(ต่อนะคะ)
“พวกเราต้องหยุดมันก่อนที่คนอื่นจะเดือดร้อนไปด้วย...โยดารี่ไปกันเลย!”พี่บราวตะโกนขึ้นมาก่อนพร้อมกับหันไปบอกคู่หูที่พึ่งจัดการทีโรซอร์แฮมิทีรัสจนล่วงลงไปด้านล่าง
ร่างไดโนเสาร์ที่ยืนด้วยสองขากระโดดลงไปด้านล่างโดยมีคู่หูคือพี่บราวอยู่ที่หลังและทันทีที่ทั้งสองคนถึงพื้นก็จัดการพุ่งเข้าใส่ไดโลโฟซอรัสที่อยู่ใกล้ที่สุดทันที
กรรรร!
เมื่อเพื่อนถูกโจมตีทั้งฝูงก็หันมามองพี่บราวกับโยดารี่อย่างโกรธเกรี้ยว...สายตานับสิบคู่ที่จ้องไปทำให้ผมตัดสินใจเข้าไปสบทบพี่บราวโดยมีเชสที่อยู่บนหลังคอยยิงปืนสนับสนุนผมอยู่
กรรรร!
การต่อสู้ที่ดุเดือดเริ่มปะทุขึ้นอีกครั้ง ผมอ้าปากสีเงินที่เต็มไปด้วยคมเขี้ยวออกแล้วจัดการขย้ำคอไดโลโฟซอรัสไปหลายต่อหลายตัวแต่ด้วยความที่แต่ละตัวก็ไม่ยอมให้จัดการได้ง่ายๆเลยเสียงพลังไปค่อนข้างเยอะ
ปัง!
แกร็ก!
“ชิ...กระสุนดันหมดซะได้”คนบนหลังพูดขึ้นอย่างหัวเสียก่อนจะเปลี่ยนจากปืนมาให้กริซเงินที่พกไว้ที่เอวแทน...ยาที่ถูกคิดค้นขึ้นถูกเทลาดลงไปตามร่องของมีดที่ทำไว้เพื่อการนี้โดยเฉพาะ
“อานโน่ตอนนี้ฉันสู้ระยะไกลไม่ได้แล้ว...พวกเราจะเปลี่ยนมาสู้ระยะใกล้กัน...รู้ใช่ไหมว่าต้องทำยังไง?”
งี๊ดดดด!
ไม่ต้องบอกก็รู้น่า!
ผมในร่างของไดโนเสาร์เกร็ดเงินรีบหลบการโจมตีของไดโลโฟซอรัสจากด้านหลังก่อนจะหันกลับไปจัดการฝังเขี้ยวลงไปเต็มแรงแต่ยังไม่ยอมปล่อยไดโลโฟซอรัสที่อยู่ในปากออก
ดวงตาสีแดงก่ำมองไปยังศัตรูที่อยู่รอบกายพร้อมตั้งสมาธิไม่นานทั้งร่างก็ถูกย้อมด้วยสีน้ำเงินเข้มอย่างที่ต้องการได้สำเร็จ...ในการต่อสู้นี้มีหน่วยแพทย์ที่คอยรักษาไดโนเสาร์ที่บาดเจ็บอยู่ดังนั้นถึงผมจะให้พิษที่มีทางหน่วยแพทย์ก็จะจัดการถอนพิษให้เอง
ตอนนี้ที่ต้องคิดคือจะอยู่ในร่างนี้ได้อีกนานแค่ไหน
โดยปกติผมไม่ค่อยชอบอยู่ในร่างนี้นานนักเพราะต้องเสียพละกำลังไปอย่างมากแต่ถ้าขืนสู้แบบธรรมดาต่อไปคงไม่สามารถจบศึกนี้ได้ในเวลาอันสั้นแน่
เชสเองก็ใช้กระสุนไปจนหมดแล้วด้วย...การต่อสู้ในระยะไกลและกลางเลยต้องยกเลิกเปลี่ยนมาใช้การต่อสู้ระยะประชิดแทน
ทางเดียวที่มีนี้อาจจะเสี่ยงกับร่างกายไปบ้างแต่ก็คุ้มที่จะเสี่ยง
กรรรร!!
ไดโลโฟซอรัสที่เห็นผมขย้ำคอเพื่อนตัวเองอยู่ก็รีบวิ่งกรูเข้ามาหา เห็นแบบนั้นเลยจัดการใช้ร่างของไดโลโฟซอรัสที่คาบอยู่เหวี่ยงไปหาพรรคพวกที่วิ่งมาทันที แต่ในจังหวะที่เหวี่ยงไปกลับมีบางตัวที่หลบได้แล้วใช้เพื่อนตัวเองเป็นฐานเพื่อกระโดดเข้ามาโจมตีในระยะประชิดแทน
“อานโน่!”
แย่ล่ะ...หลบไม่ทันแล้ว
ฉึก!
ฉึก!
ลูกธนูสองดอกปักลงบนร่างของไดโลโฟซอรัสที่เข้ามาโจมตีก่อนจะล่วงลงไปกระแทกพื้นในทันที...ลูกธนูพวกนี้ไม่ต้องหันไปมองก็พอรู้ว่าลูกธนูพวกนี้เป็นของใคร
จบการต่อสู้แล้วจะไปขอบคุณนะพี่โช!
กรรรร!
กรรร!!
หลังจากนั้นสถานการณ์ก็ตึงเครียดมากขึ้นแถมทางเราก็อ่อนแรงลงมากหลังจากต้องต่อสู้กับพวกทีโรซอร์แฮมิทีรัสในตอนแรกจึงทำให้ทุกการเคลื่อนไหวเริ่มช้าลงไม่เหมือนกับพวกไดโลโฟซอรัสที่เริ่มโจมตีเข้ามาอย่างรุนแรงแม้จะถูกลดจำนวนไปมากแล้วก็ตาม
“เราต้องไม่ให้พวกมันผ่านไป!”เชสตะโกนบอก
กรรร!
แน่นอน!
ต่อให้จะลุกไม่ไหวก็จะไม่ยอมให้พวกมันผ่านไปแน่!
กรรรรร!!!
เสียงขู่คำรามของไดโลโฟซอรัสกว่า5ตัวดังขึ้นพร้อมกับวิ่งเข้ามาหาผมพร้อมกัน...อุ้งเท้าสีเงินจิกลงบนพื้นถนนด้านลงเพื่อยึดเหนี่ยวร่างกายไม่ให้ล้มลงก่อนจะตัดสินพุ่งตรงไปหาไดโลโฟซอรัสที่ตรงมา
“ฉันจะจัดการสองตัวทางด้านซ้าย...นายจัดการด้านขวาสองตัวแล้วใช้หางปัดอีกตัวไปเลย”
งี๊ดดด!
เข้าใจแล้ว
เมื่อรู้สิ่งที่ต้องทำก็ทำให้สามารถจดจ่อไปกับสิ่งนั้นได้...
ผมเชื่อว่าเชสจะจัดการสองตัวได้และผมจะจัดการอีกสามตัวเอง
ตึง!
ผมจัดการขย้ำคอไดโลโฟซอรัสตัวแรกก่อนจะใช้หางโจมตีตัวที่สองแต่ในจังหวะที่จะใช้ร่างของตัวแรกจัดการกับตัวที่สามที่เหลือมันก็รู้ทันเลยกระโดดขึ้นแล้วใช้ร่างของผมเป็นฐานเหยียบให้พุ่งตัวออกไป
แย่แล้ว!
งี๊ดดดดด!!
เสียงครางสูงของผมดังขึ้นทันทีที่ไดโลโฟซอรัสที่พึ่งถูกหางปัดกระเด็นไปวิ่งกลับมากระโจนกัดเข้าที่ขาจนร่างขนาดใหญ่ล้มลงกระแทกกับพื้นด้านล่างอย่างรุนแรง
“อานโน่!”
“กรี๊ดดด...ช่วยด้วย!!”เสียงตะโกนของเชสดังขึ้นพร้อมๆกับเสียงของกลุ่มคนที่มุงดูการต่อสู้อยู่ด้านหลังโดยมีไดโลโฟซอรัสสองตัววิ่งตรงไป
บ้าเอ้ย...ขยับร่างไม่ได้เลย
กรร!
หยุดนะ!
ตอนนี้ไม่มีแรงแม้แต่จะคำรามด้วยซ้ำ!
“อานโน่อย่าฝืนเลย”เชสเข้ามาดูผมอย่างเป็นห่วง
“เชสต้า!”
“โยดารี่!”
เสียงเรียกของพี่โชกับพี่บราวดังขึ้นพร้อมกับไดโนเสาร์กลายพันธุ์ทั้งสองตัวจะวิ่งไปยังไดโลโฟซอรัสที่กำลังจะเข้าโจมตีมนุษย์ที่อยู่ด้านหลัง...ทั้งที่คิดว่าจะไม่เป็นไรแล้วแต่ไดโลโฟซอรัสที่เหลือกลับวิ่งเข้ามาขวางทางไว้ทำให้ไม่สามารถไปตรงนั้นได้ทัน
เหล่าคนมุงดูที่เห็นแบบนั้นต่างก็รีบวิ่งหนีกันอย่างอุตลุดด้วยความเร็วที่มองยังไงก็เชื่องช้าในสายตาของไดโนเสาร์อย่างพวกเรา
ไม่ทันแน่...มนุษย์พวกนั้นหนีไม่ทันที
ใครก็ได้...
ช่วยจัดการพวกมันที!
กรรรรรรรรรรร!!!
ทันทีที่เสียงคำรามอันน่าเกรงขามนั่นดังขึ้นเหล่าไดโนเสาร์ที่กำลังต่อสู้อยู่ต่างก็หยุดการเคลื่อนไหวอย่างฉับพลันไม่เว้นแม้แต่ไดโลโฟซอรัสที่กำลังพุ่งเข้าใส่มนุษย์หรือแม้แต่ทีโรซอร์แฮมิทีรัสที่อยู่บนฟ้าก็ตาม
ท่ามกลางบรรยากาศที่เริ่มกดดันขึ้นเสียงฝีเท้าของไดโนเสาร์ขนาดใหญ่ก็ดังขึ้นก่อนจะปรากฏร่างออกมาให้เห็นกัน...ร่างขนาดใหญ่ของไดโนเสาร์ที่สูงกว่า9เมตรและร่างสีเทาลายส้มที่เป็นเอกลักษณ์นั่นทำให้ผมยิ้มออก
รูปร่างแบบนั้น
เสียงแบบนั้น
ผมรู้จักดี
‘พ่อ!!’ผมตะโกนเรียกด้วยเสียงทั้งหมดที่มี
‘อานโน่?...บาดแผลพวกนั้น...’ร่างขนาดใหญ่เดินเข้ามาใกล้พร้อมกับก้มลงมามองอย่างเป็นห่วง
‘ผมไม่เป็นไร...ขอบคุณที่ช่วยครับ’
“นายเป็นใคร?!”เชสที่ไม่รู้ว่าไดโนเสาร์ตรงหน้าเป็นพ่อผมก็รีบเข้ามายืนขวางพร้อมยกกริซสีเงินขึ้นเตรียมจะต่อสู้กับไดโนเสาร์ที่เรียกว่าเป็นราชาของเหล่าไดโนเสาร์อย่างไม่เกรงกลัว
งี๊ดด!
เชส...คือว่า...
“ลดอาวุธลงซะกลาเช่ เฟวรีเย่”เสียงทุ้มนุ่มของที่กระโดดลงมาจากลังไดโนเสาร์ตัวยักษ์ทำเอาคนที่ถูกเรียกถึงกับเบิกตากว้างด้วยความตกใจ
“...คุณเซโคร?”
“อืม...นี่คือยูทาร์เพราะงั้นไม่ต้องระแวงว่าจะทำร้ายอานโน่หรอก”แม่อธิบายเชสฟัง
หัวหน้าหน่วยปฏิบัติการพิเศษมาเองเลยเหรอเนี่ย?
“คุณยูทาร์?...ขอโทษด้วยครับ”ได้ยินแบบนั้นเชสก็รีบก้มหัวขอโทษอย่างไม่กลัวอาย
‘เป็นมนุษย์ที่แปลกดี...กล้าสู้กับพ่อที่อยู่ในร่างนี้ด้วย’ร่างขนาดใหญ่ของไดโนเสาร์กลายพันธุ์รุ่นทดลองก้มลงมาคลอเคลียผมที่เป็นลูกชายอย่างห่วงใย
‘นั่นสิ...เขาแปลกมากเพราะแบบนั้นผมเลยชอบเขามากๆๆเลย’
‘ไม่บ่อยที่ลูกจะบอกชอบใคร’
‘อืม...เขาอาจเป็นคนที่สอง’
‘คนที่สอง?’
‘ใช่’
‘งั้นคนแรกล่ะ?’พอถามกลับพร้อมกับช่วยยันตัวผมให้ลุกขึ้น
‘ก็แม่ไง’ผมตอบกลับอย่างไม่ต้องคิด
‘แม่เป็นของพ่อนะ’
‘ผมรู้น่า...ถึงเชสจะเป็นคนที่สองที่ผมชอบแต่เขาก็เป็นคนแรกที่ผมรัก’
‘...แน่ใจนะ...เขาอาจเปลี่ยนใจ...’
‘ผมเชื่อในตัวเขา’และจะเชื่อตลอดไปด้วย
‘ก็ดี...ถ้าเขาทำให้ลูกต้องเสียใจ...พ่อจะไม่ปล่อยไว้แน่’น้ำเสียงของคำพูดนั้นดูเอาจริงกว่าทุกๆครั้งที่เคยได้ยิน ขนาดดวงตาสีเหลืองอัมพันคู่สวยยังหรี่ลงราวกับจะบอกว่านี่ไม่ใช่การล้อเล่น
‘พ่อหวงผมเกินไปแล้ว...’
‘ก็แค่เผื่อไว้’
กรรรร!!
การสนทนาที่กำลังดำเนินอยู่ถูกขัดเพราะมีไดโลโฟซอรัสสองตัวหนึ่งหาญกล้าวิ่งเข้ามาโจมตีใส่ไดโนเสาร์ที่ได้ชื่อว่าเป็นราชาของยุคนี้แบบซึ่งซึ่งหน้าอย่างไม่หวาดหวั่นสักนิดทั้งที่เมื่อครู่ยังตัวแข็งอยู่เลย
“ยูทาร์!”เสียงตะโกนของแม่ดังขึ้นก่อนจะหันมาสบตากับคนรัก
ปัง!
ปัง!
กรรร!!
ปืนคู่ใจของหัวหน้าหน่วยปฏิบัติการพิเศษถูกยกขึ้นและเก็บอย่างรวดเร็วเช่นเดียวกับคู่หูตัวใหญ่ที่ขย้ำไดโลโฟซอรัสอย่างรุนแรง...ภายในพริบตาไดโลโฟซอรัสที่หมายจะจู่โจมก็ล้มลงแน่นิ่งกับพื้นท่ามกลางความอึ้งของพวกเรา
เหนือกว่าทีโรซอร์แฮมิทีรัสยังมีไดโลโฟซอรัส
เหลือกว่าไดโลโฟซอรัสยังมีพ่อกับแม่สินะ!
สุดยอดเลย!!
กรรรรร!
หลังจากที่ไดโลโฟซอรัสถูกจัดการเสียงคำรามของทีโรซอร์แฮมิทีรัสก็ดังขึ้นพร้อมกับบินวนอยู่ด้านบนเป็นวงกลม...เท่าที่กะคร่าวๆก็น่าจะประมาณ20ตัวได้
ให้ตายสิ
ไม่มีเวลาได้พักเลยจริงๆ
งี๊ดดด!
ผมส่งเสียงเรียกพ่อที่อยู่ไม่ไกลก่อนจะพยายามอ้าปีกสีเงินออกกว้างเพื่อจะทำการบินอีกครั้ง
“อย่าทำอะไรบ้าๆอานโน่”เชสรีบพูดทันทีที่รู้ว่าผมกำลังจะทำอะไร
‘ฝืนไปแล้วอานโน่’พ่อที่วิ่งเข้ามาหาบอกด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
“อย่าแม้แต่จะคิดเชียวอานโน่...ลูกสู้มาเยอะแล้วนะ”แม่ที่ตามมาสมทบก็พูดต่อเพราะรู้ถึงสิ่งที่ผมกำลังจะทำ
งี๊ดดด!
‘ผมจะสู้ด้วย...จะไม่ยอมดูอยู่เฉยๆหรอก แถมคนที่จะต่อสู้บนฟ้าได้ก็มีแค่ผมเท่านั้น’ผมหันไปบอกพ่อที่เข้าใจก่อนจะหันไปมองแม่และเชสอย่างเอาจริง
ถึงพ่อจะแข็งแกร่งแต่การต่อสู้บนฟ้าไม่ใช่สิ่งที่พ่อถนัด
ในเมื่อผมเป็นลูกเวลาแบบนี้ก็ควรจะแสดงให้เห็นสิว่าสามารถจัดการกับพวกทีโรซอร์แฮมิทีรัสได้
‘มันอันตรายมากนะ’ดวงตาสีเหลืองอำพันที่จ้องมานั่นแสดงถึงความเป็นห่วงอย่างชัดเจน
‘ผมทำได้...ให้ผมจัดการเถอะ’ผมบอกอีกครั้งพร้อมกับจ้องตอบดวงตาคู่ใหญ่ที่จ้องมาอย่างแน่วแน่
“แม่ไม่ให้ลูกไปเสี่ยงหรอก...อ๊ะ...ยูทาร์?”แม่ที่กำลังจะเอ่ยปากห้ามถูกพ่อที่อยู่ข้างๆใช้จมูกเข้าไปคลอเคลียราวกับจะบอกอะไรบางอย่างกับแม่
ไม่จำเป็นต้องส่งเสียงหรือกลับร่างมนุษย์ก็ดูเหมือนหัวหน้าหน่วยปฏิบัติการพิเศษจะเข้าใจสิ่งที่คู่หูต้องการจะสื่อออกมาได้ ดวงตาสีเขียวอมฟ้าสั่นระริกเพียงชั่วครู่ก่อนจะหันมาสบกับดวงตาสีแดงก่ำของผมจริงจัง
“อานโน่”
‘แม่...’
“เอาสิ...ทำตามที่ลูกต้องการ...”
“คุณเซโคร”เชสที่ยืนอยู่ข้างๆรีบค้านพร้อมคิ้วสีน้ำตาลที่ขมวดเข้าหากันแน่น
“เพียงแต่ในฐานะหัวหน้าของหน่วยปฏิบัติการพิเศษจะไม่ยอมให้คู่หูฝึกหัดจัดการเองทั้งหมด...และในฐานะแม่ก็ต้องปกป้องลูกของตัวเองไม่ให้ใครมาทำร้ายใช่ไหมยูทาร์?”แม่พูดจบก็หันไปขอความเห็นพ่อ
งี๊ดด!
พ่อครางตอบรับก่อนจะหันมาสบตาผมอีกรอบ
‘พ่อจะไม่ยอมให้ลูกเจ็บไปมากกว่านี้’
‘พ่อ...’
‘แต่พ่อจะไม่ห้ามลูกหรอกนะ...ลูกน่ะแข็งแกร่ง...มาดูกันว่าใครจะจัดการได้มากกว่ากัน’คำพูดของพ่อทำให้ผมมีแรงฮึดขึ้นเยอะเลย
‘ได้ครับ’
งี๊ดด!
เชส!
ผมรีบเดินเข้าไปคลอเคลียคู่หูตัวเองพร้อมกับใช้ดวงตาสีแดงก่ำสบกับดวงตาสีน้ำเงินเข้มนั่นเพื่อสื่อสิ่งที่ผมต้องการ...ถ้าเป็นเชสต่อให้ไม่ต้องกลับร่างมนุษย์ก็ต้องเข้าใจได้อย่างแน่นอน
“อานโน่...เข้าใจแล้ว...คุณเซโครพอจะมีกระสุนไหมครับ?”
งี๊ดด!
คำถามนั้นของเชสทำให้ผมดีใจจนอย่างจะส่ายหางไปมาเหมือนพวกสุนัขซะจริงๆ
“มีสิ...รู้สึกว่าจะเป็นกระสุนแบบเดียวกันนะ”แม่พูดพร้อมกับแบ่งกระสุนมาให้
เมื่อทุกอย่างพร้อมเชสก็ขึ้นมาบนหลังผมอีกครั้งก่อนที่ปีกสีเงินจะพุ่งขึ้นไปด้านบนที่มีทีโรซอร์แฮมิทีรัสนับสิบบินอยู่ ผมในร่างไดโนเสาร์บินชนทีโรซอร์แฮมิทีรัสจนบินขึ้นมาอยู่ด้านบนของพวกมัน
“อานโน่...จัดการด้านขวา...ด้านซ้ายฉันจัดการเอง”
งี๊ดดด!
ผมขานรับก่อนจะบินไปจัดการด้านขวาตามที่เชสบอกแต่ก็นึกได้ว่าจะจัดการคนละทิศแบบนั้นได้ยังไง...ยังไม่ทันได้หันไปถามสัมผัสบนหลังที่เบาขึ้นก็ทำเอาดวงตาสีแดงก่ำของผมเบิกกว้างก่อนจะหันไปมองเชสที่ตอนนี้กระโดดเข้าใส่ทีโรซอร์แฮมิทีรัสทางด้านซ้าย
งี๊ดดด!
เชส!
“จัดการไปอานโน่...ฉันไม่เป็นไร!”เสียงตะโกนที่ตามมาทำให้ผมตัดสินใจหันกลับไปจัดการตามที่เชสบอก
ทีโรซอร์แฮมิทีรัสที่อยู่ใกล้สุดถูกฟันอันแหลมคมกัดเข้าที่บริเวณคอพร้อมกับเหวี่ยงลงไปด้านล่างอย่างรุนแรงแล้วใช้หางโจมตีทีโรซอร์แฮมิทีรัสที่อยู่รอบๆ
ปัง!
ปัง!
ปัง!
เสียงปืนของเชสดังขึ้นหลายต่อหลายนัดรอบทิศทางโดยเชสกระโดดขึ้นไปขี่ทีโรซอร์แฮมิทีรัสตัวหนึ่งแล้วใช้ปืนจัดการพวกที่เหลืออยู่
กรรร!
กรรร!
เมื่อถูกคำรามมาผมก็คำรามตอบอย่างไม่เกรงกลัว ตอนนี้กำลังผมมันมีมากพอจะให้ปิดการรับรู้เรื่องอาการบาดเจ็บไปได้แต่ไม่นึกถึงไม่ได้แปลว่าจะไม่รู้สึกเจ็บ ทีโรซอร์แฮมิทีรัสตัวหนึ่งที่รู้เรื่องนี้จึงเข้ามาโจมตีบริเท้าที่เจ็บอยู่อย่างรุนแรง
งี๊ดดด~
กรรรรรร!!
ผมร้องเสียงดังในจังหวะเดียวกับที่ร่างของไดโนเสาร์สีเทาแซมส้มกระโจนขึ้นมาอ้าปากที่มีฟันอันแสนคมกริบออกแล้วจัดการทีโรซอร์แฮมิทีรัสที่กัดขาผมอยู่ในครั้งเดียว
จากที่มองลงไปพ่อใช้สิ่งก่อสร้างที่พังลงเป็นฐานในการกระโดดขึ้นมาโดยมีแม่ที่อยู่บนหลังพร้อมด้วยอาวุธปืนกระหน่ำยิงรอบด้านอย่างไม่ปรานี
ปัง!
ปัง!
ปัง!
“อานโน่!”ทันทีที่เสียงเรียกดังขึ้นผมก็จัดการโหม่งทีโรซอร์แฮมิทีรัสที่ขว้างทางอยู่ก่อนจะบินไปรับร่างของเชสที่กำลังจะตกลงไปเพราะแรงของทีโรซอร์แฮมิทีรัสที่สะบัดไปมา
ฝูงทีโรซอร์แฮมิทีรัสกว่า20ตัวถูกจัดการลงทั้งหมดในเวลาไม่นานด้วยฝีมือของหัวหน้าหน่วยปฏิบัติการพิเศษและคู่หูตัวใหญ่เป็นส่วนมากแม้จะมีบ้างที่พี่โชและพี่บราวมาช่วยแต่ก็ถือว่ายังไม่มากเท่าพ่อและแม่ที่แสดงฝีมืออย่างเหนือชั้นจนผมเองที่ตอนแรกรับหน้าที่หลักก็เปลี่ยนมาสมทบการต่อสู้บ้าง
การที่หัวหน้าหน่วยปฏิบัติการพิเศษมาจัดการด้วยเองทำให้เรื่องทุกอย่างจบลงอย่างรวดเร็วไม่ว่าจะเป็นการต่อสู้กับไดโนเสาร์ที่ถูกปล่อยหรือกับพวกหน่วยรักษาความปลอดภัยเซฟตี้วิทก็ตาม
การต่อสู้ที่เกิดในครั้งนี้ทำให้ทางเราได้หลักฐานว่าพวกหน่วยรักษาความปลอดภัยเซฟตี้ทำเรื่องอะไรไว้บ้างผลตัดสินที่ได้คือยุบหน่วยรักษาความปลอดภัยเซฟตี้วิทซะ...สาเหตุที่พวกเขาก่อเรื่องแบบนี้ขึ้นไม่บอกก็คงพอจะเดากันได้...
ชื่อเสียง
พวกหน่วยรักษาความปลอดภัยเซฟตี้วิทเห็นหน่วยปฏิบัติการพิเศษมีชื่อเสียงเพราะจัดการกับพวกไดโนเสาร์ทำให้พวกเขาอยากเอาอย่างบ้างแต่ในความจริงก็ไม่ได้มีไดโนเสาร์หลุดบ่อยขนาดนั้น เมื่อไม่มีไดโนเสาร์หลุดก็สร้างผลงานไม่ได้ก็เลยต้องจัดฉากว่าไดโนเสาร์หลุดเพื่อสร้างชื่อเสียง
เป็นการกระทำที่ไม่รู้จักประมาณตนจริงๆ
เป็นแค่มนุษย์ตัวเล็กๆกล้ามาใช้ไดโนเสาร์เป็นเครื่องมือโดยไม่มีการศึกษาให้ถี่ถ้วนผลมันเลยออกมาแย่แบบนี้ไงล่ะ
ไม่เพียงแค่ใช้ไดโนเสาร์เหล่านั้นเพื่อตัวเองแต่ยังฆ่าเพื่อผลประโยชน์ทั้งที่ไดโนเสาร์ไม่มีความผิดใดๆ
เรื่องนี้เป็นสิ่งที่ยอมไม่ได้
หัวหน้าหน่วยปฏิบัติการพิเศษก็รู้เรื่องนี้ดีเลยคิดจะจัดการอย่างเด็ดขาด และรู้สึกว่าจะมีบุคคละระดับสูงของประเทศฝรั่งเศสคนหนึ่งที่ทำกานหนุนหลังหน่วยรักษาความปลอดภัยเซฟตี้วิทอยู่
แต่เรื่องนี้แม่บอกว่าจะจัดการเองเพราะงั้นผมก็ควรจะปล่อยให้เป็นฝีมือของแม่
ตอนนี้คงได้เวลาที่จะพักร่างกายที่อ่อนล้านี่สักทีแล้ว
..................................................................................
มุมให้ความรู้เรื่องไดโนเสาร์
ไดโลโฟซอรัส (อังกฤษ: Dilophosaurus) หงอนของมันจะมีเฉเพาะตัวผู้เท่านั้น มีไว้อวดตัวเมียเวลาผสมพันธุ์ ชื่อของมันมีความหมายว่ากิ้งก่ามีหงอน พบที่ทวีปอเมริกาเหนือและประเทศจีน อาศัยอยู่ในยุคจูราสสิคตอนต้นเมื่อประมาณ 208 ล้านปีก่อน ยาวประมาณ 6-7 เมตร มันมีฟันหน้าอันแหลมคมที่นักบรรพชีวินวิทยาเชื่อว่ามีไว้สำหรับฉีกเนื้อมากกว่าการขย้ำหรือขบกัด ส่วนหงอนบนหัวไว้สำหรับโอ้อวดตัวเมีย เวลาผสมพันธุ์
มีความสูงเพียง6ฟุตและหนักเพียงครึ่งตันแต่มันก็เป็นไดโนเสาร์เสาร์ที่ก้าวร้าวและโหดร้ายมากที่สุดสายพันธ์ุหนึ่ง นอกจากมีความเร็วสูงแล้วยังมีฟันและกรงเล็บที่แหลมคมอีกด้วย
ขอบคุณรูปภาพและข้อมูลจาก :
http://petmaya.com/ไดโนเสาร์ที่ดุที่สุด และ
http://www.wikiwand.com/th/ไดโลโฟซอรัส
.....................................................................
สวัสดีค่ะ
ครั้งนี้มาอัพช้าหน่อยเพราะเนื้อหาเยอะมาก
ตอนแรกที่แต่งกะจะจบแค่ตอนที่พวกยูทาร์มาถึงแล้วให้คนอ่านคิดต่อเองว่าพวกเขาร่วมต่อสู้กัน
แต่คิดไปคิดมา ไหนๆก็ได้มีบทออกก็ควรจะบู๊สักหน่อย
ฉากต่อสู้เป็นอะไรที่ลำบากจริงๆกว่าจะแต่งออกมาได้อย่างพอใจ
ถ้าคนอ่านรู้สึกอินได้ด้วยก็จะดีใจมากเลยค่ะ
สำหรับเรื่องนี้อีกตอนก็คงจะจบแล้ว ซึ่งจะจบก่อนเราเปิดเทอมพอดี...ถือเป็นเรื่องดีมากเพราะเราก็ไม่อยากเว้นระยะในการอัพนานๆ
ทั้งเชสและอานโน่ผ่านภารกิจสุดโหดในการปะทะกับหนวยรักษาความปลอดภัยเซฟตี้วิทแล้วแต่ยังเหลือปัญหาอยู่อีกอย่าหนึ่ง...คิดว่าหลายๆคนคงเดาออก
ถ้าไม่เจอปัญหานี้ก็คงจบเรื่องนี้อย่างสมบูรณ์ไม่ได้
เพราะงั้นทั้งคู่จึงแทบไม่มีเวลาให้พักเลน จบปัญหานี้ก็จะมีปัญหาใหม่ตามมาอย่างรวดเร็ว 555
เป็นกำลังใจทั้งเชสและอานโน่รวมถึงคนแต่งด้วยนะคะ
จะมาอัพทุกอาทิตย์ค่ะ เพียงแต่อาจมีช้าบ้างแล้วแต่ภารกิจ
ขอบคุณทุกๆคอมเม้นท์และทุกๆกำลังใจที่มีให้นะคะ
ไว้เจอกันใหม่ในตอนต่อไป
บ๊ายบาย
nicedog
♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪