คิดถึงครั้งที่ 4
“นี่บทใหม่ที่แก้แล้วนะจ๊ะ ลองอ่านดู ไม่พอใจตรงไหนบอกได้เลยนะ” พี่แน๊ตตี้ยื่นบทละครให้นักแสดงแต่ละคน
นายน์นั่งอ่านบทไปเรื่อยๆ พยายามจำไปด้วย
เงาดำที่เคลื่อนมาบังแสงทำให้นายน์ต้องเงยหน้ามอง
“พี่ช่าให้ผมมาขอตารางเรียนคุณ พี่ช่าจะได้นัดเวลาซ้อมถูก” เป็นสิงหานั่นเองที่มายืนบังไฟเขา
แต่คำพูดที่ออกมา...
ให้ความรู้สึกห่างเหินมาก
แม้แต่เชนที่นั่งอยู่ข้างๆยังเงยหน้ามามองด้วยความตกใจ
“นี่ครับ”
ได้!ห่างเหินมาก็ห่างเหินกลับ ไม่โกง
แต่ทำไมมันปวดในอกจี๊ดๆแบบนี้...
“เดี๋ยวลองซ้อมบทกันหน่อยนะ สักคนละฉาก เสร็จแล้วก็เลิกเลยจ้า” พี่ช่าบอกเรียกความฮึกเหิมจากทุกคน
เกียร์กับฟ้าแสดงได้ดีมาก สมแล้วกับที่เรียนนิเทศมา
นายน์ต้องเล่นฉากที่ตามจีบลิเลีย
นับว่าค่อนข้างยากอยู่ เพราะปกตินายน์ไม่ใช่คนพูดมากหรือเล่นหูเล่นตากับใคร
แต่ก็นั่นแหละ... แค่เล่นเป็นสิงห์ จะไปยากอะไร
ขนาดพี่ช่ายังชมเลยว่าเขาเล่นดี
คนอื่นๆก็เล่นได้ดีเหมือนกัน เชื่อว่าทุกคนคงทำการบ้านมาดี
“พอได้ๆ แยกย้ายจ้า เดี๋ยวพี่บอกวันซ้อมในไลน์อีกรอบนะ” หลังจากที่ฟิวซ้อมจบพี่ช่าก็ปล่อยทุกคนกลับ
“นายน์โทรศัพท์ของน้องนายน์หรือเปล่าคะ” พี่ช่ายื่นไอโฟนสีดำมาให้เขาดู
นายเอามือตบกระเป๋ากางเกงตัวเอง แล้วหยิบโทรศัพท์ของตัวเองออกมาให้ช่าดู
“ของผมอยู่นี่ครับ”
“อ้าว? แล้วของใครละเนี่ย?”
“ขอผมดูหน่อยได้ไหมครับ”
จำได้ว่าริวใช้ไอโฟนสีดำ...
อาจจะเป็นของริวก็ได้
“ริวของนายรึเปล่า” นายน์หันไปถามริว
“หืม? ของผมอยู่นี่นะพี่” ริวโชว์โทรศัพท์ของตัวเองให้นายน์ดู
นิ้วเรียวเลื่อนไปหมายจะกดปุ่มโฮม
ต่อให้ตั้งรหัสไว้แต่อย่างน้อยรูปล็อคหน้าจออาจจะช่วยได้บ้าง
พรึ่บ!โทรศัพท์ถูกกระชากไปจากมือของนายน์
“ทำอะไร!” สิงหาตะคอกเสียงดังจนคนตัวเล็กสะดุ้ง
สิงหาเป็นคนร่าเริง เข้ากับคนง่าย การที่สิงหาคนนั้นมาตะคอกใส่คนอื่นทำให้ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ
“พี่เห็นโทรศัพท์มันวางทิ้งไว้อยู่เลยเอาไปถามหาเจ้าของกับน้องนายน์แค่นั้นเอง ยังไม่ได้ทำอะไรเลยค่ะ” พี่ช่ามาช่วยพูดให้
“งั้นหรอครับ... โทรศัพท์ผมเอง ขอบคุณมากครับ ผมไปแล้วนะ สวัสดีอีกรอบครับทุกคน” สิงห์ยิ้มลาแล้วเดินออกไป
ใจคอจะไม่ขอโทษที่ตะคอกเขาเลยใช่ไหม?
แค่เป็นเพื่อนก็ไม่ได้หรอ สิงหา?
***********************
“วันนี้ซ้อมบทเสร็จแล้วอย่าเพิ่งกลับกันนะพี่มีอะไรให้ช่วยนิดห่อย” พี่กิมบอกเมื่อนักแสดงเริ่มเก็บของเตรียมตัวกลับ
“มีอะไรหรอครับ” สิงห์ถาม
“คือฉากที่สองที่นายน์กับสิงห์ต้องเล่นด้วยกันอ่ะ มันมีปัญหานิดหน่อย เลยอยากให้พวกน้องไปช่วยหน่อย”
“ช่วยอะไรหรอครับ” ฟิวถามบ้าง
“คือ... เอาตรงๆเลยนะ มันเป็นฉากที่ซิลเวอร์กับฟรานซิสทะเลาะกัน อาจจะมีด่ากันนิดหน่อยมั้ง ทีนี้คือ... มันเอานิสัยมาจากพวก
น้องใช่ป่ะ พวกพี่เลยไม่กล้าเขียนมาก ไปช่วยหน่อยสิ..” พี่กิมพูดด้วยท่าทางหนักใจ
ง่ายๆคือจะให้เขาช่วยคิดบทด่าตัวเอง?
“ครับ ก็ได้ครับ”
“งั้นตามพี่มาเลย”
นักแสดงยกขบวนกันไปที่ห้องประชุมของคณะนิเทศที่ปิงเคยพาเขามา
“นั่งก่อนสิทุกคน กิมมันบอกแล้วเนอะเรื่องบทอ่ะ” พี่ช่าเอามือตบเบาๆที่เก้าอี้ที่ว่างอยู่
“ครับ”
“คือจริงๆมันเป็นความผิดพวกพี่เองแหละ น้องหันไปมองทั้งห้องได้เลย ทีมเขียนบทเป็นแฟนคลับพวกน้องทั้งนั้น...”
นายน์กวาดสายตาไปทั่วห้อง พี่ๆแต่ละคนก็ส่งยิ้มกลับมา
“ปัญหาคือไม่มีใครเห็นข้อเสียของฟรานซิสและซิลเวอร์เลย เลยอยากให้พวกน้องช่วย...”
พี่ช่าล้วงหาอะไรสักอย่างในกระเป๋า แล้วยื่นมาตรงหน้าพวกเขา
“นี่จ๊ะปากกา ช่วยเขียนข้อเสียที่น้องเห็นหน่อยนะ” ช่าเดินหลบฉากออกมา ทำให้เห็นกระดานไวท์บอร์ดที่แบ่งออกเป็นสองฝั่ง
ฝั่งหนึ่งเขียนชื่อซิลเวอร์ อีกฝั่งเขียนชื่อฟรานซิส
ปากกาไวท์บอร์ดสองด้ามถูกส่งให้ริวกับฟิวก่อน
สองคนนั้นหันมามองพวกเขาเป็นเชิงขออนุญาตก่อนจะเขียนลงไปคนละข้อ
ฟรานซิส | ซิลเวอร์
เชื่อคนง่าย | พูดน้อย
ริวส่งปากกาต่อให้พี่ฟ้า ส่วนฟิวก็ส่งให้พี่เกียร์
ฟรานซิส | ซิลเวอร์
เชื่อคนง่าย | พูดน้อย
แฟนคลับเยอะไป | ตอบไลน์ช้า
คงไม่ต้องบอกว่าใครเขียนฝั่งเขา เพราะนายน์ไม่เคยเล่นไลน์กับพี่ฟ้ามาก่อน
ตอนนี้ปากกาของพี่ฟ้าอยู่ในมือสิงห์ ปากกาพี่เกียร์ก็อยู่ที่นายน์แล้วเหมือนกัน
สิงห์เดินไปเขียนฝั่งของซิลเวอร์
นายน์เองก็เดินไปฝั่งของฟรานซิส
ถ้าจะให้เขียนข้อเสียของสิงห์ละก็...
.
.
.
.
.
เสียงเสียดสีของปากกากับบอร์ดยังดังไม่หยุดแม้เวลาผ่านมากว่าห้านาทีแล้ว
และยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดง่ายๆด้วย
.
.
.
ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบชั่วขณะ ไม่มีใครกล้าพูดอะไรออกมา
.
.
.
.
ปึก!เสียงกระแทกปากกาดังมาพร้อมกันจากทั้งสองฝั่ง
“ผมกลับก่อนนะครับ สวัสดีครับ”
สิงห์วางปากกาไว้บนโต๊ะประชุม หยิบกระเป๋าบนเก้าอี้แล้วเดินออกไป
นายน์เองก็เช่นกัน...
“ขออนุญาตกลับก่อนนะครับ สวัสดีครับ”
.
.
.
“กิม ไหนแกบอกว่าน้องเขาไม่รู้จักกันมาก่อนไง ทำไมเขียนเต็มบอร์ดแบบนี้ล่ะ” ช่าหันไปถามเพื่อน
“ก็น้องมันบอกมาอย่างนี้อ่ะ กูจะไปรู้ได้ไง”
“แก น้องเขามีปัญหาไรกันป่ะวะ ละครจะล่มไหมเนี่ย” หนึ่งในทีมเขียนบทพูด
“ถ้าไม่โอเคน้องเขาก็คงค้านตั้งแต่วันแรกแล้วแหละ น่าจะไหวอยู่มั้ง” แน๊ตตี้พยายามคิดในแง่ดี
“แก งั้นฉันกลับก่อนนะ บายย..” ฟ้าโบกมือลาเพื่อน
“ย่ะ! ไปเดทกับผัวล่ะสิ”
“พี่ครับ พวกผมกลับได้แล้วใช่ไหม” เชนถาม
“ได้จ๊ะ กลับดีๆนะ บายย” ช่าบ้ายบายรุ่นน้อง เกียร์เองก็กลับไปด้วยเพราะมีธุระกับทางบ้าน
.
หลังจากที่นักแสดงกลับไปแล้วก็เหลือแค่ช่า แน๊ตตี้ กับทีมเขียนบท
ทุกคนหันไปมองไวท์บอร์ดแล้วกลืนน้ำลาย
ฟรานซิส | ซิลเวอร์
เชื่อคนง่าย | พูดน้อย
แฟนคลับเยอะไป | ตอบไลน์ช้า
อ่านหนังสือหาความรู้เข้าสมองบ้าง | ออกกำลังกายบ้างนะ เตี้ย
อยู่ไม่นิ่ง เป็นไฮเปอร์หรอ? | วันๆเอาแต่อ่านหนังสือ น่าเบื่อ
พูดมาก | พูดบ้างก็ได้ เป็นใบ้หรอ
ขี้อ่อย | หน้านิ่งทั้งวัน กล้ามเนื้อใบหน้ามีปัญหาหรอ?
เอาแต่ใจตัวเอง | ซื่อบื้อ
ไม่ฟังคนอื่น | เอาแต่สนใจคำพูดคนอื่น
ขี้เกียจ | ขาดความมั่นใจในตัวเอง
ดีแต่พูด | หัวอ่อน
งี่เง่า | ชอบเก็บปัญหาไว้คนเดียว
พวกเขาเจองานยากซะแล้ว...
***********************
เขาพูดกันแล้วแก ดีใจไหม 5555
อย่าเพิ่งเบื่อกันน้าาา สงครามปากกายังไม่จบ รอพาร์ทสองตอนหน้า อิอิ
วันนี้มาลงดึก สารภาพผิดเลย
ปล.ขอบคุณ คุณ magarons และ คุณ kdds มากค่ะที่ไปแนะนำนิยายในกระทู้แนะนำนิยาย
(เค้าแอบไปหานิยายอ่านมา ตอนแรกที่เห็นคือรู้สึกว่าชื่อคุ้นๆ //ไม่ได้คิดว่าเป็นนิยายตัวเองเลย ฮ่าๆ)
ปล.(2)ขอบคุณผู้อ่านทุกคนด้วยที่เสียเวลามาอ่าน
-รักคนอ่าน-
หัวข้อ: -[ แฟนเก่าเป็นสิ่งมีชีวิตที่คิดถึงมากที่สุด ]- คิดถึงครั้งสุดท้าย P.38 (1/6/16) (อ่าน 363361 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก