป็นจริงมาตั้งแต่เด็ก

“ใช่ แม่เป็นผู้ชาย งั้นต่อไป น้องแจ๊บ เรียกแม่ชาใหม่ ว่า พ่อชาติ นะลูก โอเค้” 

“ทำไมล่ะฮะ” การจะตกปากรับคำง่ายๆสำหรับแจ๊บไม่มีเสียหรอก แจ๊บเป็นเด็กช่างสงสัยจะตายไป

“ก็บ้านนี้มีแม่เยอะแล้วไง พ่อก็เลยอยากเป็นพ่อบ้าง จะได้ไม่เหมือนใคร อีกอย่าง น้องแจ๊บจะได้ไม่ต้องเหนื่อยตอบคำถามเพื่อนๆไง ว่า ทำไมถึงเรียกแม่ ไม่เรียกพ่อ”

“ก็ดีเหมือนกันฮะ แจ๊บเมื่อยปากจะแย่ละ เพื่อนชอบถามแจ๊บขี้เกียจตอบ”

แจ๊บเพิ่งจะมารู้ทีหลังว่า นั่นเป็นเพราะ แม่ๆและพ่อไม่อยากจะให้แจ๊บรู้สึกว่า ขาดอะไรไป ไม่เหมือนเพื่อน

แจ๊บเป็นเด็กช่างสงสัย และแม่ๆก็ขยันตอบคำถาม หรือหาคำตอบมาให้

“พ่อแจ๊บไปไหนฮะ”

“พ่ออยู่กรุงเทพ”

“ทำไมพ่อไม่อยู่ด้วยกันกับเราฮะ”

“พ่อก็มีปัญหาของพ่อน่ะ แจ๊บต้องเข้าใจพ่อหน่อย พ่อก็มีปัญหาบางอย่าง ที่อาจทำให้ไม่สามารถมาอยู่กับลูกได้”

“แล้วพ่อรักแจ๊บไหม”

“คิดว่ารักนะ เพราะตอนพ่อรู้ว่าแม่ท้อง พ่อก็ดีใจมาก แต่ถ้าพ่อไม่รักแจ๊บจะเสียใจไหม”

แจ๊บนิ่งคิดไปนิดนึง

“ไม่เสียใจหรอกฮะ ก็แม่บอกแล้วว่าพ่อคงมีปัญหาอะไรสักอย่าง แจ๊บเข้าใจ แล้วก็ แม่ แม่ แม่ และ พ่อ ที่นี่ก็รักแจ๊บมากๆแล้ว จนแจ๊บแบ่งความรักคืนไม่ไหวอยู่แล้ว ถ้าพ่อไม่รักก็ไม่เป็นไรหรอก”

เพราะแจ๊บไม่เคยคิดว่า ตัวเอง เป็นเด็กที่ขาดอะไร แจ๊บก็เลยไม่เคยเกเร

แล้วแจ๊บเป็นกะเทยหรือเปล่า

แจ๊บก็ไม่รู้สิ เด็กๆแจ๊บเคยสงสัยว่า ทำไมเด็กผู้ชายถึงใส่กระโปรงไปโรงเรียนไม่ได้ ทำไมผู้หญิงใส่ได้

แม่ๆ ก็บอกว่า แม่ไม่ห้าม แจ๊บจะลองใส่กระโปรงก็ได้

แม่เลยเย็บกระโปรงให้แจ๊บลองใส่เล่นที่บ้านก่อน แจ๊บก็ใส่วิ่งเล่นอยู่สองวัน แล้วพบว่ามันลำบากกว่าการใส่กางเกงเยอะ แจ๊บก็เลยเลิกใส่

แจ๊บไม่ชอบแต่งหน้า แบบที่แม่ๆชอบแต่ง แจ๊บคัน แม่โจลี่ เคยจับแจ๊บไปแต่งแล้ว ไม่ไหว
แต่หน้าแจ๊บตั้งแต่เด็กจนถึงอายุสิบแปดนี่ ก็ได้รับการดูแล บำรุงอย่างดี มีครีมอะไรมาใหม่ แม่ๆจับแจ๊บเป็นหนูทดลองหมด
เพราตอนหลังมานี่ ทางร้านขยายธุรกิจไปขายครีมบำรุงผิวจากสมุนไพรด้วย
แม่ชอบให้แจ๊บลอง แล้วแม่ก็ติดรูปโฆษณาหน้าร้าน แม่ๆบอกว่า ช่วยให้ขายดี เพราะสาวๆหนุ่มๆ คิดว่า ใช้แล้วจะหน้าใสผิวเนียนแบบหน้าของแจ๊บ


ตอนอายุสักสิบสาม แจ๊บฝันเปียก


“แม่” แจ๊บตะโกนลั่นบ้าน

ก็แจ๊บตกใจ ตื่นมาเจออะไรเปียกๆเหนียวๆ แจ๊บกลัวแจ๊บป่วย

เดือดร้อนแม่ๆและพ่อต้องประชุมกันอีก

“อีโจ มึงแหละ เป็นคนสอน ไป”

แม่โจลี่ เข้ามาสอนแจ๊บเรื่อง การเปลี่ยนแปลงของร่างกาย เรื่องวิธีการจับต้องไข่ของตัวเองว่าต้องทำยังไง ตอนที่รู้สึกบางอย่าง

“จับงี้ เออ ขยับงี้ เออ นั่นแหละค่ะ คุณลูก”

จากนั้นแจ๊บก็โดนเรียกมาสอน เรื่องการให้เกียรติผู้หญิง การรู้จักระงับอารมณ์ แล้วก็วิธีป้องกันตัวเองโดยใช้ถุงยางอนามัย
แจ๊บรู้จักวิธีใช้ถุงยางอนามัยตั้งแต่อายุสิบสาม แต่ยังไม่เคยลองใช้สักทีจนถึงอายุป่านนี้

ทำไม

ก็แม่ๆดันสอนให้แจ๊บให้เกียรติผู้หญิงไง แม้จะมีใครๆแวะเวียนมาเชิญชวน ยั่วยวน แจ๊บอยู่บ่อยๆ แจ๊บก็ไม่ได้ตอบรับคำเชิญของสาวคนไหนเลย
จนหลายคนเอาไปลือว่า


ไอ้แจ๊บเป็นเกย์ มันไม่เอาผู้หญิง

แจ๊บก็ได้แต่ เบ้ปาก มองบน ใส่คนพวกนั้น ที่ชอบเอาความแปลก ความไม่เหมือนคนอื่นไปพูดในทางไม่ดี น่าสงสาร เขาคงมีปมที่ไม่ดีที่ต้องการจะกลบ ถึงพยายามรื้อขุดเรื่องของคนอื่นขึ้นมา  แจ๊บก็เฉยๆ กับการถูกล้อ ถูกนินทามาหลายปีแล้ว

แจ๊บก็ไม่รู้ว่า แจ๊บเป็นกะเทยไหม แจ๊บก็ว่าแจ๊บเป็นผู้ชายนะ สาวสวยๆแจ๊บก็ชอบมอง มีอารมณ์แจ๊บก็ปล่อยๆออกมา แต่แจ๊บแค่ไม่อยากมีแฟนตอนที่ยังไม่พร้อม แล้วก็ยังหาใครที่แจ๊บรักจริงๆจังไม่ได้เลย ชีวิตทุกวันนี้มันก็ดีจะตายไป

แม่ๆและพ่อก็รักแจ๊บทุกคน ให้แจ๊บทุกอย่าง สอนแจ๊บแบบไม่ปิดกั้น แจ๊บว่าแจ๊บโชคดีมากแล้วแหละ

มีสกิลหนึ่งที่แจ๊บได้รับสืบทอดมาจากแม่ๆ คือสกิลการด่า แบบไม่หยาบคาย แต่แสบเข้าไปในซีรีบรัม ถ้าใครโดนแจ๊บด่า สารแห่งความสุขอย่างเอนโดฟินคงไม่หลั่งไปหลายวันทีเดียว
.
.
.
การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ก็เกิดขึ้นกับแจ๊บ
เมื่อแจ๊บสอบติดมหาวิทยาลัยในกรุงเทพ
แม่ๆดีใจกันมาก แต่ทุกคนก็ห่วงแจ๊บมากๆด้วย
ทุกคนเถียงกันใหญ่ว่าจะให้แจ๊บอยู่ที่ไหน

“กูว่าซื้อบ้านให้มันเถอะ เอาบ้านชานเมืองหน่อย แต่มันมีบริเวณ ลูกจะได้มีที่เดินเล่น”

“กูว่าอยู่ในเมืองใกล้ๆดีกว่า มันเจอรถติดเข้าไปจะเครียดป่าวๆ”

“กูว่า อย่าเพิ่งซื้อเลย เกิดปีหน้ามันโดนรีไทร์ พวกเรา จะลงทุนฟรี”


อ่าว แม่ ไหงพูดงั้นล่ะ


สรุปคือ เย็นวันศุกร์ทุกคนก็ยกขโยงกันเข้ากรุงเทพเพื่อมาหาที่อยู่ให้แจ๊บ
แจ๊บเรียนแถวใจกลางเมือง  ปรากฏว่าราคาคอนโดกับหอพักที่นั่นแพงหูฉี่
แจ๊บยืนยันว่าจะไม่จ่ายค่าเช่าห้องราคาเป็นหมื่นๆเด็ดขาด ถึงแม่ๆทุกคนจะไม่เดือดร้อนก็เถอะ แจ๊บบอกว่า งั้นเอาเงินหมื่นนั่นมาให้แจ๊บใช้จะดีกว่า

หาที่พักกันจนเหนื่อย แจ๊บก็เป็นคนตัดสินใจเลือกคอนโดแถวๆบางซื่อ
ก็มันมีรถใต้ดิน มันก็สะดวกดี

“แต่คอนโดมันอยู่ท้ายซอยเลยนะ คุณลูกกกก” แม่ป๊อบที่ขี้กังวลที่สุดก็เป็นห่วง กลับมาค่ำๆมืดๆมันก็เปลี่ยว

“เดินออกไปก็ไกลมากเลยนะนี่ เป็นกิโลเลยมั้ง”

“แต่ค่าเช่าเมื่อเทียบกับคุณภาพห้องแล้วมันโอเคมากเลยนะแม่ แล้วก็วินมอเตอร์ไซด์ เดี๋ยวอีกหน่อยถ้าแจ๊บอยู่ไปสักพัก แม่ซื้อมอไซด์ให้แจ๊บก็ได้ แจ๊บจะได้ไปไหนสะดวก”

“ว้ายยย ขี่มอเตอร์ไซด์ในกรุงเทพน่ากลัวจะตาย”

“ขี่ไปแค่ปากซอยก็ได้นะแม่” 

“เออๆ ค่อยว่ากัน ตกลงเช่าที่นี่นะ พ่อจะไปวางตังค์ละ” พ่อชาติก็จัดการเรื่องธุรกรรมทั้งหมดจนเสร็จสิ้น
.
.
.
ชีวิตในกทม. มันยุ่งยากเสียเหลือเกิน สำหรับเด็กที่โตมาในต่างจังหวัดอย่างแจ๊บน่ะนะ เนี่ยมาเรียนตั้งสองเดือนแล้ว ยังไม่ค่อยชินสักที

คอนโดท้ายซอยที่แจ๊บยืนยันจะเช่าอยู่ มันดีนะ มันเงียบดี นักศึกษาน้อย ส่วนใหญ่เป็นคนทำงาน แจ๊บชอบ

แต่ข้อเสียก็คือเรื่องการเดินทางออกจากซอยนี่แหละ
มีวินมอเตอร์ไซด์ก็จริง แต่ช่วงเช้าที่ต่างคนต่างต้องไปทำงาน จำนวนพี่วินก็มีไม่เพียงพอต่อความต้องการ ถ้าออกมารอวินหลังหกโมงห้าสิบนี่ ต้องเข้าแถวยาวเลยกว่าจะได้ขึ้นวิน

แจ๊บดันเป็นเด็กความดันต่ำ แจ๊บตื่นเช้ามากไม่ได้ ถ้าคนอื่นนอนแปดชั่วโมงก็เพียงพอแล้ว ของแจ๊บต้องนอนสิบสองชั่วโมง
แจ๊บเลยไม่สามารถจะมายืนรอพี่วินได้ก่อนหกโมงห้าสิบ

อย่างเช้าวันนี้ มีคิวยืนรออยู่หกคิว ตอนเจ็ดโมงตรง

เจ็ดโมงสิบสอง พี่วินคันแรกก็วนเข้ามา

เจ็ดโมงยี่สิบพี่วินคันที่สองก็วนเข้ามาอีก

แจ๊บเรียนเก้าโมง ต้องเผื่อเวลาสำหรับรถไฟฟ้าสักสี่สิบห้านาที แล้วไหนจะเวลาที่ต้องวิ่งจากสถานีไปที่คณะอีกสักสิบนาที หมายความว่า แปดโมงตรง แจ๊บควรอยู่บนรถใต้ดินแล้ว
ตอนนี้หน้าแจ๊บมีอีกคิวเดียว เป็นผู้ชายวัยทำงาน น่าจะอายุสักยี่สิบห้า เขายืนเล่นเกมรออยู่อย่างใจเย็น

จนเจ็ดโมงสี่สิบ พี่วินคันต่อไปก็ยังไม่มา

แจ๊บเริ่มยืนไม่นิ่งแล้ว ยกมือมองนาฬิกาทุกๆสองสามนาที

โอยย แจ๊บไม่อยากไปสายในวิชาอาจารย์คนนี้เลย ดุจริงอะไรจริง

จู่ๆ พี่ผู้ชายที่เล่นเกมรออยู่ข้างหน้าก็เดินออกจากแถวไป เดินกลับเข้าไปในคอนโด

อะไรวะ ไม่ไปแล้วเหรอ หรือปวดท้องอึ แจ๊บก็ได้แต่สงสัยอยู่ในใจ

ขณะที่แจ๊บยืนกระสับกระส่ายอยู่นั้น  ก็มีมอเตอร์ไซด์คันหนึ่งมาจอดใกล้ๆแล้วบีบแตรเรียก

ปี๊ด ปี๊ด

หือ เรียกใครอ่า เรียกแจ๊บเหรอ

“น้อง ไปด้วยกันป่าว เดี๋ยวไม่ทัน” อ่อ พี่ผู้ชายที่เล่นเกมคิวก่อนหน้านั่นเอง

“เอ่อ ไม่เป็นไรมั้งฮะ พี่รับพี่คนอื่นออกไปก่อนก็ได้” แจ๊บปฏิเสธ แล้วเสนอให้พี่เขารับพี่คนอื่นที่อยู่ในคิวหลังแจ๊บไป

“น้องเรียนที่ xxx ใช่ป่าว ไปกับพี่แหละ พี่ก็ทำงานแถวๆนั้น ป่ะ เดี๋ยวสาย เรียนเก้าโมงไม่ใช่เหรอ”

แจ๊บคิดอยู่แป๊บนึง จะมาหลอกกันหรือเปล่าวะ แต่ท่าทางก็ดี คงไม่หรอกมั้ง แล้วแจ๊บก็ตัดสินใจซ้อนท้ายไปด้วย

“พี่รู้ได้ไงว่าผมเรียนที่นั่น” แจ๊บตะโกนคุยแข่งกับเสียงลม

“เห็นเนคไทด์” พี่เค้าก็พยายามตอบถึงแม้เสียงจะอู้อี้เพราะอยู่ในหมวกกันน็อค

“แล้วพี่ทำงานที่ไหนอ่า”

“ก็ตึกใหญ่ๆที่ข้างใต้เป็นสถานีรถไฟฟ้านั่นแหละ”

“อ่อ แล้ว อ่าว เฮ้ย...” ไอ้แจ๊บช่างสงสัยกำลังจะถามต่อ จู่ๆพี่เขาก็หักเลี้ยวกระทันหันเข้าซอยเล็กๆ แทนที่จะวิ่งไปตามถนนใหญ่

“เฮ้ย พี่ทำไมมาทางนี้อ่า หลอกผมมาทำอะไรหรือเปล่า” ไอ้แจ๊บที่เคยแต่ซ้อนพี่วินมาตามถนนใหญ่ โวยวาย

“มึงเงียบๆก่อนดิ กูหลบพ่อโว้ย ข้างหน้ามีด่านไง มึงไม่เห็นเหรอ แล้วมึงก็ไม่ใส่หมวกกันน็อค เดี๋ยวก็โดนเรียกไม่ต้องไปทำงานไปเรียนกันพอดี”  พี่คนขับหันมาโวยวายเสียงอู้อี้

“อ้าว ไม่รู้นิ”  แจ๊บก็เลยต้องหยุดพูดไปแล้วก็นั่งนิ่งๆ เอามือเกาะราวหลังเบาะเอาไว้มั่น

จนมาถึงที่หมายอย่างปลอดภัย


แปดโมงยี่สิบ


โหย มามอเตอร์ไซด์นี่มันทำเวลาดีจริงๆ มีเวลากินข้าวเช้าก่อนเข้าเรียนด้วย

“ป่ะ กินข้าวกันก่อน”

พี่มอไซด์ จอดรถข้างทางใกล้ประตูมหาวิทยาลัย แล้วเดินนำเข้าร้านข้าวมันไก่ไปด้วยท่าทางสบายๆ

ไอ้แจ๊บก็อยากปฏิเสธนะ แต่ท้องก็ร้องแล้วล่ะ กินก็กิน

“ข้าวมันไก่พิเศษครับ มึงเอาไร”

“เหมือนกันครับ”  แจ๊บหันไปบอกกับอาซิ้มที่มารับออเดอร์

“ขอบคุณมากพี่ พี่ชื่อไรอ่ะครับ”

“ชื่อหนึ่ง”

“พี่มีมอเตอร์ไซด์แล้วทำไมต้องไปต่อคิวขึ้นมอไซด์รับจ้างอีกล่ะพี่”

“บางเช้ากูก็ขี้เกียจไง”

“อ้อ แล้วพี่เข้างานกี่โมงอ่า”

“บริษัทกูเลือกเวลาเข้างานได้ ถ้าเข้าเก้าโมง ก็เลิกห้าโมงเย็น ถ้าเข้าสิบโมงก็เลิกหกโมง”

“ดีจัง แล้ววันนี้พี่เข้างานเก้าโมงเหรอ”

“ป่าว กูเข้าสิบโมง”

“อ้าวแล้วทำไม พี่เปลี่ยนใจไปเอามอเตอร์ไซด์มาล่ะ จริงๆพี่รออีกหน่อยพี่วินรับจ้างก็มาแล้ว”

“ก็กูเห็นเด็กบางคน ยืนกระสับกระส่าย ยกนาฬิกาดูอยู่ตลอดยังไงล่ะ”

แจ๊บเงียบไปนิดนึงเพราะรู้สึกถึงอะไรบางอย่างในคำพูดนั้น แต่ก็รีบทิ้งมันไป

“พี่ใจดีจัง ขอบคุณฮะ พี่รู้เลยเหรอว่าผมรีบ แล้วรู้ได้ไงว่าผมเรียนคาบแรกเก้าโมง”

“กูเคยมีเด็กเรียนมอเดียวกับมึง” พี่หนึ่งยังคงถามคำตอบคำ พลางกินข้าวไปด้วย

ข้าวมื้อนั้นจบลงตอนแปดโมงสี่สิบ มีเวลาให้แจ๊บเดินทอดน่องเรื่อยเปื่อยไปต่อแถวซื้อน้ำแล้วก็ลูกอม แล้วขึ้นห้องเรียน
.
.
.
 เช้าวันอังคาร

เจ็ดโมงครึ่ง แจ๊บเพิ่งกระหืดกระหอบวิ่งมาต่อแถวรอมอเตอร์ไซด์รับจ้าง

มีคิวก่อนหน้าสามคิว

วันนี้แจ๊บไม่มีเรียนเช้า แต่มีรุ่นพี่นัดให้ไปรวม
ซึ่งการลงโทษน่ากลัวการการเข้าเรียนสายอีก ไม่รู้จะโหดไปไหน

รุ่นพี่นัดแปดโมงครึ่ง ซึ่งมีแววว่า แจ๊บคงไปไม่ทัน

ปี๊ดๆๆๆ  เสียงแตรรถมอเตอร์ไซด์ดังขึ้นข้างหลัง

แจ๊บหันไป แล้วหันกลับมาผงกหัวขอโทษพี่ๆคนอื่นที่ยืนอยู่ในคิว

กระโดดขึ้นซ้อน “พี่ วันนี้แจ๊บรีบ พี่บิดเลย แจ๊บไม่อยากโดนซ่อม”

พี่หนึ่งที่สวมหมวกกันน็อคอยู่ ก็หันมาบ่น “มึงสายเอง ช่วยไม่ได้ กูจะขับแบบของกูเนี่ยแหละ ไม่รีบให้หรอก”

“โหยพี่คร้าบ รีบให้แจ๊บหน่อยนะ นะฮะ” ไอ้แจ๊บอยู่กับพวกแม่ๆมาจนเคยตัว เวลาจะอ้อนอะไร แจ๊บก็ทำเสียงออดๆ ทำตาแป๋วๆ
บางทีก็จับแขนแล้วเขย่าแบบนี้ แล้วมันก็ได้ผลทุกที
ตอนนี้แจ๊บก็เลยลืมตัวไง มือจับที่แขนพี่หนึ่ง แล้วอ้อน....เอ่อ... พี่หนึ่งมองนิ่งเลย...สงสัยจะไม่ชอบ

“แจ๊บขอโทษฮะ แจ๊บลืมตัว” แจ๊บรีบปล่อยมือ แล้วเอามือเกาะราวด้านหลัง

พี่หนึ่งคงลืมตัวว่าสวมหมวกกันน็อคอยู่  พี่เขายกมือขึ้นเหมือนจะเกาจมูก แต่ติดหมวกกันน็อค และก็หลบตาแล้วหันหลังไป

“เกาะดีๆแล้วกันมึง”


ถึงเร็วทันใจดีมาก
ใช้เวลาน้อยกว่าเมื่อวานอีก แต่แจ๊บก็เสียวนิดหน่อย เพราะมีบางจังหวะที่พี่หนึ่งก็เกือบเบียดตรงนู้นตรงนี้ ไอ้แจ๊บเลยต้องบีบขาทั้งสองข้างแน่นเข้า สุดท้ายขาของแจ๊บเลยเหมือนกับหนีบเอาตัวพี่หนึ่งเอาไว้

“ยังทัน กินข้าวก่อน” พี่หนึ่งถอดหมวกกันน็อคแล้วเสยผมนิดหนึ่ง แค่นี้ก็โคตรเท่แล้ว ไว้แจ๊บจะจำท่านี้ไปใช้บ้าง

“ซิ้ม ข้าวมันไก่พิเศษสองจานครับ” พี่หนึ่งสั่งโดยไม่ขอความคิดเห็นจากแจ๊บ
“อ้อ จานหนึ่งไม่เอาหนังนะครับ”  พี่หนึ่งนึกได้แล้วหันไปบอกอาซิ้ม

แจ๊บขมวดคิ้ว ก็เมื่อวานแจ๊บลืมไป เลยไม่ได้บอกอาซิ้มว่าจานของแจ๊บไม่เอาหนัง เลยต้องมานั่งเสียเวลาเลาะหนังไก่ออกเอง
พี่หนึ่งก็คงจะเห็น และก็คงรำคาญ วันนี้เลยสั่งแบบไม่เอาหนังให้เสียเลย

จบไปอีกมื้อ

และแจ๊บก็ไปรับน้องทัน ไม่โดนซ่อม
.
.
.
สรุปแล้วสัปดาห์นั้นตั้งแต่จันทร์ถึงศุกร์ แจ๊บใช้บริการพี่หนึ่งตลอด
ก็สงสัยนิดหน่อยว่าออกมาทีไร ทำไมมันพอดีกับที่พี่หนึ่งจะไปทำงานทุกที


เช้าวันเสาร์ สักสิบโมงได้ ก็มีเสียงเคาะหน้าห้องของแจ๊บ
แจ๊บที่อยู่ในสภาพสะลึมสะลือ ในชุดกางเกงขาสั้นเต่อ ที่ใส่มาตั้งแต่มอสามแล้วยังไม่ยอมทิ้ง เดินมาดูตาแมวแล้วเปิดประตู


ขาว



หนึ่งกลืนน้ำลาย แล้วทำเสียงดุ


“กางเกงจะสั้นไปไหน รีบเดินเข้าห้องไป”


แจ๊บก็งง จะดุทำไม ก็นี่ชุดนอนแจ๊บ

แจ๊บง่วงมาก ไอ้เกรงใจก็เกรงใจนะที่แขกมาห้อง แต่แจ๊บไม่ไหวแล้ว แจ๊บเลยปีนขึ้นเตียง เอาหน้าซุกหมอนแล้วตั้งท่าจะนอนต่อ

“แจ๊บ มึงจะให้กูนั่งไหน” 

ก็คอนโดแจ๊บไม่มีเก้าอี้สักตัว แจ๊บซื้อแต่โต๊ะญี่ปุ่น มาวางไว้ทำงาน เพราะส่วนมาก แจ๊บก็จะนั่งทำงานมันบนเตียงนี่แหละ ง่วงก็ล้มตัวลงนอนง่ายดี ซื้อโซฟามาก็เปลืองตังค์
แจ๊บตบมือปุๆ ลงที่เตียงทั้งๆที่ยังหลับตา แล้วเอาหน้าซุกลึกเข้าไปในหมอนอีก เป็นสัญญาณว่า ไม่อยากคุย จะนอน

“แจ๊บมึงตื่นดิ กูมาถึงห้องมึงจะไม่ถามกูซักคำเลยเหรอว่ากูมาทำไม”

เงียบ แจ๊บจะนอน

แจ๊บขมวดคิ่วมุ่น แล้วถามเสียงงัวเงีย

“มาไมอ่าครับ”

“จะพาไปซื้อหมวกกันน็อค” 

คิ้วแจ๊บขมวดแน่นกว่าเดิมอีก

แต่ตายังหลับอยู่

“ก็จะได้ไม่ต้องคอยหลบพ่อไงล่ะ ใส่ซะให้ถูกกฏหมาย ปลอดภัยด้วย”

อ้อ แจ๊บเข้าใจแล้ว แจ๊บพยักหน้า 

“แต่แจ๊บขอหลับก่อนนะ อีกสักชั่วโมงพี่ค่อยมาใหม่ได้ไหม แจ๊บนอนไม่พอ แจ๊บจะงอแง” แจ๊บผงกหัวขึ้นต่อรอง

“งั้นกูนอนรอมึงตรงนี้แหละ อีกชั่วโมงนึงนะ” ว่าแล้วพี่หนึ่งก็ขึ้นมานอนข้างๆแจ๊บเฉย


อะไร แจ๊บชักงง ห้องตัวเองมีทำไม ไม่นอน แล้วนี่รู้ห้องแจ๊บได้ไง แล้วต้องไปซื้อหมวกกันน็อคด้วยเหรอ เราตกลงกันตอนไหนว่า แจ๊บจะไปกับพี่หนึ่งตลอด

แจ๊บ เจ้าเด็กช่างสงสัย มีหลายคำถามเลยล่ะ แต่ตอนนี้ง่วงมาก ขอนอนก่อน เดี๋ยวตื่นมาถามแล้วกัน

“แจ๊บ มึงเอาผ้าห่มมาคลุมขามึงดิ เร็วๆ กูนอนไม่ได้”

อะไร พี่หนึ่งก็แปลก ร้อนจะตายจะให้แจ๊บห่มผ้า แล้วเกี่ยวอะไรกับที่พี่หนึ่งนอนไม่ได้ นี่แจ๊บก็แบ่งที่ให้ตั้งเยอะ

แจ๊บบ่นๆอยู่ในใจ แล้วก็เคลิ้มหลับไป

--โปรดติดตามตอนต่อไป—

ขอบคุณค่า
@tonswind
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 24-03-2019 14:31:19 โดย treenature »

ออฟไลน์ monetacaffeine

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 681
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +53/-5
ได้ปักด้วยยยยยย  :hao7: ดีใจจจจจ >____<
เห็นชื่อคุณ tonswind ก็กดเข้ามาแบบไม่ลังเลเลยค่ะ! /แต่แอบเข้าไปเช็คในทวิตอยู่ว่าไม่เห็นมีบอกกันบ้างเลยว่าเปิดเรื่องใหม่
/อ่าว จริงๆบอกแต่ไม่เห็นเอง ; _ ; ..... 55555555555
น้องแจ๊บน่าร๊ากกกกกกก ชอบแก๊งแม่ๆมากเลยค่ะ อ่านแล้วนึกถึงไดอารี่ตุ๊ดซี่เลยอ่ะ 5555 แบบอีคิม อีกอล์ฟ อีกัส อะไรแบบนั้นเลย
แล้วก็เลือกวิธีสอนลูกได้ดีมากเลยค่ะ ไม่ไปพาลหรือเหวี่ยงวีนคนอื่น แต่สอนให้ เข้าใจ ว่าทำไมพวกเค้าถึงคิดแบบนั้นมองแบบนั้น
น้องแจ๊บเลยโตมาแบบเด็กน่ารักสุขภาพจิตดีเลย

ฮาพี่หนึ่งอ่ะ ปวดหัวแทน อะไรน้องจะซื่อไม่รู้เรื่องเบอร์นั้นนนน นี่ตั้งใจจะจีบเค้าเต็มตัวแล้วใช่ไหมคะ - / - .. มีพาไปซื้อหมวกแล้วด้วยงี้
ไม่รู้ว่าพอแม่ๆกับพ่อรู้เรื่องพี่หนึ่งแล้วจะเป็นยังไง จะแห่กันมาสกรีนว่าที่ลูกเขยรึเปล่า (ฮา)
ติดตามตอนต่อไปนะคะ หลงน้องแจ๊บมาก น้องแจ๊บน่ารักกกก >____<

เป็นกำลังใจให้ค่า  :L2:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 06-03-2016 22:27:58 โดย monetacaffeine »

ออฟไลน์ SLEEPERINDY

  • I am a normal girl.
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 69
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-0
ไม่ต้องห่มผ้าหรอกลูกไม่ร้อนนนน  :hao7:

ออฟไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7538
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11
 :katai2-1: ชอบบบบบบ ครอบครัวแจ๊บน่าสนใจ ฝึกให้ลูกมองคนต่างมุม มองในแง่บวก แจ๊บน่ารัก ซื่อ แอบสงสัยแล้ว  :hao4:  แต่คงไช่มีแต่หนึ่งแน่ ที่สนใจแจ๊บ   รออออ  มาต่อบ่อยๆ น้า  :mew1:

ออฟไลน์ treenature

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 423
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +134/-0
วิชารัก 101 [LOVE101]

ตอน 2


“คุณหนึ่ง ห้องที่คุณหนึ่งปล่อยเช่า มีคนมาเช่าเรียบร้อยแล้วนะ วันก่อนพี่โอนค่ามัดจำเข้าบัญชีให้ ได้รับหรือยัง”

“ได้แล้วครับ ผมจะมาคุยกับพี่เรื่องนี้แหละ ยังไม่เห็นหน้าคนเช่าเลย”

ตอนนี้หนึ่งนั่งอยู่ในร้านขายของใต้คอนโด เพราะสนิทกับเจ้าของร้านเลยเข้ามานั่งเล่นอยู่บ่อยๆ
หนึ่งทำงานใจกลางเมือง แต่มีคอนโดที่นี่สองห้อง อยู่เองห้องหนึ่ง และปล่อยให้เช่าห้องหนึ่งโดยฝากให้พี่เจ้าของร้านขายของใต้ตึกจัดการธุระให้ เพราะเขาไม่ค่อยถนัดเท่าไหร่

“นั่นไงคุณหนึ่ง น้องแจ๊บที่มาเช่าห้องคุณหนึ่งน่ะ” เจ้าของร้านพูดเบาๆ

เจ้าของร้านชี้มือให้ดู เด็กนักศึกษาที่เดินง่วงๆผ่านหน้าร้านไป

โห สเป๊กเลย

หนึ่งมองตามเด็กคนนั้นจนลับตา

หนึ่งสนใจ

ชื่ออะไรนะ แจ๊บใช่ไหม แบบเสียงแจ๊บๆตอนกินข้าวอร่อยๆน่ะนะ

น่ากินจริงๆด้วย

น้องอยู่ห้องข้างๆหนึ่งเลยล่ะ แต่น้องดูไม่สนใจอะไร กลับถึงคอนโดสักทุ่มสองทุ่ม ด้วยสภาพเหนื่อยจัด บางวันนี้หน้าตาเปื้อนสี เปื้อนแป้งกลับมา คงโดนรับน้องหนักสินะ
ปกติหนึ่งจะขี่มอเตอร์ไซด์ออกจากบ้านประมาณแปดโมงกว่า เพราะเข้างานสิบโมง แต่พี่เจ้าของร้านบอกว่า เห็นน้องมายืนรอรถมอเตอร์ไซด์รับจ้างหน้าคอนโดทุกวันตอนเช้าๆ

หนึ่งก็เกิดขี้เกียจขับรถมอเตอร์ไซด์ขึ้นมาเฉยๆ

น้องดูรีบๆ หนึ่งเลยย้อนกลับไปเอามอเตอร์ไซด์ออกมาแล้วอาสาไปส่งเสียเลย
แจ๊บเป็นเด็กพูดมาก อืม แต่ก็ไม่ได้พูดเรื่อยเปื่อยอะไรหรอก เป็นเด็กช่างซักช่างถามน่ะ
นี่ในหัวคงคิดอะไรเยอะแยะไปหมดสินะ ถึงถามนู่นถามนี่ได้มากขนาดนี้
เรื่องนี้หนึ่งรำคาญอยู่นิดหน่อย เพราะปกติหนึ่งเป็นคนไม่ค่อยพูด เจอคนถามมากๆก็ขี้เกียจตอบเหมือนกัน แต่ว่า เห็นแก่ความน่ารักน่ะนะ ยกให้ก็ได้

น้องมันไม่กินหนังไก่  มื้อแรกที่กินข้าวกัน เห็นมันนั่งเลาะหนังไก่ออกอย่างระมัดระวัง

วันที่สอง หนึ่งเริ่มรู้สึกว่าเริ่มแพ้ทางเจ้าเด็กแจ๊บนี้มากขึ้น
ใครสอนให้ทำท่าอ้อนได้น่ารักขนาดนี้เนี่ย แล้วยังขาเล็กๆที่บีบข้างลำตัวเขาไปเกือบตลอดทางที่ซ้อนมอเตอร์ไซด์กันอีก
อยากจอดรถแล้ว บอกให้มันนั่งให้ห่างๆ เพราะหนึ่งไม่ค่อยมีสมาธิสักเท่าไหร่

หนึ่งลงทุนตื่นเช้าไปส่งเด็กแจ๊บอยู่ทั้งสัปดาห์ ก็ได้รู้จักแจ๊บมากขึ้นหน่อย
แจ๊บเป็นเด็กช่างสงสัย แจ๊บมักสงสัยในเรื่องที่หนึ่งไม่เคยคิดมาก่อน
บางเรื่อง หนึ่งก็ต้องคิดตามมันไป
เออ นั่นสิ ทำไมนะ
ทุกเช้าหนึ่งไม่ได้นั่งกินข้าวแบบสงบๆหรอก

“พี่หนึ่ง ทำไม....”
“พี่หนึ่งแล้วทำไม.....”
“แล้วทำไม....”

บางเรื่องหนึ่งก็ตอบไม่ได้จริงๆ เลยยื่นมือถือให้น้องมันไป

“ไม่รู้ มึงไปถามกูเกิ้ลไป”
...
วันเสาร์
หนึ่งก็หาเรื่องที่จะพาแจ๊บออกไปเที่ยวโดยการอ้างว่าจะพาไปซื้อหมวกกันน็อค
จริงๆแล้ว ไม่ต้องซื้อก็ได้ ในห้องหนึ่ง ยังมีหมวกกันน็อคอยู่อีกใบ
ของแฟนเก่าน่ะ
แต่คิดว่า ข้ออ้างนี้เป็นข้ออ้างที่ดีที่สุดแล้วที่จะชวนมันออกไปกินข้าวด้วยกัน
สิบโมงแล้ว ก็คิดว่าน่าจะตื่นแล้ว
แล้วท่าทาง งัวเงียเหมือนแมวขี้เซาอย่างนั้นคืออะไร

น่ารักเกินไปแล้ว

แถมยัง

ขาว

จนน่าจับปล้ำเสียให้สิ้นเรื่อง

น้องมันขอนอนต่ออีกหน่อย
เขาเลยมั่วนิ่มขอนอนข้างๆเสียเลย
อยากจะลูบขาขาวนั้นดูจริงๆ
แต่ยังไม่ได้หรอก ยังไม่รู้เลยว่าน้องมันเป็นแบบนั้นหรือเปล่า
ท่าทางบางอย่างก็เหมือนจะใช่ บางอย่างก็เหมือนจะไม่ใช่
แจ๊บไม่ใช่เด็กที่ตุ้งติ้ง จีบปากจีบคอ แต่ก็ไม่ใช่บุคลิกแบบเด็กผู้ชายที่เตะบอล ตีดอท
เป็นคนที่มีบุคลิกแปลก แล้วก็โดดเด่นทีเดียวล่ะ
สรุปแล้วหนึ่งก็ไม่รู้ว่าแจ๊บเป็นเกย์หรือเปล่า ดูยาก
ขนาดเขาที่เรียนโรงเรียนชายล้วนมาตลอดยังไม่รู้ว่าแจ๊บนั้นจัดอยู่ในพวกไหน
ถึงเขาจะอยากกินเด็กนี่ แต่ถ้าเด็กมันไม่ใช่ เขาก็ไม่ล่อลวงให้มันเปลี่ยนเส้นทางหรอก

หนึ่งนอนไม่หลับหรอก สารอะไรหลายอย่างในตัวมันทำให้ร่างกายตื่นตัวเกินกว่าจะข่มตาหลับได้ เลยนอนมองแจ๊บไปเรื่อยๆ
น้องมันนอนแล้วมีเสียง ฟี้ ฟี้ ด้วย ตลกดี โหขนตาเป็นแพเลย  ไรหนวดก็มีนะ แต่ท่าทางไม่เคยโกน มันเลยยังเป็นหนวดอ่อนๆ
เวลานอนทำไมต้องอ้าปากด้วย
เฮ้ย น้ำลายยืดแล้ว
แล้วก็นะ มันไม่ระวังตัวเสียเลย
ปล่อยให้เสืออย่างเขามานอนมองกวางน้อยใกล้ๆขนาดนี้
ดีที่เขายังเป็นเสือที่ไม่หิวมากเท่าไหร่ ไม่อย่างนั้นมึงโดนขย้ำแน่ ไอ้แจ๊บ

ล่อไปเกือบเที่ยงนู่นกว่าไอ้เด็กขี้เซาจะยอมตื่น
ตอนนี้อย่างแรกที่ต้องทำคือหาอะไรใส่ท้องก่อน
ระหว่างกิน แจ๊บก็ก้มหน้าก้มตากดอะไรยิกยิก

คุยกับแฟนหรือเปล่านะ

ลืมถามมันไปเลยว่ามันมีแฟนหรือเปล่า


เขาก็มองหน้าเด็กนี่เพลิน จู่ๆแจ๊บก็เงยหน้าขึ้นมา

“เดี๋ยวก่อนไปซื้อหมวกกันน็อค แจ๊บขอแวะดูของให้แม่ๆแป๊บนึง”

เขาพยักหน้า
.
.
.
เคานท์เตอร์เครื่องสำอาง

หนึ่งยืนอึ้งๆ มองแจ๊บยืนลองสีลิปสติก อย่างตั้งใจ
แจ๊บไม่ได้มีท่าทางเคอะเขินเลย เป็นเขาเสียอีกที่ออกจะอายนิดหน่อยที่ผู้ชายสองคนมายืนมุงดูลิปสติกอยู่อย่างนี้
พนักงานขายสัญญาชาติบียอนเซ่ ก็มองมาแบบล้อๆอีกต่างหาก

“คุณน้องสนใจสีไหนอยู่คะ”

“ก็สีแวมไพร์คิส กับสีเบอรรี่นี่แหละครับ แต่ผมเลือกไม่ได้ว่าจะใช้เนื้อบัตเตอร์หรือเนื้อแมทดีกว่ากัน”

“คุณน้องทาเองหรือเปล่าคะ” พนักงานยังคงจีบปากจีบคอถาม

“อ้อ แม่ฝากซื้อน่ะครับ แต่แม่ก็สีผิวประมาณผมนี่แหละ ผมขอลองทาได้ไหมฮะ”

พนักงานหลุดกรี๊ดออกมาเบาๆ

ส่วนหนึ่งก็ร้อง เฮ้ย! ออกมาเช่นกัน   

โห ชัดแล้วล่ะ ถ้าลองขอทาลิปสติกอย่างนี้ ไม่ต้องสืบอย่างอื่นแล้ว

เจ้าแจ๊บ ยื่นหน้าให้พี่พนักงานทาลิปสติกให้อย่างตั้งใจ
สีแรกคือ เบอรรี่
พอทาเสร็จ แจ๊บก็หันมาหาเขา

สวย

หนึ่งยอมรับออกมาโดยไม่รู้ตัว  แจ๊บสวยมากทีเดียว

“พี่หนึ่งถ่ายรูปให้หน่อย แจ๊บจะส่งให้แม่ดูว่า แม่ชอบป่าว”

เขาถ่ายรูปตามคำขอไปสองสามรูป
จากนั้น ก็ล้างออกแล้วทาอีกสีหนึ่ง สีแวร์ไพร์คิส เป็นสีแดงสด
เมื่อทาเสร็จ แจ๊บก็หันมาเพื่อให้เขาถ่ายรูปให้เหมือนเดิน

ใจกระตุก

เห็นแล้วอยากจูบ ปากแดงสดของแจ๊บมันเย้ายวนมาก

รูปคราวนี้มันไม่ค่อยชัดเท่าไหร่ เพราะหนึ่งมือสั่น

“เดี๋ยวพี่ถ่ายรูปคู่ให้ดีกว่านะคะ” พี่พนักงานอาสา
“หนึ่ง สอง ซั่ม”

รูปคู่รูปแรกของหนึ่งกับแจ๊บเลยนะเนี่ย ถ้าซูมดูดีๆในรูปจะเห็นว่า มีเหงื่อซึมตามไรผมของหนึ่งด้วยถึงแม้ว่าจะอยู่ในห้างเย็นๆก็เถอะ

อยู่ใกล้แจ๊บนี่มันเหนื่อยนะ มันเหนื่อยที่ต้องบังคับใจตัวเอง ไม่ใช้หลงไปกับเสน่ห์ของมัน มันจะรู้ตัวบ้างไหมเนี่ย

“ตกลงมึงไม่ใช่ผู้ชาย?”

หนึ่งตัดสินใจถามออกมาตรงๆ ระหว่างอาหารมื้อเย็นหลังจากซื้อหมวกกันน็อคเสร็จแล้ว
แจ๊บอมยิ้มก่อนตอบว่า

“ถ้าพี่หมายถึง เพศสภาพหรือสรีระล่ะก็ แจ๊บเป็นผู้ชายแน่นอนฮะ แต่ถ้าพี่สงสัยว่าแจ๊บเป็นตุ๊ดหรือเปล่า เพราะเห็นที่แจ๊บทาลิบสติก ก็ต้องว่า ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก แจ๊บไม่ได้ชอบแต่งหน้าหรือแต่งตัวเป็นผู้หญิง เพราะมันเหนื่อย กว่าจะแต่งเสร็จมันนาน ล้างออกก็ยาก บางทีก็คันยุบยิบ แต่แต่งแล้วแจ๊บก็สวยใช่ไหมล่า”

“กูไม่เข้าใจ มึงพูดเหมือนมึงแต่งหน้าบ่อย แต่ไม่ได้เป็นตุ๊ด”

แจ๊บคุ้ยหากระดาษกับดินสอในกระเป๋าเป้ แล้วจัดการวาดสี่เหลี่ยมลงไป

“สี่เหลี่ยมนี้ เป็นเหมือนกฏเกณฑ์เรื่องการแบ่งแยกเพศฮะ ในสี่เหลี่ยมคือ เพศหญิงกับเพศชาย นอกสี่เหลี่ยมคือคนที่ไม่ใช่ แล้วเกือบทุกคนในสังคมก็ยอมรับในกรอบนี้  เราแบ่งประเภทคนด้วยกันเอง เช่น ถ้าเป็นผู้ชายแต่แต่งหน้าแต่งตา ก็จะจัดประเภทให้เป็นตุ๊ดเป็นกะเทย  เป็นผู้ชายที่รักผู้ชายด้วยกันก็เป็นเกย์ บางสังคม ใช้กรอบนี้สำหรับแบ่งและจัดลำดับคุณค่าของคนเลยนะฮะ  สังคมของคนเหล่านั้นแบ่งคนด้วยคำว่า ถูกต้อง ไม่ถูกต้อง ปกติ และไม่ปกติ เช่น ถ้ารักเพศเดียวกันเป็นคนที่ไม่ดี ไม่ปกติ ไม่ควรทำ

แต่ว่า แจ๊บไม่ได้อยากถูกแบ่งประเภทด้วยกรอบแบบนี้นี่นา

ว่าพลางก็เอายางลบที่ปลายดินสอลบกรอบสี่เหลี่ยมนั้นออก

แจ๊บก็เป็นของแจ๊บอย่างนี้ แล้วก็เป็นคนกำหนดคุณค่าของตัวเอง แจ๊บว่าทาปากแดงๆมันก็สวยดี ไม่เห็นจะเป็นไร” 
ว่าแล้วแจ๊บก็ฉกเอาหมูทงคัตสึในชามของเขาไปชิ้นหนึ่ง

“ขอค่าตอบคำถามนะฮะ”

“แล้วถ้าจะมีแฟน จะมีแฟนเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย”

แจ๊บเหลือบตาขึ้นมาจากจานข้าว วางตะเกียบแล้ว ตอบอย่างจริงจังว่า

แจ๊บไม่แบ่งความรักของแจ๊บตามเพศได้ไหมฮะ แจ๊บไม่ได้มองหาเฉพาะว่าเขาเป็นผู้หญิงหรือเป็นผู้ชายหรอก คนที่จะเป็นแฟนกันก็ต้องอยู่ด้วยกันไปนานๆ แจ๊บว่าวัดกันที่ความสุขดีกว่า ถ้าอยู่ด้วยแล้วมีความสุขก็โอเคแล้ว”

“มึงรวมถึงเรื่องเซ็กส์ด้วยหรือเปล่า”  ไหนก็พูดกันแล้ว หนึ่งก็อยากให้มันชัดเจนกันไปเลย

แจ๊บยู่ปาก คิ้วเป็นปมเล็กน้อย ท่าทางคำถามนี้จะตอบยาก

“แจ๊บไม่รู้สิ แจ๊บไม่เคยมีเซ็กส์อ่ะ”

หนึ่งชะโงกตัวเข้าหาแจ๊บที่อยู่อีกฝั่งหนึ่งของโต๊ะ แล้วพูดเสียงเบาลงปนล้อเลียนนิดๆ

“นี่มึงไม่อยากบ้างเลยเหรอ กูตกใจนะเนี่ย มาเจอมึงบอกว่ามึงยังซิงอยู่เนี่ย”

แจ๊บถอยร่น พิงพนักเก้าอี้มากขึ้น แก้มค่อยแดงขึ้น แต่เจ้าตัวยังพยายามรักษาสีหน้าให้นิ่งเฉย

“แต่แจ๊บก็รู้ว่าต้องทำยังไงน่า”  นี่เจ้าแจ๊บมันเถียงแน่เหรอ ทำไมเสียงถึงได้งึมงำไม่หนักแน่นเอาเสียเลย
.
.
.
หนึ่งเฝ้าวนเวียนตามรับแจ๊บอยู่เป็นเดือน มันก็ต้องมีอะไรคืบหน้ากันบ้าง
จากแค่ไปส่งตอนเช้าอย่างเดียว ก็กลายเป็นไปรับและไปส่ง
บางทีหนึ่งก็ปล่อยให้แจ๊บกลับเองบ้าง เพื่อจะได้มีเวลาอยู่กับเพื่อนๆ แล้วหนึ่งค่อยมารอรับหน้าปากซอย
หนึ่งคิดว่า เขาติดกับเสน่ห์ของแจ๊บเข้าให้แล้ว จากที่คิดว่า “อยากกิน” เท่านั้น แต่เด็กคนนี้มีความคิดความอ่าน ที่น่าสนใจ มีแง่มุมที่ทำให้เขาเองก็ได้คิดอะไรหลายอย่าง
มีอะไรหลายอย่างที่ซ่อนอยู่ภายใต้ท่าทางสบายๆ ติดจะขี้เซาของเจ้าแจ๊บ
เพราะอย่างนั้น หนึ่งจึงไม่ได้รุกไล่เพื่อให้ได้ถลกหนังกวางน้อย แบบที่ตั้งใจไว้ตั้งแต่แรก
หนึ่งไม่ใช่คนปากหวาน หรือโรแมนติกอะไร  ไอ้ที่เจอกันทุกวันนี่ก็ไม่เคยจะพูดหยอดอะไรให้มันได้รู้ตัว

เย็นวันศุกร์

“พรุ่งนี้แม่ๆกับพ่อชาติของแจ๊บจะมาหานะ”

“อืม งั้นกูไม่ไปรับมึงไปกินข้าวนะ มึงจะได้มีเวลาอยู่กับพ่อแม่”

“ได้ไง ก็แม่ๆกับพ่อของแจ๊บจะมาดูตัวพี่หนึ่งอ่ะ”

“เฮ้ย”  หนึ่งตาค้างไปแล้ว

ร้ายเหมือนกันนะไอ้เด็กนี่ หนึ่งก็สงสัยอยู่เหมือนกันว่า ที่เขาตามรับตามส่งมันเนี่ย มันจะรู้ตัวบ้างไหมว่าเขาจีบมันอยู่

มันไม่ซึนหรอกนะเจ้าแจ๊บน่ะ

“มาดูตัวทำไม” หนึ่งแกล้งรวน

“ก็ พี่หนึ่งจีบแจ๊บอ่ะ พ่อกับแม่ๆเลยต้องมาดูพี่หนึ่งก่อน” แจ๊บยังคงพูดหน้าตาเฉย

“ใครบอกมึง ว่ากูจีบมึง แค่กูมีน้ำใจไปรับไปส่งเพราะเห็นว่าทางเดียวกันก็แค่นั้น” หนึ่งขมวดคิ้วไปด้วยเพราะเดี๋ยวไม่สมจริง

ได้ผล

เจ้าแจ๊บหน้าจ๋อยไปเลย

“อ้าว...” พูดได้แค่นั้นแล้ว เด็กที่เคยพูดจ้อยๆก็เงียบไป

“กูขอโทษแล้วกัน แจ๊บที่ทำให้เข้าใจผิด กูเห็นมึงเป็นน้อง”  ยัง มึงยังไม่เลิกแกล้งมันนะไอ้หนึ่ง

แจ๊บก้มหน้า เมื่อเงยหน้าก็พยายามยิ้ม แต่ริมฝีปากสั่น

“อ้าวเหรอ ฮะๆ แจ๊บก็ขอโทษนะ ที่ไม่เคยถามอะไรให้มันชัดๆไป งั้นเดี๋ยวแจ๊บโทรบอกพ่อกับแม่ๆก่อน”

ว่าแล้วแจ๊บก็ขอตัวเดินไปโทรศัพท์ตรงระเบียงห้อง

หนึ่งเดินตามไป
จับมือข้างที่แจ๊บถือโทรศัพท์จากด้านหลัง
แจ๊บหันมามอง

“แจ๊บ กูล้อเล่น”

“หะ”

“กูล้อเล่น  กูจีบมึงจริงๆนั่นแหละ”

“โอ๊ยยยยยย ไอ้พี่หนึ่งงงงงงงง”   ไอ้เด็กที่เคยทำหน้าจ๋อยโวยวายเสียงดัง
.
.
.
หนึ่งก็ว่าจะถามหลายทีแล้วว่า ทำไมแจ๊บพูดว่า

แม่ๆกับพ่อ

แสดงว่าพ่อของแจ๊บมีเมียหลายคนหรือยังไง แต่ด้วยความที่เป็นผู้ชาย ปากหนัก แล้วก็ไม่ค่อยสนใจรายละเอียด ก็เลยลืมถามไปทุกที

แต่มาวันนี้ หนึ่งเข้าใจแล้ว

พ่อชาติและแม่ๆ มาหาหนึ่งถึงห้องพัก ดีที่ห้องของหนึ่งกว้างและมีที่นั่งพอ

หนึ่งยังคงรักษามาดนิ่งๆ เอาไว้ได้ แม้ข้างในจะเริ่มขาดความมั่นใจไปหลายเปอร์เซนต์
ตอนนี้หนึ่งโดน แม่จ๋า แม่ป๊อบ แม่โจลี่ และพ่อชาติ นั่งล้อมอยู่ ส่วนเจ้าแจ๊บถูกกันให้ไปนั่งอยู่นอกวง
มีแม่จ๋าคนเดียวเท่านั้นที่เป็นหญิงแท้ นอกนั้น โอโห แก๊งค์กะเทยตัวแม่ทั้งนั้น
หนึ่งเริ่มรู้สึกว่า เป็นผู้ต้องสงสัยที่กำลังโดยซักถามอย่างเอาเป็นเอาตาย หนึ่งโดนซักถามตั้งแต่ประวัติการเรียน การงาน อย่างละเอียด
จนหนึ่งอยากจะจดเลขบัตรประชาชนให้พ่อและแม่ๆไปค้นในทะเบียนราษฎร์และตรวจสอบกับเครดิตบูโรเอาเองเลย แต่คำถามเด็ดสุดมันอยู่ตรงนี้

พ่อชาติ: มีแฟนมากี่คนแล้ว

หนึ่ง: สามครับ

แม่ป๊อบ: เป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย

หนึ่ง: ผู้ชายครับ

แม่โจลี่: รุกหรือรับหรือโบ้ท

หนึ่ง: อะ เอ่อ... เป็นรุกครับ

"แม่!!!!!!.....ไปถามอย่างนั้นทำไม!!!!!"   เสียงเจ้าแจ๊บแทรกเข้ามา

แม่โจลี่: เงียบไอ้แจ๊บ เรื่องนี้สำคัญ  โอยยยยย นี่ลูกกูจะโดนเจาะไข่แดงเหรอเนี่ย กูอุตส่าห์ประคบประหงมมา 
แม่โจลี่เริ่มพร่ำรำพัน

แม่ป๊อบพาเข้าประเด็นอีกรอบ

แม่ป๊อบ: ล้างตู้เป็นไหมคะ

หนึ่ง : หา.... อะไรนะครับ

แม่!!!!!!   คราวนี้แจ๊บหน้าแดงแปร๊ดเลย

พ่อชาติ: คุณหนึ่งคะ พวกเราซีเรียสนะคะ เพราะน้องแจ๊บเนี่ย มันไม่เคยกับเรื่องพวกนี้หรอก พวกเราก็เป็นห่วงมัน แล้วก็ทำใจกันมาละ ว่าเรื่องเซ็กส์กับวัยรุ่นเนี่ยมันห้ามกันยาก หรือคุณหนึ่งจะปฏิเสธคะ ว่า ไอ้ที่มาตามจีบลูกแจ๊บอยู่เนี่ย ไม่เคยคิดอยากจะงาบมัน

หนึ่ง: ...คิดครับ....

แจ๊บหลุดเสียงอุทานออกมาเบาๆ

แม่โจลี่: แล้วใครจะเป็นคนสอนมันล้างตู้วะ

แม่ป๊อบ: มึงแหละอีโจลี่

แม่โจลี่: อะไรก็กูอะ อีดอก คราวที่แล้วสอนมันชักว่าวก็กู งานนี้กูขอบายค่ะ มึงเลยอีสุชาติ ประสบการณ์โชกโชน

แจ๊บอยากหายตัวไปจากตรงนี้แล้ว ในขณะที่หนึ่งยิ้มและมองมาด้วยสายตาของเสือที่เริ่มหิว

พ่อชาติ: คุณหนึ่งคะ หยุดค่ะ หยุดมองลูกของเราด้วยสายตาแบบนั้นเลยค่ะ พวกเรายังไม่ได้ให้คุณผ่านด่านเลยนะคะ ห้ามจ้องมันแบบนั้นเลยค่ะ

หนึ่ง: มีด่านอะไรบ้างครับ

แม่จ๋า: (ที่เงียบมาตลอด ถามคำถามสำคัญ)  คุณรักไอ้แจ๊บมันหรือเปล่า

หนึ่งเงียบไปสักห้าวินาที แต่เป็นห้าวินาที ที่ยาวนานสำหรับคนรอคำตอบ

หนึ่ง: ผมก็ยังไม่รู้ครับ ว่ารักไหม แต่ตอนนี้ก็อยากอยู่ใกล้ๆแล้วก็ดูแลตลอด ตอนนี้ก็ยอมรับว่าติดแจ๊บมาก อยากเห็นอยากเจอ แล้วนิสัยหลายอย่างของแจ๊บก็น่ารักมาก ถ้าผมตอบตอนนี้ ผมก็คิดว่า เราน่าจะไปกันได้

แม่ป๊อบ: ตอบได้ดีค่ะ ดูไม่ใช่พระเอกนิยาย ที่ไม่คิดห่าเหวอะไรก็ตอบว่า รักมาก ไว้ก่อน ว่าไงพวกมึง

พ่อและแม่ๆ สุมหัวประชุมกัน จากนั้น

พ่อสุชาติ: พวกเรายอมให้คุณหนึ่งจีบไอ้แจ๊บได้ แต่มีข้อแม้

แม่โจลี่: ห้ามหลอกให้มันรัก ถ้าวันไหนคุณหนึ่งรู้สึกว่า ไม่ได้รักมัน ให้รีบบอกมันตรงๆ

แม่จ๋า: ห้ามโอ๋มันจนเสียนิสัย อย่าไปทำให้มันขาดคุณไม่ได้ คุณโตกว่ามันก็ช่วยสอนมันให้เข้มแข็งด้วย

แม่โจลี่: ตอนนี้ยังแค่ยอมให้จีบ ระหว่างนี้ถ้าไอ้แจ๊บไม่เต็มใจห้ามมอม ห้ามหลอกล่อมัน ห้ามข่มขืนมัน

....แม่!!!!.....

เงียบนะน้องแจ๊บ

และที่สำคัญที่สุด ระหว่างนี้พวกเราจะเปลี่ยนเวรขึ้นมาอยู่กับน้องแจ๊บจนกว่าคุณจะผ่านอีกด่านสำคัญ

หนึ่ง: ด่านอะไรครับ

เสียงของแม่ๆและพ่อก็ดังพร้อมกัน

“ไป ตรวจ เลือด ค่ะ”

--โปรดติดตามตอนต่อไป—

@tonswind
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 24-03-2019 14:33:31 โดย treenature »

ออฟไลน์ P.PIM

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 236
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-0
ครอบครัวแจ๊บคือดีมากอะ เหมือนเป็นบอกไปในตัวว่า เพศที่สามไม่ได้แย่อะไรขนาดนั้น เค้าก็คือคน แถมยังสอนให้ ให้เกียรติผู้หญิงอีก ดีมากๆเลยค่ะ :katai2-1:

ส่วนพี่หนึ่งคือจีบแล้วใช่มั้ย แต่แจ๊บไม่รู้ตัวเอง 

ออฟไลน์ sirin_chadada

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4110
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-8
ชอบบรรดาแม่ๆๆกับพ่อของแจ๊บจัง อ่านบทแรกก็รู้สึกเลยว่าครอบครัวนี้น่ารัก แล้วก็คงจะอบอุ่นมาก
ตลกดีเวลาต้องสอนแจ๊บ แล้วถามกันว่าจะให้ใครสอน แต่สุดท้ายก็ออกมาดีนะ... แบบที่แจ๊บเป็นอยู่ไง
ชอบพี่หนึ่งด้วย ดูจับต้องได้อ่ะ ไม่ได้ถึงขั้นหล่อ รวย เลิศเป็นเทวดา
ชอบแจ๊บด้วย เพราะเป็นเด็กช่างถามเหมือนกัน แหะๆ
สรุปแล้วมีอะไรที่ไม่ชอบบ้างเนี่ย
ให้กำลังใจคนเขียนค่ะ

ปล.อยากอ่านตอนต่อไปแล้วอ่ะ  :mew2:

ออฟไลน์ arij-iris

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2922
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-5
ฮากับบรรดาแม่ๆหนูแจ๊บนี่ล่ะ แซ่บได้อีกนะ

ออฟไลน์ Jitsupa_milk

  • Just Milky('s) Way
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 161
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
ติดตามมมม น้องแจ๊บน่ารักดูใสๆแต่ไม่ได้อ่อนต่อโลกมาก  :o8:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ BlueCherries

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4061
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +159/-17
ชอบเรื่องนี้ๆๆๆๆๆ

กอดดดด คุณ treenature

ออฟไลน์ •ผั๑`|nกุ้va’ด•

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1279
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +111/-69
ชอบๆ เรื่องนี้น่ารัก !!!

ออฟไลน์ maruko

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 359
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-1
แจ๊บน่ารักกกกกกกกก เป็นเด็กที่มีความคิดที่มาก

ออฟไลน์ Al2iskiren

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1789
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +80/-3
ครอบครัวนี้น่ารัก!! บรรดาแม่ๆและพ่อของน้องแจ๊บนี่เตรียมพร้อมมาก

ออฟไลน์ treenature

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 423
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +134/-0
วิชารัก 101 [LOVE101]  ตอนที่ 3

ที่มหาวิทยาลัย

แจ๊บเรียนหนักมาก
รับน้องก็เหนื่อย
ในห้องเรียนก็ต้องมีสมาธิ
นอกห้อง ต้องอ่านหนังสือ รายงาน และการบ้าน
บางวันแจ๊บต้องกลับค่ำกว่าปกติ

“พี่หนึ่งกลับก่อนเลยนะ แจ๊บจะค้นหนังสือทำรายงานกับเพื่อน แล้วต้องแบ่งเนื้อหากันอีกอ่ะ ยังไม่รู้จะได้กลับกี่โมง”

“มึงอยู่ห้องสมุดไหนล่ะ”

“หอกลางอ่ะพี่หนึ่ง”

“ที่มันมีร้านกาแฟข้างล่างป่ะ งั้นเดี๋ยวกูนั่งรอที่ร้านกาแฟ มึงทำงานไป”

“โห ทุ่มเทไปป่าว แจ๊บกลับเองได้น่า ไม่ใช่ผู้หญิงนะ ไม่ต้องดูแลเยอะ”

ตอนนี้พี่หนึ่งเดินหน้าจีบแจ๊บอย่างเต็มตัว หลังจากส่งผลตรวจเลือดถึงมือพ่อและแม่ๆของแจ๊บแล้ว

พ่อและแม่ๆเลยไม่ได้มาเฝ้าแจ๊บแล้ว แต่ก็ขู่พี่หนึ่งไว้หลายอย่าง จริงๆแล้วเรียกว่าฝากแจ๊บไว้มากกว่า เพราะเป็นห่วงชีวิตเด็กอายุสิบแปดที่เพิ่งจะหัดใช้ชีวิตในเมืองหลวง

พี่หนึ่งเลยไม่ค่อยปล่อยให้แจ๊บกลับบ้านเองแล้ว
พี่หนึ่งบอกว่ามีเหตุผลเดียว คือรับปากพ่อกับแม่ๆไว้
แต่แจ๊บรู้หรอก จริงๆแล้วพี่หนึ่งมานั่งเป็นคุณปู่ทำหน้าดุอยู่ก็เพราะว่ามาคอยกันคนอื่นที่จีบแจ๊บอยู่ด้วยล่ะสิ

พี่เก้า เป็นรุ่นพี่ปีสาม ที่เวียนมาจีบแจ๊บอยู่บ่อยๆ

พี่เก้ามาดูรับน้องเป็นประจำ
พอเลิกรับน้องแล้วก็ฝากคนนู้นคนนี้เอาน้ำเปล่าเอาขนมมาให้แจ๊บตลอด
เกือบทุกครั้งแจ๊บก็จะมองหา แล้วยกมือไหว้ขอบคุณ พี่เก้าก็จะทำไม้ทำมือ ประมาณว่า ไม่เป็นไร
หลายครั้งเข้าก็แวะเข้ามาที่โต๊ะกลุ่ม เอาขนมมาวางทิ้งไว้ให้ เอาชีทเรียนมาให้บ้าง
เพื่อนในกลุ่มก็แซวแจ๊บกันใหญ่ แต่แจ๊บก็เฉยๆ ไม่ได้เขินอะไร

“แจ๊บมีคนมาจีบแล้วนะพี่เก้า” แจ๊บบอกกับพี่เก้าในเช้าวันหนึ่งที่เห็นพี่เก้ามานั่งรออยู่ที่โต๊ะกลุ่ม

“พี่ก็พอรู้แหละ อย่างแจ๊บน่าจะมีคนเข้ามาจีบหลายคน แต่พี่ว่าพี่ยังมีสิทธิ์ป่าววะ ก็แจ๊บยังไม่มีแฟนนี่ ว่าแต่แจ๊บชอบใครเป็นพิเศษป่าวล่ะ”

“ไม่รู้อ่ะพี่เก้า ยังไม่มีอะไรชัดเจนอ่ะ แต่แจ๊บก็อยากให้พี่เก้ารู้ก่อนไง เดี๋ยวจะมาเสียใจว่าโดนแจ๊บหลอกให้จีบ”

“อ้าว ทำไมแจ๊บพูดเหมือนท้ายที่สุดพี่จะเป็นคนแพ้วะ”

แจ๊บอมยิ้ม แล้วทำหน้าเจ้าเล่ห์
ซึ่งเก้าก็มองเพลินไปเลย น้องมันมีเสน่ห์ บอกไม่ถูกเลย เป็นผู้ชายที่ไม่สาวเลยนะ แต่น่าหลงมาก

ในทางกลับกัน พี่หนึ่งก็รู้นะว่า พี่เก้าก็กำลังจีบแจ๊บอยู่

แล้วพี่หนึ่งทำไง

พี่แกยักไหล่ ทำท่าไม่สนใจ แล้วบอกว่า

“ก็ดี เพราะพอถึงเวลาที่มึงรู้ใจตัวเอง มึงจะได้แน่ใจว่ามึงชอบกูจริงๆ ต้องเป็นกูเท่านั้น ไม่ใช่เพราะกูไปปิดกั้นไม่ให้มึงได้ชอบกับคนอื่น”

ตรรกะอะไรของพี่แกวะ ประมาณว่าเล่นกันแฟร์ๆ ไม่ตุกติก ดูพี่หนึ่งจะแน่ใจ ว่าสุดท้ายแจ๊บก็จะเสร็จพี่หนึ่ง

มั่นใจไปป่าว

แล้วถ้ามั่นใจ ต้องตามมาเฝ้าทำไม

ปากแข็ง



อย่างค่ำวันนี้
ตอนแรก พี่หนึ่งก็นั่งกินกาแฟอยู่ที่ชั้นล่าง แต่พอรู้ว่าพี่เก้ามาช่วยแนะนำเรื่องทำรายงานด้วย พี่หนึ่งก็ตีเนียนเดินขึ้นมาหาถึงชั้นสาม ส่วนของตำราต่างประเทศนี่เลย
แล้วก็มานั่งทำหน้านิ่งๆอยู่นี่ไง

แล้วแจ๊บอึดอัดไหม

ไม่อ่ะ

แจ๊บขำ

เพื่อนแจ๊บซะอีก ที่รู้สึกถึงจิตสังหารที่แผ่ซ่านออกมาจาก พี่หนึ่งกับพี่เก้า 

“มึง อีแจ๊บ ขอกูคนดิ มึงไม่เอาคนไหนบอก กูขอคนที่เหลือ อิห่า กูเป็นผู้หญิงแท้ๆ ยังไม่มีผู้มาจีบสักคน”

นั่นเป็นเสียงกระซิบจาก ใบเตยซึ่งเป็นชะนีเบอร์แรง ที่แต่งหน้าด้วยสกิลอันน้อยนิด และเดือดร้อนแจ๊บที่ต้องจับใบเตยมาล้างเครื่องสำอางแล้วแต่งหน้าให้ใหม่อยู่บ่อยๆ

แรกๆ ใบเตยก็เรียกชื่อแจ๊บแบบปกตินี่แหละ

แต่ว่ามีเช้าวันหนึ่ง

ใบเตยต้องแต่งหน้าสวยมากแน่ๆเลย แจ๊บจ้องใบเตยตลอด

อ๋อเปล่าหรอก แจ๊บมองเพราะหงุดหงิดกับการกรีดตาเส้นใหญ่เท่าสายไฟฟ้านั่นต่างหาก

“จะกรีดตามาเรียนก็กรีดบางๆหน่อยดิ ให้มันดูใสๆเหมาะกับกลางวัน”

“นี่ๆ ตรงนี้เรียกโหนกแก้ม ปัดบรัชออนตรงนี้ ไม่ใช่ตรงนั้น นั่นเรียกใต้ตา”

แจ๊บจับเพื่อนสาวมานั่งเล็คเช่อร์เรื่องการแต่งหน้าอยู่บ่อยๆ 
เพื่อนต่างสงสัยในตัวแจ๊บ

“ทำไมมึงแต่งหน้าเก่ง”

“มันเป็นวิชาชีพ แม่กูสอนมา” 

“อีแจ๊บมึงเป็นตุ๊ดปลอมตัวมาใช่ป่ะ เอาตรงๆ”  หมีเปิดประเด็น 

หมีนั้นเคยเป็นตุ๊ดระดับเยาวชนมาก่อน ก่อนที่จะอัพเวอร์ชั่นมาเป็นนักศึกษาหนุ่มเจ้าสำอางค์ในปัจจุบัน

“มึงว่ากูเป็นหรือเปล่าล่ะ” แจ๊บย้อน

“ถ้ากูแน่ใจ กูจะถามมึงไหมคะ อีเพื่อน มึงดูยากอ่ะ คือดูเป็นผู้ชายสะอาด ไม่มีจริตตุ๊ดอ่ะ ไม่จีบปากจีบคอ ไม่ได้ตื่นเต้นกับผู้หล่อๆ แต่ว่ามึงก็ไม่มองผู้หญิงเหมือนกัน”

แจ๊บหัวเราะเบาๆ

“กูเป็นอะไรก็ไม่รู้ไง ไม่อยู่ในประเภทไหนเลย แต่กูเป็นเพื่อนมึงนะ”

“แหม...อีแจ๊บ จบค่ะ เออๆ กูไม่อยากรู้แล้ว”


ตั้งแต่นั้นมา เพื่อนๆมักเรียกแจ๊บว่า อีแจ๊บ  บางทีก็เรียก อีแจ๊บพาเพลิน

จริงๆ พอสนิทกับเพื่อนผู้ชายคนไหน ก็พากันเรียกว่า "อี" หมดนั่นแหละ

ดูสิ แม้แต่คำแบ่งเพศยังใช้ร่วมกันได้แล้วเลยเนี่ย



กลับมาที่เหตุการณ์ปัจจุบัน

ที่พี่หนึ่งหยิบเอามือถือขึ้นมาเล่นเกมรออยู่เงียบๆที่โซฟาใกล้ๆกัน
ส่วนแจ๊บ พี่เก้า ใบเตย และ หมี นั่งสุมหัวคุยกันเรื่องรายงานอยู่อีกโต๊ะหนึ่ง

แจ๊บง่วงแล้ว

วันนี้แจ๊บตื่นเช้า เมื่อคืนก็นอนดึก
อย่างที่เคยบอก แจ๊บเป็นเด็กขี้เซา และต้องการการพักผ่อนอย่างน้อยสิบสองชั่วโมงถึงจะเพียงพอ
เวลาแจ๊บง่วง แจ๊บจะขยี้ตา
ไม่รู้ตัวหรอก

แต่พี่เก้าสังเกตอยู่ตลอด

พอแจ๊บกำลังจะยกมือมาขยี้ตาซ้ำอีก พี่เก้าก็ดึงมือเอาไว้ก่อน

“ตาแดงหมดแล้วแจ๊บ อย่าขยี้ตา”

พี่หนึ่งก็เห็นนะ แต่ยังไม่ใช่แฟนจะหวงมากก็ไม่ได้ ไอ้จับไม้จับมือ มันก็ยังไม่ได้น่าเกลียดอะไร มากสุดที่ทำได้ตอนนี้ก็คือ
ทำหน้านิ่งๆแล้วก็ทำใจเย็นๆเอาไว้
 
เมื่อแบ่งงานกันจนเรียบร้อยแล้ว
ก็ได้เวลากลับเสียที

“ตอนแรกพี่ว่าจะชวนแจ๊บไปกินข้าว แต่เห็นว่าแจ๊บง่วงแล้ว พี่ไม่กวนดีกว่า สวัสดีครับพี่หนึ่ง”

พี่เก้าก็สุภาพเสียจริงๆ เดินมาส่งพี่หนึ่งกับแจ๊บที่ลานจอดมอเตอร์ไซด์ แล้วค่อยเดินแยกไปกับเพื่อนๆที่เหลือของแจ๊บ

พี่หนึ่งไม่ได้พูดอะไรแค่ยิ้มตอบแล้วสตาร์ทรถ
ระหว่างทางที่กลับบ้านมา
พี่เก้าก็ไลน์เข้ามา
แจ๊บก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู แล้วพิมพ์ตอบกลับไป
ก้มหน้าก้มตาพิมพ์ด้วยมือข้างเดียว
อีกมือก็จับชายเสื้อพี่หนึ่งไว้ กันเวลารถเบรก

แล้วรถก็เบรกจริงๆ

แจ๊บนี่หัวทิ่มเลย หมวกกันน็อคของแจ๊บโขกเข้ากับหมวกกันน็อคของพี่หนึ่งแรงพอดู

พี่หนึ่งจอดทำไมก็ไม่รู้

"คุยไลน์กับใครวะแจ๊บ" พี่หนึ่งเปิดหมวกกันน็อคแล้วหันมาถาม


"พี่เก้า เค้าไลน์มาบอกให้หายาหยอดตาอ่ะ"


แล้วพี่หนึ่งก็ยื่นมือมา


“เอาโทรศัพท์มาแจ๊บ”

“ทำไมอ่ะ”

“มึงเล่นตอนซ้อนท้ายรถมันอันตราย เอามานี่กูยึด”

พี่หนึ่งดูโมโหนะ


--โปรดติดตามตอนต่อไป—


แจ๊บชอบเลขไหนก็ไม่รู้

@tonswind


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 24-03-2019 14:34:46 โดย treenature »

ออฟไลน์ thanapontigy

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 74
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
ติดตาม สนุกดีค่ะ  :hao7:

ออฟไลน์ P.PIM

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 236
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-0
ที่ยึดโทรศัพท์นี่แอบหึงรึเปล่าพี่หนึ่ง? :laugh:
รู้สึกเลยว่าแจ๊บโชคดี โดนเลี้ยงดูมานะ ไม่โดนสปอยล์จนเสียคน

ออฟไลน์ treenature

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 423
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +134/-0
ที่ยึดโทรศัพท์นี่แอบหึงรึเปล่าพี่หนึ่ง? :laugh:
รู้สึกเลยว่าแจ๊บโชคดี โดนเลี้ยงดูมานะ ไม่โดนสปอยล์จนเสียคน

ใช่ค่า ทั้งหึงทั้งห่วงค่า เราเลยปรับปลายบทนิดหน่อย (เพิ่มไป2ประโยค หลังจากลงไปครั้งแรกเมื่อตีสอง) เพื่อให้ไม่คลุมเครือ

ขอบคุณที่มาอ่านนะคะ :mew1:

ออฟไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7538
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11
 :katai2-1: แจ๊บ น่ารักกกก ชอบบบ   :mew1:

ออฟไลน์ nevergoodbye

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1240
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-2
ดีงามค่ะเรื่องนี้

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ jejiiee

  • cannot open this page
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 202
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-0
กรี้ดดดด ดีงามเรื่องนี้

ออฟไลน์ panitanun

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 482
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-1
ขำตรงพี่หนึ่งดูโมโหนะ5555555
จะปากเเข็งได้อีกนานเเค่ไหนพี่หนึ่ง5555555
น้องเเจ๊บนั่ลล้าคคค

ออฟไลน์ sirin_chadada

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4110
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-8
แจ่มเลยแจ๊บ
พี่หนึ่งกับพี่เก้าก็ดูจะไม่งี่เง่านักนะ

ออฟไลน์ BlueCherries

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4061
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +159/-17
 :mew4:

แจ๊บน้อยน่ารักจริงๆ  :กอด1: :กอด1:

(ปอลิง ยึดมือถือนี่แผนการเด้กกกก เด็กนะคะ 55555)

ออฟไลน์ cinnsin

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 275
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
ทั้งหึงทั้งหวง ส่วนที่มากกว่านั้นก็คือเป็นห่วงสินะ มันก็อันตรายอย่างที่พี่หนึ่งบอกจริงๆอะแหละ #ผมนี่เชียร์พี่หนึ่งกับน้องแจ๊บสุดใจเลย #ได้กัน #ได้กัน #ได้กัน เฮฮฮฮฮฮฮฮ!  :hao6: :hao6: :hao6:

ออฟไลน์ QueenPedGabGab

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 311
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +31/-1
ชอบเรื่องนี้มากค่ะ ได้ทัศนคติดีๆเยอะเลย

ออฟไลน์ Jitsupa_milk

  • Just Milky('s) Way
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 161
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
น่ารัก ยังไงก็น่ารักก  :-[
ไม่หึงเลยจริงๆพี่หนึ่ง

ออฟไลน์ poterdow

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 662
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-1
ก็คนมันหึ๊งงงงงงงงงงงง

ออฟไลน์ QueenPedGabGab

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 311
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +31/-1
คิดถึงน้องแจ๊บแล้ว T^T

ออฟไลน์ monetacaffeine

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 681
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +53/-5
แจ๊บชอบเลขไหนก็ไม่รู้ .. แต่ไม่ใช่เลข 9 รึเปล่าคะ ? ฮาาาาา ยังไงก็เชียร์พี่หนึ่งนา .. แม้ทั้งสองคนจะทำตัวดีทั้งคู่ก็เถอะ
เราไม่ชอบเลยพวกหึงไร้สาระไม่ดูตาม้าตาเรือ ยิ่งถ้าไม่ได้เป็นอะไรกันนี่ยิ่งเซ็งหนักเลยค่ะ เวลาอ่านนิยายก็จะเซ็งพระเอกแนวนี้
/แล้วซ้ำร้ายถ้ามีประชดประชันเสียดสีด้วยคำพูดร้ายกาจนะ แทบอยากพ่นไฟใส่เลย 5555555555
แต่ดีค่ะที่ทั้งสองคนไม่เป็นแบบนั้น พี่หนึ่งหึงแบบน่ารักดี มีตามมาเฝ้าน้องด้วย ฮาาา น่ารักจริงๆค่ะ > <
จริงๆตอนที่แล้วอ่านแล้วนะ แต่ดันลืมเม้นซะงั้น ; - ; .. จะบอกว่าชอบบรรดาแม่ๆกับพ่อมากเลยค่ะ เรื่องสุขศึกษาลูกนี่เอาไป 100 เต็ม
แจ๊บโชคดีมากจริงๆที่มีพ่อและแม่ๆที่ดีขนาดนี้ ดีกว่าพ่อแม่ที่เป็นชายหญิงแต่ปิดกั้นลูก ทำให้ลูกรู้สึกเหมือนอยู่ตัวคนเดียวบนโลกเยอะเลย
เรื่องตรวจเลือดนี่ยอมใจค่ะ สุดยอดมากกกก เป็นเรื่องสำคัญมากจริงๆนะคะเพราะในเพศที่ 3 มีอัตราการติด HIV สูงกว่าชายหญิงเยอะ
/เพราะไม่ค่อยใส่ถุงยางกันนี่แหละค่ะ แล้วก็คิดว่ายังไงก็ไม่ท้อง แต่ไม่คิดถึงเรื่องโรคไง ดีจริงๆค่ะตรงนี้ ชอบมากเลยยย

จะรอติดตามตอนต่อไปนะคะ และจะไม่ลืมเม้นแล้ว :mew2:
เป็นกำลังใจให้เสมอเหมือนเช่นเคยค่า  :L2:

ปล. สำอางค์ ไม่มี ค์ นะคะ <3

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด