(ต่อค่ะ)
ช่วงสายของวันต่อมาผมออกมาเดินเล่นภายในป่าที่อยู่ไม่ไกลจากห้องพักตามลำพังเพราะคู่หูพ่วงด้วยตำแหน่งคนรักมีวิชาที่ต้องเรียน เสียงของสายลมและใบไม้ที่เสียดสีกันดังขึ้นอย่างแผ่วเบาขับขานคล้ายท่วงทำนองเรียกร้อยยิ้มจากผมที่อารมณ์ไม่ดีได้
ภาพของการดิ้นรนที่จะมีชีวิตอยู่ของฝูงไจแกนโตแรปเตอร์เมื่อวานยังคงติดอยู่ภายในหัว
ยิ่งคิดถึงก็ยิ่งมีคำถามมากขึ้นเรื่อยๆ
ทั้งสิ่งที่ไจแกนโตแรปเตอร์บอกว่าไม่ได้หลุดออกมาแต่มีมนุษย์ปล่อย
“มนุษย์...”พอพูดถึงมนุษย์ภาพกลุ่มคนเมื่อวานก็ปรากฏเข้ามาภายในหัวเพียงแค่นั้นเส้นผมสีเงินแซมน้ำเงินก็ถูกย้อมด้วยสีน้ำเงินด้วยความโกรธเกรี้ยว
“น่าจะชกให้แรงกว่านี้ก็ดีหรอก!”แค่หมัดเดียวมันไม่พอจริงๆ
ด้วยหลายประเด็นที่น่าสงสัยทำให้ผมตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดโทรหาคนที่สามารถช่วยเรื่องนี้ได้...แน่นอนว่าไม่ได้เป็นบุคคลธรรมดาแน่นอน
(...อานโน่?...แปลกจังที่ลูกเป็นฝ่ายโทรมา)เสียงทุ้มหวานจากปลายสายดูจะตกใจพอดูที่ผมโทรไปหา
“ผมมีเรื่องที่ติดใจอยู่ครับ”ผมไม่รอช้ารีบเข้าเรื่องที่ต้องการจะพูด
(เรื่องที่ติดใจ?...ใช่เรื่องของหน่วยรักษาความปลอดภับเซฟตี้วิทไหม?)
“...ทำไมถึงรู้ครับ”ผมถึงกับนิ่งไปเพราะได้ยินชื่อของหน่วยนั้นออกมาจากปากแม่
(ใช่จริงๆด้วย)
“คนของหน่วยปฏิบัติการพิเศษรายงานแม่เหรอครับ?”ผมถามต่อ
(ก็ใช่...แต่ลูกรู้เรื่องนี้ได้ยังไง?)คิ้วสีเงินขมวดเข้าหากันทันทีที่คำถามจากปลายสายดังขึ้น
“แม่ไม่ได้รู้เรื่องนี้จากรายงานที่ผมไปชกพวกเขาเหรอ?”สิ่งที่แม่พูดเหมือนกับได้ยินเรื่องอื่นมางั้นแหละ
(ลูกชกพวกเขา?...แม่ไม่เห็นรู้เรื่องเลย...ใช่ที่ลูกกับเชสไปจัดการเมื่อวานรึเปล่า?)
“ใช่ครับ...ถ้าไม่ใช่เรื่องผมแล้วแม่รู้เรื่องนี้จากใครครับ?”
(เมื่อวานลูกคงรู้ว่าทั้งบราวกับโชไปจัดการกับไดโนเสาร์หลุดอีกที่เลยไปช่วยพวกลูกไม่ได้...)
“ใช่ครับ...”
(ตอนที่ไปถึงก็โดนหน่วยรักษาความปลอดภัยเซฟตี้วิทจัดการไปแล้ว...ที่น่าตกใจคือพวกเขาไม่ได้จับไดโนเสาร์แต่ฆ่าพวกมันโดยให้เหตุผลว่าเป็นอันตรายต่อมนุษย์ทั้งที่สายพันธุ์ที่ได้รับรายงานมาเป็นแค่พวกกินพืชเท่านั้น)
มือผมถึงกับกำแน่นเมื่อได้ยินสิ่งที่แม่เล่า...
ฆ่าอีกแล้วเหรอ
ทำไมต้องฆ่าด้วย?!
“...แม่...”
(เล่าสถานการณ์ของลูกมาหน่อยสิ...คนของหน่วยปฏิบัติการพิเศษที่ทำให้หน้าที่สนับสนุนไปถึงที่เกิดเหตุที่หลังทำให้แม่รู้แค่บางเรื่องเท่านั้น)
“ผมบังเอิญได้กลิ่นของไดโนเสาร์ระหว่างไปกินข้าวกับเชสเลยเข้าไปจัดการกับพวกไจแกนโตแรปเตอร์ตอนแรกพวกเขาไม่ฟังแต่สุดท้ายผมก็จัดการได้สำเร็จ...แต่ในระหว่างที่คุย...มนุษย์พวกนั้นก็ระดมยิ่งพวกไจแกนโตแรปเตอร์จนไม่เหลือรอดสักตัว...ทั้งที่ผมควรจะรู้สึกตัวแต่กลับทำได้แค่ยืนมองพวกไจแกนโตแรปเตอร์ล้มลงไปโดยทำอะไรไม่ได้เลย...”ผมอธิบายโดยพยายามข่มอารมณ์ไม่ได้หงุดหงิดมากไปกว่านี้
(...อานโน่...ขอโทษนะ...แม่ขอโทษ...)
“แม่...ทำไมต้องขอโทษล่ะ?”คำพูดของแม่ทำให้ผมนึกถึงเชส
(ขอโทษที่ต้องให้ลูกเห็นมนุษย์แบบนั้น...)
“แม่...”
(มนุษย์ทุกคนต่างมีความโลภและเห็นแก่ตัว...เพราะแบบนั้นแม่เลยอยากขอลูกด้วยความเห็นแก่ตัวของแม่เอง...อย่าได้เกลียดมนุษย์เลยนะอานโน่)
“...อืม...คำพูดของแม่เหมือนเชสเลย...เขาเองก็ขอโทษผมเหมือนกัน...ผมน่ะได้รู้ว่ามนุษย์นั้นวิเศษแค่ไหนเพราะได้เจอกับแม่และเชส...ขอแค่ในหมู่มนุษย์ยังมีคนที่ผมไว้ใจผมก็จะไม่เกลียดมนุษย์”
(ขอบคุณอานโน่)
“จริงสิแม่...ไจแกนโตแรปเตอร์พูดอะไรแปลกๆด้วย”เกือบลืมบอกแล้วไหมล่ะ
(พูดอะไร?)
“ผมถามว่าทำไมถึงหลุดออกมาแต่คำตอบที่ได้คือไม่”
(หมายความว่ายังไง?)
“พวกเขาบอกว่ามีมนุษย์ปล่อยออกมา”
(...)คำพูดของผมทำให้ปลายสายถึงกลับนิ่งไป
“แม่...”
(...เรื่องแม่จะสืบเองลูกห้ามเข้าไปทำอะไรเสี่ยงๆเด็ดขาด)
“แปลว่ามีมนุษย์อยู่เบื้องหลังจริงๆสินะ”
(คิดว่างั้น...ลูกอย่าคิดเรื่องนี้มากนักเลยสิ่งที่ลูกควรคิดน่ะเป็นเรื่องอื่นนะ)
“เรื่องอื่น?...เรื่องไหนแม่?”ผมถามกลับไป จะมีเรื่องอะไรให้ต้องคิดกัน
(ลูกเป็นแฟนกันเชสแล้วใช่ไหม?)
“ห๊ะ?...เปล่านะ”ทั้งที่ไม่อยากโกหกแต่ไม่รู้ว่าทำไมถึงหลุดปากไปแบบนั้น
(ลูกโกหกแม่ไม่ได้หรอก)
“แม่อ่า...”
(ในเมื่อลูกมีคู่แล้ว...ก็ระวังไว้หน่อยก็ดีนะ)
“ระวังอะไรครับ?”
(ก็ใกล้จะถึงแล้วนะ...ฤดูติดสัดน่ะ)
คำพูดของแม่วนเวียนอยู่ในหัวตลอดเวลาไม่ว่าจะเป็นตอนเดินเล่น ตอนกินข้าวหรือแม้แต่ตอนกลับไปยังห้องหมายเลข610...ทันทีที่เปิดประตูห้องกลิ่นของเชสก็กระจายออกมาและพอเข้าไปภายในก็พบกับเจ้าของห้องที่นอนพิงหัวเตียงอ่านหนังสืออยู่
“เชส?...กลับมาเร็วจังนะ”ผมพูดก่อนจะวิ่งเข้าไปหาอีกฝ่ายที่อยู่บนเตียง
“อาจารย์ปล่อยเร็วน่ะ”คนถูกถามละสายตาออกจากหนังสือก่อนที่ดวงตาสีน้ำเงินเข้มนั่นจะสบมายังดวงตาสีแดงอ่อนของผม
“อ้อ...นึกว่าโดดซะอีก”ผมว่าพลางทิ้งหัวลงบนตักของเชสตามความเคยชิน
“ไม่ใช่นายนะอานโน่”
“ฉันก็ไม่เคยโดดเถอะ”ผมสวนกลับไป...ตั้งแต่มาเรียนที่นี่ยังไม่เคยโดดเรียนเลยสักครั้ง
ถูกกล่าวหาแบบนี้ยอมไม่ได้
“งั้นก็ลองวันนี้ไหมล่ะ?”อีกฝ่ายบอกพร้อมกับก้มหน้าลงมาหาจนปลายจมูกของเราสัมผัสกันเบา
“...ไม่ลองหรอก...วันนี้มีสอบเก็บคะแนนด้วยถ้าไม่ไปคงแย่”วันนี้ผมมีเรียนช่วงบ่ายและเป็นวิชาที่มีคะแนนเก็บน้อยนิดเพราะงั้นในเมื่อมีการสอบเก็บคะแนนจะให้ผมพลาดได้ยังไง
“แล้วฉันไม่ยอมให้นายไปล่ะ?”
“ทำได้เหรอ?”ผมถามกลับก่อนจะยกยิ้มขึ้น
“ลองดูไหมล่ะ”
“เอาสิ”คำตอบดังขึ้นพร้อมกับดวงตาสีแดงอ่อนที่ทอประกายมองไปยังคนด้านบน
เขาจะหยุดผมยังไงกัน
ฝ่ายเชสเองก็ยกยิ้มขึ้นพร้อมกับก้มหน้าลงมาใกล้มากขึ้นจนริมฝีปากของเราประกบกันเบาๆ...สัมผัสอันอ่อนโยนทำให้ผมยกแขนถึงโอบคออีกฝ่ายอย่างไม่รู้ตัว
“อื้ออ~...”ไม่ใช่แค่ริมฝีปากที่สัมผัสแต่ลิ้นของคนด้านบนก็ลุกล้ำเข้ามาทำให้จูบอันอ่อนโยนกลายเป็นจูบที่รุนแรงจนแทบหยุดหายใจ
“...อ่า!...เชส...”ผมเรียงพรางมองอีกฝ่ายที่พลิกตัวขึ้นมาคร่อมผมไว้ทั้งตัว ดวงตาสีน้ำเงินเข้มที่จ้องมานั้นกำลังบอกว่ายังไม่พอ
“ขออีกนะ...อานโน่”เชสไม่รอแม้แต่จะให้ผมตอบพอพูดจบริมฝีปากร้อนก็ประกบลงมาอีกครั้งและจูบในครั้งนี้ก็ยาวนานกว่าครั้งไหนๆ
ผมที่ถูกจูบไม่ได้ผลักไสคนด้านบนตรงกันข้ามกลับยกแขนขึ้นโอบคออีกฝ่ายให้ขยับเข้ามาใกล้ก่อนจะเงยหน้าขึ้นเพื่อรับสัมผัสของเชสให้มากขึ้นกว่าเดิม
จูบของเชส...
รู้สึกดีที่สุด
ผมไม่รู้ว่าถูกจูบไปกี่ครั้งหรือว่านานเท่าไหร่...
ที่รู้คือผมไปไม่ทันสอบย่อยและต้องไปอ้อนขอสอบใหม่ที่หลังแทน
ผมไม่น่าหลงไปกับจูบนั่นเลย
การขอสอบใหม่มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะ!
...........................................................................................
::มุมให้ความรู้เรื่องไดโนเสาร์::
ไจแกนโตแรปเตอร์เป็นไดโนเสาร์คล้ายนก มันจึงอยู่ในกลุ่มOviraptors ซึ่งไดโนเสาร์กลุ่มนี้จะมีน้ำหนักไม่เกิด 40 กิโลกรัม นักวิทยาศาสตร์จากสถาบันสัตว์มีกระดูกสันหลังสมัยดึกดำบรรพ์ในกรุงปักกิ่ง เป็นผู้พบมันจากพื้นที่ทางตอนเหนือของจีน เจ้าไดโนเสาร์มีปีกนี่มีความยาว 8 เมตร สูงกว่า 4 เมตร เป็นสิ่งมีชีวิตเมื่อ70ล้านปีก่อน
ขอบคุณข้อมูลและรูปภาพจาก :
http://writer.dek-d.com/pasitwantha/story/viewlongc.php?id=352943&chapter=88........................................................................
สวัสดีค่ะ
อาทิตย์นี้จะเป็นอาทิตย์สุดท้ายแล้วที่ทุกคนต้องรอนานแบบนี้
อาทิตย์หน้าเราจะมาอัพตามปกติแต่อาจช้าเล็กน้อยเพราะมีเรียนติดกัน3วันก่อนจะจบการปรับพื้นฐาน
การเรียนนี่ยากจังเนอะ 555 เรียนเสร็จทีไรกลับมาเป็นง่วงตลอด
พอง่วงก็ไม่อยากแต่ง(อู้สุดๆ)
ตอนนี้ยาวมากสำหรับเรา...ความจริงกะจะตัดไปอีกตอนก็ได้แต่เราว่าแบบนี้แหละดีแล้ว
ตอนหน้าจะเป็นตอนหลายๆคนอยากเห็น ฉากนั้น(ฉากไหน)ของอานโน่และเชส ฮ่า!
เราจะพยายามแต่งให้เต็มที่เลย
ขอบอกไว้ก่อนว่าเรื่องนี้ใกล้จบเต็มทีแล้วค่ะ
คาดว่าจะจบก่อนเราเปิดเทมอเดือนสิงหาซะอีก
ขอบคุณทุกๆคนที่คอยเป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ
ดีใจมากเวลามีคนบอกว่าอยากอ่านหรือรออยู่
ไว้เจอกันใหม่ตอนหน้านะคะ^^
ปล.คำผิดอาจมีเยอะจะทยอยแก้นะคะ
บ๊ายบาย
nicedog
♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪
หัวข้อ: ✣Jurassic Confidant✣ คู่หู กลายพันธุ์รัก {• หาคู่•พิเศษ2+เปิดพรี} P.38 4/08/60 (อ่าน 242210 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก