Dragon’s Love 7
ดรากอนมองร่างบางที่นอนสลบอยู่ด้วยสภาพร่างกายที่เต็มไปด้วยรอยรักที่เขาฝากไว้ ไหนจะส่วนล่างที่เต็มไปด้วยน้ำรัก
ของเขาที่ปลดปล่อยออกมายังไม่ได้ทำความสะอาดด้วยความรู้สึกแปลกๆในใจ เขายอมรับว่าเขาโกรธ โกรธทั้งเรื่องสอง
หญิงสาวและโกรธเรื่องเหนือด้วยเลยทำให้เผลอทำรุนแรงกับอีกคนไป ทั้งๆที่ปกติแล้วเขาไม่เคยที่จะต้องทำรุนแรงหรือบังคับ
ขืนใจใครเพราะอย่างที่บอกทุกคนที่เข้ามาล้วนเสนอตัวให้เขาทั้งนั้นแต่เหนือเป็นคนแรก เป็นคนแรกที่ทำให้เขาต้องทำเรื่อง
รุนแรงอะไรแบบนี้ ยิ่งคิดก็ยิ่งหงุดหงิด คนอย่างดรากอนเป็นคนที่เด็ดขาดกับชีวิตตีกรอบไว้ชัดเจนแต่เหนือกำลังจะทำให้เขา
ออกนอกกรอบ
“ไปตามป้าบังอรมาดูแลด้วย”ดรากอนสั่งกับภูผาหลังจากที่ใส่ชุดคลุมเดินออกมาจากห้องนอนของเหนือ ภูผาพยักหน้ารับ
ก่อนจะทำตามคำสั่งของผู้เป็นนายโดยการไปตามป้าบังอรมาดูแลเหนือ...เหนือค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมา ร่างกายเจ็บระบมไปหมด
จนแทบจะลุกไม่ไหว
“ตื่นแล้วเหรอพี่เหนือ”ใต้ว่า เหนือหันไปมองน้องชายที่ตาแดงๆเหมือนกับพึ่งผ่านการร้องไห้อย่างหนักด้วยความตกใจ
ทำไมใต้?
“เกิดอะไรขึ้นน่ะใต้ ทำไม?”เหนือถามน้องชายอย่างร้อนรน
“ใต้ต่างหากที่ต้องถามพี่เหนือ ฮึก เกิดอะไรขึ้น ฮึก ทำไมไม่เคยบอกอะไรใต้เลย”เหนือน้ำตาคลอ น้องคงรู้เรื่องหมดแล้ว
สินะเพราะสภาพของเขาตอนนี้คงไม่สามารถปิดบังอะไรน้องได้อีกแล้ว
“ฮึก พี่...”
“ฮือออออออออ พี่เหนือใต้ขอโทษ ใต้ขอโทษ”ใต้โผกอดพี่ชายก่อนจะร้องไห้โฮออกมาอย่างหนักอย่างที่ไม่เคยเป็นมา
ก่อน เหนือเองก็อดไม่ได้ที่ร้องตาม มันไม่ใช่ความผิดของใต้ ไม่ใช่ความผิดของใครทั้งนั้น มันอาจจะเป็นสิ่งที่ฟ้าลิขิตขึ้นมา
แล้วก็ได้ที่ทำให้ชีวิตของเขาสองพี่น้องต้องเป็นแบบนี้
“อย่าโทษตัวเองนะใต้ ฮึก”
“พี่เหนือ ฮึก พี่เหนืออย่าทนเลยนะ เราหนีไปจากที่นี่กันเถอะ ฮึก หนีไปไหนก็ได้ ฮึก ไปไกลๆจากคนใจร้ายพวกนี้”ใต้
ว่าไปก็ปาดน้ำตาไป
“เราจะหนีไปไหนได้ล่ะหืม ใต้ยังต้องเรียนหนังสือนะ ยังต้องมีอนาคต”เหนือว่าทั้งน้ำตาพร้อมกับลูบหัวของน้องชายอย่าง
อ่อนโยน
“แต่...”
“พี่ทำทุกอย่างเพื่อใต้ ตอนนี้พี่ทำได้เพียงอดทน พี่เชื่อว่าถ้าคุณดรากอนเบื่อพี่ เขาคงจะปล่อยพี่ไป”...หลายวันผ่าน
ไป...หลังจากวันที่ดรากอนทำรุนแรงกับเหนือทั้งสองคนก็ไม่ได้เจอกันเท่าไหร่เจอกันก็เพียงแต่เวลาร่วมโต๊ะอาหารเย็นเท่านั้น
แม้ว่าเหนือจะยินดีที่จะกินข้าวในครัวกับพวกสาวใช้แต่ดรากอนไม่ยอมและบังคับให้อีกคนกินข้าวกับเขา
“เดี๋ยวผมช่วยนะครับ”เหนือว่าพร้อมกับช่วยป้าบังอรตั้งโต๊ะอาหารเย็น เห็นป้าบังอรบอกว่าวันนี้น้องชายทั้งสามคนของคุณ
ดรากอนจะมากินข้าวที่นี่ ป้าบังอรเลยจัดเตรียมอาหารไว้มากมาย
“ทำไมมาอยู่ที่นี่”ดรากอนถามเสียงเข้มที่เห็นเหนือกำลังเดินถือถ้วยแกงมาจัดเรียงที่โต๊ะอาหาร
“เอ่อ...ผมมาช่วยป้าบังอรจัดโต๊ะครับ”เหนือตอบ
“หน้าที่นายหรือไง”ดรากอนว่าอย่างดุๆ
“แต่ผมแค่อย่างช่วย”เหนือตอบเสียงแผ่วแต่ก่อนที่ทั้งคู่จะได้พูดคุยอะไรกันมากกว่านั้นเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นก่อน
“ว้าว อาหารน่ากินจัง กลิ่นหอมไปถึงหน้าบ้านเลย”ทั้งเหนือและดรากอนหันไปมองที่ต้นเสียงทันทีก่อนที่ร่างสูงทั้งสามคน
จะเดินเข้ามา
“มาแล้วก็ดี”ดรากอนว่าก่อนจะเดินไปนั่งประจำที่ เหนือทำท่าจะเดินหนีเข้าไปในครัวเพราะคิดว่าเวลานี้เป็นเวลาอาหารของ
พวกพี่น้องไม่เกี่ยวกับเขา
“จะไปไหน นั่งลง”ดรากอนว่าเสียงเข้ม เหนือมองร่างสูงอีกสามคนอย่างลังเลก่อนจะนั่งลงตรงเก้าอี้ข้างๆดรากอนอย่างทุก
วัน
“นี่น่ะเหรอที่ไทเกอร์มันบอก”ร่างสูงที่ท่าทางนิ่งๆเย็นชาๆกล่าวขึ้น
“มันบอกอะไรแก”ดรากอนถามเสียงเรียบ ในขณะที่ ‘ไทเกอร์’ ผู้ถูกกล่าวถึงก้มหน้าก้มตากินอย่างไม่ใส่ใจ
“บอกว่าพี่เอาคนเข้ามาอยู่ในบ้าน”’ไลออน’ ตอบ
“น่ารักจังชื่ออะไรครับ”ไทเกอร์ว่าพร้อมส่งยิ้มกะลิ้มกะเหลี่ยใส่เหนือ จนเหนือรู้สึกแปลกๆ
“อย่าออกนอกหน้ามากนัก”ดรากอนว่าอย่างไม่ค่อยพอใจ
“หวงก็บอกดิพี่”ไทเกอร์แซวๆ ดรากอนส่งสายตาโหดๆใส่ซึ่งนั่นก็ทำให้ไทเกอร์สงบปากสงบคำทันที
“ท่าทางน่าจะอายุพอๆกับผม”คนที่นั่งเงียบอยู่นานพูดขึ้นบ้าง ‘ฟ็อกซ์’ หันไปส่งยิ้มอย่างเป็นมิตรให้เหนือ เหนือเองก็ส่งยิ้ม
กลับมาเพราะเห็นท่าทางว่าคนๆนี้ท่าทางจะเป็นมิตรน่าดู
“รอยยิ้มจอมปลอม”ไทเกอร์พึมพำ...หลังจากที่กินข้าวเสร็จสี่พี่น้องก็เข้ามานั่งคุยกันที่ห้องทำงานของดรากอน
“พี่คิดดีแล้วเหรอที่เอาเด็กนั่นมาอยู่ที่นี่”ไลออนเป็นคนถามขึ้น
“ทำไม?”ดรากอนถามกลับ
“อยู่ๆพี่มาให้ความสำคัญกับคนๆหนึ่งพี่คิดว่าคู่ขาของพี่จะพอใจหรือไง ไหนจะศัตรูของพี่อีกแบบนี้ไม่เป็นจุดอ่อนของพี่หรือ
ไง”
“สำคัญ? ฉันบอกหรือไงว่าเด็กนั่นสำคัญ”ดรากอนว่าพร้อมกับก้มหน้าก้มตาเซ็นเอกสารในแฟ้มอย่างไม่สนใจใครเท่าไหร่
“แน่ใจนะว่าไม่สำคัญ”ไทเกอร์ถามอย่างกวนๆ
“ถ้าใช่แล้วแกจะทำไม”
“งั้นผมขอนะ โอ๊ย”ไทเกอร์ร้องลั่นทันทีเมื่อปากกาแท่งหรูของพี่ชายขว้างมาโดนหัวของเขาอย่างจัง แม่นชิบหายพี่ใครวะ!
“หุบปากแกซะ”ดรากอนว่าเสียงเรียบ ไทเกอร์ขมุบขมิบปากพึมพำก่อนจะหันไปส่งตาขวางใส่น้องชายคนเล็กที่กำลังหัวเราะ
เขาอยู่
“เงียบไปเลยไอ้ฟ็อกซ์”...เหนือไม่รู้ว่าอยู่ๆทำไมคุณดรากอนถึงสั่งให้คุณภูผามาตามเขาไปหากลางดึก แม้ว่าในใจจะกลัวว่า
จะโดนกระทำเรื่องพรรค์นั้นอีกแต่พอคิดแล้วว่าเขาอยู่ในบ้านนี้ในฐานะอะไรเขาก็ได้แต่เพียงทำใจยอมรับมันเท่านั้น
“เอ่อ...”เหนือไม่รู้จะพูดอะไรดีเมื่อเข้ามาก็เห็นว่าร่างสูงก้มหน้าก้มตาทำงานอยู่ ทั้งๆที่นี่ก็จะเที่ยงคืนแล้วทำไมคุณดรากอน
ถึงไม่ไปพักผ่อนกันนะ
“มานวดให้หน่อย ปวดไหล่”ดรากอนว่า เหนือเบิกตาอย่างงงๆ
“ไม่ได้ยินหรือไง”ดรากอนเงยหน้าขึ้นมาขมวดคิ้วใส่อีกคนทำให้เหนือต้องรีบปรี่เข้าไปหาอีกคนทันที ดรากอนรู้สึกผ่อน
คลายไม่ใช่น้อยที่มือนิ่มๆของอีกคนกำลังนวดไหล่ให้เขา
“อื้มมมมม”ดรากอนครางในลำคอเบาๆอย่างพอใจจนเหนืออดที่จะยิ้มน้อยๆไม่ได้ อย่างน้อยก็รู้สึกว่าตัวเองมีประโยชน์ขึ้นมา
บ้างไม่ได้เพียงแต่ใช้ร่างกายปรนเปรออีกคน
“อ๊ะ”เหนืออุทานเมื่ออยู่ๆก็หมุนเก้าอี้ทำงานมาหาเขาแล้วดึงเขาให้นั่งลงค่อมตัก
“คะ...คุณดรากอน”
“...”ไม่มีคำพูดใดๆออกมาจากปากหนามีแต่นัยน์ตาคมที่มองมาที่ใบหน้าของเหนืออย่างสำรวจและพิจารณาจนเหนือรู้สึกร้อน
วูบวาบไปหมด นัยน์ตาคมนี่มีอิทธิพลต่อเขาจริงๆ
“อะ...เอ่อ...คุณดรา...”ไม่ทันจะได้พูดอะไรเสียงหวานก็ถูกสกัดกั้นด้วยริมฝีปากหนาของอีกคนทันที ลิ้นร้อนทำหน้าที่อย่าง
ดีสอดแทรกเข้าไปเชยชิมความหวานในโพรงปากบางอย่างรวดเร็ว จากจังหวะอ่อนโยนค่อยๆร้อนแรงขึ้นจนเหนือหายใจไม่
ทันจนต้องทุบหน้าอกอีกคนเบาๆ
“แฮ่กๆๆ”เหนือหอบทันทีที่ถอนจูบ
“ไร้ประสบการณ์”ดรากอนว่าเสียงเรียบ เหนือรู้สึกอับอายที่มาโดยต่อว่าอย่างนี้ เขารู้ว่าเมื่อเทียบกับเด็กๆคนอื่นของคุณ
ดรากอน เขาคงมันห่วยแตกที่สุด
“ขะ...ขอโทษครับ”
“อ๊ะ”เสียงหวานอุทานออกมาเมื่อจมูกโด่งของอีกคนสูดดมตามซอกคอของเขา ไม่
พอเพียงแค่นั้นปากหนาก็พรมจูบไปด้วย
“ขอโทษไม่พอหรอก”ดรากอนพึมพำ
“อื้อออ....แล้วผม อ๊ะ ต้องทำยังไงครับ”เหนือถามตะกุกตะกัก
“ทำให้ฉันพอใจ”สิ้นเสียงปากหนาก็ครอบครองริมฝีปากบางของอีกคนอีกรอบก่อนที่ทุกอย่างจะเป็นไปตามความต้องการของ
ดรากอนโดยที่เหนือไม่สามารถขัดขืนได้หรือบางทีเหนือเองก็อาจจะเผลอไผลไปกับอีกคนก็เป็นไปได้
ตอนนี้แปร่งๆหน่อยนะคะ ง่วงมากเลย แต่งไปตาก็จะหลับ T^T ฝากติดตามด้วยนะคะ ให้กำลังใจน้องเหนือกันด้วยเน้อออออ
อออออออออ!!!
___จางบิวตี้___
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
