-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
*************************************************************************
(http://i64.tinypic.com/1sf505.jpg)
เริ่มต้นคิดถึง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52299.msg3323763#msg3323763) คิดถึงครั้งที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52299.msg3323796#msg3323796) คิดถึงครั้งที่ 1.5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52299.msg3323879#msg3323879) คิดถึงครั้งที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52299.msg3324431#msg3324431)
คิดถึงครั้งที่ 2.5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52299.msg3324655#msg3324655) คิดถึงครั้งที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52299.msg3325412#msg3325412) คิดถึงครั้งที่ 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52299.msg3326411#msg3326411) คิดถึงครั้งที่ 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52299.msg3327315#msg3327315)
คิดถึงครั้งที่ 5.5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52299.msg3327540#msg3327540) คิดถึงครั้งที่ 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52299.msg3328852#msg3328852) คิดถึงครั้งที่ 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52299.msg3330684#msg3330684) คิดถึงครั้งที่ 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52299.msg3331876#msg3331876)
คิดถึงครั้งที่ 9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52299.msg3333290#msg3333290) คิดถึงครั้งที่ 9.5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52299.msg3334248#msg3334248) คิดถึงครั้งที่ 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52299.msg3335715#msg3335715) คิดถึงครั้งที่ 11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52299.msg3336618#msg3336618)
คิดถึงครั้งที่ 12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52299.msg3338690#msg3338690) คิดถึงครั้งที่ 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52299.msg3339604#msg3339604) คิดถึงครั้งที่ 14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52299.msg3341829#msg3341829) คิดถึงครั้งที่ 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52299.msg3344259#msg3344259)
คิดถึงครั้งที่ 16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52299.msg3347728#msg3347728) คิดถึงครั้งที่ 17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52299.msg3355080#msg3355080) คิดถึงครั้งที่ 18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52299.msg3355952#msg3355952) คิดถึงครั้งที่ 19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52299.msg3358817#msg3358817)
คิดถึงครั้งที่ 20 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52299.msg3359607#msg3359607) คิดถึงพิเศษ : คิดถึงไม้ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52299.msg3362556#msg3362556) คิดถึงครั้งที่ 21 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52299.msg3368967#msg3368967) คิดถึงครั้งที่ 22 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52299.msg3388533#msg3388533)
คิดถึงครั้งสุดท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52299.msg3392347#msg3392347)
Facebook (https://www.facebook.com/BuioFalco-583394715153850/?ref=aymt_homepage_panel)
-
เริ่มต้นคิดถึง
“น้าาาาาาา พี่นายน์ ช่วยผมหน่อยนะครับ ได้โปรดเถอะพี่”
หยุด!
หยุดทำเสียงแบบนั้น...
หยุดทำหน้าหมาหงอยแบบนั้น...
แล้วก็ไม่ต้องเอามือมากอดขาเขาด้วย...
มันทำให้นายน์...
อยากจะเตะคน!!!!
“ไอ้ปิง!! เอามือออกจากขากูได้แล้ว” นายน์บอกน้องเทคเสียงแข็ง
มีอย่างที่ไหนมาขอให้นายน์ไปแสดงละครให้คณะนิเทศ หวังคะแนนจากสาวที่มันจีบซึ่งดูแลเรื่องนักแสดงอยู่
ไอ้น้องชั่ว!!!
จะไม่ซื้อขนมให้อีกแล้ว!!!!
‘ ช่วยกูด้วยยยย!! T^T '
ส่งสายตาขอร้องไปให้เพื่อนสนิท
“นายน์ก็ช่วยๆน้องเขาไปเถอะ ไม่งั้นมันก็ไม่ปล่อยหรอก” แจม เพื่อนสนิทก้มมองปลิงที่เกาะขาเขาอยู่แล้วส่ายหน้าอย่างเอือมๆ
“ใช่ครับ พี่แจมพูดถูกแล้ว ถ้าพี่ไม่ช่วยผมก็ไม่ปล่อย” พูดพร้อมกับกระชับแขนกอดขาเขาให้แน่นกว่าเดิม
...ทำตัวเป็นปลิงสมชื่อจริงๆ
“แล้วทำไมไม่ไปเล่นเอง มึงเป็นเดือนคณะปีที่แล้วนะ” ข้อนี้สงสัยมานาน เห็นไอ้ปิงมันอย่างนี้แต่มันก็เป็นเดือนคณะปีที่แล้ว คนติดตามไอจีมันก็มาก ถึงเขาจะเลิกเล่นไอจีไปแล้วแต่แจมก็มารายงานให้ฟังเสมอๆ
“เขาไม่อยากได้ผม เขาอยากได้พี่ไปเล่น”
“เพื่อ?”
“เขาอยากให้พวกคิ้วท์บอยไปเล่น”
“อะไรคือคิ้วท์บอย?” นายน์ถามอย่าง งงๆ
คิ้วท์ แปลว่า น่ารัก
บอย แปลว่า ผู้ชาย
เดี๋ยวนี้เขาชมผู้ชายว่าน่ารักกันแล้วหรอ?
ณภัทรผู้ไม่ค่อยสนใจโซเชียลตั้งคำถามกับตัวเองในใจ...
*****************************
สวัสดีค่ะ
เรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องแรก ฝากพิจารณาหน่อยนะ
ลงเป็นครั้งแรก สารภาพเลยว่าใช้ยาก 55555
-
คิดถึงครั้งที่ 1
“อะไรคือคิ้วท์บอย?” หลังจากเอ่ยคำถามนี้ออกไปก็เหมือนกับโลกหยุดหมุน
แจมที่กำลังอ้าปากกินเลย์อ้าปากค้าง จ้องนายน์ชนิดที่ว่าลูกตาออกมากินเลย์แทนได้
...ทุเรศมากเพื่อน
ไอ้เด็กปิงก็หยุดเอาหน้าถูขาเขา แล้วเงยหน้ามาจ้องเขาตาโตเท่าที่คนจีนอย่างมันจะทำได้
นนท์ ที่กำลังนอนเล่นไอแพดก็เผลอทำไอแพดหล่นใส่หน้า แต่เจ้าตัวก็แค่เก็บขึ้นมาแล้วจ้องเขา
เจ็บไหมนั่น...
ไนซ์ซี่ ตุ๊ดสาวที่กำลังทาปากก็ตกใจจนลิปสีแดงเพลิง(มันว่าอย่างนั้น) เลอะไปเกือบถึงหู
...นี่คงเป็นที่มาของคำว่าตกใจแรง
“พี่.. พี่ไม่รู้จักคิ้วท์บอย?” ไอ้เด็กปิงเหมือนจะเป็นคนแรกที่รู้สึกตัว
“อืม” ถ้ารู้จะถามทำไม
“พี่แจมเพื่อนพี่เล่นเฟสบุ๊คป่ะเนี่ย” มันหันไปถามแจมแทนที่จะตอบคำถามผม
“ละ.. เล่น แต่ส่วนใหญ่มันจะเล่นไลน์มากกว่า ไม่ค่อยเห็นมันเล่นเฟสเท่าไหร่” แจมที่เพิ่งได้สติจากการที่ไอ้ปิงเรียก
ใครบอก...
เขาเล่นเฟสบ่อยจะตาย...
แต่ทุกครั้งที่เล่นก็มักจะเป็นเพราะเข้าไปส่องเพจต่างหาก...
“งั้น... ต้องใช้ไม้ตายแล้ว” ปิงพึมพำอะไรสักอย่างที่นายน์ไม่ได้ยิน
“พี่นายน์”
“หืม?”
“พี่จำนาฬิกาคอลเล็กชั่นใหม่เมื่อเดือนที่แล้วที่พี่บอกว่าอยากได้ได้รึเปล่า”
“อืม”
‘0 o’clock’ นาฬิกาแบรนด์ไทยที่ดังไปทั่วโลก...
คอลเล็กชั่นเดือนที่แล้วมีเรือนนึงสวยมาก แต่ผลิตแค่100เรือน และหมดไปแล้วด้วย
“ผมสามารถหามันให้พี่ได้” นายน์ตาวาวทันทีที่ได้ยิน
“แต่พี่ต้องไปเล่นละครให้คณะนิเทศ” ปิงพูดแล้วเปิดรูปโชว์นาฬิกาเรือนที่เขาอยากได้ให้ดู
“เออ ตกลง!” วินาทีนี้ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่านาฬิกาแล้ว...
-
:z13: :z13: จิ้มเรื่องใหม่ :katai4:
-
ติดตามมมมม
-
น่าสนใจดีค่ะ แต่สารภาพว่าสตั้นที่ชื่อเรื่องนิดๆ ตอนแรกไม่อยากกดเข้ามา เพราะเราเกลียดแฟนเก่ามากกกกกก!!!! :m31: (เกี่ยวไหม)5555
เป็นกำลังใจให้จ้า มาต่อบ่อยๆน้า :L2: :pig4: :mc4:
-
^
^
^
จิ้มสามเม้นบน
(ต่อจากข้างบนค่ะ)
“เย้!! งั้นเดี๋ยววันเสาร์ผมพาไปคณะนิเทศนะครับ” ปิงตะโกนดีใจราวกับบอลไทยชนะบอลโลก
เวอร์ไม่มีใครเกิน...
“ผมไปก่อนนะพี่ ต้องไปบอกข่าวกับตาลอีก หวัดดีครับ” ตาลเป็นชื่อคนที่ปิงจีบอยู่ นายน์ไม่เคยเห็น แต่แจมบอกว่าน่ารักมากกกก
“งั้นกูกลับแล้วนะ” นายน์บอกลาเพื่อนๆ
ไนซ์ซี่ผู้ยังไม่ได้สติโบกมือลาเขาอย่างเหม่อลอย...
ดีแล้ว...
ถ้ามันส่องกระจกขึ้นมา มันกรี๊ดจนตึกคณะพังแน่...
**************************
ติ๊ง!
เสียงแจ้งเตือนจากเฟสบุ๊คเรียกความสนใจจากนายน์ที่กำลังอ่านชีททบทวนบทเรียนวันนี้
ยอมแล้วทูนหัวอยากมีผัวชื่อสิงหา
เพจที่เขาชอบส่อง
เห็นผู้ชายเล่นกีฬาแล้วใจสั่นค่ะ แอดนับได้6 ลูกเพจล่ะได้เท่าไหร่ *แนบรูป*
1 นาทีที่แล้ว 489 ถูกใจ 38 ความคิดเห็น
เป็นรูปของผู้ชายคนหนึ่งสูงประมาณ 187 หน้าตาหล่อ คิ้วเข้ม ตาคม จมูกโด่งเป็นสัน มือสองข้างกำลังใช้ชายเสื้อบาสเช็ดเหงื่อที่ใบหน้า ทำให้เห็นหน้าท้องที่มีซิกแพคชัดเจน
‘กรีดร้อง ซูมไปข้างหลังสิคะ น้องกิตมานั่งเฝ้าพี่สิงห์เล่นบาสอีกแล้ว #สิงหากินกับอะไรก็อร่อย#สิงห์กิต’
‘ขอทิชชู่หน่อยค่ะ เลือดจะหมดตัวแล้ว แฮ่กๆๆ’
‘@.... ผัวกูๆ’
และอีกหลายๆคอมเม้นท์เกี่ยวกับผู้ชายในภาพ...
ผู้ชายที่ชื่อสิงหา...
นายน์ไม่ได้เป็นเกย์...
หรือบางทีอาจจะเป็นก็ได้...
เพราะเขาเคยคบกับผู้ชายอยู่คนหนึ่ง...
แต่มันก็ผ่านมาตั้ง 3 ปีแล้ว...
คนที่ชื่อ สิงหา
คนเดียวกับในรูปเมื่อกี้
คนที่มีแฟนคลับเยอะขนาดมีเพจสองหมื่นไลค์เป็นของตัวเอง...
รู้ตัวอีกที นายน์ก็เผลอกดเซฟรูปคนตัวโตไปซะแล้ว...
ไลน์!
เสียงไลน์จากแจม
นายน์กดเข้าไปอ่านอย่างรวดเร็ว...
เรื่องรูป....
ช่างมันก่อนแล้วกัน เดี๋ยวค่อยลบ...
เดี๋ยวค่อยลบพร้อมกับอีก273รูปที่เคยเผลอเซฟไว้เหมือนกัน.....
(TBC.)
-
จิ้มนักเขียน :z13:
เราเข้าใจอารมณ์เจอรูปคนที่ชอบแล้วเซฟเลย แต่สงสัยว่าเลิกกันทำไมในเมื่อนายน์น่าจะยังรักอยู่
-
:o8: :o8: :o8: :o8:
-
เข้าใจเลยว่า เลิกกันไปเป็นปีแล้วแต่เราก็ยังส่องเขาอยู่ (ซึ่งเราก็ทำๆ) รักมากก็ลืมยากอ่ะ ถึงจะเป็นปีแล้วที่เลิกก็เหอะ :katai1:
อยากรู้จักพระเอกเเล้วววว
รอค่ะ
-
ขอถามนักเขียนหน่อยนะคะ
เรื่องนี้ตอนจบ พระเอก นายเอก จะได้รักกันไหมคะ จบแบบ Happy ไหม
-
เลิกกันมา 3 ปีแล้ว เลิกกันทำไมนะ
และสิงหาก็คงมีแฟนใหม่ไปแล้ว
แต่นายยังไม่มีใครเพราะยังรักอยู่
มีใครรู้เรื่องที่เคยคยกันบ้างมั้ย
-
รอติดตามตอนต่อไปนะคะ
-
:pig2: น่าติดตามมากค่ะ
เลิกกันด้วยสาเหตุอะไรนะ
แต่สามปีนี่ไม่ใช่เวลาสั้นๆ เลย
ที่คนๆ หนึ่งจะคิดถึงอีกคน
รอนะคะ :กอด1:
-
แนะนำน้องนายน์ให้โหลด KeepSafe แล้วเอารูปคุณแฟนเก่าไปซ่อนในนั้น เผลอทำมือถือตกหล่นที่ไหนจะได้ไม่ความแตกว่ายังคิดถึงเขาอยู่
อยากรู้เขาเลิกกันเพราะอะไร จะกลับมาคบกันได้ไหมอย่างไร (ขี้เสือกนี่เองเรา 555)
-
ง่อวว เจิมม น่าสนุกมากอะ มาต่อบ่อยๆนะ
-
สนุก มาต่อบ่อยๆน้าาาา :mew1:
-
คิดถึงครั้งที่ 2
‘ผู้หญิงคนนั้นเขาจะจูบสิงห์อยู่แล้วนะ นายน์ไม่คิดจะพูดอะไรหน่อยหรอ’ ร่างสูงตะคอกถามคนตรงหน้า
‘นายน์ก็เห็นสิงห์ชอบคุยกับคนอื่นบ่อยๆนี่’
ใครบอกว่าไม่รู้สึก...
แต่สิงห์เป็นคนเฟรนลี่ คุยกับคนอื่นไปทั่ว มีคนชื่นชอบมากมาย เป็นคนของสังคมกลายๆ
‘นายน์ประชดหรอ? หรือที่ไม่พูดนี่คือไม่หึงไม่รู้สึกอะไรเลยใช่ป่ะ’
‘….’
จะให้เขามาหึงงี่เง่าได้ยังไง
‘สิงห์จะได้กับเขากลางห้างอยู่แล้ว นายน์ยังนั่งมองเฉยๆอยู่อีก รักสิงห์จริงรึเปล่า’
‘ไม่ใช่อย่างนั้นสิงห์ ฟังเราก่อน...’ คนตัวเล็กพยายามอธิบาย
‘ไม่ใช่อะไรอ่ะ ถ้าสิงห์ไม่ผลักเขาออกป่านนี้อาจจะได้กันไปแล้วก็ได้’
เขาเป็นผู้ชาย แค่ที่สิงห์คบกับผู้ชายมันก็ทำให้สิงห์แย่พอแล้ว
ถ้านายน์แสดงออกว่าหึงหวงมากไป มันคงไม่ดีกับภาพลักษณ์สิงห์แน่...
‘สองปีที่เป็นเพื่อนกับอีกหนึ่งปีที่เป็นแฟนมันไม่ต่างกันเลยอ่ะ นายน์จะให้สิงห์ทำยังไง’
‘งั้นเลิกกันไหม?’ ร่างบางเอ่ยถามเสียงเรียบ
‘อะไรนะ?’
‘เลิกกันไหม? กลับไปเป็นเพื่อนกันแบบเดิม’
‘....’
‘....’
‘....’
‘....’
‘...ได้...’
‘....’
‘....’
‘....’
‘....เลิกกันเถอะ...’
‘....’
‘...งั้นสิงห์ไปก่อนนะ กลับบ้านดีๆล่ะ’ ร่างสูงเดินออกไป โดยไม่หันมามองร่างบางอีกเลย...
เฮือก!!!
ณภัทรสะดุ้งตื่นขึ้นมา
7 : 00
กริ๊งงงงง !!!!
ตามด้วยเสียงนาฬิกาปลุกที่ตั้งไว้
เป็นการตื่นนอนที่แย่ที่สุดในรอบสามปีที่ผ่านมา...
ร่างบางนั่งยิ้มกับตัวเอง
เขาทอดสายตามองไปที่กระจกโต๊ะเครื่องแป้งที่อยู่ตรงข้ามกับเตียง
เกลียด...
เกลียดรอยยิ้มของคนในกระจกนั้น
ทำไมถึงยิ้ม...
ทั้งๆที่น้ำตาก็ไหลอยู่แท้ๆ...
สิงห์กับเขาไม่เหมาะกันเลยสักนิด...
เรื่องนั้นเขารู้ดีที่สุด
สิงห์เป็นคนเฟรนลี่...
นายน์รู้จักแค่ครอบครัว และเพื่อนบางคน...
สิงห์เป็นที่รักของทุกคน...
นายน์ไม่กล้าคุยกับคนแปลกหน้า...
สิงห์ชอบไปเที่ยว...
นายน์ชอบที่จะอ่านหนังสือเล่มโปรดในห้องเงียบๆ...
สิงห์ชอบเล่นกีฬา...
ตั้งแต่ขึ้นมัธยมมานายน์ก็ไม่เคยได้เกรด 4 พละอีกเลย...
สิงห์ไม่ชอบวาดรูป...
นายน์เรียนสถาปัต...
นายน์เกลียดตัวเลข...
สิงห์เรียนเศรษฐศาสตร์...
สิงห์...
พอ!
เลิกคิดได้แล้วณภัทร!!!
นายน์หยิบผ้าเช็ดตัวเข้าไปอาบน้ำไล่ความฟุ้งซ่านของตนเอง...
วันนี้วันเสาร์ ต้องอ่านหนังสือที่ยืมจากหอสมุดกลางให้จบแล้วเอาไปคืนวันจันทร์~~
หืม? วันเสาร์?
เหมือนมีนัดอะไรไว้... แต่จำไม่ได้...
ไลน์!
ปิงทักไลน์มาเหมือนจะรู้ตัวว่าถูกลืม
PinG PT พี่อย่าลืมนัดผมนะ เดี๋ยว 9โมง ไปรับหน้าหอ 7.34
Napat_9 เออๆ 7.35
อยากจะบอกว่าลืมไปแล้ว แต่เดี๋ยวมันจะน้อยใจไม่ซื้อนาฬิกาให้
อะไร?
ไม่ได้ขี้งกนะ...
นาฬิกามันสวยจริงๆเถอะ...
ไปอ่านหนังสือรอไอ้ปิงดีกว่าาาา~~
********************
รู้สึกว่าไม่มีใครอยู่ข้างสิงห์เลย 55555 //ตบไหล่นายสิงหา
ปล.เรื่องนี้จบ happy ค่ะ (วางเรื่องให้อิสิงห์เป็นพระเอก แต่ตอนนี้เริ่มเกลียดมันแล้ว อาจจะเปลี่ยนตัวก็ได้ //บางทีแฟนเก่าอาจจะมีไว้แค่คิดถึง)
ปล.(2) ตอนดึกๆน่าจะมาต่อตอนที่ 2.5 ให้ค่ะ
-
อีกคนพูดไม่ทัน อีกคนก็ไม่ฟัง แล้วจะคืนดีกันไงเนี่ยย
-
จริงเลย คนนึงไม่ฟังกันเลย อึกคนก็ปากไวไป นายน์ไม่มั่นใจ หวั่นไหว พลั้งปากบอกเลิก แต่ตัวเองยังรักเหมือนเดิม :sad4: :mew2:
-
สิงห์ก็อารมณ์ อยากให้นายน์หึงหวง แสดงความเป็นเจ้าของ แสดงออกมากกว่าเพื่อน
นายน์ก็ดูถูกตัวเองนิดๆ ว่าไม่คู่ควร เจียมเนื้อเจียมตัว แหม๋น้องคะแฟนนะไม่ใช่เมียน้อยใยต้องเกรงใจใคร
แต่นายน์ผิดนะ ที่พูดประโยคต้องห้าม ถ้ากล้าพูด"เลิกกันไหม" คือแตกหักตัดสัมพันธ์ไร้เยื่อใยแล้วไม่ใช่อาลัยอาวรณ์แบบนี้
-
รอปมปัญหาคลี่คลาย ..
-
อย่าเปลี่ยนพระเอกเลยเหอะ 555
คือเราชอบอารมณ์แฟนเก่ากลับมาเจอกัน มันมีความรู้สึกดีๆต่อกันอยู่อะ
เรื่องแรกจริงอ่อ แต่งดีอะแบบมีให้ลุ้นตลอด
-
:katai5: :katai5:
-
ว่ากันว่าการกลับไปคบกับแฟนเก่าก็เหมือนกับการกลับไปอ่านหนังสือเล่มเดิมที่ยังไงก็จบแบบเดิมๆ
ในกรณีนี้เราว่าไม่ เพราะว่าทั้งคู่ยังไม่ได้เปิดใจเปิดตัวตนให้กันเลย คือว่าง่ายๆก็คือคบกันแบบผิวเผินนั่นแหละค่ะ
อ่านแล้วจี๊ดๆดีค่ะ
-
เรื่องราวน่าติดตาม มาต่ออีกเยอะๆินะคะ
ปล.จบแบบ Happy มีกำลังใจรออ่านแบบจดจ่อ ^_^
-
ง่อววว แน่ใจหรอว่าเลิกกันแล้วกลับไปเป็นเพื่อนกันอย่างเดิมได้
แฟนเก่าที่เลิกกันแล้วกลับไปเป็นเพื่อนกันไม่ได้มีอยู่ 2 อย่างเท่านั้นแหละ
คือไม่เกลียดกันแล้ว ก็ยังรักกันอยู่ งื้อ :hao5:
-
แล้วไงล่ะนายน์ ที่สุดแล้วทั้งคู่
ได้กลับไปเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมมั้ย
แต่ดูท่าจะมีแต่สถานะแฟนเก่าซินะ
ว่าๆไปก็สงสารสิงหาอยู่นะ
แต่เข้าใจว่าตอนนั้นคงเด็กทั้งคู่
ลุ้นว่าเมื่อไรจะจีบกันอีกครั้งนะ
-
โถ่นายน์ :mew4:
-
จิ้มๆๆๆๆๆๆรัวๆเลยค่ะ
น้องนายน่ารักจริงๆ มาต่อเร็วๆนะคะ
กดเป็น fc กันเลยทีเดียว 55555
-
(คิดถึงครั้งที่ 2.5)
ปิงขับรถพานายน์มาที่ตึกคณะนิเทศ
ทั้งๆที่เป็นวันเสาร์แต่กลับมีคนมาเยอะมากกกก
“กรี๊ดดดดดดด” เสียงกรี๊ดดังขึ้นทันทีที่เขาก้าวเท้าออกจากรถ พร้อมกับเสียงลั่นชัตเตอร์และแฟรชที่ทำเอาแสบตา
รู้สึกเหมือนมาเดินพรมแดงเมืองคานส์...
แต่...
นี่ยังไม่สิบโมงเลย แดดประเทศไทยแรงไม่พอจนต้องให้แฟรชช่วยเลยหรอ...
‘แก๊ พี่นายน์มาอ่ะ ฉันติ่งพี่เขาตั้งแต่พี่เขาอยู่ปีหนึ่ง โอ้ยยย ฟินนนนค่ะ’
‘ฮรือออ คิ้วท์บอยมากันเต็มไปหมด ไม่ถามเงินในกระเป๋าฉันเลยยยย’
‘จินยองอปป้า หนูขอโทษ แต่ขอเอาเงินไปซื้อตั๋วละครปีนี้ก่อนนะคะ’
‘น้องนายน์ ตัวจริงน่ารักกว่าในรูปอีกอ่ะ ทำไมขาวออร่าขนาดนี้คะลูกกก’
‘ นี่มันอะไรกัน? ’
นายน์ส่งสายตาที่เต็มไปด้วยคำถามไปให้น้องรหัส
“เข้าข้างในกันเถอะพี่” ปิงยักไหล่แล้วเดินนำเขาเข้าไป
อึดอัด...
รู้สึกเลยว่าโดนจ้อง...
ขนาดก้มหน้าเดินยังรู้สึกได้...
เงยหน้าขึ้นมาก็เจอนักศึกษาทั้งรุ่นพี่รุ่นน้องยืนจ้องเขาอยู่...
‘ยิ้มให้คนอื่นบ้างก็ได้’
เสียงหนึ่งดังมาจากความทรงจำ...
นายน์ส่งยิ้มให้กลุ่มคนที่มองเขาอยู่
‘แกกกกกกก น้องนายน์ยิ้มจ้าาาาาา ทำไมมันน่ารักอย่างนี้’
‘มึงงงง ถือกล้องค้างทำไม๊ ทำไมไม่ถ่ายน้องนายน์’
‘เมื่อกี้มีใครถ่ายทันไหม ขอรูปหน่อยๆ’
‘แกกก ฉันเหมือนเห็นเทวดาตัวน้อยๆในโบสถ์เลย ขอบคุณพระเจ้า ToT’
‘มึงงง กูถ่ายทันค่าาาา ไม่อยากจะอวด ส่งให้เพจคิ้วท์บอยด่วนเลย’
นายน์ไม่ได้ฟังว่าคนพวกนั้นพูดอะไรต่อหลังจากที่เขายิ้มให้
พูดให้ถูกคือฟังไม่รู้เรื่อง เสียงมันดังมาก
แต่พวกนั้นก็เลิกจ้องเขาแล้ว
...ทำไมเวลาแบบนี้ต้องคิดถึงคำพูดของคนๆนั้นด้วย
************************
“สวัสดีครับพี่ๆ” ปิงยกมือไหว้ทันทีที่เปิดประตูห้องเข้าไป
เหมือนจะเป็นห้องประชุมของคณะนิเทศ
“หวัดดีจ้าน้องปิง ตาลไปซื้อข้าวอยู่ เดี๋ยวก็มาแล้วล่ะ”
“ครับ พี่ครับ นี่คือ...” ปิงเบี่ยงตัวให้เห็นนายน์ที่ยืนอยู่ข้างหลัง
ปิงมันตัวใหญ่มากจนบังนายน์มิด
ปิงมันเป็นนักบอลมหาลัยนะ มันเลยตัวใหญ่ไง!
นายน์ไม่ได้ตัวเล็กนะ!!!
“กรี๊ดดดดด น้องนายน์ ฮรืออออพี่ดีใจริงๆที่น้องยอมมา” กระเทยสาวคนหนึ่งในห้องวิ่งเข้ามาหาเขาด้วยความเร็วปานสิงโตตะครุบเหยื่อ
“อ่าาา ผมคงไม่ต้องแนะนำแล้วมั้ง งั้นพี่นายน์โชคดีนะครับ ผมไปหาตาลก่อน”
เดี๋ยว!
กลับมาก่อน!!!
เขาไม่เคยคุยกับคนแปลกหน้า!!!
กลับมาก่อนนนน!!
ไอ้น้องรหัสชั่ววววว!!!!
นายน์หันมายิ้มแหะๆให้คนในห้อง
“สวัสดีครับ” ยกมือไหว้คนในห้องที่น่าจะอยู่ปีสี่
“สวัสดีจ๊ะ พี่ชื่อช่านะ เรียกพี่สวยก็ได้ ส่วนคนนั้นชื่อ..” ช่าแนะนำคนอื่นๆให้นายน์ฟัง นายน์ก็พยายามจำชื่อคนให้มากที่สุด
...ยากกว่าจำชื่อเทพเจ้ากรีกอีก
“พวกนักแสดงอยู่อีกห้องนะ เดี๋ยวให้พี่เกียร์พาไปละกัน” พี่ช่าผลักเขาไปหาผู้ชายคนหนึ่งที่นั่งเล่นโทรศัพท์มุมห้อง
“อีเกียร์เลิกเล่นเกมส์แล้วพาน้องไปห้องนักแสดงหน่อย เร็วค่ะ!!” พี่ช่ากระชากหูฟังพี่ที่ชื่อเกียร์แล้วตะโกนกรอกหู
“น้องนายน์?” คนตรงหน้าเอ่ยชื่อนายน์อย่างเหม่อลอย
“คะ.. ครับ?” เป็นนายน์ซะเองที่ต้องหลบสายตา
เกียร์ นิเทศศาสตร์ปีสี่
เดือนมหาลัยที่แจมเคยกรี๊ดอยู่ช่วงหนึ่ง
“ตามมาสิ” เกียร์เก็บหูฟังเข้ากระเป๋าแล้วเดินนำออกไป
“นึกว่าจะไม่มาซะแล้ว ใครไปตามตื๊อจนยอมล่ะ” เกียร์เปิดบทสนทนา
“ปิง น้องรหัสผมน่ะครับ เห็นว่าจีบสาวคณะนี้อยู่”
“อ๋อ..”
“...”
“...”
“...”
หลังจากนั้นก็เงียบตลอดทาง
“ถึงแล้ว” เกียร์บอกคนตัวเล็ก
“ครับ”
“พร้อมยัง?”
“คะ..ครับ”
“หวัดดี พาสมาชิกใหม่มาหา” เกียร์เปิดประตูแล้วทักคนข้างใน
“สวัสดีครับ” นายน์เอ่ยทักคนในห้องเมื่อเกียร์ดึงเขาเข้ามา
“เฮ้ย! นายน์ สถาปัตป่ะ?” ผู้ชายผมสีแดงคนหนึ่งเอ่ยถาม
“อ่าาา.. ใช่”
“โหห... เห็นลงเพจคิ้วท์บอยมาหลายรอบแล้วไม่เคยเจอตัวจริงซะที กูชื่อเชน อยู่รัฐศาสตร์ปีสาม”
“งั้นแนะนำตัวกันเองเลยแล้วกัน พี่ไปละ” เกียร์บอกแล้วเดินออกจากห้องไป
เชนพานายน์ไปแนะนำกับอีก2คนจนรู้จักกันดี
ในห้องรวมเขาด้วยก็มีแค่ผู้ชาย 4 คนเลยสนิทกันเร็ว
อีกสองคนคือ ฟิว ศิลปกรรม ปีสอง กับ ริว บริหารปีสอง
ทุกคนดังมาจากเพจคิ้วท์บอยของมหาลัย
แต่คิ้วท์บอยของพวกคณะแพทย์ เภสัช ฑันตะหรือคณะที่เรียนหนักๆ ไม่ได้มาเพราะละครนี้จะต้องใช้เวลาซ้อม 3 เดือน เดี๋ยวจะไปกระทบกับการเรียนของพวกสายสุขภาพ
ตอนนี้นายน์รู้จักคิ้วท์บอยแล้วนะ หลังจากที่แจมพูดกรอกหูเขามาสามวันเต็มๆ
‘ แต่ทำไมเพจนี้ถึงเอารูปคนอย่างเขาไปลงล่ะ ’
นี่เป็นคำถามที่แจมไม่เคยตอบเขาเลยสักครั้ง
“หวัดดี พาสมาชิกคนสุดท้ายมาแล้ว” เสียงพี่เกียร์ดังขึ้นพร้อมกับการปรากฏตัวของคนที่นายน์ไม่อยากเจอที่สุด
สิงห์ เศรษฐศาสตร์
กับละครของคณะนิเทศอีก 3 เดือนข้างหน้า...
ไม่เอาแล้ว...
ไม่เอานาฬิกาแล้วก็ได้...
ปิงมาพาเขากลับไปที...
*******************
มาต่อแล้วน้าา
นายน์เริ่มงอแงแล้ว 5555+
อิสิงห์ค่าตัวแพงมาก ต้องทำใจ นางยังไม่ได้พูดสักประโยค
- รักคนอ่าน -
-
คนเขียนไม่เปลี่ยนพระเอกนะ 5555
เราชอบแบบนี้ ให้เขาเจอกันใหม่ จีบกันใหม่ รักกันใหม่ 5555
ปล.รักคนเขียนมากๆจุ้บๆๆ
-
กลับมา กลับมารักกันเร็วๆ นะ
รอฟินนนนน ค๊าาา
-
ขอพาร์ทพี่สิงห์ด่วนๆ
-
จาเอาอีก จาเอาอีกก 555 ชอบค่าาา รอค่าาา มาอัพเร็วเน้อออ ใจจิขาดตายยย
-
สิงห์เป็นคนยังไงน้าา
อยากรู้จักสิงห์จัง
รอพาร์ทของสิงห์ด่วนๆเลย :m5: :m5: :m18:
ปล พี่เกียร์ก็ดีนะ5555555555555555555
-
คราวนี้นายน์จะถอยอย่างไรล่ะ
เขาสองคนจะทักทายกันแบบไหนนะ ลุ้นอ่ะ
-
เอามาอีกกกกกกกกกกกก :katai4:
ชอบจริงๆเลยแนวแฟนเก่าเนี่ย
คนมันเคยรักเคยผูกพัน
จีบใหม่รักใหม่ก็ได้เนอะะะะ :-[
-
พี่เกียร์ :mew1: :mew1:
-
ขออีกได้มั้ยคะเนี่ย มันไม่พออะะะะ
-
ชอบคาแรคเตอร์แบบนายน์จังค่พ ดูน่าเอ็นดูยังไงไม่รู้ ;-;
-
ฮือๆๆๆ นายเอกน่าร้ากกก พานายเอกมาลงต่อที
-
ชอบบบบบบบ
-
สั้นไปแกร สั้นปายยยย ฮืออออ
-
ขอพาสพี่สิงห์ด่วนค่ะ น้องนายน่ารัก รีบมาต่อนะค่ะ
-
น้องนายน์เริ่มงอแง อิคนอ่านก็เริ่มงอแงเหมือนกันค่ะ ทำไมไม่ลงให้ครบละคะ
ฮื่อออออ :hao5:
ปล.รักคนเขียนนะคะจุ๊บๆ :hao7:
-
ไม่เชียร์นายน์อ่ะ ปากเร็ว พูดไม่คิด สุดท้ายก็มานั่งพร่ำเพ้อ
ส่วนสิงน่าสงสารอยู่นะ แต่ยังไม่เห็นตัวละครนี้เลนพูดไรมากไม่ได้
ส่วนนายน์ เจอครั้งแรกเรารู้สึกแหม่งๆแล้ว อยากให้นายน์ตามง้อมากว่า
สิงอย่าไปง้อนะ แต่ก็อย่าเพิ่งรีบใจอ่อน
แต่ว่าคนแต่งหมั่นไส้สิงเหรอ? แบบนี้มันจะสมเหตุสมผลมั้ยล่ะ........
-
สิงห์มีบทสักที :ling1:
-
น้องนายน์อย่าหนีลูก นี่เป็น'โอกาส'อันดีที่จะกลับมาคุยกันอีกครั้งเชียวนะ!
ส่วนคนที่ว่าน้องนายน์พูดไม่คิด เราเข้าใจนายน์นะตอนนั้นก้น้อยใจพลั้งปากไป
แต่สิงห์ก็ไม่ลังเลให้เห็นเลยแงะ โอ๊ยคู่นี้ คนนึงก็เจียมตัวมีไรไม่พูด คนนึงก็อีโก้จัด
แล้วอีกอย่างตอนนั้นมัธยมนายน์ยังเด็กน้า แล้วก็ไม่มั่นใจว่าจะรักกันได้
ลองดูใหม่อีกรอบเหอะ เชียร์
-
รออออออ
อยากให้มีคนมาจีบนายบ้าง ให้สิงมันรู้สึก
-
ฮืออออออ คิดถึงนิยายแนวนี้มากกกก :mew1: :pig4:
-
ไม่เปลี่ยนพระเอกนะ จะเอาคนเนนนน้ :hao7:
-
จะเจอกันแล้ว อีกสามเดือนสู้ๆนะนายน์
-
ติดตามๆๆๆ :pig4: :pig4:
-
ทั้งๆที่เป็นภาษาสั้นๆง่ายๆแต่อ่านแล้วลื่นไหลดีจังค่ะ อ่านแล้วรู้สึกถึงอารมณ์เหวอของนายน์ 55 ปิงนี่ก็นะเข้าใจหาอะไรมาล่อ ได้ไม่คุ้มเสียเล้ย (หรือได้ไม่คุ้มได้หว่า อิอิ) ถือว่าพรหมลิขิตบันดาลชักพาแล้วกันเนอะนายน์ 55
-
นายน์ ฮอตมากกก แต่ไม่รู้ตัว เง้ออออ ชอบ นายน์ใสมาก น่ารัก อยากอ่านตอนต่อไปแล้ว ต่อบ่อยๆนะ คิดถึง :mew1:
-
นายน์เหมือนเด็กเรียกหาพ่ออะ
พ่อไม่เอาแล้ว ไม่ไปเรียนแล้ว จะกลับบ้าน 5555555555555555555555555555555
สู้ๆค้าบนายน์
-
เริ่มต้นได้อย่างน่าติดตาม
จะเป็นรักใสๆหน่วงนิดๆดราม่าหน่อยๆให้ลุ้นระทึกไหม
:mew1: :mew3: :mew4: :mew6:
...
-
ชอบนายน์ :heaven
-
:o8: :o8: :o8: :o8:
-
สานสัมพันธ์ 3 เดือน
-
คิดถึงครั้งที่3
ติ๊ง!
ยอมแล้วทูนหัวอยากมีผัวชื่อสิงหา
โอ้ยยย พี่สิงห์ก็มาค่าาาาาา ลูกเพจเตรียมเงินพร้อมรึยัง #ติ่งสิงหาต้องอดทนเงินในบัญชีหมดลงต้องไม่ตาย
*แนบรูป*
เป็นรูปของสิงหาตอนเดินเข้ามาที่คณะนิเทศ
‘โอยยย เกาหลีก็ติ่งคิ้วท์บอยก็ติ่ง เงินเก็บไม่เหลือแล้วค่าาาา’
‘@..... มึงงงงง กูยืมเงินหน่อย กูเพิ่งจ่ายค่าป้ายไฟไปเอง ฮรือออ’
‘#กินแกลบกันดีกว่า #เผื่อสิงหาสุดที่รัก’
ถ้าเป็นเมื่อก่อนนายน์คงกำลังคิดว่าจะเก็บเงินยังไงให้พอค่าบัตรละครดี
แต่ตอนนี้เขาอยากจะให้ละครมันเลิกไปมากกว่า
.
.
.
ย้อนไปเมื่อ 10 นาทีที่แล้ว
“หวัดดี เราชื่อสิงหา” สิงห์พูดแล้วกวาดตามองคนในห้อง ตั้งแต่เชน ฟิว ริว และ นายน์
สิงหาชะงักไปนิดเมื่อเห็นนายน์
เขาไม่เห็นว่าสิงห์ทำหน้ายังไงเพราะทันทีที่สิงห์หันมาเขาก็หันหน้าหนี
ยังไม่พร้อมเจอจริงๆ
ทุกคนแนะนำตัวเองกลับไปยกเว้นนายน์ที่เชนเป็นคนพูดให้
“มันเป็นคนขี้อายน่ะ”
เชนแก้ต่างให้เขาอย่างนั้น
.
.
.
.
กลับมาปัจจุบัน
“สวัสดีเด็กๆ วันนี้ก็ไม่มีอะไรมาก แค่ให้พวกเรารู้จักกันเฉยๆ อยากเจอตัวจริงด้วย จะไว้วางบทถูก เดี๋ยวพี่แนตตี้จะอธิบายให้ฟังนะ” ช่าเกริ่นนำแล้วผายมือไปทางเพื่อนกระเทยอีกคน
“สวัสดีจ๊ะ รู้จักกันอยู่แล้วเนอะ เรื่องบทก็...” แนตตี้พูดอธิบายเรียงคน
ในเรื่องมีเนื้อหาประมาณว่า ลิเลียนางเอกของเรื่องเป็นเจ้าหญิงที่สวยมาก เธอเป็นคู่หมั้นกับซิลเวอร์ ลูกชายขุนนางคนสนิทของพระราชา แต่ฟรานซิสเพื่อนสนิทของซิลเวอร์นั้นหลงรักเจ้าหญิงลิเลีย สุดท้ายเจ้าหญิงของเราก็ไปลงเอยกับ แม๊กเกอร์ เจ้าชายของอาณาจักรที่ล้มสลายลงไปเมื่อ 5 ปีก่อนที่มาแก้แค้นพระราชา
พี่แนตตี้บอกว่าเป็นละครขายคิ้วท์บอย ไม่เน้นสาระ -_-
นางเอกชื่อฟ้า เป็นดาวคณะนิเทศปีสี่ เห็นว่าเคยเป็นรองดาวมหาลัยด้วย
พระเอกคือเกียร์เดือนมหาลัยปีสี่
เชน รับบทเป็นเพื่อนพระเอก
ฟิวกับริวเป็นเพื่อนนางเอก
ส่วนนายน์กับสิงห์ รับบทเป็นฟรานซิสกับซิลเวอร์
เป็นเพื่อนสนิทที่ชอบผู้หญิงคนเดียวกันคือนางเอกของเรื่อง...
แต่เล่นด้วยกันแค่ 2 ฉาก...
“เรื่องบทเนี่ยเดี๋ยวพี่คุยทีละชุดก็แล้วกัน เกียร์กับเชนมาคุยกับเนย ริว ฟ้า ฟิว คุยกับแป้ง ส่วนสิงห์กับนายน์คุยกับกิมนะ” แนตตี้พูดแล้วชี้ไปที่พี่แต่ละคนที่กล่าวถึง
สิงห์ลุกเดินไปหาพี่กิม นายน์ก็ลุกตาม
“หวัดดี” พี่กิมเอ่ยทัก
“สวัสดีครับ” เขากับสิงห์พูดพร้อมกัน
“....”
“....” เกิดเดธแอร์ชั่วขณะ
“เออๆ เข้าเรื่องเลยละกันนะ คือในเรื่องก็เหมือนที่แพตตี้มันเล่าให้ฟังนั่นแหละ”
“....”
“พวกนายสองคนต้องเล่นเป็นเพื่อนสนิทกัน...”
“....”
“....”
“เอ่อ... มีปัญหาอะไรรึเปล่า...” พี่กิมถามเสียงวิตก นายน์แอบเห็นรุ่นพี่ปาดเหงื่อที่แก้มด้วย
“เปล่าครับ พี่พูดต่อสิ” เป็นสิงห์ที่ตอบไป
“ก็นั่นแหละ พวกพี่อยากได้ความแปลกใหม่ เลยอยากให้ฟรานซิสตัวละครที่นายน์ต้องเล่นมีบุคลิกเหมือนสิงห์ ส่วนซิลเวอร์ตัวละครของสิงห์จะนิสัยคล้ายๆนายน์น่ะ”
“....”
“....”
“...โอเคไหม?...”
“ครับ” นายน์ตอบรุ่นพี่
“แล้วพวกนายรู้จักกันมาก่อนรึเปล่า?”
“....”
“ไม่ครับ” สิงห์ตอบแต่สายตามองที่นายน์อยู่
จุกมาก
รู้สึกเหมือนโดนหมัดหนักๆของนักมวยระดับโลก
“เจองานยากแล้วกู” กิมบ่นเบาๆแต่เขาได้ยิน
ไม่หรอก...
ไม่ยากหรอก...
การแสดงเป็นคนที่ตัวเอคอยมองมาตลอด 6 ปี มันไม่ยากเลยสักนิด...
“เอาเป็นว่าวันนี้เรามาดูบทก่อนแล้วกัน พวกพี่เขียนบทกันแล้วแต่อยากได้ความสมจริงขึ้น ลองอ่านบทดูอันไหนที่ไม่ใช่ตัวเราให้แก้ให้หน่อยนะ” พี่กิมยื่นบทของซิลเวอร์ให้นายน์ แล้วยื่นบทของฟรานซิสให้สิงห์
นายน์อ่านบทแล้วแก้ไปเรื่อยๆ
เนื้อเรื่องสนุกน่าติดตามมาก ชื่นชมคนแต่งจริงๆ
แก้บทเสร็จนายน์ก็ขอตัวกลับบ้าน ส่วนสิงห์แก้บทเสร็จก่อนเลยกลับไปก่อนแล้ว...
วันแรกที่เจอกันในรอบ 3 ปี
จำนวนประโยคที่คุย : ไม่มี
-
ตอนที่สามแล้วว หน่วงมาก :m31: :m31:
น้องนายน์อย่าต้อแต้นะ สิงห์หาเย็นชาได้อีก *มองบน*
-
ช่าสวย ทุกคน วันอาทิตย์นี้นัดถ่ายโปสเตอร์โปรโมทอย่าลืมนะ 19.23
Chinna คร้าบบบบ 19.24
ไม่ลืมหรอก 19.25
ฟิวไงจะใครล่ะ ผมต้องมาร์กหน้ารอไหมเนี่ย 5555 19.30
ช่าสวย อย่านอนดึกก็พอจ้าาาา 19.34
เชื่อใจฝีมือการแต่งหน้าของพวกพี่ได้เลย อิอิ 19.35
“นายน์ ทำไรอยู่หรอ” แจมทักนายน์ที่กำลังนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่
“อ่านไลน์กลุ่มนักแสดงอ่ะ”
“อ๋ออ... สรุปยอมแล่นจริงๆใช่ป่ะ”
“อืม ทำไมอ่ะ”
“เปล่าๆ แค่มีคนฝากถามน่ะ”
“อ๋อ..”
“อีนายน์ มึงๆๆๆ วันอาทิตย์นี้มึงจะไปถ่ายโปสเตอร์ป่ะ กูไปด้วยนะๆๆ” ไนซ์ซี่ที่มาจากไหนไม่รู้วิ่งเข้ามากอดนายน์แล้วขอร้อง(?)
“ไปทำไร”
“เดี๋ยวกูไปแต่งหน้าให้”
“มีช่างแต่งหน้าอยู่แล้ว” นายน์จ้องหน้าเพื่อนด้วยสายตากดดัน
“กูจะไปส่องคิ้วท์บอย จบป่ะ”
“ต้องถามรุ่นพี่ กูไม่รู้ ไมได้มีสิทธิอนุญาต”
“งั้นขอไลน์ใครสักคนสิ ถ้าเป็นพี่เกียร์จะดีมากกก”
“แป๊บนึง”
นายน์ทักไลน์ไปเล่าให้พี่ช่าฟังคร่าวๆแล้วขออนุญาตบอกไอดีไลน์พี่ช่าให้กับไนซ์ซี่
ไนซ์ซี่คุยกับพี่ช่าสักพักก็ได้รับคำอนุญาต
*************************
“ใครว่างช่วยมาจัดฉากหน่อยสิ”
“แก ขนนกไปไหนหมดเนี่ย”
“รองเท้าเจ้าหญิงหายค่าาา ช่วยกูหาด่วนเลยยย”
“สวัสดีครับ” นายน์กล่าวทักกลุ่มรุ่นพี่ที่กำลังวุ่นวายอยู่
“หวัดดีจ้าน้องนายน์ ไปตรงนู้นเลยค่ะ น้องฟิวกับน้องเชนก็มาแล้วเหมือนกัน”
“ขอบคุณครับ” กล่าวลาแล้วเดินไปทางที่รุ่นพี่ชี้บอก
“อ้าวนายน์! มาแล้วหรอ นั่งนี่สิ” เชนเป็นคนแรกที่เห็นเขา
“หวัดดี มานานยัง”
“เพิ่งมาเอง นี่รอพี่เขาไปเอาเครื่องสำอางค์ โดนยำหน้าเละแน่ๆ”
“เวอร์ไปๆ”
“อ้าวน้องนายน์ หวัดดีจ้า พี่ชื่อตาลนะ เรายังไม่เคยเจอกันเนอะ”
“... สวัสดีครับ” เป็นครั้งแรกที่นายน์ได้เห็นตาลคนที่ปิงตามจีบอยู่
ตาลเป็นผู้หญิงตัวเล็ก หน้าตาน่ารัก
เรียกง่ายๆว่าเหมือนตุ๊กตา
นั่งคุยกับพี่ตาลสักพักคนอื่นๆก็มากันครบ
ถามถึงไนซ์ซี่รายนั้นตามติดพี่ช่าอย่างกับลูกเป็ดเดินตามแม่
เห็นพี่ช่าบอก แกเจอทายาทแกแล้วอะไรสักอย่าง
“นักแสดงคะ เตรียมขึ้นแท่นประหารค่ะ เร็วๆนั่งเลย เก้าอี้คนละตัว” พี่แนตตี้พายมือไปที่เก้าอี้พลาสติก 7 ตัวที่อยู่ข้างหลัง
หลังจากที่แต่ละคนนั่งประจำแท่นประหาร(?)แล้ว ก็มีรุ่นพี่คณะนิเทศมาแต่งหน้าให้
รู้สึกเหนื่อยมากกกก
เขารับบทเป็นฟรานซิสผู้ชายเจ้าสำราญ จึงต้องเอาอะไรสักอย่างมาทาตัวให้ผิวเข้มขึ้นนิดหน่อย
ผมหน้าม้าที่เคยไว้จนเป็นเอกลักษณ์ก็ถูกเสยขึ้นไป
หลังจากนั้นก็โดนบรรดาสารพัดเครื่องสำอางยำบนใบหน้า
“เสร็จแล้วค่ะ เดี๋ยวน้องนายน์ไปแต่งตัวแล้วมาเติมหน้าอีกหน่อยนะ” พี่ที่แต่งหน้าบอกแล้วส่งชุดให้เขา
ยังไม่จบอีกหรอ T_T
ชุดที่ได้เป็นชุดแนวยุโรป เสื้อเชิ้ตสีดำ คลุมด้วยเสื้อสูทสีขาว กางเกงขายาวสีขาว แถมด้วยผ้าคลุมสีน้ำเงินเข้มมีลายสีทอง
พร๊อพคือรองเท้าบูทยาวสีดำ ถุงมือสีดำ และดาบยาวที่ฝักดาบมีลายและสีเหมือนกับผ้าคลุม
นิยามง่ายคือ ใส่แล้วร้อนมากกก
ถามพี่แพตตี้ว่ามีฉากใช้ดาบไหม
พี่แพตตี้บอกว่าไม่มี ถือไว้เท่ๆ
หลังจากแต่งตัวเสร็จก็แต่งหน้าเพิ่มอีกนิดหน่อยแล้วไปถ่ายรูป
ของณภัทรมีแค่ 3 เซต เซตถ่ายรวม...
เซตเดี่ยว
กับเซตที่ถ่ายคู่กับสิงห์
เซตถ่ายรวมง่ายมาก แค่ยืนเฉยๆยิ้มมุมปากนิดหน่อยอย่างที่สิงห์ชอบทำ
เซตเดี่ยวเองก็เหมือนกัน มีทำท่าทางถือดาบอีกนิดหน่อย
ปัญหาคือเซตคู่
ถ่ายเป็นเซตรองสุดท้ายต่อจากเซตกลุ่มเพื่อนนางเอก
ซึ่งตอนนี้กำลังถ่ายอยู่..
“เป็นอะไรรึเปล่า” เกียร์เดินเข้ามาทักเมื่อเห็นท่าทางกังวลของนายน์
“เปล่าครับ”
พี่เกียร์เป็นคนที่เป็นกันเองมาก หลังจากเมื่อวันเสาร์ที่แล้ว เกียร์ทักไลน์นายน์มาถามเรื่องบทพูดซิลเวอร์อยู่บ่อยๆ มีคุยนอกเรื่องบ้างหลังจากคุยเรื่องงานเสร็จ ทำให้นายน์รู้ว่าคนตรงหน้าคุยเก่งมาก
“แน่ใจ?”
“เอ่อ.. อาจจะ ตื่นเต้นมั้งครับ”
ตื่นเต้นที่จะได้ถ่ายรูปคู่กับสิงห์
“ฮ่าๆ พี่ก็เคยเป็น หลับตาสิ หายใจเข้าลึกๆแล้วค่อยๆหายใจออก”
นายน์ทำตาม ร่างบางค่อยปิดเปลือกตาลง...
หายใจเข้าลึกๆ..
ผ่อนลมหายใจออกช้าๆ...
“!!”
สัมผัสอุ่นวาบที่หัวทำให้คนตัวเล็กต้องลืมตาขึ้นมามอง..
รอยยิ้มของชายที่ชื่อเกียร์
“สู้ๆนะครับ” พี่เกียร์ลูบหัวเขาอีกสองครั้งก็เอามือออก
“....”
“น้องนายน์เข้าฉากค่าาาาา”
นายน์ที่กำลังจะพูดกับเกียร์ต้องหยุด เพราะพี่ช่าเรียกไปถ่ายรูป
“ไปถ่ายรูปเร็ว เขาเรียกแล้ว” พี่เกียร์บอกเขา
นายน์เดินไปเข้าฉากเงียบๆ
แต่ยังรู้สึกได้อยู่ถึงสัมผัสอุ่นๆบนศีรษะของตน...
สิงห์เดินคิ้วขมวดมาเข้าฉาก
ไม่พอใจรึเปล่านะที่จะต้องมาถ่ายรูปกับเขา...
สู้ๆณภัทร รีบๆถ่าย จะได้กลับบ้าน
“น้องสิงห์ถือหนังสือสูงกว่านี้หน่อยค่ะ... ดีมากค่ะ”
รูปแรกเขากับสิงห์หันหลังให้กัน
“ทั้งสองคนหันมามองกล้องค่ะ... น้องนายน์ยิ้มหน่อย... ดีค่ะ”
“หันหน้าเข้าหากันค่ะ”
“จ้องตากันด้วยนะ...”
นายน์เงยหน้าไปจ้องตาคนตัวสูง
สิงห์มองเขาอยู่ก่อนแล้ว...
“ขออารมณ์โกรธๆหน่อยได้ไหมคะ...”
นานแค่ไหนแล้วที่พวกเขาไม่ได้มองหน้ากันอย่างนี้...
นานแค่ไหนแล้วที่นายน์ทำได้แค่นั่งมองรูป...
“น้องนายน์ขอหน้าสื่ออารมณ์มากกว่านี้อีกหน่อยค่ะ”
นานแค่ไหนแล้วที่เขายังรักผู้ชายคนนี้อยู่
ทำไมตัดใจไม่ได้สักทีนะ ณภัทร
แชะ!
เสียงลั่นชัตเตอร์ครั้งสุดท้าย ก่อนพี่ช่าจะให้เขากับสิงห์ไปเปลี่ยนชุด
นายน์ล้างเครื่องสำอางออกพอดีกับที่เซตสุดท้ายถ่ายเสร็จ
นั่งฟังพี่ช่านัดวันซ้อมบทอีกซักพักก็แยกย้ายกันกลับ...
วันที่สองที่เจอกัน
จำนวนประโยคที่คุย : ไม่มี
(TBC.)
*****************************
เป็นนิยายที่ใช้บรรทัดเปลืองมาก
สงสารพี่กิม เหมือนฮีพูดคนเดียว 555
ตอนนี้พี่เกียร์วินค่ะ พี่เกียร์เป็นตัวละครคิดสด แต่รู้สึกรักนาง
ปล.สิงห์เป็นคนเฟรนลี่มาก เผื่อใครลืม
ปล.(2)ตอนหน้าสิงห์มีบทพูดแน่ๆ สัญญา
ปล.(3) สำหรับคนที่รอพาร์ทสิงห์บอกเลยว่าอีกนาน น่าจะหลังจากละครจบอ่ะ
-รักคนอ่าน-
-
โหยพี่สิงห์หึงหน่อยเร็ว
ชอบเกียร์มาเป็นตัวแปรทำให้รักกันเร็วของความรักสองคนนี้ได้มั้ย
-
เกียร์นายน์ก็ดีนะ :-[
-
เพิ่งมาติดตาม เนื้อเรื่องน่าติดตามมากครับ
แฟนเก่าที่เลิกไปแล้ว แล้วจู่ๆ ก็มีเหตุให้มาเจอกัน
ชอบพี่เกียร์มาก น่ารักอะ 5555+
-
ยังไม่คุยกันเลยยย 3 เดือนนะ 3 เดือนคงไม่เป็นแบบนี้ตลอดไปใช่ไหมม :mew2:
ปล.เห็นด้วยกับ คห.บนๆ เกียร์นายน์ก็ได้
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ทำให้นายสิงห์หึงซะเเล้วมั้งง 5555
จะบอกว่า พระเอกมีออกมาแค่ตัว บทพูดหายไปไหน 5555
รอค่ะ
-
แกรรร ฉันสงสารนายน์อ่ะ สิงห์ไม่พูดอะไรเลยยยย หึงไม่หึงไม่รู้อ่ะ แต่สิงห์ผิด เพราะสิงห์เปนคนเฟรนลี่สิงห์ต้องพูด สงสารนายน์ตอนเลิกกันจังเลย ตัวเองไม่ผิดแท้ๆ หนีไปร้องไห้ดีกว่า ฮรืออออออ
-
ไม่รู้จักกันจะมาหึงมาหวงไม่ได้นะคะสิงห์ :hao3:
ตอนนี้ทีมพี่เกียร์ไปก่อน ถ้าสิงห์ยังไม่แสดงปฏิกิริยาที่น่าพอใจ :laugh:
-
ไม่รู้จะสงสารใคร ตอนนี้หน่วงงงง เกิ้นนนน
ไม่เคยรู้จักกัน สุดๆ อะสิง :z6:
พี่เกียร์เป็นพระเอกเหอะ 5555
-
พี่เกียยยยร์ อบอุ่นเหลือเกิน
-
จะนายน์หรือสิงที่น่าสงสารกว่ากัน
-
รอว่าเมื่อไหร่จะได้คุยกัน
อึดอัดแทนน้องนายน์ แต่ชอบบทแบบนี้นะคะ
คนเขียนมาต่อไวๆ นะคะ
:กอด1: :serius2:
-
ถึงพี่เกียร์เป็นตัวละครที่คิดขึ้นมาสดๆ แต่เราว่าจะเป็นตัวเร่งปฏิกริยาแฟนเก่าได้เป็นอย่างดี
ละครจะรอดไหมเนี่ยะ
-
ค่อยๆเป็นค่อยๆไป นิสัยเป็นคนปากหนักทั้งสองเลยด้วยเนอะ :mew1:
-
พี่สิงห์ช่วยทำคะแนนหน่อยค่ะ พี่เกียร์วินไปแล้ว 1 เซท
โอนคะแนนหาพี่เกียร์ แม้ในใจจะพี่สิงห์ :katai1:
-
เหมือจะเศร้าแต่ทำไมขำ
ตอนหน้าให้เค้าได้คุยกันบ้างนะคะ
พี่เกียร์ มาแรงแซงทางโค้งไปแล้ว
-
คุยกันหน่อย :mew2:
-
อัพทุกวัน ตามทุกวันน้าาาาา
:teach: :teach: :teach: :teach:
..
-
น้องนายท์ไม่เศร้านะลูก :monkeysad:
พี่เกียร์นี่ดีต่อหัวใจมากกกกกกกกก :katai2-1:
-
3ปีที่ไม่เคยลืม
น่าสงสารยังไม่ได้คุยกันเลย
-
มันจะคืบหน้าไหมเนี่ย! ลุ้นๆๆ
-
ให้เกียร์รุกจีบนายหนักๆเลย
เอาให้พี่สิงห์มันกระอักเลือดตายเลย :hao7:
-
สงสารนายน์ตอนเลิก?? น่าสงสารสิงมากกว่ามั้ย โดยแฟนตัวเองพูดแบบนั้น
ส่วนนายน์ปากเร็วเองสุดท้ายก็มาเสียใจ หวังว่าจะเลิกนิสัยแบบนี้ได้แล้วนะ
บอกเลยว่าไม่สงสารนายน์ ส่วนสิงนี่น่าสงสารที่โดนแบบนั้น
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นกลับมาเจอกันควรเปลี่ยนนิสัย พยายามเปิดใจให้กัน
เพราะคบกันครั้งก่อนดูไม่เข้าใจนิสัยกันและกันเลย
นายน์ก็เสียใจไปแบบนั้นแหล่ะ สม
-
เชียร์พี่เกียซะดีไหมเนี่ย 5555
-
เฮ่อ ..
ไม่รู้สินะ
รอตอนต่อไปค่ะ
-
อีสิงห์ยังรักนายน์อยู่ไหมนะ สงสารนายน์อะ
-
น่ารัก :o8: :o8: :o8: :o8:
-
หึงแน่นอนนนนนน
-
o13
:pig4:
-
น่ารักกกกกกก
-
:pig4: :pig4:
-
น้องนายน์ตัดใจเหอะ หาคนใหม่ให้ไฉไลกว่าเก่า :กอด1:
-
น่าติดตามค่า
ให้เค้าจีบกันใหม่
เค้ายังรักกันอยู่แน่เลย
อยากเห็นความน่ารักงุ้งงิ้ง
:mew1:
-
คิดถึงครั้งที่ 4
“นี่บทใหม่ที่แก้แล้วนะจ๊ะ ลองอ่านดู ไม่พอใจตรงไหนบอกได้เลยนะ” พี่แน๊ตตี้ยื่นบทละครให้นักแสดงแต่ละคน
นายน์นั่งอ่านบทไปเรื่อยๆ พยายามจำไปด้วย
เงาดำที่เคลื่อนมาบังแสงทำให้นายน์ต้องเงยหน้ามอง
“พี่ช่าให้ผมมาขอตารางเรียนคุณ พี่ช่าจะได้นัดเวลาซ้อมถูก” เป็นสิงหานั่นเองที่มายืนบังไฟเขา
แต่คำพูดที่ออกมา...
ให้ความรู้สึกห่างเหินมาก
แม้แต่เชนที่นั่งอยู่ข้างๆยังเงยหน้ามามองด้วยความตกใจ
“นี่ครับ”
ได้!
ห่างเหินมาก็ห่างเหินกลับ ไม่โกง
แต่ทำไมมันปวดในอกจี๊ดๆแบบนี้...
“เดี๋ยวลองซ้อมบทกันหน่อยนะ สักคนละฉาก เสร็จแล้วก็เลิกเลยจ้า” พี่ช่าบอกเรียกความฮึกเหิมจากทุกคน
เกียร์กับฟ้าแสดงได้ดีมาก สมแล้วกับที่เรียนนิเทศมา
นายน์ต้องเล่นฉากที่ตามจีบลิเลีย
นับว่าค่อนข้างยากอยู่ เพราะปกตินายน์ไม่ใช่คนพูดมากหรือเล่นหูเล่นตากับใคร
แต่ก็นั่นแหละ... แค่เล่นเป็นสิงห์ จะไปยากอะไร
ขนาดพี่ช่ายังชมเลยว่าเขาเล่นดี
คนอื่นๆก็เล่นได้ดีเหมือนกัน เชื่อว่าทุกคนคงทำการบ้านมาดี
“พอได้ๆ แยกย้ายจ้า เดี๋ยวพี่บอกวันซ้อมในไลน์อีกรอบนะ” หลังจากที่ฟิวซ้อมจบพี่ช่าก็ปล่อยทุกคนกลับ
“นายน์โทรศัพท์ของน้องนายน์หรือเปล่าคะ” พี่ช่ายื่นไอโฟนสีดำมาให้เขาดู
นายเอามือตบกระเป๋ากางเกงตัวเอง แล้วหยิบโทรศัพท์ของตัวเองออกมาให้ช่าดู
“ของผมอยู่นี่ครับ”
“อ้าว? แล้วของใครละเนี่ย?”
“ขอผมดูหน่อยได้ไหมครับ”
จำได้ว่าริวใช้ไอโฟนสีดำ...
อาจจะเป็นของริวก็ได้
“ริวของนายรึเปล่า” นายน์หันไปถามริว
“หืม? ของผมอยู่นี่นะพี่” ริวโชว์โทรศัพท์ของตัวเองให้นายน์ดู
นิ้วเรียวเลื่อนไปหมายจะกดปุ่มโฮม
ต่อให้ตั้งรหัสไว้แต่อย่างน้อยรูปล็อคหน้าจออาจจะช่วยได้บ้าง
พรึ่บ!
โทรศัพท์ถูกกระชากไปจากมือของนายน์
“ทำอะไร!” สิงหาตะคอกเสียงดังจนคนตัวเล็กสะดุ้ง
สิงหาเป็นคนร่าเริง เข้ากับคนง่าย การที่สิงหาคนนั้นมาตะคอกใส่คนอื่นทำให้ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ
“พี่เห็นโทรศัพท์มันวางทิ้งไว้อยู่เลยเอาไปถามหาเจ้าของกับน้องนายน์แค่นั้นเอง ยังไม่ได้ทำอะไรเลยค่ะ” พี่ช่ามาช่วยพูดให้
“งั้นหรอครับ... โทรศัพท์ผมเอง ขอบคุณมากครับ ผมไปแล้วนะ สวัสดีอีกรอบครับทุกคน” สิงห์ยิ้มลาแล้วเดินออกไป
ใจคอจะไม่ขอโทษที่ตะคอกเขาเลยใช่ไหม?
แค่เป็นเพื่อนก็ไม่ได้หรอ สิงหา?
***********************
“วันนี้ซ้อมบทเสร็จแล้วอย่าเพิ่งกลับกันนะพี่มีอะไรให้ช่วยนิดห่อย” พี่กิมบอกเมื่อนักแสดงเริ่มเก็บของเตรียมตัวกลับ
“มีอะไรหรอครับ” สิงห์ถาม
“คือฉากที่สองที่นายน์กับสิงห์ต้องเล่นด้วยกันอ่ะ มันมีปัญหานิดหน่อย เลยอยากให้พวกน้องไปช่วยหน่อย”
“ช่วยอะไรหรอครับ” ฟิวถามบ้าง
“คือ... เอาตรงๆเลยนะ มันเป็นฉากที่ซิลเวอร์กับฟรานซิสทะเลาะกัน อาจจะมีด่ากันนิดหน่อยมั้ง ทีนี้คือ... มันเอานิสัยมาจากพวก
น้องใช่ป่ะ พวกพี่เลยไม่กล้าเขียนมาก ไปช่วยหน่อยสิ..” พี่กิมพูดด้วยท่าทางหนักใจ
ง่ายๆคือจะให้เขาช่วยคิดบทด่าตัวเอง?
“ครับ ก็ได้ครับ”
“งั้นตามพี่มาเลย”
นักแสดงยกขบวนกันไปที่ห้องประชุมของคณะนิเทศที่ปิงเคยพาเขามา
“นั่งก่อนสิทุกคน กิมมันบอกแล้วเนอะเรื่องบทอ่ะ” พี่ช่าเอามือตบเบาๆที่เก้าอี้ที่ว่างอยู่
“ครับ”
“คือจริงๆมันเป็นความผิดพวกพี่เองแหละ น้องหันไปมองทั้งห้องได้เลย ทีมเขียนบทเป็นแฟนคลับพวกน้องทั้งนั้น...”
นายน์กวาดสายตาไปทั่วห้อง พี่ๆแต่ละคนก็ส่งยิ้มกลับมา
“ปัญหาคือไม่มีใครเห็นข้อเสียของฟรานซิสและซิลเวอร์เลย เลยอยากให้พวกน้องช่วย...”
พี่ช่าล้วงหาอะไรสักอย่างในกระเป๋า แล้วยื่นมาตรงหน้าพวกเขา
“นี่จ๊ะปากกา ช่วยเขียนข้อเสียที่น้องเห็นหน่อยนะ” ช่าเดินหลบฉากออกมา ทำให้เห็นกระดานไวท์บอร์ดที่แบ่งออกเป็นสองฝั่ง
ฝั่งหนึ่งเขียนชื่อซิลเวอร์ อีกฝั่งเขียนชื่อฟรานซิส
ปากกาไวท์บอร์ดสองด้ามถูกส่งให้ริวกับฟิวก่อน
สองคนนั้นหันมามองพวกเขาเป็นเชิงขออนุญาตก่อนจะเขียนลงไปคนละข้อ
ฟรานซิส | ซิลเวอร์
เชื่อคนง่าย | พูดน้อย
ริวส่งปากกาต่อให้พี่ฟ้า ส่วนฟิวก็ส่งให้พี่เกียร์
ฟรานซิส | ซิลเวอร์
เชื่อคนง่าย | พูดน้อย
แฟนคลับเยอะไป | ตอบไลน์ช้า
คงไม่ต้องบอกว่าใครเขียนฝั่งเขา เพราะนายน์ไม่เคยเล่นไลน์กับพี่ฟ้ามาก่อน
ตอนนี้ปากกาของพี่ฟ้าอยู่ในมือสิงห์ ปากกาพี่เกียร์ก็อยู่ที่นายน์แล้วเหมือนกัน
สิงห์เดินไปเขียนฝั่งของซิลเวอร์
นายน์เองก็เดินไปฝั่งของฟรานซิส
ถ้าจะให้เขียนข้อเสียของสิงห์ละก็...
.
.
.
.
.
เสียงเสียดสีของปากกากับบอร์ดยังดังไม่หยุดแม้เวลาผ่านมากว่าห้านาทีแล้ว
และยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดง่ายๆด้วย
.
.
.
ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบชั่วขณะ ไม่มีใครกล้าพูดอะไรออกมา
.
.
.
.
ปึก!
เสียงกระแทกปากกาดังมาพร้อมกันจากทั้งสองฝั่ง
“ผมกลับก่อนนะครับ สวัสดีครับ”
สิงห์วางปากกาไว้บนโต๊ะประชุม หยิบกระเป๋าบนเก้าอี้แล้วเดินออกไป
นายน์เองก็เช่นกัน...
“ขออนุญาตกลับก่อนนะครับ สวัสดีครับ”
.
.
.
“กิม ไหนแกบอกว่าน้องเขาไม่รู้จักกันมาก่อนไง ทำไมเขียนเต็มบอร์ดแบบนี้ล่ะ” ช่าหันไปถามเพื่อน
“ก็น้องมันบอกมาอย่างนี้อ่ะ กูจะไปรู้ได้ไง”
“แก น้องเขามีปัญหาไรกันป่ะวะ ละครจะล่มไหมเนี่ย” หนึ่งในทีมเขียนบทพูด
“ถ้าไม่โอเคน้องเขาก็คงค้านตั้งแต่วันแรกแล้วแหละ น่าจะไหวอยู่มั้ง” แน๊ตตี้พยายามคิดในแง่ดี
“แก งั้นฉันกลับก่อนนะ บายย..” ฟ้าโบกมือลาเพื่อน
“ย่ะ! ไปเดทกับผัวล่ะสิ”
“พี่ครับ พวกผมกลับได้แล้วใช่ไหม” เชนถาม
“ได้จ๊ะ กลับดีๆนะ บายย” ช่าบ้ายบายรุ่นน้อง เกียร์เองก็กลับไปด้วยเพราะมีธุระกับทางบ้าน
.
หลังจากที่นักแสดงกลับไปแล้วก็เหลือแค่ช่า แน๊ตตี้ กับทีมเขียนบท
ทุกคนหันไปมองไวท์บอร์ดแล้วกลืนน้ำลาย
ฟรานซิส | ซิลเวอร์
เชื่อคนง่าย | พูดน้อย
แฟนคลับเยอะไป | ตอบไลน์ช้า
อ่านหนังสือหาความรู้เข้าสมองบ้าง | ออกกำลังกายบ้างนะ เตี้ย
อยู่ไม่นิ่ง เป็นไฮเปอร์หรอ? | วันๆเอาแต่อ่านหนังสือ น่าเบื่อ
พูดมาก | พูดบ้างก็ได้ เป็นใบ้หรอ
ขี้อ่อย | หน้านิ่งทั้งวัน กล้ามเนื้อใบหน้ามีปัญหาหรอ?
เอาแต่ใจตัวเอง | ซื่อบื้อ
ไม่ฟังคนอื่น | เอาแต่สนใจคำพูดคนอื่น
ขี้เกียจ | ขาดความมั่นใจในตัวเอง
ดีแต่พูด | หัวอ่อน
งี่เง่า | ชอบเก็บปัญหาไว้คนเดียว
พวกเขาเจองานยากซะแล้ว...
***********************
เขาพูดกันแล้วแก ดีใจไหม 5555
อย่าเพิ่งเบื่อกันน้าาา สงครามปากกายังไม่จบ รอพาร์ทสองตอนหน้า อิอิ
วันนี้มาลงดึก สารภาพผิดเลย
ปล.ขอบคุณ คุณ magarons และ คุณ kdds มากค่ะที่ไปแนะนำนิยายในกระทู้แนะนำนิยาย
(เค้าแอบไปหานิยายอ่านมา ตอนแรกที่เห็นคือรู้สึกว่าชื่อคุ้นๆ //ไม่ได้คิดว่าเป็นนิยายตัวเองเลย ฮ่าๆ)
ปล.(2)ขอบคุณผู้อ่านทุกคนด้วยที่เสียเวลามาอ่าน
-รักคนอ่าน-
-
น่ารักกกกกกกกก นี่ขนาดเขาด่ากันทำไมมันดูมุ้งมิ้ง
อยากอ่านต่อแล้วอ่าาาาา :ling1:
-
ยังกะแฟนงอนกัน 55555
น่ารักกก
แอบหน่วงหน่อยๆ ตอนแรก แต่เราจะไม่โฟกัสค่าา
รอตอนต่อไปค่ะ
-
รู้สึกอึกอัดแล้วก็หวาดๆใจไงไม่รู้ คือแบบคนเคยเป็นแฟนกันน่ะเนอะแล้วดูดิ โหยหาแต่พอได้เจอกันกลับมีเรื่องให้โมโหกันอีก
-
ชอบตอนสุดท้ายมากกกกก น่ารักแบบโอ้ยแกรรรทำไมไม่พูดกันตรงๆซึนคู่อะ
รีเฟรชหน้ารอทั้งวันเบย
-
น่ารักกันจริงๆ
-
เอ่อ...ที่สิงห์ตะคอกเรื่องโทรศัพท์ เพราะกลัวนายน์ จะเห็นรูปนายน์ในจอมือถือของตัวเองอะเปล่า (เข้าข้างสิงห์สุดๆ)
ที่กระดานไวท์บอร์ด...คือ...นี่เขาด่ากันแล้วใช่ป่ะ แลดูห่วงใย ไม่ใช่คำด่านะ 555
ฟันธงว่าเขาสองคนยังรักกันอยู่นะ (มโนไปก่อนแล้วค๊าาาา)
รีบๆ เปิดใจคุยกันเต๊อะะ ลุ้นให้กลับมาคบกันใหม่ เร็วๆ นะจ้ะ
-
เขียนข้อเสียกันมาขนาดนี้ ไม่มีใครเชื่อหรอกว่าไม่รู้จักกันมาก่อน
เริ่มจะสนุกล่ะ สงครามประสาท
-
แฟนงอนกันชัดๆ :sad4:
-
ชอบแบเน้คร้าาาาาา น่ารักดีค่ะ เขียนได้น่าสนใจมากกกก^^ รอตอนต่อไปนะค่ะ
-
น่ารักค่ะ ชอบๆ
อยากให้มาต่อสิบตอนรวดจัง
จะขาดใจค่ะ อยากอ่านต่อแล้ว
o13 o13
-
พูดแล้วววว
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
กริ๊ดดดดด มันต้องรีเทินร์ค่ะ
ใส่ใจกันทุกรายละเอียดขนาดนี้
-
แอบหน่วงๆ แต่ตอนสุดท้ายนี่ ชอบบ
เค้างอนกันเหมือนเด็ก ฮาา
เอาเข้าจริงเป็นใครก็ต้องดูออกว่ารู้จักกันอ่ะนะ
รอค่ะ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เหมือนต่างคนต่างได้ระบายออกมาเลยเนอะ :hao4:
เค้ายังรักกันอยู่ ชั้นเชื่ออย่างนั้น555555555
รอตอนต่อไปฮ้าบบบบบ
-
ชอบมากกกกกกกก
มาต่อเร็วๆนะ ขอยาวๆด้วย
-
ยังรักเค้าก็บอกเค้าไปนะสิงห์
Lock screen ต้องมีอะไรดีแน่ๆเลยค่ะ
-
สิงหานี่ตั้งวอลโทรศัพท์เป็นรูปนายน์แน่เลยอะ
แต่สิงหาทำตัวไม่ดีเลย เป็นนายน์นะจะโกรธไปละ
-
น่ารักจัง :-[
ยังรักกันอยู่สินะ 555
-
โว้ย ชอบ! รอตอนต่ไปไม่ไหวแล้ว จริงๆพวกแกมันก้ซึนกันทั้ง2คนแหละ!
-
โอ้ย ทำไมรู้สึกฟินอ่ะ รู้สึกหน่วงนะ แต่ฟินมากก
-
ด่ากันน่ารักมุ้งมิ้ง อ่านไปยิ้มไปเลย
-
รออออออออออออ :katai5:
-
เกลียดอิสิงห์ :z6:
-
ไม่มีใครลืมใครเลยยยยยย แต่ยังไงพี่ก็เชียร์น้องนายน์ :pig4: :pig4: :pig4:
-
ตอนแรก ที่ไม่กดเข้ามาเพราะ
้เราเกลียดการอาลัยอาวร
ถ้าเลิกกันแล้ว ก็คือแล้วกันไป
เพราะก่อนจะตัดสินใจเอาใครออกจากชีวิต
มันเป็นการที่ตัดสินใจอย่างดีแล้ว ยากที่จะยืดแล้ว
แต่นี่มันเป็นการงอนกัน
เอ่ยคำบอกเลิกออกมาง่ายจังนะ
เฮ่อ แต่พออ่านไป ก็น่ารักดีค่ะ
แอบหน่วงๆ
รอตอนต่อไปค่ะ
-
เหมือนน้ำกับไฟมาเจอกัน
ตรงข้ามกันทุกอย่างเหมือนกันอยู่อย่างเดียวคือทั้งคู่...
แม่งโคตรจะซึน!
-
สิงหาเขียนเยอะกว่านายน์อีก55555
-
ช่วงต้นนี่หน่วงๆ นะ แต่ตอนหลังฮามาก
ไม่รู้จักกันเลยนะ แต่รู้ข้อเสียกันเยอะจัง 555+
ตอนที่เป็นแฟนกันคือช่วงม.ปลายรึเปล่า เข้าใจนะที่พลั้งปากบอกเลิก แบบประชดประชันแต่ในใจก็ยังรักกันอยู่
คือทั้งสองนี่นิสัยตรงข้ามกันเลย ถ้าเป็นแฟนกันอีก..คงต้องปรับกันยกใหญ่
แต่คิดว่าเดี๋ยวต่างคนคงต่างเรียนรู้นิสัยซึ่งกันและกันมั้งจากละครที่เล่นนี่แหละ 555+
-
เรางง คือกลับมาอ่านอีกรอบเพราะงงชื่อ
และดันไปเห็น ตอน 3
บอกว่าสิงห์ คือซิลเวอร์ นายน์ คือฟรานซิส
แต่ตอน4 กลับเขียนอ่านแล้วแปลความได้ว่า
นายน์คือซิลเวอร์ สิงคือฟรานซิส
คือไรอะ คนแต่งสับสนชื่อใช่มั้ยคะ
เอาให้แน่ค่ะว่าใครเป็นใครกันแน่ เรางง
ได้ใาอ่านทวนรอบสองเนี้ย 555
-
สนุกดีๆ น้องนายน์ต้องอย่าดูถูกตัวเองน่าา
สิงห์ห่างเหินๆ ระวังโดนปลดจากบทพระเอกน่า
-
กรี๊ดดดดดด สัมผัสได้ถึงออร่ามุ้งมิ้งที่กระแทกหน้า ทีมเขียนบทไม่ต้องเครียดๆ นี่สามีภรรยาเขาแค่งอนกันเฉยๆ :katai3:
-
คิดถึงครั้งที่ 5
“เบื่อๆๆๆๆ ทำไมอาจารย์สอนได้น่าเบื่อขนาดนี้เนี่ย” แจมบ่นกับเพื่อนขณะเดินออกจากห้อง
คือ...
อาจารย์เพิ่งเดินออกไป
ไม่กลัวติด F หรอเพื่อน...
“นายน์กี่โมงแล้วอ่ะ”
ณภัทรยกแขนขึ้นมาดูนาฬิกา
“นายน์อะไรอ่ะ?แทททูหรอ” ไนซ์ซี่ถามถึงตัวอักษรที่อยู่บนข้อมือเขา
จริงสิ! เมื่อเช้าเขาตื่นสายเลยลืมใส่นาฬิกามา
“เปล่าๆ รอยสักอ่ะ”
“จริงจัง! นายน์สักนานยัง ดูหน่อย” แจมคว้าแขนเขาไปถูบริเวณรอยสัก
จะถูหาเลขหรืออะไร?
“ตั้งแต่จบ ม.6 อ่ะ แต่ใส่นาฬิกาบังไว้”
“เท่อ่ะแก เออว่าแต่เมื่อวานพวกแกเห็นข่าวกันป่ะที่ว่ามี...” แล้วหัวข้อสนทนาก็เปลี่ยนไป
รอยสักของเขาเป็นตัวอักษรภาษาอังกฤษแค่ 7 ตัว
‘Forever’
เป็นรอยสักคู่กับสิงห์
Together Forever
รู้สึกตลกตัวเองเมื่อก่อนที่เชื่ออย่างนั้น...
เมื่อก่อนนายน์จะใส่นาฬิกาข้างขวา แต่พอเลิกกับสิงห์ก็เปลี่ยนมาใส่ข้างซ้ายปิดรอยสักไว้ ถึงตอนแรกจะรู้สึกแปลกๆแต่นานๆเข้าก็เริ่มชิน
ความรักก็เช่นกัน...
ฮ่าๆๆ เล่นอะไรเนี่ย
เคยถามตัวเองว่าทำไมไม่ไปลบออก...
ตอบได้แค่ว่ามันเจ็บ...
ตอนสักมันเจ็บมาก...
เลยกลัวว่าตอนเอาออกจะเจ็บกว่า...
แต่บางทีเจ็บสุดคงเป็นการที่เห็นมันทุกวันก็ได้...
ไม่ว่าทางไหนก็เจ็บไปหมดเลยไม่อยากจะเลือกสักทาง...
“... นายน์ ณภัทร อีนายน์!” แจมตะโกนข้างหูจนเจ้าของชื่อสะดุ้ง
“มีอะไร”
“เหม่ออะไร ไนซ์มันถามมึงตั้งนานแล้วนะ”
“ถามว่าอะไรหรอ” หันไปถามหน้าซื่อจนไนซ์ไม่กล้าโกรธ
มาแล้วท่าไม้ตายมัน...
“เย็นนี้ว่าไหม ไปเดินเที่ยวกัน”
นายน์นั่งนึกว่าตนเองมีนัดอะไรรึเปล่า
“ไม่ว่างอ่ะ เย็นนี้พี่ช่านัดให้ไปเดินโปรโมทละคร”
“อ๋อ.. ไปเรี่ยไรเงินเพิ่มอ่อ”
“เรี่ยไร?”
“อ้าวอีนี่! แค่ค่าบัตรละครไม่พอไปบริจาคของหรอกค่ะ”
“บริจาค?”
“แจม เพื่อนมึงนอกจากเรื่องเรียนแล้วรู้เรื่องอะไรมั่งป่ะ” ไนซ์ซี่หันไปถามแจม
บางทีนายน์ก็รู้สึกดีใจที่มีแจมเป็นเพื่อน เพราะทุกครั้งที่คุยกับใครไม่รู้เรื่องทุกคนก็มักจะหันไปคุยกับแจมแทน แล้วแจมก็จะมาแปลให้เขาฟังอีกที
“เพื่อนอะไร? ใครเพื่อนมัน?”
แจมมม!!!!
ขอถอนคำพูดข้างบนทั้งหมดเลย
ไอ้เพื่อนเลวววว!!!!
“โอ๋ๆ อย่างอนนะ ดูดิเบะปากซะแล้ว ฮ่าๆๆๆ”
“.....”
ไม่ตลกนะ!
“คืองี้ คณะนิเทศอ่ะเขาจะเอาอุปกรณ์การเรียนไปบริจาค ก็เลยจัดละคร ไม่สงสัยหรอว่าเขาจะเอาพวกคิ้วท์บอยมาเล่นละครทำไม
อ่ะ”
“ก็เคยคิดอยู่ว่าไม่มีการแคสบท”
“คิ้วท์บอยมันมีแฟนคลับไงแก จ่ายตังค์ไปดูผู้ชายหล่อๆแถมยังได้ทำบุญอีก”
“อ๋อหรอ..”
ตัดสินใจเล่นละครโดยไม่รู้รายละเอียดใดๆเพราะปิงบอกว่าจะให้นาฬิก---
อะแฮ่ม!
เอาใหม่ๆ
เพราะปิงขอร้องเลยยอมตกลงเล่นละครให้โดยไม่รู้รายละเอียด...
“งั้นพวกฉันไปก่อนนะแก สู้ๆ”
“บายยย”
*****************50%**************
ไม่ถนัดแต่งอะไรเศร้าๆ มันเลยมาได้นิดเดียว
มันสั้นมากเลยแกรร แต่งานฉันก็เยอะมากเหมือนกัน
//หันไปมองงาน ถอนหายใจแล้วแต่งนิยาย
ตอบคุณ fanglest ค่ะ คือแบบฟรานซิสในเรื่องนิสัยเหมือนสิงห์อ่ะ แต่นายน์เป็นคนแสดง ส่วนซิลเวอร์นิสัยแบบนายน์ แต่สิงห์เป็นคนแสดง งงมั้ย? 5555 อธิบายไม่ถูกแล้วอ่ะ เดี๋ยวแก้ให้เข้าใจง่ายขึ้นนะคะ
-รักคนอ่าน-
-
โอ้ยยยยย นี่บ่นไม่ใช่อะไรนะ สั้นจัง แบบหายใจยังไม่ทันหมดลม จบตอนแล้ว งงเลย แต่นายน์ของเรายังคงความน่ารัก และซึนนนน ไว้เสมออ
-
แง่ะ....มาแบบสั้นๆ :serius2:
เป็นกำลังใจให้นักเขียนคะ :L2:
-
สั้นมากกกกกกกกกแถมเว้นบรรทัดซะเยอะ เหมือนจะยาวนะเนื้อเรื่องอะ
-
ไม่มีอะไร แค่มาบอกว่า #ทีมสิงห์ ค่ะ ชอบผู้ชายแบบสิงห์ :hao3:
-
คือแบบ สั้นมากกกกกกกกกก
ไม่พอๆเอาอีกๆ 555+
-
โหสั้นมากกกกกก มีรอยสักด้วยเว้ยยนนนยย โหยอยากรู้สิงห์ลบยัง
-
ขนาดเว้นบรรทัดเยอะมากกยังสั้นอ่ะ55555 แต่คนเขียนมาต่อทุกวันงี้ก็ดีใจแล้วว รักเลย :mew1:
-
ตอนสักก็เจ็บ ตอนลบก็เจ็บ แต่ตอนเห็นมันทุกวันเจ็บกว่า อืมมมมม เราว่าจริงนะ
-
:o12:
-
ไม่ขอดราม่าได้ม้ายยยยยยยยย
:ling1: :ling1:
มาต่อเร็วๆนะคะ รออออออ :katai5:
-
สองคนนี้ตอนแสดงละครบนเวทีจริง บททะเลาะกันมันต้องอินมากแน่ พูดเลย
-
ตอนนี้สั้นๆจัง รู้สึกไม่ค่อยมีอะไรเลยนอกจากนายน์สัก
:hao5:
-
:ling2: ยังไม่หนำใจเลย
พระเอกค่ตัวแฝงเกินไปไม่โผล่มาสักนิด :ling2:
สิงห์ก็ยังไม่ลบรอยสักไปใช่มั้ย TOGETHER FOREVER
-
ได้รู้อะไรเพิ่มขึ้นอีกนิด
คนเขียนขา มาเยอะๆ ก็ได้ ไม่ต้องเกรงใจ 555
รอค่ะ
-
เเหง่ๆๆ เราต้องการยาวกว่านี้ 5555
นายน์น่ารักกกก
-
อีสิงห์ใจร้าย นายน์มีแฟนใหม่เร็วๆสิ
-
:กอด1:
-
ทีมพี่เกียร์ได้มั้ย ดูเค้าแอบรักน้องนายน์อยู่
รออีกครึ่งนะคะ
-
วันนี้ขอเพิ่มอีกสักตอนไม่ได้หรอ :katai2-1:
อยากอ่านอีกๆๆๆ
-
แต่ละตอนสั้นไปนิดนะ
-
ค้างค่าาา
-
“ขอเชิญร่วมบริจาคเงินสมทบทุนอุปกรณ์การเรียนให้เด็กๆครับ”
“พี่นายน์ขอถ่ายรูปหน่อยได้ไหมคะ” น้องผู้หญิงคนหนึ่งเดินมาถามนายน์
“อ่า.. ได้ครับ”
น้องถ่ายรูปเขาทั้งถ่ายเดี่ยวแล้วก็รูปคู่
รู้สึกเป็นคนดัง - 3 -
“ขอบคุณค่ะ”
เธอกล่าวขอบคุณแต่ไม่ลืมหย่อนเงินลงในกล่องบริจาค
คือเหมือนจ่ายเงินเพื่อถ่ายรูป ดีที่ไม่กำหนดราคา ไม่อย่างนั้นนายน์อาจจะรู้สึกว่าตัวเองเหมือนสัตว์ในสวนสัตว์ที่ต้องเสียค่าเข้าชม
ถามว่าใครคิด
บอกเลยว่าเป็นพี่ช่า
ซึ่งมันได้ผลดีมากก ดูได้จากสิงห์ที่เดินมาเปลี่ยนกล่องบริจาคใบที่สอง
ลองจิตนาการถึงลังกระดาษ A4 สิงห์สามารถทำให้มันมีเงินเต็มไปสองรอบแล้ว...
แต่นี่ยังไม่ใช่ทั้งหมด
หากคุณมองไปทางซ้ายจะเจอเข้ากับแผงขายโปสเตอร์รูปที่พวกเขาเพิ่งถ่ายไป
จะบอกว่าหาเงินเก่งหรือหน้าเลือดดี...
‘ตอนแรกว่าจะเปิดประมูลกระดาษทิชชู่ที่ซับเหงื่อพวกน้อง แต่เสียดายไม่มีแดดเลยไม่มีใครเหงื่อออกสักคน’ พี่ช่ากล่าว
ขอบคุณมหาลัยที่ปลูกต้นไม้เยอะจนมันบังแดดหมด...
“รวมตัวจ้า รวมตัว” พี่ช่าเรียกทุกคนมารวมกันเมื่อเห็นว่าเริ่มมืดและนักศึกษากลับไปเกือบหมดแล้ว
“วันนี้พอแค่นี้แหละ ไปกินข้าวกันดีกว่า เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง”
พี่แน๊ตตี้บอก ทุกคนจึงยกขบวนกันไปที่ร้านอาหารหน้ามอ.
“นายน์ไปกับพี่ก็ได้” พี่เกียร์ชวน
ในกลุ่มเหมือนจะมีแค่เขากับน้องฟิวที่ไม่มีรถ แต่น้องฟิวก็ไปกับน้องริวแล้ว
“เดี๋ยวพี่ขอแวะเอาของก่อนนะ”
“ครับ”
ขับรถออกจากมหาลัยได้สักพักเกียร์ก็ขอแวะเอาของที่ร้านซึ่งเป็นทางผ่าน ทำให้พวกเขามาถึงร้านเป็นกลุ่มสุดท้าย
ร้านที่พี่แน๊ตตี้เลือกมาเลี้ยงเป็นร้านอาหารทะเล
ซึ่งณภัทรแพ้อาหารทะเล...
ขอสั่งที่เป็นหมูคงได้มั้ง
“นายน์นั่งเลยลูก นั่งเลยๆ พวกพี่สั่งไปแล้วอยากได้อะไรเป็นพิเศษรึเปล่า” พี่ช่าตบเก้าอี้พลาสติกตัวข้างๆ...
ตัวที่อยู่ตรงข้ามกับสิงห์...
“เอ่อ... ขอเป็น...”
“ไข่เจียวหมูสับกับไก่ทอดได้แล้วครับ”
“ขอบคุณค่ะ เอาไปเลยสิงห์ มาร้านซีฟู้ตแต่สั่งหมูกับไก่ เดี๋ยวเจ๊จับจูบเลย” พี่แน๊ตตี้ขอบคุณพนักงานแล้วส่งจานมาให้สิงห์
“โหพี่.. เมื่อวานผมก็กินเลี้ยงสายเป็นอาหารทะเล เมื่อเช้าก็ข้าวต้มทะเล กลางวันก็สุกี้ทะเล ถ้าผมกลายเป็นปูขึ้นมาจะทำไงล่ะครับ”
“เป็นปูจริงต้องมีกล้าม ไหนมาให้พี่จับหน่อยสิ” พี่ช่ายื่นมือไปหมายจะลูบกล้ามสิงห์แต่โดนพี่แน๊ตตี้เอาช้อนตีมือ
สงครามขนาดย่อมจึงบังเกิด...
พี่ช่ากับพี่แน๊ตตี้ทะเลาะกับตลอดทั้งมื้อโดยมีพี่เกียร์กับพี่กิมคอยห้าม
ตลอดมื้อนั้นมีเสียงหัวเราะของทุกคนดังอยู่ตลอด
แต่ตลอดมื้อนั้น สิงห์ไม่ได้กินไข่เจียวหมูสับกับไก่ทอดเลย...
**************************************
รู้ว่ามันสั้นมากกก แต่งานยังเต็มอยู่เลยจ้าา
พรุ่งนี้มีเรียนเช้าด้วย มีใครอาสาจะโทรปลุกเราไหม กลัวไม่ตื่นจังเลย ฮือออ
ขอโทษจริงๆที่แต่ละตอนมันสั้นอ่ะ แต่แบบ...//หันไปมองงานแล้วบอกกับตัวเองในในว่าจะไม่ดองงานอีกแล้ว T^T
-
ขอบคุณมากที่วันนี้มาต่อนะคะ
งานเยอะก็พักผ่อนด้วยน้าา เสร็จแล้วรีบมาต่อ อิอิ
-
อีสิงห์แอบเป็นห่วงนายน์ละสิ ชิชิ :hao3: :hao3: :hao3:
-
กรี๊ดดดดีกับใจมาก
ขอบคุณค่ะที่มาต่อ
-
ตอนหน้าขอยาวๆหน่อยนะ
-
แวบมาส่อง มีตอนห้าจุดห้าด้วย ดีใจจัง
คนเขียนจัดการเรื่องเรียนให้ลงตัวก่อนก็ได้ค่ะ
ไม่ต้องกังวล เราก็บ่นๆ ไปยังงั้นเองว่ามันสั้น
ยังไงก็ติดตามอยู่ดีค่ะ
คนเขียนสู้ๆ นะคะ :กอด1:
-
เมื่อไหร่สิงกับนายจะคุยกันยาวๆ 55555
-
สู้ๆนะคะคนเขียน มาต่อไวๆนะ
-
ชอบโมเม้นท์แบบนี้ของมนุษย์แฟนเก่าจัง
เคยใช้ชีวิตด้วยกันมาก่อน รู้ข้อดีข้อเสีย ข้อจำกัดของกัน ห่วงกันเบาๆ
หน่วงนิดหน่อยแต่ก็แอบหวาน
ถึงจะสั้น แต่มาเรื่อยๆไม่ขาด เราก็โอเคค่ะ >3<
-
บทอิพี่เกียร์นี่พระรองสุดๆ คนดีสุดๆ ฮ่าๆ
อย่างน้อยก็ยังเป็นสัญญาณที่ดีเนอะ ที่สิงห์มันสั่งอาหารมาให้น้องนายน์
-
สู้ๆคนแต่ง :mew1:
-
สิงห์ก็ยังจำได้ทุกอย่างนี้น่าา
อยากให้กลับมาคุยกัน แต่คงต้องเปลี่ยนมุมมอง
ต้องเสริมความกล้าให้น้องนายน์มากกว่านี้
แฟนเก่าน่ารักนะ ถ้ายังรักกันอยู่
-
ตอนไหนจะเข้าใจกันนะ
-
สั้นๆแต่น่าร้ากกกก
:o8: :o8: :o8: :o8:
..
-
รู้สึกว่าคนเขียนเว้นบรรทัดมากไปหน่อยนะคะ ติดกันเกินไปอ่านยาก แต่ห่างกันเกินไปก็ลำบากค่ะ
-
คนเขียนสู้ๆน้าาาา :กอด1:
-
คู่นี้เหมือนแอบๆ คบกันเลย อิอิ
-
อ้ายย คุ้มค่าค่ะ อิสิงห์นางร้ายนะ ปากแข็งจริงเนียนไปอีกกกก :hao7:
-
แอร๊ เมื่อไหร่เขาได้คุยกันน้ออออออ
-
:o8: :o8: :o8: :o8:
-
สิงห์ทำเหมือนไม่สนใจแต่ก็ยังสนใจ รู้ว่าเขาแพ้อาหารทะเลก็เลยสั่งอย่างอื่นไว้ให้
แล้วยิ่งตัวเองไม่แตะอาหารที่สั่ง เป็นใครก็แอบคิดนะ เหมือนห่วงใยกันอยู่
ฉากนี้อ่านละยิ้มเลย เหมือนไม่พูดกัน แต่ก็ดูจากการกระทำ มันก็อบอุ่นดีนะสิงห์ ฮ่าๆ
-
งือ เพิ่งได้มาอ่าน
อ่านรวดตั้งแต่คิดถึงแรกถึงคิดถึงห้า
น่าร้ากกกกกก
ทั้งคู่ยังมีความรู้สึกดี จำวันที่รักกันได้อยู่อ่ะ
เชียร์ๆๆๆๆ ให้กลับไปเข้าใจกันเร็วๆ
อยากเห็นความมุ้งมิ้งล่ะ
หวังว่า 3เดือนที่ได้มาเล่นละครจะช่วยเนอะ
อิพี่เกียร์นี่นางคิดจะเคลมนายน์ชิมะ
กิกิ
รอความคิดถึงต่อไปน้า :mew1:
-
สู้ๆค่า งานเสร็จเมื่อไรก็มาต่อน้า
-
ห่างกันไป 3 ปี แต่...สิงห์เขายังจำได้ แปลว่าอารายยยย ค๊าาาา
อยากให้นายน์คิดเข้าข้างตัวเองจัง แต่...ก็ไม่ใช่นิสัยนายน์อีก เพลียยย !!
เป็นกำลังใจให้นักเขียน สู้ๆ กับงาน และ สู้ๆ กับการแต่งนิยายนะคะ (มาแบบยาวๆ ก็จะดีมากๆ คะ กอดดดดดด)
-
ก่อนหน้านี้ที่สิงห์หวงโทรศัพท์ เป็นเพราะมีรูปนายน์ใช่ไหม???
-
สิงห์ห่วงเค้าล่ะสิ :hao3:
-
ชอบการบรรยาย กับอารมณ์เรื่อง :o8:
มันอุ่นๆ อ่านเพลิน.
ติดตามค่าา. :hao6:
-
สั้นได้อีก.. แต่รอจ้า :katai2-1:
-
สนุกดีคะ แต่ว่ารบกวนไม่ต้องเว้นบรรทัดห่างๆได้ไหมคะ. คอยเอาใจช่วยน้องซึนทั่งคู่นะคะฮึ่บๆ
-
o22 o22 แฟนเก่าเป็นสิ่งมีชีวิตที่คิดถึงมากที่สุด :hao5: :hao5: :hao5:
-
เรื่องนี้ พอได้อ่านแล้วหยุดไม่ได้เลย ชอบแนวนี้ รู้ได้ว่ารักกันอยู่แต่ก็นะเลิกกันก็แบบไม่ค่อยดีจะกลับมาคบกันคงต้องทำความเข้าใจกันใหญ่ อยากอ่านต่อมากมาย น่ารักทั้งคู่ อารมณ์แบบแคร์กันแต่พยายามทำเฉยกลบ คนเขียนสู้ๆนะคะ :mew1:
-
โอ้ยยย มันน่ารัก มันชอบ เรื่องนี้น่ารักมาก :z2:
-
สัน สนุก มาก ......
แต่......
มัน สั้น มาก.....
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
-
สงสารนาย สิงก็เฟรนลี่เกิ๊น
-
โอ้ยยยย เพิ่งได้มาอ่าน
มันหน่วงเจ็บดีมากจนรู้สึกเหมือนเราM 5555555
ชอบแนวนี้ แลดูมีเยื่อใย อีสิงงงงงงงห์ แกยังรักเขาใช่มั้ยย
-
คิดถึงครั้งที่ 6
“พ่อไม่เข้าใจผม”
“ไม่เข้าใจอะไร แกนั่นแหละ เดี๋ยวนี้กลับบ้านดึกตลอดนี่”
“พ่อครับ ผมมีซ้อมละครนะ ผมบอกพ่อไปตั้งหลายรอบแล้ว”
คุณเคยรู้สึกว่าตัวเองอยู่ผิดที่ผิดเวลาไหม?
ตอนนี้นายน์กำลังรู้สึกอยู่
วันนี้ไม่มีซ้อมละครเขาจึงถือโอกาสมาเที่ยวห้างซะหน่อย หลังจากที่เดินดูของนายน์ก็ปวดฉี่ขึ้นมา และด้วยเพราะมีคนเยอะ นายน์เลยต้องระเห็จตัวเองมาเข้าส่วนที่เป็นห้องน้ำ
แล้วคือตอนนี้คนข้างนอกหายไปไหนหมด? ทำไมเหมือนมีแค่คนคุยกันแค่สองคนเอง
“ซ้อมละครบ้าบออะไร หนีไปหาสาวก็บอกมาเถอะ”
“พ่อจะอะไรนักหนาล่ะครับ ผมจะมีแฟนมันก็เรื่องของผม”
“แต่แกต้องแต่งกับลูกสาวเพื่อนฉัน”
“พ่อ!!!”
ถ้าเป็นคุณจะเลือกอะไรดีระหว่าง...
ข้อหนึ่ง เปิดประตูแล้วเดินผ่าออกไปตอนนี้
หรือข้อสอง รอจนเขาคุยกันเสร็จแล้วค่อยเดินออกไป
แน่นอนว่าหลังจากผ่านการคำนวณอย่างดี นายน์เลือกข้อสอง
เขาจะเล่นเกมโทรศัพท์รอก็ได้ คุยกันเร็วๆล่ะ
“.....”
เสียงคุยข้างนอกเงียบลงหลังจากที่นายน์เล่นเกมหมากรุกในมือถือเป็นกระดานที่สาม...
จะเปิดไปละน้าาา~~
“แอบฟังคนอื่นสนุกไหมครับ” เสียงหนึ่งดังขึ้นทันทีที่นายน์ก้าวขาออกจากห้องน้ำ
“ผมไม่ได้อยากฟังซะหน่อย...” นายน์หันกลับไปเถียงเสียงนั้น
แต่นายน์และคนๆนั้นต่างก็ชะงักเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเป็นใคร
“นายน์?” ร่างสูงเรียก
“พี่เกียร์?” นายน์เองก็เรียกชื่อคนตรงหน้าเพื่อความแน่ใจ
“แอบฟังคนอื่น นิสัยไม่ดีเลยนะ” เกียร์เปลี่ยนน้ำเสียงเป็นแนวหยอกล้อ
“ผมไม่ได้อยากฟังซะหน่อย ผมมาก่อนแท้ๆ”
“อ๋อ..หรอ..”
“ผมพูดจริงนะ!”
“ครับๆ เชื่อแล้วก็ได้”
“...”
“นายน์ พรุ่งนี้มีเรียนเปล่า”
“ครับ? ไม่มีครับ” หัวข้อสนทนาที่ถูกเปลี่ยนไปเฉยทำให้นายน์ทำตัวไม่ถูก
“เสาร์-อาทิตย์ล่ะ มีนัดอะไรเปล่า”
“ก็มีแค่นัดซ้อมละครแค่นั้นแหละครับ”
“งั้นโดดเถอะ ไปเที่ยวกัน”
“ครับ?” ไม่รอให้นายน์ได้ตั้งสติ คนตัวสูงก็จูงมือร่างเล็กไปที่รถทันที
“นอนไปก่อนก็ได้ อีกไกลอ่ะ”
เกียร์หันมาพูดกับนายน์แล้วออกรถทันที
นี่เรียกว่าลักพาตัวได้ไหม?
ช่างเถอะ นายน์เองก็รู้สึกว่าช่วงนี้เขาฟุ้งซ่านบ่อยๆ ไปเที่ยวบ้างก็ดี
นายน์นั่งมองวิวข้างทางที่เริ่มออกจากเขตเมืองหลวงสักพักก็ผล็อยหลับไป...
เกียร์จอดรถข้างทางแล้วหันมาปรับเบาะให้คนที่ตนพามาด้วย เขาเบาแอร์ลงแล้วเอาเสื้อมาคลุมให้เมื่อคนตัวเล็กเอามือถูแขนตัวเองไปมา
“ตามมาง่ายๆขนาดนี้ถ้าโดนหลอกไปขายจะทำยังไงครับ หืม?” ร่างสูงเกลี่ยผมที่เกะกะออกให้แล้วลูบกลุ่มผมนิ่มอย่างเบามือ
มือหนาเลื่อนจากผมลงมายังแก้มเนียนใส แล้วลากไปยังริมฝีปากบาง
ไล่ต่ำลงมาที่คาง
ไหปลาร้า
และ...
กระดุมเม็ดแรก...
!!!
เกียร์ดึงเสื้อของเขาที่ห่มคนตัวเล็กอยู่ให้สูงขึ้นจนคลุมมาถึงลำคอระหง
ร่างสูงกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากแล้วหันไปขับรถต่อ...
******************************************
“อืมม...” ร่างบางเริ่มขยับตัวเมื่อรถเริ่มเข้าสู่จังหวัดใหม่
“ถึงไหนแล้วครับ” นายน์หันไปถามคนขับรถกิตติมศักดิ์
“บางแสน”
“ห๊ะ?” นายน์หันไปมองนาฬิกาก็พบว่าผ่านมาหลายชั่วโมงแล้ว
นี่เขานอนนานขนาดนี้เลยหรอ?
“ทำไมต้องมาถึงนี่ด้วยพี่”
“พี่อยากมาเที่ยวทะเล ดีแค่ไหนที่ไม่พาเราลงใต้น่ะ”
คือเขาควรดีใจไหม?
“พี่เอาของมาให้เพื่อน จริงๆต้องเอามาให้อาทิตย์หน้าแต่เซ็งๆเลยว่าจะมาหาที่กินเหล้าย้อมใจ” เกียร์อธิบายเพิ่ม
“พี่มีเพื่อนที่นี่ด้วยหรอ ผมนึกว่าพี่เป็นคนกรุงเทพซะอีก”
“พี่เป็นคนกรุงเทพนั่นแหละ ตอนแรกพี่ติดบริหารที่นี่แต่มีปัญหานิดหน่อยพี่เลยซิ่วไปเรียนนิเทศที่นู้นอ่ะ”
“อ๋ออ.. แล้วถ้าพี่มีเพื่อนแล้วพี่จะพาผมมาด้วยทำไมล่ะครับ”
“ก็ตอนขับรถมันไม่มีเพื่อนนี่ อ่ะ! ถึงแล้ว พี่ลงไปหาเพื่อนก่อนนะ” เกียร์จอดรถที่หน้าคอนโดหรูแห่งหนึ่งแล้วเดินไปเคาะกระจกรถหรูสีขาวคันข้างหน้า
เจ้าของรถ ลดกระจกลงเล็กน้อยเพื่อคุยกับเกียร์ สักพักเกียร์ก็เดินกลับมา
“หิวยัง ไปกินข้าวก่อนแล้วกัน เดี๋ยวเพื่อนพี่เลี้ยงเอง”
“อ่า..ครับ”
เกียร์ขับรถพานายน์มาที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งติดชายทะเล แล้วเดินนำนายน์เข้าไปที่โต๊ะที่มีคู่ชายหญิงนั่งอยู่สองคน
“มึงพาใครมาด้วยเนี่ย” ผู้ชายที่นั่งอยู่หันไปถามเกียร์
“รุ่นน้องกูเอง”
“หวัดดีจ๊ะ พี่ชื่อแนนนะ น้องชื่ออะไรหรอ” พี่ผู้หญิงถาม
“สวัสดีครับ ผมชื่อนายน์ครับ”
“หน้าตาก็น่ารัก เสียงยังน่ารักอีก ขอกอดหน่อยสิ” พี่แนนเอื้อมมือมาหาเขาที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม
“หยุดเลยแนน เป็นผู้หญิงไปกอดผู้ชายได้ไง” แต่โดนพี่ผู้ชายอีกคนจับแขนไว้ก่อน
“พี่ชื่อแบงค์นะครับ น้องนายน์เป็นแค่รุ่นน้องไอ้เกียร์จริงหรอ” ผู้ชายคนนนั้นหันมาแนะนำตัวกับนายน์
“แค่รุ่นน้องไอ้สัด” เกียร์เป็นคนตอบคำถามแทนนายน์
“กูสั่งอาหารแล้ว มึงจะสั่งไรเพิ่มป่ะ” แบงค์ถามเกียร์
“ไม่อ่ะ นายน์เอาอะไรไหม?”
“พี่เกียร์... คือผมแพ้อาหารทะเลอ่ะครับ ผมขอสั่งพวกหมูเพิ่มได้ไหม”
“อ้าวหรอ? โทษทีๆพี่ไม่รู้ งั้นเดี๋ยวสั่งเพิ่มให้แล้วกัน” เกียร์เรียกบริกรมาสั่งอาหารเพิ่มอีกสองสอามอย่าง
“แล้วน้องนายน์รู้จักเพื่อนพี่ได้ไงครับ เป็นน้องรหัสหรอ” พี่แบงค์เปิดบทสนทนา
“เปล่าครับ พอดีผมไปเล่นละครให้นิเทศน่ะครับ”
“อ๋อๆ ละครที่หาเงินไปบริจาคที่มึงเคยเล่าให้กูฟังอ่ะนะ” แบงค์หันไปถามเกียร์ว่าตนเข้าใจไม่ผิด
“ใช่”
“แล้วนายน์เรียนอยู่คณะไหนหรอครับ ปีอะไรแล้ว”
“สถาปัตครับ ปีสาม”
“นายน์ชอบดูหนังป่ะ”
“ไม่ครับ ผมชอบอ่านหนังสือมากกว่า”
“นายน์เป็นคนที่ไหนหรอ”
“กรุงเทพครับ”
“แล้วนายน์ชอบอ่านหนังสือแนวไหนหรอ”
“นิยายแฟนตาซีน่ะครับ”
“นายน์ชอบฟังเพลงป่ะ”
“ก็ฟังบ้างครับ”
“แล้วนายน์เคยอ่านหนังสือเรื่อง....ยัง”
“ยังครับ กำลังเก็บเงินซื้ออยู่”
แบงค์ยังชวนคำคุยไม่หยุดแม้อาหารจะมาเสิร์ฟครบแล้ว จบเกียร์สั่งให้แบงค์เลิกชวนเขาคุยนั่นแหละ นายน์จึงได้กินอาหารอย่างสงบสุข...
“งั้นพวกพี่กลับก่อนนะ พอดีมีงานต้องทำต่อ บายย” หลังจากกินข้าวเสร็จพี่แบงค์กับพี่แนนก็ขอตัวกลับไปทำงานที่มอ.ก่อน
“ป่ะ เราไปต่อกันดีกว่า”
เกียร์พานายน์กลับมายังคอนโดที่มาตอนแรก ระหว่างทางเกียร์แวะเข้าไปซื้อเบียร์ประมาณสิบกระป๋องกับขนมอีกหนึ่งถุงใหญ่
“กินหาดหน้าคอนโดไอ้แบงค์เนี่ยแหละ เดี๋ยวนายน์แบกพี่กลับไม่ไหว” เกียร์บอกอย่างนั้น
ฟืดดด~~
เกียร์จับนายน์หมุนไปมาแล้วฉีดสเปรย์กันยุงทั่วตัวนายน์
“เดี๋ยวยุงกัด” เกียร์นั่งลงบนทรายโดยเอารองเท้าผ้าใบรองไว้ก่อน
“แล้วพี่ไม่ฉีดหรอ” นายน์ทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ
“ฉีดแล้ว”
“โกหก เมื่อกี้ผมเห็นพี่เพิ่งแกะพลาสติกออก”
“ไม่เอาอ่ะ ไม่ชอบกลิ่นมัน”
“เอามานี้ผมฉีดให้” นายน์เอื้อมมือไปหยิบสเปรย์จากมือเกียร์ แต่คนตัวสูงกว่ากลับยกมือหนี
“ไม่เอา มันเหม็น”
“ฉีดไปเถอะพี่ เดี๋ยวยุงกัดนะ” นายน์ยังไม่ละความพยายามที่จะแย่งสเปรย์จากมือเกียร์
“เป็นห่วงพี่หรอครับ?” เกียร์จับเอวคนตัวเล็กเข้าให้เข้ามาใกล้กว่าเดิม
นายน์ชะงักเมื่อรู้ว่าตนอยู่ในท่าแบบไหน...
ร่างบางอยู่ในท่าคุกเข่ามือข้างหนึ่งวางบนไหล่เกียร์ ส่วนอีกข้างก็เอื้อมไปแย่งสเปรย์กันยุงจากคนตัวสูง
ยิ่งเกียร์จับเอวนายน์เข้ามาก็ยิ่งทำให้ระยะห่างระหว่างพวกเขาแคบลง
ใกล้จนเห็นนัยน์ตาพราวระยับของอีกฝ่าย...
“ว่าไง? เป็นห่วงพี่หรอ หืม?”
“ก็ต้องเป็นห่วงสิ ถ้าพี่เป็นอะไรขึ้นมาผมจะหาใครที่ไหนไปคืนพ่อแม่พี่ล่ะ” นายน์แสร้งทำเป็นไม่เห็นแววตาของอีกฝ่าย
“งั้นฉีดให้หน่อยสิ” เกียร์ส่งสเปรย์มาให้เขา
“มันไม่เหม็นซะหน่อย” นายน์เถียง
“ไหนขอดมหน่อยสิ” ร่างสูงยื่นหน้าเข้ามาจนปลายจมูกสัมผัสกันเบาๆ
ไม่มีใครเขาฉีดสเปรย์กันยุงกันที่หน้าหรอก
จำเป็นต้องใกล้ขนาดนี้ไหม?
“พี่ก็ปล่อยผมสิ มันไม่ถนัด”
“ฉีดอย่างนี้แหละ เรื่องมากพี่ไม่ฉีดแล้วนะ”
มันใช่เรื่องที่เขาต้องตามใจหรอ?
“ครับๆ” นายน์หลับหูหลับตาฉีดสเปรย์ให้ร่างสูง
เกียร์นั่งมองคนตัวเล็กเม้มปากตัวเองอย่างเพลิดเพลิน
ปากบางๆนั่นถูกเจ้าของเม้มจนเป็นเส้นตรง
ถ้าหากเขา...
เกียร์เลื่อนสายตาออกจากริมฝีปากของคนตรงหน้าเพื่อไม่ให้สติของตนเตลิดไปมากกว่านี้
อึก! ร่างสูงเพิ่งรู้ว่าเสื้อนักศึกษานายน์คอกว้างจนเห็นอะไรต่อมิอะไรสีชมพูสวย
มืดขนาดนี้ยังรู้ว่าเป็นสีชมพู ถ้ามองใต้แสงไฟจะเป็นยังไงนะ...
“พี่ เสร็จแล้ว ปล่อยผมได้รึยัง” นายน์เรียกคนที่หลุดเข้าไปในภวังค์ของตัวเอง
“ฮะ? อ่าๆ” เกียร์ปล่อยมือจากเอวของร่างเล็กอย่างอ้อยอิ่ง แล้วหันไปเพ่งสมาธิกับเบียร์แทน
“....” นายน์นั่งมองหนุ่มรุ่นพี่ที่เอาแต่กินเบียร์ไม่พูดไม่จา
จะว่าไปเขาก็เริ่มคอแห้งแล้ว...
“จะทำอะไร” เกียร์ถามเมื่อนายน์ล้วงมือไปหยิบเบียร์จาถุงเซเว่น
“ผมหิวน้ำ ขอกินมั่ง”
“กินนี่ไปเลย” เกียร์ยื่นขวดชามะนาวมาให้เขา
“โหพี่... ขอกินบ้างดิ”
“เป็นเด็กเป็นเล็กกินแค่ชาก็พอแล้ว”
“ผมปีสามแล้วนะ!”
“กินชาไปครับ” เกียร์หยิบกระป๋องเบียร์จากนายน์ไปเปิดกินเอง
ไอ้คนขี้งก!!!
“นายน์รู้ป่ะ เราหน้าเหมือนแฟนเก่าพี่คนนึงมากเลยว่ะ”
“หือ? เมาแล้วหรอพี่?”
“แค่กรึ่มๆน่า... แต่นายน์เก็หมือนแค่หน้า นิสัยนี่ต่างกันลิบลับเลย”
“....”
“มันเป็นคนที่งี่เง่ามากๆ เอาแต่ใจตัวเองสุดๆ พี่ก็ตามใจมันตลอดเลยนะเว้ย”
“.....”
“จนพี่ขอมันแค่อย่างเดียว มันก็บอกเลิกพี่เลย...”
“พี่ขออะไรเขาล่ะครับ” นายน์ถามเมื่อเกียร์เงียบไป
เขาไม่ได้อยากรู้เรื่องคนอื่นนะ
แค่ให้พี่เกียร์ระบายออกมา พี่เกียร์จะได้สบายใจ
จริงๆนะ!
“พี่ขอมีอะไรด้วย”
“!!!”
“นายน์ อย่าทำหน้างั้นดิ พี่เป็นผู้ชายนะเว้ย คบกันมาตั้งสามปีแล้วด้วย”
“แล้วทำไมพี่ไม่รอให้เขาพร้อมล่ะครับ”
“มันไม่ทันไง พอพี่ขอเขา เขาก็บอกเลิกแล้วไล่พี่ออกจากห้องเลย”
“พี่ก็ไปง้อสิ”
“ง้อแล้ว แต่เขาก็ไม่สนใจเลย เจ็บมากอ่ะ เป็นคนเดียวเลยที่บอกเลิกพี่ก่อน”
“แต่พี่ผิดจริงๆนะ”
“แต่แฟนพี่คนอื่นเขายอมหมดเลยนะเว้ย บางคนคบกันแค่สามสัปดาห์เอง”
“พี่เล่าให้ผมฟังทำไม”
“เราหน้าเหมือนเขาดี พี่เลยนึกขึ้นได้”
“ผมก็ไม่ง่ายนะพี่” นายน์พูดติดตลก
“ไม่เป็นไร... คนนี้พี่รอได้”
“!!!”
“ต่อให้ 30 ปีก็จะรอ...” เกียร์มองเขาด้วยสายตาที่นายน์ไม่เข้าใจ...
Rrrr… Rrrr…
“ฮัลโหล” เกียร์รับโทรศัพท์ที่ดังแทรกขึ้นมา
“เออๆ กูอยู่ตรงหาดหน้าคอนโดมึงนี่แหละ มึงรอกูข้างล่างแล้วกัน” เกียร์กระดกเบียร์กระป๋องสุดท้ายแล้วโยนเข้าถุงเซเว่นที่กลายเป็นถุงขยะ
“ไปนอนกันเถอะ” เกียร์ลุกขึ้นแล้วถือถุงขยะทั้งหมดไปทิ้ง
นายน์ลุกเดินตามเกียร์เข้าไปที่คอนโด พี่แบงค์ให้นายน์นอนห้องเล็ก ส่วนพี่เกียร์นอนที่โซฟา
ตอนแรกนายน์อาสาจะนอนที่โซฟาเองแต่คนทั้งคู่ไม่ยอม
ณภัทรตื่นขึ้นมาในช่วงเที่ยง เกียร์พาเขาไปซื้อของฝากไปเซ่นพี่ช่าแล้วออกเดินทางกลับในช่วงเย็น
ตลอดวันทั้งคู่ทำตัวปกติราวกับเรื่องเมื่อคืนไม่เคยเกิดขึ้นเลย...
***************************
นายน์เข้ามาซ้อมบทในช่วงสายของวันอาทิตย์ พี่ช่าไม่ว่าอะไรเขาเลยแต่ไปว่าพี่เกียร์ที่พาเขาหนีเที่ยวแทน
“พี่แน๊ตตี้เรียกคุณกับผมไปคุยเรื่องบท ตามมาซิ” สิงห์เดินเขามาหาเขาหลังจากซ้อมเสร็จ
“ครับ” เขาเดินตามสิงห์ไปที่ห้องประชุมห้องเดิม
“น้องนายน์หนีเที่ยวหรอออ พี่คิดถึงมากเลยย” พี่แน๊ตตี้โผกอดนายน์ทันทีที่เดินเข้ามาในห้อง
“ขอโทษครับ”
“ตายแล้วๆ พี่ไม่ได้โกรธนะคะ แซวเล่นเฉยๆ เกียร์มันเอาข้าวหลามมาเซ่นพี่แล้ว ฮ่าๆๆๆ”
“เข้าเรื่องเลยแล้วกัน นี่เป็นฉากที่พวกน้องต้องทะเลาะกัน พวกพี่ช่วยกันแต่งเมื่อวาน สิงห์โอเคแล้ว น้องนายน์ล่ะ อยากแก้ตรงไหนไหม” พี่แน๊ตตี้ยื่นกระดาษมาให้เขา
นายน์อ่านบทไปเรื่อยๆจนจบก็ต้องเงยหน้าขึ้นมามองสิงห์
ต้องการอะไร? ทำไมถึงโอเคกับบทแบบนี้?
สิงห์ยังคงทำหน้านิ่งๆนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่เหมือนเดิม
“ครับ ผมตกลง”
ได้! ถ้าสิงห์อยากได้บทแบบนี้เขาก็ตกลง!!!
***************************
สวัสดี เราผ่านมรสุมงานมาแล้ว ฮ่าๆๆๆ
อาจารย์ใจดีมาก หลังจากที่สั่งงานเยอะจนทุกคนบ่น แกก็เลิกสั่งแล้วนัดสอบเลยจ้าาา //เอาที่อาจารย์สบายใจ T^T
ตอนนี้ให้บทพี่เกียร์เขาหน่อย ถือซะว่าให้เฮียแกทิ้งทวนก่อนจะโดนตัดบท...
ปล.กำลังแก้นิสัยชอบเว้นบรรทัดเยอะๆอยู่ค่าาา มันยังเยอะอยู่ไหมอ่ะ กลัวมันติดกันจนอ่านอยากเลยเว้นเยอะ สุดท้ายเลยเว้ยเยอะไปซะงั้น 55555
ปล.(2) พรุ่งนี้ต้องไปธุระต่างจังหวัด งดนิยายนะ (ขอโทษด้วยค่ะ//กราบงามๆ)
-รักคนอ่าน-
-
บทแบบไหนเนี้ยยย
โอ้ยยยค้าง
-
บทอะไร พี่เกียร์นี่น่าจะชอบนายน์แบบจริงจังสะแล้วว :o8:
ตอนนี้เขาคุยกันแล้วนะ ปริ่มม
-
อยากให้เกียร์เป็นพระเอก จะผิดไหม 555
หมั่นไส้อิสิงห์ ลีลา ท่ามาก เกียร์ทำคะแนนนำไปแล้วนะย่ะ
-
เกียร์นายน์ก็น่ารักนะ
แต่ทำไมแอบอยากให้พี่เกียร์รีเทิร์นแฟนเก่า
ดูเป็นอีกคู่ที่อาจจะน่ารักก็ได้ คบกันมาตั้งนานเลิกด้วยเหตุผลนี้
กลับไปคุยดีๆทำความเข้าใจอีกครั้งอาจจะดีก็ได้น้าาา :katai5:
แต่นายน์นียังไม่เห็นปฏิกิริยาที่น่าพอใจจากสิงห์
อย่าเพิ่งรีเทิร์นแล้วกันนะลูก :laugh:
-
อยากยังจับจุดพี่เกียร์ไม่ได้อ่ะ สรุปชอบน้อง หรือยังลืมแฟนเก่าไม่ได้
-
บทยังไงอะ อยากเห็นบททท
-
ขอตอนต่อไปเลยได้ไหมอะ
-
เดี๋ยว!! เอาพี่เกียร์เป็นพระเอกตอนนี้ทันป่ะ คือพี่เกียร์น่ารักอ่ะ แอบหื่น 5555 :hao6:
บทอะไรอ่ะ ค้างนิดหน่อย 555
รักคนเขียนค่ะ
-
ทำไมสิงห์ค่าตัวแพงจังคะ :ling1:
เคยเห็นนักเขียนบอกอาจเปลี่ยนพระเอก อย่าเปลี่ยนนะคะ หรือจริงๆแล้รเกียร์คือพระเอก?
เราไม่ชอบเกียร์อะ แรกๆเราชอบนะมาทำให้สิงห์หึงซึ่งไม่มีท่าทีจะหึงเลย ถ้าเกียร์รักแฟนเก่าจริงแต่มาหวั่นไหวกับนายน์เราก็สงสารแฟนเก่าเกียร์นะถ้าจะมีคู่นี้กลับมารีเทิร์นอีกอะเราก็คงรู้สึกแปลกๆ คือดูหลายใจแปลกๆ
-
ชอบเนื้อเรื่องนี้นะ
-
คือดูๆไปแล้ว นายน์เป็นพวกชอบคิดไปเองอ่ะ
คิดไปเองคนเดียวไม่พอ ไม่ชอบพูดด้วยนะ
เราเริ่มเข้าใจสิงห์และ = =
-
:katai1: :katai1: :katai1:
-
เออออออ. จะเชียร์เกียร์ดีไหมเนี่ย
:hao4: :hao4: :hao4: :hao4:
..
-
ไม่เอาเกียร์นะ ไม่เอา เราเชียร์สิงห
-
บทอะไรกันนิ ลุ้นๆ
-
ช่วยเอาพี่เกียร์ไปไกลๆหน่อยคะ และนายแกจะใจง่ายไปไหมดีไม่โดนปล้ำนะ สิงห์คะค่าตัวแพงหลาย เว้นบรรทัดดีขึ้นค่าขอบคุณที่ฟังความคิดเห็นนะคะพอดีถ้าเว้นเยอะๆแบบตอนก่อนหน้ามันอ่านแล้วขัดๆค่า. ขอเป็นกำลังใจให้นะคะรอลุ้นเขี่ยให้ถ่านไฟเก่ามันคุค่าาา
-
อิพี่เกียร์ลงทะเลบางแสนไปเลย ชิ่วๆๆๆ เราทีมสิงห์ แล้วนายน์ก็อย่าทำไร้เดียงสาตลอดๆล่ะ คนเค้าจะแก้ผ้าตัวเองอยู่แล้วยังทำโนะเนะ เฮ้อ หาแฟนใหม่ให้สิงห์แทนละกัน รำนายเอกอ่อนโลก :z3: :ling1: #อินเกินละตู555
-
สงสัยจะเป็นบทที่ตรงกับชีวิตจริงแน่ๆ
:hao3: :hao3:
-
:hao3: :hao3: พี่เกียร์คะ อย่ามา งุมงิมกับน้องนายน์นะคะ อย่าๆ
-
ใจหายเลยคะ โอ้ยนายเอกเราจะโดนพาไปทำมิดีมิร้ายมั้ย :laugh: แต่ก็กลับมาด้วยดี
-
บทอะไรเน้ออออ :mew5:
รู้สึกบทพระรองจะเยอะกว่าบทพระเอกอีกนะคะ
ไม่ยอมๆ ขอทบพระเอกเพิ่มอีกนิด55555555555555
-
อยากเชียร์เกียร์อ่ะ ดูเกียร์เจ็บแล้วจำรู้ว่าเคยทำผิดในอดีตและจะไม่ทำอีก จะค่อยๆเป็นค่อยๆไปกับน้องนายน์พยายามระงับใจตลอด แต่ใจมันยังรอสิงห์... สิงห์รีบมาทำคะแนนเดี๋ยวนี้ก่อนเราจะไม่มีเยื่อใยให้เธอ!
-
บทพูดสิงน้อยมาก55555
-
สิงห์ค่าตัวแพงจริง ๆ มาแปปเดียว :hao6:
-
เกียร์ หรือ สิงห์ ดีนะ เลือกไม่ถูก :z2: :z2:
-
รอเขาซ้อมบททะเลาะกัน...
-
เสียใจจ :mew2:
สิงห์เราเชียร์นายนะ
-
เรื่องค้างๆนี่เราลืมหมดเลยตอนเห็นคำว่าทิ้งทวนพี่เกียร์ คือกำลังจะ #ทีมสิงหา (ไงจะใครหละ5555) น่าสงสารเขานะครับ5555
ว่าแต่เมื่อไหร่เขาจะพูดกันดีๆ? แล้วนี่ถ้ากองละครกะแฟนๆรู้ว่าเคยกิ๊กกัน จะตกใจกันขนาดไหนเนี่ย5555
-
บทอะไรอ่าา ค้าง
ว่าแต่พี่เกียร์ออกเยอักว่าพระเอกอีกป่ะเนี่ย
-
ทุกตอนที่ผ่านมา ไม่ใช่ของสิงห์จริงๆ
แต่ต่อไปคงมีฉากมากขึ้นใช่มั้ยคะ
แล้วที่น้องนายน์เงียบๆเรื่องพี่เกียร์
มันจะกลายเป็นให้ความหวังกันทางอ้อมป่าวหว่า
-
บทแบบไหนกันน้า ตบจูบอ๊ะป่าว :oo1:
-
need more please
-
เอาจิงมะ ถ้าไม่ได้อ่านชื่อเรื่องนี้คิดว่าเกียร์เป็นพระเอกแล้วนะ o22
-
กลับมาเจอแฟนเก่าที่ยังรักอยู่ ชอบๆให้หน่วงจนกว่าจะดีกัน
คาดส่าตอนหน้าคงอินกับบทที่ด่ากันมากกกกก 555
-
เหยยยยย รุกมากกกกก นี่ถ้าไม่ได้ชื่อเรื่องว่าคิดถึงแฟนเก่า
นี่คือพี่เกียร์ออร่าพระเอกมากนะ 555555555555+
แต่ถ้าไปคบกะพี่เกียร์นี่ต้องผ่านดราม่ากะพ่อพี่เขานะ
และอิสิงตกลงกะบทอะไร ค้างงงงไปอีกกก
-
บททะเลาะเป็นไงอ่ะ นี่อยากรู้เลย ส่วนเรื่องพี่เกียร์ น่าสงสารอ่ะ เหมือนจะถูกพ่อบังคับหนัก รออ่านนะคะ
-
ขอให้เกียร์หายไปไวๆค่ะ อุ๊ป!!!5555
โถ่ ก็อยากอ่านตัวเอกทั้งสองนี่นาาาา
-
:o8: :o8: :o8: :o8:
-
บทแบบไหนอย่างรู้เวอร์
ตอนแรกอ่านแล้วก็เข้าข้างนายน์ แต่ตอนนี้เราทีมสิงค์อะ
แบบว่า เราอ่านเราก็รู้ใจนายน์ไง แต่ถ้าจับแต่คำพูด คือ นายน์ พูดบ้างเหอะ แล้วพิจารณาจากข้อเสีย คงอารมณ์โลกส่วนตัวสูง เหมือนไม่คิดอะไร ไม่ใส่ใจแฟน สนแต่หนังสือ แถมไม่มีอาการแสดงว่ารักหรือหึง(แต่แสดงในใจ)ด้วยแบบใบหน้านิ่งๆไร้อารมณ์ เราว่ามันก็เหมือนมีก็เหมือนไม่มีแฟนอะ เราเข้าใจนายสิงค์//ตบบ่า
แต่รู้สาเหตุเลิกกันแล้ว
ตอนนี้โคตรอยากรู้สาเหตุที่มาคบกันเลยจริงๆ เราว่านายสิงค์ขอคบก่อนชัว นายน์คงไม่ได้เริ่มพูดคบก่อนแน่ๆ
-
:ling3:
-
ทำไมฉากเกียร์ยาวจัง น้อยจายยยยย
-
สั้นจังเลยยย มาต่อไวๆนะคะ
และอีกอย่างอย่าเปลี่ยนพระเอก55555555555
-
ได้แต่บอกว่ารอตอนต่อไป อยากรู้เหมือนกันว่าสิงโอเคกับบทแบบไหน
-
คิดถึงครั้งที่ 7
“ท่านลิเลีย ท่านรักเจ้าใบ้นั่นมากเลยหรือ”
“ท่านฟรานซิส ซิลเวอร์เป็นสหายของท่าน ท่านไม่ควรว่าร้ายเขาอย่างนั้น อีกอย่างซิลเวอร์แค่เป็นคนพูดน้อยเท่านั้นเอง”
“ข้ารู้องค์หญิง แต่เหตุใดท่านจึงไม่สนใจข้าบ้าง”
“เราเป็นธิดาของท่านผู้ปกครอง การสนใจผู้อื่นนอกจากสวามีของตนเป็นเรื่องสมควรไม่”
“ท่านยังไม่ได้สมรสกับเจ้านั่นเสียหน่อย!”
“มันใกล้ถึงเวลาแล้วฟรานซิส งานอภิเษกจะจัดขึ้นทันทีที่เราอายุ 19”
“ข้ายอมรับเรื่องแบบนี้ไม่ได้หรอก!”
“โอเค คัทจ้าาาา” พี่ช่าสั่งคัทเมื่อนายน์เดินกระแทกเท้าออกมาจากฉาก
“เหนื่อยไหมน้องนายน์ อ่ะน้ำ” พี่ช่ายื่นน้ำให้เขา
“ขอบคุณครับ”
“นายน์แสดงได้ดีกว่าวันแรกเยอะเลยนะ พี่ไม่ได้หมายความว่าวันแรกไม่ดีนะจ๊ะ แต่คือน้องแสดงออกทางสีหน้ามากขึ้นแล้ว”
“หรอครับ”
“แล้วจำบทพอได้รึยัง ไม่ต้องเครียดน่า มีเวลาอีกตั้งเยอะ”
“ครับ”
“งั้นคู่ต่อไปซิลเวอร์กับกษัตริย์เข้าฉากเลย” สิงห์เดินไปเข้าฉากพร้อมกับพี่แน๊ตตี้
ใช่.. เพราะหาคนเล่นไม่ได้พี่แน๊ตตี้จึงต้องไปเล่นเอง
พี่แน๊ตตี้แสดงได้ดีมากจนนายน์ยังรู้สึกเสียดายความแมนของพี่แก...
“พอแล้วๆ นักแสดงกลับได้แล้ว ทีมงานอยู่ทำฉากกันด้วยนะ อย่าคิดหนี” พี่แน๊ตตี้ตะโกนบอก
“งั้นผมกลับก่อนนะครับ” นายน์ ริว และฟิวขอตัวกลับก่อน
‘โหห~~ แน๊ตตี้ฉากค่อยทำวันหลังไม่หรอ ขอกลับก่อนน้าาา ’
‘นนท์ ไอ้เผด็จการ! วันนี้กูมีเดทกับสาวนะเว้ย’
‘กรี๊ดดด!! ใครบังอาจเรียกชื่อเดิมฉัน บอกให้เรียกแน๊ตตี้ไง’
เสียงรุ่นพี่โอดครวนและเสียงโวยวายของแน๊ตตี้ทำให้นายน์รู้สึกขำ
ครืดดดด...
“เฮ้ย!! น้องระวัง!!!”
โครมมมมม!!!!
เสียงตะโกนของรุ่นพี่ดังขึ้นพร้อมกับเสียงของหนักตกและร่างของนายน์ที่ล้มลง
“กรี๊ดดด!!!”
“น้องเป็นอะไรรึเปล่า”
เจ็บ...
แต่เจ็บแขนตอนที่ล้ม...
นายน์ลืมตาขึ้นมามองว่าเกิดอะไรขึ้น แต่สิ่งที่อยู่ตรงหน้าก็ทำเอาเขาผงะไป
หน้าของสิงห์อยู่ใกล้แค่ปลายจมูก แต่สิ่งที่น่าตกใจกว่าคือเลือดสีแดงที่ไหล่ขวาของอีกฝ่าย
“สิงห์... เลือด...”
“สิงห์ นายน์เป็นอะไรรึเปล่า” พี่กิมวิ่งเข้ามาหาเขาทันทีที่รุ่นพี่ช่วยกันยกฉากออก
“ไม่เป็นไรครับ ยังครบสามสิบสองอยู่” สิงห์ตอบติดตลก
“ไม่ตลกนะ ใครวางฉากไว้อย่างนี้ ทำไมไม่วางราบกับพื้น หรือหาอะไรมามัดไว้” พี่ช่าหันไปโวยวายกับทีมงาน
“อ่ะนี่กล่องพยาบาล ปฐมพยาบาลไปก่อนแล้วค่อยไปหาหมออีกทีแล้วกัน” พี่แน๊ตตี้วิ่งกระหืดกระหอบเอากล่องพยาบาลมาให้พี่ช่า
“เจ็บหน่อยนะสิงห์”
“ครับ” พี่ช่าถอดเสื้อนักศึกษาสิงห์ออกแล้วเริ่มล้างแผล สิงห์ส่งเสียร้องเป็นระยะ ตอนนี้ไม่มีใครทำงานแล้วเพราะหากนักแสดงคนสำคัญเป็นอะไรไปละครก็ต้องล่มแน่ๆ
“เสร็จแล้วจ๊ะ น่าจะโดนเหล็กตกแต่งฉากบาด ยังไงก็แวะไปฉีดยากันบาดทะยักก่อนนะ”
“ครับ แล้วคุณไม่ทำแผลหรอ” สิงห์หันมาถามเขา
“น้องนายน์เจ็บด้วยหรอ ตายแล้วๆๆ นั่งเลยๆ เดี๋ยวพี่ทำแผลให้ สิงห์! ทำแผลเสร็จแล้วก็ลุกไป”
“โหพี่.. นี่ผมคนเจ็บนะครับ” สิงห์โอดครวนแต่ก็ยอมลุกให้นายน์นั่งแทน
“แค่แผลถลอกเองครับ ไม่เป็นอะไรหรอก” นายน์บอกพี่ช่าที่ทำท่าตกใจราวกับโลกจะถล่มเมื่อรู้ว่าเขาบาดเจ็บ
“ล้างแผลไว้หน่อยแล้วกัน เดี๋ยวติดเชื้อ” ไม่รอให้นายน์เถียง พี่ช่าคว้าแขนเขาข้างที่เจ็บไปทำแผลให้ทันที
“ผมกลับจริงๆแล้วนะครับ” นายน์กล่าวลารุ่นพี่อีกรอบหลังจากทำแผลเสร็จและพี่ช่าเช็คแล้วว่าไม่มีใครบาดเจ็บอีก
“จ๊ะ กลับดีๆนะน้องนายน์ แล้วสิงห์ล่ะ ขับรถไหวไหม ให้ใครไปส่งเปล่า” พี่ช่าถามสิงห์
“ผมขับไหวน่าพี่” สิงห์บอก พี่ช่ามองแผลที่ไหล่สิงห์แล้วทำหน้าลังเลใจ
“ผมขับให้ก็ได้ครับ” นายน์บอกพี่ช่า
เห็นแก่ที่ช่วยเขาไว้หรอกนะ...
“แต่นายน์ก็มีแผลนะ” พี่ช่าแย้ง
“แค่แผลถลอกเองครับ”
“จ๊ะ.. ก็ได้ งั้นฝากด้วยนะ สิงห์แกพานายน์ไปที่รถแกสิ” พี่ช่าหันไปสั่งสิงห์ ร่างสูงเลยต้องเดินนำร่างเล็กไปที่รถของตนอย่างจำยอม
“คุณขับรถเป็นด้วยหรอ” สิงห์ถามเมื่อเขาสตาร์ทรถ
“ครับ”
“นานรึยัง”
“ตั้งแต่ขึ้นปีสอง ผมไม่พาคุณไปตายหรอก”
“ก็ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย”
นายน์ขับรถพาสิงห์มาที่โรงพยาบาลของมหาลัยเพื่อฉีดยา แต่เพราะมีเคสด่วนนักศึกษาตีกันทำให้พวกเขาต้องรอจนฟ้ามืด
“เลี้ยวซ้ายข้างหน้า”
หลังจากฉีดยาเสร็จนายน์ก็ขับรถมาส่งสิงห์ที่คอนโด นายน์จอดรถที่ลานจอดรถ ล็อครถแล้วส่งกุญแจคืนสิงห์
“ผมขอตัวนะครับ”
“เดี๋ยว!” สิงห์เรียกเขาเมื่อเขาหันหลังจะเดินไปขึ้นแท็กซี่หน้าคอนโด
“ครับ?”
“ดึกแล้ว.. คุณจะค้างที่นี่ไหม” สิงห์ถามแต่หลังจากนั้นสีหน้าของคนถามก็เปลี่ยนไปเหมือไม่อยากให้เขาตกลง
“ไม่ล่ะครับ ผมกลับเลยดีกว่า” ทำหน้าแบบนั้นใครจะอยากตอบตกลงกัน
“ผมไปส่งคุณขึ้นแท็กซี่ก็แล้วกัน” สิงห์พาเขามารอแท็กซี่หน้าคอนโด
“กลับดีๆนะครับ ถึงแล้วก็บอกพี่ช่าด้วย เดี๋ยวเขาเป็นห่วง” สิงห์บอกนายน์ที่ขึ้นไปนั่งบนแท็กซี่แล้วปิดประตูรถให้...
**********************************************
“นายน์ แกมีปัญหาอะไรกับสิงห์ป่ะ” แจมถามนายน์ในช่วงบ่ายหลังเลิกเรียน
“หมายความว่าไง?”
“แกดูนี่ดิ” แจมยื่นโทรศัพท์มาให้เขาดู
The princess of Arkacha 3 วันที่ผ่านมา
รู้ว่ามันไม่ใช่เวลาแต่ช็อตนี้แอดตายค่ะ *แนบรูป*
3,598 ถูกใจ 548 ความคิดเห็น
รูปของเขากับสิงห์ตอนที่ฉากล้มทับแล้วสิงห์เอาตัวมาบังพอดี
‘แอดถ่ายทันได้ไงคะเนี่ย’
‘เปล่าๆ พอดีถ่ายวิดีโอบรรยากาศตอนซ้อมอยู่ นี่แคปมาจากคลิปอีกที’
‘ทำไมมันฉากนิยายขนาดนี้คะเนี่ย #จิ้นได้ไหม’
“แล้วทำไมหรอ” นายน์ถามเมื่อไม่เห็นความผิดปกติอะไร
“ก็สิงห์ไม่มาตอบอ่ะแก ปกติเขาตอบทุกรูปนะเว้ย” แล้วแจมก็ดึงโทรศัพท์คืนไปจิ้มอะไรอยู่สักพักก็ส่งมาให้เขาดู
“เลื่อนอ่านเรื่อยๆนะมึง”
ที่แจมเปิดให้เขาดูเป็นรูปแคปหน้าจอโพสต์ของเพจต่างๆที่สิงห์มาตอบ
ยอมแล้วทูนหัวอยากมีผัวชื่อสิงหา
‘สิงหาไปเที่ยวกับเพื่อนค่ะ ได้ข่าวว่าไปกันหลายคน ทำไมมีแต่รูปคู่ล่ะ #สิงห์แอม #สิงหากินกับอะไรก็อร่อย’
Singha August ต้องถามเขาแล้วล่ะครับ A.M. Amounrat
นายน์เลื่อนไปรูปถัดไป
The princess of Arkacha
‘พร้อมจะดูละครกันรึยังคะทุกคน’
แนบด้วยรูปที่สิงห์กอดพี่ฟ้าจากด้านหลัง
‘ยังไงใครเป็นพระเอกกันแน่เนี่ย อยากดูเร็วๆจัง’
‘สิงห์แสดงได้ดีจนคิดว่าเขารักกันจริงๆเลย หรือสิงห์แอบรักจริงหรือเปล่า’
Singha August ก็ไม่รู้สิครับ - 3 –
XX Cute Boy
'คิ้วท์บอยคนนี้นางไม่เคยเดินคนเดียวค่ะ มีคนเดินคู่ตลอดดด'
รูปสิงห์เดินเที่ยวห้างกับกิต เด็กศิลปกรรมที่ชอบมานั่งเล่นที่เศรษฐศาสตร์บ่อยๆ
‘จะสิงห์กิตก็ชอบ สิงห์แอมก็น่ารัก ตกลงสิงห์จะยังไงเอาให้แน่นะคะ จะได้เชียร์ถูก #สิงหากินกับอะไรก็อร่อย’
Singha August โสดครับ รอคนมาดูแลหัวใจ <3
Cha – Cha is beautiful สิงห์แม่มแรด รอก่อนนะเดี๋ยวพี่รีบไปดูให้ >\\\\\\<
Singha August จะรอนะครับ 55555
“แล้วยังไงอ่ะ” นายน์ถาม เขายังไม่เข้าใจเรื่องที่เพื่อนจะสื่อจริงๆ
“ก็สิงห์จะตอบทุกรูปที่เป็นรูปสิงห์อ่ะ แต่นี่ก็สามวันแล้ว คนเม้นท์เชียร์สิงห์นายน์ก็เยอะ เขายังไม่มาตอบเลยแก”
“เขายังไม่ว่างเปล่า”
“ไม่ค่ะ เมื่อสามนาทีที่แล้วนางเพิ่งไปเม้นท์รูปน้องกิต”
“ยังไม่เห็นมั้ง”
“มีคนแท็กสิงห์มากกว่า 30 คนแล้วแก เพจคิ้วท์บอยยังเอารูปไปแชร์เลย”
“ไม่รู้ดิ”
“ฉันถึงได้ถามแกไง ว่าแกมีปัญหาอะไรกับสิงห์เปล่า”
“ไม่มี...”
“หรอ งั้นคงไม่ว่างจริงมั้ง เออนายน์ขอเลคเชอร์หน่อย ฉันจดไม่ทัน”
“อ่ะนี่ จดไม่ทันหรือหลับก็พูดดีๆ”
“เกลียดคนรู้ทันจริงๆ” แจมก้มหน้าก้มตาลอกเลคเชอร์นายน์อย่างเงียบๆ
นาย์ที่ไม่มีอะไรทำเลยหยิบโทรศัพท์มาเล่นเฟสบุ๊คแล้วเข้าไปส่องเพจที่คุ้นเคย
ยอมแล้วทูนหัวอยากมีผัวชื่อสิงหา 1 วันที่ผ่านมา
'ร่างกายไม่ไหวขอแค่ได้ดูก็พอ'
3,435 ถูกใจ 788 ความคิดเห็น
เป็นรูปแอบถ่ายด้านข้างสิงห์ที่นั่งยิ้มมองเพื่อนเล่นบาสอยู่ข้างสนาม
‘หายไวๆนะที่รัก’
Singha August ขอบคุณครับ 5555
‘สิงห์เป็นอะไร ทำไมเราตกข่าว’
‘สิงห์โดนฉากละครล้มทับแล้วเหล็กตกแต่งฉากบาดค่า’
‘เจ็บเพราะช่วยนายน์อ่ะ น่ารักมากมาย *แนบรูป*’ รูปที่ลงเพจละครถูกเอามาโพสต์อีกครั้ง
‘ในรูปแลดูเป็นห่วงกันมาก เป็นอะไรกันรึเปล่าคะเนี่ยย สิงห์ตอบที’
‘มองบาสตาละห้อยเลยเธอ’
Singha August ก็อยากเล่นอ่ะ
788 ความคิดเห็น สิงห์ตอบไป 779 ความคิดเห็น
อีก 9 ความคิดเห็นแซวเรื่องที่สิงห์มาช่วยเขา
มีแค่เม้นท์ที่เกี่ยวกับเขาที่สิงห์ไม่มาตอบ...
แค่นั้นจริงๆ...
"เออนายน์ วันนี้แกไม่มีซ้อมหรอ" แจมถามขึ้นมาลอยๆ
"เฮ้ย! ลืม!! ไปก่อนนะแจม" นายน์กวาดของบนโต๊ะใส่กระเป๋าแล้ววิ่งไปคณะนิเทศทันที
ปรี้นๆ
"คุณ! คุณ!!" เลยเวลานัดมา 5 นาทีแล้วแต่นายน์ก็ยังไม่ถึงตึกนิเทศเลย
ตลอดทางมีแต่คนขอถ่ายรูปตลอด..
"คุณ! คุณณภัทร!!" นายน์หันไปตามเสียงเรียก ถึงมันจะเป็นชื่อโหลแต่เขาก็ควรจะหันไปดูเพื่อความแน่ใจ
รถยนต์สีขาวคุ้นตาขับมาจอดข้างเขา กระจกฝั่งคนนั่งลดต่ำลงเรื่อยๆ
"จะไปไหน" สิงหาถามเขา
"ไปซ้อมละครครับ"
"ขึ้นรถสิ กว่าคุณจะเดินไปถึงเขาก็เลิกซ้อมกันพอดี" สิงห์เดินลงจากรถมาเปิดประตูฝั่งข้างคนขับให้นายน์
นายน์เดินขึ้นรถที่เมื่อสามวันก่อนเพิ่งขับไป
แต่วันนี้แค่เปลี่ยนจากคนขับมาเป็นคนนั่งแทน...
"แผลที่แขนเป็นยังไงบ้าง" สิงห์ถามแล้วเริ่มออกรถ
"หายแล้วครับ"
"หรอ... ดีแล้ว"
เขารึเปล่าที่ควรจะถาม?
"...."
"...."
"แล้วคุณล่ะ... แผลที่ไหล่... เป็นยังไงบ้าง..."
"อืม.. ดีขึ้นแล้วล่ะ"
"...."
"....แล้วคุณ..."
"ขอบคุณนะ.." นายน์พูดเสียงเบา
"ฮะ?"
"ที่ช่วยไว้..."
"...."
"ขอบคุณนะ..."
"ไม่ได้อยากช่วยหรอก..."
"...."
"แต่ขามันไปเอง.... มันวิ่งไปเอง..."
"...."
******************************
พัฒนาการสิงห์ก้าวกระโดดมาก ฮ่าๆๆๆ
ตอนที่แล้วเป็นของเกียร์ ตอนนี้ก็ให้สิงห์หน่อย
นางลดค่าตัวแล้วจ้าา หลังจากโดนคนอ่านบ่น ถถถ
-รักคนอ่าน-
-
อ้ากกกกกก :hao7:
-
ไม่ไหวแล้ว โอ้ยยยย ดีกับใจ :o8:
-
เห้นคำตอบสิงละแบบบบ แยะะะะะะ แกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :katai1: สิงนี่คือเอาตรงๆก็ยังอะไรๆกับเขาอยู่ใช่ปะถึงวิ่งไปตามสัญชาตญาณแบบนี้ โอ๊ยย แต่เราว่าตอนสองคนนี้คุณกันแล้วแบบมันอึดอัดมากอะ5555 มาคุณๆผมๆ ทั้งที่เมื่อก่อนไม่ได้พูดกันแบบนี้ เมื่อไหร่จะเข้าใจกันเนี่ย5555
-
กรี๊ดดดดขามันไปเองจ้าาาาา โอ่ยยยยยล เริ่มพัฒนาไปรับส่งโอ้ยแกรฟิน ขอบคุณใครซักคนที่วางของไม่ดีให้ของหล่นทับนายน์และสิงห์5555
-
รู้สึกถึงความอึดอัด :เฮ้อ:
-
สิงห์ลดค่าตัวบ่อยๆ นะคะ อยากอ่านเยอะๆ ค๊าาาา
สิงห์ไม่ตอบเม้นท์ของนายน์คนเดียว เดี๋ยวก็มีคนสงสัยความสัมพันธ์แน่ๆ ตอนนี้เพื่อนนานย์ก็สังเกตุเห็นแล้ว
คาดว่า...บรรดาแฟนคลับสิงห์ น่าจะไม่พลาด จะต้องสืบแน่ๆ สุดท้ายที่เคยคบกัน น่าจะโป๊ะแตก (มโนไปไกลแล้วค๊าาา)
"ไม่ได้อยากช่วยหรอก แต่ขามันไปเอง.... มันวิ่งไปเอง..." เจอประโยคนี้เข้าไป คนอ่านลาตายแพร่บบบ 555
บทจะมา ก็มาซะที เป็นพระเอกช่วยนางเอกด้วยยยย เปิดตัวได้เท่ห์มาก บอกเลย !!
รักนักเขียนมากๆๆ คะ มาต่อบ่อยๆ อัพยาวๆๆ น่าร๊ากกกกก
-
มันฟินไม่สุด :katai1: อิพี่เดือนแปดทำไมไม่ไปเม้นท์จ๊ะ แถมยังพูดซะห่างเหิน :beat: ยังดีที่ตอบได้ดี ไม่งั้นนะ :katai1:
-
:o8: :o8: :o8: :o8:
-
ทำเป็นเมินน้องนายน์
แต่สัญชาตญาณนี่ทำงานนำไปแล้วนะจ้ะ อิอิ
เบื่อเเล้วคุณๆผมๆ
รีบเอาสิงห์นายน์กลับมาาา :ling1:
อ้อ อย่าไปเจ๊าะเเจ๊ะกับคนอื่นนัก :m16:
#สิงหากินกับนายน์ถึงจะอร่อย
-
ไม่ได้อยากช่วยแต่ขามันไปเอง :o8:
-
มีเป็นห่วง นะคะสิงห์
สิงห์ก็คงยังรู้สึกดีๆกับนายน์อยู่บ้างแหละ ไม่แน่อาจยังรักอยู่
รอค่ะ :pig4:
-
หื้ออออออ ตอนนี้คุยกันเยอะสุดเลย 555555555 อยากอ่านต่ออีก :katai1:
-
ยังรักอยู่ชัดๆ
แต่เขาพูดกันแล้วนะ
#สิงห์กินกับนายน์อร่อยที่สุด
-
คือขามันไปเอง แกรรรรร ทำไมดีกับหัวใจอย่างนี้น้อ :m25:
-
ค่าตัวแพงมากไหมสิงห์
เท่าไหร่ว่ามานี่จะจ่ายไม่อั้นนนนนน
55555555
อึดอัดอ้ะอึดอัด มาคุณมา มาผมอะไรก๊านนนนนน
ฮืออออออ
เมื่อไหร่จะเข้าใจกันน้อออ
:ling1: :ling1:
-
โอ้ยย เมื่อใหร่เค้าจะดีกัน
อิฉันลุ้นแทบบ้าาา
ไม่ไหวๆ
หัวใจจิวาย
มาเร็วๆนะคะ
รอตอนต่อไปค่ะ
-
ปากรึนั้น นายสิงหา
ตบค่ะ ตบๆๆๆๆๆๆ
-
ประโยคสุดท้าย ถ้าคิดสักนิด มันฟินอยู่นะ
-
ขามันไปเองนี่ยิ่งกว่ามีความคิดว่าจะช่วยอีกนะ
คือห่วง หวง แบบรักสุดๆเลยนะ ร่างกายเลยตอบสนองแบบนั้นอะ
นายยยยน์ แกหยุดดูถูกตัวเองได้แล้วววว พี่สิงห์ ช่วยรุกแรงๆจัดหนักๆหน่อยเถอะ นายน์จะได้รู้ตัว
-
เห็นมั้ยสิงหา แม้แต่ขายังรู้เลยว่าสิงหายังรักอยู่
รีบจีบกันเลยนะ รอฟินอยู่~~
-
ถถถถถ พ่อสิงห์ ขามันไปเองงงงงง
-
แหม๋ๆๆๆ. หมั่นไส้สิงห์ :hao3:
-
เข้าใจสิงห์นะ แบบอยากเม้นใจจะขาด แต่ฟอร์มเยอะไง ละมาคุณๆผมๆอะไรกันลูกกกกกกก
:hao7:
-
คือไร ทำไม่ยอมตอบในโซเชี่ยล แต่มาตามตอแยกะตัวจริง
คืออะไรคะะะะสิงหา ต้องการความชัดเจนค่ะ
หรือกะแอบตามจีบหวังรีเทิร์นเงียบๆห๊าาา 55555
อารมณ์แบบกะคนอื่นก็เล่นด้วยตามน้ำขำๆ แต่กะตัวจริงจะไม่กล้าเล่น
นี่เหมือนได้พูดเยอะ แต่ทำไมยังรู้สึกน้อยยย
-
อ้ายยยยย น่ารักกกก :katai1:
-
เราเข้าใจสิงห์นะที่ไม่เม้น คนมันคิดอะไรด้วยอะ
เราจะไม่ค่อยกล้าเล่นอะไรแบบนี้กับคนที่ตัวเองชอบหรอก
แต่สงสารนายน์มาก ;_; คุณๆผมๆแบบนี้ช้ำใจเกิน :katai1: :katai1:
-
สิงห์เป็นคนที่ขี้งอนมากกกกที่สุดในแปดโลกแน่ๆ งี่เง่าด้วย แบบกับคนอื่นไม่เป็นแต่กับคนที่รักสุดๆ สงสารนายน์
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
สิง ถ้าจะตอบแบบนี้ พี่นี่เม้นไม่ถูกเลยฮะ :katai5:
-
ไม่สุดอ่ะ ไม่ฟินเลย คือหน่วงมากกกกกกกก
-
สิงห์เหมือนใจแรกไม่อยากเข้าใกล้ แต่แพ้ใจลึกๆของตัวเองตลอด กลัวเจ็บอีกมั๊ง
เกียร์น่าจะเป็นตัวเร่งกิริยา
-
ตายที่ประโยคสุดท้ายของสิงห์นี่แหล่ะ
-
ด้วยสปีดของนายสิงหา อีกสิบตอนจะคืนดีกันไหม ตอบ!!!!!
-
:o8: :o8: ยอมแล้วทูนหัวมีผัวชื่อสิงหาาาาาาาาา
-
ชั้นหมั่นไส้สิงห์มากค่ะบอกเลย ฟอร์มจัดจริง ๆ พี่ :hao6:
-
โหยยยย
สิงหาเอ้ย ถ้าไม่รีบชักแต่ช้าอยู่นั่นนะ
น้องนายน์โดนซิ่วชัวร์
มีคนรอเคลมละเนี้ย
ให้ไวๆๆๆ
ลดค่าตัวอีกๆๆๆๆ555
:call:
:call:
:call:
-
:impress2: :impress2:
-
เราว่าที่สิงห์ชวนขึ้นห้องแล้วอยู่ดีๆก็ทำหน้าไม่อยากให้ตกลง เพราะนางต้องแอบติดรูปหรือเก็บอะไรสักอย่างเกี่ยวกับนายน์ไว้แน่ๆ แบบกลัวนายน์ไปเห็น55555555 :really2: บอกเลยค่ะ เรื่องนี้ เชียร์เกียรสุดใจ :-[
-
คำตอบโอเคนะ เป็นไปตามสัญชาตญาณส่วนเรื่องคอมเม้นท์นั้นรอดูว่าจะมีใครสังเกตและเรื่องคบกันจะโป๊ะแตกออกมามั้ยว่าเคยคบกันมาก่อน
-
สิงห์มันแรดๆ เมื่อไรเขาจะปรับความเข้าใจกันซักที
เรียกคุณๆกันอยู่นั้น คนอ่านอ่านแล้วเจ็บแทนค่ะ :hao5:
-
ดีดีย์ :hao7:
-
ถึงตอนนี้สิงห์จะทำดี แต่พี่เกียร์ยังมาวินสำหรับน้องเสมอค่ะ
-
เราเข้าใจสิงห์นะ นางงอนนางอยากเรียกร้องความสนใจ และนางได้สิ่งนั้นไปค่ะ เรารักสิงห์ที่สุดดดดด นายน์ควรเข้าหาสิงห์มั่งอะไม่ต้องรอสิงห์ฝ่ายเดียว555 ก็เรา #ทีมสิงห์ #ยอมแล้วทูนหัวอยากมีผัวชื่อสิงหา :hao6: :hao3: #ขามันไปเอง..มันวิ่งไปเอง ฮิ้ววววววว
-
รู้สึกหมันไส้สิงหาเบาเบาแฮะ คู่นี้ท่าทางคงอีกนานกว่าจะกลับมารักกัน ต่างคนต่างเก็กสุดไรสุด รออ่านตอนต่อไปน้า
-
ลดค่าตัวจริงๆด้วย55555555
-
อิพี่สิงหาแอบเล่นตัว
-
เรื่องนี้คือดีจริงงง ชอบบบ ภาษาอ่าแล้วลื่นเลยยย ฮือออ รอค่ะรออ ><
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
สิงห์แรดอ่า ขี้อ่อยอย่างน้องนายน์ว่าจริง ๆ
-
กลับมาอ่านอีกรอบ น่ะ ในห้องสิงห์ค้องมีอะไรปน่ๆเลยถึงเปลี่ยนใจไม่อยากให้นายน์ค้างด้วยน่ะ แน่ะ ทั้งที่ถามไปแล้วนะ
-
อยากอ่านอีก รอๆๆๆ
-
รอๆ ลุ้นๆๆๆๆ
-
"ไม่ได้อยากช่วยหรอก..."
"...."
"แต่ขามันไปเอง.... มันวิ่งไปเอง..."
"...."
คนอ่านเคลิ้มไปแล้ววววว น้องนายคนซึนแสดงออกบ้างสิ อย่าเอาแต่พูดคนเดียวในใจ
-
รออยู่นะ :oo1: :katai1: :katai1: :katai1:
-
o18
-
คิดถึงครั้งที่ 8
ไลน์!
N-Ning น้องนายน์ ว่าไหม เดี๋ยวพี่เลี้ยงสายยย
พี่นิ้ง พี่รหัสแสนใจดีของนายน์ที่ตั้งแต่เปิดเรื่องมาเพิ่งจะมีบท
Napat_9 ว่างครับ กี่โมงดี
N-Ning นึกว่าคนดังจะไม่ว่างซะแล้ว 5555
ไปกันสองคนพอ ไอ้เด็กปีหนึ่งนั่นชั่งมัน
สายปีสองของเขาซิ่วไปเรียนที่อื่นทำให้สายขาด น้องปีหนึ่งก็ไปขอปีสองคนอื่นเป็นพี่รหัสแทน ทำให้สายเขาเหลือกันแค่สองคน
ส่วนปิง รายนั้นจริงๆเป็นน้องรหัสแจม แต่เพราะแจมไม่ค่อยซื้อขนมให้มัน มันเลยมาตามตื๊อขอเขาเป็นพี่เทค...
Napat_9 แล้วแต่คนเลี้ยงเลย
N-Ning ไปกินเหล้ากัน
ร้าน XXX 2 ทุ่มนะ
Napat_9 ครับๆ เจอกันครับ
N-Ning เจอกันจ้าาา มาแต่ตัวก็พอเดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง
Napat_9 คร้าบบ
นายน์เก็บโทรศัพท์แล้วเดินกลับหอไปอาบน้ำเตรียมตัวไปเลี้ยงสาย
ถามถึงเรื่องบนรถต่อจากวันนั้น?
บอกเลยว่าไม่มีอะไร
นั่งเงียบกันไปตลอดทาง พอถึงก็ลงรถ ซ้อมละครแล้วกลับ จบ...
19.55
นายน์นั่งแท็กซี่มาถึงร้านที่พี่นิ้งนัดไว้ สายตาเหลือบไปเห็นรุ่นพี่สาวยืนอยู่ที่ทางเข้าร้านพอดีเลยเดินเข้าไปหา
“พี่นิ้ง สวัสดีครับ สวยขึ้นนะเนี่ย” นายน์ทักพี่รหัสที่สวยขึ้นผิดหูผิดตา
“พี่สวยอยู่แล้วเถอะ วันนี้มาเดทกับคนดังทั้งทีก็ต้องสวยหน่อย” นิ้งเดินนำเข้าร้านไป
“แล้วทำไมวันนี้กินร้านเหล้าอ่ะพี่” นายน์ถามเพราะปกติรุ่นพี่จะเลี้ยงข้าว เลี้ยงขนมมากกว่า
“ฉันทะเลาะกับแฟน อยากเมา เพื่อนก็กลับบ้านกันหมด เลยชวนมา ฉันจะเมา ดูแลฉันด้วย นายน์ห้ามดื่มเด็ดขาด!”
“ครับๆ” นิ้งหันไปสั่งเหล้ากับน้ำผลไม้ให้นายน์
บางทีนายน์ก็รู้สึกว่าร่างกายตัวเองขาดแอลกอฮอล์นานแล้ว คนรอบข้างไม่มีใครยอมให้เขาแตะมันเลย ครั้งล่าสุดคงเป็นตอนฉลองสอบไฟนอล...
“นายน์ ถ่ายรูปกัน” นิ้งยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปกับนายน์สองสามรูปแล้วโพสต์ลงเฟส
Ning Nuttaning
เพื่อนทิ้งแล้วไง ฉันมีผู้ชายมาดูแล –กับ Nine Napat
‘แกกก หนีเที่ยวกับน้องนายน์ได้ไง ฮรือออ’
‘ไอ้เพื่อนบ้าา ฉันอุตส่าห์ซื้อของฝากมาเผื่อแก’
‘น้องนายน์อย่าเมานะลูก เดี๋ยวโดนเพื่อนพี่ปล้ำ ถ้าแกทำอะไรน้องฉันจะฆ่าแกอีนิ้ง’
“คิกๆๆ” นิ้งยิ้มสะใจเมื่อเห็นคอมเม้นท์ของเพื่อนๆ
“สนุกหรอพี่”
“สนุกสิ สมน้ำหน้าพวกมัน ทิ้งฉันไว้คนเดียว แบร่~~” นิ้งแลบลิ้นให้โทรศัพท์
บางทีนายน์ก็คิดว่าพี่รหัสเขาไม่ค่อยปกติ - . -
“เออนายน์ แกเปลี่ยนไปป่ะ” พี่นิ้งเก็บโทรศัพท์แล้วจ้องหน้าเขา
“ยังไงครับ?”
“เมื่อก่อนแกไม่เคยแซวว่าฉันสวยเลยนะ”
“เพราะวันนี้พี่สวยขึ้นจริงๆไง ผมเลยบอก”
“แต่แกแสดงออกทางสีหน้ามากขึ้นนะ อึก” พี่นิ้งกระดกเหล้ารวดเดียวจนนายน์แสบคอแทน
“ยังไงหรอครับ?”
“เนี่ยแกดู แกต้องมีกระจก คิ้วแกขมวดด้วย เมื่อก่อนนะหน้านิ่งตลอดดด..” พูดแล้วก็จิบเหล้าอีก
“ขนาดนั้นเลยหรอพี่”
“ยัง.. ยังไม่หมด เนี่ยนะ เมื่อก่อนถ้าฉันพูดค้างอะไรไว้แกก็เงียบอย่างเดียวเลย นี่แกถามกระตุ้นให้ฉันพูดต่อด้วย ฮรือออ ฉันมีความสุข~”
“เวอร์ไปแล้วพี่นิ้ง ฮ่าๆๆ”
“แกกก!!! แกหัวเราะอ่าาาา น้องรหัสฉันเข้าใกล้ความเป็นมนุษย์แล้ววว” พี่นิ้งทำท่าปาดน้ำตา
“ผมว่าพี่เมาแล้วแหละ”
“ฉันยังไม่เมาเว้ยย อยากมาทำเหมือนฉานนน เป็นเด็กนะ อึก..”
นายน์หันไปมองปริมาณเหล้าที่หายไป เขาบอกรึยังว่าพี่นิ้งคออ่อน
แล้วเขาได้บอกไปรึยังว่าพี่นิ้งกินเพรียวๆตั้งแต่แก้วแรก...
“นายน์ แกรู้ป่ะ...”
“.....” นายน์จิบน้ำส้มที่พี่นิ้งสั่งให้แล้วฟังคนเมาพร่ำเพ้อต่อ
“อีเคน แฟนฉันอ่ะ แม่งมีแต่สาวๆมาตอมมม...” เหล้าแก้วที่สามหมดไป
“....” นิ้งเทเหล้าใส่แก้ว
“อีพวกแรดดด... ไม่มีปัญญาหาผัวเองรึไง....” จิบเหล้าเล็กน้อยแล้วพูดต่อ
“....”
“แล้วอีเคนนะแม่งโคตรเชี่ยยย... เป็นคนดีคุยกับคนอื่นไปทั่ววววว...” เหล้าแก้วที่สี่หมดแล้ว นิ้งเทเหล้าเพิ่มไปอีก
“....”
“ไอ้เคนแม่งซื่อชิบหายยย.. เข้าใจว่าเฟรนลี่.. อีดอกกกก... คนอื่นเขานึกว่ามึงอ่อย อีแฟนชั่ว...” นิ้งคีบน้ำแข็งใส่เพิ่ม
“.....”
“คนแบบนี้นะนายน์ แม่งชอบให้ความหวังคนอื่นโดยไม่รู้ตัว”
“...”
“ถ้าไม่บอกแม่งก็ไม่รู้ตัวว่าให้ความหวังเขาอยู่... พี่จะต้องพูดทุกครั้งเลยหรอวะ...” เหล้าหมดไปอีกแก้ว
“....”
“พี่รู้สึกโคตรแย่อ่ะ ก็รู้นะว่ามันไม่คิดอะไรกับใคร แต่อีใครที่ว่านั่นมันคิดไง..” นิ้งปล่อยมือจากขวดเหล้า เอามือมาเสยผมลวกๆ
“......”
“แม่งโคตรเซ็ง... เฮ้ย!นายน์เอาเหล้ามา!!” นายน์ที่จ้องขวดเหล้าอยู่นานถือโอกาสที่พี่นิ้งเผลอหยิบขวดเหล้ามาจากมือรุ่นพี่แล้วส่งให้โต๊ะข้างหลัง
“ผมว่าพี่เมาแล้วล่ะ กลับกันเถอะครับ” นายน์ลุกขึ้นแล้วดึงแขนนิ้งไปที่โต๊ะข้างหลัง
“ขอโทษที่รบกวนนะครับ” กล่าวขอโทษโต๊ะข้างหลังที่นายน์เอาเหล้าไปวางหนีพี่นิ้ง แล้วเดินไปจ่ายเงิน
“จ่ายส่วนของโต๊ะข้างหลังด้วย ไม่ต้องทอนนะครับ” นายน์ยื่นเงินให้พนักงานจำนวนหนึ่งแล้วประคองพี่นิ้งที่พอสงบแล้วก็หลับไปที่รถ
“พี่นิ้งผมขอโทษนะครับ” นายน์กล่าวขอโทษแล้วรื้อกระเป๋าพี่รหัสหากุญแจรถ
“ฮัลโหลเกด อยู่หอรึเปล่าอ่ะ...” นายน์โทรหาประธานชั้นปีที่อยู่หอเดียวกับพี่นิ้งเล่ารายละเอียดให้ฟังคร่าวๆแล้วขับรถไปส่งพี่รหัสที่หอ
“ฝากหน่อยนะ ขอบคุณมาก” ส่งตัวรุ่นพี่ให้กับเพื่อนก็เดินออกมาโบกแท็กซี่กลับหอตัวเองบ้าง
รู้สึกผิดเหมือนกันที่รบกวนเพื่อน แต่เขาเป็นผู้ชาย แค่เดินมาในหอหญิงยามก็มองแรงแล้ว...
******************************
เช้าถัดมานายน์ตื่นสาย เพราะกว่าจะกลับหอนาฬิกาก็เข้าสู่วันใหม่แล้ว
ดีที่มีซ้อมบ่าย
ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจไปซื้อกระดาษทำโมเดลก่อน
ที่ไม่พูดถึงเรื่องงานใช่ว่าจะไม่มี..
แต่ก่อนอื่นต้องหาข้าวกินก่อน...
ปากท้องเป็นเรื่องสำคัญ
ณภัทรไม่ได้เห็นแก่กิน...
“อ้าว?นายน์” พี่เกียร์ทักเขาที่เซเว่นหน้ามอ.
“พี่เกียร์สวัสดีครับ” นายน์ไหว้รุ่นพี่กลับไป
“หวัดดีครับ มาทำไรแถวนี้อ่ะ ซ้อมบ่ายไม่ใช่หรอ”
“มาหาข้าวกินน่ะครับ ว่าจะไปทำงานที่คณะรอเวลาซ้อมด้วย”
“เออ งั้นไปกินข้าวกัน พี่หิวพอดี” พี่เกียร์เดินนำเข้าร้านอาหารตามสั่งแถวนั้นที่นายน์ไม่เคยแวะกินมาก่อน
นายน์ไม่ค่อยชอบลองอะไรใหม่ๆ หากอะไรที่เขาคิดว่าดีแล้วเขาก็จะพอแค่นั้น
เพราะไม่ชอบอะไรใหม่ๆถึงได้ชอบแต่คนเดิมๆไง...
เขาจะลากไปเรื่องนี้เพื่อ?
“อ้าวพี่เกียร์ หวัดดีครับพี่ ผมนั่งด้วยสิ โต๊ะเต็มหมดแล้ว” คิดถึงสิงห์ สิงห์ก็มา แต่มาทักพี่เกียร์...
“หวัดดีสิงห์ นั่งสิ” พี่เกียร์เลื่อนเก้าอี้ตัวข้างๆให้สิงห์นั่ง
นายน์นั่งคนเดียว
ส่วนอีกฝั่งมีผู้ชายตัวโตๆสองคนนั่งเบียดกันอยู่...
เอาที่สบายใจเลย...
“รับอะไรดีครับ” พนักงานร้านเดินมาถาม
“ข้าวผัดพริกแกงหมูไข่ดาวครับ” นายน์สั่งเมนูโปรดตามความเคยชิน
“กระเพราทะเลครับ” พี่เกียร์
“หมูกระเทียมครับ” สิงห์
“เครื่องดื่มล่ะครับ”
“น้ำเปล่าครับ” พี่เกียร์
“น้ำเปล่าเหมือนกันครับ” นายน์
“น้ำแดงโซดากับน้ำเปล่าครับ” สิงห์
“ทั้งหมดมี.. ผัดพริกแกงหมูไข่ดาวหนึ่ง กระเพราทะเลหนึ่ง หมูกระเทียมหนึ่ง น้ำเปล่าสาม แดงโซดาหนึ่งนะครับ” พนักงานทวนรายการแล้วเดินออกไป
“....”
“...”
“...”
ทิ้งพวกเขาสามคนไว้กับความเงียบ..
พี่เกียร์กับสิงห์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่น นายน์เลยต้องเอาขึ้นมาเล่นเหมือนกัน
สังคมก้มหน้าของแท้...
“อาหารได้แล้วครับ” พนักงานคนเดิมเอาอาหารมาเสิร์ฟ (จริงๆคือมีพนักงานคนเดียวไงไม่รวมแม่ครัว)
หลังจากนั้นทุกคนก็ละมือจากโทรศัพท์มาสนใจอาหารแทน
นายน์ตักพริกแกงเข้าปาก แค่คำแรกก็...
เผ็ดโว้ยยยยยย!!!!!
แค่คำแรกก็เผ็ดแล้วอ่ะ เขากินน้ำแทบไม่ทัน
นายน์มองจานข้าวตัวเองแล้วกลืนน้ำลาย...
ถ้าเหลือขนาดนี้คนทำจะเสียใจไหมอ่ะ ขอโทษครับป้า T-T
แล้วทำไมป้าทำพริกแกงหมูคลุกข้าวล่ะ อย่างนี้มันก็เผ็ดทั้งหมดน่ะสิ..
Rrrr… Rrrr
เสียงโทรศัพท์พี่เกียร์ดังขึ้นขณะที่นายน์กำลังกล่าวขอโทษหมูและคุณลุงที่ปลูกต้นพริก(?)
“ฮัลโหล... อยู่หน้ามอ.. ได้ๆ.... โอเคๆเดี๋ยวรีบไป”
“นายน์พี่ไปก่อนนะ ช่าโทรมาตามอ่ะ นี่เงิน ไปก่อนนะสิงห์” พี่เกียร์พูดแค่นี้ก็วางเงินไว้แล้ววิ่งออกจากร้าน...
นายน์หันกลับมาสนใจจานข้าวตัวเองต่อ..
เอาวะ กินก็กิน เห็นแก่วิญญาณหมูและเกษตรกรผู้ปลูกต้นพริก...
ไม่ไหวแล้ว...
กินไปได้อีกห้าคำน้ำตาก็จะไหลแล้ว T ^ T
“น้ำแดงโซดาได้แล้วครับ ขอโทษที่ช้านะครับ” พนักงานคนเดิมเอาน้ำมาเสิร์ฟ
นายน์มองน้ำแดงตาละห้อย...
เตรียมตัวจะสั่งเพิ่ม ถ้ามีน้ำเขาก็น่าจะกินไหวอยู่...
“กินไปสิ” เสียงคนที่นั่งอยู่ตรงข้ามดังขึ้น
“ครับ?”
“ผมไม่อยากกินแล้ว คุณจะกินก็ได้”
“ขอบคุณครับ” นายน์ไม่สนใจอะไรแล้ว วินาทีนี้น้ำสำคัญสุดจริงๆ
“อืม..” สิงห์เลื่อนจานข้าวเขาไปหาตัว ตักข้าวในจานตัวเองมาใส่จานเขา แล้วตักข้าวจากจานเขาไป
นายน์เพิ่งสังเกตว่าข้าวในจานสิงห์ยังไม่ลดลงไปเลย
สิงห์เลื่อนจานเขากลับมา แล้วลงมือกินข้าวโดยไม่พูดอะไร
คิดเข้าข้างตัวเองได้ไหมสิงห์?
นายน์คิดเข้าข้างตัวเองได้ไหม...
“คุณจะไปไหนต่อ” นายน์ถามสิงห์หลังจากกินข้าวเสร็จ
“ไปทำงานกับเพื่อนที่คณะ... คุณล่ะ”
“ผมก็ไปทำงานที่คณะเหมือนกัน..”
“ทำโมเดลหรอ...”
“อืม...”
“...ให้ไปส่งไหม...”
“ฮะ?”
“ของเยอะนี่ ถ้าเดินหรือนั่งวินมอเตอร์ไซค์คงไม่สะดวก..” สิงห์ชี้มาที่บรรดาสารพัดอุปกรณ์ทำโมเดลของเขา
“อ่าาา.. นั่นสิ”
“จะไปด้วยกันไหม..”
“รบกวนรึเปล่า..”
“ไม่...ไม่หรอก คุณเดินไปเลยเดี๋ยวผมช่วยถือก็ได้” สิงห์หยิบถุงใส่ของของนายน์ทั้งหมดที่อยู่บนพื้น แล้วเดินไปที่รถ
“ให้ส่งตรงไหน”
“ตรงนี้เลยก็ได้” สิงห์จอดรถตรงป้ายหน้าคณะสถาปัต
“ขอบคุณที่มาส่ง”
“อืม..” นายน์หันหลังเดินถือของเข้าคณะ
“เดี๋ยว!!ณภัทร!!!” เสียงเรียกของสิงหาทำให้เจ้าของชื่อต้องหันกลับไปมอง
“ครับ?”
“ซ้อมละครตอนบ่ายสาม...” สิงห์เดินลงจากรถมาคุยกับเขา
“...ใช่ครับ..”
“เดี๋ยวบ่ายสองสี่สิบห้าผมมารับแล้วกัน คุณจะทำงานนานไหม”
“ไม่รู้ครับ ผมน่าจะทำเรื่อยๆ”
“งั้นถ้าคุณเสร็จก่อนแล้วจะไปไหนก็ไลน์มาแล้วกัน ผมไปแล้วนะครับ” สิงหาเดินกลับไปที่รถ
“เดี๋ยว! สิงหา!”
“ครับ?” สิงห์หันกลับมามองเขา
“ผมไม่มีไลน์คุณ...”
“อ่าา.. นั่นสิ...”
“ไม่เป็นไรผมอยู่ที่นี่ตลอดแหละ / เอาไลน์คุณมาสิเดี๋ยวผมแอดไป” พวกเขาขึ้นพูดพร้อมกัน
“....”
“....” แล้วก็เงียบกันไปทั้งคู่
“เอาไลน์คุณมาสิ” สิงห์ยื่นโทรศัพท์ที่เข้าไลน์แล้วให้เขา
“อืม...” นายน์พิมพ์เบอร์ตัวเองลงไปในช่องกรอกไอดีเพื่อค้นหา
ตอนนั้นเขาขี้เกียจ เลยตั้งไอดีไลน์เป็นเบอร์โทรศัพท์ของตัวเอง...
“ขอบคุณ” สิงห์รับโทรศัพท์คืน เดินไปขึ้นรถจากนั้นก็ขับรถออกไป
ณภัทรรู้สึกพลาดมากๆ...
เขาพลาดไปจริงๆ...
แค่ไลน์ของอีกฝ่ายดูในกลุ่มนักแสดงเอาก็ได้แท้ๆ...
“นายน์? มาทำไรวะ” เพื่อนร่วมชั้นคนหนึ่งทักเขา
“ทำโมเดล”
“อ๋อ.. ถึงไหนแล้วอ่ะ”
“ไม่ถึงครึ่งด้วยซ้ำ” ว่าแล้วก็ถอนหายใจแล้วหยิบของต่างๆขึ้นมาทำงาน
Singha อยู่ไหน
บ่ายสองสี่สิบ สิงห์ทักไลน์มา
Napat_9 ตึกคณะ
Singha อืม เดี๋ยวอีก 5 นาทีไปรับ
นายน์เก็บของลงไปรอสิงห์ข้างล่าง สักพักรถยนต์สีขาวตันเดิมก็เข้ามาจอดข้างหน้าเขา
“งานเสร็จแล้วหรอ” สิงห์ถามเขา
“ยัง เหลือเก็บรายละเอียดอีกหน่อย... แล้วคุณล่ะ... งานเป็นยังไงบ้าง...”
“เหลือตรวจคำผิดอีกนิดหน่อยก็เสร็จแล้ว..”
“อ๋อ..”
“.....”
“.....”
“เปิดเพลงไหม..”สิงห์ถามทำลายความเงียบ
“อืม...”
“....”
“....”
มีเพียงแค่เสียงเพลงที่ทำให้ทั้งรถไม่เงียบจนเกินไป
หากนึกดูแล้วตลอดเวลาที่เขาคุยกับสิงห์มักจะจบด้วยความเงียบเสมอ
ไม่ใช่ว่าณภัทรไม่อยากชวนคุย
แต่มันเหมือนมีอะไรสักอย่างที่ทำให้พวกเขาทั้งคู่ไม่กล้าคุยกัน
ถ้าถามว่าเขายังชอบสิงห์อยู่ไหม
ตอบได้เลยว่าชอบอยู่...
แต่ถ้าถามว่าอยากกลับไปไหม
เขาคงต้องคิดดูให้ดีก่อน...
นายน์กลัว...
กลัวว่าหนังสือเล่มเดิม อ่านอีกรอบ ยังไงฉากจบก็เหมือนเดิม...
สิงห์เองก็อาจจะคิดแบบเดียวกัน...
******************************
ตอนนี้ไม่รู้จะพูดอะไรดี
พี่เกียร์บทน้อยเพราะคนเขียนหมดเงินไปกับค่าตัวสิงห์แล้ว 5555
บอกนายน์ว่าหนังสือเล่มเดิมไม่เป็นไร เราเป็นคนเขียน เดี๋ยวเขียนภาคสองให้ ถถถ
-รักคนอ่าน-
-
แอบดีใจที่เปิดมาอ่านเรื่องนี้ เพราะเราชอบ มว๊ากกกกกกกกกกก
ตามอ่านรวดเดียวจนทันแล้ว พี่สิงห์อย่าปากแข็งน้า เดี๋ยว นายน์ โดน มคปด ไปแล้วจะมาเสียใจไม่ได้นะคะ
คนเขียนสู้ๆ อัพเกือบทุกวันเลย เรารออ่านค่าาา :pig4: :katai2-1: :mew1:
-
รักซึนๆมึนๆของนายน์กับสิงห์
ยิ่งอ่านก้อยิ่งต้องติดตามตอนต่อไป
:hao4: :hao4: :hao4: :hao4:
..
-
พัฒนาขึ้นมาอีกนิดนึงงงง :katai2-1:
-
โหหหหหหสิงงงงงงงห์ รุกเลยรุกเลย นายน์ก็แสดงท่าทางอาการขึ้นมากละนะ อยากให้ยิ้มบ่อยๆ
-
เคยมีเรื่องอะไรกันอ่ะ
-
:katai1: :katai1: ไม่หรอกกกก หนังสืออาจจะเล่มเดิม แต่เริ่มเรื่องใหม่นะ
-
หนังสือเล่มเดิม ฉากจบหมือนเดิม แต่อย่าลืมว่ามี ตอนพิเศษ แต่งเพิ่มมาทีหลังได้ 5555
อยากกรี้ดดดด ให้บ้านแตก สิงห์รุกหนักมากก ชั้นฟินนนนน
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
สิงห์คงจะยังรักนายน์มากเลยนะ
แต่คงคิดว่าทำไรได้ไม่มาก
ก็นายน์บอกเลิกนี่นา
-
สถานการณ์ระหว่างสองหนุ่มดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัดังสี
มีรังสีมุ้งมิ้งจางๆ
เหมือนลมเย็นๆ ท่ามกลางแดดจ้าในวันนี้ 555
o13
-
:heaven :heaven แค่เห็นเค้าคุยกันแค่นี้ก็เป็นสุขใจ :heaven :heaven
-
ฉากตักข้าวจากจานอีกคนมากินนี่
มันแฟนกันชัดๆอ่ะ ไม่ใช่แฟน ใครจะมาทำ!
-
ความสัมพันธ์เริ่มดีขึ้น แต่ก็ยังอึดอัดอยู่นะ
มันคงไม่ใช่ฉากเดิมหรอกนายน์
รอค่ะ
-
เอาใจช่วยทั้งคู่จ้าาาาา คืนดีกันๆ
-
โอ๊ยยยย ฟินนนนนนนนนนน
เขาได้เบอร์กันเเล้วอ่าาาาาาาาาาาาาา :katai4: :katai1: :o8:
-
หนังสือเล่มเดิม..
ทำไมอ่านแล้วเจ็บ
-
สิงห์น่ารักอะไรเบอร์นั้น ฮือออออออออ คิ้วท์บอยของป้าาาาาาา
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ ก็ยังดีที่พวกนางคุยกัน ได้ไลน์กันแล้วสิงห์คงไม่แคปเบอร์นายน์ตอนพิมพ์ไอดีไว้หรอกนะ555555555
-
หนังสือเล่มนายน์กับสิงห์อาจจะยังอ่านไม่จบน้าาาา
ต้องอ่านต่อสิ อิอิ :monkeysad:
-
ไม่มีคำใดนอกจากคำว่า กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
โอ้ยแก คือนั่งอ่านนี้แบบจิกหมอนกันเลยทีเดียว ซึ่งไม่รู้ทำไม :katai4:
-
เราเป็นคนชอบอ่านหนังสือที่ชอบเล่มเดิมซ้ำๆนะ
นายน์กับสิงห์ก็เปิดเกินคำนำมาเยอะแล้วเหอะ ไม่รู้ตัวเหรอ
:กอด1:
-
เริ่มคืบหน้าแล้ว อยากให้ปรับความเข้าใจกันจัง
จะรออ่านตอนต่อไปนะคะ สู้ๆนะ
-
งูยยย เขาเริ่มจะคุยกันมากขึ้นแล้วว
-
มีความแฟนอะ ชอบบบบบบบ
รู้ใจตัวเองกันสักทีนะ2หนุ่ม :mew2: :mew2:
-
ทำไมเค้ารู้สึกว่าประโยคที่สิงบอกว่า ไม่ได้อยากจะช่วยหรอก แต่มันไปเอง...ขามันไปเอง แลดูเหมือนอาลัยอาวรแปลกๆ แบบว่า สมองมันสั่งว่าอย่าไป แต่ใจมันเรียกร้องให้ทำอะไรทำนองนั้นอ่าาา :z3:
-
นายน์เป็นคนขี้กลัว ไม่ชอบคิดเข้าข้างตัวเอง
แต่ก็ขี้มโน ไม่ชอบพูดเก็บจนทำร้ายตัวเอง
ถ้าทำให้เขากลัวในความรู้สึกหนึ่ง ยากนะ ที่จะทำ
ให้เขาเลิกคิดเลิกกลัวได้ เรา#ทีมสิงห์นะ รู้สึกสิงห์เริ่มก่อน ก้าวก่อน พยายามให้โอกาสตัวเองแม้ว่าจะกลัวก็ตาม เราอยู่ข้างคนที่พยายามอ่ะ นายน์ยังไม่ออกจากเปลือกของตัวเองนะ รีบออกมาสิ เราสงสารผู้ชายเดือนแปด :hao5:
-
พี่สิงห์ลดค่าตัวใช่มั้ย บอกมา :hao6:
ปลื้มปลิ่มกับตอนนนี้มีบทคุยกันเยอะเลย แม่ยกดีใจ :o8:
-
ตั้งใจสั่งน้ำแดงให้เขาตั้งแต่แรกก็บอกมา :hao7:
-
นั้นสิ
หนังสือเล่มเดิม
มันจะเปลี่ยนตอนจบได้จริงหรือ
-
เข้าใจความกลัวนี้นะ
-
ฮือออ เมื่อไหร่จะเลิกเรียก คุณ เรียก ผม กันสักที :hao5:
ห่างเหินจนเจ็บปวดไปหมดแล้ว ไม่ชอบความรู้สึกนั้นเลย :ling3:
-
ก็ถ้าพยายามปรับตัวเข้าหากัน ตอนนี้นายน์เริ่มพูดคุยมากขึ้น แสดงออกมากขึ้น จะกลับมาคบกันคงไม่จบเหมือนเดิมหรอกน่า
อ้อ อิพี่สิงห์ก็ควรจะลดความเฟรนด์ลี่ แซวทีเล่นทีจริงลงด้วย
-
เอาที่สสบายใจเลยนายน์
ว่าแต่เรามโนเองได้มะว่าสิงห์นายกำลังกลับมารีเทิร์น จีบใหม่อีกครั้ง
นึกถึงเพลงนี้เลยอะ
"ลืม ลืมฉันลืมไปก่อน ได้ไหมลืมไปก่อน ทำเหมือนว่าเราไม่เคยได้พบกัน ...
ตอนนี้ขอเริ่มใหม่ รู้แล้วเธอผชแบบไหน จะได้ตกหลุมรักใหม่อีกครั้ง"
-
รอภาคสอง #เอ้าผิดๆ
เริ่มเปิดใจกันทีละนิด
ค่อยๆเปลี่ยนตัวเองไปนะทั้งสองคน
#รู้สึกเสพติดเรื่องนี้
ต้องกดเข้ามาดูทุกครั้งที่ว่าง
มาอัพทุกวันเลย
ขอบคุณมากนะคะ สนุกมาก
อยากให้มาแบบนี้ตลอดจังเลย
จะสั้นยังไงเค้าก็ยอม(;ω;)
รอตอนหน้าค่ะ
-
หน่วงๆๆ
-
เฮ้ยคือชอบอ่ะ เรื่องนี้ให้อารมณ์แบบความสัมพันธ์จริงๆอะ ตัวละครมีมิติมาก ค่อยเป็นค่อยไป ให้เราซึมซึมนิสัย จากการกระทำของสิงห์กับนายน์ ไม่รู้สึกถึงความยัดเยียดในภูมิหลังหรือที่มาของสิ่งเหล่านี้ ค่อยๆแง้มประตูดูความเป็นไปของคนทั้งคู่ทีละนิด บอกตรงๆคนแอบดูเยี่ยงอิฉันทั้งตื่นเต้น อยากรู้ รอคอย ผสมกันไปหมด
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ค้างไง อ้ากก อยากอ่านต่อ :katai1: :L2: อะให้คนเขียนด้วย
-
สิงหาเริ่มรุกแล้วใช่มั้ยยยย :mew1:
-
หนังสือเล่มเดิมแต่รีไรท์ใหม่ยังไงตอนจบก็ไม่เหมือนเดิมหรอก
-
:katai2-1:
ลุ้นค่ะ
เตรียมป้ายไฟก่อน
-
เมื่อไหร่พวกเขาจะคบกัน ปรับความเข้าใจกันทีเถอะะะ งือออ พี่นี่ลุ้นจนเล็ด(?)แล้วนะครับ.
-
น้องนายนนนน์ หนังสือเล่มเดิมแต่มันยังเขียนไม่จบ! มันค้างมากเลยตอนนี้ มาต่อภาคต่อเดี๋ยวนี้!
-
มาต่อไวๆน๊าาาาา
-
พี่ให้คะแนนสิงห์เพิ่ม 5 คะแนน ทำดีแล้วลูกออกตัวแรงๆหน่อย :ling1:
-
หนังสืออาจจะมีภาคต่อก็ได้นะนาย
-
สิงห์ ยังชอบเขาก็บอก ไม่ต้องมาแอ๊บบบ :mew4:
-
ณ ตอนนี้อารมณ์ประมาณหนุ่มๆ เพิ่งเริ่มจีบกันใหม่ๆ เฮ้ออออออออออ
โตๆกันแล้ว เปิดๆใจกันหน่อย :katai1: :katai1:
ได้ไลน์แล้วรับรองทักกันไม่หยุดแน่ 555555
-
:o8: :o8: :o8: :o8:
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
:o8: :o8:
-
คิดถึงครั้งที่ 9
“ช่า เทรลเลอร์ทำถึงไหนแล้วอ่ะ” พี่แน๊ตตี้ถามพี่ช่าหลังจากที่ซ้อมละครกันเสร็จ
“ว้ายยย ตายแล้ววว.. กูลืมอ่ะ ลืมสนิทเลย” พี่ช่าเอามือกุมขมับแล้วส่ายหน้าไปมา
สักพักพี่ช่าก็เงยหน้าขึ้นมากวาดสายตาจ้องนักแสดงทีละคน
“น้องๆจ๋าา~~ พรุ่งนี้ที่นัดซ้อมยกเลิกเนอะ.. เรามาถ่ายเทรลเลอร์กันดีกว่าาา” พี่ช่ายิ้มหวานใส่ทีละคน
ณภัทรปาดเหงื่อ พรุ่งนี้ต้องใส่ชุดร้อนๆนั่นอีกแล้ว...
***********************************
“คัทครับ คัท” พี่ผู้กำกับตะโกนบอก
“นายน์ ตอนฟ้าเดินออกมาพี่อยากให้นายน์ยิ้มหน่อยๆอ่ะ ยิ้มให้ดูหน่อยสิ..” นายน์ยกยิ้มมุมปาก
“ขอแววตาด้วยได้ไหม ตาแบบวาวๆถูกใจอ่ะ เอาแบบที่คนมองมันต้องเขินเลยอ่ะ..” นายน์ยิ้ม มองไปทางพี่ฟ้าแล้วพยายามทำสายตาแบบที่พี่ผู้กำกับบอก
“อืม... มันยังไม่ค่อยใช่อ่ะ นายน์ไปพักก่อนแล้วกัน เดี๋ยวพี่ถ่ายฉากอื่นก่อน”
“ครับๆ” นายน์เดินออกจากฉากไปห้องน้ำ
ใจจริงอยากจะเอาน้ำมาลูบหน้าดู แต่ถ้าทำอย่างนั้นก็ต้องแต่งหน้าใหม่อีก
รู้สึกไม่คุ้ม
นายน์ยืนมองกระจกแล้วยกยิ้มมุมปากแบบที่สิงห์ชอบทำ
แต่อะไรคือตาวาวๆ?
“คุณกำลังทำอะไร” เสียงคุ้นเคยที่ดังขึ้นจากข้างหลังทำให้คนตัวเล็กสะดุ้ง
“ผมแค่ฝึกยิ้ม” ณภัทรตอบสิงหา
“ยิ้มในฉากเมื่อกี้หรอ” สิงห์เอาตัวยืนพิงประตูห้องน้ำ จ้องหน้านายน์ผ่านกระจกบานใหญ่
“อืม..”
“....”
“ถ้าเป็นคุณ... จะยิ้มยังไง...” นายน์ลองถาม เพราะยังไงฟรานซิสก็เป็นตัวละครที่เอาสิงห์เป็นต้นแบบ
“ถ้าเป็นผมหรอ...” สิงห์เดินเข้ามาหานายน์
“.....” นายน์เองก็หันหลังกลับไปมองสิงห์
“คงจะยิ้มแบบนี้มั้ง..” สิงหายกยิ้มมุมปากแบบที่ณภัทรทำ
แต่สิ่งที่ต่างไปคือแววตา... แววตาที่มองมาทำเอาคนถูกมองรู้สึกร้อนที่ใบหน้าอย่างประหลาด...
“ง่ายจะตายไป..”
“ผมไม่เข้าใจ” ณภัทรเถียง
“คุณลองคิดถึงอะไรที่ชอบดูสิ... ลองคิดถึงหนังสือที่คุณอยากอ่าน.. หรือนาฬิกาสวยๆที่คุณอยากได้...” สิงห์เดินไปเปิดก๊อกน้ำข้างๆนายน์เพื่อล้างมือ
“แค่นั้นหรอ?”
“อืม...”
“..แล้วคุณ.. คิดถึงอะไร...” นายน์หันไปมองสิงห์ที่ยืนล้างมืออยู่ข้างๆ
“ผมหรอ...” สิงห์ปิดน้ำ หันมาทางนายน์แล้วเลื่อนใบหน้าเข้ามาหาเขาช้าๆ
“....”
“...ผมคิดถึงคุณ..” คนตัวสูงพูดข้างหู แล้วเดินออกจากห้องน้ำไป..
เหลือไว้แต่คนตัวเล็กที่ยืนมองใบหน้าแดงๆของตัวเองผ่านกระจก
การถ่ายทำเป็นไปได้ด้วยดี สุดท้ายฉากนั้นเขาก็คิดว่าพี่ฟ้าเป็นนาฬิกาที่อยากได้แล้วยิ้ม
แม้จะรู้สึกผิดต่อพี่ฟ้า แต่ก็ดีแล้วที่พี่ผู้กำกับให้ผ่าน
เพราะเป็นเทรลเลอร์สั้นๆ นายน์เลยออกแค่ไม่นาน ส่วนใหญ่จะถ่ายเดี่ยวเน้นตัวละครแต่ละตัวมากกว่า จึงไม่ต้องเล่นหูเล่นตากับกล้องหรือใครแล้ว
***********************************
หน้าตึกคณะนิเทศวันนี้มีคนเยอะกว่าปกติ
ส่วนหนึ่งเป็นเด็กนิเทศที่นัดกันมาทำงาน แต่อีกส่วนซึ่งเป็นส่วนมาก เป็นเด็กต่างคณะที่มารอซื้อบัตรละคร The princess of Arkacha
นายน์แอบไปถามราคาจากพี่ช่ามาเมื่อสองวันก่อน ตอนรู้ราคาแทบจะเป็นลม บัตรแพงขนาดนั้นจะมีคนซื้อไหม?
แต่วันนี้นายน์อยากจะเดินเข้าไปถามคนที่มาต่อแถวรอซื้อวันนี้มากกว่าว่าทำไมถึงยอมซื้อ พี่ช่าบอกว่าเพราะเทรลเลอร์ที่ปล่อยไปเมื่อสัปดาห์ที่แล้วทำให้มีคนสนใจมากขึ้น
“กรี๊ดดดด!!!!” เสียงกรี๊ดดังสนั่นเมื่อสิงหาเดินเข้ามาที่โต๊ะขายบัตร
นักศึกษาที่นี่น่ารักมาก เข้าแถวรอซื้อบัตรกันอย่างเป็นระเบียบ ถึงแม้พวกเขาจะอยากถ่ายรูปกับสิงห์แค่ไหน แต่ก็ไม่มีใครลุกออกมาให้แถวเสีย อาศัยแค่ความสามารถในการซูมของกล้องที่จะถ่ายรูปสิงห์ในระยะไกลเท่านั้น
“ตอนนี้เวลา 10 นาฬิกาตรงแล้วนะครับ คนแรกลุกขึ้นมาเลยครับ” พี่ทีมงานพูดผ่านโทรโข่ง หัวแถวลุกขึ้นแล้วเดินมาหาพวกเขา
เทคนิคการขายพี่ช่ามีอยู่ว่าถ้าซื้อบัตรจะสามารถถ่ายรูปคู่กับนักแสดงคนไหนก็ได้ พี่คนแรกเลือกที่จะถ่ายรูปกับพี่เกียร์
คนต่อไปเดินเข้ามาเรื่อยๆ มีคนมาถ่ายรูปกับนายน์เยอะเหมือนกัน แต่คงสู้สิงห์ พี่เกียร์ แล้วก็พี่ฟ้าไม่ได้
บัตรขายหมดพอดีกับคนสุดท้ายที่มาซื้อ นั่นเป็นสิ่งที่ดีแล้วเพราะถ้าบัตรไม่พออาจจะมีปัญหาภายหลังได้...
“ไปกินข้าวกลางวันกันเถอะทุกคนน.. เดี๋ยวป๋าเกียร์เลี้ยงงงง..” พี่กิมตะโกนบอก
“เฮ้!!!” เสียงเฮดังมาจากทีมงานและนักแสดง
“คุณจะไปกับผมไหม” สิงห์เดินเข้ามาถามนายน์
นายน์หันไปมองฟิวกับริวที่ตอนแรกว่าจะขอไปด้วย แต่พี่ผู้หญิงสองคนแย่งไปแล้ว
“อืม..” นายน์พยักหน้า
“งั้นรอตรงนี้แล้วกัน เดี๋ยวผมไปเอารถมาก่อน” สิงห์ว่าแล้วเดินไปทางลานจอดรถ
ตอนนี้นายน์อยู่บนรถของสิงห์
ทุกอย่างยังเหมือนเดิม ทั้งตำแหน่งของซีดีเพลง ตำแหน่งการวางกระเป๋า และความเงียบระหว่างพวกเขา...
ณภัทรหันไปหวังจะชวนคุยอะไรสักอย่าง แต่สิ่งที่สะดุดตาเขาที่สุดคงเป็นข้อมือของอีกคนที่กำลังจับพวงมาลัยอยู่...
มันยังอยู่...
คำว่า Together มันยังอยู่บนข้อมือขวาของสิงห์!!!
ปกติสิงห์จะสวมสร้อยข้อมือหนังสีดำไว้ที่ข้อมือขวา ทำให้นายน์ไม่เคยสังเกตเห็น...
“คุณ.. ยังไม่ลบรอยสักอีกหรอ..” นายน์ถามเสียงเบา แต่มันก็ดังพอบนรถที่มีกันเพียงแค่สองคน
“...อืม..” สิงห์ส่งเสียงในลำคอ
“..ทำไม... ทำไมคุณถึงยังไม่ลบล่ะ..”
“..ผมยังไม่อยากลบ.. คุณล่ะ.. ลบมันไปรึยัง..”
“.. ยัง..”
“.. ถามได้ไหมว่าทำไม”
“..ผม..กลัว..”
กลัวเจ็บ..
“หรอครับ..”
สองมือของณภัทรกำขากางเกงนักศึกษาของตัวเองแน่น..
รู้สึกดีใจ ที่สิงห์ยังไม่ลบมันออก...
แต่ยิ่งเห็นมัน ก็ยิ่งเจ็บ..
เจ็บที่จำได้ว่าเมื่อก่อนเรามีความสุขแค่ไหน...
หลังจากนั้นไม่นานสิงห์ก็ขับรถมาถึงร้านอาหารที่พี่เกียร์บอกจะเลี้ยง ร้านนี้เป็นร้านบุฟเฟ่ต์ปิ้งย่างธรรมดา นายน์เลยไม่มีปัญญาใดๆกับการกินนัก
หลังจากที่กินกันจนอิ่มโดยมีพี่เกียร์เป็นเจ้าภาพ แต่ละคนก็ทยอยกันกลับ บางส่วนก็ไปหาของหวานกินกันต่อ ส่วนนายน์โบกแท็กซี่กลับหอก่อนเพื่อไปทำรายงานให้เสร็จ
ไลน์!
Jammy Jam นายน์ นี่อะไร?
Jammy Jam อธิบายด่วน!!
Jammy Jam - ส่งรูปภาพถึงคุณ –
นายน์ที่กำลังเคร่งเครียดกับรายงานกดเข้าไปดูภาพที่แจมส่งมาให้
มันเป็นภาพแคปหน้าจอโพสต์ของเพจคิ้วท์บอยมหาลัย
XX Cute Boy
‘แกคืออะไร มันมีในเรื่องหรอ บังเอิญหรืออะไร? #ฉันขอจิ้นก่อนได้ไหม *แนบรูป*’
รูปที่เพจคิ้วท์บอยเอามาโพสต์แบ่งเป็น 4 ช่องย่อยด้วยกัน
ช่องแรก เป็นรูปนายน์ตอนแต่งเป็นฟรานซิส ฉากที่ถอดเสื้อสูทตัวนอกแล้วถลกแขนเสื้อเชิ้ตขึ้นมา
ช่องที่สอง เป็นรูปเดิมกับช่องแรก แต่ถูกซูมเข้ามาจนเห็นคำว่า Forever บนข้อมือเขา
เขาจำได้ว่าฉากนี้โพล่มาไม่ถึง 1 วินาที...
นายน์ควรจะตกใจภาพที่ซูมแล้วไม่แตกก่อนดี
หรือตกใจความเร็วในการแคปก่อนดี?
ช่องที่สาม คือรูปของสิงห์วันนี้ที่ไม่ได้ใส่สร้อยข้อมือมา
ส่วนส่วนช่องที่สี่ แน่นอนว่าคือภาพที่ซูมไปที่ข้อมือของสิงห์ที่มีคำว่า Together อยู่...
‘โอ้ยงื้ออออ~~ วันนี้ฉันถามสิงห์ว่าสร้อยข้อมือไปไหน นางบอกว่าลืมเอามา แต่นี่คืออะไร?’
‘แกกก~ เขาไปกันถึงไหนแล้วอะไรยังไงเนื่ย??’
‘สิงหาตอบด่วนค่ะ สรุปเป็นอะไรกันแน่ #อย่าปล่อยให้ฉันมโนอยู่อย่างนี้’
‘เห็นด้วยกับเม้นท์นี้ อยากให้สิงห์มาอธิบายให้เคลียร์ Singha August’
‘ใช่ๆ สิงห์อธิบายด่วน หยุดการมโนของฉันที’
Singha August เป็นแฟนเก่าครับ
‘เฮ้ยจริงจัง!! สิงห์ไม่ได้ล้อเล่นใช่ป่ะ?’
‘พี่สิงห์~ ล้อเล่นป่ะเนี่ย’
‘พี่คะรีเทิร์นได้ไหม #รู้ว่าไม่ใช่เรื่อง แต่คือหนูชอบคู่นี้อ่ะ >//<’
ดูความคิดเห็นเพิ่มเติม 3 จาก 154
บางทีณภัทรควรตกใจที่สิงห์มาตอบมากที่สุด...
Napat_9 ก็ตามนั้น
Jammy Jam ตามนั้นคือ? เป็นแฟนเก่า?
Napat_9 อืม
Jammy Jam ฉันให้เวลาแก 3 วัน พร้อมเมื่อไหร่มาเล่าให้ฉันฟัง
Napat_9 ขอบใจ
ในสายตานายน์ แจมเป็นเพื่อนที่ดีมาก เวลาใครมีเรื่องอะไรแจมจะไม่เร่งให้อีกฝ่ายเล่าให้ฟัง แจมมักจะรอให้อีกฝ่ายพร้อมก่อนเสมอ
นั่นคงเป็นเหตุผลที่เขาเป็นเพื่อนกันมาได้กว่า 3 ปี
***********************************
ตอนนี้สั้นนน แต่มันไม่มีอะไรแล้ว ถถถถ
เดี๋ยวเอาตอนพิเศษพี่เกียร์มาชดใช้นะตัวเอง//กราบ
-รักคนอ่าน-
-
ช็อคโลกกกกกก .กับความคนจริงของผช.เดือนแปด .ตอบแฟนเก่าได้ง่ายมาก5555555555 นี่เป็นนายน์นี่ช็อค
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ในที่สุดก็มีความคืบหน้าระหว่างคู่นี้
ตอบไปเลย เป็นแฟนเก่า ที่ยังรักอยู่ววววววววววว
จริงๆ สองคนนี้ ทำตัวเหมือน แฟนงอนกันเฉยๆอ่ะ
5555555555555555
ในที่สุดก็มีคนสังเกตสักที Together Forever
ถึงขั้นต้องหารอยสักคู่ มาจิ้นเลยนะ คลั่งคู่นี้หนักมาก 555555
ไม่อยากได้ตอนพิเศษของพี่เกียร์อ่ะค่ะ
อยากได้ตอนต่อไปของคู่นี้ ด่วนๆ เลย แอร๊ยยยยยยยย
(http://thumbs.dreamstime.com/t/together-forever-tattoo-word-male-female-hand-55112918.jpg)
-
:z3: :z3: โอ้ยยยยยย "แล้วคุณ.. คิดถึงอะไร" "ผมคิดถึงคุณ" แกร ฉันคิดถึงแฟนเก่าาาาาาาาาาาาา
-
ตามจริง ตอบตรง เอาละเว้ยยยยยย
#ผช.เดือนแปด เราก็เดือนแปดเหมือนกัน
-
มีความคืบหน้าอะ กริ้ดดดดด :sad4:
-
สิงตั้งใจไม่ใส่สร้อยหรือเปล่าน้าาา
-
"ผมคิดถึงคุณ" :hao6: :hao6:
-
ตอนนี้ดีสุดเลยอะ คือชอบที่บอกว่า ผมคิดถึงคุณ
และชอบที่ถามเรื่องรอยสัก และชอบที่สิงห์ตอบตรงๆว่าแฟนเก่า
ชอบมากกกกกกก
-
โอ่ยยยยยยย
เป็นแฟนเก่าครับ
ง่ะเมื่อไหร่จะผ่านช่วงมาคุนี่สักที
แต่เราแอบเขินตอนที่
ถามว่า แล้วคุณคิดถึงอะไร
นี่ตอบก่อนจะเลื่อนลงมาอ่านอีกว่า ผมคิดถึงคุณ
พอเลื่อนมาเจอ นี่อมยิ้มแก้มแตก
:mew1:
อร๊ายยยยยยย
อย่าปากหนัก คิดไปเอง กันเลยค่า
ลุ้นให้รีเทิร์นนะคะ
:katai5:
-
เป็นแฟนเก่าแต่อีกไม่นานเดี๋ยวก็กลับมาเป็นแฟนปัจจุบันเนอะ
-
"ผมคิดถึงคุณ" รีเทิร์นเดี๋ยวนี้นะสิงห์
:hao6: :hao6:
-
ทำไมค้าง
ทำไมถึงกรีดร้อง
กรี๊ดค่ะงานนี้
ถ้ายังมีใจให้กันอยู่ก็รีเทิร์นเถอะค่ะ
จะได้หยุดมโน :hao7:
-
แง้ววววววว เราต้องการตอนต่อ!!!!
กรี๊ดมากกกกก ทำไมอยู่ๆออกมายอมรับ
ยังไง จีบใหม่มั้ยยย รอรีเทิร์น 55555
-
อยากอ่านต่อแล้ว
-
ตอนนี้สั้นๆ แต่มีอะไรๆ พ่อคนเดือนแฝด คือนี่กำลังจีบอยู่ใช่ไหม
อยากอ่านคู่นี้อีก ขอคู่นี้ต่อเลยได้ไหม
-
อะไรยังไงๆๆๆ หุหุหุ
-
ไม่ต้องบอกชาวบ้านเขาก็ได้มั้ง ว่าเป็นแฟนเก่า ต้องการอะไร?
ตอบ
-
อยากอ่านตอนสิงหามากกว่าฮืออออออออ
-
ทำไมเรายังไม่อยากให้รีเทิร์นเลยอ่ะ อยากให้สิงห์จีบนายน์เรื่อยๆ แบบนี้ไปอีก ให้รู้ใจตัวเองแบบดิ้นไม่หลุดดีกว่า
-
อ้ากกกกกกกกกกกก ฟินเว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ให้ตายเถอะะะะะ กูเนี่ยจะตายยยยยย
ขออีกกกกกก :z3: :z3: เครซี่สุดพลัง มันใช่มากหือออออ
-
:o8: :o8: #เป็นแฟนเก่าครับ ทำไมเราเขิน ? ไม่แน่ใจว่าเราคิดไปเองหรือป่าวหลังจากที่ย้อนกลับไปอ่านตั้งแต่ตอนแรก เหมือนสิงหาพยายามเปิดเผยตัวกลายๆ ให้คนรอบข้างที่คอยสังเกตให้รับรู้ ว่าสิง-นายน์ เคยสนิทกัน? หรือมันจะเป็นแผนให้นายน์แสดงความรู้สึกกันนะ? เราคงคิดมากไป
-
อ๋อยยยยยยยยยยยยย
ไม่รู้ว่าจะยังไง จะฟินหรือนอยด์ดี งงตัวเอง ฮ่าๆๆๆ
ขอบคุณคนเขียนนะคะ จะรอตอนต่อไปค่ะ
:pig4:
-
ไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกยังไงเลย แฟนเก่า งืมม เจ็บ แต่ก็ฟิน ในที่สุดก็ยอมตอบเนาะ
-
โอ๊ย ฟังเเล้วเจ็บจังเลย
เป็นแฟนเก่าเนี่ย
ยังไงก็อยากให้กลับมาเป็นแฟนกันเหมือนเดิมเร็วๆ
:katai1: :serius2: :angry2:
-
"...ผมคิดถึงคุณ.."
#อ่อยยังไงให้รู้ว่าอ่อย ฉันกำลังเข้าข้างตัวเอง
แทนน้องนายน์อยู่ :hao5:
-
นายน์ คำว่า "ผมคิดถึงคุณ" สะท้านหัวใจมั้ยคะ
แล้วไหนจะที่สิงห์มาตอบเม้นว่าเป็นแฟนเก่าอีก
คนอ่านนี่ยิ้มแก้มแตกเลยนะ บอกเลย
จากที่ชอบสิงห์อยู่แล้ว
ก็ชอบไปอีกหลายเท่าตัวเลย
-
รอตอนต่อไปนะคะ :L1:
-
น่อววว แฟนเก่าที่ยังคงรักกันอยู่ใช่ป่ะสิงหา
ขอข้ามตอนพิเศษเกียร์ค่ะ555 อ่ะล้อเล่นน เกียร์ไม่งอนเนาะ
-
โอ้ยยในที่สุดก็ต้านทานความอยากอ่านของตัวเองไม่ไหวกดเข้ามาอ่านจนได้
แล้วไงละทีนี้ติดสิทีนี้รออะไร
เป็นอารมณ์แบบดราม่าแต่มีความมุ่งมิ้ง
อยากอ่านตอนต่อไปแล้วว ชอบมากก
-
:katai1: :katai1: :katai1:
-
เป็นการอ่านที่หน่วงๆแบบเรียบๆ งื้ออออ
-
ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ทำไมเราชอบ เราเขิน โมเม้นท์ที่ไปตอบเม้นท์ว่าเป็นแฟนเก่า ทะมายยยยยยยยยย :hao7: ยอมใจวะ ฮืออพี่สิงขาาาา หสวากสวกาดกวดยำนดา คิดอะไรไม่ออกละเขิน พี่สิงแม่มมร้ายลืกนะ5555 คนที่กองจะช็อคกันไหมเนี่ย5555
-
o18
-
สิงหาค่อยๆรุกแบบนี้ล่ะชอบบบบ
ค่อยเป็นค่อยไป เอาความรู้สึกที่มีเข้าสู้นะ
คือนายน์ขี้กลัวอ่ะ
ตอนที่ตอบเรื่องรอยสักว่ากลัวเจ็บ..
กลัวเจ็บตัวหรือเจ็บใจกันแน่?
สิงคงต้องพยายามหน่อยแหละ
เอาเนอะ.. ก็คนมันรักอ่ะ
ฟินๆ เขินๆ แอบมีหน่วงนิดหน่อย
ตอนหน้าเรายังไม่ซื้อพี่เกียร์ได้มั้ย
เราอยากได้สิงงงง :hao6: :hao7:
ขอบคุณที่มาต่อนะคะ
:call:
:call:
-
เป็นแฟนเก่าครับ ผมคิดถึงคุณ แอร๊ยยยยย ขอกรี๊ด :katai2-1: คืบหน้าๆ อยากอ่านตอนต่อไปแล้วอ่ะ จะรออ่านนะคะ
-
ไม่เอาพี่เกียร์ค่ะ ต่อสิงห์นายน์นะ พี่เกียร์ออกไปปป
อ่านแล้วมันจึ๊กๆ
คู่นี้เขาจะคุยกันแบบคนปกติได้มั้งมั๊ย เก๊กตลอด
-
อยากไปดูละครเลยอ่ะ
สิงห์เริ่มรุกป่าวน่าา
อยากให้กลับมาคบกันอีก
-
กรี๊๊ดดดด
เราชอบสิงห์ เริ่มรุกแล้ว
ชอบคนที่มั่นใจและเริ่มต้นความสัมพันธ์
#เชียร์สิงห์ #ทีมสิงห์
-
ทุบกระปุกก่อน เอาไปซื้อเวลาค่าตัวพี่เกียร์มาเร่งกริยา
เราเจ็บจี๊ดแทนนายน์เลยนะ แฟนเก่านี่
เริ่มอ่อยมาแล้ว แต่กลัวใจค่ะ เพราะว่าถ้ายังรักอยู่แล้วนิ่งทำไมตั้งหลายปี
สิงห์เองก็ใช่ว่าจะอินโทเวิร์ทเหมือนนายน์สักหน่อย
อย่ามาเป็นว่าทีหลังไม่อยากให้ขึ้นห้องเพราะของที่เคยใช้คู่กันยังไม่ทิ้งไปหรอกนะ
-
เหมือนสิงห์กำลังจีบนายน์อยู่
-
ไม่จำเป็นต้องมีพี่เกียร์ก็ได้นะคะ ขอคู่นี้อีกเยอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ขอความอึน ความมึน ความซึนไปอีกเรื่อยยยยๆๆๆๆ น่าร๊ากกกกกกก ขอให้สิงจีบนายต่อไปอีกซัก4-5ตอน ได้มั้ยคะ 55555555
:mew2: :mew3:
-
บอกเขาไปเลยสิงหา
แฟนเก่า 'พร้อม' รีเทิร์นมากกกก
น่ารักจังคู่นี้ เเต่เลิกซักทีได้ไหม ไอ้ผมๆคุณๆเนี่ย กลับมารักกันเร็วๆน้า สิงหาโมยเเต่ทำไรชักช้า ระวังพี่เกียร์คาบไปกิน
-
ทำไมอยู่ดีๆ ความซึนของพี่แปดถึงได้หดหายไปอย่างรวดเร็ว
บทจะชัดเจนขึ้นมา น้องเก้าถึงกับไปไม่เป็นเลย
-
งื้อออออออออออออ ผมคิดถึงคุณ :-[
-
อยากอ่านพาร์ทของสิง :ling1: สิง จีบ นายน์ เยอะๆ ๆ :katai2-1:
-
อยากรู้เรื้องอดีตจัง :ling3:
-
งือออออ ผมคิดถึงคุณ น่ารักกกกกกก
-
เป็นแฟนเก่า
ที่
กำลังตามจีบ
หรือเปล่า
-
ตอนพิเศษพี่เกียร์ ถ้าได้หวานกับนานย์แล้วสิงห์หึงก็เอา แต่ถ้าไม่ใช่ ก็อัพสิงห์นายน์ต่อเถอะค่ะ555555555
-
ผมคิดถึงคุณ ตายๆๆๆๆ รีเทิร์นเถอะค่ะ
-
ในที่สุดสิงห์ก็ยอมตอบ
จะร้องไห้
-
นี้ตกใจมาก นึกว่าสิงห์จะไม่มาตอบ แต่ติบทีนี่แฟนคลับคลั่งระนาว ความรู้สึกเหมือนค้าง อยากอ่านต่อมากเบย
-
ติดใจคำว่า "นาฬิกาสวยๆที่คุณอยากได้" สิงห์รู้ได้ไง ว่านายน์อยากได้นาฬิกา เอ้ะ...อะไร...ยังไง (เริ่มมโนไปไกลละ 555)
อยากรู้ความคิดสิงห์จริงๆ ตอนที่ตอบว่า แฟนเก่า รู้สึกยังไง
ระหว่าง แฟนเก่าที่กำลังจะรีเทิน หรือ แฟนเก่าที่เป็นแค่อดีต
-
งื๊ดดดดดดดดด สิงหา รุกอีกๆๆๆ รุกเยอะๆๆๆ โอยยทำไมดี ฉันเชียร์แกนะ555555
-
รุกๆๆๆๆ รุกเข้าไปสิงห์ เดี๋ยวนายน์ก็รีเทิร์นกลับมาหาเธอเองงงงงงงงงง :-[ :กอด1:
-
คืบหน้ากันไปมาก555+
ชอบสิงห์ที่ตอบตรงๆ อิอิ
มีบอกคิดถึงแบบนี้ ต้องรีเทิร์นแน่ๆ 555
-
นี่มันเริ่มจีบกันใหม่ชัดๆ
นายน์แกอย่าเอ๋อเลย สิงห์พูดขนาดนี้
แต่ว่า สิงห์ เป็นแฟนเก่า (ที่กำลังจะเป็นแฟนคนใหม่) หรือเปล่าาาา งืออออออ
-
ขอเป็นอีกเสียงที่ไม่อยากได้ตอนพิเศษพี่เกียร์ แต่อยากได้ตอนต่อของคู่นี้ #ฟินแลนด์
:-[
-
โอ๊ยยยยย เพิ่งได้มาอ่านค่ะ สารภาพว่าตอนแรกที่เห็นชอบชื่อเรื่องนะคะ แต่กลัวดราม่ามาก เลยไม่อ่าน ข้ามไป แต่พอดีมีคนที่คุยด้วยบอกว่าสนุก ลองอ่านดู นี่ก็เลยมาอ่าน มันแบบ... กรี๊ดอ่ะ คือจะว่าหวานก็ไม่หวานนะคะ ดราม่าก็ไม่ คือเราก็ไม่รู้ว่าแนวไหน เป็นความรักที่ไม่ถึงกับสุข เป็นความทุกข์ที่ไม่ถึงกับเศร้า เป็นความรักที่ทั้งซึ้งทั้งเหงาอยู่ด้วยกันนน โหย คือเพลงนี้ลอยมา มันใช่มาก หน่วงจริงๆ ฮืออออ ทำไมเค้าต้องเลิกกันนนน ทำไมไม่คุยกันดีๆ แงงงง (ถ้าไมาเลิกกันก็ไม่มีเรื่องนี้อ่ะสิเธอ ตึ่งโป๊ะ 5555) คือตอนนี้มันเป็นพาร์ทน้องนายน์อ่ะ เราเลยไม่รู้ว่าสิงห์คิดอะไร แต่ที่แน่ๆก็คงยังรักอยู่อ่ะแหละ จะว่าไปก็กลัวจะกลับไปคบกันทั้งคู่ด้วยแหละ เฮ้อออ การเลิกกันมันก็ดีนะคะ คือมันทำให้รู้ว่าเรายังคิดถึงแค่ไหน ถึงในความจริงเราว่าการกลับไปคบกับแฟนเก่ามันเป็นอะไรที่ไ่เข้าท่า แต่ในนิยายเราขอให้เค้ากลับมาคบกันเถอะค่ะ ฮือออ ทูเกเธอร์ฟอเรเวอร์อ่ะ เอาความผิดพลาดในอดีตมาแก้ไขนะคะ ให้โอกาสตัวเองและคนที่รักอีกสักครั้งเถอะค่ะ คือเราอึดอัดอ่ะ เรารู้ไงว่าเค้ายังรักกันอยู่ โฮรวววว กลับมาได้รึเปล่า กลับมาหาฉันทีได้ไหม คนดี หากว่าใจของเธอยังไม่เปลี่ยนไป ก็ให้โอกาสฉันอีก อีกสักครั้ง ได้โปรดอย่าทิ้งรักไปเลยย ฮืออออ กลับมาเถอะค่ะ เราขอร้องงง แต่พูดถึงนะคะ เราไม่ค่อยชอบพี่เกียร์อ่ะ อันนี้ความคิดเห็นส่วนตัวมากๆ เรามีความรู้สึกแบบว่า.... แปลก ทำไมพี่ถึงเอาน้องนายน์มาแทนล่ะคะถ้าพี่รักแฟนเก่าขนาดลืมไม่ได้ อันนี้คงมีปัญหามาจากคุณพ่อ แต่ส่วนตัวเราคิดว่าทำแบบนี้ค่อนข้างแปลกและเราไม่ค่อยชอบ แต่เราว่าพี่เกียร์อาจจะมีตัวตนเพื่อให้สิงห์กลับมาก็ได้มั้งคะ นี่ขนาดสิงห์ไม่รู้ว่าพี่เกียร์พานายน์ไปยังหวงและห่วงขนาดนี้ เราแบบชอบมากตอนสิงห์บอกว่าไม่ได้อยากช่วยแต่ขามันไปเอง กรี๊ดดดด เป็นจิตใต้สำนึกที่อยากปกป้องคนที่รักไงคะคุณ ฮือออ เรารอตอนต่อไปนะค้าาา ขอให้เค้ากลับมาคบกันนนน :mew3:
-
อ๋อยยยยยยยยเขินแรงมาก
ความแฟนไปอีก ขอเรื่อยๆแบบนี้เลย
มันดูเศร้าๆแต่ก็ฟินไปอีกแบบ
ไม่ต้องม่ามากเน้อออ ขอความกรุณาคุณคนเขียน
:mew6: :mew6: :mew6:
-
เขินนน แก้มจะแตกอยู่แล้วว โมเม้นท์ดีๆ ต้องเก็บ :impress2: :o8:
-
มาต่อด่วนๆๆ อยากอ่านแล้วว
-
สิงหาเผยความรู้สึกเร็วจุง
-
คิดถึงครั้งที่ 9.5
คุณคิดว่าช่วงเวลาอะไรผ่านไปเร็วที่สุด?
เวลาอ่านหนังสือสอบ?
เวลานอน?
เวลาเล่น?
คนเราต่างก็มีความคิดเป็นของตัวเอง แต่สำหรับณภัทรตอนนี้ เขาคิดว่าเวลาเตรียมใจมันสั้นที่สุด
หลังจากที่คุยกับแจมวันนั้นก็ผ่านมา 3 วันแล้ว...
นายน์อยากจะขอต่อเวลา T T
หลังจากวันมหาวิปโยคที่สิงห์ตอบโพสต์ ก็มีคนเข้ามาทักเขามากขึ้น จากที่รับเล่นละครก็มีคนมาขอถ่ายรูปเขาอยู่บ้าง แต่ช่วงหลังมานี่คนที่มาทักมักจะบอกว่าเป็นแฟนคลับสิงห์ แล้วอยากให้รีเทิร์น
ถ้ามันง่ายขนาดนั้น แล้ว 3 ปีที่พวกเขาเลิกกันมาคืออะไร?
“นายน์ พร้อมรึยัง” แจมพานายน์มาที่ร้านกาแฟหลังมหาลัยแล้วเริ่มสอบปากคำ
“ไม่พร้อมได้ไหมอ่า..”
“ไม่ได้!” แจมตบโต๊ะเสียงดังจนโต๊ะข้างๆหันมามอง
“งืออ..”
“เล่ามาณภัทร!”
“จะให้เริ่มยังไงล่ะ ถามมาสิ.. ( > ^ < )”
“เคยคบกับสิงห์หรอ”
“อืม..”
“เลิกกันนานยัง”
“3 ปีแล้ว..”
“ทำไมถึงเลิกล่ะ”
“ไปกันไม่รอดมั้ง มีปัญหากันนิดหน่อย..”
“ใครบอกเลิกก่อน”
“เรา..”
“แล้วยังชอบสิงห์อยู่ไหม”
“อืม..”
“อยากกลับไปรึเปล่า”
“ไม่รู้..”
ไม่แน่ใจ..
“เอาตามจริง”
นายน์ยังชอบสิงห์อยู่..
แล้วถ้าไม่เข้าข้างตัวเองเกินไปเขาก็คิดว่าสิงห์ก็ยังรู้สึกดีๆกับเขาอยู่เหมือนกัน..
เพราะฉะนั้น...
“...อืม.... อยาก..”
“โอ้ยยยย ฉันขอกรี๊ดได้ไหม” แจมกัดปากแล้วเอามือทุบกับหน้าแข้งตัวเอง สักพักเธอก็เงยหน้าขึ้นมาจ้องเพื่อนตัวเอง
“ฉันจะช่วยแกเอง!!” นายน์กลืนน้ำลาย...
ตลอดสามปีที่คบกันมา
แจมเป็นเพื่อนที่ดี
แต่แจมไม่ใช่ตัวช่วยที่ดีสักเท่าไหร่...
***************************************************
แจมขอเวลานายน์ไปคิดแผนก่อน แต่เพราะละครที่ใกล้เข้ามาทำให้นายน์ไม่ค่อยได้คุยกับแจมเรื่องนี้เท่าไหร่นัก
อีก 7 วันจะถึงวันแสดง ณภัทรซ้อมจนกลับหอสี่ทุ่ม
อีก 6 วันจะถึงวันแสดง ณภัทรซ้อมตั้งแต่เก้าโมงเช้าถึงสามทุ่ม
อีก 5 วันจะถึงวันแสดง พี่ช่าหยุดให้เวลานักแสดงไปปั่นงาน
อีก 4 วันจะถึงวันแสดง ณภัทรซ้อมที่โรงละครของมหาลัย
อีก 3 วันจะถึงวันแสดง ณภัทรซ้อมที่โรงละครมหาลัยและแต่งตัวด้วย
อีก 2 วันจะถึงวันแสดง ณภัทรซ้อมใหญ่ตั้งแต่ต้นจนจบเรื่องพร้อมกับซาว์ดประกอบและอื่นๆ
อีก 1 วันจะถึงวันแสดง วันนี้พี่ช่าให้กลับบ้านเร็วเพื่อที่จะได้ไปเตรียมใจ
แต่ณภัทรนอนไม่หลับ...
นายน์จึงต้องพาร่างกายสะลึมสะลือของตัวเองมาที่โรงละครตั้งแต่ 6 โมงเช้า
ยังนอนได้ไม่ถึง 4 ชั่วโมงเลย T – T
“น้องนายน์นั่งเลยๆ มาแต่งหน้าก่อนเร็วๆลูก” พี่ช่างแต่งหน้าเรียกนายน์ให้เข้าไปหา ระหว่างทางนายน์พยายามทำตัวให้เล็กที่สุดเพื่อหลบทางรุ่นพี่ที่กำลังวุ่นวายกับการขนอุปกรณ์ต่างๆ
สามสิบนาทีต่อมา ณภัทรโดนเครื่องสำอางละเลงใบหน้าเรียบร้อยและโดนไล่ให้ไปเปลี่ยนชุด
ในชีวิตนี้สิ่งที่เกลียดรองลงมาจากการเรียนคณิตศาสตร์ คือการแต่งหน้า!!!
“นักแสดงมารวมกันหลังเวทีค่ะ” พี่ช่าเรียกรวมพวกเขาก่อนถึงเวลาแสดงยี่สิบนาที
“วันนี้ไม่ขออะไรมาก พี่เชื่อว่าทุกกคนทุ่มเทกับงานนี้ ขอบคุณมากตลอดสามเดือนที่ผ่านมา ขอให้ทุกคนทำให้ดีที่สุด.. สู้ๆนะทุกคน”
“เฮ้!!” พวกเขากอดคอแล้วตะโกนออกมาพร้อมกัน พี่ฟ้าเดินขึ้นเวทีไปแล้ว ส่วนคนอื่นๆกำลังรอเข้าฉาก...
ฉากแรกของนายน์ เป็นฉากที่เขาเจอเจ้าหญิงลิเลียครั้งแรก มันผ่านไปด้วยดี..
ฉากที่สอง คือฉากที่เขาเห็นซิลเวอร์กับลิเลียอยู่ด้วยกัน...
ฉากที่สาม...
ฉากที่เก้า ฉากที่ซิลเวอร์กับฟรานซิสทะเลาะกัน...
สิงห์ก้าวเท้าขึ้นเวทีไปแล้ว...
นายน์สูดลมหายใจเข้าแล้วเดินตามออกไป...
“ซิลเวอร์ ทำไมเจ้าไม่ไปช่วยองค์หญิงจากโจรป่าพวกนั้น!” นายน์ตะโกนใส่สิงห์ทันทีที่ไฟบนเวทีเริ่มสว่าง
“วันนั้นข้าติดประชุมแม่ทัพอยู่”
“แต่เจ้าปล่อยให้องค์หญิงตกอยู่ในอันตรายแบบนั้น!! เจ้ารักท่านลิเลียจริงๆรึเปล่า”
“เรื่องของข้ากับลิเลียไม่เกี่ยวกับเจ้า...”
“ซิลเวอร์!!”
“เงียบเสียงหน่อยฟรานซิส ที่นี่คือห้องทำงานของข้านะ”
“เจ้าจะไม่เดือดร้อนอะไรกับการที่องค์หญิงโดนลักพาตัวไปหน่อยหรือ”
“เจ้าต้องการอะไรฟรานซิส ที่เจ้าถามอย่างนี้เจ้ามีจุดประสงค์อะไรกันแน่”
“ถ้าเจ้าไม่อยากดูแลเจ้าหญิง ข้าจะดูแลเธอเอง”
“เจ้าจะบอกให้ข้ายกเลิกการอภิเษกรึไง”
“จะว่าอย่างนั้นก็ได้ หากเจ้าไม่ได้รักองค์หญิง”
“ฟรานซิส เจ้าจะพูดอะไรก็ให้เกียรติองค์หญิงบ้าง หากองค์หญิงอภิเษกกับเจ้าที่เป็นสหายของข้า ชาวบ้านจะมองยังไง เจ้าควรคิดอะไรให้รอบคอบกว่านี้”
“แล้วการที่เจ้าไม่พูด ไม่สนใจ ไม่แสดงออกใดๆว่ารักองค์หญิงลิเลียเลยเล่า เจ้าจะว่ายังไง”
"ข้าไม่แสดงออก ก็ไม่ได้แปลว่าข้าไม่ได้รัก"
"แต่เจ้าก็ควรแสดงออกบ้าง ไม่ใช่เอาแต่เงียบอย่างนี้"
“ฟรานซิส เจ้ารักองค์หญิงมากเลยหรือ”
“ข้าให้ได้แม้กระทั่งชีวิตของข้า..”
“งั้นข้ากับเจ้าเราไม่ควรเป็นสหายกันอีกต่อไปแล้ว...”
“เจ้าหมายความว่ายังไง..”
“หากเจ้ารักว่าที่ภรรยาของข้ามากขนาดนั้น ข้าว่าเราก็ไม่สมควรเป็นเพื่อนกันอีกต่อไป ข้าเองก็ไม่ชอบให้เจ้ามาก้าวก่ายเรื่องของข้าด้วย”
“ได้.. งั้นต่อจากนี้ไปเจ้าจะไม่ใช่สหายของข้าอีกต่อไปแล้วซิลเวอร์..” นายน์หันหลังเดินออกจากฉากขณะที่ไฟเวทีหรี่ลงเรื่อยๆ
นายน์คิดว่าฟรานซิสกับซิลเวอร์เป็นตัวละครที่งี่เง่าที่สุดในเรื่อง
มิตรภาพของทั้งสองคนจบลงเพราะผู้หญิงคนเดียว ซึ่งสุดท้ายผู้หญิงคนนั้นก็ไปรักกับคนอื่น...
ฟรานซิสอาจจะรักลิเลียมากไป แต่ซิลเวอร์ก็ผิดที่เอ่ยตัดความสัมพันธ์ออกมา..
เหมือนกับนายน์ในตอนนั้น...
“น้องนายน์ เตรียมตัวค่ะ” พี่ช่าเรียกนายน์ให้ไปเตรียมหลังเวที
ฉากสุดท้ายของนายน์ เป็นฉากที่ฟรานซิสเห็นลิเลียตกลงแต่งงานกับแม็กเกอร์ พระเอกของเรื่อง
ม่านการแสดงจะปิดลง พร้อมกับเสียงปรบมือของผู้ชมในโรงละคร...
สุดท้ายคนที่โง่ที่สุดในเรื่องคงเป็นซิลเวอร์...
***************************************************
ไม่มีใครอยากอ่านตอนพิเศษเกียร์เลย 55555 //ตบไหล่เกียร์
จริงๆตอนนี้คือตอนที่ 10 ซึ่งกำลังจะเป็นพาร์ทสิงห์ แต่เราลืมว่าอันนี้เป็นของนายน์ เลยกลายเป็นตอน 9.5ไป
มันไม่ได้ทะเลาะกันรุนแรงอย่างที่ใครหลายคนคาดหวังหรอก คือมันธรรมดามากกก
รู้สึกอึ้งที่ทุกคนบอกว่าอยากรู้ อยากถามว่าผิดหวังไหมกับอันนี้? 5555
ปล. ตอนหน้าเป็นพาร์ทสิงห์ที่ทุกคนรอคอย // ใครไปรอคอยกับเธอ ถถถถ
-รักคนอ่าน-
-
ละครนี่สะท้อนชีวิตคู่นี้สินะคะ เฮ้อ เราเชียร์ให้เค้ากลับมาคบกันนนน ยังคงเชียร์อยู่และจะไม่ท้อออออ :mew4:
-
สิงห์กำลังจะมา เย้ ๆๆ
-
แอบสงสารเกียร์เบาๆ
ก็อยากอ่านอยู่นะคะพาร์ทเกียร์
ลงพร้อมกันกับพาร์ทสิงห์ได้มั้ยล่ะคะ
#ได้คืบจะเอาศอก 555
วันนี้จะมาอีกมั้ย รึว่าแค่นี้เอ่ย
รอตอนหน้าค่าาา
-
อ่าว พี่เกียร์มีคู่หรอ?
-
ตอนแรกไม่อยากอ่านเพราะชื่อเรื่อง
ไม่ชอบเรื่องแฟนเก่า..
แต่พออ่านแล้วสนุกอะะะ ชอบมากค่ะ
-
ท่จริงเกียร์น่าจะอยู่ต๊อะนายณ์ให้สิงค์ หึงเล่นๆไปก่อนไม่น่ารีบมีคู่เลยยยย อิอิ
-
พาร์ทสิงห์ต่อเลยได้มั้ยยยตอนนี้55555
-
ต่อเลยได้มะ 555
-
เอาพี่สิงหามาต่อวันนี้เลยไดไหม
พลีสสสสส :katai2-1:
-
รออ่านสิงค์ค่ะ อยากรู้ๆ :katai1: บอกตรงๆนะไม่ค่อยอยากอ่านพาทเกียร์เท่าไหร่ แต่คนแต่งเอาไรมาก่อ่านหมดแหละเนอะ 555
-
ดูละครสะท้อนตัวเราใช่ไหม
-
รออ่านคุณสิงห์
มาต่อคืนนี้เลยได้มั๊ยคะ55555555
:hao6:
-
นายด์เหมือนพูดถึงตัวเองเลย..ถ้าคิดลึกๆ อยากอ่านตอนสิงห์แล้ว ต่อเลยได้ไหมอ่า รอน้า คนเขียนสู้ๆ
-
รอพาร์ทของสิงหา ...
-
รอพาร์ทสิงห์เลยเด้อออออ คือที่เห็นไม่ค่อยอยากได้พาร์ทเกียร์กัน เพราะเกียร์อาจเป็นตัวสร้างความร้าวฉานรึเปล่า 55555 เราก็ไม่ใช่ไม่อยากได้ แค่ไม่สนใจ ฮ่าๆ
รอเค้ารีเทิร์นกันค่ะ ไม่ต้องรีบ จีบกันก่อนอีกรอบก็ได้
-
กลับมาต่อเดี๋ยวนี้ นะ ฮือๆ ๆ ๆ :ling1: :ling1:
-
เอาสิงห์มาเลย เรารออยู่ อยากรู้มุมสิงห์มาก
คงจะเจ็บน่าดูที่โดนนายน์บอกเลิกเมื่อ 3 ปีที่แล้ว
-
อยากอ่านทั้งตอนของสิงห์แล้วก็พี่เกียร์เลยค่ะ
-
เรานึกว่าฉากทะเลาะในบทละครจะรุนแรง จนอินจัดเหมือนตอนที่กำลังจะเลิกกัน ใส่อารมณ์เหมือนตอนเขียนข้อเสียของกันและกันบนไวท์บอร์ด แล้วก็พูดนอกบท
ปูเสื่อรออิพี่สิงห์ค่ะ
-
มาเลย มาเลย รอพาร์ทสิงห์
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
เรื่องนี้อ่านเท่าไหร่ก็ไม่พอ อยากอ่านอีกเรื่อย ๆ อะ o18
รอลุ้นพาร์ทสิงห์ว่ายังอยากกลับมาคบกับน้องนายน์อีกเปล่าน้อ :monkeysad:
-
รอพาร์ทสิงห์ :katai2-1:
-
o18
-
รออ่านมุมสิงห์คร้าาาาา
-
มาต่อเร็วๆนะครับ
-
จะรีเหรอ แสดงว่าต้องรอสินะ :ling1: ไม่อยากให้รี คือชอบแบบนี้ :hao5: :hao5:
-
นอนรอสิงห์ค่ะ :hao7:
-
เย้ จะได้อ่านตอนของสิงห์แล้ว อยากรู้ว่าสิงห์คิดอะไรอยู่บ้าง
-
รอสิงห์!!
-
ยังรอพี่สิงห์นะ............................. :katai5: :katai5:
-
เข้ามารอพี่สิงห์ค่ะ :katai2-1:
-
เอาของสิงมา (ข่มขู่)
-
มารอด้วย :katai4:
-
พี่สิงห์อยู่หนาย
-
:z3: :z3:
-
:pig4: :pig4:
-
รอพาร์ทสิงห์อยู่นาจาาา :impress2:
-
เข้ามาตามเรื่องนี้ด้วยคนนนน
-
คิดถึงครั้งที่ 10
สวัสดี เขาชื่อสิงหา...
เพราะเกิดเดือนสิงหา พ่อเลยตั้งชื่อว่าสิงหา... และเพราะชื่อจริงชื่อสิงหา แม่เลยตั้งชื่อเล่นให้ว่าสิงห์...
ไม่รู้ว่าตั้งใจหรือขี้เกียจคิด..
แต่แมวเปอร์เซียตัวโปรดของแม่เขาชื่อ พลอยไพรินทร์...
ขอความยุติธรรมแก่นายสิงหา.. - ^ -
เขามีแฟนเก่าคนหนึ่งชื่อว่าณภัทร ในสายตาสิงหานั้น ณภัทรไม่ใช่คนหล่ออะไรมากนัก..
แต่ณภัทรน่ารักมากกกกกก... ^ O ^
พูดแล้วก็คิดถึง...
“สิงห์ เล่นละครให้นิเทศหน่อยได้ไหม มันเป็นกิจกรรมหาเงินไปบริจาคอุปกรณ์การเรียนให้เด็กอ่ะ” พี่ฟ้าถามเขาในเย็นวันหนึ่ง
“ก็ได้ครับพี่” ยังไงช่วงนี้สิงห์ก็ว่างอยู่แล้ว
“งั้นวันเสาร์หน้าเจอกันตึกนิเทศนะ” พี่ฟ้ายิ้มดีใจแล้วเดินจากไป
สิงห์มาตึกนิเทศในช่วงสายของวันเสาร์... เอาตรงๆคือตื่นสายเลยมาช้า..
พี่ช่าให้รุ่นพี่คนหนึ่งเดินพาเขาไปที่ห้องนักแสดง
รู้สึกว่าจะชื่อเกียร์ เดือนมหาลัย...
“หวัดดี เราชื่อสิงหา” สิงห์ทักออกไปเหมือนปกติเวลาเจอคนแปลกหน้า เขากวาดสายตาไปทั่วห้อง..
คนตัวโตชะงักเมื่อเห็นแผ่นหลังที่คุ้นเคย..
นายน์ใช่ไหม? หันมาให้สิงห์เห็นหน้าหน่อยยย~~~
นักแสดงคนอื่นๆพลัดกันแนะนำตัวกับเขา แต่จนสุดท้ายนายน์ก็ยังไม่พูด...
“หมอนั่นชื่อนายน์ สถาปัตปีสาม มันเป็นคนขี้อายน่ะ” คนที่ชื่อเชนบอกเขาอย่างนั้น
“เรื่องบทเนี่ยเดี๋ยวพี่คุยทีละชุดก็แล้วกัน เกียร์กับเชนมาคุยกับเนย ริว ฟ้า ฟิว คุยกับแป้ง ส่วนสิงห์กับนายน์คุยกับกิมนะ” พี่แนตตี้พูดแล้วชี้ไปที่พี่แต่ละคนที่กล่าวถึง
สิงห์เดินไปหาพี่กิม
“หวัดดี” พี่กิมเอ่ยทัก
“สวัสดีครับ” เขากับนายน์พูดพร้อมกัน
“....”
“....” เกิดเดธแอร์ชั่วขณะ
“เออๆ เข้าเรื่องเลยละกันนะ คือในเรื่องก็เหมือนที่แพตตี้มันเล่าให้ฟังนั่นแหละ”
“....”
“พวกนายสองคนต้องเล่นเป็นเพื่อนสนิทกัน...”
“....”
“....”
“เอ่อ... มีปัญหาอะไรรึเปล่า...” พี่กิมถามเสียงวิตก
“เปล่าครับ พี่พูดต่อสิ” เขาตอบ
“ก็นั่นแหละ พวกพี่อยากได้ความแปลกใหม่ เลยอยากให้ฟรานซิสตัวละครที่นายน์ต้องเล่นมีบุคลิกเหมือนสิงห์ ส่วนซิลเวอร์ตัวละครของสิงห์จะนิสัยคล้ายๆนายน์น่ะ”
“....”
“....”
“...โอเคไหม?...”
“ครับ” นายน์ตอบ
“แล้วพวกนายรู้จักกันมาก่อนรึเปล่า?”
“....”
“ไม่ครับ” สิงห์ตอบไป
เขาน่ะรู้จัก แต่อีกฝ่ายจะรู้จักกันรึเปล่าเถอะ..
แค่หน้ายังไม่หันมามองกันเลย...
“เอาเป็นว่าวันนี้เรามาดูบทก่อนแล้วกัน พวกพี่เขียนบทกันแล้วแต่อยากได้ความสมจริงขึ้น ลองอ่านบทดูอันไหนที่ไม่ใช่ตัวเราให้แก้ให้หน่อยนะ” สิงห์รับบทมาเปิดดู มีแก้ไม่มากเขาเลยขอตัวกลับก่อนเพราะเพื่อนแชทมาบอกให้ไปช่วยงาน...
ยังไม่ได้คุยกับนายน์เลยยยย ฮืออออ T ^ T
วันนี้สิงห์มีนัดถ่ายโปสเตอร์.. สิงหายังคงคอนเซ็ปท์เดิมคือมาตามเวลา
แอบชื่นชมณภัทรอยู่ในใจที่มาก่อนเวลาตลอด...
“นักแสดงคะ เตรียมขึ้นแท่นประหารค่ะ เร็วๆนั่งเลย เก้าอี้คนละตัว” พี่แนตตี้พายมือไปที่เก้าอี้พลาสติก 7 ตัวที่อยู่ข้างหลัง
เขาใช้เวลาแต่งหน้าไม่นานก็โดนไล่ไปเปลี่ยนชุด
สำหรับสิงห์การถ่ายแบบเป็นอะไรที่สบายมาก เห็นอย่างนี้แต่เขาก็เคยถ่ายแบบให้นิตยสารวัยรุ่นมาก่อนนะ..
เท่ป่ะล่ะ 5555
“สิงห์เข้าฉากจ๊ะ” พี่ช่าเรียกสิงห์ให้เข้าฉาก สิงห์หันไปมองอีกคนที่ต้องถ่ายรูปคู่กับตน...
What the fuc_!!!!
ไอ้พี่เกียร์กำลังลูบหัวนายน์อยู่
คืออะไร? เขาเป็นอะไรกัน? แฟน? พี่น้อง? หรืออะไรยังไง?
เป็นหนุ่มเป็นนายหวงเนื้อหวงตัวหน่อยสิครับณภัทร...
หงุดหงิดอ่ะ อยากเข้าไปกระชากแขนพี่เกียร์ออก เซ็งโว้ยยยยย!!!!!
“ทั้งสองคนหันมามองกล้องค่ะ... น้องนายน์ยิ้มหน่อย... ดีค่ะ”
“หันหน้าเข้าหากันค่ะ”
“จ้องตากันด้วยนะ...”
สิงห์ก้มลงไปมองนายน์ คนตัวเล็กก็เงยหน้าขึ้นมาสบตากับเขา
ฮอลลลล~~ ได้จ้องตากับนายน์ด้วยเขินนนน >\\\\< นายน์ยอมมองหน้าเขาแล้วววว
หลังจากถ่ายรูปเสร็จพี่ช่าก็นัดแนะวันซ้อม นายน์กลับไปแล้ว แต่สิงห์ยังมีเรื่องต้องทำอยู่อีก...
“พี่เป็นอะไรกับนายน์หรอครับ” สิงห์ถามเกียร์ที่กำลังช่วยทีมงานเก็บของ
“ฮะ? เป็นอะไรล่ะ ก็รุ่นพี่รุ่นน้องไง”
“แค่นั้นหรอครับ? ผมนึกว่าคบกันอยู่ซะอีก” ถามออกไปเหมือนถามเรื่องดินฟ้าอากาศ ทั้งๆที่กำลังกัดฟันพูดอยู่
“เปล่าๆไม่ได้คบซะหน่อย สิงห์เป็นคนตลกดีเนอะ ฮ่าๆๆ”
“แล้วพี่ชอบนายน์ป่ะ” สิงห์ยังไม่ละความพยายาม พี่เกียร์ทำหน้าตกใจที่เขาถามแบบนั้น
“...น้องมันก็...น่ารักดี...” พี่เกียร์อ้อมแอ้มตอบ
อย่างนี้มันเรียกชอบเว้ยย!!!!
วันต่อมาสิงห์มีสอบ อาจารย์ไม่มีการนัดอะไรล่วงหน้าทั้งสิ้น แอบสงสารเพื่อนที่โดดเหมือนกันแต่สงสารตัวเองมากกว่า..
จะติด F ไหม...
“สิงห์ กูขอยืมโทรศัพท์หน่อย” ไม้ขอยืมโทรศัพท์เขาทันทีที่เดินออกจากห้องสอบ
ไอ้นี่เป็นเพื่อนตั้งแต่สมัยมัธยมเขาจึงไม่มีความลับอะไรกับมัน
“เออมึงเจอนายน์ป่ะ เห็นว่าเล่นละครด้วยกันนี่” ไม้ถามเขาหลังจากที่มันโทรหาแม่เสร็จ
“เจอ.. แต่เขายังไม่พูดกับกูเลยว่ะ...”
“มึงก็รู้ว่านายน์พูดไม่เก่ง ชวนเขาคุยสิ”
“แต่กูโดนบอกเลิกนะ..”
“มีกฎข้อไหนบอกว่าคนโดนบอกเลิกห้ามชวนคุยหรอ?”
“วันแรกกูก็ว่าจะคุยแต่มึงตามให้กูไปช่วยทำงานไง ส่วนวันที่สองมีเรื่องอื่นนิดหน่อย” เรื่องไอ้พี่เกียร์...
“อ้าวหรอวะ โทษทีมึง โทษที” ไม้บอกขอโทษเขา
“เออๆ” สิงห์โบกมือเป็นเชิงว่าไม่เป็นไร
“งั้นกูกลับก่อนนะ เดี๋ยวตอนเย็นกูมีเดท” ไม้บอกลาเขาแล้วเดินออกไป
ตอนนี้สิงห์นั่งอยู่คนเดียวที่โต๊ะม้าหินอ่อนให้คณะ มือปลดล็อกโทรศัพท์แล้วกดเข้าเพจประจำที่ส่องทุกครั้งที่ว่างจนเรียกได้ว่าเป็นงานอดิเรก
Napat FC
‘แกกกกก วันนี้นายน์มาถ่ายโปสเตอร์ อยากดูละครแล้วววว’
2,134 ถูกใจ 433 ความคิดเห็น
รูปแอบถ่ายของนายน์ตอนเดินเข้าไปในสตูฯนิเทศถูกเอามาโพสต์โดยเพจเอฟซี
รูปในเพจนี้ส่วนใหญ่เป็นรูปแอบถ่าย ดูท่าว่าเจ้าตัวคงจะไม่รู้ว่าตัวเองมีเพจที่ตั้งโดยแฟนคลับอยู่
แอดมินแม่งก็สโตกเกอร์ดีๆนั่นเอง...
สิงห์เลื่อนดูรูปเก่าๆของนายน์ แน่นอนว่าเขาไม่ได้กดไลค์ แฟนคลับเขามีเยอะ ทำอะไรโจ่งแจ้งมากไม่ได้...
Napat FC
‘smile~~’
2,979 ถูกใจ 587 ความคิดเห็น
รูปพร้อมแคปชั่นสั้นๆแต่ยอดไลค์เกือบสามพันเพราะคนในรูปยิ้มให้กล้อง..
HP สิงหาเต็มหลอด~~
“สิงห์พี่ขอตารางเรียนหน่อยสิ จะได้นัดซ้อมถูก” สิงห์เปิดรูปตารางเรียของตนในโทรศัพท์ส่งให้พี่ช่า
“สิงห์ไปขอตารางเรียนนายน์ให้พี่หน่อยได้ไหม ช่วยหน่อย” พี่ช่าขอร้องสิงห์
สิงห์จึงเดินไปหานายน์...
ง่าาา.. จะพูดยังไงดี แทนตัวเองว่าอะไรดี สิงห์? กู?
ไม่เอาาา.. ไม่อยากพูดคำหยาบกับนายน์อ่ะ..
สิงห์คิดนานไปจนคนที่จะมาคุยด้วยเงยหน้าขึ้นมามอง
“พี่ช่าให้ผมมาขอตารางเรียนคุณ พี่ช่าจะได้นัดเวลาซ้อมถูก” สิงห์พูดออกไปเพราะความตกใจ
แต่ที่พูดออกไปนี่อยากตบปากตัวเอง.. นายน์สิงห์ขอโทษ...
หลังจากนั้นพี่ช่าก็ให้ซ้อมกันคนละฉากแล้วปล่อยกับบ้าน
แต่สิงห์ลืมอะไรไปบางอย่าง...
สิงห์ลืมโทรศัพท์ไว้ที่พี่ช่า!!
สิงห์รีบวิ่งกลับไปที่ห้องซ้อมทันที โทรศัพท์เขาไม่มีอะไรหรอก เขาไม่เคยเซฟรูปนายน์ไว้เพราะกลัวคนอื่นมาเห็น แล้วก็ล็อคโทรศัพท์ไว้ด้วย
สิงห์วิ่งมาจนถึงห้องซ้อมแต่ภาพที่เห็นทำให้เขาต้องออกแรงวิ่งให้เร็วกว่าเดิม
โทรศัพท์ของเขาอยู่ในมือนายน์!!!
แถมนิ้วเล็กๆนั่นกำลังจะกดปุ่มโฮมอีกด้วย!!!
“ทำอะไร!” สิงห์ดึงโทรศัพท์ออกจากมือของนายน์ เพราะความตกใจทำให้เสียงดังเหมือนกำลังตะคอดคนตัวเล็กอยู่
ยังไม่เห็นอะไรใช่ไหม?
“พี่เห็นโทรศัพท์มันวางทิ้งไว้อยู่เลยเอาไปถามหาเจ้าของกับน้องนายน์แค่นั้นเอง ยังไม่ได้ทำอะไรเลยค่ะ” พี่ช่าพูด
“งั้นหรอครับ... โทรศัพท์ผมเอง ขอบคุณมากครับ ผมไปแล้วนะ สวัสดีอีกรอบครับทุกคน” สิงห์ยิ้มลาแล้วเดินออกไป
เขาไม่เคยมีรูปนายน์ในโทรศัพท์ แต่ไม่ได้หมายความว่าล็อคสกรีนจะไม่มีอะไร
สิงห์กดปุ่มโฮมแล้วถอนหายใจ...
มันเป็นรูปที่ถ้าคนไม่รู้ก็จะไม่เข้าใจ แต่ถ้าใครรู้ก็คงคิดว่าเขาบ้า
บ้าที่ยังอาลับอาวรณ์แฟนเก่าขนาดนี้...
รูปที่คำว่า Together กับ Forever มันต่อกันอยู่..
รูปที่พวกเขาจับมือกันและกันแน่น...
“พี่ช่า นายน์ล่ะครับ” สิงห์ถามพี่ช่าเมื่อเห็นว่าคนที่มักจะมาก่อนเวลายังไม่มา
“อ๋อ.. เกียร์โทรมาบอกว่าจะไปเที่ยวทะเลกันน่ะ”
“ไปสองคนหรอครับ?”
“ใช่จ๊ะ สิงห์มีอะไรรึเปล่า?”
“เปล่าครับ พี่เกียร์ไม่เห็นพูดอะไรเลย ผมก็อยากไปเหมือนกันนะ ฮ่าๆๆ” สิงห์หัวเราะ แล้วขอตัวไปซ้อมละคร
แต่ไอ้พี่เกียร์ครับ.. ตอนถามบอกไม่ได้เป็นอะไรกับนายน์ แต่ไม่เที่ยวทะเลกันสองคน คือ?
ทนไม่ไหวแล้วโว้ย!!!!
นายน์เป็นของสิงห์ ของสิงห์คนเดียวด้วย!!
ถึงสิงห์จะโดนบอกเลิกก็เถอะ...
“สิงห์ บททะเลาะเอาแบบนี้ได้ไหม” พี่ช่ายื่นบทมาให้เขาดู สิงห์เปิดดูผ่านๆก็ตอบตกลง
บทไม่ได้แย่อะไร ยังไงเขาก็ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว ตอนนี้เขาโกรธนายน์มากกว่า...
ทำไมถึงไปเที่ยวกับไอ้พี่เกียร์สองต่อสองแบบนั้นล่ะ...
ครืดดดด...
“เฮ้ย!! น้องระวัง!!!”
โครมมมมม!!!!
เสียงตะโกนของรุ่นพี่ดังขึ้นพร้อมกับเสียงของหนักตก สองขาของสิงห์วิ่งไปทันทีที่เห็นว่านายน์อยู่ในรัศมีของฉากที่จะตกลงมา
“กรี๊ดดด!!!”
“น้องเป็นอะไรรึเปล่า”
เจ็บ...
แต่แค่นายน์ไม่เป็นอะไรก็โอเค
“สิงห์... เลือด...” นายน์จ้องเลือดที่ไหล่เขาแล้วพูดออกมาเบาๆ
งืออออ~~~ ไม่เจ็บแล้วววว
นายน์เรียกชื่อสิงห์ด้วยยย ไม่เจ็บแล้วววว~~~
พี่ช่าบังคับให้เขาทำแผล เขาเลยบอกให้พี่ช่าทำแผลให้อีกคนที่ได้แผลถลอกด้วย หลังจากนั้นเขาก็ขอตัวกลับบ้าน แต่พี่ช่าไม่ยอม สุดท้ายนายน์เลยอาสาขับรถให้เขา
คนน่ารักนอกจากน่ารักแล้วยังใจดีอีก~~
“คุณขับรถเป็นด้วยหรอ” สิงห์ถามเมื่อนายน์สตาร์ทรถ
“ครับ”
“นานรึยัง”
“ตั้งแต่ขึ้นปีสอง ผมไม่พาคุณไปตายหรอก”
“ก็ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย”
ต่อให้พาไปนรกเขาก็ยินดีไป~
นายน์ขับรถพาเขามาฉีดยาที่โรงพยาบาลของมหาลัย แต่มีเคสด่วนนักศึกษาตีกันทำให้เขาต้องรอจนฟ้ามืด
ได้อยู่กับนายน์นานขึ้นอีก ดีใจที่พวกคุณตีกันนะครับ ^ _ ^
ฉีดยาเสร็จนายน์ก็ขับรถมาส่งสิงห์ที่คอนโด
“ผมขอตัวนะครับ”
“เดี๋ยว!” อย่าเพิ่งกลับ
“ครับ?”
“ดึกแล้ว.. คุณจะค้างที่นี่ไหม”
คงจะดีไม่น้อยถ้าคนที่อยู่ในรูปตรงหัวเตียงออกมานอนเตียงเขา~~
เดี๋ยวๆๆๆ รูปบนหัวเตียง !! ชิบหายแล้ววว!!!
“ไม่ล่ะครับ ผมกลับเลยดีกว่า” นายน์ตอบ
งื้ออออ~ เสียดายยยย~~
“ผมไปส่งคุณขึ้นแท็กซี่ก็แล้วกัน” สิงห์พานายน์มารอแท็กซี่หน้าคอนโด
“กลับดีๆนะครับ ถึงแล้วก็บอกพี่ช่าด้วย เดี๋ยวเขาเป็นห่วง” สิงห์บอกแล้วปิดประตูรถให้
พี่ช่าไม่ได้เป็นห่วงหรอก เขานี่แหละที่ห่วง..
แต่จะให้บอกไปตรงๆก็ยังไงอยู่ ไม่มีเหตุผลที่เขาควรจะทำเลยสักนิด ถามจากพี่ช่าเอาทีหลังก็ได้ ฉลาดป่ะล่ะ ขอเสียงปรบมือให้สิงหาหน่อยยยยย~
รอจนแท็กซี่ลับสายตา สิงห์จึงเดินขึ้นห้อง วันนี้ว่างแล้ว งานก็ไม่มี ฉะนั้นก็ต้องส่องเพจ...
Napat FC ได้แชร์รูปภาพของ The princess of Arkacha
'โอ้ยแก นายน์ของฉันเป็นอะไรกับสิงหา'
3,487 ถูกใจ 154 ความคิดเห็น
รูปตอนที่ฉากกำลังจะล้มทับนายน์แล้วสิงห์เอาตัวไปกันแทน
คนที่อยู่ข้างล่างทำหน้าตกใจตอนมองมาที่เลือดเขา...
เป็นห่วงล่ะสิ.. เป็นห่วงใช่ป่ะ ณภัทรเป็นห่วงสิงหาสินะ~~ มีความสุข....
สิงหายิ้มกว้าง นิ้วชี้เลื่อนไปกดไลค์โพสต์...
เวรแล้ว!! ทันทีที่ได้สติสิงห์ก็อันไลค์ทันที
เกือบไปแล้วๆ...
สิงห์เลื่อนไปอ่านคอมเม้นท์แทน
มีคนแท็กใต้โพสต์เขามากมาย ทักแชทมาถามก็มีว่าเป็นอะไรกับนายน์
สิงหาไม่เคยตั้งคำถามนี้กับตัวเองมาก่อน...
เขาเป็นแค่ผู้ชายคนหนึ่งที่แอบรักแฟนเก่าตัวเองมาสามปี...
เขาเองก็เพิ่งรู้ตัวว่ามันแปลก...
อาจเพราะเมื่อก่อนเขาแค่ดูคนๆนั้นอยู่ห่างๆ ไม่ได้ใกล้กันขนาดนี้รึเปล่า...
หลายคอมเม้นท์เชียร์ให้พวกเขาคบกัน...
แต่สิงหายังมีสิทธิ์กลับไปรึเปล่า...
ถ้ากลับไปมันจะจบแบบเดิมอีกรึเปล่า..
เขากลัว...
ไม่อยากเจ็บอีกแล้ว เขาควรจะพอแล้วดีไหม...
เป็นแค่คนรู้จักของณภัทร เพราะสิงหารู้ตัวดีว่าเขากลับไปเป็นเพื่อนไม่ได้อีกแล้ว...
**********************************************
เดี๋ยวมี 10.5 มาต่อ พาร์ทสิงห์แต่งยากมาก อาจจะเพราะชินกับพาร์ทนายน์ไปหน่อย
อยากจะบอกว่า ขอเชิญทุกท่านพบกับ #ความสิงหา 5555
สิงหาเป็นแค่คนบ้าๆคนหนึ่ง ถถถถ
-รักคนอ่าน-
-
น่ารักกกกก
-
สิงห์ผิดจากที่คิดมากกกกกก
น่ารักกกกกกกก
-
สิงห์มาแล้ววววววววววววววว
:katai4:
ขอบคุณคนเขียนนะคะ
-
ไม่คิดว่าสิงหาจะเป็นคนน่ารักขนาดนี้ :กอด1:
-
สิงห์บ๊องมาก5555 ตอนแรกนึกว่าจะนิ่งๆสุขุมๆ ให้ตายเถอะ o22 555
-
หลงรักสิงหา ชอบผู้ชายคนเน่ๆๆๆๆ
ต่างคนต่างรักกัน กลับมาคบกันเถอะ
-
งื้ออออออออ มุ้งมิ้งงงงงงง
-
น่ารักกกก คือสิงห์หลงนายน์มากอ่ะ ถึงขั้นเพ้อเลยอ่ะ 555555
สิงห์ก็จีบนายน์ใหม่สิ เชียร์ๆๆๆๆ o13
เป็นกำใจให้คนเขียนค่ะ :L2:
-
งื้ออออ ดีงามค่ะ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
มาตอนสิงห์ทำไมมันมุ้งมิ้งขนาดนี้ นายด์ยังมุ้งมิ้งสู้สิงห์ไม่ได้เลย 55555
-
สิงหานายดูมุ้งมิ้งดีนะ เราเชื่อว่าอีกไม่นานพวกเขาต้องกลับมาคบกัน ....เขายังรักกันอยู่วววววว
-
และเราก็ได้รู้ว่าสิงหาต๊องแค่ไหน งือ~ ทั้้งเรื่อง ทำอะไรก็ งือ~ ถ้าไม่หล่อก็จะไม่ให้อภัยหรอกนะ แต่เห็นว่าหล่อ บ๊องแค่ไหนก็โอเคอ่ะ ตามที่พ่อสบายใจเถอะจะ ต่อหน้าเขาทำเป็นเข้ม เบื่อคนเก๊กจริง
-
คิดมาตลอดว่าสิงห์จะสุขุม แต่อ่านบรรทัดแรกๆก็พบว่า สิงห์มันคนบ๊องดีๆนี่เอง คือในใจนี่คิดสาระตะมากกกกก สงสารนายน์เลย แกมีแฟนเป็นคนแบบนี้อ่ะนะ เฮ้อออออ ขำสิงหาเบาๆ 5555
-
แอบมาเปิดตอนเช้าดูคิดว่าจะไม่มาาาาาาา :katai1: แต่ก็มาเลิศศ :hao7:
ขอบคุณน้าาาาาาาาาาาา
ปล.สิงค์มุ้งมิ้งกระดิ่งแมวอย่างแรงงงงงง
-
คือประหลาดใจมาก ไม่คิดว่าสิงห์จะเป็นคนงุ้งงิ้งขนาดนี้ 5555+ :hao6:
คุ้มค่าแก่การรอตอนนี้มากค่ะ :mew1:
-
สิงห์ติ๊งต๊องนิ ตอนแรกนึกว่าขรึม
นี่มุ้งมิ้งมากกกกก น่ารีกเชียว
-
ผิดคาดดดดด
สิงหานางน่ารักนะ
#ความสิงหา 555555
โอ่ยยย รักแฟนเก่ามาสามปี
อีกฝั่งนึงก็รัก
เอาอะไรมางัดปากดีคะ
ทั้งคู่เนี่ยยยย
หรือจีบกันใหม่
กิกิ
อยากเห็นเค้ามุมิกัน
-
โอ้ยยย สิงหาาาาาาาาาาา ไอบ้าาาาาา 5555555 ไอ้ผชมุ้งมิ้ง
ฟอร์มนิ่งๆขรึมๆ เท่ๆ นั่นอะไร ปลอมเปลือกทั้งหมด55555
:m20:
-
นี่สิงหาคนแบ๊ว555555
-
โถ่ทั้งนายน์ทั้งสิงห์เลยยยยยย
-
สิงห์ดูมุ้งมิ้งมากกกกกกก :hao7: :hao7: :hao7:
-
สิงห์..แกหน่อมแน้มมากอะ5555555555
ง้องแง้งมาก
-
ทำไมสิงห์มันมุ้งมิ้งขนาดเน้~
-
สิงห์เป็นคนเฟรนลี่จริงด้วย
แต่แอบสงสารสิงห์จนน้ำตาซึมเลย
ที่ยังไม่ไหล เพราะสิงห์เล่าแบบน่ารักๆ
ไม่ได้ถ่ายทอดไปในทางเศร้า เหมือนกับว่า
ณภัทรทำอะไรก็ไม่เคยผิดในสายตาสิงห์เลย
ขนาดโดนอีกฝ่ายบอกเลิก ยังไม่ว่าสักคำ
ต่างฝ่ายต่างกลัวซินะ แต่ฝ่ายสิงห์คงกลัวกว่า
-
โอ้ยยย สิงหาตัวตนแกเป็นแบบนี้หรอออ555
ต่างคนต่างรักกันอยู่ รีบกลับมาคบกันเลย เร็วๆๆๆๆ สั่งๆๆๆ555
-
คือในใจนางแทบจะดีดดิ้นแต่ด้านนอกแสดงออกแบบหน้าตึงมากจ้า
-
ถูกแล้วสิงห์... กลับไปเป็นเพื่อนไม่ได้หรอก แต่กลับไปเป็นแฟนด้ายยยยยยยยยยยยยยยยย :hao7: :hao7: :hao7:
-
ถ้าจะแบ๊วขนาดนี้555
ถ้ารักทำไมตอนบอกเลิกไม่รั้งไว้อ่ะ แปลก
-
น่ารักกกกกกกกกกกกกกก อยากอ่านต่อแล้ว อัพเลยได้ไหมอ่ะ :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :katai5:
-
"แต่ณภัทรน่ารักมากกกกกก... ^ O ^"
เราขำแรงมาก5555555555555555 :laugh:
สิงคือไอ้บ้าดีๆนี่เองสินะ 5555
ชอบที่คนอื่นมองว่าสิงหาเหมือนไม่คิด แต่จริงๆคือคิดเยอะมาก
ถ้ากลับมาเป็นเหมือนเดิมกันอีกก็อยากให้สิงห์นายน์ได้คุยกันมากกว่านี้ ไม่งั้นชีวิตคู่ก็จบอีหรอบเดิม :hao7:
-
เป็นพวกหน้านิ่ง แต่ในใจลิงโลดสินะนายสิงหา...
โอยย ใจกล้าหน้าด้าน เอ้ย ใจกล้าๆหน่อยสิงห์ ลุยๆๆๆๆๆ
ยังไงก็ใจตรงกันอยู่แบ้ววว
#ทีมสิงห์
-
:katai1: :katai1: :katai1:
-
โอ้ยยยสิงห์ ไอ้คนปากไม่ตรงกับใจ
โอ้ย ยย จะบ้าตายกับพวกแกสองคน
เหมือนกันเด๊ะ
ค่อยๆเปิดใจละกันเนาะ
และนี่สิงห์ยังไม่รู้อีกเหรอว่าตัวเอง
เฟรนลี่เกินไปจนต้องทำให้นายขอเลิก
เพื่อนเป็นเพื่อนกัน
นายน์ก็พูดน้อยจนเค้าเข้าใจผิดไปกันใหญ่
เฮ่อออออ
-
งื้อออออ เราเชียร์ให้เข้าใจกันไวๆ อยากอ่านตอนฟินๆแล้ว แงงง
-
ตัวจริงสิงหามุ้งมิ้งมากเลยยยย แม่ยกสิงหา :mew1:
-
หวานมาก 5555
-
ต่างคนต่างก็ยังรักกันอยู่
-
โดนหลอกกกกกก ทำไมสิงหามิ้งขนาดนี้ นี่มันกระต่ายน้อยหุ้มหนังหมาป่าชัดๆ ฮื่อออ :impress2: :impress2:
-
เดี๋ยวนะะะ ปรับอารมณ์ไม่ทัน :a5:
พี่สิงห์เป็นคนแบบนี้หรอต่ะ55555555555
โว้ยยยยยยน่ารักอะ
ง้อนายน์หน่อยยยนะ ขยันหน่อยยยย
จะจะได้แฮปปปปปปปปี้
-
:impress2: :impress2: ตายแล้วววววววว สิงหาทำไมลูกแบ๊วอย่างนี้ อื้อหือน่ารักกกกกกกกก
-
ผิดจากที่มโนไว้จริงงงง 5555+
เห็นเป็นคนเงียบๆ เหตุใดมุ้งมิ้งเช่นนี้ มิ้งกว่านายน์อ่ะ
แต่ก็น่ารักดีค่ะ ดูเคะ 5555555555555555555+
-
:-[
-
อ่านตั้งแต่แรกถึงตอนล่าสุดละ
แต่ตอนล่าสุดนี่แบบ...
หมั่นใ่ส้ #ความสิงหา มาก
ที่ผ่านมานึกว่า เนี๊ยบ นิ่ง ขรึม เป็นคุณชาย
แต่เปล่าเลย! มุ้งมิ้งอะไรแบบน้านนนน
รอตอนต่อไปนะ ...
:z2:
-
ไม่ๆๆๆ ต้องกลับมาคบกันสิ :hao5:
-
สิงคนแบ้วววววว ชอบกันอยู่ก็บอกก เราอยากเห็นฉากหวานน
-
ไม่คิดว่าสิงห์จะน่ารักขนาดนี้
ในสายตาน้องนายน์ สิงห์ดูเย็นชามาก
-
ผิดคาดกับบุคลิกสิงห์มาก ดูนางเครซี่นายน์ขั้นสุด ฮาา555555555555555555555
ขอบคุณคุณคนแต่งนะคะ
-
สิงหาาาาาาา
สิงห์ ถึงนายจะบ๊องๆ แต่ชั้นก็สงสาร
โถ่ สิงห์
:hao5:
-
ทำไมพาร์ทสิงห์ร่าเริงเชี่ยะ 5555 เราเห็นความบ้าบอของนายนะสิงห์ ยังชอบเค้าก็บอก เอิ้ว
-
ทำไมสิงห์มุ้งมิ้ง ผิดคาดแฮะ 5555
-
ตัวตนสิงห์จากการอ่าน
อ่านพาทนายน์ -นางหยิ่งอ้าาา ทำไมนางดูดิบ นางซึนป้ะ? เอ้ะหรือนางแม่งเป็นคนเย็นชา?
อ่านพาทสิงห์ -อย่าเชื่อคนที่ภายนอก นางบ๊องและแอบแรดค่ะบอกเลย555555555555
-
สิงหาแกมันน่ารักอ่ะ
จีบณภัทรใหม่เลย เค้าเชียร์
สู้ๆนะ :mew1: :pig4:
-
ที่นางเงียบ นางกำลังอดกลั้น??? ตลกนางว่ะ
-
ตัวจริงสิงหาเหนือความคาดหมายมาก
แล้วมาต่ออีกนะคะ
-
สิงหา เราขอโทษที่มองนายผิดไป นี่มันที่สุดของความซึนนนน :z3:
-
ผิดคาดเลยอะคนนี้ คือแกจะเก็บความรู้สึกเก่งไปไหนวะสิงห์
นี่ทำซะเชื่อเลยนะว่าเป็นคนขรึมๆ ฮ่าๆ
-
เหยแบบสิงห์แกมีความดี๊ด๊ามากเลยอ่ะ
อารมณ์แบบโกลเดนท์ 55555
ในพาร์ทนายน์คืออะไร มันคนละลุคคค อ๊ายยยย
-
สิงห์คือน่าร๊ากกกกกกกกก สองคนนี้คบกันใหม่เร็วๆสิ :hao7: :hao7:
-
สิงหาาาาาาาาาาา น่ารักนะลุยเลยแฟนเก่ากะแฟนปัจจุบันและแฟนอนาคตต้องเป็นคน ๆ เดียวกันสิ อิอิ
-
โอ๊ยยยย อิพี่สิงห์ ทำไมเป็นคนมุ้งมิ้งอย่างนี้
นิสัยโกลเด้นรีทรีฟเวอร์ ผสม ไซบีเรียนฮัสกี้ ชัดๆ
-
สิงห์มุ้งมิ้งง
อ่านพาร์ทนายน์นึกว่าสิงห์จะเงียบๆ ขรึมๆ
อะไรเนี่ยยย น่ารักกกกก
นายน์จ๋าา รีบกลับมาคบกันนเถอะะะ ><
-
สิงห์แตกต่างกว่าที่ในบทก่อนๆที่อ่านจากฝ่ายนายเอกอีกอ่ะ จริงๆแล้วเผ็นผู้ชายมุ้งมิ้งนี่เอง :hao7:
-
อร้ายยยย. ความมุ้งมิ้งของหนุ่มสิงห์.
:impress3: :impress3: :impress3: :impress3:
....
-
สิงห์เอ้ยยยยย น่ารักง่ะ :man1:
-
สิงห์มีความมุ้งมิ้ง
-
ตอนแรกเห็นว่าเป็นพาร์ทสิงหานี่ตื่นเต้นมาก ตั้งใจอ่านลงมาเรื่อยๆ... :a5: นี่แกมุ้งมิ้งขนาดนี้เลยเร๊อะ #ความสิงหา ทำให้น้องนายน์เป็นเด็กมาดแมนไปเลย5555
-
สิงหาคาร์แรคเตอร์หลุดไปหน่อยเนอะ อ่านแล้วขัดๆ เหมือนเด็กห้าขวบเล่า
-
:hao5: ฮือออออออ ทำเราร้องไห้เลยงะะ รอตอนต่อไปนะกะ
-
คิดถึงครั้งที่ 11
“สิงห์ งานที่นัดทำวันอาทิตย์เลื่อนไปวันเสาร์แทนได้ป่ะวะ” ไม้ถามเขาขณะกำลังกินข้าวที่โรงอาหารคณะ
“วันเสาร์กูมีซ้อมบ่าย เดี๋ยวงานไม่เสร็จ”
“เออ กูรู้ ถึงได้มาถามมึงไง เพราะคนอื่นเขาไม่มีอะไร มึงทำแค่ช่วงเช้าก็ได้ เดี๋ยวกูปั่นที่เหลือให้”
“มึงมีธุระอะไรด่วนขนาดนั้นวะ” สิงห์สงสัย
“กูมีนัดดูหนังกับแฟนว่ะ”
“เห็นแฟนดีกว่าเพื่อนหรอครับคุณนภรุจน์” ถามทีเล่นทีจริง
“เออไงครับ คุณสิงหาไม่น่ารักแบบแฟนกูนี่ครับ”
“เออๆ วันเสาร์ก็วันเสาร์ เบื่อจริงคนติดแฟน..”
“หราาา~~ เมื่อก่อนตอนมึงคบกับนายน์นี่แทบไม่เห็นหัวกูเลยยยย” ไม้ประชด
“มันเป็นอดีตแล้วมึง... เออว่าแต่มึงจะไปดูหนังเรื่องอะไรวะ”
“............”
“ทำไมชื่อมันคุ้นๆจัง เหมือนปีที่แล้วก็มีเรื่องนี้”
“ภาคต่อไงมึง นี่ภาค 7 แล้ว หนังยาวเชี่ยๆ กูนึกว่าจะจบตั้งแต่ภาคแรกแล้ว” ไม้ตอบ แต่คำตอบของเขากลับจุดประกายความคิดบางอย่างในหัวของเพื่อนสนิท...
หนังยังมีภาคต่อตั้ง 7 ภาค...
แน่นอนว่าแต่ละภาคมันจบไม่เหมือนกัน...
งั้นสิงหาจะสร้างภาคต่อให้หนังชีวิตเขาเอง!!!
“สิงห์ พี่ขอคุยด้วยหน่อยสิ” พี่ช่าเรียกเขาหลังจากซ้อมเสร็จ
“ครับ? มีอะไรหรอพี่?”
“ตามมาหน่อย” พี่ช่ามองซ้ายมองขวาแล้วพาเขาไปที่ร้านกาแฟหน้าคณะนิเทศ
“สั่งอะไรหน่อยไหม” พี่ช่าถามเขาเมื่อหาโต๊ะนั่งได้
“เอามอคค่าแก้วหนึ่งครับ”
“เอามอคค่าหนึ่ง ชาเขียวหนึ่ง แล้วก็เค้กส้มหนึ่งค่ะ” พี่ช่าบอกพนักงานแล้วหันมาพูดกับเขา
“เอาล่ะ เข้าเรื่องกันเลยดีกว่า..”
“ครับ”
“สิงห์เป็นอะไรกับนายน์หรอ” พี่ช่าถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“...ไม่ได้เป็นอะไรกันนี่ครับ..”
“อย่าโกหกค่ะ สิงห์ไม่ยอมตอบเม้นท์แฟนคลับทุกเม้นท์เกี่ยวกับนายน์ คืออะไร? อธิบายลูก..”
“ผมยังไม่ว่างครับ” ไม่รู้ทำไมแต่ไม่กล้าบอกว่าเคยคบกัน...
“แต่สิงห์ไลค์รูปนายน์แล้วก็อันไลค์ คืออะไร?”
“พี่รู้ได้ไง มั่วเปล่า...” สิงห์ยังคงเนียนต่อไป...
“อย่ามา.. พี่รู้ พี่เห็น พี่เป็นแอดมิน!”
“ฮะ?” สิงห์ไม่รู้ว่าเขาทำหน้ายังไง แต่เขาตกใจมากๆ แอดมินเพจที่เขาด่าว่าเป็นสโตกเกอร์มาตลอดสามปีคือพี่ช่า!
แอบรู้สึกผิดเบาๆ...
“ใช่ พี่เป็นแอดมินไง อย่าบอกใครนะ.. พี่บอกความลับของพี่แล้ว ตาสิงห์แล้ว บอกมา!!”
“......” สิงห์กำลังลังเลใจ...
แต่บอกก็ได้.. ไถ่โทษที่แอบด่ามาตั้งสามปี...
“...เป็น...แฟนเก่าครับ...”
“กรีดร้องงงง จริงจัง? ไม่ได้โกหกใช่ป่ะ?” พี่ช่าเอามือทุบกระเป๋าแบรนด์เนมตัวเองสักพักก็ถามเขาต่อ
“...ครับ..”
“แล้วคือ? สิงห์อยากรีเทิร์นป่ะ?”
“ก็...คงอยากมั้งครับ...”
“เดี๋ยวพี่ช่วยเอง กินน้ำกันดีกว่าเนอะ~” พี่ช่าก้มหน้าก้มตากินเค้กแล้วชวนเขาคุยเรื่องทั่วๆไป เช่น คิดยังไงกับผลบอลเมื่อคืน? ดูหนังเรื่องใหม่รึยัง? และอื่นๆ แต่ไม่ได้พูดเรื่องนายน์อีก...
สรุปวันนั้นเขาได้ตัวช่วยมาหนึ่งคนแบบงงๆ...
วันเสาร์ที่สิงห์ตื่นเข้านั้นสามารถนับได้ด้วยสองมือ
ถ้าไม่มีนัดทำงานเขาคงจะตื่นบ่ายสองอาบน้ำไปซ้อมละครตอนบ่ายสามเลย...
สิงห์ขับรถเข้ามาที่ตึกเศรษฐศาสตร์ในช่วงสาย มีเพื่อนบางคนรออยู่แล้ว พวกเขาทำงานกันไปสักพักก็มีเพื่อนคนหนึ่งชวนไปกินข้าวที่หน้ามหาลัย สมาชิกทั้งหมดจึงพักงานแล้วยกขบวนไปหน้ามหาลัย...
พวกเขาเลือกเข้าไปกินก๋วยเตี๋ยวร้านหนึ่ง หางตาสิงห์แอบเห็นไอ้พี่เกียร์นั่งอยู่โต๊ะข้างๆ
“มึง กูไปเซเว่นนะ” สิงห์บอกไม้แล้วเดินไปเซเว่นที่อยู่ข้างๆ เขาซื้อชาเขียวกับขนมนิดหน่อยก็จ่ายเงินแล้วเดินออกมา...
“พี่เกียร์สวัสดีครับ” สิงห์เจอนายน์กำลังยืนคุยกับไอ้พี่เกียร์หน้าเซเว่น สิงห์เลยเนียนไปกด ATM ที่อยู่ข้างๆหูก็คอยฟังบทสนทนาของคนทั้งคู่ไปด้วย
“หวัดดีครับ มาทำไรแถวนี้อ่ะ ซ้อมบ่ายไม่ใช่หรอ”
“มาหาข้าวกินน่ะครับ ว่าจะไปทำงานที่คณะรอเวลาซ้อมด้วย”
“เออ งั้นไปกินข้าวกัน พี่หิวพอดี” แล้วทั้งคู่ก็เดินเข้าร้านอาหารตามสั่งใกล้ๆนั้น
ไอ้เหี้ยพี่เกียร์!!! ไอ้คนตอแหล!!!!!
เมื่อกี้มึงเพิ่งจะกินก๋วยเตี๋ยวกับพี่ฟ้ามา!!!!
สิงห์เดินปึงปังกลับไปหาเพื่อนที่โต๊ะ
“มึง เดี๋ยวกูมานะ เจอกันที่คณะเลยแล้วกัน” สิงห์บอกเพื่อนๆแล้วเดินไปที่ร้านอาหารตามสั่งนั่น สายตากวาดไปทั่วร้านก็เจอคนที่ตามหา
“อ้าวพี่เกียร์ หวัดดีครับพี่ ผมนั่งด้วยสิ โต๊ะเต็มหมดแล้ว” สิงห์ทักเกียร์...
ใจจริงอยากทักนายน์... แต่ป๊อดไง เขารู้ตัวดี
“หวัดดีสิงห์ นั่งสิ” พี่เกียร์เลื่อนเก้าอี้ตัวข้างๆให้นั่ง
“รับอะไรดีครับ” พนักงานร้านเดินมาถาม
“ข้าวผัดพริกแกงหมูไข่ดาวครับ” นายน์สั่งเมนูโปรด
“หมูกระเทียมครับ” เขาสั่งบ้าง ส่วนไอ้พี่เกียร์สั่งอะไรไม่รู้เขาไม่ได้ฟัง
แต่นายน์ครับ สั่งอะไรออกไป..
เขารู้ว่ามันเป็นเมนูโปรดของคนตัวเล็ก แต่คนตัวเล็กจะรู้บ้างไหมว่าพริกแกงร้านนี้มันเผ็ดขนาดไหน ตอนปีหนึ่งไอ้ไม้ก็เคยมาสั่งพริกแกงหมูร้านนี้กิน แต่หลังจากวันนั้นมันก็ไม่เคยเดินเฉียดร้านนี้อีกเลย...
“เครื่องดื่มล่ะครับ”
“น้ำเปล่าเหมือนกันครับ” นายน์สั่ง
“น้ำแดงโซดากับน้ำเปล่าครับ” สิงห์ไม่ค่อยชอบอะไรหวานๆแต่สั่งเผื่อคนตัวเล็กจะเผ็ด
“ทั้งหมดมี.. ผัดพริกแกงหมูไข่ดาวหนึ่ง กระเพราทะเลหนึ่ง หมูกระเทียมหนึ่ง น้ำเปล่าสาม แดงโซดาหนึ่งนะครับ” พนักงานทวนรายการแล้วเดินออกไป สิงห์เพิ่งจะรู้ว่าเกียร์สั่งอะไรก็ตอนที่พนักงานทวนรายการเนี่ยแหละ...
เฮอะ! กินเยอะขอให้อ้วนตายไปเลย~
สิงห์หยิบโทรศัพท์มาหาตัวช่วย...
หงายการ์ดผู้ช่วยจากความมืด...
Singha พี่ช่า ช่วยผมหน่อย
ช่าสวย ว่าไงสุดหล่อ มีอะไรจ๊ะ
Singha ตอนนี้ผมอยู่กับนายน์
แต่พี่เกียร์ก็อยู่ด้วย
เอาเขาออกไปให้ที
จริงๆอยากใช้คำว่ามัน แต่ยังไงก็ต้องให้เกียรติเขาหน่อย...
ช่าสวย ได้เลย เดี๋ยวเจ๊จัดให้
“อาหารได้แล้วครับ” พนักงานเอาอาหารมาเสิร์ฟ นายน์กับพี่เกียร์เริ่มกินแล้ว แต่สิงห์ยังมองนายน์อยู่...
เขากลืนน้ำลายเมื่อคนตัวเล็กเริ่มเคี้ยว... เผ็ดไหม...
ไม่ต้องรอให้ถามออกไปนายน์ก็หยิบน้ำขึ้นมากินทันที...
ฮอลลล.. น่าสงสาร...
Rrrr… Rrrr...
เสียงโทรศัพท์ไอ้พี่เกียร์ดังขึ้น สิงห์แอบมองก็เห็นว่าเป็นสายจากพี่ช่า
เยี่ยมมากพี่ช่า ผมรักพี่ <3
แต่รักน้อยกว่านายน์นะ...
ไอ้พี่เกียร์คุยโทรศัพท์สักพักก็ขอตัวกลับก่อน โถถถถ~~ ขอโทษครับพี่พอดีผมมีแบ็คอัพดี ^ o ^
อยากโบกมือไล่ใจแทบขาดแต่ต้องเก็บอาการไว้หน่อย...
ใครๆก็อยากดูดีต่อหน้าคนที่ชอบทั้งนั้นแหละ จะเถียงหรอ?
หันกลับมาดูนายน์ รายนั้นกำลังฝืนกินข้าวอยู่ทั้งๆที่น้ำตาคลอเบ้า...
“น้ำแดงโซดาได้แล้วครับ ขอโทษที่ช้านะครับ” พนักงานคนเดิมเอาน้ำมาเสิร์ฟ
นายน์มองน้ำแดงตาละห้อย...
“กินไปสิ” เก๊กเสียงขรึมทั้งที่จริงอยากเอาน้ำไปจ่อให้ถึงปาก..
แต่ณภัทรแบบปากแดงๆก็น่ารักไปอีกแบบ~~
“ครับ?”
“ผมไม่อยากกินแล้ว คุณจะกินก็ได้” สิงห์ไม่ชอบน้ำหวานนน สิงห์สั่งมาให้
“ขอบคุณครับ” นายน์คว้าแก้วน้ำแดงไปกิน
“อืม..” สิงห์เลื่อนจานข้าวนายน์เข้าหาตัว ตักข้าวในจานตัวเองไปใส่จานนายน์ แล้วตักข้าวจากจานนายน์มา
อย่างน้อยมันก็เผ็ดน้อยลงล่ะนะ...
สิงห์เลื่อนจานายน์กลับคืน แล้วลงมือกินข้าวของตัวเอง
หิวนะเนี่ย กว่าไอ้พี่เกียร์จะไป..
“คุณจะไปไหนต่อ” นายน์ถามสิงห์หลังจากกินข้าวเสร็จ
ได้ยินผมๆคุณๆแล้วก็รู้สึกผิดทุกครั้งที่เริ่มพูดก่อน T ^ T
“ไปทำงานกับเพื่อนที่คณะ... คุณล่ะ”
“ผมก็ไปทำงานที่คณะเหมือนกัน..”
“ทำโมเดลหรอ...”
“อืม...”
“...ให้ไปส่งไหม...” ถามออกไปโดยไม่ทันคิด
“ฮะ?” สิงห์กวาดตาหาข้ออ้าง
เจอแล้ว!!
“ของเยอะนี่ ถ้าเดินหรือนั่งวินมอเตอร์ไซค์คงไม่สะดวก..” สิงห์ชี้ไปที่บรรดาสารพัดถุงข้างๆตัวนายน์
“อ่าาา.. นั่นสิ”
“จะไปด้วยกันไหม..”
“รบกวนรึเปล่า..”
“ไม่...ไม่หรอก คุณเดินไปเลยเดี๋ยวผมช่วยถือก็ได้” สิงห์หยิบถุงใส่ของของนายน์ทั้งหมดที่อยู่บนพื้น แล้วเดินไปที่รถ
“ให้ส่งตรงไหน”
“ตรงนี้เลยก็ได้” สิงห์จอดรถตรงป้ายหน้าคณะสถาปัตตามที่นายน์บอก
“ขอบคุณที่มาส่ง”
“อืม..” นายน์หันหลังเดินถือของเข้าคณะ
“เดี๋ยว!!ณภัทร!!!” อย่าเพิ่งไปสิ... ยังไม่หายคิดถึงเลยย...
“ครับ?”
แต่คือเรียกเขาไว้โดยไม่มีอะไรจะคุย...
“ซ้อมละครตอนบ่ายสาม...” เอาเรื่องนี้ก็ได้
“...ใช่ครับ..”
“เดี๋ยวบ่ายสองสี่สิบห้าผมมารับแล้วกัน คุณจะทำงานนานไหม”
“ไม่รู้ครับ ผมน่าจะทำเรื่อยๆ”
“งั้นถ้าคุณเสร็จก่อนแล้วจะไปไหนก็ไลน์มาแล้วกัน ผมไปแล้วนะครับ” สิงหาเดินกลับไปที่รถ
“เดี๋ยว! สิงหา!”
“ครับ?” สิงห์หันกลับไปมองนายน์ รั้งเค้าทำไม.. อยากอยู่กับเขาล่ะซี้~~
“ผมไม่มีไลน์คุณ...” รู้สึกหน้าแตก
แต่ไม่เป็นไรสิงห์หน้าหนาพอ...
“อ่าา.. นั่นสิ...”
“ไม่เป็นไรผมอยู่ที่นี่ตลอดแหละ / เอาไลน์คุณมาสิเดี๋ยวผมแอดไป” พวกเขาขึ้นพูดพร้อมกัน
“....”
“....” แล้วก็เงียบกันไปทั้งคู่
จริงๆคือแค่หาเรื่องชวนคุย แค่ไลน์อีกฝ่ายดูในกลุ่มนักแสดงเอาก็ได้..
ซึ่งมันไม่มีเหตุผลพอที่จะแอดไปไง เพราะฉะนั้นต้อง...
“เอาไลน์คุณมาสิ” ยื่นโทรศัพท์ที่เข้าไลน์แล้วให้ณภัทร จะให้เห็นล็อคสกรีนไม่ได้เด็ดขาด!
“อืม...” นายน์พิมพ์ตัวเลขสิบหลักลงไปในช่องกรอกไอดีเพื่อค้นหา สิงห์จ้องเลขตาไม่กระพริบ..
“ขอบคุณ” สิงห์รับโทรศัพท์คืน พูดมากไม่ได้เดี๋ยวลืมเลข...
ทันทีที่ก้าวขึ้นรถเขาก็เอาโทรศัพท์มากดเลขทันที...
สิงหาคิดไม่ถึงเหมือนกันว่าณภัทรจพตั้งไอดีไลน์เป็นเลขโทรศัพท์
นายน์พิมพ์เร็วมาก ถ้าเป็นคนอื่นคงมองและจำไม่ทัน
แต่นี่ใคร? สิงหา เศรษฐศาสตร์ไง.. แค่เลขสิบตัวทำไม่จะจำไม่ได้
สิงห์มองโทรศัพท์ตัวเองตาวาว ตอนนี้สิงห์ได้เบอร์นายน์มาแล้ว เงินในโทรศัพท์ก็มีเพราะเขาใช้รายเดือน
แต่ที่ไม่มีคือความกล้าที่จะกดโทรออกไง...
“เฮ้อออ~~” คนตัวโตถอนหายใจแล้วกดสร้างรายชื่อใหม่แทน...
สิงห์นั่งทำงานกับเพื่อนจนบ่ายสองสี่สิบก็ขอตัวกลับก่อน เขาขับรถไปรับนายน์ที่ตึกคณะสถาปัต...
“งานเสร็จแล้วหรอ” สิงห์ชวนคุย
“ยัง เหลือเก็บรายละเอียดอีกหน่อย... แล้วคุณล่ะ... งานเป็นยังไงบ้าง...”
“เหลือตรวจคำผิดอีกนิดหหน่อยก็เสร็จแล้ว..”
“อ๋อ..”
“.....”
“.....”
“เปิดเพลงไหม..” สิงห์ถามทำลายความเงียบ
“อืม...”
“....”
“....”
มีเพียงแค่เสียงเพลงที่ทำให้ทั้งรถไม่เงียบจนเกินไป สิงหาพยายามคิดตลอดทางว่าจะชวนณภัทรคุยอะไรดี แต่สุดท้ายจนถึงตึกนิเทศก็ยังคิดไม่ออกอยู่ดี...
เบื่อตัวเอง...
“กรี๊ดดดด!!!!” เสียงกรี๊ดดังสนั่นเมื่อสิงหาเดินเข้ามาที่โต๊ะขายบัตร
“ตอนนี้เวลา 10 นาฬิกาตรงแล้วนะครับ คนแรกลุกขึ้นมาเลยครับ” พี่ทีมงานพูดผ่านโทรโข่ง หัวแถวลุกขึ้นแล้วเดินมาหาพวกเขา
บัตรขายหมดพอดีกับคนสุดท้ายที่มาซื้อ นั่นเป็นสิ่งที่ดีแล้วเพราะถ้าบัตรไม่พออาจจะมีปัญหาภายหลังได้...
“ไปกินข้าวกลางวันกันเถอะทุกคนน.. เดี๋ยวป๋าเกียร์เลี้ยงงงง..” พี่กิมตะโกนบอก
“เฮ้!!!” เสียงเฮดังมาจากทีมงานและนักแสดง
“คุณจะไปกับผมไหม” สิงห์เดินเข้ามาถามนายน์
ไม่ให้ไปรถไอ้พี่เกียร์แบบคราวที่แล้วอีกรอบหรอก
“อืม..” นายน์พยักหน้า
“งั้นรอตรงนี้แล้วกัน เดี๋ยวผมไปเอารถมาก่อน” สิงห์ว่าแล้วเดินไปทางลานจอดรถ
ลับหลังณภัทร สิงหากำลังยิ้มอยู่คนเดียว ^ v ^
“คุณ.. ยังไม่ลบรอยสักอีกหรอ..” นายน์ถามเสียงเบา แต่มันก็ดังพอบนรถที่มีกันเพียงแค่สองคน
สิงห์เหลือบตาไปมองข้อมือตัวเอง... เขาเพิ่งรู้สึกตัวว่าลืมใส่สร้อยข้อมือมา...
“...อืม..” สิงห์ส่งเสียงในลำคอ
“..ทำไม... ทำไมคุณถึงยังไม่ลบล่ะ..”
“..ผมยังไม่อยากลบ.. คุณล่ะ.. ลบมันไปรึยัง..”
“.. ยัง..” นายน์ตอบเสียงเบา
“.. ถามได้ไหมว่าทำไม”
“..ผม..กลัว..”
กลัวอะไร?
นายน์กำลังกลัวอะไร?
“หรอครับ..” เขาไม่รู้จะพูดอะไรอีกดี
ไม่นานสิงห์ก็ขับรถมาถึงร้านอาหารที่พี่เกียร์บอกจะเลี้ยง ร้านนี้เป็นร้านบุฟเฟ่ต์ปิ้งย่างธรรมดา
หลังจากที่กินกันจนอิ่มโดยมีไอ้พี่เกียร์เป็นเจ้าภาพ แต่ละคนก็ทยอยกันกลับ บางส่วนก็ไปหาของหวานกินกันต่อ ส่วนนายน์กลับไปก่อนแล้ว...
“เออเกียร์ มึงชอบน้องนายน์หรอวะ” พี่คนหนึ่งถามไอ้พี่เกียร์ในห้องน้ำ สิงห์ที่มาเข้าห้องน้ำพอดีก็แอบฟังอย่างตั้งใจ...
“อืม.. น้องมันน่ารักดี”
“ฮันน่อวว.. แล้วพี่เกียร์จะเอาไงต่อครับ”
ฮันน่อววพ่อง! ณภัทรเป็นของสิงหาคเดียว!
“ก็จีบไง ถามแปลกๆ” ไอ้พี่เกียร์พูดขำๆ
เกลียดพี่เกียร์ว่ะ ในชีวิตไม่เคยรู้สึกเกลียดใครได้เท่านี้มาก่อนเลย...
“พี่ช่าผมกลับก่อนนะครับ ผมไปนะครับพี่ๆ” สิงห์กลับจากห้องน้ำก็บอกลารุ่นพี่
ไม่มีอารมณ์จะกินแล้ว...
ติ๊ง!
Gear Kaittiyot
สิงห์
พี่เกียร์ทักแชทเขามาขณะที่เขากำลังส่องเพจ Napat FC อยู่
Singha August
ครับพี่?
สุภาพเข้าไว้สิงหา ยังไงเขาก็เป็นรุ่นพี่...
Gear Kaittiyot
สิงห์สนิทกับนายน์ป่ะ
พี่ว่าพี่ชอบนายน์ว่ะ
ช่วยพี่หน่อยดิ
อารมณ์ของสิงห์เริ่มจะขุ่นมัวขึ้นเรื่อยๆ
Singha August
ไม่ได้หรอกครับ
สิงห์พยายามทำใจให้เย็นที่สุด
Gear Kaittiyot ทำไม? ช่วยพี่หน่อยสิ
แชทพี่เกียร์ขึ้นแจ้งเตือนแต่สิงห์ยังไม่กดเข้าไปอ่าน เป็นจังหวะเดียวกับที่เพจคิ้วท์บอยมหาลัยโพสต์รูปใหม่...
XX Cute Boy
‘แกคืออะไร มันมีในเรื่องหรอ บังเอิญหรืออะไร? #ฉันขอจิ้นก่อนได้ไหม *แนบรูป*’
รูปที่เพจคิ้วท์บอยเอามาโพสต์แบ่งเป็น 4 ช่องย่อยด้วยกัน
ช่องแรก เป็นรูปนายน์ตอนแต่งเป็นฟรานซิส ฉากที่ถอดเสื้อสูทตัวนอกแล้วถลกแขนเสื้อเชิ้ตขึ้นมา
ช่องที่สอง เป็นรูปเดิมกับช่องแรก แต่ถูกซูมเข้ามาจนเห็นคำว่า Forever บนข้อมือ
ช่องที่สาม คือรูปของสิงห์วันนี้ที่ไม่ได้ใส่สร้อยข้อมือมา
ส่วนส่วนช่องที่สี่ แน่นอนว่าคือภาพที่ซูมไปที่ข้อมือของสิงห์ที่มีคำว่า Together อยู่...
‘โอ้ยงื้ออออ~~ วันนี้ฉันถามสิงห์ว่าสร้อยข้อมือไปไหน นางบอกว่าลืมเอามา แต่นี่คืออะไร?’
‘แกกก~ เขาไปกันถึงไหนแล้วอะไรยังไงเนื่ย??’
‘สิงหาตอบด่วนค่ะ สรุปเป็นอะไรกันแน่ #อย่าปล่อยให้ฉันมโนอยู่อย่างนี้’
‘เห็นด้วยกับเม้นท์นี้ อยากให้สิงห์มาอธิบายให้เคลียร์ Singha August’
‘ใช่ๆ สิงห์อธิบายด่วน หยุดการมโนของฉันที’
สิงห์กำลังตัดสินใจ..
เขาควรจะชัดเจนได้แล้ว...
‘เป็นแฟนเก่าครับ’
ตอบไปสั้นๆแต่ยอดไลค์ถล่มทลาย สิงห์ไม่ได้สนใจอะไรต่อเขาแคปหน้าจอแล้วส่งให้พี่เกียร์
Singha August
ได้ส่งรูปภาพ
นี่ไงครับ เหตุผลของผม
ไม่นานก็ช่องแชทก็ขึ้นว่าอ่านแล้ว พี่เกียร์ไม่ได้ตอบอะไรกลับมา สิงห์เลยปิดโทรศัพท์แล้วไปนอน...
“ละครจบไปด้วยดีแล้วว ไปฉลองกันเถอะ” พี่ช่าชวนหลังจากละครปิดม่านไปพร้อมกับเสียงปรบมือ
ทีมงานที่กำลังเก็บของอยู่รีบเร่งมือเก็บของ พวกเขานักแสดงก็ทยอยกันไปเปลี่ยนชุด
พี่ช่าพาทุกคนมาที่ร้านเหล้าร้านหนึ่งที่ไม่ไกลจากมหาลัยเท่าไหร่ แต่ละคนสนุกกันสุดเหวี่ยงเหมือนปลดปล่อยจากที่ต้องทำงานหนักมาตลอดสามเดือน สิงห์เองก็เช่นกัน...
สิงห์กินได้ไม่เท่าไหร่ก็ขอตัวไปห้องน้ำ เขาไม่ใช่คนคออ่อน เพียงแต่เวลากินเหล้าแล้วจะปวดฉี่บ่อยแค่นั้นเอง
“!!!” สิงห์ชะงักเมื่อเจอพี่เกียร์ที่หน้าห้องน้ำ เขาหลีกทางให้รุ่นพี่เดินเข้าห้องน้ำไป
“ขอคุยด้วยหน่อยสิ” พูดแค่นั้นแล้วเดินนำสิงห์ไปที่หลังร้าน
จะโดนลากไปฆ่าไหม?
“เป็นแฟนเก่านายน์หรอ?” พี่เกียร์จุดบุหรี่ขึ้นสูบแล้วถามเขา
“ใช่” สิงห์เดินไปนั่งบนลังไม้อันหนึ่ง
“เลิกกันนานรึยัง”
“3 ปีแล้ว... แต่ผมยังรักเขาอยู่”
“เฮอะ! เลิกกันไปตั้งนานแล้วก็อย่าหวงก้างดิ”
“ผมไม่ได้หวงก้าง แต่ผมกำลังจะเริ่มใหม่...”
“หลงตัวเองไปเปล่าน้อง” พี่เกียร์จ้องหน้าสิงห์
“ผมว่าพี่น่าจะรู้คำตอบดีอยู่แล้ว..” สิงห์เองก็จ้องกลับไปเหมือนกัน
“รู้อะไร? จะบอกว่านายน์ก็ยังรักมึงอยู่รึไง!”
“พี่พูดของพี่เองนะ...”
“อย่ามาหลอกกูน่า หวงก้างก็พูด”
“ผมไม่ได้หวงก้าง แต่ผมว่าพี่ควรยอมรับความจริง.. ความจริงที่พี่ก็รู้ดีอยู่แก่ใจ...” นายน์ไม่มีทางชอบพี่เกียร์
ถ้าเขาไม่เข้าข้างตัวเองเกินไป ณภัทรเองก็น่าจะยังรักเขาอยู่...
แต่ถึงไม่รักเขาก็จะทำให้รักอยู่ดี เตรียมตัวไว้เลย...
“ผมให้เวลาพี่ไปตัดใจ เลิกยุ่งกับนายน์ของผมได้แล้ว”
สิงห์เดินกลับเข้ามาในร้าน พวกรุ่นพี่บางคนเริ่มทยอยกันกลับแล้วเหมือนกัน
“อ่ะ! สิงห์ พอดีเลย พานายน์กลับหน่อยสิ” พี่ช่าเรียกเขาแล้วพยุงนายน์มาส่งให้ สิงห์รับร่างบางมาประคองไว้อย่าง งงๆ
“นี่ที่อยู่จ๊ะ ฝากหน่อยนะ” พี่ช่ายื่นกระดาษแผ่นเล็กที่เขียนชื่อหอกับเลขห้องมาให้แล้วขยิบตา
เท่านั้นสิงห์ก็พอจะเข้าใจเรื่องทั้งหมด...
ไม่สิ.. ต้องบอกว่าเข้าใจแผนของพี่ช่าถึงจะถูก...
สิงห์อุ้มคนตัวเล็กขึ้นมาแนบอกแล้วเดินไปที่รถ วางคนที่หลับสนิทตรงที่นั่งข้างคนขับ ปรับเบาะให้เอนลง แล้วหาเสื้อกันหนาวที่เบาะหลังมาคุมให้
“...สิงห์...” ขับรถออกมาได้ไม่ไกลคนเมาก็ส่งเสียงออกมา
“หืม?” เขาขานรับในลำคอ
“..กลับไป... เป็น... เพื่อนกัน... เหมือนเดิม... ไม่ได้แล้วหรอ...”
“!!!” สิงห์หันไปมองร่างบางที่ยังหลับตาอยู่ ลมหายใจยังคงสม่ำเสมอ...
ละเมอหรอ?
สิงหาขับรถต่อมาจนถึงหอของณภัทร สองมือค่อยๆอุ้มคนที่เมาจนหลับไปส่งที่ห้อง...
************************************
จบไปแล้วกับ#ความสิงหา ตอนหน้าเป็นพาร์ทนายน์เหมือนเดิม
เมื่อวานรีบลง คนเขียนยังหันไปถามเพื่อนเลยว่าเหมือนลืมอะไรบางอย่าง
มาอ่านเม้นท์ถึงได้รู้ อ๋อ.. ลืมเตือนเรื่องตัวจริงของสิงห์ ถถถถ
คข : สิงห์มีแต่คนว่าแกมุ้งมิ้งไม่เหมือนพาร์ทนายน์อ่ะ
สิงห์ : ใครๆก็อยากดูดีต่อหน้าคนที่ชอบทั้งนั้นแหละ ผมผิดรึไง
-รักคนอ่าน-
-
ไอ้พี่เกียร์..! :m16:
สิงห์พูดตรงดีไม่อ้อมค้อม จะเอาก็คือจะเอา!
คำละเมอของนายน์ตอนจบนี่มันยังไง
สิงห์จะเข้าใจนายน์ผิดมั้ยอ้ะ
:mew5:
-รักคนเขียน-
-
น้องนายน์ ต้องละเมอเป็น กลับไปเป็นแฟนกันเหมือนเดิมไม่ได้เหรอ สิลูก
5555555
ชงหนัก ชงเข้มมากกกกก
เริ่มใหม่ก็ได้อ่ะ จีบใหม่ดิๆๆ
:hao7:
พี่เกียร์ถอยออกมาค่ะ
ไม่ใช่ที่พี่ค่ะ
รักคนเขียน
อยากให้อัพวันละ3เวลาหลังอาหาร
:katai4:
-
กลับไปเป็นเพื่อนอะไรยังไงหนูนายน์
#ความสิงหา นางมุ้งมิ้งจริงๆ
หวังว่าหนังภาคใหม่ของทั้งคู่จะออกมาดีนะคะ
แอบเชียร์ สู้สู้น้าาาาาา :mew1:
-
นายน์ทำไมละเมอแบบนี้ละ
ต้องละเมอแบบ กลับมาคบกันได้ไหมสิ :ling1:
-
ไอ้พี่เกียร์ :m16:
สิงห์คงไม่เข้าใจผิดตอนสุดท้ายหรอกเนาะ
รอรักสิงห์นายน์รีเทิร์นนะ :-[
-
ประโยคเดียวทำเอาพี่เกียร์หมดออร่าพระเอกเลย
กลายเป็นตัวร้ายไปซะแล้ววว
ค้างงงง ตอนหน้าน้องนายน์มา ดีๆ คิดถึงน้องนายน์ค่า
-
ไม่เอาเป็นเพื่อนนะน้องนายน์
เป็นแฟนดีกว่าา
สิงหาน่ารักกก นายน์น่ารักกก
อิพี่เกียร์ไปไกลๆเลย พี่ช่าหาสามีให้พี่เกียร์ที :hao7:
-
หลงรักสิงห์มากขึ้นๆ ทุกวัน
-
ที่นายน์ละเมอแบบนั้นเพราะสิงห์ทำตัวแบบ;!?&//,&,!::ใส่ตลอดใช่ป่ะ
-
ก็สิงห์ดันไปแสดงอาการเหินห่างกะนายน์อ่ะดินายน์เลยคิดว่าถึงจะเลิกกันไปแล้วก็เถอะ แต่แค่ความเป็นเพื่อนก็ยังให้กันไม่ได้ใช่มั้ย อะไรประมาณนี้ แกพลาดมากอ่ะสิงห์ :z3:
-
สิงหา นายได้ใจไปเต็มๆเลย
#ทีมสิงหา
-
คือเราเบื่อพี่เกียร์ แต่มาพูดตรงๆแบบนี้ก็ดีค่ะ สิงห์จะได้ระวังคู่ต่อสู้ได้ แต่ส่วนตัวนี่เกลียดพี่เกียร์จริงๆนะคะ คือคราวก่อนลืมพูดประเด็นนี้ พี่เกียร์บอกว่านายน์เหมือนแฟนเก่า เราก็ไม่รู้ว่าหน้าเหมือน หรือนิสัยเหมือน หรือบรรยากาศเหมือน แล้วแฟนเก่าคนนั้นก็เลิกกับพี่เพราะพี่ไปขอมีอะไรกับเขา พี่บอกว่าทำไมไม่ได้ คนอื่นคบกันแป๊บเดียวยังได้เลย คือประโยคนี้อ่านแล้วจี๊ดมากค่ะ อยากลากมาตบให้ฟันหลุด แม่ง พูดมาได้ไง ใช้อะไรคิด ดีแล้วล่ะค่ะที่แฟนเก่าพี่เขาเลิกกับพี่ แล้วพี่มาจียน้องนายน์นี่พี่หวังอะไร? อยากแก้ตัวที่เคยทำพลาดไป? แต่พี่รู้ใช่ป่ะว่านี่ไม่ใช่คนเดียวกัน แล้วเราว่าถ้านายน์คบกับพี่จริงๆนายน์ก็จะเสียใจ พี่มีหน้าพูดแบบนั้นกับคนที่พี่คบมานานได้แล้วพี่จะไม่พูดกับนายน์อีกเหรอ คนเป็นแฟนกันมันต้องทะนุถนอมกันเว้ยพี่ แบบนายสิงหานี่ไง 555555555 อ่านพาร์ทสิงหาแล้วเราขำมากอ่ะค่ะ แงงงง ทำไมเป็นผู้ชายมุ้งมิ้งจนเกือบปัญญาอ่อนแบบนี้ โอ๊ยยยยยยยย แต่น่ารักนะคะ ถ้าน้องนายน์รู้ว่าสิงห์คิดอัไรอยู่ในหัวบ้างนี่น้องนายน์รีบกลับมาหาเลยค่ะ สิงห์ นายควรพูดตรงๆ ช้าเดี๋ยวหมาคาบไปแดกนะเว้ยยย เนี่ยกองเชียร์ก็มี พี่ช่าก็เปิดโอกาสให้ รีบขอเค้าเป็นแฟนอีกรอบเร็ว หนังภาคใหม่มันจะได้จบแฮปปี้ไงสิงห์ จะปล่อยให้คนไว้ใจไม่ได้แบบพี่เกียร์ได้นายน์ไปเหรอคะ โนววว ไม่ใช่ตัวเลือกที่ดีค่ะ เร็ว จีบนายน์เร็ว เบอร์ก็มีแล้ว ไลน์ก็มีแล้ว ที่อยู่ก็รู้แล้ว เนี่ย น้องนายน์ไม่ลบรอยสักไม่ใช่เพรากลัวเจ็บหรอกค่ะ น้องนายน์กลัวว่าถ้าลบไปแล้วหลักฐานที่บอกว่าเคยเป็นคนที่สิงห์รักก็จะหายไป นายน์ทำใจไม่ได้ ฮืออออ นายน์ยังรักสิงห์นะคะ ทำไมน้องไม่เละเมอว่าอยากกลับไปเป็นแฟน 555555 แต่แค่ได้เป็นเพื่อนสิงห์ก็ดีใจออกนอกหน้ามากละ แงงงงง เราเชียร์ให้เค้ากลับมาคบกันนนน :mew3:
-
เกลียดเกียร์อะ คือทำอย่างกะนายน์ชอบตัวเอง
นี่เป็นพาร์ทที่สิงห์หงุดหงิดทั้งตอน5555555
-
โอ้ยตายๆ น่ารักเกินไปแล้วว
-
นายน์ค่ะให้กลับไปเป็นเพื่อนคงไม่ได้ค่ะ
เพราะสิงห์ไม่ได้ต้องการเป็นเพื่อนแต่อยากเป็นแฟนเป็นสามีน้องนายน์ค่ะ คิคิ :hao7:
-
ละเมอได้รุนแรงมากอะ อีพี่สิงห์อย่าเพิ่งจุก5555 สิงต้องรุก รุกเร็วๆเลย ไม่งั้นไม่ทันการ โดนคนอื่นแย่งไปแล้วจะหนาวๆ มานั่งร้องไห้ทีหลัง5555
-
สิงหาชั้นเชียร์แกนะสู้ๆ
จีบแฟนเก่ามันไม่ยากหรอกแฟนเก่าก็ยังรักอยู่ด้วย
:hao7: :hao3:
-
เบื้องหน้าเขาคือหนุ่มมาดแมนสาวกรี๊ด เบื้องหลังเขาคือเด็ก! เขาคนนั้นคือ นายสิง อิ๋ง อิ๋งงง....
สิงห์อย่าเพิ่งหมดไฟ ละเมอนั้นุคงจะมาจากเบื้องลึกในจิตใจ แต่นายน์มันพูดไม่หมด มันอยากเป็นแฟนนน แต่มันกลัวเจ็บ แต่มันไม่พูด อ๊ากกกก
//ทีมสิงห์นายน์
เขี่ยพี่เกียร์ออกไป เลิฟพี่ช่าาาา
-
:hao7: :hao7: :hao6: :hao6:
-
เกียร์นี่น่าเกลียดมากอ่ะ
หน้าเหมือนแฟนเก่า ขอเอาหน่อยดิ คือจะสื่องี้หรอ
เคยเห็นค่าความรู้สึกใครป่ะ
ไม่ใช่ใครๆจะต้องยอมถวายตัวให้แกหรอกนะ
คือ นายน์ก็ได้ยินนะ ถ้ายังจะเปิดโอกาสให้คงโง่มากแล้วอ่ะ
อย่ามั่นหน้าให้มากดีกว่าพี่เกียร์
ถึงผชเดือนแปด ทำดีแล้วค่ะ ทำดีต่อไป #รักพี่แปดน้องเก้า
-
สิงห์นายน์ เข้ากันกว่า นายน์เกียร์นะคะ พี่เกียร์
ฮอลลลลลลลลลลลล :hao7: :hao7:
-
อะไรทำให้พี่เกียร์ว่าสิงหาหวงก้าง
ต่อให้สิงหาไม่รักนายน์แล้วก็ตาม
จะให้ช่วยพี่เกียร์จีบนายน์
มันก็ไม่ใช่อยู่ดีอ่ะ
สิงหาจะรุกแล้วนะนายน์
-
อย่างพี่เกียร์นี่ต้องมีสามี
ไม่งั้นไม่หายซ่า :hao7: :katai2-1:
-
กรี้ดดดด ชอบเรื่องนี้ มาต่อไวๆน้า ฟินมาก
-
พี่เกียร์ตัดใจเถอะนะ แล้วมาหาน้องมา!!
อยากอ่านอดีตของทั้งคู่จัง ตอนเค้าคบกับเป็นยังไงนะ!!?
-
เชียร์สิงหาค่ะ
น่ารักกว่าที่คิดนะเนี่ย
จีบน้องนายน์ให้ติดเร็วๆ นะ
เจ้รอฟินค่ะ :impress2: :impress2:
-
มนุษหลงเเฟนน :katai2-1: :katai2-1:
-
โอ้ยยยยยยยยส
อะไรมันจะขนาดนั้นน
จีบเถอะ
จีบเถอะ
จีบใหม่เลยอิสิงห์ --* อย่าคิดอะไรแปลกแบบเข้าใจผิดอีกล่ะ
(❁´‿`❁)
-
คำว่าเพื่อน ละเมอเบาๆก็เจ็บบบบบ :katai1:
-
:serius2:
-
น้องนายน์ ละเมออะไรออกมารู้ตัวไหมลูกกกก :o12:
-
อิพี่เกียร์ควรไสตัวเองออกไปได้ละ :katai1:
อยากอ่านต่ออีกกกก :z3:
-
พี่เกียร์ห้ามเข้าไปแทรกสองคนนี้นะคะ ไม่งั้นมีดักตบนะคะบอกเลย
-
#ความสิงหา
ฮอลล
~~
..
^o^
อ่านแล้วหัวเราะตลอดเลย นายมัน.. 555
อิพี่เกียร์นี่อะไรคะ โป๊ะแตกไปขอให้แฟนเก่าเค้าช่วยจีบแฟนเก่าตัวเองแล้วยังมีหน้าไปขู่เค้าอีก แฟร์ๆดิ ตัวเองไม่มีใครอยากช่วยอะดิ :m16:
-
พี่ช่า: อย่ามา.. พี่รู้ พี่เห็น พี่เป็นแอดมิน! o22
พี่เกียร์คะ... คะแนนที่เคยเทใจให้พี่ขอเอาคืนนะคะ พี่ไม่น่ารักเลยน้องสิงห์ของเค้าดีที่สุด<3
-
น้องนายน์ค่ะ หนูละเมออะไรออกไป แล้วแบบนี้จะทำยังไงสิงห์เข้าใจผิดหมดนะซิ
สิงห์อย่าเพิ่งนอยด์นะ น้องนายน์ยังรักสิงห์อยู่ สิงห์รุกจีบไปเลยอย่าได้สนใจเสียงละเมอค่ะ
-
สิงห์เอ้ยยยย ท่าแกเลิกขรึมเลิกเก๊กแกก็ดูดีในสายตาน้องนายน์ได้นะ จีบแบบเปิดไปเลยใครที่คอยเล็งน้องนายน์อยู่จะได้อยู่แบบเงียบ ๆ เจียมตัวต่อไป เราเชื่อว่าไม่ได้มีแค่พี่เกียร์เท่านั้นที่ชอบน้องนายน์ ลุยโลดหน้าด้านเข้าไว้ 555
-
สิงห์มันมุ้งมิ้งมากอะ5555 ดูงอแง
-
ละเมอออกมาอย่างนี้ หวังว่าสิงห์จะไม่เข้าใจผิดนะ
หันหน้ามาพูดกันตรงๆดีกว่า
-
พี่เกียร์อย่าเยอะ
ยังบอกอยู่เลยว่าพี่เกัยร์ดั แต่ท่าทางจะดีแตก
สิงห์สู้เค้า อยากดูดีต่อหน้านาย์ แต่ห้ามเย็นชาสิ
สงสารนายน์ที่เป็นคนคิดมากบ้าง
ชัดเจนไปเลย
แล้วค่อยมาปรับจูนเรื่องที่ไม่้ข้าใจกันที่หลัง
-
หื้อออออออออ สิงหากล้าๆหน่อยยยยย :ling1:
-
พี่เกียร์ขา
เจ้ว่าง อิอิ
อยากโดนเข้าเกียร์ คิกคิก
-
อ่านมุมของสิงหาต่างจากที่คิดไว้มากกกกกกกก~
นึกว่าเป็นคนขรึมๆ นิ่งๆ 5555+
ขี้หวงมาก ดูน่ารักดี ต่างคนต่างยังรักอยู่ แต่ไม่กล้าบอกกัน อิอิ
อ่านตอนนี้ละ สงสารพี่เกียร์อ่ะ ดูเป็นคนอบอุ่น5555+
-
:z3: :z3: กลับไม่ได้หรอกนายด์เพราะเราจะเป็นแฟนแทนไงงงงงงง ฮอลลลลลลลล
-
อีสิงห์สู้ๆพี่เกียร์ให้ได้นะ
-
สิงห์จ๋าาาาาาาา รีบๆกลับมาเริ่มต้นใหม่เร็วๆ
อยากเหนความมุ้งมิ้ง
-
สิงห์ลุยโลดดดดดดดดด :laugh:
-
กลับไปเป็นเพื่อนไม่ได้!!! เป็นได้แค่แฟน อิอิ :t2: :t2:
-
อิพี่เกียร์ ระวังตัวเลยนะ :z10:
-
น้องนายน์เป็นของสิงหาค่ะ พี่เกียร์หลบไปไกล ๆ เลยค่ะ :z6:
-
เอาให้ชัดเจนค่ะสิงหา อยากอ่านตอนต่อไปแล้ววว
-
สิงห์รีบเดินเครื่องได้ละลูก
-
สิงห์ตอบเลยเป็นเพื่อนก็ได้ถ้าอยากให้เป็นแล้วเชิดใส่เลย นายน์ละเมอไรก็ไม่รู้ วู้ววว แล้วจะได้คืนดีมั๊ยเนี่ย :z13:
-
ทำไมไม่บะเมอให้กลับไปเป็นแฟนกันนนน
-
น่ารักอ่าาา ใจตรงกันทั้งสองคนเลย
อ่านไปลุ้นไป ยิ้มตลอดเลย > <
-
รอ รอ รอ :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
-
สิงหา นายเป็นแบบนี้เองรึ ชอบ
รุกเข้าไปค่ะ #ทีมสิงหา
เอาอีกๆๆๆ
-
เข้ามารอจ้า :hao5:
-
น่ารักกกกกค่ะ ทั้งนายน์ทั้งสิงหาเลย
คือแรกๆดูจากมุมมองนายน์นี่แบบไม่ได้คิดว่าสิงห์จะเป็นงี้เลยนะ
พอมาอ่านมุมมองสิงห์เท่านั้นแหละ ... คนละเรื่องเลยยย
ไม่คิดว่าจะบ้าๆบอๆแบ๊วๆต๊องๆแบบนี้ 5555555
ก็น่ารักดี สู้ๆนะสิงห์นะ รีเทิร์นให้ได้ ยังรักกันทั้งคู่แบบนี้ก็ยังดีอ่ะ
ส่วนพี่เกียร์ ก็ไม่ได้ดูเลวร้ายอะไรมากนะ แค่นางอยากจีบ
สำหรับคนอื่น แฟนเก่าก็เป็นแค่แฟนเก่าอ่ะ พี่เกียร์จะจีบเค้าก็มีสิทธิ์อ่ะนะ
แต่ขอกรณีนายน์ ยกเว้นให้ไปมีภาคต่อกับสิงห์เถอะค่ะ 555555
พี่เกียร์หาใหม่เร้ววว
-
คิดถึงครั้งที่ 12
หลังจากละครจบลงพี่ช่าก็ชวนทุกคนมาฉลองที่ร้านเหล้าไม่ใกล้ไม่ไกลจากมหาลัย แต่ละคนดื่มกันราวกับน้ำเปล่า นายน์เองก็ดื่มไปพอสมควร ถือซะว่าชดเชยที่ไม่ได้กินมานาน...
“น้องนายน์ชนแก้วกันหน่อยเร็ว” พี่ช่ายื่นแก้วมาตรงหน้าเขา นายน์หยิบแก้วตัวเองมาชนกับแก้วพี่ช่าเบาๆ
“ดื่มหมดเลยเนอะ” พี่ช่ากระดกหมดแก้วแล้วเชียร์ให้นายน์ดื่มให้หมดบ้าง
“นายน์ชนแก้วกัน”
“นายน์ชนหน่อย”
“นายน์...”
ณภัทรเริ่มรู้สึกมึนหัว ทั้งกับคนที่เข้ามาของชนแก้วและแอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไป เขาฟุบหน้าลงกับโต๊ะเพื่อตัดปัญหาคนที่จะมาขอชนแก้วอีก
‘นายน์เมาแล้วชอบเพ้อ’ แจมเคยบอกเขา แต่ทุกครั้งที่เมาเขามักรู้สึกง่วงนอนมากกว่า...
“น้องนายน์ เมาแล้วหรอ” เสียงพี่ช่าดังขึ้นข้างๆหู แต่นายน์ไม่มีแรงจะตอบ
“อ่ะ! สิงห์ พอดีเลย พานายน์กลับหน่อยสิ” พี่ช่าหิ้วปีกเขาขึ้นแล้วส่งให้ใครสักคน
“นี่ที่อยู่จ๊ะ ฝากหน่อยนะ” นายน์พยายามลืมตามองก็เห็นพี่ช่ายื่นกระดาษแผ่นเล็กให้คนข้างตัว นายน์จำได้ว่าพี่ช่าให้เขาเขียนที่อยู่ลงไปตอนอยู่บนรถ
ร่างของนายน์ถูกอุ้มแล้วพาออกไปนอกร้าน นายน์ฝืนความง่วงมองคนที่อุ้มตัวเอง
สิงห์?
ไม่... บางทีนายน์อาจจะเมาเกินไป สิงห์จะมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง จะมาอุ้มเขาอยู่ได้ยังไง...
เขาอาจจะกำลังฝันอยู่... ฝันที่ยังไม่อยากตื่น...
นายน์หลับตาลงยอมแพ้กับแรงโน้มถ่วงที่ตา รู้สึกได้ว่าตัวเองถูกวางลงบนเบาะรถ
“...สิงห์...” ส่งเสียงเรียกคนข้างๆ
คิดถึงชะมัด..
“หืม?” อีกฝ่ายขานรับในลำคอ
“..กลับไป... เป็น... เพื่อนกัน... เหมือนเดิม... ไม่ได้แล้วหรอ...”
แค่เพื่อนก็ได้...
อยากจะสนิทกับสิงห์เหมือนเดิม แค่เพื่อนก็ยังดี...
ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากพูดไปแบบนั้น... แต่ตอนนี้ณภัทรทนฝืนความง่วงไม่ไหวแล้ว...
นายน์ลืมตาตื่นขึ้นมาในห้องของตัวเอง เขาหันไปมองรอบๆก็พบว่าตัวเองนอนอยู่บนโซฟา แต่สิงห์ที่มาส่งเขาไม่อยู่แล้ว คงกลับไปแล้ว...
ไม่รู้ว่าสิงห์จงใจหรือว่าบังเอิญที่เอาเขามาวางไว้ที่โซฟาอย่างนี้ เพราะปกตินายน์จะไม่ยอมไปยุ่งที่เตียงเด็ดขาดถ้ายังไม่ได้อาบน้ำก่อน
แกร๊ก!
เสียงเปิดประตุห้องทำให้นายน์ล้มตัวลงไปนอนหลับตาอีกครั้ง
เสียงฝีเท้าเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆแล้วเดินผ่านเขาไป นายน์หรี่ตามองเห็นสิงห์เดินไปที่โต๊ะหนังสือของเขาแล้วเดินไปที่ห้องน้ำอีกมุมของห้อง
นายน์หลับตาเมื่อสิงห์เดินออกมาจากห้องน้ำ เสียงน้ำและสัมผัสเย็นๆบริเวณหน้าทำให้นายน์รู้สึกผ่อนคลาย...
สิงห์กำลังเช็ดตัวให้เขา?
นายน์อยากจะลืมตาขึ้นมามองแต่ก็กลัวว่าจากนั้นจะเป็นยังไงต่อ เขานอนนิ่งๆให้สิงห์เช็ดคอ แขน และขา เสร็จแล้วสิงห์ก็เดินเข้าห้องน้ำไปอีกครั้ง
เสียงฝีเท้าดังเข้ามาใกล้ๆนายน์ก็หลับตาอีกครั้ง
“....” เสียงเดินเงียบไปแล้ว นายน์หรี่ตามองหาสิงห์ ร่างสูงนั่งหันหลังพิงโซฟาที่เขานอนอยู่
“นายน์...” สิงห์เรียกชื่อเขา นายน์ลืมตามองขึ้นไปยังเพดานห้องของตัวเอง
“เคยได้ยินทฤษฎีความรักกับสปริงไหม...”
“เขาบอกว่าความรักแบบเพื่อนก็เหมือนกับสปริง ยืดได้ หดได้ ตามสถานการณ์...”
“แต่เพื่อนที่พัฒนาความสัมพันธ์จนเกินคำว่าเพื่อน มันก็คือสปริงที่ถูกยืดจนเสียรูปตัวเอง...”
“มันกลับไปเหมือนเดิมไม่ได้แล้วนายน์ หรือถ้ากลับไปได้ก็คือไม่เคยได้รักกัน...”
“..นายน์... ถ้าอยากเป็นเพื่อนเหมือนเดิม...”
“...สิงห์กลับไปไม่ได้หรอกนะ...”
“...ขอโทษ...” สิงห์ลุกขึ้นยืน นายน์หลับตาลงอีกครั้ง
“สิงห์รู้ว่านายน์ตื่นแล้ว... เกี๊ยวน้ำอยู่บนโต๊ะนะ หิวก็กิน ฝันดีครับ...” เสียงของสิงห์ห่างออกไปเรื่อยๆแล้วตามด้วยเสียงปิดประตู นายน์ลืมตาขึ้นมาช้าๆ ยกมือขึ้นมาปาดน้ำตาที่ข้างแก้ม
เขาไม่รู้ว่าทำไมถึงร้องไห้ออกมา...
รู้แค่ว่าเสียงของสิงห์ตอนเอ่ยคำว่าขอโทษ มันช่างเจ็บปวด...
นายน์ลุกขึ้นไปกินเกี๊ยวน้ำที่สิงห์ซื้อมา จากนั้นก็ไปอาบน้ำแล้วทิ้งตัวลงนอน
มันช่างเป็นวันที่แสนเหนื่อย... ทั้งเรื่องละคร.. และเรื่องของเขากับสิงห์...
ณภัทรตื่นอีกครั้งในช่วงเที่ยง เขาลุกไปอาบน้ำแล้วเปิดโน๊ตบุ๊คของตัวเอง
กดล็อกเอ้าท์จากเฟสบุ๊คปัจจุบันที่เล่นอยู่ สองมือกรอกอีเมลล์ที่คุ้นเคย
รหัสผ่านที่ไม่เคยลืม
แม้จะไม่ได้ใช้มากว่าสามปีแล้วก็ตาม
เขาเลื่อนฟีดข่าวดูไปเรื่อยๆ มันไม่ต่างจากเฟสบุ๊คปัจจุบันเขามากนัก เพราะเฟสใหม่เขาก็แอดเพื่อนทุกคน..
ยกเว้นสิงห์...
ณภัทรหันไปมองรายชื่อเพื่อนที่ออนไลน์อยู่
Singha Rungchaisaptavee 2 วัน
2 วัน? เมื่อ 2 วันก่อนสิงห์เล่นเฟสเดิมทำไม?
แต่แล้วนายน์ก็ต้องตกใจเมื่อคำว่า 2 วันเปลี่ยนไปเป็นจุดสีเขียว...
Napat Rueangrattanaphaiboun
สิงห์
นายน์ตัดสินใจทักไปหา
Singha Rungchaisaptavee
?
กลับมาเล่นเฟสนี้แล้วหรอ
Napat Rueangrattanaphaiboun
เปล่า
แค่เข้ามาดูเฉยๆ
สิงห์ล่ะ เขามาบ่อยไหม
Singha Rungchaisaptavee
อืม นานๆทีน่ะ
นานๆทีแต่ก็บ่อยกว่าเขา
Napat Rueangrattanaphaiboun
สิงห์ เรื่องเมื่อคืน
นายน์กำลังจะพิมพ์ต่อแต่สิงห์ขัดขึ้นมาก่อน
Singha Rungchaisaptavee
นายน์
ไม่ต้องพูดถึงมันหรอก
แล้วสิงห์ก็เงียบไป มีสัญลักษณ์ว่ากำลังพิมพ์อยู่ แล้วก็หายไป
สักพักก็ขึ้นมาอีกครั้งว่าสิงห์กำลังพิมพ์อยู่ จากนั้นมันก็หายไปอีกครั้ง...
นายน์นั่งมองมันไปเรื่อยๆ เขาเองก็ไม่รู้ว่าจะคุยอะไรกับสิงห์ดี
ตึ๊ง!
Singha Rungchaisaptavee
เราลองกลับมาคุยกันไหม
หัวใจของณภัทรกำลังพองตัวอย่างประหลาด นายน์อ่านทวนประโยคนั้นไปมาซ้ำๆ
เขาซบหน้าลงกับหมอนแล้วยิ้มออกมาอย่างกับคนบ้า บังคับมือที่สั่นด้วยความดีใจให้ตอบสิงห์ไป
Napat Rueangrattanaphaiboun
อืม
สิงห์อ่านแล้วแต่ไม่ได้ตอบอะไรกลับมา
Rrrr… Rrrr…
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาแทน นายน์เอื้อมมือไปหยิบมันมาดู...
มันเป็นเบอร์แปลก...
แต่ผิดไหม ถ้าเขาคิดว่าเป็นสิงห์...
“ครับ” นายน์รับสายมือสั่น
(“นายน์ นี่สิงห์นะ”) เสียงของสิงห์ที่ดังมาตามสายทำให้นายน์ก้มหน้าซุกหมอนอีกครั้ง
“อืม...”
(“อยากเจอว่ะ ไปหาได้ไหม”)
“ไม่ต้อง... เดี๋ยวนายน์ไปหาเอง...” ให้เขาได้เป็นฝ่ายปีนข้ามกำแพงไปหาอีกคนบ้าง
(“อืม.. จะรอนะครับ”) น้ำเสียงสิงห์เต็มไปด้วยความดีใจจนนายน์รู้สึกได้ นายน์ล็อกห้องแล้ววิ่งไปเรียกแท็กซี่ทันที
“ไปคอนโด.... ครับ” นายน์บอกคนขับ
“วางก่อนนะ” นายน์บอกคนในสาย
(“อือ.. สิงห์รอหน้าคอนโดนะ”) สิงห์วางโทรศัพท์ไปแล้ว หัวใจของนายน์เต้นแรงขึ้นเรื่อยๆยิ่งใกล้ถึงคอนโดสิงห์มันก็ยิ่งเต้นแรงขึ้นไปอีก
“124 บาทครับ” นายน์จ่ายค่าแท็กซี่แล้วก้าวลงจากรถ เขามองซ้ายมองขวาหาสิงห์
“ตามมา” แรงฉุดที่ข้อมือดึงให้นายน์เดินตามเข้าไปในคอนโด สิงห์กดลิฟต์แล้วดันนายน์เข้าไปข้างใน
“คิดถึงชะมัดเลย” ทันทีที่เข้ามาในลิฟต์คนตัวโตก็สวมกอดเขาทันที
“อืม ผมก็เหมือนกัน” นายน์กอดตอบคนตรงหน้า
“อะไรเนี่ย ทำไมถึงเป็นผมล่ะ” สิงห์ผลักเขาออกแล้วถาม นายน์เองก็เพิ่งรู้ตัวว่าพูดอะไรออกไป สงสัยคงชินเกินไปหน่อย
“ก็คุณเริ่มก่อนไหมใช่หรอ” นายน์รู้สึกอยากแกล้งคนตรงหน้า
“งั้นถ้าสิงห์เปลี่ยน นายน์จะเปลี่ยนไหม” สิงห์สบตาเขาแล้วถาม
พวกเขาต่างรู้ดีในความหมายแฝงของคำถามนั้น...
“อือ นายน์ก็จะเปลี่ยนเหมือนกัน”
และรู้ดีในคำตอบเช่นกัน...
ลิฟต์เปิดออกแล้ว สิงห์พาเขาเข้าไปในห้อง พวกเขาสวมกอดกันอีกครั้ง...
การที่คนเราจะกลับไปรักกันอีกครั้ง ไม่ได้เกิดจากความต้องการของฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง...
หากแต่เกิดจากความคิดถึงที่เท่ากันของคนทั้งคู่...
...จบ...
คิดถึงครั้งที่ 12 ติดตามต่อคิดถึงครั้งที่ 13 นะ 555555
นามสกุลสิงห์กับนายน์นี่สดมาก เอายาวไว้ก่อน 5555
-รักคนอ่าน-
-
เห็นคำว่า จบ แล้วใจหายเลยย 555
จบตอนนี้เริ่มตอนใหม่
-
เค้ากลับมาคบกันแล้ว :katai2-1:
-
เห้ยยยย อย่าพึ่งจบน้าาาา
เย้ดีใจเค้ากลับไปคุยกันแล้วววว
-
:a5: :a5: อย่าทำร้ายกันแบบนี้ที่รัก
-
ดีงาม กล้บมาเป็นเหมือนเดิม
-
กลับมาคุยกันแล้ว :-[
อยากอ่านตอนต่อไปแล้ว
-
เค้ากับมาคุยกันใหม่แล้วววววว
:mew1: :mew2: :กอด1:
-
โอ้ย ฉันเขินนนนน
เค้ากลับมาคุยกันแล้ว
มาคราวนี้ต้องคุยกันให้รู้เรื่องนะ
∩˙▿˙∩
-
เห็นคำว่าจบนี่สะดุ้งแรงมาก นึกว่าจะจบจริงตกใจหมดด 5555555555
-
แอบตกใจเลยตอนเห็นคำว่าจบ :sad4:
-
ตกใจกับคำว่าจบมากกกกกก
แกล้งกันได้ :ling1:
-
เห็นคำว่าจบแล้วสบถว่าอะไรวะเลยครับ5555 เลื่อนลงอย่างไว555555 เราว่าดูง่ายๆยังไงไม่รู้ แต่เราชอบนะที่สิงห์บอกว่าเรากลับมาคุยกันใหม่ไหม คือเหมือนต่างคนต่างรู้ว่าแต่ละฝ่ายเป็นยังไงคิดอะไรมากกว่าเลยลองขยับเข้ามาคนละนิดอะ สิงห์มันก็ไม่ได้คิดไปเองแล้วหนีหน้าอะไรแบบนี้ด้วย5555 ชอบที่พอคิดถึงก็จะกลับไปหาความทรงจำเก่าๆ
ยิ่งอ่านเรายิ่งรู้สึกว่าสิงห์รักนายมาก คือเหมือนไม่สนใจแต่ความจริงใส่ใจมาก ๆ แต่กลับเป็นฝ่ายนายน์ที่ไม่ค่อยใส่ใจสิงห์แทนหรือเปล่า5555 ยังอยากให้คุยกันเยอะๆอยากให้จบแฮปปี้เอนด์5555 แล้วก็ประกาศให้โลกรู้ซะสิงหาจะได้ไม่โดนจับจิ้นมั่วอีก5555
-
มาต่อไวไวนะคะ มันค้างงงง555+
-
มุขนี้โดนใช้บ่อยนะแต่ก็ ใจหายตลอด ทั้งที่รู้ว่าแกล้งแต่ก็ใจหาย :a5:
-
งื้ออออ เขากลับมาคบกันแล้ว
ตกใจคำว่าจบ!
รอตอน13นะ
-
เจอคำว่า จบ ไปไม่เป็นเลยจร้า
นักเขียนปล่อยมุขตลกร้ายมากค๊าาา 5555
อยากอ่านตอนต่อไปแว้ววว ตอนที่เขาสองคนรักกันแบบเปิดเผยยยยย :o8:
-
เขากลับมาหากันละ
-
ตีคนเขียน o18
เริ่มจีบกันใหม่ล้าาา :heaven
-
ย้ากกกกกก ฟินนนนนน อย่าได้มีอะไรหรือใครมาทำให้สิงห์กับนายน์ตัองเลิกกันอีกเลยเพี้ยง!!!! นี่คือคำสาปจากเรา o13 :-[ :o8: #ตอนนี้หวานมากกกก #รักคนเขียนที่สุดดดดดด
-
ถ้าสิงห์ไม่พิมพ์กลับมา จะได้กลับมาคบกันอีกไหมเนี่ยยย
ขอบคุณในความกล้าของสิงห์
รอค่ะ :give2:
-
ดีนะที่กลับมาดีกัน นี่นึกว่าจะดราม่าเรื่องกลับไปเป็นเพื่อนอะไรนั่นต่อ :เฮ้อ:
ต่อจากนี้ก็หวานให้มากๆเลยน้าาาาาาาาาาา :impress2:
-
ร้องฮะเลยพอเห็นคำว่าจบ 55555555555555555
-
:กอด1: :o8: :ling2: :ling3: :mew1:
-
เห็นคำว่าจบนี่รีบเลื่อนรัวๆเลย ถ้าจบจริงนี่จะช็อคมาก
โอยแกรโอยตอนนี้ฟิน มีความฟิน โอย อย่าเพิ่งจบนะคะยังมีปัญหาพี่เกียร์
เอาปัญหาไรมาใส่ก็ได้มือที่สามก็ได้เราอยากอ่านอีกเยอะๆ
-
หลอกกันได้ อร้ายยยยย :serius2: ตกใจหมด555
สิ่งห์นายน่ารักมาก ฮือออออ :-[
กลับมาคบกันไวๆนะ :กอด1:
-
ตกใจกับคำว่า "จบ" ดีว่ามีต่อคิดถึงครั้งที่ 13
-
กลับมาอ่านหนังสือเล่มเดิมอีกครั้ง แต่ใช่ว่าตอนจบจะจบแบบเดิมเนอะ
-
ร้องห๊ะดังมากตอนเห็นคำว่าจบ แต่เลื่อนสายตาลงมา เฮ้อออออ โล่งงงง
-
ง่ออๆๆๆ ดีดดิ้น :ling1:
ฟินที่เขากลับมาดีกันแล้ว แต่ก็แอบเสียไต ฮอล จะจบแล้วหรอ ไม่นะ
หลอกกันได้ :z6:
-
ใจหายไปว๊าปนึงเลยอะ ตอนเจอคำว่าจบ แบบเฮ้ย จบแล้วหรอ :z3:
-
เขากลับมาคุยกันแล้วว
สถานีต่อไป ต้องเป็นแฟนเท่านั้น
-
ทำไมเราอ่านตอนนี้ละมันไม่เหมือนเรื่องจริงอ่ะ เหมือนนายน์กำลังฝันรึป่าว ดูปุปปัป 555555
-
นายน์บอกว่าเปลี่ยนก็เปลี่ยนจริงๆนะ อย่าให่เรื่องมันวนลูปแบบเดิมนะ55555
โอ๊ยชอบตอนนี้ เขากลับไปคุยกันแล้วค่ะคุณณณ
-
เห็นคำว่าจบแทบตบคนเขียน ฮ้อววววว
-
มันยังค้างอยู่ค่ะ รีบมาต่อเลยค่ะ555555555555555
มาไวไวนะคะ อดใจไม่ไหวล้าววววว
ตอนหน้าขอฟินๆเลยนะ :hao7: :hao7:
-
วจหายวาบ ตอนเห็นคำว่าจบ 555
-
อ่ออ๋อยยย เขากลับมาคุยกันแล้ว..
-
:o12: :o12: :o12: :o12:
-
งงงงอ่ะ
ตอนกลางคืนบอกกลับไปไม่ได้
พอตกเช้าขอกลับมาคบกันใหม่
มันยังไงเนี่ย
นายน์กับสิงห์จะกลับมาคบกันเมื่อไหร่ก้อได้
แต่นายน์กับสิงห์จะทำให้คนอ่านงงไม่ได้นะ
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
....
-
เย้คบกันแล้วว :katai2-1: //เห็นคำว่าจบนี่ร้องหือเลย ถถถ
-
งงงงอ่ะ
ตอนกลางคืนบอกกลับไปไม่ได้
พอตกเช้าขอกลับมาคบกันใหม่
มันยังไงเนี่ย
นายน์กับสิงห์จะกลับมาคบกันเมื่อไหร่ก้อได้
แต่นายน์กับสิงห์จะทำให้คนอ่านงงไม่ได้นะ
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
....
เค้าขอโทษ เค้าแต่งไม่เคลียร์เอง :hao5:
แก้ให้แล้วนะที่รัก :mew1:
-
เดี๋ยววว นี่แกล้งกันหรอ 555555 เห็นคำว่าจบแล้วตกจายยยย กลับมาคุยกันแล้ว นึกว่าจะนานกว่าทั้งคู่จะหันมาคุยกันแบบเดิม
อย่างนี้อาจกลับมาคบกันเร็วก็ได้นะเพราะรักกันมากทั้งคู่ จะรออ่านตอนต่อไปจ้า
-
โอ้ว ตกใจหมด จบสั้นไปมั้ย ถ้าไม่อ่านข้างล่างนะ :z6: :beat: :serius2: :angry2: เล่นอะไรแบบเนนน้
-
เดี๋ยวค่ะ!!
ที่บอกว่าจบนี่จบยังไงค่ะ จบแบบว่าจบตอนใช่มั้ยยยยยยย!
อย่างพึ่งจบเรื่องนะขอร้องยังอยากรู้เรื่องราวของสองคนว่าหลังจากกลับมาคุยกันแล้วจะคบกันมั้ยยังอยากรู้ว่าจะหวานกันแค่ไหน
พรีสสสสสสสสสสสสสสส
-
จบ...
คือไร...มันเป็นมุขใช่ไหม
-
อ๊ากกก
นายน์กับสิงห์
:katai1: :serius2: :mew1: :กอด1:
-
เกือบด่าออกมาละ ดีนะ ประโยคถัดมาว่าจบตอนนี้ไม่ไกลกันมาก 555
จบตอนที่เป็นแฟนเก่ากัน
เริ่มตอนใหม่ก็การปรับตัวหากันอีกครั้ง
ขอให้ผ่านอุปสรรคกันไปได้นะ
ให้คิดถึงสามปีที่ไม่มีกันไว้มากๆ
จะได้ไม่เลิกกันอีก
-
ชอบอ่ะ ลุ้นแทบแย่ ตอนทีีนายน์รอพิมพ์แล้วเงียบๆ
แต่สุดท้ายสิงห์ก็พิมพ์ความต้องการในใจออกมา
ซึ่งเป็นความต้องการของทั้งคู่ที่ตรงกันอีก
-
ตกใจหมดเลย แหม นึกว่าจะเล่นกันแล้วคนแต่งคะ 555+ o18
-
กลับมาครั้งใหม่ขอหวานๆน้ำตาลยังอายเลยนะ :katai2-1:
-
อ่านคำว่าจบแล้วแบบ.... :z3: ดีนะคะที่มีบรรทัดต่อมาเขียนว่าเจอกันตอน 13 ใจหายเลย 55555 เรากรี๊ดมากอ่ะค่ะ เราควรทำยังไงดี ตอนแรกๆของตอนนี้นี่น่ากลัวมาก เหือนเขาจะไม่กลับมาหากันอีกแล้ว ดีนะคะที่สิงห์ฝ่าความกลัวออกมาได้ เยี่ยมมาก ฮือออ เราดีใจจจ ดีใจด้วยที่ร้องนายน์เปิดใจอีกครั้ง ก็งี้แหละเนอะ คิดถึงกันมากให้ทำไง แต่เราขำตอนนายน์เรียกสิงห์ว่าคุณ ทำไมน่ารัก ไม่แปลกที่สิงห์จะหลงแบบไปไหนไม่รอดนะคะ ค่อยๆปรับเข้าหากันนะคะ อย่าเลิกกันอีกเลยยยย ดูดิ พอเลิกกันไปนี่คิดถึงกันขนาดไหน :mew4:
-
เห็นคำว่าจบแล้วตกใจ แกล้งกันนี่
:serius2:
-
o7 คนคิดถึงกันมันมีแรงดึงดูด
-
โอ้ย ดีใจที่กลับมาลองคบกันอีกครั้ง
ปล. ตกใจคำว่าจบมาก บอกเลย แบบเห่ยจบตอนนี้ไม่ได้นะ 5555+
-
เย้ เราอ่านทันตอนเค้ากลับมาคบกันพอดีเลย
แต่แอบตกใจกับมุก จบ ไป 5 วิ 5555555555
-
่คืนดีกันแล้ววว เข้าห้องแล้วด้วยยย อุ้วววว :ling2:
-
เกือบใจสลายกับคำว่าจบ หลอกกันได้ :hao7:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด ฉันฟินมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
รีบมาต่อนะ จะลงแดง 5555
-
:o12: เห็นคำว่าจบนี่แทบจะเขวี้ยงคอมทิ้งเลย
ตกใจหมด
ทำกันได้ลงคอ :sad4:
-
ขอตอน13เลยได้ไหม5555555
นายน์สิงห์น่ารักมากเลย กลับมาคบกันแล้วสิงห์ต้องติดนายน์มากแน่ๆ :katai2-1:
-
สกรีมเเรงมากกกก
-
นึกว่าอีกนานกว่าจะกลับมาคุยกันซะอีก
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ในที่สุด
นางก็กลับมาเลิฟกันแล้วว
:กอด1:
คนเขียนหลอกเรา
ตอนแรกก็คิด.. ทำไมจบเร็วจังฟ่ะ แค่นี้อ่ะนะ
โถ้ววววว :angry2:
ทำกันด้ายย
เอาตอนใหม่มาง้อด้วยนะ555
:call:
:call:
:call:
-
ช็อคกับคำว่า จบ. 5555
รออยู่นะคะ :mew1: :mew1:
-
กรี๊ดดดดดด กลับมาคุยกันแล้ว
อารมณ์ฟินมาก พอเห็นคำว่าจบเท่านั้นแหล่ะ :a5:
โถ่~ ไรท์แกล้งซะใจหายเลย 55555
จะรออ่านตอนต่อไปนะคะ สู้ๆนะ
-
คิดถึงครั้งที่ 13
คำเตือน อย่าหาสาระจากตอนนี้
“สิงห์ ปล่อยได้แล้วมั้ง” นายน์บอกสิงห์ที่ยังกอดเขาไม่ปล่อย
“อีกนิดหนึ่ง” นายน์ปล่อยให้สิงห์กอดต่อ
“สิงห์..”เขาเมื่อยแล้ว หิวข้าวด้วย...
“ขออีกแป๊บ..”
“สิงห์..”
“ขอห้านาที” สิงห์เอาจมูกมาถูไปมาตรงคอเขา
“หิวแล้ว”
“ยังไม่ได้กินอะไรหรอ” สิงห์ปล่อยมือแล้วถาม
“อือ”
“ตื่นกี่โมง”
“เพิ่งตื่น แล้วก็เล่นเฟส”
“งั้นไปหาอะไรกินกันดีกว่า” คนตัวโตจูงมือเขาลงไปข้างล่างอีกรอบ
ขึ้นมาบนห้องแค่ให้สิงห์กอด...
“นายน์อยากกินอะไร” สิงห์ถาม ใบหน้ายังเต็มไปด้วยรอยยิ้มตลอดเวลา
“อะไรก็ได้”
“อาหารญี่ปุ่น อิตาลี ฝรั่งเศส ไทย?” สิงหาถามต่อ
“ไม่รู้” ปกติสิงห์มักจะเป็นคนคิดเสมอ
“เลือกๆๆ” สิงห์ยังคงคะยั้นคะยอให้เขาเลือก
“อาหารญี่ปุ่นก็ได้”
“งั้นไปห้างแถวนี้ละกันเนอะ ทนไหวไหม”
“อืม” เขาพยักหน้าตอบ
สิงห์ขับรถพาเขามาที่ห้างใกล้ๆคอนโดของสิงห์
“กี่ท่านคะ” พนักงานหญิงถามสิงห์
“สองครับ” สิงห์ตอบแล้วยิ้มให้ จริงๆคือสิงห์ยังไม่หุบยิ้มเลยต่างหาก
“เชิญทางนี้เลยค่ะ” พนักงานหน้าแดง เดินนำพวกเขาไปยังโต๊ะที่ว่าง
...มาอีกแล้วไอ้นิสัยยิ้มไปทั่วเนี่ย...
“ปล่อยมือก่อนไหม จะกินยังไง” นายน์ถามสิงห์ที่ยังไม่ยอมปล่อยมือเขานอกจากตอนขับรถ
“ป้อนหน่อย..”
“เยอะแล้วสิงห์ ยังไม่ได้เป็นอะไรกันเลยนะ” แค่คำว่ากลับมาคุยกันไม่ได้หมายความว่าพวกเขาจะกลับไปคบกันเสียหน่อย
ที่พวกเขาทั้งคู่เลือกสถานะแบบนี้อาจจะเป็นเพราะว่าคนที่คุยกันจะเจ็บน้อยกว่าแฟน...
เวลาที่อีกฝ่ายไม่อยากคุยกับเราแล้ว...
“นายน์...”
“หืม?” เขาขานรับ
“ต่อจากนี้ใส่นาฬิกามือขวาเหมือนเดิมนะ” ใส่นาฬิกามือขวาก็จะเห็นรอยสักที่ข้อมือซ้าย...
“สิงห์อ่ะ จะถอดสร้อยข้อมือออกหรอ สวยดีออก”
“ไม่อ่ะ รอยสักสวยกว่า...” สิงห์คีบซูชิเข้าปาก
“.....” นายน์รู้สึกร้อนที่ใบหน้า
“นายน์ เงียบทำ...ไม...” สิงห์หันมามองเขาแล้วชะงักไป
“ไม่สบายหรอ? หรือว่ากินกุ้งเข้าไป?” สิงห์ถามสีหน้ากังวล
“ฮะ? เปล่านะ” เขาเพิ่งกินไข่ม้วนไปชิ้นเดียวเอง
“แล้วทำไมหน้าแดง... เขินหรอ...” สายตาเปลี่ยนจากังวลเป็นกรุ้มกริ่มแทน...
“หิวแล้ว กินเร็วๆเลย” นายน์เปลี่ยนเรื่อง สิงห์หัวเราะแล้วหันไปกินต่อ
“นายน์ มีงานต้องทำป่ะ” สิงห์ถามเมื่อพวกเขากินเสร็จ
“ไม่อ่ะ ตอนนี้ยังว่างๆอยู่”
“แล้วหัวใจอ่ะว่างเปล่า” สิงห์ยิ้มกว้าง แต่สายตายังคงกรุ้มกริ่ม
เกลียดสายตาแบบนี้จริงๆ... มันทำให้นายน์ทำตัวไม่ถูกเลย...
“มุกเก่า” สิงหาเคยเล่นมุกนี้ตอนขอเขาเป็นแฟน
“ขัดอ่ะ เซ็งง~” สิงห์เบะปากแล้วหันหน้าหนี
บอกเขาทีว่านี่คือคนเดียวกับสิงหาหน้านิ่งเมื่อสามเดือนก่อน...
“แล้วถามทำไม” นายน์ชวนกลับเข้าเรื่อง
“ตอนเย็นไปเดินตลาดนัดกลางคืนกัน ตอนนี้สิงห์ง่วงมากเลย กลับกันเถอะ”
Rrrr... Rrrr...
เสียงโทรศัพท์สิงห์ดังขณะที่พวกเขากำลังเดินไปที่รถ
"ครับ" สิงห์มองชื่อแล้วกดรับสาย
"อ่า.... ครับๆ... แป๊บนึงนะพี่ ผมถามนายน์ก่อน... มากินข้าวพี่... บ้า ไม่ได้ค้าง.....เงียบเลยพี่ แป๊บนึงนะครับ"
"นายน์ พี่ช่าถามว่าจะไปบริจาคของให้น้องไหม" สิงห์หันมาถามเขา
"วันไหนอ่ะ"
"เสาร์-อาทิตย์หน้า วันจันทร์ถัดไปมหาลัยก็ปิด อาจารย์มีประชุม"
"สิงห์ไปป่ะ"
"ไม่รู้เหมือนกัน แต่ช่วงนั้นน่าจะว่างด้วย"
"งั้นไปก็ได้" เขาตกลง
"อือ สรุปไปนะ เดี๋ยวบอกพี่ช่าก่อน" สิงห์คุยโทรศัพท์กับพี่ช่าต่อ เหมือนจะเถียงอะไรกันสักพักแล้วก็วางสายไป
สิงห์พาเขากลับมาคอนโด ทันทีที่มาถึงสิงห์ก็ทิ้งตัวลงนอนที่โซฟา
“ดูทีวีไปก็ได้ สิงห์ขอนอนก่อน เมื่อคืนนอนไม่หลับเลย” สิงห์บอกแล้วคว้ามือเขาไปจับ
“จับมือทำไม เดี๋ยวนอนไม่สบายหรอก” นายน์ถาม
“อือ.. จับไว้อ่ะดีแล้ว วันนี้สิงห์มีความสุขเกินไป จนกลัวว่าตื่นมาจะเป็นแค่ฝันเลยว่ะ...”
“นี่..” สิงห์เรียก
“หืม?”
“ตื่นมานายน์จะไม่หายไปใช่ไหม...” สิงห์บีบมือเขาแน่น
“อืม” นายน์บีบมือสิงห์กลับไป
นายน์นั่งดูหนังไปเรื่อยๆ เขาเองก็ง่วงเหมือนกัน แต่เขาไม่กล้าหลับ... กลัวว่าถ้าตื่นมามันจะเป็นแค่ฝันแบบที่สิงห์กลัว...
“หาวววว~~” นายน์ลืมตาขึ้นมามองรอบๆ เขากำลังนอนอยู่บนโซฟาแทนที่สิงห์
“ตื่นแล้วหรอ”
“หลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย”
“ไม่รู้เหมือนกัน สิงห์ตื่นมานายน์ก็หลับไปแล้ว เลยอุ้มมานอนที่โซฟาแทน นอนต่อไหม?”
“ไม่เป็นไร... ขอเข้าห้องน้ำได้ไหม..”
“อ่า.. คือ.. ถ้าอยากล้างหน้าล้างในครัวก็ได้... ห้องสิงห์รกนะ” สิงห์มองซ้ายมองขวาท่าทางมีพิรุธขั้นสุด
“อยากเข้าห้องน้ำ” นายน์ยังยืนยันคำเดิม ตอนแรกเขาก็แค่อยากจะล้างหน้านั่นแหละ แต่พอเห็นสิงห์มีพิรุธขนาดนี้เลยอยากแกล้งต่อ
“...ล้างหน้าในครัวแล้วไปเดินเล่นกันเถอะ... เนอะ...” สิงห์กลืนน้ำลายลงคอแล้วตอบ
“ไม่เป็นไร นายน์ลงไปเข้าข้างล่างก็ได้” นายน์ทำท่าจะลุกขึ้น
“เฮ้ย! เดี๋ยว!! เข้าห้องสิงห์ก็ได้ อย่างเพิ่งโกรธนะ” สิงห์ดึงมือเขาไว้
“นายน์หลับตาก่อน เดี๋ยวสิงห์พาไป ห้องสิงห์รกมาก ห้ามลืมตานะ” สิงห์เอามือมาปิดตาเขาไว้แล้วพาเดินเข้าไปในห้องนอน
“เสร็จแล้วเรียกนะ” สิงห์ตะโกนเข้ามาในห้องน้ำ แล้วตามด้วยเสียงดังกุกกัก
อะไรจะขนาดนั้น?
นายน์ล้างหน้าล้างตาแล้วเปิดประตูห้องน้ำออกช้าๆ เขาค่อยกวาดตามองหาสิ่งที่สิงห์พยายามปกปิดไว้
“เฮ้ย!!! บอกให้เรียกไง” สิงห์ทิ้งของในมือทั้งหมดแล้ววิ่งมาหาเขา
“ทำอะไรอยู่” นายน์แกล้งถามเสียงดุ
“เก็บของ... ห้องสิงห์มันรกไง” สิงห์เอาตัวเองมาบังเขา นายน์หันซ้ายสิงห์ก็มาขยับซ้ายตาม นายน์หันขวาสิงห์ก็ก้าวเอาตัวมาบัง...
“เดี๋ยวนายน์ช่วยเก็บ” ที่เห็นแวบๆคือมันรกมากจริงๆ ผ้าเช็ดตัวตากบนโต๊ะหนังสือ เสื้อผ้าอยู่บนที่นอน ส่วนผ้าห่มขึ้นไปคลุมถึงหัวเตียง...
“ไม่เป็นไรนายน์ ไม่เป็นไร ป่ะ เราไปเที่ยวกันดีกว่าเนอะ” สิงห์พยายามลากเขาออกจากห้อง
“ถ้าห้องสกปรกจะไม่มาแล้วนะ” นายน์ยื่นคำขาด สิงห์ทำหน้าหนักใจ จริงอยู่ที่นายน์รักความสะอาดแต่ความสะอาดของคนอื่นนายน์ก็ไม่ค่อยยุ่งเท่าไหร่หรอก
ที่พูดไปก็แค่แกล้งสิงห์เล่น
ถึงสภาพจะรกเกินทนรับไหวจริงๆก็เถอะ...
“งั้นนายน์ไปนั่งดูทีวีรอ เดี๋ยวสิงห์จัดเอง”
“จัดคนเดียวเมื่อไหร่จะเสร็จ จะไม่ไปเดินเที่ยวแล้วหรอ” นายน์เริ่มอารมณ์เสีย อะไรจะปิดบังกันขนาดนี้
“ก็ได้ๆๆ ยอมแล้วๆ” สิงห์ชูมือยอมแพ้ นายน์เลยเริ่มจากเก็บผ้าห่มที่อยู่บนหัวเตียงก่อน ไอ้นี่แหละที่ขัดตาสุด...
ตุบ!
ทันทีที่ดึงผ้าออก หนังสือเล่มหนึ่งก็ตกลงแล้วเปิดออก พร้อมกับกรอบรูปอันใหญ่ตรงหัวเตียง...
นายน์จะไม่อะไรเลยถ้าหนังสือที่ตกลงมาเป็นหนังสือโป๊ซึ่งเป็นเรื่องปกติของผู้ชาย...
แต่ทำไมมันถึงมีรูปเขา?
เช่นเดียวกันกับกรอบรูปตรงหัวเตียง ถ้ามันเป็นรูปนักบาสทีมโปรดหรือนักดนตรีก็ว่าไปอย่าง...
แต่ทำไมถึงเป็นรูปเขา?
“สิงห์...” หันกลับไปถามสิงห์ แต่เจ้าของห้องยืนยิ้มเจื่อนๆมาให้เขาแทนคำตอบ
“เราพอเรื่องเก็บห้องไว้แค่นี้ แล้วไปเดินเที่ยวกันเถอะเนอะ” สิงห์จูงมือเขาออกจากห้อง
“ตลาดอยู่ใกล้ๆ เดินไปนะ” สิงห์บอกเขาแล้วเดินนำทางไป
“ไป..เอารูป..มาจากไหน...” เขาควรจะรู้สึกยังไงดีกับการที่แฟนเก่ามีรูปเขาอยู่ที่หัวเตียง
“เพจเอฟซี” สิงห์ตอบสั้นๆ
“คืออะไร?”
“เพจแฟนคลับณภัทร ดูดิ” สิงห์ยื่นโทรศัพท์ให้เขาดู
นายน์ตกใจมากเมื่อเห็นมัน เพจนี้ตั้งขึ้นตั้งแต่ตอนเขาเข้าปีหนึ่งใหม่ๆ รูปส่วนใหญ่เป็นรูปแอบถ่ายเขาในอิริยาบถต่างๆ รูปล่าสุดคือรูปตอนงานละครเมื่อวาน...
นายน์หยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมากดไลค์เพจ Napat FC แล้วก็เพจคิ้วท์บอยของมหาลัย
ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาคงจะสนใจเพจสิงหามากไป...
“ถ้าดีใจก็ยิ้มสิ” สิงห์พูดข้างๆหูตามองมายังโทรศัพท์ของนายน์
“มันน่าดีใจหรอ?”
“ดีสิ มีคนรักเราก็ต้องดีอยู่แล้ว สิงห์ก็ดีใจนะที่นายน์รักสิงห์”
“มั่วแล้ว ใครไปรักกัน” นายน์ปฏิเสธ
“อ้าวหรอ? แล้วทำไมถึงมาหาล่ะ?”
“....” อย่าถามคำถามที่เขาตอบไม่ได้สิ
“นายน์” สิงห์จับไหล่เขาให้หันไปมองหน้า
“หืม?”
“พูดเยอะๆนะ คิดอะไรก็พูดออกมาเถอะ สิงห์อยากรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับนายน์...”
“อืม.. จะพยายาม..”
“แล้วนายน์อ่ะ... ไม่ชอบสิงห์ที่ตรงไหน...”
“เฟรนลี่...”
“หือ?”
“ชอบยิ้มไปทั่ว...”
“อ่าาา... งั้นต่อไปนี้ยิ้มกับนายน์คนเดียวก็พอเนอะ..” สิงห์ชะลอเท้ามาเดินข้างเขา
“ไม่ต้องขนาดนั้นหรอก”
“ถ้าไม่สิงห์ทำอะไรที่ชอบก็บอกนะ” หลังมือของพวกเขาสัมผัสกันเบาๆ
“อืม..” ฝ่ามือคสอดประสานเข้าหากัน
“นายน์...มันจะไม่จบเหมือนเดิม... มันจะไม่ใช่หนังสือเล่มเดิม... สิงห์จะเขียนภาคใหม่เอง... แล้วมัน... จะไม่จบแบบเดิม... สัญญา” สิงห์บีบมือเขาแน่น
“ขอโทษนะ... ที่บอกเลิกตอนนั้น...”
“สิงห์เองก็ผิดที่ไม่รั้งไว้เหมือนกัน...”
“พอเถอะ อะไรที่ผ่านมาแล้วก็ช่างมันละกันเนอะ ไปเดินเที่ยวกันดีกว่า” สิงห์ยิ้มแล้วพาเขาไปร้านของกิน
“กินนี่ดินายน์ อร่อยดีนะ”
“สิงห์ไปกินไอติมหลอดกัน”
“นายน์ๆรองเท้าคู่นี้สวยไหม”
“นายน์ดูอะไรอยู่อ่ะ”
“นาฬิกาอ่ะ สวยป่ะ”
“เรือนนี้เหมาะกว่านะ เรือนนั้นใหญ่ไปหน่อย เดี๋ยวเกะกะเวลาเขียนหนังสือ”
“สิงห์ หนังสือมือสองอ่ะ ไปดูนะ”
“เดินช้าๆดินายน์ เดี๋ยวชนคนอื่นเขา”
แชะ!
“สิงห์ทำอะไรอ่ะ”
“เปล่าๆ ถ่ายรูปเฉยๆ” สิงห์ก้มหน้ายิ้มกับโทรศัพท์
“รูปอะไร ดูหน่อย” นายน์ชะโงกหน้าไปดู
“ไม่” สิงห์ชูมือหนี
“ไม่ดูก็ได้ ปล่อยมือเลย จะกินข้าวโพด” นายน์ดึงมือออกแล้วหยิบถ้วยข้าวโพดคลุกเนยมากิน
ตึ๊ง!
Singha August ส่งคำขอเป็นเพื่อนกับคุณ ยืนยัน ลบคำขอ
นายน์เก็บโทรศัพท์แล้วกินข้าวโพดต่อ
“เฮ้ย! ใจร้ายยย รับแอดเลยยย” สิงห์โวยวาย
“กินอยู่”
“นายน์~~”
“หืม?”
“รับแอด!”
“ไม่ว่าง”
“ณภัทร~~”
“ยังกินไม่หมดเลย” นายน์ยื่นถ้วยข้าวโพดคลุกเนยให้สิงห์ดู สิงห์เบะปาก
“ถ้ายังไม่รับแอดก็ยังไม่ต้องกิน” สิงห์แย่งถ้วยข้าวโพดไปจากมือเขาแล้วเอานิ้วมาจี้เอว
“ฮะๆ สิงห์ ไม่เล่นนะ ฮ่าๆๆ อย่าดิ สิงห์ ฮะๆๆ ไม่เล่น”
“รับแอดดิ”
“โอ้ยๆ พอๆ ฮ่าๆๆๆ ยอมแล้วๆ กี่ขวบแล้วเนี่ยสิงห์ เล่นเป็นเด็กเลย” นายน์หยิบโทรศัพท์มากดรับสิงห์เป็นเพื่อน
แต่เขาก็ต้องสะดุดกับโพสต์ของเพจคิ้วท์บอยที่ขึ้นมาบนฟีดข่าว
XX Cute Boy
‘ไปเที่ยวตลาดนัดกลางคืนที่....กันไหมเธอ’
‘โอ้ยยย โฟกัสที่มืออย่างเดียวเลยค่ะตอนนี้’
‘มือ มือ มือ #ตายอย่างสงบ’
‘สิงหาหล่อมาก นายน์ก็น่ารัด เอ้ย น่ารัก 5555’
รูปของเขากับสิงห์ตอนเดินจับมือกันเที่ยวตลาด นายน์ไม่รู้เลยว่าคนถ่ายเป็นใครและถ่ายตอนไหน เพราะตลอดเวลาที่เดินเขาจับมือกันตลอด...
แถม...
~~วิธีเก็บเงินสิงหาสไตล์~~
“สิงห์ นี่อะไรหรอ” นายน์หยิบกล่องพลาสติกใสที่มีเงินอยู่ข้างในขึ้นมาถาม
“เฮ้ย! เอามา!” สิงห์วิ่งมาหยิบมันไปจากมือเขา
กระดาษที่แปะไว้ด้านบนล่วงลงมา นายน์หยิบมันขึ้นมาดู
#ทีมแฟนเก่าใจต้องแข็ง
คิดถึงนายน์ 5 บาท
พูดถึงนายน์ 5 บาท
ดูรูปนายน์ 10 บาท
ส่องเพจ Napat FC 20 บาท
ดูรอยสักแล้วเพ้อ 50 บาท
คิดถึงนายน์แล้วช่วยตัวเอง 100 บาท
“อะไรเนี่ยสิงห์” นายน์ถามมือสั่น
“เห็นในทวิตมีเยอะ เลยลองทำบ้างแค่นั้นเอง...” สิงหาแก้ตัว
“นายน์ไม่ได้ถามเรื่องนั้น นายน์อยากรู้ว่าทำไมในนั้นถึงมีแต่แบงค์ร้อยล่ะ!!!” นายน์ถามไปหน้าแดงไป
“อะไรเล่า! สิงห์ก็เป็นผู้ชายนะ!!!” สิงห์เองก็หน้าแดงไม่แพ้กัน...
ระหว่างพวกเขาใครกันนะที่หน้าแดงกว่ากัน...
*************************************************
เป็นตอนที่มีแต่น้ำไม่มีเนื้อเลย ถถถถ
หลังจากโดนกร่นด่าไปในตอนที่แล้ว เลยมาแถลงว่า ที่ทำไปอยากให้ทุกคนซ้อมทำใจไว้ก่อน มันใกล้จบแล้วแหละ
ไม่น่าจะเกิน 10 ตอน //5 ตอนจะถึงรึเปล่ายังไม่แน่ใจเลย
-รักคนอ่าน-
-
เจอตอนสุดท้ายล่างสุดนี่ขำกร๊ากเลย แบงค์ร้อยล้วนๆ 55555
-
ชอบข้อสุดท้ายอ่ะ
-
ตอนสุดท้ายนี่พีคมาก 555555555555
-
ขออีกสิบตอนเลย ห้าตอนไม่เอา :ling1: :ling1: :ling1:
-
เฮ้ย ตอนนี้น่ารักมาก
ในกระปุกมีแต่แบงค์ร้อย 555
-
ตลกตอนท้าย 5555555555 :z1:
-
น่ารักเชียว
สิงห์หื่นว่ะ
เอาๆ ต่อไปแบงค์ร้อยไม่ต้องเนอะ มีนายน์แล้ว อิอิ
-
คิดถึงนายน์แล้วช่วยตัวเอง 100 บาท
:pighaun: :pighaun: :pighaun:
แบงค์ร้อยล้วนๆ ไม่มีอะไรผสม อร๋ายยยยยยยยยยยยย
-
เขิน ในกล่องมีแต่แบงค์ร้อยยยยย สิงหาหื่นนนนนนน :hao6: :-[
-
อ๊ากกกก ฟินโครตอ่ะ ฮอออ น่ารักแสรดดดดดด
-
ชอบ ชอบมากจริงๆ เรื่องนี้
ขำสิงห์อะ มีแต่แบงค์ร้อยยยย อร้ายยยยยยยยยยยยย
-
อหหหห ตอนสุดท้าย 5555555555555555555555 :hao7:
-
เต็มไปด้วยแบงค์ร้อย 5555555555555
-
น่ารักอ้ะ 5555555
สิงห์มันหื่น :m20:
-
น่าร๊ากกกกดดดดด :hao6: :hao7:
-
555555555555อิสิงหาหื่นนน :hao6: :hao6:
น่ารักมากกกกากกกกก
ไม่ม่าแล้วเนอะ
รอฟินๆ #ทีมรอnc :jul1:
-
555555555555อิสิงหาหื่นนน :hao6: :hao6:
น่ารักมากกกกากกกกก
ไม่ม่าแล้วเนอะ
รอฟินๆ #ทีมรอnc :jul1:
รอ nc นี่จริงจังไหม บอกเลยว่าแต่งไม่เป็น กะว่าจะไม่แต่งด้วยซ้ำไป ถถถถ
-
อย่างฮาา ขำกลิ้ง 55555555
สิงห์หื่นแบบเงียบมากกกกก :hao6:
-
รอ nc อีกเสียงค่ะ5555544454
อยากรู้ตอนเคยเป็นแฟนกันนี่ยังไม่เคยได้กันป่าวคะ :katai5: :katai5: :katai5:
สิงห์นี่อยู่ในลัทธิกลัวเมียใช่ม้าย
-
น่ารัดดดดดดดดดด เอ้ย น่ารักกกกกกกก มีแต่แบงค์ 100 5555
-
ทั้งปวง พี่สิงห์สุดยอด เก็บเงินอย่าวนี้รวยตายเลยย :hao6: :hao6:
-
โถ่วววว สิงหาาาาาา :-[ :-[ :impress2: :impress2: :impress2:
-
น่ารักมากกกกกกกกกกก :ling1:
-
รวยแล้วมั้งเนี่ยสิงห์555555555555555555555
-
รอมาม่ากรุบกริบ
สนุกมากข่าาาา
-
น่ารัก :-[
วิธีเก็บเงินของสิงหาได้ใจมากอ่ะ :mew1:
-
ไม่เอาอย่าพึ่งรีบจบ ไม่ยอมมมมมมมมมมมมมม :ling1: :ling1: :ling1:
-
สงสัยได้เก็บแต่แบงค์100 55555
-
มีแต่แบงค์ร้อย :ling1: :ling1: :ling1:
-
สิงหาาาาาาาาาาาาาา ทำไมมีแต่แบงค์ร้อย
คนหื่นนนนนนนนนนนนนน
-
55555555 สิงหาดูเป็นผู้ชายแอ๊บแบ๊วมาก
งุงิตลอดเวลาเป็นเรื่องน้องนายน์
ดีใจที่สองคนกลับมาคุยกันน > <
ตลกตอนแถมมากอะ แบงค์ร้อย555555
-
สิงห์น่ารัก
ตลกมีแต่แบงค์ร้อย ได้กี่พันแล้วอ่ะ555555555
อย่าเพิ่งจบนะ
-
โหยยยยยตั๊ลล๊ากกกก แอดมินโผล่มาเดี๋ยวนี้เลยนะ
สิงห์แก ตั้งแต่ทำมาเสียไปกี่ร้อยแล้วยะ55555
-
หวานมาทั้งตอนแต่หวานดรอปเลยตอนท้ายเพราะความหื่นของสิงห์ 555555555
-
สรุป ไม่พูดถึง ไม่ส่องเฟส แต่คิดถึงแล้วช่วยตัวเองอย่างเดียวเลยล่ะซิ
แบงค์ 100 ถึงได้เพียบซะขนาดนี้
-
ชอบตอนสุดท้าย 555555555
ในกล่องมีแต่แบงค์ร้อย ผมนี่ขำเลย
มาต่อไวๆ นะคะ ;-; (ได้ข่าวว่าเพิ่งมาต่อ)....
-
สั้นไปป่าวเตงงงงงง(หมายถึงตอนนนนน) :o8: :o8:
-
ข้อสุดท้ายนี่ถ้าหยอดแบงค์พันเฮียสิงห์แกคงได้ไปเที่ยวยุโรปแล้ว ถถถถถถถถถถถถถถถถถถ
-
สิงห์เก็บแต่แบงค์ร้อย อย่างนี้ต้องเอาออกมานับว่าได้เท่าไหร่จะได้รู้ว่าสิงห์หื่นขนาดไหน 555
-
เฮลลลลล แบงค์ร้อยฮามากกกกกกก
โอ้ยยยย. มุ้งมิ้งที่รอคอย คือดี
-
ข้อสุดท้ายนี่เด็ดนะ 555555
-
น่ารักมากๆ :heaven :heaven
-
คิดถึงนายน์แล้วช่วยตัวเอง 100 บาท // ทำไปได้นะแกร เขินแทนน 5555
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านรวดเดียว อยากบอกว่า สนุกมากกกกกกกกกก แต่แอบงงกับประโยคนี้
Napat_9 ว่างครับ กี่โมงดี
N-Ning นึกว่าคนดังจะไม่ว่างซะแล้ว 5555
ไปกันสองคนพอ ไอ้เด็กปีหนึ่งนั่นชั่งมัน
สายปีสองของเขาซิ่วไปเรียนที่อื่นทำให้สายขาด น้องปีหนึ่งก็ไปขอปีสองคนอื่นเป็นพี่รหัสแทน ทำให้สายเขาเหลือกันแค่สองคน
แล้วน้องปิงที่มาชวนนายน์เล่นละคร เป็นน้องรหัสนายน์ไม่ใช่เหรอ แอบงงเล็กๆ
-
อร๊ายยยยย น่ารักกกกก
-
เข้ามาอ่านรวดเดียว อยากบอกว่าสนุกมากกกกกก
แต่แอบงงตอนนี้
Napat_9 ว่างครับ กี่โมงดี
N-Ning นึกว่าคนดังจะไม่ว่างซะแล้ว 5555
ไปกันสองคนพอ ไอ้เด็กปีหนึ่งนั่นชั่งมัน
สายปีสองของเขาซิ่วไปเรียนที่อื่นทำให้สายขาด น้องปีหนึ่งก็ไปขอปีสองคนอื่นเป็นพี่รหัสแทน ทำให้สายเขาเหลือกันแค่สองคน
แล้วปิงที่มาชวนนายน์ไม่ใช่น้องรหัสเหรอ
-
โอ้โห มีแต่แบงค์ร้อย!
สิงห์รวยเลยดิ เพราะอัลไลลลล !!!!
:z1:
งี้ต้องจ่ายค่าตัวให้น้องนายน์ด้วยนะ
เพราะใช้น้องในการ...นี่นา
:m20:
-
เข้ามาอ่านรวดเดียว อยากบอกว่าสนุกมากกกกกก
แต่แอบงงตอนนี้
Napat_9 ว่างครับ กี่โมงดี
N-Ning นึกว่าคนดังจะไม่ว่างซะแล้ว 5555
ไปกันสองคนพอ ไอ้เด็กปีหนึ่งนั่นชั่งมัน
สายปีสองของเขาซิ่วไปเรียนที่อื่นทำให้สายขาด น้องปีหนึ่งก็ไปขอปีสองคนอื่นเป็นพี่รหัสแทน ทำให้สายเขาเหลือกันแค่สองคน
แล้วปิงที่มาชวนนายน์ไม่ใช่น้องรหัสเหรอ
โอ้ยลืม ปิงเป็นสายของแจมที่นายน์ช่วยดูแลอ่ะค่ะ นี่ก็ว่าจะอธิบายตอนนั้นแต่ลืม 5555
ขอบคุณที่ทักนะคะ :mew1: :L2:
-
ข้อสุดท้ายฟินสุด
-
ตายอย่างสงบ
มีแต่
แบงค์ร้อย
-
ทำไมมีแต่แบงค์ร้อยยยย :m20: :haun4:
-
น่ารักมากสิงหา
-
100 บาท ไม่จำเป็นต้องใช้แบงค์ร้อยอย่างเดียวเสมอ เหรียญ แบงค์อื่นๆ รวมเป็น 100 ได้เหมือนกันฮ่าาาาาาาาา
-
แบงค์ร้อย 55555
-
มีแต่แบงค์ร้อย #สิงหามุ้งมิ้ง 5555
-
:katai1: :katai1: :katai1:
-
มุ้งมิ้งดีจัง
ชอบค่าาาาา
:o8: :-[ :impress2:
-
สิงหาเทพเจ้าเเบงค์ร้อย55555555
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :laugh:
รับแลกแบงค์นะคะสิงห์
-
เอ่าะ น่ารักมากกกกกกกกกกกกกก55555555555แบบแค่นี้ก็ฟินได้ แงงงงงงงงงคบกันเร็วๆนะะะะะะะ
แต่ละตอนสั้นมากเลย ยิ่งมันสนุกมันยิ่งดูสั้นนนนน ฮือออ ออ อ
เบบี้ด้อนครายยยย~~~~
-
อ่านเรื่องนี้ความเครียดหายไปเยอะ
-
อยากถามสิงว่าวันละกี่ร้อย แบงค์ร้อยไม่พอมาแลกเราได้5555
-
#ความสิงหา ทำไมมันมุ้งมิ้งขนาดนี้ :o8: :o8:
-
ขำสิงห์ ทำไมมีแต่แบงค์ร้อยล่ะ 55555555
-
โอ้ยยย ท้ายสุดก่อนจบคือไร
ถ้ามีอีกอันหนึ่งคือ ทำทุกอย่างข้างบน 500 บาท
อิสิงคือรวยละอ่ะ
:hao6: :hao6:
ตอนนี้หวานๆ มุ้งมิ้งๆ
สิงหาตัวจริงคือเด็กเอ๋อชัดๆ555
ตอนหน้าคงไม่มีมาม่าแล้วใช่หรือไม่
เป็นกลจ.ให้คนเขียนจ้า
:call:
-
ตอนนี้ออกจะน่าร้ากอ่ะ.
ในส่วนของความรู้สึกว่ารักของสิงห์กับนายน์
ฟินออก
:n1: :n1: :n1: :n1:
ขอบคุณไรท์มาตอบเม้นท์เค้านะ
เขียนเรื่องได้น่ารัก น่าติดตามอ่ะ
วนไปอ่านอีกรอบละ เข้าใจละ
กลับมาคบแบบเพื่อนไม่ได้เพราะใจมันยังคงรักมากกว่าเพื่อนมาตลอด
พูดน้อยแต่แสดงออกด้วยความรู้สึก. ยิ่งอ่านยิ่งฟินอ่ะ. 55555
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
...
-
สิงหาหื่นน o22
-
แบงค์ร้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :pighaun:
-
แบงค์ร้อยล้วนๆไม่มีอะไรผสม กร๊ากกกก
โอยยย นายสิงห์ นายทำดี เราชอบ
ลองคุย และจบด้วยกลับมาคบใช่ไหมม
โอยยยยย พอกลับมาามันเหมือนหวานกันกว่าเก่าปะ
แบบ สามปี แค่ห่างกันสักพัก เพื่อให้รู้ว่า จริงๆแล้วเราขาดกันไม่ได้อะ
อย่า5ตอนเลย 10ตอนบวกๆเถอะะะ
-
โถ สิงหา 5555555555
-
คิดถึงครั้งที่ 14
หลังจากละครจบลง สิ่งที่ตามมาคือ งาน... งาน... งาน... และ... งาน!!!
เข้าใจที่มีคนเคยพูดเลยว่าทุกคณะเรียนยากหมด ต่อให้เป็นคณะที่ชอบก็ตาม...
“อ้าว นายน์ หวัดดี” ไม้ทักเขาที่ร้านข้าวหน้ามหาลัย
“อ่า.. หวัดดี” นายน์มองหาใครอีกคน
“สิงห์มันไปเดินตากแอร์เซเว่นอ่ะ” ณภัทรสะดุ้ง
“อ๋อ..หรอ..”
หลังจากวันที่นายน์ไปเดินตลาดกลางคืนกับสิงห์ นายน์ก็เจอกับสิงห์ที่มหาลัยบ่อยขึ้นและได้รู้จักกับไม้ด้วย จริงๆแล้วไม้อยู่โรงเรียนเดียวกับนายน์ตั้งแต่ม.ปลายแล้ว แต่อยู่คนละห้องเลยไม่สนิทกันเท่าไหร่
“พี่ไม้ สวัสดีครับ” เสียงหนึ่งทักไม้ที่ต่อแถวซื้อข้าว
กิต ปีสอง ศิลปกรรม...
“หวัดดีๆ นี่เพื่อนพี่เอง มันชื่อนายน์” ไม้แนะนำเขา
“สวัสดีครับ” กิตไหว้เขา
นายน์รู้สึกไปเองรึเปล่าว่าสายตาที่กิตมองมามันเหมือนไม่ค่อยพอใจอยู่
“อือ... สวัสดี...”
เขาอาจจะคิดไปเอง...
“ได้แล้วลูก” ลุงคนขายยื่นกล่องข้าวมาให้เขา
“ขอบคุณครับ ไปก่อนนะ” นายน์บอกลาไม้กับกิต
กลางดึกสิงห์ก็ทักมา
Singha ไม้บอกว่าเจอนายน์หรอ
Napat_9 อือ ที่ร้านข้าวหน้ามอ.อ่ะ
Singha ทำไมไม่รอเจอสิงห์ก่อน
Napat_9 เห็นไม้บอกว่าสิงห์ไปเดินตากแอร์ในเซเว่น
Singha ใช่ ร้อนมาก นี่ยังปลายหน้าหนาวอยู่เลยนะ
นายน์อ่านแต่ไม่ได้ตอบ
Singha คิดถึงจังเลย จะนอนยัง
Napat_9 อีกแป๊บนึงอ่ะ มีอะไรเปล่า?
Singha เปล่าๆ คิดถึง
อยากกอด
ฝันดีครับ
Napat_9 เช่นกัน
ตั้งแต่กลับมาคุยกันสิงห์ก็ไม่ได้ทำอะไรนอกจาก จับมือ และ กอด
แต่สิงห์กอดทุกครั้งที่มีโอกาส...
“นายน์~~” ทั้งที่อาคารเรียนรวม
“นายน์~ กอดหน่อย~~” หอสมุดกลาง
“กอดหน่อย~” ตอนเย็นที่หน้ามหาลัย
“คิดถึงจังเลยยย~ กอดหน่อยยย~” หรือแม้แต่... ห้องน้ำ...
ดีที่สิงห์มักจะกอดเขาในที่ลับตาคน นายน์จึงไม่ต้องทนกับสายตาที่มองมาอย่างสงสัยของคนอื่น...
นายน์เองก็ไม่ได้คิดอะไรมากที่สิงห์ทำอย่างนั้น ถึงอากาศมันจะเริ่มร้อน...
แต่อ้อมกอดสิงห์มันก็...
อุ่นดี...
“พี่นายน์ ขอชีทหน่อยยย ผมอ่านลายมือพี่แจมไม่ออก” ปิงวิ่งเข้ามาหาเขาที่กำลังกินข้าวที่โรงอาหาร
“ตาไม่ดี” แจมว่าน้องรหัสตัวเอง
“อือๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้เอามาให้ก็ได้”
“ขอบคุณครับพี่ ผมไปกินข้าวก่อนนะ”
“เฮ้ย!เดี๋ยวๆ” นายน์เรียกรุ่นน้องที่จะเดินไปหาเพื่อน
“ครับ? มีอะไรพี่”
“นาฬิกาอ่ะ” เรื่องนี้ติดอยู่ในใจนายน์ตั้งนานแล้วแต่ยังไม่เจอปิงเลยไม่มีโอกาสทวงซะที
“แฮะๆ.. ยังไม่ลืมอีกหรอ..” ปิงเอามือเกาท้ายทอย
“ยัง”
“เดี๋ยวผมเอามาให้ครับ รอก่อนนะพี่”
“พี่ออกค่านาฬิกาเองก็ได้ ติดต่อคนขายให้พี่ก็พอ” นายน์รู้ดีว่านาฬิกาที่เขาอยากได้มันแพงขนาดไหน เขาไม่คิดจะให้ปิงซื้อให้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ลำพังแค่หาคนที่จะขายได้ก็ยากแล้ว...
“ครับพี่ ผมไปแล้วนะ อย่าลืมชีทนะครับ” ปิงเดินไปหาเพิ่อนที่โต๊ะถัดไป นายน์เองก็ขึ้นไปเรียนต่อหลังจากกินข้าวเสร็จ
“มึงงง กูไม่เข้าใจ กูไม่รู้เรื่องอะไรเลยยยย” ไนซ์ซี่บ่น
“ทำใจค่ะ” แจมตบไหล่เพื่อนเบาๆ
“เฮ้อออ~~ นั่นสิ ไปร้านเค้กเปิดใหม่กันเถอะ” อะไรคือความเชื่อมโยงกับข้างบนครับไนซ์ซี่?
สุดท้ายนายน์ แจม และนนท์ ก็โดนไนซ์ซี่ลากไปร้านเค้กอยู่ดี...
นายน์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเช็ค รู้สึกว่าโทรศัพท์สั่นตอนที่เรียนอยู่
Singha ส่งรูปภาพถึงคุณ
Singha ส้มตำร้านหลังมอ.เผ็ดมากกกก
Singha ไม่อร่อยด้วย
Singha อย่ามากินนะ
สิงห์ส่งมาตอนบ่ายกว่าๆที่นายน์เข้าเรียนไปแล้ว
Napat_9 เดี๋ยวก็ท้องเสีย
นายน์ตอบไปแค่นั้นแล้วเดินไปขึ้นรถนนท์
“เออ นายน์ กูว่าจะทักอยู่ มึงเปลี่ยนมาใส่นาฬิกามือขวาแล้วหรอ” แจมชี้มาที่นาฬิกาที่ข้อมือเขา
“อืม”
“รอยสักนั่นสักคู่กับสิงห์จริงป่ะ” ไนซ์ซี่ที่นั่งอยู่เบาะหน้าร่วมวงสนทนาด้วย
“อือ ใช่”
“สรุปคือ?เคยคบกัน?”
“...ประมาณนั้น... คือ.. รังเกียจกูไหม..ที่กู..เคยคบกับผู้ชาย..”
“นายน์มึงแหกตาโตๆของมึงดูกูนะคะ กูเป็นกระเทย กูก็ชอบผู้ชาย” ไนซ์ซี่เอามือชี้ที่ตัวเอง
“แล้วรูปตอนเดินจับมือนั่นอ่ะ” แจมยังไม่เลิกถาม
“ก็... ลอง..กลับมาคุยกันดู... เฉยๆ” นายน์ตอบเสียงเบา
“เออๆ มีปัญหาอะไรก็ปรึกษาพวกกูก็ได้” ไนซ์ซี่บอกแค่นั้นแล้วชวนแจมคุยเรื่องเสื้อผ้า
ร้านเค้กที่ไนซ์ซี่พามามีคนเยอะพอสมควร เพราะเป็นร้านที่เพิ่งเปิดใหม่ รสชาติเค้กก็ถือว่าโอเค ไม่ได้อร่อยเวอร์วังแต่คุณภาพก็สมราคา
แต่เด็ดสุดคือ... เจ้าของร้านหล่อมาก ไนซ์ซี่กล่าว
“แล้วแวะมาอีกนะครับ” เจ้าของร้านส่งยิ้มให้พวกเขา
“ค่ะ” ไนซ์ซี่ส่งยิ้มกลับไป แลบลิ้นเลียริมฝีปากแล้วกัดปากน้อยๆแต่พองาม...
มันน่ากลัวมาก ในสายตานายน์...
“เออๆ มีปัญหาอะไรก็ปรึกษาพวกกูก็ได้” คำพูดของไนซ์ซี่ยังดังอยู่ในหัวนายน์ตลอดเวลา
Napat_9 ไนซ์ซี่ ว่างป่ะ
Niceze ว่างค่ะ มีอะไร
Napat_9 มึงว่า กูควรเปลี่ยนอะไรบ้างวะ
Niceze ความรักมันเป็นเรื่องของการยอมรับข้อเสียป่ะมึง
ถ้ามึงต้องฝืนเปลี่ยนตัวเอง มันจะยังเรียกว่ารักหรอ
Napat_9 แต่..กูก็ยังชอบสิงห์อยู่
Niceze มึงอยากเปลี่ยนเอง หรือสิงห์อยากให้มึงเปลี่ยน
นายน์ชะงักไปกับคำถามของเพื่อน...
นายน์ยังชอบสิงห์อยู่นี่เป็นเรื่องจริง ทั้งๆที่พวกเขาต่างกันมากแต่เขายังอยากอยู่ข้างๆสิงห์
มันเป็นแค่เพียงความรู้สึก ความรู้สึกที่อธิบายไม่ได้...
เหมือนกับเรื่องที่ว่าทำไมเขาถึงยังชอบสิงห์อยู่..
มันก็อธิบายได้ยากเหมือนกัน...
เหมือนกับการที่เราพยายามทำให้ใครสักคนชอบเรา การที่เราจะกลับไปหาใครสักคนก็ต้องใช้ความพยายามเช่นกัน...
ความรักไม่ใช่เรื่องง่าย...
มันเป็นเรื่องที่ละเอียดและซับซ้อน... เป็นสิ่งที่นิยามไม่ได้...
Napat_9 กูอยากเปลี่ยน
สิงห์เองก็บอกว่าจะเปลี่ยน
Niceze ถือว่ามึงไม่ได้ฝืนใจละกัน
กูจะตอบมึงให้
สำหรับกูนะ กูว่ามึงควรพูดให้เยอะขึ้น ไม่มีใครเข้าใจมึงหรอกถ้ามึงไม่พูด บางครั้งกูเองก็ไม่เข้าใจมึงเหมือนกัน
ข้อสองคือสีหน้า จริงๆกูว่าหลังจากที่มึงเล่นละครมึงก็แสดงออกทางสีหน้าเยอะขึ้นนะ ข้อนี้เดี๋ยวกูช่วย
ข้อสามคือความมั่นใจ มึงหล่อนายน์ มึงหล่อมากด้วย มึงหนังหน้าดีอ่ะ มึงควรมั่นใจในตัวเอง
นี่สามข้อหลัก เดี๋ยวข้อย่อยกูนึกออกแล้วจะบอก
Napat_9 อือ ขอบคุณ
Niceze นี่ข้อแรกเลยมึง กูพิมพ์ไปกี่บรรทัด นับสิ!
จะตอบแค่นี้หรอ?
Napat_9 แล้วจะให้ตอบยังไง
Niceze มึงถามมาต้องการอะไร
Napat_9 อยากรู้
Niceze แค่นั้น?
Napat_9 ช่วยกูหน่อย จะพยายาม อันไหนไม่ดีก็ช่วยบอกหน่อย
Niceze พิมพ์ยาวๆแค่ครั้งเดียวก็จบแล้ว
เดี๋ยวกูเปิดคลาส ฮาวทูเทรนณภัทรเอง
หลังจากนั้นไนซ์ซี่ก็ชวนนายน์คุยสัพเพเหระจนเริ่มดึกจึงแยกย้ายกันไปนอน
ด้วยความที่ไนซ์ซี่เป็นคนรักษาสัจจะ วันต่อมานายน์จึงต้องไปที่ร้านเค้กร้านเดิมอีกครั้งตามที่เพื่อนตกลงกับเจ้าของร้านไว้
คือ..เขาพูดอย่างนี้กับทุกคนรึเปล่า?
“ยินดีต้อนรับครับ... อ้าวน้องคนเมื่อวานนี่” เจ้าของร้านทักไนซ์ซี่ รายนั้นพอรู้ว่าเขาจำได้ก็เขินบิดไปบิดมา
“จำได้ด้วยหรอคะ”
“จำได้สิครับ ^ ^”
ก็เพิ่งมาเมื่อวานเองป่ะ...
นายน์ แจม และ นนท์เดินไปหาโต๊ะนั่ง ปล่อยให้ไนซ์ซี่สั่งเค้กให้ กินเค้กสองวันติด เขาควรจะหาเวลาไปออกกำลังกายบ้างแล้ว
“ยินดีต้อนรับครับ” เสียงกระดิ่งหน้าร้านดังขึ้นพร้อมกับผู้มาใหม่และนายน์ที่เงยหน้าขึ้นมากินน้ำ ผู้มาใหม่สี่คนเดินไปนั่งที่โต๊ะข้างหลังกลุ่มของนายน์โดยมีต้นไม้ต้นเล็กๆกั้นอยู่
ผู้มาใหม่สี่คนอันได้แก่ สิงห์ ไม้ แฟนของไม้ และ... น้องกิต
นายน์พยายามคิดว่าสิงห์มองไม่เห็นเขา...
ถึงได้เดินผ่านไปโดยไม่ได้ทัก...
ไนซ์ซี่ยกมือที่จะทักสิงห์ค้าง นายน์ก้มหน้าสนใจเค้กต่อ เขาเพ่งประสาทสัมผัสทั้งหมดไปที่เค้กส้มตรงหน้า
แต่หูเขากลับทำหน้าที่ได้ดีเกินคาด
“พี่สิงห์ไม่กินเค้กหน่อยหรอครับ เดี๋ยวผมสั่งให้นะ” เสียงเล็กๆถาม
“กิตกินไปเถอะ ไม่เป็นไร” อีกคนตอบเสียงนุ่ม
“พี่สิงห์ ลองชิมเค้กนมสดดูสิครับ อร่อยนะ”คนทั้งคู่คุยกันอย่างไม่มีติดขัด น้ำเสียงของสิงห์ฟังดูมีความสุข.... ไม่เหมือนตอนคุยกับเขา
“พี่สิงห์มีธุระต่อไหมครับ ไปดูหนังกัน”
“พี่ต้องทำรายงานต่อที่ห้องไม้ ไว้คราวหลังแล้วกัน”
“เสียดายจัง พี่สิงห์ดูนี่สิครับ สวยไหม”
“อือ เหมาะกับเราดีนี่”
พอ! เขาไม่อยากได้ยินแล้ว...
“แจม เปลี่ยนที่กัน” นายน์ขอเปลี่ยนที่กับแจมที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม แจมทำหน้างงๆแต่ก็ยอมเปลี่ยนที่แต่โดยดี
บางทีนายน์อาจจะตัดสินใจผิด.. เพราะตำแหน่งที่นั่งอยู่ตอนนี้มันเห็นแผ่นหลังของสิงห์ได้ชัดเจน
พอๆกับที่เห็นแผ่นหลังบางที่ใกล้จนแทบจะนั่งบนตักได้...
“กูไปห้องน้ำนะ” นนท์พูด เรียกสติเขาจากภาพตรงหน้า
“ไปด้วย” นายน์ลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำกับนนท์
อั้ก!
นายน์เดินชนกับใครสักคนที่หน้าห้องน้ำ
“นายน์?” คนตรงหน้าทักเขา นายน์เงยหน้าไปมองก็พบว่าเป็นไม้นั่นเอง มองเลยไหล่ไม้ไปก็เจอนนท์ที่เดินเล่นโทรศัพท์แชทกับแฟนโดยที่ไม่รู้ตัวว่าเขาไม่ได้เดินตาม
นี่เพื่อนยังสำคัญอยู่ไหม?
“หวัดดี” นายน์ทักไม้
“เออ เจอสิงห์ป่ะ มันเดินมาเข้าห้องน้ำแต่หายหัวไม่ไหนไม่--”
“นินทาอะไรกู” เสียงทุ้มดังจากข้างหลังนายน์
“นายน์ มาทำอะไรอ่ะ” แล้วก้มลงมาทักเมื่อเห็นเขา นายน์สูงตามมาตรฐานคนไทยปกติ แต่มันสูงแค่ติ่งหูของไม้.. และไหล่ของสิงห์ นายน์ไม่เคยรู้สึกแย่ที่ไม่ออกกำลังกายตอนเด็ก ต่อให้ย้อนเวลาไปได้เขาก็จะไม่เล่นกีฬาอยู่ดี
แต่อย่ามาตอกย้ำความเตี้ยของเขาด้วยการยืนประกบหน้าหลังแบบนี้...
“นายน์ มาทำอะไรหรอ” สิงห์ถามย้ำ
“เข้าห้องน้ำไง” ไม้ทำหน้าเหมือนกลั้นขำ
“ไม่ๆ มาซื้อของหรอ”
“เปล่า... มากินเค้กกับเพื่อน”
“หรอ ร้านไหนอ่ะ”
“ร้าน......” บอกชื่อร้านไปสิงห์ก็ทำหน้าตกใจ
“จริงดิ สิงห์ก็เพิ่งไปมา นายน์นั่งโต๊ะไหนอ่ะ” สิงหาถามอย่างแปลกใจ นายน์รู้สึกอารมรณ์ไม่ดีขึ้นมาเฉยๆ
“โต๊ะ 15” ข้างๆโต๊ะ 16ของสิงห์...
“ไปก่อนนะ เดี๋ยวเพื่อนรอ” นายน์เดินไปหานนท์ที่เดินก้มหน้าก้มตาเล่นโทรศัพท์ไม่สนรอบข้าง โชคดีที่มันเดินช้ามากเขาเลยเดินตามมาทัน กลับมาถึงไนซ์ซี่ก็เช็คบิลไปเรียบร้อยแล้ว พวกเขาเดินเล่นกันอีกสักพักก็แยกย้ายกันกลับบ้าน
ไลน์!
Singha นายน์ โกรธรึเปล่า
สิงห์ทักไลน์มาหลังจาที่นายน์อาบน้ำเสร็จ
Napat_9 เรื่อง?
นายน์ว่าเขาควรจะแก้นิสัยพิมพ์สั้นได้แล้ว
Singha วันนี้ที่ห้างอ่ะ สิงห์ขอโทษที่ไม่เห็นนายน์
Napat_9 ช่างมันเถอะ ในร้านคนก็เยอะออก
Singha เค้กอร่อยไหม
Napat_9 อือ อร่อยดี
แล้วสิงห์ไปทำอะไรที่ห้างอ่ะ
Singha แฟนไม้เขาอยากกินเค้กอ่ะ โดนลากมา น้องกิตก็บอกว่าอยากไป
นายน์ชะงักกับชื่อของใครอีกคน
Napat_9 สนิทกับน้องกิตหรอ
Singha อือ เป็นน้องชายรุ่นพี่ในคณะอ่ะ มารอพี่ชายบ่อยๆเลยสนิทกัน
ทำไมหรอ
Napat_9 เปล่าๆ ถามเฉยๆ เห็นคุยกันสนุกดี
Singha แต่สิงห์ไม่ได้คิดอะไรกับน้องเขานะ
Napat_9 แล้วน้องเขาล่ะ
นายน์แค่คิดในใจ... แต่นิ้วมันพิมพ์ไปเอง..
Singha หึงหรอ?
Napat_9 เปล่า
แค่รู้สึก...ไม่พอใจ.. นายน์พิมพ์แล้วก็ลบออก
Singha หรอ หึงก็บอกว่าหึงดิ
Napat_9 ก็บอกว่าเปล่าไง
Singha แน่ใจ?
นายน์นั่งมองข้อความนั้นอยู่นานมาก จนตัดสินใจพิมพ์ไปในที่สุด
Napat_9 แค่ไม่ค่อยชอบ...
Singha หรออออ
น่ารักว่ะ
คราวหลังจะไม่อยู่ใกล้คนอื่น แล้วก็จะยิ้มให้น้อยลงด้วย
ดีกันนะ
*ส่งรูปภาพ*
รูปมือใหญ่ๆที่ยื่นนิ้งก้อยออกมา ภาพนั้นถ่ายให้เห็นข้อมือที่มีคำว่า Together อยู่ด้วย
Napat_9 ไอ้บ้า
นายน์ไม่รู้จะพิมพ์อะไรตอบไปดี
ตึ๊ง!
Singha August ได้อัพเดทสถานะของเขา
คืนนั้นหลังจากที่นายน์รับแอดจากสิงห์ สิงห์ก็หยิบโทรศัพท์เขาไปกดรับการแจ้งเตือนด้วย แถมยังบอกอีกว่าถ้าเอาออกจะงอน
Singha August
‘ไม่มีธุระอย่าทักนะครับ เดี๋ยวเขาหึง > O < ’
‘เขาที่ว่านี่ใครเนี่ย’
‘อะไรเขาไหน สิงห์มีแฟนแล้วหรอ’
‘นี่ว่าจะทักไปพอดี อดเลยนะเนี่ยย 5555’
‘สิงห์ขอเคลียร์กว่านี้ ระบุชื่เขาหน่อยค่ะ’
คอมเม้นท์ส่วนใหญ่จะถามว่า‘เขา’ที่ว่าเป็นใคร ส่วนใหญ่ก็มักจะเดาว่าคนนู้นคนนี้ จนสิงห์มาตอบเม้นท์
Singha August ไม่บอกหรอก - 3 –
‘อย่าให้สืบเจอนะ’
คอมเม้นท์สุดท้ายนี่แหละน่ากลัวสุด...
**************************************
ชีวิตพวกเขามันช่างน่าเบื่อ 5555
สัมภาษณ์สิงหากันดีกว่า
คนเขียน : คิดยังไงกับฉายาสิงหาเทพเจ้าแบงค์ร้อยคะ?
สิงห์: ไม่ได้มีแต่แบงค์ร้อยซะหน่อย แบงค์ห้าสิบสองใบ กับแบงค์ห้าร้อยก็มี อุ๊บ--//เอามือปิดปาก
//เอาที่นางสบายใจเลย
-รักคนอ่าน-
-
เฮ้ยยยย สิงห์แบงค์ห้าร้อยคืออะไรรรรรรร ตอบ แล้วคอมเม้นท์สุดท้ายนี้น่ากลัวว่ะบอกตรงๆ 5555
-
เรื่องของเรื่อง คือเริ่มมีตัวอิจฉา สู้ๆนะนายน์
#ทีมนายน์
-
น้องกิตหรอ หึ อย่าหวัง ไม่ได้แอ้มหรอก อิอิ
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
หืมมมสิงห์อะไรคือแบงค์ 500 คะ อร๊ายยยยยย
น้องกิตคะ หวังอะไรอยู่คะ หืมมมม อย่าหวังเลยค่ะว่าจะได้แอ้มสิงห์
นายน์หึงก็บอกว่าหึงดิ อิอิ เหยแต่ตอนที่สิงห์เดินเข้ามาละไม่นายน์ในร้านนี่เป็นเราเราก็โกรธวะ
รอตอนต่อไปค่าาาา
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
แบงค์500 55555
อย่าหักโหมค่ะสิงห์
ถึงจะรู้ว่างี่เง่าแต่เป็นเราก็แอบนอยน์นะ
สิงหา นายน์อยู่ตรงหน้าทำไมไม่เห็น
เป็นเรานะ อย่างกะมีเรดาห์พิเศษ
ไม่ว่าคนนั้นจะอยู่ไหนเราจะต้องเห็นก่อน
-
น้องคะน้อง คือสิงห์แบบขนาดนี้ น้องยังหวังอะไรอยู่อีกเหรอคะะะะ แต่นายน์ตอนนี้น่ารักมากค่ะ ยอมใจ อะไรคือการพยายามพูดมากขึ้นแล้วบอกเขาว่าไม่พอใจ ฮืออออ นี่ก็เรียกว่าหึงนะคะ ยอมรับไปว่าหึงงงง ขนาดนี้ละ สิงห์ไม่รอดแล้วแหละค่ะ ไปไหนไม่ได้แน่ๆ แต่เราแอบคิดนะคะ สิงห์นี่คือลองใจทำเป็นไม่เห็นรึเปล่า 555555 คือตั้งแต่เขากลับมาคบกันนี่เรามีความรู้สึกนะคะว่าน่ารักขึ้น น่ารักขึ้นมากกกกกกกกกกก เราว่าทั้งสิงห์ทั้งนายน์ก็คงคิดอยู่ในใจแหละว่าเวลาตั้งนานที่เลิกกันไปมันไม่คุ้มเลย รักษาความรักครั้งนี้ไว้ให้นานๆนะคะ สู้ๆ :mew3:
-
แบงค์ห้าร้อยคือไรรรรรห้ารอบเลยหรอ55555
โอยนายน์พูดมากๆอ้อนเยอะๆอ้อยให้มากดิแกรรรเอาให้กิตเงิบ
-
นายน์ก็ยังน่ารักเหมือนเดิม
-
นายน์กำลังพยายาม
สิงห์ก็ชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ :katai2-1:
-
หวัยยยยยยยยยยยย นายน์หึงแหละะะะ ทางที่ดีไม่ควรปล่อยนังน้องกิตไว้ค่ะ นางอาจจะแปลงร่างกลายเป็นเสี้ยนหนามได้ในอนาคต ต้องกำจัดดดดดดดด
-
น้องกิตลูก มาทางไหนกลับไปทางนั้นเลยค่ะ ฮ่าๆ
-
นายหัดพูดมากๆด้วย
-
ห้ะ อะไรคือแบงค์ห้าร้อย 555555
เเอบงอนสิงห์ว่ะ แฟนนั่งอยู่ใกล้ฟแต่ไม่เห็น
น้องกิต อย่ามาหวังลมๆแล้งๆนะ เดี๋ยวมีตบนะ
นายน์พูดให้มากกว่านี้ หึงก็บอกว่าหึงสิ เนอะสิงห์ :hao3:
-
สู้ๆ นะทั้งสองคน เอาใจช่วย มารผจญจงหลบไป เพี้ยงๆๆๆๆ
แถม อิกิตคะ :z6:
-
:hao7: :hao7: อะไรสิงห์ แบงค์ห้าร้อยคืออะไรรรรรรรรร
-
อีน้องกิตแกอย่ามาทำตัวเป็นปรสิตนะยะ
อย่ามาทำให้ณภัทรกับสิงหาผิดใจกันนะ
อีสิงหาแกจะง้อน่ารักไปละ :hao7:
-
อะไรคือการมีแบงค์ 500 555
-
เจ้ว่านะ ..... นายน์ต้องอัพเกรดหน่อยนะลูก
พยายามอีกนิดนะเจ้ขอ
เจ้อ่านแล้วใจแป้วแทนสิงห์
1. อีตาสิงห์มันเดินตากแอร์ เอ็งก็ไปทักเค้าหน่อยก็ได้
2. หวงบ้างไรบ้าง เห็นสิงห์มันเดินมาในร้านเค้กก็ตะโกนทักไปเลย
เป็นเจ้หน่อยไม่ได้ จะลุกเดินไปนั่งด้วยที่โต๊ะ 16 เลยคร่ะ
3. การพิมพ์ตอบ !!!!!!! นิสัยถามคำตอบคำ ตอบแบบกำปั้นทุบดินนี่ปวดตับมาก
ดีขึ้นที่เริ่มมีการถามกลับบ้าง
เคยได้ยินมั้ยลูกที่เค้าบอกว่า ...
ถ้าเค้าใส่ใจหรืออยากคุยกับเราบทสนทนาจะจบที่คำถาม
เพื่อที่ว่าบทสนทนามันจะได้ไปต่อได้นะลูก
ให้สิงห์ชวนคุยอย่างเดียว เจ้ล่ะสงสารมันจริงๆ T______T
-
เปิดจองนิยายมั้ยคะ อยากได้จริงๆนะอ่านแล้วคิดถึงแฟนเก่ามาก สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
หนูนายยยยยน์พูดเยอะๆนะลูก
สิงหาอ้อนมากกกกก
ขอฟินๆอีกนะคะ ชอบบบบบบบ :mew1:
-
แบงค์500 คืออะไรรรรรร
-
แหม ๆ หนูสิงห์กะใจร้อนใช่เล่นนะ พึ่งได้กลับมาคุยกันก็ตีตราจองซะแล้ว
แต่จะทำอะไรก็เคลีย์ ๆ หน่อยนะจ๊ะเดี๋ยวนายน์จะหึงเอาหึหึ :hao7:
-
อะไรคือเเบงค์ห้าร้อย
หมกมุ่นนะสิงห์55555
คู่นี้เขาหวาน คนมันรักกันอ่ะ มันต้องปรับ
ตัวเองเข้าหากัน
น้องกิตนี่อะไรคะ อยากมีบทเหรอเตงง
-
หนูนายน์ทำดีแล้วค่าาา
คิดอะไรก็แสดงออกไปเลย
ชอบ ไม่ชอบอะไรก็บอกอีกฝ่ายไป
จะได้ปรับตัวเข้าหากันง่ายขึ้น
:กอด1: :L2:
-
น้องนายน์เขาพัฒนาแล้วนะคะ มีหงมีหึง 555555555
-
สิงห์เทพแบงค์100 จะกลายเป็นสิงห์เทพห้าร้อยแทนละ กร๊ากกก
นายน์หัดบอกตรงๆอย่างนี้ก็น่ารักกกกมุ้งมิ้งอ่า
-
หืมมมมม อะไรคือแบงค์ห้าร้อยคะสิงห์
-
ห้าร้อยเลยหรอสิงงง
-
กิตคะ มาจากไหน กลับไปทางนั้นค่ะ :z6:
ส่วนหนูนายน์แสดงความรู้สึกให้มากกว่านี้นะหนู :mew1:
-
นายน์พูดเยอะๆ มีไรถามไปเลย อย่าเก็บ อย่าคิดเอง
ไนซี่เทรนดีๆเลย
มั่นใจในตัวเองหน่อยนะ
สิงห์ออกจะรักนายน์ขนาดมีแบงค์ห้าร้อยเลยนะ อุ๊บ!!
-
แบงค์ 50 สองใบคือไม่มีแบงค์ร้อย
แบงค์500 คือรวบยอดห้าครั้งอย่างงี้หรอพี่สิง5555
-
ก็รอดูต่อไปว่าสิงหาจะจัดการความสนิท
ที่มีกับน้องกิตอย่างไรต่อไปไม่ให้นายน์หึง
ว่าแต่ 500 นี่คือคิดถึงนายน์แล้ว...5 ครั้งรวดใช่ป่ะ
-
ปรับตัวเข้าหากันเข้าล่ะ! สู้ๆ!
#ทีมนายน์
-
น่าร้ากกกกก คือเพิ่งเข้ามาอ่าน สนุกดีค่ะ เป็นนิยายสบายๆ สมอง สนุกมากกกกก ติดตามต่อค่า
-
น่ารักอ่ะ
-
สิงห์น่ารักอะ :ling3:
-
นายน์ พูดเยอะๆนะ หึงก็บอกหึงสิ
สมมุติเรมเป็นสิงห์บอกเลย ไม่ง้ออะ เล่นด้วยยาก
มองไม่ิออกว่าคิดอะไร มันไม่ได้น่าค้นหานะ
มันน่าอึดอัด
สงสัยเราเป็นคนตรงเกินไป
แล้วก็คบกับพวกตรงเกินไป พอมาเจอคาเรคเตอร์แบบนายน์ปุ๊ป แล้วหงุดหงิดชอบกล
แต่เค้าก็น่ารักกันดี
สิงหาเป็นอะไรที่มีความอดทนสูงมาก ไม่นอกใจด้วย
ถึงจะเฟรนลี่ แต่แบบนี้รักตายเลย
เฟรนลี่แต่ให้ความสำคัญกับแฟนอย่างเสมอต้นเสมอปลายนะ ไม่เอาแบบเมื่อก่อนที่เลิกกับนายน์
นะสิงห์ อยากเห็นโมเมนต์ นายน์อ้อนสิงห์จังเลยยยยยยย ( • ̀ω•́ )✧
-
มีแบงค์ร้อยเยอะก็ว่าหื่นแล้ว แบงค์500นี่คืออะไรคะสิงห์ 555555555
-
นายน์ต้องพูดให้เยอะขึ้น ดีว่าได้เพื่อนไนซ์ซี่ช่วยเป็นติวเตอร์ให้
ส่วนสิงห์คงต้องระวังน้องกิตไว้บ้างก็ดี นางอาจทำอะไรที่ทำให้นายน์เข้าใจผิดได้ ยิ่งนายน์ไม่ค่อยพูดอยู่ด้วย เพราะขนาดหึงยังไม่กล้าพูดออกมาตรงๆ เลย
-
:o8: :o8: :o8: :o8:
-
โว๊ะะะ น้องกิตนี่ต้องดูกันยาวๆ รวมถึงสิงห์ดัวยนะ อย่าคิดว่าจะรอดนะจ้ะ
-
นายด์แสดงความรู้สึกให้มากกว่านี้หน่อยเซ่ รออ่านอยู่น้า
-
สิงน่ารักมากกก ขอเสียของสองคนนี้คืออีกคน เฟลนลี่แต่อีกคนกลับไม่พูด ค่อยๆปรับนะ
-
หูยยย
-
เนื้อหาดีมาก อ่านเเล้วรู้สึกตามไปด้วยเลย อินนนนนน
-
สิงหาเทพเจ้าแบงค์ร้อย ใครคิดคะ 5555555
นายน์น่ารักมากค่ะ ชอบๆ
สำหรับเราความรักไม่จำเป็นต้องเปลี่ยน แค่ปรับเข้าหากันก็พอ
เพราะเกลียดที่เราเป็นเรา ก็ดีกว่ารักที่เราเป็นคนอื่นน่ะค่ะ สู้ๆ นะ นายน์ :katai5:
-
คิดถึงครั้งที่ 15
“พี่นายน์ ผมขอโทษ คนที่จะขายนาฬิกาเขาบอกไม่ขายแล้วอ่ะ” ปิงวิ่งเข้ามาหานายน์ทันทีที่นายน์เดินออกจากห้องเรียน
“หรอ... ไม่เป็นไร มันสวยขนาดนั้นเป็นพี่ พี่ก็ไม่ขายหรอก” นายน์หน้าสลดลง
“โถ่..พี่ อย่าทำหน้าอย่างนี้สิ เดี๋ยวผมไปตื๊อให้ก็ได้ พี่รอหน่อยนะ พี่อุตส่าห์ไปเล่นละครให้ผม ตอนนี้ผมคบกับตาลแล้วนะพี่”
“จีบติดแล้วดิ ดีใจด้วย”
“ระดับผมแล้ว... เอาเป็นว่าผมจะหานาฬิกามาให้พี่ให้ได้ รอก่อนนะครับ ผมไปนะ” ปิงกล่าวลาแล้วเดินไปหากลุ่มเพื่อน
“นายน์ มึงมีธุระอะไรต่อเปล่า” เสียงไนซ์ซี่ดังมาจากข้างหลัง
“ไม่นะ... คิดว่าไม่” นายน์ตอบ
“งั้นไปเริ่มคลาสกันดีกว่า ไปอีแจม” ไนซ์ซี่ลากแขนเขาไปที่รถของนนท์โดยมีแจมกับนนท์เดินตามประกบหลัง
ความจริงที่น่าเศร้าของกลุ่มนายน์คือการที่นนท์มีรถอยู่คนเดียว (ไนซ์ซี่มีมอเตอร์ไซด์ 1 คัน) ดังนั้นเวลาไปไหนมาไหนจึงต้องใช้รถของนนท์ตลอด ซึ่งพวกเขาก็หารเฉลี่ยช่วยค่าน้ำมันนนท์ทุกครั้ง
“นายน์ยิ้มมมม”
“ยิ้มกว้างๆ” แจมจับปากนายน์แล้วยืดออก
“ขมวดคิ้วค่ะ”
“จิกตาหน่อย”
“ไหนลองเบะปากสิ”
“พอๆ วันนี้พอแค่นี้ เริ่มส่วนต่อไปดีกว่า”
ตอนนี้นายน์กำลังอยู่ในคลาสฮาวทูเทรนณภัทรที่ห้องของแจม โดยมีไนซ์ซี่กับแจมเป็นครูสอนและนนท์เป็นผู้ช่วยคอยออกความคิดเห็น
ซึ่งวิธีเป็นอะไรที่ไร้สาระมากกกก
“สมมุติกูเจอมึงที่มหาลัยนะ” ไนซ์ซี่บอก
“นายน์ สวัสดี”
“สวัสดี” นายน์ตอบไนซ์ซี่
“ตกค่ะมึง ตก! ท่องไว้ว่าจบประโยคด้วยคำถามนะ เอาใหม่”
“นายน์ สวัสดี”
“สวัสดี... เป็นไงบ้าง..”
“เรื่อยๆอ่ะ ช่วงนี้งานเยอะ นายน์อ่ะ” แจมชูกำปั้นแล้วร้อง ‘เยส!’ เบาๆ
“ก็สบายดี..”
“นายน์!!! มึงเป็นเด็กประถมสวัสดีอาจารย์ภาษาอังกฤษหรอ Good morning, teacher. I’m fine. Thank you, and you? หรอคะ” ไนซ์ซี่กุมขมับตัวเอง
“แล้วจะให้ทำยังไงล่ะ” นายน์ถาม
“ตอบยาวยาวววว ฟังที่กูตอบสิ เอาใหม่...” ไนซ์ซี่เสยผมตัวเองแล้วจ้องหน้านายน์
“นายน์ สวัสดี”
“สวัสดี เป็นไงบ้าง”
“ก็...”
“โอ้ยยยยย กูยอมแล้วววว แจมเปลี่ยนตัว!” ไนซ์ซี่หันไปเรียกแจมแล้วเดินไปล้างหน้า
“อย่าให้ห้องกูเลอะนะอีไนซ์ นายน์มึงต้องสนใจโลกและโซเชียลค่ะ จะได้มีหัวข้อสนทนา” แจมตะโกนบอกไนซ์ซี่แล้วหันมาพูดกับนายน์
“ไลน์ก็เป็นโซเชียลนะ” นายน์เถียง
“ไลน์มันมีไว้คุย! เฟสบุ๊คมีไว้เสือก ทวิตเตอร์ก็มีไว้เพ้อ มึงเล่นเฟสบ่อยๆก็พอแล้ว เอาโทรศัพท์มา” นายน์ยื่นโทรศัพท์ให้แจม
“เนี่ยกดไลค์เพจไปเยอะๆนั่นแหละ พวกเพจคำคมอะไรอย่างงี้ เดี๋ยวมันก็จะแชร์พวกข่าวต่างๆมา มึงก็ดูๆไว้บ้าง” แจมเปิดแฟนเพจให้นายน์ดู ทั้งเพจมหาลัย เพจคำคม เพจหนังสือ หรือเพจเกมส์
“อืมๆ” นายน์ครางรับในลำคอ
“อะไรนะ!” แจมหันมาจ้องนายน์เขม็ง
“อ๋อๆ.. น่าสนใจดีเนอะ... มีอะไรอีกไหม...” ตั้งแต่ที่ไปขอความช่วยเหลือ กลุ่มของนายน์ก็เพิ่มกฎใหม่อีกหนึ่งข้อ คือ ถ้าพูดอะไรไปแล้วเขาตอบกลับสั้นๆห้ามพูดต่อ วันแรกที่เริ่มใช้นายน์โดนแจมกับไนซ์ซี่จิกสายตาใส่นับครั้งไม่ถ้วน
มันยากชะมัด... แต่ก็คุยกับสิงห์ได้ยาวขึ้น...
“อันนี้เพจ....” แจมอธิบายต่อจนเริ่มดึกแจมก็ไล่ทุกคนให้กลับ
“พี่นายน์ ผมขอโทษ พี่สิงห์ยังไม่ยอมขายนาฬิกาให้ผมสักที T ^ T” ปิงบอกเขาตอนกำลังเดินลงบันไดอาคารเรียนรวม
“ฮะ? เมื่อกี้แกบอกว่าใครนะ?” แจมถาม
“พี่สิงห์ครับ”
“สิงห์ไหน” ไนซ์ซี่ถามบ้าง
“ก็พี่สิงห์ เดือนเศรษฐศาสตร์ไงพี่” ปิงทำหน้างง แต่นายน์งงกว่า
สิงห์ ซื้อนาฬิกา?
ตลกแล้ว คนๆนั้นไม่เคยใส่นาฬิกาเลยสักครั้ง สิงห์จะซื้อนาฬิการุ่นลิมิเต็ดทำไม
“ทำไมพี่ทำหน้าไม่เชื่อแบบนั้น... อ่ะ!นั่นไงพี่สิงห์ มาพอดีเลย พี่สิงห์ครับ..” ปิงตะโกนเรียกสิงหาที่เพิ่งเดินออกจากห้องเรียน
“หวัดดีนายน์ แจม ไนซ์ซี่ นนท์” สิงห์ทักนายน์กับเพื่อน
“พี่จะขายนาฬิกาให้ผมใช่ป่ะ” ปิงถาม
“ก็บอกแล้วไงว่าไม่ขายแล้ว”สิงห์ตอบสีหน้าหงุดหงิด
“พี่ขายให้ผมเถอะ ผมสัญญากับพี่นายน์ไว้...”
“สัญญา?... กับนายน์?..”
“ใช่พี่” ปิงพยักหน้า
“อยากได้นาฬิกาหรอ” สิงห์หันมาถามนายน์
“อือ มันสวยดี... แต่ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวมันก็ออกรุ่นอื่น--”
“เดี๋ยวเอามาให้ มีเรียนต่อป่ะ” นายน์ยังพูดไม่จบ สิงห์ก็พูดขัดขึ้นมาก่อน
“...ไม่มี วันนี้มีเรียนแค่ตอนเช้า ทำไมหรอ..”
“งั้นไปกินข้าวกัน ไปป่ะ” ประโยคหลังสิงห์ถามเพื่อนนายน์คนอื่นๆ
“ไม่เป็นไร ว่าจะไปกินบุฟเฟ่ต์ 3 จ่าย 2พอดี นี่ก็คิดอยู่ว่าจะตัดใครออกหรือหาเพิ่มดี ตอนนี้ก็พอดีแล้ว ฝากนายน์ด้วยนะ บายยย” แจมโบกมือบ้ายบายแล้วลากแขนไนซ์ซี่กับนนท์ออกไป
พวกนั้นไปคุยเรื่องบุฟเฟ่ต์กันตอนไหนทำไมนายน์ไม่ได้ยิน...
“โดนเพื่อนทิ้งแล้ว” สิงห์พูดลอยๆ แต่นายน์ก็รู้ว่าหมายถึงใคร
“แล้วสิงห์อ่ะ ไม้ไปไหน”
“ไปกินข้าวกับแฟน”
“ก็โดนทิ้งเหมือนกันนี่”
“งั้นคนโดนทิ้งจะช่วยไปกินข้าวกับคนที่โดนทิ้งเหมือนกันได้ไหมครับ” รูปประโยคฟังดูงงๆแต่มันก็เข้าใจได้เมื่อสิงห์ชี้นิ้วมาที่นายน์แล้วชี้เข้าหาตัวเอง
“ไปก็ได้... ร้านไหนอ่ะ”
“ร้าน...ไหม ไปป่ะ” สิงห์ถามปิงที่กลายเป็นอากาศธาตุ
“ไม่เป็นไรครับเดี๋ยวผมไปกินกับเพื่อน เพื่อนรออยู่ ผมแค่แวะมาหาพี่นายน์เฉยๆ ไปนะครับ” ปิงยกมือไหว้แล้วเดินลงบันไดไป
“เรื่องนาฬิกาไม่ต้องมาตื๊อแล้วนะ เดี๋ยวพี่คุยกับนายน์เอง” สิงห์ตะโกนตามหลังไป
“ครับพี่” ปิงก็ตะโกนกลับมา ตอนนี้เหลือเขาอยู่กับสิงห์ และเพื่อนสิงห์บางคนที่ยังอยู่หน้าห้องเรียน
“ไปกินข้าวกัน” สิงห์จับมือนายน์เดินลงบันได
“พี่นายน์คะ มีคนฝากมาให้ค่ะ” รุ่นน้องคนหนึ่งยื่นซองจดหมายมาให้นายน์ที่หน้าอาคารเรียนรวมแล้วเดินหนีไป
ข้างหน้าซองมีตัวอักษรเขียนว่า {กลับหอแล้วค่อยเปิดอ่านนะคะ}
“อะไร ได้จดหมายน้อยหรอ จดหมายรักเปล่าเนี่ย หึงนะ” สิงห์พูดติดตลก
“หึงง่ายไปแล้ว” นายน์บ่นเบาๆ
“พูดบ่อยเผื่อคนแถวนี้จะพูดบ้าง” สิงหาเงยหน้าพูดกับท้องฟ้า
“พี่เขียวอ่ะหรอ” นายน์ชี้ไปที ‘พี่เขียว’หมาไทยหลังอานสีขาวที่ทุกคนพร้อมใจกันเรียกว่าพี่เขียว
“คงงั้นแหละ ไหนพี่เขียวลองพูดว่าหึงสิครับ”สิงห์ย่อตัวลงไปพูดกับพี่เขียว คนรอบๆก็เริ่มยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูป
โฮ่ง! พี่เขียวเห่า
“เก่งมากพี่เขียว เดี๋ยวผมซื้อไก่ย่างมาให้ป้านวลนะ” สิงห์ลูบหัวพี่เขียว ป้านวลคือบ้านแม่บ้านประจำอาคารเรียนรวม เป็นเจ้าของพี่เขียวกลายๆเพราะทางมหาลัยไม่อนุญาตให้นิสิตให้อาหารสุนัขโดยตรงให้ฝากป้านวลมาให้อีกที
“พี่เขียวครับพี่รู้เปล่าคนบางคนนะทั้งๆที่หึงแต่บอกว่าไม่ค่อยชอบ...”
“...”
“คำว่าหึงมันสั้นกว่าตั้งเยอะ ปกติเห็นตอบแต่สั้นๆ ทีอย่างนี้มาตอบยาว...”
“...”
“พี่เขียว..”
“ไม่ไปกินข้าวแล้วหรอ” นายน์เอ่ยขัดสิงห์ที่เริ่มนินทาเขาให้หมาฟัง
“ผมไปก่อนนะพี่ คนๆนั้นเขาโมโหหิวซะแล้ว” สิงห์โบกมือลาพี่เขียวแล้วลุกขึ้นยืน
“ไปยัง” สิงห์ถามแล้วยิ้ม
“ล้างมือก่อนไหม” สิงห์พยักหน้าแล้วเดินไปล้างมือที่ห้องน้ำใกล้ๆ
หลังจากที่ไปกินข้าวกันเสร็จ สิงห์ก็พานายน์มาที่คอนโด
"กอดหน่อยยย~" สิงห์อ้าแขนออกดึงนายน์เข้าไปหา
"ดูทีวีไปก่อนนะ สิงห์ไปเอาของในห้องก่อน" นายน์พยักหน้าแล้วนั่งดูทีวีที่กำลังฉายหนังอยู่ หลังจากวันนั้นห้องนอนของสิงห์ก็เหมือนมียันต์แปะอยู่ทำให้นายน์ไม่กล้าเข้าไป สิงห์เข้าไปสักพักก็เดินออกมานั่งที่โซฟาข้างๆนายน์
"นายน์" สิงห์ส่งเสียงเรียก
"ฮะ?"
"ขอมือหน่อย" สิงห์คว้ามือข้างที่สวมนาฬิกาของนายน์ ถอดนาฬิกาออก แล้วสวมเรือนใหม่แทนที่
"ทำอะไรอ่ะสิงห์" นายน์ถามอย่างตกใจ
"ให้.." สิงห์ลูบนาฬิกาไปมา
"ก็ไหนบอกว่า... ไม่ขายให้ปิงไง"
"อืม.. ไม่ขาย... เก็บไว้ให้นายน์..."
"ฮะ? หมายความว่ายังไง"
"เห็นมันสวยดีเลยซื้อไว้... คิดว่าน่าจะเหมาะกับนายน์" สิงห์ยิ้มบางๆ
"แต่..." ตอนที่นาฬิกาออกเขากับสิงห์ยังไม่เจอกันเลยนะ
"ตอนแรกคิดว่าไม่มีโอกาสให้แล้วเลยประกาศขายน่ะ" สิงห์อธิบาย
"....." นายน์ทำหน้าไม่ถูก
"ชอบไหม"
"...อืม..."
"ดีใจจัง.."
"...สิงห์ ..ค่านาฬิกา..."
"ไม่เอา! สิงห์ซื้อให้" สิงห์ปฏิเสธเสียงแข็ง
"แต่มันแพงนะ" นายน์จ้องหน้าสิงห์
"งั้น... เปลี่ยนจากเสียตังค์.. มาเป็นเสียตัวให้สิงห์แทนได้ไหม" สิงห์ก็จ้องนายน์กลับมาด้วยสายตากรุ้มกริ่ม
"ไอ้บ้า!!" นายน์เขวี้ยงหมอนใส่หน้าสิงห์แต่อีกฝ่ายดันรับได้แล้วพุ่งเข้ามากอดเขาแทน
“สิงห์.. มันหนัก...” นายน์ตีไหล่สิงห์ให้ปล่อย
“..อื้อ.. เก็บค่านาฬิกาก่อน...” จมูกโด่งซุกไซร้หาความหอมหวานจากร่างในอ้อมแขน มือข้างหนึ่งกดไหล่อีกคนไว้ให้อยู่นิ่งๆ ส่วนมืออีกข้างก็ซุกซนลงไปลูบเอวบางแล้วเลื่อนขึ้นมาปลดกระดุมออกทีละเม็ด
กระดุมเม็ดแรกหลุดออกเผยไหปลาร้าขาวและลาดไหล่
กระดุมเม็ดสองที่คอยปกปิดหน้าอกเนียนก็หลุดตาม
ทันทีที่กระดุมเม็ดที่สามโดนแกะออกไป ยอดอกสีชมพูก็ปรากฏต่อสายตา
ร่างสูงแกะกระดุมเม็ดต่อไป.. ต่อไป... และต่อไป... จนหมด...
“..อื้ออออ... สิงห์....” ริมฝีปากหนาประทับบนลาดไหล่ ดูดเม้ม ตีตราจอง แล้วผละออกมา...
“...หมั้นไว้ด้วยนาฬิกาก่อน... สัญญาว่าจะไม่ทำให้ท้องก่อนแต่ง...” สิงห์เกลี่ยปอยผมให้นายน์ แต่มืออีกข้างก็ยังไม่วายไปลูบเอวเล็กเล่น
“..ผู้ชายมันท้องได้ที่ไหนกัน..” นายน์ชันตัวลุกขึ้น
“อ้าวหรอ? งั้นทำแค่ไหนก็ได้อ่ะดิ” สิงห์ทำท่าจะกระโจนเข้ามาอีกครั้ง นายน์เลยเอาฝ่าเท้าสวยๆยันโครม
“ใจร้ายจัง...” สิงหายู่ปาก
“....” นายน์มองคนตัวโตด้วยสายตาเอือมๆแล้วติดกระดุมเสื้อให้ตัวเอง
แต่แม่ง.. เข็มขัดเขาหลุดไปตอนไหนเนี่ย!!
“นายน์ไม่อ่านจดหมายน้อยที่ได้มาหรอ” สิงหาชี้ไปที่ซองจดหมายในกระเป๋าเขา
“กลับไปอ่านที่หอก็ได้”
“ไม่เอา! อ่านที่นี่แหละ.. ถ้าเป็นจดหมายรักขึ้นมาสิงห์จะเอาไปเผาทิ้งเลย!!” นายน์เมินคำพูดสิงห์แล้วหยิบซองจดหมายขึ้นมาแกะอ่าน...
“นายน์ เป็นอะไร” สิงห์ถามเมื่อนายน์นิ่งไป ร่างสูงยื่นหน้าเข้ามาอ่านข้อความในมือนายน์ด้วย
เจอตัวแล้ว
ไปตายซะ
อย่ามายุ่งกับสิงหานะไอ้ตุ๊ด
อีวิปริต
“ใครส่งมา!!” สิงห์แย่งกระดาษไปจากมือของเขาแล้วฉีกทิ้ง
“สิงห์.. ใจเย็นๆ... ช่างมันเถอะ..” นายน์พยายามกล่อมสิงห์ให้ใจเย็นลง
“เย็นอะไรเล่า แบบนี้มันเกินไปแล้วนะ!!”
“สิงห์!”
“....” สิงหากำหมัดแน่น หายใจเข้าออก พยายามสงบสติ
“นายน์...” สิงห์เรียก
“...ทำไม..”
“...ไม่ใช่ครั้งแรกใช่ไหม..” สิงห์จ้องตานายน์
“.....” นายน์เบือนหน้าหนี
บอกไม่ได้...
“นายน์... ตอนคบกับสิงห์ก็โดนแบบนี้ใช่ไหม..”
“....” เขาเม้มปากแน่น
เรื่องนี้มันควรบอกสิงห์จริงๆหรอ...
“..นายน์.. บอกสิงห์มาเถอะ..”
“...”
“...ขอร้อง..”
“...สาม...” นายน์ตอบเสียงเบา
“แค่นั้นหรอ”
“..อึก.. สี่ครั้ง...”
“แน่ใจนะ?”
“....ห้าก็ได้..” คนตัวเล็กก้มหน้าคางชิดอก
“นายน์..”
“อะไรเล่า คราวนี้พูดจริงแล้วนะ!” นายน์หันมาจ้องหน้าสิงห์
“..ทำไมถึงไม่บอกกัน...” ทั้งน้ำเสียงและแววตาของสิงห์มันแสดงออกอย่างชัดเจนว่ากำลัง... น้อยใจ..
“ขอโทษ..” วินาทีนั้นความรู้สึกผิดตีขึ้นมาบนอกณภัทร
“...ทำไม...”
“...แค่ไม่อยากให้...กังวล...”
“แล้วนายน์ก็ทุกข์คนเดียวอ่ะหรอ... ตอนนั้นสิงห์เป็นแฟนนายน์นะ! นายน์มีแฟนไว้ทำอะไรกันแน่!!”
“ขอโทษ..”
“เฮ้อออ...” สิงห์ทิ้งตัวลงกับโซฟา ปิดเปลือกตาข่มอารมณ์คุกรุ่นของตัวเอง
“สิงห์...” นายน์ส่งเสียงเรียก
“หืม?” สิงห์ส่งเสียงตอบแต่ยังไม่ลืมตา
“มัน... จะจบแบบเดิมไหม...” นายน์ถามอย่างเป็นกังวล
เขากลัว...
กลัวใจตัวเอง...
“ถ้ามันจะจบแบบเดิมก็เริ่มใหม่... รอบที่ 3.. 4…. 5… หรือ 6... เริ่มไปเรื่อยๆ... จนกว่าใครสักคน...จะไม่อยากเริ่มใหม่อีกแล้ว...” สิงห์กุมมือเขาแน่น นายน์รู้สึกได้ว่ามือของสิงห์กำลังสั่น
“สิงห์..” นายน์หันหน้าไปหาคนข้างๆ
“หืม? อุ๊บ!!” นายน์คว้าคอคนตัวโตมาประกบจูบ สิงห์อึ้งไปเล็กน้อยก่อนที่มือใหญ่จะยกขึ้นมาลูบหลังคนตัวเล็ก สองมือของนายน์ก็เลื่อนไปคล้องคอสิงห์ ริมฝีปากบางเผยอ ออกน้อยๆ สิงห์ไม่รอช้าส่งลิ้นร้อนไปกวาดต้อนภายในโพรงปากของคนที่นั่งตัวสั่นอยู่บนตัก...
การจูบเป็นภาษากายที่แทนได้ทั้งคำพูดและความรู้สึก...
พวกเขากำลังทำสัญญากันโดยที่ไม่ต้องใช้คำพูด...
สัญญาที่บอกว่า จะไม่มีใครยอมปล่อยมือออกจากความรักครั้งนี้...
“สิงห์รักนายน์นะ” สิงหากระซิบถ้อยคำคำหวาน แล้วปิดริมฝีปากบางด้วยบางของเขาอีกครั้ง...
************************************************
ทำไมคนอ่านหื่นขนาดนี้ สิงห์มีแบงค์ห้าร้อย สิงห์ก็อาจจะคิดถึงนายน์100ครั้งก็ได้ 5555
ฝากเพจหน่อยนะ จิ้มๆ (https://www.facebook.com/BuioFalco-583394715153850/?ref=hl)
-รักคนอ่าน-
-
เปิดจองนิยายมั้ยคะ อยากได้จริงๆนะอ่านแล้วคิดถึงแฟนเก่ามาก สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
โหยย จริงจังไหมเนี่ยย มาลุ้นให้คนเขียนแต่งให้จบก่อนดีกว่า เรื่องนี้เดี๋ยวค่อยคุยกันเนอะ
เผลอๆอ่านจบอาจจะไม่อยากได้แล้วก็ได้ 555555
-
ดีใจเปิดเจอ :katai2-1:
นายน์เปิดใจกับสิงห์มากขึ้น อ่า... จูบสิงห์ก่อนบ่อยๆก็ชอบนะ น่ารักดี :-[
ชะนีตัวไหนน้า :z6: คงไม่ใช่กิต อยากรู้ นิสัยไม่ดี :beat: ตัวเองไม่ได้ก็รังควาน คนรักกัน :m16:
รอตอนใหม่ :L2: :L1: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
สิงหาคนดีของนายน์ :katai2-1: :katai2-1:
-
:katai1: ใครส่งมา เดี๋ยวจับเชืิอดเลย :z6: :beat: :serius2: :angry2:
-
:pig4: :pig4:
-
พี่สิงห์ต้องจัดการให้นายด์นะ :ling2:
-
คนใกล้ตัวมั้ย เพราะได้รับ จม ตั้งแต่สมัยนู้นนนนเลยอ่ะ
-
:hao3: :hao3:
-
โอ้ยยมาแล้วว
ทำไมทำแบบนี้ อิคนเขียนจดหมายนี่ต้องโรคจิตแน่ๆ
จัดการมันเลยนะสิงห์
ยอมไม่ได้ --*
-
น่ารักกก ติดตามต่อค่า
-
ชอบที่เขาอยู่ข้างๆกันแบบนี้
-
มีตัวสร้างความวุ่นวายโผล่มาแล้ว
-
สิงงานดีมาก ชอบ
-
สิงห์ดูแลนายน์ดีๆนะ
-
อร้ายย ดีค่ะ ชอบคนมือไว 5555555555555
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
พ่อคนมือไวใจเร็ว :hao7:
-
รอตอนต่อไปนะคะ :L1:
-
นายน์เสร็จแน่ๆๆ
:hao6:
-
สงสาานายน์แสดงว่าเจอบ่อยมากอ่าดิ โหยยยสิงห์ปกป้องนายให้ได้นะ
-
:pig4:
-
สิงห์จัดการรรรรรรรร :angry2:
อย่าให้นายน์ต้องเสียใจอีกนะ!
-
ใครอ่า
-
สิงหา ปกป้องนายน์ให้ได้นะ สงสารนายน์ :กอด1:
-
ฮื้ออออ ตั้งแต่เขาเป็นแฟนกันนี่เราแบบ มีหมอนจิกหมอน มีหมาจิกหมาอ่ะค่ะ โอ๊ยยย น่ารักกก สิงหา ทำไมเธอเป็นผู้ชายที่ติดแฟนขนาดนี้ เรามีความรู้สึกว่าต่อให้เรียนคนละที่แต่นายสิงหาก็ยังดั้นด้นมาหาหวานใจอยู่ดี ติดมากจริงๆค่ะ แล้วแบบ เรื่องนาฬิการอีก ขนาดตอนนั้นเลิกกันไปแล้วนะคะ นี่คือคิดถึงตลอดเวลา สถานะจะเปลี่ยนยังไงก็ห้ามความคิดถึงไม่ได้ ถึงซื้อมาแล้วจะแบบ ซื้อมาทำไมวะก็ตาม แล้วแบบนี้นายน์จะไม่รักสิงห์ได้ไงคะ ตอนนี้เราชอบประโยคนี้อ่ะค่ะ “ถ้ามันจะจบแบบเดิมก็เริ่มใหม่... รอบที่ 3.. 4…. 5… หรือ 6... เริ่มไปเรื่อยๆ... จนกว่าใครสักคน...จะไม่อยากเริ่มใหม่อีกแล้ว...” ฮือออ ครั้งนี้ต้องไม่จบแบบเดิมค่ะ น้องนายน์พยายามรักษาความรักครั้งนี้ไว้เหมือนกัน ดังนั้น รักกันไปนานๆเถอะค่ะ จีบอีกครั้งไม่รู้จะติดอีกรึเปล่านะคะ 555555 แต่คนเขียนจดหมายนี่แบบ... สิงห์เป็นของของเธอเหรอคะ ทำไมทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ นี่ เจ้าของตัวจริงเขาอยู่นี่ค่า สิงห์คะ เราว่าต่อไปสิงห์นี่ประกบติดนายน์มากกว่าเดิมแน่ๆ ก็รักมาก เลยเป็นห่วงมากอ่ะเนอะ
ปล. ราก็อยากได้เล่มนะคะ :mew3:
-
ใครอีกกกกกก
ดีใจนายน์พยายามพูดกับสิงหาเยอะขึ้น☺️☺️☺️
-
"เปลี่ยนจากเสียตังค์.. มาเป็นเสียตัวให้สิงห์แทนได้ไหม" โอ๊ะโอ :z1: :z1:
ใครคนไหนมาระรานนายน์กันเนี่ยยย จัดการร :angry2:
-
นายน์โดนขู่อยู่ฝ่ายเดียวเลย
แล้วล่าสุดนี่ของใคร หญิงหรือชาย
อ่านจากข้อความน่่าจะเป็นหญิงมั้ง
แล้วสิงหาจะช่วยนายน์จัดการยังไงนะ
-
สิงห์จัดกาด้วย
-
เราชอบตอนเร่าร้อนแบบเน้กรี๊ด จิกหมอนแรง
โอยเดี๋ยวพี่สิงห์วันนี้ต้องมีหยอดแบ้ง100อีกแน่ๆ
สงสารนายน์มากกกกนางเก็บไปคิดคนเดียวตลอดเลยหรอ ต้องหัดแรงบ้างนะลูกเรื่องนี้เฉยไม่ด้าย
ปล ยังฟินที่นายน์เป็นคนรุกเองบ้างโอยยยยยยย
-
มันจะไม่จบแบบเดิมหรอกนายน์
ลุ้นๆๆ :laugh:
-
สงสารนายน์ เลิกเพราะเหตุนี้ด้วยหรอ
ชะนีร้ายก็มา
-
จิกหมอนไปอีกกกก :ling1: :ling1:
-
จดหมายนี้ของชะนีใช่มั้ยคะ
เพราะในจดหมายด่าณภัทรว่าอีตุ๊ด
สิงหาแกต้องปกป้องณภัทรนะ
-
ใครที่ทำอะไรแย่ๆอย่างงี้กับนายน์
คนที่ไม่ได้มักจะอิจฉา แต่การทำกันแบบนี้มันแย่ไป
สงสารนายน์
สิงห์ดูแลดีๆนะจ๊ะ อย่าให้จบแบบเดิมเลย ภาวนา
-
ใครด่าน้องนายน์เนี่ยยยย ต่อไปมีอะไรต้องบอกสิงห์นะ :katai1:
-
ตอนที่ได้รับจดหมายด่านี่มันควรจะเครียด แต่เรากลับเขิน
#ความสิงหา นี่มันน่ารักจริงๆ
-
ใครฟะมาทำแบบนี้กับน้องนายน์ผู้น่ารักได้ไง :z6: :z6: :z6:
-
สิงห์ควรรวบหีวรวบหางนายน์แล้วปรกาศให้โลกรู้ซะะะ :katai1:
-
สมกับสิงห์เทพห้าร้อย มือเทพจริงๆ นี่ถ้าไม่หยุดมีหวังเลยคำว่ามัดจำ กร๊ากกกก
ว่าแต่...นอกจากจะพูดน้อยและแคร์มากแล้วยังมีจดหมายอีกสินะ
โถวว นายน์ แต่คราวนี้พี่สิงห์รู้ด้วย สตรองแล้วละ
เราจะผ่านมันไปด้วยกัลลล
-
สิงห์นิเนียนตลอดๆ :hao6:
-
สิงห์คิดถึงนายน์ร้อยครั้งเหรอจ๊ะะะะะะ :hao7: :hao7: ชะนีที่ไหนรังควานน้องแบบนี้ห้ะะะ สิงห์จัดการ
-
:z3: :z3: ชอบบบบบบบบบบ
-
นายน์อย่ายอม ต่อสู้กลับไป!!!!!
-
น่ากลัวอ่ะ มันเป็นใครรรรรรรรรร :angry2:
-
นางน่ากลัว 'เจอตัวแล้ว' คือไรรร
-
คนเขียนจดหมายต้องเป็นคนที่เม้นในเฟสบุ๊คสิงห์สเตตัสล่าสุดว่า 'อย่าให้เจอนะ' แน่ๆ
ใครอะ สิงห์จัดการรร
-
ตามอ่านทันแล้วววว
ตอนแรกไม่กล้าอ่านเพราะกลัวเศร้า
แต่พอมาอ่านคือน่ารักมาก
ผู้ชายแบบสิงห์นี่ดีงามและน่ารักแถมแอบหื่น
รู้สึกว่าตอนล่าสุดเริ่มมีปม สงสารนายน์
-
สิงต้องจัดการให้นายนะ
-
ไปค่ะ จัดการคนส่งจดหมายค่ะ
เอาให้เงิบงายไปเลยค่ะ
นี่นายน์ของสิงหานะคะ
อย่ามาแหยมค่ะ
:katai1: :katai1:
หวังว่าภาพจะไม่ตัดไปที่โคมไฟนะคะ555
ีรอๆ จ้า
:call:
:call:
:call:
-
สิงห์ปกป้องนายน์ให้ได้นะ เอาใจช่วยทั้งคู่ ^^
-
กรี๊ดดด อ่านทันแล้วววว
เนื้อเรื่องน่ารักมากๆค่ะ ฟินจิกหมอน สุดๆ :katai2-1:
ติดตามตอนต่อไปค่ะ เป็นกำลังใจให้สิงห์นายน์ผ่านอุปสรรคไปด้วยดี เป็นกำลังใจให้คนเขียนด้วยค่ะ อิอิ :mew1:
-
ไม่ใช่แค่กิตสินะ ศัตรูเพิ่มขึ้นแล้ว สิงห์ต้องปกป้องนายน์ อย่าให้ใครมารังแกล่ะ
-
แปะๆ o13
-
เดาว่าเป็นน้องกิตหรือเปล่าที่มาป่วนความรักของนายน์กับสิงห์
ชอบที่สิงห์ให้สัญญา สมแล้วที่ชื่อสิงห์ นายน์ต่อไปมีอะไรก็พูดออกมาเหอะ ต่อไปก็ต้องหาว่าใครคือคนที่ส่งจดหมาย นายน์คงต้องบอกไนซซี่ แจมและนนท์ด้วย จะได้ช่วยกันสืบหา
-
เรารอคอยมาเนิ่นนานนนนน หวังเพียงว่าจะได้อ่านสักที~~~~~
สู้ๆๆๆนะคะไรท์เตอร์ กดf5รัวๆๆๆ
:katai4:ฃ :katai1: :katai1:
-
คิดถึงครั้งที่ 16
‘นิเทศฯเล่นละคร ละครเพื่อน้อง'
นั่นคือชื่อเต็มๆของโครงการที่พี่ๆนิเทศปีสี่จัด พี่ช่านัดเวลาล้อหมุนตอน 8 โมงตรง พวกเขาเดินทางไปบริจาคของให้น้องที่ จ.ราชบุรี มันไม่ไกลมากเพราะงบประมาณที่มีน้อยและเวลาจัดซึ่งอยู่ช่วงเกือบๆปลายเทอม
“หิวไหม?” สิงหาถามเขา นายน์ส่ายหน้าก่อนหน้านี้เขากินข้าวเช้ามาแล้ว
หลังจากวันที่ได้จดหมายครั้งแรก นายน์ได้มาอีก 2 ครั้ง ครั้งแรกสิงห์เอาไฟเผาทิ้งไปแล้วส่วนครั้งที่สองไนซ์ซี่ไปแย่งมาจากปากของพี่เขียวได้ทันก่อนที่พี่เขียวจะกลืนลงไป แน่นอนว่าเป็นฝีมือของสิงห์ที่เอาไปให้พี่เขียวกัดเล่น ตอนแรกสิงห์ทำท่าทางไม่พอใจที่ไนซ์ซี่ไปแย่งออกมา แต่พอไนซ์ซี่บอกว่าให้เก็บไว้แจ้งความสิงห์ก็ยอมเข้าใจ...
นั่งรถทัวร์มาจนเข้าเขตอำเภอสวนผึ้งได้สักพัก พี่ช่าก็ให้ทุกคนลงจากรถแล้วไปนั่งท้ายรถกระบะของชาวบ้านแทน ระยะทางต่อจากนี้ไม่ใช่ยางมะตอย พวกเขาต้องข้ามเขาไปอีก 2 ลูกกว่าจะถึงโรงเรียนของน้องๆ
“ว้ายยยยย!!!!!!” พี่แน๊ตตี้ร้องออกมาเมื่อน้ำกระเซ็นมาโดนขณะรถแล่นผ่านฝายน้ำล้น แต่ละคนเปียกมากเปียกน้อยตามตำแหน่งที่นั่งท้ายกระบะ แต่นายน์ไม่เปียกเพราะเสื้อยีนส์แขนยาวของสิงหาคลุมหัวเขาอยู่...
“อีกไกลป่ะพี่” ชินหันไปถามพี่ช่า
“ไม่รู้ พี่ก็ไม่เคยมา..” พี่ช่าตอบปากสั่นเพราะลมฤดูหนาวที่พัดมา ประกอบกับเสื้อผ้าที่เปียกจากน้ำเมื่อครู่ หลายคนเองก็เริ่มเอามือกอดอก
“ทำอะไร” นายน์เมินการโต้เถียงของชินและพี่ช่าแล้วหันมาถามคนข้างตัวที่เอามือมาโอบไหล่เขา
“กอดหน่อย... หนาว..” สิงหาดึงเขาเข้าไปใกล้
“เอาเสื้อคืนไหม” นายน์ทำท่าจะถอดเสื้อคืนให้อีกฝ่าย
“ไม่ต้องหรอก ใส่ไปเถอะ”
“แล้วจะหายหนาวไหม”
“ก็ดึงมานั่งใกล้ๆแล้วไง” สิงห์ออกแรงดึงให้นายน์เข้ามาใกล้อีกครั้ง
”นั่งกอดอกยังอุ่นกว่าเลย...” นายน์เปรยคนเดียวเบาๆ เขาไม่เห็นว่าการที่สิงห์เอามือมาโอบเขาจะทำให้เจ้าตัวอุ่นขึ้นตรงไหน กลับกันฝ่ายที่อุ่นน่าจะเป็นนายน์เสียอีก
“ไม่อุ่นกาย แต่อุ่นใจไง” สิงห์ยิ้มมุมปาก นายน์เดาว่าดวงตาภายใต้แว่นกันแดดสีน้ำตาลเข้มนั่นต้องกำลังยิ้มเป็นประกายไปด้วยแน่ๆ วันนี้สิงห์ใส่เสื้อยืดสีขาวสกรีนลายกราฟิก กางเกงยีนส์ขายาวสีดำ แถมด้วยแว่นกันแดดสีน้ำตาลเข้ม เสื้อผ้าปกติที่ใครๆก็ใส่ได้แต่มันกลับดูดีมากเมื่ออยู่บนไม้แขวนเสื้อดีๆอย่างสิงหา ยิ่งถ้ารวมกับเสื้อกันหนาวสียีนส์บนตัวเขาก็ยิ่งทำให้เจ้าตัวหน้ามองขึ้นไปอีก...
“มองอะไร หืม?” สิงห์ถามเมื่อเขาเผลอมองหน้าอีกฝ่ายนานไป
“เปล่านี่...” นายน์เสมองตนไม้ข้างทาง
“นี่ วันนี้สิงห์หล่อไหม” จู่ๆสิงห์ก็ถามอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย
“พี่ช่าก็บอกไปแล้วนี่” ตั้งแต่พี่ช่าเห็นสิงห์ก็ชมคนตัวสูงไม่ขาดปาก
“มันไม่เหมือนกัน... สิงห์หล่อไหม” สิงห์ถามอีกครั้ง
“ก็... หล่อมั้ง” นายน์รู้ว่าตัวเองกำลังโกหก แต่ก็อายเกินกว่าจะกล่าวชมอีกฝ่ายตรงๆ
“มั้งหรอ อะไรกัน... จำรองเท้าคู่นี้ได้ไหม” สิงห์ชี้ไปที่รองเท้าสีน้ำตาลบนเท้า นายน์มองรองเท้าคู่นั้นอย่างวิเคราะห์ เขาเองก็รู้สึกคุ้นๆกับรองเท้าคู่นี้เหมือนกัน...
...แต่ก็นึกไม่ออก
“อะไร สิงห์ชอบคู่นี้มากเลยนะ” นายน์จ้องรองเท้าอีกครั้ง... รองเท้าผ้าใบสีน้ำตาล มีโลโก้สีดำ รองเท้าธรรมดาที่ไม่น่าจะมีอะไรพิเศษ นอกจาก...
มันเป็นรองเท้าคู่แรกและคู่เดียวที่นายน์เลือกให้สิงห์ตอนที่ไปเที่ยวห้างครั้งสุดท้ายเมื่อสามปีก่อน
“ยังใส่ได้อยู่อีกรึไง” นายน์ถามเพราะสิงห์สูงขึ้นมากจากเมื่อสามปีก่อน ขนาดตัวเองก็ใหญ่ขึ้นด้วย
“อือ ดีนะซื้อเผื่อไว้” สิงห์ตอบยิ้มๆ
“นายน์ กลับมาเล่นไอจีกันไหม”
“...เอาดิ ไว้กลับกรุงเทพเมื่อไหร่ค่อยโหลดลงเครื่อง” นายน์เคยเล่นอินสตราแกรมอยู่ช่วงหนึ่งตอนที่คบกับสิงห์ มันเป็นเรื่องตลกๆของเด็กสองคนที่ใช้แอคเค้าท์เดียวกัน
เด็กสองคนที่ไม่เคยรู้ว่าสักวันหนึ่งอินสตราแกรมจะกลายเป็แอพต้องห้ามที่ไม่กล้าเข้า...
เด็กสองคนที่ไม่รู้ว่าแอคเค้าท์นั้นจะถูกนำกลับมาใช้อีกรอบหลังจากปล่อยทิ้งร้างไปสามปี...
“ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่คิดถึงใครอยู่เนี่ย” สิงหาถามเขา
“ใครสักคน...”
“อย่าให้รู้นะว่าใคร สิงห์ตามไปต่อยมันแน่”สิงห์พูดอย่างหาเรื่อง
“เอาดิ ถ้าต่อยตัวเองได้ก็ลองดู...”
“ฮะ!?” สิงห์ทำหน้างงก่อนจะยิ้มออกมา ตั้งแต่กลับมาคุยกันสิงห์ก็หยอดมุขเสี่ยวๆทุกครั้งที่มีโอกาสจนเขาที่รู้สึกเสียเปรียบต้องไปปรึกษากับแจม แจมก็บอกให้เขาทำบ้างเพื่อความเท่าเทียม นายน์ไม่เห็นว่ามันจะเท่าเทียมตรงไหน ทำไมเขาถึงเขินตลอดเลยเล่า?
“ว้าาา ทำไมสิงห์รู้สึกอย่างต่อยตัวเองวันละหลายๆรอบจัง” สิงห์เอาแก้มแนบกำปั้นจากมืออีกข้างที่ไม่ได้โอบเขาอยู่แล้วเอียงคอ ท่าทางอย่างนั้นทำให้นายน์หลุดหัวเราะออกมาอย่างเสียไม่ได้
“คิดว่าทำแล้วน่ารักรึไง” นายน์ถามพลางหัวเราะคิกคัก
“ไม่คิดหรอก... ในสายตาสิงห์ไม่มีใครน่ารักได้เท่านายน์หรอก...” สิงห์ส่งยิ้มหวาน
โอเค... สิงหาชนะ
รถกระบะเก่าๆของชาวบ้านพาพวกเขามายังโรงเรียนแห่งหนึ่งกลางป่า อาคารเรียนเป็นปูนชั้นเดียวมีห้องเรียนเพียงสามห้องอันเกิดจากการบริจาคของหน่วยงานที่มาก่อนหน้าพวกเขาเมื่อปีที่แล้ว คุณครู 3 คนคอยสอนนักเรียนกว่า 80 คนโดยเรียนร่วมกันแบบคละชั้น ตอนที่มาถึงพวกชาวบ้านก็ออกมาต้อนรับและเอาอาหารมาเลี้ยง
มันเป็นเสน่ห์ที่หาไม่ได้ในเมืองที่เจริญแล้ว...
หลังจากกินข่าวอิ่มพี่ๆเอาของไปแจกน้องๆทั้งหนังสือเรียน หนังสือนิทาน อุปกรณ์กีฬาและเสื้อกันหนาว จากนั้นก็แบ่งน้องและพี่ออกเป็นสามกลุ่ม กลุ่มแรกจะสอนหนังสือน้อง กลุ่มที่สองจะเล่นละครและนันทนาการ ส่วนกลุ่มที่สามคือเล่นกีฬากับน้อง แน่นอนว่านายน์ที่ไม่ชอบกีฬาและไม่เก่งเรื่องแสดงก็ต้องอยู่ฝ่ายสอนหนังสือน้องไปตามระเบียบ ส่วนสิงห์รายนั้นก็ไปอยู่ส่วนกีฬา
“เพ่คับ เพ่เช่ออะไยหยอ” เด็กผู้ชายคนหนึ่งเดินมาถามเขา สำเนียงที่พูดออกมาบอกได้ชัดเจนว่าไม่ใช่คนไทยแท้ๆ
“พี่ชื่อนายน์ครับ แล้วน้องล่ะ” นายน์ย่อตัวลงไปคุยกับเด็กคนนั้น
“ป๋มชื่อนินฮะ” น้องนินตอบเขา
“แล้วน้องนินมาหาพี่ทำไมหรอครับ”
“จ๋อนป๋มหน่อย” น้องนินชูหนังสือการเขียนภาษาไทยมาให้เขาดู
“หาที่นั่งสิ เดี๋ยวพี่สอน” น้องนินพาเขามานั่งที่มุมห้องเรียน พี่แต่ละคนจะคอยสอนหนังสือน้องประมาณ 2 คน ตอนแรกเขาไม่คิดว่าจะมีเด็กๆมาหาเลยนั่งเฉยๆดูพี่คนอื่นไป สอนไปสักพักน้องนินก็ชวนคุยนอกเรื่อง น้องเล่าให้ฟังว่าอยู่กับแม่ซึ่งเป็นคนพม่าแล้วก็น้องสาวอีกคน ส่วนพ่อที่เป็นคนไทยไปทำงานในเมืองกลับมาบ้านเดือนละครั้งพร้อมกับของเล่นนิดๆหน่อยๆ ทุกคนสอนน้องอ่าน เขียน แล้วก็วาดรูปกันลืมเวลา จนพี่ช่าที่อยู่ฝ่ายสันทนาการต้องมาเรียกให้พวกเขาปล่อยน้องกลับบ้านเพราะหมดเวลาเรียน บ้านของเด็กๆอยู่ไม่ไกลจากโรงเรียน บ้านที่อยู่ไกลสุดเดินมาแค่ 10 นาทีก็ถึงแล้ว
ตกดึกเป็นการโชว์ฝีมือทำอาหารของพวกรุ่นพี่ ยิ่งมืดอากาศก็ยิ่งหนาวทำให้ต้องก่อกองไฟแล้วนั่งเล่นกัน สนามกว้างที่ใช้เข้าแถวถูกเปลี่ยนเป็นสถานที่กางเต็นท์ของผู้ชาย ส่วนผู้หญิงนอนในอาคารเรียน สามทุ่มกว่าๆพี่ๆก็ดับไฟแล้วเข้านอน ชาวบ้านแถวนี้นอนเร็วมาก พวกเขาเลยไม่อยากส่งเสียงดังรบกวน
“เหนื่อยไหม” สิงห์ถามเมื่อเขาเข้ามาในเต็นท์ ตอนแรกนายน์ต้องนอนเต็นท์เดียวกับน้องริว แต่ด้วยอำนาจมืดจากคนที่คุณก็รู้ว่าใครทำให้ผลมันออกมาแบบนี้
“เหนื่อยแต่ก็สนุกดี” นายน์ตอบตามจริง เขาไม่ใช่คนที่รักเด็กอะไรมากมายแต่วันนี้เขาก็รู้สึกดีที่ได้มาสอนเด็กๆเหล่านี้
“สิงห์อ่ะ” นายน์ถามกลับ
“อือ สนุกมาก วิ่งเล่นกันจนเหนื่อยเลย ฮ่าๆๆ”
“เจอเพื่อนรุ่นเดียวกันก็งี้แหละ”
“นายน์นั่นเด็ก 7 ขวบ!” สิงหาโวยวาย
“อ้าวหรอ? โทษทีๆ ฮ่าๆๆ” นายน์เม้มปากกั้นหัวเราะ
“พอเลยๆ สนุกไหม? นอนๆ เดี๋ยวตื่นสายนะ” สิงห์ว่าแล้วล้มตัวลงนอน นายน์ก็ทิ้งตัวลงข้างๆกัน
“นายน์” สิงห์ส่งเสียงเรียก
“หืม?” นายน์ปรือตามองสิงห์ ถึงเมื่อกี้จะไม่ง่วงแต่พอหัวถึงหมอนความเพลียตลอดทั้งวันก็ทำให้นายน์จะหลับได้เหมือนกัน
“...จะนอ จะนอ ไจ๊เด๊ะ...”
“ฮะ!?” นายน์หันไปมองหน้าสิงห์ด้วยความงง
“เปล่า... เด็กมันสอนมา... นอนเหอะ...” สิงห์รวบตัวนายน์เข้าไปกอด ชันตัวขึ้นมาหอมแก้มคนตัวเล็กแล้วหลับตา นายน์เองเมื่อได้อ้อมกอดอุ่นก็เข้าสู่ห้วงนิทราทันทีเนื่องจากความเหนื่อยล้า
เช้าวันต่อมานายน์ตื่นสายกว่าปกติเพราะอากาศที่เย็นสบายเกินไปทำให้เขาหลับเพลิน มื้อเช้าเป็นอาหารฝีมือชาวบ้านที่ทำมาให้พวกเขา นายน์อยู่ทำกิจกรรมครึ่งวันจนถึงเที่ยง ทานอาหารเสร็จก็ทยอยกันไปเก็บของแล้วออกเดินทางกลับ ระหว่างทางกลับพี่ช่าให้คนขับจอดรถแวะซื้อของฝากกันนิดหน่อย นายน์เดินรอบๆร้านเพื่อหาของฝากไปให้เพื่อนของตน
“พี่คะๆ พี่มากับรถทัวร์คันนั้นป่ะคะ?” เด็กวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาถามเขาแล้วชี้ไปที่รถทัวร์ที่เขานั่งมา
“ใช่ครับ มีอะไรหรอ”
“พวกพี่มาทำอะไรกันหรอคะ มาเที่ยวหรอ” เด็กอีกคนถามบ้าง
“มาบริจาคของให้โรงเรียน...น่ะครับ” นายน์บอกชื่อโรงเรียนที่พวกเขาเอาของไปบริจาค
“อ้าว? พี่มาจากที่ไหนกันหรอ”
“มหาลัย... ครับ” เด็กกลุ่มนั้นตาวาวเมื่อได้ยินชื่อมหาลัย
“พี่หนูก็อยากเข้าที่นี่เหมือนกัน สอบยากไหมอ่ะ”
“ไม่ยากหรอกน้อง แต่ต้องขยันอ่านหนังสือเยอะๆ”
“พี่คะ หนูขอเฟสได้ไหม เผื่อทักไปถามเรื่องเรียนอ่ะ พี่อยู่คณะอะไรคะ?”
“สถาปัตครับ”
“เพื่อนหนูก็อยากเข้าคณะนี้ เนอะ” เธอหันไปพยักพเยิดกับเพื่อนสาว
“ขอเฟสหน่อยนะคะ” เธอยื่นโทรศัพท์มาตรงหน้านายน์
“อ่า... ครับ แต่พี่ไม่ค่อยได้เล่นหรอก” นายน์รับโทรศัพท์มาอย่าง งงๆ นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนไม่รู้จักมาขอเฟสบุ๊คเขา
“เอาของพี่แทนไหมครับ” สิงห์กอดไหล่นายน์แล้วยิ้มถามพวกเธอ
“กะ... ก็ได้ค่ะ” เธอหน้าแดงก่อนจะตอบอย่างตะกุกตะกัก
“นี่ครับ”
“ขอบคุณค่ะ” เธอรับโทรศัพท์คืนแล้วเดินหนีไปทางอื่น
“ชอบหรอ เด็กม.ปลายอ่ะ” นายน์ถามลอยๆ
“ไม่อ่ะ ชอบรุ่นเดียวกัน” สิงห์ฉีกยิ้มมุมปาก
“แล้วให้เฟสไปทำไม” นายน์กำลังอารมณ์เสีย เขาไม่ชอบเลยที่สิงห์ยิ้มให้คนอื่น ยิ่งอีกฝ่ายสวยซะขนาดนั้นก็ยิ่งไม่ชอบ
“หึงหรอ”
“เปล่านี่...” แค่ไม่ชอบต่างหาก
“หรอ... แต่สิงห์หึงนะที่นายน์ไปคุยกับผู้หญิงสวยๆแล้วยังจะให้เฟสน้องเขาอีก”
“คนคุยกันมันหึงกันได้ด้วยหรือไง ...แล้วก็สุดท้ายคนที่ให้เฟสไปก็สิงห์ไม่ใช่หรอ” สิงห์นิ่งไปเมื่อนายน์พูดจบ
“...ขอโ...” นายน์เพิ่งรู้ตัวว่าพูดอะไรออกไป แต่สิงห์ก็ขัดขึ้นมาก่อน
“นั่นสิ... แต่เฟสสิงห์เพื่อนเต็มแล้ว... ช่างมันเถอะ ไปซื้อของฝากกัน” สิงห์จูงมือเขาไปเดินดูพวกกุญแจที่ร้านแถวๆนั้น
“น้องเขาจะถามเรื่องเรียนนะ” นายน์ที่เพิ่งจะประมวณผลคำพูดสิงห์ได้เอ่ยทัก
“น้องเขาอยากเรียนสถาปัตหรือไงถึงจะไปแนะนำเขาได้น่ะ”สิงห์หยิบตุ๊กตาแกะสองตัวมาเทียบกัน
“เพื่อนน้องเขาไง คนเสื้อฟ้าอ่ะ เจ้าของโทรศัพท์”
“หรอ.. สิงห์เห็นโพสต์ล่าสุดบอกว่าจะติดบัญชีให้ได้” สิงห์วางตุ๊กตาลงแล้วหยิบเทียนหอมมาดูแทน
“....” นายน์มองหน้าสิงห์ด้วยสายตาไม่เชื่อถือ
“จริงๆนะเว้ย เดี๋ยวเปิดเฟสน้องเขาให้ดูเลย” สิงห์ทำท่าจะวางเทียนหอมแล้วหยิบโทรศัพท์
“เชื่อก็ได้ เลือกได้ยัง” สิงห์พยักหน้าหยิบตุ๊กตาแกะสองตัวและเทียนหอมอีกสามอัน นายน์เลยหยิบของตัวเองตามไปคิดเงิน
หลังจากซื้อของฝากกันเสร็จรถทัวร์ก็วิ่งตรงยาว พี่ๆหลายคนก็นอนหลับเนื่องจากความเหนื่อยล้าตลอดสองวันทำให้บนรถเงียบมาก
“ง่วงหรอ” สิงห์ถามนายน์ที่นั่งสัปหงก
“อืม...” นายน์ส่งเสียงตอบในลำคอ
“นอนไปดิ ใกล้ถึงแล้วเดี๋ยวปลุก”
“ไม่นอนหรอ” นายน์ถามสิงห์ที่เอาแต่เล่นโทรศัพท์
“คุยกับแม่อยู่ครับ เดี๋ยวก็นอน”
“อืม...” นายน์นั่งหลับตาพิงเบาะ จนตอนที่ใกล้จะหลับก็รู้สึกเหมือนหัวตัวเองถูกเอียงไปพิงใครอีกคน...
“...นายน์ ...ตื่นได้แล้ว จะถึงแล้วนะ” สิงห์สะกิดคนข้างตัวเมื่อรถทัวร์เข้ามาในเขตมหาลัย
“อืมมม...” นายน์เอามือขยี้ตาตัวเองให้หายง่วง ทำให้เสื้อกันหนาวของใครอีกคนตกจากไหล่
นายน์หยิบขึ้นมาแล้วหันไปหาสิงห์ “เห็นนอนกอดอกเลยคลุมให้” สิงห์บอกแล้วเก็บซองขนมใส่ถุงขยะ
สักพักรถก็จอดหน้าคณะนิเทศ นายน์ลาพวกรุ่นพี่แล้วเดินไปที่รถสิงห์ ตอนขามาสิงห์แวะมารับเขาที่หน้าหอโดยอ้างว่ากระเป๋าเดินทางมันใหญ่เกินกว่าจะขึ้นรถเมล์แถมนั่งแท็กซี่ก็เปลืองเงิน... ถึงนายน์จะคิดว่ากระเป๋าที่มีแค่เสื้อผ้าสองชุดกับอุปกรณ์อาบน้ำมันไม่ได้ใหญ่เลยก็ตามที...
“คืนนี้นอนคอนโดสิงห์นะ” สิงห์พูดแล้วหักพวกมาลัยเลี้ยวรถไปทางคอนโดสิงห์... ที่มันอยู่คนละทางกับหอของนายน์
“เฮ้ย! ทำไมอ่ะ”
“สิงห์เหนื่อยอ่ะ นะๆ เหนื่อยมากเลย” สิงหางอแง
“แต่ว่า...”
“ชุดใช้ชุดสิงห์นอนก็ได้ ชุดนี่ก็เอาไปซักแล้วใส่กลับพรุ่งนี้...”
“แต่...”
“นะๆ”
“สิงห์....”
“เหนื่อยจังเลยยย วันนี้เตะบอลกับน้องทั้งวันเลยยยย”
“สิงห์ คือมัน....”
“พรุ่งนี้น้ำมันขึ้นด้วย ทำไงดี สิ้นเดือนเงินก็จะหมด...”
“สิ...”
“เดือนนี้โดนตัดเงินด้วย จะมีเงินกินข้าวพอถึงต้นเดือนไหมเนี่ยยย”
“......”
“เดี๋ยวนี้ค่าครองชีพก็สูงขึ้นเรื่อยๆทุกวั....”
“โอเคๆ ไปก็ได้ๆ” นายน์ตกลงอย่างจำยอม
แค่ไปค้างคอนโดคืนเดียว จำเป็นต้องเล่นใหญ่ขนาดนี้ไหม?
สิงหายิ้มกว้างแล้วอาศัยจังหวะที่รถติดไฟแดงก้มมาหอมแก้มนายน์ไปฟอดใหญ่ จากนั้นก็ขับรถไปยิ้มไปจนถึงหน้าห้องก็ยังไม่เลิกยิ้มสักที
“ยิ้มอะไร”
“เปล๊าาาาา...” สิงห์ตอบเสียงสูง
“.....” นายน์มองหน้าสิงห์อย่างคลางแคลงใจ
“หิวแล้ว กินอะไรดี” สิงห์ถามแล้วกดเบอร์รูมเซอร์วิสของคอนโด นายน์ไม่ใช่นายเอกที่ดีที่จะเก่งเรื่องทำอาหาร สิงห์เองก็เป็นแค่ผู้ชายธรรมดาๆที่ทำเป็นแค่ต้มมาม่ากับไข่เจียว พวกเขาเลยต้องพึ่งร้านอาหารข้างทางกับรูมเซอร์วิสเพื่อประทังชีวิต
“ข้าวผัดพริกแกงหมู”
“เบื่อบ้างไหมเนี่ย...” สิงห์ทำหน้าเอือมๆแล้วบอกรูมเซอร์วิสไป สิงห์ไล่เขาไปอาบน้ำรออาหารมา
ประมาณ 30 นาทีเสียงกริ่งหน้าห้องก็ดัง นายน์เลยออกไปเอาแทนสิงห์ที่อาบน้ำอยู่
“ข้าวมาแล้วหรอ” สิงห์นุ่งผ้าเช็ดตัวเดินออกมาจากห้อง
“อือ ไปแต่งตัวไป” เขาเข้าใจว่าปกติใครๆก็ออกมาแต่งตัวข้างนอก แต่เวลามีแขกอยู่มันก็ควรแต่งตัวให้เรียบร้อยสิ ขนาดเขายังเอาชุดนอนสิงห์ไปใส่ในห้องน้ำเลย
“มองอะไร” นายน์ถามสิงห์ที่แต่งตัวเสร็จแล้วและออกมานั่งกินข้าวอยู่ฝั่งตรงข้าม
“หึๆ หนีรด.มาหรอครับ” สิงห์ถามยิ้มๆ ทำเอานายน์รู้สึกร้อนที่ใบหน้า
เขาใส่ชุดนอนสิงห์ไม่ได้... นั่นคือข้อเท็จจริงที่ได้รับการพิสูจน์ก่อนที่เขาจะไปอาบน้ำ นายน์เลยได้เสื้อยืดรด.ของสิงห์กับกางเกงขาสั้นตอนม.ปลายของเจ้าของห้องมาใส่แทน...
บ่งบอกถึงความแตกต่างของสรีระมาก...
“กินข้าวไปเลย” นายน์ขึ้นเสียงใส่
“คร้าบๆ” สิงห์ชูมือสองข้างแนบลำตัวสื่อว่ายอมแพ้แล้วกินข้าวต่อ
กินข้าวเสร็จนายน์ก็ไปแปรงฟันแล้วออกมาดูทีวีที่โซฟาข้างนอก จานข้าวก็โทรลงไปเรียกรูมเซอร์วิสให้ขึ้นมาเก็บ
“นอนได้แล้ว ดึกแล้วนะ” สิงห์เดินมายืนบังทีวีแล้วพูดกับเขา นายน์กดปิดทีวีพร้อมๆกับสิงห์ที่เดินไปปิดไฟข้างนอก
“นายน์” สิงห์เรียกเมื่อเขาทิ้งตัวลงนอนบนเตียง
“หืม?”
“เป็นแฟนกันนะ”
“ฮะ!?” นายน์หันไปมองหน้าสิงห์ที่ยืนอยู่ปลายเตียง
“เป็นแฟนกัน”
“คนคุยกันมันหึงกันไม่ได้ เพราะฉะนั้น...”
“เป็น แฟน กัน นะ”
“คบกันเลยดีกว่า เดี๋ยวค่อยๆเปลี่ยนทีหลัง”
“.....” ขอเวลาให้ณภัทรได้ประมวณผลสักครู่...
“นายน์...”
“.....”
“สิงห์คิดมาตั้งนานนะเว่ย จะขอเป็นแฟนยังไงให้มันโรแมนติกอ่ะ แต่มันก็คิดไม่ออก... ที่คิดได้ก็มีแต่คนทำไปแล้ว...”
“.....” เหมือนสมองของนายน์จะลาพักร้อนหนีไปไหนสักแห่ง
“นายน์.... นายน์ครับ...”
“.....” เขาขอเวลาไปตามหาสมองที่หายไป
“นับ 1-3 ถ้าไม่ตอบจะถือว่าตกลงนะ”
“.....”
“หนึ่ง...”
“....” ฮะ? เดี๋ยว? อะไร?
“สอง...”
“....” เดี๋ยว!
หลังจากที่หาสมองเจอ นายน์กำลังจะหาเสียงของเขาเป็นลำดับต่อไป
“ส...”
“เดี๋ยว!”
“อะไร พูดคำอื่นก็ถือว่าตกลงนะ...”
“....” สิงหาแม่งขี้มโน...
“โอเค สาม... สวัสดีณภัทร เราเป็นแฟนกันแล้ว นอนเถอะ” สิงห์ทิ้งตัวลงนอนข้างๆแล้วดึกเขาไปกอด สักพักคนตัวโตก็หลับ สงสัยจะเหนื่อยแบบที่เจ้าตัวบอกจริงๆ
แต่... มีใครเข้าใจสิงหาไหม?
อธิบายที...
************************************************************
ภาษาเพื่อนบ้านวันละคำขอเสนอคำว่า... “จะนอ จะนอ ไจ๊เด๊ะ”
จะนอ ใช้แทนตัวผู้ชาย ส่วน ไจ๊เด๊ะ แปลว่ารัก ค่ะ ซึ่งก็คือวิธีบอกรักภาษาพม่านั่นเอง //เสียดายที่นายน์ไม่เข้าใจ
Cr. Google 55555 อันนี้ไม่แน่ใจเหมือนกัน ไม่มีความรู้ภาษาพม่า ถ้าใครรู้ช่วยบอกด้วยนะคะ
ปล. อย่าพยายามเข้าใจสิงหา เพราะคนเขียนก็ไม่เข้าใจนางเหมือนกัน ถถถถถ
-รักคนอ่าน-
-
เป็นแฟนกันแล้ว จุดประทัดฉลองค่ะ :mc4: :mc4: :mc4:
-
มึนได้อีก 555
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
เป็นแฟนกันแบบอึนๆ 5555555555 แต่เขาก็เป็นแฟนกันแล้วววว. เยยย้ :impress2: :oo1: :z1:
-
ไม่เข้าใจสิงหาด้วยคน
:laugh: :laugh:
เขาเป็นแฟนกันแย้วว :katai2-1:
-
ปริ่มอย่างบอกไม่ถูก :กอด1:
-
น่ารักกก :impress2:
-
สิงห์แกขี้มโนและเล่นใหญ่มาก555555
เย้เป็นแฟนกันแล้ววว
-
สิงหาเจ้าเล่ห์มากกกก ฮ่าๆๆๆ
-
พี่สิงห์อะ หลับเฉยเลย :hao3: :hao3:
-
สิงหาน่ารักนะนี่ เจ้าเล่ห์หน่อยๆด้วย
นายน์ก็นะตามไม่ทันตลอดๆ 555
-
สิงห์แม่งขี้มโนนนน
โอ้ยเป็นแฟนกันละ อัพบ่อยๆนะคะะะรอทู้กวันนน
-
เป็นแฟนกันแล้ว อิอิ
จะบอกว่าตอนนี้ฮาสิงห์มาก เป็นคนตลกแฝงเจ้าเล่ห์ 5555+
ตอนแรกๆ นึกว่าเป็นคนเงียบๆ แต่พอรู้จักจริงๆ โอ้ยจะฮาไปไหนนี่
น่ารักดี อิอิ
-
เจ้าเล่ห์มากสิงห์
-
เป็นแฟนกันแล้ว :hao7:
อีสิงหาแกมัดมือชกมากอ่ะ :katai2-1:
-
:mew1: :mew1: :katai2-1:
-
สิงหาเด็ก7ขวบ5555555555
-
กลับมาคบกันแบบงงๆ ฮ่าๆ
-
ยอมใจสิง 555555555
-
นี้ลืมไปเลยว่ายังไม่ได้เป็นแฟนกัน 55555555555
ยินดีด้วยนะ สิงห์ เป็นการขอที่ฮาร์คอดี
นายน์ก็ทำใจซะนะ จู่ๆก็มีแฟน 555555
-
เป็นแฟนกันใหม่แบบมึนๆอึนๆ เออ ช่างมันเถอะ555555
-
สิงห์รวบรัดเร็วมาก
-
ง่ายดายจัง555
-
มันคือการมัดมือชกค่าาา
555
หายไปนาน มาต่อแล้ววววว
รอตอนต่อไปนะคะ
-
ตีมึน ผล่อยเบลอ นะคะสิงหาาาาา ฮ่าาาาา
-
รวดเร็วได้อีก 55555555555555555555555555
-
สิงหา หล่อนมันขี้มึนนน
-
เป็นแฟนกันแล้วววววววว
-
นายสิงหานี่แบบ อะไรรรร นี่ไม่เรียกว่าขอเป็นแฟนนะคะ เรียกมัดมือชกอ่ะ น้องนายน์ไม่ต้องเสียเวลาคิดคำตอบเลยค่ะ มีคนรวบรัดให้แล้ว 555555 ตอนที่สิงห์ไปให้เฟสน้องเขานี่ โอ๊ยยยย หึงกันไปหึงกันมา ฮืออออ เราว่าการฝึกนี่ได้ผลนะคะ น้องนายน์ดูพูดเรื่องในใจมากขึ้นเหมือนกัน แม้จะยังซึนอยู่นิดหน่อยก็ตาม 5555
-
เย้ๆๆๆ เป็นแฟนกันแล้วววววววว
สิงห์ดูแลนายน์ดีๆนะ :mew1:
-
แบบนี้ต้องให้ฉายาสิงห์ว่า "สิงห์รัชดาลัย" เล่นใหญ่มาก
-
เป็นแฟนกันล้าวววว :hao7: :mc4:
-
รอตอนต่อไป
-
สิงห์น่ารักมากอ่ะ
ดีใจจังเลย เป็นแฟนกันแล้ว
-
สิงหาคนเจ้าเล่ห์
-
ง่าาาาาาาาา เป็นแฟนกันแล้วจริงๆหรอ
งงเหมือนนายน์เลย555555555555554
สิงหาคนนหน้ามึนนนน
รอให้ทั้งสองคนเล่นไอจีค่ะ
-
สิงหาตลกได้อีก55555555555นายน์ยังมึนๆอยู่เลย :-[
-
อย่างนี้เรียกว่ามัดมือชกนะจ๊ะสิงค์
-
สิงหาเล่นใหญ่มาก กว่าจะหลอกล่อน้องนายน์ไปห้องได้555555
เขาเป็นแฟนกันแล้ว คึคึ ดีใจด้วยน้า
ป.ล. อยากรู้ว่าตอนที่ทั้ง2คนคบกันเมื่อคราวนู้น เขาไปถึงขึ้นไหนกันคะ?
-
สมใจสิงหาแล้วววว
เป็นแฟนกันแล้ววววว :mew1:
-
สิง!! คิดเองเออเองตลอด แต่นายก็ยอมไปเถอะเนาะ555555
-
สิงห์โคตรมัดมือชกอ่ะ 55555555 แต่เราว่านายน์ก็ตกลงอยู่ดี ดีใจจัง กลับมาคบกันแล้ววววว :hao7: :hao7:
-
คบกันแล้วววววววววววววววววววววววววววววววว :hao5: :n1: :n1:
-
สิงหาน่ารักกกกกก
พฤติกรรมโปร่งใส
เทคแคร์ ดูแล แสดงออกชัดเจน
-
นี่มันขอเป็นแฟนแบบมึนๆงงๆ แล้วมัดมือชกนี่
แต่เราให้อภัย เขาเป็นแฟนกันแล้วค่ะแม่ขาาาา
โอยยยยยยยย ดีใจ
-
สิงห์ไม่ต้องขอนายด์เป็นแฟนก็ได้นะ 5555555 ถ้าจะนับถึงสามแล้วแปลว่าตกลงเนี่ยย นายด์ยังมึนอยู่เลย แต่ถือว่าคบกันแล้วเนอะ ฮิฮิ รออ่านตอนต่อไปน้า
-
น่ารัก
-
เข้ามาติดตามด้วยคนนะคะ
-
จม นี่ของใครร นายน์ได้ตั้งหลายครั้งแล้วด้วยอ่ะ สิงห์ต้องดูแลแฟนเก่าดีๆนะเว้ย fc9
-
แจ้งข่าว
ขอโทษที่หายไปนานค่ะ พอดีมีเรื่องนิดหน่อย ญาติทางฝ่ายแม่เราเสีย(นับญาติไม่ถูก เรียกว่ายังไงดี 5555) รู้ข่าวตอน 5 ทุ่ม ตี 4 ก็ออกเดินทางกันเลย โน้ตบุ๊คก็ส่งซ่อมอยู่ที่ศูนย์ วันนี้กลับมาถึงบ้านแล้ว ขอเวลาแต่งหน่อย ไม่มีอารมณ์เลย ถถถถ
คิดว่าน่าจะไม่เกิด 2-3 วัน ขอโทษนะคะ ขอโทษจริงๆค่ะ :mew6:
-
จะรอนะคะ :กอด1:
-
เสียใจด้วยนะคะ ส่วนเรื่องนิยายรอได้ค่ะ
-
เสียใจด้วยนะคะ เป็นกำลังให้ค่ะ
-
เป็นกำลังใจให้น้าา
-
:L2: :L2: ไม่เป็นไรค่าา ยังรอเสมอนะคะ
-
รออยู่น้าา
✌(⊙v⊙)
-
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ
:กอด1:
-
รอนะคะ ห้ามหายไปก็พอน้าาาา :กอด1:
-
รอได้ค่ะ :กอด1:
-
รอได้ค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
เสียใจด้วยนะ
-
ไม่เป็นไรจร้าแค่อย่าหายไปเลยก็พอยังไงก็รอได้อิอิ
-
สู้ๆนะคะ รอจ้าา
-
เสียใจด้วยนะคะ
เป็นกำลังใจให้นักเขียนคะ
-
:L2:
-
รับทราบค่ะ รอรอรอ
-
รอค่ะ :mew1:
-
รอได้ค่า~ เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆ :mew1:
-
ไม่เป็นไรน้าคนเขียน เรารอได้สู้ๆ :mew1:
-
รอจ้า หนุกหนานมากมาย>< อ่านรวดเดียว16ตอนเลย 555 ชอบสิงหานางคิ้วแบบแปลกๆ ส่วนนายน์แอบคิดมากไปนะ กลัวความคิดมากของนายน์จะก่อมาม่า ...โดยส่วนตัวเราเสพมาม่านะแบบไม่มาก แต่ไม่ชอบกินมาม่าที่กินแล้วไม่อิ่มอะ :sad4:
-
สู้ๆน้าาาาาาา :mew1: :mew1: :mew1: :L2: :L2: :L2:
-
เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆค่ะ จะรออ่านตอนต่อไปนะ
-
รอได้ค่ะ
เสียใจเรื่องญาติด้วยนะคะ
-
ต้องเกิดอุบัติเหตุกับสิงห์แน่ๆเลย
เหมือนนางจะจำนายด์ไม่ได้จริงๆ :mew2: :mew2:
-
น่ารักมากๆเลย
-
คิดถึงครั้งที่ 17
‘ให้ ณภัทร สถาปัตฯ ปีสาม’
จดหมายจ่าหน้าถึงนายน์ถูกวางไว้บนกระเป๋าหลังจากที่นายน์ไปซื้อข้าวกลับมา
“เหี้ย กูน่าจะเฝ้าโต๊ะไว้” แจมคว้าจดหมายไปดู
“กูบอกแล้ว... โรงอาหารคนเยอะขนาดนี้จะหาตัวเจอไหม” นนท์บ่นแล้วชะโงกหน้ามาดูข้อความในกระดาษ
“หวัดดีนนท์ ไนซ์ซี่ แจม” เสียงหนึ่งดังจากทางด้านหลังของนายน์พร้อมกับเสียงกระซิบที่ข้างหู “สวัสดีครับ... แฟน”
...สิงหาไม่เคยเห่อสถานะใหม่เลยจริงๆ
“อุ๊ย! สวัสดี” แจมสะดุ้ง รีบเอาจดหมายซ่อนไว้ข้างหลัง
“มีอะไรหรอ” สิงห์หรี่ตาแล้วจ้องไปที่แขนของแจม
“เปล่าๆ ไม่มีอะไร นั่งเลยสิงห์ นั่งเลยไม้” แจมชี้ชวนให้ผู้มาใหม่นั่ง... ด้วยท่าทางที่แสดงออกถึงพิรุธชัดเจน -_-
“มาอีกแล้วหรอ” สิงห์ถามเสียงเรียบ
“...แฮะๆ.. จ้า... มาอีกแล้ว...” แจมชูจดหมายในมือขึ้นมาช้าๆ
“ขอดูหน่อยสิ” สิงห์แบมือ
“กินข้าวเถอะ” นายน์เปลี่ยนเรื่อง เขาไม่อยากให้สิงห์หงุดหงิด
“เฮ้ออ... ก็ได้...” สิงห์ถอนหายใจแล้วนั่งกินข้าวข้างนายน์ เพื่อนคนอื่นๆก็เริ่มกินข้าวของตัวเอง
“แจ้งความไหมมึง” จู่ๆแจมก็ถามเขา
“อีแจมมมม!! นายน์มันเปลี่ยนเรื่องแล้วมึงจะดึงกลับมาทำไมเนี่ย” ไนซ์ซี่ทึ้งหัวตัวเองอย่างหงุดหงิด
“กูจริงจังนะเว้ย อย่างนี้มันเรียกข่มขู่แล้วนะ” แจมหันไปสบตากับไนซ์ซี่
“กูเห็นด้วย ยังไงก็ลงบันทึกประจำวันไว้หน่อยก็ดี” ไม้ออกความเห็น
“มันจะเป็นเรื่องใหญ่ไปหรือเปล่า” นายน์แย้ง
“งั้นเอาไงอ่ะ แฮ็กเฟสเลยไหม” นนท์เสนอ
“แฮ็กเฟส?” แจมทวนคำพูดนนท์
“ก็คนที่เคยคอมเม้นท์ว่า อย่าให้สืบเจอนะ อ่ะ กูว่าคนนั้นชัวร์” นนท์บอกอย่างมั่นใจ
“กูก็ว่าใช่ แต่มึงจะแฮ็คเฟสเขายังไง กูลองไปส่องดูมันเป็นเฟสสมัครใหม่นะเว้ย” ไม้บอกแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู
“กูพอจะรู้จักเพื่อนที่เก่งคอมอยู่บ้าง เดี๋ยวกูลองถามมันดู” สิงห์พูดขึ้นบ้างหลังจากที่เงียบไปนาน
“เออๆ มึงลองๆให้เพื่อนมึงสืบดูแล้วกัน” นนท์พยักหน้าตกลง พวกเขาจึงกันข้าวกันต่อ
“แล้วนี่พวกมึงไปไหนกันต่อ” นนท์ถามไม้
“วันนี้พวกกูมีเรียนแค่ตอนเช้า ตอนแรกกูว่าจะกลับไปนอนแต่ไอ้สิงห์ลากกูมากินข้าวด้วยเฉยเลย” ไม้ตอบอย่างหัวเสียแล้วถามกลับ “พวกมึงอ่ะ”
“บ่ายพวกกูมีเรียนต่อว่ะ” นนท์ตอบเสียงเศร้า ตอนแรกนนท์ชวนพวกเขาโดดไปดูหนังแต่เพราะคาบหน้ามีพรีเซ็นต์โมเดลจึงทำให้คาบนี้โดดไม่ได้
“งั้นไว้เจอกันมึง” ไม้ลุกขึ้นเอาจานไปเก็บ
“เดี๋ยวตอนเย็นมารับนะ” สิงห์บอกเขาแล้วเดินตามไม้ไป
“เดือนนี้อีนายน์ไม่ต้องหารค่ารถกับพวกกูแล้วมั้ง” ไนซ์ซี่พูดแล้วลุกขึ้นบ้าง
“นั่นสิ รถกูราคาไม่ถึงครึ่งของรถสิงห์นี่” นนท์ว่าแล้วลุกขึ้นอีกคน
“โธ่ ปัญหามันไม่ใช่รถเว้ยมึง มันเกี่ยวกับว่าคนขับเป็นใคร” แจมลุกตามไปติดๆ
“รอด้วย!” นายน์รีบกินข้าวคำสุดท้ายแล้ววิ่งตามเพื่อนไป...
“ณภัทร เดี๋ยวคุณตามไปพบผมที่ห้องด้วยนะ” อาจารย์พูดผ่านไมค์หลังจากสอนเสร็จ
“ครับ” นายน์ตอบรับอย่าง งงๆ
“มีอะไรวะ” นนท์ทำหน้าสงสัย
“กูก็ไม่รู้” นายน์ยักไหล่ รีบเก็บของแล้วเดินตามอาจารย์ไป
“ขออนุญาตครับ” นายน์เคาะประตูห้องแล้วยกมือไหว้อาจารย์คนอื่นๆ
“นั่งก่อนสิ” อาจารย์ประกิตชี้ไปที่เก้าอี้ข้างๆ นายน์เดินไปนั่ง อาจารย์จึงพูดต่อ “เอาตรงๆเลยนะณภัทร คุณส่งโมเดลผมหรือยัง”
“ครับ? ผมส่งแล้วครับ” คำถามอาจารย์ประกิตทำให้นายน์งงไปชั่วครู่
“เฮ้อออ...” อาจารย์ถอนหายใจ “ครูหางานเธอไม่เจอ”
“ครับ? หมายความว่ายังไงครับ?” นายน์ถามอย่างตกใจ
“ก่อนหน้านี้ครูเรียกเพื่อนหลายๆคนมาแล้ว ทุกคนบอกเหมือนกันว่าเห็นเธอส่งแล้ว...”
“....” นายน์ยังคงรอฟังอย่างตั้งใจ
“แต่ครูหางานเธอไม่เจอณภัทร เย็นวันศุกร์ก่อนหยุดยาวครูนับจำนวนแล้ว แต่พอหลังจากเปิดครูนับอีกรอบมันหายไปชิ้นหนึ่ง...”
“....อะ....” นายน์ตกใจจนพูดอะไรไม่ออก
“ครูรู้ว่าเธอทำงานดีณภัทร ปกติแค่เธอเอาแบบแปลนมาให้ดูครูก็ให้คะแนนเธอได้แล้ว... แต่คราวนี้มันไม่เหมือนกัน... เธอก็รู้ว่าครูเชิญอาจารย์จากคณะอื่นๆมาด้วย... และกำหนดการณ์ก็เลื่อนไม่ได้... แปลนเธอเองก็หายไปด้วย” อาจารย์ประกิตพูดอย่างหนักใจ
“แล้วมันหายไปได้ยังไงหรอครับ” นายน์ถามเสียงเบา
“ครูไม่รู้... วันนั้นครูไม่ได้กลับคนสุดท้าย แต่แม่บ้านยืนยันว่าล็อกห้องนี้แล้ว... กล้องวงจรปิดหน้าห้องก็มีอะไรสักอย่างมาบังอยู่”
“....” นายน์พยายามคิดว่าโมเดลของเขามันหายไปได้ยังไง เขาไม่เคยมีปัญหากับใคร ยกเว้น...
“ครูขอให้เธอทำใหม่ได้ไหมณภัทร ครูให้เพื่อนคนอื่นๆช่วยกันหาแล้ว แต่ก็ไม่เจอ... เธอจะให้เพื่อนช่วยก็ได้...”
วันนี้วันพุธ คาบหน้าที่นัดพรีเซ็นต์โมเดลคือวันจันทร์....
“...ครับ... ผมจะพยายาม...” นายน์บีบมือตัวเองแน่น เขาต้องทำโมเดลที่ใช้เวลาหนึ่งเดือนให้เสร็จภายในห้าวัน...
ยังไม่รวมงานของอาจารย์ท่านอื่นอีก...
“ครูจะคุยกับอาจารย์ท่านอื่นให้สั่งงานน้อยลงให้... เฮ้อออ... ถ้าไม่ติดประชุมอาจารย์ทั้งมหาลัยครูก็คงจะให้ส่งโมเดลพร้อมกับพรีเซ็นต์เลยตามปกติไปแล้ว...” อาจารย์ถอนหายใจอีกครั้ง
“....”
“บอกตามตรง ครูคิดว่าน่าจะเป็นฝีมือคนในคณะ... เธอสงสัยใครบ้างหรือเปล่า เรื่องนี้ครูอยู่เฉยไม่ได้หรอก”
“ผม... ไม่ทราบครับ..”
“อืม... ถ้าเธอสงสัยใครก็มาบอกครูได้นะ ครูไม่กวนเธอแล้ว เอาเวลาไปทำโมเดลเถอะ”
“ครับ ขอบคุณครับ” นายน์ยกมือไหว้แล้วเดินออกจากห้อง
“อาจารย์ว่าไงบ้างมึง” ออกมาก็เจอเพื่อนๆรออยู่หน้าห้อง
“โมเดลกูหายว่ะ” นายน์กวาดตามองเพื่อนแล้วพูดออกมา
“ฮะ?!!!” เป็นรีแอคชั่นของนักศึกษาสถาปัตทุกคน โมเดลหายก็เหมือนกับเกรดหาย
“ไหวไหม” สิงห์จับมือเขาแล้วถาม
“อือ... พอไหวมั้ง...” นายน์ส่งยิ้มเนือยๆให้สิงห์
“แล้วอาจารย์ว่าไงบ้างอ่ะมึง” แจมถามอย่างร้อนใจ
“เขาบอกให้กูทำใหม่ว่ะ พรีเซ็นต์คาบหน้าเหมือนเดิม”
“เชี่ยยยย โหดไปป่ะวะ ใครมันจะทำเสร็จทัน”
“มันมีอาจารย์คณะอื่นมาให้คะแนนด้วยไงมึง มันเลื่อนไม่ได้”
“เดี๋ยวกูช่วยมึงทำเอง” นนท์เดินมาตบบ่าเขา
“ขอบใจเว้ย” นายน์ยิ้มรับ
“แปลนมึงอยูไหนวะนายน์” ไนซ์ซี่ถาม
“หายไปด้วยกัน แต่น่าจะพอมีอันร่างเก่าๆอยู่ที่หอ” นายน์ตอบ
“งั้นมึงก็กลับไปเอากับสิงห์ แวะซื้อข้าวมาด้วย เดี๋ยวพวกกูไปซื้อของให้ ตามนี้นะ” ไนซ์ซี่สรุป คนอื่นๆก็พยักหน้าเห็นด้วย
“สวยจัง” สิงห์พูดเมื่อเห็นแบบแปลนในมือของเขา
“มันแค่แบบอันเก่าที่ยังแก้ไม่เสร็จ มองออกหรอ” นายน์มองแบบแปลนเก่าในกระดาษนิ่ง
“ไหวไหม” สิงห์ยืนซ้อนข้างหลังแล้ววางมือทับบนมือของนายน์ทั้งสองข้างที่จับกระดาษอยู่
“...ไม่...จะไม่ไหวแล้ว...” นายน์หลับตา เอนตัวลงไปชนกับอกสิงห์
“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไรนะ สิงห์จะช่วยเอง...” สิงห์เลื่อนมือมากอดเอวเขา กดจมูกลงบนกลุ่มผมนุ่ม
“อืม...”
“ไม่ต้องคิดมากนะ เรื่องของความรักมันคือเรื่องของคนสองคน อย่าให้คนอื่นมามีอิทธิพล”
“มันจะใช่หรอสิงห์ มันเป็นเรื่องของคนแค่สองคนแน่หรอ...”
“นายน์ ถ้าจะเลิกก็ขอให้เลิกเพราะเบื่อกันเถอะ อย่าเลิกแค่เพราะคนอื่นบอกว่าไม่เหมาะสมเลย...” สิงหากระชับอ้อมกอด
“ไม่... ไม่เอา ไม่เลิกนะ” นายน์กำลังเห็นแก่ตัว เขารู้ตัวดี ในเวลาที่อ่อนแอไม่ว่าใครก็ต้องการคนข้างกายกันทั้งนั้น...
“ช้ามากกก มึงไปซื้อข้าวที่ไหนมาให้พวกกูกินคะ” ไนซ์ซี่ถามแล้วเหล่ตามองมือของเขากับสิงห์ที่จับกันอยู่
“ปล่อยให้ไปกันสองคนมึงก็ต้องรอแหละ” นนท์พูดขำๆ
“นี่แบบเก่ามึงหรอวะ แก้เยอะป่ะ” แจมหยิบแบบไปดู
“เกือบทั้งหมดอ่ะ กินข้าวกันก่อนเถอะ”
“เชี่ย ถ้าจะต้องอลังการขนาดนี้ถึงจะได้คะแนนเต็มนะ กูยอมทำแบบกากๆของกูต่อดีกว่า” ไนซ์ซี่มองแบบในมือแจมแล้วอุทาน
เย็นนั้นหลังจากกินข้าวกันเสร็จ เพื่อนๆแต่ละคนก็ช่วยกันตัดกระดาษชานอ้อย จนกระทั่ง...
“เชี่ย!! มึงพรุ่งนี้ส่งโปรเจ็คอาจารย์สมรศรี” นนท์ตะโกนเสียงดัง
“อะไรนะ ไม่ได้ส่งวันศุกร์หรอวะ” แจมถาม
“เขาสลับคาบกับอาจารย์สมรักษ์ว่ะ มึงลองอ่านในไลน์ดิ” นนท์ยื่นโทรศัพท์ให้เขาดู
“ชิบหาย กูว่าจะปั่นคืนพรุ่งนี้อยู่” ไนซ์ซี่ตบหน้าผากตัวเอง
“พวกมึงพอแค่นี้ก็ได้ ไปทำโปรเจ็คเถอะ งานกูเองก็ยังไม่เสร็จดีเหมือนกัน” นายน์บอกเมื่อเห็นเพื่อนเริ่มร้อนรนแต่ยังไม่ยอมไปเพราะติดช่วยงานเขาอยู่
“กูขอโทษนะมึง”
“โทษทีนะ”
“เดี๋ยวพรุ่งนี้กูมาช่วยต่อนะ” ทั้งสามคนรีบเก็บของแล้วบอกลา
“งานเหลือเยอะไหม” สิงห์ถามเมื่ออยู่กันสองคน มือก็ช่วยเขาเก็บกระดาษไปทิ้ง
“เหลือตรวจดูความเรียบร้อยอีกรอบ ตอนแรกว่าจะทำคืนนี้แหละ แต่...”
“งั้นคืนนี้ไปนอนกับสิงห์เถอะ” สิงห์พูดแทรกขึ้นมา
“ฮะ?”
“พรุ่งนี้มีเรียนเช้านี่ ยังไงคืนนี้ทำโปรเจ็คเสร็จนายน์ก็จะวาดแปลนต่อใช่ไหมล่ะ”
“ก็...ใช่..”
“คิดว่าโทรไปปลุกจะตื่นไหม” สิงห์ถามเรียบๆแล้วแย่งของในมือเขาไปถือ
“แฮะๆ” ตอนแรกเขาว่าจะทำโมเดลต่อจนเช้าไม่นอน เพราะถ้าเขาเผลอหลับไปก็คงไม่ตื่นง่ายๆ...
“เดี๋ยวสิงห์นั่งทำงานเป็นเพื่อน” ประโยคนั้นทำเอาความรู้สึกผิดเข้ามาเกาะกุมในจิตใจณภัทร ทั้งๆที่อีกฝ่ายมีงานแต่ยังมานั่งอยู่กับเขาตั้งชั่วโมงกว่าอีก
“นายน์ ตื่นได้แล้ว หกโมงกว่าแล้วนะ เรียนแปดครึ่งไม่ใช่หรอ” นายน์พลิกตัวหนีเสียงน่ารำคาญที่ดังขึ้น
“นายน์ครับ นายน์...” เขาเอาผ้าห่มขึ้นมาคลุมหัว
“ณภัทร...” นายน์ค่อยๆลืมตาขึ้น
“ที่รักของสิงหา”
เฮือกกก!!
“มะ...เมื่อกี้พูดว่าอะไรนะ” นายน์รู้สึกหน้ามืดที่ลุกขึ้นเร็วไป แต่แววตาที่เต็มไปด้วยความขบขันของสิงห์ก็ยืนยันได้ว่าเขาไม่ได้หูฝาดไป
จุ๊บ
“Morning kiss” สิงห์จูบปากเขาแผ่วเบาพลางยืนผ้าเช็ดตัวมาให้
“ไปอาบน้ำได้แล้ว เดี๋ยวสาย” นายน์เดินเข้าห้องน้ำด้วยความงุนงง
ให้ตายเถอะ ตอนตื่นกับตอนง่วงใกล้จะหลับเป็นเวลาที่สมองของเขาคิดอะไรไม่ออกที่สุด
และเหมือนสิงหาก็จะรู้เรื่องนี้ด้วย...
นายน์เดินออกมาจากห้องน้ำก็เจอชุดนักศึกษาของเขาแขวนอยู่ที่หน้าตู้เสื้อผ้าของสิงห์ เขาพยายามนึกว่าเขาหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่
เมื่อคืนหลังจากสิงห์พาเขาไปเก็บของที่หอ เขาก็อาบน้ำแล้วมานั่งทำงานที่โซฟาข้างๆกับสิงห์ พอตรวจทานโปรเจ็คที่จะต้องส่งพรุ่งนี้เสร็จเขาก็เอาแปลนขึ้นมาวาดต่อ ระหว่างนั้นสิงห์ที่ทำงานเสร็จแล้วก็เอาหนังสือมาอ่านข้างๆ สักพักสิงหาที่บ่นว่าหิวก็ลุกไปเอานมกับคุกกี้(สิงห์บอกว่าแฟนคลับให้มา)มากินโดยไม่ลืมที่จะเอามาฝากเขาด้วย
นายน์กินคุกกี้ไปสองสามชิ้น นมอีกหนึ่งแก้วก็ทำงานต่อ สิงห์ก็อ่านหนังสือพลางฟังเพลงคลาสสิกที่เปิดคลอ นายน์จำได้ว่าหลังจากที่วาดแปลนเสร็จเขาตัดโมเดลต่ออีกนิดหน่อยก็พุบหน้าพักสายตา... ตอนนั้นนั่นเองที่เขาหลับไป ส่วนเรื่องที่มานอนที่เตียงได้ก็คงไม่พ้นเป็นฝีมือของสิงหาอยู่ดี
“นายน์ แต่งตัวเสร็จยัง กินข้าวได้แล้ว” เขาเดินไปหาสิงห์ที่ห้องครัว
มื้อเช้าเป็นขนมปังปิ้งทาแยมส้ม ไข่ดาว ไส้กรอก กาแฟ แล้วก็นมอีกหนึ่งแก้ว เป็นมื้อเช้าง่ายๆที่ผู้ชายทำอาหารไม่เก่งพอจะทำได้
“ทำอะไรหรอ” นายน์ถามเมื่อสิงห์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
“ถ่ายลงไอจี” สิงห์ตอบยิ้มๆ
ไอจีของพวกเขาไม่ได้ตั้งปิดไว้ แต่ไม่ได้บอกใครว่าพวกเขามีอินสตราแกรม ส่วนคนที่รู้ส่วนใหญ่ก็ไม่ค่อยเล่นกัน ยอดคนติดตามเลยมีแค่เพื่อนสมัยม.ปลายยี่สิบกว่าคน
นายน์กดเข้าแอพพลิเคชั่นรูปกล้องไปดูรูปที่สิงหาเพิ่งจะอัพโหลด มันเป็นรูปจานอาหารสองจานที่บนไข่ดาวมีซอสวาดเป็นรูปยิ้มอยู่
NS_SN
‘อรุณสวัสดิ์ ^_^’
เขาเอานิ้วจิ้มเบาๆสองครั้งที่รูปภาพแล้วกินมื้อเช้าตรงหน้า
❤ NS_SN
ในสายตาคนอื่นมันอาจจะเป็นการที่คนโพสต์ถูกใจรูปของตัวเอง...
แต่พวกเขารู้ดีว่าความจริงนั้นเป็นอย่างไร
“ได้ที่อยู่มาแล้ว” สิงห์ยื่นกระดาษให้เพื่อนๆของนายน์ ตอนเย็นหลังจากเลิกเรียนสิงห์ก็ไปรับพวกเขามาทำงานกันต่อที่คอนโดสิงห์ ไนซ์ซี่ตื่นเต้นมากถึงขนาดที่ถามเขาว่าควรซื้ออะไรไปฝากดีไหม ควรกลับหอไปอาบน้ำดีหรือเปล่า ซึ่งคำตอบของคำถามทั้งหมดคือการที่นนท์กระชากไนซ์ซี่ยัดใส่รถแล้วขับมาที่คอนโดสิงห์ทันที...
“มันเป็นหอแฝดอ่ะ หอหญิงกับชายแยกกัน คนแฮ็กมันไม่ว่างหาให้ด่วนสุดได้แค่นี้ ในนั้นมีรายชื่อคนในหอทั้งหมด” สิงหาอธิบายต่อ
“มีใครมาจากโรงเรียนพวกเราป่ะวะ” ไม้ถาม
“มีหกคนอ่ะ ที่ไฮไลท์ไว้” นายน์มองรายชื่อทั้งหกคนที่เป็นผู้หญิงสี่ผู้ชายสอง
“ลองถามเกดดูไหมมึง เกดก็อยู่หอนี้ด้วยนี่” นนท์ชี้ไปที่ชื่อของเกด ประธานรุ่นของพวกเขา
“เดี๋ยวกูลองถามพี่นิ้งก็ได้ เขาอยู่หอนี้เหมือนกัน” นายน์พูดขึ้นมาบ้าง
“มึง... กูว่าคนนี้ก็น่าสงสัยว่ะ” แจมพูดเสียงเรียบ ชี้นิ้วไปที่ชื่อบนกระดาษ
กิตติธร แก้วมณีสกุล
...น้องกิต
“อย่ามีพิรุธนะมึง” แจมเอาหนังสือบังปากแล้วกระซิบ
“เอาจริงหรอวะ” นนท์ที่นั่งวาดรูปเล่นในกระดาษถามอย่างลังเล
“มาถึงขนาดนี้แล้วนะเว้ย ลองดูก่อน” ไนซ์ซี่เอาหนังสือแคลคูลัสขึ้นมาอ่าน
“มึงเรียนสถาปัตเอาหนังสือแคลมาอ่านทำหอกอะไร” แจมถามเสียงเบากึ่งตะคอก ถึงจะอยากด่าเพื่อนแค่ไหนแต่ด้วยมารยาทห้องสมุดทำให้เธอต้องเงียบเสียง
“กูเอามาอ่านไว้สอนผัว”
“มึงมีผัวแล้วหรอ”
“ยัง แต่เตรียมไว้ก่อน ยังไงผัวกูก็ต้องเรียนวิศวะ” ไนซ์ซี่พูดอย่างหมายมั่นแล้วก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือต่อ
“แล้วนั่นอะไรของมึงอีนายน์ ‘วิธีเล่นหุ้น’ มึงอ่านด้วยหรอวะ” แจมถามเขาอย่างหาเรื่อง
“นนท์มันหยิบมาให้ กูไม่รู้” นายน์ส่งสายตาอาฆาตไปให้นนท์
“เพื่อเอาไว้ชวนสิงห์มันคุยไงมึง เห็นพวกมึงคุยกันแล้วกูสงสารสิงห์ชิบหาย”
“พอๆ เลิกคุย มึงดูนู้นดิ น้องกิตมาทำอะไรที่ห้องสมุดคนเดียววะ” ไนซ์ซี่พยักพเยิดไปทางประตู
“เขาก็มาอ่านหนังสือก็ได้มั้ง” นนท์แก้ต่างให้
“อย่าโลกสวยมึง นั่นมองมาทางนี้ด้วย” ไนซ์ซี่ก้มหัวลงเล็กน้อยแต่สายตายังคงมองไปที่น้องกิต
“เดี๋ยวอีกห้านาทีทำท่าแยกกันไปหาหนังสือ แล้วมาเจอกันที่ชั้นหนังสือตรงนู้น” แจมชี้ไปที่ชั้นหนังสือที่ห่างออกไปแต่สามารถมองเห็นโต๊ะที่พวกเขาอยู่ได้ชัดเจน
“งั้นแยกกันไปหาหนังสือเพิ่มแล้วกัน” แจมพูดเสียงดังพอที่จะให้โต๊ะน้องกิตได้ยิน จากนั้นพวกเขาก็แยกกันเดินออกไปโดยทิ้งกระเป๋าไว้แล้วอ้อมกลับมาเจอกันที่ชั้นหนังสือที่นัดกัน
“มึงน้องมันไม่ขยับเลยนะเว้ย” นนท์บ่น พวกเขามาแอบดูเกือบ 10 นาทีแล้วแต่น้องกิตยังนั่งอ่านหนังสือนิ่งๆตามเดิม
“มึงงง กูเริ่มเบื่อแล้วนะ” แจมบ่นบ้าง
“มึง..”
“ชู่ววว ขยับแล้ว” ไนซ์ซี่ส่งเสียงบอกให้ทุกคนเงียบ น้องกิตลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินตรงทางประตู
“เชี่ย กูว่าใช่” แจมบอกเมื่อน้องกิตเอากระดาษอะไรสักอย่างมาวางบนโต๊ะพวกเขาแล้วเอากระเป๋าทับไว้
“มึงนางเดินออกไปแล้ว นายน์กับแจม พวกมึงไปเก็บของนะ เดี๋ยวกูกับนนท์จะไปจับตัวมัน” ไนซ์ซี่บอกแล้ววิ่งตามน้องกิตที่เดินออกจากห้องสมุดไป
“นายน์มาเก็บของเร็ว” แจมเรียกเขาให้ช่วยเก็บของเข้ากระเป๋า นายน์หยิบหนังสือไปคืนที่ชั้นแล้วเดินไปเก็บของให้น้องกิตด้วย
“มึง กูว่าไม่ใช่น้องกิตว่ะ” เขาพูดกับแจม นายน์รู้สึกว่าน้องกิตไม่น่าจะใช่คนที่ทำเรื่องนี้
“มึงใจหรอวะ” แจมหรี่ตาถาม
“ไม่...” เขาแค่รู้สึก... รู้สึกว่าไม่ใช่
“เดี๋ยวก็รู้คำตอบแล้ว” แจมเดินนำเขาออกจากห้องสมุด
“อุ๊บ!!” เขากับแจมออกไปทันเห็นจังหวะที่ไนซ์ซี่เดินอ้อมมาจากข้างหลัง เอามืออุดปากแล้วลากน้องกิตออกไปที่รถของสิงห์ที่จอดรออยู่
อย่างนี้เขาเรียกว่าลักพาตัวใช่ไหม... นายน์ถามตัวเองในใจ
**********************************************************
หายไปชาติเศษ 555555
ขอโทษจริงๆนะ :mew2: ขอบคุณทุกคนที่รอด้วย การแต่งนิยายสักเรื่องมันยากจริงๆ 5555 อยากจะอู้ไปดูซีรี่ย์วันละหลายๆรอบ
-รักคนอ่าน-
-
คนทำนี่มันแบบ... โอ๊ยยย ระรานนนน นี่ถามสิงห์บ้างตอนนี้สิงห์มีความสุขรึเปล่า คำตอบคือใช่ แล้วไปแกล้งคนที่สิงห์รักให้ได้อะไรอ่ะ นายน์เครียดสิงห์ก็ยิ่งเครียด แล้วแบบนี้มันมีความสุขตรงไหนอ่ะเธอ โอ๊ยยย แต่นายน์เป็นคนที่ยังมีโชคดีอยู่นะคะ เพื่อนก็น่ารัก แฟนก็น่ารัก ดูดิ ทุกคนช่วยกันมาก น้องนายน์อย่าเครียดนะคะ ทุกอย่างต้องผ่านไปได้ด้วยดีค่ะ ขออย่าให้คนทำนี่ถึงขนาดทำร้ายร่างกายเลยนะคะ ฮือออออ แต่คงไม่อ่ะ คนที่ทำดูจะไม่กล้ามาเผชิญหน้าตรงๆนะคะ แล้วก็คงไม่จ้างใครมาทำร้ายน้องนายน์ กรี๊ดดด เราเครียดตาม นี่อะไรรร ความมุ้งมิ้งหายไปไหนคะะะะะ :ling3:
-
จิตตกแทนนายน์อ่ะ งานหายนี่มาดักตีหัวยังรู้สึกดีกว่า... :katai1:
-
ใครเป็นคนทำ :z6:
-
ใครกันที่ทำเรื่องแบบนี้
-
รอตอนต่อไปนะคะ :L2:
-
รอนานมากก ในที่สุดก็มาต่อ เย้
นายกับเพื่อนควรเอาเวลาที่มานั่งหาคนร้ายไปทำงานก่อนดีกว่านะ เดี๋ยวไม่ทัน
เป็นห่วง
-
อย่าให้รู้นะว่าใครทำ :fire:
สงสารนายน์ที่สุดดดดด
-
:z3: :z3: โมเดลกับแปลนคือทุกอย่างของเด็กถาปัตย์นะเว้ยยยยยย
-
อะไรยังไง ใครกันเนี่ย
-
ใคร!! :katai1: :katai1:
-
เลว เลวมาก โมเดลนี่ไม่ได้ทำง่ายๆนะยะ กว่าจะทำเสร็จหมดอายครีมไปกี่กระปุกรู้ไหม
อย่าให้รู้ว่าใคร :pigangry2:
-
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
-
สงสารนายย
-
กิตแน่หรออ มันดูง่ายเกินไป ฮ่าา
ว่าแต่ โดนมอนิ่งคิสแบบเบลอๆตอนเช้า สิงห์เจ้าเล่ห์สมกับเทพแบงค์500จริงๆ
รอดูว่าใครรร
-
คนขโมยนี่แย่จริงๆ เลย
-
มันเป็นใครรรร
-
ใครบังอาจทำร้ายนายน์ :ling1:
-
ใครทำวะคะ สงสารน้องนายของพี่
-
ทำกันอย่างนี้้คือชั่วมาก -*-
-
อย่าให้รู้นะว่าใคร มีตบจริงๆด้วย
มาวุ่นวายกับคู่นี้ทำไมมมมม
อิจฉาเรอะ ถึงทำกันขนาดนี้
อยากตบบบบ
-
คนทำคือใคร
-
ใครทำนายน์ เขาผิดอะไร :fire:
ใคร ใครทำ :angry2:
-
น่าจะไม่ใช่น้องกิตนะ จับได้เร็วไป 555
-
งานหายนี่ฉิบหายมากๆเลยนะ ทำยังอื่นยังไม่ร้ายแรงเท่าอันนี้
แม่งงงง ใครทำวะะะ อย่าให้รู้นะ จะไปดักตีหัว
-
อย่าท้อนะ สู้ๆๆ
ต้องหาคนทำให้เจอ!!!
-
ใครทำ!!!!!!!! :m31: :m31: :m31: :m31:
-
เราก็ว่าไม่น่าจะใช่กิตคนเดียวมั้งคะ...
-
ใครทำนิสัยไม่ดีสุดอ่ะ สงสารแต่ณภัทร :angry2:
-
โอ้ยยยยยตอนนี้ยาวว
น้องกิตแน่ๆ
-
คิดถึงครั้งที่ 18
“ปล่อยนะเว้ย พวกพี่ทำอะไรกันเนี่ย!!!” กิตที่โดนมัดไว้กับเก้าอี้ส่งเสียงร้องโวยวาย จ้องหน้ารุ่นพี่เขม็ง
“อยู่นิ่งๆ กิตเป็นคนเอาจดหมายมาให้นายน์ใช่ไหม” ไนซ์ซี่กอดอกจ้องคนที่โดนมัด
“จดหมายบ้าบออะไร อย่ามาใส่ร้ายผมนะ!”
“แล้วน้องเอากระดาษอะไรไปวางบนโต๊ะพวกพี่” แจมถามบ้าง
“ก็กระดาษที่เพื่อนพี่เอามาวาดการ์ตูนในห้องสมุดไง!!” กิตพูดจบทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบ...
“นายน์ มึงเอากระเป๋ากูมาดิ” เขาส่งกระเป๋าให้นนท์ นนท์เทของทั้งหมดลงบนพื้น ในนั้นมีทั้งดินสอ ปากกา ถุงขนมที่เหลืออยู่ครึ่งหนึ่ง เปลือกลูกอม กระดาษที่ใช้วาดรูปเล่น สมุดเลคเชอร์ แต่ในนั้นไม่มีแม้แต่เงาของจดหมายที่ว่า...
“แจมมึงเก็บของสลับป่ะวะ เอาของทุกคนมาเทซิ” สิ้นคำไนซ์ซี่ของในกระเป๋าอีกสามใบที่เหลือก็โดนเทกระจายอยู่ที่พื้นคอนโดสิงห์
...จนแล้วจนรอดก็ยังไม่มีอะไรสักอย่างที่น่าจะเป็นจดหมายเลยสักนิด
“ปล่อยผมได้หรือยังครับ” น้ำเสียงเย็นเฉียบดังมาจากคนบนเก้าอี้
“ปล่อยก็ได้จ้าาาาาา แฮะๆๆ” ไนซ์ซี่หัวเราะพลางแกะเชือกที่มัดน้องกิตไว้กับเก้าอี้
“คราวนี้ผมจะไม่เอาเรื่อง ทีหลังจะทำอะไรก็ดูให้ดีก่อนนะครับ” น้ำเสียงบ่งบอกว่าคนถูกเข้าใจผิดไม่พอใจอย่างมาก
“ขอโทษทีนะกิต” สิงหากล่าวขอโทษรุ่นน้อง
“ครับ ช่างมันเถอะ ถือว่าเป็นประสบการณ์ชีวิตก็แล้วกัน” กิตบอกสิงห์แล้วกวาดตามองคนรอบๆ
“กลับเลยไหม เดี๋ยวพี่ไปส่ง” สิงห์ถาม
“พี่นายน์ขับรถเป็นไหมครับ” กิตเมินคำถามสิงห์แล้วหันมาถามเขาแทน
“..เป็น มีอะไรหรอ”
“ไปส่งผมหน่อย” กิตเดินผ่านสิงห์ไปหยิบกระเป๋าตัวเองที่โซฟาแล้วเดินไปที่ประตู “จะไปส่งผมไหมครับ ถ้าไม่ผมจะได้เรียกแท็กซี่”
“อะ.. อืม แป๊บนะ” นายน์สะดุ้ง เขาหันไปยืมกุญแจรถเพื่อน “นนท์ กูยืมรถหน่อย”
“เอารถสิงห์ไปก็ได้” สิงห์ยื่นกุญแจรถให้เขาแทน
“อ่าๆ เดี๋ยวมานะ” นายน์บอกเพื่อนแล้ววิ่งตารุ่นน้องที่เดินออกจากห้องไปแล้ว
“พี่กลับมาคบกับพี่สิงห์แล้วหรอ” กิตถามขึ้นมา ตอนนี้พวกเขาอยู่ในลิฟต์กันแค่สองคน
“อืม” นายน์มองหน้าคนถามแล้วตอบออกไป
“...หรอ” ดวงตาชั้นเดียวนั่นสั่นเล็กน้อย
“เป็นอะไรหรือเปล่า...” นายน์ถามแต่เหมือนคนข้างๆจะไม่ได้ยิน ทันทีที่ลิฟต์เปิดออกกิตก็เดินไปที่รถของสิงห์ นายน์กดรีโมทปลดล็อครถ
“จดหมายที่พูดถึงคืออะไร” กิตถามเขา
“ไม่มีอะไรหรอก” นายน์กดเปิดวิทยุ
“จดหมายขู่ให้เลิกกับพี่สิงห์หรอ” กิตกดปิดแล้วจ้องหน้าเขา
“.....” นายน์เลือกที่จะเงียบ
“ผมถามว่าใช่ไหม!” กิตดูจะหัวเสียไม่น้อยที่เขาเงียบ
“อืม”
“นานหรือยัง ได้มากี่ครั้งแล้ว” กิตยังคงถามต่อ
“ถามทำไม”
“ผมถามก็ตอบ!”
“พี่ไม่ใช่คนใจเย็นนะครับ บอกเหตุผลน้องมาก่อน” นายน์อาศัยจังหวะช่วงที่รถติดไฟแดงหันไปจ้องหน้ารุ่นน้อง
เขายอมรับว่าตัวเองค่อนข้างอคติกับรุ่นน้องคนนี้อยู่ไม่น้อย... ไม่มีใครรู้สึกดีกับคนที่ชอบแฟนตัวเองหรอก
“......” กิตหลบตาเข้าหันหน้าออกไปมองข้างทาง
“....” ไฟเขียวแล้วนายน์เลยขับรถต่อ
“....ผมก็เคยโดนตอนที่ยุ่งกับพี่สิงห์แรกๆ” คนที่นั่งเงียบอยู่นานพูดขึ้นมา
“....” นายน์ขับรถต่อไปเงียบๆ เขาไม่รู้ว่าควรพูดอะไรออกไปดี
“ผมคิดว่าเขาน่าจะอยู่รุ่นเดียวกับผม... พี่เคยโดนอะไรมากกว่าจดหมายหรือเปล่า”
“พี่ก็ยังไม่เข้าใจเหตุผลของน้องอยู่ดี บอกว่าเคยโดนก็แปลว่าตอนนี้ไม่โดนแล้วนี่”
“ก็ตอนนี้เขาไปทำพี่แทนไง ผมแค่ไม่ชอบพวกที่ทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของคนอื่นทั้งที่จริงๆมันไม่ใช่”
“จะช่วยพี่หาคนทำหรือไง” นายน์ถาม จากคำพูดทั้งหมดของกิตเขาสรุปได้แค่นี้
“...มะ... ไม่ใช่สักหน่อย” นายน์หันไปมองกิตพบว่าเด็กรุ่นน้องกำลังเม้มปากแน่นเหมือนสับสนอะไรสักอย่าง
“หรอ...”
“ผมจะหาของผมเอง เรา...แค่แลกเปลี่ยนข้อมูลกัน... แค่นั้น” นายน์ยกยิ้มมองคนที่คุยกับกระจกรถ
...เป็นคนที่ทิฐิสูงซะจริงๆ
“อ๋ออออ... นอกจากได้จดหมายก็มีแค่โมเดลหายแค่นั้นแหละ” นายน์ตอบเรียบๆ
“โมเดล?” กิตทวนคำ
“อือ”
“ส่งเมื่อไหร่”
“วันจันทร์น่ะ”
“ที่จะถึงนี้?” กิตหันมามองเขา
“ใช่”
“แล้วทำยังไง”
“อาจารย์ให้ทำใหม่... พี่ว่ามันไม่เกี่ยวกับเรื่องของคนร้ายมั้ง”
“ผมแน่ใจว่าคนทำไม่ได้เรียนสถาปัต...” กิตบอก
“รู้ได้ไง” นายน์จอดรถที่ใต้หอแต่ยังไม่ได้ดับเครื่อง
“ลงไปกินกาแฟกันหน่อยไหม” กิตชี้ไปที่ร้านกาแฟตรงข้ามกับหอ กิตสั่งชาเขียวส่วนเขาสั่งมอคค่าไปเพราะยังไงคืนนี้ก็ต้องปั่นโมเดลต่อ
“ตอนที่ผมได้จดหมายผมสงสัยว่าเป็นฝีมือพี่ผมเลยลองสืบตารางเรียนดู ตารางเรียนของพี่กับผมตรงกันตลอด พี่ไม่มีทางเอาจดหมายมาให้ผมได้... จนตอนที่มหาลัยมีประชุมเฉพาะรุ่นผม ผมก็ได้จดหมายอีกครั้ง ผมคิดว่าเขาน่าจะอยู่รุ่นเดียวกันกับผม...”
“....” นายน์นั่งเงียบๆรอฟังกิตเล่าต่อ
“ผมไม่ไว้ใจพี่ ผมคิดว่าพี่อาจจะฝากรุ่นน้องที่รู้จักกันมาก็ได้เลยลองดูตารางเรียนของรุ่นนั้นด้วย... แต่มันก็เป็นไปไม่ได้เลย...”
“แน่ใจหรอ” เขาไม่ได้โกรธที่กิตคิดว่าเขาเป็นคนทำ เพราะเขาเองก็ยังเคยคิดว่ารุ่นน้องคนนี้เป็นคนทำเหมือนกัน
“ผมคิดว่าใช่ก็แล้วกัน แต่ตอนนี้ผมเริ่มคิดว่าคนทำน่าจะมากกว่าหนึ่ง อย่างน้อยก็มีเด็กสถาปัต” กิตดูดน้ำแล้วพูดต่อ “แล้วทำไมพี่ไม่เอาเวลาไล่จับคนร้ายไปทำโมเดล”
“ค้านไปแล้ว แต่เพื่อนบอกว่าแค่แป๊บเดียว” นี่เรื่องจริง นายน์เถียงกับไนซ์ซี่ตั้งเกือบ 10 นาที สุดท้ายก็แพ้อยู่ดี
“หึ แล้วก็คว้าน้ำเหลว?”
“ประมาณนั้นมั้ง” นายน์ตอบขำๆ
“พอเรื่องคนร้ายไว้แค่นี้ดีกว่า... ผมได้ข้อมูลแล้ว เรามาคุยเรื่องที่สำคัญกว่ากันเถอะ” กิตบีบแก้วน้ำในมือ
“ถ้าพี่ไม่ตอบผมจะแจ้งความว่าพวกพี่ลักพาตัวผม” กิตจ้องตาเขาอย่างสื่อความหมายว่าเจ้าตัวจะทำตามนั้นจริงๆ
“ก็ไหนบอกว่าช่างมันไง” นายน์ถามอย่างงุนงง
“ตอนนั้นก็ตอนนั้น ตอนนี้ก็คือตอนนี้!” กิตเถียง
“......อือๆ ก็ได้ๆ” เขาขี้เกียจเถียงกับคนตรงหน้าแล้ว ถ้ารีบคุยจะได้รีบกลับไปทำโมเดลต่อ
“พี่รักพี่สิงห์หรือเปล่า”
แค่กกก
นายน์สำลักน้ำเมื่อได้ยินคำถาม
“อือ... รัก...” เขาไม่รู้ว่ากิตต้องการอะไร ทำไมถึงพูดเรื่องสิงห์ขึ้นมา
“พี่รู้ไหมว่าพี่สิงห์รักพี่มาตลอด... พี่รู้ไหมว่าพี่สิงห์รักพี่มากแค่ไหน” กิตก้มหน้ามองแก้วชาเขียวในมือ ไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมา
“...ไม่... พี่ไม่รู้...” เขาตอบตามจริง ถ้าเขารู้ว่าสิงห์ยังรักเขาอยู่เขาก็คงไม่ปล่อยให้เวลาผ่านมานานขนาดนี้หรอก
“พวกพี่...เลิกกันทำไม” มือเล็กๆที่ถือแก้วชาเขียวสั่น แต่มือนั้นยังคงบีบแก้วแน่นไม่ยอมปล่อย
“...แค่ทะเลาะกัน...นิดหน่อย...” สามปีที่ผ่านมามันทำให้เขาโตขึ้นและรู้ว่าพวกเขาเลิกกันด้วยเหตุผลงี่เง่าขนาดไหน ...มันเป็นแค่เรื่องเล็กน้อยจริงๆ
“พวกพี่เลิกกันทำไม! พี่เลิกกันทำไม... พี่ปล่อยให้พี่สิงห์อยู่คนเดียวทำไม... ทั้งๆที่พวกพี่ก็รักกันอยู่ พวกพี่เลิกกันทำไม!”
“....” นายน์คิดว่านั่นไม่ใช่ประโยคคำถามเขาจึงเลือกที่จะเงียบและฟังต่อ
“พวกพี่รักกันขนาดนั้น ทำไมต้องเลิกกัน... ทำไมต้องทำให้ผมรู้สึกว่ามีความหวัง...”
“.....”
“ผมคิดมาตลอดว่าถ้าพี่ไม่รักพี่สิงห์แล้ว สักวันผมก็คงทำให้พี่สิงห์รักผมได้...” เสียงของน้องกิตเบาลงเรื่อยๆ
“.....”
“แต่สุดท้ายพี่กับพี่สิงห์ก็ยังรักกันอยู่...” เสียงของรุ่นน้องเบาจนเสียงรถที่แล่นผ่านแทบจะกลบมิด
“.....”
“พี่สิงห์... เขารักพี่มากนะ... รักษาเขาไว้ดีๆ”
“.....”
“ถ้าพี่ทำพี่สิงห์เสียใจ ผมจะมาแย่งพี่สิงห์ไปเอง!” กิตติธรจ้องหน้าเขาด้วยดวงตาที่แดงก่ำ
“อืม” เขาตอบรับ
“ผมไปแล้ว สวัสดีครับ” กิตบอกลาเขาแล้วลุกวิ่งออกไป
“เฮ้ย!” นายน์วิ่งไปจ่ายเงินซื้อของเพิ่มอีกอย่างแล้ววิ่งตามรุ่นน้องไป
“กิต! น้องกิต!!” เขาวิ่งตามคนที่สูงไล่เลี่ยกันแต่วิ่งเร็วกว่ามาก
ณภัทรเกลียดพละ เกลียดการทำอะไรที่ต้องออกแรงมากๆ
“มีอะไรอีก” กิตหยุดวิ่งแล้วถามเขาเสียงแข็ง
“...ให้” เขายื่นถุงพลาสติกให้รุ่นน้อง
“น้ำแข็ง...” กิตมองของในมือเขาอย่าง งงๆ
“เอาไว้ประคบ ...เผื่อตาบวม” กิตหน้าตึงเมื่อเขาพูดจบ
“ใครมันจะไปร้องไห้กัน!!” คนตรงหน้าตะคอกเสียง
“อือ... พี่คงซื้อผิด... รับไว้เถอะ ไม่รู้จะเอาไปทำอะไรดี ไปนะ” เขายัดถุงน้ำแข็งในมือน้องแล้วเดินกลับมาที่รถ
“ผมเกลียดพี่!!!” โดยมีเสียงหนึ่งตะโกนไล่หลังมา
นายน์รู้สึกได้ว่าน้ำแข็งของเขาน่าจะได้ใช้...
“ไปไหนมา ทำไมนานจัง” นนท์ถาม กว่าเขาจะกลับมาถึงคอนโดสิงห์เวลาก็ผ่านไปชั่วโมงกว่า
“ซื้อกาแฟ” เขาชูแก้วกาแฟที่เหลือไม่ถึงครึ่งให้เพื่อนดู
“แล้วน้องมันว่าไงป่ะ” แจมถามบ้าง นายน์เล่าให้เพื่อนฟังว่ากิตก็เคยได้จดหมายเหมือนกัน แต่ไม่ได้เล่าเรื่องที่คุยหลังจากเรื่องนั้น พวกเขาคุยกันอีกสักพักนายน์ก็ไล่เพื่อนๆกลับแล้วปั่นโมเดลต่อ
“คุยกันแค่นั้นจริงหรอ” สิงห์ถามพลางเอาแก้วกาแฟเขาไปกิน
“มีเรื่องอื่นอีก... แต่ไม่เล่าให้ฟังหรอก” นายน์พูดดักเมื่อสิงห์ทำท่าจะถามต่อ
“อืม ไม่เล่าก็ไม่เล่า ให้ช่วยอะไรไหม”
“ตัดไอ้นี่ให้หน่อย” นายน์ยื่นไม้บัลซ่าให้สิงห์พร้อมกับคัตเตอร์
“ได้ๆ” สิงห์รับไปแล้วค่อยๆตัดอย่างตั้งใจ
15 นาทีผ่านไป
“โอ้ยยยย!!!”
20 นาทีผ่านไป
“เจ็บบบบบ!”
26 นาทีผ่านไป
“เชี่ยยย!”
48 นาทีผ่านไป
“เฮ้ยยยย!!”
“พอเถอะสิงห์... นั่นแผลที่ 4 แล้ว เดี๋ยวนิ้วขาดเข้าสักวัน” นายน์บอกสิงห์หลังจากที่ปิดพลาสเตอร์ยาอันที่สี่เสร็จ
“แต่...”
“ไปพักผ่อนเถอะ”
“งั้นดูหนังเป็นเพื่อนก็ได้....” สิงหายู่ปาก มือก็ลื้อหาแผ่นซีดี
...โดนงอนแล้ว
“ไม่ง่วงหรอ” เขาชวนคนงอนคุย
“ถามตัวเองไหม”
“งานยังไม่เสร็จเลย เหลือตั้งเยอะ” นายน์มองโมเดลของเขาที่มีแค่โครงแล้วถอนหายใจ พรุ่งนี้ก็มีเรียนทั้งวัน ยังดีที่วันเสาร์อาทิตย์ว่าง
“หนังจบก็พอแล้วนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยทำต่อ” สิงห์ต่อรอง
“ก็ได้ๆ” สุดท้ายเขาก็เผลอหลับไปก่อนหนังจบซะอีก
“นายน์ โมเดลหายหรอ ให้พี่ช่วยไหม” เย็นวันศุกร์พี่นิ้งเดินเข้ามาทักเขาที่นั่งทำโมเดลอยู่ใต้ตึกคณะหลังจากเรียนเสร็จ
“ไม่เป็นไรหรอกพี่ พี่ใกล้จบแล้วยังต้องทำโปรเจ็คจบอีก ผมไม่กล้ากวนหรอกครับ” นายน์กล่าวอย่างเกรงใจ
“อย่างย้ำสิ พี่ช่วยดีกว่า อันนี้ติดกาวเลยนะ” พี่ช่าหยิบชิ้นไม้บัลซ่าที่ตัดแล้วไปประกอบ
“นายน์ ได้ยินต้องทำโมเดลใหม่หรอ เดี๋ยวพวกกูช่วยนะ” เพื่อนร่วมคณะที่เขาเคยช่วยมันทำโมเดลเดินเข้ามาร่วมวงด้วย
“พี่นายน์ โมเดลหายทำไมไม่บอกผม!” แม้แต่ปิงก็ยังรีบวิ่งมาหาเขาพร้อมกับเพื่อนอีกสองคน
“ได้เวลาที่กูจะตอบแทนบุญคุณที่มึงช่วยให้กูผ่านอาจารย์สุดใจแล้ว”
“มึง กูซื้อมาฝาก อยู่ช่วยไม่ได้ขอโทษนะเว้ย”
“เราอยากช่วยนะนายน์ แต่กลัวทำงานเละมากกว่าทำให้เสร็จอ่ะดิ”
“กาวหมดแล้ว กูไปซื้อให้นะ”
“กลับก่อนนะ พรุ่งนี้มาทำที่คณะสิ เดี๋ยวมาช่วย”
เพื่อน รุ่นพี่ รุ่นน้องในคณะเข้ามาช่วยเขาทำงานไม่ขาดสาย บางคนช่วยนิดเดียวเพราะรีบกลับ บางคนก็ซื้อขนมมาเป็นกำลังใจให้
“คนมาช่วยเยอะเลย งานเดินไปเยอะไหม” สิงห์ถาม
“อือ ไปได้เยอะกว่าที่คิด น่าจะเสร็จภายในวันอาทิตย์แหละ แต่ถ้าค้างที่คณะไม่ต้องเสียเวลาเดินทางมันก็น่าจะเร็วกว่า...”
“ไม่ต้องเลย ไม่ให้ค้าง จะไปอยู่ที่ไหน คนอื่นๆเขาก็ไม่มีใครอยู่ มันไม่ใช่ช่วงที่มีงานนะ”
“อือ... รู้แล้ว...”
“นอนไปก่อน ถึงแล้วเดี๋ยวสิงห์ปลุก”
“อืม...” นายน์เอนเบาแล้วหลับตาลง
ช่วงสายของวันต่อมาสิงห์พาเขามานั่งทำโมเดลต่อที่คณะโดยมีสิงหาคอยให้กำลังใจห่างๆ เพื่อนหลายๆคนก็ทยอยกันมาช่วยนายน์ มีสิงหาคอยส่งข้าวส่งน้ำให้
“นายน์ กาวหมด ไม้ใกล้หมด กระดาษหมด ไปซื้อกัน” นนท์ชวนเขา นายน์พยักหน้าคว้ากระเป๋าเงินแล้วเดินไปร้านขายเครื่องเขียน
!!!
เพราะเลือกของนานไปหน่อยกว่านายน์จะเดินกลับมาถึงก็ใช่เวลากว่า 30 นาที...
ซึ่งภายในเวลาแค่ 30 นาทีกว่าๆนั้นสามารถทำให้สิงหาเปลี่ยนไปได้...
“มันเหลือตรงไหนของมือที่ยังปิดพลาสเตอร์ได้อีกบ้างเนี่ย!!” นายน์จับมือสิงห์พลิกไป พลิกมาหาจุดที่ยังไม่ได้ปิดพลาสเตอร์ยา
“... พลาสเตอร์เต็มมือแล้ว ตัดยังไงก็ไม่เป็นแผลแล้ว... เนอะ” สิงหายิ้มเจื่อนๆมาให้เขา
“เนอะอะไรเล่า! ไปนั่งนู้นเลย ไปช่วยแจมติดกาวนู้น” นายน์เอ่ยปากไล่
“แต่...”
“ไป ช่วย แจม” เขาพูดเน้นทีละคำ
“คร้าบๆ” สิงหายกมือที่เต็มไปด้วยพลาสเตอร์ยาอย่างยอมแพ้ คนตัวโตลุกขึ้นไปช่วยแจมติดกาว
ณภัทรถอนหายใจแล้วเริ่มทำงานต่อ
“สิงห์เขาก็อยากช่วยมึงน่า” ไนซ์ซี่บอกเขา
“ไหนอ่ะที่สิงห์ตัดไป”
“นี่ไง” ไนซ์ซี่ยื่นชิ้นส่วนให้เขาดู
“หน้าต่าง? อันเดียว?” นายน์หยิบหน้าต่างเบี้ยวๆขึ้นมาดู
“ใช่ เราเห็นแผลบนมือสิงห์เลยให้เศษที่เหลือๆไปตัดเล่น ได้หน้าต่างมาตั้งอันหนึ่ง” เพื่อนคนหนึ่งกระซิบบอกเขา
นายน์มองหน้าต่างเบี้ยวๆในมือที่ไม่มีแม้แต่มุมเดียวที่เป็นมุมฉาก
...ความหนาสองข้างที่ไม่เท่ากัน
...กาวที่เลอะและหนาเกินไป
สรุปคือ... มันควรจะทิ้ง
“แต่...มันใช้ไม่ได้” เขากระซิบกลับ
“เรารู้ แต่สิงห์อยากช่วยมาก ตอนจะทิ้งก็แอบๆหน่อยแล้วกัน เดี๋ยวเขาเสียใจ”
“อืม” เขาพยักหน้า
“ทำไมทำหน้าอย่างนั้น ฉันอิจฉาแกมากเลยนะเว้ย สิงห์น่ารักออก”
“ใช่ๆ ตอนฉันทำโมเดลแฟนฉันก็ไม่ช่วยอะไรเลย”
“ฉันอยากได้แฟนแบบสิงห์จะตาย ถึงจะช่วยอะไรไม่ค่อยได้แต่มันก็รู้สึกดีนะเว้ย”
นายน์เมินคำพูดเพื่อนแล้วตั้งใจทำงานต่อ จนกระทั่งดวงอาทิตย์ใกล้จะลับขอบฟ้าเขาเลยไล่เพื่อนๆกลับ เพราะแต่ละคนยังต้องไปเตรียมตัวพรีเซ็นต์กันในวันจันทร์อีก แค่นี้เขาก็รู้สึกขอบคุณมากแล้ว โมเดลขึ้นเป็นโครงร่างเหลือแค่ระบายสีกับตกแต่งอีกนิดเดียว
“ขอบคุณมากนะ” เขาพูดขอบคุณ เพื่อนๆยิ้มรับพลางช่วยเขาเก็บของ
“ขอให้บุญกุศลช่วยกูไม่ให้ติดFเถอะ” เพื่อนคนหนึ่งพูดแล้วพนมมือขึ้นเหนือหัว คนอื่นๆก็ยิ้มขำบอกว่าเห็นด้วย
ชายหนุ่มลืมตาตื่นขึ้นมาเพราะแสงอาทิตย์ที่สาดเข้ามาโดนตา เขาขยี้ตาแล้วหันไปมองนาฬิกาที่ข้างเตียง
10 : 44
ชิบหาย!!!
“นายน์ตื่นเร็ว จะ11โมงแล้ว” ชายหนุ่มเรียกคนที่นอนหลับอยู่ข้างๆ เมื่อคืนตั้งแต่กลับจากมหาลัยคนตัวเล็กก็ทำงานต่อจนเขาที่นั่งมองอยู่เผลอหลับไป ตื่นมาอีกทีอีกฝ่ายก็หลับคางานไปแล้ว เขาเลยอุ้มคนหลับมานอนแล้วหลับบ้าง...
คิดไม่ถึงว่าจะตื่นมาตอนเกือบเที่ยงขนาดนี้!
“นายน์ๆ ตื่นได้แล้ว”
“อือออ...” ร่างเล็กซุกเข้าหาผ้าห่ม
“นายน์ เดี๋ยวงานไม่เสร็จนะ” สิงหายังไม่ละความพยายาม
“เฮ้ย!งาน!!” ฝ่ายนายน์ที่ได้ยินคำว่างานก็สะดุ้งตื่นขึ้นมาทันที มือฉวยคว้าผ้าเช็ดตัววิ่งเข้าห้องน้ำไป
นายน์ออกมาสวนกับสิงหาที่เดินเข้าไปอาบน้ำบ้าง บนโต๊ะกระจกหน้าโซฟามีข้าวผัดกับน้ำส้มวางไว้อยู่ นายน์ตักข้าวกินไปพลางทำงานไปด้วย
ติ๊ง~ ต่อง~
“คร้าบบบ แป๊บนึงครับ” สิงห์กดหยุดหนังแล้วเดินไปเปิดประตู
“กิต...” เสียงของสิงหาทำให้นายน์ต้องเงยหน้าขึ้นไปมองผู้มาใหม่
...น้องกิต
“สวัสดีครับ” กิตกล่าวทักสิงห์แล้วเดินมาหานายน์ที่นั่งอยู่ที่พื้นหน้าโซฟา
“หวัดดีกิต” นายน์โบกมือทักรุ่นน้อง
“สวัสดีครับ” กิตหยิบโมเดลเขาไปดู
“มาทำอะไรหรอ” สิงห์ปิดประตูแล้วเดินเข้ามาหา
“หยุด!! ถ้าพี่สิงห์เข้าใกล้ผมในระยะ 5 เมตรผมจะขว้างโมเดลลงพื้น” กิตชูโมเดลของเขาขึ้นเหนือหัว
“เฮ้ยยยย!!!” นายน์กับสิงห์ร้องประสานเสียง
“รู้แล้วๆ เดี๋ยวพี่จะนั่งดูทีวีตรงนี้นะ” สิงห์ค่อยเดินถอยหลังไปจนถึงส่วนที่เป็นครัว
“ดีมากครับ” กิตชมแล้วหันมาสนใจโมเดลเขาต่อ
“มีอะไรหรอ” นายน์ถามเมื่อเห็นกิตขมวดคิ้ว
“พี่ไม่คิดว่ามันโล่งๆไปหรอ” นายน์มองโมเดลในมือของรุ่นน้อง
มันว่างไปจริงๆ ...เหมือนขาดอะไรไปบางอย่าง
“เฮ้ย! ลืมต้นไม้” นายน์ตกใจ
“งั้นพี่ก็ทำต้นไม้ไป เดี๋ยวผมลงสีต่อเอง” กิตลงสีโมเดลให้นายน์
“แต่...”
“ผมเรียนศิลปกรรม ยังไงก็น่าจะถนัดกว่าใครบางคนแถวนี้” ‘ใครบางคน’ที่นั่งดูหนังอยู่สะดุ้ง
“คนเรามันก็ต้องมีอะไรที่ไม่ถนัดกันบ้าง...” ใครคนนั้นเถียง
“....”
“....”
เสียงของ ‘ใครบางคน’ ถูกเมินอย่างสมบูรณ์...
นายน์ทำต้นไม้เสร็จก็เตรียมบทพรีเซ็นต์ต่อจนเช้าวันใหม่
“สิงห์ๆ” นายน์เรียกเจ้าของห้อง
“หืม?” คนตัวโตขยี้ตา
“อุ้มน้องกิตไปนอนให้หน่อย” สิงห์ขมวดคิ้วกับคำพูดของเขา
“ให้นอนไหน” สิงห์ถาม
“ในห้องก็ได้มั้ง”
“จะดีหรอ” สิงหาสบตากับเขา
ไม่! ไม่ดีเลย...
เขารู้ว่าสิงหาไม่ได้คิดอะไรกับกิต แต่ยังไงกิตก็ยังชอบสิงหาอยู่...
“แล้วจะให้นอนไหน” หลังจากที่ลงสีโมเดลให้เขาเสร็จรุ่นน้องก็หลับฟุบไปกับงานของเขา
...มันทำให้เขารู้สึกดีกับรุ่นน้องขึ้นมาหน่อย
“ปรับโซฟาแล้วนอนก็ได้มั้ง” สิงห์เสนอ เขาพยักหน้าตกลง
ดีที่โซฟาของสิงห์เป็นแบบที่ปรับให้นอนราบไปได้ หลังจากที่ปรับโซฟาเสร็จนายน์ก็เข้าไปเอาหมอนกับผ้าห่มในห้อง สิงห์อุ้มน้องกิตขึ้นมาบนโซฟา
“น้องกิตน่ารักดีนะ” นายน์พูดพลางห่มผ้าให้น้อง
“หือ? เปลี่ยนรสนิยมหรอ” สิงห์ถามงงๆ
“ไม่ได้หมายความแบบนั้น... น้องเขาอุตส่าห์มาช่วยไง” นายน์อธิบายเพิ่ม สิงห์ก็พยักหน้าเข้าใจ
“ไปแล้วนะ” เขาบอกสิงห์
“ให้ไปส่งไหม” สิงห์ถามแล้วหาวออกมา
“ไม่ต้องหรอก ไปนอนเถอะ” เห็นขนาดนี้เขาก็เกรงใจแล้ว ถึงสิงห์จะไม่ได้ช่วยอะไรแต่ก็นั่งเป็นเพื่อนเขาทั้งคืน
“อือ โชคดีนะ” สิงหาจูบเบาๆแล้วเดินหาวเข้าห้องนอนไป
“แล้วแกก็ปล่อยให้สิงห์กับน้องกิตอยู่กันสองคนน่ะนะ” แจมถามเขาเมื่อเขาเล่าให้ฟัง
“อือ ทำไมอ่ะ”
“มึงไม่กลัวหรอวะ”
“ไม่อ่ะ กูเชื่อใจสิงห์” นายน์ตอบเรียบๆ
เขาเชื่อใจว่าสิงหาน่าจะหลับเป็นตายอย่างที่เขาอยากจะทำตอนนี้...
“คนต่อไป... ณภัทร เรืองรัตนไพบูลย์”
“ไปแล้วนะ” นายน์บอกแจมแล้วเดินเข้าห้องไป
อีกด้านหนึ่ง สิงหาที่หลับต่อตื่นขึ้นมาตอนสายๆ
“กิตๆ น้องกิต” สิงห์เดินออกมาเรียกคนที่นอนอยู่บนโซฟา
“อื้อออ ขออีกห้านาทีนะ” กิตติธรพลิกตัวหนี
“กิต สายแล้ว มีเรียนกี่โมง” สิงห์เขย่าตัวกิต เขาไม่รู้ว่ารุ่นน้องคนนี้มีเรียนกี่โมง ถ้าไม่ปลุกมาถามก็กลัวว่าอีกฝ่ายจะไปสาย
“เฮ้ย! พี่สิงห์” กิตลืมตาเมื่อได้ยินเสียงเขา คนตัวเล็กลุกขึ้นมองไปรอบห้องเหมือนจะสำรวจว่าตัวเองอยู่ที่ไหน
“มีเรียนกี่โมง นี่สายแล้วนะ”
“ผมมีเรียนบ่าย ไม่เป็นไรหรอกครับ... แล้วใครให้พี่มาใกล้ผม! ออกไปนะ!!!” กิตที่เพิ่งจะตื่นเต็มตาตะโกนแล้วถอยตัวออกห่าง
“พี่ผิดอะไรเนี่ย” สิงห์ถามอย่างไม่เข้าใจพฤติกรรมของคนตรงหน้าที่เมินเขาตั้งแต่เมื่อวันที่จับมา
“เรื่องของผมน่า เอาผ้าห่มพี่คืนไปด้วย!” กิตโยนผ้าห่มใส่หน้าสิงห์
“นั่นนายน์ห่มให้หรอก” สิงห์เถียง นายน์ของเขาอุตส่าห์เป็นห่วง ไอ้การแสดงออกที่เหมือนจะรังเกียจนั่นมันอะไรกัน
“พี่นายน์?” กิตดูจะสงบลง เด็กรุ่นน้องเดินไปหยิบกระเป๋าตัวเองที่โต๊ะกระจก
“พี่นายน์เขาน่ารักดีนะครับ”
“อือ” สิงหารู้สึกเหมือนเดจาวู เขาทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟาแล้วมองรุ่นน้องพับผ้าห่มที่เป็นคนปามา
“พี่สิงห์”
“อุ๊บ!” กิตจับแก้มของสิงห์ให้เงยหน้า ประกบจูบแค่เสี้ยววินาทีแล้วผละออกมา
“ค่าเสียเวลา... แล้วอย่ามาให้ผมเห็นหน้าอีกนะครับ” กิตพูดก่อนจะเดินออกจากห้องไป
************************************
มันสลับกันแปลกๆเนอะ 5555 ทำไมถึงเป็นนายน์กับกิตที่มาคุยกัน
ทุกคนเดาถูกหมดเลย กิตไม่ใช่คนทำ
ตอนนี้เคลียร์ปัญหาโมเดลไปก่อน ตอนหน้าเราค่อยสืบหาคนร้ายกัน (หรืออาจจะไม่ต้องสืบ // สปอยๆ 55555)
-รักคนอ่าน-
-
กิตนี่เป็นคนปากร้ายแต่ใจดีสินะเนี่ย
-
น้องนายน์ค้าาาาา สิงห์โดนจูบบบบบบบบบบบบบ 555555555555 น้องกิตนี่น่ารักนะคะ แบบ คนซึน หาใครสักคนให้น้อวเถอะค่ะ เดี๋ยวน้องกิตจะเปลี่ยนใจมาจีบนายน์ให้สิงห์ปวดหัว แต่นายน์นี่เป็นคนโชคดีนะคะ ทุกคนพร้อมใจกันช่วยเหลือมาก จริงๆก็อาจไม่ใช่โชค น้องนายน์ก็น่าจะเคยช่วยคนอื่นไว้แบบนี้ พอน้องมีปัญหาทุกคนเลยพร้อมใจกันช่วยอ่ะ แต่เราก็ยังเดาไม่ได้นะคะ ว่าตกลงใครเป็นคนทำ โอ๊ยยย ดูดิ เคยส่งให้น้องกิตด้วยอ่ะ คนๆนี้ไม่ธรรมดาแน่ๆ เราจะรอต่อไปนะค้าาา เออ ลืมูดถึงสิงห์ สิงห์เป็นคนน่ารักนะคะ ช่วยทำให้ยุ่งก็ยังอยากช่วยอ่ะ สิงห์รักนายน์มากจริงๆค่ะ เรามีความสุขขข :mew3:
-
โอ้ยย สิงหาน่ารักมากกกก อยากช่วยแต่ทำไมเป็น สงสารจัง :hao5:
น้องกิตเป็นคนดีจัง ทำดีๆๆ o13
-
หาคู่ให้น้องกิตสักคนนึงเถอะ :กอด1:
-
เอ้ยยยยยยยน้องกิน
-
ทำไมดูมีออร่าแปลก ๆ ระหว่างน้องกิตกับนายน์ 555
-
เอิ่มม นี่แอบกินในทีลับเหรอ
ไม่บริสุทธิ์ใจนี่หว่า
==*
-
น้องกิตน่ารักแล้วก็น่าสงสาร ดูซิสิงห์แม่งไม่เคยรู้ตัวเลยว่าแม่งเคยให้ความหวังน้องอ่ะ
เพราะความใจดี เฟรนรี่ซินะ ที่ทำให้น้องกิตเข้าใจเป็นแบบนั้น จะว่าไปก็สมควรแล้วล่ะ
ที่นายน์เคยบอกเลิกไปเพราะเหตุผลนี้ด้วย
-
สรุปคนร้ายคือใครหว่าาา นายน์น่ารักอะ มีแต่คนช่วยงานอีน้องกิตเหมือนจะดีนะ ถ้าตอนท้ายไม่แอบขโมยจูบสิงห์ ให้ครั้งเดียวนะ. บอกเลย
-
พึ่งได้มาอ่านเรื่องนี้ น่ารักดีนะคะ แรกหมั่นไส้สิงห์นิดๆ แต่พอได้อ่านพาร์ทนางแล้วรู้สึกฮามาก ทำไมนางดูเป็นคนมุ้งมิ้งเพ้อฝันถึงนายน์ได้ขนาดนั้น :laugh:
แล้วใครกันที่เป็นคนร้าย อย่าให้เจอตัวนะจะโดนดีแน่ๆ :m31:
-
ใครคือคนร้ายยยย
น้องกิตก็คนดีใช้ได้นะเนี่ย
-
:katai5:
-
สรุปว่าใครเป็นคนร้ายกันเนี่ย
น้องกิตน่ารักดีนะ 55555 ไรท์หาคู่ให้น้องหน่อยนะ
จะรออ่านตอนต่อไปนะคะ สู้ๆจ้า
-
กิตทำดีหวังผลนิน่า :katai5:
-
น้องกิตเด็ดมาก5555
-
ทำดีเห็นผลชาตินี้ไม่ต้องรอชาติหน้า
-
รีบหาคู่ให้น้องกิตด่วน
นางน่ารักอ่ะ :hao3: :hao7:
-
ใครคือคนร้าย
-
น้องกิตก็มีมุมเอ๋อๆนะ
ที่ห้ามสิงหาเข้าไกล้
เพราะกำลังตัดใจใช่มั้ย
นายน์ก็น่ารัก เข้าใจสิงหาตลอดๆ
-
ความจริงน้องกิตน่ารักนะว่ามั้ย
ถ้าคนแต่งไม่ใจร้ายก็หาคู่ให้น้องกิตได้ดามใจหน่อยสิ :hao6:
-
อิชั้นอ่านพาร์ทนี้แล้วรู้สึกน้องกิตมันก็มีมุมที่น่ารักนะแกร #ขอบคุณค่าาา
-
ใครเป็นคนเขียนจดหมาย
-
มาถี่นะ
สงกรานต์นี้ว่างใช่ป่ะ
มาต่อทุกวันเลยนะ 5555
-
หาคู่ให้น้องกิตทีีี
ขออบอุ่นๆให้เข้ากับคนซึนๆ 5555
นายน์ดีอะมีเพื่อนช่วยเต็มไปหมดเลยย
ส่วนอ่านตอนนี้ไม่เอะใจเลยว่าใครจะเป็นคนทำ งือออ ยากอะ
-
น้องกิตแอบน่าร๊าก>< คนร้ายต้องเป็นคนที่โผล่มากระจึ้งนึง หรือไม่ก็...ยังไม่ออก?รึเปล่านะ? :hao7:
-
ดีใจแทนนายน์ที่มีพี่ๆ และเพื่อนๆ มาช่วยกันเพียบ หลังจากส่งโมเดล ต่อไปก็จะเป็นโคนันยอดนักสืบว่าใครมันเป็นคนส่งจดหมายขู่
เดาว่าน่าจะเป็นพวก FC สิงห์ ที่ไม่อยากให้สิงห์มีแฟน
น้องกิตพอเคลียร์กับนายน์ได้แล้ว ก็คงอยากเคลียร์ตัวเองกับสิงห์เพื่อไม่ให้นายน์เข้าใจผิด
-
น้องกิตแอบน่าร๊าก>< คนร้ายต้องเป็นคนที่โผล่มากระจึ้งนึง หรือไม่ก็...ยังไม่ออก?รึเปล่านะ? :hao7:
เซ้นส์คนอ่านน่ากลัวจริงๆ 5555
-
คิดถึงครั้งที่ 19
Rrrr… Rrrr…
แขนเล็กกวาดไปทั่วเตียงเพื่อหาที่มาของเสียงรบกวน คนขี้เซาปรือตาขึ้นเล็กน้อยเพื่อมองชื่อคนที่โทรมา
สิงห์ ❤
ได้โปรดอย่ามองเขาแบบนั้น เขาไม่ได้เป็นคนบันทึกชื่อนี้...
เจ้าของเบอร์ต่างหากที่ทำ...
“ฮัลโหลลล” นายน์รับสายเสียงยานคาง เขาลุกขึ้นนั่งตบหน้าตัวเองสองทีเพื่อเรียกสติ
(“อยู่ไหน ทำไมยังไม่กลับ”)
“หือ? ก็อยู่หอไง” เขาตอบงงๆ กลับอะไร? เขาก็อยู่หอของเขาแล้วนี่
(“....”) เสียงจากปลายสายเงียบไป
“ฮัลโหล... ได้ยินไหม” นายน์ส่งเสียงถามเพราะคิดว่าสายหลุด
(“อือๆ ได้ยินแล้วแค่นี้นะ”)
“อือ” นายน์วางสายแล้วล้มตัวลงนอนต่อ การพรีเซ็นต์โมเดลผ่านไปได้ด้วยดีมั้ง เขาว่า คะแนนที่ได้ก็ไม่ใช่ดีมาก แต่ก็ยังอยู่ในเกณฑ์ที่ดี เหมาะสมกับโมเดลรีบๆของเขา
แต่อาจารย์ชมว่าลงสีสวยดี... นายน์กำลังชั่งใจอยู่ว่าจะบอกน้องกิตดีไหม แต่ก็นั่นแหละ ในใจลึกๆเขาก็ยังอคติกับรุ่นน้องคนนี้อยู่ไม่น้อย
หลังจากพรีเซ็นต์จบเขาก็กลับหอมาอาบน้ำนอน ถ้าเมื่อกี้ดูเวลาไม่ผิดเขาน่าจะหลับมากว่า 5 ชั่วโมงแล้ว ยังไงก็คงต้องขอตัวไปนอนต่อ...
*************************************************
“เอาไงคะมึง ตัดรายชื่อหอชายออกก็เหลือผู้หญิงกว่า 30 คน” สองวันถัดมาที่พวกเขาฟื้นคืนชีพ ไนซ์ซี่ก็เรียกประชุมที่ห้องของสิงห์แต่เจ้าของห้องไม่อยู่ ต้องไปเรียน
“ต้องเป็นผู้หญิงปีสอง กับผู้หญิงที่เรียนสถาปัตใช่ป่ะ” แจมถามแล้วเริ่มไฮไลท์ชื่อที่รู้จัก
“ทำไมมึงไม่ถามน้องกิตวะ” นนท์หันมาถามเขา
“จะติดต่อยังไงล่ะ กูไม่สนิทกันขนาดนั้นนะ” เขาตอบ
“กูจะรู้ไหมใครอยู่ปีสองบ้างอ่ะ” ไนซ์ซี่บ่น
“เทียบกับรายชื่อคนสอบติดเลยไหมมึง” นนท์เสนอ
“เชี่ย! ถึงช่วงหลังพรีเซ็นต์โมเดลมันจะเริ่มสบายแต่ก็ไม่ได้ว่างขนาดนั้นป่ะมึง” แจมท้วง ช่วงหลังโมเดลจบจะเป็นอะไรที่เด็กสถาปัตว่างมากขึ้น เพราะเป็นช่วงใกล้สอบ พวกเขาสอบน้อยแต่ก็ต้องอ่านไว้บ้างอยู่ดี
“งั้นมึงจะให้ทำยังไงล่ะ” นนท์ถามกลับ
“กูไม่รู้” แจมตอบเสียงอ่อย
“งั้นเรื่องนี้กูจัดการเอง กลับกันเถอะมึง กูก็เกรงใจเป็นนะเว้ย” นนท์บอก
“เออๆ กลับก็ได้” ไนซ์ซี่ตกลงแล้วลุกขึ้นยืน เขาเลยยืนบ้าง
“หยุดเลยนายน์ สิงห์ขอให้มึงอยู่ที่นี่” แจมบอกเขา
“อยู่ทำไมอ่ะ”
“แล้วมึงหลบหน้าสิงห์ทำไมล่ะ” แจมถามกลับ
“...กูไม่ได้หลบ กูแค่หลับ” นายน์เถียง
“ไม่รู้ แต่ผัวมึงโกรธมาก ระวังตัวไว้ด้วย” แจมทำหน้าเครียด
“จริงดิ กูควรทำไงดี...” เขาบีบมือตัวเอง หลังจากที่สิงห์โทรมาเมื่อตอนนั้น ณภัทรก็หลับยาวจนถึงช่วงเที่ยงของอีกวัน เขาออกมาหาอะไรกินแล้วนอนต่ออีกรอบ ตื่นเต็มตาก็ตอนเช้าของวันนี้พร้อมกับมิสคอลจากสิงหากว่าสามร้อยสาย ข้อความไลน์อีกร้อยกว่า...
เขาว่าจะมาขอโทษตอนเช้า แต่สิงห์ก็ออกไปเรียนก่อนทำให้พวกเขาไม่เจอกัน...
“แก้ผ้ารอบนเตียงสิมึง สิงห์โกรธมึงไม่ลงหรอก” ไนซ์ซี่เสนอ
“เชี่ยยย” เขาด่ามัน
“แฟนมึง มึงก็หาทางเองแล้วกัน บายยย” แจมบอกแล้วลากนนท์กับไนซ์ซี่ออกไปด้วย
นายน์หันไปมองนาฬิกา... 10 โมงกว่าแล้ว วันนี้สิงห์มีเรียนแค่ตอนเช้าด้วย ทำไงดี?
ทำความสะอาดห้องให้ไหม?
ไม่... ห้องสิงห์มีแม่บ้านมาทำประจำอยู่แล้ว
หรือเขาควรจะทำอาหารรอ?
ไม่ดี... ห้องครัวอาจจะเละกว่าเดิม
นั่งนิ่งๆเถอะณภัทร...
11 : 00
นายน์ถือวิสาสะเปิดทีวีดูหนัง
11 : 35
หนังจบแล้ว เขาหยิบชีทเรียนขึ้นมาอ่านเตรียมสอบ
12 : 45
เลยเวลาเลิกเรียนมาสี่สิบกว่านาทีแล้วแต่เจ้าของห้องก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะกลับมา
13 : 15
นายน์เก็บชีท ตัดสินใจว่าจะนอนพักสายตาสักงีบ
แกร๊ก...
เสียงเปิดประตูดังขึ้นมาตอนที่เขากำลังจะล้มตัวลงนอน นายน์รีบลุกขึ้นมานั่งทันที
“กะ.. กลับมาแล้วหรอ” นายน์ทักสิงห์
“อือ” สิงห์ตอบในลำคอแล้วเดินเข้าส่วนห้องครัว
“สิงห์... คือ... ขอโทษนะ” นายน์ยืนเกาะประตูครัวมองสิงห์ที่กำลังกินน้ำอย่างกระหาย
“เรื่องอะไร”
“ก็...ที่ไม่ได้รับโทรศัพท์ไง”
“แล้วขอโทษทำไม” สิงห์ทำหน้าสงสัย ทำเอาเขารู้สึกงงไปพักใหญ่
“ก็สิงห์โกรธไม่ใช่หรอ”
“ฮะ!? โกรธทำไม” สิงห์วางแก้วเปล่าที่ซิงค์ล้างจานแล้วเดินมาหาเขา
“อ้าว? ก็แจมบอก...”
“ก็ที่ไม่รับเพราะนอนอยู่ไม่ใช่หรอ”
“ก็ใช่... ไม่ได้โกรธหรอ”
“โกรธทำไมอ่ะ นายน์เหนื่อยเลยหลับนี่”
“แล้วโทรมาทำไมตั้งเยอะ” ถ้ารู้ว่าเขานอนจะโทรซ้ำเยอะๆให้รู้สึกผิดทำไม
“ก็สิงห์ไม่รู้ว่านายน์จะตื่นตอนกี่โมง พอว่างก็เลยโทร ดูสิตายังคล้ำๆอยู่เลย” สิงห์ใช้นิ้วโป้งเกลี่ยใต้ตาเขาแผ่วเบา
“อือ เรียนสถาปัตก็อย่างนี้แหละ ช่วงใกล้สอบก็มีเวลานอนมากขึ้นแล้ว”
“ขอโทษนะ... ไม่ได้ช่วยเลย”
“ไม่เป็นไรหรอก ให้นายน์ไปช่วยทำโปรเจ็ค นายน์ก็ทำไม่ได้เหมือนกัน” เศรษฐศาสตร์เป็นวิชาที่นายน์อ่อนรองลงมาจากพละจริงๆ
“ช่วยได้นะ ช่วยให้กำลังใจไง สิงห์คิดถึงมากเลยรู้ไหม คนแถวนี้หนีไปนอนน่ะ” สิงห์ว่าแล้วสวมกอดเขา
“นานๆจะว่างสักที ขอนอนบ้างเถ๊อะ” นายน์พูดเสียงสูง
“มาอยู่กับสิงห์ไหม จะได้ไม่ต้องเหนื่อยไป-กลับระหว่างหอกับคอนโดสิงห์ เวลาสิงห์คิดถึงจะได้ไหมต้องไปหาด้วย”
“สรุปคือขี้เกียจว่างั้น?”
“โหยยยย ไม่ใช่ อยากให้มาอยู่ด้วย อยากนอนกอดทุกคืน เวลาคิดถึงมากๆแล้วสิงห์ขาดใจตายกลางทางจะทำยังไงล่ะ” สิงห์ย่อตัว เอาคางถูกับไหล่เขา
“มันไม่ได้ไกลเลย...”
“นะๆ ย้ายมาอยู่กับสิงห์เถอะ สิงห์เหงามากเลยยยย”
...ก็ใช่ว่าเขาไม่ได้อยากจะอยู่ด้วยสักหน่อย
“แต่นายน์จ่ายค่าเช่าเขาไปแล้ว”
“เจ้าของหอเป็นญาตินายน์ไม่ใช่หรอ ไปคุยดีๆก็ได้แล้ว ให้สิงห์ไปคุยให้ก็ได้นะ”
“....” จริงอยู่ที่หอเขาเป็นหอของคุณป้า แต่เขาอยู่มาตั้งแต่เข้าม.ปลายแล้ว อยู่ๆจะให้ออกมันก็...
“นะๆ สิงห์ขี้เกียจคิดข้ออ้างแล้วนะเว้ย ตกลงเถอะ”
“....”
“นายน์”
“!!!” สิงห์คลายอ้อมกอดเล็กน้อยแล้วก้มลงมาประทับริมฝีปาก ลิ้นอุ่นเลียรอบๆปากเล็กให้เผยอ ออกแล้วเข้าไปตักตวงความหวานเนิ่นนาน...
“ถ้าไม่ตกลงจะจูบไปเรื่อยๆนะ” สิงห์บอกแล้วทำท่าจะจูบอีกครั้ง
“ก็ได้ๆ จะลองไปคุยดูก็ได้” โชคดีที่นายน์ดันอกสิงห์ไว้ได้ทัน
ฟอดดด...
“ขอบคุณครับ” สิงห์หอมแก้มเขาซ้ายขวา เดินผิวปากเข้าห้องนอนไป
...บางทีอาจารย์คณะเศรษฐศาสตร์อาจจะสอนดีเกินไป ไอ้เรื่องลงทุนน้อยแล้วได้ผลมาก
ไม่ว่าทางไหนสิงห์ก็ได้กำไรทั้งนั้นเลยนี่!
“หิวไหม ไปหาอะไรกินกัน” สิงห์เดินออกมาอีกครั้งในชุดเสื้อยืด กางเกงยีนส์สามส่วนธรรมดาๆแต่ดูดีมากเมื่อสิงห์เป็นคนใส่
...หน้าตาดีทำอะไรก็ไม่ผิดจริงๆ
“ยังไม่ได้กินอะไรมาหรอ”
“ยัง คุยงานกับเพื่อนอยู่เสร็จแล้วก็รีบมาหาเลยเนี่ย”
“งานเยอะหรอ”
“อือ ใกล้สอบแล้วด้วย งานก็ต้องส่ง”
“ดองไว้เยอะหรือเปล่า” เขาหรี่ตามองสิงห์
“อะไร มองอย่างนี้หมายความว่าไง ไม่เคยดองครับ ไปได้แล้ว” สิงห์คว้ามือเขาไปจับแล้วกระตุกให้เดินตาม
“สรุปคือหลานจะย้ายออก” ป้าตาเจ้าของหอถามเขา
หลังจากไปกินข้าวกันจนอิ่มสิงห์ก็พาเขามาขอย้ายหอ นายน์พยายามอ้างเหตุผลมากมายเพื่อรักษาน้ำใจของป้าที่ให้เขาอยู่มาตั้งหลายปี แต่ป้าตาดันถามกลับมาตรงๆ
“ครับ” เขายอมรับ
“จะย้ายเมื่อไหร่ก็บอกนะ ป้าจะได้ติดต่อคนที่อยากมาอยู่”
“อะไรนะครับ” เขาถามอย่างงุนงง ป้าตาไม่มีทีท่าว่าจะโกรธแถมยังดีใจด้วยซ้ำ
“ป้าเก็บค่าเช่าจากแม่เราไปงั้นแหละ แอบลดให้ด้วย จริงๆให้เราอยู่ฟรียังได้เลย แต่ถ้าเราออกป้าก็จะได้มีรายได้เพิ่มไง” ป้าตาเฉลย
“เดี๋ยววันเสาร์น่าจะมาขนของไปทั้งหมดแล้วครับ” สิงห์บอกป้าตา
“ไปอยู่กับเราใช่ไหม ป้าฝากหลานป้าด้วยนะ เอานี่ไปกินสิ” ป้าตายิ้มแล้วหยิบขนมต่างๆใส่มือสิงห์ แถมยังเอาส่วนที่สิงห์ถือไม่หมดไปเก็บบนรถให้ด้วย
“บายจ้าาา” ป้าตาโบกมือลาแล้วเดินเข้าไปในหอ
“ไม่เห็นยุ่งยากอะไรเลย” สิงห์ขับรถออกจากหอ พูดกับเขาแต่ตายังมองถนน
“ก็ใครจะไปคิดว่ามันจะง่ายขนาดนี้ล่ะ” เขายังอึ้งไม่หายเหมือนกัน คำพูดป้าตาถ้าจะให้ตีความแง่ลบก็คือเขาไปขัดรายได้ของป้าแก...
“ง่ายก็ดีแล้วไง อย่าให้ชีวิตมันวุ่นวายนักเลย”
“มันวุ่นวายตั้งแต่โมเดลหายแล้วมั้ง” เขาพูดขำๆ แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่ขำด้วย
“เอาจริงๆสิงห์คิดว่าน่าจะเป็นพวกแฟนคลับสิงห์ว่ะ ทำไมสิงห์ถึงไม่โดนด้วยก็ไม่รู้”
“ไม่โดนก็ดีแล้วไง”
“เฮ้อออ... สิงห์ควรทำยังไงดี” สิงห์โขกหัวตัวเองกับพวกมาลัยจังหวะที่รถติดไฟแดง
“นนท์บอกว่าจะจำกัดรายชื่อคนน่าสงสัยให้อ่ะ”
“หือ? ทำยังไงอ่ะ ไปไล่ถามทีละคนว่าอยู่ปีอะไรหรอ” สิงห์เลิกคิ้วถาม
“ไม่รู้เหมือนกัน มันก็คงมีวิธีของมันมั้ง มันบอกว่าจะจัดการเองอ่ะ”
“หรอ รู้สึกไม่ได้ช่วยอะไรเลยแฮะ”
“คนเราทำทุกอย่างไม่ได้หรอกนะ” นายน์เองก็อยากรู้เหมือนกันว่าใครเป็นคนทำ แต่เขาเป็นแค่นักศึกษาธรรมดามีทั้งเรื่องที่ทำได้และทำไม่ได้ ตอนนี้ก็ได้แต่หวังพึ่งนนท์เท่านั้นแหละ...
“อือ”
ตอนดึกวันนั้นนนท์บอกในไลน์กลุ่มว่าได้ชื่อมาแล้วจะลองสืบดูอีกทีตอนวันอาทิตย์ ให้ไว้ใจแล้วก็รอหน่อย พวกเขาเลยเลิกสนใจแล้วตั้งใจอ่านหนังสือกันแทน เหลือเวลาอีกแค่สัปดาห์เดียวเท่านั้นก็จะสอบไฟนอลแล้ว
(“นายน์วันนี้สิงห์กลับดึกนะ นอนก่อนเลยไม่ต้องรอ”) สิงห์โทรมาบอกเขาตอนเย็นของวันถัดมา ช่วงนี้สิงห์มีงานเยอะมาก ตอนกลางวันเองก็ต้องทำงานทำให้ไม่ได้กินข้าวด้วยกัน
นายน์ไม่ได้คิดอะไรมาก ส่วนตัวเขาคิดว่าการที่สิงห์ต้องขับรถจากคณะเพื่อมากินข้าวกับเขามันเปลืองน้ำมันมาก ...แต่คนอย่างสิงหาจะไปห้ามอะไรได้
“ทำไมยังไม่นอน” สิงห์ถามเมื่อเห็นว่าเขายังนั่งรอ
“อ่านหนังสือ” เขาชูชีทในมือให้อีกฝ่ายดู
นายน์ถือว่าตัวเองไม่ได้โกหก แม้ในความเป็นจริงแล้วเขาจะอ่านชีทเป็นรอบที่เก้าเพื่อฆ่าเวลารอใครบางคนก็เถอะ...
“กินอะไรมายัง” นายน์ถาม
“กินบะหมี่หน้าหอเพื่อนมาแล้ว นายน์กินอะไรยัง” สิงห์ถามกลับ
“กินกับเพื่อนแล้ว” เมื่อเย็นเขาโดนไนซ์ซี่ลากไปร้านกาแฟเปิดใหม่
“ไปนอนได้แล้ว ขอสิงห์อาบน้ำก่อนนะ” สิงห์ถอดเสื้อผ้าออก เอาผ้าขนหนูคลุมท่อนล่างแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างรวดเร็ว
มันเร็วจริงๆนะ เขาไม่ทันเห็นกล้ามท้องที่มีซิกแพคเรียงตัวสวยของสิงห์เลย
ไม่ทันเห็นไอ้นั่นแวบๆของสิงห์ด้วย...
ไม่เห็นเลยนะ - ///// -
แกร๊ก...
เสียงประตูห้องน้ำเปิด นายน์รีบเอาผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัว พลิกตัวหันหลังให้ห้องน้ำทันที
“นายน์ หลับแล้วหรอ” นายน์จับผ้าห่มแน่นขึ้นเมื่อที่นอนข้างหลังยุบตัว
“ฝันดีครับ สิงห์รักนายน์นะ” สิงห์พูดข้างหูแล้วหอมแก้มของเขา ตั้งแต่วันที่คบกันสิงห์ก็บอกรักเขาทุกๆวัน
...ควรจะชินได้แล้วณภัทร
Singha สิงห์ทำงานที่หอไอ้ไม้ ไม่ต้องรอนะ
วันต่อมาสิงห์ไลน์มาบอกเขา นายน์เรียนเสร็จก็กลับมานั่งอ่านหนังสือรอที่โซฟา เบื่อๆก็เปิดทีวีดูหนัง
ห้าทุ่มกว่าแล้วแตสิงห์ก็ยังไม่กลับ เขาเองก็เริ่มง่วงเหมือนกัน...
“อือออ” ร่างเล็กบนเตียงพลิกตัวหนีแสงอาทิตย์ที่สาดเข้ามาแยงตา แขนเล็กยกขึ้นบิดขี้เกียจแล้วค่อยๆลุกขึ้นนั่ง
นายน์หันไม่มองข้างตัว สิงห์น่าจะตื่นแล้ว เขาลุกขึ้นคว้าผ้าเช็ดตัวและเสื้อผ้าไปอาบน้ำ
“ตื่นแล้วหรอ” อาบน้ำเสร็จออกจากห้องมาก็เจอสิงห์กำลังทำงานที่โซฟา
“อือ ตื่นนานยัง” เขาเดินไปนั่งที่โซฟาข้างๆ
“ยังไม่ได้นอนเลยครับ ทำงานอยู่ ไปกินข้าวกัน” สิงห์กดเซฟงานแล้วเดินนำไปที่ครัว
“งานเยอะมากเลยหรอ” เขาถามพลางช่วยเทกับข้าวไปด้วย
“อือ ตอนบ่ายต้องไปทำงานอีก คืนนี้อาจจะไม่กลับด้วย” สิงห์เอาถุงพลาสติกไปทิ้งแล้วนั่งลงกินข้าว
“ให้ช่วยไหม”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวไปขนของแล้วนายน์จัดคนเดียวได้ไหม” สิงห์ถามเพราะว่าวันนี้เป็นวันเสาร์ที่เขานัดกับป้าตาไว้ว่าจะไปขนของ
“ได้ดิ สิงห์นอนก่อนไหม นายน์ไปขนเองก็ได้” สิงห์กินข้าวไปหาวไปจนเขาเริ่มเป็นห่วง
“ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวแวะซื้อกาแฟกับเอ็มด้วย”
“อือ ก็ได้”
กินข้าวเสร็จสิงห์ก็ขอตัวไปอาบน้ำ นายน์เลยช่วยตรวจตัวอักษรให้สิงห์ ตอนเขาพิมพ์งานง่วงๆคำผิดเยอะแทบจะทั้งหน้า ใช้เวลาไม่นานสิงห์ก็เดินออกมา พวกเขาขนของโดนมีป้าตาคอยช่วย
“ไปแล้วนะ” ยกของขึ้นมาคอนโดสิงห์เสร็จเจ้าของห้องก็ขอตัวไปทำงานกับเพื่อนต่อ
“ระวังหลับในนะ” นายน์เตือนอย่างเป็นห่วง
“อือ ขอจูบหน่อย” สิงห์พูดแล้วดึงเขาเข้าไปกอด
“...ปกติ...ไม่เห็นขอเลย”
“ได้ไหม” สิงห์กระซิบถามข้างหู
“กะ... ก็ได้ เร็วๆดิ เดี๋ยวเพื่อนรอนะ” นายน์ตอบเสียงเบา
“อืม ถ้างานเสร็จจะรีบกลับนะ” สิงห์ประกอบจูบแผ่วเบาไม่มีการรุกล้ำใดๆ นานสักพักก็ถอยออกแล้วอ้าปากงับจมูกเขา
“บายยย” สิงห์ปิดประตูห้อง นายน์ก็กลับมาสนใจข้าวของของเขาต่อ
Rrrr... Rrrr...
“ฮัลโหล มีอะไร” นายน์กดรับสายไนซ์ซี่ เขาจัดของเสร็จตั้งแต่ตอนบ่ายเลยอ่านหนังสือต่อจนถึงค่ำ
(“สิงห์อยู่ไหนวะ”) นายน์ขมวดคิ้ว
“ไปทำงานกับเพื่อนอ่ะ” นายน์บอกพวกเพื่อนๆแล้วว่าจะย้ายมาอยู่กับสิงห์ พวกนั้นแซวอยู่หนึ่งวันเต็มๆก็เลิก
(“ไปทำงานจริงหรอ มึงเห็นในเฟสป่ะ”)
“มีอะไรวะ”
(“มึงลองเปิดเฟสดูแล้วบอกกูว่าวันนี้สิงห์แต่งตัวยังไง”) ไนซ์ซี่บอกเขาแล้ววางสายไป
นายน์ขมวดคิ้วงงๆแล้วเปิดเฟสดู
A.M. Amounrat กับ Singha August และคนอื่นๆอีก 5 คน
‘ไปเที่ยวกันเถอะ #งานท่วมหัว #ขี้เกียจหนักมาก’
แอมคือเพื่อนร่วมคณะของสิงห์ที่เมื่อก่อนเคยลงรูปคู่กันบ่อยๆ ดีที่รูปที่ลงนี้เป็นรูปหมู่ 7 คน
นายน์เข้าใจว่าโทรศัพท์มันเล็กจะอัดคนหลายคนลงไปได้มันก็ต้องยืนใกล้กัน...
แต่สิงห์กับแอมเหมือนจะใกล้กันกว่าคนอื่นนะเขาว่า...
นายน์พยายานึกว่าวันนี้สิงห์แต่งตัวยังไง
เสื้อสีน้ำเงินสกรีนลาย... ตัวเดียวกันกับในรูป
กางเกงยีนส์สีดำ... นายน์ไม่แน่ใจว่ามันมีลักษณะเด่นยังไง แต่ในใจกว่า 80 % เขาคิดว่ามันคือตัวเดียวกัน
Niceze ว่าไงมึง
ไนซ์ซี่ทักไลน์เขามา
Napat_9 ไม่รู้ อาจจะเป็นรูปเก่าก็ได้
Niceze สิงห์แต่งตัวแบบนี้ออกไปถูกมะ
Napat_9 อือ
Niceze ลองโทรถามสิมึง
Napat_9 ไม่ต้องหรอกมึง สิงห์บอกว่าไปทำงานก็ไปทำงานไง
Niceze แล้วแต่เลย มึงก็อย่าคิดมากแล้วกัน ไปนอนได้แล้ว
Napat_9 เออๆ ฝันดี
Niceze ฝันดีเพื่อน
นายน์กดล็อกหน้าจอแล้วถอนหายใจ เขาเชื่อจริงๆว่าสิงห์ไม่ได้โกหกเขา ช่วงนี้ใครๆก็มีงานทั้งนั้นไม่ค่อยมีใครไปเที่ยวหรอก
Rrrr... Rrrr...
เสียงโทรศัพท์ของเขาดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้เป็นสายจากสิงหา
“ฮัลโหล” นายน์กดรับ
(“นอนยัง”) สิงห์ถาม นายน์ได้ยินเสียงเพลงแว่วๆจากปลายสาย
“ยัง อ่านหนังสืออยู่”
(“เป็นอะไรไม่สบายหรอ”) นายน์เลิกคิ้วขึ้น เขาไม่เข้าใจคำถาม
“เปล่านี่ ทำไมอ่ะ”
(“น้ำเสียงฟังดูไม่ดี เป็นอะไรรึเปล่า”)
“เปล่า ง่วงนอนมั้ง” นายน์แกล้งหาวออกไป ใจจริงอยากจะถามเรื่องรูปแต่ก็กลัวสิงห์คิดว่าเขาไม่เชื่อใจ
(“งั้นก็ไปนอนได้แล้ว//สิงห์มึงเห็นในเฟสยังวะ”) เสียงเพื่อนสิงห์ดังแทรกเข้ามา
(“แป๊บนึงนะ”) เสียงบอกแล้วคุยกับเพื่อน เหมือนสิงห์จะเอามือบังโทรศัพท์ไว้นายน์เลยไม่ค่อยได้ยิน
(“ยังอยู่ไหม”) สิงห์ส่งเสียงถามเขา
“อยู่”
(“เห็นในเฟสไหม”) สิงห์ถามเสียงนุ่ม
“อือ”
(“สิงห์ไม่ได้ไปเที่ยวนะ นั่นมันรูปเก่า ไม่เชื่อเดี๋ยวเฟสไทม์เลยก็ได้”) สิงห์ท้า
“ไม่เป็นไร ไม่ได้ไม่เชื่อ”
(“พวกมึงกูกลับก่อนนะ // อะไรวะมึงโกงอ่ะ”) เหมือนสิงห์จะคุยกับเพื่อนตัวเองอยู่
“ไม่ต้องสิงห์ ทำงานไปเถอะ” เขารีบบอก ไม่อยากให้อีกฝ่ายทิ้งงาน
(“ไม่เป็นไร เหลือแค่ปริ้นท์เอง ไม่มีสิงห์มันก็ทำได้ รอแป๊บนึงนะ”) สิงห์บอกแล้ววางสายไป
“กลับมาแล้วครับ” 20นาทีต่อมาสิงห์ก็มาถึง
“ทำไมไม่ทำงานให้เสร็จล่ะ” เขาถาม
“กลัวใครบางคนจะงอนไปก่อนน่ะสิ ไปอาบน้ำก่อนนะ เดี๋ยวมาคุยกัน” สิงห์หยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเดินไปอาบน้ำ
“สิงห์ไม่ได้หนีเที่ยวนะ” สิงห์พูดทันทีที่เดินออกมาจากห้องน้ำ
“อือ เชื่อแล้ว” นายน์ก้มหน้าพยายามไม่มองสิงห์ที่มีแค่ผ้าเช็ดตัวพันเอว
“เงยหน้ามาคุยกันก่อนสิ” สิงห์เดินเข้ามาใกล้เขาที่นั่งอยู่ปลายเตียง
“ก็บอกว่าเชื่อแล้วไง” นายน์เงยหน้ามองอีกฝ่าย
อึก! น้ำหยดหนึ่งไหลจากข้างแก้มสิงห์ลงมาที่แผงอกแน่น
...นายน์ไม่ใช่คนหื่นนะ
“รูปนั่นมันตั้งนานแล้ว แอมมันโพสต์อีกรอบเพราะเหนื่อยที่ทำงานเยอะ มันเลยอยากเที่ยว” สิงหาอธิบาย
พูดถึงเรื่องรูปเขาก็นึกขึ้นมาได้ ไอ้ความใกล้ชิดนั่นมันอะไรกัน
“หรอ”
“เฮ้ย ทำไมอยู่ๆก็เสียงแข็ง”
“เปล่านี่”
“มีอะไรก็พูดตรงๆเถอะนะ อย่าเก็บเอาไว้คนเดียวได้ไหม” สิงห์นั่งลงข้างๆคว้าเอามือเขาไปกุม
“....ทำไม...ตอนถ่ายรูปถึงใกล้กันจัง” เขาบอกเสียงเบา
“หืม? ก็ปกตินี่” สิงห์เลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย
“เพื่อนกันไม่ยืนใกล้กันขนาดนั้นหรอก” ตอนนายน์ถ่ายรูปกับแจมเขาเว้นระยะห่างมากกว่านั้นก็แล้วกัน
“แต่สิงห์ไม่ได้คิดอะไรเลยนะเว้ย” สิงห์บอกอย่างร้อนตัว
“คนไม่คิดอะไรกันเขาไม่ยืนชิดกันขนาดนั้นหรอกน่า”
“อือ..คราวหน้าจะระวังนะ ...แล้วถ้าคนที่คิดล่ะ เขาชิดกันขนาดไหนหรอ...” สิงหาขยับตัวเข้ามาใกล้ มือข้างทั้งสองยันเตียงไว้โดยมีณภัทรอยู่ตรงกลาง ใบหน้าคมเข้มเลื่อนเข้ามาใกล้จนปลายจมูกแตะกัน
...ใกล้จนได้กลิ่นยาสีฟันกลิ่นมิ้นต์ของอีกฝ่าย
“..ยะ..อย่ามาเปลี่ยนเรื่องนะ ไปแต่งตัวเลย นายน์ง่วงแล้ว” นายน์ดันไหล่คนตัวใหญ่คว้าผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปงนอน
“หึๆ ใครกันแน่ที่เปลี่ยนเรื่อง” สิงห์หัวเราะในลำคอ สักพักที่นอนข้างตัวนายน์ก็ยุบตัวบอกว่าใครอีกคนขึ้นมานอนข้างกันแล้ว
“ขอผ้าห่มหน่อย ไม่ต้องนอนเกร็งขนาดนั้นก็ได้ ไม่ทำอะไรแล้ว” สิงห์สะกิดไหล่เขา
“แน่นะ?” นายน์พลิกตัว โพล่ส่วนหัวออกมาคุย
“ไม่” สิงหากดจูบบนริมฝีปากบางอย่างหมั่นเขี้ยว มือข้างหนึ่งกดไหล่บางให้เจ้าของมันนอนราบไปกับเตียงแล้วคร่อมทับ
“อื้อออ” ฟันคมกดปากร่างของคนตัวเล็กให้ปากเผยอ ออกแล้วสอดลิ้นเข้าไปชิมความหอมหวาน เกี่ยวพันลิ้นเล็กจนพอใจก็ผละออกมาแล้วก้มจูบใหม่
“พอแล้ว” แต่ไม่ทันกับสองมือที่เอามาดันหน้าสิงหาไว้
“ก็ได้ๆ พอแล้วครับ พอแล้ว” สิงห์ตอบอย่างจำยอม มือใหญ่คว้าแขนข้างที่มีรอยสักไว้
“จะ...ทำอะไร” นายน์ถามเมื่อเห็นคนข้างบนยกยิ้ม
“เปล่าๆ... สิงห์ชอบมันจัง” สิงหาแลบลิ้นเลียตัวอักษรบนข้อมือเล็ก แนบริมฝีปากลงไปแล้วดูดเม้มสร้างรอยรัก
“พอแล้ว...” นายน์บอกเสียงแผ่ว
“อือ ฝันดีนะ” คนตัวโตหอมแก้มฟอดใหญ่ ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนข้างๆแล้วดึงนายน์เข้าไปกอด
ใช้เวลาไม่นานพวกเขาก็หลับใหล...
โดยไม่ทันได้เห็นความเปลี่ยนแปลงของโพสต์หนึ่งในเว็บไซต์ชื่อดังอย่างเฟสบุ๊ค...
A.M. Amounrat กับ Singha August และคนอื่นๆอีก 5 คน
‘ไปเที่ยวกันเถอะ #งานท่วมหัว #ขี้เกียจหนักมาก #รูปเก่าแต่อยากกินเหล้าใหม่ 5555’
Rrrr... Rrrr...
“ว่าไงมึง” นายน์กดรับสายจากนนท์ในช่วงเย็นของวันอาทิตย์
(“กูเจอตัวคนทำแล้ว รีบมาที่หอ...เร็ว เดี๋ยวกูคุยกับยามให้”)
*************************************************
ค้างไหมถามใจดู 5555
ที่หายไปนี่ไม่ได้เล่นสงกรานต์นะ ไปรวมญาติอย่างเดียวเลย เมื่อก่อนเราชอบวันรวมญาติมากเพราะได้เงิน
ตอนนี้พอแก่ขึ้นนอกจากเงินไม่ได้แล้วยังโดนถามเรื่องเกรดอีก T-T
ตอนหน้าเราจะมาปลดล็อกตัวละครใหม่กันนนน...//หรือเก่าดี 5555
-รักคนอ่าน-
-
จำเนื้อเรื่องสลับกับอีกเรื่อง ขุ่นพระ เด๋อเลย 55555555 คนทำผิดจะต้องโด๊นนนน
-
จะรู้ว่าใครทำ กระทืบมันหนักๆนะ ตามด้วย ตบๆๆๆๆ :z6: :beat: :fire: (โหดไปเปล่าว่ะ 55)
-
ค้างงงง
ปล่อยเกาะเราทำไม เราทำอะไรผิดดด ToT
-
ไม่ชอบนิสัยนายน์เลย
มันอึดอัด
ถ้าเราเป็นสิงห์คงได้เลิกกันอีกครั้งตั้งแต่อาทิตย์แรกที่คบแล้วมั้ง
สิงห์เป็นคนที่มีความอดทนสูงมากก
ถ้าเราเป็นสิงห์เราก็ไม่แน่ใจนะ
ว่านายน์รักเราจริงรึเปล่า หรือแค่เป็นความผูกพันธ์
มันให้ความรู้สึกแบบไม่มั่นคง
เดาใจยาก ไม่รู้คิดอะไร
อยู่ด้วยแล้วรู้สึกอึดอัด
อ่าา อยากให้นายน์เปลี่ยนตัวเองให้มากกว่านี้หน่อยนะ เป็นนายน์ที่เป็นอยู่ตอนนี้ สงสารสิงห์มากเลย
ตอนนี้เหมือนมีแค่สิงห์คนเดียวที่กังวลเรื่องต่างๆ
เหมือนนายน์เฉยมากเลย
งื่อออออออ
-
จับคนทำมาทุบเลย :katai4:
-
เราก็ว่านายน์นิ่งไปจากตอนแสดงละครอีกนะ แต่ตอนนี้น่ารักนะ มีการอ้อนด้วย ชอบที่ไปขอโทษ อยากให้มีคอนง้อนานๆแต่สิงห์คงไม่โกรธจริง
-
อยากรู้ว่าคนทำเป็น ช-ญ แล้วนายน์จะจัดการกับคนที่ทำยังไง
สิงห์เป็นผู้ชายที่เสมอต้นเสมอปลายมาก นายน์จงภูมิใจที่ได้สิงห์เป็นแฟน แต่นายน์ก็ควรจะเปลี่ยนตัวเองให้พูดเยอะขึ้น ดูแลเอาใจใส่สิงห์ให้มากขึ้นด้วยก็ดีนะ
-
จะได้รู้แล้วว่าใครทำาาาาา :z6:
-
นายน์นิ่งจริงๆแหละ น่าจะแสดงความรู้สึกให้มากกว่านี้หน่อยนะ อยากรู้ว่าใครเป็นคนทำ
จะรออ่านตอนต่อไปนะคะ สู้ๆนะ
-
:katai1: :katai1: :katai1: อยากอ่านต่อเเล้วๆๆๆๆๆ. ค้างๆๆๆๆๆๆๆ
-
ฮืออออ ไม่เอาดราม่านะตั้งหลักไม่ทัน อ๊ากกกก จะไม่รักคนเขียนแล้วนะ ไม่ใช่เฉลยว่าเพื่อนในกลุ่มนายด์เป็นคนทำนะ(มโนหนักมาก):o12: :hao5:
-
ชัดเลย
เขี่ยชะนีกลับป่าด่วน!
-
ใครๆ เฉลยเมื่อไรเจอตบอะพูดเลย
หงุดหงิดคนทำมากกก
-
สิงห์รักนายมากเลยอะ รีบกลับมาหาเชียว น่ารัก :-[
-
คนทำต้องเป็นผู้หญิงในรูปแน่เลยอะ น่าจะใช่ ร้ายเงียบ
อ่านตอนนี้ละรู้สึกอึดอัดอะ บอกไม่ถูก
-
:pig4: :pig4:
-
ชะนีทำแน่ ๆ เลยใช่มั้ย :m31:
แล้วแฮชแท็กใหม่คืออะไร กริ้ดดดดด :ling1:
-
:ling2: :ling2: ดะ ดราม่าาาาาาาาาาาาาาา โอ้โนวววววววววว
-
ค้างคามาก
-
กรีดร้องงงงงงงง ค้างค่า :katai1:
-
อยากอ่านตอนต่อไปแล้วววววว :katai5:
-
เพื่อนสิงห์หรอ...?
-
เราว่าไม่ใช่แอมป่าว แฮชแท็กใหม่ก็เหมือนบอกว่านี่คือรูปเก่านี่แสดงว่าสิงห์ไม่ได้โกหก
-
ตกลงเป็นผู้หญิงซินะ
แต่นายน์โดนมานานแล้วนี่นา
-
นังแอมแน่เลย หุหุ
-
คิดถึงครั้งที่ 20
Rrrr... Rrrr...
“ว่าไงมึง” นายน์กดรับสายจากนนท์ในช่วงเย็นของวันอาทิตย์
(“กูเจอตัวคนทำแล้ว รีบมาที่หอ...เร็ว เดี๋ยวกูคุยกับยามให้”) หอที่นนท์บอกคือหอหญิงที่เดียวกับหอของน้องกิต
“ได้ๆ เดี๋ยวรีบไป มึงโทรบอกแจมกับไนซ์ซี่ยัง”
(“เดี๋ยวกูโทรบอกให้ มึงรีบมาเถอะ ห้อง 504 นะ”) นนท์บอกแค่นั้นแล้ววางสายไป
“มีอะไรหรอ” สิงห์ถาม
“นนท์บอกว่าเจอตัวคนทำแล้ว ให้รีบไปที่หอ...ฝั่งหญิงห้อง 504”
“จริงดิ แป๊บนึงนะ” สิงห์กดปิดทีวีคว้ากุญแจรถวิ่งออกไปจากห้อง
“ใครเป็นคนทำหรอ” สิงห์ถามเสียงเครียด
“นนท์ไม่ได้บอก” นายน์เองก็ลืมถามเหมือนกัน
“ถ้าเจอตัวแล้วจะทำยังไง”
“ไม่รู้... เขาเป็นผู้หญิงจะทำอะไรได้อ่ะ” นายน์ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าถ้าหาตัวคนทำเจอเขาจะทำยังไง
“มันไม่เกี่ยวกับเรื่องเพศนะ”
“ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่เคยทำร้ายร่างกายนะ มีแค่จดหมายแล้วก็ขโมยโมเดล จะให้ไปต่อยหรือทำอะไรรุนแรงก็ไม่ดีป่ะ” นายน์เถียง
“แล้วจะทำไง”
“ก็อาจจะต้องคุยให้รู้เรื่องว่าให้หยุดทำ เรื่องโมเดลก็แจ้งอาจารย์” เขาคิดออกแค่นี้จริงๆ
“แค่นั้นน่ะหรอ” สิงห์หันมาถามเขา
“แล้วจะให้ทำอะไรได้อีก โมโหอะไรเนี่ย เขาส่งมาแค่จดหมายป่ะ เอาเรื่องแค่เรื่องโมเดลก็พอแล้วมั้ง”
“งั้นนายน์ก็บอกสิงห์ดิว่าจดหมายที่ว่ามันไม่ใช่เหตุผลที่ทำให้นายน์บอกเลิกสิงห์เมื่อสามปีก่อน!” สิงห์ขึ้นเสียง
“.....” นายน์เงียบ
“.....” สิงห์ก็เงียบ
“...อย่าชวนทะเลาะน่า” นายน์พูดแล้วหันมองข้างทาง
“ขอโทษที” สิงห์พูดพลางถอนหายใจ นายน์รู้สึกได้ถึงความเร็วรถที่เพิ่มขึ้น
“จะไปไหน!” ยามหน้าหอถามเสียงแข็งเมื่อสิงห์กับนายน์เดินผ่าน
“ไปหาเพื่อนครับ” สิงห์ตอบ
“ห้องไหน” ยามขมวดคิ้วหรี่ตามอง
“ห้อง 504 ครับ” นายน์ตอบ
“อ๋อ...ชั้น 5 ห้องทางซ้ายนะ” ยามคนนั้นคลายคิ้วที่ขมวดแล้วพูดเสียงนิ่ม
“ขอบคุณครับ” นายน์ยกมือไหว้ขอบคุณยามแล้วเดินไปขึ้นลิฟต์
“อ้าวมึง มาเร็วจัง” ทันทีที่ลิฟต์เปิดเขาก็เจอแจม ไม้กับไนซ์ซี่ยืนอยู่หน้าห้องห้องหนึ่ง
“พวกมึงมาเร็วกว่าอีก ไปไหนกันมาวะ” นายน์ถามเพื่อน
“กูลากไนซ์ซี่ไปกินบุฟเฟ่ต์เค้กมา” แจมตอบ
“มึงมาได้ไงวะ” สิงห์ถามเพื่อนตัวเอง
“กูก็เป็นห่วงนายน์บ้างก็ได้ป่ะ” ไม้หันมายักคิ้วให้เขา
“เปิดประตูได้แล้วมั้งคะ คุยทีหลังก็ได้” ไนซ์ซี่พูดขัด แจมเลยเอามือหมุนลูกบิดประตูช้าๆ
“ชะนี มึงอย่าลีลา” ไนซ์ซี่พูดเร่ง
“กูขอลุ้นหน่อยก็ไม่ได้” แจมบ่นแล้วยอมเปิดประตูดีๆ
ในห้อง 504 มีคนอยู่ด้วยกันทั้งหมดสามคนด้วยกัน คนแรกคือ นนท์ อีกคนคือ น้องกิต ส่วนคนสุดท้าย... เกด? ประธานรุ่นสถาปัต?
“สรุปกิตทำจริงๆใช่ป่ะ” ไนซ์ซี่ถามเสียงดัง คนถูกกล่าวหาหน้าตึงทันที
“ถ้าผมทำจริงผมจะไปช่วยพี่นายน์ทำโมเดลทำไมครับ” กิตถาม น้ำเสียงเต็มไปด้วยความไม่พอใจ
“ก็ไม่รู้สิ” ไนซ์ซี่เชิดหน้า
“พอเถอะไนซ์ กิตมันไม่ได้ทำ คนทำอ่ะนั่งอยู่นู้น” นนท์พยักพเยิดไปทางเกดที่นั่งหันหลังอยู่ที่โซฟา
“เกด?” แจมเรียกชื่อประธานรุ่นอย่างไม่เชื่อสายตา เจ้าของชื่อสะดุ้งก่อนจะหันมามองพวกเขา
“เรา... เราขอโทษ... เราไม่ได้อยากทำนะ ฮึก... เรา... เรา...” เกดพูดไปร้องไห้ไปจนฟังไม่รู้เรื่อง
“เกดทำแบบนี้ทำไม” นายน์ถามเสียงเบา เกดเป็นคนที่เขาคิดไม่ถึงเลยจริงๆว่าเป็นคนทำ พูดให้ถูกคือตัดชื่อออกไปคนแรกด้วยซ้ำ
“ตอนแรกกูก็คิดไม่ถึง กูแค่จะมาขอความคิดเห็นเฉยๆ แล้วเกดก็สารภาพออกมา” นนท์อธิบาย
“เราโดนขู่มาอีกทีอ่ะนายน์... ฮึก เราโดนเขาขู่มา... ฮือออ อย่าเอาเรื่องเราเลยนะ เราไปสารภาพกับอาจารย์แล้ว...” หญิงสาวเอามือปาดน้ำตา
“แล้วอาจารย์เขาว่ายังไง” แจมถามต่อ
“เขา... ฮึก เขาบอกจะปลดเราออกจากการเป็นประธานรุ่น... แล้วถ้านายน์จะเอาเรื่องเราก็อาจจะโดนให้ออก... ขอร้องแหละ ยกโทษให้เราเถอะนะ...” เกดเดินมาคุกเข่ากอดขานายน์แน่น
“เราไม่ได้อยากทำจริงๆนะ... ฮึกก ขอโทษ ขอโทษจริงๆ... นายน์จะให้เราทำอะไรก็ได้ แต่อย่าเอาเรื่องเราเลยนะ... ฮืออออ เราไม่อยากให้พ่อกับแม่เราเสียใจ.. นะๆ...” อดีตประธานรุ่นเงยหน้าอ้อนวอน ใบหน้าเต็มไปด้วยคราบน้ำตาจนอดไม่ได้ที่จะสงสาร
“แล้วเกดไปทำอะไรถึงโดนขู่ได้ล่ะ” แจมถามเสียงอ่อน คนอื่นๆก็เริ่มรู้สึกสงสารขึ้นมาเหมือนกัน
“เรา... ขอโทษ... ตอนนั้นเราร้อนเงินมาก...ฮึกก เราเลยขโมยเงินรุ่นไป ...เราไม่รู้ว่าน้องเขารู้ได้ไง แต่เขามีหลักฐานด้วย”
“เกดขโมยเงินรุ่นหรอ!” ไนซ์ซี่ถามอย่างตกใจ
“ตอนนั้นพ่อเราเข้าโรงพยาบาล เราเลยต้องหาเงิน... แต่เราเอามาคืนให้เกือบหมดแล้วนะ เหลืออีกแค่นิดเดียวเอง” เกดหันไปตอบไนซ์ซี่
“ทำไมเกดไม่บอกเพื่อนล่ะ” นนท์ถามบ้าง
“เรากลัวเพื่อนจะไม่ให้อ่ะ... ขอร้องนะนายน์ เรากราบแหละ อย่าเอาเรื่องเราเลย...” เกดพนมมือก้มกราบ ทำเอานายน์ตกใจรีบนั่งลงช้อนมือของเกดขึ้นก่อนจะถึงพื้น
“พอเถอะ เรารู้แล้วว่าเกดไม่ได้ตั้งใจ... เราไม่เอาเรื่องเกดแล้ว” เขาพูดแล้วปาดน้ำตาให้เพื่อนสาว
“นายน์!!” คนอื่นๆในห้องเรียกชื่อเขาเสียงดัง
“เกดไม่ได้อยากทำซะหน่อย คนที่เราควรเอาผิดจริงๆคือคนที่ขู่เกดหรือเปล่าล่ะ” นายน์เงยหน้ามองเพื่อนทีละคน
“แล้วใครเป็นคนขู่พี่เกดล่ะครับ” กิตที่เงียบไปนานถามขึ้น นายน์แอบเห็นไนซ์ซี่ขยับปากพูดไม่มีเสียงว่า ‘เสือก’
“คนที่ชื่อเปิ้ลอ่ะ อยู่ชั้นข้างล่างเรานี่เอง”
“เปิ้ลไหน พวกมึงรู้จักป่ะ” แจมถาม แต่ละคนมองหน้ากันแล้วส่ายหน้า
“เปิ้ลที่เรียนบัญชีปีสองอ่ะ” เกดบอกข้อมูลเพิ่ม ไม้ได้ยินก็ทำตาโต
“ใช่เปิ้ลที่สวยๆ สูงๆ ขาวๆป่ะ” ไม้ถาม เกดพยักหน้า
“มึงรู้จักหรอ” สิงห์ถามเพื่อน
“ก็น้องคนนั้นไง...”
“ห้องข้างล่างใช่ป่ะ ไปค่ะ กูจะไปตบมัน” ไนซ์ซี่พูดแทรกไม้ก่อนจะเปิดประตูเดินลงไปชั้น 4 คนอื่นๆก็ได้แต่มองหน้ากันแล้ววิ่งตามไป
ก๊อกๆๆ
“เปิดประตูหน่อยค่ะ” ไนซ์ซี่เคาะประตูแล้วตะโกนเสียงดัง
“เคาะประตูด้วย มีมารยาทสัด” แจมพูดอึ้งๆ
“มารยาทพ่อง ประตูมันล็อก” ไนซ์ซี่หันมาตอบอย่างอารมณ์เสีย
ก็อกๆๆๆๆ
“เปิดประตูหน่อยค่าาาาา” ไนซ์ซี่พูดพลางเคาะประตูไม่หยุด
“รู้แล้วๆ ได้ยินแล้ว เคาะอะไรนักหนา” เสียงหนึ่งดังมาจากในห้อง
“ใช่เปิ้ลป่ะ” ไนซ์ซี่ถามเมื่อประตูเปิดออก เจ้าของห้องทำหน้าตกใจ
“อีเปิ้ลมันอยู่ 401 ทีหลังจะมาหาใครก็ดูห้องให้ดีด้วย เสียเวลา!!” หญิงสาวกระแทกเสียงแล้วปิดประตูเสียงดัง
“.....” ไนซ์ซี่เงียบ
“.....” คนอื่นๆก็เงียบ
“เราบอกว่าอยู่ชั้นข้างล่าง ไม่ใช่ห้องข้างล่าง...” เกดพูดเสียงเบา มองหน้ากระเทยสาวด้วยสีหน้ารู้สึกผิด
“อารมณ์อยากตบคนกูหายไปหมดละ ดีออกกกกก” ไนซ์ซี่สะบัดหัวเซ็งๆแล้วเดินไปเคาะห้อง 401
ก๊อกๆๆ
“มาแล้วค่ะ มาแล้ว” เสียงในห้องตะโกนมา
“อุ๊ย! มีอะไรหรือเปล่าคะ” เจ้าของห้องส่งสายตาหวานหยาดเยิ้มมาให้ไนซ์ซี่
“ใช่เปิ้ลป่ะครับ” ไนซ์ซี่ยกยิ้ม แอ๊บเสียงแมนถามกลับไป
ถ้าจะให้อธิบายลักษณะไนซ์ซี่ภายนอกก็คงเป็นกระเทยที่ค่อนข้างหล่อถ้ายืนเฉยๆ
เวลาไนซ์ซี่แอ๊บแมนแทบจะไม่มีใครดูออกเลยสักคน
“ใช่ค่ะ” เปิ้ลส่งยิ้มมองหน้าไนซ์ซี่ราวกับโลกนี้มีกันอยู่แค่สองคน
“ขอคุยด้วยหน่อยสิ” ไนซ์ซี่มองเข้าไปในห้องอย่างสื่อความหมาย สาวเจ้าอายม้วนเปิดประตูให้ไนซ์ซี่อย่างมีจริต
ปึง!
เสียงปิดประตูห้องเหมือนจะดึงสติเจ้าของห้องให้มองเห็นรอบตัว หญิงสาวกวาดตามองกลุ่มคนแปลกหน้าก่อนสีสันบนหน้าจะค่อยๆหายไป
“พี่เกด... พี่สิงห์... พี่ไม้... พี่...นายน์” เปิ้ลเรียกชื่อรุ่นพี่ที่ตนรู้จัก นายน์รู้สึกคำว่า‘พี่’ที่นำหน้าชื่อเขาดูจะเบาจนแทบไม่ได้ยิน
“เปิ้ลเป็นคนส่งจดหมายให้นายน์หรอ” ไม้ถามเสียงเข้ม
“ไม่ใช่นะคะ พี่ไม้พูดเรื่องอะไรเนี่ย” เปิ้ลส่ายหัวสีหน้าไม่แสดงพิรุธใดๆ
“เกดว่าไง” ไม้หันไปถามเกด
“...น้องเขาเป็นคนขู่เราจริงๆนะ” ทันทีที่เกดตอบเปิ้ลก็จ้องหน้าเกดเขม็ง จนเกดต้องไปยืนหลบหลังแจม
“สรุปว่ายังไง เธอทำจริงๆหรือเปล่า” ไนซ์ซี่กอดอกแล้วจิกตาใส่รุ่นน้อง
“ไม่ได้ทำ เปิ้ลไม่ได้ทำนะ เปิ้ลจะทำไปทำไมล่ะ พี่สิงห์ก็รู้” เปิ้ลหันไปมองสิงห์อย่างขอตัวช่วย
“ขอโทษนะครับ แต่พี่ไม่รู้จักน้อง” สิงห์ตอบเสียงเรียบ
“นี่ชะนี จะสารภาพดีๆหรือจะให้ตบก่อน” ไนซ์ซี่ง้างมือหมายจะตบรุ่นน้องสักทีให้ซะใจ
“นี่แกเป็นกระเทยหรอ ยี้!อย่าเขามานะ อีวิปริต” เปิ้ลถอยตัวออกห่างจากไนซ์ซี่
“วิปริต?” แจมทวนคำ
“น้องบอกมาเถอะว่าได้ทำหรือเปล่า” นายน์ถาม จะว่าเข้าข้างเพื่อนก็ได้แต่เขาเชื่อว่าเกดไม่ได้โกหก
“อย่ามายุ่งกับฉันนะอีตุ๊ด แกกล้ามาอ่อยพี่สิงห์ได้ไง” เปิ้ลพูดเสียงแข็ง
“กูสรุปว่าเป็นคนทำเลยแล้วกัน” แจมมองหน้าเปิ้ลด้วยสายตาเรียบเฉย
“ก็ได้ ฉันทำเอง แล้วแกกล้าดียังไงถึงคบกับพี่สิงห์” ในที่สุดเปิ้ลก็ยอมรับ
“กูว่ามันแปลกๆว่ะ” นนท์กระซิบบอกเขา นายน์พยักหน้าเห็นด้วย
จู่เปิ้ลก็ยอมรับออกมาง่ายๆ แถมยังทำท่าหาเรื่องเขาอีก อารมณ์มันแลดูแปรปรวนแปลกๆ
บางที่เปิ้ลอาจจะเป็น...
“อะไรของน้องคะ โรคจิตป่ะเนี่ย” แจมถามแทนทุกคน
“ฉันไม่ได้โรคจิต พวกแกนั่นแหละวิปริต เพศเดียวกันมาคบกันน่ารังเกียจจะตาย” เปิ้ลจิกตาใส่เขา กิตแล้วก็ไนซ์ซี่พลางเอามือลูบแขน
“แล้วน้องไม่รังเกียจพี่หรือไง” สิงห์ถาม
“ไม่ค่ะ หนูชอบพี่สิงห์มากเลยนะ หนูรู้ว่าพี่โดนอีพวกตุ๊ดมันล่อลวง พี่ไม่ต้องกลัวนะ” เปิ้ลปรี่เข้าหาสิงห์ มือข้างหนึ่งจับไหล่อีกข้างก็ลูบแก้มสิงห์ไปมา
นายน์เดินไปหมายจะดึงเปิ้ลออกมา แต่สิงห์กลับยิ้มแล้วทาบมือลงบนมือของเปิ้ล...
นายน์ตัวแข็งค้าง... เขาก้าวขาไม่ออกขึ้นมากะทันหัน
สิงหาดึงมือเปิ้ลออกจากตัว จ้องตาหญิงสาวรุ่นน้อง เปิ้ลเองก็มองสิงห์ตาเยิ้ม
“พี่ดีใจที่น้องชอบพี่นะครับ... แต่ถ้าน้องไม่ชอบคนที่พี่ชอบด้วยถึงขนาดต้องทำร้ายเขา... น้องก็อย่าชอบพี่เลยเถอะ” ดวงตาหวานพลันเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าว เปิ้ลผละออกมาจากสิงห์แล้วตรงมาทางเข้า
เพลี้ยยยย!!
เสียงเนื้อกระทบกันพร้อมกับใบหน้าของนายน์ที่หันไปตามแรง
“เฮ้ยยย!” สิงห์วิ่งเข้ามาหาเขา ไนซ์ซี่กับนนท์ก็คอยจับแขนเปิ้ลเอาไว้คนละข้าง
“ใครก็ได้ลงไปตามยามให้หน่อย” นนท์ตะโกนสั่ง ไม้ที่อยู่ใกล้ประตูที่สุดเลยเป็นคนวิ่งออกไป
“ปล่อยฉันนะ! กรี๊ดดดดด” เปิ้ลกรีดร้องออกมา
“คนอย่างพวกแกสังคมไม่ยอมรับหรอก ไอ้ตัวน่ารังเกียจ”
“อยู่นิ่งๆ!” สิงห์ตะโกนเสียงดัง ตาก็จ้องเขม็งไปที่รุ่นน้อง
“.....” ทุกคนในห้องเงียบกริบเพราะไม่มีใครเคยเห็นสิงหาเป็นแบบนี้มาก่อน
“น้องมีสิทธิ์อะไรมายุ่งกับพี่ครับ พี่ไม่รู้จักน้องด้วยซ้ำ” สิงห์ถามเสียงแข็ง
“พี่สิงห์จำเปิ้ลไม่ได้?” หญิงสาวเอียงคอถาม
“พี่จำไม่ได้จริงๆว่าเคยรู้จักน้อง”
“ทำไมล่ะคะ...” เปิ้ลดูจะสงบลงเล็กน้อย
“สิงห์มันจำไม่ได้หรอก พี่ว่าน้องพอเถอะ” ไม้ที่เดินเข้ามาพร้อมยามประจำหอเป็นคนตอบแทน
“ติดต่อผู้ปกครองน้องให้หน่อยได้ไหมครับ” นนท์บอกยาม ยามคนนั้นพยักหน้ารับแล้วรีบต่อโทรศัพท์ส่งให้นนท์
“สวัสดีครับ ผู้ปกครองของน้องเปิ้ลหรือเปล่าครับ... อ๋อ คุณพ่อหรอครับ ครับๆ... ผมมีเรื่องจะคุยด้วยสักหน่อย... ” นนท์เดินหนีออกไปพูดที่ระเบียง น้ายามเป็นคนมาจับแขนเปิ้ลแทนที่นนท์ ส่วนคนที่โดนจับก็ยืนตัวสั่นตั้งแต่ได้ยินคำว่าพ่อ
“ครับ รีบมานะครับ” นนท์วางสายด้วยรอยยิ้มแล้วเดินกลับเข้ามาในห้อง
“รอแป๊บนึงนะครับ” นนท์ส่งยิ้มให้น้องเปิ้ล ไนซ์ซี่เอาเชือกมาจากไหนไม่รู้มามัดแขนรุ่นน้องไว้
“น้าลงไปข้างล่างก่อนนะ มีอะไรก็ลงไปเรียกแล้วกัน” น้ายามบอกนนท์แล้วเดินลงไป
“นนท์ ยามเขามีสิทธิ๋โทรหาผู้ปกครองเด็กในหอด้วยหรอ” นายน์ถาม
“เปล่าๆ น้าเขาเป็นเจ้าของหอ อย่าไปบอกเขาว่ากูบอกนะเว้ย...” นนท์เอามือป้องปากแล้วกระซิบบอกเขา “น้าเขาค่อนข้างงกอ่ะมึง เลยมาเฝ้าเอง ไม่จ้างยาม... เขาเป็นคนข้างบ้านกูเองแหละ แกไม่มีลูกเลยเอ็นดูกู”
นายน์พยักหน้าเข้าใจ ตอนนี้ไนซ์ซี่ทำตัวประดุจเจ้าของห้องเดินทีวีดูเรียบร้อย คนอื่นๆก็ไปนั่งดูด้วยเหมือนกัน... จนเวลาผ่านไปเกือบชั่วโมงเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น
“ต้องขอโทษพวกหนูด้วยนะ พ่อขอโทษจริงๆ เปิ้ลขอโทษพี่เขาเร็ว” ผู้เป็นพ่อพูดทันทีที่เปิดประตูเข้ามา ดูท่าว่านนท์น่าจะเล่าเรื่องให้ฟังหมดแล้ว
“พ่อ!” เปิ้ลเรียกพ่อตัวเองเสียงแข็ง
“ขอโทษเขาเดี๋ยวนี้!” ชายสูงวัยตะโกนใส่ลูกสาวตัวเองเสียงดัง
“ไม่ หนูไม่ทำ” เปิ้ลสะบัดหน้าหนีคนเป็นพ่อ
“พ่อต้องขอโทษด้วยนะ”
“ไม่เป็นไรครับ ไม่เป็นไร” จู่ๆพ่อของเปิ้ลยกมือไหว้ จนพวกเขาไหว้กลับแทบไม่ทัน
“พ่อไปไหว้พวกนี้ทำไม” เปิ้ลตะคอกเสียงถาม
“พ่อต้องขอโทษจริงๆที่ทำพวกเราลำบาก เดี๋ยวปีหน้าพ่อจะย้ายเปิ้ลไปที่อื่นไม่ให้มากวนนะ” ชายสูงวัยกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“พ่อ หนูไม่ย้าย ไม่เอานะ” เปิ้ลส่งเสียงค้าน
“พวกหนูคงจะเหนื่อยกันมาก ไปพักเถอะ พ่อจะจัดการลูกพ่อเอง” พ่อของเปิ้ลยิ้มให้พวกเขาก่อนจะพูดกับลูกตัวเองเสียงแข็ง
“งั้นพวกเราลาแล้วนะคะ สวัสดีค่ะ” แจมบอกคุณพ่อ คนที่เหลือก็ยกมือไหว้แล้วเดินออกมา
...ทำเป็นไม่ได้ยินบทสนทนาระหว่างพ่อลูก
“บอกมาว่าแกไปหาหมอครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ แกหนีทุกครั้งที่หมอนัดเลยใช่ไหม!”
“เรื่องร้ายๆผ่านไปแล้ว สถานีต่อไปสอบไฟนอลจ้าาา” ไนซ์ซี่พูดติดตลก
นายน์รู้สึกโล่งใจที่ต่อจากนี้คงไม่มีจดหมายแปลกส่งมาให้เขาอีกแล้ว...
เขาเชื่อว่าพ่อของเปิ้ลน่าจะย้ายเปิ้ลไปเรียนที่อื่นจริงๆตามที่พูดไว้
พ่อของเปิ้ลในความรู้สึกของทุกคนคือคนที่จริงจังและน่ากลัวมาก...
“เจ็บไหม” กลับมาถึงคอนโดสิงห์ก็เอามือลูบบแก้มเขาข้างที่โดนเปิ้ลตบ
“นิดหน่อย ไม่เป็นไรหรอก” เขาส่งยิ้มให้
“อือ ไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวสิงห์หาอะไรให้กินนะ” สิงห์ดันหลังนายน์ให้เดินเข้าห้องน้ำ
นายน์อาบน้ำเสร็จสิงห์ก็ไปอาบต่อ จากนั้นพวกเขาก็มากินข้าวกันที่หน้าทีวี นายน์อาสาล้างจานจนเสร็จก็ไปแปรงฟันแล้วก็นอน
น่าแปลกที่ระหว่างนายน์กับสิงห์มีแต่ความเงียบ...
“เป็นอะไรหรือเปล่า” นายน์ถามคนที่นอนข้างๆ
“แค่รู้สึกเหนื่อยๆอ่ะ ไม่มีอะไรหรอก นอนเถอะ” สิงห์บอกแล้วดึงนายน์เข้าไปกอด
“เหนื่อยมากเลยหรอ” นายน์พลิกตัวมามองหน้าสิงห์
“ช่างมันเถอะ นอนได้แล้ว” สิงห์หลับตา
“ฝันดีนะ”
“อือ ฝันดี”
*********************************************
ทำไมมีแต่คนคิดว่าเป็นแอม 5555 เก็บนางไว้ก่อน นางเป็นคนดีนะ
อยากบอกคนอ่านว่าอย่ากลัวดราม่าเลย เราแต่งไม่เป็น ถถถถ
ใครอยากรู้จักเปิ้ลจะได้รู้จักเพิ่มในพิเศษของไม้นะ //ตอนหน้า อิอิ
เรื่องคนที่รังเกียจคนที่ชอบเพศเดียวกันนี่มีจริงๆนะ เพื่อนคนเขียนมีคนหนึ่ง นางรังเกียจมากพวกเบี้ยน เกย์ ทอม กระเทยงี้อ่ะ เวลาเห็นนางจะทำท่ารังเกียจมากกก //มองบน
แต่สุดท้ายนางก็ได้บทเรียน โดยผู้ชายที่นางชอบคือทอมแอ๊บแมนที่คุยกันผ่านแชท ตอนเรารู้นี่คือสะใจมาก อยากจะหัวเราะใส่หน้า 55555
ปล.ที่มาลงเร็วเพราะจะไม่ว่างอีกหลายวัน (ประมาณ 2-3)
ปล.(2) ใครขอคู่ให้น้องกิตเราให้ไปแล้วนะ มีใครเห็นมั้ยยย
-รักคนอ่าน-
-
เราว่าไม่ใช่แอมป่าว แฮชแท็กใหม่ก็เหมือนบอกว่านี่คือรูปเก่านี่แสดงว่าสิงห์ไม่ได้โกหก
ดีใจด้วยค่ะ คุณคิดถูก ขอเชิญหยิบเงินในกระเป๋าตังค์ไปซื้อของที่ตัวเองอยากได้เป็นรางวัล 55555 //ไม่ลงทุนเลย
มีคนรู้ทางเราอ่ะ T^T
-
:L2: :L2: :L2:
-
:a5:อย่าบอกนะว่าคู่ของน้องกิตคือไนซ์ซี่อ่ะ
-
สิงห์เป็นไรหว่าาาา
-
นายน์กับสิงห์ยังดูคลุมเคลืออยู่เลย เหมือนนายน์ยังไม่เปิดใจให้สิงห์หมด มีอะไรก็เก็บไว้ในใจ ถ้ายังเป็นแบบนี้คู่นี้อาจมีเลิกกันอีก ถ้าสิงห์หมดความอดทนกับนิสัยของนายน์
คู่น้องกิตใช่นนท์ป่าวค่ะ
-
คู่ของน้องกิต อย่าบอกนะว่าไนซ์ซี่เห็นเป็นไม้เบื่อไม้เมากัน ถ้าใช่มีเฮอ่ะ :hao7: :hao7: :hao7:
ตอนพิเศษของไม้ที่ว่าเนี่ย เป็นอีกคู่นึงหรอ หรือนอลมอล(?) ม่ายยยยยยยนะ ไม่เอา!!!!! :hao5: :hao5: :hao5:
-
:a5:อย่าบอกนะว่าคู่ของน้องกิตคือไนซ์ซี่อ่ะ
555 คิดเหมือนกันเลยอ่าา
-
นายน์เลิกเป็นคนดีเหอะ เบื่อแทนสิงห์เลย55555555555555 คุยกันให้มากขึ้นอีก ไม่งั้นได้เลิกกันอีกรอบแน่ๆ สิงห์ยอมแกทุกอย่างงะ เปิดใจให้เค้าหน่อย
ดูละนายน์ยังดูไม่เชื่อใจเท่าไหร่เลย
-
ตอนหน้ามาไวๆ อยากรู้ใครทำ :fire:
-
เราว่าไม่ใช่แอมป่าว แฮชแท็กใหม่ก็เหมือนบอกว่านี่คือรูปเก่านี่แสดงว่าสิงห์ไม่ได้โกหก
ดีใจด้วยค่ะ คุณคิดถูก ขอเชิญหยิบเงินในกระเป๋าตังค์ไปซื้อของที่ตัวเองอยากได้เป็นรางวัล 55555 //ไม่ลงทุนเลย
มีคนรู้ทางเราอ่ะ T^T
เราเดาจากบริบทแฮชแทกสุดท้ายจ้า 555 รางวัลเราก็คงไม่ได้เพราะงกเหมือนกัน เงินหมดไปกับสงกรานต์แล้ว T__T
สิงห์ นายณ์ ดูเหมือนต้องจับเข่าคุยกันอีกรอบไหม เรารู้สึกว่ามันมีกำแพงบาง ๆ กั้นอยู่เบา ๆ อ่ะ ถ้าคบกันไปนาน ๆ กลัวว่าจะไม่พ้นสุดท้ายต้องเลิกกัน
-
ไนซ์ซี่แมนมาก เราเชียร์ให้ได้กับน้องกิตนะ55555555
ชะนีเปิ้ลนี่อะไรอ่ะ เกี่ยวข้องอะไรกับไม้ด้วยหรอ หรือว่าเป็นแฟนเก่าไม้
-
ชะนีเปิ้ลรบกวนไปรับยาที่ช่องสามค่ะเชิญ
ถ้ามีเวลาว่างเชิญศรีธัญญาค่ะเชิญ
-
สิงห์เป็นไรอ่ะ อย่าคิดมากก เรื่องไม่ดีคงไม่มีแล้ว (มั้ง) ร :hao4:
-
ไม่รู้ล่ะเราอยู่ข้างนายน์นะ สิงห์มันก็ชอบทำตัวให้ไม่น่าไว้ใจเหมือนกันอ่ะ
-
:a5:อย่าบอกนะว่าคู่ของน้องกิตคือไนซ์ซี่อ่ะ
:a5:อย่าบอกนะว่าคู่ของน้องกิตคือไนซ์ซี่อ่ะ
555 คิดเหมือนกันเลยอ่าา
ไนซ์ซี่แมนมาก เราเชียร์ให้ได้กับน้องกิตนะ55555555
ชะนีเปิ้ลนี่อะไรอ่ะ เกี่ยวข้องอะไรกับไม้ด้วยหรอ หรือว่าเป็นแฟนเก่าไม้
เป็นความคิดที่ดี o13 แต่...
ใจเย็นๆนะท่านทั้งสาม จะให้ใครรุกใครรับคะ 55555
นายน์กับสิงห์ยังดูคลุมเคลืออยู่เลย เหมือนนายน์ยังไม่เปิดใจให้สิงห์หมด มีอะไรก็เก็บไว้ในใจ ถ้ายังเป็นแบบนี้คู่นี้อาจมีเลิกกันอีก ถ้าสิงห์หมดความอดทนกับนิสัยของนายน์
คู่น้องกิตใช่นนท์ป่าวค่ะ
เราจะไม่พูดอะไรทั้งนั้น - X -
คู่ของน้องกิต อย่าบอกนะว่าไนซ์ซี่เห็นเป็นไม้เบื่อไม้เมากัน ถ้าใช่มีเฮอ่ะ :hao7: :hao7: :hao7:
ตอนพิเศษของไม้ที่ว่าเนี่ย เป็นอีกคู่นึงหรอ หรือนอลมอล(?) ม่ายยยยยยยนะ ไม่เอา!!!!! :hao5: :hao5: :hao5:
จะเอาไนซ์ซี่กิตจริงหรอ 5555
ไม้มีแฟนอยู่แล้ว แต่ไม่มีบท //ชื่อก็ยังไม่มี ถถถ
ให้ไม้มาเล่าเกี่ยวกับสิงห์นิดหน่อย แล้วก็เสริมเรื่องของเปิ้ลค่ะ
ปล. คนไหนที่เราไม่ได้ตอบต้องขอโทษด้วยนะคะ เราใช้อ้างถึงไม่เป็นอ่ะ เวลาจะตอบหลายๆคนทำไงหรอ นี่ใช้เปิดหลายแท็บแล้วก๊อปโค้ดวาง มีวิธีอื่นที่ง่ายกว่านี้ไหมคะ
-
เฮ้อออ ก็ตัดเรื่องคนร้ายออกไปได้แล้ว ดีแล้วล่ะค่ะ สบายใจไปเรื่องนึง เราก็ไม่รู้ว่าสิงห์ไปทำอะไรกับน้องไว้ รอดูตอนหน้านะคะ แต่เราเชียร์ไม้กับน้องกิตนะคะ 5555555 น้องกิตน่ารักก แต่ตอนนี้โฟกัสไปที่นายน์กับสิงห์แล้วกันค่ะ เราว่าสิงห์ดูไม่พอใจอะไรหลายเรื่องอ่ะ ความจริงพื้นฐานของสิงห์เป็นคนใจร้อน แต่นายน์เป็นคนใจเย็น มันก็ต้องมีอะไรที่คิดไม่เหมือนกันบ้างอ่ะ แล้วนายน์เป็นคนใจดีอีกไง มุมนายน์เลยเป็น น้องเปิ้ลก็ไม่ได้ทำอะไรนี่ ไม่ได้เดือดร้อยนายน์มากมาย นายน์เลยไม่เอาเรื่อง แต่สำหรับสิงห์ เราว่าสิงห์โกรธมากจริงๆ ถ้าน้องเปิ้ลทำให้นายน์เลิกกับสิงห์ แล้วแบบ สิงห์รักนายน์มากกกกกกนะคะ สิงห์ต้องโกรธแน่นอน ถึงความจริงเหตุผลที่เลิกกันมันจะมาจากความไม่เข้าใจกันมากกว่า แต่สิงห์ก็คิดไปแล้วอ่ะ สิงห์โกรธทุกอย่างที่ทำให้เสียนายน์ไป และ "อาจจะ" ทำให้เสียนายน์ไปอีกนั่นแหละค่ะ ก็คนมันรักมากอ่ะเนอะ เฮ้อออ เรากวังว่าเขาจะคุยกันได้เข้าใจก่อนที่จะเลิกกันอีกนะคะ แต่สิงห์ก็บอกเองอ่ะ ถ้าเลิกกันอีกก็จะเริ่มใหม่มันอีกทุกครั้งจนกว่าใครอีกคนจะไม่อยากเริ่มใหม่แล้ว ขอให้ทุกอยางผ่านไปด้วยดีเถอะค่ะ :เฮ้อ:
-
สิงห์เหนื่อยกับนายน์รึเปล่าเนี้ย
ความสัมพันธ์ก็ไม่คืบหน้าเลย
-
สิงหาเป็นอะรายยยยยยย
-
ผ่านไปได้ด้วยดีนะเห้ออออ
-
สิงห์โกรธมากเลยนะ แต่นายด์ก็เป็นคนดีเกินนนใครทำอะไรตัวเองก็ไม่โกรธ กลัวสิงห์จะเหนื่อยกับนิสัยของนายด์ ฮืออออ อย่าเลิกกันนะ :katai1: :katai1:
-
อ่านแล้วมึนๆอึนๆกับทั้งคู่ อึดอัด
-
อย่าบอกนะว่าไม้ชอบเปิ้ล
้เอ๊ะหรือเปิ้ลไปทำอะไรมา
จนสิงจำไม่ได้กันแน่นะ
เราว่าในเรื่องนี้นนท์น่ากลัวสุดแล้ว
ใครอย่าคิดไปมีเรื่องด้วยเลยเชียว
-
น้องนายน์เอาหน้าไปรับแทนทำไมกัน :ling1:
-
สิงห์ต้องนอยด์ๆนายน์อ่ะแบบไม่เอาเรื่องเปิ้ลไรงี้
-
เขียนได้สนุกดีนะคะ ชอบๆ
ว่าแต่คู่ของกิตนี่นนท์แน่เลย ตอนแรกก็ว่าไม้ แต่พออ่านๆ คอมเม้นด้วยแล้ว นนท์แน่ๆ
มีแต่คนเชียร์ไนซ์ซี่ ถามไนซ์ซี่ยังว่ากรี๊ดไหม เจอพวกเดียวกัน 5555555555
-
:pig4:
-
นายน์เลิกแอ๊บค่ะลูก
-
ในที่สุดนางโรคจิตก็ไผเสียที
แต่แอบอยากรู้ไอ่เรื่องที่ว่าสิงค์จำไม่ได้อ่ะ
แบบว่าทำไมน้องมันถึงเป็นแบบนี้ได้
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน
เล่นรวดเดียว 20 ตอนเลย
สนุกดีครับ
รอตอนต่อไปอย่างจดจ่อครับ
-
เรื่องคนอื่นคลี่คลายละ เหลือแต่เรื่องระหว่างนายน์กับสิงห์นั่นแหละ เปิดใจกันสักที
-
นายน์คือแบบใจเย็นมาก แบบไม่พูดไม่หือไม่อือไม่อะไรเลย บางทีเราว่าสองคนนี้เข้ากันไม่ได้เลยอะ
-
หาคู่ให้ไนซ์ซี่ด้วยนะ555
-
จับคนร้ายได้ซะที แต่พระนายของเราก็ยังคลุมเครืออึดอัดกันต่อไป :เฮ้อ:
-
ขอเป็น กิตนนท์ได้ไหม55 ไนซซี่กิต หรือกิตไนซี่ 55
-
คิดถึงพิเศษ
:: คิดถึงไม้ ::
คุณเคยคิดไหมว่าถ้าย้อนเวลาได้จะทำและไม่ทำอะไร?
สำหรับไม้ สิ่งหนึ่งที่เขาจะไม่ทำคงเป็น...
การเข้าไปทักสิงหาในวันแรกที่เปิดเรียน
วันแรกของการเปิดเรียน แน่นอนอยู่แล้วที่ใครๆก็ย่อมจะเข้าไปทักเพื่อนจากโรงเรียนเก่ากันก่อน แม้จะไม่สนิทแต่ก็ต้องรู้จักชื่อหรือคุ้นหน้ากันบ้าง
“หวัดดี กูชื่อไม้นะ มึงชื่อสิงห์ใช่ป่ะ” ไม้เดินเข้าไปทักสิงห์ รอบๆสิงห์มีเพื่อนร่วมรุ่นอีกหลายคนนั่งคุยกันอยู่
“อือ มึงอยู่ห้อง 3 ป่ะ กูคุ้นๆ” สิงห์ถาม
“ใช่ๆ จำกูได้ด้วยหรอวะ” ไม้ถามอย่างแปลกใจ
“เคยแข่งบาสด้วยกันตอนกีฬาสีไง มึงตัดกูโคตรบ่อยเลย ตอนนั้นเกลียดมึงมากกูเลยจำได้ ฮ่าๆๆๆ”
“ทำไมมึงจำเรื่องอย่างนั้นว้าาา ฮ่าๆๆๆๆ”
วันเวลาผ่านไปไม้เริ่มรู้จักเพื่อนคนอื่นๆมากขึ้น แต่ก็รู้สึกเช่นกันว่าสิงหาเป็นเพื่อนที่อยู่ด้วยสบายใจที่สุด นั่นจึงเป็นที่มาที่พวกเพื่อนๆเรียกไม้กับสิงห์ว่า... ‘คู่หูเศรษฐศาสตร์’
“สิงห์ ทำไมช่วงนี้กูไม่เห็นนายน์เลยวะ” ไม้ถาม ตอนนี้พวกเขาสนิทกันพอที่จะคุยเรื่องส่วนตัวกันได้แล้ว
“เลิกกันตั้งนานแล้ว” สิงห์ตอบเสียงเรียบ แม้สีหน้าจะดูเหมือนไม่เป็นอะไรแต่ไม้คิดว่าไม่ใช่
“มึงยัง... ชอบนายน์อยู่หรอวะ”
“กูกำลังตัดใจอยู่เว้ย” สิงห์ยิ้มน้อยๆ
มันเป็นรอยยิ้มที่ควรเรียกว่าการยกมุมปาก...
“มึงก็อย่าไปสนใจเขาดิ เดี๋ยวก็ลืม” ไม้แนะนำ
“มึงไม่รู้หรอกว่ากูต้องขับรถอ้อมไกลแค่ไหนให้มันไม่ผ่านตึกสถาปัตอ่ะ”
โอเค... เขาจะไม่พูดเรื่องนี้อีก
มาพูดเรื่อง #ความสิงหา กันดีกว่า เพราะนอกจากสิงห์จะหล่อ รวย เฟรนลี่แล้วยังมีอย่างที่คนอื่นไม่รู้...
#ความสิงหา ที่คนภายนอกไม่มีทางเชื่อถ้าไม่ได้เห็นเอง...
อาทิเช่น... ตอนนั้น...
“สิงห์ ทำไมมึงชอบใส่เสื้อตัวนี้จังวะ” ไม้ถามถึงเสื้อยืดแบรนด์แนมสีน้ำเงินสกรีนลายกราฟฟิกของสิงห์
“ตัวนี้อ่ะหรอ? สวยใช่มะ” สิงห์ยิ้มดีใจพลางหมุนตัวอวดเสื้อให้เขาดู
“เออ สวยว่ะ ซื้อที่ไหน” มองไปมองมาเขาก็คิดว่ามันสวยดีเหมือนกัน
“นายน์ซื้อให้กูเป็นของขวัญวันเกิด น่ารักเนอะ” สิงหายิ้มภูมิใจ
“ไหนมึงบอกว่าจะตัดใจไง...”
“นั่นสิ กูว่าจะตัดใจนี่...” สิงห์ก้มมองเสื้อ รอยยิ้มภูมิใจพลันแปรเปลี่ยนเป็นยิ้มเศร้า
ไม่น่าเลยไม้...
หรือตอนนั้น...
“สิงห์ กูขอยืมชีทหน่อย” วันนี้ไม้มาทำงานที่ห้องสิงห์ แต่เขาดันหยิบชีทที่จะใช้มาไม่ครบเลยต้องขอยืมเจ้าของห้อง
“อยู่ในห้องอ่ะ เข้าไปเอาเลย” สิงห์บอกมือก็วุ่นกับการพิมพ์งาน
ไม้เดินเข้าห้องสิงห์เพื่อหาชีทที่ว่า แต่เขากลับต้องชะงักเมื่อเห็นอะไรบางอย่างที่มันแปลกๆ
รูปนายน์ที่หัวเตียง? แถมยังอัดกรอบอย่างดีอีกด้วย
...คนจะตัดใจเขาทำอย่างนี้หรอวะ ไม้ส่ายหัวงงๆ เดินไปที่โต๊ะทำงานเพื่อหาชีทตามจุดประสงค์หลัก
พรึ่บ
ตอนที่กำลังรื้อหาชีทจากกองชีทมากมายมือของไม้ก็ดันไปปัดสมุดเล่มหนึ่งตกลงไปบนพื้น เขาก้มลงไปเก็บ
“นี่มึงจะตัดใจได้จริงๆหรอวะ” ไม้บ่นกับตัวเอง อะไรคือสมุดที่มีแต่รูปของนายน์แถมยังมีวันที่แล้วก็เวลาเขียนกำกับไว้อยู่อีก...
ไม้วางสมุดไว้ที่เดิม รื้อหาอีกสักพักก็เจอชีทที่ต้องการ เขาออกไปทำงานต่อโดยไม่ได้พูดอะไรเรื่องที่เห็น บอกแค่ว่าทีหลังอย่าให้ใครเข้าห้องง่ายๆ เพราะห้องมันรกมาก
ถ้ามันอยากตัดใจจริงมันก็ทำเองแหละ...
ครั้งนี้ก็เหมือนกัน...
“มึง แจมนี่เป็นแฟนนายน์ป่ะวะสนิทกันจัง เอ๊ะ!หรือคนที่ชื่อไนซ์คนนี้ ไอ้นนท์นี่ก็ไม่น่าไว้ใจ” สิงห์ดูรูปกลุ่มของนายน์ในเพจคิ้วท์บอยแล้ววิเคราะห์
“มึงรู้จักได้ไงวะ”
“กูไปสืบมาหมดแล้ว”
ไม้ไม่ขอออกความเห็นใดๆ
รวมถึงครั้งนี้ด้วย
“มึง กูว่าจะขอกี้เป็นแฟนว่ะ มีความคิดเจ๋งๆบ้างป่ะ” กี้คือเด็กบัญชีที่ไม้เจอตอนสอบเข้าแล้วก็คุยมาตลอด
“มึงขอๆไปเถอะ จำตอนกูขอนายน์เป็นแฟนได้ป่ะ...” สิงห์เว้นจังหวะเพื่อถาม ไม้พยักหน้า ตอนสิงห์ขอนายน์เป็นแฟนครั้งนั้นมันเล่นใหญ่มากจนเขาไม่มีวันลืม... เพื่อนคนอื่นๆเองก็น่าจะเหมือนกัน
“มันไม่สำคัญหรอกเว้ยว่าจะเป็นแฟนกันยังไง มันสำคัญที่มึงจะรักษาความรักไว้ยังไงมากกว่า... ดูกูดิ เล่นใหญ่ขนาดนั้นยังโดนเขาทิ้งเลย” สิงห์พูดพลางยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม
“เออๆ ขอบใจ” วันต่อมาไม้ขอกี้เป็นแฟนผ่านเฟสบุ๊ค มันเรียบง่าย และรักครั้งนี้ของเขาก็จบลงด้วยความเรียบง่ายเช่นกัน...
สองเดือนต่อมาไม้ลืมกี้แล้วไปจีบคนใหม่
เดือนต่อไปเขาขอผู้หญิงคนนั้นเป็นแฟน
สิบวันผ่านไป ไม้ก็โดนบอกเลิก
อีกแปดวันหลังจากกินเหล้าย้อมใจไปหลายขวดเขาก็ไปจีบคนอื่นอีก
วนลูปไปเรื่อยๆจนไม้มีแฟนคนที่ 5... สิงหาก็ยังรักณภัทรอยู่
บางทีไม้ก็สงสัย... เขาลืมแฟนเก่าแต่ละคนง่ายมาก แม้จะเสียดายหน่อยๆที่บางคนเลิกกันเร็วไปแต่สักพักก็ทำใจได้
...ต้องรักมากแค่ไหนถึงได้ลืมยากขนาดนั้น
สิงหารักณภัทรมากแค่ไหนกันนะ
“สิงห์ นี่อิมแฟนกูเอง” ไม้พาแฟนใหม่คนล่าสุดมาแนะนำกับสิงห์
“หวัดดี” สิงห์ยิ้มทัก
“สวัสดีค่ะ” อิมยิ้มตอบเขินๆ ไม้มองแฟนตัวเองเอือมๆ สิงห์มันยิ้มแล้วดูดีเขายอมรับ แต่จำเป็นไหมที่แฟนเขาต้องเคลิ้มขนาดนั้น?
“กูจะไปกินข้าว มึงไปป่ะ” ไม้ถามเพื่อน
“มึงไปเถอะ กูไม่อยากเป็นก้างขวางคอ” สิงห์ตอบ
“สิงห์ไปก็ได้ค่ะ ไม่เป็นไรหรอก” แฟนเขาตื้อ สิงห์มองหน้าเขา
“ลุกดิ ไปกินข้าวกัน” ไม้พูดชวนอีกครั้ง ถ้าเขาไม่ให้สิงห์ไปเดี๋ยวแฟนเขาก็งอนอีก
“เออๆ ไปแล้วๆ” สิงห์คว้ากระเป๋าแล้วลุกขึ้นยืน
“ไม้กินนี่สิ”
“ไม้ ไอ้นี่อร่อยจังเลยค่ะ”
“ไม้กินเลอะเทอะจังเลย เดี๋ยวเราเช็ดให้นะ”
“ไม้...”
พวกเขามากินข้าวกันสามคน ระหว่างที่กินแฟนเขาก็คอยบริการเขาตลอด ส่วนสิงห์ก็นั่งกินเงียบไม่พูดอะไร
“มึงเป็นไรวะ” ไม้ถามสิงห์ตอนที่ออกมาเข้าห้องน้ำ
“เปล่าๆ กูไม่ได้เป็นอะไร”
“หรอออออ” ไม้ลากเสียง
“กูเห็นมึงอยู่กับแฟนแล้วกูคิดถึงนายน์ว่ะ” สิงห์พูดเสียงค่อย เหมือนไม่อยากให้เขาได้ยิน
“อิจฉาคนมีคู่หรอครับ”
“เออสิครับ ฮ่าๆๆๆ” สิงห์ตอบพลางหัวเราะขำ ไม้เองก็ขำไปด้วยแล้วชวนคุยเรื่องอื่น
หลังจากวันนั้นไม้ก็ไม่เคยพาแฟนตัวเองมาเจอสิงหาอีกเลย...
“พี่สิงห์ สวัสดีครับบบบ” น้ำเสียงร่าเริงดังมาทันทีที่สิงห์และไม้เดินลงมาใต้คณะ
“หวัดดี วันนี้มาเร็วเนอะ” สิงห์ทักรุ่นน้องอย่างเป็นกันเอง
น้องคนนี้ชื่อ กิต มีพี่ชายคนหนึ่งเรียนเศรษฐศาสตร์เป็นรุ่นพี่พวกเขา
งานหลักของน้องคือเรียนที่คณะศิลปกรรม
ส่วนงานรองคืออ่อยสิงหา...
คิดๆดูก็สงสาร น้องมันไม่รู่หรือไงว่าสิงห์มันก็สนิทกับทุกคน
“มึงไม่สนใจน้องหรอวะ น้องมันน่ารักกว่านายน์อีกนะ” ไม้ถามหลังจากพวกเขาแยกจากน้องกิตมาแล้ว ในความคิดของไม้ เขารู้สึกว่านายน์ถ้าจะมองว่าหล่อมันก็หล่อ จะน่ารักก็น่ารัก แต่ถ้าจะให้พูดเลยคือนายน์เป็นคนเงียบๆที่น่าค้นหามากกว่า คนๆนั้นแลดูมีเสน่ห์ในตัวเองแปลกๆ เหมือนไม่ต้องทำอะไรใครๆก็รัก
“กูไม่ได้ชอบนายน์เพราะนายน์น่ารักซะหน่อย” สิงห์ค้าน
“กูเห็นเวลามึงดูรูปนายน์ทีไรก็ชอบบอกว่าน่ารักนี่หว่า”
“กูไม่ได้ชอบนายน์เพราะนายน์น่ารัก... แต่ที่กูคิดว่านายน์น่ารักเพราะกูชอบเขาต่างหาก” สิงห์อธิบาย ไม้งงๆกับคำตอบ แต่ก็พยักหน้ารับ
“แล้วแต่มึงละกัน กูไปหาแฟนกูก่อนนะ” ไม้บอกลาเพื่อน
“จีบติดแล้วหรอวะ” สิงห์ถามอย่างประหลาดใจ
“นี่ใครครับ... ยังไม่ติดหรอกสัด จีบอยู่ คนนี้กูจริงจังมากด้วย” ไม้พูดตามจริง ผู้หญิงคนที่เขากำลังตามจีบอยู่คนนี้เขาจริงจังมากที่สุดแล้ว ถ้าเป็นไปได้ก็อยากจะหยุดที่คนนี้ด้วยซ้ำไป
“เออๆ โชคดีๆ” สิงห์โบกมือลาแล้วขับรถออกไป
ไม้มองแล้วก็อยากจะรู้ว่าเขาจะหยุดที่ใครสักคนได้ก่อน หรือสิงห์จะตัดใจได้ก่อนกันแน่
จะว่าไปครั้งนั้นก็ใช่...
“มึง ดูนี่ วิธีตัดใจ กูเจอมาในทวิต” ไม้ยื่นโทรศัพท์ให้เพื่อนดู
“อะไรวะ” สิงห์ถามงงๆ
“ก็กำหนดไว้ ถ้ามึงทำอันไหนก็หยอดเงินตามนั้น ง่ายๆ” เขาอธิบาย
“เออ ดีว่ะ ลองดูก็ได้” ไม้ยิ้มเมื่อสิงห์เห็นด้วย เขาช่วยสิงห์เขียนข้อกำหนดออกมา
#ทีมแฟนเก่าใจต้องแข็ง
คิดถึงนายน์ 5 บาท
พูดถึงนายน์ 5 บาท
ดูรูปนายน์ 10 บาท
ส่องเพจ Napat FC 20 บาท
ดูรอยสักแล้วเพ้อ 50 บาท
คิดถึงนายน์แล้วช่วยตัวเอง 100 บาท
“สู้ๆมึง” ไม้ชูสองนิ้วให้กำลังใจ
หลายเดือนต่อมาไม้ก็ได้รับโทรศัพท์
Rrrr… Rrrr…
[แม่สิงห์]
ไม้ขมวดคิ้วกับชื่อคนโทรเข้าแต่ก็รับสายแต่โดยดี
“ครับแม่ มีอะไรหรอครับ” ไม้เรียกแม่ของสิงห์ว่าแม่เพราะเจ้าตัวต้องการอย่างนั้น
(“ช่วงนี้สิงห์เป็นอะไรหรือเปล่าลูก เดี๋ยวนี้สิงห์ฝากเงินเยอะขึ้นมากเลย”) แม่สิงห์ถามอย่างกังวล
“ไม่นี่ครับ ปกติดีนะครับ ไปเที่ยวน้อยลงด้วย” ช่วงนี้ใครชวนสิงห์ไปไหนเจ้าตัวก็มักจะอ้างว่าไม่มีเงินตลอด แต่ถ้ามีเงินฝากเยอะก็แปลว่าเจ้าตัวไม่อยากใช้เงินเอง
(“แม่ฝากสิงห์หน่อยนะไม้ เห็นเงินในบัญชีมันเยอะแม่ก็กลัวสิงห์เขาจะอด ขอบใจนะจ๊ะ แม่กวนแค่นี้แหละ”)
“ครับ สวัสดีครับ” ไม้วางโทรศัพท์แล้วเริ่มทำงานต่อ
“มึงทำอะไรวะ” ไม้ถาม เขาเห็นเพื่อนนั่งจ้องกระดาษใบเล็กมือมาสักพักแล้ว
“มึงว่ากูจะไปถ่ายแบบดีไหม” สิงห์ถามลอยๆ
“ถ่ายไปทำไมวะ” ไม้ถามงงๆ เมื่อก่อนไม่เห็นเพื่อนสนิทจะสนใจเรื่องแบบนี้
“เงินกูไม่ค่อยพอใช้ว่ะ”
“มึงก็ไม่ค่อยได้เที่ยวแล้วนี่ เงินมึงไปไหนหมดวะ” เมื่อวันก่อนแม่มันเพิ่งจะมาโทรมาบอกเขาเองว่าเงินฝากมันเยอะขึ้น
“ก็ไอ้วิธีที่มึงแนะนำไง เงินกูมีกินข้าวแต่ละวันก็ดีแค่ไหนแล้ว”
“.....” ไม้รู้สึกพูดไม่ออกเมื่อเห็นเพื่อนสนิทมองนามบัตรในมืออย่างตั้งใจ
เอาเถอะ สักวันสิงห์มันคงเหนื่อยแล้วก็ตัดใจได้เอง...
พีคสุดน่าจะเป็นตอนฉลองหลังจากสอบเสร็จ...
“สอบเสร็จแล้วมันก็ต้องฉลองเว้ยยยยยยย!!!!!!” เพื่อนคนหนึ่งชูแก้วเหล้าขึ้นแล้วตะโกนเสียงดัง วันนี้ไม้สอบวิชาสุดท้ายเสร็จแล้ว พวกเพื่อนๆเลยนัดกันมากินเหล้าฉลอง
“พี่ไม้ สวัสดีค่ะ” ผู้หญิงคนหนึ่งทักไม้ตอนที่เขาเดินออกจากห้องน้ำและกำลังเดินไปที่โต๊ะ ไม้เพ่งมองหญิงสาวสักพักก็ทักออกมา
“น้องเปิ้ลป่ะ? ที่เคยเป็นหลีดสีพี่?” ไม้ถามอย่างไม่แน่ใจ
“ใช่ค่ะ ดีจังพี่จำได้ด้วย” เปิ้ลส่งยิ้มหวาน
“แล้วเรามาไงอ่ะ”
“มากับเพื่อนค่ะ แต่มันกลับกันไปหมดแล้ว เปิ้ลว่าจะไปเรียกแท็กซี่กลับหอ”
“งั้นมากินกับพวกพี่” รุ่นน้องลังเลแต่ก็ตกลงในที่สุด
“ฮิ้ววววว ไอ้ไม้เอาผู้หญิงที่ไหนมาวะ เดี๋ยวกูฟ้องแฟนมึงเลย” เพื่อนในโต๊ะที่เริ่มเมาส่งเสียงแซว
“นี่เปิ้ล รุ่นน้องที่โรงเรียนเก่ากูเอง” ไม้แนะนำเปิ้ลกับคนในโต๊ะ พวกนั้นก็แนะนำตัวกลับมาทีละคน
“เฮ้ยไอ้สิงห์ แดกอย่างเดียวเลย แนะนำตัวกับน้องเขาหน่อย” เมื่อเหลือสิงห์เป็นคนสุดท้ายที่ยังไม่ได้แนะนำตัว เพื่อนคนข้างๆก็ตบหัวเรียกสติคนที่ไม่ยอมปล่อยแก้วเหล้าออกจากมือ
“พี่ชื่อสิงห์นะครับ” สิงห์ยกยิ้มตามแบบฉบับเจ้าตัวแล้วก้มหน้าก้มตากินเหล้าต่อ แต่ไม้สังเกตเห็นว่ารุ่นน้องที่ตนพามายังคงมองสิงห์ไม่เลิก
“พี่สิงห์กินเหล้าเก่งจังเลยนะคะ” เปิ้ลเบียดตัวเข้าไปนั่งข้างสิงห์แล้วชวนคุย
...ออกตัวแรงมาก
“ไม่หรอกครับ” สิงห์ก็คือสิงห์ ใครถามอะไรก็ตอบ ดีกับคนอื่นไปทั่ว
“พี่สิงห์จำเปิ้ลได้ไหม เปิ้ลก็เคยอยู่โรงเรียนเดียวกันกับพี่สิงห์นะ” เปิ้ลชวนคุยพลางชงเหล้าให้สิงหาไปด้วย
ไม้เดินไปนั่งข้างสิงห์อีกข้าง คุยกับเพื่อนคนอื่นๆไปด้วย มีจังหวะหนึ่งที่เขาหยิบแก้วผิดไปหยิบของสิงห์ขึ้นมากิน บอกเลยว่าแสบคอมากกกกก
นี่เพื่อนเขากำลังโดนสาวมอมเหล้าอยู่ป่ะวะ?
“สิงห์ น้องเปิ้ลน่ารักนะ” ไม้พูดชงรุ่นน้อง ตอนนี้เปิ้ลไปเข้าห้องน้ำอยู่ ก่อนไปเจ้าตัวมาแอบกระซิบกับเขาว่าชอบพี่สิงห์ ช่วยพูดให้หน่อย ไม้ก็เห็นดีเห็นงามด้วยเพราะไม่อยากให้เพื่อนเอาแต่เศร้ากับเรื่องแฟนเก่า
“หรอวะ ก็น่ารักมั้ง”
กินกันอีกสักพักเพื่อนๆก็แยกย้ายกันกลับ ไม้ยัดเยียดให้สิงห์ไปส่งน้องเปิ้ลได้สำเร็จโดยอ้างว่าหอน้องเปิ้ลเป็นทางผ่าน น้องเปิ้ลยิ้มแววตาบ่งบอกเลยว่าวันนี้ยังไงสิงห์ก็ไม่รอด
“ไง ที่รัก กลับมาแล้วครับ” ไม้วิดีโอคอลกับแฟนคนปัจจุบันทันทีที่มาถึงหอ
(“กลับดึกนะ”) เสียงแฟนสาวดังผ่านลำโพงพร้อมกับใบหน้าน่ารัก
“ไม่ดึกสักหน่อยยย คิดถึงจังเลยยยย” ไม้พูดเสียงยาน
(“เมาขนาดนี้ทีหลังห้ามขับนะ อันตราย”) แฟนสาวปราม
“ครับๆ จะระวังน้าาาาาา”
(“ไปอาบน้ำได้แล้ว กลิ่นเหล้าโชยมาถึงนี่เลยนะ”) แฟนเขาพูดขำๆ
“ครับๆ”
ก๊อกๆๆๆ
“แป๊บนะตัวเอง เขาไปเปิดประตูก่อน” ไม้บอกคนในโทรศัพท์
(“ใครน่ะ กิ๊กหรอ”)
“ตลกละ ไม่เคยมีเถอะ แป๊บนะ” ไม้ตั้งโทรศัพท์ให้มองเห็นประตูแล้วเดินไปเปิด
“มึงมาไงเนี่ย!” ไม้ถามเพื่อนงงๆ
“กูขับรถไม่ไหวแล้ว ขอนอนคืนนึง” สิงห์เดินเซเข้ามาในห้อง
“รบกวนหน่อยนะครับ” สิงห์บอกคนในโทรศัพท์ของเขา
(“สิงห์มาพอดีเลย ไม้มีกิ๊กเปล่า ถ้ามีฟ้องมาเลยนะ”) แฟนถามติดตลก
“ไอ้ไม้อ่ะนะ? ไม่มีหรอก วันๆไม่ไปกับแฟนก็นอนเปื่อย โคตรซกมกอ่ะ” สิงห์ตอบ
“ไปอาบน้ำไปสัด” ไม้ไล่เพื่อนตัวเอง
“เออๆ” สิงห์หยิบผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำ ไม้คุยกับแฟนต่ออีกนิดหน่อยก็วางสาย
“มึงมาไงวะ” เขาเริ่มบทสนทนา
“ขับรถมาไง กูคงไม่โง่เดินมาหรอก” สิงห์ขโมยหมอนบนเตียงไปวางบนโซฟา
“แล้วน้องเปิ้ลอ่ะ” มันยังไม่เสร็จน้อง หรือเสร็จเร็วแล้วมาหาเขาวะ ไม้ถามต่อในใจ
“กูก็ไปส่งที่หอแล้วไง” สิงห์เดินไปรื้อตู้เสื้อผ้าหาผ้าห่ม
“มึงทำกับน้องยังวะ” ไม้ถามตรงๆ
“ทำห่าอะไร หลบ! กูจะนอน” สิงห์เอาเท้ามาเขี่ยๆเขาที่นั่งอยู่ที่โซฟาเพราะมือไม่ว่าง
“ก็ทำกันอ่ะ แฮฟเซ็กซ์อ่ะ ยูโน้ว?”
“ไม่ได้ทำเว้ย ทำเพื่ออะไรวะ”
“มึงตายด้านแล้วหรอ มึงต้องลองเปิดใจดิวะ จะได้ตัดใจได้สักที”
“รักก็คือรักป่ะมึง รักมันแทนที่ด้วยเซ็กซ์ไม่ได้หรอกนะ กูทำกับใครก็ได้ทั้งนั้นแหละแค่คิดว่าเขาเป็นนายน์อ่ะ...”
ตุ๊บ!
สิงห์ผลักไม้อย่างแรงจนร่างเขาล้มลงไปนอนบนโซฟา ไม้นิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด
“...ทำกับมึงยังได้เลย” สิงหาตามมาคล่อมทับแล้วมองเขาตาพราวระยับ
ไม้เริ่มเข้าใจแล้วว่าทำไมใครๆก็ชอบสิงหา
แต่เฮ้ย! มันใช่เวลาหรอ?
“สิงห์ ไอ้เหี้ย! ลุกไปสัด” ไม้สบถด่าจนคนด้านบนรำคาญถอยออกไปในที่สุด
“พูดมากชิบหาย กูจะนอนแล้ว ปิดไฟให้ด้วย” สิงห์บ่นแล้วทิ้งตัวลงนอนที่โซฟา
เขารู้สึกเสียววาบที่ข้างหลังขึ้นมาแวบหนึ่งเลย
“มึง กูซื้อนาฬิกามาผิด ขายที่ไหนดีวะ” สิงห์ถามเขาในห้องเรียน(ตั้งใจเรียนกันมากกกก)
“ซื้อผิดยังไงวะ” ไม้ถามมือก็จดตามบนสไลด์ไปด้วย
“นี่อ่ะ” สิงห์ยื่นโทรศัพท์ที่มีรูปาฬิกาเรือนหนึ่งให้เขาดู
“ก็สวยนี่” ไม้มองรูปแล้วบอก
“กูเห็นแล้วคิดว่าน่าจะเหมาะถ้านายน์ใส่ แต่แม่งกูจะไปให้เขาได้ยังไงวะ” สิงห์พูดอย่างหนักใจ
“มึงประกาศขายในเฟสก็ได้” ไม้แนะนำ
“เออๆ ขอบใจ... แต่อีกใจกูก็ไม่อยากขายว่ะ” สิงห์เปลี่ยนใจ
“ถ้าจะคุยออกไปข้างนอกนะครับ” อาจารย์ประกาศออกไมค์ เพื่อนกลุ่มอื่นที่คุยอยู่ก็พลอยสะดุ้งไปด้วย ไม้กับสิงห์หันมาสนใจกับสไลด์ที่เหมือนจะเร็วขึ้นของอาจารย์และไม่ได้พูดเรื่องนี้กันอีก
“มึงรู้จักพี่เกียร์ป่ะ”
“ที่เป็นเดือนมหาลัยป่ะ เรียนนิเทศ?” ไม้ถามเพิ่ม
“ใช่ๆ รู้จักหรอวะ” สิงห์เลิกคิ้วถาม
“ไอดอลกูเลยมึง” ไม้บอกอย่างภูมิใจ เขาเป็นแฟนคลับพี่เกียร์มานานแล้วแต่ไม่เคยบอกใคร พอสิงหาพูดขึ้นมาเลยอยากจะเล่าเรื่องไอดอลตัวเองให้เพื่อนฟัง
“เหอะ! ไอดอลมึงหรอวะ” สิงห์หัวเราะในลำคอ
“เออดิ ทำไมวะ พี่เขาก็เล่นละครด้วยใช่ป่ะ ถ่ายรูปเขามาให้กูดูหน่อยดิ” สิงห์ตบปากรับคำพี่ฟ้าไปช่วยเล่นละครเวทีให้เกือบเดือนแล้ว ไม้รู้ว่าพี่เกียร์ก็เล่นละครด้วยแต่ก็ไม่กล้าขอเพื่อน
“มันแปลกๆกับนายน์ว่ะ เมื่อตอนนั้นก็ไปเที่ยวทะเลกันสองคน แม่ง กูเกลียดคนอย่างไม่สาเหตุได้ไหมวะ” สิงห์ถามอย่างหัวเสีย
“ใจเย็นๆนะมึง เขาคงไม่อะไรหรอกมั้ง”
“เออ เห็นแก่เขาเป็นไอดอลมึงกูจะไม่ทำอะไรรุนแรงก็ได้” สิงห์ถอนหายใจรับคำ
“ทำงานต่อดีกว่าเนอะ” ไม้ชวนเปลี่ยนเรื่อง พวกเขาทำงานกันต่อสักพักก็แยกย้ายกันกลับ
“โอ๊ะ!” เศษกระดาษในมือผู้ชายคนข้างหน้าล่วงลงแล้วปลิวมาทางไม้
“นี่ครับ” ไม้หยิบเศษกระดาษส่งให้คนข้างหน้า
“ขอบคุณครับ” ผู้ชายคนนั้นเงยหน้ามารับกระดาษไป
“พี่เกียร์?” ไม้เรียกชื่อคนตรงหน้า
“รู้จักพี่ด้วยหรอ?” อีกฝ่ายถามงงๆ
“พี่เป็นไอดอลผมเลย จะไปไหนครับผมช่วยถือ” ไม้หยิบของจากมืออีกฝ่ายมาช่วยถือ
“พี่เพิ่งจะย้ายหออ่ะ หอเก่าไฟไหม้ ดีนะที่หอนี้ยังไม่เต็ม” เกียร์บอก
“หรอครับ พี่อยู่ห้องไหนอ่ะ” ไม้ถามเมื่อเห็นทางเดินที่คุยเคย
ก็นี่มันชั้นเดียวกับที่เขาอยู่นี่
“ห้องนี้” เกียร์พยักพเยิดไปทางประตูห้องด้านในสุดที่ติดกับทางหนีไฟ
“อ้าว ผมอยู่ห้องนี้นะ พี่มีอะไรก็มาเรียกได้ ถ้าหาร้านข้าวอร่อยๆแถวนี้เดี๋ยวผมแนะนำให้” ไม้บอกห้องของเขาคือห้องถัดมาฝั่งเดียวกัน
“ฝากตัวด้วยนะ” พี่เกียร์ยิ้มขอบคุณแล้วเดินเข้าห้องไป
เพื่อความปลอดภัยของไอดอลเรื่องนี้เขาจะไม่บอกสิงหาเด็ดขาด!!
ละครเวทีจบลงไปแล้ว มีคนชมมากอยู่เหมือนกัน สิงหาต้องไปฉลองกับพวกรุ่นพี่ต่อ ไม้เลยกลับมานอนเล่นที่หอ
“อึกกก... อ๊าาาา อ๊ะ พอ.... พอแล้ว บะ.... อื้อ เบาหน่อย”
เชี่ยยยย! เสียงอะไรวะ
ไม้เบาเสียงทีวีมองซ้ายขวาหาที่มาของเสียงประหลาด
อ๋อ มาจากห้องข้างๆเขานี่เอง ไอ้คนนั้นมันจะรู้ไหมว่าผนังห้องมันบางขนาดไหน
“อืมมม... อ๊ะ อ้าาาา...”
ไอ้เหี้ยยยยย!! ตีสองแล้ว หนังจบแล้ว ไม้จะนอนแล้ว ยังไม่เลิกอีกหรอ?
ปัง!
“เงียบๆหน่อยสัด คนจะนอน” ไม้ถีบผนังห้อง เปิดเพลงเสียงดังแล้วหลับไปในที่สุด
ก๊อกๆๆๆ
“ครับ สักครู่ครับ” ไม้ตะโกนบอกคนที่มาเคาะประตู
“มีอะไรหรอครับ” ไม้ถามคนแปลกหน้า
“ผมซื้อมาขอโทษเรื่องเมื่อคืนน่ะครับ เสียงดังไปหน่อย ขอโทษด้วยนะครับ” คนแปลกหน้าพูดพลางยื่นถุงโจ๊กกับน้ำเต้าหู้มาให้ ไม้ยื่นมือไปรับแล้วพิจารณาคนแปลกหน้า อืม... สูงพอๆกับเขาได้ ขาว เรียกว่าหล่อตี๋ล่ะมั้ง
“อ๋อครับ ขอโทษทีพอดีเมื่อคืนผมหงุดหงิดไปหน่อย ทีหลังก็เบาๆหน่อยนะครับ ผนังมันบาง” ไม้บอก เอามือเคาะผนังห้องให้ดูเป็นตัวอย่าง
“ครับ ขอโทษจริงๆครับ” คนแปลกหน้าขอโทษอีกครั้งแล้วเดินไปที่ห้องข้างๆเขาที่ติดกับทางหนีไฟ
ไม้คุ้นๆว่าเป็นห้องคนรู้จัก...
เดี๋ยวนะ! ห้องที่อยู่ระหว่างห้องเขากับทางหนีไฟมัน...
“เดี๋ยวครับ! แล้วเจ้าของห้องนั้นล่ะครับ” ไม้เรียกเสียงดัง
“อ๋อออ.. ลุกไม่ไหวน่ะครับ” ไอ้หน้าตี๋ตอบยิ้มๆแล้วเปิดประตูเข้าห้อง ไม้ก็ปิดประตูห้องตัวเองอย่างอึ้งๆ
เชี่ยยยย! ไอดอลของเขา!!!
*******************************************************
หวังว่าคงไม่มีทีมสิงห์ไม้นะ 5555
มีใครลืมพี่เกียร์ไปแล้วบ้างงงงง? รู้จักเปิ้ลกันแล้วเนอะ ที่สิงห์จำไม่ได้ง่ายๆเลยก็คือมันไม่สำคัญไงแกกกก 55555
-รักคนอ่าน-
-
เขียนได้สนุกดีนะคะ ชอบๆ
ว่าแต่คู่ของกิตนี่นนท์แน่เลย ตอนแรกก็ว่าไม้ แต่พออ่านๆ คอมเม้นด้วยแล้ว นนท์แน่ๆ
มีแต่คนเชียร์ไนซ์ซี่ ถามไนซ์ซี่ยังว่ากรี๊ดไหม เจอพวกเดียวกัน 5555555555
ชอบๆ ที่ขอไนซ์ซี่กิตนี่ถามไนซ์ซี่กันยังเนี่ยยยยย 555555 :m20:
-
ไอดอลพี่ไม้เป็นไรอ่ะ #ไม้จะมีคู้ใช่ป่ะคะ (เเอบอยากให้ได้กะพี่เกียร์ แต่...) :impress2:
สิงห์น่ารักจัง รอค่ะ
-
ไปแล้วค่ะ สมงสมอง ไปหมดแล้วเราเนี่ยยยย โอ๊ย สิงหาาาา ไม่เอา นี่ทำเพื่อนผวาเลยรู้ไหม แต่วิธีตัดใจนี่ดีนะคะ สิงหาร่ำรวยเลยอ่ะ 55555555 แล้วแบบ สิงห์เป็นผู้ชายน่ารักมากนะคะ ดูดิ รักมากขนาดไหนถามเงินในบัญชีดู ถึงขนาดคุณแม่ต้องโทรหาอ่ะ แต่คุณแม่โทรผิดคนนะคะ ควรโทรหาแฟนเก่าลูกชายค่ะ ไม่นานเงินในบัญชีก็จะร่อยหรอเพราะเอาไปซื้อของให้แฟนค่ะ แอร๊ยยย พูดไปนี่ผู้ชายคนนี้เป็นคนรักมั่นคงมากกกนะคะ ไอ้ที่โดนไฟไหม้นี่เรารู้ตัวคนทำค่ะ เรื่องอะไรไปเผาห้องเขาคะนายสิงหาาาาา มุมไม้นี่ทำให้เราเห็นอีกมุมของสิงห์นะคะ แต่อย่างน้อยสิงห์ก็ไม่เคยเอาใครมาเป็นตัวแทนนะคะ เรานี่ก็มโนไปว่าไม้ต้องคู่กับน้องกิตสิ เนี่ย ที่เลิกกับแฟนมาเรื่อยๆเพราะยังไม่เจอเนื้อคู่เปล่า ฮือออออ แต่ที่เราช็อกสุดคือเรื่องพี่เกียร์ค่ะ อะไรนะ!! แกเป็นรับเหรอคะ? ฮื้อออออ อันนี้ช็อกสุด เราไม่ได้เข้าใจผิดใข่ไหมคะ....
-
ความสิงหา นี่มันน่ารักจริงๆ
-
สรุปพี่เกียร์โดนกินรึเนี่ย555 :laugh: โธ่เอ๊ย ไอดอลของไม้โดนกดซะแล้ว :z1:
-
อยู่ในเหตุการณ์ตลอดทางที่สิงห์คิดถึงนายน์นี่เอง
ขำสิงห์คิดถึงนายน์จนแทบไม่มีกิน
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
สิงหาน่ารักอ่ะ ไม้ก็น่ารัก
ไม้จะมีคู่ไหมเนี่ย??
-
ม่ายยยยยยย พี่เกียร์ :serius2:
-
อะไรยังไง คิดถึงไม้ :mew2:
-
เดี๋ยวนะ พี่เกียร์ ช็อกแป๊ป เป็นรับเหรอคะพี่ ไงจะมาจีบน้องนายน์ละคะพี่ งง 5555+ :serius2:
ส่วนสิงหา น่ารักจริงพระเอกเรื่องนี้ มั่นคงดีมาก :mew1:
-
:L2: :L2:
-
โถ่ เกียร์
-
พี่เกียร์ของน้อง ไม่นะ :o12:
-
เฮ้ยยยยยย :hao7:
-
ไปซะแล้ว ปี้เกียร์ของน้องๆ
-
อ่านมาพีคสุดตรงเกียร์อ่ะ ไอดอลของไม้ 5555
บางทีนายน์ก็มีนิสัยน่ารำคาญหลายอย่างแฮะ ไหนจะปรับตัวตัวเองใหม่ไงหว่า ดูเฉื่อยมาก
-
ทำไมสิงหาน่ารักอย่างงี้
โอ๊ย ละลายแล้วค่าาา
-
พี่เกียร์ ม่ายยยo(≧口≦)o
-
โอ๊ยย อยากได้สิงห์เป็นสามี55555555
-
ความสิงหาน่ารักอะโอยยยยยยยย
:hao7: :hao7: :hao7:
-
น้องไม้เกือบได้ตีฉิ่งแล้วไหมละ โฮะๆๆๆ
-
สิงในมุมของไม้็น่ารักนะนี่ 555
ตังสิงแทบไม่เหลือให้กินข้าวเลย
ว่าแต่พี่เกียร์จะจีบนายน์ไมหว่า
หรือรับได้ทั้งสองบทบาท อยากรู้นะนี่
-
ไม่นะ พี่เกียร์ โอยยยย หมดกันไอดอลไม้
เชียร์ไม้ให้ได้กับพี่เกียร์ได้มะ อยากได้เกียร์ไม้555555
เรายังคงลัทธิไนซ์ซี่กิตอยู่นะ555555555555555555555555555555
-
ยังหรอก ยังไม่ปักใจเชื่อเต็มร้อยว่าพี่เกียร์เป็นฝ่ายรับ
นายตี๋คนนั้นอาจจะเป็นเพื่อนหรือน้องมาค้างด้วย เอาแฟนหรือกิ๊กมาซั่มก็ได้
พี่เกียร์อาจจะเมาจนสลบก็ได้นี่
สิงห์โคตรน่ารักเลย ในมุมแฟนเก่าที่อยากตัดใจ พยายามตัดใจแต่ทำไม่ได้
ใครหนีกกว่าใครนิ?
ไม้เอ๋ย อย่าเพิ่งช็อคเลยค่ะ ไงก็ขอให้เป็นเกียร์-ไม้นะ
-
สิงหามีเพื่อนที่ดีมากนะ
-
อย่าบอกนะ! ว่าไอ้พี่เกียร์มันรับ!!
หรือว่าไม้จะได้กับพี่เกียร์ใช่มะ หึหึ เชียร์ ไม้เกียร์อีกคู่และกัน :hao6: :hao6:
-
:laugh:
-
หนุ่มตี๋คนนั้นเป็นใคร ใครสักคนที่แสดงละครรึเปล่าเนี่ย
-
ห๊ะ!!? พี่เกียร์โดนจิ้ม :a5:
สิงหาน่ารักอ่ะ รักเดียวใจเดียว มั่นคงไม่เปลี่ยนแปลง
ขำความสิงหา คิดถึงนายน์จนไม่มีตังกินข้าว 55555
-
#สิงหาเป็นผู้ชายที่น่ารัก น่ารักมากจริงๆ พระเอกเรา คิดถึงจนรวยอ่ะค่ะ 5555
-
ความสิงหาน่ารัก
สงสารไม้นิดๆที่คิดหาวิธีตัดใจให้สิงห์
แต่ท่าทางจะไม่มีทางตัดใจได้หร๊อกกก
คิดถึงจนไม่มีเงินกินอะคิดดู
พี่เกียร์!!!! รับเรอะ
งงหนักมาก แล้วจะทำเหมือนจีบนายด์เพื่อ?
ไม้จีบพี่ไอดอลม่ะ เผื่อมันจะใช่ และหยุดที่ใครสักคน
-
ชอบตอนนี้อะ สิงห์น่ารักมาก
แต่พี่เกียร์เปลี่ยนรสนิยมละอ่อ555
-
สรุปคือเกียร์เป็นรับ.. โอ้ยขุ่นพี่ 5555
-
ความสิงหา 555555555555555
โถ่พี่เกียร์! ไม่น่าเลยพี่ 55555555 :-[
-
บายนีเปิ้ล
-
สิงห์รักเดียวตลอด
-
คิดถึงสิงหาาาา
-
ไม่นะพี่เกียรรรร์ :serius2:
-
พีคสุดคือเรื่องไอดอลของไม้ 555555555555
-
คิดถึงครั้งที่ 21
‘วันนี้มีพรีเซ็นต์งานไปก่อนนะ ซื้อข้าวต้มมาให้แล้วอยู่ในตู้เย็น’
โพสอิทแผ่นเล็กถูกแปะไว้บนหมอนแทนที่สิงห์ นายน์หยิบขึ้นมาอ่าน ลุกไปเอาข้าวต้มใส่ไมโครเวฟแล้วไปอาบน้ำ
นายน์อาบน้ำเสร็จก็กินข้าวต้มพลางอ่านหนังสือไปด้วย วันนี้นายน์ไม่มีเรียน อาจารย์สอนจบหมดแล้วจึงเหลือคาบว่างหนึ่งคาบ ผิดกับคณะของสิงห์ที่พรีเซ็นต์เสร็จอาจารย์ก็ขอเวลาสอนต่อในส่วนที่ยังไม่จบ
นายน์ใช้เวลาทั้งวันไปกับการอ่านหนังสือซ้ำไปซ้ำมา เขาอ่านแล้วก็สรุปเนื้อหา อ่านอีกรอบแล้วสรุป จากนั้นก็อ่านที่สรุปที่ทำแล้วก็ย่อสรุปอีกครั้ง มันอาจจะเป็นวิธีที่ยุ่งยากสำหรับใครหลายๆคนแต่มันเป็นวิธีที่ดีที่สุดของนายน์ก็ว่าได้ เพราะมิดเทอมที่ว่ายาก ยังไม่ได้ครึ่งของไฟนอลที่เขาจะต้องเจอ
4 โมงแล้ว เป็นเวลาปกติที่สิงห์เลิกเรียน
5 โมง เลยเวลาเรียนมาแล้ว แต่นายน์ยังไม่ได้รับการติดต่อจากสิงห์เลย
5 โมงสี่สิบ นายน์คิดว่าอาจารย์ของสิงห์คงจะกำลังเร่งส่วนที่สอนไม่จบอยู่
6 โมงกว่า บางทีอาจารย์เขาอาจจะติวเพิ่มให้ด้วยก็ได้
1 ทุ่มตรง... นายน์ตัดสินใจโทรหาสิงห์
(“ฮัลโหล ว่าไง”) รอสายไม่นานสิงห์ก็รับโทรศัพท์
“ยังเรียนไม่เสร็จอีกหรอ”
(“เสร็จเมื่อกี้เอง ออกจากห้องนายน์ก็โทรมาพอดีเลย มีอะไรหรอ”)
“กินอะไรยัง”
(“ยังๆ นี่ว่าจะไปกินร้านหลังมอ.กับเพื่อนอ่ะ นายน์อ่ะ กินอะไรยัง”)
“ยัง” นายน์รอกินพร้อมกันกับสิงหา
(“เฮ้ย! ทำไมยังไม่กินล่ะ หิวไหม ลงไปหาอะไรกินนะ เดี๋ยวสิงห์รีบกลับ”)
“อืม ไม่ต้องรีบหรอก เดี๋ยวลงไปหาอะไรกินข้างล่าง ไปกินข้าวกับเพื่อนเถอะ”
(“สิงห์จะรีบกลับนะ บาย”) สิงห์พูดแล้ววางสายไป นายน์ลงไปกินข้าวที่ร้านอาหารตามสั่งใกล้ๆคอนโด ก่อนกลับก็แวะซื้อขนมขึ้นไปนิดหน่อยเผื่อเอาไว้กินตอนอ่านหนังสือตอนกลางคืน
นายน์เดินออกจากลิฟต์เมื่อมาถึงชั้นที่สิงหาอยู่ เขาถือถุงขนมด้วยมือเดียวแล้วล้วงหาคีย์การ์ดในกระเป๋ากางเกง
แกร๊ก!
ประตูเปิดออกโดยทีนายน์ยังไม่ได้ไปยุ่งกับมัน
“ไปไหนมาเนี่ย” เจ้าของห้องที่เป็นคนเปิดประตูถาม
“ไปกินข้าว สิงห์จะไปไหนหรอ”
“ว่าจะไปตามหาอยู่ กลับมาตั้งนานแล้วนะเนี่ย” สิงห์บ่น
“ทำไมกลับเร็วจัง” นายน์ถาม เขาคิดว่าตัวเองก็ไม่ได้กินข้าวช้านะ
“เพื่อนมันสั่งข้าวไว้ตั้งแต่อยู่ในห้องแล้ว ไปถึงก็ได้กินเลย อาจารย์เลี้ยงด้วย” นายน์มองคนขี้อวดอย่างขำๆแล้วเอาขนมไปเก็บไว้ในครัว
“ตั้งแต่พรุ่งนี้สิงห์ก็หยุดแล้ว ไปเที่ยวกัน เดี๋ยวค่อยกลับมาอ่านนะ” สิงห์ท้าวคางกับเคาท์เตอร์ครัวมองแฟนตัวเองจัดขนมในตู้เย็น
“เขาหยุดให้อ่านหนังสือ ไม่ได้ให้เที่ยวนะ” นายน์พูดเสียงเข้ม
“ก็ขี้เกียจนี่...” สิงห์ยู่ปาก
“อ่านหนังสือ!”
“ไปเดินห้างก็ได้ วันเดียว” สิงหายังไม่ยอมแพ้
“ถ้าจะไปแค่ห้างไปหลังสอบเสร็จก็ได้” ณภัทรก็เช่นกัน
“คลายเครียดไง แล้วค่อยอ่าน”
“ไปหลังสอบดีกว่า”
“.....”
“.....”
“นะ”
“ไม่!”
“.....”
“.....”
“ไม่ไปก็ได้ อ่านหนังสือก็ได้! ไปอาบน้ำนะ” สิงหาหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำ
ปัง!
แถมท้ายด้วยการปิดประตูเสียงดัง...
นายน์ถอนหายใจ สิงห์กำลังงอนเขาอีกแล้ว แต่ทะเลาะกันเรื่องแบบนี้เขาควรจะง้อจริงๆหรอ?
“ดึกแล้วไปอาบน้ำแล้วไปนอน” สิงห์ออกจากห้องน้ำด้วยผ้าเช็ดตัวผืนเดียวที่พันท่อนล่างไว้ คว้ารีโมททีวีไปกดปิดแล้วไล่นายน์ไปอาบน้ำ
นายน์รู้สึกหงุดหงิดไม่น้อยที่โดนขัดตอนกำลังดูหนังเรื่องโปรดถึงแม้เขาจะเคยดูเรื่องนี้จบไปแล้วหลายรอบก็ตาม นายน์มองหน้าคนที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนนิ่ง จ้องตาทำสงครามประสาทกันสักพักนายน์ก็ยอมแพ้แล้วเป็นฝ่ายเดินปึงปังเข้าห้องน้ำไปแทน
เขาไปทำอะไรให้? อยู่ดีๆก็มาปิดทีวีตอนคนอื่นเขากำลังดูอยู่
เขาไม่ผิดสักหน่อยที่ไม่ยอมไปเที่ยวด้วยพรุ่งนี้ ฝ่ายนั้นงอแงไม่เข้าท่าเองไม่ใช่รึไง?
นายน์เดินออกมาแต่งตัวข้างนอก สิงห์นอนหลับไปแล้ว... นอนหันออกนอกเตียงหรือก็คือหันหลังให้นายน์ด้วย นายน์ย่องเข้าไปข้างเตียง มือหยิบหมอนของตัวเองกะว่าจะออกไปนอนที่โซฟา
หมับ!
“จะไปไหน” สิงห์ที่คว้าแขนเล็กไว้ได้ทันถามเสียงห้วน
“ไปนอนข้างนอก” นายน์ก็ตอบกลับเสียงแข็ง
“นอนในนี้เนี่ยแหละ กว่าจะปรับโซฟาได้เสียงมันดัง”
“เสียงดังแค่แป๊บเดียวเอง ไม่ได้ดังมากด้วย ปล่อยได้แล้ว” นายน์พยายามบิดแขนตัวเองให้หลุดจากมือสิงหา
“งั้นสิงห์ออกไปเอง นายน์นอนในนี้ไป” สิงห์ยอมปล่อยมือแต่เป็นฝ่ายถือหมอนออกไปเอง
“เข้าไปนอนข้างใน” นายน์วิ่งตามออกมาเรียกเจ้าของห้องให้เข้าไป
“นายน์นั่นแหละไปนอน นอนโซฟามันไม่สบายหรอก”
“ไม่สบายแล้วนอนทำไม ลุก!” นายน์ดึงแขนคนที่นอนก้มหน้าให้ลุกขึ้น
“ถ้าสิงห์ลุกนายน์ก็จะมานอนแทน งั้นสิงห์นอนเอง” สิงห์ดึงแขนกลับ นายน์จึงยืนมองสักพักแล้วเดินเข้าห้องไป
“ทำอะไร” สิงห์ถามเมื่อเขาโยนหมอนไปตรงที่ว่างข้างๆ
“นอนด้วย” นายน์ตอบสั้นๆ
“เข้าไปนอนข้างใน” สิงห์จ้องหน้าเขา
“เข้าไปด้วยกัน” เขาเองก็จ้องกลับไป
“.....”
“.....”
“พอแล้ว สิงห์เรียนมาทั้งวันก็เหนื่อยพอแล้ว จะนอนก็ตามใจ” สิงห์ถอนหายใจแล้วหลับตา นายน์ขยับตัวนิดหน่อยแล้วก็หลับตาม
เช้าถัดมานายน์ตื่นก่อน เขาบิดตัวไล่ความเมื่อยเพราะนอนท่าเดียวทั้งคืน
แน่ล่ะ โซฟาตัวเล็กแค่นั้นแค่ขยับก็เกือบจะตกอยู่แล้ว...
นายน์เดินเข้าห้องไปอาบน้ำแล้วลงไปซื้อข้าวเช้า ขึ้นมาก็ไม่เจอคนที่นอนอยู่ตรงโซฟาแล้วคิดว่าน่าจะกำลังอาบน้ำอยู่
“ไปไหนมา” สิงห์ที่อาบน้ำเสร็จแล้วเดินออกมาถาม นายน์ไม่ได้ตอบอะไรแค่ชูถุงโจ๊กกับน้ำเต้าหู้ให้ดู
“กินดิ” นายน์เลื่อนชามโจ๊กให้
“......” สิงห์รับไปกินเงียบๆ
“.....” นายน์ก็นั่งลงฝั่งตรงข้าม เหล่มองคนพูดน้อยผิดวิสัยเป็นระยะ กินเสร็จสิงห์ก็เสนอตัวเป็นคนล้างจาน เพราะวันนี้นายน์เป็นคนออกไปซื้อข้าวเช้า
“เมื่อยไหม” นายน์ถาม
“ถามตัวเองก่อนไหม” สิงห์ย้อน
“แล้วเมื่อยป่ะล่ะ”
“อือ”
“ถ้างอนเรื่องที่ไม่ยอมไปเที่ยวด้วย ไม่ง้อนะ” นายน์บอกเสียงเรียบ เรื่องนี้ยังไงเขาก็ไม่ผิดสักหน่อย
“ไม่ได้งอน” คนไม่ได้งอนพูดเสียงห้วน
“แล้วเป็นอะไร”
“เปล่านี่ ไปอ่านหนังสือเถอะ เมื่อวานอาจารย์สอนอัดไปเลยเหนื่อยมั้ง” สิงห์หยิบชีทมานั่งอ่านที่โซฟา
“อ้ากกกกกกกก ขี้เกียจจจจจจจ” สิงห์ปาชีทไปทางทีวีแล้วเอามือขยี้หัวตัวเอง เดินไปค้นตู้เย็นหาของกิน
“อ่านจบแล้วหรอ” แล้วเดินกลับมาพร้อมขนมเต็มมือ
“อือ” นายน์ตอบเบาๆ พิงหัวกับโซฟาตัวยาว แล้วหลับตาเพื่อพักสายตา
“ว่างยัง” สิงห์ถามพลางเปิดขวดน้ำอัดลมในมือ
“ก็ว่างมั้ง” นายน์ยืดแขนบิดขี้เกียจ เขาอ่านจบทุกวิชาไปสองรอบแล้ว
“อ่านให้สิงห์ฟังหน่อยดิ” สิงห์บอกแล้วยื่นหนังสือเศรษฐศาสตร์เล่มหนามาให้
“อะไรนะ?!” นายน์ถามอย่างไม่เชื่อสิ่งที่ได้ยิน แบบนี้คือหายงอนแล้วใช่ไหม?
“อ่านให้ฟังหน่อย เหมือนตอนที่จะสอบตอนนั้นไง” นายน์ขมวดคิ้ว นึกย้อนอดีตว่าเขาเคยไปทำอะไรแบบนั้นเมื่อไหร่
“สอบกันคนละวิชาเลยนะ” ถ้านายน์อ่านแล้วจำของสิงห์สลับกับของตัวเองจะทำยังไงล่ะ
“ไม่เป็นไรหรอก แค่รอบเดียวก็พอ นะๆ” สิงห์ยังไม่ยอมแพ้
“เล่มเดียวใช่ไหม” นายน์ถามแล้วมองไปที่กองชีทหนาเกือบเท่าหนังสือของอีกฝ่าย
“ชีทด้วยไม่ได้หรอ” สิงหาต่อรอง
“ไม่เอา!”
“แค่หนังสือก็หนังสือ ตั้งแต่หน้า 137 เอาเฉพาะที่ไฮไลท์แล้วก็เขียนเพิ่มนะ” สิงห์พูด มือเอื้อมไปหยิบหมอนบนโซฟามาวางบนตักนายน์แล้วทิ้งตัวลงนอน
“ไหนบอกให้อ่าน นอนทำไมเนี่ย” นายน์โวยวาย
“พักสายตา ไม่หลับหรอก อ่านได้แล้ว” คนตัวโตหลับตาเอามือก่ายหน้าผากรอฟัง นายน์ถอนหายใจแล้วเริ่มอ่าน
“จากทฤษฎีเศรษฐศาสตร์จุลภาคของ............” นายน์อ่านข้อความในที่สิงห์ไฮไลท์ไว้ เรียกคนที่นอนเป็นพักๆเพื่อยืนยันว่ายังไม่หลับ บางครั้งก็ส่งให้อ่านเองเพราะเขาอ่านลายมือรีบๆเจ้าของหนังสือไม่ออก เขาอ่านไปใจก็คิดถึงไปตอนมัธยมที่สิงห์ไม่ได้อ่านหนังสือมาก่อนสอบแถมยังมาสาย นายน์เลยต้องมาอ่านให้ฟังตอนอีกฝ่ายกินข้าวเช้า
เรื่องที่น่าแปลกคือสอบคราวนั้นสิงห์ได้เต็ม...
“จบแล้ว” นายน์ปิดหนังสือเล่มหนา ก้มมองคนที่ตัก “หลับป่ะเนี่ย”
“ไม่ได้หลับ” สิงห์ตอบกลับมา
“ลุกได้แล้ว มันหนัก” นายน์พูดพลางตีหมอนไปสองที
“ง่วง ขอนอนก่อน” สิงห์พลิกตัวนอนตะแคงหันหน้ามาทางนายน์ แต่คนง่วงกลับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นแทน
“ไหนบอกง่วง?”
“เบื่อเฉยๆก็...” สิงห์พูดแล้วเงียบไป
“เป็นอะไร”
“เปล่าๆ เบื่อไงเลยเล่นโทรศัพท์”
“อย่าอู้ เดี๋ยวอ่านไม่ทัน”
“ไม่เป็นไรหรอก เหลือเวลาอีกตั้งหลายวัน นี่ๆดูดิไอ้ไม้มันยังไปกินข้าวกับแฟนอยู่เลย” สิงห์ยื่นโทรศัพท์มาให้ดู
แต่นายน์กลับสนใจข้อความแชทที่เด้งเข้ามามากกว่า
APPLE Pie ‘พี่สิงห์เปิ้ลขอโทษ ตอบเปิ้ลหน่อยนะ’
“มีคนทักมาอ่ะ” นายน์ส่งโทรศัพท์คืน สิงห์รับไปมองแล้วปิดโทรศัพท์
“ไม่ตอบหรอ” นายน์มั่นใจว่าคนที่ทักมาน่าจะเป็นน้องเปิ้ล
“ขี้เกียจ” สิงห์ตอบแล้วขยับตัวนอนคว่ำแทน
“ยังโกรธน้องเขาอยู่หรอ”
“เปล่า” เสียงแข็งขนาดนี้คือไม่โกรธแล้วจริงหรอ
“น้องเขาก็รู้ตัวแล้วว่าทำผิด รับคำขอโทษเขาหน่อยเถอะ”
“นี่! น้องเขาทำตั้งขนาดนั้นนายน์ยังจะเข้าข้างเขาอีกหรอ” สิงห์ลุกขึ้นมานั่ง ตาคมจ้องเขานิ่ง
“น้องเขาก็จะซิ่วแล้วนี่ เสียเวลาชีวิตไปตั้งสองปี แค่นั้นก็พอแล้วป่ะ”
“มันไม่เหมือนกันอ่ะ น้องเขาตบหน้านายน์ด้วยนะเว้ย เขาขู่นายน์นะ!” สิงห์ตะคอก
“สิงห์... แค่ความเจ็บกับความกลัวแป๊บเดียวมันก็หายไปแล้ว แต่น้องเขาจะจบช้ากว่าเพื่อนไปสองปี เขาต้องเริ่มต้นใหม่นะ มันมากเกินไปด้วยซ้ำ” นายน์พยายามอธิบาย
“อันนั้นมันเป็นเพราะพ่อน้องเขาสั่ง นายน์ลองคิดดูสิถ้าน้องเขายังเรียนที่นี่ต่อ น้องเขาไม่ได้รับผลที่เกิดจากการที่ทำอย่างนี้เลยนะ”
“แต่นายน์ไม่ได้โกรธน้องเขาแล้ว สิงห์ก็อย่าไปโกรธน้องเขาดิ”
“ไม่ให้สิงห์โกรธได้ไง น้องเขาส่งจดหมายมาตั้งกี่ครั้ง แล้วโมเดลที่นายน์ทำทั้งวันทั้งคืนนั่นอีกอ่ะ!”
“ใจเย็นสิ เขาส่งมาให้นายน์ นายน์ไม่ได้โกรธ สิงห์มีสิทธิ์อะไรไปโกรธน้องเขาล่ะ”
“นายน์เก็บข้อความในจดหมายไปคิดมากจนสุดท้ายก็บอกเลิกสิงห์ไม่ใช่หรือไง มันจะไม่เกี่ยวกับสิงห์ได้ไงล่ะ ถ้าน้องเขาเป็นผู้ชายสิงห์กระทืบไปแล้ว”
“จะตะคอกทำไม? แล้วที่บอกเลิกตอนนั้นก็ไม่ใช่เพราะแค่เรื่องจดหมายด้วย สิงห์ก็รู้นิสัยพวกเรามันเป็นอย่างนี้อ่ะ ไปกันได้ที่ไหนล่ะ!”
“ก็นายน์เป็นอย่างนี้อ่ะ พูดแค่นิดเดียวใครจะไปรู้ล่ะ มีอะไรก็ไม่เล่า พอนายน์พูดเยอะทีไรก็เพราะทะเลาะกันทุกทีอ่ะ ลองมาเป็นฝ่ายชวนคุยอย่างเดียวดูบ้างไหมล่ะ!!”
“......”
“......”
“...ขอ...”
Rrrr… Rrrr…
เสียงโทรศัพท์ของสิงหาดังจังหวะเดียวกับที่นายน์กำลังจะพูด
“ฮัลโหลว่าไงแอม มีอะไรหรอ... ได้ดิ ว่างๆ เดี๋ยวไปนะ.... อือๆ... แล้วเจอกัน” สิงห์กดวางสายแล้วเก็บชีทของตัวเอง
“สิงห์จะไปติวกับเพื่อน น่าจะค้างหอไอ้ไม้” สิงห์พูดโดยไม่มองหน้านายน์ ยัดชีทใส่กระเป๋าแล้วเดินออกจากห้องไป
...ทีตอนจะพูดทำไมถึงไม่อยู่ฟังล่ะ
“แล้วมึงก็ปล่อยให้สิงห์ไป?” ไนซ์ซี่เลิกคิ้วถาม หลังจากที่สิงห์ออกไปสักพักไนซ์ซี่ก็โทรมาตามให้นายน์ไปติวด้วยกัน อ่านกันตั้งแต่บ่ายจนเริ่มมืดไนซ์ซี่ก็ชวนคุยนอกเรื่อง นายน์เองก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันวกมาเข้าเรื่องเขากับสิงห์ได้ยังไง
“อือ” เขาพยักหน้า
“จริงๆกูก็รู้สึกอ่ะนะว่ามึงกลับพูดน้อยเป็นแบบเดิม แต่เห็นมึงวุ่นๆกับโมเดลกูเลยปล่อยไป” แจมบอก
“กูว่าคราวนี้มึงผิดนะเว้ย ตามใจสิงห์เขาหน่อยก็ได้ ส่วนเรื่องน้องเปิ้ลกูโนคอมเม้นท์ค่ะ ความคิดใครความคิดมัน” ไนซ์ซี่
“ก็ไม่ใช่ว่าไม่โกรธ แต่น้องเขาต้องเริ่มต้นชีวิตมหาลัยใหม่เลยนะเว้ย แค่นั้นมันก็พอแล้วป่ะ เรื่องไปเที่ยวนั่นอีก จะสอบอยู่แล้วนะ ห้างมันจะไปตอนไหนก็ได้” นายน์อธิบาย
“แล้วตอนที่มึงคุยกับสิงห์ มึงอธิบายอย่างนี้ป่ะล่ะ” นนท์ถาม
“.....” ณภัทรก้มหน้าหลบสายตาเพื่อน
“ไม่ได้พูดใช่ไหม”
“...ก็สิงห์ไม่ยอมฟัง”
“มึงไม่พูดเองมากกว่า กูเชื่อว่าถ้ามึงพูดสิงห์เขาก็ยอมฟังเสมอแหละ หลงซะขนาดนั้น แต่เป็นกูกูก็เหนื่อย เป็นฝ่ายชวนคุยตลอดแบบนั้น” แจมพูด
“นิสัยคนเรามันเปลี่ยนกันยาก แต่ก็ใช่ว่าจะเปลี่ยนไม่ได้... ลองชั่งน้ำหนักดูละกันว่ามึงจะยอมเปลี่ยนตัวเองหรือจะเลิกกับสิงห์อีกครั้งอ่ะ... มึงลองถามใจตัวเองดูว่ามึงเปิดใจให้สิงห์หรือยัง” นี่เป็นครั้งแรกตั้งแต่รู้จักไนซ์ซี่มาก็ว่าได้ นายน์เพิ่งเคยได้ยินเพื่อนชายใจหญิงคนนี้พูดมีสาระกับเขาสักครั้ง
คำพูดของไนซ์ซี่ทำให้นายน์ได้คิด... เขายังจำได้ดีว่าตอนนั้นที่สิงห์ขอกลับมาคุยด้วยเขาดีใจมากขนาดไหน
...ทั้งๆที่ตอนนั้นตัดสินใจว่าจะเปลี่ยนให้ดีขึ้นแท้ๆ สุดท้ายนายน์ก็ทำไม่ได้
เขาไม่มีอะไรเปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนเลย และในที่สุดมันก็คงจบลงเหมือนเดิม... เลิกกันเหมือนเดิม
“ทะเลาะกันช่วงสอบแม่งโคตรเหี้ยอ่ะมึง ถ้าไม่รีบเคลียร์ให้จบก็ปล่อยไว้แล้วเคลียร์หลังสอบทีเดียว แต่กูแนะนำให้เคลียร์ก่อนนะเว้ย เดี๋ยวไม่มีสมาธิสอบจะแย่เอาทั้งคู่” แจมแนะนำ
ตืดดดดด... ตืดดดดด...
“แม่มึง! อีดอก กูตกใจเสียงเตือน” ไนซ์ซี่เอามือทาบอก สบถเสียงดังเมื่อโทรศัพท์ของแจมเตือนว่าหมดเวลาที่พวกเขากำหนดไว้พัก
“มึงรักสิงห์ได้ไม่ถึงครึ่งที่สิงห์รักมึงหรอกนายน์ กูรู้แค่นี้แหละ” นนท์ทิ้งท้ายไว้แค่นั้นแล้วเริ่มพูดเรื่องเนื้อหาที่จะสอบต่อ นายน์ก็ตั้งใจฟังที่เพื่อนติวให้ จดตามบางจุดที่เขาไม่รู้ แต่เนื้อหาที่อ่านทั้งหมดมันกลับไม่เข้าหัวเขาเลยสักนิด... ไม่แม้แต่นิดเดียว...
นายน์กลับมาที่คอนโดสิงห์ตอนสามทุ่มกว่าๆ เขามองหารอบห้องก็ยังไม่เจอสิงห์แม้แต่เงา
จริงสิ... สิงห์บอกว่าจะค้างหอไม้นี่
ค่อยคุยวันพรุ่งนี้ก็คงไม่สายหรอก...
คุยวันพรุ่งนี้ก็ได้ แต่นายน์นอนไม่หลับ!!
นายน์พยายามข่มตาให้หลับตั้งแต่กลับมาจนเวลาตอนนี้ล่วงเลยมาจนเกือบวันใหม่ เขาไม่หลับแม้แต่งีบเดียว
นายน์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสายถึงสิงหา รอจนเวลาผ่านไปสักพักก็ยังไม่มีใครรับ ป่านนี้สิงห์คงจะหลับไปแล้วแน่ๆ เขาจะโทรไปทำไมกัน...
(“....”) นายน์เบิกตากว้างมองหน้าจอโทรศัพท์อย่างตกใจ! สิงห์รับสายแล้วแต่ไม่พูดอะไรออกมา
“...สิงห์...” นายน์ส่งเสียงเรียก
(“.....”) ปลายสายยังคงมีแต่ความเงียบ ไม่ใช่ว่าสิงห์จะมาละเมอรับสายเขาหรอกนะ?
“ได้ยินไหม... ฮัลโหล...”
(“.....”) ภายในใจของนายน์เริ่มเอนเอียงไปมากกว่าครึ่งแล้วว่าสิงห์ละเมอรับสาย
“...สิงห์ ขอโทษนะ”
(“ไอ้เชี่ยไม้ โทรศัพท์กู // สัด เตะกูทำไมเนี่ย // เอาคืนมา //หยุดนะเว้ย!”) เสียงดังโครมครามดังมาจากอีกฝั่งของสาย นายน์เลือกที่จะถือสายฟังเงียบๆ
(“....”) จนเสียงจากปลายสายเงียบลง
“สิงห์... ใช่ไหม” นายน์ถามหยั่งเชิง
(“อือ”) ปลายสายส่งเสียงตอบในลำคอ
“ยัง...ไม่นอนหรอ”
(“อืม”) นายน์เริ่มเข้าใจแล้วว่าคุยกับคนที่ถามคำตอบคำมันเหนื่อยขนาดไหน
“...ยังติวไม่เสร็จหรอ”
(“เสร็จแล้ว ทำไมยังไม่นอน โทรมาทำไม”)
“ขอโทษ...”
(“....”)
“สิงห์...”
(“เหมือนกัน ขอโทษเหมือนกันที่งี่เง่า”)
“ขอโทษที่ทำให้เหนื่อยใจนะ ...โกรธมากไหม”
(“แค่โทรมาก็หายแล้ว ตอนนั้นสิงห์อารมณ์ร้อนไปเอง พอไปคิดดีๆเรื่องน้องเปิ้ลนายน์ก็พูดถูกแหละ น้องเขาเองก็ต้องไปเริ่มใหม่ แค่นั้นก็พอแล้ว...”) สิงห์เงียบไปสักพักแล้วพูดต่อ (“สิงห์รักนายน์นะ อาจจะงี่เง่าไปบ้าง แต่จะพยายามทำตัวให้ดีขึ้น สัญญาเลย”)
นายน์ยิ้ม คิดถูกจริงๆที่โทรไป เขารวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มีเพื่อจะพูดประโยคต่อไปนี้ ประโยคที่เคยได้รับแต่ไม่เคยได้พูดออกไป “...ร...เหมือนกัน”
(“ฮะ?! อะไรนะ?”) เสียงที่ออกไปมันช่างแผ่วเบาจนสิงห์ถามซ้ำ
คิดว่าเขาต้องใช้ความกล้าแค่ไหนกว่าจะพูดมันออกมาได้กัน? ยังจะให้พูดซ้ำอีกหรอ?
นายน์ใช้ความกล้าไปทั้งหมดแล้ว... ถ้าจะให้พูดอีกรอบ...
“รักเหมือนกันไง”
คงต้องขอยืมความกล้าจากอนาคตแล้วล่ะ -\\\\-
(“......”) ปลายสายเงียบไป นายน์มองหน้าจอโทรศัพท์ คงไม่ใช่ว่าสายตัดไปแล้วอะไรหรอกใช่ไหม
“สิงห์...” นายน์ส่งเสียงเรียก
(“รู้ตัวไหมว่าพูดอะไรออกมา”) สิงห์ถาม
“อะ...อืม” นายน์ก้มหน้า สองเท้าเดินออกไปรับลมที่ระเบียง
(“รู้ไหมว่าสิงห์รอคำนี้มานานแค่ไหน รู้ไหมว่าตอนนี้สิงห์ยิ้มกว้างขนาดไหน”)
“...ใครมันจะไปรู้เล่า ไม่ได้เห็นหน้าสักหน่อย”
(“งั้นนายน์รู้ไหมว่าตอนนี้สิงห์อยากจูบนายน์มากแค่ไหน... อยากกอด... อยากหอม... แล้วก็อยากทำนั่นด้วย”)
ลมที่พัดมาไม่ได้ทำให้เขารู้สึกเย็นเลยสักนิด กลับเป็นใบหน้าต่างห่างที่ร้อนมากจนน่ากลัว
“ฮัลโหล อะไรนะ ได้ยินไม่ชัดเลย” นายน์แกล้งตีมึนไม่ได้ยิน
(“สิงห์รักนายน์นะ รักมากๆด้วย”) สิงหาตะโกนใส่โทรศัพท์
“จะตะโกนทำไม เดี๋ยวข้างห้องเดินมาด่าหรอก!”นายน์ว่าแต่ปากยกยิ้ม
(“ไม่รู้ ฮ่าๆๆๆๆ มีความสุขอ่ะ มีความสุขมากมากกกกกก ฮ่าๆๆๆ”)
“ไปนอนได้แล้ว” นายน์ตัดบทก่อนที่สิงห์จะหัวเราะจนบ้าไปซะก่อน
(“ครับๆ ฝันดีนะ”)
“อือ ฝันดี”
สายตัดไปแล้วแต่นายน์ยังคงมองโทรศัพท์แล้วยิ้ม เหมือนกับอีกคนหนึ่งที่ยิ้มกว้างจนเหมือนคนบ้า...
******************************************
ฮัลโหลลลล ลืมกันไปรึยังคะ? ฮ่าๆๆๆ
สารภาพเลยว่าอู้ไปดูซีรี่ย์จบไปสองเรื่อง ถถถถ จะกลายเป็นนิยายรายสัปดาห์แล้วล่ะมั้ง
เราลบแก้หลายรอบมาก อ่านแล้วแปลกๆไหม? พยายามทำให้มันดูสมจริงมากที่สุดแล้วแต่ก็กลัวคนอ่านจะคิดว่าเขาคืนดีกันง่ายไป น้อมรับทุกคำติชมนะคะ
ปล.คู่หลักใกล้จบแล้วอีก 2-3ตอน (ยังแต่งไม่จบ ถ้ายืดได้ยาวก็น่าจะ 3 ตอน)
-รักคนอ่าน-
-
ดีแล้ว นายน์ต้องอธิบายบ้าง ไม่ใช่ทุกคนหรอกที่แค่มองตาก็เข้าใจ มันต้องพูดในสิ่งที่รู้สึก
ยังอยู่ด้วยกันอีกนานต้องใจเขาใจเรา
-
เป็นเราก็เบื่อนายน์นะ นายน์อาจคิดว่าตัวเองถูกเสมอจนไม่ยอมฟังความคิดเห็นของคนอื่น คนรักกันบางครั้งมันก็ต้องพบกันครึ่งทาง ยอมๆ กันบ้าง ขนาดเพื่อนนายน์ยังคิดเลยว่านายน์ผิด
นี่ถ้าสิงห์ขอเลิกกับนายน์อีก ก็ไม่ใช่ความผิดของสิงห์เลย
-
ค่อยๆปรับกันเนอะ :katai2-1:
-
ยืดไปหลาย ๆ ตอนก็ได้ค่ะ ชอบอ่าน อิอิ :-[
-
ค่อยๆปรับกันไปเนอะะะะ
คิดถึงสิงหาาาา :mew1:
-
รอตอนต่อไปนะคะ :L2:
-
"มึงรักสิงห์ได้ไม่ถึงครึ่งที่สิงห์รักมึงหรอกนายน์ กูรู้แค่นี้แหละ” ตอนนนท์พูดประโยคนี้อย่างจุกเลย
-
“นิสัยคนเรามันเปลี่ยนกันยาก แต่ก็ใช่ว่าจะเปลี่ยนไม่ได้... ลองชั่งน้ำหนักดูละกันว่ามึงจะยอมเปลี่ยนตัวเองหรือจะเลิกกับสิงห์อีกครั้งอ่ะ... มึงลองถามใจตัวเองดูว่ามึงเปิดใจให้สิงห์หรือยัง”
ตบมือสิคะ :laugh:
-
จะรออ่านตอนต่อไปนะคะ
-
สิงห์ทนได้ไงว่ะ
-
นายน์ยืมความกล้ากับความพยายามมาจากอนาคตเยอะๆ เลย
เดี๋ยวสิงห์จะเป็นคนใช้คืนให้เอง
นายน์ทำดีแล้ว สุ้ๆ
-
ความจริงอ่ะ เราว่าสิงห์ก็ไม่ได้เหนื่อยใจกับไอ้การไม่พูดของนายน์มากขนาดนั้นนะคะ เพราะแบบ สิงห์รักนายน์ไง รักมานาน รักที่นายน์เป็นแบบนี้ อาจเป็นเพราะช่วงนี้สิงห์เครียดกับหลายอย่างแล้วมาเจอนายน์ขัดใจเลยพาลมั้ง แต่เราว่าก็ดีค่ะ ไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนอะไรทุกอย่างหรอกค่ะ แค่เวลาไม่เข้าใจกันก็พูดเถอะไม่ต้องกลัวดอกพิกุลร่วง เฮ้ออออ แต่เราก็เชื่อว่าทุกอย่างจะผ่านไปได้ด้วยดีนะคะ ก็รักกันขนาดนี้อ่ะ แล้วแค่ได้ฟังคำนี้เราว่าสิงห์ก็มีโควต้าหายโกรธไปสิบปีแล้วค่ะ 55555555 เรื่องนี้มีคู่รองด้วยเหรอคะเนี่ย ตายแล้ว เราพลาดมาก ไม่ได้ไปจิ้นใครไว้เลย จะเป็นน้องกิตรึเปล่าน้า แอร๊ยยยยย
ปล. เราเจอคำผิดนิดนึงนะคะ
ไม่ได้ดังมาด้วย >> มาก
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
สิงฟินไปสิ :impress2:
-
ขออีก 10 ตอนเถอะ :-[
รักนายน์ รักสิงห์
-
:hao5: :hao5:
-
นายน์ทำดีแล้วววววววว
-
ค่อยปรับๆกันไปน่ะ นายน์
สู้ๆๆ
-
นายน่าฟัดมากกก :man1:
-
สารภาพรักผ่านโทรศัพท์ ครั้งหน้าขอต่อหน้าเลยนะนายน์
-
ณภัทรกับสิงหาต้องค่อยๆปรับตัวกันไปเนอะ :mew1:
-
อ่านตอนนี้แล้วโล่ง ดีใจไปกับสิงห์ด้วย
ได้ยินคำรักจากนายน์สักทีเนอะ
ถึงอีกนานกว่าจะได้ยินอีกก็เถอะ
-
ค่อยๆ จับมือกันเดินไป
-
ไม่เม้นไม่ได้แล้วอ่ะโอ้ยยยยยย พ่อนายน์ กว่าจะพูดอะไรแบบนี้ได้ ดอกพิกุลร่วงหรือยังพ่อ ป้าละสงสารพ่อสิงห์จริงจริ๊ง เอาเป็นว่าต่อจากนี้พ่อนายน์ก็พยายามพูดอะไรให้มากๆหน่อยนะ บทมันน้อย มันอ่านหมดเร็วลูก 55555
-
นายน์ต้องพูดอีกนิด
เข้าใจสิงห์อีกหน่อย
ค่อยๆเดินไปด้วยกัน อย่าปล่อยมือกันน่ะ
-
น่ารักกกก ดีแล้วที่รีบคุยกัน รออ่านตอนต่อไปน้า
-
นายน์ต้องแก้ให้ได้นะะ
ฟินไปเลยดิสิงห์
ปล.มาต่อไวๆนะคะะะ :mew1:
-
เราเข้ามาดูทุกวันเลยอ่ะ อยากให้อัพแล้วอ่าาา555
-
เข้ามาดูทุกวันเหมือนกัน5555555 อัพได้แล้ววววคิดถึงงงงงงง
-
มีความคิดถึงสิงหาาาาา
:ling1: :ling1: :ling1:
-
ไรท์ขา~ กลับมาอัพต่อเถอะนะ
อย่าหายไปนานเลย คนอ่านคิดถึง
:katai1: :katai1:
-
น่ารักอ่าาา เข้ามารอพี่สิงห์นะคะ ใจหายทุกครั้งที่เค้าทะเลาะกัน ดลัวจะเลิกกันอีก555
-
สนุกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
มาต่ออีกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:-[ :-[ :-[
-
ต่อเร็วๆน๊า รออออ :katai4:
-
คิดถึงครั้งที่ 22
การสอบผ่านพ้นไปได้ด้วยดีทั้งสิงห์แล้วก็นายน์ พวกเขาใช้เวลาหนึ่งวันหลังสอบไปกับการนอนกลิ้งอยู่บ้านเพื่อพักฟื้นพลังชีวิต เช้าวันที่สองถึงได้คุยตกลงกิจกรรมกันเป็นเรื่องเป็นราว...
“ไปทะเล!” สิงหาเสนอ
“ร้อนขนาดนี้ ไปน้ำตกดีกว่า” นายน์เถียง
“ร้อนก็ต้องทะเลสิ”
“คนอื่นก็คิดอย่างนั้น ไปตอนนี้คนก็เยอะ น้ำตกดีกว่า”
“น้ำตกก็มีคนเหมือนกันนั่นแหละ ไปสวนน้ำเลยไหมล่ะ”
“สวนน้ำมีแต่เด็ก คนเยอะกว่าแน่ๆ”
“ทะเลก็ดีที่สุดแล้ว!”
“ร้อนอย่างนี้นอนอยู่บ้านดีกว่า!”
“วางแผนไปเที่ยวนะ ใจคอจะเที่ยวที่บ้านหรอ”
“แล้วจะเอาไง” นายน์ถามอย่างจำยอม เถียงกันสองคนคงไม่มีใครแพ้ใครชนะแน่ๆ
“ไปถามแม่สิงห์ไหม เขาไปเที่ยวบ่อย” สิงห์เสนอทางออก
“ก็ได้ ถามเมื่อไหร่อ่ะ” นายน์เองก็เห็นด้วย
“วันนี้แหละ ไปเถอะ ลุก! ไปบ้านสิงห์กัน” สิงห์ลุกขึ้นยืนแล้วยิ้มอย่างมีเลศนัย
“ฮะ!?”
นายน์คิดว่าบทสนทนาก่อนหน้ากับเรื่องไปบ้านสิงห์ไม่เกี่ยวกันเลยแม้แต่น้อย ขอยกความดีความชอบทั้งหมดให้กับคนหน้ามึนที่กำลังขับรถพลางผิวปากอย่างอารมณ์ดีคนนี้เลย นายน์ไม่เคยไปบ้านของสิงห์มาก่อน เขารู้แค่ว่าอยู่แถบชานเมืองกรุงเทพแค่นั้น สิงห์ขับรถมาสักพักก็จอดรถข้างทางหน้าร้านสะดวกซื้อแห่งหนึ่ง
“แวะซื้ออะไรกินหน่อย ลงไหม?” สิงห์ถาม นายน์พยักหน้าบอกว่าจะลงไปด้วย เขาหยิบขนมกินมาสองอย่างก็เอาไปรวมกับของสิงห์
“ทำอะไรหรอ” นายน์ถามคนที่ยืนจ้องชั้นวางของหน้าตาเคร่งเครียด
“สีฟ้ากับสีอื่นนี่มันต่างกันยังไงหรอ” สิงห์ถาม นายน์มองสินค้าที่อยู่บนชั้นวางของก็พบกับ... เอ่อ... ถุงยาง?
“มะ... ไม่รู้” นายน์ตอบ ก้าวถอยหลังไปสองก้าวแล้วก้มหน้าหลบสายตาพนักงานที่มองมาอย่างสนอกสนใจ
ลูกค้าก็มีตั้งเยอะคิดเงินให้เขาไปสิ มามองทางนี้ทำไม!
“ไม่เคยใช้หรอ” สิงห์ขมวดคิ้วท่าทางคิดหนัก
“มะ...ไม่เคย”
“ยาดมเนี่ยนะ? นั่นสิ นายน์ยังไม่แก่นี่” สิงห์พยักหน้าอย่างเข้าใจ นายน์แอบเห็นพี่พนักงานทำหน้าเหวอด้วย
“ยาดม?” เขาทวนคำ
“ใช่ ทำไม ยาดมนี่ไง สีฟ้า สีเขียว สีม่วง มันต่างกันยังไงหรอ” สิงห์ถามหน้าซื่อ นิ้วยาวชี้ไปที่ชั้นยาดมซึ่งอยู่ข้างล่างถุงยาง
“ไม่ต่าง เขาแค่ทำมาหลายๆสีไง” นายน์พยายามตอบให้ปกติที่สุด
“ก็รู้นี่ แล้วเมื่อกี้เป็นอะไร”
“เปล่า ไม่ได้เป็นอะไร เลือกสีที่ชอบแล้วไปคิดเงินเถอะ คนว่างแล้ว” สิงห์พยักหน้า ยื่นแขนไปหยิบยาดมแล้วชะงัก
“อ๋อออ...” สิงห์ส่งเสียงในลำคอมองคนข้างๆด้วยแววตากรุ่มกริ่ม
“ไปคิดเงิน!” นายน์ดันไหล่คนตัวโตให้ไปที่เคาท์เตอร์คิดเงินด้วยความยากลำบาก เสร็จแล้วก็เดินหนีออกมาปล่อยให้สิงห์รอเงินทอนคนเดียว
“รีบไปไหน กุญแจรถอยู่ที่สิงห์” นั่นคือความจริงที่นายน์ลืมคิดถึง สิงห์วิ่งตามมากดรีโมทปลดล็อครถแต่ไม่ยอมเดินไปฝั่งคนขับ
“หื่นเหมือนกันนะเราอ่ะ” สิงห์ยิ้มขำ
“อะไร ใครจะไปคิดว่าจะซื้อยาดม แล้วซื้อไปทำไมล่ะ”
“ไม่บอก... แต่ว่า สิงห์ก็ไม่ชอบใช้หรอกนะ... ถุงยางอ่ะ” สิงห์แลบลิ้นเลียริมฝีปากพลางเอามือมาลูบเอวบางขึ้นลงจนนายน์ขนลุกซู่
“ไปขับรถ!” นายน์ตะโกนสั่งหน้าแดง อาศัยจังหวะที่สิงห์ตกใจกับเสียงตะโกนเปิดประตูแล้วหมุดหนีเข้าไปในรถ ฝ่ายคนขับก็ยิ้มกว้างขับรถฮัมเพลงไปจนถึงบ้านตัวเอง...
ถึงจะเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ม.ปลายแต่นายน์ก็ไม่เคยมาบ้านสิงห์เลยสักครั้ง เพราะบ้านสิงห์ห่างจากโรงเรียนค่อนข้างไกลด้วยเวลาทำงานกลุ่มก็จะไปบ้านเพื่อนที่อยู่ใกล้กว่าตลอดแทน บ้านของสิงห์เป็นบ้านสองชั้นขนาดค่อนข้างใหญ่ ตัวบ้านสีฟ้าอ่อน หน้าบ้านมีสวนดอกไม้แล้วก็ต้นไม้ใหญ่ทำให้บ้านดูร่มรื่นหน้าอยู่
“พร้อมไหม” สิงห์ถาม
“ไม่” นายน์ส่ายหัว
“งั้นก็ลง เดี๋ยวแม่รอ” สิงห์เดินลงรถแล้วอ้อมมาเปิดประตูฝั่งนายน์ กึ่งลากกึ่งจูงพานายน์เข้ามาในบ้านได้สำเร็จ
“แม่ ผมกลับมาแล้ว” สิงห์ตะโกนบอก
“ได้ยินแล้วจ้า รู้ตั้งแต่เสียงเปิดประตูแล้ว” น้ำเสียงใจดีตอบกลับมา ก่อนที่ร่างของผู้สูงวัยจะเดินออกมาจากหลังประตูบานใหญ่
“อ่าว?! นั่นใครล่ะ” แม่ของสิงห์ถาม
“สวัสดีครับ” นายน์ยกมือไหว้
“นี่นายน์ครับ” สิงห์แนะนำเขากับแม่ “แฟนผมเอง”
“!!” แม่ของสิงห์เบิกตากว้าง ก่อนจะยิ้มขำ “ล้อเล่นอะไรของเราเนี่ย”
“ผมไม่ได้ล้อเล่น นี่แฟนผมจริงๆ”
“เขาเป็นผู้ชายไม่ใช่หรอ” แม่ของสิงห์กวาดตามอง
“ใช่ครับ แล้วเขาก็เป็นแฟนผมด้วย”
“สิงห์... แฟน... ผู้ชาย...” แม่สิงห์ยิ้มค้างก่อนจะทรุดลง
“พิมพ์!” ผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งเข้ามารับเธอได้ทันพอดี
“ป้าแพร ยาดมครับ” สิงห์แกะห่อยาดมแล้วส่งให้ผู้หญิงคนนั้น แต่ดูเหมือนไม่ทันใจแม่สิงห์เลยหยิบไปดมเองเรียบร้อย
“ขอแม่เรียบเรียงหน่อยนะ... นั่นแฟนลูกจริงๆใช่ไหม แฟนเป็นผู้ชายจริงๆใช่ไหม” แม่สิงห์ถามพลางสูดยาดมเข้าปอด
“ครับ” สิงห์ตอบ
“ชื่ออะไรนะ”
“นายน์ครับ” นายน์ตอบ
“คบกันนานหรือยัง”
“เคยคบกันตอนม.ปลายแล้วก็กลับมาคบกันอีกรอบครับ” สิงห์บอก
“หิวกันไหม ไปกินข้าวกันก่อนแล้วค่อยมาคุยต่อนะ” แม่สิงห์ชวน
“นายน์ชอบกินต้มยำไหม ลองชิมสิป้าแพรทำอร่อยนะ” น้าพิมพ์เลื่อนชามต้มยำทะเลมาตรงหน้านายน์
“นายน์แพ้อาหารทะเลครับแม่”
“อ้าวหรอ ขอโทษนะแม่ไม่รู้ แพ้อะไรอีกไหมจ๊ะ”
“แพ้แค่อาหารทะเลครับ” นายน์ก้มหน้าตอบ เขาไม่เคยกินข้าวแล้วรู้สึกอึดอัดขนาดนี้มาก่อน น้าพิมพ์ชวนเขาคุยถามนู่นถามนี่ เลื่อนอาหารมาให้เขาลองชิมตลอด เหมือนจะดีแต่ก็เหมือนโดนสอบสวนทางอ้อมมากกว่า
“นายน์ทานของหวานไหม” น้าพิมพ์ถามหลังจากที่กินข้าวกันเสร็จแล้ว
“ไม่เป็นไรครับ ผมอิ่มแล้ว” นายน์ตอบอย่างที่คิดว่าสุภาพมากที่สุด เอาจริงๆคือเขาอึดอัดจนกินไม่ลงต่างหาก ปกติพ่อแม่ถ้ารู้ว่าลูกตัวเองชอบเพศเดียวกันจะทำตัวปกติขนาดนี้เลยหรอ?
“งั้นนายน์ไปเดินเล่นกับแม่ไหม เดี๋ยวแม่พาไปเดินดูบ้าน”
“ผมไปด้วย” สิงห์เสนอตัว
“ว่างก็ไปหาป้าแพรหน่อย ป้าเขาคิดถึงสิงห์มากนะ แม่จะคุยกับนายน์”
“ครับๆ พ่อกลับกี่โมงอ่ะแม่”
“สี่โมงกว่าๆก็กลับแล้วมั้ง แต่ธันวันนี้น่าจะกลับดึก” ธันคือพี่ชายคนเดียวของสิงห์ ตอนนี้ทำงานแล้ว สิงห์เคยบ่นให้นายน์ฟังบ่อยๆว่าพี่ธันนิสัยไม่ดี
“มันยังไม่ตายอีกหรอ” สิงห์ถามหน้าเอือม
“เดี๋ยวเถอะ ทำเป็นพูดดี ถ้าไม่มีธันแกจะเอาเงินที่ไหนกิน”
“เรียนอีกปีก็จบแล้วครับแม่ จะหางานให้ดีกว่าไอ้ธันให้ดู” สิงห์พูดอย่างหมายมั่น
“จ้า พ่อคนเก่ง นายน์ไปเดินเล่นกับแม่ดีกว่า” ท้ายประโยคน้าพิมพ์หันมาพูดกับนายน์
“ครับ” นายน์ลุกขึ้นเดินตามน้าพิมพ์ออกไป สิงห์ยิ้มให้เขาแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาใครสักคน
“รู้จักกับสิงห์ตั้งแต่เมื่อไหร่หรอ” น้าพิมพ์เปิดบทสนทนาเมื่อพวกเขามาถึงบริเวณสวนหน้าบ้าน ถึงแม้จะเป็นตอนกลางวันแต่ต้นไม้ใหญ่ก็ช่วยบังแดดให้อย่างดีทำให้ไม่รู้สึกร้อนมาก
“ม.ปลายเรียนที่เดียวกันครับ”
“แล้วคบกันตั้งแต่ตอนนั้นเลยหรอ” น้าพิมพ์พยักหน้ารับแล้วถามต่อ
“เปล่าครับ คบกับตอนช่วงม.6”
“อยู่ห้องเดียวกับสิงห์ใช่ไหม เหมือนแม่เคยได้ยินชื่อเราอยู่”
“ครับอยู่ห้องเดียวกัน”
“...”
“...”
“นายน์รักลูกของแม่ไหม” น้าพิมพ์หยุดเดินแล้วจ้องหน้าเขา
“....รักครับ” นายน์ตอบเสียงเบา กับสิงห์เขายังไม่กล้าพูดเลยนี่จะให้มาพูดต่อหน้าแม่สิงห์อีก
“นายน์พูดน้อยจังนะ เวลาอยู่กับสิงห์พูดน้อยขนาดนี้ไหม”
“กำลังเปลี่ยนอยู่ครับ”
“อืม อย่าฝืนล่ะ แม่ฝากดูแลลูกแม่ด้วยนะ สิงห์มันเอาแต่ใจไปหน่อย เพราะมีพ่อแล้วก็พี่ที่คอยตามใจเสมอ มีปัญหาอะไรก็คุยกันดีๆนะลูก”
“ครับ”
“ตรงนี้เป็นสวนที่แม่ปลูกเองเลยนะ มีป้าแพรพี่สาวแม่คอยช่วยดูแลด้วย” น้าพิมพ์ชี้ให้ดูสวนดอกไม้อย่างภูมิใจ “เริ่มร้อนแล้วเราเข้าไปดูในบ้านกันดีกว่า”
น้าพิมพ์พานายน์เดินรอบบ้านชี้บอกตำแหน่งของห้องต่างๆจนมาจบที่ห้องครัวที่สิงห์กับป้าแพรอยู่
“ทำอะไรกันอยู่คะคุณป้าคุณหลาน” น้าพิมพ์เอ่ยแซว
“พี่ว่าจะทำบัวลอยน่ะ เราชื่อนายน์ใช่ไหม มาทำด้วยกันไหม” ป้าแพรชวนเขา
“ไม่เป็นไรครับ ผมไม่เคยทำ จะไปช่วยให้ยุ่งกว่าเดิมมากกว่า”
“มาปั้นแป้งเป็นกลมๆแค่นั้นเองลูก ไม่ยาก เราทำกินเองไม่ต้องสวยมากหรอก ดูสิงห์สิปั้นแต่ละอันกลมที่ไหน ไม่ได้เรื่องเลย”
“อ้าว?อะไรเนี่ย นั่งอยู่เฉยๆแท้ๆ เดี๋ยวผมไม่ช่วยเลย” สิงห์ว่าอย่างงอนๆ
“ไปไหนก็ไปเลย ป้ามีนายน์มาช่วยแล้ว ชิ่วๆ” ป้าแพรโบกมือไล่สิงห์ คนตัวโตแล้งงอนเอามือเลอะแป้งไปกอดน้าพิมพ์เรียกเสียงหัวเราะจากทุกคนได้เป็นอย่างดี
เวลาผ่านไปเร็วมากในความคิดของนายน์ พวกเขาช่วยป้าแพรทำบัวลอยจนเสร็จก็มานอนดูทีวีกันที่ห้องนั่งเล่นจนพ่อของสิงห์กลับมา
“พ่อหวัดดี” สิงห์ยกมือไหว้ผู้เป็นพ่อ นายน์ก็ยกมือไหว้ตาม
“หวัดดีๆ แล้วนั่นใครล่ะ” พ่อสิงห์ถามพลางมองมาที่นายน์
“นี่นายน์ครับ แฟนผมเอง” สิงห์ตอบพร้อมรอยยิ้ม
“อ๋อ... แฟนหรอ อืมๆ” พ่อสิงห์พยักหน้า
“...”
“ฮะ!? แฟน?”
“ครับ”
“...สาวเปรี้ยวหรอตัดผมสั้นเชียว”
“นั่นผู้ชายพ่อ”
“อ๋อ...เป็นผู้ชายนี่เอง” พ่อสิงห์ลูบคางตัวเอง “ผู้ชาย? สิงห์ก็เป็นผู้ชาย? ชายกับชาย?...”
“พ่อไหวไหม” สิงห์ถามอย่างเป็นห่วง
“ไหวๆ ไหนมาใกล้พ่อสิ ทั้งสิงห์ทั้งนายน์เลย” พ่อสิงห์พูด นายน์กับสิงห์หันมามองหน้ากันก่อนจะลุกเดินไปหาพ่อ “เอาเป็นว่าพ่อจะพยายามเข้าใจแล้วกัน โลกมันหมุนไวดีเนอะ พ่อก็เริ่มจะเวียนหัวแล้ว ฮะๆๆๆ” พ่อสิงห์หัวเราะแห้ง
“ผมจริงจังนะ” สิงห์บอกพ่อตัวเอง
“อืมๆ ที่บริษัทพ่อก็มี พ่อจะพยายามเข้าใจ ไม่มีปัญหาหรอก ยังไงก็มีธันไว้สืบสกุลสักคนก็พอแล้ว เดี๋ยวผมไปอาบน้ำก่อน ไปตั้งโต๊ะทานข้าวเถอะคุณ” ท้ายประโยคพ่อสิงห์หันไปพูดกับภรรยา
“สิงห์โทรตามธันให้หน่อยสิ เดี๋ยวแม่ไปจัดโต๊ะก่อน” น้าพิมพ์บอกลูกชาย สิงห์พยักหน้าแล้วเดินไปหยิบโทรศัพท์มาต่อสายหาพี่ชาย ส่วนนายน์เดินตามน้าพิมพ์ไปช่วยจัดโต๊ะอาหาร
“มันบอกว่าอีกยี่สิบนาทีถึงกินก่อนก็ได้” สิงห์เดินเข้ามาบอกแม่ในครัว
“งั้นยังไม่ต้องตักข้าวแล้วกันรอธันก่อน” น้าพิมพ์เสนอ ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วยแล้วยกไปแค่กับข้าว ผ่านไปไม่นานพ่อสิงห์ก็เดินลงมา
“รอธันมาก่อนนะคะ” น้าพิมพ์บอกสามี
“ได้ๆ คุณมาช่วยผมดูงานหน่อยสิ พี่แพรด้วย” พ่อสิงห์เรียกคนอื่นๆออกไปหมดจนเหลือแค่นายน์กับสิงห์สองคน
“เขาจะคุยเรื่องเราใช่ไหม” นายน์ถามสิงห์
“ไม่รู้สิ ช่างมันเถอะ แล้วบ้านสิงห์เป็นไงบ้าน ชอบไหม”
“อือ สวยดี ดูอบอุ่นดี”
“คนในบ้านล่ะ?”
“น้าพิมพ์กับป้าแพรก็แลดูใจดี พ่อสิงห์ก็ด้วย”
“น้าพิมพ์? แม่ให้เรียกอย่างนั้นหรอ?”
“เปล่าๆ นายน์เรียกเองทำไมหรอ”
“แม่ชอบให้เรียกว่าแม่มากกว่านะ ไอ้ไม้ยังเรียกแม่เลย”
“อืม จะจำไว้” นายน์พยักหน้า
“แล้ว...”
“กลับมาแล้ว ไปไหนกันหมดเนี่ย” เสียงตะโกนจากหน้าบ้านทำเอาทั้งนายน์ทั้งสิงห์สะดุ้งกันทั้งคู่
“จะตะโกนทำไมวะ” สิงห์ตะโกนกลับไป
“กูอุตส่าห์รีบกลับมามึงพูดกับพี่มึงอย่างนี้หรอวะ” เสียงเดิมดังขึ้นอีกครั้งพร้อมกับเจ้าของเสียงเดินเข้ามาในครัว
“สวัสดีครับ” นายน์ยกมือไหว้ คนๆนี้คือธันพี่ของสิงห์แน่ๆ ถอดพิมพ์เดียวกันมาขนาดนี้ พี่ธันอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีฟ้า กางเกงสแล็คเรียบๆแต่ก็ดูดี นายน์เห็นแล้วก็นึกถึงสิงห์ตอนจบไปทำงานคงไม่ต่างกันเท่าไหร่
“แฟนสิงห์หรอ” พี่ธันหรี่ตามองนายน์แล้วถามออกมา
“เอ่อ... ครับ” นายน์พยักหน้า
“หน้าคุ้นๆ ขอดูหน้าชัดๆหน่อยสิ” พี่ธันเดินมาใกล้ จับไหล่ทั้งสองข้างของเขา
“.....” นายน์พยายามหลบตา
“...คนเดียวกับเมื่อตอนม.ปลายป่ะวะสิงห์” ธันวาหันไปถามน้องชาย
“เออ ปล่อยได้แล้ว” สิงห์ดึงมือพี่ธันออกจากไหล่ของนายน์
“อืมๆ น่าเสียดายจริงๆ น้องไม่น่ามาคบกับไอ้บ้านี่เลย” พี่ธันกอดอกส่ายหน้าไปมา
นายน์ควรจะตกใจกับรีแอคชั่นของคนบ้านนี้ไหม ทำไมตกใจกันแค่นี้เอง รับได้ง่ายๆขนาดนั้นเลยหรอ?
“แล้วคนอื่นไปไหน” พี่ธันถามสิงห์
“ห้องนั่งเล่นมั้ง ไม่รู้สิ”
“กูหิวละ เดี๋ยวกูไปตามก่อนมึงตักข้าวสิ” พี่ธันสั่ง
“เออๆ” สิงห์ตอบรับเหมือนตัดรำคาญ นายน์ช่วยสิงห์ตักข้าวแล้วก็เทน้ำรอทุกคนมา
“ห้านาทีแล้ว มันไปตามที่ไหนมันวะ” สิงห์บ่น
“บ่นไรมึง” เสียงพี่ธันดังมาก่อนที่พี่ธันและคนอื่นๆจะเข้ามาในครัว
“ข้าวเย็นหมดแล้ว”
“ก็นี่ก็กำลังจะกินข้าวเย็นป่ะ” พี่ธันพูดหน้าตาย คนอื่นๆยิ้มขำแล้วเริ่มลงมือกินข้าว นายน์ที่นั่งอยู่ตรงกลางระหว่างสิงห์กับพี่ธันก็เลยโดนลากเข้าไปร่วมสงครามประสาท
“นายน์กินนี่สิ อร่อยนะ” พี่ธันตักผัดผักมาใส่จานเขา
“อย่าเยอะดิธัน” สิงห์ดุพี่ตัวเอง
“หืม?”
“นั่นแฟนกู”
“สิงห์พูดกับพี่เพราะๆหน่อย” พ่อสิงห์ดุ
“ช่างมันเถอะพ่อ มันโดยตามใจมาตั้งแต่เด็กก็งี้แหละ”
“เราก็ตามใจน้องไม่ใช่หรือไง” แม่สิงห์พูดขึ้นบ้าง
“ผมนี่นะตามใจมัน? ตลกแล้วแม่” พี่ธันปฏิเสธ
“ผ่อนรถให้นี่ไม่ตามใจเลยจ้า แค่สอบติดมหาลัยก็ได้รถเนี่ย” ป้าแพรพูดยิ้มๆ
“มันตื่นสายบ่อยเดี๋ยวไปสายไงป้า” พี่ธันเถียง
“จ้าๆ” ทุกคนพยักหน้าเหมือนเข้าใจ
หลังจากนั้นทุกคนก็เริ่มเล่าเรื่องของสิงห์เรื่อยๆ ทั้งเรื่องที่ตอนเด็กๆสิงห์ติดหมามากจนให้หมามานอนด้วยแทนที่พี่ธัน เรื่องสิงห์งอนทุกคนในบ้านไปสามวันจนพ่อต้องซื้อโมเดลการ์ตูนให้ เรื่องสิงห์ปีนต้นไม้ สิงห์ลงไปเล่นกับปลาในบ่อ แม้เรื่องที่พี่ธันเล่าจะบิดเบือนความจริงไปบ้าง แต่มื้ออาหารนั้นก็เต็มไปด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ
“แล้วสิงห์บอกว่ามีเรื่องจะปรึกษา คือเรื่องอะไรหรอ” แม่สิงห์ถาม ตอนนี้คนอื่นๆเข้านอนหมดแล้วเหลือแค่สิงห์ นายน์แล้วก็แม่ล้างจานกันอยู่ในครัว
“ใช่ๆ พวกผมว่าจะไปเที่ยวกันแต่ตกลงไม่ได้ แม่คิดว่าน้ำตกกับทะเลที่ไหนดีกว่า”
“ถามแม่หรอ... แม่ว่าแม่ชอบทะเลนะ แต่ไปน้ำตกก็ดีเหมือนกัน เย็นดีด้วย...”
“เอาแค่ที่เดียวสิแม่”
“ทะเลแล้วกัน แม่ชอบเสียงคลื่น มันเพราะดี”
“เย้!” สิงห์ชูกำปั้นดีใจ
“อ้าวสิงห์เลือกทะเลหรอ งั้นแม่เปลี่ยนเป็นน้ำตกข้างนายน์ดีกว่า”
“ไม่ได้สิแม่ เลือกทะเลแล้วนะ ไปทะเลนะนายน์นะ” สิงห์หันมาถามเขา
“อือ ทะเลก็ทะเล” นายน์ก็ไม่ได้ยึดมั่นในน้ำตกมากมายอะไร ไปทะเลก็ดีเหมือนกัน แค่ไปเที่ยวกับสิงห์แค่นั้นก็ดีแล้วล่ะ...
*******************************************************
ไอแอมคัมแบค!! วู้กลับมาแล้วค่าาาาา
คนอ่านหนีกันไปหรือยังเอ่ย? ตอนหน้าตอนจบแล้วนะยู ถ้าขยันจะมีตอนพิเศษอีกสามตอนที่คิดไว้คร่าวๆแล้ว แต่ถ้าขี้เกียจก็คงดองไว้ ถถถถถ
จะพยามยามแต่งให้จบภายใจสัปดาห์หน้าค่ะ ต่อจากนั้นคงไม่ค่อยว่างแล้ว
-รักคนอ่าน ขอบคุณทุกคนมากนะคะที่อ่านมาจนถึงตอนนี้- :mew1:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
เพราะมีครอบครัวแบบนี้ สิงห์เลยออกมาเป็นคนแบบนี้สินะคะ 55555555555 คือเราหมายถึงแง่ดีนะคะ แบบ สิงห์ดูเป็นคนใส่ใจคนอื่นอ่ะ แล้วแบบ เอาแต่ใจบ้าง ก็ตามประสาลูกคนเล็กอ่ะ ที่มาชอบนายน์นี่คือต้องการคนที่ให้ความรู้สึกว่าดุบ้างแต่ก็ตามใจตลอดป่ะคะเนี่ย แล้วววววว ยาดม 555555555555555555555 โอ๊ยยยยย นายสิงหาาาาา แต่ถุงยางนี่คงได้ใช้อ่ะค่ะ เสม็ดดีไหมคะ เสร็จทุกราย :jul1:
-
ว้าา นายกะสิงห์จะลาจอล่ะ :hao5:
-
ครอบครัวสิงหาน่ารัก :mew1:
-
กรี๊ดดดดดดด ในที่สุดก็มาต่อแล้วววววว ฮือออออ คิดถึงมากกกก
-
ตอนหน้าก็จบแล้วอะ ขอยาวๆเลยนะคะ สนุกค่ะ ครอบครัวสิงห์น่ารักดี รู้สึกชอบพี่ธัน5555
-
ครอบครัวที่ดี 55555
-
จะได้ใช้ถุงยางที่ทะเลมั้ยน่อ 5555
-
วู้ววว กลับมาเเล้ว
-
ขำสิงห์ ซื้อยาดมให้แม่พร้อมรับสถานการณ์ 555555
-
โอยยยยย คิดถึง กลับมาสักที ฮือออออออ
ครอบครัวสิงหาน่ารักมากกก
ทุกคนดูโอ๋สิงหาอะ55555555555
:กอด1: :pig4:
-
สิงดูเตรียมการณ์มาดี
มีซื้อยาดมให้แม่พร้อมค่าา555
เข้าใจเลยทำไมสิงดูเฮฮาแต่ก็เอาแต่ใจ
เพราะโดนสปอยมาตั้งแต่เด็กนี่เอง
ครอบครัวเฮฮาๆ น่ารักดี
ตอนหน้านี่มีฉากเรียกเลือดไหมจ๊ะ
:impress2: :impress2:
-
:pig4: :pig4:
-
ครอบครัวสิงหาน่ารัก
-
มาต่อแล้วววววววววว คิดถึงเรื่องนี้มากกกกกกกกก :katai2-1:
-
:pig4:
-
ครอบครัวน่ารักดี555
-
ชอบครอบครัวสิงห์ น่ารักกันทุกคน เพราะสิงห์เป็นลูกคนเล็กก็เลยเหมือนถูกตามใจจนเคยตัว แต่ก็เป็นคนที่รักจริง มั่นคง
ว่าแต่สิงห์เคยไปหาครอบครัวนายน์หรือยังอ่ะ จำไม่ได้
-
พูดถึงทะเลก็ต้องเกาะเสม็ดซินะ ฮุฮุ :hao6:
-
น่ารักดี
-
ครอบครัวสิงห์น่ารักจัง ปลื้ม ๆ :impress2:
-
โอย สิงห์แกล้งนายน์ตะไม คนบ้าๆๆๆๆๆ เขิน :-[
ครอบครัวสิงน่ารักดีจังฮื่อ
รอตอนต่อไปค่ะ เย่ๆ
-
ฮาตรงฉากยาดม สิงห์นี่เตรียมพร้อม 555+
รู้สึกชอบพี่ธันอ่ะ 555+
-
ยาดมกับถุงยางมันใกล้ๆกันเนอะ :hao6:
-
สิงห์เขาแค่ซื้อยาดมให้แม่ นายน์อย่าคิดลึก5555
ว้า ตอนหน้าจบแล้วเหรอเนี่ย :hao5:
-
คือดี ครอบครัวรับได้
จะจบแล้วอ่ะ ฮืออออออ :ling1:
-
ตอนพิเศษขอสามสิบตอนไม่ได้หรอคะ
ทำภาคสองไปเลย อิอิ
-
ครอบครัวสิงห์น่ารักดีจังเลย
-
อ่านรวดเดียวถึงตอนล่าสุดเลย แรกๆ ไม่กล้าอ่านกลัวจะดราม่าจนรับไม่ไหวแต่พอได้อ่านแล้วต้องบอกว่าเกินความคาดหมายมากๆ มันสนุกมากและมันดีมากจริงๆ
มันมาเปลี่ยนทัศนคติมากที่สุดก็พาร์ทของสิงหา ตอนเป็นพาร์ทนายน์นี่มองว่าสิงหาต้องเป็นหนุ่มคูลๆ เย็นชางี้ ที่ไหนล่ะนางเป็นคนน่ารัก 55555
ชอบเรื่องนี้มากเลยค่ะ อ่านแล้วก็รู้สึกจริงๆ ว่าแฟนเก่ามันเป็นสิ่งมีชีวติที่คิดถึงที่สุด ลุ้นตั้งแต่เห็นว่าจะเล่นละครเวทีด้วยกัน ชอบคำพูดของสิ่งมากเลยตอนที่นายน์จะโดนฉากทับ ที่บอกว่าไม่ได้จะช่วยแต่ขามันไปเอง ก็รักเขามากขนาดนั้นนี่เนาะ
ชอบหลังจากกลับมาคบกันแล้วนายน์พยายามปรับปรุงตัว เขินแทนสิงหามากๆ ตอนที่นายน์บอกรักเหมือนกัน ขำตอนเลือกยาดมด้วย สรุปว่ามันดีทุกอย่างเลย ชอบบบบบบ :)
-
o13
-
บ้านสิงห์คือดีดูมึนๆกันทั้งบ้านรับกันได้ง่ายดี 555+
-
คิดถึงครั้งสุดท้าย
“โทษทีที่มาช้า” นนท์พูดทั้งที่ยังหอบอยู่
“นั่นคนรู้จักมึงหรอ” ไนซ์ซี่หรี่ตามองคนข้างหลังนนท์
“เออ ทำไม มึงมีปัญหา?”
“เปล่า” ไนซ์ซี่ยักไหล่
“หวัดดีครับ” กิตยกมือไหว้กลุ่มรุ่นพี่ สามวันก่อนตอนที่นายน์โทรหานนท์ชวนไปทะเลด้วยกัน นนท์ตอบตกลงและบอกว่าจะพาคนรู้จักไปด้วยอีกคน นายน์เองก็คิดไม่ถึงเหมือนกันว่าคนรู้จักที่ว่าจะเป็นน้องกิต
หลังจากเลือกกันอยู่นาน นายน์กับสิงห์ก็ตกลงกันได้ว่าจะไปเที่ยวภูเก็ต ทริปนี้มีด้วยกันทั้งหมดแปดคนคือ สิงห์ นายน์ นนท์ ไนซ์ซี่ แจม ไม้ กิต แล้วก็นุ่นแฟนของไม้ พวกเขาออกจากกรุงเทพตอนช่วงสายๆนั่งเครื่องบินไปชั่วโมงกว่าก็ถึงภูเก็ต
“นอนได้ห้องละสองคนอ่ะ นุ่นกับแจมเป็นผู้หญิงต้องนอนด้วยกันอยู่แล้ว ส่วนที่เหลือจะเอาไง” ไม้ถามทุกคน
“กูจะนอนกับนายน์” สิงห์พูด
“งั้นนนท์พาน้องกิตมาก็นอนด้วยกันนะ เดี๋ยวกูนอนกับไม้เอง” ไนซ์ซี่บอกแล้วพุ่งตัวไปเกาะแขนไม้
“กูสงสารไม้ว่ะ” นนท์บ่นเบาๆ คนอื่นก็ลอบพยักหน้าเห็นด้วย
“ได้ยินนะยะ” ไนซ์ซี่ชักสีหน้า
“เป่ายิงฉุบไหม ง่ายดี” แจมเสนอ
เป่ายิงฉุบกันอยู่นานสุดท้ายน้องกิตนอนกับนนท์ นายน์นอนกับไนซ์ซี่ และสิงห์นอนกับไม้ ปัญหาหมดไปแล้วพวกเขาเลยพากันไปยืมรถของทางโรงแรมมาใช้ขับเที่ยว เพราะว่าพักกับทางโรงแรมเลยได้ส่วนลดมานิดหน่อย
กว่าจะออกจากโรงแรมก็เที่ยงกว่าแล้ว ก่อนที่จะเริ่มเดินทางไปไหนนายน์และเพื่อนๆก็แวะกินข้าวกันก่อนที่ร้านข้าวมันไก่ร้านดัง
“มาทะเลแต่กินข้าวมันไก่ เริศมากค่ะ” ไนซ์ซี่พูดประชด
กินกันจนอิ่มก็ขับรถกันไปไหว้พระที่วัดฉลอง ได้ยินชาวบ้านบอกมาว่าเป็นวัดคู่บ้านคู่เมืองที่มีชื่อเสียงของภูเก็ต แต่ละคนก็ไหว้พระ ปิดทอง อธิษฐานขอพรกันไปตามระเบียบ จากนั้นก็เดินชมวัดกันอีกสักพักจึงขับรถไปต่อกันที่จุดชมวิว 3 อ่าว จุดนี้จะมองเห็นทั้งหาดกะตะน้อย อ่าวกะตะ และหาดกะรน ซึ่งมีลักษณะเป็นแบบโค้งเสี้ยวพระจันทร์ติดต่อกัน 3 อ่าว นอกจากนี้ยังเห็นเกาะปูที่อยู่ใกล้สามอ่าวอีกด้วย เพราะไม่ใช่ช่วงเทศกาลทำให้นักท่องเที่ยวมีไม่มากเท่าไหร่ ทริปนี้นนท์กับไม้อาสาขอเป็นช่างภาพถ่ายรูปให้พวกเขาทุกคน
“สวัสดีค่ะ มาเที่ยวหรอ เราชื่อมุกนะ ยินดีที่ได้รู้จัก” สาวสวยหน้าหวานคนหนึ่งพร้อมเพื่อนอีกสองคนเดินมาทักพวกเขา
“ครับ” ไนซ์ซี่แอ๊บแมนตอบกลับไป คนอื่นมองหน้ากันไปมากลัวว่าจะเป็นมิจฉาชีพ
“เราชื่อแป้ง ชื่ออะไรกันบ้างหรอ” ผู้หญิงอีกคนถามบ้าง
“จะรู้ไปทำไม” ไนซ์ซี่เก๊กหน้าโหด
“พวกเราแค่อยากชวนคุยเฉยๆ ดูแล้วอายุน่าจะเท่าๆกัน” อีกคนพูด
“ชื่อไนซ์ นี่แจม ไม้ นุ่น สิงห์ นายน์ กิต แล้วก็นนท์” ไนซ์ซี่ตอบ
“ยินดีที่ได้รู้จัก เราชื่อมุกนะ นี่เพื่อนเราแป้งกับข้าวเจ้า” หญิงสาวยิ้มทักทาย
“กำลังจะไปไหนกันต่อหรอ” คนที่ชื่อข้าวเจ้าถาม
“ไปจุดชมวิวกังหันลมน่ะ” แจมเป็นคนตอบ
“พอดีเลย พวกเราก็ว่าจะไปกันพอดีเห็นเขาบอกว่าพระอาทิตย์ตกสวยมาก ไปด้วยกันเลยไหม” มุกเอ่ยชวน
“พวกเราเช่ารถมาแล้ว เธอล่ะ” นุ่นถาม
“พวกเราก็เช่ารถมาเหมือนกัน ขับตามๆกันไปเลยแล้วกันเนอะ” แป้งบอก
“ยังงั้นก็ได้”
ตกลงกันแล้วก็แยกย้ายไปรถใครรถมัน ออกรถได้สักพักก็เห็นรถยนต์สีขาววิ่งตามมาข้างหลัง คิดว่าน่าจะเป็นของพวกผู้หญิงกลุ่มนั้น พวกนายน์มาถึงจุดชมวิวทันก่อนพระอาทิตย์ตก มีเวลาให้เดินดูรอบๆก่อนจะมาถ่ายรูปกับพระอาทิตย์ตกได้ทัน แต่ละคนก็ถ่ายรูปอัพลงโซเชียลกันไป สิงหาเองก็ลงรูปในไอจีเหมือนกัน ระหว่างนี้พวกกลุ่มของมุกก็พยายามชวนพวกเขาคุยเรื่อยๆแต่ก็มีนุ่นกับแจมคอยกันไว้ตลอดเวลา จนพวกเขาบอกว่าจะแวะทานอาหารเย็นถึงเลิกตาม ก่อนจากก็ยังมีขอเบอร์เผื่อไปเที่ยวด้วยกันต่อพรุ่งนี้อีก แจมเลยให้เบอร์ตัวเองไป จริงๆพวกเขาไม่ได้รังเกียจอะไรกับคนแปลกหน้าหรอก ถ้าคนแปลกหน้าพวกนั้นไม่ประกาศเจตนาอย่างชัดเจนว่าจะจีบพวกเขาขนาดนี้ ซึ่งเรื่องที่น่าตกใจที่สุดก็คือไนซ์ซี่เองก็เป็นเป้าหมายด้วยเหมือนกัน
พวกเขาเลือกมาทานร้านอาหารร้านหนึ่งซึ่งไม่ไกลจากจุดชมวิวมาก สั่งอาหารเสร็จก็เริ่มคุยกัน
“ฉันไม่ชอบตีฉิ่ง” ไนซ์ซี่พูดหน้านิ่ง เมื่อพวกเขาถามว่าไม่หวั่นไหวบ้างหรอ
“แต่ผู้หญิงสมัยนี้แรงมากอ่ะ ออกตัวแรงจนกูตกใจ” แจมพูด
“มึงก็เป็นผู้หญิงแจม” ไนซ์ซี่ท้วง
“ยกเว้นกูย่ะ กูออกจะเรียบร้อย” แจมพูดแล้วจิบน้ำอย่างมีจริต
“มึงปลาอร่อย”
“ลองน้ำพริกกุ้งเสียบสิ”
“ขอน้ำเปล่าหน่อย” และพวกเขาทุกคนเลือกที่จะเมินคำพูดแจมไป
“อีเพื่อนเลววววว” แจมด่าแล้วคว้าจานคอหมูย่างไปกินคนเดียว
อาหารคาวอิ่มแล้วก็ต่อด้วยของหวาน ไนซ์ซี่ที่ฟังพนักงานต้อนรับโรงแรมพูดเรื่องร้านของหวานให้ฟังจึงเป็นคนอาสาพาพวกเขาไปกิน แต่เนื่องจากเป็นโปรแกรมที่เพิ่มเข้ามาทำให้ไม่มีใครเผื่อท้องไว้สำหรับของหวาน นายน์ สิงห์ ไม้ และนนท์จึงนั่งดูคนอื่นๆกินขนมหวานกันอย่างเอร็ดอร่อย
“น้องกิตกินเยอะอยู่นะนนท์ มึงเลี้ยงไหวหรอ” ไม้เปิดประเด็นถาม
“นั่งข้างๆกันก็นุ่นแฟนมึงไม่ใช่หรอ” นนท์ย้อน
“เฮ้ออออ” แล้วทั้งสองคนก็ถอนหายใจออกมาพร้อมกัน
กับไม้นี่นายน์ไม่ค่อยแปลกใจ แต่นนท์กับน้องกิตนี่คือยังไง เขาเริ่มสงสัยแล้วนะ
“ไม่กินหรอ” สิงห์ถามนายน์
“ไม่อ่ะ อิ่มมาก” นายน์บอกแล้วลูบท้องตัวเอง รู้สึกได้ว่าเริ่มมีไขมันส่วนเกินขึ้นมาแล้ว
“ดีแล้วๆ เลี้ยงง่ายอย่างนี้ก็ดี” สิงห์พูดพลางลูบหัวเขาไปมา
กินขนมหวานกันไปคนละสองถ้วย พวกนั้นก็บอกว่าอิ่มจนแน่นท้อง มันก็สมควรไหมละ? กลับถึงโรงแรมก็แยกย้ายกันพักผ่อนห้องใครห้องมัน
“มีงอาบก่อนเลย กูอิ่มมาก อยากจะเรอสักครั้ง” ไนซ์ซี่บอกแล้วเดินออกไปที่ระเบียง นายน์มองเพื่อนตัวเองขำๆคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไป
อาบน้ำเสร็จก็ออกมาตามไนซ์ซี่ไปอาบบ้าง ส่วนนายน์ก็ทิ้งตัวนอนเว้นที่ข้างๆให้เพื่อนแล้วหลับไปเลย
“ตื่นๆ ไนซ์ซี่ ตื่นนนน” นายน์เขย่าร่างเพื่อนที่นอนตายไม่รู้สึกตัว
“กูเอง” แจมจับไหล่เขาแล้วบอกเบาๆ ขาเรียวยกขึ้นมาล็อคเป้าหมายแล้วออกแรงจนสุด!
โครมมมม!!
“เชี่ย!” เพื่อนชายหัวใจหญิงสบถเสียงแมน
“สายแล้วมึง ไปอาบน้ำเร็วๆ” นายน์เลือกจองโรงแรมแบบไม่เอาบริการอาหารเช้า พวกเขาทุกคนจึงต้องตื่นแต่เช้าไปหากินกันเองข้างนอก และอาหารเช้าวันนี้ก็คือ... ติ่มซำ
“นายน์ส่งสาหร่ายห่อหมูมาให้กูหน่อย” ไนซ์ซี่ได้ละทิ้งคราบตุ๊ดสาวผู้ง่วงซึมเมื่อสามนาทีที่แล้วกลายเป็นตุ๊ดที่สวาปามทุกอย่างโดยไม่รักษาภาพลักษณ์ทันทีที่มันลองชิมขนมจีบแล้วบอกอร่อย...
ส่วนคนอื่นๆก็กินกันไปคนละนิดคนละหน่อย ยิ่งพวกสาวๆนี่กินไปสองสามอย่างก็อิ่มแล้ว พวกเขาทุกคนละมือจากติ่มซำแล้วหันมาคุยกันแทนว่าวันนี้จะทำอะไรกันบ้าง ปล่อยให้คนที่คุณก็รู้ว่าใครสวาปามติ่มซำต่อไป
“อีไนซ์ซี่ ร้านเขาปิดเก้าโมง เขาจะเก็บร้านแล้ว มึงหยุดกินได้แล้ว” แจมกระซิบบอกไนซ์ซี่ที่ในปากยังเต็มไปด้วยขนมจีบ
“อันสุดท้ายแล้ว” ไนซ์ซี่คีบขนมจีบกุ้งชิ้นสุดท้ายเข้าปากแล้วส่งยิ้มให้เจ้าของร้าน
“อร่อยมากเลยครับ” ไม่วายพูดชมแล้วยกนิ้วโป้งให้เป็นการยืนยัน
กินอิ่มแล้วก็พากันมาเดินย่อยที่ตัวเมืองภูเก็ต เด็กสถาปัตย์แบบพวกเขาก็ต้องมาศึกษาอาคารสไตล์ชิโนโปรตุกีสบ้าง พวกสาวๆก็ถ่ายรูปเล่นกันไม่หยุด เดินเลือกซื้อของฝากกันอีกนิดหน่อยก็ไปต่อกันที่พิพิธภัณฑ์ภูเก็ตไทยหัว เป็นอันหมดครึ่งเช้าของวันไป แวะกินเย็นตาโฟร้านดังไปอีกมื้อช่วงบ่ายก็ไปต่อที่ทะเลยาวๆอีกหลายหาด ปิดท้ายด้วยการไปดูพระอาทิตย์ตกน้ำที่หาดในหาน กลับไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าที่โรงแรมแล้วไปลุยถนนคนเดินต่อ
“กว่าจะได้อยู่ด้วยกันสองคน” สิงห์บ่นเบาๆ ตอนแรกทุกคนก็เดินเป็นกลุ่มแปดคนอยู่ดีๆแต่พอผ่านไปเรื่อยๆก็แยกเป็นกลุ่มเล็กไปตามใจตัวเอง สุดท้ายก็เหลือแค่สิงห์กับนายน์สองคน
“สองคนที่ไหน คนเต็มถนน” นายน์บอกขำๆ
“ไม่ใช่แบบนั้นสิ” สิงหาหน้างอ “จับมือนะ” ปากพูดขอแต่มือนี่คว้ามือเขาไปจับเรียบร้อยแล้ว
“สนุกไหม” สิงห์ถาม
“อือ สนุก สิงห์อ่ะ”
“สนุกมาก ไปที่ไหนก็สนุกทั้งนั้นแหละถ้าไปกับนายน์อ่ะ” นายน์แสร้งเมินคำพูดสิงหา มองร้านเสื้อผ้า
“เมินๆ รู้นะว่าเขินอ่ะ”
“หลงตัวเอง”
“ไม่ได้หลงตัวเอง หลงนายน์ต่างหาก” สิงห์พูดแล้วส่งยิ้มกว้าง
“พูดมาก กินๆไปเลย” นายน์ยัดถุงลูกชิ้นปิ้งใส่มือสิงห์
“@#$%#@%” สิงห์ชี้ไปที่ร้านขายเคสโทรศัพท์แล้วพูดอะไรบางอย่าง
“อะไรนะ”
“อยากได้เคสคู่อ่ะ”
“มันเป็นเคสทำมือป่ะ แพงนะ” นายน์มองร้านแผงลอยเล็กๆที่มีเจ้าของร้านนั่งเพ้นท์ลายเคสอยู่
“ไม่อยากได้หรอ” สิงหากระพริบตาปริบๆ
... มันไม่ได้น่ารักเลยสิงห์ ไม่ได้น่ารักเลย
“แล้วแต่...”
“พี่ครับ ผมอยากได้เคสคู่” สิงหาได้ยินก็รีบปรี่ไปที่ร้านนั้นทันที บอกรุ่นโทรศัพท์นิดหน่อย พี่เจ้าของร้านก็บอกให้ไปเดินเล่นรออีกครึ่งชั่วโมงค่อยมารับของ นายน์กับสิงห์เดินดูของจนทั่วใช้เวลาไปเกือบชั่วโมง ไม้ก็โทรมาตามแล้ว พวกเขาจึงรีบกลับไปเอาเคสโทรศัพท์ก่อนจะไปหาคนอื่นๆ
“เท่าไหร่ครับ” สิงห์ถามพี่เจ้าของร้าน
“เป็นแฟนกันใช่ไหมล่ะ พี่เอาสองร้อยพอ พวกน้องน่ารักดี รักกันนานๆนะ” พี่เจ้าของร้านพูดยิ้มๆ เอาเคสใส่ถุงกระดาษแล้วส่งให้สิงห์
“ขอบคุณครับ” สิงห์กับนายน์ยกมือไหว้ขอบคุณ จ่ายเงินแล้ววิ่งไปหาเพื่อนที่รออยู่
“ไปเดทกันสนุกเลยนะ” ไม้แขวะขำๆ
“อะไร พวกมึงนั่นแหละทิ้งพวกกูไว้แล้วไปเดินเที่ยวกัน”
กลับมาถึงโรงแรมแต่ละคนก็แยกย้ายกันเข้าห้องพักเหมือนเมื่อวาน วันนี้ไปเที่ยวมาตั้งหลายที่เลยเพลียกันหมดทุกคน
“กูจะไปนอนกับไม้ คืนนี้มึงนอนกับสิงห์นะ” ไนซ์ซี่กวาดข้าวของตัวเองลงกระเป๋า
“ทำไมไปนอนกับไม้อ่ะ”
“กูจะลวนลามไม้ เผลอๆอาจจะได้ผัวก็ได้ใครจะรู้” ไนซ์ซี่พูดแล้วยิ้มอย่างหมายมั่น
“ไม้เขามีนุ่นแล้วนะเว้ย” นายน์ท้วง
“ลูบนิดคลำหน่อยนุ่นไม่ว่ากูหรอก ไปนะ บายยย” ตุ๊ดสาวโบกมือลาแบบนางสาวไทยแล้วหมุนตัวออกจากห้องไปสวนกับสิงห์ที่เดินเข้ามาพอดี
“รู้ยังว่าเปลี่ยนห้องอ่ะ” สิงห์ถาม
“เพิ่งรู้เมื่อกี้”
“เหมือนกัน นี่โดนยัดของขับไล่มาเนี่ย” สิงห์ว่าเซ็งๆ
“สิงห์จะอาบน้ำก่อนไหม”
“เอางั้นก็ได้ โทษทีนะ” คนตัวใหญ่หยิบอุปกรณ์อาบน้ำเดินเข้าห้องน้ำไป นายน์หยิบถุงกระดาษใส่เคสโทรศัพท์ขึ้นมาดู
มันเป็นเคสลายตัวการ์ตูนผู้ชายสองตัว อันที่เป็นของนายน์ก็วาดรูปผู้ชายตัวใหญ่ยิ้มมุมปากเท่ๆใส่เสื้อยืดที่มีหมายเลย 9 ส่วนอันที่เป็นของสิงห์ก็เป็นผู้ชายตัวเล็กผมด้านหน้ายาวปิดหน้าผากใส่เสื้อที่มีสัญลักษณ์ราศีสิงห์ และสิ่งที่ขาดไม่ได้ก็คือคำว่า Together Forever อยู่ข้างล่างตัวการ์ตูน
นายน์หยิบเคสทั้งสองอันเดินออกไปที่ระเบียง หามุมสวยๆถ่ายภาพให้สมกับเป็นเด็กสถาปัตย์ มือเล็กจัดการวางเคสตามตำแหน่งที่เล็งไว้ ถ่ายรูปแล้วอัพลงไอจีรอเจ้าของบัญชีอีกคนมาเห็น
ถ่ายรูปเสร็จคนในห้องน้ำก็ไม่มีทีท่าว่าจะออกมา นายน์เลยเก็บเคสใส่ถุงวางไว้ที่เดิมแล้วเปิดทีวีรอ สักพักสิงหาก็ออกมา นายน์ไม่ได้พูดอะไรหยิบอุปกรณ์อาบน้ำแล้วเดินสวนเข้าไป ไม่นานนายน์ก็อาบน้ำเสร็จ ทันทีที่ประตูห้องน้ำเปิดออก อีกคนก็ยืนขึ้น
“ไปไหนหรอ” นายน์ถาม
“เข้าห้องน้ำ นายน์นอนก่อนเลย” สิงห์หลบตาแล้วตอบ
“เป็นอะไรหรือเปล่า” เขาถามอย่างเป็นห่วง
“ปะ... เปล่า ไม่ได้เป็นอะไร”
“สิงห์” นายน์เรียกชื่อคนรัก
“ครับ?”
“เป็นอะไร” ยิ่งนายน์เดินเข้าไปใกล้ คนตรงหน้าก็ยิ่งเม้มปากแน่นแล้วเดินหนี
“เปล่า”
เห็นอยู่ชัดๆว่าไม่ปกติ ยังจะโกหกอีก!
“ตามสบายละกัน” นายน์ว่าแล้วล้มตัวลงนอนไม่สนใจคนโกหก
“เห้ย! งอนหรอ อย่างอนนะ” สิงหารีบกระโดดขึ้นเตียงง้อคนตัวเล็ก
“....” ไร้ซึ่งเสียงตอบรับจากคนใต้ผ้าห่ม
“สิงห์ไม่ได้ตั้งใจนะ สิงห์แค่ลืมโทรศัพท์ไว้ในห้องน้ำ เรียกนายน์แล้วด้วยแต่นายน์ไม่ตอบ แล้วมันก็.... มันก็เป็นแบบนี้อ่าาา” สิงหากำลังพูดถึงกระจกกั้นโซนอาบน้ำที่เป็นกระจกฝ้าโปร่งแสง
“....” นายน์ที่ไม่เข้าใจคำพูดสิงห์หันมามองคนพูดงงๆ ไล่สายตาไปเรื่อยๆจนเจอเข้ากับ... ความพองนูนผิดปกติของร่างกายบางส่วน
“ทำไม...”
“ตอนแรกมันก็ลงแล้วอ่ะนะ แต่แบบ... พอนายน์ออกมามันก็อดคิดไม่ได้อ่ะ เข้าใจใช่ป่ะ เดี๋ยวมานะ” สิงห์พูดแล้วรีบลุกไปเข้าห้องน้ำ ตั้งแต่นายน์ย้ายมาอยู่ด้วยเขาก็มีเวลาจัดการเรื่องส่วนตัวน้อยลง และเมื่อรวมกับความต้องการทางเพศตามปกติของสิง—
...ความต้องการทางเพศของชายไทย มันก็ทำให้เขาเก็บกดไม่น้อย ยิ่งมาเห็นภาพตอนอาบน้ำผ่านกระจกฝ้านั่นอีก มันมองไม่ชัดแต่มันเห็นสัดส่วนนะเว้ย! เฮ้อออ~ ว่าแล้วก็อยากจะติดกระจกใสแทน
ยิ่งช่วงนี้นายน์ยิ่งทำตัวน่ารักอีก
“...จะทำก็ได้นะ” เสียงนุ่มที่เปร่งมาราวกับเสียงระฆังจากสวรรค์ สิงหาที่กำลังจะก้าวเท้าเข้าห้องน้ำกระโจนเข้าตะครุบคนที่นั่งบนเตียงทันที
“พูดจริงป่ะ” สิงห์ถามอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง กลิ่นสบู่โรงแรมนี้หอมมาก หอมจนอยากจะดมใกล้ๆ
“ก็คบกันมาตั้งนานแล้วป่ะ...” นายน์ก้มหน้ามองผ้าห่ม เขาเตรียมใจไว้ตั้งแต่เห็นไอ้กระป๋องแบงค์ร้อยนั่นแล้ว แต่สิงห์ก็ไม่ยอมเริ่มสักที ให้นายน์เริ่มมันก็ดูไม่ดีด้วย
“นายน์”
“หือ?”
“รักนะ” ว่าจบก็ประกบปากกับริมฝีปากบางทันที สิงห์เม้มริมฝีปากล่างเบาๆให้คนน่ารักเผยอปากออก ลิ้นร้อนรุกล้ำเข้าไปตักตวงความหอมหวาน มือข้างหนึ่งจับลำคออีกฝ่ายเอียงให้ได้องศาที่ดีมากขึ้น ส่วนอีกข้างก็กำลังลูบผิวหนังใต้เนื้อผ้าอย่างเมามัน
“อื้อ ...อย่าจับ” นายน์บอกเสียงสั่น ดึงมือสิงห์ออกจากน้องชายตัวเองที่เริ่มตื่นตัว ฝ่ายมือที่โดนดึงออกก็เปลี่ยนเป้าหมายไปที่ยอดอกสีชมพูสวยแทน เสียงครางหวานยิ่งปลุกปั่นอารมณ์ สิงหาละจากริมฝีปากหวานไปที่ซอกคอสูดดมจนพอใจก่อนจะสร้างรอยรักไว้ที่ลาดไหล่เนียน
คนทั้งคู่เคลิ้มไปกับบทรัก รู้ตัวอีกทีเนื้อตัวก็เปลือยเปล่า
“อ่าา~ สิงห์อย่าเพิ่ง” นายน์เกร็งตัวจับไหล่หนาในจังหวะที่นิ้วยาวกำลังจะเข้าไปในช่องทางรัก สิงห์ลุกขึ้นไปคุ้ยกระเป๋าหยิบเอาขวดเจลหล่อลื่นเทใส่มือแล้วป้ายลงที่ทางรัก
“อื้อออ” ขณะที่นายน์กำลังตกใจกับการเตรียมพร้อมของอีกฝ่ายนิ้วของสิงห์ก็เข้ามาลึกแล้ว
“ช้าๆหน่อย อือ... สิงห์...” นายน์ซบหน้าลงกับไหล่หนา แอบกัดไปเต็มแรงตอนที่นิ้วสิงห์ไปโดนเข้ากับจุดอะไรบางอย่างในตัว สิงหายกยิ้มเขาเพิ่มนิ้วไปอีกสองนิ้วแล้วกดเน้นที่จุดเดิมซ้ำๆ
“อ่ะ.. อ่า สิงห์... อย่าแกล้ง อืออออ...” นายน์ดุคนตัวโตแต่มีหรือที่สิงหาจะยอมฟัง เขาถอนนิ้วออกแล้วสอดแก่นกายของตัวเองแทนที่
“อืมม.. นายน์ ผ่อนคลายหน่อย...” สิงห์จูบขมับคนรักแผ่วเบา
“สิงห์ อื้อออ.. เจ็บบบ...” พูดแล้วก็กัดไหล่หนาระบายความเจ็บ สิงห์ไม่ได้ว่าอะไรรอจนแรงกัดผ่อนลงก็เริ่มขยับช้าๆ
“อ่าาา... แรง อือ... แรงอีก...สิงห์...” นายน์บอกเสียงพร่า ความรู้สึกเจ็บตอบแรกหายไปแล้ว เขาใกล้จะถึงแล้วเลยเร่งสิงห์ให้ทำแรงขึ้น
“จูบหน่อย” สิงห์เรียกนายน์ให้หันหน้ามารับจูบ ลิ้นร้อนเกี่ยวพันกันกวาดต้อนไปทั่วปาก สิงห์ถอนจูบออกมาขบเม้มเบาๆที่ติ่งหูแล้วไซร้คอต่อ มือข้างที่ว่างก็บีบเค้นแก่นกายให้อีกคน
“อืมมม”
“อ๊าาาา” ไม่ช้าไม่นานพวกเขาก็ถึงจุดหมาย นายน์หอบหายใจเช็ดเหงื่อที่ไหลมาใกล้ดวงตา
จุ๊บ
“ขออีกรอบนะ” สิงห์จุ๊บปาก กระซิบทั้งที่ริมผีปากยังไม่ห่างจากกัน แล้วเริ่มบรรเลงบทรักต่อ...
วันรุ่งขึ้นนายน์ต้องตื่นแต่เช้า เมื่อคืนสิงห์อ่อนโยนมาก นายน์เดินได้ตามปกติแม้จะติดขัดนิดหน่อยแต่ก็ดูธรรมดามากเมื่อเทียบกับ...น้องกิต พวกเขามองหน้ากันอย่างสงสัย แต่นนท์ที่นอนห้องเดียวกับกิตยังทำหน้านิ่งๆไม่แสดงพิรุธอะไร เลยได้แต่ทำใจรอวันที่นนท์พร้อมที่จะพูด
มื้อเช้ามื้อสุดท้ายที่ภูเก็ตคือโรตีน้ำแกง นายน์ก็ไม่รู้ว่ามันเข้ากันได้ยังไงระหว่างโรตีกับน้ำแกง แต่พอกินแล้วมันก็อร่อยดี ไม่ต้องพูดถึงไนซ์ซี่รายนั้นกินมากกว่าใครบอกว่าย้อมใจให้กับตัวเองที่ยังคงความบริสุทธิ์อยู่ กินเสร็จพวกเขาก็ตรงไปที่สนามบินกลับกรุงเทพทันที
กลับถึงคอนโดช่วงบ่ายๆนายน์อาบน้ำเสร็จก็นอนยาวไม่สนใจเจ้าของห้อง ส่วนสิงหาก็จัดการอัพรูปวิวรัวๆส่วนที่เขายังไม่ได้อัพ ส่วนรูปที่อัพแบบเรียลไทม์ไปแล้วล้วนเป็นภาพนายน์ทั้งสิ้น
‘คิดถึงสิงห์ โพสต์รูปตัวเองบ้างจิ’
Napat_FC ปกติหารูปแทบตาย ตอนนี้เจ๊เซฟรูปจากสิงห์แทบไม่ทันเลยเนี่ย 5555
Singha August หลังไมค์ไหมครับ เดี๋ยวผมส่งให้ 555
Napat_FC รออะไรอยู่ ส่งมาเลยค่าาาา
Cha – Cha is beautiful สิงหาที่ชอบลงรูปบ่อยๆไปไหนแล้วเนี่ย //มองหา
Singha August หายไปแล้ว ตอนนี้เหลือแต่สิงหาที่ชอบลงรูปแฟน
Cha – Cha is beautiful //เบ้ปากมองบน อิจฉาคนมีคู่
Singha August เมื่อก่อนลงรูปบ่อยๆให้เขาไว้ดูตอนคิดถึง แต่ตอนนี้อยู่ด้วยกันแล้วไม่มีเวลาให้คิดถึงแล้ว ^^
Cha – Cha is beautiful เจ๊เบื่อออออออแรงงงงงงง
สิงห์มองรูปนายน์ที่เขาแอบถ่ายมาแล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับโทรศัพท์ตัวเอง จนได้ยินเสียงนายน์นั่นแหละถึงเลิก
"ไม่นอนหรอ" นายน์ที่หลับไปแล้วงีบหนึ่งเดินออกมาหา ตลอดทริปสิงห์ นนท์แล้วก็ไม้สลับกันขับรถตลอด เทียบกันแล้วสิงห์ควรจะเพลียมากกว่านายน์อีก
"นอน เดี่ยวอาบน้ำก่อนแล้วไปกอดน้าาาาา" สิงห์พุ่งเข้ากอดนายน์แอบหอมแก้มไปทีแล้วเดินยิ้มเข้าห้องน้ำ
"อะไรของเขา" นายน์มองตามงงๆแล้วทิ้งตัวลงนอนต่อ สักพักก็รู้สึกได้ว่ามีอะไรหนักๆมาวางพาดอยู่ที่เอวแต่เขาก็ง่วงเกินกว่าจะลืมตาขึ้นมอง
"เดี๋ยวเย็นๆค่อยไปหาไรกินแล้วกันเนอะ" สิงห์หอมแก้มคนในอ้อมกอด กระซิบข้างหูแล้วหลับตานอนบ้าง
"อือ" นายน์ส่งเสียงตอบในลำคอ
มันเป็นเหมือนเรื่องตลกที่ตลอดสามปีเขาไม่เคยสนใจคนอื่นเลย
สามปีที่เขาเฝ้ามองแค่คนๆเดียว
สามปีที่คิดมาตลอดว่าคงไม่มีทางกลับไปคบกันได้แล้ว
สามปีที่ต้องคอยฟังคำถามจากคนอื่นว่าทำไมถึงยังไม่ลืมแฟนเก่า
สามปีที่ตอบคำถามด้วยคำตอบเดียวตลอด
"เพราะแฟนเก่าเป็นสิ่งมีชีวิตที่คิดถึงมากที่สุด"
-จบเถอะ-
อ่ะๆเห็นใจ
แถมให้อีกนิดก็ได้
คนเขียน : สิงห์มีอะไรจะพูดกับคนอ่านไหม ตอนจบแล้ว
สิงห์ : ไม่ใช่เสม็ดก็เสร็จนะครับ 5555
***************************************
จบแล้ววววว เย้ๆ
อุทิศสองวันครึ่งให้กับncโคตรกาก 55555 ตอนแรกว่าจะไม่มีncละนะ แต่เดี๋ยวมันสั้นไป ถถถถ
ขอบคุณทุกคนที่อ่านมาจนถึงตอนนี้ //กราบ :mew1:
-รักคนอ่าน-
-
จะมีตอนพิเศษให้เราได้ดีใจไหม
สิงหาน่ารักยันตอนจบจริงๆ :mew1:
:pig4: :pig4:
-
งื้อออ จบแล้วววววว ต้องคิดถึง สิงห์นายน์แน่เลยย :ling3:
-
จบแล้วอ่ะ เสียใจ แต่........
เค้าได้กันแล้วค้าาาาาา :oo1: :impress2:
รอตอนพิเศษ มีไหม มีไหม
-
ขอบคุณคนแต่วมากๆครับบบบบ
-
โอ้ยย จบเเล้ว กอดด
-
ตอนพิเศษ ตอนพิเศษ แบบว่าน่ารักอ่ะต้องขอ
-
ขอตอนพิเศษของกิตกับนนท์ได้มั้ยเนี่ย
-
น่ารักมากอ่ะ กลับมาอ่านทู๊กกกกกกกกกกกกที
o13 o13 o13
-
จบแล้ววว น่ารักกก ขอตอนพิเศษได้โหม่ยย :-[ :pig4:
-
:pig4: :pig4:
-
จบแล้ว งืออ
ยกมือขอตอนพิเศษค่ะ
-
สิงห์ดูแลนายน์ดีๆนะ
-
:mew1:
-
จบแล้ววววว
สิงหาคนมิ้งงงงง
รอตอนพิเศษด้วยคนน้าาาาา
:mew1: :mew1: :mew1:
-
ขอพิเศษ
สิงห์ นาย / นนท์ กิต เยอะๆ น้า
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
จบแล้ว สิงหาไม่นกแล้วเนอะ คิ ๆ :laugh:
-
ฮรือออออออ จบแล้วอ่าาาา เสียดาย ㅠ_ㅠ คืนดีกันเร็วก็จบเร็ว ถ้ายืดเยื้อกว่านี้นะหืมมมมม ถูกใจเราเลยล่ะ 5555 แต่สนุกมากๆๆๆๆค่าาาา ขอบคุณที่เขียนมาให้อ่านกันน้าาา
-
จบซะแล้ว ขอตอนพิเศษได้เปล่า ชอบบบบบบบ
นายน์น่ารักกกก
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
จบได้น่ารักมาก ถึงไม่ใช่เสม็ด ก็เสร็จได้ เพราะบรรยากาศและเพื่อนๆ เป็นใจ
รอตอนพิเศษ และตอนของนนท์ - น้องกิต
-
จบแล้วววว ขอบคุณคนเขียนนะคะ :pig4:
รอตอนพิเศษ เฮ้ :katai2-1:
-
โอ๊ยยยย เรามีความสุขมากเลยค่ะ :mew4: สารภาพว่าตอนแรกเห็นชื่อเรื่องเราว่าน่าสนใจดี แต่ไม่เคยคิดจะกดอ่านเลยค่ะ กลัวดราม่า 555555 แล้ววันนึงก็ไม่รู้อะไรดลใจ เปิดเข้ามาอ่านจนได้ อยากบอกว่ามันผิดจากที่คิดเลยค่ะ เราขำตลอดเลยทำไมไม่รู้ อาจเพราะความมุ้งมิ้งของนายสิงหามั้งคะ เราชอบนายน์ที่สุดในเรื่องนะคะ คือจริงๆสิงห์เราก็ชอบ แต่สงสัยเราชอบคนซึนมากกว่าอยู่แล้วมั้งคะ มาเจอนายน์นี่เราแบบ อยากกอดดดดด นายน์เป็นคนน่ารักนะคะ ความจริงก็รักมากห่วงมาก อยากอยู่ด้วย แต่มันก็เหมือนมีกำแพงกั้นไว้อ่ะค่ะ เราเข้าใจนะคะ คือนายน์รู้ตัวตลอดว่ารักสิงห์แต่จะกลับไปไม่ได้ เพราะตัวนายน์เองอ่ะที่ทำให้สิงห์เสียใจ แต่เราก็ดีใจนะคะที่สิงห์เป็นคนมั่นคงขนาดนี้ ดีใจด้วยที่สุดท้ายเขาก็ได้เริ่มต้นกันใหม่ เราชอบการพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองนะคะ แต่เราก็คิดว่าไม่ควรเปลี่ยนจนเสียความเป็นตัวเองไป ในเรื่องเราว่าโอเคมากอ่ะค่ะ คือมันไม่ได้ให้ความรู้สึกแบบเปลี่ยนคือเปลี่ยนเลยอ่ะ ให้ความรู้สึกว่าพยายามเข้าใจอีกฝ่ายมากขึ้นมากกว่า เราเชื่อว่าเขาจะรักกันไปจนแก่เลย ฮือออ น่ารักกกก สุดท้ายนายสิงหาก็ได้.... ยินดีด้วยค่ะ แต่น้องนายน์คะ รู้ไหมคะว่ามีครั้งแรกแล้ว ครั้งต่อๆไปมักจะตามมาอย่างง่ายดายนะคะ ขอให้น้องโชคดี 5555555555555555
เราขอตอนพิเศษได้ไหมคะเนี่ยยย อยากอ่านน้องกิตด้วย พี่กายด้วยยยย แต่งไปไว้ในรวมเล่มเลยก็ดีนะคะ เราเตรียมเก็บเงินรอแล้วววว ขอบคุณมากๆเลยนะคะที่แต่งนิยายเรื่องนี้มาให้ได้อ่าน เราอ่านแล้วมีความสุขจริงๆค่ะ :mew3:
-
โอ้ยยยยยยคือดีคือฟินดีงามค่าาาาาาาอ่านแล้วแก้มปรินี่คิดว่าสิงหาจะเป็นคนเจ้มๆหยิ่งโหดไรแนวนี้พอได้อ่านพาร์ทสิงหานางน่ารักและบ๊องแบ๊วมากกกกกกมีความคาวาอิสุดๆสนุกมากเลยค่ะจะรอติดตามเรื่องต่อๆไปนะคะ ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆค่ะ :3123:
-
สิงห์นี่ดีมาตลอดทั้งเรื่องแต่กลับมาเกลียดประโยคเดียวเลย ไม่ใช่เสม็ดก็เสร็จนะครับ จ้าๆ สิงหานี่มันคนหลงแฟนจริงๆ เบื่อแรงงงง~
น้องนายน์มีความน่ารักง่ะไม่ใช่ไม่อยากแต่แค่ไม่รู้จะเริ่มยังไงเฉยๆ เอ็นดูเนาะ ><
เป็นตอนจบที่น่ารักมากมีทุกอย่างทั้งแฟน เพื่อน นายน์มีทุกอย่างที่ดีแล้วจริงๆ ขำไนท์ซี่เป็นคนเดียวที่ยังไม่เสียความบริสุทธิ์ อ่านตรงนี้ลั่นเลย 55555
-
เสร็จจนได้นะสิง ไม่ต้องคอยหยอดใบร้อยแล้ว
แล้วนนท์กิตนี่ยังไง เคยบอกไปแล้วนะว่านนท์น่ะน่ากลัว
-
จบแย้วววววว ถึงไม่ใช่แฟนเก่าเราก็คิดถึงสิงห์นายน์ที่สุด
ขอตอนพิเศษด้วยนะคะ ยิ่งคู่นนท์ กิตนี้แอบคาใจหน่อยๆด้วย
-
สิงห์-นายน์ น่ารักมากค่าาาา
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน สนุกและน่ารักมากๆเลย รอตอนพิเศษด้วยคนนะคะ กอดดดดดดดด
-
ฮืออออ เราขอตอนพิเศษคู่นนท์กิตหน่อยจะได้มั้ยยยย ถ้าให้เดานนท์น่าจะเริ่มคุยกับกิตครั้งแรกตอนที่หารายชื่อคนที่พักหอนั้นที่อยู่ปี 2 ใช่มั้ยนะ ตอนจะหาคนร้าย ที่ตอนแรกบอกนายน์ให้ไปขอน้อยกิต แต่นายบอกไม่รู้จะติดต่อทาง นนท์เลยบอกว่าเดี๋ยวนนท์จัดการเอง จัดการเองนี่คือจัดการไปคุยกับน้องกิตเองใช่มั้ยยยยย
-
ภูเก็ตก็เสร็จได้ !!! :laugh:
โปรโมทการท่องเที่ยวแข่งกับเสม็ด :jul3:
-
เกลียดดดดด ไม่ใช่เสม็ดก็เสร็จได้
ร้ายกายมากค่ะ 5555555555
-
กรีดร้องในตอนพิเศษ พีเ่กียร์อะไรยังไงคะ ฉันนึกว่าหล่อนจะรุก!
อยากอ่านตอนที่สิงห์กับนายน์ไปสักมากค่ะ ตอนอดีตๆไม่ค่อยมีเบย
ติดตามต่อออออ ขอบคุณค่ะ ♥
-
จบแล้ววววว~ สนุกมากกกกกก ขอบคุณมากค่ะ
คืองานดีอะ ชอบจริงจัง
ยิ่งอ่านถึงตอน 'วิธีเก็บเงินของสิงห์' คือแบบ... เอาใจไปเลยค่ะคนเขียน<3
เป็นกำลังใจให้เขียนนิยายสนุกๆแบบนี้อีกเยอะๆเลยนะค้าา
ปล.#นนท์กิต *ยกมือขอSideStory* >_<
-
จบแล้วอ่า ขอตอนพิเศษให้หายคิดถึงนายล์กับสิงห์ด้วยนะค่ะ ว่าไปแล้วเราก้อเคยไปทั้งเสม็ดและภูเก็ตแต่ไม่เคยเสร็จสักที 555
-
โหยยย ชอบอ่าาา สนุกดี
ทำไมพึ่งมาเจออออออ อยากได้ตอนพิเศษจัง
-
สนุกมาเลยอ่ะ ชอบๆๆๆ อิจฉาๆๆๆๆๆ
-
:pig4:
-
น่ารักอะ
ชอบไอเดียเรื่องแฟนเก่านะ
(ถึงจะไม่เคยมีแฟนเก่าก็เหอะ มีแต่แฟนคนแรกคนเดียวคนสุดท้าย อิอิ)
มานั่งๆคิดดู ถ้าต้องเลิกกัน เราคงคิดถึงอีกคนมาก และตัดใจไม่ได้ง่ายๆเหมือนสิงหาละ
น่ารักมาก
ขอบคุณผู้แต่งสำหรับเรื่องสนุกๆนะครับ
-
สนุกมากๆ
ขำพาร์ทของไม้...หมดกันไอดอลกรู 55555 พี่เกียร์นึกว่าจะรุก
-
o13 o13 o13 o13
-
นายน์ดูจะเป็นคนพูดน้อยและเก็บทุกอย่างจริงๆ
ส่วนนายสิงห์ ภายนอกก็ดูเป็นผู้ใหญ่อยู่หรอกนะ แต่พออ่านพาร์ทของเจ้าตัวแล้ว มีความหลง เพ้อและมุ้งมิ้งมาก
จนคิดว่านี่มันวิญญาณเคะสิงในร่างเมะป่าว? 555555
ปล.อยากอ่านเรื่องนนท์กับกิตบ้างจัง
-
จบแล้ววว
รู้สึกพลาดมากที่พึ่งมาอ่านเรื่องนี้
จริงๆเหนแวบไปๆมาๆนานแล้วแต่กลัวดราม่าเลยไว้ก่อน
แต่คือมันดีมากกอะ ไร้ดราม่าหนักหน่วง
น่ารัก ฟินนน อบอุ่น และน่ารักอีกรอบ5555
แอบตกใจความสิงหา แบบไม่คิดว่านางจะมุ้งมิ้งไรเบอร์นั้นอะ
มีความคลั่งนายระดับ10
นู่นนี่นั่นทุกปย.ทุกความคิดต้องมีนายเสมอๆ
เรียกว่ารัก คลั่งไคล้ และเทิดทูนสุดๆ5555
นายก้น่ารักก น่าแกล้งนะพูดถึงแต่ไม่เหนโดนแกล้ง
รักสิงห์เหมือนเดิมเพิ่มเติมคือคิดได้แล้ว
น่ารักมากกกจริงๆ ขอบคุณค่ะ
-
ทำไมพลาดอย่างนี้ เห็นเรื่องนี้ผ่านตามาตั้งนานไม่ยอมอ่านเพราะกลัวดราม่า แต่มาอ่านแล้วมันไม่ใช่เลย นิยายน่ารักมาก น้องนายน์กับสิงหาก็น่ารักสุดๆ ชอบบบบ
-
อ่านรวดเดียวจบ ยิ้มแก้มแตก น่ารักมากค่ะ
-
มันน่ารักมากค่ะ ยิ้มไม่หุบเลย ปลื้มปริ่มมมม
-
เข้ามาอ่านเพราะชื่อเรื่อง แฟนเก่าๆๆๆ มันเป็นอะไรที่รู้สึกเหมือนแผลกำลังตกสะเก็ดอ่ะรู้ว่าถ้าเกามันจะเป็นแผลเป็นนะไม่ดีนะ แต่ๆๆยิ่งเกาก็ดครตยิ่งมันแสบๆคันๆเพลินดี :o12: อินซ้าา เพราะแอบส่องเฟสแฟนเก่าบ่อยๆแบบเรื่องนี้แค่2ตอนแรกมันก็ใช่แล้วอ่ะ ปอลอ.คิดถึงแต่จะไม่กลับไปนะจ๊ะคุณแฟนเก่า :z3: :z2: :z2:
-
ฮอลลลล สิงห์ทำไม๊ทำไมผิดไปจากที่อิชั้นมโนไว้มากมายเยี่ยงนี้ล่ะคะท่าน ตอนแรกก็คิดว่าซึนๆมึนๆไหงกลายเป็นมุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้งน่ารักเยี่ยงเน้ :impress2:
-
แหมะๆ ไปภูเก็ตก็เสร็จได้เถอะ :hao7:
-
เย้ๆ อ่านรวดเดียวจบบบบบ ขอบคุณครัชชชชช
-
ตอนแรกดูจากชื่อเรื่องแล้วคิดว่าดราม่าแน่เลยก็ปล่อยผ่านเรื่องนี้มาตลอด พอได้อ่านเท่านั้นล่ะ
มันไม่ใช่เลย เนื้อเรื่องน่ารัก สิงหามุ้งมิ้งที่สุด มันดีต่อใจมากกก :L1:
อยากจะบอกว่าอยากอ่านตอนพิเศษของน้องกิตแล้วก็พี่เกียร์แหละ :mc4: :mc4:
-
:กอด1: จบแล้วสนุกมากๆเลย
-
อ่านเรื่องนี้เพระชืีอเรื่องล้วนๆ
ชอบตอนแรกๆมากกกก
ตอนที่เย็นชาใส่กัน
ตอนที่สิงห์เมินนายน์
ตอนละครเวที
จริงๆถ้ามีฉากซ้อมละครแล้วยังตึงๆกันแต่มีความรู้สึกพิเศษ
ความรู้สึกที่ไม่มีใครรู้ มันจะฟินมาก555
ตอนที่อัพรูป หรือตอนอัพเฟซก็น่ารักกก
แต่ตอนที่เหมือนจะกลับมาคบๆกัน มันเรื่อยๆไปนิด
แม้จะมีเหตุการณ์ดูตืนเต้นเยอะ. แต่อ่านไปก็เรือยๆ
แต่เชื่อว่าหากได้มีการรรวมเล่ม หรือรีไรท์นิด
จะเป็นเรื่องที่ดีมากกก
-
น่ารัก ละมุนละไม มาก :katai2-1:
-
อ่านจบแล้ววววววว :katai2-1:
น่ารักมุ้งมิ้งมากกกก
สนุกมากค่ะ ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆ นะคะ
-
น่ารัก สนุก ยิ้มแก้มแทบปริ
ฮือออ ชอบแฟนเก่ารีเทิร์นมากกกกก
แบบละมุนอ่ะ เรากลับมาร้ากกันอีกครั้ง
ดีใจด้วยน้า ที่ไงก็ได้กลับมารักกัน
หนักนิดเบาหน่อยต้องอภัยกันนะ
แล้วพูดกันเยอะๆ ก็สำคัญมากๆๆๆๆ
ชอบฟีลลิ่งติ่งที่ตามในเฟสมาก
เหมือนเห็นตัวเองอ่ะ 5555
อ่านลื่นมาก ชอบภาษา เข้าใจง่ายสบายๆ
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีดีแบบนี้นะคะ
-
:katai2-1: อ่านจบแล้ว สนุกมาเลย อยากให้มีตอนพิเศษ
-
อ่านมาจนถึงตอนที่ 10 เปิดเผยตัวตนจริงๆของสิงห์ เอิ่ม มุ้งมิ้งผิดคาดมากจ้า 555 แต่มานั่งนึกๆ น้องนายน์ก็บอกแล้วเนอะ ว่าพี่แกอัธยาศัยดี
อยากอ่าน กิต-นนท์ แอบไปจีบกันตอนไหน เจ๊ยังไม่ได้ไปเกาะขอบเตียงเลยนะ!! พลาดอ่ะพลาด 555
ส่วนพี่เกียร์กับหนุ่มตี๋นิรนาม แอบช็อค กรี๊ดดดด
-
พวกเขายังรักกันอยู่ ชอบตอนที่ให้เขียนที่บอร์ดอะ ชอบบบ แบบอยากให้เขากลับมาคบกันละอะพอเห็นตอนนั้นอะ หน้าจอโทรศัพท์ของสิงห์เป็นรูปนายน์แน่ๆเลยยย
-
สิงห์สั่งไข่เจียวกับไก่ทอดมาให้นายน์ งื้อออ ยังจำได้ด้วย โอ้ยยย #ทีมอยากให้เขากลับมาคบกัน
-
เกียร์นี่ท่าจะจริงจังกับนายน์มาก แต่เราเชียร์สิงห์ไปแล้วไง เสียใจด้วยนะพี่เกียร์ 55555555
แล้วบทเป็นยังไงอะทำไมสิงห์ถึงตกลงว่าจะเอาแบบนั้น -0-
-
ทำไมสิงห์ไม่ไปเม้นตอบเล่าาาา แล้วแหม่ ขามันไปเอง มันวิ่งไปเอง อู้ยยยย งื้ออออ ><
-
สิงห์พูดอย่างตรง คิดถึงคุณ .เป็นแฟนเก่าา โหหหหหหหห ตรงสุด
-
บทนี่คล้ายกับตอนที่เขาทะเลาะกันแล้วเลิกกันเลยเนอะ สะท้อนสุดๆ งื้อ ._. ถ้าคุยกันดีๆก็น่าจะดีกว่านี้
-
ยังรักกันอยู่ก็เดินหน้าจีบอีกครั้งเลยสิงห์ สิงห์น่ารักดีอะ
-
สิงห์นี่ตรงๆเลย สู้ๆนะ นายน์ค้าาาาาา ต้องพูดว่ากลับไปเป็นแฟนกัน สิคะงื้ออ
-
เขากลับมาคุยกัยใหม่ ฮืออออ ปลื้มปริ่มมากกก ดีใจจจจ
-
โอ้ยยย สิงห์นายน์น่ารักกกก แบงค์ร้อยคงนับไม่ถ้วนสินะ 5555
-
ใครส่งมาอะ นิสัยไม่ดีเลยยย
-
เป็นแฟนกันได้แบบ มึนมากกกก 55555
-
ใครทำเนี่ย ถึงกับขโมยโมเดลกับแปลนเลย
-
น้องกินน่ารักนะเนี่ย .นายน์มีแต่คนมาช่วย ดีอะ เพราะเป็นคนที่ดีและน่ารักงี้ไง
-
ในที่สุดก็หาตัวคนร้ายได้ แต่แบบบรรยากาศทำไมมันแปลกๆอะ เฮ้อ
-
พี่เกียร์กับหนุ่มหล่อตี๋ -0-
-
น่ารักดีค่ะ ตอนแรกแอบหวั่นดราม่า
อ่านไปอ่านมา นี่มันมุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้งมาก
:o8: :-[
-
ดีแล้วนาาาที่คุยกัน ดีที่นายน์พูดออกมาบ้าง
-
เกลียดประโยคสุดท้ายของสิงหาค่ะ
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
-
รอตอนพิเศษนนท์กิตน้าาาาาาา o18
-
คิดถึงจังเลยย
จะมีตอนพิเศษมั้ยน้าาาาา
-
สนุกมากกกกกกก
ไล่อ่าน 2 วัน ตาแฉะ
เสียดาย มาเจอเมื่อจบ เรื่องน่ารักดี
-
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
สนุกค่า ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :n1:
-
เป็นเรื่องที่น่ารักมาก ๆ อ่านไปยิ้มไป ความรักที่สิงห์มีให้กับนายน์มันมากล้นประมาณจริง ๆ ขอให้รักกันนาน ๆ นะ เขินวนไป
:o8: :o8: :o8:
-
อ่านจบแล้วค่า รวดเดียวเลย
ทีแรกเห็นชื่อเรื่อง ไม่กล้าอ่านค่ะ คิดถึงคนเก่ามากกกกกTT
ต้องเปิดไปหน้าสุดท้ายก่อน ดูไม่เศร้า โอเคๆ
น้องนายน์น่ารักมาก แรกๆพี่สิงห์นิ่งๆ กรี๊ดมากค่ะ
พอไปเจอพาร์ตพี่แกเล่า อุต่ะ คนเดียวกันรึนี่ แอบฮาค่ะ
ชอบพี่เกียร์ด้วยค่ะ แต่สุดท้ายโดนกดนี่นาาาาาา แอร๊ยยยยย
อยากให้มีตอนพิเศษออกมาอีกนะคะ จะติดตามต่อไปค่า
-
น่ารักกกกกก กรี๊ดดดด ฟินอ่ะ
อยากมีแฟนแบบสิงห์
บางทีก็เนื่อยๆกับความพูดน้อยของนาย
แต่บางครั้ง นายโคตรน่ารักเลย มันเหมือนเป็นเอกลักษณ์ของนาย ไม่น่าสิงถึงหลง หนัก มาก
อยากอ่านตอนสิงห์รู้ความลับของนายบ้าง ที่คอยตามส่องตลอด สิงห์คงฟินน่าดู แค่คิดก็ฟินแล้วววว
อยากรู้เรื่องกิตด้วยยยยย
-
นิยายแอบรักแนวโปรด แถมเพิ่มฟินด้วยแอบรัก....แฟนเก่า
ฟินกำลัง3กับการต่างแอบรักแอบคิดถึง กัน...และ...กัน
คู่หลักจบแล้ว เมื่อไรจะได้อ่าน นนท์กิต และ someone???withพี่เกียร์
รออ่านนะคะ ว่างมาแต่งต่อน้า ขอบคุณมากๆค่ะ :กอด1: :L1:
-
ขอบคุณสำหรับนิยาย่ารักๆะคะ ยังรอคอยตอพิเศษอยู่น๊าาา
แอบอยากรู้ว่า อาตี๋ผู้พิชิดเดือนมหาลัยคือใครอยู่นะ :z3:
-
:pig4:
-
คิดถึง สิงห์ นายน์
-
น่ารีกทั้งคู่เลยค่ะ งื้อออออออ ชอบแนวนี้มากๆ มันหลากอารมณ์ ทั้งแอบชอบ แอบรัก ดราม่าแฟนเก่า มันลงตัวมากๆเลย ตอนแรกเห็นชื่อเรื่อง แบไม่กล้าเข้ามาอ่าน กลัวเจอดราม่ารุนแรง5555555 แต่พออ่านแล้วเจิแต่ความน่ารัก งิ้งงงงงง
-
ขู่ฆ่ายังไม่โกรธเท่าขโมยแปลนกับโมเดล :katai1: o6
-
มีภาคต่อมั้ยเนี้ยยย เรื่องนี้ละมุนมุ้งมิ้งมาก
-
น่าร๊ากกก
อ่านคืนเดียวรวดดดดด
ตอนแรกที่อ่านไม่คิดว่าสิงหาจะเป็นคนซึนและพี่เกียรร์เป็นฝ่ายโดนกด
ตอนอ่านช่วงพี่เกียร์กะนายไปทะเลกัน แล้วเล่าเรื่องแฟนเก่า ยังเข้าใจอยู่เลยว่าพี่เกียร์แมนๆ หรือเราคิดไปเอง ฮ่า ฮ่าฮ่าฮ่า
ได้กลับมารักกันแล้วก็รักษามันไว้ดีๆนะคะ
รออ่าน นนท์ กิต ค่ะ
กิกิ
ขอบคุณค่ะ
-
:L1:
-
สนุกมากมายจร้า นึกว่าจะดราม่า น้ำตานองหน้าซะล่ะ # แฟนเก่าเป็นสิ่งมีชีวิตที่คิดถึงมากที่สุด แฮชแท็กนี้ดีงาม ขอบคุณ :katai2-1:
-
บอกตรงๆเลย เข้ามาอ่านเพราะชื่อเรื่อง!!
ปกติทุกวันนี้ถึงจะมีแฟนแล้ว
แต่ก็ยังคิดถึงแฟนเก่าอยู่นะ 555
อ่านแล้วรู้สึกแบบ เฮ้ย! นายน์มีส่วนคล้ายเราเหมือนกันนะ
ส่วนสิงห์ดันคล้ายแฟนปัจจุบันของเราซะแทน
สนุกมากๆเลย
น่ารักมากๆด้วย
ตอนแรกชอบพี่เกียร์นะ
พี่แกแลดูอบอุ๊นอบอุ่น
พออ่านมาถึงตอนคิดถึงไม้นี่แหละ
:a5: ทันที ห๊ะ! พี่เกียร์โดนกด!! 55555
อ่านตอนพาร์ทนายน์ตอนแรกๆแล้วหน่วงๆอ่ะ
แบบว่า สิงห์แลดูเย็นชามากกกกกกกก
แต่พอมาอ่านพาร์ทสิงห์เท่านั้นแหละ :a5:
5555 หลงรักในความเป็นสิงห์จริงๆ
ตอนจบก็น่ารัก
เขาได้กันแล้วนะ ฮิ้ววววววว :hao7: :hao7:
ขอบคุณอีกรอบค่า :mew1: :mew1:
-
สารภาพว่าตอนแรกไม่กล้าเข้ามาอ่านเพราะชื่อเรื่องเลย
กลัวดราม่าบังเอิญไปเจอรีวิวก็เลยคลิก พอเข้ามาอ่าน
บอกเลยถ้าไม่อ่านพลาดมาก มันดีมาก นั่งอ่านรวดเดียวจบเลย
นี่ว่าเดี๋ยวจะลุกไปใส่บาตรละเนี่ย
ขอบคุณที่เขียนนิยายดีดีมาให้อ่านนะคะ
-
อ่านยาวทีเดียวจนจบเลย น่ารักมากกกกกกกกกกกค่าา > < ตอนแรกไม่กล้าอ่านเพราะเห็นชื่อเรื่องแล้วกลัวดราม่า แรกๆอ่านแต่พาร์ทของนายน์ ฟินๆแบบหน่วงๆ 555 สิงห์ดูเย็นชาได้อีก พอมาอ่านมุมของสิงห์ โอ๊ยยย ไร้สาระ มุ้งมิ้งและน่ารักมากกกก 5555 ขอบคุณสำหรับเรื่องน่ารักๆนะคะ ^^
-
น่ารัก บอกอีกรอบก็น่ารัก เราชอบนิสัยของเคะอบบนี้มันมึนดี5555555 แล้วเมะก็จะอ่อยๆอ้อนๆแต่ก็กลัวเมียไงง555อ่านกี่รอบก็ชอบจริงๆ
-
น่ารักมากกกกก เห็นชื่อเรื่องตอนแรก คิดเลยดราม่าแน่นอนน พออ่านไปเรื่อยแล้วฟินมากเลย งือออออ
-
ขอจัดให้เป็นนิยายแนว feel good เลยจริงๆ
你的小说真棒！เนื้อเรื่องละมุนและไม่หนักจนเกินไป
อาจตะมีแรกๆที่รู้สึกว่าตอนนึงทำไมมันสั้นจัง แต่หลังๆ ก็ยาวขึ้นเรื่อยๆ
ขอบคุณนักเขียนมากๆเลยค่า ที่แต่งนิยายดีๆมาให้อ่านกันน
อ่านแบบไม่แคร์การเรียนเช้าของวันพรุ่งนี้เลยจริงๆ 5555
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ละมุนไปตามเรื่องราว
อ่านไปยิ้มไป
หลังจากห่างกันไป3ปี ทั้งสองคนคือดีงาม พยายามประคับประคองความรักให้ปลอดภัย
พยายามเปลี่ยนแปลง พยายามจะเข้าใจกัน
บอกได้คำเดียวว่าดีงามพระรามแปด
-
ขอบคุณนะคะ อ่านแล้วแอบคิดถึงคนคุยเก่าเบาๆ5555
-
o13 o13 o13
-
นึกถึงแฟนเก่าทีไร เสียน้ำตาทุกที
-
เฮ้ยคือชอบมากอ่ะ ความสิงหานี้อยากมีไว้กับตัวสักคน :hao6:
:L2: :pig4: :pig4: :L2:
-
สิงห์กำลังจีบนายน์ใหม่ไงเริ่มต้นใหม่ทั้งหมด
-
:กอด1:
-
กลับมาอ่านรอบสอง ><
-
ดีงามมากค่าาาาาาา เราเองก็เลิกกับแฟนเก่าเพราะเรื่องไร้สาระเหมือนกันง่ะ :z3: :z3:
เราชอบอ่ะ โมเมนต์แฟนเก่ามาใกล้ชิดกัน แต่วางฟอร์มว่าไม่คิดอะไรกันแล้วทั้งที่จริงอยากจะครุบกันจะตายไป :m3: :m3:
เราชอบที่ทั้งคู่แสดงความรักต่อกันอ่ะ มันเหมือนไม่หวาน จริงๆหวานมากนะ ทั้งสักคู่กัน ไอจีเดียวกัน เคสคู่ น่ารักอ่ะ
ไหนจะพยายามเปลี่ยนตัวเองในสิ่งที่สั่นคลอนชีวิตคู่ แบบเนี่ยแหละ รักกันไปจนแก่แน่ o13
ปล.ชอบวิธีเก็บเงินสไตล์สิงหา ทำให้รู้ว่า นายน่ะหื่นขนาดไหน ฮิๆๆๆ :hao6: ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ :bye2:
-
อ่านแล้วก็อ่านอีก อ่านวนไปเลยจ้าาา
-
อ่านตอนของนายน์ แล้วแอบหน่วงๆนิสนึง
แต่อ่านมุมสิงห์แล้วพบว่ามันมุ้งมิ้งมากกก
ความสิงหา ความหึงแฟน หวงแฟน และความหลงแฟน
แต่พีคสุดกะวิธีเก็บตังค์ของสิงห์อะ :haun4:
-
:กอด1: รักกัน รักกัน
อ้าย....... :ling1:น่ารักไปอีก
-
ละมุน อะ ชอบตอนคิดถึงไม้ 555
-
ละมุนนนนนน :hao7:
-
ชอบเรื่องนี้มากเลยค่า อ่านรวดเดียวจบเลย รอตอนพิเศษค่าา จาเอาคู่นนกิต ละก็คู่ไม้ด้วย ไม่เอาคู่กับผญนะ555555
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
บางทีความใจร้อน ก็ทำให้คนสองคนต้องเสียคนดีๆในชีวิตไป เพราะความจริงในโลกห่างกันสามปี แทบหมดโอกาสเลยที่จะกลับมาสานสัมพัันธ์กันได้อีกครั้ง
-
:3123: :3123:
-
:กอด1: :pig4: :กอด1:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai1: :katai1: ดีๆๆๆ ชอบๆๆๆ
-
เป็นเรื่องที่น่ารัก ใสๆดีค่ะ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
กลับมาอ่านอีกรอบ..ยังฟินเหมือนเดิม
และยังคงคาใจเรื่องพี่เกียร์หนุ่มตี๋ปริศนากับ
นนท์กิต...คืออะไรยังไง..รออยู่เด้อ
-
เป็นนิยายฟีลกู๊ดดีๆอีกเรื่องนึงเลย~ :-[
ชอบความเวิ่นเว้อของพระเอกนายเอกนะ น่ารักดี
อยากให้มีตอนของนนท์กิตค่าาา โผล่มาแว๊บเดียวเองช่วงท้าย :hao7:
:pig4:
-
น่ารักกกกกมากกกกก (กอไก่ล้านตัว)
-
:pig4:
-
:-[
-
กลับมาอ่านอีกในหลายๆรอบ คิดถึงงงง
-
กลับมาอ่านอีกรอบ จริงๆกลัวใบสองคนนี้มาก
-
กลับมาอ่านอีกที ก็ยังสนุก o13
-
ชอบมากกกก